SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU … · 2.2.6. Wentylacja mechaniczna garaŜy 2.3 Warunki przyjęcia na budowę materiałów do robót montaŜowych. 2.4 Warunki przechowywania

SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT

BUDOWLANYCH NR 2

BUDYNEK MIESZKALNY WIELORODZINNY Z GARAśEM PODZIEMNYM

WARSZAWA UL. NOCZNICKIEGO, Część działki nr 115/12

222... IIInnnssstttaaalllaaacccjjjeee sssaaannniiitttaaarrrnnneee

2.1 Technologia i automatyka węzła cieplnego - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach - 45332200-5 Roboty instalacyjne hydrauliczne - 45320000-6 Roboty izolacyjne - 45321000-3 Izolacja cieplna

2.2 Instalacja centralnego ogrzewania - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach - 45332200-5 Roboty instalacyjne hydrauliczne - 45320000-6 Roboty izolacyjne - 45321000-3 Izolacja cieplna

2.3.Instalacja gazowa - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach - 45333000-0 Roboty instalacyjne gazowe

2.4.Instalacja wod.-kan. i c.w. - 45100000-8 Przygotowanie terenu pod budowę - 45111000-8 Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne - Roboty ziemne - Odwodnienie wykopów - DrenaŜ - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach - 45330000-9 Roboty instalacyjne wodno-kanalizacyjne i sanitarne - Kanalizacja sanitarna, deszczowa (poziomy) i odwodnienie garaŜy - Piony kanalizacji deszczowej - Instalacja wodociągowa - 45320000-6 Roboty izolacyjne - 45321000-3 Izolacja cieplna

5.. Wentylacja - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach - 45331210-1 Instalowanie wentylacji - 45320000-6 Roboty izolacyjne - 45321000-3 Izolacja cieplna

6. Wentylacja mechaniczna garaŜy - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach - 45331210-1 Instalowanie wentylacji - 45320000-6 Roboty izolacyjne - 45321000-3 Izolacja cieplna

OPRACOWAŁA: Zofia Orzechowska

2

ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA 1 CZĘŚĆ OGÓLNA 1.1 Nazwa zamówienia. 1.2 Opis ogólny obiektu. 1.3 Przedmiot i zakres robót. 1.3.1 Technologia + automatyka remontu węzła cieplnego 1.3.2. Instalacja centralnego ogrzewania 1.3.3. Instalacja gazowa 1.3.4. Instalacja wod.-kan. i c.w. 1.3.5.. Wentylacja 1.3.6. Wentylacja mechaniczna garaŜy 1.4 Prace towarzyszące i roboty tymczasowe. 1.5 Określenia podstawowe. 1.6 Ogólne wymagania dotyczące robót. 1.6.1 Przekazanie terenu budowy. 1.6.2 Zgodność robót z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót. 1.6.3 Zabezpieczenie terenu budowy. 1.6.4 Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót. 1.6.5 Ochrona przeciwpoŜarowa. 1.6.6 Ochrona własności publicznej i prywatnej. 1.6.7 Bezpieczeństwo i higiena pracy. 1.6.8 Prace prowadzone na wysokości. 1.6.9 Pierwsza pomoc. 1.6.10 Ochrona i utrzymanie robót. 1.6.11 Stosowanie się do prawa i innych przepisów. 1.7 Grupy klasy i kategorie robót. 1.7.1 Grupy robót. 1.7.2 Klasy robót. 1.7.3 Kategorie robót.

2 WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI WYROBÓW BUDOWLANYCH 2.1 Ogólne wymagania dotyczące materiałów. 2.2 Materiały potrzebne do realizacji zamówienia. 2.2.1 Technologia + automatyka remontu węzła cieplnego 2.2.2. Instalacja centralnego ogrzewania 2.2.3. Instalacja gazowa 2.2.4. Instalacja wod. – kan. i c.w. 2.2.5.. Wentylacja 2.2.6. Wentylacja mechaniczna garaŜy 2.3 Warunki przyjęcia na budowę materiałów do robót montaŜowych. 2.4 Warunki przechowywania materiałów do montaŜu.

3 WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU

4 WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU

5 WYKONANIE ROBÓT

5.1 TECHNOLOGIA I AUTOMATYKA WĘZŁA CIEPLNEGO 5.1.1 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach 5.1.1.1 45332200-5 Roboty instalacyjne hydrauliczne 5.1.2 45320000-6 Roboty izolacyjne 5.1.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna 5.2 INSTALACJA CENTRALNEGO OGRZEWANIA 5.2.1 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach 5.2.1.1 45331100-7 Instalowanie centralnego ogrzewania 5.2.2 45320000-6 Roboty izolacyjne 5.2.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna

5.3 INSTALACJA GAZOWA 5.3.1 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach 5.3.1.1 45333000-0 Roboty instalacyjne gazowe

3

5.4. Instalacja wod. – kan. i c.w. 5.4.1 45100000-8 PRZYGOTOWANIE TERENU POD BUDOWĘ 45111000-8 Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne 5.4.1.1 Roboty ziemne 5.4.1.2 Odwodnienie wykopów 5.4.1.3 DrenaŜ 5.4.2 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 45330000-9 Roboty instalacyjne wodno-kanalizacyjne i sanitarne 5.4.2.1 Kanalizacja sanitarna, deszczowa (poziomy) i odwodnienie garaŜy 5.4.2.2 Piony kanalizacji deszczowej 5.4.2.3 Instalacja wodociągowa 5.4.3 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.4.3.1 45321000-3 Izolacja cieplna

5.5 WENTYLACJA 5.5.1 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 5.5.1.1 45311210-1 - Instalowanie wentylacji 5.5.2 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.5.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna

5.6 WENTYLACJA MECHANICZNA GARAśY 5.6.1 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 5.6.1.1 45311210-1 - Instalowanie wentylacji 5.6.2 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.6.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna

6 KONTROLA JAKOŚCI, ODBIÓR WYROBÓW I ROBÓT BUDOWLANYCH 6.1 Program zapewnienia jakości. 6.2 Certyfikaty i deklaracje. 6.3 Dokumenty budowy. 6.3.1 Dziennik budowy. 6.3.2 KsiąŜka obmiarów. 6.3.3 Dokumenty laboratoryjne. 6.3.4 Pozostałe dokumenty budowy. 6.3.5 Przechowywanie dokumentów budowy. 6.4 Zasady kontroli jakości robót. 6.5 Pobieranie próbek. 6.6 Badania i pomiary. 6.7 Raporty z badań. 6.8 Badania prowadzone przez Inspektora nadzoru. 6.9 Kontrola jakości.

7 WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZEDMIARU I OBMIARU ROBÓT 7.1 Ogólne zasady obmiaru robót. 7.2 Zasady określania ilości robót i materiałów. 7.3 Urządzenia i sprzęt pomiarowy.

8 OPIS SPOSOBU ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH 8.1 Rodzaje odbiorów robót. 8.2 Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu. 8.3 Odbiór częściowy. 8.4 Odbiór ostateczny (końcowy). 8.4.1 Zasady odbioru ostatecznego robót. 8.4.2 Dokumenty do odbioru ostatecznego (końcowe). 8.5 Odbiór pogwarancyjny.

9 PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1 Ustalenia ogólne. 10 DOKUMENTY ODNIESIENIA 10.1 Elementy dokumentacji projektowej. 10.2 Normy.

4

1 CZĘŚĆ OGÓLNA

1.1 Nazwa zamówienia.

BUDYNEK MIESZKALNY WIELORODZINNY Z GARAśEM PODZIEMNYM WARSZAWA UL. NOCZNICKIEGO CZĘŚĆ DZIAŁKI 115/12

- INSTALACJE SANITARNE

1.2 Opis ogólny obiektu.

Przedmiotowy budynek jest nowoprojektowany i składa się z jednego segmentu ośmiokondygnacyjnego (parter + 7 pięter oraz 1-dną kondygnację podziemną). Budynek całkowicie podpiwniczony o konstrukcji ścianowej. Przy budynku (w poziomie piwnic) garaŜ jednokondygnacyjny o konstrukcji słupowo-płytowej. Wjazd na działkę będzie poprzez zjazd z ul. Nocznickiego od strony północno zachodniej bezpośrednio do garaŜu podziemnego usytuowanego na poziomie piwnic budynku. Budynek przeznaczony będzie dla 48 rodzin (ok. 150 osób) Konstrukcja budynku będzie Ŝelbetowa (wylewana na budowie), stropy płaskie Ŝelbetowe. Budynek będzie podpiwniczony. W piwnicy znajdują się komórki lokatorskie, dwa przedsionki łączące garaŜ podziemny z budynkiem mieszkalnym, pomieszczenie wentylatorni, pomieszczenie węzła cieplnego, pomieszczenie techniczne oraz pomieszczenie na wodomierz z zestawem hydroforowym. W kaŜdym mieszkaniu będzie zlewozmywak w kuchni oraz wanna, umywalka, podejście do pralki i ustęp z płuczką ustępową typu "kompakt" w łazience (lub wc oddzielnie) Dane charakteryzujące obiekt. Kubatura budynku mieszkalnego 11 827,5 m3, Powierzchnia zabudowy 449,81 m2, Wysokość budynku 24,90 m, Kubatura garaŜu 3 780,5 m3, Powierzchnia garaŜy 1 262,17 m2,

1.3 Przedmiot i zakres robót.

Przedmiot opracowania dotyczy wykonania instalacji sanitarnych w nowoprojektowanym budynku mieszkalnym z garaŜem podziemnym przy ul. Nocznickiego w Warszawie i obejmuje:

• Technologia i automatyka węzła cieplnego • Instalacja centralnego ogrzewania. • Instalacja gazowa. • Instalacja wod. – kan. i c.w. • Wentylacja • Wentylacja mechaniczna garaŜy

1.3.1 Technologia i automatyka węzła cieplnego Przedmiot opracowania dotyczy wykonania dwufunkcyjnego węzła cieplnego zlokalizowanego w piwnicy nowoprojektowanego budynku Pomieszczenie węzła cieplnego zlokalizowano jako wydzielone w poziomie piwnic. Wysokość pomieszczenia węzła w świetle wynosi ok. 3.13 m. Instalacja węzła cieplnego będzie dostarczać ciepło dla celów centralnego ogrzewania i ciepłej wody uŜytkowej wraz z cyrkulacją. Poszczególne moduły węzła wykonane będą na konstrukcji samonośnej jako skompaktowane elementy (segmenty) umoŜliwiające transport ręczny. Zakres robót obejmuje: - montaŜ węzła kompaktowego wraz z dostawą - moduł podłączeniowy z przyłączeniem do sieci miejskiej, moduł ciepłej wody uŜytkowej oraz moduł centralnego ogrzewania w/g projektu, wyposaŜony w kompletną automatykę, rozdzielnię elektryczną, z izolacją termiczną - montaŜ naczynia wzbiorczego przeponowego typu zamkniętego V= 140 dcm3, 6 bar - montaŜ rury wzbiorczej śr. 25mm do naczynia wraz ze złączem samoodcinającym i manometrem. - montaŜ dopustu c.w. śr. 15mm do rozdzielaczy c.o. wraz z wodomierzem, zaworami kulowymi i zaworem zwrotnym antyskaŜeniowym - montaŜ rur stalowych b/sz o połączeniach spawanych w obrębie węzła poza modułami. - montaŜ rur ocynkowanych do z.w. i TWT-2 do c.w. i c.c.w. w obrebie węzła - wykonanie odwodnienia w węźle z rur stalowych b/sz z lejkami ściekowymi. - zabezpieczenie antykorozyjne rur stalowych czarnych - próby szczelności i uruchomienie węzła cieplnego

5

- izolacja termiczna rurociągów z pianki poliuretanowej - wykonanie wentylacji grawitacyjnej nawiewnej (kanał 'typu "Z" z wlotem zlokalizowanym na zewnątrz budynku i wylotem zlokalizowanym ok. 1.5 m ponad poziomem posadzki pomieszczenia węzła cieplnego), wylot z w/w kanału wyprowadzony został na zewnątrz budynku na wys. ok. 3.0 m ponad poziomem terenu. Uwagi: Studnia schładzająca z pompą zatapialną, wpusty piwniczne, zlew z zaworem czerpalnym zostały ujęte w instalacji wod.-kan. Licznik ciepła i regulator róŜnicy ciśnienia dostarcza i montuje SPEC

1.3.2. Instalacja centralnego ogrzewania Zakres robót dotyczy wykonania instalacji centralnego ogrzewania dla nowoprojektowanego budynku od rozdzielaczy w węźle cieplnym (wraz z rozdzielaczami) Poziomy i piony główne oraz zasilenie grzejników w piwnicy wraz z gałązkami grzejnikowymi wykonane będzie z rur stalowych czarnych b/sz o połączeniach spawanych. Prowadzenie poziomów instalacji c.o. pod stropem piwnic z zastosowaniem typowych podpór ślizgowych i punktów stałych dla rur stalowych. Prowadzenie pionów w szachtach instalacyjnych zlokalizowanych na korytarzach przy klatce schodowej. Przejścia rur przez przegrody budowlane wykonane będą w tulejach stalowych, natomiast przejścia przez przegrody oddzielenia poŜarowego wykonane będą jako szczelne o odporności ogniowej równej danej przegrodzie. (EI60 i EI 120). Na wierzchołkach pionów zamontowane będą odpowietrzniki automatyczne, piony poszerzone na długości 0,5m odgałęzieniach 2 dymensje. Zawory podpionowe śr. 40mm - zawór odcinający regulacyjny montowany na przewodzie zasilającym, wyposaŜony w złączki pomiarowe gwintowane gniazdo rurki impulsowej do zaworu montowanego na powrocie ,z nastawą wstepną do ograniczania przepływu w pionie. - automatyczny zawór równowaŜący montowany na powrocie utrzymujący stałą róŜnicę ciśnień w pionie, wyposaŜony w pokrętło odcinające oraz kurek spustowy. Rurociągi stalowe naleŜy pomalować farbą podkładową odgałęzieniach nawierzchniową termoodporną antykorozyjną. Dla poziomów i pionów przyjęto izolację z pianki poliuretanowej. Na odgałęzieniach do mieszkań zamontowane będą zawory odcinające, filtry siatkowe i ciepłomierze śr. 15mm, Qn=0,6m3/h, przystosowany do zdalnego odczytu, umoŜliwiajace pozytywną wtórną legalizację po 5 latach uŜytkowania (przepis państwowy), odporne na pole magnetyczne i na zanieczyszczenia magnetyczne w wodzie, interfejs umoŜliwiajacy oddzielne sprawdzanie przetworników przepływu (bez naruszania cech legalizacyjnych), obrotowa pokrywa z wyświetlaczem. z kompletem łączników. Instalacja c.o. od pionów do rozdzielaczy mieszkaniowych wykonana będzie w warstwach podłogowych z rur z polietylenu sieciowanego z osłoną antydyfuzyjną w izolacji gr. 9mm przeznaczonej do warstw podłogowych - rury 2 x18/2,0mm Podłączenie grzejników wykonane będzie w warstwach podłogowych z rur z polietylenu sieciowanego z osłoną antydyfuzyjną rurach osłonowych Peszel - rury 2 x14/2,0mm Szafki jako natynkowe lakierowne z rozdzielaczami do instalacji c.o. o ilości obwodów 3, 5 i 6 - rozdzielacze z zaworami regulacyjnymi, odpowietrznikami i śrubunkami przyłącznymi śr. 18x2 G3/4. Jako elementy grzejne przyjęto: - w mieszkaniach grzejniki stalowe płytowe lakierowane z podejściem od dołu z wbudowanym zaworem grzejnikowym termostatycznym, podłączenie grzejnika poprzez zestaw przyłączeniowy kątowy z zaworami odcinającymi oraz montaŜ głowicy termostatycznej do grzejników grzejników wbudowanym zaworem. - w piwnicy i wiatrołapach grzejniki stalowe płytowe lakierowane z podejściem z boku oraz zawory grzejnikowe termostatyczne z nastawą wstępną i głowica termostatyczną. - w łazienkach przyjęto grzejniki drabinkowe lakierowane podłączenie grzejnika poprzez zestaw przyłączeniowy kątowy z zaworami odcinającymi oraz montaŜ zaworu grzejnkowego termostatycznego z nastawą wstępną i głowica termostatyczną.

1.3.3. Instalacja gazowa Zakres robót obejmuje wykonanie instalacji gazowej dla nowoprojektowanego budynku od kurka gazowego głównego śr. 50mm umieszczonego w szafce na ścianie na zewnątrz budynku. Poziomy wykonane będą z rur i kształtek stalowych czarnych b/sz o połączeniach spawanych, a podejścia do gazomierzy zlokalizowane w szafkach i do kuchenek przy pomocy złączek gwintowanych z Ŝeliwa ciągliwego. Główne przewody rozprowadzające gaz od pionu prowadzone będą pod stropem kaŜdej kondygnacji oraz wzdłuŜ ścian budynku w odległości 2 cm od tynku. Prowadzenie pionów w szachtach instalacyjnych zlokalizowanych na korytarzach przy klatce schodowej. Przejścia rur przez przegrody budowlane wykonane będą w tulejach stalowych przejścia przez przegrody oddzielenia poŜarowego wykonane będą jako szczelne o odporności ogniowej równej danej przegrodzie. (EI60 i EI 120), natomiast przez ścianę zewnętrzną przejście gazoszczelne śr. 80mm - materiał elastomer EPDM, pierścień dociskowy: tworzywo sztuczne lub stal pokryta tworzywem sztucznym; śruby mocujące, opaska zaciskowa : stal nierdzewna. Zawory podpionowe śr. 32mm – kulowe z końcówkami do spawania. Rurociągi stalowe naleŜy pomalować farbą podkładową i nawierzchniową antykorozyjną oraz ftalową Ŝółtą nawierzchniową.. Na podejściach do gazomierzy zamontowane będą zawory kulowe do gazu śr. 20mm oraz podejścia do gazomierzy z kompletem łączników. Odbiornikami gazowymi będą kuchenki gazowe 4-palnikowe o połączeniu złączem elastycznym z piekarnikiem elektrycznym. Przed kuchenkami zamontowane będą kurki kulowe odcinające śr. 15mm

1.3.4. Instalacja wod. – kan. i c.w. Zakres robót obejmuje:

6

- Roboty ziemne i odwodnienie wykopów - DrenaŜ - Kanalizację sanitarną i odwodnienie garaŜy - Kanalizację deszczową - Instalację wody zimnej oraz ciepłej wody i cyrkulacji c.w. wraz z izolacją Roboty ziemne i odwodnienie wykopów Roboty ziemne przyjęto dla drenaŜu (pogłębienie dla studni), odwodnienia garaŜy, studni i separatora wewnątrz budynku, kanalizacji sanitarnej w hydroforni i węźle cieplnym. Roboty ziemne wykonane ręcznie, nadmiar z załadunkiem przenośnikiem i wywózka poza teren budowy. Zasypka wykopów ręczna ziemią z ukopów z obsypką piaskiem do wys. 20cm ponad wierzch rury. Dla wykonania drenaŜu przyjęto odwodnienie wykopów – pompowanie wody pompą o wydajności 25m3//h, studnie tymczasowe w dnie wykopu z rur betonowych śr. 600mm, osadnik piasku śr. 1000mm oraz rurociąg zrzutowy z rur PCV śr. 160mm. DrenaŜ DrenaŜ naleŜy wykonać z rur drenarskich śr. 113 mm. z PVC karbowanych z otworami i filtrem z włókna syntetycznego w obsypce z tłucznia kamiennego 5-15mm i przykryciem geowłókninami . Studzienki włazowe drenaŜowe systemowe z osadnikiem o śr 315 mm - zamknięcie stoŜkiem betonowym z włazem Ŝeliwnym, głębokość 4,65 m + osadnik Obsypka fundamentów z piasku gruboziarnistego z ubiciem warstwami wg rys. szczegółowego. Kanalizacją sanitarna i odwodnienie garaŜy Instalację kanalizacji sanitarnej i odwodnienie garaŜy naleŜy wykonać z rur i kształtek PCV o połączeniach na uszczelki gumowe ( w wykopach rury klasy N). Poziomy odprowadzające ścieki z poszczególnych pionów prowadzone będą po ścianach budynku w piwnicach. Piony kanalizacji sanitarnej z rewizjami u podstawy pionów wyprowadzone będą ponad dach i zakończone rurą wywiewną z PCV. W pomieszczeniu węzła cieplnego i hydroforni przyjęto wpusty piwniczne z pcv śr. 100mm oraz studzienki z kregów betonowych śr. 800mm z pompami odwadniającymi i rurociągami tłocznymi z rur PE śr. 40mm Podejścia do przyborów sanitarnych z rur PCV śr. 40 i 50mm. W lokalach zamontowane będą zlewozmywaki 1 komorowe ze stali nierdzewnej z płytą ociekowa i syfonem z PCV, zlew stalowy emaliowany z syfonem z PCV ( węźle cieplnym), wanny kąpielowe stalowe emaliowane L= 1500mm, umywalki porcelanowe z syfonem gruszkowym z PCV, syfony pojedyncze z tworzywa sztucznego o śr. 50 mm - do pralek oraz ustępy z płuczką ustępową typu "kompakt". W garaŜach przyjęto wpusty PCW o śr. 100 mm z rusztem do garaŜy. Kratki podłączone będą do kanalizacji przez separator koalescencyjny śr.1470 mm; wys. 1,29+0,83 m; cięŜar 3996 kg w/g DIN 1999 część 4-6/ prEN 858 ze zintegrowanym odszlamiaczem wykonany z Ŝelbetu zgodnie z DIN 4281; poj. odszlamiacza 900l l.; właz D 400 śr. 600mm oraz studnię odwadniająca śr. 1000mm z pompą zatapialną i rurociągami tłocznymi z rur PE śr. 40mm. Kanalizację deszczowa Wody opadowe z dachu budynku odprowadzone będą do kanalizacji poprzez system podciśnieniowej kanalizacji deszczowej. Poziomy w piwnicy naleŜy wykonać z rur z rur i kształtek PCV o połączeniach na uszczelki gumowe Poziomy odprowadzające wody opadowe z poszczególnych pionów prowadzone będą po ścianach budynku w piwnicach. System podciśnieniowego odprowadzenia wód opadowych obejmuje wpusty dachowe podgrzewane elktreycznie, piony z rur PE-HD, rewizje wraz z systemem mocowania przewodów. Instalacja wody zimnej oraz ciepłej wody i cyrkulacji c.w. wraz z izolacją Instalację wody zimnej przyjęto od zaworu antyskaŜeniowego w pomieszczeniu hydroforni. Za zaworem antyskaŜeniowym (ujęty w przyłączu) naleŜy zamontować filtr siatkowy z zaworem upustowym śr. 50mm W pomieszczeniu hydroforni naleŜy zamontować zestaw hydroforowy pompowy do podwyŜszania ciśnienia z regulacją predkości obrotowej, stopień ochrony IP54, 16bar, wysokość podnoszenia 20,0m - w/g projektu. Instalację wody ciepłej i c.c.w. przyjęto od pomieszczenia węzła. Poziomy i piony naleŜy wykonać z rur stalowych ocynkowanych, do c.w. i c.c.w. z rur TWT-2. Przewody rozprowadzające wodę prowadzone będą pod stropem piwnic i garaŜy. Prowadzenie pionów w szachtach instalacyjnych zlokalizowanych na korytarzach przy klatce schodowej. U podstawy pionów c.c.w. naleŜy zamontować wielofunkcyjny termostatyczny zawór cyrkulacyjny z automatyczną funkcją dezynfekcyjną, oparty na metodzie termicznego równowaŜenia instalacji śr.15 mm, a na pionach z.w. i c.w. zawory kulowe gwintowane. W garaŜach zamontowane zostaną zawory hydrantowi śr. 52mm w szafkach naściennych, wyposaŜone w: wpuszczany zamek patentowy z kluczem zapasowym umieszczonym na płycie drzwiowej za szybką szklaną o gr. 1 mm; prądownice PW-52 wg PN-89/M-51028; zwijadło kompletne wychylne 0 360°;- wąŜ poŜarniczy tłoczony płasko składany H-52 wg PN-87/M-51151 dł. 20m Rurociągi poziome i pionowe naleŜy zaizolować otulinami z pianki poliuretanowej. Rozprowadzenia lokalowe naleŜy wykonać z rur z polietylenu w rurze osłonowej ‘’peszel’’ w warstwie izolacyjnej podłogi. Na odejściach od pionów naleŜy zamontować wodomierze do z.w. i c.w. śr. 15mm z zaworami odcinającymi kulowymi. Za wodomierzami c.w. naleŜy zamontować termostatyczne zawory mieszające o śr. nominalnej 20 mm, nastawa temperatury zmieszania 35-60st.C W lokalach zostaną zamontowane baterie stojące umywalkowe, wannowe i zlewozmywakowe oraz zawory kątowe do płuczek ustępowych i pralek, w węźle zawór czerpalny ze złączką do węŜa.

7

Uwagi: Przejścia przez przegrody oddzielenia poŜarowego wykonane będą jako szczelne o odporności ogniowej równej danej przegrodzie. (EI60 i EI 120) – dla wszystkich instalacji.

1.3.5. Wentylacja Opracowanie obejmuje wykonanie instalacji wentylacji mechanicznej pomieszczeń lokali mieszkalnych oraz komórek lokatorskich wraz z komunikacją w budynku. System wentylacji mieszkań oparto o podciśnieniowy nawiew powietrza zewnętrznego higrosterowanymi nawiewnikami okiennymi i wywiew niskociśnieniowymi nasadami kominowymi, montowanymi na wywiewnych pionach wentylacyjnych wyposaŜonych w kratki wywiewne higrosterowne. Dodatkowo w pomieszczeniach kuchni lokali mieszkalnych przyjęto piony wywiewne z okapów kuchennych, zaopatrzone w klapy zwrotne. Wywiew z komórek lokatorskich oraz komunikacji w budynku realizowany będzie za pomocą niskociśnieniowych nasad kominowych, montowanych na wywiewnych pionach wentylacyjnych wyposaŜonych w kratki higrosterowane oraz anemostaty wyciągowe. Dla wentylacji lokali mieszkalnych budynku przyjęto system wentylacji mechanicznej niskociśnieniowej składający się z: – nawiewnik okienny higrosterowany (ujęty w robotach budowlanych), – kratka ścienna higrosterowana z króćcem Ø125 o przepływie min/max 12-70 m3/h, – niskociśnieniowa nasada kominowa. Nawiew świeŜego powietrza przewiduje się poprzez montowane w kaŜdym mieszkaniu nawiewniki okienne higrosterowane z regulowaną automatycznie powierzchnią czynną szczeliny napływu powietrza. W nawiewnikach o zmiennym strumieniu przepływu, stopień otwarcia następuje automatycznie (bez ingerencji uŜytkownika) w zaleŜności od wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu. UzaleŜnienie stopnia otwarcia nawiewnika od poziomu wilgotności w powietrzu pozwala na znaczne oszczędności energii cieplnej zuŜywanej do ogrzania powietrza wentylującego. Rozpatrywany zestaw składa się z trzech części. Pierwszym podstawowym elementem zestawu jest nawiewnik z przepustnicą regulującą strumień powietrza napływającego oraz z czujnikiem wilgotności. Drugą częścią zestawu jest łącznik – ramka montaŜowa, która umoŜliwia zamocowanie nawiewnika do okna. Ostatnią zewnętrzną częścią zestawu jest okapnik, który zabezpiecza zestaw przed wpływami warunków atmosferycznych. Dzięki zastosowaniu takiego zestawu, przy maksymalnym stopniu otwarcia nawiewnika, osiągamy wytłumienie dochodzących do lokalu z zewnątrz o 33 dB. Instalację wywiewną naleŜy wykonać z przewodów z blachy stalowej ocynkowanej typu SPIRO z kształtkami z fabrycznie zamontowanymi uszczelkami EPDM, prowadzonymi w szchtach. Na poszczególnych kondygnacjach przewidziano trójniki z odejściem Ø 125 do podłączenia kratek wentylacyjnych. W szachtach pionów wentylacji, w poziomie kaŜdego stropu wykonać poziome przepony. Kratki wywiewne przyjęto dla wydajności powietrznych do 70 m3/h, z króćcem podłączeniowym okrągłym Ø 125. Przed nasadami zostaną umieszczone skrzynki tłumiące o długości 500 mm, izolowane wewnętrznie matami z wełny mineralnej w płaszczu z włókna szklanego gr. 30 mm. Nasady kominowe montowane będą na czapie kominowej za pomocą króćców przyłączeniowych lub skrzynek rozpręŜnych . Kołnierze (podstawy) nasad kominowych mocowane będą do kołnierza z blachy stalowej ocynkowanej gr. 1,5 mm i wyposaŜonej po przeciwnej stronie w króciec nakładany SPIRO z uszczelką EPDM do podłączenia pionu wentylacji. Kołnierz ten naleŜy ułoŜyć na uszczelnieniu z gumy porowatej i przytwierdzić do czapy kominowej za pomocą dybli. W pomieszczeniach kuchennych przyjęto dodatkowe piony wentylacyjne do podłączenia okapów kuchennych. Pion taki wykonany zostanie z przewodów z blachy stalowej ocynkowanej typu SPIRO, z kształtkami z fabrycznie montowanymi uszczelkami EPDM, prowadzonymi w szachtach. Na poszczególnych kondygnacjach przewidziano trójniki z odejściem Ø 125 do podłączenia okapów, zakończone klapą zwrotną Ø 125. Klapy zwrotne naleŜy zamontować w ten sposób, aby zabezpieczały napływ powietrza z pionu do mieszkania. Na etapie budowy naleŜy zaślepić otwory deklami. Okap i jego podłączenie do przewodu wentylacji stanowi przedmiot wyposaŜenia mieszkania, będący w gestii uŜytkownika. Wyrzut powietrza z pionów za pośrednictwem wyrzutni dachowych Ø 250 montowanych na podstawach dachowych. W celu zabezpieczenia przed przenoszeniem dźwięków przewodami wentylacji, wszystkie piony wentylacyjne naleŜy zaizolować akustycznie matami lamelowymi z wełny mineralnej w/alu foil grubości 30 mm. Rozwiązania dla wentylacji komórek lokatorskich oraz komunikacji w budynku Dla wentylacji komórek lokatorskich oraz komunikacji w budynku przyjęto system wentylacji mechanicznej niskociśnieniowej składającej się z: – anemostat wyciągowy, – kratka ścienna higrosterowana z króćcem Ø 125 o przepływie min/max 12-70 m3/h, – niskociśnieniowa nasada kominowa. Instalację wywiewną naleŜy wykonać z przewodów z blachy stalowej ocynkowanej typu SPIRO, z kształtkami z fabrycznie montowanymi uszczelkami EPDM, prowadzonymi pod stropem kondygnacji piwnic oraz w szachtach poszczególnych naziemnych kondygnacji. W szachtach pionów wentylacji, w poziomie kaŜdego stropu wykonać poziome przepony. Powietrze wywiewane z boksów piwnicznych oraz klatki schodowej za pośrednictwem anemostatów wyciągowych Ø160. Piony odprowadzające powietrze z komunikacji poszczególnych kondygnacji w budynku wyposaŜone w kratki. Przed nasadami zostaną umieszczone skrzynki tłumiące o długości 500 mm izolowane wewnętrznie matami z wełny mineralnej w płaszczu z włókna szklanego gr.30 mm.

8

Nasady kominowe montowane będą na czapie kominowej za pomocą króćców przyłączeniowych lub skrzynek rozpręŜnych. Kołnierze (podstawy) nasad kominowych mocowane będą do kołnierza z blachy stalowej ocynkowanej gr. 1,5 mm i wyposaŜone po przeciwnej stronie w króciec nakładany SPIRO z uszczelką EPDM do podłączenia pionu wentylacji. Kołnierz ten naleŜy ułoŜyć na uszczelnieniu z gumy porowatej i przytwierdzić do czapy kominowej za pomoc dybli. Sterowanie pracą układów Przyjęte układy wentylacji mechanicznej wyciągowej z pomieszczeń będą pracować 24 h na dobę. Sterowanie ilością przepływającego powietrza przez pomieszczenia odbywać się będzie na podstawie pomiaru poziomu wilgotności powietrza w wentylowanych pomieszczeniach. Realizowane to będzie za pomocą czujników wilgotności zamontowanych w kaŜdym nawiewniku okiennym oraz kratce wywiewnej.

1.3.6. Wentylacja mechaniczna garaŜy Nawiew powietrza przyjmuje się poprzez 2 czerpnie powietrza opracowane według projektu architektury. Wywiew powietrza z garaŜy przyjmuje się kratkami góra-dół, skąd kanałami blaszanymi oraz przy pomocy centrali wywiewnej wyrzucane będzie ponad dach budynku za pomocą wyrzutni dachowej o wym. 400x630 mm, H=660 mm, 25 kg na podstawie dachowej typ PD typ A o wym. 400x630 L=1200 mm. Centrala wyposaŜona będzie w tłumik szumów. Kratki górne usuwają 40% powietrza, kratki dolne – 60%. Kanały wentylacyjne prostokątne typu A/I przyjmuje się wykonać z blachy ocynkowanej. Przewody mocować do ścian i stropu za pomocą stalowych systemowych zawiesi i kotew wyposaŜonych w elementy tłumiące drgania. Wykonanie przewodów prostych i kształtek z blachy powinno odpowiadać normom PN-B-03434. Połączenia przewodów wentylacyjnych z blachy powinno odpowiadać wymaganiom normy PN-B-76002. Szczelność przewodów wentylacyjnych powinna odpowiadać wymaganiom normy PN-B-76001. Na odgałęzieniach zastosowano przepustnice stalowe jednopłaszczyznowe. Powinny one posiadać moŜliwość trwałej blokady (zabezpieczenie nastawy przed przypadkowym rozregulowaniem). Kratki wentylacyjne jednorzędowe typ K1+P z przepustami powietrza. Klapy przeciwpoŜarowe w kanale między wentylatornią, a garaŜem, typ LX-4, samoczynna, uruchamiania wyzwalaczem topikowym w wyniku wzrostu temperatury w przewodzie do 720.C. MontaŜ instalacji Kanały wentylacyjne w szybie za windą montować w trakcie wylewania ścian i stropów. Kanały wentylacji mechanicznej prowadzić pod stropem garaŜy, pod podciągami, mocować do ścian i stropów za pomocą stalowych systemowych zawiesin wyposaŜonych w elementy tłumiące drgania. Przewody prostokątne łączyć na skręcane ramki systemowe z uszczelkami. Kanały pasować na budowie. Przejścia kanałów wentylacyjnych przez przegrody budowlane naleŜy wykonać w otworach, których wymiary są od 50 do 100 mm większe od wymiarów zewnętrznych przewodów lub przewodów z izolacją. Przewody na całej grubości przegrody naleŜy obłoŜyć wełną mineralną lub innym materiałem elastycznym o podobnych właściwościach np. pianka poliuretanowa. Przed przystąpieniem do realizacji wentylacji mechanicznej wykonawca winien porównać stan istniejący konstrukcji budynku z danymi zwartymi w projekcie. Uruchomienie i odbiór instalacji NaleŜy dokonać regulacji instalacji dla osiągnięcia załoŜonych w projekcie wartości wydatków. Regulację przeprowadzić 2-etapowo. Regulacja wstępna – dokonanie wstępnych nastaw przy pomocy: – przepustnic na odgałęzieniach, – przepustnic przy kratkach. Regulacja dokładna – po uruchomieniu instalacji i pomiarze przepływów naleŜy dokonać korekty nastaw dla uzyskania zgodności przepływów rzeczywistych z projektowanymi z dokładnością do 10%. Blokada nastaw – po zakończeniu regulacji naleŜy dokonać blokady przepustnic. Ochrona akustyczna i przeciwdrganiowa Jako dopuszczalne przyjęto następujące poziomy hałasu: – do otoczenia na dachu 65 dB(A) Do izolacji akustycznej i przeciwdrganiowej przewidziano: – centrala posiada tłumik szumów, – prędkość powietrza w przewodach przyjęto do 6,0m/s, – przewody wentylacyjne naleŜy podwieszać do ścian i stropów za pomocą systemowych zawiesin wyposaŜonych w elementy tłumiące drgania oraz ograniczające przenoszenie drgań na konstrukcję budowlaną. Wszystkie przewody wentylacyjne izolować matami z wełny mineralnej grubości 100 mm z powłoką z folii aluminiowej. Ochrona przed korozją Przewody wentylacyjne naleŜy wykonać z blachy stalowej ocynkowanej. Przewody naleŜy ciąć w sposób minimalizujący uszkodzenie powłoki ocynkowanej.

Ochrona p.poŜ. Celem zabezpieczenia wentylacji mechanicznej w przypadku powstania poŜaru przyjmuje się:

9

– klapy przeciwpoŜarowe szt. 2 w kanale na poziomie stropu pomiędzy wentylatornią a garaŜem samoczynne, uruchamiane wyzwalaczem topikowym w wyniku wzrostu temperatury do 720C, – wyłącznik centrali umieścić w miejscu dostępnym dla personelu obsługującego budynek. GaraŜe naleŜy wyposaŜyć w instrukcję dotyczącą przebywania ludzi, eksploatację garaŜy oraz zabezpieczyć w sprzęt przeciwpoŜarowy (koce, gaśnice). Włączenie i wyłączenie central wywiewnych będzie automatyczne za pomocą instalacji detekcji tlenku węgla (10 czujek rozmieszczonych w garaŜu). Jednocześnie w celu codziennego okresowego przewietrzania garaŜy zakłada się załączenie central wywiewnych w godzinach 700-730 i 1530-1600 (niezaleŜnie od aktualnego poziomu stęŜenia CO). Centrala pracuje cały czas na 0,5 W/h – zastępując wentylację grawitacyjną (zakaz łączenia wentylacji mechanicznej i grawitacyjnej). Uwagi: Szczegółowy zakres robót ujęty jest w przedmiarze robót.

1.4 Prace towarzyszące i roboty tymczasowe. Podczas wykonania robót wystąpią następujące roboty towarzyszące i tymczasowe:

- Zapoznanie się z dokumentacją techniczną. - Wyznaczenie osi trasy przewodów i miejsc (gniazd) obsadzenia podpór, podwieszeń, kotew, zaczepów do linek

naciągowych i innych elementów. - Oczyszczenie i sprawdzenie prawidłowości usytuowania gotowych gniazd na śruby fundamentowe (kotwowe) z

ewentualnym ich podkuciem. - Wykucie gniazd w ścianach murowanych lub stropach ceramicznych dla podpór (wsporników), podwieszeń, kotew,

zaczepów itp. - Wykonanie uszczelek oraz podkładek amortyzacyjnych, z wycięciem otworów na śruby. - Załadunek i wyładunek materiałów, urządzeń i narzędzi na środki transportowe:

do 100 kg - ręcznie, ponad 100 - przy uŜyciu sprzętu ręcznego. - Transport materiałów i urządzeń oraz narzędzi z magazynu przyobiektowego do strefy montaŜowej, a ponadto:

do wysokości 5 kondygnacji licząc od poziomu terenu na głębokości do 3 m poniŜej poziomu terenu, - MontaŜ i demontaŜ sprzętu pomocniczego stosowanego przy wykonywaniu robót. - Ustawianie, przestawianie, przenoszenie i rozebranie niezbędnych do montaŜu rusztowań przenośnych,

umoŜliwiających wykonywanie robót na wysokości do 4 m od poziomu posadzki, terenu lub stałego pomostu. - Zabezpieczenie wylotów podejść przed zanieczyszczeniem do czasu zamontowania armatury i urządzeń oraz

zakorkowanie końców rur przy wykonywaniu prób na ciśnienie. - ZałoŜenie tulei ochronnych na rurociągach w przejściach przez stropy i ściany. - Obsługę sprzętu nie posiadającego obsługi etatowej. - Usuwanie wad i usterek zawinionych przez wykonawcę prac remontowych. - Udział w prowadzeniu obmiaru i odbioru robót. - Konserwację oraz zdanie narzędzi i sprzętu do magazynu. - Utrzymanie porządku w miejscu pracy. - Przejście na następne stanowisko pracy. - Zabezpieczenie terenu budowy. - Obsługa geodezyjna

1.5 Określenia podstawowe.

Ilekroć w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót jest mowa o: Obiekcie budowlanym – naleŜy przez to rozumieć:

a. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, b. budowlę stanowiącą całość techniczno-uŜytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, c. obiekt małej architektury.

Budynku – naleŜy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Budowie – naleŜy przez to rozumieć wykonanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a takŜe odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Robotach budowlanych – naleŜy przez to rozumieć budowę, a takŜe prace polegające na przebudowie, montaŜu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Remoncie – naleŜy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiącego bieŜącej konserwacji.

10

Terenie budowy – naleŜy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy. Pozwoleniu na budowę – naleŜy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonanie robót budowlanych innych niŜ budowa obiektu budowlanego. Dokumentacji budowy – naleŜy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy słuŜące do realizacji obiektu, operaty geodezyjne i ksiąŜkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów metodą montaŜu – takŜe dziennik montaŜu. Dokumentacji powykonawczej – naleŜy przez to rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi. Dzienniku budowy – naleŜy przez to rozumieć dziennik wydany przez właściwy organ zgodnie z obowiązującymi przepisami, stanowiący urzędowy dokument przebiegu robót budowlanych oraz zdarzeń i okoliczności zachodzących w czasie wykonywania robót. Rejestrze obmiarów – naleŜy przez to rozumieć – akceptowaną przez Inspektora nadzoru ksiąŜkę z ponumerowanymi stronami, słuŜącą do wpisywania przez Wykonawcę obmiaru dokonywanych robót w formie wyliczeń, szkiców i ewentualnie dodatkowych załączników. Wpisy w rejestrze obmiarów podlegają potwierdzeniu przez Inspektora nadzoru budowlanego. Przedmiarze robót – naleŜy przez to rozumieć zestawienie przewidzianych do wykonania robót według technologicznej kolejności ich wykonania wraz z obliczeniem i podaniem ilości robót w ustalonych jednostkach przedmiarowych. Laboratorium – naleŜy przez to rozumieć laboratorium jednostki naukowej, zamawiającego, wykonawcy lub inne laboratorium badawcze zaakceptowane przez Zamawiającego, niezbędne do przeprowadzenia niezbędnych badań i prób związanych z oceną jakości stosowanych wyrobów budowlanych oraz rodzajów prowadzonych robót. Odpowiedniej zgodności – naleŜy przez to rozumieć zgodność wykonanych robót z dopuszczalnymi tolerancjami, a jeśli granice tolerancji nie zostały określone – z przeciętnymi tolerancjami przyjmowanymi zwyczajowo dla danego rodzaju robót budowlanych. Deklaracja zgodności - oświadczenie producenta lub jego upowaŜnionego przedstawiciela stwierdzające, na jego wyłączną odpowiedzialność, Ŝe wyrób budowlany jest zgodny ze zharmonizowaną specyfikacją techniczną, a w przypadku braku takiej z Polską Normą wyrobu, mniemającą statusu normy wycofanej lub aprobatą techniczną. Aprobata techniczna - dokument stwierdzający przydatność dane wyrobu do określonego obszaru zastosowania. Zawiera ustalenia techniczne co do wymagań podstawowych wyrobu oraz metodykę badań dla potwierdzenia tych wymagań. Certyfikat zgodności - dokument wydany przez upowaŜnioną jednostkę badającą (certyfikującą), stwierdzający zgodność z kryteriami określonymi odpowiednimi aktami prawnymi, normami, przepisami, wymogami lub specyfikacja techniczną dla badanego materiału lub wyrobu. Kierowniku budowy – osoba wyznaczona przez Wykonawcę robót, upowaŜniona do kierowania robotami i do występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu, ponosząca ustawową odpowiedzialność za prowadzone roboty budowlane. Polecenie Inspektora nadzoru – naleŜy przez to rozumieć wszelkie polecenia przekazane Wykonawcy przez Inspektora nadzoru w formie pisemnej dotyczące sposobu realizacji robót lub innych spraw związanych z wykonywaniem robót budowlanych. Ustaleniach technicznych – naleŜy przez to rozumieć ustalenia podane w normach, aprobatach technicznych i specyfikacjach technicznych. Klasa ochronności - umowne oznaczenie, określające moŜliwości ochronne urządzenia, ze względu na jego cechy budowy, przy bezpośrednim dotyku. Klasa ochronności - umowne oznaczenie, określające moŜliwości ochronne urządzenia, ze względu na jego cechy budowy, przy bezpośrednim dotyku. Urządzeniach budowlanych – naleŜy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające moŜliwość uŜytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne.

11

Wyrobie budowlanym – naleŜy przez to rozumieć wyrób w rozumieniu przepisów o ocenie zgodności, wytworzony w celu wbudowania, wmontowania, zainstalowania lub zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzony do obrotu jako wyrób pojedynczy lub jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym integralną całość uŜytkową. Materiałach – naleŜy przez to rozumieć wszelkie materiały naturalne i wytwarzane jak równieŜ róŜne tworzywa i wyroby niezbędne do wykonania robót, zgodnie z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną zaakceptowane przez Inspektora nadzoru. 1.6 Ogólne wymagania dotyczące robót.

Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z dokumentacją projektową, specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót i poleceniami Inspektora nadzoru.

1.6.1 Przekazanie terenu budowy. Zamawiający, w terminie określonym w dokumentach umowy przekaŜe Wykonawcy teren budowy wraz ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami prawnymi i administracyjnymi oraz dziennik budowy, dokumentację projektową i specyfikację techniczną wykonania i odbioru robót. 1.6.2 Zgodność robót z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót. Dokumentacja projektowa, specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót oraz dodatkowe dokumenty przekazane Wykonawcy przez Inspektora nadzoru stanowią załącznik do umowy, a wymagania wyszczególnione w choćby jednym z nich są obowiązujące dla Wykonawcy tak, jakby zawarte były w całej dokumentacji. W przypadku rozbieŜności w ustaleniach poszczególnych dokumentów obowiązuje kolejność ich waŜności wymieniona z „Ogólnych warunkach umowy”. Wykonawca nie moŜe wykorzystywać błędów lub opuszczeń w dokumentacjach kontraktowych, a o ich wykryciu winien natychmiast powiadomić Inspektora nadzoru, który dokona odpowiednich zmian i poprawek. W przypadku stwierdzenia ewentualnych rozbieŜności podane na rysunku wielkości liczbowe wymiarów są waŜniejsze od odczytu ze skali rysunków. Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały mają być zgodne z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót budowlanych. Wielkości określone w dokumentacji projektowej i w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót będą uwaŜane za wartości docelowe, od których dopuszczalne są odchylenia w ramach określonego przedziału tolerancji. Cechy materiałów i elementów budowli muszą być jednorodne i wykazywać zgodność z określonymi wymaganiami, a rozrzuty tych cech nie mogą przekraczać dopuszczalnego przedziału tolerancji. W przypadku, gdy dostarczone materiały lub wykonane roboty nie będą zgodne z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót i mają wpływ na niezadowalającą jakość elementu budowli, to takie materiały zostaną zastąpione innymi, a elementy budowli rozebrane i wykonane ponownie na koszt wykonawcy. 1.6.3 Zabezpieczenie terenu budowy. Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia terenu budowy w okresie trwania realizacji kontraktu aŜ do zakończenia i odbioru ostatecznego. Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie utrzymywał tymczasowe urządzenia zabezpieczające, w tym: ogrodzenia, barierki ochronne, poręcze, przejścia dla pieszych, sygnały i znaki ostrzegawcze, dozorców i wszelkie środki niezbędne do ochrony robót, wygody społeczności i innych. Zagospodarowanie placu budowy powinno być wykonane przed rozpoczęciem robót budowlanych. Zagospodarowanie placu budowy powinno obejmować w szczególności:

• ogrodzenie terenu, • drogi, • wykonanie przejść dla rucha pieszego

Ogrodzenie placu budowy powinno być tak wykonane, aby nie stwarzało zagroŜenia dla ludzi. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1,50 m. W ogrodzeniu placu budowy powinny być wykonane oddzielne bramy dla ruchu pieszego, pojazdów. Szerokość dróg komunikacyjnych na placu budowy powinna być dostosowana do

12

uŜywanych środków transportowych i nasilenia ruchu Szerokość ciągu pieszego powinna wynosić przy ruchu jednokierunkowym co najmniej 0,75 m, a przy dwukierunkowym co najmniej -1,2 m. Strefę niebezpieczną (miejsca niebezpieczne}, w której istnieje źródło zagroŜenia, np. z powodu moŜliwości spadania z góry przedmiotów lub materiałów, naleŜy oznakować i ogrodzić poręczami bądź zabezpieczyć daszkami ochronnymi. Strefa niebezpieczna nie moŜe wynosić mniej niŜ 1/1C wysokości, z której mogą spadać przedmioty lub materiały. Daszki ochronne powinny znajdować się na wysokości nie mniejszej niŜ 2,4 m od terenu i ze spadkiem 45" w kierunku źródła zagroŜenia. Pokrycie daszków powinno być szczelne i dostatecznie wytrzymałe na przebicie przez spadające przedmioty. UŜywanie daszków ochronnych jako rusztowań lub miejsc składowania narzędzi, sprzętu, materiałów itp. jest zabronione. W miejscach przejść i przejazdów szerokość daszka ochronnego powinna wynosić co najmniej o 1 m więcej niŜ szerokość przejścia. Przejścia i miejsce niebezpieczne powinny być oznakowana znakami ostrzegawczymi lub znakami zakazu oraz dobra oświetlone. Miejsca pracy, drogi na placu budowy, dojścia i dojazdy powinny być w czasie wykonywania robót oświetlone zgodnie z obowiązującymi normami. Wjazd i wyjazd na budowę wyłącznie os prawa skręty zgodnie z wytyczną InŜyniera Ruchu. Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, Ŝe jest włączony w cenę umowną. 1.6.4 Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót. Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót budowlanych wszelkie przepisy dotyczące ochrony środowiska naturalnego. W okresie trwania i wykonywania robót Wykonawca będzie podejmować wszelkie konieczne kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących ochrony środowiska na terenie i wokół terenu robót oraz będzie unikać uszkodzeń lub uciąŜliwości dla osób lub własności społecznej, a wynikających ze skaŜenia, hałasu lub innych przyczyn powstałych w następstwie jego sposobu działania. W okresie trwania i wykonywania robót Wykonawca będzie podejmować wszelkie konieczne kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących ochrony środowiska na terenie i wokół terenu robót oraz będzie unikać uszkodzeń lub uciąŜliwości dla osób lub własności społecznej, a wynikających ze skaŜenia, hałasu lub innych przyczyn powstałych w następstwie jego sposobu działania. Stosując się do tych wymagań, Wykonawca będzie miał szczególny wzgląd na:

a) zanieczyszczeniem zbiorników i cieków wodnych pyłami lub substancjami toksycznymi, b) Zanieczyszczenia powietrza pyłami lub gazami, c) MoŜliwością powstania poŜaru.

1.6.5 Ochrona przeciwpoŜarowa. Wykonawca będzie przestrzegać przepisów ochrony przeciwpoŜarowej. Wykonawca będzie utrzymywać sprawny sprzęt przeciwpoŜarowy, wymagany odpowiednimi przepisami. Materiały łatwopalne będą składowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami i zabezpieczone przed dostępem osób trzecich. Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszystkie straty spowodowane poŜarem wywołanym jako rezultat realizacji robót albo przez personel wykonawcy. 1.6.6 Ochrona własności publicznej i prywatnej. Wykonawca odpowiada za ochronę instalacji, urządzeń itp. zlokalizowanych w miejscu prowadzenia robót budowlanych. Wykonawca zapewni właściwe oznaczenie i zabezpieczenie przed uszkodzeniem instalacji, urządzeń itp. w czasie trwania robót budowlanych. O fakcie przypadkowego uszkodzenia, Wykonawca bezzwłocznie powiadomi Inspektora nadzoru i zainteresowanych uŜytkowników oraz będzie z nimi współpracował, dostarczając wszelkiej pomocy potrzebnej przy dokonaniu napraw. Wykonawca będzie odpowiadać za wszelkie spowodowane przez jego działanie uszkodzenia. 1.6.7 Bezpieczeństwo i higiena pracy. Podczas realizacji robót budowlanych Wykonawca będzie przestrzegać obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy między innymi:

- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu postępowania w sprawach rozbiórek nieuŜytkowanych lub niewykończonych obiektów budowlanych (Dz. U. 2004 nr 198 poz. 2043).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 2004 nr 180 poz. 1860).

13

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i magazynowaniu gazów, napełnianiu zbiorników gazami oraz uŜywaniu i magazynowaniu karbidu (Dz. U. 2004 nr 7 poz. 59).

- Obwieszczenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 2003 nr 169 poz. 1650).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. 2003 nr 89 poz. 828) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2003 nr 129 poz. 1184).

- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych ( Dz. U. 2003 nr 47 poz. 401) - które weszło w Ŝycie z dniem 8 sierpnia 2003 r.

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie uŜytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. 2002 nr 191 poz. 1596) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2003 nr 178 poz. 1745).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. 2001 nr 118 poz. 1263).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. 2000 nr 40 poz. 470).

- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych (Dz. U. 2000 nr 26 poz. 313) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2000 nr 82 poz. 930).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych (Dz. U. 1999 nr 80 poz. 912).

- Rozporządzanie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia i środowiska pracy (Dz. U. nr 79, poz. 513) ze zm. (Dz. U. 2002 nr 217 poz. 1833).

- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a takŜe zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (Dz. U. 1998 nr 115 poz. 744) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2004 nr 14 poz. 117).

- Rozporządzenie Ministra Pracy l Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U . nr 128, poz. 844) ze zm. (Dz. U 2002 nr 91 , poz. 811).

- Rozporządzenie Ministra Zdrowia l Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie (Dz. U. nr 69, poz. 332 ze zm.).

- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac, które powinny być wykonywane co najmniej przez dwie osoby (Dz, U. nr 62, poz. 288).

- Rozporządzenie Rady Ministrów z grudnia 1990 r, w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym (Dz. U. nr 85, poz. 500 ze zm).

- Rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 20 marca 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze Ŝurawi (Dz. U. 1954 nr 15 poz. 58).

- Rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 19 marca 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze przenośników (Dz. U. 1954 nr 13 poz. 51).

- Rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu CięŜkiego oraz Zdrowia z dnia 13 kwietnia 1951 r. w sprawie bezpieczeństwa pracy przy spręŜarkach powietrznych (Dz. U. 1951 nr 22 poz. 174).

- Prawo budowlane - jednolity tekst Dz. U. 2000 r. Nr 108, poz. 1126 ze zmianami.

Wykonawca obowiązany jest do pełnienia nadzoru nad przestrzeganiem na placu budowy przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz egzekwowania od pracowników przestrzegania przepisów prawa budowlanego l innych rozporządzeń w tym zakresie. W szczególności Wykonawca ma obowiązek zadbać, aby personel nie wykonywał pracy w warunkach niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych. Pracownicy wykonujący roboty demontaŜowe powinni być zapoznani z programem robót, sposobami demontaŜu, a takŜe powinni być poinstruowani o bezpiecznym sposobie ich wykonania. Pracownikom naleŜy wydać odzieŜ i obuwie robocze, a takŜe środki ochrony indywidualnej, stosownie do rodzaju wykonywanej pracy. Pracownicy powinni być poinstruowani o obowiązku stosowania w czasie pracy przydzielonych środków ochrony osobistej. Środki ochrony osobistej powinny mieć wymagany certyfikat na znak bezpieczeństwa i powinny być oznaczone tym znakiem. Do środków ochrony osobistej naleŜą: kaski ochronne, rękawice ochronne, a w przypadkach koniecznych takŜe okulary ochronne.

14

Wykonawca zapewni i będzie utrzymywał wszelkie urządzenia zabezpieczające, socjalne oraz sprzęt i odpowiednią odzieŜ dla ochrony Ŝycia i zdrowia osób zatrudnionych na terenie prowadzenia robót. Uznaje się, Ŝe wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych powyŜej nie podlegają odrębnej zapłacie i są uwzględnione w cenie umownej. 1.6.8 Prace prowadzone na wysokości. Przy pracach na wysokości moŜe być zatrudniony wyłącznie pracownik, który:

• posiada kwalifikacje przewidziane odrębnymi przepisami dla danego stanowiska, • uzyskał orzeczenie lekarskie o dopuszczaniu do określonej pracy.

Przez pojęcie "praca na wysokości" na budowie rozumiemy roboty wykonywane na rusztowaniach , pomostach , podestach, konstrukcjach budowlanych, drabinach i innych podwyŜszeniach na wysokości powyŜej 1,0 m od terenu zewnętrznego lub poziomu podłogi pomieszczenia zamkniętego. Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyŜej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi, na których w związku z wykonywaną pracą mogą przebywać pracownicy, lub słuŜących jako przejścia, powinny być zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m i krawęŜników o wysokości co najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i krawęŜnikiem powinna być umieszczona w połowie wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna być wypełniona w sposób uniemoŜliwiający wypadnięcie osób. JeŜeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości zastosowanie balustrad, o których mowa wyŜej, jest niemoŜliwe, naleŜy stosować inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości, odpowiednie do rodzaju i warunków wykonywania pracy. Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób nie zmuszający pracownika do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzania, na którym stoi. Rusztowania budowlane winny:

• być atestowane, • posiadać pomost o powierzchni roboczej wystarczającej dla zatrudnionych oraz składowania narzędzi i niezbędnej

ilości materiałów, • posiadać konstrukcję dostosowaną do przeniesienia działających obciąŜeń, • siatkę zabezpieczającą, • zapewniać bezpieczną komunikację pionową, • zapewniać swobodny dostęp do stanowisk pracy.

Podczas montaŜu rusztowania teren nieutwardzony naleŜy w sposób bezpieczny utwardzić zapobiegając osunięciu się konstrukcji rusztowania. KaŜda konstrukcja rusztowania winna być codziennie sprawdzana pod względem jej stanu bezpieczeństwa, a w szczególności po gwałtownych wiatrach , ulewach oraz gdy zachodzi uzasadniona obawa o przesuniecie konstrukcji rusztowania. Przejścia obok rusztowań, wejścia do budynku powinny być zabezpieczone daszkami ochronnymi, które winny znajdować się na wysokości co najmniej 2,4 metra i ze spadkiem co najmniej 45" w kierunku źródła zagraŜania . Na rusztowaniu powinna być wywieszona tablica informująca o dopuszczalnej wielkości obciąŜenie pomostów. Wspinanie się po stojakach, podłuŜnicach, leŜniach i poręczach rusztowań jest zabronione, Na terenie budowy winny znajdować się tablico informacyjne o pracach na wysokości. Przy wykonywaniu robót na wysokości pracownicy powinni być zabezpieczeni pasami ochronnymi z linką umocowaną do stałych elementów konstrukcji budowli lub wznoszonych (rozbieranych) rusztowań. Na dachach krytych elementami, których wytrzymałość nie zapewnia bezpiecznego przebywania na nich pracowników, naleŜy układać przenośne mostki zabezpieczające. Materiały składowane na dachu naleŜy zabezpieczyć przed spadnięciem. 1.6.9 Pierwsza pomoc. Na budowie powinny być urządzone punkty pierwszej pomocy obsługiwane przez wyszkolonych w tym zakresie pracowników. JeŜeli roboty są wykonywane w odległości większej niŜ 500 m ad punktu pierwszej pomocy, w miejscu pracy powinna znajdować się przenośna apteczka. JeŜeli w razie wypadku publiczne środki transportowe słuŜby zdrowia nią mogą zapewnić szybkiego przewozu poszkodowanych, kierownictwo budowy powinno dostarczyć dostępne mu środki lokomocji. Na budowie powinien być wywieszony na widocznym miejscu wykaz zawierający adresy i numery telefonów najbliŜszego punktu lekarskiego, najbliŜszej straŜy poŜarnej, policji. 1.6.10 Ochrona i utrzymanie robót.

15

Wykonawca będzie odpowiedzialny za ochronę robót i za wszelkie materiały i urządzenia uŜywane do robót od daty rozpoczęcia do daty odbioru ostatecznego. 1.6.11 Stosowanie się do prawa i innych przepisów. Wykonawca zobowiązany jest znać wszelkie przepisy wydane przez organy administracji państwowej i samorządowej, które są w jakikolwiek sposób związane z robotami i będzie w pełni odpowiedzialny za przestrzeganie tych praw, przepisów i wytycznych podczas prowadzenia robót. Wykonawca będzie przestrzegać praw patentowych i będzie w pełni odpowiedzialny za wypełnienie wszelkich wymagań prawnych odnośnie wykorzystania opatentowanych urządzeń lub metod i w sposób ciągły będzie informować Inspektora nadzoru o swoich działaniach, przedstawiając kopie zezwoleń i inne odnośne dokumenty. 1.7 Grupy klasy i kategorie robót.

Nazwy i kody grup, klas i kategorii robót dotyczą stosowania Wspólnego Słownika Zamówień przez zamawiających w Unii Europejskiej. Wspólny Słownik Zamówień jest systemem klasyfikacji produktów, usług i robót budowlanych stworzonym na potrzeby zamówień publicznych. Wspólny Słownik Zamówień składa się ze słownika głównego oraz słownika uzupełniającego. Słownik główny obejmuje nazwy dostaw, robót budowlanych lub usług, którym przypisane zostały 9-cyfrowe kody. Pierwsze dwie cyfry określają działy, pierwsze trzy cyfry określają grupy, pierwsze cztery cyfry określają klasy, pierwsze pięć cyfr określa kategorie. Ostatnia dziewiąta cyfra ma charakter kontrolny i słuŜy do zweryfikowania prawidłowości poprzednich cyfr. 1.7.1 Grupy robót.

- 45100000-8 Przygotowanie terenu pod budowę - 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach.

1.7.2 Klasy robót. - 5110000-1 Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne

- 45330000-9 Roboty instalacyjne wodno-kanalizacyjne i sanitarne - 45320000-6 Roboty izolacyjne.

1.7.3 Kategorie robót. - 45111000-8 Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne - 45332200-5 Roboty instalacyjne hydrauliczne - 45331100-7 Instalowanie centralnego ogrzewania. - 45333000-0 Roboty instalacyjne gazowe - 45331210-1 Instalowanie wentylacji - 45321000-3 Izolacja cieplna.

2 WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI WYROBÓW BUDOWLANYCH

2.1 Ogólne wymagania dotyczące materiałów.

Wszystkie materiały, urządzenia lub inne wyroby uŜyte do wykonania robót budowlanych powinny spełniać wymagania odpowiednich norm i posiadać aprobaty techniczne, atesty, certyfikaty, świadectwa dopuszczenia do stosowania, deklaracje zgodności wymagane lub dobrowolnie stosowane przez producentów. Wyroby instalowane w obiekcie powinny odpowiadać wymaganiom jakościowym w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz powinny posiadać deklaracje zgodności lub oznakowanie CE zgodnie z Ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. z 2002 r. Nr 166, poz. 1360, z późniejszymi zmianami). Wyroby nie podlegające obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji powinny mieć udokumentowaną dobrą jakość i spełniać wymagania bezpieczeństwa pracy oraz być właściwe z punktu widzenia celu, któremu mają słuŜyć. Wyroby, dla których nie ustanowiono Polskiej Normy naleŜy stosować zgodnie z Aprobatą Techniczną Producenta wyrobu. (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 8 listopada 2004r. w sprawie aprobat technicznych oraz jednostek organizacyjnych upowaŜnionych do ich wydawania (Dz.U. z 2004 r. Nr 249 poz. 2497). Materiały budowlane stosowane do wykonywania przedmiotu zamówienia muszą spełniać wymogi art. 10 ustawy Prawo Budowlane oraz być zgodne z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz. U. 2004 Nr 198 poz. 2041). Materiały budowlane muszą być oznakowane znakiem budowlanym dopuszczenia wyrobu do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie i muszą posiadać informację od producenta zawierającą:

a. określenie, siedzibę i adres producenta oraz adres zakładu produkującego wyrób budowlany;

16

b. identyfikację wyrobu budowlanego zawierającą: nazwę, nazwę handlową, typ, odmianę, gatunek i klasę według Polskiej Normy wyrobu lub aprobaty technicznej;

c. numer i rok publikacji Polskiej Normy wyrobu lub aprobaty technicznej, z którą potwierdzono zgodność wyrobu budowlanego;

d. numer i datę wystawienia krajowej deklaracji zgodności; e. inne dane, jeŜeli wynika to z Polskiej Normy wyrobu lub aprobaty technicznej; f. nazwę jednostki certyfikującej, jeŜeli taka jednostka brała udział w zastosowanym systemie oceny zgodności wyrobu

budowlanego. Wykonawca jest zobowiązany na kaŜde Ŝądanie Zamawiającego przedstawić dokumenty świadczące, Ŝe wbudowane materiały są dopuszczone do stosowania w budownictwie zgodnie z art. 10 ustawy Prawo Budowlane. Wszelkie nazwy własne produktów i materiałów przywołane w specyfikacji słuŜą ustaleniu poŜądanego standardu wykonania i określenia właściwości i wymogów technicznych załoŜonych w dokumentacji technicznej dla projektowanych rozwiązań. W odniesieniu do wszystkich materiałów palnych naleŜy stosować materiały nie wydzielające toksycznych produktów spalania. Dopuszcza się zamieszczenie rozwiązań w oparciu o produkty (wyroby) innych producentów pod warunkiem:

- spełniania tych samych właściwości technicznych, - przedstawienia zamiennych rozwiązań na piśmie (dane techniczne, atesty, dopuszczenia do stosowania, uzyskanie

akceptacji projektanta). UWAGA: W wypadku braku ustalenia koloru materiałów w dokumentacji projektowej lub specyfikacji technicznej naleŜy ustalić kolorystykę w trakcie wykonywania robót z Inspektorem Nadzoru. 2.2 Materiały potrzebne do realizacji zamówienia.

Do wykonania robót naleŜy uŜyć następujących materiałów:

2.2.1 Technologia + automatyka remontu węzła cieplnego • kompaktowy węzeł cieplny wraz z dostawą - moduł podłączeniowy, moduł ciepłej wody uŜytkowej oraz moduł

centralnego ogrzewania w/g projektu kompletny z automatyką , wyposaŜony w rozdzielnię elektryczną, z izolacją termiczną

• benzyna do lakierów • drut stalowy do spawania • farba ftalowa do gruntowania i nawierzchniowa przeciwrdzewna • acetylen techniczny rozpuszczony • tlen techniczny spręŜony • Rura stalowa bez szwu, ogólnego przeznaczenia, czarna, o średnicy 25, 50 I 65 mm • rury stalowe TWT-2 przewodowe gwintowane ocynkowane o śr.nominalnej 15, 25 i 40 mm – do c.w. i c.c.w. • rury stalowe ze szwem przewodowe gwintowane ocynkowane o śr.nominalnej 40 mm – do z.w. • złączka nakrętna równoprzelotowa z Ŝeliwa ciągliwego o śr. nominalnej 25 mm • Złącze samoodcinające o śr. nominalnej 25 mm • łączniki z Ŝeliwa ciągliwego ocynkowane o śr.nominalnej 15, 25 i 40mm • kołnierze przyspawane okrągłe z szyjką z blachy i rury stalowej śr. 25 i 50mm • kształtki stalowe gładkie b/sz śr. 50 i 65mm - kolana • zawory kulowe gwintowane o śr.15, 20 i 25 mm • Zawory zwrotne antyskaŜeniowe śr. 15mm w instalacji wodociągowej • Naczynia wzbiorcze przeponowe typu zamkniętego V= 140 dcm3, 6 bar • Kurek manometryczny gwintowany o średnicy 15 mm • manometry zwykłe techniczne • lejki ściekowe • wodomierze skrzydełkowe o śr. nominalnej 15 mm + łączniki • przewody i kształtki wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej z uchwytami i uszczelkami +

czerpnia i siatka w ramce – kanał nawiewny Z • uchwyty do rurociągów stalowych o śr.nominalnej 15, 25 i 40 mm • śruby stalowe zgrubne z łbem sześciokątnym z gwintem z nakrętkami i podkładkami M8 o dlug.do 50 mm • wkręty stalowe samogwintujące do blach z łbem stalowym śr.6.3 mm o dług.do 45 mm • uszczelki płaskie azbestowo-kauczukowe śr. 25 i 50mm • otulina z pianki poliuretanowej o śr. 15, 25 i 40 mm i gr. 20 mm • otulina z pianki poliuretanowej o śr. 50 mm i gr. 40 mm

17

• taśma klejąca z PCV szer. 30 mm dł. 33 m • mankiety aluminiowe • drut ocynkowany 0,7 mm • nity plastikowe • materiały pomocnicze

2.2.2. Instalacja centralnego ogrzewania • Przejścia p-poŜ EI30 śr. 50 mm dla rur stalowych - wełna niepalna + masa uszczelniająca p.poŜ. • Przejścia p-poŜ EI120 śr. 15, 40 i 50 mm dla rur stalowych - wełna niepalna + masa uszczelniająca p.poŜ. • benzyna do ekstrakcji • benzyna do lakierów • wyroby stalowe róŜne - wsporniki pod rozdzielacze • farba miniowa do gruntowania przeciwrdzewna • farba olejna do gruntowania • farba ftalowa do gruntowania przeciwrdzewna • farba olejna nawierzchniowa • zaprawa cementowa M 80 • Rura stalowa b/sz, ogólnego przeznaczenia, czarna, o średnicy 15, 20, 25, 32, 40 i 50mm • złączki nakrętne równoprzelotowe z Ŝeliwa ciągliwego czarne śr.15 mm • łączniki z Ŝeliwa ciągliwego czarne śr.15 mm • łuki stalowe gładkie czarne o śr. nominalnej 40 i 50 mm • rury Peschla osłonowe dla rur śr. 14mm • otuliny izolacjne gr. 9mm przeznaczone do warstw podłogowych dla rur sr. 18mm • rury z polietylenu sieciowanego z osłoną antydyfuzyjną 18/2,0 i 14/2,0mm • śrubunki przyłączne z niklowaną nakrętką śr. 18x2 G3/4 i 18x2 G1/2 • kształtki z polietylenu o śr. zewn. 14 i 18mm - kolanka • tuleja zaciskowa o śr. zewn. 14 i 18 mm • śrubunki przejściowe (gwintowane) o śr. zewn.14/G1/2 mm • zawory przelotowe proste mosięŜne śr.15 mm • zawory kulowe gwintowane o śr. 20 i 32 mm • Zawór odcinający regulacyjny montowany na przewodzie zasilającym, fabrycznie wyposaŜony w złączki pomiarowe

gwintowane gniazdo rurki impulsowej do zaworu montowanego na powrocie ,z nastawą wstepną do ograniczania przepływu w pionie - śr. 40mm

• Automatyczny zawór równowaŜący montowany na powrocie utrzymujący stałą róŜnicę ciśnień w pionie, wyposaŜony w pokrętło odcinające oraz kurek spustowy. - śr. 40mm

• zawory przelotowe kulowe o śr. nominalnej 15 i 50mm • Filtry o połączeniach gwintowanych o śr. nominalnej 15 mm • zawory powrotne o śr. 15 mm przy grzejnikach • zawory zwrotne przelotowe mosięŜne śr.15 mm • zawory grzejnikowe termostatyczne o śr. nominalnej 15 mm z głowicą termostatyczną • głowica termostatyczna do grzejników z wbudowanymi zaworami • zawory odpowietrzające automatyczne o śr. 15 mm • rozdzielacze zasilające i powrotne do c.o. śr. 25mm - rozdzielacz z zaworami regulacyjnymi i śrubunkami - 6

obwodów, 5 obwodów i 3 obwody • odpowietrzniki automatyczne z zaworami odcinającymi śr. 15mm • odpowietrzniki automatyczne śr. 15mm do rozdzielaczy • zawory kulowe gwintowane śr. 15mm • szafki do rozdzielaczy c.o.natynkowe, lakierowane dla 3, 5 i 6 obwodów • kurki manometowe gwintowane trójdrogowe śr. 15mm • rozdzielacze z rur stalowych bez szwu śr 125mm wraz z króćcami • grzejniki stalowe jednopłytowe i z dwupłytowe ompletem zawieszeń • grzejniki stalowe łazienkowe drabinkowe lakierowane • przyłączka do rur PE śr 14 G1/2" • złączki mosięŜne do grzejników o śr. 15 mm • katowy garnitur przyłączeniowy o śr. zewn. 15 mm z zaworami odcinającymi do grzejników V • katowy garnitur przyłączeniowy o śr. zewn. 15 mm z zaworami odcinającymi do grzejników łazienkowych • uchwyty do grzejników • tarczki ochronne • termometry techniczne proste • manometry tarczowe • rurki syfonowe do manometrów

18

• Ciepłomierze śr. 15mm, Qn=0,6m3/h, przystosowany do zdalnego odczytu, umoŜliwiajace pozytywną wtórną legalizację po 5 latach uŜytkowania (przepis państwowy), odporne na pole magnetyczne i na zanieczyszczenia magnetyczne w wodzie, interfejs umoŜliwiajacy oddzielne sprawdzanie przetworników przepływu (bez naruszania cech legalizacyjnych), obrotowa pokrywa z wyświetlaczem

• łączniki do ciepłomierzy o śr. nominalnej 15 mm • uchwyty do rurociągów stalowych o śr. nominalnej 15 - 50 mm • uchwyty do rur z polietylenu podwójne • Poszerzenia pionów śr. 32mm dł. 500mm • Poszerzenia pionów śr. 40mm dł. 500mm • Poszerzenia pionów śr. 25mm dł. 500mm • otulina z pianki poliuretanowej o śr. 15 - 40mm i gr. 30 mm • otulina z pianki poliuretanowej o śr. 50 mm i gr. 40 mm • taśma klejąca z PCV szer. 30 mm dł. 33 m • mankiet aluminiowe o dł. 10 m • drut ocynkowany 0,7 mm • nity plastikowe • materiały pomocnicze

2.2.3. Instalacja gazowa • Przejścia p-poŜ EI120 śr. 40 mm dla rur stalowych - wełna niepalna + masa uszczelniająca p.poŜ. • tuleje stalowe - rura ochronna śr. 32 i 50mm • Przejście gazoszczelne śr. 80mm - materiał elastomer EPDM, pierścień dociskowy: tworzywo sztuczne lub stal

pokryta tworzywem sztucznym; śruby mocujące, opaska zaciskowa : stal nierdzewna. • benzyna do ekstrakcji • benzyna do lakierów • emalia ftalowa ogólnego stosowania Ŝółta • farba ftalowa do gruntowania przeciwrdzewna miniowa 60 % • rozcieńczalnik do wyrobów ftalowych ogólnego stosowania • rury stalowe b/sz przewodowe gwintowane czarne o śr.nom. 15 - 50 mm • łączniki z Ŝeliwa ciągliwego czarne śr.15 i 20 mm • kształtki stalowe do rur śr. 20 - 50mm - kolana • kształtki stalowe do rur śr. 32mm - redukcje • kurki gazowe mosięŜne śr.15 mm • zawory kulowe do wspawania o śr. 32 mm • zawory kulowe do gazu gwintowane o śr. 15 i 20 mm • szybkozłącza gazowe z przyłączem elastycznym śr. 15mm • kuchnie gazowe 4-palnikowe z piekarnikiem elektrycznym • łączniki redukcyjne do gazomierzy o śr.przyłącza 20 mm • uchwyty do rurociągów stalowych o śr.nom. 15 - 50 mm • materiały pomocnicze

2.2.4. Instalacja wod. – kan. i c.w.

• Separator koalescencyjny śr.1470 mm; wys. 1,29+0,83 m; cięŜar 3996 kg w/g DIN 1999 część 4-6/ prEN 858 ze zintegrowanym odszlamiaczem wykonany z Ŝelbetu zgodnie z DIN 4281; poj. odszlamiacza 900l l.; właz D 400 śr. 600mm;

• Przejścia p-poŜ EI120 śr. 15, 40, 50 i 65 mm dla rur stalowych - wełna niepalna + masa uszczelniająca p.poŜ. • Przejścia p-poŜ EI120 śr. 40 i 50 mm dla rur PE - kołnierze ogniochronne • uchwyt stalowy gw. M10Z • płytka montaŜowa prostokątna 1/2'' 120x40mm • rura gwintowana 1/2'' x 95mm • tuleje zaciskowe śr 18, .25 i 32mm • Pompy odśrodkowe, zatapiane i głębinowe z podwodnym silnikiem elektrycznym o masie 0.1 t; wydajność do 16

m3/h; wys. podnoszenia do 10 m; max. głębokość zanurzenia 7 m; max. temperatura cieczy 40°C; średnica przyłączy 11/4 cala; silnik jednofazowy asynchroniczny do pracy ciągłej; stopień ochrony IP68; wyłącznik pływakowy; napięie 1×220-240 V; 0,37 kW

• szpilki z prętów stalowych • kruszywo mineralne łamane 5-15mm • piasek • pospółka - kruszywo nienormowane • piasek gruboziarnisty • cegła ceramiczna pełna kanalizacyjna

19

• mieszanka betonowa • zaprawa cementowa M12 • geowłókniny • rury stalowe ze szwem przewodowe gwintowane ocynkowane o śr.nominalnej 15 - 80mm – z.w. • rury stalowe przewodowe gwintowane ocynkowane TWT-2 o śr.nominalnej 15 - 50 mm • łączniki z Ŝeliwa ciągliwego ocynkowane o śr.nominalnej 15 - 80 mm • kołnierze stalowe z szyjką do przyspawania o śr. nominalnej 80 mm • kołnierze stalowe z szyjką do przyspawania sr. 50mm • kręgi betonowe wys.500 mm o śr. 1000 mm • kręgi betonowe wys.500 mm o śr. 800 mm • stoŜek betonowy śr. 315mm • rury betonowe kielichowe śr. 600mm • pokrywy nastudzienne Ŝelbetowe dla studni o śr. 1000 mm • pokrywy nastudzienne Ŝelbetowe dla studni o śr. 800 mm • rury drenarskie śr. 113 mm. z PVC karbowane z otworami i filtrem z włókna syntetycznego • rury PVC kanalizacyjne kielichowe o śr. 40 - 160 mm • rury PVC kanalizacji zewnętrznej kielichowe z uszczelką klasy N lub S o śr. zewn. 50 i 160 mm • rury PVC przepustowe o śr. 40 - 160 mm • rury polietylenowe kanalizacyjne HDPE śr. 50/3,0mm • rury Peschla osłonowe śr. 18, 25 i32mm • rury ciśnieniowe z polietylenu śr. 40mm • rury z polietylenu sieciowanego bez warstwy antydyfuzyjnej śr. 32/4,4mm • rury z polietylenu sieciowanego bez warstwy antydyfuzyjnej śr. 25/3,5mm • rury z polietylenu sieciowanego bez warstwy antydyfuzyjnej śr. 18/2,5mm • czyszczaki z PVC kanalizacyjne o śr. 75, 110 i 160 mm • korki z PVC kanalizacyjne o śr. 75, 110 i 160 mm • kształtki kanalizacyjne z PVC o śr. 40 - 160 mm • kształtki z polietylenu (gwintowane) o śr. zewnętrznej 40/32 mm • Czyszczaki polietylenowe proste HDPE o śr. zewn. 50x50x88 mm • kształtki polietylenowe - kolano przyłąaczeniowe do wpustu gw. wew. 50x2'' • kształtki polietylenowe - kolano 50mmx45st. • mufy elektrooporowe polietylenowe HDPE śr. 50mm • Punkty stałe stalowe na rurociągach polietylenowych HDPE o śr zewn. 50 mm • kształtki polietylenowe HDPE - redukcja ekscentryczna śr. 110/50mm • kształtki z polietylenu (gwintowane) o śr. nominalnej 18/15, 25/20 i 32/25 mm • kształtki do rur z polietylenu o śr. zewnętrznej 18, 25 i 32mm • kurek spustowy mosięŜny ze złączką śr. 15 mm • zawory wodne czerpalne mosięŜne o śr. nominalnej 15 mm • zawory kątowe do płuczek o śr. nominalnej 15 mm • zawory pralkowe o śr. nominalnej 15 mm • zawory przelotowe proste mosięŜne śr.15 mm • zawory kulowe gwintowane o śr. nominalnej 15 - 65 mm • Termostatyczne zawory mieszające o śr. nominalnej 20 mm, zamontowane za wodomierzem c.w., nastawa

temperatury zmieszania 35-60st.C • Wielofunkcyjny termostatyczny zawór cyrkulacyjny z automatyczną funkcją dezynfekcyjna, oparty na metodzie

termicznego równowaŜenia instalacji śr.15 mm • złącza elastyczne metalowe o śr. zewnętrznej 20 mm • baterie umywalkowe stojące stalowe chromowane o śr. nominalnej 15 mm • baterie zlewozmywakowe stojące stalowe chromowane o śr. nominalnej 15 mm • baterie wannowe stojące stalowe chromowane o śr. nominalnej 15 mm • syfony umywalkowe z tworzywa sztucznego ze spustem • komplety przelewowo-spustowe do wanien • zawory zwrotne przelotowe mosięŜne śr.15 mm • zawory hydrantowe mosięŜne o śr. nominalnej 52 mm z nasadą 52-T • szafki hydrantowe wnękowe wyposaŜone w wpuszczany zamek patentowy z kluczem zapasowym umieszczonym na

płycie drzwiowej za szybką szklaną o gr. 1 mm; prądownice PW-52 wg PN-89/M-51028; zwijadło kompletne wychylne 0 360°;- wąŜ poŜarniczy tłoczony płasko składany H-52 wg PN-87/M-51151 dł. 20m

• zawory zaporowe Ŝeliwne kołnierzowe na ciśnienie 1,6 MPa o śr. nominalnej 80 mm • zawory zwrotne klapowe Ŝeliwne kołnierzowe na ciśnienie 1,6 MPa o śr. nominalnej 80 mm • filtr siatkowy Ŝeliwny kołnierzowy ze spustem na ciśnienie 1,6 MPa o śr. rur przyłącznych 50 mm

20

• Zestaw hydroforowy pompowy do podwyŜszania ciśnienia z regulacją predkości obrotowej, stopień ochrony IP54, 16bar, wysokość podnoszenia 20,0m - w/g projektu

• wodomierze skrzydełkowe do wody zimnej o śr. nominalnej 15 mm • wodomierze skrzydełkowe do wody ciepłej o śr. nominalnej 15 mm • umywalki porcelanowe • zlewozmywak ze stali nierdzewnej 1 komorowy z płytą ociekową • Zlewy stalowe emaliowane • Wanny kąpielowe stalowe emaliowane L= 1500mm • urządzenia sanitarne porcelanowe-kompakt • sedesy typu kompakt • syfony zlewozmywakowe z tworzywa sztucznego pojedyncze o śr. 50 mm • Wpusty dachowe podgrzewane śr. 50 mm systemowe do podiśnieniowego odwadniania dachu z szerokim,

metalowym kołnierzem z dodatkową perforacją, montowany między dwie warstwy papy. • wpusty ściekowe piwniczne PCW o śr. 100 mm • wpusty ściekowe piwniczne PCW o śr. 100 mm z rusztem do garaŜy • wsporniki do umywalek • konstrukcja wsporcza • rury wywiewne z PVC o śr. 75/160 i 110/160 mm • włazy kanałowe Ŝeliwne okrągłe typu cięŜkiego • włazy kanałowe Ŝeliwne okrągłe typu lekkiego • pokrywa Ŝeliwna na stoŜek betonowy śr. 315mm • stopnie Ŝeliwne do studzienek kontrolnych • trzon studzienki rura karbowana 315mm • osadnik studzienki z PE śr. 315mm • uszczelka śr. 315mm • łączniki redukcyjne do wodomierzy o śr. nominalnej 15 mm • uchwyty rurociągów podparcia do rurociągów stalowych o śr.nominalnej 15 - 80 mm • uchwyty do rurociągów z tworzyw sztucznych o śr. zewnętrznej 20 i 40 mm • uchwyty do rur z polietylenu pojedyncze śr. 18, 25 i 32mm • uchwyty rurowe śr. 50 do rur PEHD • płytka montazowa prostokątna M10 - 120x40mm • uszczelki płaskie azbestowo-kauczukowe śr. 50 i 80mm • otulina z pianki poliuretanowej o śr. 15 - 65 mm i gr. 20 mm • otulina z pianki poliuretanowej o śr. 80 mm i gr. 25 mm • taśma klejąca z PCV szer. 30 mm dł. 33 m • mankiet aluminiowe o dł. 10 m • drut ocynkowany 0,7 mm • nity plastikowe • materiały pomocnicze

2.2.5. Wentylacja • kotwy mocujące z bednarki ocynkowanej • linka stalowa ocynkowana śr.5 mm • ściągacze śrubowe stalowe ocynkowane z gwintem lewym i prawym M16-A/0.63 z uchwytem widełkowym stalowym

ocynkowanym z gwintem lewym i prawym • śruby fundamentowe z gwintem na całej długości z nakrętkami sześciokątnymi średniodokładnymi M 12x160 mm • śruby,podkładki,nakrętki • farba olejna nawierzchniowa szara • podkładki amortyzacyjne z płyty gumowej o gr. 5 mm • przewody (prostki) wentylacyjne kołowe typ S (Spiro) z blachy stalowej ocynkowanej o śr.do 125, 160, 200 i 250 mm • kształtki wentylacyjne kołowe typ S z blachy stalowej ocynkowanej o śr.do 125, 160, 200 i 250 mm • Klapa zwrotna śr. 125 mm • anemostaty wyciągowe kołowe o śr. 160 mm • Kratka higrosterowana 160x228mm, głębokość 48mm, z króćcem o średnicy 125 mm, przepływ min/max 12-70 m3/h • podstawy dachowe stalowe kołowe typ B/II o śr.do 250 mm • wyrzutnie dachowe kołowe o śr. 250 mm • Nasady kominowe niskociśnieniowe do wentylacji hybrydowej o średnicy 250 mm • skrzynka tłumiąca śr. 160, 200 i 250 mm • króćce do nasady kominowej o śr. 250 mm • podpory kanałów (przewodów) wentylacyjnych typ C o śr.do 125, 160, 200 i 250 mm • uszczelki z gumy do przewodów wentylacyjnych kołowych o śr.do 125 m, 160, 200 i 250 mm

21

• uszczelki gumowe do przewodów wentylacyjnych prostokątnych • taśma aluminiowa samoprzylepna • mata lamelowa ze skalnej wełny mineralnej pokryta zbrojoną folią aluminiową gr.30 mm • szpilki zgrzewane, kompletne (szpilki, talerzyki, kapturki) • śruby stalowe zgrubne z łbem sześciokątnym z gwintem na całej długości z nakrętkami i podkładkami M8 o dlug.do

50 mm • śruby stalowe zgrubne z łbem sześciokątnym z gwintem na całej długości z nakrętkami i podkładkami M10 o dlug.do

60 mm • wkręty stalowe samogwintujące do blach z łbem stalowym śr.6.3 mm o dług.do 45 mm • uszczelki gumowe pod płaszcz podstawy z płyty gumowej o gr. 5 mm • rozdzielnica do wentylacji hybrydowej • kausze stalowe ocynkowane • materiały pomocnicze

2.2.6. Wentylacja mechaniczna garaŜy • Centrala garaŜowa wywiewna z automatyką, 7020m3/h, 300Pa, cięŜar 277kg, wymiar 1339x1124x755mm, w izolacji

gr. 40mm - w/g projektu • kotwy mocujące z bednarki ocynkowanej 50x5 mm • linka stalowa ocynkowana śr.5 mm • ściągacze śrubowe stalowe ocynkowane z gwintem lewym i prawym M16-A/0.63 z uchwytem widełkowym stalowym

ocynkowanym z gwintem lewym i prawym • śruby fundamentowe z gwintem na całej długości z nakrętkami sześciokątnymi średniodokładnymi M 12x160 mm • podkładki amortyzacyjne z płyty gumowej o gr. 5 mm • przewody (prostki) wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 1000 mm • przewody (prostki) wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 1400 mm • przewody (prostki) wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 1800 mm • przewody (prostki) wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 4400 mm • kształtki wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 1000 mm • kształtki wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 1400 mm • kształtki wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 1800 mm • kształtki wentylacyjne prostokątne typ A/I z blachy stalowej ocynkowanej o obwodzie do 4400 mm • Przepustnice jednopłaszczyznowe stalowe prostokątne, typ A 500x400mm, c=250mm • Klapa p.poŜ odcinająca 400x800 mm EIS 120 z wyzwalaczem topikowym • Wyrzutnia dachowa prostokątna typ B o wym. 400x630 mm, H=660mm, 25 kg • kratki wentylacyjne typ A o obwodzie do 1200 mm • Podstawy dachowe stalowe prostokątne typ A o wym. 400x630 mm, L=1200 mm w układach kanałowych • podpory kanałów (przewodów) wentylacyjnych typ A • uszczelki gumowe do przewodów wentylacyjnych prostokątnych • taśma aluminiowa samoprzylepna • wełna mineralna gr 100mm z płaszczem z folii aluminiowej do izolacji kanałów wentylacyjnych prostokątnych • szpilki zgrzewane, kompletne (szpilki, talerzyki, kapturki) • śruby stalowe zgrubne z łbem sześciokątnym z gwintem na całej długości z nakrętkami i podkładkami • wkręty stalowe samogwintujące do blach z łbem stalowym śr.6.3 mm o dług.do 45 mm • uszczelki gumowe pod płaszcz podstawy z płyty gumowej o gr. 5 mm • kausze stalowe ocynkowane • materiały pomocnicze

2.3 Warunki przyjęcia na budowę materiałów do robót montaŜowych.

Wyroby do robót montaŜowych mogą być przyjęte na budowę, jeśli spełniają następujące warunki: - są zgodne z ich wyszczególnieniem i charakterystyką podaną w dokumentacji projektowej i specyfikacji technicznej, - są właściwie oznakowane i opakowane, - spełniają wymagane właściwości wskazane odpowiednimi dokumentami odniesienia, - producent dostarczył dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub jednostkowego

zastosowania, a w odniesieniu do fabrycznie przygotowanych prefabrykatów równieŜ karty katalogowe wyrobów lub firmowe wytyczne stosowania wyrobów.

Niedopuszczalne jest stosowanie do robot montaŜowych - wyrobów i materiałów nieznanego pochodzenia. Przyjęcie materiałów i wyrobów na budowę powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy.

22

2.4 Warunki przechowywania materiałów do montaŜu.

Wszystkie materiały pakowane powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z instrukcją producenta oraz wymaganiami odpowiednich norm. Kable i przewody naleŜy przechowywać na bębnach lub w krąŜkach, końce przewodów producent zabezpiecza przed przedo-stawaniem się wilgoci do wewnątrz i wyprowadza poza opakowanie dla ułatwienia kontroli parametrów (ciągłość Ŝył, przekrój). Dopuszcza się składowanie krótkich odcinków w kręgach. Bębny powinny być ustawione na krawędziach tarczy a kręgi ułoŜone poziomo. Centrale naleŜy przechowywać w pomieszczeniach zamkniętych, o temperaturze od +5°C do +40°C przy wilgotności względnej od 40 % do 70 %, wolnych od oparów i gazów Ŝrących. Pozostałe materiały naleŜy przechowywać w oryginalnych opakowaniach, kartonach, opakowaniach foliowych. Szczególnie naleŜy chronić przed wpływami atmosferycznymi: deszczem, mrozem oraz zawilgoceniem. W czasie przechowywania urządzenia nie powinny być naraŜone na bezpośrednie promieniowanie słoneczne lub elementów ogrzewających. Pomieszczenie magazynowe do przechowywania wyrobów opakowanych powinno być suche i zabezpieczone przed zawilgoceniem.

3 WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU

Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt uŜywany do robót powinien być zgodny z ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać pod względem typów i ilości wskazaniom zawartym w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót, programie zapewnienia jakości lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym przez Inspektora nadzoru.

Sprzęt będący własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma być utrzymywany w dobrym stanie i gotowości do pracy. Będzie spełniał normy ochrony środowiska i przepisy dotyczące jego uŜytkowania.

Wykonawca dostarczy Inspektorowi nadzoru kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie sprzętu do uŜytkowania, tam gdzie jest to wymagane przepisami. Do wykonania robót niezbędny będzie następujący sprzęt:.

- koparka gąsienicowa 0.4 m3 - spycharka gąsienicowa 55 kW (75 KM) - pompa elektryczna 25m3/h - przenośnik taśmowy 10-15 m - zagęszczarka wibracyjna spalinowa 100 m3/h - betoniarka wolnospadowa elektryczna - samochód skrzyniowy do 5,0 t. - samochód samowyładowczy 5 t - Ŝuraw samochodowy 4 t - Samochód dostawczy do 0,9 t. - Spawarka. - Zestaw tlenowo – acetylenowy - Zgrzewarka do rur - narzędzia montaŜowe przynaleŜne do systemu rur stalowych - gwintownice elektromechaniczne stacjonarne i przenośne, - giętarka do rur - noŜyce do cięcia - pompy ciśnieniowe nurnikowe do prób ciśnieniowych, - aparatura kontrolno pomiarowa (manometry), - pprzenośne drabiny składane - Elektronarzędzia

Sprzęt uŜyty w trakcie realizacji robót objętych specyfikacją powinien spełniać wymagania obowiązujące w budownictwie, powinien być sprawny, spełniać wymagania bhp oraz posiadać instrukcję obsługi. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone. Sprzęt powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za bhp na budowie.

23

4 WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU

Materiały powinny być przewoŜone środkami transportu kołowego – samochodem skrzyniowym, wywrotką i samochodem dostawczym w sposób zapewniający uniknięcia uszkodzeń. Środki transportu powinny być zgodne z przepisami bhp i ruchu drogowego. Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną niekorzystnie na jakość wykonywanych robót i właściwości przewoŜonych materiałów.

5 WYKONANIE ROBÓT

Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z umową oraz za jakość zastosowanych materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z dokumentacją projektową, wymaganiami specyfikacji technicznej, projektu organizacji robót oraz poleceniami Inspektora nadzoru. Wykonawca ponosi odpowiedzialność za pełną obsługę geodezyjną przy wykonywaniu wszystkich elementów robót określonych w dokumentacji projektowej lub przekazanych na piśmie przez Inspektora nadzoru. Roboty naleŜy wykonać zgodnie ze specyfikacja techniczną, przedmiarem robót i projektem technicznym w oparciu o obowiązujące przepisy oraz normy wykonania i odbioru robót, między innymi:

- Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst ujednolicony – Dz. U. z dnia 21 listopada 2003 r. nr 207, poz. 2016) , Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. 2004 Nr 92 poz. 881) oraz ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane (Dz. U. 2004 Nr 93 poz. 888).

- Polskie normy, normy branŜowe oraz inne przepisy dotyczące prowadzonych robót. - Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom I. Budownictwo ogólne, część I, II, III i IV

(Arkady, Warszawa 1990). - Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom V. Instalacje elektryczne (Arkady,

Warszawa 1990). - Instrukcje montaŜu. - Instrukcje producentów materiałów i urządzeń.

Wykonawca powinien mieć odpowiednie branŜowe przygotowanie do wykonywania instalacji, umiejętność czytania dokumentacji technicznej, posiadać odpowiedni zestaw elektronarzędzi i narzędzi specjalistycznych, przyrządy pomiarowe itp. Wszelkie zmiany i odstępstwa nie mogą powodować obniŜenia wartości funkcjonalnych i uŜytkowych instalacji, a takŜe trwałości eksploatacyjnej. Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i wykonywaniu robót zostaną (jeśli wymagać tego będzie Inspektor nadzoru) poprawione przez Wykonawcę na własny koszt. Decyzja Inspektora nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach umowy, dokumentacji projektowej i w specyfikacji technicznej, a takŜe w normach i wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji Inspektor nadzoru uwzględni wyniki badań materiałów i robót, rozrzuty normalnie występujące przy produkcji i przy badaniach materiałów, doświadczenia z przeszłości, wyniki badań naukowych oraz inne czynniki wpływające na rozwaŜaną kwestię. Polecenia Inspektora nadzoru dotyczące realizacji robót będą wykonywane przez Wykonawcę nie później niŜ w czasie przez niego wyznaczonym, pod groźba wstrzymania robót. Skutki finansowe z tytułu wstrzymania robót w takiej sytuacji ponosi Wykonawca. Poza warunkami określonymi w załoŜeniach roboty powinny być wykonane zgodnie z warunkami wynikającymi z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Wykonawca ma obowiązek zapoznać się z instrukcjami montaŜu materiałów i urządzeń opracowanymi przez producentów i zgodnie z nimi przeprowadzić ich montaŜ i instalację. 5.1 TECHNOLOGIA + AUTOMATYKA REMONTU WĘZŁA CIEPLNEGO 5.1.1 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 5.1.1.1 45332200-5 Roboty instalacyjne hydrauliczne MontaŜ węzła kompaktowego

Węzeł kompaktowy naleŜy ustawić na wypoziomowanej posadzce węzła cieplnego. MontaŜ węzła kompaktowego naleŜy wykonać zgodnie z dokumentacją techniczno- ruchową Dostawcy kompaktu.

24

Kompaktowy węzeł dwufunkcyjny dostarczony jest w trzech modułach z kompletem urządzeń. W celu zmontowania węzła naleŜy: - Ustawić moduł zgodnie z lokalizacją w projekcie technicznym węzła. Wypoziomować konstrukcję. - Skręcić moduły. Skręcić całość rurociągów. Sprawdzić połączenia skręcane urządzeń na stojakach. Usunąć luzy, które powstały w trakcie transportu. - Wykonać połączenia elektryczne – zasilenie węzła wg dokumentacji elektrycznej. - Zamontować termometry i manometry oraz czujnik temperatury i manometry oraz czujnik temperatury zewnętrznej i połączyć go z układem elektrycznym węzła. - Podłączyć instalację zasilającą z m.s.c. oraz instalacje wewnętrzną c.o. i c.w.u. zgodnie z projektem technicznym

MontaŜ rur stalowych spawanych Rurociągi łączone będą przez spawanie. Wymagania ogólne dla połączeń spawanych określone są w tomie III „Warunków technicznych wykonania i odbioru robót”. Przed układaniem przewodów naleŜy sprawdzić trasę oraz usunąć przeszkody (moŜliwe do wyeliminowania) mogące powodować uszkodzenie przewodów np. pręty, wystające elementy zaprawy betonowej i elementów muru. Przed zamontowaniem naleŜy sprawdzić, czy elementy przewidziane do zamontowania nie posiadają uszkodzeń mechanicznych oraz czy w przewodach nie ma zanieczyszczeń (ziemia, papiery i inne elementy). Rur pękniętych lub w inny sposób uszkodzonych nie wolno uŜywać. Rurociągi powinny spoczywać na podporach ruchomych, usytuowanych w odstępach podanych poniŜej

średnica nominalna przewodu mm 25 32 40 50 65 80 100 największa odległość m 2.2 2.6 3.0 3.5 3.8 4.0 4.5

Niezbędne do montaŜu rurociągów stalowych kolana i łuki o średnicy do 32 mm, naleŜy wykonać za pomocą gięcia rur.

Dla wyŜszych średnic zamontować gotowe kolana lub łuki.

Układ rurociągów w kotłowni powinien zapewnić przejścia i minimalne prześwity, a ponadto zapewnić moŜliwość odwodnień i odpowietrzeń poszczególnych odcinków. Podparcia lub zawieszenia rurociągów muszą zapewnić:

- swobodną rozszerzalność termiczną rurociągu, - takie zamocowanie, aby cięŜar odcinków rurociągu nie oddziaływał na armaturę i urządzenia (np. na pompy), - moŜliwość wymontowania armatury lub odcinka rurociągu bez wykonywania dodatkowych podpór, - wykonanie właściwej izolacji cieplnej.

MontaŜ rurociągów stalowych ocynkowanych. • Przed układaniem przewodów naleŜy sprawdzić trasę oraz usunąć przeszkody (moŜliwe do wyeliminowania) mogące

powodować uszkodzenie przewodów np. pręty, wystające elementy zaprawy betonowej i elementów muru. • Przewody rozprowadzające prowadzić zgodnie z projektem. • Wewnętrzne przewody wodociągowe powinny być układane w kierunkach równoległych i prostopadłych do ścian. • Spadki przewodów powinny zapewniać moŜliwość odwodnienia instalacji w jednym lub kilku punktach oraz moŜliwość

odpowietrzenia przez najwyŜej połoŜone punkty czerpalne. Instalację naleŜy wykonać z rur stalowych ocynkowanych do z.w. oraz z rur stalowych ocynkowanych TWT-2 do c.w. wg PN 98/H-74200, łączonych na łączniki. Rurociągi łączone będą na gwint, z zastosowaniem kształtek. Instalacja prowadzona będzie na wierzchu ścian . Poziome przewody powinny być wykonane ze spadkiem 0.2÷0.5% w kierunku zaworów odwadniających. Instalacja montowana będzie na gwint przy uszczelnieniu konopiami z nasączeniem olejem konopnym. Wsporniki montować maksymalnie co 1,5 m..

Połączenia spawane Połączenie spawane moŜe być wykonywane róŜnymi metodami:

Połączenia spawane mogą być wykonywane róŜnymi metodami: - spawanie gazowe z dodatkiem lub bez dodatku spoiwa, - spawanie łukowe elektrodami otulonymi, - inne nie stosowane powszechnie w warunkach budowy. Przy połączeniu spawanym naleŜy: - moŜliwie ograniczyć powierzchnie spoiny stykająca się z czynnikiem znajdującym się w przewodzie, - stosować spoiny czołowe ciągłe z pełnym przetopem, - nie stosować jednostronnych połączeń spajanych na zakładkę i spoin punktowych, - nie stosować centrowania z zastosowaniem nie dających się usunąć wkładek. Spawanie gazowe wykonuje się mieszaniną tlenu i acetylenu. Stosowanie spawania gazowego jest zalecane do wykonywania połączeń obwodowych na rurach o grubości ścianek do 4 mm i to niezaleŜnie od średnicy rury oraz o grubości ścianek większej od 4 mm, lecz o średnicy nie przekraczającej 100 mm. Sposoby ukosowania brzegów do połączeń czołowych ujęte są w normie PN-M-69013*)'. Do spawania stali węglowych i niskostopowych naleŜy stosować druty według PN-M-6942O**). Spawanie innych materiałów naleŜy wykonywać zgodnie z odpowiednimi szczegółowymi instrukcjami spawania.

25

Spawanie łukowe elektrodami otulonymi stosuje się do łączenia wyrobów zarówno ze stuli węglowych jak i niskostopowych. Sposoby przygotowania brzegów do spawania przy wykonywaniu spoin czołowych i pachwinowych o róŜnych grubościach podaje norma PN-M-69014***). Uzyskanie poprawnego połączenia spawanego zaleŜy w znacznym stopniu od: - sposobu ukosowania łączonych brzegów, - średnic elektrod stosowanych do wykonywania ściegów spoiny. Połączenia kołnierzowe Połączenie kołnierzowe wykonywane jest przy zastosowaniu uszczelki płaskiej między płaszczyznami przylgowymi, uszczelki kształtowej między odpowiednio uformowanymi powierzchniami, lub bez uszczelki z odpowiednio ukształtowanymi powierzchniami kształtowymi. Kołnierz moŜe stanowić integralny fragment elementu łączonego lub być kołnierzem luźnym, wykonanym z tego samego lub innego materiału, nałoŜonym na odpowiednio ukształtowaną końcówkę elementu łączonego. Połączenie kołnierzowe naleŜy tak wykonywać, aby wykluczyć moŜliwość wydostawania się między łączonymi elementami, czynnika znajdującego się w przewodzie. Wymiary kołnierzy łączonych elementów powinny być zgodne ze sobą. W połączeniu powinny być zastosowane wszystkie przewidziane śruby. Śruby te powinny być jednakowej długości, dostosowanej do wymiarów kołnierzy. Po skręceniu wszystkich śrub połączenia kołnierzowego, wystające z nakrętek nagwintowane odcinki śrub, powinny być jednakowej długości. Zaleca się aby długość ta wynosiła około 1,5 do 2 zwojów gwintu. Niedopuszczalne jest: - przesunięcie osi łączonych elementów, - przesłonięcie uszczelką otworów łączonych przewodów. Połączenia gwintowane Połączenie gwintowe moŜe być wykonywane z uszczelnieniem na gwincie lub z uszczelnieniem uszczelką zaciskową między odpowiednio przygotowanymi powierzchniami. Wymagania dotyczące gwintów wykonanych w metalu oraz zasady ich stosowania powinny być zgodne z wymaganiami PN-ISO 7-1 PN-ISO 7-1:1995 Gwinty rurowe połączeń ze szczelnością uzyskiwaną na gwincie. Wymiary, tolerancje i oznaczenia lub PN-ISO 228-1 PN-ISO 228-1:1995 Gwinty rurowe połączeń ze szczelnością nie uzyskiwaną na gwincie. Wymiary, tolerancje i oznaczenia. Gwint moŜe być wykonywany w materiale rodzimym elementu łączonego (uformowany metodą obróbki mechanicznej lub w trakcie wtrysku) albo z innego materiału w postaci pierścieniowej wkładki, stanowiącej integralną część łączonego elementu. Gwinty powinny być równo nacięte i odpowiadać wymaganiom odpowiedniej normy. Dokładność nacięcia gwintu sprawdza się przez nakręcenia złączki. Połączenie skręca się wstępnie ręcznie, a następnie dokręca za pomocą narzędzi specjalnych (przewidzianych przez producenta elementów połączeń) lub za pomocą narzędzi uniwersalnych. Bez względu na sposób dokręcenia, niedopuszczalne jest dokonywanie tego zbyt słabe lub zbyt mocne, a takŜe powodowanie mechanicznego uszkodzenia łączonych elementów. Jako materiał uszczelniający naleŜy stosować taśmę teflonową lub pastę uszczelniającą. Stosowanie konopi w połączeniach z uszczelnieniem na gwincie jest dopuszczalne z wyjątkiem połączeń z gwintami wykonanymi w tworzywie (bez wkładek metalowych), nawet gdy gwint ukształtowany w tworzywie sztucznym ma tylko jeden z łączonych elementów (w połączeniach z gwintami wykonanymi w tworzywie nie mogą być stosowane materiały pęczniejące pod wpływem wody). Połączenia gwintowe rur mogą być wykonywane w instalacjach, w których ciśnienie robocze nie przekracza 10 bar i temperatura robocza nie przekracza 120 ºC. Połączenia gwintowe mogą być stosowane do połączeń rur z armaturą oraz urządzeniami kontrolno – pomiarowymi o parametrach roboczych przekraczających powyŜsze wartości, jeŜeli gwintowane króćce połączeniowe armatury lub urządzenia, wykonane są w ich materiale rodzimym. MontaŜ urządzeń. Urządzenia powinny być montowane w miejscach określonych w projekcie, zgodnie z zaleceniami zamieszczonymi w instrukcjach montaŜu i obsługi, tak aby woda przepływała zgodnie z oznaczonym kierunkiem. Przed zamontowaniem urządzeń naleŜy rurociąg opróŜnić z wody i starannie oczyścić końcówki rurociągu z rdzy, zgorzeliny, tłuszczów itp. W przypadku połączenia króćców urządzenia z rurociągiem o mniejszej średnicy naleŜy skrócić króćce przyłączne i przyspawać odpowiednie do średnic rur i kształtki redukcyjne (dyfuzory) Urządzenia powinny być montowane w taki sposób, aby ich cięŜar nie był przenoszony na rurociągi. Naczynie wzbiorcze przeponowe. Wyznaczyć miejsca montaŜu zbiornika, ustawienie z wypoziomowaniem, przyspawanie króćców kołnierzy do rurociągów. Dopasować uszczelki i skręcić połączenia kołnierzowe. Aby zapobiec powstawaniu podciśnienia przy schładzaniu instalacji w naczyniu przewidziano wstępną zawartość wody. W związku z tym podczas napełniania instalacji zimną wodą naleŜy przyjąć 0,2 bar powyŜej ciśnienia statycznego. MontaŜ automatyki Regulator elektroniczny pogodowy wchodzący w skład zestawu regulacji temperatury w instalacji c.o. naleŜy montować na ścianie węzła w skrzynce elektrycznej zamykanej, o stopniu ochrony IP 54. Skrzynkę montować (spód) na wysokości około 1,5 m nad podłogą. Czujnik temperatury powietrza zewnętrznego naleŜy zawiesić na zewnętrznej, północnej ścianie budynku na wysokości około 3,0 m nad terenem projektowanym.

26

Czujnik temperatury regulowanej w obwodzie c.o. montować w przewodach wychodzących z rozdzielaczy, w tulejach stalowych wspawanych pod kątem 45° w kierunku przeciwnym do przepływu wody (nie montować w rozdzielaczach wody instalacyjnej i sieciowej). Zawór regulacyjny dla c.o. i c.w. montować siłownikiem do góry. Zawory montować na rurociągach poziomych. Wszystkie siłowniki muszą posiadać stopień ochrony Ipmin=44. Licznik ciepła naleŜy zamontować w miejscu suchym, na płaskiej powierzchni, na wysokości oczu. Temperatura otoczenia 0÷50°C, bez roszenia. W przypadku moŜliwości kapania wody ni licznik i wodomierz, naleŜy wykonać nad nim zadaszenie z blachy. Przy montaŜu termometru naleŜy zwrócić uwagę, aby tuleje zanurzane, były wmontowane niezgodnie z kierunkiem strumienia oraz dobrze otoczone medium. Tuleje zanurzone naleŜy koniecznie chronić przed zanieczyszczeniem. Czujniki temperatury naleŜy wprowadzić do oporu i unieruchomić. Przy kablach instalacyjnych termometrów naleŜy koniecznie przestrzegać jednakowej długości kabli i przekroju (opór). Dla kabla termometru i dla przewodu łączącego wodomierz z urządzeniem liczącym obowiązują przepisy układania linii telekomunikacyjnej przy wysokim elektrycznym poziomie zakłóceń. Zaleca się przewody ekranowe. W pomieszczeniu węzła naleŜy przechowywać wykonaną wcześniej wstawkę mającą zastąpić wodomierz w przypadku awarii lub oddania do legalizacji. Wstawka powinna mieć takie samo zakończenie jak wodomierz (kołnierze lub gwinty) i takie same wymiary zewnętrzne. Próby i uruchomienie węzła. Badania urządzeń węzła cieplnego polegają na:

- sprawdzeniu zgodności wykonania i zastosowania materiałów z dokumentacją techniczną, - sprawdzeniu szczelności urządzeń węzła, - sprawdzeniu czy wymienniki, zasobniki, inne zbiorniki zawory redukcyjne armatura automatycznej regulacji lub

automatycznego sterowania oraz aparatura automatycznej ciągłej rejestracji są wyposaŜone w tabliczki znamionowe, - sprawdzeniu zgodności strumienia czynnika grzejnego z wymaganiami dokumentacji, - sprawdzeniu czy zawór bezpieczeństwa reaguje prawidłowo na przekroczenie ustalonego ciśnienia, - sprawdzeniu czy armatura automatycznej regulacji spełnia swoje zadanie.

Sprawdzenie szczelności urządzeń węzła cieplnego naleŜy przeprowadzić przy zamkniętych i zaślepionych głównych zaworach odcinających węzeł od sieci cieplnej i od właściwego urządzenia centralnego urządzenia. Badanie naleŜy przeprowadzić przez napełnienie urządzenia wodą zimną i podniesienie ciśnienia do wartości 50% większej od wartości przewidywanego ciśnienia roboczego w miejscu przyłączenia do sieci cieplnej, jednak nie mniej niŜ 1,0 MPa. Próbę urządzeń centralnej ciepłej wody naleŜy przeprowadzić jak wyŜej, uwzględniając przewidywaną wysokość ciśnienia w wodociągu w miejscu przyłączenia do sieci wodociągowej, Ciśnienie naleŜy utrzymać co najmniej przez 30 min., dokonując przy tym oględzin wszystkich połączeń. Z pozytywnego wyniku próby szczelności naleŜy spisać protokół. Sprawdzenie zgodności przepływu strumienia czynnika grzejnego w wymaganiami dokumentacji technicznej naleŜy przeprowadzić po próbie szczelności i powtórnym połączeniu węzła z siecią cieplną i wewnętrzną instalacją centralnego ogrzewania oraz po otwarciu przepływu czynnika grzejnego najpierw przez samo urządzenie centralnego ogrzewania, a następnie łącznie przez wspomniane urządzenie i przez wymiennik ciepłej wody. Pomiar spadku ciśnienia na kryzie pomiarowej przy znanej jej charakterystyce powinien odpowiadać obliczeniowemu strumieniowi czynnika. Pomiar za pomocą wodomierza powinien trwać co najmniej 1 godzinę. Z pozytywnego pomiaru naleŜy spisać protokół. Sprawdzenie zaworów automatycznej regulacji temperatury ciepłej wody polega na stwierdzeniu czy z chwilą osiągnięcia granicznej temperatury ciepłej wody następuje automatyczne ograniczenie lub zamknięcie przepływu czynnika grzejnego przez wymiennik. Ze sprawdzenia prawidłowego działania armatury automatycznej regulacji naleŜy spisać protokół. Do pomiar ciśnień próbnych naleŜy uŜywać manometru, który pozwala na bezbłędny odczyt zmiany ciśnienia o 0,1 bara. Powinien on być umieszczony w moŜliwie najniŜszym punkcie instalacji. W pomieszczeniu węzła naleŜy przechowywać wykonaną wcześniej wstawkę mającą zastąpić wodomierz w przypadku awarii lub oddania do legalizacji. Wstawka powinna mieć takie samo zakończenie jak wodomierz (kołnierze lub gwinty) i takie same wymiary zewnętrzne. Roboty malarskie antykorozyjne. Po wykonaniu prób wszystkie rurociągi naleŜy zabezpieczyć przed korozją. Zgodnie z metodami podanymi w PN-70/H-97051 ”Przygotowanie powierzchni stali, staliwa, Ŝeliwa do malowania. Ogólne wytyczne”, podłoŜe naleŜy przygotować do malowania poprzez oczyszczenie do osiągnięcia drugiego stopnia czystości wg PN-70/H-97050 „Ochrona przed korozją. Wzorce jakości przygotowania powierzchni stali do malowania”. Wyszczególnienie kolejnych warstw powłoki malarskiej: - 1 x farba olejno-Ŝywiczna do gruntowania przeciwrdzewna cynkowa 60%, szara metaliczna (cynkol) o symbolu 221-004-950 - 2 x emalia ftalowa ogólnego stosowania aluminiowa o symbolu 3161-000-850 Wyroby malarskie naleŜy przygotować i stosować zgodnie z instrukcją producenta oraz normą PN-79/H-97070 „Ochrona przed korozją. Pokrycia lakierowe. Ogólne wytyczne” NaleŜy sprawdzić czy wyroby posiadają atest producenta oraz czy termin gwarancji nie został przekroczony.

27

Przed połoŜeniem farby podkładowej oczyszczone powierzchnie przeznaczone do malowania naleŜy odkurzyć i odtłuścić. Maksymalny odstęp czasu między oczyszczeniem i zagruntowaniem wynosi 6 godzin. Przygotowując farbę do malowania naleŜy usunąć ewentualny koŜuch, dokładnie ją wymieszać, uŜywając benzyny do lakierów rozcieńczyć do lepkości roboczej oraz przefiltrować. Czas schnięcia poszczególnych warstw wynosi 48 godzin. Grubość powłoki malarskiej powinna wynosić 90µm. Z uwagi na zawartość w farbach palnych i toksycznych składników, podczas malowania naleŜy przestrzegać obowiązujące przepisy p.poŜ i bhp, szczególnie przy pracy w pomieszczeniach zamkniętych.

5.1.2 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.1.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna Roboty izolacyjne naleŜy rozpocząć po zakończeniu montaŜu urządzenia lub odcinka rurociągów, przeprowadzeniu próby szczelności i wykonaniu zabezpieczenia antykorozyjnego powierzchni przeznaczonych do zaizolowania oraz po przeprowadzeniu prawidłowości wykonania powyŜszych robót protokołem odbioru. Otuliny termoizolacyjne powinny być nałoŜone na styk i powinny ściśle przylegać do powierzchni izolowanej. W przypadku wykonywania izolacji wielowarstwowej, styki poprzeczne i wzdłuŜne elementów następnej warstwy nie powinny pokrywać odpowiednich styków elementów warstwy dolnej. Wszystkie prace izolacyjne jak np. przycinanie mogą być prowadzone przy uŜyciu konwencjonalnych narzędzi. Grubość wykonywanej izolacji nie powinna się róŜnić od grubości określonej w dokumentacji technicznej więcej niŜ –5 do +10 mm przy grubości izolacji do 10 mm więcej niŜ o –5 do +10 mm przy grubości izolacji do 10 mm. Izolacja powinna być wykonywana zgodnie z PN-85/B-02421 „Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Izolacja cieplna rurociągów, armatury i urządzeń. Wymagania i badania”. Przewody i urządzenia powinny być izolowane cieplnie w zakresie określonym w projekcie technicznym tej instalacji. Wykonywanie izolacji cieplnej naleŜy rozpocząć po uprzednim przeprowadzeniu wymaganych prób szczelności, wykonaniu wymaganego zabezpieczenia antykorozyjnego powierzchni przeznaczonych do izolowania oraz po potwierdzeniu prawidłowości wykonania powyŜszych robót protokołem odbioru. Materiał z którego będzie wykonana izolacja cieplna, jego grubość oraz rodzaj płaszcza osłaniającego, powinny być zgodne z projektem technicznym. Materiały izolacyjne, przeznaczone do wykonywania izolacji cieplnej, powinny być w stanie suchym, czyste i nie uszkodzone,a sposób składowania materiałów na stanowisku pracy powinien wykluczać moŜliwość ich zawilgocenia lub uszkodzenia. Powierzchnia na której jest wykonywana izolacja cieplna powinna być czysta i sucha. Nie dopuszcza się wykonywania izolacji na powierzchniach zanieczyszczonych ziemią, cementem, smarami itp. oraz na powierzchniach z niecałkowicie wyschniętą lub uszkodzoną powłoką antykorozyjną. Zakończenia izolacji cieplnej powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem lub zawilgoceniem. Izolacja cieplna powinna być wykonana w sposób zapewniający nierozprzestrzenienie się ognia.

5.2 INSTALACJA CENTRALNEGO OGRZEWANIA 5.2.1 45300000-0 ROBOTY INSTALACJE W BUDYNKACH 5.2.1.1 45331100-7 Instalowanie centralnego ogrzewania MontaŜ rur stalowych spawanych MontaŜ rur stalowych spawanych, połączenia spawane, kołnierzowe i gwintowane, montaŜ armatury i osprzętu w/g p-ktu 5.1.1.1 Przewody rozprowadzające prowadzić pod stropem najniŜszej kondygnacji. Punkty stałe powinny być wykonane i rozmieszczone zgodnie z dokumentacją. Rurociągi poziome naleŜy prowadzić ze spadkiem wynoszącym co najmniej 3 % w kierunku źródła ciepła. Poziome odcinki piono-pięter muszą być wykonane ze spadkami zabezpieczającymi odpowietrzenie i odwodnienie całego pionu. W miejscach przejść przewodów przez ściany i stropy nie wolno wykonywać Ŝadnych połączeń. Przejścia przez przegrody budowlane wykonać w tulejach ochronnych, lub p.poŜ.. Wolną przestrzeń między zewnętrzną ścianą rury i wewnętrzną tulei naleŜy wypełnić odpowiednim materiałem termoplastycznym. Wypełnienie powinno zapewniać jedynie moŜliwość osiowego ruchu przewodu. Długość tulei powinna być większa o 6÷8 mm od grubości ściany lub stropu. Przy przejścia przez dylatację tuleje wykonać z rur stalowych, a przestrzeń między przewodem a tuleją wypełnić wełną mineralną lub innym materiałem izolacyjnym np. odpowiednim silikonem. Oba przewody pionu naleŜy układać równolegle do siebie, zachowując stałą odległość między osiami wynoszącą 80 mm przy średnicy przewodu do 40 mm (dopuszczalne odchylenie wynosi ± 5mm).Pion zasilający powinien znajdować się z prawej strony, powrotny zaś z lewej strony (dla patrzącego na ścianę). Odległość między osią pionu prowadzonego po wierzchu a powierzchnią ściany powinna wynosić: - 35 mm dla rur o średnicy do32mm, - 40 mm dla rur o średnicy 40mm - dopuszczalne odchylenie ± 5 mm Przewody pionowe (piony centralnego ogrzewania) naleŜy mocować do ścian za pomocą uchwytów umieszczone co najmniej co 3.0 m dla rur o średnicy 15÷20 mm, przy czym na kaŜdej kondygnacji musi być zastosowany co najmniej jeden uchwyt. Piony naleŜy łączyć do rurociągów poziomych za pośrednictwem odsadzek o długości poziomego ramienia co najmniej: - dla ø15 mm - 1.0 m, - dla ø20 mm - 1.5 m,

28

- dla ø25 mm - 1.65 m Gałązki grzejnikowe zasilające i powrotne naleŜy montować ze spadkiem nie mniejszym niŜ 2%. Gałązki zasilające muszą mieć spadek w kierunku od pionu do grzejników, a powrotne od grzejników do pionu. W przypadku gdy długość gałązki przekracza 1.5 m naleŜy przytwierdzić ją do ścian uchwytami umieszczonymi w połowie długości. Rurociągi łączone będą z armaturą gwintowaną oraz przyrządami kontrolno-pomiarowymi za pomocą połączeń gwintowanych, z zastosowaniem kształtek. Gwinty na końcach rur powinny być równo nacięte i odpowiadać wymaganiom odpowiedniej normy. Dokładność nacięcia gwintu sprawdza się przez nakręcenie złączki. Połączenia gwintowane uszczelnić za pomocą konopi lub pasty. MontaŜ rur z polietylenu.

Instalację od pionów do szafki instalacyjnej i od szafki instalacyjnej do grzejników naleŜy wykonać z rur polietylenowych z osłoną antydyfuzyjną o średnicy φ18x2,0 i 14x2,0mm. Przewody w stropach wymienianych w układzie mieszanym z trójnikami w posadzkach naleŜy prowadzić systemem „rura w rurze” czyli w rurkach osłonowych „peszel”. Rury w podłodze układać lekkim łukiem. Przewody prowadzone wzdłuŜ ścian zewnętrznych (w odległości 5 cm od ściany). Przewody od pionów do szafki instalacyjnej układać na styropianie w izolacji ze spienionego polietylenu gr. 9mm.

W przypadku braku moŜliwości prowadzenia rur w posadzce naleŜy zastosować układ zalistwowy prowadzenia rur PE-Xc z zastosowaniem kształtek przyłącznych – komplet (trójnik obejściowy grzejników + trójnik zwykły).

Podłączenia grzejników z posadzki z zastosowaniem podłączenie grzejnika poprzez zestaw przyłączeniowy kątowy z zaworami odcinającymi

Na odejściu od pionu naleŜy zainstalować zawory odcinające kulowe. Rury polietylenowe zasilające i powrotne łączyć za pomocą złączy zaciskowych z pierścieniem wciskanym praską. Przewody z polietylenu układane w zakrywanych bruzdach ściennych i w warstwach posadzkowych powinny być układane zgodnie z projektem technicznym. Trasy przewodów powinny być zinwentaryzowane i naniesione w dokumentacji technicznej powykonawczej. Przewody w bruzdach powinny być prowadzone w rurach osłonowych peszel w taki sposób, aby przy wydłuŜeniach cieplnych:

a) powierzchnia przewodów była zabezpieczona przed tarciem o ścianki bruzdy i materiał ją zakrywający, b) w połączeniach i na odgałęzieniach przewodu nie powstawały dodatkowe napręŜenia lub siły rozrywające

połączenia. Zakrycie bruzdy powinno nastąpić po dokonaniu odbioru częściowego instalacji c.o.. Połączenie powinny być wykonywane zgodnie z wymaganiami producenta elementów połączenia. Połączenie zaciskowe wykonywane jest przez zaciskanie w określony sposób złączki na rurze. W celu uzyskania szczelności połączenia, w jednym z elementów łączonych znajdują się pierścieniowe uszczelki elastyczne. Wzajemne zaciśnięcie rury i złączki moŜe być wykonane albo przez dokręcenie nakrętki łącznika, wywołując odpowiedni zacisk, albo przez zaprasowanie pierścieniowe , za pomocą praski, łącznika na rurze. Zaciśnięcie stanowi jednocześnie uszczelnienie i zamocowanie mechaniczne. Wobec stosowania bardzo duŜej ilości róŜnych rozwiązań konstrukcyjnych tych połączeń, wykonywanie ich powinno być zgodne z instrukcją producenta elementów łączonych. Tuleje ochronne. Przy przejściu rury przez przegrodę budowlaną (np. przewodu poziomego przez ścianę, a przewodu pionowego przez strop), naleŜy stosować przepust w tulei ochronnej. Tuleja ochronna powinna być w sposób trwały osadzona w przegrodzie budowlanej. Tuleja ochronna powinna być rurą o średnicy wewnętrznej większej od średnicy zewnętrznej rury przewodu: a) co najmniej o 2 cm, przy przejściu przez przegrodę pionową, b) co najmniej o 1 cm, przy przejściu przez strop. Tuleja ochronna powinna być dłuŜsza niŜ grubość przegrody pionowej o około 2 cm z kaŜdej strony, a przy przejściu przez strop powinna wystawać około 2 cm powyŜej posadzki i około 1 cm poniŜej tynku na stropie. Dla rur przewodów z tworzywa sztucznego zaleca się stosować tuleje ochronne teŜ z tworzywa sztucznego. Przestrzeń między rurą przewodu a tuleją ochronną powinna być wypełniona materiałem trwale plastycznym nie działającym korozyjnie na rurę, umoŜliwiającym jej wzdłuŜne przemieszczanie się i utrudniającym powstanie w niej napręŜeń ścinających. W tulei ochronnej nie powinno znajdować się Ŝadne połączenie rury przewodu. Przejście rury przewodu przez przegrodę w tulei ochronnej nie powinno być podporą przesuwną tego przewodu. Przepust instalacyjny w tulei ochronnej, powinien być wykonany zgodnie z rozwiązaniem szczegółowym znajdującym się w projekcie technicznym. MontaŜ armatury i osprzętu. Przed zamontowaniem armatury kaŜdy egzemplarz naleŜy sprawdzić na szczelność oraz dokonać próby otwarcia i zamknięcia. Przy łączeniu armatury z rurociągiem naleŜy zapewnić właściwy kierunek przepływu oraz dogodny dostęp dla obsługi. NaleŜy zachować właściwą kolejność armatury odcinającej i zwrotnej w stosunku do kierunku przepływu. Rury na wylocie z zaworów bezpieczeństwa powinny zabezpieczać obsługę przed poparzeniem lub rozpryskiem wody (skroplin). Instalacja powinna pozwalać na wymontowanie armatury lub jej części do celów remontowych, prób i badań. MontaŜ armatury redukcyjnej lub sterującej naleŜy wykonywać ściśle wg instrukcji producenta.

29

Rurociągi łączone będą z armaturą i osprzętem o średnicach do 50 mm za pomocą połączeń gwintowanych z zastosowaniem kształtek. Uszczelnienie tych połączeń wykonać za pomocą konopii oraz pasty miniowej. Połączenie przewodów z armaturą o średnicach większych od 50 mm dokonuje się za pomocą kołnierzy. Do uszczelniania połączeń kołnierzowych stosować uszczelki azbestowo-kauczukowe. Na przewodach poziomych armaturę naleŜy w miarę moŜliwości ustawić w takim połoŜeniu, by wrzeciono było skierowane do góry i leŜało w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś przewodu. Na głównych odgałęzieniach i na rozdzielaczach naleŜy zamontować króćce do manometrów i tuleje do termometrów. Dla prawidłowego pomiaru temperatury tuleje do termometrów powinny być wprowadzone do przewodu lub rozdzielacza na głębokości sięgającej do osi przewodu lecz nie większej niŜ 2/3 jego średnicy wewnętrznej. Termometry w przewodach, w których ma być mierzona temperatura przepływającego czynnika, naleŜy montować w tulejach sięgających najkorzystniej do osi przewodu, lecz nie więcej niŜ na głębokość równą 2/3 jego średnicy wewnętrznej. Przy średnicy nominalnej przewodu poniŜej 80 mm tuleje te powinny być montowane ukośnie lub na załamaniach przewodu, w płaszczyźnie przechodzącej przez jego oś. Na manometrze naleŜy oznaczyć czerwoną kreską najwyŜsze dopuszczalne ciśnienie robocze instalacji. Przed zamontowaniem armatury naleŜy sprawdzić czy na korpusie nie występują widoczne pory, pęknięcia lub inne uszkodzenia i czy armatura jest wewnątrz czysta. Armaturę naleŜy ustawić tak, aby kierunek strzałki na korpusie był zgodny z kierunkiem przepływu czynnika w przewodzie. Armaturę i osprzęt powinny być montowane w taki sposób, aby ich cięŜar nie był przenoszony na rurociąg. Aparaturę kontrolno pomiarową naleŜy montować po uprzednim sprawdzeniu prawidłowości działania, w miejscach łatwo dostępnych i w sposób zabezpieczający przed przypadkowym jej uszkodzeniem. Miejsce wbudowania ciepłomierza powinno być łatwo dostępne, wygodne dla odczytu. Przy wbudowaniu w sieć naleŜy przestrzegać właściwego usytuowania ciepłomierza w połoŜeniu poziomym przy liczydle skierowanym do góry. Przewód w miejscu wbudowania powinien być tak ukształtowany, aby nie było moŜliwości tworzenia się w obrębie wodomierza poduszki powietrznej. Wodomierz musi być całkowicie wypełniony wodą. Odcinki przewodu przed i za wodomierzem powinny być wykonane współosiowo. Przepływ przez ciepłomierz powinien być zgodny z kierunkiem strzałek umieszczonych po obu stronach obudowy. Zamontowane przed i za ciepłomierzem zawory w czasie przepływu powinny być całkowicie otwarte.

Przejścia p.poŜ. rur niepalnych (stal, miedź):

Przepusty instalacyjne w elementach oddzielenia poŜarowego powinny mieć klasę odporności ogniowej (EI) wymaganą dla tych elementów (Dz.U.nr 75 § 234.1.).

Przejścia instalacyjne zwane teŜ przepustami lub grodziami muszą spełniać kryteria szczelności i izolacyjności ogniowej.

Przepusty tych instalacji mogą być wykonane w systemach z wełny mineralnej w połączeniu z powłokami endotermicznymi lub zaprawą ogniochronną zapewniając klasę odporności ogniowej do EI 120.

Masy ogniochronne przeznaczone są do wypełniania przejść instalacyjnych, szczelin oraz dylatacji i tak: a) masa ogniochronna słuŜy do wypełniania otworów, przez które przeprowadza się rury, szczelin oraz dylatacji – nie naraŜonych na oddziaływanie wody: - stalowe, o średnicach nie większych niŜ 323 mm i miedziane, o średnicach nie większych niŜ 89,9 mm, z izolacją ciągłą z wełny mineralnej, przez ściany z cegły, betonu, betonu komórkowego i gipsowo - kartonowe oraz przez stropy z cegły lub betonu; grubości ścian nie mogą być mniejsze niŜ 125 mm zaś grubości stropów nie mogą być mniejsze niŜ 150 mm, - stalowe, o średnicach nie większych niŜ 159 mm, z izolacją z wełny mineralnej poza licami ścian, przez ściany z cegły, betonu, betonu komórkowego i gipsowo - kartonowe; grubości ścian nie mogą być mniejsze niŜ 125 mm, Grzejniki. Grzejniki montowane przy ścianie naleŜy ustawić w płaszczyźnie równoległej do powierzchni ściany lub wnęki. Odległość grzejnika od podłogi i od parapetu powinna wynosić co najmniej 110 mm. Grzejniki naleŜy montować w opakowaniu fabrycznym. JeŜeli instalacja centralnego ogrzewania uruchamiana jest by ogrzewać budynek podczas prac wykończeniowych, lub by go osuszać grzejnik powinien być zapakowany. JeŜeli opakowanie zostało zniszczone, grzejnik naleŜy w inny sposób zabezpieczyć przed zabrudzeniem. Zaleca się, aby opakowanie było zdejmowane dopiero po zakończeniu wszystkich prac wykończeniowych. Gałązki grzejnika powinny być tak ukształtowane, aby po połączeniu z grzejnikiem i skręceniu złączek w grzejniku nie następowały Ŝadne napręŜenia. Niedopuszczalne jest gięcie gałązki połączonej z grzejnikiem, podgrzewanie grzejnika, np. palnikiem, a takŜe inne działania mogące powodować deformacje grzejnika lub zniszczenie powłoki lakierniczej. Zawory grzejnikowe termostatyczne. Gałązki grzejnika powinny być tak ukształtowane, aby po połączeniu z grzejnikiem i skręceniu złączek w grzejniku nie następowały Ŝadne napręŜenia. Niedopuszczalne jest gięcie gałązki połączonej z grzejnikiem, podgrzewanie grzejnika, np. palnikiem, a takŜe inne działania mogące powodować deformacje grzejnika lub zniszczenie powłoki lakierniczej Głowica z czujnikiem wbudowanym Głowica z czujnikiem wbudowanym stosowana tam, gdzie nie ma utrudnień w poprawnym śledzeniu temperatury w pomieszczeniu: jeśli montaŜ jest w pozycji pionowej to ciepło oddawane przez korpus i górną rurę przyłączną (gałązkę) będzie powodowało nieprawidłową pracę termostatu.

30

Ustawianie temperatury PoŜądaną temperaturę pomieszczenia ustawia się obracając pokrętłem regulacyjnym. Skale temperatur ilustrują zaleŜność między wartościami na skali, a temperaturą pomieszczenia. Podane wartości temperatur mają wyłącznie charakter orienta- cyjny, gdyŜ na uzyskaną temperaturę pomieszczenia wpływają warunki zainstalowania zaworu. Zaleca się, po upływie godziny = Ustawienie zabezpieczające przed zamarzaniem. Temperatura w pomieszczeniu przy Xp = 2°C. nania nastawy, sprawdzenie temperatury na termometrze pokojowym i jeŜeli zachodzi potrzeba, skorygowanie połoŜenia pokrętła. Skale temperatur ustalone są zgodnie z normami europejskimi dla Xp = 2 K. Oznacza to, Ŝe termostaty grzejnikowe zamykają się całkowicie przy temperaturze czujnika wyŜszej o 2°C od temperatury podanej na dolnej skali. MontaŜ głowicy termostatycznej Do montaŜu głowicy naleŜy uŜywać płaski klucz nr 32. Czujnik temperatury powinien być zawsze umieszczony tam, gdzie moŜliwe jest jego swobodne omywanie przez powietrze w pomieszczeniu. Roboty malarskie antykorozyjne. Roboty malarskie antykorozyjne wg p-ktu 5.1.1.1 Próby i uruchomienie instalacji. Instalacja przed zakryciem bruzd i kanałów, przed pomalowaniem elementów instalacji oraz przed wykonaniem izolacji termicznej przewodów musi być poddana próbie szczelności. Przed przystąpieniem do badania szczelności naleŜy instalację (lub jej część) podlegającą próbie kilkakrotnie skutecznie przepłukać wodą. Niezwłocznie po zakończeniu pukania naleŜy instalację napełnić wodą uzdatnioną o jakości zgodnej z PN-93/C-04607 „Woda w instalacjach centralnego ogrzewania. Wymagania i badania jakości wody” lub z dodatkiem inhibitorów korozji. Instalację naleŜy dokładnie odpowietrzyć. JeŜeli w budynku występuje kilka odrębnych zładów badania szczelności naleŜy przeprowadzić dla kaŜdego zładu oddzielnie. Badania szczelności instalacji na zimno naleŜy przeprowadzać przy temperaturze zewnętrznej powyŜej 0ºC. KaŜdy grzejnik sprawdzany jest szczegółowo przez producenta przy ciśnieniu próbnym 13 bar. Ciśnienie robocze w instalacji na poziomie dolnej krawędzi nie powinno przekraczać 10 bar. Próbę szczelności w instalacji centralnego ogrzewania naleŜy przeprowadzić zgodnie z „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych Tom II Instalacje sanitarne i przemysłowe”, tzn. ciśnienie robocze powiększone o 2 bar, lecz nie mniejsze niŜ 4 bar. Ciśnienie podczas próby szczelności naleŜy dokładnie kontrolować i nie dopuszczać do przekroczenia jego maksymalnej wartości 12 bar. Do pomiaru ciśnień próbnych naleŜy uŜywać manometru, który pozwala na bezbłędny odczyt zmiany ciśnienia o 0,1 bara. Powinien on być umieszczony w moŜliwie najniŜszym punkcie instalacji. Wyniki badania szczelności naleŜy uznać za pozytywne, jeŜeli w ciągu 20 min. nie stwierdzono przecieków ani roszeni. Z próby ciśnieniowej naleŜy sporządzić protokół. Po uzyskaniu pozytywnej próby szczelności naleŜy przeprowadzić próbę na gorąco przy najwyŜszych, w miarę moŜliwości, parametrach czynnika grzewczego lecz nie przekraczających parametrów obliczeniowych. Próba szczelności na gorąco winna być poprzedzona co najmniej 72 godzinną pracą instalacji. 5.2.2 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.2.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna Wykonanie robót w/g p-ktu 5.1.2.1 5.3 INSTALACJA GAZOWA 5.3.1 45300000-0 Roboty instalacyjne w budynkach 5.3.1.1 45333000-0 Roboty instalacyjne gazowe MontaŜ instalacji gazowej Rurociągi instalacji gazowej naleŜy łączyć na gwint za pomocą łączników. Dopuszcza się, a przy zasileniu gazem ziemnym zaleca się łączenie rurociągów przez spawanie. W tym przypadku połączenia gwintowane stosuje się przy łączeniu aparatów gazowych oraz przy kurkach instalowanych przed aparatami i gazomierzami. - Rurociągi średnic ponad 80 mm naleŜy łączyć tylko przez spawanie lub na kołnierze. - Dwuzłączki płaskie i stoŜkowe wolno stosować tylko przy łączeniu rurociągów do odbiorników gazu. - Podłączenie gazu naleŜy wykonać ze spadkiem nie mniejszym niŜ 4% w kierunku wlotu (ulicy). - Dopływ gazu do budynku naleŜy zaopatrzyć w łatwo dostępny kurek przelotowy, a przy średnicy większej niŜ 63 mm w

zasuwę kołnierzową, umieszczone w zamykanej i wentylowanej szafce naściennej. - Gazomierze centralne naleŜy instalować w szafkach na zewnątrz budynków. - Rurociągów gazowych nie wolno układać na strychach i pod podłogą. Przewody gazowe wewnątrz budynków naleŜy prowadzić w odległościach nie mniejszych niŜ:

- 15 cm od poziomych rurociągów wodociągowych i kanalizacyjnych, umieszczając je nad tymi rurociągami, - 15 cm od rurociągów cieplnych, umieszczając je pod rurociągami cieplnymi. - 10 cm od pionowych instalacji innych rurociągów z wyłączeniem przewodów elektrycznych, - 20 cm od przewodów telekomunikacyjnych prowadzonych równolegle,

31

- 10 cm od nieuszczelnionych puszek z rozgałęźnymi zaciskami instalacji elektrycznej, w przypadku rurociągów z gazem o cięŜarze względnym równym 1 lub mniejszym – naleŜy prowadzić nad tymi puszkami, a z gazem o cięŜarze większym od 1 – pod tymi puszkami,

- 60 cm od urządzeń elektrycznych iskrzących, jak wyłączniki, łączniki, bezpieczniki, przekaźniki, gniazda wtykowe itp.

Piony, jak i inne rurociągi w budynkach mieszkalnych naleŜy prowadzić przez suche pomieszczenia pomocnicze (przy gazach zawierających parę wodną nie wolno prowadzić przez pomieszczenia, w których temperatura moŜe być niŜsza od 20C). Przejścia przez stropy i ściany naleŜy umieszczać w rurach ochronnych, uszczelnionych obustronnie pakułami i gipsem lub kitem miniowym. Przy prowadzeniu pionów przez pomieszczenia wilgotne, rura ochronna wystawać 3 do 5 cm ponad strop, a przestrzeń między rurociągiem gazowym i rurą ochronną naleŜy wypełnić plastyczną masą izolacyjną oraz zabezpieczyć pion przed korozją. Przy gazach zawierających parę wodną naleŜ stosować odwadniacze lub trójniki zakorkowane montowane na pionach i rurociągach poziomych w przypadku wykonania obejść belek i podciągów. Odwadniacze naleŜy wykonać z odcinków rur rury długości ok. 300 mm zamkniętej u dołu korkiem gwintowanym lub z przyspawanym denkiem i śrubą wykonaną z mosiądzu średnicy nie większej niŜ 10 mm, umieszczonej ok. 3 cm nad denkiem. Średnica odwadniacza powinna być taka sama jak i średnica rurociągu odwadnianego. Rurociągi naleŜy mocować do stropów i ścian przed otynkowaniem przy uŜyciu haków, uchwytów lub na wspornikach, zabezpieczając obejmą przed zesunięciem się rury. Odległość rurociągu od ścian nie powinna być mniejsza niŜ 20 mm, a rozstawienie uchwytów mocujących: na poziomach: - dla rur średnicy do 40 mm - 1,5 m, - dla rur średnicy powyŜej 40 mm - 2,0 m. na pionach: - dla rur średnicy do 40 mm - 2,5 m Połączenie gazomierza powinno być wolne od napręŜeń i mieć moŜliwości regulacji rozstawienia przyłączy. Gazomierze naleŜy łączyć z rurociągami za pomocą połączeń gwintowanych, a większe – za pomocą połączeń kołnierzowych. Gazomierzy nie wolno umieszczać w łazienkach i pomieszczeniach mieszkalnych. Odległość gazomierza od palnika gazowego liczona w rzucie na płaszczyznę poziomą, powinna wynosić co najmniej 1 m. Długość rurociągu od gazomierza do aparatu gazowego nie powinna być mniejsza niŜ trzy metry, mierząc po rozwinięciu rur. - Przy umieszczaniu gazomierza na ścianie spód gazomierza powinien znajdować się na wysokości 1,8 m od podłogi. - Przy umieszczeniu gazomierza we wnęce, powinna mieć wymiary nie mniejsze jak: szerokość 50 cm, wysokość 90 cm i głębokość 30 cm, oraz powinna być usytuowana na wysokości 0,4 do 1,8 m nad podłogą. - Przy umieszczaniu licznika elektrycznego we wspólnej wnęce gazomierz powinien znajdować się nad licznikiem elektrycznym i być oddzielony szczelną przegrodą ogniotrwałą. - Przy umieszczeniu gazomierza we wnęce obudowanej szafką drzwiczki szafki powinny mieć wycięte w dole otwory wentylacyjne. - Rurociąg doprowadzający gaz do gazomierza powinien mieć kurek odcinający. JeŜeli kurek główny znajduje się w tym samym pomieszczeniu co gazomierz, kurek odcinający dopływ do gazomierza moŜe zastąpić kurek główny. Podłączenia odbiorników gazu: - Odbiorniki gazowe naleŜy łączyć z odgałęzieniem za pomocą połączeń stałych ( gwintowanych ). Kubatura pomieszczeń kuchennych, w których instalowane są aparaty gazowe powinna być taka, aby: na 1 m3 pomieszczenia, dla aparatów bez odprowadzania spalin, łączna wydajność cieplna aparatów gazowych nie była większa niŜ 1700 W. Na 1m3 pomieszczeń z odprowadzaniem spalin łączne obciąŜenie cieplne przyborów gazowych nie moŜe być większe niŜ 4500 W. Kubatura pomieszczeń na stały pobyt ludzi, w których mogą być zainstalowane aparaty gazowe, z wyjątkiem pomieszczeń kuchennych, powinna być taka, aby na 1 m3 pomieszczenia łączna wydajność cieplna aparatów bez odprowadzenia spalin nie była większa niŜ 170 W, a z odprowadzeniem spalin niŜ 350 W. Wysokość pomieszczeń, w których moŜna instalować aparaty gazowe nie moŜe być mniejsza niŜ 2,2 m. Dopuszcza się łączenie aparatów gazowych z przewodami instalacji węŜem elastycznym gumowym lub z tworzyw sztucznych, odpornych na działanie gazu oraz o wytrzymałości odpowiadającej ciśnieniu próbnemu instalacji, w przypadku gdy:

- wydajność ciepła aparatu gazowego nie przekracza 1400 W, lub - uŜytkowanie aparatu gazowego wiąŜe się z koniecznością jago ciepłego przemieszczania (np. w przypadku

palników laboratoryjnych, kolb lutowniczych itp.). Na kaŜdym odgałęzieniu do odbiornika powinien być zamontowany kurek zamykający, niezaleŜnie od kurków przy odbiornikach. Wyloty rur nie podłączonych do odbiorników naleŜy szczelnie zakorkować korkami stalowymi lub kapami, nawet w przypadku , gdy są zakończone kurkami, Nie wolno zatykać, nawet prowizorycznie, rur gazowych kołkami drewnianymi, szmatami lub innymi materiałami. Odbiornik gazowe – kuchnie, piekarniki itp., naleŜy ustawić lub mocować oddzielnie na wspornikach, nóŜkach, uchwytach lub tym podobnych konstrukcjach podtrzymujących. Odprowadzanie spalin:

32

- Aparaty gazowe uŜywane okresowo, jak piece kąpielowe o wydajności cieplnej ponad 12000 W oraz aparaty gazowe do ogrzewania pomieszczeń, powinny być stale podłączone do przewodów spalinowych. Nie wymagają odprowadzania spalin grzejniki zbiornikowe wody pojemności do10 dm3 oraz grzejniki przepływowe o wydajności cieplnej do 9000 W, przy krótkotrwałym uŜytkowaniu. Kanały spalinowe od zbiorników instalacji domowych naleŜy wykonywać z blachy stalowej ocynkowanej grubości 0,5 do 1 mm lub jako przewody murowane. Wielkość przewodów spalinowych powinna mieć co najmniej wymiary: przy godzinowej wydajności cieplnej, W średnica rury, mm

8 000 ÷31 000 80 ÷100 31 000÷70 000 120÷150 ponad 70 000 wg obliczeń

Zmiany kierunku kanału spalinowego naleŜy wykonywać łagodnymi łukami. Odcinki poziome naleŜy układać ze wzniesieniem w kierunku do przewodu kominowego. Podłączenie przewodów spalinowych z odbiornikami i kanałami spalinowymi musi być moŜliwie szczelne. Wbudowanie przepustnic (klap) w przewody spalinowe lub kanały jest zabronione. Przewód spalinowy powinien mieć ten sam przekrój, co wylot spalin przy odbiorniku. Odcinek pionowy przewodu spalinowego ponad odbiornikiem nie moŜe być mniejszy niŜ 40 cm. Przed włączeniem przewodu spalinowego naleŜy sprawdzić czy jest w nim dostateczny ciąg. Podciśnienie w czasie pracy odbiornika (aparatu gazowego) nie powinno wynosić mniej niŜ 1 Pa i nie więcej niŜ 15 Pa. Ciąg w kanale naleŜy sprawdzić przy zamkniętych oknach i drzwiach. Przewód spalinowy – po włączeniu go do kanału spalinowego – nie moŜe wystawać poza grubość ściany kanału. Roboty malarskie antykorozyjne.

Roboty malarskie antykorozyjne wg p-ktu 5.1.1.1 Próby instalacji gazowej Przed pomalowaniem i ewentualnym zakryciem rurociągów oraz ustawieniem gazomierza naleŜy dokonać dwukrotnie prób szczelności. Pierwszą próbę naleŜy przed podłączeniem rurociągów gazowych do odbiorników, drugą – z połączonymi odbiornikami (aparatami) do sieci rurociągów bez zainstalowanego gazomierza. NaleŜy dokonać próby szczelności sieci rurociągów przed gazomierzem i oddzielnie rurociągów za gazomierzem do odbiornika. Przy rozgałęzionej instalacji moŜna dokonać prób szczelności poszczególnych rozgałęzień, a następnie naleŜy wykonać próbę całości instalacji. Przed próbą szczelności naleŜy przedmuchać siec rurociągów spręŜonych powietrzem. Pierwszą próbę szczelności instalacji naleŜy przeprowadzić spręŜonym powietrzem o ciśnieniu 0,05 MPa. Do przeprowadzenia próby moŜna uŜywać dwutlenku węgla (CO2) lub azotu. Nie wolno przeprowadzać prób przy uŜyciu jakichkolwiek płynów lub innych gazów niŜ wymienione. Do kontroli ciśnienia naleŜy uŜywać manometru rtęciowego. Próbę naleŜy przeprowadzić po napełnieniu rurociągu i wyrównaniu temperatury powietrza lub innego gazu, którym został napełniony rurociąg z temperaturą otoczenia. Czas na wyrównanie temperatury – w zaleŜności od wielkości instalacji – wynosi15÷30 minut. Instalację naleŜy uwaŜać za szczelną, jeŜeli wytworzone ciśnienie 0,05 MPa pozostanie niezmienione w ciągu 30 minut. Badania szczelności połączeń (kurków itp.) naleŜy wykonywać przez powlekanie badanych miejsc połączeń wodą mydlaną przy naniesieniu wody pędzlem. Wszelkie nieszczelności naleŜy usunąć przed rozmontowaniem w miejscu nieszczelnym i ponowne zmontowanie. Drugą próbę szczelności naleŜy wykonać po połączeniu aparatów na ciśnienie 0,015 MPa. W przypadku 3-krotnej próby szczelności o wyniku ujemnym, naleŜy całą instalację przemontować na nowo. Roboty malarskie budowlane farbami i emaliami na spoiwach bezwodnych. Właściwe malowanie powinno być poprzedzone przygotowaniem powierzchni, na którą ma być nałoŜona powłoka malarska, tzn. jej wyrównaniem lub wygładzeniem, zagruntowaniem (przed szpachlowaniem) oraz w niektórych przypadkach zafluatowaniem,

Roboty malarskie powinny być wykonywane w temperaturze nie niŜszej niŜ 5ºC z tym, Ŝe do nakładania powłoki malarskiej najkorzystniejsze są temperatury 10ºC przy szpachlowaniu i malowaniu farbami oraz 20ºC przy lakierowaniu i powlekaniu emalią.

Roboty malarskie na zewnątrz budynków nie powinny być prowadzone w okresie zimowym, a w okresie letnim podczas deszczów, pogody wietrznej i intensywnego działania promieni słonecznych na malowaną powierzchnię.

Przy powłokach malarskich z zastosowaniem materiałów o właściwościach toksycznych naleŜy ściśle przestrzegać przepisów bhp.

Powłoki powinny odpowiadać następującym wymaganiom: - przy malowaniu dwu- lub trzykrotnym pierwsza warstwa powłoki powinna być wykonywana z farby do gruntowania,

następne z farby nawierzchniowej,

33

- powłoka powinna pokrywać całkowicie bez prześwitów podłoŜe lub podkład, nie wykazując zacieków, zmarszczeń, pęcherzy, plam, smug i śladów pędzla; dopuszczalna jest chropowatość powłoki odpowiadająca rodzajowi faktury pokrytego podłoŜa lub podkładu,

- powłoka powinna być jednolitej barwy i nie wykazywać zmian odcienia oraz mieć połysk, a powłoka matowa (z farby rozcieńczonej benzyną) powinna być jednolicie matowa lub półmatowa; barwa powłoki powinna być zgodna z wzorcem uzgodnionym między Wykonawcą a Inwestorem,

- dla jednowarstwowych powłok z farby dopuszczalne są nieznaczne miejscowe zmatowienia, prześwity podłoŜa oraz róŜnice w odcieniu,

- powłoka z lakieru powinna być niekryjąca (przezroczysta) i nie powinna wpływać na zmianę barwy malowanego podkładu lub podłoŜa; dopuszczalna jest nieznaczna zmiana odcienia,

- powłoka powinna wytrzymywać próbę wsiąkliwości i przyczepności oraz odporności na wycieranie, zarysowanie i zmywanie.

Roboty powinny odpowiadać normie PN-69/B-10285 Roboty malarskie budowlane farbami, lakierami i emaliami na spoiwach bezwodnych.

Odbiór i uruchomienie instalacji: Odbiór instalacji gazowych moŜe być przeprowadzony po wykonaniu pozytywnych prób szczelności instalacji dokonanych w obecności dostawcy gazu. Odbiór polega na sprawdzeniu zgodności wykonania instalacji z projektem WTWiO. Napełnienie instalacji gazem przez otwarcie dopływu gazu i usunięcie z rurociągu powietrza moŜe nastąpić dopiero po sprawdzeniu instalacji. Otwarcia dopływu gazu dokonuje tylko dostawca gazu.

5.4 INSTALACJA WOD. – KAN. 5.4.1 45100000-8 PRZYGOTOWANIE TERENU POD BUDOWĘ 45111000-8 Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne 5.4.1.1 Roboty ziemne Wykopy pod rurociągi Wykop otwarty dla przewodów sieci kanalizacyjnej naleŜy wykonać zgodnie z warunkami technicznymi w/g PN-B-10736 oraz PN-EN-1610 Uwagi na temat innych rurociągów,systemów kabli, fundamentów itd. PołoŜenie rurociagu musi być tak dobrane, aby układ jego linii nie powodował Ŝadnych szkód w innych systemach, fundamentach i strukturach łącznie z systemami dróg. Z drugiej strony te systemy nie powinny uszkodzić układanych rurociągów tworzywowych. Odległość od innych systemów musi być wystarczająca dla przeprowadzenia prac remontowych. Odległości te reguluje prawo budowlane i stosowne przepisy branŜowe. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na układanie rurociągów tworzywowych w pobliŜu sieci cieplnych lub kabli wysokiego napięcia tzn. przewodów o temperaturze wyŜszej od temperatury gruntu. Bez Ŝadnych specjalnych pomiarów mogą być stosowane następujące odległości minimalne (ze względu na wpływ ogrzewania): • do linii rurociągów systemów grzewczych = 1,0 m, • do kabli niskiego napięcia i wysokiego napięcia (napięcie max.20 kV), pojedynczych lub większej ilości w tym samym rowie = 0,3 m, • do pojedynczych kabli pod napięciem wyŜszym niŜ 20 kV = 0,75 m, • do kilku kabli pod napięciem wyŜszym niŜ 20 kV w tym samym wykopie = 0,75 - 1,0 m, • do mocno obciąŜonych kabli, zwłaszcza o napięciu od 132 kV do 400 kV = 1,0 - 1,25 m. W dwóch ostatnich przykładach warunki termiczne powinny być ściśle określone. JeŜeli rurociąg jest wystawiony na działanie temperatury wyŜszej niŜ 20 st. C, musi być oceniany wpływ temperatury na własności materiału. Przekrój poprzeczny wykopu Przekrój poprzeczny wykopu pod rurociąg i wszelkie wzmocnienia podłoŜa musi uwzględniać: • metodę pracy łącznie z rozparciem ścian • wymiary i typy rur • głębokości posadowienia rurociągu poniŜej istniejącego poziomu terenu • warunków gruntowych • występowania i poziomu wód gruntowych • rodzaju nawierzchni • ruchu komunikacyjnego, obciąŜeń, skrzyŜowania z innymi przewodami, fundamentów Głębokość wykopu pod rurociąg jest określona na podstawie projektu, dochodzi do tego czasem dodatkowa głębokość potrzebna do wyrównania dna wykopu i wzmocnienia struktury gruntu. JeŜeli podłoŜe nie jest wzmocnione, wykop mechaniczny musi być zakończony, zanim łyŜka koparki dotknie ostatniej warstwy usuwanego gruntu. Podczas określania szerokości wykopu musi być zwrócona uwaga na szerokość wzmacnianych struktur i na wystarczającą przestrzeń pozwalającą wykonywać prace montaŜowe. Wykop pod rurociąg powinien być tak wąski, jak to tylko moŜliwe. NaleŜy się jednak upewnić, czy jest dostatecznie duŜo miejsca by sprostać takim potrzebom jak zagęszczanie, wypełnienia dookoła i ponad rurą. Wzmacnianie podłoŜa

34

Dno wykopu pod rurociąg musi być wzmocnione, jeŜeli badania gruntów i dane o obciąŜeniach rur wykazują, Ŝe nośność podłoŜa jest niewystarczająca. Warstwa wyrównawcza, na którą jest połoŜona rura nie jest uwaŜana za wzmocnienie. Wzmocnienie wykopu moŜe być zrealizowane przez wykonanie ławy Ŝwirowej z odpowiedniego Ŝwiru o wysokości 0,20 m (po zagęszczeniu). Takie wzmocnienie musi zostać wykonane w sytuacji, gdy wykop został wykonany za głęboko. Rur z PVC nie wolno układać na ławach betonowych ani zalewać betonem. Obsypka rurociągu Obsypka rurociągu jest po to, Ŝeby zagwarantować rurze dostateczne podparcie ze wszystkich stron, obciąŜenia mogły być przekazywane i nie występowały szkodliwe obciąŜenia miejscowe. Obsypka rury musi być wykonana natychmiast po inspekcji i zatwierdzeniu zakończonego posadowienia. Obsypka przewodu musi być prowadzona aŜ do uzyskania grubości warstwy przynajmniej 0,20 m (po zagęszczeniu) powyŜej wierzchu rury. Materiał słuŜący do wykonania wypełnienia musi spełniać te same warunki co materiał do wykonania podłoŜa. Wypełnienie dookoła rurociągu moŜe być gruntem z wykopu, jeŜli ten grunt spełnia powyŜsze wymagania. Inne materiały takie jak np. glina mogą być uŜyte, jeŜeli metody specjalnego wypełniania i zagęszczania są określone w projekcie. Obsypka rurociągu musi być tak wykonana, Ŝeby rurociąg nie uległ zniszczeniu lub nie został przemieszczony. UwaŜne wypełnianie wzdłuŜ wykopu powinno być nawet waŜniejsze niŜ rozdział materiału po obu stronach przewodu. Zagęszczenie moŜe być wykonane mechanicznie dzięki własnemu cięŜarowi sprzętu i sile uderzeniowej, która jest stosowana w większości przypadków. Wskazany jest sprzęt zagęszczający, który moŜe pracować w tym samym czasie po obu stronach przewodu. Zagęszczenie jest łatwiejsze, jeŜeli zawartość wody w materiale wypełniającym jest bliska optimum. Zagęszczanie Ŝwiru moŜe być wykonane z wodą, jeŜeli podłoŜe moŜe przewodzić wodę lub jeśli jest moŜliwe w jakiś inny sposób np. przez drenaŜ zapewniający efektywne odwodnienie obsypki. Metody ubijania gruntu. Dla spoistego materiału metoda zagęszczania powinna być wybrana według rzeczywistych własności zasypki. We wszystkich przypadkach waŜne jest unikanie pustych przestrzeni pod rurą. Pierwsza warstwa aŜ do osi rury powinna być zagęszczona ostroŜnie, aŜeby uniknąć uniesienia się rury. Aby uniknąć osiadania gruntu pod drogami zasypkę zagęścić do 95% zmodyfikowanej wartości Proctora. Poza tymi terenami, jeŜeli przykrycie przekracza 4 m, boczna obsypka rury powinna być zagęszczona do 90% zmodyfikowanej wartości Proctora. Dla mniejszego przykrycia, wymagany stopień zagęszczenia wynosi 85% zmodyfikowanej wartości Proctora. Ostatnia warstwa obsypki rurociągu powinna być wykonana z tego samego materiału jak obsypka rury, aŜ do wysokości 0,3 m powyŜej powierzchni rury. Zasypka wykopu Zasypka musi być wykonana z materiałów i w taki sposób by spełniała wymagania struktury nad rurociągiem (odpowiednio dla drogi, chodnika czy terenów zielonych). Pozostała część wypełnienia moŜe być wykonana za pomocą gruntu rodzimego zgodnie z zaleceniami projektu technicznego i jeśli maksymalna wielkość cząstek nie przekracza 300 mm. Nie moŜna uŜywać duŜych kamieni i głazów narzutowych. 5.4.1.2 Odwodnienie wykopów Odwodnienia robót ziemnych. NiezaleŜnie od budowy urządzeń, stanowiących elementy systemów odwadniających, ujętych w dokumentacji projektowej. Wykonawca powinien, o ile wymagają tego warunki terenowe, wykonać urządzenia, które zapewnią odprowadzenie wód gruntowych i opadowych poza obszar robót ziemnych, tak aby zabezpieczyć grunty przed przewilgoceniem i nawodnieniem. Wykonawca ma obowiązek takiego wykonywania wykopów i nasypów, aby powierzchniom, gruntu nadawać w całym okresie trwania robót spadki, zapewniające prawidłowe odwodnienie.

JeŜeli w skutek zaniedbania Wykonawcy, grunty ulegną nawodnieniu, które spowoduje ich długotrwałą nieprzydatność, Wykonawca ma obowiązek usunięcia tych gruntów i zastąpienia ich gruntami przydatnymi na własny koszt bez jakichkolwiek dodatkowych opłat ze strony Zamawiającego za te czynności, jak równieŜ za dowieziony grunt.

Odprowadzenie wód do istniejących zbiorników naturalnych i urządzeń odwadniających musi być poprzedzona uzgodnieniami z odpowiednimi instytucjami.

Odwodnienie wykopów. Technologia wykonania wykopu musi umoŜliwiać jego prawidłowe odwodnienie w całym okresie trwania robót ziemnych.

W czasie robót ziemnych naleŜy zachować odpowiedni spadek podłuŜny rowków odwadniających, umoŜliwiających szybki odpływ wód z wykopu.

Źródła wody odsłonięte przy wykonywaniu wykopów, naleŜy ująć w rowy i/lub dreny. Wody opadowe i gruntowe naleŜy odprowadzać poza teren pasa robót ziemnych.

Pompowanie oczyszczające Po odwierceniu i nafiltrowaniu kaŜdego z otworów studziennych naleŜy przeprowadzić pompowanie oczyszczające, którego celem jest usunięcie z otworu zawiesiny pyłowej i udroŜnienie dróg filtracji w strefie przyotworowej. Pompowanie oczyszczające powinno być prowadzone przy wzrastającej wydajności do chwili otrzymania makroskopowo czystej wody. Pompowanie odwadniające Pompowanie odwadniające realizowane będzie poprzez pracę studni depresyjnych oraz igłofiltrów. Pompowanie wymaga całodobowej obsługi. Obsługa pompowa ma za zadanie kontrolować pracę instalacji odwodnieniowej połączoną i rejestrować poziom zwierciadła wody. W zaleŜności od wyników pomiarów naleŜy tak sterować pracą pomp, ale nie dopuścić do obniŜenia się zwierciadła wody poniŜej załoŜonego poziomu i niekontrolowanego rozwoju leja depresji. Wyniki pomiarów oraz wszelkie

35

zdarzenia (awarie, przerwy w pompowaniu) oraz dane o opadach atmosferycznych naleŜy zapisywać w dzienniku pompowania. Instalacja odwadniajaca Pompy Pozostawia się wykonawcy odwodnienia swobodę doboru pomp. Dobrane pompy powinny jednak zapewniać wydajność do 80 m3/h Odprowadzenie wody z odwodnienia. Zrzut wody z odwodnienia do kanalizacji istniejącej zgodnie z warunkami MPWiK. Wody z poszczególnych studni poprowadzone powinny być do piaskownika rurociągami elastycznymi o średnicy 50 mm lub większej, a następnie rurociągiem zbiorczym do kanalizacji. Przebieg rurociągów naleŜy dostosować do organizacji placu budowy i technologii robót. Wymagana jest ponadto rejestracja ilości odprowadzanych wód. 5.4.1.3 DrenaŜ DrenaŜ opaskowy budynku DrenaŜ opaskowy (pierścieniowy) wykonany wzdłuŜ obrysu budynku stanowi skuteczne zabezpieczenie przy zagroŜeniu podtapianiem części podziemnych budynku wodą zaskórną lub gruntową. DrenaŜ pierścieniowy moŜe być wykonany przed wznoszeniem obiektu, co zapewnia odwodnienie wykopu fundamentowego. Dość często stanowi rozwiązanie „awaryjne” w sytuacji, gdy w trakcie eksploatacji pojawia się woda w pomieszczeniach podziemnych budynku. Rurociągi wykonuje się z rur perforowanych i układa ze spadkiem min. 4 - 5 ‰. Rury drenarskie z PVC karbowane śr. 113mm z filtrem z włókien syntetycznych Zastosowanie: do kaŜdego rodzaju podłoŜa, szczególnie do odwodnień podziemnych części budynków i fundamentów. Kształtki montaŜowe System kształtek montaŜowych obejmuje zestaw kątowników, trójników prostych (900) i kątowych (450), złączek, kolan, zaślepek, redukcji, wylotów i elementów przyłączeniowych w pełnym wymiarze średnic. Rury i kształtki łączone są ze sobą specjalnymi zatrzaskami. Tego typu połączenia są łatwe i szybkie w montaŜu Studzienki drenarskie Mogą być z osadnikiem lub bez. Studzienki rewizyjne - słuŜą do odpowietrzania i okresowego czyszczenia. Studzienka zbiorcza - słuŜy do odprowadzenia wód drenaŜowych do odbiornika kanalizacji deszczowej. Zwieńczenia studzienek Studzienki mogą być zakończone zwieńczeniami w postaci: - stoŜka betonowego z pokrywą betonową, - stoŜka betonowego z pokrywą Ŝeliwną, - teleskopów. W gruntach dobrze przepuszczalnych piaszczystych stosujemy rurociąg drenaŜowy pierścieniowy z jedną warstwą filtru Warstwa filtracyjna Stosuje się przede wszystkim filtry z materiałów mineralnych, takich jak piaski i Ŝwiry. Na całym obwodzie rury drenarskiej wykonujemy obsypkę jednowarstwową o minimalnej grubości 15 cm. Głębokość ułoŜenia przewodu drenaŜu Decyduje o nim głównie wymagane obniŜenie poziomu wody gruntowej. Zwierciadło wody gruntowej powinno układać się poniŜej posadzek części podziemnych budynku na głębokości 0,3 do 1 m (średnio 0,5 m). DrenaŜ w gruntach słabo przepuszczalnych W gruntach średnio i słabo przepuszczalnych, drobnoziarnistych stosujemy rurociąg drenaŜowy połączony z drenaŜem warstwowym wykonanym z 2 warstw filtru. [rys.8] DrenaŜ warstwowy tworzy ciągła warstwa materiału filtracyjnego (Ŝwiru, piasku grubego, geowłókniny) oraz rurociągi drenaŜu pierścieniowego ułoŜone na spodzie tej warstwy. DrenaŜ warstwy wykonuje się jednocześnie z budową odwadnianego obiektu, dzięki czemu stanowić on moŜe odwodnienie wykopu fundamentowego. W tym rozwiązaniu drenaŜ warstwowy wykonany jest z warstwy Ŝwiru (o uziarnieniu 8-16 mm) i geowłókniny minimum klasy 2. Warstwa filtracyjna Wymagane są dwie lub więcej warstw filtrów. Minimalna grubość obsypki powinna wynosić: - w gruntach piaszczysto-gliniastych - od 15 do 20 cm, - w gruntach gliniastych i ilastych - powyŜej 20 cm, - w gruntach pylastych i gliniastych stosuje się obsypki dwuwarstwowe (grubość warstw 10 do 15 cm). Głębokość ułoŜenia przewodu drenaŜu Zwierciadło wody gruntowej powinno układać się poniŜej posadzek części podziemnych budynku na głębokości 0,6 do 2 m (średnio 1 m). MontaŜ UłoŜenie przewodów drenarskich Rurociąg drenarski układamy z odchyleniem maksymalnym +/- 30 mm w gruntach zwięzłych oraz +/- 15 mm w gruntach pylastych i zaŜelazionych.

36

MontaŜ studzienki drenarskiej Studzienki rewizyjne umieszcza się na początku odpływu rurociągów w najwyŜszym punkcie ułoŜenia drenaŜu oraz na odpływie z układu do odbiornika w najniŜszym punkcie ułoŜenia drenaŜu. Ostatnia studzienka w sieci musi posiadać osadnik o pojemności minimum 35 l. Na dnie wykopu układamy warstwę posypki Ŝwirowej grubości min. 5 cm. Ustawiamy studzienkę. Do otworów studzienki wsuwamy króćce i łączymy je z przewodami drenarskimi za pomocą zacisków. Zasypujemy wykop wokół studzienki gruntem miejscowym. Zamykamy górę studzienki stoŜkiem betonowym lub teleskopem. 5.4.2 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 45330000-9 Roboty instalacyjne wodno-kanalizacyjne i sanitarne 5.4.2.1 Kanalizacja sanitarna, deszczowa (poziomy) rurociągów odwodnienie garaŜy Układanie rurociągów w wykopach Czynniki dominujące W procesie wykonawczym muszą być naleŜycie wzięte pod uwagę wszystkie czynniki, które wpływają na układanie, zabezpieczanie, funkcjonowanie, wytrzymałość i okres uŜytkowania rurociągu. Czynniki dominujące są określone przez głębokość układania, obciąŜenie rury, warunki gruntowe, podłoŜe i inne warunki miejscowe. Podczas oceny czynników dominujących musi być równieŜ wzięty pod uwagę czas przeprowadzania prac. Układanie rurociągów staje się szczególnie trudne, jeŜeli praca musi być ukończona przy niepomyślnej pogodzie, jeŜeli zdolność nośna gruntu jest róŜna w róŜnych miejscach, lub jeŜeli konieczne jest, aby cięŜkie maszyny przejeŜdŜały nad rurociągami. Naziom nie moŜe być mniejszy niŜ 1,0 m (ze względów wytrzymałościowych) bez zastosowania specjalnych środków ostroŜności, jeŜeli rurociąg jest poddawany działaniu obciąŜeń transportowych (ruch uliczny). Polskie normy PN-81/B-10725 i PN-92/B-10735 minimalne przykrycie przewodu bez izolacji cieplnej, określają jako głębokość przemarzania + 0,4 m dla wodociągu o średnicy poniŜej 1000 mm i + 0,2 m dla kanalizacji. Układanie i podpieranie rur Przyłącza kanalizacji sanitarnej naleŜy wykonanać z rur kanalizacyjnych, kielichowych z nieplastyfikowanego polichlorku winylu PVC wg PN-85/C-89205 łączonych na uszczelki gumowe. Kształtki do sieci kanalizacyjnej z PVC wg PN-85/C-89203 Rury muszą być układane tak, Ŝeby podparcie ich było jednolite. Rury muszą być układane i pozostawione w takim połoŜeniu, Ŝeby trzymały się linii i spadków określonych w projekcie. Siły będące rezultatem ciśnienia, temperatury i prędkości przepływu substancji muszą być absorbowane przez rury lub ich otoczenie bez niszczenia rur i połączeń. Dzięki warstwie wyrównawczej i wypełnieniu dookoła rury podparcie rury moŜe być uwaŜane jako wystarczające. Przy rurach kielichowych naleŜy się upewnić, czy rura nie wspiera się na kielichu. Podczas prac wykonawczych musi być zwrócona szczególna uwaga na zabezpieczenie rur przed przemieszczeniem się podczas wypełniania wykopu, zagęszczania gruntu i przejeŜdŜania cięŜkiego sprzętu wykonawcy. Występujące siły mogą być absorbowane w mocowaniach, fundamentach lub połączeniach. Ma to szczególne znaczenie przy zmianach kierunku przewodu i odgałęzieniach w rurociągach ciśnieniowych i rurociągach grawitacyjnych o duŜym spadku. Kiedy przywieziony materiał wypełniający wykop ma większą zdolność przewodzenia wody niŜ grunty lokalne, wówczas uŜyty materiał niespoisty musi być przekładany innym, Ŝeby zabezpieczyć wypłukiwanie materiału wraz z wodą wzdłuŜ rurociągu. Rury z PVC są przygotowane do łączenia kielichowego z wykorzystaniem uszczelki gumowej, wargowej. Łączenie kielichowe 1. Usunąć zaślepkę zabezpieczającą z kielicha ułoŜonej rury i bosego końca kolejnej rury. 2. Nasmarować uszczelkę i bosy koniec wsuwanej rury smarem silikonowym, poślizgowym. 3. Łączone elementy ułoŜyć współosiowo. 4. WłoŜyć koniec bosy do kielicha. 5. Wcisnąć koniec bosy do kielicha aŜ do osiągnięcia oznaczenia. 6. Dla mniejszych średnic łączenie wykonuje się ręcznie, dla większych średnic moŜna uŜyć stalowego pręta jako dźwigni, zabezpieczając koniec rury drewnianym klockiem, lub uŜyć specjalnego oprzyrządowania. 7. Nigdy nie wolno uŜywać łyŜki koparki do bezpośredniego wciskania rury w kielich a jedynie jako punktu oparcia dla podnośnika śrubowego. UWAGA! JeŜeli zachodzi konieczność, moŜna rurę przyciąć na budowie. Cięcie naleŜy wykonać prostopadle do osi rury, a następnie usunąć wióry i zukosować koniec rury pod kątem 30st. Układanie rur z PVC w temperaturach niŜszych od 0 st.C jest moŜliwe, lecz nie zalecane. W tych temperaturach bardzo trudne jest zachowanie wszystkich wymagań związanych z prawidłowym obsypaniem rur i zagęszczaniem gruntu. W niskich temperaturach naleŜy zachować szczególną ostroŜność przy transportowaniu rur z uwagi na zmniejszoną ciągliwość materiału (zwiększoną podatność na pękanie). Podsypka Materiał do podsypki powinien spełniać następujące wymagania: • nie powinny występowaæ cząstki o wymiarach powyŜej 20 mm, • materiał nie moŜe byæ zmroŜony, • nie moŜe zawierać ostrych kamieni lub innego łamanego materiału. JeŜeli grunty lokalne spełniają powyŜsze wymagania, nie musi być wykonywany wykop do poziomu podsypki.

37

Poziom podłoŜa musi być tak wykonany, by rurociągi mogły być układane bezpośrednio na nim. Wysokość podsypki powinna normalnie wynosić 0,10 m. JeŜeli w dnie wykopu występują kamienie o wielkości powyŜej 60 mm lub podłoŜe jest skalne, wysokość obsypki powinna wzrosnąć o 0,05 m. Obsypka rurociągu Obsypka rurociągu jest po to, Ŝeby zagwarantować rurze dostateczne podparcie ze wszystkich stron, obciąŜenia mogły być przekazywane i nie występowały szkodliwe obciąŜenia miejscowe. Obsypka rury musi być wykonana natychmiast po inspekcji i zatwierdzeniu zakończonego posadowienia. Obsypka przewodu musi być prowadzona aŜ do uzyskania grubości warstwy przynajmniej 0,20 m (po zagęszczeniu) powyŜej wierzchu rury. Materiał słuŜący do wykonania wypełnienia musi spełniać te same warunki co materiał do wykonania podłoŜa. Wypełnienie dookoła rurociągu moŜe być gruntem z wykopu, jeŜli ten grunt spełnia powyŜsze wymagania. Inne materiały takie jak np. glina mogą być uŜyte, jeŜeli metody specjalnego wypełniania i zagęszczania są określone w projekcie. Obsypka rurociągu musi być tak wykonana, Ŝeby rurociąg nie uległ zniszczeniu lub nie został przemieszczony. UwaŜne wypełnianie wzdłuŜ wykopu powinno być nawet waŜniejsze niŜ rozdział materiału po obu stronach przewodu. Zagęszczenie moŜe być wykonane mechanicznie dzięki własnemu cięŜarowi sprzętu i sile uderzeniowej, która jest stosowana w większości przypadków. Wskazany jest sprzęt zagęszczający, który moŜe pracować w tym samym czasie po obu stronach przewodu. Zagęszczenie jest łatwiejsze, jeŜeli zawartość wody w materiale wypełniającym jest bliska optimum. Zagęszczanie Ŝwiru moŜe być wykonane z wodą, jeŜeli podłoŜe moŜe przewodzić wodę lub jeśli jest moŜliwe w jakiś inny sposób np. przez drenaŜ zapewniający efektywne odwodnienie obsypki. Próba szczelności kanałów Przewody kanalizacyjne winny być poddane badaniom w zakresie szczelności na eksfiltrację ścieków do gruntu i infiltrację wód gruntowych do kanału. Próby szczelności naleŜy przeprowadzać zgodnie ze szczegółowymi wymaganiami normy PN-92/B-10735. Próba szczelności na eksfiltrację polega na napełnianiu przewodu kanalizacyjnego wodą łącznie ze studzienkami. Po osiągnięciu w studzience poziomu zwierciadła wody na wys. 0,5 m ponad górną krawędź otworu wylotowego rury , przewód z wodą pozostawia się na okres 1 godziny. Po upływie 1 godziny nie powinno być ubytku wody, a na złączach nie powinny ukazywać się krople wody. Niedopuszczalne jest dolewanie wody w czasie trwania próby. Przy wykonywaniu próby, poziom zwierciadła wody gruntowej, w przypadku jej występowania naleŜy obniŜyć co najmniej 0,5 m poniŜej dna wykopu. Próba szczelności na infiltrację polega na sprawdzeniu czy na wykonanej sieci kanalizacyjnej wody gruntowe nie infiltrują do przewodów. Separator Separator, zabezpieczony przed przepełnieniem, ustawić poza powierzchnią spływu ścieków, lecz w jej pobliŜu, w miejscu zabezpieczonym przed bezpośrednim zabrudzeniem lub uszkodzeniem. Wyrównać i wypoziomować dno wykopu. Wysypać dno wykopu piaskiem lub drobnym Ŝwirem na grubość około 10 cm. W przypadku braku warstwy nośnej naleŜy wykonać betonową płytę fundamentową i na nią wysypać warstwę piasku lub Ŝwiru celem łatwiejszego ustawienia rzędnych; zapobiegania uszkodzeniom warstwy powłoki izolacyjnej. W przypadku wystąpienia wysokiego poziomu wód gruntowych separator posadowić zgodnie z wytycznymi dokumentacji projektowej W przypadku ustalania zagłębienia poniŜej poziomu terenu wziąć pod uwagę grubość fundamentu oraz warstwy piasku. Do posadowienia zbiornika w wykopie wykorzystać naleŜy konstrukcyjne uchwyty transportowe separatora. NaleŜy zwrócić szczególną uwagą na poziome osadzenie zbiornika. Ustawić zgodnie z kierunkiem przepływu. Pływak i zawór wylotowy znajdują się na wylocie separatora. Po sprawdzeniu prawidłowości rzędnych i wypoziomowaniu separator naleŜy zasypywać warstwami czystego piasku z równoczesnym zagęszczaniem do stopnia ID ≥0,55. Zapewnić szczelne połączenie instalacji rurowej. Betonowe nadstawki powinny opierać się na płycie odciąŜającej separator, nie naraŜając w ten sposób zbiornika na bezpośrednie obciąŜenie. Przy posadowieniu separatora w trawniku włazy powinny wystawaać około 5-10 cm ponad teren, a w przypadku posadowienia pod jezdnią lub chodnikiem krawędzie włazów muszą się licować z nawierzchnią, W trakcie wszystkich czynności montaŜowych naleŜy zwracać szczególną uwagę na ochronę powłoki zbiornika. W przypadku jej uszkodzenia naleŜy przed zasypaniem dokonać starannej naprawy. Zwrócić uwagę aby separator był przykryty oryginalnymi włazami. Studnie rewizyjne z kręgów betonowych. Studnie rewizyjne wykonać wg KB 4.4.12.1 nowelizacja Centrum Techniki Komunalnej i wg PN-92/B-10729 i PN-EN 476 z modyfikacjami, zgodnie z PN-EN 1091 oraz powinny być wodoszczelne i wentylowane. Płyty denne i kinety wylewane z betonu B-15. Dolne odcinki komór betonowe, górne z kręgów betonowych o wys. 500 mm. Na kanałach przełazowych dolna część studzienki (do wysokości pach kanału) powinna mieć szerokość i kształt kanału, a powyŜej klucza powinna mieć przejście pod komin włazowy. Studzienki na kanałach nieprzełazowych naleŜy budować w wykopie jamistym o wymiarach w planie 2,0 x 2,0 m, z dnem wzmocnionym warstwą Ŝwiru lub tłucznia grubości 15 cm oraz fundamentem betonowym o grubości co najmniej 15 cm. Dno studzienki powinno mieć wyrobione koryta zgodnie z przekrojami i kierunkiem zbierających się kanałów. Na wylotach kanałów odpływowych naleŜy zainstalować odpowiednie zamknięcia (klapy, zastawy) lub tak wykończyć wyloty, aby moŜna było zakładać w czasie eksploatacji zamknięcie przenośne. Komora robocza studzienki powinna mieć średnicę 0,8 i 1,0 m, a wysokość 1,2 m. Przy zagłębieniu mniejszym niŜ 3 m studzienka na całej wysokości powinna mieć średnicę komory roboczej.

38

Osadzenie przewodów w ściankach studzienki naleŜy dokładnie uszczelnić i obrobić uwzględniając oddzielne osiadanie studzienki i przewodu. Studzienka powinna mieć Ŝeliwne stopnie włazowe ułoŜone mijankowo w dwóch rzędach odległych od siebie o 0,3 m między osiami. Odległość między stopniami w rzędzie powinna wynosić 0,3 m, a przy studzienkach murowanych 5 warstw cegieł. Pierwszy stopień w kominie powinien być stopniem skrzynkowym. W kanałach nieprzełazowych odprowadzających wody opadowe dopuszcza się stosowanie stopni z prętów stalowych o średnicy 18 do 22 mm zabezpieczonych przed korozją. śeliwne włazy kanałowe naleŜy montować na zwęŜce betonowej lub płycie. PodwyŜszenie włazu w razie konieczności naleŜy wykonać przez nadmurowanie cegłą klinkierową. Powierzchnie zewnętrzne studzienek i komór naleŜy zabezpieczyć przed korozją zaleŜnie od agresywności wód gruntowych lub samych gruntów. Obiekty specjalne na sieci, jak: - boczne wejścia, - studnie i komory kaskadowe, naleŜy wykonać równolegle z budową kanału wg zasad obowiązujących przy budowie studzienek oraz komór połączeniowych. MontaŜ rur kanalizacyjnych PCV - wewnątrz budynku Rury z PVC moŜna układać przy temperaturze powietrz od 0ºC do + 30ºC. Rury z PVC naleŜy łączyć za pomocą kielichowych połączeń wciskowych uszczelnionych specjalnie wyprofilowanym pierścieniem gumowym. W celu prawidłowego przeprowadzenia montaŜy przewody naleŜy właściwie przygotować rury z PVC, wykonując odpowiednio wszystkie czynności przygotowawcze takiej jak:

- przycinanie rur, - ukosowanie bosych końców rur i ich oznaczenie.

Rury, które są przycinane na placu budowy, powinny być najpierw oczyszczone. Podczas cięcia naleŜy pamiętać o zachowaniu kąta prostego. Do cięcia naleŜy uŜywać piły o drobnych zębach, a dla zachowania kąta prostego moŜna uŜywać skrzynki uciosowej. Nie naleŜy skracać i przycinać kształtek. Przed wykonaniem połączenia kielichowego wciskowego naleŜy zukosować bose końce rury pod końcem 15o. Wymiary wykonanego skosu powinny być takie, aby powierzchnia połowy grubości ścianki rury była nadal prostopadła do osi rury. Na bosym końcu rury naleŜy przy połączeniu kielichowym wciskowym zaznaczyć głębokość złącza. Złącza kielichowe wciskane naleŜy wykonywać wkładając do wgłębienia kielicha rury specjalnie wyprofilowaną pierścieniową uszczelkę gumową, a następnie wciskając bosy zukosowany koniec rury do kielicha, po uprzednim nasmarowaniu go smarem silikonowym. Do wciskania bosego końca rury przy średnicach powyŜej 90 mm uŜywać naleŜy wciskarek. MontaŜ kanalizacji wykonać zgodnie z instrukcją montaŜu producentów. Prowadzenie instalacji powinno być zgodne z PN-81/C-10700 „Instalacje kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze. W miejscu przejść rurociągów przez przegrody budowlane powinny być osadzone tuleje , przy czym w miejscach tych nie wolno wykonywać połączeń rur. Przestrzeń między rurociągiem a tuleją ochronną powinna być wypełniona szczeliwem elastycznym. Przewody z rur kanalizacyjnych powinny być układane kielichami w kierunku przeciwnym do przepływu ścieków. Minimalna odległość przewodów z PCV od przewodów cieplnych wynosi 0.1 m. W przypadku mniejszej odległości naleŜy stosować izolację termiczną / o ile instalacja cieplna takiej nie posiada. Przewody kanalizacyjne naleŜy mocować do elementów konstrukcyjnych budynku za pomocą uchwytów stalowych lub obejm z tworzywa. Elementy mocujące zawsze powinny obejmować rurę pod kielichem. Maksymalny rozstaw uchwytów na przewodach poziomych wynosi 1m.

Przewody tłoczne z rur PE Rury polietylenowe moŜna układać w temperaturze otoczenia od –20 do +50°C. Rury polietylenowe naleŜy łączyć za pomocą: - łączników zaciskowych, odpowiednio formując końcówki, - zgrzewania czołowego, - połączeń kołnierzowych wykonanych przy zastosowaniu tulei polietylenowych kołnierzowych, luźnych kołnierzy i uszczelek gumowych, - prefabrykowanych kształtek polietylenowych wykonanych z rur polietylenowych, łącząc przez zgrzewanie. Odgałęzienie wykonuje się za pomocą trójników Ŝeliwnych gwintowanych lub kołnierzowych, a zmiany kierunku przez wyginanie rur polietylenowych na zimno lub na gorąco. MontaŜ przewodu za pomocą zgrzewania czołowego poszczególnych odcinków rur ze sobą naleŜy wykonywać na zewnątrz wykopu. Odcinek zmontowanego przewodu powinien mieć ok. 100 m długości i być zakończony tulejami kołnierzowymi z luźnymi Ŝeliwnymi kołnierzami dociskowymi. Przed zgrzewaniem naleŜy odpowiednio przygotować powierzchnie czołowe łączonych rur poprzez odcięcie końców rur piłą o drobnym uzębieniu, a następnie ich oczyszczenie. Piła w trakcie przecinania rur powinna być prowadzona w prowadnicach odpowiedniego szablonu (np. korytka drewnianego), gwarantującego zachowanie prostopadłości płaszczyzny czołowej do osi rury. Po obcięciu końce rur naleŜy wyrównać i oczyścić z postrzępionych części materiału za pomocą noŜa oraz pilnika zdzieraka.

39

Łączenie rur polietylenowych poprzez zgrzewanie czołowe naleŜy wykonywać za pomocą specjalnie do tego celu przygotowanych urządzeń. Wykonane połączenie nie powinno być poddawane Ŝadnym napręŜeniom zewnętrznym przez minimum 2 godziny. W przypadku niecentrycznego zgrzewania rur lub teŜ stwierdzenia zaniku wypływki na części obwodu rury, połączenia naleŜy uznać za niepewne, zgrzane rury przyciąć i całą operację powtórzyć. Przy łączeniu rur polietylenowych za pomocą łączników zaciskowych naleŜy uformować końcówki rury w kształcie stoŜka. Prawidłowo uformowany stoŜek powinien ściśle przylegać do stoŜkowej elementu łączonego, powierzchnie zewnętrzne kielicha i rury powinny być równe i gładkie, a oś rury i kielicha powinny tworzyć linie prostą. Zmiany kierunku przewodu wykonanego z rur polietylenowych, gdy promień gięcia jest większy od 12 średnic zewnętrznych rur, moŜna wykonywać bez podgrzewania. Łuki o promieniu w granicach od 6 do 12 średnic zewnętrznych naleŜy wykonywać po ogrzaniu rury do stanu plastycznego. Minimalny wewnętrzny promień wyginania rury na gorąco nie moŜe być mniejszy od 3 średnic zewnętrznych, przy czym gdy promień gięcia jest mniejszy od 6 średnic, rurę przed ogrzaniem i wygięciem naleŜy wypełnić piaskiem. Podgrzewania i wyginania nie naleŜy przeprowadzać w wykopie. Rurę naleŜy unieść nad podłoŜe, a następnie ogrzać w miejscu projektowanego gięcia do temperatury +110°C przy duŜych promieniach gięcia lub do +125°C przy mniejszych promieniach. Przy ogrzewaniu płomień palnika powinien być miękki i nieskoncentrowany i nie powodować nadtopienia rury, (błyszcząca powierzchnia rury). Długość uplastycznionego odcinka rury powinna odpowiadać długości przyszłego łuku. Po uformowaniu łuku – przed zdjęciem sił wyginających – rurę naleŜy schłodzić wodą do temperaturę poniŜej 30°C. Odcinki rur zgrzane w przewód długości ok. 100 m naleŜy ułoŜyć wzdłuŜ wykopu. W przypadku wykopu nie odeskowanego przewód zsuwa się delikatnie do wykopu. W przypadku wykopu odeskowanego wprowadza się go pomiędzy rozparcia deskowania i przesuwa po dnie wykopu w kierunku układania. DuŜa elastyczność rur umoŜliwia swobodne ich wyginanie i znacznie ułatwia operację układania. Układanie rur w wykopie naleŜy wykonywać ręcznie zwracając uwagę, aby przewód nie uległ porysowaniu o wystające z umocnień ściany ostre przedmioty. Po opuszczeniu naleŜy ułoŜyć rury zgodnie z projektowaną osią przewodu. Po ułoŜeniu przewodu w wykopie naleŜy wykonać odpowiednie połączenia kołnierzowe skręcane śrubami. Kołnierze i śruby naleŜy zabezpieczyć przed korozją odpowiednią izolacją. W sporadycznych przypadkach moŜna dopuścić wykonanie połączeń zgrzewanych bezpośrednio w wykopie. W tym celu naleŜy miejscu zgrzewania przewodu odpowiednio poszerzyć wykop. Przewody wodociągowe z rur polietylenowych nie wymagają stosowania bloków oporowych przy zmianie kierunku. Obiekty na przewodach ciśnieniowych Obiekty na przewodzie, np.: studzienki, przejścia pod ciekami, drogami, ulicami, torami kolejowymi lub tramwajowymi, przejścia przez ściany lub stropy obiektów budowlanych, kanały tunele oraz bloki oporowe, naleŜy wykonać zgodnie z warunkami ogólnymi podanymi w I WTWiO oraz na podstawie wymagań indywidualnych, dostosowanych do warunków miejscowych. Rury ochronne powinny mieć grubość ścianek nie mniejszą niŜ 6 mm. Rury ochronne powinny się kończyć w studzienkach rewizyjnych po obydwu stronach przeszkody, w których przewód powinien być przystosowany do demontaŜu, natomiast zasuwy odcinające powinny być usytuowane na zewnątrz odcinka. Stalowe tuleje osłonowe przy przejściach przez ściany lub stropy obiektów budowlanych (gdzie ewentualna awaria moŜe spowodować uszkodzenia budowli) naleŜy dokładnie uszczelnić na całej długości. Studzienki, kanały i tuleje naleŜy zdrenować, jeŜeli zwierciadło wody gruntowej znajduje się powyŜej ich dna. Studzienki naleŜy z zewnątrz zabezpieczyć przed korozją w sposób odpowiadający rodzajowi i stopniowi agresywności środowiska. Pompy zatapialne do brudnej wody

Pompy zatapialne do wody brudnej nadają się do przetłaczania zuŜytej (brudnej) wody z umywalek, zlewozmywaków, wanien, pralek i zmywarek do naczyń. Jeśli przetłaczana woda moŜe zawierać piasek (z odwadnianych piwnic lub garaŜy) lub składniki włókniste, naleŜy sprawdzić w instrukcji, czy pompa jest przystosowana do takich zanieczyszczeń. Pompy te nie nadają się natomiast do pompowania ścieków z fekaliami, ze względu na niewielki przelot swobodny (czyli zbyt małą średnicę króćca tłocznego lub przelotu wewnątrz pompy), który wynosi od 10 do 50 mm.

Pompy zatapialne stacjonarne (zamontowane na stałe) instaluje się najczęściej w studzienkach z kręgów betonowych lub w prefabrykowanych zbiornikach z tworzywa sztucznego, jako gotowy zestaw do pompowania ścieków. Szczególnym rodzajem zestawu jest tak zwany agregat kompaktowy, przeznaczony do montaŜu pod pojedynczym przyborem sanitarnym. Pompy moga być równieŜ uŜywane w sytuacjach awaryjnych, na przykład do odpompowania wody gruntowej z zalanej piwnicy - wtedy mówiemy o pompach przenośnych.

Próba szczelności kanałów Próbę szczelności wykonuje się po uruchomieniu instalacji sprawdzając wszystkie połączenia. Kontrolę szczelności przewodów poziomych, układanych pod posadzką naleŜy przeprowadzić przed ich zasypaniem. W razie stwierdzenia nieszczelności naleŜy wymienić uszczelki. Przewody kanalizacyjne winny być poddane badaniom w zakresie szczelności na eksfiltrację ścieków do gruntu i infiltrację wód gruntowych do kanału. Próby szczelności naleŜy przeprowadzać zgodnie ze szczegółowymi wymaganiami normy PN-92/B-10735. Próba szczelności na eksfiltrację polega na napełnianiu przewodu kanalizacyjnego wodą łącznie ze studzienkami. Po osiągnięciu w studzience poziomu zwierciadła wody na wys. 0,5 m ponad górną krawędź otworu

40

wylotowego rury , przewód z wodą pozostawia się na okres 1 godziny. Po upływie 1 godziny nie powinno być ubytku wody, a na złączach nie powinny ukazywać się krople wody. Niedopuszczalne jest dolewanie wody w czasie trwania próby. Przy wykonywaniu próby, poziom zwierciadła wody gruntowej, w przypadku jej występowania naleŜy obniŜyć co najmniej 0,5 m poniŜej dna wykopu. Próba szczelności na infiltrację polega na sprawdzeniu czy na wykonanej sieci kanalizacyjnej wody gruntowe nie infiltrują do przewodów.

MontaŜ przyborów sanitarnych Nie obudowane szafkami kuchennymi zmywaki i zlewozmywaki, a takŜe umywalki i zlewy naleŜy mocować do ściany w spo-sób zapewniający łatwy demontaŜ oraz właściwe uŜytkowanie przyborów. Konstrukcja wsporcza przyboru sanitarnego obciąŜonego silą statyczną równą 500 N, przyłoŜoną w środku przedniej krawędzi obrzeŜa przyboru w czasie 3 godzin, nie powinna się odkształcić w sposób widoczny.

Miski ustępowe naleŜy mocować do posadzek w sposób zapewniający łatwy demontaŜ i właściwe ich uŜytkowanie. Miski ustępowe powinny być ze wszystkich stron dostępne. Obmurowanie lub zabetonowanie ich obrzeŜy przy posadzce jest niedopuszczalne.

Dopuszcza się stosowanie misek ustępowych mocowanych do ściany.

Przybory i urządzenia łączone z urządzeniem kanalizacyjnym naleŜy wyposaŜyć w indywidualne zamknięcia wodne (syfony). Wysokość zamknięcia wodnego powinna gwarantować niemoŜność wysysania wody z syfonu podczas spływu wody z innych przyborów oraz przenikania zapachów z instalacji do pomieszczeń. Wysokość zamknięć wodnych dla przyborów sanitarnych powinna wynosić co najmniej:

- przy miskach ustępowych, pisuarach, zlewach, zlewozmywakach, umywalkach, bidetach, wannach, automatycznych pralkach, wpustach piwnicznych itp. - 75 mm,

- przy wpustach podłogowych - 50 mm, - przy przewodach spustowych deszczowych - 100 mm, - przy przewodach spustowych deszczowych odwadniających balkony - 50 mm.

Zlewy naleŜy umieszczać na wysokości 0,50 ÷ 0,60 m nad podłogą, licząc od góry krawędzi miski zlewu Zlewozmywaki, jeŜeli nie są ustawione na szafkach naleŜy umieszczać na wysokości 0,80 ÷ 0,90 m, gdy są przeznaczone do pracy stojącej oraz na wysokości 0,60 m, gdy są przeznaczone do pracy siedzącej, na zapleczu zakładów zbiorowego Ŝywienia. Umywalki naleŜy umieszczać na wysokości 0,75 ÷ 0,80 m, W przypadku szeregowego ustawiania umywalek indywidualnych odstęp między krawędziami sąsiadujących umywalek powinien wynosić co najmniej 0,30 m. Miski ustępowe i pisuary powinny być wyposaŜone w urządzenia spłukujące.

5.4.2.2 Piony kanalizacji deszczowej Przyjęty system jest podciśnieniową instalacją do odwadniania dachów. O ile w tradycyjnych systemach odwodnieniowych odprowadzanie wody odbywa się wyłącznie dzięki sile grawitacji, o tyle w systemie podciśnieniowym siła grawitacji słuŜy do wytworzenia podciśnienia w przewodach, co powoduje zwiększenie wydajności. Efekt podciśnieniowy uzyskuje się poprzez uniemoŜliwienie zasysania powietrza do wpustów dachowych podczas opadów o natęŜeniu zbliŜonym do obliczeniowego. Wpust dachowy ze specjalnie zaprojektowaną przegrodą powietrza powoduje, Ŝe do środka przewodów zasysana jest tylko woda, bez powietrza, dzięki czemu moŜe zajść efekt podciśnieniowy. Energia potrzebna do pokonania oporów przy zwiększonych prędkościach przepływu w przewodach jest uzyskiwana dzięki wykorzystaniu róŜnicy wysokości pomiędzy poziomem zamontowania wpustu dachowego a wylotu do odbiornika (miejscem przejścia na układ bezciśnieniowy). Zwiększona prędkość przepływu i uniemoŜliwienie zasysania powietrza powoduje, Ŝe uzyskujemy znaczny wzrost wydajności instalacji przy znacznym zmniejszeniu średnic przewodów, w porównaniu z systemem grawitacyjnym. W skład systemu wchodzą następujące elementy: wpusty dachowe – model zaleŜny od konstrukcji i pokrycia dachu rury i kształtki z HDPE – zakres średnic 40-315 mm system mocowania – stalowa szyna montaŜowa, uchwyty, zawiesia itp. Poziomy przewód zbiorczy Poprawne wykonanie instalacji zaleŜy od właściwego obchodzenia się z materiałami, prawidłowego łączenia rur i kształtek oraz ich odpowiedniego mocowania. Wykonawstwo zgodne z dobrą praktyką budowlaną jest więc warunkiem prawidłowego montaŜu instalacji. Wszystkie końce rur powinny być sprawdzone i oczyszczone z wiórów. Wióry, resztki materiałów i inne zanieczyszczenia (np. resztki wełny mineralnej lub styropianu z dachu) mogą mieć negatywny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie systemu (tworzenie się zatorów). Preferowane są połączenia z mufą elektrooporową, jednakŜe zgrzewanie doczołowe jest równieŜ dozwoloną metodą łączenia rur i kształtek z HDPE w systemie. Kolano o kącie 90° ma znacznie większe opory miejscowe niŜ 2 kolana o kącie 45°. Z tego względu w systemie stosowane są wyłącznie kolana o kącie 45° z wyjątkiem kolan montowanych bezpośrednio pod wpustami – tutaj mogą być stosowane kolana o kącie 90°. Z tego samego powodu stosowane są wyłącznie trójniki o kącie 45° (Jednym z najwaŜniejszych elementów systemu są wpusty dachowe – niewłaściwy lub niekompletny ich montaŜ moŜe powodować kondensację i/lub przecieki. W większości przypadków przewody poziome systemu są montowane pod dachem obiektu. PoniewaŜ w systemie podciśnieniowym występują zarówno pod-, jak i nadciśnienia, a takŜe znaczne napręŜenia, naleŜy stosować wyłącznie materiały specyfikowane i zalecane przez producenta systemu.montaŜowe

41

PoniewaŜ przyjęty system słuŜy do odprowadzania wody deszczowej nie tylko przy silnych opadach, dlatego zaleca się zakorkowanie wpustów na czas montaŜu instalacji, gdyŜ w przeciwnym wypadku do środka przewodów mogą się dostać róŜnego rodzaju zanieczyszczenia, mogące powodować zatory przy małych przepływach wody. Po zakończeniu prac montaŜowych na dachu i uprzątnięciu zanieczyszczeń moŜna odkorkować wpusty. Jest niedopuszczalne usuwanie zanieczyszczeń z dachu przez zamiatanie ich do środka wpustów dachowych. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na pozostałości cementu, gdyŜ po dostaniu się do instalacji i zmieszaniu z wodą moŜe na trwałe osadzić się w przewodach, znacznie redukując przepustowość instalacji. JeŜeli zachodzi podejrzenie, Ŝe w czasie wykonywania prac na dachu doszło do zanieczyszczenia instalacji, to zaleca się usunięcie zanieczyszczeń z wnętrza przewodów przed zakończeniem prac montaŜowych systemu. MontaŜ instalacji - MontaŜ wpustów dachowych w wyznaczonych w projekcie miejscach oraz zgodnie z wytycznymi wybranego producenta. - Zakorkowanie wpustów w celu uniknięcia moŜliwości dostawania się zanieczyszczeń lub wody do środka przewodów. - MontaŜ pokrycia dachowego i połączenie go z wpustami. Podwieszenie do konstrukcji dachu szyny montaŜowej wraz z uchwytami. - MontaŜ przewodów poziomych i połączenie z króćcami odpływowymi wpustów dachowych, montaŜ rury spustowej. - Sprawdzenie systemu mocowania. Pamiętać o punktach stałych! - Wykonanie połączenia z odbiornikiem wody deszczowej. - Sprawdzenie, czy odbiornik jest w stanie przyjąć obliczeniową ilość wody. - Przeprowadzenie próby szczelności instalacji – jeśli jest wymagana - Uprzątnięcie dachu z zanieczyszczeń. - Odkorkowanie wpustów dachowych. Jednym z elementów systemu podciśnieniowego są wpusty dachowe. Powinny one zostać zamontowane dokładnie w miejscach przewidzianych w projekcie, czyli we wszystkich najniŜszych punktach dachu, ale przynajmniej 0,5 m od okapu/ścianki attykowej. Na odcinku między wpustem dachowym a okapem zaleca się wykonanie kontrspadku o nachyleniu 0-3° w kierunku wpustów. Wpusty powinny być wyposaŜone w przegrodę powietrza, uniemoŜliwiającą dostawanie się powiet rza do instalacji. Usuwanie przegrody powietrza (wpusty metalowe) lub zaślepki rewizyjnej (wpusty tworzywowe) jest niedopuszczalne, gdyŜ spowoduje drastyczny spadek wydajności systemu. Przy osadzaniu wpustu w dachu moŜna wykorzystać gotowy blok styropianowy (opcjonalnie) lub osadzić wpust bezpośrednio w izolacji układanej na dachu. W zaleŜności od przeznaczenia obiektu i warunków klimatycznych moŜna zastosować ogrzewanie elektryczne wpustów. We wszystkich przypadkach, przez odpowiednie zamocowanie wpustów, musi zostać wyeliminowana moŜliwość przenoszenia drgań lub przesunięć na króciec odpływowy. Wraz z wpustami są dostarczane szczegółowe rysunki montaŜu wpustów w dachu, w zaleŜności od jego rodzaju. do dachów krytych papą termozgrzewalną Osadzić wpust na warstwie papy podkładowej. JeŜeli jest taka konieczność, wpust moŜe zostać przymocowany do dachu czterema wkrętami. Oczyścić (odtłuścić) powierzchnię stalowego kołnierza od wpustu, uŜywając odpowiednich środków czyszczących. Zgrzać papę nawierzchniową z kołnierzem wpustu. Zwrócić uwagę na odpowiednie podgrzanie papy!

Przejścia ogniowe

Przepusty instalacyjne w elementach oddzielenia poŜarowego powinny mieć klasę odporności ogniowej (EI) wymaganą dla tych elementów (Dz.U.nr 75 § 234.1.).

Przejścia instalacyjne zwane teŜ przepustami lub grodziami muszą spełniać kryteria szczelności i izolacyjności ogniowej.

Wykonanie robót ujęte w p-kcie 5.2.1.1

5.4.2.3 Instalacja wodociągowa. Prowadzenie przewodów instalacji wodociągowych Przewody poziome powinny być prowadzone ze spadkiem tak, Ŝeby w najniŜszych miejscach załamań przewodów zapewnić moŜliwość odwodnienia instalacji, oraz moŜliwość odpowietrzenia przez punkty czerpalne. Dopuszcza się moŜliwość układania odcinków przewodów bez spadku jeŜeli opróŜnienie z wody jest moŜliwe przez przedmuchanie spręŜonym powietrzem. Przewody instalacji wodociągowej naleŜy prowadzić po ścianach wewnętrznych. W przypadkach technicznie uzasadnionych dopuszcza się prowadzenie przewodów po ścianach zewnętrznych pod warunkiem zabezpieczenia ich przed ewentualnym zamarznięciem i wykraplaniem pary wodnej (izolowanie cieplne przewodów lub stosowanie elektrycznego kabla grzejnego). Nie wolno układać przewodów wodociągowych w ziemi, jeŜeli podłoga tworzy szczelną płytę nad przewodem. Rozdzielcze przewody wodociągowe mogą być układane poniŜej poziomu podłogi budynku niepodpiwniczonego lub poniŜej poziomu podłogi piwnicy, przy spełnieniu następujących warunków:

a) temperatura wewnętrzna pomieszczeń jest zawsze powyŜej 0 ºC, b) przewody układane są na głębokości co najmniej 0,3 m poniŜej poziomu podłogi w kanałach odkrywanych na

całej długości lub przełazowych albo podłoga nie tworzy szczelnej płyty nad przewodem. Przewody poziome prowadzone przy ścianach, na lub pod stropami itp. powinny spoczywać na podporach stałych (w uchwytach) i ruchomych (w uchwytach, na wspornikach, zawieszeniach itp.) usytuowanych w odstępach nie mniejszych niŜ wynika to z wymagań dla materiału z którego wykonane są rury. Przewody podejść wody zimnej i ciepłej powinny być dodatkowo mocowane przy punktach poboru wody.

42

Przewody wodociągowe mogą być prowadzone w obudowanych węzłach sanitarnych, przy czym naleŜy zapewnić dostęp do wszystkich zaworów odcinających odgałęzienia. Przewody układane w zakrywanych bruzdach ściennych i w szlichcie podłogowej powinny być układane zgodnie z projektem technicznym. Trasy przewodów powinny być zinwentaryzowane i naniesione w dokumentacji technicznej powykonawczej. Przewody w bruzdach powinny być prowadzone w otulinie (izolacji cieplnej), rurze płaszczowej lub co najmniej z izolacją powietrzną (dopuszcza się układanie w bruździe przewodu owiniętego np. tekturą falistą) w taki sposób, aby przy wydłuŜeniach cieplnych:

c) powierzchnia przewodów była zabezpieczona przed tarciem o ścianki bruzdy i materiał ją zakrywający, d) w połączeniach i na odgałęzieniach przewodu nie powstawały dodatkowe napręŜenia lub siły rozrywające

połączenia. Zakrycie bruzdy powinno nastąpić po dokonaniu odbioru częściowego instalacji wodociągowej. Przewody instalacji wodociągowej wykonanej z tworzywa sztucznego powinny być prowadzone w odległości większej niŜ 0,1 m od rurociągów cieplnych, mierząc od powierzchni rur. W przypadku gdy ta jest mniejsza naleŜy stosować izolację cieplną. Przewody instalacji wodociągowej naleŜy izolować, gdy działanie dowolnego źródła ciepła mogłoby spowodować podwyŜszenie temperatury ścianki rurociągu powyŜej + 30 ºC. Przewody wodociągowe prowadzone przez pomieszczenia nie ogrzewane lub o znacznej zawartości pary wodnej, naleŜy izolować przed zamarznięciem i wykraplaniem pary na zewnętrznej powierzchni przewodów. Przewody naleŜy prowadzić w sposób umoŜliwiający wykonanie izolacji cieplnej. Odległość zewnętrznej powierzchni przewodu wodociągowego lub jego izolacji cieplnej od ściany, stropu albo podłogi powinna wynosić co najmniej:

a) dla przewodów średnicy 25 mm – 3 cm, b) dla przewodów średnicy 32 ÷ 50 mm – 5 cm, c) dla przewodów średnicy 65 ÷ 80 mm – 7 cm, d) dla przewodów średnicy 100 mm – 10 cm.

Przewody prowadzone obok siebie, powinny być ułoŜone równolegle. Przewody pionowe naleŜy prowadzić tak, aby maksymalne odchylenie od pionu nie przekroczyło 1 cm na kondygnację. Przewody naleŜy prowadzić w sposób umoŜliwiający zabezpieczenie ich przed dewastacją (w szczególności dotyczy to przewodów z tworzywa sztucznego i miedzi). Przewody poziome instalacji wody zimnej naleŜy prowadzić poniŜej przewodów instalacji wody ciepłej, instalacji ogrzewczej i przewodów gazowych. Nie wolno prowadzić przewodów wodociągowych powyŜej przewodów elektrycznych. Minimalna odległość przewodów wodociągowych od przewodów elektrycznych powinna wynosić 0,1 m. Podpory Podpory stałe i przesuwne Konstrukcja i rozmieszczenie podpór powinny umoŜliwiać łatwy i trwały montaŜ przewodu, a konstrukcja i rozmieszczenie podpór przesuwnych powinny zapewnić swobodne, poosiowe przesuwanie przewodu. Przewody naleŜy mocować do elementów konstrukcji budynku za pomocą uchwytów lub wsporników. Konstrukcja uchwytów lub wsporników powinna zapewnić łatwy i trwały montaŜ instalacji, odizolowanie od przegród budowlanych i ograniczenie rozprzestrzeniania się drgań i hałasów w przewodach i przegrodach budowlanych. Pomiędzy przewodem a obejmą uchwytu lub wspornika naleŜy stosować podkładki elastyczne. Konstrukcja uchwytów stosowanych do mocowania powinna zapewniać swobodne przesuwanie się rur. Rozwiązanie z rozmieszczenie podpór stałych i podpór przesuwnych (wsporników i wieszaków) powinno być zgodne z projektem technicznym. Nie naleŜy zmieniać rozmieszczenia i rodzaju podpór bez akceptacji projektanta instalacji, nawet jeŜeli nie zmienia to zaprojektowanego układu kompensacji wydłuŜeń cieplnych przewodów i nie wywołuje powstawania dodatkowych napręŜeń i odkształceń przewodów. Maksymalny odstęp między podporami przewodów stalowych

w instalacji wodociągowej wody ciepłej i zimnej Przewód montowany

pionowo1) inaczej Materiał Średnica

nominalna rury m m

1 2 3 4 DN 10 do DN 20 2,0 1,5

DN 25 2,9 2,2 DN 32 3,4 2,6 DN 40 3,9 3,0 DN 50 4,6 3,5 DN 65 4,9 3,8 DN 80 5,2 4,0

stal węglowa zwykła ocynkowana; stal odporna na korozję;

DN 100 5,9 4,5 1) Lecz nie mniej niŜ jedna podpora na kaŜdą kondygnację

Prowadzenie przewodów bez podpór

43

Przewód poziomy na stropie, wykonany z jednego odcinka rury, moŜe być prowadzony w warstwach podłoŜa podłogi bez podpór pod warunkiem umieszczenia go w rurze osłonowej z tworzywa sztucznego (w „peszlu”). Rura osłonowa powinna być montaŜowo zamocowana do podłoŜa do czasu ostatecznego jej osadzenia np. poprzez zalanie warstwą szlichty podłogowej. W instalacji wodociągowej wody ciepłej celowe jest takie prowadzenie rury osłonowej, Ŝeby jej oś była linią falistą w płaszczyźnie równoległej do powierzchni przegrody na której przewód jest układany. Przewód w rurze osłonowej powinien być ułoŜony swobodnie. MontaŜ rurociągów stalowych ocynkowanych.

• Przed układaniem przewodów naleŜy sprawdzić trasę oraz usunąć przeszkody (moŜliwe do wyeliminowania) mogące powodować uszkodzenie przewodów np. pręty, wystające elementy zaprawy betonowej i elementów muru.

• Przewody rozprowadzające prowadzić zgodnie z projektem. Doprowadzenie przewodów do przyborów wykonać jako kryte w bruzdach.

• Wewnętrzne przewody wodociągowe powinny być układane w kierunkach równoległych i prostopadłych do ścian. • Spadki przewodów powinny zapewniać moŜliwość odwodnienia instalacji w jednym lub kilku punktach oraz moŜliwość

odpowietrzenia przez najwyŜej połoŜone punkty czerpalne. Instalację naleŜy wykonać z rur stalowych ocynkowanych do z.w. oraz z rur stalowych ocynkowanych TWT-2 do c.w. wg PN 98/H-74200, łączonych na łączniki. Rurociągi łączone będą na gwint, z zastosowaniem kształtek. Instalacja prowadzona będzie w bruzdach ściennych, li na wierzchu ścian . Poziome przewody powinny być wykonane ze spadkiem 0.2÷0.5% w kierunku zaworów odwadniających. Instalacja montowana będzie na gwint przy uszczelnieniu konopiami z nasączeniem olejem konopnym. Wsporniki montować maksymalnie co 1,5 m.. MontaŜ rur z polietylenu sieciowanego bez warstwy antydyfuzyjnej Wykonanie robót wg p-ktu 5.2.1.1 Połączenia gwintowane Połączenie gwintowe moŜe być wykonywane z uszczelnieniem na gwincie lub z uszczelnieniem uszczelką zaciskową między odpowiednio przygotowanymi powierzchniami. Wymagania dotyczące gwintów wykonanych w metalu oraz zasady ich stosowania powinny być zgodne z wymaganiami PN-ISO 7-1 PN-ISO 7-1:1995 Gwinty rurowe połączeń ze szczelnością uzyskiwaną na gwincie. Wymiary, tolerancje i oznaczenia lub PN-ISO 228-1 PN-ISO 228-1:1995 Gwinty rurowe połączeń ze szczelnością nie uzyskiwaną na gwincie. Wymiary, tolerancje i oznaczenia. Gwint moŜe być wykonywany w materiale rodzimym elementu łączonego (uformowany metodą obróbki mechanicznej lub w trakcie wtrysku) albo z innego materiału w postaci pierścieniowej wkładki, stanowiącej integralną część łączonego elementu. Gwinty powinny być równo nacięte i odpowiadać wymaganiom odpowiedniej normy. Dokładność nacięcia gwintu sprawdza się przez nakręcenia złączki. Połączenie skręca się wstępnie ręcznie, a następnie dokręca za pomocą narzędzi specjalnych (przewidzianych przez producenta elementów połączeń) lub za pomocą narzędzi uniwersalnych. Bez względu na sposób dokręcenia, niedopuszczalne jest dokonywanie tego zbyt słabe lub zbyt mocne, a takŜe powodowanie mechanicznego uszkodzenia łączonych elementów. Jako materiał uszczelniający naleŜy stosować taśmę teflonową lub pastę uszczelniającą. Stosowanie konopi w połączeniach z uszczelnieniem na gwincie jest dopuszczalne z wyjątkiem połączeń z gwintami wykonanymi w tworzywie (bez wkładek metalowych), nawet gdy gwint ukształtowany w tworzywie sztucznym ma tylko jeden z łączonych elementów (w połączeniach z gwintami wykonanymi w tworzywie nie mogą być stosowane materiały pęczniejące pod wpływem wody). Połączenia gwintowe rur mogą być wykonywane w instalacjach, w których ciśnienie robocze nie przekracza 10 bar i temperatura robocza nie przekracza 120 ºC. Połączenia gwintowe mogą być stosowane do połączeń rur z armaturą oraz urządzeniami kontrolno – pomiarowymi o parametrach roboczych przekraczających powyŜsze wartości, jeŜeli gwintowane króćce połączeniowe armatury lub urządzenia, wykonane są w ich materiale rodzimym. Zawory p.poŜ zamontować na wysokości 1.35 m nad podłogą w szafkach hydrantowych wnękowych (dolna krawędź szafki na wysokości 0.8 m nad podłogą. Oznakowanie hydrantów naleŜy wykonać zgodnie z PN-92/N-01256/01 MontaŜ hydrantów: Hydranty wnękowe naleŜy montować we wnęce ściany za pomocą kołków rozporowych M10. W przypadku ścian lekkich z płyt kartonowo-gipsowych naleŜy zastosować podpory pod hydrant – 1 lub 2 szt. Szerokość kołnierza maskującego liczona od ścianki szafy wynosi 32mm. UWAGA: Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA zawór hydrantowy naleŜy montować na wysokości 1350 mm (+/-100 mm) liczonej od podłogi. Wymóg ten jest obligatoryjny. Oznakowanie: - tabliczka znamionowa zgodnie z PN-EN 671-1, - znak bezpieczeństwa „HYDRANT WEWNĘTRZNY” wg. PN-92/N-01256/01, - znak bezpieczeństwa „GAŚNICA” wg. PN-92/N-01256/01 (dla hydrantów z miejscem na gaśnicę), - instrukcja obsługi, - znak towarowy Próby ciśnieniowe Wszystkie instalacje wodne muszą być, zgodnie z Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru Robót Budowlano-MontaŜowych poddane próbie ciśnieniowej przed zakryciem i zaizolowaniem.

44

Dla instalacji naleŜy wykonać próbę na ciśnienie 0.9 MPa /min 1,5 krotna wartość planowanego ciśnienia roboczego/. Próbę ciśnieniową naleŜy przeprowadzić jako wstępną, główną i końcową. Przy próbie wstępnej naleŜy zastosować ciśnienie próbne odpowiadające 1,5-krotnej wartości najwyŜszego moŜliwego ciśnienia roboczego. Ciśnienie to musi być w okresie 30 minut wytworzone dwukrotnie, w odstępie 10 minut. Po dalszych 30 minutach próby, ciśnienie nie moŜe obniŜyć się o więcej niŜ 0,6 bara. Nie mogą wystąpić Ŝadne nieszczelności. Bezpośrednio po próbie wstępnej naleŜy przeprowadzić próbę główną. Czas próby głównej wynosi 2 godziny. W tym czasie ciśnienie próbne odczytane po próbie wstępnej nie moŜe obniŜyć się o więcej niŜ 0,2 bara Po zakończeniu próby wstępnej i głównej naleŜy przeprowadzić próbę końcową /impulsową/. W próbie tej w 4 cyklach co najmniej 5 minutowych wytwarzane jest na przemian ciśnienie 10 i 1 bar. Pomiędzy poszczególnymi cyklami próby sieć rur powinna być pozostawiona w stanie bezciśnieniowym. Do pomiaru ciśnień próbnych naleŜy uŜywać manometru, który pozwala na bezbłędny odczyt zmiany ciśnienia o 0,1bara.Powinien on być umieszczony w moŜliwie najniŜszym punkcie instalacji. Z próby ciśnieniowej naleŜy sporządzić protokół.

MontaŜ armatury JeŜeli w dokumentacji technicznej nie podano specjalnych wymagań, wysokość ustawienia armatury czerpalnej powinna

być następująca: - zawory czerpalne do zlewów oraz baterio ścienne do umywalek, zmywaków, zlewozmywaków - 0,25 ÷ 0,35 m nad

przyborem, licząc od górnej krawędzi przedniej ścianki przyboru do osi wylotu podejścia czerpalnego, - baterie wannowe ścienne - 0,10 ÷ 0,18 m nad górną krawędzią wanny, licząc od osi wylotów podejść czerpalnych, - zawory czerpalne oraz baterie ścienne do basenów do mycia nóg - 0,10 ÷ 0,15 m nad górną krawędzią basenu, licząc

od osi wylotów podejść czerpalnych, - baterie ścienne - 1,0 ÷ 1,5 m nad posadzką basenów, licząc od wylotów osi podejść czerpalnych, - automatyczne ciśnieniowe zawory spłukujące - 1,10 m nad posadzką, licząc od osi wylotu podejścia czerpalnego.

• JeŜeli w projekcie nie są podane specjalne wymagania, oś armatury czerpalnej ściennej powinna pokrywać się z osią symetrii przyboru z wyjątkiem baterii wannowej, która moŜe być ustawiona w odległości Vs długości wanny od strony otworu spustowego.

• Do baterii i zaworów czerpalnych stojących naleŜy stosować łączniki elastyczne, ograniczające rozchodzenie się hałasu i drgań powodowanych działaniem tej armatury.

5.4.3 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 45321000-3 Izolacja cieplna Izolację cieplną naleŜy wykonać w/g p-ktu 5.2.2.1 5.5 WENTYLACJA 5.5.1 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 5.5.1.1 45311210-1 - Instalowanie wentylacji MontaŜ instalacji - kanały z uzbrojeniem. Przewody wentylacyjne powinny być zamocowane do przegród budynków w odległości umoŜliwiającej szczelne wykonanie połączeń poprzecznych. W przypadku połączeń kołnierzowych odległość ta powinna wynosić co najmniej 100 mm. Przejścia przewodów przez przegrody budynku naleŜy wykonywać w otworach, których wymiary są od 50 do 100 mm większe od wymiarów zewnętrznych przewodów lub przewodów z izolacją. Przewody na całej grubości powinny być obłoŜone wełną mineralną lub innym materiałem elastycznym o podobnych właściwościach. Przejścia przewodów przez przegrody oddzielenia przeciwpoŜarowego powinny być wykonane w sposób nie obniŜający odporności ogniowej tych przegród. Materiał podpór i podwieszeń powinna charakteryzować odpowiednia odporność na korozję w miejscu zamontowania. Metoda podparcia lub podwieszenia przewodów powinna być odpowiednia do materiału konstrukcji budowlanej w miejscu zamocowania. Odległość między podporami lub podwieszeniami powinna być ustalona z uwzględnieniem ich wytrzymałości i wytrzymałości przewodów tak aby ugięcie sieci przewodów nie wpływało na jej szczelność, właściwości aerodynamiczne i nienaruszalność konstrukcji. Zamocowanie przewodów do konstrukcji budowlanej powinno przenosić obciąŜenia wynikające z cięŜarów przewodów; materiału izolacyjnego, elementów instalacji niezamocowanych niezaleŜnie zamontowanych w sieci przewodów, np. tłumików, przepustnic itp., elementów składowych podpór lub podwieszeń, osób które będą stanowiły dodatkowe obciąŜenie przewodów w czasie czyszczenia lub konserwacji. Zamocowanie przewodów wentylacyjnych powinno być odporne na podwyŜszoną temperaturę powietrza transportowanego w sieci przewodów, jeśli taka występuje. Elementy zamocowanych podpór lub podwieszeń do konstrukcji budowlanej powinny mieć współczynnik bezpieczeństwa równy co najmniej trzy w stosunku do obliczeniowego obciąŜenia. Pionowe elementy podwieszeń oraz poziome elementy podpór powinny mieć współczynnik bezpieczeństwa równy co najmniej 1.5 w odniesieniu do granicy plastyczności pod wpływem obliczeniowego obciąŜenia. Poziome elementy podwieszeń i podpór powinny mieć moŜliwość przeniesienia obliczeniowego obciąŜenia oraz być takiej konstrukcji, aby ugięcia między ich połączeniami z elementami pionowymi i dowolnym punktem elementu poziomego nie przekraczało 0,4% odległości między zamocowaniami elementów pionowych.

45

Połączenia między pionowymi i poziomymi elementami podwieszeń i podpór powinny mieć współczynnik bezpieczeństwa równy co najmniej 1,5 w odniesieniu do granicy plastyczności pod wpływem obliczeniowego obciąŜenia. W przypadku, gdy jest wymagane, aby urządzenia i elementy w sieci przewodów mogły być zdemontowane lub wymienione, naleŜy zapewnić niezaleŜne ich zamocowanie do konstrukcji budynku. W przypadku oddziaływania sił wywoływanych rozszerzalnością cieplną konstrukcja podpór lub podwieszeń powinna umoŜliwiać kompensację wydłuŜeń liniowych. Podpory i podwieszenia w obrębie maszynowni oraz w odległości nie mniejszej niŜ 15 m od źródła drgań powinny być wykonane jako elastyczne z zastosowaniem podkładek z materiałów elastycznych lub wibroizolatorów. Otwory rewizyjne i moŜliwość czyszczenia instalacji. Wykonanie otworów rewizyjnych nie powinno obniŜać wytrzymałości i szczelności przewodów, jak równieŜ własności cieplnych, akustycznych i przeciwpoŜarowych. Nie naleŜy stosować wewnątrz przewodów ostro zakończonych śrub lub innych elementów, które mogą powodować zagroŜenie dla zdrowia lub uszkodzenie urządzeń czyszczących. Nie dopuszcza się ostrych krawędzi w otworach rewizyjnych, pokrywach i drzwiach rewizyjnych. W przewodach o przekroju kołowym o średnicy nominalnej mniejszej niŜ 200 mm naleŜy stosować zdejmowane zaślepki lub trójniki o minimalnej średnicy 200 mm. NaleŜy zapewnić dostęp do otworów rewizyjnych w przewodach zamontowanych nad stropem podwieszonym. JeŜeli projekt nie przewiduje inaczej, między otworami rewizyjnymi nie powinny być zamontowane więcej niŜ dwa kolana lub łuki o kącie większym niŜ 45 o, a w przewodach poziomych odległość między otworami rewizyjnymi nie powinna być większa niŜ 10m. Filtry powietrza Filtry powinny być wyposaŜone we wskaźniki stopnia ich zanieczyszczenia, sygnalizujące konieczność wymiany wkładu filtracyjnego lub jego regeneracji. Zamocowanie filtra powinno być trwałe i szczelne. Szczelność zamocowania filtra powinna odpowiadać wymaganiom podanym w normie PN-EN 1886. Sposób ukształtowania instalacji powinien zapewnić równomierny napływ powietrza na filtr. Wkłady filtrujące naleŜy montować po zakończeniu „brudnych” prac budowlanych lub zabezpieczyć je przed zabrudzeniem. Czerpnie i wyrzutnie Konstrukcja czerpni i wyrzutni powinna zabezpieczyć instalacje wentylacyjne przed wpływem warunków atmosferycznych np. przez zastosowanie Ŝaluzji, daszków ochronnych itp. Czerpnie i wyrzutnie dachowe powinny być zamocowane w sposób zapewniający wodoszczelność przejścia przez dach. Przepustnice Przepustnice do regulacji wstępnej i zamykające, nastawiane ręcznie, powinny być wyposaŜone w element umoŜliwiający trwałe zablokowanie dźwigni napędu w wybranym połoŜeniu. Mechanizmy napędu przepustnic nie powinny mieć nadmiernych luzów powodujących powstawanie drgań i hałasu w czasie pracy instalacji. Mechanizmy napędu przepustnic powinny umoŜliwiać łatwą zmianę połoŜenia łopat w pełnym zakresie regulacyjnym. Przepustnice powinny mieć wyraźne oznaczenie połoŜenia otwartego i zamkniętego. Szczelność przepustnicy zamykającej w pozycji zamkniętej powinna odpowiadać co najmniej klasie 1 wg klasyfikacji podanej w PN-EN 1751. Szczelność obudowy przepustnic powinna odpowiadać co najmniej klasie A wg klasyfikacji podanej w PN-EN 1751 Tłumiki hałasu Tłumiki powinny być połączone z przewodami wentylacyjnymi w pozycji zgodnej z oznakowaniem zawierającym kierunek przepływu powietrza. W pomieszczeniach z wewnętrznymi źródłami hałasu (np. w maszynowni wentylacyjnej) tłumiki naleŜy montować w przewodach wentylacyjnych jak najbliŜej przegrody akustycznej (ściana, strop) oddzielającej to pomieszczenie od pomieszczenia sąsiedniego. Odcinek przewodu pomiędzy tłumikiem a przegrodą powinien być zaizolowany akustycznie. Sieć przewodów naleŜy łączyć z tłumikiem za pomocą łagodnych kształtek przejściowych. MontaŜ nawiewników i wywiewników, Elementy ruchome nawiewników i wywiewników powinny być osadzone bez luzów, ale z moŜliwością ich przestawienia. PołoŜenie ustalone powinno być utrzymywane w sposób trwały. Nawiewników nie powinno się umieszczać w pobliŜu przeszkód (takich jak np. elementy konstrukcyjne budynku, podwieszone lampy) mających zakłócający wpływ na kształt i zasięg strumienia powietrza. Nawiewniki i wywiewniki powinny być połączone z przewodem w sposób trwały i szczelny. Przewód łączący sieć przewodów z nawiewnikiem lub wywiewnikiem naleŜy prowadzić jak najkrótszą trasą, bez zbędnych łuków i ostrych zmian kierunków. W przypadku łączenia nawiewników lub wywiewników z siecią przewodów za pomocą przewodów elastycznych nie naleŜy - zgniatać tych przewodów, - stosować przewodów dłuŜszych niŜ 4 m. Jeśli umoŜliwiają to warunki budowlane; - długość (L) prostego odcinka przewodu o średnicy D, doprowadzającego powietrze do nawiewnika powinna wynosić; L ≥ 3D; - przesunięcie (s) osi nawiewnika w stosunku do osi otworu w sieci przewodów, do którego podłączony jest przewód o średnicy D, doprowadzający powietrze do nawiewnika powinno wynosić: s ≤ L/8. Sposób zamocowania nawiewników wywiewników powinien zapewnić dogodną obsługę oraz wymianę jego elementów bez uszkodzenia elementów przegrody.

46

Nawiewniki i wywiewniki powinny być zabezpieczone folią podczas „brudnych” prac budowlanych. Nawiewniki i wywiewniki z elementami regulacyjnymi powinny być zamontowane w pozycji całkowicie otwartej.

MontaŜ urządzeń. Urządzenia naleŜy montować w/g wytycznych producentów. Próby i uruchomienie instalacji wentylacji. Celem kontroli działania instalacji wentylacyjnej jest potwierdzenie moŜliwości działania instalacji zgodnie z wymaganiami. Badanie to pokazuje, czy poszczególne elementy instalacji takie jak filtry, wentylatory, wymienniki ciepła, nawilŜacze itp. zostały prawidłowo zamontowane i działają efektywnie. Prace wstępne Przed rozpoczęciem kontroli działania instalacji naleŜy wykonać następujące prace wstępne: - próbny ruch całej instalacji w warunkach róŜnych obciąŜeń (72 godziny); - nastawienie i sprawdzenie klap poŜarowych; - regulacja strumienia i rozprowadzenia powietrza z uwzględnieniem specjalnych warunków eksploatacyjnych; - nastawienie przepustnic regulacyjnych w przewodach wentylacyjnych; - określenie strumienia powietrza na kaŜdym nawiewniku i wywiewniku; - nastawienie regulatorów regulacji automatycznej; - nastawienie elementów zasilania elektrycznego zgodnie z wymaganiami projektowymi; - przedłoŜenie protokołów z wszystkich pomiarów wykonywanych w czasie regulacji wstępnej; - przeszkolenie słuŜb eksploatacyjnych, jeśli istnieją. Procedura prac Kontrola działania wentylatorów i innych centralnych urządzeń wentylacyjnych - kierunek obrotów wentylatorów; - regulacja prędkości obrotowej lub inny sposób regulacji wydajności wentylatora; - działanie wyłącznika; - włączanie i wyłączanie regulacji oraz układu regulacji przepustnic; - działanie systemu przeciwzamroŜeniowego; - kierunek ruchu przepustnic wielopłaszczyznowych; - działanie i kierunek regulacji urządzeń regulacyjnych; - elementy zabezpieczające silników napędzających. Kontrola działania filtrów powietrza - wskazania róŜnicy ciśnienia Kontrola działania klap poŜarowych - badanie urządzenia wyzwalającego i topika; - kontrola kierunku i połoŜeń granicznych klap i wskaźnika. Kontrola działania sieci przewodów - działanie elementów dławiących zainstalowanych w instalacjach; - dostępność do sieci przewodów. Kontrola działania nawiewników i wywiewników oraz kontrola przepływu powietrza w pomieszczeniu - wyrywkowe sprawdzenie działania nawiewników i wywiewników; - próba dymowa do wstępnej oceny przepływów powietrza w pomieszczeniu jak równieŜ cyrkulacji powietrza w poszczególnych punktach pomieszczenia (w specjalnych przypadkach określonych w projekcie lub umowie). 6.3.6 Kontrola działania elementów regulacyjnych i szaf sterowniczych Wyrywkowe sprawdzenie działania regulacji automatycznej i blokad w róŜnych warunkach eksploatacyjnych przy róŜnych wartościach zadanych regulatorów zgodnie z zastosowaną automatyką. Pomiary kontrolne Celem pomiarów kontrolnych jest uzyskanie pewności, Ŝe instalacja osiąga parametry projektowe i wielkości zadane zgodnie z wymaganiami. Pomiary powinny być wykonane tylko przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Zakres ilościowy i jakościowy pomiarów kontrolnych i kontroli działania naleŜy uzgodnić z Inwestorem Dopuszczalna niepewność mierzonych parametrów

Parametr Niepewność Strumień objętości powietrza w pojedynczym pomieszczeniu ±10% Strumień objętości powietrza w całej instalacji ±10% Temperatura powietrza nawiewanego ±0,5ºC Prędkość powietrza w strefie przebywania ludzi ±0,05m/s Temperatura powietrza w strefie przebywania ludzi ±1,5ºC Poziom dźwięku A w pomieszczeniu ±0,1dB(A) *) Wartości niepewności pomiarów zawierają dopuszczalne odchyłki od wartości projektowych jak równieŜ wszystkie błędy pomiarowe

Badanie elementów regulacji automatycznej i szaf sterowniczych

Sprawdzenie kompletności kaŜdego obwodu układu regulacji na podstawie schematu regulacji; Sprawdzenie rozmieszczenia czujników; Sprawdzenie kompletności i rozmieszczenia regulatorów;

47

Sprawdzenie szaf sterowniczych na zgodność z projektem odnośnie: - umiejscowienia, dostępu; - rozmieszczenia części zasilających i części regulacyjnych; - systemu zabezpieczeń; - wentylacji; - oznaczenia; - typów kabli; - uziemienia; - schematów połączeń w obudowach.

Wykaz dokumentów dotyczących podstawowych danych eksploatacyjnych - Parametry powietrza wewnętrznego (lato, zima) z dopuszczalnymi odchyłkami; - Parametry obliczeniowe powietrza zewnętrznego (lato, zima); - Strumień powietrza zewnętrznego w warunkach projektowych (minimum, maksimum); - Liczba uŜytkowników; - Czas działania; - ObciąŜenia cieplne pomieszczeń (czas trwania i rodzaju); - Inne źródła emisji (jeśli występują); - Rodzaj stosowanych elementów nawiewnych i wywiewnych; - Wymagane wielkości róŜnicy ciśnienia między pomieszczeniami (+/-); - Poziom dźwięku A w pomieszczeniach oraz poziom dźwięku A przy czerpni i wyrzutni powietrza; - Klasa filtrów; - Klasa zanieczyszczeń powietrza (postawa do pomiarów); - Sumaryczna moc cieplna, chłodnicza i elektryczna; - Parametry obliczeniowe wymienników ciepła (dla lata i zimy); - Wymagana jakość wody zasilającej; - Ciśnienie dyspozycyjne w miejscu przekazywania energii; - Napięcie i częstotliwość zasilającego prądu elektrycznego. Wykaz dokumentów inwentarzowych

- Rysunki powykonawcze w uzgodnionej skali, pokolorowane; - Schematy instalacji uwzględniające elementy wyposaŜenia regulacji automatycznej; - Schematy regulacji zawierające schemat połączeń elektrycznych i schemat rurociągów (schemat oprzewodowania

odbiorników); - Schematy blokowe układów regulacji zawierających schematy oprzewodowania odbiorników; - Dokumenty dopuszczające do stosowania w budownictwie zainstalowanych urządzeń i elementów (w tym certyfikaty

bezpieczeństwa); - Raport wykonawcy instalacji dotyczących nadzoru nad montaŜem (ksiąŜka budowy).

Dokumenty dotyczące eksploatacji i konserwacji - Raport potwierdzający prawidłowe przeszkolenie słuŜb eksploatacyjnych (jeśli istnieją) w zakresie obsługi instalacji

wentylacyjnych w budynku; - Podręcznik obsługi i wyszukiwania usterek; - Instrukcje obsługi wszystkich elementów składowych instalacji; - Zastawienie części zamiennych zawierające wszystkie części podlegające normalnemu zuŜyciu w eksploatacji; - Wykaz elementów składowych wszystkich urządzeń regulacji automatycznej (czujniki, urządzenia sterujące, regulatory,

styczniki, wyłączniki); - Dokumentacja związana z oprogramowaniem systemów regulacji automatycznej.

5.5.2 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.5.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna Izolację cieplną naleŜy wykonać w/g p-ktu 5.2.2.1 Izolacje cieplne przewodów powinny mieć szczelne połączenia wzdłuŜne i poprzeczne, a w przypadku izolacji przeciwwilgociowej powinna być ponadto zachowana, na całej powierzchni izolacji, odpowiednia odporność na przenikanie wilgoci. Izolacje cieple nie wyposaŜone przez producenta w warstwę chroniącą przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz izolacje naraŜone na działanie czynników atmosferycznych powinny mieć odpowiednie zabezpieczenia, np. przez zastosowanie osłon na swojej zewnętrznej powierzchni.

5.6 WENTYLACJA MECHANICZNA GARAśY 5.6.1 45300000-0 ROBOTY INSTALACYJNE W BUDYNKACH 5.6.1.1 45311210-1 - Instalowanie wentylacji MontaŜ instalacji wg p-ktu 5.5.1.1

48

MontaŜ urządzeń MontaŜ centrali garaŜowej i automatyki wykonać ściśle wg instrukcji wybranego producenta.

5.6.2 45320000-6 ROBOTY IZOLACYJNE 5.6.2.1 45321000-3 Izolacja cieplna Izolację cieplną naleŜy wykonać w/g p-ktu 5.5.2.1

6 KONTROLA JAKOŚCI, ODBIÓR WYROBÓW I ROBÓT BUDOWLANYCH

6.1 Program zapewnienia jakości.

Do obowiązków Wykonawcy naleŜy opracowanie i przedstawienie do zaakceptowania przez Inspektora nadzoru programu zapewnienia jakości (PZJ), w którym przedstawi on zamierzony sposób wykonania robót, moŜliwości techniczne, kadrowe i organizacyjne gwarantujące wykonanie robót zgodnie z dokumentacją projektową, Specyfikacją Techniczną. Program zapewnienia jakości winien zawierać:

- organizację wykonania robót, w tym termin i sposób prowadzenia robót, - organizacje ruchu na budowie wraz z oznakowaniem robót, - plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, - wykaz zespołów roboczych, ich kwalifikacje i przygotowanie praktyczne. - wykaz osób odpowiedzialnych za jakość i terminowość wykonania poszczególnych elementów robót, - system (sposób i procedurę) proponowanej kontroli i sterowania jakością wykonywanych robót, - wyposaŜenie w sprzęt i urządzenia do pomiarów i kontroli (opis laboratorium własnego lub laboratorium, któremu

Wykonawca zamierza zlecić prowadzenie badań). - sposób oraz formę gromadzenia wyników badań laboratoryjnych, zapis pomiarów, a takŜe wyciąganych wniosków i

zastosowanych korekt w procesie technologicznym, proponowany sposób i formę przekazywania tych informacji Inspektorowi nadzoru.

- wykaz maszyn i urządzeń stosowanych na budowie z ich parametrami technicznym; oraz wyposaŜeniem w mechanizmy do sterowania i urządzenia pomiarowo-kontrolne,

- rodzaje i ilość środków transportu oraz urządzeń do magazynowania i załadunku materiałów, spoiw, lepiszczy, kruszyw itp.,

- sposób i procedurę pomiarów i badań (rodzaj i częstotliwość, pobieranie próbek, legalizacja i sprawdzanie urządzeń itp.) prowadzonych podczas dostaw materiałów, wytwarzania mieszanek i wykonywania poszczególnych elementów robót.

6.2 Certyfikaty i deklaracje.

Inspektor nadzoru moŜe dopuścić do uŜycia tylko te wyroby i materiały, które: • posiadają certyfikat na znak bezpieczeństwa wykazujący, Ŝe zapewniono zgodność z kryteriami technicznymi

określonymi na podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów i informacji o ich istnieniu zgodnie z rozporządzeniem MSWiA z 1998 r. (Dz. U. 99/98).

• posiadają deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z: - Polską Normą lub - aprobatą techniczną, w przypadku wyrobów, dla których nie ustanowiono Polskiej Normy, jeŜeli nie są objęte

certyfikacją opisaną powyŜej i które spełniają wymogi Specyfikacji Technicznej. • znajdują się w wykazie wyrobów, o którym mowa w rozporządzeniu MSWiA z 1998 r. (Dz. U. 98/99).

W przypadku materiałów, dla których ww. dokumenty są wymagane przez Specyfikację Techniczną, kaŜda ich partia dostarczona do robót będzie posiadać te dokumenty, określające w sposób jednoznaczny jej cechy. Jakiekolwiek materiały, które nie spełniają tych wymagań będą odrzucone. 6.3 Dokumenty budowy.

6.3.1 Dziennik budowy. Dziennik budowy jest wymaganym dokumentem urzędowym obowiązującym Zamawiającego i Wykonawcę w okresie od przekazania wykonawcy terenu budowy do końca okresu gwarancyjnego. Prowadzenie dziennika budowy zgodnie z § 45 ustawy Prawo budowlane spoczywa na kierowniku budowy. Zapisy w dzienniku budowy będą dokonywane na bieŜąco i będą dotyczyć przebiegu robót, stanu bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz technicznej strony budowy. Zapisy będą czytelne, dokonane trwałą techniką, w porządku chronologicznym, bezpośrednio jeden pod drugim, bez przerw.

49

Załączone do dziennika budowy protokoły i inne dokumenty będą oznaczone kolejnym numerem załącznika i opatrzone datą i podpisem Wykonawcy i Inspektora nadzoru. Do dziennika budowy naleŜy wpisywać w szczególności:

• datę przekazania Wykonawcy terenu budowy, • datę przekazania przez Zamawiającego dokumentacji projektowej, • uzgodnienie przez Inspektora nadzoru programu zapewnienia jakości i harmonogramów robót, • terminy rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych elementów robót, • przebieg robót, trudności i przeszkody w ich prowadzeniu, okresy i przyczyny przerw w robotach, • uwagi i polecenia Inspektora nadzoru, • daty zarządzenia wstrzymania robót, z podaniem powodu, • zgłoszenia i daty odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu, częściowych i ostatecznych odbiorów robót. • wyjaśnienia, uwagi i propozycje Wykonawcy, • stan pogody i temperaturę powietrza w okresie wykonywania robót podlegających ograniczeniom lub wymaganiom w

związku z warunkami klimatycznymi, • zgodność rzeczywistych warunków geotechnicznych z ich opisem w dokumentacji projektowej, • dane dotyczące czynności geodezyjnych (pomiarowych) dokonywanych przed i w trakcie wykonywania robót, • dane dotyczące sposobu wykonywania zabezpieczenia robót, • dane dotyczące jakości materiałów, pobierania próbek oraz wyniki przeprowadzonych badań z podaniem kto je

przeprowadzał, • wyniki prób poszczególnych elementów budowli z podaniem kto je przeprowadzał, • inne istotne informacje o przebiegu robót.

Propozycje, uwagi i wyjaśnienia Wykonawcy, wpisane do dziennika budowy będą przedłoŜone Inspektorowi nadzoru do ustosunkowania się. Decyzje Inspektora nadzoru wpisane do dziennika budowy Wykonawca podpisuje z zaznaczeniem ich przyjęcia lub zajęciem stanowiska. Wpis projektanta do dziennika budowy obliguje Inspektora nadzoru do ustosunkowania się. Projektant nie jest jednak stroną umowy i nie ma uprawnień do wydawania poleceń Wykonawcy robot. 6.3.2 KsiąŜka obmiarów. KsiąŜka obmiarów stanowi dokument pozwalający na rozliczenie faktycznego postępu kaŜdego z elementów robót. Obmiary wykonanych robót przeprowadza się sukcesywnie w jednostkach przyjętych w kosztorysie lub w Specyfikacji Technicznej. 6.3.3 Dokumenty laboratoryjne. Dzienniki laboratoryjne, deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności materiałów, orzeczenia o jakości materiałów, recepty robocze i kontrolne wyniki badań Wykonawcy będą gromadzone w formie uzgodnionej w programie zapewnienia jakości. Dokumenty te stanowią załączniki do odbioru robót. Winny być udostępnione na kaŜde Ŝyczenie Inspektora nadzoru. 6.3.4 Pozostałe dokumenty budowy. Do dokumentów budowy zalicza się, oprócz wymienionych w punktach 6.3.1; 6.3.2; 6.3.3 następujące dokumenty: - pozwolenie na budowę, - protokoły przekazania terenu budowy, - umowy cywilnoprawne z osobami trzecimi, - protokoły odbioru robót, - protokoły z narad i ustaleń, - operaty geodezyjne, - plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

6.3.5 Przechowywanie dokumentów budowy. Dokumenty budowy będą przechowywane na terenie budowy w miejscu odpowiednio zabezpieczonym. Zaginięcie któregokolwiek z dokumentów budowy spowoduje jego natychmiastowe odtworzenie w formie przewidzianej prawem. Wszelkie dokumenty budowy będą zawsze dostępne dla Inspektora nadzoru i przedstawiane do wglądu na Ŝyczenie Zamawiającego.

50

6.4 Zasady kontroli jakości robót.

Celem kontroli jest stwierdzenie osiągnięcia załoŜonej jakości wykonywanych robót. Wykonawca jest odpowiedzialny za pełną kontrolę jakości robót i stosowanych materiałów. Wykonawca zapewni odpowiedni system kontroli, włączając w to personel, laboratorium, sprzęt, zaopatrzenie i wszystkie urządzenia niezbędne do pobierania próbek i badań materiałów oraz robót. Wykonawca będzie przeprowadzać pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością zapewniającą stwierdzenie, Ŝe roboty wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi w dokumentacji projektowej i Specyfikacji technicznej. Materiały posiadające atest producenta stwierdzający ich pełną zgodność z warunkami podanymi w specyfikacjach, mogą być przez Inspektora dopuszczone do uŜycia bez badań. Minimalne wymagania co do zakresu badań i ich częstotliwości są określone w Specyfikacji Technicznej. W przypadku, gdy nie zostały one tam określone, Inspektor nadzoru ustali jaki zakres kontroli jest konieczny, aby zapewnić wykonanie robót zgodnie z umową. Inspektor nadzoru będzie mieć nieograniczony dostęp do pomieszczeń laboratoryjnych Wykonawcy w celu ich inspekcji. Inspektor nadzoru będzie przekazywać Wykonawcy pisemne informacje o jakichkolwiek niedociągnięciach dotyczących urządzeń laboratoryjnych, sprzętu, zaopatrzenia laboratorium, pracy personelu lub metod badawczych. JeŜeli niedociągnięcia te będą tak powaŜne, Ŝe mogą wpłynąć ujemnie na wyniki badań. Inspektor nadzoru natychmiast wstrzyma uŜycie do robot badanych materiałów i dopuści je do uŜytku dopiero wtedy, gdy niedociągnięcia w pracy laboratorium Wykonawcy zostaną usunięte i stwierdzona zostanie odpowiednia jakość tych materiałów. Wszystkie koszty związane z organizowaniem i prowadzeniem badań materiałów i robót ponosi Wykonawca. 6.5 Pobieranie próbek.

Próbki będą pobierane losowo. Zaleca się stosowanie statystycznych metod pobierania próbek, opartych na zasadzie, Ŝe wszystkie jednostkowe elementy produkcji mogą być z jednakowym prawdopodobieństwem wytypowane do badań. Inspektor nadzoru będzie mieć zapewnioną moŜliwość udziału w pobieraniu próbek. Na zlecenie Inspektora nadzoru Wykonawca będzie przeprowadzać dodatkowe badania tych materiałów, które budzą wątpliwości co do jakości, o ile kwestionowane materiały nie zostaną przez Wykonawcę usunięte lub ulepszone z własnej woli. Koszty tych dodatkowych badań pokrywa Wykonawca tylko w przypadku stwierdzenia usterek; w przeciwnym przypadku koszty te pokrywa Zamawiający. Pojemniki do pobierania próbek będą dostarczone przez Wykonawcę i zatwierdzone przez Inspektora nadzoru. Próbki dostarczone przez Wykonawcę do badań będą odpowiednio opisane i oznakowane, w sposób zaakceptowany przez Inspektora nadzoru. 6.6 Badania i pomiary.

Wszystkie badania i pomiary będą przeprowadzone zgodnie z wymaganiami norm. W przypadku, gdy normy nie obejmują jakiegokolwiek badania wymaganego w Specyfikacji Technicznej stosować moŜna wytyczne krajowe, albo inne procedury, zaakceptowane przez Inspektora nadzoru. Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań. Wykonawca powiadomi Inspektora nadzoru o rodzaju, miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania, Wykonawca przedstawi na piśmie ich wyniki do akceptacji Inspektora nadzoru. 6.7 Raporty z badań.

Wykonawca będzie przekazywać Inspektorowi nadzoru kopie raportów z wynikami badań jak najszybciej, nie później jednak mi w terminie określonym w programie zapewnienia jakości. Wyniki badań (kopie) będą przekazywane Inspektorowi nadzoru na formularzach według dostarczonego przez niego wzoru lub innych, przez niego zaaprobowanych. 6.8 Badania prowadzone przez Inspektora nadzoru.

Dla celów kontroli jakości i zatwierdzenia. Inspektor nadzoru uprawniony jest do dokonywania kontroli, pobierania próbek i badania materiałów u źródła ich wytwarzania. Do umoŜliwienia |emu kontroli zapewniona będzie wszelka potrzebna do tego pomoc ze strony Wykonawcy i producenta materiałów.

51

Inspektor nadzoru, po uprzedniej weryfikacji systemu kontroli robót prowadzonego przez Wykonawcę, będzie oceniać zgodność materiałów i robót z wymaganiami Specyfikacji Technicznej na podstawie wyników badań dostarczonych przez Wykonawcę. Inspektor nadzoru moŜe pobierać próbki materiałów i prowadzić badania niezaleŜnie od Wykonawcy, na swój koszt. JeŜeli wyniki tych badań wykaŜą, Ŝe raporty Wykonawcy są niewiarygodne, to Inspektor nadzoru poleci Wykonawcy lub zleci niezaleŜnemu laboratorium przeprowadzenie powtórnych lub dodatkowych badań, albo oprze się wyłącznie na własnych badaniach przy ocenie zgodności materiałów i robót z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną. W takim przypadku, całkowite koszty powtórnych lub dodatkowych badań i pobierania próbek poniesione zostaną przez Wykonawcę. 6.9 Kontrola jakości.

Kontrola jakości winna obejmować: - Jakość uŜytego materiału. - Atesty na materiały i urządzenia. - Świadectwa dopuszczenia do stosowania. - Aprobaty techniczne. - Protokóły odbiorów częściowych - Zgodności wykonania robót z projektem. - Zgodności wykonania robót z obowiązującymi przepisami i normami. - Zgodności wykonania robót z przedmiarem robót. - Zgodności wykonania robót ze Specyfikacją Techniczną. - Jakość i trwałości wykonania robót. - Zachowania warunków bhp i ochrony ppoŜ. - Protokoły pomiarów instalacji elektrycznej. - Oceny lub opinie higieniczne Państwowego Zakładu higieny. - Certyfikaty na materiały Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. - Uprzątnięcia pomieszczeń po zakończeniu robót. - Estetykę wykonania prac.

7 WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZEDMIARU I OBMIARU ROBÓT

7.1 Ogólne zasady obmiaru robót.

Obmiar robót będzie określać faktyczny zakres wykonywanych robót, zgodnie z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną, w jednostkach ustalonych w kosztorysie. Obmiaru robót dokonuje Wykonawca po pisemnym powiadomieniu Inspektora nadzoru o zakresie obmierzanych robót i terminie obmiaru, co najmniej na 3 dni przed tym terminem. Wyniki obmiaru będą wpisane do ksiąŜki obmiarów. Jakikolwiek błąd lub przeoczenie (opuszczenie) w ilości robót podanych w kosztorysie ofertowym lub gdzie indziej w Specyfikacji Technicznej nie zwalnia Wykonawcy od obowiązku ukończenia wszystkich robót. Błędne dane zostaną poprawione wg ustaleń Inspektora nadzoru na piśmie. Obmiar gotowych robót będzie przeprowadzony z częstością wymaganą do celu miesięcznej płatności na rzecz Wykonawcy lub w innym czasie określonym w umowie. 7.2 Zasady określania ilości robót i materiałów.

Zasady określania ilości robót podane są w KNR-ach oraz KNNR-ach.

Jednostki obmiaru powinny zgodnie z jednostkami określonymi w dokumentacji projektowej i kosztorysowej. 7.3 Urządzenia i sprzęt pomiarowy.

Wszystkie urządzenia i sprzęt pomiarowy, stosowany w czasie obmiaru robót będą zaakceptowane przez Inspektora nadzoru. Urządzenia i sprzęt pomiarowy zostaną dostarczone przez Wykonawcę, jeŜeli urządzenia te lub sprzęt wymagają badań atestujących, to Wykonawca będzie posiadać waŜne świadectwa legalizacji. Wszystkie urządzenia pomiarowe bada przez Wykonawcę utrzymywane w dobrym stanie, w całym okresie trwania robót.

52

8 OPIS SPOSOBU ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

8.1 Rodzaje odbiorów robót.

Roboty podlegają następującym odbiorom: - Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu. - Odbiór częściowy. - Odbiór ostateczny końcowy. - Odbiór pogwarancyjny.

8.2 Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu.

Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu polega na fnalnej ocenie jakości wykonywanych robót oraz ilości tych robót, które w dalszym procesie realizacji ulegną zakryciu. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu będzie dokonany w czasie umoŜliwiającym wykonanie ewentualnych korekt i poprawek bez hamowania ogólnego postępu robót. Odbioru tego dokonuje Inspektor nadzoru. Gotowość danej części robót do odbioru zgłasza wykonawca wpisem do dziennika budowy i jednoczesnym powiadomieniem Inspektora nadzoru. Odbiór będzie przeprowadzony niezwłocznie, nie później jednak niŜ w ciągu 3 dni od daty zgłoszenia wpisem do dziennika budowy i powiadomienia o tym fakcie Inspektora nadzoru. Jakość i ilość robót ulegających zakryciu ocenia Inspektor nadzoru na podstawie dokumentów zawierających komplet wyników badań laboratoryjnych i w oparciu o przeprowadzone pomiary, w konfrontacji z dokumentacją projektową. Specyfikacją Techniczną i uprzednimi ustaleniami. 8.3 Odbiór częściowy.

Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanych czyści robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu robót określonego w dokumentach umownych wg zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót. Odbioru robót dokonuje Inspektor nadzoru. 8.4 Odbiór ostateczny (końcowy).

8.4.1 Zasady odbioru ostatecznego robót. Odbiór ostateczny polega na finalnej ocenie rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do zakresu (ilości) oraz jakości. Całkowite zakończenie robot oraz gotowość do odbioru ostatecznego będzie stwierdzona przez Wykonawcę wpisem do dziennika budowy. Odbiór ostateczny robót nastąpi w terminie ustalonym w dokumentach umowy, licząc od dnia potwierdzenia przez Inspektora nadzoru zakończenia robót i przyjęcia dokumentów, o których mowa w punkcie 8.4.2. Odbioru ostatecznego robót dokona komisja wyznaczona przez Zamawiającego w obecności Inspektora nadzoru i Wykonawcy. Komisja odbierająca roboty dokona ich oceny jakościowej na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań i pomiarów, ocenie wizualnej oraz zgodności wykonania robót z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną. Odbiór ostateczny polega na sprawdzeniu:

• Zgodności wykonania instalacji z dokumentacją oraz ewentualnymi zmianami i odstępstwami, potwierdzonymi odpowiednimi zapisami w dzienniku budowy, a takŜe zgodności z przepisami szczególnymi, odpowiednimi Polskimi Normami oraz wiedzą techniczną.

• Jakości wykonania instalacji elektrycznej. • Skuteczności działania zabezpieczeń i środków ochrony od poraŜeń przed prądem elektrycznym. • Spełnienia przez instalację wymagań w zakresie minimalnych dopuszczalnych oporności izolacji przewodów oraz

uziemień instalacji i aparatów. • Zgodności oznakowania z Polskimi Normami i lokalizacji przeciwpoŜarowych wyłączników prądu.

Sprawdzenia skuteczności działania zabezpieczeń i środków ochrony od poraŜeń prądem elektrycznym naleŜy dokonać dla wszystkich obwodów zmontowanej instalacji elektrycznej - od złącza do gniazd wtyczkowych i odbiorników energii elektrycznej zainstalowanych na stałe. W toku odbioru ostatecznego robót, komisja zapozna się z realizacją ustaleń przyjętych w trakcie odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu oraz odbiorów częściowych, zwłaszcza w zakresie wykonania robót uzupełniających i robót poprawkowych.

53

W przypadkach nie wykonania wyznaczonych robót poprawkowych lub robót uzupełniających w poszczególnych elementach instalacji, komisja przerwie swoje czynności i ustali nowy termin odbioru ostatecznego. W przypadku stwierdzenia przez komisję, Ŝe jakość wykonywanych robót w poszczególnych asortymentach nieznacznie odbiega od wymaganej dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną z uwzględnieniem tolerancji i me ma większego wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu, komisja oceni pomniejszoną wartość wykonywanych robót w stosunku do wymagań przyjętych w dokumentach umowy. 8.4.2 Dokumenty do odbioru ostatecznego (końcowe). Podstawowym dokumentem jest protokół odbioru ostatecznego robót, sporządzony wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego. Do odbioru ostatecznego Wykonawca jest zobowiązany przygotować następujące dokumenty:

• dokumentację powykonawcza, tj. dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi,

• recepty i ustalenia technologiczne, • dzienniki budowy i ksiąŜki obmiarów (oryginały), • wyniki pomiarów kontrolnych oraz badań i oznaczeń laboratoryjnych, zgodne z Specyfikacją Techniczną i programem

zapewnienia jakości (PZJ), • certyfikaty na urządzenia i wyroby, • dokumentacje techniczno-ruchowe oraz instrukcje obsługi zainstalowanych urządzeń elektrycznych . • deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności wbudowanych materiałów, certyfikaty na znak bezpieczeństwa zgodnie

z Specyfikacją Techniczną i programem zabezpieczenia jakości (PZJ), • geodezyjną inwentaryzację powykonawczą robót i sieci uzbrojenia terenu, • kopię mapy zasadniczej powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacja powykonawczej.

W przypadku, gdy wg komisji, roboty pod względem przygotowania dokumentacyjnego nie będą gotowe do odbioru ostatecznego, komisja w porozumieniu z Wykonawcą wyznaczy ponowny termin odbioru ostatecznego robót. Wszystkie zarządzone przez komisją roboty poprawkowe lub uzupełniające będą zestawione wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego. Termin wykonania robót poprawkowych i robót uzupełniających wyznaczy komisja i stwierdzi ich wykonanie. 8.5 Odbiór pogwarancyjny.

Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych z usunięciem wad, które ujawnią się w okresie gwarancyjnym i rękojmi. Odbiór pogwarancyjny będzie dokonany na podstawie oceny wizualnej obiektu z uwzględnieniem zasad opisanych w punkcie 8.4. ,,Odbiór ostateczny".

9 PODSTAWA PŁATNOŚCI

9.1 Ustalenia ogólne.

Podstawą płatności jest cena jednostkowa skalkulowana przez wykonawcę za jednostkę obmiarową ustaloną dla danej pozycji kosztorysu przyjętą przez Zamawiającego w dokumentach umownych. Dla robót wycenionych ryczałtowo podstawą płatności jest wartość (kwota) podana przez Wykonawcę i przyjęta przez Zamawiającego w dokumentach umownych (ofercie). Cena jednostkowa pozycji kosztorysowej lub wynagrodzenie ryczałtowe będzie uwzględniać wszystkie czynności, wymagania i badania składające się na jej wykonanie, określone dla tej roboty w Specyfikacji Technicznej i w Dokumentacji Projektowej. Ceny jednostkowe lub wynagrodzenie ryczałtowe robót będą obejmować:

• robociznę bezpośrednią wraz z narzutami, • wartość zuŜytych materiałów wraz z kosztami zakupu, magazynowania, ewentualnych ubytków i transportu na teren

budowy, • wartość pracy sprzętu wraz z narzutami, • koszty pośrednie i zysk kalkulacyjny, • podatki obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami, ale z wyłączeniem podatku VAT.

54

10 DOKUMENTY ODNIESIENIA

10.1 Elementy dokumentacji projektowej.

• Dokumentacja projektowa. 10.2 Normy.

- PN-EN 1505:2001 Wentylacja budynków – Przewody proste i kształtki wentylacyjne z blachy przekroju prostokątnym – Wymiary

- PN-EN 1505:2001 Wentylacja budynków – Przewody proste i kształtki wentylacyjne z blachy przekroju kołowym – Wymiary

- PN-B-01411:1999 Wentylacja i klimatyzacja – Terminologia - PN-92/B-01706 Instalacje wodociągowe – Wymagania w projektowaniu - PN-B-01706:1999/Az1 Instalacje wodociągowe – Wymagania w projektowaniu (Zmiana Az1) - PN-92/B-01707 Instalacje kanalizacyjne – Wymagania w projektowaniu - PN-B-03434:1999 Wentylacja – Przewody wentylacyjne – Podstawowe wymagania i badania - PN-B-76001:1996 Wentylacja – Przewody wentylacyjne – Szczelność. Wymagania i badania - PN-B-76002:1976 Wentylacja – Połączenia urządzeń, przewodów i kształtek wentylacyjnych blaszanych - PN-EN 1751:2001 Wentylacja budynków – Urządzenia wentylacyjne końcowe – Badania aerodynamiczne

przepustnic regulacyjnych i zamykających - PN-EN 1886:2001 Wentylacja budynków – Centrale wentylacyjne i klimatyzacyjne – Właściwości mechaniczne - ENV 12097:1997 Wentylacje budynków – Sieć przewodów – Wymagania dotyczące części składowych sieci

przewodów ułatwiających konserwację sieci przewodów - PrPN-EN 12599 Wentylacja budynków – Procedury badań i metody pomiarowe dotyczące odbioru wykonanych

instalacji wentylacji i klimatyzacji - PrEN 12236 Wentylacja budynków – Podwieszenia i podpory przewodów – Wymagania wytrzymałościowe - BN-10/9082-01 - Rusztowania drewniane budowlane. Wytyczne ogólne projektowania i wykonania, - PN-89/H-92125 - Stal. Blachy i taśmy ocynkowane. - PN-81/H-92125 - Blacha stalowa ocynkowana - PN-61/B-10245 - Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej i cynkowej. Wymagania i

badania techniczne przy odbiorze. - PN-78/B-10440 - Urządzenia wentylacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze. - PN-72/B-10440 - Przewody wentylacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze. - BN-70/8865-05 - Przewody wentylacyjne blaszane - BN-70/8865-04 - Kształtki wentylacyjne blaszane. - BN-71/8865-24 - Kołnierze prostokątne i okrągłe dla połączeń przewodów i uzrądzeń wentylacyjnych - BN-73/8865-39 - Tłumiki akustyczne przewodowe - BN-73/8962-08 - Kratki wentylacyjne prostokątne. - BN-71/8865-35 - Króćce elastyczne o przekroju kołowym. - BN-67/8865-25 - Podpory kanałów wentylacyjnych blaszanych. - BN-79/M-43001 - Wkręty samogwintujące do blach - PN-74/M-82101 - Śruby z łbem sześciokątnym - PN-64/B-10400 Urządzenia centralnego ogrzewania w budownictwie powszechnym. Wymagania i badania

techniczne przy odbiorze. - PN-74/B-01405 Centralne ogrzewanie. Grzejniki. Nazwy i określenia. - PN-76/B-02440 Zabezpieczenie urządzeń ciepłej wody uŜytkowej. Wymagania. - PN-78/B-12630 Wyroby sanitarne porcelanowe. Wymagania i badania. - PN-79/B-12634 Wyroby sanitarne ceramiczne. Umywalki. - PN-81/B-10700.00 Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.

Wspólne wymagania i badania. - PN-81/B-10700.01 Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.

Instalacje kanalizacyjne. - PN-81/B-10700.02 Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.

Przewody wody zimnej i ciepłej z rur stalowych ocynkowanych. - PN-90/B-01421 Ciepłownictwo. Terminologia. - PN-90/B-01430 Ogrzewnictwo. Instalacje centralnego ogrzewania. Terminologia. - PN-90/B-02711 Kanalizacja. Pomiar ciągły natęŜenia przepływu objętościowego ścieków w przewodach

kanalizacyjnych bezciśnieniowych. Wytyczne projektowania. - PN-90/B-75704.02 Sedesy z tworzyw sztucznych termoplastycznych. Sedesy do misek ustępowych standardowych.

Główne wymiary. - PN-91/B-02413 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu otwartego.

Wymagania.

55

- PN-91/B-02415 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie wodnych zamkniętych systemów ciepłowniczych. Wymagania.

- PN-91/B-02416 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego przyłączonych do sieci cieplnych. Wymagania.

- PN-91/B-02419 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych i wodnych zamkniętych systemów ciepłowniczych. Badania.

- PN-91/B-02420 Ogrzewnictwo. Odpowietrzanie instalacji ogrzewań wodnych. Wymagania. - PN-92/B-01706 Instalacje wodociągowe. Wymagania w projektowaniu. - PN-92/B-01707 Instalacje kanalizacyjne. Wymagania w projektowaniu. - PN-B-01440:1998 Technika sanitarna. Istotne wielkości, symbole i jednostki miar. - PN-B-01700:1999 Wodociągi i kanalizacja. Urządzenia i siec zewnętrzna. Oznaczenia graficzne. - PN-B-02414:1999 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu

zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi przeponowymi. Wymagania. - PN-B-02421:2000 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo – Izolacja cieplna przewodów, armatury i urządzeń – Wymagania i

badania odbiorcze. - PN-B-02424:1999 Rurociągi. Kształtki. Wymagania i metody badań. - PN-B-10720:1998 Wodociągi. Zabudowa zestawów wodomierzowych w instalacjach wodociągowych. Wymagania i

badania przy odbiorze. - BN-64/9055-02 Podpory stałe. - PN-90/M-75003 Armatura instalacji centralnego ogrzewania. Ogólne wymagania i badania. - PN-91/M-75009 Armatura instalacji centralnego ogrzewania. Zawory regulacyjne. Wymagania i badania. - PN-90/M-75010 Termostatyczne zawory grzejnikowe. Wymagania i badania. - PN-90/H-83131.01 Centralne ogrzewanie Grzejniki. Ogólne wymagania i badania. - BN- 75/8864-13 Usytuowanie grzejników. - BN-69?8864-23 Wsporniki do grzejników. - PN-93/C-04607 Woda w instalacjach centralnego ogrzewania. Wymagania i badania jakości wody. - PN-79/H-74244 Rury stalowe. - PN-ISO 4064-1:1997 Pomiar objętości wody w przewodach. Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wymagania. - PN-ISO 4064-2+Ad1:1997 Pomiar objętości wody w przewodach. Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wymagania

instalacyjne. - PN-75/M-75114 Armatura domowej sieci wodociągowej. Baterie umywalkowe i zlewozmywakowe. - PN-80/M-75118 Armatura domowej sieci wodociągowej. Baterie zlewozmywakowe i umywalki stojące. - PN-88/M-75179 Armatura wypływowa instalacji wodociągowej. Zawory spłukujące ciśnieniowe. - PN-75/M-75208 Armatura domowej sieci wodociągowej. Zawory wypływowe ze złączką do węŜa. - PN- 82/H- 74002 śeliwne rury kanalizacyjne Zmiany 1 BI 5/83 poz. 28. - PN-86/H-74084 Armatura odpływowa instalacji kanalizacyjnej. Wpusty ściekowe podłogowe. - PN-EN 1333:1998 Elementy rurociągów. Definicja i dobór PN - PN-EN 1452-1:2002 Systemy przewodów z tworzyw sztucznych. Systemy przewodów z niezmiękczonego poli(chlorku

winylu) (PVC-U) do przesyłania wody. Wymagania ogólne - PN-EN 1452-2:2002 Systemy przewodów z tworzyw sztucznych. Systemy przewodów z niezmiękczonego poli(chlorku

winylu) (PVC-U) do przesyłania wody. Rury - PN-EN ISO 6708:1998 Elementy rurociągów. Definicje i dobór DN (wymiaru nominalnego) - PN-ISO 7-1:1995 Gwinty rurowe połączeń ze szczelnością uzyskiwaną na gwincie. Wymiary, tolerancje i oznaczenia - PN-ISO 228-1:1995 Gwinty rurowe połączeń ze szczelnością uzyskiwaną na gwincie. Wymiary, tolerancje i

oznaczenia - PN-ISO 4064-2+Ad1:1997 Pomiar objętości wody w przewodach. Wodomierze do wody pitnej i zimnej.

Wymagania instalacyjne - PN-81/B-10700.00 Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.

Wspólne wymagania i badania. - PN-81/B-10700.02 Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.

Przewody wody zimnej i ciepłej z rur stalowych ocynkowanych - PN-71/H-04651 Ochrona przed korozją. Klasyfikacja i określenie agresywności korozyjnej środowiska - PN-H-74200:1998 Rury stalowe ze szwem gwintowanym - PN-70/N-01270.01 Wytyczne znakowania rurociągów. Postanowienia ogólne - PN-70/N-01270.03 Wytyczne znakowania rurociągów. Kod barw rozpoznawczych dla przesyłanych czynników - PN-70/N-01270.14 Wytyczne znakowania rurociągów. Podstawowe wymagania - PN-EN 806-1Wymagania dotyczące instalacji wodociągowych (wewnętrznych). Część 1: Wymagania ogólne - PN-EN 12502-3 Ochrona materiałów metalowych przed korozją. Ryzyko korozji w systemach przewodzących wodę.

Część 3: Przegląd czynników wpływających na ogniowo cynkowane materiały Ŝelazne - PN-92/B-01707 Instalacje kanalizacyjne – Wymagania w projektowaniu

- PN-B-02414-1999 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi przeponowymi. Wymagania.

- PN-91/B-02415 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie wodnych zamkniętych systemów ciepłowniczych. Wymagania.

56

- PN-91/B-02420 Ogrzewnictwo. Odpowietrzenie instalacji ogrzewań wodnych. Wymagania. - BN-64/9055-02 Podpory stałe. - PN-B-02421-2000 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo „Izolacja cieplna rurociągów, armatury i urządzeń. Wymagania i

badania - PN-93/C-04607 Woda w instalacjach centralnego ogrzewania. Wymagania i badania jakości wody. - PN-B-02424-1999 Rurociągi. Kształtki. Wymagania i metody badań. - PN-79/H-74244 Rury stalowe. - PN-70/H-97050 Ochrona przed korozją. Wzorce jakości przygotowania powierzchni stali do malowania. - PN-70/H-97051 Przygotowanie powierzchni stali, staliwa, Ŝeliwa do malowania. Ogólne wytyczne. - PN-79/H-97070 Ochrona przed korozją. Pokrycie lakierowe. - BN-76/6113-22 Farba olejno-Ŝywiczna, przeciwrdzewna, cynkowa 60%, szara, metaliczna. - BN-76/6115-38 Emalie olejno-Ŝywiczne i ftalowe, ogólnego stosowania. - BN-90/8864-46 Węzły ciepłownicze. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze”. - PN- 91/ B 02413 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewczych wodnych. Wymagania. DIN 4807 Ciśnieniowe naczynia wzbiorcze. - PN-B-02414:1999 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu

zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi przeponowymi. Wymagania. - PN- 91/B 02415 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie wodnych zamkniętych systemów

ciepłowniczych. Wymagania. - PN-91/B-02419 Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych zamkniętych

systemów ciepłowniczych. Badania. - PN 85/B-02421 Izolacja cieplna rurociągów, armatury i urządzeń. Wymagania i badania. - PN-93/C-04607 Woda w instalacjach centralnego ogrzewania. Wymagania i badania jakości wody. - PN-83/M-44321 Pompy odśrodkowe od instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody uŜytkowej.

Podstawowe parametry i główne wymiary.

Documents

SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU … · 2.2.6. Wentylacja mechaniczna garaŜy 2.3 Warunki przyjęcia na budowę materiałów do robót montaŜowych. 2.4 Warunki przechowywania