PROJEKT

USTAWAz dnia ……………………

o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz o zmianie innych ustaw(Dz. U. z dnia………………………)

Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) art.1 otrzymuje brzmienie:„1. Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii, w tym ciepła oraz działalności przedsiębiorstw energetycznych, a także określa zasady rozwoju sieci służących do przesyłu paliw i energii oraz organy właściwe w sprawach lokalizacji i realizacji energetycznych inwestycji liniowych oraz gospodarki paliwami i energią.2. Celem ustawy jest tworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju kraju w tym krajowych sieci służących do przesyłu paliw i energii, zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego użytkowania paliw i energii, rozwoju konkurencji, przeciwdziałania negatywnym skutkom naturalnych monopoli, uwzględniania wymogów ochrony środowiska, zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych oraz równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii.3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) wydobywania kopalin ze złóż oraz bezzbiornikowego magazynowania paliw w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947)

2) wykorzystywania energii atomowej w zakresie uregulowanym ustawą z dnia – 24 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 161, poz 1689 ze zm.)

2)w art. 3 po pkt 42 dodaje się pkt. 43, 44, 45 i 46 w brzmieniu:

„43) gazowa inwestycja liniowa – rurociągi służące do transportu paliw gazowych o maksymalnym ciśnieniu roboczym, co najmniej 5,5 MPa i średnicy, co najmniej DN 300 wraz ze stacjami gazowymi oraz układami pomiarowymi, połączonymi i współpracującymi ze sobą, instalacje i urządzenia związane z ich eksploatacją, zarządzane przez operatora gazowego systemu przesyłowego, a także instalacje magazynowe zarządzane przez operatora systemu magazynowego oraz instalacje skroplonego gazu ziemnego zarządzane przez operatora systemu skraplania gazu ziemnego;

44) dalekosiężna rurociągowa inwestycja liniowa – rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych wraz z niezbędnymi do ich pracy instalacjami, urządzeniami i systemami takimi jak: bazy paliw płynnych zawierające zbiorniki naziemne, podziemne oraz odpowiednio przystosowane

1

wyrobiska górnicze; stacje pomp; stacje zasuw; rozdzielnie technologiczne; urządzenia inżynierskie (przejście przez przeszkody naturalne i sztuczne); instalacje i obiekty elektrochemicznej ochrony rurociągu przed korozją; linie i urządzenia elektroenergetyczne służące do zasilania pomp, stacji zasuw, systemów ochrony katodowej; linie i urządzenia służące do sterowania obiektami; linie oraz obiekty i urządzenia systemów łączności i nadzoru rurociągów, w tym obiekty i urządzenia zapewniające łączność dyspozytorską i trasową konieczną do sprawnej eksploatacji rurociągu oraz niezbędną infrastrukturę towarzyszącą;

45) elektroenergetyczna inwestycja liniowa – sieci przesyłowe elektroenergetyczne wraz z przyłączonymi do nich urządzeniami i instalacjami współpracującymi z siecią, koordynowana sieć 110 kV, linia bezpośrednia oraz linia światłowodowa służąca do prowadzenia ruchu w sieci;

46) energetyczna inwestycja liniowa – gazowa inwestycja liniowa, dalekosiężna rurociągowa inwestycja liniowa i elektroenergetyczna inwestycja liniowa.”

3) po rozdziale 6 dodaje się rozdział 6a w brzmieniu:

„Rozdział 6aLokalizacja energetycznych inwestycji liniowych

Art. 551.1. Decyzję o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, na wniosek inwestora, wydaje właściwy miejscowo wojewoda. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wydawana jest odrębnie dla każdego z województw na obszarze, których planowana jest lokalizacja energetycznej inwestycji liniowej.

2. Na wniosek inwestora wojewoda wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 w odniesieniu do części energetycznej inwestycji liniowej lokalizowanej na obszarze danego województwa.

3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznych inwestycji liniowych.

Art. 552.1. Wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej zawiera:1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy

zasadniczej lub w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali przynajmniej 1:5.000;

2) określenie zmian w dotychczasowej infrastrukturze zagospodarowania terenu;3) analizę powiązania inwestycji z istniejącą infrastrukturą;4) charakterystykę inwestycji, obejmującą:

a) określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,

b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów

2

projektowanych obiektów budowlanych, przedstawione w formie opisowej i graficznej,

c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko.

5) decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach wydaną zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627 z późn. zm);

6) opinie:a) ministra właściwego do spraw środowiska - w odniesieniu do inwestycji

lokalizowanych na obszarach parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych, obszarach objętych ochroną przyrody na podstawie prawa międzynarodowego, albo organu, który ustanowił daną formę ochrony przyrody - w odniesieniu do pozostałych obszarów objętych ochroną przyrody;

b) ministra właściwego do spraw zdrowia - w odniesieniu do inwestycji lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi przepisami;

c) dyrektora właściwego urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego, morskich portów i przystani;

d) właściwego organu nadzoru górniczego - w odniesieniu do terenów górniczych;e) właściwego organu administracji geologicznej – w odniesieniu do terenów

zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;f) organów właściwych w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz

melioracji wodnych – w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami;

g) dyrektora parku narodowego – w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i jego otuliny;

h) dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej - w odniesieniu do inwestycji obejmujących wykonanie urządzeń wodnych oraz w odniesieniu do wykonywania obiektów budowlanych lub robót na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią;

i) dyrektora właściwej regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - w odniesieniu do gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie Lasów Państwowych;

j) właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską;

k) właściwego zarządcy drogi – w odniesieniu do obszarów pasa drogowego;l) właściwego zarządcy infrastruktury kolejowej – w odniesieniu do tej infrastruktury;m) właściwego miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz wójta

(burmistrza, prezydenta miasta).2. Wydanie opinii, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze postanowienia,

na które nie służy zażalenie. 3. Właściwy organ wydaje opinie, o których mowa w ust. 1 pkt 6, na wniosek

inwestora, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie opinii. Niewydanie opinii w tym terminie traktuje się jako brak zastrzeżeń do wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej.

3

4. Opinie, o których mowa w ust. 1 pkt 6, zastępują uzgodnienia, pozwolenia, opinie bądź stanowiska właściwych organów wymagane odrębnymi przepisami. Organ wydający decyzję o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, nie jest związany opiniami, o których mowa w ust. 1 pkt 6.

5. Nie można uzależniać ustalenia lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej od zobowiązania inwestora do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków.

6. W przypadku, gdy właściwy organ nie wyda decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki na rzecz inwestora.

Art. 553.1. O wszczęciu postępowania o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wojewoda zawiadamia w drodze obwieszczeń w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg energetycznej inwestycji liniowej, w prasie lokalnej oraz poprzez zamieszczenie stosownej informacji na stronie internetowej urzędu wojewódzkiego.

2. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej przepisu art. 31 § 4 oraz art. 97 § 1 ust. 1-3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

3. Z dniem pierwszego publicznego ogłoszenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1:1) nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa i jednostki samorządu

terytorialnego, objęte wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, nie mogą być przedmiotem obrotu w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami;

2) w odniesieniu do nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej do czasu wydania takiej decyzji, nie wydaje się decyzji o pozwoleniu na budowę; toczące się postępowania ulegają zawieszeniu z mocy prawa do czasu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej;

3) w odniesieniu do nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, do czasu wydania takiej decyzji, nie wszczyna się postępowania o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003r. Nr 80, poz. 717, z 2004r. Nr 4, poz. 16 i Nr 9, poz. 22, z 2005r. Nr 7, poz. 28 i 30, z 2006r. Nr 4, poz. 1 oraz z 2007r., Nr 1 poz. 1); toczące się postępowania ulegają zawieszeniu do czasu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej;

4) z zastrzeżeniem ust. 5, zbycie własności nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego gruntu objętych wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej nie ma wpływu na toczące się postępowanie. 4. Czynność prawna dokonana z naruszeniem zakazu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1

jest nieważna.

4

5. Wojewoda niezwłocznie składa wniosek do właściwego sądu o wpis informacji o wszczęciu postępowania w sprawie lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, do działu trzeciego ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości objętych wnioskiem. Kosztami wpisu wojewoda obciąża inwestora.

Art. 554.1. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej określa:1) warunki techniczne realizacji energetycznej inwestycji liniowej;2) warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska i ochrony zabytków;3) wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich;4) pasy gruntów leśnych, wytyczone na potrzeby realizacji energetycznej inwestycji

liniowej;5) pasy gruntów rolnych, wytyczone na potrzeby realizacji energetycznej inwestycji

liniowej;6) należność i opłaty roczne za wyłączenie z produkcji leśnej lub produkcji rolnej albo

obowiązek kompensacji przyrodniczej i jej zakres.2. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej:

1) wyłącza wskazany w ust. 1 pkt 4 pas gruntu z produkcji leśnej;2) wyłącza wskazany w ust. 1 pkt 5 pas gruntu z produkcji rolnej;3) zobowiązuje organ zarządzający gruntami Skarbu Państwa lub jednostek samorządu

terytorialnego, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i pkt 5 do ich wydania najpóźniej w dniu uzyskania przez inwestora decyzji o pozwoleniu na budowę, na okres niezbędny do realizacji i eksploatacji energetycznej inwestycji liniowej;

4) uprawnia inwestora do faktycznego objęcia w posiadanie pasów gruntów Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i pkt 5 energetycznej inwestycji liniowej i stanowi tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.3. Wyłączenie z produkcji rolnej i produkcji leśnej pasów gruntów, o których mowa w

ust. 2 pkt 1 i pkt 2 następuje ze skutkiem na dzień wydania decyzji o pozwoleniu na budowę energetycznej inwestycji liniowej, w tym samym dniu powstaje obowiązek zapłaty opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 6, nałożonych na inwestora.

4. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej powierza się osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów lub architektów.

5. Decyzję lokalizacyjną wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, w odniesieniu do zabytków chronionych na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Art. 555.1. Wojewoda doręcza decyzję o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej inwestorowi oraz zawiadamia o jej wydaniu i treści pozostałe strony w drodze obwieszczeń w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg energetycznej inwestycji liniowej oraz w prasie lokalnej.

2. Zawiadomienie o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej zawiera informację o miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z treścią decyzji.

5

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do doręczenia i zawiadamiania stron o decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wydanej przez organ drugiej instancji.

Art. 556.1. W uzasadnionym przypadku, na wniosek inwestora, wojewoda może nadać decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej rygor natychmiastowej wykonalności. Wojewoda nadaje decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli jest to niezbędne do wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. nr 156, poz. 1118 z późn. zm), zwanej dalej „Prawem budowlanym”.

2. Odwołanie strony od decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej powinno być rozpatrzone w terminie 14 dni, a skarga do sądu administracyjnego w terminie dwóch miesięcy.

3. Odwołanie od decyzji o lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej powinno zawierać zarzuty odnoszące się do decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

4. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję wydaną w sprawie ustalenia lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, wstrzymanie wykonania tej decyzji na wniosek skarżącego sąd może uzależnić od złożenia przez skarżącego kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu wstrzymania wykonania decyzji. W przypadku uznania skargi za słuszną w całości lub w części kaucja podlega zwrotowi. W sprawach kaucji stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o zabezpieczeniu roszczeń.

5. Nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. W każdym przypadku nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, jeżeli na jej podstawie zostało wydane prawomocne pozwolenie na budowę i inwestor rozpoczął budowę energetycznej inwestycji liniowej.

6. Nie uchyla się decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej w przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia lub, jeżeli na jej podstawie zostało wydane prawomocne pozwolenie na budowę i inwestor rozpoczął budowę energetycznej inwestycji liniowej.

7. W postępowaniu przed organem odwoławczym oraz przed sądem administracyjnym nie można uchylić decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej w całości ani stwierdzić jej nieważności, gdy wadą dotknięta jest tylko część decyzji dotycząca części energetycznej inwestycji liniowej, nieruchomości lub działki.

Art. 557. 1. Przepisy o zagospodarowaniu przestrzennym nie mają zastosowania w sprawach określonych w niniejszym rozdziale.

2. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wiąże właściwe organy przy opracowywaniu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania terenu oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

6

3. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej jest wiążąca dla właściwych organów w zakresie wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji, o której mowa w art. 21 ustawy z dnia 27 października 1994r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym (Dz.U. z 2004r. Nr 256, poz. 2571 z późn. zm.) oraz decyzji o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003r. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.).

Art. 558. 1. Ostateczna decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej stanowi podstawę do dokonywania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości. Wpisu dokonuje się na wniosek inwestora.

2. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wiąże zarządcę drogi wydającego zezwolenie na zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej, wchodzących w skład inwestycji. Przepisu art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2004r., Nr 204, poz. 2086 z późn. zm.) nie stosuje się.

3. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej jest wiążąca dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości objętych tą decyzją oraz posiadaczy tych nieruchomości.

Art. 559.1. Decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę oraz organ wydający decyzję, o której mowa w art. 5513 ust. 1.

2. Pozwolenie na budowę energetycznej inwestycji liniowej może w zależności od żądania wniosku, obejmować całe zamierzenie budowlane położone na obszarze całego województwa lub jego część.

3. Stroną w postępowaniu w sprawie wydania pozwolenia na budowę energetycznej inwestycji liniowej jest inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę. Art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego nie stosuje się.

4. Pozwolenie na budowę energetycznej inwestycji liniowej ma moc decyzji wodno prawnej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2005 r. nr 239 poz. 2019 z późn. zm.). Art. 128 i art. 131 Prawa wodnego stosuje się odpowiednio.

5. Ilekroć w przepisach Prawa budowlanego mowa jest o decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, rozumie się przez to także decyzję o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej.

Art. 5510.1. Wojewoda wydaje pozwolenie na budowę energetycznej inwestycji liniowej na zasadach i w trybie Prawa budowlanego, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.

2. Do postępowania w sprawie pozwolenia na budowę energetycznej inwestycji liniowej przepisy art. 55³ ust. 1 - 3, art. 555 oraz art. 556 ust. 2 – 7 stosuje się odpowiednio.

3. Nie stwierdza się nieważności ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę energetycznej inwestycji liniowej, jeżeli wniosek o stwierdzenie nieważności tej decyzji

7

został złożony po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę energetycznej inwestycji liniowej. Art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku uwzględnienia skargi na decyzję o pozwoleniu na budowę energetycznej inwestycji liniowej, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, sąd administracyjny po upływie 14 dni od dnia rozpoczęcia budowy energetycznej inwestycji liniowej może stwierdzić jedynie, że decyzja narusza prawo z przyczyn wyszczególnionych w art. 145 lub 156 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 5511.1.Decyzją o pozwoleniu na budowę wojewoda zezwala na usunięcie drzew lub krzewów znajdujących się na nieruchomościach objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, z wyłączeniem nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków. Z zastrzeżeniem ust. 4 poniżej, przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody nie stosuje się.

2. Wniosek o wydanie pozwolenia na budowę powinien w przypadku określonym w ust. 1 dodatkowo zawierać:

a) inwentaryzację drzew i krzewów znajdujących się na terenie objętym wnioskiem, z wyszczególnieniem występowania form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 14 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, struktury i wieku drzewostanu oraz przeznaczenia i dotychczasowego sposobu wykorzystania terenu, na którym rosną drzewa i krzewy.

b) plan gospodarki zielenią, jako część projektu zagospodarowania działki lub terenu, w którym określa się: przyczynę i termin zamierzonego usunięcia poszczególnych drzew, wielkość powierzchni, z której zostaną usunięte krzewy i termin zamierzonego ich usunięcia, propozycje kompensacji przyrodniczej, jeżeli nie wynikają one z decyzji środowiskowej lub decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej.

3. Wojewoda może w pozwoleniu nałożyć obowiązek przesadzenia drzew lub krzewów we wskazane miejsce albo zastąpienia ich innymi drzewami i krzewami, w liczbie nie mniejszej niż liczba usuwanych drzew lub krzewów lub obowiązek kompensacji przyrodniczej o zakresie odmiennym od przedstawionego we wniosku o wydanie pozwolenia.

4. W przypadku nie wykonania przez inwestora obowiązku kompensacji przyrodniczej, wojewoda wymierzy administracyjną karę pieniężną stosując odpowiednio przepisy art. 89 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

5. W przypadku występowania form ochrony przyrody, mają zastosowanie przepisy art. 44 i 45 ustawy z dnia 14 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

Art. 5512. 1. W celu zapewnienia inwestorowi prawa do wejścia na teren i korzystania z nieruchomości objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej i prowadzenia na nich budowy energetycznej inwestycji liniowej lub prac związanych z konserwacją lub usuwaniem awarii, wojewoda wydaje decyzję, o której mowa w art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.), z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.

2. Wojewoda wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.

3. Decyzja, o której mowa w ust. 1:

8

1) uprawnia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;2) zobowiązuje posiadacza nieruchomości do niezwłocznego wydania nieruchomości;3) uprawnia do faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie przez inwestora

energetycznej inwestycji liniowej.4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się na adres właściciela lub użytkownika

wieczystego nieruchomości ujawniony w rejestrze gruntów. 5. Wojewoda niezwłocznie składa wniosek do właściwego sądu o wpis informacji o

wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, do działu trzeciego ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości objętych wnioskiem.

6. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, odpowiednio stosuje się art. 556 ust. 1 - 6.7. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisy art.

124a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.15) stosuje się również w sytuacjach, gdy właściciel lub użytkownik wieczysty nie żyją, a ich spadkobiercy nie wykazali prawa do spadku.

8. Obowiązek udostępnienia nieruchomości zgodnie z decyzją, o której mowa w ust. 1, podlega egzekucji administracyjnej. Właściwy organ zobowiązany jest wszcząć postępowanie egzekucyjne w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi odpowiedniego zawiadomienia.

9. Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić także w stosunku do inwestycji zrealizowanych lub będących w trakcie realizacji.

Art. 5513.1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego udostępnia się inwestorowi do korzystania na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej na czas i w zakresie niezbędnym do realizacji i eksploatacji energetycznej inwestycji liniowej.

2. Organ, który na podstawie odrębnych przepisów gospodaruje nieruchomościami za Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego, wydaje nieruchomości, o których mowa w ust. 1 na wniosek inwestora w terminie 30 dni od dnia doręczenia wniosku. Do udostępnienia nieruchomości na podstawie ust. 1, nie stosuje się wymogów przeprowadzania przetargów, przewidzianych w odrębnych przepisach. Organ, który na podstawie odrębnych przepisów gospodaruje nieruchomościami za Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego zwalnia inwestora z opłat czynszowych wynikających z odrębnych przepisów.

3. W przypadku gdy nieruchomości, o których mowa w ust. 1 pozostają na podstawie umów lub decyzji administracyjnych we władaniu osób trzecich, organy, które na podstawie odrębnych przepisów gospodarują nieruchomościami za Skarb Państwa lub jednostkę organizacyjną informują te podmioty o obowiązku, o którym mowa w ust. 2. W przypadku gdy podmioty te odmówią udostępnienia nieruchomości na czas realizacji i eksploatacji energetycznej inwestycji liniowej zgodnie z postanowieniami niniejszej ustawy, odpowiednio stosuje się przepisy art. 5512.

4. Po zakończeniu prac prowadzonych na nieruchomościach, o których mowa w ust. 1 w związku z realizacją energetycznej inwestycji liniowej, inwestor zobowiązany jest przywrócić nieruchomość do stanu poprzedniego, wynikającego z protokołu sporządzonego przez inwestora energetycznej inwestycji liniowej w dniu faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie. Do obowiązku zapłaty odszkodowania stosuje się

9

odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.15).

Art. 2. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.15) wprowadza się następujący zmiany:1) w art. 112 ust. 1 po słowach „decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego” dodaje się:

„lub decyzja o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

2) w art. 124:a) w ust. 1 po słowach „zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu

publicznego” dodaje się słowa:„albo decyzją o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej.”

b) ust. 3 otrzymuje następujące brzmienie:„3. Udzielenie zezwolenia powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, o których mowa w ust. 1. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Rokowania uznaje się za bezskuteczne, jeżeli nie doprowadziły do uzyskania zgody na wykonanie prac w terminie 1 miesiąca od wystąpienia z takim wnioskiem. Do wniosku należy dołączyć dokumenty z przeprowadzonych rokowań.”

Art. 3. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 z późn. zm.):1) w art. 42 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Uzgodnień, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 14 dni od dnia otrzymania zapytania o zakres i stopień szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko.”

2) w art. 43 po ust 1, dodaje się ust. 1a w brzmieniu:„1a. Opinię, o której mowa w ust. 1, wydaje się w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie opinii.”

3) w art. 46 ust. 4 po pkt 10 dodaje się pkt 11 w brzmieniu:„11. decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.”

4) w art. 56 ust. 1a po słowach „dla drogi krajowej” dodaje się: „oraz energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

5) w art. 46 wprowadza się następujące zmiany:a) dotychczasowy ust. 4e oznacza się jako ust. 4f, a dotychczasowy ust. 4f oznacza się jako ust. 4g;b) po ust. 4d dodaje się ust. 4e w brzmieniu:„4e. Dla przedsięwzięcia, dla którego została wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, przepisu ust. 4 nie stosuje się w przypadku zmian decyzji, o której mowa w ust. 4 pkt. 10, polegających na odstąpieniu od wydanej decyzji

10

lokalizacyjnej, dotyczącym charakterystycznych parametrów energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu, art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.): powierzchni zabudowy, wysokości, długości i szerokości, które nie spowodują zmian warunków określonych w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Art. 4. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 Nr 239 poz. 2019 z późn. zm.)1) w art. 20 w ust. 3 po punkcie 4 dodaje się punkt 5 i 6 w brzmieniu:

„5.operatorom systemów przesyłowych, w zakresie transportu paliw gazowych o maksymalnym ciśnieniu roboczym wyższym niż 5,5 MPa, rurociągami o średnicy wynoszącej co najmniej DN 300.6. operatorom dalekosiężnych rurociągów służących do przesyłu ropy naftowej lub paliw płynnych”.

2) w art. 54 po ust 3 dodaje się ust 3a w brzmieniu:„3a. Dopuszcza się prowadzenie na terenach ochrony pośredniej energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

3) w art. 83 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:„3. Dopuszcza się prowadzenie w obszarach potencjalnego zagrożenia powodzią prowadzenie energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

Art. 5. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 Nr 45 poz. 435, z późn. zm.) po art. 38e dodaje się art. 38f w brzmieniu:

„Art. 38f. W przypadku nieruchomości przeznaczonych na energetyczne inwestycje liniowe w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), stanowiących własność Skarbu Państwa, zarządzanych przez Lasy Państwowe, na których zastosowano technologie bezwykopowe, eliminujące konieczność wycinania drzew i krzewów nie jest konieczne wyłączanie ich z produkcji leśnej w trybie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych.”

Art. 6. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121 poz. 1266, z późn. zm.) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:

„Art. 8a. Przepisów art. 7 nie stosuje się do okresowego wyłączania gruntów z produkcji, związanego z budową energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

Art. 7. W ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2004 r. Nr 92 poz. 880, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:1) w art. 15 w ust. 2, po pkt. 5 dodaje się pkt. 6 w brzmieniu:

„6. realizacji energetycznych inwestycji liniowych w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

11

2) w art. 17 w ust. 2 po pkt. 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: „5. realizacji energetycznych inwestycji liniowych w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

3) w art. 86 ust 1 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:„6a. w związku z realizacją energetycznej inwestycji liniowej w rozumieniu art. 3 pkt. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.).”

Art. 8. 1. Wskazania lokalizacyjne udzielone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pozostają w mocy w zakresie dotyczącym ustalenia przebiegu energetycznej inwestycji liniowej, a w pozostałym zakresie, jeżeli ich treść nie jest sprzeczna z przepisami niniejszej ustawy.

2. Decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydane do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, a dotyczące energetycznych inwestycji liniowych objętych niniejszą ustawą, pozostają w mocy do dnia 31 grudnia 2016 r., chyba, że uprawniony podmiot złoży przed upływem tego terminu wniosek o ustalenie lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej na podstawie niniejszej ustawy.

3. Do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy decyzją ostateczną przepisy niniejszej ustawy stosuje się na wniosek uprawnionego podmiotu.

Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

12

UZASADNIENIE

Cel proponowanej regulacji

Proponowana nowelizacja ma na celu zniesienie nadmiernego rozproszenia

i skomplikowania przepisów z zakresu realizacji kluczowych dla państwa inwestycji oraz

usunięcie istotnych utrudnień wynikających z obecnych aktów prawnych. Obowiązujące

przepisy przewidują liczne i długotrwałe procedury administracyjne, które w praktyce

uniemożliwiają sprawną realizację inwestycji o charakterze liniowym o znaczeniu

ponadlokalnym.

Bariery prawne dotyczą przede wszystkim kwestii lokalizacji inwestycji, uzyskania tytułu

prawnego do gruntu, licznych oraz skomplikowanych i długotrwałych procedur

administracyjnych. Istniejące bariery istotnie utrudniają opracowanie i realizację przyjętych

między innymi przez spółki Skarbu Państwa strategii i planów inwestycyjnych, których termin

realizacji i koszty w obecnym stanie są trudne do oszacowania i przewidzenia.

Zakres przedmiotowy nowelizacji

Przedmiotem proponowanej nowelizacji jest zmiana prawa w zakresie dotyczącym

przygotowania, lokalizacji i realizacji inwestycji w sektorach gazu ziemnego, naftowym

i elektroenergetycznym. Zakres przedmiotowy nowelizacji został ograniczony tylko do

inwestycji kluczowych, o strategicznym znaczeniu dla państwa tj. do systemu infrastruktury

technicznej służącej do realizacji strategicznych celów państwa, z wyłączeniem systemów

lokalnych (dystrybucyjnych), służących odbiorcom końcowym.

Na cele projektowanej nowelizacji sporządzona została definicja objętych nią

energetycznych inwestycji liniowych rozumianych jako:

47) rurociągi służące do transportu paliw gazowych o maksymalnym ciśnieniu roboczym

co najmniej 5,5 MPa i średnicy co najmniej DN 300 wraz ze stacjami gazowymi oraz

układami pomiarowymi, połączonymi i współpracującymi ze sobą, instalacje

i urządzenia związane z jego eksploatacją, zarządzane przez operatora gazowego

systemu przesyłowego, a także instalacje magazynowe zarządzane przez operatora

systemu magazynowego oraz instalacje skroplonego gazu ziemnego zarządzane

przez operatora systemu skraplania gazu ziemnego (dalej „gazowe inwestycje liniowe”);

13

48) rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów

naftowych wraz z niezbędnymi do ich pracy instalacjami, urządzeniami i systemami

takimi jak: bazy paliw płynnych zawierające zbiorniki naziemne, podziemne oraz

49) odpowiednio przystosowane wyrobiska górnicze; stacje pomp; stacje zasuw;

rozdzielnie technologiczne; urządzenia inżynierskie (przejście przez przeszkody

naturalne i sztuczne); instalacje i obiekty elektrochemicznej ochrony rurociągu przed

korozją; linie i urządzenia elektroenergetyczne służące do zasilania pomp, stacji

zasuw, systemów ochrony katodowej; linie i urządzenia służące do sterowania

obiektami; linie oraz obiekty i urządzenia systemów łączności i nadzoru rurociągów,

w tym obiekty i urządzenia zapewniające łączność dyspozytorską i trasową konieczną

do sprawnej eksploatacji rurociągu oraz niezbędną infrastrukturę towarzyszącą

(dalej: dalekosiężna rurociągowa inwestycja liniowa);

50) sieci przesyłowe elektroenergetyczne wraz z przyłączonymi do nich urządzeniami

i instalacjami współpracującymi z siecią, koordynowana sieć 110 kV, linia

bezpośrednia oraz linia światłowodowa służąca do prowadzenia ruchu w sieci (dalej:

elektroenergetyczna inwestycja liniowa).

Objęcie niniejszym projektem tylko powyżej wskazanego rodzaju inwestycji, podyktowane

jest szczególnym ich charakterem. Przedmiotowe inwestycje mają charakter ponadlokalny

i odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego kraju, co

uzasadnia przyjęcie i zastosowanie w stosunku do nich wyjątkowych rozwiązań

legislacyjnych.

Założenia i kierunki nowelizacji

W fazie wstępnej rozważona została kwestia sposobu realizacji zamierzenia

nowelizacyjnego, tj. „umiejscowienie” rozważanej regulacji w systemie prawa polskiego.

W tym zakresie rozważone zostały trzy następujące rozwiązania:

a) stworzenie odrębnej ustawy regulującej kompleksowo wszystkie kwestie

związane

z budową energetycznych inwestycji liniowych,

14

b) nowelizacja szeregu ustaw związanych z procesem inwestycyjnym w zakresie

energetycznych inwestycji liniowych,

c) wprowadzenie kompleksowej regulacji do jednej ustawy oraz zmiana niektórych

innych ustaw.

Ze względu na wąski zakres przedmiotowy nowelizacji niezasadne wydaje się rozwiązanie

zawarte w punkcie (a) powyżej. Tworzenie odrębnej ustawy, kompleksowo regulującej

kwestie realizacji tylko energetycznych inwestycji liniowych, mimo wszelkich zalet takiego

rozwiązania, uznane zostało za daleko idące. Biorąc natomiast pod uwagę to, iż jednym

z celów proponowanej nowelizacji jest zniesienie rozproszenia przepisów dotyczących

realizacji inwestycji, znacznie utrudniającego cały proces, odrzucone też zostało rozwiązanie

wskazane w punkcie (b).

W związku z powyższym najbardziej uzasadnione wydaje się wprowadzenie zasadniczego

„trzonu” regulacji związanej z przygotowaniem i realizacją energetycznych inwestycji

liniowych do ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (dalej „Prawo energetyczne”) jako dodatkowego rozdziału i jednocześnie znowelizowanie przepisów

w ustawach odrębnych. Jest to rozwiązanie pośrednie zapewniające z jednej strony

kompleksową regulację przedmiotowych kwestii w jednym akcie prawnym, a z drugiej strony

znoszące problem nadmiernego rozproszenia przepisów. Ponadto, Prawo energetyczne jest

najbardziej zbliżone merytorycznie pod względem materii nim regulowanej, do zakresu

proponowanej nowelizacji.

Projekt czerpie z rozwiązań przyjętych w innych państwach, w szczególności rozwiązań

brytyjskich i niemieckich. Analiza ustawodawstwa tych państw wskazuje na priorytetowe

traktowanie tego typu inwestycji, uzasadniające m.in. ingerencję w prawo własności

w stopniu większym niż przy innych inwestycjach oraz zastosowanie uproszczonych

procedur. Projekt korzysta ponadto z niektórych precedensowych rozwiązań przyjętych

w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji

inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej „Ustawa o drogach”).

Za sprawną realizacją energetycznych inwestycji liniowych przemawiają konieczne wymogi

nadrzędnego interesu publicznego, dlatego też projekt ustawy wprowadza instytucjonalne

oraz proceduralne ułatwienia, które mają urzeczywistniać gwarancje realizacji obowiązku

zapewniania lub rozwoju infrastruktury, ciążący przede wszystkim na Skarbie Państwa.

15

Projekt nowelizacji zakłada wprowadzenie nowych zasad lokalizacji energetycznych

inwestycji liniowych. Zgodnie z projektem, lokalizacja energetycznych inwestycji liniowych

ustalana byłaby na mocy decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej,

a nie jak to jest obecnie w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego lub

w razie ich braku na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Projekt, na wzór Ustawy o drogach, przewiduje wyłączenie stosowania przepisów ustawy

z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a decyzja

o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej wydawana byłaby w oderwaniu od

istniejących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Zaproponowana

koncepcja lokalizacji energetycznych inwestycji liniowych, ze względu na ominięcie procedur

wprowadzania energetycznych inwestycji liniowych do istniejących planów lub oczekiwania

na uchwalenie nowych, zapewnia znaczne przyspieszenie procesu inwestycyjnego.

Ze względu na podmiot będący inwestorem, którym nie jest Skarb Państwa, decyzja

o ustaleniu lokalizacji energetycznych inwestycji liniowych nie rodziłaby praw do objętych nią

nieruchomości. Decyzja wydawana byłaby przez wojewodę i obejmowałaby odcinek trasy

energetycznej inwestycji liniowej przebiegający przez jedno województwo, objęte

właściwością danego wojewody. W każdym województwie, przez które przebiega

energetyczna inwestycja liniowa wydawana byłaby oddzielna decyzja lokalizacyjna

dla danego odcinka infrastruktury.

Zaproponowane rozwiązanie zakładające wydawanie decyzji lokalizacyjnych przez

wojewodę - niezależnie od istnienia lub treści planów zagospodarowania przestrzennego -

pozwoli na szybsze przygotowanie realizacji inwestycji. W niniejszej sprawie kwestia

bezpieczeństwa energetycznego państwa i konieczność szybkiej realizacji inwestycji,

uzasadnia pominięcie etapu planowania przestrzennego. Projekt nowelizacji nie pozbawia

gmin całkowicie władztwa planistycznego, gdyż udział jednostek samorządu terytorialnego

w procesie lokalizacji energetycznych inwestycji liniowych przejawia się w obowiązku

uzyskania opinii właściwego miejscowo wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Opinie

te nie miałyby jednak charakteru wiążącego.

Wymaga też podkreślenia, że rozwiązanie analogiczne do proponowanego, znajduje się już

w polskim systemie prawnym - w przepisach ustawy z dnia 27 października 1994 r.

o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym. Warto przy tym wskazać, że

przepisy te - pomimo skargi kwestionującej ich konstytucyjność - zostały usankcjonowane

jako zgodne z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny (wyrok TK z dnia 6 czerwca 2006 r.,

sygn. akt K 23/05).

16

Zważywszy na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego kraju, powyższe

wywody Trybunału Konstytucyjnego znajdują odpowiednie zastosowanie do energetycznych

inwestycji liniowych i dlatego też projekt nowelizacji należy uznać za zgodny z ustawą

zasadniczą.

Z chwilą ustalenia lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej, projekt nowelizacji odwołuje

się do instytucji tzw. „rezerwacji terenu”, na wzór obecnych przepisów o drogach

publicznych, realizowanej przez m.in. odmowę wydawania zezwoleń budowlanych.

W układzie kompetencyjnym koncepcja nowej regulacji opiera się na przyznaniu

wojewodom, jako przedstawicielom rządu w województwie i organom odpowiedzialnym za

zagadnienia bezpieczeństwa, generalnej kompetencji do wydawania decyzji

administracyjnych dotyczących energetycznych inwestycji liniowych. Wojewoda winien być w

odniesieniu do energetycznych inwestycji liniowych głównym decydentem i zarazem

ośrodkiem odpowiedzialności za lokalizację przedsięwzięć, oceny oddziaływania na

środowisko oraz procesu budowlanego.

W następnej kolejności rozważeniu podlegała kwestia uzyskania tytułu prawnego do gruntu

(na potrzeby prowadzenia inwestycji). Najskuteczniejszym rozwiązaniem wydaje się być

wydanie przez właściwy organ administracji decyzji ograniczającej prawa

właściciela/użytkownika wieczystego i dającej możliwość inwestorowi prowadzenia na tym

gruncie inwestycji. W tym zakresie najbardziej zasadne jest wykorzystanie już istniejących

rozwiązań zawartych w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

nieruchomościami tj. w jej art. 124, z uwzględnieniem wprowadzenia kilku zmian.

Art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi podstawę do wydania przez

starostę decyzji udzielającej zezwolenia inwestorowi na zakładanie i przeprowadzenie na

nieruchomościach m.in. ciągów drenażowych oraz przewodów i urządzeń służących do

przesyłania gazów w tym również innych naziemnych i podziemnych obiektów i urządzeń

niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń. Na podstawie tego artykułu

właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości obowiązany jest również do jej

udostępnienia na cele wykonania czynności związanych z konserwacją oraz usuwaniem

awarii.

Optymalizacja powyższego rozwiązania, stanowiącego według proponowanej nowelizacji,

podstawę do wejścia na nieruchomość osoby trzeciej w celu prowadzenia prac budowlanych,

17

wymaga jednak modyfikacji. Projekt nowelizacji przewiduje wprowadzenie w szczególności

następujących zmian:

- możliwość wydania zezwolenia także na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji

energetycznej inwestycji liniowej;

- zezwolenie, dla objętych nowelizacją inwestycji, wydawane byłoby przez wojewodę,

który byłby związany decyzją o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej

i byłby zobowiązany do jego wydania;

- precyzyjne określenie terminu zakończenia wymaganych prawem rokowań

z właścicielem użytkownikiem wieczystym gruntu, poprzedzających wydanie

zezwolenia;

Projekt nowelizacji przewiduje również nowe rozwiązania dotyczące nabywania czasowych

tytułów prawnych do nieruchomości wchodzących w skład zasobu nieruchomości Skarbu

Państwa oraz zasobów nieruchomości jednostek samorządu terytorialnego w drodze

bezprzetargowej.

Proponowana nowelizacja wprowadza ponadto wiele uproszczeń proceduralnych w tym

m.in. następujące:

3) zawiadamianie o decyzjach i wszczęciu postępowań przez obwieszczenie oraz

w prasie lokalnej (art. 49 kpa);

4) wyłączenie stosowania niektórych przepisów kodeksu postępowania

administracyjnego, w tym art. 31 § 4 (zawiadamianie organizacji społecznych

o wszczynanych postępowaniach), art. 97 § 1 pkt 1-3 (zawieszenie postępowania

w razie śmierci strony lub jednej ze stron, jeżeli wezwanie spadkobierców zmarłej

strony do udziału w postępowaniu nie jest możliwe, w razie śmierci przedstawiciela

ustawowego strony, w razie utraty przez stronę lub przez jej ustawowego

przedstawiciela zdolności do czynności prawnych);

5) wprowadzenie kwalifikowanych wymagań dotyczących odwołań od decyzji

(konieczność przedstawienia zarzutów przeciw decyzji, określania istoty i zakresu

żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywania dowodów

uzasadniających to żądanie);

18

6) ograniczenia czasowe możliwości stwierdzenia nieważności decyzji oraz wznowienia

postępowania zakończonego wydaniem zaskarżanej decyzji.

Projekt proponowanej nowelizacji przewiduje również wprowadzenie zmian w zakresie

szeroko rozumianego prawa ochrony środowiska. Zasadnicza zmiana ułatwiająca

przeprowadzenie inwestycji polegającej na budowie infrastruktury w aspekcie oceny

oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko i uzyskiwaniu decyzji środowiskowej,

polegałaby na przeniesieniu momentu przeprowadzania postępowania w sprawie oceny

oddziaływania na środowisko i uzyskiwania decyzji środowiskowej na etap przed wydaniem

decyzji o ustaleniu lokalizacji energetycznej inwestycji liniowej. Zgodnie z proponowaną

nowelizacją decyzja środowiskowa stanowiłaby załącznik do wniosku o wydanie decyzji

lokalizacyjnej.

Projekt nowelizacji zakłada, iż szczegółowe założenia dotyczące np. konieczności uzyskiwania pozwolenia wodnoprawnego w związku z prowadzeniem inwestycji pod wodami, przekraczaniem cieków wodnych lub wpływem na wody gruntowe zawarte

byłyby w decyzji o pozwoleniu na budowę, które miałoby moc pozwolenia wodno prawnego.

Realizacji inwestycji na terenach leśnych, związana jest z potrzebą przeprowadzenia

dodatkowych procedur. W obecnym stanie prawnym większość z podmiotów zarządzających

lasami państwowymi wymaga wydzielenia (wyłączenia z produkcji leśnej) i wykupienia lub

wynajmu/dzierżawy strefy kontrolowanej, pasa wycinki, co powoduje komplikacje prawne,

ekonomiczne i inwestycyjne. Regulacje te związane z długotrwałymi procedurami oraz

z dodatkowymi kosztami po stronie inwestora, tworzą istotne bariery w możliwości

wykorzystywania terenów leśnych na potrzeby Inwestycji.

W związku z powyższym zaproponowane zostało rozwiązanie, zgodnie, z którym wyłączenie

z produkcji leśnej (oraz rolnej) następowałoby na postawie decyzji o ustaleniu lokalizacji

energetycznej inwestycji liniowej. Decyzja ta stanowiłaby ponadto tytuł do dysponowania

tymi nieruchomościami na cele budowlane oraz uprawniałaby do wstępu na teren. Projekt

nowelizacji przewiduje również tylko jedną opłatę wynikającej z decyzji o ustaleniu lokalizacji

energetycznej inwestycji liniowej, przez co wyeliminowane zostałyby sytuacje, w której

inwestor zmuszony jest do zawierania z nadleśnictwami umów najmu lub dzierżawy gruntów

i co za tym idzie ponoszenia dodatkowych kosztów narzuconych przez nadleśnictwa

w ww. umowach.

19

W miejsce opłat za usuwanie drzew i krzewów, ustawa przewiduje obowiązek ustalenia

szczegółowych zasad kompensacji przyrodniczej. Rozwiązanie to jest ukierunkowane

na środowisko jako dobro wspólne i bezpośrednie wydatkowanie środków przez inwestora,

we wskazanym w decyzji zakresie i miejscu.

Projekt ustawy nie pociąga za sobą obciążeń dla budżetu państwa lub budżetów jednostek

samorządu terytorialnego. Uchwalenie przedmiotowego projektu ustawy nie wymaga

uchwalenia aktów wykonawczych.

OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Określenie zakresu stosunków społecznych podlegających projektowanej regulacji

Istniejące bariery istotnie utrudniają opracowanie i realizację przyjętych między innymi przez

spółki Skarbu Państwa strategii i planów inwestycyjnych, których termin realizacji i koszty

w obecnym stanie są trudne do oszacowania i przewidzenia. Przedstawiony projekt

nowelizacji ma na celu przyspieszenie i usprawnienie procesu inwestycyjnego w zakresie

przygotowania, lokalizacji i realizacji energetycznych inwestycji liniowych.

Potrzeba wprowadzenia nowych regulacji w tym zakresie została wskazana również w wielu

strategiach i politykach sporządzanych przez rząd RP. Konieczność opracowania

i uchwalenia nowelizacji wynika między innymi z dokumentów przygotowanych przez rząd

Jarosława Kaczyńskiego tj. „Polityki dla przemysłu gazu ziemnego” z dnia 20 marca

2007 roku (dalej „Polityka gazowa”) jak i „Polityki rządu RP dla przemysłu naftowego

w Polsce” (dalej „Polityka naftowa”). Polityka gazowa jak i Polityka naftowa, stanowią

wytyczne dla administracji rządowej i spółek strategicznych sektora gazowego w odniesieniu

do działań mających na celu poprawę bezpieczeństwa energetycznego Polski.

Jednym z głównych celów państwa wskazanych w dokumentach rządowych jest określenie

działań zmierzających do poprawy bezpieczeństwa energetycznego RP oraz rozwój rynku

gazu ziemnego w kraju oraz rozwój rynku przemysłu naftowego.

Potrzeba wprowadzenia odpowiednich zmian podyktowana jest również ustawodawstwem

unijnym, w tym przede wszystkim przez Dyrektywę 2003/55/WE, która w zakresie liberalizacji

rynku gazu została przez Polskę w pełni wdrożona. Tempo liberalizacji zależeć będzie

w dużej mierze m.in. właśnie od rozbudowy systemu przesyłowego.

20

Konieczność priorytetowego potraktowania, ww. inwestycji i zastosowania w stosunku do

nich wyjątkowych rozwiązań prawnych, upraszczających i przyspieszających procedury

związane z procesem inwestycyjnym jest, zatem w pełni uzasadniona. Podkreślenia wymaga

również fakt, iż obowiązujące obecnie akty prawne, przewidujące czasochłonne

i skomplikowane procedury uniemożliwiają planowanie i racjonalne wykorzystywanie

unijnych środków finansowych.

1.1. Opis istniejących stosunków

Bariery prawne dotyczą przede wszystkim kwestii lokalizacji inwestycji, uzyskania tytułu

prawnego do gruntu, licznych oraz skomplikowanych i długotrwałych procedur

administracyjnych. Istniejące bariery istotnie utrudniają opracowanie i realizację przyjętych

między innymi przez spółki Skarbu Państwa strategii i planów inwestycyjnych, których termin

realizacji i koszty w obecnym stanie są trudne do oszacowania i przewidzenia.

1.2. Opis kierunków zmiany

Przedmiotem proponowanej nowelizacji jest zmiana prawa w zakresie dotyczącym

przygotowania, lokalizacji i realizacji inwestycji w sektorach gazownictwa, rurociągów ropy

naftowej i elektroenergetycznym. Zakres przedmiotowy nowelizacji został ograniczony tylko

do inwestycji kluczowych, o strategicznym znaczeniu dla państwa tj. do systemu

infrastruktury technicznej służącej do realizacji strategicznych celów państwa, z wyłączeniem

systemów lokalnych (dystrybucyjnych), służących odbiorcom końcowym.

2. Określenie potencjalnych środków oddziaływania na stosunki społeczne

Proponowana nowelizacja ma na celu zniesienie nadmiernego rozproszenia

i skomplikowania przepisów z zakresu realizacji kluczowych dla państwa inwestycji oraz

usunięcie istotnych utrudnień wynikających z obecnych aktów prawnych. Obowiązujące

przepisy przewidują liczne i długotrwałe procedury administracyjne, które w praktyce

uniemożliwiają sprawną realizację inwestycji o charakterze liniowym o znaczeniu

ponadlokalnym.

3. Określenie dotychczasowego stanu prawnego

3.1. Prawo krajowe

21

51) ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;

52) ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

53) ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska;

54) ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;

55) ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach;

56) ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych;

57) ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne;

58) ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne;

59) ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.

3.2. Prawo wspólnotowe

Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września

2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz. U. L. 289

z dnia 3 listopada 2005 r., strony 1-13). Projektowane zmiany są zgodne z prawem UE.

4. Ocena skutków obecnych, obowiązujących regulacji

Istniejące bariery istotnie utrudniają opracowanie i realizację przyjętych między innymi przez spółki Skarbu Państwa strategii i planów inwestycyjnych, których termin realizacji i koszty w obecnym stanie są trudne do oszacowania i przewidzenia.

5. Cele do osiągnięcia poprzez regulację

Przedstawiony projekt nowelizacji ma na celu przyspieszenie i usprawnienie procesu

inwestycyjnego w zakresie przygotowania, lokalizacji i realizacji energetycznych inwestycji

liniowych. Ponadto projekt w części dotyczącej systemu gazowego wraz dołączonym

projektem rozporządzenia wykonawcze do ustawy Prawo energetyczne reguluje działanie

systemu gazowego, role i zadania uczestników rynku gazu ziemnego, zasady świadczenia

usług i dostarczania gazu ziemnego do odbiorców, w tym także parametry jakościowe

dostarczanych paliw gazowych.

6. Skutki finansowe

Przedmiotowy projekt nie rodzi skutków finansowych dla budżetu państwa, ani dla budżetów

jednostek samorządu terytorialnego.

22