Numer 3 10/14 PLUS4 · Fotografia- moja pasja To nie wybieg mody! Nowe działy Nowy dział ,,Fotografia- moja pasja", promuje konkursy fotograficzne organizowane w naszej szkole

PLUS4WWW.JUNIORMEDIA.PL PARTNERORGANIZATOR

PROJEKTU

Gimnazjum nr 4 wPiotrkowie TrybunalskimPróchnika 8/1297-300, PiotrkówTrybunalski

Numer 3 10/14

Fotografia- mojapasja

To nie wybieg mody!

Nowe działy

Nowy dział ,,Fotografia- moja pasja", promuje konkursyfotograficzne organizowane w naszej szkole. Jego autorka,Patrycja, mówi o nim tak: ,,Postanowiłam napisać kilka słow omojej wielkiej pasji, jaka jest robienie zdjęć. Chciałabymzainteresować tą dziedziną sztuki wielu gimnazjalistów." Zachęcamy do przeczytania!str 8

,,Kocham gotować!'' i ,,Pozytywny Arbuz"to dwa nowe działy tematyczne. Mamynadzieję, iż spodobają Wam się naszeartykuły.Wiktoria: ,,Witam! Od tego wydaniagazetki szkolnej będę umieszczać swojeartykuł o jedzeniu i zdrowym odżywianiu.Jednym słowem o gotowaniu!"Arbuz: ,,Od ponad roku zajmuję sięmodelarstwem, czy może raczej modeliną.[...] Teraz, gdy już odczuwam pewnezadowolenie ze swoich prac postanowiłampokazać innym, że nie jest trudno stworzyćcoś oryginalnego i z pewnościąniepowtarzalnego."

Oto nasz październikowo-listopadowy numer ,,PLUS4”. Mamy nadzieję, że będziecie go czytać z dużymzainteresowaniem, bo specjalnie dla Was powstały nowe działy tematyczne o pasjach takich jak fotografia,gotowanie, czytanie i samodzielne tworzenie biżuterii. Zapraszamy do lektury!

,,Zastanawiałeś się, co masz na sobie? Właśnie w tej chwili, gdyprzebywasz w szkole, w co jesteś ubrany? Masz makijaż, bluzkęna ramiączkach, buty, których nie zmieniłeś po wejściu doszkoły? A wiesz, co Ci za to grozi? Czy w ogóle maszświadomość, jak nie wolno ubierać się do szkoły? Pewnie nie."Ten artykuł rozwieje wszelkie wątpliwości. Dzięki niemuzapoznasz się z twoimi prawami i obowiązkami dotyczącymistroju w szkole. Musisz to przeczyta! Jak inaczej się o tymdowiesz?str 4

Fotograf Google grafika

http://www.juniormedia.pl/redakcja/wyswietl-gazete/WWW.JUNIORMEDIA.PL

www.dzienniklodzki.plDziennik Łódzki | Numer 3 11/2014 | Strona 2

WWW.JUNIORMEDIA.PLPLUS4

Zapłonęły lampki pamięci Chciałabym Wam opowiedzieć o WszystkichŚwiętych za granicą. Jak jest obchodzone ipostrzegane oraz czy stanowi ważną uroczystość. Ekwador - Święto Zmarłych wiąże się tam zjedzeniem. Rodziny zasiadają przy stołachzastawionych posiłkami po brzegi. Przykładowe dania,jakie podają, to napój z mieszanki fioletowej kukurydzyi owocówczy chleb guaga. Mieszkający tam Indianie,tak jak u nas, odwiedzają groby przodków. Często, codziwne, przybysze grają w kości, nie uznając tego zarozrywkę, lecz porozumiewanie się z zaświatami.Podobno każda liczba na kostce przysługuje potrzebielub zarzutowi nieżyjącego. „Bon” – japońskie święto ku czci duszprzebywających poza światem ziemskim ma jużponad 500 lat. Zależnie od regionu, odbywa się w lipcubądź sierpniu i trwa 3 dni. Japończycy stosująspecjalne przedmioty na powitanie zmarłych – latarniemuakebi, na pożegnanie – lampiony okuribi oraz inne,puszczane na morze czy rzekę. Uroczystość ta niejest dniem wolnym od pracy, ale mieszkańcy częstobiorą na ten czas urlop. Zazwyczaj odbywają sięfestiwale powiązane z rytualnym tańcem Bon – Odori. „Día de muertos”, meksykański odpowiednik,kompletnie różni się od polskiego święta. W trakcietego dnia królują kolory, radość i śmiech. Podobnowtedy zmarli powracają do rodzin. Wędrują ścieżkamipełnymi ołtarzy ze słodyczami. Meksykanie nie lubiąciszy, dlatego urządzają pikniki na

grobach z muzyką mariachi. Dodatkowo dekorujądomy i podwórza drewnianymi szkieletami czyczekoladowymi czaszkami. Ich tradycja zmieniłasposób podejścia do śmierci. Mam nadzieję, że choć troszkę przybliżyłam wamkraje, w których „Wszystkich Świętych” wydaje się byćnajciekawsze. Samo wydarzenie każdy rozumie ipostrzega w inny sposób, wedle własnych przekonań.

Sylwia Hoffman

Lampki

Meksyk

Japonia

Google grafika

Google grafika

Google grafika

www.dzienniklodzki.pl Dziennik Łódzki | Numer 3 11/2014 | Strona 3

WWW.JUNIORMEDIA.PL PLUS4

Halloween Halloween to święto obchodzone 31 października.Najpopularniejsze jest w krajach anglojęzycznychtakich jak: Anglia, USA czy Irlandia. Często kojarzymyten dzień z najróżniejszymi strasznymi przebraniami, atakże z dyniami, w których powycinane są otwory wkształcie oczu i buzi. Jednak to nie wszystko.Amerykanie dumni są ze swojej corocznej parady.Dzieci mówiąc o Halloween, często mają na myślispecjalną zabawę, w trakcie której chodzą od domudo domu, proszą o słodkości i wołają :"Cukierek albo psikus". W tym dniu ludzie organizująróżnego rodzaju przyjęcia czy spotkania. Późnymwieczorem odbywa się parada, o której wspominałamwam na początku artykułu. Wszyscy przebranimaszerują wtedy ulicami miasta, pokazując swojeupiorne kostiumy. Barwami Halloween sąpomarańczowy i czarny. Z okazji tego święta ludziedekorują swoje domy. Tak, aby wyglądały jaknajstraszniej. Jednak Halloween to nie tylko zabawa i śmiech.Często jest to okazja dla wielu złodziei. Wykorzystująnieobecność mieszkańców i włamują się do domu

Zazwyczaj w przebraniu znanych potworów takich jak:kościotrupy, zombie, wilkołaki czy wampiry. Policjitrudno jest potem ustalić, kto krył się pod maskąpotwora. Jest to kłopotliwe święto, szczególnie dlastróżów prawa. W Polsce raczej się go nie obchodzi. Jeżeli już, tosą to pojedyncze przypadki. Halloween jestzagranicznym świętem, którego wielu Polaków niechce w tradycji naszego kraju. Poza tym zalicza się jedo obrzędów pogańskich, więc zdarza się, że nie jesttolerowane przez kościół. W Ameryce Halloweentraktuje się jak odpowiednik naszego DniaZadusznego. Lecz to całkiem inny temat... W sam razna wydanie listopadowe, tak więc do zobaczenia wprzyszłym wydaniu gazetki szkolnej +4.Wiktoria Mazurczyk

Cukierek albo psikus

Przebranie Halloweenowe

Dynie

Google grafika

Google grafika

Google grafika



To nie wybieg mody Hej, ty! Tak ty, czytelniku. Zastanawiałeś się, comasz na sobie? Właśnie w tej chwili, gdy przebywaszw szkole, w co jesteś ubrany? Masz makijaż, bluzkęna ramiączkach, buty, których nie zmieniłeś po wejściudo szkoły? A wiesz, co Ci za to grozi? Czy w ogólemasz świadomość, jak nie wolno ubierać się doszkoły? Pewnie nie. Zapytani uczniowie twierdzą, że zdają sobie sprawęz nie do końca przepisowego stroju. I co? I nic. ,,Niktnam nie zwraca uwagi, gdy pomalujemy paznokcie.” ,,Niektóre dziewczyny noszą tyle makijażu, że to ażdziwne, iż nauczyciele tego nie zauważyli.” Takie sąopinie uczniów. A co o tym sądzą członkowie szkolnejkadry? ,,Niektórym uczniom na więcej możnapozwolić, jeżeli widać, że uczą się dobrze.",,Nieważne, co ma na głowie, byle miał w głowie.” Towłaściwie, jak się ubierać? Wolno łamać przepisy czynie? Oczywiście, że nie, bo to przecież nie wybiegmody i po coś te zasady są. Trzeba je szanować. A wogóle, czy ktoś wie jak one brzmią? Nauczyciele mają obowiązek zapoznać nas z tymidokumentami, ale czy ktoś do tej pory pamięta, co

Pani czytała na początku roku? Pewnie nie, więc gdzie znaleźć te informacje? Wszyscy widzieli, że w naszymdzienniczku znajdują się obowiązki ucznia, spisane w skrótowej wersji, ale tam nie dowiemy się wiele owymaganym od nas stroju, a raczej zachowaniu i poziomie wiedzy. Znajdziemy jedynie taką adnotację: ,,Uczeńma obowiązek nosić odpowiedni obowiązujący w szkole strój i obuwie szkolne, strój galowy w czasie świątpaństwowych i uroczystości szkolnych.” Nie za wiele, prawda? Więc szukamy dalej! Przecież gdzieś to musibyć napisane, skoro mamy zapoznać się i stosować... Poszukałam trochę w statucie naszej szkoły i przy kryteriach przyznawania ocen z zachowania znalazłam, iżocenę dobrą otrzymuje osoba, która m. in. ,, troszczy się o higienę i estetykę własną oraz otoczenia – jestzawsze czysta i stosownie ubrana (skromnie, niewyzywająco, nieprowokująco; ubiera strój galowy nauroczystości szkolne, zmienia obuwie szkolne), bez widocznego makijażu i przesadnej biżuterii, nie nosikolczyków w innych widocznych częściach ciała niż uszy.”, więc jest

to rozszerzona wersja, tego, co mamy wdzienniczkach. Ale co to oznacza? Czy nigdzie nie manapisane ,,odtąd dotąd”, co mają na myśli? A właśnie,że jest! W załączniku do statusu szkoły znalazłamRegulamin Stroju Uczniowskiego, który przytoczęWam w całości. Powinniście go znać. ;-) Uczniowie naszego gimnazjum ,,mają obowiązekprzychodzenia do szkoły czysto i schludnie ubrani.Mogą oni nosić dowolne ubrania oprócz: - przezroczystych i krótkich, odkrywających brzuch

Pomalowane paznokcie

Trampki

Glany

Google grafika

Google grafika

Google grafika



To nie wybieg modybluzek oraz bluzek z dużym dekoltem,- zbyt krótkich spodni i spódniczek;Obowiązuje obuwie na zmianę np. ,,halówki” lub inneobuwie o jasnych spodach.Dopuszczalne jest:- noszenie skromnej, delikatnej biżuterii,- malowanie paznokci tylko bezbarwnymi lakierami;Niedozwolone są:- farbowane włosy,- tipsy,- rzucający się w oczy makijaż,- tatuaże,- czapki, kaptury i chustki noszone na głowie,- prześwitujące ubrania,- koszulki na ramiączkach,- kolczyki noszone w miejscach innych niż uszy,- ubiory nadmiernie eksponujące przynależność do

subkultur;Strój galowy. Wymagane:- biała bluzka/koszula,- czarne lub ciemne eleganckie spodnie/spódniczki(sukienka),- obuwie stosowne do stroju,- dla chętnych chłopców- garnitur;Strój dyskotekowy:- dowolny, lecz zdecydowanie przyzwoity i niewyzywający;” Myślę, że rzuciłam nowe światło na tę sprawę. Teraznie ma już niedomówień. Niestety nie zostaje nam nicinnego, jak się podporządkować, choć reguły sąsurowe. Możemy też łapać uwagę za uwagą, lecz tegonikomu nie polecam. ;-) Choć pewno nie wszystkim sięto spodoba, lecz w glanach i makijażu można chodzićtylko po lekcjach.

Sylwia Kaczmarek

Farbowane włosy

Nietypowy strój

Przypinki

Google grafika

Google grafika

Google grafika



Czy wiesz, że ... W tym artykule chciałabym opowiedzieć o wspaniałejhistorii i przeszłości, oraz trochę o tym, co się dziejeteraz. Mam nadzieję, że Was nie zanudzę. :-) Skra Bełchatów istniała już w 1930 roku. Była klubemwielosekcyjnym, lecz piłka nożna stanowiła główneogniwo. Dopiero 17 lat później dołączono siatkówkę. W1977 usunięto dział futbolu, a sekcja piłki siatkowejzaczęła dobrze funkcjonować dopiero po jakimśczasie. Gracze wysoko postawili poprzeczkę i w ciągu kilkulat z najniższej ligi, trafili do Polskiej Ligi Siatkówki.Pierwszy sezon (2001/2002) okazał się bardzoowocny, gdyż jako „beniaminek” zdobyli brązMistrzostw Polski. W latach 2004/2005 Bełchatów poraz kolejny wybił się i pokazał z jak najlepszej strony,gdyż po raz pierwszy zdobył Puchar Polski. I w tymmomencie medali i zwycięstw nie było końca. Skrabrała udział również w Klubowych MistrzostwachŚwiata i w Lidze Mistrzów, przywożąc stamtąd wielemedali. „Skrzaty” posiadają również sekcję Młodej Ligi,gdzie młodsi chłopcy mogą grać, trenować i rozwijaćswoje umiejętności. W aktualnym sezonie bełchatowscy siatkarzepokazują wysoką formę już od samego początku,pomimo wyczerpujących meczów w MistrzostwachŚwiata. Przykładem tego jest

Superpuchar Polski, wywalczony w meczu z ZAKSĄ Kędzierzyn-Koźle.Dodatkowo w trakcie trwania spotkania poznański Prezydent – RyszardGrobelny, wręczył statuetki trenerom i kadrowiczom, grającym w obuklubach. Skra ciągle się rozwija i daje wiele od siebie kibicom. Posiada oficjalnąstronę internetową. Istnieje sklep kibica (również internetowy), w którymmożemy kupić różnorodne gadżety związane z bełchatowską drużyną.Nie zapomnijmy o oficjalnym fanpage`u Karola Kłosa (Trafiła kosa nakłosa, Karola Kłosa), czy Andrzeja Wrony ( Andrzej Wrona Kracze). Zastanawialiście się pewnie, dlaczego nie użyłam słowa „zawodnik”. Zbardzo prostej przyczyny. Siatkarze dołączają się do słów StanisławaGościniaka „ Gracze grają, zawodnicy zawodzą…” i kurczowo trzymająsię tego cytatu, nie chcąc, aby nazywano ich zawodnikami. Ja, ceniąctaką decyzję, nie używam tego określenia. :-)

Sylwia Hoffman

Maskotka

Kibice

Skra



Kocham gotować! Witam! Od tego wydania gazetki szkolnej będęumieszczać swoje artykuł o jedzeniu i zdrowym odżywianiu. Jednym słowem o gotowaniu! Będzieciemogli również dowiedzieć się, jak krok po kroku zrobićdane potrawy. Aby było wam łatwiej, pojawią się takżezdjęcia. Zobaczycie sami, że nie jest to takie trudne, najakie wygląda i pokochacie gotowanie tak jak ja!Umieszczać będę też przepisy na daniaokolicznościowe. Zaczynajmy, dziś parę słów o zdrowym odżywianiu.Jest początek roku i wszyscy wracamy do szkoły.Zaczyna się stres i wczesne wstawanie. Często w tejbieganinie zapominamy zjeść śniadania. To za wielkibłąd. Przez to nie dostarczamy naszemu organizmowiodpowiedniej dawki energii. Ponadto pozwalamy sobiewtedy na podjadanie słodyczy, co źle wpływa na naszorganizm. Jedząc w ten sposób, fundujemy sobiezbędne kalorie, które trudno jest nam potem spalić.Powinniśmy więc ustalić określone godziny jedzenia,najlepiej co 3 godziny. Wtedy przyzwyczajamy się doregularnego dostarczania naszemu organizmowipokarmu i energii. Nie mamy ochoty na podjadanieniezdrowych rzeczy. Kolejnym błędem, jaki popełniami to picie do posiłków.Często zdarza się, że jedząc kanapkę, popijamy jąjakimś napojem. Takie

postępowanie nie służy naszemu zdrowiu. To możedoprowadzić do uczucia przepełnienia żołądka i ogólniezłego samopoczucia. Niewielu ludzi o tym wie...Postępujemy tak od wielu lat, ponieważprzyzwyczailiśmy się do takiego zachowania odwczesnego dzieciństwa. Innym, równie częstym błędem popełnianym przezludzi w naszym wieku jest wyłączanie z diety warzyw,które należą do naszych sprzymierzeńców. Terazcoraz częściej zastępujemy je słodyczami czy fast-foodami. Oczywiście, nie ma nic złego w zjedzeniubatonika od czasu do czasu, ale gorzej, kiedy takiesytuacje mają miejsce kilka razy dziennie. To niewpływa dobrze na nasz organizm, a

tym samym i wygląd. Jednak tu pojawia się problem, jak powstrzymać sięod zjedzenia czegoś słodkiego . Po prostu musisz odzwyczaić się od tegosmaku. Wystarczy, że przez kilka dni zastąpisz słodycze sałatką alboowocem. To naprawdę nie kosztuje wiele, a wyjdzie ci na zdrowi . Do tegopoćwiczysz samokontrolę i silną wolę. Aby ułatwić wam odpowiednie odżywianie, przedstawię mój sposób nazdrowe śniadanie. Jest pyszny i naprawdę wystarczy kilka minut, abysamemu przygotować ten posiłek. Zobaczcie sami:SKŁADNIKI: kilka rzodkiewek, szczypiorek, ser pół tłusty, jogurt naturalny, przyprawy.SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:Do miseczki wsypujemy pokrojoną lub startą na tarce rzodkiewkę iszczypiorek. Dodajemy serek i jogurt. Wszystko razem mieszamy.Dodajemy niewielką ilość soli i pieprzu. Według mnie serek jest najlepszyze świeżym chlebem.DO DZIEŁA I SMACZNEGO!

Wiktoria Mazurczyk

Kanapka z rzodkiewką

Szczypiorek i rzodkiewka

Google grafika

Google grafika



Fotografia- moja pasja Postanowiłam napisać kilka słów o mojej wielkiej pasji, jaką jest robieniezdjęć. Chciałabym zainteresować tą dziedziną sztuki wielugimnazjalistów. Jednak zacznijmy od podstaw...FOTOGRAFIA-technika tworzenia trwałych obrazów za pomocą aparatuprzy wyzyskaniu materiałów światłoczułych i procesów fotochemicznych. W dzisiejszych czasach możemy wyróżnić kilka rodzajów fotografii:artystyczna, dziecięca, okolicznościowa, przyrodnicza, naturalna itp.Każda ma swój inny sposób odbierania obrazów, na każdej występuje cośinnego.Fotografia barwna- fotografia na której występuje różnobarwność.Fotografia lotnicza- fotografowanie na potrzeby geologii powierzchniziemi, chmur ze statku latającego. Jest jeszcze kilkadziesiąt podziałów. Coraz więcej młodych osób sięgapo aparat, co wzbogaca nasze miasta o wyjątkowe talenty. Oczywiścienie obejdzie się bez odpowiedniego sprzętu... Powstaje coraz więcejmodeli aparatów cyfrowych, lustrzanych i podstawowych. XXI wiek toczas przełomu w dziedzinie technologii. Lecz do robienia fotografii niewystarczy sama jednostka foto. Oczywiście nie robimy wtedy zdjęć takichjak lustrzanką, lecz są one tez na bardzo wysokim poziomie. W naszej szkole znajdziemy wielu utalentowanych fotograficzniegimnazjalistów.

Jesień jest jedną z ulubionych pór roku fotografów. Nie tylko dlatego, żebarwy są niewyobrażalne. Światło, cień również odgrywają bardzo ważnąrolę. Zdjęcia artystyczne są w tym czasie najbardziej spotykane,ponieważ j to technika w której, dobrze zrobione zdjęcie wyglądanadzwyczajnie.,,Problem z kolorami polega na tym, że trudno jest czasem zapomnieć onich, tak aby nie robić tylko kolorowych obrazków, ale zdjęcia o czymśopowiadające. To trudne zadanie. Często bowiem barwy zdają się na tyledominować, że stają się zaledwie dekoracją. Tylko nieliczni potrafią takwykorzystać kombinację barw i treści, aby osiagnąć wspaniały wynik, wprzeciwnym razie mamy do czynienia z pustką.” - Mary Ellen Mark W naszej szkole organizowane są konkursy fotograficzne, zachęcamydo brania w nich udziału, pokażecie wtedy swój talent. Do wygrania sąróżne wartościowe nagrody. W tej chwili trwa konkurs "Cztery pory rokuw Piotrkowie Trybunalskim- mieście wielu kultur” Po szczegółoweinformacje zapraszamy do świetlicy.

Patrycja Drzazga

Klisza

Fotografie

Google grafika

Google grafika



Pozytywny Arbuz Od ponad roku zajmuję się modelarstwem, czy możeraczej modeliną. Zaczynałam od najprostszych tworówtakich jak kwiaty czy zwyczajne kulki. Teraz gdy jużodczuwam pewne zadowolenie ze swoich pracpostanowiłam pokazać innym, że nie jest trudnostworzyć coś oryginalnego, niepowtarzalnego i zpewnością ciekawego. Jesień w pełni, a więc wykonamy naszyjnik"spadający liść".Potrzebna nam będzie modelina w kolorze białym ibrązowym oraz nóż. Przed rozpoczęciem pracypamiętaj o oczyszczeniu miejsca, w którym jąwykonujesz.1.Mieszamy modelinę tak, aby powstał jasny brąz.2. Butelką rozwałkowujemy modelinę na grubość kilkumilimetrów.3. Nożem wycinamy kształt liścia (możesz równieżpomóc sobie szablonem).4. Teraz należy nadać naszej pracy fakturę.5. Dodajemy ogonek, robimy otwór i pieczemy lubgotujemy listek zgodnie z instrukcja podaną naopakowaniu.6. W ostatnim etapie wystarczy przewlec tasiemkęprzez otwór i gotowe.Miłej zabawy i świetnych efektów.

Arbuz

1

2

3

4

5

6

Pozytywny Arbuz

Pozytywny Arbuz

Pozytywny Arbuz

Pozytywny Arbuz

Pozytywny Arbuz

Pozytywny Arbuz



"Sen jest dobry, ale książki lepsze."

Serce

Pisanie

Na okładce "Błękitnej miłości" - pierwszej części trylogii, którą ostatnio przeczytałam, jej autorka S. C. Ransomprzedstawiona została jako „łowczyni głów w dzień, a pisarka wieczorami”. Zachodziłam w głowę, gdzie wcywilizowanej Anglii jest miejsce na "łowczynię głów", kim ona jest i o co chodzi? Zaintrygowana tymi pytaniamirozpoczęłam poszukiwania odpowiedzi. Ku mojej największej irytacji nie mogłam znaleźć nic poza dwomazdaniami określającymi ów dziwny zawód, pochodzenie oraz ciekawostkę, że pierwszą część trylogii napisała wprezencie urodzinowym dla swej córki. Naprawdę nie mogłam dotrzeć do niczego więcej! O ile w przypadkuwiększości autorów wręcz roi się od informacji, tak tutaj nic. Pomyślałam "tonący brzytwy się chwyta" i wpisałamw Google "S. C. Ranosm interview". Nareszcie coś drgnęło. Wyświetliło się kilka angielskich wywiadów - jedyneźródło, jakie mi pozostało! Dzięki pomocy mojej mamy w ich tłumaczeniu na język polski mogę teraz opisaćkrótko dzieje autorki. Wszystkich liczących na wyjaśnienie, na czym polega tajemniczy zawód pisarki muszę

rozczarować, może dla Anglików było to takoczywiste, że nie widzieli potrzeby rozwijania tegotematu podczas rozmów. W tej kwestii liczę na pomocczytających te słowa rodzimych specjalistów. Pewnego razu Sue Ransom postanowiła przeczytaćksiążki należące do jej córki, Ellie. Wtedy zdała sobiesprawę, że akcja wielu z nich dzieje się w odległychStanach Zjednoczonych. Pomyślała, że może Elliesprawiłoby większą radość czytanie o znanych jejosobach i miejscach. Wówczas zrodził się pomysłnapisania powiści, której akcja toczyłaby się w Anglii,w Londynie nad Tamizą w Katedrze Św. Pawła. Suepostanowiła, że ową książkę wręczy córce jakoprezent urodzinowy. Pisanie okazało się tak bardzoabsorbujące, że nie udało się go utrzymać wtajemnicy. Ellie dowiedziała się, nad czym pracuje jejmama. Choć nastolatka była bardzo ciekawska, fabułautrzymana została w tajemnicy aż do dnia urodzin.Pozytywna opinia córki zachęciła Sue do wydaniapowieści. Udało się, cała trylogia szybko

cała trylogia szybko osiągnęła przekraczającynajśmielsze oczekiwania sukces.Oryginalne tytuły poszczególnych części serii to:"Small Blue Thing", "Perfectly Reflected" oraz"Scattering Like Light". Dosłownie znaczą one: "Mała,niebieska rzecz", "Doskonałe odzwierciedlenie" i"Rozpraszające jak światło". Co mają z nimiwspólnego polskie tłumaczenia: "Błękitna miłość","Błękitna magia" oraz "Błękitna nadzieja"? Nie mampojęcia. Osobiście nie cierpię, kiedy tytuły tak bardzoodbiegają od oryginałów. Oczywiście zdaję sobiesprawę, że niektórym coś takiego zupełnie nieprzeszkadza i absolutnie nie żywię do nich urazy.Pierwsza scena trylogii przedstawia Alex, którapodczas spaceru brzegiem Tamizy z przyjaciółkąznajduje bransoletkę z niebieskim kamieniem (tytułowa"small blue thing" i wszystko jasne, to ona w książcejest sednem i przyczyną wszelkich kłopotów, a niejakaś "błękitna miłość" będąca google grafika

Google grafika




Okładka

Bransoletka

tłem). Wkrótce odkrywa, że nosząc ją, widzi wlustrzanym odbiciu postać mężczyzny - Calluma, naktórego ręce spoczywa identyczna ozdoba. Ponieważnie może go dotknąć, uznaje go za ducha. Niedługopotem słucha historii jego, jego siostry Catherine orazinnych Żałobników. Każdy z nich ma podobnepochodzenie - utopił się części Tamizy, którawcześniej była oddzielną rzeką Fleet. Wczesnaprzeszłość, sprzed utonięcia, nie jest mu znana. Odtego czasu tkwią na ziemi, niewidoczni dla nikogo, niemogąc wyrwać się ze swego okropnego żywota.

Najgorsze w ich istnieniu są: ciągła rozpacz, wieczne cierpienie,największa depresja. Każdy z Żałobników pragnie tylko jednego - swojejśmierci. Jak można się domyśleć, Alex i Callum bardzo szybko wyznająsobie miłość, jednakże ich związek nie należy do najprostszych. Okazujesię, że jeden Żałobnik może odejść przy pomocy amuletu Alex, ale cenaza to jest zbyt duża. Trzeba ukraść umysł...Muszę przyznać, że pomysł na tę trylogię jest niezwykle oryginalny iskomplikowany. Nie potrafiłabym nikomu dostatecznie dobrze jej streścić,gdyż autorka wszystko w niej niesamowicie zagmatwała. Szczerzepowiedziawszy, nawet gdy już skończyłam całą serię, nie potrafiłamułożyć niektórych wątków w logiczną całość. Zaskakujące zakończenia iliczne zwroty akcji powodowały, że do samego końca nie wiedziałam,komu można ufać, a komu nie. Bez jakiegokolwiek poczucia winy mogęstwierdzić, że jest to jedna z najbardziej oryginalnych książek, jakieczytałam. Podziwiam autorkę za to, że zadała sobie trud wymyślenia tyluważnych szczegółów i aby wszystkie tworzyły zgrabną całość.Wiele osób uważa wątek romantyczny za niezbyt udany. Po częściprzyznaję im rację, gdyż wizja uczucia, jakim darzyła się ta para, byłasztuczna. Nie zgadzam się jednak z tymi, którzy mówią, że zbyt

wcześnie młodzi wyznali sobie miłość. Niektórymwystarczy kilka miesięcy, bądź nawet tygodni, żebyznać się tak dobrze, jak inni po ponad rocznymprzebywaniu ze sobą. Przeszkadzał mi jednak oschłyjęzyk, jakim mówili do siebie zakochani, nie pasowałdo deklaracji gotowości oddania za siebie wzajemnieżycia.Myślałam, że końcówka ostatniej części, a dokładniejepilog, wszystko wyjaśni. Nic z tego! Tutajprzedstawiono jedynie wydarzenie, na podstawiektórego możemy snuć domysłyi spekulować. Jesteśmy zmuszeni sami połączyćostateczne fakty, nie mamy podanego na tacy Love

Google grafkia

Google grafika

Google grafika




łańcuszka wydarzeń. Niewątpliwie książka zmuszanas do dalszego myślenia. W ten sposób właściwieprzygoda z nią się nie kończy, w naszej głowie trwadalej.Mam zastrzeżenia do stylu pisania Sue Ransom,jednakże biorę poprawkę na poziom tłumaczenia zjęzyka angielskiego. Poza tym niby akcja toczyła siępłynnie, ale relacjonowane wydarzenia pozbawionebyły emocji. Kiedy czytam inne książki, czuję, żeopowiadający historię przeżywa wszystko wraz zbohaterami. Tutaj, mimo pierwszoosobowej narracji,

nie potrafiłam dobrze wczuć się wsytuację Alexy. Byłam postronnymobserwatorem, czego nie lubię. Przez ten styl, książka ma u mniebardzo duży minus.Prawie zapomniałabym o pewnymistotnym szczególe. Głównabohaterka co kilka stron płakała. Totakie irytujące! Często myślałamsobie: "O nie! Znowu beczy!" Niewiem, jakim sposobem miała wsobie tyle łez! Dobrze czasempopłakać, ale bez przesady.Jednakże jest to moje bardzoosobiste zdanie.Całość może nie jest zbytzachwycająca, a świetny pomysłnie został do końca dobrzezrealizowany, ale mimo wszystkota pozycja zasługuje na uznanie.Jej głównym atutem jest to, żewielokrotnie

byłam zaskakiwana zwrotem akcji, co w innychksiążkach rzadko się zdarzało, uważam trylogię"Błękitnej miłości" za godną polecenia. Może skuszęsię na przeczytanie trylogii w oryginale, aby mócokreślić wpływ tłumaczenia na odbiór treści. Ale tochyba trochę potrwa, muszę podszkolić swój angielski(przynajmniej tak sądzi moja mama).

Natalia Kucharczuk

Motyl Zegarek

Róża

Błękitna bransoletka

Google grafika Google grafika

Google grafika

Google grafika



Biblioteka szkolna polecaTo jest mój pierwszy artykuł, człowieki bądźcie wyrozumiali dla Kasztana. Niedawno przeczytałam książkę Ewy Nowak, znanej autorki bestsellerów młodzieżowych, pod tytułem„Wszystko, tylko nie mięta”. Jest kierowana głównie do młodzieży, w szczególności do dziewczyn. Opowiadao życiu nastolatków – o ich problemach, kompleksach, kontaktach z rówieśnikami oraz… oczywiście o miłości. Główni bohaterowie tej powieści to rodzeństwo: Kuba i Malwina Gwidosz. Kuba chodzi już do klasy maturalnej. Wszyscy go lubią, a dziewczyny uznają za najprzystojniejszego chłopakaw całej szkole. Jego życie jest radosne, pełne spokoju i niczego więcej mu tak naprawdę nie potrzeba. Doczasu… Otóż pewnego dnia, podczas zamieszania związanego z ćwiczeniami przeciwpożarowymi poznajeMagdę. Od tej pory jego życie całkowicie się zmienia. Malwina natomiast to zakompleksiona szesnastolatka, wiecznie poszukująca swojej wielkiej miłości. Jej niskiepoczucie wartości sprawia, że zaczyna stosować wieczną głodówkę, przez co ostatecznie tafia do szpitala. A wkwestii miłości? W takim zniecierpliwieniu na nią czeka i tyle o niej rozmyśla, że nawet nie dostrzega właśnieTEGO chłopaka, czekającego akurat na nią - Malwinę Gwidosz. Niezwykła w tej książce jest realność. Autorka zdaje się wprost czytać w myślach przeciętnych człowieków wnaszym wieku. W postaci Malwiny znajdziemy wiele cech amerykańskich i (niestety)

polskich gimnazjalistek. Autorka powieści opisujeproblemy, z jakimi mierzą się współczesne nastolatki.Należą do nich kompleksy na przykład dotyczącewyglądu zewnętrznego, co prowadzi do stosowanianieracjonalnych diet, które niszczą zdrowie, a niepoprawiają samooceny młodego człowieka. Obserwując tę zwykłą, tak bliską nam, bohaterkę,możemy zdać sobie sprawę z konsekwencji takichnierozsądnych myśli czy działań. Malwina pokazujenam również, jak można postąpić w takich sytuacjach. Magda, dziewczyna Kuby, ma silny charakter, jestinteligentna, opanowana i pewna siebie. Od urodzeniacierpi na dziecięce porażenie mózgowe i ma sparaliżowane nogi. Całą swoją osobą udowadniawszystkim, że krążące wszędzie stereotypy, że osobyz pewną dysfunkcją kończyn są nieporadne i zależneod wszystkich, to nieprawda. Gorąco polecam tę książkę wszystkim, choć

uważam jednak, że bardziej spodoba siędziewczynom. Jest napisana prostym językiem, dziękiczemu bardzo szybko się ją czyta. Przeplata ze sobąróżne problemy nastolatków oraz zabawne historyjki. Jeśli lubisz książki o miłości i ciekawią cię dalszelosy Kuby i Malwiny, to po prostu wypożycz sobiepowieść pod tytułem „Wszystko, tylko nie mięta”. Napewno czytanie jej nie będzie stratą czasu. To narazie wszystko człowieki. Pzdro od Kasztana.

Kasztan

Okładka

Czas się zatrzymuje

Google grafika

Google grafika



Foto ArtOto zdjęcia wykonane przezAmelię Kusio w piotrkowskimparku, żeby podczas tej ponurej,jesiennej pogody przypomnieć namsmak lata i wakacji, do którychzostało nam już pół roku. Jejmodelką była AleksandraMasłowska, bo jak obie twierdzą-świetnie się dogadują. Obejrzcierezultaty ich wspólnej pracy.

Amelia Kusio

Amelia Kusio

Amelia Kusio

Amelia Kusio

Amelia Kusio



Tablica ogłoszeń

Redakcja PLUS4

Ogłoszenia

Żarty i dowcipy

Bardzo śmieszne...

Jaki ptaszek?Bo nie zdąrzysz

Redaktor Naczelna:Sylwia KaczmarekRedakcja:Patrycja DrzazgaKatarzyna GwardaSylwia HoffmanMaria JodkaNatalia KucharczukAgnieszka LesiakowskaWiktoria Mazurczyk

"- Piszę list do Tomka.- stwierdza mały Jaś.- Przecież ty jeszcze nie umiesz pisać.- To nic, Tomek jeszcze nie umie czytać."

"Wywiadówka w szkole:-Państwa dzieci są bardzo muzykalne. Ciągle grają mina nerwach!"

"Co to jest? Zielone, wygolone i skacze? Żołnierz na dyskotece."

Podziel się książkąOd listopada do grudnia w bibliotece szkolnej zbieramy ksi ąż ki,które przekażemy dzieciom z Domu Dziecka.Czekamy na bajki, baśnie, opowiadania dla najmłodszych.Zapraszamy do udziału w akcji !!!!!!

Biblioteka szkolna

Google grafika

Google grafikaGoogle grafika

Documents

Numer 3 10/14 PLUS4 · Fotografia- moja pasja To nie wybieg mody! Nowe działy Nowy dział ,,Fotografia- moja pasja", promuje konkursy fotograficzne organizowane w naszej szkole