ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 1ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΕΥΚΗΣ

ΦΥΛΛΟ 28 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2020

EDITORIAL

Το 28ο φύλλο έχει διατρέξει όλη τη χρονιά ασθμαίνοντας καθώς μεταξύ άλλων χτυπήθηκε

επίσης από την απειλή του κορονοϊού, με τον εγκλεισμό μας και το κλείσιμο των σχολείων.

Δύσκολο το εγχείρημα η εφημερίδα να συντονίσει τους μαθητές και να τους παρακινήσει

να εκφραστούν. Φαίνεται ωστόσο ότι υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται ένα βήμα και

μέσα από αυτό μπορούν να επηρεάσουν με τον λόγο τους την σκέψη των γύρω τους για το

κοινό καλό. Η μικρή κοινωνία του σχολείου με αυτή την εφημερίδα δίνει αυτή την ευκαιρία

σε όλους τους μαθητές ώστε ο καθένας να ξεδιπλώσει το ταλέντο του ή να κοινοποιήσει τον

προβληματισμό του.

Η καραντίνα του κορονοϊού, του Covid 19, υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός, κάτι πρωτόγνωρο

που μοιραστήκαμε όλοι μαζί. «Μείναμε σπίτι» για 2 μήνες ώστε να προφυλάξουμε τους

μεγαλύτερους σε ηλικία συνανθρώπους μας αλλά και γενικότερα όσους ανήκουν σε

ευπαθείς ομάδες, σεβόμενοι την υπερπροσπάθεια των επιστημόνων, του ιατρικού και

νοσηλευτικού προσωπικού, ώστε να αντιμετωπιστούν γρηγορότερα και

αποτελεσματικότερα τα περιστατικά με στόχο να σταματήσουμε το ντόμινο αυτής της

καταστροφικής ασθένειας , εξαιρετικά μεταδοτικής, που οδηγεί στο θάνατο τους

ανθρώπους αλλά και την οικονομία.

Μέσα από αυτή την κρίση, όλοι μας επανεξετάσαμε τις προτεραιότητές μας, κατανοήσαμε

καλύτερα τον εαυτό μας και αυτό γιατί πάψαμε να τρέχουμε και είχαμε το χρόνο να

σκεφτούμε, να ξεκουραστούμε, να κάνουμε έναν απολογισμό. Νιώσαμε πραγματικά

αλληλέγγυοι για τον διπλανό μας και κατανοήσαμε ότι μοιραζόμαστε μια κοινή μοίρα.

Ακόμα αρχίσαμε να περπατάμε και να ανακαλύπτουμε τα γειτονιές μας. Το γεγονός, ότι τα

βράδια κάποιοι από εμάς μίλαγαν μέχρι τα ξημερώματα με τους φίλους τους είναι γιατί

έλειπε ο ένας από τον άλλο και βέβαια σε όλους έλειπε και το σχολείο που συμπυκνώνει τη

μάθηση και την κοινωνικότητα και μια συμβίωση με άξονα μια γόνιμη πνευματική

αναζήτηση.

Ελπίζοντας ότι θα συνεχίσουμε την εφημερίδα και του χρόνου, με νέα άρθρα και

προτάσεις, για να γιορτάσουμε τα 10 χρόνια «Γράμματα στα θρανία» και το 30ο τεύχος του

μαθητικού αυτού εντύπου.

Η εφημερίδα μας συμμετέχει στο ΣΗ.ΜΑ.Α.Ε.Π ( Σημερινός μαθητής, αυριανός ενεργός

πολίτης) ένα πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας και κινείται στα πλαίσια αυτά,

ενεργοποιώντας όσους περισσότερους μαθητές μπορεί.

Θέλω να ευχηθώ σε όλες και όλους καλό Καλοκαίρι, Υγεία, Πρόοδο και επιτυχίες σε όλους

τους τομείς.

Μαρία Μαρή

Καθηγήτρια Γαλλικών - Θεατρολόγος

Υπεύθυνη της Σχολικής Εφημερίδας «Γράμματα στα Θρανία»

Βράβευση μαθητών 1ου Γυμνασίου Πεύκης

Την ημέρα των Τριών Ιεραρχών Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020 η Ένωση Γονέων και

Κηδεμόνων Πεύκης – Λυκόβρυσης βράβευσε τους μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων

και Λυκείων της περιοχής για τη διάκρισή τους σε αθλήματα, σχολικές

δραστηριότητες, πολιτιστικά προγράμματα, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις.

Το σχολείο μας, το 1ο Γυμνάσιο Πεύκης, παρουσίασε πέρυσι δύο θεατρικές

παραστάσεις: μία με την κα. Άντρια Ράπτη και το θεατρικό εργαστήρι του συλλόγου

γονέων και κηδεμόνων, παρουσιάζοντας το έργο «Ένα όνειρο γλυκό, μια

φρεναπάτη» και μια ακόμα παράσταση στο πλαίσιο ενός Πολιτιστικού

Προγράμματος με την κα. Μαρία Μαρή με μαθητές του σχολείου, και με τίτλο

«Από το Παραμύθι στο Θέατρο: Οι Γκριμ σε μία ώρα» και με την παράσταση «Με τα

παραμύθια των Γκριμ …» της Φίλιας Δενδρινού, σε πρώτη εκτέλεση του έργου.

Η βραδιά της απονομής ήταν καταπληκτική, το δημοτικό θέατρο της Πεύκης –

Λυκόβρυσης είχε κατακλειστεί από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Τι καλύτερο για τη μεγάλη αυτή γιορτή του δασκάλου; Ευτυχισμένα πρόσωπα,

ικανοποίηση, ευτυχία.

Πάντα τέτοια! Και του χρόνου !

" ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΛΕΒΑΡΗΣ " Γιορτή της Υπαπαντής και γιορτή της Κρέπας

<Λατιν. februarius (mensis) αφιερωμένος στους νεκρούς & στους καθαρμούς <februo εξαγνίζω < februum = καθαρμός, κάθαρση. Februa ή Februatio: θρησκευτικές εορτές εξαγνισμού & καθαρμού - από αυτές προέρχονται οι μεταγενέστερες γιορτές της Αποκριάς- που τελούνταν στη Ρώμη κατά τη διάρκεια του μήνα αυτού, που ήταν ο τελευταίος στο αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο (σεληνιακό), πριν την αλλαγή που εισήγαγε ο Ιούλιος Καίσαρας (ηλιακό). ΦΛΕΒΑΡΗΣ < ανομοίωση τού -ρ- σε –λ και συναίρεση τών -ουα- σε -α Κατά τον Δ.Σ. Λουκάτο, ο λαός παρετυμολόγησε τον μήνα, επειδή "ανοίγει τις φλέβες του" και γεμίζει τη γη νερά & κατά άλλους, γιατί παγώνει τις φλέβες της γης. Θράκη: φλεβαρίζω = πλημμυρίζω, επειδή τα χωράφια "φλεβαρίζουν" από τις βροχές αυτόν τον μήνα.

La Chandeleur, η Γιορτή της Κρέπας

στη Γαλλία!

Η Chandeleur (ή η γιορτή της κρέπας) γιορτάζεται στη Γαλλία στις 2

Φεβρουαρίου, σαράντα ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, και αντιστοιχεί στην

Υπαπαντή τού Χριστού, στην υποδοχή του στον ναό και στον εξαγνισμό της

Παναγίας.

Την ονομασία της η γιορτή την πήρε από τη λέξη «chandelle», που σημαίνει

λαμπάδα, κερί. Αρχικά, στη Ρωμαϊκή εποχή, επρόκειτο για γιορτή προς τιμήν του

θεού Πάνα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, οι πιστοί έβγαιναν στους δρόμους της

Ρώμης κρατώντας πυρσούς. Το 472, ο Πάπας Gelase ο Α’ αποφασίζει να

εκχριστιανίσει τη γιορτή αυτή, η οποία, στο εξής θα τιμούσε την πρώτη είσοδο του

Χριστού στην Εκκλησία. Έτσι, την ημέρα της Chandeleur, οργανώνονταν λιτανείες,

κρατώντας λαμπάδες και ακολουθώντας συγκεκριμένο τυπικό: κάθε πιστός έπρεπε να

ανάψει μία λαμπάδα στην εκκλησία και να τη μεταφέρει στο σπίτι του, προσέχοντας

ιδιαίτερα να τη διατηρήσει αναμμένη.

Ένα γνωμικό από την περιοχή της Franche-Comté, λέει σχετικά, ότι «αυτός που θα

έφερνε στο σπίτι του τη λαμπάδα αναμμένη, στα σίγουρα θα είχε ζωή για άλλη μία

χρονιά». Η λαμπάδα αυτή ήταν ευλογημένη και θεωρούνταν πως είχε και άλλες

ιδιότητες. Λένε μάλιστα, πως αν έπεφταν μερικές σταγόνες από αυτή τη λαμπάδα

επάνω σε αυγά τότε αυτά μπορούσαν να εκκολαφθούν. Λένε ακόμη, ότι από τη

στιγμή που η φλόγα της άναβε, προστάτευε από κεραυνούς στις καταιγίδες.

Αργότερα εμφανίζεται μία νέα παράδοση, αυτή της κρέπας. Η παράδοση αυτή έχει τις

αναφορές της σ’ έναν παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, εάν την ημέρα της

Chandeleur δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού όλης της χρονιάς θα

καταστρεφόταν.

Κάθε χρόνο λοιπόν αυτή την ημέρα, κατά την παράδοση, σε κάθε σπίτι της Γαλλίας

αναβιώνει το έθιμο της παρασκευής κρέπας.

Επίσης, η ετοιμασία της κρέπας ακολουθεί και ένα ακόμη έθιμο, αυτό του χρυσού

νομίσματος. Οι άνθρωποι στα χωριά γύριζαν στον αέρα την πρώτη κρέπα με το δεξί

τους χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσαν ένα χρυσό νόμισμα. Κατόπιν, τύλιγαν το

νόμισμα μέσα στην κρέπα, πριν αυτή περάσει τελετουργικά από όλη την οικογένεια

και καταλήξει στο δωμάτιο, σε ντουλάπι του οποίου θα φυλαγόταν μέχρι την επόμενη

χρονιά. Κρατούσαν έτσι, ό,τι απέμενε από την κρέπα της προηγούμενης χρονιάς,

προκειμένου να δώσουν το χρυσό νόμισμα στον πρώτο φτωχό που θα ερχόταν στο

σπίτι τους. Αν όλα τα παραπάνω τηρούνταν, η οικογένεια θα είχε σίγουρα χρήματα,

για όλη τη χρονιά.

Αυτός μάλιστα που θα γύριζε σωστά την κρέπα του στον αέρα και δεν θα του έπεφτε

κάτω, θα είχε εξασφαλίσει την ευτυχία, έως την επόμενη γιορτή της Chandeleur.

Στις μέρες μας, τα τελετουργικά με κεριά, λαμπάδες και άλλα έχουν εκλείψει,

διατηρήθηκε ωστόσο η παράδοση της κρέπας.

Η παράδοση επίσης απαιτεί να μη βολεύεται η Φάτνη των Χριστουγέννων παρά μόνο

μετά τη γιορτή της Chandleleur, καθώς αυτή αποτελεί την τελευταία γιορτή του

κύκλου των Χριστουγέννων.

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ &

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Το τέρας της νύχτας

Άκουσα τον παππού μου να μου φωνάζει απ’ την κουζίνα: «Ξύπνα αγόρι μου! Ντύσου! Θα

κόψουμε ξύλα σήμερα!». Αγουροξυπνημένος όπως ήμουνα πήρα το τσεκούρι στα χέρια

μου. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι ήμουν μόνο με τις κάλτσες και το σώβρακο. Ένοιωσα

λίγο ντροπιασμένος αλλά και ανακουφισμένος που δεν βγήκα έξω έτσι. Έπλυνα το

πρόσωπο μου και φόρεσα την παλιά μπλούζα μου και το μονότονο μαύρο παντελόνι μου.

Βρήκα τα παπούτσια μου και έκλεψα το καπέλο του παππού μου. Βγήκα από την καλύβα

για να δω τη γιαγιά μου να με κοιτάει με ένα ξινό βλέμμα: «Ποτέ δεν θα βρεις ένα κορίτσι

που θα σε παντρευτεί με αυτά τα ρούχα!». Απάντησα με ένα χαμόγελο: «Ο παππούς βρήκε

εσένα! Έχω ελπίδες!» Την στιγμή εκείνη εμφανίστηκε ο σωτήρας μου: «Μην πειράζεις το

παιδί Μάρθα. Τώρα γίνεται άντρας. Μην πιέζεις τα πράγματα» είπε ο παππούς μου και

αμέσως με παρότρυνε να ξεκινήσουμε για το δάσος, πριν μας προλάβει το σκοτάδι.

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά, πήρα το τσεκούρι και το στιλέτο μου και τον

ακολούθησα.

Το δάσος ήταν μαγεία. Παρά την επίπονη κοπή των ξύλων και τη συγκομιδή τους, η

ατμόσφαιρα ήταν τόσο γαλήνια που η ώρα πέρασε δίχως να το καταλάβουμε. Είχε αρχίσει

να σκοτεινιάζει και αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο για τον γυρισμό. Ξαφνικά ο

παππούς μου σταμάτησε και ξεφώνισε: «Νομίζω άκουσα κάτι. Μια στιγμή να ελέγξω».

Έφυγε, αλλά δεν γύρισε!! Πέρασε μια ώρα. Ίσως δύο. Περίμενα και περίμενα… κανένα

ίχνος… Αναρωτιόμουν πού να πήγε. Αυτή ήταν και η τελευταία μου αγωνία πριν το δω.

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν δύο τεράστια κέρατα. Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο

αηδιαστική. Λυκώδη χέρια και πόδια ήταν το στήριγμα του αποστεωμένου κορμιού του, το

οποίο είχε σποραδικές, μικρές ποσότητες γούνας σε τυχαία σημεία. Με ένα πιο έντρομο

βλέμμα, είδα τα αγκάθια τα οποία είχαν σημείο εκκίνησης τον αυχένα, κάλυπταν όλη τη

σπονδυλική στήλη και τελείωναν στην ουρά· μια ουρά αρουραίου. Όσο πλησίαζε, τόσο πιο

καθαρή ήταν η εικόνα. Ένα στρογγυλό πρόσωπο με ένα τεράστιο στόμα, που κανείς νόμιζε

ότι το είχαν σκίσει με μαχαίρι. Από εκεί ξεπρόβαλλαν κάτι τεράστια μυτερά δόντια. Το μόνο

ανθρώπινο χαρακτηριστικό του πλάσματος ήταν τα μεγάλα στρογγυλά, καστανά του μάτια.

Με εξαίρεση τα μάτια, λοιπόν, ήμουν απέναντι σε ένα τέρας.

Όλες οι σκέψεις μου έπαυσαν, όταν αυτό γρύλισε. Άρπαξα το στιλέτο μου, όταν το θηρίο

χίμηξε πάνω μου. Τίποτα δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει. Με έριξε στο έδαφος,

κρατώντας με ακίνητο και βρυχήθηκε. Με τις άκρες των δαχτύλων μου, έπιασα το στιλέτο

μου, καταφέρνοντας να το τραυματίσω ελάχιστα στο στέρνο. Το χτύπημα ήταν σωτήριο για

μένα. Το τέρας έφυγε με μιας από πάνω μου. Ωστόσο, δεν κάθισε στο χώμα. Σήκωσε τα

μάτια του και με κοίταξε με ένα επιθετικό, αλλά υπεροπτικό και συνάμα κομψό βλέμμα.

Σχεδόν ως εάν να καταλάβαινε ότι θα έπρεπε να παλέψει. Ίσως να μετρούσε τις δυνάμεις

μου. Σηκώθηκα στα πόδια μου περήφανος και φώναξα, κάνοντας τον εαυτό μου να μοιάζει

πιο μεγάλος. Μπορεί αυτό να το τρόμαζε. Έτσι ήθελα να πιστεύω. Εκείνο, όμως, με κοίταξε

σχεδόν προσβεβλημένο. Λες και παρεξηγήθηκε που θεώρησα ότι ένα τόσο φτηνό κόλπο θα

μπορούσε να επιτύχει.

Κοίταξε την κοιλιά του. Πεινούσε. Ήταν φανερό. Όπως φανερό, επίσης, ήταν ότι το τέρας

ήταν αδύναμο. Αλλά τότε έβγαλε τα νύχια του και με ένα πήδημα στον αέρα προσπάθησε

Μια γάτα σε ανάγκη

Μου ζητήθηκε να γράψω μια αφήγηση. Ευτυχώς, κάτι ενδιαφέρον έγινε. Καλύτερα

να αρχίσουμε λοιπόν την ιστορία. Ήταν Παρασκευή, μετά τη γιορτή του

Πολυτεχνείου. Έψαχνα έναν φίλο μου που είχε χαθεί για κάποιον λόγο και μόλις

επέστρεψα από την τρίτη περιπολία μου πρόσεξα ένα χαρτόκουτο.

Κοιτάζω μέσα και τι να δω! Μια γκρίζα γάτα με δύο μικροσκοπικά ματάκια και ένα

σπασμένο πόδι! Είχαμε μόλις φύγει από ένα κατάστημα και είχα μόνο ενάμιση

ευρώ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω την φιλοζωική, αλλά σύντομα

ενημερώθηκα ότι ένας άλλος φίλος μου την είχε ήδη καλέσει.

Είπα σε μια φίλη μου ότι θα πήγαινα να αγοράσω λίγη τροφή για την γάτα όσο

περιμέναμε για τη φιλοζωική να έρθει. Εκείνη με απέτρεψε λέγοντας μου ότι δεν

είναι ανάγκη και μου θύμισε ότι το κοντινότερο Pet city ήταν πέντε ή έξι τετράγωνα

μακριά.

Έκανα στίβο για δύο χρόνια και παρόλο που είχα φάει μία μπουγάτσα, μία κρύα

σοκολάτα και ένα milkshake φράουλα αποφάσισα να τρέξω μέχρι εκεί και να της

αγοράσω ένα σακουλάκι ξηρά τροφή.

Έτρεξα μέχρι το κατάστημα και όχι τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα η κοιλιά μου

ήταν έτοιμη να εκραγεί, και το συκώτι μου με πονούσε. Μπήκα μέσα στο Pet city

και αγόρασα ένα σακουλάκι τροφή για γάτες.

Καθώς επέστεφα το στομάχι μου πονούσε ακόμα περισσότερο. Μόλις επέστρεψα,

είχαν μαζευτεί αρκετά άτομα, αλλά η φιλοζωική δεν είχε φτάσει ακόμα. Δώσαμε

στη γάτα λίγη τροφή.

Ο φίλος μου που είχε πάρει τη φιλοζωική αναρωτιόταν γιατί δεν έχει έρθει ακόμα,

και ζήτησε αν κάποιος μπορούσε να καλέσει για να ρωτήσει γιατί έχουν αργήσει

τόσο. Αποφάσισα να καλέσω και η κυρία στο τηλέφωνο ήταν αρκετά μπερδεμένη,

αλλά τότε ήρθε το μηχανάκι της φιλοζωικής. Δώσαμε τη γάτα και φύγαμε.

Τελικά, νομίζω ότι κάναμε μια καλή πράξη, η φίλη μου ονόμασε τη γάτα crash διότι

την είχε βρει στην άκρη του δρόμου, μάλλον χτυπημένη από αμάξι, πήγαμε σπίτι

και δεν ακούσαμε ξανά για τη γάτα.

Νίκη Μπεκιάρη Α’ 2

να μου επιτεθεί και πάλι. Μη θέλοντας να καταλήξω στην ίδια κατάσταση με πριν, το

απέφυγα. Προσγειώθηκε στο έδαφος με χάρη. Άνοιξε το στόμα του. Προσπάθησα να

αποφύγω ακόμα μία επίθεση, ωστόσο δεν τα κατάφερα. Το τέρας έμπηξε τα δόντια του στο

χέρι μου. Μετά από το σοκ, τα μάτια μου δάκρυσαν. Το κλώτσησα στο πρόσωπο, δίχως να

το κουνήσω ούτε ένα εκατοστό. Έψαχνα τρόπο να πάρω το στιλέτο μου, όμως το χέρι μου

το ένιωθα παραλυμένο. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για τη ζωή μου, το δάγκωσα στον

λαιμό. Ελευθέρωσε το χέρι μου ξαφνιασμένο. Όμως, αντί να κοντοσταθεί, χρησιμοποίησε

αυτή την ευκαιρία για να σχίσει το δικό μου στέρνο με τα νύχια του. Μετά γύρισε την πλάτη

του σε μένα και άρχισε να περπατάει αργά. Νικητής και θριαμβευτής έφευγε από το πεδίο

της μάχης.

Παρατήρησα κάτι στο πόδι του. Ύφασμα από την μπλούζα του παππού μου! Ένιωσα μια

ανεξέλεγκτη οργή. Ήταν λες και η αδρεναλίνη να γιάτρεψε άμεσα όλες τις πληγές μου.

Άρχισα να τρέχω πίσω από το τέρας και να το κυνηγάω όλο και πιο βαθιά μέσα στο δάσος.

Ήταν τότε που κατάλαβα… το ιδιοφυές πλάσμα με είχε κάνει να χάσω όλες τις δυνάμεις

μου. Ένιωθα λες και θα λιποθυμούσα. Δεν μπορούσα καν να νιώσω την ίδια μου την ανάσα.

Μάζεψα όλη μου την ενέργεια, όσο το τέρας ερχόταν καταπάνω μου. Του πέταξα το στιλέτο

μου και τότε ξύπνησα!

Νίκη Μπεκιάρη The Developer

Α2, 2020

22/11/2019

Μου έκλεψες την καρδιά

Μου την πήρες.

Την ήθελες μόνο δικιά σου.

Σε άφησα.

Δεν ήξερα τι θα πάθαινα.

Χάραξεςπάνω της πληγές

πληγές που δε σβήνουν

που ακόμα μένουν.

Την πετούσες στον αέρα

Την άφηνες να πέφτει.

Να πονά.

Να ραγίζει

Αυτό γινόταν κάθε μέρα.

Στη ζήτησα πίσω.

Δεν με άκουγες.

Φώναζες

Και εγώ έκλαιγα.

Άφηνα τα δάκρυα να κυλούν καυτά.

Δεν με άκουγες.

Έφευγες

Μέρα με τη μέρα οι ρωγμές γινόντουσαν

όλο και πιο μεγάλες.

Τα ραγίσματα όλο και πιο πυκνά.

Ασφυκτιούσα.

Πονούσα.

Δεν έδινες σημασία.

Συνέχιζες.

Σαν να ’ταν όλα όπως παλιά.

Έπρεπε να τα ξεχάσεις αυτά.

Με πλήγωσες βαθιά.

Μου κλεψες την καρδιά.

Καρδιά που πονά.

Καρδιά που άρπαξες από μέσα της

ό,τι είχε απομείνει.

Ό,τι είχε μείνει.

Αγάπη δεν υπήρχε μέσα της πια.

Στην έδωσα

Την πήρες

Την πέταξες.

Μάζεψα τα κομμάτια.

Κι ένα βράδυ το αποφάσισα.

Έκανα κάτι που έπρεπε να ’χα κάνει

εδώ και καιρό.

Το σκασα.

Έφυγα.

Σε άφησα.

Μια για πάντα.

Είναι αργά.

Μην με κυνηγάς άλλο πια.

Με πλήγωσες βαθιά.

Για να γυρίσω ξανά

Δεν είναι όπως παλιά.

Δεν μπορείς να μου κλέψεις ξανά την καρδιά.

Είμαι μακριά...

Αρετή Χαρίτου Β1

Αν κάποια νύχτα η χαρά σου σε αφήσει και η μοναξιά βαθιά σε τυλίξει όσο μακριά κι αν

είμαι θα έρθω για λίγο μόνο να σε δω να γελάς. Κι ύστερα θα φύγω... Κάθε τριαντάφυλλο

είναι ξεχωριστό, μοναδικό, ανεπανάληπτο, όπως εσύ ! Μόνο που το τριαντάφυλλο ανθίζει

στον κάμπο, ενώ εσύ στην καρδιά μου...

Η αγάπη μου για σένα θα σταματήσει... όταν ο ήλιος ανατέλει από την δύση! Η αγάπη μου

για σένα θα σταματήσει όταν ένας κουφός ζωγράφος θα καταφέρει να ζωγραφίσει τον ήχο

που κάνει το τριαντάφυλλο πέφτοντας σε κρυστάλλινο πάτωμα.

Εύα Φωτεινή Κάρλοβιτς

Γ΄1 2012 – 2020

Μια νύχτα σαν κι αυτή…

Και η ανάμνηση της ιστορίας πάντα γραμμένη στα κρυφά

Μια νότα να ξεχειλίζει το ποτήρι

Και η ελπίδα χαμένη στα ανοιχτά του ωκεανού

Μια βάρκα γυρεύει την ανατολή

Και η γυναίκα στην πλώρη να σχηματίζει αστερισμούς που θα τους οδηγήσουν στην Ιθάκη

Μια νύχτα σαν κι αυτή

Όπου το παράπονο της γίνεται κραυγή

Και το φως σκοτάδι

Μια χαραμάδα στην πόρτα το αύριο

Και η δόξα από τα παράσημα ξεχάστηκε

Έγινε η ζωή μου το άστρο που θα σε πάει στη Ναυσικά

Και η ψυχή μου σκόνη στο σύμπαν σκόρπησε για πάντα…

Χρύσα Πολίτη

Παλιά μαθήτρια του σχολείου μας, του 1ου Γυμνασίου Πεύκης, τώρα στη Α’ Λυκείου στο 3ο

ΓΕΛ Ν.Ηρακλείου

Οικογένεια: Στρατόπεδο ή Κοινόβιο

Οι γονείς είναι μερικά από τα πιο σημαντικά άτομα στην ζωή μας.

Επειδή συνήθως είναι οι άνθρωποι που περνάμε την πλειοψηφία της

παιδικής μας ηλικίας μας. Σε μια τόσο νεαρή ηλικία της ζωής οι

άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν μας ασκούν μεγάλη επιρροή.

Ανάμεσα σε άλλα πράγματα η ανεξαρτησία ενός παιδιού είναι ως επί

των πλείστον, αν όχι εξολοκλήρου, βασισμένη στον γονέα: γεγονός που

με κάνει να διερωτώμαι: υπερπροστατευτικοί ή υπερβολικά επιεικής

γονείς; Ποιοι είναι οι χειρότεροι; Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι μόνο

μαύρο και άσπρο, αλλά πρώτου καταλήξουμε σε αποτελέσματα ας

απαριθμήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά αυτών των γονεϊακών

τύπων.

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς υπερβολικά κοινοί αυτές τις μέρες. Ως

επί το πλείστον, εξαιτίας τον γεγονότος ότι κάθε πληροφορία μπορεί να

δοθεί μέσω αναζήτησης Google ή απλός ακούγοντας τις ειδήσεις. Κάθε

μικρό ή μεγάλο έγκλημα δημοσιοποιείται και προκαλεί φόβο.

Ακούγοντας για ληστείες σε καθημερινή βάση μπορεί να γίνει κανείς

παρανοϊκός και να ζει με τον φόβο ότι κάποιος θα των ληστέψει, τον

φόβο της κλοπής. Βέβαια αυτό το φαινόμενο είναι φυσιολογικό διότι

κανείς δεν μας επισημάνει ότι δεν τον λήστεψαν ποτέ, άρα από την

στιγμή που σε ημερήσια βάση ακούμε μόνο για ληστείες ενεργοποιείται

το ένστικτο της επιβίωσης αλλά και του φόβου. Και ως

υπερπροστατευτικός γονέας, ποιος είναι ο χειρότερος φόβος σου;

Δίχως αμφιβολία ο τραυματισμός του παιδιού σου. Άρα οι ληστείες

είναι κοινές και το δεκαπεντάχρονο παιδί σου θέλει να μένει σπίτι μόνο

του αντί να πάει μαζί σου; Με κανέναν τρόπο! Έτσι, χωρίς να το

καταλάβεις το παιδί σου γίνεται απόμακρο. Γιατί δεν το επισκέπτονται

οι φίλοι του; Επίσης, στερείτε σημαντικές εμπειρίες από τον «αληθινό»

κόσμο. Και μπορεί να μείνει αγκιστρωμένο σε λανθασμένες προσδοκείς.

Όμως τι γίνεται με τους γονείς που είναι πολύ επιεικείς; Αυτός ο τύπος

γονέα έχει τείνει να εκλείπει στις μέρες μας. Παρότι ακούγεται καλό τα

παιδιά να απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία, η αμφιβολία καραδοκεί.

Δεν είναι δυνατό να αφήνεις το παιδί σου να κάνει ό,τι θέλει και μετά

να το περιμένεις να γίνει ένας υπεύθυνος ενήλικας. «Κάνε τις εργασίες

σου!» «Μα δεν θέλω!», φράση κλειδί που μας δείχνει τα αποτελέσματα

αυτής της διαπαιδαγώγησης. Τα παιδιά μαθαίνουν να αποφεύγουν τις

υποχρεώσεις του σχολείου ή του νοικοκυριού. Επίσης, υπάρχει το ρίσκο

του εθισμού στο αλκοόλ ή άλλες ουσίες, αφού ποτέ δεν

προειδοποιήθηκαν για τους κινδύνους της ζωής.

Παρά το γεγονός ότι και οι δύο γονείς προσπαθούν να προστατεύσουν

και να ενδυναμώσουν τα παιδιά τους, τελικά το μόνο που καταφέρνουν

είναι τα καταστήσουν ευάλωτα. Τελικά, πιστεύω ότι και οι δύο γονεϊκοί

τύποι είναι οριακοί. Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν δικαιώματα στα

παιδιά τους ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους, ώστε σιγά-

σιγά να τους δώσουν όλα τα εφόδια για να ανταπεξέλθουν στη ζωή.

Νίκη Μπεκιάρη

The Developer

Α2 2019

ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΡΕΤΗ ΧΑΡΙΤΟΥ

ΝΙΚΗ ΜΠΕΚΙΑΡΙ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΛΑΝΑΚΟΥ

ΕΛΕΝΑ ΑΡΤΕΛΑΡΗ

ΜΑΡΙΛΕΝΑ

ΘΕΑΤΡΟ

https://www.theatromania.gr/kritiki-gia-tin-parastasi-quot-to-sklavi-quot-2/

Κριτική για την παράσταση "Το

σκλαβί"

3 Φεβρουαρίου 2020

65

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

Το «Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου είναι ένα έργο σταθμός! Γενιές και γενιές

παιδιών το έχουν απολαύσει σφραγίζοντας έκτοτε τη συνείδησή τους. Φέτος στο

Θέατρο Πόρτα σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.

Και άλλα έργα έχουν να κάνουν με την μανιασμένη επιδίωξη ενός σκοπού, όπως τα

«σιδερένια παπούτσια» του Μάνου Κοντολέων. Όμως εδώ το κείμενο της Ξένιας

Καλογεροπούλου, εμπνέεται από την παράδοση και έρχεται στο σήμερα, με την

επιδίωξη επίτευξης ενός στόχου. Για το βασιλόπουλο είναι η απόκτηση της αγάπης,

ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει εκεί που θα βρει την ευτυχία και στο οποίο θα

πλαισιώνεται από έναν φίλο, τον ετεροθαλή αδελφό του. «Το Σκλαβί» βασίζεται στο

ομώνυμο συμιακό παραμύθι, όπως αυτό περιλαμβάνεται στη συλλογή «Παραμύθια

του λαού μας», που επιμελήθηκε ο Γιώργος Ιωάννου ( Ερμής, 1973), καθώς και στον

τόμο Το Φιδόδεντρο, που έχει επιμεληθεί ο Κώστας Καφαντάρης ( Οδυσσεύς, 1988).

Είναι ένα παραμύθι που καλλιεργεί την φαντασία των παιδιών και παράλληλα τα

διασκεδάζει. Το σκλαβί, το παιδί της σκλάβας, που συνευρέθηκε ερωτικά με τον

βασιλιά, ο οποίος απογοητευμένος παραδόθηκε στην αγκαλιά της, ενώ λάτρευε την

βασίλισσα, είναι η πρώτη μεγάλη χαρά για το βασίλειό του, μέχρι την ώρα που και η

βασίλισσα θα κάνει το δικό της παιδί. Λένε ότι θα αγαπούν και τα δυο παιδιά το ίδιο,

όμως μέχρι το τέλος δεν φαίνεται αυτό. Η διάκριση βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Το

σκλαβί, πιο δυνατός μαθητής και πιο δραστήριος, ορίζεται ως μόνιμος προστάτης για

το βασιλόπουλο και κληρονόμο του θρόνου. Τον ακολουθεί κατά πόδας και γίνεται η

ασπίδα του, μπροστά σε οποιοδήποτε κίνδυνο. Η αυταπάρνηση που επιδεικνύει

ξεπερνά κάθε προηγούμενο, μαζί με την ακεραιότητά του και τη δύναμη ψυχής.

Γυρνάει με τον αδελφό του όλον τον κόσμο για να βρουν την «όμορφη του κόσμου»,

μια κοπέλα την οποία ο αδελφός του έχει ερωτευτεί από μια φωτογραφία, που βρήκε

σε ένα καταγώγιο και ήταν τόσο για εκείνον καταλυτική η ομορφιά της, που έγινε

σκοπός της ζωής του να την βρει και να την κάνει γυναίκα του. Ο αδελφός του, το

σκλαβί πάντα δίπλα του, σκλάβος μια ανιδιοτελούς αγάπης και αφοσίωσης.

Τα υπέροχα τραγούδια σε μουσική του Νίκου Κυπουργού σε στίχους της Λίνας

Νικολακοπούλου έχουν χιλιοτραγουδηθεί και εκτός της παράστασης.

Σε ένα σκηνικό που θυμίζει τοπίο με λόφους και έρημο πορεύονται τα δυο αυτά νέα

παιδιά και συναντούν δυσκολίες τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν ανάλογα με

τον χαρακτήρα τους.

Ο πατέρας της «όμορφης του κόσμου», ένας βασιλιάς φιλειρηνικός και ήρεμος, που

το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η κηπουρική καταλαβαίνει ότι έκανε λάθος που

έταξε την κόρη του στον δυνάστη Τζαγκιραχάν και ανακουφίζεται όταν την κλέβει

το βασιλόπουλο μαζί με το σκλαβί. Μαθήματα ζωής για τα λάθη των μεγάλων, για τη

ζωή, που συνεχίζεται ούτως ή άλλως, ό,τι και να κάνει κάποιος. Το νερό δεν σταματά

να κυλά. Όλοι προσαρμόζονται και επιδιώκουν αυτό που θα τους κάνει

ευτυχισμένους.

Το μυστικό της παράστασης είναι αυτή η καταπληκτική αφαίρεση και απλότητα, που

όμως βασίζεται σε πολλαπλές ερμηνείες και εκφραστικά μέσα, στο ομαδικό πνεύμα

και τη συνεργασία καθώς και στην φαντασία των σκηνοθετών Θωμά Μοσχόπουλο

και Σοφίας Πάσχου και της ενδυματολόγου Έλλης Παπαγεωργακοπούλου, που με

ένα κομμάτι ύφασμα μπόρεσε να κάνει όλα τα ενδύματα, με χρώμα και κίνηση.

Άλλοτε βασιλικό ένδυμα με διάκριση, άλλο για το βασιλόπουλο κι άλλο για το

σκλαβί. Το κομμάτι αυτό ύφασμα υπαινίχθηκε ένα μωρό, μετά ένα παιδάκι, ένα

άλογο, ανθρώπους στην αγορά μιας εξωτικής χώρας και άλλα πολλά, όλα σε απόλυτη

σύμπνοια με την υποκριτική δεινότητα και ερμηνεία των ηθοποιών και βέβαια με την

υποστήριξη του φωτισμού της Σοφίας Αλεξιάδου.

Μια παράσταση συνόλου από εκλεκτούς νέους ηθοποιούς: τον Παντελή

Βασιλόπουλο, την Ελένη Βλάχου, την Ηλιάνα Γαϊτάνη, τον Αυγουστίνο Κούμουλο,

τη Νάνσυ Μπούκλη, την Τζωρτζίνα Λιώση, τον Φοίβο Συμεωνίδη και τον Δημήτρη

Φουρλή.

Ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας: Ξένια Καλογεροπούλου Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος-Σοφία Πάσχου Σκηνικά-Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Νίκος Κυπουργός Μουσική επεξεργασία και διδασκαλία: Νίκος Γαλενιανός Βοηθός Σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης Βοηθοί σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Θεοδώρα Βεστάρχη, Στέλλα Γάσπαρη- Κάκκαρη Κατασκευή Κοστουμιών: Θεοδώρα Βεστάρχη

Φωτογραφίες - Βίντεο Πάτροκλος Σκαφίδας

Παίζουν

Βασιλιάς Α’- Τζαγκιραχάν – Πελάτης - Ζητιάνος | Παντελής Βασιλόπουλος Βασίλισσα – Δασκάλα – Γιατρός – Πελάτης – Ζητιάνος - Παραμάνα | Ελένη Βλάχου Μαμή – Χήρα – Πελάτης - Ζητιάνος | Ηλιάνα Γαϊτάνη Σκλαβί – Γιατρός - Πελάτης | Αυγουστίνος Κούμουλος Τραγουδίστρια – Ξαδέρφη - Ζητιάνος | Νάνσυ Μπούκλη Σκλάβα – Βασιλοπούλα (Όμορφη του κόσμου) – Πελάτης - Ζητιάνος | Τζωρτζίνα Λιώση Δάσκαλος - Βασιλιάς Β’ - Γιατρός – Τυφλός - Ζητιάνος | Φοίβος Συμεωνίδης Βασιλόπουλο - Γιατρός | Δημήτρης Φουρλής

Από την θεατρολόγο Μαρία Μαρή

Το Lemon είναι μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο με τίτλο «Χιλιαεννιακόσια»,

του Alessandro Baricco, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Τσαγκαράκη και παρουσιάζεται

στο θέατρο Radar. Πρόκειται για μια παραγωγή των Experimento, που αποτελούν

ένα καλλιτεχνικό δίκτυο Έρευνας και Παραγωγής, το οποίο ιδρύθηκε το 2018 από

τον Μελαχρινό Βελέντζα και τη Νατάσα Τσιντικίδη με βασικό αντικείμενο την

προετοιμασία και παρουσίαση έργων που προσεγγίζουν την πραγματικότητα από την

ανάποδη και ταυτόχρονα μας φέρνουν σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους. Γιατί «το

θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές». Το έργο αυτό βασίζεται στον ποιητικό

μονόλογο του Alessandro Baricco «Χιλιαεννιακόσια» (1994), ο οποίος μεταφέρθηκε

στον κινηματογράφο με τίτλο «Ο Θρύλος του Χιλιαεννιακόσια» (1998) σε

σκηνοθεσία Guiseppe Tornatore, με τον Tim Roth στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον

Ennio Morricone να υπογράφει το soundtrack της ταινίας.

Το ατμόπλοιο Virginia ταξιδεύει κάνοντας το δρομολόγιο Ευρώπη – Αμερική τη

δεκεατία του '30, φορτωμένο με χιλιάδες μετανάστες, μεταφέροντας κάθε λογής

ανθρώπους, όνειρα και ιστορίες. Πάνω σε αυτό το πλοίο, γεννήθηκε και πέθανε ο

μεγαλύτερος πιανίστας του κόσμου. Ο Ντάννυ Μπούντμαν Τι Ντι Λέμον

Χίλιαεννικόσια. Ο καλύτερος πιανίστας που υπήρξε ποτέ. Αυτό που έπαιζε, δεν είχε

γραφτεί πουθενά, δεν το είχε ακούσει άνθρωπος. Έπαιζε τη ''μουσική του Ωκεανού''...

Αυτήν την ιστορία μετέγραψε για το θέατρο με μεγάλη επιτυχία η Γεωργία

Τσαγκαράκη. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Επί Κολωνώ, στα πλαίσια

του Φεστιβάλ OFF-OFF Athens 2018. Την ιστορία αφηγείται ένας τρομπετίστας που

βρέθηκε σε αυτό το πλοίο και είχε τη τύχη να γνωρίσει το μύθο του Χιλιαεννιακόσια

με τον οποίο συνυπάρχει επί σκηνής. Ολόκληρη η ιστορία ξεδιπλώνεται πάνω στο

πλοίο. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, συγκινώντας και καθηλώνοντας τους θεατές.

Σε ένα μελετημένο σκηνικό, ένα πιάνο το οποίο γίνεται διαδοχικά μήτρα, φωλιά,

προκυμαία και τάφος, εξελίσσεται η ζωή ενός ανθρώπου δίχως πατρίδα από την αρχή

μέχρι το τέλος της. Με το μαγικό αυτό κουτί, παίζεται η μουσική του Ωκεανού,

φέρνοντας στην επιφάνεια την υπαρξιακή αγωνία του καθένα, υποβάλλοντας του

παράλληλα την αίσθηση ότι πλέει προς τα μυθικά ουτοπικά Κύθηρα τη θέση των

οποίων έχει στο έργο η Αμερική που κάποιοι επιβαίνοντες στο πλοίο κάθε τόσο

φωνάζουν τ’ όνομά της νομίζοντας πως τη διακρίνουν μέσα από την ομίχλη. Δύο

φίλοι, ένα δίδυμο που αλληλοσυμπληρώνεται, καθώς ο ένας είναι το alter ego του

άλλου.

Η απίστευτη ιστορία του Χιλιαεννιακόσια, του σπουδαιότερου πιανίστα του Ωκεανού

που γεννήθηκε εν πλω στις αρχές του 1900 για να μην κατέβει ποτέ από το

υπερωκεάνειο επί του οποίου είδε για πρώτη φορά το φως. Έπαιζε για να διασκεδάζει

τους ταξιδιώτες του Virginia. Ήταν το μόνο που ήξερε να κάνει. Ένιωθε απόλυτα

κυρίαρχος στα 88 πλήκτρα του πιάνου του και έτσι πέρασε μια ολόκληρη ζωή. Το

πιάνο και το Virginia ήταν οι θεμελιώδεις, προσδιοριστικοί άξονες της υπόστασής

του.

Όταν μετά από 32 χρόνια σκέφτηκε να δει τη θάλασσα από τη στεριά, για μια και

μοναδική φορά στη ζωή του, στάθηκε με μια αμηχανία που σχεδόν τον παρέλυσε

μπροστά από το «αντίπαλο δέος». Αυτός ο ελεύθερος από τις συνήθεις κοινωνικές

συμβάσεις της οικογένειας, της εθνικής καταγωγής και της πατρίδας άνθρωπος,

γνωρίζοντας μόνο να περιδιαβαίνει με αυτοπεποίθηση στα όρια που θέτει το κλαβιέ

του πιάνου με τα 88 του πλήκτρα, όταν βρίσκεται να αντικρύζει το χάος μιας

τερατούπολης που μοιάζει να μην έχει αρχή και τέλος αποκαρδιώνεται κι επιστρέφει

στο πλωτό του καταφύγιο.

Οι δυο ηθοποιοί, ο τρομπετίστας (Γιώργος Δρίβας) και ο Χιλιαεννιακόσια

(Μελαχρινός Βελέντζας) είχαν ρυθμό και ροή στο λόγο και στην κίνησή τους και

κυρίως μια καθηλωτική αλληλεπίδραση. Έδινε πάσα ο ένας στον άλλο, γιατί ο ένας

Γιώργος Δρίβας, ήταν το στήριγμα και η αυτοπεποίθηση του άλλου, του πιανίστα,

Μελαχρινού Βελέντζα. Εκείνος έπαιζε καταπληκτικό πιάνο με ευχέρεια και ύφος

εποχής, με αποτέλεσμα να αναπαραστήσουν άρτια το πλοίο, τους ταξιδιώτες του, τον

πόλεμο και βέβαια τον θανάτου που καραδοκεί παντού από την ώρα της γέννησης.

Με ελάχιστα σκηνικά, πολύ όμως σωστά τοποθετημένα, με κάθε λεπτομέρεια να έχει

προβλεφθεί, δόθηκε εξαιρετικά η ατμόσφαιρα της εποχής, μαζί ασφαλώς με τις

ερμηνείες των δύο ηθοποιών και το παίξιμο στο πιάνο του Μελαχρινού Βελέντζα. Ο

τρομπετίστας, Γιώργος Δρίβας, αποτέλεσε το βατήρα για την προβολή στο κοινό του

χαρισματικού πιανίστα, ενός ανθρώπου ταπεινού κατά τα άλλα. Χορεύουν τρελά και

ο τρομπετίστας είναι τα μάτια του Λέμον, ο οποίος ωστόσο χάρη στην ενσυναίσθηση

που διαθέτει και τη ζωηρή του φαντασία είναι σα να έχει επισκεφθεί τους τόπους για

τους οποίους του μιλούν οι ταξιδιώτες. « Δεν έχω βγει ποτέ και είναι σα να τα έχω δει

όλα». Εμπνευσμένος ο συσχετισμός ενός κάδρου που ξαφνικά πέφτει, ενός καρφιού

που ξαφνικά κουράζεται κι υποχωρεί με τις ανατροπές που μπορούν με παρόμοιο

τρόπο να συντελεστούν στις ζωές των ανθρώπων. Ο Λέμον καθησυχάζει το φίλο του

ότι ακόμα κι αν δε βγει δε θα είναι ποτέ δυστυχισμένος. Έχει μια πληρότητα μέσα του

και αποδέχεται ακόμα και αυτό τον θάνατο, αναπόφευκτη επιλογή. Η τρομπέτα

κλαίει. Δύσκολά κανείς ξεκόβει από το σύνολο και από τις νόρμες που αυτό

υπαγορεύει.

Το έργο και η παράσταση ακολουθούν κυκλική πορεία. Ολοκληρώνονται με τη

σαρκαστική υπόμνηση του θανάτου.

Η ζωή είναι οι επιλογές μας. Ποιος μπορεί να μας κρίνει γι’ αυτές;

Μοναδικός Δον Κιχώτης ο Μελαχρινός Βελέντζας, ακολουθεί σαν τον Πάντσο ο

Γιώργος Δρίβας. Η κίνησή τους, η μεταξύ τους σχέση και η ανασύσταση επί σκηνής

μιας εποχής, ενός υπερπολυτελούς πλοίου με πολλούς ταξιδιώτες, με τις αγωνίες

τους, τις φωνές τους, τις διασκεδάσεις, τον πόλεμο, τους φόβους τους, όλα σε μια

άκρως ενδιαφέρουσα σύνθεση, δοσμένα με έμπνευση στον θεατή, υπό το βλέμμα της

σκηνοθέτιδας Γεωργίας Τσαγκαράκη. Πώς ξαφνικά όλα αποκτούν μιαν άλλη

διάσταση και ένα άλλο βάθος προβληματισμού και σκέψης!

«Κατανόησέ με ή σε καταβροχθίζω» στον Πολυχώρο Vault

«Στο μέλλον θα πρέπει να λογοδοτήσουμε στα παιδιά μας όχι τόσο για τις άσχημες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών.» Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Η παράσταση «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω» από τη θεατρική ομάδα Ανδρομέδα παρουσιάζει μαρτυρίες παιδιών απ’ όλον τον κόσμο για την κακοποίησή τους και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Τα στοιχεία προέρχονται από έγκυρους οργανισμούς, από γραπτά σημαντικών ανθρώπων για το παιδί, από ιστορικά ντοκουμέντα των τελευταίων εβδομήντα ετών, συνοδευόμενα από στατιστικά δεδομένα, συγκρίσεις, έρευνες, φωτογραφίες, και στοιχεία γύρω από το φλέγον αυτό ζήτημα, στο οποίο εμπλέκονται με τον ένα ή άλλο τρόπο όλοι οι άνθρωποι: οι «κακοί», στυγνοί εκμεταλλευτές και οι άλλοι, οι «καλοί» που σιωπούν επιτρέποντας με τη στάση τους να συμβαίνουν όλα αυτά τα αποτρόπαια πράγματα.

Όλα ξεκινούν με ένα παιχνίδι. Εξάλλου ένα «μαύρο» παιχνίδι είναι όλη η παράσταση με έντονο και ακτιβιστικό χαρακτήρα έχοντας ως στόχο να συγκινήσει, να προβληματίσει και να παρακινήσει σε δράση.

«Εκκλησιά μολυβωτή μολυβδοκοντυλοπελεκητή, ποιος την μολυβδοκοντυλοπελέκησε; Ο γιος του μολυβδοκοντυλοπελεκητή με την μολυβδοκοντυλοκοντυλοπελεκητή μαχαίρα». Το παιδικό παιχνίδι είναι συνυφασμένο με το γέλιο. Μετά τα «βγάζουν». «Πότε θα πας εκεί στην Βόρεια Αμερική, να βρεις και τον Ερμή που παίζει μουσική» Αυτό το τραγουδάκι για το κρυφτό δίνει την αφορμή για τις ιστορίες των παιδιών μεταναστών προσφύγων, που έχουν δεχθεί όλη τη βία την ενδοοικογενειακή και κυρίως την ενδοκοινωνική. Αμέσως μετά ξεκινά η ιστορία του Μπενετίτο, ή Ντίτο και όλες οι άλλες ιστορίες αυτών των παιδιών που ενώ βάσει δικαιωμάτων θα έπρεπε να ζουν σε ασφαλές περιβάλλον και να ευημερούν, αυτό δεν συμβαίνει. Στην πολιτισμένη μας κοινωνία, με όλες τις εξελίξεις και τις επιστημονικές ανακαλύψεις, φαίνεται να παραγνωρίζουμε το γεγονός, ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή και την επιβίωση, ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο κατάλληλο για τη σωματική, πνευματική, ηθική και κοινωνική του ανάπτυξη. Οι γονείς ή οι κηδεμόνες του έχουν πάνω απ’ όλα την ευθύνη για τη διασφάλιση αυτών των αγαθών. Σε αυτή τους την προσπάθεια πρέπει να επικουρούνται από το κράτος και όχι μόνο από τους εθελοντές ή τις ανθρωπιστικές οργανώσεις. Το κράτος πρέπει να διασφαλίζει ότι τα παιδιά και οι νέοι πρέπει να αναπτύσσονται απρόσκοπτα. Επίσης το κράτος είναι υπεύθυνο για την προστασία του παιδιού από κακοποίηση προερχόμενη είτε από τους γονείς είτε από άλλους ανθρώπους. Το παιδί πρόσφυγας, που ζητά άσυλο, έχει δικαίωμα σε ειδική προστασία από το κράτος. Τα παιδιά στρατιώτες αποτελούν ίσως την πλέον απεχθή περίπτωση εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Παιδιά κάτω των 15 ετών γίνονται αναγκαστικά στρατιώτες, που για να μετατραπούν σε φονικές μηχανές εθίζονται στη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ αποκομμένα βίαια από την παιδικότητά τους αλλά και γενικότερα από την ανθρώπινη φύση τους. Τα δε κορίτσια στρατιώτες γίνονται πέραν όλων των άλλων και θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από εκείνους που τις στρατολογούν. ‘Όταν

ένα παιδί εργάζεται παρανόμως, ή οδηγείται σε επαιτεία, όταν ένα παιδί γίνεται αντικείμενο σεξουαλικής κακοποίησης, τότε όλοι όσοι γνωρίζουμε, όσοι γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων φαινομένων και δεν τα καταγγέλουμε μη ενεργώντας για την εξάλειψή τους, γινόμαστε συνένοχοι. Η σιωπή μας είναι συνενοχή.

Όλοι οι ηθοποιοί (Φανή Γρύλλη, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Ντίνα Κούκου, Δημήτρης Μακρής, Σοφία Ρούβα, Γιάννης Τριαντάκης, Αναστασία Τσούτση) αναπαριστούν διάφορες ιστορίες παιδιών φορώντας μάσκες ή φορώντας ολόσωμες, πανέμορφες χειροποίητες κούκλες, κατορθώνοντας στην κυριολεξία να γίνουν όχι μόνο η φωνή των παιδιών, κρυμμένοι πίσω από την κούκλα που φορούν, αλλά και το σώμα τους. Ηθοποιός, κούκλα και ρόλος γίνονται ένα.

Η παράσταση εξυπηρετεί το στρατευμένο θέατρο, το θέατρο αυτό που θα κλονίσει το θεατή, θα τον προβληματίσει και θα τον παρακινήσει σε κάποια «επαναστατική» διαδικασία. Σύμφωνα με έρευνες εκατομμύρια παιδιά ζούνε σε τραγικά άσχημες συνθήκες. Παιδιά σαν τον Ικμπάλ στο Πακιστάν που δουλεύουν αλυσοδεμένα κάτω από άθλιες συνθήκες κατασκευάζοντας χαλιά εισπράττοντας μια πενιχρή αμοιβή. Παιδιά που ονειρεύονται να σπουδάσουν και δουλεύουν σε φυτείες καφέ. Παιδιά που βιάζονται μέσα στην οικογένεια και απειλούνται να μην μιλήσουν. Παιδιά που οδηγούνται στον θάνατο ή ακόμη και στην αυτοκτονία προκειμένου να λυτρωθούν από μια ζωή - κόλαση που δεν τους αξίζει. Παιδιά που η οικογένεια η ίδια τα ωθεί στην πορνεία, όπως την Εστέρ, που ο θείος της την έβαλε «ζωντανό έπαθλο» στο παιχνίδι σκοποβολής στο Λούνα Παρκ, αφού πρώτα την είχε βιάσει ο ίδιος. Στην Ελλάδα του 1930 μικρά κορίτσια δούλευαν στην κατασκευή κούκλας και ίσως ακόμα και τώρα μικρά παιδιά να δουλεύουν σε πολιτισμένες, δημοκρατικές χώρες σαν την Ελλάδα.

Όσο παρακολουθούμε την παράσταση, στην οποία με άρτιο σκηνοθετικό τρόπο από τον Κοραή Δαμάτη συνδυάζονται στοιχεία έρευνας, φωτογραφικό υλικό, μαρτυρίες αλλά και θεατρικό παιχνίδι, που είναι συνυφασμένο με το παιδί και τον ψυχισμό του, οραματιζόμαστε έναν κόσμο που επιτέλους θα σέβεται τα δικαιώματα του παιδιού και του ανθρώπου. Εξαιρετική η κίνηση και η ερμηνεία των ηθοποιών και η επιμέλεια του σκηνικού χώρου και των κοστουμιών του Παύλου Ιωάννου μαζί με τις ευφάνταστες κούκλες-μάσκες της Ελένης Σουμή, φτιαγμένες από γνώριμα υλικά που παρέπεμπαν στη γη, στη θάλασσα, στις χώρες προέλευσης των προσφύγων. Η μουσική του Χρήστου Κότσι, έντυσε όπως ταίριαζε την παράσταση με το κατάλληλο ήχο σε κάθε περίσταση.

Μαρία Μαρή

Θεατρολόγος

Ταυτότητα της παράστασης

Σύνθεση κειμένων και σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης Κούκλες-μάσκες: Ελένη Σουμή Μουσική: Χρήστος Κότσι

Σκηνικά - Κοστούμια: Παύλος Ιωάννου Σχεδιασμός φωτισμών: Κοραής Δαμάτης

Παίρνουν μέρος αλφαβητικά οι ηθοποιοί: Φανή Γρύλλη, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Ντίνα Κούκου, Δημήτρης Μακρής, Σοφία Ρούβα, Γιάννης Τριαντάκης, Αναστασία Τσούτση

Φωνές: Περικλής Μοσχολιδάκης, Κοραής Δαμάτης

Παραγωγή: Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα

Έρευνα για την επιμέλεια κειμένων: Κοραής Δαμάτης & Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα

Καλλιτεχνική επιμέλεια προγράμματος παράστασης: Δημήτρης Μακρής Τυπογραφείο για την έκδοση του προγράμματος: Εκδόσεις ΚΨΜ

Φωτογραφίες παράστασης: Χρήστος Κοτσιρέας

https://www.theatromania.gr/kritiki-gia-tin-parastasi-quot-katanoise-me-i-se-katavrochthizo-quot/

https://www.theatromania.gr/kritiki-gia-tin-parastasi-quot-syrano-nte-mperzerak-quot/

Κριτική για την παράσταση "Συρανό

ντε Μπερζεράκ"

16 Νοεμβρίου 2019

65

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

Ο Συρανό, φοβερός ξιφομάχος και ποιητής, είναι ερωτευμένος με την Ρωξάνη. Όμως

δεν τολμάει να της το πει, γιατί τον εμποδίζει η μεγάλη του μύτη. Ο Κριστιάν είναι κι

αυτός ερωτευμένος με τη Ρωξάνη, δεν ξέρει όμως πώς να εκφράσει τα συναισθήματά

του, καθώς δεν διαθέτει την ευφράδεια για να τη σαγηνεύσει. Μεγάλο το θέμα που

θίγεται εδώ. Όταν κανείς έχει συναισθήματα και μέσα του έχουν εδραιωθεί υψηλές

ιδέες και ευγενή ιδεώδη, πως γίνεται αυτά να μην βρουν τρόπο να τα εκφραστούν;

Όταν η αγάπη είναι πηγή έμπνευσης, πώς μπορεί να ξεπεραστεί η αδυναμία

έκφρασης; Η Ρωξάνη (Κατερίνα Αθανασιάδη) ρομαντική, εύθραυστη,

καλλιεργημένη, αυτή την έκφραση των συναισθημάτων έχει ανάγκη προκειμένου να

τροφοδοτήσει και τα δικά της αισθήματα. Ο Συρανό (Λευτέρης Ελευθερίου)

προσφέρεται να βοηθήσει τον Κριστιάν (Χρήστος Καπενής) να κερδίσει την αγάπη

της Ρωξάνης, με τα δικά του ποιητικά λόγια. Ο ήρωας με την πιο διάσημη μύτη στο

παγκόσμιο θέατρο, ο Συρανό, εκπροσωπεί την ψυχή, την εσωτερική ομορφιά ενός

ανθρώπου, ενώ ο Κριστιάν εκπροσωπεί την ομορφιά, την ελκυστική και

παραπλανητική όψη, αυτό που εύκολα και χωρίς καμία σκέψη μπορεί να ελκύει στην

αρχή, αλλά που μετά όμως δεν είναι αρκετό για να κρατήσει μιαν ευαίσθητη ψυχή,

όπως αυτή της Ρωξάνης. Στο έργο είναι λεπτές οι διεργασίες και οι σκέψεις του

Συρανό, που θυσιάζει την δική του αγάπη για τη Ρωξάνη για χάρη του Κριστιάν ώστε

να ικανοποιήσει την ανάγκη και των δυο αυτών, πιο πολύ της Ρωξάνης, να είναι μαζί

ευτυχισμένοι.

Η διασκευή για τα παιδιά μοιραία εκλαϊκεύει ή και αφαιρεί κάποια σημεία, που θα

ήταν κομβικά για μια συνολική, ευρύτερη και ολοκληρωμένη προσέγγιση των

νοημάτων του έργου. Ωστόσο σέβεται το κείμενο και θέτει παράλληλα καίριους

προβληματισμούς, απευθυνόμενη με τρόπο ευθύ και άμεσο στα παιδιά συγκινώντας

τα.

Η χορογράφος Αντιγόνη Γύρα, συνεργάτιδα του Ηλία Καρελλά, ζωντανεύει με

μαγικό τρόπο επί σκηνής τις εικόνες του έργου, αυτή τη φορά με χορευτές από την

ομάδα της «Κινητήρας Χοροθέαμα». Η κίνηση, όχι μόνο των χορευτών, αλλά και

των ηθοποιών, είναι πολύ δουλεμένη. Ο Λευτέρης Ελευθερίου ξεπερνά κάθε

προηγούμενο. Άλματα, δύναμη, ευαισθησία. Ένας υπέροχος ρομαντικός ήρωας.

Ο σκηνοθέτης Ηλίας Καρελλάς δημιουργεί μια παράσταση με εντυπωσιακά

σκηνικά, με έντονους φωτισμούς, με ηθοποιούς και χορευτές, ζωντανή μουσική και

σύγχρονο θέατρο σκιών με σκοπό να ευαισθητοποιήσει το κοινό γύρω από την έννοια

της διαφορετικότητας. Πολλές οι σκέψεις και οι συζητήσεις που μπορούν να

προκύψουν. Πώς ορίζεται η ομορφιά; Η ομορφιά προσαρμόζεται στις εποχές και στις

συνθήκες ή υπάρχει η απόλυτη ομορφιά; Πώς μπορεί να εκφράσει κάποιος τα

συναισθήματά του; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να τα εκφράσει; Πως

καλλιεργείται ο λόγος κα η σκέψη; Πώς μεταδίδει κάποιος τα όσα αισθάνεται; Τι

ερωτευόμαστε;

Οι String Demons, γοητεύουν καθώς ερμηνεύουν ζωντανά στη σκηνή με τη

μουσική τους την τρέλα του Συρανό, την αυταπάρνησή του, τη μεγάλη και ειλικρινή

του αγάπη, διασκευάζοντας αποκλειστικά για την παράσταση αριστουργήματα της

κλασικής μουσικής και όχι μόνο, με ροκ και ανατρεπτικό τρόπο!

Ταυτότητα παράστασης:

Συγγραφέας: Edmond Rostand Διασκευή: Jo Roets Απόδοση: Χαρά Γιαννακοπούλου Σκηνοθεσία- Σκηνογραφία-Φωτισμοί: Ηλίας Καρελλάς Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού Χορογράφος: Αντιγόνη Γύρα Μουσική: String Demons

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Αθανασιάδη, Χρήστος Καπενής, Φάνης Παυλόπουλος και ο Λευτέρης Ελευθερίου Μαζί τους οι χορευτές: Κατερίνα Γεβετζή και Ναπολέων Μανάτος.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΖΩΑ

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΖΩΩΝ Τι είναι η κακοποίηση ζώων ;

Επειδή κάποιοι έχουν θεωρήσει τον τελευταίο καιρό ότι το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων στη χώρα λύνεται με φόλες ας ξανά βάλω ένα κείμενο που πάντα παραμένει επίκαιρο παρόλο που είναι μεγάλο .Θεωρώ ότι το θέμα αφορά όλους μας και όχι μόνο αυτούς που έχουν ένα ζώο. Ευζωία και Κακοποίηση στα ζώα γενικότερα δείχνουν το επίπεδο μιας κοινωνίας .Η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι προσωπικά για εμένα από τα πιο ''δυνατά'' επικοινωνιακά γκράφιτυ που έχω δει ΕΥΖΩΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Τι είναι η Ευζωία Είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα ζώο κατά την προσπάθεια προσαρμογής του στο περιβάλλον που ζει . Αυτή η κατάσταση περιλαμβάνει ένα σύνολο προϋποθέσεων που πρέπει να υφίστανται προκειμένου να εξυπηρετούνται οι βασικές του ανάγκες Oι Προϋποθέσεις Ευζωίας όπως έχουν οριστεί και έχουν υιοθετηθεί από όλους τους διεθνείς οργανισμούς είναι 5 : 1) Απουσία πείνας ή δίψας 2) Απουσία καταπόνησης από το περιβάλλον 3) Απουσία τραυματισμού ή ασθένειας 4) Δυνατότητα εκδήλωσης φυσιολογικής συμπεριφοράς 5) Απουσία φόβου ή άλλης μορφής καταπόνησης (stress). ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΖΩΩΝ Τι είναι η κακοποίηση ζώων ; Η χρήση βίας κατά των ζώων, συνήθως ζώων συντροφιάς και όχι μόνο, με στόχο την πρόκληση πόνου, τον εξευτελισμό, τα βασανιστήρια ή και την επώδυνη θανάτωσή τους (πχ ακρωτηριασμοί, φόλες, πνιγμοί) καθώς και την πρόκληση φόβου και αγωνίας (πχ σκόπιμη απομόνωση ή εκφοβισμό). Η παραμέληση των ζώων, δηλαδή η παραμέληση της φροντίδας τους και των συναισθηματικών τους αναγκών (πχ. υποσιτισμός, στέρηση βόλτας, μόνιμο δέσιμο, διαβίωση στο μπαλκόνι). Η εκτροφή ζώων σε κακές συνθήκες μη σεβόμενοι τους κανόνες ευζωίας Η σεξουαλική κακοποίηση των ζώων – Κτηνοβασία Ενεργητική σωματική κακοποίηση και μη σύννομη θανάτωση Δηλητηρίαση (φόλα),Πρόκληση εγκαύματος, θερμοπληξίας, ηλεκτροπληξίας, κρυοπαγημάτων, Τραυματισμός (απλή, βαριά ή επικίνδυνη σωματική βλάβη) από νύσσοντα, τέμνοντα ή αμβλέα όργανα, Πυροβολισμός (πρόκληση τραύματος ή /και θάνατος ζώου, Ακρωτηριασμός (εξαιρείται ο θεραπευτικός), Πνιγμός, πρόκληση ασφυξίας, στραγγαλισμός, απαγχονισμός, Παγίδευση, Καταχρηστική (μη σύννομη) μεταφορά, Περιορισμός της φυσιολογικής κίνησης (δραστικός και όχι για ιατρικούς λόγους),Μη επιτρεπτές μέθοδοι εκπαίδευσης, Εργασία (μη προβλεπόμενη για το είδος του ζώου),Μάχες μεταξύ των ζώων (όπως κυνομαχίες ή κοκορομαχίες),

Παραστάσεις με ζώα, Αναπαραγωγή που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ζώου,Παράνομα πειράματα ,Κτηνοβασία (κάθε μορφής σεξουαλική πράξη με ζώο), Σεξουαλική κακοποίηση του ζώου με χρήση αντικειμένων για τη σαδιστική ευχαρίστηση του δράστη Ενεργητική Συναισθηματική Κακοποίηση Επίθεση για πρόκληση φόβου – πανικού στα ζώο , Διαρκής τρομοκράτηση του ζώου με άσκηση βίας και πρόκληση μόνιμου στρες (με πρόκληση σωματικής βλάβης),Σκόπιμη απομόνωση, στέρηση άσκησης ή συγχρωτισμού με άλλα ζώα Παθητική Σωματική Κακοποίηση Στέρηση νερού ή τροφής, υποσιτισμός, Έλλειψη κατάλληλου καταλύματος, Στέρηση κτηνιατρικής περίθαλψης, Έλλειψη υγιεινής στον χώρο διαβίωσης, Σύνδρομο συλλογής ζώων και διαβίωσή τους σε ακατάλληλες συνθήκες, Εγκατάλειψη ζώου Παθητική Συναισθηματική Κακοποίηση Αδιαφορία και έλλειψη αγάπης-στοργής για το ζώο (θεώρηση του ζώου ως αντικειμένου κι όχι ως έμβιου όντος),Απομόνωση του ζώου (συνήθως στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών) λόγω άγνοιας των αναγκών του για συγχρωτισμό με άλλα ζώα του είδους του, Εγκατάλειψη ζώου Ενεργητική Συναισθηματική Κακοποίηση Επίθεση για πρόκληση φόβου – πανικού στο ζώο ,Διαρκής τρομοκράτηση του ζώου με άσκηση βίας και πρόκληση μόνιμου στρες (με πρόκληση σωματικής βλάβης),Σκόπιμη απομόνωση, στέρηση άσκησης ή συγχρωτισμού με άλλα ζώα Από 1/1/2015 το FBI χαρακτηρίζει την κακοποίηση ζώων «Έγκλημα κατά της Κοινωνίας» το οποίο κατατάσσει επίπεδο κακουργημάτων. Το 88% των οικογενειών που κατηγορήθηκαν για κακοποίηση παιδιού διαπιστώθηκε παράλληλα κακοποίηση ζώου, Το 85,4% των γυναικών και το 63% των παιδιών που φιλοξενήθηκαν σε ξενώνες για θύματα ενδοοικογενειακής βίας, έχουν βιώσει κακοποίηση κατοικίδιου ενώ Το 76% των κακοποιήσεων του ζώου συνέβη μπροστά στα παιδιά. Το 25-40% των κακοποιημένων γυναικών δεν εγκαταλείπουν το σπίτι γιατί φοβούνται τι θα συμβεί στο κατοικίδιό τους αν φύγουν. Το 32% των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας που είχαν κατοικίδιο ανέφεραν ότι το παιδί τους αναπαρήγαγε τη βία τραυματίζοντας ή σκοτώνοντας το ζώο.

Ποιος ο ρόλος της Δημοτικής Αρχής στην Κακοποίηση των ζώων αλλά και στην ενημέρωση των Δημοτών για την Ευζωία τους; 1. Συστηματική ενημέρωση των Δημοτών για θέματα ευζωίας και κακοποίησης των ζώων . Πώς ; Σχολεία, Χρηματοδότηση τηλεοπτικών σποτ, Διαδίκτυο . 2. Συστηματική Επιμόρφωση των μελών της Δημοτικής Αστυνομίας για θέματα ευζωίας των ζώων και τι είναι κακοποίηση

3. Η Δημοτική Αστυνομία να συνδράμει ουσιαστικά τους Δημότες όταν γίνονται καταγγελίες σε θέματα κακοποίησης των ζώων και να τους συνδράμει στις αστυνομικές αρχές αλλά και στα δικαστήρια ως ενάγων μαζί με τους πολίτες

Αφιερωμένο σε όλους εμάς που έχουμε

σκύλο στο σπίτι: «Ποίημα ενός σκύλου»

pets

σκύλος

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK

ΠΟΊΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΎΛΟΥ:

Εγώ είμαι αυτός που σε περιμένει …

Το αυτοκίνητό σας έχει έναν ιδιαίτερο ήχο και μπορώ να το αναγνωρίσω ανάμεσα σε

χίλια.

Τα βήματά σου έχουν μαγικό ήχο, είναι μουσική για μένα.

Η φωνή σου είναι το μεγαλύτερο σημάδι της ευτυχούς στιγμής μου και μερικές

φορές, δεν είναι απαραίτητο να το αναφέρω: ακούω τη θλίψη σας.

Αν βλέπω τη χαρά σου, με κάνει ευτυχισμένο!

Δεν ξέρω τι είναι καλή ή κακή μυρωδιά, ξέρω μόνο ότι το άρωμά σου είναι το

καλύτερο.

Μερικές φορές μου αρέσουν κάποιες παρουσίες. Άλλοι, όχι τόσο. Αλλά η παρουσία

σου είναι αυτό που κινεί τις αισθήσεις μου. Το ξύπνιο μου, ξυπνάς.

Κοιμήσου είσαι ο Θεός μου, αναπαύσου στο σπίτι και εγώ φροντίζω τα όνειρό σου.

Το βλέμμα σου είναι μια ακτίνα φωτός, όταν συνειδητοποιώ την αφύπνιση σου …

Τα χέρια σου πάνω μου, έχουν την ελαφρότητα της ηρεμίας. Και όταν βγεις έξω, όλα

είναι και πάλι άδειά …

Και πάντα σε περιμένω και για πάντα …

Για τον ήχο του αυτοκινήτου σου.

Για τα βήματά σου.

Λόγω της φωνής σου

Εξαιτίας της πάντα ασυνείδητης κατάστασής σου.

Λόγω της οσμής σου

Για το υπόλοιπο σου κάτω από την αγρυπνία μου.

Για τα μάτια σου.

Για τα χέρια σου.

Και χαίρομαι έτσι.

Είμαι αυτός που σε περιμένει:

Είμαι ο σκύλος σας!

https://www.newside.gr/2019/06/afieromeno-olous-emas-exoume-skilo-spiti-poiima-enos-

skilou/?fbclid=IwAR2w6cyrT1XU6UhV8JXghKiqtU0JSVa--CWz1tzI1aUsFqp4th3lCTZWeMs#

«Δεν είναι pets· είναι όντα του ίδιου σύμπαντος»:

Ένας ομοιοπαθητικός κτηνίατρος αναλύει τη βαθιά μας σχέση με τα ζωα Ο

ομοιοπαθητικός κτηνίατρος Νίκος Γκόλφης ακολουθεί εναλλακτικές μεθόδους

θεραπείας βοηθώντας τα κατοικίδια να ξαναβρούν την σωματική και ψυχική τους

υγεία και φιλοσοφεί πάνω στη σχέση ανθρώπων και ζώων ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

24.12.2019 | 11:50 Το να φροντίζουμε για την καλή υγεία και ζωή των κατοικιδίων

μας είναι όχι μόνο ζωτικής σημασίας για εμάς αλλά και ένα στοιχείο πολιτισμού.

Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO Το να φροντίζουμε για την καλή υγεία και ζωή των

κατοικιδίων μας είναι όχι μόνο ζωτικής σημασίας για εμάς αλλά και ένα στοιχείο

πολιτισμού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO 1005 7 Την μέρα που πήγα να συναντήσω

τον ομοιοπαθητικό κτηνίατρο Νίκο Γκόλφη στο ιατρείο του στο Κολωνάκι τον βρήκα

να ψιθυρίζει με ήρεμη φωνή γλυκόλογα στο αυτάκι ενός μαυρόασπρου (tuxedo cat)

γατούλη. Ακριβώς δίπλα του στεκόταν η κηδεμόνας του ζώου που το είχε φέρει για

να του χορηγηθεί ένας ορός ενυδάτωσης καθώς τις τελευταίες μέρες είχε σταματήσει

να τρώει και να πίνει νερό. Ο γάτος δεχόταν με απίστευτη στωικότητα τις φροντίδες

του γιατρού και δεν κουνήθηκε ρούπι ακόμα κι όταν έφθασε η στιγμή να του βάλει

την βελόνα του ορού κάτω από το δέρμα. «Αυτό δεν είναι τίποτα. Το εντυπωσιακό

είναι όταν, τις φορές που έχει χρειαστεί να του πάρει αίμα, δίνει οικειοθελώς στον

γιατρό ακόμα και το ποδαράκι του» μου λέει η κηδεμόνας του θέλοντας να τονίσει το

πόσο σημαντικό είναι να καταφέρει ο κτηνίατρος να κερδίσει την εμπιστοσύνη του

ζώου. Ο Μασούντ (σ.σ. έτσι λέγεται ο γάτος) έπασχε από λοιμώδη περιτονίτιδα, ένα

πολύ σοβαρό λοιμώδες νόσημα που προσβάλλει τις γάτες και μπορεί να οδηγήσει

στον θάνατο. Εμφάνιζε προβλήματα με τον σπλήνα, είχε εμετούς και διάρροιες. Όταν

τον ανέλαβε ο κ. Γκόλφης ήταν ήδη 12 ετών. Σήμερα είναι 19, που σημαίνει ότι έχει

ξεπεράσει τα 100, σε ανθρώπινα χρόνια, και τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά με την

ομοιοπαθητική αγωγή που ακολουθεί. «Μάλιστα ο συνάδελφος που του κάνει τους

υπέρηχους έχει εντυπωσιαστεί διότι δεν βλέπει καμία μεγάλη μεταβολή εκφυλιστικού

τύπου στα όργανά του. Κάποια στιγμή βέβαια θα συμβεί κι αυτό διότι δεν υπάρχει η

αθανασία, ούτε στις γάτες, αλλά το αναφέρω διότι είναι εντυπωσιακό» λέει ο κ.

Γκόλφης ο οποίος αφού τελείωσε την κτηνιατρική σχολή της Θεσσαλονίκης έκανε

σεμινάρια ομοιοπαθητικής στην Ελληνική Εταιρία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στην

Αθήνα οπότε και έχει την διπλή ιδιότητα του κλασσικού αλλά και του

ομοιοπαθητικού κτηνιάτρου. Πιστεύω ακράδαντα ότι η πιο αληθινή σχέση που

έχουμε πλέον είναι αυτή με τα κατοικίδιά μας, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Διότι αν ήταν πιο χαλαρές και αληθινές οι διαπροσωπικές μας σχέσεις δεν θα υπήρχε

και η μεταφορά διαφόρων καταστάσεων πάνω στα ζώα μας. Είμαι πεπεισμένος ότι

την αλήθεια μας στην ουσία την συγκοινωνούμε μόνο με τα κατοικίδιά μας. Αν και η

ομοιοπαθητική αποκτά ολοένα και περισσότερους ακόλουθους στις μέρες μας πολλοί

εξακολουθούν να δυσπιστούν σχετικά με τα αποτελέσματα αυτής της εναλλακτικής

μεθόδου της ιατρικής. Πολλοί μάλιστα πιστεύουν ότι η ομοιοπαθητική δρα μέσω του

placebo, δηλαδή της αυθυποβολής. «Όμως στα ζώα δεν υπάρχει η έννοια της

αυθυποβολής» λέει ο κ. Γκόλφης ο οποίος εξασκεί την ομοιοπαθητική για ζώα εδώ

και 25 χρόνια έχοντας διαπιστώσει, όπως λέει ο ίδιος, την μεγάλη

αποτελεσματικότητα της. «Όταν ξεκίνησα το '94 να εξασκώ την ομοιοπαθητική στα

ζώα θεωρούμουν κάτι "εξωτικό". Όμως δεν είχα καλή σχέση με τον τρόπο που

αντιμετωπίζει ανθρώπους και ζώα η κλασσική ιατρική και μέσα από μια διεργασία

ψαξίματος βρήκα ότι η ομοιοπαθητική ταίριαζε καλύτερα στην δική μου

ιδιοσυγκρασία. Εφόσον μάλιστα διαπίστωσα ότι έχει και αποτελεσματικότητα στα

ζώα εξασκώ το επάγγελμα του ομοιοπαθητικού κτηνιάτρου με μεγάλη ευχαρίστηση»

συμπληρώνει. Όταν ο κ. Γκόλφης ανέλαβε τον Μασούντ ήταν ήδη 12 ετών. Σήμερα

είναι 19, που σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει τα 100, σε ανθρώπινα χρόνια, και τα

πηγαίνει εξαιρετικά καλά με την ομοιοπαθητική αγωγή που ακολουθεί. Φωτο: Πάρις

Ταβιτιάν/LIFO Όταν ο κ. Γκόλφης ανέλαβε τον Μασούντ ήταν ήδη 12 ετών. Σήμερα

είναι 19, που σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει τα 100, σε ανθρώπινα χρόνια, και τα

πηγαίνει εξαιρετικά καλά με την ομοιοπαθητική αγωγή που ακολουθεί. Φωτο: Πάρις

Ταβιτιάν/LIFO Η ομοιοπαθητική για κατοικίδια βασίζεται στις ίδιες αρχές με αυτές

της ομοιοπαθητικής για ανθρώπους. Ο πυρήνας της δε βασίζεται πάνω στην αρχή του

Ιπποκράτη, του γνωστού ιατρού της αρχαιότητας, που έλεγε ότι τα «Όμοια ομοίων

ιάματα εισί», δηλαδή ότι τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια. Ή αλλιώς ότι αυτό που

σου προκαλεί το πρόβλημα μπορεί και να σε γιατρέψει. «Για να σας το εξηγήσω

πρακτικά στην ομοιοπαθητική υπάρχει για παράδειγμα το arsenicum album- η αρχική

ουσία δεν είναι ανιχνεύσιμη και τελικά αυτό που χορηγείται στον θεραπευόμενο είναι

το ενεργειακό της αποτύπωμα» λέει ο κ. Γκόλφης. Όπως συνεχίζει να μου εξηγεί η

ομοιοπαθητική είναι η προσπάθεια να επιλυθούν εναλλακτικά τα προβλήματα χωρίς

επιθετικές παρεμβάσεις με κορτιζόνες, αντιβιοτικά κλπ. Εκτός από τις περιπτώσεις

που χρήζουν χειρουργείου. Νεφρικές και ηπατικές ανεπάρκειες, καρκίνους κ.λπ. Ο

κτηνίατρος Παναγιώτης Παπαϊωάννου έγινε ιεραπόστολος στη Μαδαγασκάρη για να

προσφέρει αγάπη 11.5.2018 Ο κτηνίατρος Παναγιώτης Παπαϊωάννου έγινε

ιεραπόστολος στη Μαδαγασκάρη για να προσφέρει αγάπη Σχετικά με τον καρκίνο

που εμφανίζεται πλέον και σε πολλά κατοικίδια- γάτες και σκύλους- ο κ. Γκόλφης

μου επισημαίνει ότι στα πρώτα χρόνια της πορείας του τα περιστατικά με καρκίνο

ήταν σπάνιο φαινόμενο. «Τώρα είναι κάτι το συνηθισμένο. Είναι εντυπωσιακό το

πόσο έχουν αυξηθεί τα κρούσματα και στα κατοικίδιά μας- υπάρχει ανάλογη αύξηση

με αυτήν που παρατηρείται και στον άνθρωπο. Και σε όλες τις ηλικίες. Είναι

τρομακτικό. Όμως συμβαίνει και κάτι άλλο που το λέω καμιά φορά χάριν αστεϊσμού

αλλά ισχύει: επειδή στους καιρούς μας, όλους μας κάτι μας τρώει, τα ζωάκια μας

ξύνονται. Πριν την κρίση μπορεί να είχα 2-3 ζωάκια το τρίμηνο με κνησμό, τώρα πια

πρέπει να σας πω ότι έχω 8-10 την εβδομάδα. Και πέρα από τις περιπτώσεις που

έχουν ψύλλους, τσιμπούρια ή αλλεργίες, σε πολλά από αυτά υπάρχει ψυχογενές

υπόστρωμα. Είναι σαφές ότι υπάρχει μια κατάσταση έντασης και εσωτερίκευσης του

άγχους των ανθρώπων. Τα ζώα ναι μεν δεν έχουν ενοχές αλλά εσωτερικεύουν τον

κραδασμό από τις δικές μας ενοχές. Τα κατοικίδια στις μέρες μας εμφανίζουν πολύ

συχνά και στρες, ειδικά όταν δεν υπάρχει μια κανονικότητα μέσα στο σπίτι, αλλά και

όταν ο άνθρωπός τους είναι στρεσαρισμένος εμφανίζουν κι αυτά «στρες εξ

αγχιστείας». Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO Τα κατοικίδια στις μέρες μας εμφανίζουν

πολύ συχνά και στρες, ειδικά όταν δεν υπάρχει μια κανονικότητα μέσα στο σπίτι,

αλλά και όταν ο άνθρωπός τους είναι στρεσαρισμένος εμφανίζουν κι αυτά «στρες εξ

αγχιστείας». Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO Μια κυρία που με επισκέφθηκε πρόσφατα

τελευταία απέκτησε εγγονάκι, διανύει μια περίοδο τρομερής έντασης- επειδή έχει

αναλάβει ένα σωρό ευθύνες- και το σκυλάκι της έχει ξεκινήσει να ξύνεται μανιωδώς.

Μια άλλη περίπτωση ήταν όταν ένας κύριος μου έφερε το σκυλάκι του που είχε πολύ

έντονη διάθεση να τρώει την ουρά του. Στο ιστορικό που πήρα μου ανέφερε ότι είχε

χάσει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο οπότε είχε έντονη στεναχώρια και εσωτερική

«φαγούρα». Η επιλογή του ομοιοπαθητικού σκευάσματος που αποφάσισα να δώσω

στο ζώο έγινε βάσει της εσωτερίκευσης της στεναχώριας. Το ζωάκι σταμάτησε να

ξύνεται μέσα σε 3-4 μέρες και δεν ξανασχολήθηκε από τότε με την ουρά του.» «Ένα

σύμπτωμα της στεναχώριας είναι οι αναστεναγμοί και τα ξεφυσήγματα» λέει ο κ.

Γκόλφης, ο οποίος όχι μόνο φαίνεται να τρέφει αληθινή συμπάθεια, αγάπη και

σεβασμό για τα ζώα που κουράρει αλλά έχει φιλοσοφήσει αρκετά και τη σχέση του

ανθρώπου με τα ζώα συντροφιάς. «Στην ουσία μόνο με τα ζώα έχουμε εκπομπή του

όλου της ταυτότητάς μας και μάλιστα με αμεσότητα διότι η σχέση μας με αυτά δεν

υφίσταται το περίκλειστο του «εγώ» και του «λόγου», οπότε αναγκαστικά

μεταφέρουμε σε αυτά διάφορα πράγματα από το μέσα μας. Δεν κάνουμε δημόσιες

σχέσεις με τα κατοικίδιά μας. Έχω δει πολλές περιπτώσεις που ο άνθρωπος έχει

κολίτιδα και έπειτα από λίγο εμφανίζει και το ζώο του κολίτιδα. Ή περιπτώσεις

ανθρώπων με διαβήτη που αποκτά και το ζώο τους διαβήτη. Συμβαίνει αρκετά συχνά

αυτό. Γι' αυτό και είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε την συγγένεια των κραδασμών.

Αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι εμείς προκαλούμε στο ζωάκι μας αυτές τις

ασθένειες αλλά είναι σαν να δημιουργείται μια ολότητα η οποία συγγενεύει πολύ σε

όλα τα επίπεδα, συμπεριφορικά και σωματικά. Κι αν σκεφτούμε ότι στα περισσότερα

σωματικά προβλήματα υπάρχει ένα ψυχικό υπόβαθρο τα ζωάκια, στο βαθμό που

συγγενεύουν ψυχικά με μας, υπάρχει κατ' αντιστοιχία η πιθανότητα να εμφανίσουν τα

ίδια σωματικά προβλήματα με μας. Πόσο αγαπάς το κατοικίδιό σου; 6.10.2019 Πόσο

αγαπάς το κατοικίδιό σου; Είναι ένας οδηγός τα ζωάκια μας και μπορούν να θέσουν

ερωτήματα σε σχέση με το τι είμαστε. Κάποια στιγμή είχα μια πολύ ακραία

περίπτωση. Ήταν μια κυρία που είχε μια γατούλα που επί δύο χρόνια την ξυπνούσε

κάθε βράδυ στις 4 και δεν την άφηνε να κοιμηθεί. Η έλλειψη ύπνου την είχε διαλύσει

σωματικά και ψυχικά. Όταν μου έφερε το ζώο περιέγραψα αμέσως στοιχεία

συμπεριφοράς του και την ακούω να μονολογεί: «Συνεδρία νούμερο 41». Αυτό

λοιπόν που φάνηκε στην 41η συνεδρία με την ψυχολόγο της μου το έδειξε η γατούλα

στα πρώτα πέντε λεπτά. Τα κατοικίδια στις μέρες μας εμφανίζουν πολύ συχνά και

στρες, ειδικά όταν δεν υπάρχει μια κανονικότητα μέσα στο σπίτι, αλλά και όταν ο

άνθρωπός τους είναι στρεσαρισμένος εμφανίζουν κι αυτά «στρες εξ αγχιστείας». Έχει

ενδιαφέρον διότι είναι αδρές οι γραμμές στα ζωάκια. Δεν καμώνονται, δεν κρύβονται

και δεν εκλογικεύουν. Σε εμάς η σχέση μυαλού, συναισθήματος και πραγματικότητας

είναι μεταφραστική κι αν λάβουμε υπόψη και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, που

θέτουν και τα «τι πρέπει», εκεί ξεχνάμε εντελώς το τι θέλουμε. Το ζώο αν ζηλέψει θα

σου κατουρήσει τον καναπέ. Αγχώνεται που το αφήνεις μόνο του; Θα σου

καταστρέψει τα έπιπλα και θα ουρλιάζει. Εμείς δεν τα κάνουμε αυτά. Πόσες φορές

θέλουμε να κλάψουμε και δεν κλαίμε διότι πρέπει να κρατήσουμε το image; Είναι

τραγικό. Τα ζώα από την άλλη μας δείχνουν το πρωτογενές συναίσθημα κάτι που

στον άνθρωπο τείνει να εκλείψει. Πιστεύω ακράδαντα ότι η πιο αληθινή σχέση που

έχουμε πλέον είναι αυτή με τα κατοικίδιά μας, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Διότι αν ήταν πιο χαλαρές και αληθινές οι διαπροσωπικές μας σχέσεις δεν θα υπήρχε

και η μεταφορά διαφόρων καταστάσεων πάνω στα ζώα μας. Είμαι πεπεισμένος ότι

την αλήθεια μας στην ουσία την συγκοινωνούμε μόνο με τα κατοικίδιά μας». Ο

πολιτισμός μας μπορεί να είναι παράγωγο της τρομερής θανατοφοβίας του ανθρώπου

και της ανάγκης να ελέγξει. Τα ζώα δεν ελέγχουν, ούτε αναρωτιούνται. Είναι απλώς

μέλη του σύμπαντος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO Ο πολιτισμός μας μπορεί να είναι

παράγωγο της τρομερής θανατοφοβίας του ανθρώπου και της ανάγκης να ελέγξει. Τα

ζώα δεν ελέγχουν, ούτε αναρωτιούνται. Είναι απλώς μέλη του σύμπαντος. Φωτο:

Πάρις Ταβιτιάν/LIFO Στο ιατρείο του ο κ. Γκόλφης δέχεται κυρίως δύο κατηγορίες

πελατών: αυτούς που είναι και οι ίδιοι δέκτες της ομοιοπαθητικής κι εκείνους που δεν

είχαν ποτέ καμία σχέση με την ομοιοπαθητική αλλά την βλέπουν ως μια έσχατη λύση

για το ζωάκι τους έχοντας κλείσει τον κύκλο της κλασσικής ιατρικής παρέμβασης.

«Οι δεύτεροι σαφώς έρχονται πιο επιφυλακτικοί αλλά στην συνέχεια αφού

βοηθηθούν αλλάζουν στάση. Μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που

ξεκίνησαν και οι ίδιοι ομοιοπαθητική όταν είδαν την θετική έκβαση της πορείας της

υγείας και της ζωής του ζώου τους» λέει. Ένα άλλο εντυπωσιακό που έχει

παρατηρήσει ο κ. Γκόλφης είναι ότι αν ο ιδιοκτήτης του ζώου ακολουθεί κάποια

ομοιοπαθητική θεραπεία, συνήθως η ίδια ουσία που παίρνει εκείνος θα χρειαστεί να

δοθεί και στο ζώο. «Το πιο απίθανο είναι πως αν αλλάξω ουσία στο ζώο, συνήθως

μου λένε ότι και ο ομοιοπαθητικός τους τους άλλαξε το φάρμακό τους χορηγώντας

τους το ίδιο με το κατοικίδιό τους. Έχει ενδιαφέρον αυτό και έρχεται και κολλάει με

την συγγένεια των κραδασμών που λέγαμε νωρίτερα». «Τα ζωάκια δεν χρειάζονται

συχνές επισκέψεις στον ομοιοπαθητικό όπως ενδεχομένως να χρειάζεται ο άνθρωπος

κι αυτό γιατί έχουν μια ωραία κανονικότητα που αν την είχαμε κι εμείς θα ήταν πιο

καλή η ζωή μας» λέει ο κ. Γκόλφης και συνεχίζει: «Δηλαδή η γάτα που έχουμε στο

σπίτι θα κάνει συγκεκριμένα πράγματα κάθε μέρα, ο σκύλος μας θα πάει

συγκεκριμένες ώρες για βόλτα. Αυτό από το οποίο πάσχουμε εμείς οι άνθρωποι είναι

η γενικευμένη μη κανονικότητα. Συνοψίζοντας, τα ζώα που ακολουθούν κάποια

ομοιοπαθητική αγωγή πηγαίνουν εξαιρετικά καλά χωρίς να χρειάζεται να κάνουν

επαναληπτικές επισκέψεις στον ομοιοπαθητικό όπως θα πήγαινε πιθανότατα ένας

άνθρωπος. Κι αυτό γιατί μπαίνουν σε μια υγιή ροή και επειδή δεν έχει απρόβλεπτα η

ζωή τους μπαίνουν σε μια συχνότητα υγείας χωρίς να έχουν υποτροπές». Μια

κτηνιατρική κλινική έσωσε δεκάδες ζώα από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού

26.12.2018 Μια κτηνιατρική κλινική έσωσε δεκάδες ζώα από τις πυρκαγιές του

καλοκαιριού Η διάγνωση γίνεται ρωτώντας και παρατηρώντας. «Είναι σχετικά

εύκολο διότι και τα ζώα δεν κρύβονται και δείχνουν αυτό που βιώνουν. Όμως και οι

πληροφορίες που δίνουν οι άνθρωποι για τα ζώα τους, επειδή δεν έχουν αντίλογο και

«καρυκεύματα», είναι συνήθως to the point» επισημαίνει ο ίδιος. «Είναι κωμικό να

λένε οι γκουρού ότι πρέπει να ζεις το παρόν. Αυτό τα ζώα το έχουν a priori. To

ανώτερον ον λοιπόν αφού έχει κάνει διαδρομές σκέψης για το τι είναι καλό καταλήγει

σε αυτό που τα ζώα δεν αμφισβήτησαν ποτέ. Επίσης, τα ζώα δεν είναι θανατοφοβικά.

Αυτά είναι δύο βασικές προσεγγίσεις που δείχνουν σοβαρή υστέρηση του όντος

άνθρωπος σε σχέση με τα ζώα. Έχω συντροφεύσει κι εγώ ζώα που κάποια στιγμή

έφυγαν από τη ζωή. Αυτό που παρατήρησα μεταξύ άλλων είναι η στωικότητά τους σε

σχέση με το «φεύγειν». Θυμάμαι τη ρήση του Bataille που έλεγε ότι «τα ζώα δεν

φοβούνται τον θάνατο διότι ζουν κατά φύση και ο θάνατος είναι μια φυσική

κατάσταση». Ο πολιτισμός μας μπορεί να είναι παράγωγο της τρομερής

θανατοφοβίας του ανθρώπου και της ανάγκης να ελέγξει. Τα ζώα δεν ελέγχουν, ούτε

αναρωτιούνται. Είναι απλώς μέλη του σύμπαντος. Τα ζώα μας βοηθούν να γίνουμε

καλύτεροι άνθρωποι και να επικοινωνήσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Δεν είναι

απλά «pets». Χρειάζεται να τους αναγνωρίσουμε ότι είναι όντα του ίδιου σύμπαντος

δίχως ιεραρχήσεις». Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO Τα ζώα μας βοηθούν να γίνουμε

καλύτεροι άνθρωποι και να επικοινωνήσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Δεν είναι

απλά «pets». Χρειάζεται να τους αναγνωρίσουμε ότι είναι όντα του ίδιου σύμπαντος

δίχως ιεραρχήσεις». Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO Οι σχέσεις που αναπτύσσουμε με

τα ζώα μας μας βοηθούν να έχουμε αναρωτήσεις για εμάς. Δηλαδή εκεί που περνάς

μέσα από μια πλατεία με πεντακόσιες σκέψεις στο κεφάλι βλέπεις τους αδέσποτους

σκύλους να κάθονται και να λιάζονται. Εμείς πότε λιαζόμαστε; Πότε ήταν η

τελευταία φορά που είπαμε «τώρα θα καθίσω να χαρώ τον ήλιο»; Πότε κοιτάξαμε

τελευταία φορά τον ουρανό; Είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα δίκτυο σκέψεων και

πληροφοριών και απέχουμε από την ζωή. Αυτά, τα ζώα τα χαίρονται και τα έχουν

χωρίς την βοήθεια των «ειδικών». Δεν έχουν κάποιον να τους λέει «Χαλάρωσε

τώρα». Το κάνουν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να κάνουν γιόγκα για να πάρουν

βαθιές αναπνοές. Το άλλο πολύ σημαντικό που παρατηρώ είναι τα παιδάκια που

μεγαλώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον απτικής αμυντικότητας, «Μην αγγίζεις εκεί,

έχει μικρόβια» ακούω συχνά να τα διατάσσουν. Τα ζώα στο σπίτι λοιπόν μπορούν να

τα βοηθήσουν να αναπτύξουν μια σχέση αφής. Ειδικά με τις γάτες που θα

χουρχουρίσουν μόνο όταν είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος εκεί. Η επικοινωνία μέσω

της αφής είναι κάτι που δεν υπάρχει πια στις ανθρώπινες σχέσεις. Τις περισσότερες

φορές ακόμα και την ώρα που εκδηλωνόμαστε με χάδια και αγκαλιές έχουμε ένα

σωρό σκέψεις στο μυαλό μας. Ενώ με τα ζώα μπορείς να «ταξιδέψεις» μέσω της

αφής. Το ταξίδι της αφής, κάτι που έχουμε απωλέσει, μπορούμε να το ξαναβρούμε

μέσα από τη σχέση μας με τα ζώα» λέει ο κ. Γκόλφης σε έναν απίστευτα χειμαρρώδη

μονόλογο. «Όταν διαλύομαι, απλά κοιτάζω μια ή περισσότερες απο τις γάτες μου.

Έχω 9. Απλά κοιτάζω κάποια να κοιμάται ή να μισοκοιμάται κι ηρεμώ» έγραφε ο

Τσαρλς Μπουκόφσκι σε ένα κείμενό του περί των γατιών, των ζώων που αγαπούσε

πολύ ο ίδιος. Τελικά τα κατοικίδιά μας τα έχουμε ανάγκη. Για κάποιον ίσως η

μοναδική χαρά που βιώνει μέσα στη μέρα του είναι η στιγμή που βλέπει τον σκύλο

του να του κουνάει τη ουρά όταν επιστρέφει στο σπίτι από τη δουλειά. «Τολμώ να πω

ότι ακόμα και με τα παιδιά μας δεν αισθανόμαστε την ίδια χαρά, διότι κάποια στιγμή

μεγαλώνουν, υπάρχει ο λόγος κι ο αντίλογος.. Με τα ζώα δεν υπάρχει αντίλογος

μονάχα μια κανονικότητα χαράς. Το να φροντίζουμε για την καλή υγεία και ζωή των

κατοικιδίων μας είναι όχι μόνο ζωτικής σημασίας για εμάς αλλά και ένα στοιχείο

πολιτισμού. Όταν βοηθάμε τα ζώα μας να ζουν καλύτερα μας βοηθούν κι εκείνα με

τον τρόπο τους, ξαναφέρνοντάς μας σε επαφή με τον αρχέγονο μίτο. Είναι σημαντικό

μέσα στην ανθρώπινη εξέλιξη να θυμόμαστε και ποιες είναι οι ρίζες μας. Γιατί οι

ρίζες μας είναι η ανάγκη του «τρώγειν», του «χαϊδεύεσθαι», του «φροντίζειν» κλπ.

Είναι πρωταρχικά πράγματα αυτά τα οποία συχνά ξεχνάμε. Ακόμα και το παιχνίδι

που θα παίξουμε με το ζωάκι μας δημιουργεί μια ψυχική ανάταση. Έχουμε κι εμείς

ανάγκη του «παίζειν», γι αυτό και στους ανθρώπους αρέσει πολύ να παρακολουθούν

παντός είδους παιχνίδια. Μέσα στην καθημερινότητά μας όμως δεν μας επιτρέπεται

να παίξουμε, μη και χάσουμε τη σοβαρότητά μας. Ωστόσο μέσα από το παιχνίδι με το

ζωάκι μας ξεδίνουμε κι εμείς. Τα ζώα μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι

και να επικοινωνήσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Δεν είναι απλά «pets».

Χρειάζεται να τους αναγνωρίσουμε ότι είναι όντα του ίδιου σύμπαντος δίχως

ιεραρχήσεις». Info: Τα ιατρεία του ομοιπαθητικού κτηνιάτρου κ. Νίκου Γκόλφη

βρίσκονται στις οδούς Ξενοκράτους 48, Κολωνάκι (2107290544) και Λ. Μεσογείων

256, Χολαργός (210 6511784) Πηγή: www.lifo.gr

https://www.lifo.gr/articles/living_articles/262896/den-einai-pets-einai-onta-toy-idioy-

sympantos-enas-omoiopathitikos-ktiniatros-analyei-ti-vathia-mas-sxesi-me-ta-zoa

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ CULTURE ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ INSIDE Plus ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΤΕΥΧΟΣ #630 ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ HOME PRINT Αρχείο Θεμάτων ΑΦΙΕΡΩΜΑ:

Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Ο κτηνίατρος: όλες οι χρήσιμες συμβουλές

Ο Γιάννης Κουντούρης σώζει σκυλιά και γάτες εδώ και 12 χρόνια στην κλινική

μικρών ζώων που έχει στη Γλυφάδα.

ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ 24.9.2014 | 14:46 1

Όσον αφορά τα μεγαλόσωμα σκυλιά, πρέπει να ξέρεις ότι εκτός από το φαΐ και τα

εμβόλια χρειάζονται να τους αφιερώσεις και χρόνο. Δεν τους αρκούν καθόλου τα 10

λεπτά βόλτα... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Όσον αφορά τα μεγαλόσωμα σκυλιά,

πρέπει να ξέρεις ότι εκτός από το φαΐ και τα εμβόλια χρειάζονται να τους αφιερώσεις

και χρόνο. Δεν τους αρκούν καθόλου τα 10 λεπτά βόλτα... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν /

LIFO Όταν η γάτα μου αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με μια δύσκολη

γέννα, άρχισα να κάνω πανικόβλητη τηλεφωνήματα σε κτηνιάτρους γιατί έβλεπα ότι

κάτι δεν πήγαινε καλά. Όλοι με καθησύχαζαν ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι έπρεπε

απλώς να περιμένω να γεννήσει με την ησυχία της. Ο μόνος που διέγνωσε την

κατάσταση ήταν ο Γιάννης Κουντούρης. Το γατί σώθηκε. Αν δεν το είχε δεχτεί

αμέσως, θα είχε πεθάνει υποφέροντας. Από τότε διαπιστώσαμε ότι σπάνια το

ένστικτό του πέφτει έξω όσον αφορά τις ασθένειες των μικρών μας φίλων ή

συντρόφων, όπως τους ονομάζει ο ίδιος. Σώζει σκυλιά και γάτες εδώ και 12 χρόνια

στην κλινική μικρών ζώων που έχει στη Γλυφάδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί

να βοηθήσει ζώο. Και λέει κοφτά τη γνώμη του χωρίς να σου κάνει χάρες ή να σε

παραμυθιάζει, όσο σκληρά και αν ακούγονται αυτά που έχει να σου πει. Αυτό, όμως,

που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η τεράστια αγάπη και η συμπόνια του προς τα ζώα.

Κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπος με μια ανίατη περίπτωση, είναι αδύνατο να μην

τον δεις να στενοχωριέται, όπως επίσης και να παλεύει να σώσει αυτές τις μικρές

ψυχές μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμη και αν όλα δείχνουν προς το χειρότερο. H

συμβίωσή σου με ένα ζώο σημαίνει και δέσμευση... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO H

συμβίωσή σου με ένα ζώο σημαίνει και δέσμευση... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Τα

πιο συνηθισμένα περιστατικά που αντιμετωπίζετε ποια είναι; Το 70% των

περιστατικών ενός ιατρείου και μιας κλινικής είναι τα παθολογικά και ένα 30% τα

χειρουργικά. Στα παθολογικά έχουμε πολλές δερματοπάθειες, ωτίτιδες,

γαστρεντερίτιδες. Αυτά είναι τα πιο συνήθη περιστατικά. Μικροί τραυματισμοί,

αλλεργίες και, φυσικά, μέσα σε αυτά είναι και το προληπτικό τσεκάπ που κάνει ο

κόσμος συνήθως για το καλαζάρ, πολλές φορές θεραπευτικά, αν χρειάζεται. Τα πιο

συχνά λοιμώδη νοσήματα που έχουν να κάνουν με τον σκύλο είναι το καλαζάρ και η

ερλίχια, που κολλάει από τα τσιμπούρια. Στη γάτα είναι άλλες οι ασθένειες. Το 30%

των χειρουργικών διαδικασιών είναι οι στειρώσεις. Ένα μεγάλο κομμάτι είναι και η

επέμβαση στον μαστό –μαστεκτομές εξαιτίας καρκίνων–, φυσικά ατυχήματα,

δαγκώματα, και μετά υπάρχουν τα ορθοπεδικά και κάποια επείγοντα περιστατικά, τα

οποία χρήζουν άμεσης επέμβασης – διάταση συστροφής στομάχου στα σκυλιά που

πρέπει να χειρουργηθούν άμεσα, κάποιες οξείες αιμορραγικές γαστρεντερίτιδες που

παθαίνουν συχνά τα κουτάβια λόγω κακού εμβολιασμού ή μη καλής πρόληψης...

Άλλα ζώα σας φέρνουν; Ναι. Τελευταία δεν τα βλέπω συχνά, αλλά μου έφερναν

ιγκουάνα. Για μένα είναι κακό που μπαίνουν και στην Ελλάδα, απαγορεύεται.

Πουλιά, καναρίνια, τραυματισμένα περιστέρια. Μια φορά και ένα γεράκι. Μου έχει

έρθει και φίδι, ο βασιλικός πύθωνας ενός παιδιού που απλώς τον είδα. Δεν έχω

εμβαθύνει τις γνώσεις μου στα εξωτικά ζώα και, φυσικά, τα παραπέμπω αλλού. Δεν

μιλάω για έναν τραυματισμό της φτερούγας σε ένα πουλάκι όπου μπορώ να παράσχω

τις πρώτες βοήθειες. Ένα ακραίο περιστατικό που είναι συχνό είναι ότι υπάρχουν

φυλές που δεν πρέπει να βρίσκονται στην Ελλάδα... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Ένα ακραίο περιστατικό που είναι συχνό είναι ότι υπάρχουν φυλές που δεν πρέπει να

βρίσκονται στην Ελλάδα... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Αγοράζει ο Έλληνας

περίεργες ράτσες; Τώρα με την κρίση ο κόσμος έχει ηρεμήσει λιγάκι. Ο καθένας

έκανε ό,τι ήθελε, χωρίς να έχει μια ενημέρωση από τον κτηνίατρο. Ένα ακραίο

περιστατικό που είναι συχνό είναι ότι υπάρχουν φυλές που δεν πρέπει να βρίσκονται

στην Ελλάδα. Ένα σκυλί Αγίου Βερνάρδου δεν μπορείς να το έχεις στις συνθήκες

που επικρατούν εδώ, ή ένα Τσόου Τσόου. Πριν αγοράσεις αυτής της ράτσας τα

σκυλιά πρέπει να ξέρεις τις υποχρεώσεις σου. Δεν μπορείς να εγκλωβίσεις έναν

σκύλο Αγίου Βερνάρδου στο σπίτι σου, επειδή σου αρέσει και τον είδες σε μια ταινία.

Αυτά τα σκυλιά θέλουν εκτόνωση κι έχουν συνηθίσει στο ψυχρό κλίμα. Παθαίνουν

δερματοπάθειες πολύ εύκολα. Κανονικά, ο κτηνίατρος πρέπει να αποθαρρύνει τον

ιδιοκτήτη και να του υπενθυμίζει τις ευθύνες που αποκτά παίρνοντας μια τέτοια

ράτσα. Από αγάπη το παίρνει, δεν το αμφισβητώ, αλλά πολλά προβλήματα υγείας

που υπάρχουν στον Νομό Αττικής είναι επειδή αυτές οι ράτσες δεν θα έπρεπε να

μεγαλώνουν και να ζουν στις δικές μας κλιματολογικές συνθήκες. Όταν παίρνεις ένα

ζώο μεγαλόσωμο και το έχεις σε ένα διαμέρισμα, ενώ δουλεύεις όλη την ημέρα κι

έχεις μόνο ένα τέταρτο να του διαθέσεις –κι αυτό βλαστημώντας από την κούραση–

για να το βγάλεις για πιπί και κακά, τότε το βιάζεις κατά κάποιον τρόπο, αυτό

πιστεύω. Όσον αφορά τα μεγαλόσωμα σκυλιά, πρέπει να ξέρεις ότι εκτός από το φαΐ

και τα εμβόλια χρειάζονται να τους αφιερώσεις και χρόνο. Δεν τους αρκούν καθόλου

τα 10 λεπτά βόλτα. Δεν βγάζουν κακό χαρακτήρα έτσι τυχαία. Ένα ακόμα μεγάλο

πρόβλημα για τα μεγαλόσωμα σκυλιά είναι όταν έρχονται οι διακοπές. Τι γίνονται

αυτά τα σκυλιά τότε; Πολλές φορές τα αφήνουν στον δρόμο ή τα πηγαίνουν σε

πανσιόν όπου επικρατούν κακές συνθήκες και ενώ μπορούν να εξυπηρετήσουν 50

σκυλιά, δέχονται 150. Γενικά, όμως, η συμβίωσή σου με ένα ζώο σημαίνει και

δέσμευση. Πρέπει να ξέρεις ότι θα έχεις έναν σύντροφο στη ζωή σου που θα ζήσει

για 12-15 χρόνια και θα έχεις υποχρεώσεις. Υπάρχουν νόμοι για την κακοποίηση και

πρέπει να εφαρμόζονται. Ακόμη και αν έχω δει ζώα χτυπημένα, με τα πλευρά έξω, σε

άσχημη κατάσταση, σοκάρομαι το ίδιο στην εικόνα ενός κακοποιημένου ζώου.

Κολλάς ασθένειες από ζώα; Κάποιες ναι. Ένα σκυλί που δεν έχει εμβολιαστεί για το

αναπνευστικό ή τη λοιμώδη ηπατίτιδα και νοσήσει δεν θα μας κολλήσει τίποτα, άρα

ό,τι κάνουμε το κάνουμε για την ασφάλεια και την προστασία του σκύλου και της

γάτας – πλην της λύσσας, που είναι επικίνδυνη και για τον άνθρωπο. Βέβαια, στην

Αττική δεν έχουμε κανένα κρούσμα τα τελευταία χρόνια, αλλά πρέπει να γίνεται.

Υπάρχει και το τοξόπλασμα, που αν το κολλήσει η έγκυος από τη γάτα μπορεί να

αποβάλει. Ωστόσο, οι ίδιοι οι γυναικολόγοι και οι παιδίατροι λένε ότι 9 στις 10

περιπτώσεις οφείλονται σε άλλους λόγους (κακά τρόφιμα, συνθήκες υγιεινής) παρά

στη γάτα. Επίσης υπάρχει η δερματομυκητίαση που μπορεί να κολλήσει ο άνθρωπος

από τη γάτα, αλλά δεν είναι τόσο επώδυνη γι' αυτόν όσο για το ζώο και

αντιμετωπίζεται εύκολα. Τελευταία δεν τα βλέπω συχνά, αλλά μου έφερναν

ιγκουάνα. Για μένα είναι κακό που μπαίνουν και στην Ελλάδα, απαγορεύεται...

Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Τελευταία δεν τα βλέπω συχνά, αλλά μου έφερναν

ιγκουάνα. Για μένα είναι κακό που μπαίνουν και στην Ελλάδα, απαγορεύεται...

Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Ποιο ήταν το πιο δύσκολο περιστατικό που έχετε

αντιμετωπίσει; Εκείνο που θυμάμαι περισσότερο, επειδή δέθηκα, είναι ο Λίο, ένα

σκυλάκι καμένο, από τον Πόρο. Έμεινε δυόμισι μήνες εδώ. Υιοθετήθηκε τώρα και

είναι καλά. Ήταν καμένο στο 70% του σώματός του και χρειάστηκε πολύ εντατική

θεραπεία. Ήταν ένα πολύ δύσκολο περιστατικό και κρατάω επαφή ακόμη και

σήμερα. Και όσον αφορά την κακοποίηση; Υπάρχουν νόμοι για την κακοποίηση και

πρέπει να εφαρμόζονται. Ακόμη και αν έχω δει ζώα χτυπημένα, με τα πλευρά έξω, σε

άσχημη κατάσταση, σοκάρομαι το ίδιο στην εικόνα ενός κακοποιημένου ζώου.

Αλλάζω το κανάλι. Δεν μπορώ. Με βγάζει από τον εαυτό μου. Εκνευρίζομαι και

θυμώνω πάντα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να βοηθήσεις ένα ζώο ή να του δώσεις νερό

και να το ταΐσεις. Μην το κάνεις αν δεν θέλεις, αλλά μην του κάνεις και κακό,

απαγορεύεται! Υπάρχουν κάποια ζώα που είναι επικίνδυνο να τα έχεις μέσα στο

σπίτι; Υπάρχουν κάποιες φυλές σκύλων που αν τις μεγαλώσεις με αγάπη και δεν τους

βγάλεις ένστικτα, γίνονται ήρεμοι χαρακτήρες. Σημασία έχει τι ζητάει από αυτά ο

ιδιοκτήτης τους. Σου ζητάνε π.χ. να κόψεις τα αυτιά του Πιτμπούλ για να γίνει πιο

κακό. Εντάξει, αυτό αφενός απαγορεύεται από τον νόμο, αφετέρου, εάν θέλεις να

βγάλεις το κακό ένστικτο του σκύλου, θα το βγάλεις. Συνήθως, παίρνουμε έναν

σκύλο για παρέα, για σύντροφο και, σε κάποιες περιπτώσεις που τις δέχομαι κι εγώ,

μεγαλόσωμα σκυλιά για φύλακες – καλώς γίνεται αυτό, αλλά χρειάζονται εκπαίδευση

αυτά τα σκυλιά και υπακοή. Χρειάζεται να τους βγάλεις το ένστικτο, να γίνει άγριος

ο σκύλος, να δαγκώσει, αν χρειαστεί, τον ξένο και να γίνει φύλακας, αλλά αυτά δεν

τα κάνεις ο ίδιος, μόνο μέσω ενός εκπαιδευτή. Δεν είσαι υποχρεωμένος να βοηθήσεις

ένα ζώο ή να του δώσεις νερό και να το ταΐσεις. Μην το κάνεις αν δεν θέλεις, αλλά

μην του κάνεις και κακό, απαγορεύεται! Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Δεν είσαι

υποχρεωμένος να βοηθήσεις ένα ζώο ή να του δώσεις νερό και να το ταΐσεις. Μην το

κάνεις αν δεν θέλεις, αλλά μην του κάνεις και κακό, απαγορεύεται! Φωτό: Πάρις

Ταβιτιάν / LIFO Άλλα ζώα, εκτός της γάτας και του σκύλου; Άλλα ζώα δεν θα

έπρεπε να ζουν εδώ για μένα. Τα βασανίζουν. Θα έπρεπε να μένουν στο περιβάλλον

και στην πανίδα για τα οποία τα προόρισε η φύση – γι' αυτό βγάζουν πολλές

ασθένειες. Κτηνιατρείο Μικρών Ζώων, Αγίου Κωνσταντίνου 11, Γλυφάδα, 210

8980441 Πηγή: www.lifo.gr

https://www.lifo.gr/mag/features/4481

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, κι

όμως οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται. Όλοι μιλάνε για ανάπτυξη, για μεγάλα σχέδια

χωρίς να σκεφτούν τον πλανήτη και το περιβάλλον. Κάθε μέρα και ένα βήμα προς την

καταστροφή. Οπότε γιατί να χειροτερεύουμε την κατάσταση, ενώ έχουμε τη δυνατότητα να

τη σώσουμε; Η κλιματική αλλαγή προκαλείται από τις ανθρώπινες ενέργειες. Όπως η

υπερχρήση των αυτοκινήτων, τα απορρίματα σκορπισμένα στους δρόμους, ο μη σωστός

διαχωρισμός των ανακυκλώσιμων υλικών και των απορριμάτων. Αφήστε πίσω τις παλιές

σας συνήθειες. Ας κάνουμε μια καινούργια αρχή. Ας γίνουμε όλοι μια ομάδα, μια γροθιά

και ας ξεκινήσουμε πάλι από το μηδέν. Και σταδιακά να χτίζουμε, σκεπτόμενοι όμως και

τον πλανήτη μας. Θα ήθελα να επισημάνω κάποιες πράξεις με τις οποίες μπορούμε να

οδηγηθούμε σε ένα καλύτερο κλιματικό μέλλον:

● Όσα παιδιά είναι κοντά στο σχολείο, μην λέτε στους γονείς σας να σας πηγαίνουν

στο σχολείο με το αμάξι ή με το μηχανάκι. Πηγαίνετε με ποδήλατο (αν έχετε) ή με τα

πόδια. Αυτό θα ωφελήσει και την υγεία σας.

● Να μειωθεί η χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος η οποία δημιουργεί ρύπους στο

περιβάλλον.

● Και τέλος, να ανακυκλώνετε όσο μπορείτε.

Οπότε βάλτε όλοι τα δυνατά σας.

Είμαστε οι μόνοι αυτή τη στιγμή που μπορούμε να σώσουμε τον πλανήτη μας από την

καταστροφή.

Οι πράξεις αυτές δεν θα ωφελήσουν μόνο το περιβάλλον, αλλά και εμάς.

Ας ενωθούμε λοιπόν όλοι και ας κάνουμε μια προσπάθεια για να σώσουμε τον πλανήτη.

Ευχαριστώ πολύ

Γκαγκαστάθη Θεοδώρα

Β1

ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ

ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

4 Ιουνίου 2019

> Αγγελική Μενεδιάτου Ψυχολόγος

921 Προβολές

Γράφτηκε απο Αγγελική Μενεδιάτου Ψυχολόγος

1. ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

– Επαρκής ξεκούραση – Ελαφρύ φαγητό – Τεχνικές χαλάρωσης – Περίπατος, ευχάριστη δραστηριότητα Χ Αποφυγή ατόμων (συμμαθητών κλπ) που είναι αγχώδεις, αρνητικοί και μπορεί να επηρεάσουν Χ Αποφυγή διαβάσματος τελευταίας στιγμής (τα βιβλία κλείνουν νωρίς το απόγευμα)

Θυμήσου: – Δεν είναι το τέλος του κόσμου, ούτε το τέλος της ζωής σου. – Δεν είναι η μοναδική ευκαιρία της ζωής σου. – Δεν κρίνεται η ζωή σου από τις εξετάσεις (οι εξετάσεις μπορεί να είναι καθοριστικές για την εισαγωγή σου στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για μια ευτυχισμένη ζωή).

– Μην ακούς το μακρύ και το κοντό του καθενός. – Απόφυγε άτομα που σε αγχώνουν. – Αποφάσισε με ηρεμία για πόση ώρα θα κάνεις την τελική σου επανάληψη. – Μην προσπαθείς να τα θυμηθείς όλα, διάλεξε ορισμένα μόνο κεφάλαια, μην ξεφυλλίζεις τα βιβλία σου με πανικό. – Κλείσε τα βιβλία νωρίς το απόγευμα. – Κάνε ένα ζεστό και χαλαρωτικό μπάνιο. – Κάνε τις ασκήσεις χαλάρωσης και πέσε για ύπνο σχετικά νωρίς. – Μην πιεις καφέ ή αναψυκτικά. – Φάε ελαφριά. – Φαντάσου την αυριανή μέρα με όμορφα χρώματα. – Φαντάσου τον εαυτό σου να παίρνει τα θέματα και να απαντάει στις ερωτήσεις με ηρεμία.

2. ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΔΕΣ ΤΟ ΜΕ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ!

– Πρωινό (ελαφρύ, όχι άδειο στομάχι) Χ Όχι καφές

– Έγκαιρη προσέλευση στο χώρο των εξετάσεων – Άνετα και όμορφα ρούχα. Βάλε τα καλά σου! – Πριν φύγεις από το σπίτι, κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέπτη και πες: “Αξίζω γι’ αυτό που είμαι και όχι για τους βαθμούς που παίρνω”. – Ρολόι – Νερό, τσίχλες, σοκολάτα, χαρτομάντιλα, στιλό κλπ (ετοίμασε τα από το προηγούμενο βράδυ και βεβαιώσου ότι θα έχεις μαζί σου ό,τι χρειάζεσαι). Χ Όχι τα βιβλία μαζί Χ Όχι τελευταίες ματιές

3. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ: ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ!

– Πάρε μια βαθιά ανάσα και βγάλε όλο τον αέρα από τα πνευμόνια σου. – Πάρε μια δεύτερη ανάσα. – Κάθισε βολικά στην καρέκλα με ίσια πλάτη. – Πες στον εαυτό σου: “Σε εγκρίνω και σε υποστηρίζω” – Φαντάσου το πρόσωπο που νιώθεις να είναι πραγματικά με το μέρος σου και φαντάσου ότι στέκεται δίπλα σου αόρατο και σε υποστηρίζει όλη την ώρα που θα γράφεις σαν φύλακας-άγγελος. – Θύμισε στον εαυτό σου ότι αυτό που περνάς είναι μια εμπειρία που μπορείς να χειριστείς. – Φαντάσου πως οι αποθηκευμένες πληροφορίες σου έρχονται στο νου με το ρυθμό που μπορεί να τις γράψει το χέρι σου.

4. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ: ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

– Διάβασε πρώτα όλες τις ερωτήσεις. – Διάβασε τις οδηγίες 2 φορές και υπογράμμισε τις σημαντικές λέξεις. – Οργάνωσε τον χρόνο σου. Ξεκίνησε με αυτά που ξέρεις καλύτερα – Αν κολλήσεις σε μια ερώτηση, την αφήνεις και προχωράς στην επόμενη. Θα επιστρέψεις αργότερα με περισσότερη αυτοπεποίθηση αφού θα τα έχεις καταφέρει σε άλλες ερωτήσεις. – Μην πανικοβάλλεσαι αν ξεχάσεις ένα όνομα, μια χρονολογία κλπ. Συνέχισε κανονικά και θα σου έρθει αυτόματα σε λίγο. – Όταν θέλεις να θυμηθείς κάτι, κλείσε τα μάτια σου. Αυτό σε βοηθάει να απομονώνεσαι και να συγκεντρώνεσαι καλύτερα. Μερικά δευτερόλεπτα είναι αρκετά. – Ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής: διαβάζεις όλες τις απαντήσεις, αποκλείεις πρώτα τις προφανώς λανθασμένες. Αν υπάρχει αμφιβολία για την σωστή απάντηση, βασίζεσαι στην “πρώτη εντύπωση”. – Δεν βιάζεσαι, δεν παρακολουθείς τι κάνουν οι άλλοι. Έχεις όλο τον χρόνο στη διάθεση σου, θα τον χρησιμοποιήσεις μέχρι το τέλος. – Αν αντιληφθείς ότι δεν προλαβαίνεις να απαντήσεις σε όλα, επικεντρώνεσαι σε αυτά που ξέρεις καλύτερα. – Ελέγχεις τις απαντήσεις σου αν έχεις τον χρόνο και με ηρεμία. – Θυμήσου: Όταν το γραπτό είναι καθαρό, τακτικό και προσεγμένο, δημιουργεί καλή εντύπωση και προδιαθέτει θετικά τον καθηγητή που θα το βαθμολογήσει. – Θυμήσου: Ο βαθμολογητής μπορεί να καταλάβει ότι ξέρεις κάτι όταν το έχεις περιγράψει/αναλύσει με σαφήνεια. Μην ξεφεύγεις από το θέμα.

5. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ: ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ

– Διαφραγματική αναπνοή – “Μπορώ να αγχωθώ αργότερα, τώρα θα γράψω” – Εστίαση στην κάθε ερώτηση, όχι στο τελικό βαθμό – Χαλάρωσε, εσύ έχεις τον έλεγχο. – Ένα ποσοστό άγχους είναι αναμενόμενο, φυσιολογικό και αναπόφευκτο= παρέχει ενέργεια. – Θετική αυτοενίσχυση: κάνεις το καλύτερο που μπορείς. – Εστίαση στο τώρα: τι έχεις να κάνεις. – Θυμήσου: την αίσθηση ότι τα έχεις ξεχάσει όλα την έχουν όλοι. Θα φύγει όταν αρχίσεις να γράφεις. – Στρατηγικές αντιμετώπισης έντονου φόβου: “Εάν αρχίσω να τρέμω, να ιδρώνουν τα χέρια μου και να χτυπάει η καρδιά μου… θα πάρω βαθιές ανάσες και δεν θα χάσω την ψυχραιμία μου”. “Αν δεν μπορέσω να απαντήσω σε μια ερώτηση, θα προσπαθήσω να συγκεντρωθώ στην επόμενη χωρίς να σκέφτομαι την αποτυχία” “Θα μείνω συγκεντρωμένος/η ως το τέλος της εξέτασης και δεν θα τα εγκαταλείψω”

6. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ

– Ό,τι κι αν έγινε: αντάμειψε τον εαυτό σου. – Καλύτερα να μην κάνεις έλεγχο τι έχεις γράψει. – Εστίασε στο επόμενο μάθημα σαν να είναι το πρώτο. – Κάνε διάλειμμα πριν συνεχίσεις το διάβασμα για το επόμενο μάθημα.

Καλή επιτυχία!!

https://www.diatrofi.gr/lifestyle/pchycology/%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF

%83-

%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%89%CF%80%CE%B9%CF%

83%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-

%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1/