19 ok

t - 31 D

ec 20

13

Tit

ia H

ah

ne

Titia Hahne, 32 jaar, geboren en getogen in Amstelveen. Met haar roots in onze hoofdstad, werd Titia vanaf haar 15e getrokken door Amsterdam. Na veel heen en weer fietsen is ze er vanaf haar 19e gaan wonen.

Titia is fotografe en voornamelijk bekend van haar muziekfoto-grafie voor muziekblad OOR en CJP. Binnenkort heeft zij een expositie in onze galerie op Zwaanshals 508 in Rotterdam, waar zij haar favoriete werken uit haar portfolio laat zien. Ik interviewde Titia terwijl ik haar ken, ze is een vriendin. Dat was best een aparte ervaring, want ik kwam erachter dat ik veel nog niet van haar wist.

Op de vraag of ze nog eens ergens an-ders zou willen gaan wonen zegt ze: ‘Misschien Rotterdam? Ik vind dat een inspirerende stad, dat komt ook wel doordat ik Amsterdam intussen zo goed ken. Als ik dan in Rotterdam ben en ik zie al die bouwstijlen door elkaar van hui-zen en wijken, industrie en kantoren, dan triggert dat wel altijd weer iets. Ik vind de architectuur in Rotterdam altijd heel gaaf en als de zon schijnt, intrigeert het me hoe de schaduwen vallen.’

Was je van af jongs af aan al met foto-grafie bezig?Mijn vader is altijd hobbyfotograaf geweest, hij had vroeger een zwart-wit doka toen hij jong was. De oude foto-boeken van mijn ouders heb ik heel veel doorgebladerd en daar in zie je toch ook wel dat hun vakantiefoto’s anders waren

dan die van anderen. Wat dat betreft denk ik dat als je daar veel mee in aan-raking komt, je dat gevoel wel langzaam ontwikkelt.

Het was pas toen Titia stage ging lopen in havo 4 en koos voor een creatieve stage bij een fotograaf dat haar passie voor fo-tografie ontstond.

‘Die fotograaf heeft mij echt lekker ge-maakt voor het vak. Ik kwam aan en kreeg gelijk een camera in mijn handen gedrukt, hij zei schiet dit filmpje maar vol hier in de omgeving. Na tien foto’s keerde ik al terug, ik wist niet meer wat ik moest fotograferen. Maar het filmpje moest vol en dus werd ik weer weg-gestuurd om meer foto’s te maken. En dan ga je dus experimenteren, bij de eerste 10 foto’s is het toch gewoon wat voor moois zie je en dat leg je vast maar

als je ook de rest van het rolletje vol wilt krijgen moet je verder gaan kijken. Na het ontwikkelen van die foto’s was ik om en wilde ik mij hier verder in gaan verdiepen.

Titia heeft vervolgens de opleiding aan de Foto Academie afgerond en is inmiddels al lange tijd aan het werk als fotografe voor onder andere muziekblad OOR.

Kon je gelijk aan het werk als fotograaf of heeft dat lange tijd geduurd?Als tiener was ik al gek op muziek, mijn andere passie, ik had een abonnement op de OOR en zag daarin de fotografie van Anton Corbijn, Niels van Iperen en andere topfotografen. Ik dacht, dit wil ik later ook. Ik hield van muziek en fo-tografie dus als ik die twee dingen zou kunnen combineren zou dat echt te gek zijn.Voor ik afgestudeerd was had ik een

‘Daar stond hij dan, één van mijn voorbeelden, op zijn sokken in de

deuropening.’

stond hij dan, in de deuropening en hij had geen schoenen aan, dat vond ik heel mooi, een soort held op sokken. Maar dat maakte het ook heel gemoedelijk, heel huiselijk. Toen we naar binnen gingen vroeg hij of ik ook mijn schoenen uit wil-de doen, ik had die dag overal over nage-dacht maar niet over wat voor sokken ik aan had getrokken. Dus daar was even wat stress of ik wel twee dezelfde sok-ken had, zaten er geen gaten in? Het viel gelukkig mee, er werd me een kop thee aangeboden en nadat we wat muziek geluisterd hadden gingen we naar buiten voor de fotoshoot. Eenmaal buiten zei hij nog, vind je dat muurtje aan de overkant niet mooier? Toen zei ik ja, maar dat is meer iets voor een Corbijn-foto, we gaan nu voor een Titia-foto. En zo geschiede.

Heb je ook een dieptepunt gehad?Nu in de crisis zijn er minder opdrachten en is het echt wel eens spannend of er wel toekomst is voor de fotografie. En daarbij komt ook het feit dat mensen steeds meer zelf fotograferen met hun smartphone. Ik hoop dat de kwaliteit

uiteindelijk wel wint van de vluchtige kiekjes die mensen maken maar daar heb ik wel goede hoop op. En je moet je als fotograaf blijven ontwikkelen.

En waar probeer jij je als fotograaf dan in te ontwikkelen?Er wordt bijvoorbeeld momenteel veel om videobeeld gevraagd en als je zorgt dat je meer verschillende dingen onder de knie krijgt dan kun je een breder pak-ket aanbieden en daarmee een breder klantenbestand maken. Dat geldt ook voor de onderwerpen die je fotografeert, dus van productfotografie tot portretten en reportages. Ook denk ik dat een eigen stijl ontzettend belangrijk is. Goed in het oog houden wat je eigen stijl is en die ook handhaven, in mijn geval is dat het strakke en stilistische.

Maar je fotografeert voornamelijk mensen, hoe zie je dat stilistische en strakke dan terug in jouw werk?In mijn foto’s zitten weinig rommeltjes, dingen die af kunnen leiden van de mens die er op staat. Wat ik regelmatig doe

baan als fotograaf te pakken bij OOR. Dat vond ik heel bijzonder, ik dacht ben ik dit? Ik had verwacht dat ik daar nog 10 jaar naar toe moest werken.

Wat doe je nog meer als fotograaf, naast je werk voor OOR?Ik fotografeer schrijvers en acteurs voor bij interviews en ik werk voor uiteenlo-pende bladen zoals VIVA en CJP, waar ik een vaste tweemaandelijkse column voor doe. Verder werk ik voor enkele uit-geverijen, waarvoor ik auteursportretten maak.

Wat is het hoogtepunt uit je carrière geweest tot nu toe? Eén van de hoogtepunten was toch wel het fotograferen van één van mijn grote voorbeelden. OOR bestond 40 jaar en ik werd gevraagd de prominenten van het blad vast te leggen, ook de langst dienst-doende fotograaf Anton Corbijn stond in die lijst. Ik was de bewuste dag nerveus. Ik stond daar alleen voor de deur en voelde de spanning: ‘ik druk straks op die bel en dan komt hij naar beneden’. Daar

‘Ik weet bij kleinbeeld formaat foto’s vaak niet wat ik nog met dat laatste stukje foto moet. Ik denk vierkant.’

is mensen voor een egale achtergrond zetten, daarmee scherm ik de persoon af van de rest van de wereld. Dat maakt het strak en legt de focus op één ding, de mens laten zien. Als ik iemand op een druk terras neer zou zetten zou de achtergrond ook een rol gaan spelen. Ik wil het graag zo simpel mogelijk houden.

Wanneer zie je de mens dan?Als je de persoon zo min mogelijk aan-wijzingen geeft over hoe ze op de foto moeten staan blijf je eerder bij de per-soon zelf. Ik probeer mensen te laten ontspannen door een beetje tegen ze aan te kletsen, dat helpt om mensen losser te maken. Tijdens het praten be-gin ik hen al te fotograferen, dan hebben mensen het niet door. Een goed gesprek helpt ook om het verhaal achter de per-soon te leren kennen en dat probeer ik dan ook in een foto vast te leggen.

Je hebt altijd vierkante foto’s, druk je ze vierkant af of ligt het aan jouw toestel?Ik fotografeer al heel lang met een Has-selblad, die heb ik ook uitgekozen op

het feit dat hij vierkant fotografeert. Ik kies eigenlijk altijd voor middenformaat omdat ik daarmee betere composities kan maken. Ik weet bij kleinbeeld formaat foto’s vaak niet wat ik nog met dat laatste stukje foto moet. Ik denk vierkant.

Heb je nog leuke projecten waar je je mo-menteel verder nog mee bezig houdt? Ja, ik heb nu al een aantal keren samen met Nico Dijkshoorn een fly-on-the-wall reportage gemaakt voor de OOR.

Fly-on-the-wall, wat houdt dat precies in?We gaan samen naar een artiest toe en doen eigenlijk letterlijk als een vlieg op de muur net of we er niet zijn, we kijken gewoon wat er gebeurt. Zo waren we bijvoorbeeld bij dEUS in de studio tijdens de opnames van een album. En ook waren we backstage met Triggerfinger bij een optreden in de Melkweg. De meest recente reportage was met Anne Sol-daat.

Wat gebeurt er dan?Je fotografeert de mensen zoals ze zijn,

je ziet echt wat er gebeurt. De omgang onderling in een band, bijvoorbeeld bij dEUS tijdens het maken van de plaat, je ziet heel goed hoe het proces gaat van wat er in blijft en wat er wordt ge-schrapt of de verveling backstage. Dat is natuurlijk wel heel mooi want het is heel puur, dat past ook heel erg bij mijn soort fotografie omdat je mensen fotografeert zoals ze echt zijn, niet hoe ze willen zijn.

Je gaat nu een solo expositie doen van een selectie uit jouw portfolio tot nu toe in de MGZN Raw Art Gallery, wat zijn jouw fa-voriete foto’s van de expositie? Dat zijn de foto’s van Alex Turner en de zanger van Foals. De blik van Alex Turner is heel intrigerend, je kunt niet goed uit-maken wat hij denkt. Dat maakt dat je er langer naar wilt kijken.

PortreTTEN

Henk van Straten(schrijver, columnist)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Yannis Philippakis(Foals)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Finn Andrews(The Veils)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Triggerfinger

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Nico Dijkshoorn(schrijver, dichter, columnist)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Kees de Koning(Top Notch platenlabel)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Jesse Hughes(Eagles of Death Metal)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Alex Turner(Arctic Monkeys)

fotoprint 80 cm x 80 cmzwart houten BARTH wissellijst

Landschappen

Geen titel

fotoprint 50 cm x 60 cmwalnoten houten BARTH wissellijst

Geen titel

fotoprint 50 cm x 60 cmwalnoten houten BARTH wissellijst

reportage

Triggerfinger(reportage Melkweg 7/11/2011)

fotoprint 29,7 cm x 42 cm

Maurits Westerik(GEM)

fotoprint 29,7 cm x 42 cm

Lucky Fonz III

fotoprint 29,7 cm x 42 cm

Eliot Sumner(I Blame Coco)

fotoprint 29,7 cm x 42 cm

Boudewijn

fotoprint 29,7 cm x 42 cm

Expositie TITIA HAHNE19 okt t/m 31 dec 2013

Openingsborrel 19 oktober van 17:00 tot 20:00

Voor meer informatie of een af-spraak mail naar: magazijnmagazine@gmail.com

Of kom gezellig langs op Zwaanshals 508 in Rotterdam.

Voor meer werk van Titia Hahne: www.titiahahne.nl