pl | en

strona główna muzyka listy/porady nowości hyde park archiwum kontakt SZUKAJ

Kolumny głośnikowe

MangerMSSp1

Producent: MANGERCena: 7800 EUR/para

Manger Products | Daniela MangerIndustriestrasse 1797638 Mellrichstadt | Germanyinfo@manger-msw.de

www.manger-msw.comMADE IN GERMANY

Produkt dostarczyła firma: MK Net

ie wiem jak to wygląda w Państwa przypadku, alepodejrzewam, że w Polsce jednak większość osób okolumnach, tudzież przetwornikach Mangera słyszała, ale

mało kto ich faktycznie miał okazję posłuchać. Wynika tozapewne z faktu, że, o ile się nie mylę, chyba nie było do tej poryoficjalnej dystrybucji tej marki w Polsce. Pamiętam, że firmaNuda Veritas robiła kiedyś kolumny wykorzystujące przetwornikiMangera (a może nadal robi?). Co prawda zdarzyło mi się kiedyśposłuchać przez kilka godzin wzmacniacza tej polskiej marki,integry WI-4, świetnego swoją drogą, ale jej kolumny widziałemjedynie na zdjęciach.Jeśli macie Państwo wątpliwości, czy kiedykolwiek widzieliścieprodukt Mangera, wystarczy spojrzeć na zdjęcie – tejdziewięcioramiennej gwiazdy na froncie Manger SoundTransducer nie sposób pomylić z jakimkolwiek innym produktem.

Jak należało się spodziewać, końcówka w klasieD Lindemanna znakomicie prowadziła bas.Kontrola i definicja były po prostu wyborne,szybkość, moc oddawanych impulsówimponujące, zejście i potęga niskich tonówtakże robiły duże wrażenie, tym bardziej, żeprzecież woofer Mangerów nie jest wcale taki duży i nie jestwspomagany bas-refleksem, tubą, ani linią transmisyjną.Niezwykła była też czystość niskich tonów. Nie zauważyłemżadnych podbarwień, ani podbicia któregokolwiek podzakresu. Poprostu czysty, świetnie różnicowany i, bardzo dosłownie, żywybas. OK., nie było tu potęgi Hansenów Prince V2, ale też i bastaki, jaki oferowały kanadyjskie kolumny nie pasowałby chyba doreszty pasma Mangerów. Integracja niskich tonów z resztąreprodukowaną przez driver Mangera była po prostu doskonała.

A przecież ta niemiecka firma świętuje w tym roku już 45 latswego istnienia! Inżynier Josef W. Manger, studiując właściwościróżnych, dostępnych na rynku przetworników doszedł do wniosku,że wszystkie one narzucają reprodukowanemu dźwiękowicharakterystyczne dla siebie zniekształcenia, podkolorowania,wynikające z ich konstrukcji i sposobu reprodukowania przez niefal dźwiękowych. Dlatego właśnie, wg pana Mangera, każdyczłowiek bez trudu potrafi odróżnić instrument grający na żywo oddźwięku tegoż instrumentu reprodukowanego przez jakiekolwiekkolumny. Zajął się więc opracowaniem własnych przetworników,które miały owe wady wyeliminować pozwalając na odtwarzanienajczystszego, najwierniejszego dźwięku, który uniemożliwiałbyodróżnienie dźwięku „live” od reprodukowanego. W 1969 rokuopatentował swoje rozwiązania i założył firmę, której nazwapochodzi oczywiście od jego nazwiska. Przetwornikiproponowane przez pana Mangera były głośnikamiszerokopasmowymi o płaskich membranach, acz nie pracowałyone jak tłok, czyli jak w klasycznych driverach gdzie całamembrana porusza się do przodu i do tyłu. Tu fala rozchodzi siępodobnie jak fala w wodzie, gdy wrzucimy do niej kamyk – odśrodka do zewnątrz wyginającej się stosownie membrany.

W 1991 roku firmę przejęła córka założyciela, dr Daniela Manger,która, podobnie jak jej ojciec, jest dyplomowanym inżynierem.Firma ciągle ma się świetnie i swoją działalność opiera na tymsamym koncepcie, choć oczywiście nowe możliwości techniczne imateriały pozwoliły na stworzenie jeszcze lepszychprzetworników niż te, od których zaczęła się historia markikilkadziesiąt lat temu. Z okazji 45-lecia istnienia firmapostanowiła odświeżyć swój image. Powstała nowa stronainternetowa, a w ofercie zagościły nowe modele kolumn opartychoczywiście o słynny przetwornik Mangera.Tak się złożyło, że marka doczekała się także polskiej dystrybucji,którą zajął się znany większości audiofilów i melomanów panMarek Koszur, prowadzący internetowy sklep z muzyką na wieluaudiofilskich nośnikach – ccd.pl. Ci, którzy sklep znają zauważylizapewne, że do oferty softwaru (czyli muzyki) już jakiś czas temudołączył hardware, czyli sprzęt do jej odtwarzania. Zaczęło się(chyba) od firmy Rogers i m.in. ich wersji słynnych monitorówLS3/5A, a także wzmacniaczy lampowych. Od tego czasuportfolio zdążyło się już rozrosnąć o produkty takich marek jak:ClearAudio, 47Laboratory, Lindemann, High Diamond, a w końcuo kolumny Manger.

Gdy tylko dowiedziałem się, że pan Marek będzie miał Mangery„zaklepałem” sobie odsłuch. Dlaczego? Ano dlatego, że jak jużpewnie uważni Czytelnicy zauważyli, należę do fanów głośnikówszerokopasmowych. Spójność dźwięku jaką są w staniezaoferować jest po prostu wyjątkowa – brak podziału pasma wzwrotnicy, który często następuje w zakresie częstotliwości, gdzienasz słuch jest najwrażliwszy, po prostu słychać. W przypadkukolumn Mangera nie dość, że zdecydowaną większość pasmaodtwarza jeden przetwornik (większość, bo wspomagany na basiejest wspomagany wooferem), pasmo na górze jest rozciągniętebardzo wysoko (wg producenta do 40 kHz), więc nie powinno byćproblemu z wycofaniem wysokich tonów (czyli przypadłościwielu szerokopasmowców), to na dodatek niemiecki producent

Na górze Lindemann też wiele potrafił. Wysokie tony skrzyły sięblaskiem i energią. Choć, na mój gust, przydałoby się im ciutwięcej dociążenia, czy wypełnienia, to taki sposób prezentacji byłabsolutnie do przyjęcia. Jedyne, choć i tak niewielkie zastrzeżenie,miałem do średnicy. Moim zdaniem nieco odchudzonej, raczejchłodnej, słowem także takiej, jakiej można się spodziewać poklasie D. No, ale to w końcu test kolumn, a nie elektronikiLindemanna. Zamieniłem więc musicbooka: 50 na mojegoModWrighta KWA100 SE, pozostając z musicbookiem: 25 w roliprzedwzmacniacza i źródła.Zmiana brzmienia była bardzo wyraźna. Z jednej strony nastąpiłooczekiwane wypełnienie i ocieplenie średnicy, z drugiej bas, choćnadal znakomity, ciut stracił z tej znakomitej kontroli i z szybkościodpowiedzi impulsowej. Zmiany nie były wielkie, ale zauważalne.Moja pierwsze myśl była taka, że bi-amping w którym Lindemannzajmowałby się samym basem, a ModWright resztą pasma mógłbybyć ideałem. Mangery mają podwójne zaciski głośnikowe, więctakie rozwiązanie (tzn. bi-amping poziomy, w wykonaniu dwóchróżnych wzmacniaczy) jest wykonalne. Przypomnę, że wniedawnej recenzji Raidho S2 pisałem, że im też to rozwiązaniemogłoby się przydać, tyle że tam to w ogóle nie wchodziło w grę zracji pojedynczych gniazd głośnikowych. Niemieckie kolumnystwarzają taką możliwość. Oczywiście w bi-amping można siębawić, gdy człowiek stanie się posiadaczem takich kolumn ibędzie miał odpowiednio dużo czasu, by taki system zbudować izestroić. Zanim potencjalny posiadacz tych kolumn wziąłby się zataką operację sugerowałbym jednakże odsłuch wspomnianej jużwcześniej aktywnej wersji tych kolumn – to może być rozwiązanieprostsze w realizacji i niewykluczone, że także tańsze.

W końcu musicbook: 25 został w systemie już wyłącznie jako (wswojej cenie znakomite!) źródło, a p1 napędzały mojeModWrighty (LS100 + KWA100SE). Tak naprawdę, gdy tylkoskończyłem bezpośrednie porównania z końcówką Lindemannaniemal natychmiast przestałem zwracać uwagę na to, żeModWright nie oferował aż tak znakomitej kontroli i definicjibasu. Było ona bowiem nadal świetna, a plusy w postaciwypełnienia, dociążenia średnicy i góry pasma z naddatkiem(moim zdaniem oczywiście) niwelowały ową niewielką różnicę nadole.Najważniejsza rzecz, którą te kolumny mają do zaoferowania to tagenialna spójność całego pasma, z której wypływa absolutnanaturalność brzmienia. Nie posunę się do stwierdzenia, że nieodróżniłbym brzmienia prawdziwego instrumentu od odtworzeniajego nagrania przez te kolumny, ale też i Mangery zbliżyły się dotej, nieosiągalnej granicy realizmu tak blisko, jak chyba jestmożliwe.

Oczywiście jest to po części zależne od rodzaju muzyki. Są tonajwyżej średniej wielkości podłogówki, ze stosunkowoniewielkimi przetwornikami, więc ów realizm w przypadkupojedynczych instrumentów, czy kilkuosobowych zespołówzawsze będzie zdecydowanie większy niż w przypadkuodtwarzania wielkiej orkiestry symfonicznej. W przypadkumałych zespołów Mangery potrafią zmaterializować je w pokoju,pokazać ich normalne gabaryty, proporcje między nimi, świetniepoukładać trójwymiarową przestrzeń. Same kolumny znikają zpokoju, jakby były niewielkimi monitorami. Człowiek zostaje samna sam z pełną emocji, ekspresji muzyką. Do tej pory tylko kilkapar kolumn (Hanseny, Ardento) porwało mnie do tego stopnia, cotestowane Mangery. Ale to właśnie niemieckie kolumny byłychyba najbliżej osiągnięcia sytuacji, gdzie dźwięk instrumentu ijego nagrania byłby nie do odróżnienia.

To nie są kolumny grające efektownie. Wspomniane Hanseny

stosuje obudowy zamknięte, bez wylotu bas-refleksu, którego taknie lubię. Słowem – w teorii brzmi to jak mój wymarzony głośnik.Skoro więc była możliwość posłuchania pary MSSp1, to musiałemz niej skorzystać.

Wspomnę o jeszcze jednej rzeczy. Otóż zgodnie z filozofiąinżynierów Mangera najlepszy system do odtwarzania muzykimożna stworzyć jeśli ma się pełną wiedzę o współpracujących zesobą elementach, czyli w tym wypadku o amplifikacji ikolumnach. Literka „p” w nazwie recenzowanego modelu wzięłasię od słowa „passive” (pasywne), natomiast topową pozycję wofercie tej marki zajmuje model niemal identyczny, gdzie owo„niemal” jest bardzo istotne, bo oznacza wbudowanewzmacniacze. Taki aktywny system z doskonale spasowanymiwzmacniaczami i kolumnami jest według Mangera rozwiązaniemnajlepszym, ostatecznym rzec by można. Nie miałem okazji gojeszcze posłuchać, ale mam nadzieję, że prędzej czy później sięuda.

MSS p1 to średniej wielkości podłogówki, dzięki bardzoszerokiemu pasmu przenoszenia przetwornika Manger SoundTransducer zaledwie dwudrożne, jak już wspomniałem, zobudową zamkniętą. Obudowy są bardzo solidne, o czymświadczy choćby waga jednej kolumny – 28 kg. Parę, którądostałem do testu wykończono ciemnoszarym kolorem i matowąpowierzchnią. Obudowa ma dość specyficzne proporcje, jejszerokość jest nieznacznie większa niż głębokość – wygląda tociekawie. Wszystkie krawędzie obudowy zaokrąglono, dziękiczemu wygląda ona jak jednolity odlew, jakby obudowęwykonano z jednego elementu. Jedynym odstępstwem jest 20 mmaluminiowy cokół z regulowanymi kolcami, na którym całość jestustawiona. Gusta nie podlegają oczywiście dyskusji i każdy maprawo do własnego zdania na ten temat, ale ja się w p1„zakochałem” od razu, zaraz po wypakowaniu ich z bardzosolidnych pudeł, mimo że ciemnoszary kolor nie należy do moichulubionych.

MANGER w „High Fidelity”

Nagrania użyte w teście (wybór)

Joe Satriani, Time Machine, Sony B000002BWJ,CD/FLAC.Miles Davis, Tutu: Original Recording Remastered 2011Deluxe Edition, Warner 081227976873, CD/FLAC.AC/DC, Live, EPIC E2 90553, LP.Rodrigo y Gabriela, 11:11, EMI Music Poland 5651702,CD/FLAC.Wycliff Gordon, Dreams of New Orleans, CheskyB0090PX4U4, CD/FLAC.The Ray Brown Trio, Summer Wind, Concord Jazz CCD-4426, CD/FLAC.TREME, soundtrack, Season 1, HBO 0602527508450,CD/FLAC.Lee Ritenour, Rhythm sessions, Concord Records CRE33709-02, CD/FLAC.Kermit Ruffins, Livin' a Treme life, Basin StreetB001T46TVU, CD/FLAC.Pink Floyd, Wish you were here, EMI/EMI Records JapanTOCP-53808, CD/FLAC.Dead Can Dance, Spiritchaser, 4AD/Mobile Fidelity MOFI2-002, 180 g LP.Miles Davis, Sketches of Spain, Columbia PC8271, LP.Dire Straits, Communique, Vertigo 800 052-2, LP.Carlos Santana, Shaman, Arista, 74321959382, CD/FLAC.John Lee Hooker, The best of friends, pointblank 7243 846424 26 VPBCD49, CD/FLAC.Buddy Guy, Blues singer, Silvertone 01241-41843-2,CD/FLAC.Muddy Waters & The Rolling Stones, Live At TheCheckerboard Lounge, Chicago 1981, Eagle RockEntertainment, B0085KGHI6, CD/FLAC.

Japońskie wersje płyt dostępne na

Zacznę od powtórzenia się, bo pisałem o tym już nieraz –urządzenia, które grają efektownie od pierwszej chwili, na dłuższą

robiły większe wrażenie potężnym, niskim basem, a Ardento,dzięki wstędze na górze, wydawały się oferować tam więcejchwytającego za uszy blasku. P1 natomiast... Grały muzykę,płynnie, naturalnie, koherentnie, ekspresyjnie, po prostu genialnie.Gdy przychodzi do wspomnianej wielkiej orkiestry symfonicznejrealizm nie jest już aż tak niezwykły. Po pierwsze orkiestręobserwuje się ze zdecydowanie większej odległości, więc i skalajest mniejsza i dynamika nie taka jak w filharmonii. No, ale tegoprzecież nie potrafią żadne kolumny, bo tego zrobić się po prostunie da.To co Mangery robią znakomicie to budują pomniejszoną, alewybornie poukładaną, nadzwyczaj detaliczną i spójnie brzmiącąwersję orkiestry. Owa ogromna ściana dźwięku płynąca odorkiestry jest uporządkowana, barwna, dynamiczna, pozwalającasmakować wiele małych detali, subtelności, o których reprodukcjętrudno było jakikolwiek głośnik szerokopasmowy podejrzewać. Ajednak przekaz jest ich pełny i to one zastępują tu rozmach i skalęjako czynnik budujący realizm prezentacji.

Nie będę ukrywał, że wybitnie podobał mi się także sposóbprezentacji muzyki rockowej. Miłośnicy wielkiego, przeciąganegoprzez bas-refleks „umpfff” będą co prawda rozczarowani, boMangery ani nie próbują przeskoczyć swoich fizycznychmożliwości w zakresie zejścia w dół, ani w żaden sposób niepróbują któregokolwiek podzakresu wzmocnić/podbić, byzabrzmieć efektowniej. Dzięki temu gitara basowa potrafi„kopnąć”, wybrzmiewa, ale to wybrzmiewanie nie jest sztucznieprzeciągane, perkusja natomiast to twarde, szybkie, sprężysteuderzenia, a nie głucho dudniące kotły. Warunek jest jeden –nagranie musi być dobrze zrealizowane, co w rocku nie jestniestety normą. Jedną z podstawowych cech Mangerów jest bowiem takżeprawdomówność. To nie są kolumny, które słabe nagraniezaokrąglą, wypolerują, dodadzą coś od siebie, dzięki czemu będziesię dało ich słuchać. Dlatego także słuchanie na nich starszych płytU2 niestety nie dawało większej satysfakcji, ale (hurra!) nowykrążek tej kapeli brzmiał tak, że mogłem go przez pierwsze dnisłuchać po kilka razy z rzędu, ciesząc się na równi tym, co zespółma do zaoferowania, dobrą jakością realizacji (dobrą, choć nieaudiofilską, ta w rocku się niemal nie zdarza).Świetne zestrojenie kolumn i zamknięta obudowa sprawiły, że zgigantyczną przyjemnością słuchałem wszystkich swoichukochanych bluesowych płyt. Mangery są mistrzamipace&rhythm, istoty (obok feelingu) bluesa. Świetniekontrolowany, czysty, nigdy nie przeciągany za to doskonaleróżnicowany bas sprawia, że nie sposób się nie zachwycaćmuzyką, w której doskonałe prowadzenie rytmu jest tak istotne.

Do tej pory omijałem kwestię prezentacji wokali, a nawet średnicyjako takiej. Po pierwsze to jest specjalność przetworników (a więci kolumn w nie wyposażonych) szerokopasmowych, więc zzałożenia prezentacja tych elementów musi być mocną stronątakich produktów. Po drugie w przypadku kolumn Mangera to ichpiekielnie mocna strona, tyle że tu nie jest to ewidentnienajmocniejsza, wybijająca się cecha. To tylko element całej,powtórzę po raz kolejny, nadzwyczajnie spójnej, naturalnejprezentacji, w której każdy element ma swoje, precyzyjnieokreślone miejsce i rolę.Wokale są więc równie ekspresyjne, równie nasycone, kolorowe,równie obecne w pokoju, jak wspomniane wcześniej instrumenty.Pod warunkiem, że tak to zarejestrowano. Jeśli mają grać głównąrolę, chwytać za serce z muzyką wtórującą im w tle, to tak właśniejest. Jeśli są elementem tła (np. chórki) to są właśnie tym i tylkotym – nie próbują na siłę przepchnąć się do przodu i stać sięcentralnym elementem prezentacji. Gdy wokalistka, czy wokalista,wyraża swoim głosem takie, czy inne emocje, to są one takoczywiste, jakbyśmy z niewielkiej odległości patrzyli także nawyraz twarzy i mowę ciała.

Mógłbym napisać pewnie kolejne parę tysięcy znaków opisującjak znakomicie te kolumny przekazują emocje zawarte wodtwarzanej muzyce, ale zamiast tego ograniczę się po prostu dostwierdzenia, że robią to w sposób genialny, naturalny, wywołującu słuchacza wszechogarniające uczucie bliskiego kontaktu zwykonawcami, wspólnego przeżywania większych i mniejszychemocji. To samo dotyczyło wszystkich moich ulubionychinstrumentów akustycznych. Gitary, smyczki, instrumenty dęte –nie zdarzyło mi się ani razu zastanowić nad tym, czy dana trąbka,skrzypce, czy gitara tak właśnie powinny brzmieć. To byłooczywiste. One brzmiały tak, a nie inaczej, bo przecież muzycystali te parę metrów ode mnie grając na nich. Naturalność,naturalność, naturalność i spójność prezentacji. Po prostufantastyczne, nadzwyczajne granie! Takie na całe życie!

metę zwykle okazują się męczące. Słowem, gdy w pierwszychsekundach odsłuchu następuje wielkie: „wow!”, nie jest to wcaledobrym objawem. Gdy natomiast w pierwszej chwili nie bardzowiadomo co myśleć o brzmieniu, albo raczej człowiek w ogóle niemyśli o dźwięku, basie, średnicy, wysokich, dynamice, etc., etc.,to po dłuższym odsłuchu zwykle okazuje się, że to produktznakomity, za który człowiek dałby się pokroić. Po takim wstępiepowinno być już jasne, do której kategorii należą kolumnyMangera. Jak wspomniałem, do niedawna były one dla mnierównie mitycznymi stworzeniami jak, dajmy na to, Yeti.Tymczasem, bodaj w kwietniu, odezwał się do mnie pan MarekKoszur, który już parę lat temu swoje muzyczne portfoliorozszerzył o wyselekcjonowany sprzęt do odtwarzania tej muzyki ikonsekwentnie swoją ofertę rozbudowuje. Nie dość, żezapowiedział wysłanie obiecywanej od jakiegoś czasu elektronikiLindemanna, to dodatkowo zapytał, czy nie chciałbym posłuchaćkolumn. Oczywiście - Mangera. Innej odpowiedzi być nie mogło:bardzo chciałem. W ten sposób dostałem parę opisywanych tukolumn jeszcze przed ich oficjalną premierą w Monachium.

Właściwie to dostałem cały system, na który składało się:Lindemann musicbook: 25 (przedwzmacniacz + odtwarzacz CD +DAC + wzmacniacz słuchawkowy + Streamer) i musicbook: 50(końcówka mocy w klasie D), kompletne okablowanie włoskiegoHigh Diamond oraz parę MSS p1. Nawiasem mówiąc podobnego(bo z nowszą, bardziej jeszcze zaawansowaną końcówką mocy)zestawienia można było posłuchać na ostatniej wystawie wMonachium. Skoro producent do prezentacji kolumn używaelektroniki Lindemanna, to dlaczego ja nie miałbym takiemusystemowi dać szansy? I tak wracam do początku. Zestawwypakowałem, co w przypadku Mangerów nie jest proste, bo choćnie są one aż tak wielkie to jednak masa i kształt obudowy nieułatwiają „obsługę” w pojedynkę, podłączyłem i...

Zwykle zapisuję pierwsze wrażenia, wyróżniającą się cechę, a wtym przypadku nie bardzo wiedziałem co by to miało być.Pierwsze notatki zrobiłem po dwóch dniach słuchania, a słuchałemniemal bez przerwy, co nie zdarza się, gdy testowane urządzeniegra źle, czy nawet „tylko” dobrze. Już ten fakt świadczył więcnajlepiej o tym, że jest co najmniej bardzo dobrze, a mniepozostało „tylko” ustalić, dlaczego.I wcale nie było to takie proste. Mógłbym po prostu napisać, że wprzypadku każdej płyty od pierwszych taktów byłem wciągany zauszy w inny świat, plastycznych, przestrzennych, spójnychopowieści snutych przez znajdujących się ze mną w pokojumuzyków, z którego wyrywała mnie dopiero cisza po zakończeniunagrania. No dobrze, ale co to oznacza po przetłumaczeniu naaudiofilski język? Miałem problem z tym, jak przełożyć toniezwykłe doświadczenie na opis zrozumiały dla audiofila. Żebymóc to zrobić musiałem oderwać się od chłonięcia każdegodźwięku każdym atomem mojego ciała i spróbować zrozumieć cosprawia, że to granie jest tak niezwykłe i tak fantastyczne.

Zacząłem więc od przyjrzenia się samej kolumnie. Tu słowowyjaśnienia – w momencie, gdy dostałem kolumny do odsłuchunie było jeszcze żadnych oficjalnych, ani nieoficjalnych informacjio tej konstrukcji, w pudełkach nie było żadnej instrukcji, aponieważ był to mój pierwszy kontakt z kolumnami Mangera niemogłem się oprzeć na wcześniejszych doświadczeniach. Obudowawydaje się z jednej strony prosta – ot prostopadłościan zzaoblonymi rogami, umieszczony na niewielkim cokoliku o tychsamych rozmiarach, co podstawa kolumny.Obudowa jest jednolita – nie widać żadnych łączeń (pozawykonanym z aluminium cokołem, który jest w innym kolorze imetalowej płytce mieszczącej podwójne gniazda głośnikowe), niema bas-refleksu, żadnej szczeliny sugerującej linię transmisyjną –słowem wygląda na obudowę zamkniętą. To ostatnie łatwo było

Podsumowanie

Choć niektórzy lubują się w używaniu określeń w stylu: najlepszena świecie, najlepsze na rynku, najlepsze w swojej klasie, etc, to jatakich określeń unikam. Obcowanie z odtwarzaną z różnychnośników muzyką, to jak odbieramy tę muzykę jest na tylesubiektywne, że tego typu określenia nie mają niemal żadnejwartości. Zawsze znajdzie się tyle samo osób, które z daną opiniąsię zgodzą, co takich, którzy uznają to za bzdurę.

Nie napiszę więc, że Mangery MSS p1 to najlepsze kolumnyświata, czy nawet w swojej klasie cenowej. Napiszę za to z pełnąodpowiedzialnością, że testowana para należy na dziś do trzechnajlepszych (w mojej subiektywnej ocenie) jakich do tej porysłuchałem. Żeby było ciekawiej jest wśród nich najtańsza. PanMarek Koszur nie jest typowym dystrybutorem sprzętu audio,więc możliwość odsłuchu tych kolumn będzie trudniejsza, niż wprzypadku „popularniejszych” marek.Jeśli jednak cenicie sobie Państwo nade wszystko takie cechy jak:spójność, naturalność, holografia brzmienia to zróbcie wszystko,by tych kolumn posłuchać. W czasach szalonych cen sprzętu audioMangery wydają się być (oczywiście obiektywnie na to patrzącwcale nie tanią) okazją, jakich na rynku jest niewiele i wartostanąć na głowie, by ich posłuchać, bo to naprawdę może byćrozwiązanie na całe życie. Pod warunkiem oczywiście, że jesteściew stanie je ewentualnie kupić. Jeśli nie, to może lepiej będziebliższy kontakt z Mangerami odpuścić. Po ich odsłuchuaudiofilska zabawa nigdy nie będzie już taka sama.

Mangery MSSp1 to średniej wielkości kolumny podłogowe. Tokonstrukcja pasywna, dwudrożna, w obudowie zamkniętej.Obudowa ma oryginalne proporcje – jej szerokość jest niecowiększa niż głębokość, co daje bardzo ciekawy efekt optyczny.Wszystkie krawędzie obudowy zaokrąglono, przez co nie widaćżadnych łączeń, a obudowa stwarza wrażenie monolitu zawyjątkiem 20-milimetrowej, aluminiowej płyty wyposażonej wregulowane kolce, pełniącej rolę cokołu. Cokół ma te samewymiary co podstawa kolumny więc optycznie tworzy z bryłącałość, która sprawia bardzo solidne wrażenie solidnościąwykonania, wagą (28 kg) i najwyższą jakością wykończenia. Podstawowe wykończenie to matowy lakier, którego kolor możnawybrać z RAL-owskiej palety. Możliwe jest także wykończenienaturalnym fornirem, bądź na wysoki połysk.

P1 wyposażono we własny przetwornik Manger SoundTransducer. To przetwornik szerokopasmowy zdolny doodtwarzania pasma w zakresie od 80 Hz do 40 kHz! Jegomembrana jest całkowicie płaska. Jest elastyczna (a nie sztywna,jak w większości driverów) i nie pracuje na zasadzie tłoka, jak wklasycznych głośnikach. Tu fala rozchodzi się od środkaprzetwornika do zewnętrznej krawędzi niczym fala powstająca nawodzie po wrzuceniu do niej kamyka. Dziewięcioramiennagwiazda nadająca temu przetwornikowi charakterystyczny wyglądma za zadanie tłumić te fale na zewnętrznej krawędzi membrany.

W modelu p1 punkt podziału zwrotnicy ustawiono na 360 Hz.Poniżej pasmo odtwarzane jest przez produkowany na specjalnezamówienie 200 mm przetwornik z membraną kanapkową zwarstwami z włókien węglowych i papieru. Z tyłu obudowy,blisko podstawy, w metalowej płytce zamontowano dwie pary

potwierdzić na stronie producenta, dla którego obudowazamknięta jest po prostu elementem filozofii dobrego brzmienia.Przetworniki – na dole basowy, schowany za mocowaną od środkamaskownicą, więc dokładniej nie można się mu przyjrzeć, a nagórze słynny driver Mangera z dziewięcioramienną gwiazdą.

Czyli po pierwsze, mamy głośnik szerokopasmowy, uzupełnionytylko (ciekawe gdzie ciętym?) wooferem. Na stronie znalazłeminformację, że Manger w zależności od użytych przetworników,swojego szerokopasmowca odcina od dołu w przedziale 140-350Hz. To już wiele wyjaśniało – podział jest bardzo nisko, a wyżejgra jeden głośnik, dzięki czemu spójność brzmienia jest po prostugenialna. Od tej pory wszystko zaczęło mi się końcu układać.Zawsze lubiłem konstrukcje z głośnikami szerokopasmowymi,takimi są choćby świetne kolumny Ardento Alter, choć tamuzupełnione i dużym, papierowym wooferem i wstęgą na górze.Na dodatek to obudowa zamknięta, a takowe też bardzo lubię(żadnego buczenia bas-refleksu!).

Tyle, że kwestia indywidualnych preferencji to jedno, a (w miarę)obiektywna ocena brzmienia to osobna kwestia. A te kolumnygrały muzykę w sposób, który właściwie uniemożliwiałzajmowanie się oceną sprzętu, wciągał i uzależniał, a przecieżwłaśnie o to w tej całej naszej audiofilskiej zabawie chodzi(przynajmniej według mnie). Sprzęt jest tylko środkiem służącymdo osiągnięcia celu, czyli bliskiego, także na poziomieemocjonalnym, kontaktu z muzyką. Najlepiej więc byłoby, gdybysystem znikał i zostawiał nas sam na sam z muzyką, prawda? I takdokładnie było, gdy grały Mangery. Dużego samozaparciawymagało ode mnie oderwanie się od tego fascynującego,niezwykłego doświadczenia i zabranie się za ich ocenę. By móc jejdokonać musiałem się wspomagać muzyką, za którą nieprzepadam, która sama z siebie nie wciąga mnie swoim klimatem,acz nawet wtedy było to trudne, bo i w niej odkryłem noweaspekty, które słuchanie czyniły ciekawym.

solidnych gniazd głośnikowych WBT nextgen Cu. Producentdostarcza z kolumnami parę bardzo porządnych, wykonanych zkabla i zakończonych pozłacanymi widełkami zworek.

Dane techniczne (wg producenta)

Typ kolumny: dwudrożna, pasywnaImpedancja: 4 Ω

Pasmo przenoszenia: 40 Hz – 40 kHzPunkt podziału zwrotnicy: 360 Hz

MAX SPL: 106 dB w szczycieTyp obudowy: zamknięta

Rekomendowana moc wzmacniacza: 50-200 WZłącza: podwójne WBT nextgen Cu

Wykończenie: matowe w dowolnym kolorze z palety RAL,Nextel, fornir, lub na wysoki połysk

Wymiary: 1139 x 270 x 214 mmWaga: 28 kg/szt.

Dystrybucja w Polsce:

MK NETMarek Koszur

e-mail: club@ccd.pl

www.ccd.pl

HighFidelity.pl

- Odtwarzacz multiformatowy (BR, CD,SACD, DVD-A) Oppo BDP-83SE zlampową modyfikacją, w tym nowymstopniem analogowym i oddzielnym,lampowym zasilaniem, modyfikowanyprzez Dana Wrighta- Wzmacniacz zintegrowany ArtAudioSymphony II z upgradem w postacitransformatorów wyjściowych z modeluDiavolo, wykonanym przez Toma Willisa- Końcówka mocy ModwrightKWA100SE- Przedwzmacniacz lampowy ModwrightLS100- Przetwornik cyfrowo analogowy:TeddyDAC, oraz Hegel HD11- Konwerter USB: Berkeley Audio DesignAlpha USB, Lampizator

- Gramofon: TransFi Salvation zramieniem TransFi T3PRO Tomahawk iwkładkami AT33PTG (MC), KoetsuBlack Gold Line (MC), Goldring 2100(MM)- Przedwzmacniacz gramofonowy:ESELabs Nibiru MC, iPhono MM/MC- Kolumny: Bastanis Matterhorn- Wzmacniacz słuchawkowy: Schiit Lyr- Słuchawki: Audeze LCD3- Interkonekty - LessLoss Anchorwave;Gabriel Gold Extreme mk2, AntipodesKomako- Przewód głośnikowy - LessLossAnchorwave- Przewody zasilające - LessLoss DFPCSignature; Gigawatt LC-3

- Kable cyfrowe: kabel USB AudioQuestCarbon, kable koaksjalne i BNCAudiomica Flint Consequence- Zasilanie: listwy pasywne: Gigawatt PF-2 MK2 i Furutech TP-609e; dedykowanalinia od skrzynki kablem Gigawatt LC-Y;gniazdka ścienne Gigawatt G-044 Schukoi Furutech FT-SWS-D (R)- Stolik: Rogoż Audio 4SB2N- Akcesoria antywibracyjne: platformaROGOZ-AUDIO SMO40; platformaROGOZ-AUDIO CPPB16; nóżkiantywibracyjne ROGOZ AUDIOBW40MKII i Franc Accessories CeramicDisc Slim Foot

strona główna | muzyka | listy/porady | nowości | hyde park | archiwum | kontakt | kts

© 2009 HighFidelity, design by PikselStudio,serwisy internetowe: indecity