SENARYO MERAL BULUT

BU NASIL İŞ?

Meral BULUT

1978 yılında Zonguldak’ta doğdu. Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi

Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü’nü bitirdi. Satış uzmanlığı, radyo haber

spikerliği, Topshop markası için prova mankenliği, kongre organizasyon

asistanlığı gibi değişik işler denedikten sonra tekrar okumaya karar verdi

ve burslu olarak kazandığı Kültür Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Türk

Dili ve Edebiyatı Bölümü’ne kaydoldu. İki yılı tamamladıktan sonra okulu

bıraktı. Bir reklam ajansında reklam metin yazarı olarak çalışmaya başladı.

Çeşitli reklam ajanslarında bu görevi başarıyla yürüttü. Altı yılın sonunda

reklam metin yazarlığından kreatif direktörlüğe terfi etti.

Reklam sektöründe yer almasına rağmen kendini hiçbir zaman reklamcı olarak

tanımlamadı. Hep özgürce, öz fikirleri doğrultusunda yazmanın, proje

üretmenin peşinde oldu. Şiirler, film öyküleri, televizyon programı

formatları kaleme aldı ve çekmecesine koydu. Popüler edebiyat dergisi K’da

ve bazı sektörel dergilerin kültür sanat sayfalarında biyografik yazıları

yayımlandı.

Kreatif direktörlük yaparken aynı zamanda ilk film senaryosunu yazmaya

başladı. Yoğun iş hayatı nedeniyle bu kulvardaki açılışı, kolay ilerleyecek

ve yazarken eğlendirebilecek romantik komedi türündeki bir hikâye ile

yaptı. Çalışırken hissetmek istediği mutluluğu senaristlikte bulunca yoluna

serbest yazar olarak devam etmeye karar verdi. Sinema sektörünü çok yönlü

incelemeye aldığı bu dönemde, aynı zamanda İslam Tasavvufu ile tanışma

fırsatı buldu. Manevi ilimlerde ilerledikçe, sinemaya bakışı tamamen

değişti ve senaryo projeleri spiritüel bir açılım kazandı. Bu yenilik

bilimkurgunun olanaklarına ihtiyaç duymasına ve bu film türüne yaklaşmasına

yol açtı.

Sinemanın, kitlesel bir sanat dalı olarak bilerek veya bilmeyerek hakkıyla

değerlendirilemeyen, potansiyeli çok yüksek bir güç kaynağı olduğuna inanan

yazar, bu kapsamda artık insanlığın hakîkate uyanışına ve o boyutta

yaşamasına hizmet edecek eserler üretmeyi hedeflemektedir.

"Bu Nasıl İş?" yazarın ilk uzun metrajlı film senaryosudur. 2012 yılında

projelendirilmiş olup, yazımı 2013 yılında tamamlanmıştır.

“İyi bir senaryo kitap olarak doğar, film olarak yaşar, mânâ olarak ölür.”

1.DIŞ/GÜN - KUMSAL

(MÜZİK ARKADA)Urla kumsalda yürümektedir. Saraylı kadın kostümleri

içinde, çıplak ayaklıdır. Uzun elbisesi kıyıya vuran dalgalarla

ıslanır. Yüzünü denize döner.

-URLA-

Yüzümü kara çıkarma benim.

2. İÇ/GÜN - URLA’NIN EVİ

Urla rüyasında sayıklar.

-URLA-

Beyaz tekneli prensim.

Vapur düdüğü sesiyle alarm çalar. Urla hemen uyanıp alarmı susturur

ve yataktan fırlar. Üzerinde şort ve atlet vardır. İlk iş makyaj

masasının üzerinde duran mini radyoyu açar.

-RADYOCU-

Madem hayat sürpriz yapmayı çok seviyor,

Banyoya yönelir.

-RADYOCU-

Eeee, siz neden duruyorsunuz? Haydiii, kaldırın

poponuzu! Bugün farklı bir şey yapın.

Urla musluğu açıp, suyu hızlı hızlı yüzüne çarpar.

-RADYOCU-

Şaşırtın hayatı. Bu sıcacık yaz gününde

sürpriiiiiizzz!, diye bağırın.

Aynada kendine bakar. Radyoda müzik çalmaya başlamıştır.

-URLA-

(moralsiz)

Sürpriiiiz! Bu sabah hortlak gibisin.

3. İÇ/GÜN – ARABA

Yener de arabasında aynı radyoyu dinlemektedir. Saatine bakar.

Trafik durmuştur, bunalır. Cep telefonuyla arama yapar.

-YENER-

Günaydın. Biraz geç kalacağım, Aydan Hanım’a bilgi

verin lütfen. Evraklar da masamda olsun.

-SEKRETER-

(telefondan ses)

Tamam Yener Bey.

4. DIŞ/GÜN – ANA CADDE

(MÜZİK ÖNDE) Trafik neredeyse durmuştur. Arabalardan biri kaldırıma

doğru, kenarda bulduğu boşluğa yanaşır. Dörtleri yakar. Aceleyle bu

arabadan inen kişi Urla’dır. Kalem etek, kısa kollu gömlek, yüksek

topuklu ayakkabı giymiştir. Arabayı kilitler.

5. DIŞ/GÜN – ANA CADDE/KALDIRIM

(MÜZİK ARKADA)Urla kalabalık kaldırımda hızlı adımlarla, kendinden

emin yürümektedir. Yanından geçerken onu beğeniyle süzen ve

arkasından da çapkın bakan bir iki yakışıklı adam görürüz. Urla

endişeli bir şekilde saatine bakar. (MÜZİK YÜKSELİR) Yaşlı bir

kadın, koşarak yaklaşan Urla’nın önüne fırlayıp selpak satmaya

çalışır. Urla istemez, kadını iter ve koşmaya devam eder.

-URLA-

(nefes nefese, çok hızlı)

Sürpriz sürpriz sürpriz.

Aniden aynı hızla geri dönüp çantasından çıkardığı 20 TL’yi kadına

uzatır. Kadın yüzünde kocaman bir gülümsemeyle, memnuniyetle bakar.

Urla da güler. Kadının elindeki selpağı kapar ve koşmaya devam eder.

6. İÇ/GÜN - İŞ MERKEZİ

Soner asansör beklemektedir. Bir yandan gazetesine göz gezdirir.

Onun gibi asansör bekleyen başkaları da vardır. Kapı açılınca

gazetesini katlar ve diğerleriyle asansöre biner.

7. İÇ/GÜN – OFİS

Nihal ofise gelen müşterileri karşılar. Tokalaşırlar.

-NİHAL-

Merhaba, hoş geldiniz.

-MÜŞTERİ-

Merhaba Nihal Hanım.

Nihal eliyle yönlendirir.

-NİHAL-

Buyurun lütfen, toplantı odasına geçelim.

Birlikte ofis koridorunda yürürler. Topuk sesleri duyulur.

8. İÇ/GÜN – KAFE ÇATKAPI

(MÜZİK ARKADA) Kafe henüz açılmamıştır. Masalar silinir, yerler

silinir, mutfak kısmında bardaklar, tabaklar, çatal kaşıklar

temizlenmektedir. Bu sırada Ayhan çalışanlarına direktif vererek

kafede dolaşmaktadır.

-AYHAN-

Masalar ayna gibi olsun!

Yerleri silenlerin yanından geçerken,

-AYHAN-

Yerler de!

Çalışanlar iyice bastırarak silmeye başlar yerleri.

Mutfağa geçer. Bardakları, çatalları, kaşıkları beyaz bezlerle

silenlerden biri henüz sabah mahmurluğunu atamamıştır üzerinden.

Diğerleri arı gibi çalışırken o ağır ağır, esneyerek yapmaktadır

işini. Ayhan ona yaklaşınca birden canlanır, hızlanır, gülümseyerek

bakar.

-AYHAN-

(kafasına hafifçe vurarak)

Hayatın numara len. Umut nerede?

9. İÇ/GÜN – HOLDİNG

Urla çok büyük, gösterişli bir ofise adım atar. Saçlarını düzelterek

danışmaya yanaşır. Burada pür makyaj, tek tip giyinmiş iki bayan

oturmaktadır. Biri bilgisayarla meşguldür. Diğeri Urla’yı izler.

-URLA-

(canlı bir sesle)

Günaydın. Ben Urla Aksoy, saat dokuz buçukta,

Görevli kız Urla’nın sözünü keser. Ukala bir hali vardır. Sakin ve

kısık sesle konuşur.

-GÖREVLİ-

Hoş geldiniz Urla Hanım.

Biraz ötedeki bekleme köşesini, koltukları işaret eder.

-GÖREVLİ-

Şöyle buyurun.

Urla gösterilen yere geçer, oturur. Etrafını inceler. Telefon

sesleri duyulur. Bir şeyler konuşarak önünden geçip gidenler olur.

Sekreter elinde bir form ve kalemle Urla’nın yanına gelir. Formu ve

kalemi sehpaya bırakır.

-GÖREVLİ-

Formu doldurduktan sonra görüşmeye alınacaksınız.

Urla kıpırdamaz. Forma ve kaleme bakar. Yüzü düşer. Üşendiğini belli

eden bir edayla konuşur.

-URLA-

Özgeçmişimde değişen bir şey yok! Bütün bilgiler

hâlâ! aynı. Bu formu doldurmasam da olabilir

herhalde (gülümseyerek). Görüşme için hazırım ben.

Görevli kız biraz şaşkın bakar. Danışma masasına geçer. Urla’yı

izleyerek bir telefon görüşmesi yapar. Urla yukarı kayan eteğini

çeker, düzeltir bu sırada. Görevli kız geri gelir.

-GÖREVLİ-

Urla Hanım, iş görüşmesinden önce her adayın

formumuzu doldurması gerekiyor. Holdingimizin

prensipleri gereği,

Urla kızın sözünü keser, çantasını kapar.

-URLA-

(sinirli)

Mantığın işlemediği bir yerde çalışmak zor olmalı.

Hızla ayağa kalkar.

-URLA-

Pardon. Saçma prensiplere ayıracak vaktim

yok artık!

Çantasını omzuna takar. Kapıya ilerler. Görevli kız arkasından

şaşkın bir halde bakmaktadır.

-URLA-

Bıktım!

Ofisten çıkar gider.

10. DIŞ/GÜN – ANA CADDE

Urla holding binasından fevri bir şekilde çıkar. Hemen yoldan bir

taksi çevirmeye çalışır ama taksi durmaz. Sokak çiçekçisinin

tezgâhının yanında beklemektedir. Çiçekçi Urla’ya dikkatlice,

ilgiyle bakar. Sonunda bir taksi durur ve Urla taksiye atlar.

-URLA-

(sıkıntılı)

Bu caddenin başına çıkabilir miyiz, arabam orada

kaldı.

11. İÇ/GECE – KAFE ÇATKAPI

Kafenin adı okunur: “ÇATKAPI”. Geniş bir mekândır ve saat itibariyle

tıklım tıklım doludur. Canlı müzik yapılmaktadır. Piyanist Semih’e

eşlik eden kadın solist yemek müziği tadında bir şarkı

söylemektedir. Urla arkadaşlarıyla oturmaktadır. (Nihal ve Soner

ofis çıkışı direkt kafeye uğradıklarından iş kıyafetleri

içindedirler) Ekip bir şeyler atıştırırken, Ayhan müşterilerle

ilgilenir. Soner cepten bir görüşme yapar.

-SONER-

Yok aşkım ya, neyse hallettim işte sonunda,

teslim ettim raporu.

-CEREN-

(telefondan ses - keyifli)

İyi, gözün aydın. Neredesin şimdi?

-SONER-

Çatkapı’da. Sen? Geçtin mi eve?

-CEREN-

(telefondan ses - soğuk)

Hı hı. Eve geçtim. Geçtim de, senin şu meşhur lise

tayfasıyla neden hâlâ! tanıştırılmadığımın

üzerinden geçemiyorum bir türlü.

Soner ses çıkarmadan uflar.

-SONER-

Büyütüyorsun Cereeen (bunalmış ses tonuyla), bir

akşam ayarlayacağız, tamam!

-CEREN-

(telefondan ses - yüksek)

Hep aynı şeyi söylediğinin farkında mısın Soner?

Şu anda neden orada olmadığım konusunda bana

mantıklı tek bir sebep söyleyebilir misin acaba?

Soner telefonu kulağından uzaklaştırır.

-SONER-

(düşünür biraz)

Söyleyemem.

-CEREN-

(kızgın)

Mantıksız bir sebep söyle o zaman!

-SONER-

(bıkmış)

Of ki of, olmayacak böyle. Eve gidince arayayım mı

ben seni?

(İKİLİ EKRANLA DEVAM)Ceren mutfaktadır. Telefonla konuşurken bir

yandan kendine çay doldurmaktadır.

-CEREN-

Olmayan ne?

Dikkati dağılmış, dalmıştır. Fincan dolduğu halde demlikten su

dökmeye devam eder ve taşırır.

-SONER-

Yok bir şey. Görüşürüz aşkım.

Telefonu kapatan Soner kızlara sinirlenir.

-SONER-

Söyler misiniz, ne zaman inecek sizin şu popolar?

Tanışmak istiyor artık kız! Yerden göğe kadar da

haklı, ondan çok sizinle görüşüyorum.

Urla kendi kendine konuşur.

-URLA-

Sabah kaldırın popoları diyorlar, akşam indirin.

-NİHAL-

İlişkin üç ayı devirmeden kimseyi görmek, tanımak

istemiyorum ben. Yeni kız tanımaktan sıkıldım,

yettin artık Allah Allah!

Urla’ya döner.

-NİHAL-

Bunun yüzünden şehirde tanışmadığımız kız

kalmayacak.

Urla güler.

-SONER-

Çevren genişliyor sayemde, fena mı?

-NİHAL-

Ben küçültmeye çalışıyorum canım. İstemez!

Urla’ya bakıp güler. Bu sırada Ayhan masaya gelir. Yerine oturur.

-AYHAN-

Neye gülüyoruz bakalım?

-URLA-

Soner’in aşk haline.

-AYHAN-

Haaa, yine yeni kız.

Soner önce çok net konuşur, sonra tereddüt eder.

-SONER-

Bu defa farklı. Yani, öyle gibi.

-URLA-

Gibi? Sen önce şu ‘gibi’den kurtul Soner.

Kendine de bize de zaman tanı.

-SONER-

Tamam beee, nazendeler. Tanışınca ne

oluyor, incileriniz mi dökülüyor, ne?

Diğerleri gülüşürken içeceğinden birkaç yudum alır.

-SONER-

Yeter eğlendiğiniz.

Urla’ya sorar.

-SONER-

Sen ne yaptın bugün? Nasıl geçti iş görüşmen?

-NİHAL-

Aaa, evet.

Urla can sıkıntısıyla konuşur.

-URLA-

Geçmedi. Prensip koridoruna girmediğim için

görüşemedim kimseyle.

-AYHAN-

Nasıl yani?

-SONER-

Prensip koridoru mu? Doğru dürüst anlatsana şu işi.

12. İÇ/GECE - YENER’İN EVİ

Zevkli dekore edilmiş, geniş bir apartman dairesidir. Yener

koltuğunda oturmuş, ayaklarını orta sehpaya uzatmıştır. Laptop’u da

yanında durmaktadır. Etrafında bazı evraklar görülür. Kısık sesle

enstrümental müzik çalmaktadır. Yener dikkatli bir şekilde elinde

tuttuğu kağıtlara bakmaktadır. Bunlar Cv’lerdir ve Urla’nın Cv’sini

incelemektedir. Üzerine el yazısı bir not düşülmüştür.

-YENER-

(iç ses)

“Form doldurmayı reddettiği için görüşmeye

alınmadı. Saçma prensiplere ayıracak vakti yokmuş.”

Komik bulup güler.

-YENER-

İK’mız süper çalışıyor(!)

Cv’yi kenara koyar. Elindeki özgeçmiş formlarına bakmaya devam

ederken dikkati dağılır. Kenara koyduğu CV’yi tekrar eline alır.

Dikkatli bir şekilde Urla’nın fotoğrafına bakar ve CV’yi ciddi ciddi

inceler.

13. İÇ/GECE – BİR RESTORAN

Pervin şık bir restoranda akşam yemeğindedir. Bulunduğu masa

kalabalıktır. Pervin’in yanındaki sandalye boş durmaktadır. Genç bir

kadın (Handan) masada dikkat çekmektedir. Yemeği organize eden

kişidir. Şık bir elbise giymiştir. Güleç, canlı ve neşelidir. Bir

anısını anlatmaktadır.

-HANDAN-

Adam yılışığın teki, yiyecek gibi bakıyor. Ben

sırtımı döndüm artık dayanamadım. Suzi bir görmedi,

iki görmedi üçüncüde çantasını karıştırmaya

başladı. İçine attığı o kocaman elmayı çıkarıp hart

hurt, gürültüyle yemeye başladı. Metroda uyuyanlar

uyandı yani, o derece. Bir yandan da pis pis adama

bakıyor.

Gülüşmeler.

-HANDAN-

“Kendine gel ne yapıyorsun” diye kıvranıyorum ben,

Suzi’nin umurunda değil.“Big apple haa!” diye adama

bir de laf attı. Elmayı sildi süpürdü.

Masadan kahkahalar yükselir. Pervin anlatılanı dinleyip gülüşmelere

eşlik etse de gözleri giriştedir sürekli. Birini beklediğini belli

eder. İzin isteyerek masadan ayrılır.

-PERVİN-

İzninizle.

Elinde küçük çantasıyla lobiye doğru yürür.

DEVAM: SAHNE 12

Yener çalan cep telefonunu sıkılarak açar.

-YENER-

Efendim anne.

14. İÇ/GECE - RESTORAN-LOBİ

Pervin hesap sorar gibidir.

-PERVİN-

Yener neredesin?

Yener’in sesini telefondan duyarız.

-YENER-

(telefondan ses)

Sana gelmeyeceğimi söylemiştim.

Pervin kızgınlığını gizlemeye çalışır. Kontrollü bir ses tonuyla

konuşur.

-PERVİN-

Hemen hazırlan ve buraya gel. Handan seni sorup

duruyor. Ayrıca cemiyet hayatından bu kadar

uzaklaşman hiç hoş değil. Mahcup etme beni, lütfen!

DEVAM: SAHNE 12

Yener kanepeden kalkar ve odada yürümeye başlar. Sinirlidir.

-YENER-

Anne artık vazgeç! Hayatımı kontrol etmeye

çalışmandan bıktım. Handan umurumda değil, neden

anlamıyorsun? İstanbul’a dönmüş olması beni hiç

ilgilendirmiyor!

-PERVİN-

(telefondan ses)

Yenerciğim,

Yener annesinin konuşmasına fırsat vermez.

-YENER-

O yemeğe katılmayacağım anne! Daha fazla ısrar

etme. İlgilenmem gereken işler var. Handan’ın o

gereksiz New York maceralarını bilmesem de olur.

Şimdi kapatmak zorundayım.

Sessizlik olur.

-YENER-

Görüşürüz.

DEVAM: SAHNE 14

Pervin bozulmuştur.

-PERVİN-

Peki.

Telefonu hemen kapatır. Yüzüne sahte bir tebessüm yerleştirir.

Lobiden ayrılır.

15. İÇ/GECE - URLA’NIN EVİ

Urla dış kapıyı açıp eve girer. Işığı yakar. Çantasını yere

bırakır. Ayakkabılarını, ceketini çıkarır. Mutfağa geçip, dolaptan

soğuk bir içecek alır. Salona ilerler. Televizyonu açar. Kanepeye

oturur ve bacaklarını sehpaya uzatır. Televizyonda zap yapar. Sonra

sıkılıp kapatır. Bir süre sessizce bekler. Kanepenin hemen yanındaki

sehpanın üzerinde bir resim çerçevesi vardır, resme bakar uzun uzun.

Resimde 40’lı yaşların sonlarında bir çift görürüz. Elindeki içecek

şişesini sehpaya bırakır ve çerçeveyi eline alır. Gözleri buğulanır.

Çerçeveye sarılarak kanepeye uzanır. Gözlerini kapatır.

16. İÇ/GÜN - HOLDİNG

Danışmadaki (daha önce ukalalık yapan kız) görevli sempatik bir

şekilde Yener’in odasına kadar Urla’ya eşlik eder.

-GÖREVLİ-

İyi görüşmeler.

Urla tebessümle karşılık verir. Görevli kız uzaklaşır.

-SEKRETER-

Hoş geldiniz Urla Hanım. Buyurun (kapıyı işaret

ederek), Yener Bey sizi bekliyor.

Urla kapıyı tıklatıp içeri girer. Kapının önünde durur.

-URLA-

Merhaba.

Yener meraklı gözlerle bakar ona. Urla masaya doğru yürür. Yener

ayağa kalkar.

-YENER-

Merhaba. Hoş geldiniz.

Tokalaşırlar. Yener koltuğu işaret eder.

-YENER-

Oturun lütfen.

Urla oturduktan sonra Yener de oturur. Urla’nın heyecanlı olduğu

yüzünden, gerginliğinden bellidir. Yener kendinden aşırı emin,

mesafeli halini tebessümle yumuşatarak izler Urla’yı. Onun hakkında

bir fikre varmaya çalışır gibidir.

-YENER-

Ben de, saçma prensipleri pek sevmem. Şahsen.

Urla tatlı bir gülümseyişle karşılık verir.

-URLA-

Şey, o gün biraz formumdaydım.

Yener güler. Urla’dan ayırmaz gözlerini.

-YENER-

Ne içersiniz?

-URLA-

Hiçbir şey. Teşekkürler.

Urla, meraklı bakışlarla Yener’i izler.

-YENER-

Hemen konuya geçelim istiyorsunuz sanırım.

Urla başını sallayarak onaylar.

-YENER-

Pekâla… Benim bir yaşam koçuna ihtiyacım var Urla

Hanım. Acilen.

Yener pür dikkat Urla’ya bakmaktadır. Urla şaşkın ve sessizce

bekler.

-URLA-

Yaşam koçu?

Urla konunun nereye varacağını kestirememiştir.

-YENER-

Evet. Sizinle bu nedenle görüşmek istedim.

-URLA-

(aklının karıştığını belli eden bakışlar)

Benimle, nasıl bir ilgisi var konunun,

anlayamadım?

-YENER-

Sizinle ilgili, çünkü; bu iş için sizi düşünüyorum.

Urla hayretle bakar.

-URLA-

Yaşam koçu! Ben! Sizin!

Şaşkınlıkla güler ve hatırlatma yapar.

-URLA-

Yener Bey, ben stratejik planlama uzmanıyım.

Yener güvenli ve kararlı konuşur.

-YENER-

Biliyorum. Benim için de stratejik planlama

yapacaksınız zaten.

Bir sessizlik olur. Bakışırlar.

-YENER-

İsterseniz, özel stratejik planlama uzmanı da

diyebiliriz. Sonuçta işe alınmış olacaksınız.

-URLA-

Hııççk!

Eliyle ağzını kapatır aceleyle. Paniklemiş gibidir. Açıklama yapar.

-URLA-

Şaşkınlıktan. Hııççk!

Yener tebessümlü ve ilgiyle onu izlerken sekreterini arar.

-YENER-

Seher Hanım, iki su gönderir misiniz.

-URLA-

Hııççk. Üüüf!

Yener telefonu kapatır. Konuya devam eder. Cv’yi çıkarır

çekmecesinden, tekrar bakar.

-YENER-

CV’nizde bu konuda uzmanlık sertifikanız olduğu

yazıyor.