Poljski jezik i knjizevnost - poljski

Wydział Filozoficzny w Zagrzebiu

Instytut Języków i Literatur Zachodniosłowiańskich

Katedra Języka i Literatury Polskiej

STUDIA HUMANISTYCZNE W ZAKRESIE

JĘZYKA I LITERATURY POLSKIEJ

PROJEKT PROGRAMU

Treść

1. WSTĘP......................................................................................................................1 2. CZĘŚĆ OGÓLNA .......................................................................................................2 2.1. Nazwa studiów.........................................................................................................2 2.2. Jednostka organizacyjna............................................................................................3 2.3. Czas trwania studiów................................................................................................3 2.4. Warunki rekrutacji....................................................................................................3 2.5. Studia licencjackie.................................................................................................3 2.6. Studia magisterskie................................................................................................4 3. OPIS PROGRAMU ..................................................................................................5 3.1. Lista przedmiotów .................................................................................................5 3.2. Opis przedmiotów..................................................................................................8 3.2.1. Studia licencjackie..............................................................................................8 3.2.2. Studia magisterskie...........................................................................................28 3.3. STRUKTURA STUDIÓW ...................................................................................50 3.3.1. Studia licencjackie............................................................................................50 3.3.2. Studia magisterskie...........................................................................................52 3.3.2.1. Specjalizacja kulturologiczna.........................................................................54 3.3.2.2. Specjalizacja językoznawcza..........................................................................55

Zagrzeb 2005 r.

1

Wydział Filozoficzny w Zagrzebiu

Instytut Języków i Literatur Zachodniosłowiańskich

Katedra Języka i Literatury Polskiej

PROJEKT PROGRAMU

STUDIÓW HUMANISTYCZNYCH W ZAKRESIE JĘZYKA I LITERATURY

POLSKIEJ

1. WSTĘP

Studia humanistyczne w zakresie języka i literatury polskiej opierają się na

długotrwałej i owocnej tradycji chorwacko-polskich kontaktów kulturowych i naukowych,

sięgających aŜ XV wieku. Kierunek powstał w roku 1966 jako rozszerzenie lektoratu języka

polskiego, działającego na Wydziale Filozoficznym w Zagrzebiu od 1919 roku. Studia

początkowo trwały trzy lata (tzw. kierunek B), a od 1986 roku są studiami czteroletnimi

(kierunek A).

Katedra Języka i Literatury Polskiej, studia filologiczne w zakresie języka i literatury

polskiej (polonistykę) uwaŜa za jeden z głównych programów, mogących wesprzeć rozwój

dobrych stosunków pomiędzy dwoma krajami i dwoma narodami – w ramach szerszych

europejskich procesów integracyjnych. Język polski jest, z jednej strony, jednym z języków

urzędowych Unii Europejskiej, z którego Chorwacja musi mieć specjalistów –

wykwalifikowanych tłumaczy, dobrych znawców języka i kultury. Z drugiej strony, mając na

uwadze duŜe zainteresowanie studiami filologicznymi w zakresie języka i literatury

chorwackiej w Polsce (sześć kroatystyk, kilkuset studentów), studia polonistyczne w Zagrzebiu

stanowią nieodzowny element w procesie umacniania stosunków bilateralnych, zarówno w

sferze kulturowo-naukowych kontaktów jak i kontaktów ekonomicznych (dowodem tego są

choćby potrzeby «Plivy» i «Podravki», firm działających w Polsce i zatrudniających sporą

ilość absolwentów zagrzebskiej polonistyki; dowodzi tego równieŜ turystyka i inne gałęzie

gospodarki). Dlatego teŜ Katedra Języka i Literatury Polskiej przystępuje do tworzenia nowego

programu studiów z przekonaniem, iŜ na bazie postanowień procesu bolońskiego, moŜna

stworzyć nowocześniejszy system studiowania, który sprosta wyzwaniom naszych czasów.

2

Nowy program studiów zgodny jest więc z przewidywanymi wymogami rynku pracy,

nie zapomina jednak o własnych osiągnięciach i zainteresowaniach naukowych. Studia

licencjackie (6 semestrów) oferują program kształcenia oparty na szeroko rozumianej fachowej

mobilności, umoŜliwiając osiąganie kompetencji na poziomie podstawowej polonistycznej

wiedzy i podstawowych umiejętności (dobra znajomość języka, wyobraŜenie o systemie

językowym, znajomość najwaŜniejszych cech kultury i jej kodów, ogólna orientacja w

literaturze polskiej), co jest warunkiem wstępnym do względnie szybkiej adaptacji na

stanowiskach, w przypadku których znajomość języka i kultury polskiej stanowi zaledwie

jeden z elementów profilu zawodowego. Studia magisterskie (4 semestry) umoŜliwiają

zdobycie głębszej wiedzy i umiejętności, które dają podstawy do profesjonalnego i naukowego

zajmowania się polonistyką w jej dwóch specjalizacjach: językoznawczej i kulturologicznej

(bardzo dobra znajomość języka, fachowe wprowadzenie do wiedzy o języku i literaturze

polskiej, głębsza wiedza na temat kontekstu kulturowego, nowe umiejętności, wgląd w

metodologię pracy naukowej i inne). W ten sposób studia magisterskie dają moŜliwość

dalszego zawodowego i naukowego doskonalenia na pokrewnych kierunkach studiów

podyplomowych.

Fundament programu studiów w zakresie języka i literatury polskiej stanowią współczesne

osiągnięcia naukowe kierunku, jak i nowoczesne metodologie pracy dydaktycznej i naukowej, przy

czym pod uwagę brana jest takŜe tradycja chorwackiej polonistyki i slawistyki oraz doświadczenie

pedagogiczne i osiągnięcia polskich środowisk uniwersyteckich i naukowych (z którymi polonistyka

zagrzebska utrzymuje Ŝywe kontakty). W kwestii organizacji zajęć i celów studiów, kierunek ten

porównywalny jest przede wszystkim z polonistykami w innych krajach europejskich, co znaczy, Ŝe

odpowiada specyficznym potrzebom środowiska lokalnego i wymogom jego rynkw: z powodu

tradycyjnie silniejszych związków pomiędzy narodami słowiańskimi porównywalny jest przede

wszystkim za studiami polonistycznymi w takich ośrodkach uniwersyteckich, jak np. Bratysława,

Praga, Sofia itp.

Bazując na systemie dwukierunkowym, studia w zakresie języka i literatury polskiej dąŜą

jednocześnie do urzeczywistnienia funkcjonalnego otwarcia się na drugi kierunek wybrany zgodnie z

zasadami obowiązującymi na Wydziale Filozoficznym w Zagrzebiu, jak i na programy innych

kierunków na tymŜe wydziale, a takŜe na uniwersytetach europejskich – co stanowi warunek

osiągnięcia wysokiego stopnia mobilności studentów.

2. CZĘŚĆ OGÓLNA

2.1. Nazwa studiów

Studia humanistyczne w zakresie języka i literatury polskiej

3

2.2. Jednostka organizacyjna

Wydział Filologiczny u Zagrebu, Instytut Języków i Literatur Zachodniosłowiańskich

Wykonawca : Katedra Języka i Literatury Polskiej

2.3. Czas trwania studiów

Pięć lat (3 lata studiów licencjackich + 2 lata studiów magisterskich)

2.4. Warunki rekrutacji

Zdany egzamin wstępny w ramach systemu ezgaminów wstępnych na Wydziale

Filozoficznym w Zagrzebiu.

2.5. Studia licencjackie

Program studiów licencjackich obejmuje ćwiczenia językowe, zajęcia z literatury, kultury i

języka polskiego, przedmioty fakultatywne oraz wyjazd naukowy, przy czym wszystkie, z wyjątkiem

fakultatywnych, tworzą kanon studiów licencjackich w zakresie języka i literatury polskiej.

Celem studiów licencjackich jest przekazywanie podstawowej wiedzy, umiejętności i

kompetencji z zakresu jęzka i literatury polskiej: przyswajanie kompetencji mówienia i pisania po

polsku, zapoznawanie się z polską kulturą i cywilizacją oraz z głównymi kierunkami rozwoju

literatury polskiej, opanowywanie podstaw gramatyki języka polskiego, ćwiczenie najwaŜniejszych

stylów funkcjonalnych, przyswajanie podstawowych sprawności profesjonalnego tłumaczenia,

przegląd podobieństw i róŜnic polonistyki i kroatystyki itp. Ćwiczenia językowe dają we wszystkich

semestrach po 6 punktów, a przedmioty kierunkowe w zasadzie 4 lub 5 punktów. Wyjazd naukowy to

dodatkowe 2 punkty.

Studia licencjackie w zakresie języka i literatury polskiej kończą się zaliczeniem wszystkich

egzaminów z przedmiotów, które tworzą kanon studiów, tj. zgromadzeniem 90 punktów (z wyjazdem

92 punkty).

Zdobycie tego stopnia wykształcenia daje moŜliwość zatrudnienia w instytucjach z obszaru

kultury, turystyki, ekonomii (inokorespondencja), urzędach państwowych, mediach itp. – wszędzie

tam, gdzie wymagana jest znajomość polskiego na poziomie kompetencji licencjackich studiów

polonistycznych.

Tytuł naukowy: Baccalaurea/baccalaureus nauk humanistycznych w zakresie języka i

literatury polskiej.

4

2.6. Studia magisterskie

Prawo przyjęcia na studia magisterskie w zakresie języka i literatury polskiej mają

studenci, którzy zdobyli tytuł baccalaurea/baccalaureus nauk humanistycznych w zakresie

języka i literatury polskiej lub teŜ studenci, którzy, po otrzymaniu odpowiedniego dyplomu na

innych kierunkach, zdobyli tytuł baccalaurea/baccalaureusa nauk humanistycznych w innych

dyscyplinach humanistycznych w Chorwacji bądź za granicą, oraz certyfikat potwierdzający

znajomość języka polskiego na poziomie B2 (według standardów polskiego systemu

certyfikatowego) lub przeszli sprawdzian znajomości języka polskiego w Katedrze Języka i

Literatury Polskiej Wydziału Filozoficznego w Zagrzebiu.

Na studiach magisterskich studenci mają do wyboru dwie specjalizacje: językoznawczą

i kulturologiczną, specjalizacje zdefiniowane są za pomocą modułów. KaŜdy moduł zawiera

przedmioty obowiązkowe i fakultatywne, przy czym przedmioty fakultatywne wybierane są

zgodnie z wybranym modułem. Wybór przedmiotów fakultatywnych student uzgadnia z

wykładowcą/promotorem.

Ćwiczenia językowe na studiach magisterskich dają 5 punktów, a przedmioty

kierunkowe po 4 lub 5 punktów.

Do przedmiotów obowiązkowych, tworzących kanon studiów magisterskich z zakresu

języka i literatury polskiej (specjalizacja językoznawcza i kulturologiczna), zalicza się takŜe

indywidualną pracę ze studentami (o charakterze mentorskim) w ramach przygotowań do

pisania pracy magisterskiej.

Studenci decydują się na pisanie pracy magisterskiej z języka bądź literatury polskiej w

zaleŜności od wybranego modułu/specjalizacji, najpóźniej do początku IX semestru,

formułując we współpracy z wybranym wykładowcą (promotorem) temat przyszłej pracy.

Przedmioty Metodologia językoznawczej pracy naukowej i Polska krytyka literacka i

nauka o literaturze (metodologia), które studenci zaliczają w IX semestrze studiów

magisterskich, mają bardziej praktyczny niŜ teoretyczny charakter: zakładają indywidualną

pracę ze sudentami w ramach przygotowań metodologicznych do pisania pracy magisterskiej

(dlatego dają po 5 punktów).

Studia magisterskie w zakresie języka i literatury polskiej kończą się obroną pracy

magisterskiej z wybranej specjalizacji/modułu w ramach kierunku. Łączna suma punktów

zebranych na studiach magisterskich musi wynosić 60, z czego praca magisterska daje 15

punktów. JeŜeli student pisze pracę magisterską na drugim kierunku studiów a nie na studiach

polonistycznych, musi zdać Egzamin końcowy ze specjalizacji/modułu studiów magisterskich

w zakresie języka i literatury polskiej, który daje 15 punktów. Egzamin końcowy jest pisemny

i ustny, sprawdza stan wiedzy i umiejętności zdobyte w ramach wybranej specjalizacji studiów

magisterskich. Ustną część egzaminu zdaje się przed komisją – w języku polskim.

5

Celem studiów magisterskich jest opanowanie podstaw w dziedzinie języka i literatury

polskiej, ze szczególnym naciskiem na szerszy językoznawczy względnie literacko-kulturologiczny

obszar naukowy. W ten sposób absolwent zdobywa kompetencje, umoŜliwiające mu, w razie

potrzeby, kontynuację studiów polonistycznych w ramach własnych lub pokrewnych im studiów

podyplomowych. Równocześnie, dzięki zintensyfikowanym ćwiczeniom przekładowym w ramach

lektoratu, student zdobywa kompetencje takŜe w dziedzinie tłumaczenia z języka polskiego na

chorwacki i odwrotnie.

Ukończenie tego stopnia wykształcenia, niezaleŜnie od wybranej specjalizacji, daje moŜliwość

zatrudnienia w szkolnictwie (stanowiska doradcze), kulturze, nauce, dyplomacji, pracach

translatorskich, urzędach państwowych, mediach, sektorze ekonomicznym, itp. – wszędzie tam, gdzie

wymagana jest specyficzna wiedza fachowa i umiejętności z zakresu języka i literatury polskiej.

Tytuł naukowy: Magistra/Magister nauk humanistycznych w zakresie języka lub literatury

polskiej (w zaleŜności od wyboru specjalizacji: językoznawczej lub kulturologicznej).

3. OPIS PROGRAMU

3.1. Lista przedmiotów

STUDIA LICENCJACKIE

I semestr

Przedmioty obowiązkowe:

Ćwiczenia językowe I, 6 godzin – 6 pkt.

Wprowadzenie do literatury polskiej, 3 godziny (2+1) – 4 pkt.

Fonologia i historia polskich fonemów, 2 godziny

Ćwiczenia fonolaboratoryjne i transkrypcja, 1 godzina – razem 5 pkt.

II semestr


Ćwiczenia językowe II, 6 godzin – 6 pkt.

Polska kultura i cywilizacja, 3 godziny (2+1) – 4 pkt.

Fleksja i semantyka części mowy, 3 godziny – 5 pkt.

III semestr

6


Ćwiczenia językowe III, 6 godzin – 6 pkt.

Wprowadzenie do lingwistyki i standardyzacji polskiego języka literackiego, 3 godziny (2+1) – 4 pkt.

Słowotwórstwo z elementami gramatyki historycznej, 3 godziny (2+1) – 5 pkt.

IV semestr


Ćwiczenia językowe IV, 6 godzin – 6 pkt.

Literatura polska od modernizmu do postmodernizmu, 3 godziny (2+1) – 5 pkt.

Składnia języka polskiego, 3 godziny (2+1) – 5 pkt.

V semestr


Ćwiczenia językowe V, 6 godzin – 6 pkt.

Literatura polska do modernizmu, 4 godziny (2+2) – 6 pkt.

Przedmioty fakultatywne:

Wprowadzenie do teorii literatury, 2 godziny – 3 pkt.

Język staro-cerkiewno-słowiański, 2 godziny – 3 pkt.

Dialekty i socjolekty polskie, 2 godziny – 3 pkt.

VI semestr


Ćwiczenia językowe VI, 6 godzin – 6 pkt.

Frazeologia języka polskiego, 2 godziny (1+1) – 3 pkt.


Język chorwacki, 4 godziny – 5 pkt.

Literacki/kulturologiczny przedmiot z pokrewnych kieruków studiów, 4 godziny – 5 pkt.

STUDIA MAGISTERSKIE

VII semestr

7

Przedmioty obowiązkowe – dla obydwu specjalizacji:

Ćwiczenia językowe VII, 4 godziny – 5 pkt.

Specjalizacja językoznawcza:


Suprasyntaksa, 2 godziny – 4 pkt.


Socjolingwistyka, 2 godziny (1 +1)– 4 pkt.

Kognitywizm i przekład, 2 godziny (1+1) – 4 pkt.

Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych, 2 godziny – 4 pkt.

Specjalizacja kulturologiczna:


Adam Mickiewicz, 2 godziny (1+1) – 4 pkt.


Polska w XIX i XX wieku, 2 godziny – 4 pkt.

Historia i teoria literatury I, 2 godziny – 4 pkt.

VIII semestr

Przedmioty obowiązkowe – dla obydwu specjalizacji:

Ćwiczenia językowe VIII, 4 godziny – 5 pkt.



Pragmatyka języka polskiego, 2 godziny

Opracowywanie tekstów pragmatycznych, 1 godzina – łącznie 4 pkt.


Gramatyka porównawcza języków słowiańskich, 2 godziny – 4 pkt.

Ekolingwistyka, 2 godziny – 4 pkt.

Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych, 2 godziny – 4 pkt.



Polski dramat i teatr, 2 godziny (1+1) – 4 pkt.


Polska powieść współczesna, 2 godziny – 4 pkt.

Historia i teoria literatury II, 2 godziny – 4 pkt.

IX semestr

8

Przedmioty obowiązkowe– dla obydwu specjalizacji:

Ćwiczenia językowe IX, 2 godziny .

Przekład polskich tekstów literackich (część Ćwiczeń językowych IX ), 2 godziny – łącznie 5 pkt.



Metodologia językoznawczej pracy naukowej, 3 godziny (2+1) – 5 pkt.


Etnolingwistyka, 2 godziny – 4 pkt.

Leksykologia i leksykografia polska, 3 godziny(2+1) – 4 pkt.


Przedmioty obowiązkowe::

Polska krytyka literacka i nauka o literaturze (metodologia )2 godziny (1+1) – 5 pkt.


Poezja polska XX wieku, 2 godziny – 4 pkt.

Literacki bądź kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków, 2 godziny – 4 pkt.

X semestr

Przedmioty obowiązkowe– dla obydwu specjalizacji:

Ćwiczenia językowe X:

Retoryka i stylistyka języka polskiego, 2 godziny (część Ćwiczeń językowych)

Przekład polskich tekstów literackich (część Ćwiczeń językowych), 2 godziny – łącznie 5 pkt.

3.2. Opis przedmiotów

3.2.1. STUDIA LICENCJACKIE

I SEMESTR

Dziedzina: Język polski

Przedmiot Ćwiczenia językowe I

9

Punkty ECTS: 6 pkt.

Język: Polski

Czas trwania: 1 semestr (zimowy)

Status: Obowiązkowy

Forma zajęć: 6 godzin (3x2 godziny tygodniowo)

Warunki uczestnictwa: Przyjęcie na studia w zakresie języka i literatury polskiej

Forma zaliczenia: Kolokwium

Opis: Poprzez ćwiczenia językowe student w trakcie pierwszego semestru rozwija podstawowe

kompetencje językowe. Stosowana jest komunikacyjna metoda nauczania z rozszerzonym

zasobem słownictwa. W prowadzeniu zajęć wykorzystywane są materiały audio-wizualne (kurs

języka polskiego na kasetach video Uczmy się polskiego). W ciągu całego semestru lektor

śledzi i kontroluje postępy studentów poprzez małe sprawdziany pisemne i aktywne włączanie

kaŜdego studenta do zajęć.

Cel: Osiąganie podstawowych kompetencji językowych, co zakłada zdolność rozumienia

elementarnych treści i intencji w wypowiedziach ustnych i pisemnych związanych z typowymi

sytuacjami komunikacyjnymi.

Literatura obowiązkowa:

Podręczniki: W. Miodunka, Uczmy się polskiego I, Warszawa 1996; A. Dąbrowska, R.

Łobodzińska, Polski dla cudzoziemców, Wrocław, 1998.

Literatura uzupełniająca: M. Pasieka, Język polski dla cudzoziemców – ćwiczenia dla

początkujących, Wrocław, 2001; M. Moguš, N. Pintarić, Poljsko-hrvatski rječnik, Zagreb,

2002.

Dziedzina: Literatura polska

Przedmiot: Wstęp do literatury polskiej

Punkty ECTS: 4 punkty

Język: Chorwacki



Forma zajęć: 3 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu i 1 godzina konwersatorium)


Forma zaliczenia: Egzamin ustny

Opis: Tematem tego przedmiotu jest przegląd historyczny formacji literackich, periodyzacja,

ogólna charakterystyka poszczególnych epok, ich tło historyczne oraz porównanie do literatur

zachodnioeuropejskich i literatury chorwackiej (a dokładniej, typowo polskie cechy

poszczególnych epok). Charakterystyki poszczególnych okresów odnoszą się przede

wszystkim do aspektów kulturowych, ale obejmują takŜe kształtowanie się i zmiany języka

10

literackiego, gatunki literackie, natomiast poszczególni pisarze i ich dzieła z konieczności

sprowadzeni się do wąskiego wyboru najbardziej charakterystycznych nazwisk i tytułów.

Cel: Ukończenie tego przedmiotu daje studentom podstawową wiedzę do dalszego studiowania

literatury polskiej – wiedzę o historycznych i kulturowych ramach, w których kształtowały się

poszczególne epoki literackie.

Literatura obowiązkowa: Z. Malić, Pregled poljske književnosti, w: Svjetska književnost,

knjiga VII, Liber, Zagreb, 1975; Z. Malić, Mickiewicz itd. Rasprave, članci i eseji o poljskoj

književnosti, Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko filološko društvo, Zagreb, 2002. (wybrane

rozdziały); Z. Malić, Iz povijesti poljske književnosti, Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko

filološko društvo, Zagreb, 2004.

Literatura uzu pełniająca: Z. Malić, O Janu Kochanowskom, Književna smotra, 1999, br.

112-113, s.109-121; Blažina, D., H. Sienkiewicz: povijesni roman i Quo Vadis, w: Sienkiewicz,

H., Quo Vadis, Školska knjiga, Zagreb, 1995, s. 545-564.

Literatura nadobowiązkowa: C. Miłosz, Historia literatury polskiej do roku 1939, Kraków 1994.

Dziedzina: Gramatyka języka polskiego

Przedmiot: Fonologia i historia polskich fonemów

Punkty ECTS: 5 pkt. (łącznie z Ćwiczeniami fonolaboratoryjnymi i transkrypcją)

Jezyk: Chorwacki i polski

Trajanje: 1 semestr (zimowy)


Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu)


Forma zaliczenia: Egzamin ustny i pisemny (transkrypcja polskiego tekstu); wspólny z

przedmiotem Ćwiczenia fonolaboratoryjne i transkrypcja.

Opis: Po wstępnym sprawdzeniu wiedzy z chorwackiej fonetyki i fonologii omawiany jest

system fonologiczny języka polskiego ze szczególnym akcentem na historyczny rozwój

fonemów. Osobno analizowane są systemy fonemów samogłoskowych i spółgłoskowych,

grupy spółgłoskowe, zmiany fonetyczne, akcentuacja i prozodia. Prowadzący kontroluje udział

studentów w zajęciach, a rezultaty zapisuje i ocenia pod koniec kaŜdego tygodnia pracy.

Cel: Do końca zajęć studenci powinni opanować podstawową wiedzę na temat polskiej

fonetyki i fonologii. Szczególną uwagę koncentruje się na kontrastywej analizie tych obszarów

językoznawczych w obydwu językach.


M. Dłuska, Fonetyka polska, PWN, Warszawa, 1981; D. Ostaszewska, J. Tambor, Fonetyka i

fonologia współczesnego języka polskiego, PWN, Warszawa, 2004; J. Strutyński, Zarys gramatyki

11

polskiej, I. Fonetyka i fonologia, Kraków, 1992; M. Wiśniewski, Zarys fonetyki i fonologii

współczesnego języka polskiego, Toruń, 2001.

Literatura uzupełniająca:

S. Babić, D. Brozović, M. Moguš, S. Pavešić, I. Škarić, S. Težak, Povijesni pregled, glasovi i

oblici hrvatskoga književnog jezika, HAZU - Globus, Zagreb, 1991; T. Lehr-Spławiński,

Gramatyka języka polskiego, Ossolineum, Wrocław, 1952.


Przedmiot: Ćwiczenia fonolaboratoryjne i transkrypcja

ECTS bodovi: 5 punktów (łącznie z przedmiotem Fonologia i historia polskich fonemów)

Język: Chorwacki i polski



Forma zajęć: 1 godzina w tygodniu (1 godzina ćwiczeń), z wykorzystaniem wyposaŜenia

fonolaboratorium

Forma zaliczenia: Wspólnie z przedmiotem Fonologia i historia polskich fonemów

Opis: Ćwiczenia nawiązują do zajęć Fonologia i historia polskich fonemów. Nacisk kładzie się

na praktyczną naukę prawidłowej wymowy z uwzględnieniem zjawisk fonetycznych, które są,

ze względu na specyfikę języka polskiego, problematyczne dla uŜytkowników języka

chorwackiego. Studenci, oprócz wymowy, uczą się takŜe transkrypcji języka polskiego. Ze

względu na efektywność pracy i warunki techniczne fonolaboratorium ćwiczenia przeznaczone

są dla małych grup.

Cel: Opanowanie przez studentów prawidłowej wymowy i intonacji.

Literatura:

D. Ostaszewska, J. Tambor, Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, PWN,

Warszawa, 2004; własne audio-materiały.

II SEMESTR


Przedmiot: Ćwiczenia językowe II

ECTS: 6 pkt.

Język: Polski

Czas trwania: 1 semestr (letni)

Status : Obowiązkowy

12

Forma zajęć: Ćwiczenia, 6 godzin tygodniowo (3x2 godziny)

Warunki uczestnictwa: Zaliczone kolokwium z Ćwiczeń językowych I

Forma zaliczenia: Egzamin pisemny i ustny; obejmuje wiedzę i umiejętności opanowane na

Ćwiczeniach językowych I i II

Opis: Kontynuacja pracy nad opanowywaniem podstawowych kompetencji językowych. Nadal

stosowana jest komunikacyjna metoda nauczania z poszerzonym zasobem słownictwa oraz

audio-wizualny kurs (Uczmy się polskiego II ). W ciągu całego semestru lektor śledzi i

kontroluje postępy studentów poprzez małe sprawdziany pisemne i aktywne włączanie kaŜdego

studenta do zajęć.

Cel: Opanowanie kompetencji językowych w zakresie pisania i mówienia na certyfikatowym

poziomie B1, a takŜe umiejętności rozróŜniania i stosowania oficjalnej i nieoficjalnej odmiany

języka polskiego. Studenci poznają najwaŜniejsze konwencje socjokulturowe wykorzystywane

w komunikacji.


Podręczniki: W. Miodunka, Uczmy się polskiego II, Warszawa, 1996; A. Dąbrowska, R.

Łobodzińska, Polski dla cudzoziemców, Wrocław, 1998.

Literatura uzupełniająca: M. Pasieka, Język polski dla cudzoziemców – ćwiczenia dla

początkujących, Wrocław, 2001; M. Moguš, N. Pintarić, Poljsko-hrvatski rječnik, Zagreb,

2002.

Dziedzina: Kultura polska

Przedmiot: Polska kultura i cywilizacja

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki



Forma zajęć: 3 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu i 1 godzina konwersatorium)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony I semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej


Opis: Studenci poznają polską historię kulturową i polityczną od początków Państwa

Polskiego do końca XX wieku. Szczególna uwaga poświęcona jest tym okresom i wydarzeniom

z historii Polski, które miały duŜe znaczenie w tworzeniu polskiej toŜsamości kulturowej.

Prezentowane i omawiane są najwaŜniejsze osiągnięcia w historii polskiej sztuki: muzyki,

malarstwa, architektury.

Z zajęciami tymi związany jest wyjazd naukowy – jednotygodniowy pobyt studentów w

Polsce, w trakcie którego odbywają się spotkania z polskimi studentami, wizyty na polskich

uniwersytetach, gdzie studenci uczestniczą w wykładach i zajęciach z języka i/lub literatury

13

polskiej oraz wyjścia do muzeów, na projekcje filmowe i przedstawienia teatralne.

Uczestnictwo w wyjeździe naukowym jest osobno punktowane (daje 2 punkty), poniewaŜ na

wyjazd naukowy udają się w zasadzie studenci wyŜszych lat, których kompetencje językowe

umoŜliwiają pełne uczestnictwo w programie wyjazdu.

Cel: Zapoznać studentów pierwszego roku polonistyki z polską historią, kulturą i tradycją.

Student opanowuje podstawową wiedzę z polskiej historii społeczno-politycznej i historii

sztuki, co wprowadza go w kontekst kulturowy i umoŜliwia dalsze studiowanie polonistyki.


Prymarna: M. Tymowski, Kratka povijest Poljske, Matica hrvatska, Zagreb, 1999; A.

Paczkowski, Pola stoljeća povijesti Poljske 1939-1989, Profil, Zagreb, 2001; D. Agičić,

Podijeljena Poljska 1772-1918, Srednja Europa, Zagreb, 2004.

Literatura uzupełniająca: M. Bogucka, Dzieje kultury polskiej do 1918 roku, Zakł. Nar. im.

Ossolińskich, Oficyna wydawnicza Polczek, Wrocław, 1991; J. Topolski, Historia Polski,

Warszawa-Kraków, 1992; A. Dybkowska, J. śaryn, Polskie dzieje, PWN, Warszawa, 1998; N.

Davies, BoŜe igrzysko, Znak, Kraków, 2001.


Przedmiot: Fleksja i semantyka części mowy

Punkty ECTS: 5 pkt.




Forma zajęć: 3 godziny tygodniowo (krótkie wykłady, warsztaty, tłumaczenie fachowych

tekstów gramatycznych związanych z tematem, prace pisemne, analiza materiału, dyskusje na

tematy gramatyczne, ocenianie na podstawie prac pisemnych i przekładów).

Warunki uczestnictwa: Zdany egzamin z przedmiotu Fonologia i historia polskich fonemów


Opis: Studentom przedstawiane są paradygmatyczne modele deklinacji (rzeczowników,

przymiotników, imiesłowów przymiotnikowych, zaimków i liczebników) oraz koniugacji

(czasowników w róŜnych formach), następnie przystępuję się do problemów semantycznych.

Najpierw prezentowane są róŜnorodne modele gramatyk (synchroniczne: opisowa,

normatywna, kontrastywna, transformatywno-generatywna, formalna, gramatyka przypadka;

diachroniczne: historyczna, porównawcza) ze wskazaniem zalet i wad poszczególnych

kierunków gramatologii. Następnie omawiane są sposoby klasifikacji części mowy przy

pomocy kryterium formalnego, semantycznego i syntaktycznego, a takŜe poszczególne

fleksyjne i selektywne kategorie części mowy, po czym prezentowane są i analizowane funkcje

14

nieodmiennych części mowy (przysłówka, przyimka, spójnika, partykuły i wykrzyknika). Są to

stałe jednostki gramatyczne, przy pomocy których realizują się relacje odmiennych części

mowy oraz uwidocznia się ich modalna i emotywna wartość. Porównanie z chorwackimi

problemami językowymi odbywa się na bieŜąco przy omawianiu zagadnień polskich.

Cel: Zrozumienie i opanowanie problematyki zajęć Fleksja i semantyka części mowy,

uświadomienie sobie funkcji poszczególnych części mowy i ich semantycznych oraz

gramatycznych kategorii, a takŜe porównywanie z częściami mowy w języku chorwackim.

Cel osiąga się następującymi krokami: przez opanowanie podstawowych modeli

paradygmatycznych polskich form rzeczownikowych i czasownikowych; prezentowanie

przeglądu róŜnorodnych podejść do gramatyki; rozwaŜanie nad kryteriami klasyfikacji części

mowy, rozróŜnianiem fleksyjnych od selektywnych kategorii gramatycznych części mowy;

opisywanie funkcji nieodmiennych części mowy (przysłówka, przyimka, spójnika, partykuły i

wykrzyknika); porównywanie podobieństw i róŜnic pomiędzy przytoczonymi zagadnieniami w

języku polskim i chorwackim.

Obvezna literatura:

A. Nagórko, Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa, 1998; W. Cienkowski, Gramatyka

języka polskiego dla cudzoziemców, część II, Fleksja z ćwiczeniami, WUW, 1970; J. Tokarski,

Fleksja polska, PWN, Warszawa, 2002; D. Raguž, Praktična hrvatska gramatika, Medicinska

naklada, Zagreb, 1997.

Dodatna literatura:

S. Jodłowski, Studia nad częściami mowy, PWN, Warszawa, 1971; H. Zwolski, Piszemy po

polsku - podręcznik dla obcokrajowców, IBP UJ, skrypt nr. 506, Kraków, 1985; R.

Grzegorczykowa, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, PWN, Warszawa, 2001; S.

Urbańczyk, M. Kucała (red) Encyklopedia języka polskiego, Ossolineum, Kraków, 1999.

III SEMESTR


Przedmiot: Ćwiczenia językowe III

Punkty ECTS: 6 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: Ćwiczenia, 6 godzin tygodniowo (3x2 godziny); według zaleceń standardów

prowadzenia zajęć z języka obcego grupy językowe maksymalnie 15 osób

Warunki uczestnictwa: Zaliczony II semestr

15


Sadržaj: W ciągu semestru studenci piszą dyktanda, wypracowania, czytają zadane lektury

(krótkie formy) oraz rozwiązują zadania z gramatyki. Zajęcia opierają się przede wszystkim na

konwersacjach, warsztatach i innych aktywnych formach ćwiczeń (wywiad, przedstawienie

itp.). Zdobyte umiejętności sprawdzane są na bieŜąco – poprzez cotygodniowe zadania,

dyktanda, miesięczne sprawdziany z gramatyki (testy z przerobionego materiału), miesięczne

sprawdziany przeczytanej lektury, opowiadanie filmów, cotygodniowe wypracowania. Student

w ciągu semestru musi przeczytać 5 zadanych opowiadań z najnowszej literatury polskiej, w

sumie około 50 stron. Lista lektur jest co roku uzupełniana o nowe tytuły.

Cel: Przygotowanie studentów do samodzielnego posługiwania się językiem polskim na

poziomie odpowiadającym poziomowi B2 w systemie Certyfikacji Języka Polskiego. Opis

kompetencji w: Państwowe Egzaminy Certyfikatowe z Języka Polskiego jako Obcego:

Standardy wymagań egzaminacyjnych, MEN, 2003.

Obvezna literatura:

E. Lipińska, Nie ma róŜy bez kolców (serija:) Polski język dla cudzoziemców, Universitas,

Kraków, 2000-2005: S. Mendak, Liczebniki teŜ się liczy, Universitas, Kraków, 2004; P.

Garncarek, Czas na czasownik, Universitas, Kraków, 2001.


Przedmiot: Wprowadzenie do lingwistyki i standaryzacji polskiego języka literackiego

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: Konwersatorium, 3 godziny tygodniowo (2+1)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony II semestr

Forma zaliczenia: Egzamin pisemny

Opis: Zajęcia stanowią kombinację dwóch przedmiotów i składają się z dwóch części: w

pierwszej (20 godzin) studenci przyswajają terminologię językoznawczą, krótką historię

lingwistyki z odwołaniami do polskiej i słowiańskiej, a takŜe światowej tradycji teorii

lingwistycznej; w drugiej (25 godzin) studenci poznają drogę języka polskiego do standardu,

najstarsze zabytki piśmiennictwa polskiego. Konwersatorium prowadzone jest częściowo przy

pomocy programu Omega (literatura, zadania tygodniowe, słownik), który motywuje

studentów do pracy poza zajęciami. W zajęciach wykorzystuje się folie (przewidywane są

prezentacje LCD), handouty.

Cel: Przedmiot propedeutyczny. Poznawanie podstawowej terminologii językoznawczej,

względnie wzbogacanie słownictwa lingwistycznego, przyswajanie podstawowych faktów z

16

historii językoznawstwa. Zapoznawanie studentów z procesem standardyzacji i prezentacja jej

typologicznej charakterystyki.


A. Dąbrowska Język polski, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław, 1998, s. 5-25; D. Sesar,

Putovima slavenskih književnih jezika, Zavod za lingvistiku Filozofskoga fakulteta Sveučilišta

u Zagrebu, Zagreb, 1996., s. 87-90; M. Tymowski, Kratka povijest Poljske, Matica hrvatska,

Zagreb, 1999, s. 15-23; H. Dalewska-Greń, Języki słowiańskie, PWN, Warszawa, 1997, s. 560-

605; B. Walczak, Zarys dziejów języka polskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego,

Wrocław, 1999, s. 7-198; Z. Glovacki-Bernardi et al, Uvod u lingvistiku, Školska knjiga,

Zagreb, 2001.


A. Heinz, Historia Językoznawstwa, PWN, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 1979; D.

Podlawska, I. Płóciennik, Leksykon nauki o języku, PARK, Bielsko-Biała, 2002.


Przedmiot: Słowotwórstwo opisowe z elementami gramatyki historycznej

Punkty ECTS: 5 pkt




Forma zajęć: 3 godziny tygodniowo (krótkie wykłady, warsztaty, konwersatoria, korzystanie

ze słownika, ćwiczenia w rozkładaniu na morfemy i formanty, analiza porównawcza

chorwackich i polskich znaczeń morfemowych, ustne i pisemne ocenianie w trakcie pracy)

Warunki uczestnictwa: Zdany egzamin z II semestru (Fleksja i semantyka części mowy)


Opis: Studenci poznają definicje leksemów i róŜne metody ich rozbioru na elementy

morfologiczne, słowotwórcze i fleksyjne. Poprzez ćwiczenia z analizy słownictwa

potwierdzane są podobieństwa i róŜnice pomiędzy polskimi i chorwackimi morfemami oraz

synchroniczne zmiany morfemów. Studenci poznają historyczny rozwój morfemów w języku

polskim i chorwackim od stanu praindoeuropejskiego do dziś. Aktywnie opracowują

pojedyncze struktury morfologiczne słów zaczerpniętych z polskich słowników

synchronicznych i diachronicznych oraz z gramatyk, wypisują róŜnorodne morfemy i szukają

ich funkcji znaczeniowych w róŜnych okresach historycznych. Przygotowują schematy rodzin

wyrazowych i gniazd morfemowych. Porównują synchroniczną dystrybucję podobnych

morfemów w języku chorwackim i polskim dla poszczególnych części mowy.

Cel: Zdobywanie kompetencji z przedmiotu kompetencija iz kolegija Słowotwórstwo opisowe z

elementami gramatyki historycznej. Cel osiąga się następującymi krokami: przez poznanie

17

podstawowych słowotwórczych kategorii części mowy; ćwiczenie morfologicznej,

słowotwórczej i fleksyjnej analizy leksemów; kontrastowanie historycznych i współczesnych

morfemów słowotwórczych wyrazów polskich; porównywanie współczesnych chorwackich i

polskich morfemów słowotwórczych.


R. Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego, PWN, Warszawa, 1982; A. Nagórko,

Słowotórstwo, w: Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa, Rozdział V, 1998; S. Babić,

Tvorba riječi u hrvatskom književnom jeziku, JAZU, Zagreb, 1986; S. Szober, Gramatyka

historyczna języka polskiego, PWN, Warszawa, 1965.


K. Waszakowa, Słowotwórstwo współczesnego języka polskiego, WUW, Warszawa, 1996; H.

Jadacka, System słowotwórczy polszczyzny, PWN, Warszawa, 2001; S. Urbańczyk, M. Kucała

(red), Encyklopedia języka polskiego, Ossolineum, Kraków, 1999.

IV SEMESTR


Przedmiot: Ćwiczenia językowe IV

Punkty ECTS: 6 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: Ćwiczenia, 6 godzin tygodniowo (3 x 2 godziny); według zaleceń standardów

prowadzenia zajęć z języka obcego grupy językowe maksymalnie 15 osób.

Warunki uczestnictwa: Zaliczony III semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej –

zaliczone kolokwium z Ćwiczeń językowych III

Forma zaliczenia: Egzamin ustny i pisemny, obejmuje wiedzę i umiejętności zdobyte na

Ćwiczeniach językowych III i IV

Opis: Studenci piszą dyktanda, wypracowania, czytają zadane lektury (krótkie formy) oraz

rozwiązują zadania z gramatyki. Zajęcia opierają się przede wszystkim na konwersacjach,

warsztatach i innych aktywnych formach ćwiczeń (wywiad, przedstawienie itp.). Zdobyte

umiejętności sprawdzane są na bieŜąco – poprzez tygodniowe zadania, dyktanda, miesięczne

sprawdziany z gramatyki (testy z przerobionego materiału), miesięczne sprawdziany

przeczytanej, opowiadanie filmów, tygodniowe wypracowania. Student w ciągu semestru musi

przeczytać 5 zadanych opowiadań z najnowszej literatury polskiej, w sumie około 50 stron.

Lista lektur jest co roku uzupełniana o nowe tytuły.

18

Cele: Przygotowywanie studentów do samodzielnego posługiwania się językiem polskim na

poziomie odpowiadającym poziomowi B2 w systemie Certyfikacji Języka Polskiego. Opis

kompetencji w: Państwowe Egzaminy Certyfikatowe z Języka Polskiego jako Obcego:

Standardy wymagań egzaminacyjnych, MEN, 2003.


E. Lipińska, Nie ma róŜy bez kolców (serija:) Polski język dla cudzoziemców, Universitas,

Kraków, 2000-2005: S. Mendak, Liczebniki teŜ się liczy, Universitas, Kraków, 2004; P.

Garncarek, Czas na czasownik, Universitas, Kraków, 2001.

.


Przedmiot: Literatura polska od modernizmu do postmodernizmu

Punkty ECTS: 6 pkt.




Forma zajęć: 3 godziny (2 godziny wykładu i 1 godzina ćwiczeń)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony III semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej


Opis: Przedmiot, po omówieniu warunków rozwoju literatury polskiej pod koniec XIX wieku i

wieku XX, przedstawia przegląd kierunków literackich i najwaŜniejszych zjawisk, obejmuje

takŜe analizę i interpretację najwaŜniejszych dzieł literatury polskiej w tym okresie: od Młodej

Polski do lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Wyjaśnia periodyzację literatury tych czasów,

tłumaczy specyficzne terminy z zakresu historii literatury i poetyki. Historia literatury

rozpatrywana jest nie tylko w aspekcie autorów i ich dorobku literackiego, ale równieŜ z

punktu widzenia genologicznego. Studenci zobowiązani są do napisania i wygłoszenia pracy

seminaryjnej na ustalony temat.

Cel: Studenci zapoznają się z rozwojem i przemianami literatury polskiego modernizmu do

współczesności oraz moŜliwymi interpretacjami kluczowych dzieł literackich z tego okresu.

Liter atura obowiązkowa:

Primarna : S. W. Reymont, Chłopi; S. śeromski, Przedwiośnie; Z. Nałkowska, Granica; S. I.

Witkiewicz, Szewcy; M. Choromański, Zazdrość i medycyna; J. Iwaszkiewicz, Panny z Wilka;

W. Gombrowicz, Ferdydurke; B. Schulz, Sklepy cynamonowe; J. Andrzejewski, Popiół i

diament; S. Dygat, Disneyland; C. Miłosz, Zniewolony umysł; T. Konwicki, Sennik

współczesny; J. Andrzejewski, Miazga; O. Tokarczuk, Prawiek i inne czasy; J. Kajtoch i E.

Sabelanka, Antologia noweli polskiej 1918-1978; Stwarzanie świata. Antologia współczesnego

dramatu polskiego, (red. Bohdan Urbankowski), Warszawa, 1995; Poezja polska okresu

19

międzywojennego. Antologia, I i II, Wrocław, 1987; K. Karasek, Współcześni poeci polscy.

Poezja polska od roku 1956, Warszawa, 1997.

Sekundarna: Z. Malić, Mickiewicz itd. Rasprave, članci i eseji o poljskoj književnosti,

Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko filološko društvo, Zagreb, 2002; Z. Malić,

Gombrowicziana, Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko filološko društvo, Zagreb, 2004; J.

Kwiatkowski, Literatura Dwudziestolecia, PWN, Warszawa, 1997 (lub inne wydania); P.

Czapliński i P. Śliwiński, Literatura Polska 1976-1998. Przewodnik po prozie i poezji,

Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1999.


J. Benešić, Poljska lirika, Zabavna biblioteka, Zagreb, 1939; Z. Malić, Antologija poljske

pripovijetke, Veselin Masleša, Sarajevo, 1984; I. Bolt Vidović, D. Nowacki, Antologija poljske

kratke priče, Naklada MD, Zagreb, 2002.


Przedmiot: Składnia języka polskiego

Punkty ECTS: 5 pkt.

Język: Polski i chorwacki



Forma zajęć: 3 godziny tygodniowo (krótkie wykłady, konwersatoria, ćwiczenia przekładowe,

warsztaty, ocenianie przyswojonego materiału poprzez prace seminaryjne i przekładowe)

Warunki uczestnictwa: Zdany egzamin z Fleksji i semantyki części mowy w II semestrze

studiów


Opis: Badanie grup składniowych, ich relacji syntaktycznych i moŜliwości przekształceń,

analiza podstawowych elementów zdania prostego (typy struktur oraz funkcje podmiotu,

orzeczenia i dopełnienia), wskazywanie podobieństw i róŜnic w konstruowaniu polskich i

chorwackich grup składniowych, dyskusja o róŜnicach koordynacyjnych i subordynacyjnych

relacji syntaktycznych w polskich i chorwackich członów zdań złoŜonych, polskie poglądy na

formalno-semantyczne modele zdań złoŜonych i porównanie z chorwackimi przykładami,

przekład polskich artykułów dotyczących zagadnień syntaktycznych, zapoznanie ze stanem

badań współczesnych polskich i chorwackich syntaktyków.

Cel: Zdobywanie wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie funkcji syntaktycznych

poszczególnych części grup składniowych oraz zdań prostych oraz opanowanie modusów

komponowania członów zdań w złoŜone struktury syntaktyczne. Cel osiąga się następującymi

krokami: przez opanowanie podstawowych relacji syntaktycznych w mikroskładni (w grupach

składniowych i zdaniach prostych, analiza części zdania i ich tworzenie); przyswajanie

20

klasyfikacji semantycznej członów zdań złoŜonych w makroskładni (zdania złoŜone w relacji

współrzędności i podrzędności); rozumienie współczesnych modeli zdaniowych (współczesna

klasyfikacja członów zdań polskich); kontrastowanie starych i nowych modeli syntaktycznych

zdań złoŜonych w języku polskim i chorwackim.

Literatura obowiązkowa: J. Labocha, Gramatyka polska, cz. III, Składnia, Księgarnia

Akademicka, Kraków, 1995; Z. Klemensiewicz, Zarys składni polskiej, PWN, Warszawa,

1968; S. Urbańczyk, M. Kucała (red), Encyklopedia języka polskiego, Ossolineum, Kraków,

1999; I. Pranjković, Sintaksa hrvatskoga jezika, Školska knjiga, Zagreb, 1995; D. Raguž,

Praktična hrvatska gramatika, Sintaksa, Medicinska naklada, Zagreb, 1997.


Z. Topolińska (red), Gramatyka współczesnego języka polskiego, Składnia, Warszawa, 1984; S.

Jodłowski, Podstawy polskiej składni, PWN, Warszawa, 1976; B. Tošović, Korelaciona

sintaksa, Institut für Slawistik, Graz, 2001

V SEMESTR


Przedmiot: Ćwiczenia językowe V

Punkty ECTS: 6 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: Ćwiczenia, 6 godzin tygodniowo (3x2 godziny)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony IV semestr – zdany egzamin Ćwiczeń językowych IV


Opis: Praktyczna nauka języka polskiego na poziomie C1 – zgodnie z zasadami certyfikacji

języka polskiego. Ćwiczenia rozwijają wszystkie kompetencje językowe studentów:

rozumienie ze słuchu, poprawność gramatyczną, rozumienie tekstu pisanego, pisanie i

mówienie – w zgodzie z wyznacznikami programu nauczania języka polskiego jako obcego w

systemie certyfikatowym. Szczególny nacisk kładzie się na style funkcjonalne języka

polskiego i ich poprawne stosowanie w określonych sytuacjach. Studenci w ciągu semestru

piszą 4-5 wypracowań oraz przygotowują krótkie referaty związane z aktualnymi w Polsce

tematami.

Cel: Doskonalenie znajomości języka polskiego i poprawność w stosowaniu róŜnych form

wypowiedzi pisemnej, jak teŜ związanych z nimi stylów funkcjonalnych.

21

Literatura:

Podręczniki z serii Język polski dla cudzoziemców wydawnictwa Universitas (wybór); E. Bajor,

E. Madej, Wśród ludzi i ich spraw, Warszawa-Łódź 1999; H. i T. Zgółkowie, Językowy savoir-

vivre, KsiąŜka i Wiedza, Warszawa 2004; A. Majkiewicz, J. Tambor, Śpiewająco po polsku,

Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004; materiały audio-wizualne oraz

pojedyncze artykuły – wybór lektora.


Przedmiot: Literatura polska do modernizmu

Punkty ECTS: 6 pkt.


Czas trwania 1 semestr (zimowy)

Status: Obowiązkowe

Forma zajęć: 4 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu i 2 godziny konwersatorium).

Student wybiera temat pracy semestralnej z zaproponowanej listy tematów lub ustala go z

wykładowcą. Ocena pracy semestralnej stanowi część oceny końcowej z przedmiotu.

Warunki uczestnictwa: Zaliczony IV semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej


Opis: Przedmiot prezentuje przegląd literatury polskiej od jej początków do końca XIX

wiekw: średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm i pozytywizm. Dokładniej

omawiani są autorzy i utwory, stanowiące kanon literatury polskiej tego okresu. Studenci mają

obowiązek przygotować i wygłosić prace semestralne (kaŜdy student jedną pracę), w których

analizie i interpretacji poddawane są najwaŜniejsze dzieła literackie lub wybrane zjawiska

literackie (autorzy, kierunki, instytucje Ŝycia literackiego, pojedyncze kategorie z zakresu

poetyki, itp.).

Cel: Przedmiot zapoznaje studentów z podstawowymi problemami historii literatury polskiej

we wspomnianym okresie oraz z moŜliwościami zastosowania analityczno-interpretacyjnych

zabiegów na podstawowym korpusie utworów literackich.


Literatura prymarna: J. Kochanowski, Fraszki; Treny; I. Krasicki, Satyry; Bajki; A.

Mickiewicz, Ballady i romanse; Sonety krymskie; Dziady; Pan Tadeusz; J. Słowacki, Kordian;

W Szwajcarii; Z. Krasiński, Nie-Boska komedia; C. K. Norwid, Vade-mecum; E. Orzeszkowa,

Nad Niemnem; B. Prus, Lalka; Faraon; H. Sienkiewicz, Trylogia; Quo vadis.

Literatura sekundarna: Z. Malić, Poljska književnost, w: Povijest svjetske književnosti,

knjiga VII, Liber, Zagreb 1975. ili Z. Malić, Iz povijesti poljske književnosti, Biblioteka

Književna smotra, Hrvatsko filološko društvo, Zagreb, 2002.


22

(seria:) Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, Dzieje Literatury Polskiej: T.

Witczak, Literatura Średniowiecza; J. Ziomek, Literatura Odrodzenia; C. Hernas, Literatura

baroku; M. Klimowicz, Literatura Oświecenia; A. Witkowska, Literatura romantyzmu; H.

Markiewicz, Literatura pozytywizmu (kilka wydań); C. Miłosz, Historia literatury polskiej

(kilka wydań); B. Dopart, Romantyzm polski: pluralizm prądów i synkretyzm dzieła, Księgarnia

Akademicka, Kraków, 1999.

Dziedzina: Teoria literatury

Przedmiot: Wstęp do teorii literatury

Punkty ECTS: 3 pkt.

Język: Chorwacki


Status: Fakultatywny

Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (1 godzina wykładu i 1 godzina konwersatorium)

Student wybiera temat pracy semestralnej z zaproponowanej listy tematów lub ustala go z

wykładowcą. Ocena pracy semestralnej stanowi część oceny końcowej z przedmiotu.

Warunki uczestnictwa: Zaliczony IV semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej


Opis: Przedmiot zajmuje się podstawowymi zagadnieniami z zakresu teorii literatury.

Prezentuje przegląd najwaŜniejszych tendencji w ramach teorii literatury od fenomenologii i

strukturalizmu do kierunków poststrukturalnych i postmodernizmu, ze szczególnym naciskiem

na status tych «szkół» w polskiej poetyce i teorii literatury. Wyjaśniane są podstawowe

terminy teorii procesów historycznoliterackich, przybliŜony zostaje aparat analityczno-

interpretacyjny: cechy formalne tekstów literackich, wyznaczniki kompozycyjne i stylistyczne,

figury retoryczne i elementy wersyfikacji. Opanowaną wiedzę sprawdza się na krótszych

tekstach literackich i fragmentach większych całości z obszaru literatury polskiej. Studenci

mają obowiązek przygotować i wygłosić krótkie prace semestralne (kaŜdy student jedną

pracę), którymi weryfikuje się zdobyte kompetencje teoretycznoliterackie i interpretacyjne.

Cilj: Przedmiot zapoznaje studentów z podstawowymi problemami teorii literatury,

przygotowuje do opanowania aparatu analitycznego, niezbędnego w procesie interpretacji

tekstów literackich.


M. Solar, Teorija književnosti, Školska knjiga, Zagreb, 1998, wydanie 18; Z. Škreb, A. Stamać,

Uvod u književnost, GZH, Zagreb, 1986, wydanie 4; B. Tomaševski, Teorija književnosti,

Matica hrvatska, Zagreb, 2000; M. Głowiński, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, Zarys

teorii literatury, WSiP, Warszawa 1967 (i inne wydania); B. Chrząstowska, S. Wysłouch,

23

Poetyka stosowana, WSiP, Warszawa 1978 (i inne wydania); E. Miodońska-Brookes, A.

Kulawik, M. Tatara, Zarys poetyki, PWN, Warszawa 1972 (i inne wydania); M. Korolko,

Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1990; Z.

Mitosek, Teorie badań literackich, PWN, Warszawa, 1995.


R. Jakobson, Lingvistika i poetika, Nolit, Beograd, 1966; J. Lotman, Struktura umjetničkog

teksta, Alfa, Zagreb, 2001; A. Flaker, Z. Škreb, Stilovi i razdoblja, Matica hrvatska, Zagreb,

1964; A. Flaker, Stilske formacije, SNL, Zagreb, 1976; J. Culler, Književna teorija, AGM,

Zagreb, 2001; M. Beker (red.), Suvremene književne teorije, Matica hrvatska, Zagreb, 1986; J.

Culler, O dekonstrukciji, Globus, Zagreb, 1991; V. Biti, Pojmovnik suvremene kulturne i

književne teorije, Matica hrvatska, Zagreb, 2000; M. Głowiński, T. Kostkiewiczowa, A.

Okopień -Sławińska, J. Sławiński, Słownik terminów literackich, Ossolineum, Warszawa (i

inne wydania); M. Mayenowa, Poetyka teoretyczna, Zakł. Nar. im. Osslińskich, Wrocław

1979; J. Ziomek, Retoryka opisowa, Zakł. Nar. im. Osslińskich, Warszawa 1990 (i inne

wydania).

Dziedzina: Lingwistyka

Przedmiot: Język staro-cerkiewno-słowiański

Punkty ECTS: 3 pkt.

Język: Chorwacki



Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (wykład)

Forma zaliczenia: Egzamin pisemny i ustny

Opis: Początki piśmiennictwa słowiańskiego, pierwszy słowiański język literacki i jego

podstawy (stosunek wobec języka prasłowiańskiego); okoliczności historyczne Misji

Morawskiej: rola Rzymu i Konstantynopola; pierwsze przekłady na język słowiański;

najstarsze teksty słowiańskie; źródła badań Ŝycia i twórczości oraz elementy biografii Cyryla i

Metodego; starosłowiańskie redakcje, przegląd dziedzictwa cyrylometodejskiego u

poszczególnych narodów słowiańskich. Fonologia, morfologia i składnia języka s-c-s;

fundamenty głagolickiej i cyrylickiej paleografii.

Cel: Celem jest wprowadzenie studentów w zagadnienia związane z początkami piśmiennictwa

słowiańskiego, nauczenie ich elementarnej gramatyki i leksyki języka staro-cerkiewno-

słowiańskiego, aŜeby mogli w odpowiedni sposób rozumieć rozwój poszczególnych kategorii

językowych aŜ po współczesne słowiańskie językowe idiomy leksykalne.

24

Literatura obowiązkowa: S. Damjanović, Staroslavenski jezik, Hrvatska sveučilišna naklada,

Zagreb, 2002, s. 5-183; S. Damjanović, Slovo iskona, Matica hrvatska, Zagreb, 2002; S.

Damjanović i dr, Mali staroslavensko-hrvatski rječnik, Matica hrvatska, 2004, izabrana

poglavlja 1-174; J. Bratulić, Žitja Konstantina Ćirila i Metodija i druga vrela, Zagreb (jedno z

wydań).

Literatura uzupełniająca: J. Hamm, Staroslavenska gramatika, Zagreb (jedno z wydań); J.

Hamm, Staroslavenska čitanka, Zagreb (jedno z wydań); F. Grivec, Slavenski blagovjesnici

sveti Ćiril i Metod, Kršćanska sadašnjost, Zagreb, 1985; B. Koneski, «Ohridska književna

škola», w: Slovo 6-8, s. 177-194; J. Hamm, «Hrvatski tip crkvenoslavenskog jezika», w:

Slovo13, s. 43-67; V. Babič, Učbenik stare cerkvene slovanščine, Ljubljana, 2003; J. Schaeken

– H. Nirnbaum, Die altkirchenslavische Schriftkultur, Muenchen, 1999; N. H. Trunte, Ein

praktisches Lehrbuch des Kirchenslavischen in 35 Lektionen, Band 1, Muenchen 1997; N. H.

Trunte, Ein praktisches Lehrbuch des kirchenslavischen in 30 Lektionen, Band 2, Muenchen

1998,


Przedmiot: Polskie dialekty i socjolekty

Punkty ECTS: 3 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (2 godziny konwersatorium)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony V semestr studiów w zakresie języka i literatury


Opis: Próba typologizacji poszczególnych dialektów współczesnego języka polskiego za

pomocą analizy polskich toponimów i antroponimów w polskich dialektach i socjolektach, jak

równieŜ dialektalnych tekstów i zapisów. Konwersatorium prowadzone jest częściowo przy

pomocy programu Omega (literatura, zadania tygodniowe, słownik, zapisy tekstów

dialektalnych).

Cel: Pokazać studentom studiów licencjackich zróŜnicowanie języka polskiego i jego

dialektów z jednej – socjolektów z drugiej strony, jak równieŜ jego związek ze słowiańską

wspólnotą językową. Przedmiot mógłby pomóc w wyborze specjalizacji na studiach

magisterskich.


S. Dubisz i dr., Dialekty i gwary polskie, Leksykon, Leksykon «Omegi», Warszawa 1995;

Onomastyka i dialektologia, Instytut Slawistyki PAN, Warszawa, 1997 (wybrane artykuły); K.

25

Nitsch, Świat mowy polskiej, PWN, Warszawa, 1994; Z. Klemensiewicz, O róŜnych odmianach

polszczyzny, Warszawa, 1953.

VI SEMESTR


Przedmiot: Ćwiczenia językowe VI

Punkty ECTS: 6 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: Ćwiczenia, 6 godzin tygodniowo (3x 2 godziny)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony V semestr – zaliczone kolokwium z Ćwiczeń językowych V


Opis: Kontynuacja praktycznej nauki języka polskiego na poziomie C1 – zgodnie z zasadami

certyfikacji języka polskiego. Ćwiczenia rozwijają wszystkie kompetencje językowe

studentów: rozumienie ze słuchu, poprawność gramatyczną, rozumienie tekstu pisanego,

pisanie i mówienie – w zgodzie z wyznacznikami programu nauczania języka polskiego jako

obcego w systemie certyfikatowym. Szczególny nacisk kładzie się na style funkcjonalne języka

polskiego i ich poprawne stosowanie w określonych sytuacjach. Studenci w ciągu semestru

piszą 4-5 wypracowań oraz przygotowują krótkie referaty związane z aktualnymi w Polsce

tematami.

Cel: Doskonalenie znajomości języka polskiego i poprawność w stosowaniu róŜnych form

wypowiedzi pisemnej, jak teŜ związanych z nimi stylów funkcjonalnych.

Literatura:

Podręczniki z serii Język polski dla cudzoziemców wydawnictwa Universitas (wybór); E. Bajor,

E. Madej, Wśród ludzi i ich spraw, Warszawa-Łódź 1999; H. i T. Zgółkowie, Językowy savoir-

vivre, KsiąŜka i Wiedza, Warszawa 2004; A. Majkiewicz, J. Tambor, Śpiewająco po polsku,

Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004; materiały audio-wizualne oraz

pojedyncze artykuły – wybór lektora.


Przedmiot: Frazeologia języka polskiego

Punkty ECTS: 3 pkt.



26


Oblik nastave: 2 godziny tygodniowo (1 godzina wykładu i 1 godzina konwersatorium)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony VI semestr i zdany egzamin z przedmiotu Polska

leksykologia i leksykografia.


Opis: W ramach przedmiotu wyjaśniane są podstawowe róŜnice w sposobach badań frazeologii

w językoznawstwie polskim i chorwackim. Wyczerpująco omawiane są zagadnienia:

frazeologia, związek frazeologiczny, cechy frazemów i klasyfikacja frazeologizmów,

wariantów frazeologicznych, ekwiwalencja, synonimia frazeologizmów. Szczególną uwagę

kieruje się na następujące aspekty badania frazeologizmów: strukturalny, syntaktyczny i

semantyczny. Udział studentów w zajęciach będzie kontrolowany, a wszystkie rezultaty

odnotowywane i oceniane pod koniec kaŜdego tygodnia pracy.

Cel: W ramach przedmioty studenci zdobywają wiedzę z polskiej i chorwackiej frazeologii, co

wzbogaca kontrastywne badanie tej dyscypliny. W obowiązkowej pracy semestralnej studenci

opracowują frazeologizmy z jednej bądź kilku komponent w obu językach. W czasie pisania

pracy semestralnej obowiązkowe są konsultacje z wykładowcą. Praca semestralna powinna

potwierdzić kompetencje studentów w samodzielnym tworzeniu korpusu frazeologicznego, jak

i analizę zebranych frazeologizmów. Egzamin jest sprawdzeniem wiedzy teoretycznej.


Ž. Fink-Arsovski, Poredbena frazeologija: pogled izvana i iznutra, FF press, Zagreb, 2001; A. Menac,

O strukturi frazeologizma, Jezik, 18, 1; s. 1-4, 1970/71; A. M. Lewicki i A. Pajdzińska, Frazeologia i

Frazematyka, iz: Współczesny język polski, ur. J. Bartmiński, UMCS, Lublin, 2001; A. M. Lewicki,

Wprowadzenie do frazeologii syntaktycznej, Katowice, 1976; S. Skorupka, Z zagadnień frazeologii,

Warszawa, 1972.

Słowniki:

S. Bąba, G. Dziamska i J. Liberek, Podręczny słownik frazeologiczny języka polskiego, PWN,

Warszawa, 1995; J. Matešić, Frazeološki rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Školska knjiga,

Zagreb, 1982; A. Menac, Ž. Fink i R. Venturin, Hrvatski frazeološki rječnik, Naklada Ljevak, Zagreb,

2003; K. Mosiołek-Kłosińska, A. Ciesielska, W kilku słowach. Słownik frazeologiczny języka

polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa, 2001; S. Skorupka, Słownik frazeologiczny języka

polskiego, Warszawa, 1989; M. Szymczak, Słownik języka polskiego I-III, PWN, Warszawa, 1993.


W. Kopaliński, Słownik symboli, PWN, Warszawa; 1991; A. Menac, Neka pitanja u vezi s

klasifikacijom frazeologije, Filologija, 8, Zagreb, s. 219-226, 1978; A. Spagińska-Pruszak, Intelekt we

frazeologii polskiej, rosyjskiej i chorwackiej. (Z problemów językowego obrazu świata),

Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk, 2003.

27

Dziedzina: Język chorwacki

Przedmiot: Chorwacki język literacki

Punkty ECTS: 5 pkt.

Język: Chorwacki


Forma zajęć: 4 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu i 2 godziny ćwiczeń)

Wykłady, ćwiczenia, konsultacje, wyjazd naukowy (wizyta w instytucjach zajmujących się

badaniem języka chorwackiego). Obowiązki studenta: przygotowanie (i wygłoszenie) pracy

semestralnej, przygotowanie do zajęć (czytanie zadanych tekstów i pisanie zadań).



Obowiązki studenta: 130 godzin (60 godzin zajęć, 50 godzin przygotowań do zajęć i

egzaminu, 20 godzin – pisanie pracy semestralnej)

Cel: Usystematyzowanie początkowej wiedzy studentów o standardowym języku chorwackim.

Poszerzanie wiedzy o języku chorwackim w stopniu potrzebnym do kontrastywnego sposobu

uczenia języka słowiańskiego. Przyswajanie podstawowych wiadomości na temat norm

chorwackiego języka standardowego jako koniecznych warunków wstępnych do tłumaczenia.

Wypracowywanie u studentów umiejętności prowadzenia badań pisemnych i ustnych w języku

chorwackim, zgodnie ze wszystkimi jego normami.

Opis: Podstawowe zagadnienia: język standardowy, język literacki, gramatyka, ortografia,

norma. Narzecza języka chorwackiego. Głoski w standardowym języku chorwackim i ich

podział. Głoski č, ć, dž, ñ z perspektywy zasad pisowni i wymowy. Dyftong ie. System

akcentowy języka chorwackiego. Słowo – odmienne i nieodmienne części mowy. Odmienne

części mowy i ich kategorie gramatyczne. System czasownikowy języka chorwackiego.

Zmiany fonetyczne w morfologii. Nieodmienne części mowy. Słowotwórstwo w języku

chorwackim: sposoby tworzenia słów. Słowotwórstwo poszczególnych części mowy i glasovne

promjene w słowotwórstwie. Osobna i łączna pisownia wyrazów. Zdanie. Mechanizmy

gramatyczne i znaczeniowe zdań. Podmiot. Przydawka. Orzeczenie i okolicznik. Apozycja.

Zdania współrzędnie złoŜone. Zdania podrzędnie złoŜone. Interpunkcja. Szyk wyrazów w

zdaniu. Pokrewieństwo. Leksykologia. Podręczne, czasowe i funkcjonalne rozwarstwienie

słownictwa. Pisownia wyrazów obcych. Homonimia, synonimia i antonimia. Historia języka

chorwackiego. Chorwackie słowniki. Chorwackie gramatyki i ortografie. Wybrane zagadnienia

ortograficzne: wielka litera, znaki i skróty.

Literatura obowiązkowa: S. Težak, S. Babić, Gramatika hrvatskoga jezika, Školska knjiga,

Zagreb, 2000; E. Barić i sur., Hrvatska gramatika, Školska knjiga, Zagreb, 1997; S. Babić, B.

Finka, M. Moguš, Hrvatski pravopis, Školska knjiga, Zagreb, 19964; V. Anić, J. Silić, Pravopis

28

hrvatskoga jezika, Novi Liber, Zagreb, 2001; M. Samardžija, Leksikologija hrvatskoga jezika,

Školska knjiga, Zagreb, 1995; J. Šonje, Rječnik hrvatskoga jezika, Školska knjiga, Zagreb,

2000; V. Anić, Rječnik hrvatskoga jezika, Zagreb, Novi Liber, 31998.


S. Babić, i sur., Povijesni pregled, glasovi i oblici hrvatskoga književnoga jezika, HAZU i

Nakladni zavod Globus, Zagreb, 1997; R. Katičić, Sintaksa hrvatskoga književnog jezika,

HAZU i Nakladni zavod Globus, Zagreb, 2002; S. Babić, Tvorba riječi u hrvatskome

književnom jeziku, HAZU i Nakladni zavod Globus, Zagreb, 2002; D. Raguž, Praktična

hrvatska gramatika, Medicinska naklada, Zagreb, 1997; Z. Jelaska, Fonološki opisi hrvatskoga

jezika, Hrvatska sveučilišna naklada, Zagreb, 2004; I. Pranjković, Hrvatska skladnja, Hrvatska

sveučilišna naklada, Zagreb, 1993; I. Pranjković, Druga hrvatska skladanja, Hrvatska

sveučilišna naklada, Zagreb, 2001; M. Samardžija, Iz triju stoljeća hrvatskoga standardnog

jezika, Hrvatska sveučilišna naklada, Zagreb, 2004; B. Tafra, Jezikoslovna razdvojba, Matica

hrvatska, Zagreb, 1995; M. Samardžija (red.) Norme i normiranje hrvatskoga standardnoga

jezika, Matica hrvatska, Zagreb, 1999; Z. Vince, Putovima hrvatskoga književnog jezika,

Nakladni zavod Matice hrvatske, Zagreb, 2002; Lingwistyczne czasopisma do wyboru.

Dziedzina: Literatura/kulturologia

Przedmiot: [Literaturoznawczy/kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków]

Punkty ECTS: 5 pkt

Język: Chorwacki


Status: Fakultatywny. Studenci w porozumieniu z wykładowcą wybierają

literaturoznawczy/kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków, przy czym pierwszeństwo

mają przedmioty z zakresu slawistyki, względnie historycznoliterackie i teoretycznoliterackie

przedmioty o charakterze komparatywystycznym.

Forma zajęć: 4 godziny tygodniowo.

3.2.2. STUDIA MAGISTERSKIE

VII SEMESTR


Przedmiot: Ćwiczenia językowe VII

Punkty ECTS : 5 pkt.

29

Język: Polski



Forma zajęć: Ćwiczenia, 4 godziny tygodniowo (2 x 2 godziny)

Warunki uczestnictwa: Przyjęcie na studia magisterskie w zakresie języka i literatury polskiej

Forma zaliczenia: Kolokwium – ustne i pisemne

Opis: Praktyczna nauka języka polskiego na poziomie C1 zgodnie z zasadami certyfikacji

języka polskiego. Ćwiczenia przyjmują formę konwersacji, rozwijają przede wszystkim

kompetencje językowe związane z mówieniem. Studenci przygotowują referaty na zadane

tematy, jak i na tematy związane z wybraną specjalizacją (lingwistyka, kultura/literatura);

rozwijają płynność wymowy i spontaniczność reakcji w skomplikowanych sytuacjach

komunikacyjnych, uczą rozpoznawać język oficjalny od potocznego oraz stosować obydwa - w

zaleŜności od sytuacji.

Cel: Doskonalenie znajomości języka polskiego ze szczególnym akcentem na komunikację.

Literatura: Podręczniki z serii Język polski dla cudzoziemców wydawnictwa Universitas

(wybór); J. Bralczyk, W. Gruszczyński, K. Mosiołek-Kłosińska, Wiem, co mówię, czyli o

dobrej komunikacji, Wydawnictwo M. RoŜak, Gdańsk, 2002; M. Zimnak, Powiedzmy to sobie.

Ćwiczenia form wypowiedzi dla studentów zaawansowanych, Kraków, 1995; materiały audio-

wizualne oraz pojedyncze artykuły – wybór lektora.



Przedmiot: Adam Mickiewicz

Punkty ECTS: 4 pkt

Język: Polski


Status: Obowiązkowy dla studentów specjalizacji kulturologicznej

Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (1 godzina wykładu i 1 godzina konwersatorium). Ocena

pracy seminaryjnej stanowi część oceny końcowej z przedmiotu.

Warunki uczestnictwa: Przyjęcie na studia magisterskie w zakresie języka i literatury

polskiej, specjalizacja kulturologiczna.

Forma zaliczenia: Egzamin ustny i pisemny (praca semestralna)

Opis: Przedmiot zajmuje się twórczością największego polskiego pisarza Adama Mickiewicza.

Obok podstawowych elementów jego literatury i biografii politycznej, wykładane są

30

najwaŜniejsze problemy poetyki romantycznej Mickiewicza, analizowane i interpretowane jego

teksty literackie, wpływ jego twórczości na literaturę polską i europejską, jak i recepcja jego

twórczości w Chorwacji. Studenci mają obowiązek napisać i wygłosić prace semestralne

(kaŜdy student jedną pracę), w których analizowane są dzieła literackie pisarza lub teŜ

zagadnienia dotyczące poetyki bądź inne, relewantne, związane z Mickiewiczowskim

rozumieniem romantyzmu. Temat pracy semestralnej student wybiera z zaproponowanej listy

tematów lub uzgadnia z wykładowcą.

Cel: Przedmiot zapoznaje studentów z twórczością Adama Mickiewicza, największego

polskiego poety i kodyfikatora języka polskiego, którego dzieła znacząco wpłynęły na rozwój

literatury polskiej w dwóch ostatnich wiekach. Z tego powodu twórczość Mickiewicza ma

fundamentalne znaczenie w rozumieniu nie tylko ojczystej literatury narodowej, ale takŜe

polskiej kultury w ogóle.


Literatura prymarna: A. Mickiewicz, Ballady i romanse; Dziady; GraŜyna; Konrad

Wallenrod; Sonety krymskie i sonety odeskie; Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa

polskiego; Pan Tadeusz.

Literatura sekundarna: Z. Malić, Mickiewicz itd., Biblioteka Književna smotra, Zagreb,

2002; J. Kleiner, Mickiewicz, 1-3, KUL, Lublin, 1948; A. Witkowska, Słowo i czyn, PWN,

Warszawa, 1986.

Literatura uzu pełniająca:

S. Pigoń, Zawsze o nim, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 1998; M. Janion, Czas formy

otwartej, PIW, Warszawa, 1984; A. Witkowska, Wielcy romantycy polscy, Wiedza

Powszechna, Warszawa, 1980; J. M. Rymkiewicz, D. Siwicka, A. Witkowska, M. Zielińska,

Mickiewicz. Encyklopedia, Horyzont, Warszawa, 2001.

Dziedzina: Historia Polski

Przedmiot: Polska XIX i XX wieku

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki




Opis: Dwa ostatnie stulecia przyniosły szereg zmian w historii Polski – od zaborów, powstań,

ponownego tworzenia państwa w 1918 roku i jego okupacji oraz zniszczenia w 1939,

wprowadzenia socjalizmu i jego upadku w 1989 roku, do współczesnego okresu transformacji i

wejścia Polski do Unii Europejskiej. Zmiany te nie były tylko zmianami granic, czy zmianami

31

politycznymi; mowa tu takŜe o zmianach demograficznych, ekonomicznych, religijnych i

innych.

Wykłady zawierać będą podstawowy przegląd historii politycznej Polski od czasu zaborów pod

koniec XVIII wieku do współczesności. Wskazane zostaną próby wyzwolenia się Polaków

spod panowania zaborców w XIX wieku, zakładanie nowoczesnych partii politycznych i

najwaŜniejsi bohaterowie tych wydarzeń. Analizie poddany zostanie krótki okres

niepodległości Polski pomiędzy dwiema wojnami światowymi, straty poniesione przez

ludność w II wojnie światowej oraz sytuacja Polski w bloku socjalistycznym w drugiej połowie

XX wieku. PrzybliŜone zostaną równieŜ podstawowe cechy okresu przejściowego w Polsce. Na

zajęciach wskazywane będzie miejsce Polski w kręgach regionalnych i szerszych, a takŜe

waŜne elementy stosunków chorwacko-polskich.

Forma prowadzenia zajęć:

Wykłady zakładające komunikację profesor-studenci, pisanie krótkich prac i przygotowanie

krótkich prezentacji power-point.

Cel: Przedstawić studentom główne cechy rozwoju historycznego Polski w XIX i XX wieku i

poszerzyć ich wiedzę o tych elementach polskiej historii, które wywołają ich szczególne

zainteresowanie.

Sposób kontrolowania jakości i skuteczności prowadzonych zajęć:

Kontrolowana będzie i oceniana obecność studentów na zajęciach, udział w zajęciach

(zabieranie głosu w dyskusji, przygotowanie i prezentacja prac), a na zakończenie studenci

zdawać będą egzamin pisemny.

Forma zaliczenia i sposób sprawdzenia wiedzy:

Egzamin pisemny przeprowadzony zostanie na końcu zajęć, na ocenę końcową składać się

będzie rezultaty osiągnięte na zajęciach (w sumie 50%) i ocena testu sprawdzającego wiedzę

(50%).


M. Tymowski, Kratka povijest Poljske, Matica hrvatska, Zagreb 1999, s. 81-163; D. Agičić,

Podijeljena Poljska 1772.-1918., Srednja Europa, Zagreb, 2004.

Literatura uzupełniająca: A. Paczkowski, Pola stoljeća povijesti Poljske 1939.-1989., Profil /

Srednja Europa, Zagreb 2001; D. Nałęcz, T. Nałęcz, Józef Piłsudski – vojskovoña i državnik

nezavisne Poljske, [1998].

Szczegółowy spis literatury uzupełniającej do ustalenia z wykładowcą.

Dziedzina: Historia i teoria literatury

Przedmiot: Historia i teoria literatury I

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki

32




Forma zaliczenia: Egzamin pisemny lub ustny

Opis: W semestrze zimowym omawiane są zagadnienia periodyzacji i historiografii literatury z

kulturowej perspektywy. Prezentowane są rozumienia idei kultury, problematyka pojęć

„epoka” i „formacje stylistyczne” oraz przegląd znaczeń terminów moderna/modernizm,

avangarda, postmoderna/postmodernizm. Zagadnienia związane z epokami literackimi i

formacjami stylistycznymi wyjaśniane są jako specyficzne formy modernistycznej metanarracji

w okresie linearnej koncepcji historii. Ogólna problematyka historii literatury prezentowana

jest na przykładach powieści współczesnej i postmodernistycznej prozy z literatury rosyjskiej i

innych literatur słowiańskich.

Cel: Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawowymi orientacjami metodologicznymi w

historii literatury i kultury oraz historyczności samej historii literatury i kulturologii. W

ramach zajęć studenci będą mieli moŜliwość, na wybranych tekstach z modernistycznej i

postmodernistycznej literatury, odkrywania róŜnic w rozumieniu tekstu, autora, podmiotu,

struktury i odbiorcy, a poprzez kontakt z materiałem sprawdzić takŜe rzetelność nowoczesnej

historiografii i jej periodyzację.


V. Biti, Pojmovnik suvremene književne i kulturne teorije, Matica hrvatska, Zagreb, 2000; T.

Eagelton, Ideja kulture, Naklada Jesenski i Turk, Zagreb, 2002; A. Flaker, Stilske formacije,

Liber, Zagreb, 1976/1986; J. Tinjanov, Pitanja književne povijesti, Matica hrvatska, Zagreb,

1998; M. Solar, Suvremena svjetska književnost, Školska knjiga, Zagreb, 1997; V. Žmegač,

Dileme povijesne projekcije književnosti. W: Oko književnosti. Ur. Josip Užarević, Disput,

Zagreb, 2004.


D. Perkins, Is Literary History Possible? Baltimore/London, 1992; I. Smirnov, Megaistoria. K

istoričeskoj tipologii kul'tury, Moskva, 2000; H. Whyte, Metahistory: The Historical

Imagination in 19th Century Europe, Baltimore, 1973.



Przedmiot: Suprasyntaksa języka polskiego

Punkty ECTS: 4 pkt.


33



Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu): krótki wykład, dyskusja, analiza,

prace seminaryjne, ćwiczenia na tekstach, ewaluacja.



Opis: Ustalenie elementów róŜnicujących pomiędzy definicją i znaczeniem terminów tekst i

dyskurs, zapoznanie z róŜnicami mikro-, makro- i supra-konektorów, wyróŜnianie elementów

inwokacji i ekswokacji jako podstawowych strukturalnych wyznaczników tekst i dyskursu,

poszukiwanie elementów interwokacyjnych powiązania centralnej części tekstu, analiza

znaków apelatywnych w tekstach pisanych i mówionych, tłumaczenie tekstów polskich w celu

porównania z chorwackimi formami wypowiedzi.

Cel: Zdobywanie wiedzy, umiejętności i kompetencji ze składni tekstu i dyskursu.

Cel osiąga się następującymi krokami: przez gromadzenie definicji tekstu i dyskursu i

wydzielanie istotnych elementów ich zróŜnicowania; rozróŜnianie części tekstu vs. części

dyskursu; wyróŜnianie funkcji i typów konektorów; semantyczno-syntaktyczną analizę

modulantów spajających części tekstu; rozpoznawanie wyrazów forycznych (róŜnice pomiędzy

anaforą i kataforą w języku polskim i chorwackim); prezentację funkcjonowania deiktycznych

wyrazów i gestów w języku polskim i chorwackim na bazie; wynajdywanie konstrukcji

eliptycznych w dialogu; wyróŜnianie inwokacyjnych i ekswokacyjnych segmentatorów tekstu;

ćwiczenie form apelatywnych poprzez komunikatoramy w mediach pisanych i mówionych

języka polskiego i chorwackiego; ciągłe porównywanie poprzez przekład i wyjaśnianie struktur

języka polskiego i chorwackiego.


B. Boniecka, Lingwistyka tekstu, teoria i praktyka, UMCS, Lublin, 1999; N. Ivanetić,

Uporabni tekstovi, FF Press, Zagreb, 2003; Z. Glovacki-Bernardi, O tekstu, Školska knjiga,

Zagreb, 1990; P. Mrazović, Definicija teksta i definicija elemenata teksta, Strani jezici, 1983,

nr 4.


T. Dobrzyńska, E. Janus (red), Tekst i zdanie, Ossolineum - PAN, Kraków, 1983; T.

Dobrzyńska, Teoria tekstu, Ossolineum - PAN, Kraków, 1986.


Przedmiot: Socjolingwistyka

Punkty ECTS: 4 pkt

Język: Polski


34




Forma zaliczenia: Praca seminaryjna

Opis: Przedmiot zajmuje się analizą wybranych zjawisk socjolingwistycznych na przykładzie

języka polskiego. Oprócz krótkiego rysu na temat powstania socjolingwistyki jako części

lingwistyki, obejmuje problematykę współczesnego języka polskiego, omawia zjawiska, które

wystąpiły w języku polskim (i w innych językach) na skutek zmian politycznych i socjalnych

w czasie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Przedmiot prowadzony jest tematycznie

(14 wybranych tematów związanych z polityką językową, fenomenem nowomowy, vogovora,

rozwarstwienie języka polskiego, językiem reklamy i polityki oraz inne zjawiska powstałe pod

wpływem globalizacji). Do zajęć włączony jest program Omega (literatura, słownik terminów,

przygotowanie referatów na zadane tematy, odsyłacz do aktualnych linków). Po 10 godzinach

wprowadzenia studenci wybierają tematy prac seminaryjnych. Pisemne prace seminaryjne są

oceniane a najlepsze z nich prezentowane w formie referatu na konferencji studenckiej pod

koniec semestru (forma pracy przygotowująca do wystąpień publicznych na konferencjach

naukowych).

Cel: Zapoznanie z przedmiotem socjolingwistyki, z aktualnymi procesami językowymi i

językowymi zjawiskami typowymi w dobie globalizacji. Zajęcia przygotowują jednocześnie do

pracy naukowej (zbieranie materiałów naukowych, wystąpienia publiczne).

Literat ura obowiązkowa:

S. Grabias, Język zachowań społecznych, UMCS, Lublin, 2002 oraz wybrane artykuły z serii :

Język a kultura, Wrocław, z czasopisma Język polski, Polska polityka językowa na przełomie

tysiącleci, UMCS, Lublin, 1999, Język trzeciego tysiaclecia, Kraków, 2000; Polszczyzna w

komunikowaniu publicznym, Oficyna Wydawnicza Aspra, Warszawa, 1999; Współczesny język

polski, UMCS, Lublin, 2001; Komparacja systemów i funkcjonowania współczesnych języków

słowiańskich, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole, 2000.


W. Lubaś, Polskie gadanie, Opolskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Opole, 2003; K. OŜóg,

Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Wydawnictwo «Otwarty Rozdział», Rzeszów, 2001.


Przedmiot: Kognitywizm i przekład

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki (poŜądana znajomość języka polskiego)



35


Warunki uczestnictwa: Przyjęcie na studia magisterskie w zakresie języka i literatury

polskiej, poŜądana znajomość języka polskiego


Opis: Kognitywizm jest kierunkiem, który pojawił się w lingwistyce po strukturalizmie.

Zmiana filozofii języka doprowadziła do przemian w podejściu do działalności translatorskiej.

Analizując przetłumaczone utwory studenci zauwaŜać będą róŜnice wynikłe z róŜnorodnego

podejścia do samego aktu/procesu tłumaczenia, przede wszystkim w podejściu do przekładania

z jednej strony kultury, z drugiej strony – kategorii gramatycznych. Do realizacji zajęć

włączone będzie forum programu Omega (dyskusje o autorstwie przekładów oraz problem

celowości/słuszności wielokrotnego tłumaczenia).

Cel: Zapoznać studentów z kognitywnym podejściem do teorii przekładu oraz uświadomić im

róŜnice w efektach procesu tłumaczenia, zaleŜnie od teoretycznego podejścia do języka i

przekładu.


E. Tabakowska, Gramatika i predočavanje. Uvod u kognitivnu lingvistiku (hrvatski prijevod, u

tisku), E.Tabakowska, Cognitive Linguistics and Poetics of translation, Tübingen, 1993. (ili

poljski prijevod: Poetyka przekładu, Kraków, 2001); E. Tabakowska, O przekładzie na

przykładzie, Znak, Kraków, 2003, K. Lipiński, Vademecum tłumacza, Wydawnictwo Idea,

Kraków, 2000. V. Ivir, Lingvistička sastavnica teorije prevoñenja, Suvremena lingvistika, 34:

93-101, 1992; Przekładając nieprzekładalne, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego,

Gdańsk, 2000.


Przedmiot: [Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych]

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki lub zachodni


Status: Fakultatywny. Studenci w porozumieniu z wykładowcą wybierają przedmiot z pokrewnego

obszaru językoznawczego, przy czym polecane są przedmioty z zakresu slawistyki lub przedmioty o

charakterze teoretycznym.

Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo

VIII SEMESTR


36

Przedmiot: Ćwiczenia językowe VIII

Punkty ECTS: 5 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: Ćwiczenia, 4 godziny tygodniowo (2 x 2 godziny)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony VII semestr – zaliczone kolokwium z Ćwiczeń językowych

VII

Forma zaliczenia: Egzamin pisemny i ustny – obejmuje wiedzę i umiejętności zdobyte na

Ćwiczeniach językowych VII i VIII .

Opis: Kontynuacja praktycznej nauki języka polskiego na poziomie C1 zgodnie z zasadami

certyfikacji języka polskiego. Ćwiczenia przyjmują formę konwersacji, rozwijają przede

wszystkim kompetencje językowe związane z mówieniem. Studenci przygotowują referaty na

zadane tematy, jak i na tematy związane z wybraną specjalizacją (lingwistyka,

kultura/literatura); rozwijają płynność wymowy i spontaniczność reakcji w skomplikowanych

sytuacjach komunikacyjnych, uczą rozpoznawać język oficjalny od potocznego oraz stosować

obydwa - w zaleŜności od sytuacji.

Cel: Doskonalenie znajomości języka polskiego ze szczególnym akcentem na komunikację.

Literatura: Podręczniki z serii Język polski dla cudzoziemców wydawnictwa Universitas

(wybór); J. Bralczyk, W. Gruszczyński, K. Mosiołek-Kłosińska, Wiem, co mówię, czyli o

dobrej komunikacji, Wydawnictwo M. RoŜak, Gdańsk, 2002; M. Zimnak, Powiedzmy to sobie.

Ćwiczenia form wypowiedzi dla studentów zaawansowanych, Kraków, 1995; materiały audio-

wizualne oraz pojedyncze artykuły – wybór lektora.



Przedmiot: Polski dramat i teatr

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: 2 sata tjedno (1 sat predavanja i 1 sat seminara). Ocena pracy seminaryjnej

stanowi część oceny końcowej z przedmiotu.

Warunki uczestnictwa: Przyjęcie na VIII semestr studiów w zakresie języka i literatury

polskiej, specjalizacja kulturologiczna.

37

Forma zaliczenia: Egzamin ustny i praca seminaryjna

Opis: Przedmiot zajmuje się polskim dramatem i teatrem w wymiarze historycznoliterackim,

kulturologicznym oraz teatrologicznym. Omawiane są najwaŜniejsze paradygmaty dramatyczne

oraz pojedyncze dzieła dramatyczne. Szczególną uwagę poświęca się dramatowi

romantycznemu (Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, Norwid) i jego oddźwiękowi w myśli

teatralnej XX wieku (Schiller, Osterwa, Grotowski), ale takŜe tradycji polskiej groteski

teatralnej (Witkiewicz, Gombrowicz, MroŜek). Opisywane są i analizowane pod względem

dramaturgii najwaŜniejsze inscenizacje polskiego korpusu dramatycznego (Dziady A.

Mickiewicza, Nie-boska komedia Z. Krasińskiego), reprezentujące najwaŜniejsze poetyki i

wizje teatralne w kontekście europejskich ruchów teatralnych (Grotowski, Kantor). Studenci

zobowiązani są do napisania i wygłoszenia prac seminaryjnych (kaŜdy student jedną pracę), w

których analizie poddawany jest jeden tekst dramatyczny bądź jedno przedstawienie teatralne

(zaleŜnie od dostępności materiałów vide). Temat pracy seminaryjnej student wybiera z

zaproponowanej listy tematów lub ustala z wykładowcą.

Cel: Przedmiot zapoznaje studentów z podstawowymi aspektami polskiego dramatu i teatru,

które w znacznej mierze reflektowały czy nawet wywoływały głębokie polityczno-ideologiczne

bądź, szersze, światopoglądowe zmiany wewnątrz macierzystego kontekstu kulturowego,

umoŜliwia im w ten sposób nie tylko łatwiejszą orientację w tej tradycji, ale równieŜ ogólne

rozumienie polskich kodów kulturowych.


Literatura prymarna: J. Kochanowski, Odprawa posłów greckich; Komedia rybałtowska; A.

Mickiewicz, Dziady; Z. Krasiński, Nie-boska komedia; J. Słowacki, Kordian, Balladyna; C. K.

Norwid, Pierścień wielkiej damy; A. Fredro, Zemsta; S. Wyspiański, Wesele; S. I. Witkiewicz,

Szewcy; W. Gombrowicz, Ślub; S. MroŜek, Tango, T. RóŜewicz, Kartoteka.

Literatura sekundarna: Z. Raszewski, Krótka historia teatru polskiego, Państwowy Instytut

Wydawniczy, Warszawa, 1978; J. Kelera, Panorama dramatu, Wydawnictwo Dolnośląskie,

Wrocław, 1989.

Literatura uzupełniająca: J. Kłossowicz, Tadeusz Kantor. Teatr, PIW, Warszawa, 1991; Z.

Osiński, Grotowski i jego Laboratorium, PIW, Warszawa, 1980; Z. Malić, Gombrowicziana,

Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko fililoško društvo, Zagreb, 2004; D. Blažina,

Katastrofizam i dramska struktura, Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko filološko društvo,

Zagreb, 1993.

38


Przedmiot: Współczesna powieść polska

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Polski




Warunki uczestnictwa: Znajomość języka polskiego

Forma zaliczenia: Praca seminaryjna

Opis: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z głównymi tendencjami we współczesnej

polskiej prozie (druga połowa XX wieku i XXI wiek). Studenci samodzielnie czytają w

oryginale kilka najbardziej znanych i najwaŜniejszych powieści polskich autorów (według

przygotowanej wcześniej i regularnie aktualizowanej listy lektur). Zajęcia obejmują analizę

teksów literackich z naciskiem na problematykę lub język, w zaleŜności od typu tekstu.

Przedmiot, oprócz swojego historycznoliterackiego aspektu, ma na celu poszerzanie

kompetencji językowych i kulturoznawczych studentów.

Cel: Przedmiot, oprócz swojego historycznoliterackiego aspektu, tj. zapoznawania z najnowszą

literacką produkcją prozatorską w Polsce, ma na celu dalsze poszerzanie kompetencji

językowych i kulturoznawczych studentów.

Literatura o bowiązkowa: 4-5 współczesnych polskich powieści

Literatura uzupełniająca: P. Czapliński, P. Śliwiński, Literatura polska 1976-1998,

Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1999; P. Czapliński, Ruchome marginesy – szkice o

literaturze lat 90., Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2002.

Literatura nadobowiązkowa: R. Nycz, Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o

literaturze, IBL PAN, Kraków, 2000.

Dziedzina: Historia i teoria literatury

Przedmiot: Historia i teoria literatury II

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki




Forma zaliczenia: Egzamin pisemny lub ustny

Opis: W semestrze letnim w ramach przedmiotu omawiane są pojęcia intertekstualność,

cytatowość, intermedialność, transmedialność i kolaŜ/kolaŜowość. Przedstawiany jest krótki

39

przegląd głównych koncepcji intertekstualności (Bachtin, Kristeva, Barthes, Riffaterre,

Genette, Lachmann, Igor Smirnov i in.). Analizowane są formy cytatowości w modernistycznej

i postmodernistycznej literaturze, formy kolaŜu i kolaŜowości w sztuce XX wieku oraz

wzajemne relacje pomiędzy literaturą i innymi mediami (fotografia, foto-montaŜ, ready made,

film, reklama, kultura popularna). Dynamiczne wykłady, zawierające wprowadzenia

wykładowcy i sekwencje dialogowe ze studentami, bazują na materiale z literatury rosyjskiej i

innych literatur słowiańskich.

Cel: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi autorami, pojęciami i tezami

teorii intertekstualności i dialogu, uświadomienie znaczenia tej teorii w przełomie kulturowym

od modernizmu do postmodernizmu lat siedemdziesiątych XX wieku, rozpoznawanie roli

mediów w zmianach paradygmatu literackiego i wykorzystanie metodologii

intertekstualności/intermedialności w analizie tekstów literackich.


V. Biti, Pojmovnik suvremene književne i kulturne teorije, Matica hrvatska, Zagreb, 2000; Z.

Maković, M. Medarić, D. Oraić, P. Pavličić, Intertekstualnost&Intermedijalnost, Zavod za

zanost o književnosti, Zagreb, 1988; D. Oraić Tolić, Teorija citatnosti, GZH, Zagreb, 1990.


G. Debord, Društvo spektakla, Arkzin, Zagreb, 1999; A. Flaker, Književne vedute, Matica hrvatska,

Zagreb, 1999; C. Jenks, (red.), Vizualna kultura, Jesenski i Turk, Zagreb, 2002.



Przedmiot: Pragmatyka języka polskiego

Punkty ECTS: 3 pkt. (łącznie z Opracowywaniem tekstów pragmatycznych – 4 pkt.)



Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu): krótki wykład, rozpoznawanie i

analiza pragmemów, frazopragmemów i dyskursu, dyskusje, prace seminaryjne w formie

tłumaczeń, ćwiczenia w kontrastowaniu chorwackich i polskich jednostek pragmatycznych.

Warunki uczestnictwa: Zaliczony VII semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej,

zdany egzamin z Suprasyntaksy w poprzedzającym semestrze



Opis: Opis łańcucha komunikacyjnego, typów myślenia, sposobów wypowiadania się i

wyraŜania za pomocą środków werbalnych i niewerbalnych, prześledzenie rozwoju pisma jako

40

rodzaju pamięci pozapsychicznej, nowe komputerowe techniki komunikacyjne (poczta

elektroniczna, pisanie wiadomości SMS, surfowanie po internecie, komunikatory internetowe,

tzw. chat itd.), badanie podobieństw pragmatyki do jej poprzedniczek: retoryki i stylistyki

(opis struktury tekstu i dyskursu, mikro- i makro-figury, metafory), wyróŜnianie struktury

znaków werbalnych (werbalizacja i gesty werbalne, pragmemy, frazopragmemy, akty mowy,

tekst i dyskurs), typologia znaków niewerbalnych (paralingwistycznych,

ekstralingwistycznych, proksemicznych i subperceptycyjnych sygnałów), rozprawa o róŜnicach

pomiędzy zdaniami i aktami mowy.

Cel: Zdobywanie wiedzy, umiejętności i kompetencji z polskiego języka mówionego.

Cel osiągany jest następującymi krokami: przez badanie podobieństw i róŜnic w definicjach i

terminologii w dziedzinie komunikacji, myślenia, wypowiadania się i wyraŜania za pomocą

róŜnorodnych znaków komunikacyjnych (werbalnych, niewerbalnych, proksemicznych i

subpercepcyjnych) w polskim języku mówionym; porównywanie środków retorycznych i

stylistycznych wykorzystywanych w pragmatyce; opis i analizę językowych i pozajęzykowych

znaków polskich i chorwackich w formach mówionych.


A. Awdiejew (red), Klasyfikacja funkcji pragmatycznych, Polonica br. IX., Kraków, 1983; N.

Pintarić, Pragmemi u komunikaciji, FF Press, Zagreb, 2002; K. Pisarkowa Składnia rozmowy

telefonicznej, Ossolineum - PAN, Kraków, 1978; S. Grabias et alt. (red), Studia nad składnią

polszczyzny mówionej, Ossolineum - PAN, Kraków, 1978.

Literatura uzupełniająca: A. Wierzbicka, Język - umysł - kultura, PWN, Warszawa, 1999; B.

Vuletić, Govorni izraz emocije, Govor br. 3, 1980.

Dziedzina: Gramatika poljskog jezika

Przedmiot: Opracowywanie tekstów pragmatycznych

Punkty ECTS: 1 pkt. (łącznie z Pragmatyką języka polskiego – 4 pkt.)


Czas trwania: 1 semestr

Forma zajęć: 1 godzina tygodniowo (1 godzina konwersatorium): ćwiczenia w rozpoznawaniu

pragmemów i frazopragmemów w tekstach zawierających mówioną odmianę języka polskiego,

ćwiczenia przekładowe potwierdzające róŜnice między polskim i chorwackim językiem

mówionym.

Forma zaliczenia: Egzamin ustny. Egzamin zdaje się razem z egzaminem Pragmatyki języka

polskiego.

Opis: Słuchanie oryginalnych wykonawców tekstów dialogowych i monologowych,

tłumaczenie ich na język chorwacki z omawianiem typów pragmemów i frazopragmemów

41

poprzez sposób ich realizacji z języku chorwackim, próby czytania i naśladowania rodzimych

uŜytkowników języka polskiego (ich realizacji paralingwistycznych przez znaki mowy).

Cel: Zdobywanie umiejętności i kompetencji z mówionego języka polskiego.

Cel osiąga się następującymi krokami: przez słuchanie tekstów w wykonaniu rodzimych

uŜytkowników języka polskiego; czytanie i naśladowanie tych wykonań; tłumaczenie tekstów

mówionych języka polskiego na chorwacki.


N. Pintarić, M. Dąbrowska-Partyka, Izbor pragmatičkih tekstova, FF Press, Zagreb (w druku),

2005; J. Winiarska, Operatory metatekstowe w dialogu telewizyjnym, Universitas, Kraków,

2001.

Literatura uzupełniająca: K. Pisarkowa, Składnia rozmowy telefonicznej (wybór tekstów),

Ossolineum, Kraków, 1978.

Dziedzina: Gramatyka języków słowiańskich

Przedmiot: Gramatyka porównawcza języków słowiańskich

Punty ECTS: 4 pkt.


Język: Chorwacki



Forma zaliczenia: Egzamin pisemny i ustny

Opis: Porównawczy opis diachroniczny historii i rozwoju języków słowiańskich na poziomie

genetyczno-lingwistycznym. Zjawiska językowe są analizowane i porównywane na starych tekstach

pisanych róŜnych języków słowiańskich.

Cel: Przedmiot przeznaczony jest dla studentów zainteresowanych problematyką

językoznawczą, szczególnie historią języka, a przede wszystkim dla slawistów, którzy chcą

zajmować się tą dziedziną na studiach podyplomowych.

Literatura: S. B. Bernštejn, Očerk sravnitel'noj grammatiki slavjanskih jazykov I-II, Moskva,

1961, 1974; H. Dalewska-Greń, Języki słowiańskie, PWN, Warszawa, 1997; S. Ivšić, Slavenska

poredbena gramatika, Školska knjiga, Zagreb, 1970; N. A. Kondrašov, Slavjanskije jazyki,

Moskva, 1962; T. Lehr-Spławiński, W. Kuraszkiewicz, S. Sławski, Przegląd i charakterstyka

języków słowiańskich, Warszawa, 1954; A. Meje (Meillet), Uvod u usporedno proučavanje

indoevropskih jezika, Beograd, 1965; M. Mihaljević, Slavenska poredbena gramatika I ,

Školska knjiga, Zagreb, 2002; R. Nahtigal, Slovanski jeziki I , DZS, Ljubljana, 1952; J. Petr, L.

Řeháček, Základy slovanské jazykovědy I (FF, skrypt), Praha, 1968; J. Petr, L . Řeháček,

Základy slovanské jazykovědy II (FF, skrypt), Praha, 1969; J. Petr,L . Řeháček, Slovanská

42

jazykověda (FF, skrypt), Praha, 1972; Z. Stieber, Zarys gramatyki porównawczej języków

słowiańskich, PWN, Warszawa, 1979.


Przedmiot: Ekolingwistyka

Punkty ECTS: 4 pkt.

Język: Chorwacki





Opis: Przedmiot stanowi nowość w lingwistyce, a mówi ekologii w świecie języka.

Wydarzenia polityczne, zjednoczenie Europy doprowadziły do naruszenia naturalnej

równowagi językowej. Z tego powodu zanikanie i zagroŜenie «małych» języków oraz

dominacja wielkich, muszą stać się przedmiotem troski, a analiza skutków naruszania

równowagi językowej oraz obserwowanie legislacji europejskiej, kontrolującej i hamującej te

zjawiska – stanowią przedmiot ekolingwistyki. Do zajęć włączony jest program Omega (forum

międzynarodowe).

Cel: Zapoznać przyszłych językoznawców, na przykładach zjawisk w językach słowiańskich

oraz na przykładzie polityki językowej Unii Europejskiej, z nowym kierunkiem w lingwistyce.


D. Crystal, Language Death, Cambridge, 2000; K. Ludwig, Leksikon etničkih manjina u

Europi, Pan liber, Osijek-Zagreb-Split, 2001; P. Piper, Srpski izmeñu velikih i malih jezika,

Beogradska knjiga, Beograd, 2004; M. Siguan, Jezici u Europi, Školska knjiga, Zagreb, 2004,

D. Škiljan, Jezična politika, Naprijed, Zagreb, 1988, D. Škiljan, Govor nacije, Golden

marketing, Zagreb, 2002, I. Ivas, Ideologija u govoru, Hrvatsko filološko društvo, Zagreb,

1988; Kultura, etničnost, identitet, Institut za migracije i narodnosti, Naklada Jesenski i Turk,

Hrvatsko sociološko društvo, Zagreb 1999, Velika Europa, mali narodi, AGM, Zagreb, 1992;

Język mniejszości i języki regionalne, zbornik, Instytut Slawistyki PAN, Warszawa, 2003, oraz

dokumenty UE regulujące prawa mniejszości w stosunku do języków (linki).


Przedmiot: [Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych]

Punkty ECTS: 3 pkt.

Język: Chorwacki lib zachodni


43

Status: Fakultatywny. Studenci w porozumieniu z wykładowcą wybierają przedmiot z pokrewnych

obszarów językoznawczych, przy czym polecane są przedmioty z zakresu slawistyki lub przedmioty o

charakterze teoretycznym.


IX SEMESTR

Dziedzina: Język polski/teoria i praktyka przekładu

Przedmiot: Ćwiczenia językowe IX

Punkty ECTS: 3 pkt. (łącznie z Przekładem polskich tekstów literackich I – 5 pkt.)

Język: Polski



Forma zajęć: 4 godziny tygodniowo (2 godziny ćwiczeń językowych i 2 godziny

konwersatorium z przedmiotu Przekład polskich tekstów literackich I)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony VIII semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej

– zdany egzamin z Ćwiczeń językowych VIII

Forma zaliczenia: Kolokwium - pisemne

Opis: Na róŜnorodnych tekstach studenci poznają róŜne style funkcjonalne, jak te związane z

językiem okolicznościowym, prezentacjami (związane z ogólnym bądź popularnonaukowym

tematem), reportaŜem, wywiadem, oficjalną korespondencją i formularzami, instrukcjami, itp.

Cel: Zdobywanie umiejętności tworzenia krótszych i dłuŜszych skonwencjonalizowanych

tekstów, rozpoznawania i stosowania konwencji stylistycznych, jak równieŜ poprawnego

stosowania idiomów.


Wybór tekstów z polskich podręczników z serii Język polski dla cudzoziemców.

Literatura uzupełniająca: M. Jaworski, Nasz język, ZSZ WSIP, Warszawa, 1987; R.Dębski,

A jednak się kręci, Kraków, 1993; W. Śliwiński, To właśnie Polska, Kraków, 1986; R.

Sinielnikoff, Wzory listów polskich, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1998.

Dziedzina: Teoria i praktyka przekładu

Przedmiot: Przekład polskich tekstów literackich I

(część Ćwiczeń językowych IX)

Punkty ECTS: 2 pkt. (łącznie z Ćwiczeniami językowymi IX – 5 pkt.)



44

Status: Obowiązkowy dla studentów specjalizacji językoznawczej i kulturologicznej

Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (2 godziny ćwiczeń). Studenci wybierają i przekładają z

języka polskiego na chorwacki po dwa teksty literackie (jeden tekst prozatorski i jeden

poetycki), przychodzą na indywidualne konsultacje, a ocena efektów ich tłumaczeń składa się

na końcową ocenę z Ćwiczeń językowych IX.

Warunki uczestnictwa: Zdany egzamin z Ćwiczeń językowych VIII.

Forma zaliczenia: Kolokwium: pisemne – sprawdzenie przekładu.

Opis: Po krótkim wprowadzeniu do teorii przekładu, praca w ramach przedmiotu koncentruje

się na praktycznych problemach tłumaczenia polskich tekstów literackich. W konwersatoryjnej

formie zajęć poruszane są problemy przekładalności na korpusie tekstów prozatorskich i

poetyckich z literatury polskiej do końca XIX wieku, przy czym szczególną uwagę poświęca

się rozwiązywaniu standardowych problemów przekładowych.

Cel: Przedmiot wprowadza studentów w pracę nad przekładem tekstów literackich z języka

polskiego na chorwacki, ułatwia im rozwiązywanie standardowych problemów przekładowych.

Równocześnie studenci, z translatorskiej perspektywy, zapoznają się z tekstami literatury

polskiej do końca XIX wieku, kierując się tym samym w stronę praktyki przekładu

literackiego.

Literatura pomocnicza:

M. Moguš, N. Pintarić, Poljsko-hrvatski rječnik, Školska knjiga, Zagreb, 2002.

Słownik języka polskiego, I-III, red. M. Szymczak, PWN, 1978.

lub inny współczesny słownik języka polskiego


Dziedzina: Teoria literatury i metodologia literaturoznawcza

Przedmiot: Polska krytyka literacka i nauka o literaturze (metodologia )

Punkty ECTS: 5 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (1 godziny wykładu i 1 godzina konwersatorium).

Zintensyfikowana praca mentorska i konsultacje związane z pisaniem pracy magisterskiej.

Warunki uczestnictwa: Zaliczony VIII semestr studiów w zakresie języka i literatury

polskiej, specjalizacja kulturologiczna


Opis: W aspekcie teoretycznym przedmiot zapoznaje studentów s podstawowymi

paradygmatami polskiej myśli krytycznoliterackiej i literaturoznawczej od fenomenologii i

45

strukturalizmu do poststrukturalizmu i dekonstrukcji. W części praktycznej natomiast zajmuje

się moŜliwością implementacji wyŜej wymienionych metodologii w indywidualnej pracy

studentów przygotowujących się do pisania pracy magisterskiej z zakresu literatury polskiej

lub studiów kulturoznawczych.

Cel: Przedmiot zapoznaje studenta z paradygmatami i osiągnięciami polskiej myśli krytycznej

i literaturoznawczej, wprowadzając studenta jednocześnie w metodologię pracy nad pracą

magisterską z zakresu literatury polskiej, specjalizacja kulturologiczna.


H. Markiewicz, Polska nauka o literaturze, PWN, Warszawa, 1981; H. Markiewicz, Wymiary

dzieła literackiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1984; H. Markiewicz, Świadomość

literatury, PIW, Warszawa, 1985; Z. Mitosek, Teorie badań literackich (kilka wydań); R.

Nycz, Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, IBL PAN, Warszawa, 1993;

M. Gačić, Pisanje i objavljivanje znanstvenih i stručnih radova, Ministarstvo unutarnjih

poslova RH, Zagreb, 2002.


J. Sławiński, Teksty i teksty, Wydawnictwo PEN, Warszawa, 1990; S. Balbus, Między stylami,

Universitas, Kraków, 1996.


Przedmiot: Polska poezja XX wieku

Punkty ECTS: 4 pkt.





Warunki uczestnictwa: Zaliczony VIII semestr studiów w zakresie języka i literatury polskiej

Forma zaliczenia: Egzamin ustny i praca seminaryjna

Opis: Konwersatorium Polska poezja XX wieku jest przedmiotem, na którym studenci

zapoznają się z utworami najbardziej znaczących poetów polskich minionego wieku, z

programami waŜniejszych grup poetyckich i szerszym literackim, kulturowym i społecznym

kontekstem, w jakim dochodziły do głosu. Omawiany jest okres awangardy i dwudziestolecia

międzywojennego oraz poezja pokolenia wojennego, socrealizm, poeci Nowej Fali i

współczesna poezja polska lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. Studenci

zobowiązani są do napisania pracy seminaryjnej na samodzielnie wybrany, bądź ustalony z

wykładowcą temat.

Cel: Zdobywanie kompetencji w analitycznym i interpretacyjnym czytaniu poezji oraz

poznawanie osiągnięć poezji polskiej XX wieku.

46


Primarna: R. Matuszewski i S. Pollak: Poezja polska 1914-1939, Czytelnik, Warszawa, 1984;

M. Głowiński, J. Sławiński, Poezja polska okresu międzywojennego. Antologia, Zakł. Nar. im.

Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, Łódź, 1987; K. Karasek, Współcześni

poeci polscy. Poezja polska od roku 1956, Iskry, Warszawa, 1997.

Sekundarna: Z. Malić, Mickiewicz itd. Rasprave, članci i eseji o poljskoj književnosti,

Biblioteka Književna smotra, Hrvatsko filološko društvo, Zagreb 2002; Poeci dwudziestolecia

międzywojennego (red. I. Maciejewska), Wiedza Powszechna, Warszawa, 1982.

Literatura uzupełniająca: J. Benešić, Poljska lirika, Zabavna biblioteka, Zagreb, 1939; Z.

Malić, Tijekom riječi, Društvo hrvatskih književnih prevodilaca, Zagreb, 1978. Wybór poezji

C. Miłosza, Z. Herberta, T. RóŜewicza i W. Szymborske.

Dziedzina: Literatura/kulturologia

Przedmiot: [Literaturoznawczy/kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków]

Punkty ECTS : 5 pkt.

Język: Chorwacki lub zachodni


Status: Fakultatywny. Studenci w porozumieniu z wykładowcą wybierają

literaturoznawczy/kultoroznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków, przy czym pierwszeństwo

mają przedmioty z zakresu slawistyki, względnie historycznoliterackie i teoretycznoliterackie

przedmioty o charakterze komparatywnym.




Przedmiot: Metodologia językoznawczej pracy naukowej

Punkty ECTS: 5 pkt.

Język: Polski



Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (1 godzina wykładu i godzina konwersatorium)

Warunki uczestnictwa: Upisan IX. semestar

Forma zaliczenia:: Kolokwium

47

Opis: Na podstawie analizy prac polskich językoznawców, ich struktury, języka i zawartych w

nich zagadnień, a takŜe poprzez pisanie planów, bibliografii, streszczeń prac naukowych

studenci uczą się pisać prace naukowe i opanowują wiedzę na temat językowej charakterystyki

stylu naukowego.

Cel: Poznanie metodologii pracy naukowej oraz pisanie prac naukowych.


M.Gačić, Pisanje i objavljivanje znanstvenih i stručnih radova, Ministarstvu unutarnjih poslova RH,

Zagreb, 2002; I. Bobrowski, Zaproszenie do językoznawstwa, IJP PAN, Kraków, 1998, s. 9-30.


Przedmiot: Etnolingwistyka

Punkty ECTS: 4 pkt.




Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (2 godziny wykładu): krótki wykład teoretyczny,

konwersatorium, analiza polskich artykułów etnolingwistycznych, dyskusje, ocenianie prac

studenckich.


Opis: Badanie załoŜeń teoretycznych etnolingwistyki jako połączenia etnologii i

językoznawstwa, refleksja nad stereotypami narodowymi w kulturze, porównanie stereotypów

w kulturze polskiej i chorwackiej, emotywne stereotypy w kulturze, stereotypy w ustnej

polskiej i chorwackiej literaturze narodowej, wpływ dialektów na powstawanie literatur

regionalnych, wpływ stereotypów społecznych (reklam, napisów w miejscach publicznych,

ankiet, itp.) na zachowania ludzi, analiza Słownika narodowych stereotypów językowych

Jerzego Bartmińskiego.

Cel: Zdobywanie wiedzy, umiejętności i kompetencji z dyscypliny etnolingwistycznej.

Cel osiąga się następującymi krokami: przez rozróŜnianie etnologii i etnolingwistyki;

tłumaczenie polskich etnolingwistycznych tekstów naukowych o stereotypach; wyróŜnianie

literackich (narodowych, dialektalnych), emotywnych i społecznych stereotypów w kulturze

polskiej; porównanie polskich i chorwackich stereotypów etnolingwistycznych.


J. Bartmiński (red), czasopismo Etnolingwistyka, numery 1-16, 1 1988-2003; J. Anusiewicz, J.

Bartmiński (red), czasopismo Język a kultura, numery 1-15, 1991-2003; V. Belaj, T. Vinšćak

(red): czasopismo Studia ethnologica croatica; L. Zima, Figure u našem narodnom pjesništvu,

Globus, Zagreb, 1988; T. Čubelić, Usmene narodne poslovice, pitalice, zagonetke, Sveučilišna

48

naklada Liber, knjiga 6, Zagreb, 1975; J. Kekez, Poslovice, zagonetke i govornički oblici,

Matica hrvatska, Zagreb, 1996.


D. Czubala, Współczesne legendy miejskie, Uniwersytet Śląski, Katowice, 1993; J. Vrkić,

Vražja družba (hrvatske bajke i predaje...), Glagol, Zagreb, 1991.


Przedmiot: Polska leksykologia i leksykografia

Punkty ECTS: 4 pkt.




Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo (1 godzina wykładu 1 godzina konwersatorium)

Warunki uczestnictwa: Zaliczony VIII semestr

Forma zaliczenia:: Egzamin ustny.

Opis: Studenci zapoznają się z waŜnymi tezami teoretyczno-metodologicznymi. Omawiane są

zagadnienia z zakresu leksykologii i leksykografii. Oddzielnie analizowane są synonimy,

homonimy, antonimy, zapoŜyczenia, historyzmy, archaizmy, dialektyzmy, wulgaryzmy,

kolokwializmy i argotyzmy w języku polskim. Opisywana jest norma (wzorcowa i uzualna), a

takŜe czasowa i przestrzenna rozwarstwienie słownictwa. W ramach przedmiotu szczególna

uwagę kieruje się na rodzaje i podziały słowników (jednojęzykowe, dwujęzykowe,

wielojęzykowe, frazeologiczne, etymologiczne, poprawnościowe, argotyzmów, częstotliwości,

i in.) Studenci piszą pracę seminaryjną z zakresu leksykologii lub leksykografii. Udział

studentów w zajęciach będzie kontrolowany, a wszystkie rezultaty odnotowywane i oceniane

pod koniec kaŜdego tygodnia pracy.

Cel: Studenci zdobywają wiedzę z leksykologii i leksykografii, a w obowiązkowej pracy

seminaryjnej szczegółowo opracowują jeden wybrany obszar badawczy. W czasie pisania

pracy seminaryjnej obowiązkowe są konsultacje z wykładowcą.


M. Bańko, Z pogranicza leksykografii i językoznawstwa, Wydział Polonistyki Uniwersytetu

Warszawskiego, Warszawa, 2002; A. M. Lewicki, i A. Pajdzińska, Współczesny język polski,

ur. J. Bartmiński, UCMS, Lublin, 2001; W. Miodunka, Podstawy leksykologii i leksykografii,

PWN, Warszawa, 1989; L. Zgusta, Priručnik leksikografije. Svjetlost, Sarajevo, 1991; P.

śmigrodzki, Wprowadzenie do leksykografii polskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego,

Katowice, 2003.

49

Słowniki: V. Anić, Rječnik hrvatskoga jezika, Novi Liber, Zagreb, 1998; M. Moguš, N.

Pintarić, Słownik polsko-chorwacki. Poljsko-hrvatski rječnik, Školska knjiga, Zagreb, 2002; M.

Szymczak, Słownik języka polskiego I-III, PWN, Warszawa, 1993.


R. Simeon, Enciklopedijski rječnik lingvističkih naziva, Matica hrvatska, Zagreb, 1969; B.

Tafra, Hrvatska leksikografija - potrebe i mogućnosti, Zbornik radova Prvoga hrvatskoga

slavističkog kongresa", I, Zagreb, 1997, s. 155-162; I. Vidović, Suvremeni rječnici poljskog

jezika, Strani jezici 4, Zagreb, 1998, s. 142-149.

X SEMESTR

Dziedzina: Język polski/teoria i praktyka przekładu

Przedmiot: Ćwiczenia językowe X

Punkty ECTS – 3 pkt. (łącznie z Przekładem polskich tekstów litearckich II – 5 pkt.)

Język: Polski



Forma zajęć: 4 godziny tygodniowo (2 godziny ćwiczeń + 2 godziny konwersatorium

Przekład polskich tekstów literackich II )

Warunki uczestnictwa: Zaliczony IX Zaliczony studiów w zakresie języka i literatury

polskiej – zdany egzamin z Ćwiczeń językowych IX

Forma zaliczenia:: Egzamin pisemny

Opis: Na róŜnorodnych pod względem struktury stylistycznej tekstach studenci zapoznają się z

róŜnymi wariantami stylistycznymi języka polskiego. Do zajęć wykorzystywane są teksty

cenionych polskich autorów, pisarzy, filozofów i publicystów. Wychodząc od zagadnień stylu,

stylizacji i stylistyki, studenci zdobywają umiejętność rozpoznawania poszczególnych figur

retorycznych i stylistycznych oraz ich funkcji w tekście.

Cel: Zapoznanie z istotnymi elementami kultury polskiej poprzez pracę na tekstach cenionych

autorów z zamiarem poszerzania kompetencji językowych i kulturoznawczych, niezbędnych do

pracy translatorskiej.

Literatura obowiązkowa: M. R. Mayenowa, Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka,

Ossolineum, Wrocław, 1979.

Dziedzina: Teoria i praktyka przekładu

Przedmiot: Przekład polskich tekstów lietarckich II

(część Ćwiczeń językowych X)

Punkty ECTS: 2 pkt. (łącznie z Ćwiczeniami językowymi X – 5 pkt.)

50



Status: Obowiązkowy dla studentów obydwu specjalizacji

Forma zajęć: 2 godziny tygodniowo. Studenci wybierają i przekładają z języka polskiego na

chorwacki po dwa teksty literackie (jeden tekst prozatorski i jeden poetycki), przychodzą na

indywidualne konsultacje, a ocena efektów ich tłumaczeń składa się na końcową ocenę z

Ćwiczeń językowych X.

Warunki uczestnictwa: Zdany egzamin z Ćwiczeń językowych X.

Forma zaliczenia: Kolokwium: pisemne – sprawdzenie przekładu.

Opis: Przedmiot pomyślany jest jako kontynuacja przedmiotu o tej samej nazwie z IX

semestru studiów. Praca w ramach przedmiotu nadal koncentruje się na praktycznych

problemach przekładu polskich tekstów literackich. W konwersatoryjnej formie zajęć

poruszane są problemy przekładalności na korpusie tekstów prozatorskich i poetyckich ze

współczesnej literatury polskiej (XX i XXI wiek), przy czym szczególną uwagę poświęca się

rozwiązywaniu standardowych problemów przekładowych.

Cel: Przedmiot wprowadza studentów w pracę nad przekładem tekstów literackich z języka

polskiego na chorwacki, ułatwia im rozwiązywanie standardowych problemów przekładowych.

Równocześnie studenci, z translatorskiej perspektywy, zapoznają się z tekstami współczesnej

literatury polskiej, kierując się tym samym w stronę praktyki przekładu literackiego.

Literatura pomocnicza:

M. Moguš, N. Pintarić, Poljsko-hrvatski rječnik, Školska knjiga, Zagreb, 2002.

Słownik języka polskiego, I-III, red. M. Szymczak, PWN, 1978.

lub inny współczesny słownik języka polskiego

3.3. Struktura studiów

Struktura studiów, plan studiów i obowiązki studentów /patrz tabela/

3.3.1. Studia licencjackie

51

Semestr Ćwiczenia językowe

Przedmioty z literatury

Przedmioty z języka

Przedmioty fakultatywne

Obowiązki studenta

I semestr

Ćwiczenia językowe I, 6 godzin (6 pkt.)

Wstęp do literatury polskiej, 3 godziny (2+1) (4 pkt.)

Fonologia i historia polskich fonemów, 2 godziny Ćwiczenia fonolaboratoryjne i transkrypcja , 1 godzina - wspólny egzamin (5 pkt.)

2egzaminy 12 godzin tygodniowo 15 ECTS

II semestr

Ćwiczenia językowe II , 6 godzin (6 pkt.)

Polska kultura i cywilizacja, 3 godziny (2+1) (4 pkt.)

Fleksja i semantyka części mowy, 3 godziny (5 pkt.)

3 ezgaminy 12 godzin tygodniowo 15 ECTS

III semestr

Ćwiczenia językowe III, 6 godzin (6 pkt.)

Wstęp do lingwistyki i sandaryzacji polskiego języka literackiego, 3 godziny (2+1) (4 pkt.) Słowotwórstwo opisowe z elementami gramatyki historycznej, 3 godziny (1+2) (5 pkt.)

2 egzaminy 12 godzin 15 ECTS

IV semestr

Ćwiczenia językowe IV, 6 godzin (6 pkt.)

Lteratura polska od modernizmu do postmodernizmu, 3 godziny (2+1) (5 pkt.)

Składnia języka polskiego, 3 godziny (2+1) (5 pkt.)


V semestr

Ćwiczenia językowe V, 6 godzin (6 pkt.)

Literatura do modernizmu, 4 godziny (2+2) (6 pkt.)

Wstęp do teorii literatury , 2 godziny (1+1) (3 pkt.) lub Język staro-cerkiewno-słowiański, 2 godziny (3 pkt.) lub Dialekty i socjolekty polskie 2 godziny (3 pkt.)


VI semestr

Ćwiczenia językowe VI, 6 godzin (6 pkt.)

Frazeologia języka polskiego, 2 godziny (1+1) (3 pkt.)

Język chorwacki, 4 godziny (2+1) (5 pkt.) lub Literacki bądź kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków , 4 godziny(5 pkt.)


Wyjazd nauk. * (2 pkt.)

52

* Studenci, którzy uczestniczą w wyjeździe naukowym (część przedmiotu Polska kultura i cywilizacja, chociaŜ nie jest to warunek) w czasie studiów licencjackich zdobywają dodatkowe 2 punkty ECTS. Punkty te wpisywane są osobno. Ilość zaproponowanych przedmiotów: 21 przedmiotów Ilość przedmiotów obowiązkowych: 16 przedmiotów Ilość przedmiotów fakultatywnych w ramach kierunku (fakultatywność wewnętrzna): 4 przedmioty Ilość przedmiotów fakultatywnych z oferty innych kierunków (fakultatywność zewnętrzna): 1 przemiot Łączna ilość przedmiotów (obowiązki studenta): 16 obowiązkowych + 2 fakultatywne = 18 przedmiotów Ilość egzaminów: 15 egzaminów Ilość godzin zajęć: 12+12+12+12+12+12= 72 godziny Ilość punktów: 15+15+15+16+15+14 = 90 punktów (+ 2 punkty Wyjazd naukowy = 92 pkt.) 3.3.2. Studia magisterskie VII semestr

Ćwiczenia językowe VII , 4 godziny (5 pkt.)

--------------------- specjalizacja kulturologiczna: Adam Mickiewicz , 2 godziny (1+1) (4 pkt.)

Specjalizacja językoznawcza: Suprasyntaksa, 2 godziny (4 pkt.) -----------------------

Socjolingwistyka, 2 godziny (1+1) (4 pkt) lub Kognitywizm i przekład, 2 godziny (1+1) (4 pkt.) lub Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych, 2 godziny (4 pkt.) ---------------------- Polska w XIX i XX wieku , 2 godziny (4 pkt.) lub Historia i teoria literatury I , 2 godziny (4 pkt.)

2 egzaminy 8 godzin tygodniowo 13 pkt. ECTS ----------- 2 egzaminy 8 godzin tygodniowo 13 pkt. ECTS

53

VIII semestr

Ćwiczenia językowe VIII , 4 godziny (5 pkt.)

--------------------- specjalizacja kulturologiczna: Polski dramat i teatr , 2 godziny (1+1) (4 pkt.)

Specjalizacja

językoznawcza:

Pragmatyka języka polskiego, 2 godziny Opracowywanie tekstów pragmatycznych, 1 godzina - wspólny egzamin - razem 3 godziny (4 pkt.) -----------------------

Gramatyka porównawcza języków słowiańskich, 2 godziny (4 pkt) lub Ekolingwistyka , 2 godziny (4 pkt.) Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych, 2 godziny (4 pkt.) ---------------------- Współczesna powieść polska, 2 sata (4 pkt.) lub Historia i teoria literatury II , 2 godziny (4 pkt.)

3 egzaminy 9 godzin tygodniowo 13pkt. ECTS ------------ 3 egzaminy 8 godzin tygodniowo 13 pkt. ECTS

`IX semestr

Ćwiczenia językowe IX, 4 godziny (z tego Przekład polskich tekstów literackich , 2 godziny) – jedna ocena (5 pkt.)

--------------------- specjalizacja kulturologiczna: Polska krytyka literacka i nauka o literaturze (metodologia), 2 godziny (1+1) (5 pkt.)

Specjalizacja językoznawcza: Metodologia językoznawczej pracy naukowej, 2 godziny (1+1) (5 pkt. ) -----------------------

Etnolingwistyka , 2 godziny (3 pkt.) lub Polska leksykologia i leksykografia, 2 godziny(1+1) (4 pkt.) ---------------------- Poezja polska XX wieku, 2 godziny (4 pkt.) lub Literacki bądź kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków , 2 godziny (4 pkt.)

2 egzaminy 8 godzin tygodniowo 14 pkt. ECTS ----------- 2 egzaminy 8 godzin tygodniowo 14pkt. ECTS

54

X semestr Ćwiczenia językowe X, 4 godziny (2+2) (złoŜone z: Retoryka i stylistyka języka polskiego, 2 godziny+ Przekład polskich tekstów literackich , 2 godziny) – jedna ocena (5 pkt.)

--------------------- specjalizacja kulturologiczna

Specjalizacja językoznawcza:: ----------------------

----------------------

1 egzamin 4 godziny tygodniowo 5 pkt.ECTS ---------- 1 egzamin 4 godziny tygodniowo 5 pkt. ECTS

Zakończe-nie studiów

specjalizacja kulturologiczna: Obrona pracy magisterskiej (15 pkt.) lub Egzamin końcowy (15 pkt.)

Specjalizacja językoznawcza: Obrona pracy magisterskiej (15 pkt.) lub Egzamin końcowy (15 pkt.)

15 pkt. ECTS

Wykaz przedmiotów poszczególnych specjalizacji studów magisterskich: 3.3.2.1. Specjalizacja kulturologiczna Semestr Zajęcia obowiązkowe Zajęcia fakultatywne Studenci VII semestr Ćwiczenia językowe z

języka polskiego VII 4 godziny, 5 pkt. Adam Mickiewicz 2 godziny (1+1), 4 pkt.

Polska w XIX i XX wieku 2 godziny, 4 pkt. Historia i teoria literatury I 2 godziny, 4 pkt.

2 egzaminy 8 godzin zajęć tygodniowo 13 pkt. ECTS

VIII semestr Ćwiczenia językowe z języka polskiego VIII 4 godziny, 5 pkt. Polski dramat i teatr 2 godziny (1+1), 4 pkt.

Współczesna powieść polska 2 godziny, 4 pkt. Historia i teoria literatury II 2 godziny, 4 pkt.


55

IX semestr Ćwiczenia językowe IX (Ćwiczenia językowe – 2 godziny, Przekład polskich tekstów literackich I - 2 godziny) 4 godziny, 5 pkt. Polska krytyka literacka i nauka o literaturze (metodologia ) 2 godziny(1+1), 5 pkt.

Poezja polska XX wieku 2 godziny, 4 pkt. Literacki bądź kulturoznawczy przedmiot z pokrewnych kierunków , 2 godziny, 4 pkt.

2 egzaminy 8 godzin zajęć 14 pkt. ECTS

X semestr Ćwiczenia językowe z języka polskiego X (Retoryka i stylistyka języka polskiego – 2 godziny, Przekład polskich tekstów literackich II – 2 godziny) 4 godziny, 5 pkt.

1 egzamin 4 godziny zajęć tygodniowo 5 pkt. ECTS

Zakończenie studiów Praca magisterska 15 pkt. lub Egzamin końcowy 15 pkt.

15 pkt. ECTS

Ilość zaproponowanych przedmiotów: 13 przedmiotów Ilość przedmiotów obowiązkowych: 7 przedmiotów Ilość przedmiotów fakultatywnych w ramach własnego kierunku (fakultatywność wewnętrza): 5 przedmiotów Ilość przedmiotów fakultatywnych z oferty innych kierunków (fakultatywność zewnętrzna): 1 przedmiot Łączna ilość przedmiotów (obowiązki studenta): 7 obowiązkowych+ 3 fakultatywne= 10 przedmiotów Ilość egzamonów: 8 + 1 (obrona pracy magisterskiej/egzamin końcowy) = 9 egzaminów Ilość godzin zajęć: 8+8+8+4 = 28 godzin Ilość punktów: 13+13+14+5 = 45 + 15 (praca magisterska/egzamin końcowy) = 60 punktów 3.3.2.2. Specjalizacja językoznawcza Semestr Przedmioty

obowiązkowe Przedmioty fakultatywne

Studenci

VII semestr Ćwiczenia językowe z języka polskiego VII 4 godziny, 5 pkt. Suprasyntaksa 2 godziny, 4 pkt.

Sociolingvistika 2 godziny, 4 pkt. Kognitivizam i prevoñenje 2 godziny, 4 pkt. Kolegij iz srodnih lingvističkih područja 2 godziny, 4 pkt.


56

VIII semestr Ćwiczenia językowe z języka polskiego VIII 4 godziny, 5 pkt. Pragmatyka języka polskiego 2 godziny Opracowywanie tekstów pragmatycznych 1 godzina– łącznie 4 pkt.

Gramatyka porównawcza języków słowiańskich 2 godziny, 4 pkt. Ekolingwistyka 2 godziny, 4 pkt. Przedmiot z pokrewnych obszarów językoznawczych 2 godziny, 4 pkt.


IX semestr Ćwiczenia językowe z języka polskiego IX (Ćwiczenia językowe – 2 godziny, Przekłąd polskich tekstów literackich I - 2 godziny) 4 godziny, 5 pkt. Metodologia językoznawczej pracy naukowej 2 godziny(1+1), 5 pkt.

Etnolingwistyka 2 godziny, 4 pkt. Polska leksykologia i leksykografia 2 godziny, 4 pkt.


X semestr Ćwiczenia językowe z języka polskiego X (Retoryka i stylistyka języka polskiego – 2 godziny, Przekład polskich tekstów literackich II – 2 godziny) 4 godziny, 5 pkt.

1 egzamin 4 godziny zajęć tygodniowo 5 pkt. ECTS

Zakończenie studiów Praca magisterska lub Egzamin końcowy

15 ECTS

Ilość zaproponowanych przedmiotów: 15 przedmiotów Ilość przedmiotów obowiązkowych: 7 przedmiotów Ilość przedmiotów fakultatywnych w ramach własnego kierunku (fakultatywność wewnętrza): 6 przedmiotów Ilość przedmiotów fakultatywnych z oferty innych kierunków (fakultatywność zewnętrzna): 2 przedmioty Łączna ilość przedmiotów (obowiązki studenta): 7 obowiązkowych+ 3 fakultatywne= 10 przedmiotów Ilość egzamonów: 8 + 1 (obrona pracy magisterskiej/egzamin końcowy) = 9 egzaminów Ilość godzin zajęć: 8+8+8+4 = 28 godzin Ilość punktów: 13+13+14+5 = 45 + 15 (praca magisterska/egzamin końcowy) = 60 punktów

Documents

Poljski jezik i knjizevnost - poljski