Προχτές βγήκαμε μια βόλτα μαζί με την τάξη μας για να γνωρίσουμε τους δρόμους

γύρω από το σχολείο και να μάθουμε την ιστορία τους. Εμείς αναλάβαμε να πούμε την

ιστορία της οδού Βενετοκλέων. Ας δούμε λοιπόν γιατί την ονόμασαν έτσι.

Η οδός Βενετοκλέων ονομάστηκε έτσι προς τιμήν των ιδρυτών του βενετοκλείου Γυμνασίου.

Διαβάστε . λοιπόν τις πληροφορίες που βρίκαμε για αυτούς.

Ιδρυτές του βενετοκλείου Γυμνασίου είναι τα δύο αδέλφια Δημήτριος και Μίνως Βενετοκλής. Γιοι

του Βασιλείου και της Δέσποινας Βενετοκλή, γεννήθηκαν στη Ρόδο το 1836 και 1837 αντίστοιχα. Τα

πρώτα χρόνια της ζωής του θα τα περάσουν στη Ρόδο και αφού τελειώνουν το σχολείο, μεταβαίνουν

στη Αθήνα για να συνεχίσουν τις γυμνασιακές και μετέπειτα πανεπιστημιακές σπουδές τους. Ο

Δημήτριος φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή και ο Μίνως στη Νομική Σχολή.

Όταν ο Δημήτριος ολοκλήρωσε τις σπουδές του πήγε στην Κύπρο

για να εργαστεί ως δάσκαλος και να συντηρεί έτσι τον μικρό του

αδελφό Μίνωα, που ακόμα σπούδαζε νομικά. . Ο Μίνως θα

αναγορευθεί διδάκτωρ της Νομικής το 1869, ήταν μάλιστα και ο

πρώτος Ρόδιος που πήρε δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο . Ο

Μίνως θα προτιμήσει κάνει σταδιοδρομία του ως δικηγόρος στην

Αίγυπτο, όπου τότε υπήρχαν εκεί εγκατεστημένοι πολλοί Έλληνες.

Κατά τη διάρκεια τη μακράς σταδιοδρομίας του στη Αλεξάνδρεια

κατόρθωσε να αποκτήσει πολύ καλή φήμη στη ελληνική και ξένη

παροικία αλλά παράλληλα να δημιουργήσει και μεγάλη περιουσία.

Ο Δημήτριος μετά την Αστική Σχολή Λευκωσίας, πήγε στην

Αλεξάνδρεια όπου έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης του Αβερώφειου Γυμνασίου. Έτσι το 1893 του

απονέμεται από το υπουργείο Παιδείας της Γαλλικής Δημοκρατίας το παράσημο του Φοίνικα της

Ακαδημίας ενώ το 1895 η ελληνική κυβέρνηση τον τιμά με το αργυρό σταυρό των Ιπποτών του

Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος.

Το 1905 μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας του στο Αβερώφειο Γυμνάσιο σε ηλικία 68 ετών ο Δημήτριος

παραιτείται και επιστρέφει στη Ρόδο όπου ήταν κι ο αδελφός του Μίνως. Αν και είχε τελειώσει τη

διδασκαλία, ανέλαβε τις δυο ανώτερες τάξεις της Αστικής Σχολής.

Έκαναν πολλά έργα όπως μετέφεραν το νερό στις ροδίτικες συνοικίες της Μητρόπολης και της Αγίας

Αναστασίας και κατασκεύασαν κρήνες, ενώ ανήγειραν το ναό του Αγίου Δημητρίου στο χώρο του

νεκροταφείου της πόλης. Το Βενετόκλειο Γυμνάσιο είναι το κορύφωμα τον ευεργετικών έργων τους

που έδωσαν όλη τους την περιουσία. Έτσι το 1909 θεμελιώνεται το Βενετόκλειο Γυμνάσιο.

Ο θάνατος των δύο αδελφών μετά από τόσο μεγάλη προσφορά στη ροδιακή κοινωνία θα επέλθει για

το Δημήτριο το 1919 και ένα χρόνο μετά το 1920 για τον Μίνωα. Κηδεύτηκαν με όλες τις τιμές δύο

μεγάλων ευεργετών, όπου ο ροδιακός λαός εξέφρασε τα αισθήματα της ευγνωμοσύνης του απέναντι

στην γενναιόδωρη προσφορά τους.

Παναγιώτης, Γιάννης, Μαριάννα, Τσαμπίκα