ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 133 l ΜΑΪΟΣ, 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 137

g 18 h

ΣΤΙΓΜΕΣ

Τί ακριβώς είμαι; Χωρίς προσωπείο. Προσποίηση. Λόγια

άχρηστα.Με ειλικρίνεια. Και γνησιότητα. Χωρίς όποια προσπάθεια υπεράσπισης του

εαυτού. Μια, όσο γίνεται, ακέραιη προσπάθεια. Όχι διχασμένος. Ξεσχισμένος πνευματικά.

Μοιρασμένος. Αποσπασματικός. Νιώθω την ενότητά μου την πρωταρχική;

Αρμονία; Βρίσκεται άραγε η ζωή μου σε τέλεια συμφωνία

με την ολότητα του θεϊκού σχεδίου; Και η ειρήνη; Μήπως εγκαταλείφθηκε στης

ζωής την πολλαπλότητα; Σε μια πορεία προς την αποσύνθεση; Προς τον τέλειο εκφυλισμό; Και τον θάνατο;

Μήπως η ζωή μου είναι ένας καθρέφτης σπασπένος; Και καλούμαι τώρα να μαζέψω τα κομμάτια του;

ζ.α.

02

g 18 h

Η εποχή υποφέρει από την αδυναμία των εύκολων λύσεων. Και των εντυπωσιακών ορισμών. Ζητάμε καλούπια, για να βάλουμε τις ελλείψεις μας.

Και τα βρίσκουμε. Με τον εγωϊσμό που σφραγίζει κάθε μας εκδήλωση, κλεινόμαστε στον γυάλινο κόσμο μας. Φορούμε έτοιμο το ρούχο της “απομόνωσης”. Μα ο πλησίον ή ο μακρινός αδελφός μας έχει την ανάγκη μας. Χρειάζεται τη συμπαράσταση. Τη ζεστασιά.

Λέμε, πως οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν. Δεν ακούν της ψυχής μας τα μιλήματα. Εμείς όμως, τί κάμνουμε, για να μας... καταλάβουν;

Ζητήσαμε άραγε το σφυγμό τους να βρούμε και το στίγμα τους το πνευματικό;

Προσπαθήσαμε ν’ αφουγκραστούμε της καρδιάς τους, τους χτύπους;

Τέλμα λοιπόν. Απροσπέλαστο. Αυτή η κατάσταση έγινε η αρρώστεια της εποχής μας. Κι η

κατάλυση της κοινωνίας μας όμως. Ο εγωιστικά μοναχικός άνθρωπος είναι αντικοινωνικός. Χωρίς να προσφέρει, αφαιρεί. Ζει, χωρίς να καλύπτει το ζωτικό χώρο που επίμονα κρατά.

Η εποχή μας όμως είναι και εποχή θετικής δράσης. Ο συνάνθρωπος (όποιας εθνικότητας, γλώσσας, φορέματος) απλώνει το χέρι. Και μας καλεί. Φωνάζει. Μας δείχνει τις πληγές του. Μας καλεί να φροντίσουμε. Να τις θεραπεύσουμε. Πού όμως θα βρούμε το “λάδι” και το “κρασί”; Αυτά είχε ο Σαμαρείτης μαζί του. Και “Σαμαρείτες” σήμερα ανάμεσά μας ποιοί;

Ποιός είπε, πως πρέπει να βάλουμε ωτοασπίδες στου σώματος και της καρδιάς τ’ αυτιά, για να μην... ακούουμε;

Ποιός μας δίνει την άδεια ν’ αγνοήσουμε την κραυγή του; Τον πόνο του; Την ικεσία του;

[Ανα] - Ψηλαφήσεις

03

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ;

g 18 h04

Μικρές

Iδιαίτερα αγαπώ το εξής φάρμακο στα παθήματά μου. Το να συνομιλώ μόνος μου με την ψυχή μου στην ησυχία. (Γρηγόριος Θεολόγος) γ.

αναδύσε ι ς

“Ο κόσμος είναι μια πυορροούσα πληγή”, είπε κάποιος. Εμείς τί κάμνουμε; Κλεινόμαστε στο γυάλινο πύργο μας; Καίει μέσα μας καμμιά φωτιά; Ή τη σβήσαμε, για να μη μας ενοχλούν οι φλόγες της; Πνευματικά νεκροί λοιπόν;

Να το καταλάβουμε. Όσοι δεν πιστεύουν στον αληθινό Θεό, δεν πιστεύουν και στη ζωή του ανθρώπου. Και φοβούνται το... θάνατο. Είναι ο ακατανίκητος. Ο ακατάλυτος εχθρός τους. Ο παντοτινός νικητής.

Υπάρχει και μια άλλη όψη της ζωής. “Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες”. Νίκησε το θάνατο. Μαζί του και όλοι οι αληθινοί μαθητές Του. Ο θάνατος - κατάρα μένει πια για τους άλλους με την πνευματική ξηρασία.

Του Χριστού η Ανάσταση είναι συγκλονιστικώτερη σήμερα παρά ποτέ. Στην πεινασμένη Αφρική. Τους Τούρκους στη βόρεια Κύπρο. Τα υψώματα Γκολάν. Την οικονομική κρίση. Τους (τόσους) πρόσφυγες.

Ο ήλιος της Ανάστασής Του να λάμψει παντού. Οι ακτίνες Του να κάψουν τα πάντα. Να πάρουν σάρκα και κόκκαλα τα λόγια Του: “Ιδού εγώ ποιώ καινά τα πάντα”. Καινούργια. Αλλιώτικα. Χριστιανικά. Αναστάσιμα.

Να σηκωθεί λοιπόν ο ήλιος ψηλά. Ν’ αγωνιστούμε. Να βοηθήσουμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις. Για να “σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο”.

Ο Χριστός αναστήθηκε. Να μας αναστήσει, θέλει. Εμείς όμως θέλουμε στης Ανάστασής Του το φως να λουστούμε;

Οι ερωτήσεις τούτες αναπάντητες θα μείνουν; +ο π.Γ.

g 18 h

“... Και ποιός μπορεί να μη θαυμάσει τη γενναιότητα των μαρτύρων και την υπομονή και την αφοσίωση και την αγάπη, που έδειξαν προς τον Δεσπότη Χριστό; Οι διώκτες των, με μαστιγώσεις καταπλήγωσαν τα σώματά τους, κάνοντας να φανούν οι φλέβες και οι αρτηρίες τους. Μα εκείνοι έδειξαν τέτοια καρτερία, ώστε οι θεατές να νοιώσουν έμφοβο θαυμασμό και συμπόνοια και να ξεσπάσουν σε οδυρμούς.

Πολλοί από τους Μάρτυρες έφθασαν σε τέτοιο ψηλό σημείο ανδρείας και γενναιότητας, που δεν έβγαλαν ούτε άχνα και στεναγμό. Έδειχναν σ’ όλους με τον τρόπο τους αυτό, ότι την ώρα των βασάνων ανέβαιναν στον Χριστό ή μάλλον ο ίδιος ο Κύριος είχε κατεβεί και συνωμιλούσε μαζί τους”. (Μαρτύριον Αγίου Πολυκάρπου)

Φ.

Της αλήθειας. . .

...εδραιώματα

05

Αν......το καλό βιβλίο διαμορφώνει το χαρακτήρα σου και

εξυπηρετεί τον Θείον και αιώνιον προορισμόν σου, το κακό βιβλίο θα σου υποβαθμίσει την ψυχική αντίσταση στο κακό.

Θα σου μικρύνει την οπτική γωνία της ψυχής. Θα σου μεταβάλει το “χρώμα” των ψυχικών γυαλιών. Θα σου κλειδώσει την ομορφιά της ψυχής...

Δεν είναι απλώς μια χαρά η απόκτηση ενός βιβλίου. Είναι μια ευθύνη.

g 18 h

Απόψεις για την ελπίδα...

Η λυτρωτική γαλήνη που δίνει στον άνθρωπο το αίσθημα της ελπίδας, είναι φυσικό να γίνεται εντονώτερη σε εποχές, που ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων βασανίζεται με την αμφιβολία, με την αγωνία “δια το αύριον”. Εκείνοι που έχουν σε τέτοιες εποχές το προνόμιο να ελπίζουν, αν μάλιστα είναι συγχρόνως άνθρωποι δυνατοί και στοχαστικοί, κρατούν εμπρός στα ταραγμένα φαινόμενα της σύγχρονης ζωής μια νηφάλια στάση, η οποία αντισταθμίζει αποτελεσματικά τον πανικό και την αγωνία των άπιστων και των απελπισμένων.

Θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει ίσως και να δικαιολογήσει πολλές από τις εκδηλώσεις της σημερινής ζωής, και πρώτιστα το βεβαιωμένο φαινόμενο της υλοφροσύνης, με την αποδοχή της σκέψης πως η απουσία της ελπίδας είναι πολύ αισθητή στην εποχή μας.

Όλοι αυτοί οι αδίστακτα ενστικτώδεις νέοι, αλλά και οι κυνικά “προσγειωμένοι” και “πεπειραμένοι” ώριμοι, που έχουν την αίσθηση ότι η ζωή τους διαφεύγει από στιγμή σε στιγμή και τελικά περατώνεται με τον υλικό του ανθρώπου θάνατο, είναι στερημένοι από κάθε αίσθημα ελπίδας. Και κατά κάποιο τρόπο, ενώ εμφανίζονται μακάριοι απολαμβάνοντες τα μόνα “βέβαια”, τα “σημερινά” και τα “απτά” και συνεπώς ευτυχούντες, είναι βαθύτατα δυστυχείς. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο προσεκτικός παρατηρητής τη στιγμή που ο πανικός του θανάτου έρχεται να κατανικήσει κάθε βεβαιότητα των υλοφρονούντων. Τότε είναι αργά πια για να πραϋνει την ψυχή η παρηγοριά της ελπίδας και η προσδοκία μιας άλλης ζωής. Και τότε οι μακάριοι του “πραγματικού” και του “σημερινού” γίνονται οι πανικόβλητοι του κενού, που χαίνει εμπρός τους την ύστατη ώρα του βίου τους.

Ρ ηγματώσεις

06

g 18 h07

Αλλά η ύπαρξη του αισθήματος της ελπίδας καθιστά τον άνθρωπο ευτυχισμένο όχι μόνο κατά την αποφασιστική ώρα του τέλους, αλλά συχνά και κατά τις κρίσιμες ώρες της διαδρομής του στη ζωή. Θυμούμαι πάντα τη γαλήνια μακαριότητα, την ήρεμη αποδοχή της τραγικής απώλειας αγαπημένου παιδιού, που διεπίστωσα κάποτε, σχεδόν έκπληκτος, στο πρόσωπο μιας χριστιανής μητέρας, η οποία είχε τη βεβαιότητα της μέλλουσας συναντήσεώς της με το χαμένο παιδί της. Η ελπίδα εφώτιζε το πρόσωπό της και παραμυθούσε την ψυχή της.

Θα μπορούσε ακόμη να πει κανείς, πως είδικώτερα στην ταραγμένη εποχή μας, η συντήρηση έστω και σε μια μερίδα των ανθρώπων του αισθήματος της ελπίδας αποτελεί μια κοινωνική λειτουργία. Απαλύνει την σκληρότητα των εκδηλώσεων της εποχής και ευγενίζει την τραχύτητά της. Οι ελπίζοντες είναι πράοι, ευγενικοί και απαλοί. Και η ήρεμη κυκλοφορία τους ανάμεσα στους λαχανιασμένους της απελπισίας μπορεί να παρομοιαστεί με την προστατευτική προπομπή, που πραγματοποιεί για τους μετά από αυτόν ένας άνθρωπος, ο οποίος φωτίζει κακοτράχαλο δρόμο με το φως μιας δυνατής “λυχνίας καταιγίδος”.

(Πέτρος Γλέζος)

Σ’ ένα...... δάσος βρέθηκε μια μητέρα με το αγοράκι της. Το παιδί έκανε

κάποια αταξία. Η μητέρα το μάλωσε. Εκείνο άρχισε να φωνάζει.Σε μισώ, σε μισώ! Ο αντίλαλος έκανε το παιδί να ακούει τα δικά του λόγια: “Σε μισώ”.Τρομαγμένο έτρεξε στην αγκαλιά της μητέρας του, για να της

διηγηθεί για τον κακό άνθρωπο που του φώναζε: “Σε μισώ”Η μητέρα είπε: Για φώναξε: “Σ’ αγαπώ”.Ο μικρός το επανέλαβε. Το ίδιο συνέβη και με τον αντίλαλό του.Άρχισε ν’ απαντά: “Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ”.Η μητέρα του εξήγησε. Όταν είναι καλό παιδί, ... και οι άλλοι

γύρω του γίνονται καλοί.Και ο αντίλαλος της δικής μας ζωής ; Ποιό ρήμα χρησιμοποιεί;

g 18 h

Δονήσεις

Προσπάθησε να μην σκέφτεσαι το αύριο.

Βλέπεις τι γίνεται. Κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει.

Μείνε συγκεντρωμένος στο σήμερα. Στο τώρα. Και μην

απελπίζεσαι.

Μέρα-μέρα. Ώρα-ώρα.

Έτσι θα την παλέψουμε. Ώρα-ώρα.

Τι καλύτερο μπορείς να κάνεις σήμερα; Κάντο.

Τι περνάει σήμερα από το χέρι σου; Κάντο και αυτό.

‘’Αύριο;’’

Θα δούμε. Έχει ο Θεός.

Μείνε συγκεντρωμένος στο σήμερα. Στο τώρα.

Μέρα-μέρα. Ώρα-ώρα.

Βλέπεις τι γίνεται. Ο κόσμος έχει γυρίσει τούμπα.

‘’Μέχρι πότε;’’

Μέχρι να δούμε φως. Μέχρι να δώσει ο Θεός τη λύση.

Μέχρι την Ανάσταση…

Θαρσείτε…

Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Στης Ζωής την πορε ία

08

g 18 h

~Πύρσος~

Είναι εύκολο να πιστεύει κανείς ότι το σπίτι του είναι πεντακάθαρο, όσο είναι τα παράθυρά του κλειστά κι είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Όταν όμως μπει μέσα σ’ αυτό το ίδιο σπίτι μια ηλιαχτίδα, τότε μπορεί να φανεί τρομερά βρώμικο και σκονισμενο.

Θα πίναμε πολύ δύσκολα νερό αν πριν το πιούμε το εξετάζαμε με ένα μικροσκόπιο και βλέπαμε όλους αυτούς τους τεράστιους μικροοργανισμούς, που αναδεύονται μέσα του. Γι’ αυτό και μας αρέσει να παραμένουμε πνευματικά τυφλοί, γιατί έτσι μπορούμε να φανταζόμαστε τους εαυτούς μας άψογους και τέλειους και γι’ αυτό προτιμάμε να ασχολούμαστε με τα φαινόμενα και την εξωτερική συμπεριφορά και να τονίζουμε την “έξωθεν μαρτυρία”.

Το κλίμα όμως που τονίζει την “έξωθεν μαρτυρία” σε βάρος της έσωθεν μαρτυρίας, δεν είναι ένα κλίμα ορθόδοξο. Στη γνήσια ορθόδοξη παράδοση η σαλότητα θεωρείται η πιο υψηλή μορφή αγιότητας, η οποία, χάριν της έσωθεν μαρτυρίας, όχι μόνο δεν επιζητεί, αλλά και αποφεύγει τη μαρτυρία την έξωθεν.

(π. Φιλόθεος Φάρος)

Αν πάμε στην παγωμένη Αλάσκα, θα ακούσουμε τους Εσκιμώους να μιλούν για το “άστρο του λευκού ανθρώπου, που γλυτώνει τη ζωή των πλανεμένων”.

Ποιό τάχα νάναι αυτό το άστρο; Είναι ένας μεγάλος σταυρός, που υψώνεται στο ακρότατο σημείο της περιοχής και φωτίζει με τις ακτίνες του ηλεκτρικού του φάρου την απέραντη πολική νύχτα.

Αυτό το άστρο είναι, που εμπνέει και φωτίζει σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο αναρίθμητες ψυχές.

09

g 18 h

Προσπελάσεις...Μόλις χειροτονήθηκα, με

πλησίασαν δύο νεαρές αδελ-φές.

Εργάζονταν σ’ ένα εργο-στάσιο.

Έδειχναν πολύ ενδιαφέρον. Ευγένεια ψυχής. Απλότητα.

Συμμετείχαν στους “Κύκλους” ανελλιπώς.

Τον επόμενο Μάϊο έγινα πνευματικός.

Έσπευσαν αμέσως να ζητή- σουν εξομολόγηση. Ο πνευμα-τικός τους είχε μετοικήσει.

Ήταν πολύ συνεργάσιμες.Μετά από έξη μήνες περί-

που, η μια μου είπε, ότι θέλει να γίνει μοναχή.

Της είπα να μην βιάζεται.Μετά από μερικές μέρες,

μου ζήτησε να της πω τί να διάβαζει.

Μου αποκάλυψε ότι διά-βαζε Εφραίμ και Ισαάκ τους Σύρους.

Της είπα για την επιστολή, την Καθολική, του Απ. Ιακώ-βου.

Σε δυό μέρες, ήλθε.- Διάβασα όλη την Καινή

Διαθήκη.- Μα δεν ήταν αυτές οι

οδηγίες. Ξανά στο ίδιο.Αργότερα της είπα να

διαβάσει “Πράξεις των Απο-στόλων”. Κατόπιν τα τρία πρώτα Ευαγγέλια κλπ.

Ο πόθος της για τον μοναχισμό μεγάλωνε.

Της δημιουργούσα συνε-χώς δυσκολίες(;)

Ήταν πολύ υπάκουη. Και καλοπροαίρετη.

Αγωνιούσε.Προσευχή λοιπόν.Μετά από αρκετούς μήνες

της έδωσα την άδειαν.Βρίσκεται από τότε στην

Ι. Μονή του Αγίου Ηρακλει-δίου.

Εύχομαι ο Θεός να την προστατεύει.

Αργότερα βρέθηκα στο Μοναστήρι. Την είδα. Ήταν ευτυχισμένη...

(από το “ημερολόγιο ενός πνευματικού”)

10g h

g 18 h

Ρ ε ύ ματ α Ε λ π ί δ α ς

11

Τρικυμισμένη θάλασσα η ζωή μας.

Η μέριμνα του καθημερινού σ’ έξαρση. Με το παροδικό σε

σύζευξη. Και το φθαρτό.

Η επιστήμη εν τω μεταξύ θριαμβεύει. Κι η τεχνολογία.

Και όμως απελπιζόμαστε μέχρις οδυρμού.

Ανέλπιδοι παραμένουμε τελικά;

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως του κόσμου η τραγωδία

θα έχει αίσιο τέλος. Όχι στη Θήβα. Μα στον Κολωνό. Όχι στον

Κρανίου τόπον, μα στη Γεθσημανή.

Είναι γεγονός, πως ο άνθρωπος έχει λησμονήσει τις υπερβατικές

του διαστάσεις.

Αφήνεται στα πλοκάμια ενός συμπαγούς μηδενισμού.

Η στενή πύλη εξακολουθεί να λειτουργεί. Κι η αποκαλυπτική

εμπειρία τούτη, παρά τον κλοιό του κόσμου, χωρεί προς τον

υπερβατικό τόπο του πνεύματος.

“Λοιδορούμενοι ευλογούμεν”.

Ο αυθεντικός χριστιανισμός σ’ όλο του το μεγαλείο. β.

g 18 h

Όταν η Εκκλησία προσκαλεί εις Χριστόν, είναι ο λόγος της πάντοτε ευαγγελικός, λυτρωτικός και αγιογραφικός. Δεν ελαφρύνει τον λόγο για να άρέσει στα πλήθη. Ούτε συμπορεύεται με το κοσμικό φρόνημα, Ούτε αλλάζει το γνήσιο ορθόδοξο ήθος. Ο Κύριος προσκαλών τους πιστούς έλεγε: “μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών”. Σαφώς δηλαδή κήρυττε αλλαγή τρόπου ζωής. Έθετε την μετάνοια ως προϋπόθεση, για να ενταχθούν οι άνθρωποι στην δική του μάνδρα. Και σαφώς διετύπωνε πως : “ος ούκ αποτάσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναι μου μαθητής” (Λουκ. 14, 33), που σημαίνει όποιος έρχεται κοντά μου και δεν αποβάλλει, δεν απαρνείται τις αμαρτωλές κακές του συνήθειες δεν μπορεί να είναι δικός μου μαθητής. Γι’ αυτό η Εκκλησία προσκαλούσα εις Χριστόν δεν γίνεται κόσμος, αλλά ανεβάζει τον κόσμο στον ουρανό. Κάνει τον κόσμο “καινή κτίση”.

(Μητρ. Πειραιώς κ. Καλλίνικος)

* * *Ο Θεός προόριζε από την αρχή όλους τους ανθρώπους

για την θέωση και έδωσε πραγματικά από την αρχή σ’ όλους τους ανθρώπους την Χάρη Του, για να πετύχουν τον αρχικό τους προορισμό και σκοπό: Την θέωσή τους, την αιώνια και τέλεια ευτυχία τους. (Αρχ. Ιερεμίας Φούντας)

αιων ιότητας

Ψηφίδες

12

g 18 h

Ο ήλιος, η σκοτεινιά, το σκιόφωτο και κάποιες χαρούμενες στιγμές, συμπορεύονται τόσο περίεργα στην αξιοπρόσεχτη ποίηση, αφηγηματική, κυρίως εξομολογητικού ύφους με καθαρότητα και διαύγεια. Γιωργής Κότσιρας

* * *Αύριο θα έχουμε υπό τις προσταγές μας τη σκέψη και

τα συναισθήματα. Θα καταργήσουμε την κούραση. Τον πόνο. Τη θλίψη. Δεν θα υπάρχει πια τίποτα. Τα πάντα θα αποδραματοποιηθούν.

Τί όραμα; Δεν θα υπάρχει πια τίποτα που να μπορούμε να το αγαπήσουμε. Να σεβαστούμε. Να υπομείνουμε. Δεν θα μπορούμε πια παρά να δυνάμεθα. Τί αθλιότητα.

* * *Η επιστήμη θα τα εξηγήσει όλα! Αλλά δεν θα μας φωτίσει

περισσότερο. Θα μας μεταβάλει σε σαστισμένους Θεούς.

λόγια

13

αγάπης

Γιε μου,

“Δεν είναι δυνατό να μη λυ

πηθεί κανείς

ποτέ, εφόσον κατοικεί σε πόλ

η ή σε σπίτι και

επικοινωνεί με ανθρώπους”. (Σωκράτης)

Συμφωνείς;

g 18 h

Ανοιχτό Παράθυρο...

στον

κόσμο

Μετά την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης πήγαμε για κάποιες μέρες στην Εκάλη. Στην κατασκήνωση.

Φύλακας άγγελος η θεία η Θέκλη (αδελφή του π. Χρυσοστόμου)

Το τοπίο εξαιρετικό.Η κατασκήνωση πολύ όμορφη.Η πληγή μου ήταν ανοιχτή ακόμη.Όταν είδα τα γιγαντιαία μυρμήγκια της περιοχής,

τρομοκρατήθηκα. Τί θα γίνει, αν ένα αποφασίσει να “εκδράμει” στην ανοιχτή πληγή μου;

Η θεία φρόντιζε για τα πάντα. Δεν μου έλειψε τίποτε.Όμορφη η διαμονή μας.Πολύ ήσυχο το μέρος.Είχαν έλθει και καποιες κυρίες για ένα συνέδριο. Ανέλυαν

την Αποκάλυψη του Ιωάννου.Μου είχε κάνει εντύπωση η όλη τους στάση. Ερμήνευαν με

απλότητα(;) το κείμενο.Το διάλειμμα κάποτε τελείωσε.Ο π. Χρυσόστομος με πήγε ξανά στον καθηγητή να με

δεί.Έδωσε οδηγίες και την άδεια να ταξιδέψω.Από την Εκάλη για το αεροδρόμιο θα μας έπαιρναν οι

κυρίες Μαραμπότον και Δημητριάδου.Το αυτοκίνητό τους όμως προέβαλε άρνηση. Δεν ξεκινούσε.Πέρασε αρκετή ώρα.Φοβήθηκα μήπως χάσουμε την πτήση.Φθάσαμε στην ώρα μας τελικά.Με υποβάσταζε η σύζυγός μου.Ακόμη μια περιπέτεια είχε έλθει στο τέλος της.Δόξα τω Θεώ... 17β

14

g 15 h

“Μέσω της ανακουφιστικής φροντίδας αντιμετωπίζονται έγκαιρα και σφαιρικά ο πό-νος, τα συμπτώματα και οι λοιπές επιπτώσεις που έχει η ασθένεια στη ζωή του ασθενή, με υπηρεσίες που προσφέρουν ψυχοκοινωνική στήριξη, φυσι- κοθεραπεία, πνευματική στή- ριξη και άλλες συμπληρωμα- τικές θεραπείες.

Η ανακουφιστική φροντίδα εξασφαλίζει την καλύτερη δυνα- τή άνεση, ανεξαρτησία και παραγωγικότητα του ασθενή και ταυτόχρονα υποστηρίζει, βελτιώνει και ενισχύει τις σχέσεις που είναι σημαντικές για αυτόν. “Επειδή έχω ση- μασία”, επειδή χρειάζεται ο ένας τον άλλο και επειδή αγαπάμε και συμπαραστε-κόμαστε ο ένας στον άλλο”.

(“Καθημερινή”)* * *

“Είναι πολλές οι φορές κατά τη διάρκεια αυτού του γοητευτικά άγριου μονολό-γου που θέλεις να βάλεις τα κλάματα. Φεύγεις απελευ-θερωμένος. Ίσως γιατί ξεστομί-

ζονται αλήθειες που οι περισσότεροι προτιμούν να κλειδώνουν στο σπίτι και να τραβούν με δύναμη τον σύρτη...

Όταν περιγράφει την πρώτη κρίση που είχε σε παιδική ηλικία: “Τότε ανακάλυψα το δικό μου θηρίο με τα σιδερένια δόντια. Και κρύβοντας την ύπαρξή του ήταν σαν να του ‘λεγα μη φεύγεις...”. Σε διδάσκει πώς ένα μεγάλο αθέατο τραύμα, όταν το αποκαλύψεις, μπορεί σχεδόν να επουλωθεί. Και επειδή όλοι έχουμε από ένα τέτοια, ακουμπάει στην ψυχή όλων. Ο τρόπος που ζούμε, μας απομακρύνει τόσο από την ψυχή μας που όλοι κάνουμε απεγνωσμένες προσπάθειες να την ξαναβρούμε.

Το θέατρο δίνει φωνή στις βασανισμένες ψυχές και οι ηθοποιοί έχουμε χρέος να τις κάνουμε να ακουστούν όσο πιο δυνατά μπορούμε”. (Απόψεις της ηθοποιού Λ.Π.)

(“Το Βήμα”)

Διαπλεύσεις

g 16 h

Πρόγραμμα Ακολουθιών

g 17 h

g 18 h

Βεβαιώσεις

Τότε μόνο

Τις ώρες της λύπηςαυτές τις ασήκωτες ώρες,κλείσε τα μάτιακι άσε το μυαλό σουψηλά να πετάξει.Φύγε απ’ την τύρβητης κάθε ημέραςκαι σκέψου “τα άλλα”τον Θεό σκέψου.Και μίλησε μαζί Του.Πάντα μιλάει με όσους πονούν.Άνοιξε την καρδιά σου·την πίστη σου, που η πίκρα κλονίζει,στήριξέ την.Ζήτησε τη βοήθεια Του.Μη διστάσεις.Για να σ’ ακούσει ο Θεός,πρέπει να Τον αφήσειςνα φτάσει στης καρδιάς σου το βάθος,στην αμφιβολία σου, στη λίγη σου πίστη.Άφησε το Θεό να σε πλημμυρίσεικαι τότε - μόνο τότε- θ’ ακούσεις τη φωνή Του. Γ.Γ.

g 18 h19

(“... μέσω της φοβερής πανδημίας του κορονοϊού, η οποία

μάλιστα συνεχίζει να καλπάζει στη χώρα του, ένας Ιταλός συγγραφέας έγραψε ένα ιδιαίτερο γράμμα. Ο Ντανίλο Καλαμπρέζε πήρε τη θέση του ιού και απευθυνόμενος προς ολόκληρη την ανθρωπότητα έστειλε ένα μήνυμα στους ανθρώπους.)

«Γεια, είμαι ο COVID-19. Πολλοί από εσάς με γνωρίζουν πιο απλά σαν Κορονοϊό. Ναι λοιπόν. Εγώ είμαι. Συγχωρήστε με που δεν σας ενημέρωσα εγκαίρως, αλλά γνωρίζω πότε θα φτάσω, σε ποια μορφή και σε ποια ισχύ θα καταλήξω σε εσάς.

Γιατί είμαι εδώ; Ας πούμε ότι κουράστηκα να σας βλέπω να πηγαίνετε προς τα πίσω, αντί να εξελίσσεστε. Να σας βλέπω συνέχεια να καταστρέφεστε με τα ίδια σας τα χέρια. Με τον τρόπο που μεταχειρίζεστε τον πλανήτη μας.

Με τον τρόπο που μεταχειρίζεστε ο ένας τον άλλον.Με τις καταχρήσεις σας, τη βία που ασκείτε, τους πολέμους, τις διαπροσωπικές σας συγκρούσεις, αλλά και με τις δεισιδαιμονίες σας. Κουράστηκα με την ζήλεια για κοινωνικό φαίνεσθαι. Με τις δεξιότητές σας. Την υποκρισία σας και τον εγωισμό σας.

Κουράστηκα με τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνετε σε εσάς και τις οικογένειές σας. Με την έλλειψη προσοχής που δείχνετε στα παιδιά σας. Με το πόσο ρηχοί είστε.

Με τη σημασία που συχνά δίνετε στα επιφανειακά πράγματα εις βάρος των άκρως απαραίτητων. Με την παθολογική σας και ακατάπαυστη αναζήτηση του καλύτερου φορέματος. Του τελευταίου μοντέλου smartphone και του πιο ωραίου αυτοκινήτου. Μόνο και μόνο για να αισθανθείτε ολοκληρωμένοι

Κουράστηκα από τις εξαπατήσεις σας. Από την έλλειψη ενημέρωσής σας. Από τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνετε στην μεταξύ σας επικοινωνία. Από τα συνεχή σας παράπονα, όταν δεν κάνετε τίποτα απολύτως, για να βελτιώσετε τις ζωές σας. Να σας βλέπω σε διαφωνίες και τσακωμούς για ασήμαντες αφορμές.

Κουράστηκα για τις συνεχείς αψιμαχίες ανάμεσα σε αυτούς που σας κυβερνούν και για τις λάθος επιλογές που συχνά κάνουν αυτοί

Διαυγάσεις Οριακές

Εν...

g 18 h20

που θα έπρεπε να σας αντιπροσωπεύουν. Να βλέπω ανθρώπους που αλληλοπροσβάλλονται και σκοτώνονται για έναν αγώνα ποδοσφαίρου.

Το γνωρίζω… Θα είμαι σκληρός μαζί σας. Ίσως κάτι παραπάνω από σκληρός, αλλά δεν ξεχωρίζω κανέναν. Είμαι ιός. Η δράση μου θα σας στοιχίσει ζωές. Αλλά θέλω να καταλάβετε μια και καλή ότι πρέπει να αλλάξετε πλευρό… Για το καλό σας.

Το μήνυμα που έχω να σας δώσω είναι απλό. Θέλησα να τονίσω όλα τα όρια της κοινωνίας, στην οποία ζείτε, ώστε να μπορέσετε να τα εξαλείψετε.

Να προκαλέσω παύση των πάντων για να κατανοήσετε ότι το μοναδικό σημαντικό πράγμα, στο οποίο πρέπει να ταχθείτε με όλη σας την ψυχή από εδώ και στο εξής είναι το εξής απλό: Η ζωή. Η δική σας και των παιδιών σας. Και σε αυτό που είναι πραγματικά απαραίτητο, για να την προστατέψετε. Να την αγκαλιάσετε και να την μοιραστείτε.

Σας ήθελα το δυνατόν περισσότερο κλεισμένους και απομονωμένους στα σπίτια σας. Μακριά από γονείς. Παππούδες. Γιαγιάδες.Παιδιά και εγγόνια. Για να μπορέσετε να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι μια αγκαλιά. Η ανθρώπινη επαφή. Ο διάλογος.Μια χειραψία. Μια βραδιά με φίλους. Μια βόλτα στο κέντρο. Ένα δείπνο σε κάποιο μαγαζί. Ένα τρέξιμο στο πάρκο σε ανοιχτό χώρο.

Από αυτές τις εικόνες πρέπει να ξεκινήσουν εκ νέου τα πάντα. Είστε όλοι ίδιοι. Μην κάνετε διακρίσεις μεταξύ σας. Σας απέδειξα ότι δεν υφίστανται οι αποστάσεις.

Ταξίδεψα χιλιόμετρα μέσα σε ελάχιστο χρόνο χωρίς να το καταλάβετε. Εγώ είμαι περαστικός, αλλά τα συναισθήματα εγγύτητας και συνεργασίας που δημιούργησα σ’ εσάς σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα πρέπει να διαρκέσουν στο διηνεκές.

Ζήστε την ζωή σας με τον πιο απλό τρόπο. Περπατήστε. Αναπνεύστε σε βάθος.

Κάντε καλές πράξεις. Γιατί το καλό θα σας επιστρέψει πάντα με τόκους.

Απολαύστε την φύση. Κάντε ό,τι σας αρέσει και σας γεμίζει.Δημιουργήστε τις συνθήκες που θα σας επιτρέψουν να μην εξαρτάστε από τίποτε.

Όταν θα αρχίσετε τους εορτασμούς, εγώ θα έχω μόλις φύγει. Αλλά να θυμάστε να μην προσπαθείτε να είστε καλύτεροι άνθρωποι μόνο όσο διαρκεί η παρουσία μου. Αντίο». (“Τα Νέα”)

g 18 h21

Σ

Κ

Α

Β

Ο

Ν

Τ

Α

Σ

Σ

Κ

Α

Β

Ο

Ν

Τ

Α

Σ

Χωρίς αμφιβολία η αίσθηση της φθοράς και της εφημερότητας είναι το κυρίαρχο μοτίβο. Η ποιητική ατμόσφαιρα όμως είναι αυτή, που δίνει τη σφραγίδα της, αφού τα πράγματα μετατίθενται σε μια συνεχή ροή και οι μορφές τους καθρεφτίζονται σαν είδωλα σε καθρέφτες και νερά. Τα πράγματα έτσι αναιρούνται διαρκώς μέσα στο πέρασμα του χρόνου, μετατρέπονται σε σκιές και σε οράματα.

Ο κόσμος μεσ’ από τη διήθηση της εφημερότητας γίνεται απείκασμα ενός άλλου κόσμου. Είναι ως εάν όλα, οι τοίχοι, τα νησιά, τα δέντρα, η ομορφιά, να έχουν περάσει σε μιάν άλλη διάσταση.

Περ’ από το εφήμερο υφώνεται η ομορφιά. Αυτή, που μένει “στους τοίχους, στον καθρέφτη, στα εικονίσματα”. Μέσ’ από τον φθαρτό κόσμο διανοίγεται ένα φως αθανασίας, ένα όραμα, που κρύσταλλώνεται σε σύμβολο.

Την αιώνια ομορφιά την αντανακλούν με το φως τους τα κρίνα τα χλωμά και ραγισμένα, τα ρόδα που έχυσαν τ’ αγνόν, άνθινον αίμα αγάλι (Για όσα σβήνουν).

Είναι το φως που πλημμυρίζει τη γιορτή του ήλιου και χαράζει τον κύκλο του στον σιωπηλό αέρα της αιώνιας ομορφιάς των ναών “μεσ’ στον τερπνό του Ιδανικού κι’ αθόλωτου καθρέφτη”.

Η αντίθεση αιώνιου και εφήμερου γνωρίζει συχνά μια συμφιλίωση, που διαθλάται στην μουσική ροή του στίχου, αλλά και στη σύνθεση των εικόνων.

Είναι η ομορφιά που μένει στους καθρέφτες και τα εικονίσματα, εγκατεστημένη μέσα στο εφήμερο, το μισοδιάφανο φως του σκοταδιού που σμίγει σ’ ένα θαυμαστό ημίφως, τ’ άϋλο πέρασμα του Χριστού μέσα στις ψυχές. Κι ακόμα το όνειρο μιας αυγής που μένει αιώνια, όπως αιώνιο μένει και το αιθέριο τραγούδι “αγάπη είν ‘ η ζωή κι αγάπη μόνο”.

Κώστας Π. Μιχαηλίδης

g 18 h

... αφέλεια να πιστεύουμε πως το κακό δείχνει πανάσχημο, πως ο δαίμονας εμφανίζεται με ουρά και κέρατα, με τσουγκράνες στα χέρια. Ο δαίμονας μπορεί να εμφανίζεται αρχαγγελικός, το κακό να θυμίζει καλό, ο εχθρός του ανθρώπου πειστικά να παρουσιάζεται ως ανθρωπιστής. Καμμιά δύναμη δεν είναι πιο αποτελεσματική όσο η κλαψιάρα αδυναμία. Κι ο παγερός Ιεροεξέταστής μπορεί να δείχνεται σαν τυραννισμένος στοχαστής μιας ανθρωπιστική κοινωνιολογίας. Η θεωρία της ψυχανάλυσης ξέρει για ποιο λόγο επιμένει ότι οι πιο “καλοί”, προστατευτικοί γονείς είναι αυτοί που τροφοδοτούν τη γη οργισμένους ή μαραμένους δούλους.

Στο βιβλίο των Καραμάζοφ ο Ιεροεξεταστής μιλάει με ζήλο. Όσο κι αν αγωνίζεται να προκαλέσει αντίλογο, ο Ιησούς σιωπά. Κι όμως, το γεγονός που συμβαίνει ανάμεσά τους είναι όντως διάλογος. Γιατί η σιωπή του Ιησού είναι δραστηκότατη· πιο αποκαλυπτική απ’ τις λέξεις. Όποιος αμφιβάλλει, καίγεται να μιλά με επιχειρήματα, καίγεται να πείσει μήπως πειστεί και ο ίδιος. Το κενό ύπαρξης δεν αντέχει τον εαυτό του μέσα σε ησυχία, τρελαμένο γυρεύει συνεχείς αντιπερισπασμούς, φασαρία.

Η αυτοαμφισβήτηση γίνεται ισχυρογνωμοσύνη. Ο Ιεροεξεταστής έχει ασκήσει την τέχνη του λόγου και τα επιχειρήματα τα έχει δραματικά ανάγκη ο ίδιος. Φέρει την κατάρα να είναι πανέξυπνος, αλλά έχει ατροφική καρδιά. Δεν υπάρχει πιο μάταιος μόχθος από το να προσπαθείς να χτίσεις καρδιά με υλικά λογικής σκέψης.

Κι όμως, είναι διάλογος, κι ας σιωπά ο Ιησούς. Ο Ιησούς που δεν εμπλέκεται σε λόγια, γιατί είναι Λόγος. Είναι τόσο Είναι, ώστε τίποτα δεν κάνει. Η Πίστη δεν αγωνιά. Η Παρουσία δεν εξηγείται. Κι είναι η Παρουσία που ρίχνει λάδι στο καμίνι της ευφράδειας του άλλου.

(Μάρω Βαμβουνάκη)

Διέξοδοι

Είναι ...

22

g 18 h

Μπορείς να νιώθεις, αδελφέ, τη χαρά, ανεμπόδιστα,

να παίρνεις βαθειά ανάσα στην ηλιοφωτισμένη πλαγιά;

Μπορέις να γεύεσαι με πρόθυμη ακοή το γνήσιο

τραγούδι;Ν’ ανοίγεις τα χέρ

ια σου θέλοντας όλη την πλάση

να κλείσεις μέσα; Να νιώθεις την ανάγκη

ένα μεγάλο

“ευχαριστώ” να ξεστομίσεις;

Αν ναι, προχώρα.

Αν όχι; Μην ανεβαίνεις, καλύτερα. Οι κορφές

προσφέρονται σ’ όλους εκείνους που έχουν διάθεση

και θέλουν να ζήσουν πνευματικά. Θέλουν να γίνουν

καλύτεροι. Να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο, με το

Θεό. Ν’ αναμετρηθούν στο στίβο τούτο τ

ου αγώνα. Και

να στοχεύσουν σε νίκες, όπου θα μπορούμε

τ’ αύριο να φτιάξουμε

καλύτερο απ’ το χθες.

Το αύριο μας περιμένει. Θα θελήσουμε ν’ αναμετρηθούμε

μαζί του; Στα “μαρμαρένια αλώνια” του ν’ αγωνιστούμε;

Είναι η μόνη λύση. Η μόνη πιθανότητα, για να

ξαναβρούμε τη χαμένη ψυχή μας. Να στραφούμε στη

ν

ποιότητα.Να νιώσουμε και πάλι να μας περικυκλώνει μια

φλόγα ζωής. Ν’ αναφλογίζεται η ελπίδα μας.

Να ζήσουμε ελεύθεροι. Απαλλαγμένοι απ’ όποια

αρνητικά και συμβατικά στοιχεία

. Στοιχεία πλασμένα

από σίδερο και πέτρα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με το δικό το

υ βηματισμό ο

καθένας.

ο περιθωριακός

23

Οδοιπορίες

g 18 h24

Γράφτηκαν εκατοντάδες χρόνια πριν. Κι όμως ισχύουν. Νομίζει κανείς πως γι’ αυτόν γράφτηκαν. Τα ίδια συναισθήματα έχει καθένας που διαβάζει: “Ιδε μή νόμον τοις οφθαλμοίς, αλλά και τη φρονήσει, τίνος υποστάσεως ή τίνος είδους τυγχάνουσιν, ους ερείτε και νομίζετε θεούς” (Προς Διόγν. 11,1)

Πώς έχουν σχέση αυτά μ’ εμάς: Λέει ο συγγραφέας πως πρέπει να δει ο Διόγνητος με τα

μάτια, τη φρόνηση, την υπόσταση και την ποιότητα των θεών των ειδωλολατρών. ”Ναι, μα εμείς είμαστε Χριστιανοί”. Κι όμως! Όλοι μας νομίζουμε και κηρύττουμε συνεχώς, πως είμαστε Χριστιανοί.

Μπορεί να είμαστε. Μα ο Χριστιανισμός μας διαφέρει από τους άλλους. Ο καθένας μας έχει δικό του Χριστό και Χριστιανισμό. Στα δικά του μέτρα. Όπως τον θέλει αυτός κι ο εγωϊσμός του. Κι ο Χριστιανισμός τούτος ελάχιστα μοιάζει με αυτόν της Αγίας Γραφής.

Να το παραδεχθούμε. Είμαστε ειδωλολάτρες. Λατρεύουμε όχι το Χριστό, αλλά πολλούς άλλους. Το χρήμα ο ένας. Τη ξεκούραση, Την τεμπελιά άλλοι.

Ο Διόγνητος πρέπει να δει με τα μάτια του σώματος και της ψυχής την υπόσταση και την ποιότητα των θεών του. Άγνοια είχε.

Ενώ εμείς; Εμείς ξέρουμε. Μπορεί στα λόγια να παραδεχόμαστε πως είμαστε Χριστιανοί.

Στην πράξη όμως; Χωλαίνουμε. Εδώ λοιπόν ας πέσει το βάρος της προσπαθειάς μας.

ρ-ς

Ρωγμές...

g 18 h25

ΑνεβαίνονταςΓεννημένοι για χαρά

[Παύλος, Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, εκδ. Εν Πλω]

Γεννημένοι για τη χαρά… Τόσο απλά. Κι όμως εμείς εμμένουμε στην κατήφεια μιας ζωής χωρίς Χριστό.

«Κάποια στιγμή της ζωής σου όμως είτε το θέλεις είτε όχι, θα βρεθείς απέναντι στον Χριστό. Το τι θα κάνεις, το ποια στάση θα πάρεις απέναντί Του θα αφορά εσένα και τη ζωή σου. Εάν εγώ έχω κάτι να σου πω, είναι ότι στο πρόσωπό Του κρύβεται η αλήθεια της δικής σου ζωής. Η άκρη του εαυτού σου είναι Εκείνος.

Όλα τα γεγονότα της ζωής του Χριστού είναι σταθμοί της προσωπικής σου ζωής και ιστορίας. Σε αφορούν άμεσα και προσωπικά. Απαντούν στα καίρια υπαρξιακά σου ερωτήματα, έγιναν για σένα. Όταν μάλιστα η Εκκλησία εορτάζει τα γεγονότα της ζωής Του, δηλαδή τη Γέννηση, τη Σταύρωση, την Ανάσταση κ.λπ. δεν τα προβάλλει σαν αφορμές ιστορικής μνήμης, αλλά σαν μαρτυρίες αλήθειας και ζωής.

Ο Χριστός έρχεται σε μας όχι για να μας κρίνει, αλλά για να μας σώσει. Δεν ξέρω πόσο καταλαβαίνεις τη λέξη. Το ρήμα’ σώζομαι’ σημαίνει γίνομαι σώος, ακέραιος. Με αυτή την έννοια ο Χριστός είναι σωτήρας μας. Δεν μας σώζει από κάτι, αλλά μας προσφέρει τη χαμένη μας ακεραιότητα, μας ολοκληρώνει με τρόπο οντολογικό.»

Με αυτό τον προσωπικό και ακέραιο λόγο ο Μητροπολίτης Παύλος μεταδίδει ξεκάθαρα το μήνυμα: Ο Χριστός είναι η χαρά και η ελπίδα! Και τη ζωή του Χριστού την αποκτά ο άνθρωπος με τη συμμετοχή του στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.

«Η βίωση της αλήθειας της Ορθοδοξίας θα μας μάθαινε να βλέπουμε τον Θεό στο πρόσωπο των αδελφών μας, να σεβόμαστε τον κόσμο σαν δώρο του Θεού, να στραφούμε από την επιφάνεια στο βάθος της ύπαρξής μας, θα μας οδηγούσε στην ανεύρεση ενός νέου, κοινοτικού και αγαπητικού τρόπου ζωής.»

Γιατί χρονοτριβούμε; Κ. Χ.

g 18 h26

Πυρσός 03

ΨΗΛΑΦΗΣΕΙΣ

Το Συμπέρασμα

Ρυάκια Λευκωσία 5.5.2020Αγαπητέ μου Τάκη, Είναι γεγονός, πως η άτεγκτη των δεικτών του ρολογιού τροχιά,

όλο και διαγράφει το χρόνο.Οι καμπάνες σημαίνουν τους καιρούς. Κι η ευγενής του πετάγματος

του χελιδονιού καμπύλη ακολουθεί του ήλιου την πορεία.Κι εμείς; Περιμένουμε τα χελιδόνια; Θα έλθουν, ναι, κι εφέτος. Δεν

θα ματαιώσουν την επίσκεψή τους.Είναι ξεκάθαρο πια, πως τον χειμώνα πάντα διαδέχεται η

άνοιξη. Μια εικόνα. Ένας ψίθυρος. Μια γεύση. Και φως. Και ύλη νοηματισμένη.

Με της άνοιξης την είσοδο στη ζωή μας τα πράγματα όλα “βλέπονται”. Και “ανοίγονται”. Κι “αγγίζονται”. Άτακτα; Όχι. Στοχαστικά.

Δεν μιλούμε πια για χρόνο. Μα για καιρό. Απορρίπτουμε την απρόσωπη καταγραφή γεγονότων. Ωριμασμένο τώρα τον θέλουμε. Συμπυκνωμένο.

Κι άνθρωποι;Ασχολούμαστε άραγε καθόλου με του φεγγαριού το φέγγος; Κι

αν ναι, στη χάση; Ή στη γέμιση;Ακούεται βέβαια από το βάθος η διαμαρτυρία: Μα για ρεμβασμούς

είμαστε τώρα;Ακριβώς το αντίθετο. Καλούμαστε (επιτέλους, αν θέλετε) να

συλλάβουμε τους κραδασμούς των καιρών. Τις κρυπτικές τους νύξεις ν’ αρπάξουμε. Αυτές που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όλο και κλωθογυρίζει. Κι είναι μεταδοτός ο λόγος τους. Μαρμαρυγή το φως τους. Σ’ ανεπανάληπτο πάντα προσωπικό ύφος και τόνο. Και μήνυμα. Και ρήση. Και κοινωνία.

Χριστός Ανέστη. Με την αγάπη μου, a.G.

στην έρημο

. . .ζωής

ΡΑΝΙΔΕΣΡΑΝΙΔΕΣΟ ελληνικός......λαός πληρώνει σήμερα βαρύτατα την απάρνηση του εαυτού

του, της Ιστορίας του, της παράδοσής του, συνοπτικά της πνευματικής του ενδοχώρας, πληρώνει βαρύτατα τη βεβήλωση του οίκου του και της ζωής του. Πριν εκτίσει στο ακέραιο την ποινή του, πράγμα που μπορεί να κρατήσει πολλές δεκαετίες ακόμα- και ας μην είμαστε βιαστικοί-, πριν γίνει η αποπληρωμή του τεράστιου ηθικού χρέους του μέσω αλλεπάλληλων ταπεινώσεων, εξευτελισμών και τραγωδιών, δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει λόγος για όποιαδήποτε πρόταση. Μετά την έκτιση της ποινής, μετά την αποπληρωμή, πιθανώς να μη μας μένουν πλέον δυνάμεις για την ανάκτηση μιας έντιμης - πόσο λιγώτερο προνομιούχας- θέσης ανάμεσα στα έθνη, οπότε κάθε πρόταση θα είναι και τότε περιττή, πιθανώς όμως και να μας μένουν, οπότε φυσιολογικά, χωρεί προτάσεις και πάλι θα ξαναβρούμε τον ιστορικό μας ρόλο ανακαλύπτοντας και πάλι την αρετή - ως άλλοι Εβραίοι ή όπως ο βαρυποινίτης στον οποίο ο νόμος παρέχει μια καινούργια ευκαρία.

Νίκος Φωκάς* * *Ίσως να είναι πάλι η ώρα μιας νέας στροφής, που δεν ξέρουμε

πώς θα γίνει και με ποιό τρόπο. Πάντως, τα σημάδια μιας κόπωσης στην ποιητική μας έκφραση είναι φανερά: οι επαναλήψεις, οι παραλλαγές, οι μιμήσεις αποτελούν πια κοινό τόπο στην πρόσφατη ποίησή μας, ακόμη και στις πιο αγνές και πιο τίμιες στιγμές της. Κι αυτή την κόπωση, καμμιά πνευματική δίαιτα- δηλ. μελέτη άλλων συγγραφέων παλιών, άσκηση της έκφρασης αυστηρή - δεν φαίνεται να γιατρεύει.

Κάποιος πρέπει ν’ ανοίξει ένα πέρασμα σ’ αυτό τον τοίχο που ακινητεί τους νέους ποιητές Αλλά τον ήχον αυτό δεν τον ακούσαμε ακόμη. Ανεπαισθήτως είμαστε κλεισμένοι στον τρόπο της σύγχρονης ποίησής μας που έγινε παράδοση.

Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

g 27 h

g 18 h28

Αποέναημερολόγιο

!"#$%: !&'µ()"#* / +,)-*.µ()$µ'/"*: 01µ23', 29-04-20104(5"#*: 38617(8$%: 486 cm 961:' ;<;5$&$)"*: 6' #-*81:-µ'!2-;$-/=/"* (/3,2$<: 210-6993130

>1?' ;5(-#": !+@A4!B4 0CDC+.

!"#$%&'! (\('& )*+ ,- ./,*0+ 10 *23 24..5-67-+; 895* :-5;/ 1-0 2<µ*/=2* >,;0 :5*09?*;-0 ,- @75*0+ .0- ;< A0-A01-2/- -B> ;< 2;0.µC BD4 E- B5D2B-E*/+ ,- 1-;*F92*0+ 0A7*+ µ7:50 ;< µ75- BD4 E- *;D0µ9?*2-0 ,- B-+ 2;<, B5G;< 2D4 B-5D42/-2< - 1-0 >:0 =+ 1-H*2µ7,D+ '-,/,- ID4µBD4H91<: 8G+ ,- .59J*0+ ;D A01> 2D4 F0FH/D... 1. $5=;*3*2-0 9;DµD ;<+ 1-;<.D5/-+ «A321DHD+ -,-.,G2;<+». 85D2B-E*/+ ,- 5/@*0+ ;D 9;DµD µ* ;- 1*/µ*,- 2D4. To 9;DµD µBD5*/ ,- 2* 24,A7*0 µ* L905D 1-;9 ;- 9HH- - -, JD69*0 . -4;9 BD4 .596*0+, */2-0 ok. 2. M69?*2-0 µ* ;D 9;DµD. N;4B072-0 1.HB. 3. (5/21*0+ 9HHD 9;DµD. O5*HC 1-JD35- >µ=+. P*+ B-,;D3 >;0 @*B75-2*+ ;D, A321DHD -,-.,G2;<. 4. Q0-F9?*0+ >,;0 7:*0 .5-6;*/* 2* *.:*05/A0D B*50.5-6C+, DA<.>, -BDµ,<µD,*3µ-;- 24..5-67=, 1.HB. 5. $,,D*/;-0, 7:*0+ A0-F92*0 ;D4+ 1H-201D3+. '9H02;- 1D,;*3*0+ ,- ;D4+ @*:92*0+ 1-0 */2-0 ;G5- 2;D4+ B5=;DBD50-1D3+ -µ*501-,D3+/9..HD4+ 24..5-6*/+. 6. (.-/,*0+ -B> ;D Internet. 7. L>F*0+ ;- ,;5-.1+. &0 beatnik µBD5*/ ,- 7.5-6-, µ-2;D45=µ7,D0, -HH9 C;-, D0 ;*H*4;-/D0. 8. Q*, -6<.*/2-0 2* 1-,7,-, ;<, 4B>E*2< (2;<, *5G;<2< «.596*0+ 1-;0;» -B-,;9+ B9,;- «µB-...»). 9. L9E*2-0 µ* ;0+ G5*+ 2;D .5-6*/D 2D4 :=5/+ Internet. 10. )7H*0+ B95-, µ- B95- BDH3 ,- .59J*0+ F0FH/D. 0- ;<, -15/F*0-, A*, 4B95:*0 ;/BD;* 2;D, 1>2µD BD4 ,- BDE*/+ B*5022>;*5D. $1;>+ -B> ;D, A321DHD -,-.,G2;<, ;D, DBD/D 7:*0+ @*B*592*0 1-0 A*, 2D4 19E*;-0/A*, 2* A0-F9?*0 B0-, -HH9 ;D F0FH/D BD4 .596*0+ */,-0 ;>2D 4B75D:D BD4 )! TO '$O!R#SM$# 8#L%! '#! '$%!!

6E0,>B=5D. !,;/2;D0:- 2*µ0,950- A0D5.-,G,D4, D 8DH4:G5D+ '*;-/:µ0D 1-0 ;D '015> 8DH4;*:,*/D. www.ekebi.gr - ;<H. 210 3248.341-2 www.metaixmio.gr - ;<H. 2113003.580 www.mikropolytexneio.gr - ;<H. 210 3252.998 TO !EFC C! +CB DGFC; !1DHD3E<2*+ 1-;9 .59µµ- ;0+ 24µFD4H7+ ;<+ '-,/,-+ ID4µBD4H91< 1-0 ;=, F0FH/=, BD4 @*1D19H02*+ 10 *B0;7HD4+ 1-;96*5*+ ,- DHD1H<5G2*0+ ;D B5G;D 2D4 24..5-601> A<µ0D35.<µ-. O0 ./,*;-0 -B> A= 1-0 B75-; Q3D *0A01D/ 2* 1-;*4E3,D4, 7;20 G2;* ,- µ<, 1-;-HC@*0+ ,- µD059?*0+ ;D 75.D 2D4 :750 µ* :750, *4*HB02;G,;-+ ,- B72*0 2;- :750- ;D4 1-;9HH<HD4 -,E5GBD4. !-)H/' 0$<)/I)*, !;#$3-;J% A)7*/-:µJ% 0I2<)$% 1. M;7H,*0+ <H*1;5D,019 C µ72= ;-:4A5Dµ*/D4 ;D 1*/µ*,D 1-0 µ0- B*5/H<J< ;D4. 2. O- 1*/µ*,- µD059?D,;-0 2* *B-..*Hµ-;/*+ -,-.,G2;*+ µ* ;D4+ DBD/D4+ 24,*5.9?*;-0 D *1AD;01>+ 1-0 FD<ED3, ;D, *1A>;< 2;<, B5G;< -@0DH>.<2< 19E* 75.D4. 8*5,9,* B*5/BD4 A3D µC,*+ .0- ,- B95*0+ µ0- B5G;< -B9,;<2<. 3. T;-, ;D 1*/µ*,D -@0DHD.<E*/ E*;019, ;D -,-H-µF9,*0 µ0- *2=;*501C Dµ9A- < DBD/- 15/,*0 ;D B>2D ;-0509?*0 2;0+ *B0HD.7+ 1-0 2;D B5>.5-µµ- ;D4 *1AD;01D3 D/1D4. 4. !, */,-0 ok, ;>;* @*10,9;* ;0+ 24?<;C2*0+, -BD6-2/?*;-0 D «$B0µ3E0D D;D >,Dµ- ;D4 5>AD4», &4µB75;D U1D, *1A>2*0+ $HH<,019 59µµ-;- :5>,D+ 71AD2<+ 1-0 ./,D,;-0 D0 B5G;*+ 24µ6=,/*+ 2:*;019 µ* *0FBK EFCL!B4,@BCMC4!! ((Aspectsof the novel , !.6. Forster, (;#J:(-% Penguin Books Ltd «Elmore's Leonard ten rules of writing , (;#J:(-% Weidenf e Id & Nicolson «. µI7-::* 31O/' , KJ)µ*/ 61-5(), (;#J:(-% +*:3*/-P3' «V ;7:,< ;<+ .5-6C+», W,;D, O27:D6, *1A>2*0+ 8-;91< «8*5/ 24..5-6C+», M;/F*, L0,.1, *1A>2*0+ Bell/N-5H7,01 $HH9+ «8G+ ,- .59J*;* 7,- µ4E02;>5<µ-», 8-;5/;20- N902µ0E, *1A>2*0+ 8-;91< «8G+ ,- .59J*0+», '-,/,- ID4µBD4H91<, *1A>2*0+ Intro Book 4!6BKCFBC N5C20µD 1-0 *BD01DADµ<;01> */,-0 ,- B-5-1DHD4EC2*0+ 1-0 µ*5019 2*µ0,950- A<µ0D45.01C+ .5-6C+. To «$5.-2;C50 ;D4 F0FH/D4» D5.-,G,*;-0 -B> ;D $L$(# ;- ;*H*4;-/- B7,;* :5>,0- 1-0 -BD21DB*/ 2;<, *B-6C 1-0 ;<, *,;536<2< µ* ;< 24..5-601C A0-A01-2/-, 1-EG+ 1-0 2;< .,=50µ/- >HD4 ;D4 131HD4 *B-..*Hµ-;0G, BD4 2:*;/?D,;-0 µ* ;<, B-5-.=.C, 71AD2< 1-0 A0-1/,<2< ;D4 F0FH/D4. M4,;D,02;C+ */,-0 D 24..5-67-+ M;5-;C+ N-F0-59+, A0*4E4,;C+ ;D4 *5.-2;<5/D4 «Writing the novel» ;D4 8-,*B02;<µ/D4 ;D4 N95F-5,;. &0 ,7*+ -0;C2*0+ 4BDF9HHD,;-0 ;D

3$<% $)$,% :</()7*:"*%. 5. O7HD+, 2* 24,*5.-2/- B9,;- µ* 27,-, -,-H-µF9,D4, ;<, *B0µ7H*0- 1-0 ;< A0>5E=2< ;D4 1*0µ7,D4, ;< 2*H0ADBD/<2<, ;D *@G64HHD ;D4 1-0 ;<, B-5-.=.C ;D4 (*1;3B=2< 1-0 F0FH0DA*2/-), ;< A0-,DµC ;D4 1-0 ;7HD+ ;0+ -B-5-/;<;*+ *,75.*0*+ .0- ;<, B5DFDHC ;D4. !, A*, B*;3:*0 1-0 -4;> µB*+ 2;- www.mavra-provata.gr www.e-diora i .gr www.kalogera.gr www.liga -book .gr

www.clipnews.gr

!"#$%: !&'µ()"#* / +,)-*.µ()$µ'/"*: 01µ23', 29-04-20104(5"#*: 38617(8$%: 486 cm 961:' ;<;5$&$)"*: 6' #-*81:-µ'!2-;$-/=/"* (/3,2$<: 210-6993130

>1?' ;5(-#": !+@A4!B4 0CDC+.

!"#$%&'! (\('& )*+ ,- ./,*0+ 10 *23 24..5-67-+; 895* :-5;/ 1-0 2<µ*/=2* >,;0 :5*09?*;-0 ,- @75*0+ .0- ;< A0-A01-2/- -B> ;< 2;0.µC BD4 E- B5D2B-E*/+ ,- 1-;*F92*0+ 0A7*+ µ7:50 ;< µ75- BD4 E- *;D0µ9?*2-0 ,- B-+ 2;<, B5G;< 2D4 B-5D42/-2< - 1-0 >:0 =+ 1-H*2µ7,D+ '-,/,- ID4µBD4H91<: 8G+ ,- .59J*0+ ;D A01> 2D4 F0FH/D... 1. $5=;*3*2-0 9;DµD ;<+ 1-;<.D5/-+ «A321DHD+ -,-.,G2;<+». 85D2B-E*/+ ,- 5/@*0+ ;D 9;DµD µ* ;- 1*/µ*,- 2D4. To 9;DµD µBD5*/ ,- 2* 24,A7*0 µ* L905D 1-;9 ;- 9HH- - -, JD69*0 . -4;9 BD4 .596*0+, */2-0 ok. 2. M69?*2-0 µ* ;D 9;DµD. N;4B072-0 1.HB. 3. (5/21*0+ 9HHD 9;DµD. O5*HC 1-JD35- >µ=+. P*+ B-,;D3 >;0 @*B75-2*+ ;D, A321DHD -,-.,G2;<. 4. Q0-F9?*0+ >,;0 7:*0 .5-6;*/* 2* *.:*05/A0D B*50.5-6C+, DA<.>, -BDµ,<µD,*3µ-;- 24..5-67=, 1.HB. 5. $,,D*/;-0, 7:*0+ A0-F92*0 ;D4+ 1H-201D3+. '9H02;- 1D,;*3*0+ ,- ;D4+ @*:92*0+ 1-0 */2-0 ;G5- 2;D4+ B5=;DBD50-1D3+ -µ*501-,D3+/9..HD4+ 24..5-6*/+. 6. (.-/,*0+ -B> ;D Internet. 7. L>F*0+ ;- ,;5-.1+. &0 beatnik µBD5*/ ,- 7.5-6-, µ-2;D45=µ7,D0, -HH9 C;-, D0 ;*H*4;-/D0. 8. Q*, -6<.*/2-0 2* 1-,7,-, ;<, 4B>E*2< (2;<, *5G;<2< «.596*0+ 1-;0;» -B-,;9+ B9,;- «µB-...»). 9. L9E*2-0 µ* ;0+ G5*+ 2;D .5-6*/D 2D4 :=5/+ Internet. 10. )7H*0+ B95-, µ- B95- BDH3 ,- .59J*0+ F0FH/D. 0- ;<, -15/F*0-, A*, 4B95:*0 ;/BD;* 2;D, 1>2µD BD4 ,- BDE*/+ B*5022>;*5D. $1;>+ -B> ;D, A321DHD -,-.,G2;<, ;D, DBD/D 7:*0+ @*B*592*0 1-0 A*, 2D4 19E*;-0/A*, 2* A0-F9?*0 B0-, -HH9 ;D F0FH/D BD4 .596*0+ */,-0 ;>2D 4B75D:D BD4 )! TO '$O!R#SM$# 8#L%! '#! '$%!!

6E0,>B=5D. !,;/2;D0:- 2*µ0,950- A0D5.-,G,D4, D 8DH4:G5D+ '*;-/:µ0D 1-0 ;D '015> 8DH4;*:,*/D. www.ekebi.gr - ;<H. 210 3248.341-2 www.metaixmio.gr - ;<H. 2113003.580 www.mikropolytexneio.gr - ;<H. 210 3252.998 TO !EFC C! +CB DGFC; !1DHD3E<2*+ 1-;9 .59µµ- ;0+ 24µFD4H7+ ;<+ '-,/,-+ ID4µBD4H91< 1-0 ;=, F0FH/=, BD4 @*1D19H02*+ 10 *B0;7HD4+ 1-;96*5*+ ,- DHD1H<5G2*0+ ;D B5G;D 2D4 24..5-601> A<µ0D35.<µ-. O0 ./,*;-0 -B> A= 1-0 B75-; Q3D *0A01D/ 2* 1-;*4E3,D4, 7;20 G2;* ,- µ<, 1-;-HC@*0+ ,- µD059?*0+ ;D 75.D 2D4 :750 µ* :750, *4*HB02;G,;-+ ,- B72*0 2;- :750- ;D4 1-;9HH<HD4 -,E5GBD4. !-)H/' 0$<)/I)*, !;#$3-;J% A)7*/-:µJ% 0I2<)$% 1. M;7H,*0+ <H*1;5D,019 C µ72= ;-:4A5Dµ*/D4 ;D 1*/µ*,D 1-0 µ0- B*5/H<J< ;D4. 2. O- 1*/µ*,- µD059?D,;-0 2* *B-..*Hµ-;/*+ -,-.,G2;*+ µ* ;D4+ DBD/D4+ 24,*5.9?*;-0 D *1AD;01>+ 1-0 FD<ED3, ;D, *1A>;< 2;<, B5G;< -@0DH>.<2< 19E* 75.D4. 8*5,9,* B*5/BD4 A3D µC,*+ .0- ,- B95*0+ µ0- B5G;< -B9,;<2<. 3. T;-, ;D 1*/µ*,D -@0DHD.<E*/ E*;019, ;D -,-H-µF9,*0 µ0- *2=;*501C Dµ9A- < DBD/- 15/,*0 ;D B>2D ;-0509?*0 2;0+ *B0HD.7+ 1-0 2;D B5>.5-µµ- ;D4 *1AD;01D3 D/1D4. 4. !, */,-0 ok, ;>;* @*10,9;* ;0+ 24?<;C2*0+, -BD6-2/?*;-0 D «$B0µ3E0D D;D >,Dµ- ;D4 5>AD4», &4µB75;D U1D, *1A>2*0+ $HH<,019 59µµ-;- :5>,D+ 71AD2<+ 1-0 ./,D,;-0 D0 B5G;*+ 24µ6=,/*+ 2:*;019 µ* *0FBK EFCL!B4,@BCMC4!! ((Aspectsof the novel , !.6. Forster, (;#J:(-% Penguin Books Ltd «Elmore's Leonard ten rules of writing , (;#J:(-% Weidenf e Id & Nicolson «. µI7-::* 31O/' , KJ)µ*/ 61-5(), (;#J:(-% +*:3*/-P3' «V ;7:,< ;<+ .5-6C+», W,;D, O27:D6, *1A>2*0+ 8-;91< «8*5/ 24..5-6C+», M;/F*, L0,.1, *1A>2*0+ Bell/N-5H7,01 $HH9+ «8G+ ,- .59J*;* 7,- µ4E02;>5<µ-», 8-;5/;20- N902µ0E, *1A>2*0+ 8-;91< «8G+ ,- .59J*0+», '-,/,- ID4µBD4H91<, *1A>2*0+ Intro Book 4!6BKCFBC N5C20µD 1-0 *BD01DADµ<;01> */,-0 ,- B-5-1DHD4EC2*0+ 1-0 µ*5019 2*µ0,950- A<µ0D45.01C+ .5-6C+. To «$5.-2;C50 ;D4 F0FH/D4» D5.-,G,*;-0 -B> ;D $L$(# ;- ;*H*4;-/- B7,;* :5>,0- 1-0 -BD21DB*/ 2;<, *B-6C 1-0 ;<, *,;536<2< µ* ;< 24..5-601C A0-A01-2/-, 1-EG+ 1-0 2;< .,=50µ/- >HD4 ;D4 131HD4 *B-..*Hµ-;0G, BD4 2:*;/?D,;-0 µ* ;<, B-5-.=.C, 71AD2< 1-0 A0-1/,<2< ;D4 F0FH/D4. M4,;D,02;C+ */,-0 D 24..5-67-+ M;5-;C+ N-F0-59+, A0*4E4,;C+ ;D4 *5.-2;<5/D4 «Writing the novel» ;D4 8-,*B02;<µ/D4 ;D4 N95F-5,;. &0 ,7*+ -0;C2*0+ 4BDF9HHD,;-0 ;D

3$<% $)$,% :</()7*:"*%. 5. O7HD+, 2* 24,*5.-2/- B9,;- µ* 27,-, -,-H-µF9,D4, ;<, *B0µ7H*0- 1-0 ;< A0>5E=2< ;D4 1*0µ7,D4, ;< 2*H0ADBD/<2<, ;D *@G64HHD ;D4 1-0 ;<, B-5-.=.C ;D4 (*1;3B=2< 1-0 F0FH0DA*2/-), ;< A0-,DµC ;D4 1-0 ;7HD+ ;0+ -B-5-/;<;*+ *,75.*0*+ .0- ;<, B5DFDHC ;D4. !, A*, B*;3:*0 1-0 -4;> µB*+ 2;- www.mavra-provata.gr www.e-diora i .gr www.kalogera.gr www.liga -book .gr

www.clipnews.gr

Ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή της μέρας; Λίγο πριν πάω για ύπνο, μ’ αρέσει να μετράω τις

ευλογίες της κάθε μέρας. Κι αυτές τις μέρες, που οι ρυθμοί είναι πιο αργοί, οι

στιγμές μοιάζουν να έρχονται με το τσουβάλι.Είναι το ζεστό κουλούρι που μόλις έφτιαξε η μαμά!Είναι η μαμά!Και η υπόλοιπη οικογένεια που συζητά έντονα, για

το ποιος φταίει ή δεν φταίει για τον ιό, με λίγο κουλούρι στο χέρι!

Ο ήχος του μηνύματος στο κινητό. Όχι τόσο για τον ήχο, αλλά γιατί στην άλλη άκρη είναι οι άνθρωποι που αγαπάς! Μπορείς να μιλήσεις μαζί τους, να γελάσεις μαζί τους, να επικοινωνήσεις μαζί τους. Και κλείνουν με αυτό το υπέροχο: “Να προσέχεις!”. Πώς καταφέρνει η αγάπη να χωρέσει σε 2 λέξεις!!

Είναι η μουσική που φτιάχνεις για φίλους! Με μια κιθάρα, που πριν ένα χρόνο, δεν μπορούσες καν να κρατήσεις στο χέρι σου.

Είναι οι φίλοι! Αξία ανεκτίμητη!Είναι το γατί που τρέχει πέρα δώθε μεσ’ στο σπίτι.

Λες και δεν θέλει να χάσει δευτερόλεπτο ζωής. Κι ας έχει το ένα πόδι τραυματισμένο. Αυτός δεν είναι λόγος για να σταματήσει.

Είναι η επικοινωνία με έναν άνθρωπο, που πριν λίγες μέρες, συγκρούστηκες μαζί του. Κάπως έτσι, σε διδάσκει την έννοια της ομόνοιας σε αυτές τις δύσκολες στιγμές!

Τετάρτη, 5.5.2020

g 18 h29

Ο ζεστός καφές που μυρίζει καραμέλα και το υπέροχο βιβλίο, που σε ταξιδεύει στη “χώρα της Μιάμας”.

Είναι ο ήλιος, που μπαίνει απ’ το παράθυρο!Είναι...Και λίγο πριν το τέλος της μέρας, μια βιντεοκλήση. Απαντάς

και βλέπεις δύο ματάκια που είναι γεμάτα φως, και ένα: “Νοννά μου... σε αγαπώ πολύ”!!

Σε μια από τις τελευταίες ενημερώσεις του, ο κος Σ. Τσιόδρας (Άνθρωπος, ιατρός, εκπρ. τύπου υπ. Υγείας της Ελλάδας) είχε πει: “Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος. Πρέπει η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλωσύνη της ημέρας”.

Οι μέρες μας είναι γεμάτες καλωσύνη, πέρα από την ασχήμια των γεγονότων!

Και η Ζωή μας γεμάτη παρουσίες!Αρκεί να είμαστε ασφαλείς. Να είμαστε εδώ και να απολαμβά-

νουμε την κάθε στιγμή!Ποια είναι η δική σου όμορφη στιγμή της μέρας;

Ε.Κ.

Πολλοί κατα καιρούς έκαμαν επίδειξη αυταπάρνησης.Σώρευσαν αμέτρητες δοκιμασίες και βάσανα μόνοι τους.Επεζήτησαν τον θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων.Αυτά όμως δεν είναι αυταπάρνηση. Ούτε υγιή. Και

οδηγούν στον πλήρη όλεθρο.Το κατρακύλισμα τύτο, γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται,

μόνο στο χάος οδηγεί. Την άβυσσο. Την καταστροφή.Χωρίς επιστροφή μάλιστα.“Στώμεν καλώς”, λοιπόν. Aλέξης

Α ν α β α θ μ ο ί . . .

g 18 h

«Αυτό που με γεμίζει πραγματικά είναι το να προσπαθήσω να προσθέσω ένα λιθαράκι, ώστε να βελτιωθεί η κοινωνία, μέσω των ιατρικών τεχνολογικών εφαρμογών που μπορούν να έχουν οι μελέτες μου».

«Δημιουργούμε, με χρήση νανοϋλικών, εμφυτεύματα τα οποία ενσωματώνονται πολύ καλύτερα στον ανθρώπινο οργανισμό. Όπως επίσης πολύ βελτιωμένης βιοσυμβατότητας ηλεκτρόδια, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην εν τω βάθει διέγερση του εγκεφάλου, η οποία εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση της επιληψίας, της νόσου του Πάρκινσον, του χρόνιου πόνου και της κατάθλιψης».

Μιλά η κα Κατερίνα Αϋφαντή, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Φλόριδας.Και συμπληρώνει, σχολιάζοντας τα βραβεία Νόμπελ:«Το δικό μου Νόμπελ θα είναι το να συμβάλω στο να έχει μια καλύτερη ζωή

έστω και ένας άνθρωπος».Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό: «Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία, που για μένα

είναι αλληλένδετες, αποτελούν πηγή έμπνευσης στην έρευνά μου. Αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, το θεωρώ χρέος μου να επιστρέψω στην Ελλάδα».

Στην εποχή των ψεύτικων προτύπων σε διαφορετικά επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου αυτού της επιστήμης, η νεαρή Ελληνίδα καθηγήτρια είναι μια από τις περιπτώσεις που, ευτυχώς, υπάρχουν. Και μας θυμίζουν τι σημαίνει επιστήμονας και πραγματικές περγαμηνές.

Αυτό που ξεχωρίζει είναι το ενδιαφέρον και η έγνοια της για τον άνθρωπο. Η προσωπική επιτυχία και προβολή δεν αποπροσανατολίζουν τον στόχο της: ο

άνθρωπος στο επίκεντρο της δουλειάς και της ζωής της.Αλλά αυτό, που καταξιώνει ακόμα πιο πολύ την επιστημονική της εργασία είναι

η πηγή έμπνευσής της. Η Ελλάδα και προπαντός η Ορθοδοξία συνυπάρχουν με τα ερευνητικά της προγράμματα και της δείχνουν τον δρόμο της επιτυχίας.

Πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός. Υπάρχουν επιστήμονες και μάλιστα νεαροί, που συνδυάζουν την έρευνά τους, στα άδυτα της επιστήμης, με τα μυστήρια της πίστης μας. Που δεν τα θεωρούν αναχρονιστικό εμπόδιο στην πορεία τους. Αλλά, αντίθετα, τα θεωρούν πηγή έμπνευσης και προόδου.

Είναι, ίσως, για τούτον τον λόγο που η έρευνα δεν έχει στόχο απλά την επιστημονική ανακάλυψη και επιτυχία, αλλά την προσφορά σημαντικών υπηρεσιών στην ανθρωπότητα.

Αυτή είναι η καταξίωση του ερευνητή. Κάτι που, όμως, δεν φαίνεται να απασχολεί την ξεχωριστή αυτή Ελληνίδα επιστήμονα. Δ.Δ.

Πηγή

ονειρικα

g 30 h

Ε ξ ο μ ο λ ο γ ή σ ε ι ςΓίνονται μετά από συνεννόηση με τον π. Γεώργιο (22435772),

τον π. Μιχαήλ (99883799) και τον π. Κυριάκο (99441025).

Υ π ε ν θ υ μ ί σ ε ι ς : 1.

2.

3.

Καθημερινά οι πατέρες της Εκκλησίας βρίσκονται στο γραφείο του μεγάλου Ναού (4:30 - 6:30 μ.μ.) για εξυπηρέτηση του κοινού. Τηλέφωνο: 22432401 (π. Μιχαήλ 99883799, π. Κυριάκος 99441025 και π. Λαυρέντιος 96457111).Ο Ναός παραμένει ανοιχτός (7:00-11:00 π.μ. και 4:30 - 6:30 μ.μ.) καθημερινά. Για περισσότερες πληροφορίες αποταθήτε στα τηλέφωνα της Εκκλησιαστικής Επιτροπής, (22459760, 22459763), (7:30 π.μ. - 5:30 μ.μ.) καθημερινά.Την Τρίτη, 26 Μαΐου, (9:00 μ.μ.) θα τελεστεί Αγρυπνία.

“ΠΥΡΣΟΣ” Περιοδική Έκδοση Πνευματικής Μαρτυρίας l Εκδίδεται από την “Ομάδα των 12” l Περίοδος Δ΄ l Αρ. τ. 137 l Μάιος, 2020 l Υπεύθυνος: Πρωτ. Γεώργιος Αντωνίου l Οι συνεργάτες έχουν την ευθύνη των απόψεών τους. l Διανέμεται δωρεάν l Συνδρομή προαιρετική. l

Τηλέφωνο: +357 22459760 l Φαξ: +357 22437746 l Διεύθυνση: Τ.Θ. 29115, (1621), Λευκωσία l

Email: inpanayiasev@cytanet.com.cy l Website: www.panagiapalouriotissa.com l Εκτύπωση: Τυπογραφεία “Γαλαξίας” λτδ, Τηλ.: 22433520, Λευκωσία

Καταβυθισεισ

g 31 h

Να το παραδεχτούμε. Η χώρα μας είναι δομικά ελλειμματική. Ρημαγμένη.

Σκιές τραγικές παντού.Κι αν στο παρελθόν (και μάλιστα στη σκλαβιά μέσα)

φώλιαζε η κρυφή ευτυχία μιας νεότητας ανοιχτής στους ορίζοντες του κόσμου, τώρα;

Πού να ξεμπαρκάρουμε τα άπιαστα άραγε όνειρα μας; Σκοτάδι παντού γύρω.

Κι η δίψα μας για τα ψηλά; Ζητείται Διογένης. Και... επειγόντως

Ούτις

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 133 l

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗΕΚΔΟΣΗΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

*ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣΠΑΝΑΓΙΑΣΠΑΛΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ

ISBN 1012-2613