760 LAT KLUCZBORKA

ŚWIETLICA SZKOLNA W PUBLICZNNEJ SZKOLE

PODSTAWOWEJ W BOGACICY

26 LUTEGO 1253

W archiwum państwowym we Wrocławiu zachował się dokument książąt wrocławskich – Henryka III i jego brata Włodzisława z 26 lutego 1253 roku dotyczący zezwolenia na lokację na prawie niemieckim miasta Kluczborka. Przywilej ten otrzymali krzyżowcy z czerwoną gwiazdą, ale dopiero w 1274 roku Henryk IV Probus uprawomocnił wydane wcześniej zezwolenie.

Kluczbork położony był na szlaku solnym wiodącym z Krakowa do Wrocławia, co zapewniało korzystny rozwój handlu. W mieście było w ówczesnym czasie rozwinięte rzemiosło.

Duże znaczenie miało również rolnictwo.

Samo miasto liczyło ok. 20ha obszaru okolonego przez mury miejskie. Wg danych z 1274r. Miała to być palisada. W środku miasta znajdował się prostokątny rynek, na którym między kościołem i ratuszem usytuowane były kramy kupieckie. Rynek obudowany był domami zbudowanymi z gliny i drewna. Z rynku prostopadle rozchodziła się sieć ulic w kształcie szachownicy.

Kościół farny pw. Św. Zbawiciela powstał przypuszczalnie jeszcze przed lokacją miasta i jest to najstarszy zachowany zabytek sztuki sakralnej w Kluczborku.

W 1297 roku w mieście stał tylko dwór książęcy, ale w 1329 roku mowa już jest o grodzie. Zamek w mieście postawił zapewne Ludwik I, który miał zamiar uczynienia z Kluczborka stolicy osobnego księstwa.

Najprawdopodobniej 1396 roku wybudowano w mieście murowane fortyfikacje, których pozostałości możemy oglądać do dzisiaj. Postawiono je od strony południowej, zachodniej i i częściowo wschodniej. Od północy miasta bronił zamek, zaś od północnego wschodu bagna i dość szeroka fosa.

Prawdopodobnie już w wieku XV rozpoczęto przebudowę miasta z drewnianego na murowane, mimo to co jakiś czas Kluczbork nękały pożary. W 1617 roku pożar zniszczył prawie w całości zabudowę Kluczborka. W 1637 roku miasto nawiedziła zaraza, niszcząc niemal całą ludność.

W początkach XVIII wieku Kluczbork przyjmuje wypędzonych Braci Polskich.

Wiek XIX to rozwój handlu, szkolnictwa oraz kolei. Kluczbork stał się ważnym węzłem kolejowym – w 1868r. Uruchomiono linię w kierunku Oleśnicy, w 1875 do Poznania, 1883 w kierunku Olesna i w 1899 do Jełowej.

Wiek XIX nie szczędził miastu klęsk. Zabudowę niszczyły pożary – 1859 i 1860 – a ludność epidemie cholery – 1837 do 1852.

Początek XX wieku to okres powstania elektrowni, fabryki maszyn, mebli i papy.

Ofensywa Armii Czerwonej wyzwoliła Kluczbork 19 stycznia 1945r.

ZABYTKI KLUCZBORKA

Poczta

Budynek starostwa

Pomnik ku czci ofiar I wojny światowej

Dworzec kolejowy

Kościół pw. MBWW

Ul. Zamkowa

Gimnazjum nr 3

Rynek

Ratusz z

przyległymi

kamieniczk

ami 12

apostołów

przed i po

pożarze w

1925r.

KLUCZBORK DZISIAJW chwili obecnej

Kluczbork jest miastem powiatowym liczącym 24 962 mieszkańców (stan na 31 marca 2011r.). Skupia 4 gminy – Kluczbork, Byczynę, Wołczyn i Lasowice Wielkie

Pod względem administracji kościelnej – Kościoła rzymskokatolickiego – należy do diecezji opolskiej i jest siedzibą dekanatu, jak również rejonu duszpasterskiego (jednego z czterech – obok Opola, Nysy i Raciborza); w ramach struktur Kościoła ewangelicko–augsburskiego jest siedzibą parafii pw. Zbawiciela, należącej do diecezji katowickiej.

Burmistrzem miasta jest

Jarosław Kielar

Widok Rynku

ul. Zamkowa

ul. Grunwaldzka

Kościół pw. NSPJ

Miasta partnerskie

Bad Durheim październik 2000r.

Brzeżany czerwiec 2001r.

Dzierżoniów 29 września 2007r.

Wells 8 maja 2010r.

Bibliografia

Bogdan Cimała

„Kluczbork

dzieje miasta”

Instytut Ślaski

w Opolu 1992r.

„Szkice

kluczborskie

III” Instytut

Śląski w Opolu

1985r.

„Kluczbork –

studium

geograficzno-

ekonomiczne

„pod red.

Ludwika

Straszewicza

1970r.

Strona

internetowa

Kluczbork.pl

Opracowanie

Dorota Smereczyńska