POEZI

DISA POEZI .

E dua vendin tim.

E dua Token time, aty ku une u linda,E dua thellesishte, token time te brishte,Vendin e bekuar , me hoje mjaltezuar,Bukurine valle , ja kini veshtruar!!

E dua pafundesishte vendin tim te shtrenjte,Arsyen me te bukur arsyen me te drejte ,Krenare edhe I larte si shqipja ne furtune,Toka ime e dashur te dua kaq shume une..

Ajo nena aty te rruga.

Ndersa po kthehesha per ne shtepi,Aty tek nje rruge nje e moshuar Me nje cante super te ngarkuar,Mezi sa po ecte, ecte dhe ndalonteNdonje makine e gjora donte te ndalonte,Nje cante plote me rroba kish futur ajo nene,Po shkonte ne spital, te vajza atje e kish lene,E kish te semure me tha … kish kancer dhe qe keq,Tre dite e tri net atje me oksigjen kish mbet..I thashe qe ta ndihmoje nenen me sa te mundja

Cantat pak tia ngrija , e deri diku ta percillja,Ajo vetem me qeshi e tha me rrofsh moj bije,Po me mire do qe te ndalte ndonje makine..Oh sa keq me erdhi , nena e vetmuar,Me hallin kaq te madh , ne rruge e turbulluar,U ndala per nje cast , makinat sec kalonin,Nena u ngrinte doren e ato benin sikur nuk shikonin..Po ceshte keshtu !! mendova!! Dhe mendjen po e vrisja,Per nenen e moshuar nje zgjidhje une po prisja,Asnji nuk po ndalonte , dhe nena kaq e lodhur,Aty te cep I syrit ca lote dilnin te shplodhur,Vec lotet I kishin mbetur, nenes se vetmuar ,Me vajzen e semure , ne at spital te trishtuar,Asnji nuk po ndalonte , dhe une vazhdova rrugen ,Per nenen po mendoja sa doja ta ndihmoja,Pak metro me tej mora nje taksi ,Svonoi as dy minuta ajo erdhi atyI zgjata ato leke taksistit te hutuar,I thashe te merrte nenen me tej kaq e trishtuar,Ai nxitoi atje, dhe nena u gezua,Taksia u be ere , nje dhimbje kish mbaruar..

Burokraci.

Oh sa shume burokracire, shoh e rishoh ,E di si zgjohen e rizgjohensi kerpudhat pas shiut ashtu gjallerohen,nuk ndalet e nuk reshtet se dukuri e uruara burokraci,sorrollatje te pakuptimta e kaq shume e kaq pambarim.

“Drita e sinqerte.”

A mund te kete valle nje :“Parajse “ brenda intriges???brenda thirrjes se agoniseSe pashmangshme per qark nates dhe tere dites??Ne pamje te pare zbukuruar me ca ngjyra te ndezura Ashtu lehte verdalle, e me nje parfum te lehte Per te te marre mendjen si ne “perralle”..Nje parajse e vertete, nuk ka as fjale e as “leke”..Nuk ka pabesi , intrige dhe tradheti,Ajo eshte e embel, e thjeshte porsi nje blete,Ajo te jep jete , te fal dashuriA mund te kete valle nje parajse , brenda ‘ mashtrimit?”

Brenda kaq komploteve , e dukshem mosbarazimit??Brenda neteve te erreta, me hijet e trishtimit,Perqark thellesise, te maskes se dyfyteresimit,Si mund te kete “ Parajse” ne kete Toke te ftohte, Ku ndjenjat jane rrezuar , ashtu fare pertoke,Ku hojet jane shkaterruar, pertoke hedhur rrezuar,Gezimi me trishtimin qe kurre skane per tu pajtuar..Po prape nje drite shkelqen, ashtu iken e vjen,Nje drite qe po ta shohesh , magjishem te rremben,Drite e mjaltezuar, magjishem e kulluar,E paster si blerim, nje drite vec me gezim..Kjo Drite e bekuar, perhapur gjithandej,Drita e mjaltezuar, me nje bukuri kaq te thelle..Ajo duhet shtrenguar, cdo kohe e cdo moment,Parajsen perqafuar,vec me driten e sinqerte..

Fytyre e akullt.

Fytyre shume e akullt E asaj zyrtares qe syte I leviste nga te katra anet,Dukej sikur ne te skish asnji pike gjaku,Ish krejtesishte vetem nje akull, cope akull.

Me pelqen jeta ne fshat.

Me pelqen kaq shume jeta ne fshat,Me ajrin me te paster e me token me te begate,Traktori neper fushe, dhe bari shume jeshil,Dhe pulat edhe zogjte te qeshura mbi lendine

E dua aromen e fshatit , se eshte krejte e vecante,Qetesine dhe hijeshine , aromen dhe pastertine,Ujin te burimi , ja aty prane tij, Dhe njerezit bujare , te qeshur e zemermire.

Me shume humanizem.

Sa mire kur tjetrin e ndihmon me zemer,Sa mire kur punen e ben shkelqyer,Sa mire kur dijet I ve krejtesishte ne sherbim te tjetrit,Oh sa mire kur je thellesisht e mire

Mos u vono me..

Mos u vono me, te lutem shpejtoe hapin tend,Mendohu mire, po shpejtohe se koha iken Ashtu si ka ikur dhe me pare, me kaq mendime Mbushur cdo lartesi e zaptuar hapesiren.

Ne udhetim.

Udhetimi permes shiut pambarim,Nga xhami arrije te dalloje kercimin e piklave mbi asfalt,Pemet dhe krejte rruga qe veshur me nje shkelqim,Nje vezullim ngjyrash qe dukej ja atje me large..

Qeni.

Brenda nje makine te vogel ,Aty prane nje qendre te madhe tregtare,Nje qen I vogel qe dic kerkonte nga brenda xhamave te veshur ,Ndoshta donte pak ajer I gjori , Vertitej e vertitej po me kot,Ate e kishin mbyllur atyDhe aty do priste te tijin “Zot”

Qyteti im.

Qyteti im , me ata pak njerez qe vene e vijne,Hera heres mbushur pak me tym, Nga ai tymi qe eshte perhapur ngado ne cdo ane,Po prape je kaq I embel, je si flutur e bardheQyteti im!! I vogel por jeshil,Me puset e naftes shperndare ne cdo hapesire,Endesh mes ketij shekulli qe ka dhe papunesi,Qyteti me I embel ne tere ket gjithesi,

Te njejten enderr.

Me ndodh qe te shoh gjithmone te njejten enderr,Me nje bardhesi, ne me te bukuren lartesi,Shume qieje te mencur, e shume dieje te rinje,E shoh shpesh ket enderr , cudi , o sa cudi..

Vjeshta.

Vjeshta melankolike, padyshim svonoi se trokituri,Ashtu ndoshta sic bejne te tera stinet perhere,me gjethet ngjyre verdhe te shperndara gjithandej,e me gjys buzeqeshje si ai shiu me ere..

Beso e mendo.

Besoji vetem syrit , edhe mendo me kthjelltesi,Cdo here qe ben nje veprim , analizoje me pare ne qetesi,Largoju asaj rutine qe eshte mbjelle kaq shume verdalle,

Ruaje miresine si gjene me te rralle

Mos ju afro se keqes, se xhanem ajo sdo te ndryshoje,Veshtro vec rete e pasterta, e mira do te triumfoje,Porsi kristal I paster eshte zemra e sinqerte,Virtyti me I mire , qe te jep vec jete

valentina