MULA SA HURNO TUNGO SA PALASYO

Liksyon 4 para sa ika-25 ng Enero, 2020

Ang sinambang larawan. Daniel 3:1-7 / Apocalipsis 13:14, 18

Ang hatol na kamatayan. Daniel 3:8-15 / Apocalipsis 13:15

Ang pasulit na apoy. Daniel 3:16-18 / Apocalipsis 13:16-17

Ang pagpapalaya. Daniel 3:19-27 / Apocalipsis 14:1; 15:2

Pananampalatayang nagtatagumpay. 1 Juan 5:4

Nag-utos si haring Nabucodonosor ng patunayng katapatan ng kanyang mga pinuno. Pinasamba niya sila sa ginintuang rebolto.

Sa Huling Araw, magpapatupad din ng relihiyosong tungkulin ang mga gobyernong sibil.

Sina Sadrach, Mesach at Abednego ay mga tapatna lingcod ng hari. Ngunit, hindi nila pwedengsuwayin ang Dios. Nagpasya silang manatilingtapat sa Dios at sa kanilang pananampalataya, kahit na patayin sila dahil dito.

Itinatag ni Nimrod ang Babilonia na may hangaring itayo ang tumatagal na pangalanat kaharian (Genesis 10:10; 11:2-9).

Nagdala ng patotoo si Daniel kay Nabucodonosor tungkol sa Dios, ngunit hindimatanggap ng pagmamataas ng hari na ang ginintuan niyang kaharian ay mapapalitan ng pilak na kaharian.

Kaya, nagtayo sya ng ginituang rebolto upangipahayag na ang kanyang kaharian ay magiging walanghanggan.

Ang kanyang sukat ay hindi nakabase sapagkaperpekto (7), ngunit sa Sistema ng Babilonia (sexagesimal, 60).

Ang larawan na gagawin sa Huling Araw ay may kaugnayan din sa bilang na 6 (666, ang bilang ng tao).

“At sinomang hindi magpatirapa at sumamba, ihahagis sa gitna ng mabangis na hurnong

nagniningas.” (Daniel 3:11)Mayrong kapaligiran ng pagsamba. Ang mgamananamba ay yumukod sa harap ng kahanga-hangang rebolto (27 m. / 90 ft. ang taas) habangtinutogtog ang magandang musika ng mgainstrumento.

Bakit hindi na lang sumunod sa agos? Bakit hindimagkompromiso ng isang beses? Bakit hindiiwasan ang kamatayan para lang sa hindimahalagang bagay?

Palagi tayong hinihimok na magkompromiso: upang kumupkop ng bagong pamumuhay, bagongkaisipan … sa madaling sabi, upang iwan ang atingpangako sa Dios.

Kung magkokompromiso tayo sa mga kalmadongsandali, paano tayo mananatiling tapat kung haharap na tayo sa parusang kamatayan kung hindi tayo sasamba sa paraang sinasabi sa atin?

“Narito, ang aming Dios na aming pinaglilingkuran ay makapagliligtas sa amin sa mabangis na hurnong nagniningas; at ililigtas niya kami sa iyong kamay, Oh hari. Nguni't kung hindi, talastasin mo, Oh hari, na hindi kami mangaglilingkodsa iyong mga dios, ni magsisisamba man sa larawang ginto naiyong itinayo.” (Daniel 3:17-18)

Mapagbigay ang hari kaya binigyan sila ng pangalawang pagkakataon. Isa na naming tuksopara sa kanila.

“sinong dios ang magliligtas sa inyo?” (v. 15). “Kaya ng aming Dios” (v. 17).

Hindi nila lubusang sigurado na ililigtas sila ng Dios, ngunit nanatili silang tapat sa Kanya.

Pwede sanang hindi sila mapansin, ngunit galit nainakusahan sila ng kanilang mga kalaban.

Ito ang akusasyon: Kahit nagkaroon sila ng mataas nareputasyon a hari, talagang hindi nila sinamba ang kanyang diosdiosan at hindi sinunod ang kanyangutos na sambahin ang rebolto.

“‘Siya'y sumagot, at nagsabi, Narito, aking nakikita ay apat na lalake na hindi gapos na nagsisilakad sa gitna ng apoy, at sila'y walang paso; at ang anyo ng ikaapat ay

kawangis ng isang anak ng mga dios.’” (Daniel 3:25)

Nagpakita si Jesus ng ilang beses upang pasiglahin ang Kanyang mga anak. Ngunit, hindi laging napapasigla o naliligtas ang mga mananampalataya.

Pinakitaan si Isaias

Namatay si Zacarias sa tabing altar

Namatay si Juan Bautista sa kulungan

Pinugutan ng ulo si Santiago

Nagpakita Siya kay Abraham bago gunawin ang Sodoma

Nagpakita Siya kay Jacob sapanahon ng kanyangkabagabagan

Nagpakita Siya kay Josue bago sakupin ang Jerico

Nagpakita Siya sa tatlong lalaki sa nagngangalit na hurno

Anuman ang ating panahon ng kabagabagan, Bibigyan tayo sa huli ng pagtatagumpay ni Jesus kung mananatili tayong tapat sa kanya (1 Corinto 15:55).

“Sapagka't ang sinomang ipinanganak ng Dios ay dumadaig sa sanglibutan: at ito ang pagtatagumpay na dumadaig sa sanglibutan, sa makatuwid ay ang

ating pananampalataya.” (1 Juan 5:4)

Ano ang sekreto ng pananampalataya nina Sadrac, Mesac at Abednego?

Ang tunay na pananampalataya ay nakabatay sa kalidad ng ating relasyon sa Dios at ating pagtitiwala sa Kanya. Iyon ang uring pananampalatayang hindi iniaayon ang kalooban ng Dios saating buhay, kundi sinusupil natin ang ating sarili upang gawinang kalooban ng Dios.

Kabilang sa pananampalataya ang paggawa ng tama anoman ang kahihinatnan.

Nagpapakita tayo ng tunay ng pananampalataya kung idinadalangin natin saPanginoon ang nais natin ngunit nagtitiwala tayong gagawin Niya ang pinakamainam

sa atin, kahit hindi natin ito maunawaan.

“Ang panahon ng kabagabagan para sa

bayan ng Dios ay tatawag ng

pananampalatayng hindi matitinag.

Kailangang ipakita ng Kanyang mga

anak na Siya lang ang tanging pakay ng

pagsamba, at walang pagsasaalang-alang,

hindi kahit ang buhay mismo, ang

maguudyok sa kanilang magbigay ng

kaunting pabor sa maling pagsamba. Sa

tapat na puso ang utos ng makasalanan,

limitadong mga tao ay magiging hindi

mahalaga sa tabi ng salita ng

walanghanggang Dios. Susundin ang

katotohanan kahit pa humantong sa

pagkakulong, pagpapatapon, o

kamatayan…”

E.G.W. (Prophets and Kings, cp. 41, p. 512)

“Gaya ng mga araw nina Sadrac, Mesac, at Abednego,

ganun din ang pagtatapos ng yugto ng kasaysayan ng

mundo ay kikilos ng makapangyarihan ang

Panginoon alang-alang sa mga nakatayong matatag

para sa tama. Siyang lumakad kasama ng mga

karapatdapat na Hebreo sa nagngangalit na hurno ay

sasama sa Kanyang mga alagad saan man sila. Ang

Kanyang presensyang nananatili ay aaliw at

magtataguyod. Sa gitna ng kabagabagan—

kabagabagang hindi pa naranasan kailan man—Ang

Kanyang mga pinili ay tatayong hindi natitinag. Si

Satanas kasama ng lahat ng masasama ay hindi

makakasira sa pinakamahinang banal ng Dios.

Iingatan sila ng mga anghel na nangunguna sa

kalakasan, at sa ngalan nila ay ipapahayag ni Jehova

ang Kanyang sarili bilang ‘Dios ng mga dios,’ na

kayang magligtas sa mga nagtitiwala sa Kanya.”

E.G.W. (Prophets and Kings, cp. 41, p. 513)