84

Muninn vorblað 2013

Embed Size (px)

DESCRIPTION

 

Citation preview

Page 1: Muninn vorblað 2013
Page 2: Muninn vorblað 2013

SÆLL VETTU!

Page 3: Muninn vorblað 2013

SÆLL VETTU!

Page 4: Muninn vorblað 2013

www.hr.is

VELKOMIN Í HRFRAMSÆKINN ALÞJÓÐLEGAN HÁSKÓLA

OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR TIL 5. JÚNÍ

Signý Rún Pétursdóttir• Stúdent frá MS 2012

• Nemi á 1. ári í viðskiptafræði

• Áhugamál: Að æfa fótbolta og samvera með vinum

„Kennslan í Háskólanumí Reykjavík er góðog persónuleg ogkennararnir hjálplegirvið nemendur. Ég tel aðnámið muni nýtast mérvel í framtíðinni.“

Muninn 2013Vorblað

www.hr.is

VELKOMIN Í HRFRAMSÆKINN ALÞJÓÐLEGAN HÁSKÓLA

OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR TIL 5. JÚNÍ

Signý Rún Pétursdóttir• Stúdent frá MS 2012

• Nemi á 1. ári í viðskiptafræði

• Áhugamál: Að æfa fótbolta og samvera með vinum

„Kennslan í Háskólanumí Reykjavík er góðog persónuleg ogkennararnir hjálplegirvið nemendur. Ég tel aðnámið muni nýtast mérvel í framtíðinni.“

Muninn 2013Vorblað

Page 5: Muninn vorblað 2013

www.hr.is

VELKOMIN Í HRFRAMSÆKINN ALÞJÓÐLEGAN HÁSKÓLA

OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR TIL 5. JÚNÍ

Signý Rún Pétursdóttir• Stúdent frá MS 2012

• Nemi á 1. ári í viðskiptafræði

• Áhugamál: Að æfa fótbolta og samvera með vinum

„Kennslan í Háskólanumí Reykjavík er góðog persónuleg ogkennararnir hjálplegirvið nemendur. Ég tel aðnámið muni nýtast mérvel í framtíðinni.“

Muninn 2013Vorblað

www.hr.is

VELKOMIN Í HRFRAMSÆKINN ALÞJÓÐLEGAN HÁSKÓLA

OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR TIL 5. JÚNÍ

Signý Rún Pétursdóttir• Stúdent frá MS 2012

• Nemi á 1. ári í viðskiptafræði

• Áhugamál: Að æfa fótbolta og samvera með vinum

„Kennslan í Háskólanumí Reykjavík er góðog persónuleg ogkennararnir hjálplegirvið nemendur. Ég tel aðnámið muni nýtast mérvel í framtíðinni.“

Muninn 2013Vorblað

Page 6: Muninn vorblað 2013

bls. 9 Ávarp Inspectrixbls. 10-13 Spjallað við afreksfólk í MAbls. 14-15 For Colourblind Peoplebls. 17 Versti árgangurinnbls. 19 Krafan um fullkomnleikabls. 20 Smásagnakeppni Munins: Hvar er ég?bls. 22-25 Ævintýri í Afríkubls. 29 Ólætibls. 30-33 Hefðir annarra skólabls. 34-37 Viðtal: Hildur Lilliendahlbls. 38-39 Ævintýri í öðru veldibls. 40-41 Spurningakassinnbls. 42-43 Machu Picchu bls. 44-51 Myndaþátturbls. 53 MA-ingar hræddir við femínistabls. 54-55 Breytir MA nýnemum?bls. 57 Litla hafmeyjanbls. 58 Tehorn Áka og Steinarsbls. 59 Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamannsbls. 60-61 1000 sleðahundarbls. 62-63 Í minningu Þorvalds Þorsteinssonarbls. 64-65 Ljóð: Þunglyndibls. 71-72 Gerðu það sjálfurbls. 74-77 Stúdentatalbls. 78-79 Vinnsla blaðsinsbls. 80 Þakkir

Prófarkarlestur: Arnar Már Arngrímsson Valdimar Gunnarsson Gunnhildur Ottósdóttir

Skólablað Menntaskólans á Akureyri Vor 2013, 87. árgangur, 1. tbl. Upplag: 800 eintök Útgefandi: Muninn, skólablað MA Ábyrgðarmaður: Jóna Kristjana Hólmgeirsdóttir Umbrot og hönnun: Ritstjórn Munins Forsíða: Baltasar og Kristjana Samper Prentun: Ásprent

Greinahöfundar:Alda Karen HjaltalínÁsta Guðrún EydalDagbjört Katrín JónsdóttirEir StarradóttirHafrún GunnarsdóttirHildur Dögg GuðlaugsdóttirJohanna Flensborg MadsenKatrín Björg GunnarsdóttirNanna Lind StefánsdóttirSandra Marín KristínardóttirSigríður HannesdóttirSunna Björk ErlingsdóttirSverrir Páll ErlendssonSylvía Dröfn Jónsdóttir

Efnisyfirlit

5

bls. 9 Ávarp Inspectrixbls. 10-13 Spjallað við afreksfólk í MAbls. 14-15 For Colourblind Peoplebls. 17 Versti árgangurinnbls. 19 Krafan um fullkomnleikabls. 20 Smásagnakeppni Munins: Hvar er ég?bls. 22-25 Ævintýri í Afríkubls. 29 Ólætibls. 30-33 Hefðir annarra skólabls. 34-37 Viðtal: Hildur Lilliendahlbls. 38-39 Ævintýri í öðru veldibls. 40-41 Spurningakassinnbls. 42-43 Machu Picchu bls. 44-51 Myndaþátturbls. 53 MA-ingar hræddir við femínistabls. 54-55 Breytir MA nýnemum?bls. 57 Litla hafmeyjanbls. 58 Tehorn Áka og Steinarsbls. 59 Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamannsbls. 60-61 1000 sleðahundarbls. 62-63 Í minningu Þorvalds Þorsteinssonarbls. 64-65 Ljóð: Þunglyndibls. 71-72 Gerðu það sjálfurbls. 74-77 Stúdentatalbls. 78-79 Vinnsla blaðsinsbls. 80 Þakkir

Prófarkarlestur: Arnar Már Arngrímsson Valdimar Gunnarsson Gunnhildur Ottósdóttir

Skólablað Menntaskólans á Akureyri Vor 2013, 87. árgangur, 1. tbl. Upplag: 800 eintök Útgefandi: Muninn, skólablað MA Ábyrgðarmaður: Jóna Kristjana Hólmgeirsdóttir Umbrot og hönnun: Ritstjórn Munins Forsíða: Baltasar og Kristjana Samper Prentun: Ásprent

Greinahöfundar:Alda Karen HjaltalínÁsta Guðrún EydalDagbjört Katrín JónsdóttirEir StarradóttirHafrún GunnarsdóttirHildur Dögg GuðlaugsdóttirJohanna Flensborg MadsenKatrín Björg GunnarsdóttirNanna Lind StefánsdóttirSandra Marín KristínardóttirSigríður HannesdóttirSunna Björk ErlingsdóttirSverrir Páll ErlendssonSylvía Dröfn Jónsdóttir

Efnisyfirlit

Page 7: Muninn vorblað 2013

bls. 9 Ávarp Inspectrixbls. 10-13 Spjallað við afreksfólk í MAbls. 14-15 For Colourblind Peoplebls. 17 Versti árgangurinnbls. 19 Krafan um fullkomnleikabls. 20 Smásagnakeppni Munins: Hvar er ég?bls. 22-25 Ævintýri í Afríkubls. 29 Ólætibls. 30-33 Hefðir annarra skólabls. 34-37 Viðtal: Hildur Lilliendahlbls. 38-39 Ævintýri í öðru veldibls. 40-41 Spurningakassinnbls. 42-43 Machu Picchu bls. 44-51 Myndaþátturbls. 53 MA-ingar hræddir við femínistabls. 54-55 Breytir MA nýnemum?bls. 57 Litla hafmeyjanbls. 58 Tehorn Áka og Steinarsbls. 59 Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamannsbls. 60-61 1000 sleðahundarbls. 62-63 Í minningu Þorvalds Þorsteinssonarbls. 64-65 Ljóð: Þunglyndibls. 71-72 Gerðu það sjálfurbls. 74-77 Stúdentatalbls. 78-79 Vinnsla blaðsinsbls. 80 Þakkir

Prófarkarlestur: Arnar Már Arngrímsson Valdimar Gunnarsson Gunnhildur Ottósdóttir

Skólablað Menntaskólans á Akureyri Vor 2013, 87. árgangur, 1. tbl. Upplag: 800 eintök Útgefandi: Muninn, skólablað MA Ábyrgðarmaður: Jóna Kristjana Hólmgeirsdóttir Umbrot og hönnun: Ritstjórn Munins Forsíða: Baltasar og Kristjana Samper Prentun: Ásprent

Greinahöfundar:Alda Karen HjaltalínÁsta Guðrún EydalDagbjört Katrín JónsdóttirEir StarradóttirHafrún GunnarsdóttirHildur Dögg GuðlaugsdóttirJohanna Flensborg MadsenKatrín Björg GunnarsdóttirNanna Lind StefánsdóttirSandra Marín KristínardóttirSigríður HannesdóttirSunna Björk ErlingsdóttirSverrir Páll ErlendssonSylvía Dröfn Jónsdóttir

Efnisyfirlit

5

bls. 9 Ávarp Inspectrixbls. 10-13 Spjallað við afreksfólk í MAbls. 14-15 For Colourblind Peoplebls. 17 Versti árgangurinnbls. 19 Krafan um fullkomnleikabls. 20 Smásagnakeppni Munins: Hvar er ég?bls. 22-25 Ævintýri í Afríkubls. 29 Ólætibls. 30-33 Hefðir annarra skólabls. 34-37 Viðtal: Hildur Lilliendahlbls. 38-39 Ævintýri í öðru veldibls. 40-41 Spurningakassinnbls. 42-43 Machu Picchu bls. 44-51 Myndaþátturbls. 53 MA-ingar hræddir við femínistabls. 54-55 Breytir MA nýnemum?bls. 57 Litla hafmeyjanbls. 58 Tehorn Áka og Steinarsbls. 59 Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamannsbls. 60-61 1000 sleðahundarbls. 62-63 Í minningu Þorvalds Þorsteinssonarbls. 64-65 Ljóð: Þunglyndibls. 71-72 Gerðu það sjálfurbls. 74-77 Stúdentatalbls. 78-79 Vinnsla blaðsinsbls. 80 Þakkir

Prófarkarlestur: Arnar Már Arngrímsson Valdimar Gunnarsson Gunnhildur Ottósdóttir

Skólablað Menntaskólans á Akureyri Vor 2013, 87. árgangur, 1. tbl. Upplag: 800 eintök Útgefandi: Muninn, skólablað MA Ábyrgðarmaður: Jóna Kristjana Hólmgeirsdóttir Umbrot og hönnun: Ritstjórn Munins Forsíða: Baltasar og Kristjana Samper Prentun: Ásprent

Greinahöfundar:Alda Karen HjaltalínÁsta Guðrún EydalDagbjört Katrín JónsdóttirEir StarradóttirHafrún GunnarsdóttirHildur Dögg GuðlaugsdóttirJohanna Flensborg MadsenKatrín Björg GunnarsdóttirNanna Lind StefánsdóttirSandra Marín KristínardóttirSigríður HannesdóttirSunna Björk ErlingsdóttirSverrir Páll ErlendssonSylvía Dröfn Jónsdóttir

Efnisyfirlit

Page 8: Muninn vorblað 2013

6

Jóna Kristjana Hólmgeirsdóttir, ritstjóriSóley Úlfarsdóttir, aðstoðarritstjóriSteinarr Ólafsson, auglýsingastjóriÍda Irene Oddsdóttir, auglýsingastjóriÁki Sebastian Frostason, greinastjóriHildur Ásta Þórhallsdóttir, gjaldkeriJóhanna Sigurðardóttir, myndastjóriAsra Rán Björt Zawarty Samper, ritari

Ritstjórn

Munins

Page 9: Muninn vorblað 2013

6

Jóna Kristjana Hólmgeirsdóttir, ritstjóriSóley Úlfarsdóttir, aðstoðarritstjóriSteinarr Ólafsson, auglýsingastjóriÍda Irene Oddsdóttir, auglýsingastjóriÁki Sebastian Frostason, greinastjóriHildur Ásta Þórhallsdóttir, gjaldkeriJóhanna Sigurðardóttir, myndastjóriAsra Rán Björt Zawarty Samper, ritari

Ritstjórn

Munins

Page 10: Muninn vorblað 2013

www.unak.is Umsóknarfrestur til 5. júní

Sjál

fstæ

ði -

Tra

ust

- Fr

amsæ

kni -

Jaf

nrét

ti

OPIÐ FYRIR INNRITUN Í HÁSKÓLANN Á AKUREYRI

▶ Hjúkrunarfræði** ▶ Iðjuþjálfunarfræði*

▶ Diplómu- og meistaranám í heilbrigðisvísindum - M.S. í heilbrigðisvísindum - Diplómunám í heilbrigðisvísindum (40 einingar)

Á heilbrigðisvísindasviði er boðið upp á nám í þremur deildum:

Í boði er nám í þremur deildum á hug- og félagsvísinda sviði; félagsvísindadeild, lagadeild og kennaradeild:

▶ Félagsvísindi* ▶ Fjölmiðlafræði* ▶ Kennarafræði* (leik- og grunnskólastig) ▶ Lögfræði ▶ Nútímafræði*

▶ Sálfræði* ▶ Heimskautalögfræði L.L.M/M.A. ▶ Nám til kennsluréttinda ▶ Menntunarfræði - Diplómunám í menntunarfræðum (60 einingar) - M.Ed. í menntunarfræðum

Á viðskipta- og raunvísindasviði er boðið upp á nám í viðskiptadeild og auðlindadeild:

▶ Líftækni* ▶ Sjávarútvegsfræði* ▶ Náttúru- og auðlindafræði*

▶ Viðskiptafræði* ▶ M.S. í auðlindafræði ▶ M.S. í viðskiptafræði

*Einnigíboðiífjarnámi**ÍboðiáSelfossiogReyðarfirðiEngin skólagjöld, innritunargjald fyrir skólaárið kr. 60 þúsund.

Alda Karen Ó. HjaltalínInspectrix Scholae 2012-2013

Á meðan ég skrifa þessi orð sit ég í Kvosinni, í löngu, á venjulegum þriðjudegi og horfi í kringum mig. Einhver strákahópur er að stafla tómum skyrdollum saman og hlær í hvert skipti sem ein skyrdolla dettur, þrjár stúlkur sitja hlið við hlið og taka myndir af sér með pizzusneið sem þær keyptu í sjoppunni. Saklausir busar reyna að hitta rusli í ruslafötuna af löngu færi og nokkrir fjórðubekkingar sitja saman og ræða um heimsreisur. Það eina sem fer í gegnum huga minn á svona stundum er: „Hér á ég heima.“

Menntaskólinn á Akureyri er fyrir mér, heimili. Menntskælingar og samnemendur eru fyrir mér bræður og systur og myndi ég klífa hæstu fjöll og synda yfir lengstu fljót fyrir þau. Allt sem ég hef gert á mínu tímabili sem formaður skólafélagsins hef ég gert fyrir ykkur. En ég hef fengið það margfalt til baka, með sætu brosi á gleðidegi, miklum hlátri á kvöldvöku og það sem mér fannst mest

skipta máli, háum söng á söngsal. Ég held að það átti sig enginn á því hversu hátt MA-hjartað slær fyrr en maður situr í tröppunum í fjórðubekkjarkvosinni og horfir yfir fólkið sem á eftir að gera þennan skóla enn betri og mun flottari.

Minn tími hér er liðinn og þegar ég horfi yfir allt fólkið sem situr í Kvosinni færist yfir mig ró. Ég gæti ekki skilið félagslífið eftir í betri höndum. Ég vil nýta tækifærið og þakka Agli, Ása, Telmu, Simma, Íseyju, Telmu Karen og Maríu fyrir frábært samstarf og einum of gott skólaár. Einnig öllum þeim sem hjálpuðu okkur að gera þetta skólaár ógleymanlegt.

En nú ætti ég að fara að enda þetta ávarp og halda á vit ævintýranna.

Takk fyrir mig,

www.unak.is Umsóknarfrestur til 5. júní

Sjál

fstæ

ði -

Tra

ust

- Fr

amsæ

kni -

Jaf

nrét

ti

OPIÐ FYRIR INNRITUN Í HÁSKÓLANN Á AKUREYRI

▶ Hjúkrunarfræði** ▶ Iðjuþjálfunarfræði*

▶ Diplómu- og meistaranám í heilbrigðisvísindum - M.S. í heilbrigðisvísindum - Diplómunám í heilbrigðisvísindum (40 einingar)

Á heilbrigðisvísindasviði er boðið upp á nám í þremur deildum:

Í boði er nám í þremur deildum á hug- og félagsvísinda sviði; félagsvísindadeild, lagadeild og kennaradeild:

▶ Félagsvísindi* ▶ Fjölmiðlafræði* ▶ Kennarafræði* (leik- og grunnskólastig) ▶ Lögfræði ▶ Nútímafræði*

▶ Sálfræði* ▶ Heimskautalögfræði L.L.M/M.A. ▶ Nám til kennsluréttinda ▶ Menntunarfræði - Diplómunám í menntunarfræðum (60 einingar) - M.Ed. í menntunarfræðum

Á viðskipta- og raunvísindasviði er boðið upp á nám í viðskiptadeild og auðlindadeild:

▶ Líftækni* ▶ Sjávarútvegsfræði* ▶ Náttúru- og auðlindafræði*

▶ Viðskiptafræði* ▶ M.S. í auðlindafræði ▶ M.S. í viðskiptafræði

*Einnigíboðiífjarnámi**ÍboðiáSelfossiogReyðarfirðiEngin skólagjöld, innritunargjald fyrir skólaárið kr. 60 þúsund.

Alda Karen Ó. HjaltalínInspectrix Scholae 2012-2013

Á meðan ég skrifa þessi orð sit ég í Kvosinni, í löngu, á venjulegum þriðjudegi og horfi í kringum mig. Einhver strákahópur er að stafla tómum skyrdollum saman og hlær í hvert skipti sem ein skyrdolla dettur, þrjár stúlkur sitja hlið við hlið og taka myndir af sér með pizzusneið sem þær keyptu í sjoppunni. Saklausir busar reyna að hitta rusli í ruslafötuna af löngu færi og nokkrir fjórðubekkingar sitja saman og ræða um heimsreisur. Það eina sem fer í gegnum huga minn á svona stundum er: „Hér á ég heima.“

Menntaskólinn á Akureyri er fyrir mér, heimili. Menntskælingar og samnemendur eru fyrir mér bræður og systur og myndi ég klífa hæstu fjöll og synda yfir lengstu fljót fyrir þau. Allt sem ég hef gert á mínu tímabili sem formaður skólafélagsins hef ég gert fyrir ykkur. En ég hef fengið það margfalt til baka, með sætu brosi á gleðidegi, miklum hlátri á kvöldvöku og það sem mér fannst mest

skipta máli, háum söng á söngsal. Ég held að það átti sig enginn á því hversu hátt MA-hjartað slær fyrr en maður situr í tröppunum í fjórðubekkjarkvosinni og horfir yfir fólkið sem á eftir að gera þennan skóla enn betri og mun flottari.

Minn tími hér er liðinn og þegar ég horfi yfir allt fólkið sem situr í Kvosinni færist yfir mig ró. Ég gæti ekki skilið félagslífið eftir í betri höndum. Ég vil nýta tækifærið og þakka Agli, Ása, Telmu, Simma, Íseyju, Telmu Karen og Maríu fyrir frábært samstarf og einum of gott skólaár. Einnig öllum þeim sem hjálpuðu okkur að gera þetta skólaár ógleymanlegt.

En nú ætti ég að fara að enda þetta ávarp og halda á vit ævintýranna.

Takk fyrir mig,

9

Page 11: Muninn vorblað 2013

www.unak.is Umsóknarfrestur til 5. júní

Sjál

fstæ

ði -

Tra

ust

- Fr

amsæ

kni -

Jaf

nrét

ti

OPIÐ FYRIR INNRITUN Í HÁSKÓLANN Á AKUREYRI

▶ Hjúkrunarfræði** ▶ Iðjuþjálfunarfræði*

▶ Diplómu- og meistaranám í heilbrigðisvísindum - M.S. í heilbrigðisvísindum - Diplómunám í heilbrigðisvísindum (40 einingar)

Á heilbrigðisvísindasviði er boðið upp á nám í þremur deildum:

Í boði er nám í þremur deildum á hug- og félagsvísinda sviði; félagsvísindadeild, lagadeild og kennaradeild:

▶ Félagsvísindi* ▶ Fjölmiðlafræði* ▶ Kennarafræði* (leik- og grunnskólastig) ▶ Lögfræði ▶ Nútímafræði*

▶ Sálfræði* ▶ Heimskautalögfræði L.L.M/M.A. ▶ Nám til kennsluréttinda ▶ Menntunarfræði - Diplómunám í menntunarfræðum (60 einingar) - M.Ed. í menntunarfræðum

Á viðskipta- og raunvísindasviði er boðið upp á nám í viðskiptadeild og auðlindadeild:

▶ Líftækni* ▶ Sjávarútvegsfræði* ▶ Náttúru- og auðlindafræði*

▶ Viðskiptafræði* ▶ M.S. í auðlindafræði ▶ M.S. í viðskiptafræði

*Einnigíboðiífjarnámi**ÍboðiáSelfossiogReyðarfirðiEngin skólagjöld, innritunargjald fyrir skólaárið kr. 60 þúsund.

Alda Karen Ó. HjaltalínInspectrix Scholae 2012-2013

Á meðan ég skrifa þessi orð sit ég í Kvosinni, í löngu, á venjulegum þriðjudegi og horfi í kringum mig. Einhver strákahópur er að stafla tómum skyrdollum saman og hlær í hvert skipti sem ein skyrdolla dettur, þrjár stúlkur sitja hlið við hlið og taka myndir af sér með pizzusneið sem þær keyptu í sjoppunni. Saklausir busar reyna að hitta rusli í ruslafötuna af löngu færi og nokkrir fjórðubekkingar sitja saman og ræða um heimsreisur. Það eina sem fer í gegnum huga minn á svona stundum er: „Hér á ég heima.“

Menntaskólinn á Akureyri er fyrir mér, heimili. Menntskælingar og samnemendur eru fyrir mér bræður og systur og myndi ég klífa hæstu fjöll og synda yfir lengstu fljót fyrir þau. Allt sem ég hef gert á mínu tímabili sem formaður skólafélagsins hef ég gert fyrir ykkur. En ég hef fengið það margfalt til baka, með sætu brosi á gleðidegi, miklum hlátri á kvöldvöku og það sem mér fannst mest

skipta máli, háum söng á söngsal. Ég held að það átti sig enginn á því hversu hátt MA-hjartað slær fyrr en maður situr í tröppunum í fjórðubekkjarkvosinni og horfir yfir fólkið sem á eftir að gera þennan skóla enn betri og mun flottari.

Minn tími hér er liðinn og þegar ég horfi yfir allt fólkið sem situr í Kvosinni færist yfir mig ró. Ég gæti ekki skilið félagslífið eftir í betri höndum. Ég vil nýta tækifærið og þakka Agli, Ása, Telmu, Simma, Íseyju, Telmu Karen og Maríu fyrir frábært samstarf og einum of gott skólaár. Einnig öllum þeim sem hjálpuðu okkur að gera þetta skólaár ógleymanlegt.

En nú ætti ég að fara að enda þetta ávarp og halda á vit ævintýranna.

Takk fyrir mig,

www.unak.is Umsóknarfrestur til 5. júní

Sjál

fstæ

ði -

Tra

ust

- Fr

amsæ

kni -

Jaf

nrét

ti

OPIÐ FYRIR INNRITUN Í HÁSKÓLANN Á AKUREYRI

▶ Hjúkrunarfræði** ▶ Iðjuþjálfunarfræði*

▶ Diplómu- og meistaranám í heilbrigðisvísindum - M.S. í heilbrigðisvísindum - Diplómunám í heilbrigðisvísindum (40 einingar)

Á heilbrigðisvísindasviði er boðið upp á nám í þremur deildum:

Í boði er nám í þremur deildum á hug- og félagsvísinda sviði; félagsvísindadeild, lagadeild og kennaradeild:

▶ Félagsvísindi* ▶ Fjölmiðlafræði* ▶ Kennarafræði* (leik- og grunnskólastig) ▶ Lögfræði ▶ Nútímafræði*

▶ Sálfræði* ▶ Heimskautalögfræði L.L.M/M.A. ▶ Nám til kennsluréttinda ▶ Menntunarfræði - Diplómunám í menntunarfræðum (60 einingar) - M.Ed. í menntunarfræðum

Á viðskipta- og raunvísindasviði er boðið upp á nám í viðskiptadeild og auðlindadeild:

▶ Líftækni* ▶ Sjávarútvegsfræði* ▶ Náttúru- og auðlindafræði*

▶ Viðskiptafræði* ▶ M.S. í auðlindafræði ▶ M.S. í viðskiptafræði

*Einnigíboðiífjarnámi**ÍboðiáSelfossiogReyðarfirðiEngin skólagjöld, innritunargjald fyrir skólaárið kr. 60 þúsund.

Alda Karen Ó. HjaltalínInspectrix Scholae 2012-2013

Á meðan ég skrifa þessi orð sit ég í Kvosinni, í löngu, á venjulegum þriðjudegi og horfi í kringum mig. Einhver strákahópur er að stafla tómum skyrdollum saman og hlær í hvert skipti sem ein skyrdolla dettur, þrjár stúlkur sitja hlið við hlið og taka myndir af sér með pizzusneið sem þær keyptu í sjoppunni. Saklausir busar reyna að hitta rusli í ruslafötuna af löngu færi og nokkrir fjórðubekkingar sitja saman og ræða um heimsreisur. Það eina sem fer í gegnum huga minn á svona stundum er: „Hér á ég heima.“

Menntaskólinn á Akureyri er fyrir mér, heimili. Menntskælingar og samnemendur eru fyrir mér bræður og systur og myndi ég klífa hæstu fjöll og synda yfir lengstu fljót fyrir þau. Allt sem ég hef gert á mínu tímabili sem formaður skólafélagsins hef ég gert fyrir ykkur. En ég hef fengið það margfalt til baka, með sætu brosi á gleðidegi, miklum hlátri á kvöldvöku og það sem mér fannst mest

skipta máli, háum söng á söngsal. Ég held að það átti sig enginn á því hversu hátt MA-hjartað slær fyrr en maður situr í tröppunum í fjórðubekkjarkvosinni og horfir yfir fólkið sem á eftir að gera þennan skóla enn betri og mun flottari.

Minn tími hér er liðinn og þegar ég horfi yfir allt fólkið sem situr í Kvosinni færist yfir mig ró. Ég gæti ekki skilið félagslífið eftir í betri höndum. Ég vil nýta tækifærið og þakka Agli, Ása, Telmu, Simma, Íseyju, Telmu Karen og Maríu fyrir frábært samstarf og einum of gott skólaár. Einnig öllum þeim sem hjálpuðu okkur að gera þetta skólaár ógleymanlegt.

En nú ætti ég að fara að enda þetta ávarp og halda á vit ævintýranna.

Takk fyrir mig,

9

Page 12: Muninn vorblað 2013

Ef það er eitthvað sem ég hef lært síðan ég byrjaði í MA síðastliðið haust, þá er það að dæma fólk aldrei út frá fyrstu kynnum. Eða öðrum eða þriðju kynnum. Ég kynntist Írenu snemma eftir að skólinn byrjaði. Hins vegar varð það ekki fyrr en eftir áramót sem hún sagði mér frá sjósundsiðkun sinni. Eftir því sem ég heyrði meira og meira um þetta sérstaka áhugamál hennar Írenu, því meira langaði mig til að taka viðtal við hana og kynna hana fyrir fleirum!Írena Líf Jónsdóttir er fædd og uppalin í Reykjanesbæ. Þar hóf hún sundþjálfun hjá ÍRB tíu ára gömul. Þar æfði hún alveg fram til 2011 eða þegar hún hóf nám í MA. Núna æfir hún sund hjá Sundfélaginu Óðni.

Hvernig byrjaði þessi sjósundsiðkun?Ég prófaði fyrst sjósund árið 2010. Vinkona mömmu stundaði þetta og bauð mér að prófa. Þá fórum við útí hjá Garðskaga.Fyrsta upplifunin var mjög skrýtin, ég hugsaði margoft; hvað er fólk eiginlega að spá?! Ég skil enn ekki hvað fólk er að spá.Ég man eftir því þegar ég sá eitthvert viðtal við konu með einhverja svona hrikalega sjósundshúfu og svona vettlinga og sokka, á leiðinni út í sjó, í snjó! Og ég hugsaði bara hvað er að fólki? Og svo nokkrum mánuðum síðar var ég byrjuð á þessu líka.

Hvað var það sem fékk þig til að fara aftur eftir fyrsta skiptið?Ég veit það ekki alveg. Það er náttúrulega rosalegt adrenalínkikk að fara útí eitthvað ískalt. Þetta er örugglega bara spennufíkn. (Hlær).

Hvað heillar svona mest við sjóinn?Öldurnar! Það er geðveikt að synda á móti öldunum í flugsundi. Það er eins nálægt því að fljúga og maður getur.

Hvað eru uppáhaldsaðstæður þínar við að synda?Rigning og brjálæðislegar öldur í Njarðvík. Hvammsvík er yndisleg að synda í en það er svo tær sjór að það er ógeðslegt að vera þar.

Er einhver búningaaðstaða eða heitur pottur í Njarðvík?Nei þar er bara harkan ein. Þá klæðir maður sig bara í sundbolinn heima og fer svo í kraftgalla utan yfir. Svo fer maður bara aftur í gallann þegar maður er búinn og fer annaðhvort bara heim eða í sundlaugina.

Með hverjum syndirðu helst?Það er lítið sjósundsfélag hér á Akureyri. Svo hef ég kynnst fólki í gegnum þá sem ég syndi með.

Eru margir á þínum aldri í sjósundi?Nei það er enginn sem ég hef kynnst sem stundar þetta eins mikið og ég geri.

Finnurðu einhvern mun á húðinni eftir sund?Nei ekkert sérstaklega. Það er náttúrulega magnesíum inntaka í gegnum húðina og það fer rosalega vel með hana.

Ef þú gætir farið hvert sem er í heiminum að synda, hvert mundirðu fara og afhverju?Singapúr. Því það hljómar svo spennandi. Svo hef ég verið að skoða svona sjósundsmót erlendis. Mig langar rosalega að fara einhvern tíma og keppa í þannig.

Aðeins um Viðeyjarsundið..?Ég held að ég eigi fjögur met í Viðeyjarsundinu. Fyrst synti ég 2011. Þá varð ég Íslandsmeistari í þriggja kílómetra sundinu. Daginn eftir fór ég svo í fimm kílómetra Bessastaðasund. Fyrst vissi enginn hver ég var en svo í Bessastaðasundinu þá allt í einu vissu allir hver ég var. Núna kemur fólk sem ég þekki ekki neitt að mér bara Hæ Írena! Svo hef ég fengið þónokkur símtöl sem eru öll á þessa leiðina: „Hæ Írena, ég heiti X og vinn hjá þessum fréttamiðli. Ég hef verið að lesa um þig á netinu og mig langar að taka viðtal við þig.“

MA er ríkt af frábæru íþróttafólki sem stundar fjölbreyttar íþróttagreinar. Auðvitað fer meira fyrir sumum iðkendum en öðrum en það þýðir ekki að þeir séu ekki jafn hæfir á sínu sviði. Hérna tökum við fyrir tvö dæmi um það. Írena er vel þekkt innan sjósundsgreinarinnar á meðan fleiri kannast kannski við Kolbein.Kolbeinn er landsþekktur frjálsíþróttamaður á meðan Írena er hins vegar ekki þekkt meðal almennings en í sjósundinu hefur hún vakið mikla athygli.

Írena

Umsjón: Ásta Guðrún Eydal og Sunna Björk ErlingsdóttirMyndir: Ásta Guðrún Eydal

Það var einmitt í einu af svona samtölum sem maður kom og talaði við mig. Hann sagðist hafa verið að fylgjast með mér og hann langaði til að hjálpa mér að ná lengra. Þessi maður heitir Benedikt Hjartarson og er fremsti sjósundskappi Íslendinga. Hann hefur t.d. synt Drangeyjarsund, Sjö eyja sund og Viðeyjarsund. Svo er hann eini Íslendingurinn sem hefur synt Ermasundið.Síðasta sumar, á sunnudagskvöldi leiddist mér þannig ég talaði við pabba og við ákváðum að skella okkur bara í tvöfalt Viðeyjarsund. Svo redduðum við bara bát og vinir mínir komu með og ég synti fram undir miðnætti. Svo þegar ég var búin fór ég náttúrulega í pottinn til að ná aftur hita í kropppinn þannig ég fór ekkert að sofa fyrr en um þrjúleytið um nóttina. Svo var ég vakin eldsnemma daginn eftir af morgunútvarpinu sem hafði heyrt af þessu. Svo hringdi Stöð 2 og vildi taka viðtal við mig á bryggjunni og svo þegar ég kom heim beið DV eftir mér. Það var rosalegt.

Hefurðu einhvern tímann orðið hrædd við hákarla eða önnur sjávardýr?Ekki hérna á Íslandi. Þeir hákarlar eru ekkert svo grimmir og þeir eru líka ekki svona ofarlega. En ef ég er að horfa á bíómynd og það kemur svona atriði í sjónum þar sem eitthvað ógeðslegt eða hræðilegt er, þá spóla ég venjulega yfir eða loka augunum.

Þannig þú hefur ekki horft á Jaws?Ó nei, ég gæti aldrei horft á þær myndir. Einu sinni sá ég hákarl sem hafði verið veiddur hér við Ísland. Ég fékk svo mikið sjokk! Ef ég er að synda þar sem eru fiskar eða þari þá sný ég mér venjulega við á bakið. Einu sinni synti ég á marglyttu. Ég hló eins og brjálæðingur mér fannst það svo fyndið.

Af hverju syndirðu alltaf án smurningar eða hlífðargalla?Ég veit það ekki alveg. Svona galli kostar alveg augun úr. Smurningin kostar örugglega líka eitthvað. Svo er þetta bara svo mikið vesen. Að smyrja vaselíni yfir sig allan, nei takk.

En hvað með húfurnar, vettlingana eða sokkana?Maður er svo asnalegur með þetta. Ég læt ekki sjá mig í því. Ég hef einu sinni prófað svona sokka, ég sá fljótlega að ég nennti þessu ekki.

Hvað mundirðu segja ef þú ættir að ráðleggja nýliðum?Ekki fá sér of mikið að borða rétt fyrir sund en heldur ekki fara svangur. Borða létt svona klukkutíma fyrir sund.Aldrei synda einn. Þú ferð náttúrulega aldrei neitt langt án

þess að vera með bát. Fara varlega og ekki fara sér að voða.

Hefur þú einhvern tíman ofkælst og hvernig var það?Já einu sinni. Það var í Nauthólsvíkinni. Vinkona mín ætlaði með mér en kom svo ekki. Þannig ég fór bara með einhverjum öðrum. Svo þegar ég var komin í pottinn skalf ég enn. Karlarnir í pottinum áttuðu sig á því hvað var að gerast þannig þeir gáfu mér heitt kakó og létu starfsfólk vita. Starfsfólkið er þrautþjálfað í að takast á við þetta. Ég fékk ekki einu sinni að fara ein í sturtu.

Þú stefnir á Ermasundið, er það ekki?Jú það er planið. Um leið og allir gefa grænt ljós; læknarnir, mamma og pabbi, þá fer ég.

Lumarðu á einhverjum skemmtilegum sögum úr sundinu?Ég hef synt á sel. Og synt með sel. Ég var heppin þegar ég synti á selinn því þeir geta víst urrað á fólk og orðið árásargjarnir. Þannig þegar ég synti með sel þá varð ég skíthrædd. Ég hefði aldrei getað stungið selinn af. Sem betur fer elti hann mig ekki þegar ég spretti í land.Einu sinni sá ég ógeðslegan fisk rétt undir mér. Hann var með alls kyns anga framan í sér. Ég varð svo hrædd að ég gat ekki synt. Einu sinni tábrotnaði ég. Ég var í áheitasundi og var búin að synda minn hluta. Svo kom bátur og sótti mig og það var björgunarsveitarfólk í honum. Allt í einu er svo komið blóð út um allan bátinn og það skilur enginn í því. Svo öskrar einhver: „Oj Írena, sjáðu tána á þér!“ Þau skoðuðu tána og þá var hún brotin og það voru tannaför í húðinni. Þeir halda að fiskur hafi bitið mig og brotið tána. Maður dofnar náttúrulega svo mikið í kuldanum að ég fann ekkert fyrir því.

Ef það er eitthvað sem ég hef lært síðan ég byrjaði í MA síðastliðið haust, þá er það að dæma fólk aldrei út frá fyrstu kynnum. Eða öðrum eða þriðju kynnum. Ég kynntist Írenu snemma eftir að skólinn byrjaði. Hins vegar varð það ekki fyrr en eftir áramót sem hún sagði mér frá sjósundsiðkun sinni. Eftir því sem ég heyrði meira og meira um þetta sérstaka áhugamál hennar Írenu, því meira langaði mig til að taka viðtal við hana og kynna hana fyrir fleirum!Írena Líf Jónsdóttir er fædd og uppalin í Reykjanesbæ. Þar hóf hún sundþjálfun hjá ÍRB tíu ára gömul. Þar æfði hún alveg fram til 2011 eða þegar hún hóf nám í MA. Núna æfir hún sund hjá Sundfélaginu Óðni.

Hvernig byrjaði þessi sjósundsiðkun?Ég prófaði fyrst sjósund árið 2010. Vinkona mömmu stundaði þetta og bauð mér að prófa. Þá fórum við útí hjá Garðskaga.Fyrsta upplifunin var mjög skrýtin, ég hugsaði margoft; hvað er fólk eiginlega að spá?! Ég skil enn ekki hvað fólk er að spá.Ég man eftir því þegar ég sá eitthvert viðtal við konu með einhverja svona hrikalega sjósundshúfu og svona vettlinga og sokka, á leiðinni út í sjó, í snjó! Og ég hugsaði bara hvað er að fólki? Og svo nokkrum mánuðum síðar var ég byrjuð á þessu líka.

Hvað var það sem fékk þig til að fara aftur eftir fyrsta skiptið?Ég veit það ekki alveg. Það er náttúrulega rosalegt adrenalínkikk að fara útí eitthvað ískalt. Þetta er örugglega bara spennufíkn. (Hlær).

Hvað heillar svona mest við sjóinn?Öldurnar! Það er geðveikt að synda á móti öldunum í flugsundi. Það er eins nálægt því að fljúga og maður getur.

Hvað eru uppáhaldsaðstæður þínar við að synda?Rigning og brjálæðislegar öldur í Njarðvík. Hvammsvík er yndisleg að synda í en það er svo tær sjór að það er ógeðslegt að vera þar.

Er einhver búningaaðstaða eða heitur pottur í Njarðvík?Nei þar er bara harkan ein. Þá klæðir maður sig bara í sundbolinn heima og fer svo í kraftgalla utan yfir. Svo fer maður bara aftur í gallann þegar maður er búinn og fer annaðhvort bara heim eða í sundlaugina.

Með hverjum syndirðu helst?Það er lítið sjósundsfélag hér á Akureyri. Svo hef ég kynnst fólki í gegnum þá sem ég syndi með.

Eru margir á þínum aldri í sjósundi?Nei það er enginn sem ég hef kynnst sem stundar þetta eins mikið og ég geri.

Finnurðu einhvern mun á húðinni eftir sund?Nei ekkert sérstaklega. Það er náttúrulega magnesíum inntaka í gegnum húðina og það fer rosalega vel með hana.

Ef þú gætir farið hvert sem er í heiminum að synda, hvert mundirðu fara og afhverju?Singapúr. Því það hljómar svo spennandi. Svo hef ég verið að skoða svona sjósundsmót erlendis. Mig langar rosalega að fara einhvern tíma og keppa í þannig.

Aðeins um Viðeyjarsundið..?Ég held að ég eigi fjögur met í Viðeyjarsundinu. Fyrst synti ég 2011. Þá varð ég Íslandsmeistari í þriggja kílómetra sundinu. Daginn eftir fór ég svo í fimm kílómetra Bessastaðasund. Fyrst vissi enginn hver ég var en svo í Bessastaðasundinu þá allt í einu vissu allir hver ég var. Núna kemur fólk sem ég þekki ekki neitt að mér bara Hæ Írena! Svo hef ég fengið þónokkur símtöl sem eru öll á þessa leiðina: „Hæ Írena, ég heiti X og vinn hjá þessum fréttamiðli. Ég hef verið að lesa um þig á netinu og mig langar að taka viðtal við þig.“

MA er ríkt af frábæru íþróttafólki sem stundar fjölbreyttar íþróttagreinar. Auðvitað fer meira fyrir sumum iðkendum en öðrum en það þýðir ekki að þeir séu ekki jafn hæfir á sínu sviði. Hérna tökum við fyrir tvö dæmi um það. Írena er vel þekkt innan sjósundsgreinarinnar á meðan fleiri kannast kannski við Kolbein.Kolbeinn er landsþekktur frjálsíþróttamaður á meðan Írena er hins vegar ekki þekkt meðal almennings en í sjósundinu hefur hún vakið mikla athygli.

Írena

Umsjón: Ásta Guðrún Eydal og Sunna Björk ErlingsdóttirMyndir: Ásta Guðrún Eydal

Það var einmitt í einu af svona samtölum sem maður kom og talaði við mig. Hann sagðist hafa verið að fylgjast með mér og hann langaði til að hjálpa mér að ná lengra. Þessi maður heitir Benedikt Hjartarson og er fremsti sjósundskappi Íslendinga. Hann hefur t.d. synt Drangeyjarsund, Sjö eyja sund og Viðeyjarsund. Svo er hann eini Íslendingurinn sem hefur synt Ermasundið.Síðasta sumar, á sunnudagskvöldi leiddist mér þannig ég talaði við pabba og við ákváðum að skella okkur bara í tvöfalt Viðeyjarsund. Svo redduðum við bara bát og vinir mínir komu með og ég synti fram undir miðnætti. Svo þegar ég var búin fór ég náttúrulega í pottinn til að ná aftur hita í kropppinn þannig ég fór ekkert að sofa fyrr en um þrjúleytið um nóttina. Svo var ég vakin eldsnemma daginn eftir af morgunútvarpinu sem hafði heyrt af þessu. Svo hringdi Stöð 2 og vildi taka viðtal við mig á bryggjunni og svo þegar ég kom heim beið DV eftir mér. Það var rosalegt.

Hefurðu einhvern tímann orðið hrædd við hákarla eða önnur sjávardýr?Ekki hérna á Íslandi. Þeir hákarlar eru ekkert svo grimmir og þeir eru líka ekki svona ofarlega. En ef ég er að horfa á bíómynd og það kemur svona atriði í sjónum þar sem eitthvað ógeðslegt eða hræðilegt er, þá spóla ég venjulega yfir eða loka augunum.

Þannig þú hefur ekki horft á Jaws?Ó nei, ég gæti aldrei horft á þær myndir. Einu sinni sá ég hákarl sem hafði verið veiddur hér við Ísland. Ég fékk svo mikið sjokk! Ef ég er að synda þar sem eru fiskar eða þari þá sný ég mér venjulega við á bakið. Einu sinni synti ég á marglyttu. Ég hló eins og brjálæðingur mér fannst það svo fyndið.

Af hverju syndirðu alltaf án smurningar eða hlífðargalla?Ég veit það ekki alveg. Svona galli kostar alveg augun úr. Smurningin kostar örugglega líka eitthvað. Svo er þetta bara svo mikið vesen. Að smyrja vaselíni yfir sig allan, nei takk.

En hvað með húfurnar, vettlingana eða sokkana?Maður er svo asnalegur með þetta. Ég læt ekki sjá mig í því. Ég hef einu sinni prófað svona sokka, ég sá fljótlega að ég nennti þessu ekki.

Hvað mundirðu segja ef þú ættir að ráðleggja nýliðum?Ekki fá sér of mikið að borða rétt fyrir sund en heldur ekki fara svangur. Borða létt svona klukkutíma fyrir sund.Aldrei synda einn. Þú ferð náttúrulega aldrei neitt langt án

þess að vera með bát. Fara varlega og ekki fara sér að voða.

Hefur þú einhvern tíman ofkælst og hvernig var það?Já einu sinni. Það var í Nauthólsvíkinni. Vinkona mín ætlaði með mér en kom svo ekki. Þannig ég fór bara með einhverjum öðrum. Svo þegar ég var komin í pottinn skalf ég enn. Karlarnir í pottinum áttuðu sig á því hvað var að gerast þannig þeir gáfu mér heitt kakó og létu starfsfólk vita. Starfsfólkið er þrautþjálfað í að takast á við þetta. Ég fékk ekki einu sinni að fara ein í sturtu.

Þú stefnir á Ermasundið, er það ekki?Jú það er planið. Um leið og allir gefa grænt ljós; læknarnir, mamma og pabbi, þá fer ég.

Lumarðu á einhverjum skemmtilegum sögum úr sundinu?Ég hef synt á sel. Og synt með sel. Ég var heppin þegar ég synti á selinn því þeir geta víst urrað á fólk og orðið árásargjarnir. Þannig þegar ég synti með sel þá varð ég skíthrædd. Ég hefði aldrei getað stungið selinn af. Sem betur fer elti hann mig ekki þegar ég spretti í land.Einu sinni sá ég ógeðslegan fisk rétt undir mér. Hann var með alls kyns anga framan í sér. Ég varð svo hrædd að ég gat ekki synt. Einu sinni tábrotnaði ég. Ég var í áheitasundi og var búin að synda minn hluta. Svo kom bátur og sótti mig og það var björgunarsveitarfólk í honum. Allt í einu er svo komið blóð út um allan bátinn og það skilur enginn í því. Svo öskrar einhver: „Oj Írena, sjáðu tána á þér!“ Þau skoðuðu tána og þá var hún brotin og það voru tannaför í húðinni. Þeir halda að fiskur hafi bitið mig og brotið tána. Maður dofnar náttúrulega svo mikið í kuldanum að ég fann ekkert fyrir því.

11

Page 13: Muninn vorblað 2013

Ef það er eitthvað sem ég hef lært síðan ég byrjaði í MA síðastliðið haust, þá er það að dæma fólk aldrei út frá fyrstu kynnum. Eða öðrum eða þriðju kynnum. Ég kynntist Írenu snemma eftir að skólinn byrjaði. Hins vegar varð það ekki fyrr en eftir áramót sem hún sagði mér frá sjósundsiðkun sinni. Eftir því sem ég heyrði meira og meira um þetta sérstaka áhugamál hennar Írenu, því meira langaði mig til að taka viðtal við hana og kynna hana fyrir fleirum!Írena Líf Jónsdóttir er fædd og uppalin í Reykjanesbæ. Þar hóf hún sundþjálfun hjá ÍRB tíu ára gömul. Þar æfði hún alveg fram til 2011 eða þegar hún hóf nám í MA. Núna æfir hún sund hjá Sundfélaginu Óðni.

Hvernig byrjaði þessi sjósundsiðkun?Ég prófaði fyrst sjósund árið 2010. Vinkona mömmu stundaði þetta og bauð mér að prófa. Þá fórum við útí hjá Garðskaga.Fyrsta upplifunin var mjög skrýtin, ég hugsaði margoft; hvað er fólk eiginlega að spá?! Ég skil enn ekki hvað fólk er að spá.Ég man eftir því þegar ég sá eitthvert viðtal við konu með einhverja svona hrikalega sjósundshúfu og svona vettlinga og sokka, á leiðinni út í sjó, í snjó! Og ég hugsaði bara hvað er að fólki? Og svo nokkrum mánuðum síðar var ég byrjuð á þessu líka.

Hvað var það sem fékk þig til að fara aftur eftir fyrsta skiptið?Ég veit það ekki alveg. Það er náttúrulega rosalegt adrenalínkikk að fara útí eitthvað ískalt. Þetta er örugglega bara spennufíkn. (Hlær).

Hvað heillar svona mest við sjóinn?Öldurnar! Það er geðveikt að synda á móti öldunum í flugsundi. Það er eins nálægt því að fljúga og maður getur.

Hvað eru uppáhaldsaðstæður þínar við að synda?Rigning og brjálæðislegar öldur í Njarðvík. Hvammsvík er yndisleg að synda í en það er svo tær sjór að það er ógeðslegt að vera þar.

Er einhver búningaaðstaða eða heitur pottur í Njarðvík?Nei þar er bara harkan ein. Þá klæðir maður sig bara í sundbolinn heima og fer svo í kraftgalla utan yfir. Svo fer maður bara aftur í gallann þegar maður er búinn og fer annaðhvort bara heim eða í sundlaugina.

Með hverjum syndirðu helst?Það er lítið sjósundsfélag hér á Akureyri. Svo hef ég kynnst fólki í gegnum þá sem ég syndi með.

Eru margir á þínum aldri í sjósundi?Nei það er enginn sem ég hef kynnst sem stundar þetta eins mikið og ég geri.

Finnurðu einhvern mun á húðinni eftir sund?Nei ekkert sérstaklega. Það er náttúrulega magnesíum inntaka í gegnum húðina og það fer rosalega vel með hana.

Ef þú gætir farið hvert sem er í heiminum að synda, hvert mundirðu fara og afhverju?Singapúr. Því það hljómar svo spennandi. Svo hef ég verið að skoða svona sjósundsmót erlendis. Mig langar rosalega að fara einhvern tíma og keppa í þannig.

Aðeins um Viðeyjarsundið..?Ég held að ég eigi fjögur met í Viðeyjarsundinu. Fyrst synti ég 2011. Þá varð ég Íslandsmeistari í þriggja kílómetra sundinu. Daginn eftir fór ég svo í fimm kílómetra Bessastaðasund. Fyrst vissi enginn hver ég var en svo í Bessastaðasundinu þá allt í einu vissu allir hver ég var. Núna kemur fólk sem ég þekki ekki neitt að mér bara Hæ Írena! Svo hef ég fengið þónokkur símtöl sem eru öll á þessa leiðina: „Hæ Írena, ég heiti X og vinn hjá þessum fréttamiðli. Ég hef verið að lesa um þig á netinu og mig langar að taka viðtal við þig.“

MA er ríkt af frábæru íþróttafólki sem stundar fjölbreyttar íþróttagreinar. Auðvitað fer meira fyrir sumum iðkendum en öðrum en það þýðir ekki að þeir séu ekki jafn hæfir á sínu sviði. Hérna tökum við fyrir tvö dæmi um það. Írena er vel þekkt innan sjósundsgreinarinnar á meðan fleiri kannast kannski við Kolbein.Kolbeinn er landsþekktur frjálsíþróttamaður á meðan Írena er hins vegar ekki þekkt meðal almennings en í sjósundinu hefur hún vakið mikla athygli.

Írena

Umsjón: Ásta Guðrún Eydal og Sunna Björk ErlingsdóttirMyndir: Ásta Guðrún Eydal

Það var einmitt í einu af svona samtölum sem maður kom og talaði við mig. Hann sagðist hafa verið að fylgjast með mér og hann langaði til að hjálpa mér að ná lengra. Þessi maður heitir Benedikt Hjartarson og er fremsti sjósundskappi Íslendinga. Hann hefur t.d. synt Drangeyjarsund, Sjö eyja sund og Viðeyjarsund. Svo er hann eini Íslendingurinn sem hefur synt Ermasundið.Síðasta sumar, á sunnudagskvöldi leiddist mér þannig ég talaði við pabba og við ákváðum að skella okkur bara í tvöfalt Viðeyjarsund. Svo redduðum við bara bát og vinir mínir komu með og ég synti fram undir miðnætti. Svo þegar ég var búin fór ég náttúrulega í pottinn til að ná aftur hita í kropppinn þannig ég fór ekkert að sofa fyrr en um þrjúleytið um nóttina. Svo var ég vakin eldsnemma daginn eftir af morgunútvarpinu sem hafði heyrt af þessu. Svo hringdi Stöð 2 og vildi taka viðtal við mig á bryggjunni og svo þegar ég kom heim beið DV eftir mér. Það var rosalegt.

Hefurðu einhvern tímann orðið hrædd við hákarla eða önnur sjávardýr?Ekki hérna á Íslandi. Þeir hákarlar eru ekkert svo grimmir og þeir eru líka ekki svona ofarlega. En ef ég er að horfa á bíómynd og það kemur svona atriði í sjónum þar sem eitthvað ógeðslegt eða hræðilegt er, þá spóla ég venjulega yfir eða loka augunum.

Þannig þú hefur ekki horft á Jaws?Ó nei, ég gæti aldrei horft á þær myndir. Einu sinni sá ég hákarl sem hafði verið veiddur hér við Ísland. Ég fékk svo mikið sjokk! Ef ég er að synda þar sem eru fiskar eða þari þá sný ég mér venjulega við á bakið. Einu sinni synti ég á marglyttu. Ég hló eins og brjálæðingur mér fannst það svo fyndið.

Af hverju syndirðu alltaf án smurningar eða hlífðargalla?Ég veit það ekki alveg. Svona galli kostar alveg augun úr. Smurningin kostar örugglega líka eitthvað. Svo er þetta bara svo mikið vesen. Að smyrja vaselíni yfir sig allan, nei takk.

En hvað með húfurnar, vettlingana eða sokkana?Maður er svo asnalegur með þetta. Ég læt ekki sjá mig í því. Ég hef einu sinni prófað svona sokka, ég sá fljótlega að ég nennti þessu ekki.

Hvað mundirðu segja ef þú ættir að ráðleggja nýliðum?Ekki fá sér of mikið að borða rétt fyrir sund en heldur ekki fara svangur. Borða létt svona klukkutíma fyrir sund.Aldrei synda einn. Þú ferð náttúrulega aldrei neitt langt án

þess að vera með bát. Fara varlega og ekki fara sér að voða.

Hefur þú einhvern tíman ofkælst og hvernig var það?Já einu sinni. Það var í Nauthólsvíkinni. Vinkona mín ætlaði með mér en kom svo ekki. Þannig ég fór bara með einhverjum öðrum. Svo þegar ég var komin í pottinn skalf ég enn. Karlarnir í pottinum áttuðu sig á því hvað var að gerast þannig þeir gáfu mér heitt kakó og létu starfsfólk vita. Starfsfólkið er þrautþjálfað í að takast á við þetta. Ég fékk ekki einu sinni að fara ein í sturtu.

Þú stefnir á Ermasundið, er það ekki?Jú það er planið. Um leið og allir gefa grænt ljós; læknarnir, mamma og pabbi, þá fer ég.

Lumarðu á einhverjum skemmtilegum sögum úr sundinu?Ég hef synt á sel. Og synt með sel. Ég var heppin þegar ég synti á selinn því þeir geta víst urrað á fólk og orðið árásargjarnir. Þannig þegar ég synti með sel þá varð ég skíthrædd. Ég hefði aldrei getað stungið selinn af. Sem betur fer elti hann mig ekki þegar ég spretti í land.Einu sinni sá ég ógeðslegan fisk rétt undir mér. Hann var með alls kyns anga framan í sér. Ég varð svo hrædd að ég gat ekki synt. Einu sinni tábrotnaði ég. Ég var í áheitasundi og var búin að synda minn hluta. Svo kom bátur og sótti mig og það var björgunarsveitarfólk í honum. Allt í einu er svo komið blóð út um allan bátinn og það skilur enginn í því. Svo öskrar einhver: „Oj Írena, sjáðu tána á þér!“ Þau skoðuðu tána og þá var hún brotin og það voru tannaför í húðinni. Þeir halda að fiskur hafi bitið mig og brotið tána. Maður dofnar náttúrulega svo mikið í kuldanum að ég fann ekkert fyrir því.

Ef það er eitthvað sem ég hef lært síðan ég byrjaði í MA síðastliðið haust, þá er það að dæma fólk aldrei út frá fyrstu kynnum. Eða öðrum eða þriðju kynnum. Ég kynntist Írenu snemma eftir að skólinn byrjaði. Hins vegar varð það ekki fyrr en eftir áramót sem hún sagði mér frá sjósundsiðkun sinni. Eftir því sem ég heyrði meira og meira um þetta sérstaka áhugamál hennar Írenu, því meira langaði mig til að taka viðtal við hana og kynna hana fyrir fleirum!Írena Líf Jónsdóttir er fædd og uppalin í Reykjanesbæ. Þar hóf hún sundþjálfun hjá ÍRB tíu ára gömul. Þar æfði hún alveg fram til 2011 eða þegar hún hóf nám í MA. Núna æfir hún sund hjá Sundfélaginu Óðni.

Hvernig byrjaði þessi sjósundsiðkun?Ég prófaði fyrst sjósund árið 2010. Vinkona mömmu stundaði þetta og bauð mér að prófa. Þá fórum við útí hjá Garðskaga.Fyrsta upplifunin var mjög skrýtin, ég hugsaði margoft; hvað er fólk eiginlega að spá?! Ég skil enn ekki hvað fólk er að spá.Ég man eftir því þegar ég sá eitthvert viðtal við konu með einhverja svona hrikalega sjósundshúfu og svona vettlinga og sokka, á leiðinni út í sjó, í snjó! Og ég hugsaði bara hvað er að fólki? Og svo nokkrum mánuðum síðar var ég byrjuð á þessu líka.

Hvað var það sem fékk þig til að fara aftur eftir fyrsta skiptið?Ég veit það ekki alveg. Það er náttúrulega rosalegt adrenalínkikk að fara útí eitthvað ískalt. Þetta er örugglega bara spennufíkn. (Hlær).

Hvað heillar svona mest við sjóinn?Öldurnar! Það er geðveikt að synda á móti öldunum í flugsundi. Það er eins nálægt því að fljúga og maður getur.

Hvað eru uppáhaldsaðstæður þínar við að synda?Rigning og brjálæðislegar öldur í Njarðvík. Hvammsvík er yndisleg að synda í en það er svo tær sjór að það er ógeðslegt að vera þar.

Er einhver búningaaðstaða eða heitur pottur í Njarðvík?Nei þar er bara harkan ein. Þá klæðir maður sig bara í sundbolinn heima og fer svo í kraftgalla utan yfir. Svo fer maður bara aftur í gallann þegar maður er búinn og fer annaðhvort bara heim eða í sundlaugina.

Með hverjum syndirðu helst?Það er lítið sjósundsfélag hér á Akureyri. Svo hef ég kynnst fólki í gegnum þá sem ég syndi með.

Eru margir á þínum aldri í sjósundi?Nei það er enginn sem ég hef kynnst sem stundar þetta eins mikið og ég geri.

Finnurðu einhvern mun á húðinni eftir sund?Nei ekkert sérstaklega. Það er náttúrulega magnesíum inntaka í gegnum húðina og það fer rosalega vel með hana.

Ef þú gætir farið hvert sem er í heiminum að synda, hvert mundirðu fara og afhverju?Singapúr. Því það hljómar svo spennandi. Svo hef ég verið að skoða svona sjósundsmót erlendis. Mig langar rosalega að fara einhvern tíma og keppa í þannig.

Aðeins um Viðeyjarsundið..?Ég held að ég eigi fjögur met í Viðeyjarsundinu. Fyrst synti ég 2011. Þá varð ég Íslandsmeistari í þriggja kílómetra sundinu. Daginn eftir fór ég svo í fimm kílómetra Bessastaðasund. Fyrst vissi enginn hver ég var en svo í Bessastaðasundinu þá allt í einu vissu allir hver ég var. Núna kemur fólk sem ég þekki ekki neitt að mér bara Hæ Írena! Svo hef ég fengið þónokkur símtöl sem eru öll á þessa leiðina: „Hæ Írena, ég heiti X og vinn hjá þessum fréttamiðli. Ég hef verið að lesa um þig á netinu og mig langar að taka viðtal við þig.“

MA er ríkt af frábæru íþróttafólki sem stundar fjölbreyttar íþróttagreinar. Auðvitað fer meira fyrir sumum iðkendum en öðrum en það þýðir ekki að þeir séu ekki jafn hæfir á sínu sviði. Hérna tökum við fyrir tvö dæmi um það. Írena er vel þekkt innan sjósundsgreinarinnar á meðan fleiri kannast kannski við Kolbein.Kolbeinn er landsþekktur frjálsíþróttamaður á meðan Írena er hins vegar ekki þekkt meðal almennings en í sjósundinu hefur hún vakið mikla athygli.

Írena

Umsjón: Ásta Guðrún Eydal og Sunna Björk ErlingsdóttirMyndir: Ásta Guðrún Eydal

Það var einmitt í einu af svona samtölum sem maður kom og talaði við mig. Hann sagðist hafa verið að fylgjast með mér og hann langaði til að hjálpa mér að ná lengra. Þessi maður heitir Benedikt Hjartarson og er fremsti sjósundskappi Íslendinga. Hann hefur t.d. synt Drangeyjarsund, Sjö eyja sund og Viðeyjarsund. Svo er hann eini Íslendingurinn sem hefur synt Ermasundið.Síðasta sumar, á sunnudagskvöldi leiddist mér þannig ég talaði við pabba og við ákváðum að skella okkur bara í tvöfalt Viðeyjarsund. Svo redduðum við bara bát og vinir mínir komu með og ég synti fram undir miðnætti. Svo þegar ég var búin fór ég náttúrulega í pottinn til að ná aftur hita í kropppinn þannig ég fór ekkert að sofa fyrr en um þrjúleytið um nóttina. Svo var ég vakin eldsnemma daginn eftir af morgunútvarpinu sem hafði heyrt af þessu. Svo hringdi Stöð 2 og vildi taka viðtal við mig á bryggjunni og svo þegar ég kom heim beið DV eftir mér. Það var rosalegt.

Hefurðu einhvern tímann orðið hrædd við hákarla eða önnur sjávardýr?Ekki hérna á Íslandi. Þeir hákarlar eru ekkert svo grimmir og þeir eru líka ekki svona ofarlega. En ef ég er að horfa á bíómynd og það kemur svona atriði í sjónum þar sem eitthvað ógeðslegt eða hræðilegt er, þá spóla ég venjulega yfir eða loka augunum.

Þannig þú hefur ekki horft á Jaws?Ó nei, ég gæti aldrei horft á þær myndir. Einu sinni sá ég hákarl sem hafði verið veiddur hér við Ísland. Ég fékk svo mikið sjokk! Ef ég er að synda þar sem eru fiskar eða þari þá sný ég mér venjulega við á bakið. Einu sinni synti ég á marglyttu. Ég hló eins og brjálæðingur mér fannst það svo fyndið.

Af hverju syndirðu alltaf án smurningar eða hlífðargalla?Ég veit það ekki alveg. Svona galli kostar alveg augun úr. Smurningin kostar örugglega líka eitthvað. Svo er þetta bara svo mikið vesen. Að smyrja vaselíni yfir sig allan, nei takk.

En hvað með húfurnar, vettlingana eða sokkana?Maður er svo asnalegur með þetta. Ég læt ekki sjá mig í því. Ég hef einu sinni prófað svona sokka, ég sá fljótlega að ég nennti þessu ekki.

Hvað mundirðu segja ef þú ættir að ráðleggja nýliðum?Ekki fá sér of mikið að borða rétt fyrir sund en heldur ekki fara svangur. Borða létt svona klukkutíma fyrir sund.Aldrei synda einn. Þú ferð náttúrulega aldrei neitt langt án

þess að vera með bát. Fara varlega og ekki fara sér að voða.

Hefur þú einhvern tíman ofkælst og hvernig var það?Já einu sinni. Það var í Nauthólsvíkinni. Vinkona mín ætlaði með mér en kom svo ekki. Þannig ég fór bara með einhverjum öðrum. Svo þegar ég var komin í pottinn skalf ég enn. Karlarnir í pottinum áttuðu sig á því hvað var að gerast þannig þeir gáfu mér heitt kakó og létu starfsfólk vita. Starfsfólkið er þrautþjálfað í að takast á við þetta. Ég fékk ekki einu sinni að fara ein í sturtu.

Þú stefnir á Ermasundið, er það ekki?Jú það er planið. Um leið og allir gefa grænt ljós; læknarnir, mamma og pabbi, þá fer ég.

Lumarðu á einhverjum skemmtilegum sögum úr sundinu?Ég hef synt á sel. Og synt með sel. Ég var heppin þegar ég synti á selinn því þeir geta víst urrað á fólk og orðið árásargjarnir. Þannig þegar ég synti með sel þá varð ég skíthrædd. Ég hefði aldrei getað stungið selinn af. Sem betur fer elti hann mig ekki þegar ég spretti í land.Einu sinni sá ég ógeðslegan fisk rétt undir mér. Hann var með alls kyns anga framan í sér. Ég varð svo hrædd að ég gat ekki synt. Einu sinni tábrotnaði ég. Ég var í áheitasundi og var búin að synda minn hluta. Svo kom bátur og sótti mig og það var björgunarsveitarfólk í honum. Allt í einu er svo komið blóð út um allan bátinn og það skilur enginn í því. Svo öskrar einhver: „Oj Írena, sjáðu tána á þér!“ Þau skoðuðu tána og þá var hún brotin og það voru tannaför í húðinni. Þeir halda að fiskur hafi bitið mig og brotið tána. Maður dofnar náttúrulega svo mikið í kuldanum að ég fann ekkert fyrir því.

11

Page 14: Muninn vorblað 2013

Kolbeinn Höður er á öðru ári í Menntaskólanum á Akureyri og er afreksmaður í frjálsum íþróttum. Það sem fæstir vita er það að hann hefur aðeins iðkað íþróttina í fjögur ár. Hann var grunlaus um eigið ágæti þar til íþróttakennarinn hans benti honum á að hann gæti átt gott erindi við frjálsar íþróttir. Óhætt er að segja að kennarinn hans hafi verið sannspár því á aðeins fjórum árum hefur hann unnið til fjölda verðlauna, sett Íslandsmet í 400 metrum innanhúss og keppt um víðan heim.

Ég mælti mér mót við Kolbein á Hólum á skólatíma. Mér lék strax hugur á að vita hvernig honum, margverðlaunuðum íþróttamanninum, tækist að samþætta strangar æfingar og nám. Honum finnst það vera lítið mál og segir að það gangi mjög vel.

Stefnir þú á atvinnumennsku í frjálsum? „Já, það væri gaman en því miður fær maður ekki mikinn pening fyrir að stunda frjálsar nema maður sé Usain Bolt eða einhver álíka. Ég veit ekki hvort ég geti lifað á þessu en ég ætla allavega að gera þetta í framtíðinni, það er alveg klárt mál.“

Ég velti því fyrir mér hver fyrirmynd Kolbeins væri og það stóð ekki á svarinu. Hann nefndi um hæl fyrrnefndan Usain Bolt og sagði hann vera ansi flottan gaur sem gerir það gott í íþrótt sem erfitt er að skapa sér nafn í.

Í hvaða grein stendur þú þig best? „Í 400 metrum, það er einn hringur á stórri braut.“

Hvert er svo markmiðið?„Að komast á Ólympíuleikana 2016 og HM árið eftir það.“

Hvernig undirbýrðu þig fyrir keppni, hefurðu einhverja sérstaka hjátrú? „Ég fékk mér alltaf franskbrauð með hnetusmjöri og sultu fyrir mót en svo komst ég að því að það var ekki að gera sig vegna þess að í eitt skipti sleppti ég því og stóð mig miklu betur. Nei annars er ég ekki með neitt sérstakt, bara slaka á, það er stressandi að fara keppa og þá verður maður bara að hlusta á tónlist og taka því rólega.“

Hver styður og hvetur þig mest áfram? „Það er örugglega þjálfarinn minn, Gísli, hann er allavega alltaf að berja því inn í hausinn á mér að ég eigi eftir að gera góða hluti. Góðir hlutir gerast hægt og ég þarf að vinna í mínum málum ef ég ætla að komast langt.“

Þar sem Kolbeinn hneigist svo mjög til íþrótta mátti ég til með að spyrja hann hvort hann hefði í huga að breyta yfir í aðra íþrótt eða jafnvel skipta alveg um vettvang. „Já, ég væri mjög til í að æfa hafnabolta, en það er ekki hægt á Íslandi. Einnig langar mig til þess að æfa ruðning en það er heldur ekki hægt að æfa það hér á landi. Ég æfði íshokki og það var mjög gaman en það hentaði mér ekki alveg. Ég hef oft pælt í því hvort það væri gaman að fara í fótbolta eða jafnvel dans. Eins og stendur er ég bara á fullu í frjálsum en ef ég meiðist eða hætti að nenna þessu þá fer ég að æfa dans. Svo væri ég alveg til í að æfa bardagaíþróttir eins og MMA og karate.“

Er þetta mjög tímafrek íþrótt? „Nei í sjálfu sér ekki, æfingin sjálf tekur ekki nema einn og hálfan klukkutíma. Svo verður maður bara svo þreyttur og uppgefinn eftir hana þar sem maður er að taka mikið á, á stuttum tíma. Maður eiginlega bara sofnar eftir æfingu, þannig að tíminn sem fer í æfinguna er kannski fjórir tímar.“

Kolbeinn Höður

Þess ber að geta að Kolbeinn æfir sex sinnum í viku þannig að óhætt er að segja að íþróttin taki upp mikið af tíma hans og orku.

Hvað finnst þér erfiðast við þessa íþrótt? „Æfingarnar eru klárlega erfiðastar. Keppnin er í sjálfu sér ekki erfið. Maður fer út og hleypur í 10 sekúndur en allt fram að móti er erfitt, svo sem eins og fjögurra mánaða stífar æfingar.“

Hvað er það skemmtilegasta við þessa íþrótt? Stundum velti ég því fyrir mér af hverju ég er að þessu. Það kemur upp sú stund þegar maður er að æfa að maður spyr sig: „Hvað er ég að gera, ég er búinn að hlaupa á brettinu í 40 mínútur og það var hundleiðinlegt og ég nenni þessu ekki og ég vil fara heim og gera eitthvað annað.“ Síðan þegar kemur að mótinu verður allt skemmtilegt og öll upplifunin í kringum það verður mjög sterk. Auðvitað er maður ekki að hugsa, í miðju 400 metra hlaupi: Vá hvað þetta er gaman, djöfull er þetta geðveikt skemmtilegt! Maður er bara að drífa sig og klára þetta af. Svo kemur þessi góða tilfinning eftir á þar sem maður hefur bætt sig og gert góða hluti. Eftir alla vinnuna sem búið er að leggja í þetta þá er það ansi góð tilfinning þegar öll vinnan hefur skilað sér. Maður kemst á stærri mót og kynnist fólki sem er komið lengra í íþróttinni.

Átt þú ekki í pokahorninu einhverja skemmtilega ferðasögu handa lesendum Munins?Ég var í Frakklandi og á hótelinu okkar voru jafnaldrar okkar frá Arabíu, Marokko og Kúbu. Latínó músík var spiluð út í eitt á planinu á kvöldin en þar var að finna mismunandi menningarheima. Það voru alltaf tveir strákar sem héngu utan í mér og ég hélt að þeir vildu bara vera vinir mínir en það kom þó annað í ljós í lokapartýinu því þegar þangað var komið hvíslar annar þeirra að mér „dance with me boy, dance with me” og fylgir því svo eftir með „wanna go and fuck?“ og ég bara eitthvað „no I’m not gay man“ en þetta var náttúrulega bara svona fyndin lífsreynsla en annars var ferðin sjálf rosalega skemmtileg. Tveimur vikum eftir Frakklandsferðina fór ég til Tyrklands. Þar hittum við strák sem talaði einnig ensku og hann varð auðvitað líka hrifinn af mér. Ég hef alltaf lent í því að það sé einhver strákur sem sýnir mér mikinn áhuga, það hefur ekki verið jafn mikið um það að stelpur séu að gera það sama þannig að ég var farinn að hafa áhyggjur af því að ég væri að gefa óafvitandi frá mér röng merki. Svona í heildina þá er þetta rosalega gaman, sjóðandi hiti, sólbað og fullt af skemmtilegu fólki!“

Hvað er það besta sem þessi íþrótt hefur fært þér? „Allar þessar fríu utanlandsferðir, eins og til dæmis Tyrklandsferðin

sem tók 10 daga en þar hljóp ég tvisvar, í fyrra skiptið í 11 sekúndur og seinna skiptið í 22 sekúndur. Á undan þessum hlaupum fylgir hálftíma upphitun þannig að allt í allt þá legg ég u.þ.b. tveggja tíma vinnu í 10 daga ferð. Fyrir utan það er ég bara að liggja í sólinni og hafa gaman. Þannig að já, klárlega utanlandsferðirnar.“

Hefur þú lent í einhverju vandræðalegu atviki í sambandi við íþróttina? „Jú ég hef alveg lent í einu vandræðalegu. Ég var á unglingalandsmótinu á Sauðarkróki árið 2010. Ég var í boðhlaupi og hljóp töluvert hraðar en maðurinn sem ég er að hlaupa á, þannig að þegar ég kem á staðinn, sem hann er að byrja á, þá byrjar hann alltof hægt og ég er kominn aftan í hann. Þegar ég öskra hepp, þá á hann að setja hendina aftur, til að grípa keflið en þá grípur hann bara í punginn á mér og alveg kreistir! Það myndast svona „móment“ á milli okkar þegar hann snýr sér við og áttar sig á því hvað hann er að gera. Við horfum hvor á annan og eiginlega bara frjósum í hálfa sekúndu, þar sem við erum bara svona neeeei! Þannig að þetta var svona svolítið vandræðalegt.“

Mundir þú hvetja fólk til þess að fara að æfa þessa íþróttagrein? „Já, nei. Ef ég á að vera alveg hreinskilinn, þá er þessi íþrótt ekki fyrir alla. Þú verður að hafa metnað en þú getur haft metnaðinn en samt sem áður ekki nennt þessu. Ef þú ert svona „lonely guy“ eins og ég sem nennir að hlaupa á bretti í klukkutíma, sveittur og ógeðslegur þá er þetta íþróttin fyrir þig. Þetta er mjög gaman ef maður nær einhverjum árangri. Ef þú ert að leita þér að skemmtun þá er þetta ekki íþróttin fyrir þig.“

Nú þar sem þú ert einnig stjórnarmeðlimur PríMA, hefur það einhvern tíman hvarflað að þér að verða dansari? „Já ég hef oft pælt í því hvort ég ætti ekki bara að verða atvinnudansari og þá hvort það yrði ekki bara „pole stripper“, vantar ekki svoleiðis á Íslandi? Nei djók. En jú ég hef alveg pælt í því að verða þá kannski hipphopp dansari. Ég hef mjög gaman af því að dansa.“

Hvað fannst þér um „Kolbeinn Höður“ like síðuna á Facebook? „Mér finnst það bara fyndið. Ég var nú ekki að búast við neinu, ég hélt það yrðu kannski þrír sem myndu líka við hana og að þeir væru allir úr mínum bekk. Síðan sá ég að það voru komnir alveg eitthvað í kringum 60 „like“. Það var hann Arnaldur Starri Stefánsson sem bjó til þessa síðu en honum fannst þetta alveg rosalega fyndið. Það er bara gott mál, þannig að ég var ekkert að gera mál úr þessu.“

12

Kolbeinn Höður er á öðru ári í Menntaskólanum á Akureyri og er afreksmaður í frjálsum íþróttum. Það sem fæstir vita er það að hann hefur aðeins iðkað íþróttina í fjögur ár. Hann var grunlaus um eigið ágæti þar til íþróttakennarinn hans benti honum á að hann gæti átt gott erindi við frjálsar íþróttir. Óhætt er að segja að kennarinn hans hafi verið sannspár því á aðeins fjórum árum hefur hann unnið til fjölda verðlauna, sett Íslandsmet í 400 metrum innanhúss og keppt um víðan heim.

Ég mælti mér mót við Kolbein á Hólum á skólatíma. Mér lék strax hugur á að vita hvernig honum, margverðlaunuðum íþróttamanninum, tækist að samþætta strangar æfingar og nám. Honum finnst það vera lítið mál og segir að það gangi mjög vel.

Stefnir þú á atvinnumennsku í frjálsum? „Já, það væri gaman en því miður fær maður ekki mikinn pening fyrir að stunda frjálsar nema maður sé Usain Bolt eða einhver álíka. Ég veit ekki hvort ég geti lifað á þessu en ég ætla allavega að gera þetta í framtíðinni, það er alveg klárt mál.“

Ég velti því fyrir mér hver fyrirmynd Kolbeins væri og það stóð ekki á svarinu. Hann nefndi um hæl fyrrnefndan Usain Bolt og sagði hann vera ansi flottan gaur sem gerir það gott í íþrótt sem erfitt er að skapa sér nafn í.

Í hvaða grein stendur þú þig best? „Í 400 metrum, það er einn hringur á stórri braut.“

Hvert er svo markmiðið?„Að komast á Ólympíuleikana 2016 og HM árið eftir það.“

Hvernig undirbýrðu þig fyrir keppni, hefurðu einhverja sérstaka hjátrú? „Ég fékk mér alltaf franskbrauð með hnetusmjöri og sultu fyrir mót en svo komst ég að því að það var ekki að gera sig vegna þess að í eitt skipti sleppti ég því og stóð mig miklu betur. Nei annars er ég ekki með neitt sérstakt, bara slaka á, það er stressandi að fara keppa og þá verður maður bara að hlusta á tónlist og taka því rólega.“

Hver styður og hvetur þig mest áfram? „Það er örugglega þjálfarinn minn, Gísli, hann er allavega alltaf að berja því inn í hausinn á mér að ég eigi eftir að gera góða hluti. Góðir hlutir gerast hægt og ég þarf að vinna í mínum málum ef ég ætla að komast langt.“

Þar sem Kolbeinn hneigist svo mjög til íþrótta mátti ég til með að spyrja hann hvort hann hefði í huga að breyta yfir í aðra íþrótt eða jafnvel skipta alveg um vettvang. „Já, ég væri mjög til í að æfa hafnabolta, en það er ekki hægt á Íslandi. Einnig langar mig til þess að æfa ruðning en það er heldur ekki hægt að æfa það hér á landi. Ég æfði íshokki og það var mjög gaman en það hentaði mér ekki alveg. Ég hef oft pælt í því hvort það væri gaman að fara í fótbolta eða jafnvel dans. Eins og stendur er ég bara á fullu í frjálsum en ef ég meiðist eða hætti að nenna þessu þá fer ég að æfa dans. Svo væri ég alveg til í að æfa bardagaíþróttir eins og MMA og karate.“

Er þetta mjög tímafrek íþrótt? „Nei í sjálfu sér ekki, æfingin sjálf tekur ekki nema einn og hálfan klukkutíma. Svo verður maður bara svo þreyttur og uppgefinn eftir hana þar sem maður er að taka mikið á, á stuttum tíma. Maður eiginlega bara sofnar eftir æfingu, þannig að tíminn sem fer í æfinguna er kannski fjórir tímar.“

Kolbeinn Höður

Þess ber að geta að Kolbeinn æfir sex sinnum í viku þannig að óhætt er að segja að íþróttin taki upp mikið af tíma hans og orku.

Hvað finnst þér erfiðast við þessa íþrótt? „Æfingarnar eru klárlega erfiðastar. Keppnin er í sjálfu sér ekki erfið. Maður fer út og hleypur í 10 sekúndur en allt fram að móti er erfitt, svo sem eins og fjögurra mánaða stífar æfingar.“

Hvað er það skemmtilegasta við þessa íþrótt? Stundum velti ég því fyrir mér af hverju ég er að þessu. Það kemur upp sú stund þegar maður er að æfa að maður spyr sig: „Hvað er ég að gera, ég er búinn að hlaupa á brettinu í 40 mínútur og það var hundleiðinlegt og ég nenni þessu ekki og ég vil fara heim og gera eitthvað annað.“ Síðan þegar kemur að mótinu verður allt skemmtilegt og öll upplifunin í kringum það verður mjög sterk. Auðvitað er maður ekki að hugsa, í miðju 400 metra hlaupi: Vá hvað þetta er gaman, djöfull er þetta geðveikt skemmtilegt! Maður er bara að drífa sig og klára þetta af. Svo kemur þessi góða tilfinning eftir á þar sem maður hefur bætt sig og gert góða hluti. Eftir alla vinnuna sem búið er að leggja í þetta þá er það ansi góð tilfinning þegar öll vinnan hefur skilað sér. Maður kemst á stærri mót og kynnist fólki sem er komið lengra í íþróttinni.

Átt þú ekki í pokahorninu einhverja skemmtilega ferðasögu handa lesendum Munins?Ég var í Frakklandi og á hótelinu okkar voru jafnaldrar okkar frá Arabíu, Marokko og Kúbu. Latínó músík var spiluð út í eitt á planinu á kvöldin en þar var að finna mismunandi menningarheima. Það voru alltaf tveir strákar sem héngu utan í mér og ég hélt að þeir vildu bara vera vinir mínir en það kom þó annað í ljós í lokapartýinu því þegar þangað var komið hvíslar annar þeirra að mér „dance with me boy, dance with me” og fylgir því svo eftir með „wanna go and fuck?“ og ég bara eitthvað „no I’m not gay man“ en þetta var náttúrulega bara svona fyndin lífsreynsla en annars var ferðin sjálf rosalega skemmtileg. Tveimur vikum eftir Frakklandsferðina fór ég til Tyrklands. Þar hittum við strák sem talaði einnig ensku og hann varð auðvitað líka hrifinn af mér. Ég hef alltaf lent í því að það sé einhver strákur sem sýnir mér mikinn áhuga, það hefur ekki verið jafn mikið um það að stelpur séu að gera það sama þannig að ég var farinn að hafa áhyggjur af því að ég væri að gefa óafvitandi frá mér röng merki. Svona í heildina þá er þetta rosalega gaman, sjóðandi hiti, sólbað og fullt af skemmtilegu fólki!“

Hvað er það besta sem þessi íþrótt hefur fært þér? „Allar þessar fríu utanlandsferðir, eins og til dæmis Tyrklandsferðin

sem tók 10 daga en þar hljóp ég tvisvar, í fyrra skiptið í 11 sekúndur og seinna skiptið í 22 sekúndur. Á undan þessum hlaupum fylgir hálftíma upphitun þannig að allt í allt þá legg ég u.þ.b. tveggja tíma vinnu í 10 daga ferð. Fyrir utan það er ég bara að liggja í sólinni og hafa gaman. Þannig að já, klárlega utanlandsferðirnar.“

Hefur þú lent í einhverju vandræðalegu atviki í sambandi við íþróttina? „Jú ég hef alveg lent í einu vandræðalegu. Ég var á unglingalandsmótinu á Sauðarkróki árið 2010. Ég var í boðhlaupi og hljóp töluvert hraðar en maðurinn sem ég er að hlaupa á, þannig að þegar ég kem á staðinn, sem hann er að byrja á, þá byrjar hann alltof hægt og ég er kominn aftan í hann. Þegar ég öskra hepp, þá á hann að setja hendina aftur, til að grípa keflið en þá grípur hann bara í punginn á mér og alveg kreistir! Það myndast svona „móment“ á milli okkar þegar hann snýr sér við og áttar sig á því hvað hann er að gera. Við horfum hvor á annan og eiginlega bara frjósum í hálfa sekúndu, þar sem við erum bara svona neeeei! Þannig að þetta var svona svolítið vandræðalegt.“

Mundir þú hvetja fólk til þess að fara að æfa þessa íþróttagrein? „Já, nei. Ef ég á að vera alveg hreinskilinn, þá er þessi íþrótt ekki fyrir alla. Þú verður að hafa metnað en þú getur haft metnaðinn en samt sem áður ekki nennt þessu. Ef þú ert svona „lonely guy“ eins og ég sem nennir að hlaupa á bretti í klukkutíma, sveittur og ógeðslegur þá er þetta íþróttin fyrir þig. Þetta er mjög gaman ef maður nær einhverjum árangri. Ef þú ert að leita þér að skemmtun þá er þetta ekki íþróttin fyrir þig.“

Nú þar sem þú ert einnig stjórnarmeðlimur PríMA, hefur það einhvern tíman hvarflað að þér að verða dansari? „Já ég hef oft pælt í því hvort ég ætti ekki bara að verða atvinnudansari og þá hvort það yrði ekki bara „pole stripper“, vantar ekki svoleiðis á Íslandi? Nei djók. En jú ég hef alveg pælt í því að verða þá kannski hipphopp dansari. Ég hef mjög gaman af því að dansa.“

Hvað fannst þér um „Kolbeinn Höður“ like síðuna á Facebook? „Mér finnst það bara fyndið. Ég var nú ekki að búast við neinu, ég hélt það yrðu kannski þrír sem myndu líka við hana og að þeir væru allir úr mínum bekk. Síðan sá ég að það voru komnir alveg eitthvað í kringum 60 „like“. Það var hann Arnaldur Starri Stefánsson sem bjó til þessa síðu en honum fannst þetta alveg rosalega fyndið. Það er bara gott mál, þannig að ég var ekkert að gera mál úr þessu.“

13

Page 15: Muninn vorblað 2013

Kolbeinn Höður er á öðru ári í Menntaskólanum á Akureyri og er afreksmaður í frjálsum íþróttum. Það sem fæstir vita er það að hann hefur aðeins iðkað íþróttina í fjögur ár. Hann var grunlaus um eigið ágæti þar til íþróttakennarinn hans benti honum á að hann gæti átt gott erindi við frjálsar íþróttir. Óhætt er að segja að kennarinn hans hafi verið sannspár því á aðeins fjórum árum hefur hann unnið til fjölda verðlauna, sett Íslandsmet í 400 metrum innanhúss og keppt um víðan heim.

Ég mælti mér mót við Kolbein á Hólum á skólatíma. Mér lék strax hugur á að vita hvernig honum, margverðlaunuðum íþróttamanninum, tækist að samþætta strangar æfingar og nám. Honum finnst það vera lítið mál og segir að það gangi mjög vel.

Stefnir þú á atvinnumennsku í frjálsum? „Já, það væri gaman en því miður fær maður ekki mikinn pening fyrir að stunda frjálsar nema maður sé Usain Bolt eða einhver álíka. Ég veit ekki hvort ég geti lifað á þessu en ég ætla allavega að gera þetta í framtíðinni, það er alveg klárt mál.“

Ég velti því fyrir mér hver fyrirmynd Kolbeins væri og það stóð ekki á svarinu. Hann nefndi um hæl fyrrnefndan Usain Bolt og sagði hann vera ansi flottan gaur sem gerir það gott í íþrótt sem erfitt er að skapa sér nafn í.

Í hvaða grein stendur þú þig best? „Í 400 metrum, það er einn hringur á stórri braut.“

Hvert er svo markmiðið?„Að komast á Ólympíuleikana 2016 og HM árið eftir það.“

Hvernig undirbýrðu þig fyrir keppni, hefurðu einhverja sérstaka hjátrú? „Ég fékk mér alltaf franskbrauð með hnetusmjöri og sultu fyrir mót en svo komst ég að því að það var ekki að gera sig vegna þess að í eitt skipti sleppti ég því og stóð mig miklu betur. Nei annars er ég ekki með neitt sérstakt, bara slaka á, það er stressandi að fara keppa og þá verður maður bara að hlusta á tónlist og taka því rólega.“

Hver styður og hvetur þig mest áfram? „Það er örugglega þjálfarinn minn, Gísli, hann er allavega alltaf að berja því inn í hausinn á mér að ég eigi eftir að gera góða hluti. Góðir hlutir gerast hægt og ég þarf að vinna í mínum málum ef ég ætla að komast langt.“

Þar sem Kolbeinn hneigist svo mjög til íþrótta mátti ég til með að spyrja hann hvort hann hefði í huga að breyta yfir í aðra íþrótt eða jafnvel skipta alveg um vettvang. „Já, ég væri mjög til í að æfa hafnabolta, en það er ekki hægt á Íslandi. Einnig langar mig til þess að æfa ruðning en það er heldur ekki hægt að æfa það hér á landi. Ég æfði íshokki og það var mjög gaman en það hentaði mér ekki alveg. Ég hef oft pælt í því hvort það væri gaman að fara í fótbolta eða jafnvel dans. Eins og stendur er ég bara á fullu í frjálsum en ef ég meiðist eða hætti að nenna þessu þá fer ég að æfa dans. Svo væri ég alveg til í að æfa bardagaíþróttir eins og MMA og karate.“

Er þetta mjög tímafrek íþrótt? „Nei í sjálfu sér ekki, æfingin sjálf tekur ekki nema einn og hálfan klukkutíma. Svo verður maður bara svo þreyttur og uppgefinn eftir hana þar sem maður er að taka mikið á, á stuttum tíma. Maður eiginlega bara sofnar eftir æfingu, þannig að tíminn sem fer í æfinguna er kannski fjórir tímar.“

Kolbeinn Höður

Þess ber að geta að Kolbeinn æfir sex sinnum í viku þannig að óhætt er að segja að íþróttin taki upp mikið af tíma hans og orku.

Hvað finnst þér erfiðast við þessa íþrótt? „Æfingarnar eru klárlega erfiðastar. Keppnin er í sjálfu sér ekki erfið. Maður fer út og hleypur í 10 sekúndur en allt fram að móti er erfitt, svo sem eins og fjögurra mánaða stífar æfingar.“

Hvað er það skemmtilegasta við þessa íþrótt? Stundum velti ég því fyrir mér af hverju ég er að þessu. Það kemur upp sú stund þegar maður er að æfa að maður spyr sig: „Hvað er ég að gera, ég er búinn að hlaupa á brettinu í 40 mínútur og það var hundleiðinlegt og ég nenni þessu ekki og ég vil fara heim og gera eitthvað annað.“ Síðan þegar kemur að mótinu verður allt skemmtilegt og öll upplifunin í kringum það verður mjög sterk. Auðvitað er maður ekki að hugsa, í miðju 400 metra hlaupi: Vá hvað þetta er gaman, djöfull er þetta geðveikt skemmtilegt! Maður er bara að drífa sig og klára þetta af. Svo kemur þessi góða tilfinning eftir á þar sem maður hefur bætt sig og gert góða hluti. Eftir alla vinnuna sem búið er að leggja í þetta þá er það ansi góð tilfinning þegar öll vinnan hefur skilað sér. Maður kemst á stærri mót og kynnist fólki sem er komið lengra í íþróttinni.

Átt þú ekki í pokahorninu einhverja skemmtilega ferðasögu handa lesendum Munins?Ég var í Frakklandi og á hótelinu okkar voru jafnaldrar okkar frá Arabíu, Marokko og Kúbu. Latínó músík var spiluð út í eitt á planinu á kvöldin en þar var að finna mismunandi menningarheima. Það voru alltaf tveir strákar sem héngu utan í mér og ég hélt að þeir vildu bara vera vinir mínir en það kom þó annað í ljós í lokapartýinu því þegar þangað var komið hvíslar annar þeirra að mér „dance with me boy, dance with me” og fylgir því svo eftir með „wanna go and fuck?“ og ég bara eitthvað „no I’m not gay man“ en þetta var náttúrulega bara svona fyndin lífsreynsla en annars var ferðin sjálf rosalega skemmtileg. Tveimur vikum eftir Frakklandsferðina fór ég til Tyrklands. Þar hittum við strák sem talaði einnig ensku og hann varð auðvitað líka hrifinn af mér. Ég hef alltaf lent í því að það sé einhver strákur sem sýnir mér mikinn áhuga, það hefur ekki verið jafn mikið um það að stelpur séu að gera það sama þannig að ég var farinn að hafa áhyggjur af því að ég væri að gefa óafvitandi frá mér röng merki. Svona í heildina þá er þetta rosalega gaman, sjóðandi hiti, sólbað og fullt af skemmtilegu fólki!“

Hvað er það besta sem þessi íþrótt hefur fært þér? „Allar þessar fríu utanlandsferðir, eins og til dæmis Tyrklandsferðin

sem tók 10 daga en þar hljóp ég tvisvar, í fyrra skiptið í 11 sekúndur og seinna skiptið í 22 sekúndur. Á undan þessum hlaupum fylgir hálftíma upphitun þannig að allt í allt þá legg ég u.þ.b. tveggja tíma vinnu í 10 daga ferð. Fyrir utan það er ég bara að liggja í sólinni og hafa gaman. Þannig að já, klárlega utanlandsferðirnar.“

Hefur þú lent í einhverju vandræðalegu atviki í sambandi við íþróttina? „Jú ég hef alveg lent í einu vandræðalegu. Ég var á unglingalandsmótinu á Sauðarkróki árið 2010. Ég var í boðhlaupi og hljóp töluvert hraðar en maðurinn sem ég er að hlaupa á, þannig að þegar ég kem á staðinn, sem hann er að byrja á, þá byrjar hann alltof hægt og ég er kominn aftan í hann. Þegar ég öskra hepp, þá á hann að setja hendina aftur, til að grípa keflið en þá grípur hann bara í punginn á mér og alveg kreistir! Það myndast svona „móment“ á milli okkar þegar hann snýr sér við og áttar sig á því hvað hann er að gera. Við horfum hvor á annan og eiginlega bara frjósum í hálfa sekúndu, þar sem við erum bara svona neeeei! Þannig að þetta var svona svolítið vandræðalegt.“

Mundir þú hvetja fólk til þess að fara að æfa þessa íþróttagrein? „Já, nei. Ef ég á að vera alveg hreinskilinn, þá er þessi íþrótt ekki fyrir alla. Þú verður að hafa metnað en þú getur haft metnaðinn en samt sem áður ekki nennt þessu. Ef þú ert svona „lonely guy“ eins og ég sem nennir að hlaupa á bretti í klukkutíma, sveittur og ógeðslegur þá er þetta íþróttin fyrir þig. Þetta er mjög gaman ef maður nær einhverjum árangri. Ef þú ert að leita þér að skemmtun þá er þetta ekki íþróttin fyrir þig.“

Nú þar sem þú ert einnig stjórnarmeðlimur PríMA, hefur það einhvern tíman hvarflað að þér að verða dansari? „Já ég hef oft pælt í því hvort ég ætti ekki bara að verða atvinnudansari og þá hvort það yrði ekki bara „pole stripper“, vantar ekki svoleiðis á Íslandi? Nei djók. En jú ég hef alveg pælt í því að verða þá kannski hipphopp dansari. Ég hef mjög gaman af því að dansa.“

Hvað fannst þér um „Kolbeinn Höður“ like síðuna á Facebook? „Mér finnst það bara fyndið. Ég var nú ekki að búast við neinu, ég hélt það yrðu kannski þrír sem myndu líka við hana og að þeir væru allir úr mínum bekk. Síðan sá ég að það voru komnir alveg eitthvað í kringum 60 „like“. Það var hann Arnaldur Starri Stefánsson sem bjó til þessa síðu en honum fannst þetta alveg rosalega fyndið. Það er bara gott mál, þannig að ég var ekkert að gera mál úr þessu.“

12

Kolbeinn Höður er á öðru ári í Menntaskólanum á Akureyri og er afreksmaður í frjálsum íþróttum. Það sem fæstir vita er það að hann hefur aðeins iðkað íþróttina í fjögur ár. Hann var grunlaus um eigið ágæti þar til íþróttakennarinn hans benti honum á að hann gæti átt gott erindi við frjálsar íþróttir. Óhætt er að segja að kennarinn hans hafi verið sannspár því á aðeins fjórum árum hefur hann unnið til fjölda verðlauna, sett Íslandsmet í 400 metrum innanhúss og keppt um víðan heim.

Ég mælti mér mót við Kolbein á Hólum á skólatíma. Mér lék strax hugur á að vita hvernig honum, margverðlaunuðum íþróttamanninum, tækist að samþætta strangar æfingar og nám. Honum finnst það vera lítið mál og segir að það gangi mjög vel.

Stefnir þú á atvinnumennsku í frjálsum? „Já, það væri gaman en því miður fær maður ekki mikinn pening fyrir að stunda frjálsar nema maður sé Usain Bolt eða einhver álíka. Ég veit ekki hvort ég geti lifað á þessu en ég ætla allavega að gera þetta í framtíðinni, það er alveg klárt mál.“

Ég velti því fyrir mér hver fyrirmynd Kolbeins væri og það stóð ekki á svarinu. Hann nefndi um hæl fyrrnefndan Usain Bolt og sagði hann vera ansi flottan gaur sem gerir það gott í íþrótt sem erfitt er að skapa sér nafn í.

Í hvaða grein stendur þú þig best? „Í 400 metrum, það er einn hringur á stórri braut.“

Hvert er svo markmiðið?„Að komast á Ólympíuleikana 2016 og HM árið eftir það.“

Hvernig undirbýrðu þig fyrir keppni, hefurðu einhverja sérstaka hjátrú? „Ég fékk mér alltaf franskbrauð með hnetusmjöri og sultu fyrir mót en svo komst ég að því að það var ekki að gera sig vegna þess að í eitt skipti sleppti ég því og stóð mig miklu betur. Nei annars er ég ekki með neitt sérstakt, bara slaka á, það er stressandi að fara keppa og þá verður maður bara að hlusta á tónlist og taka því rólega.“

Hver styður og hvetur þig mest áfram? „Það er örugglega þjálfarinn minn, Gísli, hann er allavega alltaf að berja því inn í hausinn á mér að ég eigi eftir að gera góða hluti. Góðir hlutir gerast hægt og ég þarf að vinna í mínum málum ef ég ætla að komast langt.“

Þar sem Kolbeinn hneigist svo mjög til íþrótta mátti ég til með að spyrja hann hvort hann hefði í huga að breyta yfir í aðra íþrótt eða jafnvel skipta alveg um vettvang. „Já, ég væri mjög til í að æfa hafnabolta, en það er ekki hægt á Íslandi. Einnig langar mig til þess að æfa ruðning en það er heldur ekki hægt að æfa það hér á landi. Ég æfði íshokki og það var mjög gaman en það hentaði mér ekki alveg. Ég hef oft pælt í því hvort það væri gaman að fara í fótbolta eða jafnvel dans. Eins og stendur er ég bara á fullu í frjálsum en ef ég meiðist eða hætti að nenna þessu þá fer ég að æfa dans. Svo væri ég alveg til í að æfa bardagaíþróttir eins og MMA og karate.“

Er þetta mjög tímafrek íþrótt? „Nei í sjálfu sér ekki, æfingin sjálf tekur ekki nema einn og hálfan klukkutíma. Svo verður maður bara svo þreyttur og uppgefinn eftir hana þar sem maður er að taka mikið á, á stuttum tíma. Maður eiginlega bara sofnar eftir æfingu, þannig að tíminn sem fer í æfinguna er kannski fjórir tímar.“

Kolbeinn Höður

Þess ber að geta að Kolbeinn æfir sex sinnum í viku þannig að óhætt er að segja að íþróttin taki upp mikið af tíma hans og orku.

Hvað finnst þér erfiðast við þessa íþrótt? „Æfingarnar eru klárlega erfiðastar. Keppnin er í sjálfu sér ekki erfið. Maður fer út og hleypur í 10 sekúndur en allt fram að móti er erfitt, svo sem eins og fjögurra mánaða stífar æfingar.“

Hvað er það skemmtilegasta við þessa íþrótt? Stundum velti ég því fyrir mér af hverju ég er að þessu. Það kemur upp sú stund þegar maður er að æfa að maður spyr sig: „Hvað er ég að gera, ég er búinn að hlaupa á brettinu í 40 mínútur og það var hundleiðinlegt og ég nenni þessu ekki og ég vil fara heim og gera eitthvað annað.“ Síðan þegar kemur að mótinu verður allt skemmtilegt og öll upplifunin í kringum það verður mjög sterk. Auðvitað er maður ekki að hugsa, í miðju 400 metra hlaupi: Vá hvað þetta er gaman, djöfull er þetta geðveikt skemmtilegt! Maður er bara að drífa sig og klára þetta af. Svo kemur þessi góða tilfinning eftir á þar sem maður hefur bætt sig og gert góða hluti. Eftir alla vinnuna sem búið er að leggja í þetta þá er það ansi góð tilfinning þegar öll vinnan hefur skilað sér. Maður kemst á stærri mót og kynnist fólki sem er komið lengra í íþróttinni.

Átt þú ekki í pokahorninu einhverja skemmtilega ferðasögu handa lesendum Munins?Ég var í Frakklandi og á hótelinu okkar voru jafnaldrar okkar frá Arabíu, Marokko og Kúbu. Latínó músík var spiluð út í eitt á planinu á kvöldin en þar var að finna mismunandi menningarheima. Það voru alltaf tveir strákar sem héngu utan í mér og ég hélt að þeir vildu bara vera vinir mínir en það kom þó annað í ljós í lokapartýinu því þegar þangað var komið hvíslar annar þeirra að mér „dance with me boy, dance with me” og fylgir því svo eftir með „wanna go and fuck?“ og ég bara eitthvað „no I’m not gay man“ en þetta var náttúrulega bara svona fyndin lífsreynsla en annars var ferðin sjálf rosalega skemmtileg. Tveimur vikum eftir Frakklandsferðina fór ég til Tyrklands. Þar hittum við strák sem talaði einnig ensku og hann varð auðvitað líka hrifinn af mér. Ég hef alltaf lent í því að það sé einhver strákur sem sýnir mér mikinn áhuga, það hefur ekki verið jafn mikið um það að stelpur séu að gera það sama þannig að ég var farinn að hafa áhyggjur af því að ég væri að gefa óafvitandi frá mér röng merki. Svona í heildina þá er þetta rosalega gaman, sjóðandi hiti, sólbað og fullt af skemmtilegu fólki!“

Hvað er það besta sem þessi íþrótt hefur fært þér? „Allar þessar fríu utanlandsferðir, eins og til dæmis Tyrklandsferðin

sem tók 10 daga en þar hljóp ég tvisvar, í fyrra skiptið í 11 sekúndur og seinna skiptið í 22 sekúndur. Á undan þessum hlaupum fylgir hálftíma upphitun þannig að allt í allt þá legg ég u.þ.b. tveggja tíma vinnu í 10 daga ferð. Fyrir utan það er ég bara að liggja í sólinni og hafa gaman. Þannig að já, klárlega utanlandsferðirnar.“

Hefur þú lent í einhverju vandræðalegu atviki í sambandi við íþróttina? „Jú ég hef alveg lent í einu vandræðalegu. Ég var á unglingalandsmótinu á Sauðarkróki árið 2010. Ég var í boðhlaupi og hljóp töluvert hraðar en maðurinn sem ég er að hlaupa á, þannig að þegar ég kem á staðinn, sem hann er að byrja á, þá byrjar hann alltof hægt og ég er kominn aftan í hann. Þegar ég öskra hepp, þá á hann að setja hendina aftur, til að grípa keflið en þá grípur hann bara í punginn á mér og alveg kreistir! Það myndast svona „móment“ á milli okkar þegar hann snýr sér við og áttar sig á því hvað hann er að gera. Við horfum hvor á annan og eiginlega bara frjósum í hálfa sekúndu, þar sem við erum bara svona neeeei! Þannig að þetta var svona svolítið vandræðalegt.“

Mundir þú hvetja fólk til þess að fara að æfa þessa íþróttagrein? „Já, nei. Ef ég á að vera alveg hreinskilinn, þá er þessi íþrótt ekki fyrir alla. Þú verður að hafa metnað en þú getur haft metnaðinn en samt sem áður ekki nennt þessu. Ef þú ert svona „lonely guy“ eins og ég sem nennir að hlaupa á bretti í klukkutíma, sveittur og ógeðslegur þá er þetta íþróttin fyrir þig. Þetta er mjög gaman ef maður nær einhverjum árangri. Ef þú ert að leita þér að skemmtun þá er þetta ekki íþróttin fyrir þig.“

Nú þar sem þú ert einnig stjórnarmeðlimur PríMA, hefur það einhvern tíman hvarflað að þér að verða dansari? „Já ég hef oft pælt í því hvort ég ætti ekki bara að verða atvinnudansari og þá hvort það yrði ekki bara „pole stripper“, vantar ekki svoleiðis á Íslandi? Nei djók. En jú ég hef alveg pælt í því að verða þá kannski hipphopp dansari. Ég hef mjög gaman af því að dansa.“

Hvað fannst þér um „Kolbeinn Höður“ like síðuna á Facebook? „Mér finnst það bara fyndið. Ég var nú ekki að búast við neinu, ég hélt það yrðu kannski þrír sem myndu líka við hana og að þeir væru allir úr mínum bekk. Síðan sá ég að það voru komnir alveg eitthvað í kringum 60 „like“. Það var hann Arnaldur Starri Stefánsson sem bjó til þessa síðu en honum fannst þetta alveg rosalega fyndið. Það er bara gott mál, þannig að ég var ekkert að gera mál úr þessu.“

13

Page 16: Muninn vorblað 2013

For Colourblind People er hljómsveit sem er að stíga sín fyrstu skref í tónlistarheiminum. Sveitina skipa fimm drengir, Axel Flóvent Daðason (söngur/gítar), Bjarni Benediktsson (synthesizer), Brynjar Friðrik Pétursson (gítar), Ottó Freyr Gunnarsson (trommur) og Þorsteinn Snævar Benediktsson (bassi). Axel, Brynjar og Þorsteinn eru frá Húsavík, Bjarni frá Akureyri og Ottó er frá Keflavík. Bjarni og Þorsteinn eru í MA og Axel, Brynjar og Ottó eru í VMA. Hljómsveitin hefur hlotið töluverða athygli og tóku þeir þátt í Músíktilraunum og komust á úrslitakvöld keppninnar. Fyrsta opinbera framkoma sveitarinnar var á jólatónleikum TóMA sem fóru fram 19. desember á Gamla sal og hafa þeir til dæmis spilað á Backpackers, árshátíð VMA og á Bryggjutónleikum eftir það.Við fengum að kíkja á æfingu hjá strákunum og spyrja þá spjörunum úr.

Viðtal: Sylvía Dröfn Jónsdóttir, Katrín Björg Gunnarsdóttir og Hafrún GunnarsdóttirLjósmynd: Sylvía Dröfn Jónsdóttir

Hvernig þekkist þið allir og hvernig og hvenær fenguð þið þá hugmynd að stofna hljómsveit?Þorsteinn: Það var staffapartý á vinnustaðnum hjá mér og Brynjari heima á Húsavík í sumar. Ég var búinn að fá mér nokkra, ekki Brynjar, svo það sé á hreinu. Við Bjarni vorum búnir að vera saman í hljómsveit á Akureyri en vildum fara að gera eitthvað alvöru og við Brynjar vorum eitthvað búnir að vera að ræða þetta. Hann segir mér þá að hann og Axel ætli að koma hingað í haust og ég segi bara: „Hey, frábært, bara komið og verðið með okkur Bjarna í hljómsveit“. Svo var Ottó bara svona frekar augljós trommuleikari. Bjarni: Ottó hélt samt að hann væri á leiðinni í metalband og við ætluðum að spila cover af Pixies. Svo bara gekk þetta svona vel og við erum allir góðir vinir núna!Ottó: Við Þorsteinn búum meira að segja saman.

Hvaðan kemur nafnið For Colourblind People?Bjarni: Af því þeim finnst svo fyndið að ég er litblindur. Þorsteinn: Það er fyndið, þetta er ekkert huglægt, það er bara fyndið að þú skulir vera litblindur.

Hafið þið spilað saman í einhverjum hljómsveitum áður?Bjarni: Við Steini vorum saman í hljómsveit í MA sem hét Skrauðferguð sauðmjólk sem seinna fékk nafnið Johnny Runner. Sveitin gaf út smellinn Viskelæder mand.Þorsteinn skellir upp úr.Brynjar: Við Axel vorum saman í hljómsveit á Húsavík með einum öðrum strák - frá því í áttunda bekk eða eitthvað.

Hverjir semja lögin og textana og um hvað eru þeir?Þorsteinn: Ég kem ekki nálægt því.Bjarni: Axel?Axel: Ja - um hvað eru þau? Lífspælingar…Þorsteinn: Ástina…Ottó: Ellina…Bjarni: Það hefur hver sína skoðun á því.Ottó: Þetta eru svo lélegar upptökur að ég heyri ekki textana.Bandið skellir upp úr.Bjarni: Þetta er oftast þannig að Axel eða ég semjum grunninn, svo komum við með það á æfingu og hljómsveitin semur lagið út frá því. Þorsteinn: Já, það er eiginlega þannig að þeir koma með beinagrind og við byggjum eitthvað utan á hana í sameiningu.

Hvernig mynduð þið flokka tónlistina?Bjarni: Alternative indie rock.Þorsteinn: Smá svona death doom - nei ókei, alternative indie rock.

Hverjir mynduð þið segja að væru ykkar mestu áhrifavaldar?Bjarni: Líklega Two Door Cinema Club, M83 og Mew.Þorsteinn: Þegar við vorum að spila á músíktilraunum sögðu þau í Kjurr að það væri líka augljóst að við elskuðum Bombay. Það er alveg eitthvað til í því. Nema Ottó, hann hlustar bara á Rammstein og Metallica.

Eruð þið með einhver framtíðarplön fyrir hljómsveitina?Þorsteinn: Sko, við erum allir búnir að redda okkur vinnu í sumar á Húsavík og Bjarni á Stóru Tjörnum, svo við verðum eitthvað starfandi í sumar.Axel: Iceland Airwaves er næsta svona…Þorsteinn: Já, það er svona næsta markmið sem við stefnum að.Bjarni: Og bara halda áfram að spila.

Stefnið þið á alheimsfrægð?Allir: Neeei…

Þorsteinn: Lilja þekkir okkur, hún er frá Grímsey. Og svo voru einhverjar gellur sem báðu um mynd af okkur öllum nema Ottó, en við spurðum ekki hvaðan þær væru.

Hvar finnst ykkur skemmtilegast að spila?Þorsteinn: Bar 11 stendur upp úr. Það var líka gaman að spila heima á Húsavík en leiðinlegast að spila á árshátíð VMA, það er alveg á hreinu. Líklega var það bara vegna þess að ég sleit streng og þurfti að spila á þrjá strengi allan tímann.

Æfið þið reglulega eða bara þegar ykkur hentar?Axel: Eiginlega reglulega.Bjarni: Bara þegar okkur hentar en það er samt ógeðslega oft.Axel: Alltaf á miðvikudögum!Þorsteinn: Alltaf á miðvikudögum, yfirleitt á fimmtudögum og föstudögum ef við erum að fara að spila.Ottó: Við spilum reglulega þegar okkur hentar.Þorsteinn: Eða við spilum alltaf, þegar allir komast. Það er eiginlega bara þannig.Axel: Við getum samt eiginlega ekki spilað á mánudögum og þriðjudögum því þá er kaffihús hérna.Þorsteinn: Spilum samt stundum áður en kaffihúsið er opnað líka… ef það eru tónleikar í vikunni þá æfum við fyrir kaffihús.

Getið þið lýst hljómsveitinni í þremur orðum?Ottó: Hipp og kúlAxel: Hipp og kúl?!Ottó: Eru það ekki þrjú orð?Bjarni: For Colourblind PeopleÞorsteinn: Nei, vá það þarf einhver annar að gera það en við held ég.Axel: Það er mjög erfitt.Bjarni: Segðu bara hipp og kúl, það er mjög svalt.Þorsteinn: Nei, það er mjög…

Hvar er hægt að nálgast tónlistina ykkar?Þorsteinn: Gogoyoko og hjá okkur.Axel: Á Facebook eru tvö lög.Þorsteinn: Á Gogoyoko er hægt að kaupa alla plötuna og líka hjá okkur, við eigum hana.Axel: Átta eintök eða eitthvað.

Eitt sem við verðum að spyrja að, hverjir eru uppáhaldslitirnir ykkar?Þorsteinn: Appelsínufjólugrænn.Bjarni: Hann er ekki til.Þorsteinn: Jú, Bjarni.Axel: Þetta skiptir samt eiginlega bara máli fyrir Bjarna.Þorsteinn: Já, segðu okkur, Bjarni.Axel: Hann var bara að byrja að sjá fjólubláan fyrir stuttu.Ottó: Rauður.Bjarni: Bleikur.Axel: Grænn.Þorsteinn: Blár.Brynjar: Gulur.

For Colourblind People er hljómsveit sem er að stíga sín fyrstu skref í tónlistarheiminum. Sveitina skipa fimm drengir, Axel Flóvent Daðason (söngur/gítar), Bjarni Benediktsson (synthesizer), Brynjar Friðrik Pétursson (gítar), Ottó Freyr Gunnarsson (trommur) og Þorsteinn Snævar Benediktsson (bassi). Axel, Brynjar og Þorsteinn eru frá Húsavík, Bjarni frá Akureyri og Ottó er frá Keflavík. Bjarni og Þorsteinn eru í MA og Axel, Brynjar og Ottó eru í VMA. Hljómsveitin hefur hlotið töluverða athygli og tóku þeir þátt í Músíktilraunum og komust á úrslitakvöld keppninnar. Fyrsta opinbera framkoma sveitarinnar var á jólatónleikum TóMA sem fóru fram 19. desember á Gamla sal og hafa þeir til dæmis spilað á Backpackers, árshátíð VMA og á Bryggjutónleikum eftir það.Við fengum að kíkja á æfingu hjá strákunum og spyrja þá spjörunum úr.

Viðtal: Sylvía Dröfn Jónsdóttir, Katrín Björg Gunnarsdóttir og Hafrún GunnarsdóttirLjósmynd: Sylvía Dröfn Jónsdóttir

Hvernig þekkist þið allir og hvernig og hvenær fenguð þið þá hugmynd að stofna hljómsveit?Þorsteinn: Það var staffapartý á vinnustaðnum hjá mér og Brynjari heima á Húsavík í sumar. Ég var búinn að fá mér nokkra, ekki Brynjar, svo það sé á hreinu. Við Bjarni vorum búnir að vera saman í hljómsveit á Akureyri en vildum fara að gera eitthvað alvöru og við Brynjar vorum eitthvað búnir að vera að ræða þetta. Hann segir mér þá að hann og Axel ætli að koma hingað í haust og ég segi bara: „Hey, frábært, bara komið og verðið með okkur Bjarna í hljómsveit“. Svo var Ottó bara svona frekar augljós trommuleikari. Bjarni: Ottó hélt samt að hann væri á leiðinni í metalband og við ætluðum að spila cover af Pixies. Svo bara gekk þetta svona vel og við erum allir góðir vinir núna!Ottó: Við Þorsteinn búum meira að segja saman.

Hvaðan kemur nafnið For Colourblind People?Bjarni: Af því þeim finnst svo fyndið að ég er litblindur. Þorsteinn: Það er fyndið, þetta er ekkert huglægt, það er bara fyndið að þú skulir vera litblindur.

Hafið þið spilað saman í einhverjum hljómsveitum áður?Bjarni: Við Steini vorum saman í hljómsveit í MA sem hét Skrauðferguð sauðmjólk sem seinna fékk nafnið Johnny Runner. Sveitin gaf út smellinn Viskelæder mand.Þorsteinn skellir upp úr.Brynjar: Við Axel vorum saman í hljómsveit á Húsavík með einum öðrum strák - frá því í áttunda bekk eða eitthvað.

Hverjir semja lögin og textana og um hvað eru þeir?Þorsteinn: Ég kem ekki nálægt því.Bjarni: Axel?Axel: Ja - um hvað eru þau? Lífspælingar…Þorsteinn: Ástina…Ottó: Ellina…Bjarni: Það hefur hver sína skoðun á því.Ottó: Þetta eru svo lélegar upptökur að ég heyri ekki textana.Bandið skellir upp úr.Bjarni: Þetta er oftast þannig að Axel eða ég semjum grunninn, svo komum við með það á æfingu og hljómsveitin semur lagið út frá því. Þorsteinn: Já, það er eiginlega þannig að þeir koma með beinagrind og við byggjum eitthvað utan á hana í sameiningu.

Hvernig mynduð þið flokka tónlistina?Bjarni: Alternative indie rock.Þorsteinn: Smá svona death doom - nei ókei, alternative indie rock.

Hverjir mynduð þið segja að væru ykkar mestu áhrifavaldar?Bjarni: Líklega Two Door Cinema Club, M83 og Mew.Þorsteinn: Þegar við vorum að spila á músíktilraunum sögðu þau í Kjurr að það væri líka augljóst að við elskuðum Bombay. Það er alveg eitthvað til í því. Nema Ottó, hann hlustar bara á Rammstein og Metallica.

Eruð þið með einhver framtíðarplön fyrir hljómsveitina?Þorsteinn: Sko, við erum allir búnir að redda okkur vinnu í sumar á Húsavík og Bjarni á Stóru Tjörnum, svo við verðum eitthvað starfandi í sumar.Axel: Iceland Airwaves er næsta svona…Þorsteinn: Já, það er svona næsta markmið sem við stefnum að.Bjarni: Og bara halda áfram að spila.

Stefnið þið á alheimsfrægð?Allir: Neeei…

Þorsteinn: Lilja þekkir okkur, hún er frá Grímsey. Og svo voru einhverjar gellur sem báðu um mynd af okkur öllum nema Ottó, en við spurðum ekki hvaðan þær væru.

Hvar finnst ykkur skemmtilegast að spila?Þorsteinn: Bar 11 stendur upp úr. Það var líka gaman að spila heima á Húsavík en leiðinlegast að spila á árshátíð VMA, það er alveg á hreinu. Líklega var það bara vegna þess að ég sleit streng og þurfti að spila á þrjá strengi allan tímann.

Æfið þið reglulega eða bara þegar ykkur hentar?Axel: Eiginlega reglulega.Bjarni: Bara þegar okkur hentar en það er samt ógeðslega oft.Axel: Alltaf á miðvikudögum!Þorsteinn: Alltaf á miðvikudögum, yfirleitt á fimmtudögum og föstudögum ef við erum að fara að spila.Ottó: Við spilum reglulega þegar okkur hentar.Þorsteinn: Eða við spilum alltaf, þegar allir komast. Það er eiginlega bara þannig.Axel: Við getum samt eiginlega ekki spilað á mánudögum og þriðjudögum því þá er kaffihús hérna.Þorsteinn: Spilum samt stundum áður en kaffihúsið er opnað líka… ef það eru tónleikar í vikunni þá æfum við fyrir kaffihús.

Getið þið lýst hljómsveitinni í þremur orðum?Ottó: Hipp og kúlAxel: Hipp og kúl?!Ottó: Eru það ekki þrjú orð?Bjarni: For Colourblind PeopleÞorsteinn: Nei, vá það þarf einhver annar að gera það en við held ég.Axel: Það er mjög erfitt.Bjarni: Segðu bara hipp og kúl, það er mjög svalt.Þorsteinn: Nei, það er mjög…

Hvar er hægt að nálgast tónlistina ykkar?Þorsteinn: Gogoyoko og hjá okkur.Axel: Á Facebook eru tvö lög.Þorsteinn: Á Gogoyoko er hægt að kaupa alla plötuna og líka hjá okkur, við eigum hana.Axel: Átta eintök eða eitthvað.

Eitt sem við verðum að spyrja að, hverjir eru uppáhaldslitirnir ykkar?Þorsteinn: Appelsínufjólugrænn.Bjarni: Hann er ekki til.Þorsteinn: Jú, Bjarni.Axel: Þetta skiptir samt eiginlega bara máli fyrir Bjarna.Þorsteinn: Já, segðu okkur, Bjarni.Axel: Hann var bara að byrja að sjá fjólubláan fyrir stuttu.Ottó: Rauður.Bjarni: Bleikur.Axel: Grænn.Þorsteinn: Blár.Brynjar: Gulur.

15

Page 17: Muninn vorblað 2013

For Colourblind People er hljómsveit sem er að stíga sín fyrstu skref í tónlistarheiminum. Sveitina skipa fimm drengir, Axel Flóvent Daðason (söngur/gítar), Bjarni Benediktsson (synthesizer), Brynjar Friðrik Pétursson (gítar), Ottó Freyr Gunnarsson (trommur) og Þorsteinn Snævar Benediktsson (bassi). Axel, Brynjar og Þorsteinn eru frá Húsavík, Bjarni frá Akureyri og Ottó er frá Keflavík. Bjarni og Þorsteinn eru í MA og Axel, Brynjar og Ottó eru í VMA. Hljómsveitin hefur hlotið töluverða athygli og tóku þeir þátt í Músíktilraunum og komust á úrslitakvöld keppninnar. Fyrsta opinbera framkoma sveitarinnar var á jólatónleikum TóMA sem fóru fram 19. desember á Gamla sal og hafa þeir til dæmis spilað á Backpackers, árshátíð VMA og á Bryggjutónleikum eftir það.Við fengum að kíkja á æfingu hjá strákunum og spyrja þá spjörunum úr.

Viðtal: Sylvía Dröfn Jónsdóttir, Katrín Björg Gunnarsdóttir og Hafrún GunnarsdóttirLjósmynd: Sylvía Dröfn Jónsdóttir

Hvernig þekkist þið allir og hvernig og hvenær fenguð þið þá hugmynd að stofna hljómsveit?Þorsteinn: Það var staffapartý á vinnustaðnum hjá mér og Brynjari heima á Húsavík í sumar. Ég var búinn að fá mér nokkra, ekki Brynjar, svo það sé á hreinu. Við Bjarni vorum búnir að vera saman í hljómsveit á Akureyri en vildum fara að gera eitthvað alvöru og við Brynjar vorum eitthvað búnir að vera að ræða þetta. Hann segir mér þá að hann og Axel ætli að koma hingað í haust og ég segi bara: „Hey, frábært, bara komið og verðið með okkur Bjarna í hljómsveit“. Svo var Ottó bara svona frekar augljós trommuleikari. Bjarni: Ottó hélt samt að hann væri á leiðinni í metalband og við ætluðum að spila cover af Pixies. Svo bara gekk þetta svona vel og við erum allir góðir vinir núna!Ottó: Við Þorsteinn búum meira að segja saman.

Hvaðan kemur nafnið For Colourblind People?Bjarni: Af því þeim finnst svo fyndið að ég er litblindur. Þorsteinn: Það er fyndið, þetta er ekkert huglægt, það er bara fyndið að þú skulir vera litblindur.

Hafið þið spilað saman í einhverjum hljómsveitum áður?Bjarni: Við Steini vorum saman í hljómsveit í MA sem hét Skrauðferguð sauðmjólk sem seinna fékk nafnið Johnny Runner. Sveitin gaf út smellinn Viskelæder mand.Þorsteinn skellir upp úr.Brynjar: Við Axel vorum saman í hljómsveit á Húsavík með einum öðrum strák - frá því í áttunda bekk eða eitthvað.

Hverjir semja lögin og textana og um hvað eru þeir?Þorsteinn: Ég kem ekki nálægt því.Bjarni: Axel?Axel: Ja - um hvað eru þau? Lífspælingar…Þorsteinn: Ástina…Ottó: Ellina…Bjarni: Það hefur hver sína skoðun á því.Ottó: Þetta eru svo lélegar upptökur að ég heyri ekki textana.Bandið skellir upp úr.Bjarni: Þetta er oftast þannig að Axel eða ég semjum grunninn, svo komum við með það á æfingu og hljómsveitin semur lagið út frá því. Þorsteinn: Já, það er eiginlega þannig að þeir koma með beinagrind og við byggjum eitthvað utan á hana í sameiningu.

Hvernig mynduð þið flokka tónlistina?Bjarni: Alternative indie rock.Þorsteinn: Smá svona death doom - nei ókei, alternative indie rock.

Hverjir mynduð þið segja að væru ykkar mestu áhrifavaldar?Bjarni: Líklega Two Door Cinema Club, M83 og Mew.Þorsteinn: Þegar við vorum að spila á músíktilraunum sögðu þau í Kjurr að það væri líka augljóst að við elskuðum Bombay. Það er alveg eitthvað til í því. Nema Ottó, hann hlustar bara á Rammstein og Metallica.

Eruð þið með einhver framtíðarplön fyrir hljómsveitina?Þorsteinn: Sko, við erum allir búnir að redda okkur vinnu í sumar á Húsavík og Bjarni á Stóru Tjörnum, svo við verðum eitthvað starfandi í sumar.Axel: Iceland Airwaves er næsta svona…Þorsteinn: Já, það er svona næsta markmið sem við stefnum að.Bjarni: Og bara halda áfram að spila.

Stefnið þið á alheimsfrægð?Allir: Neeei…

Þorsteinn: Lilja þekkir okkur, hún er frá Grímsey. Og svo voru einhverjar gellur sem báðu um mynd af okkur öllum nema Ottó, en við spurðum ekki hvaðan þær væru.

Hvar finnst ykkur skemmtilegast að spila?Þorsteinn: Bar 11 stendur upp úr. Það var líka gaman að spila heima á Húsavík en leiðinlegast að spila á árshátíð VMA, það er alveg á hreinu. Líklega var það bara vegna þess að ég sleit streng og þurfti að spila á þrjá strengi allan tímann.

Æfið þið reglulega eða bara þegar ykkur hentar?Axel: Eiginlega reglulega.Bjarni: Bara þegar okkur hentar en það er samt ógeðslega oft.Axel: Alltaf á miðvikudögum!Þorsteinn: Alltaf á miðvikudögum, yfirleitt á fimmtudögum og föstudögum ef við erum að fara að spila.Ottó: Við spilum reglulega þegar okkur hentar.Þorsteinn: Eða við spilum alltaf, þegar allir komast. Það er eiginlega bara þannig.Axel: Við getum samt eiginlega ekki spilað á mánudögum og þriðjudögum því þá er kaffihús hérna.Þorsteinn: Spilum samt stundum áður en kaffihúsið er opnað líka… ef það eru tónleikar í vikunni þá æfum við fyrir kaffihús.

Getið þið lýst hljómsveitinni í þremur orðum?Ottó: Hipp og kúlAxel: Hipp og kúl?!Ottó: Eru það ekki þrjú orð?Bjarni: For Colourblind PeopleÞorsteinn: Nei, vá það þarf einhver annar að gera það en við held ég.Axel: Það er mjög erfitt.Bjarni: Segðu bara hipp og kúl, það er mjög svalt.Þorsteinn: Nei, það er mjög…

Hvar er hægt að nálgast tónlistina ykkar?Þorsteinn: Gogoyoko og hjá okkur.Axel: Á Facebook eru tvö lög.Þorsteinn: Á Gogoyoko er hægt að kaupa alla plötuna og líka hjá okkur, við eigum hana.Axel: Átta eintök eða eitthvað.

Eitt sem við verðum að spyrja að, hverjir eru uppáhaldslitirnir ykkar?Þorsteinn: Appelsínufjólugrænn.Bjarni: Hann er ekki til.Þorsteinn: Jú, Bjarni.Axel: Þetta skiptir samt eiginlega bara máli fyrir Bjarna.Þorsteinn: Já, segðu okkur, Bjarni.Axel: Hann var bara að byrja að sjá fjólubláan fyrir stuttu.Ottó: Rauður.Bjarni: Bleikur.Axel: Grænn.Þorsteinn: Blár.Brynjar: Gulur.

For Colourblind People er hljómsveit sem er að stíga sín fyrstu skref í tónlistarheiminum. Sveitina skipa fimm drengir, Axel Flóvent Daðason (söngur/gítar), Bjarni Benediktsson (synthesizer), Brynjar Friðrik Pétursson (gítar), Ottó Freyr Gunnarsson (trommur) og Þorsteinn Snævar Benediktsson (bassi). Axel, Brynjar og Þorsteinn eru frá Húsavík, Bjarni frá Akureyri og Ottó er frá Keflavík. Bjarni og Þorsteinn eru í MA og Axel, Brynjar og Ottó eru í VMA. Hljómsveitin hefur hlotið töluverða athygli og tóku þeir þátt í Músíktilraunum og komust á úrslitakvöld keppninnar. Fyrsta opinbera framkoma sveitarinnar var á jólatónleikum TóMA sem fóru fram 19. desember á Gamla sal og hafa þeir til dæmis spilað á Backpackers, árshátíð VMA og á Bryggjutónleikum eftir það.Við fengum að kíkja á æfingu hjá strákunum og spyrja þá spjörunum úr.

Viðtal: Sylvía Dröfn Jónsdóttir, Katrín Björg Gunnarsdóttir og Hafrún GunnarsdóttirLjósmynd: Sylvía Dröfn Jónsdóttir

Hvernig þekkist þið allir og hvernig og hvenær fenguð þið þá hugmynd að stofna hljómsveit?Þorsteinn: Það var staffapartý á vinnustaðnum hjá mér og Brynjari heima á Húsavík í sumar. Ég var búinn að fá mér nokkra, ekki Brynjar, svo það sé á hreinu. Við Bjarni vorum búnir að vera saman í hljómsveit á Akureyri en vildum fara að gera eitthvað alvöru og við Brynjar vorum eitthvað búnir að vera að ræða þetta. Hann segir mér þá að hann og Axel ætli að koma hingað í haust og ég segi bara: „Hey, frábært, bara komið og verðið með okkur Bjarna í hljómsveit“. Svo var Ottó bara svona frekar augljós trommuleikari. Bjarni: Ottó hélt samt að hann væri á leiðinni í metalband og við ætluðum að spila cover af Pixies. Svo bara gekk þetta svona vel og við erum allir góðir vinir núna!Ottó: Við Þorsteinn búum meira að segja saman.

Hvaðan kemur nafnið For Colourblind People?Bjarni: Af því þeim finnst svo fyndið að ég er litblindur. Þorsteinn: Það er fyndið, þetta er ekkert huglægt, það er bara fyndið að þú skulir vera litblindur.

Hafið þið spilað saman í einhverjum hljómsveitum áður?Bjarni: Við Steini vorum saman í hljómsveit í MA sem hét Skrauðferguð sauðmjólk sem seinna fékk nafnið Johnny Runner. Sveitin gaf út smellinn Viskelæder mand.Þorsteinn skellir upp úr.Brynjar: Við Axel vorum saman í hljómsveit á Húsavík með einum öðrum strák - frá því í áttunda bekk eða eitthvað.

Hverjir semja lögin og textana og um hvað eru þeir?Þorsteinn: Ég kem ekki nálægt því.Bjarni: Axel?Axel: Ja - um hvað eru þau? Lífspælingar…Þorsteinn: Ástina…Ottó: Ellina…Bjarni: Það hefur hver sína skoðun á því.Ottó: Þetta eru svo lélegar upptökur að ég heyri ekki textana.Bandið skellir upp úr.Bjarni: Þetta er oftast þannig að Axel eða ég semjum grunninn, svo komum við með það á æfingu og hljómsveitin semur lagið út frá því. Þorsteinn: Já, það er eiginlega þannig að þeir koma með beinagrind og við byggjum eitthvað utan á hana í sameiningu.

Hvernig mynduð þið flokka tónlistina?Bjarni: Alternative indie rock.Þorsteinn: Smá svona death doom - nei ókei, alternative indie rock.

Hverjir mynduð þið segja að væru ykkar mestu áhrifavaldar?Bjarni: Líklega Two Door Cinema Club, M83 og Mew.Þorsteinn: Þegar við vorum að spila á músíktilraunum sögðu þau í Kjurr að það væri líka augljóst að við elskuðum Bombay. Það er alveg eitthvað til í því. Nema Ottó, hann hlustar bara á Rammstein og Metallica.

Eruð þið með einhver framtíðarplön fyrir hljómsveitina?Þorsteinn: Sko, við erum allir búnir að redda okkur vinnu í sumar á Húsavík og Bjarni á Stóru Tjörnum, svo við verðum eitthvað starfandi í sumar.Axel: Iceland Airwaves er næsta svona…Þorsteinn: Já, það er svona næsta markmið sem við stefnum að.Bjarni: Og bara halda áfram að spila.

Stefnið þið á alheimsfrægð?Allir: Neeei…

Þorsteinn: Lilja þekkir okkur, hún er frá Grímsey. Og svo voru einhverjar gellur sem báðu um mynd af okkur öllum nema Ottó, en við spurðum ekki hvaðan þær væru.

Hvar finnst ykkur skemmtilegast að spila?Þorsteinn: Bar 11 stendur upp úr. Það var líka gaman að spila heima á Húsavík en leiðinlegast að spila á árshátíð VMA, það er alveg á hreinu. Líklega var það bara vegna þess að ég sleit streng og þurfti að spila á þrjá strengi allan tímann.

Æfið þið reglulega eða bara þegar ykkur hentar?Axel: Eiginlega reglulega.Bjarni: Bara þegar okkur hentar en það er samt ógeðslega oft.Axel: Alltaf á miðvikudögum!Þorsteinn: Alltaf á miðvikudögum, yfirleitt á fimmtudögum og föstudögum ef við erum að fara að spila.Ottó: Við spilum reglulega þegar okkur hentar.Þorsteinn: Eða við spilum alltaf, þegar allir komast. Það er eiginlega bara þannig.Axel: Við getum samt eiginlega ekki spilað á mánudögum og þriðjudögum því þá er kaffihús hérna.Þorsteinn: Spilum samt stundum áður en kaffihúsið er opnað líka… ef það eru tónleikar í vikunni þá æfum við fyrir kaffihús.

Getið þið lýst hljómsveitinni í þremur orðum?Ottó: Hipp og kúlAxel: Hipp og kúl?!Ottó: Eru það ekki þrjú orð?Bjarni: For Colourblind PeopleÞorsteinn: Nei, vá það þarf einhver annar að gera það en við held ég.Axel: Það er mjög erfitt.Bjarni: Segðu bara hipp og kúl, það er mjög svalt.Þorsteinn: Nei, það er mjög…

Hvar er hægt að nálgast tónlistina ykkar?Þorsteinn: Gogoyoko og hjá okkur.Axel: Á Facebook eru tvö lög.Þorsteinn: Á Gogoyoko er hægt að kaupa alla plötuna og líka hjá okkur, við eigum hana.Axel: Átta eintök eða eitthvað.

Eitt sem við verðum að spyrja að, hverjir eru uppáhaldslitirnir ykkar?Þorsteinn: Appelsínufjólugrænn.Bjarni: Hann er ekki til.Þorsteinn: Jú, Bjarni.Axel: Þetta skiptir samt eiginlega bara máli fyrir Bjarna.Þorsteinn: Já, segðu okkur, Bjarni.Axel: Hann var bara að byrja að sjá fjólubláan fyrir stuttu.Ottó: Rauður.Bjarni: Bleikur.Axel: Grænn.Þorsteinn: Blár.Brynjar: Gulur.

15

Page 18: Muninn vorblað 2013

GÓÐA VERÐIÐ ER Á NETINU FLUGFELAG.IS

FARÐ’ Í SLEIK Á AKUREYRI

KÍKT’ Í BÖRGER FYRIR AUSTAN

EÐ’ Á ÍSAFIRÐIKANNSKI

EÐ’ Í ONDÚLERINGU FYRIR SUNNAN

FARSÍmAVEFUR: m.flugfelag.is VINGUmST: facebook.com/flugfelag.islands

Menntaskólinn á Akureyri er krefjandi bóknámsskóli. Þetta er gamalgróin menntastofnun sem nýtur virðingar út á við. Þar stunda ég nám við náttúrufræðibraut. Þegar ég byrjaði vissi ég að þetta myndi vera erfitt og ég myndi þurfa að hafa fyrir náminu, 1. bekkur gekk vel og fór full hægt af stað að mínu mati. Ég var í fyrsta árganginum sem fór í svokallaðan Íslandsáfanga. Í 2. bekk tók alvaran síðan við. Stundataflan mín var troðfull af fögum sem mér finnst krefjandi og alltaf hafði ég nóg af heimanámi og kaflaprófum til þess að læra fyrir. Þetta var rosalegt stökk hjá okkur úr 1. bekk yfir í 2. bekk og það tók smá tíma að venjast þessu aukna álagi. Ég lagði mig samt fram og var vongóð um velgengni mína. En eftir því sem leið á veturinn dró úr ákafa mínum og vonum. Einkunnirnar fóru einungis lækkandi og hvergi gat ég snúið mér til hvatningar. Það er það sem kom mér mest á óvart. Hjá sumum kennurum, ég endurtek SUMUM, var ekki að finna vott af hvatningu. Þegar kaflapróf komu illa

út, meðaleinkunn undir 5, þá heyrðum við ekkert nema skammir. Við vorum rökkuð niður, talað um að við værum versti árgangur náttúrufræðibrautar sem hefði gengið í þennan skóla og að okkur myndi svo sannarlega ekki vegna vel í framtíðinni. Við ættum helst að taka okkur á ekki seinna en í gær eða finna okkur eitthvað annað að gera. Þeir möguleikar að prófið hefði verið of erfitt eða ósanngjarnt, eða að efni áfangans sé einfaldlega of víðtækt, eða þá að önnur verkefni eða próf hafi verið í sömu viku, eða að kennslu sé ábótavant voru ekki einu sinni nefndir. Við erum einfaldlega of heimsk eða löt til þess að fá betri einkunnir. Er þetta rétta leiðin til uppbyggingar og hvatningar? Standa nemendur sig betur eftir skammarræður frá kennurum? Ég á erfitt með að trúa því, það hefur allavegana ekki virkað ennþá hjá mér eða mörgum af mínum bekkjarfélögum. Sjálf verð ég frekar pirruð út í viðkomandi kennara og áfanga og nenni ekki lengur að leggja mig fram ef ég uppsker ekki neitt nema skammir. Margar sálfræðirannsóknir hafa verið gerðar sem

sýna að uppbyggileg leiðsögn skili meiri og betri árangri heldur en neikvæð gagnrýni. Um daginn hrósaði einn kennari okkur og sagði að við værum flottir námsmenn. Við litum öll hissa á kennarann og spurðum hann hvort hann væri virkilega að meina þetta. Við ætluðum ekki að trúa því að honum fyndist það virkilega, við höfðum svo sjaldan heyrt það áður. Þessi skóli á alls ekki að útskrifa nemendur sem efast um sína eigin hæfni og getu. Mér finnst það mikið afrek að útskrifast héðan og mér finnst nauðsynlegt að nemendur heyri það frá einhverjum ef þeir standa sig vel og að þeir séu óhræddir við að sækja um í það háskólanám sem þá langar helst í. Láti ekki einhver ummæli frá einhverjum kennara hindra sig og þó að einstaka kaflapróf í einhverju fagi gangi illa þýðir það ekki að framtíð manns á því sviði sé lokið. Látum það ekki vera undantekningu á reglunni að fá hrós frá kennurum, hrósin gera svo miklu meira gagn heldur en eintóm gagnrýni.

Höfundur: Eir Starradóttir

GÓÐA VERÐIÐ ER Á NETINU FLUGFELAG.IS

FARÐ’ Í SLEIK Á AKUREYRI

KÍKT’ Í BÖRGER FYRIR AUSTAN

EÐ’ Á ÍSAFIRÐIKANNSKI

EÐ’ Í ONDÚLERINGU FYRIR SUNNAN

FARSÍmAVEFUR: m.flugfelag.is VINGUmST: facebook.com/flugfelag.islands

Menntaskólinn á Akureyri er krefjandi bóknámsskóli. Þetta er gamalgróin menntastofnun sem nýtur virðingar út á við. Þar stunda ég nám við náttúrufræðibraut. Þegar ég byrjaði vissi ég að þetta myndi vera erfitt og ég myndi þurfa að hafa fyrir náminu, 1. bekkur gekk vel og fór full hægt af stað að mínu mati. Ég var í fyrsta árganginum sem fór í svokallaðan Íslandsáfanga. Í 2. bekk tók alvaran síðan við. Stundataflan mín var troðfull af fögum sem mér finnst krefjandi og alltaf hafði ég nóg af heimanámi og kaflaprófum til þess að læra fyrir. Þetta var rosalegt stökk hjá okkur úr 1. bekk yfir í 2. bekk og það tók smá tíma að venjast þessu aukna álagi. Ég lagði mig samt fram og var vongóð um velgengni mína. En eftir því sem leið á veturinn dró úr ákafa mínum og vonum. Einkunnirnar fóru einungis lækkandi og hvergi gat ég snúið mér til hvatningar. Það er það sem kom mér mest á óvart. Hjá sumum kennurum, ég endurtek SUMUM, var ekki að finna vott af hvatningu. Þegar kaflapróf komu illa

út, meðaleinkunn undir 5, þá heyrðum við ekkert nema skammir. Við vorum rökkuð niður, talað um að við værum versti árgangur náttúrufræðibrautar sem hefði gengið í þennan skóla og að okkur myndi svo sannarlega ekki vegna vel í framtíðinni. Við ættum helst að taka okkur á ekki seinna en í gær eða finna okkur eitthvað annað að gera. Þeir möguleikar að prófið hefði verið of erfitt eða ósanngjarnt, eða að efni áfangans sé einfaldlega of víðtækt, eða þá að önnur verkefni eða próf hafi verið í sömu viku, eða að kennslu sé ábótavant voru ekki einu sinni nefndir. Við erum einfaldlega of heimsk eða löt til þess að fá betri einkunnir. Er þetta rétta leiðin til uppbyggingar og hvatningar? Standa nemendur sig betur eftir skammarræður frá kennurum? Ég á erfitt með að trúa því, það hefur allavegana ekki virkað ennþá hjá mér eða mörgum af mínum bekkjarfélögum. Sjálf verð ég frekar pirruð út í viðkomandi kennara og áfanga og nenni ekki lengur að leggja mig fram ef ég uppsker ekki neitt nema skammir. Margar sálfræðirannsóknir hafa verið gerðar sem

sýna að uppbyggileg leiðsögn skili meiri og betri árangri heldur en neikvæð gagnrýni. Um daginn hrósaði einn kennari okkur og sagði að við værum flottir námsmenn. Við litum öll hissa á kennarann og spurðum hann hvort hann væri virkilega að meina þetta. Við ætluðum ekki að trúa því að honum fyndist það virkilega, við höfðum svo sjaldan heyrt það áður. Þessi skóli á alls ekki að útskrifa nemendur sem efast um sína eigin hæfni og getu. Mér finnst það mikið afrek að útskrifast héðan og mér finnst nauðsynlegt að nemendur heyri það frá einhverjum ef þeir standa sig vel og að þeir séu óhræddir við að sækja um í það háskólanám sem þá langar helst í. Láti ekki einhver ummæli frá einhverjum kennara hindra sig og þó að einstaka kaflapróf í einhverju fagi gangi illa þýðir það ekki að framtíð manns á því sviði sé lokið. Látum það ekki vera undantekningu á reglunni að fá hrós frá kennurum, hrósin gera svo miklu meira gagn heldur en eintóm gagnrýni.

Höfundur: Eir Starradóttir

17

Page 19: Muninn vorblað 2013

GÓÐA VERÐIÐ ER Á NETINU FLUGFELAG.IS

FARÐ’ Í SLEIK Á AKUREYRI

KÍKT’ Í BÖRGER FYRIR AUSTAN

EÐ’ Á ÍSAFIRÐIKANNSKI

EÐ’ Í ONDÚLERINGU FYRIR SUNNAN

FARSÍmAVEFUR: m.flugfelag.is VINGUmST: facebook.com/flugfelag.islands

Menntaskólinn á Akureyri er krefjandi bóknámsskóli. Þetta er gamalgróin menntastofnun sem nýtur virðingar út á við. Þar stunda ég nám við náttúrufræðibraut. Þegar ég byrjaði vissi ég að þetta myndi vera erfitt og ég myndi þurfa að hafa fyrir náminu, 1. bekkur gekk vel og fór full hægt af stað að mínu mati. Ég var í fyrsta árganginum sem fór í svokallaðan Íslandsáfanga. Í 2. bekk tók alvaran síðan við. Stundataflan mín var troðfull af fögum sem mér finnst krefjandi og alltaf hafði ég nóg af heimanámi og kaflaprófum til þess að læra fyrir. Þetta var rosalegt stökk hjá okkur úr 1. bekk yfir í 2. bekk og það tók smá tíma að venjast þessu aukna álagi. Ég lagði mig samt fram og var vongóð um velgengni mína. En eftir því sem leið á veturinn dró úr ákafa mínum og vonum. Einkunnirnar fóru einungis lækkandi og hvergi gat ég snúið mér til hvatningar. Það er það sem kom mér mest á óvart. Hjá sumum kennurum, ég endurtek SUMUM, var ekki að finna vott af hvatningu. Þegar kaflapróf komu illa

út, meðaleinkunn undir 5, þá heyrðum við ekkert nema skammir. Við vorum rökkuð niður, talað um að við værum versti árgangur náttúrufræðibrautar sem hefði gengið í þennan skóla og að okkur myndi svo sannarlega ekki vegna vel í framtíðinni. Við ættum helst að taka okkur á ekki seinna en í gær eða finna okkur eitthvað annað að gera. Þeir möguleikar að prófið hefði verið of erfitt eða ósanngjarnt, eða að efni áfangans sé einfaldlega of víðtækt, eða þá að önnur verkefni eða próf hafi verið í sömu viku, eða að kennslu sé ábótavant voru ekki einu sinni nefndir. Við erum einfaldlega of heimsk eða löt til þess að fá betri einkunnir. Er þetta rétta leiðin til uppbyggingar og hvatningar? Standa nemendur sig betur eftir skammarræður frá kennurum? Ég á erfitt með að trúa því, það hefur allavegana ekki virkað ennþá hjá mér eða mörgum af mínum bekkjarfélögum. Sjálf verð ég frekar pirruð út í viðkomandi kennara og áfanga og nenni ekki lengur að leggja mig fram ef ég uppsker ekki neitt nema skammir. Margar sálfræðirannsóknir hafa verið gerðar sem

sýna að uppbyggileg leiðsögn skili meiri og betri árangri heldur en neikvæð gagnrýni. Um daginn hrósaði einn kennari okkur og sagði að við værum flottir námsmenn. Við litum öll hissa á kennarann og spurðum hann hvort hann væri virkilega að meina þetta. Við ætluðum ekki að trúa því að honum fyndist það virkilega, við höfðum svo sjaldan heyrt það áður. Þessi skóli á alls ekki að útskrifa nemendur sem efast um sína eigin hæfni og getu. Mér finnst það mikið afrek að útskrifast héðan og mér finnst nauðsynlegt að nemendur heyri það frá einhverjum ef þeir standa sig vel og að þeir séu óhræddir við að sækja um í það háskólanám sem þá langar helst í. Láti ekki einhver ummæli frá einhverjum kennara hindra sig og þó að einstaka kaflapróf í einhverju fagi gangi illa þýðir það ekki að framtíð manns á því sviði sé lokið. Látum það ekki vera undantekningu á reglunni að fá hrós frá kennurum, hrósin gera svo miklu meira gagn heldur en eintóm gagnrýni.

Höfundur: Eir Starradóttir

GÓÐA VERÐIÐ ER Á NETINU FLUGFELAG.IS

FARÐ’ Í SLEIK Á AKUREYRI

KÍKT’ Í BÖRGER FYRIR AUSTAN

EÐ’ Á ÍSAFIRÐIKANNSKI

EÐ’ Í ONDÚLERINGU FYRIR SUNNAN

FARSÍmAVEFUR: m.flugfelag.is VINGUmST: facebook.com/flugfelag.islands

Menntaskólinn á Akureyri er krefjandi bóknámsskóli. Þetta er gamalgróin menntastofnun sem nýtur virðingar út á við. Þar stunda ég nám við náttúrufræðibraut. Þegar ég byrjaði vissi ég að þetta myndi vera erfitt og ég myndi þurfa að hafa fyrir náminu, 1. bekkur gekk vel og fór full hægt af stað að mínu mati. Ég var í fyrsta árganginum sem fór í svokallaðan Íslandsáfanga. Í 2. bekk tók alvaran síðan við. Stundataflan mín var troðfull af fögum sem mér finnst krefjandi og alltaf hafði ég nóg af heimanámi og kaflaprófum til þess að læra fyrir. Þetta var rosalegt stökk hjá okkur úr 1. bekk yfir í 2. bekk og það tók smá tíma að venjast þessu aukna álagi. Ég lagði mig samt fram og var vongóð um velgengni mína. En eftir því sem leið á veturinn dró úr ákafa mínum og vonum. Einkunnirnar fóru einungis lækkandi og hvergi gat ég snúið mér til hvatningar. Það er það sem kom mér mest á óvart. Hjá sumum kennurum, ég endurtek SUMUM, var ekki að finna vott af hvatningu. Þegar kaflapróf komu illa

út, meðaleinkunn undir 5, þá heyrðum við ekkert nema skammir. Við vorum rökkuð niður, talað um að við værum versti árgangur náttúrufræðibrautar sem hefði gengið í þennan skóla og að okkur myndi svo sannarlega ekki vegna vel í framtíðinni. Við ættum helst að taka okkur á ekki seinna en í gær eða finna okkur eitthvað annað að gera. Þeir möguleikar að prófið hefði verið of erfitt eða ósanngjarnt, eða að efni áfangans sé einfaldlega of víðtækt, eða þá að önnur verkefni eða próf hafi verið í sömu viku, eða að kennslu sé ábótavant voru ekki einu sinni nefndir. Við erum einfaldlega of heimsk eða löt til þess að fá betri einkunnir. Er þetta rétta leiðin til uppbyggingar og hvatningar? Standa nemendur sig betur eftir skammarræður frá kennurum? Ég á erfitt með að trúa því, það hefur allavegana ekki virkað ennþá hjá mér eða mörgum af mínum bekkjarfélögum. Sjálf verð ég frekar pirruð út í viðkomandi kennara og áfanga og nenni ekki lengur að leggja mig fram ef ég uppsker ekki neitt nema skammir. Margar sálfræðirannsóknir hafa verið gerðar sem

sýna að uppbyggileg leiðsögn skili meiri og betri árangri heldur en neikvæð gagnrýni. Um daginn hrósaði einn kennari okkur og sagði að við værum flottir námsmenn. Við litum öll hissa á kennarann og spurðum hann hvort hann væri virkilega að meina þetta. Við ætluðum ekki að trúa því að honum fyndist það virkilega, við höfðum svo sjaldan heyrt það áður. Þessi skóli á alls ekki að útskrifa nemendur sem efast um sína eigin hæfni og getu. Mér finnst það mikið afrek að útskrifast héðan og mér finnst nauðsynlegt að nemendur heyri það frá einhverjum ef þeir standa sig vel og að þeir séu óhræddir við að sækja um í það háskólanám sem þá langar helst í. Láti ekki einhver ummæli frá einhverjum kennara hindra sig og þó að einstaka kaflapróf í einhverju fagi gangi illa þýðir það ekki að framtíð manns á því sviði sé lokið. Látum það ekki vera undantekningu á reglunni að fá hrós frá kennurum, hrósin gera svo miklu meira gagn heldur en eintóm gagnrýni.

Höfundur: Eir Starradóttir

17

Page 20: Muninn vorblað 2013

18

OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR TIL 5. JÚNÍ

ÆTLAR ÞÚÍ háSKÓLA Í hAUST?

www.hi.is

PIPA

R\TB

WA

• SÍ

A •

1314

71

„Gráða frá Háskóla Íslands er mikils metin á

vinnumarkaði og eftir grunnnám hér

eru mér flestir vegir færir.“

Ásbjörg Einarsdóttir, iðnaðarverkfræði

„Aðgengi að kennurum í

Háskóla Íslands er gott og þeir

eru alltaf tilbúnir að aðstoða við nám og verkefni.“

Yousef Tamimi, hjúkrunarfræði

Spennandi nám og öflugt félagslíf í háskóla í fremstu röð.

www.hi.is

VeLKOMIN Í háSKÓLA ÍSLANdS– YFIR 200 NáMSLeIÐIR Í bOÐI

Ég lenti í því um daginn að litli bróðir minn sem er aðeins níu ára kom til mín eftir að hafa staðið lengi inni á baði að velta hlutunum fyrir sér. Hann kom til mín og sagði „Ég er orðinn 37 kíló, ég vil verða 35 kíló aftur. Ég er farinn í megrun.“ Ég stóð þarna á miðju herbergisgólfinu og starði á hann. Ungur, hraustur, hár, grannur og fallegur drengur stóð þarna fyrir framan mig, að segja mér að hann væri of feitur og yrði að fara í megrun. Ég hugsaði bara hvort að þetta væri það sem samfélagið vildi. Að allir yrðu að vera „fullkomnir“ til að vera eitthvað? Ég set „fullkomnir“ inn í gæsalappir af því að mér finnst það heimskulegt orð. Það hefur alltaf verið sagt að ekkert sé fullkomið. En þessi skilaboð fá börnin frá samfélaginu, heimilunum, öðrum krökkum og fólkinu sem þau líta upp til. Ég gerði smá könnun innan VMA og spurði nokkra krakka hvort að þeir fyndu fyrir „kröfunni um fullkomnleika“ og svarið var einróma já. Allir þessir krakkar fundu fyrir sömu pressunni og sögðu allir hvað það væri sárt að vita af fólki sem er til dæmis að svelta sig til þess að geta verið innan „fullkomins“ ramma. En hvað er fullkomið? Hvað þarf ég að gera eða vera til þess að vera fullkomin? Er ég ekki fullkomin ef ég er í stærð 44? Er ekki nóg að ég standi mig eins og hetja í því sem ég er að gera? Er það á

einhvern hátt marklaust ef ég hreyfi mig ekki nógu mikið og borða aðeins meira og óhollara en svo margir aðrir? Hvað ef að mér líður vel í stærð 44? Hvað ef að ég er bara ekki gerð fyrir þessar Barbí-stærðir? Persónulega stenst ég ekki freistinguna að vera eins og allir aðrir, ég finn sjálf fyrir því að mér finnst ég „þurfa“ að vera eins og allir aðrir og vera helst í stærð 34 til þess að geta verið falleg. En ég þarf ekki að vera það, ég þarf ekki að vera með Barbí-útlit og Barbí-líkama til þess að vera virkilega falleg. Ég spurði strák sem er með mér í skóla: „Hvernig vilt þú hafa stelpur?.“ Hann horfði á mig og spurði hvort ég væri virkilega að spyrja, honum fannst asnalegt af mér að spyrja hvernig hann vildi hafa stelpur. Hann sagði mér að svo lengi sem að stelpan væri með góðan persónuleika þá væri hann í góðum málum. Ég stóð þarna og horfði á hann og hugsaði að það væri sjaldgæft að rekast á svona stráka og það segir okkur bara að samfélagið er ekki að standa sig. Öll fatamódel eru í „stærð núll.“ Við erum samfélagið, breytum hugsunum okkar, hættum þessum fordómum og tökum fólki bara eins og það er og hættum að setja pressu á aðra. Við viljum ekki að börn framtíðarinnar verði alltaf stígandi á vigtina til að athuga hvort að þyngdin sé í lagi, það er ekki það sem við viljum, er það?

Krafan um fullkomnleikaHöfundur: Hildur Dögg Guðlaugsdóttir

ásprent

19

Ég lenti í því um daginn að litli bróðir minn sem er aðeins níu ára kom til mín eftir að hafa staðið lengi inni á baði að velta hlutunum fyrir sér. Hann kom til mín og sagði „Ég er orðinn 37 kíló, ég vil verða 35 kíló aftur. Ég er farinn í megrun.“ Ég stóð þarna á miðju herbergisgólfinu og starði á hann. Ungur, hraustur, hár, grannur og fallegur drengur stóð þarna fyrir framan mig, að segja mér að hann væri of feitur og yrði að fara í megrun. Ég hugsaði bara hvort að þetta væri það sem samfélagið vildi. Að allir yrðu að vera „fullkomnir“ til að vera eitthvað? Ég set „fullkomnir“ inn í gæsalappir af því að mér finnst það heimskulegt orð. Það hefur alltaf verið sagt að ekkert sé fullkomið. En þessi skilaboð fá börnin frá samfélaginu, heimilunum, öðrum krökkum og fólkinu sem þau líta upp til. Ég gerði smá könnun innan VMA og spurði nokkra krakka hvort að þeir fyndu fyrir „kröfunni um fullkomnleika“ og svarið var einróma já. Allir þessir krakkar fundu fyrir sömu pressunni og sögðu allir hvað það væri sárt að vita af fólki sem er til dæmis að svelta sig til þess að geta verið innan „fullkomins“ ramma. En hvað er fullkomið? Hvað þarf ég að gera eða vera til þess að vera fullkomin? Er ég ekki fullkomin ef ég er í stærð 44? Er ekki nóg að ég standi mig eins og hetja í því sem ég er að gera? Er það á

einhvern hátt marklaust ef ég hreyfi mig ekki nógu mikið og borða aðeins meira og óhollara en svo margir aðrir? Hvað ef að mér líður vel í stærð 44? Hvað ef að ég er bara ekki gerð fyrir þessar Barbí-stærðir? Persónulega stenst ég ekki freistinguna að vera eins og allir aðrir, ég finn sjálf fyrir því að mér finnst ég „þurfa“ að vera eins og allir aðrir og vera helst í stærð 34 til þess að geta verið falleg. En ég þarf ekki að vera það, ég þarf ekki að vera með Barbí-útlit og Barbí-líkama til þess að vera virkilega falleg. Ég spurði strák sem er með mér í skóla: „Hvernig vilt þú hafa stelpur?.“ Hann horfði á mig og spurði hvort ég væri virkilega að spyrja, honum fannst asnalegt af mér að spyrja hvernig hann vildi hafa stelpur. Hann sagði mér að svo lengi sem að stelpan væri með góðan persónuleika þá væri hann í góðum málum. Ég stóð þarna og horfði á hann og hugsaði að það væri sjaldgæft að rekast á svona stráka og það segir okkur bara að samfélagið er ekki að standa sig. Öll fatamódel eru í „stærð núll.“ Við erum samfélagið, breytum hugsunum okkar, hættum þessum fordómum og tökum fólki bara eins og það er og hættum að setja pressu á aðra. Við viljum ekki að börn framtíðarinnar verði alltaf stígandi á vigtina til að athuga hvort að þyngdin sé í lagi, það er ekki það sem við viljum, er það?

Krafan um fullkomnleikaHöfundur: Hildur Dögg Guðlaugsdóttir

ásprent

Page 21: Muninn vorblað 2013

18

OPIÐ FYRIR UMSÓKNIR TIL 5. JÚNÍ

ÆTLAR ÞÚÍ háSKÓLA Í hAUST?

www.hi.is

PIPA

R\TB

WA

• SÍ

A •

1314

71

„Gráða frá Háskóla Íslands er mikils metin á

vinnumarkaði og eftir grunnnám hér

eru mér flestir vegir færir.“

Ásbjörg Einarsdóttir, iðnaðarverkfræði

„Aðgengi að kennurum í

Háskóla Íslands er gott og þeir

eru alltaf tilbúnir að aðstoða við nám og verkefni.“

Yousef Tamimi, hjúkrunarfræði

Spennandi nám og öflugt félagslíf í háskóla í fremstu röð.

www.hi.is

VeLKOMIN Í háSKÓLA ÍSLANdS– YFIR 200 NáMSLeIÐIR Í bOÐI

Ég lenti í því um daginn að litli bróðir minn sem er aðeins níu ára kom til mín eftir að hafa staðið lengi inni á baði að velta hlutunum fyrir sér. Hann kom til mín og sagði „Ég er orðinn 37 kíló, ég vil verða 35 kíló aftur. Ég er farinn í megrun.“ Ég stóð þarna á miðju herbergisgólfinu og starði á hann. Ungur, hraustur, hár, grannur og fallegur drengur stóð þarna fyrir framan mig, að segja mér að hann væri of feitur og yrði að fara í megrun. Ég hugsaði bara hvort að þetta væri það sem samfélagið vildi. Að allir yrðu að vera „fullkomnir“ til að vera eitthvað? Ég set „fullkomnir“ inn í gæsalappir af því að mér finnst það heimskulegt orð. Það hefur alltaf verið sagt að ekkert sé fullkomið. En þessi skilaboð fá börnin frá samfélaginu, heimilunum, öðrum krökkum og fólkinu sem þau líta upp til. Ég gerði smá könnun innan VMA og spurði nokkra krakka hvort að þeir fyndu fyrir „kröfunni um fullkomnleika“ og svarið var einróma já. Allir þessir krakkar fundu fyrir sömu pressunni og sögðu allir hvað það væri sárt að vita af fólki sem er til dæmis að svelta sig til þess að geta verið innan „fullkomins“ ramma. En hvað er fullkomið? Hvað þarf ég að gera eða vera til þess að vera fullkomin? Er ég ekki fullkomin ef ég er í stærð 44? Er ekki nóg að ég standi mig eins og hetja í því sem ég er að gera? Er það á

einhvern hátt marklaust ef ég hreyfi mig ekki nógu mikið og borða aðeins meira og óhollara en svo margir aðrir? Hvað ef að mér líður vel í stærð 44? Hvað ef að ég er bara ekki gerð fyrir þessar Barbí-stærðir? Persónulega stenst ég ekki freistinguna að vera eins og allir aðrir, ég finn sjálf fyrir því að mér finnst ég „þurfa“ að vera eins og allir aðrir og vera helst í stærð 34 til þess að geta verið falleg. En ég þarf ekki að vera það, ég þarf ekki að vera með Barbí-útlit og Barbí-líkama til þess að vera virkilega falleg. Ég spurði strák sem er með mér í skóla: „Hvernig vilt þú hafa stelpur?.“ Hann horfði á mig og spurði hvort ég væri virkilega að spyrja, honum fannst asnalegt af mér að spyrja hvernig hann vildi hafa stelpur. Hann sagði mér að svo lengi sem að stelpan væri með góðan persónuleika þá væri hann í góðum málum. Ég stóð þarna og horfði á hann og hugsaði að það væri sjaldgæft að rekast á svona stráka og það segir okkur bara að samfélagið er ekki að standa sig. Öll fatamódel eru í „stærð núll.“ Við erum samfélagið, breytum hugsunum okkar, hættum þessum fordómum og tökum fólki bara eins og það er og hættum að setja pressu á aðra. Við viljum ekki að börn framtíðarinnar verði alltaf stígandi á vigtina til að athuga hvort að þyngdin sé í lagi, það er ekki það sem við viljum, er það?

Krafan um fullkomnleikaHöfundur: Hildur Dögg Guðlaugsdóttir

ásprent

19

Ég lenti í því um daginn að litli bróðir minn sem er aðeins níu ára kom til mín eftir að hafa staðið lengi inni á baði að velta hlutunum fyrir sér. Hann kom til mín og sagði „Ég er orðinn 37 kíló, ég vil verða 35 kíló aftur. Ég er farinn í megrun.“ Ég stóð þarna á miðju herbergisgólfinu og starði á hann. Ungur, hraustur, hár, grannur og fallegur drengur stóð þarna fyrir framan mig, að segja mér að hann væri of feitur og yrði að fara í megrun. Ég hugsaði bara hvort að þetta væri það sem samfélagið vildi. Að allir yrðu að vera „fullkomnir“ til að vera eitthvað? Ég set „fullkomnir“ inn í gæsalappir af því að mér finnst það heimskulegt orð. Það hefur alltaf verið sagt að ekkert sé fullkomið. En þessi skilaboð fá börnin frá samfélaginu, heimilunum, öðrum krökkum og fólkinu sem þau líta upp til. Ég gerði smá könnun innan VMA og spurði nokkra krakka hvort að þeir fyndu fyrir „kröfunni um fullkomnleika“ og svarið var einróma já. Allir þessir krakkar fundu fyrir sömu pressunni og sögðu allir hvað það væri sárt að vita af fólki sem er til dæmis að svelta sig til þess að geta verið innan „fullkomins“ ramma. En hvað er fullkomið? Hvað þarf ég að gera eða vera til þess að vera fullkomin? Er ég ekki fullkomin ef ég er í stærð 44? Er ekki nóg að ég standi mig eins og hetja í því sem ég er að gera? Er það á

einhvern hátt marklaust ef ég hreyfi mig ekki nógu mikið og borða aðeins meira og óhollara en svo margir aðrir? Hvað ef að mér líður vel í stærð 44? Hvað ef að ég er bara ekki gerð fyrir þessar Barbí-stærðir? Persónulega stenst ég ekki freistinguna að vera eins og allir aðrir, ég finn sjálf fyrir því að mér finnst ég „þurfa“ að vera eins og allir aðrir og vera helst í stærð 34 til þess að geta verið falleg. En ég þarf ekki að vera það, ég þarf ekki að vera með Barbí-útlit og Barbí-líkama til þess að vera virkilega falleg. Ég spurði strák sem er með mér í skóla: „Hvernig vilt þú hafa stelpur?.“ Hann horfði á mig og spurði hvort ég væri virkilega að spyrja, honum fannst asnalegt af mér að spyrja hvernig hann vildi hafa stelpur. Hann sagði mér að svo lengi sem að stelpan væri með góðan persónuleika þá væri hann í góðum málum. Ég stóð þarna og horfði á hann og hugsaði að það væri sjaldgæft að rekast á svona stráka og það segir okkur bara að samfélagið er ekki að standa sig. Öll fatamódel eru í „stærð núll.“ Við erum samfélagið, breytum hugsunum okkar, hættum þessum fordómum og tökum fólki bara eins og það er og hættum að setja pressu á aðra. Við viljum ekki að börn framtíðarinnar verði alltaf stígandi á vigtina til að athuga hvort að þyngdin sé í lagi, það er ekki það sem við viljum, er það?

Krafan um fullkomnleikaHöfundur: Hildur Dögg Guðlaugsdóttir

ásprent

Page 22: Muninn vorblað 2013

1. sæti í smásagnakeppni Munins

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

Á vorönn stóð ritstjórn Munins fyrir smásagnakeppni. Dómnefnd var skipuð íslenskukennurunum Sigríði Steinbjörnsdóttur, Valdimar Gunnarssyni og Arnari Má Arngrímssyni.

Úrslitin voru sem hér segir:1. sæti: Dagbjört Katrín Jónsdóttir „Hvar er ég?“

2. sæti: Sigrún María Óskarsdóttir- „Ævintýri í öðru veldi“3. sæti: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir- „Litla hafmeyjan“

Ritstjórn óskar þeim innilega til hamingju með sigurinn. Sögurnar má finna hér fyrir neðan og aftar í blaðinu.

Hvar er ég?

Hér er enginn sem ég þekki. Fullt af eldra fólki. Ég sé að einn er að gefa mér auga, best að drífa sig að líta eitthvað annað, mér líst ekki á hann. Fæ mer annan sopa af ísköldum bjór í alltof stóru glasi.

Ég skildi við stelpurnar áðan. Ég nennti ekki að dröslast með þær lengur. Nú hálfsé ég eftir þeim, svona áberandi ein og leitandi að einhverju. Það var Spánverji síðustu helgi sem sagði mér að ég þyrfti að hætta að vera svona leitandi. Hann var ekkert sætur. Fertugur og giftur, ég fékk að sjá hringinn. En það var langt liðið á kvöldið og hann talaði svo fína útlensku. Ég hef alltaf verið veik fyrir svoleiðis.

Í kvöld vil ég ævintýri. Þetta verður gott kvöld. Ég fæ mér stóran sopa. Svo brosi ég og reyni að vera það sem að ég held að sé aðlaðandi á svipinn. Ég horfi djörf yfir hópinn. Ég vil virðast næstum hrokafull, rétti úr bakinu og set stút á munninn. Ég er gella. Hér er ég ekki að leita að neinu, ég þarf þess ekki.

Ég horfi á fólkið án þess að sýna því of mikinn áhuga. Ég stend rólega upp. Ég ætla á klósettið að spegla mig. Á leiðinni horfi ég munúðarfull í augun á öllum sem ég mæti.Í speglinum þykist ég ekki sjá misfellurnar í húðinni heldur ýfi hárið upp og reyni að ýta augnhárunum upp líka. Ég laga pilsið og dreg inn magann. Ég er sæt í kvöld.

Við barinn sé ég hóp af strákum og einn sætan. Þar eru líka einhverjar stelpur en greinilega of fáar fyrir þá. Þessi sæti virðist ekki halla sér sérstaklega mikið að neinni þeirra. Ég sný mér annað og teyga bjórinn sem var það ódýrasta á barnum. Ég geng dillandi að hópnum, geri mig sæta á svipinn og spyr glaðlega hvort að þetta sæti sé laust. Flest taka

þau mér ágætlega og sá sæti brosir til mín. Lausa sætið er við hliðina á honum. Ég er hress og skemmtileg. Hann er líka ágætur svona nálægt, sem er gott. Ég leik við hann með augunum.

Annar félagi hans fer líka að spjalla. Hann er áhugasamur um mig. Ég er eftirsóknarverð. En síðan stendur félaginn upp og ætlar annað. Ég spyr hann hvert og hvort hann vilji ekki vera lengur, mér finnst gott að hafa athyglina hans. Félaginn vill fá númerið mitt. Ég reyni að sýnast ekki upp með mér heldur kærulaus og köld. Ég segi honum númerið og við brosum. Hann er ekki sætur, og ég býst ekki við að ég yrði skotin í honum, en síminn minn er líka týndur.

Þegar félaginn er farinn sný ég mér að sæta, ánægð með þetta hjá mér. Hann lítur ekki á mig. Hann sem var svo daðrandi fyrir augnabliki síðan. Hann talar við stelpuna við hliðiná sér. Hann er að refsa mér. Ég spyr hann glettnislega: Hey, ertu hættur að tala? Ég er viss um að hann neiti og sjái að sér.

Hann snýr sér hratt að mér og segir jamm. Svo snýr hann sér aftur að fólkinu og þykist skemmta sér ofboðslega. Hann hlær hátt með stelpunni. Ég horfi á og finn hvernig ég minnka í sætinu. Ég er útundan. Ég sit í miðjum hóp af fólki sem vill mig ekki. Ég er augljóslega hunsuð og sé ekki hvernig ég ætti að geta bætt úr því. Ég lít snöggt á útstæðan magann og óþægilegu sokkabuxurnar. Feita. Ég fæ mér annan sopa af bjórnum. Hann er vondur.

Hér get ég ekki setið lengur. Það hefur enginn áhuga á mér. Hér á ég enga vini. Ég stend upp og reyni að líta út fyrir að ég hafi ekki verið niðurlægð og að mér hafi ekki verið hafnað. Eins og það sé einmitt fólk þarna úti sem bíði eftir mér., 20

1. sæti í smásagnakeppni Munins

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

Á vorönn stóð ritstjórn Munins fyrir smásagnakeppni. Dómnefnd var skipuð íslenskukennurunum Sigríði Steinbjörnsdóttur, Valdimar Gunnarssyni og Arnari Má Arngrímssyni.

Úrslitin voru sem hér segir:1. sæti: Dagbjört Katrín Jónsdóttir „Hvar er ég?“

2. sæti: Sigrún María Óskarsdóttir- „Ævintýri í öðru veldi“3. sæti: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir- „Litla hafmeyjan“

Ritstjórn óskar þeim innilega til hamingju með sigurinn. Sögurnar má finna hér fyrir neðan og aftar í blaðinu.

Hvar er ég?

Hér er enginn sem ég þekki. Fullt af eldra fólki. Ég sé að einn er að gefa mér auga, best að drífa sig að líta eitthvað annað, mér líst ekki á hann. Fæ mer annan sopa af ísköldum bjór í alltof stóru glasi.

Ég skildi við stelpurnar áðan. Ég nennti ekki að dröslast með þær lengur. Nú hálfsé ég eftir þeim, svona áberandi ein og leitandi að einhverju. Það var Spánverji síðustu helgi sem sagði mér að ég þyrfti að hætta að vera svona leitandi. Hann var ekkert sætur. Fertugur og giftur, ég fékk að sjá hringinn. En það var langt liðið á kvöldið og hann talaði svo fína útlensku. Ég hef alltaf verið veik fyrir svoleiðis.

Í kvöld vil ég ævintýri. Þetta verður gott kvöld. Ég fæ mér stóran sopa. Svo brosi ég og reyni að vera það sem að ég held að sé aðlaðandi á svipinn. Ég horfi djörf yfir hópinn. Ég vil virðast næstum hrokafull, rétti úr bakinu og set stút á munninn. Ég er gella. Hér er ég ekki að leita að neinu, ég þarf þess ekki.

Ég horfi á fólkið án þess að sýna því of mikinn áhuga. Ég stend rólega upp. Ég ætla á klósettið að spegla mig. Á leiðinni horfi ég munúðarfull í augun á öllum sem ég mæti.Í speglinum þykist ég ekki sjá misfellurnar í húðinni heldur ýfi hárið upp og reyni að ýta augnhárunum upp líka. Ég laga pilsið og dreg inn magann. Ég er sæt í kvöld.

Við barinn sé ég hóp af strákum og einn sætan. Þar eru líka einhverjar stelpur en greinilega of fáar fyrir þá. Þessi sæti virðist ekki halla sér sérstaklega mikið að neinni þeirra. Ég sný mér annað og teyga bjórinn sem var það ódýrasta á barnum. Ég geng dillandi að hópnum, geri mig sæta á svipinn og spyr glaðlega hvort að þetta sæti sé laust. Flest taka

þau mér ágætlega og sá sæti brosir til mín. Lausa sætið er við hliðina á honum. Ég er hress og skemmtileg. Hann er líka ágætur svona nálægt, sem er gott. Ég leik við hann með augunum.

Annar félagi hans fer líka að spjalla. Hann er áhugasamur um mig. Ég er eftirsóknarverð. En síðan stendur félaginn upp og ætlar annað. Ég spyr hann hvert og hvort hann vilji ekki vera lengur, mér finnst gott að hafa athyglina hans. Félaginn vill fá númerið mitt. Ég reyni að sýnast ekki upp með mér heldur kærulaus og köld. Ég segi honum númerið og við brosum. Hann er ekki sætur, og ég býst ekki við að ég yrði skotin í honum, en síminn minn er líka týndur.

Þegar félaginn er farinn sný ég mér að sæta, ánægð með þetta hjá mér. Hann lítur ekki á mig. Hann sem var svo daðrandi fyrir augnabliki síðan. Hann talar við stelpuna við hliðiná sér. Hann er að refsa mér. Ég spyr hann glettnislega: Hey, ertu hættur að tala? Ég er viss um að hann neiti og sjái að sér.

Hann snýr sér hratt að mér og segir jamm. Svo snýr hann sér aftur að fólkinu og þykist skemmta sér ofboðslega. Hann hlær hátt með stelpunni. Ég horfi á og finn hvernig ég minnka í sætinu. Ég er útundan. Ég sit í miðjum hóp af fólki sem vill mig ekki. Ég er augljóslega hunsuð og sé ekki hvernig ég ætti að geta bætt úr því. Ég lít snöggt á útstæðan magann og óþægilegu sokkabuxurnar. Feita. Ég fæ mér annan sopa af bjórnum. Hann er vondur.

Hér get ég ekki setið lengur. Það hefur enginn áhuga á mér. Hér á ég enga vini. Ég stend upp og reyni að líta út fyrir að ég hafi ekki verið niðurlægð og að mér hafi ekki verið hafnað. Eins og það sé einmitt fólk þarna úti sem bíði eftir mér.,

Page 23: Muninn vorblað 2013

1. sæti í smásagnakeppni Munins

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

Á vorönn stóð ritstjórn Munins fyrir smásagnakeppni. Dómnefnd var skipuð íslenskukennurunum Sigríði Steinbjörnsdóttur, Valdimar Gunnarssyni og Arnari Má Arngrímssyni.

Úrslitin voru sem hér segir:1. sæti: Dagbjört Katrín Jónsdóttir „Hvar er ég?“

2. sæti: Sigrún María Óskarsdóttir- „Ævintýri í öðru veldi“3. sæti: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir- „Litla hafmeyjan“

Ritstjórn óskar þeim innilega til hamingju með sigurinn. Sögurnar má finna hér fyrir neðan og aftar í blaðinu.

Hvar er ég?

Hér er enginn sem ég þekki. Fullt af eldra fólki. Ég sé að einn er að gefa mér auga, best að drífa sig að líta eitthvað annað, mér líst ekki á hann. Fæ mer annan sopa af ísköldum bjór í alltof stóru glasi.

Ég skildi við stelpurnar áðan. Ég nennti ekki að dröslast með þær lengur. Nú hálfsé ég eftir þeim, svona áberandi ein og leitandi að einhverju. Það var Spánverji síðustu helgi sem sagði mér að ég þyrfti að hætta að vera svona leitandi. Hann var ekkert sætur. Fertugur og giftur, ég fékk að sjá hringinn. En það var langt liðið á kvöldið og hann talaði svo fína útlensku. Ég hef alltaf verið veik fyrir svoleiðis.

Í kvöld vil ég ævintýri. Þetta verður gott kvöld. Ég fæ mér stóran sopa. Svo brosi ég og reyni að vera það sem að ég held að sé aðlaðandi á svipinn. Ég horfi djörf yfir hópinn. Ég vil virðast næstum hrokafull, rétti úr bakinu og set stút á munninn. Ég er gella. Hér er ég ekki að leita að neinu, ég þarf þess ekki.

Ég horfi á fólkið án þess að sýna því of mikinn áhuga. Ég stend rólega upp. Ég ætla á klósettið að spegla mig. Á leiðinni horfi ég munúðarfull í augun á öllum sem ég mæti.Í speglinum þykist ég ekki sjá misfellurnar í húðinni heldur ýfi hárið upp og reyni að ýta augnhárunum upp líka. Ég laga pilsið og dreg inn magann. Ég er sæt í kvöld.

Við barinn sé ég hóp af strákum og einn sætan. Þar eru líka einhverjar stelpur en greinilega of fáar fyrir þá. Þessi sæti virðist ekki halla sér sérstaklega mikið að neinni þeirra. Ég sný mér annað og teyga bjórinn sem var það ódýrasta á barnum. Ég geng dillandi að hópnum, geri mig sæta á svipinn og spyr glaðlega hvort að þetta sæti sé laust. Flest taka

þau mér ágætlega og sá sæti brosir til mín. Lausa sætið er við hliðina á honum. Ég er hress og skemmtileg. Hann er líka ágætur svona nálægt, sem er gott. Ég leik við hann með augunum.

Annar félagi hans fer líka að spjalla. Hann er áhugasamur um mig. Ég er eftirsóknarverð. En síðan stendur félaginn upp og ætlar annað. Ég spyr hann hvert og hvort hann vilji ekki vera lengur, mér finnst gott að hafa athyglina hans. Félaginn vill fá númerið mitt. Ég reyni að sýnast ekki upp með mér heldur kærulaus og köld. Ég segi honum númerið og við brosum. Hann er ekki sætur, og ég býst ekki við að ég yrði skotin í honum, en síminn minn er líka týndur.

Þegar félaginn er farinn sný ég mér að sæta, ánægð með þetta hjá mér. Hann lítur ekki á mig. Hann sem var svo daðrandi fyrir augnabliki síðan. Hann talar við stelpuna við hliðiná sér. Hann er að refsa mér. Ég spyr hann glettnislega: Hey, ertu hættur að tala? Ég er viss um að hann neiti og sjái að sér.

Hann snýr sér hratt að mér og segir jamm. Svo snýr hann sér aftur að fólkinu og þykist skemmta sér ofboðslega. Hann hlær hátt með stelpunni. Ég horfi á og finn hvernig ég minnka í sætinu. Ég er útundan. Ég sit í miðjum hóp af fólki sem vill mig ekki. Ég er augljóslega hunsuð og sé ekki hvernig ég ætti að geta bætt úr því. Ég lít snöggt á útstæðan magann og óþægilegu sokkabuxurnar. Feita. Ég fæ mér annan sopa af bjórnum. Hann er vondur.

Hér get ég ekki setið lengur. Það hefur enginn áhuga á mér. Hér á ég enga vini. Ég stend upp og reyni að líta út fyrir að ég hafi ekki verið niðurlægð og að mér hafi ekki verið hafnað. Eins og það sé einmitt fólk þarna úti sem bíði eftir mér., 20

1. sæti í smásagnakeppni Munins

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

Á vorönn stóð ritstjórn Munins fyrir smásagnakeppni. Dómnefnd var skipuð íslenskukennurunum Sigríði Steinbjörnsdóttur, Valdimar Gunnarssyni og Arnari Má Arngrímssyni.

Úrslitin voru sem hér segir:1. sæti: Dagbjört Katrín Jónsdóttir „Hvar er ég?“

2. sæti: Sigrún María Óskarsdóttir- „Ævintýri í öðru veldi“3. sæti: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir- „Litla hafmeyjan“

Ritstjórn óskar þeim innilega til hamingju með sigurinn. Sögurnar má finna hér fyrir neðan og aftar í blaðinu.

Hvar er ég?

Hér er enginn sem ég þekki. Fullt af eldra fólki. Ég sé að einn er að gefa mér auga, best að drífa sig að líta eitthvað annað, mér líst ekki á hann. Fæ mer annan sopa af ísköldum bjór í alltof stóru glasi.

Ég skildi við stelpurnar áðan. Ég nennti ekki að dröslast með þær lengur. Nú hálfsé ég eftir þeim, svona áberandi ein og leitandi að einhverju. Það var Spánverji síðustu helgi sem sagði mér að ég þyrfti að hætta að vera svona leitandi. Hann var ekkert sætur. Fertugur og giftur, ég fékk að sjá hringinn. En það var langt liðið á kvöldið og hann talaði svo fína útlensku. Ég hef alltaf verið veik fyrir svoleiðis.

Í kvöld vil ég ævintýri. Þetta verður gott kvöld. Ég fæ mér stóran sopa. Svo brosi ég og reyni að vera það sem að ég held að sé aðlaðandi á svipinn. Ég horfi djörf yfir hópinn. Ég vil virðast næstum hrokafull, rétti úr bakinu og set stút á munninn. Ég er gella. Hér er ég ekki að leita að neinu, ég þarf þess ekki.

Ég horfi á fólkið án þess að sýna því of mikinn áhuga. Ég stend rólega upp. Ég ætla á klósettið að spegla mig. Á leiðinni horfi ég munúðarfull í augun á öllum sem ég mæti.Í speglinum þykist ég ekki sjá misfellurnar í húðinni heldur ýfi hárið upp og reyni að ýta augnhárunum upp líka. Ég laga pilsið og dreg inn magann. Ég er sæt í kvöld.

Við barinn sé ég hóp af strákum og einn sætan. Þar eru líka einhverjar stelpur en greinilega of fáar fyrir þá. Þessi sæti virðist ekki halla sér sérstaklega mikið að neinni þeirra. Ég sný mér annað og teyga bjórinn sem var það ódýrasta á barnum. Ég geng dillandi að hópnum, geri mig sæta á svipinn og spyr glaðlega hvort að þetta sæti sé laust. Flest taka

þau mér ágætlega og sá sæti brosir til mín. Lausa sætið er við hliðina á honum. Ég er hress og skemmtileg. Hann er líka ágætur svona nálægt, sem er gott. Ég leik við hann með augunum.

Annar félagi hans fer líka að spjalla. Hann er áhugasamur um mig. Ég er eftirsóknarverð. En síðan stendur félaginn upp og ætlar annað. Ég spyr hann hvert og hvort hann vilji ekki vera lengur, mér finnst gott að hafa athyglina hans. Félaginn vill fá númerið mitt. Ég reyni að sýnast ekki upp með mér heldur kærulaus og köld. Ég segi honum númerið og við brosum. Hann er ekki sætur, og ég býst ekki við að ég yrði skotin í honum, en síminn minn er líka týndur.

Þegar félaginn er farinn sný ég mér að sæta, ánægð með þetta hjá mér. Hann lítur ekki á mig. Hann sem var svo daðrandi fyrir augnabliki síðan. Hann talar við stelpuna við hliðiná sér. Hann er að refsa mér. Ég spyr hann glettnislega: Hey, ertu hættur að tala? Ég er viss um að hann neiti og sjái að sér.

Hann snýr sér hratt að mér og segir jamm. Svo snýr hann sér aftur að fólkinu og þykist skemmta sér ofboðslega. Hann hlær hátt með stelpunni. Ég horfi á og finn hvernig ég minnka í sætinu. Ég er útundan. Ég sit í miðjum hóp af fólki sem vill mig ekki. Ég er augljóslega hunsuð og sé ekki hvernig ég ætti að geta bætt úr því. Ég lít snöggt á útstæðan magann og óþægilegu sokkabuxurnar. Feita. Ég fæ mér annan sopa af bjórnum. Hann er vondur.

Hér get ég ekki setið lengur. Það hefur enginn áhuga á mér. Hér á ég enga vini. Ég stend upp og reyni að líta út fyrir að ég hafi ekki verið niðurlægð og að mér hafi ekki verið hafnað. Eins og það sé einmitt fólk þarna úti sem bíði eftir mér.,

Page 24: Muninn vorblað 2013

Einn örlagaríkan vinnudag minn í sumar rakst ég á grein um ferð sem átti að fara alla leið til Afríku. Stór appelsínugulur hertrukkur sem flytja átti 17 manns frá Reykjavík til Höfðaborgar, syðst í Afríku. Ég gat varla ráðið mér fyrir spenningi og ævintýraþráin var næstum því búin að drepa mig þegar ég rak augun í brottfarardaginn: 9. janúar 2013. Fyrsta dag í prófatíðinni á seinasta árinu mínu í Menntaskólanum. Þetta tækifæri myndi mér aldrei aftur bjóðast svo nú varð að vega og meta. Halda áfram að berjast við uppstaflaða heimavinnu í skammdeginu og hugsa til þeirra 17 heppnu í trukknum? Eða útskrifast úr MA ári seinna og upplifa ævintýri lífsins? Nei ó nei, svona gat ég ekki látið framhjá mér fara, ég varð að komast til Afríku! Að sannfæra mömmu tók stuttan tíma því flestir í fjölskyldunni glíma líka við álíka ævintýraþrá, kærastinn varð fúll fyrst en hugsaði sér að geta beðið eftir mér, og skólinn, hann var algjört aukaatriði. Hann var það allavega þar til ég fékk þær fréttir frá Herdísi námsráðgjafa að erfiðisvinna síðustu ára hefði borgað sig. Því með aðeins meiri erfiðisvinnu, og auka íþróttatímum í

formi skólasunds á hverjum EINASTA föstudagsmorgni, myndi ég ná að klára alla áfangana fyrir brottför og útskrifast á tilsettum tíma. Auðvitað enn í Afríku þá, en það er áfanginn sjálfur sem skiptir máli, ekki húfan. Þann 9. janúar hófst svo erfiðasta en besta ferðalagið hingað til. Fyrst keyrðum við til Seyðisfjarðar í Norrænuna, sigldum þaðan til Færeyja og Danmerkur. Síðan keyrðum við niður til Þýskalands yfir til Frakklands og loks Spánar. Frá Spáni tókum við ferju yfir til Marokkó sem markaði alvöru upphaf ferðalagsins, og þvílíkt menningarsjokk! Eftir tvær ískaldar vikur á geysihraða niður Evrópu með örfáum stoppum á bensínstöðvum og ódýrum hostelum var Marokkó allt annar heimur. Göturnar í Marokkó iða af lífi. Þar er varla þverfótað fyrir teppum og allskonar hannyrðum til sölu, kryddi, lifandi búfénaði, götumat og öllu milli himins og jarðar. Við stoppuðum ekki lengi í Marokkó en samt nógu lengi til að drekka fullt af þjóðardrykk Marokkóbúa, fersku myntutei, slaka aðeins á á ströndinni og fá Henna-tattoo á hendurnar. Hápunktur Marokkó var svo algjörlega í Tan Tan, síðasta bænum fyrir hina gríðarmiklu

Sahara, þegar ég ákvað að taka þessa æðislegu upplifun skrefinu lengra og rakaði af mér hárið. Afríka er alveg mögnuð og hún er mjög fjölbreytileg heimsálfa. Það eru svo margir sem líta á Afríku sem bara eitt land, sem hún er svo alls ekki. Í fyrstu Afríkulöndunum sem við komum til; Marokkó og Máritaníu, bjuggu mestmegnis múslimar. Þar huldu konurnar sig með slæðum og oft á dag heyrðist hátt í kallkerfum bæjarins að núna væri tími til að biðja til Allah. Eftir því sem við fórum sunnar því ,,afrískara” varð allt. Senegal var fyrsta landið með þessu afríska sem allir þekkja; litrík föt, söngur, dans, brosandi þjóð og allt morandi í litlum krökkum. Síðan varð þetta bara enn litríka og fólkið enn vinalegra. Guinea er sérstök út af fyrir sig því þar ríkir svo ofsalega mikil fátækt að það var erfiðisverk að finna rafmagn og rennandi vatn nokkursstaðar í landinu. Meira að segja í Conakry, höfuðborginni, þurfti maður út í brunn í bakgarðinum til að sækja vatn. Fólkið þar var samt sem áður rosalega vinalegt, opnaði heimili sín hiklaust fyrir manni og bauð upp á það afarlitla sem það átti.

Höfundur: Johanna Flensborg Madsen

22

Einn örlagaríkan vinnudag minn í sumar rakst ég á grein um ferð sem átti að fara alla leið til Afríku. Stór appelsínugulur hertrukkur sem flytja átti 17 manns frá Reykjavík til Höfðaborgar, syðst í Afríku. Ég gat varla ráðið mér fyrir spenningi og ævintýraþráin var næstum því búin að drepa mig þegar ég rak augun í brottfarardaginn: 9. janúar 2013. Fyrsta dag í prófatíðinni á seinasta árinu mínu í Menntaskólanum. Þetta tækifæri myndi mér aldrei aftur bjóðast svo nú varð að vega og meta. Halda áfram að berjast við uppstaflaða heimavinnu í skammdeginu og hugsa til þeirra 17 heppnu í trukknum? Eða útskrifast úr MA ári seinna og upplifa ævintýri lífsins? Nei ó nei, svona gat ég ekki látið framhjá mér fara, ég varð að komast til Afríku! Að sannfæra mömmu tók stuttan tíma því flestir í fjölskyldunni glíma líka við álíka ævintýraþrá, kærastinn varð fúll fyrst en hugsaði sér að geta beðið eftir mér, og skólinn, hann var algjört aukaatriði. Hann var það allavega þar til ég fékk þær fréttir frá Herdísi námsráðgjafa að erfiðisvinna síðustu ára hefði borgað sig. Því með aðeins meiri erfiðisvinnu, og auka íþróttatímum í

formi skólasunds á hverjum EINASTA föstudagsmorgni, myndi ég ná að klára alla áfangana fyrir brottför og útskrifast á tilsettum tíma. Auðvitað enn í Afríku þá, en það er áfanginn sjálfur sem skiptir máli, ekki húfan. Þann 9. janúar hófst svo erfiðasta en besta ferðalagið hingað til. Fyrst keyrðum við til Seyðisfjarðar í Norrænuna, sigldum þaðan til Færeyja og Danmerkur. Síðan keyrðum við niður til Þýskalands yfir til Frakklands og loks Spánar. Frá Spáni tókum við ferju yfir til Marokkó sem markaði alvöru upphaf ferðalagsins, og þvílíkt menningarsjokk! Eftir tvær ískaldar vikur á geysihraða niður Evrópu með örfáum stoppum á bensínstöðvum og ódýrum hostelum var Marokkó allt annar heimur. Göturnar í Marokkó iða af lífi. Þar er varla þverfótað fyrir teppum og allskonar hannyrðum til sölu, kryddi, lifandi búfénaði, götumat og öllu milli himins og jarðar. Við stoppuðum ekki lengi í Marokkó en samt nógu lengi til að drekka fullt af þjóðardrykk Marokkóbúa, fersku myntutei, slaka aðeins á á ströndinni og fá Henna-tattoo á hendurnar. Hápunktur Marokkó var svo algjörlega í Tan Tan, síðasta bænum fyrir hina gríðarmiklu

Sahara, þegar ég ákvað að taka þessa æðislegu upplifun skrefinu lengra og rakaði af mér hárið. Afríka er alveg mögnuð og hún er mjög fjölbreytileg heimsálfa. Það eru svo margir sem líta á Afríku sem bara eitt land, sem hún er svo alls ekki. Í fyrstu Afríkulöndunum sem við komum til; Marokkó og Máritaníu, bjuggu mestmegnis múslimar. Þar huldu konurnar sig með slæðum og oft á dag heyrðist hátt í kallkerfum bæjarins að núna væri tími til að biðja til Allah. Eftir því sem við fórum sunnar því ,,afrískara” varð allt. Senegal var fyrsta landið með þessu afríska sem allir þekkja; litrík föt, söngur, dans, brosandi þjóð og allt morandi í litlum krökkum. Síðan varð þetta bara enn litríka og fólkið enn vinalegra. Guinea er sérstök út af fyrir sig því þar ríkir svo ofsalega mikil fátækt að það var erfiðisverk að finna rafmagn og rennandi vatn nokkursstaðar í landinu. Meira að segja í Conakry, höfuðborginni, þurfti maður út í brunn í bakgarðinum til að sækja vatn. Fólkið þar var samt sem áður rosalega vinalegt, opnaði heimili sín hiklaust fyrir manni og bauð upp á það afarlitla sem það átti.

Höfundur: Johanna Flensborg Madsen

23

Page 25: Muninn vorblað 2013

Einn örlagaríkan vinnudag minn í sumar rakst ég á grein um ferð sem átti að fara alla leið til Afríku. Stór appelsínugulur hertrukkur sem flytja átti 17 manns frá Reykjavík til Höfðaborgar, syðst í Afríku. Ég gat varla ráðið mér fyrir spenningi og ævintýraþráin var næstum því búin að drepa mig þegar ég rak augun í brottfarardaginn: 9. janúar 2013. Fyrsta dag í prófatíðinni á seinasta árinu mínu í Menntaskólanum. Þetta tækifæri myndi mér aldrei aftur bjóðast svo nú varð að vega og meta. Halda áfram að berjast við uppstaflaða heimavinnu í skammdeginu og hugsa til þeirra 17 heppnu í trukknum? Eða útskrifast úr MA ári seinna og upplifa ævintýri lífsins? Nei ó nei, svona gat ég ekki látið framhjá mér fara, ég varð að komast til Afríku! Að sannfæra mömmu tók stuttan tíma því flestir í fjölskyldunni glíma líka við álíka ævintýraþrá, kærastinn varð fúll fyrst en hugsaði sér að geta beðið eftir mér, og skólinn, hann var algjört aukaatriði. Hann var það allavega þar til ég fékk þær fréttir frá Herdísi námsráðgjafa að erfiðisvinna síðustu ára hefði borgað sig. Því með aðeins meiri erfiðisvinnu, og auka íþróttatímum í

formi skólasunds á hverjum EINASTA föstudagsmorgni, myndi ég ná að klára alla áfangana fyrir brottför og útskrifast á tilsettum tíma. Auðvitað enn í Afríku þá, en það er áfanginn sjálfur sem skiptir máli, ekki húfan. Þann 9. janúar hófst svo erfiðasta en besta ferðalagið hingað til. Fyrst keyrðum við til Seyðisfjarðar í Norrænuna, sigldum þaðan til Færeyja og Danmerkur. Síðan keyrðum við niður til Þýskalands yfir til Frakklands og loks Spánar. Frá Spáni tókum við ferju yfir til Marokkó sem markaði alvöru upphaf ferðalagsins, og þvílíkt menningarsjokk! Eftir tvær ískaldar vikur á geysihraða niður Evrópu með örfáum stoppum á bensínstöðvum og ódýrum hostelum var Marokkó allt annar heimur. Göturnar í Marokkó iða af lífi. Þar er varla þverfótað fyrir teppum og allskonar hannyrðum til sölu, kryddi, lifandi búfénaði, götumat og öllu milli himins og jarðar. Við stoppuðum ekki lengi í Marokkó en samt nógu lengi til að drekka fullt af þjóðardrykk Marokkóbúa, fersku myntutei, slaka aðeins á á ströndinni og fá Henna-tattoo á hendurnar. Hápunktur Marokkó var svo algjörlega í Tan Tan, síðasta bænum fyrir hina gríðarmiklu

Sahara, þegar ég ákvað að taka þessa æðislegu upplifun skrefinu lengra og rakaði af mér hárið. Afríka er alveg mögnuð og hún er mjög fjölbreytileg heimsálfa. Það eru svo margir sem líta á Afríku sem bara eitt land, sem hún er svo alls ekki. Í fyrstu Afríkulöndunum sem við komum til; Marokkó og Máritaníu, bjuggu mestmegnis múslimar. Þar huldu konurnar sig með slæðum og oft á dag heyrðist hátt í kallkerfum bæjarins að núna væri tími til að biðja til Allah. Eftir því sem við fórum sunnar því ,,afrískara” varð allt. Senegal var fyrsta landið með þessu afríska sem allir þekkja; litrík föt, söngur, dans, brosandi þjóð og allt morandi í litlum krökkum. Síðan varð þetta bara enn litríka og fólkið enn vinalegra. Guinea er sérstök út af fyrir sig því þar ríkir svo ofsalega mikil fátækt að það var erfiðisverk að finna rafmagn og rennandi vatn nokkursstaðar í landinu. Meira að segja í Conakry, höfuðborginni, þurfti maður út í brunn í bakgarðinum til að sækja vatn. Fólkið þar var samt sem áður rosalega vinalegt, opnaði heimili sín hiklaust fyrir manni og bauð upp á það afarlitla sem það átti.

Höfundur: Johanna Flensborg Madsen

22

Einn örlagaríkan vinnudag minn í sumar rakst ég á grein um ferð sem átti að fara alla leið til Afríku. Stór appelsínugulur hertrukkur sem flytja átti 17 manns frá Reykjavík til Höfðaborgar, syðst í Afríku. Ég gat varla ráðið mér fyrir spenningi og ævintýraþráin var næstum því búin að drepa mig þegar ég rak augun í brottfarardaginn: 9. janúar 2013. Fyrsta dag í prófatíðinni á seinasta árinu mínu í Menntaskólanum. Þetta tækifæri myndi mér aldrei aftur bjóðast svo nú varð að vega og meta. Halda áfram að berjast við uppstaflaða heimavinnu í skammdeginu og hugsa til þeirra 17 heppnu í trukknum? Eða útskrifast úr MA ári seinna og upplifa ævintýri lífsins? Nei ó nei, svona gat ég ekki látið framhjá mér fara, ég varð að komast til Afríku! Að sannfæra mömmu tók stuttan tíma því flestir í fjölskyldunni glíma líka við álíka ævintýraþrá, kærastinn varð fúll fyrst en hugsaði sér að geta beðið eftir mér, og skólinn, hann var algjört aukaatriði. Hann var það allavega þar til ég fékk þær fréttir frá Herdísi námsráðgjafa að erfiðisvinna síðustu ára hefði borgað sig. Því með aðeins meiri erfiðisvinnu, og auka íþróttatímum í

formi skólasunds á hverjum EINASTA föstudagsmorgni, myndi ég ná að klára alla áfangana fyrir brottför og útskrifast á tilsettum tíma. Auðvitað enn í Afríku þá, en það er áfanginn sjálfur sem skiptir máli, ekki húfan. Þann 9. janúar hófst svo erfiðasta en besta ferðalagið hingað til. Fyrst keyrðum við til Seyðisfjarðar í Norrænuna, sigldum þaðan til Færeyja og Danmerkur. Síðan keyrðum við niður til Þýskalands yfir til Frakklands og loks Spánar. Frá Spáni tókum við ferju yfir til Marokkó sem markaði alvöru upphaf ferðalagsins, og þvílíkt menningarsjokk! Eftir tvær ískaldar vikur á geysihraða niður Evrópu með örfáum stoppum á bensínstöðvum og ódýrum hostelum var Marokkó allt annar heimur. Göturnar í Marokkó iða af lífi. Þar er varla þverfótað fyrir teppum og allskonar hannyrðum til sölu, kryddi, lifandi búfénaði, götumat og öllu milli himins og jarðar. Við stoppuðum ekki lengi í Marokkó en samt nógu lengi til að drekka fullt af þjóðardrykk Marokkóbúa, fersku myntutei, slaka aðeins á á ströndinni og fá Henna-tattoo á hendurnar. Hápunktur Marokkó var svo algjörlega í Tan Tan, síðasta bænum fyrir hina gríðarmiklu

Sahara, þegar ég ákvað að taka þessa æðislegu upplifun skrefinu lengra og rakaði af mér hárið. Afríka er alveg mögnuð og hún er mjög fjölbreytileg heimsálfa. Það eru svo margir sem líta á Afríku sem bara eitt land, sem hún er svo alls ekki. Í fyrstu Afríkulöndunum sem við komum til; Marokkó og Máritaníu, bjuggu mestmegnis múslimar. Þar huldu konurnar sig með slæðum og oft á dag heyrðist hátt í kallkerfum bæjarins að núna væri tími til að biðja til Allah. Eftir því sem við fórum sunnar því ,,afrískara” varð allt. Senegal var fyrsta landið með þessu afríska sem allir þekkja; litrík föt, söngur, dans, brosandi þjóð og allt morandi í litlum krökkum. Síðan varð þetta bara enn litríka og fólkið enn vinalegra. Guinea er sérstök út af fyrir sig því þar ríkir svo ofsalega mikil fátækt að það var erfiðisverk að finna rafmagn og rennandi vatn nokkursstaðar í landinu. Meira að segja í Conakry, höfuðborginni, þurfti maður út í brunn í bakgarðinum til að sækja vatn. Fólkið þar var samt sem áður rosalega vinalegt, opnaði heimili sín hiklaust fyrir manni og bauð upp á það afarlitla sem það átti.

Höfundur: Johanna Flensborg Madsen

23

Page 26: Muninn vorblað 2013

Undir sólinni í Sahara eyðimörkinni.

Eftir Guineu var það svo Côte d’Ivoire eða Fílabeinsströndin sem er alveg magnað land. Þar er meirihluti landslagsins regnskógar og rakinn í loftinu er svo mikill að ef maður fer í sturtu þornar maður ekki fyrr en eftir marga, marga klukkutíma. Svo alltaf um fjögur eða fimm leytið á daginn þurftum við að stoppa bílinn og hlaupa í skjól fyrir síðdegisskúrinn, og skúr var það! Eftir vatnsleysið í Guineu bætti Fílabeinsströndin það algjörlega upp og við tókum skúrunum fagnandi með sápuna tilbúna! Við stoppuðum þó stutt á Fílabeinsströndinni því eftir það kom paradísarlandið sjálft, Ghana. Í Ghana er töluð enska, með rosalegum hreim og oft á tíðum óskiljanleg, en enska er það. Það auðveldar manni alveg þvílíkt en á sama tíma gerir þetta það að rosalegu ferðamannalandi, sem að mínu mati er ókostur. Við brunuðum yfir landamæri Ghana og beint á stað við ströndina þar sem við eyddum nokkrum dögum í algjörri paradís. Þar voru rosalega fáir ferðamenn og við áttum ströndina næstum því útaf fyrir okkur. Kaldur bjór, steikjandi hiti og hressandi sjósund, lúxus sem við áttum alveg skilið eftir alla keyrsluna. Það var svo þar, á paradísarströndinni, þegar næstum þrír mánuðir voru liðnir síðan ég kvaddi eyjuna góðu að mér bárust sorgarfréttir. Þær fréttir að einn fjölskyldumeðlimur minn á Íslandi væri mjög veikur. Svo í lok mars hófst annað ferðalag fyrir mig og það var ferðalagið aftur til Íslands. Ég kvaddi paradísarstrendur Ghana, 45 gráðu hitann og „fjölskylduna mína“

í trukknum með sorg og trega og hélt heim á leið, sem var mun erfiðara en ég bjóst við. Á rúmum sólarhring komst ég heim og við tók ekkert auðveldara, ískuldi, veikindi og alveg þvílíkt menningarsjokk að koma aftur í siðmenninguna! Í Afríku gistum við oftast á tjaldstæðum. Það kom þó fyrir að við tjölduðum einhversstaðar úti í náttúrunni ef það voru engin tjaldstæði nálægt. Það var útaf fyrir sig stór upplifun á þessu ferðalagi. Það að vera eiginlega „heimilislaus“. Búa bara í trukknum, með ekkert klósett, enga sturtu og ekki neitt. Við gistum oft úti í óbyggðum margar nætur í röð svo ég var orðin ansi góð í að sirka út góða klósett-runna og við vorum með marga pakka af “baby wipes” til að halda höndunum hreinum. Hvað sturtur varðar, þá var það algjör lúxus í þau fáu skipti sem við komumst í eina slíka. Maður getur ekki alveg ímyndað sér heima á Íslandi hvernig það er að sjá ekki sjálfa sig í spegli margar vikur í senn eða að vera alltaf í sandölum svo tærnar á manni verða svo skítugar að maður þekkir vart sínar eigin frá annarra lengur. Mér fannst þessi lífsreynsla vera þó öll til hins betra, hún virkilega vakti mig til lífsins og kenndi mér að meta hvað ég hef það gott heima á Íslandi. Í Afríku eru margar milljónir manna sem hafa kannski aldrei litið í spegil eða séð mynd af sér. Fólk sem hefur ekki hugmynd um hvernig það sjálft lítur út. Fólk sem hefur aldrei haft rafmagn eða rennandi vatn og hafa aldrei pantað sér pizzu eða skriðið upp í

tandurhreint, pöddulaust rúm. Hvað þá farið í sumarfrí eða haft kost á því að ferðast um heiminn eins og ég. Ég vaknaði næstum því á nýjum stað á hverjum morgni og upplifði og sá meira á þessum ferðlagi en maður getur látið sig dreyma um. Heimþráin sem kom fyrst í köldu Evrópu vék fljótlega úr hjartanu fyrir öllu því spennandi sem beið mín þegar sólin kom upp. Svo eftir langa og erfiða daga af því að sitja í trukknum og halda dauðahaldi í hvað sem maður gat, því afrískir vegir eru ekki þeir bestu, þá stoppuðum við einhversstaðar. Hvort sem það var í sandöldum í stjörnubjartri Sahara, í þjóðgarði í Mauritaniu með hermenn sem tjaldstæðaverði til að reka burt villisvín, eða á góðu tjaldstæði í Senegal eða Ghana með ölduniðinn sem vögguvísu. Þá setti ég upp tjaldið mitt, skreið inn í svefnpokann með góða bók og var þá komin heim. Svefn var engan veginn vandamálið í þessari ferð. Þó að ég sitji núna með tárin í augunum, hálf frosin heima á Íslandi, þá er hjarta mitt alfarið enn í Afríku. Þegar uppi er staðið er ég sú sem sit heima hugsandi til þeirra í trukknum, sem halda víst ótrauð áfram þó týnst hafi úr hópnum. Eins og staðan er núna er hlutverk mitt heima á Íslandi. En ég er samt handviss um það að hvenær sem ævintýraþráin kemur aftur yfir mig þá verður Afríka ennþá á sama stað. Með allt sitt yndislega fólk, frábæra menningu og öll þau spennandi ævintýri sem ég á enn eftir að upplifa.

Undir sólinni í Sahara eyðimörkinni.

Eftir Guineu var það svo Côte d’Ivoire eða Fílabeinsströndin sem er alveg magnað land. Þar er meirihluti landslagsins regnskógar og rakinn í loftinu er svo mikill að ef maður fer í sturtu þornar maður ekki fyrr en eftir marga, marga klukkutíma. Svo alltaf um fjögur eða fimm leytið á daginn þurftum við að stoppa bílinn og hlaupa í skjól fyrir síðdegisskúrinn, og skúr var það! Eftir vatnsleysið í Guineu bætti Fílabeinsströndin það algjörlega upp og við tókum skúrunum fagnandi með sápuna tilbúna! Við stoppuðum þó stutt á Fílabeinsströndinni því eftir það kom paradísarlandið sjálft, Ghana. Í Ghana er töluð enska, með rosalegum hreim og oft á tíðum óskiljanleg, en enska er það. Það auðveldar manni alveg þvílíkt en á sama tíma gerir þetta það að rosalegu ferðamannalandi, sem að mínu mati er ókostur. Við brunuðum yfir landamæri Ghana og beint á stað við ströndina þar sem við eyddum nokkrum dögum í algjörri paradís. Þar voru rosalega fáir ferðamenn og við áttum ströndina næstum því útaf fyrir okkur. Kaldur bjór, steikjandi hiti og hressandi sjósund, lúxus sem við áttum alveg skilið eftir alla keyrsluna. Það var svo þar, á paradísarströndinni, þegar næstum þrír mánuðir voru liðnir síðan ég kvaddi eyjuna góðu að mér bárust sorgarfréttir. Þær fréttir að einn fjölskyldumeðlimur minn á Íslandi væri mjög veikur. Svo í lok mars hófst annað ferðalag fyrir mig og það var ferðalagið aftur til Íslands. Ég kvaddi paradísarstrendur Ghana, 45 gráðu hitann og „fjölskylduna mína“

í trukknum með sorg og trega og hélt heim á leið, sem var mun erfiðara en ég bjóst við. Á rúmum sólarhring komst ég heim og við tók ekkert auðveldara, ískuldi, veikindi og alveg þvílíkt menningarsjokk að koma aftur í siðmenninguna! Í Afríku gistum við oftast á tjaldstæðum. Það kom þó fyrir að við tjölduðum einhversstaðar úti í náttúrunni ef það voru engin tjaldstæði nálægt. Það var útaf fyrir sig stór upplifun á þessu ferðalagi. Það að vera eiginlega „heimilislaus“. Búa bara í trukknum, með ekkert klósett, enga sturtu og ekki neitt. Við gistum oft úti í óbyggðum margar nætur í röð svo ég var orðin ansi góð í að sirka út góða klósett-runna og við vorum með marga pakka af “baby wipes” til að halda höndunum hreinum. Hvað sturtur varðar, þá var það algjör lúxus í þau fáu skipti sem við komumst í eina slíka. Maður getur ekki alveg ímyndað sér heima á Íslandi hvernig það er að sjá ekki sjálfa sig í spegli margar vikur í senn eða að vera alltaf í sandölum svo tærnar á manni verða svo skítugar að maður þekkir vart sínar eigin frá annarra lengur. Mér fannst þessi lífsreynsla vera þó öll til hins betra, hún virkilega vakti mig til lífsins og kenndi mér að meta hvað ég hef það gott heima á Íslandi. Í Afríku eru margar milljónir manna sem hafa kannski aldrei litið í spegil eða séð mynd af sér. Fólk sem hefur ekki hugmynd um hvernig það sjálft lítur út. Fólk sem hefur aldrei haft rafmagn eða rennandi vatn og hafa aldrei pantað sér pizzu eða skriðið upp í

tandurhreint, pöddulaust rúm. Hvað þá farið í sumarfrí eða haft kost á því að ferðast um heiminn eins og ég. Ég vaknaði næstum því á nýjum stað á hverjum morgni og upplifði og sá meira á þessum ferðlagi en maður getur látið sig dreyma um. Heimþráin sem kom fyrst í köldu Evrópu vék fljótlega úr hjartanu fyrir öllu því spennandi sem beið mín þegar sólin kom upp. Svo eftir langa og erfiða daga af því að sitja í trukknum og halda dauðahaldi í hvað sem maður gat, því afrískir vegir eru ekki þeir bestu, þá stoppuðum við einhversstaðar. Hvort sem það var í sandöldum í stjörnubjartri Sahara, í þjóðgarði í Mauritaniu með hermenn sem tjaldstæðaverði til að reka burt villisvín, eða á góðu tjaldstæði í Senegal eða Ghana með ölduniðinn sem vögguvísu. Þá setti ég upp tjaldið mitt, skreið inn í svefnpokann með góða bók og var þá komin heim. Svefn var engan veginn vandamálið í þessari ferð. Þó að ég sitji núna með tárin í augunum, hálf frosin heima á Íslandi, þá er hjarta mitt alfarið enn í Afríku. Þegar uppi er staðið er ég sú sem sit heima hugsandi til þeirra í trukknum, sem halda víst ótrauð áfram þó týnst hafi úr hópnum. Eins og staðan er núna er hlutverk mitt heima á Íslandi. En ég er samt handviss um það að hvenær sem ævintýraþráin kemur aftur yfir mig þá verður Afríka ennþá á sama stað. Með allt sitt yndislega fólk, frábæra menningu og öll þau spennandi ævintýri sem ég á enn eftir að upplifa.

25

Page 27: Muninn vorblað 2013

Undir sólinni í Sahara eyðimörkinni.

Eftir Guineu var það svo Côte d’Ivoire eða Fílabeinsströndin sem er alveg magnað land. Þar er meirihluti landslagsins regnskógar og rakinn í loftinu er svo mikill að ef maður fer í sturtu þornar maður ekki fyrr en eftir marga, marga klukkutíma. Svo alltaf um fjögur eða fimm leytið á daginn þurftum við að stoppa bílinn og hlaupa í skjól fyrir síðdegisskúrinn, og skúr var það! Eftir vatnsleysið í Guineu bætti Fílabeinsströndin það algjörlega upp og við tókum skúrunum fagnandi með sápuna tilbúna! Við stoppuðum þó stutt á Fílabeinsströndinni því eftir það kom paradísarlandið sjálft, Ghana. Í Ghana er töluð enska, með rosalegum hreim og oft á tíðum óskiljanleg, en enska er það. Það auðveldar manni alveg þvílíkt en á sama tíma gerir þetta það að rosalegu ferðamannalandi, sem að mínu mati er ókostur. Við brunuðum yfir landamæri Ghana og beint á stað við ströndina þar sem við eyddum nokkrum dögum í algjörri paradís. Þar voru rosalega fáir ferðamenn og við áttum ströndina næstum því útaf fyrir okkur. Kaldur bjór, steikjandi hiti og hressandi sjósund, lúxus sem við áttum alveg skilið eftir alla keyrsluna. Það var svo þar, á paradísarströndinni, þegar næstum þrír mánuðir voru liðnir síðan ég kvaddi eyjuna góðu að mér bárust sorgarfréttir. Þær fréttir að einn fjölskyldumeðlimur minn á Íslandi væri mjög veikur. Svo í lok mars hófst annað ferðalag fyrir mig og það var ferðalagið aftur til Íslands. Ég kvaddi paradísarstrendur Ghana, 45 gráðu hitann og „fjölskylduna mína“

í trukknum með sorg og trega og hélt heim á leið, sem var mun erfiðara en ég bjóst við. Á rúmum sólarhring komst ég heim og við tók ekkert auðveldara, ískuldi, veikindi og alveg þvílíkt menningarsjokk að koma aftur í siðmenninguna! Í Afríku gistum við oftast á tjaldstæðum. Það kom þó fyrir að við tjölduðum einhversstaðar úti í náttúrunni ef það voru engin tjaldstæði nálægt. Það var útaf fyrir sig stór upplifun á þessu ferðalagi. Það að vera eiginlega „heimilislaus“. Búa bara í trukknum, með ekkert klósett, enga sturtu og ekki neitt. Við gistum oft úti í óbyggðum margar nætur í röð svo ég var orðin ansi góð í að sirka út góða klósett-runna og við vorum með marga pakka af “baby wipes” til að halda höndunum hreinum. Hvað sturtur varðar, þá var það algjör lúxus í þau fáu skipti sem við komumst í eina slíka. Maður getur ekki alveg ímyndað sér heima á Íslandi hvernig það er að sjá ekki sjálfa sig í spegli margar vikur í senn eða að vera alltaf í sandölum svo tærnar á manni verða svo skítugar að maður þekkir vart sínar eigin frá annarra lengur. Mér fannst þessi lífsreynsla vera þó öll til hins betra, hún virkilega vakti mig til lífsins og kenndi mér að meta hvað ég hef það gott heima á Íslandi. Í Afríku eru margar milljónir manna sem hafa kannski aldrei litið í spegil eða séð mynd af sér. Fólk sem hefur ekki hugmynd um hvernig það sjálft lítur út. Fólk sem hefur aldrei haft rafmagn eða rennandi vatn og hafa aldrei pantað sér pizzu eða skriðið upp í

tandurhreint, pöddulaust rúm. Hvað þá farið í sumarfrí eða haft kost á því að ferðast um heiminn eins og ég. Ég vaknaði næstum því á nýjum stað á hverjum morgni og upplifði og sá meira á þessum ferðlagi en maður getur látið sig dreyma um. Heimþráin sem kom fyrst í köldu Evrópu vék fljótlega úr hjartanu fyrir öllu því spennandi sem beið mín þegar sólin kom upp. Svo eftir langa og erfiða daga af því að sitja í trukknum og halda dauðahaldi í hvað sem maður gat, því afrískir vegir eru ekki þeir bestu, þá stoppuðum við einhversstaðar. Hvort sem það var í sandöldum í stjörnubjartri Sahara, í þjóðgarði í Mauritaniu með hermenn sem tjaldstæðaverði til að reka burt villisvín, eða á góðu tjaldstæði í Senegal eða Ghana með ölduniðinn sem vögguvísu. Þá setti ég upp tjaldið mitt, skreið inn í svefnpokann með góða bók og var þá komin heim. Svefn var engan veginn vandamálið í þessari ferð. Þó að ég sitji núna með tárin í augunum, hálf frosin heima á Íslandi, þá er hjarta mitt alfarið enn í Afríku. Þegar uppi er staðið er ég sú sem sit heima hugsandi til þeirra í trukknum, sem halda víst ótrauð áfram þó týnst hafi úr hópnum. Eins og staðan er núna er hlutverk mitt heima á Íslandi. En ég er samt handviss um það að hvenær sem ævintýraþráin kemur aftur yfir mig þá verður Afríka ennþá á sama stað. Með allt sitt yndislega fólk, frábæra menningu og öll þau spennandi ævintýri sem ég á enn eftir að upplifa.

Undir sólinni í Sahara eyðimörkinni.

Eftir Guineu var það svo Côte d’Ivoire eða Fílabeinsströndin sem er alveg magnað land. Þar er meirihluti landslagsins regnskógar og rakinn í loftinu er svo mikill að ef maður fer í sturtu þornar maður ekki fyrr en eftir marga, marga klukkutíma. Svo alltaf um fjögur eða fimm leytið á daginn þurftum við að stoppa bílinn og hlaupa í skjól fyrir síðdegisskúrinn, og skúr var það! Eftir vatnsleysið í Guineu bætti Fílabeinsströndin það algjörlega upp og við tókum skúrunum fagnandi með sápuna tilbúna! Við stoppuðum þó stutt á Fílabeinsströndinni því eftir það kom paradísarlandið sjálft, Ghana. Í Ghana er töluð enska, með rosalegum hreim og oft á tíðum óskiljanleg, en enska er það. Það auðveldar manni alveg þvílíkt en á sama tíma gerir þetta það að rosalegu ferðamannalandi, sem að mínu mati er ókostur. Við brunuðum yfir landamæri Ghana og beint á stað við ströndina þar sem við eyddum nokkrum dögum í algjörri paradís. Þar voru rosalega fáir ferðamenn og við áttum ströndina næstum því útaf fyrir okkur. Kaldur bjór, steikjandi hiti og hressandi sjósund, lúxus sem við áttum alveg skilið eftir alla keyrsluna. Það var svo þar, á paradísarströndinni, þegar næstum þrír mánuðir voru liðnir síðan ég kvaddi eyjuna góðu að mér bárust sorgarfréttir. Þær fréttir að einn fjölskyldumeðlimur minn á Íslandi væri mjög veikur. Svo í lok mars hófst annað ferðalag fyrir mig og það var ferðalagið aftur til Íslands. Ég kvaddi paradísarstrendur Ghana, 45 gráðu hitann og „fjölskylduna mína“

í trukknum með sorg og trega og hélt heim á leið, sem var mun erfiðara en ég bjóst við. Á rúmum sólarhring komst ég heim og við tók ekkert auðveldara, ískuldi, veikindi og alveg þvílíkt menningarsjokk að koma aftur í siðmenninguna! Í Afríku gistum við oftast á tjaldstæðum. Það kom þó fyrir að við tjölduðum einhversstaðar úti í náttúrunni ef það voru engin tjaldstæði nálægt. Það var útaf fyrir sig stór upplifun á þessu ferðalagi. Það að vera eiginlega „heimilislaus“. Búa bara í trukknum, með ekkert klósett, enga sturtu og ekki neitt. Við gistum oft úti í óbyggðum margar nætur í röð svo ég var orðin ansi góð í að sirka út góða klósett-runna og við vorum með marga pakka af “baby wipes” til að halda höndunum hreinum. Hvað sturtur varðar, þá var það algjör lúxus í þau fáu skipti sem við komumst í eina slíka. Maður getur ekki alveg ímyndað sér heima á Íslandi hvernig það er að sjá ekki sjálfa sig í spegli margar vikur í senn eða að vera alltaf í sandölum svo tærnar á manni verða svo skítugar að maður þekkir vart sínar eigin frá annarra lengur. Mér fannst þessi lífsreynsla vera þó öll til hins betra, hún virkilega vakti mig til lífsins og kenndi mér að meta hvað ég hef það gott heima á Íslandi. Í Afríku eru margar milljónir manna sem hafa kannski aldrei litið í spegil eða séð mynd af sér. Fólk sem hefur ekki hugmynd um hvernig það sjálft lítur út. Fólk sem hefur aldrei haft rafmagn eða rennandi vatn og hafa aldrei pantað sér pizzu eða skriðið upp í

tandurhreint, pöddulaust rúm. Hvað þá farið í sumarfrí eða haft kost á því að ferðast um heiminn eins og ég. Ég vaknaði næstum því á nýjum stað á hverjum morgni og upplifði og sá meira á þessum ferðlagi en maður getur látið sig dreyma um. Heimþráin sem kom fyrst í köldu Evrópu vék fljótlega úr hjartanu fyrir öllu því spennandi sem beið mín þegar sólin kom upp. Svo eftir langa og erfiða daga af því að sitja í trukknum og halda dauðahaldi í hvað sem maður gat, því afrískir vegir eru ekki þeir bestu, þá stoppuðum við einhversstaðar. Hvort sem það var í sandöldum í stjörnubjartri Sahara, í þjóðgarði í Mauritaniu með hermenn sem tjaldstæðaverði til að reka burt villisvín, eða á góðu tjaldstæði í Senegal eða Ghana með ölduniðinn sem vögguvísu. Þá setti ég upp tjaldið mitt, skreið inn í svefnpokann með góða bók og var þá komin heim. Svefn var engan veginn vandamálið í þessari ferð. Þó að ég sitji núna með tárin í augunum, hálf frosin heima á Íslandi, þá er hjarta mitt alfarið enn í Afríku. Þegar uppi er staðið er ég sú sem sit heima hugsandi til þeirra í trukknum, sem halda víst ótrauð áfram þó týnst hafi úr hópnum. Eins og staðan er núna er hlutverk mitt heima á Íslandi. En ég er samt handviss um það að hvenær sem ævintýraþráin kemur aftur yfir mig þá verður Afríka ennþá á sama stað. Með allt sitt yndislega fólk, frábæra menningu og öll þau spennandi ævintýri sem ég á enn eftir að upplifa.

25

Page 28: Muninn vorblað 2013

26 27

Page 29: Muninn vorblað 2013

26 27

Page 30: Muninn vorblað 2013

Dagana 4.-7. júlí 2013 verður tónlistarhátíðin Ólæti haldin í fyrsta sinn á Ólafsfirði. Skipulagning hátíðarinnar er í höndum fjögurra ungra kvenna. Þær heita Sunna Björg Valsdóttir, Lilja Björk Jónsdóttir, Elísabet Arna Valsdóttir og Hafdís Arnardóttir. Sunna Björg sagði frá því að hugmyndin af hátíðinni hafi komið fram á Andvökunótt í nóvember. Klukkan hafi verið um tvö eða þrjú um nóttina. Hún rauk upp úr miðjum svefni með þessa flugu í kollinum og varð að vekja Lilju til að segja henni frá þessu. Hún var alls ekki jafn spennt þá yfir hugmyndinni, en það sem eftir lifði nætur lýsti Sunna upp herbergið með tölvuskjánum þar sem hún byrjaði að skipuleggja.

Hátíðin fer að mestu fram í frystihúsi við bryggjuna á Ólafsfirði. Konurnar hafa nú staðið í ströngu síðastliðna mánuði við að koma húsinu í stand fyrir sumarið. Verið er að hreinsa út allt sem áður var þar og byggja svið og bar úr vörubrettum! Þá hafi verið í mörg horn að líta en Sunna segir að það sé talsvert meira mál að halda tónlistarhátíð en hún hélt.

Hátíðin sjálf hefst á fimmtudeginum klukkan sex um kvöldið. Þá verða tónleikar í frystihúsinu þar sem tíu bönd munu koma fram. Á laugardeginum verður svo bryggjumarkaður það sem hver sem er getur komið og verið með bás. Það verður opinn míkrafónn og allir geta fengið að syngja. Heimalagaður matur verður til sölu auk þess sem tveir listamenn munu koma fram. Á daginn verður hægt að fara í dorgveiði og sjósund auk margs fleira. Tónleikarnir munu svo hefjast klukkan sex á kvöldin.

Á Ólafsfirði búa um það bil 800 manns. Enn sem komið er eru um það bil 800 miðar í sölu sem þýðir að mannfjöldinn í bænum mun tvöfaldast þessa daga sem hátíðin verður. Miðar eru til sölu á www.midi.is og kosta 6000 kr. Á Ólafsfirði er hægt að finna tjaldstæði á milli sundlaugarinnar og andapollsins. Einnig er hægt að fá gistingu á gistiheimili Jóa en það er staðsett í miðbæ Ólafsfjarðar. Þá er hótel við norðurenda Ólafsfjarðarvatns þar sem hægt er að leigja herbergi og bústaði. Upplýsingar

um það er að finna á www.brimnes.is. Fjölmargar hljómsveitir og tónlistarmenn hafa þegar staðfest komu sína á hátíðina. Þar má hest nefna Sjálfsprottna Spévísi, Ojba Rasta, Hide your Kids, Kjurr, Johnny and the Rest og fjölmargir fleiri. Þegar Sunna er spurð út í val á tónlistarfólki þá sagði hún að þær hafi ákveðið að leyfa frekar minna þekktum hljómsveitum að spreyta sig og fá þá fleiri heldur en ein/n stórstjarna steli öllu sviðsljósinu.

Á Facebooksíðu Óláta má sjá hvaða tónlistarfólk mun koma fram. Hátíðinni verður svo slitið með varðeld eftir tónleikana á laugardagskvöldi, sem sagt aðfaranótt sunnudags, með brennu á bryggjunni. Stemningin verður hrá tónleika- og útilegustemning þar sem vinir geta komið saman, notið sín, skemmt sér og elskast og lifað. Að auki má nefna að þessi helgi er fyrsta stóra útborgunarhelgi sumarsins, því ekki að eyða henni á Ólafsfirði?

Stofnendur hátíðarinnar

Ólæti Sumarhátíð á Siglufirði

Höfundur: Ásta Guðrún Eydal

Dagana 4.-7. júlí 2013 verður tónlistarhátíðin Ólæti haldin í fyrsta sinn á Ólafsfirði. Skipulagning hátíðarinnar er í höndum fjögurra ungra kvenna. Þær heita Sunna Björg Valsdóttir, Lilja Björk Jónsdóttir, Elísabet Arna Valsdóttir og Hafdís Arnardóttir. Sunna Björg sagði frá því að hugmyndin af hátíðinni hafi komið fram á Andvökunótt í nóvember. Klukkan hafi verið um tvö eða þrjú um nóttina. Hún rauk upp úr miðjum svefni með þessa flugu í kollinum og varð að vekja Lilju til að segja henni frá þessu. Hún var alls ekki jafn spennt þá yfir hugmyndinni, en það sem eftir lifði nætur lýsti Sunna upp herbergið með tölvuskjánum þar sem hún byrjaði að skipuleggja.

Hátíðin fer að mestu fram í frystihúsi við bryggjuna á Ólafsfirði. Konurnar hafa nú staðið í ströngu síðastliðna mánuði við að koma húsinu í stand fyrir sumarið. Verið er að hreinsa út allt sem áður var þar og byggja svið og bar úr vörubrettum! Þá hafi verið í mörg horn að líta en Sunna segir að það sé talsvert meira mál að halda tónlistarhátíð en hún hélt.

Hátíðin sjálf hefst á fimmtudeginum klukkan sex um kvöldið. Þá verða tónleikar í frystihúsinu þar sem tíu bönd munu koma fram. Á laugardeginum verður svo bryggjumarkaður það sem hver sem er getur komið og verið með bás. Það verður opinn míkrafónn og allir geta fengið að syngja. Heimalagaður matur verður til sölu auk þess sem tveir listamenn munu koma fram. Á daginn verður hægt að fara í dorgveiði og sjósund auk margs fleira. Tónleikarnir munu svo hefjast klukkan sex á kvöldin.

Á Ólafsfirði búa um það bil 800 manns. Enn sem komið er eru um það bil 800 miðar í sölu sem þýðir að mannfjöldinn í bænum mun tvöfaldast þessa daga sem hátíðin verður. Miðar eru til sölu á www.midi.is og kosta 6000 kr. Á Ólafsfirði er hægt að finna tjaldstæði á milli sundlaugarinnar og andapollsins. Einnig er hægt að fá gistingu á gistiheimili Jóa en það er staðsett í miðbæ Ólafsfjarðar. Þá er hótel við norðurenda Ólafsfjarðarvatns þar sem hægt er að leigja herbergi og bústaði. Upplýsingar

um það er að finna á www.brimnes.is. Fjölmargar hljómsveitir og tónlistarmenn hafa þegar staðfest komu sína á hátíðina. Þar má hest nefna Sjálfsprottna Spévísi, Ojba Rasta, Hide your Kids, Kjurr, Johnny and the Rest og fjölmargir fleiri. Þegar Sunna er spurð út í val á tónlistarfólki þá sagði hún að þær hafi ákveðið að leyfa frekar minna þekktum hljómsveitum að spreyta sig og fá þá fleiri heldur en ein/n stórstjarna steli öllu sviðsljósinu.

Á Facebooksíðu Óláta má sjá hvaða tónlistarfólk mun koma fram. Hátíðinni verður svo slitið með varðeld eftir tónleikana á laugardagskvöldi, sem sagt aðfaranótt sunnudags, með brennu á bryggjunni. Stemningin verður hrá tónleika- og útilegustemning þar sem vinir geta komið saman, notið sín, skemmt sér og elskast og lifað. Að auki má nefna að þessi helgi er fyrsta stóra útborgunarhelgi sumarsins, því ekki að eyða henni á Ólafsfirði?

Stofnendur hátíðarinnar

Ólæti Sumarhátíð á Siglufirði

Höfundur: Ásta Guðrún Eydal

29

Page 31: Muninn vorblað 2013

Dagana 4.-7. júlí 2013 verður tónlistarhátíðin Ólæti haldin í fyrsta sinn á Ólafsfirði. Skipulagning hátíðarinnar er í höndum fjögurra ungra kvenna. Þær heita Sunna Björg Valsdóttir, Lilja Björk Jónsdóttir, Elísabet Arna Valsdóttir og Hafdís Arnardóttir. Sunna Björg sagði frá því að hugmyndin af hátíðinni hafi komið fram á Andvökunótt í nóvember. Klukkan hafi verið um tvö eða þrjú um nóttina. Hún rauk upp úr miðjum svefni með þessa flugu í kollinum og varð að vekja Lilju til að segja henni frá þessu. Hún var alls ekki jafn spennt þá yfir hugmyndinni, en það sem eftir lifði nætur lýsti Sunna upp herbergið með tölvuskjánum þar sem hún byrjaði að skipuleggja.

Hátíðin fer að mestu fram í frystihúsi við bryggjuna á Ólafsfirði. Konurnar hafa nú staðið í ströngu síðastliðna mánuði við að koma húsinu í stand fyrir sumarið. Verið er að hreinsa út allt sem áður var þar og byggja svið og bar úr vörubrettum! Þá hafi verið í mörg horn að líta en Sunna segir að það sé talsvert meira mál að halda tónlistarhátíð en hún hélt.

Hátíðin sjálf hefst á fimmtudeginum klukkan sex um kvöldið. Þá verða tónleikar í frystihúsinu þar sem tíu bönd munu koma fram. Á laugardeginum verður svo bryggjumarkaður það sem hver sem er getur komið og verið með bás. Það verður opinn míkrafónn og allir geta fengið að syngja. Heimalagaður matur verður til sölu auk þess sem tveir listamenn munu koma fram. Á daginn verður hægt að fara í dorgveiði og sjósund auk margs fleira. Tónleikarnir munu svo hefjast klukkan sex á kvöldin.

Á Ólafsfirði búa um það bil 800 manns. Enn sem komið er eru um það bil 800 miðar í sölu sem þýðir að mannfjöldinn í bænum mun tvöfaldast þessa daga sem hátíðin verður. Miðar eru til sölu á www.midi.is og kosta 6000 kr. Á Ólafsfirði er hægt að finna tjaldstæði á milli sundlaugarinnar og andapollsins. Einnig er hægt að fá gistingu á gistiheimili Jóa en það er staðsett í miðbæ Ólafsfjarðar. Þá er hótel við norðurenda Ólafsfjarðarvatns þar sem hægt er að leigja herbergi og bústaði. Upplýsingar

um það er að finna á www.brimnes.is. Fjölmargar hljómsveitir og tónlistarmenn hafa þegar staðfest komu sína á hátíðina. Þar má hest nefna Sjálfsprottna Spévísi, Ojba Rasta, Hide your Kids, Kjurr, Johnny and the Rest og fjölmargir fleiri. Þegar Sunna er spurð út í val á tónlistarfólki þá sagði hún að þær hafi ákveðið að leyfa frekar minna þekktum hljómsveitum að spreyta sig og fá þá fleiri heldur en ein/n stórstjarna steli öllu sviðsljósinu.

Á Facebooksíðu Óláta má sjá hvaða tónlistarfólk mun koma fram. Hátíðinni verður svo slitið með varðeld eftir tónleikana á laugardagskvöldi, sem sagt aðfaranótt sunnudags, með brennu á bryggjunni. Stemningin verður hrá tónleika- og útilegustemning þar sem vinir geta komið saman, notið sín, skemmt sér og elskast og lifað. Að auki má nefna að þessi helgi er fyrsta stóra útborgunarhelgi sumarsins, því ekki að eyða henni á Ólafsfirði?

Stofnendur hátíðarinnar

Ólæti Sumarhátíð á Siglufirði

Höfundur: Ásta Guðrún Eydal

Dagana 4.-7. júlí 2013 verður tónlistarhátíðin Ólæti haldin í fyrsta sinn á Ólafsfirði. Skipulagning hátíðarinnar er í höndum fjögurra ungra kvenna. Þær heita Sunna Björg Valsdóttir, Lilja Björk Jónsdóttir, Elísabet Arna Valsdóttir og Hafdís Arnardóttir. Sunna Björg sagði frá því að hugmyndin af hátíðinni hafi komið fram á Andvökunótt í nóvember. Klukkan hafi verið um tvö eða þrjú um nóttina. Hún rauk upp úr miðjum svefni með þessa flugu í kollinum og varð að vekja Lilju til að segja henni frá þessu. Hún var alls ekki jafn spennt þá yfir hugmyndinni, en það sem eftir lifði nætur lýsti Sunna upp herbergið með tölvuskjánum þar sem hún byrjaði að skipuleggja.

Hátíðin fer að mestu fram í frystihúsi við bryggjuna á Ólafsfirði. Konurnar hafa nú staðið í ströngu síðastliðna mánuði við að koma húsinu í stand fyrir sumarið. Verið er að hreinsa út allt sem áður var þar og byggja svið og bar úr vörubrettum! Þá hafi verið í mörg horn að líta en Sunna segir að það sé talsvert meira mál að halda tónlistarhátíð en hún hélt.

Hátíðin sjálf hefst á fimmtudeginum klukkan sex um kvöldið. Þá verða tónleikar í frystihúsinu þar sem tíu bönd munu koma fram. Á laugardeginum verður svo bryggjumarkaður það sem hver sem er getur komið og verið með bás. Það verður opinn míkrafónn og allir geta fengið að syngja. Heimalagaður matur verður til sölu auk þess sem tveir listamenn munu koma fram. Á daginn verður hægt að fara í dorgveiði og sjósund auk margs fleira. Tónleikarnir munu svo hefjast klukkan sex á kvöldin.

Á Ólafsfirði búa um það bil 800 manns. Enn sem komið er eru um það bil 800 miðar í sölu sem þýðir að mannfjöldinn í bænum mun tvöfaldast þessa daga sem hátíðin verður. Miðar eru til sölu á www.midi.is og kosta 6000 kr. Á Ólafsfirði er hægt að finna tjaldstæði á milli sundlaugarinnar og andapollsins. Einnig er hægt að fá gistingu á gistiheimili Jóa en það er staðsett í miðbæ Ólafsfjarðar. Þá er hótel við norðurenda Ólafsfjarðarvatns þar sem hægt er að leigja herbergi og bústaði. Upplýsingar

um það er að finna á www.brimnes.is. Fjölmargar hljómsveitir og tónlistarmenn hafa þegar staðfest komu sína á hátíðina. Þar má hest nefna Sjálfsprottna Spévísi, Ojba Rasta, Hide your Kids, Kjurr, Johnny and the Rest og fjölmargir fleiri. Þegar Sunna er spurð út í val á tónlistarfólki þá sagði hún að þær hafi ákveðið að leyfa frekar minna þekktum hljómsveitum að spreyta sig og fá þá fleiri heldur en ein/n stórstjarna steli öllu sviðsljósinu.

Á Facebooksíðu Óláta má sjá hvaða tónlistarfólk mun koma fram. Hátíðinni verður svo slitið með varðeld eftir tónleikana á laugardagskvöldi, sem sagt aðfaranótt sunnudags, með brennu á bryggjunni. Stemningin verður hrá tónleika- og útilegustemning þar sem vinir geta komið saman, notið sín, skemmt sér og elskast og lifað. Að auki má nefna að þessi helgi er fyrsta stóra útborgunarhelgi sumarsins, því ekki að eyða henni á Ólafsfirði?

Stofnendur hátíðarinnar

Ólæti Sumarhátíð á Siglufirði

Höfundur: Ásta Guðrún Eydal

29

Page 32: Muninn vorblað 2013

MA-ingar tala gjarnan um sinn eigin skóla sem skóla hefðanna. Busavígslan, Ratatoskur, Hesta-Jói og rúgbrauð með rjóma á eru hluti af því félagslífi sem við erum stolt af og nefnum gjarnan því til stuðnings að hvergi sé samheldnin meiri. Við fórum á stúfana og komumst að því að aðrir framhaldsskólar landsins búa ekki síður yfir blómlegu félagslífi og hefðum.

MH er fjölbreyttur skóli og mikið af sterkum persónuleikum sem þar stunda nám. Félagslífið í Hamrahlíð er mikið og alltaf nóg um að vera.

Þegar önnin byrjar eru bókamarkaðir þar sem nemendum gefst tækifæri á að selja bækur sínar og kaupa.

Það er Lagningarvika og þar eru haldnir fyrirlestrar um allt mögulegt og er kennslan því felld niður seinustu þrjá daga vikunnar og árshátið haldin í lok hennar. Tískusýning er einnig haldin í þessari viku og þar gefst nemendum tækifæri á að sýna eigin hönnun.

MH er mikill tónlistarskóli þar sem hægt er að sækja um í kór, keppa í lagasmíðakeppni og taka þátt í Söngkeppni framhaldsskólanna. Fjáröflun er haldin á hverri önn og nemendur bjóðast til að gera hina ýmsu hluti ef það safnast nægur peningur.

Það er vinsælt að bjóða sig fram í ráð og þá er haldin kosningavika, í hverri kosingaviku heldur útvarpsráð uppi stemningunni með útvarpsviku og geta nemendur stillt á útvarp NFMH.

Tvö blöð eru gefin út á hverri önn, Beneventum og Fréttapési og það ríkir mikil gleði innan veggja skólans þegar þau eru gefin út. Fréttapési gefur út helsta slúður skólans og Beneventum gerir flottan bækling sem inniheldur fjölbreytt efni í tengslum við lífið og tilveruna.

Á hverri önn eru eitt til tvö böll á vegum NFMH sem hafa aldrei klikkað. Á hverju balli er Myndbandarbúi sem tekur upp stemmninguna á ballinu. Meðal annars er íþróttavika, tónleikar, listasýning, Morfís, Gettu betur og margt fleira.

Allir busanir í Kvennó fara í gegnum sérstaka skírnarathöfn. Böðlarnir sækja vatn úr Tjörninni í tunnu, sem síðan er ausið yfir busana og þá eru þeir orðnir nýnemar.

Allir nýnemar fá eitt epli að gjöf frá böðlunum.

Sumir busar í Kvennó fara beint á svokallaðan Svartan lista, en það eru yfirleitt þeir sem taldir eru brjóta reglurnar á einhvern hátt og þá fá þeir sérstaklega slæma meðferð.

Í kringum Hrekkjavökuna er haldið grímuball í Kvennó þar sem allir mæta í búningum og kosið um flottasta búninginn.

Í Kvennó eru haldnir Tjarnardagar einu sinni á ári, en þeim svipar til Ratatosks í MA- nemendur geta valið úr námskeiðum til að eyða deginum á. Skólinn stendur líka fyrir góðgerðardegi þar sem hver bekkur fær eitt góðgerðarfélag til að hjálpa á einhvern hátt.

Einkennisréttur Kvennskælinga er túnstykki sem er rúnstykki með túnfisksalati. Skylda er að drekka kókómjólk með.

Á Epladaginn í Kvennó er kennslu lokið snemma og þá fara fram tvær keppnir: Rauðkukeppnin og Eplalagakeppnin. Í Rauðkukeppninni vinnur sá keppandi sem skarar fram í að vera rauður, hvort sem það er í klæðnaði eða með hjálp andlitsmálningar. Eplalagakeppnin gengur út á að semja besta lagið um epli. Um kvöldið er svo Eplaballið, en á undan því fara allir nemendurnir út að borða með kennaranum sínum. Nýjasta hefðin er svo Eplaútvarpið, þar sem vinsælt er að koma með slúður af ballinu í beinni útsendingu.

Kvennskælingar eru þekktir fyrir að vera „fashionably late“ og mæta yfirleitt alltaf um hálftíma of seint á alla viðburði.

Á hverju ári er haldið Dodgeball-mót í pínulitla íþróttasalnum í Kvennó.

Í Kvennó er haldinn sérstakur peysufatadagur á hverju ári. Þá klæða allir nemendur í öðrum bekk sig í íslenska þjóðbúninginn og svo eru nokkur elliheimili í grenndinni heimsótt og dansað þar og sungið fyrir íbúa og starfsfólk.

Í Kvennó er starfræktur kór sem stendur fyrir jólatónleikum og vortónleikum í Fríkirkjunni.

Leiklistarfélag skólans heitir Fúría og stendur fyrir leiksýningu á hverju ári, sem er sýnd er í matsalnum í skólanum. Aðstaðan þeirra er kölluð Legið og er undir sviðinu í matsalnum.

Ritnefndin í Kvennaskólanum stendur fyrir útgáfu skólablaðsins Heimasætunnar, sem kemur út einu sinni á ári. Í blaðinu eru viðtöl við nemendur í skólanum, ljósmyndir og tískuþættir. Einnig kemur út skóladagbók sem ber heitið Járnfrúin.

Listafélagið Í Kvennó stendur einu sinni á ári fyrir listaviku, þar sem ýmsir atburðir eru í gangi á kvöldin, tískusýning, vídjókvöld og ýmis námskeið.

30

MA-ingar tala gjarnan um sinn eigin skóla sem skóla hefðanna. Busavígslan, Ratatoskur, Hesta-Jói og rúgbrauð með rjóma á eru hluti af því félagslífi sem við erum stolt af og nefnum gjarnan því til stuðnings að hvergi sé samheldnin meiri. Við fórum á stúfana og komumst að því að aðrir framhaldsskólar landsins búa ekki síður yfir blómlegu félagslífi og hefðum.

MH er fjölbreyttur skóli og mikið af sterkum persónuleikum sem þar stunda nám. Félagslífið í Hamrahlíð er mikið og alltaf nóg um að vera.

Þegar önnin byrjar eru bókamarkaðir þar sem nemendum gefst tækifæri á að selja bækur sínar og kaupa.

Það er Lagningarvika og þar eru haldnir fyrirlestrar um allt mögulegt og er kennslan því felld niður seinustu þrjá daga vikunnar og árshátið haldin í lok hennar. Tískusýning er einnig haldin í þessari viku og þar gefst nemendum tækifæri á að sýna eigin hönnun.

MH er mikill tónlistarskóli þar sem hægt er að sækja um í kór, keppa í lagasmíðakeppni og taka þátt í Söngkeppni framhaldsskólanna. Fjáröflun er haldin á hverri önn og nemendur bjóðast til að gera hina ýmsu hluti ef það safnast nægur peningur.

Það er vinsælt að bjóða sig fram í ráð og þá er haldin kosningavika, í hverri kosingaviku heldur útvarpsráð uppi stemningunni með útvarpsviku og geta nemendur stillt á útvarp NFMH.

Tvö blöð eru gefin út á hverri önn, Beneventum og Fréttapési og það ríkir mikil gleði innan veggja skólans þegar þau eru gefin út. Fréttapési gefur út helsta slúður skólans og Beneventum gerir flottan bækling sem inniheldur fjölbreytt efni í tengslum við lífið og tilveruna.

Á hverri önn eru eitt til tvö böll á vegum NFMH sem hafa aldrei klikkað. Á hverju balli er Myndbandarbúi sem tekur upp stemmninguna á ballinu. Meðal annars er íþróttavika, tónleikar, listasýning, Morfís, Gettu betur og margt fleira.

Allir busanir í Kvennó fara í gegnum sérstaka skírnarathöfn. Böðlarnir sækja vatn úr Tjörninni í tunnu, sem síðan er ausið yfir busana og þá eru þeir orðnir nýnemar.

Allir nýnemar fá eitt epli að gjöf frá böðlunum.

Sumir busar í Kvennó fara beint á svokallaðan Svartan lista, en það eru yfirleitt þeir sem taldir eru brjóta reglurnar á einhvern hátt og þá fá þeir sérstaklega slæma meðferð.

Í kringum Hrekkjavökuna er haldið grímuball í Kvennó þar sem allir mæta í búningum og kosið um flottasta búninginn.

Í Kvennó eru haldnir Tjarnardagar einu sinni á ári, en þeim svipar til Ratatosks í MA- nemendur geta valið úr námskeiðum til að eyða deginum á. Skólinn stendur líka fyrir góðgerðardegi þar sem hver bekkur fær eitt góðgerðarfélag til að hjálpa á einhvern hátt.

Einkennisréttur Kvennskælinga er túnstykki sem er rúnstykki með túnfisksalati. Skylda er að drekka kókómjólk með.

Á Epladaginn í Kvennó er kennslu lokið snemma og þá fara fram tvær keppnir: Rauðkukeppnin og Eplalagakeppnin. Í Rauðkukeppninni vinnur sá keppandi sem skarar fram í að vera rauður, hvort sem það er í klæðnaði eða með hjálp andlitsmálningar. Eplalagakeppnin gengur út á að semja besta lagið um epli. Um kvöldið er svo Eplaballið, en á undan því fara allir nemendurnir út að borða með kennaranum sínum. Nýjasta hefðin er svo Eplaútvarpið, þar sem vinsælt er að koma með slúður af ballinu í beinni útsendingu.

Kvennskælingar eru þekktir fyrir að vera „fashionably late“ og mæta yfirleitt alltaf um hálftíma of seint á alla viðburði.

Á hverju ári er haldið Dodgeball-mót í pínulitla íþróttasalnum í Kvennó.

Í Kvennó er haldinn sérstakur peysufatadagur á hverju ári. Þá klæða allir nemendur í öðrum bekk sig í íslenska þjóðbúninginn og svo eru nokkur elliheimili í grenndinni heimsótt og dansað þar og sungið fyrir íbúa og starfsfólk.

Í Kvennó er starfræktur kór sem stendur fyrir jólatónleikum og vortónleikum í Fríkirkjunni.

Leiklistarfélag skólans heitir Fúría og stendur fyrir leiksýningu á hverju ári, sem er sýnd er í matsalnum í skólanum. Aðstaðan þeirra er kölluð Legið og er undir sviðinu í matsalnum.

Ritnefndin í Kvennaskólanum stendur fyrir útgáfu skólablaðsins Heimasætunnar, sem kemur út einu sinni á ári. Í blaðinu eru viðtöl við nemendur í skólanum, ljósmyndir og tískuþættir. Einnig kemur út skóladagbók sem ber heitið Járnfrúin.

Listafélagið Í Kvennó stendur einu sinni á ári fyrir listaviku, þar sem ýmsir atburðir eru í gangi á kvöldin, tískusýning, vídjókvöld og ýmis námskeið.

31

Page 33: Muninn vorblað 2013

MA-ingar tala gjarnan um sinn eigin skóla sem skóla hefðanna. Busavígslan, Ratatoskur, Hesta-Jói og rúgbrauð með rjóma á eru hluti af því félagslífi sem við erum stolt af og nefnum gjarnan því til stuðnings að hvergi sé samheldnin meiri. Við fórum á stúfana og komumst að því að aðrir framhaldsskólar landsins búa ekki síður yfir blómlegu félagslífi og hefðum.

MH er fjölbreyttur skóli og mikið af sterkum persónuleikum sem þar stunda nám. Félagslífið í Hamrahlíð er mikið og alltaf nóg um að vera.

Þegar önnin byrjar eru bókamarkaðir þar sem nemendum gefst tækifæri á að selja bækur sínar og kaupa.

Það er Lagningarvika og þar eru haldnir fyrirlestrar um allt mögulegt og er kennslan því felld niður seinustu þrjá daga vikunnar og árshátið haldin í lok hennar. Tískusýning er einnig haldin í þessari viku og þar gefst nemendum tækifæri á að sýna eigin hönnun.

MH er mikill tónlistarskóli þar sem hægt er að sækja um í kór, keppa í lagasmíðakeppni og taka þátt í Söngkeppni framhaldsskólanna. Fjáröflun er haldin á hverri önn og nemendur bjóðast til að gera hina ýmsu hluti ef það safnast nægur peningur.

Það er vinsælt að bjóða sig fram í ráð og þá er haldin kosningavika, í hverri kosingaviku heldur útvarpsráð uppi stemningunni með útvarpsviku og geta nemendur stillt á útvarp NFMH.

Tvö blöð eru gefin út á hverri önn, Beneventum og Fréttapési og það ríkir mikil gleði innan veggja skólans þegar þau eru gefin út. Fréttapési gefur út helsta slúður skólans og Beneventum gerir flottan bækling sem inniheldur fjölbreytt efni í tengslum við lífið og tilveruna.

Á hverri önn eru eitt til tvö böll á vegum NFMH sem hafa aldrei klikkað. Á hverju balli er Myndbandarbúi sem tekur upp stemmninguna á ballinu. Meðal annars er íþróttavika, tónleikar, listasýning, Morfís, Gettu betur og margt fleira.

Allir busanir í Kvennó fara í gegnum sérstaka skírnarathöfn. Böðlarnir sækja vatn úr Tjörninni í tunnu, sem síðan er ausið yfir busana og þá eru þeir orðnir nýnemar.

Allir nýnemar fá eitt epli að gjöf frá böðlunum.

Sumir busar í Kvennó fara beint á svokallaðan Svartan lista, en það eru yfirleitt þeir sem taldir eru brjóta reglurnar á einhvern hátt og þá fá þeir sérstaklega slæma meðferð.

Í kringum Hrekkjavökuna er haldið grímuball í Kvennó þar sem allir mæta í búningum og kosið um flottasta búninginn.

Í Kvennó eru haldnir Tjarnardagar einu sinni á ári, en þeim svipar til Ratatosks í MA- nemendur geta valið úr námskeiðum til að eyða deginum á. Skólinn stendur líka fyrir góðgerðardegi þar sem hver bekkur fær eitt góðgerðarfélag til að hjálpa á einhvern hátt.

Einkennisréttur Kvennskælinga er túnstykki sem er rúnstykki með túnfisksalati. Skylda er að drekka kókómjólk með.

Á Epladaginn í Kvennó er kennslu lokið snemma og þá fara fram tvær keppnir: Rauðkukeppnin og Eplalagakeppnin. Í Rauðkukeppninni vinnur sá keppandi sem skarar fram í að vera rauður, hvort sem það er í klæðnaði eða með hjálp andlitsmálningar. Eplalagakeppnin gengur út á að semja besta lagið um epli. Um kvöldið er svo Eplaballið, en á undan því fara allir nemendurnir út að borða með kennaranum sínum. Nýjasta hefðin er svo Eplaútvarpið, þar sem vinsælt er að koma með slúður af ballinu í beinni útsendingu.

Kvennskælingar eru þekktir fyrir að vera „fashionably late“ og mæta yfirleitt alltaf um hálftíma of seint á alla viðburði.

Á hverju ári er haldið Dodgeball-mót í pínulitla íþróttasalnum í Kvennó.

Í Kvennó er haldinn sérstakur peysufatadagur á hverju ári. Þá klæða allir nemendur í öðrum bekk sig í íslenska þjóðbúninginn og svo eru nokkur elliheimili í grenndinni heimsótt og dansað þar og sungið fyrir íbúa og starfsfólk.

Í Kvennó er starfræktur kór sem stendur fyrir jólatónleikum og vortónleikum í Fríkirkjunni.

Leiklistarfélag skólans heitir Fúría og stendur fyrir leiksýningu á hverju ári, sem er sýnd er í matsalnum í skólanum. Aðstaðan þeirra er kölluð Legið og er undir sviðinu í matsalnum.

Ritnefndin í Kvennaskólanum stendur fyrir útgáfu skólablaðsins Heimasætunnar, sem kemur út einu sinni á ári. Í blaðinu eru viðtöl við nemendur í skólanum, ljósmyndir og tískuþættir. Einnig kemur út skóladagbók sem ber heitið Járnfrúin.

Listafélagið Í Kvennó stendur einu sinni á ári fyrir listaviku, þar sem ýmsir atburðir eru í gangi á kvöldin, tískusýning, vídjókvöld og ýmis námskeið.

30

MA-ingar tala gjarnan um sinn eigin skóla sem skóla hefðanna. Busavígslan, Ratatoskur, Hesta-Jói og rúgbrauð með rjóma á eru hluti af því félagslífi sem við erum stolt af og nefnum gjarnan því til stuðnings að hvergi sé samheldnin meiri. Við fórum á stúfana og komumst að því að aðrir framhaldsskólar landsins búa ekki síður yfir blómlegu félagslífi og hefðum.

MH er fjölbreyttur skóli og mikið af sterkum persónuleikum sem þar stunda nám. Félagslífið í Hamrahlíð er mikið og alltaf nóg um að vera.

Þegar önnin byrjar eru bókamarkaðir þar sem nemendum gefst tækifæri á að selja bækur sínar og kaupa.

Það er Lagningarvika og þar eru haldnir fyrirlestrar um allt mögulegt og er kennslan því felld niður seinustu þrjá daga vikunnar og árshátið haldin í lok hennar. Tískusýning er einnig haldin í þessari viku og þar gefst nemendum tækifæri á að sýna eigin hönnun.

MH er mikill tónlistarskóli þar sem hægt er að sækja um í kór, keppa í lagasmíðakeppni og taka þátt í Söngkeppni framhaldsskólanna. Fjáröflun er haldin á hverri önn og nemendur bjóðast til að gera hina ýmsu hluti ef það safnast nægur peningur.

Það er vinsælt að bjóða sig fram í ráð og þá er haldin kosningavika, í hverri kosingaviku heldur útvarpsráð uppi stemningunni með útvarpsviku og geta nemendur stillt á útvarp NFMH.

Tvö blöð eru gefin út á hverri önn, Beneventum og Fréttapési og það ríkir mikil gleði innan veggja skólans þegar þau eru gefin út. Fréttapési gefur út helsta slúður skólans og Beneventum gerir flottan bækling sem inniheldur fjölbreytt efni í tengslum við lífið og tilveruna.

Á hverri önn eru eitt til tvö böll á vegum NFMH sem hafa aldrei klikkað. Á hverju balli er Myndbandarbúi sem tekur upp stemmninguna á ballinu. Meðal annars er íþróttavika, tónleikar, listasýning, Morfís, Gettu betur og margt fleira.

Allir busanir í Kvennó fara í gegnum sérstaka skírnarathöfn. Böðlarnir sækja vatn úr Tjörninni í tunnu, sem síðan er ausið yfir busana og þá eru þeir orðnir nýnemar.

Allir nýnemar fá eitt epli að gjöf frá böðlunum.

Sumir busar í Kvennó fara beint á svokallaðan Svartan lista, en það eru yfirleitt þeir sem taldir eru brjóta reglurnar á einhvern hátt og þá fá þeir sérstaklega slæma meðferð.

Í kringum Hrekkjavökuna er haldið grímuball í Kvennó þar sem allir mæta í búningum og kosið um flottasta búninginn.

Í Kvennó eru haldnir Tjarnardagar einu sinni á ári, en þeim svipar til Ratatosks í MA- nemendur geta valið úr námskeiðum til að eyða deginum á. Skólinn stendur líka fyrir góðgerðardegi þar sem hver bekkur fær eitt góðgerðarfélag til að hjálpa á einhvern hátt.

Einkennisréttur Kvennskælinga er túnstykki sem er rúnstykki með túnfisksalati. Skylda er að drekka kókómjólk með.

Á Epladaginn í Kvennó er kennslu lokið snemma og þá fara fram tvær keppnir: Rauðkukeppnin og Eplalagakeppnin. Í Rauðkukeppninni vinnur sá keppandi sem skarar fram í að vera rauður, hvort sem það er í klæðnaði eða með hjálp andlitsmálningar. Eplalagakeppnin gengur út á að semja besta lagið um epli. Um kvöldið er svo Eplaballið, en á undan því fara allir nemendurnir út að borða með kennaranum sínum. Nýjasta hefðin er svo Eplaútvarpið, þar sem vinsælt er að koma með slúður af ballinu í beinni útsendingu.

Kvennskælingar eru þekktir fyrir að vera „fashionably late“ og mæta yfirleitt alltaf um hálftíma of seint á alla viðburði.

Á hverju ári er haldið Dodgeball-mót í pínulitla íþróttasalnum í Kvennó.

Í Kvennó er haldinn sérstakur peysufatadagur á hverju ári. Þá klæða allir nemendur í öðrum bekk sig í íslenska þjóðbúninginn og svo eru nokkur elliheimili í grenndinni heimsótt og dansað þar og sungið fyrir íbúa og starfsfólk.

Í Kvennó er starfræktur kór sem stendur fyrir jólatónleikum og vortónleikum í Fríkirkjunni.

Leiklistarfélag skólans heitir Fúría og stendur fyrir leiksýningu á hverju ári, sem er sýnd er í matsalnum í skólanum. Aðstaðan þeirra er kölluð Legið og er undir sviðinu í matsalnum.

Ritnefndin í Kvennaskólanum stendur fyrir útgáfu skólablaðsins Heimasætunnar, sem kemur út einu sinni á ári. Í blaðinu eru viðtöl við nemendur í skólanum, ljósmyndir og tískuþættir. Einnig kemur út skóladagbók sem ber heitið Járnfrúin.

Listafélagið Í Kvennó stendur einu sinni á ári fyrir listaviku, þar sem ýmsir atburðir eru í gangi á kvöldin, tískusýning, vídjókvöld og ýmis námskeið.

31

Page 34: Muninn vorblað 2013

Í ML hringja nemendur á öðru ári alltaf inn og út úr tíma, en til þess nota þeir eldgamla bjöllu sem er staðsett á lengsta gangi skólans. Ef hringt er tvisvar þýðir það að þar er skólameistarinn að verki…

Busun ML tekur heila viku og er mikið uppstand. Hún er alltaf haldin með mjög draugalegu yfirbragði þar sem „Yfirdjöfullinn“ og aðrir eldri nemendur skólans leggja sig mikið fram við að hræða busa með draugalegu kvöldi stjórnarinnar, dauðagöngu og fleiru…

Formaður nemendafélagsins er kallaður stallari…

Kvemel og Kamel eru kvenrembu- og karlrembufélag ML. Á milli félaganna er mikill rígur og etja þau oft kappi. Einu sinni á ári þurfa félögin að halda leynilegar „veislur“ án vitundar hins félagsins og torga 25 pizzum eða 25 lítrum af ís á ákveðnum tíma. Ef annað félagið kemst að staðsetningu veislu hins hópsins hefur það félag tapað…

Einu sinni á vorönn koma nemendur saman og syngja eina kennslustund með sérstöku leyfi frá skólameistara…

Á árshátíðardegi skólans er haldin stór ratleikur með alls konar stöðvum, t.d. dansstöð, raunvísindastöð, listastöð. Það lið sem fer með sigur úr býtum vinnur Dollabikarinn.

Í prófaviku á vorönn er haldinn vatnsslagur til þess að létta lundina í próflestrinum. Allir taka þátt og liðskiptingin er 1. bekkur á móti 2., 3. og 4. bekk.

Nemendur ML fara í fjallgöngu saman á haustin. Þeir taka með sér nesti, góða skapið og gera sér glaðan dag.

Elsta og kannski hvað þekktasta hefðin í Menntaskólanum við Sund er U-ið þar sem eldri nemendur skólans sitja og fylgjast með allri umferð í og úr tímum. Busum er stranglega bannað að setjast í U-ið og ef þeir gerast vísir til þess þá hefur það alvarlegar afleiðingar.

Önnur gömul og rótgróin hefð er Ungfrú Belja.is sem er dragkeppni sem haldin er í Skálholti í MS s.s. nemendakjallaranum. Keppendur eru oftast óharðnaðir busar sem eru búnir að fá sér of mikið í tána og öklabrjóta sig í versta falli á sviði. Klámsýning af verstu sort þarna á ferð. Í MS er haldin 85’ vika, 85’ballið er óumdeilanlega vinsælasta menntaskólaball landsins. Auk þess sem nemendur breyta skólanum algjörlega, þekja veggi með pappa og mála eitthvað 80’s tengt á þá. Útvarp Motta! Diskókeila! Bílabíó!

Í MS er sérstakt riddaraborðið sem er í Kattholti s.s. matsalnum. Nokkrir strákar tóku sig saman og keyptu nýtt borð og stóla og sátu sem fastast við það... talað er um að það sé svolítill tappakeimur af því dæmi.

Golfmót MS sem er ekkert nema fyllerí allan daginn. Hefðbundið fyrirpartý-golf-eftirpartý. Busar eru á uppboði samdægurs sem golfsveinar fyrir eldri nemendur. Ástand þeirra er svo á kostnað golfspilara.

MH-MS dagurinn var haldinn í fyrsta skipti núna þann 20. september 2012. Nilli fór í skyrglímu við tvær busastelpur. Allt mjög smekklegt...

Í byrjun hvers skólaárs er gert busauppboð þar sem busar fara á sviðið og það er þá boðið upp í þá. Þeir sem vinna síðan busann fara með þá á golfmót og þar eru busarnir golfsveinar þeirra og hálfgerðir þrælar yfir daginn.

Peysufatadagurinn í Versló er í 4. bekk (2. bekkur) og þá klæða sig allir í íslenska þjóðbúninginn og labba niður í bæ. Um kvöldið sama dag er haldið ball einungis fyrir 4. bekkinga.

Þegar tónlistarhátíðin Airwaves er haldin í Reykjavík er Verslówaves á sama tíma. Þá koma margs konar hljómsveitir að spila á ,,marmaranum’’, samkomustaður verslinga innan skólans, og spila í hléum.

Nemó er árshátíð Verslinga og áður en hún er haldin er ,,nemó vikan’’. Í versló vikunni eru allskonar viðburðir í gangi, forvarnadagurinn er svo alltaf daginn fyrir ballið og á árshátíðardeginum sjálfum fá nemendur frí í skólanum og fara í brunch eða ratleik. Nemó leikritið er ávallt haldið sama dag, ball um kvöldið og daginn eftir er líka frí í skólanum.

Demó er tónlistarkeppni þar sem áhersla er aðalega lögð á lagið fremur en sönginn.

Vælið er síðan söngkeppni sem er yfirleitt haldin í Hörpunni.

Í lok árs er Verslunarskólablaðið gefið út. Það er frekar ein stór bók sem samanstendur af öllu því sem gerst hefur um árið.

Tvær nefndir sjá um að búa til gamanþætti, 12:00 og Rjóminn, milli þeirra ríkir nokkurs konar samkeppni. Í góðgerðarvikunni heita nemendur oft á strákana sem sitja í nefndunum, til að nefna dæmi þurftu Rjómastrákanir að vera ,,trans’’ í einn dag, svo hefur einnig komið til danskeppni á milli 12:00 og Rjómastrákanna.

Það er alltaf eitthvað í gangi, nefndir standa oft fyrir samskonar vikum eins og listafélagið fyrir listóvikunni, nemendamótsnefnd fyrir nemó vikunni og íþróttanefndin fyrir íþróttavikunni. Það er mikil hefð fyrir því að í lok hverrar þemaviku eða hvers viðburðar séu haldin bjórkvöld í bænum.

32

Í ML hringja nemendur á öðru ári alltaf inn og út úr tíma, en til þess nota þeir eldgamla bjöllu sem er staðsett á lengsta gangi skólans. Ef hringt er tvisvar þýðir það að þar er skólameistarinn að verki…

Busun ML tekur heila viku og er mikið uppstand. Hún er alltaf haldin með mjög draugalegu yfirbragði þar sem „Yfirdjöfullinn“ og aðrir eldri nemendur skólans leggja sig mikið fram við að hræða busa með draugalegu kvöldi stjórnarinnar, dauðagöngu og fleiru…

Formaður nemendafélagsins er kallaður stallari…

Kvemel og Kamel eru kvenrembu- og karlrembufélag ML. Á milli félaganna er mikill rígur og etja þau oft kappi. Einu sinni á ári þurfa félögin að halda leynilegar „veislur“ án vitundar hins félagsins og torga 25 pizzum eða 25 lítrum af ís á ákveðnum tíma. Ef annað félagið kemst að staðsetningu veislu hins hópsins hefur það félag tapað…

Einu sinni á vorönn koma nemendur saman og syngja eina kennslustund með sérstöku leyfi frá skólameistara…

Á árshátíðardegi skólans er haldin stór ratleikur með alls konar stöðvum, t.d. dansstöð, raunvísindastöð, listastöð. Það lið sem fer með sigur úr býtum vinnur Dollabikarinn.

Í prófaviku á vorönn er haldinn vatnsslagur til þess að létta lundina í próflestrinum. Allir taka þátt og liðskiptingin er 1. bekkur á móti 2., 3. og 4. bekk.

Nemendur ML fara í fjallgöngu saman á haustin. Þeir taka með sér nesti, góða skapið og gera sér glaðan dag.

Elsta og kannski hvað þekktasta hefðin í Menntaskólanum við Sund er U-ið þar sem eldri nemendur skólans sitja og fylgjast með allri umferð í og úr tímum. Busum er stranglega bannað að setjast í U-ið og ef þeir gerast vísir til þess þá hefur það alvarlegar afleiðingar.

Önnur gömul og rótgróin hefð er Ungfrú Belja.is sem er dragkeppni sem haldin er í Skálholti í MS s.s. nemendakjallaranum. Keppendur eru oftast óharðnaðir busar sem eru búnir að fá sér of mikið í tána og öklabrjóta sig í versta falli á sviði. Klámsýning af verstu sort þarna á ferð. Í MS er haldin 85’ vika, 85’ballið er óumdeilanlega vinsælasta menntaskólaball landsins. Auk þess sem nemendur breyta skólanum algjörlega, þekja veggi með pappa og mála eitthvað 80’s tengt á þá. Útvarp Motta! Diskókeila! Bílabíó!

Í MS er sérstakt riddaraborðið sem er í Kattholti s.s. matsalnum. Nokkrir strákar tóku sig saman og keyptu nýtt borð og stóla og sátu sem fastast við það... talað er um að það sé svolítill tappakeimur af því dæmi.

Golfmót MS sem er ekkert nema fyllerí allan daginn. Hefðbundið fyrirpartý-golf-eftirpartý. Busar eru á uppboði samdægurs sem golfsveinar fyrir eldri nemendur. Ástand þeirra er svo á kostnað golfspilara.

MH-MS dagurinn var haldinn í fyrsta skipti núna þann 20. september 2012. Nilli fór í skyrglímu við tvær busastelpur. Allt mjög smekklegt...

Í byrjun hvers skólaárs er gert busauppboð þar sem busar fara á sviðið og það er þá boðið upp í þá. Þeir sem vinna síðan busann fara með þá á golfmót og þar eru busarnir golfsveinar þeirra og hálfgerðir þrælar yfir daginn.

Peysufatadagurinn í Versló er í 4. bekk (2. bekkur) og þá klæða sig allir í íslenska þjóðbúninginn og labba niður í bæ. Um kvöldið sama dag er haldið ball einungis fyrir 4. bekkinga.

Þegar tónlistarhátíðin Airwaves er haldin í Reykjavík er Verslówaves á sama tíma. Þá koma margs konar hljómsveitir að spila á ,,marmaranum’’, samkomustaður verslinga innan skólans, og spila í hléum.

Nemó er árshátíð Verslinga og áður en hún er haldin er ,,nemó vikan’’. Í versló vikunni eru allskonar viðburðir í gangi, forvarnadagurinn er svo alltaf daginn fyrir ballið og á árshátíðardeginum sjálfum fá nemendur frí í skólanum og fara í brunch eða ratleik. Nemó leikritið er ávallt haldið sama dag, ball um kvöldið og daginn eftir er líka frí í skólanum.

Demó er tónlistarkeppni þar sem áhersla er aðalega lögð á lagið fremur en sönginn.

Vælið er síðan söngkeppni sem er yfirleitt haldin í Hörpunni.

Í lok árs er Verslunarskólablaðið gefið út. Það er frekar ein stór bók sem samanstendur af öllu því sem gerst hefur um árið.

Tvær nefndir sjá um að búa til gamanþætti, 12:00 og Rjóminn, milli þeirra ríkir nokkurs konar samkeppni. Í góðgerðarvikunni heita nemendur oft á strákana sem sitja í nefndunum, til að nefna dæmi þurftu Rjómastrákanir að vera ,,trans’’ í einn dag, svo hefur einnig komið til danskeppni á milli 12:00 og Rjómastrákanna.

Það er alltaf eitthvað í gangi, nefndir standa oft fyrir samskonar vikum eins og listafélagið fyrir listóvikunni, nemendamótsnefnd fyrir nemó vikunni og íþróttanefndin fyrir íþróttavikunni. Það er mikil hefð fyrir því að í lok hverrar þemaviku eða hvers viðburðar séu haldin bjórkvöld í bænum.

33

Page 35: Muninn vorblað 2013

Í ML hringja nemendur á öðru ári alltaf inn og út úr tíma, en til þess nota þeir eldgamla bjöllu sem er staðsett á lengsta gangi skólans. Ef hringt er tvisvar þýðir það að þar er skólameistarinn að verki…

Busun ML tekur heila viku og er mikið uppstand. Hún er alltaf haldin með mjög draugalegu yfirbragði þar sem „Yfirdjöfullinn“ og aðrir eldri nemendur skólans leggja sig mikið fram við að hræða busa með draugalegu kvöldi stjórnarinnar, dauðagöngu og fleiru…

Formaður nemendafélagsins er kallaður stallari…

Kvemel og Kamel eru kvenrembu- og karlrembufélag ML. Á milli félaganna er mikill rígur og etja þau oft kappi. Einu sinni á ári þurfa félögin að halda leynilegar „veislur“ án vitundar hins félagsins og torga 25 pizzum eða 25 lítrum af ís á ákveðnum tíma. Ef annað félagið kemst að staðsetningu veislu hins hópsins hefur það félag tapað…

Einu sinni á vorönn koma nemendur saman og syngja eina kennslustund með sérstöku leyfi frá skólameistara…

Á árshátíðardegi skólans er haldin stór ratleikur með alls konar stöðvum, t.d. dansstöð, raunvísindastöð, listastöð. Það lið sem fer með sigur úr býtum vinnur Dollabikarinn.

Í prófaviku á vorönn er haldinn vatnsslagur til þess að létta lundina í próflestrinum. Allir taka þátt og liðskiptingin er 1. bekkur á móti 2., 3. og 4. bekk.

Nemendur ML fara í fjallgöngu saman á haustin. Þeir taka með sér nesti, góða skapið og gera sér glaðan dag.

Elsta og kannski hvað þekktasta hefðin í Menntaskólanum við Sund er U-ið þar sem eldri nemendur skólans sitja og fylgjast með allri umferð í og úr tímum. Busum er stranglega bannað að setjast í U-ið og ef þeir gerast vísir til þess þá hefur það alvarlegar afleiðingar.

Önnur gömul og rótgróin hefð er Ungfrú Belja.is sem er dragkeppni sem haldin er í Skálholti í MS s.s. nemendakjallaranum. Keppendur eru oftast óharðnaðir busar sem eru búnir að fá sér of mikið í tána og öklabrjóta sig í versta falli á sviði. Klámsýning af verstu sort þarna á ferð. Í MS er haldin 85’ vika, 85’ballið er óumdeilanlega vinsælasta menntaskólaball landsins. Auk þess sem nemendur breyta skólanum algjörlega, þekja veggi með pappa og mála eitthvað 80’s tengt á þá. Útvarp Motta! Diskókeila! Bílabíó!

Í MS er sérstakt riddaraborðið sem er í Kattholti s.s. matsalnum. Nokkrir strákar tóku sig saman og keyptu nýtt borð og stóla og sátu sem fastast við það... talað er um að það sé svolítill tappakeimur af því dæmi.

Golfmót MS sem er ekkert nema fyllerí allan daginn. Hefðbundið fyrirpartý-golf-eftirpartý. Busar eru á uppboði samdægurs sem golfsveinar fyrir eldri nemendur. Ástand þeirra er svo á kostnað golfspilara.

MH-MS dagurinn var haldinn í fyrsta skipti núna þann 20. september 2012. Nilli fór í skyrglímu við tvær busastelpur. Allt mjög smekklegt...

Í byrjun hvers skólaárs er gert busauppboð þar sem busar fara á sviðið og það er þá boðið upp í þá. Þeir sem vinna síðan busann fara með þá á golfmót og þar eru busarnir golfsveinar þeirra og hálfgerðir þrælar yfir daginn.

Peysufatadagurinn í Versló er í 4. bekk (2. bekkur) og þá klæða sig allir í íslenska þjóðbúninginn og labba niður í bæ. Um kvöldið sama dag er haldið ball einungis fyrir 4. bekkinga.

Þegar tónlistarhátíðin Airwaves er haldin í Reykjavík er Verslówaves á sama tíma. Þá koma margs konar hljómsveitir að spila á ,,marmaranum’’, samkomustaður verslinga innan skólans, og spila í hléum.

Nemó er árshátíð Verslinga og áður en hún er haldin er ,,nemó vikan’’. Í versló vikunni eru allskonar viðburðir í gangi, forvarnadagurinn er svo alltaf daginn fyrir ballið og á árshátíðardeginum sjálfum fá nemendur frí í skólanum og fara í brunch eða ratleik. Nemó leikritið er ávallt haldið sama dag, ball um kvöldið og daginn eftir er líka frí í skólanum.

Demó er tónlistarkeppni þar sem áhersla er aðalega lögð á lagið fremur en sönginn.

Vælið er síðan söngkeppni sem er yfirleitt haldin í Hörpunni.

Í lok árs er Verslunarskólablaðið gefið út. Það er frekar ein stór bók sem samanstendur af öllu því sem gerst hefur um árið.

Tvær nefndir sjá um að búa til gamanþætti, 12:00 og Rjóminn, milli þeirra ríkir nokkurs konar samkeppni. Í góðgerðarvikunni heita nemendur oft á strákana sem sitja í nefndunum, til að nefna dæmi þurftu Rjómastrákanir að vera ,,trans’’ í einn dag, svo hefur einnig komið til danskeppni á milli 12:00 og Rjómastrákanna.

Það er alltaf eitthvað í gangi, nefndir standa oft fyrir samskonar vikum eins og listafélagið fyrir listóvikunni, nemendamótsnefnd fyrir nemó vikunni og íþróttanefndin fyrir íþróttavikunni. Það er mikil hefð fyrir því að í lok hverrar þemaviku eða hvers viðburðar séu haldin bjórkvöld í bænum.

32

Í ML hringja nemendur á öðru ári alltaf inn og út úr tíma, en til þess nota þeir eldgamla bjöllu sem er staðsett á lengsta gangi skólans. Ef hringt er tvisvar þýðir það að þar er skólameistarinn að verki…

Busun ML tekur heila viku og er mikið uppstand. Hún er alltaf haldin með mjög draugalegu yfirbragði þar sem „Yfirdjöfullinn“ og aðrir eldri nemendur skólans leggja sig mikið fram við að hræða busa með draugalegu kvöldi stjórnarinnar, dauðagöngu og fleiru…

Formaður nemendafélagsins er kallaður stallari…

Kvemel og Kamel eru kvenrembu- og karlrembufélag ML. Á milli félaganna er mikill rígur og etja þau oft kappi. Einu sinni á ári þurfa félögin að halda leynilegar „veislur“ án vitundar hins félagsins og torga 25 pizzum eða 25 lítrum af ís á ákveðnum tíma. Ef annað félagið kemst að staðsetningu veislu hins hópsins hefur það félag tapað…

Einu sinni á vorönn koma nemendur saman og syngja eina kennslustund með sérstöku leyfi frá skólameistara…

Á árshátíðardegi skólans er haldin stór ratleikur með alls konar stöðvum, t.d. dansstöð, raunvísindastöð, listastöð. Það lið sem fer með sigur úr býtum vinnur Dollabikarinn.

Í prófaviku á vorönn er haldinn vatnsslagur til þess að létta lundina í próflestrinum. Allir taka þátt og liðskiptingin er 1. bekkur á móti 2., 3. og 4. bekk.

Nemendur ML fara í fjallgöngu saman á haustin. Þeir taka með sér nesti, góða skapið og gera sér glaðan dag.

Elsta og kannski hvað þekktasta hefðin í Menntaskólanum við Sund er U-ið þar sem eldri nemendur skólans sitja og fylgjast með allri umferð í og úr tímum. Busum er stranglega bannað að setjast í U-ið og ef þeir gerast vísir til þess þá hefur það alvarlegar afleiðingar.

Önnur gömul og rótgróin hefð er Ungfrú Belja.is sem er dragkeppni sem haldin er í Skálholti í MS s.s. nemendakjallaranum. Keppendur eru oftast óharðnaðir busar sem eru búnir að fá sér of mikið í tána og öklabrjóta sig í versta falli á sviði. Klámsýning af verstu sort þarna á ferð. Í MS er haldin 85’ vika, 85’ballið er óumdeilanlega vinsælasta menntaskólaball landsins. Auk þess sem nemendur breyta skólanum algjörlega, þekja veggi með pappa og mála eitthvað 80’s tengt á þá. Útvarp Motta! Diskókeila! Bílabíó!

Í MS er sérstakt riddaraborðið sem er í Kattholti s.s. matsalnum. Nokkrir strákar tóku sig saman og keyptu nýtt borð og stóla og sátu sem fastast við það... talað er um að það sé svolítill tappakeimur af því dæmi.

Golfmót MS sem er ekkert nema fyllerí allan daginn. Hefðbundið fyrirpartý-golf-eftirpartý. Busar eru á uppboði samdægurs sem golfsveinar fyrir eldri nemendur. Ástand þeirra er svo á kostnað golfspilara.

MH-MS dagurinn var haldinn í fyrsta skipti núna þann 20. september 2012. Nilli fór í skyrglímu við tvær busastelpur. Allt mjög smekklegt...

Í byrjun hvers skólaárs er gert busauppboð þar sem busar fara á sviðið og það er þá boðið upp í þá. Þeir sem vinna síðan busann fara með þá á golfmót og þar eru busarnir golfsveinar þeirra og hálfgerðir þrælar yfir daginn.

Peysufatadagurinn í Versló er í 4. bekk (2. bekkur) og þá klæða sig allir í íslenska þjóðbúninginn og labba niður í bæ. Um kvöldið sama dag er haldið ball einungis fyrir 4. bekkinga.

Þegar tónlistarhátíðin Airwaves er haldin í Reykjavík er Verslówaves á sama tíma. Þá koma margs konar hljómsveitir að spila á ,,marmaranum’’, samkomustaður verslinga innan skólans, og spila í hléum.

Nemó er árshátíð Verslinga og áður en hún er haldin er ,,nemó vikan’’. Í versló vikunni eru allskonar viðburðir í gangi, forvarnadagurinn er svo alltaf daginn fyrir ballið og á árshátíðardeginum sjálfum fá nemendur frí í skólanum og fara í brunch eða ratleik. Nemó leikritið er ávallt haldið sama dag, ball um kvöldið og daginn eftir er líka frí í skólanum.

Demó er tónlistarkeppni þar sem áhersla er aðalega lögð á lagið fremur en sönginn.

Vælið er síðan söngkeppni sem er yfirleitt haldin í Hörpunni.

Í lok árs er Verslunarskólablaðið gefið út. Það er frekar ein stór bók sem samanstendur af öllu því sem gerst hefur um árið.

Tvær nefndir sjá um að búa til gamanþætti, 12:00 og Rjóminn, milli þeirra ríkir nokkurs konar samkeppni. Í góðgerðarvikunni heita nemendur oft á strákana sem sitja í nefndunum, til að nefna dæmi þurftu Rjómastrákanir að vera ,,trans’’ í einn dag, svo hefur einnig komið til danskeppni á milli 12:00 og Rjómastrákanna.

Það er alltaf eitthvað í gangi, nefndir standa oft fyrir samskonar vikum eins og listafélagið fyrir listóvikunni, nemendamótsnefnd fyrir nemó vikunni og íþróttanefndin fyrir íþróttavikunni. Það er mikil hefð fyrir því að í lok hverrar þemaviku eða hvers viðburðar séu haldin bjórkvöld í bænum.

33

Page 36: Muninn vorblað 2013

Hvernig byrjaði þetta allt saman? Þetta byrjaði fyrir um það bil ári síðan þegar umræðan um Jóns Baldvins málið stóð sem hæst. Stelpan sem sagðist hafa orðið fyrir kynferðislegu áreiti varð fyrir alls konar ásökunum og meðal annars frá þingmanni sem vildi meina að hún væri í samstarfi við glanstímarit um að hafa æruna af manninum með því að draga upp gamlan fjölskylduharmleik. Þetta gekk svo kröftuglega fram af mér að ég tók nokkur samskonar ummæli bæði um þetta mál og önnur sem voru í gangi á svipuðum tíma og setti í albúm á Facebook-síðunni minni og nefndi það „Karlar sem hata konur“. Mér þótti þessi dæmi vera mjög lýsandi fyrir það hvernig karlmenn leyfa sér að tala um konur. Það sem gerðist í kjölfarið gerðist mjög hratt, DV birti fréttir um albúmið og áður en ég vissi af var ég komin í Kastljósið daginn eftir. Ég hafði enga stjórn á þessu þannig séð. Það höfðu allir skoðun á þessu, enda birti ég ummæli frá þjóðþekktum einstaklingum og hlífði ekki því sem þeir settu sjálfviljugir inn á Internetið. Ég hugsaði með mér í byrjun að þetta myndi ganga yfir á viku eða svo, ég þyrfti bara að halda þetta út meðan að þjóðin hefði áhuga á þessu. Ég var algjörlega sannfærð um að þetta myndi falla í gleymsku strax en það var svo aldeilis ekki raunin.

Allt síðasta ár varst þú mjög áberandi í umræðunni. Hefur þig aldrei langað að draga þig í hlé? Ég lofaði sjálfri mér þegar þetta fór af stað að ég myndi taka slaginn á meðan ég hefði tækifæri til. Á meðan þjóðin hefði áhuga, fólk vildi hlusta á mig og halda uppi

samræðum þá væri ég með rosalega mikilvægt verkfæri í höndunum. Mér finnst ég ekki geta látið þetta framhjá mér fara bara til þess að hlífa sjálfri mér. Mig hefur oft langað til þess að skríða inn í skelina mína og breiða yfir haus en ég veit að þannig gengur mannréttindabarátta einfaldlega ekki fyrir sig. Málstaðurinn gengur fyrir. Þetta verður líka alltaf auðveldara fyrir mig eftir því sem ég verð reynslunni ríkari. En ég ætla að reyna að standa við loforðið sem ég gaf sjálfri mér í upphafi og hætta ekki fyrr en þjóðin hættir. Ég finn fyrir gífurlegum stuðningi frá fólkinu í landinu. Það skiptir öllu máli og heldur mér gangandi.

Þú segir að þú finnir fyrir miklum stuðningi en oft færðu gróf ummæli og hefur jafnvel fengið hatursfull skilaboð. Hafa þau mikil áhrif á þig og baráttu þína?Ég hef aldrei verið hrædd um líf mitt en ég upplifi mjög oft óöryggi. Einu sinni var ég stödd á Hlemmi klukkan þrjú um nótt með rafmagnslausan síma og enginn var á ferli. Tveir strákar hlupu framhjá mér og annar sagði við hinn „Oj, veistu ekki hver þetta er, hún er alveg snarrugluð“. Ég fann fyrir rosalega mikilli vanmáttarkennd og óöryggi að vera Hildur Lilliendahl í þessum aðstæðum.Ég hef orðið hrædd yfir bréfum og kommentum á netinu en aldrei þannig að mér finnist ég þurfa vernd eða að loka mig af heima hjá mér. Þó nóg til þess að ég hef þurft að fara til lögreglunnar. Mjög gróf bréf koma mér úr jafnvegi og oft líður mér virkilega illa í nokkra klukkutíma, en það gengur yfir.

Hún hefur verið kölluð ýmsum nöfnum, allt frá hetju til „femínistatussu“. Hildur Lilliendahl varð þjóðþekkt á einni nóttu í byrjun síðasta árs og hefur verið í umræðunni síðan. Hún er þrjátíu og eins árs, móðir tveggja stráka og starfar á skrifstofu Reykjavíkurborgar. Í frístundum sínum berst hún fyrir réttindum kvenna.Ég hitti Hildi á Danska barnum í Reykjavík í þeim tilgangi að fræðast um þá baráttu sem hún hefur háð. Þrátt fyrir gleði og glaum á næstu borðum varð spjall okkar áhugavert og innihaldsríkt.

Ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur

Umsjón: Hildur Ásta ÞórhallsdóttirLjósmyndir: Íris Stefánsdóttir

34

Hvernig byrjaði þetta allt saman? Þetta byrjaði fyrir um það bil ári síðan þegar umræðan um Jóns Baldvins málið stóð sem hæst. Stelpan sem sagðist hafa orðið fyrir kynferðislegu áreiti varð fyrir alls konar ásökunum og meðal annars frá þingmanni sem vildi meina að hún væri í samstarfi við glanstímarit um að hafa æruna af manninum með því að draga upp gamlan fjölskylduharmleik. Þetta gekk svo kröftuglega fram af mér að ég tók nokkur samskonar ummæli bæði um þetta mál og önnur sem voru í gangi á svipuðum tíma og setti í albúm á Facebook-síðunni minni og nefndi það „Karlar sem hata konur“. Mér þótti þessi dæmi vera mjög lýsandi fyrir það hvernig karlmenn leyfa sér að tala um konur. Það sem gerðist í kjölfarið gerðist mjög hratt, DV birti fréttir um albúmið og áður en ég vissi af var ég komin í Kastljósið daginn eftir. Ég hafði enga stjórn á þessu þannig séð. Það höfðu allir skoðun á þessu, enda birti ég ummæli frá þjóðþekktum einstaklingum og hlífði ekki því sem þeir settu sjálfviljugir inn á Internetið. Ég hugsaði með mér í byrjun að þetta myndi ganga yfir á viku eða svo, ég þyrfti bara að halda þetta út meðan að þjóðin hefði áhuga á þessu. Ég var algjörlega sannfærð um að þetta myndi falla í gleymsku strax en það var svo aldeilis ekki raunin.

Allt síðasta ár varst þú mjög áberandi í umræðunni. Hefur þig aldrei langað að draga þig í hlé? Ég lofaði sjálfri mér þegar þetta fór af stað að ég myndi taka slaginn á meðan ég hefði tækifæri til. Á meðan þjóðin hefði áhuga, fólk vildi hlusta á mig og halda uppi

samræðum þá væri ég með rosalega mikilvægt verkfæri í höndunum. Mér finnst ég ekki geta látið þetta framhjá mér fara bara til þess að hlífa sjálfri mér. Mig hefur oft langað til þess að skríða inn í skelina mína og breiða yfir haus en ég veit að þannig gengur mannréttindabarátta einfaldlega ekki fyrir sig. Málstaðurinn gengur fyrir. Þetta verður líka alltaf auðveldara fyrir mig eftir því sem ég verð reynslunni ríkari. En ég ætla að reyna að standa við loforðið sem ég gaf sjálfri mér í upphafi og hætta ekki fyrr en þjóðin hættir. Ég finn fyrir gífurlegum stuðningi frá fólkinu í landinu. Það skiptir öllu máli og heldur mér gangandi.

Þú segir að þú finnir fyrir miklum stuðningi en oft færðu gróf ummæli og hefur jafnvel fengið hatursfull skilaboð. Hafa þau mikil áhrif á þig og baráttu þína?Ég hef aldrei verið hrædd um líf mitt en ég upplifi mjög oft óöryggi. Einu sinni var ég stödd á Hlemmi klukkan þrjú um nótt með rafmagnslausan síma og enginn var á ferli. Tveir strákar hlupu framhjá mér og annar sagði við hinn „Oj, veistu ekki hver þetta er, hún er alveg snarrugluð“. Ég fann fyrir rosalega mikilli vanmáttarkennd og óöryggi að vera Hildur Lilliendahl í þessum aðstæðum.Ég hef orðið hrædd yfir bréfum og kommentum á netinu en aldrei þannig að mér finnist ég þurfa vernd eða að loka mig af heima hjá mér. Þó nóg til þess að ég hef þurft að fara til lögreglunnar. Mjög gróf bréf koma mér úr jafnvegi og oft líður mér virkilega illa í nokkra klukkutíma, en það gengur yfir.

Hún hefur verið kölluð ýmsum nöfnum, allt frá hetju til „femínistatussu“. Hildur Lilliendahl varð þjóðþekkt á einni nóttu í byrjun síðasta árs og hefur verið í umræðunni síðan. Hún er þrjátíu og eins árs, móðir tveggja stráka og starfar á skrifstofu Reykjavíkurborgar. Í frístundum sínum berst hún fyrir réttindum kvenna.Ég hitti Hildi á Danska barnum í Reykjavík í þeim tilgangi að fræðast um þá baráttu sem hún hefur háð. Þrátt fyrir gleði og glaum á næstu borðum varð spjall okkar áhugavert og innihaldsríkt.

Ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur

Umsjón: Hildur Ásta ÞórhallsdóttirLjósmyndir: Íris Stefánsdóttir

35

Page 37: Muninn vorblað 2013

Hvernig byrjaði þetta allt saman? Þetta byrjaði fyrir um það bil ári síðan þegar umræðan um Jóns Baldvins málið stóð sem hæst. Stelpan sem sagðist hafa orðið fyrir kynferðislegu áreiti varð fyrir alls konar ásökunum og meðal annars frá þingmanni sem vildi meina að hún væri í samstarfi við glanstímarit um að hafa æruna af manninum með því að draga upp gamlan fjölskylduharmleik. Þetta gekk svo kröftuglega fram af mér að ég tók nokkur samskonar ummæli bæði um þetta mál og önnur sem voru í gangi á svipuðum tíma og setti í albúm á Facebook-síðunni minni og nefndi það „Karlar sem hata konur“. Mér þótti þessi dæmi vera mjög lýsandi fyrir það hvernig karlmenn leyfa sér að tala um konur. Það sem gerðist í kjölfarið gerðist mjög hratt, DV birti fréttir um albúmið og áður en ég vissi af var ég komin í Kastljósið daginn eftir. Ég hafði enga stjórn á þessu þannig séð. Það höfðu allir skoðun á þessu, enda birti ég ummæli frá þjóðþekktum einstaklingum og hlífði ekki því sem þeir settu sjálfviljugir inn á Internetið. Ég hugsaði með mér í byrjun að þetta myndi ganga yfir á viku eða svo, ég þyrfti bara að halda þetta út meðan að þjóðin hefði áhuga á þessu. Ég var algjörlega sannfærð um að þetta myndi falla í gleymsku strax en það var svo aldeilis ekki raunin.

Allt síðasta ár varst þú mjög áberandi í umræðunni. Hefur þig aldrei langað að draga þig í hlé? Ég lofaði sjálfri mér þegar þetta fór af stað að ég myndi taka slaginn á meðan ég hefði tækifæri til. Á meðan þjóðin hefði áhuga, fólk vildi hlusta á mig og halda uppi

samræðum þá væri ég með rosalega mikilvægt verkfæri í höndunum. Mér finnst ég ekki geta látið þetta framhjá mér fara bara til þess að hlífa sjálfri mér. Mig hefur oft langað til þess að skríða inn í skelina mína og breiða yfir haus en ég veit að þannig gengur mannréttindabarátta einfaldlega ekki fyrir sig. Málstaðurinn gengur fyrir. Þetta verður líka alltaf auðveldara fyrir mig eftir því sem ég verð reynslunni ríkari. En ég ætla að reyna að standa við loforðið sem ég gaf sjálfri mér í upphafi og hætta ekki fyrr en þjóðin hættir. Ég finn fyrir gífurlegum stuðningi frá fólkinu í landinu. Það skiptir öllu máli og heldur mér gangandi.

Þú segir að þú finnir fyrir miklum stuðningi en oft færðu gróf ummæli og hefur jafnvel fengið hatursfull skilaboð. Hafa þau mikil áhrif á þig og baráttu þína?Ég hef aldrei verið hrædd um líf mitt en ég upplifi mjög oft óöryggi. Einu sinni var ég stödd á Hlemmi klukkan þrjú um nótt með rafmagnslausan síma og enginn var á ferli. Tveir strákar hlupu framhjá mér og annar sagði við hinn „Oj, veistu ekki hver þetta er, hún er alveg snarrugluð“. Ég fann fyrir rosalega mikilli vanmáttarkennd og óöryggi að vera Hildur Lilliendahl í þessum aðstæðum.Ég hef orðið hrædd yfir bréfum og kommentum á netinu en aldrei þannig að mér finnist ég þurfa vernd eða að loka mig af heima hjá mér. Þó nóg til þess að ég hef þurft að fara til lögreglunnar. Mjög gróf bréf koma mér úr jafnvegi og oft líður mér virkilega illa í nokkra klukkutíma, en það gengur yfir.

Hún hefur verið kölluð ýmsum nöfnum, allt frá hetju til „femínistatussu“. Hildur Lilliendahl varð þjóðþekkt á einni nóttu í byrjun síðasta árs og hefur verið í umræðunni síðan. Hún er þrjátíu og eins árs, móðir tveggja stráka og starfar á skrifstofu Reykjavíkurborgar. Í frístundum sínum berst hún fyrir réttindum kvenna.Ég hitti Hildi á Danska barnum í Reykjavík í þeim tilgangi að fræðast um þá baráttu sem hún hefur háð. Þrátt fyrir gleði og glaum á næstu borðum varð spjall okkar áhugavert og innihaldsríkt.

Ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur

Umsjón: Hildur Ásta ÞórhallsdóttirLjósmyndir: Íris Stefánsdóttir

34

Hvernig byrjaði þetta allt saman? Þetta byrjaði fyrir um það bil ári síðan þegar umræðan um Jóns Baldvins málið stóð sem hæst. Stelpan sem sagðist hafa orðið fyrir kynferðislegu áreiti varð fyrir alls konar ásökunum og meðal annars frá þingmanni sem vildi meina að hún væri í samstarfi við glanstímarit um að hafa æruna af manninum með því að draga upp gamlan fjölskylduharmleik. Þetta gekk svo kröftuglega fram af mér að ég tók nokkur samskonar ummæli bæði um þetta mál og önnur sem voru í gangi á svipuðum tíma og setti í albúm á Facebook-síðunni minni og nefndi það „Karlar sem hata konur“. Mér þótti þessi dæmi vera mjög lýsandi fyrir það hvernig karlmenn leyfa sér að tala um konur. Það sem gerðist í kjölfarið gerðist mjög hratt, DV birti fréttir um albúmið og áður en ég vissi af var ég komin í Kastljósið daginn eftir. Ég hafði enga stjórn á þessu þannig séð. Það höfðu allir skoðun á þessu, enda birti ég ummæli frá þjóðþekktum einstaklingum og hlífði ekki því sem þeir settu sjálfviljugir inn á Internetið. Ég hugsaði með mér í byrjun að þetta myndi ganga yfir á viku eða svo, ég þyrfti bara að halda þetta út meðan að þjóðin hefði áhuga á þessu. Ég var algjörlega sannfærð um að þetta myndi falla í gleymsku strax en það var svo aldeilis ekki raunin.

Allt síðasta ár varst þú mjög áberandi í umræðunni. Hefur þig aldrei langað að draga þig í hlé? Ég lofaði sjálfri mér þegar þetta fór af stað að ég myndi taka slaginn á meðan ég hefði tækifæri til. Á meðan þjóðin hefði áhuga, fólk vildi hlusta á mig og halda uppi

samræðum þá væri ég með rosalega mikilvægt verkfæri í höndunum. Mér finnst ég ekki geta látið þetta framhjá mér fara bara til þess að hlífa sjálfri mér. Mig hefur oft langað til þess að skríða inn í skelina mína og breiða yfir haus en ég veit að þannig gengur mannréttindabarátta einfaldlega ekki fyrir sig. Málstaðurinn gengur fyrir. Þetta verður líka alltaf auðveldara fyrir mig eftir því sem ég verð reynslunni ríkari. En ég ætla að reyna að standa við loforðið sem ég gaf sjálfri mér í upphafi og hætta ekki fyrr en þjóðin hættir. Ég finn fyrir gífurlegum stuðningi frá fólkinu í landinu. Það skiptir öllu máli og heldur mér gangandi.

Þú segir að þú finnir fyrir miklum stuðningi en oft færðu gróf ummæli og hefur jafnvel fengið hatursfull skilaboð. Hafa þau mikil áhrif á þig og baráttu þína?Ég hef aldrei verið hrædd um líf mitt en ég upplifi mjög oft óöryggi. Einu sinni var ég stödd á Hlemmi klukkan þrjú um nótt með rafmagnslausan síma og enginn var á ferli. Tveir strákar hlupu framhjá mér og annar sagði við hinn „Oj, veistu ekki hver þetta er, hún er alveg snarrugluð“. Ég fann fyrir rosalega mikilli vanmáttarkennd og óöryggi að vera Hildur Lilliendahl í þessum aðstæðum.Ég hef orðið hrædd yfir bréfum og kommentum á netinu en aldrei þannig að mér finnist ég þurfa vernd eða að loka mig af heima hjá mér. Þó nóg til þess að ég hef þurft að fara til lögreglunnar. Mjög gróf bréf koma mér úr jafnvegi og oft líður mér virkilega illa í nokkra klukkutíma, en það gengur yfir.

Hún hefur verið kölluð ýmsum nöfnum, allt frá hetju til „femínistatussu“. Hildur Lilliendahl varð þjóðþekkt á einni nóttu í byrjun síðasta árs og hefur verið í umræðunni síðan. Hún er þrjátíu og eins árs, móðir tveggja stráka og starfar á skrifstofu Reykjavíkurborgar. Í frístundum sínum berst hún fyrir réttindum kvenna.Ég hitti Hildi á Danska barnum í Reykjavík í þeim tilgangi að fræðast um þá baráttu sem hún hefur háð. Þrátt fyrir gleði og glaum á næstu borðum varð spjall okkar áhugavert og innihaldsríkt.

Ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur

Umsjón: Hildur Ásta ÞórhallsdóttirLjósmyndir: Íris Stefánsdóttir

35

Page 38: Muninn vorblað 2013

Mikið rosalega eruð þið viðbjóðslegar. Ég væri sko til í að facefucka þig þangað til þú kúgast og ælir Hildur, og löðrunga þig líka hressilega meðan brund mitt leysist ofan í háls þér. – Athugasemd á blogg Hildar undir notendanafninu „Harður steralimur“.

Ég titra ennþá smá þegar ég les þessi skilaboð sem ég fékk send 23. nóvember síðastliðinn. Eftir þetta leið mér mjög illa í nokkra klukkutíma, varð flökurt og ótrúlega leið. Hins vegar hvetja svona skilaboð mig líka til dáða. Þau minna mig á að ég megi ekki láta þagga niður í mér. Konur sem tala um kynjamisrétti opinberlega verða fyrir þessu, það eru til ótal dæmi um slíkt. Þær verða fyrir ofbeldisfullri orðræðu sem er auðvitað bara tilraun til þess að brjóta þær niður. Svona árásir sem konur verða fyrir minna mig á hvað það er sem ég berst gegn.

Íslenskir femínistar hafa oft verið gagnrýndir fyrir að ganga of langt í baráttu sinni. Hugtakið öfgafemínismi hefur skapast út frá því og hafa margir tengt þínar skoðanir við hugtakið. Telur þú eitthvað til í því? Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað getur verið öfgajafnt og hugtakið öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp. En þetta hugtak snýst náttúrulega aðallega um aðferðirnar sem femínistar beita. Í mörgum tilfellum held ég að þessar hugmyndir byggist á algjörri fáfræði. Ég held að þeir sem velt hafa fyrir sér öllum staðreyndum þessara mála sjái að það er ekki neitt öfgafullt við það að safna saman ummælum sem hafa fallið opinberlega á einn stað. Mjög gjarnan er ég

sökuð um að rífa ummælin úr samhengi, sem er einfaldlega rangt. Í fyrsta lagi er alltaf hægt að nálgast samhengið þar sem ég birti ummælin og í öðru lagi skiptir samhengið ekki máli þegar einhver segir „Það ætti að nauðga þessari tussu“. Oft hef ég líka fengið að heyra að það þurfi ekki annað en að vera ósammála mér til þess að komast á lista yfir karla sem hata konur. Það er rosalega mikill misskilningur. Þeir sem gera lítið úr mér á forsendum kyns míns komast á listann. Þeir sem nota hóra, mella, píka, tala um rakastigið í leggöngunum mínum, tíðni kynmaka minna eða hárvöxt á kynfærum komast í albúmið. Þetta gildir auðvitað ekki bara um mig heldur konur almennt, og það er þess vegna sem

ég tek þetta saman og sýni heiminum. Ekki „Hildur er fáviti“ eða „Ég hata Hildi“. Karlar hafa komist inn í albúmið fyrir að tala niðurlægjandi um konur á kynferðislegan hátt, hóta ofbeldi, oft kynferðislegu, og gera lítið úr femínisma. Auðvitað gera konur líka athugasemdir við mig, en þær hóta ekki kynferðislegu ofbeldi eða nota orðfæri sem er í eðli sínu niðrandi fyrir konur. Yfirhöfuð finnst mér gagnrýni á femínisma á Íslandi byggð á algjörri

vanþekkingu á málefninu. Ég hef áhyggur af því að skilaboðin sem við erum að reyna að koma á framfæri séu ekki að skila sér í framhaldsskóla og grunnskóla. Það er ástæðan fyrir því að ég vil að kynjafræði sé kennd á öllum skólastigum. Ég hef rætt við krakka úr menntaskóla sem höfðu alveg bilaðar ranghugmyndir um femínista. Þau héldu í einum skólanum að femínistar væru allir í einu félagi og hefðu ákveðna stefnu og ákveðnar reglur. Þar á meðal væri á stefnuskránni að banna allar auglýsingar og rakstur á kynfærum. Hvar á að byrja til þess að uppræta svona hugmyndir? Ég vil sjá

„Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað

getur verið öfgajafnt og hugtakið

öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp.“

kynjafræðiáherslur í kennaranámi, því þar mótast hugmyndir barna. Það eru kennarar á öllum skólastigum með mjög óheilbrigðar hugmyndir um kynhlutverk. Hugmyndir þeirra skila sér auðvitað til barnanna. Það verður að byrja snemma ef það á að stuðla að hugarfarsbreytingum í samfélaginu. Nýjar kynslóðir ala upp betri kynslóðir sem ala síðan upp betri kynslóðir.

Mörgum blöskraði greinin þín um túrblóð og hún er dæmi um þær öfgafullu aðgerðir sem þú ert sökuð um. Hvaða tilgangi þjónaði sú grein? Það kom mjög skýrt fram í greininni hvaða tilgangi hún þjónaði en það hafði enginn fyrir því að lesa hana heldur bara fréttina sem DV skrifaði um greinina þar sem býsnast var yfir framhleypninni í mér. Greinin fjallaði um það að stelpur mega ekki segja „Ég er á túr“. Þetta spratt út frá því að ég var í strætó, gjörsamlega að springa úr blæðingum, að skiptast á tölvupósti við félaga mína úr ritstjórn knúz.is. Við fórum þá að velta fyrir okkur af hverju það væri bannað að skrifa um blæðingar. Punkturinn er góður, konur eiga að geta sagt að þær séu á túr án þess að skammast sín fyrir það. Mér finnst niðurlægjandi að ég skuli ekki hafa félagslegt frelsi til þess. Helmingur mannkyns fer á túr einu sinni í mánuði helming ævi sinnar. Af hverju má ekki ræða það og ekki einu sinni nefna það? Fólki fannst ég vera að voga mér eitthvað rosalegt, en það er einmitt það sem ég er að benda á í greininni. Það að fólki blöskri greinin sannar einmitt hversu óeðlilegt er að tala um blæðingar. Þær hafa sögulega verið notaðar til þess að gera lítið úr konum, þær eru skítugar og þurfa mánaðarlega úthreinsun. Ég held að blæðingar hræði karlmenn líka. Þetta er veröld sem þeir skilja ekki og það getur ábyggilega virkað mjög ógnvekjandi fyrir þá að konur eigi sér svona stóran sameiginlegan heim sem þeir geta ekki skilið.

Það er algeng skoðun að staða íslenskra kvenna sé betri en gengur og gerist. Hafa íslenskar konur ekkert til að kvarta yfir?Skilaboðin sem ég fékk send 23. nóvember eru mjög íslenskt dæmi um það sem ég berst gegn. Körlum á Íslandi er ekki hótað með kynferðislegu ofbeldi líkt og konum. Þeim er miklu sjaldnar nauðgað. Auðvitað verð ég að vera meðvituð um mína forréttindastöðu. Ég er hvít, menntuð millistéttarkona sem á mat og vatn, þak yfir höfuðið og margar úlpur. Ég sleiki þakið á forréttindastiganum, ef ég væri í valdastöðu og ætti aðeins meiri peninga væri ég komin eins hátt og kona getur komist. En það verður að vera meðvitaður um forréttindi sín til þess að sjá misréttið sem aðrir verða fyrir. Ef við munum ekki að það er auðveldara að vera hvít kona en svört, rík kona en fátæk, missum við sjónar á því sem fátæku konurnar og svörtu konurnar verða fyrir. Sama gildir um karlmenn. Þeir þurfa að vera meðvitaðir um forskot sitt, til þess að sjá misréttið sem konur verða fyrir. Þau skipti sem ég hef verið áreitt kynferðislega á ævi minni eru svo ofboðslega mörg að ég get ekki talið þau. Alveg frá því að ég var barn voru fullorðnir menn að áreita mig. Svo varð ég eldri, og jafnaldrar mínir áreita mig. Þetta finnst öllum svo eðlilegt. Þetta er svo inngróið inn í menninguna að enginn tekur eftir því sem er óeðlilegt. En það er ekki eðilegt að strákar þrýsti á stelpur til þess að sofa hjá sér eða gera aðra kynferðislega hluti. Það er ekki eðlilegt að nær allar stelpur sem farið hafa á ball hafi verið klipnar í rassinn eða brjóstið. Allt þetta sem stelpur verða fyrir er viðstöðulaus áminning um að við séum ekki nægilega merkilegar til þess að beðið sé um leyfi áður en að ráðist er inn á líkama okkar. Þess vegna get ég ekki gefist upp, ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur. Ég verð að vera heiðarleg og segja alltaf það sem mér finnst, því það er lykilatriðið í þessari baráttu við ójafnréttið.

Mikið rosalega eruð þið viðbjóðslegar. Ég væri sko til í að facefucka þig þangað til þú kúgast og ælir Hildur, og löðrunga þig líka hressilega meðan brund mitt leysist ofan í háls þér. – Athugasemd á blogg Hildar undir notendanafninu „Harður steralimur“.

Ég titra ennþá smá þegar ég les þessi skilaboð sem ég fékk send 23. nóvember síðastliðinn. Eftir þetta leið mér mjög illa í nokkra klukkutíma, varð flökurt og ótrúlega leið. Hins vegar hvetja svona skilaboð mig líka til dáða. Þau minna mig á að ég megi ekki láta þagga niður í mér. Konur sem tala um kynjamisrétti opinberlega verða fyrir þessu, það eru til ótal dæmi um slíkt. Þær verða fyrir ofbeldisfullri orðræðu sem er auðvitað bara tilraun til þess að brjóta þær niður. Svona árásir sem konur verða fyrir minna mig á hvað það er sem ég berst gegn.

Íslenskir femínistar hafa oft verið gagnrýndir fyrir að ganga of langt í baráttu sinni. Hugtakið öfgafemínismi hefur skapast út frá því og hafa margir tengt þínar skoðanir við hugtakið. Telur þú eitthvað til í því? Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað getur verið öfgajafnt og hugtakið öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp. En þetta hugtak snýst náttúrulega aðallega um aðferðirnar sem femínistar beita. Í mörgum tilfellum held ég að þessar hugmyndir byggist á algjörri fáfræði. Ég held að þeir sem velt hafa fyrir sér öllum staðreyndum þessara mála sjái að það er ekki neitt öfgafullt við það að safna saman ummælum sem hafa fallið opinberlega á einn stað. Mjög gjarnan er ég

sökuð um að rífa ummælin úr samhengi, sem er einfaldlega rangt. Í fyrsta lagi er alltaf hægt að nálgast samhengið þar sem ég birti ummælin og í öðru lagi skiptir samhengið ekki máli þegar einhver segir „Það ætti að nauðga þessari tussu“. Oft hef ég líka fengið að heyra að það þurfi ekki annað en að vera ósammála mér til þess að komast á lista yfir karla sem hata konur. Það er rosalega mikill misskilningur. Þeir sem gera lítið úr mér á forsendum kyns míns komast á listann. Þeir sem nota hóra, mella, píka, tala um rakastigið í leggöngunum mínum, tíðni kynmaka minna eða hárvöxt á kynfærum komast í albúmið. Þetta gildir auðvitað ekki bara um mig heldur konur almennt, og það er þess vegna sem

ég tek þetta saman og sýni heiminum. Ekki „Hildur er fáviti“ eða „Ég hata Hildi“. Karlar hafa komist inn í albúmið fyrir að tala niðurlægjandi um konur á kynferðislegan hátt, hóta ofbeldi, oft kynferðislegu, og gera lítið úr femínisma. Auðvitað gera konur líka athugasemdir við mig, en þær hóta ekki kynferðislegu ofbeldi eða nota orðfæri sem er í eðli sínu niðrandi fyrir konur. Yfirhöfuð finnst mér gagnrýni á femínisma á Íslandi byggð á algjörri

vanþekkingu á málefninu. Ég hef áhyggur af því að skilaboðin sem við erum að reyna að koma á framfæri séu ekki að skila sér í framhaldsskóla og grunnskóla. Það er ástæðan fyrir því að ég vil að kynjafræði sé kennd á öllum skólastigum. Ég hef rætt við krakka úr menntaskóla sem höfðu alveg bilaðar ranghugmyndir um femínista. Þau héldu í einum skólanum að femínistar væru allir í einu félagi og hefðu ákveðna stefnu og ákveðnar reglur. Þar á meðal væri á stefnuskránni að banna allar auglýsingar og rakstur á kynfærum. Hvar á að byrja til þess að uppræta svona hugmyndir? Ég vil sjá

„Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað

getur verið öfgajafnt og hugtakið

öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp.“

kynjafræðiáherslur í kennaranámi, því þar mótast hugmyndir barna. Það eru kennarar á öllum skólastigum með mjög óheilbrigðar hugmyndir um kynhlutverk. Hugmyndir þeirra skila sér auðvitað til barnanna. Það verður að byrja snemma ef það á að stuðla að hugarfarsbreytingum í samfélaginu. Nýjar kynslóðir ala upp betri kynslóðir sem ala síðan upp betri kynslóðir.

Mörgum blöskraði greinin þín um túrblóð og hún er dæmi um þær öfgafullu aðgerðir sem þú ert sökuð um. Hvaða tilgangi þjónaði sú grein? Það kom mjög skýrt fram í greininni hvaða tilgangi hún þjónaði en það hafði enginn fyrir því að lesa hana heldur bara fréttina sem DV skrifaði um greinina þar sem býsnast var yfir framhleypninni í mér. Greinin fjallaði um það að stelpur mega ekki segja „Ég er á túr“. Þetta spratt út frá því að ég var í strætó, gjörsamlega að springa úr blæðingum, að skiptast á tölvupósti við félaga mína úr ritstjórn knúz.is. Við fórum þá að velta fyrir okkur af hverju það væri bannað að skrifa um blæðingar. Punkturinn er góður, konur eiga að geta sagt að þær séu á túr án þess að skammast sín fyrir það. Mér finnst niðurlægjandi að ég skuli ekki hafa félagslegt frelsi til þess. Helmingur mannkyns fer á túr einu sinni í mánuði helming ævi sinnar. Af hverju má ekki ræða það og ekki einu sinni nefna það? Fólki fannst ég vera að voga mér eitthvað rosalegt, en það er einmitt það sem ég er að benda á í greininni. Það að fólki blöskri greinin sannar einmitt hversu óeðlilegt er að tala um blæðingar. Þær hafa sögulega verið notaðar til þess að gera lítið úr konum, þær eru skítugar og þurfa mánaðarlega úthreinsun. Ég held að blæðingar hræði karlmenn líka. Þetta er veröld sem þeir skilja ekki og það getur ábyggilega virkað mjög ógnvekjandi fyrir þá að konur eigi sér svona stóran sameiginlegan heim sem þeir geta ekki skilið.

Það er algeng skoðun að staða íslenskra kvenna sé betri en gengur og gerist. Hafa íslenskar konur ekkert til að kvarta yfir?Skilaboðin sem ég fékk send 23. nóvember eru mjög íslenskt dæmi um það sem ég berst gegn. Körlum á Íslandi er ekki hótað með kynferðislegu ofbeldi líkt og konum. Þeim er miklu sjaldnar nauðgað. Auðvitað verð ég að vera meðvituð um mína forréttindastöðu. Ég er hvít, menntuð millistéttarkona sem á mat og vatn, þak yfir höfuðið og margar úlpur. Ég sleiki þakið á forréttindastiganum, ef ég væri í valdastöðu og ætti aðeins meiri peninga væri ég komin eins hátt og kona getur komist. En það verður að vera meðvitaður um forréttindi sín til þess að sjá misréttið sem aðrir verða fyrir. Ef við munum ekki að það er auðveldara að vera hvít kona en svört, rík kona en fátæk, missum við sjónar á því sem fátæku konurnar og svörtu konurnar verða fyrir. Sama gildir um karlmenn. Þeir þurfa að vera meðvitaðir um forskot sitt, til þess að sjá misréttið sem konur verða fyrir. Þau skipti sem ég hef verið áreitt kynferðislega á ævi minni eru svo ofboðslega mörg að ég get ekki talið þau. Alveg frá því að ég var barn voru fullorðnir menn að áreita mig. Svo varð ég eldri, og jafnaldrar mínir áreita mig. Þetta finnst öllum svo eðlilegt. Þetta er svo inngróið inn í menninguna að enginn tekur eftir því sem er óeðlilegt. En það er ekki eðilegt að strákar þrýsti á stelpur til þess að sofa hjá sér eða gera aðra kynferðislega hluti. Það er ekki eðlilegt að nær allar stelpur sem farið hafa á ball hafi verið klipnar í rassinn eða brjóstið. Allt þetta sem stelpur verða fyrir er viðstöðulaus áminning um að við séum ekki nægilega merkilegar til þess að beðið sé um leyfi áður en að ráðist er inn á líkama okkar. Þess vegna get ég ekki gefist upp, ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur. Ég verð að vera heiðarleg og segja alltaf það sem mér finnst, því það er lykilatriðið í þessari baráttu við ójafnréttið.

37

Page 39: Muninn vorblað 2013

Mikið rosalega eruð þið viðbjóðslegar. Ég væri sko til í að facefucka þig þangað til þú kúgast og ælir Hildur, og löðrunga þig líka hressilega meðan brund mitt leysist ofan í háls þér. – Athugasemd á blogg Hildar undir notendanafninu „Harður steralimur“.

Ég titra ennþá smá þegar ég les þessi skilaboð sem ég fékk send 23. nóvember síðastliðinn. Eftir þetta leið mér mjög illa í nokkra klukkutíma, varð flökurt og ótrúlega leið. Hins vegar hvetja svona skilaboð mig líka til dáða. Þau minna mig á að ég megi ekki láta þagga niður í mér. Konur sem tala um kynjamisrétti opinberlega verða fyrir þessu, það eru til ótal dæmi um slíkt. Þær verða fyrir ofbeldisfullri orðræðu sem er auðvitað bara tilraun til þess að brjóta þær niður. Svona árásir sem konur verða fyrir minna mig á hvað það er sem ég berst gegn.

Íslenskir femínistar hafa oft verið gagnrýndir fyrir að ganga of langt í baráttu sinni. Hugtakið öfgafemínismi hefur skapast út frá því og hafa margir tengt þínar skoðanir við hugtakið. Telur þú eitthvað til í því? Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað getur verið öfgajafnt og hugtakið öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp. En þetta hugtak snýst náttúrulega aðallega um aðferðirnar sem femínistar beita. Í mörgum tilfellum held ég að þessar hugmyndir byggist á algjörri fáfræði. Ég held að þeir sem velt hafa fyrir sér öllum staðreyndum þessara mála sjái að það er ekki neitt öfgafullt við það að safna saman ummælum sem hafa fallið opinberlega á einn stað. Mjög gjarnan er ég

sökuð um að rífa ummælin úr samhengi, sem er einfaldlega rangt. Í fyrsta lagi er alltaf hægt að nálgast samhengið þar sem ég birti ummælin og í öðru lagi skiptir samhengið ekki máli þegar einhver segir „Það ætti að nauðga þessari tussu“. Oft hef ég líka fengið að heyra að það þurfi ekki annað en að vera ósammála mér til þess að komast á lista yfir karla sem hata konur. Það er rosalega mikill misskilningur. Þeir sem gera lítið úr mér á forsendum kyns míns komast á listann. Þeir sem nota hóra, mella, píka, tala um rakastigið í leggöngunum mínum, tíðni kynmaka minna eða hárvöxt á kynfærum komast í albúmið. Þetta gildir auðvitað ekki bara um mig heldur konur almennt, og það er þess vegna sem

ég tek þetta saman og sýni heiminum. Ekki „Hildur er fáviti“ eða „Ég hata Hildi“. Karlar hafa komist inn í albúmið fyrir að tala niðurlægjandi um konur á kynferðislegan hátt, hóta ofbeldi, oft kynferðislegu, og gera lítið úr femínisma. Auðvitað gera konur líka athugasemdir við mig, en þær hóta ekki kynferðislegu ofbeldi eða nota orðfæri sem er í eðli sínu niðrandi fyrir konur. Yfirhöfuð finnst mér gagnrýni á femínisma á Íslandi byggð á algjörri

vanþekkingu á málefninu. Ég hef áhyggur af því að skilaboðin sem við erum að reyna að koma á framfæri séu ekki að skila sér í framhaldsskóla og grunnskóla. Það er ástæðan fyrir því að ég vil að kynjafræði sé kennd á öllum skólastigum. Ég hef rætt við krakka úr menntaskóla sem höfðu alveg bilaðar ranghugmyndir um femínista. Þau héldu í einum skólanum að femínistar væru allir í einu félagi og hefðu ákveðna stefnu og ákveðnar reglur. Þar á meðal væri á stefnuskránni að banna allar auglýsingar og rakstur á kynfærum. Hvar á að byrja til þess að uppræta svona hugmyndir? Ég vil sjá

„Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað

getur verið öfgajafnt og hugtakið

öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp.“

kynjafræðiáherslur í kennaranámi, því þar mótast hugmyndir barna. Það eru kennarar á öllum skólastigum með mjög óheilbrigðar hugmyndir um kynhlutverk. Hugmyndir þeirra skila sér auðvitað til barnanna. Það verður að byrja snemma ef það á að stuðla að hugarfarsbreytingum í samfélaginu. Nýjar kynslóðir ala upp betri kynslóðir sem ala síðan upp betri kynslóðir.

Mörgum blöskraði greinin þín um túrblóð og hún er dæmi um þær öfgafullu aðgerðir sem þú ert sökuð um. Hvaða tilgangi þjónaði sú grein? Það kom mjög skýrt fram í greininni hvaða tilgangi hún þjónaði en það hafði enginn fyrir því að lesa hana heldur bara fréttina sem DV skrifaði um greinina þar sem býsnast var yfir framhleypninni í mér. Greinin fjallaði um það að stelpur mega ekki segja „Ég er á túr“. Þetta spratt út frá því að ég var í strætó, gjörsamlega að springa úr blæðingum, að skiptast á tölvupósti við félaga mína úr ritstjórn knúz.is. Við fórum þá að velta fyrir okkur af hverju það væri bannað að skrifa um blæðingar. Punkturinn er góður, konur eiga að geta sagt að þær séu á túr án þess að skammast sín fyrir það. Mér finnst niðurlægjandi að ég skuli ekki hafa félagslegt frelsi til þess. Helmingur mannkyns fer á túr einu sinni í mánuði helming ævi sinnar. Af hverju má ekki ræða það og ekki einu sinni nefna það? Fólki fannst ég vera að voga mér eitthvað rosalegt, en það er einmitt það sem ég er að benda á í greininni. Það að fólki blöskri greinin sannar einmitt hversu óeðlilegt er að tala um blæðingar. Þær hafa sögulega verið notaðar til þess að gera lítið úr konum, þær eru skítugar og þurfa mánaðarlega úthreinsun. Ég held að blæðingar hræði karlmenn líka. Þetta er veröld sem þeir skilja ekki og það getur ábyggilega virkað mjög ógnvekjandi fyrir þá að konur eigi sér svona stóran sameiginlegan heim sem þeir geta ekki skilið.

Það er algeng skoðun að staða íslenskra kvenna sé betri en gengur og gerist. Hafa íslenskar konur ekkert til að kvarta yfir?Skilaboðin sem ég fékk send 23. nóvember eru mjög íslenskt dæmi um það sem ég berst gegn. Körlum á Íslandi er ekki hótað með kynferðislegu ofbeldi líkt og konum. Þeim er miklu sjaldnar nauðgað. Auðvitað verð ég að vera meðvituð um mína forréttindastöðu. Ég er hvít, menntuð millistéttarkona sem á mat og vatn, þak yfir höfuðið og margar úlpur. Ég sleiki þakið á forréttindastiganum, ef ég væri í valdastöðu og ætti aðeins meiri peninga væri ég komin eins hátt og kona getur komist. En það verður að vera meðvitaður um forréttindi sín til þess að sjá misréttið sem aðrir verða fyrir. Ef við munum ekki að það er auðveldara að vera hvít kona en svört, rík kona en fátæk, missum við sjónar á því sem fátæku konurnar og svörtu konurnar verða fyrir. Sama gildir um karlmenn. Þeir þurfa að vera meðvitaðir um forskot sitt, til þess að sjá misréttið sem konur verða fyrir. Þau skipti sem ég hef verið áreitt kynferðislega á ævi minni eru svo ofboðslega mörg að ég get ekki talið þau. Alveg frá því að ég var barn voru fullorðnir menn að áreita mig. Svo varð ég eldri, og jafnaldrar mínir áreita mig. Þetta finnst öllum svo eðlilegt. Þetta er svo inngróið inn í menninguna að enginn tekur eftir því sem er óeðlilegt. En það er ekki eðilegt að strákar þrýsti á stelpur til þess að sofa hjá sér eða gera aðra kynferðislega hluti. Það er ekki eðlilegt að nær allar stelpur sem farið hafa á ball hafi verið klipnar í rassinn eða brjóstið. Allt þetta sem stelpur verða fyrir er viðstöðulaus áminning um að við séum ekki nægilega merkilegar til þess að beðið sé um leyfi áður en að ráðist er inn á líkama okkar. Þess vegna get ég ekki gefist upp, ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur. Ég verð að vera heiðarleg og segja alltaf það sem mér finnst, því það er lykilatriðið í þessari baráttu við ójafnréttið.

Mikið rosalega eruð þið viðbjóðslegar. Ég væri sko til í að facefucka þig þangað til þú kúgast og ælir Hildur, og löðrunga þig líka hressilega meðan brund mitt leysist ofan í háls þér. – Athugasemd á blogg Hildar undir notendanafninu „Harður steralimur“.

Ég titra ennþá smá þegar ég les þessi skilaboð sem ég fékk send 23. nóvember síðastliðinn. Eftir þetta leið mér mjög illa í nokkra klukkutíma, varð flökurt og ótrúlega leið. Hins vegar hvetja svona skilaboð mig líka til dáða. Þau minna mig á að ég megi ekki láta þagga niður í mér. Konur sem tala um kynjamisrétti opinberlega verða fyrir þessu, það eru til ótal dæmi um slíkt. Þær verða fyrir ofbeldisfullri orðræðu sem er auðvitað bara tilraun til þess að brjóta þær niður. Svona árásir sem konur verða fyrir minna mig á hvað það er sem ég berst gegn.

Íslenskir femínistar hafa oft verið gagnrýndir fyrir að ganga of langt í baráttu sinni. Hugtakið öfgafemínismi hefur skapast út frá því og hafa margir tengt þínar skoðanir við hugtakið. Telur þú eitthvað til í því? Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað getur verið öfgajafnt og hugtakið öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp. En þetta hugtak snýst náttúrulega aðallega um aðferðirnar sem femínistar beita. Í mörgum tilfellum held ég að þessar hugmyndir byggist á algjörri fáfræði. Ég held að þeir sem velt hafa fyrir sér öllum staðreyndum þessara mála sjái að það er ekki neitt öfgafullt við það að safna saman ummælum sem hafa fallið opinberlega á einn stað. Mjög gjarnan er ég

sökuð um að rífa ummælin úr samhengi, sem er einfaldlega rangt. Í fyrsta lagi er alltaf hægt að nálgast samhengið þar sem ég birti ummælin og í öðru lagi skiptir samhengið ekki máli þegar einhver segir „Það ætti að nauðga þessari tussu“. Oft hef ég líka fengið að heyra að það þurfi ekki annað en að vera ósammála mér til þess að komast á lista yfir karla sem hata konur. Það er rosalega mikill misskilningur. Þeir sem gera lítið úr mér á forsendum kyns míns komast á listann. Þeir sem nota hóra, mella, píka, tala um rakastigið í leggöngunum mínum, tíðni kynmaka minna eða hárvöxt á kynfærum komast í albúmið. Þetta gildir auðvitað ekki bara um mig heldur konur almennt, og það er þess vegna sem

ég tek þetta saman og sýni heiminum. Ekki „Hildur er fáviti“ eða „Ég hata Hildi“. Karlar hafa komist inn í albúmið fyrir að tala niðurlægjandi um konur á kynferðislegan hátt, hóta ofbeldi, oft kynferðislegu, og gera lítið úr femínisma. Auðvitað gera konur líka athugasemdir við mig, en þær hóta ekki kynferðislegu ofbeldi eða nota orðfæri sem er í eðli sínu niðrandi fyrir konur. Yfirhöfuð finnst mér gagnrýni á femínisma á Íslandi byggð á algjörri

vanþekkingu á málefninu. Ég hef áhyggur af því að skilaboðin sem við erum að reyna að koma á framfæri séu ekki að skila sér í framhaldsskóla og grunnskóla. Það er ástæðan fyrir því að ég vil að kynjafræði sé kennd á öllum skólastigum. Ég hef rætt við krakka úr menntaskóla sem höfðu alveg bilaðar ranghugmyndir um femínista. Þau héldu í einum skólanum að femínistar væru allir í einu félagi og hefðu ákveðna stefnu og ákveðnar reglur. Þar á meðal væri á stefnuskránni að banna allar auglýsingar og rakstur á kynfærum. Hvar á að byrja til þess að uppræta svona hugmyndir? Ég vil sjá

„Ég hef aldrei skilið hvernig eitthvað

getur verið öfgajafnt og hugtakið

öfgajafnrétti gengur ekki alveg upp.“

kynjafræðiáherslur í kennaranámi, því þar mótast hugmyndir barna. Það eru kennarar á öllum skólastigum með mjög óheilbrigðar hugmyndir um kynhlutverk. Hugmyndir þeirra skila sér auðvitað til barnanna. Það verður að byrja snemma ef það á að stuðla að hugarfarsbreytingum í samfélaginu. Nýjar kynslóðir ala upp betri kynslóðir sem ala síðan upp betri kynslóðir.

Mörgum blöskraði greinin þín um túrblóð og hún er dæmi um þær öfgafullu aðgerðir sem þú ert sökuð um. Hvaða tilgangi þjónaði sú grein? Það kom mjög skýrt fram í greininni hvaða tilgangi hún þjónaði en það hafði enginn fyrir því að lesa hana heldur bara fréttina sem DV skrifaði um greinina þar sem býsnast var yfir framhleypninni í mér. Greinin fjallaði um það að stelpur mega ekki segja „Ég er á túr“. Þetta spratt út frá því að ég var í strætó, gjörsamlega að springa úr blæðingum, að skiptast á tölvupósti við félaga mína úr ritstjórn knúz.is. Við fórum þá að velta fyrir okkur af hverju það væri bannað að skrifa um blæðingar. Punkturinn er góður, konur eiga að geta sagt að þær séu á túr án þess að skammast sín fyrir það. Mér finnst niðurlægjandi að ég skuli ekki hafa félagslegt frelsi til þess. Helmingur mannkyns fer á túr einu sinni í mánuði helming ævi sinnar. Af hverju má ekki ræða það og ekki einu sinni nefna það? Fólki fannst ég vera að voga mér eitthvað rosalegt, en það er einmitt það sem ég er að benda á í greininni. Það að fólki blöskri greinin sannar einmitt hversu óeðlilegt er að tala um blæðingar. Þær hafa sögulega verið notaðar til þess að gera lítið úr konum, þær eru skítugar og þurfa mánaðarlega úthreinsun. Ég held að blæðingar hræði karlmenn líka. Þetta er veröld sem þeir skilja ekki og það getur ábyggilega virkað mjög ógnvekjandi fyrir þá að konur eigi sér svona stóran sameiginlegan heim sem þeir geta ekki skilið.

Það er algeng skoðun að staða íslenskra kvenna sé betri en gengur og gerist. Hafa íslenskar konur ekkert til að kvarta yfir?Skilaboðin sem ég fékk send 23. nóvember eru mjög íslenskt dæmi um það sem ég berst gegn. Körlum á Íslandi er ekki hótað með kynferðislegu ofbeldi líkt og konum. Þeim er miklu sjaldnar nauðgað. Auðvitað verð ég að vera meðvituð um mína forréttindastöðu. Ég er hvít, menntuð millistéttarkona sem á mat og vatn, þak yfir höfuðið og margar úlpur. Ég sleiki þakið á forréttindastiganum, ef ég væri í valdastöðu og ætti aðeins meiri peninga væri ég komin eins hátt og kona getur komist. En það verður að vera meðvitaður um forréttindi sín til þess að sjá misréttið sem aðrir verða fyrir. Ef við munum ekki að það er auðveldara að vera hvít kona en svört, rík kona en fátæk, missum við sjónar á því sem fátæku konurnar og svörtu konurnar verða fyrir. Sama gildir um karlmenn. Þeir þurfa að vera meðvitaðir um forskot sitt, til þess að sjá misréttið sem konur verða fyrir. Þau skipti sem ég hef verið áreitt kynferðislega á ævi minni eru svo ofboðslega mörg að ég get ekki talið þau. Alveg frá því að ég var barn voru fullorðnir menn að áreita mig. Svo varð ég eldri, og jafnaldrar mínir áreita mig. Þetta finnst öllum svo eðlilegt. Þetta er svo inngróið inn í menninguna að enginn tekur eftir því sem er óeðlilegt. En það er ekki eðilegt að strákar þrýsti á stelpur til þess að sofa hjá sér eða gera aðra kynferðislega hluti. Það er ekki eðlilegt að nær allar stelpur sem farið hafa á ball hafi verið klipnar í rassinn eða brjóstið. Allt þetta sem stelpur verða fyrir er viðstöðulaus áminning um að við séum ekki nægilega merkilegar til þess að beðið sé um leyfi áður en að ráðist er inn á líkama okkar. Þess vegna get ég ekki gefist upp, ég verð að vera fyrirmynd fyrir aðrar stelpur. Ég verð að vera heiðarleg og segja alltaf það sem mér finnst, því það er lykilatriðið í þessari baráttu við ójafnréttið.

37

Page 40: Muninn vorblað 2013

Bara tveir mánuðir í viðbót. Svo get ég hafið nýtt líf. Fjarri öllu ruglinu hérna. Ég kem skólatöskunni lengra upp á bakið, renni úlpunni upp í háls, set á mig prjónahúfuna frá ömmu og sting höndunum í úlpuvasana. Sperri eyrun. Þetta er fyrsta reglan sem ég bjó mér til þegar ég byrjaði í nýja skólanum. Alltaf að vera á verði fyrir hrekkjusvínunum. Aldrei að vita nema þau læðist upp að manni og geri, guð má vita hvað. Af hverju þarf ég alltaf að lenda utan vegar? Stendur utan á mér að ég sé öðruvísi? Ef að svo er vildi ég gjarnan fá að stroka það út áður en ég byrja í nýja skólanum. Allt í einu heyri ég kallað á eftir mér :„Hvert er verið að ana, horbeygla?!” Ég þekki röddina, þetta er Teitur Konráðs. Vinsælasti, já, og hrottalegasti strákurinn í öllum áttunda bekk. Ég herði á göngunni og leiði hrópin hjá mér. Bara tíu metrar í viðbót. Þá verð ég komin í örugga höfn. Hann eltir mig alla leiðina, en mér tekst þó að komast inn til mín og skella aftur rétt áður en hrákaslumman dúndrast út úr Teiti og lendir með dynk á hurðinni. Ég hleyp inn í herbergi og kasta mér á rúmið. Ég andvarpa. Úff, þetta var tæpt. Jæja, nú verð ég að draga upp bækur og penna og byrja á verkefninu sem fröken Þorgerður setti fyrir. Að skrifa ævintýri. Það gæti orðið skemmtilegt. Ég tek upp stílabókina og pennaveskið, ég ákveð að nota nýja pennann frá pabba, sem hann sendi mér frá Afríku. Ég fletti stílabókinni þar til ég finn autt blað og læt hugann reika. Á ég að skrifa skrímslasögu? Nei, það er alltof barnalegt. En að skrifa krassandi ævintýri um konungsfjölskyldu sem lendir í ýmsum “hverdagslegum” ævintýrum? Það gæti gengið. Ég ákveð að sagan eigi að gerast í nýju landi, sem ég ákveð að skíra Babúskú. Fólkið sem býr þar er gamaldags, það gengur um í riddarafötum og ræktar grasker, bestu grasker sem hægt er að fá! Sá sem ræður í þessu frábæra landi er konungur, sem býr í glæsilegri höll ásamt fjölskyldu sinni; eiginkonu og fjórum krakkagríslingum. Konungurinn, sem heitir Ríkharður, er taugaóstyrkur maður sem getur ekki ákveðið sig í neinu sem hann tekur sér fyrir hendur. Hann kemur með fullt af góðum hugmyndum, það er ekki vandamálið, en honum er kolómögulegt að ákveða

sig. Til þess að hjálpa sér við ákvarðanirnar hefur hann ráðið til sín fjóra ráðgjafa, og í samráði við þá tekur hann allar ákvarðanir í ríkinu. Ég legg pennann frá mér og les yfir það sem ég er búin að skrifa. Ekki svo slæmt, þó ég segi sjálf frá. Ég er nú bara þokklega ánægð með sjálfa mig. Þá tek ég eftir svolitlu skrítnu. Penninn minn hristist á borðinu og dettur svo í gólfið. Ekki er að koma jarðskjálfti? Ég lít aftur á blaðið og tek þá eftir svolitlu sem er ennþá skrítnara. Stafirnir á blaðinu lýsast allir upp, eins og ljósgeisli sé að reyna að brjóta sér leið í gegnum þá. Allt hristist. Hvað er í gangi?! Ég blindast og missi meðvitund. Þegar ég opna augun á ný ligg ég á grúfu í rósabeði. Ilmurinn af rósunum fyllir vit mín. Ég hnerra kröftuglega. Alveg dæmigert fyrir mig að lenda með nefið á kafi í einu blómunum sem hafa slæm áhrif á mig. Lukkunnar pamfíll sem ég er. Ég rís á fætur og dusta moldina af blússunni minni. Ég rek upp stór augu. Fyrir framan gnæfir gríðarstór höll og umhverfis hana er díki sem er fullt af krókódílum. Ég þykist nú eitthvað kannast við þessa höll..... hver röndóttur rækallinn! Þetta er höllin úr ævintýrinu mínu! Konungshöllin í Babúskú! Mig svimar. Hvernig í veröldinni lenti ég hérna, í miðju ævintýrinu mínu? Því miður gefst mér enginn tími til að komast til botns í því máli, vegna þess að einmitt í þessum töluðu orðum kemur riddarlið ríðandi framhjá mér. Ég reyni að forða mér undan trampandi hófunum, en kem ekki auga á nokkra undankomuleið. Ég loka augunum og bíð þess að vera keyrð niður í jörðina. Ég heyri dynjandi hófatak og bið bænirnar mínar. En þá er mér allt í einu kippt upp af jörðinni. Ég opna augun. Ég sit klofvega á bakinu á bleikálóttum hesti. Fyrir aftan mig situr stórskorinn maður í riddarabrynju og með rauða skikkju sem blaktir í vindinum. Ég virði manninn fyrir mér, en sé ekki mjög vel framan í hann. Hann hrópar eitthvað til fylgdarmanna sinna með djúpri röddu. Við komum að díkinu, einhver hrópar yfir í höllina: „Látið vindubrúna síga!“, og áður en að ég get deplað auga er brúin komin niður. Hestarnir taka á skeið og hendast yfir brúna. Um leið og búið er að hífa

2. sæti í smásagnakeppni Munins

Ævintýri í öðru veldiHöfundur: Sigrún María Óskarsdóttir

vindubrúna upp aftur verður svo dimmt að ég sé ekki handa minna skil. Þá heyri ég að einhver klappar saman höndum og samstundis lýsist allt upp. Þvílík sjón! Þvílík fegurð! Ég gapi yfir þessum órúlegu vistaverum. Ég horfi inn í garð sem er fullur af blómum og graskersbeðum. Í miðjunni stendur tignarlegur gosbrunnur, sem er í laginu eins og grasker og upp úr honum sprautast appelsínugulur safi. Ef ég á að giska á hvað þetta er myndi ég segja graskerssafi. Allt í einu er mér kippt af baki og ég látin síga rólega niður. Krumlurnar, sem halda fast, en blíðlega, utan um mig eru firnastórar. Ég lendi mjúklega á jörðinni og sný mér við til að virða bjargvætt minn almennilega fyrir mér. Hann er gríðarstór. Hann er með græn augu og stór, útstæð eyru. Nefið er laglegt, en munnurinn virðist vera þremur, ef ekki fjórum númerum of stór. Hann er með rauðleitt skegg sem lafir alveg niður á bringu. Á höfðinu hefur hann stóra, gullna kórónu. Hann hlær dátt, af andfýlunni af dæma hefur hann ekki burstað tennurnar síðan, tja, ég er eiginlega viss um að hann hefur aldrei nokkurn tímann burstað þær, svo megn er fýlan. Tennurnar eru gulleitar. Síðan krýpur hann á kné og spyr mig með sinni djúpu röddu : „Og hvað heitið þér, mín kæra?“ Af einhverjum ástæðum roðna ég og segi síðan feimnislega að ég heiti Ólivía Eggertsdóttir. Ég spyr hvað hann heiti og þá þrumar hann: „Hvað ég heiti?! Það ættu nú allir mínir þegnar að vita! Auðvitað heiti ég Ríkharður Ebeneser Áslaugarson!“ Ég hrekk í kút. Þarna er ævintýrakóngurinn minn lifandi kominn! Mig svimar og ég gríp í handlegginn á Ríkharði til þess að detta ekki á hausinn. „Og hvaðan kemur þú, ef mér leyfist að spyrja, fröken Ólífa?“ Ha, ha, hann getur ekki borið nafnið mitt rétt fram, en ég leyfi honum þó að kalla mig Ólífu. „Ég.....ég....“ Á ég að segja honum sannleikann, að ég komi frá einhverjum öðrum heimi og að hann búi satt að segja bara í kollinum á mér? Áður en mér gefst færi á að upphugsa eitthvert sniðugt svar lítur hann tortryggnislega á mig og segir lágt: „Þú ert þó ekki einhver svikari, kominn til að hrekja mig burt frá völdum?“ Ég hristi hausinn ákaft og sver að ég ætli ekki að gera honum neitt. „Nú, jæja, þá er best að þú komir inn fyrir og segir mér frá því hvernig þú lentir hérna.“ Við setjumst í hægindastóla inn í hallarstofunni og ég segi honum ævintýralegu söguna af því hvernig ég komst hingað. Honum þykir mikið til koma og hlær dátt þegar hann fréttir af því að ég hafi flogið á hausinn í blómabeðinu hans. Svo er komið að honum að svara spurningunum mínum. Hann segir að það hafi ekki verið sérlega kátt í höllinni undanfarna daga; konan hans og börn yfirgefið hann fyrir tveimur vikum og hann hafi ekki séð þau síðan. Eiginkonan hafi sagt að hún gæti ekki verið með manni sem gæti ekki ákveðið sig hvort að hann ætti að halda konunglegan dansleik eða ekki. „Konunni minni þykir ekkert skemmtilegra en að taka smá snúning, en ég er eins og fíll á hjólaskautum þegar kemur að því að dansa. Ég vil nú ekki fara að gera mig að athlægi fyrir framan alla þegnana mína! Og ég get ekkert

ráðfært mig við ráðgjafana mína vegna þess að þeir sögðu upp vegna vinnuálags.“ Hmmm, þetta er nú ekki svo flókið mál. Mér, sem hef unnið til fjölda verðlauna fyrir samkvæmnisdans, ætti nú ekki að reynast erfitt að kenna þessum tignarlega manni að dansa. „Hafðu engar áhyggjur, sör Ríkharður, ég skal kenna þér að dansa!“ Svipurinn sem kemur á andlitið á honum er óborganlegur! Munnvikin sveigjast upp að augum og augun ljóma af ánægju. Ég fæ að gista í höllinni og strax næsta dag hefst kennslan. Hann er nú ekki jafn slæmur og hann sagðist vera, hann dansar einn þann tignarlegasta tangó sem ég hef á ævinni séð. „Hvað ert þú að segja að þú kunnir ekki að dansa? Ég held að hver og einn einasti íbúi Babúskú myndi óska þess að geta dansað eins og þú! Jæja, hringdu nú í konuna þína og bjóddu henni á dansleikinn!“ Það kemur fát á hann. „En ég er ekki búinn að skipuleggja neinn dansleik! Og það er engin tími!“ „Ekki hafa áhyggjur af því,“ segi ég, „ég nýtti gærkvöldið vel og tókst að skipuleggja smá veislu. Hún hefst eftir, ja, svona um það bil tvo tíma.“ Ríkharður afmyndast allur í framan af kæti og hrópar: „Þú ert engill í mannsmynd!“ Síðan þýtur hann í símann og hringir í konuna sína. Hún verður himinlifandi og segist verða á staðnum eftir tvo og hálfan tíma. „Jæja, drífðu þig nú upp og hafðu fataskipti og ég skal koma öllu af stað.“ Ríkharður þýtur upp marmarastigann og eftir stundarfjórðung er hann kominn í fullan skrúða, hann hefur farið í spariskyrtuna sína, sem er skreytt gimsteinum og gullsandi, og hann er með rauða skikkju sem dregst eftir gólfinu þegar hann gengur. Strengjasveitin byrjar að spila og fimm mínútum síðar rennur hestvagn upp að hallarhliðinu. Vindubrúin er látin síga og hestvagninn ekur inn í hallargarðinn. Eiginkona Ríkharðs stígur út úr vagninum og tekur utan um handlegg hans. Ríkharður leiðir hana inn á dansgólfið og strengjasveitin skiptir yfir í sónötu Bachs. Hjónin stíga þokkafullan dans og ég get ekki haldið aftur af tárunum. Þegar sónötunni lýkur klappa ég eins og brjálæðingur og Ríkharður sendir mér bros. Þakklætið skín út úr augum hans. Hjónin dansa í um tvo tíma, síðan kemur Ríkharður og eiginkona hans og setjast hjá mér við borðið. Hann hellir graskerssafa í tvö glös og réttir konunni sinni annað glasið. Síðan snýr hann sér að mér og spyr mig hátíðlega: „Hvernig litist þér á að setjast að hérna í höllinni hjá mér og verða sérlegur dansráðgjafi minn?“ Það kemur fát á mig. Setjast að hérna í ævintýralandinu mínu? Hvað ætli mamma og pabbi haldi? Ég hugsa mig um smástund. Allavega eru engin hrekkjusvín hérna og foreldrar mínir verða örugglega bara fegnir að þurfa ekki að flytja. Ég brosi og segi: „Jahá, mér hefur ekki liðið svona vel lengi og það verður bara eintóm skemmtun að búa í þessu yndislega landi! Og ég tala nú ekki um ef ég fæ að vinna við það sem mér þykir skemmtilegast; að fá að dansa daginn inn og út!“ Svo þannig atvikaðist það að ég ákvað að búa í mínu eigin ævintýri, á yndislegasta stað veraldar, Babúskú.

38

Bara tveir mánuðir í viðbót. Svo get ég hafið nýtt líf. Fjarri öllu ruglinu hérna. Ég kem skólatöskunni lengra upp á bakið, renni úlpunni upp í háls, set á mig prjónahúfuna frá ömmu og sting höndunum í úlpuvasana. Sperri eyrun. Þetta er fyrsta reglan sem ég bjó mér til þegar ég byrjaði í nýja skólanum. Alltaf að vera á verði fyrir hrekkjusvínunum. Aldrei að vita nema þau læðist upp að manni og geri, guð má vita hvað. Af hverju þarf ég alltaf að lenda utan vegar? Stendur utan á mér að ég sé öðruvísi? Ef að svo er vildi ég gjarnan fá að stroka það út áður en ég byrja í nýja skólanum. Allt í einu heyri ég kallað á eftir mér :„Hvert er verið að ana, horbeygla?!” Ég þekki röddina, þetta er Teitur Konráðs. Vinsælasti, já, og hrottalegasti strákurinn í öllum áttunda bekk. Ég herði á göngunni og leiði hrópin hjá mér. Bara tíu metrar í viðbót. Þá verð ég komin í örugga höfn. Hann eltir mig alla leiðina, en mér tekst þó að komast inn til mín og skella aftur rétt áður en hrákaslumman dúndrast út úr Teiti og lendir með dynk á hurðinni. Ég hleyp inn í herbergi og kasta mér á rúmið. Ég andvarpa. Úff, þetta var tæpt. Jæja, nú verð ég að draga upp bækur og penna og byrja á verkefninu sem fröken Þorgerður setti fyrir. Að skrifa ævintýri. Það gæti orðið skemmtilegt. Ég tek upp stílabókina og pennaveskið, ég ákveð að nota nýja pennann frá pabba, sem hann sendi mér frá Afríku. Ég fletti stílabókinni þar til ég finn autt blað og læt hugann reika. Á ég að skrifa skrímslasögu? Nei, það er alltof barnalegt. En að skrifa krassandi ævintýri um konungsfjölskyldu sem lendir í ýmsum “hverdagslegum” ævintýrum? Það gæti gengið. Ég ákveð að sagan eigi að gerast í nýju landi, sem ég ákveð að skíra Babúskú. Fólkið sem býr þar er gamaldags, það gengur um í riddarafötum og ræktar grasker, bestu grasker sem hægt er að fá! Sá sem ræður í þessu frábæra landi er konungur, sem býr í glæsilegri höll ásamt fjölskyldu sinni; eiginkonu og fjórum krakkagríslingum. Konungurinn, sem heitir Ríkharður, er taugaóstyrkur maður sem getur ekki ákveðið sig í neinu sem hann tekur sér fyrir hendur. Hann kemur með fullt af góðum hugmyndum, það er ekki vandamálið, en honum er kolómögulegt að ákveða

sig. Til þess að hjálpa sér við ákvarðanirnar hefur hann ráðið til sín fjóra ráðgjafa, og í samráði við þá tekur hann allar ákvarðanir í ríkinu. Ég legg pennann frá mér og les yfir það sem ég er búin að skrifa. Ekki svo slæmt, þó ég segi sjálf frá. Ég er nú bara þokklega ánægð með sjálfa mig. Þá tek ég eftir svolitlu skrítnu. Penninn minn hristist á borðinu og dettur svo í gólfið. Ekki er að koma jarðskjálfti? Ég lít aftur á blaðið og tek þá eftir svolitlu sem er ennþá skrítnara. Stafirnir á blaðinu lýsast allir upp, eins og ljósgeisli sé að reyna að brjóta sér leið í gegnum þá. Allt hristist. Hvað er í gangi?! Ég blindast og missi meðvitund. Þegar ég opna augun á ný ligg ég á grúfu í rósabeði. Ilmurinn af rósunum fyllir vit mín. Ég hnerra kröftuglega. Alveg dæmigert fyrir mig að lenda með nefið á kafi í einu blómunum sem hafa slæm áhrif á mig. Lukkunnar pamfíll sem ég er. Ég rís á fætur og dusta moldina af blússunni minni. Ég rek upp stór augu. Fyrir framan gnæfir gríðarstór höll og umhverfis hana er díki sem er fullt af krókódílum. Ég þykist nú eitthvað kannast við þessa höll..... hver röndóttur rækallinn! Þetta er höllin úr ævintýrinu mínu! Konungshöllin í Babúskú! Mig svimar. Hvernig í veröldinni lenti ég hérna, í miðju ævintýrinu mínu? Því miður gefst mér enginn tími til að komast til botns í því máli, vegna þess að einmitt í þessum töluðu orðum kemur riddarlið ríðandi framhjá mér. Ég reyni að forða mér undan trampandi hófunum, en kem ekki auga á nokkra undankomuleið. Ég loka augunum og bíð þess að vera keyrð niður í jörðina. Ég heyri dynjandi hófatak og bið bænirnar mínar. En þá er mér allt í einu kippt upp af jörðinni. Ég opna augun. Ég sit klofvega á bakinu á bleikálóttum hesti. Fyrir aftan mig situr stórskorinn maður í riddarabrynju og með rauða skikkju sem blaktir í vindinum. Ég virði manninn fyrir mér, en sé ekki mjög vel framan í hann. Hann hrópar eitthvað til fylgdarmanna sinna með djúpri röddu. Við komum að díkinu, einhver hrópar yfir í höllina: „Látið vindubrúna síga!“, og áður en að ég get deplað auga er brúin komin niður. Hestarnir taka á skeið og hendast yfir brúna. Um leið og búið er að hífa

2. sæti í smásagnakeppni Munins

Ævintýri í öðru veldiHöfundur: Sigrún María Óskarsdóttir

vindubrúna upp aftur verður svo dimmt að ég sé ekki handa minna skil. Þá heyri ég að einhver klappar saman höndum og samstundis lýsist allt upp. Þvílík sjón! Þvílík fegurð! Ég gapi yfir þessum órúlegu vistaverum. Ég horfi inn í garð sem er fullur af blómum og graskersbeðum. Í miðjunni stendur tignarlegur gosbrunnur, sem er í laginu eins og grasker og upp úr honum sprautast appelsínugulur safi. Ef ég á að giska á hvað þetta er myndi ég segja graskerssafi. Allt í einu er mér kippt af baki og ég látin síga rólega niður. Krumlurnar, sem halda fast, en blíðlega, utan um mig eru firnastórar. Ég lendi mjúklega á jörðinni og sný mér við til að virða bjargvætt minn almennilega fyrir mér. Hann er gríðarstór. Hann er með græn augu og stór, útstæð eyru. Nefið er laglegt, en munnurinn virðist vera þremur, ef ekki fjórum númerum of stór. Hann er með rauðleitt skegg sem lafir alveg niður á bringu. Á höfðinu hefur hann stóra, gullna kórónu. Hann hlær dátt, af andfýlunni af dæma hefur hann ekki burstað tennurnar síðan, tja, ég er eiginlega viss um að hann hefur aldrei nokkurn tímann burstað þær, svo megn er fýlan. Tennurnar eru gulleitar. Síðan krýpur hann á kné og spyr mig með sinni djúpu röddu : „Og hvað heitið þér, mín kæra?“ Af einhverjum ástæðum roðna ég og segi síðan feimnislega að ég heiti Ólivía Eggertsdóttir. Ég spyr hvað hann heiti og þá þrumar hann: „Hvað ég heiti?! Það ættu nú allir mínir þegnar að vita! Auðvitað heiti ég Ríkharður Ebeneser Áslaugarson!“ Ég hrekk í kút. Þarna er ævintýrakóngurinn minn lifandi kominn! Mig svimar og ég gríp í handlegginn á Ríkharði til þess að detta ekki á hausinn. „Og hvaðan kemur þú, ef mér leyfist að spyrja, fröken Ólífa?“ Ha, ha, hann getur ekki borið nafnið mitt rétt fram, en ég leyfi honum þó að kalla mig Ólífu. „Ég.....ég....“ Á ég að segja honum sannleikann, að ég komi frá einhverjum öðrum heimi og að hann búi satt að segja bara í kollinum á mér? Áður en mér gefst færi á að upphugsa eitthvert sniðugt svar lítur hann tortryggnislega á mig og segir lágt: „Þú ert þó ekki einhver svikari, kominn til að hrekja mig burt frá völdum?“ Ég hristi hausinn ákaft og sver að ég ætli ekki að gera honum neitt. „Nú, jæja, þá er best að þú komir inn fyrir og segir mér frá því hvernig þú lentir hérna.“ Við setjumst í hægindastóla inn í hallarstofunni og ég segi honum ævintýralegu söguna af því hvernig ég komst hingað. Honum þykir mikið til koma og hlær dátt þegar hann fréttir af því að ég hafi flogið á hausinn í blómabeðinu hans. Svo er komið að honum að svara spurningunum mínum. Hann segir að það hafi ekki verið sérlega kátt í höllinni undanfarna daga; konan hans og börn yfirgefið hann fyrir tveimur vikum og hann hafi ekki séð þau síðan. Eiginkonan hafi sagt að hún gæti ekki verið með manni sem gæti ekki ákveðið sig hvort að hann ætti að halda konunglegan dansleik eða ekki. „Konunni minni þykir ekkert skemmtilegra en að taka smá snúning, en ég er eins og fíll á hjólaskautum þegar kemur að því að dansa. Ég vil nú ekki fara að gera mig að athlægi fyrir framan alla þegnana mína! Og ég get ekkert

ráðfært mig við ráðgjafana mína vegna þess að þeir sögðu upp vegna vinnuálags.“ Hmmm, þetta er nú ekki svo flókið mál. Mér, sem hef unnið til fjölda verðlauna fyrir samkvæmnisdans, ætti nú ekki að reynast erfitt að kenna þessum tignarlega manni að dansa. „Hafðu engar áhyggjur, sör Ríkharður, ég skal kenna þér að dansa!“ Svipurinn sem kemur á andlitið á honum er óborganlegur! Munnvikin sveigjast upp að augum og augun ljóma af ánægju. Ég fæ að gista í höllinni og strax næsta dag hefst kennslan. Hann er nú ekki jafn slæmur og hann sagðist vera, hann dansar einn þann tignarlegasta tangó sem ég hef á ævinni séð. „Hvað ert þú að segja að þú kunnir ekki að dansa? Ég held að hver og einn einasti íbúi Babúskú myndi óska þess að geta dansað eins og þú! Jæja, hringdu nú í konuna þína og bjóddu henni á dansleikinn!“ Það kemur fát á hann. „En ég er ekki búinn að skipuleggja neinn dansleik! Og það er engin tími!“ „Ekki hafa áhyggjur af því,“ segi ég, „ég nýtti gærkvöldið vel og tókst að skipuleggja smá veislu. Hún hefst eftir, ja, svona um það bil tvo tíma.“ Ríkharður afmyndast allur í framan af kæti og hrópar: „Þú ert engill í mannsmynd!“ Síðan þýtur hann í símann og hringir í konuna sína. Hún verður himinlifandi og segist verða á staðnum eftir tvo og hálfan tíma. „Jæja, drífðu þig nú upp og hafðu fataskipti og ég skal koma öllu af stað.“ Ríkharður þýtur upp marmarastigann og eftir stundarfjórðung er hann kominn í fullan skrúða, hann hefur farið í spariskyrtuna sína, sem er skreytt gimsteinum og gullsandi, og hann er með rauða skikkju sem dregst eftir gólfinu þegar hann gengur. Strengjasveitin byrjar að spila og fimm mínútum síðar rennur hestvagn upp að hallarhliðinu. Vindubrúin er látin síga og hestvagninn ekur inn í hallargarðinn. Eiginkona Ríkharðs stígur út úr vagninum og tekur utan um handlegg hans. Ríkharður leiðir hana inn á dansgólfið og strengjasveitin skiptir yfir í sónötu Bachs. Hjónin stíga þokkafullan dans og ég get ekki haldið aftur af tárunum. Þegar sónötunni lýkur klappa ég eins og brjálæðingur og Ríkharður sendir mér bros. Þakklætið skín út úr augum hans. Hjónin dansa í um tvo tíma, síðan kemur Ríkharður og eiginkona hans og setjast hjá mér við borðið. Hann hellir graskerssafa í tvö glös og réttir konunni sinni annað glasið. Síðan snýr hann sér að mér og spyr mig hátíðlega: „Hvernig litist þér á að setjast að hérna í höllinni hjá mér og verða sérlegur dansráðgjafi minn?“ Það kemur fát á mig. Setjast að hérna í ævintýralandinu mínu? Hvað ætli mamma og pabbi haldi? Ég hugsa mig um smástund. Allavega eru engin hrekkjusvín hérna og foreldrar mínir verða örugglega bara fegnir að þurfa ekki að flytja. Ég brosi og segi: „Jahá, mér hefur ekki liðið svona vel lengi og það verður bara eintóm skemmtun að búa í þessu yndislega landi! Og ég tala nú ekki um ef ég fæ að vinna við það sem mér þykir skemmtilegast; að fá að dansa daginn inn og út!“ Svo þannig atvikaðist það að ég ákvað að búa í mínu eigin ævintýri, á yndislegasta stað veraldar, Babúskú.

39

Page 41: Muninn vorblað 2013

Bara tveir mánuðir í viðbót. Svo get ég hafið nýtt líf. Fjarri öllu ruglinu hérna. Ég kem skólatöskunni lengra upp á bakið, renni úlpunni upp í háls, set á mig prjónahúfuna frá ömmu og sting höndunum í úlpuvasana. Sperri eyrun. Þetta er fyrsta reglan sem ég bjó mér til þegar ég byrjaði í nýja skólanum. Alltaf að vera á verði fyrir hrekkjusvínunum. Aldrei að vita nema þau læðist upp að manni og geri, guð má vita hvað. Af hverju þarf ég alltaf að lenda utan vegar? Stendur utan á mér að ég sé öðruvísi? Ef að svo er vildi ég gjarnan fá að stroka það út áður en ég byrja í nýja skólanum. Allt í einu heyri ég kallað á eftir mér :„Hvert er verið að ana, horbeygla?!” Ég þekki röddina, þetta er Teitur Konráðs. Vinsælasti, já, og hrottalegasti strákurinn í öllum áttunda bekk. Ég herði á göngunni og leiði hrópin hjá mér. Bara tíu metrar í viðbót. Þá verð ég komin í örugga höfn. Hann eltir mig alla leiðina, en mér tekst þó að komast inn til mín og skella aftur rétt áður en hrákaslumman dúndrast út úr Teiti og lendir með dynk á hurðinni. Ég hleyp inn í herbergi og kasta mér á rúmið. Ég andvarpa. Úff, þetta var tæpt. Jæja, nú verð ég að draga upp bækur og penna og byrja á verkefninu sem fröken Þorgerður setti fyrir. Að skrifa ævintýri. Það gæti orðið skemmtilegt. Ég tek upp stílabókina og pennaveskið, ég ákveð að nota nýja pennann frá pabba, sem hann sendi mér frá Afríku. Ég fletti stílabókinni þar til ég finn autt blað og læt hugann reika. Á ég að skrifa skrímslasögu? Nei, það er alltof barnalegt. En að skrifa krassandi ævintýri um konungsfjölskyldu sem lendir í ýmsum “hverdagslegum” ævintýrum? Það gæti gengið. Ég ákveð að sagan eigi að gerast í nýju landi, sem ég ákveð að skíra Babúskú. Fólkið sem býr þar er gamaldags, það gengur um í riddarafötum og ræktar grasker, bestu grasker sem hægt er að fá! Sá sem ræður í þessu frábæra landi er konungur, sem býr í glæsilegri höll ásamt fjölskyldu sinni; eiginkonu og fjórum krakkagríslingum. Konungurinn, sem heitir Ríkharður, er taugaóstyrkur maður sem getur ekki ákveðið sig í neinu sem hann tekur sér fyrir hendur. Hann kemur með fullt af góðum hugmyndum, það er ekki vandamálið, en honum er kolómögulegt að ákveða

sig. Til þess að hjálpa sér við ákvarðanirnar hefur hann ráðið til sín fjóra ráðgjafa, og í samráði við þá tekur hann allar ákvarðanir í ríkinu. Ég legg pennann frá mér og les yfir það sem ég er búin að skrifa. Ekki svo slæmt, þó ég segi sjálf frá. Ég er nú bara þokklega ánægð með sjálfa mig. Þá tek ég eftir svolitlu skrítnu. Penninn minn hristist á borðinu og dettur svo í gólfið. Ekki er að koma jarðskjálfti? Ég lít aftur á blaðið og tek þá eftir svolitlu sem er ennþá skrítnara. Stafirnir á blaðinu lýsast allir upp, eins og ljósgeisli sé að reyna að brjóta sér leið í gegnum þá. Allt hristist. Hvað er í gangi?! Ég blindast og missi meðvitund. Þegar ég opna augun á ný ligg ég á grúfu í rósabeði. Ilmurinn af rósunum fyllir vit mín. Ég hnerra kröftuglega. Alveg dæmigert fyrir mig að lenda með nefið á kafi í einu blómunum sem hafa slæm áhrif á mig. Lukkunnar pamfíll sem ég er. Ég rís á fætur og dusta moldina af blússunni minni. Ég rek upp stór augu. Fyrir framan gnæfir gríðarstór höll og umhverfis hana er díki sem er fullt af krókódílum. Ég þykist nú eitthvað kannast við þessa höll..... hver röndóttur rækallinn! Þetta er höllin úr ævintýrinu mínu! Konungshöllin í Babúskú! Mig svimar. Hvernig í veröldinni lenti ég hérna, í miðju ævintýrinu mínu? Því miður gefst mér enginn tími til að komast til botns í því máli, vegna þess að einmitt í þessum töluðu orðum kemur riddarlið ríðandi framhjá mér. Ég reyni að forða mér undan trampandi hófunum, en kem ekki auga á nokkra undankomuleið. Ég loka augunum og bíð þess að vera keyrð niður í jörðina. Ég heyri dynjandi hófatak og bið bænirnar mínar. En þá er mér allt í einu kippt upp af jörðinni. Ég opna augun. Ég sit klofvega á bakinu á bleikálóttum hesti. Fyrir aftan mig situr stórskorinn maður í riddarabrynju og með rauða skikkju sem blaktir í vindinum. Ég virði manninn fyrir mér, en sé ekki mjög vel framan í hann. Hann hrópar eitthvað til fylgdarmanna sinna með djúpri röddu. Við komum að díkinu, einhver hrópar yfir í höllina: „Látið vindubrúna síga!“, og áður en að ég get deplað auga er brúin komin niður. Hestarnir taka á skeið og hendast yfir brúna. Um leið og búið er að hífa

2. sæti í smásagnakeppni Munins

Ævintýri í öðru veldiHöfundur: Sigrún María Óskarsdóttir

vindubrúna upp aftur verður svo dimmt að ég sé ekki handa minna skil. Þá heyri ég að einhver klappar saman höndum og samstundis lýsist allt upp. Þvílík sjón! Þvílík fegurð! Ég gapi yfir þessum órúlegu vistaverum. Ég horfi inn í garð sem er fullur af blómum og graskersbeðum. Í miðjunni stendur tignarlegur gosbrunnur, sem er í laginu eins og grasker og upp úr honum sprautast appelsínugulur safi. Ef ég á að giska á hvað þetta er myndi ég segja graskerssafi. Allt í einu er mér kippt af baki og ég látin síga rólega niður. Krumlurnar, sem halda fast, en blíðlega, utan um mig eru firnastórar. Ég lendi mjúklega á jörðinni og sný mér við til að virða bjargvætt minn almennilega fyrir mér. Hann er gríðarstór. Hann er með græn augu og stór, útstæð eyru. Nefið er laglegt, en munnurinn virðist vera þremur, ef ekki fjórum númerum of stór. Hann er með rauðleitt skegg sem lafir alveg niður á bringu. Á höfðinu hefur hann stóra, gullna kórónu. Hann hlær dátt, af andfýlunni af dæma hefur hann ekki burstað tennurnar síðan, tja, ég er eiginlega viss um að hann hefur aldrei nokkurn tímann burstað þær, svo megn er fýlan. Tennurnar eru gulleitar. Síðan krýpur hann á kné og spyr mig með sinni djúpu röddu : „Og hvað heitið þér, mín kæra?“ Af einhverjum ástæðum roðna ég og segi síðan feimnislega að ég heiti Ólivía Eggertsdóttir. Ég spyr hvað hann heiti og þá þrumar hann: „Hvað ég heiti?! Það ættu nú allir mínir þegnar að vita! Auðvitað heiti ég Ríkharður Ebeneser Áslaugarson!“ Ég hrekk í kút. Þarna er ævintýrakóngurinn minn lifandi kominn! Mig svimar og ég gríp í handlegginn á Ríkharði til þess að detta ekki á hausinn. „Og hvaðan kemur þú, ef mér leyfist að spyrja, fröken Ólífa?“ Ha, ha, hann getur ekki borið nafnið mitt rétt fram, en ég leyfi honum þó að kalla mig Ólífu. „Ég.....ég....“ Á ég að segja honum sannleikann, að ég komi frá einhverjum öðrum heimi og að hann búi satt að segja bara í kollinum á mér? Áður en mér gefst færi á að upphugsa eitthvert sniðugt svar lítur hann tortryggnislega á mig og segir lágt: „Þú ert þó ekki einhver svikari, kominn til að hrekja mig burt frá völdum?“ Ég hristi hausinn ákaft og sver að ég ætli ekki að gera honum neitt. „Nú, jæja, þá er best að þú komir inn fyrir og segir mér frá því hvernig þú lentir hérna.“ Við setjumst í hægindastóla inn í hallarstofunni og ég segi honum ævintýralegu söguna af því hvernig ég komst hingað. Honum þykir mikið til koma og hlær dátt þegar hann fréttir af því að ég hafi flogið á hausinn í blómabeðinu hans. Svo er komið að honum að svara spurningunum mínum. Hann segir að það hafi ekki verið sérlega kátt í höllinni undanfarna daga; konan hans og börn yfirgefið hann fyrir tveimur vikum og hann hafi ekki séð þau síðan. Eiginkonan hafi sagt að hún gæti ekki verið með manni sem gæti ekki ákveðið sig hvort að hann ætti að halda konunglegan dansleik eða ekki. „Konunni minni þykir ekkert skemmtilegra en að taka smá snúning, en ég er eins og fíll á hjólaskautum þegar kemur að því að dansa. Ég vil nú ekki fara að gera mig að athlægi fyrir framan alla þegnana mína! Og ég get ekkert

ráðfært mig við ráðgjafana mína vegna þess að þeir sögðu upp vegna vinnuálags.“ Hmmm, þetta er nú ekki svo flókið mál. Mér, sem hef unnið til fjölda verðlauna fyrir samkvæmnisdans, ætti nú ekki að reynast erfitt að kenna þessum tignarlega manni að dansa. „Hafðu engar áhyggjur, sör Ríkharður, ég skal kenna þér að dansa!“ Svipurinn sem kemur á andlitið á honum er óborganlegur! Munnvikin sveigjast upp að augum og augun ljóma af ánægju. Ég fæ að gista í höllinni og strax næsta dag hefst kennslan. Hann er nú ekki jafn slæmur og hann sagðist vera, hann dansar einn þann tignarlegasta tangó sem ég hef á ævinni séð. „Hvað ert þú að segja að þú kunnir ekki að dansa? Ég held að hver og einn einasti íbúi Babúskú myndi óska þess að geta dansað eins og þú! Jæja, hringdu nú í konuna þína og bjóddu henni á dansleikinn!“ Það kemur fát á hann. „En ég er ekki búinn að skipuleggja neinn dansleik! Og það er engin tími!“ „Ekki hafa áhyggjur af því,“ segi ég, „ég nýtti gærkvöldið vel og tókst að skipuleggja smá veislu. Hún hefst eftir, ja, svona um það bil tvo tíma.“ Ríkharður afmyndast allur í framan af kæti og hrópar: „Þú ert engill í mannsmynd!“ Síðan þýtur hann í símann og hringir í konuna sína. Hún verður himinlifandi og segist verða á staðnum eftir tvo og hálfan tíma. „Jæja, drífðu þig nú upp og hafðu fataskipti og ég skal koma öllu af stað.“ Ríkharður þýtur upp marmarastigann og eftir stundarfjórðung er hann kominn í fullan skrúða, hann hefur farið í spariskyrtuna sína, sem er skreytt gimsteinum og gullsandi, og hann er með rauða skikkju sem dregst eftir gólfinu þegar hann gengur. Strengjasveitin byrjar að spila og fimm mínútum síðar rennur hestvagn upp að hallarhliðinu. Vindubrúin er látin síga og hestvagninn ekur inn í hallargarðinn. Eiginkona Ríkharðs stígur út úr vagninum og tekur utan um handlegg hans. Ríkharður leiðir hana inn á dansgólfið og strengjasveitin skiptir yfir í sónötu Bachs. Hjónin stíga þokkafullan dans og ég get ekki haldið aftur af tárunum. Þegar sónötunni lýkur klappa ég eins og brjálæðingur og Ríkharður sendir mér bros. Þakklætið skín út úr augum hans. Hjónin dansa í um tvo tíma, síðan kemur Ríkharður og eiginkona hans og setjast hjá mér við borðið. Hann hellir graskerssafa í tvö glös og réttir konunni sinni annað glasið. Síðan snýr hann sér að mér og spyr mig hátíðlega: „Hvernig litist þér á að setjast að hérna í höllinni hjá mér og verða sérlegur dansráðgjafi minn?“ Það kemur fát á mig. Setjast að hérna í ævintýralandinu mínu? Hvað ætli mamma og pabbi haldi? Ég hugsa mig um smástund. Allavega eru engin hrekkjusvín hérna og foreldrar mínir verða örugglega bara fegnir að þurfa ekki að flytja. Ég brosi og segi: „Jahá, mér hefur ekki liðið svona vel lengi og það verður bara eintóm skemmtun að búa í þessu yndislega landi! Og ég tala nú ekki um ef ég fæ að vinna við það sem mér þykir skemmtilegast; að fá að dansa daginn inn og út!“ Svo þannig atvikaðist það að ég ákvað að búa í mínu eigin ævintýri, á yndislegasta stað veraldar, Babúskú.

38

Bara tveir mánuðir í viðbót. Svo get ég hafið nýtt líf. Fjarri öllu ruglinu hérna. Ég kem skólatöskunni lengra upp á bakið, renni úlpunni upp í háls, set á mig prjónahúfuna frá ömmu og sting höndunum í úlpuvasana. Sperri eyrun. Þetta er fyrsta reglan sem ég bjó mér til þegar ég byrjaði í nýja skólanum. Alltaf að vera á verði fyrir hrekkjusvínunum. Aldrei að vita nema þau læðist upp að manni og geri, guð má vita hvað. Af hverju þarf ég alltaf að lenda utan vegar? Stendur utan á mér að ég sé öðruvísi? Ef að svo er vildi ég gjarnan fá að stroka það út áður en ég byrja í nýja skólanum. Allt í einu heyri ég kallað á eftir mér :„Hvert er verið að ana, horbeygla?!” Ég þekki röddina, þetta er Teitur Konráðs. Vinsælasti, já, og hrottalegasti strákurinn í öllum áttunda bekk. Ég herði á göngunni og leiði hrópin hjá mér. Bara tíu metrar í viðbót. Þá verð ég komin í örugga höfn. Hann eltir mig alla leiðina, en mér tekst þó að komast inn til mín og skella aftur rétt áður en hrákaslumman dúndrast út úr Teiti og lendir með dynk á hurðinni. Ég hleyp inn í herbergi og kasta mér á rúmið. Ég andvarpa. Úff, þetta var tæpt. Jæja, nú verð ég að draga upp bækur og penna og byrja á verkefninu sem fröken Þorgerður setti fyrir. Að skrifa ævintýri. Það gæti orðið skemmtilegt. Ég tek upp stílabókina og pennaveskið, ég ákveð að nota nýja pennann frá pabba, sem hann sendi mér frá Afríku. Ég fletti stílabókinni þar til ég finn autt blað og læt hugann reika. Á ég að skrifa skrímslasögu? Nei, það er alltof barnalegt. En að skrifa krassandi ævintýri um konungsfjölskyldu sem lendir í ýmsum “hverdagslegum” ævintýrum? Það gæti gengið. Ég ákveð að sagan eigi að gerast í nýju landi, sem ég ákveð að skíra Babúskú. Fólkið sem býr þar er gamaldags, það gengur um í riddarafötum og ræktar grasker, bestu grasker sem hægt er að fá! Sá sem ræður í þessu frábæra landi er konungur, sem býr í glæsilegri höll ásamt fjölskyldu sinni; eiginkonu og fjórum krakkagríslingum. Konungurinn, sem heitir Ríkharður, er taugaóstyrkur maður sem getur ekki ákveðið sig í neinu sem hann tekur sér fyrir hendur. Hann kemur með fullt af góðum hugmyndum, það er ekki vandamálið, en honum er kolómögulegt að ákveða

sig. Til þess að hjálpa sér við ákvarðanirnar hefur hann ráðið til sín fjóra ráðgjafa, og í samráði við þá tekur hann allar ákvarðanir í ríkinu. Ég legg pennann frá mér og les yfir það sem ég er búin að skrifa. Ekki svo slæmt, þó ég segi sjálf frá. Ég er nú bara þokklega ánægð með sjálfa mig. Þá tek ég eftir svolitlu skrítnu. Penninn minn hristist á borðinu og dettur svo í gólfið. Ekki er að koma jarðskjálfti? Ég lít aftur á blaðið og tek þá eftir svolitlu sem er ennþá skrítnara. Stafirnir á blaðinu lýsast allir upp, eins og ljósgeisli sé að reyna að brjóta sér leið í gegnum þá. Allt hristist. Hvað er í gangi?! Ég blindast og missi meðvitund. Þegar ég opna augun á ný ligg ég á grúfu í rósabeði. Ilmurinn af rósunum fyllir vit mín. Ég hnerra kröftuglega. Alveg dæmigert fyrir mig að lenda með nefið á kafi í einu blómunum sem hafa slæm áhrif á mig. Lukkunnar pamfíll sem ég er. Ég rís á fætur og dusta moldina af blússunni minni. Ég rek upp stór augu. Fyrir framan gnæfir gríðarstór höll og umhverfis hana er díki sem er fullt af krókódílum. Ég þykist nú eitthvað kannast við þessa höll..... hver röndóttur rækallinn! Þetta er höllin úr ævintýrinu mínu! Konungshöllin í Babúskú! Mig svimar. Hvernig í veröldinni lenti ég hérna, í miðju ævintýrinu mínu? Því miður gefst mér enginn tími til að komast til botns í því máli, vegna þess að einmitt í þessum töluðu orðum kemur riddarlið ríðandi framhjá mér. Ég reyni að forða mér undan trampandi hófunum, en kem ekki auga á nokkra undankomuleið. Ég loka augunum og bíð þess að vera keyrð niður í jörðina. Ég heyri dynjandi hófatak og bið bænirnar mínar. En þá er mér allt í einu kippt upp af jörðinni. Ég opna augun. Ég sit klofvega á bakinu á bleikálóttum hesti. Fyrir aftan mig situr stórskorinn maður í riddarabrynju og með rauða skikkju sem blaktir í vindinum. Ég virði manninn fyrir mér, en sé ekki mjög vel framan í hann. Hann hrópar eitthvað til fylgdarmanna sinna með djúpri röddu. Við komum að díkinu, einhver hrópar yfir í höllina: „Látið vindubrúna síga!“, og áður en að ég get deplað auga er brúin komin niður. Hestarnir taka á skeið og hendast yfir brúna. Um leið og búið er að hífa

2. sæti í smásagnakeppni Munins

Ævintýri í öðru veldiHöfundur: Sigrún María Óskarsdóttir

vindubrúna upp aftur verður svo dimmt að ég sé ekki handa minna skil. Þá heyri ég að einhver klappar saman höndum og samstundis lýsist allt upp. Þvílík sjón! Þvílík fegurð! Ég gapi yfir þessum órúlegu vistaverum. Ég horfi inn í garð sem er fullur af blómum og graskersbeðum. Í miðjunni stendur tignarlegur gosbrunnur, sem er í laginu eins og grasker og upp úr honum sprautast appelsínugulur safi. Ef ég á að giska á hvað þetta er myndi ég segja graskerssafi. Allt í einu er mér kippt af baki og ég látin síga rólega niður. Krumlurnar, sem halda fast, en blíðlega, utan um mig eru firnastórar. Ég lendi mjúklega á jörðinni og sný mér við til að virða bjargvætt minn almennilega fyrir mér. Hann er gríðarstór. Hann er með græn augu og stór, útstæð eyru. Nefið er laglegt, en munnurinn virðist vera þremur, ef ekki fjórum númerum of stór. Hann er með rauðleitt skegg sem lafir alveg niður á bringu. Á höfðinu hefur hann stóra, gullna kórónu. Hann hlær dátt, af andfýlunni af dæma hefur hann ekki burstað tennurnar síðan, tja, ég er eiginlega viss um að hann hefur aldrei nokkurn tímann burstað þær, svo megn er fýlan. Tennurnar eru gulleitar. Síðan krýpur hann á kné og spyr mig með sinni djúpu röddu : „Og hvað heitið þér, mín kæra?“ Af einhverjum ástæðum roðna ég og segi síðan feimnislega að ég heiti Ólivía Eggertsdóttir. Ég spyr hvað hann heiti og þá þrumar hann: „Hvað ég heiti?! Það ættu nú allir mínir þegnar að vita! Auðvitað heiti ég Ríkharður Ebeneser Áslaugarson!“ Ég hrekk í kút. Þarna er ævintýrakóngurinn minn lifandi kominn! Mig svimar og ég gríp í handlegginn á Ríkharði til þess að detta ekki á hausinn. „Og hvaðan kemur þú, ef mér leyfist að spyrja, fröken Ólífa?“ Ha, ha, hann getur ekki borið nafnið mitt rétt fram, en ég leyfi honum þó að kalla mig Ólífu. „Ég.....ég....“ Á ég að segja honum sannleikann, að ég komi frá einhverjum öðrum heimi og að hann búi satt að segja bara í kollinum á mér? Áður en mér gefst færi á að upphugsa eitthvert sniðugt svar lítur hann tortryggnislega á mig og segir lágt: „Þú ert þó ekki einhver svikari, kominn til að hrekja mig burt frá völdum?“ Ég hristi hausinn ákaft og sver að ég ætli ekki að gera honum neitt. „Nú, jæja, þá er best að þú komir inn fyrir og segir mér frá því hvernig þú lentir hérna.“ Við setjumst í hægindastóla inn í hallarstofunni og ég segi honum ævintýralegu söguna af því hvernig ég komst hingað. Honum þykir mikið til koma og hlær dátt þegar hann fréttir af því að ég hafi flogið á hausinn í blómabeðinu hans. Svo er komið að honum að svara spurningunum mínum. Hann segir að það hafi ekki verið sérlega kátt í höllinni undanfarna daga; konan hans og börn yfirgefið hann fyrir tveimur vikum og hann hafi ekki séð þau síðan. Eiginkonan hafi sagt að hún gæti ekki verið með manni sem gæti ekki ákveðið sig hvort að hann ætti að halda konunglegan dansleik eða ekki. „Konunni minni þykir ekkert skemmtilegra en að taka smá snúning, en ég er eins og fíll á hjólaskautum þegar kemur að því að dansa. Ég vil nú ekki fara að gera mig að athlægi fyrir framan alla þegnana mína! Og ég get ekkert

ráðfært mig við ráðgjafana mína vegna þess að þeir sögðu upp vegna vinnuálags.“ Hmmm, þetta er nú ekki svo flókið mál. Mér, sem hef unnið til fjölda verðlauna fyrir samkvæmnisdans, ætti nú ekki að reynast erfitt að kenna þessum tignarlega manni að dansa. „Hafðu engar áhyggjur, sör Ríkharður, ég skal kenna þér að dansa!“ Svipurinn sem kemur á andlitið á honum er óborganlegur! Munnvikin sveigjast upp að augum og augun ljóma af ánægju. Ég fæ að gista í höllinni og strax næsta dag hefst kennslan. Hann er nú ekki jafn slæmur og hann sagðist vera, hann dansar einn þann tignarlegasta tangó sem ég hef á ævinni séð. „Hvað ert þú að segja að þú kunnir ekki að dansa? Ég held að hver og einn einasti íbúi Babúskú myndi óska þess að geta dansað eins og þú! Jæja, hringdu nú í konuna þína og bjóddu henni á dansleikinn!“ Það kemur fát á hann. „En ég er ekki búinn að skipuleggja neinn dansleik! Og það er engin tími!“ „Ekki hafa áhyggjur af því,“ segi ég, „ég nýtti gærkvöldið vel og tókst að skipuleggja smá veislu. Hún hefst eftir, ja, svona um það bil tvo tíma.“ Ríkharður afmyndast allur í framan af kæti og hrópar: „Þú ert engill í mannsmynd!“ Síðan þýtur hann í símann og hringir í konuna sína. Hún verður himinlifandi og segist verða á staðnum eftir tvo og hálfan tíma. „Jæja, drífðu þig nú upp og hafðu fataskipti og ég skal koma öllu af stað.“ Ríkharður þýtur upp marmarastigann og eftir stundarfjórðung er hann kominn í fullan skrúða, hann hefur farið í spariskyrtuna sína, sem er skreytt gimsteinum og gullsandi, og hann er með rauða skikkju sem dregst eftir gólfinu þegar hann gengur. Strengjasveitin byrjar að spila og fimm mínútum síðar rennur hestvagn upp að hallarhliðinu. Vindubrúin er látin síga og hestvagninn ekur inn í hallargarðinn. Eiginkona Ríkharðs stígur út úr vagninum og tekur utan um handlegg hans. Ríkharður leiðir hana inn á dansgólfið og strengjasveitin skiptir yfir í sónötu Bachs. Hjónin stíga þokkafullan dans og ég get ekki haldið aftur af tárunum. Þegar sónötunni lýkur klappa ég eins og brjálæðingur og Ríkharður sendir mér bros. Þakklætið skín út úr augum hans. Hjónin dansa í um tvo tíma, síðan kemur Ríkharður og eiginkona hans og setjast hjá mér við borðið. Hann hellir graskerssafa í tvö glös og réttir konunni sinni annað glasið. Síðan snýr hann sér að mér og spyr mig hátíðlega: „Hvernig litist þér á að setjast að hérna í höllinni hjá mér og verða sérlegur dansráðgjafi minn?“ Það kemur fát á mig. Setjast að hérna í ævintýralandinu mínu? Hvað ætli mamma og pabbi haldi? Ég hugsa mig um smástund. Allavega eru engin hrekkjusvín hérna og foreldrar mínir verða örugglega bara fegnir að þurfa ekki að flytja. Ég brosi og segi: „Jahá, mér hefur ekki liðið svona vel lengi og það verður bara eintóm skemmtun að búa í þessu yndislega landi! Og ég tala nú ekki um ef ég fæ að vinna við það sem mér þykir skemmtilegast; að fá að dansa daginn inn og út!“ Svo þannig atvikaðist það að ég ákvað að búa í mínu eigin ævintýri, á yndislegasta stað veraldar, Babúskú.

39

Page 42: Muninn vorblað 2013

Why?Hví ekki?

Hvar eru allar dýnurnar sem hér voru? Defensor Moris…

Af hverju er ilm

vatns-rakspíra-blóm

alykt úr skónum hans Jóns Bjarka

(ljótu Hum

mel skórnir)?

Hann er að reyna að yfignæ

fa eigin táfýlu.

Hvor er meira harðkjarna Stefán eða Billó? Billó er með klofinn kjarna og er spurningin því fallin um sjálfa sig.

Ertu komin með leið á því að hringja í 1717? Hringdu þá í 868-2119 Muninn þakkar ábendinguna og vill að sama skapi benda á annað og mun betra númer: 865-2429.

Er Ási í 2.T heimskur? -Díana í 2.T kæró…Við vitum það ekki, sennilega ekki fyrst hann er á náttúrufræðibraut.

KIT

KAT?... N

EI.

Af hverju eru Ævar, Bjarni og Baldvin sköllóttir?Því þeir fóru í fótboltaferð til Benidorm.

Hvaða bók mæliru með?Íslenskri Orðsifjabók!

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Afhverju eru Muninsmeðlimir alltaf í ullarpeysum? Er svona kalt í kompunni?Já það er mjög kvlt í kompunni.

Ertu ekki vel negraður í lóknum?Jújú, hann er samt heldur skakkur… kv. Steinarr

Eiga allar spurningar rétt á svari? Nei, sérstaklega ekki þessi skítaspurning!

Iphone eða Nokia? 6/9 af Munin eiga Nokia. You do the math.

Er satt að Birta Þöll er skákmeistari?Hefuru heyrt um viðtengingarhátt?

Ég elska MA?Ljóslýsing

Er það satt að Níels hafi heildað 3. bekk raungreinasviðs í heild sinni eftir slæmt gengi á síðasta prófi? Hann hafði trú á að þrátt fyrir slæmt gengi væri fallið fallegt.

Hverjir eru eiginlega í 4.X? Übermenchen.

Hver er fallegust? Fegurðin býr í auga sjáandans.

Hvaða par í MA eru mestu kærustufaggarnir? Guðjón tölvukennari og Brynhildur bókasafnsvörður.

Hversu oft hefur Tómas Ólafsson fallið?Jafn oft og Árni Freyr.

Hvað heitir Örn Þór frönskukennari á snapchat?Thor13.

Sjálfstæðisflokkurinn?

Þetta er ekki kosningakassi!

Hvað eru margar Helgur í skó-lanum? Hvernig líta þær út og hvað gamlar? Þegar stórt er spurt er fátt um svör.

Er það satt að Jóhanna Sigurðar hafi sigrast á ísbjörnum með berum höndum út á Grænlandi?Aðspurð sagði fyrrverandi forsætisráðherra vor ekki kannast við málið. En Jóhanna Sigurðardóttir myndastýra Munins leggst undir feld hvert einasta kvöld.

Hver er H

eimir BJ?

Rappstjarna og fílósóf.

Hver er mjéllu-dólgurinn? Telma Karen, að eigin sögn.

Hver er Defensor Moris 2012/2013?Orðið á götunni er að það sé Hallgrímur Páll Leifsson í 4. U

Er til blátt fólk?Blátt blóð rennur í æðum Sjálf-stæðismanna, annars er ekki til blátt fólk. Fyrir utan strumpa, ef við horfum fram hjá þeirri staðreind að þeir eru ekki fólk.

Hver er massi sólarinnar? 1.988x1030 kg

Af hverju eru ekki betri gleðidagar?Í FYRRA VORU ÞEIR EKKI NÓGU MARGIR, Í ÁR ERU ÞEIR EKKI NÓGU GÓÐIR - HVAÐ VILJIÐ ÞIÐ OKKUR???

Þarf maður að vera fallegur til að vera í stjórn?

Hvaða dýri er Jón Már líkur?Letidýri.

Er í lagi að setja tóma miða í kassann? Æ nenniru plís ekki!

Er í lagi að fara í sleik við busa? Ef þú færð „já“!

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Á skalanum 1-10 hversu vandræðalegt er að hitta einhvern á tengiganginum?Hversu vandræðalegt er að nota orðið tengigangur!!!!!

Mig klæjar svo er ég með herpes?Margt kemur til greina. Þú gætir verið með flatlús eða venjulega lús. Einnig er sá möguleiki fyrir hendi að þú sért með hlaupabólu- ja, eða bara exem.

Afhverju eru allir í Muninn svona miklir furðufuglar? Það eru óskrifuð inntökuski-lyrði. PS: má ég ekki bjóða þér einn RJÚKANDI HEITAN BOLLA AF HALTU KJAFTI?

Hvernig kem ég spurningum til ykkar? Svona.

Voru Áki og Steinarr eitt sinn saman?Þetta var tímabil í þeirra lífi þar sem þeir gerðu tilraunir með líkama hvors annars.

Hvaða árgangur er bestur? Siggi sýra hefur um árabil lofsungið 67' kynslóðina.

Hver er massi mömmu þinnar?Massi hennar er næstum þúsund sinnum meiri en samanlagður massi allra reikistjarna, tungla, smástirna, halastjarna og annars efnis í sólkerfinu.

Hvenæ

r ætlar Jón Bjarki

að fara í klippingu?Þegar Tíbet öðlast frelsi.

Hvaða plot holes eru í Inception?Sjá http://www.movie-plotholes.com/inception

Júllur eða búbbsur? Barmur.

Uuuuuu ...sýnist þér það???

Spurningakassi Munins

Afhverju er Nanna Lind svona tussu heit?Vegna þess að hún er með rosalega hröð efnaskipti.

Hvar er Halldór Logi?Að elta drauminn.

Afh

verju hatar Jón Már partý?

Honum

var aldrei boðið.

Er Bjarni Mark Duffield nettasti gaurinn í MA? Hann er langt undir meðalþyngd en samkvæmt upplýsingum frá heilbrigðismálastofnun er hann einungis sá næst nettasti.

Afhverju heldur stjórnin ekki leynivinaleik? Ég veit það ekki, yrði það ekki svolítið mikið kaos? skv. Sigmari Bjarna.

Afhverju er Jóna Kristjana svona

gordjös?Því hún hlustar svo mikið á Pál Óskar.

Æji, hvar er viðburðalestin, hún sökkar?Meh.

Hver er m

assaðastur? G

eir Guðm

unds, ef við erum að

tala um í M

A.

Afhverju eru ekki oftar hafraklattar í sjoppunni?Það er uppskerubrestur á Patreksfirði, Súgandafirði og víða um Vestfirði.

Hver er orginal?Stebbi Hilmars í Sálinni.

Hvað er Gyða Björk búin að fara í sleik við mörg prósent Menntaskólanema?14%

Segi

r mað

ur H

8 eð

a H

átta

?Þa

ð fe

r efti

r því

hve

rsu

skýr

ltur v

iðko

man

di e

r.

Hvort er Erwin eða Jakub ennþá í skólanum? Erwin er í skólanum.

Hvor Telman er heitari?Báðar eru þær 37°nema hvað að önnur þeirra he-fur annan einstakling að geima innra með sér (sem er auglóslega líka 37°) og er hún því samanlagt 74°.

Hver er heitasti X

-arinn?Ö

ll eru þau í kring um 37°.

Hví spyr ég?…Fokka þú þér?

Er Jón Már með hár(kollu)? Og hver er hann? HVERT ER HANN AÐ FARA!!?? Ekki er vitað til þess að Jón Már noti hár kollu, en ef svo er þá er hún einstaklega vel lukkuð. Jón Már er Íslendingur í húð og hár. Ekki er vitað til þess að Jón Már sé á förum.

Er möguleiki á busa/böðlapartý fyrir alla bekkina?Allt er hægt ef viljinn er fyrir hendi.

Hver er svalur? Norðan-blærinn

Hver er m

esta krúttið í skólanum

? G

unnur Unnarsdóttir. N

ema hún

er líka svöl.

Hvar er penninn minn? Heimir BJ tók hann í misgripum fyrir míkrófón og rappaði með honum fyrir fullum sal á Amour

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Hvað eru margar Birtur í MA? Of margar fyrir einn vinahóp

Was ist lost?…Ein, zwei, politzei!

Er Irma í 1. bekk með leyfi fyrir þessum byssum? Ætli mamma hennar hafi ekki lagt blessun sína yfir þessar byssur.

Er Amanda Mist massaðasta gella skólans?Já, hún er einnig sú sverasta, þykkasta, digrasta, gildasta, þrútnasta og breiðasta.

Er í lagi að horfa á Svamp Sveinsson þegar maður orðinn 18 ára?JÁ! Freydís Rósa er tvítug og hún horfir á þetta.

Er Sólrún Mjöll single? Hver skírir barnið sitt Sólrúnu Mjöll.

Er Alda K

aren ástfangin?Já æ

tli það ekki, hver er nú ekki ástfanginn á þessum

aldri?

Hver stal hrökkbrauðinu úr hólfinu mínu? Ég held að þið séuð höfuðpaurarnirÍ þúsundasta skipti María við stálum ekki hrökkbrauðinu þínu.

Fæddist Ási í stjórn svona þykkur? Já, þetta var löng og erfið fæðing.

Hvernig leið ykkur þegar þið sáuð James Bond í Mamma Mia?$&%$&&%(%&($/%.

Góð ráð til að læra betur heima?

Spítt.

Hvað varð um GoddMA?Sem betur fer var það lagt niður.

Er jólasveinn í skólanum? Eini Sveinninn í skólanum er Sveinn Helgi Karlsson.

Hvað er Kolbeinn Höður lengi að hlaupa 400 m? 45.29 sekúndur, en það er sekúndubroti lengur en besti tími spretthlauparans Usains Bolts.

Segðu mér að Ásgeir Frímannsson sé á lausu?Ekki eftir að hann fékk fálkaorðuna.

Hvað er málið með þrýstinginn á vatninu á kvennasalerninu í H-inu?Þó hann dugi ekki til að yfirgnæfa þvagniðinn þinn, þá er þetta fjandans nógu gott!

Afhverju hætta allir í 2. UÞessi spurning snúin er,svarið dregst á langinnHöldum þá í Húnaver,hnarreist – hvergi bangin.

Er það satt að doktor Áskell diffri nemendur sem koma seint í tíma? Honum finnst betra að vita hversu skakkir þeir eru.

Hvaða forréttindi hafa kennarar? Mánaðarlegan kökudag og vitsmunaleg forréttindi.

Er 4 fyrir 1 tilboð á 1.D

strákunum?

Þeir hafa selst mjög illa

undanfarið og eru því á rým

ingarsölu

Hvað eru Steinarr og Áki með mikið $WEG saman lagt? Uuu...Hvað eru margar stjörnur á himnum?

Ég vil fylgja hjartanu en hvort ætti ég að fylgja Gumma eða Pésa? Af hverju fylgir þú ekki bara hjar-tanu?

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Er það satt að Jóhanna hafi heillað alla strákana í sund-höllinni í N

uuk upp úr sok-kunum

með sínum

fáguðu dýfingum

?Jóhanna játar því m

eð hóg-væ

rð.

Er Drive góð mynd? Nei en tónlistin er geeeegggjuuð.

Hvað er frægasta pikköpp línan hans Magnús Inga í 2. U „Hey, sástu mig í leikritinu?“

Afhverju er typpið á Steinari svona skakkt? Reðursveigur endurspeglar stjórnmálastefnu.

Er Dagur Þorgrímsson verndari hefðana?Eins og allir vita er alls óvitað hver er defensor moris. Da-gur Þorgrímz hefur hinsvegar frá því hann var busi verið mikill áhugamaður um hefðir menntaskólans á Akureyri og ávalt talið að breytingar á þeim skulu gerast hægt og þær skyldu alls ekki vera lagðar fyrirvaralaust niður. Að þessu leiti mætti segja að Dagur væri verndari hefðanna en hvort hann er DM er allt annað mál. Svarið við því hvort Dagur sé DM er: Nei. því það sjá það allir í hendi sér að ef Dagur væri DM þá hefði Ratatoskur ekki verið tekinn af lífi með þeim ógeðfelda hætti sem varð og að sjálfsögðu yrði hefðbundin, jafnvel grófari, busun en tíðkast hefur um árabil. -DÞ

Hver er með flest rokstig í skólanum? Jónas Helga fer upp í 28 m/s í verstu hviðum.

Why?Hví ekki?

Hvar eru allar dýnurnar sem hér voru? Defensor Moris…

Af hverju er ilm

vatns-rakspíra-blóm

alykt úr skónum hans Jóns Bjarka

(ljótu Hum

mel skórnir)?

Hann er að reyna að yfignæ

fa eigin táfýlu.

Hvor er meira harðkjarna Stefán eða Billó? Billó er með klofinn kjarna og er spurningin því fallin um sjálfa sig.

Ertu komin með leið á því að hringja í 1717? Hringdu þá í 868-2119 Muninn þakkar ábendinguna og vill að sama skapi benda á annað og mun betra númer: 865-2429.

Er Ási í 2.T heimskur? -Díana í 2.T kæró…Við vitum það ekki, sennilega ekki fyrst hann er á náttúrufræðibraut.

KIT

KAT?... N

EI.

Af hverju eru Ævar, Bjarni og Baldvin sköllóttir?Því þeir fóru í fótboltaferð til Benidorm.

Hvaða bók mæliru með?Íslenskri Orðsifjabók!

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Afhverju eru Muninsmeðlimir alltaf í ullarpeysum? Er svona kalt í kompunni?Já það er mjög kvlt í kompunni.

Ertu ekki vel negraður í lóknum?Jújú, hann er samt heldur skakkur… kv. Steinarr

Eiga allar spurningar rétt á svari? Nei, sérstaklega ekki þessi skítaspurning!

Iphone eða Nokia? 6/9 af Munin eiga Nokia. You do the math.

Er satt að Birta Þöll er skákmeistari?Hefuru heyrt um viðtengingarhátt?

Ég elska MA?Ljóslýsing

Er það satt að Níels hafi heildað 3. bekk raungreinasviðs í heild sinni eftir slæmt gengi á síðasta prófi? Hann hafði trú á að þrátt fyrir slæmt gengi væri fallið fallegt.

Hverjir eru eiginlega í 4.X? Übermenchen.

Hver er fallegust? Fegurðin býr í auga sjáandans.

Hvaða par í MA eru mestu kærustufaggarnir? Guðjón tölvukennari og Brynhildur bókasafnsvörður.

Hversu oft hefur Tómas Ólafsson fallið?Jafn oft og Árni Freyr.

Hvað heitir Örn Þór frönskukennari á snapchat?Thor13.

Sjálfstæðisflokkurinn?

Þetta er ekki kosningakassi!

Hvað eru margar Helgur í skó-lanum? Hvernig líta þær út og hvað gamlar? Þegar stórt er spurt er fátt um svör.

Er það satt að Jóhanna Sigurðar hafi sigrast á ísbjörnum með berum höndum út á Grænlandi?Aðspurð sagði fyrrverandi forsætisráðherra vor ekki kannast við málið. En Jóhanna Sigurðardóttir myndastýra Munins leggst undir feld hvert einasta kvöld.

Hver er H

eimir BJ?

Rappstjarna og fílósóf.

Hver er mjéllu-dólgurinn? Telma Karen, að eigin sögn.

Hver er Defensor Moris 2012/2013?Orðið á götunni er að það sé Hallgrímur Páll Leifsson í 4. U

Er til blátt fólk?Blátt blóð rennur í æðum Sjálf-stæðismanna, annars er ekki til blátt fólk. Fyrir utan strumpa, ef við horfum fram hjá þeirri staðreind að þeir eru ekki fólk.

Hver er massi sólarinnar? 1.988x1030 kg

Af hverju eru ekki betri gleðidagar?Í FYRRA VORU ÞEIR EKKI NÓGU MARGIR, Í ÁR ERU ÞEIR EKKI NÓGU GÓÐIR - HVAÐ VILJIÐ ÞIÐ OKKUR???

Þarf maður að vera fallegur til að vera í stjórn?

Hvaða dýri er Jón Már líkur?Letidýri.

Er í lagi að setja tóma miða í kassann? Æ nenniru plís ekki!

Er í lagi að fara í sleik við busa? Ef þú færð „já“!

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Á skalanum 1-10 hversu vandræðalegt er að hitta einhvern á tengiganginum?Hversu vandræðalegt er að nota orðið tengigangur!!!!!

Mig klæjar svo er ég með herpes?Margt kemur til greina. Þú gætir verið með flatlús eða venjulega lús. Einnig er sá möguleiki fyrir hendi að þú sért með hlaupabólu- ja, eða bara exem.

Afhverju eru allir í Muninn svona miklir furðufuglar? Það eru óskrifuð inntökuski-lyrði. PS: má ég ekki bjóða þér einn RJÚKANDI HEITAN BOLLA AF HALTU KJAFTI?

Hvernig kem ég spurningum til ykkar? Svona.

Voru Áki og Steinarr eitt sinn saman?Þetta var tímabil í þeirra lífi þar sem þeir gerðu tilraunir með líkama hvors annars.

Hvaða árgangur er bestur? Siggi sýra hefur um árabil lofsungið 67' kynslóðina.

Hver er massi mömmu þinnar?Massi hennar er næstum þúsund sinnum meiri en samanlagður massi allra reikistjarna, tungla, smástirna, halastjarna og annars efnis í sólkerfinu.

Hvenæ

r ætlar Jón Bjarki

að fara í klippingu?Þegar Tíbet öðlast frelsi.

Hvaða plot holes eru í Inception?Sjá http://www.movie-plotholes.com/inception

Júllur eða búbbsur? Barmur.

Uuuuuu ...sýnist þér það???

Spurningakassi Munins

Afhverju er Nanna Lind svona tussu heit?Vegna þess að hún er með rosalega hröð efnaskipti.

Hvar er Halldór Logi?Að elta drauminn.

Afh

verju hatar Jón Már partý?

Honum

var aldrei boðið.

Er Bjarni Mark Duffield nettasti gaurinn í MA? Hann er langt undir meðalþyngd en samkvæmt upplýsingum frá heilbrigðismálastofnun er hann einungis sá næst nettasti.

Afhverju heldur stjórnin ekki leynivinaleik? Ég veit það ekki, yrði það ekki svolítið mikið kaos? skv. Sigmari Bjarna.

Afhverju er Jóna Kristjana svona

gordjös?Því hún hlustar svo mikið á Pál Óskar.

Æji, hvar er viðburðalestin, hún sökkar?Meh.

Hver er m

assaðastur? G

eir Guðm

unds, ef við erum að

tala um í M

A.

Afhverju eru ekki oftar hafraklattar í sjoppunni?Það er uppskerubrestur á Patreksfirði, Súgandafirði og víða um Vestfirði.

Hver er orginal?Stebbi Hilmars í Sálinni.

Hvað er Gyða Björk búin að fara í sleik við mörg prósent Menntaskólanema?14%

Segi

r mað

ur H

8 eð

a H

átta

?Þa

ð fe

r efti

r því

hve

rsu

skýr

ltur v

iðko

man

di e

r.

Hvort er Erwin eða Jakub ennþá í skólanum? Erwin er í skólanum.

Hvor Telman er heitari?Báðar eru þær 37°nema hvað að önnur þeirra he-fur annan einstakling að geima innra með sér (sem er auglóslega líka 37°) og er hún því samanlagt 74°.

Hver er heitasti X

-arinn?Ö

ll eru þau í kring um 37°.

Hví spyr ég?…Fokka þú þér?

Er Jón Már með hár(kollu)? Og hver er hann? HVERT ER HANN AÐ FARA!!?? Ekki er vitað til þess að Jón Már noti hár kollu, en ef svo er þá er hún einstaklega vel lukkuð. Jón Már er Íslendingur í húð og hár. Ekki er vitað til þess að Jón Már sé á förum.

Er möguleiki á busa/böðlapartý fyrir alla bekkina?Allt er hægt ef viljinn er fyrir hendi.

Hver er svalur? Norðan-blærinn

Hver er m

esta krúttið í skólanum

? G

unnur Unnarsdóttir. N

ema hún

er líka svöl.

Hvar er penninn minn? Heimir BJ tók hann í misgripum fyrir míkrófón og rappaði með honum fyrir fullum sal á Amour

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Hvað eru margar Birtur í MA? Of margar fyrir einn vinahóp

Was ist lost?…Ein, zwei, politzei!

Er Irma í 1. bekk með leyfi fyrir þessum byssum? Ætli mamma hennar hafi ekki lagt blessun sína yfir þessar byssur.

Er Amanda Mist massaðasta gella skólans?Já, hún er einnig sú sverasta, þykkasta, digrasta, gildasta, þrútnasta og breiðasta.

Er í lagi að horfa á Svamp Sveinsson þegar maður orðinn 18 ára?JÁ! Freydís Rósa er tvítug og hún horfir á þetta.

Er Sólrún Mjöll single? Hver skírir barnið sitt Sólrúnu Mjöll.

Er Alda K

aren ástfangin?Já æ

tli það ekki, hver er nú ekki ástfanginn á þessum

aldri?

Hver stal hrökkbrauðinu úr hólfinu mínu? Ég held að þið séuð höfuðpaurarnirÍ þúsundasta skipti María við stálum ekki hrökkbrauðinu þínu.

Fæddist Ási í stjórn svona þykkur? Já, þetta var löng og erfið fæðing.

Hvernig leið ykkur þegar þið sáuð James Bond í Mamma Mia?$&%$&&%(%&($/%.

Góð ráð til að læra betur heima?

Spítt.

Hvað varð um GoddMA?Sem betur fer var það lagt niður.

Er jólasveinn í skólanum? Eini Sveinninn í skólanum er Sveinn Helgi Karlsson.

Hvað er Kolbeinn Höður lengi að hlaupa 400 m? 45.29 sekúndur, en það er sekúndubroti lengur en besti tími spretthlauparans Usains Bolts.

Segðu mér að Ásgeir Frímannsson sé á lausu?Ekki eftir að hann fékk fálkaorðuna.

Hvað er málið með þrýstinginn á vatninu á kvennasalerninu í H-inu?Þó hann dugi ekki til að yfirgnæfa þvagniðinn þinn, þá er þetta fjandans nógu gott!

Afhverju hætta allir í 2. UÞessi spurning snúin er,svarið dregst á langinnHöldum þá í Húnaver,hnarreist – hvergi bangin.

Er það satt að doktor Áskell diffri nemendur sem koma seint í tíma? Honum finnst betra að vita hversu skakkir þeir eru.

Hvaða forréttindi hafa kennarar? Mánaðarlegan kökudag og vitsmunaleg forréttindi.

Er 4 fyrir 1 tilboð á 1.D

strákunum?

Þeir hafa selst mjög illa

undanfarið og eru því á rým

ingarsölu

Hvað eru Steinarr og Áki með mikið $WEG saman lagt? Uuu...Hvað eru margar stjörnur á himnum?

Ég vil fylgja hjartanu en hvort ætti ég að fylgja Gumma eða Pésa? Af hverju fylgir þú ekki bara hjar-tanu?

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Er það satt að Jóhanna hafi heillað alla strákana í sund-höllinni í N

uuk upp úr sok-kunum

með sínum

fáguðu dýfingum

?Jóhanna játar því m

eð hóg-væ

rð.

Er Drive góð mynd? Nei en tónlistin er geeeegggjuuð.

Hvað er frægasta pikköpp línan hans Magnús Inga í 2. U „Hey, sástu mig í leikritinu?“

Afhverju er typpið á Steinari svona skakkt? Reðursveigur endurspeglar stjórnmálastefnu.

Er Dagur Þorgrímsson verndari hefðana?Eins og allir vita er alls óvitað hver er defensor moris. Da-gur Þorgrímz hefur hinsvegar frá því hann var busi verið mikill áhugamaður um hefðir menntaskólans á Akureyri og ávalt talið að breytingar á þeim skulu gerast hægt og þær skyldu alls ekki vera lagðar fyrirvaralaust niður. Að þessu leiti mætti segja að Dagur væri verndari hefðanna en hvort hann er DM er allt annað mál. Svarið við því hvort Dagur sé DM er: Nei. því það sjá það allir í hendi sér að ef Dagur væri DM þá hefði Ratatoskur ekki verið tekinn af lífi með þeim ógeðfelda hætti sem varð og að sjálfsögðu yrði hefðbundin, jafnvel grófari, busun en tíðkast hefur um árabil. -DÞ

Hver er með flest rokstig í skólanum? Jónas Helga fer upp í 28 m/s í verstu hviðum.

Page 43: Muninn vorblað 2013

Why?Hví ekki?

Hvar eru allar dýnurnar sem hér voru? Defensor Moris…

Af hverju er ilm

vatns-rakspíra-blóm

alykt úr skónum hans Jóns Bjarka

(ljótu Hum

mel skórnir)?

Hann er að reyna að yfignæ

fa eigin táfýlu.

Hvor er meira harðkjarna Stefán eða Billó? Billó er með klofinn kjarna og er spurningin því fallin um sjálfa sig.

Ertu komin með leið á því að hringja í 1717? Hringdu þá í 868-2119 Muninn þakkar ábendinguna og vill að sama skapi benda á annað og mun betra númer: 865-2429.

Er Ási í 2.T heimskur? -Díana í 2.T kæró…Við vitum það ekki, sennilega ekki fyrst hann er á náttúrufræðibraut.

KIT

KAT?...N

EI.

Af hverju eru Ævar, Bjarni og Baldvin sköllóttir?Því þeir fóru í fótboltaferð til Benidorm.

Hvaða bók mæliru með?Íslenskri Orðsifjabók!

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Afhverju eru Muninsmeðlimir alltaf í ullarpeysum? Er svona kalt í kompunni?Já það er mjög kvlt í kompunni.

Ertu ekki vel negraður í lóknum?Jújú, hann er samt heldur skakkur… kv. Steinarr

Eiga allar spurningar rétt á svari? Nei, sérstaklega ekki þessi skítaspurning!

Iphone eða Nokia? 6/9 af Munin eiga Nokia. You do the math.

Er satt að Birta Þöll er skákmeistari?Hefuru heyrt um viðtengingarhátt?

Ég elska MA?Ljóslýsing

Er það satt að Níels hafi heildað 3. bekk raungreinasviðs í heild sinni eftir slæmt gengi á síðasta prófi? Hann hafði trú á að þrátt fyrir slæmt gengi væri fallið fallegt.

Hverjir eru eiginlega í 4.X? Übermenchen.

Hver er fallegust? Fegurðin býr í auga sjáandans.

Hvaða par í MA eru mestu kærustufaggarnir? Guðjón tölvukennari og Brynhildur bókasafnsvörður.

Hversu oft hefur Tómas Ólafsson fallið?Jafn oft og Árni Freyr.

Hvað heitir Örn Þór frönskukennari á snapchat?Thor13.

Sjálfstæðisflokkurinn?

Þetta er ekki kosningakassi!

Hvað eru margar Helgur í skó-lanum? Hvernig líta þær út og hvað gamlar? Þegar stórt er spurt er fátt um svör.

Er það satt að Jóhanna Sigurðar hafi sigrast á ísbjörnum með berum höndum út á Grænlandi?Aðspurð sagði fyrrverandi forsætisráðherra vor ekki kannast við málið. En Jóhanna Sigurðardóttir myndastýra Munins leggst undir feld hvert einasta kvöld.

Hver er H

eimir BJ?

Rappstjarna og fílósóf.

Hver er mjéllu-dólgurinn? Telma Karen, að eigin sögn.

Hver er Defensor Moris 2012/2013?Orðið á götunni er að það sé Hallgrímur Páll Leifsson í 4. U

Er til blátt fólk?Blátt blóð rennur í æðum Sjálf-stæðismanna, annars er ekki til blátt fólk. Fyrir utan strumpa, ef við horfum fram hjá þeirri staðreind að þeir eru ekki fólk.

Hver er massi sólarinnar? 1.988x1030 kg

Af hverju eru ekki betri gleðidagar?Í FYRRA VORU ÞEIR EKKI NÓGU MARGIR, Í ÁR ERU ÞEIR EKKI NÓGU GÓÐIR - HVAÐ VILJIÐ ÞIÐ OKKUR???

Þarf maður að vera fallegur til að vera í stjórn?

Hvaða dýri er Jón Már líkur?Letidýri.

Er í lagi að setja tóma miða í kassann? Æ nenniru plís ekki!

Er í lagi að fara í sleik við busa? Ef þú færð „já“!

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Á skalanum 1-10 hversu vandræðalegt er að hitta einhvern á tengiganginum?Hversu vandræðalegt er að nota orðið tengigangur!!!!!

Mig klæjar svo er ég með herpes?Margt kemur til greina. Þú gætir verið með flatlús eða venjulega lús. Einnig er sá möguleiki fyrir hendi að þú sért með hlaupabólu- ja, eða bara exem.

Afhverju eru allir í Muninn svona miklir furðufuglar? Það eru óskrifuð inntökuski-lyrði. PS: má ég ekki bjóða þér einn RJÚKANDI HEITAN BOLLA AF HALTU KJAFTI?

Hvernig kem ég spurningum til ykkar? Svona.

Voru Áki og Steinarr eitt sinn saman?Þetta var tímabil í þeirra lífi þar sem þeir gerðu tilraunir með líkama hvors annars.

Hvaða árgangur er bestur? Siggi sýra hefur um árabil lofsungið 67' kynslóðina.

Hver er massi mömmu þinnar?Massi hennar er næstum þúsund sinnum meiri en samanlagður massi allra reikistjarna, tungla, smástirna, halastjarna og annars efnis í sólkerfinu.

Hvenæ

r ætlar Jón Bjarki

að fara í klippingu?Þegar Tíbet öðlast frelsi.

Hvaða plot holes eru í Inception?Sjá http://www.movie-plotholes.com/inception

Júllur eða búbbsur? Barmur.

Uuuuuu ...sýnist þér það???

Spurningakassi Munins

Afhverju er Nanna Lind svona tussu heit?Vegna þess að hún er með rosalega hröð efnaskipti.

Hvar er Halldór Logi?Að elta drauminn.

Afh

verju hatar Jón Már partý?

Honum

var aldrei boðið.

Er Bjarni Mark Duffield nettasti gaurinn í MA? Hann er langt undir meðalþyngd en samkvæmt upplýsingum frá heilbrigðismálastofnun er hann einungis sá næst nettasti.

Afhverju heldur stjórnin ekki leynivinaleik? Ég veit það ekki, yrði það ekki svolítið mikið kaos? skv. Sigmari Bjarna.

Afhverju er Jóna Kristjana svona

gordjös?Því hún hlustar svo mikið á Pál Óskar.

Æji, hvar er viðburðalestin, hún sökkar?Meh.

Hver er m

assaðastur? G

eir Guðm

unds, ef við erum að

tala um í M

A.

Afhverju eru ekki oftar hafraklattar í sjoppunni?Það er uppskerubrestur á Patreksfirði, Súgandafirði og víða um Vestfirði.

Hver er orginal?Stebbi Hilmars í Sálinni.

Hvað er Gyða Björk búin að fara í sleik við mörg prósent Menntaskólanema?14%

Segi

r mað

ur H

8 eð

a H

átta

?Þa

ð fe

r efti

r því

hve

rsu

skýr

ltur v

iðko

man

di e

r.

Hvort er Erwin eða Jakub ennþá í skólanum? Erwin er í skólanum.

Hvor Telman er heitari?Báðar eru þær 37°nema hvað að önnur þeirra he-fur annan einstakling að geima innra með sér (sem er auglóslega líka 37°) og er hún því samanlagt 74°.

Hver er heitasti X

-arinn?Ö

ll eru þau í kring um 37°.

Hví spyr ég?…Fokka þú þér?

Er Jón Már með hár(kollu)? Og hver er hann? HVERT ER HANN AÐ FARA!!?? Ekki er vitað til þess að Jón Már noti hár kollu, en ef svo er þá er hún einstaklega vel lukkuð. Jón Már er Íslendingur í húð og hár. Ekki er vitað til þess að Jón Már sé á förum.

Er möguleiki á busa/böðlapartý fyrir alla bekkina?Allt er hægt ef viljinn er fyrir hendi.

Hver er svalur? Norðan-blærinn

Hver er m

esta krúttið í skólanum

? G

unnur Unnarsdóttir. N

ema hún

er líka svöl. Hvar er penninn minn? Heimir BJ tók hann í misgripum fyrir míkrófón og rappaði með honum fyrir fullum sal á Amour

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Hvað eru margar Birtur í MA? Of margar fyrir einn vinahóp

Was ist lost?…Ein, zwei, politzei!

Er Irma í 1. bekk með leyfi fyrir þessum byssum? Ætli mamma hennar hafi ekki lagt blessun sína yfir þessar byssur.

Er Amanda Mist massaðasta gella skólans?Já, hún er einnig sú sverasta, þykkasta, digrasta, gildasta, þrútnasta og breiðasta.

Er í lagi að horfa á Svamp Sveinsson þegar maður orðinn 18 ára?JÁ! Freydís Rósa er tvítug og hún horfir á þetta.

Er Sólrún Mjöll single? Hver skírir barnið sitt Sólrúnu Mjöll.

Er Alda K

aren ástfangin?Já æ

tli það ekki, hver er nú ekki ástfanginn á þessum

aldri?

Hver stal hrökkbrauðinu úr hólfinu mínu? Ég held að þið séuð höfuðpaurarnirÍ þúsundasta skipti María við stálum ekki hrökkbrauðinu þínu.

Fæddist Ási í stjórn svona þykkur? Já, þetta var löng og erfið fæðing.

Hvernig leið ykkur þegar þið sáuð James Bond í Mamma Mia?$&%$&&%(%&($/%.

Góð ráð til að læra betur heima?

Spítt.

Hvað varð um GoddMA?Sem betur fer var það lagt niður.

Er jólasveinn í skólanum? Eini Sveinninn í skólanum er Sveinn Helgi Karlsson.

Hvað er Kolbeinn Höður lengi að hlaupa 400 m? 45.29 sekúndur, en það er sekúndubroti lengur en besti tími spretthlauparans Usains Bolts.

Segðu mér að Ásgeir Frímannsson sé á lausu?Ekki eftir að hann fékk fálkaorðuna.

Hvað er málið með þrýstinginn á vatninu á kvennasalerninu í H-inu?Þó hann dugi ekki til að yfirgnæfa þvagniðinn þinn, þá er þetta fjandans nógu gott!

Afhverju hætta allir í 2. UÞessi spurning snúin er,svarið dregst á langinnHöldum þá í Húnaver,hnarreist – hvergi bangin.

Er það satt að doktor Áskell diffri nemendur sem koma seint í tíma? Honum finnst betra að vita hversu skakkir þeir eru.

Hvaða forréttindi hafa kennarar? Mánaðarlegan kökudag og vitsmunaleg forréttindi.

Er 4 fyrir 1 tilboð á 1.D

strákunum?

Þeir hafa selst mjög illa

undanfarið og eru því á rým

ingarsölu

Hvað eru Steinarr og Áki með mikið $WEG saman lagt? Uuu...Hvað eru margar stjörnur á himnum?

Ég vil fylgja hjartanu en hvort ætti ég að fylgja Gumma eða Pésa? Af hverju fylgir þú ekki bara hjar-tanu?

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Er það satt að Jóhanna hafi heillað alla strákana í sund-höllinni í N

uuk upp úr sok-kunum

með sínum

fáguðu dýfingum

?Jóhanna játar því m

eð hóg-væ

rð.

Er Drive góð mynd? Nei en tónlistin er geeeegggjuuð.

Hvað er frægasta pikköpp línan hans Magnús Inga í 2. U „Hey, sástu mig í leikritinu?“

Afhverju er typpið á Steinari svona skakkt? Reðursveigur endurspeglar stjórnmálastefnu.

Er Dagur Þorgrímsson verndari hefðana?Eins og allir vita er alls óvitað hver er defensor moris. Da-gur Þorgrímz hefur hinsvegar frá því hann var busi verið mikill áhugamaður um hefðir menntaskólans á Akureyri og ávalt talið að breytingar á þeim skulu gerast hægt og þær skyldu alls ekki vera lagðar fyrirvaralaust niður. Að þessu leiti mætti segja að Dagur væri verndari hefðanna en hvort hann er DM er allt annað mál. Svarið við því hvort Dagur sé DM er: Nei. því það sjá það allir í hendi sér að ef Dagur væri DM þá hefði Ratatoskur ekki verið tekinn af lífi með þeim ógeðfelda hætti sem varð og að sjálfsögðu yrði hefðbundin, jafnvel grófari, busun en tíðkast hefur um árabil. -DÞ

Hver er með flest rokstig í skólanum? Jónas Helga fer upp í 28 m/s í verstu hviðum.

Why?Hví ekki?

Hvar eru allar dýnurnar sem hér voru? Defensor Moris…

Af hverju er ilm

vatns-rakspíra-blóm

alykt úr skónum hans Jóns Bjarka

(ljótu Hum

mel skórnir)?

Hann er að reyna að yfignæ

fa eigin táfýlu.

Hvor er meira harðkjarna Stefán eða Billó? Billó er með klofinn kjarna og er spurningin því fallin um sjálfa sig.

Ertu komin með leið á því að hringja í 1717? Hringdu þá í 868-2119 Muninn þakkar ábendinguna og vill að sama skapi benda á annað og mun betra númer: 865-2429.

Er Ási í 2.T heimskur? -Díana í 2.T kæró…Við vitum það ekki, sennilega ekki fyrst hann er á náttúrufræðibraut.

KIT

KAT?...N

EI.

Af hverju eru Ævar, Bjarni og Baldvin sköllóttir?Því þeir fóru í fótboltaferð til Benidorm.

Hvaða bók mæliru með?Íslenskri Orðsifjabók!

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Afhverju eru Muninsmeðlimir alltaf í ullarpeysum? Er svona kalt í kompunni?Já það er mjög kvlt í kompunni.

Ertu ekki vel negraður í lóknum?Jújú, hann er samt heldur skakkur… kv. Steinarr

Eiga allar spurningar rétt á svari? Nei, sérstaklega ekki þessi skítaspurning!

Iphone eða Nokia? 6/9 af Munin eiga Nokia. You do the math.

Er satt að Birta Þöll er skákmeistari?Hefuru heyrt um viðtengingarhátt?

Ég elska MA?Ljóslýsing

Er það satt að Níels hafi heildað 3. bekk raungreinasviðs í heild sinni eftir slæmt gengi á síðasta prófi? Hann hafði trú á að þrátt fyrir slæmt gengi væri fallið fallegt.

Hverjir eru eiginlega í 4.X? Übermenchen.

Hver er fallegust? Fegurðin býr í auga sjáandans.

Hvaða par í MA eru mestu kærustufaggarnir? Guðjón tölvukennari og Brynhildur bókasafnsvörður.

Hversu oft hefur Tómas Ólafsson fallið?Jafn oft og Árni Freyr.

Hvað heitir Örn Þór frönskukennari á snapchat?Thor13.

Sjálfstæðisflokkurinn?

Þetta er ekki kosningakassi!

Hvað eru margar Helgur í skó-lanum? Hvernig líta þær út og hvað gamlar? Þegar stórt er spurt er fátt um svör.

Er það satt að Jóhanna Sigurðar hafi sigrast á ísbjörnum með berum höndum út á Grænlandi?Aðspurð sagði fyrrverandi forsætisráðherra vor ekki kannast við málið. En Jóhanna Sigurðardóttir myndastýra Munins leggst undir feld hvert einasta kvöld.

Hver er H

eimir BJ?

Rappstjarna og fílósóf.

Hver er mjéllu-dólgurinn? Telma Karen, að eigin sögn.

Hver er Defensor Moris 2012/2013?Orðið á götunni er að það sé Hallgrímur Páll Leifsson í 4. U

Er til blátt fólk?Blátt blóð rennur í æðum Sjálf-stæðismanna, annars er ekki til blátt fólk. Fyrir utan strumpa, ef við horfum fram hjá þeirri staðreind að þeir eru ekki fólk.

Hver er massi sólarinnar? 1.988x1030 kg

Af hverju eru ekki betri gleðidagar?Í FYRRA VORU ÞEIR EKKI NÓGU MARGIR, Í ÁR ERU ÞEIR EKKI NÓGU GÓÐIR - HVAÐ VILJIÐ ÞIÐ OKKUR???

Þarf maður að vera fallegur til að vera í stjórn?

Hvaða dýri er Jón Már líkur?Letidýri.

Er í lagi að setja tóma miða í kassann? Æ nenniru plís ekki!

Er í lagi að fara í sleik við busa? Ef þú færð „já“!

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Á skalanum 1-10 hversu vandræðalegt er að hitta einhvern á tengiganginum?Hversu vandræðalegt er að nota orðið tengigangur!!!!!

Mig klæjar svo er ég með herpes?Margt kemur til greina. Þú gætir verið með flatlús eða venjulega lús. Einnig er sá möguleiki fyrir hendi að þú sért með hlaupabólu- ja, eða bara exem.

Afhverju eru allir í Muninn svona miklir furðufuglar? Það eru óskrifuð inntökuski-lyrði. PS: má ég ekki bjóða þér einn RJÚKANDI HEITAN BOLLA AF HALTU KJAFTI?

Hvernig kem ég spurningum til ykkar? Svona.

Voru Áki og Steinarr eitt sinn saman?Þetta var tímabil í þeirra lífi þar sem þeir gerðu tilraunir með líkama hvors annars.

Hvaða árgangur er bestur? Siggi sýra hefur um árabil lofsungið 67' kynslóðina.

Hver er massi mömmu þinnar?Massi hennar er næstum þúsund sinnum meiri en samanlagður massi allra reikistjarna, tungla, smástirna, halastjarna og annars efnis í sólkerfinu.

Hvenæ

r ætlar Jón Bjarki

að fara í klippingu?Þegar Tíbet öðlast frelsi.

Hvaða plot holes eru í Inception?Sjá http://www.movie-plotholes.com/inception

Júllur eða búbbsur? Barmur.

Uuuuuu ...sýnist þér það???

Spurningakassi Munins

Afhverju er Nanna Lind svona tussu heit?Vegna þess að hún er með rosalega hröð efnaskipti.

Hvar er Halldór Logi?Að elta drauminn.

Afh

verju hatar Jón Már partý?

Honum

var aldrei boðið.

Er Bjarni Mark Duffield nettasti gaurinn í MA? Hann er langt undir meðalþyngd en samkvæmt upplýsingum frá heilbrigðismálastofnun er hann einungis sá næst nettasti.

Afhverju heldur stjórnin ekki leynivinaleik? Ég veit það ekki, yrði það ekki svolítið mikið kaos? skv. Sigmari Bjarna.

Afhverju er Jóna Kristjana svona

gordjös?Því hún hlustar svo mikið á Pál Óskar.

Æji, hvar er viðburðalestin, hún sökkar?Meh.

Hver er m

assaðastur? G

eir Guðm

unds, ef við erum að

tala um í M

A.

Afhverju eru ekki oftar hafraklattar í sjoppunni?Það er uppskerubrestur á Patreksfirði, Súgandafirði og víða um Vestfirði.

Hver er orginal?Stebbi Hilmars í Sálinni.

Hvað er Gyða Björk búin að fara í sleik við mörg prósent Menntaskólanema?14%

Segi

r mað

ur H

8 eð

a H

átta

?Þa

ð fe

r efti

r því

hve

rsu

skýr

ltur v

iðko

man

di e

r.

Hvort er Erwin eða Jakub ennþá í skólanum? Erwin er í skólanum.

Hvor Telman er heitari?Báðar eru þær 37°nema hvað að önnur þeirra he-fur annan einstakling að geima innra með sér (sem er auglóslega líka 37°) og er hún því samanlagt 74°.

Hver er heitasti X

-arinn?Ö

ll eru þau í kring um 37°.

Hví spyr ég?…Fokka þú þér?

Er Jón Már með hár(kollu)? Og hver er hann? HVERT ER HANN AÐ FARA!!?? Ekki er vitað til þess að Jón Már noti hár kollu, en ef svo er þá er hún einstaklega vel lukkuð. Jón Már er Íslendingur í húð og hár. Ekki er vitað til þess að Jón Már sé á förum.

Er möguleiki á busa/böðlapartý fyrir alla bekkina?Allt er hægt ef viljinn er fyrir hendi.

Hver er svalur? Norðan-blærinn

Hver er m

esta krúttið í skólanum

? G

unnur Unnarsdóttir. N

ema hún

er líka svöl. Hvar er penninn minn? Heimir BJ tók hann í misgripum fyrir míkrófón og rappaði með honum fyrir fullum sal á Amour

Er Bjössi Viff m

aðurinn? N

ei, hann er Hom

o sapiens sapiens sapiens.

Hvað eru margar Birtur í MA? Of margar fyrir einn vinahóp

Was ist lost?…Ein, zwei, politzei!

Er Irma í 1. bekk með leyfi fyrir þessum byssum? Ætli mamma hennar hafi ekki lagt blessun sína yfir þessar byssur.

Er Amanda Mist massaðasta gella skólans?Já, hún er einnig sú sverasta, þykkasta, digrasta, gildasta, þrútnasta og breiðasta.

Er í lagi að horfa á Svamp Sveinsson þegar maður orðinn 18 ára?JÁ! Freydís Rósa er tvítug og hún horfir á þetta.

Er Sólrún Mjöll single? Hver skírir barnið sitt Sólrúnu Mjöll.

Er Alda K

aren ástfangin?Já æ

tli það ekki, hver er nú ekki ástfanginn á þessum

aldri?

Hver stal hrökkbrauðinu úr hólfinu mínu? Ég held að þið séuð höfuðpaurarnirÍ þúsundasta skipti María við stálum ekki hrökkbrauðinu þínu.

Fæddist Ási í stjórn svona þykkur? Já, þetta var löng og erfið fæðing.

Hvernig leið ykkur þegar þið sáuð James Bond í Mamma Mia?$&%$&&%(%&($/%.

Góð ráð til að læra betur heima?

Spítt.

Hvað varð um GoddMA?Sem betur fer var það lagt niður.

Er jólasveinn í skólanum? Eini Sveinninn í skólanum er Sveinn Helgi Karlsson.

Hvað er Kolbeinn Höður lengi að hlaupa 400 m? 45.29 sekúndur, en það er sekúndubroti lengur en besti tími spretthlauparans Usains Bolts.

Segðu mér að Ásgeir Frímannsson sé á lausu?Ekki eftir að hann fékk fálkaorðuna.

Hvað er málið með þrýstinginn á vatninu á kvennasalerninu í H-inu?Þó hann dugi ekki til að yfirgnæfa þvagniðinn þinn, þá er þetta fjandans nógu gott!

Afhverju hætta allir í 2. UÞessi spurning snúin er,svarið dregst á langinnHöldum þá í Húnaver,hnarreist – hvergi bangin.

Er það satt að doktor Áskell diffri nemendur sem koma seint í tíma? Honum finnst betra að vita hversu skakkir þeir eru.

Hvaða forréttindi hafa kennarar? Mánaðarlegan kökudag og vitsmunaleg forréttindi.

Er 4 fyrir 1 tilboð á 1.D

strákunum?

Þeir hafa selst mjög illa

undanfarið og eru því á rým

ingarsölu

Hvað eru Steinarr og Áki með mikið $WEG saman lagt? Uuu...Hvað eru margar stjörnur á himnum?

Ég vil fylgja hjartanu en hvort ætti ég að fylgja Gumma eða Pésa? Af hverju fylgir þú ekki bara hjar-tanu?

Hverjir eru aukastafirnir í PÍ? Þeir eru óteljandi, en hér eru fyrstu hundraðfimmtíuogátta aukastafirnir: 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253540812848111745

Er það satt að Jóhanna hafi heillað alla strákana í sund-höllinni í N

uuk upp úr sok-kunum

með sínum

fáguðu dýfingum

?Jóhanna játar því m

eð hóg-væ

rð.

Er Drive góð mynd? Nei en tónlistin er geeeegggjuuð.

Hvað er frægasta pikköpp línan hans Magnús Inga í 2. U „Hey, sástu mig í leikritinu?“

Afhverju er typpið á Steinari svona skakkt? Reðursveigur endurspeglar stjórnmálastefnu.

Er Dagur Þorgrímsson verndari hefðana?Eins og allir vita er alls óvitað hver er defensor moris. Da-gur Þorgrímz hefur hinsvegar frá því hann var busi verið mikill áhugamaður um hefðir menntaskólans á Akureyri og ávalt talið að breytingar á þeim skulu gerast hægt og þær skyldu alls ekki vera lagðar fyrirvaralaust niður. Að þessu leiti mætti segja að Dagur væri verndari hefðanna en hvort hann er DM er allt annað mál. Svarið við því hvort Dagur sé DM er: Nei. því það sjá það allir í hendi sér að ef Dagur væri DM þá hefði Ratatoskur ekki verið tekinn af lífi með þeim ógeðfelda hætti sem varð og að sjálfsögðu yrði hefðbundin, jafnvel grófari, busun en tíðkast hefur um árabil. -DÞ

Hver er með flest rokstig í skólanum? Jónas Helga fer upp í 28 m/s í verstu hviðum.

Page 44: Muninn vorblað 2013

Machu Picchu er yfirgefin virkisborg í um 2400 metra hæð í Andesfjöllunum. Borgin er skammt frá Cuzco í Perú og er talin hafa verið reist í kringum 1450 þegar veldi Inka stóð sem hæst. Hún er oft kölluð hin týnda borg Inkanna af því að hún fannst ekki fyrr en seint á 19. öld. Í fyrrasumar var ég á ferðalagi með Tinnu Sif stóru systur minni um Suður-Ameríku og okkur gafst tækifæri til þess að skoða þessa frægu og umtöluðu borg sem er á Heimsminjaskrá UNESCO. Við ákváðum strax í upphafi að við vildum ganga að Machu Picchu en það er fjögurra daga gönguferð í Andesfjöllunum. Einnig er hægt að taka lest sem gengur upp í Aguas Calientes sem er lítill bær skammt frá Machu Picchu og taka rútu þaðan upp að gömlu Inkaborginni. Föstudaginn 13. júlí 2012 hófum við gönguna. Leiðsögumaður frá G-Adventures sótti okkur á gististaðinn okkar sem var í litla bænum Ollantaytambo. Þaðan keyrðum við af stað sem ber nafnið Km 82 og er í um 2600 metra hæð. Þegar gengið er að Machu Picchu er yfirleitt lagt af stað frá Km 82 en hvaðan nafnið kemur veit ég ekki. Við systur erum alls ekki hjátrúarfullar en okkur fannst þó óþægilegt að hefja gönguna á degi sem þessum. Við hefðum þó ekki þurft að hafa neinar áhyggjur, allavega ekki af fyrsta deginum, þar sem hann gekk eins og í sögu. Hópurinn sem við vorum í samanstóð af átta ferðamönnum, tveir leiðsögumönnum, tveir kokkum og u.þ.b. 15 burðarmönnum. Burðarmennirnir eru allir af svæðinu í kringum Machu Picchu og eru því vanir loftslaginu og hæðinni. Þeir eru í mjög góðu formi og mega bera allt að 35 kg á bakinu hver. Fyrsti dagurinn var auðveldasti dagurinn. Við löbbuðum 11 km og hækkunin var einungis um 400 metrar. Okkur fannst landslagið ólýsanlegt. Innan um mörghundruð ára gamlar rústir er fallegur gróður og fjöllin allt í kring eru í 4-5000 metra hæð. Þrátt fyrir að burðarmennirnir væru með fimmfalt meiri þunga á bakinu en við ferðamennirnir, skokkuðu þeir léttir í spori fram úr okkur. Í hádeginu voru þeir búnir að koma upp tjöldum og elda þriggja rétta máltíð. Þegar við héldum göngu okkar áfram áttu þeir eftir að taka

saman öll tjöldin, vaska upp leirtauið, ganga frá eftir matinn o.fl. en ekki leið á löngu þar til þeir hlupu allir fram úr okkur á nýjan leik. Hópurinn kom á svefnstaðinn Wayllabamba um klukkan fjögur. Þá voru burðarmennirnir búnir að reisa tveggja manna tjöld fyrir alla ferðamennina og við fengum að hvíla okkur í rúma klukkustund. Þá var öllum sagt að koma og fá sér coca-te en coca plantan hjálpar fólki að glíma við háfjallaveiki. Hægt er að fá sér te, tyggja laufin sjálf eða bryðja coca-mola til þess að minnka einkenni háfjallaveikinnar. Plantan er ekki hættuleg þó að hún sé af svipuðum ættum og kókaínplantan og hún er m.a. notuð til þess að búa til Coca-Cola. Eftir kvöldmatinn var skollið á kolniðamyrkur og ef ekki hefði verið fyrir stjörnurnar og vasaljósin hefðum við getað villst á þessari stuttu leið, milli matar- og svefntjaldsins. Það var lítið sofið um nóttina. Ég hélt að hanar myndu ekki byrja að gala fyrr en það væri kominn morgun en þannig er það svo aldeilis ekki. Þeir byrjuðu að gala klukkan 2 um nóttina og göluðu alveg þar til við vorum vakin um klukkan 5 með coca-tei. Hanagalið fór ekki framhjá neinum í hópnum og við hugsuðum að ef þetta endurtæki sig þá yrðum við að koma þessum hönum fyrir kattarnef og hafa þá í kvöldmat jafnvel þó það væri ekki nema fyrir andlega heilsu okkar ferðamannanna. Kvöldið áður höfðu leiðsögumennirnir okkar sagt að dagur tvö yrði sá erfiðasti vegna þess að við myndum hækka okkur um 1300 metra. Flestir myndu halda að 1300 metrar væru ekki neitt, en þegar maður er kominn í þessa miklu hæð og loftið farið að þynnast, þá er hægara sagt en gert að ganga. Síðustu brekkurnar voru með því erfiðara sem ég hef gert. Flestir tóku tíu skref, stoppuðu og töldu upp að 10 þangað til þeir reyndu við þau næstu. Gleðin við að komast upp á toppinn Dead Woman Pass (Dauðrarkonuskarðið) var ólýsanleg. Skarðið er í 4300 metra hæð og eftir það liggur leiðin að mestu leyti niður á við þar sem Machu Picchu er 1900 metrum neðar. Áður en við fengum hádegismat löbbuðum við 600

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ferðasagametra niður á ný. Hópurinn var orðinn ansi þreyttur og ruglaður og við hugsuðum með okkur af hverju Inkarnir hefðu verið að þvælast upp og niður allar þessar hæðir og hóla. Hefði ekki verið sniðugra að fara einhverja beinni leið? Þegar við komum í búðirnar voru allir dauðuppgefnir og ég fékk svo mikla strengi að ég hélt ég gæti ekki gengið. Klósettin, ef það má kalla þetta klósett, voru holur ofan í jörðina og lyktin var ein sú versta sem ég hef fundið. Ég var með moskítóbit í öllu andlitinu, þar á meðal tvö sitt hvoru megin á enninu sem minntu á horn. Nóttinni eyddum við í Paqaymayo sem er í 3600 metra hæð. Við sváfum í öllum fötunum og lokuðum svefnpokunum nánast til fulls. Ég hef aldrei upplifað eins kalda nótt og við systur lofuðum því að gista aldrei aftur í tjaldi eftir þessa ferð, sem við höfum auðvitað báðar svikið. Sunnudagurinn 15. júlí var án efa minnistæðasti dagurinn í ferðinni. Við fengum að sofa „út“ en við vorum ekki vakin fyrr en klukkan sex. Ég hafði ekki lyst á teinu og mér var hálfóglatt. Til stóð að ganga 17 km þennan dag. Ég reyndi að væla aðeins í Tinnu og fá hana til þess að vorkenna mér en hún sagði mér bara að gefast ekki upp. Engin leið væri fyrir lækni að koma og það væri styttra að halda áfram frekar en að snúa við. Ég þráaðist við en herti mig svo upp og ákvað að ég gæti þetta! Ekki leið þó á löngu þar til ég var búin að kasta upp. Fararstjórarnir ályktuðu strax að ég væri komin með háfjallaveiki og gáfu mér saltvatn til þess að halda mér gangandi. Einhvern veginn tókst mér að þrauka þessa 17 km með hjálp Tinnu, hópsins og fararstjóranna tveggja. Leiðin sem við löbbuðum þennan daginn var ótrúlega falleg. Við löbbuðum í gegnum Inkarústir, svokallaðan skýjaskóg og sáum fjölmörg dýr, þar á meðal lamadýr. Útsýnið var stórkostlegt! Þegar við litum niður sáum við þröngan Urubamba-dalinn þar sem mátti sjá járnbrautarlest aka hjá. Fjöllin í kringum okkur voru yfirþyrmandi og maður var svo ótrúlega lítill innan um þessa stórfenglegu fjallgarða. Síðasta morguninn vorum við vakin klukkan 3:30. Við

komum okkur fyrir ásamt öðrum ferðamönnum í biðröð eftir því að hliðið að Machu Picchu opnaðist. Það var enn mjög dimmt og fólk var með höfuðljós til þess að sjá eitthvað, þar sem stjörnurnar lýstu ekki nægilega mikið. Þegar hliðið opnaðist var mikill asi á fólki að vera sem fljótast upp að Intipunku (sólarhliðinu) til þess að geta séð sólarupprásina. Við ætluðum að sjá sólina koma upp en því miður var of skýjað til þess að við gætum séð það. Fyrir neðan Intipunku blasti Machu Picchu síðan við. Tilfinningin sem kom yfir okkur var engri lík og okkur fannst borgin óraunveruleg. Machu Picchu er alveg eins og á myndum! Í rauninni er Machu Picchu mjög leyndardómsfull borg og ekki er vitað hvar Inkarnir fengu granítið sem borgin er byggð úr. Borgin er líka mjög vel skipulögð en henni var skipt upp í hverfi og hugsað var út í að hafa brunna og áveiturennur. Grjótinu hefur verið hlaðið upp á mjög fullkominn hátt og hvert og eitt herbergi og staður virðist hafa haft tilgang. Við fengum tveggja klukkustunda leiðsögn um borgina áður en við héldum niður í Aguas Calientes. Fyrir mikla tilviljun hittum við Tinna fjóra íslenska stráka upp í Machu Micchu. Þvi miður gátum við ekki talað mikið við þá en þeir voru á svipuðu ferðalagi og við um Suður-Ameríku. Við Tinna höfum talað um að það væri gaman að koma aftur í þessa týndu borg og þá með lestinni. Við vorum báðar mjög veikar daginn sem við komum upp í Machu Picchu og gátum ekki fylgst eins vel með og við hefðum viljað. Síðar kom í ljós að ég var ekki með háfjallaveiki heldur bakteríusýkingu vegna þess að ég hafði drukkið vatn sem hafði ekki verið nægilega soðið. Þessi ferð var ótrúleg lífsreynsla og hún mun seint hverfa úr minni. Machu Picchu var einungis einn af fjöldamörgum viðkomustöðum okkar í ferðinni og ég er viss um að ég gæti skrifað heila bók ef ég ætti að fjalla um þá alla. Það sem kom mér helst á óvart er hversu vel Machu Picchu hefur varðveist og að það megi varla sjá á steinahleðslunni. Það er ekki að ástæðulausu að þetta er einn vinsælasti ferðamannastaður í Suður-Ameríku.

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Machu Picchu er yfirgefin virkisborg í um 2400 metra hæð í Andesfjöllunum. Borgin er skammt frá Cuzco í Perú og er talin hafa verið reist í kringum 1450 þegar veldi Inka stóð sem hæst. Hún er oft kölluð hin týnda borg Inkanna af því að hún fannst ekki fyrr en seint á 19. öld. Í fyrrasumar var ég á ferðalagi með Tinnu Sif stóru systur minni um Suður-Ameríku og okkur gafst tækifæri til þess að skoða þessa frægu og umtöluðu borg sem er á Heimsminjaskrá UNESCO. Við ákváðum strax í upphafi að við vildum ganga að Machu Picchu en það er fjögurra daga gönguferð í Andesfjöllunum. Einnig er hægt að taka lest sem gengur upp í Aguas Calientes sem er lítill bær skammt frá Machu Picchu og taka rútu þaðan upp að gömlu Inkaborginni. Föstudaginn 13. júlí 2012 hófum við gönguna. Leiðsögumaður frá G-Adventures sótti okkur á gististaðinn okkar sem var í litla bænum Ollantaytambo. Þaðan keyrðum við af stað sem ber nafnið Km 82 og er í um 2600 metra hæð. Þegar gengið er að Machu Picchu er yfirleitt lagt af stað frá Km 82 en hvaðan nafnið kemur veit ég ekki. Við systur erum alls ekki hjátrúarfullar en okkur fannst þó óþægilegt að hefja gönguna á degi sem þessum. Við hefðum þó ekki þurft að hafa neinar áhyggjur, allavega ekki af fyrsta deginum, þar sem hann gekk eins og í sögu. Hópurinn sem við vorum í samanstóð af átta ferðamönnum, tveir leiðsögumönnum, tveir kokkum og u.þ.b. 15 burðarmönnum. Burðarmennirnir eru allir af svæðinu í kringum Machu Picchu og eru því vanir loftslaginu og hæðinni. Þeir eru í mjög góðu formi og mega bera allt að 35 kg á bakinu hver. Fyrsti dagurinn var auðveldasti dagurinn. Við löbbuðum 11 km og hækkunin var einungis um 400 metrar. Okkur fannst landslagið ólýsanlegt. Innan um mörghundruð ára gamlar rústir er fallegur gróður og fjöllin allt í kring eru í 4-5000 metra hæð. Þrátt fyrir að burðarmennirnir væru með fimmfalt meiri þunga á bakinu en við ferðamennirnir, skokkuðu þeir léttir í spori fram úr okkur. Í hádeginu voru þeir búnir að koma upp tjöldum og elda þriggja rétta máltíð. Þegar við héldum göngu okkar áfram áttu þeir eftir að taka

saman öll tjöldin, vaska upp leirtauið, ganga frá eftir matinn o.fl. en ekki leið á löngu þar til þeir hlupu allir fram úr okkur á nýjan leik. Hópurinn kom á svefnstaðinn Wayllabamba um klukkan fjögur. Þá voru burðarmennirnir búnir að reisa tveggja manna tjöld fyrir alla ferðamennina og við fengum að hvíla okkur í rúma klukkustund. Þá var öllum sagt að koma og fá sér coca-te en coca plantan hjálpar fólki að glíma við háfjallaveiki. Hægt er að fá sér te, tyggja laufin sjálf eða bryðja coca-mola til þess að minnka einkenni háfjallaveikinnar. Plantan er ekki hættuleg þó að hún sé af svipuðum ættum og kókaínplantan og hún er m.a. notuð til þess að búa til Coca-Cola. Eftir kvöldmatinn var skollið á kolniðamyrkur og ef ekki hefði verið fyrir stjörnurnar og vasaljósin hefðum við getað villst á þessari stuttu leið, milli matar- og svefntjaldsins. Það var lítið sofið um nóttina. Ég hélt að hanar myndu ekki byrja að gala fyrr en það væri kominn morgun en þannig er það svo aldeilis ekki. Þeir byrjuðu að gala klukkan 2 um nóttina og göluðu alveg þar til við vorum vakin um klukkan 5 með coca-tei. Hanagalið fór ekki framhjá neinum í hópnum og við hugsuðum að ef þetta endurtæki sig þá yrðum við að koma þessum hönum fyrir kattarnef og hafa þá í kvöldmat jafnvel þó það væri ekki nema fyrir andlega heilsu okkar ferðamannanna. Kvöldið áður höfðu leiðsögumennirnir okkar sagt að dagur tvö yrði sá erfiðasti vegna þess að við myndum hækka okkur um 1300 metra. Flestir myndu halda að 1300 metrar væru ekki neitt, en þegar maður er kominn í þessa miklu hæð og loftið farið að þynnast, þá er hægara sagt en gert að ganga. Síðustu brekkurnar voru með því erfiðara sem ég hef gert. Flestir tóku tíu skref, stoppuðu og töldu upp að 10 þangað til þeir reyndu við þau næstu. Gleðin við að komast upp á toppinn Dead Woman Pass (Dauðrarkonuskarðið) var ólýsanleg. Skarðið er í 4300 metra hæð og eftir það liggur leiðin að mestu leyti niður á við þar sem Machu Picchu er 1900 metrum neðar. Áður en við fengum hádegismat löbbuðum við 600

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ferðasagametra niður á ný. Hópurinn var orðinn ansi þreyttur og ruglaður og við hugsuðum með okkur af hverju Inkarnir hefðu verið að þvælast upp og niður allar þessar hæðir og hóla. Hefði ekki verið sniðugra að fara einhverja beinni leið? Þegar við komum í búðirnar voru allir dauðuppgefnir og ég fékk svo mikla strengi að ég hélt ég gæti ekki gengið. Klósettin, ef það má kalla þetta klósett, voru holur ofan í jörðina og lyktin var ein sú versta sem ég hef fundið. Ég var með moskítóbit í öllu andlitinu, þar á meðal tvö sitt hvoru megin á enninu sem minntu á horn. Nóttinni eyddum við í Paqaymayo sem er í 3600 metra hæð. Við sváfum í öllum fötunum og lokuðum svefnpokunum nánast til fulls. Ég hef aldrei upplifað eins kalda nótt og við systur lofuðum því að gista aldrei aftur í tjaldi eftir þessa ferð, sem við höfum auðvitað báðar svikið. Sunnudagurinn 15. júlí var án efa minnistæðasti dagurinn í ferðinni. Við fengum að sofa „út“ en við vorum ekki vakin fyrr en klukkan sex. Ég hafði ekki lyst á teinu og mér var hálfóglatt. Til stóð að ganga 17 km þennan dag. Ég reyndi að væla aðeins í Tinnu og fá hana til þess að vorkenna mér en hún sagði mér bara að gefast ekki upp. Engin leið væri fyrir lækni að koma og það væri styttra að halda áfram frekar en að snúa við. Ég þráaðist við en herti mig svo upp og ákvað að ég gæti þetta! Ekki leið þó á löngu þar til ég var búin að kasta upp. Fararstjórarnir ályktuðu strax að ég væri komin með háfjallaveiki og gáfu mér saltvatn til þess að halda mér gangandi. Einhvern veginn tókst mér að þrauka þessa 17 km með hjálp Tinnu, hópsins og fararstjóranna tveggja. Leiðin sem við löbbuðum þennan daginn var ótrúlega falleg. Við löbbuðum í gegnum Inkarústir, svokallaðan skýjaskóg og sáum fjölmörg dýr, þar á meðal lamadýr. Útsýnið var stórkostlegt! Þegar við litum niður sáum við þröngan Urubamba-dalinn þar sem mátti sjá járnbrautarlest aka hjá. Fjöllin í kringum okkur voru yfirþyrmandi og maður var svo ótrúlega lítill innan um þessa stórfenglegu fjallgarða. Síðasta morguninn vorum við vakin klukkan 3:30. Við

komum okkur fyrir ásamt öðrum ferðamönnum í biðröð eftir því að hliðið að Machu Picchu opnaðist. Það var enn mjög dimmt og fólk var með höfuðljós til þess að sjá eitthvað, þar sem stjörnurnar lýstu ekki nægilega mikið. Þegar hliðið opnaðist var mikill asi á fólki að vera sem fljótast upp að Intipunku (sólarhliðinu) til þess að geta séð sólarupprásina. Við ætluðum að sjá sólina koma upp en því miður var of skýjað til þess að við gætum séð það. Fyrir neðan Intipunku blasti Machu Picchu síðan við. Tilfinningin sem kom yfir okkur var engri lík og okkur fannst borgin óraunveruleg. Machu Picchu er alveg eins og á myndum! Í rauninni er Machu Picchu mjög leyndardómsfull borg og ekki er vitað hvar Inkarnir fengu granítið sem borgin er byggð úr. Borgin er líka mjög vel skipulögð en henni var skipt upp í hverfi og hugsað var út í að hafa brunna og áveiturennur. Grjótinu hefur verið hlaðið upp á mjög fullkominn hátt og hvert og eitt herbergi og staður virðist hafa haft tilgang. Við fengum tveggja klukkustunda leiðsögn um borgina áður en við héldum niður í Aguas Calientes. Fyrir mikla tilviljun hittum við Tinna fjóra íslenska stráka upp í Machu Micchu. Þvi miður gátum við ekki talað mikið við þá en þeir voru á svipuðu ferðalagi og við um Suður-Ameríku. Við Tinna höfum talað um að það væri gaman að koma aftur í þessa týndu borg og þá með lestinni. Við vorum báðar mjög veikar daginn sem við komum upp í Machu Picchu og gátum ekki fylgst eins vel með og við hefðum viljað. Síðar kom í ljós að ég var ekki með háfjallaveiki heldur bakteríusýkingu vegna þess að ég hafði drukkið vatn sem hafði ekki verið nægilega soðið. Þessi ferð var ótrúleg lífsreynsla og hún mun seint hverfa úr minni. Machu Picchu var einungis einn af fjöldamörgum viðkomustöðum okkar í ferðinni og ég er viss um að ég gæti skrifað heila bók ef ég ætti að fjalla um þá alla. Það sem kom mér helst á óvart er hversu vel Machu Picchu hefur varðveist og að það megi varla sjá á steinahleðslunni. Það er ekki að ástæðulausu að þetta er einn vinsælasti ferðamannastaður í Suður-Ameríku.

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

43

Page 45: Muninn vorblað 2013

Machu Picchu er yfirgefin virkisborg í um 2400 metra hæð í Andesfjöllunum. Borgin er skammt frá Cuzco í Perú og er talin hafa verið reist í kringum 1450 þegar veldi Inka stóð sem hæst. Hún er oft kölluð hin týnda borg Inkanna af því að hún fannst ekki fyrr en seint á 19. öld. Í fyrrasumar var ég á ferðalagi með Tinnu Sif stóru systur minni um Suður-Ameríku og okkur gafst tækifæri til þess að skoða þessa frægu og umtöluðu borg sem er á Heimsminjaskrá UNESCO. Við ákváðum strax í upphafi að við vildum ganga að Machu Picchu en það er fjögurra daga gönguferð í Andesfjöllunum. Einnig er hægt að taka lest sem gengur upp í Aguas Calientes sem er lítill bær skammt frá Machu Picchu og taka rútu þaðan upp að gömlu Inkaborginni. Föstudaginn 13. júlí 2012 hófum við gönguna. Leiðsögumaður frá G-Adventures sótti okkur á gististaðinn okkar sem var í litla bænum Ollantaytambo. Þaðan keyrðum við af stað sem ber nafnið Km 82 og er í um 2600 metra hæð. Þegar gengið er að Machu Picchu er yfirleitt lagt af stað frá Km 82 en hvaðan nafnið kemur veit ég ekki. Við systur erum alls ekki hjátrúarfullar en okkur fannst þó óþægilegt að hefja gönguna á degi sem þessum. Við hefðum þó ekki þurft að hafa neinar áhyggjur, allavega ekki af fyrsta deginum, þar sem hann gekk eins og í sögu. Hópurinn sem við vorum í samanstóð af átta ferðamönnum, tveir leiðsögumönnum, tveir kokkum og u.þ.b. 15 burðarmönnum. Burðarmennirnir eru allir af svæðinu í kringum Machu Picchu og eru því vanir loftslaginu og hæðinni. Þeir eru í mjög góðu formi og mega bera allt að 35 kg á bakinu hver. Fyrsti dagurinn var auðveldasti dagurinn. Við löbbuðum 11 km og hækkunin var einungis um 400 metrar. Okkur fannst landslagið ólýsanlegt. Innan um mörghundruð ára gamlar rústir er fallegur gróður og fjöllin allt í kring eru í 4-5000 metra hæð. Þrátt fyrir að burðarmennirnir væru með fimmfalt meiri þunga á bakinu en við ferðamennirnir, skokkuðu þeir léttir í spori fram úr okkur. Í hádeginu voru þeir búnir að koma upp tjöldum og elda þriggja rétta máltíð. Þegar við héldum göngu okkar áfram áttu þeir eftir að taka

saman öll tjöldin, vaska upp leirtauið, ganga frá eftir matinn o.fl. en ekki leið á löngu þar til þeir hlupu allir fram úr okkur á nýjan leik. Hópurinn kom á svefnstaðinn Wayllabamba um klukkan fjögur. Þá voru burðarmennirnir búnir að reisa tveggja manna tjöld fyrir alla ferðamennina og við fengum að hvíla okkur í rúma klukkustund. Þá var öllum sagt að koma og fá sér coca-te en coca plantan hjálpar fólki að glíma við háfjallaveiki. Hægt er að fá sér te, tyggja laufin sjálf eða bryðja coca-mola til þess að minnka einkenni háfjallaveikinnar. Plantan er ekki hættuleg þó að hún sé af svipuðum ættum og kókaínplantan og hún er m.a. notuð til þess að búa til Coca-Cola. Eftir kvöldmatinn var skollið á kolniðamyrkur og ef ekki hefði verið fyrir stjörnurnar og vasaljósin hefðum við getað villst á þessari stuttu leið, milli matar- og svefntjaldsins. Það var lítið sofið um nóttina. Ég hélt að hanar myndu ekki byrja að gala fyrr en það væri kominn morgun en þannig er það svo aldeilis ekki. Þeir byrjuðu að gala klukkan 2 um nóttina og göluðu alveg þar til við vorum vakin um klukkan 5 með coca-tei. Hanagalið fór ekki framhjá neinum í hópnum og við hugsuðum að ef þetta endurtæki sig þá yrðum við að koma þessum hönum fyrir kattarnef og hafa þá í kvöldmat jafnvel þó það væri ekki nema fyrir andlega heilsu okkar ferðamannanna. Kvöldið áður höfðu leiðsögumennirnir okkar sagt að dagur tvö yrði sá erfiðasti vegna þess að við myndum hækka okkur um 1300 metra. Flestir myndu halda að 1300 metrar væru ekki neitt, en þegar maður er kominn í þessa miklu hæð og loftið farið að þynnast, þá er hægara sagt en gert að ganga. Síðustu brekkurnar voru með því erfiðara sem ég hef gert. Flestir tóku tíu skref, stoppuðu og töldu upp að 10 þangað til þeir reyndu við þau næstu. Gleðin við að komast upp á toppinn Dead Woman Pass (Dauðrarkonuskarðið) var ólýsanleg. Skarðið er í 4300 metra hæð og eftir það liggur leiðin að mestu leyti niður á við þar sem Machu Picchu er 1900 metrum neðar. Áður en við fengum hádegismat löbbuðum við 600

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ferðasagametra niður á ný. Hópurinn var orðinn ansi þreyttur og ruglaður og við hugsuðum með okkur af hverju Inkarnir hefðu verið að þvælast upp og niður allar þessar hæðir og hóla. Hefði ekki verið sniðugra að fara einhverja beinni leið? Þegar við komum í búðirnar voru allir dauðuppgefnir og ég fékk svo mikla strengi að ég hélt ég gæti ekki gengið. Klósettin, ef það má kalla þetta klósett, voru holur ofan í jörðina og lyktin var ein sú versta sem ég hef fundið. Ég var með moskítóbit í öllu andlitinu, þar á meðal tvö sitt hvoru megin á enninu sem minntu á horn. Nóttinni eyddum við í Paqaymayo sem er í 3600 metra hæð. Við sváfum í öllum fötunum og lokuðum svefnpokunum nánast til fulls. Ég hef aldrei upplifað eins kalda nótt og við systur lofuðum því að gista aldrei aftur í tjaldi eftir þessa ferð, sem við höfum auðvitað báðar svikið. Sunnudagurinn 15. júlí var án efa minnistæðasti dagurinn í ferðinni. Við fengum að sofa „út“ en við vorum ekki vakin fyrr en klukkan sex. Ég hafði ekki lyst á teinu og mér var hálfóglatt. Til stóð að ganga 17 km þennan dag. Ég reyndi að væla aðeins í Tinnu og fá hana til þess að vorkenna mér en hún sagði mér bara að gefast ekki upp. Engin leið væri fyrir lækni að koma og það væri styttra að halda áfram frekar en að snúa við. Ég þráaðist við en herti mig svo upp og ákvað að ég gæti þetta! Ekki leið þó á löngu þar til ég var búin að kasta upp. Fararstjórarnir ályktuðu strax að ég væri komin með háfjallaveiki og gáfu mér saltvatn til þess að halda mér gangandi. Einhvern veginn tókst mér að þrauka þessa 17 km með hjálp Tinnu, hópsins og fararstjóranna tveggja. Leiðin sem við löbbuðum þennan daginn var ótrúlega falleg. Við löbbuðum í gegnum Inkarústir, svokallaðan skýjaskóg og sáum fjölmörg dýr, þar á meðal lamadýr. Útsýnið var stórkostlegt! Þegar við litum niður sáum við þröngan Urubamba-dalinn þar sem mátti sjá járnbrautarlest aka hjá. Fjöllin í kringum okkur voru yfirþyrmandi og maður var svo ótrúlega lítill innan um þessa stórfenglegu fjallgarða. Síðasta morguninn vorum við vakin klukkan 3:30. Við

komum okkur fyrir ásamt öðrum ferðamönnum í biðröð eftir því að hliðið að Machu Picchu opnaðist. Það var enn mjög dimmt og fólk var með höfuðljós til þess að sjá eitthvað, þar sem stjörnurnar lýstu ekki nægilega mikið. Þegar hliðið opnaðist var mikill asi á fólki að vera sem fljótast upp að Intipunku (sólarhliðinu) til þess að geta séð sólarupprásina. Við ætluðum að sjá sólina koma upp en því miður var of skýjað til þess að við gætum séð það. Fyrir neðan Intipunku blasti Machu Picchu síðan við. Tilfinningin sem kom yfir okkur var engri lík og okkur fannst borgin óraunveruleg. Machu Picchu er alveg eins og á myndum! Í rauninni er Machu Picchu mjög leyndardómsfull borg og ekki er vitað hvar Inkarnir fengu granítið sem borgin er byggð úr. Borgin er líka mjög vel skipulögð en henni var skipt upp í hverfi og hugsað var út í að hafa brunna og áveiturennur. Grjótinu hefur verið hlaðið upp á mjög fullkominn hátt og hvert og eitt herbergi og staður virðist hafa haft tilgang. Við fengum tveggja klukkustunda leiðsögn um borgina áður en við héldum niður í Aguas Calientes. Fyrir mikla tilviljun hittum við Tinna fjóra íslenska stráka upp í Machu Micchu. Þvi miður gátum við ekki talað mikið við þá en þeir voru á svipuðu ferðalagi og við um Suður-Ameríku. Við Tinna höfum talað um að það væri gaman að koma aftur í þessa týndu borg og þá með lestinni. Við vorum báðar mjög veikar daginn sem við komum upp í Machu Picchu og gátum ekki fylgst eins vel með og við hefðum viljað. Síðar kom í ljós að ég var ekki með háfjallaveiki heldur bakteríusýkingu vegna þess að ég hafði drukkið vatn sem hafði ekki verið nægilega soðið. Þessi ferð var ótrúleg lífsreynsla og hún mun seint hverfa úr minni. Machu Picchu var einungis einn af fjöldamörgum viðkomustöðum okkar í ferðinni og ég er viss um að ég gæti skrifað heila bók ef ég ætti að fjalla um þá alla. Það sem kom mér helst á óvart er hversu vel Machu Picchu hefur varðveist og að það megi varla sjá á steinahleðslunni. Það er ekki að ástæðulausu að þetta er einn vinsælasti ferðamannastaður í Suður-Ameríku.

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Machu Picchu er yfirgefin virkisborg í um 2400 metra hæð í Andesfjöllunum. Borgin er skammt frá Cuzco í Perú og er talin hafa verið reist í kringum 1450 þegar veldi Inka stóð sem hæst. Hún er oft kölluð hin týnda borg Inkanna af því að hún fannst ekki fyrr en seint á 19. öld. Í fyrrasumar var ég á ferðalagi með Tinnu Sif stóru systur minni um Suður-Ameríku og okkur gafst tækifæri til þess að skoða þessa frægu og umtöluðu borg sem er á Heimsminjaskrá UNESCO. Við ákváðum strax í upphafi að við vildum ganga að Machu Picchu en það er fjögurra daga gönguferð í Andesfjöllunum. Einnig er hægt að taka lest sem gengur upp í Aguas Calientes sem er lítill bær skammt frá Machu Picchu og taka rútu þaðan upp að gömlu Inkaborginni. Föstudaginn 13. júlí 2012 hófum við gönguna. Leiðsögumaður frá G-Adventures sótti okkur á gististaðinn okkar sem var í litla bænum Ollantaytambo. Þaðan keyrðum við af stað sem ber nafnið Km 82 og er í um 2600 metra hæð. Þegar gengið er að Machu Picchu er yfirleitt lagt af stað frá Km 82 en hvaðan nafnið kemur veit ég ekki. Við systur erum alls ekki hjátrúarfullar en okkur fannst þó óþægilegt að hefja gönguna á degi sem þessum. Við hefðum þó ekki þurft að hafa neinar áhyggjur, allavega ekki af fyrsta deginum, þar sem hann gekk eins og í sögu. Hópurinn sem við vorum í samanstóð af átta ferðamönnum, tveir leiðsögumönnum, tveir kokkum og u.þ.b. 15 burðarmönnum. Burðarmennirnir eru allir af svæðinu í kringum Machu Picchu og eru því vanir loftslaginu og hæðinni. Þeir eru í mjög góðu formi og mega bera allt að 35 kg á bakinu hver. Fyrsti dagurinn var auðveldasti dagurinn. Við löbbuðum 11 km og hækkunin var einungis um 400 metrar. Okkur fannst landslagið ólýsanlegt. Innan um mörghundruð ára gamlar rústir er fallegur gróður og fjöllin allt í kring eru í 4-5000 metra hæð. Þrátt fyrir að burðarmennirnir væru með fimmfalt meiri þunga á bakinu en við ferðamennirnir, skokkuðu þeir léttir í spori fram úr okkur. Í hádeginu voru þeir búnir að koma upp tjöldum og elda þriggja rétta máltíð. Þegar við héldum göngu okkar áfram áttu þeir eftir að taka

saman öll tjöldin, vaska upp leirtauið, ganga frá eftir matinn o.fl. en ekki leið á löngu þar til þeir hlupu allir fram úr okkur á nýjan leik. Hópurinn kom á svefnstaðinn Wayllabamba um klukkan fjögur. Þá voru burðarmennirnir búnir að reisa tveggja manna tjöld fyrir alla ferðamennina og við fengum að hvíla okkur í rúma klukkustund. Þá var öllum sagt að koma og fá sér coca-te en coca plantan hjálpar fólki að glíma við háfjallaveiki. Hægt er að fá sér te, tyggja laufin sjálf eða bryðja coca-mola til þess að minnka einkenni háfjallaveikinnar. Plantan er ekki hættuleg þó að hún sé af svipuðum ættum og kókaínplantan og hún er m.a. notuð til þess að búa til Coca-Cola. Eftir kvöldmatinn var skollið á kolniðamyrkur og ef ekki hefði verið fyrir stjörnurnar og vasaljósin hefðum við getað villst á þessari stuttu leið, milli matar- og svefntjaldsins. Það var lítið sofið um nóttina. Ég hélt að hanar myndu ekki byrja að gala fyrr en það væri kominn morgun en þannig er það svo aldeilis ekki. Þeir byrjuðu að gala klukkan 2 um nóttina og göluðu alveg þar til við vorum vakin um klukkan 5 með coca-tei. Hanagalið fór ekki framhjá neinum í hópnum og við hugsuðum að ef þetta endurtæki sig þá yrðum við að koma þessum hönum fyrir kattarnef og hafa þá í kvöldmat jafnvel þó það væri ekki nema fyrir andlega heilsu okkar ferðamannanna. Kvöldið áður höfðu leiðsögumennirnir okkar sagt að dagur tvö yrði sá erfiðasti vegna þess að við myndum hækka okkur um 1300 metra. Flestir myndu halda að 1300 metrar væru ekki neitt, en þegar maður er kominn í þessa miklu hæð og loftið farið að þynnast, þá er hægara sagt en gert að ganga. Síðustu brekkurnar voru með því erfiðara sem ég hef gert. Flestir tóku tíu skref, stoppuðu og töldu upp að 10 þangað til þeir reyndu við þau næstu. Gleðin við að komast upp á toppinn Dead Woman Pass (Dauðrarkonuskarðið) var ólýsanleg. Skarðið er í 4300 metra hæð og eftir það liggur leiðin að mestu leyti niður á við þar sem Machu Picchu er 1900 metrum neðar. Áður en við fengum hádegismat löbbuðum við 600

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ferðasagametra niður á ný. Hópurinn var orðinn ansi þreyttur og ruglaður og við hugsuðum með okkur af hverju Inkarnir hefðu verið að þvælast upp og niður allar þessar hæðir og hóla. Hefði ekki verið sniðugra að fara einhverja beinni leið? Þegar við komum í búðirnar voru allir dauðuppgefnir og ég fékk svo mikla strengi að ég hélt ég gæti ekki gengið. Klósettin, ef það má kalla þetta klósett, voru holur ofan í jörðina og lyktin var ein sú versta sem ég hef fundið. Ég var með moskítóbit í öllu andlitinu, þar á meðal tvö sitt hvoru megin á enninu sem minntu á horn. Nóttinni eyddum við í Paqaymayo sem er í 3600 metra hæð. Við sváfum í öllum fötunum og lokuðum svefnpokunum nánast til fulls. Ég hef aldrei upplifað eins kalda nótt og við systur lofuðum því að gista aldrei aftur í tjaldi eftir þessa ferð, sem við höfum auðvitað báðar svikið. Sunnudagurinn 15. júlí var án efa minnistæðasti dagurinn í ferðinni. Við fengum að sofa „út“ en við vorum ekki vakin fyrr en klukkan sex. Ég hafði ekki lyst á teinu og mér var hálfóglatt. Til stóð að ganga 17 km þennan dag. Ég reyndi að væla aðeins í Tinnu og fá hana til þess að vorkenna mér en hún sagði mér bara að gefast ekki upp. Engin leið væri fyrir lækni að koma og það væri styttra að halda áfram frekar en að snúa við. Ég þráaðist við en herti mig svo upp og ákvað að ég gæti þetta! Ekki leið þó á löngu þar til ég var búin að kasta upp. Fararstjórarnir ályktuðu strax að ég væri komin með háfjallaveiki og gáfu mér saltvatn til þess að halda mér gangandi. Einhvern veginn tókst mér að þrauka þessa 17 km með hjálp Tinnu, hópsins og fararstjóranna tveggja. Leiðin sem við löbbuðum þennan daginn var ótrúlega falleg. Við löbbuðum í gegnum Inkarústir, svokallaðan skýjaskóg og sáum fjölmörg dýr, þar á meðal lamadýr. Útsýnið var stórkostlegt! Þegar við litum niður sáum við þröngan Urubamba-dalinn þar sem mátti sjá járnbrautarlest aka hjá. Fjöllin í kringum okkur voru yfirþyrmandi og maður var svo ótrúlega lítill innan um þessa stórfenglegu fjallgarða. Síðasta morguninn vorum við vakin klukkan 3:30. Við

komum okkur fyrir ásamt öðrum ferðamönnum í biðröð eftir því að hliðið að Machu Picchu opnaðist. Það var enn mjög dimmt og fólk var með höfuðljós til þess að sjá eitthvað, þar sem stjörnurnar lýstu ekki nægilega mikið. Þegar hliðið opnaðist var mikill asi á fólki að vera sem fljótast upp að Intipunku (sólarhliðinu) til þess að geta séð sólarupprásina. Við ætluðum að sjá sólina koma upp en því miður var of skýjað til þess að við gætum séð það. Fyrir neðan Intipunku blasti Machu Picchu síðan við. Tilfinningin sem kom yfir okkur var engri lík og okkur fannst borgin óraunveruleg. Machu Picchu er alveg eins og á myndum! Í rauninni er Machu Picchu mjög leyndardómsfull borg og ekki er vitað hvar Inkarnir fengu granítið sem borgin er byggð úr. Borgin er líka mjög vel skipulögð en henni var skipt upp í hverfi og hugsað var út í að hafa brunna og áveiturennur. Grjótinu hefur verið hlaðið upp á mjög fullkominn hátt og hvert og eitt herbergi og staður virðist hafa haft tilgang. Við fengum tveggja klukkustunda leiðsögn um borgina áður en við héldum niður í Aguas Calientes. Fyrir mikla tilviljun hittum við Tinna fjóra íslenska stráka upp í Machu Micchu. Þvi miður gátum við ekki talað mikið við þá en þeir voru á svipuðu ferðalagi og við um Suður-Ameríku. Við Tinna höfum talað um að það væri gaman að koma aftur í þessa týndu borg og þá með lestinni. Við vorum báðar mjög veikar daginn sem við komum upp í Machu Picchu og gátum ekki fylgst eins vel með og við hefðum viljað. Síðar kom í ljós að ég var ekki með háfjallaveiki heldur bakteríusýkingu vegna þess að ég hafði drukkið vatn sem hafði ekki verið nægilega soðið. Þessi ferð var ótrúleg lífsreynsla og hún mun seint hverfa úr minni. Machu Picchu var einungis einn af fjöldamörgum viðkomustöðum okkar í ferðinni og ég er viss um að ég gæti skrifað heila bók ef ég ætti að fjalla um þá alla. Það sem kom mér helst á óvart er hversu vel Machu Picchu hefur varðveist og að það megi varla sjá á steinahleðslunni. Það er ekki að ástæðulausu að þetta er einn vinsælasti ferðamannastaður í Suður-Ameríku.

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

43

Page 46: Muninn vorblað 2013
Page 47: Muninn vorblað 2013
Page 48: Muninn vorblað 2013

Fyrirsætur: Hólmfríður Katrín Kjartansdóttir, Pétur Guðmundsson og Guðmundur Karl Guðmundsson Ljósmyndir: Asra Rán BjörtVinnsla mynda: Sóley Úlfarsdóttir

Fyrirsætur: Hólmfríður Katrín Kjartansdóttir, Pétur Guðmundsson og Guðmundur Karl Guðmundsson Ljósmyndir: Asra Rán BjörtVinnsla mynda: Sóley Úlfarsdóttir

Page 49: Muninn vorblað 2013

Fyrirsætur: Hólmfríður Katrín Kjartansdóttir, Pétur Guðmundsson og Guðmundur Karl Guðmundsson Ljósmyndir: Asra Rán BjörtVinnsla mynda: Sóley Úlfarsdóttir

Fyrirsætur: Hólmfríður Katrín Kjartansdóttir, Pétur Guðmundsson og Guðmundur Karl Guðmundsson Ljósmyndir: Asra Rán BjörtVinnsla mynda: Sóley Úlfarsdóttir

Page 50: Muninn vorblað 2013
Page 51: Muninn vorblað 2013
Page 52: Muninn vorblað 2013
Page 53: Muninn vorblað 2013
Page 54: Muninn vorblað 2013

Nú ætla ég að fara að röfla. Það er svo gaman. Því að ég er feministi. Ég hirði ekkert um útlitið heldur nöldra endalaust vegna þess að ég er bitur. Ég vil skemma alla stemmingu með því að setja út á allt og sérstaklega karlmenn, að ástæðulausu. Ég raka mig ekki og stunda ekki kynlíf þó að það sé það sem ég þarfnast mest, að einhver bara þrykki duglega í mig. Finnst þér það ekki?

Það er líklegt að þú hafir tekið þátt í könnun sem gerð var á síðustu önn þar sem nemendur í MA áttu að svara hverjar hugmyndir þeirra væru til jafnréttissinna og feminista og í henni kom í ljós að flestir MA-ingar sögðu feminisma neikvætt hugtak. Ætli þeir hafi verið að hugsa eitthvað í þessa veru um mig?

Í könnunninni kom fram að lang flestir nemendur töldu sig jafnréttisinna. Það eru frábærar niðurstöður! Því að jafnrétti á Íslandi er ekki náð. Konur fá lægri laun en karlmenn og þær eru í minnihluta í öllum áhrifastöðum. Jafnframt kom það fram að meirihluti nemanda sagðist ekki vera feministar.Hvað skyldu þá þessir kreisí feministarnir vilja sem

að hræða svona ungdóminn? Alræði kvenkynsins og samfélag þar sem karlmenn eru kúgaðir? Nei, feministar vilja eins og þið jafnréttissinnarnir: jafnrétti.Báðir aðilar eru greinilega að vinna að sama markmiði.Þetta er því auðvelt reikningsdæmi.Ef þú ert að berjast fyrir því sama og einhver annar, af hverju ættirðu þá að vilja gera lítið úr honum?

Hvers vegna ættir þú að grafa undan skoðunum einhvers sem er í rauninni að aðstoða þig á leið þinni að settu marki?

Þó að þér líki ekki allir feministar og sért kannski ekki sammála öllu sem þeir segja, þá skaltu hafa í huga að þeir eru samherjar þínir og með því að grafa undan þeim veikir þú málstað ykkar.

Saman getum við bætt samfélagið okkar og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar. Þar sem dætur okkar og synir eru metin til jafns og hafi frelsi til þess að gera það sem þau langar í lífinu.

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

„Saman getum við bætt samfélagið okkar

og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar.“

52

Snjallgreiðslur

Með snjallgreiðslum geturðu millifært á farsímanúmer eða

netföng viðtakanda, sem getur verið í

hvaða banka sem er.

Betri netbanki á L.is

Öll almenn bankaviðskipti

með farsímanum.

Hagnýtar upplýsingar

Allar helstu upplýsingar um

útibú, hraðbanka, gjafakort o.fl.

Fyrir flesta nettengda síma

Virkar á nánast öllum nettengdum símum.

Enginn auðkennislykill

Hámarks öryggi með nýju öryggis-kerfi, og auðkennis-lykillinn óþarfur.

Aukakrónur

Yfirlit yfir Auka-krónur, afslætti og samstarfs-aðila.

Skannaðu QR kóðann til þess að fara á L.is landsbankinn.is 410 4000Landsbankinn

Hafðu bankann í vasanum

Á L.is kemstu alltaf í bankann. Allar helstu

aðgerðir í netbanka – millifærslur, yfirlit banka-

reikninga, greiðsla reikninga og margt fleira – eru

aðgengilegar á L.is auk upplýsinga um markaði,

gjaldmiðla og stöðu Aukakróna.

Skrautbúð

FRÖKEN BLÓMFRÍÐARHafnarstræti 19

s: 4611415

Nú ætla ég að fara að röfla. Það er svo gaman. Því að ég er feministi. Ég hirði ekkert um útlitið heldur nöldra endalaust vegna þess að ég er bitur. Ég vil skemma alla stemmingu með því að setja út á allt og sérstaklega karlmenn, að ástæðulausu. Ég raka mig ekki og stunda ekki kynlíf þó að það sé það sem ég þarfnast mest, að einhver bara þrykki duglega í mig. Finnst þér það ekki?

Það er líklegt að þú hafir tekið þátt í könnun sem gerð var á síðustu önn þar sem nemendur í MA áttu að svara hverjar hugmyndir þeirra væru til jafnréttissinna og feminista og í henni kom í ljós að flestir MA-ingar sögðu feminisma neikvætt hugtak. Ætli þeir hafi verið að hugsa eitthvað í þessa veru um mig?

Í könnunninni kom fram að lang flestir nemendur töldu sig jafnréttisinna. Það eru frábærar niðurstöður! Því að jafnrétti á Íslandi er ekki náð. Konur fá lægri laun en karlmenn og þær eru í minnihluta í öllum áhrifastöðum. Jafnframt kom það fram að meirihluti nemanda sagðist ekki vera feministar.Hvað skyldu þá þessir kreisí feministarnir vilja sem

að hræða svona ungdóminn? Alræði kvenkynsins og samfélag þar sem karlmenn eru kúgaðir? Nei, feministar vilja eins og þið jafnréttissinnarnir: jafnrétti.Báðir aðilar eru greinilega að vinna að sama markmiði.Þetta er því auðvelt reikningsdæmi.Ef þú ert að berjast fyrir því sama og einhver annar, af hverju ættirðu þá að vilja gera lítið úr honum?

Hvers vegna ættir þú að grafa undan skoðunum einhvers sem er í rauninni að aðstoða þig á leið þinni að settu marki?

Þó að þér líki ekki allir feministar og sért kannski ekki sammála öllu sem þeir segja, þá skaltu hafa í huga að þeir eru samherjar þínir og með því að grafa undan þeim veikir þú málstað ykkar.

Saman getum við bætt samfélagið okkar og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar. Þar sem dætur okkar og synir eru metin til jafns og hafi frelsi til þess að gera það sem þau langar í lífinu.

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

„Saman getum við bætt samfélagið okkar

og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar.“

53

Snjallgreiðslur

Með snjallgreiðslum geturðu millifært á farsímanúmer eða

netföng viðtakanda, sem getur verið í

hvaða banka sem er.

Betri netbanki á L.is

Öll almenn bankaviðskipti

með farsímanum.

Hagnýtar upplýsingar

Allar helstu upplýsingar um

útibú, hraðbanka, gjafakort o.fl.

Fyrir flesta nettengda síma

Virkar á nánast öllum nettengdum símum.

Enginn auðkennislykill

Hámarks öryggi með nýju öryggis-kerfi, og auðkennis-lykillinn óþarfur.

Aukakrónur

Yfirlit yfir Auka-krónur, afslætti og samstarfs-aðila.

Skannaðu QR kóðann til þess að fara á L.is landsbankinn.is 410 4000Landsbankinn

Hafðu bankann í vasanum

Á L.is kemstu alltaf í bankann. Allar helstu

aðgerðir í netbanka – millifærslur, yfirlit banka-

reikninga, greiðsla reikninga og margt fleira – eru

aðgengilegar á L.is auk upplýsinga um markaði,

gjaldmiðla og stöðu Aukakróna.

Skrautbúð

FRÖKEN BLÓMFRÍÐARHafnarstræti 19

s: 4611415

Page 55: Muninn vorblað 2013

Nú ætla ég að fara að röfla. Það er svo gaman. Því að ég er feministi. Ég hirði ekkert um útlitið heldur nöldra endalaust vegna þess að ég er bitur. Ég vil skemma alla stemmingu með því að setja út á allt og sérstaklega karlmenn, að ástæðulausu. Ég raka mig ekki og stunda ekki kynlíf þó að það sé það sem ég þarfnast mest, að einhver bara þrykki duglega í mig. Finnst þér það ekki?

Það er líklegt að þú hafir tekið þátt í könnun sem gerð var á síðustu önn þar sem nemendur í MA áttu að svara hverjar hugmyndir þeirra væru til jafnréttissinna og feminista og í henni kom í ljós að flestir MA-ingar sögðu feminisma neikvætt hugtak. Ætli þeir hafi verið að hugsa eitthvað í þessa veru um mig?

Í könnunninni kom fram að lang flestir nemendur töldu sig jafnréttisinna. Það eru frábærar niðurstöður! Því að jafnrétti á Íslandi er ekki náð. Konur fá lægri laun en karlmenn og þær eru í minnihluta í öllum áhrifastöðum. Jafnframt kom það fram að meirihluti nemanda sagðist ekki vera feministar.Hvað skyldu þá þessir kreisí feministarnir vilja sem

að hræða svona ungdóminn? Alræði kvenkynsins og samfélag þar sem karlmenn eru kúgaðir? Nei, feministar vilja eins og þið jafnréttissinnarnir: jafnrétti.Báðir aðilar eru greinilega að vinna að sama markmiði.Þetta er því auðvelt reikningsdæmi.Ef þú ert að berjast fyrir því sama og einhver annar, af hverju ættirðu þá að vilja gera lítið úr honum?

Hvers vegna ættir þú að grafa undan skoðunum einhvers sem er í rauninni að aðstoða þig á leið þinni að settu marki?

Þó að þér líki ekki allir feministar og sért kannski ekki sammála öllu sem þeir segja, þá skaltu hafa í huga að þeir eru samherjar þínir og með því að grafa undan þeim veikir þú málstað ykkar.

Saman getum við bætt samfélagið okkar og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar. Þar sem dætur okkar og synir eru metin til jafns og hafi frelsi til þess að gera það sem þau langar í lífinu.

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

„Saman getum við bætt samfélagið okkar

og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar.“

52

Snjallgreiðslur

Með snjallgreiðslum geturðu millifært á farsímanúmer eða

netföng viðtakanda, sem getur verið í

hvaða banka sem er.

Betri netbanki á L.is

Öll almenn bankaviðskipti

með farsímanum.

Hagnýtar upplýsingar

Allar helstu upplýsingar um

útibú, hraðbanka, gjafakort o.fl.

Fyrir flesta nettengda síma

Virkar á nánast öllum nettengdum símum.

Enginn auðkennislykill

Hámarks öryggi með nýju öryggis-kerfi, og auðkennis-lykillinn óþarfur.

Aukakrónur

Yfirlit yfir Auka-krónur, afslætti og samstarfs-aðila.

Skannaðu QR kóðann til þess að fara á L.is landsbankinn.is 410 4000Landsbankinn

Hafðu bankann í vasanum

Á L.is kemstu alltaf í bankann. Allar helstu

aðgerðir í netbanka – millifærslur, yfirlit banka-

reikninga, greiðsla reikninga og margt fleira – eru

aðgengilegar á L.is auk upplýsinga um markaði,

gjaldmiðla og stöðu Aukakróna.

Skrautbúð

FRÖKEN BLÓMFRÍÐARHafnarstræti 19

s: 4611415

Nú ætla ég að fara að röfla. Það er svo gaman. Því að ég er feministi. Ég hirði ekkert um útlitið heldur nöldra endalaust vegna þess að ég er bitur. Ég vil skemma alla stemmingu með því að setja út á allt og sérstaklega karlmenn, að ástæðulausu. Ég raka mig ekki og stunda ekki kynlíf þó að það sé það sem ég þarfnast mest, að einhver bara þrykki duglega í mig. Finnst þér það ekki?

Það er líklegt að þú hafir tekið þátt í könnun sem gerð var á síðustu önn þar sem nemendur í MA áttu að svara hverjar hugmyndir þeirra væru til jafnréttissinna og feminista og í henni kom í ljós að flestir MA-ingar sögðu feminisma neikvætt hugtak. Ætli þeir hafi verið að hugsa eitthvað í þessa veru um mig?

Í könnunninni kom fram að lang flestir nemendur töldu sig jafnréttisinna. Það eru frábærar niðurstöður! Því að jafnrétti á Íslandi er ekki náð. Konur fá lægri laun en karlmenn og þær eru í minnihluta í öllum áhrifastöðum. Jafnframt kom það fram að meirihluti nemanda sagðist ekki vera feministar.Hvað skyldu þá þessir kreisí feministarnir vilja sem

að hræða svona ungdóminn? Alræði kvenkynsins og samfélag þar sem karlmenn eru kúgaðir? Nei, feministar vilja eins og þið jafnréttissinnarnir: jafnrétti.Báðir aðilar eru greinilega að vinna að sama markmiði.Þetta er því auðvelt reikningsdæmi.Ef þú ert að berjast fyrir því sama og einhver annar, af hverju ættirðu þá að vilja gera lítið úr honum?

Hvers vegna ættir þú að grafa undan skoðunum einhvers sem er í rauninni að aðstoða þig á leið þinni að settu marki?

Þó að þér líki ekki allir feministar og sért kannski ekki sammála öllu sem þeir segja, þá skaltu hafa í huga að þeir eru samherjar þínir og með því að grafa undan þeim veikir þú málstað ykkar.

Saman getum við bætt samfélagið okkar og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar. Þar sem dætur okkar og synir eru metin til jafns og hafi frelsi til þess að gera það sem þau langar í lífinu.

Höfundur: Dagbjört Katrín Jónsdóttir

„Saman getum við bætt samfélagið okkar

og lifað í heimi þar sem það skiptir ekki máli hvort við séum stelpur eða strákar.“

53

Snjallgreiðslur

Með snjallgreiðslum geturðu millifært á farsímanúmer eða

netföng viðtakanda, sem getur verið í

hvaða banka sem er.

Betri netbanki á L.is

Öll almenn bankaviðskipti

með farsímanum.

Hagnýtar upplýsingar

Allar helstu upplýsingar um

útibú, hraðbanka, gjafakort o.fl.

Fyrir flesta nettengda síma

Virkar á nánast öllum nettengdum símum.

Enginn auðkennislykill

Hámarks öryggi með nýju öryggis-kerfi, og auðkennis-lykillinn óþarfur.

Aukakrónur

Yfirlit yfir Auka-krónur, afslætti og samstarfs-aðila.

Skannaðu QR kóðann til þess að fara á L.is landsbankinn.is 410 4000Landsbankinn

Hafðu bankann í vasanum

Á L.is kemstu alltaf í bankann. Allar helstu

aðgerðir í netbanka – millifærslur, yfirlit banka-

reikninga, greiðsla reikninga og margt fleira – eru

aðgengilegar á L.is auk upplýsinga um markaði,

gjaldmiðla og stöðu Aukakróna.

Skrautbúð

FRÖKEN BLÓMFRÍÐARHafnarstræti 19

s: 4611415

Page 56: Muninn vorblað 2013

54

Hefur þú sofið hjá?Hefur þú drukkið? 39% sögðu já 61% sögðu nei

Ef já, var það MA-ingur?34% sögðu já

66% sögðu nei

Hefur þú farið í sleik við MA-ing?

Ef já, var það böðull?Hefur þú notað munntóbak?

Ert þú á föstu?

Hefur þú farið inn á skemmtistað?

Hefur þú reykt?

Hefur þú notað falsað skilríki?

BREYTIR MA

Margoft hefur verið rætt um þau viðbrigði sem verða á lífstíl unglinga þegar þeir hefja nám í framhaldsskóla. Hér má sjá tilraun til að varpa ljósi á breytingar í hegðunarmynstri nýnema í MA veturinn 2012-2013. Spurningar voru lagðar fyrir alla 1. bekkinga í byrjun haustannar og aftur í lok vorannar.

HAUSTÖNN

37% sögðu já 63% sögðu nei

49% sögðu já51% sögðu nei

11% sögðu já 89% sögðu nei

25% sögðu já 75% sögðu nei

12% sögðu já88% sögðu nei

68% sögðu já 32% sögðu nei

17% sögðu já 83% sögðu nei

17% sögðu já 83% sögðu nei

NÝNEMUM? VORÖNN

Hefur þú drukkið? 58% sögðu já 42% sögðu nei

Hefur þú sofið hjá?42% sögðu já 58% sögðu nei

Hefur þú farið í sleik við MA-ing?

58% sögðu já42% sögðu nei

Ef já, var það MA-ingur?47% sögðu já

53% sögðu nei

Ef já, var það böðull?33% sögðu já 67% sögðu nei

Hefur þú notað munntóbak?12% sögðu já 88% sögðu nei

Hefur þú reykt?16% sögðu já

84% sögðu neiErt þú á föstu?

16% sögðu já 84% sögðu nei

Hefur þú notað falsað skilríki? 23% sögðu já

77% sögðu nei

Hefur þú farið inn á skemmtistað? 68% sögðu já

32% sögðu nei

Page 57: Muninn vorblað 2013

54

Hefur þú sofið hjá?Hefur þú drukkið? 39% sögðu já 61% sögðu nei

Ef já, var það MA-ingur?34% sögðu já

66% sögðu nei

Hefur þú farið í sleik við MA-ing?

Ef já, var það böðull?Hefur þú notað munntóbak?

Ert þú á föstu?

Hefur þú farið inn á skemmtistað?

Hefur þú reykt?

Hefur þú notað falsað skilríki?

BREYTIR MA

Margoft hefur verið rætt um þau viðbrigði sem verða á lífstíl unglinga þegar þeir hefja nám í framhaldsskóla. Hér má sjá tilraun til að varpa ljósi á breytingar í hegðunarmynstri nýnema í MA veturinn 2012-2013. Spurningar voru lagðar fyrir alla 1. bekkinga í byrjun haustannar og aftur í lok vorannar.

HAUSTÖNN

37% sögðu já 63% sögðu nei

49% sögðu já51% sögðu nei

11% sögðu já 89% sögðu nei

25% sögðu já 75% sögðu nei

12% sögðu já88% sögðu nei

68% sögðu já 32% sögðu nei

17% sögðu já 83% sögðu nei

17% sögðu já 83% sögðu nei

NÝNEMUM? VORÖNN

Hefur þú drukkið? 58% sögðu já 42% sögðu nei

Hefur þú sofið hjá?42% sögðu já 58% sögðu nei

Hefur þú farið í sleik við MA-ing?

58% sögðu já42% sögðu nei

Ef já, var það MA-ingur?47% sögðu já

53% sögðu nei

Ef já, var það böðull?33% sögðu já 67% sögðu nei

Hefur þú notað munntóbak?12% sögðu já 88% sögðu nei

Hefur þú reykt?16% sögðu já

84% sögðu neiErt þú á föstu?

16% sögðu já 84% sögðu nei

Hefur þú notað falsað skilríki? 23% sögðu já

77% sögðu nei

Hefur þú farið inn á skemmtistað? 68% sögðu já

32% sögðu nei

55

Hefur þú sofið hjá?Hefur þú drukkið? 39% sögðu já 61% sögðu nei

Ef já, var það MA-ingur?34% sögðu já

66% sögðu nei

Hefur þú farið í sleik við MA-ing?

Ef já, var það böðull?Hefur þú notað munntóbak?

Ert þú á föstu?

Hefur þú farið inn á skemmtistað?

Hefur þú reykt?

Hefur þú notað falsað skilríki?

BREYTIR MA

Margoft hefur verið rætt um þau viðbrigði sem verða á lífstíl unglinga þegar þeir hefja nám í framhaldsskóla. Hér má sjá tilraun til að varpa ljósi á breytingar í hegðunarmynstri nýnema í MA veturinn 2012-2013. Spurningar voru lagðar fyrir alla 1. bekkinga í byrjun haustannar og aftur í lok vorannar.

HAUSTÖNN

37% sögðu já 63% sögðu nei

49% sögðu já51% sögðu nei

11% sögðu já 89% sögðu nei

25% sögðu já 75% sögðu nei

12% sögðu já88% sögðu nei

68% sögðu já 32% sögðu nei

17% sögðu já 83% sögðu nei

17% sögðu já 83% sögðu nei

NÝNEMUM? VORÖNN

Hefur þú drukkið? 58% sögðu já 42% sögðu nei

Hefur þú sofið hjá?42% sögðu já 58% sögðu nei

Hefur þú farið í sleik við MA-ing?

58% sögðu já42% sögðu nei

Ef já, var það MA-ingur?47% sögðu já

53% sögðu nei

Ef já, var það böðull?33% sögðu já 67% sögðu nei

Hefur þú notað munntóbak?12% sögðu já 88% sögðu nei

Hefur þú reykt?16% sögðu já

84% sögðu neiErt þú á föstu?

16% sögðu já 84% sögðu nei

Hefur þú notað falsað skilríki? 23% sögðu já

77% sögðu nei

Hefur þú farið inn á skemmtistað? 68% sögðu já

32% sögðu nei

Page 58: Muninn vorblað 2013

Fyrir námsmenn

www.bautinn.is - [email protected] - s:462-1818 - kíktu á Facebook

Skólasund. Einu sinni í viku. Á leið út í sundlaug. Hálar steinflísar. Vetrarkuldi. Sleipar tröppur. Frosið handrið. 40 mínútur í ísköldu vatni. Klór í augu. Vatn í munn. Blautt hár. Stöðugir árekstrar á næsta mann. Æfa bringusund. Leiðinlegt. Æfa baksund. Hausinn rekst í bakkann. Æfa flugsund. Helmingur sundlaugarvatnsins skvettist upp úr. Æfa skriðsund. Ég drukkna. Stinga sér. Stinga mér? Ég hef aldrei prófað að stinga mér. En ég hef séð það gert í sjónvarpinu. Líkaminn lyftist upp frá bakkanum. Hendurnar fyrst og fæturnir á eftir. Hver veit nema ég sé snillingur í að stinga mér. Kannski jafn mikill snillingur og litla hafmeyjan. Hún kann sko að stinga sér. Ég ætla að stinga mér eins og hún. Eldrautt hár. Sporður sem fylgir á eftir. Ég er reyndar með brúnt hár. Og fætur. Ég sit upp í sófa. Litla hafmeyjan er í tækinu. Hún er að stinga sér. Ég sötra Tomma og Jenna svala ákaft. Af hverju eru Tomma og Jenna svalar ekki lengur framleiddir? Sundkennarinn rífur mig upp úr hugsunum mínum. Skjálfandi litlir krakkar tínast upp á sundlaugarbakkann. Sundkennarinn talar. Hann er útlenskur. Íslenskan hans er skrýtin. Ég gleymi að

hlusta á hann. Ég er of upptekin við að horfa á fæturna á honum. Hann er með mjög stóra fætur. Mig minnir að hann hafi einhvern tímann sagst nota skóstærð 50. Þeir passa reyndar alveg við tveggja metra líkamann. En bíllinn hans. Bíllinn hans passar ekki við hann. Eða hann passar ekki í bílinn sinn. Hann á minnsta bíl sem ég hef séð. Hvernig kemst hann eiginlega inn í hann? Lóa! Bekkjarsystir mín gefur mér olnbogaskot. Ég var búin að gleyma. Sundkennarinn getur ekki sagt Svanborg Lóa. Hann kallar mig því alltaf Lóu. Ég er óvön að vera kölluð Lóa. Mér finnst skrýtið að vera kölluð Lóa. Ég hugsa um litlu hafmeyjuna. Hendurnar upp í loft. Líkaminn upp frá bakkanum. Fæturnir fylgja á eftir. Ég er litla hafmeyjan. En ég gleymdi. Litla hafmeyjan stakk sér í sjó. Ég stakk mér í klór. Sundlaugarbotninn klessti á mig. Allt hristist. Heimurinn hristist. Sundlaugin hristist. Ég hristist. Ég barðist við að komast upp á yfirborðið til að anda. En ég gat ekki andað. Í staðinn hló ég. Ég náði ekki andanum en hló. Mér var illt í hausnum. Mér var illt í hálsinum. Mér var illt í öxlunum. En ég hló. Sundkennarinn kom. ,,Ætla þú brjóta sundlaug?“

3. sæti í smásagnakeppni Munins

Litla hafmeyjanHöfundur: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir

islandsbanki.is/farsiminn

Sími 440 4000

Við bjóðumgóða þjónustu

Millifærðu með hraðfærslum í Appinu

Þarftu að millifæra fyrir þínum hlut í pizzunni?

Við einföldum millifærslur í snjallsímanum margfalt. Með nýja Íslandsbanka Appinu má nálgast stöðuna á reikningum og færa smærri fjárhæðir á vini og vandamenn með fáeinum smellum.

Skannaðu kóðann til að sækja Appið.

einn ... tveir og þrír!

1.000 kr.

Fyrir námsmenn

www.bautinn.is - [email protected] - s:462-1818 - kíktu á Facebook

Skólasund. Einu sinni í viku. Á leið út í sundlaug. Hálar steinflísar. Vetrarkuldi. Sleipar tröppur. Frosið handrið. 40 mínútur í ísköldu vatni. Klór í augu. Vatn í munn. Blautt hár. Stöðugir árekstrar á næsta mann. Æfa bringusund. Leiðinlegt. Æfa baksund. Hausinn rekst í bakkann. Æfa flugsund. Helmingur sundlaugarvatnsins skvettist upp úr. Æfa skriðsund. Ég drukkna. Stinga sér. Stinga mér? Ég hef aldrei prófað að stinga mér. En ég hef séð það gert í sjónvarpinu. Líkaminn lyftist upp frá bakkanum. Hendurnar fyrst og fæturnir á eftir. Hver veit nema ég sé snillingur í að stinga mér. Kannski jafn mikill snillingur og litla hafmeyjan. Hún kann sko að stinga sér. Ég ætla að stinga mér eins og hún. Eldrautt hár. Sporður sem fylgir á eftir. Ég er reyndar með brúnt hár. Og fætur. Ég sit upp í sófa. Litla hafmeyjan er í tækinu. Hún er að stinga sér. Ég sötra Tomma og Jenna svala ákaft. Af hverju eru Tomma og Jenna svalar ekki lengur framleiddir? Sundkennarinn rífur mig upp úr hugsunum mínum. Skjálfandi litlir krakkar tínast upp á sundlaugarbakkann. Sundkennarinn talar. Hann er útlenskur. Íslenskan hans er skrýtin. Ég gleymi að

hlusta á hann. Ég er of upptekin við að horfa á fæturna á honum. Hann er með mjög stóra fætur. Mig minnir að hann hafi einhvern tímann sagst nota skóstærð 50. Þeir passa reyndar alveg við tveggja metra líkamann. En bíllinn hans. Bíllinn hans passar ekki við hann. Eða hann passar ekki í bílinn sinn. Hann á minnsta bíl sem ég hef séð. Hvernig kemst hann eiginlega inn í hann? Lóa! Bekkjarsystir mín gefur mér olnbogaskot. Ég var búin að gleyma. Sundkennarinn getur ekki sagt Svanborg Lóa. Hann kallar mig því alltaf Lóu. Ég er óvön að vera kölluð Lóa. Mér finnst skrýtið að vera kölluð Lóa. Ég hugsa um litlu hafmeyjuna. Hendurnar upp í loft. Líkaminn upp frá bakkanum. Fæturnir fylgja á eftir. Ég er litla hafmeyjan. En ég gleymdi. Litla hafmeyjan stakk sér í sjó. Ég stakk mér í klór. Sundlaugarbotninn klessti á mig. Allt hristist. Heimurinn hristist. Sundlaugin hristist. Ég hristist. Ég barðist við að komast upp á yfirborðið til að anda. En ég gat ekki andað. Í staðinn hló ég. Ég náði ekki andanum en hló. Mér var illt í hausnum. Mér var illt í hálsinum. Mér var illt í öxlunum. En ég hló. Sundkennarinn kom. ,,Ætla þú brjóta sundlaug?“

3. sæti í smásagnakeppni Munins

Litla hafmeyjanHöfundur: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir

islandsbanki.is/farsiminn

Sími 440 4000

Við bjóðumgóða þjónustu

Millifærðu með hraðfærslum í Appinu

Þarftu að millifæra fyrir þínum hlut í pizzunni?

Við einföldum millifærslur í snjallsímanum margfalt. Með nýja Íslandsbanka Appinu má nálgast stöðuna á reikningum og færa smærri fjárhæðir á vini og vandamenn með fáeinum smellum.

Skannaðu kóðann til að sækja Appið.

einn ... tveir og þrír!

1.000 kr.

57

Page 59: Muninn vorblað 2013

Fyrir námsmenn

www.bautinn.is - [email protected] - s:462-1818 - kíktu á Facebook

Skólasund. Einu sinni í viku. Á leið út í sundlaug. Hálar steinflísar. Vetrarkuldi. Sleipar tröppur. Frosið handrið. 40 mínútur í ísköldu vatni. Klór í augu. Vatn í munn. Blautt hár. Stöðugir árekstrar á næsta mann. Æfa bringusund. Leiðinlegt. Æfa baksund. Hausinn rekst í bakkann. Æfa flugsund. Helmingur sundlaugarvatnsins skvettist upp úr. Æfa skriðsund. Ég drukkna. Stinga sér. Stinga mér? Ég hef aldrei prófað að stinga mér. En ég hef séð það gert í sjónvarpinu. Líkaminn lyftist upp frá bakkanum. Hendurnar fyrst og fæturnir á eftir. Hver veit nema ég sé snillingur í að stinga mér. Kannski jafn mikill snillingur og litla hafmeyjan. Hún kann sko að stinga sér. Ég ætla að stinga mér eins og hún. Eldrautt hár. Sporður sem fylgir á eftir. Ég er reyndar með brúnt hár. Og fætur. Ég sit upp í sófa. Litla hafmeyjan er í tækinu. Hún er að stinga sér. Ég sötra Tomma og Jenna svala ákaft. Af hverju eru Tomma og Jenna svalar ekki lengur framleiddir? Sundkennarinn rífur mig upp úr hugsunum mínum. Skjálfandi litlir krakkar tínast upp á sundlaugarbakkann. Sundkennarinn talar. Hann er útlenskur. Íslenskan hans er skrýtin. Ég gleymi að

hlusta á hann. Ég er of upptekin við að horfa á fæturna á honum. Hann er með mjög stóra fætur. Mig minnir að hann hafi einhvern tímann sagst nota skóstærð 50. Þeir passa reyndar alveg við tveggja metra líkamann. En bíllinn hans. Bíllinn hans passar ekki við hann. Eða hann passar ekki í bílinn sinn. Hann á minnsta bíl sem ég hef séð. Hvernig kemst hann eiginlega inn í hann? Lóa! Bekkjarsystir mín gefur mér olnbogaskot. Ég var búin að gleyma. Sundkennarinn getur ekki sagt Svanborg Lóa. Hann kallar mig því alltaf Lóu. Ég er óvön að vera kölluð Lóa. Mér finnst skrýtið að vera kölluð Lóa. Ég hugsa um litlu hafmeyjuna. Hendurnar upp í loft. Líkaminn upp frá bakkanum. Fæturnir fylgja á eftir. Ég er litla hafmeyjan. En ég gleymdi. Litla hafmeyjan stakk sér í sjó. Ég stakk mér í klór. Sundlaugarbotninn klessti á mig. Allt hristist. Heimurinn hristist. Sundlaugin hristist. Ég hristist. Ég barðist við að komast upp á yfirborðið til að anda. En ég gat ekki andað. Í staðinn hló ég. Ég náði ekki andanum en hló. Mér var illt í hausnum. Mér var illt í hálsinum. Mér var illt í öxlunum. En ég hló. Sundkennarinn kom. ,,Ætla þú brjóta sundlaug?“

3. sæti í smásagnakeppni Munins

Litla hafmeyjanHöfundur: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir

islandsbanki.is/farsiminn

Sími 440 4000

Við bjóðumgóða þjónustu

Millifærðu með hraðfærslum í Appinu

Þarftu að millifæra fyrir þínum hlut í pizzunni?

Við einföldum millifærslur í snjallsímanum margfalt. Með nýja Íslandsbanka Appinu má nálgast stöðuna á reikningum og færa smærri fjárhæðir á vini og vandamenn með fáeinum smellum.

Skannaðu kóðann til að sækja Appið.

einn ... tveir og þrír!

1.000 kr.

Fyrir námsmenn

www.bautinn.is - [email protected] - s:462-1818 - kíktu á Facebook

Skólasund. Einu sinni í viku. Á leið út í sundlaug. Hálar steinflísar. Vetrarkuldi. Sleipar tröppur. Frosið handrið. 40 mínútur í ísköldu vatni. Klór í augu. Vatn í munn. Blautt hár. Stöðugir árekstrar á næsta mann. Æfa bringusund. Leiðinlegt. Æfa baksund. Hausinn rekst í bakkann. Æfa flugsund. Helmingur sundlaugarvatnsins skvettist upp úr. Æfa skriðsund. Ég drukkna. Stinga sér. Stinga mér? Ég hef aldrei prófað að stinga mér. En ég hef séð það gert í sjónvarpinu. Líkaminn lyftist upp frá bakkanum. Hendurnar fyrst og fæturnir á eftir. Hver veit nema ég sé snillingur í að stinga mér. Kannski jafn mikill snillingur og litla hafmeyjan. Hún kann sko að stinga sér. Ég ætla að stinga mér eins og hún. Eldrautt hár. Sporður sem fylgir á eftir. Ég er reyndar með brúnt hár. Og fætur. Ég sit upp í sófa. Litla hafmeyjan er í tækinu. Hún er að stinga sér. Ég sötra Tomma og Jenna svala ákaft. Af hverju eru Tomma og Jenna svalar ekki lengur framleiddir? Sundkennarinn rífur mig upp úr hugsunum mínum. Skjálfandi litlir krakkar tínast upp á sundlaugarbakkann. Sundkennarinn talar. Hann er útlenskur. Íslenskan hans er skrýtin. Ég gleymi að

hlusta á hann. Ég er of upptekin við að horfa á fæturna á honum. Hann er með mjög stóra fætur. Mig minnir að hann hafi einhvern tímann sagst nota skóstærð 50. Þeir passa reyndar alveg við tveggja metra líkamann. En bíllinn hans. Bíllinn hans passar ekki við hann. Eða hann passar ekki í bílinn sinn. Hann á minnsta bíl sem ég hef séð. Hvernig kemst hann eiginlega inn í hann? Lóa! Bekkjarsystir mín gefur mér olnbogaskot. Ég var búin að gleyma. Sundkennarinn getur ekki sagt Svanborg Lóa. Hann kallar mig því alltaf Lóu. Ég er óvön að vera kölluð Lóa. Mér finnst skrýtið að vera kölluð Lóa. Ég hugsa um litlu hafmeyjuna. Hendurnar upp í loft. Líkaminn upp frá bakkanum. Fæturnir fylgja á eftir. Ég er litla hafmeyjan. En ég gleymdi. Litla hafmeyjan stakk sér í sjó. Ég stakk mér í klór. Sundlaugarbotninn klessti á mig. Allt hristist. Heimurinn hristist. Sundlaugin hristist. Ég hristist. Ég barðist við að komast upp á yfirborðið til að anda. En ég gat ekki andað. Í staðinn hló ég. Ég náði ekki andanum en hló. Mér var illt í hausnum. Mér var illt í hálsinum. Mér var illt í öxlunum. En ég hló. Sundkennarinn kom. ,,Ætla þú brjóta sundlaug?“

3. sæti í smásagnakeppni Munins

Litla hafmeyjanHöfundur: Sigurdís Sandra Tryggvadóttir

islandsbanki.is/farsiminn

Sími 440 4000

Við bjóðumgóða þjónustu

Millifærðu með hraðfærslum í Appinu

Þarftu að millifæra fyrir þínum hlut í pizzunni?

Við einföldum millifærslur í snjallsímanum margfalt. Með nýja Íslandsbanka Appinu má nálgast stöðuna á reikningum og færa smærri fjárhæðir á vini og vandamenn með fáeinum smellum.

Skannaðu kóðann til að sækja Appið.

einn ... tveir og þrír!

1.000 kr.

57

Page 60: Muninn vorblað 2013

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ég skrifa þessa grein í ljósi mikillar umræðu um kynferðisbrot sem hefur orðið í samfélaginu á síðastliðnum mánuðum. Umræðan um kynferðisafbrot er þarft málefni og henni er langt því frá að vera lokið. Fordómar og ótti við að segja frá hafa viðgengist og þar af leiðandi hafa kynferðisafbrotamenn náð valdi á öllu samfélaginu. Fjöldi glæpa sem hefur verið framinn og þaggaður niður er ótrúlegur! Eitt er það sem ef til vill gleymist oft að ræða í tengslum við kynferðisglæpi. Það er staða aðstandenda kynferðisafbrotamanns. Það er mjög auðvelt að hafa skoðun á málefni eða einstaklingi sem tengist manni ekki neitt. Það sem er svo kannski enn auðveldara er að úthúða manneskjum á netinu. Við teljum okkur oft vera að standa við bakið á þolendum þegar við skrifum svívirðilegar athugasemdir um gerendur afbrotanna en að mínu mati eru til önnur betri ráð til þess að sýna stuðning við þolendur. Við gleymum nefnilega oft að gerendurnir eiga fjölskyldur sem þurfa að kljást við mikinn missi og vanlíðan vegna þess sem gerst hefur. Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamanns er það að lifa í stöðugri þögn. Maður finnur til skammar og jafnvel sektarkenndar þrátt fyrir að maður hafi ekki gert neitt rangt sjálfur. Manneskja sem var þér jafnvel mjög náin, er allt í einu sökuð um glæp sem engin manneskja á nokkurn tímann að þurfa að lenda í. Í mínu tilviki var það karlmaður sem ég hafði treyst fyrir öllu. Hann var hluti af lífinu alla mína barnæsku og átti að vera fyrirmynd mín. Fjölskyldan klofnaði í tvennt og sorgin yfir öllum fölsku minningunum var og er enn þann dag í dag yfirþyrmandi. Ég forðast að tala um hann, skoða myndir af honum og hvað þá hitta hann. Ég fæ hnút í magann þegar rætt er um kynferðisofbeldi, þegar ég sé bílinn hans og þegar ég er spurð um hann í einföldustu samræðum.

Móðir mín hefur oft líkt missi okkar við dauðsfall nema það að stöðug reiði hamlar því að við getum syrgt hann og munað eftir góðu tímunum. Hvernig er hægt að hugsa um æskuminningar sem eiga að vera gleðilegar þegar hann er hluti af þeim flestum? Þess vegna hefur þögnin þurft að fylla í skarð fyrrverandi ástvinar. Ég vil vekja fólk til umhugsunar um þetta málefni vegna þess

að ég vil tala um þetta. Ég vil ekki þurfa að skammast mín og lifa í þögn vegna þess hvernig aðrir hafa breytt. Ég tel að það þyrfti að finna fleiri meðferðarúrræði fyrir fólkið sem er baksviðs, fólkið sem situr eftir og vissi ekki, fólkið sem lifði í blekkingu og er með djúp ör sem vara að eilífu. Þann 21. mars síðastliðinn fór ég á aðalfund og málþing hjá Aflinu sem er eins og flestir vita, samtök gegn kynferðis- og heimilisofbeldi á Norðurlandi. Dagskráin var glæsileg í alla staði, Sölvi Tryggvason sá um fundarstjórn og fimm einstaklingar fluttu ólíka pistla. Fyrir mér er óskiljanlegt hversu fáir lögðu leið sína á eins fræðandi málþing og þetta var, miðað við umræður síðustu vikna og mánuða. Hjá Aflinu vinna níu konur sem flestar hafa orðið fyrir ofbeldi af einhverju tagi. Þær hafa unnið frábært starf sem er að mestu leyti unnið í sjálfboðavinnu. Því miður er þetta eitt af fjölmörgum samtökum og fyrirtækjum sem kom ekki út með hagnaði á síðasta ári. Félagið lifir á styrkjum og maður sá að Aflskonum var hlýtt til MA-inga sem styrktu félagið um rúm 50 þúsund á Velgengnisdögum 2012. Flestir sem mættu á fundinn voru þolendur eða aðstandendur

þolenda og gerenda. En maður spyr sig, hvar voru hinir? Hvar var bæjarstjórnin og hvar voru fjölmiðlarnir? Ef við ætlum að uppræta þennan vanda þurfum við fleira fólk sem lætur sig málið varða af því að vandi sem ekki er tekið á, hverfur ekki af sjálfsdáðum.

58

Eins og svo margt annað er tedrykkja eitthvað sem hægt er að njóta og hafa að áhugamáli. Rétt eins og vín, kaffi, bjór og ýmis konar matur er te gætt mörgum mismunandi bragðeiginleikum. Algengur misskilningur er að það sem kallað er jurta- og ávaxtate sé í raun og veru te og tekið skal fram að einungis lauf plöntunar Camilia Sinensis heita í raun og veru te. Drykkurinn te á rætur sínar að rekja til Kína og er talið að hann eigi sér rúma 5000 ára sögu þarlendis. Á síðasta árþúsundi hefur hann svo dreifst víða og er m.a. mjög vinsæll í Víetnam, Indlandi, Taiwan og Japan og hefur hver staður sína siði við tegerð og tedrykkju. Te er meira drukkið en kaffi

og er auk þess vinsælasti drykkurinn á jörðinni á eftir vatni. Á Íslandi var Melroses poka-te löngum eina þekkta teið og tengdist því öll tedrykkja nafni þess volaða fyrirtækis. Poka-te eru þeim eiginleikum gædd að þau eru nær undantekningarlaust gerð úr lélegustu hlutum teplöntunnar (kusk væri kannske gott lýsingarorð í þessu samhengi) og má oft finna ýmis bragðefni og viðbótarefni í anda nýfrjálshyggjunnar sem kæfa alla sál í tebollanum.Á síðustu áratugum hefur þróunin tekið skref í sæmilega átt þar sem sala á tei í lausu hefur skilað nægum hagnaði til þess að viðhalda henni. Nýstofnað tefélag hefur einnig átt ríkan þátt í

að kveikja áhuga hjá Íslendingum en upplýsingar um félagið má finna á vefslóðinni www.tefelagid.is. Til örlitlar vitundarvakningar þá skiptist te niður í mismunandi flokka eftir vinnsluferli (t.d. hvítt, grænt og svart te) og eftir því hvar það er ræktað. Þar má nefna fræg teræktarhéruð á borð við Yunnan í Kína og Assam á Indlandi. Te er góður og heilsusamlegur drykkjarkostur og inniheldur koffín (svart te einna mest) þó það sé í minna magni en í kaffidrykkjum. Gott er að drekka upp í fimm bolla af góðu tei á dag og hafa margar rannsóknir sýnt fram á jákvæðan heilsufarslegan árangur tedrykkju þó sumum þeirra beri að taka með fyrirvara.

Tehorn Áka og Steinars

Texti: Áki Sebastian FrostasonLjósmyndir: Steinarr Ólafsson

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ég skrifa þessa grein í ljósi mikillar umræðu um kynferðisbrot sem hefur orðið í samfélaginu á síðastliðnum mánuðum. Umræðan um kynferðisafbrot er þarft málefni og henni er langt því frá að vera lokið. Fordómar og ótti við að segja frá hafa viðgengist og þar af leiðandi hafa kynferðisafbrotamenn náð valdi á öllu samfélaginu. Fjöldi glæpa sem hefur verið framinn og þaggaður niður er ótrúlegur! Eitt er það sem ef til vill gleymist oft að ræða í tengslum við kynferðisglæpi. Það er staða aðstandenda kynferðisafbrotamanns. Það er mjög auðvelt að hafa skoðun á málefni eða einstaklingi sem tengist manni ekki neitt. Það sem er svo kannski enn auðveldara er að úthúða manneskjum á netinu. Við teljum okkur oft vera að standa við bakið á þolendum þegar við skrifum svívirðilegar athugasemdir um gerendur afbrotanna en að mínu mati eru til önnur betri ráð til þess að sýna stuðning við þolendur. Við gleymum nefnilega oft að gerendurnir eiga fjölskyldur sem þurfa að kljást við mikinn missi og vanlíðan vegna þess sem gerst hefur. Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamanns er það að lifa í stöðugri þögn. Maður finnur til skammar og jafnvel sektarkenndar þrátt fyrir að maður hafi ekki gert neitt rangt sjálfur. Manneskja sem var þér jafnvel mjög náin, er allt í einu sökuð um glæp sem engin manneskja á nokkurn tímann að þurfa að lenda í. Í mínu tilviki var það karlmaður sem ég hafði treyst fyrir öllu. Hann var hluti af lífinu alla mína barnæsku og átti að vera fyrirmynd mín. Fjölskyldan klofnaði í tvennt og sorgin yfir öllum fölsku minningunum var og er enn þann dag í dag yfirþyrmandi. Ég forðast að tala um hann, skoða myndir af honum og hvað þá hitta hann. Ég fæ hnút í magann þegar rætt er um kynferðisofbeldi, þegar ég sé bílinn hans og þegar ég er spurð um hann í einföldustu samræðum.

Móðir mín hefur oft líkt missi okkar við dauðsfall nema það að stöðug reiði hamlar því að við getum syrgt hann og munað eftir góðu tímunum. Hvernig er hægt að hugsa um æskuminningar sem eiga að vera gleðilegar þegar hann er hluti af þeim flestum? Þess vegna hefur þögnin þurft að fylla í skarð fyrrverandi ástvinar. Ég vil vekja fólk til umhugsunar um þetta málefni vegna þess

að ég vil tala um þetta. Ég vil ekki þurfa að skammast mín og lifa í þögn vegna þess hvernig aðrir hafa breytt. Ég tel að það þyrfti að finna fleiri meðferðarúrræði fyrir fólkið sem er baksviðs, fólkið sem situr eftir og vissi ekki, fólkið sem lifði í blekkingu og er með djúp ör sem vara að eilífu. Þann 21. mars síðastliðinn fór ég á aðalfund og málþing hjá Aflinu sem er eins og flestir vita, samtök gegn kynferðis- og heimilisofbeldi á Norðurlandi. Dagskráin var glæsileg í alla staði, Sölvi Tryggvason sá um fundarstjórn og fimm einstaklingar fluttu ólíka pistla. Fyrir mér er óskiljanlegt hversu fáir lögðu leið sína á eins fræðandi málþing og þetta var, miðað við umræður síðustu vikna og mánuða. Hjá Aflinu vinna níu konur sem flestar hafa orðið fyrir ofbeldi af einhverju tagi. Þær hafa unnið frábært starf sem er að mestu leyti unnið í sjálfboðavinnu. Því miður er þetta eitt af fjölmörgum samtökum og fyrirtækjum sem kom ekki út með hagnaði á síðasta ári. Félagið lifir á styrkjum og maður sá að Aflskonum var hlýtt til MA-inga sem styrktu félagið um rúm 50 þúsund á Velgengnisdögum 2012. Flestir sem mættu á fundinn voru þolendur eða aðstandendur

þolenda og gerenda. En maður spyr sig, hvar voru hinir? Hvar var bæjarstjórnin og hvar voru fjölmiðlarnir? Ef við ætlum að uppræta þennan vanda þurfum við fleira fólk sem lætur sig málið varða af því að vandi sem ekki er tekið á, hverfur ekki af sjálfsdáðum.

59

Eins og svo margt annað er tedrykkja eitthvað sem hægt er að njóta og hafa að áhugamáli. Rétt eins og vín, kaffi, bjór og ýmis konar matur er te gætt mörgum mismunandi bragðeiginleikum. Algengur misskilningur er að það sem kallað er jurta- og ávaxtate sé í raun og veru te og tekið skal fram að einungis lauf plöntunar Camilia Sinensis heita í raun og veru te. Drykkurinn te á rætur sínar að rekja til Kína og er talið að hann eigi sér rúma 5000 ára sögu þarlendis. Á síðasta árþúsundi hefur hann svo dreifst víða og er m.a. mjög vinsæll í Víetnam, Indlandi, Taiwan og Japan og hefur hver staður sína siði við tegerð og tedrykkju. Te er meira drukkið en kaffi

og er auk þess vinsælasti drykkurinn á jörðinni á eftir vatni. Á Íslandi var Melroses poka-te löngum eina þekkta teið og tengdist því öll tedrykkja nafni þess volaða fyrirtækis. Poka-te eru þeim eiginleikum gædd að þau eru nær undantekningarlaust gerð úr lélegustu hlutum teplöntunnar (kusk væri kannske gott lýsingarorð í þessu samhengi) og má oft finna ýmis bragðefni og viðbótarefni í anda nýfrjálshyggjunnar sem kæfa alla sál í tebollanum.Á síðustu áratugum hefur þróunin tekið skref í sæmilega átt þar sem sala á tei í lausu hefur skilað nægum hagnaði til þess að viðhalda henni. Nýstofnað tefélag hefur einnig átt ríkan þátt í

að kveikja áhuga hjá Íslendingum en upplýsingar um félagið má finna á vefslóðinni www.tefelagid.is. Til örlitlar vitundarvakningar þá skiptist te niður í mismunandi flokka eftir vinnsluferli (t.d. hvítt, grænt og svart te) og eftir því hvar það er ræktað. Þar má nefna fræg teræktarhéruð á borð við Yunnan í Kína og Assam á Indlandi. Te er góður og heilsusamlegur drykkjarkostur og inniheldur koffín (svart te einna mest) þó það sé í minna magni en í kaffidrykkjum. Gott er að drekka upp í fimm bolla af góðu tei á dag og hafa margar rannsóknir sýnt fram á jákvæðan heilsufarslegan árangur tedrykkju þó sumum þeirra beri að taka með fyrirvara.

Tehorn Áka og Steinars

Texti: Áki Sebastian FrostasonLjósmyndir: Steinarr Ólafsson

Page 61: Muninn vorblað 2013

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ég skrifa þessa grein í ljósi mikillar umræðu um kynferðisbrot sem hefur orðið í samfélaginu á síðastliðnum mánuðum. Umræðan um kynferðisafbrot er þarft málefni og henni er langt því frá að vera lokið. Fordómar og ótti við að segja frá hafa viðgengist og þar af leiðandi hafa kynferðisafbrotamenn náð valdi á öllu samfélaginu. Fjöldi glæpa sem hefur verið framinn og þaggaður niður er ótrúlegur! Eitt er það sem ef til vill gleymist oft að ræða í tengslum við kynferðisglæpi. Það er staða aðstandenda kynferðisafbrotamanns. Það er mjög auðvelt að hafa skoðun á málefni eða einstaklingi sem tengist manni ekki neitt. Það sem er svo kannski enn auðveldara er að úthúða manneskjum á netinu. Við teljum okkur oft vera að standa við bakið á þolendum þegar við skrifum svívirðilegar athugasemdir um gerendur afbrotanna en að mínu mati eru til önnur betri ráð til þess að sýna stuðning við þolendur. Við gleymum nefnilega oft að gerendurnir eiga fjölskyldur sem þurfa að kljást við mikinn missi og vanlíðan vegna þess sem gerst hefur. Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamanns er það að lifa í stöðugri þögn. Maður finnur til skammar og jafnvel sektarkenndar þrátt fyrir að maður hafi ekki gert neitt rangt sjálfur. Manneskja sem var þér jafnvel mjög náin, er allt í einu sökuð um glæp sem engin manneskja á nokkurn tímann að þurfa að lenda í. Í mínu tilviki var það karlmaður sem ég hafði treyst fyrir öllu. Hann var hluti af lífinu alla mína barnæsku og átti að vera fyrirmynd mín. Fjölskyldan klofnaði í tvennt og sorgin yfir öllum fölsku minningunum var og er enn þann dag í dag yfirþyrmandi. Ég forðast að tala um hann, skoða myndir af honum og hvað þá hitta hann. Ég fæ hnút í magann þegar rætt er um kynferðisofbeldi, þegar ég sé bílinn hans og þegar ég er spurð um hann í einföldustu samræðum.

Móðir mín hefur oft líkt missi okkar við dauðsfall nema það að stöðug reiði hamlar því að við getum syrgt hann og munað eftir góðu tímunum. Hvernig er hægt að hugsa um æskuminningar sem eiga að vera gleðilegar þegar hann er hluti af þeim flestum? Þess vegna hefur þögnin þurft að fylla í skarð fyrrverandi ástvinar. Ég vil vekja fólk til umhugsunar um þetta málefni vegna þess

að ég vil tala um þetta. Ég vil ekki þurfa að skammast mín og lifa í þögn vegna þess hvernig aðrir hafa breytt. Ég tel að það þyrfti að finna fleiri meðferðarúrræði fyrir fólkið sem er baksviðs, fólkið sem situr eftir og vissi ekki, fólkið sem lifði í blekkingu og er með djúp ör sem vara að eilífu. Þann 21. mars síðastliðinn fór ég á aðalfund og málþing hjá Aflinu sem er eins og flestir vita, samtök gegn kynferðis- og heimilisofbeldi á Norðurlandi. Dagskráin var glæsileg í alla staði, Sölvi Tryggvason sá um fundarstjórn og fimm einstaklingar fluttu ólíka pistla. Fyrir mér er óskiljanlegt hversu fáir lögðu leið sína á eins fræðandi málþing og þetta var, miðað við umræður síðustu vikna og mánuða. Hjá Aflinu vinna níu konur sem flestar hafa orðið fyrir ofbeldi af einhverju tagi. Þær hafa unnið frábært starf sem er að mestu leyti unnið í sjálfboðavinnu. Því miður er þetta eitt af fjölmörgum samtökum og fyrirtækjum sem kom ekki út með hagnaði á síðasta ári. Félagið lifir á styrkjum og maður sá að Aflskonum var hlýtt til MA-inga sem styrktu félagið um rúm 50 þúsund á Velgengnisdögum 2012. Flestir sem mættu á fundinn voru þolendur eða aðstandendur

þolenda og gerenda. En maður spyr sig, hvar voru hinir? Hvar var bæjarstjórnin og hvar voru fjölmiðlarnir? Ef við ætlum að uppræta þennan vanda þurfum við fleira fólk sem lætur sig málið varða af því að vandi sem ekki er tekið á, hverfur ekki af sjálfsdáðum.

58

Eins og svo margt annað er tedrykkja eitthvað sem hægt er að njóta og hafa að áhugamáli. Rétt eins og vín, kaffi, bjór og ýmis konar matur er te gætt mörgum mismunandi bragðeiginleikum. Algengur misskilningur er að það sem kallað er jurta- og ávaxtate sé í raun og veru te og tekið skal fram að einungis lauf plöntunar Camilia Sinensis heita í raun og veru te. Drykkurinn te á rætur sínar að rekja til Kína og er talið að hann eigi sér rúma 5000 ára sögu þarlendis. Á síðasta árþúsundi hefur hann svo dreifst víða og er m.a. mjög vinsæll í Víetnam, Indlandi, Taiwan og Japan og hefur hver staður sína siði við tegerð og tedrykkju. Te er meira drukkið en kaffi

og er auk þess vinsælasti drykkurinn á jörðinni á eftir vatni. Á Íslandi var Melroses poka-te löngum eina þekkta teið og tengdist því öll tedrykkja nafni þess volaða fyrirtækis. Poka-te eru þeim eiginleikum gædd að þau eru nær undantekningarlaust gerð úr lélegustu hlutum teplöntunnar (kusk væri kannske gott lýsingarorð í þessu samhengi) og má oft finna ýmis bragðefni og viðbótarefni í anda nýfrjálshyggjunnar sem kæfa alla sál í tebollanum.Á síðustu áratugum hefur þróunin tekið skref í sæmilega átt þar sem sala á tei í lausu hefur skilað nægum hagnaði til þess að viðhalda henni. Nýstofnað tefélag hefur einnig átt ríkan þátt í

að kveikja áhuga hjá Íslendingum en upplýsingar um félagið má finna á vefslóðinni www.tefelagid.is. Til örlitlar vitundarvakningar þá skiptist te niður í mismunandi flokka eftir vinnsluferli (t.d. hvítt, grænt og svart te) og eftir því hvar það er ræktað. Þar má nefna fræg teræktarhéruð á borð við Yunnan í Kína og Assam á Indlandi. Te er góður og heilsusamlegur drykkjarkostur og inniheldur koffín (svart te einna mest) þó það sé í minna magni en í kaffidrykkjum. Gott er að drekka upp í fimm bolla af góðu tei á dag og hafa margar rannsóknir sýnt fram á jákvæðan heilsufarslegan árangur tedrykkju þó sumum þeirra beri að taka með fyrirvara.

Tehorn Áka og Steinars

Texti: Áki Sebastian FrostasonLjósmyndir: Steinarr Ólafsson

Höfundur: Sandra Marín Kristínardóttir

Ég skrifa þessa grein í ljósi mikillar umræðu um kynferðisbrot sem hefur orðið í samfélaginu á síðastliðnum mánuðum. Umræðan um kynferðisafbrot er þarft málefni og henni er langt því frá að vera lokið. Fordómar og ótti við að segja frá hafa viðgengist og þar af leiðandi hafa kynferðisafbrotamenn náð valdi á öllu samfélaginu. Fjöldi glæpa sem hefur verið framinn og þaggaður niður er ótrúlegur! Eitt er það sem ef til vill gleymist oft að ræða í tengslum við kynferðisglæpi. Það er staða aðstandenda kynferðisafbrotamanns. Það er mjög auðvelt að hafa skoðun á málefni eða einstaklingi sem tengist manni ekki neitt. Það sem er svo kannski enn auðveldara er að úthúða manneskjum á netinu. Við teljum okkur oft vera að standa við bakið á þolendum þegar við skrifum svívirðilegar athugasemdir um gerendur afbrotanna en að mínu mati eru til önnur betri ráð til þess að sýna stuðning við þolendur. Við gleymum nefnilega oft að gerendurnir eiga fjölskyldur sem þurfa að kljást við mikinn missi og vanlíðan vegna þess sem gerst hefur. Að vera aðstandandi kynferðisafbrotamanns er það að lifa í stöðugri þögn. Maður finnur til skammar og jafnvel sektarkenndar þrátt fyrir að maður hafi ekki gert neitt rangt sjálfur. Manneskja sem var þér jafnvel mjög náin, er allt í einu sökuð um glæp sem engin manneskja á nokkurn tímann að þurfa að lenda í. Í mínu tilviki var það karlmaður sem ég hafði treyst fyrir öllu. Hann var hluti af lífinu alla mína barnæsku og átti að vera fyrirmynd mín. Fjölskyldan klofnaði í tvennt og sorgin yfir öllum fölsku minningunum var og er enn þann dag í dag yfirþyrmandi. Ég forðast að tala um hann, skoða myndir af honum og hvað þá hitta hann. Ég fæ hnút í magann þegar rætt er um kynferðisofbeldi, þegar ég sé bílinn hans og þegar ég er spurð um hann í einföldustu samræðum.

Móðir mín hefur oft líkt missi okkar við dauðsfall nema það að stöðug reiði hamlar því að við getum syrgt hann og munað eftir góðu tímunum. Hvernig er hægt að hugsa um æskuminningar sem eiga að vera gleðilegar þegar hann er hluti af þeim flestum? Þess vegna hefur þögnin þurft að fylla í skarð fyrrverandi ástvinar. Ég vil vekja fólk til umhugsunar um þetta málefni vegna þess

að ég vil tala um þetta. Ég vil ekki þurfa að skammast mín og lifa í þögn vegna þess hvernig aðrir hafa breytt. Ég tel að það þyrfti að finna fleiri meðferðarúrræði fyrir fólkið sem er baksviðs, fólkið sem situr eftir og vissi ekki, fólkið sem lifði í blekkingu og er með djúp ör sem vara að eilífu. Þann 21. mars síðastliðinn fór ég á aðalfund og málþing hjá Aflinu sem er eins og flestir vita, samtök gegn kynferðis- og heimilisofbeldi á Norðurlandi. Dagskráin var glæsileg í alla staði, Sölvi Tryggvason sá um fundarstjórn og fimm einstaklingar fluttu ólíka pistla. Fyrir mér er óskiljanlegt hversu fáir lögðu leið sína á eins fræðandi málþing og þetta var, miðað við umræður síðustu vikna og mánuða. Hjá Aflinu vinna níu konur sem flestar hafa orðið fyrir ofbeldi af einhverju tagi. Þær hafa unnið frábært starf sem er að mestu leyti unnið í sjálfboðavinnu. Því miður er þetta eitt af fjölmörgum samtökum og fyrirtækjum sem kom ekki út með hagnaði á síðasta ári. Félagið lifir á styrkjum og maður sá að Aflskonum var hlýtt til MA-inga sem styrktu félagið um rúm 50 þúsund á Velgengnisdögum 2012. Flestir sem mættu á fundinn voru þolendur eða aðstandendur

þolenda og gerenda. En maður spyr sig, hvar voru hinir? Hvar var bæjarstjórnin og hvar voru fjölmiðlarnir? Ef við ætlum að uppræta þennan vanda þurfum við fleira fólk sem lætur sig málið varða af því að vandi sem ekki er tekið á, hverfur ekki af sjálfsdáðum.

59

Eins og svo margt annað er tedrykkja eitthvað sem hægt er að njóta og hafa að áhugamáli. Rétt eins og vín, kaffi, bjór og ýmis konar matur er te gætt mörgum mismunandi bragðeiginleikum. Algengur misskilningur er að það sem kallað er jurta- og ávaxtate sé í raun og veru te og tekið skal fram að einungis lauf plöntunar Camilia Sinensis heita í raun og veru te. Drykkurinn te á rætur sínar að rekja til Kína og er talið að hann eigi sér rúma 5000 ára sögu þarlendis. Á síðasta árþúsundi hefur hann svo dreifst víða og er m.a. mjög vinsæll í Víetnam, Indlandi, Taiwan og Japan og hefur hver staður sína siði við tegerð og tedrykkju. Te er meira drukkið en kaffi

og er auk þess vinsælasti drykkurinn á jörðinni á eftir vatni. Á Íslandi var Melroses poka-te löngum eina þekkta teið og tengdist því öll tedrykkja nafni þess volaða fyrirtækis. Poka-te eru þeim eiginleikum gædd að þau eru nær undantekningarlaust gerð úr lélegustu hlutum teplöntunnar (kusk væri kannske gott lýsingarorð í þessu samhengi) og má oft finna ýmis bragðefni og viðbótarefni í anda nýfrjálshyggjunnar sem kæfa alla sál í tebollanum.Á síðustu áratugum hefur þróunin tekið skref í sæmilega átt þar sem sala á tei í lausu hefur skilað nægum hagnaði til þess að viðhalda henni. Nýstofnað tefélag hefur einnig átt ríkan þátt í

að kveikja áhuga hjá Íslendingum en upplýsingar um félagið má finna á vefslóðinni www.tefelagid.is. Til örlitlar vitundarvakningar þá skiptist te niður í mismunandi flokka eftir vinnsluferli (t.d. hvítt, grænt og svart te) og eftir því hvar það er ræktað. Þar má nefna fræg teræktarhéruð á borð við Yunnan í Kína og Assam á Indlandi. Te er góður og heilsusamlegur drykkjarkostur og inniheldur koffín (svart te einna mest) þó það sé í minna magni en í kaffidrykkjum. Gott er að drekka upp í fimm bolla af góðu tei á dag og hafa margar rannsóknir sýnt fram á jákvæðan heilsufarslegan árangur tedrykkju þó sumum þeirra beri að taka með fyrirvara.

Tehorn Áka og Steinars

Texti: Áki Sebastian FrostasonLjósmyndir: Steinarr Ólafsson

Page 62: Muninn vorblað 2013

60

Þann 21. mars s.l. hélt ég ásamt bekkjarsystkinum mínum í 3. Y af stað í svaðilför til Grænlands. Við höfðum unnið hörðum höndum að efnismiklu verkefni sem samanstóð af líkani, minjagripasýningu, myndbandi, tónlistaratriði og ritgerð. Þetta verkefni tryggði okkur sigur í bekkjakeppni sem veitti okkur fría ferð til Grænlands. Andstæðingar okkar voru 3. T og 3. U sem einnig voru með glæsileg verkefni. Þar sem við höfðum aflað okkur mikilla upplýsinga um Grænland áður en haldið var af stað þá höfðum við dágóða hugmynd um hvað biði okkar. Hugsunin sem var í kolli margra í byrjun annar, að þar væri einungis að finna eskimóa, sleðahunda og snjóhús, var ekki lengur til staðar og því vissum við vel hvað við værum að fara að sjá. Persónulega vil ég meina að ég hafi þó ekki kynnst grænlenskri menningu

nægilega í þessari ferð. Oft er talað um að skipta mætti Grænlandi í tvo hluta, annars vegar Nuuk og hins vegar Grænland. Bærinn Nuuk er alls ekki ólíkur Akureyri. Þar er íbúafjöldinn sá sami og menningin svipuð. Síðan er það restin af Grænlandi, sem líkist einna helst annari byggð. Í bænum Ittoqqortoormiit eru til dæmis 1000 sleðahundar en einungis 500 íbúar. Skemmtilegt væri að búa þarna í eitt ár eða svo til að upplifa menninguna til fulls. Fara út á ísinn að dorga, borða selspik, sauma úr skinni, ganga um með byssu daglega til öryggis ef ísbjörn væri á kreiki og fara allra sinna ferða á bátum eða með sleðahundum. Allt þetta er hluti af daglegu lífi í smábæjum Grænlands.

Menning Grænlendinga er mjög svo ólík því sem við þekkjum . Í bekknum sem við hittum reykja til dæmis allir nema einn, en þau eru öll jafnaldrar

okkar. Það þykir „töff “ að reykja og þú passar ekki inni í hópinn ef þú gerir það ekki. Þar sem við vorum þarna rétt fyrir páska, þá sáum við hvernig þau fagna fríi líkt og við gerum með söngsal, en þarna kveiktu menn í vindli í góðra vina hóp. Einnig fannst mér mjög áhugavert, en að sama skapi neikvætt, að grænlensku krakkarnir sögðust margir hverjir vilja komast í burtu sem fyrst frá þessu “skítalandi” og nefndu Danmörku í því sambandi. Í Nuuk er danska nefnilega fyrsta mál en grænlenska annað mál. Því velti ég fyrir mér hver framtíð Grænlands er, þegar kynslóðin sem á að taka við er með þetta hugarfar. Hvað er hægt að gera til að bæta þessi viðhorf? Hvar er viljinn til þess að byggja upp þetta auðmikla land og jafnvel einn daginn öðlast sjálfstæði?

Höfundur: Nanna Lind Stefánsdóttir

Ljósmyndir: Vaka Mar Valsdóttir

61

Þann 21. mars s.l. hélt ég ásamt bekkjarsystkinum mínum í 3. Y af stað í svaðilför til Grænlands. Við höfðum unnið hörðum höndum að efnismiklu verkefni sem samanstóð af líkani, minjagripasýningu, myndbandi, tónlistaratriði og ritgerð. Þetta verkefni tryggði okkur sigur í bekkjakeppni sem veitti okkur fría ferð til Grænlands. Andstæðingar okkar voru 3. T og 3. U sem einnig voru með glæsileg verkefni. Þar sem við höfðum aflað okkur mikilla upplýsinga um Grænland áður en haldið var af stað þá höfðum við dágóða hugmynd um hvað biði okkar. Hugsunin sem var í kolli margra í byrjun annar, að þar væri einungis að finna eskimóa, sleðahunda og snjóhús, var ekki lengur til staðar og því vissum við vel hvað við værum að fara að sjá. Persónulega vil ég meina að ég hafi þó ekki kynnst grænlenskri menningu

nægilega í þessari ferð. Oft er talað um að skipta mætti Grænlandi í tvo hluta, annars vegar Nuuk og hins vegar Grænland. Bærinn Nuuk er alls ekki ólíkur Akureyri. Þar er íbúafjöldinn sá sami og menningin svipuð. Síðan er það restin af Grænlandi, sem líkist einna helst annari byggð. Í bænum Ittoqqortoormiit eru til dæmis 1000 sleðahundar en einungis 500 íbúar. Skemmtilegt væri að búa þarna í eitt ár eða svo til að upplifa menninguna til fulls. Fara út á ísinn að dorga, borða selspik, sauma úr skinni, ganga um með byssu daglega til öryggis ef ísbjörn væri á kreiki og fara allra sinna ferða á bátum eða með sleðahundum. Allt þetta er hluti af daglegu lífi í smábæjum Grænlands.

Menning Grænlendinga er mjög svo ólík því sem við þekkjum . Í bekknum sem við hittum reykja til dæmis allir nema einn, en þau eru öll jafnaldrar

okkar. Það þykir „töff “ að reykja og þú passar ekki inni í hópinn ef þú gerir það ekki. Þar sem við vorum þarna rétt fyrir páska, þá sáum við hvernig þau fagna fríi líkt og við gerum með söngsal, en þarna kveiktu menn í vindli í góðra vina hóp. Einnig fannst mér mjög áhugavert, en að sama skapi neikvætt, að grænlensku krakkarnir sögðust margir hverjir vilja komast í burtu sem fyrst frá þessu “skítalandi” og nefndu Danmörku í því sambandi. Í Nuuk er danska nefnilega fyrsta mál en grænlenska annað mál. Því velti ég fyrir mér hver framtíð Grænlands er, þegar kynslóðin sem á að taka við er með þetta hugarfar. Hvað er hægt að gera til að bæta þessi viðhorf? Hvar er viljinn til þess að byggja upp þetta auðmikla land og jafnvel einn daginn öðlast sjálfstæði?

Höfundur: Nanna Lind Stefánsdóttir

Ljósmyndir: Vaka Mar Valsdóttir

Page 63: Muninn vorblað 2013

60

Þann 21. mars s.l. hélt ég ásamt bekkjarsystkinum mínum í 3. Y af stað í svaðilför til Grænlands. Við höfðum unnið hörðum höndum að efnismiklu verkefni sem samanstóð af líkani, minjagripasýningu, myndbandi, tónlistaratriði og ritgerð. Þetta verkefni tryggði okkur sigur í bekkjakeppni sem veitti okkur fría ferð til Grænlands. Andstæðingar okkar voru 3. T og 3. U sem einnig voru með glæsileg verkefni. Þar sem við höfðum aflað okkur mikilla upplýsinga um Grænland áður en haldið var af stað þá höfðum við dágóða hugmynd um hvað biði okkar. Hugsunin sem var í kolli margra í byrjun annar, að þar væri einungis að finna eskimóa, sleðahunda og snjóhús, var ekki lengur til staðar og því vissum við vel hvað við værum að fara að sjá. Persónulega vil ég meina að ég hafi þó ekki kynnst grænlenskri menningu

nægilega í þessari ferð. Oft er talað um að skipta mætti Grænlandi í tvo hluta, annars vegar Nuuk og hins vegar Grænland. Bærinn Nuuk er alls ekki ólíkur Akureyri. Þar er íbúafjöldinn sá sami og menningin svipuð. Síðan er það restin af Grænlandi, sem líkist einna helst annari byggð. Í bænum Ittoqqortoormiit eru til dæmis 1000 sleðahundar en einungis 500 íbúar. Skemmtilegt væri að búa þarna í eitt ár eða svo til að upplifa menninguna til fulls. Fara út á ísinn að dorga, borða selspik, sauma úr skinni, ganga um með byssu daglega til öryggis ef ísbjörn væri á kreiki og fara allra sinna ferða á bátum eða með sleðahundum. Allt þetta er hluti af daglegu lífi í smábæjum Grænlands.

Menning Grænlendinga er mjög svo ólík því sem við þekkjum . Í bekknum sem við hittum reykja til dæmis allir nema einn, en þau eru öll jafnaldrar

okkar. Það þykir „töff “ að reykja og þú passar ekki inni í hópinn ef þú gerir það ekki. Þar sem við vorum þarna rétt fyrir páska, þá sáum við hvernig þau fagna fríi líkt og við gerum með söngsal, en þarna kveiktu menn í vindli í góðra vina hóp. Einnig fannst mér mjög áhugavert, en að sama skapi neikvætt, að grænlensku krakkarnir sögðust margir hverjir vilja komast í burtu sem fyrst frá þessu “skítalandi” og nefndu Danmörku í því sambandi. Í Nuuk er danska nefnilega fyrsta mál en grænlenska annað mál. Því velti ég fyrir mér hver framtíð Grænlands er, þegar kynslóðin sem á að taka við er með þetta hugarfar. Hvað er hægt að gera til að bæta þessi viðhorf? Hvar er viljinn til þess að byggja upp þetta auðmikla land og jafnvel einn daginn öðlast sjálfstæði?

Höfundur: Nanna Lind Stefánsdóttir

Ljósmyndir: Vaka Mar Valsdóttir

61

Þann 21. mars s.l. hélt ég ásamt bekkjarsystkinum mínum í 3. Y af stað í svaðilför til Grænlands. Við höfðum unnið hörðum höndum að efnismiklu verkefni sem samanstóð af líkani, minjagripasýningu, myndbandi, tónlistaratriði og ritgerð. Þetta verkefni tryggði okkur sigur í bekkjakeppni sem veitti okkur fría ferð til Grænlands. Andstæðingar okkar voru 3. T og 3. U sem einnig voru með glæsileg verkefni. Þar sem við höfðum aflað okkur mikilla upplýsinga um Grænland áður en haldið var af stað þá höfðum við dágóða hugmynd um hvað biði okkar. Hugsunin sem var í kolli margra í byrjun annar, að þar væri einungis að finna eskimóa, sleðahunda og snjóhús, var ekki lengur til staðar og því vissum við vel hvað við værum að fara að sjá. Persónulega vil ég meina að ég hafi þó ekki kynnst grænlenskri menningu

nægilega í þessari ferð. Oft er talað um að skipta mætti Grænlandi í tvo hluta, annars vegar Nuuk og hins vegar Grænland. Bærinn Nuuk er alls ekki ólíkur Akureyri. Þar er íbúafjöldinn sá sami og menningin svipuð. Síðan er það restin af Grænlandi, sem líkist einna helst annari byggð. Í bænum Ittoqqortoormiit eru til dæmis 1000 sleðahundar en einungis 500 íbúar. Skemmtilegt væri að búa þarna í eitt ár eða svo til að upplifa menninguna til fulls. Fara út á ísinn að dorga, borða selspik, sauma úr skinni, ganga um með byssu daglega til öryggis ef ísbjörn væri á kreiki og fara allra sinna ferða á bátum eða með sleðahundum. Allt þetta er hluti af daglegu lífi í smábæjum Grænlands.

Menning Grænlendinga er mjög svo ólík því sem við þekkjum . Í bekknum sem við hittum reykja til dæmis allir nema einn, en þau eru öll jafnaldrar

okkar. Það þykir „töff “ að reykja og þú passar ekki inni í hópinn ef þú gerir það ekki. Þar sem við vorum þarna rétt fyrir páska, þá sáum við hvernig þau fagna fríi líkt og við gerum með söngsal, en þarna kveiktu menn í vindli í góðra vina hóp. Einnig fannst mér mjög áhugavert, en að sama skapi neikvætt, að grænlensku krakkarnir sögðust margir hverjir vilja komast í burtu sem fyrst frá þessu “skítalandi” og nefndu Danmörku í því sambandi. Í Nuuk er danska nefnilega fyrsta mál en grænlenska annað mál. Því velti ég fyrir mér hver framtíð Grænlands er, þegar kynslóðin sem á að taka við er með þetta hugarfar. Hvað er hægt að gera til að bæta þessi viðhorf? Hvar er viljinn til þess að byggja upp þetta auðmikla land og jafnvel einn daginn öðlast sjálfstæði?

Höfundur: Nanna Lind Stefánsdóttir

Ljósmyndir: Vaka Mar Valsdóttir

Page 64: Muninn vorblað 2013

Hann kom í skólann í gríðarlega stórum hópi jafnaldra sinna víðs vegar að af landinu. Þetta var skrautlegur hópur hæfileikafólks og óvenjumargir úr hópnum sem fylgdist að upp í gegnum stúdentsprófið hafa sett svip sinn á mannlífið í sveit og bæ. Þetta var hópurinn sem brautskráðist 1980, þegar 100 ár voru liðin frá því að skóli var endurreistur á Norðurlandi, á Möðruvöllum í Hörgárdal og 50 ár frá því skólinn varð Menntaskóli með fullum réttindum til að brautskrá stúdenta. Þorvaldur var þrjúþúsund þrjúhundruð tuttugasti og áttundi stúdent MA.

Þorvaldur hafði ekki fyrr stigið á fjalir Gamla skóla en hann var orðinn þátttakandi í öllu skólalífinu. Og rétt eins og þegar eldri systkini hans voru í MA var félagslífið ekki síður heima hjá þeim á Hamarstígnum. Þannig tengdust sum heimili skólanum óslitnum böndum. Og Steini smiður og Didda í miðasölunni voru á sinn hátt skólameistarar og kennarar í útibúinu. Jóna Lísa var elst, Gunnar kom næstur og Margrét svo og loks Þorvaldur, fædd með fjögurra til fimm ára millibili þannig að tengsl hússins við skólann náðu yfir tvo áratugi. Og reyndar lengur því meira en tvo áratugi eftir þetta leigðu nemendur MA herbergi krakkanna í kjallaranum á Hamarstíg 27.

Að vera virkur í félagslífinu í MA er í raun og veru margfaldur skammtur af lífsleikni. Það hugtak var ekki til þá, en Þorvaldur hellti sér út í þetta af fullu afli. Hann var einn af þeim nemendum sem náði bestum árangri í námi þegar hann hafði sem mest að gera í félagslífinu og auk þess að sinna þessu af krafti var hann á fullu í námi og alls kyns námskeiðum í Myndlistaskólanum – og hafði auk þess nægan tíma til að taka þátt í félagslífinu utan skólans.

Leiðir okkar lágu fljótt saman í skólanum og félagslífinu, ekki síst vegna þess að ég var á þessum árum félagsmálaráðunautur og einhvern veginn var mikill hluti þess starfs, við alls kyns undirbúning og ráðagerðir, unninn heima hjá mér. Þorvaldur byrjaði strax að skrifa í skólablöðin, enda hundvanur eftir að hafa gefið út blað í Gagganum. Hann var líka fljótt kominn í kvöldvökur og tónleikaundirbúning og einhvern veginn urðum við fljótt einhvers konar umboðsmenn ungra hljómsveita að sunnan og hjálpuðum til við tónleika hér, til dæmis Mezzoforte, Pax vobis og fleiri. Leikfélagið var líka einn af suðupottunum og meðal annars lék hann aðalhlutverkið í söngvaleiknum Grísir gjalda, gömul svín valda, sem Böðvar Guðmundsson

samdi fyrir LMA 1979, og saman hönnuðum við og smíðuðum leikmyndina fyrir Týndu teskeiðina. Ekki má gleyma stórmyndinni Bresta bófabönd (víða um lönd) sem Þorvaldur gerði ásamt Hermanni Arasyni og fleirum og var þriller um Símon útvalda og ævintýri hans – og auðvitað lék Þorvaldur aðalhlutverkið. Og við gerðum fleiri tilraunir í kvikmyndum, meðal annars ástarsögu í Krossanesfjörunni á helköldu vori.

Myndlistin virtist þrátt fyrir allt vera aðaláhugamál Þorvaldar og hann teiknaði heil ósköp og málaði, Carmina var meira og minna full af myndum eftir hann og hann gerði auglýsingar og alls kyns skilti og verk eftir hann voru á sýningum. En hann var líka óskaplega sólginn í að skrifa, og reyndar mjög vandlátur í þeim efnum og þess vegna varpaði hann sér út í iðuna og tók við ritstjórn Munins þegar hann var í 2. bekk, eins og það er kallað nú. Það var glæsilegt ár í sögu blaðsins, afmælisblað fullt af efni og útlit og hönnun blaðsins risastökk frá því sem verið hafði. Og Þorvaldi var metnaðarmál að blaðið væri í senn fullt af skapandi efni og á góðu máli. Það lá svo beint við þegar hann kom í 4. bekk að hann yrði formaður Hugins á afmælisárinu þegar skólanum var slitið í stærsta samkomuhúsi bæjarins, Íþróttaskemmunni, að viðstöddum forseta Íslands og miklu stórmenni.

Menntaskólaárin taka enda og Þorvaldur kastaði sér í faðm myndlistargyðjunnar, lauk fornámi hér við Myndlistaskólann, var svo við nám í Myndlista- og handíðaskólanum, sem síðar varð Listaháskóli Íslands, og hélt þaðan í framhaldsnám í Maastricht í Hollandi og lauk þar prófum sem annars staðar með frábærum vitnisburði. Á myndlistarbrautinni prófaði hann eiginlega allar hefðbundnar leiðir við myndgerð, með blýanti, bleki, kolum vatnslitum, akríl og olíu, en hann þurfti sífellt að ganga lengra og brjótast út úr öllum römmum hefðarinnar. Hann kynnti sér hefðina rækilega til þess að komast út fyrir hana og vekja fólk til umhugsunar. Tengsl fólks við kerfið og samanburður innan samfélagsins birtist í mörgum óhefðbundnum verkum hans. Til dæmis má nefna útilistaverk í Finnlandi þar sem hann reisti heilmikinn timburturn og hafði efst á honum hátalara og úr honum ómuðu kvennaraddir sem lásu upp úr símaskrá Helsinkiborgar. Annað verk var á sýningum víða um veröld, fataslá með yfirhöfnum við lokaðar dyr og að baki dyranna ómaði karlakórssöngur. Söngæfing. Hann gerði líka eins konar skólaspjöld, eins og hanga hér um alla ganga, en á myndunum var Yngvi í Hafnarbúðinni

Til minningar umÞorvald Þorsteinsson

í sæti skólameistarans og helstu viðskiptavinir búðarinnar nemendurnir. Hann gerði einnig mjög stóra myndröð þar sem voru ljósmyndir af venjulegu fólki hér í bæ við hversdagsstörf (vakna, borða morgunmat, hella upp á kaffi, vinna á skrifstofunni o.s.frv.) Og Þorvaldur gerði líka mikið af því að vinna með gömul verk og færa þau til nútímans með því að bæta sínum einkennum við þau. Hann var einn þeirra listamanna sem eru miklu þekktari í útlöndum en hér heima, og samt vissum við mikið af honum hér.

Það kom reyndar í ljós að myndlistin var hjá Þorvaldi eins konar yfirvarp, eiginlega gríma. Hann sagðist alltaf hafa langað miklu meira til að vera rithöfundur en hann hefði ekki þorað að koma fram með það að neinu marki vegna þess að honum þótti svo mikil ábyrgðarhluti að skrifa, að gefa út texta. Hann þurfti að vera svo fullkominn. Það voru reyndar myndlistin og leiklistin sem greiddu leið hans út á rithöfundarvöllinn. Ævintýrið um Skilaboðaskjóðuna þar sem hann gerði fyrst þessa frábæru vatnslitateiknisögu og skrifaði síðan ævintýrið. Og Vasaleikhúsið, þar sem Þorvaldur samdi örstutt samtöl og frásagnir og flutti sjálfur í Ríkisútvarpinu og las upp með þessum hefðbundna lestóni á ógleymanlegan hátt. Í framhaldi af þessu kastaði hann sér út í að skrifa skáldsögur og leikrit og kannski gekk hann lengst í því að brjóta niður múra hefðanna þegar hann gerði leikverkið And Björk of course með Borgarleikhúsinu. Það var engu líkt.

Auk þess að synda í potti listanna og verða einn helsti talsmaður listamanna og bandalags þeirra kom Þorvaldur verulega við sögu menntunar. Hann gagnrýndi skólakerfið sem hann benti á að nærðist á hefð en sniðgengi sköpun. Ásamt Ólafi Stefánssyni

handboltajaxli og heimspekingi og Davíð Stefánssyni höfundi Tvískinnu hélt hann fyrirlestra um skapandi skóla, skapandi nám og skapandi kennslu og sjálfur stundaði hann slíka kennslu í skóla sínum kennsla.is og fór vítt og breitt um land með námskeið í skapandi skrifum. Og örfáum dögum fyrir ótímabært andlát sitt kom hann til Íslands frá Antwerpen í Belgíu, þar sem hann bjó síðustu misserin, og flutti erindi á þingi Bandalags íslenskra listamanna um mikilvægi þess að sköpun verði virt sem grundvallarþáttur listanna og vikið verði af þeirri braut að þeir einir megi kallast listamenn sem hafi hæstar prófgráður úr listaháskólum.

Svo var Þorvaldur Þorsteinsson einfaldlega yndislegur maður og góður vinur. Það var notaleg stund heima á Ásvegi kvöldið sem hann og Hemmi Ara komu í kvöldkaffi, bara tveim vikum áður en hann varð allur. Þorvaldur hafði alltaf lag á að prófa á mér hugmyndir sínar og kenningar. Ég var íhaldskallinn sem efaðist og hann sannfærðist í þessum samtölum um að hann væri á réttri leið. Hann fór víða, lenti í glímu við vímu og vanda hennar, lenti í klóm braskara og fór oftar en einu sinni á hausinn en alltaf skaut honum upp aftur. Og kvöldið góða hér um daginn sáum við að framundan var óskaplega margt og mikið. Sögur og leikrit í smíðum og sýningar í undirbúningi.

Svo var klippt á þráðinn. Þorvaldur Þorsteinsson sleit aldrei þau bönd sem hann bast skólanum okkar og skólafélögum. Það var sorgarstund þegar hann var kvaddur í yfirfullri Hallgrímskirkju, en það var um leið eins konar ættarmót, snertistund ættingja, vina og vandamanna. Og það skein sól þann dag. Sverrir Páll

Þorvaldur Þorsteinsson fæddist á Akureyri byltingardaginn 7. nóvember 1960 og lést í Antwverpen í Belgíu 23. febrúar 2013.

62

Hann kom í skólann í gríðarlega stórum hópi jafnaldra sinna víðs vegar að af landinu. Þetta var skrautlegur hópur hæfileikafólks og óvenjumargir úr hópnum sem fylgdist að upp í gegnum stúdentsprófið hafa sett svip sinn á mannlífið í sveit og bæ. Þetta var hópurinn sem brautskráðist 1980, þegar 100 ár voru liðin frá því að skóli var endurreistur á Norðurlandi, á Möðruvöllum í Hörgárdal og 50 ár frá því skólinn varð Menntaskóli með fullum réttindum til að brautskrá stúdenta. Þorvaldur var þrjúþúsund þrjúhundruð tuttugasti og áttundi stúdent MA.

Þorvaldur hafði ekki fyrr stigið á fjalir Gamla skóla en hann var orðinn þátttakandi í öllu skólalífinu. Og rétt eins og þegar eldri systkini hans voru í MA var félagslífið ekki síður heima hjá þeim á Hamarstígnum. Þannig tengdust sum heimili skólanum óslitnum böndum. Og Steini smiður og Didda í miðasölunni voru á sinn hátt skólameistarar og kennarar í útibúinu. Jóna Lísa var elst, Gunnar kom næstur og Margrét svo og loks Þorvaldur, fædd með fjögurra til fimm ára millibili þannig að tengsl hússins við skólann náðu yfir tvo áratugi. Og reyndar lengur því meira en tvo áratugi eftir þetta leigðu nemendur MA herbergi krakkanna í kjallaranum á Hamarstíg 27.

Að vera virkur í félagslífinu í MA er í raun og veru margfaldur skammtur af lífsleikni. Það hugtak var ekki til þá, en Þorvaldur hellti sér út í þetta af fullu afli. Hann var einn af þeim nemendum sem náði bestum árangri í námi þegar hann hafði sem mest að gera í félagslífinu og auk þess að sinna þessu af krafti var hann á fullu í námi og alls kyns námskeiðum í Myndlistaskólanum – og hafði auk þess nægan tíma til að taka þátt í félagslífinu utan skólans.

Leiðir okkar lágu fljótt saman í skólanum og félagslífinu, ekki síst vegna þess að ég var á þessum árum félagsmálaráðunautur og einhvern veginn var mikill hluti þess starfs, við alls kyns undirbúning og ráðagerðir, unninn heima hjá mér. Þorvaldur byrjaði strax að skrifa í skólablöðin, enda hundvanur eftir að hafa gefið út blað í Gagganum. Hann var líka fljótt kominn í kvöldvökur og tónleikaundirbúning og einhvern veginn urðum við fljótt einhvers konar umboðsmenn ungra hljómsveita að sunnan og hjálpuðum til við tónleika hér, til dæmis Mezzoforte, Pax vobis og fleiri. Leikfélagið var líka einn af suðupottunum og meðal annars lék hann aðalhlutverkið í söngvaleiknum Grísir gjalda, gömul svín valda, sem Böðvar Guðmundsson

samdi fyrir LMA 1979, og saman hönnuðum við og smíðuðum leikmyndina fyrir Týndu teskeiðina. Ekki má gleyma stórmyndinni Bresta bófabönd (víða um lönd) sem Þorvaldur gerði ásamt Hermanni Arasyni og fleirum og var þriller um Símon útvalda og ævintýri hans – og auðvitað lék Þorvaldur aðalhlutverkið. Og við gerðum fleiri tilraunir í kvikmyndum, meðal annars ástarsögu í Krossanesfjörunni á helköldu vori.

Myndlistin virtist þrátt fyrir allt vera aðaláhugamál Þorvaldar og hann teiknaði heil ósköp og málaði, Carmina var meira og minna full af myndum eftir hann og hann gerði auglýsingar og alls kyns skilti og verk eftir hann voru á sýningum. En hann var líka óskaplega sólginn í að skrifa, og reyndar mjög vandlátur í þeim efnum og þess vegna varpaði hann sér út í iðuna og tók við ritstjórn Munins þegar hann var í 2. bekk, eins og það er kallað nú. Það var glæsilegt ár í sögu blaðsins, afmælisblað fullt af efni og útlit og hönnun blaðsins risastökk frá því sem verið hafði. Og Þorvaldi var metnaðarmál að blaðið væri í senn fullt af skapandi efni og á góðu máli. Það lá svo beint við þegar hann kom í 4. bekk að hann yrði formaður Hugins á afmælisárinu þegar skólanum var slitið í stærsta samkomuhúsi bæjarins, Íþróttaskemmunni, að viðstöddum forseta Íslands og miklu stórmenni.

Menntaskólaárin taka enda og Þorvaldur kastaði sér í faðm myndlistargyðjunnar, lauk fornámi hér við Myndlistaskólann, var svo við nám í Myndlista- og handíðaskólanum, sem síðar varð Listaháskóli Íslands, og hélt þaðan í framhaldsnám í Maastricht í Hollandi og lauk þar prófum sem annars staðar með frábærum vitnisburði. Á myndlistarbrautinni prófaði hann eiginlega allar hefðbundnar leiðir við myndgerð, með blýanti, bleki, kolum vatnslitum, akríl og olíu, en hann þurfti sífellt að ganga lengra og brjótast út úr öllum römmum hefðarinnar. Hann kynnti sér hefðina rækilega til þess að komast út fyrir hana og vekja fólk til umhugsunar. Tengsl fólks við kerfið og samanburður innan samfélagsins birtist í mörgum óhefðbundnum verkum hans. Til dæmis má nefna útilistaverk í Finnlandi þar sem hann reisti heilmikinn timburturn og hafði efst á honum hátalara og úr honum ómuðu kvennaraddir sem lásu upp úr símaskrá Helsinkiborgar. Annað verk var á sýningum víða um veröld, fataslá með yfirhöfnum við lokaðar dyr og að baki dyranna ómaði karlakórssöngur. Söngæfing. Hann gerði líka eins konar skólaspjöld, eins og hanga hér um alla ganga, en á myndunum var Yngvi í Hafnarbúðinni

Til minningar umÞorvald Þorsteinsson

í sæti skólameistarans og helstu viðskiptavinir búðarinnar nemendurnir. Hann gerði einnig mjög stóra myndröð þar sem voru ljósmyndir af venjulegu fólki hér í bæ við hversdagsstörf (vakna, borða morgunmat, hella upp á kaffi, vinna á skrifstofunni o.s.frv.) Og Þorvaldur gerði líka mikið af því að vinna með gömul verk og færa þau til nútímans með því að bæta sínum einkennum við þau. Hann var einn þeirra listamanna sem eru miklu þekktari í útlöndum en hér heima, og samt vissum við mikið af honum hér.

Það kom reyndar í ljós að myndlistin var hjá Þorvaldi eins konar yfirvarp, eiginlega gríma. Hann sagðist alltaf hafa langað miklu meira til að vera rithöfundur en hann hefði ekki þorað að koma fram með það að neinu marki vegna þess að honum þótti svo mikil ábyrgðarhluti að skrifa, að gefa út texta. Hann þurfti að vera svo fullkominn. Það voru reyndar myndlistin og leiklistin sem greiddu leið hans út á rithöfundarvöllinn. Ævintýrið um Skilaboðaskjóðuna þar sem hann gerði fyrst þessa frábæru vatnslitateiknisögu og skrifaði síðan ævintýrið. Og Vasaleikhúsið, þar sem Þorvaldur samdi örstutt samtöl og frásagnir og flutti sjálfur í Ríkisútvarpinu og las upp með þessum hefðbundna lestóni á ógleymanlegan hátt. Í framhaldi af þessu kastaði hann sér út í að skrifa skáldsögur og leikrit og kannski gekk hann lengst í því að brjóta niður múra hefðanna þegar hann gerði leikverkið And Björk of course með Borgarleikhúsinu. Það var engu líkt.

Auk þess að synda í potti listanna og verða einn helsti talsmaður listamanna og bandalags þeirra kom Þorvaldur verulega við sögu menntunar. Hann gagnrýndi skólakerfið sem hann benti á að nærðist á hefð en sniðgengi sköpun. Ásamt Ólafi Stefánssyni

handboltajaxli og heimspekingi og Davíð Stefánssyni höfundi Tvískinnu hélt hann fyrirlestra um skapandi skóla, skapandi nám og skapandi kennslu og sjálfur stundaði hann slíka kennslu í skóla sínum kennsla.is og fór vítt og breitt um land með námskeið í skapandi skrifum. Og örfáum dögum fyrir ótímabært andlát sitt kom hann til Íslands frá Antwerpen í Belgíu, þar sem hann bjó síðustu misserin, og flutti erindi á þingi Bandalags íslenskra listamanna um mikilvægi þess að sköpun verði virt sem grundvallarþáttur listanna og vikið verði af þeirri braut að þeir einir megi kallast listamenn sem hafi hæstar prófgráður úr listaháskólum.

Svo var Þorvaldur Þorsteinsson einfaldlega yndislegur maður og góður vinur. Það var notaleg stund heima á Ásvegi kvöldið sem hann og Hemmi Ara komu í kvöldkaffi, bara tveim vikum áður en hann varð allur. Þorvaldur hafði alltaf lag á að prófa á mér hugmyndir sínar og kenningar. Ég var íhaldskallinn sem efaðist og hann sannfærðist í þessum samtölum um að hann væri á réttri leið. Hann fór víða, lenti í glímu við vímu og vanda hennar, lenti í klóm braskara og fór oftar en einu sinni á hausinn en alltaf skaut honum upp aftur. Og kvöldið góða hér um daginn sáum við að framundan var óskaplega margt og mikið. Sögur og leikrit í smíðum og sýningar í undirbúningi.

Svo var klippt á þráðinn. Þorvaldur Þorsteinsson sleit aldrei þau bönd sem hann bast skólanum okkar og skólafélögum. Það var sorgarstund þegar hann var kvaddur í yfirfullri Hallgrímskirkju, en það var um leið eins konar ættarmót, snertistund ættingja, vina og vandamanna. Og það skein sól þann dag. Sverrir Páll

Þorvaldur Þorsteinsson fæddist á Akureyri byltingardaginn 7. nóvember 1960 og lést í Antwverpen í Belgíu 23. febrúar 2013.

63

Page 65: Muninn vorblað 2013

Hann kom í skólann í gríðarlega stórum hópi jafnaldra sinna víðs vegar að af landinu. Þetta var skrautlegur hópur hæfileikafólks og óvenjumargir úr hópnum sem fylgdist að upp í gegnum stúdentsprófið hafa sett svip sinn á mannlífið í sveit og bæ. Þetta var hópurinn sem brautskráðist 1980, þegar 100 ár voru liðin frá því að skóli var endurreistur á Norðurlandi, á Möðruvöllum í Hörgárdal og 50 ár frá því skólinn varð Menntaskóli með fullum réttindum til að brautskrá stúdenta. Þorvaldur var þrjúþúsund þrjúhundruð tuttugasti og áttundi stúdent MA.

Þorvaldur hafði ekki fyrr stigið á fjalir Gamla skóla en hann var orðinn þátttakandi í öllu skólalífinu. Og rétt eins og þegar eldri systkini hans voru í MA var félagslífið ekki síður heima hjá þeim á Hamarstígnum. Þannig tengdust sum heimili skólanum óslitnum böndum. Og Steini smiður og Didda í miðasölunni voru á sinn hátt skólameistarar og kennarar í útibúinu. Jóna Lísa var elst, Gunnar kom næstur og Margrét svo og loks Þorvaldur, fædd með fjögurra til fimm ára millibili þannig að tengsl hússins við skólann náðu yfir tvo áratugi. Og reyndar lengur því meira en tvo áratugi eftir þetta leigðu nemendur MA herbergi krakkanna í kjallaranum á Hamarstíg 27.

Að vera virkur í félagslífinu í MA er í raun og veru margfaldur skammtur af lífsleikni. Það hugtak var ekki til þá, en Þorvaldur hellti sér út í þetta af fullu afli. Hann var einn af þeim nemendum sem náði bestum árangri í námi þegar hann hafði sem mest að gera í félagslífinu og auk þess að sinna þessu af krafti var hann á fullu í námi og alls kyns námskeiðum í Myndlistaskólanum – og hafði auk þess nægan tíma til að taka þátt í félagslífinu utan skólans.

Leiðir okkar lágu fljótt saman í skólanum og félagslífinu, ekki síst vegna þess að ég var á þessum árum félagsmálaráðunautur og einhvern veginn var mikill hluti þess starfs, við alls kyns undirbúning og ráðagerðir, unninn heima hjá mér. Þorvaldur byrjaði strax að skrifa í skólablöðin, enda hundvanur eftir að hafa gefið út blað í Gagganum. Hann var líka fljótt kominn í kvöldvökur og tónleikaundirbúning og einhvern veginn urðum við fljótt einhvers konar umboðsmenn ungra hljómsveita að sunnan og hjálpuðum til við tónleika hér, til dæmis Mezzoforte, Pax vobis og fleiri. Leikfélagið var líka einn af suðupottunum og meðal annars lék hann aðalhlutverkið í söngvaleiknum Grísir gjalda, gömul svín valda, sem Böðvar Guðmundsson

samdi fyrir LMA 1979, og saman hönnuðum við og smíðuðum leikmyndina fyrir Týndu teskeiðina. Ekki má gleyma stórmyndinni Bresta bófabönd (víða um lönd) sem Þorvaldur gerði ásamt Hermanni Arasyni og fleirum og var þriller um Símon útvalda og ævintýri hans – og auðvitað lék Þorvaldur aðalhlutverkið. Og við gerðum fleiri tilraunir í kvikmyndum, meðal annars ástarsögu í Krossanesfjörunni á helköldu vori.

Myndlistin virtist þrátt fyrir allt vera aðaláhugamál Þorvaldar og hann teiknaði heil ósköp og málaði, Carmina var meira og minna full af myndum eftir hann og hann gerði auglýsingar og alls kyns skilti og verk eftir hann voru á sýningum. En hann var líka óskaplega sólginn í að skrifa, og reyndar mjög vandlátur í þeim efnum og þess vegna varpaði hann sér út í iðuna og tók við ritstjórn Munins þegar hann var í 2. bekk, eins og það er kallað nú. Það var glæsilegt ár í sögu blaðsins, afmælisblað fullt af efni og útlit og hönnun blaðsins risastökk frá því sem verið hafði. Og Þorvaldi var metnaðarmál að blaðið væri í senn fullt af skapandi efni og á góðu máli. Það lá svo beint við þegar hann kom í 4. bekk að hann yrði formaður Hugins á afmælisárinu þegar skólanum var slitið í stærsta samkomuhúsi bæjarins, Íþróttaskemmunni, að viðstöddum forseta Íslands og miklu stórmenni.

Menntaskólaárin taka enda og Þorvaldur kastaði sér í faðm myndlistargyðjunnar, lauk fornámi hér við Myndlistaskólann, var svo við nám í Myndlista- og handíðaskólanum, sem síðar varð Listaháskóli Íslands, og hélt þaðan í framhaldsnám í Maastricht í Hollandi og lauk þar prófum sem annars staðar með frábærum vitnisburði. Á myndlistarbrautinni prófaði hann eiginlega allar hefðbundnar leiðir við myndgerð, með blýanti, bleki, kolum vatnslitum, akríl og olíu, en hann þurfti sífellt að ganga lengra og brjótast út úr öllum römmum hefðarinnar. Hann kynnti sér hefðina rækilega til þess að komast út fyrir hana og vekja fólk til umhugsunar. Tengsl fólks við kerfið og samanburður innan samfélagsins birtist í mörgum óhefðbundnum verkum hans. Til dæmis má nefna útilistaverk í Finnlandi þar sem hann reisti heilmikinn timburturn og hafði efst á honum hátalara og úr honum ómuðu kvennaraddir sem lásu upp úr símaskrá Helsinkiborgar. Annað verk var á sýningum víða um veröld, fataslá með yfirhöfnum við lokaðar dyr og að baki dyranna ómaði karlakórssöngur. Söngæfing. Hann gerði líka eins konar skólaspjöld, eins og hanga hér um alla ganga, en á myndunum var Yngvi í Hafnarbúðinni

Til minningar umÞorvald Þorsteinsson

í sæti skólameistarans og helstu viðskiptavinir búðarinnar nemendurnir. Hann gerði einnig mjög stóra myndröð þar sem voru ljósmyndir af venjulegu fólki hér í bæ við hversdagsstörf (vakna, borða morgunmat, hella upp á kaffi, vinna á skrifstofunni o.s.frv.) Og Þorvaldur gerði líka mikið af því að vinna með gömul verk og færa þau til nútímans með því að bæta sínum einkennum við þau. Hann var einn þeirra listamanna sem eru miklu þekktari í útlöndum en hér heima, og samt vissum við mikið af honum hér.

Það kom reyndar í ljós að myndlistin var hjá Þorvaldi eins konar yfirvarp, eiginlega gríma. Hann sagðist alltaf hafa langað miklu meira til að vera rithöfundur en hann hefði ekki þorað að koma fram með það að neinu marki vegna þess að honum þótti svo mikil ábyrgðarhluti að skrifa, að gefa út texta. Hann þurfti að vera svo fullkominn. Það voru reyndar myndlistin og leiklistin sem greiddu leið hans út á rithöfundarvöllinn. Ævintýrið um Skilaboðaskjóðuna þar sem hann gerði fyrst þessa frábæru vatnslitateiknisögu og skrifaði síðan ævintýrið. Og Vasaleikhúsið, þar sem Þorvaldur samdi örstutt samtöl og frásagnir og flutti sjálfur í Ríkisútvarpinu og las upp með þessum hefðbundna lestóni á ógleymanlegan hátt. Í framhaldi af þessu kastaði hann sér út í að skrifa skáldsögur og leikrit og kannski gekk hann lengst í því að brjóta niður múra hefðanna þegar hann gerði leikverkið And Björk of course með Borgarleikhúsinu. Það var engu líkt.

Auk þess að synda í potti listanna og verða einn helsti talsmaður listamanna og bandalags þeirra kom Þorvaldur verulega við sögu menntunar. Hann gagnrýndi skólakerfið sem hann benti á að nærðist á hefð en sniðgengi sköpun. Ásamt Ólafi Stefánssyni

handboltajaxli og heimspekingi og Davíð Stefánssyni höfundi Tvískinnu hélt hann fyrirlestra um skapandi skóla, skapandi nám og skapandi kennslu og sjálfur stundaði hann slíka kennslu í skóla sínum kennsla.is og fór vítt og breitt um land með námskeið í skapandi skrifum. Og örfáum dögum fyrir ótímabært andlát sitt kom hann til Íslands frá Antwerpen í Belgíu, þar sem hann bjó síðustu misserin, og flutti erindi á þingi Bandalags íslenskra listamanna um mikilvægi þess að sköpun verði virt sem grundvallarþáttur listanna og vikið verði af þeirri braut að þeir einir megi kallast listamenn sem hafi hæstar prófgráður úr listaháskólum.

Svo var Þorvaldur Þorsteinsson einfaldlega yndislegur maður og góður vinur. Það var notaleg stund heima á Ásvegi kvöldið sem hann og Hemmi Ara komu í kvöldkaffi, bara tveim vikum áður en hann varð allur. Þorvaldur hafði alltaf lag á að prófa á mér hugmyndir sínar og kenningar. Ég var íhaldskallinn sem efaðist og hann sannfærðist í þessum samtölum um að hann væri á réttri leið. Hann fór víða, lenti í glímu við vímu og vanda hennar, lenti í klóm braskara og fór oftar en einu sinni á hausinn en alltaf skaut honum upp aftur. Og kvöldið góða hér um daginn sáum við að framundan var óskaplega margt og mikið. Sögur og leikrit í smíðum og sýningar í undirbúningi.

Svo var klippt á þráðinn. Þorvaldur Þorsteinsson sleit aldrei þau bönd sem hann bast skólanum okkar og skólafélögum. Það var sorgarstund þegar hann var kvaddur í yfirfullri Hallgrímskirkju, en það var um leið eins konar ættarmót, snertistund ættingja, vina og vandamanna. Og það skein sól þann dag. Sverrir Páll

Þorvaldur Þorsteinsson fæddist á Akureyri byltingardaginn 7. nóvember 1960 og lést í Antwverpen í Belgíu 23. febrúar 2013.

62

Hann kom í skólann í gríðarlega stórum hópi jafnaldra sinna víðs vegar að af landinu. Þetta var skrautlegur hópur hæfileikafólks og óvenjumargir úr hópnum sem fylgdist að upp í gegnum stúdentsprófið hafa sett svip sinn á mannlífið í sveit og bæ. Þetta var hópurinn sem brautskráðist 1980, þegar 100 ár voru liðin frá því að skóli var endurreistur á Norðurlandi, á Möðruvöllum í Hörgárdal og 50 ár frá því skólinn varð Menntaskóli með fullum réttindum til að brautskrá stúdenta. Þorvaldur var þrjúþúsund þrjúhundruð tuttugasti og áttundi stúdent MA.

Þorvaldur hafði ekki fyrr stigið á fjalir Gamla skóla en hann var orðinn þátttakandi í öllu skólalífinu. Og rétt eins og þegar eldri systkini hans voru í MA var félagslífið ekki síður heima hjá þeim á Hamarstígnum. Þannig tengdust sum heimili skólanum óslitnum böndum. Og Steini smiður og Didda í miðasölunni voru á sinn hátt skólameistarar og kennarar í útibúinu. Jóna Lísa var elst, Gunnar kom næstur og Margrét svo og loks Þorvaldur, fædd með fjögurra til fimm ára millibili þannig að tengsl hússins við skólann náðu yfir tvo áratugi. Og reyndar lengur því meira en tvo áratugi eftir þetta leigðu nemendur MA herbergi krakkanna í kjallaranum á Hamarstíg 27.

Að vera virkur í félagslífinu í MA er í raun og veru margfaldur skammtur af lífsleikni. Það hugtak var ekki til þá, en Þorvaldur hellti sér út í þetta af fullu afli. Hann var einn af þeim nemendum sem náði bestum árangri í námi þegar hann hafði sem mest að gera í félagslífinu og auk þess að sinna þessu af krafti var hann á fullu í námi og alls kyns námskeiðum í Myndlistaskólanum – og hafði auk þess nægan tíma til að taka þátt í félagslífinu utan skólans.

Leiðir okkar lágu fljótt saman í skólanum og félagslífinu, ekki síst vegna þess að ég var á þessum árum félagsmálaráðunautur og einhvern veginn var mikill hluti þess starfs, við alls kyns undirbúning og ráðagerðir, unninn heima hjá mér. Þorvaldur byrjaði strax að skrifa í skólablöðin, enda hundvanur eftir að hafa gefið út blað í Gagganum. Hann var líka fljótt kominn í kvöldvökur og tónleikaundirbúning og einhvern veginn urðum við fljótt einhvers konar umboðsmenn ungra hljómsveita að sunnan og hjálpuðum til við tónleika hér, til dæmis Mezzoforte, Pax vobis og fleiri. Leikfélagið var líka einn af suðupottunum og meðal annars lék hann aðalhlutverkið í söngvaleiknum Grísir gjalda, gömul svín valda, sem Böðvar Guðmundsson

samdi fyrir LMA 1979, og saman hönnuðum við og smíðuðum leikmyndina fyrir Týndu teskeiðina. Ekki má gleyma stórmyndinni Bresta bófabönd (víða um lönd) sem Þorvaldur gerði ásamt Hermanni Arasyni og fleirum og var þriller um Símon útvalda og ævintýri hans – og auðvitað lék Þorvaldur aðalhlutverkið. Og við gerðum fleiri tilraunir í kvikmyndum, meðal annars ástarsögu í Krossanesfjörunni á helköldu vori.

Myndlistin virtist þrátt fyrir allt vera aðaláhugamál Þorvaldar og hann teiknaði heil ósköp og málaði, Carmina var meira og minna full af myndum eftir hann og hann gerði auglýsingar og alls kyns skilti og verk eftir hann voru á sýningum. En hann var líka óskaplega sólginn í að skrifa, og reyndar mjög vandlátur í þeim efnum og þess vegna varpaði hann sér út í iðuna og tók við ritstjórn Munins þegar hann var í 2. bekk, eins og það er kallað nú. Það var glæsilegt ár í sögu blaðsins, afmælisblað fullt af efni og útlit og hönnun blaðsins risastökk frá því sem verið hafði. Og Þorvaldi var metnaðarmál að blaðið væri í senn fullt af skapandi efni og á góðu máli. Það lá svo beint við þegar hann kom í 4. bekk að hann yrði formaður Hugins á afmælisárinu þegar skólanum var slitið í stærsta samkomuhúsi bæjarins, Íþróttaskemmunni, að viðstöddum forseta Íslands og miklu stórmenni.

Menntaskólaárin taka enda og Þorvaldur kastaði sér í faðm myndlistargyðjunnar, lauk fornámi hér við Myndlistaskólann, var svo við nám í Myndlista- og handíðaskólanum, sem síðar varð Listaháskóli Íslands, og hélt þaðan í framhaldsnám í Maastricht í Hollandi og lauk þar prófum sem annars staðar með frábærum vitnisburði. Á myndlistarbrautinni prófaði hann eiginlega allar hefðbundnar leiðir við myndgerð, með blýanti, bleki, kolum vatnslitum, akríl og olíu, en hann þurfti sífellt að ganga lengra og brjótast út úr öllum römmum hefðarinnar. Hann kynnti sér hefðina rækilega til þess að komast út fyrir hana og vekja fólk til umhugsunar. Tengsl fólks við kerfið og samanburður innan samfélagsins birtist í mörgum óhefðbundnum verkum hans. Til dæmis má nefna útilistaverk í Finnlandi þar sem hann reisti heilmikinn timburturn og hafði efst á honum hátalara og úr honum ómuðu kvennaraddir sem lásu upp úr símaskrá Helsinkiborgar. Annað verk var á sýningum víða um veröld, fataslá með yfirhöfnum við lokaðar dyr og að baki dyranna ómaði karlakórssöngur. Söngæfing. Hann gerði líka eins konar skólaspjöld, eins og hanga hér um alla ganga, en á myndunum var Yngvi í Hafnarbúðinni

Til minningar umÞorvald Þorsteinsson

í sæti skólameistarans og helstu viðskiptavinir búðarinnar nemendurnir. Hann gerði einnig mjög stóra myndröð þar sem voru ljósmyndir af venjulegu fólki hér í bæ við hversdagsstörf (vakna, borða morgunmat, hella upp á kaffi, vinna á skrifstofunni o.s.frv.) Og Þorvaldur gerði líka mikið af því að vinna með gömul verk og færa þau til nútímans með því að bæta sínum einkennum við þau. Hann var einn þeirra listamanna sem eru miklu þekktari í útlöndum en hér heima, og samt vissum við mikið af honum hér.

Það kom reyndar í ljós að myndlistin var hjá Þorvaldi eins konar yfirvarp, eiginlega gríma. Hann sagðist alltaf hafa langað miklu meira til að vera rithöfundur en hann hefði ekki þorað að koma fram með það að neinu marki vegna þess að honum þótti svo mikil ábyrgðarhluti að skrifa, að gefa út texta. Hann þurfti að vera svo fullkominn. Það voru reyndar myndlistin og leiklistin sem greiddu leið hans út á rithöfundarvöllinn. Ævintýrið um Skilaboðaskjóðuna þar sem hann gerði fyrst þessa frábæru vatnslitateiknisögu og skrifaði síðan ævintýrið. Og Vasaleikhúsið, þar sem Þorvaldur samdi örstutt samtöl og frásagnir og flutti sjálfur í Ríkisútvarpinu og las upp með þessum hefðbundna lestóni á ógleymanlegan hátt. Í framhaldi af þessu kastaði hann sér út í að skrifa skáldsögur og leikrit og kannski gekk hann lengst í því að brjóta niður múra hefðanna þegar hann gerði leikverkið And Björk of course með Borgarleikhúsinu. Það var engu líkt.

Auk þess að synda í potti listanna og verða einn helsti talsmaður listamanna og bandalags þeirra kom Þorvaldur verulega við sögu menntunar. Hann gagnrýndi skólakerfið sem hann benti á að nærðist á hefð en sniðgengi sköpun. Ásamt Ólafi Stefánssyni

handboltajaxli og heimspekingi og Davíð Stefánssyni höfundi Tvískinnu hélt hann fyrirlestra um skapandi skóla, skapandi nám og skapandi kennslu og sjálfur stundaði hann slíka kennslu í skóla sínum kennsla.is og fór vítt og breitt um land með námskeið í skapandi skrifum. Og örfáum dögum fyrir ótímabært andlát sitt kom hann til Íslands frá Antwerpen í Belgíu, þar sem hann bjó síðustu misserin, og flutti erindi á þingi Bandalags íslenskra listamanna um mikilvægi þess að sköpun verði virt sem grundvallarþáttur listanna og vikið verði af þeirri braut að þeir einir megi kallast listamenn sem hafi hæstar prófgráður úr listaháskólum.

Svo var Þorvaldur Þorsteinsson einfaldlega yndislegur maður og góður vinur. Það var notaleg stund heima á Ásvegi kvöldið sem hann og Hemmi Ara komu í kvöldkaffi, bara tveim vikum áður en hann varð allur. Þorvaldur hafði alltaf lag á að prófa á mér hugmyndir sínar og kenningar. Ég var íhaldskallinn sem efaðist og hann sannfærðist í þessum samtölum um að hann væri á réttri leið. Hann fór víða, lenti í glímu við vímu og vanda hennar, lenti í klóm braskara og fór oftar en einu sinni á hausinn en alltaf skaut honum upp aftur. Og kvöldið góða hér um daginn sáum við að framundan var óskaplega margt og mikið. Sögur og leikrit í smíðum og sýningar í undirbúningi.

Svo var klippt á þráðinn. Þorvaldur Þorsteinsson sleit aldrei þau bönd sem hann bast skólanum okkar og skólafélögum. Það var sorgarstund þegar hann var kvaddur í yfirfullri Hallgrímskirkju, en það var um leið eins konar ættarmót, snertistund ættingja, vina og vandamanna. Og það skein sól þann dag. Sverrir Páll

Þorvaldur Þorsteinsson fæddist á Akureyri byltingardaginn 7. nóvember 1960 og lést í Antwverpen í Belgíu 23. febrúar 2013.

63

Page 66: Muninn vorblað 2013

Ég samdi þetta ljóð fyrir ári síðan þegar ég var sem mest veik. Í dag er ég hamingjusöm og lífsglöð manneskja.

Sigríður Hannesdóttir

Þunglyndi

Ég er einég er eins og yfirgefið hús

ég er einsvarta þokan læðist inn í mig

stelur persónuleikanum mínumstelur lífinu mínu

stelur mérþað eina sem er eftir er stelpa

sem ég þekki ekki vil ekki þekkja

hún er óvinur minn hún stal öllu sem ég átti

og skildi ekkert eftir.

64

Ég samdi þetta ljóð fyrir ári síðan þegar ég var sem mest veik. Í dag er ég hamingjusöm og lífsglöð manneskja.

Sigríður Hannesdóttir

Þunglyndi

Ég er einég er eins og yfirgefið hús

ég er einsvarta þokan læðist inn í mig

stelur persónuleikanum mínumstelur lífinu mínu

stelur mérþað eina sem er eftir er stelpa

sem ég þekki ekki vil ekki þekkja

hún er óvinur minn hún stal öllu sem ég átti

og skildi ekkert eftir.

65

Page 67: Muninn vorblað 2013

Ég samdi þetta ljóð fyrir ári síðan þegar ég var sem mest veik. Í dag er ég hamingjusöm og lífsglöð manneskja.

Sigríður Hannesdóttir

Þunglyndi

Ég er einég er eins og yfirgefið hús

ég er einsvarta þokan læðist inn í mig

stelur persónuleikanum mínumstelur lífinu mínu

stelur mérþað eina sem er eftir er stelpa

sem ég þekki ekki vil ekki þekkja

hún er óvinur minn hún stal öllu sem ég átti

og skildi ekkert eftir.

64

Ég samdi þetta ljóð fyrir ári síðan þegar ég var sem mest veik. Í dag er ég hamingjusöm og lífsglöð manneskja.

Sigríður Hannesdóttir

Þunglyndi

Ég er einég er eins og yfirgefið hús

ég er einsvarta þokan læðist inn í mig

stelur persónuleikanum mínumstelur lífinu mínu

stelur mérþað eina sem er eftir er stelpa

sem ég þekki ekki vil ekki þekkja

hún er óvinur minn hún stal öllu sem ég átti

og skildi ekkert eftir.

65

Page 68: Muninn vorblað 2013

66

Söngkeppni MA 2013Ljósmyndir: Sóley Úlfarsdóttir

67

Söngkeppni MA 2013Ljósmyndir: Sóley Úlfarsdóttir

Page 69: Muninn vorblað 2013

66

Söngkeppni MA 2013Ljósmyndir: Sóley Úlfarsdóttir

67

Söngkeppni MA 2013Ljósmyndir: Sóley Úlfarsdóttir

Page 70: Muninn vorblað 2013

Ískalt & svalandi

'Co

ca-C

ola

' , th

e d

esi

gn

of

the 'C

oca-C

ola

' re

d d

isc ico

n a

nd

co

nto

ur

bo

ttle

are

tra

dem

ark

s o

f th

e C

oca-C

ola

Co

mp

an

y. ©

20

13 T

he C

oca-C

ola

Co

mp

an

y

68

ÞREK OG TÁRLjósmyndir: Ásta Guðrún Eydal

Ískalt & svalandi

'Co

ca-C

ola

' , th

e d

esi

gn

of

the 'C

oca-C

ola

' re

d d

isc ico

n a

nd

co

nto

ur

bo

ttle

are

tra

dem

ark

s o

f th

e C

oca-C

ola

Co

mp

an

y. ©

20

13 T

he C

oca-C

ola

Co

mp

an

y

ÞREK OG TÁRLjósmyndir: Ásta Guðrún Eydal

Page 71: Muninn vorblað 2013

Ískalt & svalandi

'Co

ca-C

ola

' , th

e d

esi

gn

of

the 'C

oca-C

ola

' re

d d

isc ico

n a

nd

co

nto

ur

bo

ttle

are

tra

dem

ark

s o

f th

e C

oca-C

ola

Co

mp

an

y. ©

20

13 T

he C

oca-C

ola

Co

mp

an

y

68

ÞREK OG TÁRLjósmyndir: Ásta Guðrún Eydal

Ískalt & svalandi

'Co

ca-C

ola

' , th

e d

esi

gn

of

the 'C

oca-C

ola

' re

d d

isc ico

n a

nd

co

nto

ur

bo

ttle

are

tra

dem

ark

s o

f th

e C

oca-C

ola

Co

mp

an

y. ©

20

13 T

he C

oca-C

ola

Co

mp

an

y

ÞREK OG TÁRLjósmyndir: Ásta Guðrún Eydal

Page 72: Muninn vorblað 2013

Léttmjólk

ÍsKöld 2

eftir stærðfræðiprófið

GERÐU ÞAÐ SJÁLFUR!

FARTÖLVUTASKA

AUÐFRAMKVÆMANEGUR HÁTALARIÞað eina sem þú þarft til þess að búa til þinn eigin snilldar Pringles hátalara er tóm Pringles dós, góð skæri, pappír og eitthvað dósinni til stuðnings (sem í þetta skiptið er fíllinn).

Notaðu skærin til þess að klippa gat á Pringles dósina sem síminn passar í.

Að lokum þarftu að troða pappírnum inn í dósina, stilla fílnum undir hana til stuðnings, smella símanum þínum ofan í gatið og voila, fínasti hátalari sem tekur enga stund að framkvæma.Þú hefur þar að auki snakkið til að smjatta á meðan þú nýtur þess að láta ljúfa tóna leika um eyru þér.

Notarðu aldrei MA-peysuna þína? Hér er lausn á því máli! Búðu til tösku undir fartölvuna þína eða skólabækurnar.

Léttmjólk

ÍsKöld 2

eftir stærðfræðiprófið

71

GERÐU ÞAÐ SJÁLFUR!

FARTÖLVUTASKA

AUÐFRAMKVÆMANEGUR HÁTALARIÞað eina sem þú þarft til þess að búa til þinn eigin snilldar Pringles hátalara er tóm Pringles dós, góð skæri, pappír og eitthvað dósinni til stuðnings (sem í þetta skiptið er fíllinn).

Notaðu skærin til þess að klippa gat á Pringles dósina sem síminn passar í.

Að lokum þarftu að troða pappírnum inn í dósina, stilla fílnum undir hana til stuðnings, smella símanum þínum ofan í gatið og voila, fínasti hátalari sem tekur enga stund að framkvæma.Þú hefur þar að auki snakkið til að smjatta á meðan þú nýtur þess að láta ljúfa tóna leika um eyru þér.

Notarðu aldrei MA-peysuna þína? Hér er lausn á því máli! Búðu til tösku undir fartölvuna þína eða skólabækurnar.

Page 73: Muninn vorblað 2013

Léttmjólk

ÍsKöld 2

eftir stærðfræðiprófið

GERÐU ÞAÐ SJÁLFUR!

FARTÖLVUTASKA

AUÐFRAMKVÆMANEGUR HÁTALARIÞað eina sem þú þarft til þess að búa til þinn eigin snilldar Pringles hátalara er tóm Pringles dós, góð skæri, pappír og eitthvað dósinni til stuðnings (sem í þetta skiptið er fíllinn).

Notaðu skærin til þess að klippa gat á Pringles dósina sem síminn passar í.

Að lokum þarftu að troða pappírnum inn í dósina, stilla fílnum undir hana til stuðnings, smella símanum þínum ofan í gatið og voila, fínasti hátalari sem tekur enga stund að framkvæma.Þú hefur þar að auki snakkið til að smjatta á meðan þú nýtur þess að láta ljúfa tóna leika um eyru þér.

Notarðu aldrei MA-peysuna þína? Hér er lausn á því máli! Búðu til tösku undir fartölvuna þína eða skólabækurnar.

Léttmjólk

ÍsKöld 2

eftir stærðfræðiprófið

71

GERÐU ÞAÐ SJÁLFUR!

FARTÖLVUTASKA

AUÐFRAMKVÆMANEGUR HÁTALARIÞað eina sem þú þarft til þess að búa til þinn eigin snilldar Pringles hátalara er tóm Pringles dós, góð skæri, pappír og eitthvað dósinni til stuðnings (sem í þetta skiptið er fíllinn).

Notaðu skærin til þess að klippa gat á Pringles dósina sem síminn passar í.

Að lokum þarftu að troða pappírnum inn í dósina, stilla fílnum undir hana til stuðnings, smella símanum þínum ofan í gatið og voila, fínasti hátalari sem tekur enga stund að framkvæma.Þú hefur þar að auki snakkið til að smjatta á meðan þú nýtur þess að láta ljúfa tóna leika um eyru þér.

Notarðu aldrei MA-peysuna þína? Hér er lausn á því máli! Búðu til tösku undir fartölvuna þína eða skólabækurnar.

Page 74: Muninn vorblað 2013

Íhugar þú nám í Háskólanum í Reykjavík?

Stenst námið væntingar þínar?Já það gerir það. Auðvitað er alltaf eitthvað sem manni finnst mega fara betur, en ef á heildina er litið er ég mjög sátt með að hafa tekið þá ákvörðun að fara í Háskólann í Reykjavík. Að sjálfsögðu veit maður aldrei fullkomlega við hverju er að búast þegar ákvörðun um háskólaskólanám er tekin. Ég hafði miklar væntingar til skólans sem að mestu leyti hafa staðist. Námið er krefjandi en þó skemmtilegt og verður að ég held áhugaverðara eftir því sem líður á.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Ekki er beinlínis hægt að undirbúa sig beint fyrir laganám í MA en það eru ýmsir litlir hlutir sem hafa nýst mér sem komið er. Vinnubrögð og þá sérstaklega heimildavinna er eitthvað sem mikið er lagt upp úr í MA og það hefur verið ágætis veganesti í HR.Skólagangan í MA var fyrir mér ekki aðeins að læra á bókina heldur svo margt fleira. Ég tel að hún hafi verið virkilega þroskandi og góður undirbúningur fyrir það sem koma skal í lífinu.

Af hverju valdir þú HR?Það eru margar ástæður fyrir því að ég valdi Háskólann í Reykjavík. Mig hafði alltaf langað í lögfræði og hafði heyrt vel látið af lagadeild skólans, að hún væri framsækin og námið sett fram á skemmtilegan máta. Mér fannst líka eftirsóknarvert að fara i skóla þar sem nemendafjöldinn er ekki mjög mikill og eiginlega má segja að í HR sé bekkjakerfi líkt og í Menntaskólanum á Akureyri. Meiri líkur eru á að einstaklingar tengist traustum böndum en í stærri skólum. Skólinn er glænýr og öll aðstaða sennilega sú besta sem völ er á.

Nanna Gunnarsdóttirlögfræði

Afhverju valdir þú HR? Aðallega vegna þess að það er bekkjarkerfi í HR en ekki HÍ og leist mér bara yfir heildina mun betur á HR. Svo fékk hann líka mjög góð meðmæli frá Tómasi.

Stenst námið væntingar þínar? Já algjörlega.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Já algjörlega og átti Leirinn einnig stóran þátt í því.

Árni Arnar SæmundssonViðskiptafræði

72

SKYGGÐAR VARIR MEÐ ÞRÍVÍDDARBLÆFimm auðveld ráð til þess að mynda seiðandi þrívíddarskyggingu á varirnar. Þrír mismunandi varalitir er allt sem þarf.

Veldu þrjá svipaða liti, ljósan, miðlungs og dökkan. Það geta verið hvaða litir sem er, bleikur varð fyrir valinu hjá okkur.

Taktu miðjulitinn og dreifðu honum vel yfir allar varirnar.

Dekksti liturinn er næstur í röðinni. Rammaðu varirnar inn með honum með því að lita útlínur þeirra. Finndu síðan þunnan bursta eða taktu upp litla puttann og blandaðu litunum aðeins saman.

Næst þarf að nota ljósa litinn og fylla út í innsta hluta varanna til þess að dýpka áferðina.

Að lokum þarf að blanda öllum litunum saman. Hægt er að gera það með þunnum bursta eða bara nudda vörunum saman.Þar hefurðu það!

BUXNALAUSNINErtu orðinn leiður á opinni buxnaklauf?

Náðu í lyklakippuhringinn þinn, fylgdu þessum skrefum og þú munt aldrei þurfa að hafa áhyggjur framar.

Íhugar þú nám í Háskólanum í Reykjavík?

Stenst námið væntingar þínar?Já það gerir það. Auðvitað er alltaf eitthvað sem manni finnst mega fara betur, en ef á heildina er litið er ég mjög sátt með að hafa tekið þá ákvörðun að fara í Háskólann í Reykjavík. Að sjálfsögðu veit maður aldrei fullkomlega við hverju er að búast þegar ákvörðun um háskólaskólanám er tekin. Ég hafði miklar væntingar til skólans sem að mestu leyti hafa staðist. Námið er krefjandi en þó skemmtilegt og verður að ég held áhugaverðara eftir því sem líður á.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Ekki er beinlínis hægt að undirbúa sig beint fyrir laganám í MA en það eru ýmsir litlir hlutir sem hafa nýst mér sem komið er. Vinnubrögð og þá sérstaklega heimildavinna er eitthvað sem mikið er lagt upp úr í MA og það hefur verið ágætis veganesti í HR.Skólagangan í MA var fyrir mér ekki aðeins að læra á bókina heldur svo margt fleira. Ég tel að hún hafi verið virkilega þroskandi og góður undirbúningur fyrir það sem koma skal í lífinu.

Af hverju valdir þú HR?Það eru margar ástæður fyrir því að ég valdi Háskólann í Reykjavík. Mig hafði alltaf langað í lögfræði og hafði heyrt vel látið af lagadeild skólans, að hún væri framsækin og námið sett fram á skemmtilegan máta. Mér fannst líka eftirsóknarvert að fara i skóla þar sem nemendafjöldinn er ekki mjög mikill og eiginlega má segja að í HR sé bekkjakerfi líkt og í Menntaskólanum á Akureyri. Meiri líkur eru á að einstaklingar tengist traustum böndum en í stærri skólum. Skólinn er glænýr og öll aðstaða sennilega sú besta sem völ er á.

Nanna Gunnarsdóttirlögfræði

Afhverju valdir þú HR? Aðallega vegna þess að það er bekkjarkerfi í HR en ekki HÍ og leist mér bara yfir heildina mun betur á HR. Svo fékk hann líka mjög góð meðmæli frá Tómasi.

Stenst námið væntingar þínar? Já algjörlega.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Já algjörlega og átti Leirinn einnig stóran þátt í því.

Árni Arnar SæmundssonViðskiptafræði

73

SKYGGÐAR VARIR MEÐ ÞRÍVÍDDARBLÆFimm auðveld ráð til þess að mynda seiðandi þrívíddarskyggingu á varirnar. Þrír mismunandi varalitir er allt sem þarf.

Veldu þrjá svipaða liti, ljósan, miðlungs og dökkan. Það geta verið hvaða litir sem er, bleikur varð fyrir valinu hjá okkur.

Taktu miðjulitinn og dreifðu honum vel yfir allar varirnar.

Dekksti liturinn er næstur í röðinni. Rammaðu varirnar inn með honum með því að lita útlínur þeirra. Finndu síðan þunnan bursta eða taktu upp litla puttann og blandaðu litunum aðeins saman.

Næst þarf að nota ljósa litinn og fylla út í innsta hluta varanna til þess að dýpka áferðina.

Að lokum þarf að blanda öllum litunum saman. Hægt er að gera það með þunnum bursta eða bara nudda vörunum saman.Þar hefurðu það!

BUXNALAUSNINErtu orðinn leiður á opinni buxnaklauf?

Náðu í lyklakippuhringinn þinn, fylgdu þessum skrefum og þú munt aldrei þurfa að hafa áhyggjur framar.

Page 75: Muninn vorblað 2013

Íhugar þú nám í Háskólanum í Reykjavík?

Stenst námið væntingar þínar?Já það gerir það. Auðvitað er alltaf eitthvað sem manni finnst mega fara betur, en ef á heildina er litið er ég mjög sátt með að hafa tekið þá ákvörðun að fara í Háskólann í Reykjavík. Að sjálfsögðu veit maður aldrei fullkomlega við hverju er að búast þegar ákvörðun um háskólaskólanám er tekin. Ég hafði miklar væntingar til skólans sem að mestu leyti hafa staðist. Námið er krefjandi en þó skemmtilegt og verður að ég held áhugaverðara eftir því sem líður á.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Ekki er beinlínis hægt að undirbúa sig beint fyrir laganám í MA en það eru ýmsir litlir hlutir sem hafa nýst mér sem komið er. Vinnubrögð og þá sérstaklega heimildavinna er eitthvað sem mikið er lagt upp úr í MA og það hefur verið ágætis veganesti í HR.Skólagangan í MA var fyrir mér ekki aðeins að læra á bókina heldur svo margt fleira. Ég tel að hún hafi verið virkilega þroskandi og góður undirbúningur fyrir það sem koma skal í lífinu.

Af hverju valdir þú HR?Það eru margar ástæður fyrir því að ég valdi Háskólann í Reykjavík. Mig hafði alltaf langað í lögfræði og hafði heyrt vel látið af lagadeild skólans, að hún væri framsækin og námið sett fram á skemmtilegan máta. Mér fannst líka eftirsóknarvert að fara i skóla þar sem nemendafjöldinn er ekki mjög mikill og eiginlega má segja að í HR sé bekkjakerfi líkt og í Menntaskólanum á Akureyri. Meiri líkur eru á að einstaklingar tengist traustum böndum en í stærri skólum. Skólinn er glænýr og öll aðstaða sennilega sú besta sem völ er á.

Nanna Gunnarsdóttirlögfræði

Afhverju valdir þú HR? Aðallega vegna þess að það er bekkjarkerfi í HR en ekki HÍ og leist mér bara yfir heildina mun betur á HR. Svo fékk hann líka mjög góð meðmæli frá Tómasi.

Stenst námið væntingar þínar? Já algjörlega.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Já algjörlega og átti Leirinn einnig stóran þátt í því.

Árni Arnar SæmundssonViðskiptafræði

72

SKYGGÐAR VARIR MEÐ ÞRÍVÍDDARBLÆFimm auðveld ráð til þess að mynda seiðandi þrívíddarskyggingu á varirnar. Þrír mismunandi varalitir er allt sem þarf.

Veldu þrjá svipaða liti, ljósan, miðlungs og dökkan. Það geta verið hvaða litir sem er, bleikur varð fyrir valinu hjá okkur.

Taktu miðjulitinn og dreifðu honum vel yfir allar varirnar.

Dekksti liturinn er næstur í röðinni. Rammaðu varirnar inn með honum með því að lita útlínur þeirra. Finndu síðan þunnan bursta eða taktu upp litla puttann og blandaðu litunum aðeins saman.

Næst þarf að nota ljósa litinn og fylla út í innsta hluta varanna til þess að dýpka áferðina.

Að lokum þarf að blanda öllum litunum saman. Hægt er að gera það með þunnum bursta eða bara nudda vörunum saman.Þar hefurðu það!

BUXNALAUSNINErtu orðinn leiður á opinni buxnaklauf?

Náðu í lyklakippuhringinn þinn, fylgdu þessum skrefum og þú munt aldrei þurfa að hafa áhyggjur framar.

Íhugar þú nám í Háskólanum í Reykjavík?

Stenst námið væntingar þínar?Já það gerir það. Auðvitað er alltaf eitthvað sem manni finnst mega fara betur, en ef á heildina er litið er ég mjög sátt með að hafa tekið þá ákvörðun að fara í Háskólann í Reykjavík. Að sjálfsögðu veit maður aldrei fullkomlega við hverju er að búast þegar ákvörðun um háskólaskólanám er tekin. Ég hafði miklar væntingar til skólans sem að mestu leyti hafa staðist. Námið er krefjandi en þó skemmtilegt og verður að ég held áhugaverðara eftir því sem líður á.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Ekki er beinlínis hægt að undirbúa sig beint fyrir laganám í MA en það eru ýmsir litlir hlutir sem hafa nýst mér sem komið er. Vinnubrögð og þá sérstaklega heimildavinna er eitthvað sem mikið er lagt upp úr í MA og það hefur verið ágætis veganesti í HR.Skólagangan í MA var fyrir mér ekki aðeins að læra á bókina heldur svo margt fleira. Ég tel að hún hafi verið virkilega þroskandi og góður undirbúningur fyrir það sem koma skal í lífinu.

Af hverju valdir þú HR?Það eru margar ástæður fyrir því að ég valdi Háskólann í Reykjavík. Mig hafði alltaf langað í lögfræði og hafði heyrt vel látið af lagadeild skólans, að hún væri framsækin og námið sett fram á skemmtilegan máta. Mér fannst líka eftirsóknarvert að fara i skóla þar sem nemendafjöldinn er ekki mjög mikill og eiginlega má segja að í HR sé bekkjakerfi líkt og í Menntaskólanum á Akureyri. Meiri líkur eru á að einstaklingar tengist traustum böndum en í stærri skólum. Skólinn er glænýr og öll aðstaða sennilega sú besta sem völ er á.

Nanna Gunnarsdóttirlögfræði

Afhverju valdir þú HR? Aðallega vegna þess að það er bekkjarkerfi í HR en ekki HÍ og leist mér bara yfir heildina mun betur á HR. Svo fékk hann líka mjög góð meðmæli frá Tómasi.

Stenst námið væntingar þínar? Já algjörlega.

Finnst þér MA hafa undirbúið þig vel fyrir námið þitt í HR? Já algjörlega og átti Leirinn einnig stóran þátt í því.

Árni Arnar SæmundssonViðskiptafræði

73

SKYGGÐAR VARIR MEÐ ÞRÍVÍDDARBLÆFimm auðveld ráð til þess að mynda seiðandi þrívíddarskyggingu á varirnar. Þrír mismunandi varalitir er allt sem þarf.

Veldu þrjá svipaða liti, ljósan, miðlungs og dökkan. Það geta verið hvaða litir sem er, bleikur varð fyrir valinu hjá okkur.

Taktu miðjulitinn og dreifðu honum vel yfir allar varirnar.

Dekksti liturinn er næstur í röðinni. Rammaðu varirnar inn með honum með því að lita útlínur þeirra. Finndu síðan þunnan bursta eða taktu upp litla puttann og blandaðu litunum aðeins saman.

Næst þarf að nota ljósa litinn og fylla út í innsta hluta varanna til þess að dýpka áferðina.

Að lokum þarf að blanda öllum litunum saman. Hægt er að gera það með þunnum bursta eða bara nudda vörunum saman.Þar hefurðu það!

BUXNALAUSNINErtu orðinn leiður á opinni buxnaklauf?

Náðu í lyklakippuhringinn þinn, fylgdu þessum skrefum og þú munt aldrei þurfa að hafa áhyggjur framar.

Page 76: Muninn vorblað 2013

74

STÚDENTATAL

Ásta Katrín Gestsdóttir þjónaði á Lava í Bláa lóninu, fór sem Au-Pair til OC í Kaliforníu í 3 mánuði, var gæðaeftirlitsmaður í Stakkavík ehf, en ferðast nú um framandi lönd. Tekur svo stefnuna á háskóla í haust.Bergljót Mist Georgsdóttir flutti til Bandaríkjanna átta dögum eftir útskrift til að vera Au Pair í San Fransisco, Kaliforníu.Fanney Kristjánsdóttir hefur búið á Ólafsfirði með kærastanum sínum og unnið þar síðan í september. Hún verður þar þangað til í haust, þá tekur háskóli við.Guðmundur Gíslason er nemi í stjórnmálafræði. Fékk sæti á lista Framsóknarflokksins í alþingiskosningum og er almennt í kafi í pólitík.Helen Hannesdóttir hefur verið að vinna í The Body Shop eftir útskrift, kenna þýsku og kannar bráðum Ameríkurnar þrjár. Eintóm gleði.Hildur Vala Hallgrímsdóttir er Au-pair í Orange County, California og stefnir á að byrja í hjúkrunarfræði í HA í haust.Ingibjörg Jónína Finnsdóttir er að vinna á leikskólanum Barnabæ á Blönduósi.Jenný Gunnarsdóttir eyddi þremur mánuðum í Bandaríkjunum, kom svo heim og er núna að vinna til að safna pening fyrir frekari ferðalög.Karítas Sigvaldadóttir vann á Akureyri Backpackers fram að áramótum og er núna að ferðast um Sudaustur-Asiu.Kristín Hálfánardóttir vann í Siglufjarðarapóteki fyrir áramót og skellti sér svo til Suður-Frakklands. Þar mun hún vera fram á næsta haust að vinna á hóteli, liggja á ströndinni og drekka vín.Matthildur Sigrúnardóttir vann í Reykjavík en er núna í tungumálaskóla í Montpellier. Mun vera þar næstu sex mánuði að vinna á hóteli, liggja í sólbaði og borða sætabrauð.Samúel Lúkas er í leiklistarnámi í Svíþjóð.Sara Sif Árnadóttir byrjaði á því að vinna í frystihúsi fram að áramótum og er núna Au-Pair í Norður Karólínu í Bandaríkjunum og mun vera þar í heilt ár.Sigríður Lind Þorbjörnsdóttir er í þýskunámi í Háskóla Íslands.Silja Björk Björnsdóttir fékk draumastarf á Akureyri Backpackers, var fremst á Lady Gaga tónleikum, ferðaðist um Evrópu með bestu vinkonu sinni og flutti út til London í apríl.Sólrún Harpa Sveinbjörnsdóttir er í bókmenntafræði í HÍ og þegar hún þarf ekki að lesa, eyðir hún tímanum í að sauma föt og búa til skartgripi.Þuríður Anna Sigurðardóttir var að vinna á Te og kaffi til áramóta og skellti sér svo í reisu um Suðustur-Asíu.

4. AAnton Friðrik Ingþórsson er búinn að vera vinna á Bautanum og hjá NTC. Stefnir á arkitektinn eftir ár.Arna Sif Asgrímsdottir þjálfar fótbolta hjá KA og ætlar í hjúkrunafræði í HA eftir sumarið. Árni Arnar Sæmundsson er fyrir sunnan að læra viðskiptafræði í HR.Benedikt Natanael Bjarnason er að vinna sem full-time rokkari/útigangsmaður í Reykjavík. Þess á milli platar hann fólk til að kaupa tölvur og aðra fylgihluti í Tölvulistanum. Stefnir á að flytja til Kúbu næsta haust og reyna fyrir sér í stjórnmálum.Bergrún Andradóttir fór í mánaðarlangan bíltúr um Ástralíu og nýtur nú lífsins í London sem Au-Pair. Egill Örn Gunnarsson á stóran þátt í spillingu menntakerfisins. Hyggst svo læra lögfræði við Háskólann í Reykjavík.Elísa Rún Viðarsdóttir er að læra Tölvunarfræði í HR.Gréta Sóley Sigurðardóttir flutti til Reykjavíkur, fór að vinna á leikskóla og stefnir á að læra lögfræði í haust.Guðmundur Alfreðsson Ég er búinn með eitt ár í Sagnfræði við HÍ, en mun þó njóta tilverunnar í Skagafirðinum í sumar.Halldóra Anna Þorvaldsdóttir býr í Edinborg eins og er og fer í Interrail í apríl.Helga Frímann ferðaðist um Evrópu, stoppaði á Sikiley, var mánuð í Ástralíu og sinnti sjálfboðaliðastörfum á Indlandi með Rakel og Boggu.Helga Þóra Helgadóttir vinnur hjá World Class og Símanum í Reykjavík. Stefnir á förðunarnám í kvöld og svo háskóla.Ingibjörg Bragadóttir er búin að vera melast í suðrinu hingað til en er í þann mund að færa sig til Alaska til þess að lækna krabbamein í krókódílum.Ingibjörg Ásta Jakobsdóttir er í sálfræðinámi við Háskólann á Akureyri.Ingólfur Stefánsson er að ferðast um Asíu.Ingunn Tómasdottir býr í Noregi eins og er. Stefnir á sálfræðinám í HR haustið 2014 en ætlar mögulega að fara í sjálfboðaliðastarf í Suður-Afríku.Jóhanna María Gísladóttir var að vinna í Gallerí, fór í Interrail og flytur til Reykjavíkur i júlí.Linda Jónsdóttir er nýkomin heim frá Kaupmannahöfn þar sem hún var Au-Pair. Stefnir á nám í lífeindafræði í HÍ.Ólafur Helgi Thorarensen haslar sér völl í útlöndum.Rakel Sigurðardóttir er stödd á Indlandi í leit að innri frið og góðum mat. Búin að finna matinn.Sigríður Ólafsdóttir er að vinna í Lyf og heilsu og er á leið í Interrail um Evrópu.Sigrún Helga Andrésdóttir kíkti til Þýskalands, tók pit-stop hjá Heimabakarí og endaði á að koma sér fyrir í borg óttans að læra að mála smetti.Sigurbjörg Björnsdóttir ferðaðist um Evrópu, Ástralíu og Indland. Kann nú að búa til ólífuolíu, drepa moskító á flugi og keyra skellinöðrur í öfugri umferð. Silja Arnfríðardóttir Christensen vann og lærði þýsku í Vín. Býr og vinnur í Kaupmannahöfn.Sunna Svavarsdóttir er að ferðast um Evrópu og verður í Reykjavík í sumar en dreymir um að flytja frá Íslandi.Sunneva Ósk Guðmundsdóttir er að vinna á Icelandair og ætlar í hótelstjórnun eftir áramót.Þórir Steinn Stefánsson var að vinna á Götubarnum og ferðast nú um Suðaustur-Asíu. Örnólfur Hlynur Hálfdánarson

4. F Aðalsteinn Stefnisson hefur verið á sjó í einhvern tíma og er svo að fara vinna í Reykjavík.Birgir Viðar MagnússonElva Katrín Bergþórsdóttir hefur verið að vinna í Átaki Heilsurækt, er nýútskrifuð úr einkaþjálfaranámi og undirbýr sig fyrir stórmót í módelfitness.Erna Ösp Einarsdóttir er að vinna í Lindex en stefni á lögfræði í HÍ næsta haust.Gígja Einarsdóttir fór að læra lyfjafræði við Háskóla Íslands.Guðmundur Hólmar Helgason hefur verið hér á Akureyri, aðalvinnan hans er föðurhlutverkið en svo er hann líka að vinna á leikskólanum Tröllaborgum og í handbolta með Akureyri.Gunnlaugur Bjarnar Baldursson vinnur í HB Granda á Vopnafirði og stefnir á að flytja suður í haust og fara í HÍ.Halla Dagný Úlfsdóttir fór að vinna eftir útskrift og fór svo í Interrail í október, hún er búin að vera vinna síðan hún kom heim og er að fara að ferðast um Afríku í lok mars.Halldóra Sif Sigurðardóttir fór í Interrail ferðalag með vinkonum sínum, er nú að vinna og stefnir á að fara í háskóla á næsta ári.Hulda Hólmkelsdóttir startar byltingum, drekkur kaffi með gömlu fólki og horfir á alla sjónvarpsþætti í heimi.Iðunn Birgisdóttir er í Interrail-ferðalagi og stefnir á Asíureisu næsta janúar.Ísak Kári Kárason vann á leikskóla vetur og fer til Ástralíu í sumar.Jóhann Óli Eiðsson hefur verið að vinna í frystihúsi og þjálfa Morfache og Bettu Getur lið MA.Jóhann Axel Ingólfsson hefur verið að pípuleggja...Jóhanna Herdís Eggertsdóttir fór til Nýja Sjálands í þrjá mánuði og stefnir á fleiri ferðalög fyrir háskólanám.Jón Már Ásbjörnsson lærir ensku í HÍ. „Þú veist, ,”Yes” og ,”No” - Kann’etta allt“.Kristín Jónsdóttir er í háskóla í Álaborg að læra upplýsingatækni.Margrét Rún Snorradóttir bjó á Englandi í hálft ár og ætlar annað hvort í háskólann í haust eða ferðast meira.Olga Katrín Olgeirsdóttir er búin að vera að vinna og hafa það gott, svo er stefnan sett á háskólann í haust.Ólafur Jóhann Magnússon flutti suður yfir heiðar til að hefja nám við Stýrimannaskólann í Reykjavík og spila handbolta með Fram.Rósa ÁrnadóttirSigríður Friðný Halldórsdóttir keypti íbúð, var á síldarvertíð, vinnur á elliheimili núna og fer til Afríku í mars að ferðast í tvo mánuði.Silvía Rán Sigurðardóttir fór í Gymnastikhøjakole i Ollerup, Danmörku, í 4 og hálfan mánuð fyrir áramót. Hún er núna að vinna hér fyrir norðan að safna pening fyrir komandi ævintýrum og æfa fótbolta með Þór/KA.Sólveig Sigurjóna Gísladóttir er búin að vera að vinna á skíðasvæði í Austurríki eftir að hafa ferðast um Mið-og Suður-Ameríku!Stefanía Árdís Árnadóttir er búin að vera að læra viðskiptafræði í Háskólanum á Akureyri og klárar fyrsta árið núna í vor.Steinþóra Sif Heimisdóttir fór í Interrail með vinkonum sínum í apríl.Telma Sigurgeirsdóttir flutti til Vestmannaeyja og vann á frystihúsi, ferðaðist og stefnir á háskólanám í haust.Tinna Dagbjartsdóttir flutti suður og byrjaði í sálfræði í HÍ.Vilhjálmur Herrera Þórisson stundar nám við lagadeild Háskólans í Reykjavík og hefur það gott í 105.

4. GAlmar Daði Kristjánsson dælir bjór, lagar latté og talar bjagaða þýsku í Berlín.Andri Yrkill Valsson fór í rúmlega fjögurra mánaða heimsreisu um Suðaustur Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin með Elís Orra. Næst er stefnan tekin á háskólanám.Anna Margrét Hrólfsdóttir er að fara til Suður-Afríku í sjálfboðaliðastarf ásamt því að ferðast til Zambiu og Dubai með vinkonu minni.Anna María Sigfúsdóttir er að vinna á leikskólanum Hólmasól.Aron Örn Þórleifsson meikar það sem aðstoðarkokkur á Icelandair og pælir í háskólanámi. Ásgeir Jóhann Kristinsson „Ykkur kemur ekki við hvað ég er að gera!“Einar Oddur Jónsson ákveður hvað hann ætlar að læra í háskóla og aflar tekna m.a. hjá Kötlu byggingafélagi.Elís Orri Guðbjartsson hefur sest að á Húsavík og hafið störf við fiskvinnslu eftir fjögurra mánaða reisu um SA-Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin.Elvar Már Waage Jóhannsson er að læra guðfræði til embættisprófs.Guðný Ósk Gunnarsdóttir er að vinna á hjúkrunarheimili á Eskifirði og er að fara út til Afríku og Asíu í byrjun 2014.Gunnhildur Daðadóttir sinnir sjálfboðaliðastarfi í Swazílandi og Suður-Afríku.Hildur Mist L Pálmadóttir er að læra sálfræði við HR.Jón Arnar ÓlafssonJón Haukur Unnarsson er að undirbúa ferð sjálfbærrar geimferju í leit að vitsmunalífi á öðrum hnöttum.Karen Hrönn Vatnsdal er að þjálfa fimleika, stundar hestamennsku og njóta lífsins áður en hún fer í háskóla.Karen Vilhjálmsdóttir hefur aðallega verið að vinna á Greifanum og sjúkrahúsinu auk þess að ferðast smá. Stefnir síðan á að fara suður í háskóla í haust.Kristinn Vignisson er að læra tölvunarfræði við Háskólann í Reykjavík.María Björk Ríkharðsdóttir býr á Eskifirði og vinnur á elliheimilinu þar til hún fer í háskóla.Ómar Þorri Gunnlaugsson er á sjó og hafa það gott áður en hann neglir sér í háskóla.Sigurbjörg Jóhannesdóttir er Au-Pair í Mílanó og ætlar svo að læra sálfræði í HÍ eftir sumarið.Sindri Már Hannesson „Fannst skaupið leiðinlegt“.Sindri Vilmar Þórisson var að læra heimspeki í HÍ en er að vinna á Íslandspóstinum á Dalvík núna.Skúli Bragi Magnússon er vinnualki í fullu starfi allsstaðar!Viktor Logi Stefánsson er bara að vinna, er enn að velta fyrir sér framtíðinni eftir MAÞorsteinn Kári Guðmundsson er að rotna í hversdagsleika samfélagsins.

4. HI

75

STÚDENTATAL

Ásta Katrín Gestsdóttir þjónaði á Lava í Bláa lóninu, fór sem Au-Pair til OC í Kaliforníu í 3 mánuði, var gæðaeftirlitsmaður í Stakkavík ehf, en ferðast nú um framandi lönd. Tekur svo stefnuna á háskóla í haust.Bergljót Mist Georgsdóttir flutti til Bandaríkjanna átta dögum eftir útskrift til að vera Au Pair í San Fransisco, Kaliforníu.Fanney Kristjánsdóttir hefur búið á Ólafsfirði með kærastanum sínum og unnið þar síðan í september. Hún verður þar þangað til í haust, þá tekur háskóli við.Guðmundur Gíslason er nemi í stjórnmálafræði. Fékk sæti á lista Framsóknarflokksins í alþingiskosningum og er almennt í kafi í pólitík.Helen Hannesdóttir hefur verið að vinna í The Body Shop eftir útskrift, kenna þýsku og kannar bráðum Ameríkurnar þrjár. Eintóm gleði.Hildur Vala Hallgrímsdóttir er Au-pair í Orange County, California og stefnir á að byrja í hjúkrunarfræði í HA í haust.Ingibjörg Jónína Finnsdóttir er að vinna á leikskólanum Barnabæ á Blönduósi.Jenný Gunnarsdóttir eyddi þremur mánuðum í Bandaríkjunum, kom svo heim og er núna að vinna til að safna pening fyrir frekari ferðalög.Karítas Sigvaldadóttir vann á Akureyri Backpackers fram að áramótum og er núna að ferðast um Sudaustur-Asiu.Kristín Hálfánardóttir vann í Siglufjarðarapóteki fyrir áramót og skellti sér svo til Suður-Frakklands. Þar mun hún vera fram á næsta haust að vinna á hóteli, liggja á ströndinni og drekka vín.Matthildur Sigrúnardóttir vann í Reykjavík en er núna í tungumálaskóla í Montpellier. Mun vera þar næstu sex mánuði að vinna á hóteli, liggja í sólbaði og borða sætabrauð.Samúel Lúkas er í leiklistarnámi í Svíþjóð.Sara Sif Árnadóttir byrjaði á því að vinna í frystihúsi fram að áramótum og er núna Au-Pair í Norður Karólínu í Bandaríkjunum og mun vera þar í heilt ár.Sigríður Lind Þorbjörnsdóttir er í þýskunámi í Háskóla Íslands.Silja Björk Björnsdóttir fékk draumastarf á Akureyri Backpackers, var fremst á Lady Gaga tónleikum, ferðaðist um Evrópu með bestu vinkonu sinni og flutti út til London í apríl.Sólrún Harpa Sveinbjörnsdóttir er í bókmenntafræði í HÍ og þegar hún þarf ekki að lesa, eyðir hún tímanum í að sauma föt og búa til skartgripi.Þuríður Anna Sigurðardóttir var að vinna á Te og kaffi til áramóta og skellti sér svo í reisu um Suðustur-Asíu.

4. AAnton Friðrik Ingþórsson er búinn að vera vinna á Bautanum og hjá NTC. Stefnir á arkitektinn eftir ár.Arna Sif Asgrímsdottir þjálfar fótbolta hjá KA og ætlar í hjúkrunafræði í HA eftir sumarið. Árni Arnar Sæmundsson er fyrir sunnan að læra viðskiptafræði í HR.Benedikt Natanael Bjarnason er að vinna sem full-time rokkari/útigangsmaður í Reykjavík. Þess á milli platar hann fólk til að kaupa tölvur og aðra fylgihluti í Tölvulistanum. Stefnir á að flytja til Kúbu næsta haust og reyna fyrir sér í stjórnmálum.Bergrún Andradóttir fór í mánaðarlangan bíltúr um Ástralíu og nýtur nú lífsins í London sem Au-Pair. Egill Örn Gunnarsson á stóran þátt í spillingu menntakerfisins. Hyggst svo læra lögfræði við Háskólann í Reykjavík.Elísa Rún Viðarsdóttir er að læra Tölvunarfræði í HR.Gréta Sóley Sigurðardóttir flutti til Reykjavíkur, fór að vinna á leikskóla og stefnir á að læra lögfræði í haust.Guðmundur Alfreðsson Ég er búinn með eitt ár í Sagnfræði við HÍ, en mun þó njóta tilverunnar í Skagafirðinum í sumar.Halldóra Anna Þorvaldsdóttir býr í Edinborg eins og er og fer í Interrail í apríl.Helga Frímann ferðaðist um Evrópu, stoppaði á Sikiley, var mánuð í Ástralíu og sinnti sjálfboðaliðastörfum á Indlandi með Rakel og Boggu.Helga Þóra Helgadóttir vinnur hjá World Class og Símanum í Reykjavík. Stefnir á förðunarnám í kvöld og svo háskóla.Ingibjörg Bragadóttir er búin að vera melast í suðrinu hingað til en er í þann mund að færa sig til Alaska til þess að lækna krabbamein í krókódílum.Ingibjörg Ásta Jakobsdóttir er í sálfræðinámi við Háskólann á Akureyri.Ingólfur Stefánsson er að ferðast um Asíu.Ingunn Tómasdottir býr í Noregi eins og er. Stefnir á sálfræðinám í HR haustið 2014 en ætlar mögulega að fara í sjálfboðaliðastarf í Suður-Afríku.Jóhanna María Gísladóttir var að vinna í Gallerí, fór í Interrail og flytur til Reykjavíkur i júlí.Linda Jónsdóttir er nýkomin heim frá Kaupmannahöfn þar sem hún var Au-Pair. Stefnir á nám í lífeindafræði í HÍ.Ólafur Helgi Thorarensen haslar sér völl í útlöndum.Rakel Sigurðardóttir er stödd á Indlandi í leit að innri frið og góðum mat. Búin að finna matinn.Sigríður Ólafsdóttir er að vinna í Lyf og heilsu og er á leið í Interrail um Evrópu.Sigrún Helga Andrésdóttir kíkti til Þýskalands, tók pit-stop hjá Heimabakarí og endaði á að koma sér fyrir í borg óttans að læra að mála smetti.Sigurbjörg Björnsdóttir ferðaðist um Evrópu, Ástralíu og Indland. Kann nú að búa til ólífuolíu, drepa moskító á flugi og keyra skellinöðrur í öfugri umferð. Silja Arnfríðardóttir Christensen vann og lærði þýsku í Vín. Býr og vinnur í Kaupmannahöfn.Sunna Svavarsdóttir er að ferðast um Evrópu og verður í Reykjavík í sumar en dreymir um að flytja frá Íslandi.Sunneva Ósk Guðmundsdóttir er að vinna á Icelandair og ætlar í hótelstjórnun eftir áramót.Þórir Steinn Stefánsson var að vinna á Götubarnum og ferðast nú um Suðaustur-Asíu. Örnólfur Hlynur Hálfdánarson

4. F Aðalsteinn Stefnisson hefur verið á sjó í einhvern tíma og er svo að fara vinna í Reykjavík.Birgir Viðar MagnússonElva Katrín Bergþórsdóttir hefur verið að vinna í Átaki Heilsurækt, er nýútskrifuð úr einkaþjálfaranámi og undirbýr sig fyrir stórmót í módelfitness.Erna Ösp Einarsdóttir er að vinna í Lindex en stefni á lögfræði í HÍ næsta haust.Gígja Einarsdóttir fór að læra lyfjafræði við Háskóla Íslands.Guðmundur Hólmar Helgason hefur verið hér á Akureyri, aðalvinnan hans er föðurhlutverkið en svo er hann líka að vinna á leikskólanum Tröllaborgum og í handbolta með Akureyri.Gunnlaugur Bjarnar Baldursson vinnur í HB Granda á Vopnafirði og stefnir á að flytja suður í haust og fara í HÍ.Halla Dagný Úlfsdóttir fór að vinna eftir útskrift og fór svo í Interrail í október, hún er búin að vera vinna síðan hún kom heim og er að fara að ferðast um Afríku í lok mars.Halldóra Sif Sigurðardóttir fór í Interrail ferðalag með vinkonum sínum, er nú að vinna og stefnir á að fara í háskóla á næsta ári.Hulda Hólmkelsdóttir startar byltingum, drekkur kaffi með gömlu fólki og horfir á alla sjónvarpsþætti í heimi.Iðunn Birgisdóttir er í Interrail-ferðalagi og stefnir á Asíureisu næsta janúar.Ísak Kári Kárason vann á leikskóla vetur og fer til Ástralíu í sumar.Jóhann Óli Eiðsson hefur verið að vinna í frystihúsi og þjálfa Morfache og Bettu Getur lið MA.Jóhann Axel Ingólfsson hefur verið að pípuleggja...Jóhanna Herdís Eggertsdóttir fór til Nýja Sjálands í þrjá mánuði og stefnir á fleiri ferðalög fyrir háskólanám.Jón Már Ásbjörnsson lærir ensku í HÍ. „Þú veist, ,”Yes” og ,”No” - Kann’etta allt“.Kristín Jónsdóttir er í háskóla í Álaborg að læra upplýsingatækni.Margrét Rún Snorradóttir bjó á Englandi í hálft ár og ætlar annað hvort í háskólann í haust eða ferðast meira.Olga Katrín Olgeirsdóttir er búin að vera að vinna og hafa það gott, svo er stefnan sett á háskólann í haust.Ólafur Jóhann Magnússon flutti suður yfir heiðar til að hefja nám við Stýrimannaskólann í Reykjavík og spila handbolta með Fram.Rósa ÁrnadóttirSigríður Friðný Halldórsdóttir keypti íbúð, var á síldarvertíð, vinnur á elliheimili núna og fer til Afríku í mars að ferðast í tvo mánuði.Silvía Rán Sigurðardóttir fór í Gymnastikhøjakole i Ollerup, Danmörku, í 4 og hálfan mánuð fyrir áramót. Hún er núna að vinna hér fyrir norðan að safna pening fyrir komandi ævintýrum og æfa fótbolta með Þór/KA.Sólveig Sigurjóna Gísladóttir er búin að vera að vinna á skíðasvæði í Austurríki eftir að hafa ferðast um Mið-og Suður-Ameríku!Stefanía Árdís Árnadóttir er búin að vera að læra viðskiptafræði í Háskólanum á Akureyri og klárar fyrsta árið núna í vor.Steinþóra Sif Heimisdóttir fór í Interrail með vinkonum sínum í apríl.Telma Sigurgeirsdóttir flutti til Vestmannaeyja og vann á frystihúsi, ferðaðist og stefnir á háskólanám í haust.Tinna Dagbjartsdóttir flutti suður og byrjaði í sálfræði í HÍ.Vilhjálmur Herrera Þórisson stundar nám við lagadeild Háskólans í Reykjavík og hefur það gott í 105.

4. GAlmar Daði Kristjánsson dælir bjór, lagar latté og talar bjagaða þýsku í Berlín.Andri Yrkill Valsson fór í rúmlega fjögurra mánaða heimsreisu um Suðaustur Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin með Elís Orra. Næst er stefnan tekin á háskólanám.Anna Margrét Hrólfsdóttir er að fara til Suður-Afríku í sjálfboðaliðastarf ásamt því að ferðast til Zambiu og Dubai með vinkonu minni.Anna María Sigfúsdóttir er að vinna á leikskólanum Hólmasól.Aron Örn Þórleifsson meikar það sem aðstoðarkokkur á Icelandair og pælir í háskólanámi. Ásgeir Jóhann Kristinsson „Ykkur kemur ekki við hvað ég er að gera!“Einar Oddur Jónsson ákveður hvað hann ætlar að læra í háskóla og aflar tekna m.a. hjá Kötlu byggingafélagi.Elís Orri Guðbjartsson hefur sest að á Húsavík og hafið störf við fiskvinnslu eftir fjögurra mánaða reisu um SA-Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin.Elvar Már Waage Jóhannsson er að læra guðfræði til embættisprófs.Guðný Ósk Gunnarsdóttir er að vinna á hjúkrunarheimili á Eskifirði og er að fara út til Afríku og Asíu í byrjun 2014.Gunnhildur Daðadóttir sinnir sjálfboðaliðastarfi í Swazílandi og Suður-Afríku.Hildur Mist L Pálmadóttir er að læra sálfræði við HR.Jón Arnar ÓlafssonJón Haukur Unnarsson er að undirbúa ferð sjálfbærrar geimferju í leit að vitsmunalífi á öðrum hnöttum.Karen Hrönn Vatnsdal er að þjálfa fimleika, stundar hestamennsku og njóta lífsins áður en hún fer í háskóla.Karen Vilhjálmsdóttir hefur aðallega verið að vinna á Greifanum og sjúkrahúsinu auk þess að ferðast smá. Stefnir síðan á að fara suður í háskóla í haust.Kristinn Vignisson er að læra tölvunarfræði við Háskólann í Reykjavík.María Björk Ríkharðsdóttir býr á Eskifirði og vinnur á elliheimilinu þar til hún fer í háskóla.Ómar Þorri Gunnlaugsson er á sjó og hafa það gott áður en hann neglir sér í háskóla.Sigurbjörg Jóhannesdóttir er Au-Pair í Mílanó og ætlar svo að læra sálfræði í HÍ eftir sumarið.Sindri Már Hannesson „Fannst skaupið leiðinlegt“.Sindri Vilmar Þórisson var að læra heimspeki í HÍ en er að vinna á Íslandspóstinum á Dalvík núna.Skúli Bragi Magnússon er vinnualki í fullu starfi allsstaðar!Viktor Logi Stefánsson er bara að vinna, er enn að velta fyrir sér framtíðinni eftir MAÞorsteinn Kári Guðmundsson er að rotna í hversdagsleika samfélagsins.

4. HI

Page 77: Muninn vorblað 2013

74

STÚDENTATAL

Ásta Katrín Gestsdóttir þjónaði á Lava í Bláa lóninu, fór sem Au-Pair til OC í Kaliforníu í 3 mánuði, var gæðaeftirlitsmaður í Stakkavík ehf, en ferðast nú um framandi lönd. Tekur svo stefnuna á háskóla í haust.Bergljót Mist Georgsdóttir flutti til Bandaríkjanna átta dögum eftir útskrift til að vera Au Pair í San Fransisco, Kaliforníu.Fanney Kristjánsdóttir hefur búið á Ólafsfirði með kærastanum sínum og unnið þar síðan í september. Hún verður þar þangað til í haust, þá tekur háskóli við.Guðmundur Gíslason er nemi í stjórnmálafræði. Fékk sæti á lista Framsóknarflokksins í alþingiskosningum og er almennt í kafi í pólitík.Helen Hannesdóttir hefur verið að vinna í The Body Shop eftir útskrift, kenna þýsku og kannar bráðum Ameríkurnar þrjár. Eintóm gleði.Hildur Vala Hallgrímsdóttir er Au-pair í Orange County, California og stefnir á að byrja í hjúkrunarfræði í HA í haust.Ingibjörg Jónína Finnsdóttir er að vinna á leikskólanum Barnabæ á Blönduósi.Jenný Gunnarsdóttir eyddi þremur mánuðum í Bandaríkjunum, kom svo heim og er núna að vinna til að safna pening fyrir frekari ferðalög.Karítas Sigvaldadóttir vann á Akureyri Backpackers fram að áramótum og er núna að ferðast um Sudaustur-Asiu.Kristín Hálfánardóttir vann í Siglufjarðarapóteki fyrir áramót og skellti sér svo til Suður-Frakklands. Þar mun hún vera fram á næsta haust að vinna á hóteli, liggja á ströndinni og drekka vín.Matthildur Sigrúnardóttir vann í Reykjavík en er núna í tungumálaskóla í Montpellier. Mun vera þar næstu sex mánuði að vinna á hóteli, liggja í sólbaði og borða sætabrauð.Samúel Lúkas er í leiklistarnámi í Svíþjóð.Sara Sif Árnadóttir byrjaði á því að vinna í frystihúsi fram að áramótum og er núna Au-Pair í Norður Karólínu í Bandaríkjunum og mun vera þar í heilt ár.Sigríður Lind Þorbjörnsdóttir er í þýskunámi í Háskóla Íslands.Silja Björk Björnsdóttir fékk draumastarf á Akureyri Backpackers, var fremst á Lady Gaga tónleikum, ferðaðist um Evrópu með bestu vinkonu sinni og flutti út til London í apríl.Sólrún Harpa Sveinbjörnsdóttir er í bókmenntafræði í HÍ og þegar hún þarf ekki að lesa, eyðir hún tímanum í að sauma föt og búa til skartgripi.Þuríður Anna Sigurðardóttir var að vinna á Te og kaffi til áramóta og skellti sér svo í reisu um Suðustur-Asíu.

4. AAnton Friðrik Ingþórsson er búinn að vera vinna á Bautanum og hjá NTC. Stefnir á arkitektinn eftir ár.Arna Sif Asgrímsdottir þjálfar fótbolta hjá KA og ætlar í hjúkrunafræði í HA eftir sumarið. Árni Arnar Sæmundsson er fyrir sunnan að læra viðskiptafræði í HR.Benedikt Natanael Bjarnason er að vinna sem full-time rokkari/útigangsmaður í Reykjavík. Þess á milli platar hann fólk til að kaupa tölvur og aðra fylgihluti í Tölvulistanum. Stefnir á að flytja til Kúbu næsta haust og reyna fyrir sér í stjórnmálum.Bergrún Andradóttir fór í mánaðarlangan bíltúr um Ástralíu og nýtur nú lífsins í London sem Au-Pair. Egill Örn Gunnarsson á stóran þátt í spillingu menntakerfisins. Hyggst svo læra lögfræði við Háskólann í Reykjavík.Elísa Rún Viðarsdóttir er að læra Tölvunarfræði í HR.Gréta Sóley Sigurðardóttir flutti til Reykjavíkur, fór að vinna á leikskóla og stefnir á að læra lögfræði í haust.Guðmundur Alfreðsson Ég er búinn með eitt ár í Sagnfræði við HÍ, en mun þó njóta tilverunnar í Skagafirðinum í sumar.Halldóra Anna Þorvaldsdóttir býr í Edinborg eins og er og fer í Interrail í apríl.Helga Frímann ferðaðist um Evrópu, stoppaði á Sikiley, var mánuð í Ástralíu og sinnti sjálfboðaliðastörfum á Indlandi með Rakel og Boggu.Helga Þóra Helgadóttir vinnur hjá World Class og Símanum í Reykjavík. Stefnir á förðunarnám í kvöld og svo háskóla.Ingibjörg Bragadóttir er búin að vera melast í suðrinu hingað til en er í þann mund að færa sig til Alaska til þess að lækna krabbamein í krókódílum.Ingibjörg Ásta Jakobsdóttir er í sálfræðinámi við Háskólann á Akureyri.Ingólfur Stefánsson er að ferðast um Asíu.Ingunn Tómasdottir býr í Noregi eins og er. Stefnir á sálfræðinám í HR haustið 2014 en ætlar mögulega að fara í sjálfboðaliðastarf í Suður-Afríku.Jóhanna María Gísladóttir var að vinna í Gallerí, fór í Interrail og flytur til Reykjavíkur i júlí.Linda Jónsdóttir er nýkomin heim frá Kaupmannahöfn þar sem hún var Au-Pair. Stefnir á nám í lífeindafræði í HÍ.Ólafur Helgi Thorarensen haslar sér völl í útlöndum.Rakel Sigurðardóttir er stödd á Indlandi í leit að innri frið og góðum mat. Búin að finna matinn.Sigríður Ólafsdóttir er að vinna í Lyf og heilsu og er á leið í Interrail um Evrópu.Sigrún Helga Andrésdóttir kíkti til Þýskalands, tók pit-stop hjá Heimabakarí og endaði á að koma sér fyrir í borg óttans að læra að mála smetti.Sigurbjörg Björnsdóttir ferðaðist um Evrópu, Ástralíu og Indland. Kann nú að búa til ólífuolíu, drepa moskító á flugi og keyra skellinöðrur í öfugri umferð. Silja Arnfríðardóttir Christensen vann og lærði þýsku í Vín. Býr og vinnur í Kaupmannahöfn.Sunna Svavarsdóttir er að ferðast um Evrópu og verður í Reykjavík í sumar en dreymir um að flytja frá Íslandi.Sunneva Ósk Guðmundsdóttir er að vinna á Icelandair og ætlar í hótelstjórnun eftir áramót.Þórir Steinn Stefánsson var að vinna á Götubarnum og ferðast nú um Suðaustur-Asíu. Örnólfur Hlynur Hálfdánarson

4. F Aðalsteinn Stefnisson hefur verið á sjó í einhvern tíma og er svo að fara vinna í Reykjavík.Birgir Viðar MagnússonElva Katrín Bergþórsdóttir hefur verið að vinna í Átaki Heilsurækt, er nýútskrifuð úr einkaþjálfaranámi og undirbýr sig fyrir stórmót í módelfitness.Erna Ösp Einarsdóttir er að vinna í Lindex en stefni á lögfræði í HÍ næsta haust.Gígja Einarsdóttir fór að læra lyfjafræði við Háskóla Íslands.Guðmundur Hólmar Helgason hefur verið hér á Akureyri, aðalvinnan hans er föðurhlutverkið en svo er hann líka að vinna á leikskólanum Tröllaborgum og í handbolta með Akureyri.Gunnlaugur Bjarnar Baldursson vinnur í HB Granda á Vopnafirði og stefnir á að flytja suður í haust og fara í HÍ.Halla Dagný Úlfsdóttir fór að vinna eftir útskrift og fór svo í Interrail í október, hún er búin að vera vinna síðan hún kom heim og er að fara að ferðast um Afríku í lok mars.Halldóra Sif Sigurðardóttir fór í Interrail ferðalag með vinkonum sínum, er nú að vinna og stefnir á að fara í háskóla á næsta ári.Hulda Hólmkelsdóttir startar byltingum, drekkur kaffi með gömlu fólki og horfir á alla sjónvarpsþætti í heimi.Iðunn Birgisdóttir er í Interrail-ferðalagi og stefnir á Asíureisu næsta janúar.Ísak Kári Kárason vann á leikskóla vetur og fer til Ástralíu í sumar.Jóhann Óli Eiðsson hefur verið að vinna í frystihúsi og þjálfa Morfache og Bettu Getur lið MA.Jóhann Axel Ingólfsson hefur verið að pípuleggja...Jóhanna Herdís Eggertsdóttir fór til Nýja Sjálands í þrjá mánuði og stefnir á fleiri ferðalög fyrir háskólanám.Jón Már Ásbjörnsson lærir ensku í HÍ. „Þú veist, ,”Yes” og ,”No” - Kann’etta allt“.Kristín Jónsdóttir er í háskóla í Álaborg að læra upplýsingatækni.Margrét Rún Snorradóttir bjó á Englandi í hálft ár og ætlar annað hvort í háskólann í haust eða ferðast meira.Olga Katrín Olgeirsdóttir er búin að vera að vinna og hafa það gott, svo er stefnan sett á háskólann í haust.Ólafur Jóhann Magnússon flutti suður yfir heiðar til að hefja nám við Stýrimannaskólann í Reykjavík og spila handbolta með Fram.Rósa ÁrnadóttirSigríður Friðný Halldórsdóttir keypti íbúð, var á síldarvertíð, vinnur á elliheimili núna og fer til Afríku í mars að ferðast í tvo mánuði.Silvía Rán Sigurðardóttir fór í Gymnastikhøjakole i Ollerup, Danmörku, í 4 og hálfan mánuð fyrir áramót. Hún er núna að vinna hér fyrir norðan að safna pening fyrir komandi ævintýrum og æfa fótbolta með Þór/KA.Sólveig Sigurjóna Gísladóttir er búin að vera að vinna á skíðasvæði í Austurríki eftir að hafa ferðast um Mið-og Suður-Ameríku!Stefanía Árdís Árnadóttir er búin að vera að læra viðskiptafræði í Háskólanum á Akureyri og klárar fyrsta árið núna í vor.Steinþóra Sif Heimisdóttir fór í Interrail með vinkonum sínum í apríl.Telma Sigurgeirsdóttir flutti til Vestmannaeyja og vann á frystihúsi, ferðaðist og stefnir á háskólanám í haust.Tinna Dagbjartsdóttir flutti suður og byrjaði í sálfræði í HÍ.Vilhjálmur Herrera Þórisson stundar nám við lagadeild Háskólans í Reykjavík og hefur það gott í 105.

4. GAlmar Daði Kristjánsson dælir bjór, lagar latté og talar bjagaða þýsku í Berlín.Andri Yrkill Valsson fór í rúmlega fjögurra mánaða heimsreisu um Suðaustur Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin með Elís Orra. Næst er stefnan tekin á háskólanám.Anna Margrét Hrólfsdóttir er að fara til Suður-Afríku í sjálfboðaliðastarf ásamt því að ferðast til Zambiu og Dubai með vinkonu minni.Anna María Sigfúsdóttir er að vinna á leikskólanum Hólmasól.Aron Örn Þórleifsson meikar það sem aðstoðarkokkur á Icelandair og pælir í háskólanámi. Ásgeir Jóhann Kristinsson „Ykkur kemur ekki við hvað ég er að gera!“Einar Oddur Jónsson ákveður hvað hann ætlar að læra í háskóla og aflar tekna m.a. hjá Kötlu byggingafélagi.Elís Orri Guðbjartsson hefur sest að á Húsavík og hafið störf við fiskvinnslu eftir fjögurra mánaða reisu um SA-Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin.Elvar Már Waage Jóhannsson er að læra guðfræði til embættisprófs.Guðný Ósk Gunnarsdóttir er að vinna á hjúkrunarheimili á Eskifirði og er að fara út til Afríku og Asíu í byrjun 2014.Gunnhildur Daðadóttir sinnir sjálfboðaliðastarfi í Swazílandi og Suður-Afríku.Hildur Mist L Pálmadóttir er að læra sálfræði við HR.Jón Arnar ÓlafssonJón Haukur Unnarsson er að undirbúa ferð sjálfbærrar geimferju í leit að vitsmunalífi á öðrum hnöttum.Karen Hrönn Vatnsdal er að þjálfa fimleika, stundar hestamennsku og njóta lífsins áður en hún fer í háskóla.Karen Vilhjálmsdóttir hefur aðallega verið að vinna á Greifanum og sjúkrahúsinu auk þess að ferðast smá. Stefnir síðan á að fara suður í háskóla í haust.Kristinn Vignisson er að læra tölvunarfræði við Háskólann í Reykjavík.María Björk Ríkharðsdóttir býr á Eskifirði og vinnur á elliheimilinu þar til hún fer í háskóla.Ómar Þorri Gunnlaugsson er á sjó og hafa það gott áður en hann neglir sér í háskóla.Sigurbjörg Jóhannesdóttir er Au-Pair í Mílanó og ætlar svo að læra sálfræði í HÍ eftir sumarið.Sindri Már Hannesson „Fannst skaupið leiðinlegt“.Sindri Vilmar Þórisson var að læra heimspeki í HÍ en er að vinna á Íslandspóstinum á Dalvík núna.Skúli Bragi Magnússon er vinnualki í fullu starfi allsstaðar!Viktor Logi Stefánsson er bara að vinna, er enn að velta fyrir sér framtíðinni eftir MAÞorsteinn Kári Guðmundsson er að rotna í hversdagsleika samfélagsins.

4. HI

75

STÚDENTATAL

Ásta Katrín Gestsdóttir þjónaði á Lava í Bláa lóninu, fór sem Au-Pair til OC í Kaliforníu í 3 mánuði, var gæðaeftirlitsmaður í Stakkavík ehf, en ferðast nú um framandi lönd. Tekur svo stefnuna á háskóla í haust.Bergljót Mist Georgsdóttir flutti til Bandaríkjanna átta dögum eftir útskrift til að vera Au Pair í San Fransisco, Kaliforníu.Fanney Kristjánsdóttir hefur búið á Ólafsfirði með kærastanum sínum og unnið þar síðan í september. Hún verður þar þangað til í haust, þá tekur háskóli við.Guðmundur Gíslason er nemi í stjórnmálafræði. Fékk sæti á lista Framsóknarflokksins í alþingiskosningum og er almennt í kafi í pólitík.Helen Hannesdóttir hefur verið að vinna í The Body Shop eftir útskrift, kenna þýsku og kannar bráðum Ameríkurnar þrjár. Eintóm gleði.Hildur Vala Hallgrímsdóttir er Au-pair í Orange County, California og stefnir á að byrja í hjúkrunarfræði í HA í haust.Ingibjörg Jónína Finnsdóttir er að vinna á leikskólanum Barnabæ á Blönduósi.Jenný Gunnarsdóttir eyddi þremur mánuðum í Bandaríkjunum, kom svo heim og er núna að vinna til að safna pening fyrir frekari ferðalög.Karítas Sigvaldadóttir vann á Akureyri Backpackers fram að áramótum og er núna að ferðast um Sudaustur-Asiu.Kristín Hálfánardóttir vann í Siglufjarðarapóteki fyrir áramót og skellti sér svo til Suður-Frakklands. Þar mun hún vera fram á næsta haust að vinna á hóteli, liggja á ströndinni og drekka vín.Matthildur Sigrúnardóttir vann í Reykjavík en er núna í tungumálaskóla í Montpellier. Mun vera þar næstu sex mánuði að vinna á hóteli, liggja í sólbaði og borða sætabrauð.Samúel Lúkas er í leiklistarnámi í Svíþjóð.Sara Sif Árnadóttir byrjaði á því að vinna í frystihúsi fram að áramótum og er núna Au-Pair í Norður Karólínu í Bandaríkjunum og mun vera þar í heilt ár.Sigríður Lind Þorbjörnsdóttir er í þýskunámi í Háskóla Íslands.Silja Björk Björnsdóttir fékk draumastarf á Akureyri Backpackers, var fremst á Lady Gaga tónleikum, ferðaðist um Evrópu með bestu vinkonu sinni og flutti út til London í apríl.Sólrún Harpa Sveinbjörnsdóttir er í bókmenntafræði í HÍ og þegar hún þarf ekki að lesa, eyðir hún tímanum í að sauma föt og búa til skartgripi.Þuríður Anna Sigurðardóttir var að vinna á Te og kaffi til áramóta og skellti sér svo í reisu um Suðustur-Asíu.

4. AAnton Friðrik Ingþórsson er búinn að vera vinna á Bautanum og hjá NTC. Stefnir á arkitektinn eftir ár.Arna Sif Asgrímsdottir þjálfar fótbolta hjá KA og ætlar í hjúkrunafræði í HA eftir sumarið. Árni Arnar Sæmundsson er fyrir sunnan að læra viðskiptafræði í HR.Benedikt Natanael Bjarnason er að vinna sem full-time rokkari/útigangsmaður í Reykjavík. Þess á milli platar hann fólk til að kaupa tölvur og aðra fylgihluti í Tölvulistanum. Stefnir á að flytja til Kúbu næsta haust og reyna fyrir sér í stjórnmálum.Bergrún Andradóttir fór í mánaðarlangan bíltúr um Ástralíu og nýtur nú lífsins í London sem Au-Pair. Egill Örn Gunnarsson á stóran þátt í spillingu menntakerfisins. Hyggst svo læra lögfræði við Háskólann í Reykjavík.Elísa Rún Viðarsdóttir er að læra Tölvunarfræði í HR.Gréta Sóley Sigurðardóttir flutti til Reykjavíkur, fór að vinna á leikskóla og stefnir á að læra lögfræði í haust.Guðmundur Alfreðsson Ég er búinn með eitt ár í Sagnfræði við HÍ, en mun þó njóta tilverunnar í Skagafirðinum í sumar.Halldóra Anna Þorvaldsdóttir býr í Edinborg eins og er og fer í Interrail í apríl.Helga Frímann ferðaðist um Evrópu, stoppaði á Sikiley, var mánuð í Ástralíu og sinnti sjálfboðaliðastörfum á Indlandi með Rakel og Boggu.Helga Þóra Helgadóttir vinnur hjá World Class og Símanum í Reykjavík. Stefnir á förðunarnám í kvöld og svo háskóla.Ingibjörg Bragadóttir er búin að vera melast í suðrinu hingað til en er í þann mund að færa sig til Alaska til þess að lækna krabbamein í krókódílum.Ingibjörg Ásta Jakobsdóttir er í sálfræðinámi við Háskólann á Akureyri.Ingólfur Stefánsson er að ferðast um Asíu.Ingunn Tómasdottir býr í Noregi eins og er. Stefnir á sálfræðinám í HR haustið 2014 en ætlar mögulega að fara í sjálfboðaliðastarf í Suður-Afríku.Jóhanna María Gísladóttir var að vinna í Gallerí, fór í Interrail og flytur til Reykjavíkur i júlí.Linda Jónsdóttir er nýkomin heim frá Kaupmannahöfn þar sem hún var Au-Pair. Stefnir á nám í lífeindafræði í HÍ.Ólafur Helgi Thorarensen haslar sér völl í útlöndum.Rakel Sigurðardóttir er stödd á Indlandi í leit að innri frið og góðum mat. Búin að finna matinn.Sigríður Ólafsdóttir er að vinna í Lyf og heilsu og er á leið í Interrail um Evrópu.Sigrún Helga Andrésdóttir kíkti til Þýskalands, tók pit-stop hjá Heimabakarí og endaði á að koma sér fyrir í borg óttans að læra að mála smetti.Sigurbjörg Björnsdóttir ferðaðist um Evrópu, Ástralíu og Indland. Kann nú að búa til ólífuolíu, drepa moskító á flugi og keyra skellinöðrur í öfugri umferð. Silja Arnfríðardóttir Christensen vann og lærði þýsku í Vín. Býr og vinnur í Kaupmannahöfn.Sunna Svavarsdóttir er að ferðast um Evrópu og verður í Reykjavík í sumar en dreymir um að flytja frá Íslandi.Sunneva Ósk Guðmundsdóttir er að vinna á Icelandair og ætlar í hótelstjórnun eftir áramót.Þórir Steinn Stefánsson var að vinna á Götubarnum og ferðast nú um Suðaustur-Asíu. Örnólfur Hlynur Hálfdánarson

4. F Aðalsteinn Stefnisson hefur verið á sjó í einhvern tíma og er svo að fara vinna í Reykjavík.Birgir Viðar MagnússonElva Katrín Bergþórsdóttir hefur verið að vinna í Átaki Heilsurækt, er nýútskrifuð úr einkaþjálfaranámi og undirbýr sig fyrir stórmót í módelfitness.Erna Ösp Einarsdóttir er að vinna í Lindex en stefni á lögfræði í HÍ næsta haust.Gígja Einarsdóttir fór að læra lyfjafræði við Háskóla Íslands.Guðmundur Hólmar Helgason hefur verið hér á Akureyri, aðalvinnan hans er föðurhlutverkið en svo er hann líka að vinna á leikskólanum Tröllaborgum og í handbolta með Akureyri.Gunnlaugur Bjarnar Baldursson vinnur í HB Granda á Vopnafirði og stefnir á að flytja suður í haust og fara í HÍ.Halla Dagný Úlfsdóttir fór að vinna eftir útskrift og fór svo í Interrail í október, hún er búin að vera vinna síðan hún kom heim og er að fara að ferðast um Afríku í lok mars.Halldóra Sif Sigurðardóttir fór í Interrail ferðalag með vinkonum sínum, er nú að vinna og stefnir á að fara í háskóla á næsta ári.Hulda Hólmkelsdóttir startar byltingum, drekkur kaffi með gömlu fólki og horfir á alla sjónvarpsþætti í heimi.Iðunn Birgisdóttir er í Interrail-ferðalagi og stefnir á Asíureisu næsta janúar.Ísak Kári Kárason vann á leikskóla vetur og fer til Ástralíu í sumar.Jóhann Óli Eiðsson hefur verið að vinna í frystihúsi og þjálfa Morfache og Bettu Getur lið MA.Jóhann Axel Ingólfsson hefur verið að pípuleggja...Jóhanna Herdís Eggertsdóttir fór til Nýja Sjálands í þrjá mánuði og stefnir á fleiri ferðalög fyrir háskólanám.Jón Már Ásbjörnsson lærir ensku í HÍ. „Þú veist, ,”Yes” og ,”No” - Kann’etta allt“.Kristín Jónsdóttir er í háskóla í Álaborg að læra upplýsingatækni.Margrét Rún Snorradóttir bjó á Englandi í hálft ár og ætlar annað hvort í háskólann í haust eða ferðast meira.Olga Katrín Olgeirsdóttir er búin að vera að vinna og hafa það gott, svo er stefnan sett á háskólann í haust.Ólafur Jóhann Magnússon flutti suður yfir heiðar til að hefja nám við Stýrimannaskólann í Reykjavík og spila handbolta með Fram.Rósa ÁrnadóttirSigríður Friðný Halldórsdóttir keypti íbúð, var á síldarvertíð, vinnur á elliheimili núna og fer til Afríku í mars að ferðast í tvo mánuði.Silvía Rán Sigurðardóttir fór í Gymnastikhøjakole i Ollerup, Danmörku, í 4 og hálfan mánuð fyrir áramót. Hún er núna að vinna hér fyrir norðan að safna pening fyrir komandi ævintýrum og æfa fótbolta með Þór/KA.Sólveig Sigurjóna Gísladóttir er búin að vera að vinna á skíðasvæði í Austurríki eftir að hafa ferðast um Mið-og Suður-Ameríku!Stefanía Árdís Árnadóttir er búin að vera að læra viðskiptafræði í Háskólanum á Akureyri og klárar fyrsta árið núna í vor.Steinþóra Sif Heimisdóttir fór í Interrail með vinkonum sínum í apríl.Telma Sigurgeirsdóttir flutti til Vestmannaeyja og vann á frystihúsi, ferðaðist og stefnir á háskólanám í haust.Tinna Dagbjartsdóttir flutti suður og byrjaði í sálfræði í HÍ.Vilhjálmur Herrera Þórisson stundar nám við lagadeild Háskólans í Reykjavík og hefur það gott í 105.

4. GAlmar Daði Kristjánsson dælir bjór, lagar latté og talar bjagaða þýsku í Berlín.Andri Yrkill Valsson fór í rúmlega fjögurra mánaða heimsreisu um Suðaustur Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin með Elís Orra. Næst er stefnan tekin á háskólanám.Anna Margrét Hrólfsdóttir er að fara til Suður-Afríku í sjálfboðaliðastarf ásamt því að ferðast til Zambiu og Dubai með vinkonu minni.Anna María Sigfúsdóttir er að vinna á leikskólanum Hólmasól.Aron Örn Þórleifsson meikar það sem aðstoðarkokkur á Icelandair og pælir í háskólanámi. Ásgeir Jóhann Kristinsson „Ykkur kemur ekki við hvað ég er að gera!“Einar Oddur Jónsson ákveður hvað hann ætlar að læra í háskóla og aflar tekna m.a. hjá Kötlu byggingafélagi.Elís Orri Guðbjartsson hefur sest að á Húsavík og hafið störf við fiskvinnslu eftir fjögurra mánaða reisu um SA-Asíu, Eyjaálfu og Bandaríkin.Elvar Már Waage Jóhannsson er að læra guðfræði til embættisprófs.Guðný Ósk Gunnarsdóttir er að vinna á hjúkrunarheimili á Eskifirði og er að fara út til Afríku og Asíu í byrjun 2014.Gunnhildur Daðadóttir sinnir sjálfboðaliðastarfi í Swazílandi og Suður-Afríku.Hildur Mist L Pálmadóttir er að læra sálfræði við HR.Jón Arnar ÓlafssonJón Haukur Unnarsson er að undirbúa ferð sjálfbærrar geimferju í leit að vitsmunalífi á öðrum hnöttum.Karen Hrönn Vatnsdal er að þjálfa fimleika, stundar hestamennsku og njóta lífsins áður en hún fer í háskóla.Karen Vilhjálmsdóttir hefur aðallega verið að vinna á Greifanum og sjúkrahúsinu auk þess að ferðast smá. Stefnir síðan á að fara suður í háskóla í haust.Kristinn Vignisson er að læra tölvunarfræði við Háskólann í Reykjavík.María Björk Ríkharðsdóttir býr á Eskifirði og vinnur á elliheimilinu þar til hún fer í háskóla.Ómar Þorri Gunnlaugsson er á sjó og hafa það gott áður en hann neglir sér í háskóla.Sigurbjörg Jóhannesdóttir er Au-Pair í Mílanó og ætlar svo að læra sálfræði í HÍ eftir sumarið.Sindri Már Hannesson „Fannst skaupið leiðinlegt“.Sindri Vilmar Þórisson var að læra heimspeki í HÍ en er að vinna á Íslandspóstinum á Dalvík núna.Skúli Bragi Magnússon er vinnualki í fullu starfi allsstaðar!Viktor Logi Stefánsson er bara að vinna, er enn að velta fyrir sér framtíðinni eftir MAÞorsteinn Kári Guðmundsson er að rotna í hversdagsleika samfélagsins.

4. HI

Page 78: Muninn vorblað 2013

Agnes Eva Þórarinsdóttir lærir efnafræði við Háskóla Íslands og líkar vel, er meðlimur í Sprengjugengi Háskóla Íslands og finnst fátt skemmtilegra en að kveikja í hlutum og meðhöndla hættuleg efni. Atli Egilsson er að vinna á Glerártorgi og fer í Háskóla Íslands í haust í hugbúnaðarverkfræði.Atli Freyr EinarssonAuður Eva Jónsdóttir er ekki að ferðast um heiminn eins og allir, fyrir utan nokkrar evrópskar borgir. Er bara að spila á selló og hugsa um hvað hún hlakkar til að byrja í umhverfis- og byggingarverkfræði næsta vetur.Ármann Óli Halldórsson er í vélaverkfræði í HÍ.Barði Benediktsson stundar nám í lífefna- og sameindalíffræði ásamt því að vera íbúi í kommúnunni að Hjarðarhaga 26.Bjarki Viðar Halldórsson vinnur í Austurríki og ætlar í eitthvað random í háskóla í haust.Einar Helgi Guðlaugsson er búsettur í Danmörku að læra leiklist.Guðmundur Birkir Guðmundsson er að læra lögfræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram næstu árin.Guðrún Jóhannsdóttir er að vinna hjá Arion banka og ætlar í heilbrigðisverkfræði í haust.Harpa Halldórsdóttir er að vinna í Eymundsson en er verulega að íhuga að venda kvæði sínu í kross og hefja nám við félagsvísindadeild HÍ næsta haust.Harpa Lind Konráðsdóttir er að undirbúa sig fyrir klásus í tannlæknafræði í HÍ í haust.Hrefna Rún Magnúsdóttir flokkaði fiskinn á Vopnafirði, varð hefðarfrú í Englandi og borðaði með Mozart í Austurríki. Stefnir á heimsyfirráð næsta haust.Hrófur Ásmundsson er að fara í tónleikaferðalag um heiminn með hljómsveitinni sinni Völvu.Kolbrún Helga Hansen er að vinna á leikskóla og á fullu í handbolta. Stefnir á nám í haust.Ólöf María Stefánsdóttir vann á fjórum stöðum fyrir áramót og flutti eftir það til Danmerkur í sjúkraþjálfunarnám og verður þar næstu árin.Petrea Jónasdóttir er í líffræði í HÍ en stefnir á dýralækningar.Ragna Björnsdóttir vinnur sem Au Pair í Texas, USA. Kemur heim í sumar og ætlar í HÍ næsta haust að læra lyfjafræði.Ruben Remý Gústav Raes er að gera það sama og Þórir Steinn.Selma Hilmisdóttir snýr heim eftir tveggja mánaða sjálfboðavinnu í Indlandi og Kenýa. Ætlar að vinna og ferðast næsta árið, mögulega sem Au-Pair í Bandaríkjunum.Sigríður Guðjónsdóttir fór í lýðháskóla í Danmörku fyrir áramót og er nú vinnandi kona en hverjum er ekki drullusama.Steinar Eyþór Valsson er að læra tölvunarfræði í HR og mun væntanlega einnig gera það næsta vetur.Svandís Eva Aradóttir er í líffræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram.Þórir Marwan Abed er að læra heilbrigðisverkfræði í Háskólanum í Reykjavík og stefnir á að gera það næsta haust einnig.

4. TÁgúst Heiðar Hannesson býr í Reykjavík og klárar fyrsta árið sitt í Hugbúnaðarverkfræði við HÍ í vor.Bjarki Sveinsson var að vinna á Bar 11, Bar 7 og í Hagkaup í Reykjavík en er fluttur á Ísafjörð og er að safna fyrir ferð til Asíu eða Ástralíu.Freyr Brynjarsson var bráðkvaddur á heimili sínu þann 23. september sl.Guðný Helga Vídalín Pálsdóttir er í HÍ í lífeindafræði en ætlar að reyna við inntökuprófið í læknisfræði í annað sinn.Hallur ReynissonHarpa Björnsdóttir býr í Noregi með foreldrum sínum og er að undirbúa sig fyrir inntökupróf í lækninn.Helga Hansdóttir er að læra læknisfræði við Háskólann í Debrecen, Ungverjalandi.Helga Björg Sigfúsdóttir er búin að vera í Suður-Þrændalögum í Noregi síðan í haust og er að vinna í bakaríi og stefnir á hjúkrunarfræði í Þrándheimi í haust.Jóhannes Ingi Torfason er að læra lögfræði við HÍ og stefnir að því að halda því áfram nema honum verði boðið að endurtaka skólagöngu sína í MA.Kjartan Björgvin Kristjánsson er að læra jarðfræði við Háskóla Íslands og býr í kommúnu.Pétur Ragnhildarson er laganemi við Háskóla Íslands og líkar það vel.Sigurbjörg Eva Egilsdóttir er í BS námi í líffræði og lifir góðu lífi í HÍ.Sigurbjörg Lind Ellertsdóttir hefur unnið á Icelandair Hotels á Akureyri í vetur og fór síðan í tvo mánuði til Suður-Afríku að vinna sjálfboðaliðastarf.Sigurgeir Ólafsson býður auglýsingar í Munin á góðu verði: Brimborg, öruggur staður til að vera á.Stefanía Kristín Valgeirsdóttir byrjaði að læra sjúkraþjálfun við Pfeiffer University í Norður Karólínu, USA, þar sem hún fékk bæði golfstyrk og námsstyrk.Sunna Björnsdóttir nemur lífefna- og sameindalíffræði við Háskóla Íslands. Er tíð boðflenna í kommúnunni að Hjarðarhaga 26, í flótta frá einmanaleikanum á stúdentagörðunum.Þorsteinn Sævar Kristjánsson er bláfátækur tölvunarfræðinemi í þrengsta leiguhúsnæði Reykjavíkur og ætlar sér að verða tölvuleikjaforritari og frægur raddleikari.

4. UAlexander Arnar Þórisson er í hugbúnaðarverkfræði við Háskóla Íslands og býr með sinni heittelskuðu Hörpu Björnsdóttur.Auður Anna Jónsdóttir er að læra fjármálaverkfræði í HR. Árni Víðir Jóhannesson er að læra hugbúnaðarverkfræði í HÍ, stefnir á að klára það og halda svo út í nám.Brynjar Elís Ákason er í B.Sc. námi í fjármálastærðfræði og stefnir á mastersgráðu í hagnýtri fjármálastærðfræði erlendis.Daníel Freyr Hjartarson er í vélaverkfræði í Háskóla Íslands.Gunnar Atli Eggertsson er að læra jarðeðlisfræði í Háskóla Íslands og vinnur í jazzpíanóleik þess á milli.Hallfríður Kristinsdóttir er í læknisfræði í HÍ.Hilma Elísabet Z. Valdimarsdóttir gaf bóklegu framhaldsnámi puttann og fór að sauma föt. Hún býr í kommúnu.Ívan Bjarni Jónsson 9.25 í meðaleinkunn í hugbúnaðarverkfræði í HÍ pretty much sums it up.Símon Böðvarsson er villtur í Suðaustur-Asíu.Tandri Gauksson skilgreinir og sannar í nafni Evklíðs, Eulers og Pýþagórsks anda.Tanja Rut Bjarnadóttir er í Suðaustur-Asíu, að víkka sjóndeildarhringinn og bæta ónæmiskerfið.Unnar Már SveinbjarnarsonÞorsteinn Hjörtur Jónsson er að taka B.Sc. gráðu í stærðfræði með eðlisfræði sem hliðargrein við Háskóla Íslands. Sinnir námstengdu sumarstarfi á verkfræðiskrifstofu í Toronto í Kanada.

4. X

Innihald: Svínakjöt, krydd, salt, rotvarnarefni E250,

þráavarnarefni E300/315/316/330, sýrustillir E575.

Næringargildi í 100 g: Orka 1419 kJ/343 kkal, prótein 15 g,

kolvetni 1 g (þar af sykur 0 g), fita 31 g (þar af mettaðar fitusýrur

12,9 g), trefjar 0,2 g, natríum 1,3 g.

Varan inniheldur EKKI ofnæmisvaldana: Laktós (mjólkursykur), egg, MSG

(þriðja kryddið), glúten, hnetur og soya (prótein).

Varan inniheldur ofnæmisvaldann: Hvítlauk.

190g

Kjarnafæði hf · Akureyri · Sími 460 7400 · kjarnafaedi.is

PEPPERONIPEPPERONIPEPPERONI40 SNEIÐAR

Á að gera pizzuí kvöld?

Pizzupepperonifrá Kjarnafæði

er frábær kostur!

77

Agnes Eva Þórarinsdóttir lærir efnafræði við Háskóla Íslands og líkar vel, er meðlimur í Sprengjugengi Háskóla Íslands og finnst fátt skemmtilegra en að kveikja í hlutum og meðhöndla hættuleg efni. Atli Egilsson er að vinna á Glerártorgi og fer í Háskóla Íslands í haust í hugbúnaðarverkfræði.Atli Freyr EinarssonAuður Eva Jónsdóttir er ekki að ferðast um heiminn eins og allir, fyrir utan nokkrar evrópskar borgir. Er bara að spila á selló og hugsa um hvað hún hlakkar til að byrja í umhverfis- og byggingarverkfræði næsta vetur.Ármann Óli Halldórsson er í vélaverkfræði í HÍ.Barði Benediktsson stundar nám í lífefna- og sameindalíffræði ásamt því að vera íbúi í kommúnunni að Hjarðarhaga 26.Bjarki Viðar Halldórsson vinnur í Austurríki og ætlar í eitthvað random í háskóla í haust.Einar Helgi Guðlaugsson er búsettur í Danmörku að læra leiklist.Guðmundur Birkir Guðmundsson er að læra lögfræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram næstu árin.Guðrún Jóhannsdóttir er að vinna hjá Arion banka og ætlar í heilbrigðisverkfræði í haust.Harpa Halldórsdóttir er að vinna í Eymundsson en er verulega að íhuga að venda kvæði sínu í kross og hefja nám við félagsvísindadeild HÍ næsta haust.Harpa Lind Konráðsdóttir er að undirbúa sig fyrir klásus í tannlæknafræði í HÍ í haust.Hrefna Rún Magnúsdóttir flokkaði fiskinn á Vopnafirði, varð hefðarfrú í Englandi og borðaði með Mozart í Austurríki. Stefnir á heimsyfirráð næsta haust.Hrófur Ásmundsson er að fara í tónleikaferðalag um heiminn með hljómsveitinni sinni Völvu.Kolbrún Helga Hansen er að vinna á leikskóla og á fullu í handbolta. Stefnir á nám í haust.Ólöf María Stefánsdóttir vann á fjórum stöðum fyrir áramót og flutti eftir það til Danmerkur í sjúkraþjálfunarnám og verður þar næstu árin.Petrea Jónasdóttir er í líffræði í HÍ en stefnir á dýralækningar.Ragna Björnsdóttir vinnur sem Au Pair í Texas, USA. Kemur heim í sumar og ætlar í HÍ næsta haust að læra lyfjafræði.Ruben Remý Gústav Raes er að gera það sama og Þórir Steinn.Selma Hilmisdóttir snýr heim eftir tveggja mánaða sjálfboðavinnu í Indlandi og Kenýa. Ætlar að vinna og ferðast næsta árið, mögulega sem Au-Pair í Bandaríkjunum.Sigríður Guðjónsdóttir fór í lýðháskóla í Danmörku fyrir áramót og er nú vinnandi kona en hverjum er ekki drullusama.Steinar Eyþór Valsson er að læra tölvunarfræði í HR og mun væntanlega einnig gera það næsta vetur.Svandís Eva Aradóttir er í líffræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram.Þórir Marwan Abed er að læra heilbrigðisverkfræði í Háskólanum í Reykjavík og stefnir á að gera það næsta haust einnig.

4. TÁgúst Heiðar Hannesson býr í Reykjavík og klárar fyrsta árið sitt í Hugbúnaðarverkfræði við HÍ í vor.Bjarki Sveinsson var að vinna á Bar 11, Bar 7 og í Hagkaup í Reykjavík en er fluttur á Ísafjörð og er að safna fyrir ferð til Asíu eða Ástralíu.Freyr Brynjarsson var bráðkvaddur á heimili sínu þann 23. september sl.Guðný Helga Vídalín Pálsdóttir er í HÍ í lífeindafræði en ætlar að reyna við inntökuprófið í læknisfræði í annað sinn.Hallur ReynissonHarpa Björnsdóttir býr í Noregi með foreldrum sínum og er að undirbúa sig fyrir inntökupróf í lækninn.Helga Hansdóttir er að læra læknisfræði við Háskólann í Debrecen, Ungverjalandi.Helga Björg Sigfúsdóttir er búin að vera í Suður-Þrændalögum í Noregi síðan í haust og er að vinna í bakaríi og stefnir á hjúkrunarfræði í Þrándheimi í haust.Jóhannes Ingi Torfason er að læra lögfræði við HÍ og stefnir að því að halda því áfram nema honum verði boðið að endurtaka skólagöngu sína í MA.Kjartan Björgvin Kristjánsson er að læra jarðfræði við Háskóla Íslands og býr í kommúnu.Pétur Ragnhildarson er laganemi við Háskóla Íslands og líkar það vel.Sigurbjörg Eva Egilsdóttir er í BS námi í líffræði og lifir góðu lífi í HÍ.Sigurbjörg Lind Ellertsdóttir hefur unnið á Icelandair Hotels á Akureyri í vetur og fór síðan í tvo mánuði til Suður-Afríku að vinna sjálfboðaliðastarf.Sigurgeir Ólafsson býður auglýsingar í Munin á góðu verði: Brimborg, öruggur staður til að vera á.Stefanía Kristín Valgeirsdóttir byrjaði að læra sjúkraþjálfun við Pfeiffer University í Norður Karólínu, USA, þar sem hún fékk bæði golfstyrk og námsstyrk.Sunna Björnsdóttir nemur lífefna- og sameindalíffræði við Háskóla Íslands. Er tíð boðflenna í kommúnunni að Hjarðarhaga 26, í flótta frá einmanaleikanum á stúdentagörðunum.Þorsteinn Sævar Kristjánsson er bláfátækur tölvunarfræðinemi í þrengsta leiguhúsnæði Reykjavíkur og ætlar sér að verða tölvuleikjaforritari og frægur raddleikari.

4. UAlexander Arnar Þórisson er í hugbúnaðarverkfræði við Háskóla Íslands og býr með sinni heittelskuðu Hörpu Björnsdóttur.Auður Anna Jónsdóttir er að læra fjármálaverkfræði í HR. Árni Víðir Jóhannesson er að læra hugbúnaðarverkfræði í HÍ, stefnir á að klára það og halda svo út í nám.Brynjar Elís Ákason er í B.Sc. námi í fjármálastærðfræði og stefnir á mastersgráðu í hagnýtri fjármálastærðfræði erlendis.Daníel Freyr Hjartarson er í vélaverkfræði í Háskóla Íslands.Gunnar Atli Eggertsson er að læra jarðeðlisfræði í Háskóla Íslands og vinnur í jazzpíanóleik þess á milli.Hallfríður Kristinsdóttir er í læknisfræði í HÍ.Hilma Elísabet Z. Valdimarsdóttir gaf bóklegu framhaldsnámi puttann og fór að sauma föt. Hún býr í kommúnu.Ívan Bjarni Jónsson 9.25 í meðaleinkunn í hugbúnaðarverkfræði í HÍ pretty much sums it up.Símon Böðvarsson er villtur í Suðaustur-Asíu.Tandri Gauksson skilgreinir og sannar í nafni Evklíðs, Eulers og Pýþagórsks anda.Tanja Rut Bjarnadóttir er í Suðaustur-Asíu, að víkka sjóndeildarhringinn og bæta ónæmiskerfið.Unnar Már SveinbjarnarsonÞorsteinn Hjörtur Jónsson er að taka B.Sc. gráðu í stærðfræði með eðlisfræði sem hliðargrein við Háskóla Íslands. Sinnir námstengdu sumarstarfi á verkfræðiskrifstofu í Toronto í Kanada.

4. X

Innihald: Svínakjöt, krydd, salt, rotvarnarefni E250,

þráavarnarefni E300/315/316/330, sýrustillir E575.

Næringargildi í 100 g: Orka 1419 kJ/343 kkal, prótein 15 g,

kolvetni 1 g (þar af sykur 0 g), fita 31 g (þar af mettaðar fitusýrur

12,9 g), trefjar 0,2 g, natríum 1,3 g.

Varan inniheldur EKKI ofnæmisvaldana: Laktós (mjólkursykur), egg, MSG

(þriðja kryddið), glúten, hnetur og soya (prótein).

Varan inniheldur ofnæmisvaldann: Hvítlauk.

190g

Kjarnafæði hf · Akureyri · Sími 460 7400 · kjarnafaedi.is

PEPPERONIPEPPERONIPEPPERONI40 SNEIÐAR

Á að gera pizzuí kvöld?

Pizzupepperonifrá Kjarnafæði

er frábær kostur!

Page 79: Muninn vorblað 2013

Agnes Eva Þórarinsdóttir lærir efnafræði við Háskóla Íslands og líkar vel, er meðlimur í Sprengjugengi Háskóla Íslands og finnst fátt skemmtilegra en að kveikja í hlutum og meðhöndla hættuleg efni. Atli Egilsson er að vinna á Glerártorgi og fer í Háskóla Íslands í haust í hugbúnaðarverkfræði.Atli Freyr EinarssonAuður Eva Jónsdóttir er ekki að ferðast um heiminn eins og allir, fyrir utan nokkrar evrópskar borgir. Er bara að spila á selló og hugsa um hvað hún hlakkar til að byrja í umhverfis- og byggingarverkfræði næsta vetur.Ármann Óli Halldórsson er í vélaverkfræði í HÍ.Barði Benediktsson stundar nám í lífefna- og sameindalíffræði ásamt því að vera íbúi í kommúnunni að Hjarðarhaga 26.Bjarki Viðar Halldórsson vinnur í Austurríki og ætlar í eitthvað random í háskóla í haust.Einar Helgi Guðlaugsson er búsettur í Danmörku að læra leiklist.Guðmundur Birkir Guðmundsson er að læra lögfræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram næstu árin.Guðrún Jóhannsdóttir er að vinna hjá Arion banka og ætlar í heilbrigðisverkfræði í haust.Harpa Halldórsdóttir er að vinna í Eymundsson en er verulega að íhuga að venda kvæði sínu í kross og hefja nám við félagsvísindadeild HÍ næsta haust.Harpa Lind Konráðsdóttir er að undirbúa sig fyrir klásus í tannlæknafræði í HÍ í haust.Hrefna Rún Magnúsdóttir flokkaði fiskinn á Vopnafirði, varð hefðarfrú í Englandi og borðaði með Mozart í Austurríki. Stefnir á heimsyfirráð næsta haust.Hrófur Ásmundsson er að fara í tónleikaferðalag um heiminn með hljómsveitinni sinni Völvu.Kolbrún Helga Hansen er að vinna á leikskóla og á fullu í handbolta. Stefnir á nám í haust.Ólöf María Stefánsdóttir vann á fjórum stöðum fyrir áramót og flutti eftir það til Danmerkur í sjúkraþjálfunarnám og verður þar næstu árin.Petrea Jónasdóttir er í líffræði í HÍ en stefnir á dýralækningar.Ragna Björnsdóttir vinnur sem Au Pair í Texas, USA. Kemur heim í sumar og ætlar í HÍ næsta haust að læra lyfjafræði.Ruben Remý Gústav Raes er að gera það sama og Þórir Steinn.Selma Hilmisdóttir snýr heim eftir tveggja mánaða sjálfboðavinnu í Indlandi og Kenýa. Ætlar að vinna og ferðast næsta árið, mögulega sem Au-Pair í Bandaríkjunum.Sigríður Guðjónsdóttir fór í lýðháskóla í Danmörku fyrir áramót og er nú vinnandi kona en hverjum er ekki drullusama.Steinar Eyþór Valsson er að læra tölvunarfræði í HR og mun væntanlega einnig gera það næsta vetur.Svandís Eva Aradóttir er í líffræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram.Þórir Marwan Abed er að læra heilbrigðisverkfræði í Háskólanum í Reykjavík og stefnir á að gera það næsta haust einnig.

4. TÁgúst Heiðar Hannesson býr í Reykjavík og klárar fyrsta árið sitt í Hugbúnaðarverkfræði við HÍ í vor.Bjarki Sveinsson var að vinna á Bar 11, Bar 7 og í Hagkaup í Reykjavík en er fluttur á Ísafjörð og er að safna fyrir ferð til Asíu eða Ástralíu.Freyr Brynjarsson var bráðkvaddur á heimili sínu þann 23. september sl.Guðný Helga Vídalín Pálsdóttir er í HÍ í lífeindafræði en ætlar að reyna við inntökuprófið í læknisfræði í annað sinn.Hallur ReynissonHarpa Björnsdóttir býr í Noregi með foreldrum sínum og er að undirbúa sig fyrir inntökupróf í lækninn.Helga Hansdóttir er að læra læknisfræði við Háskólann í Debrecen, Ungverjalandi.Helga Björg Sigfúsdóttir er búin að vera í Suður-Þrændalögum í Noregi síðan í haust og er að vinna í bakaríi og stefnir á hjúkrunarfræði í Þrándheimi í haust.Jóhannes Ingi Torfason er að læra lögfræði við HÍ og stefnir að því að halda því áfram nema honum verði boðið að endurtaka skólagöngu sína í MA.Kjartan Björgvin Kristjánsson er að læra jarðfræði við Háskóla Íslands og býr í kommúnu.Pétur Ragnhildarson er laganemi við Háskóla Íslands og líkar það vel.Sigurbjörg Eva Egilsdóttir er í BS námi í líffræði og lifir góðu lífi í HÍ.Sigurbjörg Lind Ellertsdóttir hefur unnið á Icelandair Hotels á Akureyri í vetur og fór síðan í tvo mánuði til Suður-Afríku að vinna sjálfboðaliðastarf.Sigurgeir Ólafsson býður auglýsingar í Munin á góðu verði: Brimborg, öruggur staður til að vera á.Stefanía Kristín Valgeirsdóttir byrjaði að læra sjúkraþjálfun við Pfeiffer University í Norður Karólínu, USA, þar sem hún fékk bæði golfstyrk og námsstyrk.Sunna Björnsdóttir nemur lífefna- og sameindalíffræði við Háskóla Íslands. Er tíð boðflenna í kommúnunni að Hjarðarhaga 26, í flótta frá einmanaleikanum á stúdentagörðunum.Þorsteinn Sævar Kristjánsson er bláfátækur tölvunarfræðinemi í þrengsta leiguhúsnæði Reykjavíkur og ætlar sér að verða tölvuleikjaforritari og frægur raddleikari.

4. UAlexander Arnar Þórisson er í hugbúnaðarverkfræði við Háskóla Íslands og býr með sinni heittelskuðu Hörpu Björnsdóttur.Auður Anna Jónsdóttir er að læra fjármálaverkfræði í HR. Árni Víðir Jóhannesson er að læra hugbúnaðarverkfræði í HÍ, stefnir á að klára það og halda svo út í nám.Brynjar Elís Ákason er í B.Sc. námi í fjármálastærðfræði og stefnir á mastersgráðu í hagnýtri fjármálastærðfræði erlendis.Daníel Freyr Hjartarson er í vélaverkfræði í Háskóla Íslands.Gunnar Atli Eggertsson er að læra jarðeðlisfræði í Háskóla Íslands og vinnur í jazzpíanóleik þess á milli.Hallfríður Kristinsdóttir er í læknisfræði í HÍ.Hilma Elísabet Z. Valdimarsdóttir gaf bóklegu framhaldsnámi puttann og fór að sauma föt. Hún býr í kommúnu.Ívan Bjarni Jónsson 9.25 í meðaleinkunn í hugbúnaðarverkfræði í HÍ pretty much sums it up.Símon Böðvarsson er villtur í Suðaustur-Asíu.Tandri Gauksson skilgreinir og sannar í nafni Evklíðs, Eulers og Pýþagórsks anda.Tanja Rut Bjarnadóttir er í Suðaustur-Asíu, að víkka sjóndeildarhringinn og bæta ónæmiskerfið.Unnar Már SveinbjarnarsonÞorsteinn Hjörtur Jónsson er að taka B.Sc. gráðu í stærðfræði með eðlisfræði sem hliðargrein við Háskóla Íslands. Sinnir námstengdu sumarstarfi á verkfræðiskrifstofu í Toronto í Kanada.

4. X

Innihald: Svínakjöt, krydd, salt, rotvarnarefni E250,

þráavarnarefni E300/315/316/330, sýrustillir E575.

Næringargildi í 100 g: Orka 1419 kJ/343 kkal, prótein 15 g,

kolvetni 1 g (þar af sykur 0 g), fita 31 g (þar af mettaðar fitusýrur

12,9 g), trefjar 0,2 g, natríum 1,3 g.

Varan inniheldur EKKI ofnæmisvaldana: Laktós (mjólkursykur), egg, MSG

(þriðja kryddið), glúten, hnetur og soya (prótein).

Varan inniheldur ofnæmisvaldann: Hvítlauk.

190g

Kjarnafæði hf · Akureyri · Sími 460 7400 · kjarnafaedi.is

PEPPERONIPEPPERONIPEPPERONI40 SNEIÐAR

Á að gera pizzuí kvöld?

Pizzupepperonifrá Kjarnafæði

er frábær kostur!

77

Agnes Eva Þórarinsdóttir lærir efnafræði við Háskóla Íslands og líkar vel, er meðlimur í Sprengjugengi Háskóla Íslands og finnst fátt skemmtilegra en að kveikja í hlutum og meðhöndla hættuleg efni. Atli Egilsson er að vinna á Glerártorgi og fer í Háskóla Íslands í haust í hugbúnaðarverkfræði.Atli Freyr EinarssonAuður Eva Jónsdóttir er ekki að ferðast um heiminn eins og allir, fyrir utan nokkrar evrópskar borgir. Er bara að spila á selló og hugsa um hvað hún hlakkar til að byrja í umhverfis- og byggingarverkfræði næsta vetur.Ármann Óli Halldórsson er í vélaverkfræði í HÍ.Barði Benediktsson stundar nám í lífefna- og sameindalíffræði ásamt því að vera íbúi í kommúnunni að Hjarðarhaga 26.Bjarki Viðar Halldórsson vinnur í Austurríki og ætlar í eitthvað random í háskóla í haust.Einar Helgi Guðlaugsson er búsettur í Danmörku að læra leiklist.Guðmundur Birkir Guðmundsson er að læra lögfræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram næstu árin.Guðrún Jóhannsdóttir er að vinna hjá Arion banka og ætlar í heilbrigðisverkfræði í haust.Harpa Halldórsdóttir er að vinna í Eymundsson en er verulega að íhuga að venda kvæði sínu í kross og hefja nám við félagsvísindadeild HÍ næsta haust.Harpa Lind Konráðsdóttir er að undirbúa sig fyrir klásus í tannlæknafræði í HÍ í haust.Hrefna Rún Magnúsdóttir flokkaði fiskinn á Vopnafirði, varð hefðarfrú í Englandi og borðaði með Mozart í Austurríki. Stefnir á heimsyfirráð næsta haust.Hrófur Ásmundsson er að fara í tónleikaferðalag um heiminn með hljómsveitinni sinni Völvu.Kolbrún Helga Hansen er að vinna á leikskóla og á fullu í handbolta. Stefnir á nám í haust.Ólöf María Stefánsdóttir vann á fjórum stöðum fyrir áramót og flutti eftir það til Danmerkur í sjúkraþjálfunarnám og verður þar næstu árin.Petrea Jónasdóttir er í líffræði í HÍ en stefnir á dýralækningar.Ragna Björnsdóttir vinnur sem Au Pair í Texas, USA. Kemur heim í sumar og ætlar í HÍ næsta haust að læra lyfjafræði.Ruben Remý Gústav Raes er að gera það sama og Þórir Steinn.Selma Hilmisdóttir snýr heim eftir tveggja mánaða sjálfboðavinnu í Indlandi og Kenýa. Ætlar að vinna og ferðast næsta árið, mögulega sem Au-Pair í Bandaríkjunum.Sigríður Guðjónsdóttir fór í lýðháskóla í Danmörku fyrir áramót og er nú vinnandi kona en hverjum er ekki drullusama.Steinar Eyþór Valsson er að læra tölvunarfræði í HR og mun væntanlega einnig gera það næsta vetur.Svandís Eva Aradóttir er í líffræði í HÍ og reiknar með að halda því áfram.Þórir Marwan Abed er að læra heilbrigðisverkfræði í Háskólanum í Reykjavík og stefnir á að gera það næsta haust einnig.

4. TÁgúst Heiðar Hannesson býr í Reykjavík og klárar fyrsta árið sitt í Hugbúnaðarverkfræði við HÍ í vor.Bjarki Sveinsson var að vinna á Bar 11, Bar 7 og í Hagkaup í Reykjavík en er fluttur á Ísafjörð og er að safna fyrir ferð til Asíu eða Ástralíu.Freyr Brynjarsson var bráðkvaddur á heimili sínu þann 23. september sl.Guðný Helga Vídalín Pálsdóttir er í HÍ í lífeindafræði en ætlar að reyna við inntökuprófið í læknisfræði í annað sinn.Hallur ReynissonHarpa Björnsdóttir býr í Noregi með foreldrum sínum og er að undirbúa sig fyrir inntökupróf í lækninn.Helga Hansdóttir er að læra læknisfræði við Háskólann í Debrecen, Ungverjalandi.Helga Björg Sigfúsdóttir er búin að vera í Suður-Þrændalögum í Noregi síðan í haust og er að vinna í bakaríi og stefnir á hjúkrunarfræði í Þrándheimi í haust.Jóhannes Ingi Torfason er að læra lögfræði við HÍ og stefnir að því að halda því áfram nema honum verði boðið að endurtaka skólagöngu sína í MA.Kjartan Björgvin Kristjánsson er að læra jarðfræði við Háskóla Íslands og býr í kommúnu.Pétur Ragnhildarson er laganemi við Háskóla Íslands og líkar það vel.Sigurbjörg Eva Egilsdóttir er í BS námi í líffræði og lifir góðu lífi í HÍ.Sigurbjörg Lind Ellertsdóttir hefur unnið á Icelandair Hotels á Akureyri í vetur og fór síðan í tvo mánuði til Suður-Afríku að vinna sjálfboðaliðastarf.Sigurgeir Ólafsson býður auglýsingar í Munin á góðu verði: Brimborg, öruggur staður til að vera á.Stefanía Kristín Valgeirsdóttir byrjaði að læra sjúkraþjálfun við Pfeiffer University í Norður Karólínu, USA, þar sem hún fékk bæði golfstyrk og námsstyrk.Sunna Björnsdóttir nemur lífefna- og sameindalíffræði við Háskóla Íslands. Er tíð boðflenna í kommúnunni að Hjarðarhaga 26, í flótta frá einmanaleikanum á stúdentagörðunum.Þorsteinn Sævar Kristjánsson er bláfátækur tölvunarfræðinemi í þrengsta leiguhúsnæði Reykjavíkur og ætlar sér að verða tölvuleikjaforritari og frægur raddleikari.

4. UAlexander Arnar Þórisson er í hugbúnaðarverkfræði við Háskóla Íslands og býr með sinni heittelskuðu Hörpu Björnsdóttur.Auður Anna Jónsdóttir er að læra fjármálaverkfræði í HR. Árni Víðir Jóhannesson er að læra hugbúnaðarverkfræði í HÍ, stefnir á að klára það og halda svo út í nám.Brynjar Elís Ákason er í B.Sc. námi í fjármálastærðfræði og stefnir á mastersgráðu í hagnýtri fjármálastærðfræði erlendis.Daníel Freyr Hjartarson er í vélaverkfræði í Háskóla Íslands.Gunnar Atli Eggertsson er að læra jarðeðlisfræði í Háskóla Íslands og vinnur í jazzpíanóleik þess á milli.Hallfríður Kristinsdóttir er í læknisfræði í HÍ.Hilma Elísabet Z. Valdimarsdóttir gaf bóklegu framhaldsnámi puttann og fór að sauma föt. Hún býr í kommúnu.Ívan Bjarni Jónsson 9.25 í meðaleinkunn í hugbúnaðarverkfræði í HÍ pretty much sums it up.Símon Böðvarsson er villtur í Suðaustur-Asíu.Tandri Gauksson skilgreinir og sannar í nafni Evklíðs, Eulers og Pýþagórsks anda.Tanja Rut Bjarnadóttir er í Suðaustur-Asíu, að víkka sjóndeildarhringinn og bæta ónæmiskerfið.Unnar Már SveinbjarnarsonÞorsteinn Hjörtur Jónsson er að taka B.Sc. gráðu í stærðfræði með eðlisfræði sem hliðargrein við Háskóla Íslands. Sinnir námstengdu sumarstarfi á verkfræðiskrifstofu í Toronto í Kanada.

4. X

Innihald: Svínakjöt, krydd, salt, rotvarnarefni E250,

þráavarnarefni E300/315/316/330, sýrustillir E575.

Næringargildi í 100 g: Orka 1419 kJ/343 kkal, prótein 15 g,

kolvetni 1 g (þar af sykur 0 g), fita 31 g (þar af mettaðar fitusýrur

12,9 g), trefjar 0,2 g, natríum 1,3 g.

Varan inniheldur EKKI ofnæmisvaldana: Laktós (mjólkursykur), egg, MSG

(þriðja kryddið), glúten, hnetur og soya (prótein).

Varan inniheldur ofnæmisvaldann: Hvítlauk.

190g

Kjarnafæði hf · Akureyri · Sími 460 7400 · kjarnafaedi.is

PEPPERONIPEPPERONIPEPPERONI40 SNEIÐAR

Á að gera pizzuí kvöld?

Pizzupepperonifrá Kjarnafæði

er frábær kostur!

Page 80: Muninn vorblað 2013

78

VINNSLA BLAÐSINS

79

VINNSLA BLAÐSINS

Page 81: Muninn vorblað 2013

78

VINNSLA BLAÐSINS

79

VINNSLA BLAÐSINS

Page 82: Muninn vorblað 2013

80

Allar fyrirsæturnar fyrir að vera klárar í slaginnArnar Már Arngrímsson, Valdimar Gunnarsson og Gunnhildur Ottósdóttir fyrir prófarkarlesturÁsta Guðrún Eydal fyrir alltBaltasar og Kristjana Samper fyrir fallega forsíðuDómnefndin í smásagnakeppninni Arnar, Valdimar og Sigríður Steinbjörnsdóttir, kærar þakkir fyrir aðstoðinaEigendur Frökenar Blómfríðar fyrir að vera hressarGreinahöfundar fyrir framlög sínGuðjón fyrir að svara veikur í símannJón og Snorri fyrir að læsa aldrei skóna okkar inniKrakkarnir á Ratatoski –þið eruð frábærMaggi næturvörður fyrir að vera yndislegurMamma hennar Ídu fyrir afnot af þvottasnúruPési Partí og Viddi VúdúStjórn Hugins fyrir pizzurnar og kókiðSjórn MyMA fær sérstakar aukaþakkir frá Sóleyju fyrir stólinnÚlfur Bragi Einarsson fyrir fötin sínVaka Mar Valsdóttir

Fleetwood Mac, Depeche Mode, Bítlarnir, Joy Division, The Beach Boys, 12:00, The Clash, Crystal Castles, The Smiths, The Cure og Sigurður GuðmundssonPhotobooth fyrir góðar stundirCoca-Cola fyrir að halda okkur vakandi

hvítspóiART & DESIGN

Í tilefni að opnun vinnustofu minnar Hvítspói að Brekkugötu 3a verð ég með opið hús þann 2 mars kl.14

Verið velkomin að skoða breytta vinnustofu, sýningu og þiggja léttar veitingar.

Anna Gunnarsdóttir

Brekkugata 3a 600 Akureyri Sími 897 6064

Page 83: Muninn vorblað 2013

80

Allar fyrirsæturnar fyrir að vera klárar í slaginnArnar Már Arngrímsson, Valdimar Gunnarsson og Gunnhildur Ottósdóttir fyrir prófarkarlesturÁsta Guðrún Eydal fyrir alltBaltasar og Kristjana Samper fyrir fallega forsíðuDómnefndin í smásagnakeppninni Arnar, Valdimar og Sigríður Steinbjörnsdóttir, kærar þakkir fyrir aðstoðinaEigendur Frökenar Blómfríðar fyrir að vera hressarGreinahöfundar fyrir framlög sínGuðjón fyrir að svara veikur í símannJón og Snorri fyrir að læsa aldrei skóna okkar inniKrakkarnir á Ratatoski –þið eruð frábærMaggi næturvörður fyrir að vera yndislegurMamma hennar Ídu fyrir afnot af þvottasnúruPési Partí og Viddi VúdúStjórn Hugins fyrir pizzurnar og kókiðSjórn MyMA fær sérstakar aukaþakkir frá Sóleyju fyrir stólinnÚlfur Bragi Einarsson fyrir fötin sínVaka Mar Valsdóttir

Fleetwood Mac, Depeche Mode, Bítlarnir, Joy Division, The Beach Boys, 12:00, The Clash, Crystal Castles, The Smiths, The Cure og Sigurður GuðmundssonPhotobooth fyrir góðar stundirCoca-Cola fyrir að halda okkur vakandi

hvítspóiART & DESIGN

Í tilefni að opnun vinnustofu minnar Hvítspói að Brekkugötu 3a verð ég með opið hús þann 2 mars kl.14

Verið velkomin að skoða breytta vinnustofu, sýningu og þiggja léttar veitingar.

Anna Gunnarsdóttir

Brekkugata 3a 600 Akureyri Sími 897 6064

Page 84: Muninn vorblað 2013