nOtO5

1/03 drukken met wijn 1/03 gastre-dacteur blogt 2/03 creatief of niet 5/03 papieren liefde 6/03 beroemd briefpa-pier 6/03 kippengaaslicht 7/03 oplage 15 8/03 piece of pantone 9/03 fietskrijtje 12/03 tv praatje 13/03 geperst 14/03 rei-zen zonder bewegen 15/03 turijn, seoul, helsinki 19/03 het recht van het beest 19/03 arnhems potentie 20/03 arab art 20/3 blokje verbeelding 21/03 honderd witte dagen 22/03 velvet heroes 23/03 hr-gefrustel 23/03 harde cirkels 26/03 pop-up restaurant 28/03 typofiel 29/03 het goud ligt op straat 29/03 winderig-heid 29/03 nog een blokje verbeelding 30/03 fixie alphabet

+ prints by sander molenaar

NŌto by AK IMoto #5 MAArt 2012

Hij is uit de NOTO #5. In dit vlugschrift vindt u al onze blogs van de afgelopen maand. En een serie prints van Sander Molenaar, binnenkort te koop in Toko Akimoto nOtO5

toen ik een grote jongen aan het worden was, lag alles aan de samenleving. Criminelen en gestoorden waren eigenlijk slachtoffers. Slachtoffers van het sys-teem dat hen vermaalde, slachtoffers van ongelijke verhoudingen, slachtoffers van inhumane instituties. Achteraf vind ik het een nogal theoretische benade-ring. Wat kun je met de wetenschap dat het de schuld van het kapitaal is als iemand net een roofoverval heeft gepleegd? In afwachting van praktische oplos-singen stortte ik me op het creëren van de ideale samenleving. In de tussentijd vond ik delinquenten ‘eigenlijk’ niet schuldig.

Van begrip voor daders is geen sprake meer. Nu gaat alle aandacht uit naar slachtoffers. Er is slachtof-ferhulp gekomen, spreekrecht tijdens rechtszaken… Van straf en resocialisatie lijkt het accent verschoven naar genoegdoening. In het belang van slachtoffers worden zelfs onorthodoxe maatregelen geaccep-

teerd. Een voorbeeld daarvan vind ik dat de recht-bank van Amsterdam besloot tot spreekrecht voor de ouders van de slachtoffers van robert M., terwijl dat recht wettelijk niet bestaat. Dit, omdat de rechtbank de zaak zo schokkend en ongebruikelijk vond.

toen robert M. en zijn advocaten zich tegen dit besluit verzetten, was de wereld te klein. Hoe haalde een man die nog niet het recht van ademen had het in zijn hoofd om over zijn eigen rechten te beginnen! Ik begrijp de emoties volkomen. Ik heb ook kinderen, en daar moeten ze van afblijven. toch vind ik dat robert M. een punt heeft. bescha-ving bewijst zich door de behandeling van mensen als hij, die dingen gedaan hebben die het voorstel-lingsvermogen te boven gaan. Je kunt in zo’n geval kiezen voor het stenen tijdperk. Een eerlijk proces is dan niet nodig. Je hakt gewoon wat lichaamsdelen af. Daar tegenover staat het beste aller slechte sys-

het recht van het beest

temen, de rechtsstaat. Met zijn spelregels die voor iedereen gelden. ook voor beesten.

Ik heb ook nog wat vragen. Dat spreekrecht voor ouders van slachtoffers, wat wordt daarmee precies beoogd? Ik kan me voorstellen dat het helpt bij de verwerking als je in aanwezigheid van de verdachte mag vertellen wat zijn daden hebben betekend voor jou en je kind. Maar de rechtbank lijkt me niet de eerst aangewezen plek om de verwerking te bevor-deren. Ik weet niet wat het effect is op de taak die de rechtbank wél heeft, recht spreken. ongetwijfeld zul-len rechters niet onberoerd blijven door de verhalen van ouders en nabestaanden. Maar wat nu als die in het ene geval wel het woord wensen te voeren en in het andere geval niet? of als de ene ouder veel beter uit zijn woorden komt dan de ander? Dat creëert heel verschillende omstandigheden voor verdachten. Is er dan nog sprake van rechtsgelijkheid? om nog maar

te zwijgen van heel praktische vragen als: wat doe je als een ouder alleen nog maar kan huilen? Verder vraag ik me af of na het spreekrecht niet de roep zal aanzwellen om ouders of nabestaanden mee te laten beslissen over het vonnis. En of we dan niet afkoersen op een soort wettelijk gelegitimeerde eigenrichting. Het lijkt me dat die vragen eerst beantwoord moeten zijn voordat je spreekrecht instelt of uitbreidt.

Mocht u de indruk hebben dat ik mijn vroegere be-zwaren tegen het maatschappelijke systeem met zijn inhumane instituties heb laten varen: dat is niet zo. Maar totdat er iets beters is – er wordt hard aan ge-werkt, begrijp ik – doe ik mee met de rechtsstaat. En ik vind dat die nu te veel gericht is op de slachtoffers. En, toegegeven, destijds te veel op de daders.

nOtO5

winderigheid

Wat is er de hele dag, 24/7 aanwe-zig… juist ja wind. Een grote bron van energie gratis voor het oppak-ken. De kaart van Amerika laat zien waar en met welke snelheid de wind waait. Martin Wattenberg en Fernanda Viegas hebben deze kaart gemaakt die werkt op basis van voorspellingen.

Bij street art denk je aan graffiti, grote wilde tags met bolle letters en felle kleuren. Maar dat hoeft niet. Zie dit prachtige project van a commone name, col-lega grafisch ontwerpers uit Los Angeles. Op klei-ne opengevallen plekjes in muren maken ze papier sculpturen die als een soort juweeltjes verstopt lig-gen. En zoals ze zelf zeggen, niet iedereen zal het

zien, enkel diegene die goed om zich heen kijkt.De vorm refereert aan mineralen zoals crystal, quartz die eigenlijk alleen in de natuur voor ko-men, a common name verplaatst deze naar de stad. En net als in de natuur zijn ze in de stad ook zeldzaam. Mocht je in de buurt zijn van LA zoek ze op of volg ze op de site van a common name.

het goud ligt op straat

Eigenlijk waren we op weg naar ‘Mooi Muf’, maar onderweg in de Weimarstraat in Den Haag viel onze blik op de ‘whispering wall’. Deze poëtische titel prik-kelde, we stapte naar binnen en maakte kennis met Mark de Weijer. Samen met Annechien Deurloo heeft hij de ‘whispering wall’ opgezet als plek om werk te laten zien van kunstenaars/vormgevers die de relatie tussen papier en het interieur onderzoeken.

papierenliefde

In de ruimte hebben ze heel divers werk van papier samengebracht. Van stoelen tot verlichting tot wand-bekleding. Achter in de ruimte is het atelier van Mark, waar hij werkt aan zijn papier werken. Zijn acquarel werken balanceren op de rand van schilderkunst, architectuur en vormgeving. De werken worden in nauwe samenwerking gemaakt met de opdrachtge-vers en zijn helemaal toegesneden op de specifi eke locatie.bij whispering wall is momenteel werk te zien van André Kruysen. ‘Hij werkt op monumentale wijze met licht, vlak en volume in veelal architectonische

context. Zijn werk is sculpturaal, constructief en ont-wrichtend tegelijkertijd. Het beeld ontstaat op basis van een geheel autonome analyse van de gegeven ruimte, een sterk persoonlijk en natuurlijk handschrift, zonder poespas, altijd raak en recht op het doel af.’In de collectie zijn opgenomen werken van buro Jet, Jorien Kuipers, Zhen tian, rick tegelaar, Marieke Dij-kers, Anneke Jacobs, Jo Meesters, Debbie Wijskamp, Karen Combs, Dunfort Wood en Annechien Deurloo.Daarnaast is er prachtig papier te koop van papierfa-briek de middelste molen uit Loenen.

papierenliefde

nOtO5

creatief of niet

In het artikel “nieuwe helden”, gepubliceerd in Noto #2, stipte ik al de mythe van de creatieve industrie aan. ook David Kelley van IDEo is het hiermee van harte eens. Doordat richard Flo-rida de wereld heeft verrijkt met zijn boeken over de creative klasse is menig bestuurder gaan ge-loven in de maakbaarheid van de creativiteit.Vanachter de bureaus op menig stadhuis worden er driftig plannen gesmeed om achtergebleven ge-bieden op te stoten in de vaart der volkeren. ‘Cre-atieve’ zijn daar onmisbaar bij… Inmiddels heeft elke provincie stad een eigen creatieve broedplaats. De koffiebars poppen uit de grond en de netwerkbor-rels worden door de overheid gefinancierd. In na-volging van David Kelley zeg ik, stop met de wereld te verdelen in creatieve en niet creatieven. Ieder mens is creatief neemt elke dag miljoenen creatieve

beslissingen en schept daarmee de wereld. Som-mige mensen leggen dat vast in iets tastbaars andere niet. De zogenaamde creatieven moeten uit hun ivo-ren torens komen en de zogenaamde niet creatieven mogen stoppen met opkijken naar de andere soort.Vergeet ook de creatieve industrie, die bestaat niet er bestaat wel een industrie met een creatieve out-put. De overheid hoeft alleen ruimte te geven aan initiatieven, die omarmen, tijdelijk steunen totdat ze op eigen benen kunnen staan. of denk aan een prik-kel dmv creatieve producten in een lager btw tarief te laten vallen. Zoek vanuit de regio naar streek gebonden producten die kleur en eigenheid geven aan een gebied. Gebruik daarbij de bedrijven die producten maken i.p.v. de dienstensector. Laat het gebeuren zonder de angst om niet creatief te zijn.

tv p

raat

jeIk heb een handicap. Eentje die maar weinig Nederlanders hebben. Mijn gebrek is dat ik niet tegen praatprogramma’s op de televisie kan. Ik be-grijp zelfs niet waarom ze zijn uitgevonden. Voor de radio, oké, daar kun je niet de hele tijd walvisgeluiden uitzenden, en gebarentaal werkt er niet. Maar op tv…

tv blijft voor mij een verrekijker. Laat mij verre landen zien, inheem-se rituelen, desnoods een mooie rotsformatie. Alles beter dan een verzameling pratende hoofden. In theorie valt er nog wel iets van te bakken. Kies een strakke vorm, de socratische methode bijvoorbeeld. of open alle retorische registers. Een rigide inhoudelijke aanpak kan ook vruchten afwerpen (waar zijn ze gebleven, de meedogenloze ge-spreksleiders?). En als dat allemaal niet werkt, of het geld is op, dan kan groepsdynamiek nog aardige beelden opleveren. Ik denk aan een zaal waarin mensen ‘uit ver-schillende lagen van de samenle-ving’ elkaar in een niet te strakke regie live mogen uitroken. Dan heb je tenminste bewegend beeld.

Maar elke avond een of twee wat oudere mannen aan een tafel tonen die weigeren om gasten te laten uit-praten…Ik ben al in een vroeg sta-dium van barend & Van Dorp afge-haakt, en als ik heel soms in buien van ernstige appelflauwte naar Pauw & Witteman of DWDD kijk, snap ik weer waarom. Er wellen nu zelfs nóg ernstiger existentiële vragen bij mij op. Kunnen de heren talkshowhosts hun kleineerdriften niet in hun studentencorps/bach-genootschap/Achterhoekse buiten-huisje botvieren? Kunnen we voor de vaste gasten, in plaats van ze steeds weer naar die studio te laten afreizen, niet een opvangcentrum beginnen? Maar de belangrijkste: zijn er soms te weinig zenders?

nOtO5

oplage 15

De drukpers maakte het mogelijk om grote op-lages te draaien, en de digitale pers maak-te het mogelijk om kleine oplages te maken. Meestal gaat het dan om boekjes in eigen be-heer die door uitgevers niet worden uitgege-ven. ‘Nine lives’ van Emily Macrae moeten we zeker niet onderbrengen in die categorie.

De uitgave is een weerslag van negen gesprek-ken met bejaarden, die hun levens verhaal vertellen. Daarbij praten over onderwerpen waar hun familie ze nooit over hoorde spre-ken, zoals hun oorlogsverleden. De uitgave is prachtig vormgegeven met verschillende pa-pieren en ontroerende fotografie. Jammer genoeg zijn er maar 15 exemplaren van….

beroemd briefpapier

Fascinerend om te zien hoe bekende personen en bedrijven uit het verleden hun correspondentie verzorg-den. Je vraagt je af wat voor deals er allemaal zijn gesloten op deze papiertjes.

drukken met wijn

De amerikaanse ontwerper Evan Mann heeft een kaart gemaakt van de Verenigde staten gedrukt met een kenmerkend product van elke staat.Zo is California gedrukt van inkt op basis van wijn en Alaska met zalm-inkt. De kaart is onder de titel Gar-den of Earthly Delights te koop via Etsy.

Dit project doet denken aan het boek van Ruud Lins-sen dat is gedrukt met inkt op basis van zijn eigen bloed. De Nederlandse letterontwerpers van Under-

ware hadden ruud gevraagd een verhaal bij hun nieuwe lettertype fakir te schrijven. ruud kwam toen op het idee dat het verhaal vroeg om een speciale inkt. De zoektocht die daarna volgde, leidde langs tegenstribbelende huisartsen, experimenten met var-kensbloed en lege pagina’s. Tot eindelijk de manier was gevonden om bloed om te zetten naar inkt. De halve liter van ruud was genoeg voor een oplage van 1000 stuks.

reizen zonder bewegen

Waar we decennia geleden van droomde heeft Andrea bossi verwezenlijkt. Zonder een stap buiten de deur te zetten heeft hij tientallen architectonische hoog-tepunten weten te bezoeken. Zijn foto’s van die reis ademen een nostalgische sfeer uit en toch is het helemaal van vandaag.

Andrea heeft van achter zijn computer met google streetview de plekken bezocht, die heeft hij gefotografeerd. Een beetje architectuur liefhebber weet wel waar deze plaatjes gescho-ten zijn. De serie verschijnt in DoMUS 956 van deze maand.

geperst

o Freiheit süß der Presse!Kommt, lasst uns alles drucken,Und walzen für und für;Nur sollte keiner mucken,Der nicht so denkt wie wir.

vrij naar Goethe

De ultieme persvrijheid, voor het project Presswerk zijn honderd voorwerpen door een oude drukpers plat gedrukt tussen de pagina’s. Dit project is door drie studenten, Moritz Gemmerich, Marie Niamh Dowling, Helen Schneider van de rheinMain Hochshule uitgevoerd

Het boek heeft terecht een prijs gewonnen van de Art directors club, ADC Award for excellent design 2011. De eenvoud van het idee, de consequente uitwerking en de strakke vormgeving maakt het een hebbeding. ik ga kijken of ik het kan bestellen…

prints by sander molenaar

Gooi je passie voor grafisch design en food design in de mixer en het volgende idee is geboren: Pantone-taartjes! Emilie de Griottes maakte een serie gebakjes gebaseerd op kleuren uit de bekende Pantone waaier. Dit is het fraaie resultaat. Mocht je de taartjes zelf wil-len maken: zoek een Franse kiosk op en koop Fricote #6. Daarin staan alle recepten.

piece of pantone

blokje verbeeldingAkimoto pleit voor de kracht van eenvoud en verbeelding. Lego is daar een mooi voor-beeld van. Met een paar gekleurde blokjes kon je als kind complete fantasiewerelden scheppen. of je dit nog niet verleerd bent, kun je testen door deze minimale adverten-ties van reclamebureau Jung von Matt te be-kijken. Herken jij alle cartoonfi guren?

blokje verbeelding

Alhier is het fi etsen natuurlijk gemeengoed, in het buitenland moet de ruimte voor de fi ets nog bevochten worden. In Sydney zijn ze bijvoorbeeld heel blij met 10 km fi etspad in d stad… De Italiaan Tommaso Guerra probeert de awerness in rome te verhogen door middel van zijn street art-projecten. In grote opschriften brengt hij zijn boodschap over op alle argeloze voorbijgangers. Door middel van een eenvoudig stoepkrijtje en sterke typografi e hebben de werken een geweldige stopping power.

fi ets

krijt

je

fixiealphabetAl heeft een fixie een zeer beperkt aantal on-derdelen, toch is er een alfabet uit te maken.

nog een blokje verbeelding

De eenvoud van de verbeelding is ook in deze lego campagne hele-maal gelukt. Na onze blog “blokje verbeelding” wilde we deze ook graag met jullie delen. terecht heeft blattner brunner hiermee de Goude Leeuw in Cannes verdient.

nOtO5

arab art

bestaat er zoiets als allochtonen kunst? Er is wel kunst met allochtonen, waarbij een au-tochtone kunstenaar de vogelaar buurt in trekt en met de mensen aldaar een commu-nity kunstwerk maakt. Het proces is daarvan verreweg belangrijker en waardevoller dan het resultaat. Maar kijk is op de opleidin-gen, de marokkaan is er moeilijk te vinden…En is het in de internationale kunst scene dan beter. Golfstaten willen wel allemaal hun eigen

biënnale, museum om voor vol aangezien te worden. Gelukkig heb ik een prachtig voorbeeld gevonden; Mounir Fatmi. Deze marokkaanse kunstenaar neemt ook zijn cultuur en de strub-belingen daarom heen mee in zijn werk. Hij be-commentarieert beide zijde. De sterke beelden die hij weet te creëren zet je aan tot denken, pakken je bij de lurven, kortom sterke kunst. Hier is iemand met een verhaal een visie dit ver-dient een groter platform… te beginnen al hier.

onze Joost in Australië, een beetje chauvi-nisme is ons niet vreemd. Joost is de beden-ker en de uitvoerder van the Greenhouse. Het is een poging om zo dicht mogelijk bij zijn ecologisch ideaal te komen. De gevel is bekleed met aardbij-plantjes in kleine potjes.

op het dak is er een kruidentuin, die direct vers geplukt gebruikt worden in de keuken. De isolatie is van strobalen van boeren uit de buurt van waar the Greenhouse wordt opgebouwd. Het interieur is eveneens compleet gemaakt van hergebruikte mate-rialen, de stoelen bijvoorbeeld van oude regenpijpen. De keuken zorgt dat al het afval wordt omgezet in compost, en de olie van de frituur vind zijn weg naar de aggregaten voor de stroomvoorziening. bestel je een pasta of pizza dan weet je dan het meel die zelfde ochtend pas is ge-malen om het allemaal zo vers en eerlijk mogelijk te houden.

pop-up restaurant

tegen de achtergrond van de haven van sydney en het beroemde opera gebouw, met de enige decoratie de grafiti van Joost op de muren over meel en mais is het een (h)eerlijke plek om ecologie te vieren. Het maakt alle andere restuarants ouderwets en eco-onvriendelijk…. welldone joost

kippengaaslicht

bij whispering wall kwam ik deze prachtige lamp tegen. Gemaakt van zulke basale grondstoffen als papier en kippengaas, levert het een maximaal effect.

De lampion vorm en het materiaal doet denken aan ja-panse lampen, dat wordt nog eens versterkt door het subtiele rode koordje.Ja, ik ben geloof ik fan van dit ontwerp. Hulde aan de maker rick tegelaar voor zijn ontwerp meshmatics.

In mijn vorige blog had ik het over de kracht van ver-beelding, en hoe de simpelste vormen onze fantasie kun-nen prikkelen. Daarbij ging het om onschuldige Lego blokjes, maar Luciano Foglia gaat een stapje verder. De deugniet maakt keiharde porno met, jawel, geometri-sche vormen. Met zijn multimediale project test hij de preutsheid van de gevestigde orde. terwijl je met “Draw Something” kunt tekenen wat je wilt, is Luciano’s App geweigerd voor de Appstore want:

“Apps that present excessively objectionable or crude content will be rejected. We found that many audiences would find your app concept objectionable, which is not in compliance with the App Store review Guidelines.”

harde cirkels

Veelzeggend is ook de disclaimer op Luciano’s eigen website:

“Suitable for children. While there are innumerable ways that pornograp-hy harms children, Geometric Porn will not traumatise them in any way. The content of this website is suitable for children aged 4 or over 4+.”

velvet heroes

Vinyl is hot, de hippe acts laten hun platen weer persen op het zwarte goud. Een mooie hoes er omheen en je hebt iets, echt iets in handen. Dit gaat natuurlijk boven de beleving van het illegaal downloaden of via itunes je nummertjes kopen. De digitale muziek gaat straks verloren bij computercrashes of gestolen ipod’s… De album-hoes gaat nooit verloren hetzij hij in verkeerde handen valt.

Nou ja verkeerde handen, deze voorbeelden van de website Deface Value zijn nieuwe juweeltjes geworden, nieuwe kunstwerken zelfs. Deface Value is een project van de vinylzaak Jive toime records. Zie ook de andere verzamelingen van dot’s en stripes, classic fantasy en arobics.

nOtO5nOtO5

GEEN SOCIALE INNOVATIE = GEEN CAO

GEEN SOCIALE INNOVATIE = GEEN CAO

‘Het staat op de kaart’, zei NC-SI-directeur ton de Korte in zijn openingspraatje over sociale in-novatie. oftewel: het NCSI kon rustig opgeheven worden, het thema was nu wel voldoende omarmd. Maar dat was wat op-timistisch ingeschat. tijdens een discussie over de topsectoren van minister Verhagen bleek dat inno-vatie daar toch weer ouderwets beta-achtig wordt aangevlogen. De witgejastemannenindelabs-aanpak zeg maar. Veel sprekers toonden zich er bovendien on-gerust over of sociale innovatie wel landt in het mkb en de zorg. Alexander rinnooy Kan pleitte er daarom voor om afspraken over innovatie toch maar expliciet in CAO’s op te nemen. De optimis-tische woorden van De Korte ver-bloemden deels een prozaïsche oorzaak van het verscheiden van het NCSI: de subsidie stopt. De subsidie van die rijksoverheid die innovatie nu weer zo technolo-gisch benadert, wel te verstaan.

opvallend was dat het vooral mannen waren die op het con-gres hun afschuw over de hr-be-nadering beleden. bij de work-shop over sociale innovatie bij Philips betitelde een TNO’er de Philips-aanpak openlijk als ‘hr-

speeltje’. Zijn bezwaar: Philips benadert innovatie te veel vanuit de arbeidsverhoudingen en te weinig vanuit het product of het proces. Hij veronderstelde hier-mee dat je alleen in het laatste geval werknemers echt kunt boei-en. Een onzinnige stelling, want wie is nou niet geïnteresseerd in interessanter werk, zeggenschap over werktijden en plaatsonaf-hankelijk werken? Een wezen-lijker probleem bij Philips is dat het concern in Nederland in en-kele decennia van 100.000 naar 14.000 werknemers is gegaan en nog steeds reorganisatie op reorganisatie stapelt. Dat is niet goed voor het vertrouwen van de werknemers, en vertrouwen is cruciaal bij sociale innovatie.

Het moest meer een feest wor-den dan een begrafenis, en er waren ook prachtcases voorhan-den. DSM bijvoorbeeld, dat in Delft met zelfsturende teams is gaan werken en door de combi-natie van technische vindingen en slim werken de concurrentie met de penicilline uit China aankan. Helemaal in een risicomijdende sector als die van de geneesmid-delen mag dat een doorbraak van formaat worden genoemd.of brainport brabant, dat bewijst

dat rampen (de teloorgang van DAF en het drastisch inkrimpen van Philips) tot iets moois kunnen leiden als alle betrokkenen maar beseffen dat ze een gezamenlijk probleem hebben. Dankzij de inspanningen van gemeenten en bedrijven is de regio Eindhoven niet verpauperd geraakt, maar staat ze nu officieel te boek als de slimste van de wereld.

Dat nam niet weg dat er ook wat schrijnde. Hoogleraar Henk Vol-berda wees er terecht op dat de topsectoren zich wel erg concen-treren op kennis en veel minder op ‘kunde en kassa’. Een van de grote problemen van Nederland, de gebrekkige samenwerking tus-sen bedrijven en kennisinstituten, zou volgens hem simpel kunnen worden verholpen door die sa-menwerking fiscaal aantrekkelijk te maken. Wat Volberda betreft neemt Nederland een voorbeeld aan Finland, waar innovatiesub-sidies voor 40 procent in sociale innovatie moeten worden gesto-ken. Dat ‘hr-gefrutsel’ heeft Fin-land inmiddels naar plaats 4 van de Global Competitiveness Index geleid, drie plaatsen hoger dan Nederland.

hr-gefrutsel Sociale innovatie moet vooral geen hr-gefrutsel worden. Die roep weerklonk regelmatig tijdens het congres op 22 maart waarop het Nederlands Centrum voor Sociale Innovatie (NCSI) ten grave werd gedragen.

nOtO5

op Aswespeak.nl las ik zojuist een interessant arti-kel. Deze website gaat over de vooruitgang in Arn-hem, mijn thuisbasis. Arnhem is een stad die niet echt een goede reputatie heeft, misschien komt dit wel omdat het zo dicht in de buurt ligt van (naar mijn mening) het fantastische Nijmegen. Nijmegen heeft een universiteit. Nijmegen heeft meerdere stadspar-ken. Nijmegen heeft een waalstrand. Maar in mijn geval vooral belangrijk, Nijmegen heeft op het eer-ste gezicht veel meer te bieden op cultureel gebied dan Arnhem.

Dit is vreemd. Want Arnhem is de modestad, Arnhem heeft een kunstacademie, en Arnhem organiseert bij-voorbeeld het bekende Free your Mind festival. Dit is een stad met potentie, dat weet ik zeker. Vooral nadat ik dit artikel las. De architecten Peter Groot en Edwin Verdurmen zijn namelijk in samenwerking met het Departement tijdelijke ordening de leegstand in kaart aan het brengen. Van deze leegstand werd ik blij en verbaasd tegelijkertijd. Het blijkt namelijk dat in het stadscentrum alleen al voor elke Arnhemse be-woner 1 vierkante meter aan leegstaande ruimte is. Volgens Wikipedia betekent dat 148.000 vierkante

meter aan leegstaande ruimte in de stad. Stel je eens voor wat daar allemaal mogelijk mee is.

Exposities, sporthallen, workshops, ateliers, horeca-gelegenheden. om maar even iets te roepen. In een ruimte die toch niet gebruikt werd, dus het hoeft nau-welijks wat te kosten. Ik ben altijd verbaasd geweest over het feit dat het in Nijmegen wel mogelijk was om elk weekend een dj van wereldniveau te aanschou-wen in Doornroosje, of om een expositie van een wereldbekende kunstenaar in het Valkhofmuseum te zien. Wanneer we de ruimte in Arnhem allemaal open

stellen voor de mensen die talent en doorzettingsver-mogen hebben, wordt Arnhem een kraamkamer, een broeikas voor talent. De enige drempel lijkt het vast-geroeste beleid van de gemeente. Wanneer deze de ruimte beschikbaar stelt voor de volgende generatie topdj’s, kunstenaars, of gewoon voor de mensen die iets leuks willen neerzetten, kan dit nog veel moois brengen. bedenk bijvoorbeeld dat berlijn een cultu-reel paradijs is, puur door de leegstand in de vroege jaren 90.

nOtO5

visueel dagboek

honderd witte dagen

white is the new black… breng alles terug tot de essentie, pure vorm, wat blijft er over? Andrew Miller is bezig met een project dat precies honderd dagen gaat duren, elke dag post hij een nieuw item. Iets uit zijn buurt of iets dat hem wordt aangereikt.

nOtO5

Wat heeft dit rijtje steden met elkaar gemeen?

Vanaf 2008 zijn het de WDC van de wereld. De Wat?

WDC dat staat voor World Design Capital, snap je.

Oh, ok. In dit jaar is het dus de beurt aan Helsinki, een

stad waar sowieso al veel design te beleven valt, met

merken als Arabia, Iittala en marikmekko. Naast de

vaste design spots zal de stad design ademen.

In dit soort evenementen komt city marketing en crea-

tieve industrie promotie natuurlijk samen. Als je er na

toe gaat moet je één ding zeker doen. Koop het boek

You should be here. Deze uitgave van Bulgaria maga-

zine geeft een geheel eigen kijk op de stad en haar

gewoontes. De pagina’s zijn gevuld met grote foto’s

die alle bijzonderheden van de stad en haar bewo-

ners laten zien, zonder opsmuk, maar rauw. De teksten

zijn prikkelend soms ironisch en altijd met een twist.

Vergeet alle reisgidsen en gebruik deze om de stad te

ontdekken.

turijn, seoul, helsinki

turijn, seoul, helsinki

nOtO5nOtO5

Wat zie je elke dag? ja juist, letters. Letters op je telefoon, in de gratis krant onderweg, op de borden langs de weg, de reclame’s tot ‘s avonds laat zijn letters niet weg te branden uit je omgeving. En al die letters brengen iets over op de beschouwer. Zoals Paula Sher zegt in de korte film ‘TYPOGRAP-

HY’: “words have a meaning, type have a spirit, the combination is spectacular.”

typofiel

you need type to get to the day, to live your life

type delivers as much uniqueness and understanding in communication as you can have.

Typefaces are not toys. They’re tools. They’re designed to solve problems

infra nummer 1

Het eerste nummer van Infra is gereed. De basis voor de lay-out is de lijn uit het logo, in verschillende kleuren komt die terug op de pagina. Voor de omslagen gaan we een grafi sche lijn uitwerken, geen foto’s maar bijna pictogram achtige beelden.

logo voor infra magazine

In opdracht van uitgeverij Elba Media hebben we een logo ontwikkeld voor het magazine Infra. Infra Maga-zine heeft als onderwerp de infrastructuur in Nederland. Het magazine is een voorzetting van de uitgave HUb Nederland.Door het logo loopt een lijn die kan wisselen van kleur. Net als veel infrastructuur wisselt de lijn van zichtbaar naar onzichtbaar en weer terug, denk aan tunnels, brug-gen, kabels boven en onder de grond.

OVER ONS

AKIMoto is op 1 januari 2008 door Gijsbert raad-gever opgericht. De studio bestaat momenteel uit een team van drie ontwerpers. We richten ons – naast redactionele vormgeving, boeken en magazines – op uiteenlopende creatieve projecten. De gekozen ontwerpoplossingen baseren we op de inhoud van de opdracht en staan dus in dienst van de opdracht. Daarom treft u bij Akimoto geen specifi eke stijl of vormtaal en geen vorm omwille van de vorm. Wij streven er juist naar onze opdrachtgevers te verrassen. Die verrassing verwachten we ook van ons netwerk van journalisten, fotografen, illustratoren, architecten, marketing- en communicatiespecialisten etc. om dat te bereiken investeren we in ons netwerk, zowel in onze eigen regio als landelijk.

ONZE DIENSTEN

AKIMoto oNtWErPtredactionele vormgeving Magazines- en boekenvormge-ving staat dicht bij de inhoud. Wij spreken de taal van de redacteuren en weten hun verhalen om te zetten in verrassende magazines en aantrekkelijke boeken.

AKIMoto ProDUCEErtWe werken aan innovatieve producten die de waarden van AKIMOTO weerspiegelen. Het AKIMOTO fi etspro-ject is hiervan een mooi voorbeeld.

AKIMOTO PUBLICEERTWe zijn in staat publicaties te realiseren die geheel passen in de marketing- en communicatie strategie van onze opdrachtgever. Zowel in print als online, zie onze uitgaves nani-ka en ono-ono magazine.

AKIMoto INItIEErtWij geloven in het nemen van inititatief, zoals Gemaakt in Amersfoort. Deze website laat zien wat er werkelijk gemaakt wordt in Amersfoort. Van architect tot tekst-schrijver en van grafi sch ontwerper tot product designer vinden hier een platform voor hun creatieve output. Het werkt als platform voor aan de ene kant de opdrachtge-vers en aan de andere kant creatieven ondernemer.

AKIMoto orGANISEErtIn samenwerking met Amersfoort Creatieve Stad or-ganiseert AKIMoto het jaarlijkse evenement rondom Gemaakt in Amersfoort. op dit evenement dat wordt gehouden in het oliemolenkwatier wordt de jaarlijks GIA trofee uitgereikt voor het meest innovatieve ontwerp uit de regio.

AKIMoto Zonnehof 3a3811 NC Amersfoort033 – 461 48 03info@akimoto.nl

Noto is een publicatie van AKIMoto, medewerkers aan dit nummer: Simon Cordes, Menno bosma,Gijsbert raadgever en Sander Molenaar.

a k i m otooNtWErPt | ProDUCEErt | PUBLICEERT | INItIEErt | orGANISEErt