TSRM İzmir Sempozyumu / 2-3 Haziran 2018 › pro › konu › dosyalar › bultenler › ... · 8 TSRM İzmir Sempozyumu / 2-3 Haziran 2018 S1 - HİPNOFERTİLİTENİN INVİTROFERTİLİZASYON

1

TSRM İzmir Sempozyumu / 2-3 Haziran 2018

2


İÇİNDEKİLER

Sayfa

DAVET 3

KURULLAR 4

BİLİMSEL PROGRAM 5-6

SÖZEL BİLDİRİLER 7-39

3


Değerli TSRM dostları,

Güzel İzmir’de yeni bir bilimsel etkinlikle karşınızdayız. Kasım ayındaki ana kongremiz öncesi

en iddialı bilimsel etkinliğimizi yine İzmir’de gerçekleştiriyoruz.

İlk tüp bebek Louise Joy Brown doğalı tam 40 yıl oldu.

Nobel ile taçlanan üremeye yardımcı tedavi teknikleri çocuk sahibi olamayan çiftler için

yepyeni bir çığır açtı ve bu dönem zarfında aksi taktirde dünyaya gelemeyecek 6 milyondan

fazla insanın doğumuna vesile oldu.

İşte TSRM sempozyumunda bu zaman tünelinin sizin için aydınlatıldığını ve 40 yılda infertilite

alanında nereden nereye geldiğimizi ve nereye gittiğimizi zevkle izleyeceksiniz.

Wyndham Otelde ki bu toplantıda tüm meslektaşlarımızı ve üreme sağlığı alanında çalışan tüm

profesyonelleri ve eğitimleri devam etmekte olan bilim insanlarını aramızda görmekten çok

mutlu olacağız.

Hepinize en içten saygı ve sevgilerimizi sunuyoruz.

Prof. Dr. Ahmet Zeki Işık TSRM Derneği Başkanı

4


Düzenleme Kurulu Prof. Dr. Ahmet Zeki Işık Prof. Dr. Erbil Doğan Kongre Bilimsel Sekreteryası Dr. Funda GÖDE TSRM Yönetim Kurulu Prof. Dr. Ahmet Zeki IŞIK (Başkan) Prof. Dr. Yakup KUMTEPE (2. Başkan) Prof. Dr. Ömer Erbil DOĞAN (Sekreter) Prof. Dr. Gürkan BOZDAĞ (Sayman) TSRM Yönetim Kurulu Üyeleri (Soyadı sırasına göre) Op. Dr. Süleyman AKARSU Prof. Dr. Barış ATA Prof. Dr. Cem Somer ATABEKOĞLU Doç. Dr. Berrin AVCI Embriyolog Başak BALABAN Doç. Dr. Berfu DEMİR Prof. Dr. Esra Bulgan KILIÇDAĞ Doç. Dr. Mehtap POLAT Doç. Dr. Hüseyin YEŞİLYURT TSRM Danışma Kurulu Prof. Dr. Bülent URMAN Prof. Dr. Hakan YARALI Prof. Dr. Faruk BUYRU Prof. Dr. Cemal POSACI Prof. Dr. Sedat KADANALI

5


6


7


SÖZEL

BİLDİRİLER

8


S1 - HİPNOFERTİLİTENİN INVİTROFERTİLİZASYON TEDAVİ

SÜRECİNE ETKİSİ: OLGU SUNUMU

Sevcan FATA1, Merlinda ALUŞ TOKAT1, Ömer Erbil DOĞAN1, Recep Emre OKYAY1,

1Dokuz Eylül Üniversitesi,

İnfertilite tedavisindeki olumlu gelişmeler her geçen gün artsa da, stres kadın fertilitesi üzerinde olumsuz

etkisi bilinen fakat en çok ihmal edilen durumdur. Hipnofertilite yöntemi kadınları tedavi sürecinde

rahatlatmak amacıyla kullanılabilecek bir yöntemdir. Temeli hipnoza dayanan güçlü ve etkili beyin-

beden programıdır.

Bu vakada açıklanamayan infertilite sorunu yaşayan kadına rutin tedaviye ek olarak uygulanan

Hipnofertilite yönteminin tedavi sürecine etkisi tartışılmıştır.

Hipnofertilite kadına 4 aşama şeklinde uygulanmış ve tedavi sürecine etkisi değerlendirilmiştir. 1.aşama

(tedavinin ilk günü): Kadınla yapılan ilk görüşmede kortizol düzeyi ve fertilite için ne kadar hazır olduğu

değerlendirildi. Kortizolü ölçmek için steril idrar kabına tükürük örneği alındı, laboratuvarda çalışıldı.

Kadının uygulama öncesi kortizol değeri 156.85 nmol/L, yüksek bulunmuştur (referans aralığı: 3.5-45

nmol/L). Fertiliteye hazır olma durumu ise “Fertilite Hazıroluşluk Ölçeği” (min: 23, max: 155)

kullanılarak değerlendirildi. Kadının ölçekten aldığı ilk puan (75) fertilite hazıroluşluğun iyi düzeyde

olduğunu göstermektedir. Ölçümlerden sonra kadına stresin üremeye etkisi görseller kullanılarak, soru-

cevap şeklinde anlatıldı. Bilincin bedenimizi ve fertiliteyi nasıl etkilediği anlatıldı ve bilinç kelimelerden

etkilendiği için olumlu kelimeleri kullandığında bilincin olumlu etkileneceği örneklerle vurgulandı.

Olumlu kelimeleri/cümleleri nasıl oluşturacağı öğretildi. Bir sonraki kontrole kadar tedavisine ilişkin

olumlu cümleler oluşturması istendi (Örneğin; Beynim ve bedenim gebe kalmaya hazır). Olumlu

cümleleri evde en sık gördüğü yere asması da istendi. Bilincin yanısıra bilinçaltının fertilite sorunu

yaşayan kadınlarda bedeni nasıl etkilediği açıklandı ve bilinçaltını olumlu etkileme yolları olan

görselleştirme, hayal etme ve gevşemenin fertilite üzerindeki olumlu etkisi anlatıldı. Eğitim arasında

beyin-beden egzersizleri, görselleştirme, hayal etme ve gevşemeler yapıldı. Gevşeme egzersizini hergün

dinlemesi için ses kaydı olarak verildi. 2.aşama (tedavinin 2. kontrol günü): InVitroFertilizasyon (IVF)

tedavisi boyunca yapılacak işlemler görsellerle anlatıldı. Uygulamış olduğumuz Hipnofertilitenin bu

tedavi aşamalarında gün gün nasıl kullanılacağı anlatıldı. Kadından istediğimiz olumlu cümleler

değerlendirildi (…Sağlıklıyım ve yumurtalarım mükemmel çalışıyor, hamile kalmaya ve anne olmaya

hazırım, …). Kadın bu olumlu cümleleri buzdolabına asmış ve hergün gevşeme yapmıştı. Kortizol

değeri (7.81 nmol/L) ve ölçek puanına göre (107) kadının da ifade ettiği gibi eğitim sonrası rahatladığı,

gebe kalmaya psikolojik olarak daha hazır olduğu söylenebilir. 3.aşama (Oosit Pick-Up (OPU) günü):

Hergün gevşemeleri uygulayan kadının kortizol değeri (17.94 nmol/L) 2. kontrole göre yükselmiş olsa

da uygulama öncesine göre çok düşük bir değerdir ve OPU gibi stresli bir işlemde kadının ne kadar rahat

olabildiğini göstermiştir. Kadına OPU öncesi gevşeme yaptırıldı, anestezi etki edene kadar gevşeme

müziği dinletildi ve işlem sonrası kendini iyi hissetmeye başladığında tekrar gevşeme yaptırıldı. 4.aşama

(Transfer günü): Transfer gününe kadar gevşemelere hergün devam eden kadının son kez kortizol düzeyi

ve fertilite hazıroluşluğu değerlendirildi. Kortizol değerine göre (13.58 nmol/L), kadınlar için en stresli

geçen günlerden birinde bile kadının rahat olabildiği saptanmıştır. Ölçek puanı da (109) kadının

uygulama sonuna doğru her geçen gün daha hazır olduğunu göstermiştir. Gevşemeden sonra transfer

sırasında gevşeme müziği dinletildi ve işlem sonrası tekrar gevşeme yaptırıldı. Gebelik testine kadar iki

günde bir gevşemelere devam eden kadın gebeliğe hazır olduğunu ve kendini iyi hissettiğini ifade etti.

Sonra da pozitif gebelik sonucu elde edildi.

Kadından Hipnofertilite uygulamasını değerlendirmesi istendiğinde süreç boyunca çok rahatlatıcı

olduğunu, kendini değerli hissettiğini ve yalnız hissetmediğini ifade etti.

9


S2 - ENDOMETRİOMA CERRAHİSİ SONRASI 30 AY DİENOGEST

KULLANAN BİR OLGU

Fatih KESKİN1, İsmail BIYIK2,

1Mustafakemalpaşa Devlet Hastanesi, 2karacabey Devlet Hastanesi,

Endometriozis endometrial bez ve stromanın uterus dışındaki varlığı olarak tanımlanır. Üreme çağındaki

kadınların % 10’unu etkilemektedir. Özellikle ağrı şikayeti olanlarda ağrı kontrolü için non steroid

antiinflamaturar analjezikler ve hormonal tedaviler kullanılmaktadır. Cerrahi sonrası nüksün önlenmesi

amacıyla da çeşitli medikal tedaviler uygulanmaktadır. Dienogest endometriozisin medikal tedavisinde

ve cerrahi sonrası nüksün engellenmesi amacıyla kullanılmaktadır. Cerrahi sonrası dienogest kullanımı

genellikle 1 yıl ile sınırlanır. Dienogestin 1 yıldan daha uzun süre kullanımı ile ilgili literatürde sınırlı

veri bulunmaktadır. Bu olgu sunumunda hekimin bilgisi dışında, kontrolsüz olarak cerrahi sonrası 30 ay

dienogest kullanan bir olguyu sunmak istedik.

41 yaşında nulligravid, kadın hasta akut batın tablosu ile başvurdu. Hastanın dismenore ve disparoni

şikayeti olduğu öğrenildi. Ultrasonografide sol overde 8 cm boyutunda kist ve batında yaygın sıvı tespit

edildi. Acil laparatomi yapıldı. Batın içinde ile yaklaşık 1 litre endometrioma içeriği ve douglas

boşluğunun oblitere olduğu görüldü. Sol overdeki endometrioma çıkarıldı, batın içi temizlendi. Hastaya

operasyon sonrası dianogest 2mg/gün başlandı. 30 ay sonra polikliniğe başvuran hastanın anamnezinde

dienogest tedavisine kesintisiz olarak devam ettiği öğrenildi. Pelvik ağrı şikayeti ve ultrasonografide

nüks bulgusu yoktu. Laboratuvar sonuçlarında FSH: 8.7 mlU/mL, estradiol: 40 pg/ml, 25OH Vit D: 35.4

ng/ml (optimal düzey 25-80) olduğu görüldü. 25 OH Vit D düzeyine, vitamin D ve kalsiyum

kullanmakta iken bakıldığı öğrenildi. Hastanın giyim tarzı ve sosyal yaşamı nedeniyle yeterli güneş

görememesi nedeniyle vitamin D ve kalsiyum takviyesi aldığı öğrenildi. DEXA taraması sonucunda

femur dansitometrisi T skoru: -1.0 ile normal sınırlarda iken spina dansitometri T skoru: -1.1 ile hafif

osteopenik izlendi (Şekil 1). Hastaya fizik tedavi poliklinik kontrolü önerildi.

Dienogest endometriozis tedavisinde etkili olmasına rağmen neden olduğu adet düzensizliği nedeniyle

uzun süreli kullanımda hastalar tarafından bırakılabilmektedir. Ayrıca 6 aydan uzun süre kullanımı

sonrası kemik mineral dansitesinde azalma uzun süre kullanımı sınırlamaktadır. Chandra ve ark.

endometrioma cerrahisi sonrası kesintisiz, ortalama 12 ay dienogest kullanan kadınlarda dienogestin

hastalar tarafından tolere edilebilir ve güvenli olduğunu belirtmişlerdir (Chandra A, 2018). Seo ve ark.

prospektif çalışmasında conservatif endometrioma cerrahisi sonrası en az 12 ay dienogest kullanan

kadınları incelemişler, dienogestin kemik mineral dansitesi üzerinde olumsuz etkisi olduğunu

bulmuşlardır. Üstelik bu olumsuz etkinin dienogest tedavisinin ilk 6 ayından ortaya çıktığını

belirtmişlerdir (Seo JW, 2017). Park ve ark. retrospektif çalışmalarında 12 aydan uzun süre dienogest

kullanımının ağrı semptomlarını azalttığını göstermiş, kemik dansitometri takibi yapılmasını

önermişlerdir (Park SY, 2016). Momoeda ve ark. 52 hafta dienogest kullanan endometriozis tanısı olan

kadınları inceledikleri çalışmasında, uzun süre dienogest kullanımının etkili olduğunu ancak kemik

mineral dansitesinde hafif azalmaya sebep olduğunu bildirmişlerdir (Momoeda M, 2009). Bu olguda 30

ay dienogest kullanımı etkili olmuştu ancak dansitometri değerlerinde azalma görüldü. Olgunun

dienogest kulanımı öncesi kemik dansitometri değerleri olmadığı için son değerler ile karşılaştırma

yapamadık. Konservatif endometrioma cerrahisi sonrası dienogest kullanılmaktadır. Mevcut literatür 12

aya kadar kullanımının etkili ve tolere edilebilir olduğunu göstermektedir. Daha uzun süre kullanımını

öneren yeterli veri bulunmamaktadır. Mutlaka uzun süreli kullanılması gerekli ise kemik mineral

yoğunluğunun değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyoruz.

10


S3 - PREMATÜR OVER YETMEZLİĞİ OLAN KADINLARDA

MİNİMAL STİMULASYONLA DUAL OOSİT TOPLANMASI VE AYNI

SİKLUSTA EMBRYO TRANSFERİ(KARADENİZ PROTOKOLÜ)

Şafak HATIRNAZ1, Ebru Saynur HATIRNAZ1, Alper BAŞBUĞ2,

1Medicana International Samsun Hastanesi, 2Düzce Üniversitesi,

PREMATÜR OVER YETMEZLİĞİNDE DUAL OOSİT TOPLANMASININ KONVANSİYONEL

OVER STİMULASYONU İLE KARŞILAŞTIRILMASI

Bu çalışmaya 51 POY hastası dahil edilmiştir.Erken foliküler fazda 12 mm üzerinde folikülleri olan

hastalara folikül aspirasyonu yapılmış ve hemen over stimulasyonu eklenmiştir(n=14)İlk toplamadan

embryo gelişimi olduysa vitrifiye edilmiş ve aynı siklusta ikinci oosit toplama işleminden sonra embryo

transferi yapılmıştır.İkinci grup ise konvansiyonel over stimulasyonu alan 37 hastayı içermektedir.

Gruplar temel veriler açısından benzerlik göstermiştir.Estradiol düzeyleri dual trigger grubunda daha

yüksek saptanmıştır (p<0.001). Toplam OPU sayısı grup 2 de daha fazladır(p<0.001). Grade II embriyo

sayısı Grup 1 de fazladır(p=0.029),bununla birlikte Grade III embriyo sayısı Group 2 de daha fazla

gözlenmiştir (p=0.026). Fresh ET oranı Group 1de daha fazladır (p=0.017). There was a higher clinical

pregnancy and live birth rates in the dual trigger group, but did not reach statistical significance (28%

vs. 8%, p=0.08)

Erken folikül aspirasyonu ve akabinde minimal over stimulasyonu ve aynı siklusta embryo transferi

daha yüksek sayıda oosit eldesi sağlaryabilir ve daha iyi reprodüktif sonuçlar doğurabilir

11


S4 - FİX FSH-HCG PRİMİNG IVM SİKLUSLARINDA ERKEN

ÖSTROJEN BAŞLANMASININ İMMATÜR OOSİT ELDESİ ÜZERİNE

ETKİSİ:TANIMLAMALARIN KARŞILANMASI

Şafak HATIRNAZ1, Ebru Saynur HATIRNAZ1, Mine KANAT-PEKTAŞ2, Hakan

DEMİRCİ3, Samer TANNUS4,

1Medicana International Samsun Hastanesi, 2Kocatepe Üniversitesi,Kadın Hastalıkları Ve Doğum,

3Bursa Yüksek İhtisas Hastanesi, 4Mc Gill University,

Kombine fsh-Hcg Priming IVM sikluslarına erken östrojen ile başlanmasının immatür oosit ve klinik

sonuçlar üzerine etkilerini belirlemek

Tasarım: Retrospektif vaka kontrol çalışması Ayar: özel destekli üreme merkezi Hastalar: Polikistik

over sendromu (PKOS) olan 120 kadın ve açıklanamayan infertilite olan 41 kadın Ana sonuç ölçü (ler)

i: Olgunlaşmamış oosit alma, klinik gebelik ve canlı doğum oranları

Bulgular: PCOS hastaları ve açıklanamayan infertilitesi olan kadınlar, olgunlaşmış oositler, döllenmiş

oositler, embriyo transferi, grade ve kalite açısından istatistiksel olarak benzerdi (hepsi için p> 0.05).

Açıklanamayan infertilitesi olan kadınlarla karşılaştırıldığında, PCOS hastalarında vücut kitle indeksi

anlamlı olarak daha yüksekti (22.5 ± 1.6 vs 26.2 ± 5.9 kg / m2, p = 0.001), daha az toplanan oositler

saptandı (20.7 ± 4.8'e karşı 12.9 ± 6.2, p = 0.001) ve daha az GV oositi elde edildi (9.0 ± 2.6'ya karşı

6.3 ± 4.3, p = 0.001) ve daha yüksek olgunlaşmış oosit sayısına ulaşıldı (5.0 ± 2.1'e karşı 8.0 ± 3.2, p =

0.001). Klinik gebelik ve canlı doğum oranları sırasıyla% 47.8 ve% 37.9 idi. PKOS'lu hastalar ve

açıklanamayan infertilite istatistiksel olarak benzer klinik gebelik (% 49.2 vs% 43.9, p = 0.560), canlı

doğum (% 37.5'e karşı% 39, p = 0.862) ve ikizleşme oranlarına sahipti (% 6.7'ye karşılık% 7.3, p =

0.712) ).

Optimal bir IVM siklusu, kabul edilebilir oosit maturasyonu, fertilizasyon ve klinik gebelik oranlarına

izin verecek olan FSH-hCG priming ve erken başlangıçlı östrojen takviyesi olabilir. FSH priming,

primordial foliküllerin büyümesini aktive ederken, erken başlangıçlı estrojen takviyesi, olgunlaşmamış

oositlerin elde edilmesini indükleyebilir.

12


S5 - OOSİT DONASYONUNU REDDEDEN OOCULT PREMATÜR

OVER YETMEZLİĞİ HASTALARINDA RANDOM START VE

KLOMİFEN SİTRAT+GONADOTROPİN SİKLUSLARININ

KARŞILAŞTIRILMASI: BİR RETROSPEKTİF KOHORT ÇALIŞMA

Şafak HATIRNAZ1, Alper BAŞBUĞ2, Süleyman AKARSU3, Ebru Saynur HATIRNAZ1,

Michael Haim DAHAN4,

1Medicana International Samsun Hastanesi, 2Düzce Üniversitesi, 3Yüksek İhtisas Üniversitesi, 4Mc Gill

University,

Bu çalışmanın amacı occult POI hastalarında random start protokol ile klomifen sitrat+gonadotropin

tedavileri alan kadınların klinik sonuçlarının karşılaştırılmasıdır.

1 Şubat 2009 ve 30 Mayıs 2016 tarihleri arasında tedavi uygulanan 41 kadın random start protokolü ile

tedavi edilirken, 48 vakada clomiphene ve gonadotropins ile over stimülasyonu yapıldı. Dahil edilen

tüm olgular 4 aylık oligo-ovülasyon, foliküler uyarıcı hormon düzeylerinin 30 IU / L'nin üzerinde ve

anti-mullerian hormon düzeylerinin 0.30ng / ml'nin altında bulundu. Spontan folikülojenez meydana

gelene kadar 3 aya kadar takip edilen hastalara random start protokolü uygulanmıştır. Toplanan

oositlerin, olgun oositlerin, döllenmiş oositlerin ve grade II embriyoların ortalama sayısı random start

protokolünde anlamlı olarak daha yüksekti. Gonadotropin uygulaması ve hCG dozları random start

protokolünde anlamlı olarak daha düşüktü.

Klinik gebelik ve canlı doğum oranları random start protokolünde anlamlı olarak daha yüksekti.

Occult POI olgularında over stimulasyonunun çok az fayda sağlayacağı açıktır.Spontan

folikülogenezinbeklenmesi daha iyi klinik sonuçlar doğurur ve daha az oosit toplama işlemine sebep

olur

13


S6 - ERKEK İNFERTİLİTESİNDE GENETİK FAKTÖRLERİN ROLÜ

Serdar YÜKSEL1, Özgür EROĞLU2, Hacer ÇİL3,

1MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI, KİRAZ MTAL, İZMİR, 2Van Eğitim Ve Araştırma Hastanesi,

Androloji Ana Bilim Dalı, VAN, 3SAĞLIK BAKANLIĞI, Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü,

ANKARA,

Sperm üretiminin başarı ile sonuçlanabilmesi için çok sayıda farklı genin birlikte çalışmasının gerektiği

düşünülmektedir. Buna karşın erkek infertilitesi rutin uygulamalarda sadece birkaç genin polimorfizmi

ile ilişkilendirilmiştir. Maalesef erkek infertilitesi ile ilgili model oluşturmak için yeterli düzeyde hayvan

deneyi de yapılmış değildir. Uygulamada Y kromozomu mikrodelesyonları, kromozomal

translokasyonlar, karyotip analizleri, konjenital vas deferens agenezisine sebep olan kistik fibrozis

transmembran kondüktans regülatör protein mutasyonları ve sperm genetik testleri mevcuttur. Bu testler

ise erkek infertilitesine sebep olan genetik faktörlerin sadece %20’sini açıklayabilmektedir. Geriye

kalan %80’lik kısım ise idiopatik olarak sınıflandırılmaktadır. Biz bu çalışmada bahsedilen %20'lik

kısımdaki en çok kullanılan genetik testler hakkında bilgi vermeyi amaçladık.

Konu ilgili güncel makale ve kitaplardan (Hotaling ve Carrel 2014, Costabile 2013, Özpak ve Pazarbaşı

2011, Zamelczyk et al 2010, Sakthivel ve Thangaraj 2015, Karanfilska et al 2012, Flyn et al 2010, Koşar

ve Özçelik 2007,Küçük aslan et al 2011,Yiğin ve 2016, Etem et al 2009,Barış et al 2004, Gökçe 2011,

Hasdemir et al 2016, Erdemir et al 2011, Öztürk İnal et al 2017), klinik Genetik laboratuvarı

deneyimlerimizden yararlandık.

Araştırma sonuçlarımıza göre erkek infertilesinin teşhisinde en yaygın olarak kullanılan genetik testler

şu şekildedir: 1-Karyotip analizi: Erkek infertil hastalarda kromozomal bozukluklar normal popülasyona

göre 10 kat daha fazla görülmektedir. Karyotip analizinde kromozomal translokasyonlar, inversiyonlar,

anöploidi, marker ve ring kromozomlar, mozaik sayısal ve yapısal kromozom anomalileri tespit

edilmektedir. Sayısal kromozom anomalilerinden Klinefelter sendromu (47,XXY) ve mozaik

Klinefelter sendromu (47,XXY)/(46,XY) erkek infertil hastalarda en çok rastlanan olgulardır. Bu

hastalarda FSH ve LH oldukça yüksektir, testisler 10 cc’den küçüktür fakat mikrotese den başarılı sonuç

alınabilir, bunun nedeninin spermatogoniaların ilginç bir biçimde 46,XY kromozom yapısında

olmasıdır. Karyotip analizinde ayrıca mozaik Y, dallanmış, isodisentrik ve ring Y kromozomları tespit

edilmektedir. Bazı durumlarda erkek hastanın karyotipi 46,XX görülmektedir. Bu durum Y üzerinde

bulunan SRY geninin otozomlara translokasyonu ile açıklanmaktadır. Fakat bu hastalarda AZFa, AZFb

ve AZFc bölgelerini taşıyan spermatogenezis genleri (AZFa-USP9Y, AZFa-DBY, AZFb-RBMY,

AZFb-PRY, AZFc-DAZ,) bulunmaz, bu nedenle bu hastalarda mikrotese ile de sonuç alınamaz. 2-Y

Kromozomu mikrodelesyonları: Y koromozomu üzerinde bulunan AZFa, AZFb ve AZFc bölgelerindeki

delesyonlar spermatogenezi etkilemektedir. Bunlardan TESE için en uygun olanı AZFc delesyonudur.

Gonadların farklılaşmasında testis oluşumunu tetikleyen SRY genidir. Bu gen Y kromozomunun p

kolunda bulunmaktadır. Y kromozomunun q kolunda bulunan DAZ (deleted in azospermia), RBM

(RNA binding motive) ve YRRM (Y kromozomu DNA tanıma bölgesi) genlerinin spermatogezde etkili

olduğu bildirilmiştir. DAZ geninin homoloğu olan DAZH geni insanda 3. kromozomda bulunmaktadır.

DAZ geni yetişkin testislerinde eksprese olmaktadır. Ayrıca CDY geni histon replasmanında, TSPY

geni ise spermatogenez peryodunun, zamanının ayarlanmasında görevlidir. 3-FSH – LH reseptör

anomalileri, FSH reseptör polimorfizmleri, testislerin inmesinden sorumlu olan INSL3 (insulin like

peptide 3) ve kriptoorşidizm geni (RXFP2) polimorfizmi, FSHβ alt birimini sentezleyen genlerin

polimorfizmi, FSH hormonu reseptör genine (FSH-R) ait değişiklikler, testosteron:östradiol oranında

artışa ve aromataz enziminde yükselmeye neden olan CYP19A1 genindeki mutasyon belirlenmesine

yönelik diğer genetik testler de mevcuttur.

Östrojen reseptör düzenleyicileri, aromataz inhibitörleri, gonadotropin tedavisi, dışarıdan FSH verilmesi

gibi hormon tedavilerine ve TESE operasyonlarına karar verme durumlarında, hastanın tedaviye yanıt

verme ve hastanın durumunun netleştirilmesi bakımından genetik testler önem taşımaktadır.

14


S7 - ERKEK İNFERTİL HASTALARDA SPERM İLERİ

HAREKETLİLİĞİ VE VİSKOZİTESİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Serdar YÜKSEL1, Özgür EROĞLU2, Kasım ERTAŞ3,

1MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI, KİRAZ MTAL, İZMİR, 2Van Eğitim Ve Araştırma Hastanesi,

Androloji Ana Bilim Dalı, 3Van Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, ÜROLOJİ ABD,

İnfertilite, üreme çağındaki çiftlerin herhangi bir doğum kontrol yöntemi kullanmaksızın, en az bir yıl

düzenli cinsel ilişkiye rağmen gebeliğin oluşmaması olarak tanımlanır. Bu hastaların cinsiyete göre

dağılımı %30-40 oranında erkek, %40-50 oranında ise kadınlardan oluşmaktadır. İnfertiliteden evli

çiftlerin %15’ini etkilemektedir. Korunma olmadan geçen 12 aylık süre sonunda çiftlerin %80’i ilk 6 ay

içinde, geri kalanların ancak %10’u takip eden 6 ay içinde gebe kalabilmektedir. Dünya çapında yapılan

ve 32 kliniği içeren çok merkezli bir çalışmada, infertil çiftlerinin % 30-40’ında sadece erkek faktörü

infertilite nedeni olarak karşımıza çıkmaktadır. İnfertil olarak tanımlanan erkeklerin %12’si 4 yıl içinde

gebelik oluşturabilmektedir. Erkek infertilitesinde, ilk ve temel tetkik spermiyogramdır. Erkek infertil

hastaların etyolojileri arasında Cinsel faktörler,Ürogenital enfeksiyonlar, Konjenital anomaliler,

Varikosel, Endokrin bozukluklar,İmmünolojik faktörler,Diğer hastalıklar ve İdiyopatik semen

bozuklukları gelmektedir. Spermiyogram Erkek infertilitesinin tespit edilmesinde en önemli ve ilk

başvurulan laboratuvar tetkikidir. Spermiyogram testi ile Semen volümü (1,5ml), Total sperm sayısı (39

milyon), Sperm konsantrasyonu (15 milyon/mL), Total motilite (%40), Progressive motilite (%32),

Vitalite (canlı sperm, %58), Sperm morfolojisi (normal formlar, %4), pH (>7.2), Peroksidaz-pozitif

lökosit ( <1.0 milyon / ml), Viskozitesi normal olmalıdır. Sperm normalde semen hafifçe visköz yani

kıvamlıdır. Prostatit, vezikülit gibi kronik enfeksiyonlarda viskozite artmış olabilir. Viskozite artışına

bağlı olarak sperm ileri hareketliliği de azalabilir. Sperm morfolojisi ve hareketliliği sperm

fonksiyonunu gösteren en önemli parametrelerdir. Biz bu çalışmada erkek infertil hastalarda sperm ileri

hareketliliği ve viskozitesi arasındaki ilişki olup olmadığını tespit etmeye çalıştık.

Çalışmamızda Viskozite; kategorik ve sperm ileri hareketlilik yüzdesi; sürekli verilerle ifade edilen

değerler olmaları nedeni ile, bu değerler arasındaki korelasyon ETA yöntemi (nokta çift serili korelasyon

katsayısı)ile test edildi.

Bu çalışmada kliniğimize başvuran infertil hastalarda sperm ileri hareketliliği ve viskozitesi arasındaki

ilişki araştırılmıştır. Sperm ileri hareketliliği ve viskozitesi arasındaki ilişki pearson korelasyonu analizi

tespit edilmiş olup; bulgularımız şu şekildedir. Viskozitesi normal olanlarda ileri hareketlilik yüzdesinin

ortalaması 39.5, (n = 827), standart sapması 17.2, viskozitesi normal olmayanlarda ileri hareketlilik

yüzdesinin ortalaması 42.9, (n = 249), standart sapması 19.0 olarak tespit edilmiştir. %95 güven

düzeyinde yapılan F testi sonucuna göre sperm ileri hareketliliği için anlamlılık değeri p=0,008<0,05

bulunmuştur. Sperm ileri hareketliliği p<0,05 olduğundan HA hipotezi kabul edilir. Yani; normal veya

anormal viskoziteye sahip sperm sıvılarının sperm ileri hareketliliği ortalamaları arasında anlamlı bir

farklılık bulunmaktadır (F=7,16, Serbestlik derecesi = 1). Viskozite; kategorik ve sperm ileri hareketlilik

yüzdesi; sürekli verilerle ifade edilen değerlerin arasındaki korelasyon ETA yöntemi (nokta çift serili

korelasyon katsayısı)ile test edildi.

Test sonuçlarına göre ETA korelasyonu katsayısı 0,081 bulundu. Buna göre viskozite ile ileri

hareketlilik arasında önemsenmeyecek düzeyde pozitif ilişki olduğu (<0,19) bulundu.

15


S8 - LEİOMYOM İLE KARIŞABİLEN UTERUSUN NADİR TÜMÖRÜ:

ADENOMATOİD TÜMÖR

Ezgi ÖZSÖZ1, Çağdaş BAYRAM1,

1İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları Ve Doğum

Kliniği,

GİRİŞ Adenomatoid tümörler, mezotel kökenli solid tümörlerin büyük kısmını oluşturmaktadır.

Adenomatoid tümör tüm yaş gruplarında görülebilirse de sıklıkla üçüncü ve beşinci dekadda görülür.

Tedavisi cerrahi olan bu tümörler tanı zorlukları gösterebilmektedir. Adenomatoid tümörler benign

davranışlı erkek ve kadın genital sistemde bulunan nadir neoplazmlardır. Kadınlarda en sık fallop tüpleri

ve uterusta görülürler. Radyolojik olarak leiomyom nodüllerine benzer. Bu nedenle preoperatif tanı

zordur. Histerektomi materyallerinde tesadüfen saptanırlar. Makroskobik olarak leiomyomlar ile

karışırlar. Histolojik olarak bazen lenfanjiyom veya adenokarsinom ile karışabilirler. Makroskobik

olarak solid, pembe-sarı renkte, hafif belirsiz sınırlıdırlar. Bazı olgularda infiltratif sınırlı ve

yumuşaktırlar. Kistik veya nekrotik alanlar içerebilirler. Ultrastüktürel ve immünhistokimyasal bulgular

adenomatoid tümörlerin mezotelyal kökenli olduğunu göstermektedir. İmmünhistokimyasal olarak

tümör hücreleri sitokeratin, kalretinin, vimentin, HBME-1 (anti-human mesothelioma antibody) ile

pozitif boyanır.

OLGU SUNUMU 50 yaşında bayan hasta tedaviye dirençli menometroraji ön tanısı ile İzmir Atatürk

Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum polikliniğine başvurdu. Yapılan

ultrasonografisinde uterus myomatö iri cesamette en büyüğü yaklaşık 5cmlik multiple myomlar izlendi.

Hastanın alınan smear sonucu normaldi. Hastanın rutin hemogram, biyokimya ve tumor markerlerı

normal sınırlardaydı. Hastanın MR (Manyetik Rezonans) sonucu; Uterus normalden iri, myometriumda

en büyüğü 5.5-6 cm olan hipointens çok sayıda solid nodül izlendi. En büyük nodülde şekilsiz yüksek

densiteli kısımlar görülmektedir. Lezyonların myom ile uyumlu olduğu büyük lezyondaki heterojen

kısımların dejenerasyon nekroz kanama sahalarını temsil ettiği düşünülmektedir, fizik muayene,

ultrasonografi ve histopatolojik bakı ile verifikasyon ayırıcı tanı önerilir şeklinde rapor edilmiştir.

Kanamaları tedavilere rağmen durmayan hastaya total abdominal histerektomi+bilateral

salpingooferektomi yapıldı. Gönderilen materyalin patolojik incelemesinde. Makroskopik olarak Uterus

11.5x11x8cm boyutlarında korpusu asimetrik büyümüş olarak izlendi. Uterus servikal kanal boyunca

açıldığında intramural yerleşimli sağ tarafta 7.5cm çapında solid sarmal şekilde lezyon izlendi.

Myometrium solda 3cm sağda 6cm çapında izlendi. Immunohistokimyasal incelemede hücreler ;

kalretinini, pansitokeratin, S-100, CD31 ile pozitif boyanma gösterdi. Serviks, fallop tüpleri ve overlerde

özellik izlenmedi. Histopatolojik tanı Kronik servisit, sekresyon fazında endometrium, Adenomatoid

tumor ve olağan sınırlarda bilateral overler ve tuba olarak geldi.

TARTIŞMA Adenomatoid tümörler erkek ve kadın genital sisteminin nadir görülen benign tümörlerdir.

Kadınlarda üreme çağında görülürler. En yaygın saptandığı yer fallop tüpleri, daha sonra uterus ve

overlerdir. Uterusta kornuya yakın myometriyumun dış kısmında veya subserozal yerleşimde görülürler.

Seyrek olarak birden fazla olabilir veya benzer lezyon fallop tüplerinde de olabilir. Nadiren adrenal bez,

omentum ve mezenter gibi diğer alanlarda da görülebilir. Klinik, ultrasonografik, bilgisayarlı tomografi

ve manyetik rezonans görüntüleme ile leiomyomdan ayırımı zordur. Ultrastrüktürel ve immünhisto

kimyasal çalışmalar ile mezotel kökenli olduğu kesinlik kazanmıştır. Bizim olgumuzda da olduğu gibi

histerektomi spesmeninde tesadüf tespit edilir. Makroskopik olarak myomlara benzerler ancak myomlar

kadar belirgin sınırlara sahip değildir. Sonuç olarak uterus korpusundaki makroskobik olarak

leiomyoma benzer ancak daha belirsiz sınırlara sahip lezyonlarda adenomatoid tümörler de akla

gelmelidir. Histolojik görünüm lenfanjiyom veya adenokarsinom ile karışsa da kesin tanıya ulaşmada

immünohisto kimyasal çalışmalar anahtar yöntemdir.

16


S9 - AZALMIŞ OVER REZERVİ OLAN İLERİ YAŞ HASTALARDA

''ASSISTED HATCHING'' İŞLEMİ CANLI DOĞUM ORANLARINI

ETKİLER Mİ?

Türkan GÜRSU1, Deniz USAL2, Alper KOÇAK1, Canan ASLAN2, Tayfun BAĞIŞ2,

1Sağlık Bakanlığı, 2Acıbadem Üniversitesi,

İn vitro fertilizasyonda (IVF) başarı oranlarını etkileyen en önemli faktörlerden ikisi ilerlemiş anne yaşı

ve azalmış over rezervi varlığıdır. Yapılan çalışmalar sonucunda 42 ve 44 yaşları arasında uygulanan

IVF ile elde edilen canlı doğum oranının sadece %5 düzeyinde olduğu; bu oranın 45 yaşındaki hastalarda

ortalama %1,3'e ve 46 yaşında ise hemen hemen 0'a düştüğü gösterilmiştir. IVF esnasında belli

endikasyonlarda uygulanan assisted hatching (AH) adı verilen ilave manipulatif yöntem ile embryonun

zona pelusidası lazer ile delinerek embryonun zonayı kolayca aşması ve endometriuma implante olması

hedeflenmektedir. AH yöntemi ile IVF uygulanan olgularda; sağlanan gebelik oranlarının arttığı

bildirilse de canlı doğum oranları konusundaki bilgiler sınırlıdır. Bu çalışmamızda; AH uygulanan

olgularımızdaki canlı doğum oranlarını, yöntemin uygulanmadığı hastalarla kıyaslayarak irdelemeyi

amaçladık.

Hastanemizde; Ağustos 2010 ve Aralık 2017 tarihleri arasında, 6361 hastaya IVF planlanmıştır.

Hastaların 811 tanesinin 42-47 yaş aralığında olduğu tespit edilmiştir. 48 yaşında ya da daha yaşlı olan

toplam 13 hasta çalışmaya dahil edilmemiştir. Toplam 1647 hastaya lazer AH işlemi uygulanmıştır.

Tekniğin uygulandığı 42-47 yaş aralığında olan hasta sayısı 184 ve aynı yaş grubunda tekniğin

uygulanmadığı hasta sayısı ise 627 olarak hesaplanmıştır. Çalışmaya sadece IVF sonuçlarına erişilebilen

hastalar dahil edilmiş olup; AH yapılan grupta tedavi sonuçlarına erişilemeyen veya tedavileri iptal

edilmiş olan 6 hasta çalışma grubundan çıkarılmış ve 178 hasta üzerinden değerlendirme yapılmıştır.

AH yapılmayan grupta ise 448 hastada tedavi iptal edilmiş; diğer hastaların tüm sonuçlarına ulaşılmıştır.

Bu grupta değerlendirmeler kalan 179 hasta üzerinden yapılmıştır. İncelemeler retrospektif olarak

gerçekleştirilmiştir.

AH uygulanmış olan 42-44 yaş aralığındaki 133 hastanın 36 tanesinde (%27,06) gebelik elde

edilebilmiştir. Bu grupta gebeliği çalışma yapıldığı esnada halen devam etmekte olan 2 hasta hariç

tutulduğunda kalan 34 hastadan 6 tanesinde (%4,51) canlı doğum sağlanabildiği, 8 hastada ise abort

gerçekleştiği (%6,01) görülmüştür. AH yapılan ve 45-47 yaş aralığında olan 45 hastadan sadece 5'inde

(%11,11) gebelik sağlanabilirken hiç canlı doğum elde edilememiştir. AH tekniği uygulanmadan IVF

yapılan 42-44 yaş arası 139 hastadan oluşan grupta ise gebelik 24 hastada (%17,26) sağlanmıştır. Bu

grupta halen gebeliği devam eden 1 hasta hariç tutularak kalan 23 hasta üzerinden yapılan

değerlendirmede hiçbir olguda canlı doğum sağlanamadığı; 9 hastada (%6,47) ise abort gerçekleştiği

saptanmıştır. AH yapılmayan 45-47 yaş arası 40 hastada ise gebelik sadece 3 olguda (%7,50)

sağalanabilmiş; hiç canlı doğum gerçekleşmemiştir. AH yapılan ve yapılmayanlar karşılaştırıldığında

gebelik açısından gruplar arası anlamlı farklılık bulunmazken (p=0.056) doğum oranları arasında

anlamlı fark vardı (p=0.013).

Çalışmamız sonucunda elde ettiğimiz bulgular göstermiştir ki; IVF uygulanan hastalarda; embryonun

zona pelusidayı daha rahat geçebilmesi için uygulanan lazer AH yöntemi, gebelik ve canlı doğum

potansiyelinin düşük olduğu bilinen hasta grubunda, AH yapılmayan hasta grubu ile kıyaslandığında

gerek gebelik; gerekse canlı doğum oranlarını olumlu etkilemektedir. Her ne kadar gebelik oranları

arasındaki fark anlamlı bulunmasa da; elde edilen gebelik ve canlı doğum oranlarının 42-44 yaş

aralığında olan hastalarda daha fazla olduğu saptanmıştır. Uygun endikasyonla yapılan AH

uygulamasının halihazırda gebelik potansiyeli düşük olan ileri yaşlı hasta grubunda ve özellikle 42-44

yaş arası hastalarda embryonun implantasyonunu kolaylaştırarak gebeliğin gerçekleşmesini ve

dolayısıyla canlı doğum oranlarını arttırdığını düşünüyoruz.

17


S10 - PLASENTA AKREATA OLGUSUNDA FERTİLİTE KORUYUCU

CERRAHİ YAKLAŞIM

Fatih KESKİN1, İsmail BIYIK2, Fatma Elif USTURALI KESKİN1,

1Mustafakemalpaşa Devlet Hastanesi, 2Karacabey Devlet Hastanesi,

Doğumla ilgili kanamalar anne ölümünün en önemli nedenlerinden biridir. Plasenta anomalileri ise

doğum kanamalarının önemli kısmını oluşturur. Plasenta invazyon anomalileri; plasenta ile

myometrium arasındaki desiduanın yokluğu durumunda, plasentanın direkt myometriuma implante

olması olarak tanımlanır. Akreta, inkreata, perkreata olarak invazyonun şiddetine göre isimlendirilir. En

sık izlenen tipi akreta en ciddi tipi ise perkreata dır. Tedavisinde genellikle sezaryen histerektomi

uuygulanmakla birlikte fertilite koruyucu cerrahi seçeneğide bulunmaktadır. Kliniğimizde segmental

uterin rezeksiyon işlemi uygulanan plasenta akretalı olguyu sunduk.

39 yaşında, gravida 4, parite 3 olan gebe 38 hafta 2 günlük iken elektif sezaryen ameliyatı yapıldı.

Hastanın eski iki sezaryen öyküsü vardı. Spinal anestezi altında yapılan sezaryen operasyonu pfannestiel

insizyon ve transvers uterin insizyon ile yapıldı. Hastanın ameliyat öncesi plasentası akreata tanısı yoktu.

Sezaryen operasyonu esnasında rahim insizyon hattının yaklaşık 3 cm üzerinde uterus anterior duvarda

uzanan plasental dokular gözlendi. İntraoperatif bulgularla plasenta invazyon anomalisi olabileceği

düşüncesi oluştu. Plasenta, kanama olasılığı nedeniyle çıkarılmadı. Plasenta percreası olarak kabul

edilen 10 cm boyutundaki alanın monopolar elektrokoter yardımıyla çıkarıldı. Geri kalan plasenta

fragmanları elle halas işlemi ile çıkarıldı. Uterin insizyonu 1 no'lu vicryl ile kontinyü olarak dikildi.

Hipogastrik veya uterin arter ligasyonu yoğun kanama olmadığından yapılmadı. Tahmini kanama

miktarının 1000 mL olduğunu varsayılıp intraoperatif olarak toplam 3000 mL kristaloid ve 500 mL

kolloid sıvı uygulandı. Hemen 3 birim transfüzyon için eritrosit süspansiyonu hazırlandı. Operasyon 60

dakikada tamamlandı. Ameliyat öncesi dönemde hemoglobin 10.3, hematokrit % 31.4 iken 1 birim

eritrosit süspansiyonu transfüzyonu sonrası postoperatif dönemde hemoglobin 8,5 ve hematokrit

değeri% 31.4 olarak izlendi. İntraoperatif ve postoperatif komplikasyon gelişmedi ve hasta ameliyat

sonrası ikinci gün taburcu edildi.. Plasentanın patolojisi plasenta accreta olarak bildirildi.

Plasenta akreta sendromlarına bağlı obstetrik kanamalar maternal mortalite ve morbiditenin önemli

nedenlerindendir. ACOG, plasenta percrata olgularında sezaryen histerektomisini önermektedir. Ancak,

seçilmiş vakalarda konservatif ve fertilite koruyucu yöntemler uygulanabilir. Bu yöntemler in situ

plasenta, servikal inversiyon tekniği ve stepwise sezaryen prosedürünü içerir. Plasentanın yerinde

bırakılması ve metotreksat kullanılmasının geç postpartum hemoraji, enfeksiyon ve pulmoner embolizm

gibi ciddi riskleri vardır. Başka bir yöntem intraoperatif olarak bebeğin çıkarılmasından sonra bilateral

hipogastrik arter ligasyonu yapmak ve Plasenta percreta bölgesinin segmental uterin rezeksiyonunu

gerçekleştirir. Segmental uterin rezeksiyonun balon yerleştirilmesi veya uterin arter ligasyonu

yapılmadan yapıldığını bildiren bazı çalışmalar vardır. Plasenta previa olgularında uterin arter ligasyonu

olan hastalarda ameliyat süresi uzar. Arter ligasyonu ve balon yerleştirme yapılmadığında ameliyat

süresi kısalır. Bizim olgumuzda plasenta previa yokluğu ve arteryel ligasyon olmaması nedeniyle

operasyon 60 dakika içinde tamamlandı. Plasenta previa yokluğu nedeniyle kanama miktarı, diğer

çalışmalarda bildirilenden daha azdı. Bu sebeple operasyon sonrası 1 birim eritrosit süspansiyonu yeterli

oldu. Plasenta accreta olgularında genellikle sezaryen histerektomi tercih edilmektedir. Plasenta previa

bulunmayan plasenta accreta olgularında uterusu ve fertiliteyi korumak için uterus duvarının segmental

rezeksiyonu sezaryen histerektomiye alternatif olabilir.

18


S11 - AÇIKLANAMAYAN TEKRARLAYAN GEBELİK KAYIPLARI

OLGULARINDA ANTİKOAGULAN KULLANIMININ İLK ÜÇAY

TARAMA DÖNEMİ UTERİN ARTER DOPPLER PULSATİLİTE

İNDEKSLERİNE, BİYOKİMYASAL BELİRTEÇ DÜZEYLERİNE VE

GEBELİK SONUÇLARINA ETKİSİ

Semir KÖSE1, Gökhan TOSUN2,

1Buca Kadın Doğum Ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi,

Açıklanamayan tekrarlayan gebelik kayıplarında (TGK) gebelik sonuçlarını ve canlı doğum oranlarını

iyileştirmek amacı ile antikoagulan kullanımının etkinliği tartışmalıdır. Üç ve üzeri ardışık düşüğü olan

olgularda antikoagulan kullanımının uterin arter Doppler indekslerine ve biyokimyasal belirteç

düzeylerine etkisi konusunda gözlemler kısıtlıdır.

Buca Doğumevinde 1 Ağustos 2016-1 Aralık 2017 tarihleri arasında 3739 gebede ilk üçay tarama

muayenesi kapsamında uterin arter Doppler pulsatilite (UtA PI) indeksleri ölçülmüş, maternal öykü ve

ilaç anamnezleri kaydedilmiştir. Antifosfolipid antikor taramaları negatif, bilinen bir abortus nedeni

olmayan ve ardışık üç düşüğü olan 25 olgunun gebelik sonuçlarına retrospektif olarak ulaşılmıştır.

Antikoagulan kullanımı 7.hafta ve öncesinde başlanmış olan olgular çalışmaya dahil edilmiştir.

Açıklanamayan TGK olgularında, sadece düşük molekül ağırlıklı heparin (n:7), sadece aspirin (n:1) ve

her iki ilacı birlikte kullanan (n:4) olgular mevcuttu. Antikoagulan ilaç kullanan (n:12) ve kullanmayan

(n:13) olguların, medyan gebe yaşı (29.4’e karşı 29.0 yıl), medyan uterin arter pulsatilite indeksleri

(2.06’ya karşı 1.97), medyan PAPPA ham MoM değerleri (1.02’ye karşı 1.09) ve medyan doğum

ağırlıkları (3086’ya karşı 3093 gram) iki grup arasında farklı değildi. Canlı doğum oranları ve gebelik

komplikasyon sıklıkları arasında anlamlı fark saptanmadı.

Açıklanamayan tekrarlayan gebelik kayıpları olgularında antikoagulan kullanımı uterin arter Doppler

indekslerinde iyileşme sağlamamaktadır. İlaç kullanmayan grupta da yüksek canlı doğum oranları

mevcut olduğundan canlı doğum oranları üzerine de olumlu etkisi gözlenmemiştir.

19


S12 - KADIN İNFERTİLİTESİNİN GENETİK NEDENLERİ

Serdar YÜKSEL1,

1Milli Eğitim Bakanlığı, Kiraz Mtal, İzmir,

Evli çiftlerin %15’lik bir kısmı çocuk sahibi olamamaktadır. Bu durumundan etkilenen çiftlerde

infertilitenin %10’u kadınlardaki, %15’i de erkeklerdeki genetik bozukluklardan kaynaklanmaktadır.

Genetik bozukluklar arasında tek gen mutasyonları, kromozomların sayısal ve yapısal anomalileri yer

almaktadır. Genetik bozuklukların bir kısmının neden olduğu durumlar iyi bir biçimde belirlenmişken,

büyük bir kısmının infertilitedeki rolü henüz aydınlığa kavuşmuş değildir. İnfertilitenin diğer bir sebebi

ise doğal yollardan fertilizasyonun gerçekleşmemesidir. ICSI (intrastoplasmic sperm injection) ve ART

(assisted reproduction techniques) yöntemleri ile bunun üstesinden gelinmekte fakat doğal seçilimin

elediği infertilite genlerinin gelecek nesillere aktarımının gerçekleşmesi gibi olumsuz bir durumun da

söz konusu olduğu düşünülmektedir. İnfertilite tedavisi gören çiftlerin, infertilite nedenlerinin açığa

kavuşturulması, teşhis ve tedavi açısından önem arz etmektedir. Bundan dolayı bu çalışmada kadın

infertilitesinde genetik faktörlerin nedenlerini güncel araştırmalardan derleyerek özetlemeyi amaçladık.

Bu araştırmada Reed (2012), Shah (2003), Foresta (2002), Emery ve Rimoin (2007) vd. çalışmalarından

yararlandık.

Araştırma sonuçlarımıza göre, infertilite sorunu yaşayan kadınların durumlarının teşhisi ve tedavisi

sürecinde gerekli olan, önerilen genetik testler şu şekilde sıralanabilir; Karyotip analizi Özellikle

cinsiyet kromozom bozuklukları, iç ve dış genital organ anomalilerine, ovaryum fonksiyon

bozukluklarına, primer ve sekonder amenoreye neden olabilmektedir. Cinsiyet kromozom bozuklukları

Turner sendromu (45, X), mozaik Turner sendromu (45,X/46,XX), Xq izokromozom, del(Xq), del(Xp),

r(X), Gonadal disgenezis Y hücre hatlı, mixed disgenezis (45,X/46,XY), Sywer sendromu (gonadal

disgenezis, 46,XY), gerçek hermafroditlik Y hücre hatlı, X – otozomal translokasyonları, 47,XXX ve

mozaik durumları, Resiprokal, Robertsonian translokasyonlar ve inversiyonlar örnek olarak verilebilir.

CFTR geni mutasyonu Kistik fibrozis , 7. kromozoma yerleşik bir gendeki mutasyonların neden olduğu

göreceli olarak sık görülen otozomal resesif kalıtsal bir hastalıktır. CFTR geni kistik fibrozis

transmembran regulatörü (CFTR) denilen bir proteinin üretilmesini sağlamaktadır, bu protein yokluğu

veya bozuk üretilmesi epitel hücreleri içine ve dışına anormal elektrolit ve su hareketlerine yol açar.

Akciğerler ve pankreasta kalın ve yapışkan mukus oluşmasına neden olarak solunum enfeksiyonlarına

ve pankreas ve karaciğer kanallarının tıkanmasına ve protein sindiriminin bozulmasına neden olur.

Kadın infertilitesiyle doğrudan ilişkili olmamakla birlikte gebeliğin ilerleyen evrelerinde risklere yol

açabilmektedir. Frajil X sendromu X kromozomu q27:3 bölgesinde bulunan bu genin promotor

bölgesinde lokalize olan ve normalde sayıları 5- 44 arasında değişen CGG tekrar sayısının artması ve

metillenmesi bu bölgenin kırılgan olmasına ve genin sessizleşmesine neden olan FMR1 geni ( Frajile X

Associated Mental Retardation 1) mutasyonları erkeklerde mental yetersizliğe, kadınlarda POF

(premature ovarian failure) ve oligomenoreye sebep olabilmektedir. Mutasyon, metillenme ve CGG

tekrar sayısının artması FMRP (Frajile X Mental Retardation Protein) yapılamamasına neden

olmaktadır. Bu protein yapılamayınca beyin hücrelerindeki sinaptik bağlantılar bozulmakta, nöral

iletişimde anormallikler meydana gelmektedir. Kallmann sendromu Tamamen veya kısmi Gonadotropin

salgılayan hormon (GnRH) yetersizliği ile karakterize, LH ve FSH'nin mevcut olmamasına veya çok

düşük olmasıyla seyreden bu hastalık kadınlarda az görülmekle birlikte, anosmia, primer amenore ve

uterus malformasyonlarına neden olabilmektedir. Diğer faktörler Androjen reseptör geni mutasyonları

androjen duyarsızlık sendromuna sebep olmaktadır. Fakat LH, FSH ve GnRH reseptör geni

mutasyonları kadın infertilitesinin majör göstergesi olarak daha büyük bir öneme sahiptirler.

Hastada infertilitenin genetik sebeplerinin doğru bir biçimde bilinmesi tedaviye yardımcı olacak ve

başarılı bir tedavi sonrasında dünyaya gelecek çocukların durumları hakkında anne ve babaya uygun

genetik danışma verilmesini sağlayacaktır.

20


S13 - ERKEN EVRE SERVİKS KANSERİNDE FERTİLİTE KORUYUCU

YAKLAŞIM: BASİT VAJİNAL TRAKELEKTOMİ

İlker KAHRAMANOĞLU1,

1İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları Ve Doğum Anabilim Dalı,

Jinekolojik Onkoloji Bilim Dalı,

Serviks kanseri olgularının %45’i, reprodüktif dönemde görülür. Radikal histerektomi ve pelvik

lenfadenektomi, standart tedaviyi oluştururken, fertilite istemi olan hastalarda radikal tralektomi, %95-

98 sağkalım oranlarıyla uygulanabilmektedir. Bununla beraber, radikal trakelektomi, bazı morbiditeler

içerir. Gereksiz endoservikal kanal çıkarılması, servikal stenoza yol açabilmektedir. Abort ve ikinci

trimestr kayıpları, abdominal trakelektomi olgularının %70’inde görülmektedir. Ek olarak,

parametrektomi, artmış mesane ve barsak disfonksiyonu, fistül oluşumu ve seksüel disfonksiyon riskleri

ile ilişkilidir. Oysa, 2 cm ve altı servikal tümörlerde parametrial tutulum oranı 1/100 ila 1/1000 arasında

bildirilmektedir. Bu sebeplerle, serviks kanserinde daha az radikal cerrahi, morbidite ve kötü obstetrik

sonuçları azaltmak için uygulanmaya başlanmıştır. Radikal trakelektomide, parametrium, vajinal kuff

ve serviks eksize edilirken, basit vajinal trakelektomide sadece supravajinal serviks eksize edilmektedir.

Güncel literatürde bildirilmiş basit vajinal trakelektomi (BVT) olgu sayısı, 400’ün altındadır. Bu

çalışmada, dikkatlice seçilmiş serviks kanseri hastalarında uygulanan BVT ve buna bağlı obstetrik

sonuçlar sunulmaktadır.

2013-2017 yılları arası, kliniğimizde daha az radikal fertilite koruyucu cerrahi yapılan serviks kanseri

hastaları retrospektif olarak araştırıldı. Hastalara ait bilgiler, retrospektif olarak dosyalardan elde edildi.

Basit vajinal trakelektomi ve laparoskopik pelvik lenfadenektomi yapılan 14 hasta, çalışmaya dahil

edildi. Analizler için Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) versiyon 16.0 (SPSS Inc.,

Chicago, IL, ABD) kullanıldı.

BVT’e aday olarak belirlenmiş 14 hastanın 13’ünde fertilite koruyucu cerrahi tamamlanabildi. Bir

hastada final patoloji raporunda, cerrahi sınırın pozitif olması üzerine laparoskopik radikal histerektomi

yapıldı. Hastaların ortanca yaşı 32 yıldı (27-37 yıl). Hastaların tamamında parite 0 idi. 12 hastada

histopatoloji, skuamöz hücreli karsinom iken, 2 hastada adenokarsinom saptandı. 14 hastanın klinik

evrelemesi şu şekildeydi: 3 hasta evre 1A1 ve lenfovaskuler alan invazyonu (+); 4 hasta evre 1A2; 7

hasta evre 1B1. Ortanca 27 ay (6-56 ay) takip süresince, hiçbir hastada rekürens gelişmedi. 11 hasta

gebe kalmaya çalıştı ve 7 hastada spontan gebelik elde edildi (%63.6). Bu 7 gebelik şu şekilde

sonuçlandı: 1 hastada ilk trimestrda abort, 2 hastada 34 ve 35. gebelik haftalarında sezaryen ile doğum,

4 hastada termde sezaryen ile doğum.

Sonuç olarak, BVT, iyi seçilmiş erken evre serviks kanseri hastalarında harika onkolojik sonuç ve iyi

obstetrik beklentilerle uygulanabilecek, güvenilir bir tedavi seçeneği olarak gözükmektedir. Bu işlemin

standart tedavi alternatifi olarak kabul edilmesi için, daha geniş prospektif serilerle, literatür datasının

konfirmasyonu gerekmektedir.

21


S14 - POLİKİSTİK OVER SENDROMLU HASTALARDASERUM

ANDROJENLERININ BEDEN KİTLE İNDEKSİ İLE İLİŞKİSİ

Vuslat Lale BAKIR1,

1S.B.Ü. Haseki Eğitim Ve Araştırma Hastanesi,

Çalışmamızın amacı polikistik over sendromu (PKOS) olan olgularda serum androjenleri olan

Dehidroepiandrosteron sülfat (DHEAS) ,total testosterone (TT) ve serbest testosterone (ST) düzeyinin

vücut kitle indeksi ile olan ilişkisini belirlemek.

Çalışmamıza 2013-2018 yılları arasında polikliniğimize başvuran ve polkistik over sendromu tanısı alan

241 olgu dahil edildi. Tüm hastalara mensturasyonun 2. Günü bazal hormone düzeyi , Serum

androjenleri DHEAS, T, ST, lipid profili, açlık kan şekeri (AKŞ) ,açlık insulin düzeyi bakıldı . İnsulin

direnci Homeostatik Model Değerlendirmesi (HOMA-IR) yöntemine göre değerlendirildi . Beden Kitle

İndeksi (BKI), bel çevresi , menstürasyon düzeni, fertilite durumu değerlendirildi. Hirsutizm

değerlendirimesinde modifiye Ferriman-Gallway skorlama sistemi kullanıldı. Serum androjenleri

DHEAS, T VE ST ölçüldü. Hastalar BKİ 25’in altı, 25 ve 30 arası ve 30 ‘un üzeri olanlar olmak üzere

3 grupta değerlendirildi.. Verilerin istatistiksel değerlendirmesinde Oneway Anova testi Tukey HSD

testi , Kruskal Wallis testi Mann Whitney U test kullanıldı. Anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirildi.

Olguların yaş ortalaması 26.71±5.89 olarak hesaplandı. BMI düzeyleri 27.63 ile 46.88 kg/m2 arasında

değişmekte olup, ortalaması 28.89±5.85 kg/m2 dir. BMI düzeyi 25’in altında olan 68 (%28.2) olgu, 25-

30 arası olan 73 (%30.3) olgu, 30’un üzerinde olan 100 (%41.5) olgu bulunmaktadır.Olguların 15’inde

(%6.2) hirşutizm görülmemekte iken, 106’sında (%44.4) hafif, 106’sında (%44.4) orta, 14’ünde (%5.9)

ağır düzeyde hirşutizm görülmektedir.Serum DHEAS düzeyleri BKI <25 olan grupta 248.18±83.15

(228)mcg/dl idi. BKI 25-30 arası olan grupta 267.61±101.71(233) mcg/dl. BKİ 30 < olan grupta

240.58±101.33(237)mcg/dlidi.Serum TT düzeyleri BKI <25 olan grupta 0.63±0.19 ng/ml , BKI 25-30

arası olan grupta 0.75±0.5 ng/ml , BKİ 30 < olan grupta 0.66±0.26 ng/mlidi. Serum ST düzeyleri BKI

<25 olan grupta 2.47±0.81 (2.31)pg/ml, BKI 25-30 arası olan grupta 3.20±1.44 (2.92)pg/ml, BKİ 30 <

olan grupta 2.77±1.11 (2.49)pg/mlidi.

BKI düzeylerine göre DHEAS, TT ve ST düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık

bulunmamaktadır (p>0.05).

22


S15 - SEZARYEN SONRASI VAJİNAL DOĞUMDA UTERUS RÜPTÜR

SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Zahide KÜÇÜK1, Süleyman AKARSU1,

1Yüksek İhtisas Üniversitesi Tıp Fakültesi,

Sezaryen sonrası vajinal doğum (SSVD) başarısızlığında maternal mortalite, morbitide, kan transfuzyon

gereksinimi artarken, yenidoğanda da hipoksi, asidoz, yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatış oranı ve

kalış süresi, intrapartum yada neonatal ölüm görülebilmektedir. SSVD'nin en önemli

komplikasyonlarından biri hiç kuşkusuz uterin rüptürdür. Biz bu çalışmada SSVD esnasında uterin

rüptür gelişen olguların maternal ve fetal sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.

Çalışmamızda 2016-2018 yılları arasında Yüksek İhtisas Üniversitesi Koru Hastanesi Kadın Hastalıkları

ve Doğum Kliniği'nde sezeryan sonrası vajinal doğum için yatırılıp takip edilen 256 olgu retrospektif

olarak değerlendirildi. Takip sırasında uterus rüptürü gelişen ve acil sezaryane alınan 3 gebenin doğum

sonuçlarına ulaşılarak verileri kaydedildi.

Uterin rüptür ile sonuçlanan 3 olgunun yaş ortalamsı 36.6, ortalama gebelik sayısı 2.3, ortalama gebelik

haftası 40 hafta 1 gündü. Bir önceki gebelikle arasındaki süre ortalaması 22 ay, yenidoğanların ortalama

doğum ağrılığı 3680 gramdı. Uterin rüptür bir olguda tam açıklık aşamasında, 2 olguda ise 6-8 cm

servikal dilatasyonun olduğu aşamada gerçekleşti. Vajinal doğum öyküsü olmayan olguların biri, iki

sezaryan sonrası vajinal doğum uygulamasıydı. Rüptür tanısı iki olguda fetüs kalp seslerinin

bozulmasıyla, bir olguda fetüs baş seviyesinin yukarı doğru yükselip annenin şiddetli kusmalarının

başlamasıyla konuldu. Olguların 2'sine post operatif 4 ünite eritrosit suspansiyonu ile kan transfüzyonu

yapıldı ve 24 saat yoğun bakımda takip edildi. Bir olguda uterin rüptürün mesane rüptürü ile birlikte

olduğu görüldü, 2 bebek 10 gün yenidoğan ünitesinde takip edildi.

Uterin rüptür nadir görülen ama sonuçları oldukça kötü olan önemli bir obstetrik komplikasyondur.

Anne yaşı 40 ‘ın üzerindeyse, vajinal doğum öyküsü yoksa, 40 hafta ve üzeri gebelik ve fetüs 4000

gramdan fazlaysa, 3 ve üzeri sezaryen öyküsü varsa, gebelikler arası süre kısa, önceki sezaryen

sefalopelvik uyumsuzluk nedeniyle yapılmışsa SSVD başarısı önemli oranda azalmakta, rüptür riski

artmaktadır. Bu nedenle önceki gebeliğinde sezaryen öyküsü olanlarda SSVD başarılı bir uygulama gibi

görünse de hasta seçiminde dikkatli olunması gerektiği önemli bir gerçektir.

23


S16 - ASENKRON TUBAL TORSİYONLA BİRLİKTE BİLATERAL

HİDROSALPİNKS: OLGU SUNUMU

Halil İbrahim TIRAŞ1, Hüseyin AYDOĞMUŞ1,

1İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi,

İzole tubal torsiyon (İTT) ipsilateral over intakt olmak üzere tubanın infindibulopelvik ve ovari

proprium ligamentleri etrafında en az bir kez dönmesidir. Adneksiyal torsiyon akut batının sık görülen

sebepleri arasında olmasına rağmen İTT milyonda 1-1.5 görülen oldukça nadir bir durumdur. Klinik,

laboratuvar ve radyolojik bulgularının non spesifik olması nedeniyle tanı konulması güç olabilir. Tanı

sıklıkla cerrahi eksplorasyon ile konur. Bu çalışmada tubal cerrahi sonrası ortaya çıkan İTT olgusu

sunulmuştur.

Olgu :Ani başlayan sağ alt kadran ağrısı, bulantı, kusma yakınmalarıyla acil servise başvuran 33 yaşında

G2P2 kadının öyküsünden iki kez sezaryen ile doğum yaptığı, bir yıl önce sezaryen sırasında tubal

ligasyon yapıldığı öğrenildi. Fizik muayenede defans, rebaund saptanmayan, laboratuvar testleri hafif

lökositoz dışında normal olan hastanın TV-ultrasonografide bilateral hidrosalpinks tespit edildi.

Abdominal tomografide sol adneksiyal alanda 7,5x3 cm, sağ adneksiyal alanda ise 8x4 cm hidrosalpinks

saptandı. Laparotomide her iki tubanın hidropik görünümde olduğu, sol tubanın sol over ve uterusa

parsiyel adezyone durumda, sağ tubanın ise iki kez torsiyone olduğu görüldü. Tubal nekroz izlenmedi.

Bilateral salpenjektomi yapılan hasta postoperatif 2. günde sorunsuz olarak taburcu edildi.

ITT daha çok üreme çağında 20-40 yaş aralığında görülür. Literatürde daha nadir olmak üzere

preadolesan ve postmenopozal dönemde de görülebilmektedir. Klinik bulgular sıklıkla over torsiyonuna

benzerlik gösterir. Tuba uterina torsiyonunun spesifik semptomları ve laboratuar bulguları yoktur.

Genellikle intraoperatif tanı almaktadır. Bu patolojiye neden olabilen faktörler intrinsik faktörler

(konjenital anomaliler, uzun mezosalpinks, hidrosapinks, tubal spazm, tubal neoplazm, primer tubal

cerrahi vs.) ve ekstrinsik faktörler (ovaryan ve paratubal kitle, anormal intestinal peristaltizm, gebelik,

travma, adezyon, pelvik konjesyon vs.) olarak sınıflanabilir. Hidrosalpinks tubal torsiyona en sık neden

olan klinik durumdur. Sağ tuba torsiyonu, sol tubaya göre üç kat daha fazla görülmektedir. Bunun nedeni

sol tarafta sigmoid kolonun sol tuba uterinanın mobilizasyonunu kısıtlamasıdır. Bizim olgumuzda da

tubal ligasyon yapılmış olması ve bilateral hidrosalpinks varlığının torsiyon gelişimine yol açan

faktörler olduğu düşünülmektedir. Ultrasonografi adneksiyal kitlenin tanısında sıklıkla yeterli olmasına

rağmen torsiyonun preoperatif tanınması her zaman mümkün olmayabilir. Tanının geciktiği durumlarda

nadiren tubal torsiyon sonrası hematosalpinks, tubal rüptür veya peritubal hematom geliştiği

bildirilmiştir. Tedavide detorsiyon uygulanabilir. Fertilite istemi yoksa bilateral salpenjektomi tercih

edilmelidir.

İzole tuba uterina torsiyonu nadir görülen bir jinekolojik acildir.Alt kadran ağrısı ile başvuran hastalarda

özellikle tubal cerrahi öyküsü varlığında ayırıcı tanıda akla gelmelidir.

24


S17 - ICSI SİKLUSLARINDA ELDE EDİLEN METAFAZ I VE İN

VİTRO MATURE EDİLMİŞ SİBLİNG OOSİTLERİN FERTİLİZASYON

VE ERKEN EMBRİYONER GELİŞİM SONUÇLARI

Cihan ÇAKIR1, Işıl KASAPOĞLU2, Esra ŞEN1, Barış ATA3, Gürkan UNCU2, Berrin

AVCI1,

1Histoloji Ve Embriyoloji AbD, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakultesi, Bursa, 2Kadın Hastalıkları Ve

Doğum Anabilimdalı ÜYTE Merkezi,Uludağ Üniversitesi Tıp Fakultesi, Bursa, 3Kadın Hastalıkları Ve

Doğum Anabilimdalı ,Koç Üniversitesi Tıp Fakultesi, İstanbul,

İnfertilite etyolojisine ve uygulanan ovaryan stimulasyon protokolüne bağlı olarak stimülasyona verilen

yanıt farklı olmakta, elde edilen oosit sayıları ve oositlerin nüklear matürasyon basamakları değişkenlik

göstermektedir. Rutin ART uygulamalarında oositlerin genel olarak %85’ i metafaz II (MII), %11’i

metafaz I (MI) ve geri kalan % 4’ü profaz I (GV) nüklear matürasyon basamaklarındadır. Literatürde

MI oositlerin in vitro matürasyonu (IVM) sonrası yada MI aşamasında mikroenjeksiyon uygulamasının

fertilizasyon başarısı ve normal embriyoner gelişim açısından sonuçları konusunda fikir birliği

bulunmamaktadır. Aynı hastaya ait matür (MII) ve immatür (MI, GV) sibling oositlerde, MI aşamasında

veya IVM sonrası uygulanan intrasitoplazmik sperm enjeksiyonunun (ICSI) fertilizasyon başarısı ve

erken embriyoner gelişim sürecine etkisinin değerlendirmesi ve karşılaştırması hedeflenmiştir.

Çalışma kapsamında retrospektif olarak, Uludağ Üniversitesi Üremeye Yardımcı Tedavi Merkezinde

2010-2016 yılları arasında gerçekleştirilen 181 siklusdan elde edilen 1500 oositin ICSI sonuçları

değerlendirildi. Azospermi, şiddetli oligoastenoteratozoospermi, ileri düzey endometriyozis, düşük over

rezervi ve 39 yaşın üzerindeki kadın hastalar çalışma kapsamı dışında tutuldu. Oosit toplama (OPU)

sonrasında en az bir immatür oosit bulunan tüm sikluslar çalışmaya dahil edildi. OPU günü GV

aşamasında olup IVM sonrası MII aşamasına ulaşan 56 oosite (Grup 1) ve OPU günü MI aşamasında

olup IVM sonrası MII aşamasına ulaşan 143 oosite (Grup 2) follikül aspirasyonundan bir gün sonra ICSI

işlemi uygulandı. Follikül aspirasyonu günü MI aşamasında olan 93 sekonder oosite (Grup 3) ve MII

aşamasında olan 1208 oosite (Grup 4) aynı gün ICSI uygulandı. Fertilizasyon, anormal fertilizasyon,

ICSI sonrası dejenerasyon, klivaj ve blastosist gelişim oranları gruplar arasında karşılaştırmalı olarak

değerlendirildi.

Grupların normal fertilizasyon oranları Grup 1, 2, 3 ve 4’de sırasıyla 55.4%, 23.8%, 41.9% ve 60.6%

olarak saptandı. Gruplar arasında fertilizasyon başarısı Grup 4 lehine istatistiksel anlamlılık gösterdi

(p<0.001). Çalışma gruplarının erken embriyoner gelişim sürecinde klivaj oranı Grup 1, 2, 3 ve 4’de

sırasıyla 39.3%, 18.2%, 37.6% ve 54.8% olarak hesaplandı ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu

(p<0.001). Blastosist gelişim oranı OPU günü MII aşamasında olup ICSI yapılan sekonder oositlerde en

yüksek düzeyde görülürken (10.8%), en düşük blastosist gelişimi aspirasyon günü GV aşamasında olup,

IVM sonrası 2. gün ICSI yapılan oositlerde gözlendi (1.8%). İmmatür oositlerin blastosist gelişim oranı

karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlılık saptanmadı.

ICSI sonrası immatür oositler arasında en yüksek fertilizasyon ve en düşük dejenerasyon oranının

görüldüğü GV oositlerin hCG uygulaması sonrası geriden gelen folliküllere ait olma olasılığı

muhtemeldir. Matürasyon defekti olmayıp, gözden çıkarılan folliküller arasında olması nedeniyle bu

oositlerin normal gelişimsel süreçleri IVM’la tamamlanır. En düşük fertilizasyon ve en yüksek

dejenerasyon oranı, MI aşamasında olup IVM sonrası MII aşamasına ulaştıktan sonra ICSI yapılan

oositlerde görüldü. Bu sonuç oositin postmatürasyonunun bir sonucu olarak yorumlanmaktadır. Follikül

aspirasyonu günü metafaz I aşamasında olan oositlerin invitro matürasyona bırakılarak, follikül

aspirasyonu sonrası 2. gün ICSI uygulamasının fertilizasyon başarısını, klivaj oranını ve blastosist

gelişim oranını arttırmamakta, metafaz I aşamasında ICSI uygulaması ile benzer ya da daha düşük

oranlarda sonuçlar vermektedir.

25


S18 - İNTARUTERİN İNSEMİNASYON BAŞARISINI ETKİLEYEN

FAKTÖRLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Berna ASLAN ÇETİN1,

1Sağlık Bilimleri Üniversitesi İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eah Kadın Hastalıkları Ve Doğum

Bölümü,

Kliniğimizde yapılan 2 yıllık intrauterin inseminasyon (IUI) sonuçlarının değerlendirilmesi ve gebe

kalan ve gebe kalmayan grupların karşılaştırılması.

Ocak 2015-Ocak 2017 tarihleri arasında kliniğimizde yapılan İUİ lar retrospektif olarak değerlendirildi.

Verilerine tam olarak ulaşılan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri,

infertilite nedeni, ultrasonografi bulguları, hormon profili ve spermiyogram sonuçları kaydedildi. Gebe

kalan ve gebe kalmayan hastalar olarak iki grup oluşturuldu ve bu parametreler iki grup arasında

karşılaştırıldı. Ayrıca, gonadotropin kullananlar ile klomifen sitrat (CC) kullanan hastaların gebelik

oranları karşılaştırıldı.

Gebe kalan ve gebe kalmayan grup arasında demografik veriler açısından fark saptanmadı. İnfertilite

süresi, infertilite tipi ve infertilite eyolojisi de iki grup arasında benzerdi. Hormon profili ve sperm

motilitesi açısından iki grup arasında fark saptanmadı. Gonadotropin kullanan 101 hastanın %58.6’sinde

gebelik olurken, %43.8 kişide gebelik izlenmedi (p=0.16). Klomifen sitrat kullanan hastaların ise 12

sinde gebelik olurken (%41.4), 109 hastada gebelik izlenmedi (%56.8) (p=0.11). Kullanılan

gonadotropin ampul miktarı, başlangıç endometriyum kalınlığı ve transfer günü endometriyum kalınlığı

açısından gebe ve gebe olmayan gruplar arasında fark izlenmedi. Gonadotropin kullananlarda ise

transfer günü endometriyum kullanmayanlara göre daha kalın izlendi (10.3±1.71mm vs 8.34±1.4mm,

p=0.000). Gebe kalan hastalarda yavaş ileri hareketli sperm yüzdesi daha yüksek bulundu. Vajinal

progesteron jel kullananların gebelikleri karşılaştırıldığında 5 kişi gebe kalırken (17.2%) 5 kişi gebe

kalmadı (2.6%). Oransal olarak jel kullananlarda daha yüksek gebelik izlendi (p=0.004).

İUİ sonucunda gebe kalan ve gebe kalmayan gruplar arasında klomifen sitrat kullanımı ve gonadotropin

açısından anlamlı fark saptamadık. Vaginal progesteron jel kullanımının gebelik üzerine etkisi daha

geniş çalışmalarda değerlendirilmelidir.

26


S19 - ERKEN EMBRİYONİK FAKTÖRLERİN MATERNAL SERUM Β-

HCG DÜZEYİNDE BELİRLEYİCİ ETKİSİ

Göktan KUŞPINAR1, Işıl KASAPOĞLU2, Cihan ÇAKIR3, Barış ATA4, Gürkan UNCU2,

Berrin AVCI3,

1Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji Ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Bursa, 2Uludağ

Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Tüp Bebek Merkezi, Bursa, 3Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Bursa, 4Koç Üniversitesi

Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları Ve Doğum Anabilim Dalı Tüp Bebek Merkezi, İstanbul,

İnsan koryonik gonadotrophin (hCG), erken dönemde iki blastomerli embriyo aşamasında ve sonrasında

sinsityotrofoblastlardan sentezlenen α ve β alt ünitlerine sahip dimerik bir proteindir. Obstetrik bir

belirteç olarak dünya çapında kullanımına ek olarak, ,maternal serum β-hCG düzeyi artışı biyokimyasal

gebeliğin tanınması için bir sinyal olarak kabul edilmektedir. ICSI sikluslarında klivaj aşaması (2. ve 3.

gün) veya blastosist aşamasındaki (5. ve 6. gün) fresh tek embriyo transferi (sET) siklusları sonucunda

elde edilen biyokimyasal gebeliklerde, erken embriyonik faktörlerinin maternal serum β-hCG düzeyine

etkisinin değerlendirilmesi ve klinik gebelik ile canlı doğum eldesi için tanımlayıcı serum β-hCG cut-

off düzeyi tayini hedeflendi.

Retrospektif olarak, Eylül 2011 ile Aralık 2016 arasında Uludağ Üniversitesi Üremeye Yardımcı Tedavi

Merkezi'nde yapılan 455 fresh sET siklusu incelendi. Biyokimyasal gebelik (ET sonrası 12. gün

hCG>5mIU/ml) ile sonuçlanan klivaj aşaması fresh sET (n=60) ve blastosist aşaması fresh sET (n=82)

sikluslarda erken embriyonik faktörler ve maternal serum β-hCG düzeyleri bakımından değerlendirildi.

Klivaj aşaması fresh sET döngülerinde erken embriyonik faktörler; blastomer sayısı, blastomer boyutları

ve fragmantasyon yüzdesi olarak belirlendi. Blastosist aşaması fresh sET döngülerinde erken

embriyonik faktörler ise; blastosist ekspansiyon derecesi, iç hücre kitlesi (ICM) skoru, trofoektoderm

(TE) skoru, blastosist kalite skoru (BQS= blastotist ekspansiyon derecesi X ICM X TE) ve TE hücre

sayısı olarak tayin edildi. İstatistiksel analiz, SPSS software package for MAC (IBM, USA) yazılımı ile

gerçekleştirildi.

Biyokimyasal gebelik ile sonuçlanan sikluslarda medyan β-hCG seviyesi klivaj aşaması fresh sET

sonrası140.8 (66.5-448.3) IU/L ve blastosist aşaması fresh sET sonrası 173.4 (88.8-476.0) IU/L olarak

ölçüldü (p=0.7). Klivaj aşaması fresh sET ve blastosist aşaması fresh sET sikluslarının basit korelasyon

analizinde medyan serum β-hCG seviyesi ile erken embriyonik faktörlerin kolerasyon göstermediği

saptandı. Klinik gebelik için prediktif β-hCG cut-off düzeyi klivaj aşaması fresh sET sikluslarında 127.1

IU/L ve blastosist aşaması fresh sET sikluslarında 173.5 IU/L olarak belirlendi. Canlı doğum eldesi için

prediktif β-hCG değeri klivaj aşaması fresh sET sikluslarında 129.4 IU/L; blastosist aşaması fresh sET

sikluslarında 178.5 IU/L olarak belirlendi.

Kontrollü ovaryan stimülasyon (KOH) sikluslarında ET sonrası β-hCG düzeylerini değerlendiren

çalışmalarda transfer edilen embriyo sayısı ve β-hCG ölçüm günündeki farklılıklar bulguların

karşılaştırmasında sınırlayıcıdır. Klivaj aşaması ET ve blastosist aşaması ET sonrasında 13-15. gün β-

hCG seviyelerinin klivaj aşaması ET lehine olduğunu, bununla birlikte blastosist aşaması ET sonrası 12.

gün β-hCG değerlerinin lehine anlamlı fark gösterdiğini bildiren çalışmalar mevcuttur. Blastosist

aşaması ET sonrasında yüksek seviyedeki β-hCG değerleri ile TE hücre sayısının pozitif korelasyonu

raporlanmıştır. Bu çalışmada klivaj aşaması fresh sET ve blastosist aşaması fresh sET sonrasında benzer

12. gün β-hCG değerleri saptanmış olup, erken embriyonik faktörler ile maternal serum β-hCG düzeyi

arasında bir korelasyon görülmemiştir.

27


S20 - İVF BAŞARISINDA ESER ELEMENT DÜZEYLERİNİN ETKİSİ

Begüm AYDOĞAN MATHYK1,

1Kuzey Karolina Üniversitesi Kadın Hastalıkları Ve Doğum Departmanı, ABD,

İVF yapılan hastalarda gebe kalan ve gebe kalmayan gruplar arasında serum ve folikül sıvısında bakır

(Cu), magnezyum (Mg), mangan (Mn), seleniyum (Se), çinko (Zn) ve kromium (Cr) karşılaştırılması.

Kliniğimizde 2016-2017 yılları arasında İVF yapılan hastaların demografik özellikleri, infertilite süresi,

infertilite etyolojisi, siklusun 3. gün hormon profili, toplam gonadotropin dozu, toplanan oosit sayısı,

embryo gradeleri ve spermiyogram sonuçları kaydedildi. Hastaların hepsinde antagonist protokol

uygulandı. Oosit aspirasyonunundan elde edilen folikül sıvılarında Cu, Mg, Mn, Se, Zn ve Cr ölçüldü.

Eş zamanlı olarak serumda da aynı metallerin ölçümü yapıldı. Eser elementlerin ölçümü İndüktif

Eşleşmiş Plazma Optik Emisyon Spektroskopisi (Inductively Coupled Plasma Atomic Emission

Spectroscopy - ICP-OES Thermo-6000) ile gerçekleştirildi. Gebe kalan ve gebe kalmayan gruplar

arasında karşılaştırıldı. Anlamlı çıkan değerler için ROC analizi yapıldı.

Gebe kalan ve kalmayan gruplar arasında demografik özellikleri, infertilite süresi, infertilite etyolojisi,

hormon profili ve spermiyogram sonuçları açısından fark saptamadık (Tablo1) Ortalama serum eser

elementleri gebe ve gebe olmayanlarda benzer iken folikül sıvısındaki bakır oranında anamlı farklılık

tespit edildi. Gebelerde folikül sıvısında ortalama bakır (Fol-Cu) gebe olmayanlardan daha yüksek

bulundu (1.008±0.2021 μg/mL vs 0.844±0.1895, p=0.003) (Tablo 2). Folikül sıvısındaki bakır oranı ile

gebelik arasında anlamlı pozitif korelasyon tespit edildi (r=0.33, p=0.003). ROC eğrisinde AUC=0.72

(95%= 0.57-0.87, p=0.006)bulundu ve cut-off değeri 0.94 μg/mL olarak tespit edildi (sensitivite %75,

spesifisite %70.4, likelihood ratio=2.54).

İVF yapılan hastalarda gebe kalmayan grupta folikül sıvısı Cu değerinin daha düşük olduğunu saptadık.

Bakır vücudumuz için önemli olan bir eser elementtir. Bakır eksikliği ile memelilerde azalmış fekundite

arasında ilişki gösterilmiştir. Ayrıca yüksek orandaki bakırın gonadotropin salınımını etkileyebileceği

de öne sürülmüştür.

28


S21 - FOLİKÜL SIVISI BİSFENOL-A DÜZEYLERİNİN İVF

SONUÇLARINA ETKİSİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Aslı AZEMİ1, Pelin ÖCAL1,

1İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları Ve Doğum Anabilim Dalı,

İVF yapılan hastalar gebe kalan ve gebe kalmayan gruplar arasında serum ve folikül sıvısı Bisfenol - A

(BPA) değerlerinin karşılaştırılması

Kliniğimizde Ocak 2016-Ocak 2017 yılları arasında İVF yapılan hastaların demografik özellikleri,

infertilite süresi, infertilite etyolojisi, siklusun 3. gün hormon profili, toplam gonadotropin dozu,

toplanan oosit sayısı, embryo gradeleri ve spermiyogram sonuçları kaydedildi. Hastaların hepsinde

antagonist protokol uygulandı. Oosit aspirasyonunundan elde edilen folikül sıvılarında Bisfenol-A

(BPA) değerleri ölçüldü. Eş zamanlı olarak serumda da BPA ölçümü yapıldı. Gebe kalan ve gebe

kalmayan gruplar arasında karşılaştırıldı.

Gebe kalan ve kalmayan gruplar arasında demografik özellikleri, infertilite süresi, infertilite etyolojisi,

hormon profili ve spermiyogram sonuçları açısından fark saptamadık. Serum ve folikül sıvısı BPA

değerleri de iki grup arasında benzerdi.

BPA, birçok üründe bulunan bir kimyasaldır, insanlarda östrojen resptör modülatörü olarak çalışırlar.

Hayvanlarda prenatal BPA maruziyetinin reprodüktif gelişim sorunlarına neden olduğu gösterilmiştir.

Çalışmamızda İVF yapılan hastalarda gebe kalan ve kalmayan gruplar arsında serum ve folikül sıvısı

BPA değerleri arasında fark saptamadık.

29


S22 - HİPERANDROJENİZMLİ KADINLARDA ALT ÜRİNER SİSTEM

SEMPTOMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Zafer KOLSUZ1, Dilek UYSAL1,

1İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim Ve Araştırma Hastanesi,

Hiperandrojenizm, üreme çağındaki kadınlarda en sık görülen endokrin bozukluklardandır. Sıklığı ,

üreme döneminde kadınlarda % 5-10 ve ergenlik döneminde% 3 olarak bildirilmiştir Yaşlı

popülasyonda idrar inkontinans prevalansı, alt üriner sistem semptomları, özellikle de urgency, sık

idrara çıkma, noktüri, pelvik ağrı, disparoni oldukça yaygındır. Bu çalışmanın amacı hiperandrojenizmin

alt üriner sistem semptomları üzerine etkisini araştırmaktır.

Bu prospektif çalışma İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın

Hastalıkları ve Doğum Kliniğine nisan 2013-haziran 2013 tarihleri arasında oligo/polimenore ,

menoraji, hirsutizm şikayeti ya da kontrol amaçlı başvuran 100 hastanın katılımyla gerçekleştirilmiştir.

Tüm hastalardan aydınlatılmış onam ve hastane etik kurulundan çalışma ile ilgili onay alınmıştır.

Hastaların yaş, parite,doğum şekli, medikal geçmiş ve BMI(body mass index) bilgileri kayıt edilmiştir.

18 yaş altı ve 45 yaş üstü hastalar, erken gebelik tespit edilenler, kronik ilaç kullanımı, anormal pelvik

muayene bulgusu olanlar çalışma dışı bırakılmıştır. Hiperandrojenizm tanısı medikal geçmiş ve

laboratuar testleri (DHEAS, fT, tT) ile konmuştur.

Hiperandrojenizmi olan 50 hasta grup 1 diğer 50 hasta ise grup 2 olarak seçildi. Aralarında yaş farkı

açısından anlamlı değişkenlik saptanmamıştır. BMI açısından değerlendirildiğinde grup 1 ortalama BMI

24.1 grup 2 de ise bu ortalama 21.7 olup belirgin şekilde 2. gruptan yüksekti. Yine grupların DHEAS,

serbest ve total testesteron değerleri karşılaştırılmış olup grup 1 in ortalama hormon değerleri grup 2

den belirgin olarak yüksek saptanmıştır. Tablo 1: Gruplara göre olguların serbest ve total testesteron ve

DHEAS düzeyleri Grup 1 (Hiperandrojenemik) n=50 Grup 2 (Normoandrojenemik) n=50 P value

Dihidroepiandosteron Sulfate 265.7 ± 78.8 166.0 ± 69.3 0.000 Free Testosterone 11.1 ± 4.2 2.5 ± 0.9

0.000 Total Testosterone 42.4 ± 20.0 31.5 ± 14.5 0,009 Saptanan alt üriner sistem şikayetleri oranlarında

belirgin istatistiksel farklılık saptanmamıştır. Tablo 2: Gruplara göre olguların yakınma dağılımı Grup

1 (Hiperandrojenemik) n=50 Grup 2 (Normoandrojenemik) n=50 P value Stress Inkontinans (2) 4.0%

(2) 4.0% 1,000 Urgency (20) 40.0% (20) 40.0% 1,000 Urge Inkontinans (3) 6.0% (2) 4.0% 1,000 Sıklık

(19) 38.0% (17) 34.0% 0.677 Noktüri (24) 48.0% (28) 56.0% 0.423 Pelvik ağrı (21) 42.0% (23) 46.0%

0.687 Disparoni (15) 30.0% (15) 30.0% 1,000

Çalışmamızda grup 1 in ortalama total testosteron :42.41 ng/dL olup grup 2 de ise 31.54 ng/dL olarak

saptanmıştır. 1. grup ortalama DHEAS değeri 265.75 mg /dl olup 2. grup düzeyleri 166.07mg/dl olarak

görülmüştür.Sonuçlarımıza göre DHEAS seviyeleri literatürden daha yüksek saptanmıştır. Her 2 grubun

BMI indeksleri ile inkontinans yatkınlığı açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır. Çalışmamızdaki

üriner inkontinans oranları 20-29 yaş arası kadınlarda %4.1, 30-39 yaş arası %10.8 olarak saptandı. Her

2 grupta da tüm yaş gruplarında en sık görülen alt üriner sistem semptomları urgency, sık idrara çıkma

ve inkontinans olarak saptanmıştır. Serum androjen düzeyleri yüksek olan hastalarla normal olanlar

karşılaştırıldığında yakınma açısından anlamlı fark bulunmadı.(P> 0.05) Bununla birlikte

hiperandrojenizmin alt üriner sistem ve pelvik taban üzerine etkilerini daha iyi inceleyebilmek ve

subgrup risk faktörlerini belirleyebilmek için daha fazla sayıda prospektif çalışmaya ihtiyaç vardır.

30


S23 - PLAZMA İNSÜLİN BENZERİ PEPTİD-5

KONSANTRASYONLARININ FAZLA KİLOLU, OBES VE MORBİD

OBES POLİKİSTİK OVER SENDROMLU KADINLAR ARASINDA

DEĞERLENDİRİLMESİ VE İNSÜLİN DUYARLILIĞI İLE OLAN

İLİŞKİSİ

Ozgur YILMAZ1,

1Manısa Merkezefendı Devlet Hastanesı,

İnsülin duyarlılığında azalma, PKOS'dan etkilenen olgularda sık rastlanan bir bulgu olup; özellikle obesite ve

düşük dereceli kronik inflamasyon ile dogrudan ilişkilidir. Insülin benzeri peptid – 5 (INSL5) İnsülin peptid süper

ailesinin bir üyesidir. başlıca hipotalamus ve kolorektal dokular tarafından eksprese edilir . Bu peptidin Oreksijenik

(iştah kesici) etkisi tanımlanmışsada; enerji kısıtlanması halinde ise iştahı teşvik edici etkisi de vardır. Kolorektal

epitelyumundaki nöroendokrin hücreler tarafından da eksprese edilmesi ve varsayılan reseptörü olan peptid

reseptör 4’ün pankreas adacık hücrelerinde bulunması gibi bulgular; INSL5’in insülin faaliyeti üzerine etkisi

olabileceğini düşündürür. Ancak INSL5 ile PKOS arasındaki potansiyel birlikteliğe ilişkin veri kıttır. Bundan

ötürü biz bu çalışmada fazla kilolu, obes ve morbid obes kadınlar arasındaki plazma INSL5 ve kantitatif insülin

duyarlılığı hesaplama indeksi (QUICKI –IS) düzeylerini kıyaslayarak PKOS patogenezindeki yerini

değerlendirmeyi amaçladık.

PKOS’lu kadınlar WHO’nun belirlediği vücut kitle indeksi (VKI) değerlerine göre fazla kilolu (VKI=25-

29.9kg/m2), obes (VKI= 30-34.9 kg/m2) ve morbid obes (VKI>35kg/m2) olarak üç gruba ayrıldı. Plazma açlık

glukoz, insülin, INSL-5, yüksek duyarlıklı C-reaktif protein(hs-CRP), lipid konsantrasyonları ölçüldü. QUICKI-

IS = 1/Log(insülin µIU/mL)+1/Log(glukoz mg/dL) denklemine göre hesaplandı.

39 fazla kilolu, 37 obes ve 31 morbid obes PKOS’lu kadın prospektif olarak incelendi. Bu üç gruptaki kadınlar

arasında yaş, boy, serum açlık insülin, glukoz, testosteron, hs-CRP , HDL, LDL, INSL5 konsantrasyonları ile

QUICKI-IS düzeyleri yönünden anlamlı fark bulunmuyordu (p>0.05). trigliserid konsantrasyonları obes ve morbid

obes kadınlar arasında anlamlı farklılık göstermez iken (p>0.05) fazla kilolu kadınlar hem obes (p= 0.03), hem de

morbid obes (p<0.001) kadınlara kıyasla daha düşük serum trigliserid düzeylerine sahipti. INSL-5 ile sadece hs-

CRP arasında anlamlı ters korelasyon bulunur iken (r= -0.364. p<0.001); insülin, glukoz, QUICKI-IS, testosteron

ve lipid düzeyleri arasında anlamlı korelasyon bulunamadı.(p=0.005). regresyon modelinde bağımlı değişken

QUICKI-IS üzerine bel çevresinin negatif (p=0.017), INSL-5 ise pozitif (p=0.05) etkisi var iken kalça çevresi ve

trigliseridin ise etkileri olmadığı saptandı (p>0.05)

INSL5 ‘in sadece insülin faaliyeti üzerine değil aynı zamanda doğrudan reprodüktif sistem üzerine de etkilerinin

olduğunu bildiren veriler mevcuttur. INSL-5 geni defektif hale getirilen dişi maymunlarda menstrüel siklus

düzeninin bozularak doğurganlıklarının olumsuz yönde etkilendiği gözlenmiştir. Ayrıca yapılan glukoz ve insülin

tolerans testlerinde azalan insülin sekresyonu sonucunda yükselen kan glukozu ile tanımlanan glukoz intoleransı

da görülmüştür. Wagner ve arkadaşlarının çalışmasında INSL5’in serum düzeyleri obes erkeklerde testosteron ve

lipidler ile negatif korelasyon gösteriyordu. Erkeklerin tersine obes kadınlarda ise bizim çalışmamıza benzer olarak

INSL5 plazma düzeyleri CRP ile kuvvetli negatif korelasyon gösteriyordu. Bu durum INSL5 in insülin

duyarlılığını destekleyen etkisinin subklinik inflamasyonu engelleyen olası etkisinden kaynaklanabileceğini akla

getirir. Obes erkeklere uygulanan bariatrik cerrahi sonrası oluşan kilo kaybını takiben tip 2 diabeti olsun veya

olmasın azalış gösterıyordu ve serum testosteron düzeylerinin restorasyonu ile birlıktelik gösteriyordu.

Çalışmamızda ise INSL5 ile hs-CRP arasında negatif korelasyon bulur iken ne lipidler ne de testosteron ile

korelasyon bulunamadı . Bu durum cinsiyet, obesite ve çalışma populasyonumuzun nisbeten genç ve ek sağlık

problemi olmayan kadınlardan oluşması gibi etmenlerden kaynaklanıyor olabilir

Sonuç olarak INSL5’in PKOS patogenesi üzerine olan olası etkileri ileri ve diğer inflamatuar moleküleride içeren

çalışmalarla değerlendirilmelidir.

31


S24 - EKTOPİK GEBELİK TEDAVİSİNDE UYGULANAN CERRAHİ

TEKNİKLERİN SONRAKİ GEBELİK BAŞARISINI ÖNGÖRMEDEKİ

ROLÜ; ÖN SONUÇLARIMIZ

Meryem KURU PEKCAN1, Hüseyin YEŞİLYURT1,

1Sbü Zekai Tahir Burak Suam,

Ektopik gebelik tedavisinde çoğunlukla metotreksat uygulaması ile başarılı sonuçlar alınmaktadır.

Ancak özellikle hemodinamik olarak instabil hastalar, metotreksat tedavisine yanıt vermeyen yada

heterotopik gebelik olgularında cerrahi tedavi tercih edilmektedir. Reprodüktif yaş grubundaki tubal

gebelik olgularında salpingostomi cerrahi olarak uygulanabilmektedir. Salpenjektomi ise hasarlı tüpü

olan, aynı tüpte nüks ektopik gebeliği olan, salpingostomi sonrası kontrolsüz kanaması olan, 5 cm’nin

üzerinde tubal gebeliği olan, heterotopik gebeliği olan, fertilitesini tamamlamış vakalarda

uygulanmaktadır. Bu konuda yapılmış olan çalışma sayısı da kısıtlıdır. Bizde çalışmamızda kliniğimizde

ektopik gebelik tanısıyla operasyona alınan hastalarda uygulanan operayon tekniklerinin gebelik

sonuçları açısından birbirine üstünlüğünün olup olmadığını araştırmayı hedefledik.

Retrospektif olarak tasarlanan bu çalışma Haziran 2013 ve Mayıs 2014 tarihleri arasında Zekai Tahir

Burak Kadın Sağlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesi infertilite polikliniğine başvuran 68 infertil hastada

gerçekleştirildi. Daha önce ektopik gebelik öyküsü yada salpenjektomi öyküsü olan hastalar çalışma dışı

bırakıldı. Hastaların klinik ve demograif özellikleri, uygulanan cerrahi türü, gebelik sonuçları

kaydedildi.

Çalışmaya dahil edilen hastaların %38(n=26)’sına salpingostomi, %62(n=42)’sine salpenjektomi

yapılmıştır. Hastaların yaş ve vücut kitle indexi açısından her iki grup arasında anlamlı fark

izlenmedi(P>0.05). Salpingostomi sonrası klinik gebelik, düşük, ektopik gebelik oranları salpenjektomi

sonrası ile benzerdir (P > 0.05). Term gebeliğe ulaşma oranları takip edilmektedir.

Salpingostomi uygun hastalarda alternatif tedavi seçeneği olarak özellikle fertilitesini tamamlamamış

hastalarda göz önünde bulundurulmalıdır.Hasta sayımızın ve doğum sonuçlarımızın tamamlanmaması

çalışmamızın kısıtlılıklarını oluşturmaktadır.

32


S25 - BARİYATRİK CERRAHİNİN MENSTRÜEL SİKLUS VE

REPRODUKTİF FONKSİYONA ETKİSİ

LAPAROSKOPİK SLEEVE GASTREKTOMİ SONRASI

DOĞURGANLIK

Serhan DERİCİ1,

1Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı,

Kadınlarda morbid obezite sıklığı erkeklere göre yaklaşık 2 kat fazladır. Morbid obezite nedeniyle

cerrahi tedavi uygulanan kadınların %80-85’i doğurganlık dönemindedir. Bu yaş grubu kadınlarda aşırı

kilolu olmakla yakın ilişki halinde olduğu gösterilen polikistik over sendromunun prevalansı %6-10

olarak hesaplanmaktadır. Polikistik over sendromlu kadınların yaklaşık yarısının aşırı kilolu olduğu ve

bu hastaların obez olmayan PKOS’lu kadınlara kıyasla daha da fazla anovulatuar oldukları

gösterilmiştir. Diğer yandan obez kadınlarda PKOS’dan bağımsız olarak anovulasyon sıklığının fazla

olduğu bilinmektedir. Hem PKOS ile ilişkisi bakımından hem de obez kadınlarda anovulasyonun daha

sık görülüyor olması nedeniyle obezitenin infertilite üzerine etkisi tartışılmaktadır. Konservatif

yöntemlerle verilen kilonun menstrüel siklus ve doğurganlık üzerine olumlu etkileri olduğu

bilinmektedir. Bariyatrik cerrahi girişimler açısından durum değerlendirildiğindeyse son on yılda

obezite insidansındaki artış ve ilerleyen teknolojinin etkisiyle teknik olarak kolaylaşan ameliyat

prosedürleri sayesinde bariyatrik cerrahi girişim sayısında %450 düzeyinde bir artış olduğu

görülmektedir. Bu çalışmada konservatif yöntemlerden daha etkin olduğu bilinen bariyatrik cerrahi

girişimlerin kadın sağlığı ve infertilite üzerine etkisinin tartışılması amaçlanmıştır.

Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi AD. Üst GİS cerrahisi birimi tarafından Ocak

2013-Ekim 2017 tarihleri arasında Laparoskopik Sleeve Gastrektomi(LSG) ameliyatı yapılmış olan 246

hasta’nın prospektif kayıtları incelendi. Yaşları 18-40 aralığında yer alan 80 kadın hasta çalışmaya dâhil

edildi. Hastaların demografik verileri, boy ve vücut ağırlığı ölçümleri, ameliyat öncesi ve sonrası

menstrüel siklus düzenleri, gebelik durumları, eşilik eden hastalıkları, şimdiki vücut ağırlıkları, üremeye

yardımcı tedavi uygulama öyküleri değerlendirildi.

Ameliyat öncesi ölçümlerde ortalama yaş: 30.23±6.25 yıl, ortalama vücut ağırlığı:119.03±15.6kg,

ortalama BMI:44.09±4.85kg/m2 olarak saptandı. Eşlik eden hastalık olarak en sık tiroid

patolojileri(%11.5) olduğu görüldü. 28 hastada menstrüel siklusun düzensiz olduğusaptandı. 15 hastanın

gebelik isteği olduğu, dört hastanın yardımsız, dört hastanın yardımla gebe kaldıkları saptandı. Beş

hastanın yardıma rağmen gebe kalamadığı belirlendi. Ameliyat sonrası ortanca takip süresinin 38.5 ay

olduğu hasta grubunda hastaların fazla kilolarının ortalama %77.05±23.54 kadarını vermiş oldukları

görüldü. Son ölçümlere göre ortalama vücut ağırlığı:79.94±14.9kg, BMI:29.98±5.41kg/m2 olarak

hesaplandı. Pre op menstrüel siklus düzensizliği olan hastaların 26’sında bu sorunun ortadan kalktığı

görüldü. Post op gebelik isteği olan 17 hastanın 14’ünde gebeliğin gerçekleştiği bu hastalardan sadece

bir tanesinin yardım aldığı görüldü. Pre op yardıma rağmen gebelik gerçekleşmeyen üç hastada post-op

dönemde yardım olmaksızın gebeliğin gerçekleştiği görüldü.

Obezite erkek ve kadın fertilitesini birçok mekanızma ile olumsuz yönde etkilemektedir. Bariyatrik

cerrahi fazla kiloların verilmesinde en etkin ve kalıcı yöntem olarak kabul görmüştür. Bu çalışmadaki

hastaların ameliyat sonrasında 3 yıldan daha fazla olan ortanca takip süresinde fazla kilolarının %77

kadarını verdiklerini görmekteyiz. Gayet tatminkâr düzeydeki bu sonucun fertilite üzerine de olumlu

etkileri olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. Bariyatrik cerrahi öncesi düzensiz menstrüel siklusu

olan 28 hastanın %93’ünde (26) düzelme olduğu görülmüştür. Pre-op gebelik isteği olan hastaların

sadece %26.6’sı yardımsız gebe kalabilmişken ameliyat sonrasında gebelik isteği olan hastaların

%76.4’ünde yardımsız gebelik gerçekleşmiştir. Dikkat çekici bir diğer bulgu ise pre-op yardımcı

uygulamalara rağmen gebe kalamayan 3 hastada post-op dönemde yardımsız olarak gebeliğin

gerçekleşmiş olmasıdır. Her ne kadar rehberler infertilite tedavisi için bariyatrik cerrahi konusunda

33


bağlayıcı bir öneride bulunmuyorsa da, kalıcı kilo kaybının infertilitenin düzeltilmesinde çoğu zaman

başka bir tedaviye gerek kalmaksızın başarılı olduğunu gösteren gözlemsel çalışmalar literatürde yer

almaya başlamıştır.

34


S26 - 18 YAŞINDA BİLATERAL BORDERLİNE SERÖZ OVER

TÜMÖRÜLÜ HASTA: OLGU SUNUMU

Öznur BİLGE1, Mustafa ŞENGÜL1,

1İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları Ve Doğum

Kliniği,

Borderline seröz tümörleri (BOT) histolojik olarak stromal invazyonu olmayan atipik epitelyal

proliferasyon gösteren heterojen bir grup lezyon olarak tanımlanmış ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO)

sınıflandırması tarafından kabul edilmiştir. Marjinal olarak malign ve benign arasında kabul edilen bu

tümörler, tüm yumurtalık malignitelerinin% 14-15'i olup, yılda 100 000 kadın için tahmini insidansı

%1.8-5.5'tir. Borderline over tümörlerinin bahsedilmesi gereken bir diğer özelliğide fertil yaşlarda

ortaya çıkmasıdır, teşhis edilen kadınların yaklaşık üçte biri 40 yaşından küçüktür. BOT’de ultrason

muayenesi zorunludur ancak borderline tümörlerin karakteristik bir görünümü yoktur. Uniloküler kist,

papiller oluşum veya solid ve sıvı bileşenli kitleler, borderline tümöre işaret edebilir. Biz laparatomi

sonrası gönderilen patoloji sonucunda bilateral seröz borderline over tümörü tanısı konan genç bir

olguyu sunuyoruz.

Vaka Sunumu: Nisan 2017 tarihinde 18 yaşında herhangi bir klinik öyküsü olmayan bayan hasta sol alt

kadran ağrısı ile acil servise başvurdu. Yapılan laboratuvar sonuçları: : Hb: 11,3 g/dl wbc: 18.78 K/uL,

plt: 421 K/uL, crp: < 0.02 mg/dL, CA 125: 26 U/Ml, CA 19-9: 1,2 U/Ml, CA 15-3: 13 U/Ml şeklindeydi.

Abdominal Ultrasonografi (USG) sonucu: Sol over boyutu normal, Sağ over büyümüş 51x30mm

boyutlarında olarak belirtilmişti. Gözlemde sağ overden kaynaklanan yaklaşık 85x57mm boyutlarında

içeriği homojen ve dansitesi yüksek kistik yapı izlendi. Kistin görünümünün endometrioma ile uyumlu

olabileceği düşünüldü. Sağ paraovaryan alan ve duglasta minimal mayi izlendi olarak belirtildi. Yapılan

pelvik doppler usg sonucunda sağ over parankiminde kan akışı izlenmedi parankim ekojenitesinde

azalma izlendiği gözlendi. Mevcut bulgular over torsiyonu lehine değerlendirilmiş olup, klinik takip ve

tedavi radyoloji tarafından önerilmiştir. Klinik muayne ve radyoloji usg sonucunda hastada over

torsiyonu ön tanı olarak düşünülmüş ve hastaya acil laparatomi kararı alınmıştır. Laparatomi sırasında

gözlemde sağ over yaklaşık 10cm boyutunda ve kendi etrafında 3 defa döndüğü görülmüştür. Sağ over

stromasının ödemli olduğu hemoraji ve infark alanlarının mevcut olduğu izlenmiştir. Gözlem esnasında

sol overde de 3 cmlik komplike bir kistik yapı izlenmiş olup hastaya sağ over detorsiyonu sonrasında

bilateral kistektomi işlemi yapılmıştır. Sağ overin detorsiyon sonrası kanlanmasının olduğu

gözlenmiştir. Hastanın patoloji sonucu bilateral borderline seröz over tümörleri şeklinde gelmiştir.

Yapılan onkoloji konsültasyonun 3 aylık aralıklar ile takip önerilmiş olup, 6 ay aralıklar ile yapılan

kontrol BT ve 1 yıl aralıklar ile yapılan kontrol USG sonuçları normal gelmiş olup herhangi bir

neoplastik değişiklik ve over kisti izlenmemiştir.

Overin epitelial tümörlerinin %10-15’i borderline over tümörüdür. Evre 1 aşamasında 5 yıllık sağkalım

süreçleri %95 lerde olup sıklıkla genç yaş grubunda ve nullipar hastalarda görülmektedir. BOT’nün

erken tanısı bu hastalığın over kanseri öncesi tedavisini sağlar. Biz 18 yaşında henüz gebeliği olmamış

akut karın ağrısı şikayeti ile başvuran ve yapılan tetkikler sonucunda over torsiyon ve bilateral over kist

mevcut olan hastamızı sadece bilateral over kist eksizyonu ve sağ over detorsiyonu yaparak konservatif

bir şekilde tedavi etmiş bulunmaktayız. Bu durum bize BOT’de konservatif tedavinin önemini bir defa

daha göstermektedir.

35


S27 - 34 HAFTALIK ABDOMİNOOVERYAN GEBELİK:OLGU

SUNUMU

Yılmaz GÜZEL1,

1İstanbul Aydın Üni.,

Primer ovaryan ektopik gebelik sonderece nadir görülür ve tanıda zorluklar arzeder. Yüksek maternal

ve fetal mortalite riskinden dolayı erken ve doğru tanısı son derece önemlidir. Bbildiride 34. Gebelik

haftasına ulaşmış nadir bir primer ovaryen ektopik gebelik olgusunu sunup literatür özeti yapacağız.

33 yaşında hasta 34 gebelik haftasında başvurdu. Abdominal ultrasonografi uterus dışında yerleşmiş

fetus izlendi. Laparotomide sol adnexial alanda yerleşmiş intakt amniotic membrane içinde yerleşmiş

canlı fetus izlendi ve doğurtuldu. Placentadan kaynaklanan aşırı kanama salfingo-ooforektomiyi zorunlu

hale getirdi. Histolojik inceleme ovaryen gebeliği doğruladı.

Acilde şiddetli karın ağrısı şikayetiyle gördüğümüz olgunun gerek jinekolojik ve obstetrik

muayenesinde gerekse Ultrason,NST ve kan değerlerinde ektopik gebelikten şüphenilmesi üzerine acil

laparatomi kararı alındı.Olgu gebe olduğunu bilmediğini,hiç doktora gitmediğini ifade

etti.Laparotomide sol adnexial alanda yerleşmiş intakt amniotic membrane içinde yerleşmiş canlı fetus

izlendi ve doğurtuldu. Placentadan kaynaklanan aşırı kanama salfingo-ooforektomiyi zorunlu hale

getirdi.Batın içi yıkandıktan sonra anatomik planda kapatıldı.

Ovaryen ektopik gebelik son derece nadir bir durum olup çok ciddi maternal ve fetal moratlite sebebi

olduğu akılda bulundurulmalı ve özellikle akut batın ile gelen gebelerde ayırıcı tanıda akla gelmelidir.

36


S28 - ELEKTİF DAY 4 İLE DAY 5 EMBRİYO TRANSFERİNİN

KARŞILAŞTIRILMASI

Ebru Saynur HATIRNAZ1, Şafak HATIRNAZ1, Mine KANAT-PEKTAŞ1,

Bu çalışma, intrasitoplazmik sperm enjeksiyonu (ICSI) sikluslarında tek veya çift embriyo transferi

yapılabilen kadınlarda 4. günde morula transferinin uygun bir seçenek olup olmadığını belirlemeyi

amaçlamaktadır.

Bu çalışma,refere bir IVF merkezinde yedi ila oniki oositin alınmasından sonra ICSI yapılan ve

fertilizasyonun ilk gününde en az 5 kompetan fertilize oosite elde edilen190 kadının retrospektif bir

derlemesidir. 4. günde embryo transferi yapılan 95 hasta Grup 1 ve 5. günde embryo transferi yapılan

95 hasta Grup 2 ye dahil edilmiştir.

Toplanan oosit sayısı 5.gün transferlerde 4.gün transferlerden anlamlı olarak daha yüksekti (p = 0.016).

4. gün ve 5. gün embriyo transferleri istatistiksel olarak benzer implantasyon, klinik gebelik ve canlı

doğum oranlarına sahipti (sırasıyla p = 0.884, p = 0.884 ve p = 0.560). Düşük ve perinatal ölüm oranları

da istatistiksel olarak benzerdi (sırasıyla p = 0.626 ve p = 0.700). 4. gün ve 5. gün embriyo transferleri

istatistiksel olarak benzer ikizlik oranları ile sonuçlandı (p = 0,788). İmplantasyon, klinik gebelik ve

canlı doğum oranları 4. gün grade 1 embriyolar için grade 2 ve grade 3 embriyolardan daha yüksekti

(sırasıyla p = 0.032, p = 0.035 ve p = 0.024).

4. günde morula transferi, elektif tek veya çift embriyo transferi yapılmak zorunda olan kadınlarda

makul bir yaklaşım olarak benimsenebilir. Gebe kalma olasılığını en üst düzeye çıkarmak için, 3. günde

birkaç iyi kaliteli embriyoların elde edildiği ICSI / IVF siklusları için morula transferi önerilebilir.

37


S29 - GEBELİKTE DEMİR KULLANIMI VE HEMATOLOJİK

PARAMETRELERE ETKİSİ

Aslıhan YAZICIOĞLU1, Evren KOÇBULUT1, Süleyman AKARSU1, M. Tamer

MUNGAN1,

1Yüksek İhtisas Üniversitesi Koru Ankara Hastanesi,

Gebelikte karşılaşılan anemilerin yaklaşık %95’inden demir eksikliği sorumlu tutulmaktadır. Bu

nedenle ülkemizde gebelere demir takviyesi hekimler tarafından sıklıkla önerilmektedir. Gebelikte

demir kullanımının hematolojik parametreler üzerindeki olumlu etkileri uzun zamandır bilinmektedir.

Bu çalışmada trimesterlere göre demir takviyesi alımı ve bunun gebelik ve doğum sonrası hematolojik

parametrelere olan etkisi değerlendirilmiştir.

Yüksek İhtisas Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği’ne Ocak 2017-Ocak 2018 tarihleri

arasında başvuran ve doğum yapan 409 gebenin 1., 2. ve 3. trimester demir kullanım durumları ve

hemoglobin (Hb), hematokrit (Hct) ortalama korpüsküler volüm (MCV) düzeyleri, doğum şekilleri,

doğum sonrası Hb düzeyleri ve doğum ağırlıkları değerlendirildi. Veri toplanması ve istatistiksel

analizlerde SPSS 20 paket programı kullanıldı. Veri analizi yapılırken iki grup karşılaştırılması için

Student’s t test ve Mann Whitney-U test kullanıldı. Kategorik veriler Fisher’s Exact test ve Ki Kare testi

ile analiz edildi. testlerin anlamlılık düzeyi için p<0,05 ve p<0,01 değeri kabul edilmiştir.

Kliniğimize Ocak 2017-Ocak 2018 tarihleri arasında başvuran ve doğum yapan 409 gebenin yaş

ortalaması 31,49±3,86 idi. %73,6’sı primipar, %98,5’i tekiz gebe, %60,4’ü vajinal, %39,6’sı sezaryen

doğum yapmıştı. Ortalama Hb düzeyleri 1., 2. ve 3. trimesterlerde 12,4; 12,2 ve 12,5 idi. Ortalama Hct

düzeyleri 1., ve 2. ve 3. trimesterlerde 37,5; 36,7 ve 37,5 idi. Ortalama MCV düzeyleri 1., 2. ve 3.

trimesterlerde 87,2; 88,2 ve 87,6 idi. Ortalama doğum ağırlıkları 3334±459 gramdı. Demir takviyesi

kullanım oranları %71,1 ile en yüksek 3. trimesterdeydi. Gebelerin %46,2’sinin Hb düzeyi 12’nin

altındaydı. 1., 2. ve 3. trimesterde demir kullanımı ile doğum ağırlığı arasında anlamlı bir ilişki

görülmedi. 1. ve 3. trimesterde demir takviyesi Hb ve Hct düzeyleri üzerinde anlamlı (p<0,001) bir

farklılık oluştururken 2. trimesterde demir takviyesi bu değerler üzerinde anlamlı bir farklılık

oluşturmadı. 3. trimesterdeki Hb düzeyi ile doğum ağırlığı arasında anlamlı bir ilişki görülmedi

(p=0,787). 3. trimesterde Hb düzeyi >12 olanlarda vajinal doğum oranı sezaryen doğuma oranla anlamlı

biçimde yüksek (p<0,001) olarak tespit edildi. 20-34 yaş ile >35 yaş demir takviyesi alımı açısından

anlamlı bir fark görülmedi.

Gebenin anemi parametreleri, doğum şekli ve doğum ağırlığı ile demir takviyesi kullanımı arasındaki

ilişkiyi değerlendirdiğimiz bu çalışmada gebelerde anemi sıklığının %46,2 civarında olduğu görüldü.

Literatürdeki bazı çalışmaların aksine demir kullanımı ile doğum ağırlığı arasında anlamlı bir ilişki

olmadığı görülmedi. 3. trimesterde Hb düzeyi >12 olanlarda vajinal doğum oranı sezaryen doğuma

oranla anlamlı biçimde yüksek (p<0,001) olarak tespit edildi. Bu durumda gebelerde demir takviyesi ile

Hb düzeylerinin yükseltilerek sezaryen oranlarının düşürülebileceği fakat doğum ağırlığı açısından bir

fayda sağlanamayacağı sonucuna varılabilir.

38


S30 - INTRAUTERİN İNSEMİNASYON SİKLUSLARINDA FARKLI

SPERM HAZIRLAMA YÖNTEMLERİNİN ROS SONUÇLARINA

ETKİSİ

Funda GÖDE1,

1Izmir Karşıyaka Medikal Park Hastanesi,

İntrauterin inseminasyon sikluslarında yaygın olarak kullanılan yöntemler basit yıkama, density gradient

ve swim-up yöntemleridir. Mevcut yöntemlerle sperm santrifüj yöntemiyle hazırlandığı için sağlıklı

sperm hücrelerine zarar verilebilmektedir. Yeni bir sperm hazırlama yöntemi olan mikrochip ile

mikroakışkan teknoloji kullanılarak daha fizyolojik bir sperm örneği hazırlandığı öne sürülmektedir.

Fakat bu konuda literatürde yeterli veri mevcut değildir. Bu çalışmanın amacı intrauterin inseminasyon

sikluslarında mikrochip, dansity gradient ve swim-up teknikleri ile sperm hazırlığının sperm

parametrelerine ve reaktif oksijen radikali oluşumuna (ROS) etkisini değerlendirmektir

İzmir Medicalpark Hastanesi Tüp Bebek Ünitesinde intrauterin inseminasyon uygulanan hastaların

mikrochip, density-gradient ve swim-up ile hazırlık sonrasında elde edilen spermiyogram örneklerinde

sperm parametreleri (volüm, konsantrasyon, toplam motil sperm sayısı, motilite) ve ROS değerleri

karşılaştırılmıştır. İstatistik analizde non-parametrik testlerden Kruskal Wallis kullanılmıştır. p<0.05

anlamlı kabul edilmiştir.

Çalışmaya toplam 19 hasta dahil edilmiştir. Hastaların örneklerinin tamamında chip yöntemi (0.6 cc) ile

sperm hazırlığı yapılmış ve intrauterin inseminasyon bu örneklerden uygulanmıştır. Hastaların

örneklerinin kalan kısımlarından 9 örnekte swim-up, 10 örnekte density-gradient yöntemi

uygulanmıştır. Sonuçlar incelendiğinde her üç yöntemde de toplam motil sperm sayısı açısından farklılık

saptanmamıştır (p=0.227). Chip yöntemi ve swim-up ile ile hazırlık sonrasında motilitenin gradiente

göre daha fazla olduğu saptanmıştır (p<0.005). Density gradient ile hazırlık sonrası konsantrasyon ve

total konsantrasyon mikro-chip ve swim-up'a göre daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). Ros değerleri

incelendiğinde ise mikrochip kullanımı sonrasında ROS değerlerinin diğer iki yönteme göre istatistiksel

anlamlı daha az olduğu saptanmıştır (p<0.05).

Çalışma sonuçlarımıza göre mikrochip ile sperm hazırlığı sonrasında ROS değerleri swim-up ve

density-gradient yönteme göre anlamlı olarak daha düşük saptanmıştır. Bu durumun klinik gebelik

sonuçlarına etkisi ile ilgili çalışmalara ihtiyaç mevcuttur.

39


S31 - YÜKSEK DOZDA GONADOTROPİN İLE STİMÜLASYONA

BAŞLANAN IVF/ICSI SİKLUSLARINDA SERUM FSH ARTIŞININ

OVARYAN YANIT ÜZERİNE ETKİSİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Cihan ÇAKIR1, Işıl KASAPOĞLU2, Göktan KUŞPINAR1, Esra ŞEN1, Seda SARIBAL2,

Gürkan UNCU2, Berrin AVCI1,

1Histoloji Ve Embriyoloji AbD, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakultesi, Bursa, 2Kadın Hastalıkları Ve

Doğum Anabilimdalı ÜYTE Merkezi,Uludağ Üniversitesi Tıp Fakultesi, Bursa,

GİRİŞ Kontrollü ovaryan hiperstimülasyon siklusları sırasında kullanılan FSH dozu ve ovaryan yanıt

arasındaki ilişki araştırılmış olmasına rağmen, stimülasyon siklusları sırasında serum FSH düzeylerini

ve bu düzeylerdeki değişikliklerin over yanıtı üzerine etkisini değerlendiren sınırlı sayıda çalışma

bulunmaktadır. Ayrıca uygulanan FSH dozunun serum seviyeleri üzerine etkisi de net değildir.

Fizyolojik FSH eşiğinin çok üzerindeki serum FSH düzeylerinin de yanıta etkisi bilinmemektedir. Bu

nedenle çalışmamızın amacı yüksek dozda gonadotropin kullanılan KOH sikluslarında, serum FSH

düzeylerinin stimülasyona farklı yanıt veren hastalar arasında karşılaştırılması hedeflenmiştir. AMAÇ

Kontrollü ovaryan hiperstimülasyon sırasında serum follikül stimüle edici hormon (FSH) düzeyindeki

artış, stimülasyona farklı yanıt veren hasta grupları arasında farklılık göstermekte mi? Eğer gösteriyor

ise kontrollü ovaryan stimülasyona (KOH) yüksek dozla başlanmasından hangi alt grubun (zayıf yanıt,

beklenen normal yanıtlı olgular) daha fazla yararlanacağının gösterilmesidir.

Çalışma Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Tüp Bebek Merkezi’ nde restrospektif olarak IVF/ICSI

siklusları için antagonist stimülasyon protokolü uygulanan toplam 122 hasta ile yürütülmüştür. Hastalar

yüksek vücut kitle indeksi (BMI), kötü ovaryan yanıta sahip olan veya önceki sikluslarında beklenenden

zayıf yanıt alınması nedeni ile stimülasyona sabit, yüksek doz (300 IU) rekombinant FSH ile başlanan

hastalar arasından seçilmiştir. 122 hasta, 51 zayıf yanıtlı, 52 beklenenden zayıf kyanıt veren ve 19 hasta

normal yanıtlı olgular olarak 3 gruba ayrıldı. Tüm hastalardan siklusun 2. ve antagoniste başlanma

günlerinde serum FSH düzeyleri alındı. Hastaların serum FSH düzeylerindeki artışları ve KOH yanıt

oranları gruplar arasında değerlendirilmiştir. KOH’ a yanıt oranı toplanan oosit sayısı/ Antral follikül

sayısı x100 şeklinde hesaplanmıştır ve yüzde olarak verilmiştir.

Yaş, BMI ve infertilite süreleri gruplar arasında anlamlı farklılık göstermedi.(sırasıyla; p= 0.15, p=0.9

ve p=0.72). Serum AMH düzeylerinde gruplar arasında anlamlı farklılık saptandı. Beklenenden zayıf

yanıt veren olgular ve kötü yanıtlı olgular arasında (p= 0.005) , beklenenden yanıt zayıf veren ve normal

yanıtlı olgular arasında (p= 0.007) olarak saptandı. Antral follikül sayımları da gruplar arasında farklı

idi. Kötü ovaryan yanıtlı olgularda en düşük olmakla birlikte sırası ile; (4[3-7 , 7[4-9],p <0.001) ve

normal yanıt veren grupta (8[5-12], p<0.001) idi. Bazal serum FSH düzeyleri (IU/L) tüm gruplarda

anlamlı olarak farklı saptandı. Kötü, beklenenden zayıf ve normal yanıt veren olgularda sırası ile (7[5.2-

8.6], 5.7[4.6-7.2] , 4.8[4.1-5.3; p<0.001) idi . Antagonist günü bakılan ortalama serum FSH düzeyleri

normal yanıtlı olgularda diğer iki gruba göre en düşük olarak saptandı (p=0.001 ve p=0.025). Antagonist

gününe kadar serum FSH düzeylerindeki artış oranı her üç grup arasında farklılık göstermedi (p=0.39).

KOH’a yanıt oranlarına bakıldığında; normal yanıtlı olgularda sırası ile kötü ve beklenenden zayıf yanıt

veren gruplara göre daha yüksek yanıt oranları saptandı (p<0.001 and p=0.019). Serum FSH

düzeylerindeki artış oranları KOH a yanıt oranları ile pozitif korelasyon gösterdi (r=0.24, p=0.008).

Kötü ovaryan yanıtlı olgular, mevcut yüksek bazal serum FSH düzeyleri nedeni ile antral follikül

aşamasına ilerlemiş, sınırlı sayıda küçük antral follikül (2-5 mm) havuzuna sahip oldukları için yüksek

doz gonadotropinden fayda görmeyebilirler.

Documents

TSRM İzmir Sempozyumu / 2-3 Haziran 2018 › pro › konu › dosyalar › bultenler › ... · 8 TSRM İzmir Sempozyumu / 2-3 Haziran 2018 S1 - HİPNOFERTİLİTENİN INVİTROFERTİLİZASYON