Spraakmakend boek

De Asielzoeker van Arnon Grunberg is een van de meest spraakmakende boeken van onze tijd.

Grunberg is om dit boek geprezen. Het is bekroond met de AKO literatuurprijs 2004 en de F.

Bordewijkprijs 2004. Het boek heeft heftige reacties opgeroepen. Critici noemden het Grunbergs

meest sombere boek tot nu toe, een boek dat schokt en verontrust, een dodelijk boek,

onheilspellend, angstaanjagend, huiveringwekkend, grimmig en navrant, maar ook

hartverscheurend, ontroerend en geestig. Er zijn vergelijkingen getrokken met het ontluisterende

beeld van de moderne mens dat een schrijver als Houellebecq ons voorschotelde, en met de

vervreemding van Kafka, de morele keuzes en de walging van Sartre en Camus, het nihilisme van

Hermans.

Inhoud

Christiaan Beck, de hoofdpersoon van De asielzoeker, is tot de conclusie gekomen dat het leven uit

zelfbedrog en illusies bestaat en heeft besloten zich te wijden aan het ontmaskeren van alle illusies,

valse verwachtingen en hoge idealen. Hij heeft deze taak zichzelf toebedeeld en is er een meester

in. ‘Ik ben de grote ontmaskeraar’, zegt hij. ‘Ik heb mijzelf uitverkoren, omdat niemand anders het

deed. Bovendien, als anderen het doen is het toch altijd weer een mengeling van bedrog en

slijmerij. En straks ontmasker ik mijzelf, dat is het hoofdgerecht, het sluitstuk, er is lang aan

gekookt, maar het belooft dan ook iets heel bijzonders te worden.’ Beck zweert zijn eigen

verlangens af en leeft uitsluitend nog voor het geluk van zijn vriendin, ‘de vogel’, die stervende is.

Hij stemt erin toe dat ze gaat trouwen, niet met hem, maar met een uitgeprocedeerde asielzoeker.

Hij tracht al haar wensen te vervullen maar kan toch niet voorkomen dat ze sterft.

 

Welke betekenis?

De visie op het bestaan die deze roman uitdraagt is duidelijk genoeg. Het leven is niets, betekent

niets en levert niets op. Je kunt je er maar beter niet te diep in begeven. Er is geen sprankje hoop.

Christiaan Beck herhaalt deze stellingen voortdurend in alle mogelijke varianten. Maar op veel

andere punten is de roman toch raadselachtig. Wat moeten we bijvoorbeeld met de asielzoeker,

een uitgeprocedeerde Algerijn die nogal uit de lucht komt vallen, die eigenlijk niet meer dan een

bijrol vervult maar niettemin tot titelheld is uitgeroepen? Wat betekenen al die soms chaotisch

verlopende, soms bizarre scènes: de huwelijkssluiting, de bordeelscènes in Eilat, de zoektocht naar

de mismaakte, de episode waar Beck, zijn vrouw en de asielzoeker geitenkaas leren maken op een

Franse boerderij? Wat hebben al die verwikkelingen met elkaar te maken? Samenhang lijkt te

ontbreken in deze eigenaardige roman, zoals veel critici hebben opgemerkt.

 

In de lezing over De asielzoeker komen al deze kwesties aan bod: de betekenis van deze roman, de

plaats in Grunbergs oeuvre en in het literaire landschap van dit moment, de ontvangst in de kritiek

en bij de lezers. Doel van de lezing is vooral een diepergaande, meer omvattende interpretatie van

De asielzoeker te presenteren.

1. Correcte titelbeschrijving van het boek: A. Grunberg, De Asielzoeker, Amsterdam 2003 (tweede druk) De titel gaf al aan dat het boek over een asielzoeker zou gaan, dus ik dacht dat het iets te maken zou hebben met de asielzoekersproblematiek in Nederland. Het boek heeft een knalgele voorkant waar vliegen op staan. Wat dit met het verhaal te maken had, wist ik niet. Op de achterkant wordt op een geestige manier een weergave gegeven van de inhoud van

het boek. Dit maakte het boek wel aantrekkelijk. Daaronder stond wat informatie over de schrijver, en een aantal quotes uit recensies die Grunberg heeft gehad in bladen als Vrij Nederland, etc. Het boek heeft geen motto.

2. Het boek is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. De hoofdstukken worden aangegeven met chronologische nummers, namelijk 1 t/m 14.

3. Het onderwerp van het boek is denk ik ‘de hoop opgeven’. Dit is namelijk wat Beck (de hoofdpersoon) doet, met alle gevolgen van dien. De gevolgen zijn dat hij een geisoleerd leven gaat leiden, en vervreemd raakt van de buitenwereld. Dit is naar mijn mening een boeiend onderwerp, omdat je als het ware in het hoofd, de gedachtenwereld, van de hoofdpersoon terecht komt. Je raakt de realiteit dus een beetje kwijt. Ik had eigenlijk geen idee waar het boek over zou gaan. Ik had nog nooit iets gelezen van Arnon Grunberg, dus ik wist niet wat voor boeken hij schrijft, en in wat voor stijl. Bovendien kon ik uit de titel en het uiterlijk van het boek ook weinig opmaken. Omdat Grunberg een jonge schrijver is, verwachtte ik wel dat het boek op een andere manier geschreven zou zijn dan de oudere schrijvers (Mulisch, Reve, Hermans) doen. Dit klopte maar een beetje, Grunberg heeft dit boek niet bepaald op een jonge en ‘snelle’ manier geschreven, maar voor een volwassen en misschien meer traditionele aanpak gekozen.Het onderwerp van het boek ligt deels wel, en deels niet in mijn belevingswereld. Ik kan me voorstellen dat je als je veel hebt meegemaakt, je helemaal kunt gaan verliezen in je eigen gedachtenwereldje. Omdat ik dit nooit heb meegemaakt, kan ik niet weten hoe het is om zoiets mee te maken. Ik denk er wel eens over na, over wanneer je op het punt komt dat je zelf weet dat je gek geworden bent. De hoofdpersoon van dit boek heeft zelf niet echt door dat hij gek geworden is, hij gelooft helemaal in de wereld en de normen en waarden die hij voor zichzelf verzonnen heeft. Arnon Grunberg heeft dit boek goed uitgewerkt, vind ik. Dit boek beschouw ik als een literair werk. Het verhaal is grondig uitgewerkt, en heeft ook genoeg diepgang. Hoewel het een vrij dik boek is, heb ik het wel in een keer uitgelezen. Dat lukt mij vaak niet bij schrijvers die wat ‘zwaarder’ schrijven, dus de oudere schrijvers die meer op een ouderwetse manier schrijven. Ik hou er van als ik me kan inleven in het verhaal, en het ook in begrijpelijk Nederlands is geschreven. De woorden en zinnen die oudere schrijvers soms gebruiken zijn niet altijd gebruikelijk, en dat leidt naar mijn idee af van het verhaal.Ik heb wel een paar films gekeken die ook dit onderwerp hebben. Een goed voorbeeld is een film met Kevin Spacey die over een man in een gesticht gaat die denkt dat hij van een andere planeet komt. Ook hij is helemaal van de wereld om zich heen vervreemd. Zelfs het boek ‘Hersenschimmen’ van Bernlef gaat ook over dit onderwerp, daar leef je mee met een man die langzaamaan dement wordt, en ook alle besef van de werkelijkheid verliest. De belangrijkste gebeurtenissen in het boek zijn denk ik de dag waarop Beck’s vrouw met de asielzoeker trouwt, de dag dat Beck’s vrouw doodgaat en de dag dat er een aanslag in Yab Yum wordt gepleegd. Dit zijn naar mijn idee de belangrijkste gebeurtenissen omdat ze de meeste indruk maken op de hoofdpersoon, en zijn leven in meer of mindere mate veranderen.

Ik denk dat de gedachten en gevoelens van de personages het belangrijkst zijn in het verhaal. De gebeurtenissen zijn ook wel belangrijk, en worden ook uitgebreid beschreven, maar de gevoelens die de hoofdpersonen hebben bij deze gebeurtenissen zijn toch het meest essentieel voor het verhaal. Het verband tussen de gebeurtenissen is soms moeilijk te verklaren, omdat de hoofdpersoon niet goed weet wat hij doet, en soms dus onlogische dingen doet. Dit maakt het verhaal juist boeiend, soms ontroerend en soms ook grappig. De gebeurtenis in het verhaal die het meest indruk heeft gemaakt is eigenlijk al het begin van het boek, waar Beck’s vrouw ’s ochtends opeens zegt: ik ben ziek. Hierdoor veranderen veel dingen in het leven van Beck en zijn vrouw, en dat wordt uitgebreid beschreven. Vooral het verhaal van Beck is erg ontroerend, omdat het voor hem bijna onmogelijk is om zonder zijn vrouw te leven, zij is alles voor hem. Hij zegt zelfs een keer tegen zijn vrouw dat hij alleen voor haar leeft, niet voor zichzelf. Dit heeft me wel aan het denken gezet, of ik alleen voor iemand anders zou kunnen leven, en hoe dat dan zou zijn. En vooral, wat er met me zou gebeuren als die ander bij me weggaat, of dood gaat.De gebeurtenissen bleven me wel boeien, er waren wel wat stukken waar het constant over een gedachtenspinsel van Beck ging dat net iets te uitgebreid beschreven werd, maar verder was het verhaal afwisselend genoeg. De gebeurtenissen worden vaak uitgebreid beschreven, maar tussen sommige zaken moet je zelf de verbanden leggen. Bijvoorbeeld dat een aantal dingen die in het heden gebeuren, met het verleden te maken hebben. De hoofdpersoon Beck is naar mijn idee geen held. Hij heeft het leven eigenlijk opgegeven, en

leeft naar zijn idee alleen nog om zijn vrouw van dienst te kunnen zijn. Dit klinkt misschien wel heldhaftig, maar het is het niet. Ik vind het juist een beetje laf dat hij het leven niet aandurft, en geen positieve instelling kan hebben.De karaktereigenschappen van de hoofdpersoon worden goed beschreven, vooral ook omdat de hoofdpersoon veel over zichzelf en zijn persoonlijkheid nadenkt. Ik vind dit bij boeken in het algemeen wel belangrijk: mensen zijn ingewikkeld, dus moeten ze dat in boeken ook zijn. De hoofdpersoon in dit boek wordt daardoor herkenbaar en ‘levensecht’.De hoofdpersoon heeft me misschien in bepaalde mate wel beinvloedt met zijn ideeen en opvattingen over bepaalde levenszaken, ik ben er soms wel door aan het denken gezet. Toch is het niet zo dat de hoofdpersoon me anders over dingen laat denken.De vrouw van Beck is denk ik het meest sympathieke personage in het boek, omdat zij al die jaren bij Beck is gebleven en weet hoe ze met hem om moet gaan. Ze moet wel ongelofelijk veel van hem houden om na alles wat er tussen hen gebeurd is, bij hem te blijven. Het gedrag van Beck keur ik niet goed, zoals ik eerder al zei is hij laf, en bovendien is hij ontrouw aan zijn vrouw. Hij heeft zijn vrouw al in geen jaren meer aangeraakt, maar gaat wel met andere vrouwen naar bed. De personages in het boek zijn absoluut niet voorspelbaar en dat maakt het boek een stuk spannender, je weet niet wat Beck nu weer gaat doen. Ik vind het dus prettig als de hoofdpersonen onvoorspelbaar zijn.De opbouw van het boek is niet chronologisch, en soms dus ingewikkeld. Het heden en verleden loopt nog wel eens door elkaar heen. Door middel van flashbacks krijg je stukje bij beetje wat meer informatie over het verleden van Beck en zijn vrouw, en de tijd dat ze samen in Eilat woonden. Dit vond ik bij dit boek wel prettig, omdat dit het verhaal een beetje spannend houdt. Tijdens het lezen kom je een aantal open plekken tegen, die pas later worden ingevuld als je erachter komt wat er in het verleden gebeurd is. Je ziet de gebeurtenissen alleen maar door de ogen van Beck. Dit geeft wel een vertekend beeld, omdat hij de werkelijkheid op een andere manier (zijn eigen manier) beleefd. Aan het slot blijf je wel met een aantal vragen zitten, want het boek heeft een open einde. Je weet dus niet hoe het afloopt met de asielzoeker en met Beck. Ik hou niet zo van open eindes, maar bij dit verhaal kun je eigenlijk wel raden dat het slecht af zal lopen met Beck. Het boek begon me te boeien vanaf het moment dat ik een beetje inzicht kreeg in het leven van Beck en zijn vrouw, hun relatie, en welke geheimen ze beiden voor elkaar hebben. Het taalgebruik in het boek is niet ingewikkeld, het is erg modern. De verhouding tussen dialoog en beschrijvingen vond ik prima, ik had niet het idee dat er of teveel dialoog was, of teveel beschrijvingen. Ik vind het taalgebruik niet erg bij de hoofdpersonen passen, vooral Beck gebruikt nogal moderne scheldwoorden die je een man van zijn leeftijd niet zo snel hoort zeggen. Verdere bijzonderheden of eigenaardigheden in taalgebruik waren er niet.

4. De eerste open plek die je aan het begin van het boek al tegen komt is de vraag: wie is de Vogel? De eerste regel in het boek is namelijk: ‘De vogel is ziek.’ Al lezende kom je er achter dat de hoofdpersoon zijn vrouw altijd ‘(de) Vogel’ noemt. Een andere belangrijke open plek is de vraag of het werkelijk Beck’s schuld is dat er een aanslag in Yab Yum wordt gepleegd. Hij had hier namelijk een verhaal over geschreven, en jaren later gebeurt het echt. Je komt er niet achter of de dader het naar aanleiding van het verhaal van Beck gedaan heeft.Dan is er nog de vraag waar Beck’s vrouw de asielzoeker van kent, dat komt in het verhaal namelijk niet duidelijk naar voren. Op een dag zegt ze gewoon dat ze met een asielzoeker wil trouwen, en dat gebeurd dan ook. Waar ze elkaar van kennen wordt Beck niet duidelijk.Tenslotte blijft er aan het einde van het boek een open plek over, omdat het verhaal een open einde heeft. Je weet dus niet hoe het afloopt met Beck.

5. Het verhaal gaat over Christian Beck, een man die vooral in zijn eigen gedachtenwereld leeft. Hij gedraagt zich niet zoals ‘normale’ mensen zich gedragen, hij heeft zijn eigen ideeen en opvattingen over de wereld en de mensheid. Hij ziet zichzelf als een ontmaskeraar, het leven heeft volgens hem niets te bieden en geluk en hoop zijn volgens hem een doodlopende weg. Hij leeft liever een ongelukkig leven, dan zich de illusie te maken dat het leven zin heeft. Het verhaal speelt zich op twee plaatsen af: in Eilat (Israel) waar Beck in het verleden woonde, en in Gottingen (Duitsland), waar hij tegenwoordig woont. Hij woont met zijn vriendin, die hij de Vogel noemt. Haar echte naam wordt niet genoemd in het verhaal. Hij beschouwt zijn vriendin als zijn vrouw, en noemt haar ook zo, hoewel ze nooit officieel getrouwd zijn. Zijn vrouw weet niet echt hoe ze met Beck’s gedrag om moet gaan, maar omdat ze al zo lang bij elkaar zijn heeft ze ermee leren leven.

Toen Beck en zijn vrouw jonger waren woonden ze een aantal jaar in Eilat, Israel. Ze zijn daar omdat zijn vrouw voor haar werk als laborante onderzoek doet in de woestijn. Beck is werkeloos. Hij was vroeger schrijver van thrillers, zo schreef hij bijvoorbeeld een bloederig verhaal over een aanslag op het bordeel Yab Yum in Amsterdam. In Eilat vult Beck zijn dagen met door de stad wandelen en het plaatselijke bordeel bezoeken. Dit is nogal opmerkelijk, omdat hij in geen jaren seksueel actief is geweest met zijn vrouw, maar wel naar prostituees gaat. De reden waarom hij niet meer met zijn vrouw naar bed gaat, is omdat hij haar als een plaatsvervangende moeder of zus is gaan zien, en zich dus niet seksueel aangetrokken tot haar voelt.Als het oorlog wordt in Eilat, gaan Beck en zijn vrouw in Duitsland wonen. Beck’s vrouw gaat thuis werken en Beck wordt vertaler van gebruiksaanwijzingen. Zo leven ze jarenlang een beetje langs elkaar heen. Op een ochtend vertelt de Vogel dat ze ziek is, en na onderzoeken in het ziekenhuis blijkt dat ze kanker heeft, en niet meer zo lang te leven heeft. Vanaf dit moment neemt Beck’s leven een grote wending. Beck’s vrouw vertelt hem op een dag dat ze met een asielzoeker gaat trouwen, zodat hij een verblijfsvergunning kan krijgen. Beck reageert hier heel rustig op, hij vindt het een prima idee. Zo gezegd, zo gedaan, en op een dag is het zover: Beck’s vrouw trouwt met Raffi, een Algerijn. Ze gaan met z’n drieen in het huis van Beck en zijn vrouw wonen; de asielzoeker slaapt bij Beck’s vrouw in bed en Beck maakt een bed op onder de kapstok. In de tijd die Beck’s vrouw nog over heeft, wil ze graag nog wat dingen doen die ze nog nooit gedaan heeft. Zo wil ze bijvoorbeeld nog eens geitenkaas leren maken, en dus gaan Beck, zijn vrouw en de asielzoeker naar een boerderij in Frankrijk om in een week geitenkaas te leren maken.Daarna gaat de Vogel heel snel achteruit, ze eet niet meer en drinkt niet meer. De dokters willen haar graag in het ziekenhuis houden, maar de Vogel wil graag thuis sterven. Diezelfde dag nog overlijdt ze.Een paar maanden later wordt in Amsterdam een aanslag gepleegd in het bordeel Yab Yum, precies zoals Beck vroeger in zijn verhaal heeft beschreven. De pers zit meteen op zijn nek en hij wordt met telefoontjes bestookt; ieder televisieprogramma wil hem interviewen. Hoewel hij het niet van plan was, gaat Beck op een van de verzoeken in, en hij gaat naar een televisieshow in Nederland. In deze show legt de interviewster de schuld voor de aanslag bij hem, en ook rakelt ze een incident op van vroeger, Beck had namelijk lang geleden in Eilat een prostituee mishandelt. Beck weet niet wat hem overkomt, en loopt de show uit. Vanaf dit moment is hij echt een gebroken man, en het boek eindigt met Beck die in de kleren van zijn vrouw buiten door de regen loopt, met de gedachte dat nu alles verloren is.

6. Personages: De personages zijn een karakter (of round character), ze hebben verschillende karaktereigenschappen die je als lezen langzamerhand leert kennen. Ze maken een emotionele groei door en hun gedrag is onvoorspelbaar. Tijd: Het verhaal wordt op niet-chronologische wijze verteld, met veel flashbacks naar het verleden. De verteltijd is 352 pagina’s. De vertelde tijd is een periode van zo’n 20 a 25 jaar. Het speelt zich in de vorige eeuw af, vanaf de jaren ’70 tot nu.Structuur: Het boek vertoont niet altijd samenhang; de hoofdstukken lopen vaak niet in elkaar over. Telkens worden er tijdssprongen gemaakt van heden naar verleden, en weer terug. Wel is er maar een verhaallijn.Het verhaal begint in medias res, er zijn al wat gebeurtenissen vooraf gegaan, die later in het verhaal in de vorm van flashbacks worden verteld. De hoofdpersoon heeft het grootste gedeelte van zijn leven al meegemaakt.

Ruimte: Het verhaal begint in Gottingen, waar Beck en zijn vrouw leven. Vroeger hebben ze in Eilat gewoond, en heel vroeger samen in Amsterdam. Na de dood van zijn vrouw komt Beck nog een keer in Amsterdam, maar keert dan weer terug naar Gottingen. Perspectief: De vertelsituatie is een personale vertelsituatie. Het hele verhaal is in de ‘hij’ vorm, en wordt verteld vanuit Beck’s perspectief.

Thematiek: Het thema van dit boek is vervreemding. Het hele verhaal gaat in principe over de manier waarop Beck van de buitenwereld vervreemd is.

7. In dit boek worden verschillende kunstgrepen toegepast. Ten eerste is het verhaal niet-chronologisch. Er zitten veel terugverwijzingen en flashbacks in het verhaal die naar het verleden verwijzen. Er zitten geen vooruitwijzingen in het verhaal. Het verhaal is niet-continu, want soms worden er stukken tijd bij wijze van spreken ‘overgeslagen’. Ik ben geen tijdsverdichting tegengekomen in het boek.

Het effect dat de kunstgrepen op me hebben is dat ze het verhaal wat afwisselender en spannender maken. Soms heeft de hoofdpersoon zomaar een flashback naar het verleden, en dan vraag je je af waarom hij daar nu opeens aan denkt, en wat die flashback met het heden te maken heeft. Ik vind het verhaal ook wat spannender worden als er niet alleen maar op chronologische wijze verteld wordt.

8. Ik had weinig verwachtingen, omdat ik de schrijver nog niet kende en ik aan het uiterlijk en de titel van het boek weinig af kon lezen. Ik dacht dat het meer over asielzoekers zou gaan, maar de asielzoeker heeft eigenlijk maar weinig met het verhaal te maken. Ik had gedacht dat Arnon Grunberg een wat ‘snelle’ schrijfstijl zou hebben, zoals bijvoorbeeld Ronald Giphart, maar dit viel erg mee. Grunberg schrijft juist op een wat meer ouderwetse wijze: duidelijk, en alles wordt goed uitgelegd.

9. Ik vond dit een interessant boek. Ik had nog weinig boeken gelezen die over het soort mensen als de hoofdpersoon, en het is me goed bevallen. Er werd me verteld dat het misschien wel een beetje deprimerend zou kunnen zijn om boeken over vervreemding te lezen, maar zo erg was het niet. Dit komt ook omdat er vrij veel komische situaties in het boek voorkomen. Ironisch is misschien een beter woord. De hoofdpersoon heeft naar zijn idee bijna niets om voor te leven, maar probeert het dan toch anderen (zijn vrouw en de asielzoeker) zoveel mogelijk naar de zin te maken. Dit is eigenlijk een beetje absurd, vind ik.Het verhaal van de Beck, de hoofdpersoon, is een beetje triest. Hij heeft alle hoop opgegeven en maakt zich geen illusies meer. Het effect dat je krijgt door als het ware door Beck’s hoofd mee te denken, is nogal vervreemdend. Je krijgt een heel vertekend beeld van hoe zijn leven en levensomgeving in werkelijkheid is, omdat hij zaken graag op zijn eigen manier ziet. Soms ergerde ik me wel aan de hoofdpersoon, door bepaalde dingen die hij doet die ik afkeur. Aan het feit dat ik me zelfs aan hem ergerde, kun je wel merken dat het verhaal goed overkomt, en de hoofdpersoon ‘levensecht’ is. Ik hou er van om me in te kunnen leven in de hoofdpersoon, en zijn motieven voor zijn acties te kunnen begrijpen. Omdat dat in dit boek veel voorkomt, zorgde dat ervoor dat het verhaal me bleef boeien.

Beschrijvingsopdracht

1. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik eens een keer een boek van Arnon Grunberg wilde lezen. Hij krijgt veel lovende kritiek. Ik was benieuwd hoe zijn manier van schrijven is. Mijn nicht haar vriend las in de vakantie dit boek. Hij zei toen dat het een leuk boek was. Mijn tante heeft het dezelfde vakantie ook gelezen. Zij vond het ook een goed boek. Dus toen ik dit boek in de schoolbibliotheek zag liggen dacht ik: ‘he, dit boek ga ik lezen!’

2. Het boek was anders als ik verwacht had. Ik had geen idee waar het boek over zou gaan. Maar hoewel het anders was dan ik verwacht had, vond ik het wel een mooi boek. Er word veel in details geschreven. Dat maakt het dat je je echt betrokken voelt bij het verhaal. In de hoofdpersoon Christian Beck kon ik me niet goed inleven. Want die man heeft een wel hele rare gedachtegang. Maar dat maakt het niet minder leuk. Er zitten ook humoristische stukjes in het boek. Maar ook hele serieuze. Het verhaal is niet spannend, maar ik kon het boek niet goed wegleggen toen ik het aan het lezen was, omdat ik benieuwd was hoe het verder ging. Het is een somber verhaal, want de hoofdpersoon komt er achter dat hij zijn hele leven vergooid heeft. Ik vind het verhaal origineel want ik had nog niet eerder zo’n boek als dit gelezen.

3. Het verhaal gaat over Christian Beck. Het verhaal speelt zich in twee plaatsen af. In Isreal in Eilat dat was zijn verleden en in Gottingen daar woont hij tegenwoordig. Hij woont met zijn vrouw (vogel noemt hij haar en zijn vrouw noemt hij haar ook al waren ze niet getrouwd) in Eilat dat is een stadje in Isreal. Zijn vrouw werkt in de woestijn en is meestal daar ook te vinden Beck (zo wordt hij altijd in het boek genoemd) is meestal alleen en mag graag wandelen. Hij was schrijver maar daar was hij al een tijdje mee gestopt en nu wandelt hij vooral door Eilat. Hij bezoekt iedere dag de Salon dat is een bordeel. Hij is daar vaste klant en hoeft altijd pas te betalen als het hem uit komt. Hij en zijn vrouw hebben ook al 4 jaar geen seks gehad en dat stoort zijn vrouw wel een beetje Beck maakte het niet veel uit want hij ging toch elke dag naar de hoeren hij houdt wel van zijn vrouw alleen dan als zus.moeder, oma ,vriendin. En als zijn vrouw er na vraagt waarom ze al geen 4 jaar geen seks hebben gehad weet hij daar eerst geen antwoord op. Later geeft hij daar wel een verklaring voor maar dat vindt zijn vrouw geen goede verklaring en ze krijgen ruzie. Ze trekken elkaar de haren uit

het hoofd en zitten onder de schrammen. Hij gaat na de ruzie weer naar de salon. Als hij thuis komt dan ziet hij opeens een vreemde man in huis. Hij noemt hem eerst mismaakte omdat alles wat je aan hem ziet is fout hij is eigen,lijk gewoon al helemaal op het einde van zijn leven. Hij vraagt aan zijn vrouw wat de mismaakte hier doet. Zijn vrouw zegt dat ze hem onderweg tegen kwam en hem mee heeft genomen om hem een onderdak te geven. Die nacht moest Beck op een matras liggen te slapen omdat de mismaakte in zijn bed moest liggen. Toen het ochtend werd vroeg Beck nogmaals aan zijn vrouw waarom ze die mismaakte in huis haalde. Ze kregen weer ruzie en de mismaakte vluchtte. Zijn vrouw zei tegen Beck dat hij Simon heette en ze wou graag mensen helpen die niet meer alles waren dan dat ze waren geweest. Beck ging weg en ging weer naar de salon. Hij was zo boos dat hij dit keer een hoer uitzocht die niet zo mooi was (ook al waren die er zo ie zo al niet in de salon). De bordeelhoudster waar hij altijd eerst een potje mee backgammon zei dat hij haar nieuwe aanwinst moest proberen en dat was precies wat Beck zocht ze was net zo als de mismaakte ze was dun en zag er niet uit. Ze heette Sosha. Na dat hij met de mismaakte hoer Sosha had gevreeen ging hij weer naar huis. Hij vond thuis allemaal kleren. Zijn vrouw had weer een bui dat ze kleren ging inzamelen. Dat had ze wel vaker. Hij ging haar helpen met sorteren. Hij ging weer op een middag naar de salon. Het was er nu extra druk omdat de oorlog bijna uitbraak en iedereen dacht dat hij of zij wel veilig zou zijn in Eilat. Hij was er nog maar net of het luchtalarm ging af. Iedereen in de Salon begon te schreeuwen en de andere bleef rustig en weer een andere wou weg. De bazin van de salon hield iedereen in bedwang en deelde gasmaskers uit. Iedereen moest naar de schuilkelder. Na een tijdje dat iedereen er in zat was het luchtalarm afgelopen. Ze beleven nog even staan met zijn allen en toen ging iedereen weg. Beck ging naar huis en sommige mannen gingen gewoon door waar ze voor kwamen. Na een paar weken voorbij gegaan heeft Beck besloten om uit Eilat te gaan. Hij koopt een ticket en gaat nog een keer naar de salon. Daar kiest hij weer Sosha uit en ze vreeen weer. Na het vrijen maakte Sosha haar geslacht schoon en het bloedde. Sosha werd helemaal hysterisch ze zei dat hij haar had open gescheurd. Ze pakte een hamer en zwaaide er mee. Wat Beck toen deed weet hij zelf niet eens echt maar hij pakte een schroeven draaier en stak die voor zich uit. Het was in Sosha’s oog. Hij rende naar de bazin van de salon. Zij geloofde niet wat hij zei maar ging toch kijken. Toen de politie kwam moest hij mee naar het politiebureau. Hij moest een verklaring afleggen aan de agent die Ron hete alleen wist niet wat het drong nog niet helemaal tot hem door. Ron wou zo snel mogelijk van hem af en zei dat ze het beter maar op zelfverdediging konden houden was voor iedereen het beste. Beck was daar het niet mee eens hij vond dat het niet zelfverdediging was en ging maar door. Na een kleine pauzetje gingen ze weer door. Uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat er niet echt een woord voor was en Ron besloot er iets van te maken waardoor Beck niet hoefde te zitten. Beck was het er niet echt mee eens. Na in de stad gelopen hebben kwam hij Simon (de mismaakte) voorbij maar Simon wilde niet naar hem luisteren en liep weg. Hij ging thuis ook alles aan zijn vrouw had vertellen van Sosha tot de mismaakte ze gingen daarna slapen. Na 6 dagen niks gehoord te hebben van het politiebureau besloot Beck er zelf heen te gaan. Daar praatte hij weer met Ron en Ron zei dat hij niet hoefde te zitten en dat Beck beter maar uit Eilat zou kunnen vertrekken. Eenmaal weer thuis vertelde zijn vrouw dat ze in Gottingen verder kon werken met haar project. Ze besloten omdat aan te nemen. Ze verhuisden naar Gottingen en daar gaat het heden verder. Beck is in Gottingen gaan werken bij een vertaalbureau waar hij gebruiksaanwijzingen vertaalt. Na een paar jaar in Gottingen te wonen constateren ze bij Beck’s vrouw baarmoederkanker. Beck kan het bijna niet geloven en heeft de tijd nodig om er aan te wennen. Dan op een dag komt Beck weer thuis en zijn vrouw zit klaar om hem wat te vertellen. Ze wil trouwen. Beck denkt dat ze met hem wil trouwen maar dat is niet zo. Ze wil een asielzoeker trouwen om zo hem aan een verblijfsvergunning te helpen. Ze gaan naar het gemeenthuis een paar dagen later en daar trouwt ze met een jonge asielzoeker. Hij gaat na de trouwerij mee naar huis. Daar slaapt hij in Beck’s bed naast Beck’s vrouw. Hij moet weer op een matras slapen. Na een paar weken voorbij (en in dat paar weken is Beck’s vrouw al aardig achteruit gegaan) vraagt Beck aan Vogel wat ze nou nog eens echt wil doen. Vogel antwoordt dat ze nog wel eens graag geitenkaas wil maken. Beck neemt een week vrij van het vertaalbureau en ze gaan naar een boerderij in frankrijk waar dat allemaal kan. Daar treffen ze Wil en haar zuster aan. Ze leerden in die week geitenkaas maken en ze kwamen er langzaam achter dat Wil steeds gekker werd. Dus na de week vertrokken ze terug Gottingen. Daarna ging het heel snel met Vogel. Ze at al niet meer en drinken lukte ook al niet meer. De dokter had tegen Beck gezegd dat ze beter in het ziekenhuis nu kon zijn omdat het nu steeds zwaarder werd voor hem. Beck besloot tegen zijn zin in om ja te zeggen dus de volgende dag stond er een ambulance voor de deur om Vogel op te halen. In het ziekenhuis kwam Vogel weer bij en zei dat ze naar huis wou. Beck zei dat het niet kon. Maar na een paar minuten besloten ze om toch weg te gaan. Ze liepen eerst heel rustig het ziekenhuis uit. Daarna rende

Beck achter de asielzoeker die Vogel tilde. Ze kwamen thuis. Daar zaten ze met zijn drieen op de bank. Vogel sliep en lag met de voeten op Beck en met het hoofd op de asielzoeker. Beck las voor maar na tot de volgende dag tot de middag hebben voorgelezen dringt het tot Beck door dat ze al was overleden. Beck wist niet wat ze moesten doen en belde de ambulance. De lijkschouwers kwamen vroeg in de avond en die namen Vogel mee. Na een paar dagen was de crematie. Op de plechtigheid waren allemaal mensen die Beck niet kende, want Vogel en hij hadden net veel contact met elkaars vrienden. Na de crematie vertelde een vrouw van het crematorium dat Beck de as morgen op kon halen. Beck ging met de vrienden en de asielzoeker nog wat drinken in een cafe en toen ging hij met de asielzoeker naar huis. Na een paar maanden was er een aanslag op Yab Yum gepleegd. Daar had een travestiet zich op geblazen. Er waren 17 gewonden en 1 dode. Beck had ooit een artikel geschreven over Yab Yum en daar beschreef hij dat een man zich ook had opgeblazen. Dat artikel heette “De kinderen van Yab Yum”. Na aanleiding van het artikel vroeg een journalist hem om een interview. Die schreef weer een artikel over Beck en dat viel verkeerd bij Beck het klopte niet helemaal. Toen belde er een Tv show en Beck besloot om daar zijn verhaal recht te zetten. De Tv show had alles uitgezocht wat Beck had gedaan. Zo kwamen ze midden in het gesprek op Eilat en dat Beck daar een vrouw heeft mishandeld, Sosha. Beck wil uit de TV show en doet het ook hij word niet tegen gehouden en gaat naar zijn hotel. De volgende dag checkt hij uit en gaat weer naar Gottingen. De volgende dagen krijgt hij allemaal telefoontjes van de televisie, radio en kranten dat het ook waar is wat wordt beweerd in de tv show. Beck besluit om er niet op in te gaan en gaat gewoon weer aan het werk. Op een dag dat Beck thuis komt van het werk staat de asielzoeker met een tas in de keuken. Beck wil hem nog tegenhouden maar dat lukt niet meer de asielzoeker wil zijn volk bevrijden. Dagen gaan voorbij en Beck zit maar wat eenzaam te wachten tot de asielzoeker weer terug komt. Maar die komt niet terug en Beck gaat gewoon door met zijn leven. Op een dag heeft hij geen zin meer dagen gaan voorbij en iedereen maakt zich zorgen om Beck maar dat kan Beck niks schelen. Beck gaat op een dag naar de kast en pakt de pyjama van zijn vrouw er uit en doet de slippers ook aan van zijn vrouw Vogel. Hij gaat naar het park en gaat zitten midden in de regen. En zo denkt hij dat hij alles is verloren wat er nog was.

Verdiepingsopdracht:

Personages:Hoofdpersoon: Christian Beck: hij is de hoofdpersoon. Hij is een man rond de 40-50 en hij heeft een relatie met Vogel (zo noemt Beck haar.) Hij maakt heel wat mee in zijn leven. Hij heeft maar een hele kleine vrienden kring. Hij is gesloten, en bemoeid zich niet met de buitenwereld. Totdat hij hoort dat Vogel baarmoederkanker heeft en daarna ook nog eens wil trouwen met de asielzoeker. Dan geeft hij zich bloot. En moet hij weer de buitenwereld in, en voor zich zelf zorgen.

Bijpersonen:Vogel(bijnaam): is Beck’s vriendin ze is heel erg begaan met het lot van de arme mensen en die helpt ze om kleding in te zamelen. Ze trouwt later met de asielzoeker wat Beck maar goed moet vinden. Ze onderzoekt woestijndieren in Eilat en later in Gottingen. Ze heeft niet veel contact met haar ouders. De asielzoeker:Hij trouwt met Vogel omdat Vogel hem een verblijfsvergunning wil geven. Hij is een gesloten man, die een verbeten indruk maakt. Hij is zeer zwijgzaam en leeft ook een beetje in het verleden.Bordeelhoudster: Zij speelt altijd een spelletje Backgammon en is de Bazin van de salon. Ze is een mollige vrouw en is een gezellig mens.Sosha: Zij is een hoer. Ze werkt in de salon. Ze is lelijk en mismaakt en ook niet helemaal goed bij d’r hoofd.

Thematiek: Het thema van dit boek is vervreemding. Het hele verhaal gaat in principe over de manier waarop Beck van de buitenwereld vervreemd is.

Tijd:Het verhaal zit vol met flashbacks, hij woont al in Gottingen maar hij denkt de hele tijd terug aan de tijd in Eilat.Het verhaal duurt eigelijk ongeveer een jaar. Maar als je de flashbacks er bij rekent is het waarschijnlijk een jaar of tien, misschien iets minder.

Ruimte:Het verhaal speelt zich af in Eilat: Becks huis, de Salon en in het dorpje/stadje zelf. En in Gottingen: in Becks huis, het vertaalbureau, het crematorium en het ziekenhuis. En ook een paar dagen in Amsterdam en in Frankrijk op de geitenkaasboerderij.

Perspectief:Het verhaal wordt vertelt door de hij/zij – perspectief want iemand vertelt over Beck, maar je ziet wel wat Beck denkt.

Structuur:Het verhaal is op niet-logische-niet-chronologische volgorde geschreven. Het verhaal heeft een hechte structuur.

Stijl:De stijlfiguren die in dit boek voorkomen zijn: understatement, inversie en pleonasme.

Taal:Arnon Grunberg gebruikt vaak figuurlijk taalgebruik. Soms krijgen woorden een andere betekenis als je denkt. Het verhaal word ironisch verteld.

Arnon Grunbergs poetica en kenmerken van zijn schrijven:De heilige Antonius.Het thema van dit boek is: Het leven is gebouwd op illusies, het onmogelijke.Blauwe maandagen.Kortstondigheid. Het hele leven van de hoofdpersoon is als aan een geregen gebeurtenissen. Alles in zijn leven is kortstondig.De Joodse messiasHet thema van de roman is het lijden van de mensheid.Fantoompijn Van het leven kan je het beste je eigen werkelijkheid maken om gelukkig te worden.FigurantenHet thema: Verlangen

Bron: Kritisch Lexicon.

Dat zijn de thema’s van de boeken die Arnon Grunberg tot nu toe heeft geschreven. Het heeft allemaal een beetje een filosofisch thema. Wat je met je leven moet doen, en wat er zoal op je pad komt.

De schrijver schrijft vaak vanuit een hij perspectief. Hij gebruikt soms grove woorden. Schrijft op een redelijk eenvoudige manier, maar wel gedetailleerd. Titel: De Asielzoeker.Acteur: Arnon Grunberg.Omvang: 352 bladzijden.Hoofdstukken: Het boek heeft 14 hoofdstukken en ze zijn met cijfers aan gegeven.Eerste druk: juni 2003.Jaar uitgave mijn boek: oktober 2003.Genre: Het boek is een Roman en het soort Genre is psychologische roman want je kijkt in het leven van Beck wat hij allemaal mee maakt.

Gebeurtenissen:Het verhaal gaat over Christian Beck. Het verhaal speelt zich in twee plaatsen af. In Isreal in Eilat dat was zijn verleden en in Gottingen daar woont hij tegenwoordig. Hij woont met zijn vrouw (vogel noemt hij haar en zijn vrouw noemt hij haar ook al waren ze niet getrouwd) in Eilat dat is een stadje in Isreal. Zijn vrouw werkt in de woestijn en is meestal daar ook te vinden Beck (zo wordt hij altijd in het boek genoemd) is meestal alleen en mag graag wandelen. Hij was schrijver maar daar was hij al een tijdje mee gestopt en nu wandelt hij vooral door Eilat. Hij bezoekt iedere dag de Salon dat is een bordeel. Hij is daar vaste klant en hoeft altijd pas te betalen als het hem uit komt. Hij en zijn vrouw hebben ook al 4 jaar geen seks gehad en dat stoort zijn vrouw wel een beetje Beck maakte het niet veel uit want hij ging toch elke dag naar de hoeren hij houd wel van zijn vrouw alleen dan als zus.moeder,

oma ,vriendin. De passie van vrijen is er niet meer. En als zijn vrouw er na vraagt waarom ze al geen 4 jaar geen seks hebben gehad weet hij daar eerst geen antwoord op. Later geeft hij daar wel een verklaring voor maar dat vindt zijn vrouw geen goede verklaring en ze krijgen ruzie. Ze trekken elkaar de haren uit het hoofd en zitten onder de schrammen. Hij gaat na de ruzie weer naar de salon. Als hij thuis komt dan ziet hij opeens een vreemde man in huis. Hij noemt hem eerst mismaakte omdat alles wat je aan hem ziet is fout hij is eigen,lijk gewoon al helemaal op het einde van zijn leven. Hij vraagt aan zijn vrouw wat de mismaakte hier doet. Zijn vrouw zegt dat ze hem onderweg tegen kwam en hem mee heeft genomen om hem een onderdak te geven. Die nacht moest Beck op een matras liggen te slapen omdat de mismaakte in zijn bed moest liggen. Toen het ochtend werd ging hij eerst weer naar de salon. Toen hij thuis kwam was de mismaakte er nog. Beck vroeg nogmaals aan zijn vrouw waarom ze die mismaakte in huis haalde. Ze kregen weer ruzie en de mismaakte vlugte. Zijn vrouw zei tegen Beck dat hij Simon hete en ze wou graag mensen helpen die niet meer alles waren dan dat ze waren geweest. Beck ging weg en ging weer naar de salon. Hij was zo boos dat hij dit keer een hoer uitzocht die niet zo mooi was (ook al waren die er zo ie zo al niet in de salon). De bordeelhoudster waar hij altijd eerst een potje mee backgammon zei dat hij haar nieuwe aanwinst moest proberen en dat was precies wat Beck zocht ze was net zo als de mismaakte ze was dun en zag er niet uit. Ze hete Sosha. Na dat hij met de mismaakte hoer Sosha had gevreeen ging hij weer naar huis. Hij vond thuis allemaal kleren. Zijn vrouw had weer een bui dat ze kleren ging inzamelen. Dat had ze wel vaker. Hij ging haar helpen met soorten. Hij ging weer op een middag naar de salon. Het was er nu extra druk omdat de oorlog bijna uitbraak en iedereen dacht dat hij of zij wel veilig zou zijn in Eilat. Hij was er nog maar net of het luchtalarm ging af. Iedereen in de Salon begon te schreeuwen en de andere bleef rustig en weer een andere wou weg. De bazin van de salon hield iedereen in bedwang en deelde gasmaskers uit. Iedereen moest naar de schuilkelder. Na een tijdje dat iedereen er in zat was het luchtalarm afgelopen. Ze beleven nog even staan met zijn allen en toen ging iedereen weg. Beck ging naar huis en sommige mannen gingen gewoon door waar ze voor kwamen. Na een paar weken voorbij gegaan heeft Beck besloten om uit Eilat te gaan. Hij koopt een ticket en gaat nog een keer naar de salon. Daar kiest hij weer Sosha uit en ze vreeen weer. Na het vrijen maakte Sosha haar geslacht schoon en het bloede. Sosha werd helemaal hysterisch ze zei dat hij haar had open gescheurd. Ze pakte een hamer en zwaaide er mee. Wat Beck toen deed weet hij zelf niet eens echt maar hij pakt een schroeven draaier en stekte voor zich uit. Het was in Sosha’s oog. Hij rende naar de bazin van de salon. Zij geloofde niet wat hij zei maar ging toch kijken. Toen de politie kwam moest hij mee naar het politiebureau. Hij moest een verklaring aflegen aan de agent die Ron hete alleen wist niet wat het drong nog niet helemaal tot hem door. Ron wou zo snel mogelijk van hem af en zei dat ze het beter maar op zelfverdediging konden houden was voor iedereen het beste. Beck was daar het niet mee eens hij vond dat het niet zelfverdediging was en ging maar door. Na een tijdje gingen ze maar pauze houden. Na het kleine pauzetje gingen ze weer door. Uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat er niet echt een woord voor was en Ron besloot er iets van te maken waardoor Beck niet hoefde te zitten. Beck was het er niet echt mee eens want hij was van menig dat hij moest zitten in de cel voor zijn misdaad maar dat vond Ron niet. Na in de stad gelopen hebben kwam hij Simon (de mismaakte) voorbij maar Simon wilde niet naar hem luisteren en liep weg. Hij ging thuis ook alles aan zijn vrouw had vertellen van Sosha tot de mismaakte ze gingen daarna slapen. Na 6 dagen niks gehoord te hebben van het politiebureau besloot Beck er zelf heen te gaan. Daar praatte hij weer met Ron en Ron zei dat hij niet hoefde te zitten en dat Beck beter maar uit eilat zou kunnen vertrekken. Eenmaal weer thuis vertelde zijn vrouw dat ze in Gottingen verder kon werken met haar project. Ze besloten omdat aan te nemen. Ze verhuisden naar Gottingen en daar gaat het heden verder. Beck is in Gottingen gaan werken bij een vertaalbureau waar hij gebruiksaanwijzingen vertaalt. Na een paar jaar in Gottingen te wonen constateren ze bij Beck’s vrouw baarmoederkanker. Beck kan het bijna niet geloven en heeft de tijd nodig om er aan te wennen. Dan op een dag komt Beck weer thuis en zijn vrouw zit klaar om hem wat te vertellen. Ze wil trouwen. Beck denkt dat ze met hem wil trouwen maar dat is niet zo. Ze wil een asielzoeker trouwen om zo hem aan een verblijfsvergunning te helpen. Ze gaan naar het gemeenthuis een paar dagen later en daar trouwt ze met een jonge asielzoeker. Hij gaat na de trouwerij mee naar huis. Daar slaapt hij in Beck’s bed naast Beck’s vrouw. Hij moet weer op een matras slapen. Na een paar weken voorbij (en in dat paar weken is Beck’s vrouw al aardig achteruit gegaan) vraagt Beck aan Vogel wat ze nou nog eens echt wil doen. Vogel antwoordt dat ze nog wel eens graag geitenkaas wil maken. Beck neemt een week vrij van het vertaalbureau en ze gaan naar een boerderij in frankrijk waar dat allemaal kan. Daar treffen ze Wil en haar zuster aan. Ze leerden in die week geitenkaas maken en ze kwamen er langzaam achter dat Wil steeds gekker werd.

Dus na de week vertrokken ze na Gottingen. Daarna ging het heel snel met Vogel. Ze at al niet meer en drinken lukte ook al niet meer. De dokter had tegen Beck gezegd dat ze beter in het ziekenhuis nu kon zijn omdat het nu steeds zwaarder werd voor hen. Beck besloot tegen zijn zin in om ja te zeggen dus de volgende dag stond er een ambulance voor de deur om Vogel op te halen. In het ziekenhuis kwam Vogel weer bij en zei dat ze naar huis wou. Beck zei dat het niet kon. Maar na een paar minuten besloten ze om toch weg te gaan. Ze liepen eerst heel rustig het ziekenhuis uit. Maar toen werden ze door een zuster aangesproken die zei he! Alleen maar he! Beck rende eerst achter de asielzoeker die Vogel tilde daarna voor ze. Ze kwamen thuis. Daar zaten ze met zijn drieen op de bank. Vogel sliep en lag met de voeten op Beck en met het hoofd op de asielzoeker. Beck las voor maar na tot de volgende dag tot de middag hebben voorgelezen dringt het tot Beck door dat ze al was overleden. Beck wist niet wat ze moesten doen en belde de ambulance. Die kwam en zei dat hij niet hun had moeten bellen maar andere mensen. De ambulance broeder belde de mensen van het lijk schouwen. Die kwamen vroeg in de avond en die namen Vogel mee. Na een paar dagen was de crematie. Op de plechtigheid waren allemaal mensen die Beck niet kon want Vogel en hij hadden net veel contact met elkaars vrienden. Na de crematie vertelde een vrouw van het crematorium dat Beck de as morgen op kon halen. Beck ging met de vrienden en de asielzoeker nog wat drinken in een cafe en toen ging hij met de asielzoeker naar huis. Na een paar maanden was er een aanslag op Yab Yum gepleegd. Daar had een travestiet zich op geblazen. Er waren 17 gewonden en 1 dode. Beck had ooit een artikel geschreven over Yab Yum en daar beschreef hij dat een man zich ook had opgeblazen. Dat artikel hete “De kinderen van Yab Yum”. Na aanleiding van het artikel vroeg een journalist hem om een interview. Die schreef weer een artikel over Beck en dat viel verkeerd bij Beck het klopte niet helemaal. Toen belde er een Tv show en Beck besloot om daar zijn verhaal recht te zetten. Daar kreeg hij het moeilijk in de Tv show. De Tv show had alles uitgezocht wat Beck had gedaan. Zo kwamen ze midden in het gesprek op Eilat en dat Beck daar een vrouw heeft mishandeld, Sosha. Beck wil uit de TV show en doet het ook hij word niet tegen gehouden en gaat naar zijn hotel. De volgende dag checkt hij uit en gaat weer naar Gottingen. De volgende dagen krijgt hij allemaal telefoontjes van de televisie, radio en kranten dat het ook waar is wat wordt beweerd in de tv show. Beck besluit om er niet op in te gaan en gaat gewoon weer aan het werk. Op een dag dat Beck thuis komt van het werk staat de asielzoeker met een tas in de keuken. Ik ga weg zei de asielzoeker. Beck wil hem nog tegenhouden maar dat lukt niet meer de asielzoeker wil zijn volk bevrijden. Dagen gaan voorbij en Beck zit maar wat eenzaam te wachten tot de asielzoeker weer terug komt. Maar die komt niet terug en Beck gaat gewoon door met zijn leven. Op een dag heeft hij geen zin meer dagen gaan voorbij en iedereen maakt zich zorgen om Beck maar dat kan Beck niks schelen. Beck gaat op een dag naar de kast en pakt de pyjama van zijn vrouw er uit en doet de slippers ook aan van zijn vrouw Vogel. Hij gaat naar het park en gaat zitten midden in de regen. En zo denkt hij dat hij alles is verloren wat er nog was.

Personen:

Hoofdperso(o)n(en): Christian Beck: hij is de hoofdpersoon. Hij is een man rond de 40-50 en hij heeft een relatie met Vogel (zo noemt Beck haar.) Hij maakt heel wat mee in zijn leven. Hij heeft maar een hele kleine vrienden kring.

Bijpersonen:Vogel(bijnaam): is Beck’s vriendin ze is heel erg begaan met het lot van de arme mensen en die helpt ze om kleding in te zamelen. Ze trouwt later met de asielzoeker wat Beck maar goed moet vinden. Ze heeft niet veel contact met haar ouders. Simon (mismaakte): Vogel helpt hem in Eilat.De asielzoeker:Hij trouwt met Vogel omdat Vogel hem een verblijfsvergunning wil geven.Bordeelhoudster: Zij speelt altijd een spelletje Backgammon en is de Bazin van de salon.Sosha: zij is de hoer die Beck kiest als zijn vrouw met de mismaakte thuis komt en hij steekt haar het oog er ook uit.

Plaats: Het speelt zich af in Eilat in Isreal en in Gottingen.

Tijd: Het boek speelt zich ongeveer in de jaren van 1980 tot nu.

Perspectief: Het verhaal wordt vertelt door de hij/zij – perspectief want iemand vertelt over Beck eigenlijk je ziet wel wat Beck denkt maar het wordt niet vertelt in de ik -perspectief.

Milieu: Het verhaal speelt zich af in klein stadje Eilat en in Gottingen. Ze gaan niet met veel mensen om alleen maar met mensen die eigenlijk iets doen wat niet goed is voor de maatschappij.

Chronologisch: Er zijn flash backs zo als bijvoorbeeld dat hij soms op sommige momenten moet denken aan het bordeel als hij iets ruikt wat op het bordeel ook zo ruikt.

Duur verhaal: Het verhaal duurt ongeveer 10 jaar misschien iets korter.

Begin: Het verhaal begint dat Beck in Gottingen wakker wordt naast zijn vriendin Vogel.

Probleem en afloop: Er zijn verschillende problemen in het boek zo als dat zijn vrouw kanker krijgt en het gedonder om zijn artikel. Hij leert er me leven dat zijn vrouw dood zal gaan en het artikel negeert hij gewoon. Het eindigt dat hij in een parkje zit met de nachtjapon van zijn vrouw aan en dat hij denkt dat alles weg is waar hij moest voor leven.

Titel: De titel betekent eigenlijk de Asielzoeker waar Vogel mee trouwt en waar Beck mee moet leren leven daar draait het boek ook om. Daarom zou het ook wel Asielzoeker heten.

Thema: Het thema is vooral dat de schrijver wil laten zien hoe een leven ook kan lopen dat je niet te veel moet an denken hoe het zit met het leven. Hij wil eigenlijk duidelijk maken dat het leven soms anders kan lopen dan jij wilde.

Informatie over de schrijver:

Arnon Grunberg is geboren in 1971. Hij is een veel belovende schrijver. Heel veel mensen zien in hem een hele goede schrijver en hebben dus ook hoge verwachtingen van hem.Andere boektitels van Arnon Grunberg:- Blauwe maandag.- Figuranten.- Fantoompijn.

Beoordeling:

Ik vond het een mooi en leuk boek om te lezen. Hij was wel dik maar dat was niet erg omdat het een leuk boek is. Ik vond het stukje dat Vogel overleed best wel een droevig stukje. Leuke stukjes zijn er niet echt want het is vooral droevige dingen die ik mij kan herinderen. Ik zou dit boek zeker aan anderen aanraden en geef het boek ook dan een 8.5 het was een heel mooi boek.

Recensie:

Titel: De asielzoekerAuteur: Arnon GrunbergUitgever: Nijgh & Van DitmarISBN: 9789038827063Datum bespreking: 24-06-2003Ja, het was wel aardig, maar somber, erg somber.’De asielzoeker is Grunberg dikste roman (352 blz). Dit betekent lekker veel Grunbergzinnen, dialogen, vreemde situaties, a-logische overpeinzingen, aforismen en wijsheden. Vooral die laatste zijn in grote getale aanwezig. Ik mis echter de humor waar Fantoompijn en Figuranten mee vol zaten. Pas bij de laatste hoofdstukken komt dat Grunberg-ding terug. En dan heb ik er toch al zo’n 300 bladzijden opzitten. Sombere bladzijden veelal. Wel degelijk goede literatuur, maar zo grauw. Een beetje Grunberg zou hierop antwoorden dat het echte leven nog veel somberder is en dat ik blij mag zijn dat hij het voor me heeft samengevat tot zo’n dun boek. ‘Hij praat zoals hij tegen zijn vrouw in het ziekenhuis praatte, nauwelijks gelovend in zijn eigen woorden en zich tegelijkertijd toch vastklampend aan die verzinsels. Woorden beelden de werkelijkheid niet uit, maar zijn de olie waarmee die werkelijkheid als een zetpil in je reet kan worden geduwd.’De asielzoeker, geeft de lezer echter wel een inkijk in het leven van een ex-schrijver die nog rondloopt met de nawerkingen van deze ziekte. Bij de vele overpeinzingen over Beck’s eigen

leven zitten regelmatig reflecties van een verloren schrijverschap. Zo is Beck bang dat een tijdschrift hem nog eens zal gaan portretteren als neuker van zieke hoeren. En zijn vrouw vindt het jammer dat hij niet meer van die grappige verhalen vertelt. Vooral in het interview dat een journalist met Beck heeft, maakt hij rake opmerkingen: ‘U schrijft iets op, u put uit uw perverse fantasie en dan gebeurt het , het ondenkbare. Uw fantasie blijkt ineens voor een belangrijk deel realiteit te zijn geworden.’‘Zieke geesten hebben mijn verhalen niet nodig om op ideeen gebracht te worden. Een fantasie gaat altijd aan onze werkelijkheid vooraf. Iemand bedenkt iets, bouwt het, en dan is het er. Dat is de volgorde. De meeste dingen die mensen bedenken gebeuren niet, die worden niet gebouwd. En dat is maar goed ook.’Beck wil niet in staan voor de gevolgen van zijn verhalen. Het gevolg van Grunbergs laatste boek is dat ik weer een Grunberg-boek dichter ben genaderd tot het ideale boek. De verhouding humor - somberte ligt ditmaal teveel op het laatste. Dat is jammer, maar geen zonde omdat Grunberg wel een sterk verhaal schrijft, met een hoofdrol voor de overpeinzingen van de herkenbare vreemdeling Christiaan Beck. En met een net-niet ideaal boek, blijft er altijd nog wat over om op te wachten.‘Bij de post van die dag zat een prospectus van een Thais restaurant waar je ook maaltijden kunt afhalen. Beck leest de folder zoals hij vroeger boeken las en kranten, vol interesse, in afwachting van iets ongelooflijks, iets ongehoords.’ Ricco van Nierop

Formulier:

FORMULIER EIGEN MENING

Gegevens

Datum leesverslag: 7 maart 2004 Titel: De asielzoeker Auteur: Arnon Grunberg Genre: psychologische roman

Inhoud Wie is de hoofdpersoon? Christian Beck.Wie zijn belangrijke bijpersonen? Vogel (vriendin Beck), Asielzoeker, Mismaakte (Simon), Bordeelhoudster.Waar speelt het verhaal zich af? Het verhaal speelt zich af in Eilat en Gottingen.Wanneer speelt het verhaal zich af? Het verhaal speelt zich ongeveer van af de jaren 1980 tot nu af. Het duurt ongeveer 10 jaar.Wat is het belangrijkste probleem en hoe loopt het af? Ik zelf vind het belangrijkste probleem dat zijn vrouw kanker heeft en dat Beck daar mee om moet leren gaan. En de dood van Vogel. Maar er zijn nog veel meer problemen. Het loopt af in het park waar Beck er achter komt dat hij eigenlijk alles is kwijt geraakt wat hij had.Welke betekenis heeft de titel? De titel betekent eigenlijk de Asielzoeker waar Vogel mee trouwt en waar Beck mee moet leren leven daar draait het boek ook om. Daarom zou het ook wel Asielzoeker heten.Beoordeling: Ik vond het een mooi boek om te lezen. En het is zeker een aanrader voor andere mensen om dit lezen. (Je moet trouwens wel van lezen houden anders kom je dit boek niet door.)B. Evaluatie

Christian Beck, de hoofdpersoon uit het boek, is een solitaire ontmaskeraar die zich onttrekt aan de maatschappij. Hij keert zich tegen de gewoontes van alledag en doorziet alle moraal, waardoor het leven voor Beck niet veel geluk meer te bieden heeft. Jezelf onderscheiden door er andere morele ideeen op na te houden is een prachtig gegeven, maar het blijkt een doodlopende weg te zijn, een kerker. Beck komt in een omgekeerde wereld terecht: hij leeft van het ‘ongeluk’ omdat hij er van overtuigd is dat ongeluk zich alleen nog maar kan omzetten in geluk. Geluk verwerpt hij omdat dit hem op den duur alleen maar pijn kan gaan doen. Kortom: deze man kiest niet voor de gemakkelijkste manier van leven.

1. Emotieve argumenten

Christian Beck is iemand die nadenkt over het leven, een wandelende consumentenbond die het zelfbedrog van de maatschappij aan een test onderwerpt. En dat ontmaskeren van illusies beschrijft Grunberg op een fantastische wijze! Er worden allerlei levensfilosofieen beschreven die absoluut de moeite waard zijn. En jah, illusies en zelfbedrog zijn inderdaad overal en altijd aanwezig! Op sommige momenten kon ik mezelf daarom best wel identificeren met de hoofdpersoon. In Eilat komt Beck tot een verwonderlijke slotsom: hij besluit niet meer verder te leven om zichzelf gelukkiger te maken. Dat blijkt een onmogelijke opgave te zijn geworden; hij besluit te gaan leven voor zijn vrouw. Wat een prachtig besluit! Gekkenwerk natuurlijk, maar het verhaal wordt er alleen maar interessanter op.Het is dus niet zo verwonderlijk dat Beck zich steeds wanhopiger gaat gedragen wanneer wordt geconstateerd dat de vogel (zo noemt hij zijn vrouw) baarmoederkanker heeft. Gezichtsmaskers, cremes, vitaminepreparaten in aardbeiensapjes, een cursus ‘hoe maak ik geitenkaas’; Beck doet er alles aan om de vogel gelukkig te maken. Ze maakt het hem er niet bepaald gemakkelijker op, door vervolgens te trouwen met een asielzoeker. Beck wordt wanhopig en wil de ziekte van zijn vrouw maar niet accepteren. De serieuze, emotionele momenten worden door Grunberg nogal weggemoffeld met een flinke lading humor, maar ze zijn er wel degelijk. Beck weet dat zijn vrouw zijn geluk is, maar hij begint zich langzaam maar zeker te realiseren dat het geluk ‘een blauw gezichtsmasker is waarachter de dood hem grijnzend aanstaart’. Hij voelt zichzelf afsterven naarmate de situatie van zijn vrouw verslechtert, en dat is af en toe erg treurig om te lezen. Als zijn vrouw uiteindelijk gecremeerd is raakt Beck dan ook behoorlijk in de war, en doet vervolgens iets wat helemaal niet bij hem past. Hij begeeft zich naar het absolute middelpunt van de moderne maatschappij, het centrum van de lariekoek zou ik haast willen zeggen: een televisieshow a la Barend en Van Dorp. Op zulke momenten zit je geslagen van stomheid voor je boek. Dat was dus zo’n moment. ‘Doe dat nou alsjeblieft niet!’, dacht ik bij mezelf.Weer op andere momenten lig je echt helemaal dubbel. Grunberg schrijft nou niet bepaald over de meest vrolijke alledaagse onderwerpen. De zware, melancholische thema’s in De asielzoeker weet hij moeiteloos te verzachten met een geweldig soort humor. En als er een schrijver is die ik bewonder om zijn fantastische humor, dan is het Arnon Grunberg wel.

. Esthetische argumenten

- Grunberg heeft talent voor het schrijven van Pinteriaanse dialogen. Met Pinteriaans bedoel ik hier: in de schrijfstijl van de Engelse toneelschrijver Harold Pinter. Dreiging is altijd een belangrijk motief in de werken van Pinter. Door het binnendringen van een buitenstaander ontstaat vervolgens een spanning die kan uitlopen op gewelddadigheid. De dialogen van de karakters van Pinter zijn ontleend aan alledaags taalgebruik. Constant vinden we deze Pinteriaanse dingen ook terug in De asielzoeker. Het begint al in hoofdstuk 2 als de vogel aan Beck vertelt, dat ze van plan is te gaan trouwen met een asielzoeker. (fragment p.28)Het sarcasme dat hij had afgezworen neemt bezit van hem.‘Raffie. Uit Algerije. Mooi. Wat moet ik zeggen? Wat wil je dat ik zeg?’‘Nou, gefeliciteerd bijvoorbeeld.’‘Gefeliciteerd? Weet je wat ik zeg, fuck zeg ik, fuck, fuck, fuck.’‘Vroeger was je welsprekender’Beck wil iets terugzeggen, maar hij voelt zich te moe, de woede is uit hem gestroomd en met de woede de noodzakelijke schijn van luchthartigheid. Hij gaat voor zijn vrouw op de grond zitten en houdt haar benen vast. ‘Ga niet weg,’ zegt hij ‘laat me hier niet alleen.’

- Wat de autobiografische zijde van dit boek betreft, denk ik dat Grunberg deze keer wat voorzichtiger is geweest. De asielzoeker is in tegenstelling tot eerdere romans van Grunberg geschreven in de derde persoon. Grunberg heeft dit kennelijk heel bewust gedaan en introduceert zijn nieuwe schrijfwijze door de roman te openen met ‘de vogel is ziek’. Becks vrouw zegt dit tegen zichzelf in de derde persoon. Grunberg creeert met deze schrijfwijze wat meer afstand, waardoor ook zijn grappen beter overkomen. Het volgende stukje vond ik prachtig:(fragment p.53)In de keuken zet hij [Beck] water op.‘Hij is heel lief,’ hoort hij zijn vrouw zeggen, ‘maar wel een beetje gebroken.’Terwijl het water opstaat gaat hij naar de badkamer en bekijkt zichzelf nauwkeurig. Voor een

gebroken man ziet hij er best wel goed uit. Hij heeft al zijn haren nog. Het had veel erger gekund. Hij slaat een paar keer zachtjes op zijn wang. Dan zoekt hij in de kast naar een geschikte onderbroek. Hij kiest voor een blauwe slip met witte stippen. Een neutraal design, een paar jaar oud, maar frisgewassen, daaraan kan niemand aanstoot nemen, ook geen Algerijn. Hij zet pepermuntthee en loopt dan met pepermuntthee en onderbroek de woonkamer in.‘Daar is de gebroken man,’ zegt hij, ‘met thee en ondergoed.’ Hij had gehoopt op een klein lachje, een glimlachje, meer niet, uit beleefdheid. Ze staren hem alleen getroffen aan. Hij overhandigt de asielzoeker de onderbroek, er wordt even aan geroken.

Net voor dit fragmentje gaat het over de vogel: ze heeft niet lang meer te leven. En dan komt dit stukje, volstrekt ridicuul. Beck bekijkt zichzelf in de spiegel om te kunnen zien in hoeverre hij gebroken is en komt vervolgens vrolijk binnen met een kopje pepermuntthee en een onderbroek. Grunberg combineert de meest vreemde dingen en dat is soms erg lachwekkend.

3. Morele argumenten

Over de morele opvattingen in het boek valt veel te zeggen. Beck laat zijn vrouw trouwen met een asielzoeker, dat is op zich al vreemd. De luchtigheid waarmee Beck en zijn vrouw spreken over haar ziekte, dat zijn vrouw mismaakte figuren in huis neemt, dat hij dagelijks naar de salon van de Georgische gaat om zichzelf ‘illusieloos’ te kunnen voelen, de brieven die hij schrijft aan familieleden om ze erop te attenderen dat ze leven in een wereld vol zelfbedrog, het maken van geitenkaas als de laatste wens van de vogel. Allemaal van die vreemde dingen. Er is nog veel meer natuurlijk, en het leuke van dit boek is, dat het allemaal zo gewoontjes overkomt. Om De asielzoeker te kunnen lezen, zul je jezelf echt aan moeten passen aan de morele opvattingen van Christian Beck. Dat zijn vrouw een Duitser of een Italiaanse meeneemt naar huis is tot daar aan toe, maar een mismaakte!? Je gaat voor jezelf nadenken: wat zou Beck hiervan vinden? Wat zou zijn vrouw daarvan zeggen? Je gaat de reacties voorspellen, maar dat valt nog niet zo mee in het wereldje van Beck en de vogel. Beck is ook iemand die zich totaal niets aantrekt van de maatschappij om hem heen. De maatschappij is volgens hem vals en illusionair. Hij probeert continu zichzelf en de samenleving te ontmaskeren. In Eilat heeft hij de maatschappij weten te ontmaskeren, in Gottingen lukt het hem om zichzelf te bevrijden van zelfbedrog. Aan het einde van het boek vindt Beck zijn natuurlijke ‘zelf’ terug. Niemand zal nog tot hem door kunnen dringen; de asielzoeker is weg en zijn vrouw is overleden. Een einde wat ik overigens prachtig vind! Ik heb de laatste twee bladzijdes keer op keer weer gelezen.

4. Realistische argumenten

De asielzoeker is een realistisch boek. Gottingen en Eilat bestaan uiteraard ook echt. In Eilat wordt oorlog gevoerd, waaruit blijkt dat Beck in Eilat verblijft ten tijde van de eerste Golfoorlog, waarin de Amerikanen Hussein* dwarsbomen bij een poging tot overname van Koeweit. De aanslagen op Yab Yum hebben nooit werkelijk plaatsgevonden. De nachtclub Yab Yum bestaat echter wel: Singel 295, Amsterdam.

* de leraar verbeterde me hier, Eilat is namelijk een badplaats in Israel

5. Structurele argumenten

De asielzoeker speelt zich af in Eilat en Gottingen. De eigenlijke hoofdlijn speelt zich af in het hedendaagse Gottingen waar Beck woont met zijn ‘vogel’. Als de asielzoeker bij het stel intrekt wordt Beck wanhopig en begint hij te twijfelen aan de puurheid van zijn eigen leven. Leeft hij wel zo illusieloos als hij eigenlijk denkt? Heeft hij het zelfbedrog wel voldoende ontmaskerd? Hij gaat door de komst van de Algerijn steeds vaker terug denken aan de tijd waarin hij nog in Eilat woonde. Beck sleept zijn verleden achter zich aan en probeert de huidige situatie te relativeren met zijn overwinningen van vroeger. Hoe gaat hij dit aanpakken? Hij wil zijn vrouw gelukkig zien, maar een asielzoeker erbij is toch wat moeilijk te accepteren. Beck gaat een strijd aan met zichzelf.Ik heb niet echt een parallel ontdekt tussen de gebeurtenissen in Eilat en die in Gottingen, behalve dan het feit, dat Beck in Eilat de maatschappij probeert te ontmaskeren en in Gottingen zichzelf. In Eilat is het ‘Beck tegenover de maatschappelijke moraal’ en in Gottingen is het ‘Beck op zoek naar volledige zelfontmaskering’.Wat ook leuk is: Grunberg heeft het aan het begin van zijn verhaal al over het incident met de

schroevendraaier. Je leest eroverheen want het wordt niet als belangrijk voorgesteld. Pas als je het voor de tweede keer leest heeft het een betekenis, en zo is het met veel dingen in De asielzoeker. Iedereen zou ‘m eigenlijk twee keer moeten lezen…

6. Intentionele argumenten

Arnon Grunberg zelf in de Twentsche Courant Tubantia/GPD: (april 2003)

‘Ik kan alles schrijven. Alleen, een boek over een gelukkig gezin zou ik heel moeilijk vinden. Ik heb dat wel eens geprobeerd, maar na een aantal bladzijden was er van hun geluk weinig over. Omdat het niet klopt met hoe ik de wereld zie. Niet eens dat ik nou zo pessimistisch ben, maar ik geloof wel dat een bepaalde dosis pessimisme eigenlijk iemand gelukkiger maakt dan de mensen die een heel optimistisch wereldbeeld hebben. Optimisten moeten de hele tijd vervalsen of zijn voortdurend teleurgesteld. Ik ben wel iets somberder dan tien jaar geleden. Misschien kun je zo leven dat alles van je afglijdt, maar dat is mij niet gelukt. Daar gaat De asielzoeker ook over. Wat je hebt gedaan en meegemaakt, sleep je mee. Je komt niet onder je verleden uit. Dat wat je hebt gedaan, beinvloedt de dingen die je gaat doen. Je kunt jezelf niet helemaal opnieuw uitvinden.’

Aan het einde van het boek gaat Beck naar een tv-studio voor de opnames van een praatprogramma. Daar wordt hij plotseling weer geconfronteerd met zijn verleden: de verminking van Sosha. Beck krijgt ter plekke het gevoel alsof er een plastic zak over zijn hoofd getrokken wordt. En hij had nog wel zo goed geprobeerd veroordeeld te worden tot een of andere straf. Die had hij tenslotte meer dan verdiend, vond hij zelf.En hier zit meteen een mogelijke volgende boodschap: zelfs de meest illusieloze mens heeft zo zijn principes. Beck vindt het ongepast dat hij niet gestraft is voor zijn daad. Hij is zelfs meerdere keren teruggegaan naar het politiebureau in Eilat.Met de Yab Yum kwestie zal Grunberg wellicht duidelijk hebben willen maken dat een schrijver volgens hem niet verantwoordelijk gehouden mag worden voor gebeurtenissen in de realiteit, die gebaseerd zijn op de inhoud van een fictieverhaal. Beck wordt ervan beschuldigd dat hij een inspiratiebron zou zijn geweest voor degene die de aanslag gepleegd heeft op nachtclub Yab Yum. Grunberg wil hier dus waarschijnlijk iets zeggen over zijn (on)verantwoordelijkheid als schrijver.De asielzoeker is bovenal een levensverhaal. Grunberg probeert je aan het denken te zetten over een totaal andere manier van leven. We doen allemaal aan zelfbedrog. Zou het dan niet veel mooier zijn om dezelfde weg in te slaan als Christian Beck?