Sportprijs Utrecht 2014

Sportcoach Dirk-Jan Verlinden

SporttaLENt roos haarman

Sportcoach Kees Betlem

Sportcoach Marcel houtzager

SportMaN Lars van der haar

SportMaN Niels Kerstholt

SportMaN Wilco Kelderman

SportpLoEG USV hercules heren 1

SportpLoEG rUS dames 1

SportpLoEG UZSc heren 1

SporttaLENt Fleur den Dekker

SporttaLENt Lars Balk

SportVErENIGING De halter

SportVErENIGING SV Kampong

SportVErENIGING top Judo Utrecht

SportVrIJWILLIGEr

Eric Giessen

SportVrIJWILLIGEr

Jamila achahchah

SportVrIJWILLIGEr

anneke rothuizenSportVroUW Kirsten Brouwer

SportVroUW Dafne Schippers

SportVroUW Xan de Waard

Stem voor 9 februari op jouw favoriete SPORTvrouw/man/talent/ploeg/coach/vereniging/vrijwilliger!

Wie worden de winnaars van de Sportprijs Utrecht 2014?

Een aandeel in elkaar

Steun de Kampong toppers en stem op sportprijs-utrecht.nl

En in het bijzonder de genomineerden van Kampong: Xan de Waard, Lars Balk en SV Kampong

hockey. Als hoofdsponsor steunen wij Kampong van topsport tot breedtesport en nemen we ook in

veel andere verenigingen een sportief aandeel in elkaar.

Rabobank Utrecht feliciteert alle genomineerden.

op het hockeyveld.Ambities

waarmaken

Utrecht maken we samenHet past ook bij die slogan Utrecht maken we samen van het college. De coalitie van GroenLinks, SP, D66 en VVD wil de bevolking meer betrekken bij het besturen van de stad. In de sport gebeurt dat bijvoorbeeld bij het schrijven van een visiedocument waarin de richting van het sportbeleid voor de komende jaren wordt vastgesteld. De gemeente werkt hier samen met Studentensport, Harten voor Sport en de VSU. Hij wil niet vooruitlopen op de komende Voorjaarsnota, maar die biedt volgens Jansen wel de kans om bij te sturen. 'Het was opmerkelijk dat bij het verkiezingsdebat een jaar geleden alle politieke partijen enthousiast spraken over sport en er financieel wel een schepje bovenop wilden doen. Dat zijn we bij het collegeakkoord even vergeten. Ik denk dat iedereen even aan zijn nobele voornemens moet worden herinnerd. Mijn taak ook.'

Relatie tussen top – en breedtesportSP-er Paulus Jansen was raadslid in Utrecht tussen 2001 en 2006, daarna lid van de Tweede Kamer, tot hij in 2014 als wethouder in Utrecht terugkeerde. Hij maakte dus het begin mee in 2001 toen in Utrecht het roer werd omgegooid en Utrecht stevig ging investeren in sport. Nu Jansen terug is ziet hij in de sport 'veel bekende gezichten en bekende thema's.' Met name de vraag naar kunstgrasvelden is ook nu nog altijd groot. Wat hem ook opvalt is de hoge plek van topsport op de agenda. 'Dat was destijds anders,' herinnert Jansen zich. 'De relatie tussen topsport en breedtesport is sterker dan ik destijds dacht. De overheid moest zoveel mogelijk

mensen laten sporten tegen een redelijk bedrag en zorgen voor goede accommodaties. Ambities voor topsport lieten we aan de verenigingen over. En moet je als overheid vele miljoe-nen steken in de komst van de Europese Olympische Spelen? Toch maar niet, dacht ik tien jaar terug. Steek dat geld maar liever in kunstgrasvelden. Maar topsport motiveert de breedtesport echt enorm. De ambitie van het college is ook om elk jaar een groot evenement in huis te halen. Nu is de Tour de France natuurlijk megagroot, zoiets zal er niet elke jaar zijn. Maar met de EK-voetbal voor vrouwen in 2017 hebben we ook een mooie slag geslagen. Zeker omdat we ook de openingswedstrijd krijgen.'

Topsportevenementen als blikvangerOok Steef van den Boom trad in 2014 bij de VSU aan en nam zijn jarenlange ervaring in de Rotterdamse sport mee naar Utrecht, zeker op het gebied van topsport. 'Zoals de wethouder al aangeeft, kun je top en breedte niet los van elkaar zien. Wil je topevenementen in huis halen, moet je ook sterke topsportverenigingen hebben. In de Rotterdam-se aanpak wordt van onderaf bij topsportverenigingen zo doorgebouwd tot je uiteindelijk bij topsportevenementen uitkomt. Prachtige blikvangers voor die sporten, natuurlijk.' Bij die clubs kan iedereen op zijn eigen niveau sporten en

doorgroeien. 'Dat zou ik in Utrecht ook graag willen uitrollen.' Aan de andere kant is in het Utrechtse sportmodel de overgang tussen top- en breedtesport wat hem betreft vloeiender. Dat heeft alles met de VSU te maken, die de belangen van de sport(verenigingen) behartigt en daarnaast verenigingen én topsport ondersteunt. 'Het zit allemaal bij elkaar. Dán heb je slagkracht.'

Meer geld naar topsport?In Utrecht dreigt de gemeentelijke bijdrage aan VSU Topsport vanaf volgend jaar te worden beëindigd. Of Jansen zich dat kan voorstellen? 'Nee, op dit moment niet. We steken ook helemaal niet zoveel geld in topsport. Hooguit een half miljoen op een budget van meer dan dertig mil-joen. De balans tussen top en breedte is hier anders dan in Rotterdam. Overigens zijn er ook program-ma’s die positief kunnen uitwerken op topsport én breedtesport. 'Sporthallen in beheer van verenigingen geven is bijvoorbeeld zo'n thema. Er is zelfs een vereniging die haar oog heeft laten vallen op Sportcentrum Galgenwaard. Jansen: 'Zo!, denk je dan. Toch wel het vlaggenschip van de Utrechtse sportaccommodaties. Ambtelijk wordt er ook even geslikt, maar wat mij betreft zijn er in de discussie met de verenigingen geen taboes.'

Gemeente geeft organisatie van de Sportprijs Utrecht aan de VSUOp het oog is alles hetzelfde bij de jaarlijkse Sport-prijs Utrecht, met 21 wat nerveuze genomineerden in 7 categorieën op een feestelijke avond. En aan het einde staan daar 7 winnaars. Zo zal het ook op 18 februari in de Jaarbeurs zijn. Anders is wel dit jaar dat de gemeente de organisatie heeft overgedragen aan de VSU (Vereniging Sport Utrecht). ‘Logisch,’ vindt sportwethouder Paulus Jansen, ‘zo betrekken we de sport en de bevolking er nog meer bij.’ Direc-teur Steef van den Boom van de VSU is blij met die opdracht. ‘Wij zitten immers dicht op die sporters en verenigingen, we hebben er heel goede contacten mee.’ Jansen: ‘De VSU is ook een soort denktank. En je moet het beleid in hoge mate laten sturen door de mensen die het dichtst bij de werkvloer zitten en met beide voeten in de klei staan.’

Partners Sportprijs Utrecht

ColofonUitgave 28 januari 2015In opdracht van de VSU (Vereniging Sport Utrecht)

TekstenPim van Esschoten en de VSU

FotografieGertjan Kooij, Peter Mullenberg, Cor Vos, Ronald Speijer, Rick Sedney, Sonpictures, Erik van Leeuwen, Marcel van der Vaart, Gabi Curelaru, Menno Lesterhuis, Guido van der Burg, Paul ter Haar, Leontine van Hon-coop- Zutphen, Maarten Klift, Rick Sedney, Ineke van Weele-Vernimmen, René Westenberg.

Concept en realisatieVSU, Aldo Elfrink en Utrecht Dichtbij

Overname van artikelen is in beginsel toegestaan mits hieraan vooraf toestemming van de VSU wordt verkregen. Deze special is met de groots mogelijke zorgvuldigheid samengesteld. De VSU is niet aansprakelijk voor fouten en/of omissies in deze special van Sportprijs Utrecht.

RedactieadresVSUGrebbeberglaan 5, 3527 VX UTRECHT(030) 284 07 [email protected]

Sportprijs UtrechtSinds 1971 huldigt de gemeente Utrecht jaarlijks haar sportkampioenen tijdens de Sportprijs Utrecht. Het college van de ge-meente Utrecht heeft 15 juli 2014 beslo-ten dat de Sportprijs Utrecht met ingang van 2015 door de VSU in opdracht van de gemeente georganiseerd wordt.

De organisatieOp woensdag 18 februari 2015 organiseert de VSU de Sportprijs Utrecht in het Mediaplaza van de Jaarbeurs Utrecht. Het wordt een feestelijke avond waarbij de 7 prijswinnaars in de verschillende categorieën en de fotowedstrijd gehuldigd worden.

Ook worden alle Utrechtse sportkampioe-nen door wethouder sport Paulus Jansen in het zonnetje gezet.

ProcedureEen onafhankelijke jury heeft per categorie de verschillende voordrachten en prestaties beoordeeld. De jury en het publiek verdelen ieder 100 punten onder de genomineerden. In iedere categorie wint de genomineerde met de meeste punten de Sportprijs Utrecht 2014. Het stemmen voor beste sportfoto verloopt via facebook.

Stem op uw favoriet via sportprijs-utrecht.nl/stemmen

#sportprijs030

Een knallend (sport)feest organiseer je niet alleen! VSU is de afgelopen periode dan ook op zoek gegaan naar regionale partners om de Sportprijs Utrecht - hét Utrecht-se sportfeestje van het jaar - mede te realiseren. En met succes! Dit zijn de partners die de Sportprijs Utrecht mede mogelijk maken.

VSU directeur Steef van den Boom en sportwethouder Paulus Jansen

© B

eeld

boo

t G

ertja

n K

ooij


104 en 1615

Print & Sign projecten

Utrechtse Sportvrouw van 2014Dafne Schippers staat voor het Jaar van de Keuze

Xan de Waard moet het gewoon loslaten

Kirsten Brouwer kan niet wedden op één paard

Wat een jaar... Goud op de 100 en 200 meter tijdens het EK in Zürich, vier nationale titels, vijf(!) Nederlandse records, winst tijdens de Diamond League in Glasgow en de Continental Cup in Marrakech. Lang voerde ze in 2014 de wereldranglijst aan op de 200 meter (22.03 seconden). Tot Allyson Felix in september een fractie sneller was (22.02). Met haar puntentotaal van 6545 op de zevenkamp (Götzis) was ze wereldwijd nummer vier.

Ook na die zomer van glorie ging ze van podium naar podium. Sportpenning van de stad Utrecht, Utrechter van het Jaar bij het AD, Europees atlete van het jaar, genomi-neerd voor wereldatlete, genomineerd voor Sportvrouw 2014... Hoe groot zou de collectie galajurken van Dafne Schippers inmiddels zijn? ‘Die moest ik flink aanvullen. Je kunt natuurlijk niet elke keer dezelfde aandoen. Ik bestel er een aantal via internet. De mooie hou ik, de rest stuur ik terug. Voor shoppen heb ik geen tijd, dan maar zo.’Haar leven is drastisch veranderd, er kwam van alles op haar af. ‘Soms acht verzoeken per dag. Linten doorknip-pen, media. Ik kon het gewoon niet meer aan.’ Ze nam een manager in de arm die nu haar mediazaken regelt. ‘Dat geeft veel rust, het werkt goed.’Sinds Zürich is Dafne Schippers ook ineens BN’er, wordt op straat herkend. ‘Kom je bij een tv-programma en spreek je met allerlei mensen die je normaal alleen van het kijken naar televisie kent. Die mensen stonden ver van me af, heel bijzonder.’Soms wordt ze wel moe van die voortdurende vraag over De Keuze, sprinten of meerkamp, iedereen bemoeit zich ermee. Het is voor haar als kiezen tussen twee liefdes. Ook als je haar die aloude vraag in de atletiek voorlegt - is de koning (koningin) van het toernooi de winnaar van de 100 meter of de meerkamp? - komt ze niet verder dan: ‘Nee... ik kan niet kiezen.’In 2015 moet het er toch echt van komen. Na de zeven-kamp in Götzis (eind mei) beslist ze, met oog op het WK in Beijing later dit jaar én Rio de Janeiro 2016, de Olym-pische Spelen.

@dafneschippers

Met haar 18 jaar was Xan de Waard de benjamin in Oranje dat in Den Haag wereldkampioen werd. Een groot talent, niet voor niets werd ze tot rising star uitgeroepen tijdens de Champions Trophy in december. De Waard is creatief, technisch sterk. En snel. Soms flitst ze zo langs twee, drie tegenstanders en heeft dan nog het overzicht voor het pasje. Wat dat betreft heeft ze iets bijzonders, unieks.

Bij de omgang met de druk moet ze nog stappen maken. Het WK was daarbij een leerschool. ‘De eerste wedstrijd was goed, daarna zakte ik wat weg. Ik wilde presteren, ging over van alles en nog wat nadenken.’ Voor de halve finale tegen Argentinië had Kim Lammers haar ingefluisterd het los te laten. Ga gewoon lekker ballen, zie het als Kampong tegen Laren, had de routinier haar gezegd. ‘Kim is een voorbeeld, ik heb veel geleerd van haar. Maar dat geldt voor veel speelsters in Oranje. Ze helpen je. Een blik, een woordje. Ze weten wat het is om een groot toernooi te debuteren.’De woorden van Lammers hielpen haar, het lukte beter haar eigen spel te spelen. Bovendien, na tien minuten speelde ze zich vrij in de cirkel en haalde met haar backhand uit. De 1-0 was haar eerste goal ooit voor Oranje. ‘Eerst hoor je de bal op de plank, daarna dat gejuich in het stadion. Het was een droom die uitkwam,’ zei ze na afloop. Toch zeg ze nu, ruim een half jaar later: ‘De finale winnen en wereldkampioen worden is nog veel mooier.’Ze komt uit Renkum, speelt al zo’n vijf jaar bij Kampong. Tijdens het Gelders Sportgala was ze ook genomineerd, maar de prijs ging naar Dafne Schippers (die in Arnhem woont als ze niet bij haar ouders in Utrecht verblijft). De Waard: ‘Nee, spannend wordt het in Utrecht ook niet. Ik kan wel raden wie wint.’Uiteindelijk gaat het om de prijzen op het veld, zegt ze. Zoals die wereldtitel. ‘Natuurlijk was na afloop de ontlading groot. Wat wil je, wereldkampioen! We waren favoriet, maar je moet het toch maar doen. Vier jaar eerder lukte het niet.’

@xandewaard

Ze won veel in 2014, maar voor Kirsten Brouwer (25) staat de wereldtitel voor 6-jarige paarden in het Duitse Verden toch echt bovenaan. ‘Elk jaar komen daar de beste paarden en ruiters naartoe. Ook Anky van Grunsven en Edward Gal zijn er ooit geweest,’ vertelt moeder en coach Annemarie die zelf ooit professional amazone was.

Je mag dat WK in Verden zien als een WK voor junioren. Kirsten: ‘Het niveau van de grand prix en de Olympische Spelen komt daarna, voor paarden vanaf acht jaar. Die kwaliteiten heeft Dancer dus.’ De paardenwereld is echter één grote beurs, waar miljoenen in omgaan. De amazone van De Voornruiters heeft Olympische ambities, maar of het er ooit van komt hangt af van sponsoren, van de handel, van geld.Kirsten: ‘Dancer is niet ons eigendom, kan zó worden verkocht.’ Annemarie: ‘Was Dancer van ons, zou ze wel blijven. Hoewel, als er een bod komt dat we niet kunnen weigeren... Met het geld uit de handel kunnen we de sport wel blijven betalen.’Kirsten was een jaar of vier en wilde viool spelen en paardrijden. Ze deed beide en koos later voor de dressuur. Ze was lid van de fanclub van Anky van Grunsven en droomde ervan om ooit op dat niveau te kunnen rijden. Nu werkt ze fulltime in de paarden, rijdt dagelijks met Dancer en veel andere paarden.Sinds de successen van 2014 is Stal Brouwer populair onder paardenbezitters. ‘We kunnen kiezen.’ De band met Dancer is echter speciaal. ‘Kirsten is nooit bang geweest voor paarden, ze verstijft nooit,’ vertelt haar moeder. Kirsten zelf: ‘Dancer was altijd een moeilijk paard, zo is hij hier ook binnen gekomen.’ Omdat hij als 3-jarige werd goedgekeurd als dekhengst. En dat doet iets met een hengst, zogezegd. ‘Hij was vaak onhandelbaar. Toch kwam hij naar me toe. We hebben een klik, alles valt op z’n plek.’ Een geweldig atletisch paard ook, zeggen de twee. En zo zijn er meer in Stal Brouwer en dat is maar goed ook. Om in de dressuur hogerop te komen, heb je een sterke stal nodig. Annemarie: ‘Je kunt echt niet op één paard wedden.’

@Stalbrouwer


Sportprijs Utrecht in cijfers

© E

rik v

an L

eeuw

en

© M

aart

en v

an d

er V

aart

44

3644 3 126

12De Sportprijs Utrecht is toe aan editie 44. In 1971 was Alie te Riet van Zwemlust Den Hommel de allereerste die de prijs kreeg. Ze was de enige, want tot 1991 kende de stad Utrecht maar één, algemene sportprijs. Vanaf dat jaar werden prijzen toegekend aan één

sporter en één sportploeg. In 1999 werd het aantal categorieën uitgebreid naar vijf (talent, vereniging en vrijwilliger). Pas vanaf 2002 werden aparte prijzen uitgereikt voor Sportvrouw en Sportman. Schoolslagspecialiste Alie te Riet werd overigens in 1972 tijdens de Olympische Spelen in München vijfde in de finale 4x100 meter wisselslag, met Enith Brigitha (rug), Anke Rijnders (vlinder) en Hansje Bunschoten (vrij).

Het aantal winnaars van de Sportprijs Utrecht dat Olympisch kampioen werd. Jochem Uytdehaage (2002) deed het zelfs twee keer in Salt Lake City, met goud op de 5.000 en 10.000 meter én zilver op de 1500 meter. Waterpoloster Simone Koot (2008) en hockeyster Caia van Maasakker (2012) zijn de andere twee. Anton Geesink (Tokio 1964) ontbreekt in het rijtje, simpelweg omdat de prijs destijds nog niet bestond.

Zo vaak werd Kampong uitgeroepen tot de beste sportploeg. Daarvoor zijn heren, dames, jeugd en zaal wel bij elkaar opgeteld. Een goede tweede, op ruime afstand weliswaar, is FC Utrecht met 6 (inclusief vrouwenelf en tweede team).

In 2008 werden alle zes Olympische winnaars van Beijing genomineerd. Uit dat voor Utrecht unieke rijtje met de hockeysters Wieke Dijkstra, Eva de Goede en Lisanne de Roever, roeister Roline Repelaar van Driel en de waterpolosters Alette Sijbring en Simone Koot, werd de laatste tot Sportvrouw 2008 gekozen.

Utrechtse Sportman van 2014Lars van der Haar heeft nog mooie jaren voor zich

Wilco Kelderman bestaat echt en kijkt uit naar Utrecht

Loon naar werken voor Niels Kerstholt

Wij hebben Thialf en af en toe zelfs natuurijs. Vlamingen doen het ‘s winters met veldrijden als nationaal tijdver-drijf. Opspattend slijk, enkeldiepe modder, walmen van bier en frieten in een grauw en levenloos landschap. Onze zuiderburen overleven de donkere maanden door hun helden in de cyclocross te bejubelen. Nys, Albert, Wellens, Vantornout, Pauwels... noem maar op. Maar wat nu, als een mannetje (1.69m) uit Woudenberg ze allemaal verslaat? Als dat ventje van amper 23 jaar - lid van De Volharding - het klassement van de wereld-beker wint? ‘Daar deden ze in België heel nonchalant over,’ zegt Lars van der Haar. ‘Die was ziek, die ander had pech... Maar de waardering was er wel onder de kenners, hoor. Die zien het als een goede prestatie.’

In de winter van 2013/2014 beleefde hij zijn internationale doorbraak, met Wereldbekerzeges in Valkenburg, het Belgische Zolder en Tábor in Tsjechië. ‘Als je die wereld-beker als doel hebt en je sluit winnend af, is dat natuurlijk prachtig.’ Hij eindigde het seizoen bovendien op plek één in de ranking van de UCI, de internationale wielerunie. Maar tijdens het WK in Hoogerheide, waar hij met Sven Nys startte als favoriet, werd hij slechts zesde. ‘Ik zag mezelf niet als topfavoriet. Wat betreft de uitslag was het een deceptie, maar ik heb snel het positieve er weer uit-gehaald. Ik had gewoon pech, ging in de eerste ronde al onderuit. Elke keer als ik probeerde terug te komen, gebeurde er weer wat. Ook mijn eigen fout, hoor.’ Van der Haar prolongeerde in januari 2014 zijn nationale titel. Na afloop van het seizoen ruilde hij coach Richard Groenendaal in voor Adriaan Helmantel. ‘Geen crosser, maar hij haalt wel extra informatie uit mijn wattages tijdens de wegtrainingen. Trainen doen we eigenlijk altijd op de weg en alleen op woensdag gaan we het bos in bij bondstrainingen. En dan staat daar weer Groenendaal, die natuurlijk alles van techniek weet.’ Een overstap naar de weg heeft Van der Haar nooit overwogen. ‘De cross is zo mooi. Ik zou het wel kunnen op de weg, maar kan bij het veldrijden nog zoveel leren. Ik ben nog jong.’ Daarom, zijn mooiste jaren moeten nog komen.

@larsvanderhaar

Wilco Kelderman bestaat niet.... Columnist Thijs Zon-neveld drukte het iedereen op het hart. We mogen - nee, moeten - van Kelderman niet de nieuwe Joop maken. Er zijn zoveel jonge renners geweest sinds Zoetemelk die goed konden klimmen én tijdrijden. Prompt zagen we er een nieuwe Tourwinnaar in en dan ging het fout. Leg hem die druk niet op, laten we - opperde Zonneveld twee zomers geleden - dat talent van Kelderman geheim te houden, voorlopig. Maar ja, Wilco Kelderman bestaat echt. In 2014 reed de 23-jarige Veenendaler - lid van De Volharding - tijdens de Giro d’Italia naar een zevende plek. In het Criterium de Dauphiné finishte hij vierde in het eindklassement. De hoop op de nieuwe Joop is alom. Kelderman zelf haalt de schouders op. ‘Het maakt me niet uit wat ze schrijven of welke druk ze opleggen. Ik doe mijn werk, train hard. Al merk ik ook wel dat de belangstel-ling steeds groter wordt.’

Zijn mooiste prestatie van 2014 is die in de Dauphiné, vindt hij zelf. ‘Omdat ik bergop met Froome en Contador meekon, zelfs nog demarreren. Een openbaring voor me-zelf, een cadeautje.’ En de Giro? ‘Die was ook supermooi, maar ik had wel verwacht daar in de toptien te rijden. Ik heb daar gepiekt, was ook supergoed voorbereid.’ In die drie weken kende hij nauwelijks een zwak moment, ook niet tijdens de 16e etappe met de roemruchte, besneeuw-de Gavia. De jury had de afdaling ‘geneutraliseerd’. Kelderman deed op de koude top een jasje aan, met name Quintana reed volle bak door. ‘Ik had daar niet zo’n moeite mee, hij was toch de beste. Het was wel slecht van de jury. Maar ach, het hoort er allemaal bij.’Kelderman rijdt dit jaar het grote programma, zoals dat heet. Met de Tour de France dus. Hij kijkt al uit naar de start op 4 juli 2015 in Utrecht. ‘Ik heb er superveel zin in. Na de Dauphiné heb ik twee, drie weken om me specifiek op die tijdrit voor te bereiden. Ik heb het parkoers nog niet verkend, dat komt dan. Ik ben benieuwd of het technisch is, met veel bochten.’

@W1lcokelderman

Thuis in de woonkamer ligt de gouden medaille, die het hele verhaal vertelt. Het verhaal van vijftien jaar investeren, ploeteren, dromen. Van veel medailles, maar nooit die ene. Tot Montreal, maart 2014, waar Niels Kerstholt (31) met het relayteam de wereldtitel pakte. ‘Topsport is nooit opgeven,’ zegt hij. ‘Dit is loon naar werken’.

Eind januari nam de Utrechter afscheid tijdens het EK in Dordrecht. ‘Of ik het mis? Verschrikkelijk. Ik train nog wel, al stelt het niet veel meer voor, want ik hoop nog dat de ISU toestemming geeft voor de Ice Derby. Kan ik eindelijk eens wat geld verdienen met shorttrack.’Hij werkt inmiddels als salesmanager bij Bitpay, kocht zelf ook een aantal bitcoins. ‘Ze zijn sindsdien in waarde gehalveerd. Mijn risico, maar ik geloof er in.’ Zo investeerde de Utrechter ook 15 jaar lang alles in shorttrack. ‘Ik heb jarenlang de kar getrokken in Nederland. Het kwam maar niet van de grond, ook door het beleid van de KNSB. Tot Jeroen Otter vier jaar geleden bondscoach werd, één van de beste ter wereld.’ En de komst van talent Sjinkie Knegt, een geweldige afmaker in het relayteam. ‘Toch kunnen we zonder hem ook winnen. In Montreal was hij onge-looflijk, die laatste bocht. Maar door zijn gretigheid zijn we ook wel eens op onze bek gegaan.’Een maand eerder, op de Olympische Spelen, ging het mis in de eerste bocht. Maar zeg tegen Kerstholt nooit dat de wereldtitel een troostprijs was voor Sotsji. ‘Olympisch goud is prachtig, natuurlijk. Maar vooral voor de pers. Het levert meer geld en roem op dan een wereldtitel, maar sportief maakt het geen zak uit.’ Symbolisch ook: de medailles waren in Montreal kleiner dan in Sotsji, maar ook zwaarder. ‘Met meer goud, tachtig procent zeker.’ Toch deed het pijn deed, in Sotsji. ‘Ik heb twee dagen zitten janken. Toen het WK kwam was de wond geheeld. Behalve dan dat de media er steeds weer over begon-nen... Ik heb in al die jaren 12 medailles gepakt, individueel en met het relayteam. Dat zegt wel wat. Maar nooit een gouden. En die heb ik nu, het is de kroon.’

@nielskerstholt


Vorige week vond de officiële kick off van Toppers & de Tour plaats. Paralympisch wielertopper Samantha van Steenis verzorgde op de Jenaplanschool Cleophas een presentatie over haar leven als topsporter, het belang van een gezonde leefstijl en de Tour de France. Na af-loop van de presentatie volgde een gave fietsclinic op het schoolplein waar de kinderen de fijne kneepjes van het fietsen leerden. Dit schoolbezoek is één van de vele Toppersbezoeken die in aanloop naar de Tourstart zullen plaatsvinden. Zowel topsporters uit de wielerwereld als uit andere sportdiscipli-nes worden daarbij ingezet als rolmodel op basisscholen in Utrecht. sportutrecht.nl/toppers.

Tour komt naar school

Kijk voor het complete Utrecht2015 scholenprogramma op utrecht2015.com

© C

or V

os

12

Utrechtse Sportvereniging van 2014TJU ziet Tokio als stip aan de horizon

Kampong houdt top en breedte bij elkaar

Vernieuwing is de kracht van De Halter

Tokio, daar moet het gebeuren. Top Judo Utrecht wil met twee van haar judoka’s op die Olympische Spelen van 2020 staan. ‘Er moet ongelooflijk veel gebeuren om dat te bereiken,’ realiseert Marcel Houtzager zich. ‘Het is voor ons als een stip aan de horizon. En als je de lat hoog legt, ga je ook hoger springen. Het is een enorme uitdaging, zeker organisatorisch, maar ook een grote motivatie.’

TJU werd in 2010 opgericht om jonge, talentvolle judoka’s te scouten en op te leiden. Het idee komt van Erik Verlaan Sport en Judo Ryu Mackaay, later raakte ook Houtzager betrokken. Nu trainen zo’n zeventig judoka’s van tien verenigingen uit de regio - van Tiel tot Hilversum - vrijwel dagelijks in Lunetten. Vooral buiten de judomat is TJU gegroeid. Met een sportdiëtiste, krachttrainer, met fysiothera-peute (en oud-judoka) Angela Gödecke die de contacten met het Sport Medische Adviescentrum en de fysio’s in de regio onderhoudt. Houtzager coördineert alle technische zaken. Los daarvan regelt het bestuur de algehele organisatie. Dat betaalt zich uit op de mat. Afgelopen jaar begeleidde Houtzager al vijf judoka’s in het Europese circuit.’We begonnen met niks. Met enthousiaste clubs die wel aan wedstrijdjudo deden, maar zich niet plaatsten voor NK’s of internationale toernooien. Door die samenwerking, het opstoken van het vuurtje, maakten we stappen voorwaarts.’ Toen Fleur den Dekker in 2013 zelfs zilver op het EK pakte, gaf dat een enorme boost. ‘Fantastisch. Daarmee groeide het geloof. Hard werken levert echt iets op.’‘Niet iedereen zal de top halen,’ weet de judodocent. ‘Maar iedereen moet wel zijn eigen piek kunnen halen. Op basis van een goede sfeer, dáár ligt onze kracht. Met elkaar, voor elkaar. Iedereen heeft zijn rol. Je moet in het judo nu eenmaal kunnen sparren.’Het beleidsplan uit 2010 ligt inmiddels in de prullenbak. ‘Na drie jaar hadden we alle doelen al bereikt en moesten een nieuw plan schrijven. Een gedegen plan, dit succes is echt geen toeval.’ Het is het werk van veel mensen, benadrukt hij. Feit is wel dat hij, Fred Sijnhorst en anderen dagelijks met TJU in de weer zijn. ‘Ik heb,’ zegt Houtzager, ‘stiekem twéé voltijd banen.’

@TopJudoUtrecht

Groot, sterk, welvarend ook. ‘Toch moeten we er net zo hard voor knokken,’ zegt John Gabriëlse, bestuurslid communicatie en sponsoring bij de afdeling hockey van Kampong. ‘Om mensen bereid te vinden zich voor de club in te zetten, moet je veel aandacht besteden aan de breedtesport en zorgen voor een klimaat waarin mensen het leuk vinden een bijdrage te leveren.’

Behalve 3000 leden telt Kampong 500 vrijwilligers. ‘Onze kracht. Zonder die mensen gebeurt hier helemaal niks.’ De club dankt de nominatie juist aan de inzet voor de breedtesport. Voor het aangepast hockey, bijvoorbeeld. ‘Dat doen we al jaren, we waren pioniers.’ Ook spelen er nu vijftig teams zaalhockey. ‘Voorheen was dat alleen voor de topteams. Ondersteund door heel veel ouders die de scheidsrechterscursus deden of zaalwacht zijn. En dat plezier, fantastisch. Daar draait het allemaal om.’Meest in het oog springend is echter het buddyproject, waarbij spelers uit de topteams worden gekoppeld aan een jeugdteam. Gabriëlse: ‘Juist als je groot bent moet je jezelf de vraag stellen hoe je verbinding houdt tussen top en breedte. Bij veel clubs leidt dat tot een wat negatieve sfeer. Zij hebben alles, wij niks. Er is veel geïnvesteerd in tophockey en er staan nu soms wel 4000 mensen langs de kant. Prachtig, maar daardoor kun je uit elkaar drijven.’Bij de jeugdteams wordt het gewaardeerd als zo’n topspeler bij de training of wedstrijd komt kijken. Gabriëlse: ‘Het effect is dat ze op zondagmiddag weer bij heren 1 komen kijken, ouders en vriendjes meenemen. Dat stimuleert, motiveert.’Sander de Wijn, dit jaar buddy bij de meisjes C5: ‘Het is hartstikke leuk. Belangrijk ook, dat we uitstralen een warme club te zijn. Dat we laten zien dat we er ook voor de jeugd zijn. Afgelopen jaar was ik buddy bij de D3. Die jongens kijken tegen je op, zoals ik vroeger ook tegen grote spelers op keek.’Essentieel noemt Gabriëlse ook de ‘communicatiestrik’ om alle activiteiten. Vooral Kampong-tv heeft in korte tijd een enorme vlucht genomen. ‘We moeten zichtbaar maken wat we doen, wat we willen uitstralen. Sportief, gezellig, top en breedte. Familie ook, heel belangrijk. Hockey is een familiesport.’

@KampongHockey

In de sportzaal beneden leven tientallen kinderen zich uit in een mengeling van worstelen en basketbal. Boven, in de kantine van De Oude Veiling, zegt Hans Galesloot: ‘Worstelen groeit. Niet alleen wij, maar ook de andere Utrechtse worstelvereniging Olympia zit in de lift en sportscholen bieden het nu aan. Het gaat leven in Nederland.’

Hij heeft andere tijden meegemaakt. Bij De Halter kwam de omslag zo’n tien jaar geleden met een vernieuwd clubgebouw in de nieuwe wijk rond het Heycopplein. ‘We volgen de ontwikkeling in de wijk niet, we willen daar aan bijdragen. Zaten we ergens achteraan op Overvecht zouden we het niet redden.’De Halter blijft de vernieuwing zoeken. Het fameuze Paasworsteltoernooi heet nu Eastern Wrestling Tournament. ‘We willen niet in één keer van de oude naam af, maar met #EWT zijn we internationaal beter op social media te vinden. Je kunt alle partijen nu live stream volgen, zes tegelijk. Dat doen we met studenten Sound & Vision van het ROC. Mooi stukje Utrecht promotie ook, je ziet onze filmpjes nu op websites van worstelclubs in heel veel landen.’Rond het 100-jarig bestaan in 2021 wil De Halter het WK-jeugd organiseren. Ook daarom zoekt het naar verbetering van de organisatie. Studenten van de TU Eindhoven zijn nu uitgedaagd een app te ontwikkelen waarmee is te zien welke partij waar wordt gehouden tijdens het volle programma van het EWT. ‘Onze kracht is mensen enthousiast maken, zodat ze zich gaan inzetten voor de club.’Via het scholenproject Groeien door Stoeien heeft De Halter liefst drie combinatiefunctionarissen. ‘Als enige club in Nederland, denk ik.’ Ook wordt gewerkt aan een opblaasbare worstelmat die kan worden vervoerd met het busje (De Halter on Tour) waarmee ook het jeugdteam reist, dat meedoet aan de Duitse competitie. ‘Die betalen we uit de opbrengsten van Krachtpatsers - buitenschoolse opvang - en buurtactiviteiten. We hebben altijd van een dubbeltje een kwartje kunnen maken, zoals we ook anderen de ruimte wilden geven. Anton Geesink begon vijftig jaar geleden bij ons zijn judoschool. Hier, heb je de sleutel. Dat doen we nu ook met de buurt. Ze basketballen en volleyballen hier nu. Maar,’ zegt Hans Galesloot, ‘worstelen blijft wel onze core business.’

@dehalter


De VSU (Vereniging Sport Utrecht) is een organisatie voor top- en breedtesport in de regio Utrecht. Ruim 250 sportverenigingen uit de gemeente Utrecht zijn aangesloten bij deze sportorganisatie. Daarnaast kloppen jaarlijks zo’n 500 topsporters en topsport- talenten uit de regio Utrecht aan bij VSU Topsport voor indivi-duele begeleiding en ondersteuning.

Voor alle Utrechtse sportverenigingen is de VSU het aanspreekpunt als het gaat om vragen of hulp over verenigingsmanagement, organisatie, financiën, juridische zaken, bestuur, vrijwilligersbeleid en waarden en normen in de sport. Daarnaast is de VSU (mede)verantwoordelijk voor diverse sportprojecten zoals Sportprijs Utrecht, Toppers bij jou op School, Sport&Alcohol en VSU Energie. sportutrecht.nl

Over de VSU

Beleef alle voorpret op www.utrecht2015.com

In juli start dé Tour de France in Utrecht

© R

ick

Sed

ney©

Sonp

ictures

Utrechtse Sporttalent van 2014

Utrechtse Sportcoach van 2014

Roos Haarman gooit het roer om

Marcel Houtzager kijkt liever van afstandje toe

Er zit een goeie kop op Lars Balk

DJ Verlinden stuurt studentes één kant op

Duur leermoment voor Fleur den Dekker

Kees Betlem begrijpt er soms nog niks van

Het roer ging om na EK voor landenteams in juli 2014. ‘Ik heb daar ingezien dat ik méér moet doen om interna-tionaal mee te kunnen. Ik deed al veel, maar niet alles. Nu sta ik elke dag op de baan met coach Niels Kraaij. Lange dagen, zwaar. Maar de resultaten zijn er naar.’

De zeventienjarige Roos Haarman klom in 2014 naar plek 422 van de wereld. Daarmee is ze de op één na beste Nederlandse amateur. De golfster uit Putten - lid van golf-club Amelisweerd - won veel, vooral nationale jeugdtitels. De mooiste? ‘Toch die seniorentitel op de Koninklijke Haagsche. Iedereen was daar, ook de profs die les geven. Bijzonder, het is niet vaak voorgekomen dat een jeugd-speelster daar won. Ook die in de Faldo Series (-21) was gaaf. Overall hè, dus ook de jongens verslagen. Dat was nooit eerder gebeurd.’Roos Haarman sloeg haar eerste balletje toen ze 11 jaar was. Nu reist ze wereld over. Net terug uit Florida, straks weer naar toernooien in Spanje en Zuid-Afrika. Of ze ooit prof wordt? ‘Ik ben net begonnen aan mijn HBO studie. Wie weet daarna. De carrière van een golfer duurt langer dan die van een voetballer of hockeyer. Maar het is ook niet zo dat je tot je 50e kunt doorgaan.’

Voor hem hoeft het eigenlijk niet, die nominatie voor Sportcoach 2014. Marcel Houtzager (43) houdt niet zo van de voorgrond. ‘Ik kijk liever van een afstandje toe. Zoals vorig jaar toen Fleur den Dekker werd uitgeroe-pen tot talent van het jaar.’ Bovendien, zo stelt hij, zijn er meer mensen verantwoordelijk voor de successen bij Top Judo Utrecht. Toch kwam juist uit die hoek zijn voordracht.

Nadat hij in 2013 Fleur den Dekker al naar een zilveren medaille op de EJK had gecoacht, drongen in 2014 nog vier van zijn pupillen door tot het Europees circuit. Ayman Abdelghani Adrissi, Björn Middelkoop, Yentel Rison en Merel Visser zaten weliswaar nog niet in de medailles, het zegt wel alles over de groei in de breedte. ‘Wat dat betreft had ik het me niet beter kunnen wensen.’Hij woont in Utrecht, waar hij ook is geboren. Houtzager groeide echter op in Vianen waar hij ook leerde judoën en later coach werd. In 2010 raakte hij betrokken bij de stichting TJU, die toen nog in de steigers stond. ‘Het is een inspanning van veel mensen. Zeker ook van Fred Sijnhorst, die steekt er net zoveel tijd in als ik. Ik kan het echt niet alleen. Daarom begrijp ik die nominatie ook niet zo goed.’

‘Totaal onverwacht, de Duitsers waren favoriet. Wij niet.’ De achttienjarige Lars Balk kijkt met groot plezier terug op afge-lopen zomer toen hij met Jong Oranje de Europese titel pakte. ‘Eindelijk die Duit-sers verslagen. Altijd verloren we, hooguit eens een gelijkspel. Daar ben ik nu van af, we hebben ze in de finale weggetikt.’

In de zomer van 2014 ook kreeg hij een contract bij Kampong, de club waar hij werd opgeleid na in Vianen te zijn begonnen. Toen de website hockey.nl hem naar zijn voorbeelden vroeg, noemde hij Sander de Wijn. ‘Die gozer is zo goed. Hij heeft uitschuifarmen, pakt elke bal (...) Bij de trainingen kijk ik veel naar hem.’Op zijn beurt heeft De Wijn veel waardering voor zijn ploeggenoot: ‘Nuchtere jongen, leergierig, bereid om in zichzelf te investeren. Er zit een goede kop op, zoals we zeggen. Verdedigend goed en fysiek al behoorlijk sterk. Ik ben benieuwd waar hij gaat eindigen. Ik geloof dat hij uiteindelijk Oranje wel gaat halen.’Balk draait tot zijn verrassing al volop mee bij het eerste team van Kampong. ‘Ik dacht per wedstrijd drie minuten te mogen meedoen. Ballen afpakken, inleveren en mond houden. Veel kijken, leren. Maar vanaf het begin sta ik al in de basis en doe volle bak mee.’

Hij maakte RUS voor de derde keer op rij kampioen van Nederland. Met elf van die Rugbyende Utrechtse Studentes in Oranje werd Dirk-Jan Verlinden in november bovendien Europees kampioen. The best of the rest, want de Six Nations - de zes beste landen - deden niet mee. ‘Maar daarom telt die titel wel,’ zegt hij. ‘Het was de eerste in 18 jaar voor de Nederlandse vrouwen.’

Verlinden of DJ komt uit Leiden. Bij DIOK was rugby alles, zijn leven. Tot hij op z’n 25e een dubbele hernia opliep. ‘Ik zou anders nooit zijn gaan coachen.’ Hij kwam bij de vrouwen uit en niet zomaar. ‘Ze zijn eager, leergierig. Het niveau ligt ook hoger. Technischer, begaafder. In Nederland dan, hier beuken de mannen wat, zien wel waartoe het leidt.’Bij RUS is de kern al zo’n zeven jaar bijeen.’We zijn goed in het kleine werk, vertragen. En slim genoeg om het juiste moment te kiezen voor snelheid.’Waarom DJ zo’n goede coach is? Captain Fenna Stomps: ‘Hij laat ons op hoog niveau trainen, tactisch en mentaal. Je moet ook handig met dames kunnen omgaan. We hebben allemaal een eigen mening en roepen die ook. Het lukt DJ aardig om het één kant op te sturen.’

Sterker geworden, tactisch beter. Nieuwe technieken geleerd, oude verbeterd. De ze-ventienjarige Fleur den Dekker blijft zich ont-wikkelen. Toch maak-te de judoka in 2014 één klein, ‘stom’, tac-tisch foutje, dat lang nadreunde. Op het EK (<18) in Athene stond ze al met één been in de partij om het brons. Wazari en yuko voor, tien seconden te gaan. Even de partij ‘dood’ maken, vertragen. Maar ze koos voor de aanval. ‘Typisch Fleur,’ zegt coach Marcel Houtzager.

Ze verloor alsnog. Een leermoment, zeggen ze dan, maar wel een dure. ‘Ik baalde er zó van. Marcel zei niet om te kijken. Kijk vooruit, er komt nog zoveel. Dat weet ik wel maar ik wil altijd beter, beter. Ik vind het behoorlijk pittig om met teleurstellingen om te gaan, al geeft het me ook wel nieuwe energie.’In 2013 pakte ze nog zilver op het EK. Wel scoorde ze afge-lopen jaar internationaal op toernooien in Eindhoven (goud) en Zagreb (zilver). 2014 stond ook in het teken van herstel van twee overbelaste armen. Van rust en terugkomen. Vorig jaar werd ze al uitgeroepen tot Sporttalent 2013 in Utrecht. ‘Geweldig, ik kon het niet geloven. Op weg naar het podium dacht ik ook alleen maar: nu niet van dat trapje vallen.’

Hij had er niks mee, dat speerwerpen. Kees Betlem (69) was altijd discustrainer. ‘Tot Elliott Thijssen zo’n vijftien jaar geleden bij me kwam. Hij wilde naar de Olympische Spelen, zijn droom. Ik wist er niks van, ben overal naar toe gegaan. Congressen in Finland bijvoorbeeld, hét land van de speerwerpers. Soms heb ik nog het idee dat ik er niks van begrijp. Ik heb het zelf nooit gedaan, kan het niet voelen.’

Thijssen haalde de Spelen nooit, maar pakte wel vijf nationale titels. Nu helpt hij Betlem bij Javelin Team Whazzaa binnen Hellas, dat in 2014 een topjaar beleefde met nationale titels voor Jurriaan Wouters en Lisanne Schol.‘Elliott is er voor de fine tuning, als praatpaal. Hij kent de praktijk, ik alleen de theorie. Ik doe nu meer de dingen er om heen, medisch met name. Speerwerpen is extreem blessuregevoelig. Ellebogen, schouders. Onze samen-werking met Rob Tamminga van Medicort is belangrijk, een hoeksteen in onze ontwikkeling.’En waar dat Whazzaa vandaan komt? ‘Ik heb nooit een trainer gehad, behalve Charles van Commenée die lang geleden eens drie maanden bij Hellas was. We vroegen hem wat je nu moest roepen bij het werpen, die oerkreet. Doe maar wat, zei Charles, whazzaa of zo. Vandaar.’


© R

onal

d S

pei

jer

© M

enno

Les

terh

uis

Utrechtse Sportploeg van 2014Eerste prijs ooit voor UZSCheren 1 én Gerritse

RUS heeft een veel gefotografeerde scrum

Hercules op eigen kracht naar de topklasse

Hét moment, twee seconden voor tijd. In de bekerfinale tegen BZC mag captain Willem-Wouter Gerritse bij 9-9 aanleggen voor een strafworp. Een historisch moment, nooit eerder pakte UZSC - opgericht in 1912 - een nationale prijs. ‘Het duurde lang, er was een hoop heisa. Normaal,’ zegt Gerritse, ‘krijg je op zo’n moment in de wedstrijd natuurlijk nooit een strafworp. Nerveus? Nee, ik wist waar ik ‘m moest gooien. Zo hárd mogelijk, desnoods ging de keeper met bal en al het doel in.’

Zeven jaar had hij in het buitenland gespeeld, bij de mooi-ste clubs. ‘Frankrijk, Spanje, Hongarije. Elk nieuw team was weer een stap omhoog. Een droom, ja. Maar bij die clubs zou ik nooit op zo’n moment een strafworp mogen nemen. Die ervaring had ik dus helemaal niet.’Wat Gerritse betreft kwam hét moment van die finale ook eerder. ‘Dat was in de rust, we stonden met 2-6 achter. We zaten in een hoekje van het bad, keken elkaar aan en zeiden niks. En we wisten: we gaan het doen, we gaan die beker pakken.’Die strafworp was raak. Ook voor Gerritse de eerste prijs in Nederland. Juist daarom koos hij in de zomer van 2013 voor UZSC. ‘Niet om af te bouwen, ik wilde een club met ambitie. Met clubgevoel ook, top en breedte, zoals ik dat vroeger bij AZ&PC gewend was.’Toch stopte hij na één jaar al. ‘Omdat ik niet mijn steen-tje kon bijdragen zoals ik wilde. Ik kon die motivatie niet meer opbrengen. Ik ergerde me vroeger aan die mensen in mijn team. Tijd om in de spiegel te kijken.’ Nu is hij coach en technisch directeur bij UZSC als opvolger van Robin van Galen. ‘In het water lukte het niet om mijn er-varing over te brengen. Dan maar vanaf de kant. Dat lukt goed, het draait lekker. We hebben een goede mix van jong en ervaren.’

@UZSCUtrecht

De derde landstitel op rij. Wat maakt RUS toch zo sterk? ‘De kern blijft bijeen, we worden steeds sterker,’ zegt captain Fenna Stomps. ‘Bij rugby is het belangrijk om op elkaar te zijn ingespeeld. Meer dan bij andere sporten, denk ik. Daar kan één speler de wedstrijd bepalen. Bij rugby niet. Bij The Bassets speelt Kelly van Harskamp, twee jaar gele-den de beste speelster ter wereld. We staan als een pack tegenover haar, ze krijgt geen kans.’

Het is een mooi stel, die Rugbyende Utrechtse Studenten. Zo is ook te zien in de minidocu Long Lasting Nagelnak van de Hema op YouTube. Stomps: ‘Ze vroegen ons een test te doen of die nagellak blijft zitten tijdens een rugby-wedstrijd. Het is een mooi spotje geworden. En we kun-nen zo laten zien dat we niet alleen maar potige meiden zijn.’Hilarisch is de sponsoring van Christine Le Duc, ‘dé erotische lifestyle shop’. ‘De moeder van teamgenoot Gab Meijers werkt in een winkel van Le Duc. Ze heb-ben ons benaderd.’ De naam prijkt op de kont van de dames. ‘Onze scrum is nu misschien de meest gefotografeerde van Nederland. Een mooie grap, van twee kanten.’Na drie titels wordt het voor RUS steeds moeilijker tevreden van het veld te stappen. ‘We willen niet alleen winnen, we willen het steeds mooier doen,’ zegt Stomps. De concurrentie gaat er wel flink op tegen de lands- kampioen, zeker omdat RUS ook nog eens 11 internationals telt. ‘De andere ploegen worden ook sterker. Het niveau stijgt in Nederland, gelukkig.’RUS is uniek, het is de enige rugbyclub met louter vrou-welijke leden. ‘Een meerwaarde,’ volgens Stomps. ‘Bij gemengde clubs hebben de dames het niet voor het zeggen. Wij moeten alles zelf regelen, het bestuur staat elke weekend op het veld. We worden ook vaak om advies gevraagd door de bond over zaken als ledenwerving en opleiding.’

@RUSDamesrugby

Het wonder van Voordorp. Twee seizoenen op rij promoveerde Hercules en voetbalt nu in de topklasse, het hoogste amateurniveau. Utrechts oudste club (van 1882) beleefde die opmars met veelal spelers uit eigen jeugd en de regio. ‘En, heel knap, hier wordt niet of weinig betaald,’ zegt aanvoerder Rob Rietveld (28), die zelf zeven jaar geleden kwam van vv Houten. In de topklasse gaan flinke bedragen rond, Hercules is dus zoiets als een witte raaf. ‘Nou, er zijn meer clubs, zoals HFC. Maar inderdaad, de meeste clubs betalen wel.’

Wat de aanvoerder betreft verdienen coach Jan Veldhui-zen en bestuurder Werner van Geelen lof voor hun aan-deel in dat succes. Maar gevraagd naar het geheim van Hercules, noemt Rietveld de kern van zo’n zes à zeven spelers die al zo’n vijf jaar bijeen is. ‘Er ging wel eens een speler weg, maar die kern bleef. Met jongens als Nathan Bijl, Bas Koppel, Kevin Ligtermoet, Achraf Nejmi, Boy Voorwerk en ik dan.’Gezelligheid speelt daarbij een rol. ‘We blijven hangen na de wedstrijd, we gaan samen wel eens stappen. Op donderdag kaarten we altijd, toepen. Dan moet je geld meenemen. Bij de clubs waar wordt betaald is de sfeer anders. Na afloop is iedereen gelijk weg.’Na dit seizoen, vertelt Rietveld, vertrekt Nathan Bijl naar Spakenburg. Het begin van een leegloop? ‘Niet als Nathan de enige is. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Vorig jaar werden wel zeven spelers van ons benaderd door FC Lienden, de koploper. Drie gingen er, dat zijn nu de uitblinkers daar.’Het is niet makkelijk dat uit eigen jeugd op te vangen, aldus Rietveld. ‘Het gat met de topklasse is groot. Het tweede speelt gelukkig sterk, staat bovenaan in de reserve hoofdklasse. Belangrijk voor de doorstroming, want er zijn maar weinig jonge spelers die de stap in één keer kunnen maken.’

@usvHercules


Voor de Sportprijs Utrecht zal de Jaarbeurs als gastheer optreden. Het futuristische Mediaplaza met helder witte Polar zaal, een van de meest prachtige locaties in het midden van het land, zal daarbij het decor vormen voor de feestelijke avond op 18 februari 2015. jaarbeurs.nl

Jaarbeurs Utrecht als gastheer

Beantwoord onderstaande vraag en maak kans om met 2 personen aanwezig te zijn bij de Sportprijs Utrecht in de Jaarbeurs.

Vraag: Wie was de Sportploeg van het jaar in 2013?Stuur je antwoord onder vermelding van Prijsvraag Sportprijs Utrecht voor woensdag 11 februari naar [email protected] en als je hebt gewonnen nemen wij

contact met je op. Laat natuurlijk wel even je naam, mailadres en telefoonnummer achter zodat we contact met je kunnen opnemen.

Tip van de redactie: kijk eens op www.sportprijs-utrecht.nl

Lezersactie Ontmoet jouw favoriete Utrechtse Sporter!

Speciaal voor de lezers van

© B

eeld

boo

t, G

ertja

n K

ooij

© D

onal

d N

oord

hoff

Utrechtse Sportvrijwilliger van 2014Anneke Rothuizen, het wonder van Mobie Duck

Kom maar dansen bij Jamila Achahchah

Eric Giessen kan gewoon geen ‘nee’ zeggen

‘Voor de club is ze een wereldwonder,’ zegt Piet Dekker. ‘Ik heb vijf van de zeven wereldwonderen gezien. Anneke hoort erbij. Voor haar is niks te veel, ze staat dag en nacht voor je klaar. En ze heeft nota bene zelf een handicap.’

Het wekelijkse zwemuurtje zit er net op. Een half uur oefeningen onder begeleiding van twee fysiotherapeuten en een gekkenkwartiertje tot besluit. Vroeger deed Mobie Duck, vereniging voor aangepast zwemmen, dat in Revalidatiecentrum De Hoogstraat. Vanwege de verbouwing daar wordt nu uitgeweken naar het UMC Utrecht. Later dit jaar kunnen de ongeveer 80 leden terug. ‘Nou,’ zegt Anneke Rothuizen, ‘dat hangt af van de huurprijs. We houden onze contributie zo laag mogelijk, de meeste leden hebben alleen een uitkering. En de gemiddelde leeftijd is hoog.’De oudste is Martha Lachmeier. Negentig. ‘Dat hebben we groots gevierd hier. Ik had een liedje gemaakt, ze is bedolven onder de bloemen. Lekkere hapjes, slingers. Je moet het leuk maken,’ zegt Rothuizen. ‘Dit is ons sociaal avondje, we kijken er de hele week naar uit. En na afloop ben je lichamelijk herboren.’Ze doet alles voor haar zwemclubje. Secretaris, opvang nieuwe leden, werving van fysio’s, nieuwsbrief schrijven en verspreiden (soms nog per post). Mobie Duck is Anneke Rothuizen. ‘Ik doe het graag, hoor. Maar het wordt me een beetje te veel. Ik heb een ziekte in mijn wervelkom, dat vraagt veel energie. Altijd die pijn, dat mat je af. Ik doe wel eens een beroep op mensen om me te helpen. Dan word ik overladen met complimenten, maar er gebeurt niks.’En Anneke is ook nog vrijwilliger in een activiteitencentrum in Leidsche Rijn en actief bij een gehandicaptenplatform in haar woonplaats Nieuwkoop. ‘Ik kom er nauwelijks aan toe om iets voor mezelf te doen.’ Er moet wat gebeuren, maar wat? Zeggen dat ze stopt, als niemand wil helpen? ‘Nee, dat kan ik echt niet.’

Het begon met een cassetterecorder in een gym-zaaltje, vijftien jaar geleden. Stichting Image vroeg Jamila Achahchah met iets te komen dat het isolement onder vrouwen op Kanaleneiland kon doorbreken. ‘Bewegen, dacht ik meteen. Dat vond ik leuk. In Marokko sportte ik altijd. Ik miste het toen ik op mijn 16e naar Nederland kwam. Ik ben wel eens naar een volleybalclub gegaan, maar vond geen aansluiting. Ik werd niet ontvangen, voelde me vreemd, en niemand zag dat. Het is nogal een stap.’

De eerste keer was ze met een paar vriendinnen, twee buurvrouwen en twee tantes. ‘We deden fitness. Gewoon doen, zonder enige kennis. Daar kwamen vrouwen op af met nieuwsgierige blikken. Wat is dit? Dansen? Ja, zei ik, kom maar dansen... Ze kwamen soms in pyjama, het maakte niet uit. Dat zie je nu niet meer, hoor.’Nu telt Ladyfit liefst 1200 leden, vooral allochtone vrouwen, is aangesloten bij de KNKF (kracht- en fitness- federatie), en won prijs na prijs. En na vele verhuizingen (‘daarin zijn we echt experts’) vond de club onderdak in Nieuw Welgelegen. Bij elke stap in die ontwikkeling stond Achahchah aan het roer, steeds zag ze nieuwe kansen en betrok ze anderen bij ‘mijn tweede huis’, zoals ze zegt.‘Tien jaar geleden besloten we een vereniging te wor-den. Stel je voor, een vereniging. Met jaarvergaderingen, meebeslissen, controle over de financiën, contributie betalen. Dat was een grote verandering.’Dit jaar zal Jamila Achahchah opstappen als voorzitter. ‘Ik ben van de vernieuwing, heb veel kritiek op mensen die te lang op hun plek blijven zitten. Of het nu gaat om Egypte, Syrië of het bestuur van de moskee; ze blijven maar zitten. Nieuwe mensen met frisse ideeën is goed voor Ladyfit. Die heb ik nog genoeg, maar draag ze over aan de opvolgers. Ik blijf wel docent. Nee, ik laat de club niet los.’

Zijn tongval verraadt het al. ‘Ik ben geboren en getogen in Heel, Limburg. Ik woon en werk al 25 jaar in Utrecht, de helft van mijn leven dus.’ Toen zijn zoon Jensen tien jaar geleden ging voetballen bij Zwaluwen Utrecht 1911 werd Eric Giessen (50) vrijwilliger bij de club. Vanzelfsprekend, vindt hij. ‘Als ouder moet je een bijdrage leveren aan de club van je kinderen.’

Hij heeft zich niet ingehouden. Teamleider, jaarcoördi-nator, voorzitter van de jeugdafdeling, tijdelijk algeheel voorzitter van de voetbaltak binnen de omnivereniging, scheidsrechters inplannen, velden keuren, contributie innen. Een flinke waslijst, niet eens volledig. ‘Maar ik deed niet alles tegelijk,’ zegt Giessen. ‘Je rolt van het een in het ander. En mijn valkuil is dat ik geen nee kan zeggen.’Toch greep hij in, twee jaar geleden. ‘De balans was zoek, ik was geen avond meer thuis. Sindsdien doe ik minder en wat ik doe kan thuis achter de computer. Behalve dan de bardiensten en velden keuren. Zo blijft hij een duizendpoot voor de club. ‘Maar de zaken worden nu verdeeld over meer mensen, een positieve ontwikkeling. Ik sta maar één dagdeel in de maand ach-ter de bar als supervisor. De overige zaterdagen zit ik aan de andere kant. Ja, ik wil ook een beetje ontspan-ning naast mijn werk.’‘Apart volk, die Utrechters. Kun je wel mee lachen,’ zegt Giessen. ‘Ik ben zelf fan van Ajax. Nou, moet je ze horen.’ En als FC Utrecht wint van Ajax? ‘Ja, dan ben ik de Sjaak natuurlijk...’De komst van de hockeytak bij Zwaluwen Utrecht - waar zijn dochter Yennelly ook speelt - juicht Giessen toe. Goed ook voor de (financiële) toekomst van de club. ‘En zeker op zondag zorgen ze voor een andere sfeer in de kantine. ‘Een ander type mensen, hè. Ze bestellen geen fluitjes bier, maar pitchers. Ze betalen niet contact, ze pinnen.’


Meer dan 180 foto’s werden ingestuurd voor de fotowedstrijd die georganiseerd werd door de VSU in samenwerking met het Mulier Instituut. Samen vormen deze een kleurrijk pallet dat de mooiste sportmomenten van 2014 nog eens laten herbeleven.

Bekijk alle inzendingen in het facebook album en like jouw favoriete foto. De winnaars worden bekendgemaakt tijdens de Sportprijs Utrecht 2014.

facebook.com/VSUONMN

Wat wordt DE Utrechtse Sportfoto van 2014?

© G

abi C

urel

aru

Documents

Sportprijs Utrecht 2014