1

Nagmaal Sondag 10 Februarie 2013

Versoening

2 Kor. 5:14-19

2 Kor17”Iemand wat aan Christus behoort, is ’n nuwe mens. Die oue is

verby, die nuwe het gekom. 18Dit alles is die werk van God. Hy het

ons deur Christus met Homself versoen en aan ons die bediening

van die versoening toevertrou. 19Die boodskap van versoening

bestaan daarin dat God deur Christus die wêreld met Homself

versoen het en die mense hulle oortredinge nie toereken nie. Die

boodskap van versoening het Hy aan ons toevertrou”.

Miskien sou ons ons verhouding met God en ons lewe as Christene

kon vergelyk met ons hand: Die handpalm en die vyf vingers. Die

handpalm verbind die hand met die res van die liggaam en die vyf

vingers maak dit moontlik dat die hand sy spesifieke funksies kan

vervul. Dan sou ons kon sê (by wyse van vergelyking) dat die

handpalm die geloof en die liefde is waarmee ons as deel van die

liggaam van Christus, aan Hom verbind is. Hy het hom by my doop

aan my verbind - én ek het een of ander tyd in my lewe in die geloof

daarop geantwoord.

Nou is die vraag: Hoe leef ek as nuwe mens?

Ons kan dit vergelyk met die vyf vingers wat almal ook met ’n v

begin: Verteenwoordiger, vervreemding, versoening, vergifnis,

vreugde.

Verteenwoordiger.

By ons mannebybelstudie is ons van die begin die jaar besig met

Genesis. Ons word meer en meer bewus daarvan dat as jy nie

2

Genesis 1-11 verstaan nie, jy ook nie die res van die Bybelse

Boodskap gaan verstaan nie. In Gen. 1:27 lees ons dat “God die

mens geskep het as sy verteenwoordiger, as beeld van God het Hy

die mens geskep, man en vrou het Hy hulle geskep”. Vanmôre is dit

belangrik om te onthou: As verteenwoordiger van God is jy soos die

duim van die hand. Die ander vingers kan eintlik nie hulle hul funksie

vervul as daar nie ’n duim is nie. In alles wat ons doen, moet ons

bewus wees daarvan dat ons daar is om God te verteenwoordig. Ons

moet as nuwe mens nie in die eerste plek ter wille van onsself optree

nie – wanneer ons bestuur, in die bank, by die grenspos, in die

munisipale kantoor en aan die etenstafel. Dit is nogal as

skrikwekkende gedagte! As man of vrou in my huwelik, as ma en pa

wat my kinders moet opvoed soos ek beloof het, as oupa en ouma

moet my klein kinders iets van God in my kan sien, as werkgewer en

werknemer, as skolier by die skool en as student op universiteit moet

ons as beeld van God Hom in alles verteenwoordig. Die enigste

manier waarop sekere mense iets van God kan leer ken is in my en

jou woorde en optrede.

Vervreemding

Terwyl ek so praat het jy sekerlik (soos ek) ongemaklik begin voel

omdat ons weet dat die ideaal nie die werklikheid is nie. Ons is nie

wat God ons bedoel het dat ons moet wees nie. Ons is van God en

mekaar vervreem. As kinders van Adam en Eva vertoon ons eerder

die karakter van die ou mens. Ons is op onsself en ons eie belange

afgestem. Daarom haal Paulus Ps. 14 aan wat sê: “Almal het

afgedwaal, almal het ontaard. Daar is nie een wat goed doen nie,

3

selfs nie een nie.” Dalk kan jy dit ook nou beaam: “Die goeie wat ek

wil doen, doen ek nie, maar die slegte wat ek nie wil doen nie, dit

doen ek. Ek, ellendig mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan

verlos? Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons

Here” (Rom. 3:19, 24-5).

Die sonde vervreem ons van God en van mekaar en van die wêreld

waarin ons lewe. Daar is slegte dinge wat in ons lewe gebeur wat ons

laat twyfel of God regtig vir ons omgee; ons doen verkeerde dinge en

verkies om eerder van God weg te vlug. In ons huwelik en gesinne

raak ons van mekaar vervreemd omdat ons ongelooflik selfsugtig is.

Ek word kwaad en as ek nie sin kry nie, vat ek my goed en ek loop.

Dit is hartseer dat statistiek wys dat dat dit egskeidings nie beduidend

minder is tussen mense wie sê dat hulle Christene is. Verstaan ons

dan werklik iets van die Christelike boodskap van versoening?

In ons land is daar soveel dinge wat ons uitmekaar dryf, wat mense

van mekaar vervreemd. Dit bevestig ons slegte en verkeerde

persepsies teenoor ander mense. Hoewel ons dankbaar is as sport

ons nader aan mekaar bring en as ’n wêreldberoemde orkes kom om

deur hulle musiek te probeer om grense oor te steek, maar dit is nog

nie werklike versoening nie.

Versoening

Die Bybelse boodskap van versoening is dat versoening nie

goedkoop is nie. Dit vra ’n prys – ’n duur prys! Die prys word in die

Bybel word gesien in die praktyk van die offer. Die offer is vir ons

iets vreemd. Ons kan nie verstaan dat iets of iemand geoffer word

nie. In die Bybelse tyd was die offer ’n algemene praktyk. Die offer

4

het veral twee betekenisse gehad: Jy het geoffer om jou

afhanklikheid van ’n godheid te bely en so jou respek te betoon. En

tweedens het jy geoffer om versoening te doen vir jou skuld uit vrees

vir straf. En wanneer jy dan die offer bring, moet jy die beste gee wat

jy het. En binne hulle (patriargale) kultuur waar die voorbestaan van

die familie die belangrikste was, was die oudste seun as die draer

van die lewe die kosbaarste. Daarom was dit ’n algemene praktyk

onder die Kanaäniete om hulle oudste seun aan Baäl as die god van

die vrugbaarheid te offer. Dit het dikwels ook in Israel gebeur. Die

opdrag aan Abraham om vir Isak te gaan offer as ’n brandoffer, moet

in hierdie lig gesien word. Maar dan gebeur dit dat ’n lam (skaapram)

gegee is om in die plek van Isak geoffer te word. Daarom kan die

Nuwe Testament sê dat God sy Seun, sy eersgebore gegee het as

offer vir ons sondes. Vir hom was daar nie ’n plaasvervanger nie. Hy

het gesterf in ons plek, sodat ons deur Hom die lewe kan hê. Hy het

die versoening vir ons gebring en hierdie boodskap van versoening is

aan ons toe te vertrou. Hoe wonderlik om te weet, om vir iemand te

sê: “Jy hoef nie jou oudste seun te offer nie. Iemand het jou so

liefgehad dat Hy sy Seun gegee het om vir jou en my sonde te

sterwe!”

Vergifnis

Vergifnis is daarom ook nie goedkoop nie. Wanneer jou vrou die kar

afgeskryf het, vergewe jy haar maar jy bring die offer, jy betaal die

skade; as jou kind die onverskillig is en seerkry, vergewe jy

hom/haar, maar jy betaal vir die behandeling; as daar ontrou in die

5

huwelik was, kan jy hom/haar vergewe, maar jy bring die offer om die

stukkende verhouding weer te laat werk.

God het deur die offer van Christus aan die kruis vir ons versoening

gedoen. Hy het die volle losprys betaal. Hy het aan God se

geregtigheid voldoen. Daarvan is die nagmaal vanmôre die bewys!

Wanneer ons dan in geloof deel kry aan die werklike betekenis van

die nagmaal, word ons ook opgeroep om uit dankbaarheid vir die

Here te gaan lewe. “Die boodskap van die versoening het Hy aan ons

toevertrou” (vs. 19).

Vreugde

As ons vir mekaar sê: “Raak deel van die beweging”, bedoel ons ten

diepste daarmee: “Raak deel van God se liefdesbeweging na die

wêreld deur versoening te bring waar daar vervreemding is; liefde

waar daar haat is; vergifnis waar daar wraak is”. Dit is nie maklik nie.

Inteendeel in eie krag is dit menslik onmoontlik. Dit vra iets van ons.

Ons land en ons omstandighede; ons huwelike en ons gesinne; die

wêreld smag na hierdie boodskap wat ’n verskil kan maak om ons

lewe en ons omstandighede te verander. Dit is voorreg om hierdie

boodskap te mag deel met ander mense. Ons gaan die vreugde

daarvan smaak as ons die boodskap uitdra en iets daarvan word

waar in mense se lewens!

Maar, glo ons regtig in hierdie boodskap van versoening –

omdat dit ’n verskil in ons eie lewe gemaak het?