Tytuł oryginalny: The Muppets Reżyseria: James Bobin Scenariusz: Jason Segel, Nicholas Stoller na podstawie

postaci stworzonych przez Jima Hensona Wykonawcy: Jason Segel GaryAmy Adams Mary Chris Cooper Tex RichmanRashida Jones Veronica MartinKen Jeong gospodarz programu „Punch Teacher” Eddie Pepitone listonoszEmily Blunt recepcjonistka Panny PiggyAlan Arkin przewodnik wycieczki Bill Hobbs dziadek Zach Galifianakis Hobo JoeMickey Rooney mieszkaniec miasteczkaJohnny Cannizzaro Charlie ChaplinDanny Trejo więzieńSteve Withmire (głos) Kermit/ Pipeta/ Statler/ Rizzo/ Kink

Hoghtrob/The NewsmanEric Jacobson (głos) Panna Piggy/ Fozzie/ Zwierzak/ Orzeł Sam/

Marvin Suggs Bill Barretta Szwedzki Kucharz/ Rowlf/ Dr Ząb/ Pepe/ Bobo

1

Dave Goelz Gonzo/ doktor Bunsen Honeydew/ Zoot/ Kermit Moopet/ Beauregard/ Waldorf

Matt Vogel Sgt. Floyd Pepper/ Camilla/ Sweetums/ Lew Zealand/ Crazy Harry

David Rudman Scooter/ Janis/ Miss Poogy Peter Linz (głos) Walteroraz w rolach samych siebie:Jack Black, James Carville, Donald Glover, Leslie Feist, Judd Hirsch, Rico Rodriguez, Kristen Schaal, Eddie „Piolin” Sotelo

Obsada polskiej wersji językowej:

Kermit Michał ZielińskiWalter Jacek BończykGary Paweł PodgórskiMary (dialogi) Aneta Todorczuk-Perchuć Mary (piosenki) Zosia NowakowskaPanna Piggy Michał ZielińskiMiś Fozzie Jarosław BoberekTex Richman Miłogost ReczekGonzo Jarosław BoberekScooter Waldemar BarwińskiZdechlak Jakub SzydłowskiBobo Paweł SzczesnyRobot Tomasz SteciukWaldorf Jarosław BoberekStatler Grzegorz PawlakHobo Joe Cezary MorawskiRowlf Arkadiusz JakubikPipeta Katarzyna KwiatkowskaDr Ząb Grzegorz PawlakSzwedzki Kucharz Michał MeyerZwierzak Jarosław BoberekOrzeł Sam Rafał Rutkowski

2

oraz chór w składzie:

Katarzyna Owczarz, Anna Sochacka, Olga Szomańska, Agnieszka Tomicka, Adam Krylik, Marcin Mroziński, Krzysztof Pietrzak, Jakub Szydłowski, Łukasz Talik, Daniel Wojsa

Utwory w polskiej wersji językowej

Tekst polski: Michał WojnarowskiKierownictwo muzyczne: Agnieszka Tomicka

Czas na Muppet Show Wykonanie wersji polskiej: Michał Zieliński oraz chórMuzyka i słowa oryg.: Jim Henson i Samuel Pottle

Życie jest jak sen Wykonanie wersji polskiej: Paweł Podgórski, Jacek BończykMuzyka i słowa oryg.: Bret McKenzie

Tamten film Wykonanie wersji polskiej: Michał Zieliński oraz chórMuzyka i słowa oryg.: Jeannie Lurie, Aris Archontis i Chen Neeman

Kolory tęczy (Kasyno "la kabona")Wykonanie wersji polskiej: Jarosław Boberek oraz chórMuzyka: Kenny Ascher i Paul Williams

Mój własny bal Wykonanie wersji polskiej: Zosia Nowakowska, Michał ZielińskiMuzyka i słowa oryg.: Bret McKenzie i Paul Roemen

Moja mowa Wykonanie wersji polskiej: Miłogost Reczek, Olga Szomańska, Anna Sochacka, Agnieszka TomickaMuzyka i słowa oryg.: Ali (Dee) Theodore i Bret McKenzie

3

Człowiek czy Muppet Wykonanie wersji polskiej: Paweł Podgórski, Jacek BończykMuzyka i słowa oryg.: Bret McKenzie

Smells Like Teen SpiritWykonanie wersji polskiej: Arkadiusz Jakubik, Grzegorz Pawlak, Rafał RutkowskiMuzyka i słowa oryg.: Kurt Cobain, Krist Novoselic, Dave Grohl (Nirvana)

Kolory tęczy Wykonanie: Michał Zieliński oraz chórMuzyka i słowa oryg.: Kenny Ascher and Paul Williams

Życie jest jak sen – finał Wykonanie wersji polskiej: Zosia Nowakowska, Michał Zieliński, Jacek Bończyk, Paweł PodgórskiMuzyka i słowa oryg.: Bret McKenzie

Dialogi polskie: Jan WecsileReżyseria dialogów: Wojciech PaszkowskiReżyseria i montaż dźwięku: Jarosław Wójcik, Maria KantorowiczKierownictwo produkcji: Beata Jankowska, Marcin KopiecZgranie polskich wersji piosenek: Jarosław Wójcik Opieka artystyczna: Mariusz Arno JaworowskiOpracowanie wersji polskiej: SDI Media Polska

Muzyka: Christophe Beck Zdjęcia: Don BurgessMontaż: James ThomasScenografia: Steve SakladDekoracje: Andrew Max CahnEfekty specjalne: Jesse NoelProducenci: David Hoberman, Todd Lieberman

4

Producenci wykonawczy: Martin G. Baker, John G. Scotti, Jason Segel, Nicholas Stoller

Produkcja: Mandeville Films – Muppets Studio – Walt Disney Pictures, USA

Czas: 98 min.Premiera światowa: 4.11.2012 r. Premiera polska: 20.01.2012 r.Dystrybucja w Polsce: Forum Film PolandDozwolony od lat: bez ograniczeń

O filmie

Muppety, których perypetie śledziło kilka pokoleń widzów, już niedługo szturmem podbiją srebrny ekran. Będziemy mogli znów bawić się wraz z Kermitem, Panną Piggy i resztą kultowych bohaterów wymyślonych przez Jima Hensona.

Podczas wakacji w Los Angeles, największy fan Muppetów Walter oraz jego brat Gary z narzeczoną Mary odkrywają nikczemny plan nafciarza Texa Richmana. Otóż zamierza on zburzyć Teatr Muppetów, aby wydobywać ropę, której złoże właśnie pod nim odkryto. Chcąc ocalić teatr i pomóc w wystawieniu największego przedstawienia Muppetów w historii, Walter, Mary i Gary muszą zebrać 10 milionów dolarów i pomóc Kermitowi zjednoczyć starą ekipę Muppetów, bo ich drogi rozeszły się dwanaście lat wcześniej…

Urocze, pyskate i czasem włochate

Muppety (nazwa muppet wzięła się ze skrzyżowania słowa marionette – marionetka, ze słowem puppet – lalka; po polsku używano także pisowni „mapet”) – były to lalki teatralne stworzone przez amerykańskiego artystę plastyka i lalkarza Jima Hensona (1936–1990). Chyba każdy z nas widział kiedyś „The Muppet Show", „Ulicę Sezamkową", czy „Fraglesy",

5

których ten niezwykły artysta był twórcą. Któż nie zna Kermita, Panny Piggy, Misia Fozzie czy potworka z zakrzywionym nosem – Gonzo. Jim Henson urodził się 24 września 1936 roku jako James Maury Henson. Był plastykiem, lalkarzem, reżyserem, producentem, scenarzystą i aktorem. Karierę rozpoczął w 1954 roku jako lalkarz w lokalnym programie waszyngtońskiej telewizji. Pięć lat później zdobył nagrodę EMI i stworzył postać Kermita. Po raz pierwszy w komplecie (przedtem poszczególne postaci występowały w różnych programach) Muppety pojawiły się w telewizji w 1969 roku w słynnym i wielce cenionym programie dla dzieci „Ulica Sezamkowa”. Cieszył się on wielką popularnością ze względu na umiejętne łączenie elementów zabawy i edukacji. W latach 60. Henson i Muppety byli gośćmi programów telewizyjnych, między innymi: „The Jimmy Dean Show”, „The Ed Sullivan Show", „The Today Show” i wielu innych. W 1976 roku Henson stworzył swój najsłynniejszy chyba program – serial „The Muppet Show”. Do każdego odcinka zapraszano sławnego gościa ze świata filmu lub muzyki. „The Muppet Show” był emitowany w latach 1976–1981. Odniósł ogromny sukces, zarówno komercyjny, jak i artystyczny. Nowatorstwo Hensona polegało na stworzeniu galerii różnych postaci – niezwykłe lalki imitowały ludzi, zwierzęta oraz fantastyczne stwory. Ale najważniejsze było specyficzne poczucie humoru – absurdalne, operujące odwołaniami do popkultury i jednocześnie abstrakcyjne. Serial był emitowany przez pięć lat w ponad 100 krajach i otrzymał trzy nagrody EMI. W latach 1976–1981 wyprodukowano 120 odcinków programu, który zdobył wiele nagród, m.in. Brytyjskiej Akademii Filmu i Telewizji (BAFTA) dla najlepszej komedii telewizyjnej. Ta sama Akademia w 1976 roku uznała Kermita (żabę-konferansjera) za najlepszego aktora telewizyjnego. Rok później przyznano serialowi Złotą Różę na festiwalu w Montreux. W latach 1996–1998 pojawiła się kontynuacja „The Muppet Show”, zatytułowana „Muppets Tonight”. Powstała też znana w Polsce seria animowana dla dzieci „Mapeciątka” („The Muppet Babies”, 1984–1990). Przedstawiała wyimaginowane lata dziecięce postaci znanych z „Muppet Show”. Mapeciątka wychowują się w przedszkolu pod opieką Niani. Widzowie nigdy nie ujrzą jej twarzy, słysząc jedynie jej opiekuńczy, ciepły głos. Od 1979 roku Muppety zaczęły pojawiać się w filmach długometrażowych. W latach 90. Henson Productions postanowiło skorzystać z literackiej klasyki.

6

Swobodnie potraktowane adaptacje „Opowieści wigilijnej” Karola Dickensa, czy „Wyspy skarbów” Roberta L. Stevensona spotkały się z dobrym przyjęciem. Jednak sukces filmów nie przełożył się na sukces „Muppets Tonight”, który to program dość szybko zniknął z anteny.

A oto lista filmów z udziałem Muppetów:– The Muppet Movie (Wielka wyprawa Muppetów), 1979, tv, reżyseria: James FrawleyKermit z paczką Muppetów decyduje się na podróż do Hollywood, by zrobić światową karierę. – The Great Muppet Caper (Muppety na tropie), 1982, tv, reżyseria: Jim HensonKermit, Gonzo i Fazi to reporterzy, którzy wyruszają do Wielkiej Brytanii w celu przeprowadzenia wywiadu z pewną bogatą ofiarą złodziei klejnotów. – The Muppets Take Manhattan (Muppety na Manhattanie), 1984, tv, reżyseria: Frank OzKermit z przyjaciółmi wyrusza do Nowego Jorku, aby wystawić musical na Broadwayu. – The Muppet Christmas Carol (Opowieść wigilijna Muppetów), 1992, HBO, reżyseria: Brian HensonKlasyczna opowieść Dickensa o skąpcu Ebenezerze Scrooge'u, który zmienia się w dobrego człowieka pod wpływem świąt Bożego Narodzenia.– Muppet Treasure Island (Muppety na Wyspie Skarbów), 1996, HBO, reżyseria: Brian Henson Wariacja na temat „Wyspy skarbów”. Piraci, skarby, tytułowa wyspa, pirat Długi John Silver i... Muppety.– Muppets From Space (Muppety z kosmosu), 1999, Warner, reżyseria: Tim HillGonzo, jako jedyny w swoim „gatunku”, ma sny, w których okazuje się, że pochodzi z kosmosu. Opuszcza przyjaciół i wraca do „domu”. Zaczyna jednak tęsknić.

Od 2004 roku prawa autorskie do Muppetów posiada The Walt Disney Company. A dziś Muppety triumfalnie powracają!

7

Kto jest kim w świecie Muppetów

Gary – Jest bardzo naiwny, słodki i niewinny – opowiadał scenarzysta i wykonawca tej roli Jason Segel. – To wielki wielbiciel Muppetów, mocno związany ze swym bratem. Powinien jednak dorosnąć do nowego etapu w życiu. Przecież bardzo kocha swą dziewczynę! Przeżywa więc poważny konflikt. Gdy zaangażuje się w sprawę reaktywacji działalności Muppetów, Mary znowu znajdzie się na dalszym planie.

Walter – wielki fan Muppetów, który czuje, że należy do ich świata i że powinien do nich dołączyć. Tak mówił odtwórca roli Waltera, Walter: – Debiutuję na ekranie i tak się złożyło, że podobnie jak mój bohater mam na imię Walter i podobnie jak on, jestem największym na świecie wielbicielem Muppetów, więc ta rola jest jak stworzona dla mnie. Zapał Waltera pozwala doprowadzić do reaktywacji „Muppet Show”, pomimo zawodowych konfliktów dzielących dawnych członków zespołu.

Mary – od dawna narzeczona Gary'ego, której coraz bardziej doskwiera, że musi dzielić się nim z Walterem. Liczy na oświadczyny podczas wycieczki do Los Angeles, ale staje temu na przeszkodzie akcja ratowania studia Muppetów. – Dostałam scenariusz od Jasona i Kermita i muszę przyznać, że to właśnie możliwość występu u boku Kermita wpłynęła na moją decyzję. Ale nie mogę o tym wspominać, bo Jason jest bardzo wrażliwy na tym punkcie – mówiła Amy Adams.

Kermit (Kermit the Frog) – główny kierownik i konferansjer przedstawienia. Ulubiony Muppet Jima Hensona, przez niego samego też animowany. Kenny Ascher i Paul Williams otrzymali w 1979 roku nominację do Oscara za piosenkę „The Rainbow Connection” śpiewaną w show przez Kermita. Kermit po rozstaniu z Muppetami wiedzie ciche życie, jednak po wizycie trójki ze Smalltown uświadamia sobie, jak wiele stracił. Opowiadał: – Jak pamiętacie, grałem w filmach także inne role – Cratchita czy kapitana Smoletta, ale Kermit to moja ulubiona kreacja. Tym bardziej, że tym razem poznacie moje inne oblicze – to jest rola o potencjale

8

dramatycznym. Mój ulubiony fragment to ten, w którym wykonuję nową piosenkę „Pictures In My Head”. To ważny moment i myślę, że zadam kłam krytykom, którzy nieraz pisali, że żaba pozbawiona jest emocji.

Tex Richman – nafciarz, który dąży bezwzględnie do zniszczenia Muppet Studios, ponieważ pod nimi znajdują się bogate złoża ropy. Wykonawca tej roli Chris Cooper zdradzał inne motywy postępowania swego bohatera: – Obwinia on Muppety za pewne zdarzenie, które miało miejsce w dniu jego dziesiątych urodzin. Od tego czasu nie potrafi się śmiać. I szuka zemsty. Richman ma kilka głęboko ukrytych sekretów, które są jednak bardziej zabawne niż przerażające.

Panna Piggy (Miss Piggy) – czarująca świnka, zakochana w Kermicie i zazdrosna o niego, a przez to sprawiająca mu wiele kłopotów. W pierwszym cyklu poruszana przez Franka Oza lub Richarda Hunta, a od drugiego cyklu już tylko przez Franka Oza. Obecnie Piggy prowadzi luksusowe życie w Paryżu, ale odpowiada na wezwanie Kermita. Czyta między wierszami i liczy, że to wyraz uczucia z jego strony. – Gram pewną siebie, charyzmatyczną, zachwycającą gwiazdę wielkiego formatu – wyznaje Piggy – która z pewnością podbije serca nie tylko publiczności, ale i żaby.

Miś Fozzie (Fozzie Bear) – komiczny, wieczny niezguła, zastępca Kermita. Po rozpadzie zespołu Muppetów ten wybitny komik zaczął występować w kasynie w Reno wraz z tribute bandem The Moopets, grupą dziwacznych i cynicznych stworów. Naiwny miś powiedział: – Nie bardzo zdawałem sobie sprawę z tego, co robiliśmy. Okazało się, że mnie oszukiwali. Teraz ma szansę na wielki powrót, oczekują na niego zwłaszcza dwaj słynni zgryźliwcy, Waldorf i Statler, być może najwięksi fani Fozziego i w ogóle Muppetów, choć nigdy w życiu by się do tego nie przyznali.

Veronica – kieruje stacją telewizyjną; Muppety zabiegają u niej o transmisję swego nowego show. Ona jednak żąda udziału wielkich gwiazd. Rashida Jones, wykonawczyni tej roli, mówiła o swej bohaterce: – Jest bardzo twardą kobietą i jednocześnie boi się stracić pracę. Ale jako jedyna

9

zgadza się dać dawnym gwiazdom szansę. Mnóstwo krzyczy na Kermita. Ale Kermit, jak to Kermit – potrafi oczarować każdą kobietę. Czy to czarowanie spodoba się jednak Pannie Piggy?

Scooter – siostrzeniec właściciela teatru, asystent Kermita. – Jestem menedżerem sceny, więc walczę o ocalenie sceny, bo co ma robić menedżer sceny bez sceny – logicznie tłumaczył swój udział w filmie. Ma być z woli Kermita gospodarzem programu, ale zżera go trema i nawet wyobrażanie sobie publiczności nago nie pomaga.

Szwedzki Kucharz (Swedish Chef) – kucharz ze sztucznym szwedzkim akcentem, mamroczący pod nosem i podrzucający dziwaczne potrawy do góry. Znów będzie toczył, zwykle przegraną, walkę z potrawami i ich składnikami. Na propozycję powrotu do show powiedział: – Zikkledeffer gøøbee der smidleflingen Vooshkee høøksker mit gingen agloofe majuskee! Børk! Børk! Børk! (w wolnym tłumaczeniu: „Nie każdego dnia proponują ci zagranie szwedzkiego kucharza. Zrobiłem właśnie suflet, popołudnie mam wolne, więc czemu nie?! Børk! Børk! Børk!”)

Rowlf (Rowlf the Dog) – pies-pianista o niezwykłym feelingu i prezencji. – Robię znowu to, co lubię najbardziej. Gram na pianinie, śpiewam, opowiadam dowcipy, a w wolnych chwilach włóczę się po okolicy – mówił.

Zwierzak (Animal) – zwariowany, żywiołowy perkusista, brakujące ogniwo ewolucji, zamiast mówić, krzyczy, obdarzony wilczym apetytem na jedzenie i kobiety. Obecnie przebywa w klinice, gdzie przechodzi kurację związaną z leczeniem gniewu. Wskutek czego zmienia osobowość i postanawia grać na flecie. Do czasu... – Lubię to. Film być dobry – oto jedyna wypowiedź Zwierzaka, jaką udało się uzyskać.

Dr Bunsen Honeydew – umysł ścisły, kierownik laboratorium, wynalazca. Legendarny naukowiec tak z dumą komentował swój udział w produkcji: – Byliśmy z Pipetą naukowymi konsultantami filmu.

10

Pipeta – asystent doktora Bunsena Honeydewa, komunikuje się poprzez powtarzanie słowa „Meep!”. Ostatnio został pomniejszony przez doktora, ale szczęśliwie wrócił do swego oryginalnego wymiaru. Jest jednym z wokalistów w muppetowej wersji „Smells Like Teen Spirit” Nirvany.

Statler i Waldorf – dwaj wiecznie niezadowoleni staruszkowie- malkontenci, którzy siedzą w loży obok sceny; ironizują – często bez większego sensu – i wszystko zażarcie krytykują. – Nie chcieliśmy wystąpić w filmie – tłumaczył Statler. – Ale czuliśmy, że to nasz obowiązek. Wspierał go Waldorf: – Taaa... Ktoś powinien ostrzec publiczność, w czym bierze udział. Będziemy dzielić z nią ten wielki ból.

Gonzo – znany również jako Wielki Gonzo lub Gonzo Wielki. Reprezentant dziwnego, nieznanego gatunku z charakterystycznym, długim, zakrzywionym nosem. Niezwykle ryzykancki kaskader i stały artysta na scenie Muppet Show. Porzuca karierę hydraulika i swymi brawurowymi numerami znów będzie bawić publikę, a zwłaszcza pewną kurkę imieniem Camilla. Co prawda niebezpieczne popisy Gonzo – jak strzelanie do siebie samego z działa – kończą się zwykle katastrofą, ale o to przecież chodzi!

Crazy Harry – pirotechnik i ekspert od efektów bombowych. Zajęcie to sprawia mu przyjemność i najczęściej wysadza więcej niż potrzeba.

Dr Ząb – muzyk grający na instrumentach klawiszowych, lider zespołu Dr Teeth and The Electric Mayhem, odpowiedzialny za funkowo-heavy rockowe brzmienie zespołu. Martwi się zmianą usposobienia Zwierzaka; wraz z innymi członkami grupy chce go na powrót odmienić. Rezultatem jest rockowa wersja starego hitu „Rainbow Connection”. Tak reklamuje nową produkcję Muppetów: – Jeśli chcesz obejrzeć jeden film w tym roku, idź do kina na nasz film; jeśli chcesz obejrzeć dwa filmy, idź drugi raz na nasz film.

Sgt. Floyd Pepper – gitarzysta basowy, członek zespołu Dr Teeth and The Electric Mayhem.

11

Zoot – senny saksofonista w zespole Electric Mayhem and the Muppet Show's Orchestra.

Orzeł Sam (Sam the Eagle) – amerykański superpatriota, patetyczny i ciągle narzekający, samozwańczy cenzor przedstawienia. Tym razem wziął udział (jak zwykle bardzo godnie) w numerze otwierającym show oraz w numerze u fryzjera. – Gram amerykańskiego orła, który wnosi godność i przyzwoitość do show, w ostrym kontraście do tych wszystkich dziwaków grających w tym filmie – oświadczył Sam.

Sweetums – dwumetrowe monstrum.

Lew Zealand – z białym kryzowatym kołnierzem rzucający rybą-bumerangiem, nie rozstaje się ze swoją rybą-halibutem.

Z miłości do Muppetów

Współscenarzysta filmu, słynny aktor komediowy Jason Segel twierdził, że osobiście jest już od wielu lat związany z Muppetami. – To się zaczęło, gdy byłem dzieciakiem. To była moja pierwsza komiczna inspiracja, stąd też wzięła się moja pasja lalkarska. Scenarzysta Nicholas Stoller dodawał: – Większość twórców komedii, których znam, inspirowały Muppety. Segel ujawniał kulisy narodzin nowego filmu: – Z Nicholasem jako reżyserem pracowaliśmy nad komedią „Faceci też płaczą”, którą zakończyliśmy widowiskową sceną lalkowego musicalu, do której firma The Jim Henson Company przygotowała lalki. To spowodowało, że coś zaczęło dojrzewać w mojej głowie i wkrótce wraz z Nickiem zawitaliśmy do studia Disneya. Nasz pomysł na ożywienie Muppetów wzbudził zainteresowanie i mogliśmy zacząć pisanie scenariusza. Doświadczeni producenci David Hoberman i Todd Lieberman wierzyli w powodzenie przedsięwzięcia. Hoberman mówił: – Wierzyłem, że Muppety to coś ponadczasowego. Utwierdziło mnie w tym wielkie powodzenie nowego muzycznego klipu z ich udziałem „Bohemian Rhapsody” z 2008 roku. Są współczesne, tak jak były w chwili, gdy do życia powołał je Jim Henson. A co bardzo ważne,

12

zawarty w ich postaciach i perypetiach humor ciągle trafia do widzów w bardzo różnym wieku – od małych dzieciaków do dorosłych. Hoberman odegrał sporą rolę w powstaniu dwóch kinowych filmów o Muppetach. Uznał, że najwyższy czas powrócić do tematu. Liberman też nie krył osobistego zaangażowania w projekt: – Byłem zawsze ich wielkim fanem. To miłość mocno zabarwiona nostalgią. Bardzo chciałem, żeby moje własne dzieciaki mogły zaznać emocji zbliżonych do tych, jakie ja sam przed laty przeżywałem – twierdził. Reżyser James Bobin dodawał: – Sam oglądałem Muppety w Anglii w czasach – powiedzmy – mojej wczesnej młodości. I jestem zdania, że ukształtowały moje i nie tylko moje poczucie humoru. Ich wpływ był nie do przecenienia. Segel zwracał uwagę na specyfikę tego widowiska: – W dzisiejszej komedii dominuje tendencja do strojenia sobie bolesnych żartów kosztem innych. Muppety nigdy tak nie postępowały, starały się natomiast uczynić nasz świat choć trochę bardziej przyjaznym i zabawnym.

Nadciąga Walter

Kluczowe dla fabuły „Muppetów” było wprowadzenie nowej postaci, Waltera, który jest wielkim fanem Muppetów. I to nie bez powodu. Tak o tej ważnej postaci opowiadał Segel: – Walter ma w sobie słodycz i naiwność. Podobny do niego był Kermit, zanim został prezenterem. Chce gdzieś przynależeć, po prostu szuka rodziny. A ponieważ tylko Muppety z wyglądu ją przypominają, za wszelką cenę chce je spotkać. Walter mówił: – Skompletować całą dawną kompanię Muppetów to właśnie moja rola. Pewnie rola życia. Akcja filmu rozpoczyna się w miasteczku Smalltown, gdzie mieszkają Walter oraz jego brat Gary wraz z narzeczoną. To miasteczko, gdzie wszyscy chętnie uśmiechają się do siebie, częstują jabłkiem nauczyciela i nagle – ot, tak z niczego – zaczynają śpiewać. Bohaterowie porzucają ten bezpieczny świat, by udać się na dawno oczekiwaną wycieczkę do Muppet Studios w Hollywood. Tam Walter przypadkiem dowiaduje się o paskudnych planach złego nafciarza Texa Richmana i wkrótce spotyka

13

swego wielkiego idola Kermita. Oddajmy głos Walterowi: – Plakat Kermita wisi u mnie w pokoju, znam na pamięć wszystkie jego dokonania. Spotkanie z moim bohaterem to najważniejszy moment w moim życiu. Kermit komentował: – Walter jest bardzo podekscytowany faktem, że znalazł się w otoczeniu Muppetów. Jest wyjątkowy. Nie spotkałem nikogo podobnego do niego, no może z wyjątkiem Jasona Segela. Gary nie przejmuje się tak bardzo jak Walter problemami Muppetów. Ma własne sprawy, ale rzecz jasna pomaga bratu jak może. Własne marzenia ma też Mary, która po cichu liczy, że podczas wakacyjnej podróży Gary się jej oświadczy. Odnajdują Kermita, który prowadzi ciche, spokojne życie po ostatnim show Muppetów, ale idea wskrzeszenia zespołu przypomina mu, jak wiele stracił. Bobin tak opowiadał o dalszych losach bohaterów: – Odbywają wielką podróż po całym świecie w poszukiwaniu pozostałych Muppetów. Najpierw odnajdują misia Fozziego, który występuje w tribute bandzie The Moopets. To banda cynicznych gości, marnie odgrywających słabe wersje utworów oryginalnych Muppetów. Toteż nie trzeba go długo namawiać, żeby porzucił to podejrzane towarzystwo. Co do Gonza, to zbił on fortunę jako przedsiębiorca w branży hydraulicznej. Jest naprawdę kimś, ale nie pozostanie obojętny na zew sceny. Ciężka sprawa jest z Piggy, która obraca się w eleganckich kręgach w Paryżu jako redaktorka Vogue'a w wersji dla puszystych. Niespecjalnie tęskni za Hollywood. – Scena, w której Kermit błaga mnie, bym wróciła, jest najzabawniejsza w filmie – stwierdziła nieskromnie Piggy. – Jestem doskonała; żaba jest też niezła, ale mnie nie dorównuje. Po ponownym spotkaniu Muppety planują wielki nowy show, a nie odgrywanie najlepszych kawałków z dawnych czasów. Ale dużo wody upłynęło, odkąd ostatni raz występowały razem. Czy uda im się przygotować świetne przedstawienie i namówić telewizję do jego nadania? I czy zdołają zebrać wystarczającą ilość pieniędzy, by pokrzyżować plany Richmana? Oto są pytania!

Polowanie na gwiazdy

14

Kermit był zadowolony z faktu, że film powstawał w Kalifornii: – Niech żyje Hollywood! To miło pracować blisko domu. Zwłaszcza że mamy tu wielu przyjaciół, których zaprosiliśmy do współpracy. Potwierdzał to producent Todd Lieberman: – Lista gości jest bardzo długa, czasem zaskakująca. Wiele znanych twarzy pojawiło się w małych rólkach. To Jason jako scenarzysta i fan Muppetów sporządził wstępny zestaw artystów, których chciał pozyskać do naszego filmu. Segel entuzjazmował się: – Skala przedsięwzięcia była naprawdę duża. W finale mamy dwustu statystów, stu tancerzy i pięćdziesiątkę Muppetów. To było surrealistyczne doznanie. Kręciliśmy w moje urodziny i cały zespół śpiewał mi „Happy Birthday” – moje sny z dzieciństwa się spełniły. Amy Adams miała podobne wrażenia: – Znam doskonale Muppety z dzieciństwa. A teraz znalazłam się wśród nich, wśród naturalnej wielkości postaci. To niesamowite! James Bobin był zachwycony pozyskaniem Chrisa Coopera: – To nie byle kto. Oscarowy aktor dramatyczny. Chodziło nam o to, by w niektórych scenach był naprawdę serio, a w innych zabawny. No i udało się! Cooper komentował: – Chciałem zaprezentować moje ukryte talenty: tańczyć, śpiewać i oczywiście występować z Muppetami. Rashida Jones podsumowywała krótko: – Występ w takim towarzystwie był naprawdę cool!

Muzyka solą filmu

Muzyka była zawsze niezwykle ważnym elementem kolejnych opowieści o Muppetach. Do jej doboru twórcy przywiązywali ogromną wagę. James Bobin zdecydował się na współpracę z Bretem MacKenzie, kierownikiem muzycznym, z którym współpracował już owocnie przy słynnym serialu „Flight of the Conchords”. – Oglądaliśmy niektóre numery Muppetów podczas pracy nad serialem, myśleliśmy też, jak wykorzystać wokalny talent Jasona i fantastyczne zdolności taneczne i wokalne Amy Adams – tłumaczył Bobin. McKenzie dodawał: – Niektóre klasyczne numery Muppetów musiały się tu znaleźć, jak „Rainbow Connection” czy „Mah Na

15

Mah Na”. Uwielbiamy też bandżo Kermita i chcieliśmy go mieć jak najwięcej. Christophe Beck stworzył muzykę ilustracyjną do filmu: – Musiałem podkreślić emocjonalność wielu scen i odwołać się do kilku muzycznych stylów. Miałem zdolnych poprzedników, jak Hans Zimmer czy Michael Giacchino. Tak jak i oni pamiętałem, że muzyka pomaga widowni traktować kukiełki jak prawdziwych ludzi. W tym celu wyeksponowałem niektóre solowe instrumenty, rezygnując z pełnego orkiestrowego brzmienia i oczywiście wyeksponowałem też bandżo. McKenzie napisał piosenkę otwierającą film i powracającą w finale „Life’s a Happy Song” wykonywaną przez Jasona Segela, Waltera i Amy Adams. – Napisałem ją w Nowej Zelandii, kiedy byłem w dobrym nastroju – opowiadał. – Usiadłem do pianina i wszystko poszło bardzo szybko. To prosta mała piosenka i James Bobin bardzo ją polubił. Potem spytał mnie, czy przekształcę ją w wielki musicalowy numer, w którym całe miasto śpiewa i tańczy. To zajęło mi więcej czasu. Magicznym momentem był ten, w którym potężna orkiestra zaczęła grać moją piosenkę stworzoną w domowym zaciszu. David Hoberman opowiadał o sposobie inscenizacji „Life is a Happy Song”: – To rzecz w stylu klasycznych musicali z lat 50. Jason zaczyna śpiewać podczas mycia zębów. Potem wychodzi na ulicę. Do śpiewu i tańca przyłącza się całe miasto. W tej scenie uczestniczyło 60 tancerzy, a za choreografię odpowiadał Michael Rooney, syn słynnego aktora-weterana Mickeya Rooneya (który pojawił się tu w epizodzie). McKenzie napisał także piosenkę „Man or Muppet”. – To ballada dotykająca kwestii tożsamości i trochę w stylu Harry'ego Nilssona czy Erica Carmena – mówił. Ten sam autor, wraz z Ali Dee, napisał piosenkę „Let’s Talk About Me” dla Chrisa Coopera. Jego zdaniem aktor wokalnie wypadł znakomicie. Amy Adams i Panna Piggy wystąpiły natomiast w duecie śpiewając „Me Party”, utrzymaną w wolnym tempie balladę o samotności. MacKenzie chwalił Adams; co do Panny Piggy, to... – Myślę, że zmagała się w tym czasie z problemami osobistymi – tłumaczył swą gwiazdę twórca. Stworzono też oryginalną piosenkę „Pictures In My Head” (wykonanie: Kermit, Fozzie, Gonzo, Szwedzki Kucharz, Dr. Teeth and the Electric Mayhem) napisaną przez Jeannie Lurie, Aris Archontis oraz Chen Neeman. Andrew Bird napisał i wykonał piosenkę

16

Waltera „The Whistling Caruso”. Pojawiły się też muppetowe klasyki w nowych opracowaniach: „Rainbow Connection” i „Mah Na Mah Na”. Z ekranu zabrzmi też rockowy klasyk „Smells Like Teen Spirit” Nirvany oraz współczesny hit Cee Lo Green’s „Forget You” (wykonanie: Camilla and the Chickens).

Muzyka z filmu ukazała się nakładem Walt Disney Records 21 listopada 2011 roku. Płyta zawiera następujące utwory: • „The Muppet Show Theme”—The Muppets• „Life’s a Happy Song”—Jason Segel, Amy Adams, Walter• „Pictures in My Head”—Kermit, The Muppets• „Me and Julio Down by the Schoolyard”—Paul Simon• „Rainbow Connection (Moopets Version)”—The Moopets• „We Built This City”—Starship• “Me Party”—Miss Piggy, Amy Adams• „Let’s Talk About Me”—Chris Cooper, Nathan Pacheco• „Man or Muppet”—Jason Segel, Walter• „Smells Like Teen Spirit”—The Muppet Barbershop Quartet: Rowlf, Beaker, Link Hogthrob and Sam Eagle• „Forget You”—Camilla and the Chickens• „Rainbow Connection”—The Muppets• “The Whistling Caruso”—Andrew Bird• „Life’s a Happy Song Finale”—cała obsada• „Mah Na Mah Na”—Mahna Mahna and The Snowths

W polskiej wersji CD:

1. „Czas na Muppet Show” – Muppety2. „Ale numer, wytwórnia Muppetów!” * Walter3. „Życie jest jak sen” – Gary, Mary i Walter4. „Nie widziałem nikogo z ekipy” * – Kermit i Gary5. „Tamten film” – Kermit i Muppety6. „W trasie” * – Kermit i Walter7. „Me and Julio Down by the Schoolyard” – Paul Simon8. „R-E-N-O, jesteśmy w Reno” * – Robot i Mary

17

9. „Kolory tęczy (Kasyno "la kabona")” – Moopety10. „Powitanie po latach” * – Kermit, Fozzie, Walter i Dr Ząb11. „We Built This City” – Starship12. „Stolik dla jednej osoby” * – kelnerka i Mary13. „Mój własny bal” – Mary i Panna Piggy14. „Prosimy uprzejmie” * – Kermit i Tex Richman15. „Moja mowa” – Tex Richman16. „Krótko mówiąc: nie” * – Tex Richman i Kermit17. „Jesteś mężczyzną czy Muppetem ?” * – Mary18. „Człowiek czy Muppet” – Gary i Walter19. „Zakład damsko-męski” * – Kermit20. „Smells Like Teen Spirit” – The Muppet Barbershop Quartet21. „Rozgdakane Gumno” * – Kermit22. „Forget You” – Camilla and The Chickens 23. „Czas na naszą piosenkę” * – Kermit i Panna Piggy24. „Kolory tęczy” – Muppety25. „Idź im pomóc” * – Gary26. „The Whistling Caruso” – Andrew Bird27. „Nie ma to jak finał” * – Zdechlak28. „Życie jest jak sen – finał” – cała obsada29. „Wyjdź za mnie, Mary”* – Gary i Mary30. „Mah Na Mah Na” – Mahna Mahna and The Two Snowths

*dialogi z filmu

Stary nowy świat Muppetów

Za scenografię odpowiadał Steve Saklad. Przestudiował dokładnie dawne filmy i telewizyjne programy z Muppetami. – Cały czas odwołujemy się do historii, a jednocześnie film musi rzecz jasna wyglądać współcześnie – tłumaczył. Kluczem wizualnym były zdecydowane, nasycone barwy. Dom Waltera i Gary'ego utrzymano w stylu lat 50., jak i całe Smalltown. W Hollywood wykorzystano takie słynne lokalizacje, jak Grauman’s Chinese Theater, Canter’s Deli, Greystone Mansion czy Pink’s Hotdogs. Studio

18

Muppetów zagrała autentyczna kwatera główna Jim Henson Company, ulokowana w budynku zajmowanym kiedyś przez Charliego Chaplina. Gabinet Kermita stworzono wręcz na wzór gabinetu Jima Hensona. Front domu Kermita zagrała rezydencja prywatna w Encino, a wnętrza kręcono w Greystone Mansion (należącej, nawiasem mówiąc, do bogatych nafciarzy). Kluczowa dekoracja Muppet Theater powstała w studiu wytwórni Universal, w dekoracjach do „Upiora z opery” z 1920 roku. Trzeba było uzyskać specjalne zezwolenie, ponieważ te dekoracje mają muzealny status dobra narodowego.

Scenę finałową zrealizowano na słynnym Hollywood Boulevard w okolicy zabytkowego El Capitan Theatre. Sporą trudnością było stworzenie kostiumów dla Muppetów – mają one przecież inne proporcje ciała niż aktorzy. Rahel Afiley, projektantka kostiumów, zamawiała ich wykonanie w małych manufakturach. Postanowiono nie iść ślepo za współczesnymi trendami. Na przykład Piggy ubiera się w stylu przywodzącym na myśl klasyczną elegancję... Audrey Hepburn. Słynny projektant Christain Louboutin stworzył specjalne szpilki dla Piggy, a równie znany Zac Posen sukienkę. Kermita ubrali Brooks Brothers. Segala i Waltera odziano w podobne, niezbyt modne niebieskie garnitury. Kostiumy dla Segela i Amy Adams znaleziono w butikach z używaną odzieżą. Chodziło przecież o stylizację na lata 50.

Muppety powróciły także na rynek wideo. Pierwsze wideo „Ode to Joy”, w wykonaniu Pipety, pojawiło się w różnych serwisach internetowych w 2008 roku. Na You Tube odnotowano 14 milionów wejść. Rok później wersja „Bohemian Rhapsody” zespołu Queen w wykonaniu Muppetów odnotowała aż 23 milionów wejść oraz zdobyła People’s Choice Webby Award.

O aktorach

Jason Segel (Gary)

19

Jason Jordan Segel urodził się 18.01.1980 roku w Los Angeles. Amerykański aktor, scenarzysta filmowy i telewizyjny, a także kompozytor, muzyk i lalkarz. W szkole średniej był wyróżniającym się graczem w koszykówkę, wybrał jednak karierę w show biznesie, początkowo grając w lokalnych teatrach. Rozgłos w branży przyniosła mu współpraca z producentem (a potem także znanym reżyserem) Juddem Apatowem przy telewizyjnej serii „Freaks and Geaks” (1999–2000). Popularność zyskał dzięki udziałowi w sitcomie „Jak poznałem waszą matkę” („How I Met Your Mother). Po raz pierwszy zagrał główną rolę w komedii „Faceci też płaczą” („Forgetting Sarah Marshall”) i potwierdził swą klasę jako aktor i scenarzysta oraz autor piosenek. Obecnie jest uważany za „gorące nazwisko” Hollywood.

Filmografia:

1998 – Can't Hardly Wait (wideo, DVD, Polonia 1: Szalona impreza), Dead Man on Campus (DVD: Trup w akademiku), SLC Punk!, New Jersey Turnpikes, 1999 – Freaks & Geaks (serial TV, 18 odc. w latach 1999–2000), 2001 – North Hollywood (TV, kr.m.), 2001 – Undeclared (serial TV, 7 odc. w latach 2001–2002), 2002 – Luzacy (Slackers), 2003 – Die, Mommie, Die, 11:14 (DVD: Jedenasta czternaście), Certainly Not a Fairy Tale (kr.m.) 2004 – Harry Green and Eugene (pilot serialu TV, nieemitowany), LolliLove, CSI: Crime Scene Investigation (serial TV, TVN: Kryminalne zagadki Las Vegas, odc. Mea Culpa, prem. TV 25.11. 2004, odc. Compulsion, prem. TV 10.03.2005, odc. Iced, prem. TV 12.05.2005), 2005 – Alias (serial TV, TVP: Agentka o stu twarzach, odc. The Road Home, prem. TV 16.03.2005), The Good Humor Man, How I Met Your Mother (serial TV, Comedy Central: Jak poznałem waszą matkę, 147 odc. w latach 2005–2010), 2006 – Bye Bye Benjamin (kr.m.), Tenacious D in the Pick of Destiny (DVD: Tenacious D i kostka przeznczenia), 2007 – Wpadka (Knocked Up), 2008 – Faceci też płaczą (Forgotten Sarah Marshall), 2009 – Stary, kocham cię (I Love You, Man), Family Man (serial TV, odc. Peter's Progress, prem. TV 17.05.2009, tylko głos), 2010 – Jak ukraść księżyc (Despicable Me, tylko głos), Podróże Guliwera 3D (Gulliver's Travels), 2011 – Jason Segel & Paul Rudd Meets

20

Rush (kr.m.), Zła kobieta (Bad Teacher), To tylko seks (Friends with Benefits), Jeff Who Lives at Home, Muppety (The Muppets), The Five-Year Engagment (w realizacji), This Is Forty (w realizacji)

Amy Adams (Mary)

Urodziła się 20 sierpnia 1974, w bazie wojskowej w Vicenza, we Włoszech, w rodzinie wojskowego, który także występował jako aktor-amator. Amy swe pierwsze kroki w aktorstwie stawiała, występując w sztukach granych w restauracjach, najpierw w Colorado, a potem w Chanhassen Diner Theater w Minnesocie. Przełomowym momentem w jej karierze okazała się główna rola w filmie „Junebug” w 2005 roku. Z sukcesem specjalizuje się w rolach pełnych życia optymistek, a swą pozycję potwierdziła błyskotliwym występem w „Zaczarowanej”. Talentem dramatycznym błysnęła w „Wątpliwości”.

Filmografia:

1999 – Drop Dead Gorgeous (TVN; Zabójcza piękność), 2000 – Psycho Beach Party, That ’70 Show (serial TV, odc. Burning Down the House), Charmed (serial TV, odc. Murphy’s Luck), The Chromium Hook, Zoe, Duncan, Jack and Jane (serial TV, odc. Tall, Dark and the Duncan’s Boss), Providence (odc. The Good Doctor), Buffy the Vampire Slayer (serial TV, Polsat: Buffy, pogromca wampirów, odc. Family), Cruel Intentions 2 (V), 2001 – Smalville (serial TV, Polsat : Tajemnice Smalville, odc. Craving), 2002 – The Slaughter Rule (TV), Pumpkin, Serving Sara, West Wing (serial TV, odc. 20 Hour in America, Part 1), Złap mnie, jeśli potrafisz (Catch Me If You Can), 2004 – The Last Run, King of the Hill (animowany serial TV, tylko głos, odc. My Hair Lady, odc. Cheer Factor), Dr. Vegas (odc. Advantage Play), 2005 – The Wedding Date, Junebug, Standing Still, The Office (odc. Hot Girl, odc. The Fire, odc. Booze Cruise), 2006 – Moonlight Serenade, Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby, Tenacious D in the Pick of Destiny (DVD: Tenacious D i kostka przeznaczenia), Fast Track, 2007 – Underdog (tylko głos), Zaczarowana (Enchanted), Wojna Charliego Wilsona (Charlie Wilson’s War), 2008 – Miss Pettigrew Live for a Day,

21

Sunshine Cleaning (DVD: I wszystko lśni), Wątpliwość (Doubt), 2009 – Noc w muzeum 2 (Night at the Museum 2: Battle of Smithsonian), Julia i Julia (Julie & Julia), Moonlight Serenade, 2010 – Oświadczyny po irlandzku (Leap Year), Love & Distrust (wideo, nowela Pennies), Fighter (The Fighter), 2011 – Muppety (The Muppets), On the Road (w realizacji), The Master (w realizacji), Man of Steel (w realizacji)

Chris Cooper (Tex)

Amerykański aktor filmowy i teatralny. Urodził się 9.07.1951 roku w Kansas City, Missouri. Studiował balet w Stephen College, w Columbii, a potem sztukę dramatyczną i... rolnictwo na University of Missouri. Uznanie zdobył występując na scenach Broadwayu, m.in. w sztuce „Of the Fields Lately” (1980) i off-Broadwayu („The Ballad of Soapy Smith”, 1983; „A Different Moon”, 1983). Mieszka w Kingston, stan Massachusetts. Sceny z jego udziałem zostały usunięte z filmu „The Ring” (2000) Gore Verbinskiego; „na pamiątkę” pozostawiono w jednej ze scen jego wizerunek na zdjęciu w gazecie. Zdobył Oscara za rolę drugoplanową w „Adaptacji”. Jego żoną (od 1983 roku) jest aktorka i scenarzystka Marianne Leone, znana zwłaszcza z roli Joanne Moltisanti w serialu „Rodzina Soprano”. Miał z nią syna, Jesse’a (ur. 1987, zm. 2005).

Filmografia:

1980 – Bad Timing (TVP: Obsesja namiętności), 1987 – The Equalizer (serial TV, odc. Rehersal), The Matewan (TVP: W szachu), Non date da mangiare agli animali, 1988 – Journey Into Genius, inny tytuł: Eugene O’Neill: Journey Into Genius (TV), Miami Vice (serial TV, TVP: Policjanci z Miami, odc. Mirror Image), 1989 – Lonesome Dove (miniserial TV; TVP: Na południe od Brazos), 1990 – To the Moon, Alice (TV), Lifestories (serial TV), A Little Piece of Sunshine (TV), 1991 – In Broad Daylight (TV, wideo: W biały dzień), Miasto nadziei (City of Hope), Czarna lista Hollywood (Guilty By Suspicion), Thousand Pieces of Gold (TVP: Sto sztuk złota), Darrow (TV; TVP: Mecenas Darrow), 1992 – Bed of Lies (TV), Ned Blessing: The True Story of My Life, inny tytuł: Lone Justice (miniserial TV, TVP: Ned

22

Blessing), 1993 – Chłopięcy świat (This Boy’s Life), Return to Lonesome Dove (miniserial TV; TVP: Powrót nad Brazos), 1994 – One More Mountain (TV), 1995 – Pociąg z forsą (Money Train), Pharaoh’s Army (TVP: Armia faraona), 1996 – The Deliverance of Elaine (TV), Boys (Canal+: Chłopcy), Lone Star (Lone Star), Czas zabijania (A Time to Kill), Law&Order (serial TV, odc. Blood Lilibel), 1997 – Breast Men (TV), Wielkie nadzieje (The Great Expectations), Alone, inny tytuł: Horton Foote’s Alone (TV), 1998 – Zaklinacz koni (The Horse Whisperer), 1999 – The 24 Hour Woman, American Beauty (American Beauty), October Sky (DVD; Dosięgnąć kosmosu), 2000 – Me, Myself and Irene, Patriota (The Patriot), 2002 – Interstate 60 (DVD: Ale jazda!), Tożsamość Bourne’a (The Bourne Identity), Adaptacja (Adaptation), 2003 – My House in Umbria (TV, DVD: Mój dom w Umbrii), Niepokonany Seabiscuit (Seabiscuit), 2004 – Silver City (Canal+: Silver City), Miller, 2005 – Capote (Capote), Jarhead: Żołnierz piechoty morskiej (Jarhead), Syriana (Syriana), 2007 – Breach (Breach), The Kingdom (The Kingdom), The Road Back (w realizacji), Married Life, 2008 – The American Experience (serial TV, odc. Walt Whitman, prem. TV 5.04.2008, tylko głos), Johnny Cash's America (narrator), 2009 – Zakochany Nowy Jork (New York, I Love You, nowela Yvan Attal), Gdzie mieszkają dzikie stwory (Where the Wild Things Are, tylko głos), 2010 – The Company Men, Amigo, Twój na zawsze (Remember Me), The Town (DVD: Miasto złodziei), The Tempest, 2011 – Muppety (The Muppets), The Company You Keep (w realizacji)

O twórcach filmu

James Bobin (reżyseria i scenariusz)

Angielski scenarzysta i reżyser. Urodził się w Abingdon, Oxfordshire, ukończył Oxford University, po czym rozpoczął pracę w BBC. Reżyserował dwa sezony popularnego programu „Fantasy Football League”. W 2000 napisał i wyreżyserował dokument „Thumb Candy” (o grach komputerowych) dla Channel 4. Zdobył rozgłos współpracą z komikiem Sachą Baronem Cohenem, a ostatnio bardzo umocnił swą pozycję doskonale przyjętym serialem „Flight of the Conchords”. Reżyserował

23

także filmy reklamowe Diet Coke i banku Lloyds. Jego żoną jest Francesca Beauman, prezenterka znanych brytyjskich programów telewizyjnych. Mają córkę Madelaine (ur. 2007) i syna Jacka. Obecnie mieszkają w Los Angeles.

Filmografia (jako reżyser):

1998 – The 11 O'Clock Show (serial TV), 2000 – Thumb Candy (TV, dok.), Da Ali G Show (serial TV, 6 odc. w 2000 roku), Ali G, Aii (wideo), Ali G: Bling Bling (wideo), 2003 – Spyz (kr.m.), Da Ali G Show (serial TV, 12 odc. w latach 2003–2004), 2004 – Comedy Lab (serial TV, odc. 12: 21, prem. TV 10.02.2004), 2007 – The Flight of the Conchords (serial TV, 11 odc. W latach 2007–2009), 2011 – Muppety (The Muppets)

24