STA. MARIA MENIGHET2013/04/01 · STA. MARIA MENIGHET 2 St. Maria Menighet nr 1/2013 St. Maria Menighet nr 1/2013 3 Redaksjon Art director Trykk Sokneprest Pater Piotr Sylvester Pisarek

NR. 1 - MARS 2013

STA. MARIA MENIGHET

2 3 St. Maria Menighet nr 1/2013 St. Maria Menighet nr 1/2013

Redaksjon Art director TrykkSokneprest Pater Piotr Sylvester Pisarek OMI Theresa Le Thi Molvik GrafiskMenighetsrådet

Kjære vennerVi nærmer oss påskehøytider gjennom fastetidens forberedelse i dette Troens år.

”Jesu påskemysterium, som omfatter Hans lidelse og død, Hans oppstandelse og forherligelse, er midt-punktet i den kristne tro. Dette fordi Guds frelsesplan er fullbyrdet én gang for alle ved Hans Sønns Jesu Kristi soningsdød.” (Kompendium KKK, par. 112)

Nederlaget, skammen, mismotet og spotten, brakte disiplene til å låse seg inne. De var redd seg selv og redd andre. I tillit til, at Jesus var den, han ga seg ut for, slo de lag med ham, og forkynte for folket, at han var Israels håp.

Og nå er han død! De så ham dø, de så sverdet åpne hans side, og de så, at Josef la ham i en grav. De har mistet sin Frelser og sin framtid. Ryktet om, at han levde, fikk Thomas til å forsikre, at før fingrene rørte ved naglemerkene, og hans hånd lå i såret, ville han ikke tro. En ny skuffelse vil være mer, enn han kan bære.

Og så - før de vet ordet av det - står Jesus lys levende midt i salen! Han kommer inn til sine, gjennom en stengt dør, og gir dem sin fred. Og så sier han til Thomas: "kom hit med din finger, her er mine hen-der, se selv: kom hit med din hånd, og legg den i min side. Og vær ikke lenger vantro, men troende". - "Ved synet av Herren ble disiplene inderlig glade".

Thomas hadde sannsynligvis, mer enn de andre, levd seg inn i det håp, at Jesus var den, som skulle forløse Israel. Da alt dette brast, falt han mer sammen, enn noen av de andre. Det la seg, som et stål-panser av tvil og mismot, over hele hans indre menneske. Alt som ga grunn til håp og lys, viste han fra seg, og nektet å tro, før han fikk se og kjenne.

Vi vet, at blant oss er mange som likner Thomas. Men det, som får oss til å undres er, at Jesus møter slike mennesker etter deres eget ønske. Gud har ikke lovet oss, at vi skal få oppleve Jesus Kristus, som frelser, før vi tror på ham, og dog kom mer han til Thomas, og ber ham se og føle. "Kom, Thomas, med fingrene dine og stikk dem i mine sår". Da er Thomas nødt til å tro. "Min Herre og min Gud" - ut-brøt han.

Her er mange ærlige mennesker også nå, som ikke vil tro. Og så kommer Jesus og legger fred, glede og lys i deres sjeler. De føler seg frelst, og så tror de. For et hav av frelserkjærlighet til gjenstridige mennesker.

Men, når Jesus har møtt Thomas og alle andre, som likner ham, da bryter det fram en sår klage fra hans hjerte: "Thomas! - du skulle trodd meg på mine ord. Har jeg noen gang sviktet deg? Var jeg ikke verd din tillit?"

Måtte ikke denne såre klage passe på oss, men heller disse ord: "Salige er de som kommer til troen uten å se".

Uten oppstandelsen er Jesu død meningsløs! Ja, det er oppstandelsen som gir den dens sanne mening! Apostelen Paulus sier det helt tydelig: ”Hvis Kristus ikke er stått opp, da er deres tro uten mening” (1 Kor 15,17).

Med de beste ønsker og en velsignet påskehøytiden

Deres Sogneprestp. Piotr Sylwester Pisarek, OMI


Fastebudskap fra biskop Bernt Eidsvig 2013

Kjære troende!

For ikke lenge siden avsluttet vi juletiden. Med askeonsdag innledes nå en ny tid i kirkeåret.I julen viser Gud oss hvor langt han er villig til å gå for å leve i fellesskap med oss mennesker. Efter Kristi fødsel er vi på en ny måte knyttet til Gud nettopp gjennom vår menneskelighet – og Guds menneskelighet lærer oss hva det vil si å være sant menneske. Dette innebærer at også den fysiske faste kan knytte oss nærmere ham som åpenbarer sitt ansikt i Jesus Kristus. Krop-pen er altså ikke ubetydelig i vårt gudsforhold, og fra evangeliene vet vi at Kristus selv fastet. Men hvordan kan så fysisk faste knytte oss nærmere Gud?

Lengselen efter Gud ligger naturlig i alle men-neskers hjerter, for mennesket er skapt i Guds bilde og likhet. Derfor sier den hellige Augustin til Gud: «Du har skapt oss for deg, og vårt hjerte er urolig inntil det finner hvile i deg.» Vår naturlige lengsel efter Gud manifesterer seg ved at vi som mennesker aldri slår oss til ro med det vi har – vi lengter alltid efter noe bedre, noe større, noe raskere: en raskere datamaskin, en flottere bil, en mer atletisk kropp, et flottere hus. Dette jaget kan ofte bedøve den naturlige gudslengsel i oss, men kortvarig lykke og tilfredsstillelse vil aldri gi oss den ro og egentlige lykke vi jakter efter. Den finner vi først når våre hjerter får hvile i Gud.

Legemlig faste minner oss helt konkret på vår menneskelighet og avhengighet av Guds gaver. Ved legemlig faste skaper vi et rom for Gud i livet vårt. Når vi gir Gud rom, utvides våre hjerter også for andre mennesker, for der hvor Gud er, der er sann menneskelig kjærlighet – den kjærlighet som er rettet mot den andre. Det er nettopp denne kjærlighet Jesus åpenbarer på korset når han gir sitt liv for oss.

Hvilken form for fysisk faste vi velger, kan variere. Jeg vil anbefale dere alle å bestemme dere for noe helt konkret og gjennomførbart. Om maven noen ganger skulle rumle, så la den minne deg

på å be en bønn og gi almisser til dem som for-lengst har måttet venne seg til sult. Da har fasten allerede utvidet ditt hjerte. Har du en kostbar vane, kan du pleie den litt mindre, eller oppgi den helt i fastetiden. Slik kan du la andre få del i din rikdom. Jeg vil som alltid særlig anbefale Caritas’ årlige fasteaksjon.

Men den som bare gir penger, gir for lite. Å gi handler om så mye mer enn penger – ingen er så fattig at han ikke har noe å gi. Du kan dele mer av din tid med andre. De fleste av oss har nemlig tidstyver i hverdagen, det være seg overdreven TV-titting, internettbruk eller kanskje trening. Hva med å slå av fjernsynet for heller å ringe en du vet sitter alene? Hva med å la være å sjekke e-post om kvelden for heller å være mentalt tilstede for dine nærmeste? Eller la smartmobiltelefonen ligge ubrukt til du går ut døren om morgenen, slik at du kan senke skuldrene og rekker en liten bønn? Ved å jage tidstyvene på dør skaper vi tid og rom for å søke Gud.

Denne verdens støy kan legge hindringer i veien for den sunne og dype menneskelige refleksjon. Demonen «Tommeskrue» i C.S. Lewis-klassikeren «Djevelen dypper pennen» omtaler støy som djevelens «eneste forsvar mot dumme samvit-tighetsskrupler, mot betenkeligheter som skaper fortvilelse og mot umulige krav.»

Ikke alle besitter den luksus at de kan oppsøke et stille sted, men jeg vil råde dere som kan klare det, til å forsøke.

La oss denne fastetid øve oss i å være tilstede. Vi kan alle bli flinkere i ekte tilstedeværelse – for Gud, for andre, og i vårt eget liv.

Jeg ønsker dere alle en velsignet faste!

Hildegard av Bingen – vår nyeste kirkelærerTekst: Vidar Olaussen

Den 7. oktober 2012 utropte pave Benedict XVI to nye kirkelærere. Den ene var Johannes av Ávila, den spanske sekularpresten som levde og virket i Andalucia i Spania 1499 – 1569. Den andre var den langt tidligere tyske nonnen Hildegard av Bin-gen OSB (1098 – 1179).

Det er med både stolthet og beundring vi noterer oss Den hellige Hildegard som den ene av Kirkens to nye kirkelærere. Med denne oppnevnelsen økte antall kirkelærere fra 33 til 35. De fleste hadde sitt virke langt tilbake i tiden, og de aller fleste er menn. Lærde og innflytelsesrike personligheter som Bernhard av Clairvaux og Thomas Aquinas tilhører samlingen. I tillegg til Hildegard er det bare 3 andre kvinner blant kirkelærerne, og alle kvinnene er utropt til kirkelærere i nyere tid: Ka-tarina av Siena og Teresa av Ávila ble oppnevnt av pave Paul VI i 1970 og Thérèse av Lisieux av pave Johannes Paul II i 1997.

Med Hildegard av Bingen i kollegiet av kirkelærere fikk Kirken på en overbevisende måte tilført den kirkehistoriske kompetanse nye dimensjoner og retninger. Hildegard var framfor alt en mystiker som hadde en rekke visjoner. Fra hun var 42 år gammel skrev ned hva hun opplevde i visjonene, og disse notatene ble til hele 3 bøker.

Disse skriftene forteller om Hildegards oppfatning av sitt gudsforhold som et indre anliggende. Sine høyst private syner og visjoner mottok hun som guddommelige budskap.

Iblant hadde Hildegard behov for å uttrykke budskap som skulle være hemmelige eller skjult for folk flest. Til det bruk utviklet hun en egen ordliste, Lingua Ignota, der hun med sitt eget alfabet hadde oppført over 1000 substantiv og ad-jektiv til hennes eget bruk. Kanskje er det denne språklige oppfinnsomheten som gjorde at Den hellige Hildegard er skytshelgen for brukerne av det internasjonale språket Esperanto.

Hildegard var glødende opptatt av klosterets betydning i utbredelsen av Guds rike, og hun var flere ganger i konflikt med kirkelige eller politiske ledere. Hun var dessuten interessert i naturviten-skap og medisin og skrev flere bøker innen disse fagområdene.

Enda mer bemerkelsesverdig er det at Hildegard også var svært musikalsk og skrev melodier til sine egne dikt og hymner. Dette gjør at vi i etter-tid kan glede oss over arven fra Hildegard gjen-nom en lang rekke plateinnspillinger av hennes musikk. Et enkelt søk på streamingtjenesten Spotify gir en liste på over 30 album med musikk av Hildegard av Bingen!

Biografiene hevder at benediktinernonnen Hilde-gard hadde dårlig helse og var i ulik grad plaget av sykdom gjennom hele livet. Likevel levde hun i hele 81 år. Dette bidrar bare enda mer til å vise hvor forunderlig en person Hildegard må ha vært. Hun eide en ualminnelig styrke, og til tross for at hun var kvinne og levde i det vi kaller den mørke middelalderen, drev hun konstant med skriftlig produksjon.

Hildegard av Bingen OSB avla sine evige løfter allerede som 15-åring. Klosterlivet benyttet hun særdeles aktivt til å skrive, forske, komponere og argumentere. Samtidig hadde hun perioder da sykdom svekket henne betraktelig, og hun hadde sine guddommelige visjoner. Alt hun deltok i, beskrev hun omhyggelig i egne bøker. Mystikken i hennes gudsforhold har fått enkelte moderne for-fattere til å sammenligne henne med orientalske tenkere. Så universell var Den hellige Hildegard.Minnedagen for Den hellige Hildegard er 17. sep-tember. Vi takker Gud for Hildegard av Bingen og alt hun maktet å sette av litterære, musikalske og åndelige spor for all ettertid. Og vi hyller den nylig avtroppede pave Benedict XVI som hadde mot til å forfremme Hildegard til kirkelærer.- - - -Kilder: NewAdvent.org,Saints.Sqpn.com, Catholic.org, katolsk.no og boka “Hildegard of Bingen: A Saint for Our Times” av Matthew Fox. Bilder fra CD-omslag, Naxos.


Benedikts siste audiens: Dette er min tillit, dette er min glede!

Ærede brødre i bispeembetet og i presteskapet! Fremstående autoriteter! Kjære brødre og søstre!

Takk for at så mange av dere har kommet til denne siste generalaudiensen i mitt pontifikat. Hjertelig takk! Jeg er virkelig rørt! Og jeg ser en levende kirke! Og tenker at vi også må takke Ska-peren for at han har gitt oss så fint vær selv om det fremdeles er vinter.Som apostelen Paulus i bibelteksten vi har lyttet til, kjenner også jeg i mitt hjerte at jeg først og fremst må takke Gud, som veileder Kirken og gjør at hun vokser. Han sår sitt Ord og nærer slik troen i sitt folk. I dette øyeblikk strekker min ånd seg ut for å omfavne Kirken over hele verden. Jeg takker Gud for de «nyhetene» jeg i disse årene i det petrinske embete har kunnet motta om troen på Herren Jesus Kristus. Jeg takker for den kjær-lighet som virkelig er i omløp i Kirkens legeme og gjør at det lever i kjærlighet, og for håpet som åpner oss og leder oss mot livets fylde, mot vårt himmelske fedreland.

Jeg kjenner at jeg bærer alle i min bønn, i et nå som hører Gud til, hvor jeg samler hver møte, hver reise, hvert pastorale besøk. Jeg samler alt og alle i bønnen for å betro dem til Herren, for at vi skal kjenne hans vilje fullt ut, med all visdom og åndelig innsikt, og for at vi skal kunne leve et liv som er Herren verdig, som er verdig hans kjærlighet, og bære frukt i all god gjerning (se Kol 1,9–10).

I dette øyeblikk er jeg fylt en enorm tillit, fordi jeg vet – vi alle vet – at evangeliets sannhetsord er Kirkens styrke: Den er hennes liv. Evangeliet renser og fornyer: Det bærer frukt over alt hvor fellesskapet av troende hører det og tar i mot Guds nåde i sannhet og kjærlighet. Dette er min tillit, dette er min glede.

Da jeg den 19. april for nesten åtte år siden samtykket i å påta meg det petrinske embete, hadde jeg denne faste forvissningen som alltid har ledsaget meg: forvissningen om at Kirken lever av Guds Ord. Som jeg har nevnt ved flere tidligere anledninger, var ordene som lød i mitt hjerte i det øyeblikket: «Herre, hvorfor ber Du meg om dette, og hva er det Du ber meg om? Det er en stor byrde Du legger på mine skuldre, men hvis Du ber meg, vil jeg på ditt ord sette garn – i vissh-eten om at du vil veilede meg også med alle mine svakheter.»

Og åtte år senere kan jeg si at Herren har veile-det meg, han har vært nær meg. Daglig kunne jeg føle hans nærvær. Det har vært en etappe på Kirkens vei som har hatt øyeblikk av glede og lys, men også øyeblikk som har vært vanskelige. Jeg har følt meg som Sankt Peter med apostlene

i båten på Genesaretsjøen. Herren har gitt oss mange dager med solskinn og behagelig bris, dager hvor fangsten har vært rikelig. Det har også vært øyeblikk hvor sjøen var voldsom og vinden mot oss, slik det alltid har vært i Kirkens historie – og det virket som om Herren sov. Men jeg visste alltid at Herren er i båten, at Kirkens båt ikke er min, ikke vår, men hans. Og Herren lar henne ikke synke. Det er han som leder henne. Selvfølgelig gjør han det også gjennom mennesker han har valgt, for han ville at det skulle være slik. Dette var og er en visshet som ingen ting kan formørke. Og det er derfor mitt hjerte i dag er fylt med takk til Gud, for han har aldri latt Kirken som helhet eller meg mangle sin trøst, sitt lys og sin kjær-lighet.

Vi er i Troens år, som jeg har villet utrope for å styrke nettopp vår tro på Gud i en sammenheng som ser ut til i å skyve ham stadig mer i bakgrun-nen. Jeg ønsker å invitere alle til å fornye sin faste tillit til Herren. Jeg ønsker at vi alle overgir oss som barn i Guds armer, i vissheten om at disse armene alltid holder oss oppe og gjør oss i stand til å gå hver dag, også når det er slitsomt. Jeg øn-sker at alle kunne føle seg elsket av den Gud som ga sin Sønn for oss og viste oss sin grenseløse kjærlighet. Jeg ønsker at alle kunne føle gleden ved å være kristen. I en vakker bønn som bes daglig om morgenen, heter det: «Jeg tilber deg, min Gud, jeg elsker deg av hele mitt hjerte. Jeg takker deg for at du har skapt meg og for at du har gjort meg til en kristen …» Ja, vi er glade for troens gave: Den er det mest dyrebare gode, som ingen kan ta fra oss! La oss takke Gud for dette hver dag, med bønn og et konsekvent kristent liv. Gud elsker oss, men han forventer også at vi elsker ham!

Men det er ikke bare Gud jeg ønsker å takke i dette øyeblikk. En pave er ikke alene om å styre Sankt Peters båt, selv om det er han som har det fremste ansvaret. Jeg har aldri følt meg alene om å bære gleden og byrden ved det petrinske em-bete. Herren har satt ved min side mange men-nesker som med sjenerøsitet og kjærlighet til Gud og Kirken har hjulpet meg og vært meg nær. For det første dere, mine kjære brødre kardina-ler: Deres visdom, deres råd, deres vennskap har vært dyrebare for meg; mine medarbeidere, først av dem min statssekretær som har ledsaget meg trofast gjennom årene; statssekretariatet og hele den romerske kurie, så vel som alle dem som på forskjellige områder står til tjeneste for Den hellige stol. Det er mange ansikter som aldri synes, men forblir i bakgrunnen.

Men nettopp i stillhet i sitt daglige engasjement i troens og ydmykhetens ånd, har de vært en sik-ker og pålitelig støtte for meg.En særlig tanke går til Kirken i Roma, mitt bispedømme! Jeg kan ikke glemme brødrene i bispeembetet og i presteskapet, ordensfolket og hele Guds folk: Under pastorale besøk, i offentlige møter, ved audienser og på reiser har jeg alltid opplevd stor omsorg og dyp hengivenhet. Men også jeg elsket hver og én, uten unntak, med den pastorale kjærlighet som er enhver hyrdes hjerte, særlig biskopen av Roma, apostelen Peters etter-følger. Hver dag har jeg båret hver og en av dere i mine bønner, med en fars hjerte.

Jeg ønsker at mine hilsener og min takknemlighet når frem til alle: En paves hjerte omfavner hele verden. Jeg ønsker å uttrykke min takknemlighet til det diplomatiske korps som er akkreditert til Den hellige stol. Det gjør hele den store nasjo-nenes familie nærværende. Jeg tenker også på alle dem som arbeider for god kommunikasjon, som jeg takker for deres viktige tjeneste.

Nå ønsker jeg av hele mitt hjerte å takke alle de mange menneskene over hele verden som i de siste ukene har sent meg rørende tegn på omtan-ke, vennskap og bønn. Nei, paven er aldri alene. Nå erfarer jeg dette enda en gang på en måte som er så sterk at den rører meg. Paven tilhører alle, og mange mennesker føler seg svært nær ham. Det er sant at jeg mottar brev fra verdens viktige personer – fra statsoverhoder, religiøse ledere, representanter for kulturlivet og så videre. Men jeg mottar også mange brev fra vanlige folk som helt enkelt skriver til meg fra sitt hjerte og lar meg føle deres hengivenhet, som springer ut av at vi er sammen med Kristus Jesus, i Kirken. Disse menneskene skriver ikke til meg slik man kanskje ville skrive til en prins eller en stor skikkelse man ikke kjenner. De skriver til meg som brødre og søstre eller som sønner og døtre, med en opplev-else av svært varme familiebånd. Her kan man ta og føle på hva Kirken er – ikke en organisasjon, ikke et forbund som eksisterer med religiøse eller humanitære formål, men et levende legeme, et fellesskap av brødre og søstre i Jesu Kristi legeme som forener oss alle. Å erfare Kirken på denne måten og nesten kunne ta og føle på kraften i hennes sannhet og hennes kjærlighet, er en kilde til glede i en tid hvor mange snakker om hennes tilbakegang. Men vi ser hvor levende Kirken er i dag!

De siste månedene har jeg følt at mine krefter er blitt svekket, og jeg spurte Gud innstendig i bønn om å opplyse meg med sitt lys slik at jeg kunne gjøre det rette valget – ikke til beste for meg, men for Kirken. Jeg tok dette skrittet i full bevis-sthet om hvor alvorlig og også uvanlig det er, men med dyp fred i sinnet. Å elske Kirken betyr også å ha mot til å gjøre vanskelige og tunge valg, alltid med blikket festet på Kirkens beste og ikke på seg selv.

La meg her nok en gang vende tilbake til 19. april 2005. Avgjørelsens alvor handlet nettopp også om at jeg fra det øyeblikket alltid og for alltid var engasjert av Herren. Alltid: Den som påtar seg det petrinske embete, har ikke lenger noe privatliv. Han tilhører alltid og fullstendig alle, hele Kirken. Den private svære fjernes så å si fra hans liv. Jeg har opplevd, og opplever det i dette øyeblikk, at man mottar livet nettopp når man gir det. Jeg sa at mange mennesker som elsker Herren, også elsker Peters etterfølger og er glade i ham. Paven har virkelig brødre og søstre, sønner og døtre over hele verden, og han føler seg trygg i favnen av deres fellesskap; fordi han ikke lenger tilhører seg selv, tilhører han alle, og alle tilhører ham.«Alltid» er også «for alltid» – det lar seg ikke gjøre å vende tilbake til privatlivet. Min avgjørelse om å avstå fra aktiv utøvelsen av tjenesten, an-nullerer ikke dette. Jeg vender ikke tilbake til privatlivet, et liv med reiser, møter, mottakelser, foredrag osv. Jeg forlater ikke korset, men forblir på en ny måte nær den korsfestede Herre. Jeg har ikke lenger makten til å styre Kirken som hører embetet til, men i bønnen forblir jeg så å si på Sankt Peters område. Sankt Benedikt, hvis navn jeg bærer som pave, vil være et stort forbilde for meg i dette. Han viste oss veien til et liv som, en-ten det er aktivt eller passivt, fullstendig tilhører Guds verk.

Jeg takker hver og én av dere også for den res-pekt og forståelse dere har mottatt dette viktige valget med. Jeg fortsetter å ledsage Kirken på hennes vei med bønn og refleksjon, med den hen-givenhet til Herren og hans brud som jeg frem til nå har forsøkt å leve hver dag, og som jeg ønsker å leve for alltid. Jeg ber dere om å huske meg foran Gud, og fremfor alt om å be for kardinalene, som er kalt til så viktig en oppgave, og for den nye Peters etterfølger. Måtte Herren ledsage ham med sitt lys og sin Ånds kraft.

La oss påkalle Marias, moderlige forbønn, hun som er Guds og Kirkens mor, om at hun må led-sage hver og én av oss og hele det kirkelige fel-lesskap. Til henne overgir vi oss med dyp tillit.Kjære venner! Gud leder sin Kirke, støtter henne alltid, og særlig i vanskelige tider. La oss aldri miste dette troens klarsyn, som er det eneste sanne syn på Kirkens og verdens vei. I våre hjert-er, i hjertene til hver og én av dere, la det alltid finnes en lykkelig visshet om at Herren er ved vår side, at han ikke svikter oss, at han er oss nær og omslutter oss med sin kjærlighet.

Takk!


Kjære brødre. Jeg har ikke bare sammenkalt dere til dette rådsmøtet av hensyn til de tre kanoni-seringene, men også for å formidle til dere en avgjørelse som er svært viktig for Kirkens liv. Etter gjentatte ganger å ha ransaket min samvit-tighet fremfor Gud, har jeg kommet frem til at jeg, grunnet høy alder, ikke lenger er skikket til å utøve det petrinske embete på en tilfredsstillende måte. Jeg er fullstendig klar over at denne tjen-estens vesen er av åndelig art, og at den derfor ikke bare må utøves ved ord og gjerning, men i minst like stor grad gjennom bønn og lidelse. Ikke desto mindre er dagens verden gjenstand for mange raske endringer, og den rystes av spørsmål som er dypt relevante i forhold til troens liv. Dette betyr at det er nødvendig med både mental og kroppslig styrke for å sitte på Peters stol. Denne styrken har blitt svekket i meg i en slik grad at jeg har måttet erkjenne min man-glende evne til på en tilstrekkelig måte å fylle tjenesten som er meg betrodd.

Av denne grunn og med klar bevissthet om han-dlingens alvor og i full frihet, erklærer jeg at jeg frasier meg embetet som biskop av Roma og et-terfølger av Sankt Peter, et embete som ble meg betrodd av kardinalene den 19. april 2005. Dette betyr at fra 28. februar 2013 kl 20.00 er bispes-tolen i Roma, Sankt Peters stol, vakant. Det må innkalles til et konklave for å velge den nye paven av dem hvis ansvar det er.

Kjære brødre, jeg takker dere svært oppriktig for all den kjærlighet og det arbeide dere har støttet meg med i min tjeneste og ber om forlatelse for alle mine feil. Og nå, la oss betro Den hellige kirke til vår øverste hyrde, vår Herre Jesus Kristus, og bønnfalle hans hellige mor, Maria, om at hun må bistå kardinalfedrene med sin moderlige omsorg i valget av en ny pave. Når det gjelder meg selv, ønsker jeg også hengivent å tjene Guds hellige kirke i fremtiden gjennom et liv viet til bønn.

Pave Benedict XVI er den femte paven i historien som abdiserer/ av p. Sigurd Markussen. I 1045 abdiserte pave Benedict på grunn av økon-omiske forhold. Han var bare rundt 18 år gammel da han ble innsatt som pave. Hans etterkommer, pave Gregor VI var bare pave fra 1. mai 1045 til 20. desember 1046 før han også abdiserte. Pave Benedict IX ble da pave igjen.

Den andre paven som abdiserte var altså pave Gregor VI. Årsaken var en beskyldning om at han hadde kjøpt seg til paveembetet, noe han innrømmet og så abdiserte. Pave Celestine V var den tredje til å abdisere i 1294. Etter bare å ha vært pave i fem måneder publiserte han et dekret som gav tillatelse for en pave å abdisere, og så abdiserte han. Han levde i to år til før han døde. Den fjerde paven som har abdisert er pave Gregor XII i 1415. Årsaken var å få en slutt på det vestlige skismaet. Den gang var det tre paver som gjorde krav på paveembetet. Pave Benedict XVI er altså den femte paven som abdiserer. Dette ble kunngjort for kardinalene søndag den 10. februar 2013 og offentliggjort kl 1200 mandag den 11. februar 2013. — på Città Del Vaticano.

• Pave Benedikt XVI kunngjorde kl 08.00 den 11. februar 2013 at han den 28. februar abdiserer fra Peters stol. Direktør for Vatika-nets pressekontor, p. Federico Lombardi SJ, avholdt en pressekonferanse ved Den hellige stol kl 12.30 og kunne der bekrefte det føl-gende:

• Pave Benedikt abdiserer av fri vilje, i henhold til Kanon 332 §2 i kirkeretten.

• Pave Benedikt vil selv ikke delta ved konklavet som skal velge hans etterfølger.

• Pave Benedikt XVI flytter til den pavelige res-idensen i Castel Gandolfo den dag han fratrer.Når renoveringsarbeidet på det kontemplative kvinneklosteret i Vatikanhagene er fullført, vil Den hellige far flytte dit for en periode med bønn og refleksjon.

Pontifikal takksigelsesmesse for Benedikt XVIs pontifikat Den 28. februar kl 20.00 går Kirken inn i sede va-cante - pave Benedikt abdiserer fra Peters stol.

I denne anledning inviterer Oslo katolske bispedømme alle troende til pontifikal takksi-gelsesmesse for Benedikt XVIs pontifikat i St. Olav domkirke kl 18.00.

Dette blir for de fleste siste mulighet til å feire den hellige eukaristi "i enhet med vår pave Bene-dikt", og vi ber for ham, Kirken og det forestående pavevalget.

Pave Benedikt XVI: - Jeg frasier meg embetet som biskop av Roma

Pave Benedikt XVI kunngjorde med disse ord den 11. februar at han abdiserer den 28. februar:

Jeg takker dere hjertelig for den kjærlighet med hvilken dere har båret byrden av min tjeneste sammen med meg, og det arbeid dere har gjort. Jeg ber om tilgivelse for alle mine mangler. Nå betror vi Kirken til den øverste Hyrde, Vår Herre, Jesus Kristus. Vi ber hans hellige mor om å bistå kardina-lene i valget av den nye paven med sin moderlige godhet.

Hva meg angår, vil jeg også i fremtiden tjene Guds hellige kirke av hele mitt hjerte, gjennom et liv viet til bønn.

Benedikt XVI


Vi gratulerer dåpsbarna og deres familier:16.02.2013 – David Marustak (Ørje)

Vi kondolerer familien til avdøde:Vigdis Maria Sandem 08.12.2012Lajla Maria Krysiak 20.12.2012Zygmunt Zazula 27.12.2012

Herre, gir dem den evige hvile…Menigheten takker for gaver, som ble samlet til kirken. Tusen hjertelig takk.

MESSEINTENSJONERHver søndag i en av messene ber sognepresten for menigheten og minnes alle våre avdøde. Alle sjel-ers dag blir det også frembåret messer for de avdøde i menigheten. Vil en ha lest Den hellige Messe for et bestemt formål (intensjon) bes en kontakte presten.

„GREGORIANKA” så kalte gregoriansk messeintensjoner, har fått sitt navn etter pave Gregor I den store og var praktisert i kirken fra VI tallet. I Kirken finnes det detaljerte forskrifter ang. sånne messe-intesjoner. Skal feires 30 messer løpende i 30 dager, bare for en bestemt avdøde.

MSZE ŚW. INDYWIDUALNE Przyjmowane są indywidualne Msze św. w różnych intencjach podanych przez ofiarodawców, jako Msze św. jednorazowe. Odprawiane są w takiej kolejności, w jakiej zostały przyjęte. Jeśli ktoś zechce być obecny na zamówionej Mszy św. - to istnieje możliwość ustalenia dokładnego terminu jej sprawowania

MSZE ŚW. GREGORIAŃSKIEMsza gregoriańska (pot. gregorianka, staropolskie - trycezyma) — trzydzieści mszy świętych odprawi-anych codziennie przez kolejne dni w intencji jednej osoby zmarłej za darowanie jej kar w czyśćcu.

Praktyka ta zainicjowana została w VI wieku przez papieża Grzegorza I Wielkiego, który polecił odprawianie w takiej formie mszy za zmarłego mnicha benedyktyńskiego, przy którym znaleziono pieniądze, których ze względu na ślub ubóstwa nie powinien był mieć. Zgodnie z przekazem, trzydzi-estego dnia ów zakonnik miał się objawić papieżowi i podziękować za okazane mu miłosierdzie, dzięki któremu opuścił czyściec. Praktyka ta rozwijała się dalej od VIII wieku, najpierw w klasztorach, później wśród innych wiernych.

Mszy gregoriańskiej od samego początku towarzyszyło mocne przekonanie Kościoła o szczególnej jej skuteczności dla zmarłych cierpiących w czyśćcu. W 1884 r. Kongregacja Odpustów Stolicy Apostolskiej wyjaśniła, że zaufanie wiernych do mszy gregoriańskich jako szczególnie skutecznych dla uwolnienia zmarłego od kary czyśćca należy uważać za rozumne i zgodne z wiarą.

Msze gregoriańskie nie są jednak obdarzone żadnymi specjalnymi odpustami. Praktyka opiera się wyłącznie na przeświadczeniu składających intencję o skuteczności takiej mszy.

Økende trafikk på hjemmesidene

St. Maria menighet har hatt egne hjemmesider på Internett i over 2 år. Siden adventstiden 2010 har nettstedet vært operativt og har forsynt lokalmiljøet og andre interesserte med informasjon om ar-rangement og aktuelle saker fra Indre Østfolds eneste katolske menighet.

Hjemmesidenes adresse eller URL er http://askim.katolsk.no. Hjemmesidene ligger rent teknisk hos domenet wordpress.com.

Mange vil gjenkjenne denne siste adressen fra mange blogg-adresser, og dette er også sannheten om menighetens hjemmesider: Den har form av en blogg og er derfor ganske enkel i bruk. Fordelen med denne løsningen er at det er gratis å ha hjemmesidene, og de er lette å navigere i.Ved siden av denne teksten er en såkalt QR-kode som smart-telefoner og nettbrett oppfatter som ad-ressen til Mariakirkens hjemmesider. Den kan brukes som en snarvei.

I løpet av de første 2 årene hadde hjemmesidene 10.000 besøk. Dette tallet øker stadig; ved slutten av februar 2013 er tallet økt til 11.500. Det er ikke bare nyhets- og aktualitetssaker som leses. Det lig-ger en del statiske artikler om Den katolske kirke, om helgener og om lokalmiljøets katolske historie på hjemmesidene, og slike artikler har mange treff. Det er tydeligvis mange personer som søker generell informasjon om katolsk kirkeliv, og som derfor finner våre hjemmesider.

Svært ofte henviser Mariakirkens hjemmesider til www.katolsk.no, hvor all mulig generell informasjon er å finne. Det hender også at samme nettsted henviser til våre hjemmesider, og det samme gjør net-tstedene til enkelte andre menigheter på Østlandet.

Det er stimulerende å lage hjemmesider for en lokal menighet i en minoritetskirke. Det er et mål å holde hjemmesidene oppdatert med kunngjøringer og nyheter til enhver tid. Nettstedet har et internt arkiv som gjør det mulig å finne alle tidligere innlegg og nyhetssaker. Iblant er det også mulig for besøkere å skrive kommentarer til hjemmesidene. Vi ønsker alle velkommen til å benytte kirkens net-tsted så ofte det er aktuelt!

Hilsen Vidar Olaussen


KATEKESE I MENIGHETEN

”... kommunionen er enhetens tegn, så gir det den troende stadig nye impulser til gjensidig kjærlighet og forsoning. Den gir den sakramentale styrke som er nødvendig for å pleie de gode forhold i familie og kirkelige relasjoner” (salige Johannes Paul II).

Religionsundervisning for katolske barn og ungdommer i tiden frem til jul 2013

Klassefordeling1. – 5. klasse – Anna Harding, tlf. 451636251. – 5. klasse (polsk talende) – Anita Ciupka, tlf. 405970643. klasse (1. Kommunionsbarn) – Sognepresten, tlf. 901296216. – 8. klasse – Laila Frøyset, tlf. 900761429. klasse (konfirmantene) - Sognepresten

Lørdag kl. 11.00 Ansvarlig for servering Liturgi16.03.2013 skriftemål Fam. Marciniak, Kucharski,

Michalakalle

06.04.2013 Fam. Zwidryn, Kochmanski, Turlaj

4. klasse

20.04.2013 Tommy Vu Tran, fam. (Østre Ringv 3, Askim),Khoi Le, fam. (Skogveien 19, Askim),Vinh Tan, Vincent Hoang, fam. (Korsegårdv 17 A, Askim)

3. klasse

04.05.2013 KONFIRMASJON 6. - 8. klasse18.05.2013 Fam. Zega, Ås, Wylupska 3. - 5. klasse

01.06.2013 Felles alle

Undervisningen forløper slik:Kl. 11.00 – 11.45 messeKl. 11.45 – 12.00 spisepauseKl. 12.00 – 12.45 undervisningKl. 12.45 – 12.50 pauseKl. 12.50 – 13.30 undervisning

Konfirmantene/9. klasse - Sognepresten onsdager kl. 17.00 – 19.0020.03.2013 – skriftemål kl. 18.0003.04.201310.04.2013 – foreldremøte kl. 19.0024.04.2013 – forberedelse til Konfirmasjon04.05.2013 - KONFIRMASJON

Første Kommuniontirsdager: kl. 17.00 – 19.00, pluss lørdagsundervisning (ekstra undervisning før 1. Hl. Kommunion)09.04.2013 – foreldremøte kl. 17.0023.04.201330.04.201307.05.2013 – foreldremøte kl. 17.0014.05.201318.05.2013 – skriftemål - forberedelse til 1. Kommunion19. mai 2013 – Første Hellige KommunionKl. 12.30 – høymesseKl. 15.00 – messe på polsk

Askim St. Maria kirkeOpprettet 15.08.1992. Sognet omfatter kommunene Marker, Rømskog, Trøgstad, Spydeberg, Askim, Eidsberg, Skiptvet, Rakkestad samt post-stedene Knapstad og Tomter i Hobøl kommune. 1.854 km². Menigheten har et eget nettsted, se http://askim.katolsk.no/[email protected]

Kirkevigsel 30. mai 2003. Se billedserier fra kirkeinnvielsen, fra innvielsen av presteboligen 17. oktober 2004 og fra innvielsen av glassmaleriene 5. desember 2004.Furusethveien 2, 1811 Askim 69 88 96 71/ 69 88 96 71 0530.09.75706 1100.30.09078; organisasjonsnummer 984 655 975

Sogneprest: p. Piotr Pisarek O.M.I. (fra 8. september 1999 )

Menighetsråd (fra 30. september 2012):Sognepresten (formann)Laila Frøyset (leder) David Blidsgt. 26, 1850 Mysen 900 76 142Arne Larsen (nestleder)Vidar Olaussen (sekretær)Małgorzata Jożwicka, Michał Babinski, Jolanta Wacko, Rafał Laczek, Anna Eidsaa, Lilly Nguyen, My Trang Tran, Jose Richard II Reyes, Jolanta Navdahl, Ivanka Vučić, Roy Hagen (medlemmer)

Pastoralrådsrepresentant (fra 30. september 2012):Laila Frøyset David Blidsgt. 26, 1850 Mysen 900 76 142

Finansråd: Sognepresten, Adam Babinski, Samuel Pa Harding, Vidar Olaussen

Barnegruppe: 1100.10.16654 Anna Harding (leder) Kykkelsrudveien 31, 1815 Askim 958 37 660 LUKAS (Lokallag for Unge Katolikker i Askim): 1100.11.07323; organisasjonsnummer 985 143 110 Tommy Phan (leder) Grønlundveien 6, 1809 Askim 466 31 792

Katekeselag:0530.09.75706Sognepresten

Mariaholm (kapell)Stegenveien 1143, 1820 Spydeberg 69 83 97 50

(O.M.I. = Congregatio Missionariorum Oblatorum Beatae Mariae Virginis Immaculatae) KommunitetFredrikstad, St. Josephs gate 17, 1606 Fredrikstad 69 30 15 20p. Roman Kunkel O.M.I. (superior), mobil 41 46 27 22 p. Jagath Premanath Gunapala O.M.I., mobil 41 46 87 40 p. Piotr Pisarek O.M.I., mobil 90 12 96 21Andre oblatfedre i Norgep. Bharath Villavarayen O.M.I. (bor i Oslo), mobil 40 07 69 17 p. Edmund Reginald Saveripillai O.M.I. (bor i Bergen), mobil 46 47 53 40

KONFIRMASJON: lørdag 4. mai 2013 kl. 11.00

1.Hellige Kommunion: søndag 19. mai 2013 Kl. 12.30 – messe på norsk Kl. 15.00 – messe på polsk

Ordinære messetider for Mariakirken (Askim)

Søndag10.00 1. søndag i måneden: Messe på vietnamesisk12.30 Messe på norsk 14.00 2. og 4. søndag i måneden: Messe på polsk

Onsdag18.30 Messe på norsk

Lørdag11.00 1. og 3. lørdag i måneden: Familiemesse (skoleåret), deretter religionsundervisning17.00 2. lørdag i måneden: Messe på kroatisk 18.00 Messe på polsk (kun juli måned)


„Panie! Czymże ja jestem przed Twoim obliczem? Prochem i niczem, ale gdym Tobie moją nicość wyspowiadał, ja, proch, będę z Panem gadał? – tak modlił się Ksiądz Piotr, leżąc krzyżem w swojej celi (Adam Mickiewicz „Dziady”, cz. III, scena V). „Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców; wybrał to, co niemoc-ne…”(1Kor 1,2). I mnie wybrał! „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszech-mocny, święte jest imię Jego” (Łk 1,49). Ja proch wybrany przez samego Boga, odprawiam Najświętszą Eucharystię.

Dzielę się z czytelnikami gazetki moją przeogromną radością i szczęściem kapłańskim i zakonnym; że mogę byc w Norwegii, by przezy-wac rekolekcje wielkopostne w tutejszych para-fiach. To nie jest jakiś ekshibicjonizm moralny, patologia szczęścia, jestem po prostu szczęśliwy będąc z Wami i nie wstydzę się o tym mówić. Od 43 lat, bo od chwili poczęcia, jestem wybrańcem samego Boga; kształtował już mnie w łonie mojej matki (Jr 1,5); od 23 lat – konsekrowany dla Boga w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepo-kalanej, od 17 lat jestem Jego kapłanem! Czy może być coś wspanialszego? Moja kapłańska droga do nieba rozpoczęła się w Obrze, gdzie po 6 letnim przygotowaniu filozoficzno-teologicznym 20czerwca 1996 roku, ks. Biskup Eugeniusz Juretzko OMI udzielił sakra-mentu kapłaństwa 17 diakonom, wśród nich i mnie. Dwóch odeszło z kapłaństwa, jeden zginął w wypadku, kilku pracuje na misjach, pozos-tali w Polsce. Szczęściarz Bzdyl w Katowicach! „Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał (J 15,16). „Chrys-tus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego” (Mk 3,12). Ci wszyscy kapłani przy ołtarzu są wyselek-cjonowani i powołani przez samego Chrystusa, to są wybrańcy Boży, którzy podjęli Jego wezwanie, poszli za Chrystusem. Ja też! Moja Kochana Babcia po dwóch latach mojego kapłaństwa zapytała mnie: Jerzy! Czy do Ciebie już dotarło to, że jesteś kapłanem Chrys-tusowym? Do dziś chyba to do mnie nie dotarło w stu procentach. Może i dobrze; umarłbym z miłości albo pycha by mnie zniszczyła. I to najwspanialsze starochrześcijańskie określenie: kapłan to alter Christus! Podobny do Chrystusa oprócz bóstwa. Ewangelizuje, uświęca, rozgrzesza; wszystko w Jego imieniu! Myśli jak Chrystus, kocha jak Chrystus, działa jak Chrystus.

Promieniuje Chrystusem! Wystarczy! Aż nadto! Ten skarb kapłaństwa „przechowujemy z naczyniach glinianych, aby z Boga była przeo-gromna moc, a nie z nas. (…)Dlatego nie poddajemy się zwątpieniu(…)” (2Kor 4, 7-16). Te gliniane naczynia niszczone są przez szatana, świat i przez nas samych! Massmedia ustawicznie zarzucają nas prawdziwymi i nie-prawdziwymi grzechami i skandalami kapłańskimi! „Moc w słabości się doskonali”, „Nie czynię do-bra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę(…). Nieszczęsny ja człowiek! (…)” (Rz 7,19-24). To św. Paweł! „Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa” (2Kor 12,16). Powiedziałem kiedyś pewny siebie: „Nigdy się nie zachwieję”. Jak św. Piotr mówiłem: „Nigdy nie zaprę się Ciebie”.I chwiałem się! Znam ten ból i wstyd. Nic tak nie uczy człowieka pokory jak grzech, jak słabość. Może dlatego lepiej rozumiem słabych i grz-esznych ludzi w konfesjonale? „Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla biskupów, kapłanów i całego świata”. Lubię czytać książki i w roku kapłańskim rozczytałem się w literaturze i biografii vian-neyowskiej, opracowaniach, kazaniach; wszystko fascynujące i porywające; czysta, prosta świętość! Skutek tych rozmyślań? Wyrzuty sumienia, wstyd i stres, że po tylu latach zakonnego kapłaństwa daleki jestem od świętości, od wzorców Chrys-tusowych i vianneyowskich. Mimo niepojętych darów Bożych zawiodłem niejednokrotnie zaufanie samego Boga. Posługę kapłańską usiłowałem sprawować całym sobą; nie zawsze się to udawało. W pracy misjonarskiej wyjeżdżam do różnych parafii, żeby pooddychać atmosferą duszpasterską. Wielką przygodą była dla mnie ubogacająca praca rekolekcyjna i pomoc duszpas-terska wśród Polonii w Kanadzie, Luksemburgu, Szwecji, Norwegii, Chinach. Nigdy w swoim kapłańskim i zakonnym życiu nie czułem się samotny! Nie rozumiem lamentowania różnych środowisk nad samotnością kapłana. Zawsze ze mną jest CHRYSTUS! Miesz-kam z nim pod jednym dachem: kaplica klasz-torna, niejeden kościół w „zasięgu ręki”. I po co lekkomyślnie bajdurzyć o samotności? I jeszcze jedno – Do tego czasu – do dziś – wytrwałem i ze mną wytrzymali. Na straży wierności stał sam Chrystus i Matka Najświętsza, a potem moja Mama i Babcia, one najbardziej strzegły mojej kapłańskiej wierności, modlitwą i prośbą. Wiem, że i przez Was jestem omodlony. Błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę; wszystkich Aniołów i Świętych i was, Bracia i Siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego, abym mógł dalej trwać w miłości i wierności! Jezu, przemień mnie w Siebie, bo Ty wszystko możesz! Pozdrawiam czytelników gazetki, całą parafię i zacnego ojca proboszcza Piotra!

Kapłańska droga do nieba

AvtaleGiro gir deg følgende fordeler:· Du blir varslet minst 7 dager før forfall – da har du full kontroll med regningene dine· Din konto blir automatisk belastet ved forfall – da slipper du å betale giroen i banken/nettbanken· Du får kvittering med forklarende tekst på kontoutskriften – da får du god oversiktSlik kommer du i gangFyll bare ut vedlagte svarkupong ( på neste side) , underskriv og gi/send den til oss i bispedømmet.

Med vennlig hilsen

Oslo katolske Bispedømme


„Oto masz nas korzących się przed Tobą Wszechmogący Boże. Grzesznych, słabych, synów marnotrawnych, którzy obdarowani przez Ciebie olbrzymim spadkiem, niepojętymi darami por-zucili Ojca i poszli szukać lepszego życia; wielu roztrwoniło wszystko. Rzeczywistość zdemolowała młodzieńcze iluzje ewangelicznego syna marnotrawnego; skończył miedzy świniami! Dobrze, że tkwiła gdzieś na dnie synowskiego serca pamięć o do-brym Ojcu. Zabiorę się i pójdę do mojego Ojca i powiem mu: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem Ciebie. Już nie jestem godzien nazywać się twoim synem; uczyń mnie choćby jednym z najemników”. Ojciec przyjął, przebaczył, przyodział w nową szatę i wystawił ucztę, bo ten syn był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się. Panie przebacz i nam. I to jest sens wielko-postnego nawrócenia; powrót do domu Ojca! „Nawracajcie się...” - to najbardziej potr-zebny wielkopostny apel Chrystusa i Kościoła dla całej ludzkości, bo świat idzie ku zagładzie; i nam wszystkim, bośmy grzeszni. „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy”. Czas rekolekcji to czas wyciszenia się, czas refleksji jakże potrzebny każdemu z nas, żeby się nie pogubić na drodze do nieba, żeby nie chodzić po bezdrożach, które prowadzą nie donikąd, tylko do piekła. Porwani przez żywioły tego świata, szu-kamy niejednokrotnie szczęścia poza Bogiem; źle szukamy, to jest ewidentna strata czasu, bo „nie-spokojne jest serce człowieka dopóki nie spocznie w Bogu”! „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego, a wszystko inne będzie wam przydane”! Wyhamuj-cie póki

czas! Pracujcie na godne, spokojne życie, nie na zawały serca, nerwice, wylewy. Jest czas na wszystko; nie ma go dla Boga, źródła szczęścia, miłości, prawdy, dobra. Trzeba to powiedzieć tym, którzy żyją bez Boga! To najbardziej boli, bo dusze giną. Idą na zatracenie całe rodziny. Pojed-najcie się z Bogiem! Wracajcie póki czas! Dokąd idziecie? Wracajcie do Boga wy wszyscy, którzy pogubiliście się, odeszliście od Boga. Dopóki żyjesz masz szanse; po śmierci będzie za późno! Tu nie ma żartów! „Nie łudźcie się. Bóg nie poz-woli z siebie szydzić. A co człowiek sieje, to i żąć będzie”. Po śmierci będzie niebo albo piekło. Tu

chodzi o wieczność. „Zabiegajcie o własne zbawie-nie z bojaźnią i drżeniem” napomina Filipian i nas św. Paweł. Wolę z bojaźnią i drżeniem zdobywać niebo, niż lekceważyć Boga i znaleźć się w piekle. Przestawcie kompas życia na Boga, na niebo; zacznijcie ponownie myśleć i żyć po Bożemu! Napomina nas sam Chrystus i przestrzega przed grzesznym życiem i jego konsekwencjami. Gdy powiadomiono Chrystusa o masakrze grzesznych Galilejczyków dokonanych przez Piłata, Chrys-tus przestrzegł Żydów: „jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie”, i dalej, gdy wieża w Siloe runęła zabijając wielu grzesznych Izraelc-zyków wtedy ponownie Chrystus przestrzegł: „jeśli się nie nawrócicie wszyscy tak samo zginiecie”. A czy nie grzech aniołów spowodował powstanie piekła, a czy wypędzenie pierwszych rodziców z raju nie było skutkiem grzechu? A samo piekło to co? Ewidentna kara za grzechy! „Nawracajcie się” póki czas! Czas rekolekcji jest po to nam dany, by przeniknęła nasze wnętrze, umysły i serca łaska nawrócenia, żebyśmy myśleli i żyli po Bożemu. Otwórzmy się na działanie łaski! Zawierzcie Chrystusowi! - chociaż inni mówili by co innego. On jedynie jest Drogą, Prawdą i Życiem! Inni kłamią i oszukują! A ja „wierzę w Ciebie i Tobie Boże żywy, wierzę w coś objawił Boże, Twe słowo mylić nie może”! Jakże prawdziwe jest wołanie wątpiących: „Panie do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecz-nego”. „Oto teraz czas łaski, oto teraz czas zbawienia” - nie zmarnujmy tego Bożego czasu, przeznaczmy te 4 dni na wieczność! Tutaj na ziemi jesteście już przecież urządzeni. I dobrze! Zacznijcie świadomie inwestować na wieczność, na niebo! Niech ten rekolekcyjny czas zaowocuje nawróceniem i niebem! Na czas rekolekcji „Pod Twoją obronę uciekamy się święta Boża Rodzicielko”. Ucieczko grzesznych – módl się za nami! „A kiedy nawrócicie się do Niego całym sercem i duszą, aby przed Nim postępować w prawdzie, wtedy i On do was się zwróci i już nigdy nie zakryje przed wami swojego oblicza” Amen. Niech się tak stanie!

Rozwazania rekolekcyjne w czasie Wielkiego Postu 2013 w parafiach w Østfold, wygloszonych przez ojca Jerzego Bzdyla, OMI – misjonarza ludowego z Katowic

o. Jerzy Bzdyl OMIPochodzi z Łapanowa k. Krakowa. Do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów M.N. wstąpił w 1989 roku. Roczny nowicjat odbył w Kodniu. Następnie przez sześć lat studiował w Wyższym Seminarium Duch-owym w Obrze k. Poznania. Tam też przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Eugeniusza Juretzki (pochodzącego z Radzionkowa Rojcy). Kapłańską drogę rozpoczął w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie pełnił obowiązki wikarego. Od 15 lat o. Jerzy jest misjonarzem ludowym – głosi rekolekcje, misje, odpusty. Dotychczas związany z domami oblatów w Kędzierzynie-Koźlu, Lublińcu i Katowicach. Słowo Boże głosi nie tylko w kraju, ale i za granicą. Wolny czas spędza czytając książki, słuchając muzyki. Lubi pływanie i jazdę na rowerze.

Skolegata 101830 Askim tlf 69 88 49 70

Tlf: 69 51 10 66Jernbanegata 4, 1850 Mysen


KJÆRE MENIGHET

Det er fastetid og vi ser frem mot Påskehøytiden.Men først et lite tilbakeblikk: i forrige menighets-blad skrev jeg om min forestående reise for «Sva-lene» før jul til skolen Cristiania i Peru for fattige jenter fra slummen i Lima. Og høydepunktet for meg ble denne gang å kunne glede og gi alle 160 elever en stor jule/ avslutningsfest, hvor de alle fikk god mat og drikke, og fikk lov til å glede seg sammen med hverandre og hele personalet. Det ble spilt høy musikk som også gledet de unge. Mange oppgaver ventet meg, og det var en stor glede å kunne være med å hjelpe dem (mer om Svalene på: www.svalene.no ).

«Nestekjærlighet er den beste politikk». Det å gå i søndagsmessen i kirken San Pedro i nærheten av skolen, er en stor og vakker opplevelse. Og der fikk jeg også kjøpt bønnkranser og små Kristus-medaljer av Fansiscanerprestene til ungdommene i min kateketgruppe. Utenfor denne kirken sto det flere gamle og fattige tiggere som ba om noen soles (mynt i Peru). En svært fillete stakkar tok glad imot de pengene jeg gav ham. Men først satte han pengen i munnen og bet til. Så et stort smil!

Organisasjonen Caritas (ordet betyr nestekjær-lighet) er vår katolske hjelpeorganisasjon for fat-tigdom og hjelp i verden, har nå sin fasteaksjon på gang. Denne gang er temaet klima og miljø og kalles «Skaperverket i fare». Klimaendringer og global oppvarming truer deler av vår jord. Her øn-sker Caritas gjennom sine mange prosjekter å jobbe for å bevare Skaperverket og hjelpe dem som er hardest rammet av klimaendringene. Og fastetiden er nettopp en mulighet til å forsake seg selv og gi til andre.

Fastetiden hvor vi startet med Askeonsdag varer i 40 dager, og foruten bønn, faste og bot, kan vi også prøve å gi omsorg for dem som er i nød..Mange unge stiller spørsmål ved det å faste. Skal man la være å spise? Nei – men prøve å leve enklere og ikke fråtse til daglig. Og fredags boten tilsier å avstå fra å spise kjøtt for alle over 14 år.Askeonsdag har også lange tradisjoner helt fra år 450 e. Kr. Og fra denne dag, kan vi som tro-ende kristne i «Troens år», referere til Joh 3, 16: «For så høyt har Gud elsket verden at han gav sin Sønn den enbårne, forat den som tror på han ikke skal fortapes, men ha evig liv». I den hellige kirkefader Augustin’s bok «Confessiones» uttaler han: «Gud, mitt hjerte er urolig inntil det finner hvile hos deg». For lengselen etter Gud ligger naturlig i alle menneskers hjerter.

Fasten gir oss en forberedelsestid til påsken og Kirkens største og viktigste høytid, da vi feirer Herren Jesu Kristi oppstandelse fra døden. Selv minnes jeg bl.a. en påskehøytidelighet ved Ama-sonas blant Indianere hvor de bar Kristi kors i en stor prosesjon – noe jeg aldri glemmer.

Når påskehøytiden er over, kan vi kanskje for-berede oss på de mange muligheter som de forskjellige valfarter gir oss, bl. a. Til Stiklestad under Olsok, Vadstena i Sverige eller Lourdes i Frankrike, foruten Roma i Troens år, enten ved felles oppsatte turer eller eget arrangement.Pave Benedikt XVI holdt messe for tyske speidere i Peterskirken for noen år siden, og jeg som var på gjennomreise fikk adgang til å delta (av vak-tene). Det var interrsant og stort.Nå er nyheten om paveskifte spennende for oss katolikker...

God påske høytidelighet til dere alle og ønske om et rikt bønneliv for alle i Troens år.

Laila Frøyset, leder av menighetsrådet

Caritas’ fasteaksjon er i gang ”Skaperverket i fare”

Caritas’ fasteaksjon fokuserer i år på overforbruk, global oppvarming og klimaendringer.Du kan støtte Fasteaksjonen 2013 ved å benytte kontonummer 8200.01.93433. Husk å merke innbetalingen med ”Fasteaksjonen”.

På det globale plan jobber Caritas med å gjøre klima og miljø til en hovedprioritering for myn-digheter verden over, slik at disse skal gjøre alt de kan for å redusere utslipp og redusere faren for ytterligere endringer i klimaet. Det er også viktig for Caritas å fremme standpunktet om de fattiges forrang også på den internasjonale arena. Det er urettferdig at de fattigste skal betale for kli-maendringer de i liten grad har bidratt til. Her gjenstår det mye arbeid og det virker ikke som om myndighetene rundt om i verden tar klimautfordringene på alvor. Under klimamøtet i Doha i de-sember 2012 var det liten vilje til å komme til enighet og man endte opp med en svak avtale. Det betyr ikke at vi må gi opp. Tvert i mot viser dette enda tydeligere at det er viktig for alle, inkludert Caritas, å sette klima i søkelyset og gjøre det vi kan for å bevare skaperverket! I alle Caritas’ prosjekter fokuserer vi på klima og miljø, for eksempel gjennom opplæring og til-rettelegging for bærekraftig jordbruk og skogbruk. Vi gir dessuten nødhjelp til land som rammes av naturkatastrofer og arbeider for å gjøre mennesker i utviklingsland bedre i stand til å møte fremti-dige klimaendringer. Fra Caritas.no

Fastemandat for Kirken i Norge 2013 1. Fastetidens 40 dager gir oss og alle kristne en anledning til å forberede oss til påsken gjennom en alvorlig granskning av våre liv, intens bønn, faste og bot. Fastetiden er også en tid for omsorg for dem som er i nød.

2. For at vi alle skal bli forenet med Kristus og med hverandre i en felles botspraksis, fast-setter Kirken visse dager for bot. Kirkeloven foreskriver at askeonsdag (i år 13. februar) og langfredag (i år 29. mars) skal overholdes som faste- og abstinensdager for hele Kirken. Det å faste betyr en merkbar reduksjon av det man spiser til daglig. Abstinens vil si at vi gir avkall på kjøtt. Abstinensloven påligger den som har fylt 14 år. Fasteloven binder den som er myndig inntil fylte 60 år. Sykdom og andre spesielle omstendigheter kan gi unntak fra disse lover.

3. Hver fredag året gjennom er botsdag. Likeledes er tiden fra askeonsdag til påsken botstid. Unntak gjelder når det inntreffer søndag eller høytid. En vanlig form for fredagsbot er å avstå fra å spise kjøtt. Alternativt kan fredagsboten ellers gjennomføres ved annen form for faste, f.eks. ved å gi mer oppmerksomhet enn ellers til familien, fattige, syke, gamle eller ensomme eller ved å delta i felles bønn, den hellige Messe, sakramentstilbedelse, korsveisandakt eller lignende. Bidrag til Caritas Norges fasteaksjon anbefaler vi til alle i denne tiden.

Vi ønsker oss alle en velsignet fastetid.

Tromsø/Oslo, 25. januar 2013Msgr. Berislav Grgić biskop-prelat av TromsøMsgr. Bernt I. Eidsvig Can.Regbiskop av Oslo, apostolisk administrator av Trondheim

Husk å melde adresseendring. Returadresse: St. Maria Menighet, Furusethveien 2, 1811 Askim

GUDSTJENESTEORDNINGEN i St. Maria kirke i AskimStille uke og PÅSKETIDEN

Palmesøndag, 24. mars 2013kl. 12.30 – høymesse - med vigsel av palmegrener og prosejon til kirkenkl. 14.00 – messe på polsk (msza po polsku)

Tirsdag, 26. mars 2013 kl. 18.00 Oljevigselsmesse i St. Olav domkirke i Oslo

Onsdag, 27. mars 2013 kl. 11.00 retrett på vietanmesiskkl. 18.30 messeHELLIGE TRIDUUM

Skjærtorsdag, 28. mars 2013 kl. 16.00 høymesse feirer vi aftenmesse til minne om Herrens hellige nattverd (m.s. 191)

Langfredag, 29. mars 2013 Faste- og abstinensdag (Fastebud fra 18-60 år og abstinensbud fra fylt 14 år)kl. 19.00 langfredagsliturgi - Herrens lidelseshistorie (Joh 18 ff, m. s. 201) - Forbønnene - Tilbedelse av korset - Utdeling av den hellige Kommunion Påskeaften, 30. mars 2013 kl. 11.00 velsignelse av påskemat (poświęcenie pokarmów wielkanocnych)kl. 18.00 påskevigilien samles vi til minne og feiring av Herrens oppstandelse.Vi begynner med vigslingen av ilden og påskelyset. (m. s. 221)Høytiden for Herrens oppstandelse. (Messeboken, s. 253)

1. Påskedag, 31. mars 2013 kl. 12.30 høymesse kl. 14.00 messe på polsk (msza święta w języku polskim)

2. Påskedag, 1. april 2013 kl. 12.30 høymessekl. 16.00 messe på kroatisk Onsdag, 3. april 2013kl. 18.30 messeKl. 17.00 - konfirmantundervisning

Barmhjertighetssøndag, 7. april 2013kl. 10.00 – messe på vietnamesiskkl. 12.30 – høymessekl. 15.00 – messe på polsk

Retrett for polskspråklige fra 8. – 10. mars/ rekolekcje po polsku

Anledning til skriftemål: (okazja do spowiedzi świętej) Askim, den 9. og 16. mars fra kl. 10.30 – 12.00hver gang før eller etter messen, eller etter avtale med presten.

Documents

STA. MARIA MENIGHET2013/04/01 · STA. MARIA MENIGHET 2 St. Maria Menighet nr 1/2013 St. Maria Menighet nr 1/2013 3 Redaksjon Art director Trykk Sokneprest Pater Piotr Sylvester Pisarek