“RED

LIPSTICK”

By:

Mary Josephine M. Manguera

Gusto ko sana sumulat ng isang pormal na libro. Kaya

lang na isip ko, ganun na ba ako kagaling para lumikha

at maging akda ng isang libro? Pero, hindi naman talaga

kailangan ng pormal o makatang pananalita para lang maka

likha ng isang libro. Minsan, yung kuwentong balbal yun

pa nga yung mas may kapupulutan ng aral at mas madaling

intindihin. Kaya sa tulad ko na ngayon pa lang lilikha

ng libro, mas gusto na may kapupulutan na aral ang

makakabasa nito kesa mga mabulaklak na pananalita lamang

ang kanilang makita.

Ang librong ito ay para sa lahat ng gustong bumasa.

Hindi namimilit, hindi ng oobliga Pero may halaga.

-May Akda-

Ako: Sir, para sa inyo ano po ba

ang sinisimbolo ng isang red

lipstick?

Sir Ricky: Red Lipstick? Para kasi

sa akin it’s a sign of love.

Pagmamahal, sa mga intsik naman

ito ay lucky daw.

Ako: Pagmamahal? Sir nagmahal na

po ba kayo?

“Awkward moment” Bakit ba ito naitanong ko sa subject ko? Pakiramdam

ko maiinis siya at hindi na niya ako sasagutin pa. Pero malayo sa

inaasahan ko, sinagot niya ang naging tanong ko. At oo! Nagmahal na siya,

nagmahal na siya ng kapwa niya lalake. Siguro naman hindi ko na kailangan

pang itanong sa kanya kung straight ba siya o hindi diba? Pero sino nga ba

si Enrique R. Vergara? Sa halos lahat ng aking napag tanungan iisa lang

ang naging sagot nila, “Siya yung gumagawa at nagpaparent ng gown dito sa

bayan ng Boac”. Ewan ko, pero sa tuwing dumadaan ako sa kanyang shop,

napapatingin ako sa kanyang mga likhang disenyo. Napapahangga ako!

Madaming nagiging kritiko ang mga third sex, pero sa panahon ngayon

mas masasabi ko na mas may kabuluhan pa sila. May nakita na ba kayong

tambay na tulad nila? Siguro meron, pero iilan lang. Kasi ang totoo, mas

nagsisikap sa buhay ang mga tulad nila. Minsan nga mas mga tunay na lalaki

pa sila pag dating sa mga obligasyon at responsibilidad.

Panganay sa limang magkakapatid si “Ricky”, anak siya nina Juanito

Vergara at Lita Vergara. Bata pa lang siya, alam na niya sa sarili niya na

pink ang favourite color niya. Family business nila ang pagtatahi, hindi

na nakakapagtaka kung kanino niya namana ang passion sa pagtatahi ng mga

damit. Pinilit niyang makapag tapos ng pag-aaral sa kabila ng kakulangang

pinansyal ng kanilang pamilya. Nagtapos si Ricky ng BS Architecture Sa

Mapua Institute Technology. Architecture? Diba parang malayo sa trabaho

niya ngayon? Hindi ko akalain na Architect pala si Sir Ricky. Akala ko

fashion designing ang course nya.

Ako: Sir Ricky, ehh, bakit hindi niyo tinuloy ang pagiging architect nyo?

Diba mas mayaman yung ganong trabaho?

Sir Ricky: Simple lang, Masaya ako sa ginagawa ko ngayon.

Dahil sa kakulangang pinansyal ng kanilang pamilya ng mga panahong

iyon, kinalimutan muna niya ang kanyang sariling ambisyon sa buhay.

Nagfocus siya na maitaguyod ang kanyang mga kapatid. Pinilit niyang pag-

aralin ang apat nyang mga kapatid. Nagtinda siya ng mga damit sa Manila,

sa crossing tiangge.

Halos lahat ng kapatid niya ay nakapagtapos sa Centro Escolar

University. Naigapang niya ang mga kapatid niya at nakapag-aral pa sa

magandang unibersidad. Kasabay ng pagtratrabaho ay pinilit niyang makapag-

aral ulet ang mag-aral ng fashion designing, upang madagdagan ang kanyang

ka alaman pag dating sa mga damit. Dahil sa kanyang mahusay na kamay,

hindi nagtagal ay siya na mismo ang lumikha ng kanyang mga obra.

“Proud Kuya ako! Dahil sa trabaho ko napag tapos ko ng pag-aaral ang mga

kapatid ko at natulungan ko ang pamilya ko!”

-Ricky

Ako: Sir Ricky, Aside po sa

paggawa ng gowns, ano pa po ang

hilig nyo?

Sir Ricky: Ako? Mangolekta ng

boys!HAHAHAHAHA…

Ako: Po?

Sir Ricky: Hilig ko

mangolekta ng boys, mga

laruang lalake!Action

Figures!

Akala ko boys talaga ang

collection nya, HEHEHEHE…

pero aside pala sa gowns hilig niya din ang mag collect ng mga action

figures. Mahilig din daw siya sa sombrero at mga Air Jordan na sapatos.

Kung iisipin mo yung mga collection niya eh diba parang mga hilig din na

collection ng isang straight?

Ako: Sir Ricky, gusto mo po ba

magkapamilya?

Sir Ricky: Gusto ko, pero hindi siguro

yung pakakasalan ko yung babae. Kasi

alam ko naman talaga kung ano ako at

kung ano ang gusto ko. Masasaktan ko

lang siya at dadayain ko lang ang

sarili ko.Hindi lang yon, kung mag

karoon kami ng anak ayaw ko na may

masasabi sa kanila ang ibang tao.

Marami sa mga third sex ngayon ang

tinatawag nilang “paminta” uso ata ito

eh. Kasi kahit ako na nalilito na din kung sino ang beki at sino ang

straight. Macho image pero deep inside pusong babae. Kung sino pa ngang

beki sila pa yung mas may face! Hot! Tapos kung sino pang straight na

hindi naman ka gwapuhan, sila pa yung mahilig mag playtime.

“Natatakot akong magmahal”, si Ricky Vergara natatakot magmahal? Paano?

Bakit? Nang sinabi niya sa akin na natatakot siyang magmahal, nagtaka at

napaisip ako. Pero naintindihan ko rin ang lahat ng sinabi niya sa akin

ang dahilan. Tama siya, sa tulad nilang beki mahirap na mahanap ang true

love. Madalas perahan daw ang nangyayari. Masakit daw pero yun ang

reality.

Sir Ricky: “Ayaw kong magmahal ng kababayan natin,” Mas gusto kong ma

involve sa isang dayuhan! Ayaw ko ng kababayan natin, kasi pakiramdam ko

isa lang ang habol nila sa akin.

Medyo nalungkot ako sa sagot niya, pero totoo. Maraming tao ang

mapagsamantala at yun ang mas nakakalungkot. Ang mga beking tulad nila ay

naghahanap din ng pag-ibig na maipagmamalaki nila at masasabing sa

kanila.Kilala si Ricky, nakakatakot na malamang pagsamantalahan lang din

ang kanyang kahinaan. Kung dayo nga naman ang iibigin niya, wala itong

ideya sa kanyang pagkatao at yaman na

mayroon siya.

Marami siyang naging kaibigang

foreigner. Madalas umuuwi sila ng

Pilipinas.Eto na yung pagkakataong

umaasa siya na isa sa kanila ay

magiging true love na niya. Ngunit gaya

ng ibang kuwento, lahat panandalian lang.

Ako: Sir, ano po bang pangarap nyo sa

buhay? Mayroon pa po ba kayong

gustong gawin?

Sir Ricky: Gusto kong pumunta sa

Amerika! Bata pa lang ako yan na ang

pangarap ko!

Amerika? Sa dami ng bansang

napuntahan daw niya hanggang ngayon ay hindi pa rin niya napupuntahan ang

Amerika. Nanggaling na siyang Malaysia, Thailand, Hongkong at European

countries. Pero yung ultimate dream niya na Amerika hindi pa niya

napupuntahan Kaya hanggang ngayon, pangarap pa rin niya ang Amerika.

Yung pangarap niya kakaiba, kasi madalas pag tinatanong ko ang ibang

tao sa kung anong pangarap nila ang sagot nila ay, “magkaroon ng masayang

pamilya, bahay, trabaho, makapag tapos ng pag-aaral”.

Sir Ricky: Wala na kasi akong mahiling pa. Kontento na ako sa pamilya ko,

sa trabaho ko at sa buhay ko!

Ako: Kung bibigyan po ba kayo ng pagkakataon, pipiliin niyo rin po ba ang

buhay niyo ngayon? At bakit po?

Sir Ricky: Abah, OO! Siyempre! Masaya ako at kontento ako sa buhay ko

ngayon. Kaya kahit ilang chance pa ang ibigay sa akin, pipiliin at

pipiliin ko pa din ang Ricky na kaharap mo ngayon!

Ohhh… diba? Pang Ms. Earth ang question ko!At wapak din ang sagot ni

Sir Ricky! Malamang yung ibang beki ang sagot diyan eh pipiliin kong

maging babae. Pero si Ricky? Tanggap niya kung ano siya, tanggap niya yung

mga bagay na alam niyang hindi puwede. Hindi niya pinipilit mag cross

dress, maglagay ng make-up at rumampa sa kalsada bilang babae. “Gusto ko

ng respeto sa sarili” eto ang sabi niya sa akin. “Hindi kailangan magbihis

babae para lang sabihin na beki ako. Hindi kailangan ng makapal na

lipstick para sabihin na beki ako. Hindi ko kailangan kumendeng sa kalsada

para sabihin na beki ako”. Nakita ko yung matapang na side ni Sir Ricky!

Ayaw niya ng may taong babastos sa kanya dahil lang sa beki siya. Well

kahit ako na straight, ayaw ko rin naman na mababastos ako. Kaya tama lang

din na respetuhin muna natin ang sarili natin bago tayo respetuhin ng iba.

Sa tingin ko naman tanggap na ng ating society ang mga third sex. Yun

nga lang andon pa din yung takot na may mga taong titingnan ka mula ulo

hanggang paa or should I say paa hanggang ulo? Dalawang beses ka kasi nila

titingnan at bubulong sa kanilang mga katabi.Sadyang maraming kritiko sa

ating lipunan. Kritiko na hindi magawang tingnan ang sarili bago punahin

ang ibang tao. Kung puwede lang magsuot ng salamin habang naglalakad

siguro bago magsalita ang ibang tao sa kapwa nila atleast makikita muna

nila ang sarili nila bago sila magbitiw ng mga masasakit at mapanghusgang

mga pananalita. Sadyang kulang lang sa pananalamin yung iba. Ooppsss,

huwag mo ng itry, later na lang. Tapusin mo na muna ang binabasa mo.

Hindi naman sakit o kondisyon ang pagiging beki. Pinipili lang ng iba

na maging masaya at totoo sa kung ano at sino talaga sila ng walang halong

pagpapanggap.

Hindi naman masama kung LGBT ka. Basta wala kang tinatapakan na ibang

tao.Maraming nagsasabing salot sila sa lipunan. Pero kung titingnan mo

naman karamihan sa kanila ay may trabaho at may nasasabi sa ating

lipunan.Minsan mas nakakahigit pa nga sila sa mga tunay na babae at

lalake.

“Mahilig akong lumabas kasama ang mga kaibigan ko, nag uunwine”

-Ricky

“Pag gusto ko mapag-isa nagkukulong lang ako sa kuwarto, you may see

me always smiling, pero tao pa din ako! Umiyak na kaya ako dahil sa boys.”

-Ricky

“ Kontento na ako sa buhay ko!”

-Ricky

“Pagdating sa pamilya ko at mga kaibigan ko, hindi ako madamot, I always share what I have”. Masyado na akong blessed para ipagdamot pa ang lahat ng ito sa kanila.

-Ricky-

Isa lang si Ricky sa mga LGBT na naging matagumpay sa kanilang

larangan ng buhay. Nakakahangga, madalas kasi ang tingin sa mga beki na

tulad nila ay pang parlor lang at pag papaganda ang alam. Puro lipstick

lang ang hawak. Pero pinatunayan niya na may patutunguhan ang buhay niya.

Higit pa sa tunay na lalaki ang naging sakripisyo at obligasyon niya sa

kanyang pamilya. Walang pinipiling kasarian pag dating sa responsibilidad

at ambisyon sa buhay.

Kahit sino puwedeng mangarap at lahat nagsisimula sa mga maliliit na

bagay. Hindi dahil kritiko ang ating lipunan ay hahayaan na lang nating

manatiling ganon ang kanilang pananaw at tingin sa atin. Mapa straight man

o hindi, may sarili tayong choice at pagpapasya sa ating buhay. Saludo ako

sa lahat ng beki na naging model at ispirasyon sa nakakarami. Bagay na

hindi naman talaga nagagawa ng lahat.

May mga bagay din talaga na sadyang dapat tinatanggap na lang natin

at hindi pinipilit.

Ako: Sir Ricky, ano po ba yung bagay na hindi niyo ginagamet na ginagamet

ng ibang beki?

Sir Ricky: Lipstick! Red Lipstick, hindi ko naman kasi kailangan maglagay

noon para lang masabi na beki ako!

Yung Red Lipstick? Yan yung naging title ko para isulat ang naging

conversation namin. Sa totoo lang marami pa siyang na ibahagi sa akin pero

pinili na lang naming gawing private ang lahat. Lalo na about sa lovelife

niya. Na intriga kayo ano?

Akala ko noong una very

formal si Sir Ricky kaya hirap na

hirap akong iapproach siya.

Natatakot akong magtanong, kaya ang

mga tanong ko noong una, anong

pangalan niya, saan kayo

nakatira, ilan kayong

magkakapatid? HAHAHAHA… very

formal diba? Pero hindi, Masaya

siyang kausap, very straight

forward. What you see is what you

get.

Meron din siyang other

shop, sa Sta. Cruz, don kasi

talaga sila nakatira. Nagkataon lang na mas sumikat siya sa bayan ng Boac.

“Ilan sa kanyang mga disenyo ng gowns”

“Nasa mga gowns na ito ang buhay ko, kaya hindi ako magsasawang gumawa ng gumawa ng

disenyo, Makita ko lang na Masaya ang mga cliente ko, Masaya na rin ako”-Ricky

Acknowledgement

Maraming salamat sa aking subject na si Mr. Enrique “Ricky”

Vergara. Salamat sa paglalaan ng oras, sa mahigit isang buwan

kong pangungulet. Maraming salamat sa mga kuwentong kinapulutan

ko ng aral, bagay na naging ispirasyon ko para isulat ang ilang

kabanata ng inyong buhay.

Salamat sa kaklase ko na sina Jerome Lingon at Jane Caitlin

Basilia. Mahirap ang laging nanghihiram ng camera kahit alam ko

na lagi nyo rin itong ginagamet.HEHEHEHE. Kay Karol Manguera na

nag naging kasama ko sa pangungulet kay Mr. Ricky.

Maraming salamat din sa aking subject professor na si Mr. Randy

Nobleza. Minsan naiinip ako sa pag iintay sa kung kailan

available si Mr. Ricky, pero dahil sa words of wisdom nyo na mag

tiyaga lang ako, eto at naka likha na ako ng libro kahit

papaano. HEHEHE…

Maraming salamat sa Mama at Papa ko na laging umuunawa sa

schedule ko kahit minsan para na daw akong nagcacamping dahil sa

laging gabundok ang gamet na dala ko kasama na ang camera with

matching tripod pa.

Kay Yohan at Xian, ang makukulet ko chikitings na laging

binubura ang files ko sa laptop ko makapag laro lang sila ng

feeding frenzy.

Sa autorun virus na kumaen ng system ko, salamat kasi dahil

kahit na corrupt ang ready to print files ko mas nag push pa ako

na gawen at tapusin ang libro ko. HEHEHE… may Smad Antivirus na

ako!

Kay Kuya Joshua, maraming salamat sa pag ayos ng pc ko!Nagawa ko

din ang libro ko!