Nea Elliniki Glossa

7/22/2019 Nea Elliniki Glossa

http://slidepdf.com/reader/full/nea-elliniki-glossa 1/62



Ν Ε Α

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Γ Λ Ω Σ Σ Α

10

1. Εισαγωγή

Η οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί κατά τις τελευ-

ταίες δεκαετίες, μέσα από την κυριαρχία των νέων τεχνολογιών, την ευρύτατη χρήση του διαδι-

κτύου και τη σταδιακή υποχώρηση του έντυπου λόγου, χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές

στους τρόπους με τους οποίους παράγουμε, προσεγγίζουμε και διανέμουμε τη γνώση. Τα άτο-

μα αλληλεπιδρούν πλέον με ποικίλους σημειωτικούς τρόπους (δηλαδή με τη γλώσσα, την εικό-

να, τον ήχο) σε ένα σύνθετο επικοινωνιακό σύμπαν, που αποτελείται τόσο από πιο παραδοσια-

κές μορφές κειμένων, γραπτών και προφορικών, όσο και από νέου τύπου κείμενα που γράφο-

νται με ποικίλα σημειωτικά μέσα. Οι νέες μορφές (ψηφιακού, εικονιστικού, πολυτροπικού) γραμ-

ματισμού που κυριαρχούν στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες έχουν οδηγήσει σε νέους

τρόπους προσδιορισμού της έννοιας του εγγράμματου ατόμου. Τα άτομα καλούνται πλέον να

εξοικειωθούν με νέες κειμενικές πρακτικές, να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα κείμε-

να (γλωσσικά και πολυτροπικά) δομούν κοινωνικές σχέσεις, αναπαράγουν ρατσιστικές και σεξι-

στικές θέσεις, προβάλλουν ορισμένους τρόπους θέασης της πραγματικότητας ως «φυσικούς», ή

αποδομούν στερεότυπα και κυρίαρχες ιδεολογίες.

Οι παραπάνω στόχοι μπορεί να καλλιεργηθούν στο σχολείο μέσα από την παιδαγωγική του κριτι-

κού γραμματισμού. Βασική επιδίωξη της παιδαγωγικής αυτής είναι να καταστήσει τους μαθητές

και τις μαθήτριες συμμέτοχους στη μαθησιακή διαδικασία και να διαμορφώσει, κατ’ επέκταση,

ενεργούς πολίτες, δηλαδή πολίτες που να λειτουργούν με ισονομία, να διεκδικούν με δημοκρατι-

κό τρόπο τα δικαιώματά τους και να πολεμούν κάθε μορφής κοινωνικό αποκλεισμό (λόγω κατα-

γωγής, διαφορετικού γλωσσικού και πολιτισμικού υπόβαθρου, φύλου, σεξουαλικότητας, αναπη-

ρίας, είτε λόγω οποιασδήποτε άλλης, κατασκευασμένης από την ηγεμονική κουλτούρα, έννοιας

της «διαφορετικότητας»).

Ως κριτικά εγγράμματο ορίζουμε το άτομο που κατανοεί και χειρίζεται επιτυχώς τη γλώσσα στην

ιδεολογική της διάσταση. Διερευνά, δηλαδή, το πώς τα διάφορα γλωσσικά στοιχεία (γραμματικά

φαινόμενα, λεξιλόγιο, κειμενικά είδη, οργάνωση πληροφοριών σε κείμενα) συμβάλλουν στη σύ-

ναψη κοινωνικών σχέσεων, στην κατασκευή πολιτικών και πολιτισμικών αξιών, στην αναπαρα-

γωγή στερεοτύπων ή στην ανατροπή σχέσεων εξουσίας και ανισοτήτων μεταξύ κοινωνικών ομά-

δων. Οι κριτικά εγγράμματοι/-ες μαθητές/-τριες γνωρίζουν ότι οι κοινωνικές σχέσεις, οι έμφυλες

ταυτότητες και οι ιδεολογίες δεν κατασκευάζονται μόνο μέσα από το περιεχόμενο της γλώσσας/

των κειμένων αλλά και μέσα από τη μορφή της γλώσσας, τα κειμενικά είδη καθώς και μέσα από

τις συνήθειες ή τις πρακτικές παραγωγής και κατανάλωσης κειμένων σε μια δεδομένη κοινότητα.



Ν Ε Α


11

2. Δομή Προγράμματος Σπουδών

2.1 Βασικοί άξονες του Προγράμματος Σπουδών για τη διδασκαλία της ΝέαςΕλληνικής Γλώσσας

Το Πρόγραμμα Σπουδών για τη διδασκαλία της Νέας Ελληνικής Γλώσσας είναι οργανωμένο και δομη-μένο σύμφωνα με τις βασικές αρχές του «Αναλυτικού Προγράμματος για τα Δημόσια Σχολεία της Κυ-

πριακής Δημοκρατίας» και εδράζεται σε τρεις βασικούς άξονες που αφορούν σε:

α. Ένα συνεκτικό και επαρκές σώμα γνώσεων και δεξιοτήτων

Η διδασκαλία της γλώσσας δεν ταυτίζεται με τη διδασκαλία της γραμματικής ως «ύλης» που

κατακτάται αποκομμένη από τις επικοινωνιακές της χρήσεις. Η γλώσσα εκλαμβάνεται ως εργαλείο για

τη συγκρότηση κειμένων και γνωστικών περιοχών, και ως μέσο για τη διαπραγμάτευση ταυτοτήτων.

Σημείο εκκίνησής μας δεν είναι τα γραμματικά στοιχεία αλλά οι λειτουργίες που αυτά επιτελούν. Στο

πλαίσιο του κριτικού γραμματισμού, η διδασκαλία της γλώσσας επιδιώκει να καλλιεργήσει γνώσεις,

δεξιότητες και στρατηγικές που εντάσσονται σε επιμέρους κατηγορίες, όπως:

Η γλώσσα ως δομικό σύστημαΟι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται:

Να αποκτήσουν εποπτεία της δομής της νέας ελληνικής και της κυπριακής ποικιλίας (φωνητική

και φωνολογία, μορφολογία κλιτική και παραγωγική, σύνταξη). Να κατανοήσουν ότι η γλώσσα

είναι πράξη, και να συνδέουν συγκεκριμένες πτυχές της δομής της γλώσσας με την επιτέλεση

συγκεκριμένων γλωσσικών λειτουργιών. Να κατανοήσουν ότι τα διάφορα γραμματικά στοιχεία

επιτελούν συγκεκριμένες γλωσσικές λειτουργίες, ανάλογα με το κειμενικό είδος και την περίσταση

επικοινωνίας, και ότι μια λειτουργία (π.χ. η στάση του/της συγγραφέα προς τις πληροφορίες που

μεταδίδει) υλοποιείται μέσα από ποικίλα γλωσσικά στοιχεία (επίθετα, επιρρήματα, εγκλίσεις, σειρά

των λέξεων κ.λπ.) που μπορεί να συνυπάρχουν σε ένα κείμενο (παραμύθι, επιστημονικό κείμενο,

άρθρο εφημερίδας).

Να κατανοήσουν τον ιδεολογικό ρόλο του λεξιλογίου και της γραμματικής, ότι, δηλαδή, οι λέξεις

και τα διάφορα γραμματικά στοιχεία κωδικοποιούν ένα θέμα μέσα από συγκεκριμένη οπτική,

υποδηλώνουν σχέσεις μεταξύ ατόμων και προβάλλουν ή δομούν ταυτότητες.

Να διευρύνουν το λεξιλόγιό τους σε διάφορα θεματικά πεδία. Να κατανοήσουν επίσης ότι οι

σημασίες των λέξεων δεν είναι σταθερές αλλά προσδιορίζονται από το στενό και το ευρύτερο

συμφραστικό πλαίσιο.

Γλώσσα και ποικιλότητα

Οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται:

Να γνωρίσουν τις βασικές δομικές ομοιότητες και διαφορές της νέας ελληνικής και της κυπριακής

ποικιλίας και να είναι σε θέση να εντοπίζουν στοιχεία από άλλες ποικιλίες/γλώσσες σε υβριδικά,μεικτά ή πολυγλωσσικά κείμενα.

Nα προσεγγίζουν την κυπριακή διάλεκτο ως μια ποικιλία με δομή και συστηματικότητα στη

φωνολογία, τη μορφολογία, τη σύνταξη και το λεξιλόγιό της.

Να είναι σε θέση να επεξεργάζονται την ποικιλία των υβριδικών κειμένων που παράγονται από

εναλλαγές γλωσσών και κωδίκων που κυριαρχούν σε μια πολύγλωσση και πολυπολιτισμική

κοινωνία όπως αυτή της Κύπρου.

Η γλώσσα ως κείμενο


Να κατανοήσουν ότι κανένα κείμενο δεν είναι αυτοδύναμο και αυτοτελές ως προς το νόημά τουαλλά διαμορφώνεται σε σχέση και συνάρτηση με άλλα κείμενα, τα οποία προϋποθέτει και με τα

οποία βρίσκεται σε συνεχή διάλογο (ή διακειμενικές συνδέσεις).



Ν Ε Α


12

Να κατανοήσουν ότι τα κείμενα δεν είναι σύνολα προτάσεων χωρίς ιδεολογικό περιεχόμενο. Τα

κείμενα κατασκευάζουν εκδοχές και θεωρήσεις του κόσμου που σχετίζονται με συγκεκριμένες

κοινωνικές ομάδες και πολιτισμικές, κοινωνικές και πολιτικές θέσεις.

Να αντιμετωπίζουν τον προφορικό και γραπτό λόγο ως κοινωνικές πράξεις μέσω των οποίων

μπορούν να παράγουν γνώση που έχει νόημα γι’ αυτούς και αυτές και να παρεμβαίνουν στην

κοινωνική πραγματικότητα.Να κατανοήσουν ότι ο προφορικός και ο γραπτός λόγος δεν είναι ομοιόμορφες οντότητες με

διακριτά χαρακτηριστικά αλλά οντότητες που χαρακτηρίζονται από ποικιλότητα γλωσσικής και

κειμενικής μορφής.

Γλώσσα και κειμενικά είδη


Να γνωρίσουν τα μέσα -παραδοσιακά και σύγχρονα- δια των οποίων κωδικοποιούνται τα διάφορα

κειμενικά είδη του προφορικού ή/και του γραπτού λόγου (χαρτί, βιβλίο, αφίσα, τηλέφωνο, Η/Υ,

τηλεόραση, ραδιόφωνο κ.λπ.).

Να κατανοήσουν ότι το κάθε κειμενικό είδος έχει τις δικές του δομικές συμβάσεις, που υποδηλώνουν

τον τρόπο με τον οποίο τα κείμενα οργανώνουν και αναπαριστούν την κοινωνική πραγματικότητα.

Να αντιμετωπίζουν τα κειμενικά είδη ως ένα σύνολο επιλογών που οι κειμενικές κοινότητες ή τα

θεσμικά πεδία (δικαστήριο, σχολείο, πανεπιστήμιο κ.λπ.) αναπτύσσουν για την επικοινωνία των

μελών μεταξύ τους.

Να κατανοήσουν τους τρόπους με τους οποίους οι επιμέρους λειτουργίες των προτάσεων/των

εκφωνημάτων ενός κειμένου συνθέτουν τη συνολική λειτουργία του κειμένου. Να κατανοήσουν

επιπλέον ότι τα διάφορα δομικά στοιχεία (πρόβλημα-λύση, σχέσεις αιτίας-αποτελέσματος,

θέση-αντίθεση κ.λπ.) μπορεί να διαπλέκονται με ποικίλους τρόπους σε διάφορα κειμενικά είδη,

δημιουργώντας τη συνθετότητα της κειμενικής επικοινωνίας.

Γλώσσα και κατανόηση κειμένων


Να συνειδητοποιήσουν ότι η κατανόηση ενός κειμένου δεν περιορίζεται στον εντοπισμό των

πληροφοριών που δηλώνονται με σαφήνεια στο συγκεκριμένο κείμενο αλλά περιλαμβάνει και την

επισήμανση των υπονοούμενων πληροφοριών που αναδεικνύονται μέσα από σύγκριση με άλλα,

παρόντα ή απόντα, σύγχρονα ή παλαιότερα, κείμενα.

Να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα κείμενα συνομιλούν με την κοινωνική πραγματικότητα:

τον τρόπο με τον οποίο ο/η συγγραφέας, μέσω των γλωσσικών του/της επιλογών, τοποθετείται σε

κοινωνικά ζητήματα ή συμμετέχει στον κοινωνικό διάλογο, προβάλλοντας ή υποβαθμίζοντας τις

θέσεις που διάφορες κοινωνικές ομάδες εκφράζουν.

Γλώσσα και γραφήΟι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται:

Να κατανοήσουν ότι η καλλιέργεια του γραπτού λόγου συνιστά το αποτέλεσμα που αναδύεται

μέσα από τη συμμετοχή των μαθητών/-τριών σε μια συνεργασιακή διαδικασία διαπραγμάτευσης

νοημάτων.

Να κατανοήσουν ότι η παραγωγή κειμένου συνιστά μια δυναμική διαδικασία που αναδύεται

μέσα από την ενεργό εμπλοκή των μαθητών και μαθητριών με διαδικασίες συλλογής, σύγκρισης,

καταγραφής και αναθεώρησης του περιεχομένου και της γλωσσικής του διατύπωσης με στόχο να

κρίνουν, να επικυρώσουν ή να αμφισβητήσουν θέσεις, απόψεις, ιδεολογία. Έμφαση δίδεται όχι

μόνο στο τελικό προϊόν αλλά και στην ίδια τη διαδικασία.

Να κατανοήσουν ότι η παραγωγή γραπτού λόγου δεν συνιστά μια μοναχική αλλά μια έντοναδιαλογική και κοινωνική διαδικασία, μέσω της οποίας τα άτομα οργανώνουν τις γνώσεις τους,

συνομιλούν με άλλα κείμενα και παρεμβαίνουν στην κοινωνική πραγματικότητα.



Ν Ε Α


13

β. Καλλιέργεια αξιών, υιοθέτηση στάσεων και επίδειξη συμπεριφορών που απαρτίζουν τη σύγχρονη δημοκρατική πολιτότητα

Με τη διδασκαλία του μαθήματος επιδιώκεται οι μαθητές και οι μαθήτριες:

Να κατανοήσουν ότι κανένα θέμα δεν είναι ουδέτερο αλλά μπορεί να αξιοποιηθεί για νααναδειχθούν και να καλλιεργηθούν οι έννοιες του σεβασμού, της ισονομίας, της συλλογικότητας

και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Να αναπτύξουν στρατηγικές για τη δημοκρατική τους συμμετοχή σε διαδικασίες που αφορούν τηζωή στη σχολική κοινότητα.

Να κατανοήσουν ότι η μάθηση δεν είναι παθητική αλλά ενεργητική διαδικασία συμμετοχής σε μια

κοινότητα.

Να μάθουν να ασκούν κριτική σε πρακτικές που ενθαρρύνουν μια στάση περί γνώσης ως

κτήματος λίγων, καθώς και σε πρακτικές που δεν αποδομούν τους παραδοσιακούς ρόλους του/της εκπαιδευτικού και των μαθητών/-τριών, που δεν διασφαλίζουν την ισότιμη συμμετοχή

μαθητών/-τριών σε ευκαιρίες μάθησης και σε μαθησιακές δραστηριότητες που δεν αξιοποιούν τη δημιουργικότητα των παιδιών, τη φαντασία τους, το γλωσσικό και πολιτισμικό τους κεφάλαιο.

Να μάθουν να λειτουργούν ως πολίτες του κόσμου που είναι ευαισθητοποιημένοι/-ες σε θέματα του πλανήτη (οικολογικές καταστροφές, πόλεμοι, κ.λπ.).

Να μάθουν να αρθρώνουν λόγο μέσω του οποίου να διεκδικούν μια δικαιότερη και πιο δημοκρατική

κοινωνία.

γ. Καλλιέργεια ιδιοτήτων, ικανοτήτων, δεξιοτήτων που απαιτούνται από την κοινωνία του 21ου αι. – ικανότητες κλειδιά

Επιδιώκεται οι μαθητές και οι μαθήτριες:

Να φτάσουν στο σημείο να αποδέχονται και να εκτιμούν τη γλώσσα, την κουλτούρα και τηνπροσωπικότητα όλων των παιδιών και να ελέγχουν ή να αντιδρούν, μέσω του προφορικού και

γραπτού λόγου, σε πρακτικές που δεν υιοθετούν παρόμοια στάση.

Να φτάσουν στο σημείο να διαπραγματεύονται τις διαφορετικές γνώσεις τους με σεβασμό της

προσωπικότητας των συνομιλητών/-τριών τους.

Να αποκτήσουν την ικανότητα να συνεργάζονται για την υλοποίηση διαφόρων δραστηριοτήτων

που έχουν νόημα γι’ αυτούς/-ές.

Να είναι σε θέση να κατανοούν και να αποδέχονται τα ποικίλα και διαφορετικά νοήματα που

μεταφέρουν οι συμμαθητές/-τριές τους από τις τοπικές τους κοινότητες ως ισότιμα με εκείνα που

προβάλλονται από την εξουσία.

Να είναι σε θέση να πλοηγούν σε έντυπες και ηλεκτρονικές πηγές, να αναζητούν ποικίλες

πληροφορίες για την κατανόηση εκτεταμένων γραπτών κειμένων που παράγονται όχι μόνο από

τα Μ.Μ.Ε. και δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς (ειδήσεις, ρεπορτάζ, χρονογραφήματα, σχόλια,νόμοι, εγκύκλιοι, ανακοινώσεις, ειδοποιήσεις, προσφορές, αναλύσεις, οδηγίες κ.λπ.). αλλά

και να σχολιάζουν τις ιδεολογίες που ενυπάρχουν σε γραπτά κείμενα που προέρχονται από τη

λογοτεχνία (διηγήματα, μυθιστορήματα, κόμικς, θεατρικά έργα κ.λπ.) και τον επιστημονικό λόγο

(εκλαϊκευμένα επιστημονικά άρθρα και βιβλία κ.λπ.).

Να αποκτήσουν δεξιότητες παραγωγής λόγου σε τομείς της σύγχρονης τεχνολογίας (SMS, δικτυακό

ημερολόγιο, Facebook, Chat, μάθηση μέσω διαδικτύου, χρήση Skype κ.λπ.) για την κατανόηση

των διαφόρων νοημάτων και ιδεολογιών που κυριαρχούν σε διάφορες κοινότητες.

Να είναι σε θέση να συλλέγουν και να αξιοποιούν γλωσσικά δεδομένα από πολλαπλές κοινότητες

γλωσσικής πρακτικής στις οποίες μετέχουν οι ίδιοι/οι ίδιες (ενδοομάδες, ψηφιακές κοινότητες,

όμιλοι, ομάδες του δημόσιου πεδίου κ.λπ.), δηλαδή να λειτουργούν ως ερευνητές και ερευνήτριες

της γλωσσικής ποικιλότητας μέσα σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα χρήσης και να αποκτούν

δυναμική πρόσβαση σε πρακτικές γραμματισμού εκτός σχολικής νόρμας.



Ν Ε Α


14

2.2 Θεματικές Ενότητες

Tο περιεχόμενο του μαθήματος της Νέας Ελληνικής δεν μπορεί να οριοθετηθεί στη βάση μιας αυστηρά

προκαθορισμένης και γραμμικά οργανωμένης «ύλης» γραμματικών στοιχείων ή κειμενικών τύπων

(αφήγηση, περιγραφή, αναφορά, διαδικασία κ.λπ.) για τους εξής λόγους: Πρώτον, όπως τονίστηκε

παραπάνω, σημείο εκκίνησής μας είναι οι λειτουργίες που τα γραμματικά στοιχεία επιτελούν. Δεδομένου

ότι μια γραμματική δομή (το ρήμα, λόγου χάρη) μπορεί να πραγματώνει ποικίλες λειτουργίες και μια

λειτουργία (π.χ. στάση του/της συγγραφέα προς τις πληροφορίες που μεταδίδει) υλοποιείται μέσα

από ποικίλα γραμματικά στοιχεία (επίθετα, επιρρήματα, εγκλίσεις ως δείκτες τροπικότητας κ.λπ.) που

αναφαίνονται με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά κειμενικά είδη, δεν μπορεί να γίνει διαβάθμιση

γραμματικών στοιχείων ανά τάξη ή βαθμίδα εκπαίδευσης. Μια τέτοια επιλογή θα παρέπεμπε σε μια

μη λειτουργική προσέγγιση της γραμματικής, αποκομμένης από τις λειτουργίες της. Δεύτερον, τα

κειμενικά είδη (μυθιστόρημα, αφίσα, προσκλήσεις, κατάλογοι, ταξιδιωτικοί οδηγοί κ.λπ.) μπορεί να

εμπεριέχουν περισσοτέρους του ενός κειμενικούς τύπους (αφήγηση, περιγραφή, αναφορά, εξήγηση

κ.λπ.). Ως αποτέλεσμα, είναι δύσκολη η ανεύρεση «καθαρών» κειμενικών ειδών και η διαβάθμισή τους

ανά τάξη. Το περιεχόμενο επομένως απαρτίζεται από κείμενα, προφορικά, γραπτά και ψηφιακά, που

διερευνούν θέματα τα οποία επιλέγονται από τη σχολική κοινότητα ως ενδιαφέροντα. Τα κείμενααυτά προέρχονται από μια τεράστια ποικιλία πηγών, έντυπων, προφορικών και ηλεκτρονικών, και από

ποικίλες κοινότητες, τοπικές κοινωνίες, ψηφιακές κ.λπ.

Για μεθοδολογικούς καθαρά λόγους, η έμφαση επικεντρώνεται σε δύο τομείς: α) στη διαπραγμάτευση

κειμένων, προφορικών, γραπτών και ψηφιακών και β) στη διερεύνηση της δομής της νέας ελληνικής

και των ποικιλιών της, σε σχέση πάντα με τις λειτουργίες που τα γλωσσικά στοιχεία πραγματώνουν.

Τα κείμενα διακρίνονται σε χρηστικά και λογοτεχνικά. Στον τομέα των χρηστικών κειμένων μπορεί

να περιληφθεί ένας μεγάλος αριθμός κειμένων για τη νέα ελληνική και την κυπριακή ποικιλία, όπως:

αιτήσεις, προσκλήσεις, τιμολόγια ΑΗΚ, ΑΤΗΚ κ.λπ., ευχετήριες κάρτες, ειδήσεις από τις εφημερίδες

και την τηλεόραση, προφορικές αφηγήσεις, υπομνήματα, αναφορές, νομοθετικά κείμενα, έντυπα

προς συμπλήρωση, τρίπτυχα κοινωφελών οργανισμών, διαφημίσεις, πινακίδες, προφορικές

μαγνητοφωνημένες συζητήσεις, κόμικς, θεατρικά έργα, συμβόλαια, οδηγίες χρήσης, επιστολές,

βιογραφικά σημειώματα, διαλέξεις, αυτοπαρουσιάσεις, ετικέτες προϊόντων, σελίδες από το διαδίκτυο

κ.λπ. Εξυπακούεται ότι η επεξεργασία και η παραγωγή χρηστικών κειμένων δεν νοείται αποκομμένη

από τα περιβάλλοντα χρήσης τους και ότι έχει ως στόχο την αποδόμηση των πιθανών ρατσιστικών και

σεξιστικών στερεοτύπων. Η αντιπαραβολική εξέταση κειμένων από τη νέα ελληνική και την κυπριακή

ποικιλία έχει ως στόχο την εμπέδωση των δομικών και λεξιλογικών ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ

των δύο ποικιλιών και την κατανόηση του συσχετισμού της καθεμιάς με διαφορετικά περιβάλλοντα

χρήσης, όπως και του επικοινωνιακού δυναμισμού της σχέσης αυτής.

Όσον αφορά τη διαθεματικότητα και τη σχέση της με τη γλωσσική διδασκαλία και τον κριτικό

γραμματισμό: έχοντας ως σημείο εκκίνησης διάφορα θέματα και κοινωνικά ζητήματα που

παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη σχολική τάξη, η γλωσσική διδασκαλία και μάθηση συμπεριλαμβάνει

και τους τρόπους που διαφορετικές γνωστικές περιοχές και αντικείμενα (π.χ. μαθηματικά, ιστορία,

φυσική) διαπραγματεύονται τα θέματα αυτά. Στο θέμα «περιβάλλον», λόγου χάρη, τα παιδιά, μέσα

από τη μελέτη των σχετικών κειμένων, που μπορεί να προτείνουν διαφορετικές αναπαραστάσεις του

θέματος του περιβάλλοντος, κατανοούν πώς οι αναπαραστάσεις αυτές υλοποιούνται τόσο μέσα από

διαφορετικές γλωσσικές επιλογές (κάποιες από τις οποίες μπορεί να προσεγγίζουν, λ.χ., τη γλώσσα

στα σχολικά βιβλία των φυσικών επιστημών) όσο και μέσα από το συνδυασμό γλωσσικών κειμένων

με εικονιστικά στοιχεία (πίνακες με αριθμούς, ποσοστά κ.λπ.).

Τα λογοτεχνικά κείμενα προέρχονται από κείμενα της σύγχρονης και παλαιότερης λογοτεχνίας, οι

συγγραφείς τους ανήκουν και στα δύο φύλα και έχουν διττό σκοπό: α) την εξοικείωση με την ελληνική

και την παγκόσμια λογοτεχνική παραγωγή, β) την καλλιέργεια κριτικής μεταγλωσσικής ενημερότηταςως προς τους τρόπους με τους οποίους τα λογοτεχνικά κείμενα πραγματεύονται ένα θέμα μέσα από



Ν Ε Α


15

συγκεκριμένες γλωσσικές, δομικές και υφολογικές επιλογές που οδηγούν σε συγκεκριμένα αισθητικά

αποτελέσματα, γ) την καλλιέργεια της ικανότητας κριτικής διερεύνησης των ιστορικών, ιδεολογικών

και κοινωνικοπολιτισμικών συνθηκών που οδηγούν σε διαφορετικές προσλήψεις του «νοήματος»

των λογοτεχνικών κειμένων και σε διαφορετικές αποτιμήσεις της αξίας τους.

Τόσο η κατανόηση όσο και η παραγωγή κειμένων αντιμετωπίζονται ως κοινωνικές διαδικασίες,

δηλαδή ως διαδικασίες διαλόγου των παιδιών με τα κείμενα. Ο διάλογος αυτός προσδιορίζει τόσο τιςατομικές αναγνωστικές και συγγραφικές πρακτικές που δομούνται στην τάξη όσο και τις αντίστοιχες

ομαδικές πρακτικές. Με παρόμοιο τρόπο αντιμετωπίζεται και η γραφή. Κατά τις αλληλεπιδράσεις

αυτές, το κείμενο αντιμετωπίζεται σε τέσσερα επίπεδα:

ως πλαισιωμένη δομή (ως ενότητα που αποκτά νόημα ενταγμένη σε ένα επικοινωνιακό πλαίσιο,

με την ευρύτερη έννοια της κοινότητας ή του θεσμού στον οποίο εντάσσεται και τον οποίο

αναπαράγει)

ως γλωσσική και νοηματική δομή (ως ενότητα με νοηματική συνέχεια που αναπαριστά ένα θέμα

μέσα από διάφορα γλωσσικά στοιχεία (λεξιλογικές και γραμματικές επιλογές, μορφές κειμενικής

οργάνωσης)

ως κοινωνική πράξη (το κείμενο εκλαμβάνεται ως τρόπος διαπραγμάτευσης κοινωνικών σχέσεων,

ως μέσο δόμησης ταυτοτήτων και ως ενδείκτης κυρίαρχων ή μη ιδεολογιών).

ως αντικείμενο αξιολόγησης.

Το κάθε ένα από τα προτεινόμενα επίπεδα δηλώνει τις διαφορετικές (και σταδιακά πιο σύνθετες)

στάσεις και διαδικασίες επεξεργασίας που μαθητές/-τριες και εκπαιδευτικοί υιοθετούν απέναντι σε ένα

κείμενο. Το πρόγραμμα υποστηρίζει ότι και οι τέσσερις στάσεις συλλειτουργούν για να προσδιορίσουν

την έννοια του κριτικού γραμματισμού μέσα από τις δραστηριότητες της ανάγνωσης και της γραφής.

Κάθε μια από τις τέσσερις αυτές στάσεις έναντι των κειμένων απαρτίζεται από επιμέρους δεξιότητες/

στρατηγικές που παρουσιάζονται στη συνέχεια (και αναπτύσσονται λεπτομερώς στο παράρτημα).

Ειδικότερα, οι δεξιότητες που συγκροτούν την κατανόηση προφορικών και γραπτών κειμένων έχουν

ως εξής:

ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

1. Δεξιότητες που αφορούν τη σχέση του κειμένου με το στενό και ευρύτερο πλαίσιο επικοινωνίας

του: Αναγνώριση της κειμενικής κοινότητας και του θεσμού που το κείμενο αναπαράγει ή αναδομεί,

αναγνώριση του κειμενικού είδους που ο/η συγγραφέας χρησιμοποιεί, των διαφορετικών

κειμενικών τύπων που ο συγγραφέας μπορεί να αναμιγνύει.

2. Δεξιότητες που αφορούν τη μελέτη του κειμένου ως γλωσσικής και νοηματικής δομής:

Επεξεργασία του τρόπου που γραμματικά και λεξιλογικά στοιχεία παρουσιάζουν πρόσωπα, θέσεις,

επιχειρήματα κ.λπ., επεξεργασία των πληροφοριών που δηλώνονται, επεξεργασία λεκτικών καιμη λεκτικών ενδεικτών που παραπέμπουν στο συγκείμενο, κατανόηση των γλωσσικών στοιχείων

για τη δόμηση ενός κειμένου με συνοχή και συνεκτικότητα, κατανόηση του τρόπου οργάνωσης

πληροφοριών, κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το γλωσσικό και εικονιστικό μέρος σε ένα

πολυτροπικό κείμενο αλληλεπιδρούν για τη μετάδοση διαφορετικών νοημάτων ή την επικύρωση

παρόμοιων πληροφοριών κ.λπ.

3. Δεξιότητες που αφορούν στο κείμενο ως κοινωνική πράξη: Ερμηνεία της λειτουργικότητας

των υφολογικών, δομικών και άλλων επιλογών του κειμένου και της ρητορικής οργάνωσής

του, διερεύνηση του τρόπου που ιδεολογικά μηνύματα δηλώνονται ή υπονοούνται μέσα από

λεξιλογικές, μορφολογικές, συντακτικές και κειμενικές επιλογές, διερεύνηση των λεξιλογικών,

μορφολογικών και συντακτικών επιλογών ή και τρόπων οργάνωσης πληροφοριών για τη δόμηση των πτυχών της πραγματικότητας που ο/η συγγραφέας επιθυμεί να αναδείξει.



Ν Ε Α


16

4. Δεξιότητες που αφορούν το κείμενο ως αντικείμενο αξιολόγησης: Αξιολόγηση της αποτελεσμα-

τικότητας του κειμένου σε σχέση με τους/τις αποδέκτες/-τριές του, αξιολόγηση των πολλαπλών

προσλήψεων/ερμηνειών που τα άτομα συνεισφέρουν σε ένα κείμενο, αξιολόγηση της κοινωνι-

κής, πολιτισμικής, ιδεολογικής λειτουργίας του κειμένου ή του κειμενικού είδους και των θεσμι-

κών πλαισίων παραγωγής του, τόσο σε σχέση με συναφή κειμενικά είδη όσο και σε σχέση με πολ-

λαπλές πιθανές κοινότητες αναγνωστριών/αναγνωστών. Επίσης, κριτικός αναστοχασμός και αξι-ολόγηση των διαδικασιών και στάσεων κατανόησης και ερμηνείας που διαμορφώθηκαν από την

τάξη ως αναγνωστική/κειμενική/θεσμική κοινότητα.

Οι δεξιότητες σε κάθε ένα από τα τέσσερα προτεινόμενα επίπεδα δεν νοούνται αποκομμένες

από εκείνες που συνθέτουν τα αμέσως προηγούμενα επίπεδα. Αντίθετα, οι δεξιότητες κάθε

επιπέδου αξιοποιούνται ως στρατηγικές για την επιτέλεση των επόμενων. Με τον τρόπο αυτό,

το προτεινόμενο μοντέλο συνθέτει τις δεξιότητες και τις στρατηγικές, προσδιορίζοντάς τες ως

κοινωνικά αναδυόμενες, ως αναδυόμενες μέσα από τις στάσεις έναντι των κειμένων που παιδιά και

εκπαιδευτικοί συνοικοδομούν. Παρόμοιες αρχές ισχύουν και για την παραγωγή προφορικών και

γραπτών κειμένων, ως εξής:

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

1. Δεξιότητες που αφορούν τη σχέση του υπό διαμόρφωση κειμένου με το πλαίσιο επικοινωνίας

του: Επιλογή τρόπων οργάνωσης του περιεχομένου ενός κειμένου και της γλωσσικής μορφής

του ανάλογα με την επικοινωνιακή περίσταση, το σκοπό της επικοινωνίας και τα κοινωνικά

χαρακτηριστικά του πομπού και του/της αποδέκτη/-τριας.

2. Δεξιότητες που αφορούν το κείμενο ως γλωσσική και νοηματική δομή: Σχεδιασμός (άμεσα ή

έμμεσα διαλογικός) του κειμένου, αποφάσεις σχετικά με την κειμενική δομή, την κατανομή

γνωστών και νέων πληροφοριών, τους μηχανισμούς συνοχής και συνεκτικότητας, τα ρητορικά

σχήματα, το λεξιλόγιο, το ύφος, τη γλωσσική ποικιλία που θα χρησιμοποιηθεί κ.λπ.

3. Δεξιότητες που αφορούν το κείμενο ως κοινωνική πράξη: Επιλογή, αξιολόγηση, κριτικήαναθεώρηση της λειτουργικότητας των υφολογικών, δομικών και άλλων επιλογών κατά τη

διαδικασία της παραγωγής του κειμένου, της ρητορικής οργάνωσής του, των ταυτοτήτων που

δηλώνονται ή υπονοούνται μέσα από συγκεκριμένες λεξιλογικές, συντακτικές και κειμενικές

επιλογές κ.λπ.

4. Δεξιότητες που αφορούν το κείμενο ως αντικείμενο αξιολόγησης: Αξιολόγηση του υπό παραγωγή

κειμένου σε σχέση με τις προδιαγραφές που θέτει το στενό πλαίσιο επικοινωνίας ή σε σχέση

με τις πρακτικές της κοινότητας μέσα στην οποία θα λειτουργήσει, την πρόσληψή του από

διαφορετικούς/-ές ακροατές/-τριες και αναγνώστες/-τριες, τις κοινωνικές σχέσεις και ταυτότητες

που επιδιώκει να αναδείξει. Επίσης, κριτικός αναστοχασμός και αξιολόγηση των διαδικασιών

παραγωγής κειμένων που διαμορφώθηκαν από την τάξη ως αναγνωστική/κειμενική/θεσμική

κοινότητα.



Ν Ε Α


17

ΠΡΟΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ Α΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

Οι δεξιότητες για τη βαθμίδα αυτή ακολουθούν πιστά τη γενική φιλοσοφία του προγράμματος,

στόχος του οποίου είναι ο κριτικός γραμματισμός. Επομένως, η διδασκαλία και η εκμάθηση στην

ηλικιακή αυτή ομάδα δεν αποκλίνει από τους γενικότερους στόχους, παρά την ιδιοτυπία της

(εκμάθηση γραφής και ανάγνωσης).

Οι έννοιες αναδυόμενος και αναπτυσσόμενος γραμματισμός αποτελούν ένα συνεχές· έτσι το

πρόγραμμα σπουδών δεν προβλέπει καμία ηλικιακή, χρονολογική και εξελικτική διάκριση μεταξύ

των δύο. Εξυπακούεται ωστόσο ότι σημείο αφετηρίας είναι ο αναδυόμενος γραμματισμός.

Στο πλαίσιο του αναδυόμενου γραμματισμού οι δεξιότητες που καλλιεργούνται και αξιολογούνται

είναι η φωνολογική ενημερότητα και η σχέση της με τις γραφοφωνηματικές αντιστοιχίες, η μορ-

φολογική και η συντακτική ενημερότητα, ο τρόπος που αντικατοπτρίζονται και κωδικοποιούνται

στη γραφή και οι τρόποι με τους οποίους στηρίζουν την ανάγνωση.

Εξυπακούεται ότι αυτές οι δεξιότητες δεν καλλιεργούνται αποκομμένες η μία από την άλλη και ούτε

αποκομμένες από την κριτική προσέγγιση των κειμενικών ειδών. Αντίθετα, η κριτική επεξεργασία

των κειμένων, της δομής, της οργάνωσης και του περιεχομένου τους στηρίζει με ουσιαστικό τρόπο την καλλιέργεια της γραφοφωνηματικής, μορφολογικής και συντακτικής δεξιότητας (και

αντίστροφα).

Τα παραπάνω συνεπάγονται μια πιο σφαιρική και δομημένη προσέγγιση στην οποία οι εμφάσεις

στη μορφολογική, φωνολογική και συντακτική ενημερότητα αλληλεξαρτώνται και συνυπάρχουν

με την επεξεργασία των κειμένων.

Είναι αυτονόητο ότι αξιοποιείται κριτικά η γλωσσική ποικιλότητα (διάλεκτος) στην εκμάθηση

της πρώτης ανάγνωσης και γραφής, τόσο γιατί αυτό προκύπτει ως λογική ανάγκη από τη γενική

φιλοσοφία του προγράμματος, όσο και γιατί είναι παιδαγωγικά αποτελεσματικότερη όσον αφορά

την καλλιέργεια της φωνολογικής και μορφοσυντακτικής ενημερότητας.

Tο πρόγραμμα σπουδών δίνει έμφαση στην καλλιέργεια δεξιοτήτων και στρατηγικών για την

παραγωγή και επεξεργασία κειμένων, προφορικών, γραπτών και πολυτροπικών. Οι στρατηγικές

αυτές δεν διαφοροποιούνται τόσο πολύ με βάση την τάξη όσο με βάση τα είδη των κειμένων που

μπορούν να αξιοποιηθούν – από απλά σε σύνθετα ή μεικτά κειμενικά είδη (με τη συνθετότητα να

προσδιορίζεται με βάση τον τρόπο οργάνωσης των πληροφοριών και τη γλωσσική μορφή των

κειμένων). Για το λόγο αυτό, γενικές κατηγοριοποιήσεις στρατηγικών και δεξιοτήτων προτείνονται

με βάση τρεις ομάδες, Προδημοτική και Α΄ Δημοτικού, Β΄-ΣΤ΄ Δημοτικού και Γυμνάσιο-Λύκειο.



Ν Ε Α


18

ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ,

ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

ΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΙΔΗ

(ενδεικτικά)

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ


ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ

ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ

• συνειδητοποιούν τη στενή αλληλεξάρτηση πλαισίουκαι κειμένου για την κατανόηση νοημάτων και κοινω-νικών σχέσεων μεταξύ των συνομιλητών/-τριών

• συνειδητοποιούν τη δυναμική φύση της ακρόα-σης: ότι η ακρόαση γίνεται με διαφορετικούς κάθεφορά σκοπούς

• εξοικειώνονται με την ποικιλία των σκοπών τηςακρόασης (π.χ. ακρόαση για πρόσκτηση πληροφορι-

ών, επίλυση προβλήματος, απόλαυση λόγου κ.ο.κ.)

• διευρύνουν τη γνώσης τους για τα επικοινωνιακάπλαίσια όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν διά-φορα κείμενα με τα οποία τα παιδιά είναι εξοικει-ωμένα ή όχι

• αναγνωρίζουν τις παραμέτρους που συγκροτούν το πλαίσιο επικοινωνίας (σχέση των συνομιλη- τών/-τριών, θέμα, σκοπός κ.λπ.) και επηρεάζουν τη γλωσσική χρήση

• αξιοποιούν το πλαίσιο επικοινωνίας για τη διατύ-πωση προκαταρκτικών υποθέσεων για το θέμα και

το στόχο του υπό ακρόαση κειμένου

• αξιοποιούν τα αρχικά γλωσσικά στοιχεία (κωδικο-ποιημένες φράσεις έναρξης παραμυθιών και ιστο-ριών, λόγου χάρη) που προσλαμβάνουν ως ακρο-ατές/-τριες για την επιβεβαίωση των αρχικών υπο-θέσεων που έχουν διατυπώσει για το υπό ακρόασηεπικοινωνιακό γεγονός

• αναπτύσσουν την ικανότητα διατύπωσης προκα- ταρκτικών υποθέσεων σχετικά με τις κοινωνικέςσχέσεις των συνομιλητών/-τριών στο υπό ακρόα-ση επικοινωνιακό γεγονός (αν είναι φίλοι, γνωστοί,αν συνομιλούν για πρώτη φορά, για ένα θέμα που

γνωρίζουν ή όχι)

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ/-ΟΥΣΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

• κατανοούν το ρόλο τους ως ακροατών/-τριών

• αναπτύσσουν την ικανότητα να διατυπώνουν διευ-κρινιστικές ερωτήσεις για το είδος των πληροφορι-ών που δεν κατανοούν, ανάλογα με το κειμενικό εί-δος και το πλαίσιό του

• κατανοούν το ρόλο που επιτελεί η υιοθέτηση από το/-τη συνομιλητή/-τρια της κατάλληλης «γλώσ-σας σώματος» για τη μετάδοση μηνυμάτων

• αξιοποιούν τα παραγλωσσικά και γλωσσικά μέσαπου μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να λειτουρ-

γήσουν ως ενεργοί ακροατές/-τριες

Ποικίλα προφορικά κειμενικάείδη, όπως:

• βιωματικές αναδιηγήσεις

• προφορικές αφηγήσεις προςοικείους

• καθημερινοί διάλογοι ή/καισυζητήσεις μεταξύ οικείωνκαι μη προσώπων, με συγκε-κριμένο θέμα και για συγκε-κριμένο σκοπό (π.χ. για πρό-σκληση, καθοδήγηση, προ-

σανατολισμό κ.ο.κ.)

• απλοί διάλογοι μεταξύ αγνώ-στων με συγκεκριμένο στό-χο (π.χ. οδηγίες/προσανατο-λισμός, προφορική πρόσκλη-ση, κανόνες παιχνιδιού κ.λπ.)

• κειμενικά είδη του τηλεοπτι-κού και ραδιοφωνικού λόγου(π.χ. διαφημίσεις, παιδικές εκ-πομπές, συνταγές κ.λπ.)

• προφορικά παραμύθια

• ποιήματα, τραγούδια, αινίγ-ματα

• πολυτροπικά κείμενα, κείμε-να, δηλαδή, που συνδυάζουνπροφορικό λόγο, ήχο/μουσι-κή και εικόνα, π.χ. διαφημίσεις,συνταγές (βλ. και παραπάνω),

• πολυτροπικά παραμύθια, ηλε-κτρονικά παιχνίδια, πολυαι-σθητηριακά παιχνίδια

• «παιχνίδια αναγνώρισης του διαφορετικού τρό-που που επικοινωνιακέςπαράμετροι (σχέση συ-νομιλητών/-τριών, γνώ-ση του σκοπού, χώρου,χρόνου κ.λπ.) επηρεά-ζουν το κείμενο που πα-ράγει ο ίδιος ομιλητής ήομιλήτρια που απευθύ-νεται σε διαφορετικούςαποδέκτες ή που παρά-

γουν διαφορετικοί ομιλη- τές/-τριες

• παιχνίδια ακρόασης κει-μένου χωρίς υποστηρι-κτικό υλικό (π.χ. διαφή-μιση) και ακρόαση τουίδιου κειμένου πλαισιω-μένου από οπτικό υλικό(εικόνα, μαγνητοσκοπη-μένο υλικό)

• «παιγνιώδεις δραστη-ριότητες» ανακάλυψηςβασικών εξωγλωσσι-κών πληροφοριών, π.χ.«ακούω-κάνω υποθέσεις-σκέφτομαι τρόπους διε-ρεύνησης-ανακαλύπτωδιαφορές»

• προκαταρκτική διερεύ-νηση της πολυτροπικό-

τητας ως τρόπου κωδι-κοποίησης διαφορετικώνπληροφοριών

Α. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ



Ν Ε Α


19

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΩΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΔΟΜΗ




• συνειδητοποιούν την κειμενική διάσταση τουπροφορικού λόγου, δηλαδή ότι ο προφορικόςλόγος δεν συνιστά ένα σύνολο αποσπασμα-

τικών λέξεων αλλά ένα κείμενο με νόημα πουδημιουργείται μέσα από τη συνεργασία ομιλη-

τών/-τριών και ακροατών/-τριών

• επισημαίνουν τα παραγλωσσικά και εξωγλωσ-σικά στοιχείων (όπως είναι ο επιτονισμός και

το ύψος της φωνής, οι εκφράσεις του προσώ-που, οι κινήσεις του σώματος κ.ά.) για τη μετά-δοση πληροφοριών

• κάνουν συσχετίσεις με την εμπειρία και την τοπική κοινότητά τους για την κατανόηση των

πληροφοριών του κειμένου

• αξιοποιούν διακειμενικές συνδέσεις (συσχετί-σεις με προϋπάρχουσα γνώση άλλων κειμένων/κειμενικών ειδών) για την κατανόηση των πλη-ροφοριών και της λειτουργίας του κειμένου

• εντοπίζουν και κατανοούν το λεξιλόγιο πουχρησιμοποιεί ο ομιλητής/η ομιλήτρια για νααναπτύξει ένα θέμα ή για να δηλώσει την εναλ-λαγή από θέμα σε θέμα

• αναγνωρίζουν και αξιοποιούν τα ποικίλα λεξι-λογικά και γραμματικά στοιχεία που χρησιμο-ποιεί ο ομιλητής ή η ομιλήτρια για να δηλώσει

τις σχέσεις μεταξύ των πληροφοριών του κειμέ-νου (χρονική ακολουθία, αιτιακή σχέση κ.λπ.)

• αναγνωρίζουν το ρόλο που οι νοηματικές ασυ-νέχειες (απότομες αλλαγές σε πρόσωπα, χρό-νο, θέματα) παίζουν στη μείωση της νοηματι-κής συνεκτικότητας ενός κειμένου

• διευρύνουν τη γνώση τους για ποικίλες γλωσ-σικές λειτουργίες του προφορικού λόγου (πρό-σκληση, παράκληση, διαταγή, κ.λπ.)

• διευρύνουν τη γνώση τους για τη διαλεκτική/υφολογική ποικιλία στον προφορικό λόγο

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ/-

ΟΥΣΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

• αναπτύσσουν την ικανότητα να συνεργάζο-νται και να συνομιλούν με συνομιλητές/-τριεςπου διαθέτουν διαφορετικό βαθμό γνώσης

του θέματος από τους ίδιους/-ες

• καλλιεργούν στρατηγικές για να πάρουν τολόγο και να διατυπώσουν διευκρινιστικές ερω-

τήσεις για πληροφορίες που δεν έχουν κατα-νοήσει

• χρησιμοποιούν στρατηγικές για να δηλώσουν τησυμφωνία ή την αντίθεσή τους με τον/την ακρο-ατή/-τρια, σεβόμενοι/-ες τις θέσεις του/της

Ποικίλα προφορικάκειμενικά είδη

(βλ. Επίπεδο 1: Κείμενο

και Πλαίσιο Επικοινωνίας)

• συνεργατικές δραστηριότητεςόπου τα παιδιά (τα μέλη μιας ομά-δας) ασκούνται (μέσα από τηνακρόαση κειμένων που παρήγα-

γαν άτομα διαφορετικών ομά-δων) στη διατύπωση υποθέσεωνσε σχέση με το περιεχόμενο/θέμα

των υπό ακρόαση κειμένων

• υποβολή διευκρινιστικών ερωτή-σεων σε σχέση με το περιεχόμε-νο/θέμα και τα μηνύματα/νοήματα

των κειμένων

• παιχνίδια διερεύνησης με στόχο τηδιάκριση της ποιότητας πληροφο-ριών, τη διάκριση, δηλαδή, πληρο-φοριών σε φανταστικές και πραγ-

ματικές• χρήση παντομίμας, δραματοποιή-

σεων, υποδύσεις ρόλων κ.λπ., γιαδιαφορετική σημειωτική απόδοσηή/και σύνοψη των νοημάτων/μη-νυμάτων

• αφαίρεση παραγλωσσικών καιεξωγλωσσικών στοιχείων και αντι-παραβολή κειμένων πριν και μετά

• συζητήσεις στο πλαίσιο ομάδωναλλά και μεταξύ παιδιών και εκπαι-δευτικού πάνω σε προφορικά κεί-μενα που χαρακτηρίζονται από τοδιαφορετικό βαθμό με τον οποίοκάποιες πληροφορίες που αφο-ρούν σε ένα θέμα παρουσιάζο-νται ως γνωστές και δεν κωδικο-ποιούνται και ως νέες (π.χ. σύγκρι-ση των παραλλαγών ενός παρα-μυθιού που κωδικοποιούν αρκετάστοιχεία για ένα θέμα σε αντίθεσημε παραλλαγές ή άλλα κείμενα [βί-ντεο] που αφήνουν υπονοούμενεςκάποιες πληροφορίες)

• αφαίρεση λεπτομερειών και αντι-παραβολή κειμένων πριν και μετά

• αντιπαραβολή μονοτροπικών καιπολυτροπικών κειμένων

• σχολιασμός δύο ή περισσότερωνπροφορικών μηνυμάτων που δια-φέρουν στον τρόπο παρουσίασηςπληροφοριών (παραλλαγών ενόςπαραμυθιού που διαφέρουν ωςπρος την πλοκή τους)

• αντιπαραβολή/σύγκριση των πλη-ροφοριών που εμπεριέχονται σεμονοτροπικά εν αντιθέσει με πολυ-

τροπικά προφορικά κείμενα



Ν Ε Α


20

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ

• κάνουν προκαταρκτικές σκέψεις σχετικά με τιςκοινωνικές λειτουργίες των υπό επεξεργασίαειδών του προφορικού λόγου

• σχολιάζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικέςπροεκτάσεις του τύπου και της οργάνωσης/μετάδοσης της πληροφορίας ανάλογα με τοκειμενικό είδος (π.χ. πώς ο τρόπος που παρου-σιάζονται οι πληροφορίες σε μια προφορικήανακοίνωση παραπέμπει σε εγκυρότητα, αξιο-πιστία κ.λπ.)

• σχολιάζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικέςπροεκτάσεις της διαφοροποιημένης, ανάλογαμε το είδος του προφορικού λόγου, συμμετο-χής του/της αποδέκτη/-τριας (σχέσεις εξουσί-ας, αυθεντίας, ισοτιμίας κ.λπ.)

• σχολιάζουν το υφολογικό αποτέλεσμα τηςχρήσης στοιχείων της διαλέκτου ανάλογα με

το κειμενικό είδος και το πλαίσιο επικοινωνίας

• αναγνωρίζουν τη σημειολογική λειτουργία τηςεικόνας και του ήχου στα πολυτροπικά κείμενακαι τα αποτελέσματά της ανάλογα με τον/τηναποδέκτη/-τρια

• αναγνωρίζουν την προθετικότητα του/της ομι-λήτριας

• διακρίνουν την οπτική γωνία «θέασης του κό-σμου», που υιοθετεί ο/η ομιλήτρια (πώς παρου-σιάζονται οι πληροφορίες σε μια προφορική δι-

αφήμιση, οι κύριοι χαρακτήρες, οι δευτεραγω-νιστές, η χρονική και αιτιακή ακολουθία των γε-

γονότων σε ένα προφορικό παραμύθι κ.λπ.)

• διαμορφώνουν προσωπικές θέσεις/απόψειςέναντι των νοημάτων/μηνυμάτων και της μορ-φής των κειμένων

• αντιπαραβολή/σύγκριση δια-φορετικών, συγκρίσιμων μετα-ξύ τους, πληροφοριών που μετα-δίδονται από τον/την ίδιο/-α πο-

μπό/πηγή αλλά σε διαφορετικούςαποδέκτες (παιδιά νηπιαγωγείου– παιδιά των πρώτων τάξεων τουδημοτικού)

• αντιπαραβολή/σύγκριση διαφορε- τικών, συγκρίσιμων μεταξύ τους,πληροφοριών που μεταδίδονταιαπό τον/την ίδιο/-α πομπό/πηγήαλλά με αποδοχή ή μη των διακο-πών εκ μέρους του αποδέκτη, μεενσωμάτωση ή μη διαλόγου

• αντιπαραβολή κειμένων που εν-διατρίβουν στο ίδιο θέμα αλλά το

παρουσιάζουν μέσα από διαφο-ρετικές οπτικές (παραμύθι και κι-νούμενα σχέδια, θεατρικό έργο)

• διεξαγωγή συζητήσεων στο πλαί-σιο ομάδων και σύγκριση τωναπόψεων των ομάδων για κατα-

γραφή και παρουσίαση των σκέ-ψεων, διαθέσεων, προθέσεων,κρίσεων, συναισθημάτων των μα-θητών/-τριών απέναντι στο προ-φορικό κείμενο

• αιτιολόγηση προσωπικών θέσε-

ων / απόψεων («συμφωνώ για- τί....», «διαφωνώ γιατί...» κ.λπ.)








• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα των υπόακρόαση κειμένων βάσει κάποιων απλών κρι-

τηρίων (νοηματικής συνέχειας, ύφους/διαλε-κτικής ποικιλίας, αναγνώρισης του κοινωνικούρόλου του/της αποδέκτη/-τριας κ.λπ.)

• κάνουν προκαταρκτικές διαπιστώσεις σχετι-κά με τα προφορικά κειμενικά είδη ως κοινω-νικές/πολιτισμικές πρακτικές

• επιχειρούν προκαταρκτικές διακρίσεις μεταξύιδιωτικών και δημόσιων, επίσημων και ανεπί-σημων «φωνών» και του κοινωνικού τους ρό-λου στην κοινότητα των μαθητριών και τωνμαθητών

• επιχειρούν προκαταρκτικές αξιολογήσεις της

πρόσληψης του προφορικού λόγου στην τάξησε σχέση με την πρόσληψη του προφορικούλόγου εκτός τάξης

• συζήτηση και διατύπωση αξιο-λογικών κρίσεων για το ρόλο των

γλωσσικών, των εικονιστικών ή και

άλλων σημειωτικών μέσων επικοι-νωνίας στον προφορικό λόγο

• συζήτηση και διατύπωση αξιολο- γικών κρίσεων για το περιεχόμε-νο και τη μορφή των υπό ακρόα-ση κειμένων

• συζήτηση, σύγκριση και διατύπω-ση αξιολογικών κρίσεων για το πε-ριεχόμενο, τη μορφή και τη λει-

τουργία του προφορικού λόγουπου παράγεται εκτός τάξης και τηςπρόσληψής του

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ



Ν Ε Α


21

Β. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ







ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΠΡΟ-

ΦΟΡΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

• διευρύνουν τη γνώση τους για τα επικοινωνιακά πλαί-σια όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα προ-φορικά κείμενα

• διευρύνουν τη γνώση τους σχετικά με την ποικιλία τωνσκοπών των προφορικών κειμένων (π.χ. ακρόαση γιαπρόσκτηση πληροφοριών, επίλυση προβλήματος, από-λαυση λόγου κ.ο.κ.)

• επιλέγουν τις παραμέτρους του πλαισίου επικοινωνίας

των υπό παραγωγή προφορικών κειμένων (σχέση τωνσυνομιλητών/-τριών, θέμα, σκοπός κ.λπ.)

• παίρνουν προκαταρκτικές αποφάσεις σχετικά με τοπεριεχόμενο και την οργάνωσή του και τη μορφή της

γλώσσας

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ

• κατανοούν το ρόλο τους ως συνομιλητών/συνομιλη- τριών – να διατυπώνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις για το είδος των πληροφοριών που δεν κατανοούν, να δι-ακόπτουν, να παρεμβαίνουν, να διαφωνούν– ανάλογαμε το κειμενικό είδος και το πλαίσιό του

• κατανοούν το ρόλο που επιτελεί η υιοθέτηση της κατάλ-ληλης «γλώσσας σώματος» για τη μετάδοση μηνυμάτων

• εντοπίζουν τα παραγλωσσικά και γλωσσικά μέσα πουμπορούν να χρησιμοποιήσουν, ανάλογα με το κειμενι-κό είδος και το πλαίσιό του

• «παιχνίδια επιλογών» όσοναφορά ορισμένα ιδιαίτερα

γνωρίσματα ενός ή περισ-σοτέρων προφορικών κει-μένων που απευθύνονταισε διαφορετικούς αποδέ-κτες/-τριες και παράγονταισε διαφορετικά πλαίσια

• αντιπαραβολή προφορι-κών κειμένων, π.χ. οδηγι-ών προσανατολισμού, με ή

χωρίς την παρουσία παρα- γλωσσικών και εξωγλωσσι-κών στοιχείων

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΠΡΟ-

ΦΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ/ΚΕΙΜΕΝΟΥ

• προσεγγίζουν την παραγωγή προφορικών κειμένων όχιως ένα σύνολο μεμονωμένων προτάσεων αλλά ως μια

νοηματική ενότητα που απευθύνεται σε έναν/μια απο-δέκτη/-τρια

• διευρύνουν τη γνώση τους για τα κειμενικά σχήματα με τα οποία μπορούν να παρουσιαστούν οι πληροφορίες(αφηγήσεις, περιγραφές, απαρίθμηση στοιχείων κ.λπ.)

• λαμβάνουν αποφάσεις σε σχέση με τα παραγλωσσι-κά, τα εξωγλωσσικά ή/και τα πολυτροπικά στοιχεία πουμπορεί να στηρίξουν τις πληροφορίες που μεταδίδουνανάλογα με το κειμενικό είδος


• επικοινωνούν με οικείους και μη οικείους συνομιλη-

τές/-τριες που διαφέρουν ως προς το βαθμό γνώσης τους για το υπό συζήτηση θέμα

• αντιπαραβολή προφορι-κών κειμένων, π.χ. οδηγιώνπροσανατολισμού, με ήχωρίς την παρουσία παρα-

γλωσσικών και εξωγλωσσι-κών στοιχείων

• αντιπαραβολή προφορι-κών κειμένων, π.χ. δια-φημίσεων, με ή χωρίς τηνπαρουσία πολυτροπικώνστοιχείων

• συγκέντρωση και παρου-σίαση πληροφοριών ανά-λογα με την προηγούμενη

γνώση και τ ις προσδοκίες του αποδέκτη

• σύγκριση κειμένων σταοποία οι σχέσεις μεταξύ

των πληροφοριών (χρο-



(βλ. Επίπεδο 1: Κείμενοκαι Πλαίσιο Επικοινωνίας)






Ν Ε Α


22

• συμμετέχουν σε συζητήσεις με πολλούς/-ές αποδέ-κτες/-τριες για θέματα των ενδιαφερόντων τους

• εφαρμόζουν βασικούς μηχανισμούς στους οποίουςστηρίζεται μια συνομιλία (εναλλαγή συνομιλητών/-

τριών, τήρηση θέματος κ.λπ.)

• κατανοούν την απομάκρυνση από το υπό συζήτησηθέμα και είναι σε θέση να επαναφέρουν τη συζήτησηστο βασικό θέμα μετά από παρεκκλίσεις

• συνεργάζονται για τη δόμηση μιας δραστηριότηταςλόγου

• κατανοούν το ρόλο των σημάτων (έκφραση απορί-ας, ερωτήσεις κ.λπ.) που παρέχουν οι συνομιλητές/-

τριες κατά τη διάρκεια του επικοινωνιακού γεγονότοςκαι τα αξιοποιούν για την παραγωγή ενός κατανοη-

τού κειμένου

• διευρύνουν την ικανότητά τους να μεταβαίνουν από τη συνεργασιακή παραγωγή κειμένων στην αυτόνο-

μη παραγωγή τους

νικές, αιτιακές, κ.λπ.) δηλώ-νονται με επιτονισμό ή με

γλωσσικά στοιχεία

• πειραματισμός με τη χρήση τεχνικών προσέλκυσης τηςπροσοχής του ακροατηρίου

(οι οποίες μπορεί να σχετίζο-νται με τη ροή ή/και τις παύ-σεις του λόγου, με τον επιτο-νισμό, το ρυθμό, την έντα-ση της φωνής, τις εκφρά-σεις προσώπου, τις χειρονο-μίες, τις στάσεις, τις κινήσεις

του σώματος, την αξιοποίη-ση της πολυτροπικότητας,

τη χρήση των νέων τεχνολο- γιών κ.ο.κ.)

• συμμετοχή σε οργανωμένεςδραστηριότητες όπου τα

παιδιά καλούνται να αφηγη-θούν ιστορίες στους συμμα-θητές/-τριές τους

• παιχνίδια ρόλων όπου οι μα-θητές/-τριες λειτουργούν ωςβοηθητική σκαλωσιά σε μιασυμμαθήτρια/έναν συμμαθη-

τή τους, βοηθώντας τον/τηννα παραγάγει ένα κείμενο

• παιχνίδια ρόλων όπου οιμαθητές/-τριες μαθαίνουννα αξιοποιούν το βοηθητι-

κό ιστό που ένα άλλο άτομοπαρέχει σ’ αυτούς και αυτές για να δομήσουν ένα κείμε-νο κατανοητό



• εντοπίζουν τις κοινωνικές λειτουργίες των υπό παρα- γωγή ειδών του προφορικού λόγου

• λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές και πολιτισμικέςπροεκτάσεις του τύπου και της οργάνωσης/μετάδο-

σης της πληροφορίας ανάλογα με το κειμενικό είδοςστην παραγωγή προφορικών κειμένων

• αξιοποιούν τις κοινωνικές προεκτάσεις της διαφορο-ποιημένης, ανάλογα με το είδος του προφορικού λό-

γου, συμμετοχής του αποδέκτη (σχέσεις εξουσίας, αυ-θεντίας, ισοτιμίας κ.λπ.)

• αξιοποιούν τα υφολογικά αποτελέσματα της χρήσηςστοιχείων της διαλέκτου ανάλογα με το κειμενικό εί-δος και το πλαίσιο επικοινωνίας

• αξιοποιούν τη σημειολογική λειτουργία της εικόναςκαι του ήχου στα πολυτροπικά κείμενα

• δηλώνεται ρητά ή υπόρρητα η προθετικότητα του/της

ομιλήτριας

• παιχνίδια μετασχηματισμού του κειμενικού είδους τουπροφορικού λόγου ανάλογαμε τον αποδέκτη, το σκοπό,

το θέμα, την οπτική γωνία

• παιχνίδια μετασχηματισμού του κειμενικού είδους απόμονολογικό σε διαλογικό καιαπό μονοτροπικό σε πολυ-

τροπικό

• παιχνίδια μετασχηματισμού του ύφους/της γλωσσικήςποικιλίας

• αξιολόγηση των παραπάνωμετασχηματισμών σε σχέ-ση με τις κοινωνικές πράξειςπου επιτελούν (κατασκευή

ταυτότητας, οπτική γωνία

κ.λπ.).





Ν Ε Α


23

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ


• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα των πα-ραχθέντων προφορικών κειμένων βάσει κά-

ποιων απλών κριτηρίων (νοηματικής συνέ-χειας, ύφους/διαλεκτικής ποικιλίας, αναγνώ-ρισης του κοινωνικού ρόλου του/της αποδέ-κτη/-τριας κ.λπ.)

• επιχειρούν προκαταρκτικές διαπιστώσειςσχετικά με τα προφορικά κειμενικά είδη ωςκοινωνικές/πολιτισμικές πρακτικές

• επιχειρούν προκαταρκτικές διακρίσεις με- ταξύ ιδιωτικών και δημόσιων, επίσημων καιανεπίσημων «φωνών» και του κοινωνικού

τους ρόλου στην κοινότητα των μαθητριώνκαι των μαθητών

• επιχειρούν προκαταρκτικές αξιολογήσεις της παραγωγής προφορικού λόγου στην τάξη σε σχέση με την παραγωγή προφορι-κού λόγου εκτός τάξης




• εμπλοκή σε δραστηριότητες ετεροαξι-ολόγησης προφορικών κειμένων σύμ-φωνα με το πλαίσιο παραγωγης τους

•σχολιασμός διαφόρων εκδοχών κει-μένου/ων που παρουσιάζονται ωςπρος το βαθμό που είναι κατανοητάστους αποδέκτες τους

• συζήτηση και διατύπωση αξιολογι-κών κρίσεων για το ρόλο των γλωσ-σικών, των εικονιστικών ή και άλλωνσημειωτικών μέσων επικοινωνίαςστον προφορικό λόγο

• συζήτηση και διατύπωση αξιολογι-κών κρίσεων για το περιεχόμενο και

τη μορφή των παραχθέντων κειμένων

• συζήτηση, σύγκριση και διατύπωσηαξιολογικών κρίσεων για το περιε-χόμενο, τη μορφή και τη λειτουργίαπροφορικού λόγου που παράγεταιεντός και εκτός τάξης

Γ. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΓΡΑΠΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ









• αναγνωρίζουν ότι ο γραπτός λόγος είναι φο-ρέας μηνυμάτων που πραγματώνονται με τημορφή κειμένων

• διευρύνουν και επαναπροσδιορίζουν τηνπροϋπάρχουσα γνώση τους για τις λειτουρ-

γίες που επιτελεί ο γραπτός λόγος

• κατανοούν ότι η ανάγνωση έχει ποικίλουςσκοπούς (π.χ. ανάγνωση για πρόσκτησηπληροφοριών, επισήμανση βασικών πληρο-φοριών ή λεπτομερειών, επίλυση προβλή-

ματος, απόλαυση του λόγου, κ.ο.κ.)

• κατακτούν στρατηγικές αναγνώρισης τωνπαραμέτρων που συγκροτούν το πλαίσιο

του κειμένου/-ων (εντοπισμός της σχέσης των συνομιλητών/-τριών, του σκοπού, χώ-ρου, χρόνου κ.λπ.)

• διατυπώνουν προκαταρκτικές υποθέσεις-προβλέψεις (με βάση το πλαίσιο επικοινωνί-ας) για το υπό ανάγνωση κείμενο

• κατακτούν τις πρώτες συσχετίσεωνμεταξύ του επικοινωνιακού πλαισίουκαι των διαφορετικών σημειωτικώνμέσων που μπορούν να αξιοποιηθούν

(παραγωγή μονοτροπικών ήπολυτροπικών κειμένων)

Ποικίλα γραπτά κειμενικάείδη όπως:

• αφίσες

• λεζάντες

• πινακίδες

• σήματα

• σημειώματα

• προσκλήσεις

• κατάλογοι

• κανόνες παιχνιδιού

• μικρές ιστορίες

• ηλεκτρονικά μηνύματα

• ευχετήριες κάρτες

• πολυτροπικά κείμεναπου συνδυάζουν εικό-να με γραπτό λόγο (πο-λυτροπικά παραμύθια,ηλεκτρονικά παιχνίδιακ.λπ.)

• «παιχνίδια επιλογών» όσον αφορά ορι-σμένα ιδιαίτερα γνωρίσματα ενός ή πε-ρισσοτέρων προφορικών κειμένωνπου απευθύνονται σε διαφορετικούςαποδέκτες/-τριες και παράγονται σε δι-αφορετικά πλαίσια

• αντιπαραβολή προφορικών κειμένων,π.χ. οδηγιών προσανατολισμού, με ήχωρίς την παρουσία παραγλωσσικώνκαι εξωγλωσσικών στοιχείων -συζητή-σεις στο πλαίσιο ομάδων αλλά και με-

ταξύ παιδιών και εκπαιδευτικού και συ- γκριτική αντιπαραβολή γραπτών κει-μένων που χαρακτηρίζονται από δια-φορετικό βαθμό αξιοποίησης της πο-λυτροπικότητας (για διάκριση του γρα-πτού λόγου από τα υπόλοιπα στοιχεία)

• σύγκριση κειμένων διαφορετικήςμορφής/κωδικοποίησης της προ-ϋπάρχουσας γνώσης πάνω σε έναθέμα (δηλαδή κείμενα που κωδι-κοποιούν αρκετά στοιχεία για έναθέμα σε αντίθεση με κείμενα [π.χ.«ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΥΛΟΣ»] που αφή-νουν υπονοούμενες κάποιες πλη-ροφορίες)



Ν Ε Α


24

• προσεγγίζουν τα γλωσσικά και οπτικάστοιχεία ενός πολυτροπικού κειμένουως φορείς νοημάτων

• παιχνίδια αναγνώρισης του διαφο-ρετικού τρόπου που επικοινωνιακέςπαράμετροι κειμένων (σχέση συνο-μιλητών/-τριών, γνώση του σκοπού,χώρου, χρόνου κ.λπ.) επηρεάζουν τον τρόπο και το βαθμό κωδικοποί-ησης της προϋπάρχουσας γνώσηςμε τη μορφή κειμένου

• συζητήσεις σε σχέση με τις προσ-δοκίες που διαμορφώνονται μεβάση το πλαίσιο επικοινωνίας για το είδος του κειμένου, της λειτουρ- γίας και του ύφους του κειμένου(φιλικό, επίσημο, πρότυπη γλώσ-σα/διάλεκτος κ.λπ.)

• προκαταρκτική διερεύνηση του εί-δους της πολυτροπικότητας που τοπλαίσιο απαιτεί



• κατακτούν το μηχανισμό ανάγνωσης

• γραφοφωνηματικές αντιστοιχίες

• φθόγγοι και φωνήματα της κοινής νέας ελ-ληνικής και της κυπριακής (διπλά, δασέακαι προστριβή σύμφωνα, τελικό –ν, και οιεναλλακτικοί τρόποι γραφής τους , π.χ. τά-βλι και ττάβλι, έχει και έσιει/έσιει, και, τζιαικαι τζιαι, χωριά και χωρκά)

• συλλαβισμός, επιτρεπτοί και μη επιτρεπτοίσυνδυασμοί συμφώνων στην κοινή νέα ελ-ληνική και την κυπριακή (π.χ. ρτ στην αρχήλέξεων όπως να ’ρτω στην κυπριακή)

• τονισμός και η διαφοροποιητική αξία του τόνου για το νόημα της λέξης

• διαισθητική-εμπειρική ανάλυση σε μορ-φήματα και σε συντακτικές φράσεις, μεσκοπό τη διευκόλυνση της ανάγνωσης και

της πρωτοεπίπεδης κατανόησης

• τήρηση βασικών σημείων στίξης όπως η τελεία, το κόμμα, το ερωτηματικό κατά τηνανάγνωση

• ανάγνωση μικρών κειμένων

• αναγνωρίζουν διαισθητικά τις μορφολογι-κές καταλήξεις των λέξεων (ενικός και πλη-θυντικός ουσιαστικών, καταλήξεις ρημάτων,ουσιαστικών και επιθέτων) και τη λειτουργι-κή τους διάσταση (π.χ. πληθυντικός ως δεί-κτης ευγένειας ή επισημότητας/κοινωνικήςαπόστασης, νόημα του χρόνου του ρήματοςσε φανταστικές και μη φανταστικές αφηγή-σεις κ.λπ.)

• αναγνωρίζουν διαισθητικά και αδρομερώς βασικές συντακτικές κατηγορίες (ρήμα, υπο-

κείμενο, αντικείμενο) με βάση το σημασιο-λογικό τους ρόλο (δράστης, δράση, αντικεί-



• αντιστοίχιση λέξης–εικόνας, εντοπι-σμός λέξεων σε διαφορετικά περι-βάλλοντα, χρήση γλωσσικών χαρ-

τών

• εντοπισμός και βασική επεξεργα-σία των λέξεων-κλειδιών που περι-έχουν το υπό έμφαση γράμμα ή δί-

γραφο

• αναγνώριση του υπό έμφαση γράμ-ματος σε ποικίλα περιβάλλοντα

• εντοπισμός του υπό έμφαση γράμ-ματος με ποικίλους τρόπους (π.χ.υπογράμμιση, χρωμάτισμα, κιναι-σθητικές δραστηριότητες) και μεπαιγνιώδη μορφή

• ανάγνωση μονοσύλλαβων και δι-σύλλαβων λέξεων που προκύπτουναπό το συνδυασμό διδαχθέντων

γραμμάτων

• ανάγνωση ψευδολέξεων που περιέ-χουν τα διδαχθέντα γράμματα

• αναγραμματισμοί και ανασυλλαβι-σμοί

• παιχνίδια αντικατάστασης φωνημά- των με σκοπό την αναγνώριση τηςδιαφοροποιητικής τους αξίας

• παιχνίδια παρηχήσεων

• παιχνίδια με μορφήματα: σπάσιμολέξης σε μορφήματα, τοποθέτησημορφημάτων σε ακατάλληλες θέ-σεις, ρίμες με μορφήματα

• παιχνίδια αλλαγής της σειράς των

λέξεων



Ν Ε Α


25

μενο της δράσης), και τη λειτουργική τους διά-σταση (π.χ. ρήματα σε κείμενα αφηγηματικού

τύπου, ουσιαστικά σε πινακίδες κ.λπ.)

• κατακτούν βασικό λεξιλόγιο σε σχέση με τοκειμενικό είδος:

• διακρίνουν συχνόχρηστες λέξεις με τις οποί-ες είναι εξοικειωμένοι/-ες μέσα από τον περι-βάλλοντα γραπτό τους λόγο και εξοικειώνο-νται με τη χρήση τους σε διαφορετικά περι-βάλλοντα

• διευρύνουν το θεματικό λεξιλόγιο

• κάνουν προκαταρκτικές διακρίσεις του λεξι-λογίου σε επίσημο, ανεπίσημο, τεχνικό, οικείο

• κάνουν προκαταρκτικές συγκρίσεις λέξεων της κοινής νεοελληνικής με αντίστοιχες λέ-ξεις της διαλέκτου ως προς το νόημα και τιςκοινωνικές τους συνυποδηλώσεις

• αναγνωρίζουν μορφές κειμενικής οργάνωσης :

• εντοπίζουν τύπους πληροφοριών και μορ-φές οργάνωσης πληροφοριών ανάλογα με

το κειμενικό είδος (π.χ. συνοπτικές και ακρι-βείς πληροφορίες σε έναν κατάλογο ή σε μιααγγελία και σε συγκεκριμένη διάταξη, αλλάφανταστικές και μη συνοπτικές πληροφορί-ες σε ένα παραμύθι).

• εντοπίζουν βασικά κειμενικά σχήματα (δρά-στες, χρονικές σχέσεις, σχέσεις αιτίας και απο-

τελέσματος, κατάλογοι, παραθέσεις στοιχείωνκ.λπ., ανάλογα με το κειμενικό είδος)

• εντοπίζουν πληροφορίες που υπονοούνται

• στα πολυτροπικά κείμενα, εντοπίζουν το ρόλο της εικόνας και του ήχου στην κατασκευή τουνοήματος και της νοηματικής αλληλουχίας τουκειμένου

• αναγνωρίζουν γλωσσικές λειτουργίες, επιμέ-ρους για και συνολικά για το κείμενο (π.χ. επι-μέρους περιγραφικές λειτουργίες σε μια πρό-σκληση και πώς αυτές γίνονται συνολικά κα-

τευθυντική)

• σύγκριση ίδιου κειμένου με καιχωρίς σημεία στίξης

• ερμηνεία άγνωστων λέξεων μεβάση το γλωσσικό/εξωγλωσσι-κό συγκείμενό τους

• οικογένειες λέξεων και γλωσσι-κοί χάρτες

• διατύπωση υποθέσεων σε σχέ-ση με το περιεχόμενο/θέμα τωνυπό ανάγνωση κειμένων

• συμμετοχή σε συζητήσεις καιυποβολή διευκρινιστικών ερω-

τήσεων σε σχέση με τις προσ-δοκίες που δημιουργεί ο τίτλοςενός κειμένου για το θέμα και ταμηνύματα/νοήματά του

• παιχνίδια-συγκρίσεις κειμένων

με στόχο την αξιοποίηση στοιχεί-ων από το επικοινωνιακό πλαίσιο

για την κατανόηση υπονοούμε-νων πληροφοριών

• αλλαγές συνθηκών κειμένουπου να επιβάλλουν την μετατρο-πή ενικού-πληθυντικού, αλλαγήπροσώπου κ.λπ.

• παιχνίδια -δραστηριότητες προσ-διορισμού πληροφοριών που στοένα κείμενο παρουσιάζονται ωςβασικές και σε άλλο ή άλλα ως μηβασικές ως απόρροια του διαφο-ρετικού είδους της γνώσης πουεκλαμβάνεται ως γνωστή στους/στις αποδέκτες/-τριες

• παιχνίδια διερεύνησης, με στό-χο τη διάκριση ποιότητας πλη-ροφοριών, τη διάκριση, δηλαδή,πληροφοριών σε ψευδείς («φα-νταστικές») και αληθείς («πραγ-ματικές»)

• χρήση παντομίμας κ.ο.κ., δραμα- τοποιήσεις, υποδύσεις ρόλων γιαδιαφορετική σημειωτική απόδο-

ση ή/και σύνοψη των νοημάτων/μηνυμάτων

• παιχνίδια-μετασχηματισμοί κει-μενικών ειδών με σκοπό την κα-

τανόηση της σημασίας της κειμε-νικής οργάνωσης

• μετασχηματισμοί νοημάτων (πύ-κνωση των νοημάτων ενός κει-μένου (κείμενα-εικόνες με τίτ-λους και χωρίς)

• αντιπαραβολή μονοτροπικώνκαι πολυτροπικών κειμένων



Ν Ε Α


26



• αναγνωρίζουν την κοινωνική σημασία της κεφαλαιογράμματης και της μικρο- γράμματης γραφής, της γραμματοσειράς, της οπτικής διάταξης των στοιχείων τουκειμένου

• αναγνωρίζουν τη σημειολογική λειτουρ- γία της εικόνας και του ήχου στα πολυ- τροπικά κείμενα και τα αποτελέσματά τηςανάλογα με τον/την αποδέκτη/-τρια

• σχολιάζουν τις κοινωνικές και πολιτισμι-κές προεκτάσεις του τύπου και της ορ-

γάνωσης της πληροφορίας ανάλογα με το κειμενικό είδος (π.χ. πώς ο τρόπος πουπαρουσιάζονται οι πληροφορίες σε μιααγγελία ή σε μια πινακίδα παραπέμπει σε

εγκυρότητα, αξιοπιστία κ.λπ.)• σχολιάζουν το υφολογικό αποτέλεσμα

της χρήσης στοιχείων της διαλέκτου ανά-λογα με το κειμενικό είδος και το πλαίσιοεπικοινωνίας

• σχολιάζουν το χιουμοριστικό ή του φα-νταστικό στοιχείο στα παραμύθια, ποιή-ματα, θεατρικά έργα κ.λπ.

• αναγνωρίζουν την προθετικότητα του/ της συγγραφέα

• διακρίνουν την οπτική γωνία «θέασης του κόσμου» που υιοθετεί ο/η συγγρα-

φέας (πώς παρουσιάζονται οι κύριοι χα-ρακτήρες, οι δευτεραγωνιστές, η χρονι-κή και αιτιακή ακολουθία των γεγονότωνκ.λπ.)

• διαμορφώνουν προσωπικές θέσεις/από-ψεις έναντι των νοημάτων/μηνυμάτωνκαι της μορφής των κειμένων






• μετασχηματισμοί των μορφών οπτικήςαναπαράστασης ενός κειμένου (μορφή

γραμμάτων, γραμματοσειρά, οπτική διά- ταξη στοιχείων) και συζήτηση των αλλα-

γών που επιφέρουν οι μετασχηματισμοίαυτοί στο κοινωνικό νόημα και την αποδε-κτότητα του κειμένου

• μετασχηματισμοί μονοτροπικών κειμένωνσε πολυτροπικά και αντίστροφα και συζή-

τηση των αλλαγών που επιφέρουν οι μετα-σχηματισμοί αυτοί στο κοινωνικό νόημακαι την αποδεκτότητα του κειμένου

• μετασχηματισμοί της κειμενικής οργάνω-σης (π.χ. αντιστροφή σειράς πληροφορι-ών ή μείωση της πυκνότητας των πληρο-φοριών σε μια αγγελία, ή αντιστροφή τηςχρονικής και αιτιακής σειράς/αλλαγή τύ-που πληροφοριών από «φανταστικές» σε

«πραγματικές» σε ένα παραμύθι) και συζή- τηση των αλλαγών που επιφέρουν οι μετα-σχηματισμοί αυτοί στο κοινωνικό νόημακαι την αποδεκτότητα του κειμένου

• με βάση τις παραπάνω δραστηριότητες,προκαταρκτικές διερευνητικές συζητήσειςσχετικά με το πώς η κειμενική οργάνωσηπαραπέμπει σε προθετικότητες της/τουσυγγραφέα και οπτικές γωνίες θέασης τουκόσμου

• μετασχηματισμός κειμένων από την κοινήνέα ελληνική στην κυπριακή και αντίστρο-φα και σχολιασμός των αποτελεσμάτων σε

σχέση με την κατασκευή της κοινωνικής ταυτότητας του πομπού

• υποθέσεις σχετικά με τις σκέψεις, διαθέ-σεις, κρίσεις, συναισθήματα του/της συγ-

γραφέα και πώς αυτά μπορεί να διαφορο-ποιούνται από τα αντίστοιχα των πρωτα-

γωνιστριών/πρωταγωνιστών του κειμένου

• αιτιολόγηση προσωπικών θέσεων/απόψε-ων («συμφωνώ γιατί....», «διαφωνώ γιατί...»)



• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα τωνυπό ανάγνωση κειμένων, ανάλογα με τοεπικοινωνιακό πλαίσιό τους

• κάνουν προκαταρκτικές διαπιστώσειςσχετικά με τα κειμενικά είδη ως κοινωνι-κές/πολιτισμικές πρακτικές

• κάνουν προκαταρκτικές διακρίσεις μετα-ξύ ιδιωτικών και δημόσιων, επίσημων καιανεπίσημων «φωνών» και του κοινωνι-κού τους ρόλου στην κοινότητα των μα-θητριών και των μαθητών

• επιχειρούν προκαταρκτικές αξιολογήσεις

των αναγνωστικών συνηθειών της τάξηςσε σχέση με αναγνωστικές συνήθειες τωνμαθητριών και των μαθητών εκτός τάξης

• συζήτηση και διατύπωση αξιολογικώνκρίσεων για το ρόλο των γλωσσικών, τωνεικονιστικών ή και άλλων σημειωτικώνμέσων επικοινωνίας (οι εικόνες σε ρόλοδιακοσμητικό, συμπληρωματικό κ.λπ.)

• συζήτηση και διατύπωση αξιολογικώνκρίσεων για το περιεχόμενο και τη μορ-φή των υπό επεξεργασία κειμένων

• συζήτηση και διατύπωση αξιολογικώνκρίσεων για το περιεχόμενο και τη μορφήκειμένων που διαβάζονται εκτός τάξης



Ν Ε Α


27

Δ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ








• παίρνουν προκαταρκτικές αποφάσεις σχετικά με το αν το υπό παραγωγή κείμενο θα πρέπει να έχει γραπτή, προφορική, ηλεκτρονική μορφή

• διακρίνουν τους ποικίλους σκοπούς της γραφής(π.χ. μετάδοση πληροφοριών συνοπτικά ή με λεπτο-μέρειες, επίλυση προβλήματος, ψυχαγωγία, κ.ο.κ.)

• εντοπίζουν τις παραμέτρους που συγκροτούν το πλαίσιο του κειμένου (σχέση συγγραφέα-αναγνωστών/-τριών, σκοπός, χώρος, χρόνος κ.λπ.)

• κάνουν αρχικές συσχετίσεις μεταξύ του επικοινω-νιακού πλαισίου και των διαφορετικών σημειωτι-κών μέσων που μπορούν να αξιοποιηθούν (παρα-

γωγή μονοτροπικών ή πολυτροπικών κειμένων)

• παίρνουν αποφάσεις σχετικά με την κατανομή γλωσσικών και οπτικών στοιχείων ως φορέων νο-ημάτων σε ένα πολυτροπικό κείμενο

• παίρνουν αποφάσεις σχετικά με άλλεςοπτικές γραφολογικές και τυπογραφικέςσυμβάσεις και του ρόλου τους

Ποικίλα γραπτά κειμενικάείδη, όπως:

• αφίσες

• λεζάντες

• πινακίδες

• σήματα


• προσκλήσεις

• κατάλογοι

• κανόνες παιχνιδιού

• μικρές ιστορίες

• ηλεκτρονικά μηνύματα

• ευχετήριες κάρτες

• πολυτροπικά κείμενα πουσυνδυάζουν εικόνα με

γραπτό λόγο (πολυτροπι-κά παραμύθια, ηλεκτρονι-κά παιχνίδια κ.λπ.)

• αντιπαραβολή γραπτώνκειμένων, π.χ. παραμυθιών,δελτίων καιρού, επιτραπέ-ζιων παιχνιδιών, με ή χωρίς

την παρουσία πολυτροπι-κών στοιχείων που χρησι-μοποιούνται σε διαφορετι-κά πλαίσια

• ανάλυση βασικών χαρα-κτηριστικών των υπό πα-ραγωγή κειμένων (έκταση,

τύπος πληροφορίας, μορ-φή) με σκοπό να αξιοποιη-θούν ως πόροι για τη συγ-

γραφή

• αντιπαραβολή σημειωτικώνμέσων, όπως είναι, για παρά-δειγμα, ο τύπος και το μέγε-θος της γραμματοσειράς σεπολυτροπικά κείμενα



• αναπτύσσουν κιναισθητικές δεξιότητες με τελικόστόχο την παραγωγή γραπτού λόγου (π.χ. συντονι-σμός ματιού-χεριού, στάση σώματος)

• γράφουν σωστά γράμματα και συλλαβές

• γράφουν μικρές λέξεις και φράσεις εντός επικοινω-νιακού πλαισίου

• αξιοποιούν τη μορφολογική ενημερότητα για τηνορθογραφημένη γραφή και τη δόμηση προτάσεων

• αξιοποιούν τη συντακτική ενημερότητα για τη δό-μηση προτάσεων και την έκφραση σημασιολογι-κών ρόλων (δράστης-δράση-αντικείμενο δράσης,λειτουργία των χρόνων κ.λπ.)

• αξιοποιούν και διευρύνουν το βασικό θεματικό λε-ξιλόγιο ανάλογα με το θέμα και το κειμενικό είδος

• επιλέγουν τύπους πληροφοριών και μορφές οργά-νωσης πληροφοριών ανάλογα με το κειμενικό εί-δος (π.χ. συνοπτικές και ακριβείς πληροφορίες σεέναν κατάλογο ή σε μια αγγελία και σε συγκεκρι-μένη διάταξη, αλλά φανταστικές και μη συνοπτικέςπληροφορίες σε ένα παραμύθι)

• επιλέγουν βασικά κειμενικά σχήματα (δράστες,χρονικές σχέσεις, σχέσεις αιτίας και αποτελέσμα-



• πολυμεσική παραγωγή τουυπό έμφαση γράμματος(ηλεκτρονικοί υπολογιστές,πλαστελίνη, ψηφίδες κ.λπ.)

• παραγωγή πολυτροπικώνκειμένων (αφηγήσεις με τημορφή διαλόγων σε κόμικς)

• πειραματισμοί με καθοδη- γημένο γράψιμο (δόμησηκειμένων με βάση εικόνες,

μέσω ιδεοθύελλας κ.ο.κ.)

• γραφή λέξεων και προτά-σεων και πειραματισμοίσχετικά με τη σειρά τους

• πειραματισμοί σχετικά με τους δράστες, τη χρονικήσειρά, τις σχέσεις αιτιότη-

τας σε ένα παραμύθι ή μιαιστορία

• πειραματισμοί σχετικά με τη διάταξη των πληροφο-ριών σε μια αγγελία ή έναν

κατάλογο




Ν Ε Α


28



• επιχειρούν προκαταρκτική αναγνώριση των γνωρι-σμάτων των υπό δόμηση κειμένων και της κοινωνι-

κής/πολιτιστικής τους σημασίας• αξιοποιούν διακειμενικές συνδέσεις (συσχετίσεις με

άλλα κείμενα παρόντα ή με την εμπειρία και την το-πική κοινότητα των παιδιών) για την παρουσίαση τωνπληροφοριών του κειμένου με τρόπο κατανοητό

• αναγνωρίζουν σταδιακά την ύπαρξη διαφορετικώνοπτικών γωνιών

• αποκτούν σταδιακή επίγνωση των πιθανών υφολογι-κών και κοινωνικών προεκτάσεων των φωνολογικών,μορφολογικών και συντακτικών επιλογών

• αποκτούν σταδιακή επίγνωση των κοινωνικών και πο-λιτισμικών προεκτάσεων του τύπου και της οργάνω-

σης της πληροφορίας ανάλογα με το κειμενικό είδος

• αποκτούν σταδιακή επίγνωση της σημειολογικής λει- τουργίας της εικόνας και του ήχου στα πολυτροπικάκείμενα και των λόγων της διαφοροποιημένης κατα-νομής τους ανάλογα με το κειμενικό είδος, το πλαίσιοπαραγωγής του και το σκοπό του





• μετασχηματισμοί των λει- τουργιών του κειμένου καιαποφάνσεις σχετικά με τηνκαταλληλότητα των μετα-

σχηματισμών αυτών

• μετασχηματισμοί τουύφους του κειμένου καιαποφάνσεις σχετικά με τηνκαταλληλότητα των μετα-σχηματισμών αυτών ανά-λογα με το κειμενικό είδοςκαι το πλαίσιο του κειμένου

• πειραματισμοί με εναλλα- γή συνωνύμων ή παρεμφε-ρών σημασιολογικά εκφρά-σεων και τελική επιλογή με

βάση το κειμενικό είδος και το πλαίσιο του κειμένου

τος, κατάλογοι, παραθέσεις στοιχείων κ.λπ., ανάλογαμε το κειμενικό είδος)

• επιλέγουν γλωσσικές λειτουργίες, επιμέρους για καισυνολικά για το κείμενο (π.χ. επιμέρους περιγραφικέςλειτουργίες σε μια διαφήμιση και πώς αυτές γίνονται

συνολικά κατευθυντική)• επιλέγουν ύφος και διαλεκτική ποικιλία ανάλογα με

το κειμενικό είδος, το πλαίσιο του κειμένου, τους χα-ρακτήρες σε μια ιστορία κ.λπ.

• επιλέγουν ύφος, διαλεκτική ποικιλία και τύπο εικόναςστα πολυτροπικά κείμενα

• πειραματισμοί σχετικά με την ανάπτυξη ή την πύ-κνωση της πληροφορίας σεδιάφορα κειμενικά είδη καιαποφάνσεις για την καταλ-ληλότητα των επιλογών τωνπαιδιών



• αναπτύσσουν την ικανότητα παραγωγής του κειμέ-νου ως δομής που πρέπει να έχει νόημα για τους

αποδέκτες• κάνουν προκαταρκτικές διαπιστώσεις σχετικά με τα

κειμενικά είδη που παρήχθησαν στην τάξη ως κοι-νωνικές/πολιτισμικές πρακτικές

• επιχειρούν προκαταρκτικές διακρίσεις μεταξύ ιδιω- τικών και δημόσιων, επίσημων και ανεπίσημων «φω-νών» και του κοινωνικού τους ρόλου στην κοινότη-

τα των μαθητριών και των μαθητών

• επιχειρούν προκαταρκτικές αξιολογήσεις των συγ- γραφικών συνηθειών της τάξης σε σχέση με συγ- γραφικές συνήθειες των μαθητριών και των μαθη- τών εκτός τάξης

• ετεροαξιολόγηση γραπτώνκειμένων και εφαρμογή ανά-λογων τεχνικών, όπως είναι,

για παράδειγμα, ο καταρτι-

σμός καταλόγου κριτηρίων,και η προοδευτική αναμόρ-φωση των κριτηρίων

• αντιπαραβολή και σχολια-σμός διαφόρων εκδοχώνκειμένων που έχουν δομη-θεί και διαφέρουν ως προς

το βαθμό που είναι κατανο-ητά ή κατάλληλα

• αξιολόγηση στην τάξη κει-μένων που έχουν παρα-χθεί στο σπίτι/για σκοπούς

εκτός μαθήματος και σύ- γκριση με κείμενα που πα-ράγονται στην τάξη



Ν Ε Α


29

ΔΕΥΤΕΡΗ ΒΑΘΜΙΔΑ: τάξεις B΄- Στ΄ Δημοτικού

Tο Πρόγραμμα Σπουδών δίνει έμφαση στην καλλιέργεια δεξιοτήτων και στρατηγικών για την



μπορούν να αξιοποιηθούν –από απλά σε σύνθετα ή μεικτά κειμενικά είδη, με τη συνθετότητα ναπροσδιορίζεται με βάση τον τρόπο οργάνωσης των πληροφοριών και τη γλωσσική μορφή των

κειμένων. Για το λόγο αυτό, γενικές κατηγοριοποιήσεις στρατηγικών και δεξιοτήτων προτείνονται με

βάση τρεις ομάδες, Προδημοτική και Α΄ Δημοτικού, Β΄-ΣΤ΄ Δημοτικού και Γυμνάσιο-Λύκειο.



Ν Ε Α


30








ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ/-

ΤΡΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ

• συνειδητοποιούν το σκοπό ή τους σκο-πούς της ακρόασης κειμένων (συνομι-λιακών ή κειμένων συνεχούς λόγου) (π.χ.ακρόαση για πρόσκτηση πληροφορι-ών, επισήμανση πληροφοριών, επίλυσηπροβλήματος, απόλαυση λόγου κ.ο.κ.)

• διευρύνουν και επαναπροσδιορίζουν τις γνώσεις τους για τα επικοινωνιακά πλαί-

σια όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούνδιάφορα προφορικά κείμενα

• κατακτούν στρατηγικές αναγνώρισης των παραμέτρων που συγκροτούν τοπλαίσιο επικοινωνίας των κειμένων (έμ-φαση στη σχέση των συνομιλητών/-

τριών, στο θέμα, το σκοπό, το ιδιωτικό ήδημόσιο πεδίο κ.λπ.) και επηρεάζουν τη

γλωσσική χρήση

• επιλέγουν και επαναπροσδιορίζουν(όταν απαιτείται) την κατάλληλη, σύ-στοιχη με το σκοπό της ακρόασης,

ακροαματική στρατηγική (π.χ. προσε-κτική ακρόαση, επιλεκτική ακρόαση,συνολική ακρόαση κ.ο.κ)

• αξιοποιούν το κοινωνικοπολιτισμικόπλαίσιο για τη διατύπωση προκαταρκτι-κών υποθέσεων για το θέμα και το στό-χο του υπό ακρόαση κειμένου

• αξιοποιούν τα αρχικά γλωσσικά στοιχείαπου προσλαμβάνουν για την επιβεβαίω-ση των αρχικών υποθέσεων που έχουνδιατυπώσει για το υπό ακρόαση κείμενο

• διατυπώνουν και επαναπροσδιορίζουνυποθέσεις σχετικά με τις κοινωνικές σχέ-σεις των συνομιλητών και συνομιλητρι-ών στο υπό ακρόαση επικοινωνιακό γε-

γονός (αν είναι φίλοι, γνωστοί, αν συνο-μιλούν για πρώτη φορά, για ένα θέμαπου γνωρίζουν ή όχι, αν η συνομιλία εί-ναι ιδιωτική ή δημόσια κ.λπ.)

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟ-

ΝΤΕΣ/-ΟΥΣΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ

ΓΕΓΟΝΟΣ

• διατυπώνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις για το είδος του κειμένου που ακούνε

• ανατρέχουν στο καταστασιακό περιβάλ-λον για να κατανοήσουν δυσνόητα ση-μεία στο υπό ακρόαση κείμενο

Ποικίλα προφορικά κειμενικά είδη,όπως:


• καθημερινοί διάλογοι ή/και συ-ζητήσεις μεταξύ οικείων και μηπροσώπων, με συγκεκριμένοθέμα και για συγκεκριμένο σκο-πό (π.χ. για πρόσκληση, καθο-δήγηση, προσανατολισμό, πει-θώ, επεξήγηση, περιγραφή, δι-ευκρίνιση κ.ο.κ.)

• διαλογικοί αγώνες (όπως παρα-πάνω, δηλαδή με συγκεκριμένοθέμα και για συγκεκριμένο σκοπό)

• τηλεφωνικές συνδιαλέξεις (όπωςπαραπάνω)

• ομιλίες σε διάφορα πλαίσια επι-κοινωνίας (σχολικές ομιλίες, δη-μόσιες ομιλίες για ένα θέμα)

• ομιλίες στην τηλεόραση (όπωςπαραπάνω)

• επίσημες ομιλίες (όπως παρα-

πάνω)• συζητήσεις και συνομιλίες μετα-

ξύ οικείων

• συνομιλίες με άτομα με διαφορε- τικές σχέσεις μεταξύ τους (φίλοι, γνωστοί, συγγενείς)

• προφορικά κείμενα σε δομημέναπλαίσια (σχολείο, συζητήσεις σε τη-λεοπτικές εκπομπές, σειρές κ.λπ.)

• κείμενα λογοτεχνικού λόγου σταοποία υπάρχει μια συγκεκριμένημορφή «προφορικού λόγου», π.χ.

φανταστικές ιστορίες, παραμύ-θια [και διάλογοι σ’ αυτά], ποιήμα-

τα, θρύλοι, παραδόσεις, κυπριακάθεατρικά δρώμενα («σκετς»), θεα-

τρικά έργα (όχι αποσπάσματα)

• κείμενα δημοσιογραφικού (ραδι-οφωνικού ή/και τηλεοπτικού) λό-

γου, π.χ. ειδήσεις, ρεπορτάζ, δια-φημίσεις, δελτία καιρού, ανακοι-νώσεις, συνταγές, ντοκυμανταίρ

• πολυτροπικά κείμενα, κείμενα,δηλαδή, που συνδυάζουν προ-

φορικό λόγο, ήχο/μουσική και ει-κόνα, π.χ. διαφημίσεις, συνταγές

• συζητήσεις στο πλαίσιο ομάδωναλλά και μεταξύ παιδιών και εκ-παιδευτικού και προκαταρκτικήσυγκριτική αντιπαραβολή προ-φορικών κειμένων που χαρακτη-ρίζονται από:

• διαφορετικό βαθμό κωδικοποί-ησης της προϋπάρχουσας γνώ-σης πάνω σε ένα θέμα (δηλα-δή κείμενα που απευθύνονταισε ένα γενικό κοινό και κωδι-κοποιούν αρκετά στοιχεία γιαένα θέμα σε αντίθεση με κείμε-να που απευθύνονται σε εξει-δικευμένο κοινό και αφήνουνυπονοούμενες κάποιες πληρο-φορίες)

• την ενεργό, σε αντίθεση με τημη ενεργό, συνεργασία ομιλη-

τή/-τριας-ακροατή/-τριας γιανα προσδιοριστεί η προϋπάρ-χουσα γνώση τους

• υιοθέτηση διαφορετικής «γλώσ-σας σώματος»

• «παιχνίδια αναγνώρισης» του δι-αφορετικού τρόπου που επικοι-νωνιακές παράμετροι κειμένων(σχέση συνομιλητών/-τριών, γνώ-ση του σκοπού, χώρου, χρόνουκ.λπ.) επηρεάζουν τον τρόπο και

το βαθμό γλωσσικής κωδικοποίη-σης της προϋπάρχουσας γνώσης

• «παιχνίδια-διαγωνισμοί» προσδι-ορισμού πληροφοριών που στοένα κείμενο παρουσιάζονται ωςβασικές και σε άλλο ή άλλα ωςμη βασικές, ως απόρροια διαφο-

ρετικού τρόπου αξιοποίησης τηςπροϋπάρχουσας γνώσης

• συζητήσεις σε σχέση με τις προ-βλέψεις που διαμορφώνονται μεβάση το πλαίσιο επικοινωνίας

για το είδος του κειμενικού σχή-ματος που θα επιλεγεί και τουύφους του κειμένου (φιλικό, επί-σημο κ.λπ.)

• «παιχνίδια/διαγωνισμοί» ανακά-λυψης βασικών εξωγλωσσικώνπληροφοριών, π.χ. «ακούω-κάνωυποθέσεις-σκέφτομαι τρόπουςδιερεύνησης-ανακαλύπτω ομοι-ότητες και διαφορές»




Ν Ε Α


31

• κατανοούν το ρόλο που επιτελεί η υιοθέτηση της κατάλληλης «γλώσσας σώματος» για τημετάδοση μηνυμάτων

• αξιοποιούν τα παραγλωσσικά και γλωσσι-κά μέσα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν

για να λειτουργήσουν ως ενεργοί ακροατές/- τριες

(βλ. και παραπάνω), πολυ- τροπικά παραμύθια, ηλε-κτρονικά παιχνίδια, πολυ-αισθητηριακά παιχνίδια

• προκαταρκτική διερεύνηση τουρόλου της πολυτροπικότητας ως

τρόπου κωδικοποίησης διαφορε- τικών πλευρών της προϋπάρχου-σας γνώσης

• παιχνίδια-συγκρίσεις κειμένων μεστόχο την αξιοποίηση στοιχείωναπό το επικοινωνιακό πλαίσιο για

την κατανόηση υπονοούμενων πλη-ροφοριών



• επισημαίνουν τα παραγλωσσικά και εξωγλωσ-σικά στοιχεία (όπως είναι ο επιτονισμός, τούψος και η ένταση της φωνής, οι εκφράσεις τουπροσώπου, οι κινήσεις του σώματος κ.ά.) για τη

μετάδοση συγκεκριμένων πληροφοριών

• αξιοποιούν τους παραγλωσσικούς μηχανι-σμούς για την κατανόηση των πληροφοριώνπου είναι παρόμοιες ή διαφορετικές από εκεί-νες που μεταδίδει το γλωσσικό κανάλι

• κατανοούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουρ- γούν τα οπτικά στοιχεία σε ένα πολυτροπικόκείμενο (εικόνες, διαγράμματα, πίνακες, βί-ντεο, κινούμενα σχέδια, μουσική κ.λπ.) για τημετάδοση συγκεκριμένων πληροφοριών

• αξιοποιούν διακειμενικές συνδέσεις (συσχετί-σεις με άλλα κείμενα παρόντα ή με την εμπειρία

και την τοπική κοινότητα των παιδιών) για τηνκατανόηση των πληροφοριών του κειμένου

• κατανοούν τον τρόπο που μπορεί να χρησιμο-ποιηθεί το λεξιλόγιο για να αναπτυχθεί ένα θέμαή για να δηλωθεί η εναλλαγή από θέμα σε θέμα

• αναγνωρίζουν και αξιοποιούν τα λεξιλογικάκαι γραμματικά στοιχεία που χρησιμοποιείο ομιλητής ή η ομιλήτρια για να δηλώσει τιςσχέσεις μεταξύ των πληροφοριών του κειμέ-νου (χρονική ακολουθία, αιτιακή σχέση, αντί-θεση, σύγκριση κ.λπ.)

• αναγνωρίζουν το ρόλο των νοηματικών ασυ-

νεχειών (αλλαγές σε πρόσωπα, χρονική ακο-λουθία, θέματα) στη μείωση της νοηματικήςσυνεκτικότητας ενός κειμένου και εντοπίζουνπεριστάσεις/κειμενικά είδη όπου οι ασυνέχει-ες είναι αποδεκτές

• κατανοούν τα γλωσσικά στοιχεία που δηλώ-νουν με σαφήνεια τη στάση του ομιλητή/τηςομιλήτριας απέναντι στις πληροφορίες πουμεταδίδει (αμφιβολία [«αμφιβάλλω», «φοβά-μαι πως», «πιθανόν»], βεβαιότητα [«χωρίς αμ-φιβολία», «είμαι βέβαιος/-η»], θετική ή αρνη-

τική στάση [«θεωρώ σωστό / λάθος»]

• κατανοούν τον τρόπο που μη λεκτικοί ενδεί-

κτες, όπως σμίξιμο φρυδιών, αύξηση έντασηςφωνής, κούνημα κεφαλιού κ.ο.κ. αξιοποιού-



• συνεργατικές δραστηριότητες όπου τα παιδιά (τα μέλη μιας ομάδας)ασκούνται (μέσα από την ακρόασηκειμένων που παρήγαγαν άτομα δι-αφορετικών ομάδων) στη

- διατύπωση υποθέσεων σε σχέ-ση με το περιεχόμενο/θέμα υπόακρόαση κειμένου

- υποβολή διευκρινιστικών ερωτή-σεων σε σχέση με το περιεχόμε-νο/θέμα και τα μηνύματα/νοήμα-

τα του/των κειμένου

• άρση νοηματικών δυσκολιών, μέσω της πλαισιωμένης επεξεργασίας:

- πληροφοριών

- γραμματικών δομών

- μηχανισμών συνοχής

- μηχανισμών συνεκτικότητας• σχολιασμός περιεχομένου/θέματος,

ύφους, δομής οργάνωσης και συνε-παγόμενων νοημάτων/μηνυμάτων,ανάλογα με τις εκάστοτε επικοινω-νιακές παραμέτρους και τη γλωσσι-κή ποικιλία

• «παιχνίδια διερεύνησης, με στόχο τη διάκριση της ποιότητας πληρο-φοριών», τη διάκριση, δηλαδή, πλη-ροφοριών σε ψευδείς (ή «φανταστι-κές») και αληθείς (ή «πραγματικές»),υποκειμενικές και αντικειμενικές

• χρήση σημειώσεων, σχεδιαγραμμά- των, εννοιογραμμάτων, εικονικώναναπαραστάσεων, παντομίμας κ.ο.κ.δραματοποιήσεις, υποδύσεις ρόλωνκ.λπ., για διαφορετική σημειωτικήαπόδοση ή/και σύνοψη των νοημά-

των/μηνυμάτων κειμένου/-ων

• αφαίρεση συνοχικών ή/και συνεκτι-κών μηχανισμών και αντιπαραβολήκειμένων πριν και μετά

• αφαίρεση λεκτικών και μη ενδει-κτών και αντιπαραβολή κειμένων

πριν και μετά



Ν Ε Α


32

νται από τους ομιλητές και τις ομιλήτριες για τη μετάδοση στάσης

• διευρύνουν τη γνώση τους για ποικίλες γλωσ-σικές λειτουργίες του προφορικού λόγου (πρό-σκληση, παράκληση, διαταγή, επίσημη πληρο-

φόρηση, ψυχαγωγία, διατήρηση της συνοχής της κοινωνικής ομάδας κ.λπ.)

• διευρύνουν τη γνώση τους για τη διαλεκτι-κή/υφολογική ποικιλία στον προφορικό λόγο(εντοπισμός υβριδικών μορφών και στοιχείων

γραπτότητας, ανάλογα με το κειμενικό είδος)

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ-


• καλλιεργούν την ικανότητά τους να συνεργάζο-νται με συνομιλητές/-τριες που διαθέτουν διαφο-ρετικό βαθμό γνώσης του θέματος

• καλλιεργούν στρατηγικές για να πάρουν τολόγο και για να διατυπώσουν διευκρινιστικέςερωτήσεις για πληροφορίες που δεν έχουν κα-

τανοήσει

• χρησιμοποιούν στρατηγικές για να δηλώσουν την αντίθεσή τους με τον ακροατή/την ακροά- τρια, σεβόμενοι/-ες τις θέσεις του/της

• χρησιμοποιούν στρατηγικές για την επιτέλεσηαπειλητικών για το πρόσωπο του συνομιλητή/τηςσυνομιλήτριάς τους λεκτικών πράξεων, όπως πα-ραγγελία, αίτημα, προσταγή, διαταγή κ.ο.κ.)

• χρησιμοποιούν στρατηγικές για την εναλλαγή του τόνου (από συγκρουσιακό σε φιλικό και τοαντίστροφο)

• αφαίρεση παραγλωσσικών και εξω- γλωσσικών στοιχείων και αντιπα-ραβολή κειμένων πριν και μετά

• αφαίρεση λεπτομερειών και αντι-παραβολή κειμένων πριν και μετά

• αντιπαραβολή μονοτροπικών καιπολυτροπικών κειμένων

• μετασχηματισμός μονοτροπικώνκειμένων σε πολυτροπικά, και αντί-στροφα

• παιχνίδια μετασχηματισμού τουπροφορικού κειμένου σε γραπτόκαι σχολιασμός των διαφορών



• επισημαίνουν τους τρόπους με τους οποίους οομιλητής/η ομιλήτρια χρησιμοποιεί τα γλωσ-σικά στοιχεία για να κωδικοποιήσει κοινωνικάαναγνωρισμένες (και συναρτώμενες με το επι-κοινωνιακό γεγονός) κοινωνικές σχέσεις

• επισημαίνουν και κατανοούν το λειτουργικόρόλο που επιτελούν οι παύσεις, οι διακοπές ήο συνεχής λόγος για τη δήλωση της κυριαρχίαςενός συνομιλητή/μιας συνομιλήτριας στη συ-ζήτηση, που με τη σειρά της μπορεί να δηλώ-νει εξουσία ή αυθεντία, ανάλογα με το κειμενι-κό είδος

• σχολιάζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικέςπροεκτάσεις του τύπου και της οργάνωσης/μετάδοσης της πληροφορίας ανάλογα με τοκειμενικό είδος (π.χ. πώς ο τρόπος που παρου-σιάζονται οι πληροφορίες σε μια είδηση ή μιαομιλία παραπέμπει σε εγκυρότητα, αξιοπιστία,πώς ο τρόπος που επαναλαμβάνονται γνωστέςπληροφορίες σε μια φιλική συνομιλία παραπέ-

μπει σε συνοχή της ομάδας κ.λπ.)



• κριτική ανάλυση / επεξεργασίαύφους, κειμενικής οργάνωσης,

γλωσσικών-δομικών υλικών πραγ-μάτωσης κειμενικού είδους (φω-νολογικών, λεξιλογικών, μορφο-λογικών, συντακτικών) που δη-λώνουν διαφορετικές ταυτότητες

του/της συγγραφέα

• αντιπαραβολή κειμένων που εν-διατρίβουν στο ίδιο θέμα αλλά τοπαρουσιάζουν μέσα από διαφο-ρετικές οπτικές (προφορικό πα-ραμύθι και μια απλή τηλεοπτικήή ραδιοφωνική συνέντευξη για τηδιατροφή)

• αντιπαραβολή προφορικών λογο- τεχνικών και χρηστικών κειμένωνπου ενδιατρίβουν στο ίδιο ή σε πα-ρόμοιο θέμα αλλά το συνδέουν μεδιαφορετικές ιδεολογίες

• αποκωδικοποίηση και καταγραφή

αλληγορικών νοημάτων/μηνυμά- των



Ν Ε Α


33

• επισημαίνουν τον τρόπο που δομούνται δι-αφορετικοί κόσμοι (ήρωες –ηρωίδες, καλοί–κακοί) μέσα από γλωσσικές επιλογές

• επισημαίνουν την εναλλαγή προφορικών και γραπτών ποικιλιών για τη διαπραγμάτευση

των διαφορετικών ταυτοτήτων των συνομι-λητών/-τριώ

• επισημαίνουν τον τρόπο που εναλλάσσονται γλωσσικές ποικιλίες και διάλεκτοι για τη δό-μηση ταυτοτήτων στο κείμενο ή στη συνομι-λία

• εντοπίζουν τυχόν στοιχεία γραπτότητας στονυπό ακρόαση προφορικό λόγο και προσδιο-ρίζουν το λειτουργικό τους ρόλο

• αντιπαραβολή κειμένων που χα-ρακτηρίζονται από εναλλακτικούς

τρόπους παρουσίασης υπόρρητωννοημάτων/μηνυμάτων που δηλώ-νουν μια συγκεκριμένη ιδεολογία

(περί διαφυλικών ή ταξικών σχέσε-ων σε παραμύθια, λόγου χάρη)

• διεξαγωγή συζητήσεων στο πλαίσιοομάδων και σύγκριση των απόψεων

των ομάδων για καταγραφή και πα-ρουσίαση των σκέψεων, διαθέσεων,προθέσεων, κρίσεων, συναισθημά-

των των μαθητών/-τριών απέναντι τους ήρωες του κειμένου

• αιτιολόγηση προσωπικών θέσεων /απόψεων («συμφωνώ γιατί....», «δια-φωνώ γιατί...» κ.λπ.) για το υπό μελέ-

τη κείμενο και την/τις οπτική/ές του

μέσα από συζητήσεις σε ομάδες ήστην ολομέλεια της τάξης


• αποτιμούν το βαθμό αποτελεσματικότητας των υπό ακρόαση κειμένων, ανάλογα με τοεπικοινωνιακό και το ευρύτερο κοινωνικοπο-λισμικό πλαίσιό τους

• αξιολογούν την ποιότητα των πληροφοριώνπου ένα κείμενο προσφέρει μέσα από τη σύν-

δεση του κειμένου με συναφή κείμενα

• εκτιμούν/αποτιμούν την πολυμορφία και τηςπολυτυπία που χαρακτηρίζει τον προφορικόλόγο

• εκτιμούν/αποτιμούν την διαφοροποιημένηκοινωνική/πολιτισμική λειτουργία των δια-φόρων ειδών του προφορικού λόγου

• αξιολογούν την πρόσληψη του προφορικούλόγου στην τάξη σε σχέση με την πρόσληψη

του προφορικού λόγου εκτός τάξης

• αξιολογούν τις πρακτικές που η ίδια η σχολι-κή κοινότητα δημιουργεί για την κριτική με-λέτη των προφορικών κειμένων που εισέρχο-νται στη σχολική τάξη



• σχολιασμός και κριτική τοποθέτη-ση, έναντι ενός προφορικού μηνύ-ματος, με κριτήρια το περιεχόμενοκαι τον τρόπο παρουσίασής του

• συγκριτική αξιολόγηση της αποτε-λεσματικότητας δύο ή περισσότε-ρων προφορικών μηνυμάτων από

την ίδια κειμενική κοινότητα ωςπρος τα νοήματα που μεταδίδουν

• αντιπαραβολή/σύγκριση πληρο-φοριών που εμπεριέχονται σε δια-φορετικά, συγκρίσιμα μεταξύ τους,προφορικά κείμενα

• αντιπαραβολή/σύγκριση διαφορε- τικών, συγκρίσιμων μεταξύ τους,πληροφοριών που μεταδίδονταιαπό τον/την ίδιο/-α πομπό/πηγή

• αιτιολόγηση της ύπαρξης στοιχείων γραπτού λόγου σε προφορικά κεί-μενα

• αιτιολόγηση της ύπαρξης ποικίλωνπραγματώσεων προφορικών κειμε-νικών ειδών στη σύγχρονη κοινωνία

• συζήτηση και διατύπωση αξιολογι-κών κρίσεων για το ρόλο των γλωσ-σικών, των εικονιστικών ή και άλλωνσημειωτικών μέσων επικοινωνίαςστον προφορικό λόγο

• συζήτηση, σύγκριση και διατύπωσηαξιολογικών κρίσεων για το περιεχό-μενο, τη μορφή και τη λειτουργία τουπροφορικού λόγου που παράγεταιεκτός τάξης και της πρόσληψής του




Ν Ε Α


34








ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΣΥΝΕ-

ΧΟΥΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

• συνειδητοποιούν και αξιολογούν τις πα-ραμέτρους της περίστασης επικοινωνίας,όπως είναι ο επικοινωνιακός σκοπός και τακοινωνικά χαρακτηριστικά του/της αποδέ-κτη/-τριας

• διευρύνουν, επαναπροσδιορίζουν και αξι-οποιούν τα κειμενικά σχήματα που μπο-ρούν να χρησιμοποιηθούν για την οργάνω-ση των πληροφοριών

• συνειδητοποιούν τις μεταβλητές του ευρύ- τερου κοινωνικοπολιτισμικού περιβάλλο-ντος και τις αξιοποιούν για τον προκαταρ-κτικό σχεδιασμό του κειμένου

• επιλέγουν

• τον τρόπο οργάνωσης των υπό δόμησηκειμένων

• τον τρόπο ανάπτυξης και σύνδεσης τωνπληροφοριών των υπό δόμηση κειμένων

• το ύφος (περιλαμβανομένων ιδιόλεκτων,κοινωνιόλεκτων κ.ά. στοιχείων)

• την έκταση (και τη χρονική διάρκεια) των

υπό δόμηση κειμένων

• τα παραγλωσσικά και εξωγλωσσικά στοι-χεία που αξιολογούνται ως κατάλληλα

για στήριξη/ενίσχυση των υπό δόμησηκειμένων

• τα σημειωτικά μέσα που θα μπορούσαννα αξιοποιηθούν για στήριξη των υπόδόμηση κειμένων,

ανάλογα με τις παραμέτρους της περίστασηςεπικοινωνίας ή/και τις μεταβλητές του κοινω-νικοπολιτισμικού περιβάλλοντος

Ποικίλα προφορικά κειμενικά είδηαπό διάφορες κειμενικές οικογένει-ες, όπως:


• καθημερινοί διάλογοι ή/και συζη- τήσεις μεταξύ οικείων και μη προ-σώπων, με συγκεκριμένο θέμα και

για συγκεκριμένο σκοπό (π.χ. γιαπρόσκληση, καθοδήγηση, προσα-νατολισμό, πειθώ, επεξήγηση, πε-ριγραφή, διευκρίνιση κ.ο.κ.)

• διαλογικοί αγώνες (όπως παραπά-νω, δηλαδή με συγκεκριμένο θέμακαι για συγκεκριμένο σκοπό)


• ομιλίες σε διάφορα πλαίσια επικοι-νωνίας (σχολικές ομιλίες, δημόσιεςομιλίες για ένα θέμα)

• ομιλίες στην τηλεόραση (όπως πα-ραπάνω)

• επίσημες ομιλίες (όπως παραπάνω)

• συζητήσεις και συνομιλίες μεταξύοικείων

• συνομιλίες με άτομα με διαφορε- τικές σχέσεις μεταξύ τους (φίλοι, γνωστοί, συγγενείς)

• προφορικά κείμενα σε δομημέναπλαίσια (σχολείο, συζητήσεις σε τη-λεοπτικές εκπομπές, σειρές κ.λπ. )

• κείμενα λογοτεχνικού λόγου σταοποία υπάρχει μια συγκεκριμένημορφή «προφορικού λόγου», π.χ.φανταστικές ιστορίες, παραμύθια[και διάλογοι σ’ αυτά], ποιήματα,

θρύλοι, παραδόσεις, κυπριακά θε-ατρικά δρώμενα («σκετς»), θεατρι-κά έργα (όχι αποσπάσματα)

• κείμενα δημοσιογραφικού (ραδι-οφωνικού ή/και τηλεοπτικού) λό-

γου, π.χ. ειδήσεις, ρεπορτάζ, δια-φημίσεις, δελτία καιρού, ανακοι-νώσεις, συνταγές, ντοκυμανταίρ

• πολυτροπικά κείμενα, κείμενα, δη-λαδή, που συνδυάζουν προφορι-κό λόγο, ήχο/μουσική και εικόνα,π.χ. διαφημίσεις, συνταγές (βλ. καιπαραπάνω), πολυτροπικά παραμύ-

θια, ηλεκτρονικά παιχνίδια, πολυ-αισθητηριακά παιχνίδια

• συζητήσεις πάνω σε δια-φορετικά κείμενα για τοδιαφορετικό τρόπο ορ-

γάνωσης πληροφοριώνανάλογα με τις προσδο-κίες και τις αντιδράσεις

των συνομιλητών/-τριών,ανάλογα με τις διαφορετι-κές κειμενικές κοινότητεςόπου εντάσσονται

• «παιχνίδια επιλογών»,

όσον αφορά ορισμένα ιδι-αίτερα γνωρίσματα ενόςή περισσοτέρων προφο-ρικών κειμένων

• σύγκριση διαλογικών ήμη διαλογικών κειμένων

για τον εντοπισμό του δι-αφορετικού τρόπου οικο-δόμησης ενός κειμενικούσχήματος

• χαρτογράφηση κειμενι-κών σχημάτων που απη-χούν μεικτά ή/και υβριδι-κά κείμενα

• διερεύνηση και μετασχη-ματισμός των σχημάτωνδόμησης μεικτών ή/καιυβριδικών κειμένων, ανά-λογα με την εκάστοτε κει-μενική προφορική πραγ-μάτωση (από κείμενα δια-λογικής μορφής σε κείμε-να μη διαλογικής μορφής)

• αντιπαραβολή προφορι-κών κειμένων, π.χ. οδη-

γιών προσανατολισμού,με ή χωρίς την παρουσίαπαραγλωσσικών και εξω-

γλωσσικών στοιχείων

• αντιπαραβολή προφορι-κών κειμένων, π.χ. δελτί-ων καιρού, με ή χωρίς τηνπαρουσία πολυτροπικώνστοιχείων




Ν Ε Α


35



• επιλέγουν γλωσσικά στοιχεία (λεξιλόγιο, μορ-φολογία, σύνταξη) ανάλογα με τις ανακύπτου-

σες επικοινωνιακές/ κοινωνικοπολιτισμικές συν-θήκες και ανάγκες

• παίρνουν αποφάσεις σε σχέση με τη γλώσσα των υπό δόμηση κειμένων, π.χ. τις γραμματικές, τις λεξιλογικές, τις υφολογικές δομές, τη γλωσ-σική ποικιλία κ.λπ. που θα χρησιμοποιηθούνανάλογα με το συγκείμενο και το πλαίσιο επικοι-νωνίας

• αξιολογούν τον τρόπο με τον οποίο η κάθε πλη-ροφορία που παρουσιάζεται γλωσσικά με τημορφή μιας πρότασης συνδέεται με τις προη-

γούμενες

•χρησιμοποιούν γλωσσικούς μηχανισμούς για τηδήλωση των σχέσεων μεταξύ των πληροφορι-ών ανάλογα με το κειμενικό είδος

• επιλέγουν τα παραγλωσσικά, τα εξωγλωσσικάή/και τα πολυτροπικά στοιχεία που μπορεί ναστηρίξουν τις πληροφορίες που θέλουν να με-

ταδώσουν


• αναπτύσσουν την ικανότητά τους να επικοινω-νούν με οικείους και μη οικείους συνομιλητές/-

τριες που διαφέρουν ως προς το βαθμό γνώσης τους για το υπό συζήτηση θέμα

• αναπτύσσουν την ικανότητά τους να συνομι-λούν με πολλούς/-ές αποδέκτες/-τριες για ποι-κίλα θέματα

• κατανοούν τους βασικούς μηχανισμούς στουςοποίους στηρίζεται μια αποτελεσματική συνο-μιλία (εναλλαγή συνομιλητών/-τριών, τήρησηθέματος κ.λπ. ή χαλαρότερη εφαρμογή των συ-νομιλιακών αυτών «κανόνων» ανάλογα με το εί-δος λόγου και τους αποδέκτες/-τριες)

• αναπτύσσουν την ικανότητά τους να επαναφέ-ρουν τη συζήτηση στο βασικό θέμα μετά απόπαρεκκλίσεις, εφόσον οι συμβάσεις της επικοι-

νωνίας το απαιτούν• αναπτύσσουν την ικανότητά τους να συνεργά-

ζονται για τη δόμηση μιας γλωσσικής λειτουρ- γίας μέσα σε συγκεκριμένο κειμενικό και επικοι-νωνιακό πλαίσιο (αφήγηση, περιγραφή, επιχεί-ρημα κ.λπ. και τρόποι δόμησης και έκφρασής

τους ανάλογα με το κειμενικό είδος)

• κατανοούν το ρόλο των σημάτων που παρέχουνοι συνομιλητές/-τριες κατά τη διάρκεια του επι-κοινωνιακού γεγονότος για την παραγωγή ενόςκατανοητού κειμένου




• συγκέντρωση, παρουσίαση/πα-ράθεση, ιεράρχηση, οργάνωση/κατανομή πληροφοριών, ανάλο-

γα με τις σχέσεις που τις διέπουν

(χωρικές, χρονικές, αιτιακές) καισε συνάρτηση με τη δομή τωνυπό δόμηση κείμενων

• προκαταρκτική διάρθρωση τωνυπό δόμηση κειμένων, μέσω κα-

τάλληλων λεκτικών και μη ενδει-κτών

• προκαταρκτική γλωσσική πραγ-μάτωση των υπό δόμηση κειμέ-νωνων, μέσω κατάλληλων γραμ-ματικοσυντακτικών, λεξιλογικών,υφολογικών «υλικών»

• χρήση λεξικού για τον εντοπισμόκαι αξιολόγηση διαφορετικών λε-ξιλογικών επιλογών

• πειραματισμός με τη χρήση τε-χνικών προσέλκυσης της προσο-χής του ακροατηρίου (οι οποίεςκαι μπορεί να σχετίζονται τη ροήή/και τις παύσεις του λόγου, με

τον τόνο, το ρυθμό, την ένταση της φωνής, τις εκφράσεις προσώ-που, τις χειρονομίες, τις στάσεις,

τις κινήσεις του σώματος, τηναξιοποίηση της πολυτροπικότη-

τας, τη χρήση των νέων τεχνολο- γιών κ.ο.κ.)

• ασκήσεις «ελέγχου της κατά-στασης ενώπιον ακροατηρίου»,μέσω:

• της ετοιμότητας για ανταπόκρι-ση στις τυχόν αντιδράσεις του

• της αποφυγής της φλυαρίας και του πλατειασμού

• της τήρησης του προκαθορι-σμένου χρόνου

• της επαναφοράς στο θέμα μετά

από διακοπή, παρέμβαση εξω- τερικών παραγόντων, υποβο-λή διευκρινιστικών ερωτήσεωνκ.ο.κ.



Ν Ε Α


36



• σχολιάζουν τις κοινωνικές λειτουργίες τωνυπό παραγωγή ειδών του προφορικού λόγου

• σχολιάζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικέςπροεκτάσεις του τύπου και της οργάνωσης/μετάδοσης της πληροφορίας ανάλογα με τοκειμενικό είδος στην παραγωγή προφορικώνκειμένων

• εφαρμόζουν και αξιολογούν επιλογές για τηδόμηση της ταυτότητας του ομιλητή/της ομι-λήτριας, του τρόπου που παρουσιάζεται (ωςξεκάθαρη, ασαφής σε κάποια ζητήματα, συ-νεργατική, κυριαρχική κ.λπ.)

• εντοπίζουν και αξιοποιούν τις κοινωνικέςπροεκτάσεις της διαφοροποιημένης, ανάλο-

γα με το είδος του προφορικού λόγου, συμμε- τοχής του αποδέκτη (σχέσεις εξουσίας, αυθε-ντίας, ισοτιμίας κ.λπ.)

• αναγνωρίζουν τον τρόπο που οι συνομιλη- τές/-τριες χρησιμοποιούν τη συνομιλιακήεναλλαγή, τις παύσεις, τον επιτονισμό, τις δι-ακοπές, τις επικαλύψεις για να δηλώσουν σχέ-σεις εξουσίας

• κατανοούν και αξιοποιούν τους τρόπους με τους οποίους οι συνομιλητές/-τριες δομούνκαι διαπραγματεύονται τη μεταξύ τους οικει-ότητα ή απόσταση

•κατανοούν και αξιοποιούν τους μηχανισμούςπου οι συνομιλητές/-τριες χρησιμοποιούν γιανα δηλώνουν την αλληλεγγύη μεταξύ τους

• αξιοποιούν τα υφολογικά αποτελέσματα τηςχρήσης στοιχείων της διαλέκτου ανάλογα με


• αξιοποιούν τη σημειολογική λειτουργία της ει-κόνας και του ήχου στα πολυτροπικά κείμενα

• δηλώνουν ρητά ή υπόρρητα με γλωσσικούςκαι κειμενικούς μηχανισμούς την προθετικό-

τητά τους ως ομιλητές/ομιλήτριες

• προβάλλουν οπτικές γωνίες, ρητά ή υπόρ-

ρητα, με γλωσσικούς και κειμενικούς μηχανι-σμούς

Ποικίλα προφορικά κειμενι-κά είδη

(βλ. Επίπεδο 1: Κείμενο και

Πλαίσιο Επικοινωνίας)

• παιχνίδια μετασχηματισμού τουκειμενικού είδους του προφορι-κού λόγου ανάλογα με τον/τηναποδέκτη/-τρια, το σκοπό, το

θέμα, την οπτική γωνία

• παιχνίδια μετασχηματισμού τουκειμενικού είδους από μονολο-

γικό σε διαλογικό και από μονο- τροπικό σε πολυτροπικό

• παιχνίδια μετασχηματισμού τουύφους/της γλωσσικής ποικιλίας

• αξιολόγηση των παραπάνω με- τασχηματισμών σε σχέση με τιςκοινωνικές πράξεις που επιτε-λούν (κατασκευή ταυτότητας τουπομπού και του αποδέκτη, οπτι-

κή γωνία κτλ)



Ν Ε Α


37



• έχουν επαρκή επίγνωση των προδιαγραφών του πλαισίου επικοινωνίας και των κοινωνι-

κοπολιτισμικών πρακτικών με βάση τις οποί-ες θα λειτουργήσει ο προφορικός λόγος

• αξιολογούν κριτικά τις προϊούσες πραγμα- τώσεις-εκδοχές προφορικών κειμενικών ει-δών, με στόχο την τελική αναθεώρησή τους(και «τελειοποίησή» τους), σύμφωνα με τανοήματα που επιδιώκουν να κατασκευά-σουν, τις πραγματικότητες που θέλουν ναδιαμορφώσουν και τις κοινωνικές ταυτότη-

τες και σχέσεις που προσδοκούν να αναδεί-ξουν

• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα προ-φορικών κειμένων («ιδιόκτητων» ή/και άλ-λων), μέσω αυτοαξιολόγησης ή/και ετεροα-ξιολόγησης, δηλαδή, με κριτήρια γραμματι-κής ορθότητας και επικοινωνιακής καταλλη-λότητας/αποδεκτότητας, με στόχο την ανα-δόμηση και την περαιτέρω βελτίωσή του

• εκτιμούν το ρόλο των συμφραζομένων, της γλώσσας, της παραγλώσσας, της πολυτροπι-κότητας, της γλωσσικής ποικιλίας και ποικι-λότητας, όσον αφορά τη δόμηση αποτελε-σματικών προφορικών κειμένων

• συστηματοποιούν τις διαπιστώσεις τουςσχετικά με τα προφορικά κειμενικά είδη ως

κοινωνικές/πολιτισμικές πρακτικές• κάνουν συστηματικές διακρίσεις μεταξύ ιδι-

ωτικών και δημόσιων, επίσημων και ανεπί-σημων «φωνών» και του κοινωνικού τουςρόλου στην κοινότητα των μαθητριών και

των μαθητών

• κάνουν συστηματικές αντιπαραβολές καιαξιολογήσεις της παραγωγής του προφορι-κού λόγου στην τάξη σε σχέση με την παρα-

γωγή προφορικού λόγου εκτός τάξης


(βλ. Επίπεδο 1: Κείμενο καιΠλαίσιο Επικοινωνίας)

• κριτική επεξεργασία των διαφόρωνεκδοχών ενός προφορικού κειμέ-νου, με στόχο την τελική αναθεώρη-σή του (και «τελειοποίησή» του)

• αυτοαξιολόγηση ή και ετεροαξι-ολόγηση προφορικών κειμένωνκαι εφαρμογή ανάλογων τεχνικών,όπως είναι, για παράδειγμα, ο κα-

ταρτισμός καταλόγου κριτηρίων του παραγόμενου κειμενικού εί-δους, ανάλογα με το συγκείμενο

• αναπροσαρμογές κειμένων πουδομήθηκαν, ανάλογα με το πλαίσιο(επικονωνιακό ή/και κοινωνικοπο-λιτισμικό)

• αντιπαραβολή και σχολιασμός δια-

φόρων εκδοχών κειμένων πουέχουν δομηθεί ως προς τις γλωσ-σικές και υφολογικές επιλογές που

τις χαρακτηρίζουν

• υποβολή και εφαρμογή εισηγήσε-ων για περαιτέρω βελτίωση ορισμέ-νων από τις εκδοχές των κειμένων,αναφορικά με το γλωσσικό και τοεξωγλωσσικό περιβάλλον τους

• αιτιολόγηση της επιλογής μίας από τις εκδοχές ως αποτελεσματικότε-ρης σε σχέση με άλλες


τουργία προφορικού λόγου πουπαράγεται εντός και εκτός τάξης



Ν Ε Α


38









• έχουν επίγνωση του σκοπού της ανάγνω-σης κειμένων (π.χ. ανάγνωση για πρόσκτη-ση πληροφοριών, επισήμανση λεπτομερει-ών, επίλυση προβλήματος, άσκηση κριτικής,απόλαυση λόγου κ.ο.κ.)

• διευρύνουν και επαναπροσδιορίζουν τη γνώση τους για τις κειμενικές κοινότητεςόπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφο-ρα κείμενα

• κατακτούν στρατηγικές αναγνώρισης των πα-ραμέτρων που συγκροτούν το πλαίσιο τωνκειμένων (κοινωνικοί ρόλοι και σχέση πομπούκαι αποδέκτη, σκοπού, χώρου, χρόνου κ.λπ.)

• διευρύνουν τα κειμενικά σχήματα (αφηγη-ματικά, περιγραφικά κ.λπ.) που κατέχουν, γιααναγνώριση του κειμενικού είδους του υπόανάγνωση κειμένου

• διατυπώνουν προκαταρκτικές υποθέσεις-προβλέψεις (με βάση το κοινωνικοπολιτι-σμικό πλαίσιο) για το υπό ανάγνωση κείμενο

• επιλέγουν την κατάλληλη, σύστοιχη με τοσκοπό της ανάγνωσης, αναγνωστική στρα-

τηγική (π.χ. προσεκτική ανάγνωση, επιλεκτι-κή ανάγνωση, συνολική ακρόαση κ.ο.κ.)

• κάνουν προκαταρκτικές συσχετίσεις μεταξύ του επικοινωνιακού πλαισίου και των διαφο-ρετικών σημειωτικών μέσων που μπορούννα αξιοποιηθούν (παραγωγή μονοτροπικώνή πολυτροπικών κειμένων)

• αναγνωρίζουν διαφορετικούς τύπους πολυ- τροπικών κειμένων (π.χ. χρήση εικόνων σεαφηγήσεις, διαγραμμάτων σε κείμενα φυσι-κών επιστημών)

• αναγνωρίζουν τις λεκτικές πράξεις διαφό-

ρων κειμένων, με βάση το συγκείμενό τουςαλλά και την προϋπάρχουσα γνώση καιεμπειρία (αν πρόκειται, δηλαδή, για παρά-κληση, αίτημα, προσταγή, πληροφόρηση,πειθώ κ.ο.κ.)

• επισημαίνουν τυχόν πολυτροπικά στοιχεία των κειμένων

Ποικίλα γραπτά κειμενικά είδη,όπως:

• κάρτες


• προσωπικές επιστολές -προ-σωπικά ηλεκτρονικά μηνύματα

• sms

• ιστοσελίδες

• συνταγές

• μετεωρολογικό δελτίο

• κατάλογοι μουσείων

• διαφημίσεις

• μπροσούρες

• αφίσες

• ταξιδιωτικοί οδηγοί

• οπισθόφυλλα βιβλίων

• τηλεοπτικοί οδηγοί

• σύντομα σχολικά-επιστημονικάκείμενα (από την Ιστορία, τηΓεωγραφία κ.λπ.)

• άρθρα από εφημερίδες και πε-ριοδικά

• ποιήματα

• διηγήματα

• θεατρικά έργα

• συζητήσεις στο πλαίσιο ομά-δων αλλά και μεταξύ παι-διών και εκπαιδευτικού καισυγκριτική αντιπαραβολήπροφορικών κειμένων πουχαρακτηρίζονται από δια-φορετικό βαθμό κωδικοποί-ησης της προϋπάρχουσας

γνώσης πάνω σε ένα θέμα(δηλαδή κείμενα που απευ-θύνονται σε ένα γενικό κοι-νό και κωδικοποιούν αρκε-

τά στοιχεία για ένα θέμα σεαντίθεση με κείμενα πουαπευθύνονται σε εξειδικευ-μένο κοινό και αφήνουνυπονοούμενες κάποιες πλη-ροφορίες)

• παιχνίδια αναγνώρισης τουδιαφορετικού τρόπου πουεπικοινωνιακές παράμετροι(σχέση πομπού-αποδέκτη,

γνώση του σκοπού, χώρου,χρόνου κ.λπ.) επηρεάζουν

τον τρόπο και το βαθμό κω-

δικοποίησης της προϋπάρ-χουσας γνώσης με τη μορφήκειμένου

• συζητήσεις σε σχέση με τιςπροσδοκίες που διαμορ-φώνονται με βάση το πλαί-σιο επικοινωνίας για το εί-δος του κειμενικού σχήμα-

τος, της λειτουργίας και τουύφους του κειμένου (φιλικό,επίσημο, κ.λπ.)

• προκαταρκτική διερεύνηση

του είδους της πολυτροπικό- τητας που το πλαίσιο απαιτεί




Ν Ε Α


39



• κατακτούν ειδικό λεξιλόγιο σε σχέση με τοθέμα του κειμένου και το κειμενικό είδος

• διακρίνουν το λεξιλόγιο σε επίσημο, ανεπίση-μο, τεχνικό, οικείο, λογοτεχνικό κ.λπ.

• κάνουν συστηματικές συγκρίσεις του λεξιλο- γίου της κοινής νεοελληνικής με το αντίστοιχο της διαλέκτου ως προς το νόημα και τις κοινω-νικές τους συνυποδηλώσεις

• διευρύνουν τη γραμματική τους ενημερότηταμε σκοπό την κατανόηση και αξιοποίηση τηςλειτουργικής της αξίας για τη δόμηση νοήμα-

τος και ύφους:

- χρόνοι και συζυγίες των ρημάτων, διαφο-ροποίηση των ρηματικών καταλήξεων στην

κυπριακή και οι υφολογικές/κοινωνικές τουςπροεκτάσεις

- η διαφοροποιημένη χρήση των συντελικώνχρόνων στην κοινή νέα ελληνική και στηνκυπριακή και οι υφολογικές/κοινωνικές τηςπροεκτάσεις

- αρχή διερεύνησης της παθητικής φωνής ως μη-χανισμού κατασκευής επίσημου ύφους/ελέγ-χου της πληροφορίας/αυθεντίας του πομπού

- κλίση ουσιαστικών και επιθέτων στις δύοποικιλίες, και λειτουργική αξιοποίηση της δι-αφοράς των κλίσεων στο ύφος του κειμένουκαι στην κατασκευή της ταυτότητας του πο-

μπού ( π.χ. διάκριση μεταξύ επιθέτων πουπεριγράφουν και επιθέτων που δηλώνουνυποκειμενικό σχολιασμό, η λειτουργία του

τριτόκλιτου επιθέτου στο επίσημο ύφος)

- σειρά των λέξεων, εστίαση και θεματοποίη-ση (διάκριση σε γνωστή και νέα πληροφορίαή πληροφορία στην οποία δίνεται έμφαση). Ησύνταξη της εστίασης στην κοινή νέα ελληνι-κή και την κυπριακή. Η λειτουργία της σειράς

των λέξεων και της εστίασης ανάλογα με τοκειμενικό είδος (π.χ. προτίμηση για τη σειράΥποκείμενο-Ρήμα-Αντικείμενο στον επίσημο/επιστημονικό/δημόσιο λόγο και οι τρόποι με

τους οποίους αυτή η σύνταξη κατασκευάζεισυγκεκριμένη θέαση της πληροφορίας και,αντίστροφα, έκφραση υποκειμενικού σχολια-σμού μέσω δομών με εστίαση σε άλλα είδη)

- η σύνταξη των αδύνατων τύπων της προσω-πικής αντωνυμίας στην κοινή νέα ελληνικήκαι την κυπριακή και οι υφολογικές/κοινωνι-κές της προεκτάσεις

- η υποτακτική σύνταξη και ο μακροπερίοδοςλόγος ως μηχανισμοί κατασκευής επίσημουύφους/αυθεντίας. Αντίστροφα, η παρατακτι-κή σύνταξη και ο μικροπερίοδος λόγος ωςμηχανισμοί κατασκευής ανεπίσημου/προ-σωπικού ύφους, ως μηχανισμοί έμφασης,

υποκειμενικού σχολιασμού κ.λπ. - αρχή διερεύνησης της τροπικότητας (με έμ-




• έλεγχος υποθέσεων σε σχέση με το περιεχόμενο/θέμα των υπό ανά- γνωση κειμένων

• υποβολή διευκρινιστικών ερωτή-σεων σε σχέση με το περιεχόμενο/θέμα και τα μηνύματα/νοήματα τωνκειμένων

• χρήση κατάλληλων πηγών και μέ-σων για επαρκέστερη πρόσβασηστο θέμα/περιεχόμενο (π.χ. χρήσηλεξικών, γλωσσαρίων, συναφών κει-μένων)

• χρήση οπτικών διαγραμμάτων για τον εντοπισμό του τρόπου οργάνω-σης των πληροφοριών του κειμένου

•«παιχνίδια/διαγωνισμοί» προσδιο-ρισμού πληροφοριών που στο ένακείμενο παρουσιάζονται ως βασι-κές και σε άλλο ή άλλα ως μη βα-σικές, ως απόρροια του διαφορετι-κού είδους της γνώσης που εκλαμ-βάνεται ως προϋπάρχουσα

• παιχνίδια/συγκρίσεις κειμένωνμε στόχο την αξιοποίηση στοιχεί-ων από το επικοινωνιακό πλαίσιο

για την κατανόηση υπονοούμενωνπληροφοριών

• ερμηνεία άγνωστων λέξεων με

βάση γραμματικές ή/και ετυμολογι-κές ενδείξεις, όπως είναι το γραμμα-

τικό μόρφημα ή το θέμα τους και το γλωσσικό/εξωγλωσσικό περικείμε-νό τους

• άρση νοηματικών δυσκολιών, μέσω της συγκειμενικής επεξεργασίας

- πληροφοριών

- γραμματικοοσυντακτικών δομών

- μηχανισμών συνοχής

- μηχανισμών συνεκτικότητας

• σχολιασμός περιεχομένου/θέμα-

τος, ύφους, δομής οργάνωσης καισυνεπαγόμενων νοημάτων/μηνυ-μάτων ανάλογα με τις εκάστοτε επι-κοινωνιακές παραμέτρους

• υφολογική διερεύνηση

• αντιπαραβολή της γλώσσας δύο ήπερισσοτέρων κειμένων που πραγ-ματεύονται το ίδιο θέμα

• παιχνίδια διερεύνησης, με στόχο τηδιάκριση ποιότητας πληροφοριών»

τη διάκριση, δηλαδή, πληροφοριώνσε ψευδείς («φανταστικές») και αλη-

θείς («πραγματικές»), υποκειμενικέςκαι αντικειμενικές



Ν Ε Α


40

φαση στις εγκλίσεις) ως έκφρασης στάσης του πο-μπού απέναντι στο μήνυμα και στον/στην αποδέ-κτη/-τρια και η σύνδεσή της με την έκφραση αυ-θεντίας/εμμεσότητας, ευγένειας, την πειθώ κ.λπ.

- συνειδητοποίηση ότι τα παραπάνω εξαρτώνται τόσο από τις συμβάσεις των κειμενικών ειδώνόσο και από ευρύτερες πολιτισμικές πρακτικές(π.χ. η προστακτική σε μια συνταγή δε συνδέεταιμε κοινωνική απόσταση και εξουσία του πομπούαλλά αποτελεί μέρος των υφολογικών συμβάσε-ων του είδους, ή η προστακτική στο λόγο μεταξύοικείων δε σηματοδοτεί αναγκαστικά «αγένεια»)

• αναγνωρίζουν ποικίλες μορφές κειμενικής οργά-νωσης :

- εντοπίζουν βασικά κειμενικά σχήματα και τησχέση τους με το κειμενικό είδος (π.χ. δράστες,χρονικές σχέσεις, σχέσεις αιτίας και αποτελέ-σματος στη (σχολική) ιστορία και διαφορετικήπαρουσίαση των παραπάνω σε μια αφίσα ή σεμια συνταγή)

- εντοπίζουν τύπους πληροφοριών ανάλογα με το κειμενικό είδος (π.χ. συνοπτικές και ακριβείςπληροφορίες σε έναν κατάλογο ή σε μια αγγελίακαι σε συγκεκριμένη διάταξη, αλλά φανταστικέςκαι μη συνοπτικές πληροφορίες σε ένα παραμύθι)

- αναγνωρίζουν το ρόλο που στοιχεία όπως τίτλοςκειμένου, παράγραφοι κ.λπ. επιτελούν στην ορ-

γάνωση των πληροφοριών ενός κειμένου, ανάλο- γα με το κειμενικό είδος

- στα πολυτροπικά κείμενα, εντοπίζουν το ρόλο της εικόνας και του ήχου στην κατασκευή τουνοήματος και της νοηματικής αλληλουχίας τουκειμένου

- διακρίνουν κύριες πληροφορίες από δευτερεύ-ουσες

- εντοπίζουν πληροφορίες που υπονοούνται καισχολιάζουν γιατί υπονοούνται

- διακρίνουν γεγονότα από αξιολογικά σχόλιακαι πληροφοριακό υλικό

- διακρίνουν την υποκειμενική και την αντικειμε-νικής άποψη

• αναγνωρίζουν γλωσσικές λειτουργίες, επιμέρουςκαι συνολικά για το κείμενο (π.χ. επιμέρους περι-

γραφικές λειτουργίες σε μια διαφήμιση και πώς

αυτές γίνονται συνολικά κατευθυντική).

• χρήση σημειώσεων, σχεδια- γραμμάτων, εννοιογραμμάτων,εικονικών αναπαραστάσεων,παντομίμας κ.ο.κ., δραματοποι-ήσεις, υποδύσεις ρόλων, για δι-αφορετική σημειωτική απόδο-

ση ή/και σύνοψη των νοημά- των/μηνυμάτων και κατανόη-ση των βασικών σχημάτων ορ-

γάνωσης της πληροφορίας

• επισήμανση σημαντικών λε-πτομερειών, πλαγιότιτλων, βα-σικών λέξεων (λέξεων-κλειδιά),κεντρικού νοήματος

• πύκνωση λόγου και των νοημά- των του (πορεία «από το κείμε-νο στην περίληψη»

• αφαίρεση συνοχικών ή/και συ-

νεκτικών μηχανισμών και αντι-παραβολή κειμένων πριν καιμετά

• αφαίρεση λεπτομερειών καιαντιπαραβολή κειμένων πρινκαι μετά


• πρόσθεση/αφαίρεση σημειω- τικών μέσων επικοινωνίας σεκείμενο/-α (π.χ. εικονοποίηση/αποεικονοποίηση μίας συντα-

γής)• μετασχηματισμός μονοτροπι-

κών κειμένων σε πολυτροπικάκαι αντίστροφα





• αναγνωρίζουν την προθετικότητα του/της συγ- γραφέα

• διακρίνουν την οπτική γωνία «θέασης του κό-σμου» που υιοθετεί ο/η συγγραφέας

• επισημαίνουν περισσότερες από μία οπτικές γω-νίες σε ένα υπό ανάγνωση κείμενο

• επισημαίνουν υπόρρητα νοήματα/μηνύματα• σχολιάζουν τις υφολογικές και κοινωνικές προε-

• καταγραφή και παρουσίασησκέψεων, διαθέσεων, προθέσε-ων, κρίσεων, συναισθημάτων

του/της συγγραφέα, με ποικιλία τρόπων

• αιτιολόγηση προσωπικών θέσε-ων / απόψεων («συμφωνώ για-

τί....», «διαφωνώ γιατί...»)

• παιχνίδια μετασχηματισμού-επανεγγραφής κειμένων με αλ-



Ν Ε Α


41

λαγές στο είδος και την οργά-νωση των πληροφοριών, το λε-ξιλόγιο, τη γραμματική/ύφος,

την οπτική γωνία και κριτικήαξιολόγηση των παραπάνω σεσχέση με την καταλληλοτητα/

αποδεκτότητα των μετασχημα- τισμένων κειμένων

• κριτική ανάλυση/επεξεργασίαύφους, κειμενικής οργάνω-σης, γλωσσικών-δομικών υλι-κών πραγμάτωσης κειμενικώνειδών (φωνολογικών, λεξιλογι-κών, μορφολογικών, συντακτι-κών) για τη δόμηση μιας πραγ-ματικότητας/θέασης του κό-σμου/ιδεολογίας

κτάσεις των φωνολογικών, μορφολογικών και συ-ντακτικών επιλογών (π.χ. θεματοποίηση, εστίασηκαι αναδιπλασιασμός με αντωνυμίες ως στοιχεία«προφορικότητας» που συνεπάγονται συγκεκριμέ-νη οπτική γωνία/στάση/ταυτότητα του πομπού ή ηαποφυγή των παραπάνω ως στοιχείο «γραπτότη-

τας», που και πάλι συνεπάγεται συγκεκριμένη στά-ση και ταυτότητα του πομπού)

• σχολιάζουν τις πολιτισμικές και κοινωνικές προεκτά-σεις του τύπου και της οργάνωσης της πληροφορίαςανάλογα με το κειμενικό είδος (π.χ. πώς η χρονική καιαιτιακή διασύνδεση των πληροφοριών και η έμφασηστα υποκείμενα-δράστες στην ιστορία παραπέμπειυπόρρητα σε συγκεκριμένη θέαση του περιεχομένου)

• σχολιάζουν την κοινωνική και πολιτισμική σημασία των διαφόρων τρόπων γραφής της κοινής νέας ελ-ληνικής και της κυπριακής και της ανάμιξης γραφη-μάτων από άλλες γλώσσες, ως πράξεις ταυτότητας

• σχολιάζουν τη σημειολογική λειτουργία της εικό-νας και του ήχου στα πολυτροπικά κείμενα και τουςλόγους της διαφοροποιημένης κατανομής τουςανάλογα με το κειμενικό είδος, το πλαίσιο παρα-

γωγής του, τους αποδέκτες/-τριές του και το σκοπό του (ως διαφοροποιημένων μηχανισμών κατασκευ-ής εγκυρότητας, υποκειμενικού σχολιασμού κ.λπ.)

• διαμορφώνουν προσωπικές θέσεις/απόψεις, ένα-ντι των νοημάτων/μηνυμάτων των κειμένων

Ποικίλα προφορικά

κειμενικά είδη




• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα των υπό ανά- γνωση κειμένων, ανάλογα με το επικοινωνιακό και το ευρύτερο κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιό τους

• αποτιμούν την κοινωνικοπολιτισμική λειτουργία των κειμένων

• αξιολογούν το βαθμό εγκυρότητας/αξιοπιστίας των πληροφοριών, όπως και το βαθμό καταλληλό- τητάς τους, όσον αφορά την αξιοποίησή τους γιασυγκεκριμένο σκοπό και αποδέκτη/-τρια

• εμβαθύνουν στις διακρίσεις μεταξύ ιδιωτικών καιδημόσιων, επίσημων και ανεπίσημων, ηγεμονι-κών και μη «φωνών» και του κοινωνικού τους ρό-

λου στην κοινότητα των μαθητριών και των μαθη- τών και τις συσχετίζουν με τα υπό εξέταση κειμενι-κά είδη

• κάνουν προκαταρκτικές αντιπαραβολές με εναλ-λακτικά είδη/φωνές

• επιχειρούν συστηματικές αξιολογήσεις των ανα- γνωστικών συνηθειών της τάξης σε σχέση με ανα- γνωστικές συνήθειες των μαθητριών και των μαθη- τών εκτός τάξης

• διατύπωση αξιολογικών κρίσεων

για το ρόλο των γλωσσικών, τωνεικονιστικών ή και άλλων σημει-ωτικών μέσων επικοινωνίας, ανά-λογα με το κείμενο και το επικοι-νωνιακό-κοινωνικοπολιτισμικόπλαίσιό του

• διατύπωση αξιολογικών κρίσε-ων για το περιεχόμενο, τη γλώσ-σα, την αισθητική του κειμένου

• αιτιολόγηση του τρόπου προσέγ- γισης του θέματος και ανάπτυξης του περιεχομένου ανάλογα με τηνεκάστοτε περίσταση επικοινωνίας(το σκοπό και τον/την αποδέκτη/-

τρια) ή/και το εκάστοτε κοινωνι-κοπολιτισμικό πλαίσιο

• σχολιασμός και κριτική τοποθέτη-ση έναντι μηνυμάτων/νοημάτωνμε κριτήρια το περιεχόμενο, τημορφή, τον τρόπο παρουσίασης

• αιτιολόγηση της ύπαρξης ποι-κίλων πραγματώσεων γραπτώνκειμενικών ειδών στη σύγχρονηκοινωνία

• συστηματικές συγκρίσεις τωναναγνωστικών συνηθειών της

τάξης σε σχέση με αναγνωστι-κές συνήθειες των μαθητριώνκαι των μαθητών εκτός τάξης



Ν Ε Α


42

Δ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ







ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ

• συνειδητοποιούν ειδικές παραμέτρους της περί-στασης επικοινωνίας όπως είναι ο επικοινωνιακόςσκοπός και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των συμ-μετεχόντων/-ουσών

• αναγνωρίζουν μεταβλητές του ευρύτερου κοινω-νικοπολιτισμικού περιβάλλοντος, π.χ. τα θεσμοθε-

τημένα πλαίσια παραγωγής συγκεκριμένων κειμε-νικών ειδών

• επιλέγουν

- τον τρόπο οργάνωσης των υπό δόμηση κειμένων

- τον τρόπο ανάπτυξης και σύνδεσης των πληρο-φοριών των υπό δόμηση κειμένων

- το ύφος (περιλαμβανομένων ιδιόλεκτων, κοινω-νιόλεκτων κ.ά. στοιχείων)

- την έκταση των υπό δόμηση κειμένων

- τα εξωγλωσσικά στοιχεία που αξιολογούνται ωςκατάλληλα για στήριξη/ενίσχυση των υπό δόμη-ση κειμένων

- τα σημειωτικά μέσα που θα μπορούσαν να αξι-οποιηθούν για στήριξη των υπό δόμηση κειμέ-νων,

ανάλογα με τις παραμέτρους της περίστασης επικοι-νωνίας ή/και τις μεταβλητές του κοινωνικοπολιτισμι-κού περιβάλλοντος


• κάρτες


• προσωπικές επιστολές -προ-σωπικά ηλεκτρονικά μηνύματα

• sms

• ιστοσελίδες

• συνταγές

• μετεωρολογικό δελτίο

• κατάλογοι μουσείων

• διαφημίσεις

• μπροσούρες

• αφίσες

• ταξιδιωτικοί οδηγοί

• οπισθόφυλλα βιβλίων

• τηλεοπτικοί οδηγοί

• σύντομα σχολικά-επιστημονικά κείμενα (από

την Ιστορία, τη Γεωγραφίακ.λπ.)

• άρθρα από εφημερίδες καιπεριοδικά

• ποιήματα

• διηγήματα

• θεατρικά έργα

• ασκήσεις ενεργοποί-ησης προϋπάρχου-σας γνώσης σε σχέσημε αντιδράσεις του/τηςσυγγραφέα έναντι ήδηοικείων του/της πλαισί-ων επικοινωνίας

• «παιχνίδια επιλογών»όσον αφορά ορισμέ-να ιδιαίτερα γνωρίσμα-

τα ενός ή περισσοτέρων

κειμενικών ειδών• χαρτογράφηση σχημά-

των δόμησης μεικτών ή/και υβριδικών κειμένων

• διερεύνηση και μετα-σχηματισμός των σχη-μάτων δόμησης μει-κτών ή/και υβριδικώνκειμένων, ανάλογα με

την εκάστοτε κειμενική γραπτή πραγμάτωση

• αντιπαραβολή γραπτών

κειμένων, π.χ. παραμυ-θιών, δελτίων καιρού,επιτραπέζιων παιχνι-διών, με ή χωρίς την πα-ρουσία πολυτροπικώνστοιχείων

• ανάδειξη της πολυτρο-πικότητας των κειμέ-νων, π.χ. μίας ευχετήρι-ας κάρτας, μίας αφίσας,μίας διαφήμισης

• ανάδειξη άλλων οπτι-κών γραφολογικών και

τυπογραφικών σημειω- τικών μέσων, όπως εί-ναι, για παράδειγμα, ο

τύπος και το μέγεθος της γραμματοσειράς σεπολυτροπικά κείμενα





Ν Ε Α


44



• προσδιορίζουν τα γνωρίσματα των υπό δό-μηση κειμένων, υπό την ήδη επιλεγμένη

οπτική γωνία πραγμάτωσής τους• κάνουν γλωσσικές επιλογές σχετικές με τη

δόμηση της ταυτότητας του/της συγγρα-φέα, των προθετικοτήτων του/της, του τρό-που που παρουσιάζεται (ως ξεκάθαρος/-η ήασαφής σε κάποια ζητήματα, ως αυθεντία ήόχι κ.λπ.)

• αξιοποιούν διακειμενικές συνδέσεις (συ-σχετίσεις με άλλα κείμενα παρόντα ή με τηνεμπειρία και την τοπική κοινότητα των παι-διών) για την παρουσίαση των πληροφορι-ών του κειμένου με τρόπο κατανοητό

• έχουν επίγνωση της οπτικής γωνίας «θέασης του κόσμου» που υιοθετούν ως συγγραφείςκαι των λόγων υιοθέτησης της συγκεκριμέ-νης οπτικής γωνίας

• παίρνουν αποφάσεις σχετικά με την κατανο-μή ρητών και υπόρρητων νοημάτων/μηνυ-μάτων

• έχουν επίγνωση των πιθανών υφολογικώνκαι κοινωνικών προεκτάσεων των φωνολο-

γικών, μορφολογικών και συντακτικών επι-λογών τους

• έχουν επίγνωση των κοινωνικών και πολιτι-σμικών προεκτάσεων του τύπου και της ορ-

γάνωσης της πληροφορίας ανάλογα με τοκειμενικό είδος

• έχουν επίγνωση της σημειολογικής λειτουρ- γίας της εικόνας και του ήχου στα πολυτρο-πικά κείμενα και των λόγων της διαφοροποι-ημένης κατανομής τους ανάλογα με το κει-μενικό είδος, το πλαίσιο παραγωγής του,

τους/τις αποδέκτες/-τριες και το σκοπό του(ως διαφοροποιημένων μηχανισμών κατα-σκευής εγκυρότητας, υποκειμενικού σχολι-ασμού κ.λπ.)



• μετασχηματισμοί των λειτουργιών του κειμένου και αποφάνσεις σχε- τικά με την καταλληλότητα των

μετασχηματισμών αυτών ανάλογαμε τις συμβάσεις του κειμενικού εί-δους

• μετασχηματισμοί του ύφους τουκειμένου και αποφάνσεις σχετικάμε την καταλληλότητα των μετα-σχηματισμών αυτών ανάλογα με

το κειμενικό είδος και το πλαίσιο του κειμένου

• μετασχηματισμοί της κειμενικήςοργάνωσης, του τύπου και της κα-

τανομής των πληροφοριών, καιαποφάνσεις σχετικά με την καταλ-

ληλότητα των μετασχηματισμώναυτών για τη δήλωση της στάσης

του/της συγγραφέα

• μετασχηματισμοί της οπτικής γω-νίας και αποφάνσεις σχετικά με

την καταλληλότητα των μετασχη-ματισμών αυτών

• πειραματισμοί με εναλλαγή συνω-νύμων ή παρεμφερών σημασιολο-

γικά εκφράσεων και τελική επιλο- γή με βάση το κειμενικό είδος και το πλαίσιο του κειμένου



Ν Ε Α


45



• έχουν (επαρκή) επίγνωση των προδιαγρα-φών του πλαισίου επικοινωνίας και των κοι-

νωνικοπολιτισμικών πρακτικών με βάση τιςοποίες θα λειτουργήσει ο γραπτός λόγος

• αξιολογούν κριτικά ποικίλες πραγματώσεις-εκδοχές γραπτών κειμενικών ειδών, με στό-χο την τελική αναθεώρησή τους (και «τελειο-ποίησή» τους), σύμφωνα με τα νοήματα πουεπιδιώκουν να κατασκευάσουν, τις πραγμα-

τικότητες που θέλουν να διαμορφώσουν και τις κοινωνικές ταυτότητες και σχέσεις πουπροσδοκούν να αναδείξουν

• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα γρα-πτών κειμένων («ιδιόκτητων» ή/και άλλων),μέσω αυτοαξιολόγησης ή/και ετεροαξιολό-

γησης, δηλαδή, με κριτήρια γραμματικήςορθότητας και επικοινωνιακής καταλληλό-

τητας / αποδεκτότητας, με στόχο την ανα-δόμηση και τη βελτίωσή τους

• εκτιμούν το ρόλο της γλώσσας, της πολυ- τροπικότητας, της γλωσσικής ποικιλότητας,όσον αφορά τη δόμηση αποτελεσματικών

γραπτών κειμένων

• συνειδητοποιούν τη δυναμική και της δια-φορετικής πολιτισμική λειτουργία προφορι-κού και γραπτού λόγου

• αξιολογούν συστηματικά τις συγγραφικές

συνήθειες της τάξης σε σχέση με συγγραφι-κές συνήθειες των μαθητριών και των μαθη-

τών εκτός τάξης.



• κριτική επεξεργασία των ποικίλωνπραγματώσεων (εκδοχών) γρα-πτών κειμενικών ειδών, με στόχο

την τελική αναθεώρησή τους (και«τελειοποίησή» τους)

• αυτοαξιολόγηση ή και ετεροαξι-ολόγηση γραπτών κειμένων καιεφαρμογή ανάλογων τεχνικών,όπως είναι, για παράδειγμα, ο κα-

ταρτισμός καταλόγου κριτηρίωνκάθε κειμενικής πραγμάτωσης,σύμφωνα με το συγκείμενο

• αντιπαραβολή και σχολιασμόςδιαφόρων εκδοχών κειμένων πουέχουν δομηθεί, ως προς τις γλωσ-σικές και υφολογικές επιλογές που

τις χαρακτηρίζουν

• υποβολή και εφαρμογή εισηγήσε-ων για περαιτέρω βελτίωση ορι-σμένων από τις εκδοχές των κει-μένων ανάλογα με το πλαίσιο (επι-κοινωνιακό ή/και κοινωνικοπολιτι-σμικό)

• αιτιολόγηση της επιλογής μίαςαπό τις εκδοχές του κειμένου ωςαποτελεσματικότερης σε σχέσημε άλλες

• αξιολόγηση στην τάξη κειμένων

που έχουν παραχθεί στο σπίτι/γιασκοπούς εκτός μαθήματος και συ-στηματική σύγκριση με κείμεναπου παράγονται στην τάξη



Ν Ε Α


46

ΤΡΙΤΗ ΒΑΘΜΙΔΑ: τάξεις A’ - Γ’ Γυμνασίου, Λυκείου

Tο Πρόγραμμα Σπουδών δίνει έμφαση στην καλλιέργεια δεξιοτήτων και στρατηγικών για την



μπορούν να αξιοποιηθούν – από απλά σε σύνθετα ή μεικτά κειμενικά είδη, με τη συνθετότητα

να προσδιορίζεται με βάση τον τρόπο οργάνωσης των πληροφοριών και τη γλωσσική μορφή των

κειμένων. Για το λόγο αυτό, γενικές κατηγοριοποιήσεις στρατηγικών και δεξιοτήτων προτείνονται με

βάση τρεις ομάδες, Προδημοτική και Α΄ Δημοτικού, Β΄-ΣΤ΄ Δημοτικού και Γυμνάσιο-Λύκειο.



Ν Ε Α


47








ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΚΕΙΜΕ-

ΝΩΝ ΠΟΥ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ

• διευρύνουν τις γνώσεις τους σε σχέση με την ποι-κιλία των σκοπών ακρόασης ενός κειμένου (π.χ.ακρόαση για πρόσκτηση πληροφοριών, για επι-σήμανση λεπτομερειών, επίλυση προβλήματος,άσκηση κριτικής, απόλαυση λόγου κ.ο.κ.)

• είναι σε θέση να επιλέγουν και να επαναπροσδιο-ρίζουν (όταν απαιτείται) την κατάλληλη, σύστοιχημε το σκοπό της ακρόασης, ακροαματική στρατη-

γική (π.χ. προσεκτική ακρόαση, επιλεκτική ακρόα-

ση, συνολική ακρόαση κ.ο.κ)

• διευρύνουν την ικανότητα εντοπισμού των παρα- γόντων που συνθέτουν το στενό εξωγλωσσικό συ- γκείμενο και το ευρύτερο κοινωνικοπολιτισμικόπλαίσιο του υπό ακρόαση κειμένου

• αξιοποιούν το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο ωςστρατηγική για τη διατύπωση προκαταρκτικώνυποθέσεων για το θέμα και το στόχο του υπό ακρό-αση κειμένου

• αξιοποιούν τα γλωσσικά και δομικά στοιχεία πουσταδιακά προσλαμβάνουν ως ακροατές/-τριες

για την επιβεβαίωση των αρχικών υποθέσεων που

έχουν διατυπώσει για το υπό ακρόαση επικοινωνι-ακό γεγονός

• εντοπίζουν τις δεσμεύσεις που το ευρύτερο πλαί-σιο επικοινωνίας επιβάλλει ως προς τα είδη τωνεπικοινωνιακών γεγονότων που μπορούν να πραγ-ματοποιηθούν σε μια κειμενική κοινότητα

• διευρύνουν τις γνώσεις τους για τον τρόπο που δι-αφορετικά επικοινωνιακά γεγονότα (π.χ. μια συνο-μιλία μεταξύ φίλων, μια διάλεξη, μια τηλεοπτικήσυνέντευξη) προσδιορίζουν τους ρόλους των συ-νομιλητών/-τριών

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ/-


• αναγνωρίζουν και χρησιμοποιούν επικοινωνιακέςστρατηγικές για να επαναπροσδιορίσουν στοιχεία

του στενού και ευρύτερου συμφραστικού πλαισίου

• προβαίνουν σε συνεχή αξιολόγηση του τρόπουπου συνδιαμορφώνονται οι παράμετροι του πλαι-σίου επικοινωνίας, όπως:

- ο επικοινωνιακός σκοπός

- τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του/της αποδέ-κτη/-τριας στον/στην οποίο/-α θα απευθυνθεί οομιλητής/η ομιλήτρια με το κείμενό του/της

- το κειμενικό σχήμα ή σχήματα που κρίνεται κα- τάλληλο να επιλεγούν στη δεδομένη περίσταση

Ποικίλα προφορικά κειμενικάείδη, όπως:

• καθημερινοί διάλογοι ή/καισυζητήσεις μεταξύ οικείων καιμη προσώπων, με συγκεκριμέ-νο θέμα και για συγκεκριμέ-νο σκοπό (π.χ. για πρόσκλη-ση, καθοδήγηση, προσανατο-λισμό, πειθώ, επεξήγηση, πε-ριγραφή, διευκρίνιση κ.ο.κ.)

• διαλογικοί αγώνες (όπως πα-ραπάνω, δηλαδή, με συγκε-

κριμένο θέμα και για συγκε-κριμένο σκοπό)

• τηλεφωνικές συνδιαλέξεις(όπως παραπάνω)

• ομιλίες από ένα άτομο σε διά-φορα πλαίσια επικοινωνίας(σχολικές ομιλίες, διαλέξεις γιαένα θέμα (όπως παραπάνω)

• επίσημες ομιλίες (όπως παρα-πάνω)

• συνομιλίες με άτομα με δι-αφορετικές σχέσεις μεταξύ

τους (φίλοι, γνωστοί, συγγε-νείς, ενδοομάδες, άγνωστοι,ομιλητές/-τριες και ακροατή-ριο σε μια διάλεξη κ.λπ.)

• προφορικά κείμενα σε δομη-μένα πλαίσια (σχολείο, συζη-

τήσεις σε τηλεοπτικές εκπο-μπές, σειρές κ.λπ.)

• κείμενα λογοτεχνικού λόγουστα οποία υπάρχει μια συγκε-κριμένη μορφή προφορικούλόγου, π.χ. φανταστικές ιστο-ρίες, παραμύθια [διάλογοι σ’αυτά], ποιήματα, θρύλοι, πα-ραδόσεις, κυπριακά θεατρικάδρώμενα («σκετς»), θεατρικάέργα (όχι αποσπάσματα)

• κείμενα δημοσιογραφικού (ρα-διοφωνικού ή/και τηλεοπτικού)λόγου, π.χ. ειδήσεις, ρεπορ-

τάζ, διαφημίσεις, δελτία καιρού,ανακοινώσεις, συνταγές

• πολυτροπικά κείμενα, κείμε-να, δηλαδή, που συνδυάζουνπροφορικό λόγο, ήχο / μουσι-κή και εικόνα, π.χ. διαφημίσεις,συνταγές, διαλέξεις με οπτικο-

ακουστικό υλικό, ντοκυμα-νταίρ (βλ. και παραπάνω)

• συζητήσεις στο πλαίσιοομάδων αλλά και μεταξύπαιδιών και εκπαιδευτι-κού και συγκριτική αντι-παραβολή γλωσσικών,πολυτροπικών, ψηφια-κών κειμένων που χαρα-κτηρίζονται:

- από διαφορετικό βαθ-μό κωδικοποίησης τηςπροϋπάρχουσας γνώ-σης γύρω από ένα θέμα(δηλαδή κείμενα πουαπευθύνονται σε ένα

γενικό κοινό και κωδι-κοποιούν αρκετές πλη-ροφορίες σχετικά μεένα θέμα σε αντίθεσημε κείμενα που απευθύ-νονται σε εξειδικευμένοκοινό και αφήνουν κά-ποιες πληροφορίες ωςυπονοούμενες)

- από διαφορετική έκτα-ση (κείμενα στα οποία

κάποιες πληροφορίεςαναπτύσσονται σε έκτα-ση, ενώ σε άλλα παρου-σιάζονται συνοπτικά)

- από διαφορετική χρήσησημειωτικών μέσων

- από το διαφορετικό τρό-πο παρέμβασης τουακροατή/της ακροάτρι-ας (π.χ. ενεργός συμμε-

τοχή σε αντίθεση με τηχρήση παραγλωσσικώνμέσων μόνο)

για να προσδιοριστεί

- η συσχέτιση των πλη-ροφοριών που θαεκληφθούν ως γνω-στές και εκείνες πουθα παρουσιαστούνως νέες πληροφορίες

- ο διαφοροποιημένοςκοινωνικός ρόλος τουακροατή/της ακροά-

τριας• προκαταρκτική διερεύ-

νηση διαφορετικών επι-κοινωνιακών γεγονότων

που σχετίζονται με δι-αφορετικές συμβάσεις(π.χ. αν ο/η ομιλητής/-




Ν Ε Α


48

• προβαίνουν σε συνεχείς αξιολογήσεις και κατα-νοούν τις στρατηγικές και τα γλωσσικά στοιχείαπου οι συνομιλητές/-τριες χρησιμοποιούν γιανα δηλώσουν:

- τη μεταβολή του υπό διαπραγμάτευση θέμα-

τος σε ένα υπό εξέλιξη επικοινωνιακό γεγονός - την εναλλαγή του τόνου (από φιλικό σε συ- γκρουσιακό και το αντίστροφο)

• είναι σε θέση να ελέγχουν τον τρόπο με τονοποίο δομείται σταδιακά από τους/τις συνομι-λητές/-τριες το ίδιο το επικοινωνιακό γεγονός

τρια μπορεί να διακόψει, για τοπώς μπορεί να παρέμβει κ.λπ.)

• σύγκριση προφορικών κειμένων/επικοινωνιακών γεγονότων πουδιαφέρουν ως προς το ποιος ανα-λαμβάνει την ευθύνη (ο/η ομι-λητής/-τρια ή/και οι ακροατές/-

τριες) στον προσδιορισμό τουεπικοινωνιακού πλαισίου

• οι μαθητές/-τριες ως εθνογράφοι:διερεύνηση των επικοινωνιακών

γεγονότων που λειτουργούν σε δι-αφορετικές κειμενικές κοινότητες


ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΚΕΙΜΕ-

ΝΩΝ ΠΟΥ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ

• είναι σε θέση να επισημάνουν τα παραγλωσσι-κά και εξωγλωσσικά στοιχεία (όπως είναι ο επιτο-νισμός και το ύψος της φωνής, οι εκφράσεις τουπροσώπου, οι κινήσεις του σώματος κ.ά.) που οιομιλητές/-τριες χρησιμοποιούν για τη μετάδοσηπληροφοριών, παρόμοιων ή διαφορετικών απόεκείνες που μεταδίδει το γλωσσικό κανάλι

• είναι σε θέση να επεξεργάζονται πολυσημειωτικάκείμενα και να εντοπίζουν τον τρόπο που τα διά-φορα σημειωτικά μέσα (ήχος, εικόνα, διαγράμμα-

τα κ.λπ.) αξιοποιούνται από τους ομιλητές και τιςομιλήτριες για τη μετάδοση παρόμοιων πληρο-φοριών, αντιτιθέμενων πληροφοριών ή την απο-σιώπηση πληροφοριών

• είναι σε θέση να εντοπίζουν τα παραγλωσσικάστοιχεία που οι ομιλητές/-τριες αξιοποιούν για νααναδείξουν κάποιες πληροφορίες ως περισσότε-ρο ή λιγότερο σημαντικές με βάση τους στόχουςπου επιδιώκουν να υλοποιήσουν

• είναι σε θέση να αξιοποιούν στοιχεία από το ευ-ρύτερο επικοινωνιακό πλαίσιο για την κατανόη-ση των πληροφοριών που οι συνομιλητές/-τριεςαφήνουν να υπονοούνται

• είναι σε θέση να εντοπίσουν αν το κείμενο ακο-λουθεί έναν αναγνωρίσιμο κειμενικό τύπο ή ανσυνδυάζει ποικίλους κειμενικούς τύπους (αφήγη-ση, περιγραφή, επιχειρήματα κ.λπ.)

• αναγνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο ομιλη- τής/η ομιλήτρια δομεί το θέμα μέσα από γραμ-ματικές και λεξιλογικές δομές (παθητική φωνή,ονοματοποίηση, λεξική πυκνότητα, παρατακτικήή υποτακτική σύνταξη, ασύνδετο σχήμα, ρητορι-κές ερωτήσεις κ.λπ.)

• αναγνωρίζουν τον τρόπο που τα γλωσσικά στοι-χεία (το λεξιλόγιο και τα γραμματικά στοιχεία[όπως είναι οι σύνδεσμοι, οι αντωνυμίες, τα επιρ-ρήματα, τα επίθετα κ.ά.], οι επαναλήψεις, οι πα-ραλληλισμοί κ.λπ.) χρησιμοποιούνται για:

- τη δόμηση της συνοχής ενός συνεχούς προφο-ρικού κειμένου

- την προβολή κάποιων πληροφοριών ως περισ-σότερο σημαντικών έναντι άλλων



• σύγκριση κειμένων που διαφέ-ρουν ως προς:

- τις πληροφορίες - τις γραμματικές δομές

- τους μηχανισμούς συνοχής

- τους μηχανισμούς συνεκτικότητας

• χρήση σημειώσεων, διαγραμμά- των κ.λπ. για την καταγραφή τωνπληροφοριών που ο ομιλητής/ηομιλήτρια προβάλλει ως σημα-ντικές για περαιτέρω αξιοποίηση

• αντιπαραβολή κειμένων με στό-χο τη διάκριση της ποιότητας

των πληροφοριών, τη διάκριση,

δηλαδή, πληροφοριών σε ψευ-δείς («φανταστικές») και αληθείς(«πραγματικές»), υποκειμενικέςκαι αντικειμενικές

• χρήση σημειώσεων, σχεδιαγραμ-μάτων, εννοιογραμμάτων, εικονι-κών αναπαραστάσεων, δραματο-ποιήσεις, υποδύσεις ρόλων κ.λπ.,

για διαφορετική σημειωτική από-δοση ή/και σύνοψη των νοημά-

των/μηνυμάτων

• αφαίρεση συνοχικών ή/και συνε-κτικών μηχανισμών και αντιπαρα-

βολή κειμένων πριν και μετά

• αφαίρεση λεκτικών και μη ενδει-κτών και αντιπαραβολή κειμένωνπριν και μετά

• αφαίρεση παραγλωσσικών καιεξωγλωσσικών στοιχείων καιαντιπαραβολή κειμένων πριν καιμετά

• συζητήσεις σε σχέση με τις λεξι-λογικές, τις γραμματικές, τις συ-ντακτικές δομές του, π.χ. «βρίσκω

τι λείπει-κάνω υποθέσεις-εντοπίζω

σε άλλα κείμενα, ανακαλώ»



Ν Ε Α


49

• αναγνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο ομιλητής/ηομιλήτρια οργανώνει τις πληροφορίες του κειμένου(χρονική, αιτιακή σχέση, ιεραρχική σχέση ή παράθε-ση, αντίθεση, σύγκριση, κ.λπ.)

• εντοπίζουν τους μετακειμενικούς ενδείκτες (σε λίγο,παρακάτω θα υποστηρίξω δύο θέσεις, έχω δύο στό-χους κ.λπ.) που ο ομιλητής/η ομιλήτρια χρησιμοποι-εί για να οργανώσει το κείμενό του/της

• αναγνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο δομούνταισυνέχειες και ασυνέχειες στην πληροφοριακή οργά-νωση ενός κειμένου (ασυνέχειες σε πρόσωπα, χρό-νο, θέματα, επιχειρήματα)

• εντοπίζουν τους μηχανισμούς μέσω των οποίων οισυνομιλητές/-τριες δομούν συνεργασιακά κείμεναδιαφορετικών κειμενικών τύπων (αφηγηματικό, επι-χειρηματολογικό, πληροφοριακό κ.λπ.)

• εντοπίζουν τη συνδυαστική δυναμική τυχόν πολυ- τροπικών στοιχείων σε σχέση με τη μετάδοση των

νοημάτων/μηνυμάτων (π.χ. τη συνδυαστική δυνα-μική γλωσσικών και εικονιστικών στοιχείων) για τηδήλωση πληροφοριών που βρίσκονται σε σχέση συ-μπληρωματική, προσθετική, κ.λπ.

• εντοπίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι συνομιλητές/- τριες διαπραγματεύονται τις υπόρρητες πληροφορίες

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ/-ΟΥΣΕΣ ΣΕ

ΕΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

• διευρύνουν την επικοινωνιακή τους ικανότητα, συμ-μετέχοντας σε ποικίλα επικοινωνιακά γεγονότα

• διατυπώνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις για πληρο-φορίες που δεν έχουν κατανοήσει

• διεκδικούν το λόγο σε μια συζήτηση, ανάλογα με τιςσυμβάσεις της

• είναι σε θέση να διαπραγματεύονται τις συμβάσειςπου σχετίζονται με διάφορα επικοινωνιακά γεγονότα

• αξιοποιούν τον βοηθητικό ιστό που ο συνομιλητής/η συνομιλήτρια τους προσφέρει για τη συνεργατικήοικοδόμηση ενός θέματος

• δημιουργούν ένα υποβοηθητικό πλαίσιο στο συνο-μιλητή/στη συνομιλήτριά τους

• διευρύνουν τις γνώσεις τους για τα γλωσσικά και κει-μενικά στοιχεία και τις γλωσσικές πράξεις που οι συ-νομιλητές/-τριες χρησιμοποιούν όταν παράγουν συ-νεργατικά διάφορα κείμενα (π.χ. παραγγελία, παρά-κληση, αίτημα, προσταγή, διαταγή κ.ο.κ.)

• αναγνωρίζουν τις διάφορες επικοινωνιακές στρατη- γικές μέσα από τις οποίες συνεργάζονται με τους/τιςσυνομιλητές/-τριές τους για να διαπραγματευτούν ήνα επαναπροσδιορίσουν στοιχεία του παραγόμενουκειμένου/επικοινωνιακού γεγονότος

• διευρύνουν τις γνώσεις τους για τις στρατηγικές πουμπορούν να χρησιμοποιήσουν για να δηλώσουνσυμφωνία ή διαφωνία

• επιλέγουν τις στρατηγικές εκείνες που είναι κατάλ-ληλες για την επιτέλεση απειλητικών για το πρό-σωπο του συνομιλητή/της συνομιλήτριας λεκτικών

πράξεων, (όπως παραγγελία, παράκληση, αίτημα,προσταγή, διαταγή κ.ο.κ.) και τα γλωσσικά στοιχείαπου συμβάλλουν στο μετριασμό της απειλής αυτής



• μετασχηματισμός μονοτροπι-κών κειμένων σε πολυτροπικάκαι αντίστροφα

• παιχνίδια μετασχηματισμού τουπροφορικού κειμένου σε γραπτόκαι σχολιασμός των διαφορών



Ν Ε Α


50





•επισημαίνουν τον τρόπο με τον οποίο ο ομι-λητής/η ομιλήτρια χρησιμοποιεί τη γλώσσα

για να δηλώσει αναγνωρισμένες από το επι-κοινωνιακό γεγονός κοινωνικές σχέσεις

• επισημαίνουν τον τρόπο με τον οποίο το λε-ξιλόγιο, οι γραμματικές επιλογές, η δομή καιη οργάνωση των πληροφοριών συλλειτουρ-

γούν στο να διαμορφώνουν μια συγκεκριμέ-νη άποψη για τον κόσμο (π.χ. πώς παρουσιά-ζονται οι ήρωες και οι ηρωίδες σε μια προφο-ρική ιστορία, πώς παρουσιάζονται κοινωνικέςομάδες κ.λπ.)

• σχολιάζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικές

προεκτάσεις του τύπου και της οργάνωσης/μετάδοσης της πληροφορίας ανάλογα με τοκειμενικό είδος (π.χ. πώς ο τρόπος που πα-ρουσιάζονται οι πληροφορίες σε μια είδησηή μια ομιλία παραπέμπει σε εγκυρότητα, αξιο-πιστία, πώς ο τρόπος που επαναλαμβάνονται

γνωστές πληροφορίες σε μια φιλική συνομι-λία παραπέμπει σε συνοχή της ομάδας κ.λπ.)

• επισημαίνουν τα γλωσσικά στοιχεία και τιςεπικοινωνιακές στρατηγικές που χρησιμοποι-ούν οι ομιλητές/-τριες για να διαπραγματευ-

τούν τις διαφορές τους ως προς την πραγμα- τικότητα που υποστηρίζουν ή αναπαριστούν

μέσα από τις συνεισφορές τους• εντοπίζουν πώς οι συμμετέχοντες/-ουσες αξι-

οποιούν στρατηγικές προφορικότητας και γραπτότητας για τη δόμηση των ταυτοτήτων τους

• εντοπίζουν τις στρατηγικές μέσω των οποίωνο ομιλητής/η ομιλήτρια προβάλλει μια ταυτό-

τητα και τον τρόπο με τον οποίο οι ακροατές/- τριες αποδέχονται ή αντιδρούν στις προβολέςαυτές

• συνειδητοποιούν τους γλωσσικούς και κειμε-νικούς μηχανισμούς μέσα από τους οποίους

οι συνομιλητές/-τριες δομούν καθιερωμένουςρόλους ή νέες ταυτότητες (με το να παρεκκλί-νουν από τις συμβάσεις, λ.χ.)

• εντοπίζουν τα γλωσσικά στοιχεία και τις επι-κοινωνιακές στρατηγικές που οι συνομιλη-

τές/-ριες χρησιμοποιούν για να διαπραγμα- τευτούν τη μεταξύ τους σχέση ως μελών μίαςκειμενικής κοινότητας

• επισημαίνουν τον τρόπο με τον οποίο μέσααπό τη γλώσσα ο ομιλητής/η ομιλήτρια συν-διαλέγεται με την ευρύτερη ή την τοπική κοι-νωνία για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα

• εντοπίζουν συλλογικά την κοινωνική πραγμα- τικότητα και την ιδεολογία που προβάλλει οομιλητής/-η ομιλήτρια

• επεξεργασία και κριτική ανάλυ-ση ύφους, κειμενικής οργάνω-σης, γλωσσικών-δομικών υλι-κών πραγμάτωσης του κειμενι-

κού είδους (φωνολογικών, μορ-φολογικών, συντακτικών, λεξι-λογικών)

• αποκωδικοποίηση και καταγρα-φή αλληγορικών νοημάτων/μη-νυμάτων

• ολοκλήρωση και παρουσίασημε εναλλακτικούς τρόπους νοη-μάτων/μηνυμάτων που υποβό-σκουν σε κείμενα

• εντοπισμός και ανάλυση ρητο-ρικών σχημάτων

• αξιοποίηση διακειμενικών συν-δέσεων (συσχετίσεων με άλλακείμενα παρόντα ή της εμπειρί-ας και της κουλτούρας της τά-ξης) για την κατανόηση του τρό-που με τον οποίο οι ομιλητές/-

τριες τοποθετούνται απέναντιστις πληροφορίες που μεταδί-δουν

• αντιπαραβολή κειμένων από δι-αφορετικά κειμενικά είδη πουενδιατρίβουν στο ίδιο θέμααλλά προβάλλουν διαφορετικές

οπτικές γωνίες, ταυτότητες, θέ-σεις και ιδεολογίες

• συστηματική διερεύνηση του τρόπου που αξιοποιείται η γλωσσική ποικιλότητα για ναδηλωθούν στοιχεία του άμεσουκαι ευρύτερου πλαισίου (τοπι-κή και παγκόσμια κοινωνία και οιδεολογίες τους)






Ν Ε Α


51



• αποτιμούν το βαθμό αποτελεσματικότητας των υπό ακρόαση κειμένων, ανάλογα με το

επικοινωνιακό και το ευρύτερο κοινωνικο-πολισμικό πλαίσιό τους

• αξιολογούν την ποιότητα των πληροφορι-ών που ένα κείμενο προσφέρει μέσα από τησύνδεση του κειμένου με συναφή κείμενα

• αποτιμούν την κοινωνικοπολιτισμική λει- τουργία των κειμένων και τον τρόπο που,μέσω αυτών, ο ομιλητής/η ομιλήτρια κατα-σκευάζει ταυτότητες και ιδεολογίες

• κατανοούν και αξιολογούν τους λόγους τηςπολλαπλότητας των ερμηνειών που μπο-ρεί να προσλάβει ένα υπό ακρόαση κείμενο

εντός μίας κειμενικής κοινότητας• αξιολογούν τον τρόπο με τον οποίο σε μια

κειμενική κοινότητα (π.χ. ΜΜΕ) ένα προφο-ρικό κείμενο συνομιλεί με κείμενα από άλ-λες κοινότητες (από την επιστημονική κοι-νότητα, λ.χ.)

• αξιολογούν την πρόσληψη του προφορικούλόγου στην τάξη σε σχέση με την πρόσληψη

του προφορικού λόγου εκτός τάξης

• αξιολογούν τις πρακτικές της τάξης για τηνκαλλιέργεια του προφορικού λόγου των μα-θητών/-τριών

• σχολιασμός και κριτική τοπο-θέτηση έναντι ενός προφορι-κού μηνύματος με κριτήρια τοπεριεχόμενο, τη μορφή, τον

τρόπο παρουσίασής του

• συγκριτική αξιολόγηση τηςαποτελεσματικότητας δύο ήπερισσότερων προφορικώνμηνυμάτων

• αντιπαραβολή/σύγκριση πλη-ροφοριών που εμπεριέχονταισε διαφορετικά, συγκρίσιμα με-

ταξύ τους, προφορικά κείμενα

• αντιπαραβολή/σύγκριση δια-φορετικών, συγκρίσιμων μετα-ξύ τους, πληροφοριών που με-

ταδίδονται από τον/την ίδιο/-απομπό/πηγή

• αιτιολόγηση της ύπαρξης στοι-χείων γραπτού λόγου σε προ-φορικά κείμενα

• αιτιολόγηση της ύπαρξης ποι-κίλων ειδών προφορικών κει-μενικών ειδών σε κειμενικέςκοινότητες στη σύγχρονη κοι-νωνία

• συνολική αποτίμηση των δια-δικασιών κατασκευής ταυτοτή-

των και θεάσεων του κόσμου/ιδεολογιών μέσα από διαφο-ρετικά κειμενικά είδη και μέσααπό τη λειτουργία τους για συ-

γκεκριμένες κειμενικές κοινό- τητες

• συζήτηση, σύγκριση και διατύ-πωση αξιολογικών κρίσεων για

το περιεχόμενο, τη μορφή και τη λειτουργία του προφορικούλόγου που παράγεται εκτός τά-ξης και της πρόσληψής του






Ν Ε Α


52








ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ /-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ

ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

• εντοπίζουν την κειμενική κοινότητα εντός της οποίας θα λειτουργεί το υπό δημιουρ- γία κείμενο

• αξιολογούν τον τρόπο που οι μεταβλη- τές του πλαισίου (πεδίο, τόνος, τρόπος)επιδρούν στο σχεδιασμό του κειμένου,ειδικότερα στην επιλογή

- του κειμενικού σχήματος - της έκτασης (και της χρονικής διάρκει-

ας) του υπό δόμηση κειμένου - των παραγλωσσικών και εξωγλωσσι-

κών στοιχείων που εκλαμβάνονται ωςκατάλληλα για τη στήριξη/ενίσχυση

του υπό δόμηση κειμένου - των σημειωτικών μέσων επικοινωνί-

ας που θεωρούνται σημαντικά για τηνυποστήριξη του υπό δόμηση κειμένου

- του ύφους/ των γλωσσικών στοιχείων(περιλαμβανομένων ιδιόλεκτων, κοι-νωνιόλεκτων κ.ά. στοιχείων) του υπόδόμηση κειμένου

- της οπτικής γωνίας υπό την οποία πρό-

κειται να παρουσιαστούν οι πληροφο-ρίες στο υπό δόμηση κείμενο

• εντοπίζουν τα γλωσσικά και παραγλωσ-σικά σήματα που οι συνομιλητές/-τριεςεκπέμπουν κατά τη διαδικασία παραγω-

γής του κειμένου και κάνουν αλλαγές, αναπαιτείται, στον τρόπο παρουσίασης τουθέματος (το πεδίο) ή στον τρόπο συσχέτι-σής τους με τους/τις αποδέκτες/-τριες

• προβαίνουν σε συνεχή αξιολόγηση καικατανόηση των στρατηγικών και των

γλωσσικών στοιχείων που οι συνομιλη- τές/-τριες χρησιμοποιούν για να δηλώ-

σουν τη μεταβολή του τόνου και του πε-δίου στο υπό διαμόρφωση κείμενο

Ποικίλα προφορικά κειμενικά είδη,όπως:

• καθημερινοί διάλογοι ή/και συ-ζητήσεις μεταξύ οικείων και μηπροσώπων, με συγκεκριμένοθέμα και για συγκεκριμένο σκο-πό (π.χ. για πρόσκληση, καθοδή-

γηση, προσανατολισμό, πειθώ,επεξήγηση, περιγραφή, διευκρί-νιση κ.ο.κ.)

• διαλογικοί αγώνες (όπως παρα-

πάνω, δηλαδή, με συγκεκριμένοθέμα και για συγκεκριμένο σκοπό)


• ομιλίες από ένα άτομο σε διάφο-ρα πλαίσια επικοινωνίας (σχο-λικές ομιλίες, διαλέξεις για έναθέμα (όπως παραπάνω)

• επίσημες ομιλίες (όπως παρα-πάνω)

• συνομιλίες με άτομα με διαφορε- τικές σχέσεις μεταξύ τους (φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, ενδοομάδες,άγνωστοι, ομιλητές/-τριες καιακροατήριο σε μια διάλεξη κ.λπ.)

• προφορικά κείμενα σε δομημέ-να πλαίσια (σχολείο, συζητήσειςσε τηλεοπτικές εκπομπές, σειρέςκ.λπ.)

• κείμενα λογοτεχνικού λόγου σταοποία υπάρχει μια συγκεκριμένημορφή προφορικού λόγου, π.χ.φανταστικές ιστορίες, παραμύ-θια [διάλογοι σ’ αυτά], ποιήματα,

θρύλοι, παραδόσεις, κυπριακάθεατρικά δρώμενα («σκετς»), θε-ατρικά έργα (όχι αποσπάσματα)

• κείμενα δημοσιογραφικού (ρα-διοφωνικού ή/και τηλεοπτικού)λόγου, π.χ. ειδήσεις, ρεπορτάζ,διαφημίσεις, δελτία καιρού, ανα-κοινώσεις, συνταγές

• πολυτροπικά κείμενα, κείμενα,δηλαδή, που συνδυάζουν προ-φορικό λόγο, ήχο / μουσική καιεικόνα, π.χ. διαφημίσεις, συντα-

γές, διαλέξεις με οπτικοακουστι-

κό υλικό, ντοκυμανταίρ (βλ. καιπαραπάνω)

• συμμετοχή σε συζητήσεις καιαντιπαραβολικές συγκρίσειςκειμένων που απευθύνονταισε διαφορετικούς αποδέκτεςκαι στα οποία παρουσιάζο-νται διαφορετικές πτυχές τηςπροϋπάρχουσας γνώσης τουομιλητή/της ομιλήτριας για τουπό διαπραγμάτευση θέμα

• δραστηριότητες ενεργοποί-ησης διαφορετικών πτυ-χών προϋπάρχουσας γνώσηςστους μαθητές και τις μαθή-

τριες για την παραγωγή κειμέ-νων που απευθύνονται σε δια-φορετικούς αποδέκτες/-τριες(εξειδικευμένο κοινό κ.λπ.)

• χαρτογράφηση σχημάτων δό-μησης προφορικών κειμέ-νων και μεικτών ή/και υβριδι-κών κειμένων σε διαφορετι-κές συνθήκες (σε συνεργασίαμε τους/τις αποδέκτες/-τριες,αποκλειστικά από τον ομιλη-

τή/την ομιλήτρια)

• διερεύνηση και μετασχηματι-σμός των σχημάτων δόμησηςμεικτών ή/και υβριδικών κει-μένων, ανάλογα με το εκάστο-

τε πλαίσιο επικοινωνίας

• αντιπαραβολή προφορικώνκειμένων, π.χ. δελτίων καιρού,διαφημίσεων, διαλέξεων, με ήχωρίς την παρουσία πολυτρο-πικών στοιχείων

• σύγκριση διαφόρων πολυτρο-πικών κειμένων για την ανά-δειξη του ρόλου των οπτικών

σημάτων

• «παιχνίδια επιλογών», όσοναφορά ορισμένα ιδιαίτερα

γνωρίσματα ενός ή περισσο- τέρων κειμενικών ειδών, γιαμία νέα κειμενική προφορι-κή πραγμάτωση (διαλογική ήμη), π.χ. επιλογή γνωρισμάτωνοργάνωσης περιγραφών καιεπιχειρημάτων για την πραγ-μάτωση μίας διαφήμισης

• χαρτογράφηση σχημάτων ορ- γάνωσης πληροφοριών σε

μεικτά ή/και υβριδικά κείμενα




Ν Ε Α


53


ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ /-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΣΥΝΕ-

ΧΟΥΣ ΛΟΓΟΥ/ΚΕΙΜΕΝΟΥ

• λαμβάνουν αποφάσεις σε σχέση με τις γραμ-

ματικοσυντακτικές, τις λεξιλογικές, τις υφολογι-κές δομές, τη γλωσσική ποικιλία κ.λπ. που θαχρησιμοποιήσουν για την πραγμάτωση ενόςεπικοινωνιακού στόχου

- αξιοποιούν και επαναπροσδιορίζουν τον τρόπο οργάνωσης των πληροφοριών σε σχέ-ση με το σταδιακά εξελισσόμενο συγκείμενο

- προβαίνουν σε αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο η κάθε γλωσσική μονάδα (με τημορφή μιας πρότασης/ενός εκφωνήματος)μπορεί να συνδεθεί με τις προηγούμενες

- χρησιμοποιούν γλωσσικά στοιχεία για τηθεμελίωση κειμενικής συνοχής για τη δή-λωση των σχέσεων μεταξύ των πληροφορι-ών μέσα στην ίδια καθώς και σε διαφορετικέςθεματικές ενότητες

- αξιολογούν και λαμβάνουν αποφάσεις για τα παραγλωσσικά, τα εξωγλωσσικά ή/και ταπολυτροπικά στοιχεία που μπορεί να υπο-στηρίξουν τις πληροφορίες που οι ομιλητές/-

τριες επιθυμούν να μεταδώσουν μέσα από το γλωσσικό κανάλι

- χρησιμοποιούν μηχανισμούς (μετακειμε-νικούς ενδείκτες όπως, λ.χ. σε λίγο, παρακά- τω θα υποστηρίξω δύο θέσεις, έχω τους εξήςστόχους κ.λπ.) με στόχο να διευκολυνθεί ηκατανόηση των πληροφοριών από το συνο-

μιλητή/τη συνομιλήτρια

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ ΩΣ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

ΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

• επιλέγουν τα κατάλληλα ανάλογα με το πλαί-σιο γλωσσικά στοιχεία για την προσέλκυση τηςπροσοχής του ακροατηρίου

- ελέγχουν τις αντιδράσεις του ακροατηρίου

- χρησιμοποιούν συνομιλιακούς μηχανισμούς(εναλλαγή συνομιλητών/-τριών, παύσεις,ανοδικός επιτονισμός κ.λπ.) για να επικοι-νωνούν με τους συνομιλητές/-τριές τους σεμια συζήτηση

- χρησιμοποιούν γλωσσικά στοιχεία και κειμε-νικούς μηχανισμούς για να δηλώσουν τη συ-νεργασία με το συνομιλητή/τη συνομιλήτρια

για τη δόμηση του επικοινωνιακού γεγονότος

- ελέγχουν και κατανοούν τον τρόπο με τονοποίο γλωσσικά και παραγλωσσικά στοιχείααξιοποιούνται από τον συνομιλητή ή τους/

τις συνομιλητές/-τριες, προβαίνοντας σε συ-νεχή επανασχεδιασμό της πληροφοριακήςοργάνωσης ενός κειμένου (ιεράρχηση πλη-ροφοριών κ.λπ.)

- διευρύνουν τις στρατηγικές που μπορούννα χρησιμοποιηθούν για να δηλωθεί η αλλα-

γή θέματος ή η επαναφορά σε ένα θέμα μετάαπό περιόδους ασυνεχειών



• συγκέντρωση, παρουσίαση/πα-ράθεση, ιεράρχηση, οργάνω-ση/κατανομή πληροφοριών απόδιάφορα γλωσσικά και ψηφιακάκείμενα

• μετασχηματισμός πληροφορι-ών σε σχήματα που χαρακτηρί-ζονται από διαφορετικές σχέσεις(χωρικές, χρονικές, αιτιακές)

• προκαταρκτική διάρθρωση τουυπό δόμηση κειμένου μέσω κα-

τάλληλων λεκτικών και μη ενδει-κτών

• προκαταρκτική γλωσσική πραγ-μάτωση του υπό δόμηση κειμέ-νου/ων, μέσω κατάλληλων γραμ-

ματικών, λεξιλογικών, υφολογι-κών, οπτικών «υλικών»

• πειραματισμός με τη χρήση τε-χνικών προσέλκυσης της προσο-χής του ακροατηρίου (οι οποίεςκαι μπορεί να σχετίζονται τη ροήή/και τις παύσεις του λόγου, με

τον τόνο, το ρυθμό, την ένταση της φωνής, τις εκφράσεις προσώ-που, τις χειρονομίες, τις στάσεις,

τις κινήσεις του σώματος, τηναξιοποίηση της πολυτροπικότη-

τας, τη χρήση των νέων τεχνολο-

γιών κ.ο.κ.)

• ασκήσεις «ελέγχου της κατά-στασης ενώπιον ακροατηρίου»,μέσω:

- της ετοιμότητας για ανταπόκρι-ση στις τυχόν αντιδράσεις του

- της αποφυγής της φλυαρίας και του πλατειασμού

- της τήρησης του προκαθορι-σμένου χρόνου

- της φυσικότητας και της λογι-κότητας του λόγου

- της επαναφοράς στο θέμα,

μετά από διακοπή, παρέμβασηεξωτερικών παραγόντων, υπο-βολή διευκρινιστικών ερωτή-σεων κ.ο.κ.



Ν Ε Α


54


ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ /-ΤΡΙΕΣ

• είναι σε θέση να εντοπίζουν τα γλωσσικάστοιχεία που θα χρησιμοποιήσουν για τη

δόμηση της ταυτότητας που επιθυμούν ναπροβάλουν, π.χ. ως ομιλητές/ομιλήτριες-μέλη μιας κειμενικής κοινότητας έναντι μιαςάλλης

• είναι σε θέση να αξιολογήσουν το ρόλο πουεπιτελούν συνομιλιακές στρατηγικές (όπωςη εναλλαγή των ομιλητών/-τριών, οι παύ-σεις, ο επιτονισμός, οι διακοπές, οι επικαλύ-ψεις) ως δήλωση σχέσεων εξουσίας/αυθε-ντίας/ισοτιμίας κ.λπ.

• είναι σε θέση να κατανοήσουν τις στρατηγι-κές μέσω των οποίων οι συνομιλητές/-τριεςδομούν και διαπραγματεύονται τη μεταξύ

τους οικειότητα, απόσταση, αλληλεγγύη

• αξιοποιούν τα υφολογικά αποτελέσματα τηςχρήσης στοιχείων της διαλέκτου ανάλογα με


• δηλώνουν ρητά ή υπόρρητα με γλωσσικούςκαι κειμενικούς μηχανισμούς την προθετικό-

τητά τους ως ομιλητές/ομιλήτριες

• προβάλλουν οπτικές γωνίες και ιδεολογίεςρητά ή υπόρρητα, με γλωσσικούς και κειμε-νικούς μηχανισμούς



• παραγωγή και σύγκριση κειμένωνπου απηχούν διαφορετικές ταυτό-

τητες του ομιλητή/της ομιλήτρι-ας (πώς συζητώντας για περιβαλ-λοντικά θέματα, λ.χ., ο ομιλητής/ηομιλήτρια παρουσιάζεται ως ειδι-κός/-ή ή ως απλός/-ή παρουσια-στής/-τρια πληροφοριών)

• παραγωγή και σύγκριση κειμένωνπου απηχούν διαφορετικές ιδεο-λογίες του ομιλητή/της ομιλήτριας

• παραγωγή και σύγκριση κειμένωνπου απηχούν διαφορετικές σχέ-σεις του ομιλητή/της ομιλήτριαςμε το ακροατήριο

• σύγκριση κειμένων που δηλώ-

νουν το διαφορετικό τρόπο με τονοποίο ο ομιλητής/η ομιλήτρια εν-σωματώνεται ή όχι σε διαφορετι-κές κειμενικές κοινότητες



Ν Ε Α


55


ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ /-ΤΡΙΕΣ

• προβαίνουν σε κριτική αξιολόγηση των δι-αφορετικών εκδοχών ενός προφορικού κει-

μενικού είδους, με κριτήριο τα νοήματα πουεπιδιώκουν να μεταδώσουν, τις πραγματικό- τητες που επιθυμούν να διαμορφώσουν και τις κοινωνικές ταυτότητες και σχέσεις πουπροσδοκούν να αναδείξουν

• αποτιμούν τον τρόπο που λεξιλογικές, γραμ-ματικές και συντακτικές επιλογές αναδο-μούν το πεδίο και/ή τη σχέση μεταξύ τωνσυνομιλητών/-τριών

• αξιολογούν το ρόλο που η πληροφοριακήοργάνωση (η ανάπτυξη των διαφόρων πτυ-χών ενός θέματος) επιτελεί στη δόμηση της

ταυτότητας ενός ομιλητή/μιας ομιλήτριας

• αξιολογούν το ρόλο των συμφραζομένων, της γλώσσας, της παραγλώσσας, της πολυτροπι-κότητας, της γλωσσικής ποικιλότητας, όσοναφορά τη διαπραγμάτευση πληροφοριών

• αξιολογούν το ρόλο των συμφραζομένων, της γλώσσας, της παραγλώσσας, της πολυ- τροπικότητας, της γλωσσικής ποικιλότητας,όσον αφορά τη δόμηση ταυτοτήτων, οπτι-κών γωνιών και ιδεολογιών

• αποτιμούν τη δυναμική και τη διαφορετικήπολιτισμική αξία της χρήσης στρατηγικών

γραπτότητας σε προφορικά κείμενα που λει-

τουργούν σε διαφορετικές κοινότητες

• αντιπαραβάλλουν συστηματικά και αξιολο- γούν την παραγωγής του προφορικού λό- γου στην τάξη σε σχέση με την παραγωγήπροφορικού λόγου εκτός τάξης

• αποτιμούν συγκριτικά την προφορικότηταως πολιτισμική πρακτική



• κριτική επεξεργασία των διαφό-ρων εκδοχών ενός προφορικούκειμενικού είδους, με στόχο την

τελική αναθεώρησή τους (και «τε-λειοποίησή» τους ανάλογα με τοπλαίσιο)

• αυτοαξιολόγηση ή και ετεροαξι-ολόγηση προφορικών κειμένωνκαι εφαρμογή ανάλογων τεχνικών,όπως είναι, για παράδειγμα, ο κα-

ταρτισμός καταλόγου κριτηρίων του παραγόμενου προφορικού λό- γου, σύμφωνα με το συγκείμενο, το κειμενικό είδος, τις προσδοκίες της κειμενικής κοινότητας

• αντιπαραβολή και σχολιασμός

διαφόρων εκδοχών κειμένων πουέχουν δομηθεί, ως προς τις γλωσ-σικές και υφολογικές επιλογές τουςμε κριτήρια γραμματικής ορθότη-

τας και επικοινωνιακής καταλλη-λότητας/αποδεκτότητας, με στόχο

την αναδόμηση και την περαιτέρωβελτίωσή τους

• υποβολή και εφαρμογή εισηγήσε-ων για περαιτέρω βελτίωση ορι-σμένων από τις εκδοχές των κειμέ-νων αναφορικά με το γλωσσικό και

το εξωγλωσσικό περιβάλλον τους

• αιτιολόγηση της επιλογής μίας από τις εκδοχές του κειμένου ως αποτε-λεσματικότερης σε σχέση με άλλες

• συζήτηση, σύγκριση και διατύπωσηαξιολογικών κρίσεων για το περιε-χόμενο, τη μορφή και τη λειτουργία

του προφορικού λόγου που παράγε- ται εντός και εκτός τάξης



Ν Ε Α


56









• αξιοποιούν τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει για την ποικιλία των σκοπών ανάγνωσης κειμένων(π.χ. ανάγνωση για πρόσκτηση πληροφοριών, επι-σήμανση λεπτομερειών, επίλυση προβλήματος,άσκηση κριτικής, απόλαυση λόγου κ.ο.κ.), εφαρμό-ζοντάς τες σε σχολικές και εξωσχολικές πρακτικές(στην επιλογή των κειμένων που θα χρησιμοποιη-θούν στη σχολική κοινότητα, λ.χ.)

• επιλέγουν και/ή να επαναπροσδιορίζουν (όταναπαιτείται) την κατάλληλη, σύστοιχη με το σκο-

πό της ανάγνωσης, αναγνωστική στρατηγική (π.χ.προσεκτική ανάγνωση, επιλεκτική ανάγνωση, συ-νολική ανάγνωση κ.ο.κ)

• εντοπίζουν και χρησιμοποιούν τα διάφορα ανα- γνωστικά μονοπάτια σε πολυτροπικά κείμενα πουπροέρχονται από τα ΜΜΕ, από διάφορους επιστη-μονικούς κλάδους κ.λπ.

• εντοπίζουν τους παράγοντες που συνθέτουν τοάμεσο επικοινωνιακό και το ευρύτερο κοινωνικο-πολιτισμικό πλαίσιο του υπό μελέτη κειμένου

• αξιοποιούν το στενό και ευρύτερο πλαίσιο ωςστρατηγική για τη διατύπωση προκαταρκτικών

υποθέσεων για το θέμα και το στόχο του υπό μελέ- τη κειμένου

• αξιοποιούν τις πληροφορίες που σταδιακά προ-σλαμβάνουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και

τις χρησιμοποιούν για επιβεβαίωση των αρχικώνυποθέσεων που έχουν διατυπώσει για το υπό ανά-

γνωση κείμενο

• αναγνωρίζουν τον κειμενικό τύπο ή τους κειμενι-κούς τύπους που πραγματώνονται στο υπό ανά-

γνωση κείμενο/είδος

• εντοπίζουν τον τρόπο που ο/η συγγραφέας δια-πλέκει δύο ή περισσότερους κειμενικούς τύπους,

δημιουργώντας μεικτά κειμενικά είδη• διατυπώνουν προκαταρκτικές υποθέσεις σε σχέση

με την επίδραση που ασκεί η κειμενική κοινότηταστην επιλογή των καναλιών επικοινωνίας και στημορφή του κειμένου (μονοτροπική, πολυτροπική)

• αναγνωρίζουν τις λειτουργίες των επιμέρους λε-κτικών πράξεων που επιτελούνται μέσω ενός κει-μένου, με βάση το συγκείμενο αλλά και την προϋ-πάρχουσα γνώση και εμπειρία (αν πρόκειται, δηλα-δή, για παράκληση, αίτημα, προσταγή κ.ο.κ.)


• χρηστικά κείμενα / «κείμε-να του κοινωνικού χώρου»,με συγκεκριμένο θέμα και γιασυγκεκριμένο σκοπό (π.χ. γιαπρόσκληση, καθοδήγηση,προσανατολισμό, επεξήγηση,πληροφόρηση, διευκρίνιση,ψυχαγωγία, πειθώ κ.ο.κ.)

• κείμενα έντυπου δημοσιο-

γραφικού λόγου, π.χ. ειδήσεις,ρεπορτάζ, διαφημίσεις, δελτίακαιρού, ανακοινώσεις, συντα-

γές, άρθρα

• επιστημονικά κείμενα (άρ-θρα από εγκυκλοπαίδειες,επιστημονικά κείμενα εκλαϊ-κευμένα και μη, δοκίμια, κεί-μενα κριτικής)

• πολυτροπικά κείμενα, κεί-μενα, δηλαδή, που συνδυ-άζουν γραπτό λόγο, ήχο /μουσική και εικόνα, π.χ. δια-

φημίσεις, συνταγές, παρου-σιάσεις, διαλέξεις, ιστοσελί-δες επίσημες και ιδιωτικές(βλ. και παραπάνω)

• κείμενα λογοτεχνικού λόγου(ποίηση, διήγημα, μυθιστόρη-μα, θεατρικό έργο)

• δραστηριότητες εντοπι-σμού των στοιχείων τηςκειμενικής κοινότηταςεντός της οποίας χρησι-μοποιούνται διαφορετι-κά κείμενα (π.χ. κείμεναεπιχειρηματολογικού τύ-που σε σχολικές ακαδη-μαϊκές, εργασιακές κοι-νότητες ή στα ΜΜΕ)

• σύγκριση κειμένων για

την κατανόηση του δια-φορετικού τρόπου αξιο-ποίησης γνωστών (στοσυγκεκριμένο πλαίσιο)πληροφοριών

• σύγκριση κειμένων μεχρήση ή μη προοργανω-

τών

• σύγκριση διαφορετικώνκειμένων για διερεύνη-ση του τρόπου που ηπολυτροπικότητα αξιο-ποιείται σε κείμενα που

εντάσσονται σε διαφο-ρετικές κειμενικές κοι-νότητες και σε διαφο-ρετικά πλαίσια εντόςμιας κοινότητας (οπτι-κά μηνύματα σε ρόλοσυμπληρωματικό του

γλωσσικού κειμένου, δι-ακοσμητικό, παραπλη-ρωματικό κ.λπ.)

• σύγκριση πολυτροπι-κών κειμένων για τη δι-ευρεύνηση των οπτικών

και γλωσσικών στοιχεί-ων που διαπλέκονται για

την πραγμάτωση μει-κτών ή υβριδικών ειδών

• αντιπαραβολική σύ- γκριση κειμένων για δι-ερεύνηση του τρόπουπου το πλαίσιο καθορί-ζει τη χρήση γλωσσικήςποικιλίας




Ν Ε Α


57


ΟΙ ΜΑΘΗΤΈΣ/-ΤΡΙΕΣ

• επισημαίνουν τον τρόπο με τον οποίο έχουναξιοποιηθεί από τον/τη συγγραφέα ποικίλα

σημειωτικά μέσα (γλώσσα, εικόνες, διαγράμ-ματα κ.λπ.) για την κατασκευή του θέματος

• διευρύνουν τις γνώσεις τους για λεξιλόγιο και τη συσχέτισή του με το θέμα του κειμένου, τοκειμενικό είδος και το ύφος

• εμβαθύνουν στις διακρίσεις του λεξιλογίου σεεπίσημο, ανεπίσημο, τεχνικό, οικείο, λογοτεχνι-κό, ειδικό, ορολογία κ.λπ.

• κάνουν συστηματικές συγκρίσεις του λεξιλο- γίου της κοινής νεοελληνικής με το αντίστοιχο της διαλέκτου ως προς το νόημα και τις κοινω-νικές τους συνυποδηλώσεις

• διευρύνουν τη γραμματική τους ενημερότηταμε σκοπό την κατανόηση και αξιοποίηση τηςλειτουργικής της αξίας για τη δόμηση νοήμα-

τος και ύφους:

- συγκρίνουν πιο «αρχαιοπρεπείς» σε σχέσημε πιο «δημοτικοφανείς» κλίσεις ονομάτωνκαι ρημάτων (τρίτη κλίση ονομάτων, ποικι-λότητα στις καταλήξεις, θέση του τόνου στονπληθυντικό, ποικιλότητα στις καταλήξεις τηςπαθητικής φωνής της β’ και γ’ συζυγίας, ποι-κιλότητα στη χρήση της εσωτερικής αύξη-σης) ως μηχανισμούς κατασκευής επίσημου-ανεπίσημου ύφους/αυθεντίας/αλληλεγγύηςκαι παραπομπής σε ιδεολογίες

- συγκρίνουν μορφές παραγωγής και σύν-θεσης με διαφορετικά μορφήματα (π.χ.προθέσεις και αχώριστα μόρια της αρχαί-ας) ως μηχανισμούς κατασκευής επίσημου-ανεπίσημου ύφους/αυθεντίας/αλληλεγγύηςκαι παραπομπής σε ιδεολογίες

- διερευνούν τη γνώση τους για τη χρήση της παθητικής φωνής και της ονοματοποίη-σης ως μηχανισμών κατασκευής επίσημουύφους/ελέγχου της πληροφορίας/αυθεντίας

του πομπού

- διερευνούν τη γνώση τους για την υποτακτι-κή σύνταξη και το μακροπερίοδο λόγο ως μη-χανισμούς κατασκευής επίσημου ύφους/αυ-

θεντίας. Αντίστροφα, εξετάζεται η παρατα-κτική σύνταξη και ο μικροπερίοδος λόγος ωςμηχανισμοί κατασκευής ανεπίσημου/προσω-πικού ύφους, ως μηχανισμοί έμφασης, υπο-κειμενικού σχολιασμού κ.λπ.

- διερευνούν τη γνώση τους για την τροπικότητα(εγκλίσεις, προτασιακά επιρρήματα, κειμενικάμόρια) ως έκφραση στάσης του πομπού απέ-ναντι στο μήνυμα και στον/στην αποδέκτη-τριακαι τη σύνδεσή της με τη έκφραση αυθεντίας/εμμεσότητας, ευγένειας, την πειθώ κ.λπ.

- εξετάζουν το ρόλο των εκφραστικών μέσωνστη δόμηση συγκεκριμένων νοημάτων

- ενισχύεται η συνειδητοποίηση ότι τα παρα-πάνω εξαρτώνται τόσο από τις συμβάσεις


(βλ. Επίπεδο 1:Κείμενο και ΠλαίσιοΕπικοινωνίας)

• διατύπωση υποθέσεων σε σχέση με το περιεχόμενο/θέμα του κειμένου

• υποβολή διευκρινιστικών ερωτή-

σεων σε σχέση με το περιεχόμενο/θέμα και τα μηνύματα/νοήματα τουκειμένου

• χρήση κατάλληλων πηγών και μέ-σων για επαρκέστερη πρόσβασηστο θέμα/περιεχόμενο του κειμέ-νου (π.χ. χρήση λεξικών, γλωσσαρί-ων)

• ερμηνεία άγνωστων λέξεων μεβάση γραμματικές ή/και ετυμολο-

γικές ενδείξεις, όπως είναι το γραμ-ματικό μόρφημα ή το θέμα τους και

το γλωσσικό/εξωγλωσσικό συγκεί-

μενό τους

• άρση νοηματικών δυσκολιών, μέσω της συγκειμενικής επεξεργασίας:

- πληροφοριών - γραμματικών δομών - μηχανισμών συνοχής - μηχανισμών συνεκτικότητας

• σχολιασμός περιεχομένου/θέμα- τος, ύφους, δομής οργάνωσης και των συνεπαγόμενων νοημάτων/μηνυμάτων ανάλογα με τις εκάστο-

τε επικοινωνιακές παραμέτρους

• διερεύνηση κειμένων που διαφέ-ρουν ως προς την κωδικοποίηση των συγκειμένων τους

• αντιπαραβολή της γλώσσας δύο ήπερισσοτέρων κειμένων που πραγ-ματεύονται το ίδιο θέμα με στόχο

την υφολογική διερεύνηση

• «παιχνίδια διερεύνησης», με στόχο τη διάκριση ποιότητας πληροφο-ριών, τη διάκριση, δηλαδή, πληρο-φοριών σε ψευδείς («φανταστικές»)και αληθείς («πραγματικές»), υπο-κειμενικές και αντικειμενικές, ακρι-

βείς ή ανακριβείς• χρήση σημειώσεων, σχεδιαγραμ-

μάτων, εννοιογραμμάτων, εικονι-κών αναπαραστάσεων, δραματο-ποιήσεις υποδύσεις ρόλων, για δι-αφορετική σημειωτική απόδοση ή/και σύνοψη των νοημάτων/μηνυ-μάτων

• αφαίρεση συνοχικών ή/και συνεκτι-κών μηχανισμών και αντιπαραβολήκειμένων πριν και μετά

• επισήμανση σημαντικών λεπτομε-ρειών, πλαγιότιτλων, βασικών λέ-

ξεων (λέξεων-κλειδιών), κεντρικούνοήματος



Ν Ε Α


58

των κειμενικών ειδών όσο και από ευρύτερες πολιτι-σμικές πρακτικές

• διευρύνουν τη γνώση τους για τις μορφές κειμενικής ορ- γάνωσης:

- εντοπίζουν ποικίλα κειμενικά σχήματα και τη σχέση

τους με το κειμενικό είδος (π.χ. δράστες, χρονικές σχέ-σεις, σχέσεις αιτίας και αποτελέσματος στην ειδησεο- γραφία ή την ιστορία, παραθέσεις στοιχείων, χρήση τα-ξινομιών, ιεραρχίες, συγκρίσεις σε ένα πληροφοριακού

τύπου κείμενο, παραθέσεις στοιχείων σε συνδυασμό μεεπιχειρήματα σε ένα επιστημονικό κείμενο κ.λπ.)

- εντοπίζουν τύπους πληροφοριών ανάλογα με το κει-μενικό είδος (π.χ. ακριβείς πληροφορίες με τεκμηρίω-ση και πηγές κ.λπ. σε ένα επιστημονικό κείμενο, δια-φορετική ποιότητα και δόμηση των επιχειρημάτων σεένα δημοσιογραφικό και σε ένα κριτικό κείμενο)

- αναγνωρίζουν το ρόλο που στοιχεία όπως τίτλος κει-μένου, παράγραφοι, πλαγιότιτλοι, υποσημειώσειςκ.λπ. επιτελούν στην οργάνωση των πληροφοριών

ενός κειμένου, ανάλογα με το κειμενικό είδος - στα πολυτροπικά κείμενα, εντοπίζουν το ρόλο της ει-

κόνας και του ήχου στην κατασκευή του νοήματος και της νοηματικής αλληλουχίας του κειμένου και τη μετά-δοση ρητών και υπόρρητων πληροφοριών

- διακρίνουν κύριες πληροφορίες από δευτερεύουσεςμε βάση τους γλωσσικούς μηχανισμούς που χρησιμο-ποιεί ο/η συγγραφέας

- αξιοποιώντας το γλωσσικό και εξωγλωσσικό συγκεί-μενο, εντοπίζουν πληροφορίες που υπονοούνται καισχολιάζουν γιατί υπονοούνται σε σχέση με τις προσ-δοκίες που γεννά το κειμενικό είδος και οι πρακτικές

της κειμενικής κοινότητας

- εντοπίζουν στοιχεία του κειμένου που παραπέμπουν

σε διάφορα συγκείμενα χωρίς να γίνεται ρητή αναφο-ρά τους

- διακρίνουν γεγονότα και στοιχεία από αξιολογικά σχόλια

- εντοπίζουν τους γλωσσικούς και κειμενικούς μηχανι-σμών που ο/η συγγραφέας χρησιμοποιεί για να προ-βάλει μια άποψη ως «υποκειμενική» ή «αντικειμενική»

• αναγνωρίζουν τους τρόπους που τα γλωσσικά στοιχεία(λεξιλόγιο, σύνδεσμοι, αντωνυμίες, έλλειψη, επαναλήψεις,παραφράσεις, επεξηγήσεις, παραλληλισμοί κ.λπ.) χρησι-μοποιούνται για τη δόμηση της συνοχής του κειμένου

• εντοπίζουν μετακειμενικούς ενδείκτες (στη συνέχεια,αντίθετα, συμπερασματικά, κ.λπ.) για την αναγνώριση

του τρόπου με τον οποίο ο/η συγγραφέας οργανώνειπληροφοριακά το κείμενό του/της

• αναγνωρίζουν τα στοιχεία που δηλώνουν θεματικές με- ταβάσεις ή εντοπίζουν ασυνέχειες

• αναγνωρίζουν το ρόλο των ασυνεχειών (σε πρόσωπα,χρόνο, θέματα, επιχειρήματα) στη μείωση της συνεκτι-κότητας ενός κειμένου

• αναγνωρίζουν γλωσσικές λειτουργίες, επιμέρους και συ-νολικά για το κείμενο (π.χ. επιμέρους περιγραφικές λει-

τουργίες σε έναν πολιτικό λόγο και πώς αυτές συνολικάλειτουργούν κατευθυντικά)

• εξετάζουν αν το κείμενο ακολουθεί μια κοινωνικά ανα- γνωρίσιμη βασική συνολική λειτουργία (κατά πόσο, πρό-κειται, δηλαδή, για κείμενο που επιτελεί κατά κύριο λόγο

τη λειτουργία της περιγραφής, αφήγησης, οδηγίας κ.ο.κ.)


• πύκνωση του λόγου και τωννοημάτων του (πορεία «από

το κείμενο στην περίληψη»)• αντιπαραβολή μονοτροπικών

και πολυτροπικών κειμένων

• πρόσθεση/αφαίρεση σημειω- τικών μέσων επικοινωνίας σεκείμενα (π.χ. εικονοποίηση/αποεικονοποίηση μίας συντα-

γής, αφαίρεση διαγραμμάτωναπό ένα επιστημονικό κείμε-νο κ.λπ.)

• μετασχηματισμός μονοτροπι-κών κειμένων σε πολυτροπικάκαι αντίστροφα



Ν Ε Α


59




• αναγνωρίζουν το λειτουργικό ρόλο που δια-δραματίζουν το ύφος, η δομή/οργάνωση, οιλεξικογραμματικές επιλογές στο υπό ανάγνω-ση κείμενο για τη δόμηση τρόπων «θέασης

του κόσμου» και συγγραφικών ταυτοτήτων

• αναγνωρίζουν τις κοινωνικές και πολιτισμι-κές προεκτάσεις του τύπου και της οργάνω-σης της πληροφορίας ανάλογα με το κειμε-νικό είδος (π.χ. πώς η χρονική και αιτιακή δι-ασύνδεση, η ιεράρχηση των πληροφοριώνκ.λπ. παραπέμπουν υπόρρητα σε συγκεκρι-μένη θέαση του περιεχομένου)

• συζητούν τους λόγους για τους οποίους ο/ησυγγραφέας αφήνει υπόρρητα νοήματα/μη-νύματα

• εντοπίζουν τον τρόπο που ο/η συγγραφέαςμέσα από μεταφορές και στοιχεία που προ-βάλλει ως αυτονόητα και δεδομένα δημιουρ-

γεί ιδεολογία

• εντοπίζουν τους τρόπους και τα στοιχεία (ευ-θύς, πλάγιος λόγος, παράθεση αποσπασμά-

των από κείμενα, αναφορά σε συγκεκριμέναάτομα κ.λπ.) μέσω των οποίων ο/η συγγρα-φέας συνομιλεί με την κοινωνική πραγματι-κότητα και με συγκεκριμένες εκφάνσεις της

• κριτική ανάλυση / επεξεργασίαύφους, κειμενικής οργάνωσης,

γλωσσικών - δομικών υλικών τηςπραγμάτωσης του κειμενικού εί-

δους (φωνολογικών, λεξιλογικών,μορφολογικών, συντακτικών)

• ιεράρχηση πληροφοριών με βάση το βαθμό σημαντικότητάς τους

• ανάλυση των βασικών λειτουρ- γιών του κειμένου και των τρόπων γλωσσικής πραγμάτωσής τους

• αποκωδικοποίηση και καταγραφήαλληγορικών νοημάτων/μηνυμά-

των

• συμπλήρωση και καταγραφή νο-

ημάτων/μηνυμάτων που υποβό-σκουν

• παιχνίδια μετασχηματισμού - επα-νεγγραφής κειμένων με αλλαγέςστο είδος και την οργάνωση τωνπληροφοριών, το λεξιλόγιο, τη

γραμματική/ύφος, την οπτική γω-νία, και κριτική αξιολόγηση των πα-ραπάνω σε σχέση με την καταλλη-λοτητα/αποδεκτότητα των μετα-σχηματισμένων κειμένων


(βλ. Επίπεδο 1:

Κείμενο και ΠλαίσιοΕπικοινωνίας)


• αποτιμούν την αποτελεσματικότητα των υπόανάγνωση κειμένων ανάλογα με το επικοινω-νιακό και το ευρύτερο κοινωνικοπολιτισμικόπλαίσιό τους

• αποτιμούν τον τρόπο με τον οποίο τα υπόανάγνωση κείμενα λειτουργούν στο ευρύτε-ρο κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιό τους

• συζητούν την πολλαπλότητα/τη δυναμικότη- τα των ερμηνειών που μπορεί να προσλάβειένα υπό ανάγνωση κείμενο εντός μιας κειμε-νικής κοινότητας

• αποτιμούν την πολυφωνικότητα των κειμένων

• αποτιμούν τον τρόπο με τον οποίο ο/η συγ- γραφέας λειτουργεί στον κοινωνικό διάλογομέσω του κειμένου του/της

• εμβαθύνουν στις διακρίσεις μεταξύ ιδιωτι-κών και δημόσιων, επίσημων και ανεπίσημων,ηγεμονικών και μη «φωνών» και του κοινωνι-κού τους ρόλου στην κοινότητα των μαθητρι-ών και των μαθητών

• αξιολογούν εναλλακτικά κειμενικά είδη/«φωνές

• αξιολογούν συστηματικά τις αναγνωστικές

συνήθειες της τάξης σε σχέση με αναγνωστι-κές συνήθειες των μαθητριών και των μαθη- τών εκτός τάξης

• διατύπωση αξιολογικών κρίσεων για το ρόλο των γλωσσικών, των ει-κονιστικών ή και άλλων σημειωτι-κών μέσων επικοινωνίας, ανάλο-

γα με το κείμενο και το επικοινωνι-ακό-κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο

για τη δόμηση μιας πραγματικότη- τας/θέασης του κόσμου/ιδεολογίας

• σχολιασμός και κριτική τοποθέτη-ση έναντι μηνυμάτων/νοημάτων μεκριτήρια το περιεχόμενο, τη μορφή,

τον τρόπο παρουσίασής τους

• αιτιολόγηση της ύπαρξης ποικίλωνπραγματώσεων γραπτών κειμενι-κών ειδών στη σύγχρονη κοινωνία

• συνολική αποτίμηση των διαδικασι-ών κατασκευής ταυτοτήτων και θεά-σεων του κόσμου/ιδεολογιών μέσααπό διαφορετικά κειμενικά είδη καιμέσα από τη λειτουργία τους για συ-

γκεκριμένες κειμενικές κοινότητες


τουργία του γραπτού λόγου πουπαράγεται εκτός τάξης και της πρό-σληψής του



Ν Ε Α


60

Δ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ








• εντοπίζουν την κειμενική κοινότητα εντός τηςοποίας θα λειτουργεί το υπό δημιουργία κείμενο

• συνειδητοποιούν την επίδραση που ασκούν οι με- ταβλητές του ευρύτερου κοινωνικοπολιτισμικούπεριβάλλοντος στην επιλογή

- των διαύλων που μπορούν να χρησιμοποιήσουνή/και να συνδυάσουν για τη μετάδοση των πλη-ροφοριών (δημιουργώντας κείμενα μονοτροπι-κά ή πολυτροπικά)

- του κειμενικού σχήματος ή/και των κειμενικώνσχημάτων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν

- του τρόπου ανάπτυξης του θέματος

- του ύφους (περιλαμβανομένων της χρήσης ιδιό-λεκτων, κοινωνιόλεκτων κ.ά. στοιχείων)

- της οπτικής γωνίας υπό την οποία πρόκειται να τεθούν τα υπό δόμηση κείμενα, π.χ. ουδέτερη(αντικειμενική) οπτική, υποκειμενική οπτική, λο-

γοτεχνική οπτική ή συνδυασμός αυτών κ.ο.κ.

- της έκτασης των υπό δόμηση κειμένων

- των κατάλληλων σημειωτικών μέσων επικοινω-νίας, για στήριξη των υπό δόμηση κειμένων

• κατανοούν τον τρόπο που το στενό και ευρύτεροσυμφραστικό πλαίσιο καθορίζει την επιλογή οπτι-κών, γραφολογικών και τυπογραφικών σημειωτι-κών μέσων, όπως είναι, για παράδειγμα, ο τύποςκαι το μέγεθος της γραμματοσειράς σε πολυτροπι-κά κείμενα

Ποικίλα γραπτά κειμενικά είδηπου εντάσσονται σε διαφορετι-κές κειμενικές οικογένειες/κει-μενικούς τύπους, όπως αφη-

γηματική, επιχειρηματολογική,και υβριδικές κειμενικές οικογέ-νειες ποικίλα γραπτά κειμενικάείδη, όπως:

• χρηστικά κείμενα / «κείμε-να του κοινωνικού χώρου»,με συγκεκριμένο θέμα και

για συγκεκριμένο σκοπό (π.χ. για πρόσκληση, καθοδήγηση,προσανατολισμό, επεξήγηση,πληροφόρηση, διευκρίνιση,ψυχαγωγία, πειθώ κ.ο.κ.)

• κείμενα έντυπου δημοσιο- γραφικού λόγου, π.χ. ειδήσεις,ρεπορτάζ, διαφημίσεις, δελτίακαιρού, ανακοινώσεις, συντα-

γές, άρθρα

• επιστημονικά κείμενα (άρθρααπό εγκυκλοπαίδειες, επι-στημονικά κείμενα εκλαϊκευ-

μένα και μη, δοκίμια, κείμενακριτικής)

• πολυτροπικά κείμενα, κείμενα,δηλαδή, που συνδυάζουν γρα-πτό λόγο, ήχο / μουσική και ει-κόνα, π.χ. διαφημίσεις, συνταγές,παρουσιάσεις, διαλέξεις, ιστοσε-λίδες επίσημες και ιδιωτικές (βλ.και παραπάνω)

• (ποίηση, διήγημα, μυθιστόρη-μα, θεατρικό έργο)

• σύγκριση κειμένων πουαπευθύνονται σε δια-φορετικούς αποδέκτες/-

τριες και στα οποία πα-ρουσιάζονται διαφορε-

τικές πτυχές της προϋ-πάρχουσας γνώσης του/

της συγγραφέα για τουπό διαπραγμάτευσηθέμα

• δραστηριότητες ενερ-

γοποίησης διαφορετι-κών πτυχών προϋπάρ-χουσας γνώσης στουςμαθητές και τις μαθή-

τριες για την παραγω- γή κειμένων που απευ-θύνονται σε διαφορετι-κούς αποδέκτες (εξειδι-κευμένο κοινό, γενικοίαναγνώστες κ.λπ.)

• χαρτογράφηση σχημά- των δόμησης μεικτών ή/και υβριδικών κειμένων

• διερεύνηση και μετα-σχηματισμός των σχη-μάτων δόμησης μεικτώνή/και υβριδικών κειμέ-νων, ανάλογα με το εκά-στοτε πλαίσιο επικοινω-νίας

• αντιπαραβολή γραπτώνκειμένων, π.χ. παραμυ-θιών, δελτίων καιρού,επιστημονικών κειμέ-νων, με ή χωρίς την πα-ρουσία πολυτροπικών

στοιχείων

• σύγκριση διαφόρων πο-λυτροπικών κειμένων

για την ανάδειξη τουρόλου των οπτικών γρα-φολογικών και τυπογρα-φικών σημειωτικών μέ-σων, όπως είναι, για πα-ράδειγμα, ο τύπος και

το μέγεθος της γραμμα- τοσειράς, στη μετάδοσηπληροφοριών




Ν Ε Α


61


ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/-ΤΡΙΕΣ:

• αξιοποιούν τη δυνατότητα προ-οργάνωσης των πληροφοριών που ως συγγραφείς επι-

θυμούν να μεταδώσουν• προβαίνουν σε προκαταρκτικές αναπρο-

σαρμογές του αρχικού σχεδιασμού των κει-μένων τους, αναλόγως του συγκειμένου και

των αλλαγών στο συγκείμενο

• συνομιλούν με διαφορετικά κείμενα, επιλέ- γοντας και συνθέτοντας πληροφορίες απόαυτά: προβαίνουν σε σύγκριση και ιεράρχη-ση των συλλεχθεισών πληροφοριών, ανάλο-

γα με τις ανακύπτουσες επικοινωνιακές ανά- γκες και κοινωνικοπολιτισμικές συνθήκες

• αξιολογούν και επαναπροσδιορίζουν απο-

φάσεις που λαμβάνουν, σε σχέση με τις γραμματικές, τις λεξιλογικές, τις υφολογικέςδομές, τη γλωσσική ποικιλία κ.λπ. που θαχρησιμοποιήσουν για την πραγμάτωση τουεπικοινωνιακού στόχου

• προβαίνουν σε κριτική των μέσων, οπτικώνκαι γλωσσικών που μπορούν να αξιοποιή-σουν για να αναπτύξουν το θέμα τους στουπό διαμόρφωση κείμενο

• προβαίνουν σε συνεχή αξιολόγηση του τρό-που με τον οποίο η κάθε γλωσσική μονάδα(με τη μορφή μιας πρότασης) μπορεί να συν-δεθεί με τις προηγούμενες

• εφαρμόζουν τους απαραίτητους γλωσσι-κούς μηχανισμούς για τη θεμελίωση κειμενι-κής συνοχής σε σύνθετα και απαιτητικά κεί-μενα

• εφαρμόζυν γραμματικούς (μορφολογικούς / συντακτικούς) κανόνες

• επιλέγουν μετακειμενικούς ενδείκτες, λέξειςή αναφορικά και καταφορικά λεξικά σχήμα-

τα που λειτουργούν αναφορικά και καταφο-ρικά (θα διατυπώσω μια άποψη, τα παραπά-νω συγκροτούν μια θέση κ.λπ.) με στόχο ναδιευκολυνθεί η κατανόηση των πληροφορι-

ών από τους/τις αναγνώστες/-στριες

Ποικίλα γραπτά κειμενικάείδη



• εμπλοκή σε δραστηριότητες όπουχρησιμοποιούνται ποικίλες τεχνι-κές προοργάνωσης κειμένων, π.χ.η ιδεοθύελλα

• σύγκριση κειμένων που διαπραγ-ματεύονται το ίδιο θέμα με στό-χο τη συγκέντρωση, παρουσίαση/παράθεση, ιεράρχηση, οργάνωση/κατανομή πληροφοριών

• σύγκριση κειμένων με στόχο τηναναδιατύπωση πληροφοριών (απόκείμενα στα οποία οι πληροφορί-ες διέπονται από χωρικές, χρονι-κές, αιτιακές σχέσεις σε κείμενα

των οποίων οι πληροφορίες χαρα-κτηρίζονται από κυκλικές σχέσεις,

σχέσεις εγκιβωτισμού κ.λπ.)• πειραματισμοί με σχήματα δόμη-

σης κειμένων, όπως είναι, για πα-ράδειγμα, οι λογοτεχνικές φόρμες(ομοιοκατάληκτη ποίηση, ποίηση«χαϊκού» κ.ο.κ.)

• πειραματισμοί με δημιουργική γραφή

• σύγκριση κειμένων που διαφέ-ρουν ως προς το βαθμό συνεκτι-κότητας (μεταξύ διαδοχικών προ-

τάσεων, διαδοχικών θεματικώνενοτήτων κ.λπ.)

• σύγκριση κειμένων που διαφέ-ρουν ως προς την ποσότητα τωνμετακειμενικών ενδεικτών

• συγγραφικές δραστηριότητες πουχαρακτηρίζονται από:

- μετασχηματισμούς κειμένου/κειμένων από μια κειμενική οικο-

γένεια σε μια άλλη

- μετασχηματισμούς πληροφορι-ών αξιοποιώντας διαφορετικάσημειωτικά μέσα (μετατροπέςμονοτροπικών σε πολυτροπικάκείμενα και το αντίστροφο)

- μετασχηματισμούς κειμένωνπου ανήκουν στην ίδια κειμενι-κή οικογένεια αλλά απευθύνο-νται σε διαφορετικά ακροατήρια(π.χ. ενός επιχειρήματος διατυ-πωμένου σε κόμικ που απευθύ-νεται σε παιδιά σε δημοσιογρα-φικό άρθρο που απευθύνεται σεενήλικες και αντίστροφα)



Ν Ε Α


62



• αντιλαμβάνονται και προσδιορίζουν μεακρίβεια τα γνωρίσματα των υπό δόμηση

κειμένων, υπό την ήδη επιλεγμένη οπτική γωνία πραγμάτωσής τους

• είναι σε θέση να επιλέγουν εκείνα τα γλωσ-σικά στοιχεία που συμβάλλουν στη δόμη-ση της συγγραφικής ταυτότητας που επιθυ-μούν να αναδείξουν, των προθετικοτήτων

τους κ.λπ. (του τρόπου που το παιδί επι-θυμεί να παρουσιαστεί ως συγγραφέας, ωςμέλος της σχολικής κοινότητας που αναπα-ράγει νοήματα ή ως ενεργό υποκείμενο πουεπεξεργάζεται τα νοήματα αυτά )

• αξιοποιούν διακειμενικές συνδέσεις (συ-σχετίσεις με άλλα κείμενα παρόντα ή με την

εμπειρία και την τοπική κοινότητα των παι-διών) για την παρουσίαση των πληροφορι-ών του κειμένου με τρόπο κατανοητό

• έχουν κριτική επίγνωση της οπτικής γωνίας«θέασης του κόσμου» που υιοθετεί ο μαθη-

τής/η μαθήτρια ως συγγραφέας και των λό- γων υιοθέτησης της συγκεκριμένης οπτικής γωνίας

• παίρνουν συνειδητές αποφάσεις σχετικά με την κατανομή ρητών και υπόρρητων νοη-μάτων/μηνυμάτων

• έχουν επίγνωση των πιθανών υφολογικών

και κοινωνικών προεκτάσεων των φωνολο- γικών, μορφολογικών και συντακτικών επι-λογών τους

• έχουν επίγνωση των κοινωνικών και πολιτι-σμικών προεκτάσεων του τύπου και της ορ-

γάνωσης της πληροφορίας ανάλογα με τοκειμενικό είδος

• έχουν επίγνωση της σημειολογικής λειτουρ- γίας της εικόνας και του ήχου στα πολυτροπι-κά κείμενα και των λόγων της διαφοροποιη-μένης κατανομής τους ανάλογα με το κειμε-νικό είδος, το πλαίσιο παραγωγής του, τουςαποδέκτες του και το σκοπό του (ως διαφο-ροποιημένων μηχανισμών κατασκευής εγκυ-ρότητας, υποκειμενικού σχολιασμού κ.λπ.)

• είναι σε θέση να επιλέξουν γλωσσικά στοι-χεία και κειμενικούς τρόπους για να αναδο-μήσουν μέσα από τα κείμενά τους ιδεολο-

γίες που αναπαράγουν έμφυλες ταυτότητεςκαι ανισότητες μεταξύ κοινωνικών ομάδων



• σύγκριση κειμένων που παραπέ-μπουν σε διαφορετικές κειμενικέςκοινότητες

• μετασχηματισμοί των λειτουργιών του κειμένου και αποφάνσεις σχε- τικά με την καταλληλότητα των με- τασχηματισμών αυτών ανάλογαμε τις συμβάσεις του κειμενικού εί-δους

• μετασχηματισμοί του ύφους τουκειμένου και αποφάνσεις σχετικάμε την καταλληλότητα των μετα-σχηματισμών αυτών ανάλογα με

το κειμενικό είδος και το πλαίσιο του κειμένου

• μετασχηματισμοί της κειμενικής

οργάνωσης, του τύπου και της κα- τανομής των πληροφοριών, καιαποφάνσεις σχετικά με την καταλ-ληλότητα των μετασχηματισμώναυτών

• μετασχηματισμοί της οπτικής γω-νίας και αποφάνσεις σχετικά με

την καταλληλότητα των μετασχη-ματισμών αυτών

• πειραματισμοί με εναλλαγή συνω-νύμων ή παρεμφερών σημασιολο-

γικά εκφράσεων και τελική επιλο-

γή με βάση το κειμενικό είδος και το πλαίσιο του κειμένου

• σύγκριση πολυτροπικών και μονο- τροπικών κειμένων ως προς τους τρόπους που η ιδεολογία δομείταιμέσα από τη διαπλοκή ποικίλωνσημειωτικών μέσων



Ν Ε Α


63



• αξιολογούν τις κοινωνικοπολιτισμικές πρα-κτικές στις οποίες εντάσσονται και λειτουρ-

γούν τα γραπτά τους κείμενα• προβαίνουν σε κριτική αξιολόγηση των συγ-

γραφικών πρακτικών που δομούνται στησχολική τους κοινότητα (αν αναπαράγουν

την προσαρμογή σε ηγεμονικό λόγο ή ανα-πτύσσουν τη φωνή των μαθητών/-τριών)

• αξιολογούν τις συζητήσεις που αναπτύσ-σονται στη σχολική κοινότητα με στόχο τηβελτίωση των κειμένων τους (αν επιβεβαιώ-νουν την εξουσία του/της εκπαιδευτικού ήορισμένων μαθητών/-τριών έναντι άλλωνκ.λπ.)

• αξιολογούν την ιδεολογία που προβάλλεταιμέσα από ρητά και άρρητα στοιχεία (αποσι-ώπηση πληροφοριών, ανάδειξη συγκεκρι-μένων απόψεων ως αντικειμενικών ή δίκαι-ων κ.λπ. )

• αποτιμούν τους τρόπους που οι συγγρα-φικές πρακτικές προωθούν συγκεκριμένεςαναπαραστάσεις του γραπτού λόγου (υπο-βάθμιση πολυτροπικών κειμένων έναντι

των γλωσσικών ή αντίστροφα κ.λπ.) ανάλο- γα με τα χαρακτηριστικά της κειμενικής κοι-νότητας

• αξιολογούν συστηματικά τις συγγραφικές

πρακτικές της τάξης σε σχέση με συγγραφι-κές συνήθειες των μαθητριών και των μαθη-

τών εκτός τάξης




• κριτική επεξεργασία των ποικίλωνπραγματώσεων (εκδοχών) γρα-πτών κειμενικών ειδών, με στόχο

την τελική αναθεώρησή τους (και

«τελειοποίησή» τους)

• αυτοαξιολόγηση ή και ετεροαξι-ολόγηση γραπτών κειμένων καιεφαρμογή ανάλογων τεχνικών,όπως είναι, για παράδειγμα, ο κα-

ταρτισμός καταλόγου κριτηρί-ων κάθε κειμενικής πραγμάτωσηςανάλογα με το συγκείμενο

• αντιπαραβολή και σχολιασμόςδιαφόρων εκδοχών κειμένων πουέχουν δομηθεί, ως προς τις γλωσ-σικές και υφολογικές επιλογές που

τις χαρακτηρίζουν• υποβολή και εφαρμογή εισηγήσε-

ων για περαιτέρω βελτίωση ορι-σμένων από τις εκδοχές των κειμέ-νων ανάλογα με το πλαίσιο (επικοι-νωνιακό ή/και κοινωνικοπολιτισμι-κό)

• αιτιολόγηση της επιλογής μίας από τις εκδοχές του κειμένου ως απο- τελεσματικότερης σε σχέση με άλ-λες

• αξιολόγηση στην τάξη κειμένωνπου έχουν παραχθεί στο σπίτι/γιασκοπούς εκτός μαθήματος και συ-στηματική σύγκριση με κείμεναπου παράγονται στην τάξη



Ν Ε Α


64

2.3 Δείκτες Επιτυχίας

Κατανόηση γραπτού λόγου


Παραγωγή γραπτού λόγου


Κατανόησηπροφορικού λόγου


Παραγωγήπροφορικού λόγου


Κατάκτηση του αναγνω-στικού μηχανισμού

Προκαταρκτική διαισθη- τική αναγνώριση βασικώνμερών του λόγου

Κατάκτηση βασικού λεξι-λογίου

Επεξεργασία και ανάγνω-ση σύντομων κειμένωνποικίλων ειδών με αξιο-ποίηση των πλαισίων χρή-σης τους

Προκαταρκτικές κριτικέςδιερευνήσεις του ρόλου

της κειμενικής οργάνω-σης και της υφολογικής/διαλεκτικής διαφοροποί-ησης σε σχέση με το κει-μενικό είδος και το πλαί-σιο επικοινωνίας

Επέκταση της γραμματι-κής ενημερότητας και συ-νειδητοποίηση του λει-

τουργικού ρόλου των δο-μικών στοιχείων της γλώσ-σας για την επιτέλεση

γλωσσικών λειτουργιών, την κατασκευή ύφους και την προβολή ταυτοτήτων

Επέκταση και διαφορο-ποίηση θεματικού λεξιλο-

γίου, με έμφαση στις κοι-

νωνικές και πολιτισμικές του συνυποδηλώσεις

Επεξεργασία βασικών μορ-φών κειμενικής οργάνω-σης και δόμησης νοημάτωνσε ποικίλα κειμενικά είδη σεσχέση με τα πλαίσια επικοι-νωνίας και τις κοινωνικές

ταυτότητες των συμμετεχό-ντων/-συμμετεχουσών

Συστηματική κριτική δι-ερεύνηση του ρόλου της

γλωσσικής και κειμενικήςποικιλότητας στη σχολικήκαι την τοπική κοινότητα

Κατάκτηση του μηχανι-σμού γραφής

Αξιοποίηση της βασικής γραμματικής ενημερότη- τας και της γνώσης λεξιλο- γίου στη συγγραφή ποικί-λων κειμενικών ειδών

Παραγωγή σύντομων κει-μένων από διάφορα κει-μενικά είδη με έμφασηστην καταλληλότητα τηςκειμενικής οργάνωσης και

του ύφους ανάλογα με το

πλαίσιοΠροκαταρκτικές κριτι-κές αξιολογήσεις του κοι-νωνικού και πολιτισμικούρόλου των παραχθέντωνκειμένων εντός και εκτός

τάξης

Αξιοποίηση της ενισχυμέ-νης γραμματικής ενημε-ρότητας και της γνώσηςθεματικού λεξιλογίου στησυγγραφή ποικίλων κει-μενικών ειδών

Παραγωγή ποικίλων κει-μενικών ειδών με έμφα-ση στη διαφοροποιημέ-νη κειμενική οργάνωση/λειτουργία/ύφος/γλωσσι-κή ποικιλία ανάλογα με τα

πλαίσια επικοινωνίας και τις κοινωνικές ταυτότη- τες των συμμετεχόντων/-συμμετεχουσών

Συστηματικές κριτικέςαξιολογήσεις του κοινω-νικού και πολιτισμικούρόλου των παραχθέντωνκειμένων εντός και εκτός

τάξης

Διεύρυνση βασικών στρα- τηγικών ακρόασης, από οι-κεία σε μη οικεία πλαίσια

Αξιοποίηση της γνώσης του λεξιλογίου, της γραμ-ματικής ενημερότηταςκαι παραγλωσσικών/εξω-

γλωσσικών στοιχείων γιαενίσχυση της κατανόησηςποικίλων κειμενικών ειδών

Αξιοποίηση των κοινωνι-κών πλαισίων παραγωγής

των προφορικών κειμέ-

νων για ενίσχυση της κα- τανόησης

Προκαταρκτικές κριτικέςδιερευνήσεις του ρόλου

της κειμενικής οργάνω-σης και της υφολογικής/διαλεκτικής διαφοροποί-ησης σε σχέση με το κει-μενικό είδος και το πλαί-σιο επικοινωνίας

Διαφοροποίηση στρατη- γικών ακρόασης ανάλογαμε το πλαίσιο επικοινωνί-ας και το είδος και το σκο-πό του κειμένου

Αξιοποίηση της γνώσης του λεξιλογίου, της γραμ-ματικής ενημερότητας,

της κειμενικής οργάνω-σης και παραγλωσσικών/εξωγλωσσικών στοιχεί-ων για ενίσχυση της κα-

τανόησης του περιεχομέ-νου ποικίλων κειμενικώνειδώνκαι για κριτική αντιμετώ-πιση των τρόπων δόμη-σής του

Συστηματικές κριτικέςαξιολογήσεις του ρόλου

των προφορικών κειμέ-νων στη σχολική και την

τοπική κοινότητα

Διεύρυνση της ικανότη- τας παραγωγής συνεχούςκαι διαλογικού προφορι-κού λόγου

Αξιοποίηση της γνώσης του λεξιλογίου, της γραμ-ματικής ενημερότηταςκαι παραγλωσσικών/εξω-

γλωσσικών στοιχείων γιαεπιτυχημένη παραγωγήπροφορικού λόγου

Διαφοροποιημένη παρα- γωγή προφορικού λόγου

ανάλογα με το κοινωνικόπλαίσιο

Προκαταρκτικές κριτι-κές αξιολογήσεις του κοι-νωνικού και πολιτισμικούρόλου των παραχθέντωνκειμένων εντός και εκτός

τάξης

Διεύρυνση της ικανότη- τας παραγωγής ποικίλωνειδών του προφορικούλόγου

Αξιοποίηση της γνώσης του λεξιλογίου, της γραμ-ματικής ενημερότητας,

της κειμενικής οργάνω-σης και παραγλωσσικών/εξωγλωσσικών στοιχείων

για παραγωγή προφορι-κού λόγου σε διαφορετι-

κά πλαίσια επικοινωνίας, για διαφοροποιημένη δό-μηση νοημάτων και γιαδήλωση διαφορετικώνκοινωνικών ταυτοτήτων

Συστηματικές κριτικέςαξιολογήσεις του κοινω-νικού και πολιτισμικούρόλου των παραχθέντωνκειμένων εντός και εκτός

τάξης

Β Α Θ Μ Ι Δ Α : Π Ρ Ο Δ Η Μ

Ο Τ Ι Κ Η Κ Α Ι Α ’ Δ Η Μ Ο Τ Ι Κ Ο Υ

Β Α Θ Μ Ι Δ Α : Β ’ - Σ τ ’ Δ

Η Μ Ο Τ Ι Κ Ο Υ



Ν Ε Α


65





Ολοκλήρωση της γραμ-ματικής ενημερότητας μεεποπτεία της ιστορικής δι-άστασης της γλώσσας καισυσχετισμοί μεταξύ γραμ-ματικών επιλογών και κοι-νωνικών ταυτοτήτων/ιδε-ολογιών

Επέκταση και διαφορο-ποίηση λεξιλογίου σε ειδι-κά πεδία, με έμφαση στιςκοινωνικές και ιδεολογι-κές του συνυποδηλώσεις

Επεξεργασία σύνθετωνμορφών κειμενικής οργά-νωσης και δόμησης νοη-μάτων και κριτική εξέτα-ση των τρόπων με τουςοποίους κατασκευάζουνή κατασκευάζονται απόποικίλες κειμενικές κοινό-

τητες

Συστηματικές κριτικές διε-ρευνήσεις του κοινωνικού,πολιτισμικού και ιδεολο-

γικού ρόλου του γραπτού

λόγου σε ποικίλες κειμενι-κές κοινότητες (σχολικές, τοπικές, παγκόσμιες/πα- γκοσμιοποιημένες)

Αξιοποίηση όλων των δι-αστάσεων της γραμματι-κής ενημερότητας και της

γνώσης θεματικού/ειδι-κού λεξιλογίου στη συγ-

γραφή ποικίλων κειμενι-κών ειδών

Παραγωγή σύνθετων κει-μένων ποικίλων ειδώνμε έμφαση στη διαφορο-ποιημένη κειμενική οργά-νωση/λειτουργία/ύφος/

γλωσσική ποικιλία/ρητο-ρικά σχήματα ανάλογα με

τις προσδοκίες ποικίλωνκειμενικών κοινοτήτων

Συστηματικές κριτικέςαξιολογήσεις του κοινωνι-κού, πολιτισμικού και ιδε-ολογικού ρόλου των πα-ραχθέντων γραπτών κει-μένων σε ποικίλες κειμενι-κές κοινότητες (σχολικές,

τοπικές, παγκόσμιες/πα- γκοσμιοποιημένες)

Διαφοροποίηση στρατη- γικών ακρόασης ανάλογαμε το πλαίσιο επικοινωνί-ας και με βάση την κριτι-κή αποτίμηση του ευρύ-

τερου κοινωνικού ρόλου του προφορικού κειμενι-κού είδους

Αξιοποίηση της γνώσης του λεξιλογίου, διαφορε- τικών μορφών κειμενικήςοργάνωσης, της γραμμα-

τικής ενημερότητας καιεξωγλωσσικών στοιχεί-

ων για ενίσχυση της κα- τανόησης του περιεχομέ-νου και για κριτική αντι-μετώπιση των τρόπων δό-μησής του ανάλογα με τιςπροσδοκίες ποικίλων κει-μενικών κοινοτήτων

Συστηματικές κριτικές δι-ερευνήσεις του κοινωνι-κού, πολιτισμικού και ιδε-ολογικού ρόλου των προ-φορικών κειμένων σε ποι-κίλες κειμενικές κοινότη-

τες (σχολικές, τοπικές, πα- γκόσμιες/παγκοσμιοποιη-μένες)

Διεύρυνση της ικανότη- τας παραγωγής ποικίλωνειδών του προφορικού λό-

γου και συσχετισμοί μετα-ξύ είδους και κοινωνικής

ταυτότητας/ιδεολογίας

Αξιοποίηση της γνώσης του λεξιλογίου, διαφορε- τικών μορφών κειμενικήςοργάνωσης, της γραμμα-

τικής ενημερότητας καιεξωγλωσσικών στοιχεί-ων για παραγωγή διαφο-ροποιημένου προφορι-

κού λόγου ανάλογα με τιςπροσδοκίες ποικίλων κει-μενικών κοινοτήτων

Συστηματικές κριτικέςαξιολογήσεις του κοινωνι-κού, πολιτισμικού και ιδε-ολογικού ρόλου των πα-ραχθέντων προφορικώνκειμένων σε ποικίλες κει-μενικές κοινότητες (σχολι-κές, τοπικές, παγκόσμιες/παγκοσμιοποιημένες)

Β Α Θ Μ Ι Δ Α : Γ Υ Μ Ν Α Σ

Ι Ο - Λ Υ Κ Ε Ι Ο



Ν Ε Α


66

3. Διδακτική μεθοδολογία

Η διδακτική μεθοδολογία στηρίζεται στις εξής αρχές:

α) Η μορφή, ο ρυθμός και η διαδικασία της διδασκαλίας προσαρμόζεται και αξιοποιεί στοιχεία από

το επίπεδο του γλωσσικού και πολυτροπικού γραμματισμού των μαθητών και των μαθητριών.

β) Τα θέματα με τα οποία ασχολείται η τάξη προέρχονται από διάφορες πηγές έντυπου, ψηφιακού

και προφορικού λόγου που παράγεται σε ποικίλες επικοινωνιακές συνθήκες. Δίνεται η

δυνατότητα τα θέματα είτε να επιλέγονται από ένα ευρύ αρχικό σώμα παιδαγωγικού υλικού

στο οποίο οι εκπαιδευτικοί έχουν πρόσβαση και το οποίο μπορούν να εμπλουτίζουν ανάλογα

με την επικαιρότητα, τον σκοπό της διδασκαλίας κ.λπ., είτε να συναποφασίζονται από τους/τις

συμμετέχοντες/-ουσες στη διδασκαλία.

γ) Δίνεται η δυνατότητα παραγωγής από όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες διαφόρων ειδών

προφορικού και γραπτού λόγου που απευθύνονται σε κάποιον/-α πραγματικό αποδέκτη/-τρια.

δ) Ο/η διδάσκων/-ουσα έχει ρόλο συντονιστή/-τριας και ισότιμου/-ης συνομιλητή/-τριας κατά τη

διδασκαλία και τη διεκπεραίωση των διαφόρων γλωσσικών δραστηριοτήτων.

ε) Οι ενότητες που σχεδιάζονται για την καλλιέργεια του γραμματισμού έχουν τη μορφή σχεδίων

δράσης (projects) που στηρίζονται, αξιοποιούν και εμπλουτίζουν τις γνώσεις γραμματισμού των

μαθητών/-τριών. Η συλλογή δεδομένων γίνεται κυρίως εκτός σχολείου, με σκοπό οι μαθητές και

οι μαθήτριες να αναλάβουν το ρόλο εθνογράφων των γλωσσικών τους κοινοτήτων.

στ) Οι διδάσκοντες/-ουσες έχουν στη διάθεσή τους, εκτός από ένα κείμενο όπου αναφέρονται

αναλυτικά η φιλοσοφία και οι αρχές της διδασκαλίας της γλώσσας σύμφωνα με την προτεινόμενη

μεθοδολογία, έναν ικανοποιητικό αριθμό δραστηριοτήτων για τις διάφορες βαθμίδες και

ηλικιακές ομάδες μαθητών και μαθητριών και έναν χάρτη πλοήγησης από τη μια θεματική

ενότητα στην επόμενη. Οι δραστηριότητες αυτές δεν συνιστούν πρότυπες δραστηριότητες

προς μίμηση αλλά επιδιώκουν να καταδείξουν τους τρόπους με τους οποίους ο/η εκπαιδευτικός

και τα παιδιά σε μια σχολική κοινότητα μπορούν να διαπλέξουν διάφορα προφορικά και γραπτά

κείμενα σε μια θεματική ενότητα, αξιοποιώντας παράλληλα και τις εμπειρίες όλων των μελών

της κοινότητας (των παιδιών και του/της εκπαιδευτικού). Ο οδηγός πλοήγησης παρουσιάζει

τους άξονες βάσει των οποίων μπορεί να προσεγγίσει η τάξη την ποικιλία των κειμένων της

ενότητας, να συνδέσει τα γραμματικά στοιχεία με τα κείμενα, να επιλέξει για μελέτη συγκεκριμένα

γραμματικά στοιχεία, λεξιλόγιο και κειμενικές δομές, ενώ, επιπλέον, υποδεικνύει τρόπους

μετάβασης από τη μια θεματική ενότητα στις επόμενες.

ζ) Η διδασκαλία της δομής της νέας ελληνικής γίνεται με σκοπό την εμπέδωση και την κατανόηση

του τρόπου που τα φωνολογικά, μορφολογικά και συντακτικά στοιχεία λειτουργούν για να

επιτελέσουν συγκεκριμένες λειτουργίες, όπως είναι η κατασκευή συγκεκριμένων τρόπων

αναπαράστασης του θέματος (η αναπαραστατική λειτουργία), η οικοδόμηση συγκεκριμένωνσχέσεων με το συνομιλητή/τη συνομιλήτρια (η διαπροσωπική λειτουργία) και η σύνδεση

προτάσεων (η κειμενική λειτουργία). Για το λόγο αυτό, δίνεται έμφαση στο λειτουργικό ρόλο

που τα στοιχεία της μικροδομής επιτελούν (το προτασιακό επίπεδο), αλλά και στη μακροδομή

(στο κείμενο) και στις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις.

η) Η παραγωγή προφορικού και γραπτού λόγου και οι ποικίλες επαναδιατυπώσεις τους γίνονται

στο πλαίσιο ομάδων.

θ) Αξιοποιείται η πολυγλωσσία της τάξης, τόσο από δομική σκοπιά (κατανόηση βασικών δομικών

διαφορών μεταξύ των γλωσσών της τάξης) όσο και από τη σκοπιά των πολλαπλών πρακτικών

γραμματισμού (αξιοποίηση εναλλακτικών πρακτικών γραμματισμού που μπορεί να φέρουν

στην τάξη μαθητές/μαθήτριες που είναι φυσικοί ομιλητές/ομιλήτριες άλλων γλωσσών).



Ν Ε Α


67

ι) Χρησιμοποιούνται ευρύτατα τα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας δια των οποίων γίνεταιπαραγωγή και αποθήκευση προφορικού ή/και γραπτού λόγου (Η/Υ, κινητό τηλέφωνο,

μαγνητόφωνο κ.λπ.), με στόχο τη διερεύνηση των χαρακτηριστικών του λόγου και των τρόπων

με τους οποίους διαμεσολαβούν στην επικοινωνία και παράγουν ταυτότητες και ιδεολογίες.

ια) Ο χρόνος διεκπεραίωσης των γλωσσικών δραστηριοτήτων και η ολοκλήρωση μιας θεματικής

ενότητας εξαρτώνται από το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή των μαθητών και των μαθητριών.

Πρακτικά, όλες αυτές οι αρχές υλοποιούνται με δραστηριότητες που επικεντρώνονται στην

κατανόηση, παραγωγή και κριτική επεξεργασία αυθεντικών, προφορικών και γραπτών κειμένων στο

πλαίσιο θεματικών ενοτήτων που έχουν νόημα για τους μαθητές και τις μαθήτριες και επιτρέπουν

τη δυναμική σύγκριση του τρόπου που γλωσσικά στοιχεία, επικοινωνιακές στρατηγικές και

τρόποι οργάνωσης πληροφοριών οικοδομούν, φωτίζουν ή αποσιωπούν συγκεκριμένους τρόπους

προσέγγισης ενός θέματος.

Οι θεματικές ενότητες είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη τα εξής:

α) το γλωσσικό επίπεδο των μαθητών και των μαθητριών, β) οι γλωσσικές ανάγκες τους και

γ) τα ενδιαφέροντά τους. Επίσης είναι συγκροτημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να εναλλάσσονται

διάφορες μορφές λόγου (προφορικού, γραπτού, ηλεκτρονικού και ψηφιακού) που απαντώνται στις

σύγχρονες κοινωνίες. Οι θεματικές ενότητες δεν αναπτύσσονται σε συγκεκριμένες διδακτικές ώρες

(10 ή 12 ώρες), αλλά μπορούν να επεκτείνονται χρονικά όσο οι μαθητές και οι μαθήτριες δείχνουν

ενδιαφέρον και φαίνεται ότι η γλωσσική καλλιέργεια είναι αποτελεσματική. Πιο συγκεκριμένα, με

τις επιμέρους δραστηριότητες που αναπτύσσονται από τους μαθητές και τις μαθήτριες, η σχολική

κοινότητα έρχεται σε επαφή με διάφορα είδη προφορικών και γραπτών κειμένων της καθημερινής

ζωής, τα οποία έχουν νόημα σε ορισμένες περιστάσεις επικοινωνίας, και οι μαθητές και οι μαθήτριες

επιχειρούν, με τη βοήθεια του/της διδάσκοντα/-σας, να κατανοήσουν τις πρακτικές γραμματισμού

που υποδηλώνουν, αλλά και να παραγάγουν κείμενα εντάσσοντάς τα μέσα σε πραγματικές συνθήκες.

Στο πλαίσιο των θεματικών ενοτήτων αναπτύσσονται:

α) Δραστηριότητες επεξεργασίας κειμένων, δηλαδή δραστηριότητες ανάγνωσης και

διαπραγμάτευσης των νοημάτων των ποικίλων κειμένων που η σχολική κοινότητα έχει επιλέξει

να μελετήσει σε σχέση με ένα θέμα.

β) Συνεδρίες παραγωγής και αναθεώρησης γραπτού λόγου, δηλαδή δραστηριότητες που

επικεντρώνονται στη σταδιακή παραγωγή και επαναδιατύπωση των κειμένων των μαθητών και

των μαθητριών, που μπορεί να γίνουν είτε στην ολομέλεια της τάξης είτε στο πλαίσιο ομάδων,

με σκοπό τη βελτίωση της επικοινωνιακής τους επάρκειας.

Η διαδικασία του εργαστηρίου συγγραφέων εφαρμόζεται συστηματικά, μια και συμβάλλει στο

να αναδειχθεί η θέση του προγράμματος ότι η παραγωγή κειμένου δεν νοείται ως μια ατομική

και μοναχική διαδικασία αλλά ως μια έντονα διαλογική διαδικασία που αναδύεται μέσα από την

ενεργό εμπλοκή των μαθητών και μαθητριών με διαδικασίες συλλογής, σύγκρισης, καταγραφής και

αναθεώρησης περιεχομένου και της γλωσσικής του διατύπωσης. Οι μαθητές και οι μαθήτριες είναι

υπεύθυνοι/-ες τόσο για την επιλογή των κειμένων που θα συγγράψουν/θα παραγάγουν προφορικά,

όσο και για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την τελική αξιολόγηση της καταλληλότητας και της

αποτελεσματικότητάς τους σε σχέση με πραγματικούς/-ές αποδέκτες/-τριες. Η μέθοδος αυτή δίνει

έμφαση όχι μόνο στο τελικό προϊόν αλλά στην ίδια τη διαδικασία, ως τρόπο καλλιέργειας γλωσσικών

δεξιοτήτων/διαδικαστικών γνώσεων, και διαρκεί όσο είναι απαραίτητο προκειμένου οι μαθητές και

οι μαθήτριες να είναι ικανοποιημένοι/-ες με τη δουλειά τους. Ο/η εκπαιδευτικός παίζει το ρόλο του/

της συντονιστή/-τριας.



Ν Ε Α


68

Σχετικά με τη διαδικασία επαναδιατύπωσης ή αναθεώρησης του γραπτού και του προφορικού

λόγου: η αναθεώρηση ερμηνεύεται ως μια συνεργασιακή διαδικασία με την οποία επιδιώκεται να

επιλέξουν οι μαθητές και οι μαθήτριες τις στρατηγικές εκείνες που θα τους επιτρέπουν να παράγουν

λόγο γραπτό και προφορικό, προσαρμοσμένο στο πλαίσιο επικοινωνίας. Η διαδικασία αυτή μπορεί,

λόγου χάρη, να διενεργείται με συμμετοχή όλων των μαθητών και μαθητριών (σε αλληλεπίδραση

με τον/την εκπαιδευτικό ή στο πλαίσιο ομάδων) σε διάφορους κύκλους αλληλεπίδρασής τους με τα παραγόμενα κείμενα. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τον γραπτό λόγο, μέσα από τη συγκριτική

μελέτη των διαφόρων μορφών των κειμένων τους (τη σύγκριση, δηλαδή, των αρχικών, των τελικών

κειμένων και των ενδιάμεσων εκδοχών τους) και τις τροποποιήσεις και τις αλλαγές που οι μαθητές

και οι μαθήτριες προτείνουν, γίνεται κατανοητή η λειτουργική διάσταση της γλώσσας, ο τρόπος,

δηλαδή, που δομούνται κείμενα που είναι περισσότερο κατάλληλα και πιο αποτελεσματικά για την

περίσταση επικοινωνίας. Με τη διαδικασία αυτή δίνεται η ευκαιρία να γίνει πλαισιωμένη αναφορά

σε ορθογραφικούς κανόνες και να γίνουν παρατηρήσεις και επισημάνσεις που σχετίζονται με την

πληροφοριακή οργάνωση κειμένων, την υφολογική τους διάσταση και άλλες που σχετίζονται με τη

γλωσσική, την επικοινωνιακή και κειμενική ικανότητα.

Η αναθεώρηση του συνεχούς προφορικού λόγου μπορεί να γίνει σε κάποιες περιπτώσεις με τη βοήθεια του μαγνητοφώνου ή του μαγνητοσκοπημένου υλικού. Ο λόγος μαγνητοφωνείται/

μαγνητοσκοπείται, τίθεται σε ακρόαση και σχολιάζονται τα σημεία εκείνα όπου ο λόγος παρουσιάζει

κάποιες επικοινωνιακές δυσχέρειες (εκφράσεις που μπορούν να παραπέμπουν σε διαφορετικά

νοήματα, ασάφειες κ.λπ.) για το συγκεκριμένο ακροατήριο, ενώ διατυπώνονται προτάσεις από τους

μαθητές και τις μαθήτριες για βελτίωση της επικοινωνιακής του αποτελεσματικότητας.

Σε περιπτώσεις διαλογικά δομούμενων κειμένων (συνομιλίες, διεπιδράσεις κ.λπ.) το στοιχείο που

πρέπει να καλλιεργηθεί είναι όχι η αντιμετώπιση του προφορικού λόγου με στενά γραμματικά κριτήρια

αλλά η βελτίωση της ικανότητας των ατόμων να προβαίνουν σε διαπραγμάτευση του περιεχομένου

ενός κειμένου καθώς αυτό εκφωνείται. Αυτό άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις προφορικών

διεπιδράσεων που χαρακτηρίζονται από την ενεργό συμμετοχή του/της ομιλητή/-τριας και του/της

αποδέκτη/-τριας στη συνδιαμόρφωση ενός μηνύματος.



Ν Ε Α


69

4. Αξιολόγηση

Από τη φύση του γλωσσικού μαθήματος και της γλωσσικής επικοινωνίας γενικότερα προκύπτει

ότι η γλωσσομάθεια/ο γραμματισμός δεν αξιολογείται ως ένα πεπερασμένο σύνολο γνώσεων

γραμματικής, λεξιλογίου και κειμενικών ειδών, που κατακτάται γραμμικά και σταδιακά. Η αξιολόγηση

δεν μπορεί να αφορά μόνο την επιτυχή εκμάθηση ενός σώματος πυρηνικών γνώσεων για τη γλώσσα,εφόσον αυτό είναι εξ ορισμού δύσκολο να οριστεί στατικά. Με δεδομένες τις αρχές και τις θέσεις

του παρόντος προγράμματος, η αξιολόγηση προσδιορίζεται ως κριτική εξέταση των διαφόρων

πτυχών της διαδικασίας που η ίδια η τάξη ως κοινότητα επέλεξε να συνδιαμορφώσει. Σύμφωνα με

την οπτική αυτή, η αξιολόγηση αφορά κυρίως την ανάπτυξη και αποτελεσματική χρήση γλωσσικών

και επικοινωνιακών δεξιοτήτων για τη διαχείριση της γλωσσικής επικοινωνίας, την οικοδόμηση

συγγραφικών και αναγνωστικών πρακτικών που προωθούν την κριτική μελέτη της γλώσσας, στοιχεία

που αντανακλώνται στην προτεινόμενη οργάνωση του περιεχομένου και της στοχοθεσίας στις

προηγούμενες ενότητες. Αξιολογούνται, επομένως, κυρίως δεξιότητες που αφορούν την οργάνωση

και κατανόηση του περιεχομένου και την καταλληλότητα των γλωσσικών επιλογών σε σχέση με τον

στόχο της επικοινωνίας, καθώς και η δεξιότητα κριτικής αξιολόγησης των παραπάνω. Ο απώτερος

στόχος της αξιολόγησης είναι να διασφαλιστεί ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες κατακτούν διαρκώς

αυξανόμενη αυτονομία όσον αφορά τη συνέχιση της γλωσσικής τους καλλιέργειας και την ανάπτυξη

του κριτικού γραμματισμού μετά το σχολείο. Η εκμάθηση μεταγλωσσικής ορολογίας αξιολογείται

μόνο όταν αυτή είναι απαραίτητη γνωστικά και στρατηγικά προκειμένου να συζητηθεί και να

αξιολογηθεί κριτικά η λειτουργικότητα των γραμματικών επιλογών.

Η αξιολόγηση των μαθητών και των μαθητριών είναι κυρίως ανατροφοδοτική. Οι διδάσκοντες/-

ουσες, έχοντας υπόψη τους πάντα τους επιδιωκόμενους στόχους, παρατηρούν και ενισχύουν τους

μαθητές και τις μαθήτριες που υστερούν σε έναν ή περισσότερους τομείς των στόχων. Η αξιολόγηση

είναι ανάλογη των σκοπών και της μεθοδολογίας που διέπουν το γνωστικό αντικείμενο, όπως

αναλύθηκαν προηγουμένως. Έτσι, μια τελική αξιολόγηση δεν αφορά τόσο το τελικό προϊόν αλλά τη

βελτίωση και την πρόοδο που παρουσίασε ο κάθε μαθητής και η κάθε μαθήτρια.

Τα παραπάνω συνεπάγονται την ενεργό εφαρμογή μορφών συντρέχουσας διαγνωστικής

αξιολόγησης. Τα συμβατικά διαγωνίσματα αντικαθίστανται από πρακτικές που σχετίζονται με τη

δημιουργία φακέλων (portfolios), τη συλλογή αναστοχαστικών σχολίων, την εγκαθίδρυση και ενίσχυση

πρακτικών αυτοαξιολόγησης και ετεροαξιολόγησης (συνεντεύξεις, αναστοχαστικά αυτοσχόλια),

τόσο στο πλαίσιο της τάξης όσο και εκτός αυτής, με εμπλοκή της ευρύτερης μαθητικής/μαθησιακής

κοινότητας. Η συνδιαμόρφωση κριτηρίων αξιολόγησης από εκπαιδευτικό και μαθήτριες/μαθητές

είναι ένας ιδιαίτερα χρήσιμος μηχανισμός ελέγχου της στοχοθεσίας και της βιωσιμότητάς της, καθώς

και ένας τρόπος να αξιολογηθεί το γλωσσικό μάθημα ως ένα σύνολο πρακτικών γραμματισμού

των οποίων οι ομοιότητες και οι διαφορές με τις μη σχολικές πρακτικές γραμματισμού πρέπει να

βρίσκονται υπό διαρκή εξέταση, εφόσον ο βασικός σκοπός του Προγράμματος είναι η καλλιέργεια της κριτικής διάστασης.

Τέλος, αξιολογούνται οι διαδικασίες και οι στάσεις που αναπτύχθηκαν από την τάξη ως θεσμική

κοινότητα κατά τη διαδικασία της κατανόησης και παραγωγής λόγου. Κεντρική επιδίωξη του

προγράμματος είναι να καλλιεργηθεί ο κριτικός αναστοχασμός της τάξης σχετικά με τις ιδιαίτερες

πρακτικές παραγωγής και επεξεργασίας κειμένων (τις πρακτικές γραμματισμού) που ανέπτυξε ως

κοινότητα μάθησης.



Documents

Nea Elliniki Glossa