Mga · PDF filedangal ng ugali na nawala bilang bunga ng kasalanan. Ito’y dahil sa pagiging malapit nila kay Kristo, dahil ang kanilang mga mata ay nakapako

1

2

Mga Nilalaman

5 Pagtaas sa Tagapagligtas 10 Ang Pinakamahalagang Mensahe 15 Paglalatag ng Ating Sariling Kaluwalhatian sa Alabok 20 Pag-ibig: Ang Diwa ng Katuwiran 26 Ang Ating Pangangaila- ngan ng Kautusan ng Diyos 31 Ang Katuwiran ni Kristo ay Nahayag sa Kanyang Kautusan 36 Ang Ugali Bilang Isang Mabangong Samyo 41 Pagtanggap Kay Kristo 46 Panghahawak sa Katuwiran ni Kristo 52 Pagtamo ng Perlas ng Katuwiran 57 Ang Ating Halaga Kay Kristo 62 Nabubuhay Para Kay Kristo 67 Lumalakad na Kasama Ni Jesus Daglat Pangalan ng Aklat PK Prophets and Kings TM Testimonies to Ministers 1 SM Selected Messages Bk. 1 5 SDA BC SDA Bible Commentary vol. 5 RH Review and Herald MB Thoughts from the Mount of Blessings

FW Faith and Works YI The Youth Instructor MH The Ministry of Healing 5T Testimonies for the Church vol. 5 DA The Desire of Ages SC Steps to Christ COL Christ’s Object Lessons TIMKH That I May Know Him OHC Our High Calling 2 MCP Mind Character and Personality vol. 2 CS Christian Service Ed. Education ST The Signs of the times SSW Sabbath School Worker 20 MS Manuscript Releases vol. 20 SD Sons and Daughters of God 1 ST Sermons and Talks vol. 1 AA The Acts of the Apostles RC Reflecting Christ PP Patriarchs and Prophets GAG God’s Amazing Grace OFC Our Father’s Care MYP Messages to Young People HP In Heavenly Places TBE The Bible Echo 2 SOP The Spirit of Prophecy vol. 2 CC Conflict and Courage Mar. Maranatha COS Counsels on Stewardship LLM Loma Linda Messages TSJ The Story of Jesus TVSS The Voice in Speech and Song TDWG This Day With God 2 NL Notebook Leaflets vol. 2 ANL A New Life UL The Upward Look

3

Paunang Salita

Tayo ay nabubuhay sa panahon ng wakas. Ang mga pangyayari ay

susubok sa atin ng malalim. Ang ating relasyon sa Diyos ay susubukin.

Tayo ay may gabay at tagubilin upang mabuhay na may pag-iingat:

“Sa panahon ng wakas ang bayan ng Diyos ay magbubuntong-hininga at

tatangis para sa mga kasuklam-suklam na ginagawa sa lupa. May pagluhang

babalaan nila ang masasama sa panganib ng kanilang pagyurak sa banal na

kautusan, at sa di-mabigkas na kalungkutan kanilang pagpapakumbabain

ang kanilang sarili sa harapan ng Panginoon sa pagsisisi. Kukutyain ng

masasama ang kanilang kalungkutan at hahamakin ang kanilang taimtim na

mga pagsamo. Ngunit ang pighati at pagpapakumbaba ng bayan ng Diyos ay

isang di-nagkakamaling patunay na sila ay muling nagtatamo ng lakas at

dangal ng ugali na nawala bilang bunga ng kasalanan. Ito’y dahil sa

pagiging malapit nila kay Kristo, dahil ang kanilang mga mata ay nakapako

sa Kanyang sakdal na kadalisayan, na kanilang nakikilala ng malinaw ang

napakasamang kasalanan. Kaamuan at kababaang-loob ang mga kondisyon

ng tagumpay. Ang putong ng kaluwalhatian ay naghihintay para sa mga

yumukod sa paanan ng krus.”—PK, p. 590. Ang matutong mabuhay sa presensiya ni Jesus ang siyang hamon sa bayan ng

Diyos sa panahong ito. Napakaraming bagay ang nagpapanatiling abala at magulo

ang isipan, habang ang mga bagay na walang hanggan ang mga bunga ay itinatabi at

di-pinapansin. Ang Sangay ng Paaralang Pansabado ay umaasa na ang puso ng

bawat isa ay panahanan ng presensiya ni Jesukristo at ng Banal na Espiritu upang

tayo’y maging mapagpahalaga sa walang hanggang mga katotohanan. May malalim

kaming mithiin na ang bayan ng Diyos ay tumugon sa panawagan ng Panginoon:

“Anak ko, ibigay mo sa akin ang iyong puso” (Kaw. 23:26).

“Ang Panginoon sa Kanyang dakilang habag ay nagpadala ng pinakamahalagang

mensahe sa Kanyang bayan…. Layunin ng mensaheng ito na higit na ipakilala sa

sanglibutan ang itinaas na Tagapagligtas, ang hadog para sa mga kasalanan ng

buong daigdig. Ito’y naghahayag ng pag-aaring ganap sa pamamagitan ng pananam-

palataya at ng Katiyakan; inaanyayahan nito ang mga tao na tanggapin ang katu-

wiran ni Kristo, na nahayag sa pagsunod sa lahat ng kautusan ng Diyos. Marami

ang hindi nakakakita kay Jesus. Kailangan nilang ititig ang kanilang mga

mata sa Kanyang banal na persona, sa Kanyang mga merito, at sa Kanyang di-

nagbabagong pag-ibig sa pamilya ng tao. Lahat ng kapangyarihan ay ibinigay sa

kanyang mga kamay, upang Kanyang maibigay ang masaganang mga kaloob sa

mga tao, na ibinabahagi ang kaloob na di-masukat ang halaga ng Kanyang sariling

katuwiran sa walang kakayahang tao. Ito ang mensaheng iniutos ng Diyos na dapat

ibigay sa sanglibutan.”—TM, p. 91. (Gumamit ng pagdidiin).

“Ang mensahe ng ikatlong anghel ay nananawagan ng pangangaral ng Sabbath

ng ikaapat na utos, at ang katotohanang ito ay dapat madala sa harap ng sanglibutan;

ngunit ang dakilang sentro ng pansin na si Jesukristo, ay hindi dapat ihiwalay

sa mensahe ng ikatlong anghel.”—1 SM, p. 383. (Gumamit ng pagdidiin).

The General Conference Sabbath School Department

4

5

Leksiyon 1 Sabbath, Oktubre 5, 2013

Pagtaas sa Tagapagligtas

“Tingnan ninyo ang tao!” (Juan 19:5). “Ang pinakadakilang sentro ng paningin, si Jesukristo, ay hindi dapat

ihiwalay sa mensahe ng ikatlong anghel. Ang mga kasangkot sa gawain sa

panahong ito ay ginawang pangalawa lamang si Kristo, at ginawang

pangunahin ang mga teoriya at mga argumento.”—1 SM, p. 383.

Mungkahing Babasahin: Steps to Christ, pp. 9-15.

Linggo Setyembre 29

1. SI JESUS ANG ATING KATIYAKAN

a. Anong gawain sa bahagi ng Diyos ang magkasabay na ipinapakita

ang Kanyang pag-ibig sa ating sanglibutan at ang halaga ng pagsa-

langsang? Juan 3:16, 17; 2 Cor. 5:21.

“Ang plano ng katubusan ay napakalayo ang taas sa pang-unawa ng

isipan ng tao. Ang dakilang pagpapakababa sa bahagi ng Diyos ay isang

hiwaga na hindi natin matatarok. Ang kadakilaan ng plano ay hindi lubos na

mauunawaan, at hindi na makakagawa ng plano ang walang hanggang

Karunungan ng higit pa rito…. Sa pamamagitan ng planong ito ang dakila,

ang katakut-takot na Diyos ay maaaring maging matuwid, ngunit siyang

nangangatwiran para sa lahat na naniniwala kay Jesus, at tumatanggap sa

Kanya bilang kanilang personal na Tagapagligtas.”—5 SDA BC (E.G.

White Comments), p. 1133.

b. Anong gawain ni Jesus ang naghayag ng Kanyang hindi mapag-

aalinlanganang di-masukat na pag-ibig para sa bawat isa sa atin?

Juan 15:13; Roma 5:6-8; Efe. 2:13, 14.

“O, kahangahangang pagpapakababa! ang Kataasan ng langit, dahil sa

pag-ibig at awa sa nagkasalang tao, ay nagmungkahi na maging kahalili niya

at katiyakan. Papasanin Niya ang kasalanan ng tao. Aakuin Niya ang galit

ng Kanyang Ama, na kung hindi ay ibabagsak sa tao dahil sa kanyang

pagsalangsang.”—RH, Peb. 24, 1874.

6

Lunes Setyembre 30

2. ANG ATING PAGTITIG

a. Anong mga katawagan sa kasulatan ang naglalarawan ng kagan-

dahan ng ugali ni Jesus, at ano ang bisa sa atin ng pagtitig sa kagan-

dahang ito? Awit ni Solomon 2:1; 5:16; Hag. 2:7.

“Sa di-mabigkas na pag-ibig ang Diyos ay umibig sa atin, at ang ating

pag-ibig sa Kanya ay nagising habang tayo’y nagbubulaybulay ng haba at

lawak at lalim at taas ng pag-ibig na ito na di-kayang unawain. Sa pama-

magitan ng pagpapahayag ng nakakaakit na kagandahan ni Kristo, sa pama-

magitan ng kaalaman sa Kanyang pag-ibig na ipinakita sa atin nang tayo ay

mga makasalanan pa, ang matigas na puso’y nalusaw at nasupil.”-MB, p. 76.

b. Bakit mahalaga para sa atin na ititig ang ating mga mata kay Jesus?

Ihambing ang Bilang 21:8 sa Juan 3:14. Heb. 7:25.

“Ang ating pananampalataya ay dapat matalinong pananampalataya, na

nakatitig kay Jesus sa sakdal na pagtitiwala, sa lubos at buong pananam-

palataya sa tumutubos na Handog. Ito ay mahalaga upang ang kaluluwa ay

hindi mabalot ng kadiliman.”—1 SM, p. 256.

“Ang pamamagitan ni Kristo para sa ating kapakanan ay ang pagpapa-

hayag ng Kanyang banal na mga merito sa paghahandog ng Kanyang sarili

sa Ama bilang ating kahalili at katiyakan; sapagkat Siya ay umakyat upang

tubusin tayo sa ating mga pagsalangsang….

“Ginagawang katanggap-tanggap sa Diyos ng katuwiran ni Kristo ang

isang nagsisising makasalanan at gumagawa ng pag-aaring ganap sa kanya.

Gaano man kasama ang kanyang nakaraang buhay, kung siya’y mananam-

palataya kay Jesus bilang kanyang personal na Tagapagligtas, siya’y naka-

tayo sa harapan ng Diyos sa walang mantsang damit ng katuwiran ni Kristo.

“Ang makasalanan na kailan lamang ay patay sa mga kamalian at kasala-

nan ay nabuhay ng pananampalataya kay Kristo. Nakita niya sa pamamagi-

tan ng pananampalataya na si Jesus ang kanyang Tagapagligtas, at buhay

magpakailan man, handang magligtas ‘sa sukdulan ng lahat na lumalapit sa

Diyos sa pamamagitan Niya’ (Heb. 7:25). Sa katubusang ginawa para sa

kanya nakikita ng mananampalataya ang gayong lawak at haba at taas at

lalim ng bisa—nakikita ang gayong kasakdalan ng kaligtasan, na binili sa

gayong di-masukat na halaga, na ang kanyang kaluluwa ay puspos ng papuri

at pasasalamat. Nakikita niya tulad sa salamin ang kaluwalhatian ng Pangi-

noon at nababago sa katulad na wangis tulad ng Espiritu ng Panginoon.

Nakikita niya ang damit ng katuwiran ni Kristo, na hinabi sa habian ng

langit, na ginawa sa pamamagitan ng Kanyang pagtalima, at ibinibilang sa

nagsisising kaluluwa sa pananampalataya sa Kanyang pangalan.”—FW, pp. 105-107.

7

Martes Oktubre 1

3. ANG LIWANAG NG ATING BUHAY

a. Ano ang kahulugan sa atin ng magkaroon ng isang paningin sa

kaluwalhatian ng Diyos? Luc. 11:34; Juan 8:12.

“Ano ang kahulugan ng magkaroon ng isang paningin? Ito ay ang

magkaroon ng pagpapasya na tumitig kay Kristo sapagkat sa pamamagitan

ng pagtitig tayo ay nababago mula sa kaluwalhatian tungo sa kaluwalhatian,

mula sa ugali tungo sa ugali.”—YI, Sety. 14, 1893.

b. Anong binanggit na kaalaman ang ginagamit ng Diyos upang

magdala ng liwanag sa ating buhay? Juan 1:4, 9; 2 Cor. 4:6.

k. Paanong ang pagtitig sa liwanag ng kaluwalhatian ng Diyos, ayon sa

nakikita sa buhay ni Jesus, makakatulong sa ating paglago sa Kanya

at sa ating pagtatalaga sa Kanya? 2 Cor. 3:18.

“Kung tayo ay titingala kahit isang saglit sa araw sa kalagitnaan ng

liwanag nito, kung aalisin natin ang ating paningin, ang larawan ng araw ay

makikita natin sa bawat bagay na ating tingnan. Gayon din kapag tayo ay

tumitig kay Jesus; bawat bagay na ating tingnan ay nagpapakita ng Kanyang

larawan, ang Araw ng Katuwiran. Wala tayong ibang makikita, o magsalita

man ng ibang bagay. Ang Kanyang larawan ay nakaukit sa mata ng

kaluluwa, at naaapektuhan ang bawat bahagi ng ating araw-araw na buhay,

na pinalalambot at sinusupil ang ating buong likas. Sa pamamagitan ng

pagtitig, tayo ay nababago tungo sa banal na larawan, katulad ng kay Kristo.

Sa lahat ng ating nakakasalamuha naipapakita natin ang liwanag at

masayang mga sinag ng Kanyang katuwiran….

“Si Jesukristo ang lahat-lahat sa atin—ang una, ang huli, at ang pangu-

nahin sa bawat bagay. Si Jesukristo, ang Kanyang Espiritu, ang Kanyang

ugali, ang nagbibigay-kulay sa bawat bagay; ito ang hibla na paayon at ang

hibla na pahalang, ang pinakahabi ng ating buong pagkatao. Ang mga salita

ni Kristo ay espiritu at buhay. Hindi natin maaaring ilagay sa sarili ang ating

isipan; hindi na tayo ang nabubuhay sa atin, kundi si Kristo ang nabubuhay

sa atin, at Siya ang pag-asa ng kaluwalhatian. Patay na ang sarili, ngunit si

Kristo ang nabubuhay na Tagapagligtas. Sa patuloy na pagtitig kay Jesus,

naipapakita natin ang Kanyang wangis sa lahat ng nakapalibot sa atin. Hindi

tayo maaaring huminto upang pansinin ang ating mga kabiguan, o kahit pag-

usapan ang mga ito; sapagkat ang higit na kaaya-ayang larawan ang umaakit

ng ating paningin—ang mahalagang pag-ibig ni Jesus. Nananahan Siya sa

atin sa pamamagitan ng salita ng katotohanan.”—TM, pp. 388-390.

8

Miyerkules Oktubre 2

4. ANG KAGANDAHANG-LOOB NI JESUS

a. Paano pinakitunguhan ni Jesus ang ibat-ibang mga tao na Kanyang

nakatagpo dito sa lupa? Gawa 10:38; Mat. 14:14; 15:32.

“Walang ibang mangangaral ng ebanghelyo na tulad ni Kristo. Siya ang

Kataasan ng langit, ngunit nagpakumbaba Siya sa sarili upang kunin ang

ating likas, upang maabot Niya ang mga tao sa kinaroroonan nila. Sa lahat

ng mga tao, mayaman at mahirap, malaya at bihag, si Kristo, ang Mensahero

ng tipan, ay nagdala ng pabalita ng kaligtasan. Ang Kanyang kabantugan

bilang Dakilang Manggagamot ay kumalat sa buong Palestina. Ang mga

maysakit ay pumupunta sa mga lugar na Kanyang pagdadaanan, upang

sila’y humingi ng tulong sa Kanya. Dito rin ay maraming balisa ang

pumupunta upang makinig ng Kanyang mga salita at upang tumanggap ng

hipo ng Kanyang kamay. Gayon Siya nagpalipat-lipat sa mga siyudad, sa

mga bayan, na ipinangangaral ang ebanghelyo at nagpapagaling ng mga

maysakit—ang Hari ng kaluwalhatian sa hamak na damit ng sangkatauhan.”

—MH, p. 22.

b. Paghambingin ang pakikitungo ni Jesus kay Judas at kay Pedro?

Mat. 16:23; Juan 13:27; 17:12.

k. Ano ang ating katibayan na Siya ay nagbigay ng pantay na mga

pagkakataon sa mga alagad na ito—tulad ng Kanyang ginagawa sa

bawat isa sa atin? Juan 13:1, 5.

“Iniugnay ni Jesus si Juan, Pedro, at si Judas sa Kanyang gawain, at

ginawa silang kamanggagawa Niya; ngunit kasabay noon sila ay dapat

patuloy na matuto ng mga aral ni Kristo. Dapat silang mag-ipon mula sa

Kanyang mga banal na turo ng mga tagubilin na magtutuwid ng kanilang

mga maling kaisipan at ng kanilang mga maling pananaw kung ano nga ba

ang bumubuo sa ugaling Kristyano. Si Juan at si Pedro ay hindi mga sakdal

na tao, ngunit pinalago nila ang bawat pagkakataon sa pagkatuto. Si Pedro

ay hindi natutong hindi magtiwala sa sarili, na maging mapanibughuin sa

sarili, hanggat siya’y nadaig ng mga tukso ng demonyo at itinakwil ang

kanyang Panginoon. Si Judas ay may katulad ding pagkakataon kung saan

natuto ng mga aral na itinuro ni Kristo ang mga alagad na ito, ngunit hindi

niya pinahalagahan ang halaga ng mga ito. Siya ay tagapakinig lamang at

hindi tagapaggawa. Ang bunga ay nakita nang kanyang ipinagkanulo ang

Kanyang Panginoon.”—5 T, p. 557.

9

Huwebes Oktubre 3

5. ANG ATING LAYUNIN: IPAKITA ANG PAG-IBIG NI JESUS

a. Sino ang dapat nating ipakita sa sanglibutan bilang mga Kristyano,

at paano? Col. 1:26, 27; 1 Ped. 2:22, 23.

“Sa pamamagitan ng salita si Kristo ay nananahan sa Kanyang mga

tagasunod. Ito ay magkaparehong pagkakaisa na sinasagisagan ng pagkain

ng Kanyang laman at pag-inom ng Kanyang dugo. Ang mga salita ni Kristo

ay espiritu at buhay. Kapag tinanggap ang mga ito, tinatanggap ninyo ang

buhay ng Puno. Kayo ay mabubuhay ‘sa bawat salita na lumalabas mula sa

bibig ng Diyos’ (Mat. 4:4). Ang buhay ni Kristo sa inyo ay magbubunga na

katulad ng Kanyang mga bunga. Kung kayo’y nabubuhay kay Kristo, na

sumusunod kay Kristo, tinutustusan ni Kristo, kumukuha ng mga kalakasan

mula kay Kristo, kayo’y magbubunga ng katulad kay Kristo.”—DA, p. 677.

b. Paanong ang ating Kristyanong paglago nahahayag sa paraan ng

ating pakikitungo sa ating mga kapuwa? 1 Ped. 3:8, 9; 1 Juan 4:7, 8;

Heb. 13:1-3.

“Kapag ang paningin ay naipako sa krus ni Kristo, ang buong pagkatao

ay malilinis. Ang kaalaman sa pag-ibig ng Tagapagligtas ay sumusupil sa

kaluluwa, at itinataas ang isipan sa ibabaw ng mga bagay na pansamantala at

pandama. Dapat tayong matuto ng pagtaya ng temporal na mga bagay sa

liwanag na sumisikat mula sa krus….

“Sa lahat ng tunay na mga alagad ang pag-ibig na ito, tulad ng banal na

apoy, ay nag-aalab sa dambana ng puso. Dito sa lupa nahayag ang pag-ibig

ng Diyos sa pamamagitan ni Jesus. Dito sa lupa dapat paliwanagin ng

Kanyang mga anak ang pag-ibig na ito sa pamamagitan ng walang kapin-

tasang mga buhay. Sa gayon ang mga makasalanan ay madadala sa krus,

upang titigan ang Kordero ng Diyos.”—RH, Mayo 6, 1902.

Biyernes Oktubre 4

Personal na mga Katanungan Para sa Pagbabalik-aral

1. Anong pagdidiin ang dapat ibigay sa ebanghelyo ngayon?

2. Ano ang ilan sa makahulugang mga halimbawa ng pag-ibig ni Kristo

sa mga lalaki at mga babae?

3. Bakit mahalaga sa akin ang mensahe ng pag-ibig at buhay ni Jesus?

4. Ano ang kahulugan ng maging isang Kristyano?

5. Paano ko lubusang maipapakita si Kristo sa mga nakapalibot sa

akin?

10


Ang Pinakamahalagang Mensahe

“Narito ang Kordero ng Diyos, na nag-aalis ng kasalanan ng sangli-

butan” (Juan 1:29).

“Habang inaalis ninyo ang pagkamakasarili sa puso dapat ninyong tang-

gapin ang katuwiran ni Kristo. Na panghawakan ito sa pamamagitan ng

pananampalataya; sapagkat dapat kayong magkaroon ng isipan at espiritu ni

Kristo, upang kayo ay gumawa ng mga gawain ni Kristo.”—RH, Peb. 23,

1892. Mungkahing Babasahin: Steps to Christ, pp. 71-75.

Linggo Oktubre 6

1. ANG EBANGHELYO AY INUULIT SA ATING PANAHON

a. Anong natatanging katotohanan ang ibinigay mahigit 100 mga taon

na ang lumipas upang ihanda ang bayan ng Diyos sa kabanalan?

Saan ito nagsimula? Juan 17:17; 2 Tes. 5:23.

“Ang Panginoon sa Kanyang dakilang habag ay nagpadala ng pinakama-

halagang mensahe sa Kanyang bayan…. Layunin ng mensaheng ito na higit

na ipakilala sa sanglibutan ang itinaas na Tagapagligtas, ang hadog para sa

mga kasalanan ng buong daigdig. Ito’y naghahayag ng pag-aaring ganap sa

pamamagitan ng pananampalataya at ng Katiyakan; inaanyayahan nito ang

mga tao na tanggapin ang katuwiran ni Kristo, na nahayag sa pagsunod sa

lahat ng kautusan ng Diyos. Marami ang hindi nakakakita kay Jesus.

Kailangan nilang ititig ang kanilang mga mata sa Kanyang banal na persona,

sa Kanyang mga merito, at sa Kanyang di-nagbabagong pag-ibig sa pamilya

ng tao.”—TM, pp. 91, 92.

“Ang kasalukuyang mensahe—pag-aaring ganap sa pamamagitan ng

pananampalataya—ay isang mensahe mula sa Diyos; ito’y nagdadala ng

banal na mga pagpapakilala, sapagkat ang mga bunga nito ay tungo sa

kabanalan.”—1 SM, p. 359.

b. Anong katotohanan ang mahalaga sa ating panahon—at ano ang

hinihingi upang tayo ay magkaroon ng pag-asa? Juan 1:29; Roma

5:10; 8:34.

11

Lunes Oktubre 7

2. ANG PANGANGAILANGAN NG PAG-AARING GANAP

a. Anong katotohanan ang dapat isapuso ng bawat isa sa atin—at sa

anong tamang pananaw, lalo na sa huling mga araw na ito? Mat.

1:21.

“Ang mensahe ng ikatlong anghel ay nananawagan ng pangangaral ng

Sabbath ng ikaapat na utos, at ang katotohanang ito ay dapat dalhin sa

sanglibutan; ngunit ang dakilang sentro ng pansin, si Jesukristo, ay hindi

dapat ihiwalay sa mensahe ng ikatlong anghel.”—1 SM, p. 383.

“Ang mga mensahe na nagdadala ng banal na mga pagpapakilala ay

ipinadala sa bayan ng Diyos; ang kaluwalhatian, ang kataasan, ang katu-

wiran ni Kristo, na puspos ng kabutihan at katotohanan, ay ipinangaral; ang

kalubusan ng Kadiyusan kay Jesukristo ay ipinadala sa atin na may

kagandahan at kahalihalina, upang akitin ang lahat na ang puso ay hindi

nasarhan ng maling akala.”—RH, Mayo 27, 1890.

“Ang pinakamatamis na mga himig na nagmula sa Diyos sa pamamagitan

ng labi ng tao—ang pag-aaring ganap sa pamamagitan ng pananampalataya,

at ang katuwiran ni Kristo—ay hindi nananawagan mula (sa maraming hindi

nagsisising mga miyembro ng iglesia) ng tugon ng pag-ibig at pasasalamat.

Bagaman ang makalangit na Mangangalakal ay nagpapakita sa kanila ng

mamahaling mga hiyas ng pananampalataya at pag-ibig, bagaman

inaanyayahan sila na bumili sa Kanya ‘ng gintong dinalisay sa apoy,’ at

‘puting damit’ upang sila’y madamtan, at ‘pampahid sa mata’ upang sila’y

makakita, pinatigas nila ang kanilang mga puso laban sa Kanya at nabigong

ipagpalit ang kanilang pagkamalahininga sa pag-ibig at kasigasigan. Habang

nagtatanyag, kanilang itinatanggi ang kapangyarihan ng kabanalan. Kung

sila’y magpapatuloy sa kalagayang ito, itatakwil sila ng Diyos. Hindi nila

iniaangkop ang kanilang mga sarili upang maging kaanib ng Kanyang

pamilya.”—6 T, pp. 426, 427.

b. Ano ang ibig sabihin ng papasukin si Jesus sa ating puso bilang isang

makalangit na Panauhin? Apoc 3:20. Anong nangyari nang ang

mensahe ng katuwiran ni Kristo ay iniharap sa mga pinuno ng

iglesia noong 1888?

“Ang ilang lubhang nangangailangan ng mahalagang katotohanan na

ipinangaral sa kanila, kami ay natakot na sila’y hindi tumanggap ng

kabutihan nito. Hindi nila binuksan ang pintuan ng kanilang puso upang

papasukin si Jesus bilang isang makalangit na Panauhin, at sila ay dumanas

ng malaking kalugihan. Nariyan nga ang makipot na daan na dapat nating

lakaran; ang krus ay ipinangangaral sa bawat hakbang.”—RH, Sety. 3, 1889.

12

Martes Oktubre 8

3. ANG ATING INDIBIDWAL NA PANGANGAILANGAN NG

EBANGHELYO

a. Anong patunay ang naghahayag na hindi ako papayagan ng Diyos na

iasa sa iba ang aking kaligtasan? Eze. 14:20.

“Ang ugali ay hindi maaaring ilipat. Walang sinoman ang maaaring

maniwala para sa iba. Walang sinoman ang maaaring tumanggap ng Espiritu

para sa iba. Walang sinoman ang maaaring magbahagi ng ugali na siyang

bunga ng paggawa ng Espiritu.”—COL, p. 412.

“Isaalang-alang ng bawat isa na umiibig sa Diyos na ngayon habang may

araw pa ay panahon na upang gumawa…. Ngayon na ang panahon para sa

mga di-nagpapahalaga upang gumising mula sa pagkakatulog. Ngayon na

ang panahon upang himukin ang mga kaluluwa na hindi lamang makinig ng

salita ng Diyos, kundi huwag ng magpaliban na tiyakin ang langis sa

kanilang mga sisidlan kasama ng kanilang ilawan. Ang langis na iyon ay

ang katuwiran ni Kristo. Ito’y kumakatawan sa ugali, at ang ugali ay hindi

maaaring ilipat. Walang sinoman ang maaaring bumuo nito para sa iba.

Bawat isa ay kailangang magtamo para sa kanyang sarili ng ugali na

dinalisay mula sa bawat mantsa ng kasalanan.”—TM, pp. 233, 234.

“Imposible para sa isang Kristyano ang magbahagi ng ugali sa ibang

kaluluwa.”—TIMKH, p. 215.

b. Paano natin malalaman na nais ni Jesus na tayo ay maglingkod sa

Diyos sa ating kanya-kanyang sarili? Maaari ba tayong uminom ng

“tubig ng buhay” para sa iba? Mat. 22:37; Juan 7:37.

“Walang sinoman ang makakapaglingkod sa Diyos sa pamamagitan ng

kahalili. Marami ang tila nag-iisip na mayroong tao sa sanglibutan na mas

malakas kay Kristo, kung saan sila ay maaaring sumandal. At sa halip na

lumapit kay Kristo, sa kanilang kalagayan, na ibigay ng buo ang sarili sa

Kanya, sila ay humihingi ng tulong sa tao. Nais ng Diyos na magkaroon

tayo ng sariling karanasan…. Hindi ako maaaring bumuo ng ugali para sa

iyo, at hindi ka maaaring bumuo ng ugali para sa akin.”—OHC, p. 90.

“Ang ebanghelyo ay para sa bawat isa. Bawat tao ay may kaluluwa na

dapat iligtas o mapahamak. Bawat isa ay may kanya-kanyang kaibahan at

pagkakilanlan mula sa iba. Bawat isa ay dapat mabagbag para sa sarili, mahikayat para sa sarili. Dapat niyang tanggapin ang katotohanan, magsisi, manam-

palataya, at sumunod para sa kanyang sarili. Dapat niyang gamitin ang kanyang

kalooban para sa kanyang sarili. Walang sinomang maaaring gumawa ng gawaing

ito sa pamamagitan ng kahalili. Walang sinoman ang maaaring ihalo ang kanyang

sariling pagkatao sa iba. Bawat isa ay dapat magpasakop sa Diyos sa pamamagitan

ng kanyang sariling paggawa at sa hiwaga ng kabanalan.”—2 MCP, p. 423.

13


4. ANG PAGSARA NG PINTUAN KAY JESUS AY KATULAD NG

PAGPAPAKAMATAY!

a. Sa anong panlilinlang ang ating bayan ay binalaan noong 1893 nang

ang nakararami ay naniwala na sila ay handa na para sa langit?

Paano nauulit ang pagkalinlang na ito sa sarili ngayon—at maaaring

tayo ay naapektuhan? Isa. 58:2-8; Apoc. 3:15.

“Isang taimtim na salaysay ang aking ibinigay sa iglesia, na walang isa sa

dalawampu na ang pangalan ay nakatala sa aklat ng iglesia ang handa upang

wakasan ang kanilang kasaysayan sa lupa, at tiyak na walang Diyos at

walang pag-asa sa sanglibutan tulad ng karaniwang makasalanan. Sila ay

nagtatanyag na naglilingkod sa Diyos, ngunit higit silang masikap sa

paglilingkod sa kayamanan. Ang kala-kalahating gawaing ito ay patuloy na

pagtakwil kay Kristo, kaysa sa pagtanyag kay Kristo. Marami ang nagdala

sa iglesia ng kanilang sariling espiritu na hindi nasupil, hindi nalinis; ang

kanilang espirituwal na panlasa ay pinasama ng kanilang sariling mahalay,

nagpapababang mga kasiraan, na sumasagisag sa sanlibutan sa espiritu, sa

puso, sa layunin, na pinatutunayan ang kanilang sarili sa maruming mga

gawa, at puspos ng pandaraya sa bawat bahagi ng kanilang pagtatanyag sa

buhay Kristyano. Nabubuhay na tulad sa makasalanan, nagtatanyag na

Kristyano!”—CS, p. 41.

b. Ano ang mangyayari sa sinoman na sisirain ang langit sa pamama-

gitan ng kanyang ugali kung siya ay pahihintulutang pumasok doon?

Mat. 22:12-14.

“Sa buhay na ito marami ang hindi pumasok sa pakikisama kay Kristo;

kung kaya hindi nila alam ang wika ng langit, sila ay dayuhan sa kaligaya-

han nito….

“Pinakamalungkot sa lahat ng salita na dumating sa pandinig ng tao ay

ang mga salita ng hatol, ‘Hindi kita nakikilala.’ Ang pakikisama sa Espiritu

na hindi mo pinahalagahan, ang tanging paraan upang maging kaisa ka ng

masasayang karamihan sa kasalan. Sa panooring iyon hindi ka makakasama.

Ang liwanag nito ay tatama sa bulag na mga mata, ang himig nito sa mga

binging pandinig. Ang pag-ibig at kagalakan nito’y hindi gigising sa kuwer-

das ng kaligayahan sa pusong manhid sa sanglibutan. Ika’y sinaraduhan sa

langit sa pamamagitan ng di-pagsasanay ng iyong sarili sa pakikisama dito.

“Hindi tayo magiging handa sa pagsalubong sa Panginoon sa pamama-

gitan ng paggising kapag narinig na ang sigaw, ‘Narito, ang Asawang

lalaki!’ at hahanapin ang ating ilawang walang laman upang ito’y punuan.

Hindi maaaring manatiling hiwalay si Kristo sa ating buhay ngayon dito, at

maging angkop sa pakikisama sa Kanya sa langit.”—COL, pp. 413, 414.

14

Huwebes Oktubre 10

5. ANG PANGHULING MENSAHE NG DIYOS SA SANGLIBUTAN

a. Paano maliliwanagan ang buong sanglibutan ng kaalaman sa kalig-

tasan? Apoc. 18:1; 2 Ped. 3:12.

“Kapag ang ugali ni Kristo ay ganap na makopya sa Kanyang bayan,

Siya ay darating upang kunin sila na Kanyang pag-aari.”—COL, p. 69.

b. Bumanggit ng ilang mabubuting gawa na iniutos ni Jesus na ating

gamitin upang paliwanagin ang kanyang ilawan sa ating sangli-

butan. Mat. 5:16; 25:34-40.

“Dapat tayong magbigay ng pagkain sa mga nagugutom, damit sa mga

hubad, at tirahan sa mga walang tahanan. At tayo ay tinatawagan upang

gumawa ng higit pa rito. Ang kakulangan ng kaluluwa ay tanging pag-ibig

lamang ni Kristo ang makakasapat. Kung si Kristo ay nananahan sa atin, ang

ating puso ay mapupuspos ng banal na pagmamalasakit. Ang saradong mga

bukal ng masikap, pag-ibig na tulad ni Kristo ay mabubuksan.

“Ang Diyos ay nananawagan hindi lamang sa ating mga kaloob sa mga

nangangailangan, kundi sa ating masasayang mukha, mga salita ng pag-asa,

mga may kabaitang pakikipagkamay…. Marami ang nawalan na ng pag-asa.

Ibalik ang sikat ng araw sa kanila. Marami ang nawalan na ng sigla.

Bigkasin ang pampasiglang mga salita sa kanila. Idalangin sila. Marami ang

nangangailangan ng tinapay ng buhay. Basahin sa kanila ang salita ng

Diyos. Marami ang may karamdaman sa kaluluwa na walang gamot sa lupa

o manggagamot ang makapagpagaling. Idalangin ang mga kaluluwang ito,

dalhin sila kay Jesus. Sabihin sa kanila na may gamot sa Galaad.”—Ibid.,

pp. 417, 418.

Biyernes Oktubre 11


1. Anong mahalagang mensahe, na ibinigay sa bayan ng Diyos 100 mga

taon na ang lumipas, ang nag-anyaya kay Jesus sa ating puso bilang

makalangit na Panauhin?

2. Bakit ang mensahing ito ay napakahalaga sa sanglibutan ngayon?

3. Mararating ba natin ang Langit dahil lamang sa ating mga magulang

o mga kaibigan na umiibig kay Jesus?

4. Paano ako mapapasapanganib na mawala ang Langit dahil sa

pagkadaya sa sarili?

5. Makakapasok ba ako sa Langit kung ang aking ugali ay hindi ankop

doon?

15


Paglatag ng Ating Sariling mga

Kaluwalhatian sa Alabok

“Tayong lahat ay tulad sa maruming bagay, at ang lahat nating

katuwiran ay tulad sa maruming basahan; at lahat tayo ay lumilipas

tulad ng dahon; at ang ating mga kasamaan, tulad ng hangin, na

nagtangay sa atin papalayo” (Isa. 64:6).

“Ano ang pag-aaring ganap sa pamamagitan ng pananampalataya? Ito ay

ang gawain ng Diyos ng paglatag ng kaluwalhatian ng tao sa alabok, at

ginagawa para sa tao ang bagay na wala siyang kapangyarihan upang gawin

ito sa kanyang sarili.”—TM, p. 456.


Linggo Oktubre 13

1. NAUUNAWAAN KUNG GAANO NGA BA KASAMA ANG

KASALANAN!

a. Paano inilarawan ng Kasulatan ang kaabahan ng nagkasalang likas

ng tao? Gal. 5:17; Roma 7:18-21.

“Kung paanong sa pamamagitan ni Kristo bawat tao ay nagkaroon ng

buhay, gayon din sa pamamagitan Niya ang bawat kaluluwa ay nakaka-

tanggap ng sinag ng banal na liwanag. Hindi lamang katalinuhan kundi

espirituwal na kapangyarihan, ang pagkaunawa sa tama, isang pagnanasa

para sa kabutihan, ang lumilitaw sa puso. Ngunit laban sa mga prinsipyong

ito ay may bumabakang mapanlaban na kapangyarihan. Ang bunga ng

pagkain ng punong kahoy ng pagkakilala sa mabuti at masama ay nakikita

sa bawat karanasan ng tao. Naroon sa kanyang likas ang pagkahilig sa

masama, isang kapangyarihan na kung, hindi siya tutulungan, hindi niya

malalabanan. Upang labanan ang kapangyarihang ito, upang matamo ang

hangarin na sa kalaliman ng kanyang kaluluwa ay tinatanggap niya na

tanging karapatdapat, masusumpungan niya ang nag-iisang kapangyarihan.

Ang kapangyarihang ito ay si Kristo. Ang pakikipagtulungan sa kapang-

yarihang ito ang pinakamalaking pangangailangan ng tao.”—Ed., p. 29.

b. Ano ang halaga ng katuwiran ng sinoman sa atin—at ano ang hindi

natin kayang gawin sa ating sarili? Isa. 64:6; Roma 3:12.

16

Lunes Oktubre 14

2. ANG ATING “PINAKAMABUTI” AY WALANG KABULUHAN

KUNG HIWALAY KAY KRISTO

a. Paano tayo tinitingnan ng Diyos kahit na tayo ay nasa ating “pinaka-

mabuti” na kalagayan? Awit 39:5, 11; Isa. 40:17.

“Kung hindi dahil sa tumutubos na handog ni Kristo, ay walang anomang

bagay sa atin na kaluluguran ng Diyos. Lahat ng likas na kabutihan ng tao

ay walang kabuluhan sa paningin ng Diyos. Wala Siyang kaluguran sa sino-

man na nananatili sa kanyang dating likas at hindi nabago sa kaalaman at

biyaya na siya ay naging bagong tao kay Kristo. Ang ating edukasyon, ang

ating mga talento, ang ating mga ari-arian, ay mga kaloob na ipinagkatiwala

ng Diyos sa atin, upang tayo ay subukin. Kung gagamitin natin sila sa paglu-

walhati sa sarili, sinasabi ng Diyos, ‘Hindi ako nalulugod sa kanila; sapagkat

walang kabuluhan ang kamatayan ni Kristo sa kanila.’”—RH, Agos. 24, 1897.

b. Mayroon ba tayong anomang merito na maihaharap natin sa Diyos

bilang bayad sa kasalanan? Isa. 1:11; Mikas 6:7. Ano ang maita-

tawag maging sa ating “pinakamabuti” na mga gawa? 1 Cro. 29:14.

“Ang tanong ay ito, ‘Malulugod ba ang Diyos sa libulibong mga lalaking

tupa, o sa tagsasampung libo na ilog ng mga langis? Ibibigay ko ba ang

aking panganay para sa aking pagsalangsang, ang bunga ng aking katawan

para sa kasalanan ng aking kaluluwa?’ (Mikas 6:7). Wala; walang sinoman

ang makakatayo sa harapan ng Diyos sa kanyang sariling merito. Ang mga

maliligtas ay maliligtas dahil binayaran ni Jesus ang buong pagkakautang; at

ang tao ay walang magagawa, tunay na wala, upang maging merito ng

kaligtasan. Sinasabi ni Kristo, ‘Kung wala ako, wala kayong magagawa’ (Juan 15:5). Kung kaya kanino ang merito?—ito’y lahat sa ating Manunubos. Lahat

ng kakayahan ng tao ay nagmumula lamang kay Kristo, at maaari nating sabihin sa

pinakamabuti nating nagawa, ‘Lahat ng mga bagay ay nagmula sa iyo, at ibinabalik

namin sainyo ang inyong pag-aari’ (1 Cro. 29:14).”—ST, Noby. 10, 1890.

k. Anong ugali ang dapat nating linangin sa pag-unawa sa mga pangu-

ngusap sa itaas? Mikas 6:8.

“ ‘Ang tao sa pinakamabuti niyang kalagayan ay lubos na walang kabuluhan,’ Si

Kristo ay pumarito na walang panlabas na karangyaan. Nasumpungan Niya ang

Kanyang sarili sa anyo ng tao, nagpakumbaba Siya, na ipinakita na ang nagkasalang

tao ay dapat palaging lumakad na may kapakumbabaan sa harapan ng Diyos.

Kayamanan, karangalan sa sanglibutan, kadakilaan ng tao, ay hindi kailan man

makakapagligtas ng kaluluwa mula sa kamatayan. ‘Sa taong ito ako ay titingin,’

sabi ng Panginoon, ‘sa kanya na dukha at bagbag ang puso, at nangangatal sa aking

salita’ (Isa. 66:2).”—YI, Dis. 20, 1900.

17

Martes Oktubre 15

3. MATUTONG DI-MAGTIWALA SA ATING SARILI

a. Anong karanasan ang kailangang daanan ni Elias bago dininig ng

Diyos ang kanyang dalangin para sa ulan, at bakit? Sant. 5:16-18; 1

Hari 18:43.

“Ang alipin ay nagmasid habang si Elias ay nananalangin. Anim na beses

siyang bumalik mula sa pagbantay, na nagsasabi, Wala pa rin, walang ulap,

walang palatandaan ng ulan. Ngunit ang propeta ay hindi sumuko sa

panlulupaypay. Sinaliksik niya ang kanyang buhay, upang makita kung saan

siya nabigong parangalan ang Diyos, ipinahayag niya ang kanyang mga

kasalanan, at nagpatuloy sa pagpipighati ng kanyang kaluluwa sa harapan ng

Diyos, habang nagbabantay sa palatandaan ng tugon sa kanyang dasal.

Habang sinisiyasat niya ang kanyang puso, nakita niya na pababa ng pababa,

kapuwa sa kanyang sariling pagtaya at sa paningin ng Diyos. Nakita niya na

siya’y walang-wala, at nasa Diyos ang bawat bagay; at nang kanyang

narating ang kapakumbabaan sa sarili, nang siya’y kumapit sa Tagapagligtas

bilang tangi niyang kalakasan at katuwiran, ang tugon ay dumating.”—RH, Mayo 26, 1891.

“Mayroon tayong Diyos na ang mga pandinig ay hindi sarado sa ating

mga pagsamo; at kung patutunayan natin ang Kanyang salita, igagalang

Niya ang ating pananampalataya. Nais Niya na ang ating mga interes ay

maging kaisa ng Kanyang mga interes, at pagpapalain Niya tayo ng ligtas;

sapagkat hindi na tayo magluluwalhati sa ating sarili kapag natanggap na

natin ang pagpapala kundi ibibigay ang lahat ng papuri sa Diyos.”—Ibid., Mar. 27, 1913.

b. Ano ang nagyayari habang tayo ay lalong lumalapit kay Jesus at

umaasa sa Kanya? Dan. 10:8; Luc. 5:8; Apoc. 1:12-17.

“Habang lalo kang lumalapit kay Jesus, lalo mong makikita ang iyong

karumihan sa iyong sariling mga mata; sapagkat ang iyong paningin ay

magiging mas malinaw, at ang iyong mga karumihan ay makikita sa mala-

wak at malinaw na kaibahan sa Kanyang sakdal na likas. Ito ang patunay na

ang mga panlilinlang ni Satanas ay nawalan ng kapangyarihan; na ang

nagbibigay-buhay na impluwensiya ng Espiritu ng Diyos ay gumigising sa

iyo.”—SC, pp. 64, 65.

k. Anong nangyayari kapag labis ang ating pagkilala sa ating sarili?

Gal. 6:3.

“Ang isang salita na nagtataas ng sarili ay dahilan upang ang liwanag ng

mukha ng Diyos ay alisin.”—RH, Agos. 24, 1897.

18


4. ISANG SANHI NG PINAKAMATAAS NA PAGPAPASALAMAT

a. Sa kabila ng ating abang kalagayan, anong pag-asa ang ipinaabot sa

atin? Roma 7:24-8:2.

“Bagaman nakita ng Manunubos ng sanglibutan ang kaabahan at kara-

litaan ng sanglibutan dahil sa kasalanan, hindi Niya ipinakita sa harapan ng

nahulog na lahi ang malinaw na larawan ng kanilang kaabahan, bagkus

kanyang itinuro sa kanila ang ilang bagay na di-masukat ang kabutihan

kaysa sa kanilang unang narinig. Alam Niya na ang kanilang kaabahan ay

bunga ng kasalanan, at ang Kanyang puso ay nahabag sa nagkasalang tao.

Ang mga guro ay hindi nagpakababa upang mangaral sa karaniwang mga

tao, o ipangaral sa mga Gentil ang anomang pag-asa ng kaligtasan. Ngunit si

Kristo ay pumarito upang ipangaral ang plano ng kaligtasan sa lahat ng uri

ng mga tao; sapagkat ang lahat ay nangangailangan ng Kanyang mga salita.

Sa mga nagkakatipon sa harapan Niya nakita Niya ang posibilidad na sila ay

makipagtulungan sa walang hanggang kapangyarihan, dahil sa pag-ibig ng

Diyos tulad ng magulang sa lahat Niyang mga anak.”—SSW, Agos. 1, 1895.

b. Anong nangyayari kapag ating kinikilala na ang ating makasalanang

mga pagsisikap ay walang merito upang magligtas sa atin? Zac. 3:3,

4; 2 Cor. 12:9.

“Kapag nakita ng mga tao ang kanilang sariling kawalan, sila ay handa

ng madamtan ng katuwiran ni Kristo. Kapag sila ay nagsimulang magpuri at

itaas ang Diyos sa buong araw, kung gayon sa pamamagitan ng pagtitig sila

ay mababago sa katulad na wangis.”--20 MS, p. 117.

“Walang anomang bagay ang malinaw na higit na walang magagawa,

ngunit higit na di-magagapi, kaysa sa kaluluwang nakakadama ng kawalan

at umaasa ng lubusan sa mga merito ng Tagapagligtas. Ipapadala ng Diyos

ang bawat anghel sa langit upang tulungan ang gayong tao, kaysa sa hayaan

siyang madaig,”—SD, p. 35.

“Habang nababawasan ang ating pagtingin sa ating sarili, higit nating

makikita ang pagpapahalaga sa di-masukat na kadalisayan at kagandahan ng

ating Tagapagligtas. Ang tanawin ng ating pagiging makasalanan ay

maghahatid sa atin tungo sa Kanya na maaaring magpatawad; at kapag ang

kaluluwa, sa pagkaunawa sa kanyang kawalan ng kakayahan, ay humingi ng

tulong kay Kristo, ipapakita Niya ang Kanyang sarili sa kapangyarihan.

habang higit tayong dinadala sa Kanya at sa salita ng Diyos ng ating

pagkadama ng pangangailangan, higit nating makikita ang mataas na

tanawin ng Kanyang ugali, at higit nating maipapakita ng lubos ang

Kanyang wangis.”—SC, p. 65.

19

Huwebes Oktubre 17

5. SI KRISTO AY PUMARITO SA ISANG GAWAIN NG

PAGLIGTAS

a. Anong pangunahing punto ang dapat maunawaan nating lahat

tungkol sa kaligtasan? Luc. 19:10; Juan 15:5; Awit 44:6; 31:1.

“Imposible para sa atin na iligtas ang ating sarili….

“Sabik si Kristo na makita ang Kanyang bayan na lumalaban sa kaaway

ng mga kaluluwa; ngunit sa pamamagitan lamang ng pagbaling ng paningin

mula sa sarili tungo kay Jesus magagawa natin ito.”—RH, Sety. 15, 1896.

“Sa sandaling panghawakan mo ang mga pangako ng Diyos sa pamama-

gitan ng pananampalataya, na sinasabi, Ako ang nawaglit na tupa na hinaha-

nap ni Jesus, isang bagong buhay ang sasakop sa iyo, at ikaw ay tatanggap

ng lakas upang labanan ang manunukso. Ngunit ang pananampalataya na

humahawak sa mga pangako ay hindi dumarating sa pamamagitan ng

damdamin. ‘Ang pananampalataya ay dumarating sa pamamagitan ng

pakikinig at pakikinig ng salita ng Diyos’ (Roma 10:17).”—Ibid.

“Ang makasalanang tao ay makakasumpong lamang ng pag-asa at

katuwiran sa Diyos; at walang sinomang tao ang higit na matuwid kaysa sa

magkaroon siya ng pananampalataya sa Diyos at panatilihin ang mahala-

gang pakikiugnay sa Kanya.”—TM, p. 367.

b. Anong saligang prinsipyo ang ipinahayag ng Diyos sa lahat? Isa.

43:11; 45:21.

“O, anong pag-ibig! Kahanga-hangang pag-ibig! na nagdala sa Anak ng

Diyos sa lupa upang maging kasalanan para sa atin, upang tayo ay

ipagkasundo sa Diyos, at itaas sa buhay na kasama Niya sa Kanyang mga

mansiyon sa kaluwalhatian. At! ano ang tao, na sa gayong halaga ay

binayaran para sa kanyang katubusan?”—ST, Agos. 28, 1879.

Biyernes Oktubre 18


1. Ano ang tiyak na bagay na hindi natin magagawa para sa sarili?

2. Bakit ang ating “pinakamabuti” kung hiwalay kay Kristo ay hindi

sapat?

3. Sino ang dapat matutunan natin na di-pagtiwalaan bago tayo

lubusang magtiwala kay Jesus?

4. Ano ang dapat nating makita bago ang pagpapalago ng malalim na

pag-ibig kay Kristo?

5. Gaano ka kahalaga sa Diyos?

20


Pag-ibig: Ang Diwa ng katuwiran

“Ang Diyos ay Pag-ibig” ( 1 Juan 4:16).

“Ang katuwiran ay pag-ibig, at ang pag-ibig ay ang liwanag at buhay ng

Diyos. Ang katuwiran ng Diyos ay inilarawan kay Kristo. Natatanggap natin

ang katuwiran sa pamamagitan ng pagtanggap sa Kanya.”—MB, p. 18.


Linggo Oktubre 20

1. ANG DAKILANG KAUTUSAN

a. Sa buhay Kristyano, anong pangunahing kahulugan mayroon ang

pag-ibig kaugnay ng kautusan ng Diyos? Mat. 22:36-40.

“Ang pagtalima ay hindi lamang panlabas na pagsunod, kundi pagliling-

kod ng pag-ibig. Ang kautusan ng Diyos ay pagpapahayag ng Kanyang

pinakalikas; ito ay paglalarawan ng dakilang prinsipyo ng pag-ibig, kung

kaya ito ang saligan ng Kanyang pamahalaan sa langit at sa lupa. Kung ang

ating puso ay nabago at naging katulad ng Diyos, kung ang banal na pag-

ibig ay naikintal sa kaluluwa, hindi ba maisasakabuhayan ang kautusan ng

Diyos?”—SC, p. 60.

b. Paano binuod ni apostol Juan ang ugali ng Diyos—at paano

nauugnay ang Kanyang ugali sa katuwiran? 1 Juan 4:16; Awit 11:7.

“Ang katuwiran ay kabanalan, pagiging kawangis ng Diyos, at ‘ang

Diyos ay pag-ibig’(1 Juan 4:16). Ito ay ang pakikiayon sa kautusan ng

Diyos, sapagkat ‘lahat ng Iyong kautusan ay katuwiran,’ at ‘ang pag-ibig ay

ang pagtupad ng kautusan’ (Awit 119:172; Roma 13:10). Ang katuwiran ay

pag-ibig, at ang pag-ibig ang siyang liwanag at buhay ng Diyos. Ang

katuwiran ng Diyos ay inilarawan kay Kristo. Natatanggap natin ang

katuwiran sa pamamagitan ng pagtanggap sa Kanya.”—MB, p. 18.

21

Lunes Oktubre 21

2. PANLABAS NA PAGTUPAD O TAOS-PUSONG PAGTALIMA

a. Anong uri ng paglilingkod ang nais ng Panginoon? Deut. 6:5; Josue

24:15.

“Ang pamimilit ay salungat sa prinsipyo ng pamahalaan ng Diyos; Nais

Niya ay ang paglilingkod lamang ng pag-ibig; at ang pag-ibig ay hindi

maaaring iutos; hindi ito madadala sa pamimilit o kapangyarihan. Sa

pamamagitan lamang ng pag-ibig na ang pag-ibig ay nagigising. Ang

pagkakilala sa Diyos ay ang ibigin Siya; ang Kanyang ugali ay dapat

mahayag na salungat sa ugali ni Satanas. Ang gawaing ito ay Iisa lamang sa

sangsinukob ang makakagawa. Siya lamang na nakakaalam ng taas at lalim

ng pag-ibig ng Diyos ang maaaring magpahayag nito. Sa madilim na gabi ng

sanglibutan ang Araw ng Katuwiran ay dapat sumikat, ‘na may kagamutan

sa Kanyang mga pakpak’ (Mal. 4:2).”—DA, p. 22.

“Hindi ang takot sa parusa, o pag-asa sa walang hanggang gantimpala,

ang nagdala sa mga alagad ni Kristo upang sumunod sa Kanya. Nakita nila

ang di-mapantayang pag-ibig ng Tagapagligtas, na nahayag sa Kanyang

paglalakbay sa lupa, mula sa sabsaban sa Bethlehen hanggang sa krus ng

Kalbaryo, at ang Kanyang paningin ay umaakit, ito’y nagpapalambot at

sumusupil sa kaluluwa. Ang pag-ibig ay nagigising sa puso ng mga

tumitingin. Narinig nila ang Kanyang tinig, at sila’y sumunod sa Kanya.”—

Ibid., p. 480.

b. Kabaliktaran ng isang taos-puso, at masayang pagtalima, anong uri

ng pagsunod ang ipinapakita sa Diyos ng ilang mga nagtatanyag na

Kristyano? Deut. 28:45-47; 1 Juan 5:3.

“Si Kristo ay namatay sa krus upang akitin ang lahat sa Kanya, at nais

Niya na maging masaya tayo sa kagalakan na tanging Siya lamang ang

makakapagbigay, ang kagalakan sa pagtalima.”—1 ST, p. 217.

“Ang taong nagtatangkang sumunod sa kautusan ng Diyos sa diwa ng

tungkulin lamang—dahil siya ay inutusang sumunod—ay hindi kailan man

magiging masaya sa pagsunod. Hindi siya sumunod. Kapag ang mga hinihi-

ngi ng Diyos ay ibinilang na pasanin sapagkat ito’y salungat sa hilig ng tao,

malalaman natin na ang buhay ay hindi buhay Kristyano. Ang tunay na

pagtalima ay ang pagsasakatuparan ng prinsipyo sa puso. Ito’y nagmumula

sa pag-ibig ng katuwiran, sa pag-ibig sa kautusan ng Diyos. Ang diwa ng

lahat ng katuwiran ay ang katapatan sa ating Manunubos. Ito’y magdadala

sa atin sa paggawa ng tama dahil ito ang tama—dahil ang paggawa ng tama

ay nakalulugod sa Diyos.”—COL, pp. 97, 98.

22

Martes Oktubre 22

3. PAGKILALA SA TUNAY NA PAG-IBIG

a. Ano ang makikita sa buhay ng mga tunay na umiibig sa Diyos? 1

Juan 3:10; 4:20, 21.

“Ang pag-ibig ang saligan ng kabanalan. Ano man ang pag-angkin,

walang sinoman ang may dalisay na pag-ibig sa Diyos maliban na siya ay

may di-makasariling pag-ibig sa kapatid. Ngunit hindi tayo kailan man

magtatamo ng ganitong espiritu sa pamamagitan ng pagsisikap na ibigin ang

kapatid. Ang kailangan ay ang pag-ibig ni Kristo sa puso. Kapag ang sarili

ay isinama kay Kristo, ang pag-ibig ay kusang magbubukal. Ang kaganapan

ng ugaling Kristyano ay matatamo kapag ang bugso ng pagtulong at

pagpapala sa iba ay patuloy na nagbubukal mula sa puso—kapag ang sikat

ng araw ng langit ay pumuno sa puso at nahayag sa mukha.”—COL, p. 384.

b. Ilarawan ang ilan sa mga katangian na nahayag sa pamamagitan ng

tunay na pag-ibig. 1 Cor. 13:4-7.

“Ang tunay na pag-ibig ay hindi malakas, nag-aalab, mapusok na damda-

min. Sa kabaliktaran, ito’y mahinahon at malalim ang likas. Ito’y tumitingin

sa kabila ng panlabas lamang at naaakit ng mga katangian lamang. Ito’y

may katalinuhan at nakakakilala ng kaibahan, at ang katapatan nito ay tunay

at nananatili. Sinusubukan tayo ng Diyos sa pamamagitan ng mga karani-

wang pangyayari sa buhay. Ang maliliit na bagay ang naghahayag ng mga

kabanata ng puso. Ang maliliit na pagpansin, ang maraming maliliit na

pangyayari at payak na mga kagandahang loob, ang bumubuo ng kaligaya-

han ng buhay; at ang kapabayaan ng may kabaitan, pampasigla, nagmamala-

sakit na mga salita, maliliit na kagandahang loob sa buhay, ang tumutulong

upang mabuo ang kaabahan ng buhay. Masusumpungan sa huli na ang pagtanggi sa sarili para sa ikabubuti at kaligayahan ng mga nakapalibot sa atin ang

bumubuo ng malaking bahagi sa tala ng buhay sa langit. At ang katotohanan ay

mahahayag din na ang pagpapahalaga sa sarili, na di-isinasaalang-alang ang ikabu-

buti at ikaliligaya ng iba, ay hindi lingid sa kaalaman ng makalangit na Ama….

“Ang pag-ibig ay hindi mabubuhay kung walang gawa, at ang bawat gawa

ay lumalago, napapalakas, at napapalawak. Ang pag-ibig ay magtatamo ng

tagumpay kapag ang pangangatwiran at kapangyarihan ay walang lakas.

Ang pag-ibig ay gumagawa hindi dahil sa pakinabang o gantimpala; ngunit

itinakda ng Diyos na ang dakilang pakinabang ang siyang tiyak na bunga ng

bawat gawa ng pag-ibig. Likas nito ang paglaganap at tahimik ang paggawa,

ngunit malakas at matibay sa layunin nito upang lupigin ang dakilang mga

kasamaan. Nakakalusaw at nagpapabago ang impluwensiya nito, at pangha-

hawakan ang buhay ng mga makasalanan at magkakabisa ang kanilang mga

puso kapag hindi nagtagumpay ang ibang mga paraan.”—2 T, pp. 133-135.

23


4. NABUBUHAY SA KAUTUSAN NG PAG-IBIG

a. Sa liwanag ng pagpapakasakit sa sarili ni Kristo para sa atin, anong

batas o prinsipyo ang mapapasa puso ng buhay Kristyano? 2 Cor.

5:14, 15; 1 Cor. 13:5.

“Kapag ang Espiritu ng Diyos, sa kamanghamanghang gumigising na

kapangyarihan nito ay humipo sa kaluluwa, ito’y nagpapababa ng kapala-

luan ng tao. Ang makasanlibutang kalayawan at posisyon at kapangyarihan

ay makikitang walang halaga. ‘Ang mga imahinasyon, at ang bawat mataas

na bagay na nagtataas ng sarili laban sa pagkakilala sa Diyos’ ay ibinabag-

sak; bawat kaisipan ay ipinapasakop ‘sa pagtalima kay Kristo’ (2 Cor. 10:5).

At ang kapakumbabaan at pag-ibig na nagpapakasakit sa sarili, na napakaliit

ang halaga sa tao, ay itinataas na siyang tanging mahalaga.”—DA, p. 135.

“Sa liwanag mula sa Kalbaryo ay makikita na ang kautusan ng pag-ibig

na nagpapakumbaba ng sarili ang siyang kautusan ng buhay para sa lupa at

sa langit; na ang pag-ibig na ‘hindi naghahanap ng sarili’ ay nagmumula sa

puso ng Diyos; at sa kaamuan at kababaang loob ng Isa ay nahayag ang

ugali Niya na nananahan sa liwanag na walang sinomang tao ang makaka-

lapit.”—Ibid., p. 20.

b. Upang mabuhay sa buhay ng nagpapakasakit sa sarili na pag-ibig,

ano ang hinihingi sa atin sa araw-araw? Luc. 9:23.

“Bawat kaluluwa na tumatanggap kay Jesus bilang kanyang personal na

Tagapagligtas ay mauuhaw sa pribilihiyo ng paglilingkod sa Diyos at

masikap na hahanapin ang pagkakataon na ipakita ang pasasalamat sa

pamamagitan ng pagtatalaga ng kanyang mga kakayahan sa paglilingkod sa

Diyos. Mananabik siya na ipakita ang kanyang pag-ibig kay Jesus at sa

Kanyang biniling pag-aari. Pakahahangarin niya ang pagsisikap, kahirapan,

at sakripisyo. Iisipin niya na pribilihiyo ang tumanggi sa sarili, pasanin ang

krus, at sumunod sa mga hakbang ni Kristo, sa gayon ipinapakita niya ang

katapatan at pag-ibig.”—TM, p. 394.

“Ang pagtanggi sa sarili at ang krus ang siyang ating bahagi.

Tatanggapin ba natin ito? Walang sinoman sa atin ang dapat umasa na

kapag ang huling pinakamalaking pagsubok ay dumating sa atin ang

nagpapakasakit sa sarili, matapat na espiritu ay mabubuo sa isang sandali

sapagkat ito’y kailangan. Hindi, totoong hindi, ang espiritu na ito ay dapat

kasama ng ating araw-araw na karanasan, at ikintal sa mga isipan at puso ng

ating mga anak, sa alituntunin at sa halimbawa. Ang mga ina sa Israel ay

maaaring hindi mandirigma, ngunit maaari silang magpalaki ng mandirigma

na makakapagsakbat ng buong sandata at makipaglaban ng harapan sa

digmaan ng Panginoon.”—5 T, p. 135.

24

Huwebes Oktubre 24

5. ANG TANDA NG TUNAY NA PAGIGING ALAGAD

a. Ano ang tanda ng tunay na pagiging alagad? Juan 8:31; 14:15.

“Pagtalima—ang paglilingkod at katapatan ng pag-ibig—ang siyang

tunay na tanda ng pagiging alagad…. Sa halip na palayain ang tao mula sa

pagtalima, ang pananampalataya, at tanging pananampalataya lamang, ang

gumagawa sa atin upang maging tagapamagitan ng biyaya ni Kristo, na

nagbibigay kakayahan sa atin upang makasunod.’—SC, pp. 60, 61.

b. Ano ang kahulugan ng tunay na pagtalima, at saan ito nagmumula?

Roma 5:5; 13:10.

“Sa pusong nabago ng banal na biyaya, ay pag-ibig ang prinsipyo ng

paggawa. Ito’y nagbabago ng ugali, nagpipigil ng bugso ng damdamin,

pinipigilan ang galit, sinusupil ang pakikipag-away, at nililinis ang

pagmamahal. Ang pag-ibig na ito, na pinahahalagahan sa kaluluwa, ay

nagpapasaya sa buhay at nagbubuhos ng naglilinis na impluwensiya sa

palibot.”—Ibid., p. 59.

“Lahat ng tunay na pagtalima ay mula sa puso. Ito’y puso na gumagawa

kasama ni Kristo. At kung pahihintulutan natin, lubos Niyang ipapakilala

ang Kanyang sarili sa ating isipan at mga layunin, lubos na isasama ang

ating mga puso at isipan sa Kanyang kalooban, upang sa pagtalima sa Kanya

ating maisakatuparan ang ating sariling bugso ng damdamin. Ang kalooban,

na nalinis at napabanal, ay makakasumpong ng pinakamataas na kaluguran

sa paglilingkod sa Kanya. Kung kilala natin ang Diyos ayon sa pribilihiyo

na atin Siyang makilala, ang ating buhay ay magiging buhay ng patuloy na

pagtalima. Sa pamamagitan ng pagpapahalaga sa ugali ni Kristo at sa

pakikipag-usap sa Diyos, kapopootan natin ang kasalanan,”—DA, p. 668.

Biyernes Oktubre 25


1. Anong susing sangkap sa kautusan ng Diyos ang ipinakita ni Jesus sa

atin sa Mateo 22?

2. Ipaliwanag ang kaibahan sa pagitan ng panlabas na pagsunod at

tunay na pagtalima?

3. Kailan magiging ganap ang paglago ng ating ugaling Kristyano?

4. Ilarawan ang saloobin sa paglilingkod ng mga tumanggap kay

Kristo?

5. Gaano kalinaw na makikilala si Kristo sa pagtalima ng Kanyang mga

tagasunod.

25

26

Leksiyon 5 Sabbath, Nobyembre 2, 2013

Ang Ating Pangangailangan ng

Kautusan ng Diyos

“Ano pa’t ang kautusan ay siyang naging tagapagturo natin upang

ihatid tayo kay Kristo, upang tayo’y ariing ganap sa pamamagitan ng

pananampalataya” (Gal. 3:24).

“Ang kaluwalhatian ni Kristo ay nahayag sa kautusan, na siyang kopya

ng Kanyang ugali, at ang bumabagong bisa nito ay nadarama sa kaluluwa

hangga’t ang mga tao ay mabago ayon sa Kanyang wangis.”—RH, Abril 22,

1902.


Linggo Oktubre 27

1. ANG KAALAMAN SA KASALANAN

a. Para kanino ginawa ang kautusan ng Diyos, at sa anong layunin?

Ilan ang nahatulan nito? 1 Tim. 1:8-10; Roma 3:19, 23.

b. Bakit ang sarili nating pagsisikap sa pagtupad sa kautusan ay hindi

sapat upang tayo’y ariing ganap sa harapan ng Diyos? Paano

lamang tayo makakasunod sa kautusan? Roma 3:20; 7:7; Fil. 4:13.

“Siya na nagsisikap na maabot ang langit sa pamamagitan ng kanyang

sariling mga gawa sa pagtupad sa kautusan ay nagtatangka ng imposible.

Hindi maliligtas ang tao kung walang pagtalima, ngunit ang kanyang gawa

ay hindi dapat sa kanyang sarili; Si Kristo ang dapat gumawa sa kanya sa

kalooban at sa paggawa ng Kanyang mabuting kaluguran. Kung maililigtas

ng tao ang kanyang sarili sa pamamagitan ng kanyang sariling mga gawa,

mayroon siyang maipagmamayabang sa kanyang sarili. Ang pagsisikap na

ginawa ng tao sa kanyang sariling lakas upang matamo ang kaligtasan ay

sinasagisagan ng paghandog ni Cain. Lahat ng magagawa ng tao na wala si

Kristo ay marumi dahil sa pagkamakasarili at kasalanan; ngunit yaong

ginawa sa pamamagitan ng pananampalataya ay katanggaptanggap sa Diyos.

Kung sisikapin nating matamo ang langit sa pamamagitan ng mga merito ni

Kristo, ang kaluluwa ay lalago. Sa pagtitig kay Jesus, ang pasimula at wakas

ng ating pananampalataya, tayo ay makakapagpatuloy mula sa kalakasan

tungo sa kalakasan, mula sa tagumpay tungo sa tagumpay; sapagkat sa

pamamagitan ni Kristo ang biyaya ng Diyos ay gumagawa ng ating ganap

na kaligtasan.”—1 SM, p. 364.

27

Lunes Oktubre 28

2. ANG KAUTUSAN BILANG ATING TAGAPAGTURO

a. Ano ang tinutukoy na tagapagturo sa mga taga Galacia?Gal. 3:21-25.

“Anong kautusan ang siyang tagapagturo upang dalhin tayo kay Kristo?

Ako’y sumagot: Kapuwa ang seremonyal at ang moral na alituntunin ng

sampung kautusan.”—1 SM, p. 233.

b. Anong gawain ng kautusan bilang tagapagturo ang ginagawa, at sa

anong layunin? Roma 10:4. Paghambingin ang paraan na ang

salitang “wakas” (sa Griyego, telos, layunin, mithiin, o wakas sa

kahulugan) ginamit sa Sant. 5:11 at 1 Ped. 1:9.

“Habang ang makasalanan ay tumitingin sa dakilang salamin ng moral,

nakikita niya ang kanyang mga kasiraan ng ugali. Nakikita niya ang

kanyang sarili sa tunay na kalagayan, may mantsa, marumi, at nahatulan.

Ngunit alam niya na ang kautusan ay hindi sa anomang paraan mag-aalis ng

kasalanan o magpapatawad sa mananalangsang. Kailangang siya ay

magpatuloy sa higit pa rito. Ang kautusan ay tagapagturo lamang upang

dalhin siya kay Kristo. Kailangang tumingin siya sa Kanyang tagapagpasan

ng kasalanan na Tagapagligtas.”—Ibid., p. 213.

k. Ano ang ugnayang nananatili sa pagitan ng “tagapagturo” at

pananampalataya kay Jesus? Roma 5:1; 3:31; 8:3, 4.

“Ipinapakita ng kautusan sa atin ang kasalanan at ipinadadama sa atin

ang pangangailangan kay Kristo at kumanlong sa Kanya para sa kapata-

waran at kapayapaan sa pamamagitan ng pagsisisi sa Diyos at pananam-

palataya sa ating Panginoong Jesukristo.”—Ibid., p. 234.

“Sa pamamagitan ng pananampalataya lamang kay Kristo ang makasa-

lanan ay malilinis mula sa kasalanan at magkakaroon ng kakayahan na

tumalima sa kautusan ng kanyang Panginoon.”—AA, p. 425.

“Ang kautusan at ang ebanghelyo ay sakdal na magkaayon. Bawat isa ay

itinataguyod ang isa. Sa lahat ng kataasan nito hinaharap ng kautusan ang

konsiyensiya, na ipinadadama sa makasalanan ang kanyang pangangaila-

ngan kay Kristo bilang pantubos sa kasalanan. Kinikilala ng ebanghelyo ang

kapangyarihan at pagiging di-mababago ng kautusan. ‘hindi ko nakilala ang

kasalanan, kung hindi dahil sa kautusan,’ sinabi ni Pablo (Roma 7:7). Ang

pagkadama ng kasalanan, na iginigiit ng kautusan, ay nagdadala sa makasa-

lanan tungo sa Tagapagligtas. Sa kanyang pangangailangan maaaring iharap

ng tao ang malakas na katuwiran na nagawa sa pamamagitan ng krus ng

Kalbaryo. Maaari niyang angkinin ang katuwiran ni Kristo; sapagkat ito’y

ibinabahagi sa bawat nagsisising makasalanan.”—RH, Abril 22, 1902.

28

Martes Oktubre 29

3. ANG LUMA AT ANG BAGONG TIPAN

a. Ano ang layunin ng Diyos sa pagbibigay ng Kanyang kautusan sa

Israel sa Sinai, at ano ang kondisyon para sa buhay sa ilalim ng

kautusang ito? Exo. 20:20; Lev. 18:5; Roma 10:5.

“Nang ang kautusan ay inihayag sa Sinai, ipinaalam ng Diyos sa mga tao

ang kabanalan ng Kanyang ugali, na sa pagsalungat ay maaari nilang makita

ang pagiging makasalanan ng kanilang sarili. Ang kautusan ay ibinigay

upang bagbagin sila sa kasalanan at ipahayag sa kanila ang pangangailangan

ng isang Tagapagligtas. Ganito ang mangyayari habang ang mga prinsipyo

nito ay iniaangkop sa puso ng Banal na Espiritu. Ito ang gawain na dapat

gawin. Sa buhay ni Kristo ang mga prinsipyo ng kautusan ay ginawang

malinaw; at habang ang Banal na Espiritu ng Diyos ay kumikilos sa puso,

habang ang liwanag ni Kristo ay naghahayag sa mga tao ng kanilang

pangangailangan ng Kanyang naglilinis na dugo at ng Kanyang nag-aaring

ganap na katuwiran, ang kautusan ay nananatiling kasangkapan sa paghatid

sa atin tungo kay Kristo, upang tayo ay ariing ganap sa pamamagitan ng

pananampalataya.”—ST, Marso 29, 1910.

b. Bakit bigo ang Israel na tuparin ang kautusan ng Diyos bagaman sila

ay nagtatanyag ng dakilang kasigasigan para dito? Roma 10:3.

“Hindi naunawaan ng Israel ang espirituwal na likas ng kautusan, at

napakadalas na ang kanilang pagtanyag ng pagsunod ay pangingilin lamang

ng mga gawain at mga seremonya, sa halip na pagsuko ng puso sa kataasan

ng pag-ibig.”—RC, p. 67.

k. Ano ang “mas mainam na mga pangako” kung saan ang Bagong

Tipan ay natatag? Heb. 8:6; Jer. 31:33, 34.

“Ang ‘Bagong Tipan’ ay naitatag sa ibabaw ng ‘mas mainam na mga

pangako’—ang pangako ng kapatawaran ng mga kasalanan at ng biyaya ng

Diyos upang baguhin ang puso at dalhin ito sa pakikiayon sa mga prinsipyo ng kautusan ng Diyos….

“Ang katulad ding kautusan na iniukit sa mga tapyas ng bato ang isinulat

ng Banal na Espiritu sa mga tapyas ng puso. Sa halip na magtatag ng ating

sariling katuwiran ating tinatanggap ang katuwiran ni Kristo. Ang Kanyang

dugo ay ipinantutubos para sa ating kasalanan. Ang Kanyang pagtalima ay

tinanggap para sa atin. At ang puso na binago ng Banal na Espiritu ay

magbubunga ‘ng mga bunga ng Espiritu.’ Sa pamamagitan ng biyaya ni

Kristo tayo ay mabubuhay sa pagtalima sa kautusan ng Diyos na isinulat sa ating mga puso. Kung nasa atin ang Espiritu ni Kristo, tayo ay lalakad tulad ng

Kanyang paglakad.”—PP, p. 372.

29


4. ANG KAUTUSAN—ANG PANUKAT NG UGALI

a. Ano ang tanging tunay na panukat ng ugali? Sant. 2:8-12.

“Ang kautusan ng Diyos ang siyang tanging tunay na pamantayan upang

sukatin ang ugali. Ipinakita ni Kristo sa sanglibutan sa pamamagitan ng

Kanyang buhay at pagtuturo, sa pamamagitan ng Kanyang banal na ugali,

ang kahulugan ng pagtalima sa kautusan. Siya ang halimbawa ng tao; ngunit

ang tao ay hindi dapat magtatag ng pamantayan para sa sarili. Ang tao ay

walang alam sa di-masukat na kadalisayan ng Diyos, at kung wala ang banal

na kaliwanagan hindi niya pahahalagahan ang banal na paglalapat ng

kautusan ng Diyos. Habang siya ay walang alam sa matatag na katangian ng

kautusan ng Diyos, siya ay walang pakialam sa kanyang may kasiraan,

makasalanang ugali. Wala siyang kinatatakutan, wala siyang pagkabahala,

sapagkat sinusukat niya ang kanyang sarili ng huwad na pamantayan.”—RH,

Nob. 18, 1890.

b. Ano ang magpapasya kung ang ugali nga ba ng Diyos ay nahahayag

sa ating mga isipan at mga gawa? Mat. 22:36-40; Roma 13:10.

“Siya lamang na ang puso ay puspos ng habag sa nagkasalang tao, na

umiibig sa layunin, na inihahayag ang pag-ibig na iyon sa pamamagitan ng

pagsasagawa ng mga gawang tulad ng kay Kristo, ang makakatiis sa

pagtingin sa Kanya na hindi nakikita. Siya na hindi umiibig sa mga dahilan

ng dakilang ginawa ng Ama ay hindi nakakakilala sa Diyos. Ang teolohiya

ay walang halaga malibang ito ay masakop ng pag-ibig ni Kristo. Ang tunay

na Kristyanismo ay nagpapakalat ng pag-ibig sa buong pagkatao. Ito’y

umaabot sa bawat pangunahing mga bahagi—ang utak, ang puso, ang

katuwang na mga kamay, ang mga paa—na binibigyang kakayahan ang tao

na tumayong matatag kung saan hinihingi ng Diyos na sila’y tumayo, at

baka ang lumpo ay matisod sa daan. Ang nagliliyab, sumusupok na pag-ibig

ni Kristo sa napapahamak na mga kaluluwa ang siyang buhay ng buong

sistema ng Kristyanismo.”—ST, Mayo 10, 1910.

k. Ano ang makikita sa buhay ng mga may tunay na pananampalataya

kay Kristo? Sant. 1:22-27.

“Ang pananampalataya ay gumagawa sa pag-ibig at naglilinis ng

kaluluwa. Ang pag-ibig ay umuusbong at namumulaklak at nagbibigay ng

ani ng mga mahahalagang bunga. Kapag may pag-ibig, nahahayag din ang

mabubuting gawa. Ang maysakit ay dinadalaw, ang mga dukha ay

inaalagaan, ang mga ulila at bao ay hindi pinababayaan, ang hubad ay

dinadamtan, ang gutom ay pinapakain.”—1 SM, p. 398.

30

Huwebes Oktubre 31

5. SI JESUKRISTO, ANG KAUTUSAN SA TUNAY NA BUHAY

a. Anong saloobin ang ipinakita ni Kristo tungkol sa kautusan ng

Diyos? Mat. 5:17-20.

“Si Jesus ay buhay na halimbawa ng kaganapan ng kautusan, ngunit ang

Kanyang pagganap ay hindi nangangahulugan ng pagpawi at pagpuksa nito.

Sa pagganap sa kautusan, Kanyang isinakabuhayan ang bawat detalye ng

mga hinihingi nito.”—ST, Marso 14, 1895.

“Sa Kanyang mga pagtuturo, ipinakita ni Kristo kung gaanong layo ang

maaabot ng mga prinsipyo ng kautusan na sinalita mula sa Sinai. Gumawa

Siya ng buhay na pagpapatupad ng kautusang iyon na ang mga prinsipyo ay

nananatili magpakailan man na siyang dakilang pamantayan ng katuwiran—

ang pamantayan kung saan ang lahat ay hahatulan sa dakilang araw na iyon

kapag itinakda na ang paghatol, at mabuksan ang mga aklat.”—GAG, p. 141.

b. Ano ang nagpapakita na si Kristo ay isang buhay na pagpapakilala

sa sangkatauhan ng kautusan ng Diyos? 1 Ped. 2:21, 22; Juan 15:10;

1 Juan 2:6.

“Ang kaluwalhatian ni Kristo ay ang Kanyang ugali, at ang Kanyang

ugali ang siyang pagpapakilala ng kautusan ng Diyos. Ginanap Niya ang

kautusan sa bawat detalye nito, at ibinigay sa sanlibutan sa Kanyang buhay

ang isang ganap na halimbawa kung ano ang maaaring maabot ng

sangkatauhan sa pakikipagtulungan sa kadiyusan. Sa Kanyang pagiging tao

si Kristo ay umasa lamang sa Ama, kung paanong ang sangkatauhan ngayon

ay umaasa sa Diyos para sa banal na kapangyarihan upang matamo ang

kasakdalan ng ugali.”—ST, Dis. 12, 1895.

Biyernes Nobyembre 1


1. Sa kaninong mga pangako ang Lumang Tipan ay itinatag?

2. Sa kaninong mga pangako ang Bagong Tipan ay itinatag?

3. Sino ang tumutulong upang maging masunusrin tayo sa Diyos?

4. Tayo ba’y gumagawa sa ilalim ng Lumang Tipan ngayon kung tayo

ay umaasa sa sarili nating mga pangako kaysa sa mga pangako ng

Diyos?

5. Ano ang nagdala sa mga bayani ng Biblia upang makita ang kanilang

pangangailangan kay Jesus?

31


Ang Katuwiran ni Kristo ay Nahayag sa

Kanyang Kautusan

“Yamang nahahayag na kayo’y sulat ni Kristo, na pinangasiwaan

namin, hindi isinulat ng tinta, kundi ng Espiritu ng buhay na Diyos:

hindi sa mga tapyas ng bato, kundi sa mga tapyas ng pusong laman”

(2 Cor. 3:3).

“Ang kaluwalhatiang lumiwanag sa mukha ni Moises ay kislap ng

katuwiran ni Kristo sa kautusan.”—1 SM, p. 237.


Linggo Nobyembre 3

1. PAGPAPALAWAK NG KAUTUSAN NG DIYOS

a. Ano ang nakita ni Moises sa pagtitig sa kaluwalhatian ng Diyos?

Exo. 33:18, 19; 34:5-7.

“Hinihingi ng Diyos ang kasakdalan sa Kanyang mga anak. Ang

Kanyang kautusan ay kopya ng Kanyang sariling ugali, at ito ang

pamantayan ng lahat ng ugali. Ang walang hanggang pamantayang ito ay

ipinahayag sa lahat upang hindi magkamali sa uri ng mga tao na bubuuhin

ng Diyos na Kanyang kaharian. Ang buhay ni Kristo sa lupa ay ganap na

pagpapakilala ng kautusan ng Diyos, at kapag ang mga nagtatanyag na mga

anak ng Diyos ay maging tulad ni Kristo ang ugali, sila ay magiging

masunurin sa kautusan ng Diyos. At sila’y pagkakatiwalaan ng Panginoon

na siyang bilang na bubuo sa pamilya ng langit.”—COL, p. 315.

b. Ano ang misyon ni Jesus kaugnay sa kautusan ng Diyos? Awit 40:8;

Isa. 42:21; 2 Cor. 4:6.

“Upang ipakita ang kaluwalhatian (ng Diyos) kung kaya (si Kristo) ay

pumarito sa ating sanglibutan. Sa pinadilim ng kasalanan na lupang ito Siya

ay pumarito upang ihayag ang liwanag ng pag-ibig ng Diyos—upang ‘ang

Diyos ay sumaatin.’”—DA, p. 19.

32

Lunes Nobyembre 4

2. ANG KALUWALHATIAN NG UGALI NG DIYOS

a. Ano ang nangyayari kapag ating naunawaan na si Kristo ang

kautusan ng Diyos na nahayag sa laman ng tao? 2 Cor. 5:17.

“Sa pagtitig tayo ay nababago, ipinapasakop ang moral sa Isang sakdal ang

ugali. Sa pagtanggap ng ibinibilang na katuwiran, sa pamamagitan ng bumabagong

kapangyarihan ng Banal na Espiritu, tayo ay nagiging tulad Niya. Ang wangis ni

Kristo ay minamahal, at ito’y sumasakop sa buong pagkatao.

“Ang pagtitig kay Kristo sa layuning maging katulad Niya, ang naghahanap ng

katotohanan ay nakikita ang kasakdalan ng mga prinsipyo ng kautusan ng Diyos, at

siya’y hindi nasisiyahan sa bawat bagay kundi sa kasakdalan lamang. Sa pagkubli

ng kanyang buhay sa buhay ni Kristo, nakikita niya na ang kabanalan ng banal na

kautusan ay nahahayag sa ugali ni Kristo, at higit at higit pa ang kanyang pagsisikap

na maging katulad Niya. Ang pakikibaka ay maaaring asahan sa anomang oras,

sapagkat nakikita ng manunukso na nawawala sa kanya ang isa niyang sakop. Ang

pakikibaka ay dapat bakahin laban sa mga katangiang pinalalakas ni Satanas upang

kanyang gamitin. Nakikita ng tao kung ano ang dapat niyang bakahin—ang di-

karaniwang kapangyarihan na salungat sa kaisipan ng pagtamo ng kasakdalan na

ipinagpapatuloy ni Kristo. Ngunit kay Kristo ay mayroong nagliligtas na

kapangyarihan na magtatamo ng tagumpay para sa kanya sa pakikibaka.”—6 SDA

BC (E.G. White Comments), p. 1098.

“Kung makikita lamang ng lahat si Kristo sa harap ng luklukan, na

naghihintay ng kanilang mga panalangin, na naghihintay sa kanila na isuko

ang kanilang kalooban, na huminto na sa paghihimagsik at manumbalik sa

kanilang katapatan sa Diyos, sa malalim na pagsisisi sila ay mananalangin

sa Ama na patawarin ang kanilang mga pagsalangsang sa Kanyang kautu-

san, at patawarin sila sa impluwensiya na kanilang ipinakita upang ang iba

ay hindi magpahalaga sa kautusan ni Jehova. Ang pagsasabuwatan ng mga

kawal ng kaaway ay nagtatagumpay sa kanilang pagkaantala.”—OFC, p. 266.

b. Paano nababago ang ating ugali? Heb. 12:2. Anong gawain ang hini-

hingi sa atin sa pamamagitan ng paghahambing ng Bilang 21:8 sa

Juan 3:14, 15? Juan 6:37, 54-56.

“Kay Moises, ang ugali ng Diyos ay inihayag bilang Kanyang kaluwal-

hatian. Sa katulad ding paraan, nakikita natin ang kaluwalhatian ni Kristo sa

pamamagitan ng pagtitig sa Kanyang ugali….

“Bakit, kung gayon, nakikita sa iglesia ang malaking kawalan ng pag-

ibig, ng tunay, mataas, napabanal, nagpaparangal na pagmamalasakit, ng

malambing na awa at mapagmahal na pagtitiis? Dahil si Kristo ay hindi

patuloy na nadadala sa harapan ng mga tao. Ang mga katangian ng Kanyang

ugali ay hindi dinadala sa praktikal na buhay. Ang mga lalaki at mga babae

ay hindi kumakain ng Tinapay na mula sa langit.”—9 MS, pp. 296, 297.

33

Martes Nobyembre 5

3. DALAWANG URI NG PANGANGASIWA

a. Ano ang kaibahan sa pagitan ng “pangangasiwa ng kahatulan” at

“pangangasiwa ukol sa katuwiran”? 2 Cor. 3:1-3, 6-9.

“Ang nagkasalang lahi ni Adan ay walang ibang makikita sa titik ng

tipan na ito (ng banal na kautusan ng Diyos) kundi ang pangangasiwa ng

kamatayan; at ang kamatayan ang siyang gantimpala sa bawat isa na nagsi-

sikap ng walang kabuluhan sa paghubog ng isang katuwiran ng kanyang

sarili na tutupad sa mga hinihingi ng kautusan.”—ST, Sety. 5, 1892.

“Hindi ni minsan sinabi ni Kristo na ang Kanyang pagparito ay sumira sa

mga hinihingi ng kautusan ng Diyos. Sa kabaliktaran, sa pinakahuling

mensahe sa Kanyang iglesia, sa daan ng Patmos, Kanyang ipinahayag ang

pagbasbas sa mga gumaganap ng kautusan ng Kanyang Ama: ‘Mapalad sila

na gumaganap ng kanyang kautusan’ (Apoc. 22:14).”—Ibid., Hul. 29, 1886.

b. Paano inilarawan ni Pablo ang tabing ng kawalang kaalaman ng mga

Hudyo na nagtakwil kay Kristo? Roma 9:31, 32; 10:3.

k. Ilarawan kung paano maaalis ang tabing na iyon? 2 Cor. 3:13-16.

“Ang liwanag ng kaluwalhatian ng ebanghelyo ni Kristo, na siyang

Saligan ng paghahandog, ang nagliwanag sa mukha ni Moises. (2 Cor. 3:7, 8

sinipi.) Kapag ang tunay, ang buong liwanag ng tanghaling tapat ay duma-

ting, ang makulimlim na kaluwalhatian na pauna lamang ng panghuli, ay

matatapos, lalamunin ng mas dakilang kaluwalhatian.”—Ibid., Ago. 25, 1887.

“Ang mga ritwal na serbisyo ay walang kabuluhan, malibang nakaugnay

kay Kristo sa pamamagitan ng buhay na pananampalataya. Maging ang

kautusang moral ay bigo sa kanyang layunin, malibang ito ay maunawaan sa

kaugnayan nito sa Tagapagligtas. Paulit-ulit na ipinakita ni Kristo na ang

kautusan ng Kanyang Ama ay naglalaman ng mas malalim na mga bagay

kaysa sa pagpapatupad ng utos lamang. Sa kautusan ay napapaloob ang

katulad na prinsipyo na nahayag sa ebanghelyo. Ipinapakita ng kautusan ang

tungkulin ng tao at ipinapakita ang kanyang kasalanan. Kay Kristo dapat

siyang maghanap ng kapatawaran at ng kapangyarihan upang gawin ang

iniuutos ng kautusan.”—DA, p. 608.

34

Miyerkules Nobyembre 6

4. MULA SA KALUWALHATIAN TUNGO SA MAS DAKILANG

KALUWALHATIAN

a. Paano ang ugali ng Diyos ayon sa nahayag sa Kanyang kautusan higit

na ganap at sakdal na nahayag sa pamamagitan ng buhay ni Kristo?

2 Cor. 3:9-11. Ano ang dapat nating isaalang-alang dito habang tayo

ay nagsisikap na makasunod sa kautusan ng Diyos?

“Bilang bayan, ating ipinangaral ang kautusan hanggat tayo ay naging

tuyo tulad ng mga burol sa Gilboa na walang kahit hamog o ulan. Dapat

nating ipangaral si Kristo sa kautusan, at magkakaroon ng katas at pagkain

sa pangangaral na magiging pagkain para sa nagugutom na kawan ng Diyos.

Hindi tayo dapat magtiwala sa ating sariling mga merito, kundi sa mga

merito ni Jesus na taga Nazareth. Ang ating mga mata ay dapat pahiran ng

pampahid sa mata. Dapat tayong lumapit sa Diyos, at Siya’y lalapit sa atin,

kung tayo ay lalapit sa paraang Kanyang itinakda.”—RH, Mar. 11, 1890.

“Ang kautusan mismo ay walang kaluwalhatian, maliban lamang kung

ito’y ipasasakop kay Kristo.”—1 SM, p. 237.

“Si Jesus ay buhay na halimbawa ng kaganapan ng kautusan, ngunit ang

Kanyang pagganap ay hindi nangangahulugan ng pagpawi at pagpuksa nito.

Sa pagganap sa kautusan, Kanyang isinakabuhayan ang bawat detalye ng

mga hinihingi nito.”—ST, Marso 14, 1895.

b. Paano ang “sulat ni Kristo” naging higit na maluwalhati kaysa noong

ang kautusang moral ay isinulat sa mga tapyas ng bato lamang? Jer.

31:31-33; 2 Cor. 3:3.

“Mithiin ni Pablo na makita ng kanyang mga kapatid na ang dakilang

kaluwalhatian ng nagpapatawad ng kasalanan na Tagapagligtas ay

nagpahalaga sa buong ekonomiya ng Hudyo. Mithiin din niya na makita nila

na nang si Kristo ay pumarito sa sanglibutan, at namatay bilang handog ng

tao, ang sagisag at ang sinasagisagan ay nagtagpo.

“Matapos mamatay si Kristo sa krus bilang handog para sa kasalanan,

ang kautusang seremonyal ay nawalan ng lakas. Bagama’t ito’y naging

kaugnay ng kautusang moral, at naging maluwalhati. Ang kabuuan ay nag-

dala ng tatak ng kabanalan, at nagpakita ng kabanalan, hustisya, at katuwi-

ran ng Diyos. At kung ang pangangasiwa ng kapanahunan na dapat tapusin

ay maluwalhati, gaano pa kaya ang higit na kaluwalhatian ng tunay, nang si

Kristo ay nahayag, na ibinigay ang Kanyang nagbibigay-buhay, nagpapa-

banal na Espiritu sa lahat ng nananampalataya?”—1 SM, pp. 237, 238.

35

Huwebes Nobyembre 7

5. PAGPAPAKITA NG KANYANG KALUWALHATIAN

a. Anong nangyayari kapag ang ating pansin ay naipako sa kaluwal-

hatian ng Diyos? 1 Cor. 15:49; Roma 12:2.

“Sa pagiging kinatawan ni Kristo tayo’y nagiging kinatawan ng Diyos sa

sanlibutan…. Atin bang ipinapakita sa iglesia at sa harapan ng sanglibutan

ang ugali ni Jesukiristo?”—3 SM, p. 170.

b. Anong nangyayari kapag ang isang tao ay tumatanggap ng

katuwiran ng kautusan kay Kristo? Roma 8:4, 9-13. Ilarawan ang

kapangyarihan na bumabago ng puso at ng damdamin? Mat. 13:33.

“Ginamit ni (Kristo) ang pampaalsa upang ilarawan ang ebanghelyo ng

kaharian. Dahil sa pampaalsang ito, ang salita ng Diyos, tunay na kabutihan,

katuwiran, at kapayapaan ay naipapakilala. Dinadala nito ang buong

damdamin sa pakikiayon sa isipan at kalooban ng Diyos. Saan man ito

pumunta, ang pampaalsa ng katotohanan ay nagbabago ng isipan at puso.

Ang buong ugali ay nababago. Lahat ng tatanggap sa puso ng katotohanan

kung paanong ito ay nakay Jesus ay tatanggap ng nagpapaalsang

kapangyarihan. Kapag ang kaharian ng langit ay naitatag sa puso, ang buong

ugali ay nagiging kaayon ng ugali ni Kristo; sapagkat ang katotohanan ay

isang prinsipyong nagbibigay buhay. Maging ang isipan ay naipapasakop sa

kalooban ni Kristo. ‘Kung ang sinoman ay nakay Kristo, siya ay isang

bagong linalang: ang dating mga bagay ay lumipas na; narito, lahat ng bagay

ay nabago’ (2 Cor. 5:17).”—RH, Sety. 21, 1897.



1. Kapag tumingin ka sa kautusan ng Diyos, ano ang iyong makikita?

2. Ano ang naging misyon ni Kristo kaugnay sa kautusan ng Diyos?

3. Paano ang mas dakilang kaluwalhatian ng Diyos makakaapekto sa

atin ngayon?

4. Anong nangyayari kapag nakita natin si Kristo sa Sampung mga

Utos?

5. Ano ang nangyayari sa iyong puso kapag ikaw ay tumitig sa

kaluwalhatian ng Diyos?

36


Ang Ugali Bilang Isang Mabangong Samyo

“Datapuwa’t salamat sa Diyos, na laging pinagtatagumpay tayo kay

Kristo, at sa pamamagitan natin ay ipinahahayag ang samyo ng pagka-

kilala sa kanya sa bawat dako” (2 Cor. 2:14).

“Ang ugali ay kapangyarihan. Ang tahimik na saksi ng katotohanan, hindi

makasarili, banal na buhay ay nagdadala ng halos di-malalabanang

impluwensiya. Sa pamamagitan ng paghahayag sa ating sariling buhay ng

ugali ni Kristo tayo ay nakikipagtulungan sa Kanya sa gawain ng pagligtas

ng mga kaluluwa.”—COL, p. 340.

Mungkahing Babasahin: Messages to Young People, pp. 417-424.

Linggo Nobyembre 10

1. ANG KAPALIGIRAN NG BIYAYA

a. Anong katangian ng Diyos ang saligan ng ating kaligtasan, at paano

ito nahayag? Efe. 2:8, 9; Roma 5:20, 21.

“Sa di-mapantayang kaloob ng Kanyang Anak, pinalibutan ng Diyos ang

sanglibutan ng kapaligiran ng biyaya na tunay tulad ng hangin na

pumapalibot sa daigdig. Lahat ng magpapasyang lumanghap ng nagbibigay-

buhay na kapaligirang ito ay mabubuhay at lalago hanggang sa kaganapan

ng lalaki at babae kay Jesukristo.”—SC, p. 68.

b. Anong nangyayari sa mga tumugon sa nanghihikayat na kapang-

yarihan ng biyaya ng Diyos? Juan 12:32; Efe. 2:10.

“Habang ang makasalanan ay hinihikayat ng kapangyarihan ni Kristo,

lumalapit sa itinaas na krus, at magpatirapa sa harapan nito, nagkakaroon ng

bagong nilalang. Ang bagong puso ay ibinigay sa kanya. Siya ay nagiging

bagong linalang kay Jesukristo. Masusumpungan ng kabanalan na wala ng

ano pa mang hinihingi.”—COL, p. 163.

37

Lunes Nobyembre 11

2. ANG SAMYO NG PAGKAKILALA SA DIYOS

a. Nang ang mga nabubuhay sa ilalim ng mga batas ng paghahandog ay

naghahandog ng handog na susunugin, ano ang kanilang ginagamit

upang ang halimuyak ay maging “mabangong samyo” o “masarap

na amoy” sa Diyos? Exo. 29:18; Efe. 5:2.

“Ang handog (ni Kristo) ay kompleto, at bilang ating Tagapamagitan

Kanyang isinasakatuparan ang Kanyang itinakdang gawain, nahahawakan sa

harapan ng Diyos ang insensaryo na naglalaman ng Kanyang walang

kapintasang mga merito at ang mga panalangin, pagpapahayag ng

kasalanan, at mga pasasalamat ng Kanyang bayan. Nalalagyan ng pabango

ng Kanyang katuwiran, ito’y pumapailanlang sa Diyos tulad sa mabangong

samyo. Ang buong handog ay katanggap-tanggap, at ang kapatawaran ay

nagtatakip sa lahat ng mga pagsalangsang.”—ST, Peb. 14, 1900.

b. Ano ang ginamit ng Diyos upang ipakita ang pagkakilala sa Kanyang

sarili bilang mabangong samyo sa mga hindi pa nakakakilala kay

Kristo? 2 Cor. 2:14.

“Bawat kaluluwa ay napapalibutan ng kapaligiran ng kanyang sarili—

isang kapaligiran, na maaaring naglalaman ng nagbibigay-buhay na

kapangyarihan ng pananampalataya, tapang, at pag-asa, at napabango ng

halimuyak ng pag-ibig. O maaaring ito’y mabigat at malamig dahil sa

kulimlim ng kawalang kasiyahan at pagkamakasarili, nakakalason dahil sa

nakakamatay na mantsa ng minamahal na kasalanan. Sa pamamagitan ng

kapaligirang nakapalibot sa atin, bawat tao na ating nakakaugnay ay may

kaalaman o walang malay na naaapektuhan.”—COL, p. 339.

k. Ano ang hinihingi sa atin upang ang ating buhay ay matanggap

bilang isang “mabangong samyo” sa Diyos? Eze. 20:41; Roma 12:1, 2.

“Hinahamak ng Diyos ang patay na handog; hinihingi Niya ang isang

buhay na handog, na may isip, nakakadama, at lubos na aanib sa

paglilingkod sa Kanya. Bawat iba’t-ibang sangkap ay dapat italaga sa

gawaing ito—ang ating mga paa ay mabilis kumilos sa panawagan ng

tungkulin, ang ating mga kamay ay handang gumawa kapag may gawaing dapat tapusin, ang ating mga labi ay handang magsalita ng katotohanan sa pag-ibig,

at ipakita ang papuri sa Kanya na tumawag sa atin mula sa kadiliman tungo sa

kagilagilalas na liwanag. Dapat tayong magpatuloy sa pagtatalagang ito, na walang

anomang dapat kunin mula sa dambana; sapagkat ito’y kalapastanganan. Kapag ang

Kanyang bayan ay nagtalaga ng kanilang mga sarili sa katapatan at kapakumbabaan,

sila ay tatanggapin ng Diyos; at sila’y magiging mabangong samyo sa Kanya, na

nagkakalat ng mabangong halimuyak sa buong lupa.”—RH, Peb. 5, 1884.

38

Martes Nobyembre 12

3. ISANG SAMYO NG BUHAY O NG KAMATAYAN?

a. Ipaliwanag kung paanong ang ating impluwensiya ay maaaring

maging isang “mabangong samyo” para sa buhay sa ilan habang, sa

gayon ding paraan ito ay isang impluwensiya para sa kamatayan sa

iba. 2 Cor. 2:15, 16; 1 Cor. 1:18; 1 Ped. 2:7. “(Ang bisa ng ating impluwensiya sa iba) ay isang tungkulin kung saan

hindi natin mapapalaya ang ating sarili. Ang ating mga salita, ang ating mga

gawa, ang ating mga damit, ang ating mga kilos, maging ang tanawin sa

ating mukha, ay may impluwensiya. Sa nagagawa nitong pagkikintal ay

nakabatay ang mga bunga para sa ikabubuti o sa ikasasama na walang

sinoman ang makakasukat. Bawat bugso ng damdamin na ibinahagi ay

binhing itinanim na magbubunga ng ani nito. Ito ay kawil sa mahabang

tanikala ng mga kaganapan sa tao, na di natin alam kung saan aabot. Kung

sa ating halimbawa ay tumutulong tayo sa iba sa pagpapalago ng

mabubuting mga prinsipyo, binibigyan natin sila ng kapangyarihan upang

gumawa ng mabuti. Kapalit nito sila ay nagpapakita din ng katulad na

impluwensiya sa iba, at sila ay sa iba din. Sa gayon sa pamamagitan ng ating

di-namamalayang impluwensiya libu-libo ang maaaring mabiyayaan.”—

COL, pp. 339, 340.

b. Paano magiging posible na ang samyo ng ating impluwensiya ay

maging isang mabahong amoy tungo sa kamatayan ng mga nakapa-

libot sa atin? Ecle. 10:1.

“Ngunit huwag kailan man kalilimutan na ang impluwensiya ay malakas

ding kapangyarihan para sa kasamaan. Ang mawaglit ang isang kaluluwa ay

isang kakilakilabot na bagay; ngunit ang maging sanhi ng pagkawala ng

ibang kaluluwa ay higit na kakilakilabot. Na ang ating impluwensiya ay

maging samyo ng kamatayan sa ikamamatay ay isang nakakatakot na

kaisipan; ngunit ito ay posible.”—Ibid., p. 340.

k. Gaanong pag-iingat dapat mayroon tayo sa pagpili ng ating malapit

na mga kasama? Bakit? 1 Cor. 6:14, 15; Efe. 5:11; 1 Cor. 5:6.

“Mayroong mahiwagang tanikala na gumagapos sa mga kaluluwa, upang

ang puso ng isa ay tumugon sa puso ng iba. Ang isa’y tumatanggap ng kaisi-

pan, ng damdamin, ng espiritu ng iba. Ang samahang ito’y maaaring maging

isang pagpapala o sumpa. Ang kabataan ay maaring magtulungan at magpa-

lakasan sa isat-isa, na palaguin sa pagkilos, sa pagpapasya, sa kaalaman; o,

sa pagpapahintulot sa kanilang sarili na maging pabaya at di-matapat, sila ay

maaaring magpakita ng impluwensiya na nakakalito.”—MYP, p. 411.

39


4. ANG ASIN NG LUPA

a. Paano inilarawan ni Kristo ang nagliligtas na impluwensiya na dapat

magkaroon ang bayan ng Diyos sa sanglibutan? Anong babala ang

ibinigay Niya sa gayong gawain? Mat. 5:13, (Ihambing ang Mat. 8:12.)

“Sa pamamagitan ng mga salitang ito ni Kristo (“kayo ang asin ng lupa”)

tayo muli ay may pananaw kung ano ang bumubuo sa halaga ng impluwen-

siya ng tao. Ito ay dapat gumawa kasama ng impluwensiya ni Kristo, na

itaas kung saan si Kristo ay tumaas, upang magbahagi ng tamang mga

prinsipyo, at pahintuin ang paglago ng kasamaan ng sanglibutan. Ito’y dapat

magpakalat ng biyaya na tanging si Kristo lamang ang makakabahagi. Ito’y

dapat magpalakas, magpasaya, sa buhay at mga ugali ng iba sa pamamagitan

ng kapangyarihan ng isang dalisay na halimbawa na isinama sa masikap na

pananampalataya at pag-ibig. Ang bayan ng Diyos ay dapat magpakita ng

nagbabago, nagliligtas na kapangyarihan sa sanglibutan. Lalabanan nila ang

mapanira, mapangwasak na impluwensiya ng kasamaan.”—HP, p. 239.

b. Paano lamang tayo makapagpapakita ng isang nagligligtas na

impluwensiya sa sanglibutan? Efe. 5:2.

“Ang nagliligtas na asin, ang samyo ng Kristyano, ay ang pag-ibig ni

Jesus sa puso, ang katuwiran ni Kristo na naghahari sa kaluluwa. Kung ang

nagtatanyag ng relihiyon ay pananatilihin ang nagliligtas na bisa ng kanyang

pananampalataya, kanyang pananatilihin ang katuwiran ni Kristo sa harapan

niya, at sa kanyang likuran ay naroon ang kaluwalhatian ng Diyos. At ang

kapangyarihan ni Kristo ay mahahayag sa buhay at ugali.”—TBE, Peb. 15,

1892.

“Walang anoman sa ating sarili na magbibigay impluwensiya sa iba para

sa kabutihan. Kung mauunawaan natin ang ating kawalan ng kakayahan at

ang ating pangangailangan ng banal na kapangyarihan, hindi tayo magtiti-

wala sa ating sarili. Hindi natin alam kung anong maibubunga sa isang araw,

isang oras, o isang sandali, at hindi natin dapat simulan ang isang araw na

hindi natin naitatalaga ang ating mga daan sa ating makalangit na Ama. Ang

Kanyang mga anghel ay inutusan upang bantayan tayo, at kung ilalagay

natin ang ating sarili sa ilalim ng kanilang pagbabantay, sa bawat panahon

ng panganib ng pagpapakita ng maling impluwensiya, ang mga anghel na

nasa ating tabi, ay uudyukan tayo sa mas mainam na gawain, na pipiliin ang

mga salita para sa atin, at iimpluwensiyahan ang ating mga kilos. Sa gayon

ang ating impluwensiya ay magiging tahimik, di-namamalayan, ngunit

malakas na kapangyarihan sa pag-akay ng iba tungo kay Kristo at sa maka-

langit na daigdig.”—COL, pp. 341, 342.

40

Huwebes Nobyembre 14

5. ISANG KAPANGYARIHAN UPANG KILUSIN ANG

SANGLIBUTAN

a. Anong pangakong kaloob ni Kristo ang nagbigay kakayahan sa mga

lalaki at mga babae sa lahat ng panahon upang maging matapat na

saksi para kay Kristo? Gawa 1:8.

“Mula sa panahon ng Pentecostes hanggang ngayon, ang Mang-aaliw ay sinugo

sa lahat na nagpasakop ng kanilang sarili ng lubusan sa Panginoon at sa Kanyang

paglilingkod. Sa lahat ng tumanggap kay Kristo bilang isang personal na Tagapag-

ligtas, ang Banal na Espiritu ay dumating bilang isang tagapayo, tagapagpabanal,

gabay, at saksi. Habang lalong lumalapit ang mananampalataya sa paglakad kasama

ng Diyos, higit na malinaw at makapangyarihan na sila’y magpapatotoo sa pag-ibig

ng kanilang Manunubos at sa Kanyang nagliligtas na biyaya.”—AA, p. 49.

b. Paano magiging kasangkapan ang ating impluwensiya sa pagtatapos

ng gawaing ito ng pangangaral ng “walang-hanggang ebanghelyo” sa

sanglibutan? Mat. 25:4; Apoc. 18:1.

“Ang ugali ay kapangyarihan. Ang tahimik na saksi ng katotohanan, hindi

makasarili, banal na buhay ay nagdadala ng halos di-malalabanang impluwensiya.

Sa pamamagitan ng paghahayag sa ating sariling buhay ng ugali ni Kristo tayo ay

nakikipagtulungan sa Kanya sa gawain ng pagligtas ng mga kaluluwa. Sa paghaha-

yag lamang sa ating buhay ng Kanyang ugali na tayo’y makakatulong sa Kanya. At

habang lumalawak ang ating impluwensiya, higit na kabutihan ang ating magagawa.

Kung ang lahat ng nagtatanyag na naglilingkod sa Diyos ay sumunod sa halimbawa

ni Kristo, na isakabuhayan ang mga prinsipyo ng kautusan sa kanilang araw-araw

na buhay; kung ang bawat kilos ay nagdadala ng patotoo na iniibig nila ang Diyos

ng higit sa lahat at ang kanilang kapuwa tulad ng kanilang sarili, ang iglesia ay

magkakaroon ng kapangyarihan upang kilusin ang sanglibutan”—COL, p. 340.



1. Paano ako makakalanghap sa espirituwal na kapaligiran na nakapa-

libot sa lupa?

2. Bakit ang espiritu ng pagpapakasakit ay mahalaga sa pagbahagi ng

pagkakilala sa Diyos?

3. Ipaliwanag ang kaibahan sa pagitan ng maging isang samyo ng

buhay o samyo ng kamatayan.

4. Ano ang hinihingi sa aking sariling puso upang maging samyo ng

buhay?

5. Anong kapangyarihan ang magbibigay kakayahan sa iglesia upang

kilusin ang sanglibutan?

41


Pagtanggap kay Kristo

“Sinasabi ko nga, Magsilakad kayo ayon sa Espiritu, at hindi ninyo

gagawin ang mga pita ng laman” (Gal. 5:16).

“Ang kautusan ay paghahayag ng kaisipan ng Diyos. Kapag tinanggap

natin ito kay Kristo, ito’y magiging kaisipan natin. Itataas tayo nito sa

ibabaw ng kapangyarihan ng likas na pagnanasa at mga hilig, sa ibabaw ng

mga tukso na maghahatid sa pagkakasala.”—1 SM, p. 235.


Linggo Nobyembre 17

1. PAKIKIBAKA SA ATING LIKAS NA KALAGAYAN

a. Ano ang tanging paraan upang matagumpay na labanan ang

kaaway? Sant. 4:7-10.

“Hindi na kailangan pa na ating kusang piliin ang paglilingkod sa

kaharian ng kadiliman upang mapabilang sa ilalim ng paghahari nito.

Kailangan lamang nating kaligtaan na ianib ang sarili sa kaharian ng

liwanag. Kung hindi tayo makikipagtulungan sa makalangit na mga

kinatawan, sasakupin ni Satanas ang puso at gagawin niya itong tahanan.

Ang tanging pananggalang laban sa kasamaan ay ang pananahan ni Kristo sa

puso sa pamamagitan ng pananampalataya sa Kanyang katuwiran. Maliban

na tayo’y lubusang makaugnay sa Diyos, hindi natin kailan man malala-

banan ang hindi banal na mga bunga ng pag-ibig sa sarili, pagpapakabuyo sa

sarili, at tukso sa pagkakasala. Maaaring iwanan natin ang maraming

masasamang kasanayan, habang sa kabilang bahagi tayo ay nakikisama kay

Satanas; ngunit kung wala ang lubusang pakikiugnay sa Diyos, sa pamama-

gitan ng pagpapasakop ng ating mga sarili sa Kanya sa bawat sandali, tayo

ay magagapi. Kung wala ang personal na pagkakilala kay Kristo, at ang

patuloy na pakikipag-usap, tayo ay nasa kapangyarihan ng kaaway at

gagawin ang kanyang mga utos sa wakas.”—DA, p. 324.

b. Paano si Kristo mananahan sa aking puso? Juan 14:23.

42

Lunes Nobyembre 18

2. PAGTAKWIL SA KASIYAHANG-LOOB

a. Anong talinghaga ang naglalarawan ng panganib ng hindi pag-

anyaya kay Kristo na pumasok sa ating puso at ng hindi pakikiisa sa

Kanya? Mat. 12:43-45.

“Ang talinghaga ng isang lalaki kung saan pinalabas ang masamang

espiritu, na hindi nagpuno ng kanyang kaluluwa ng pag-ibig ni Kristo, ay

naglalarawan ng pangangailangan, hindi lamang ng pag-alis ng mga laman

ng puso, kundi ang paglalagay ng bakyum ng banal na pananahan. Ang

demonyo ay nagnasang bumalik sa puso kung saan siya ay pinalayas. Siya

ay dumating, at bagaman ito ay malinis at napapalamutian, nasumpungan

niya ito na nananatiling walang laman, at pumasok siya kasama ang pito

pang mga espiritu na higit na masama kaysa sa kanya, na ano pa’t ang

pinakahuling kalagayan ng lalaki ay higit na masama kaysa noon. Ang lalaki

sa talinghagang ito ay tumangging gawin ang gawain ni Satanas; ngunit ang

problema sa kanya ay matapos malinisan ang kanyang puso at napalamutian,

nabigo siyang anyayahan ang presensiya ng makalangit na panauhin. Hindi

sapat ang alisan ng laman ang puso; dapat tayong magkaroon ng bakyum na

puno ng pag-ibig ng Diyos. Ang kaluluwa ay dapat palamutian ng mga

biyaya ng Espiritu ng Diyos. Maaari nating iwanan ang maraming masasa-

mang kasanayan, ngunit hindi tunay na napabanal, sapagkat wala tayong

pakikiugnay sa Diyos. Dapat makiisa tayo kay Kristo.”—RH, Ene. 24, 1893.

b. Ano ang gagawin ni Jesus kung aanyayahan natin Siya sa ating puso?

Judas 24; Apoc. 3:20.

“Dapat mawala ang lahat sa ating sarili. Ngunit hindi ito ang lahat na

hinihingi; sapagkat pagka ating iniwanan ang ating mga diyusdiyusan,

kailangang maglagay tayo ng bakyum…. Habang inaalis mo sa puso ang

iyong sarili, dapat mong tanggapin ang katuwiran ni Kristo. Panghawakan

ito sa pamamagitan ng pananampalataya; sapagkat dapat kang magkaroon

ng isipan at espiritu ni Kristo, upang makagawa ka sa gawain ni Kristo.

Kung bubuksan mo ang pintuan ng puso, si Jesus ang maglalagay ng bak-

yum sa pamamagitan ng kaloob ng Kanyang Espiritu, at ikaw ay maaaring maging isang buhay na mangangaral sa iyong tahanan, sa iglesia, at sa sanglibutan.

Maaari mong ikalat ang liwanag, sapagkat ang maliwanag na mga sinag ng araw ng

katuwiran ay sumsikat sa iyo. Ang mapagpakumbaba mong buhay, ang banal mong

pakikipag-usap, ang iyong pagiging matuwid at malinis, ay maglalahad sa lahat ng

nakapalibot na ikaw ay anak ng Diyos, tagapagmana ng langit, na hindi mo ginaga-

wang tahanan ang sanglibutan, kundi ikaw ay manlalakbay at dayuhan lamang dito,

na naghahanap ng mas mainam na bansa, isang makalangit, na nabubuhay na may

isang paningin sa kaluwalhatian ng Diyos.”—Ibid., Peb. 23, 1892.

43

Martes Nobyembre 19

3. PAGTANGGAP

a. Paano tayo, na makasalang mga tao, magiging mga anak na lalaki at

babae ng Diyos? Juan 1:12, 13.

“Ang banal na pagiging anak ay hindi bagay na matatamo natin sa ating

mga sarili. Para lamang sa mga tumanggap kay Kristo bilang kanilang

Tagapagligtas ibinigay ang kapangyarihan upang maging mga anak na lalaki

at babae ng Diyos. Ang makasalan ay hindi magagawa sa anomang

kapangyarihan ng kanyang sarili, na iligtas ang sarili sa kasalanan. Sapagkat

ang pagsasakatuparan ng bungang ito, ay dapat hanapin niya sa mas mataas

na Kapangyarihan. Sinabi ni Juan, ‘Narito ang Kordero ng Diyos, na nag-

aalis ng kasalanan ng sanglibutan’ (Juan 1:29). Si Kristo lamang ang may

kapangyarihan upang linisin ang puso. Siya na naghahanap ng kapatawaran

at pagtanggap ay magsasabi lamang—

‘Hindi sa aking sariling kakayahan;

Ako’y nakahawak sa Iyong krus lamang.’ Ngunit ang pangako ng

pagiging anak ay ginawa para sa lahat na ‘nananampalataya sa kanyang

pangalan.’ Bawat isa na lumalapit kay Jesus sa pananampalataya ay

tatanggap ng kapatawaran.”—SD, p. 12.

b. Paano tayo makakatanggap ng katuwiran mula sa Diyos? Juan 3:16;

Mar. 9:24; Roma 1:16, 17.

“Hindi sa pamamagitan ng masakit na pagpupunyagi o nakakapagod na

mga pagsisikap, hindi sa mga handog o mga pagpapakasakit, matatamo ang

katuwiran; kundi ito’y libring ipinagkakaloob sa bawat kaluluwa na

nagugutom at nauuhaw sa pagtanggap nito.”—MB, p. 18.

“Si Kristo ay gumawa ng daan ng pagtakas para sa atin. Siya ay nabuhay

sa lupa sa gitna ng mga pagsubok at mga tukso na katulad sa ating mga

makakaharap. Siya ay nabuhay ng buhay na walang kasalanan. Siya ay

namatay para sa atin, at ngayon Siya ay nag-aalok upang kunin ang ating

mga kasalanan at ibigay sa atin ang Kanyang katuwiran. Kung ibibigay mo

ang iyong sarili sa Kanya, at tanggapin Siya bilang Tagapagligtas, gaano ka

man kamakasalanan, alang-alang sa Kanya ikaw ay ibibilang na matuwid.

Ang ugali ni Kristo ay tumatayong kahalili ng iyong ugali, at ikaw ay

tatanggapin sa harapan ng Diyos na para bagang hindi ka nagkasala.

“Higit pa rito, binabago ni Kristo ang puso. Siya ay nananahan sa iyong

puso sa pamamagitan ng pananampalataya. Dapat mong panatilihin ang

ugnayang ito kay Kristo sa pamamagitan ng pananampalataya at ang patuloy

na pagpapasakop ng iyong kalooban sa Kanya; at habang ginagawa mo ito,

Siya ay gagawa sa iyo sa kalooban at upang gawin ang ayon sa Kanyang

mabuting kaluguran.”—SC, pp. 62, 63.

44


4. HIGIT PA SA PAGPAPATAWAD

a. Ano ang ipinangako ng Diyos na gagawin para sa mga tatanggap kay

Kristo bilang kanilang katuwiran? Eze. 11:19, 20; Mat. 5:8.

“Ang relihiyon ni Kristo ay nagbabago ng puso. Ginagawa nitong maka-

langit na isipan ang makasanlibutang isipan. Sa ilalim ng impluwensiya nito

ang makasariling tao ay nagiging hindi makasarili sapagkat ito ang ugali ni

Kristo. Ang hindi tapat, madayang tao ay nagiging matuwid, na ano pa’t

nagiging ikalawang likas niya na gawin sa iba kung ano ang nais niyang

gawin ng iba sa kanya. Ang napakasama ay nababago mula sa karumihan

tungo sa kadalisayan. Bumubuo siya ng bagong mga kasanayan, sapagkat

ang ebanghelyo ni Kristo ay naging samyo ng buhay sa ikabubuhay sa

kanya.”—5 T, p. 345.

b. Paano natin malalaman na ang mga salita ni Jesus, “Humayo ka, at

huwag nang magkasala,” ay nangangahulugan ng higit pa sa

pagpapatawad? Juan 5:14; 1 Juan 1:9.

“Ang rilihiyon ni Kristo ay nangangahulugan ng higit pa sa pagpapata-

wad ng kasalanan; ito’y nangangahulugan ng pag-alis ng ating mga

kasalanan, at pagpuno ng bakyum ng mga biyaya ng Banal na Espiritu. Ito’y

nangangahulugan ng banal na liwanag, kagalakan sa Diyos. Ito’y nanganga-

hulugan ng isang pusong inalis ang sarili, at pinagpala ng nananahang

presensiya ni Kristo. Kapag si Kristo ang naghahari sa kaluluwa, mayroong

kadalisayan, kalayaan mula sa kasalanan. Ang kaluwalhatian, ang

kalubusan, ang kaganapan ng plano ng ebanghelyo ay nagaganap sa buhay.

Ang pagtanggap sa Tagapagligtas ay nagdadala ng liwanag ng sakdal na

kapayapaan, sakdal na pag-ibig, sakdal na kapanatagan. Ang kagandahan at

halimuyak ng ugali ni Kristo na nahahayag sa buhay ay magpapatotoo na

ang Diyos ay nagsugo nga ng Kanyang Anak sa sanglibutan upang maging

Tagapagligtas nito.”—COL, p. 420.

k. Ano ang patunay na ang aking mga kasalanan ay napatawad na?

Luc. 7:47; Mat. 7:16-20; Gal. 5:22, 23.

“Kapag ang Panginoon ay nagsalita ng kapatawaran sa nagsisising

kaluluwa, siya ay puspos ng kataimtiman, puspos ng pag-ibig sa Diyos,

puspos ng kasigasigan at lakas, at ang nagbibigay-buhay na Espiritu na

kanyang natanggap ay hindi mapipigilan. Si Kristo sa Kanya ay isang balon

ng tubig na binubukalan ng walang hanggang buhay.”—RH, Mayo 5, 1896.

45


5. NANANAHAN KASAMA NI JESUS

a. Bakit sinikap ng taong iniligtas mula sa mga demonyo na manatiling

kasama ni Jesus? Awit 16:11; 51:11; Luc. 8:35.

“(Ang mga pinagaling na may demonyo) ay nagnais ng pakikisama ng

kanilang Tagapagligtas. Sa Kanyang presensiya ay nadarama nila ang

kaligtasan mula sa mga demonyo na nagpahirap sa kanilang buhay at sumira

sa kanilang pagkatao.”—MH, p. 98.

“Kapag tinanggihan ng mga tao ang paanyaya ng Tagapagligtas, ipinasa-

sakop nila ang kanilang sarili kay Satanas. Napakarami sa ibat-ibang sangay

ng buhay, sa tahanan, sa negosyo, at maging sa iglesia, ang gumagawa nito

ngayon. Dahil dito na ang mga karahasan at krimin ay lumaganap sa lupa, at

ang kadiliman ng moral, tulad ng lambong ng kamatayan, bumabalot sa mga

tahanan ng mga tao. Sa pamamagitan ng kanyang pakunwaring mga tukso

dinadala ni Satanas ang mga tao sa mas masama at higit pang masamang

mga kasamaan, hanggat ang sukdulang katampalasanan at pagkawasak ang

maging bunga. Ang tanging kaligtasan laban sa kanyang kapangyarihan ay masusumpungan sa presensiya ni Jesus. Sa harapan ng mga tao at mga anghel si

Satanas ay nahayag bilang kaaway at tagapagwasak ng mga tao; si Kristo, bilang

kaibigan at tagapagligtas ng tao. Palalaguin ng Kanyang Espiritu sa tao ang lahat na

magpaparangal ng ugali at magbibigay-dangal sa likas.”—DA, p. 341.

b. Bakit si Maria naupo sa paanan ni Jesus? Luc. 10:38, 39. Anong

kagandahan sa ugali ni Jesus ang umakit sa kanya? Isa. 40:11;

41:13; 42:3; Eze. 34:11, 15, 16, 23, 30, 31.

“Tuturuan ni Jesus ang Kanyang mga anak na dapat nilang hanapin ang

bawat pagkakataon na matamo ang kaalamang iyon na gagawin silang

pantas sa kaligtasan.”—2 SOP, p. 359.



1. Ano ang ating magagawa upang labanan ang kasamaan sa ating

sarili?

2. Ano ang nangyayari sa sinomang hindi lubos na tumanggap kay

Jesus?

3. Paano natin matatanggap si Jesus?

4. Ano ang tiyak na mga bunga ng lubusang napatawad ng Diyos?

5. Bakit ang kagandahan ni Kristo lubhang kaakit-akit sa puso ng

makasalanan?

46


Panghahawak sa Katuwiran ni Kristo

“Tuminging matuwid ang iyong mga mata, at ang iyong mga

talukap-mata ay tuminging matuwid sa harap mo. Bulaybulayin mo

ang daan ng iyong mga paa, at matatag ang lahat ng iyong mga lakad.

Huwag kang lumiko sa kanan o sa kaliwa man: Ihiwalay mo ang iyong

paa sa kasamaan” (Kaw. 4:25-27).

“Ang pananahan ni Kristo sa ating puso sa pamamagitan ng

pananampalataya ay nangangahulugan ng pagbubulaybulay kay Kristo,

pagtitig kay Kristo, na patuloy na iniibig ang Tagapagligtas bilang

pinakapangunahing iginagalang na Kaibigan, upang sa anomang gawa ay

hindi natin Siya mapalungkot o mapagalit.”—TM, p. 387.


Linggo Nobyembre 24

1. ANG ATING DAKILANG PANGANGAILANGAN NGAYON

a. Ano ang matinding pangangailangan sa ating karanasan ngayon?

Mat. 5:3-11; 2 Ped. 1:5-11.

“Kailangan ngayon ang isang pagbangon ng taos pusong relihiyon tulad

sa karanasan ng matandang Israel. Ang pasisisi ang siyang unang hakbang

na dapat gawin ng lahat na nais bumalik sa Diyos. Walang sinoman ang

makakagawa ng gawaing ito para sa iba. Bawat-isa ay dapat pakumbabain

ang kaluluwa sa harapan ng Diyos at itakwil ang lahat nating mga

diyusdiyusan. Kapag nagawa na natin ang lahat nating magagawa, ipapakita

ng Panginoon sa atin ang Kanyang kaligtasan.”—CC, p. 145.

b. Paano natin mararanasan ang muling pagbangon? Gawa 3:19; Mat.

8:5-13.

“Dapat tayong lubos na umasa kay Kristo. Walang maitutulong sainyo

ang pagbigkas lamang ng katuwiran ni Kristo; dapat ninyo itong iangkop sa

pamamagitan ng buhay na pananampalataya. Dapat ninyong linangin ang

pananampalataya hanggat ang pananampalataya ang maging salaysay ng

inyong kaluluwa. Nawa’y tulungan tayo ng Diyos sa paglakad sa liwanag

tulad Niya na nasa liwanag.”—RH, Hulyo 2, 1889.

47

Lunes Nobyembre 25

2. ANG PANANAMPALATAYA AY PAGGAWA

a. Ano ang kahulugan ng iangkop ang katuwiran ni Kristo? 2 Cor. 5:21.

“Upang maibigay ang mga hinihingi ng kautusan, ang ating pananam-

palataya ay dapat panghawakan ang katuwiran ni Kristo, na tanggapin ito

bilang ating katuwiran. Sa pamamagitan ng pakikiisa kay Kristo, sa

pamamagitan ng pagtanggap ng Kanyang katuwiran sa pamamagitan ng

pananampalataya, maaari tayong maging angkop na gumawa ng mga

gawain ng Diyos, na maging kamanggagawa ni Kristo.”—1 SM, p. 374.

“Ang tanging pananggalang laban sa masama ay ang pananahan ni

Kristo sa puso sa pamamagitan ng pananampalataya sa Kanyang katuwiran.

Dahil ang pagkamakasarili ay nananatili sa ating mga puso kaya ang tukso

ay may kapangyarihan laban sa atin. Ngunit kung ating tititigan ang

dakilang pag-ibig ng Diyos, ang pagkamakasarili ay makikita natin sa

kakilakilabot at nakakasuklam na katangian nito, at nanaisin natin na ito ay

palayasin mula sa kaluluwa. Habang niluluwalhati ng Banal na Espiritu si

Kristo, ang ating mga puso ay mapapalambot at masusupil, ang tukso ay

mawawalan ng kapangyarihan, at babaguhin ng biyaya ni Kristo ang ating

ugali.”—MB, p. 118.

b. Paanong ang pag-aangkop naiiba sa kapangahasan? Sant. 2:19, 20.

“Marami ang umaamin na si Jesukristo ang Tagapagligtas ng sanglibutan,

ngunit kasabay nito’y inilalayo nila ang kanilang sarili mula sa Kanya, at

bigong pagsisihan ang kanilang mga kasalanan, bigong tanggapin si Jesus

bilang kanilang personal na Tagapagligtas. Ang kanilang pananampalataya

ay pagsang-ayon lamang ng isipan at pagpapasya sa katotohanan; ngunit ang

katotohanan ay hindi dinala sa puso, upang pabanalin nito ang kaluluwa at

baguhin ang ugali.”—1 SM, pp. 389, 390.

“Kung nais mong makatayo sa panahon ng kabagabagan, dapat mong

makilala si Kristo, at iangkop ang kaloob ng Kanyang katuwiran, na

Kanyang ibinibilang sa nagsisising makasalanan.”—RH, Nob. 22, 1892.

“Dapat tayong lubos na umasa kay Kristo. Walang mabuting maibibigay

sa atin ang pagbigkas lamang ng katuwiran ni Kristo; dapat mong iangkop

ito sa pamamagitan ng buhay na pananampalataya. Dapat mong linangin ang

pananampalataya hangga’t ang pananampalataya ang maging salaysay ng

iyong kaluluwa.”—Ibid., Hulyo 2, 1889.

“Ang tunay na pananampalataya ay iniaangkop ang katuwiran ni Kristo,

at ang makasalanan ay nagiging mananagumpay kasama ni Kristo; sapagka’t

siya ay ginawang kabahagi ng banal na likas, at ang kadiyusan at ang

sangkatauhan ay pinagsama.”—1 SM, pp. 363, 364.

48

Martes Nobyembre 26

3. ANG PANANAMPALATAYA AY DAPAT HUMAWAK SA

KATUWIRAN NI KRISTO

a. Paano maipapakita ang mga pagbabago sa ating buhay? 2 Cor. 10:5.

“Upang maging mga kandidato para sa langit dapat nating maabot ang

mga hinihingi ng kautusan: ‘Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos ng iyong

buong puso, at ng iyong buong kaluluwa, at ng iyong buong lakas, at ng

iyong buong isipan; at ang iyong kapuwa tulad ng iyong sarili’ (Luc. 10:27).

Magagawa lamang natin ito habang ating pinanghahawakan sa pamamagitan

ng pananampalataya ang katuwiran ni Kristo. Sa pagtitig kay Jesus tayo ay

nakakatanggap ng buhay, nagpapalawak na prinsipyo sa puso, at ang Banal

na Espiritu ay isinasagawa ang gawain, at ang mananampalataya ay

sumusulong mula sa biyaya tungo sa biyaya, mula sa lakas tungo sa lakas,

mula sa ugali tungo sa ugali. Nagiging kaayon siya sa wangis ni Kristo,

hangga’t sa espirituwal na paglago kanyang maabot ang sukat ng hangganan

ng taas ni Jesukristo. Sa gayon ginagawa ni Kristo ang hangganan ng sumpa

ng kasalanan, at pinalalaya ang sumasampalatayang kaluluwa mula sa

gawain at bunga nito.”—1 SM, p. 395.

“Sa pananahan sa pag-ibig ng Diyos at ng ating Tagapagligtas, sa

pagbubulaybulay ng kasakdalan ng banal na ugali at pag-angkin ng

katuwiran ni Kristo bilang atin sa pamamagitan ng pananampalataya, tayo

ay mababago tungo sa katulad na wangis.”—5 T, p. 744.

“Ang pananahan ni Kristo sa ating puso sa pamamagitan ng pananam-

palataya ay nangangahulugan ng pagbubulaybulay kay Kristo, pagtitig kay

Kristo, na patuloy na iniibig ang Tagapagligtas bilang pinakapangunahing

iginagalang na Kaibigan, upang sa anomang gawa ay hindi natin Siya

mapalungkot o mapagalit.”—TM, p. 387.

b. Ano ang tunay na pananampalataya? Heb. 11:1.

“Ang pananampalataya na tungo sa kaligtasan ay hindi panandaliang

pananampalataya, hindi pagsang-ayon lamang ng isipan, ito’y paniniwala na

nag-ugat sa puso, na yumayakap kay Kristo bilang personal na

Tagapagligtas, na natitiyak na Siya’y makakapagligtas hanggang sa

sukdulan ng lahat na lumalapit sa Diyos sa pamamagitan Niya. Ang

paniniwalang ililigtas Niya ang iba ngunit hindi ka Niya ililigtas ay hindi

tunay na pananampalataya; ngunit kung ang kaluluwa ay humawak kay

Kristo bilang tanging pag-asa ng kaligtasan, ang tunay na pananampalataya

ay nahahayag. Ang pananampalatayang ito ay nagdadala sa mayhawak nito

na ilagak ang lahat na pagmamahal ng kaluluwa kay Kristo; ang kanyang

pang-unawa ay nasa ilalim ng pangunguna ng Banal na Espiritu, at ang

kanyang ugali ay mahuhubog ayon sa banal na wangis.”—1 SM, p. 391.

49


4. PAGBUBULAYBULAY NG KASAKDALAN NI KRISTO

a. Anong relasyon ang bunga ng pananampalataya na gumagawa sa

pamamagitan ng pag-ibig? Juan 15:8. Anong mga gawa ang bunga

ng pananampalataya? Heb. 11:29-34; Kaw. 4:25-27; 16:3.

“Naiisip ba natin ang isang mas malapit, higit na malalim na ralasyon

kay Kristo kaysa sa naitala sa mga salita: ‘Ako ang Puno, kayo ang mga

sanga’? (Juan 15:5). Ang mga hibla ng sanga ay halos kauri ng naroon sa

puno. Ang ugnayan ng buhay, lakas, at pamumunga mula sa puno hanggang

sa mga sanga ay hindi mahahadlangan at nagpapatuloy. Ang ugat ang

nagpapadala ng pagkain nito sa pamamagitan ng sanga. Gayon ang tunay na

relasyon ng mananampalataya kay Kristo. Siya ay nananahan kay Kristo at

kumukuha ng kanyang pagkain mula sa Kanya. “Ang espirituwal na relasyong ito ay maitatatag lamang sa pamamagitan ng

pagsasakabuhayan ng personal na pananampalataya. Ang pananampalatayang ito ay

dapat magpakita sa ating bahagi ng pinakamataas na pagkagusto, sakdal na

pagtitiwala, lubos na pagtatalaga. Ang ating kalooban ay dapat lubusang ipasakop

sa banal na kalooban, ang ating mga damdamin, mga mithiin, mga interes, at

karangalan ay makikilala sa paglago ng kaharian ni Kristo at sa karangalan ng

Kanyang gawain, tayo ay patuloy na tumatanggap ng biyaya mula sa Kanya, at si

Kristo ay tumatanggap ng pasasalamat mula sa atin.”—5 T, p. 229.

b. Paanong ang pananampalataya at pag-ibig mahalaga sa isat-isa? Gal.

5:6.

“Ang tanging pananampalataya na pakikinabangan natin ay yaong yumayakap

sa Kanya bilang personal na Tagapagligtas; na nag-aangkop ng Kanyang mga

merito sa ating mga sarili. Marami ang may pananampalataya bilang isang opinyon.

Ang nagliligtas na pananampalataya ay isang transaksiyon kung saan ang sinomang

tumanggap kay Kristo ay ipinapasok ang kanilang sarili sa tipanang relasyon sa

Diyos. Ang tunay na pananampalataya ay buhay. Ang buhay na pananampalataya

ay nangangahulugan ng paglago ng lakas, isang tapat na pagtitiwala, kung saan ang

kaluluwa ay nagiging isang mananagumpay na kapangyarihan.”—DA, p. 347.

“At ano ang kahulugan ng manampalataya? Ito ay ang lubusang tanggapin na si

Jesukristo ay namatay bilang ating handog; na Siya ay naging sumpa para sa atin,

inako ang ating mga kasalanan sa Kanyang sarili, at ibinilang sa atin ang Kanyang

sariling katuwiran. Kung kaya inaangkin natin ang katuwirang ito ni Kristo,

pinaniniwalaan natin ito, at ito ang ating katuwiran. Siya ang ating Tagapagligtas.

Iniligtas Niya tayo sapagkat sinabi Niyang gagawin Niya. Tayo ba’y tutungo sa

lahat ng mga paliwanag kung paanong maililigtas Niya tayo? May kabutihan ba sa

ating sarili upang gawin tayong mas mabuti at linisin tayo mula sa mga mantsa at

dumi ng kasalanan, na magbibigay sa atin ng kakayahan na lumapit sa Diyos? Hindi

natin ito magagawa.”—FW, p. 70.

50


5. ANG NAGLILIGTAS NA PANANAMPALATAYA AY ISANG

TRANSAKSIYON

a. Ipaliwanag ang ating bahagi sa plano ng kaligtasan. Mat. 7:7; Mar.

9:24; Efe. 2:8.

“Ang templo ng kaluluwa ay dapat sagrado, banal, dalisay, at malinis.

Dapat mayroong pagtutulungan kung saan ang lahat ng kapangyarihan ay sa

Diyos at lahat ng kaluwlhatian ay para sa Diyos. Ang tungkulin ay

nakaatang sa atin. Dapat nating tanggapin sa mga isipan at sa damdamin, na

ito’y ipahayag. Ang batas ng paggawa ng sangkatauhan at ng kadiyusan ay

ginagawang kamanggagawa ng Diyos ang tumanggap nito. Dinadala nito

ang tao kung saan siya makakagawa sa gawain ng Diyos, kapag nakiisa sa

kadiyusan. Ang sangkatauhan ay naidugtong sa sangkatauhan. Ang kapang-

yarihan ng Diyos at ng tao na pinagsama ay magiging sakdal na tagumpay,

sapagkat ang katuwiran ni Kristo ay ginaganap ang bawat bagay….

“Kung gagawin natin ang kalooban ng Diyos, matatanggap natin ang

malalaking pagpapala bilang libring kaloob ng Diyos, ngunit hindi dahil sa

anomang merito sa atin; ito ay walang halaga. Gawin mo ang gawain ni

Kristo, at iyong pararangalan ang Diyos at ikaw ay lalabas na higit pa sa

mananagumpay sa pamamagitan Niya na umiibig sa atin at nagbigay ng

Kanyang buhay para sa atin, upang tayo ay magkaroon ng buhay at

kaligtasan kay Jesukristo.”—FW, pp. 27, 28.

b. Maaasahan ba natin ang pagsang-ayon ng Diyos kung hindi tayo

magtitiwala sa Kanya? Heb. 11:6.

“Si Satanas ay handang agawin ang pinagpalang katiyakan ng Diyos.

Nais niyang kunin ang bawat kumukutikutitap na pag-asa at bawat sinag ng

liwanag mula sa kaluluwa; ngunit huwag mong pahintulutan siya na gawin

ito. Huwag kang makinig sa manunukso.”—SC, p. 53.



1. Saan dinadala ng malinaw na pagkaunawa sa parusa sa pagsalang-

sang sa kautusan ng Diyos ang naligaw na kaluluwa?

2. Paano natin maiaangkop ang katuwiran ni Kristo?

3. Paano maipapakita ang pagbabago sa ating buhay?

4. Balik-aralan ang papel ng pananampalataya at pag-ibig sa paglago at

kahustuhang gulang ng Kristyano.

5. Ilarawan kung paano gumagawa ang sistema ng pananampalataya.

51

52

Leksiyon 10 Sabbath, Disyembre 7, 2013

Pagtamo ng Perlas ng Katuwiran

“Ang kaharian ng langit ay tulad sa isang mangangalakal, na

naghahanap ng mabubuting perlas: at nang nasumpungan niya ang

isang mamahaling perlas, ay yumaon upang ipagbili ang lahat niyang

tinatangkilik, at binili yaon” (Mat. 13:45, 46).

“Hindi natin kikitain ang kaligtasan, ngunit kailangang hanapin natin ito

na may malaking interes at pagtitiyaga na para bagang ating iniiwan ang

bawat bagay sa sanglibutan para dito.”—COL, p. 117.


Linggo Disyembre 1

1. ANG MAMAHALING PERLAS

a. Paano natin mauunawaan ang “Mamahaling Perlas”? Mat. 13:45, 46.

“Si Kristo mismo ang mamahaling perlas…. Ang katuwiran ni Kristo,

bilang isang dalisay, puting perlas, ay walang kasiraan, walang mantsa.

Walang anomang gawa ng tao ang magpapaganda sa dakila at mahalagang

kaloob ng Diyos. Ito’y walang kapintasan.”—COL, p. 115.

b. Paano ang isang tao magtatamo ng mamahaling Perlas? Isa. 55:1-3.

Ano ang dapat isuko upang makuha ito? Zac. 3:4; Efe. 4:22-32.

“Ang kaligtasan ay isang libring kaloob, ngunit ito’y dapat bilhin at

ipagbili…. Ang pinakadukha ay may kakayahan tulad ng pinakamayaman

na bumili ng kaligtasan; sapagkat walang halaga ng makalupang kayamanan

ang makakabili nito. Ito’y matatamo sa pamamagitan ng kusang pagsunod,

sa pamamagitan ng pagsuko ng ating sarili kay Kristo bilang Kanyang

biniling pag-aari.”—Ibid., p. 117.

“O kung inyo sanang sasaliksikin ang Kasulatan na may pusong

mapanalanginin, at espiritu ng pagsuko sa Diyos! O kung sisiyasatin sana

ninyo ang inyong mga puso tulad ng pagsindi ng kandila, at tuklasin at

putulin ang pinakapinong hibla na gumagapos sainyo sa makasanlibutang

mga kasanayan, na naglalayo ng isipan mula sa Diyos!”—Mar. p. 48.

53

Lunes Disyembre 2

2. ANG PARAAN NG PAGBILI NG KATUWIRAN NI KRISTO

a. Ano ang ibig sabihin ng “pagbili” ng katuwiran? Paano ang katu-

wiran ni Kristo “mabibili”? Apoc. 3:18.

“Ang Tagapagligtas ay pumarito dala ang mga hiyas ng katotohanan na

napakalaki ng halaga kaysa sa lahat ng mga huwad, lahat ng hindi tunay.

Siya’y pumupunta sa bawat tahanan, sa bawat pintuan; Siya ay kumakatok,

na iniaalok ang Kanyang walang kasing halagang kayamanan, na iginigiit

na, ‘Bumili kayo sa akin.’”—7 SDA BC (E.G. White Comments), p. 964.

“Sa talinhaga ang perlas ay hindi sinasagisagan ng isang kaloob. Ang

mangangalakal ay binili ito sa halaga ng lahat niyang tinatangkilik. Marami

ang nagtatanong sa kahulugan nito, sapagka’t si Kristo ay sinasagisagan sa

Kasulatan bilang isang kaloob. Siya ay kaloob, ngunit para lamang sa mga

nagbigay ng kanilang sarili, kaluluwa, katawan, at espiritu, sa Kanya na

walang pasubali. Dapat nating ibigay ang ating sarili kay Kristo, na

mamuhay ng isang buhay ng kusang pagsunod sa lahat Niyang hinihingi.

Ang lahat sa atin, lahat ng ating mga talento at mga kakayahan, ay pag-aari

ng Panginoon, na dapat italaga sa paglilingkod sa Kanya. Kapag ibinibay

natin ng lubusan ang ating sarili sa Kanya, si Kristo, kasama ng lahat ng

kayamanan sa langit, ay ibibigay ang Kanyang sarili sa atin. Matatamo natin

ang mamahaling perlas.”—COL, p. 116.

b. Bakit kailangang tayo ay bumili kay Kristo ng buong puso? Jer.

29:11-13.

“Si Kristo’y pumupunta sa bawat pintuan, nakatayo sa harapan ng bawat

templo ng kaluluwa, nagsasabi, ‘Ako’y nakatayo sa pintuan, at kumakatok’

(Apoc. 3:20). Bilang isang makalangit na mangangalakal, binubuksan Niya

ang Kanyang mga kayamanan…. “Buksan ninyo ang inyong pintuan,’ sabi

ng dakilang Mangangalakal, ang mayhawak ng espirituwal na mga kayama-

nan, ‘at makipagkalakalan kayo sa Akin. Ako ito, ang inyong Manunubos,

na nagpapayo sainyo na bumali kayo sa Akin.’”—RH, Agos. 7, 1894. “Ang pag-uusap ng relihiyon sa karaniwang paraan, ang pananalangin na walang

pagkagutom ng kaluluwa at buhay na pananampalataya, ay walang kabuluhan. Ang

isang naturingan lamang na pananampalataya kay Kristo, na tumatanggap lamang sa

Kanya bilang Tagapagligtas ng sanlibutan, ay hindi kailan man magdadala ng kaga-

lingan sa kaluluwa. Ang pananampalatayang tungo sa kaligtasan ay hindi lamang

pagsang-ayon ng isipan sa katotohanan. Siya na naghihintay ng buong kaalaman

bago niya isakabuhayan ang pananampalataya ay hindi makakatanggap ng pagpa-

pala mula sa Diyos. Hindi sapat ang paniwalaan lamang ang tungkol kay Kristo;

Dapat tayong maniwala sa Kanya. Ang tanging pananampalataya na mapapakina-

bangan natin ay yaong yumayakap sa Kanya bilang personal na Tagapagligtas; na

iniaangkop ang Kanyang mga merito sa ating sarili.”—DA, p. 347.

54

Martes Disyembre 3

3. PAGBABAYAD PARA SA MAMAHALING PERLAS

a. Ano ang dapat maunawaan nating lahat—mayaman, dukha, yaong

mga tumanda na sa iglesia, at yaong mga tumanda na kasama ng

mga makasanlibutang mga tao—sa pagsisikap na bayaran ang

mamahaling Perlas? Kaw. 22:2; Gawa 10:34, 35.

“Iwanan na ang kaisipan na ang temporal o espirituwal na mga kapaki-

nabangan ay magbibigay sa inyo ng kaligtasan. Ang Diyos ay nananawagan

ng inyong kusang pagsunod. Hinihingi Niya sainyo na isuko ang inyong

mga kasalanan….

“Mayroong ilan na tila palaging naghahanap ng makalangit na perlas.

Ngunit hindi nila lubusang isinusuko ang kanilang maling mga kasanayan.

Hindi sila namamatay sa sarili upang si Kristo ay mabuhay sa kanila. Kung

kaya hindi nila masumpungan ang mamahaling perlas. Hindi nila

napananagumpayan ang hindi banal na mga ambisyon at ang kanilang pag-

ibig sa makasanlibutang mga pang-akit. Hindi nila pinapasan ang krus at

sumunod kay Kristo sa daan ng pagtanggi sa sarili at pagpapakasakit. Halos

mga Kristyano, ngunit hindi ganap na mga Kristyano, tila malapit na sila sa

kaharian ng langit, ngunit hindi sila makapasok doon. Ang halos ngunit

hindi ganap na ligtas, ay nangangahulugan ng hindi halos kundi ganap na

nawaglit.”—COL, pp. 117, 118.

b. Ano ang maaaring dahilan upang hindi tayo makabili? Luc. 9:24;

14:33; Sant. 4:10.

“Ilan ngayon, kung tatawagin upang magsulit, ay lubhang malulungkot,

lubhang magsisisi, na ang kanilang pagkakataong bigay ng Diyos ay lubos

na nagamit sa paglilingkod sa sarili! Ang walang hanggang interes ng

kaluluwa ay kakilakilabot na pinabayaan dahil sa hindi mahalagang mga

gawain. Ang isipan ay nanatiling abala, ayon sa ninanais ni Satanas na

mangyari, sa makasariling mga interes at mga walang kabuluhan, at ang

panahon ay lumilipas tungo sa walang hanggan na hindi lubos na

naiaangkop sa langit.

“Ano ang maihahambing sa pagkawala ng kaluluwa ng tao? Ito ay

katanungan na dapat pag-isipan ng bawat kaluluwa para sa kanyang sarili—

ang matamo ang mga kayamanan ng walang hanggang buhay o mawala ang

lahat dahil sa kanyang kapabayaan na gawin ang Diyos at ang Kanyang

katuwiran na kanyang una at tanging gawain. Si Jesus, ang Manunubos ng

sanglibutan… ay nakatingin na may kalungkutan sa malaking bilang ng mga

nagtatanyag na Kristyano na hindi naglilingkod sa Kanya kundi sa kanilang

mga sarili.”—TIMKH, p. 321.

55

Miyerkules Disyembre 4

4. PAGPAPAHALAGA SA HALAGA NG PERLAS

a. Bakit dapat ipagbili ng sinoman ang lahat upang mabili ang mama-

haling Perlas? Anong bagay ang dahilan na ito’y maging isang kapa-

kipakinabang na pakikipagkalakalan? Job 28:12-23; Kaw. 2:1-5.

“Ang Ebanghelyo ni Kristo ay isang pagpapala na maaaring makamit ng

lahat. Tinatanggap nito anoman ang kalagayan ng tao, dukha, aba, kaawa-

awa, bulag, at hubad. Ang tanging kondisyon na ipinakita ni Kristo sa lahat

ng lalapit sa Kanya upang madamtan ng Kanyang katuwiran ay pagtalima sa

Kanyang mga kautusan. At sa pamamagitan ng masunuring kaluluwa ang

kautusan ay nasusumpungang isang kautusan ng sakdal na kalayaan,

kalayaan upang panghawakan sa pamamagitan ng pananampalataya ang pag-

asa ng tiyak at matibay. Kapag ibinalik natin sa Diyos ang Kanyang pag-aari, kapag

nilabhan natin ang ating mga damit ng ugali, at paputiin sila sa dugo ng Kordero,

tayo ay magkakaroon ng karapatan sa makalangit na putong.”—ST, Dis. 15, 1898.

“Ano ang dapat nating isuko, kapag ibibigay natin ang lahat? Isang

pusong nadumhan ng kasalanan, upang dalisayin ni Kristo, upang linisin

Niya ng Kanyang sariling dugo, at upang iligtas ng Kanyang di-mapanta-

yang pag-ibig. Ngunit iniisip ng tao na mahirap na isuko ang lahat! Ako’y

nahihiya na marinig itong binibigkas, nahihiyang isulat ito.

“Hindi hinihingi ng Diyos sa atin na ibigay ang anomang bagay na

mahalagang manatili sa atin. Sa lahat Niyang ginagawa, may mabuti Siyang

pananaw sa Kanyang mga anak. Kung mauunawaan sana ng lahat na hindi

pumili kay Kristo na Siya ay may mga bagay na higit na mainam na iniaalok

sa kanila kaysa sa mga hinahanap nila para sa kanilang sarili.”—SC, p. 46.

b. Ano ang nagtutulak sa mamimili na “magbinta” upang “bumili”?

Paanong ang tungkulin nagiging “isang kaluguran at ang pagpapa-

kasakit ay kagalakan”? Bil. 21:8, 9; Mat. 13:44.

“Ang pagtanaw sa ating pagiging makasalanan ay nagtutulak sa atin tungo sa

(ating Tagapagligtas) na nagpapatawad; at kapag ang kaluluwa, sa pagkaunawa ng

kanyang kawalang kakayahan, ay humingi ng tulong kay Kristo, ipapakita Niya ang

Kanyang sarili sa kapangyarihan. Habang lalo tayong itinutulak ng ating pagkadama

ng pangangailangan tungo sa Kanya at sa salita ng Diyos, higit nating maitataas sa

ating pananaw ang Kanyang ugali, at higit nating maipapakita ang Kanyang

wangis.”—Ibid., p. 65.

“Kapag minsan nating ipako ang ating pagtingin kay (Jesus), masusumpungan

ng buhay ang sentro nito. Ang kasiglahan, ang masaganang pagtatalaga, ang nag-

aalab na puso, ng kabataan ay nasusumpungan dito ang kanilang tunay na layunin.

Ang tungkulin ay nagiging kaluguran at ang pagpapakasakit ay kagalakan. Ang

parangalan si Kristo, ang maging tulad Niya, ang gumawa para sa Kanya, ang

pinakamataas na ambisyon at pinakadakilang kagalakan ng buhay.”—Ed, p. 297.

56

Huwebes Disyembre 5

5. PAGKILALA SA HALAGA

a. Anong nangyayari kapag nakilala natin ang halaga ng Perlas? Gawa

2:37.

“Habang ipinahahayag ng mga apostol ang kaluwalhatian ng Bugtong na

Anak ng Ama, tatlong libong mga kaluluwa ang nabagbag. Nakita nila ang

kanilang mga sarili sa tunay na kalagayan, makasalanan at marumi, at si

Kristo bilang kanilang Kaibigan at Manunubos. Si Kristo ay itinaas, si

Kristo ay niluwalhati, sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Banal na

Espiritu na nananahan sa mga tao. Sa pamamagitan ng pananampalataya ang

mga mananampalatayang ito ay nakita Siya na Siyang tanging nagpasan ng

kababaan, pagtitiis, at kamatayan upang hindi sila mapahamak kundi

magkaroon ng buhay na walang hanggan.”—COL, p. 120.

b. Ano ang nangyayari kapag ating naunawaan ang presyo at halaga ng

Perlas—napakalaki na dapat tayong magpasya na bilhin ito? Isa.

55:7; Fil. 3:7, 8.

“Kung iiwanan natin ang lahat para kay Kristo, ang ating buhay ay

magiging mapagpakumbaba, ang ating pag-uusap ay makalangit, ang ating

ugali ay walang kapintasan. Ang makapangyarihan, naglilinis na impluwen-

siya ng katotohanan sa kaluluwa, at ang ugali ni Kristo na ipinakita sa

buhay, ay pagpapahayag sa Kanya. Ang karangalan, katatagan, at pagtiti-

yaga ay mga katangian na dapat linangin ng masikap ng lahat; sapagkat

binabalot nila ang nagtataglay nito ng kapangyarihan na hindi kayang

labanan—isang kapangyarihan na nagpapalakas sa kanya upang gumawa ng

mabuti, malakas upang labanan ang kasamaan, malakas upang labanan ang

mga kaaway…. Ang sinomang naglagay ng kanilang sarili ng walang

pasubali sa panig ni Kristo ay tatayong matatag kung saan ang isipan at

konsiyensiya ay sinasabi sa kanila na iyon ang tama.”—GAG, p. 277.

Biyernes Disyembre 6


1. Sino ang mamahaling Perlas?

2. Anong paraan ang kasangkot sa pagbili ng Perlas?

3. Ano ang paraan ng pagbili ayon sa Biblia? Ipaliwanag.

4. Bakit dapat ipagbili ng isang tao ang lahat para sa isang perlas?

5. Anong nangyayari sa ating puso kapag lubos nating pinahalagahan

ang halaga ng Perlas?

57


Ang Ating Halaga Kay Kristo

“Siyasatin ninyo ang inyong sarili, kung kayo’y nangasa pananam-

palataya; subukin ninyo ang inyong sarili. Hindi baga ninyo nalalaman

sa inyong sarili, na si Jesukristo ay nasa inyo, maliban na nga kung

kayo’y itinakwil na? (2 Cor. 13:5).

“Sa liwanag ng krus lamang matataya ang tunay na halaga ng kaluluwa

ng tao.”—AA, p. 273.


Linggo Disyembre 8

1. PAGKAUNAWA SA ATING PANGANIB

a. Laban sa ano dapat tayong patuloy na magbantay upang maiwasang

mahulog mula sa biyaya? Jer. 17:9, 10; Kaw. 16:18; 1 Cor. 10:12.

“Si Kristo ay nagbigay ng mga paraan kung saan ang ating buong buhay

ay maging isang walang tigil na pakikipag-usap sa Kanyang sarili; ngunit

ang pagkadama ng nananahang presensiya ni Kristo ay darating lamang sa

pamamagitan ng buhay na pananampalataya….

“Lahat ay dapat magbulaybulay sa kasakdalan na pribilihiyo nilang

matamo at tanungin ang kanilang sarili ng katanungang, Ang akin bang

kalooban ay nailubog sa kalooban ni Kristo? Ang kalubusan ba at

kasaganaan ng Buhay na Puno—ang Kanyang kabutihan, ang Kanyang

habag, ang Kanyang awa at pag-ibig—ay nakikita sa aking buhay at

ugali?”—HP, p. 56.

b. Magbigay ng halimbawa ng tamang pananaw sa sarili at ng

pagpapasakop sa kalooban ni Jesus. 1 Cor. 9:26, 27; 15:30, 31; Mar.

7:14-23.

“Ang mahalagang gawain ay iayon ang mga panlasa, ang mga hilig, ang

mga motibo, ang mga mithiin, sa dakilang pamantayang moral ng

katuwiran. Ang gawain ay dapat magsimula sa puso. Ito’y dapat dalisay,

lubos na kaayon sa kalooban ni Kristo, kung hindi ang ilang malalakas na

hilig, o ang ilang kasanayan o kasiraan, ay magiging kapangyarihan upang

mangwasak. Hindi tatanggapin ng Diyos ang anomang kulang sa buong

puso.”—CE, p. 51.

58

Lunes Disyembre 9

2. PAGPAPALAGO NG ISANG TAMANG PANANAW

a. Ano ang maaaring humahadlang sa ating kakayahan na maglingkod

sa Diyos? Mat. 18:1-4.

“Ang sarili nating kalooban ay dapat mamatay; ang kalooban lamang ni

Kristo ang dapat sundin. Ang mga kawal sa mga sundalo ni Kristo ay dapat

matutong magtiis ng kahirapan, tumanggi sa sarili, magpasan ng krus, at

sumunod saan man ang kanyang Kapitan manguna. Maraming mga bagay

ang dapat gawin na mapanubok sa likas ng tao, at masakit sa laman at dugo.

Ang gawaing ito ng pagsupil sa sarili ay nangangailangan ng matiyaga,

patuloy na pagsisikap. Sa pakikibaka ng mabuting pakikibaka ng pananam-

palataya, sa pagtamo ng mahahalagang tagumpay, ating pinanghahawakan

ang walang hanggang buhay.”—YI, Dis. 22, 1886.

“Si Jesus ay nagbigay ng Kanyang buhay para sa buhay ng sanglibutan,

at Siya ay naglagay ng di-masukat na halaga sa tao. Mithiin Niya na

pahalagahan ng tao ang kanyang sarili, at isaalang-alang ang kanyang

hinaharap na kabutihan…. Kung malinaw ang espirituwal na pananaw, ang

mga di-nakikitang mga katotohanan ay makikita sa tunay nilang halaga.”—

COS, p. 136.

b. Ano ang kailangang mabago upang magkaroon tayo ng tamang

relasyon sa Diyos? Mat. 6:24; Kaw. 8:13.

“Sa ating likas tayo ay nakatuon sa ating sarili at matigas sa ating mga

palagay. Ngunit kapag natutunan natin ang mga aral na nais ituro ni Kristo

sa atin, tayo ay magiging kabahagi ng Kanyang likas; mula ngayon ating

ipamumuhay ang Kanyang buhay. Ang kahangahangang halimbawa ni

Kristo, ang di-mapantayang pagmamahal kung saan Siya ay pumapasok sa

damdamin ng iba, na tumatangis kasama ng mga tumatangis, nakikigalak sa

mga nagagalak, ay dapat magkaroon ng malalim na impluwensiya sa ugali

ng lahat na sumusunod sa Kanya sa katapatan. Sa pamamagitan ng

malalambing na salita at gawa kanilang sisikaping mapagaan ang daan ng

mga pagod na paa.”—MH, pp. 157, 158.

“May ilang nag-iisip na sa mga praktikal na pagiging Kristyano sila ay

may mataas na katalinuhan. Totoo man ito o hindi dapat itong ipakita sa

mga gawain ng buhay. Sila ba ay nakatuon sa sarili, o sila ba ay kinikilos ng

Banal na Espiritu ng katotohanan at katuwiran? Ang relihiyon ay dapat

maging isang buhay, gumagawang prinsipyo. Ang tanging nakakaakit ng

lahat na motibo ng tunay na Kristyano ay ang maipakita ang kabutihan at

pag-ibig ni Kristo.”—LLM, p. 318.

59

Martes Disyembre 10

3. TAYO AY MGA LINGKOD NA WALANG MERITO

a. Sa paghahanap sa Diyos, ano ang dapat nating isaisip? Sant. 4:6-10;

Luc. 17:10.

“Si Jesus ay naglilingkod sa presensiya ng Diyos, na inihahandog ang

Kanyang nabuhos na dugo, bilang isang korderong pinatay. Inihaharap ni

Jesus ang handog na iniaalay para sa bawat kasalanan at bawat pagkukulang

ng makasalanan.”—1 SM, p. 344.

“Nang si Kristo ay namatay sa krus ng Kalbaryo, ang bago at buhay na

daan ay binuksan kapuwa sa mga Hudyo at sa mga Gentil.

“Ang mga anghel ay nagagalak sa sigaw ng Tagapagligtas, ‘Natapos

na!’ Ang dakilang plano ng katubusan ay maisasakatuparan. Sa pamama-

gitan ng buhay ng pagtalima, ang mga anak ni Adan ay maitataas sa wakas

sa presensiya ng Diyos.”—TSJ, p. 147.

“Ang kasakdalan sa pamamagitan ng ating sariling mabubuting gawa ay

hindi natin matatamo. Ang kaluluwa na nakakakita kay Jesus sa pamama-

gitan ng pananampalataya, ay nagtatakwil ng kanyang sariling katuwiran.

Nakikita niya ang kanyang sarili na hindi ganap, ang kanyang pagsisisi ay

hindi sapat, ang pinakamalakas niyang pananampalataya ay mahina, ang

pinakamamahalin niyang handog ay napakaliit ang halaga, at siya ay

lumulubog sa kapakumbabaan sa paanan ng krus. Ngunit isang tinig ang

nagsasalita sa kanya mula sa salita ng Diyos. Sa pagkamangha kanyang

pinakinggan ang mensahe, ‘Ikaw ay ganap sa Kanya’ (Col. 2:10). Ngayon

ay may kapahingahan ang lahat sa kanyang kaluluwa. Hindi na siya magsisi-

kap upang masumpungan ang ilang halaga ng kanyang sarili, ilang may

merito na mga gawa upang matamo ang pagpapala ng Diyos.”—FW, p. 107.

b. Ano ang dapat nating palaging alalahanin tungkol sa kaligtasan? 1

Cor. 1:27-31.

“Ang siyensiya ng kaligtasan ang siyang dapat na bigat ng bawat

sermon, ang diwa ng bawat awit. Dapat itong ibuhos sa bawat pagsamo.

Walang dapat na madala sa pangangaral ng Salita upang punuan si Kristo,

ang Salita at kapangyarihan ng Diyos. Ang Kanyang pangalan, ang tanging

pangalan na ibinigay sa ilalim ng langit na sukat nating ikaligtas, ay dapat

itaas sa bawat talumpati, at sa bawat Sabbath ang pakakak ng mga bantay ay

dapat magbigay ng tiyak na tunog. Si Kristo ang siyang siyensiya at

kagalingan sa pananalita ng ebanghelyo, ang Kanyang mga ministro ay

dapat manghawak sa Salita ng buhay, na inihaharap ang pag-asa sa nagsisisi,

kapayapaan sa may kabagabagan at nanlulupaypay, at biyaya at kaganapan

at lakas sa naniniwala.”—TVSS, p. 337.

60


4. PAGTAMO NG MAS MALALIM NA PANANAW

a. Ano ang iniutos sa atin upang gawin tungkol sa ating sariling

espirituwal na kalagayan? Gal. 6:4; 2 Cor. 13:5.

“Ang malaking karamihan ay maaaring nadaya tungkol sa kanilang

espirituwal na kalagayan. Kay Kristo tayo ay magtatagumpay. Sa Kanya

tayo ay may sakdal na Halimbawa. Habang kinapopootan Niya ang kasa-

lanan ng sakdal na poot, maaari Siyang umiyak para sa makasalanan. Taglay

Niya ang banal na likas, habang Siya ay may kapakumbabaan ng isang bata.

Naroon sa Kanyang ugali ang mga dapat mapasa ating mga ugali, hindi

nagbabagong pagtitiyaga sa daan ng tungkulin, kung saan walang mga

hadlang o panganib ang maglilihis sa Kanya, habang ang Kanyang puso ay

puno ng habag na ang kaabahan ng sangkatauhan ay humipo sa Kanyang

puso ng pinakamapagmahal na kahabagan.”—TDWG, p. 279.

b. Paano tayo nakikita ng Diyos kaugnay ng Kanyang kautusan at sa

hinihingi nitong hustisya? Isa. 63:5, 8, 9; 1 Ped. 1:18, 19; Roma 5:8-10.

“Ang kautusan ng Diyos ay nalabag. Ang banal na pamahalaan ay

nilapastangan, at hiningi ng hustisya na ang parusa ng pagsalangsang ay

bayaran.

“Upang iligtas ang lahi mula sa walang hanggang kamatayan, ang Anak

ng Diyos ay nagkusa upang pasanin ang parusa ng pagsalangsang. Sa

pamamagitan lamang ng pagpapakumbaba ng Prinsipe ng langit maaalis ang

paglapastangan, masasapatan ang hustisya, at ang tao ay maibabalik sa mga

bagay na nawala sa kanya dahil sa paglabag. Wala ng iba pang paraan. Kung

ang anghel ang pumarito sa lupa, upang daanan ang lupa kung saan si Adan

ay natisod at nadapa, ay hindi makakasapat. Ito ay hindi makakaalis ng isa

mang mantsa o kasalanan, o magbigay sa tao ng isang oras na pagkakataon.

“Si Kristo, kapantay ng Diyos, ang liwanag ng kaluwalhatian ng Ama, at

ang larawan ng kanyang persona’ (Heb. 1:3), tinakpan ang Kanyang

kadiyusan ng pagiging tao, at pumarito sa lupa upang magdusa at mamatay

para sa mga makasalanan. Ang bugtong na Anak ng Diyos ay nagpakababa

ng Kanyang sarili, at naging masunurin hanggang sa kamatayan, maging sa

kamatayan sa krus. Sa pamamagitan ng pagpasan sa Kanyang katawan ng

sumpa ng kasalanan, Siya ay naglagay ng kaligayahan at kawalang

kamatayan na abot-kamay ng lahat….

“Kung nauunawaan natin na ang Kanyang paghihirap ay kinakailangan

upang matamo ang walang hanggang kabutihan, ang ating puso ay

makikilos at matutunaw.”—1 SM, pp. 308, 309.

61

Huwebes Disyembre 12

5. KAPALALUAN KABALIKTARAN NG KAPAKUMBABAAN

a. Ano ang mga kaibahan sa pagitan ng kapalaluan, kapakumbabaan,

at habag sa sarili? Dan. 4:29-33; Sant. 4:13-16; Gen. 27:34.

“Sa pag-ibig sa sarili, pagtataas ng sarili, at kapalaluan, ay may

malaking kahinaan; ngunit sa kapakumbabaan ay may dakilang

kalakasan…. Sa ating paghihiwalay sa Diyos, sa ating kapalaluan at

kadiliman, patuloy nating sinisikap na itaas ang ating sarili, na nalilimutang

ang kababaan ng isipan ay kapangyarihan.”—ST, Okt. 21, 1897.

b. Bakit bigo ang bayan ng Diyos na sundin ang Kanyang kalooban

noong mga nakaraan? Bil. 13:30-14:4; 1 Sam. 17:4-11, 24; 1 Hari

19:1-18. Sa halip, paano tayo magiging masunurin?

“Ang sigasig at lakas ay dapat mapasidhi; ang mga talentong kinakala-

wang na ay dapat hasain sa paglilingkod. Ang tinig na magsasabi, ‘Hintay;

huwag ninyong pahintulutan ang inyong sarili na magkaroon ng kabigatan

na ipatong sainyo,’ ay tinig ng duwag na mga tiktik. Kailangan natin ang

mga Caleb ngayon na susulong sa harapan—mga pinuno ng Israel na sa may

katapangang salita ay magbibigay ng malakas na balita sa panig ng agarang

pagkilos. Kapag ang makasarili, maibigin sa kagaanan, madaling

matarantang mga tao, na natatakot sa matatangkad na mga higante at di-

mapasok na mga pader, ay sumigaw para sa pag-urong, hayaang ang tinig

ng mga Caleb ang marinig, kahit na ang mga duwag ay nakatayong may

hawak na bato sa kanilang mga kamay, at handa silang batuhin dahil sa

kanilang matapat na mga patotoo.”—5 T, p. 383.



1. Sa ano ang Kristyano dapat patuloy na magbantay?

2. Paano ang isang tao magpapalago ng isang tamang pananaw?

3. Karapatdapat ba tayo sa kaligtasan?

4. Paano ako tumatayo kaugnay sa krus ni Kristo?

5. Ano ang madalas nating kinalilimutan tungkol sa kapalaluan na

kasalungat ng kapakumbabaan?

62


Nabubunay Para kay Kristo

“Hindi ba ninyo alam na ang mga liko ay hindi magmamana ng

kaharian ng Diyos? Huwag kayong padaya: maging ang mga mapaki-

apid, ni ang mga sumasamba sa diyusdiyusan, ni ang mga manganga-

lunya, ni ang mga nambababae, ni ang mga mapakiapid sa kapuwa

lalaki, ni ang mga magnanakaw, ni ang mga masasakim, ni ang mga

manglalasing, ni ang mga mapagtungayaw, ni ang mga manglulupig, ay

hindi magmamana ng kaharian ng Diyos. At ganyan ang mga ilan sa

inyo: ngunit nahugasan na kayo, ngunit pinabanal na kayo, ngunit

inaring ganap na kayo sa pangalan ng Panginoong Jesukristo, at sa

Espiritu ng ating Diyos” (1 Cor. 6:9-11).

“Ang pagtatalaga, pagkamakadiyos, at pagpapakabanal ng buong

pagkatao ay nagmumula kay Jesukristo ang ating katuwiran. Ang pag-ibig

ng Diyos ay kailangang patuloy na linangin. O ang aking puso ay sumisigaw

sa buhay na Diyos para sa isipan ni Jesukristo! Nais kung mawala ang aking

paningin sa aking sarili.”—TIMKH, p. 55.


Linggo Disyembre 15

1. PAGBABAGO SA PAMAMAGITAN NI KRISTO

a. Anong pagbabago ang nagaganap sa ating buhay kapag ating tinang-

gap si Jesukristo? Juan 14:23; 1 Juan 2:3-6; 4:15-21.

“Kung tayo’y nakay Kristo, ang ating isipan ay nasa Kanya, at ang

pinakamasayang isipan natin ay sa Kanya. Lahat ng nasa atin ay naitalaga sa

Kanya.”—SC, p. 58.

“Kapag si Kristo ay nananahan sa puso, ang buong likas ay nababago.

Ang Espiritu ni Kristo, ang Kanyang pag-ibig, ay pinalalambot ang puso,

sinusupil ang kaluluwa, at itinataas ang isipan at mithiin tungo sa Diyos at

langit.”—Ibid., p. 73.

“Dapat maunawaan ng bawat isipan ang puntong ito: kung tatanggapin

natin si Kristo bilang isang Manunubos, dapat natin Siyang tanggapin bilang

isang Pinuno. Hindi tayo magkakaroon ng katiyakan at sakdal na pagtitiwala

kay Kristo bilang ating Tagapagligtas hanggat makilala natin Siya bilang

ating hari at maging masunurin sa Kanyang kautusan. Sa gayon ating

pinatutunayan ang ating katapatan sa Diyos. Mayroon na tayong tunay na

buklod ng ating pananampalataya, sapagkat ito’y isang pananampalatayang

gumagawa. Ito’y gumagawa sa pamamagitan ng pag-ibig.”—FW, p. 16.

63

Lunes Disyembre 16

2. ANG USAPIN AY NAKATAYA

a. Ilarawan kung paanong ang kahangahangang gawain ng pagbabago

sa pamamagitan ni Kristo ay kinasasangkutan ng patuloy na

pakikibaka? Efe. 6:12, 13; 1 Ped. 5:6-10.

“Sa bawat kaluluwa dalawang kapangyarihan ang masikap na nagpu-

punyagi para sa tagumpay. Ang di-pagsampalataya ay inihanda ang kanyang

puwersa, pinamumunuan ni Satanas, upang ihiwalay tayo mula sa Bukal ng

ating lakas. Oras oras, sa paningin ng makalangit na sansinukob, ang

labanan ay nagpapatuloy. Ito ay mano-manong labanan, at ang dakilang

katanungan ay, ‘Sino ang mananalo? Bawat isa ay dapat magpasya para sa

sarili sa katanungang ito. Sa labanang ito lahat ay dapat makibahagi, na

nakikibaka para sa isang panig o sa kabila. Sa labanang ito ay walang

makakalaya.”—SD, p. 328.

“Kung ang ating mga mata ay mabubuksan upang makita ang mga

kasangkapan ng kabutihan at kasamaan na gumagawa, hindi sana magkaka-

roon ng pagsasayang, walang pag-aaksaya, walang pagbibiro. Kung

isasakbat lamang ng lahat ang sandata ng Diyos at makipaglaban ng buong

tapang sa pakikibaka ng Panginoon, ang mga tagumpay ay matatamo na

magiging sanhi upang mangatal ang kaharian ng kadiliman.”—6 T, p. 41.

“Ang pagsubok ay dumating sa bawat isa. May dalawang panig lamang.

Saang panig ka?”—8 Ibid., p. 120.

b. Ano ang pinakamamahaling bagay sa sanlibutan—at paano

nahahayag ang halaga nito? Roma 6:23 (unang bahagi); Heb. 9:27.

“Hindi ba natin nauunawaan na ang pinakamamahaling bagay sa sanli-

butan ay kasalanan? Ito ay gumugugol ng kadalisayan at konsiyensiya,

kasing halaga ng pagkawala ng pagpanig ng Diyos at paghihiwalay ng

kaluluwa mula sa Kanya, at sa huli ay pagkawala ng langit…. Anong

tanawin ang ipakikita kapag ang paghatol ay itakda na at ang mga aklat ay

mabuksan na upang magpatotoo sa kaligtasan o sa kapahamakan ng

kaluluwa! Ito’y nangangailangan ng hindi nagkakamaling pagpasya ng

Isang namuhay sa sangkatauhan, umibig sa sangkatauhan, nagbigay ng

Kanyang buhay sa sangkatauhan, upang gumawa ng pangwakas na

paggawad ng mga gantimpala sa mga matatapat na matuwid, at kaparusahan

sa… mga taksil, at mga liko.

“Ang gawain ng kaligtasan ay nakalatag sa pagitan ng Diyos at ng ating

sariling mga kaluluwa. Bagaman ang lahat ng bansa ay dadaan sa kahatulan

sa harapan Niya, Kanyang sisiyasatin ang kaso ng bawat isa ng napakahigpit

na pagsisiyasat na para bagang walang ibang tao sa lupa.”—HP, p. 360.

64

Martes Disyembre 17

3. BUHAY NA PANANAMPALATAYA

a. Ilarawan ang kalakasan ng pananampalataya na kinakailangan sa

kaligtasan. Luc. 10:27.

“Anomang bagay na mas mahina sa buhay, masikap na paglilingkod para

sa Panginoon ay pagsisinungaling sa ating pagtanyag ng pananampalataya.

Tanging ang Kristiyanismo lamang na nahahayag sa pamamagitan ng

masikap, praktikal na paggawa ang gigising sa mga patay sa pagkakamali at

kasalanan. Ang mapanalanginin, mapagpakumbaba, nananampalatayang

Kristyano, yaong mga nagpapakita sa kanilang gawa na ang kanilang

pinakadakilang mithiin ay ang ipaalam ang nagliligtas na katotohanan na

siyang susubok sa lahat ng tao, ang mag-aani ng masaganang ani ng mga

kaluluwa para sa Panginoon….

“Tayo ay gumagawa ng gawain sa sanlibutan, ngunit hindi tayo

nagpapakita ng sapat na kasiglahan at kasigasagian. Kung tayo’y lalo pang

magsumikap, ang mga tao ay mahihikayat sa katotohanan ng ating

mensahe…. Maaari nating isagawa ang lahat ng panlabas na gawain ng

paglilingkod ngunit maaaring salat pa rin sa nagpapalakas na impluwensiya

ng Banal na Espiritu tulad ng mga burol sa Gilboa na salat sa hamog at ulan.

Lahat tayo ay nangangailangan ng espirituwal na tubig, at kailangan din

natin ang liwanag ng sikat ng Araw ng Katuwiran upang palambutin at

supilin ang ating mga puso…. Ang prinsipyo ng biblia ay dapat ituro at

samahan ng banal na mga gawa.”—6 T, pp. 417, 418.

b. Paano malinaw na inilarawan ni Jesus ang mahigpit na pagbabago

na nais Niyang makita sa atin? Juan 3:5-7.

“Ang unang mga daan, ang mga namanang mga hilig, ang dating mga

kasanayan, ay dapat isuko; sapagkat ang biyaya ay hindi namamana. Ang bagong

isinilang ay binubuo ng pagkakaroon ng bagong mga motibo, bagong mga panlasa,

bagong mga hilig. Sinomang isinilang sa isang bagong buhay ng Banal na Espiritu

ay nagiging kabahagi ng banal na likas, at sa lahat nilang kasanayan at mga gawain

ay patutunayan nila ang kanilang relasyon kay Kristo.”—RH, Abril 12, 1892.

“Gawin ng lahat ng nagnanais ng bagong bagay na magsikap para sa bagong

buhay na bunga ng bagong pagsilang. Dalisayin nila ang kanilang kaluluwa sa

pamamagitan ng pagsunod sa katotohanan, at gumawang kaayon sa mga tagubilin

na ibinigay ni Kristo sa isang abogado na nagtanong kung ano ang kanyang

gagawin upang magtamo ng walang hanggang buhay:

“ ‘Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos ng iyong buong puso, at ng iyong

buong kaluluwa, at ng iyong buong lakas, at ng iyong buong isip; at ang iyong

kapuwa tulad ng iyong sarili.’ ‘Gawin mo ito, at ikaw ay mabubuhay’ (Luc. 10:27,

28). Ang lahat ng mag-aayon ng kanilang buhay sa malinaw na mga hinihingi ng

salita ng Diyos ay magmamana ng buhay na walang hanggan.”—2 NL, p. 164.

65

Miyerkules Disyembre 18 4. LAHAT AY SA DIYOS

a. Anong kaisipan ang dapat panatilihin sa ating isip? 1 Cro. 29:14.

“Bawat kaanib ng pamilya ng tao ay ibinigay ng lubusan sa kamay ni

Kristo, at anoman ang ating tinatangkilik—maging ito’y kaloob na salapi,

mga bahay, mga lupain, o karunungan sa pangangatwiran, o kalakasan ng

katawan, o katalinuhan ng isip—sa buhay na ito, at ang pagpapala sa hina-

harap na buhay, ay inilagay sa ating pag-aari bilang kayamanan ng Diyos na

dapat gugulin na may katapatan para sa kapakanan ng tao. Bawat kaloob ay

may tatak ng krus at nagdadala ng larawan at tatak ni Jesukristo. Lahat ng

bagay ay buhat sa Diyos. Mula sa pinakamaliit na pakinabang hanggang sa

pinakamalaking pagpapala, lahat ay dumadaloy sa iisang Daluyan—ang di-

pangkaraniwang pamamagitan na iwinisik kasama ng dugo na ang halaga ay

hindi mataya sapagkat iyon ay buhay ng Diyos sa Kanyang Anak….

“Wala tayong pag-aari, wala tayong maihahandog na mahalaga, sa

gawa, sa pananampalataya, na hindi muna natin natanggap mula sa Diyos at

kung saan maaari niyang ipatong ang Kanyang kamay at sabihin, Akin ang

mga ito—mga kaloob at mga pagpapala at mga katalinuhan ay Aking

ipinagkakatiwala sa inyo, hindi upang payamanin ang sarili, kundi sa

matalinong pagpapalago upang makinabang ang sanlibutan.”—FW, p. 22.

b. Paano makakaapekto ang katotohanang ito sa ating mga ugali?

Roma 2:1-4; 1 Cor. 6:9-11.

“Hindi ka magkakaroon ng kaisipan kung wala si Kristo. Hindi ka

magkakaroon ng hilig na lumapit sa Kanya malibang pakilusin Niya ang

mga impluwensiya at ikintal ang Kanyang Espiritu sa isipan ng tao….

“Kung kaya huwag mo kaming utusang magsabi na kami ay maaaring

magsisi sa aming sarili, at kami ay patatawarin ni Kristo. Tunay na hindi.

Ang biyaya ng Diyos ang nagpapatawad. Ang biyaya ng Diyos ang nagda-

dala sa atin sa pamamagitan ng Kanyang kapangyarihan sa pagsisisi. Kung

kaya, ang lahat ay kay Jesukristo, bawat bagay ay sa Kanya, at nais ninyong

ibalik lamang ang kaluwalhatian sa Diyos. Bakit hindi kayo tumutugon ng

higit kapag kayo ay nagsasamasama sa inyong mga pagpupulong? Bakit

wala sainyo ang nagpapasiglang impluwensiya ng Espiritu ng Diyos kapag

ipinangangaral sainyo ang pag-ibig ni Jesus at ang Kanyang kaligtasan?

Ito’y dahil sa hindi ninyo nakikita na si Kristo ang siyang una, ang huli, at

ang pangunahin, at ang Alpa at ang Omega, ang pasimula at ang wakas, ang

May-akda at ang Tatapos ng ating pananampalataya.”—Ibid., p. 73.

66


5. PAGSUNOD SA MGA YAPAK NG ATING PANGINOON

a. Ipaliwanag ang krus sa ating araw-araw na buhay. Efe. 2:11-18;

Mat. 16:24, 25.

“Huwag mong tingnan ang hinaharap na maginhawang panahon, kapag

ang krus na dapat pasanin ay mas magaan, kapag ang hilig ng mahalay na

puso ay masupil ng kaunting pagsisikap. ‘Ngayon,’ sabi ng Espiritu ng

Diyos, ‘kung marinig mo ang Kanyang tinig, huwag mong pagmatigasin ang

iyong puso.’ Ngayon ikaw ay humayo upang gumawa, kung hindi maaaring

dumating ang isang araw na ikaw ay huling-huli na.”—RH, Nob. 2, 1886.

b. Hindi natin maaaring kitain ang kaligtasan—ito’y matatamo lamang

sa pamamagitan ng mga merito ni Kristo—gayon pa man ano ang

iniutos sa atin? Fil. 2:12, 13.

“Hindi ibinigay sa atin, mahina, marupok na tao na hanapin ang ating

sariling kaligtasan sa ating sariling daan. Si Kristo ang gumagawa sainyo. At

ito ang pribilihiyo ng bawat anak na lalaki at babae ni Adan. Ngunit dapat

tayong gumawa. Hindi tayo dapat maging tamad. Tayo ay inilagay sa mun-

dong ito upang gumawa. Hindi tayo inilagay dito upang maghalukipkip.”—

TDWG, p. 72.

“Hindi ninyo matatamasa ang pagpapala (ng Diyos) kung walang

anomang pagkilos sa inyong bahagi. Ang kaligtasan ay kaloob na iniaalok

sa inyo ng libre; na walang anomang kondisyon upang matamo ito, tulad ng

isang libring kaloob. Ngunit ang pakikipagtulungan sa inyong bahagi ay

mahalaga sa inyong kaligtasan…. Tayo ay araw-araw na nagsasagawa ng

ating kahihinatnan. Mayroon tayong isang putong ng buhay na dapat

matamo, isang impiyerno na dapat itakwil.”—RH, Agos. 25, 1891.



1. Ipaliwanag ang pagbabago na dumarating kapag ating tinanggap si

Kristo bilang Panginoon ng ating buhay.

2. Ano ang pinakamamahaling bagay sa sanlibutan—at bakit?

3. Ilarawan ang mga bunga ng tunay na pagsisisi at pagkahikayat.

4. Ipaliwanag kung gaanong lawak ang naaabot ng mahalagang

katotohanan na si Kristo ang lahat-lahat.

5. Ano ang ating magagawa at hindi magagawa para sa ating

kaligtasan?

67


Lumalakad na Kasama ni Jesus

“Dahil inyong tinanggap si Jesukristo na Panginoon, magsilakad

nga kayo sa kanya: na nakaugat at naitatag sa kanya, at mapatibay

kayo sa pananampalataya, ayon sa itinuro sa inyo, na managana doon

na may pagpapasalamat” (Col. 2:6, 7).

“Kailangan ng sanlibutan ngayon kung ano ang kailangan noong labing-

siyam na daantaon na ang lumipas—ang pagpapahayag kay Kristo. Ang

dakilang gawain ng pagbabago ay kinakailangan, at sa pamamagitan lamang

ng biyaya ni Kristo na ang gawain ng pagsasauli, katawan, isipan, at

espirituwal, ay maisasakatuparan.”—MH, p. 143.


Linggo Disyembre 22

1. ANG DIYOS AY NANANAWAGAN SA ATIN

a. Ilarawan ang mithiin ng Diyos para sa atin sa Kanyang gawain ng

pagsasauli. Luc. 15:4.

“Plano ng Diyos na ang Kanyang pangalan ay igalang sa harapan ng

makalangit na sansinukob. Ang buong lupa ay dapat magpakita ng Kanyang

walang hanggang kaluwalhatian. Siya ay nagtitipon mula sa lupang ito ng

isang bayan para sa Kanyang sarili. Ang Kanyang kalooban ang batas ng

sansinukob. Nananawagan Siya sa bawat tao na makipagtulungan sa Kanya.

Ngunit hindi Siya namimilit sa sinoman. Kanyang inilagay ang kahihinatnan

ng tao sa Kanyang sariling mga kamay, na sinasabi sa kanya na ang

kapakanan ng kanyang hinaharap ay nakabatay sa kanyang pagpili. Upang

maligtas, dapat siyang makipagtulungan sa Diyos sa Kanyang gawain ng

pagsasauli.”—18 MS, p. 271.

“Ang pinakamalakas na katibayan ng pagkahulog ng tao mula sa mas

mataas na kalagayan ay ang katotohanan na napakalaki ng kinakailangan

upang ibalik ito. Ang daan ng pagbabalik ay matatamo lamang sa pamama-

gitan ng matinding pakikibaka, bawat pulgada, bawat oras. Sa pamamagitan

ng panandaliang pagkilos ng kalooban, ang isang tao ay maaaring mailagay

ang kanyang sarili sa kapangyarihan ng kasamaan; ngunit ito’y nangangaila-

ngan ng higit pa sa panandaliang pagkilos ng kalooban upang wasakin ang

mga tanikalang ito at matamo ang mas mataas, mas banal na buhay. Ang

layunin ay maaaring mabuo, ang gawain ay sinimulan; ngunit ang pagsasa-

katuparan nito ay nangangailangan ng pagpapagod, panahon, at pagtitiyaga,

pagtitiis, at sakripisyo.”—8 T, p. 313.

68

Lunes Disyembre 23

2. ISANG PAGTATALAGA UPANG MAGLINGKOD

a. Ano ang iniaalok ng Panginoon upang maranasan ng Kanyang

bayan ngayon? Job 22:21, 22; 1 Ped. 1:21-25.

“Ang pagkakilala sa Diyos ang siyang saligan ng lahat ng edukasyon at

lahat ng tunay na paglilingkod. Ito lamang ang tunay na panlaban sa tukso.

Ito lamang ang may kakayahang gawin tayong tulad ng Diyos sa ugali.

“Ito ang kaalamang kailangan ng lahat na gumagawa upang iangat ang

kanilang kapuwa. Ang pagbabago ng ugali, kadalisayan ng buhay, bisa sa

paglilingkod, pagsunod sa tamang mga prinsipyo, ay lahat nakabatay sa

tamang pagkakilala sa Diyos. Ang kaalamang ito ang siyang mahalagang

paghahanda kapuwa sa buhay na ito at sa darating na buhay.”—MH, p. 409.

“Ang pagsasakabuhayan ng mga prinsipyo ng pag-ibig na itinuro ni

Kristo sa pamamagitan ng mga alituntunin at halimbawa ang gagawa upang

ang karanasan ng bawat isa na sumusunod sa kanya ay maging tulad sa

karanasan ni Kristo.”—RH, Ene. 15, 1895.

b. Ano ang dapat nating matutunan mula sa lalim ng pagtatalaga at

pagpupunyagi ng mga alagad sa kanilang mithiing makasunod kay

Kristo? Juan 11:16; 13:37; 1 Tes. 5:23.

“Ang kaluluwang nabubuhay sa pamamagitan ng pananampalataya kay

Kristo ay walang ibang mithiin ni higit na mabuti kaysa sa malaman at

gawin ang kalooban ng Diyos.”—5 T, p. 644.

“Ang mga Kristyano ay inutusan na ihandog ang kanilang mga katawan,

‘na isang buhay na handog, banal, katanggap-tanggap sa Diyos’ (Roma

12:1). Upang magawa ito, ang lahat nilang kapangyarihan ay dapat ingatan

sa pinakamabuting kalagayan. Bawat gawain na nagpapahina sa kalakasan

ng katawan o ng isipan ay nag-aalis ng kakayahan ng tao upang maglingkod

sa kanyang Manlalalang.”—ANL, p. 18.

“Nakabayubay sa krus si Kristo ang ebanghelyo…. Ito ang ating

mensahe, ang ating pangangatwiran, ang ating doktrina, ang ating babala sa

mga hindi nagsisisi, ang ating pampatibay sa mga nalulumbay, ang pag-asa

ng bawat mananampalataya. Kung magigising natin ang interes sa isipan ng

mga tao na magtutulak sa kanila upang ipako ang kanilang paningin kay

Kristo, maaari na tayong tumabi, at sabihin na lamang sa kanila na

ipagpatuloy ang pagpako ng kanilang paningin sa Kordero ng Diyos…. Siya

na ang paningin ay nakapako kay Jesus ay iiwanan ang lahat. Siya ay

mamamatay sa pagkamakasarili. Paniniwalaan niya ang lahat ng Salita ng

Diyos, na maluwalhati at kahangahangang itinaas kay Kristo.”—6 SDA BC

(E.G. White Comments), p. 1113.

69

Martes Disyembre 24

3. ISANG PERSONAL NA RELASYON

a. Ilarawan ang relasyon na nais magkaroon ng Panginoon sa Kanyang

mga anak, maging sa mga kahirapan at hamon ng buhay. Luc.

15:22-24; Juan 17:3, 16-20.

“Kung ipapahayag ninyo ang inyong mga kasalanan, manampalataya

kayo na sila’y napatawad na, sapagkat ang pangako ay positibo. ‘Kung

ipapahayag natin ang ating mga kasalanan, siya ay tapat at matuwid na

magpapatawad ng ating mga kasalanan, at upang linisin tayo sa ating mga

kalikuan’ (1Juan 1:9). Bakit kung gayon nilalapastangan ninyo ang Diyos sa

pamamagitan ng pag-aalinlangan sa Kanyang nagpapatawad na pag-ibig?

Kapag naipahayag na ninyo ang inyong mga kasalanan, manampalataya

kayo na ang salita ng Diyos ay hindi magkakamali, kundi na Siya na

nangako ay matapat. Tungkulin ninyo na manampalataya na tutuparin ng

Diyos ang Kanyang salita at patatawarin kayo sainyong mga kasalanan tulad

lamang ng inyong tungkulin ng pagpapahayag ng inyong mga kasalanan.

Ang inyong pananampalataya ay dapat gamitin sa Diyos tulad sa isang tao

na gagawa tulad lamang ng Kanyang sinabi na Kanyang gagawin—

patatawarin ang lahat ninyong pagsalangsang.”—HP, p. 126.

“Kung tayo ay lubusang magpapasakop kay (Kristo), na iwanan ang

ating buhay ng pagkakasala at hilig at kapalaluan, at humawak kay Kristo at

sa Kanyang mga merito, tutuparin Niya sa atin ang lahat Niyang ipinangako.

Sinabi Niya na Siya ay magbibigay ng masagana sa lahat ng humihingi sa

Kanya. Hindi ba tayo makapaniwala? Nasubukan ko na Siya sa puntong ito,

at nalaman ko na Siya ay tapat sa pagtupad ng lahat Niyang mga pangako.”

—ST, Sety. 29, 1887.

b. Anong antas ng impluwensiya magkakaroon ang krus ng Kalbaryo

sa pagpapatibay ng ating relasyon sa Diyos? Juan 12:32.

“Hinahamon ng krus ng Kalbaryo at sa wakas ay papawiin ang bawat makalupa

at makaimpiyernong kapangyarihan. Sa krus ang lahat ng impluwensiya ay

nakasentro, at mula dito ang lahat ng impluwensiya ay lalabas. Ito ang dakilang

sentro ng pansin; sapagkat dito ibinigay ni Kristo ang Kanyang buhay para sa lahi

ng tao. Ang sakripisyong ito ay iniaalok sa layunin ng pagsasauli sa tao sa kanyang

orihinal na kasakdalan. Oo, higit pa, ito’y iniaalok upang ibigay sa kanya ang buong

pagbabago ng ugali, na ginagawa siyang higit pa sa mananagumpay….

“Kung ang krus ay hindi makasumpong ng impluwensiya sa panig nito, ito’y

lumilikha ng impluwensiya. Sa bawat salin ng lahi, ang katotohanan para sa

panahong ito ay nahayag bilang pangkasalukuyang katotohanan. Si Kristo sa Krus

ang namamagitan kung saan ang habag at katotohanan ay nagtagpo, at ang

katuwiran at kapayapaan ay nagsama. Ito ang mga paraan na siyang kikilos sa

sanglibutan.”—6 SDA BC (E.G. White Comments), p. 1113.

70


4. MGA KABAGABAGAN AT MGA PAGSUBOK

a. Kapag kaharap ang mga pagsubok at mga kahirapan, at nadarama

na tayo’y nag-iisa at nanghihina, ano ang maaari nating alalahanin? Mat. 11:28; Awit 36:9, 10.

“Ang mga salita ni Kristo, na nakakaaliw, at nagpapasaya sa mga naki-

kinig sa kanila, ay para sa atin ngayon. Tulad sa matapat na pastor na naka-

kakilala at nagmamalasakit sa kanyang tupa, gayon si Kristo na nagmama-

lasakit sa Kanyang mga anak. Alam Niya ang mga pagsubok at mga kahira-

pan na nakapalibot sa bawat isa. ‘Pakakainin niya ang kanyang kawan tulad

ng pastor,’ sabi ni Isaias; ‘Titipunin niya ang mga tupa sa kanyang mga

bisig, at bubuhatin sila sa kanyang kandungan’ (40:11). Kilala ni Kristo ang

Kanyang tupa sa kailaliman, at ang mga nagdurusa at walang kakayanan ang

layunin ng Kanyang natatanging pangangalaga. Ibinigay Niya ang Kanyang

buhay para sa kanila, at alam Niya ang kanilang mga pangangailangan na walang ibang nakakaalam.”—RH, Mayo 18, 1897. “Hindi kayo iniwan ni Jesus upang mabigla at magtaka sa mga pagsubok

at mga kahirapang makakatagpo ninyo. Sinabi na Niya sainyo ang tungkol

sa lahat ng ito, at sinabi din Niya sainyo na hindi kayo ibabagsak at

pabibigatan kapag dumating ang mga pagsubok. Dapat kayong tumingin kay

Jesus, ang inyong Manunubos, at magalak at magsaya…. Tayo ay may isang

buhay na Tagapagligtas, na lubos na nagmamahal sa atin na Siya’y namatay

para sa atin, upang sa pamamagitan Niya tayo ay magkaroon ng pag-asa,

lakas, at tapang, at upuan kasama Niya sa Kanyang luklukan.”—UL, p. 211.

“Iminumungkahi ni Satanas na wala kayong kakayanan at hindi ninyo

matutulungan ang inyong sarili. Ito’y totoo; wala kayong kakayanan. Ngunit

itaas ninyo si Jesus sa harap niya: ‘Kami ay may Tagapagligtas na muling

bumangon. Sa Kanya ako’y nagtitiwala, at hindi Niya ako kailan man

pababayaan upang malito. Sa Kanyang pangalan ako’y nagtagumpay. Siya

ang aking katuwiran at ang aking putong ng kagalakan.’ Huwag gawin ng

sinoman dito na madama na siya ay walang pag-asa, sapagkat hindi ito

totoo. Maaari ninyong makita na kayo ay makasalanan at wasak, ngunit ito

ang dahilan kung kaya kailangan mo ang isang Tagapagligtas.”—FW, p. 37.

b. Ano ang dapat na katangian ng ating karanasan? Awit 16:11; Efe.

5:18; Col. 2:6, 7.

“Ang mga anghel sa palibot ng luklukan (ni Jehova sa kabanalbanalang dako) ay

puspos ng pinakamataas na paggalang habang sila’y nakatingin sa kaluwalhatian ng

Diyos, na hindi sila tumingin ng minsan sa kanilang sarili na may paghanga…. Sila

ay lubos na nasisiyahan sa kaluwalhatian ng Diyos; nananahan sa Kanyang

presensiya, sa ilalim ng Kanyang mga ngiti ng pagsang-ayon, wala na silang iba

pang hangad.”—GAG, p. 72.

71


5. PAGLILINGKOD NA NAKASENTRO KAY KRISTO

a. Paano nahahayag ang paglakad ng isang tunay na Kristyano? 1 Juan

2:6; 4:19.

“Binigyang halaga ni Kristo ang pagtalima ng Kanyang bayan sa

kautusan ng Diyos. Sila ay dapat magkaroon ng matalinong kaalaman sa

kanila at isakabuhayan ito araw-araw. Hindi matutupad ng tao ang kautusan

ng Diyos, maliban na siya’y nakay Kristo, at si Kristo’y sa Kanya. At

imposible sa kanya na maging kay Kristo, na magkaroon ng liwanag sa

Kanyang kautusan, habang nilalabag ang pinakamaliit sa kanila. Sa

pamamagitan ng matatag, kusang pagsunod sa Kanyang salita,

pinatutunayan nila ang kanilang pag-ibig sa Sugo ng Diyos….

“Sa lahat nilang biglang pangangailangan at kabalisaan sila ay may

saklolo kay Jesukristo.”—TDWG, p. 142.

b. Sa pinakahuli ang kahihinatnan ng ating buhay ay nakabatay sa

bawat tama o maling pagpapasya na ating ginawa. Anong mga

pagsamo ang umaalingawngaw sa bawat isa sa atin? Deut. 30:19;

1Ped. 1:13-16; Efe. 4:1. Bakit? Apoc. 5:12.

“May isang dakilang pangunahing paksa na dapat laging isaisip sa

pagsasaliksik ng Kasulatan—si Kristo at Siya na napako sa krus…. Sa

liwanag lamang ng krus ating makikilala ang itinaas na katangian ng

kautusan ng Diyos. Ang kaluluwang naparalisa dahil sa kasalanan ay

maaaring bigyan ng buhay sa pamamagitan lamang ng gawain na ginawa sa

krus ng Pasimula ng ating kaligtasan.”—TIMKH, p. 208.



1. Ano ang mithiin ng Diyos para sa Kanyang mga anak?

2. Ilarawan ang kahulugan ng magkaroon ng tamang relasyon sa Diyos.

3. Gaano katapat ang Diyos sa pagsasauli sa atin?

4. Kapag kaharap natin ang mga kahirapan, ano ang dapat nating

alalahanin?

5. Anong dakilang pangunahing katotohanan ang magdadala sa atin sa

pagdadalisay ng puso at buhay?

72

73

Documents

Mga · PDF filedangal ng ugali na nawala bilang bunga ng kasalanan. Ito’y dahil sa pagiging malapit nila kay Kristo, dahil ang kanilang mga mata ay nakapako