1

Superhelper in Oeganda

Nummer 1 | 2018

AanZet

Ouders voor oudersHet kan soms heel fijn zijn om met andere ouders te praten. ‘Ouders voor ouders’ brengt u met elkaar in contact.

4

Redactie Liesbeth Goudriaan, Madelon Hofman, Carin Ippel, Nathalie Lanser, Dorien van den Meiracker en Jennie Stam.

De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen te bewerken, in te korten of eventueel niet te plaatsen.

Reacties op artikelen, brieven, redactionele bijdragen en suggesties kunt u via mail sturen aan: pr@asvz.nl of u kunt ons bereiken per telefoonnummer 0184-49 12 00.

Sluitingsdata kopij nummer 2 2018: 1 juni

Foto’s Archief ASVZ, Steven van der Hoeff, Mirjam Photography

Vormgeving Daniel Markides (Sweatshop)

Druk Drukkerij Obreen

Totale oplage AanZet 7800 stuks

AanZet wordt verspreid onder cliënten, ouders/contact-personen, medewerkers, vrijwilligers, gepensioneerden en externe relaties.

Colofon

Volg ASVZ ook op Facebookwww.facebook.com/bijasvz

Ondersteuning thuis | Dagbesteding | Wonen | Diagnostiek & Behandelingwww.asvz.nl

Mogelijkhedenin beperkingen

Inhoud nummer 1, 2018

Coververhaal In Oeganda krijgen kinderen met een beperking geen onderwijs. Michael en Jolanda reisden af om als vrijwilliger kennis en zorg te bieden.

7

29

Brabant

Rotterdam

Waardenland

En verder…

Van de redactie

Het weer wordt steeds mooier. We krijgen weer zin en energie om dingen te ondernemen. De tuin gereed maken voor de zomer of een grote voorjaarsschoon-maak. Stap voor stap maken we ons klaar voor de zomer. Bij ASVZ willen we ons ook stap voor stap verbeteren en klaarmaken voor de toekomst.

In deze AanZet krijgt u een kleine terugblik op de mooie resultaten die we vorig jaar behaald hebben. In het artikel ‘Ouders voor Ouders’ legt Marthy Wachtberger uit hoe dit project is ontstaan. Ze vertelt waarom het zo waardevol voor ouders kan zijn. Net zo waardevol waren de dialoogdiners. In de hele organisatie hebben deze dialoogbijeenkomsten op heel veel verschillende manieren plaatsgevonden. Nicole Klopper vertelt hoe de cliënten, ouders/verwanten en medewerkers hun dialoogborrel hebben ervaren. Hoe we cliënten in de woningen beter kunnen voorzien van informatie leest u in het interview over de digitale informatieschermen.

In 2018 gaan we door op de weg die wij zijn ingeslagen. We willen de ondersteuning en zorg verbeteren en verder ontwikkelen. Daarom staat dit jaar ‘stap voor stap verbeteren’ centraal in ons jaarplan. Deze kunt u lezen op www.asvz.nl/over-ons. We willen dit jaar nog meer in gesprek gaan met cliënten en ouders. Ook willen we investeren in de ontwikkeling van onze medewerkers.Dat goede zorg niet vanzelfsprekend is, leest u in het verhaal van Michael en Jolanda. In Oeganda krijgen kinderen met een beperking geen onderwijs. Michael en Jolanda deden er vrijwilligerswerk zodat ook deze kinderen stap voor stap een betere toekomst kunnen krijgen.

Ook het magazine AanZet hebben we dankzij jullie feedback in het lezersonderzoek, kunnen verbeteren. Het magazine heeft een frissere uitstraling gekregen. Het staat vol met ontwikkelingen binnen ASVZ, zowel op woongebied als de zorg. Uiteraard staan er nog steeds mooie verhalen van cliënten in en leuke foto’s van activiteiten.

Wij gaan stap voor stap verder, loopt u mee?

Liesbeth Goudriaan

22

10

18

15

CCRIn 2018 is een van de ambi-ties het oprichten van een Centrale Cliëntenraad deelraad cliënten (CCRc).

Een actuele lijst van alle activiteiten kunt u vinden op onze site:

www.asvz.nl/kalender/

4 Coververhaal

In Oeganda krijgen kinderen met een beperking geen onderwijs. Een groep vrijwilligers zet zich in om ook deze kinderen een kans in het leven te geven. In oktober 2017 is Michael Weterings, bewoner van Aak 2, samen met Jolanda Dreuning, zijn pleegmoeder, afgereisd naar Oeganda om vrijwilligerswerk te doen.

Superhelper ook in Oeganda

ieuwe schoolJolanda is dit werk gaan doen om hulp en vooral ook om kennisoverdracht te bieden

aan de mensen in Oeganda. Er is weinig kennis over de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Vooral deze kinderen worden aan hun lot overgelaten, vermoord of weggestopt voor de buitenwereld. Hierdoor ontstond het idee om een school op te richten. De eerste keer ging ze voor drie maanden en daarna twee keer één maand. Inmid-dels staat er een school, maar er is nog steeds veel nodig om deze kinderen les te kunnen geven.

Ik ben Michael“Waarom wil jij naar Oeganda?” vroeg ik aan Michael. Jolanda was al twee keer eerder naar Oeganda geweest en kwam met mooie verhalen terug naar huis, waardoor Michael dacht… dat wil ik ook!Michael had de leus: “Ik ben Michael, ik heb een beperking. Als je in Oeganda woont met een beperking, ben je niets waard en dat pik ik niet…”Hij vond het een grote uitdaging om mee te gaan, maar moest er wel wat voor doen. Ze bedachten allerlei activiteiten om geld in te zamelen voor kasten en schoolbanken voor ‘de special class’ in Oeganda. Michael heeft auto’s gewassen, lege flessen ingezameld, ze hebben aan de Bolderbrade-rie meegewerkt en workshops gegeven. Kortom er moest geld binnen komen en dat lukte.

Leren van elkaarJolanda en Michael maakten samen de reis waar ze allebei naar uitgekeken hadden. Bepakt en bezakt met speelgoed, cadeautjes en kleding gingen ze op pad. Michael was geëmotioneerd toen hij zag hoe arm de kinderen waren. Ze liepen in kapotte kleding en sliepen op de grond. Er was geen stromend water en geen douche of wc. Dus ook Michael en Jolanda moesten zich aanpassen. Maar dat ging snel goed. Steeds beter ging het communiceren met gebaren en Engelse woordjes. Michael heeft veel kunnen spelen en voetballen met de kinderen.

N

Tekst Dorien van den Meiracker

5

Superhelper ook in Oeganda

“Alle hulp is welkom”

Hij heeft leren klussen, muren van een badkamer gestuukt en heeft ook zelf leren koken. Op een zelfge-maakte stoof, waarvoor hij eerst een termietenheuvel moest afgraven.

Leuk en minder leukTwee dagen heeft hij het even moeilijk gehad. Hij was ziek en kreeg heimwee naar huis. Maar daarna ging het weer beter. Er was ook nog tijd voor ontspanning. Michael wilde graag op safari. Ze hebben op de Nijl gevaren en krokodillen, nijlpaarden en waterbuffels gezien. In Nederland kom je die niet zomaar in het wild tegen, maar nu zag hij ze in de echte natuur.

Sponsorkind CalvinMichael heeft veel nieuwe vrienden gekregen. Wat hij heel belangrijk vindt, is dat hij nu zelf een sponsorkind heeft: Calvin van 7 jaar. Hij betaalt zijn schoolgeld en stuurt af en toe een kaart of foto’s uit Nederland.Door deze reis is Michael zelf ook veranderd. Hij is rustiger en volwassener geworden. Jolanda zegt dat hij ook een stuk zelfstandiger is geworden en natuurlijk wil hij volgend jaar weer. Daarom zamelt hij nog steeds lege flessen in en zullen er weer acties georganiseerd worden. Alle hulp is welkom, want deze kinderen moeten geholpen worden!

Wilt u ook bijdragen aan dit project? Bekijk dan de crowdfundingspagina van Michael of Facebookpagina van Lwengo Rural Development Support Organization. Bij Lwengo Kids Foundation kan men zich aanmelden voor een sponsorkind (met of zonder beperking)

bit.ly/crowdfunding-Oeganda

www.facebook.com/lwengouganda

www.lwengokids.nl/

6

Elk team kreeg na de zomer van 2017 de opdracht om een dialoogdiner te organiseren. Medewerkers, ouders en cliënten hebben dit als positief ervaren en er zijn waardevolle tips uit voortgekomen. In 2018 krijgt dit een vervolg. Zo werken we aan onze missie: menswaardige zorg voor mensen met een beperking.

Informeel karakterEen team van een woning op Schoorstraat 4 in Uden-hout heeft samen met de cliënten een borrel georgani-seerd. “De uitkomsten zijn verrassend positief”, vertelt Nicole Knopper, persoonlijk begeleider op de woning. “Ouders en vrijwilligers gaven aan dat ze het ontzettend

De dialoogdiners bij ASVZwaardevol vonden om op deze manier met elkaar in gesprek te gaan. Het informele karakter van de borrel en het feit dat alle medewerkers van de woning aanwezig waren, viel erg in de smaak. De ouders gaven aan dat ze een ouderbijeenkomst soms toch als formeel en wat afstandelijk ervaren. De opkomst is daarom vaak niet zo hoog. De losse sfeer tijdens de borrel gafalle aanwezigen, op een opbouwende manier, het gevoel dat ze meer konden zeggen. Het heeft de onderlinge band enorm versterkt. Dat gaan we zeker volhouden door twee keer per jaar een soortgelijke bijeenkomst te organiseren.”

Wensboom“Om ervoor te zorgen dat cliënten op de woning ook voldoende kunnen aangeven wat ze willen, is er een wensboom gekomen. Dat lijkt simpel en voor de hand liggend, maar de wensboom voldoet wel degelijk aan een behoefte. Onze bewoners ervaren dat het makke-lijker en laagdrempeliger is om via de wensboom je wensen kenbaar te maken, dan officieel in een huis-overleg. Ook voor medewerkers werkt deze manier prima. De ingediende wensen zijn een goede aanlei-ding om het gesprek met elkaar aan te gaan.”

ScholingBetere zorg bereiken we alleen als we investeren in de ontwikkeling van onze medewerkers. Daarom krijgen medewerkers de aankomende tijd veertien extra scholingsdagen om te groeien in hun werk. Deze kunnen ingezet worden voor scholing en training, maar ook voor het uitwisselen van kennis en ervaring met collega’s. “Binnen ons team zijn we blij met deze scholingsdagen”, vertelt Nicole verder. “Er zijn verschil-lende trainingen en e-learningmodules waar we veel aan hebben, zoals gesprekstechnieken. Ook zijn we samen met het team naar het toneelstuk ‘Lastige ouders’ geweest. Allemaal goede hulpmiddelen om stap voor stap te blijven verbeteren!”

Bij ASVZ willen we de ondersteuning van, en zorg aan cliënten dagelijks verbeteren en verder ontwikkelen. Bijvoorbeeld door te reflecteren op hoe we ons werk doen – en waar het beter kan.

Tekst Madelon Hofman

“Met de wensboom

kunnen cliënten makkelijker hun wensen kenbaar

maken.”

Samen werken aan betere ondersteuning

7

Marthy Wachtberger, moeder van Casper, miste dat contact toen Casper in 2010 op de Merwebolder kwam wonen. Het loslaten was zwaar, heel zwaar. Ze had een schriftje gemaakt en daarin had ze dingen opgeschreven die voor Casper belangrijk waren. Hoe hij slaapt, wat hij graag lust en wat juist niet. Dit was voor Casper belangrijk, omdat hij niet goed kon praten en ook

zelf moeilijk dingen kon aangeven.

Welzijn van cliënten staat voorop Omdat Marthy dichtbij de zorg van Casper

wilde zijn, werd ze al in 2011 groepsvertegen-woordigster voor de ouder-verwanten

vereniging (OVV) op Aak 2, de woning van Casper. Iets later stapte ze in het bestuur van de OVV. Door haar eigen ervaringen zag ze in dat het belangrijk was om de belangen van de ouders/verwanten te behartigen. Het welzijn van de bewoners stond hierbij voorop. In een film vertelt Marthy wat er in haar omging toen Casper uit huis ging. Deze staat op www.asvz.nl/ouders-familie en op de website van de OVV.

Ouders met elkaar in contact Al snel had ze het idee dat er een manier moest zijn waarop ouders

elkaar kunnen helpen en versterken. Dat ouders met andere ouders in contact kunnen komen. Opgeleid personeel? Uitstekend. Onmis-

baar. Maar wat de emoties en het loslaten inhouden, kunnen alleen ouders van een zorgenkind weten. Het kan zijn dat je alleen graag even je verhaal

kwijt wilt of dat je een korte vraag hebt. Alles kan… Zo is het project ‘Ouders voor Ouders’ ontstaan. Op deze manier kunnen ouders iets voor elkaar betekenen.Marthy en alle ouders die zich opgaven voor dit project zeggen volmondig: “Schroom niet. Doe een beroep op ouders voor ouders. We kunnen elkaar helpen en versterken.”

Wilt u in contact komen met een andere ouder? Ouders uit alle sectoren zijn gevraagd en gevonden. We kunnen u dus in contact brengen met een geschikte ouder. Bij de ouder-verwanten vereniging staan wij voor u klaar. U kunt bellen naar 0184-49 11 69 of mailen naar ovv@asvz.nlVoor meer informatie kunt u ook terecht op www.asvz.nl/ouders-familie en de flyer downloaden.

Ouders voor Ouders

“Het hoeven geen problemen te zijn, gewoon

DELEN kan al zo bevrijdend zijn.”

Ouders van gehandicapte kinderen komen over heel verschillende wegen vaak uit op één en hetzelfde punt. Namelijk het moment dat het thuis niet meer gaat. Dat draagkracht en draag-last uit balans geraakt zijn. Het punt waarop we ons zorgenkind uit handen moeten geven. Zorg die we zo graag en vaak, zo lang zelf gaven. Maar de emmer loopt over, de rek is eruit. Hoe fijn is het dan om met andere ouders te praten. Mensen die in hetzelfde schuitje zitten, hetzelfde meemaken en aan een half woord genoeg hebben om te weten waarmee jij worstelt.

Tekst Jennie Stam

Bekijk de film via: bit.ly/ASVZ-oudersvoorouders

8

Kort nieuws

Overzichtelijk en makkelijk Marqurite Hanemaaijer is begeleidster op de Hof van Fascinatio in Capelle aan den IJssel. Deze woning heeft meegedaan aan de test met de digitale informatiescher-men. ”Voorheen werkten we met pictogramborden. De picto plaatjes raakten met regelmaat zoek en het was een hele klus om het bord elke dag bij te werken. Het digitale scherm is echt ideaal, zowel voor onze bewoners als voor de medewerkers”, vertelt Marqurite enthousiast. “Op het scherm staat het rooster van de medewerkers. Voor bewoners is het heel belangrijk dat ze kunnen zien welke medewerker er aanwezig is als ze wakker worden of wie er avonddienst heeft. Ze zoeken het zelf op het scherm op of vragen ons om er samen naar te kijken; het is heel overzichtelijk en gemakkelijk. Het is ook prettig dat we het scherm van tevoren kunnen vullen met roosters en taken. Het is daardoor altijd up-to-date. “

Cliënten helpen mee ”Het beheer van het scherm is eenvoudig”, vertelt Marqurite. ”Voor ons als begeleiders, maar ook voor cliënten. Op onze woning heeft bewoner Geert ook een rol in het onderhoud. Geert zorgt ervoor dat het menu er iedere week op komt te staan. Hij zoekt foto’s op van de maaltijden en zet alles in het systeem. Op deze manier betrekken we de cliënten bij het onderhoud en gebruik van het scherm.”

Meer digitale informatieschermen in woningen

‘Echt ideaal, voor cliënten en begeleiders’

Welke begeleider is er morgenochtend aanwezig? Wat staat er vanavond op tafel? Wie kookt vandaag? Praktische zaken die bewoners graag willen weten. Een aantal woningen heeft een digitaal informatiescherm waar dit soort informatie op staat. En dat bevalt goed. Daarom krijgen meer woningen zo'n infoscherm.

Tekst Eva Baan

Zwemmen met cliënten

Elke dinsdagavond zwemmen cliënten van Schoorstraat 4-38 en 4-39 een uur-tje. Samen met begeleider Tamara en een collega. Ze vinden het heerlijk. Even ontspannen en tot rust komen na een dagje dagbesteding. In het zwembad zitten ze onder de sproeiers of in de donut, of trekken ze een baantje. Een uur is zo voorbij. Tamara Lips heeft de zwembad begeleidings-cursus afgerond, zodat ze samen met andere collega’s dit uurtje ontspanning kan aanbieden. “Zwemmen is een leuke vrijetijdsbesteding en je bouwt een nog betere vertrouwensband op.” vertelt ze. “Echt een aanrader voor anderen. ”

Troepvissers

Zwerfafval in de historische havens van Rotterdam. Dat kan niet. Daarom gaan cliënten en begeleiders dagelijks afvalvissen. Voor het inleveren van het afval moeten zij echter betalen. RTV Rijnmond, AD en RTL Nieuws besteedden aandacht aan dit probleem. En met succes; zowel de gemeente Rotterdam als twee afvalverwerkingsbedrijven kwamen met ASVZ tot een oplossing zodat het opgehaalde afval op een goede en duurzame manier kan worden afgevoerd.

10-jarig bestaan TDG

Fietsspecialist Tweewieler de Gade-ring uit Hoogvliet vierde zaterdag 24 maart haar 10-jarig jubileum. Mede-werkers, vrijwilligers en relaties genoten met een hapje en een drankje van dit feestelijke moment. De band United by Music maakte het feest helemaal compleet. Het begon allemaal met een fietsen-stalling. Het stallen van fietsen werd geleidelijk aangevuld met het plakken van banden en de fietsverkoop. Nu, 10 jaar later, werken er zeven cliënten, twee begeleiders en talloze vrijwil-ligers.

9

Opening Chico MendesringHet heeft even geduurd maar begin dit jaar was het eindelijk zover. De Chico Mendesring in Dordrecht kon bewoond gaan worden. Een nieuw en ruim pand met voor iedereen een eigen appartement. De cliënten zijn er blij mee. “We kunnen in ons eigen appartement blijven, maar kunnen elkaar ook opzoeken als we daar zin in hebben. Het is hier gezellig en de woning staat in een mooie omgeving. We moesten lang wachten, maar dat was het uiteindelijk wel waard.”

De sloop van DoggersbankDe eerste sloopwerkzaamheden van woonlocatie Doggersbank in Hoogvliet zijn gestart. Cliënten, ouders en medewerkers waren woensdag 29 november aanwezig om deze mijlpaal te vieren. De cliënten keken ernaar uit, maar vonden het ook wel spannend. Iedereen die wilde en kon, mocht een stuk van de muur wegslaan. Naar verwachting is het nieuwe wooncomplex in april 2019 gereed.Cliënten van woongroep de Griffel namen

vrijdag 12 januari alvast een kijkje in hun nieuwe ASVZ woning aan de Nijhofflaan in Dordrecht. De kamers op de begane grond waren al geverfd en voorzien van badkamer, zodat men een goed idee kreeg van de woonruimte. Inmiddels zijn de cliënten verhuisd en kunnen ze wennen aan hun nieuwe woonomgeving. In juli vindt de officiële opening plaats. Heropening woonboer-

derij NooitgedachtAlweer 20 jaar geleden namen de eerste cliënten hun intrek in woon-boerderij Nooitgedacht. Deze historische boerderij in Vlaardingen is grondig verbouwd en uitgebreid. Vrijdag 30 maart werd de ASVZ woonlocatie officieel heropend. 14 lintjes werden door de bewoners doorgeknipt. De nachtburgemeester van Vlaardingen maakte er een echt feest van. Ter ere van het 20-jarig bestaan is er een fotoalbum met oude en nieuwe foto’s van de boerderij en de cliënten uitgegeven.

Kijkdag Nijhofflaan

10 Brabant

Lianne en Johnny: getrouwd!Lianne en Johnny wonen allebei bij ASVZ, Lianne in Udenhout en Johnny in Tilburg. Samen hadden ze een grote wens, met elkaar trouwen. Officieel liepen ze tegen de beperkingen van de regels in Nederland aan. Maar dat heeft ze er niet van weerhouden om toch samen de stap te zetten en te gaan trouwen. Weliswaar niet voor de wet, maar wel door een prachtige bruiloft met vrienden en familie en daardoor zeker niet minder echt.

Tekst Madelon Hofman

Lianne: “Johnny en ik waren al drie jaar samen en we wilden allebei heel graag met elkaar trouwen. Hij heeft ook een heel mooi aanzoek gedaan op de verjaardag van zijn moeder, mijn lieve schoonmoeder. Ik moest die avond binnen blijven en na een tijdje mocht ik uit mijn raam kijken. Daar zag ik

allemaal lichtjes. Johnny had in de tuin het aanzoek in kaarslichtjes neergezet: ‘Lian trouw met mij’. Superromantisch!”“Op de dag zelf moest ik al om 7.00 uur uit bed. Twee uur lang zitten voor het doen van mijn haar en make-up. Echt wel heel vroeg!” vertelt Lianne. “Ik heb samen met een vriendin mijn trouwjurk uitgezocht. Ik ben getrouwd in het rood, zijn lievelingskleur. We hebben onze dag afgesloten met een gezellig feest. Dat kon bij mijn schoonmoe-der in de tuin, een groot feest met zeker tachtig gasten. En uiteraard mocht daar het nummer ‘Rood’ van Marco Borsato niet ontbreken.”

“We wonen niet bij elkaar, maar logeren één weekend per maand bij elkaar. Dat hebben we zo afgesproken. Hopelijk kunnen we in de toekomst bij elkaar gaan wonen. Verder is er niet zo heel veel veranderd, ons gevoel voor elkaar is meer bevestigd. We vonden

het gewoon heel belangrijk met elkaar te trouwen, een echte bruiloft met alles er op en er aan. De begeleiding heeft ons hierbij goed geholpen. We zijn blij dat het gelukt is en we getrouwd zijn.” En de huwelijksreis? “Dat weet ik nog niet, maar in ieder geval naar een warm land!”

11

Het warme gevoel van de Willem II familieDe stichting wilde genodigden een bijzondere avond geven door ze het warme gevoel van de ‘Willem II familie’ te laten beleven. ASVZ was een van de tien projecten die 100 wildcards kreeg. 100 cliënten, bewoners, deelnemers en vrijwilligers beleefden een fantastische dag.Stichting Willem II Betrokken wil hiermee de huidige en nieuwe maatschappelijke activiteiten rondom het voetbal nog beter begeleiden en ondersteunen. Door middel van deze bijzondere actie zette de stichting de gekozen organisaties en mensen in het zonnetje.

En het bleef niet bij dat ene kaartje…Naast de kaarten voor de wedstrijd kwam ook mascotte Kingo op bezoek. Iedereen wilde wel met hem op de foto. De cliënten die de wedstrijd Willem II – PEC Zwolle bijwoonden waren heel blij met dit mooie cadeau. En hier bleef het niet bij. De Stichting Willem II Betrokken geeft ook bij elke thuiswedstrijd dertig kaarten aan ASVZ cadeau. Verschillende groepen van locatie Vincentius maken hier gebruik van en genieten op zo’n avond van spectaculair live voetbal. Een prachtig cadeau!

Willem II geeft gratis kaartenDe stichting Willem II Betrokken heeft vorig jaar in samenwerking met voetbalclub Willem II duizend mensen uitgenodigd om de wedstrijd Willem II – PEC Zwolle bij te wonen. De uitnodiging was niet alleen om naar de wedstrijd te kijken, maar vooral ook om de activiteiten rondom de wedstrijd te beleven.

Tekst Liesbeth Doppen

12 Brabant

Met de koffer op bed

Verleden 30 jaar woonden 12 cliënten in een laagbouwwoning op het terrein. Het was er gehorig. Een te krappe badkamer, zeker met de rolstoe-len en rollators. Gebeurde er iets, dan was het in heel de woning te horen. Hierdoor ontstonden soms onderlinge irritaties. Lastig.Anderhalve week voor de verhuizing naar de portakabin hielden cliënten, verwanten en medewerkers een afscheidsmiddag. Ruim 30 personen waren aanwezig. Familie sorteerde spullen, deed weg wat niet mee verhuisde. Er is een wensboom gemaakt. Met de verwachtingen van de nieuwe woning. Voor iedere cliënt persoonlijk en voor de groep. Ook werd de nieuwe woning bekeken en werden vragen beantwoord, zoals: “Verhuist het team mee? Hoe wordt de samenstelling van de groep?” En tot slot: “Hoe kan het anders in de nieuwe woning?” De meeste cliënten begrepen de verhuizing niet. Desiree wel. Zij zat op de dag van de verhuizing met haar koffer op bed: “We gaan vandaag verhuizen.” lichtte ze toe.

HedenVanaf 15 november 2017 hebben twee groepen van zeven bewoners een eigen woning met één voordeur. Eén groep heeft een extra kamer voor revalidatie. Ad: “Het is bijzonder om te zien. Alle bewoners zijn ouder, hebben medi-sche problemen en een kwetsbare gezondheid. Maar allemaal slapen ze vanaf dag één beter. Eén cliënt is al twee kilo aangekomen, want ze heeft minder stress. Uit eigen beweging lopen cliënten meer door de brede gangen en ze gaan op visite bij de buren. Omdat het hele team is meeverhuisd en op beide woongroepen werkt, komen ze toch in een vertrouwde situatie. Het Verpleegkundig Steunpunt is ook op deze plek gevestigd, waardoor er altijd personeel aanwezig is. Dus als de cliënt een mindere dag heeft, is er de mogelijkheid om op een ander tijdstip naar de dagbesteding te gaan, of vroeger thuis te komen. We koken nu zelf. Dat gaf eerst weerstand in het team. Wat als we tijdens het koken weggeroepen worden voor het Steunpunt? Dat was de angst, maar in de

Naast het monumentale hoofdgebouw van locatie Vincentius staan spiksplinternieuwe zilvergrijze portakabins aan Schoorstraat 4 B. Twee groepen van zeven ouder wordende cliënten wonen hier tijdelijk totdat hun nieuwe woning gereed is. Ad, de teamleider en teamleden Annemarie, Marjan en Ilse vertellen over het verleden, heden en de toekomst.

Tekst Jennie Stam

praktijk valt het mee. Meehelpen in de keuken lukt de bewoners niet, maar ze zitten wel gezellig in de keuken tijdens het koken. Ze ruiken alle geuren, kunnen voelen en proeven, en we eten natuurlijk wat bewoners lekker vinden. Als we in het begin nog weleens op de oude woning moesten zijn, wilde niemand mee. Dat zegt wat.”

Toekomst“We hebben een groot, hecht team en kunnen op elkaar vertrouwen. Er is weinig personeelswisseling en er zijn gesprekken over een tweede Superhelper. Geweldig.”, vertelt Ilse.Marjan vult aan: “Als we de cliënten behandelen zoals we zelf behandeld willen worden is het goed, ja toch? Bewoners met Alzheimer verhuizen naar de buren, zodat ze in elk geval in deze woning kunnen blijven wonen, tot hun overlijden. We zijn in afwach-ting van een nieuwbouwwoning maar tot onze verrassing hebben we het enorm naar ons zin in deze portakabins. We hopen dat dit tijdelijke verblijf héél lang gaat duren.”

13

Alaaf!Waar was dat feestje? In Brabant was dat feestje. Het carnaval is weer

voorbij, maar wat hebben we met elkaar weer een plezier beleefd.

Monique poseert samen met de prins carnaval van Udenhout

Frans en Maria in hun nieuwe outfits

Erik en Resie voorop in de polonaise

Prins Sebastiaan met zijn Raad van Elf

DJ Denise maakte er een muzikaal feestje van

Karin prachtig verkleed in haar kikkerpak

14

Huis van allesHij heeft een groot netwerk in Bodegraven en kwam in contact met de gemeente. Daar ontmoette hij een oud-collega, met wie hij brainstormde over mogelijke nieuwe initiatieven. Ook kende hij de onderwijzeres van een basisschool. Van het een kwam het ander. In het “Huis van alles”, een buurthuis in Bodegraven kon @-work een lokaal in gebruik nemen, zodat verschil-lende doelgroepen elkaar kunnen ontmoeten.

Samen @ workEen klein team met enthousiaste medewerkers van ASVZ, waaronder Ineke van Rijn, zoekt met cliënten naar nieuwe mogelijkheden om te kunnen samenwer-ken. Zo is er een boodschappenservice opgestart. Enkele cliënten werken op kinderboerderij De Oude Zustertuin. In de zomermaanden wordt met cliënten gewerkt bij Hortus Populus, een tuininitiatief voor duurzaam Bodegraven. De bestellingen bij de bakser-

Rotterdam

Netwerken loontIn Bodegraven is begin 2017 een nieuw project van start gegaan: @-work. Reden om contact op te nemen met Richard Slinger die dit initiatief heeft opgepakt.Richard was teamleider van de Parel in Bodegraven. Hij merkte dat een aantal cliënten geen reguliere dagbesteding had. De omgeving kon hierin niet veel bieden en ook ASVZ zelf had hier niet direct een invulling voor. Met zijn netwerk ging hij nadenken over een oplossing.

Tekst Dorien van den Meiracker

vice vliegen de deur uit. Ze verzorgen high tea’s, maar bezoekers van het buurthuis kunnen er ook een lekker stukje zelf gebakken cake of taart kopen. Ook wordt de planning gemaakt voor de verhuur van een tweelingfiets de ‘Buddybike’. Bewoners uit Bodegraven’, die niet meer zelfstandig kunnen fietsen, kunnen samen met een maatje hiervan gebruikmaken. Heerlijk om te doen wanneer je niet meer zelfstandig kunt fietsen.De samenwerking met de omliggende scholen begint ook vorm te krijgen. Annelies is klasse-assistent geworden. Ze heeft het geweldig naar haar zin en kan wanneer ze een beetje ondersteuning van Ineke nodig heeft gewoon even bellen met @-work. Andere cliënten verzorgen weer kopieerwerk voor de school. Zo ontstaat er een cirkel van “de een doet iets voor de ander en krijgt daar iets moois voor terug!”En Tom? Hij kan zijn hart ophalen met klaverjassen bij de klaverjasclub, hoe leuk kan het zijn! Netwerken loont, dat is zeker.

15

Stoere StemmersTekst Liesbeth Goudriaan

Cliënten uit Barendrecht en Capelle aan den IJssel hebben de afgelopen maan-den een Stoere Stemmer cursus gevolgd. Als voorbereiding op de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen maart.

Wat is stemmen precies? Waarom is het zo belangrijk en wat moet je weten voordat je je stem uitbrengt? Dit soort vragen leeft bij veel cliënten die woensdag 14 maart de training hebben afgerond. Burgemeester Belzen van Barendrecht was hierbij aanwezig en reikte de certificaten uit. Daarna ging hij samen met cliënten uitge-breid in gesprek over hun wensen voor Barendrecht. Ook een paar wethouders en gemeenteraadsleden sloten aan.

Wie doen er mee?De cursus Stoere Stemmers is speciaal ontwikkeld voor mensen met een beper-king. "Het gaat om mensen met een IQ rond 55", vertelt cursusleider Gerben Lems. "Ze stemden bijna nooit. De stempas bleef thuis liggen of werd weggegooid. Wij willen eigenlijk dat deze doelgroep serieus genomen wordt en dat ze mee kunnen doen aan de verkiezingen." In vijf lessen leren de deelnemers hoe stemmen in zijn werk gaat. Waarom het belangrijk is om te weten wat er in grote lijnen wordt besloten in Nederland. Wat voor hen de belangrijkste politieke thema’s zijn. Hoe meer ze weten over de Nederlandse partijen, hoe beter ze een geldige stem kunnen uitbrengen. Tijdens de cursus worden veel praktijkoefeningen gedaan met behulp van stembiljetten, een stemhokje en een stembus. “We praten over de gemeenteraad, de wethouders, en waarom het belangrijk is om te gaan

stemmen”, vertelt Gerben. “In de training leren ze stap-voor-stap waarom en hoe je stemt.” Na het behalen van het certificaat zijn het Stoere Stemmers, die weten wat er gebeurt rond de verkiezingen en welke rol zij daarin kunnen spelen.

OnderzoekDe cursus Stoere Stemmer is ontwikkeld door Stichting STRAS, ASVZ, Stichting ABRI en Accent Avondschool. De cursus is getest in Rotterdam, Barendrecht en Almere. Hogeschool Leiden onderzoekt of het lesmateriaal echt aansluit bij de cursis-ten. "Het onderzoek richt zich op de vraag hoeveel mensen vóór de cursus nog niet gestemd hebben en hoeveel mensen zijn gaan stemmen nadat ze de cursus hebben gevolgd.", vertelt Gerben. Als het onderzoek is afgerond, wordt besloten of er ook cursussen worden opgezet voor de Euro-pese en landelijke verkiezingen."

Stoere Stemmers ontvangen certificaat van burgemeester Belzen.

16

Cliënten van ’de Bolknak’ werken hierin samen met andere leden van het Wijkoverlegplatform (WOP). Samen met Stichting Welzijn Capelle, Groenbedrijf BTL Advies en andere vrijwilligers uit de wijk, is het initiatief genomen om het groen van de wijk te onderhouden. Een keer in de maand komen ze bij elkaar. Gezamenlijk ruimen ze het zwerfafval op. Ze verzorgen het groen en verwijderen het onkruid uit de openbare ruimtes.

Aan de slagDrie cliënten werken hier actief aan mee. Ze hebben er elke maand zin in. Sommigen zijn wat minder actief maar vindenhet wel leuk om te kijken. Ze zien wat de anderen aan het doen zijn en krijgen daardoor toch het gevoel dat ze meewer-ken. Onderling zijn inmiddels leuke contacten ontstaan. Op straat en in de wijk kent iedereen elkaar nu wat beter. De hond uitlaten betekent ook meteen een praatje maken of elkaar een high five geven. Het is gezelliger in de wijk nu iedereen elkaar beter kent.Het verantwoordelijkheidsgevoel om het groen te onderhou-

Rotterdam

Samen voor zichtbaar groenSinds september 2017 wordt in de wijk Fascinatio in Capelle aan den IJssel gezamenlijk gewerkt om de wijk netjes en schoon te houden.

Tekst Lonneke Molenaar en Dorien van den Meiracker

den is bij iedereen groot. Een verzorgde wijk geeft een prettige sfeer en dat maakt het wonen veel leuker.Voldaan en tevreden ronden ze iedere maand, na een dag hard werken, de dag af met een gezamenlijke maaltijd. Dan ontstaan ook de gesprekken.

Vrijwilliger na het pensioenJan is nu met pensioen maar heeft een passie voor tuinwerkzaam-heden. Hij houdt erg van bloemen en planten. Door het onderlinge contact werkt Jan nu eenmaal per week bij het Groenbedrijf BTL Advies. Hij vindt het geweldig. Zo kan hij zich volledig wijden aan zijn grote liefde: bloemen en planten. Hij heeft hierdoor inmiddels ook een leuke vriendenkring opgebouwd. Ook na je pensioen kun je dus nog steeds actief blijven deelnemen aan de maatschappij!

17

Activiteiten in Rotterdam2018 is alweer een paar maanden op weg. Het jaar werd feestelijk ingeluid met

het afsteken van sterretjes. Cliënten en medewerkers zongen de klassieker ‘Happy New Year’ uit volle borst mee. Er werd met champagne geproost en

getoost op een gezellig jaar.

Ook boven de rivieren wordt carnaval gevierd en wel op de locatie Wielewaal. Michael was Dj en zorgde voor muziek. Toppie. O ja, de groen boys werden dit

keer in het zonnetje gezet.

Witburch 3 in Rhoon is met de bewoners op een last-minute vakantie geweest. Tot grote verrassing van de bewoners konden

ze een paar dagen genieten van de Efteling in Bosrijk. Het was vreselijk koud, maar wat heeft iedereen genoten van alles wat er te beleven was. Het sprookjesbos, de Efteling figuren die hen onder-weg begroetten, de pannenkoeken, maar ook de achtbanen, het

schommelschip en de draaimolen. Het waren een paar fantastische dagen met elkaar.

Happy Valentijn. Deelnemers en vrijwilligers van de uitgaan-spool Rotterdam hebben met elkaar een Valentijns High Tea gemaakt. De liefde gaat nog altijd door de maag, dus werd er heerlijk gesmikkeld. De vrijwilligers die de uitjes verzorgden,

kregen een chocolade roos en een kaartje met een mooie tekst die voor iedereen persoonlijk werd voorgelezen.

18 Waardenland

Spelletjes spelenDe klaverjasclub bestaat uit Arnold, Wim en de broers Dik en Henk. Vrijwilligster Aaltje kaart gezellig mee. Nanja, Carla en Ada spelen Rummikub met begeleidster Marian. Ondertussen nemen ze met elkaar de dag door. Huib en Murat spelen darts. De pijltjes vinden hun weg feilloos naar het dartbord aan de muur. Af en toe komt er iemand binnen voor een kopje koffie of vertrekt omdat hij nog andere dingen te doen heeft, zoals Jos en Henk. Tussendoor maakt begeleider Arie een afspraak met een van de gasten om thuis langs te komen. En er wordt nog even een goed gesprek gevoerd.

En dat is dus de bedoeling van deze avond. Op een fijne en gezellige manier bij elkaar zijn. De bezoekers krijgen allemaal begeleiding via Ondersteuning Thuis of hebben deze begeleiding inmiddels afgebouwd. Het is

Begeleiding Anders

belangrijk om een plek te hebben waar je op een laagdrempelige manier contact kunt hebben met je begeleider. Maar het is ook belangrijk dat de bezoekers hun netwerk uitbreiden en sociale contacten opdoen. Er zijn al mooie vriendschappen ontstaan in het eetcafé.

ProjectOndersteuning Thuis van ASVZ werkt in dit project: ‘Begeleiding Anders’, samen met Syndion en Phila-delphia. Eetcafé Torenzicht is een van de locaties in Gorinchem waar mensen naar toe kunnen. Op andere avonden kunnen ze ook terecht in het natuurstreekcen-trum en in De Rozenobel. De avond in het eetcafé voorziet duidelijk in een behoefte. Als het aan de bezoekers ligt, willen ze graag nog een extra avond. De drempel om naar een van de andere locaties te gaan is voor de meesten van hen nog net iets te hoog.”

Elke dinsdagavond is het een gezellige boel in eetcafé Torenzicht in Gorinchem. Verschillende mensen komen dan bij elkaar voor een drankje, een praatje of een spelletje. Ze komen niet alleen vanuit Gorinchem, maar ook uit Dordrecht en Schelluinen. Wie dit wil kan eerst om vijf uur, voor een klein bedrag, aanschuiven voor de maaltijd, gemaakt door chef-kok Mike. Om half negen gaat iedereen weer op huis aan.

Tekst Carin Ippel

19

PlofbalOm iedereen op de hoogte te brengen van het toernooi is Danny, een van de bewoners, actief gaan flyeren in de omgeving. Ook kon hij hesjes lenen bij voetbalvereniging Sliedrecht. Zo kon iedereen duidelijk zien welke teamgenoten bij elkaar hoorden. De voorwaarde van de vereniging was wel dat Danny de hesjes weer schoon zou terugbrengen. De dag na het toernooi heeft hij dan ook hard zijn best gedaan op de was en de hesjes weer schoon en fris teruggebracht. Zondag konden ze meteen weer worden gebruikt. Er was ook een plofbal nodig voor het toernooi in de zaal, want een veldvoetbal zou het zelfde effect hebben als een stuiterbal. Dit was de taak van Petra, teamleider bij de Prickwaert. Maar een plofbal vinden viel nog niet mee, want geen enkele sportzaak verkoopt zo’n bal… Uiteindelijk is Petra hier toch in geslaagd, al heeft ze daarvoor wel heel Breda gezien. En natuurlijk moest ook de inwendige mens verzorgd worden. Chips, energiedrankjes en water, overal was aan gedacht!

Een lach van plezierToen iedereen er was, ongeveer 20 man, werd er begonnen met de warming-up door samen een balletje te trappen. Er waren ook al toeschouwers die kwamen aanmoedigen. Na het startsein lieten alle spelers vol enthousiasme zien wat ze in huis hadden. Iedereen ging er vol voor! In de rust zat iedereen met een rood hoofd van de inspanning en een lach van plezier aan een zakje chips en een energiedrank-je. Even uitrusten voor de volgende helft. De teams waren goed aan elkaar gewaagd en de gemaakte doelpunten lagen dicht bij elkaar. De avond is afgesloten met een patatje. Iedereen vond het een superleuke avond en wilde het snel nog eens doen.

Voor herhaling vatbaarDe jongeren vonden het voetballen zo leuk dat ze

nog een keer een voetbaltoernooi gaan organiseren in april en daarna een boot-

camp! Naast het organiseren van leuke activiteiten, geeft ook de activiteit zelf

een hoop positieve energie. Je bent op een leuke manier met elkaar

bezig!

ZaalvoetbaltoernooiEind vorig jaar organiseerde woning de Prickwaert in Sliedrecht voor de eerste keer een activiteit voor jongeren in Sliedrecht. Een heus zaalvoetbaltoernooi! De begeleiders van de woning kwamen op het idee om de bewoners meer activiteiten aan te bieden, in plaats van rondhangen en niets doen, om op deze manier de daarmee gepaardgaande overlast tegen te gaan. Door alles samen te organiseren zijn ze niet alleen bezig, ze voelen zich ook serieus genomen.

Tekst Petra in ’t Veld

20 Waardenland

Te moeilijk We ontmoeten elkaar in de slaapkamer van Gislan. Hij lacht, ik krijg een hand. Geholpen door Bart vertelt hij dat hij lekker in de tuin heeft gewerkt. Ook de sporthal schoonma-ken heeft zijn interesse. Hij zit daar ook wel eens op een hometrainer. Leuk! Na deze informatie wordt ons gesprek toch te spannend voor hem, hij draait zijn hoofd af en keert wat meer in zichzelf.

Overnemen “Hem hieruit halen wordt nu even lastig,” zegt Bart en hij neemt het gesprek over en vertelt. “Vijf cliënten wonen hier. Ieder met een eigen kamer met douche en toilet. Die ruimte hebben de cliënten nodig. Het zijn mensen met zeer moeilijk verstaanbaar gedrag en een laag ontwikkelingsniveau. Allemaal hebben ze heel veel meegemaakt. We werken met twee personeelsleden op vijf cliënten en begeleiden de woonsituatie, maar ook het programma overdag. Vaste medewerkers, duidelijkheid en een voor-spelbaar dagprogramma zijn de boeien

Successen uitvergroten

Op één van de V.I.C. Workhomes op de Merwebolder woont Gislan van 18 jaar. Hij woont al vier jaar bij ASVZ, waarvan drie en een half op deze woning. Zijn persoonlijk begeleider Bart nodigde ons uit om over hem te vertellen. Over zijn successen maar ook over zijn valkuilen.

Tekst Jennie Stam

Rotterdam. Veel mensen bij elkaar is spannend voor Gislan. We kijken natuurlijk wel altijd naar zijn spanningsboog op dat moment en of hij die drukte aan kan. Maar ook eten buitenshuis lukt soms. Op zulke acties kicken we. Dan weten we dat we op de goede weg zijn. Voor Gislan zijn het ervarin-gen waarvan hij leert en waaraan hij positieve gevoelens overhoudt die soms lang nawerken. Hij moet vertrouwen hebben in zichzelf en zijn omgeving. Maandag en vrijdag krijgt hij onderwijs. Door middel van een online lesprogramma leren wij hem lezen en schrijven. Dit lukt Gislan steeds beter. Succeservaringen, die moet hij hebben.“ besluit Bart.Bij het afscheid krijg ik weer een hand van Gislan.

waarop deze cliënten drijven. En het succes van acties staat of valt met het zelfvertrou-wen, de zekerheid, die wij bieden als begeleiders. En dan nog is de situatie regelmatig erg moeilijk voor hen, wat zich kan uiten in heftige reacties. Gedrag dat niet tegen ons is gericht, maar ze kunnen de situatie op dat moment gewoon niet aan.

Acties Bart vertelt verder. ”Gislan doucht zelfstan-dig en zoekt zelf zijn kleren uit. Op de woning heeft hij corvee. We prikken vuil bij V.V. Sliedrecht. Maken een sportzaal schoon. Halen boodschappen. Woensdagmorgen schildert hij kleurplaten en tekent hij graag. Ook wint hij weleens met sjoelen. ‘s Middags komt zijn moeder. We hebben goed contact met zijn ouders. Zaterdagmiddag komen zijn vader en moeder op visite. Vader speelt dan gitaar en Gislan speelt dat na. Met Pasen is hij twee nachten thuis geweest, dat ging goed. Net zoals de vakantie in de Belgische Ardennen en het uitje naar ‘Buurman en Buurman’ in het oude Luxor theater in

21

Nadat de Parlevinker, een kleine supermarkt met een groot assortiment, zijn deuren sloot, was locatie Merwebolder een tijdje winkelloos. Ongeveer een jaar na sluiting is ASVZ to Go geopend. Een winkel met een klein assortiment levensmiddelen en kantoorartikelen. Dagactiviteitengroepen kunnen hier hun brood bestellen en ophalen. Maar ook de door dagactiviteitengroe-pen gemaakte cadeauartikelen zijn hier te koop. Een winkel waar kaarten voor ontspanningsactiviteiten gekocht kunnen worden en de muntjes om in de soos drinken te kunnen kopen. ASVZ to Go wordt gerund door een dagactiviteitengroep.

ASVZ to GO

ASVZ to Go

Sander spiegelt de producten in de koeling. Belangrijk werk omdat

de houdbaarheidsdata in de goede volgorde moeten staan.

Henk mag een dagje mee-draaien en

scant het brood aan de kassa.

Joke sorteert de soos-munten voordat ze de

kast ingaan.

Arnold levert de uien en sinaasappels af, die hij bij de Jumbo opgehaald heeft.

Denise zet de geprijsde artikelen op de goede plek in de kast.

ASVZ to Go heeft ook een ideeënbox. Elk idee voor de winkel kan daar in

gedaan worden.

22

Lessen in vitaliteitHet is door mijn hoofd geschoten. Helemaal niet meer aan gedacht! Door de drukte van alledag…

Dat is wat mij overkwam toen ik een herinnering kreeg voor de kopij van deze rubriek. Zou het nog mogelijk zijn dat ik een stukje kan schrijven? Liefst voor gisteren?

Ik baal ervan… nee, niet van de herinnering, maar van mijn eigen vergeetachtigheid. Ik vraag mezelf af waardoor het is blijven liggen. Een scala aan redenen kan ik bedenken. Feit is dat zo’n vraag om kopij meestal door mij als minder urgent wordt gezien dan de vraag van een cliënt voor een gesprek. Vervolgens ga ik er natuurlijk (!) voor zorgen dat het stukje tekst er alsnog komt. Desnoods wanneer huize Burggraaf inmiddels in diepe rust is…

Het zet me aan het denken. Tijdens één van de uitvaarten in de afgelopen weken stond het verhaal van de Goede Herder centraal. De Heer is mijn Herder, was de Bijbeltekst die op een mooi bordje in de kamer van de overledene hing. Maar… als Jezus nu de Herder is… wat ben ik dan???

Een schaap…

…niet echt het toonbeeld van daadkracht… Al helemaal niet van autonomie en eigen regie. Toch, toch vind ik het een geruststellend beeld. Het helpt me te relativeren. Ik mag me soms als een schaap gedragen; ik heb het soms nodig om te rusten in groene weiden. Om aan vredig water mijn dorst te lessen. Jezus leert het me. Lessen in vitaliteit.

Psalm 23De HEER is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water, …Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij.

Wim Burggraaf / Rotterdam / M 06 10 40 26 48Theo Bos / Brabant / M 06 48 13 13 91Ellen Stierman-van Kleef / Waardenland / M 06 10 89 96 15Medewerkers Geestelijke verzorging

In gesprek met de CCR'2018 is het jaar van de cliënt'Er zijn verschillende cliëntenraden van cliënten en verwanten actief voor ASVZ. De Centrale Cliëntenraad (CCR) behartigt de belangen van cliënten en praat hierover met de raad van bestuur. AanZet blikt met Peter Brandenburg, voorzitter van de CCR, terug op 2017. En kijkt vooruit naar 2018.

Terugblikkend op 2017, hoe is de proef met de Regioraad verlopen? ‘De proef is zeer goed bevallen. We zochten naar een manier om medezeggenschap efficiënter in een regio in te richten. Dat is een Regioraad geworden. Deze raad heeft veel meer een regionaal karakter en verschillende werkgroepen. Er is bijvoorbeeld een werkgroep huisvesting en een werkgroep vrije tijd. Hierdoor komen er onderwerpen aan de orde waar we voorheen niet over spraken of niet aan toe kwamen. Er is nu één regioraad, de regioraad Midden-Holland. We hopen dat begin 2019 alle bestaande Sectorale Cliëntenraden verwanten zijn omgevormd tot Regioraden.’

Wat staat er op jullie actielijst voor 2018? ‘Een heleboel! Ik zeg weleens: “2018 is het jaar van de cliënt.” Onze grootste ambitie dit jaar is de oprichting van een Centrale Cliëntenraad deelraad cliënten (CCRc). Een nieuw niveau van medezeggenschap voor ASVZ. Deze nieuwe deelraad cliënten gaat samen met de deelraad verwanten in gesprek met de raad van bestuur. Het is een gigantisch project om dit op te zetten, maar ontzettend leuk en belangrijk! Via deze raad kunnen cliënten nog meer invloed uitoefenen, meepraten en meebeslis-sen. We zijn nu druk bezig om cliënten te zoeken die lid willen worden van de CCRc en we houden voorlichtingsbijeenkomsten. Daarna gaan we met de kandidaten in gesprek en als er veel interesse is, worden er verkiezingen gehouden. Maar dan zijn we er nog niet. Een goede voorbereiding is de basis voor succes. De leden van de CCRc krijgen training in bijvoorbeeld vergaderen en worden begeleid door een coach.’

Zin in Zorg

Het jaarverslag 2017 van de CCR is gepubliceerd op www.asvz.nl/medezeggenschap

23

Wilt u ook een project sponsoren? Neem dan contact op met Joris van SchiltCoördinator Fondsenwerving ASVZ

Schoorstraat 4, 5071 RA UdenhoutT 013 511 80 24 M 06 130 236 15E jvschilt@asvz.nl

Sponsors, bedankt! Fonds Bijzondere Noden Rotterdam - Vrienden van Vincentius - Stichting Bladt Charity - Hendrik en Maria Stichting - Stichting Maria Elias Fonds - Soc. Fonds vd Kerken Dordrecht - St. Fiom Hendrik Pierson Fonds - Fonds der Familie Antheunis - Sint Nicolaas Gasthuis - Stichting promotie bolderhoeve - Nationaal fonds Kinderhulp - Mw G M Roem-van der Linden - Vrienden van Vincentius - Stichting Henri - Stichting HIBO - Stichting Urgente Noden Drechtsteden - Trimclub ABC - HP Products - Stichting Capelle Werkt - Stichting Steunfonds Jeugdbescherming R’dam - Zabawas - Goede doelenfonds DELA - Stichting Marion Polak - Rabobank Vijfheerenlanden - Amantia Stichting - Stichting de Kaai - Stichting Bouwend Rotterdam

Convenant ASVZ en SUN- Drechtsteden ASVZ heeft met Stichting Urgente Noden Drechtsteden (SUN-Drecht-steden) een overeenkomst gesloten om hulp te bieden aan cliënten die in financiële problemen zijn gekomen.

Het gaat daarbij vooral om 2000 ASVZ-cliënten die op zichzelf wonen of gezinnen waarvan een ouder of kind een verstandelijke beperking heeft. Het kan namelijk gebeuren dat voorzieningen, zoals de Participatiewet niet beschikbaar zijn. Soms helemaal niet, soms niet tijdig of niet voldoende. SUN Drechtsteden biedt hulp. De SUN Drechtsteden is een samenwerkingsverband van hulporganisaties, fondsen en de Drechtstedengemeenten. ASVZ is de 17e grote welzijnsorga-nisatie waarmee een samenwerking is aangegaan. Op www.sundrechtsteden.nl staat hierover meer informatie.

Een nieuwe skelter!Op 9 september kreeg ik een skelter met aanhanger van het bedrijf Energise. Wat een verrassing! Ik kan nu lekker buiten crossen. Als het me te druk wordt op de groep of ik voel me niet zo fijn, dan kruip ik achter het stuur en ga ik lekker skelteren. In mijn kar heb ik een gereedschapskist en touwen. Met behulp daarvan heb ik bijvoorbeeld een lier gemaakt. Daar kan ik van alles mee trekken en slepen. Ik ben erg blij met mijn nieuwe skelter!

Errol, Molenbaan 8

Springen maar!!De langgekoesterde wens van de Logees/BSO-kinderen is afgelopen najaar vervuld. Een prachtige, veilige trampoline is ingegraven in de tuin van het Logeerhuis in Dordrecht. Een fantastische gift van het Dr. C.J. Vaillantfonds. Het plaatsen van de trampoline was een attractie op zich. Veel kinderen waren vrij en “de werkman” had een aandachtig publiek. In de herfstvakantie hebben we de trampoline officieel in gebruik genomen met een feestje. We hebben ballonnen opgeblazen, slingers opgehangen en pannenkoeken gebakken. En natuurlijk gesprongen, heel veel gesprongen! Daar gaan we lekker mee door. Dat geeft veel plezier en het is ook nog eens goed voor ons.

Winkel in de spotlights

Dagcentrum Maassluis

DAC MaassluisSchubertlaan 73144 BH MaassluisDac-maassluis@asvz.nl010-5918598

Openingstijden:Maandag t/m vrijdag10.00 - 15.00 uur

Vliegensvlug wordt de slab afgewerkt met de nieuwe lockmachine. Bavu vindt dit leuk om te doen. Voorafgaand zijn er al heel wat stappen doorlopen. De stof komt op een grote rol binnen. Aan de hand van een mal tekent een cliënt de lijnen waar-langs genaaid moet worden. Het proces wordt in kleine stapjes opgesplitst, zodat iedere cliënt een rol kan spelen.

Bij DAC Maassluis maken ze niet alleen slabben, maar ook geurzakjes. En ze doen eenvoudige productiewerkzaamheden, zoals wieldoppen voorzien van een elastiekje en zorgvuldig controleren, stekbakjes samenstellen of papier versnipperen. Na ongeveer een uurtje heeft Bavu zijn werk af en gaat hij verder met papier versnipperen. Zijn favoriete werkje.

“We splitsen de werkzaamheden

op, zodat ieder op zijn eigen niveau kan meewerken.”