ROZWOJU PIECZY ZASTĘPCZEJ W M ST WARSZAWIE NA … · zastępczej, jasno wskazują pola, na których należy działać (rodzinna piecza zastępcza, instytucjonalna piecza zastępcza

Załącznik

do uchwały nr XXII/553/2016

Rady m.st. Warszawy

z dnia 14 stycznia 2016 r.

PROGRAM ROZWOJU PIECZY ZASTĘPCZEJ W M.ST. WARSZAWIE NA LATA 2016-2018

2

Spis treści

Spis skrótów wykorzystanych w Programie ................................................................................................................. 3

1. Kontekst Programu .......................................................................................................................................... 4

2. Uzasadnienie wprowadzenia Programu .......................................................................................................... 5

3. Założenia programowe .................................................................................................................................. 10

4. Opis systemu pieczy zastępczej w m.st. Warszawie ..................................................................................... 13

4.1. Struktura i charakterystyka rodzinnej pieczy zastępczej............................................................................... 13

4.2. Charakterystyka i struktura instytucjonalnej pieczy zastępczej .................................................................... 17

4.3. Specyficzne formy wspierania wychowanków rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej ..................... 21

4.4. Usamodzielniani wychowankowie pieczy zastępczej .................................................................................... 23

4.5. Napływ do pieczy zastępczej dzieci z poszczególnych dzielnic ..................................................................... 26

4.6. Przyczyny opuszczania rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej ......................................................... 28

5. Mocne i słabe strony istniejącego systemu pieczy zastępczej ...................................................................... 30

6. Struktura celów i wskaźniki ich realizacji, harmonogram zadań ................................................................... 36

7. System monitoringu i ewaluacji .................................................................................................................... 52

8. Źródła finansowania ...................................................................................................................................... 52

3

Spis skrótów wykorzystanych w Programie

BPiPS Biuro Pomocy i Projektów Społecznych

Miasto miasto stołeczne Warszawa

organizacja

pozarządowa

organizacja pozarządowa i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy

z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o

wolontariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1118, z późn. zm.)

w

wymieniony w art. 3

Program Program Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata 2016-2018

RDD rodzinny dom dziecka

RZ rodzina zastępcza

RZZ rodzina zastępcza zawodowa

SWOT

Technika analityczna polegająca na posegregowaniu posiadanych informacji

o danej sprawie na cztery grupy czynników:

S (strengths) – mocne strony;

W (weaknesses) – słabe strony;

O (opportunities) – szanse;

T (threats) – zagrożenia.

Ustawa Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy

zastępczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 332, z późn. zm. )

WCPR Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie

4

1. Kontekst Programu

Program Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata 2016-2018 został opracowany na podstawie wyników badania ewaluacyjnego

Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata 2013–2015, dwóch spotkań warsztatowych, które zostały zorganizowane

w dniach 16 i 18 września 2015 r.1, spotkania konsultacyjnego przeprowadzonego z przedstawicielami BPiPS i WCPR w dniu 28 września

2015 r. oraz czterech spotkań konsultacyjnych z przedstawicielami ośrodków pomocy społecznej, organizacji pozarządowych, ośrodków

adopcyjnych, placówek opiekuńczo-wychowawczych, rodzinnej pieczy zastępczej oraz WCPR i BPiPS, które miały miejsce w dniach 5–6

października 2015 r.2.

Po dokonaniu systematycznego przeglądu ewaluowanego Programu, zdecydowano się na zachowanie formalnego kształtu dokumentu i nadanie

takiej samej formy Programowi opracowanemu na lata 2016-2018. Wypracowana dotychczas struktura dokumentu programowego została

oceniona, jako właściwa: zawiera wszystkie wymagane elementy, jest czytelna, zostało opracowane odpowiadające jej „sprawdzone”

i poprawnie przygotowane narzędzie monitoringu.

Na bazie wyników badania ewaluacyjnego zaproponowano, by cel główny oraz cele szczegółowe Programu opracowanego

na lata 2013-2015 zostały skonkretyzowane i zaktualizowane, ale w głównej mierze wyznaczały główne kierunki działań zmierzających

do rozwoju pieczy zastępczej również w latach 2016–2018. Cele te zostały wyznaczone adekwatnie, odnoszą się do całości obszaru pieczy

zastępczej, jasno wskazują pola, na których należy działać (rodzinna piecza zastępcza, instytucjonalna piecza zastępcza oraz organizacja systemu

pieczy zastępczej). Równocześnie nie bez przyczyny dokonana została zmiana kolejności celów i wskazanie, jako celu I. Rozwoju, w tym

profesjonalizacji, rodzinnej pieczy zastępczej - na bazie wyników badania ewaluacyjnego rekomenduje się położenie głównego nacisku

na pozyskiwanie kandydatów do pełnienia funkcji rodzin zastępczych zawodowych, w tym rodzin specjalistycznych i pełniących funkcję

pogotowia rodzinnego a także osób do prowadzenia rodzinnych domów dziecka.

W Programie Rozwoju Pieczy Zastępczej na lata 2013–2015 odpowiednio dobrane zostały wskaźniki realizacji tego programu, przez co również

rekomenduje się ich zastosowanie w Programie opracowywanym na kolejne lata. Równocześnie zostały one udoskonalone zgodnie z wymogami,

w myśl których wskaźnik musi być: konkretny (określać poziom, jaki chcemy osiągnąć), mierzalny, osiągalny, realistyczny i określony

w czasie3. Określony został również sposób i częstotliwość pomiaru wskaźników.

1 W warsztatach uczestniczyły w sumie 43 osoby, w tym 15 przedstawicieli ośrodków pomocy społecznej, 10 przedstawicieli placówek opiekuńczo-wychowawczych, 5 przedstawicieli RZZ i

RDD, 8 przedstawicieli WCPR, 3 przedstawicieli BPiPS oraz 2 przedstawicieli Public Profits Sp. z o.o. 2 W konsultacjach wzięło udział w sumie 49 osób, w tym 17 przedstawicieli ośrodków pomocy społecznej 9 przedstawicieli placówek opiekuńczo-wychowawczych, 7 przedstawicieli RZZ i

RDD, 4 przedstawicieli organizacji pozarządowych, 3 przedstawicieli ośrodków adopcyjnych, 4 przedstawicieli WCPR, 3 przedstawicieli BPiPS oraz 2 przedstawicieli Public Profits Sp. z o.o. 3 Centrum PISOP, Ewaluacja projektów miękkich KOMPENDIUM, s. 42.

5

2. Uzasadnienie wprowadzenia Programu

System pieczy zastępczej to zespół osób, instytucji i działań mających na celu zapewnienie czasowej opieki i wychowania dzieciom

w przypadkach niemożności sprawowania opieki i wychowania przez rodziców4. Należy pamiętać, że w systemie polityki na rzecz dzieci

i rodziny prawo dziecka do pieczy zastępczej jest prawem subsydiarnym wobec prawa dziecka do życia w rodzinie. Formą najbardziej

zbliżoną do naturalnego środowiska, w jakim powinno wychowywać się dziecko, są rodziny zastępcze5. Rolą systemu pieczy zastępczej

(zarówno pieczy rodzinnej, jak i instytucjonalnej) jest zapewnienie dziecku bezpiecznego środowiska wychowawczego respektującego jego

prawa: prawo powrotu do rodziny, utrzymywania osobistych kontaktów z rodzicami, stabilnego środowiska wychowawczego, kształcenia,

rozwoju uzdolnień oraz pomocy w przygotowaniu do samodzielnego życia.

W systemie pieczy zastępczej wyróżnia się pieczę zastępczą instytucjonalną i rodzinną (rysunek 1).

Rodzinna piecza zastępcza jest realizowana w dwóch formach, tj.:

Rodzina zastępcza;

Rodzinny dom dziecka.

Wyróżnia się trzy typy rodzin zastępczych:

Rodzina zastępcza spokrewniona – tworzona jest przez wstępnych lub rodzeństwo dziecka, przysługują jej świadczenia finansowe

na utrzymanie dziecka;

Rodzina zastępcza niezawodowa – tworzona jest przez osoby, które nie są wstępnymi lub rodzeństwem dziecka, przysługują jej

świadczenia pieniężne na pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka, w rodzinie zastępczej niezawodowej

umieszcza się w tym samym czasie nie więcej niż 3 dzieci (z wyjątkiem licznego rodzeństwa);

Rodzina zastępcza zawodowa – tworzona jest przez osoby, które nie są wstępnymi lub rodzeństwem dziecka, oprócz świadczenia

pieniężnego na pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka otrzymuje także wynagrodzenie z tytułu pełnienia

funkcji rodziny zastępczej, w rodzinie tej umieszcza się w tym samym czasie nie więcej niż 3 dzieci (z wyjątkiem licznego rodzeństwa).

Rodzina zastępcza zawodowa może działać również jako:

4 Art. 2 ust. 2 Ustawy.

5 Regulska A., Rodzinne formy opieki nad dzieckiem osieroconym, [w:] Studia Gdańskie tom XXVIII /2011, s. 182-183

6

rodzina zastępcza zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego – przyjmuje dziecko na podstawie orzeczenia sądu,

w przypadku gdy dziecko zostało doprowadzone przez Policję lub Straż Graniczną, na wniosek rodziców dziecka lub innej osoby,

w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka w związku z przemocą w rodzinie;

rodzina zastępcza zawodowa specjalistyczna – umieszcza się w niej w szczególności dzieci legitymujące się orzeczeniem

o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, dzieci na podstawie art. 6 pkt 9

ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2014 r. poz. 382, z późn. zm.) oraz małoletnie

matki z dziećmi.

Obok rodziny zastępczej drugą formą rodzinnej pieczy zastępczej jest rodzinny dom dziecka. Tworzą go małżonkowie lub osoba niepozostająca

w związku małżeńskim. W tym samym czasie może w nim przebywać nie więcej niż 8 dzieci (z wyjątkiem licznego rodzeństwa).

Piecza zastępcza instytucjonalna realizowana jest w ramach placówek opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-

terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych. Ze względu na specyfikę, wyróżnia się następujące rodzaje placówek

opiekuńczo-wychowawczych:

typu socjalizacyjnego;

typu interwencyjnego;

typu specjalistyczno–terapeutycznego;

typu rodzinnego.

Niezależnie od typu, placówka opiekuńczo-wychowawcza zapewnia dziecku całodobową opiekę i wychowanie oraz zaspokaja jego niezbędne

potrzeby bytowe, zdrowotne, emocjonalne, rozwojowe, społeczne i religijne, w tym zapewnia dostęp do kształcenia dostosowanego do jego

wieku i możliwości. Pracownicy placówki umożliwiają także kontakt dziecka z rodzicami i innymi osobami bliskimi oraz podejmują działania

w celu powrotu dziecka do rodziny.

Placówka typu interwencyjnego w szczególności przyjmuje dzieci w sytuacjach wymagających natychmiastowego zapewnienia im opieki.

Pobyt dziecka w placówce interwencyjnej nie może trwać dłużej niż 3 miesiące (w sytuacjach, gdy postępowanie sądowe w sprawie

uregulowania sytuacji prawnej dziecka jest w toku, pobyt w placówce interwencyjnej może być przedłużony do czasu zakończenia trwającego

postępowania sądowego).

Placówka typu specjalistyczno-terapeutycznego sprawuje opiekę nad dziećmi o indywidualnych potrzebach, w szczególności legitymującymi

się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającymi

stosowania specjalnych metod wychowawczych i specjalistycznej terapii, wymagającymi wyrównania opóźnień rozwojowych i edukacyjnych

7

Placówka typu specjalistyczno-terapeutycznego zapewnia dzieciom zajęcia wychowawcze, socjoterapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne,

logopedyczne, terapeutyczne, rekompensujące braki w wychowaniu w rodzinie i przygotowujące do życia społecznego, a dzieciom

niepełnosprawnym także odpowiednią rehabilitację i zajęcia rewalidacyjne. W placówce typu rodzinnego wychowują się dzieci w różnym wieku, w tym dorastające i usamodzielniające się, w szczególności umożliwia

wspólne wychowanie i opiekę licznemu rodzeństwu. W tym samym czasie w placówce tego typu może przebywać nie więcej niż

8 wychowanków.

W regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej są umieszczane dzieci wymagające szczególnej opieki, które ze względu na stan zdrowia

wymagający stosowania specjalistycznej opieki i rehabilitacji nie mogą zostać umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej lub w placówce

opiekuńczo-wychowawczej. W placówce tego typu można umieścić, w tym samym czasie, łącznie nie więcej niż 30 dzieci.

W interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym umieszcza się dzieci do ukończenia pierwszego roku życia, które wymagają specjalistycznej

opieki i w okresie oczekiwania na przysposobienie nie mogą zostać umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej. W ośrodku w tym samym czasie

można umieścić nie więcej niż 20 dzieci.

Prowadzenie regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego należy do zadań własnych

samorządu województwa.

8

Rysunek 1. Organizacja systemu pieczy zastępczej w Polsce – formy pieczy zastępczej.

9

Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, która weszła w życie 1 stycznia 2012 r., wprowadziła

znaczące zmiany w systemie opieki nad dzieckiem i rodziną, w tym wyraźnie podzieliła kompetencje między samorząd gminny i powiatowy

w zakresie: pracy z rodziną - co należy do zadań własnych gmin - i organizacji pieczy zastępczej – co należy do zadań własnych powiatu. Należy

przypomnieć w tym miejscu, że umieszczenie dziecka w systemie pieczy zastępczej powinno być ostatecznością, po wykorzystaniu przez gminę

wszystkich możliwych form wsparcia rodziny naturalnej, a celem umieszczenia dziecka w środowisku zastępczym jest stworzenie warunków

pomocy i pozytywnych zmian w rodzinie, aby dziecko mogło powrócić pod opiekę rodziców. Natomiast w sytuacji, gdy jest to niemożliwe,

prowadzone są działania pozwalające na przysposobienie dziecka lub przygotowanie go do samodzielnego i odpowiedzialnego życia poprzez

zaspokojenie jego niezbędnych potrzeb, w szczególności emocjonalnych, rozwojowych, zdrowotnych, bytowych, społecznych i religijnych.

Jak już wspomniano, pieczę zastępczą organizuje powiat.6

Zgodnie z art. 180 Ustawy do zadań własnych powiatu w kontekście pieczy zastępczej należy:

1) opracowanie i realizacja 3-letnich powiatowych programów dotyczących rozwoju pieczy zastępczej, zawierających

między innymi coroczny limit rodzin zastępczych zawodowych;

2) zapewnienie dzieciom pieczy zastępczej w rodzinach zastępczych, rodzinnych domach dziecka oraz w placówkach

opiekuńczo-wychowawczych;

3) organizowanie wsparcia osobom usamodzielnianym opuszczającym rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka oraz

placówki opiekuńczo-wychowawcze i regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne, przez wspieranie procesu

usamodzielnienia;

4) tworzenie warunków do powstawania i działania rodzin zastępczych, rodzinnych domów dziecka i rodzin pomocowych;

5) prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych;

6) organizowanie szkoleń dla rodzin zastępczych, prowadzących rodzinne domy dziecka i dyrektorów placówek opiekuńczo-

wychowawczych typu rodzinnego oraz kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, prowadzenia rodzinnego

domu dziecka lub pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego;

7) organizowanie wsparcia dla rodzinnej pieczy zastępczej, w szczególności przez tworzenie warunków do powstawania:

a) grup wsparcia,

b) specjalistycznego poradnictwa;

6 Art. 32 ust. 2 Ustawy.

10

8) wyznaczanie organizatora rodzinnej pieczy zastępczej;

9) zapewnienie przeprowadzenia przyjętemu do pieczy zastępczej dziecku niezbędnych badań lekarskich;

10) kompletowanie we współpracy z właściwym ośrodkiem pomocy społecznej dokumentacji związanej z przygotowaniem

dziecka do umieszczenia w rodzinie zastępczej albo rodzinnym domu dziecka;

11) finansowanie:

a) świadczeń pieniężnych dotyczących dzieci z terenu powiatu, umieszczonych w rodzinach zastępczych, rodzinnych

domach dziecka, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówkach opiekuńczo-terapeutycznych,

interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych lub rodzinach pomocowych, na jego terenie lub na terenie innego powiatu;

b) pomocy przyznawanej osobom usamodzielnianym opuszczającym rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka,

placówki opiekuńczo-wychowawcze lub regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne;

c) szkoleń dla kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub pełnienia

funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego oraz szkoleń dla rodzin zastępczych,

prowadzących rodzinne domy dziecka oraz dyrektorów placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego.

Zadania powiatu w zakresie pieczy zastępczej są realizowane w m.st. Warszawie przez Biuro Pomocy i Projektów Społecznych Urzędu

Miasta Stołecznego Warszawy i Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie. Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie zostało jednocześnie

wyznaczone przez Prezydenta m.st. Warszawy na organizatora rodzinnej pieczy zastępczej (zarządzenie nr 1773/2011 Prezydenta

m. st. Warszawy z dnia 22.11.2011 r.).

Zadania gminnych podmiotów organizujących pracę z rodziną wykonują w Warszawie ośrodki pomocy społecznej funkcjonujące

we wszystkich dzielnicach.

3. Założenia programowe

Jak wspomniano w rozdziale drugim, do zadań powiatu należy opracowanie i realizacja 3-letnich powiatowych programów dotyczących rozwoju

pieczy zastępczej, zawierających między innymi coroczny limit rodzin zastępczych zawodowych. Niniejszy Program jest kolejnym tego typu

dokumentem opracowanym przez m.st. Warszawę i w zasadniczym kształcie stanowi kontynuację „Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej

w m.st. Warszawie na lata 2013-2015” – kontynuuje realizację celów określonych we wspomnianym programie przy nieco zmienionym

11

rozkładzie punktów ciężkości i poprzez określenie w ich ramach nowych zadań. Założenia programowe są równocześnie zbieżne

z obowiązującym od 13 maja 2010 r. Programem „Rodzina”, który został przyjęty uchwałą nr LXXXII/2398/2010 Rady m.st. Warszawy z dnia

13 maja 2010 r. w sprawie przyjęcia Programu „Rodzina” na lata 2010-2020. Program „Rodzina” jest programem operacyjnym Społecznej

Strategii Warszawy Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych na lata 2009-2020, przyjętej uchwałą nr XLVI/1427/2008 Rady m.st.

Warszawy z dnia 18 grudnia 2008 r.

Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej wskazuje kierunek działań podejmowanych przez powiat w celu zorganizowania na

jego terenie prawidłowo funkcjonującego i efektywnego systemu pieczy zastępczej. Jego zadania skoncentrowane są przede wszystkim na

zapewnieniu dzieciom pieczy zastępczej w rodzinach zastępczych, rodzinnych domach dziecka oraz w placówkach opiekuńczo-

wychowawczych, tworzeniu warunków do powstawania i działania rodzin zastępczych, rodzinnych domów dziecka i rodzin pomocowych,

prowadzeniu placówek opiekuńczo-wychowawczych. Powiaty organizują także wsparcie osobom usamodzielnianym opuszczającym rodziny

zastępcze, rodzinne domy dziecka oraz placówki opiekuńczo-wychowawcze i regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne7. Zadaniem

gminnych podmiotów organizujących pracę z rodziną – ośrodków pomocy społecznej – jest umożliwienie powrotu dziecka do rodziny. W tym

kontekście, zadaniem powiatu jest także współpraca ze służbami gminnymi (w tym m.in. asystentami rodzinnymi) przy udzielaniu

pomocy rodzinie, szczególnie w sytuacji zagrożenia jej funkcji socjalnych i wychowawczych oraz w pracy na rzecz powrotu dzieci

z pieczy zastępczej do rodziny8.

Głównym kierunkiem rozwoju pieczy zastępczej zgodnie z Ustawą jest rozwój rodzinnych form pieczy zastępczej. Tą formą pieczy

zastępczej objęte są przede wszystkim dzieci do 7. roku życia, które zgodnie z Ustawą, po 1 stycznia 2012 r. nie mogą być kierowane do pieczy

instytucjonalnej, z wyjątkiem placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego. W odniesieniu do placówek opiekuńczo-

wychowawczych typu interwencyjnego, socjalizacyjnego i specjalistyczno-terapeutycznego Ustawa zobowiązuje do sukcesywnego dostosowania

istniejących placówek opiekuńczo-wychowawczych do małych – 14-osobowych. Do końca 2020 r., liczba dzieci w tych placówkach

opiekuńczo-wychowawczych nie powinna być wyższa niż 30. Od 2021 r. funkcjonować powinny maksymalnie 14-osobowe placówki

opiekuńczo-wychowawcze ww. typów, z zastrzeżeniem możliwości przebywania w nich jedynie dzieci powyżej 10. roku życia (w okresie

przejściowym, tzn. do końca 2019 r., w placówkach mogą przebywać dzieci powyżej 7. roku życia)9.

7 Art. 180 pkt 3 Ustawy.

8 Art. 76 ust. 4 pkt 8, art. 77 ust 3 pkt. 2 Ustawy.

9 Art. 230-232 Ustawy.

12

W Programie Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata 2016-2018, wszystkie wskazane powyżej dyrektywy stanowią punkt

wyjścia do projektowania działań zmierzających do stworzenia takiego systemu pieczy zastępczej, który zapewni dzieciom potrzebującym

wsparcia odpowiednią liczbę miejsc w rodzinnych i instytucjonalnych formach pieczy zastępczej, właściwe standardy świadczonej pomocy oraz

taki poziom współpracy między podmiotami udzielającymi dziecku wsparcia, który – jeśli jest to możliwe – pozwoli na przywrócenie dziecka

jego rodzinie lub też umożliwi mu funkcjonowanie we właściwy sposób w ramach odpowiednich – rodzinnych lub instytucjonalnych – form

pieczy zastępczej.

W tym celu podejmowane będą następujące działania:

Rozwój, w tym profesjonalizacja, rodzinnej pieczy zastępczej – przede wszystkim poprzez zwiększanie skuteczności działań

sprzyjających pozyskiwaniu kandydatów do pełnienia funkcji zawodowych rodzin zastępczych, w tym rodzin zastępczych

specjalistycznych i prowadzących rodzinne domy dziecka, doskonalenie warunków prowadzenia zawodowych form rodzinnej pieczy

zastępczej oraz rozwój kompetencji wychowawczych osób sprawujących funkcję rodzin zastępczych wszelkiego typu. Poprzez

profesjonalizację rozumie się w Programie dążenie do tego, by funkcji rodziny zastępczej zawodowej lub prowadzącego rodzinny dom

dziecka nadać charakter zawodowy, m. in. poprzez wyposażenie osób podejmujących się tych funkcji w odpowiednie kompetencje

zawodowe (zwłaszcza umiejętności wychowawcze) oraz określenie ścieżki rozwoju zawodowego dla osób pełniących funkcję

niezawodowych i zawodowych rodzin zastępczych.

Modernizacja placówek opiekuńczo-wychowawczych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i tworzenie warunków

sprzyjających indywidualizacji pracy z dzieckiem – poprzez zapewnienie kadrze kierowniczej i pedagogicznej placówek opiekuńczo-

wychowawczych dostępu do szkoleń adekwatnie do potrzeb oraz optymalną reorganizację istniejącej struktury placówek i dalszy rozwój

sieci placówek opiekuńczo-wychowawczych.

Doskonalenie podstaw organizacyjnych systemu pieczy zastępczej, jako kolejny etap długofalowej budowy systemu pieczy zastępczej

w Warszawie, dzięki któremu będzie możliwe jeszcze efektywniejsze niż dotychczas wykonywanie zadań związanych z zapewnianiem

dzieciom umieszczonym w pieczy zastępczej możliwie najlepszych warunków opieki, wychowania i rozwoju.

13

4. Opis systemu pieczy zastępczej w m.st. Warszawie

4.1. Struktura i charakterystyka rodzinnej pieczy zastępczej

W pierwszym półroczu 2015 roku, w Warszawie funkcjonowały 1 362 rodziny zastępcze i rodzinne domy dziecka, z czego 1 009 stanowiły

rodziny zastępcze spokrewnione, 323 - rodziny niezawodowe, 20 - rodziny zastępcze zawodowe, a 10 - rodzinne domy dziecka (tabela 1).

W rodzinach tych zapewniano opiekę dla 1 638 dzieci, z czego 1 153 dzieci pozostawało pod opieką rodzin zastępczych spokrewnionych, 368 –

niezawodowych, 59 - rodzin zastępczych zawodowych, a 58 - rodzinnych domów dziecka (tabela 2).

Tabela 1. Liczba rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka w latach 2013-2015 w podziale na poszczególne typy.

FORMA RODZINNEJ

PIECZY ZASTĘPCZEJ 2013* 2014* 2015**

Rodziny zastępcze spokrewnione 896 1 027 1 009

Rodziny zastępcze niezawodowe 327 324 323

Rodziny zastępcze zawodowe,

w tym specjalistyczne i pogotowia

rodzinnego

rodziopiekuńcze

17 20 20

Rodzinne domy dziecka 8 10 10

SUMA 1 248 1 381 1 362

* dane za okres całego roku

** dane za pierwsze półrocze

14

Tabela 2. Liczba dzieci przebywających w latach 2013–2015 w poszczególnych formach rodzinnej pieczy zastępczej.

FORMA RODZINNEJ

PIECZY ZASTĘPCZEJ 2013* 2014* 2015**

Rodziny zastępcze spokrewnione 1 140 1 227 1 153

Rodziny zastępcze niezawodowe 407 368 368

Rodziny zastępcze zawodowe,

w tym specjalistyczne i pogotowia

rodzinnego

45 49 59

Rodzinne domy dziecka 45 59 58

SUMA 1 637 1 703 1 638



Jakkolwiek dane dotyczące 2015 r. obejmują wyłącznie pierwsze półrocze, można zauważyć, że liczba dzieci przebywających corocznie

w rodzinach zastępczych spokrewnionych i niezawodowych kształtuje się na zbliżonym poziomie. Równocześnie należy podkreślić,

że w porównaniu z rokiem 2013, liczba rodzin zastępczych zawodowych wzrosła o 3, (co stanowi 15,0% wszystkich rodzin tego typu), a liczba

rodzinnych domów dziecka wzrosła o 2, (co stanowi 20,0% wszystkich rodzinnych domów dziecka funkcjonujących w Mieście). W porównaniu

z rokiem 2013, znacząco wzrosła też liczba dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych zawodowych (przyrost o 14 dzieci, co stanowi 23,7%

dzieci wychowujących się w tych rodzinach) i rodzinnych domach dziecka (przyrost o 13 dzieci, co stanowi 22,4% dzieci wychowujących się

w tej formie pieczy zastępczej).

W pierwszym półroczu 2015 r. w rodzinach zastępczych spokrewnionych przebywało 142 dzieci do 7. roku życia (12,3%) i 1 011 dzieci powyżej

7. roku życia (87,7%), w rodzinach zastępczych niezawodowych przebywało 32 dzieci w wieku do 7. roku życia (8,7%) i 336 dzieci powyżej 7.

roku życia (91,3%), w rodzinach zastępczych zawodowych przebywało 39 dzieci w wieku do 7 lat (66,1%) i 20 dzieci powyżej 7. roku życia

(33,9%), w rodzinnych domach dziecka przebywało natomiast 31 dzieci w wieku do 7 lat (53,4%) i 27 dzieci powyżej 7. roku życia (46,6%).

Szczegółowy rozkład dotyczący wieku dzieci przebywających w rodzinnych formach pieczy zastępczej poszczególnych typów został

przedstawiony w tabeli 3.

15

Tabela 3. Wiek dzieci przebywających w rodzinnej pieczy zastępczej w pierwszym półroczu 2015 r.

WIEK DZIECKA

W LATACH

RZ

SPOKREWNIO

NE

RZ

NIEZAWODO

WE

RZZ RDD

Poniżej 1. roku 4 0 6 6

1-3 39 9 22 13

4-7 99 23 11 12

Dzieci do 7 lat ogółem 142 32 39 31

8-13 406 121 14 19

14-17 313 124 2 6

18-24 292 91 4 2

Dzieci powyżej 7. roku

życia ogółem 1 011 336 20 27

SUMA 1 153 368 59 58

Na dzień 01.10.2015 r. opiekę nad rodzinami zastępczymi w Warszawie sprawowało 33 koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej oraz

6 pracowników socjalnych wykonujących obowiązki koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej zatrudnionych przez Warszawskie Centrum

Pomocy Rodzinie. Zgodnie z przyjętą praktyką koordynator rodzinnej pieczy zastępczej pozostaje w stałym kontakcie osobistym, telefonicznym

lub mailowym z rodziną zastępczą (spotkania odbywają się nie rzadziej niż raz na dwa miesiące). Na podstawie dokonanej przez siebie diagnozy

oraz zgłoszonych przez rodzinę zastępczą potrzeb obejmuje ją wsparciem i udziela pomocy. Koordynator pozostaje również w stałym kontakcie

z sądem, instytucjami oświatowymi, placówkami medycznymi i innymi współpracującymi z rodziną zastępczą.

Do zadań koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej należy w szczególności:

udzielanie pomocy rodzinom zastępczym i prowadzącym rodzinne domy dziecka w realizacji zadań wynikających z pieczy zastępczej;

16

przygotowanie, we współpracy z asystentem rodziny, a jeżeli rodzinie dziecka nie został przydzielony asystent rodziny – we współpracy

z podmiotem organizującym pracę z rodziną i odpowiednio rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom dziecka, planu pomocy

dziecku, w którym zostają zawarte cele i zadania do realizacji na każde sześć miesięcy pobytu dziecka w pieczy zastępczej, które

następnie są podsumowywane i tworzony jest plan na kolejne półrocze (w przypadku dzieci poniżej 3. roku życia – nie rzadziej niż raz

na trzy miesiące);

pomoc rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinne domy dziecka w nawiązaniu wzajemnego kontaktu, w szczególności przez

organizowanie grup wsparcia;

zapewnianie rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinne domy dziecka dostępu do specjalistycznej pomocy dla dzieci, w tym

psychologicznej, reedukacyjnej i rehabilitacyjnej;

organizowanie opieki nad dzieckiem, w przypadku gdy rodzina zastępcza niezawodowa, rodzina zastępcza zawodowa albo prowadzący

rodzinny dom dziecka okresowo nie może sprawować opieki, w szczególności z powodów zdrowotnych lub losowych albo

zaplanowanego wypoczynku.

Koordynatorzy rodzinnej pieczy zastępczej wspierają również pełnoletnich wychowanków rodzinnych form pieczy zastępczej w procesie

usamodzielniania. Koordynator pozostaje w stałym kontakcie osobistym, telefonicznym lub mailowym z pełnoletnim wychowankiem rodzinnej

pieczy zastępczej, także z tym pozostającym po osiągnięciu pełnoletności w dotychczasowej rodzinie zastępczej za jej zgodą (kontakt odbywa się

nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy). Wspiera go w procesie wyboru opiekuna usamodzielniania, opracowania i realizacji indywidualnego

programu usamodzielniania, który jest realizowany przez wychowanka do ukończenia przez niego 25 lat oraz udziela mu wsparcia w zakresie

zdiagnozowanych i zgłoszonych przez niego potrzeb.

Tabela 4. Pełnoletni wychowankowie, z którymi współpracują koordynatorzy rodzinnej pieczy zastępczej

Wychowankowie pozostający w

dotychczasowych rodzinach

zastępczych za ich zgodą

Wychowankowie

prowadzący samodzielne

gospodarstwo domowe

31.12.2013r.1

3r. 308 100

31.12.2014r.

372 150

31.12.2015r.3

1.12.2015r. 332 195

17

Koordynator rodzinnej pieczy zastępczej może mieć pod opieką łącznie nie więcej niż 15 rodzin zastępczych lub rodzinnych domów dziecka.

Równocześnie należy pamiętać, że do obowiązków tych osób należy również udzielanie wsparcia pełnoletnim wychowankom rodzinnych form

pieczy zastępczej (w 2013 r. usamodzielniło się 79, a w 2014 – 70 wychowanków rodzinnej pieczy zastępczej). Aktualna liczba koordynatorów

rodzinnej pieczy zastępczej i pracowników socjalnych zatrudnionych przez WCPR nie wyczerpuje potrzeb organizatora rodzinnej pieczy

zastępczej w tym zakresie, pozwala zabezpieczyć opiekę koordynatora jedynie dla rodzin najbardziej potrzebujących bieżącego wsparcia

i pomocy przy realizacji zadań wynikających z pełnionej przez nie pieczy zastępczej.

Miasto przekazuje, w miarę możliwości, lokale na potrzeby rodzinnej pieczy zastępczej, w których funkcjonują rodziny zastępcze zawodowe lub

rodzinne domy dziecka - w latach 2013-2014 przekazano 4 lokale, w 2015 r. - 2 lokale.

Rodziny zastępcze i prowadzący rodzinne domy dziecka korzystać mogą również ze wsparcia oferowanego przez organizacje pozarządowe

działające w Warszawie w obszarze pieczy zastępczej, takie jak między innymi Towarzystwo Nasz Dom, z którym Miasto współpracuje od

2008 r., Fundacja Dobrych Praktyk, Koalicja na rzecz Rodzinnej Opieki Zastępczej, Fundacja Wspierania Rodzin „Korale”, Fundacja EY

(Fundacja firmy Ernst & Young), Fundacja Przyjaciółka. W zależności od podmiotu, organizują one dla rodzin zastępczych i prowadzących

rodzinne domy dziecka pomoc wolontariuszy, grupy wsparcia, ułatwiają dostęp do specjalistycznych konsultacji, prowadzą działania

edukacyjne, szkoleniowe. Warto wspomnieć w tym miejscu, że Miasto zleca realizację zadań publicznych, również w obszarze pieczy

zastępczej, organizacjom pozarządowym w ramach otwartych konkursów ofert.

4.2. Charakterystyka i struktura instytucjonalnej pieczy zastępczej

Według stanu na dzień 30.06.2015 r. w Warszawie funkcjonowało 17 placówek opiekuńczo-wychowawczych zapewniających 649 miejsc, w tym

5 placówek typu rodzinnego zapewniających 27 miejsc (tabela 5). Miasto dodatkowo zlecało prowadzenie 4 placówek opiekuńczo-

wychowawczych (typu socjalizacyjnego) zgromadzeniom zakonnym zapewniając 87 miejsc (tabela 6).

http://ngo.um.warszawa.pl/zadaniapubliczne

18

Tabela 5. Liczba publicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych w podziale na poszczególne typy (stan na dzień 30.06.2015 r.).

TYP PLACÓWKI LICZBA

Socjalizacyjna 9

Interwencyjna 2

Specjalistyczno-terapeutyczna 1

Rodzinna 5

SUMA 17

Tabela 6. Liczba niepublicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych (stan na dzień 30.06.2015 r.).

PLACÓWKI LICZBA

Niepubliczne socjalizacyjne 4

W pierwszym półroczu 2015 r., opieką w placówkach opiekuńczo-wychowawczych objętych zostało w sumie 1 067 dzieci, z czego opieką

w placówkach socjalizacyjnych objęto 801 dzieci, w placówkach interwencyjnych – 183 dzieci, w placówce specjalistyczno-terapeutycznej –

49 dzieci, a w placówkach rodzinnych – 34 dzieci (tabela 7). Opieką w czterech socjalizacyjnych niepublicznych placówkach opiekuńczo-

wychowawczych, w pierwszym półroczu 2015 r. objętych zostało 103 dzieci (tabela 8).

19

Tabela 7. Liczba dzieci, które w latach 2013 – 2015 przebywały w publicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych poszczególnych

typów.

TYP PLACÓWKI 2013* 2014* 2015**

Socjalizacyjna 967 966 801

Interwencyjna 317 311 183

Specjalistyczno-

terapeutyczna 67 62 49

Rodzinna 42 38 34

SUMA 1 393 1 377 1 067



Tabela 8. Liczba dzieci, które w latach 2013-2015 przebywały w niepublicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych.

TYP PLACÓWKI 2013* 2014* 2015**

Niepubliczne

socjalizacyjne 147 125 103



W pierwszym półroczu 2015 r. w placówkach opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego przebywało 121 dzieci do 7. roku życia

(18,3%) i 542 dzieci powyżej 7. roku życia (81,7%), w placówkach typu interwencyjnego przebywały wyłącznie dzieci powyżej 7. roku życia

(81 dzieci, 100%), w placówkach specjalistyczno-terapeutycznych przebywało 34 dzieci w wieku do 7 lat (80,6%) i 8 dzieci powyżej 7. roku

życia (19,0%), w placówkach typu rodzinnego przebywało natomiast 10 dzieci w wieku do 7 lat (35,7%) i 18 dzieci powyżej 7. roku życia

(64,3%). W odniesieniu do wieku dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych należy zauważyć,

20

że do placówek interwencyjnych są przyjmowane generalnie dzieci od 11. roku życia na podstawie rozstrzygnięcia sądu w sprawach

opiekuńczych, niezależnie od miejsca zamieszkania (dzieci młodsze mogą być przyjmowane w wyjątkowych przypadkach). W placówkach

specjalistyczno-terapeutycznych przebywają dzieci wymagające stałej specjalistycznej opieki (w różnym stopniu niepełnosprawne), niezależnie

od wieku. Ze względu na swój, jak sama nazwa wskazuje, rodzinny charakter, również placówka typu rodzinnego jest odpowiednim miejscem

przebywania dla małych dzieci (do 7. roku życia). O niekorzystnej sytuacji można zatem mówić jedynie w odniesieniu do placówek typu

socjalizacyjnego, w których łącznie, w pierwszym półroczu przebywało 121 dzieci do 7. roku życia. Zgodnie z Ustawą, dzieci do 7. roku życia

powinny być umieszczane w rodzinnej pieczy zastępczej albo placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego (w innej placówce dziecko

może zostać umieszczone w wyjątkowych przypadkach, przede wszystkim gdy umieszczone zostało tam jego rodzeństwo lub małoletni rodzic).

Szczegółowy rozkład dotyczący wieku dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych poszczególnych typów został

przedstawiony w tabeli 9.

Tabela 9. Wiek dzieci, które przebywały w publicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych poszczególnych typów w pierwszym

półroczu 2015 r.

WIEK DZIECKA

W LATACH SOCJALIZACYJNE INTERWENCYJNE

SPECJALISTYCZNO-

TERAPEUTYCZNE RODZINNE

Poniżej 1. roku 8 0 0 1

1-3 50 0 16 8

4-7 63 0 18 1

Dzieci do 7 lat ogółem 121 0 34 10

8-13 214 11 6 14

14-17 281 70 2 4

18-24 47 0 0 0

Dzieci powyżej 7. roku

życia ogółem 542 81 8 18

SUMA 663 81 42 28

21

W m.st. Warszawie od kilku lat podejmowane są działania mające na celu rozwijanie małych form opieki nad dziećmi poprzez pozyskiwanie

lokali w budynkach wielorodzinnych na organizację mieszkań filialnych przy placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Proces ten

powoduje, że duże placówki opiekuńczo-wychowawcze sukcesywnie są reorganizowane i zmniejszane. Mieszkania filialne wchodzą w strukturę

placówki opiekuńczo-wychowawczej i są umiejscowione w budynkach wielorodzinnych lub domach jednorodzinnych w środowisku. Pobyt

w mieszkaniu filialnym zapewnia wszelkie warunki niezbędne dla pełnego i prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży. Wychowankowie

mieszkający w nim przebywają pod stałą opieką wychowawców. Domowy charakter takiej grupy, mniejsze pomieszczenia, stała kadra

wychowawcza sprzyja prawidłowemu rozwojowi dziecka, kształtowaniu umiejętności niezbędnych do satysfakcjonującego funkcjonowania

w społeczeństwie, budowania relacji z innymi opartych na poczuciu zaufania i bezpieczeństwa psychicznego. Wolna powierzchnia budynków

powstała po zamieszkaniu dzieci w mieszkaniach filialnych jest wykorzystywana na inne potrzeby społeczne, między innymi takie jak

utworzenie żłobka czy ośrodka interwencji kryzysowej. Od roku 2007 do 30.06.2015 r. utworzono w sumie 25 mieszkań filialnych, które

dysponują 270 miejscami dla wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych (w roku 2012 przekazano 2 mieszkania, w roku 2013 – 5

mieszkań, a w roku 2014 – 1 mieszkanie).

Z dniem 1 stycznia 2015 roku na podstawie uchwały nr LXXXV/2189/2014 Rady m.st. Warszawy z dnia 3 lipca 2014 r. (Dz. Urz. Woj. Maz.

poz. 6877) utworzone zostało Centrum Administracyjne nr 1 do obsługi placówek opiekuńczo-wychowawczych. Centrum zapewnia obsługę

ekonomiczno-administracyjną i organizacyjną czterem placówkom: Pogotowiu Opiekuńczemu nr 1 przy ul. Henryka Dembińskiego 1

w Warszawie, Pogotowiu Opiekuńczemu nr 2 im. Czesława Józefa Babickiego przy ul. św. Bonifacego 81 w Warszawie, Domowi Dziecka nr 12

przy ul. Tarczyńskiej 27 w Warszawie oraz Ośrodkowi Wspomagania Rodziny przy ul. 6 Sierpnia 1/5 w Warszawie. Należy zaznaczyć, że po

wejściu w życie ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 poz.

1045), które nastąpi 1 stycznia 2016 r., Centrum Administracyjne nr 1 będzie mogło funkcjonować w oparciu o obecną podstawę prawną (tj.

ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej) jedynie do końca 2016 r.10

4.3. Specyficzne formy wspierania wychowanków rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej

Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) w szerokim stopniu uwzględnia w toku postępowania

rekrutacyjnego do publicznych przedszkoli, publicznych innych form wychowania przedszkolnego, publicznych szkół i publicznych placówek okoliczność

objęcia dziecka pieczą zastępczą.

10

Zgodnie z art. 48 pkt 7 powołanej ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. centra administracyjne do obsługi placówek opiekuńczo-wychowawczych, utworzone przez powiat na podstawie art. 94

ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w brzmieniu dotychczasowym, mogą działać na dotychczasowych zasadach, nie dłużej jednak niż

przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej.

22

W m.st. Warszawie od kilku lat wprowadzane są rozwiązania systemowe stanowiące formy dodatkowego wsparcia dla wychowanków

pieczy zastępczej, zarówno rodzinnej, jak i instytucjonalnej. Spośród najważniejszych należy wymienić następujące formy wsparcia:

Wychowankowie rodzinnych domów dziecka działających na terenie m.st. Warszawy, wychowankowie placówek opiekuńczo-

wychowawczych typu rodzinnego działających na terenie m.st. Warszawy oraz dzieci umieszczone w rodzinach zastępczych

zamieszkujących na terenie m.st. Warszawy są zwolnieni z opłaty za korzystanie z wychowania przedszkolnego, w czasie

przekraczającym czas określony na bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę.11

;

Dzieci z rodzinnych domów dziecka, rodzin zastępczych, placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego, placówek

opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego, interwencyjnego i specjalistyczno-terapeutyczngo, stale zamieszkałe na terenie m.st.

Warszawy są uprawnione do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego w m.st. Warszawie nie dłużej niż do 30

września roku kalendarzowego, w którym kończą 21. rok życia, na podstawie imiennego uprawnienia do bezpłatnych przejazdów12.

Osobom, które uzyskały pełnoletniość w placówce opiekuńczo-wychowawczej, zawodowej rodzinie zastępczej, niezawodowej rodzinie

zastępczej lub rodzinnym domu dziecka przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu z mieszkaniowego zasobu miasta

stołecznego Warszawy, pod warunkiem, że z wnioskiem o zawarcie umowy najmu lokalu wystąpią w ciągu 3 lat od uzyskania

pełnoletności i spełniają warunki do zawarcia umowy.13

Liczbę lokali przekazanych w najem wspomnianym osobom przedstawia tabela 10.

11

§ 4 ust. 1 pkt 1 uchwały nr LXXXIV/2166/2014 Rady m.st. Warszawy z dnia 26 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego i czasu

przeznaczonego na bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w przedszkolach m.st. Warszawy (Dz. Urz. Woj. Maz. poz. 6848). 12

§ 1 pkt 21 załącznika do uchwały nr LVI/1584/2013 Rady m.st. Warszawy z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie ustalenia ulg za usługi przewozowe środkami lokalnego

transportu zbiorowego w m.st. Warszawie (Dz. Urz. Woj. Maz. poz. 6320, z późn. zm.). 13

§ 7 ust. 1 pkt 5 uchwały nr LVIII/1751/2009 Rady m.st. Warszawy z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego

zasobu miasta stołecznego Warszawy (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 132, poz. 3937, z późn. zm.)

23

Tabela 10. Liczba lokali przekazanych w latach 2012-2014 w najem usamodzielniającym się wychowankom pieczy zastępczej.

CHARAKTER NAJMU 2012 2013 2014

Lokal wynajęty na czas

nieoznaczony 27 47 53

Lokal wynajęty na czas

oznaczony 13 20 14

SUMA 40 67 67

4.4. Usamodzielniani wychowankowie pieczy zastępczej

W ramach procesu usamodzielnienia wychowankowi przyznaje się pomoc na kontynuowanie nauki, pomoc na usamodzielnienie oraz pomoc na

zagospodarowanie. Osobie usamodzielnianej udziela się również pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz

zatrudnienia. Po nowelizacji Ustawy zapewnia się również pomoc prawną i psychologiczną.

24

Tabela 11. Liczba wychowanków pieczy zastępczej, którzy skorzystali z przysługujących finansowych form pomocy w latach 2013-2015

Wychowankowie

placówek opiekuńczo-

wychowawczych

2013 2014 2015 (do 30.06.2015 r.)

Piecza

Zastępcza

Ustawa o

pomocy

społecznej

Piecza Zastępcza

Ustawa o

pomocy

społecznej

Piecza Zastępcza

Ustawa o

pomocy

społecznej

Pomoc na kontynuowanie

nauki (liczba osób) 109 128 155 104 160 64

Pomoc na

zagospodarowanie (liczba

osób)

11 42 32 43 25 12

Pomoc na usamodzielnienie

(liczba osób) 7 18 9 25 5 12

25

Wychowankowie

rodzinnej pieczy

zastępczej

2013 2014 2015 (do 30.06.2015r.)

Piecza

Zastępcza

Ustawa o

pomocy

społecznej

Piecza Zastępcza Ustawa o pomocy

społecznej

Piecza

Zastępcza

Ustawa

o pomocy

społecznej

Pomoc na kontynuowanie

nauki (liczba osób) 101 240 163 171 173 125

Pomoc na

zagospodarowanie (liczba

osób)

11 58 31 51 9 28

Pomoc na usamodzielnienie

(liczba osób) 1 26 8 27 5 20

Pełnoletni wychowanek w procesie usamodzielnienia wspierany jest przez pracownika socjalnego lub koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej

oraz opiekuna usamodzielnienia. Ponadto WCPR w ramach projektu „Integracja dla Samodzielności” stworzył katalog fakultatywnych

świadczeń niepieniężnych, które były proponowane wychowankom przystępującym do niego. Indywidualizacja metod i świadczeń ma na celu

zwiększenie skuteczności pomocy. Diagnoza potrzeb wychowanków daje możliwość trafnego doboru wsparcia dla tej grupy. Adekwatność

oferowanego wsparcia do oczekiwań i potrzeb usamodzielnianych zwiększa prawdopodobieństwo właściwego skorzystania z pomocy

Pomoc w uzyskaniu zatrudnienia polega na wspieraniu osoby usamodzielnianej w zdobyciu kwalifikacji zawodowych, uzyskaniu

odpowiedniego wykształcenia zgodnie z jej możliwościami i dążeniami mającymi na celu uzyskanie zatrudnienia. W Warszawie pomoc ta

realizowana była przede wszystkim w ramach projektu „Integracja dla Samodzielności”. Uczestnicy Projektu mogą skorzystać z instrumentów

aktywizacji zawodowej, w tym usług doradcy zawodowego, czy instrumentów aktywizacji edukacyjnej, w tym zajęć w ramach podnoszenia

kluczowych kompetencji o charakterze zawodowym lub zdobywania nowych kompetencji i umiejętności zawodowych, umożliwiających

aktywizację zawodową. Należy zauważyć, że w Warszawie zmotywowani wychowankowie znajdują zatrudnienie.

26

Pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, jest realizowana przez umożliwienie zamieszkania w mieszkaniu

rotacyjnym dla usamodzielnianych wychowanków. Mieszkanie zapewnia warunki samodzielnego funkcjonowania w środowisku, w integracji ze

społecznością lokalną. W Warszawie funkcjonuje 17 mieszkań dla usamodzielnianych wychowanków przeznaczonych dla 34 wychowanków,

przede wszystkim instytucjonalnej pieczy zastępczej. Tabela poniżej przedstawia liczbę wychowanków, którzy skorzystali z tej formy pomocy.

Ponadto w Warszawie pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych realizowana jest poprzez pisanie poparć wniosków

wychowanków o przydział lokalu z zasobów lokalowych Miasta.

Tabela 12. Liczba wychowanków korzystających z pomocy w formie mieszkania dla usamodzielnianych w latach 2013-3015

rok 2013 2014 2015 (do

30.06.2015r.)

liczba

wychowanków 47 48 35

4.5. Napływ do pieczy zastępczej dzieci z poszczególnych dzielnic

Z analizy przeprowadzonej na poziomie poszczególnych dzielnic wynika, że według danych na dzień 31.12.2014 r., największa liczba dzieci

trafiła do pieczy zastępczej z dzielnicy Praga-Północ. Przeważały one w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Niewiele mniej dzieci

przebywających w pieczy zastępczej było mieszkańcami Pragi-Południe, a następnie: Woli, Bielan i Mokotowa. Stanowi to odzwierciedlenie

występujących w tych dzielnicach od wielu lat licznych problemów społecznych, w tym zamieszkiwania w nich największej liczby rodzin

przeżywających trudności w codziennym funkcjonowaniu, zagrożonych marginalizacją społeczną. Do rodzin zastępczych spokrewnionych

i niezawodowych trafiały najczęściej dzieci z Bielan. Szczegółowe dane w zakresie szacunkowej liczby dzieci przebywających w placówkach

opiekuńczo-wychowawczych i rodzinach zastępczych z podziałem na poszczególne dzielnice przedstawia tabela 13.

27

Tabela 13. Szacunkowa liczba dzieci przebywających w pieczy zastępczej (stan na dzień 31.12.2014 r.)

LP. DZIELNICA

POCHODZENIA

DZIECKA

LICZBA DZIECI

W RODZINACH

ZASTĘPCZYCH

SPOKREWNIONYCH

I NIEZAWODOWYCH

LICZBA DZIECI

W RODZINACH ZASTĘPCZYCH

ZAWODOWYCH

I RODZINNYCH DOMACH

DZIECKA

LICZBA DZIECI

W PLACÓWKACH

OPIEKUŃCZO-

WYCHOWAWCZYCH

LICZBA DZIECI

W PIECZY

ZASTĘPCZEJ

(SUMA)

1. Bemowo 17 1 17 35

2. Białołęka 15 0 25 40

3. Bielany 98 7 44 149

4. Mokotów 69 8 70 147

5. Ochota 14 4 33 51

6. Praga-Południe 71 18 81 170

7. Praga-Północ 54 13 124 191

8. Rembertów 15 0 7 22

9. Śródmieście 61 12 49 122

10. Targówek 30 5 67 102

11. Ursus 20 0 7 27

12. Ursynów 15 1 15 31

13. Wawer 13 8 52 73

14. Wesoła 3 0 3 6

15. Wilanów 9 0 1 10

16. Włochy 9 1 24 34

17. Wola 60 11 85 156

18. Żoliborz 32 3 9 44

SUMA 605 92 713 1410

28

4.6. Przyczyny opuszczania rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej

W okresie od początku 2013 r. do połowy 2015 r. rodzinną pieczę zastępczą opuściło 601 dzieci. Spośród nich blisko trzecia część (179 dzieci)

usamodzielniła się (29,8%), nieco mniej niż czwarta część powróciła do rodziny (140 dzieci; 23,3%) a 99 dzieci zostało przysposobionych

(16,5%). Ponad jedna czwarta spośród omawianej grupy dzieci zmieniła formę pieczy zastępczej, zostały umieszczone w innej rodzinie

zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej (169 dzieci; 28,1%).

W tym samym okresie, od początku 2013 r. do połowy 2015 r., instytucjonalną pieczę zastępczą opuściło 1 375 dzieci. Niemal trzecia część

z nich (451 dzieci) powróciła do rodziny (32,8%), 262 dzieci usamodzielniło się (19%) a 139 dzieci zostało przysposobionych (10,1%). Dalszych

115 dzieci zostało umieszczonych w rodzinnej pieczy zastępczej (8,4%). Zmieniło placówkę opiekuńczo-wychowawczą 239 dzieci (17,4%).

W przypadku 169 dzieci (12,3%) wskazuje się inne przyczyny, co w szczególności dotyczy sytuacji czasowego objęcia opieką dzieci, które

zostały doprowadzone po ucieczce z domów rodzinnych lub innych placówek. Szczegółowe dane dotyczące przyczyn opuszczania rodzinnej

i instytucjonalnej pieczy zastępczej w omawianych latach zaprezentowane zostały w tabeli 14.

29

Tabela 14. Przyczyny opuszczania pieczy zastępczej w latach 2013-2015 r.

FO

RM

A P

IEC

ZY

ZA

ST

ĘP

CZ

EJ

LICZBA

DZIECI

W ROKU

LICZBA DZIECI,

KTÓRE OPUŚCIŁY DANĄ

FORMĘ PIECZY ZASTĘPCZEJ

PRZYCZYNY OPUSZCZENIA DANEJ FORMY PIECZY ZASTĘPCZEJ

US

AM

OD

ZIE

LN

IEN

IE

PO

WR

ÓT

DO

RO

DZ

INY

PR

ZY

SP

OS

OB

IEN

IE

(AD

OP

CJ

A)

UM

IES

ZC

ZE

NIE

W R

OD

ZIN

IE

ZA

ST

ĘP

CZ

EJ

UM

IES

ZC

ZE

NIE

W I

NN

EJ

RO

DZ

INIE

ZA

ST

ĘP

CZ

EJ

UM

IES

ZC

ZE

NIE

W P

LA

CÓ

WC

E

ZM

IAN

A P

LA

CÓ

WK

I

INN

E

Rodzi

nna

2013* 1 668 256 79 54 32 nd 29 53 nd 9

2014* 1 846 246 70 63 46 nd 20 42 nd 5

2015** 1 671 99 30 23 21 nd 7 18 nd 0

Inst

ytu

cjonal

na 2013* 1 337 564 100 174 67 48 nd nd 114 61

2014* 1 254 560 100 185 52 44 nd nd 88 91

2015** 814 251 62 92 20 23 nd nd 37 17



30

5. Mocne i słabe strony istniejącego systemu pieczy zastępczej

W poniższej rozbudowanej tabeli przedstawiono wyniki analizy SWOT systemu pieczy zastępczej funkcjonującego w m.st. Warszawie. SWOT

jest techniką analityczną polegającą w najprostszej wersji na posegregowaniu posiadanych informacji w danym obszarze na cztery grupy (cztery

kategorie czynników strategicznych):

S (z ang. strengths) – mocne strony: wszystko to, co stanowi atut, przewagę, zaletę w analizowanym obszarze;

W (z ang. weaknesses) – słabe strony: wszystko to, co stanowi słabość, barierę, wadę w analizowanym obszarze;

O (z ang. opportunities) – szanse: wszystko to, co stwarza szansę korzystnej zmiany w analizowanym obszarze;

T (z ang. threats) – zagrożenia: wszystko to, co stwarza w danym obszarze niebezpieczeństwo zmiany niekorzystnej.

Zestawienie wspomnianych grup czynników ułatwia planowanie działań w danym obszarze, w tym wskazuje obszary problemowe, które

w pierwszej kolejności powinny stać się przedmiotem interwencji.

Tabela 15. Wyniki analizy SWOT systemu pieczy zastępczej.

MOCNE STRONY SŁABE STRONY

System pieczy zastępczej

Wdrożone zasady współpracy przedstawicieli pieczy zastępczej

i ośrodków pomocy społecznej w zakresie umieszczania dziecka

w pieczy zastępczej, pracy z rodziną dziecka umieszczonego

w pieczy zastępczej oraz powrotu dziecka do rodziny oraz

procedury przewozu i przekazania dziecka do rodziny zastępczej,

rodzinnego domu dziecka lub placówki opiekuńczo-wychowawczej

w związku z interwencją kryzysową w rodzinie dziecka;

Prowadzony monitoring potrzeb szkoleniowych kadry placówek

opiekuńczo-wychowawczych i rodzinnych form pieczy zastępczej

Brak prowadzenia systematycznej diagnozy potrzeb w zakresie

pieczy zastępczej;

Brak standardu sporządzania diagnozy psychofizycznej dzieci

umieszczanych w pieczy zastępczej i zapewniania przeprowadzenia

niezbędnych badań lekarskich dziecku przyjętemu do pieczy

zastępczej;

Niewystarczający dostęp wychowanków placówek opiekuńczo-

wychowawczych do specjalistów (psychiatrów, logopedów,

psychologów, neurologów dziecięcych itp.), brak preferencji dla

31

wszystkich typów;

Stworzone dobre warunki „startu” dla usamodzielniających się

wychowanków pieczy zastępczej (m.in. wsparcie koordynatorów

rodzinnej pieczy zastępczej, preferencje przy najmie lokalu

z zasobów Miasta itp.);

Partycypacyjny model tworzenia Programu Rozwoju Pieczy

Zastępczej na lata 2016–2018 uwzględniający środowisko

organizacji pozarządowych działających w obszarze pieczy

zastępczej.

dzieci z rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka

w dostępie do lekarzy specjalistów;

Niewystarczająca w stosunku do zapotrzebowania liczba szkoleń

organizowanych dla prowadzących rodzinne formy pieczy

zastępczej wszystkich typów i pracowników placówek opiekuńczo-

wychowawczych (kadry kierowniczej i pedagogicznej) oraz

koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej;

Niewystarczająca w stosunku do potrzeb liczba koordynatorów

i pracowników socjalnych rodzinnej pieczy zastępczej, duża rotacja

wśród pracowników placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz

na stanowiskach koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej;

Niewystarczający stopień upowszechnienia dobrych praktyk,

rekomendowanych sposobów postępowania we współpracy

placówek opiekuńczo-wychowawczych, rodzinnych form pieczy

zastępczej i organizatora rodzinnej pieczy zastępczej z sądami

i placówkami służby zdrowia oraz szkołami i poradniami

psychologiczno-pedagogicznymi;

Bardzo zróżnicowana jakość współpracy przedstawicieli placówek

opiekuńczo-wychowawczych, rodzinnych form pieczy zastępczej

i organizatora rodzinnej pieczy zastępczej z przedstawicielami

sądów (od bardzo dobrej do bardzo słabej), brak wypracowanych

rekomendacji dotyczących zasad współpracy, niewystarczający

stopień upowszechniania dobrych praktyk;

Konieczność pozyskiwania środków finansowych na realizację

wszystkich potrzebnych działań w obszarze pieczy zastępczej

z wielu źródeł (i wynikająca stąd niepewność, brak pewnej

32

projektowej ciągłości finansowania) - w latach ubiegłych część

zadań finansowana była m.in. ze środków unijnych, przede

wszystkim w ramach projektu systemowego „Integracja dla

Samodzielności” zrealizowanego w latach 2008–2015 przez

WCPR. Zadania w ramach tego projektu obejmowały m.in.

udzielanie wsparcia merytorycznego prowadzącym rodzinne formy

pieczy zastępczej, wsparcie usamodzielnianych wychowanków

pieczy zastępczej itp.

33

Rodzinna piecza zastępcza

Stworzone dobre warunki do powstawania i działania rodzinnych

form pieczy zastępczej wszystkich typów (przekazywanie przez

Miasto lokali mieszkalnych do prowadzenia zawodowych form

rodzinnej pieczy zastępczej, uprawnienie do bezpłatnych

przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego itp.);

Wykwalifikowana kadra systemu rodzinnej pieczy zastępczej,

w tym przede wszystkim 33 koordynatorów rodzinnej pieczy

zastępczej i 6 pracowników socjalnych;

Wdrożony standard sprawowania rodzinnej pieczy zastępczej,

w tym zawodowych rodzin zastępczych oraz prowadzących

rodzinne domy dziecka;

Zorganizowany system szkolenia kandydatów do pełnienia funkcji

zawodowej i niezawodowej rodziny zastępczej lub prowadzenia

rodzinnego domu dziecka;

Szeroka, w tym także specjalistyczna, oferta wsparcia dla

rodzinnych form pieczy zastępczej wszystkich typów.

Niska efektywność pozyskiwania nowych kandydatów

na zawodowe i niezawodowe rodziny zastępcze oraz

do prowadzenia rodzinnych domów dziecka;

Brak zorganizowanego systemu cyklicznego opiniowania osób

pełniących funkcję rodziny zastępczej zawodowej lub rodziny

zastępczej niezawodowej oraz prowadzących rodzinny dom

dziecka w zakresie posiadania predyspozycji i motywacji

do pełnienia funkcji rodziny zastępczej lub prowadzenia

rodzinnego domu dziecka (wymaganych zgodnie z art. 46 ust. 3

Ustawy);

Niewystarczająca profesjonalizacja zawodowych form rodzinnej

pieczy zastępczej w zakresie obejmowania pieczą zastępczą dzieci

wymagających zastosowania specjalnych środków oddziaływania

ze względu na ich niepełnosprawność lub trudności natury

wychowawczej, w tym brak określonej ścieżki rozwoju

zawodowego dla osób pełniących funkcję niezawodowych

i zawodowych rodzin zastępczych;

Niewystarczająca liczba nadzorowanych miejsc kontaktu rodzin

zastępczych zawodowych z rodziną pochodzenia.

Instytucjonalna piecza zastępcza

Wdrożone standardy organizacyjne placówek opiekuńczo-

wychowawczych, procedury przyjmowania dzieci do placówek

opiekuńczo-wychowawczych, zasady współpracy placówek

Brak wystarczającej liczby placówek opiekuńczo-wychowawczych

typu specjalistyczno-terapeutycznego;

34

opiekuńczo-wychowawczych z innymi instytucjami, zasady

postępowania w przypadku nieusprawiedliwionej nieobecności

wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych;

Wzrastająca liczba mieszkań filialnych;

Dostęp do szkoleń zawodowych kadry placówek opiekuńczo-

wychowawczych (m.in. w ramach współpracy z Warszawskim

Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych);

Wypracowane w ramach Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej

w m.st. Warszawie na lata 2013-2015 rekomendacje dotyczące

współpracy pomiędzy wybranymi placówkami opiekuńczo-

wychowawczymi, szkołami i poradniami psychologiczno-

pedagogicznymi;

Opracowana i wdrożona koncepcja funkcjonowania wspólnej

obsługi administracyjno-ekonomicznej i organizacyjnej placówek

opiekuńczo-wychowawczych – funkcjonowanie Centrum

Administracyjnego nr 1.

Brak prowadzenia superwizji dla pracowników placówek

opiekuńczo-wychowawczych, w tym zespołów wychowawczych;

Przebywanie w placówkach opiekuńczo-wychowawczych typu

socjalizacyjnego dzieci w wieku poniżej 10. roku życia;

Brak wypracowanych zasad wspierania usamodzielniających się

wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych, w tym

osób niepełnosprawnych, w tym brak kontynuacji wsparcia

psychologicznego (oferta tego wsparcia była dostępna w ramach

projektu Integracja dla Samodzielności realizowanego przez WCPR

w latach 2008-2015), brak procedury wyznaczania opiekunów

usamodzielniania);

Brak wypracowanych zasad współpracy (w tym dobrych praktyk)

między placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i organizacjami

pozarządowymi (w tym niestabilność współpracy wynikająca

z „projektowego”, nieciągłego w czasie charakteru działalności

organizacji pozarządowych, brak wskazania konkretnych sposobów

i obszarów, w jakich organizacje pozarządowe powinny

współpracować z placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, brak

podziału kompetencji).

SZANSE ZAGROŻENIA

Uzyskanie szerszego dostępu do wolnych zasobów lokalowych

Miasta w dobrym stanie technicznym na potrzeby rozwoju

rodzinnych form pieczy zastępczej i prowadzenia placówek


Pozyskanie zewnętrznych środków finansowych na realizację

Zmienność przepisów prawa w obszarze pieczy zastępczej, która

może spowodować zniweczenie wysiłku włożonego

w organizowanie czy prowadzenie działań, które następnie muszą

zostać poniechane czy zmodyfikowane w celu dostosowania

do zmienionych zasad;

35

zadań w zakresie pieczy zastępczej, zwłaszcza środków unijnych

w ramach pespektywy finansowej 2014-2020;

Stworzenie zintegrowanej międzyinstytucjonalnej platformy

współpracy uwzględniającej w szczególności pracowników sądów,

placówek służby zdrowia oraz oświaty, która przyczyniłaby się

do zwiększenia efektywności całego systemu pieczy zastępczej;

Korzystanie z potencjału organizacji pozarządowych działających

w Mieście w obszarze pieczy zastępczej (zwłaszcza ich oferty

szkoleniowej, dostępnych specjalistów itp.).

Brak dostępu do wolnych zasobów lokalowych Miasta w dobrym

stanie technicznym na potrzeby rozwoju rodzinnych form pieczy

zastępczej i prowadzenia placówek opiekuńczo-wychowawczych;

Dysponowanie zbyt ograniczonymi środkami finansowymi,

niepozwalającymi na realizację wszystkich zadań zaplanowanych

w Programie, w tym brak możliwości pozyskania dofinansowania

zewnętrznego, np. unijnego;

Zbyt mała, nieodpowiadająca potrzebom, liczba organizacji

pozarządowych wyspecjalizowanych w obszarze pracy z dzieckiem

umieszczonym w pieczy zastępczej oraz z rodzinnymi formami

pieczy zastępczej.

36

6. Struktura celów i wskaźniki ich realizacji, harmonogram zadań

CEL GŁÓWNY: ZAPEWNIENIE DZIECIOM PROFESJONALNEJ OPIEKI W ODPOWIEDNICH FORMACH PIECZY

ZASTĘPCZEJ

Wskaźnik realizacji:

1. Liczba miejsc w rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej jest adekwatna do bieżących potrzeb Miasta w tym zakresie, biorąc

za podstawę wyniki przeprowadzanej corocznie diagnozy potrzeb Miasta w obszarze pieczy zastępczej;

2. Wzrost liczby rodzinnych form pieczy zastępczej, przede wszystkim rodzin zastępczych zawodowych i rodzinnych domów dziecka.

Przewidywany efekt:

Na koniec okresu realizacji Programu, w Mieście funkcjonuje system pieczy zastępczej odpowiadający na potrzeby mieszkańców, zapewniający

wszystkim dzieciom potrzebującym wsparcia odpowiednią liczbę miejsc w rodzinnych i instytucjonalnych formach pieczy zastępczej. Następuje

rozwój rodzinnych form pieczy zastępczej, rozumiany przede wszystkim, jako zwiększenie liczby rodzin zastępczych zawodowych i rodzinnych

domów dziecka oraz ich profesjonalizacja (specjalizacja). System pieczy zastępczej sprawnie i efektywnie realizuje zadania wynikające

z obowiązujących regulacji prawnych, jego działania są ukierunkowane na zapewnienie odpowiednich warunków do opieki i rozwoju dzieciom

umieszczonym w pieczy zastępczej.

Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej wskazuje, jako konieczny element programu rozwoju pieczy zastępczej określenie

limitu zawodowych rodzin zastępczych. Limit ten jest rozumiany, jako zapewnienie środków na ich zorganizowanie i prowadzenie, a nie

konieczność jego osiągnięcia.

Projektowany coroczny limit rodzin zastępczych zawodowych

Według stanu na dany dzień Limit zawodowych rodzin

zastępczych

31.XII.2016 r. 24

37

31.XII.2017 r. 28

31.XII.2018 r. 32

Funkcję zawodowej rodziny zastępczej można pełnić dla co najmniej 2 dzieci. Aby pełnić w Mieście funkcję rodziny zastępczej zawodowej lub

prowadzić rodzinny dom dziecka należy wcześniej pełnić funkcję rodziny zastępczej niezawodowej lub posiadać doświadczenie w prowadzeniu

jakiejkolwiek formy rodzinnej pieczy zastępczej.

Dodatkowo określony został również limit rodzinnych domów dziecka.

Projektowany coroczny limit rodzinnych domów dziecka

Według stanu na dany dzień Limit rodzinnych domów

dziecka

31.XII.2016 r. 13

31.XII.2017 r. 16

31.XII.2018 r. 19

38

CEL I: ROZWÓJ, W TYM PROFESJONALIZACJA, RODZINNEJ PIECZY ZASTĘPCZEJ

Przewidywany efekt: W wyniku podjętych licznych inicjatyw sprzyjających pozyskiwaniu kandydatów do sprawowania rodzinnych form

pieczy zastępczej, zwiększy się liczba rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka funkcjonujących w Warszawie. Wzrośnie także poziom

ich specjalizacji między innymi poprzez określenie ścieżki rozwoju zawodowego, zapewnienie możliwości udziału w szkoleniach, warsztatach

oraz możliwości korzystania z oferty wsparcia. Dzięki ofercie szkoleń dla niezawodowych i spokrewnionych rodzin zastępczych wzrośnie także

jakość sprawowanej przez nie pieczy. W wyniku podejmowania inicjatyw integracyjnych (w tym organizacji grup wsparcia), wzrośnie spójność

środowiska rodzinnej pieczy zastępczej. Specjalizacja rodzinnej pieczy zastępczej, w tym zbudowanie atrakcyjnej oferty wsparcia dla rodzin

zastępczych zawodowych i rodzinnych domów dziecka, przyczyni się do podniesienia atrakcyjności pełnienia roli zawodowych rodzin

zastępczych i prowadzących rodzinne domy dziecka, co również przyczyni się do zwiększenia liczby kandydatów do pełnienia tych funkcji.

ZADANIA

Treść Realizatorzy Termin

realizacji

Wskaźnik/i realizacji

zadania

Sposób i częstotliwość mierzenia

poziomu wskaźnika

1. Opracowanie koncepcji

realizacji działań sprzyjających

pozyskiwaniu kandydatów

do sprawowania funkcji RZZ

i prowadzenia RDD.

BPiPS,

WCPR,

organizacje

pozarządowe

XII 2016 Opracowana koncepcja

realizacji działań

sprzyjających

pozyskiwaniu

kandydatów do

sprawowania funkcji

RZZ i prowadzenia RDD.

Bieżące monitorowanie procesu

opracowywania koncepcji,

odnotowywanie „kamieni

milowych”14

.

2. Prowadzenie działań BPiPS, Przez cały okres Rodzaj i liczba Zliczanie liczby

14

Ważne zdarzenie w harmonogramie, które podsumowuje określony zestaw zadań, bądź daną fazę projektu.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Projekt_(zarz%C4%85dzanie)

39

informacyjnych sprzyjających


do sprawowania funkcji RZZ i

prowadzenia RDD oraz

ewentualne modyfikowanie ich

na postawie wyników

monitoringów.

Monitorowanie efektów

prowadzonych działań

informacyjnych sprzyjających


do sprawowania RZZ

i prowadzenia RDD

i ewentualne modyfikowanie

sposobu prowadzenia działań

zgodnie z wynikami

monitoringu.

WCPR,

organizacje

pozarządowe

realizacji

Programu

przeprowadzonych

działań (wskaźnik

produktu);

Wzrost liczby RZZ

i RDD (wskaźnik

rezultatu).

W zależności od typu

inicjatywy: stopień

zainteresowania

bezpośrednich

odbiorców,

przedstawicieli mediów

itp.

przeprowadzonych działań -

na bieżąco, po zakończeniu

kolejnego (nowego) działania;

Monitorowanie liczby RZZ i RDD

– na bieżąco.

W zależności od typu inicjatywy:

określanie (szacunkowej) liczby

uczestników wydarzenia, ocena

zainteresowania bezpośrednich

odbiorców, przedstawicieli

mediów itp.

3. Opracowanie i wdrożenie ścieżki

rozwoju zawodowego dla osób

pełniących funkcję

niezawodowych RZ, RZZ i

prowadzących RDD oraz

upowszechnienie informacji

w tym zakresie wśród

zainteresowanych stron.

Opracowanie i wdrożenie

zasad wynagradzania osób

pełniących funkcję RZZ oraz

prowadzących RDD oraz


na temat zasad wśród

WCPR

organizacje

pozarządowe

XII 2016 Opracowana i wdrożona

ścieżka rozwoju

zawodowego dla osób


niezawodowych RZ i

RZZ oraz prowadzących

RDD, w tym zasady

wynagradzania osób

pełniących funkcję RZZ

oraz prowadzących RDD,

rodzin pomocowych oraz

osób zatrudnianych

do pomocy.


opracowywania i wdrażania

ścieżki rozwoju zawodowego,


milowych”.

40

zainteresowanych stron;

Opracowanie i wdrożenie

zasad wynagradzania rodzin

pomocowych oraz osób

zatrudnianych do pomocy w

RZZ i RDD oraz


na temat zasad wśród


4. Zapewnianie oferty szkoleń

i warsztatów dla osób pełniących

funkcję RZZ oraz prowadzących

RDD adekwatnie do potrzeb

zdiagnozowanych w trakcie

diagnozy potrzeb i przy

uwzględnieniu wyników

ewaluacji szkoleń.

Prowadzenie monitoringu

potrzeb szkoleniowych osób


prowadzących RDD;

Ewaluacja szkoleń i warsztatów

prowadzonych dla osób


prowadzących RDD.

BPiPS, WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Rodzaj i liczba szkoleń

i warsztatów

zorganizowanych dla

RZZ i RDD;

Liczba uczestników

szkoleń, warsztatów,

w których wzięli udział

przedstawiciele RZZ

i RDD.

Prowadzenie bieżącego wykazu

szkoleń, warsztatów, w których

wzięli udział przedstawiciele RZZ

i RDD (liczba, rodzaj);

Bieżące zliczanie liczby

uczestników szkoleń, warsztatów,


przedstawiciele RZZ i RDD.


i warsztatów adekwatnie

do potrzeb osób pełniących

funkcję spokrewnionych

WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Rodzaj i liczba szkoleń,

warsztatów

zorganizowanych dla

osób pełniących funkcję


szkoleń, warsztatów

zorganizowanych dla osób


41

i niezawodowych RZ. spokrewnionych

i niezawodowych RZ;

Liczba uczestników

szkoleń, warsztatów

zorganizowanych dla

osób pełniących funkcję

spokrewnionych

i niezawodowych RZ.

spokrewnionych i niezawodowych

RZ (liczba, rodzaj);


uczestników szkoleń, warsztatów

zorganizowanych dla osób


spokrewnionych i niezawodowych

RZ.

6. Organizowanie spotkań

profilowanych grup wsparcia dla

osób pełniących funkcję RZZ,

niezawodowych,

spokrewnionych oraz

prowadzących RDD.

WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Liczba spotkań grup/y

wsparcia dla osób

pełniących funkcję RZZ,

niezawodowych,

spokrewnionych oraz

prowadzących RDD;

Liczba uczestników

spotkań grup/y wsparcia

dla osób pełniących

funkcję RZZ,

niezawodowych,

spokrewnionych oraz

prowadzących RDD.

Bieżące zliczanie liczby spotkań

i liczby uczestników grup/y

wsparcia.

7. Opracowanie i wdrożenie

standardu wyposażenia mieszkań

przekazywanych RZZ i RDD

oraz upowszechnienie informacji

w tym zakresie wśród


BPiPS, WCPR VI 2017 Opracowany i wdrożony

standard wyposażenia

mieszkań

przekazywanych RZZ

i RDD.



standardu, odnotowywanie

„kamieni milowych”.

8. Pozyskiwanie lokali z zasobów

Miasta z przeznaczeniem dla

BPiPS,

WCPR, Biuro

Przez cały okres

realizacji

Liczba lokali

pozyskanych z zasobów

Prowadzenie przez BPiPS

bieżącego rejestru lokali

42

osób pełniących funkcję RZZ

lub prowadzących RDD.

Polityki

Lokalowej

i Rewitalizacji,

Wydziały

Zasobów

Lokalowych

w Dzielnicach

Programu Miasta z przeznaczeniem

dla osób pełniących

funkcję RZZ lub

prowadzących RDD.

pozyskanych z zasobów Miasta

z przeznaczeniem dla osób

pełniących funkcję RZZ lub

prowadzących RDD.

9. Opracowanie systemu

zapewniania możliwości opieki

nad dzieckiem w sytuacji

korzystania z prawa do

czasowego niesprawowania

opieki nad dzieckiem przez

osoby pełniące funkcję RZZ lub

prowadzących RDD.

BPiPS, WCPR VI 2017 Zapewnianie możliwości

opieki nad dzieckiem

w sytuacji korzystania

z prawa do czasowego

niesprawowania opieki

nad dzieckiem przez

osoby pełniące funkcję

RZZ lub prowadzących

RDD.

Bieżące monitorowanie sytuacji

w zakresie możliwości

zapewniania opieki nad dzieckiem

w sytuacji korzystania z prawa

do czasowego niesprawowania

opieki nad dzieckiem przez osoby

pełniące funkcję RZZ lub

prowadzących RDD.


systemu cyklicznego

opiniowania osób pełniących

funkcję RZZ lub RZ

niezawodowej oraz

prowadzących RDD w zakresie

posiadania predyspozycji

i motywacji

do pełnienia funkcji RZ lub

prowadzenia RDD oraz

upowszechnienie informacji na

temat zasad opiniowania wśród


BPiPS, WCPR

organizacje

pozarządowe

XII 2016 Opracowany i wdrożony

system cyklicznego

opiniowania osób

pełniących funkcję RZZ

lub RZ niezawodowej

oraz prowadzących RDD

w zakresie posiadania

predyspozycji

i motywacji do pełnienia

funkcji RZ lub

prowadzenia RDD.



systemu cyklicznego opiniowania

osób pełniących funkcję RZZ lub

RZ niezawodowej oraz

prowadzących RDD w zakresie

posiadania predyspozycji

i motywacji

do pełnienia funkcji RZ lub

prowadzenia RDD,


milowych”.

43

11. Opracowanie, wdrożenie oraz

upowszechnienie wśród osób

zainteresowanych zasad

dotyczących przyznawania

świadczeń finansowych

obligatoryjnych i fakultatywnych

(zgodnie z art. 80-83 Ustawy)

dla RZ spokrewnionych,

niezawodowych i zawodowych

oraz prowadzących RDD.

WCPR XII 2017 Wdrożone

i upowszechnione zasady

dotyczące przyznawania

osobom pełniącym

funkcję RZ

spokrewnionych,

niezawodowych

i zawodowych oraz

prowadzącym RDD

świadczeń finansowych.

Monitorowanie procesu wdrażania

zasad dotyczących przyznawania

osobom pełniącym funkcję RZ

spokrewnionych, niezawodowych

i zawodowych oraz prowadzącym

RDD świadczeń finansowych

(obligatoryjnych

i fakultatywnych), odnotowywanie


44

CEL II: MODERNIZACJA PLACÓWEK OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZYCH ZGODNIE Z WYMOGAMI PRAWA

I TWORZENIE WARUNKÓW SPRZYJAJĄCYCH INDYWIDUALIZACJI PRACY Z DZIECKIEM

Przewidywany efekt:

Struktura placówek opiekuńczo- wychowawczych zostanie zmodernizowana zgodnie z wymogami prawa. Zapewnienie kadrze kierowniczej

i pedagogicznej placówek opiekuńczo-wychowawczych dostępu do szkoleń i warsztatów zgodnie z ich zapotrzebowaniem oraz niezbędne

przekształcenia strukturalne przyczynią się do wzrostu efektywności działań wychowawczych. Indywidualizowanie pracy z dzieckiem odbywać

się będzie przy zapewnieniu odpowiednich warunków: 1) małe grupy wychowawcze, środowisko zbliżone do rodzinnego, co sprzyja

wytworzeniu poczucia bezpieczeństwa psychicznego i zaufania, 2) odpowiednie kwalifikacje kadry pracującej z dzieckiem.

ZADANIA

Treść Realizator Termin

realizacji


zadania


poziomu wskaźnika

1. Opracowanie koncepcji

dostosowania struktury


wychowawczych oraz Centrum

Administracyjnego

nr 1 i mieszkań filialnych do

wymogów prawa,

z uwzględnieniem planu działań

mających na celu przygotowanie

kadry placówek opiekuńczo-

wychowawczych

do zmian.

BPiPS, WCPR XII 2016 Opracowana koncepcja

dostosowania struktury


wychowawczych oraz

Centrum

Administracyjnego

nr 1 i mieszkań filialnych

do wymogów prawa,

z uwzględnieniem planu

działań mających na celu

przygotowanie kadry


wychowawczych

do zmian.


opracowywania, koncepcji

dostosowania struktury placówek

opiekuńczo- wychowawczych oraz

Centrum Administracyjnego

nr 1 i mieszkań filialnych do

wymogów prawa,

z uwzględnieniem planu działań

mających na celu przygotowanie

kadry placówek opiekuńczo-

wychowawczych

do zmian. odnotowywanie


45

2. Pozyskiwanie z zasobów Miasta

lokali z przeznaczeniem na

prowadzenie 14-osobowych


wychowawczych typu

socjalizacyjnego,

interwencyjnego oraz

specjalistyczno-

terapeutycznego.

BPiPS,

WCPR, Biuro

Polityki

Lokalowej

i Rewitalizacji

Przez cały okres

realizacji

Programu

Liczba lokali

pozyskanych z zasobów

Miasta z przeznaczeniem

na prowadzenie 14–

osobowych placówek

opiekuńczo-

wychowawczych typu

socjalizacyjnego,

interwencyjnego oraz

specjalistyczno-

terapeutycznego.

Prowadzenie bieżącego rejestru

lokali pozyskanych z zasobów

Miasta z przeznaczeniem na

prowadzenie 14–osobowych


wychowawczych typu

socjalizacyjnego, interwencyjnego

oraz specjalistyczno-

terapeutycznego.


i warsztatów oraz superwizji dla

kadry kierowniczej i

pedagogicznej placówek

opiekuńczo-wychowawczych

zgodnie z wynikami

prowadzonej diagnozy potrzeb

szkoleniowych.

BPiPS, WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Rodzaj i liczba szkoleń,

warsztatów oraz

superwizji, w których

wzięli udział

przedstawiciele kadry

kierowniczej

i pedagogicznej placówek

opiekuńczo-

wychowawczych;

Liczba uczestników

szkoleń, warsztatów oraz

superwizji, w których

wzięli udział

przedstawiciele kadry

kierowniczej


opiekuńczo-

wychowawczych.


szkoleń, warsztatów i superwizji,


przedstawiciele kadry kierowniczej




uczestników szkoleń, warsztatów

i superwizji, w których wzięli

udział przedstawiciele kadry

kierowniczej i pedagogicznej


wychowawczych.

46

4. Opracowanie i upowszechnienie

zasad współpracy (w tym

dobrych praktyk) między

placówkami opiekuńczo-

wychowawczymi i

organizacjami pozarządowymi.

BPiPS,

WCPR,

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Opracowane

i upowszechnione zasady

współpracy (w tym dobre

praktyki) między

placówkami opiekuńczo-

wychowawczymi

i organizacjami

pozarządowymi.

Monitorowanie procesu

opracowywania i upowszechniania

zasad współpracy (w tym dobrych

praktyk) między placówkami

opiekuńczo-wychowawczymi

i organizacjami pozarządowymi.

47

CEL III: WZMOCNIENIE PODSTAW ORGANIZACYJNYCH SYSTEMU PIECZY ZASTĘPCZEJ

Przewidywany efekt:

Wprowadzone procedury i zasady dotyczące realizacji określonych zadań w obszarze pieczy zastępczej, jak też upowszechnienie dobrych

praktyk zidentyfikowanych w zakresie współpracy między kluczowymi instytucjami zaangażowanymi w system pieczy zastępczej (organizatorem

rodzinnej pieczy zastępczej, placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, formami rodzinnej pieczy zastępczej, poradniami psychologiczno-

pedagogicznymi, szkołami, placówkami służby zdrowia oraz sądami) doprowadzą w rezultacie do udoskonalenia podstaw organizacyjnych

systemu pieczy zastępczej funkcjonującego w m.st. Warszawie. Przyczyni się do tego również wzmocnienie potencjału kadry organizatora

rodzinnej pieczy zastępczej poprzez zatrudnienie adekwatnej do potrzeb liczby koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej i pracowników

socjalnych pracujących w obszarze pieczy zastępczej oraz umożliwienie im dostępu do szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe zgodnie

z zapotrzebowaniem.

ZADANIA

Treść Realizator Termin

realizacji


zadania


poziomu wskaźnika

1. Opracowanie i wdrożenie zasad

prowadzenia kontroli

funkcjonowania wszystkich

podmiotów systemu pieczy

zastępczej (dalej „podmioty pieczy

zastępczej”).

BPiPS XII 2016 Wdrożone zasady

prowadzenia kontroli

funkcjonowania

podmiotów pieczy

zastępczej.


wdrażania zasad kontroli

funkcjonowania podmiotów pieczy

zastępczej, odnotowywanie


2. Opracowanie narzędzia

do prowadzenia diagnozy potrzeb

w zakresie pieczy zastępczej

i prowadzenie corocznych diagnoz

BPiPS, WCPR XII 2016

(opracowanie

narzędzia);

Przez cały okres

Opracowane

narzędzie

do prowadzenia

diagnozy potrzeb


opracowywania narzędzia

do prowadzenia diagnozy potrzeb

w zakresie pieczy zastępczej,

48

w tym zakresie. realizacji

Programu

(prowadzenie

corocznych

diagnoz)

w zakresie pieczy

zastępczej

i prowadzenie

corocznych diagnoz

w tym zakresie.


milowych”.

3. Upowszechnianie rekomendacji

do współpracy placówek

opiekuńczo-wychowawczych

i rodzinnych form pieczy zastępczej

ze szkołami i poradniami

psychologiczno-pedagogicznymi.

BPiPS, WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Upowszechnienie

rekomendacji

do współpracy

placówek

opiekuńczo-

wychowawczych

i rodzinnych form

pieczy zastępczej

ze szkołami

i poradniami

psychologiczno-

pedagogicznymi

we wszystkich

dzielnicach.


upowszechnienia rekomendacji,


milowych”.

4. Upowszechnianie dobrych praktyk

we współpracy placówek

opiekuńczo-wychowawczych,

rodzinnych form pieczy zastępczej

i WCPR z sądami i placówkami

służby zdrowia.

BPiPS, WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Stopień

upowszechnienia

dobrych praktyk

we współpracy

placówek

opiekuńczo-

wychowawczych,

rodzinnych form

pieczy zastępczej

i WCPR z sądami

i placówkami służby


upowszechnienia dobrych praktyk

we współpracy placówek


rodzinnych form pieczy zastępczej

i WCPR z sądami i placówkami

służby zdrowia.

49

zdrowia.

5. Opracowanie standardów

sporządzania diagnozy

psychofizycznej dzieci

umieszczanych w pieczy zastępczej

i zapewniania przeprowadzenia

niezbędnych badań lekarskich

dziecku przyjętemu do pieczy

zastępczej.

BPiPS, WCPR

organizacje

pozarządowe

Przez cały okres

realizacji

Programu

Opracowane

standardy

sporządzania

diagnozy

psychofizycznej

dzieci umieszczanych

w pieczy zastępczej

i zapewniania

przeprowadzenia

niezbędnych badań

lekarskich dziecku

przyjętemu do pieczy

zastępczej.


opracowywania standardów

sporządzania diagnozy

psychofizycznej dzieci

umieszczanych w pieczy

zastępczej i zapewniania

przeprowadzenia niezbędnych

badań lekarskich dziecku

przyjętemu do pieczy zastępczej.


ujednoliconych zasad:

przyznawania pomocy finansowej

usamodzielnianym wychowankom

pieczy zastępczej i upowszechnienie

informacji o zasadach wśród

zainteresowanych osób;

wspierania usamodzielniających się

wychowanków placówek


w szczególności wychowanków

z orzeczeniem o stopniu

niepełnosprawności, w tym

opracowanie zasad wskazywania

opiekuna usamodzielniania dla tych

WCPR Przez cały okres

realizacji

Programu

Opracowane

i wdrożone

ujednolicone zasady

przyznawania

pomocy finansowej

usamodzielnianym

wychowankom

pieczy zastępczej

oraz zasady

wspierania

usamodzielniających

się wychowanków

placówek

opiekuńczo-

wychowawczych,

w szczególności


opracowywania ujednoliconych

zasad przyznawania pomocy

finansowej usamodzielnianym

wychowankom pieczy zastępczej

oraz procesu opracowywania

i wdrażania zasad wspierania

usamodzielniających się

wychowanków placówek


w szczególności wychowanków


niepełnosprawnosci (w tym

opracowania zasad emocjonalnego

wspierania wychowanków


50

wychowanków. z orzeczeniem

o stopniu

niepełnosprawności

(w tym opracowanie

zasad emocjonalnego

wspierania

wychowanków

z orzeczeniem

o stopniu

niepełnosprawności

w procesie

usamodzielniania,

oraz wskazywania

opiekunów

usamodzielniania).

niepełnosprawności w procesie

usamodzielniania, oraz

wskazywania opiekunów

usamodzielniania).

7. Wzmacnianie kompetencji osób

zatrudnionych przez organizatora

rodzinnej pieczy zastępczej

(koordynatorów rodzinnej pieczy

zastępczej i pracowników

socjalnych) poprzez zapewnianie im

oferty szkoleń adekwatnie do

potrzeb.

BPiPS, WCPR Przez cały okres

realizacji

Programu

Rodzaj i liczba

szkoleń, w których

wzięły udział osoby

zatrudnione przez

organizatora

rodzinnej pieczy

zastępczej

(koordynatorzy

rodzinnej pieczy

zastępczej

i pracownicy

socjalni).


szkoleń, w których wzięły udział

osoby zatrudnione przez

organizatora rodzinnej pieczy

zastępczej (koordynatorzy


i pracownicy socjalnych).

8. Zapewnianie adekwatnej do potrzeb

liczby osób zatrudnionych przez

organizatora rodzinnej pieczy


realizacji

Programu

Liczba osób

zatrudnionych przez

organizatora

Monitorowanie liczby osób

zatrudnionych przez organizatora


51

zastępczej (koordynatorów


i pracowników socjalnych).

rodzinnej pieczy

zastępczej

(koordynatorów

rodzinnej pieczy

zastępczej

i pracowników

socjalnych).

(koordynatorów rodzinnej pieczy

zastępczej i pracowników

socjalnych).

9. Realizacja spotkań służących

integracji całego środowiska pieczy

zastępczej, w tym przedstawicieli


wychowawczych, RZZ i RDD,

ośrodków pomocy społecznej,

organizacji pozarządowych, WCPR,

BPiPS mających na celu wzrost

integracji całego środowiska pieczy

zastępczej i doskonalenie jakości

współpracy tych podmiotów

w obszarze pieczy zastępczej.


realizacji

Programu

Liczba i typ spotkań

służących integracji

całego środowiska

pieczy zastępczej;

Zainteresowanie

spotkaniami

służącymi integracji

całego środowiska

pieczy zastępczej

(w tym liczba

uczestników).

Zliczanie liczby spotkań służących

integracji całego środowiska

pieczy zastępczej;

Zliczanie liczby uczestników

poszczególnych typów.

52

7. System monitoringu i ewaluacji

Program Rozwoju Pieczy Zastępczej w Mieście będzie podlegał monitoringowi i ewaluacji.

Prowadzony monitoring będzie zakładał systematyczną analizę stopnia realizacji poszczególnych celów i zadań Programu. Jego celem będzie

ocena procesu wdrażania Programu, gdzie podstawowym kryterium jej dokonywania będą określone wskaźniki realizacji zadań. Monitoring

będzie prowadzony przez wyznaczonych pracowników Biura Pomocy i Projektów Społecznych, dwa razy do roku na podstawie danych

przekazanych przez realizatorów zadań (zwłaszcza WCPR i organizacje pozarządowe, jeśli zostaną one zaangażowane w realizowanie

wybranych zadań). W odniesieniu do zadań, których realizacja została przewidziana w sposób ciągły, przez cały okres realizacji Programu,

analiza stopnia realizacji wskaźników powinna być dokonywana minimum raz do roku – w powiązaniu z prowadzoną ewaluacją wewnętrzną.

Dane potrzebne do monitorowania zbierane będą na bieżąco przez instytucje realizujące poszczególne zadania.

Prowadzona będzie ewaluacja wewnętrzna polegająca na dokonaniu (po każdym roku wdrażania Programu) przeglądu zrealizowanych zadań,

w tym stopnia osiągnięcia poszczególnych wskaźników oraz wprowadzeniu tam, gdzie zostanie to uznane za zasadne, odpowiednich zmian

w sposobie realizacji zadań tak, by ostatecznie osiągnąć wszystkie założone wskaźniki i cele założone w Programie.

W końcowym etapie realizacji Programu, przeprowadzona zostanie (przez podmiot zewnętrzny) ewaluacja końcowa mająca na celu analizę

skuteczności, efektywności i trafności realizacji Programu. Wyniki ewaluacji będą stanowić podstawę do sformułowania celów i zadań

w kolejnych edycjach programów rozwoju pieczy zastępczej.

8. Źródła finansowania

Do podstawowych źródeł finansowania Programu należą:

Budżet m.st. Warszawy w ramach limitów rocznych planów budżetowych;

Środki finansowe z funduszy unijnych pozyskiwane zarówno przez jednostki organizacyjne Miasta, jak i organizacje pozarządowe

realizujące projekty społeczne w partnerstwie z Miastem;

Środki finansowe innych podmiotów współpracujących z Miastem w zakresie realizacji celów i zadań Programu Rozwoju Pieczy

Zastępczej.

Documents

ROZWOJU PIECZY ZASTĘPCZEJ W M ST WARSZAWIE NA … · zastępczej, jasno wskazują pola, na których należy działać (rodzinna piecza zastępcza, instytucjonalna piecza zastępcza