Korekta: Renata GromułOpracowanie graficzne: Grzegorz JanikIlustracje: Fotolia.com © nem4aProjekt okładki: Sandra DudekZdjęcie na okładce: Fotolia.com © Abstractus Designus

© Copyright by Wydawnictwo Harmonia, 2012

Redakcja i Biuro Handlowe: 80-283 Gdańsk, ul. Szczodra 6 tel. 58 348 09 50, 58 348 09 51 fax 58 348 09 00 e-mail: harmonia@harmonia.edu.pl

Szczegółowe informacje o naszych publikacjach:www.harmonia.edu.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zarówno cała publikacja, jak i jakakolwiek jej część nie może być przedrukowywana ani reprodukowana – mechanicznie, elektronicznie lub w jakikolwiek inny sposób, z kserokopiowaniem i odtwarzaniem w środkach masowego przekazu włącznie – bez pisemnej zgody Wydawnictwa Harmonia.

ISBN 978-83-7134-535-7

Gdańsk 2012 – Wydanie I

SOWA to propozycja nowej formy edukacyjnej przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym. Książeczka przeznaczona jest do czytania dzieciom przez dorosłych. Od innych pozycji wydawniczych dla najmłodszych odróżnia ją  ścisłe  powiązanie  krótkich  rymowanek  z  ciekawymi,  kolorowymi  ilustra-cjami. Rymowanki tematycznie nawiązują do pór roku. Napisane są stosunko-wo prostym, zrozumiałym dla dzieci  językiem, ale zawierają też pewną ilość trudniejszych wyrazów, co pozwala wzbogacić słownictwo dziecka. Zwrócono szczególną uwagę, aby były prawidłowo skonstruowane pod względem formal-nym, językowym, logicznym i rytmicznym, co ułatwia ich czytanie i zrozumie-nie oraz sprzyja edukacyjnemu wykorzystaniu zarówno w sferze językowej, jak i poznawczej. Rymowanki możliwie wiernie opisują to, co widać na poszczegól-nych rysunkach, ale często zawierają także historie, które można z rysunkami luźno  powiązać,  dzięki  czemu  pobudzają  ciekawość  dziecka  i  rozwijają  jego wyobraźnię.

Celem  zaproponowanej  formy  jest  stworzenie  sytuacji,  w  której  dziecko, w trakcie czytania rymowanki przez dorosłego, nie ogranicza się wyłącznie do biernego słuchania, ale może aktywnie analizować jej treść w kontekście tego, co widzi na rysunku. W szczególności może odnajdować wymienione w rymo-wance  szczegóły  oraz  graficzną  interpretację  opisanych  sytuacji,  postaci  czy ich emocji. Dzięki temu rozwija spostrzegawczość, zdolność skupienia na słu-chanym tekście i umiejętność jego analizy, a także poznaje nowe słowa i zwroty osadzone w konkretnym, zilustrowanym plastycznie kontekście.

Należy zwrócić uwagę, że czytanie rymowanek na głos bez przygotowania, szczególnie dziecku, nie jest łatwe. W rymowankach z tego zbioru nie zawsze jest  tak,  że  każdy wers  zawiera  dokończoną myśl  lub  jest  zamkniętym  frag-mentem jakiegoś opisu. Dzięki zastosowaniu takiej właśnie formy rymowanki nie brzmią monotonnie, więc nie nużą małego słuchacza, ale za to ich umiejęt-ne  przeczytanie może wymagać  krótkiego  przygotowania.  Przed  przystąpie-niem do czytania dziecku konkretnej rymowanki, warto więc poświęcić chwilę i przeczytać ją sobie wcześniej, żeby odnaleźć właściwe tempo i sposób into-nacji. Tylko płynnie i rytmicznie przeczytana rymowanka będzie brzmieć dla dziecka  atrakcyjnie,  rozwijając  jednocześnie poczucie  rytmu, bardzo pomoc-ne w edukacji matematycznej. Po przeczytaniu rymowanki maluchowi należy przeczytać ją jeszcze raz, ale tym razem powoli, robiąc przerwy i prosząc, aby wskazywał opisane w rymowance szczegóły lub postacie.

Obok każdej  rymowanki  znajduje  się  kilka  pytań.  Pytania  są  różnorodne i nie mają określonego klucza. Są  tam proste pytania  sprawdzające spostrze-gawczość dziecka i umiejętność słuchania ze zrozumieniem – pytania, na które można znaleźć odpowiedź na ilustracji lub w rymowance. Ich celem jest rozwi-janie umiejętności uważnego słuchania oraz wnikliwej  i krytycznej obserwa-cji. Są też pytania skłaniające dziecko do głębszej analizy tekstu lub rysunku i wyciągania wniosków oraz takie, na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Zachęcają one dziecko do twórczego wykorzystania wyobraźni. Dodatkowo za-mieszczono krótkie uwagi  i komentarze w żartobliwej  formie, odnoszące  się do rymowanek i rysunków lub nawiązujące do niektórych pytań. Mogą one być pomocne w rozmowie z dzieckiem i inspirować do wymyślania własnych od-powiedzi.

S łucham

O glądam

W yobrażam sobie

A nalizuję

Na każdą porę roku

4

Jadą dzieci autokarem,który cały głośnym gwaremwypełniony jest wesołym.To autokar z jakiejś szkołylub z przedszkola być też może.Dzieci w świetnym są humorze – nikt tam w środku nie jest sennyw ten słoneczny dzień wiosenny.Uśmiechnięte buzie mają,bo przez okna wyglądająwidokami zachwycone.

Drzewa piękne i zielonewidzą wkoło, łąkę, kwiatykolorowe, a poza tymtrzy motyle na tle nieba.Wspomnieć jeszcze chyba trzeba,że na łące jest zajączek,który się wśród kwiatków plączei ptak z dachu podśpiewuje,lecz niepewnie tam się czuje,bo tak skrzydła rozpościera,jakby się do lotu zbierał.

Wycieczka

WIOSNA

Czy autokar jest prawdziwy?Co w tym autokarze dziwi?

Czy możemy to powiedzieć,że on stoi albo jedzie?

Czym się od prawdziwych różni?Czy możemy o podróżnychwypowiedzieć uwag parę?Kto kieruje autokarem?

Czemu ptaszek dzieciom śpiewaz autokaru, a nie z drzewa?

Autokar wygląda na wyjątkowo mały i dzieci ledwo się w nim mieszczą. Kierowca musiał chyba wyjść na chwilę, bo na jego miejscu siedzi dziewczynka i wygląda przez okno. Inna dziewczynka wystawia przez okno rękę z  książką. Miejmy nadzieję, że autokar nie ruszy, choć silnik pracuje, bo widać, że z  rury wydechowej wydobywają się spaliny. Ptaszek na dachu mógł usiąść z ciekawości, bo nie widział wcześniej takiego autokaru.

6

To plac zabaw pełen dzieci.Jest już wiosna, słońce świeci,lecz deszcz padał, za to ręczę,bo na niebie widać tęczę.Wszystkie dzieci uśmiechniętecieszą się, bo są zajęteprzeróżnymi zabawami.Zamek z murem i wieżamirobi z piasku Ola z Tadkiem.Każde w ręku ma łopatkę.Ania z Przemkiem się bujają.Przemek myśli: „teraz ja jąbędę na tej wysokościdługo trzymał, by zezłościćtrochę Anię”, ale Aniawcale przed tym się nie wzbrania.

Kasia z Tomkiem grają w piłkę.Tomek rzuca ją z wysiłkiem,bo to ciężka piłka nożna,więc daleko jej nie możnaraczej rzucić. Kasia złapieją jak tylko się połapie,bo nie patrzy na nią teraz.Jest Patrycja, co zabierasię za hula-hoop. Udajejej się kręcić, jak się zdaje.Cały plac pokrywa piasek,w dali widać domki, lasek,wkoło placu mamy trawę.Ile na nim jest zabawek?

Plac zabaw

WIOSNA

W sprawie Ani jest pytanie:czy zezłościł Przemek Anię?Co pomyśleć sobie mogła,kiedy opaść w dół nie mogła?

Co do Tadka mówi Ola?Jaka może być jej rola?

W górze piłka jest rzucona.W którym miejscu spadnie ona,jeśli minie małą Kasię?Czy to miejsce wskazać da się?

A kto chciałby się pomęczyći kolory zliczyć w tęczyoraz wszystkie je wymienić,zaczynając od czerwieni?

Ania mogła pomyśleć: „Ciekawe, jak długo Przemek tak wytrzyma. Będę udawała, że mi się to podoba”. Ola prawdopodobnie kieruje budową, bo wydaje się bardziej skupiona niż Tadek. Może mówi: „Weź się do roboty, bo piasek wysycha”.

8

Na obrazku widać rzeczkę,która wije się troszeczkę,potem wpływa między wzgórza.Ktoś, kto w rzece się zanurza,walkę z prądem ryzykuje.Żaba nawet nie próbuje –wielkie oczy wybałuszai w ogóle się nie rusza.Siedzi na swym liściu grzecznie,bo tam czuje się bezpiecznie.Jakaś rybka w rzece pływa,żółw nad rzeką odpoczywa,

widać łąkę, a na łącedrzewo spore jest, kwitnące;dwa motylki też latają –widok urozmaicają.A na drugim rzeki brzegurosną drzewa trzy w szeregu.W dali wzgórze, u podnóżawierzba rośnie dosyć duża,mówi na nią się – płacząca.Jej gałązki, co na końcachbardzo wiotkie są – zwisają,po czym wszyscy ją poznają.

Rzeczka

WIOSNA

W jakim żabka jest humorze?Z czego tak się cieszyć może?

Po co rybka wyskoczyła?Co przy brzegu zobaczyła?

Kto przypomni, tak dla wprawy,który rzeki brzeg jest prawy?

Czy ten żółw jest już nad rzeką,czy do rzeki ma daleko?

Czy nam coś przypominająchmurki, które przepływająnad wzgórzami? Są zwierzaki,co kształt właśnie mają taki?

Na rysunku niewiele się dzieje. Żabka może się cieszyć, bo nikt jej nie niepokoi i nie musi uciekać z liścia do wody. Rybka wyskoczyła na chwilę, stwierdziła, że jest nudno, więc daje nurka. Żółw jest nad rzeką, ale z jego punktu widzenia do rzeki ma dość daleko.