-
sp4.najlepszaWWW.JUNIORMEDIA.PL PARTNERORGANIZATORPROJEKTU
Szkoła Podstawowa nr 4 im. Armii"Poznań"ul. Rawicka 12/1460-113,
Poznań
Numer 11 10/15
Czytajcie książki - naprawdę warto!
Witamy jesienną porą... Zaczynamy i już od pierwszego numeru
zachęcamy wszystkich naszych czytelników doczytania książek. W tym
numerze, który jest kontynuacją ostatniego wydania w minionymroku
szkolnym, zamieszczamy recenzje nowości wydawniczych, relacje ze
spotkańpoświęconych literaturze, sprawozdanie z wycieczki do
drukarni.
Zapraszamy do lektury! redakcja
Wiele ciekawych rzeczy dzieje się w naszej szkole. Wiosną
odwiedzili nas pisarze, którzytworzą dla dzieci i młodzieży. We
wrześniu natomiast gościliśmy tłumaczkę literatury -panią dr Annę
Urban. Podczas tego spotkania poznaliśmy tajniki pracy tłumaczy.
Naszgość opowiedział nam o staraniach, by tłumaczenie miało taką
samą wartość jak oryginał,by uczciwie przekazywała myśli autora i
nie straciło nic z jego piękna. Aby było to możliwe,należy znać
bardzo dobrze języki obce, mieć wyobraźnię, cierpliwość i spokój.
Nie wolnoteż nic zgubić i samowolnie zmieniać. Pani doktor Anna
Urban mówiła o tym, że najtrudniejtłumaczyć imiona, pseudonimy,
nazwy charakterystyczne dla danego kraju, opisy ludowychstrojów,
obyczajów i potraw. Tłumaczenie to praca artysty, nie rzemieślnika
i o tym właśnieprzekonała nas rozmowa z tłumaczką cyklu powieści o
Elenie i Charlotcie autorstwa NelleNeuhaus. Teraz już wiemy, że
wartość książek obcojęzycznych zależy od warsztatu pracyich
tłumacza.
(szczegóły w numerze) Piotr
Redakcja
Stopka redakcyjna:
redaktorzy numeru: Iza 5b, Kacper 5b, Piotr 6c, Max 6c,Natalia
5b, Ola 5b,
wizyta w drukarni odbyła się dzięki uprzejmościwydawnictwa Media
Rodzina
opiekunowie redakcji:Justyna FigielAnna Staniewska-Garsztka
Nowi redaktorzy:
Klasa 4: Eryk Postój, Gabrysia Wykręt, Lidka Piechocka,Kuba
Bosy, Tomek Żądło, Martyna Owczarek, PatrykKrysiński, Kornelia
Stefanek, Paweł Szymański, DominikJaszczyk, Matylda Kalińska
Klasa 5: Mikołaj Mendlewski
Marta
-
www.gloswielkopolski.plGłos Wielkopolski | Numer 11 11/2015 |
Strona 2
WWW.JUNIORMEDIA.PLsp4.najlepsza
Z wizytą w drukarni AbedikWe wtorek, 14 kwietnia 2015 r.,
mieliśmy okazjęzobaczyć jak wygląda druk książek w drukarniAbedik,
która mieści się przy ulicy JanaGutenberga 5 w Żernikach.
Oprowadzał nas panLucjan Rzepka, który w drukarni pracuje od 20
lat!(Johnowi nie mieściło się to w głowie J). Napoczątku
dowiedzieliśmy się, że to właśnieGutenberg wynalazł druk. Wcześniej
wszystkieksiążki pisano ręcznie. Przepisywaniem książekzajmowali
się zakonnicy zwani skrybami. Całymilatami pisali jedną książkę, a
były one tak cenne,że za jeden egzemplarz można było kupić
całąwieś. Jan Gutenberg wymyślił ruchomą czcionkę,czyli małe
literki z metalu, z których ustawiało sięcałą stronę książki, a
następnie odbijało napapierze jak stempel. W ten sposób można
byłoszybko zrobić wiele egzemplarzy książki.Dziś nie drukuje się
już metodą Gutenberga. Dziśdrukuje się metodą offsetu, który nie
polega naodbijaniu wypukłego stempla, tylko jest drukiempłaskim. Do
literek przyczepia się farba i w tensposób literki przenosi się na
papier. (fot. 1)
Najpierw zobaczyliśmy maszynę do drukukolorowego. W środku były
cztery wałki, zktórych każdy drukował w innym kolorze. PanLucjan
uniósł do góry Johna, żeby powiedziałnam, jakie farby znajdują się
w zasobnikach nadwałkami. Były to: żółty, czerwony, niebieski
iczarny, czyli tak zwane kolory podstawowe. Zezmieszania tych barw
uzyskuje się wszystkiekolory, jakie istnieją na świecie. (fot.
2)
Następnie zobaczyliśmy maszynę do drukuczarnego w arkuszach.
Inna maszyna służyła do„falcowania”, czyli składania arkuszy tak,
żeby porozcięciu powstała składka, czyli 16 stron książki.(fot.
3)
Składki są później „zbierane”, czyli układane pokolei przez inną
maszynę: zbieraczkę. (fot. 4)
Potem cały plik składek ułożonych po kolei (czylikompletne
wnętrze książki) jest maczany w kleju iprzyklejany do okładki.
„Tabletki” klejudrukarskiego po wrzuceniu do klejarki,
wtemperaturze 150 stopni Celsjusza, przyjmująkonsystencję miodu
pszczelego. (fot. 5)
Oprawioną w okładkę książkę „kroi się”, czyliobcina z trzech
brzegów na maszynie nazywanejtrójnożem lub na gilotynie. To był
gwóźdźprogramu. Każdy z nas mógł samodzielnieobsłużyć gilotynę.
Gilotyna jest oczywiściezabezpieczona fotokomórką, która
blokujemaszynę, gdyby w zasięgu noża pojawiło się cośinnego niż
papier. (fot. 6)
Fot. 1
Fot.2
Fot. 3 Fot. 4
Fot. 5 Fot. 6
Karolina
Karolina
Karolina Karolina
Karolina Karolina
-
www.gloswielkopolski.pl Głos Wielkopolski | Numer 11 11/2015 |
Strona 3
WWW.JUNIORMEDIA.PL sp4.najlepsza
Z wizytą w drukarni Abedik ciąg dalszy ze str 2
Widzieliśmy też wielką maszynę drukującą nie zarkuszy, tylko z
wstęgi papieru. Ogromne rolepapieru, ważące ponad 500 kg są
nakładane namaszynę, która błyskawicznie przesuwa wstęgępapieru,
który na końcu wychodzi zadrukowany isfalcowany. Tę maszynę
uruchamia się wtedy,gdy wydawca zażyczy sobie ogromnego
nakładu,czyli wielkiej liczby egzemplarzy danej książki.(fot.
7)
W hali produkcyjnej unosi się lekka biała mgiełka,ponieważ w
drukarni trzeba utrzymywać stałą iwłaściwą wilgotność powietrza.
Papier jesthigroskopijny, czyli silnie wchłania wodę ipęcznieje.
Wstęga papieru w zależności odwilgotności powietrza mogłaby mieć w
jednymmomencie 97 centymetrów szerokości, anastępnie, przy wyższej
wilgotności powietrza –ponad 100 centymetrów.Prawie wszyscy
próbowali swych sił wprzepchnięciu roli, która ważyła 567 kg! Udało
siękażdemu ochotnikowi! (fot. 8)
Mieliśmy okazję zajrzeć do wielkich beczek, wktórych do drukarni
dostarczana jest drukarskafarba. Nie pachniała zbyt przyjemnie.
(fot. 9)
Udało nam się też zobaczyć, w jaki sposób naokładkach książek
robi się tłoczenia. (fot. 10)
Na koniec wszyscy pięknie podziękowali panuLucjanowi. To była
naprawdę pouczająca iciekawa wycieczka! (fot. 11)
Klasa 2 (obecnie już trzecia)
Fot. 10
Fot. 7 Fot. 8
Fot. 9 Fot. 11
Fot. 12
Karolina
Karolina Karolina
Karolina Karolina
Karolina
-
www.gloswielkopolski.plGłos Wielkopolski | Numer 11 11/2015 |
Strona 4
WWW.JUNIORMEDIA.PLsp4.najlepsza
Nasze recenzje i wywiady „ Na tropie Bestii”
Podczas tegorocznych wakacji zainteresowałemsię pewną serią
książek. Ich autorem jest AdamBlade. Opowiadają o chłopcu imieniem
Tom.Wychował się w domu wujostwa w wiosce Errinelw krainie Avantii.
Pewnego dnia we wsi zaczynajądziać się dziwne rzeczy. Zboża
zaczynająpłonąć. Tom wybiera się więc do zamku króla, byprosić o
pomoc. Władca mianuje go rycerzem ichłopiec wyrusza, aby uwolnić
sześć bestii odczaru złego czarodzieja Malvela. Razem zeswoim
rumakiem Piorunem spotykają łuczniczkęElennę i wilka Srebrnego,
którzy towarzyszą im wtej wędrówce. Do tej pory przeczytałem trzy
książki, seriazawiera sześć. Każda opowiada o innejprzygodzie Toma.
Zachęcam do przeczytania,książki bardzo wciągają.
Kacper 5b
„ Charlotte i koń marzeń” Książka opowiada o trzynastoletniej
dziewczynie -Charlotte, która marzy, by mieć własnego konia.Główna
bohaterka ma czwórkę rodzeństwa idwoje rodziców. Dziewczyna
przywiązuje się dojednego z koni w swojej stajni w
Niemczech.Niestety jej ulubieniec zostaje sprzedany. Potembohaterka
wyjeżdża z rodziną na francuskąwyspę Noirmoutier. Podczas wakacji
poznajenowego konia, który początkowo jest zaniedbany.I znowu czuje
się pełna życia. Powiem wamszczerze, że bardzo polubiłam tę książkę
wtrakcie jej czytania. Zachęcam z całego serca dolektury tego
arcydzieła o koniach.
Iza 5b
„Igrzyska Śmierci“Książka ,,Igrzyska Śmierci“ to powieść, która
dajedużo do myślenia. Niby pokazuje przyszłość, alenawiązuje do
wielu rzeczy ze współczesnegoświata, np: mediów, zachowania i
reakcji ludzi.Według mnie, tę lekturę powinni przeczytaćwszyscy
nastolatkownie, bo po jej przeczytaniuzauważa się bezduszność i
okrucieństwo ludzi,którzy proponują rozrywkę kosztem zdrowia
lubżycia. „Igrzyska Śmierci“ to bardzo ciekawa iwciągająca książka,
ale nie można jej zaliczyć do„lekkiej“ literatury. Po przeczytaniu
jej przesłaniepozostaje długo w pamięci. Dlatego polecam
jąwszystkim nastolatkom jako pozycję książkową,którą warto
przeczytać, by zmusić się do refleksjinad otaczającym nas
światem.
Max 6c
Wywiad z Panią Anną Urban, tłumaczką książek-Ile czasu zajęło
pani przetłumaczenie „Eleny” ?-Tłumaczenie jednej książki z tej
serii zajmuje przynajmniej trzy miesiące pracy. Muszę miećczas na
przeczytanie książki, przetłumaczenie iponowne przeczytanie w
języku polskim.-Czy warto czytać książki Nele Neuhause ? Jeślitak,
to dlaczego ?-Warto czytać jej książki. Są ciekawe. Autorkazna się
na koniach, więc wie, o czym pisze. Odmałego posiada sześć koni,
jej wiedza oparta jestna doświadczeniu i własnych
obserwacjach.Kiedyś mówiła w wywiadzie, że gdy byłajedenastoletnią
dziewczynką, czytała książki okoniach i miała wrażenie, iż coś z
nimi było nietak. Potem doszła do tego , że osoby pisząceksiążki o
koniach tak naprawdę nigdy na nich niejeździły. A tak w ogóle to
Nele Neuhause jestbardzo sympatyczną kobietą.-Czy zna pani
osobiście panią Nele Neuhaus ?-Znam. Odwiedziła Warszawę i Kraków.
Wtedymogłyśmy się poznać. Spotkałyśmy się na kilkuobiadach i
spotkaniach. Od tego czasu jesteśmyw bardzo bliskim kontakcie.-Czy
lubi pani konie?-Moje dwie córki jeżdżą już dwa lata. Co tydzieńmam
okazję pogłaskać te zwierzęta, popatrzećjak dziewczyny
jeżdżą.-Która książka najbardziej się pani podoba ?-Najbardziej
podobała mi się ta, którąpodarowałam pani Justynie („Głębokie rany”
NeleNeuhaus), ponieważ osobiście wolę kryminały.Jeżeli chodzi o
książki dla dzieci, najbardziejpodoba mi się „Elena”.-Jakie
wrażenia wywarły na pani książki NeleNeuhaus- zabawne, smutne
?-Lubię ją za to, że pisze miejscami zabawnie.Poza tym pisze różne
kryminały, w których sąrównież poważne scenki.-Czy ma pani jakieś
domowe zwierzę?-Przez dziewięć lat miałam psa, suczkę.
Była„anielskim” psem.-Dziękujemy za wywiad.
Natalia 5b,Ola 5b,Mikołaj 5B
fot. 1
Spotkanie 1
Spotkanie
Wakacyjna rozrywka
MediaRodzina
Justyna
Justyna
Kacper
