A La Juventud Filipina Spanish version

Alza su tersa frente, Juventud Filipina, en este dÃa!

Luce resplandeciente Tu rica gallardÃa,

Bella esperanza de la Patria Mia!Vuela, genio grandioso, Y les infunde noble pensamiento,

Que lance vigoroso, Mas rápido que el viento,

Su mente virgen al glorioso asiento.Baja con la luz grata De las artes y ciencias a la arena,

Juventud, y desata La pesada cadena

Que tu genio poético encadena.

Ve que en la ardiente zona

Do moraron las sombras, el hispano Esplendente corona,

Con pia sabia mano, Ofrece al hijo de este suelo indiano.

Tu, que buscando subes, En alas de tu rica fantasÃa,

Del Olimpo en las nubes Tiernisima poesÃa

Más sabrosa que néctar y ambrosÃa.

Tu, de celeste acento, Melodioso rival Filomena, Que en variado concento

En la noche serena

Disipas del mortal la amarga pena. Tu que la pena dura

Animas al impulso de tu mente, Y la memoria pura

Del genio refulgente Eternizas con genio prepotente.

Y tu, que el vario encanto De Febo, amado del divino Apeles,

Y de natura el manto

Con mágicos pinceles Trasladar al sencillo lienzo sueles.

Corred! que sacra llama Del genio el lauro coronar espera,

Esparciendo la fama Con trompa pregonera

El nombre del mortal por la ancha espera. Dia, dia felice,

Filipinas gentil, para tu suelo! Al Potente bendice

Que con amante anhelo La ventura te envia y el consuelo.

Mula sa: http://alfredo.palconit.com/to-the-filipino-youth

To The Philippine Youth English version

Unfold, oh timid flower !Lift up your radiant brow, This day, Youth of my native strand !

Your abounding talents show Resplendently and grand,

Fair hope of my Motherland !Soar high, oh genius great, And with noble thoughts fill their mind;

The honor’s glorious seat, May their virgin mind fly and find

More rapidly than the wind.

Descend with the pleasing light Of the arts and sciences to the plain,

Oh Youth, and break forthright The links of the heavy chain

That your poetic genius enchain. See that in the ardent zone,

The Spaniard, where shadows stand, Doth offer a shining crown, With wise and merciful hand

To the son of this Indian land.

You, who heavenward rise On wings of your rich fantasy,

Seek in the Olympian skies The tenderest poesy,

More sweet than divine honey; You of heavenly harmony,

On a calm unperturbed night, Philomel’s match in melody, That in varied symphony

Dissipate man’s sorrow’s blight; You at th’ impulse of your mind

The hard rock animate

And your mind with great pow’r consigned Transformed into immortal state The pure mem’ry of genius great;

And you, who with magic brush On canvas plain capture

The varied charm of Phoebus, Loved by the divine Apelles, And the mantle of Nature;

Run ! For genius’ sacred flame Awaits the artist’s crowning

Spreading far and wide the fame Throughout the sphere proclaiming

With trumpet the mortal’s name Oh, joyful, joyful day,

The Almighty blessed be Who, with loving eagerness

Sends you luck and happiness

Mula sa: http://alfredo.palconit.com/to-the-filipino-youth

Sa Kabataang Pilipino Filipino Version

Itaas ang iyong Malinis na noo Sa araw na ito,

Kabataang Pilipino! Igilas mo na rin ang kumikinang mong

Mayamang sanghaya Magandang pag-asa ng Bayan kong Mutya!

Makapangyarihang wani’y lumilipad, At binibigyang ka ng muning mataas,

Na maitutulad ng ganap na lakas, Mabilis na hangin, sa kanyang paglipad,

Malinis na diwa, sa likmuang hangad.

Ikaw ay bumaba Na taglay ang ilaw Ng sining at agham Sa paglalabanan,

Bunying kabataan,

At iyong kalagiun ang gapos mong iyang Tanikalang bakal na kinatalian

Ng matulain mong waning kinagisnan.

Ikaw na lagi nang pataas nag lipad, Sa pakpak ng iyong Mayamang pangarap,

Na iyong Makita sa Ilimpong ulap Ang lalong matamis

Na mag tulaing pinakananais, Ng higit ang sarap

Kaysa “ambrosia” at “nectar” na awagas

Ng mga bulaklak. Ikaw na may tinig

Na buhat sa langit, Kaagaw sa tamis

Na kay Filomenang Malinis na hiomig, Sa gabing tahimik

Ay pinaparam mo ang sa taong sakit,

Ikaw, na ang batong sukdulan ng tigas Sa lakas ng iyong diwa’y nagagawad

Ng buhay at gilas, At ang alaalang makislap

Ay nabibigayan ng kamay mong masikap Ng buhay na walang masasabing wakas.

At ikaw, na siyang Sa may iba’t ibang

Balani ni Febong kay Apelas mahal, Gayundin sa lambong ng katalagahan,

Na siyang sa guhit ng pinsel mong tanga’y Nakapaglilipat sa kayong alinman;

Hayo na’y tumakbo! Sapagka’t ang banal

Na ningas ng wani’y nais maputungan Kayong naglalama’y,

At maipamansag ng tambuling tangan, Saan man humanggan,

Ang ngalan ng tao, sa di matulusang Lawak ng palibot na nakasasaklaw.

Malwalhating araw, Ito, Pilipinas, sa lupang tuntungan!

Ang Lumikha’y dapat na pasalamatan, Dahilan sa kanyang mapagmahal,

Na ikaw’y pahatdan.

Mula sa: http://www.joserizal.ph/pm13.html