twoje nowe

życie

i jak możesz je należycie

wykorzystać

Ryszard Rutkowski__________________

TWOJE NOWE ŻYCIEi jak możesz je

należycie wykorzystać

Porady dla nowonawróconych

Duchowy Renesans112 Meserole Ave.

Brooklyn, NY 11222

2

SPIS TREŚCI

Skąd wiesz, że masz nowe życie.............................................4Pielęgnowanie twojego nowego życia...................................12Biblia może Ci pomóc...........................................................22W co wierzymy......................................................................24

__________________________________________________________________________________

3

Cytaty biblijne w tej książeczce wzięte zostały z BIBLII TYSIĄCLECIA, wyd. Pallotinum, Poznań-Warszawa 1971 r.

SKĄD WIESZ, ŻE MASZ NOWE ŻYCIE

Kiedy przyjąłeś Pana Jezusa Chrystusa jako twojego Zbawiciela, wkroczyłeś na teren nowego życia. Od tego momentu zaczniesz nabywać cechy charakterystyczne twojego Ojca Niebieskiego.

Teraz jesteś naprawdę dzieckiem Bożym; nie jest to tylko zwykły frazes. Jezus nauczał Nikodema, że zbawienie jest osobistym doświadczeniem nowego narodzenia (czytaj Ew. Jana 3: 1-21). Powiedział do niego: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć Królestwa Bożego" (Ew. Jana 3:3).

Być może w twym sercu zrodziło się takie samo pytanie, jakie Nikodem zadał Panu Jezusowi: "Jakże może się człowiek narodzić dwa razy?" Jezus odpowiedział mu, że są dwa rodzaje narodzin: jedno naturalne, drugie zaś duchowe.

Człowiek, który narodził się tylko jeden raz, żyje wyłącznie na poziomie materialnym i jest duchowo martwy; tymczasem człowiek narodzony powtórnie staje się żywym duchowo. Poprzez to nowe narodzenie stałeś się dzieckiem Bożym. Wszedłeś do Jego wielkiej rodziny.

Nie myśl, że kiedyś, jeżeli będziesz wystarczająco dobry, staniesz się dzieckiem Bożym. Jeżeli szczerze przyjąłeś Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela i poprosiłeś Go o prze-baczenie twoich grzechów, od razu stałeś się Jego dzieckiem.

4

Apostoł Jan powiedział: "Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest" (I list Jana 3:2).

Członkowie rodziny dzielą niektóre z podstawowych cech rodzinnych; jedne odziedziczyli, inne zaś nabywają poprzez wzajemny kontakt w życiu domowym. Jezus dzielił charakterystyczne cechy natury swojego Ojca tak, że mógł powiedzieć: "Kto mnie widział, widział Ojca" (Ew. Jana 14:9).

Kiedy żyłeś w grzechu, wedle słów Biblii byłeś dzieckiem diabła. Lecz z chwilą, kiedy stałeś się dzieckiem Bożym, doświadczasz wielu zmian w twoim życiu. Dlatego to Apostoł Paweł napisał: "Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe" (II list do Kor. 5:17). Oczywiście, nadal jesteś tą samą osobą, lecz zmieniłeś się, ponieważ otrzymałeś nową naturę - tę od Boga, twojego Ojca.

Być może jesteś zaskoczony zauważywszy, że twoja reakcja na świat i ludzi uległa zmianie. Ta cudowna zmiana nie jest niczym innym, jak tą samą Bożą naturą, która była w Panu Jezusie Chrystusie. Dlatego to Biblia powiada: "Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował" (I list Jana 2:6).

Podobieństwo to nie jest zbiegiem okoliczności. Ta sama natura, która była w Chrystusie, Synu Bożym, objawia się również w wielu synach Bożych. Przed tobą leży wzrost, rozwój i chrześcijańska dojrzałość. Twój Ojciec Niebieski będzie bardzo cierpliwy w stosunku do ciebie, lecz będzie oczekiwał od ciebie, byś chciał się uczyć chodzenia i wzrastania w łasce.

Lecz pomimo wszystko można zauważyć naturalne, łatwo widoczne podobieństwo. Lśni ono niby światło w ciemności.

5

Przedtem czułeś się niedobrze w towarzystwie ludzi wierzących - chrześcijan, lecz teraz rozkoszujesz się społecznością z innymi dziećmi Bożymi. Stałeś się częścią cudownej, duchowej rodziny.

Być posłusznym Bogu

Pan Bóg oferuje nam bardzo prosty test naszego przybrania za synów. Jezus powiedział: "A więc poznacie ich po ich owocach" (Ew. Mateusza 7:20). Biblia mówi dalej: "Dzięki temu można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: Każdy, kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata" (I list Jana 3:10).

Definicją sprawiedliwości jest posłuszeństwo względem przykazań Boga, naszego Ojca. Obejmuje to powstrzymywanie się od wszystkiego, co Bóg zabronił, a wykonywanie tego, co polecił. "Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania" (I list Jana 2:3). Kierunek naszego postępowania jest znakiem naszego stosunku do Boga. Jeżeli mówimy, że jesteśmy dziećmi Bożymi, a potem świadomie żyjemy w niezgodzie z Jego wolą, oszukujemy samych siebie (proszę uważnie przeczytać Ew. Jana 8:34 - 44).

Nie znaczy to, że od razu, od pierwszego kroku będziesz kroczył doskonale. Żaden ojciec nie potępi swojego dziecka, które potknie się i upadnie, ucząc się chodzić. Diabeł będzie się starał rozczarować cię i przekonać, że nie jesteś dzieckiem Bożym. Lecz Bóg nie odrzuca swoich synów, którzy zachwiali się z powodu braku doświadczenia lub słabości. Raczej da ci wiele możliwości, byś znowu stanął na nogi i mógł dalej iść (czytaj I list Jana 2:1 - 6).

Miłując jedni drugich

Jedną z pierwszych rzeczy, jakie nowy chrześcijanin zauwa-ża w dzieciach Bożych, jest ich wzajemna miłość. Prawdziwi

6

chrześcijanie są uprzejmi dla siebie oraz dla otaczającego ich świata.

Tę miłość rozpoczął sam Bóg. "Tak bowiem Bóg umiłował świat,że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (Ew. Jana 3:16). Prawdziwy chrześcijanin miłuje Pana, swych współwierzą-cych i wszystkich otaczających go ludzi, za których Pan Jezus zmarł na krzyżu.

Nie jest łatwo wszystkich miłować. Niektórzy ludzie są miłego usposobienia, inni są odpychający lub nudni. Jednakże jeśli pamiętasz stan, z którego Pan cię wyciągnął i zbawił, to pomoże ci to znaleźć więcej współczucia i zrozumienia dla innych ludzi.

Jezus powiedział: "Miłuj bliźniego swego jak siebie same-go" (Mat. 19:19). Cały problem w tym, że nie zawsze miłujemy siebie samych. Mówimy i czynimy niektóre rzeczy, które czynią nas nieszczęśliwymi i winnymi. Dlatego potem traktujemy źle innych ludzi.

Nie jest trudno miłować bliźnich, jeżeli pamięta się cud łaski, jaki Bóg uczynił dla ciebie i jeżeli będziesz pielęgnował w sobie postawę wdzięczności. Przestań reagować na rzeczy zewnętrzne, bądź uprzejmy i miły, ponieważ jesteś dzieckiem Bożym i ponieważ Bóg Ojciec tak wiele dla ciebie uczynił. Pomyśl, co by się stało, gdyby Jezus przestał miłować ludzi, którzy źle się z Nim obchodzili!

Przyjmując Bożą dyscyplinę

Wśród słów, których obawiają się małe dzieci, są takie: "To będzie mnie bardziej bolało niż ciebie..." Ta groźna wypo-wiedź przeważnie następuje tuż przed samym laniem.

7

Strofowanie jest pewną oznaką synostwa. Błogosławiony jest ten wierzący, który to rozumie. Niektóre z dzieci Bożych były bardzo zaniepokojone, kiedy kroczyły przez cierpienia i myślały, iż cierpienia i kłopoty są dowodem tego, że albo Bóg ich nie miłuje, albo nie są dziećmi Bożymi.

Lecz ten, kto jest prawdziwym synem, przekona się, że Bóg zawsze ma z nim do czynienia i strofuje go. Bóg zainteresowa-ny jest czymś więcej, niż tylko naszymi obecnymi uczuciami; On spogląda w przód, troszcząc się o naszą wieczność.

Biblia powiada: "Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje" (list do Hebr. 12:6).

Powodem, dla którego Bóg nas koryguje, jest chęć wypraco-wania w nas charakteru. Nie staniesz się dojrzałym w wierze, jeśli wiara twoja nie będzie poddana próbie. Dlatego właśnie Bóg dopuszcza przeciwności i próby dla twego własnego dobra.

Ten proces korygowania może przybierać różne formy, w zależności od potrzeb osoby, temperamentu i innych cech. Jest czymś normalnym w naszych ziemskich rodzinach, że jedno dziecko może być skutecznie strofowane zaledwie słowem, podczas gdy inne nie zareaguje na nie i wymierzana jest mu inna forma kary. Tak samo jest w Bożej rodzinie. Wszyscy, którzy są synami, będą strofowani i korygowani w taki czy inny sposób.

Bardzo często Bóg strofuje nas przez swoje Słowo. "Wszel-kie Pismo od Boga jest natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawie-dliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu" (II list do Tymoteusza 3:16 - 17).

8

Bez względu na Boże metody, faktem jest, że gdy cię Bóg strofuje, możesz być pewny, że jest to dowodem, iż jesteś dzieckiem Bożym i że On ciebie bardzo miłuje.

Świadectwo Ducha Bożego

Każde prawdziwe dziecko Boże otrzymało Ducha Bożego, chociaż nie zostało jeszcze ochrzczone w Duchu Świętym.

Apostoł Jan powiedział: "Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał" (I list Jana 3:24). Apostoł Paweł powiedział: "Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy" (list do Rzymian 8:9).

Bardzo często trudno jest nowo nawróconym zrozumieć różnicę pomiędzy ogólną pracą Ducha Świętego w ich życiu a specyficznym chrztem w Duchu Świętym. Faktem jest, że Duch Boży prowadzi człowieka do punktu zbawienia i On kontynuuje swoją obecność, nakłaniając go do nowego narodzenia.

Chrzest w Duchu Świętym jest bardzo ważnym osobistym przeżyciem. Podczas tego szczególnego chrztu Pan napełni cię swoim Duchem i da ci intensywne pragnienie i moc, byś mógł stać się Jego świadkiem dla nie zbawionych ludzi w twoim społeczeństwie i na całym świecie.

Duch Święty jest bardzo realny dla nowo nawróconego. Właśnie przez Ducha Świętego następuje to, że stajesz się podatny na sprawy duchowe i zaczynasz rozumieć i rozkoszo-wać się Bożymi sprawami.

Jednym z najważniejszych dowodów działalności Ducha Świętego po twoim nowym narodzeniu jest to, że "sam wspiera

9

swoim świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi" (list do Rzymian 8:16).

Łatwiej jest doświadczyć tego świadectwa Ducha niż je zdefiniować. Jest to wiedza o naszej prawdziwej ojcowsko- synowskiej relacji, zasianej głęboko w człowieku. My wiemy, że staliśmy się synami Bożymi. To jest coś więcej niż tylko zwykła doktryna; jest to bezpośrednia, osobista świadomość.

Świadectwo Ducha z powodu Jego intuicyjnej natury nie zawsze jest rozpoznawane i rozumiane. Niektórzy nauczają, że dopóki człowiek nie doświadczy pewnych uczuć, nie jest zbawiony; ale rezultatem takiego wierzenia, które goni za uczuciami, są zawody i rozczarowania. Takie podchodzenie do sprawy może sprowokować człowieka do myślenia, że nie jest zbawiony, dopóki nie odczuwa zbawienia, a to może spowodo-wać, że ten człowiek oprze swoją wiarę na zmieniających się emocjach, a nie na pewnym i niezmiennym Słowie Bożym.

Ściganie pewnych uczuć jest bezowocnym zajęciem. Im więcej pragniesz "poczuć" się zbawionym, tym mniej skłonny jesteś do odczucia, że jesteś zbawiony.

Nawet wielki reformator Marcin Luter miał pewne smutne doświadczenia na tym punkcie. Dopiero kiedy zrozumiał drogę Pańską doskonalej, napisał: "Bo uczucia przychodzą i uczucia odchodzą. I uczucia są zwodnicze. Moim zapewnieniem jest Słowo Boże; w nic innego nie warto wierzyć".Nie powinieneś ulec gonitwie za uczuciami; za to musisz nauczyć się rozpoznawać świadectwo Ducha Świętego. Najlepiej można by to określić jako zrozumienie kompletności osobistego złączenia z Ojcem Niebieskim. List do Galacjan 4:6 ukazuje to z największą ostrością: "Na dowód tego, że jesteście

10

synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha swego, który woła: Abba, Ojcze!"

Tak więc świadectwem Ducha jest sama obecność Ducha Bożego w twym sercu. I to pozwala twej duszy bez strachu i wstydu nazywać Boga "Ojcem" tak jak małe dziecko woła na swojego ojca "tatusiu!"

Przewodnictwo Ducha Bożego

Teraz jako dziecko Boże posiadasz wielki dar Bożego przewodnictwa przez skomplikowany labirynt życia. Apostoł Paweł powiedział: "Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi" (list do Rzymian 8:14).

Zadaniem Ducha jest prowadzenie ludzi do Chrystusa. On przemawia, przekonuje, objawia i przyciąga; ale tym, co decyduje o wyniku, jest osobiste współdziałanie człowieka.

Po drugie, Duch Święty pragnie prowadzić nowo nawróco-nych do zmiany ich postępowania. Pewne rzeczy, które chętnie wykonywałeś przed nowym narodzeniem, teraz będą ci się wydawały wstrętne i złe; natomiast inne rzeczy, których nie lubiłeś robić przedtem, spodobają ci się. Duch Święty poprowadzi cię, byś stał się człowiekiem o wysokim poczuciu moralnym i głębokim współczuciu względem innych ludzi.

W końcu Duch poprowadzi cię do służby Panu. Kiedy Jezus był na ziemi, bez ustanku prowadzony był przez Ducha Świętego. Biblia pełna jest przykładów ludzi, którzy wykony-wali wolę Bożą, będąc prowadzeni przez Ducha.

Zaczniesz doświadczać skłonności do brania udziału w pew-nych zajęciach kościoła, zboru, takich jak śpiew w chórze, grupowe studiowanie Słowa Bożego oraz dawanie świadectwa

11

o Bogu innym ludziom. To jest przewodnictwo Ducha Świętego do chrześcijańskiej służby.

Duch Święty pragnie prowadzić wszystkich ludzi, lecz nie wszyscy pozwolą Mu na to. Jako dziecko Boże teraz zaprag-niesz uciszyć się, kiedy Duch Święty będzie mówił do ciebie, i iść za Nim, kiedy zechce cię prowadzić.

Inne dowody

Kiedy stałeś się dzieckiem Bożym, mieszkańcy trzech światów zauważyli dowody twojej zmiany. Aniołowie w niebie radowali się z twego powodu, domownicy w wierze odkryli w tobie nowe pokrewieństwo Ducha, a także i bezbożny świat szybko zauważył zmianę w twoim życiu.

Chociaż niektóre z twoich pobożnych cech charakteru nie będą natychmiast widoczne, będziesz je stopniowo rozwijał przez lata, jeśli tylko będziesz kontynuował wzrastanie w wierze chrześcijańskiej.

Wątpliwość co do faktu synostwa czasami dręczy nawet dzieci w ziemskich rodzinach. Pewna mała dziewczynka, jedna z siedmiorga dzieci, w jakiś sposób zmyśliła sobie, że ona tak naprawdę nie narodziła się w tej rodzinie. Myślała, że znalazła się w niej w jakiś inny sposób i że rodzice ukrywali przed nią prawdziwe okoliczności jej urodzenia. Lecz kiedy podrosła, znaki prawdziwego pokrewieństwa rodzinnego stawały się dla niej coraz bardziej widoczne. Zauważyła w sobie wierne odbicie swoich braci i sióstr. Jej wątpliwości znikły i teraz wiedziała, że jest naprawdę częścią tej rodziny.

Kiedy przyjąłeś Pana Jezusa Chrystusa jako swego Zbawi-ciela, zostałeś wszczepiony w wielką Bożą rodzinę.

12

PIELĘGNOWANIETWOJEGO NOWEGO ŻYCIA

Lekarze wyrazili to trafnie: "Jak jesz, tak wyglądasz". Jeśli jest to prawdziwe dla twojego fizycznego ciała, jest to podwój-nie ważne dla wzrostu twojego życia duchowego. Twój duch wymaga specjalnej diety, niebiańskiego pożywienia, ponieważ to, o co będziesz dbał, będzie żyć na wieki.

Jako nowo nawrócony, jesteś niemowlęciem w Chrystusie Panu. Musisz pić i spożywać właściwe pokarmy, byś wzrastał w siłę na podobieństwo Chrystusa.

Nie możesz obejść się bez Biblii

Ludzkie ciało potrzebuje dużych ilości mleka, mięsa, owoców i warzyw do osiągnięcia dorosłego i zdrowego stanu. W taki sam sposób twoje duchowe życie wymaga pewnych pokarmów do przetrwania i rozwoju oraz uzyskania stanu pełnej dojrzałości chrześcijańskiej.

Jako nowo nawrócony chrześcijanin, dzielisz podstawowe potrzeby ze wszystkimi niemowlętami: potrzebujesz mleka. I jak zawsze, Biblia jest tym, czego potrzebujesz. Apostoł Piotr powiedział: "Jako niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, nie sfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu - jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan" (I list Piotra 2:2 - 3).

13

Te słowa są tak ważne, że powinniśmy się im bliżej przyjrzeć. W poprzednim rozdziale Apostoł Piotr nauczał: "Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z gnijącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki Słowu Boga, które jest żywe i trwa" (I list Piotra 1:23). Następnie powiedział, że nowo narodzone niemowlęta potrzebują do wzrostu "mleka słowa".

Przez nazwanie go "nie sfałszowanym mlekiem" Piotr miał na myśli, że Słowo Boże jest tym, czego potrzebujesz do duchowego wzrostu. Słowo Boże jest przygotowane dokładnie do tego, by zaopatrzyć cię we właściwe składniki konieczne dla twego chrześcijańskiego rozwoju.

Jeżeli przyjrzysz się bliżej temu urywkowi Pisma, zauważysz, że Piotr podał ci sekret dotyczący rozkoszowania się czytaniem Biblii. Powiedział, że powinieneś pragnąć Słowa Bożego. Powinieneś pożądliwie pragnąć czytania Biblii (oraz kazań głoszonych na podstawie Biblii), jak niemowlę pożąda mleka. Nie wyobrażam sobie głodu większego niż ten!

Ale w jaki sposób możesz rozwinąć w sobie ten duchowy apetyt na Biblię? Tu właśnie tkwi sekret! Apostoł Piotr powiedział, że kiedy pijesz to mleko Słowa, to ty właściwie kosztujesz dobroć Pana! Kiedy czytasz Biblię i słuchasz kazań, karmisz się Bożą prawdą. Apostoł Piotr powiedział, że ty sam przekonasz się, jak wspaniale Pan smakuje. To jest otwarte zaproszenie, byś przyszedł i karmił swoją duszę wciąż na nowo przy tym świętym stole.

Z czytaniem Biblii i słuchaniem kazań rzecz ma się inaczej niż ze spożywaniem fizycznych pokarmów, gdyż tym się nie przejesz. Im częściej czytasz Boże Słowo i słuchasz kazań na jego temat, tym zdrowszym staje się twoje duchowe życie.

Oczywiście, nie powinieneś zaniedbać swych codziennych obowiązków, poświęcając tyle czasu na karmienie swego własnego ducha, że już na świadczenie innym o Chrystusie go

14

nie znajdziesz. Chrześcijanin powinien być jak najbardziej normalnym, wspaniale zrównoważonym człowiekiem w swoim społeczeństwie.

Odmiennie niż w innych książkach, w Biblii nigdy nie za-braknie nowych prawd. Im głębiej studiujesz Biblię, tym więcej w niej odnajdziesz. Nikt jeszcze w całej dotychczasowej historii świata nie znalazł dna tej cudownej "misy".

Kiedy dojrzejesz w wierze, wyrośniesz ze swojej pierwszej potrzeby niemowlęcego mleka i zauważysz, że Biblia oferuje ci silniejszą dietę pokarmów mięsnych. Biblia powiada: "Każdy, który pije mleko, nieświadom jest nauki o sprawiedliwości, ponieważ jest niemowlęciem. Przeciwnie, twardy pokarm właściwy jest dla dorosłych, którzy przez ćwiczenie mają władze umysłu udoskonalone do rozróżniania dobra i zła" (list do Hebrajczyków 5:13 -14).

Przez całe twoje życie Słowo Boże zapewni ci kompletną duchową dietę. Jeżeli zaczniesz od nie sfałszowanego mleka w stanie twego niemowlęctwa duchowego i stopniowo skierujesz apetyt na silniejszy, stały pokarm prawdziwego studiowania Biblii, wyrośniesz na w pełni dojrzałego chrześcijanina.

Wszystkie diety mają co najmniej jedną wspólną cechę: powinny spowodować pewien rodzaj zmian w organizmie człowieka. Najlepiej więc podporządkować się w tym wypadku przepisom lekarza.

Biblia wygląda jak jedna tylko książka, lecz w rzeczy-wistości jest całą biblioteką. Pomiędzy okładkami tego pojedyńczego tomu znajduje się 66 ksiąg napisanych przez sporą grupę autorów reprezentujących okres czasu rozciągający się na tysiące lat, a mimo to natchniona jest przez Boga w celu zaprezentowania człowiekowi Jego Słowa. Podzielona jest na dwie części: Stary i Nowy Testament. Stary Testament składa się z żydowskich pism, które napisane zostały przed

15

Chrystusem. Nowy Testament składa się z chrześcijańskich pism, które napisano po Chrystusie.

ZASADA 1: Czytaj Biblię każdego dnia. Wyznacz sobie re-gularny czas na codzienne czytanie Słowa Bożego i wiernie wykonuj ten plan. Jeżeli będziesz czytał trzy rozdziały każdego dnia od poniedziałku do soboty oraz pięć rozdziałów w niedzielę, będziesz mógł przeczytać całą Biblię w ciągu jednego roku.

ZASADA 2: Nie zaczynaj od pierwszej stronicy. Zacznij czytanie od czterech Ewangelii znajdujących się na początku Nowego Testamentu, potem kontynuuj czytanie Dziejów Apos-tolskich, Listów i Apokalipsy (Objawienia św. Jana). Potem zacznij czytać Stary Testament. ZASADA 3: Interpretuj Biblię dosłownie, chyba że urywek został napisany w przenośni. Pamiętaj, że pierwszych pięć Ksiąg Nowego Testamentu opisuje życie Pana Jezusa i rozwój pierwszego Kościoła. Pozostała część Nowego Testamentu składa się z listów napisanych przez Apostołów. Większość Starego Testamentu jest starodawną historią, część jest poezją, a część proroctwami. Szukaj z uwagą urywków, w których przepowiedziane jest przyjście Chrystusa i Jego przyszłe Królestwo.

ZASADA 4: Czytaj Biblię w duchu pobożności. Kiedy będziesz ją czytał, zwróć uwagę na to, w jaki sposób jej słowa mogą być zastosowane w twoim życiu. Proś Pana, by objawił ci Słowo swoje, ponieważ ten sam Duch Święty, który natchnął jego pisanie, może także dać natchnienie twojemu czytaniu.

ZASADA 5: Studiuj Biblię pilnie i uważnie. Jeżeli niektóre wiersze zwrócą twoją szczególną uwagę, użyj odnośników i czytaj także inne miejsca na ten sam temat.

16

ZASADA 6: Noś Biblię do kościoła. Otwórz te miejsca, z których kaznodzieja korzysta przy nauczaniu. W ten sposób lepiej wykorzystasz swój pobyt na nabożeństwie.

ZASADA 7: Zaznaczaj sobie w Biblii te miejsca, które cię bardzo interesują. Nie jest żadnym świętokradztwem, jeśli będziesz notował lub zaznaczał na kartach Pisma Świętego, jeżeli oczywiście ma to na celu uzyskanie lepszego zrozumienia lub pomocy. Większość atramentów przebija przez cieniutkie karty Biblii; w tym celu najlepiej jest używać kolorowych ołówków.

Tak jak będziesz wzrastał w znajomości Pisma Świętego, tak też wzrastała będzie twoja wiara. Apostoł Paweł powiedział: "Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest Słowo Chrystusa" (list do Rzymian 10:17). Nie staraj się kontrolować twojego apetytu na Słowo Boże, ale "niech Słowo Chrystusa przebywa w was z całym swym bogactwem" (list do Kolosan 3:16).

Jedną z najwspanialszych obietnic Biblii znajdujemy w I liś-cie Apostoła Jana 5:14 - 15: "Ufność, którą w nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje on wszystkich naszych próśb zgodnych z jego wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje wszystkich naszych próśb, pewni jesteśmy również posiadania tego, o cośmy go prosili".

Potrzebujesz modlitwy

Tak jest, twoja duchowa dieta jest ważna dla twego rozwoju. Lecz jest coś więcej; nauczysz się nowego rodzaju konwersacji, ponieważ musisz nauczyć się rozmawiać z Bogiem.

Modlitwa jest rozmową dwustronną. Mówisz do Boga, ale słuchasz także tego, co Bóg do ciebie mówi. Otwarte komuni-kowanie się z niebem jest największym dowodem prawdy chrześcijaństwa. Bóg naprawdę cię słyszy i odpowiada.

17

Prawdziwa modlitwa zależy od zapoznania się z Bogiem. Apostoł Jan powiedział, że po to, aby otrzymać odpowiedź na nasze modlitwy, powinniśmy wiedzieć, że Bóg nas słyszy. Z chwilą, kiedy osobiście poznałeś Boga i ustanowiłeś z Nim stosunek polegający na mówieniu i słuchaniu, wiesz, że On ciebie słyszy i możesz niezachwianie w to wierzyć. Wiara jest kluczem do odpowiedzi na modlitwę.

Naturalnie, nie ma ograniczenia dla potencjału modlitwy. Jedynymi kwalifikacjami są: otwarte komunikowanie się z Bo-giem, wiara, że cię słyszy, i wiara w Jego odpowiedź.

By twoja modlitwa była skuteczna, musi ona wychodzić z twego serca. Kiedy Pan Jezus uczył swych uczniów, jak się modlić, powiedział: "Wy zatem tak się módlcie" (Ew. Mateusza 6:9). Modlitwa Pańska jest naprawdę cudowna, szczególnie wtedy, kiedy odmawiana jest przez wszystkich wierzących; ale pierwotnie jej zamiarem było dać chrześcija-nom wzór modlitwy spontanicznej.

Wiele jest aspektów modlitwy, bo komunikowanie się z Bo-giem jest tak różnorodne, jak różnią się od siebie ludzie biorący w nim udział. Nie ma dwóch takich samych modlitw, tak jak nie ma dwóch takich samych osób.

Ogólnie, modlitwa powinna rozpocząć się oddaniem czci i uwielbianiem. Powinna być adresowana do Boga. Dlatego właśnie Jezus rozpoczął słowami: "Ojcze nasz, który jesteś w niebie..." Modlimy się w imieniu Jezusa, ponieważ Pan Jezus Chrystus jest tym, który daje nam możliwość wolnego dostępu do tronu Boga. Jezus powiedział: "A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu" (Ew. Jana 14:13).

18

Nie zapominaj podziękować Panu za to, co On już dla ciebie uczynił i nadal czyni. Wdzięczne dziecko prędzej otrzymuje dobre rzeczy od swoich rodziców, niż niewdzięczne.

Tak jak niektóre modlitwy są piękne, tak inne są krótkie i sensowne. Natychmiastowe wołanie w imieniu Jezusa jest stanem pogotowia i przynosi natychmiastową reakcję z nieba.

Istnieje głębokie doświadczenie w modlitwie, które przechodzi granice komunikowania się w słowach. Dlatego to Biblia mówi o modlitwie i błaganiach. Będziesz pragnął zebrać się z innymi wierzącymi w kościele przy ołtarzu modlitwy i wylać swoje serce przed Bogiem. Nie wzbraniaj się płakać lub podnosić ręce w górę, ku niebu, do Ojca. Nie przejmuj się, jeśli z twych ust wychodzą nieskładne słowa; możesz w tym momencie modlić się z głębi twej osobowości, kiedy język nie jest w stanie wyrazić tego wszystkiego, co pragniesz powiedzieć.

Jeżeli pragniesz znaleźć dalsze informacje odnośnie modlit-wy, przeczytaj to, co powiedział na ten temat Jezus w Ew. Mateusza 6:5 - 15. Modlitwa jest kluczem, który otwiera bramę niebios i wprowadza cię do obecności Boga.

Musisz mówić innym

Jedną z pierwszych reakcji nowego chrześcijanina jest to, że pragnie opowiedzieć wszystkim o swym cudownym odkryciu. Głoszenie Ewangelii jest ważną częścią chrześcijańskiego doświadczenia, ponieważ Pan Jezus powiedział: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Ew. Marka 16:15).

Powinieneś mówić innym ludziom o Panu Jezusie Chrystu-sie; jest to bowiem teraz częścią twej natury, z chwilą kiedy stałeś się dzieckiem Bożym. Twoje świadectwo da również

19

wzrost twej duszy. Wystąpisz publicznie i zidentyfikujesz się z Chrystusem i Jego Kościołem.

Serce i usta są ściśle sprzymierzone w zdrowym chrześcijań-skim doświadczeniu. Sercem wierzymy, a ustami wyznajemy (przeczytaj list do Rzymian 10:9-10). Jezus powiedział: "Przecież z obfitości serca usta mówią" (Ew. Mateusza 12:34).

Odważne świadectwo jest również jednym ze sposobów opozycji wobec diabła. "A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa" (Objawienie św. Jana 12:11). Bóg dosięga nas przez swoje Słowo, a przez nasze słowa my kontynuujemy rozszerzanie Ewangelii i odpieramy siły złego.

Jest faktem psychologicznym, że osoba, która wyraża swoje przekonanie, przez sam ten akt wzmacnia je. Jeśli nie wyrazisz swego przekonania publicznie, przekonasz się wkrótce, że staje się ono niewidoczne (nieistotne). Każde wydane świadectwo jest palem wbitym do podtrzymania twego namiotu w czasie burzy.

Niektórzy chrześcijanie mają błędne mniemanie i mówią, że nie musimy mówić o Jezusie Chrystusie, ale wystarczy tylko dobrze żyć przed ludźmi. Lecz blask i chwała twojego doświadczenia w Chrystusie zblakną, jeżeli nie wyrazisz tego w bezpośrednim świadectwie. Pamiętajmy, że jest to poleceniem Chrystusa.

Nie możesz obejść się bez kościoła

Kiedy dwóch lub więcej chrześcijan zbierze się razem w i-mię Jezusa, dziwna i zarazem cudowna rzecz następuje: stają się oni aktywnym Kościołem. Jezus powiedział: "Bo gdzie są dwaj lub trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Ew. Mateusza 18:20).

20

Pan Jezus obiecał być ze wszystkimi wierzącymi; lecz kiedy dwóch lub więcej chrześcijan zbiera się w Jego imię, stają się oni czymś więcej niż tylko sumą ich indywidualnych osobowości i doświadczeń. Razem stają się Ciałem Chrystusa w uwielbianiu i służbie, ponieważ najmniejszy związek kościoła to "dwoje plus Pan Jezus Chrystus".

Ze względu na ten cud ważne jest, aby każdy chrześcijanin zjednoczył się z miłującym Boga i wierzącym w Jego Słowo zgromadzeniem.

Skoro stałeś się chrześcijaninem, prawdopodobnie zauważyłeś, że pragniesz chwalić Boga wspólnie z innymi wierzącymi. Uczęszczanie do kościoła nie jest tylko socjalną formą, która rozwinęła się w chrześcijańskiej kulturze. Jest to główna cecha, charakterystyczna dla chrześcijan na całym świecie.

Powinieneś przyłączyć się do zgromadzenia ludzi wierzą-cych i do jego aktywnego życia. Musisz mieć okazję uwielbia-nia Boga w Jego kościele, okazję do społeczności z innymi wierzącymi, uczenia się więcej ze Słowa Bożego. Co więcej, potrzebujesz modlitewnego wsparcia ze strony innych wierzą-cych. Postanów od początku, że będziesz uczęszczał na nabo-żeństwa zawsze w niedziele, a także przy każdej innej okazji.

Każdy chrześcijanin powinien uważnie obierać swoich przyjaciół. Salomon powiedział, że "kto z mądrym przestaje, nabywa mądrości" (Przypowieści Salomona 13:20).

Przyłącz się do przyjaciół w społeczności w Domu Bożym, ale nie zaniedbuj też codziennych okazji, rozmawiając z wierzącymi o duchowych sprawach. Biblia powiada: "Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień" (Hebr. 10:25).

21

Na tej stronicy odnajdziesz specyficzne miejsca w Piśmie Świętym, do których możesz się zwrócić, kiedy doświadczasz niżej wymienionych sytuacji. Użyj ich jako uzupełnienia do twojego regularnego czytania Biblii, jak wskazaliśmy uprzednio na stronicach 16 i 17.

BIBLIA MOŻE CI POMÓC

. . .kiedy potrzebujesz odwagi(Pwt) V Mojż. 33:27, Ps. 23:4, 27:14, 31:24, Przysłów 3:24-26, I Tym. 1:7, Izaj. 40:31, 41:10, Rzym. 8:38-39, Filipian 4:6.13;

. . .kiedy potrzebujesz pokojuPs. 37:11, 119:165, Izaj. 26:3.12, Mat. 11:28-30, Jana 14:16-17, Rzym. 5:1, 8:6, 14:19, 15:13, Filipian 4:6-7;

. . .kiedy potrzebujesz cierpliwościPs. 37:7-9, 40:2, 55:23, Rzym. 5:3-4, 8:25, 15:4, Gal. 5:22-23, Hebr. 10:36, 12:1, Jak. 1:3-4, 5:7;

. . .kiedy jesteś w żaluIzaj. 41:10, 49:13, 51:6.11, Mat. 5:4, Łuk. 4:18, I Kor. 15:55-57, I Tes. 4:14, II Tes. 2:16-17;

. . .kiedy masz wątpliwości Przysłów 3:26, Zach. 4:6, Łuk. 12:29-31, Rzym. 4:20-21,

10:17, Filipian 1:6, 4:13, Hebr. 10:35-36, 13:6;

. . .kiedy jesteś w kłopociePs. 31:6, 46:2, 121:1-2, 138:7, Nahuma 1:7, Jana 14:1, Rzym. 8:28, I Piotra 5:7;

. . .kiedy spotykają cię zawodyPs. 32:8, 55:23, Przysłów 3:5-6, Izaj. 30:21, 40:29, 50:7, Ps. 102:2-3, II Tym. 1:7.12;

22

. . .kiedy napotykasz rozczarowaniaPs. 27:1.14, 31:24, 138:7, Jana 14:1.27, II Kor. 4:8-9, Filipian 1:6, Hebr. 10:35-36, I Piotra 1:7-9;

. . .kiedy odczuwasz niepokójPs. 91:1-2, 119:165, Mat. 6:25.33, Jana 14:1.27, Filipian 4:6.19, Hebr. 4:16, I Piotra 5:7;

. . .kiedy jesteś samotnyI Sam. 12:22, Ps. 27:10, 147:3, Przysłów 18:24, Mat.19:20, 28:20, Łuk. 21:16-18, Jana 14:18, 15:12-14;

. . .kiedy jesteś załamanyPs. 30:4, 34:7, Izaj. 51:11, Łuk. 18:1, Rzym. 8:38-39, I Piotra 4:12-13, 5:6-7, I Jana 3:2, 5:4-5;

. . .kiedy jesteś potępianyPs. 32:1.5, 103:10-12, Izaj. 43:25, 55:7, Jana 3:16-18, 5:24, 8:10-11, Rzym. 8:1, II Kor. 5:17, I Jana 1:9;

. . .kiedy jesteś w pokuszeniuPs. 119:11, Przysłów 28:13, Rzym. 6:14, I Kor. 10:13, Efezjan 6:11-16, Hebr. 4:15-16, Jak. 1:12-14, 4:7, I Piotra 1:6-7, 5:8, Judy 1:24-25;

. . .kiedy masz problemy w małżeństwie(Rdz) I Mojż. 2:18.24, Przysłów 10:12, 31:10-12, I Kor. 7:2-6, Efez. 4:31-32, 5:22-33;

. . .kiedy masz potrzeby fizyczne(Wj) II Mojż. 15:26, Ps. 102:2-3, 107:20, Izaj. 53:5, Mat. 9:35, Marka 16:17-18, Hebr. 13:8, Jak. 5:14-15, I Piotra 2:24, Ps. 30:3;

. . .kiedy jesteś w kłopotach finansowych

23

Joz. 1:8, Ps. 34:10, 37:25, Mal. 3:8-10, Mat. 6:33, 19:29, Łuk. 6:38, II Kor. 9:6-8, Filipian 4:19;

. . .kiedy brakuje ci ufnościPs. 91:11-12, 3:26, Izaj. 43:2, Jana 10:27-28, 14:12, Rzym. 8:37, Efez. 3:11-12, Filipian 1:6, 4:13, Hebr. 4:16, 10:35-36, I Jana 3:21, 5:14-15.

W CO WIERZYMY. . .

Wierzymy. . .

... że Biblia jest natchnionym, nieomylnym i autorytatywnym pisanym Słowem Bożym.

... że jest jeden Bóg wiecznie istniejący w trzech osobach: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty.

... w boskość naszego Pana Jezusa Chrystusa, w Jego narodze-nie z dziewicy, w Jego bezgrzeszne życie, w Jego cuda, w Jego zastępczą i odkupieńczą śmierć, w Jego cielesne zmartwych-wstanie, w Jego wstąpienie do nieba i zajęcie miejsca po prawicy Ojca, w Jego przyszły, osobisty powrót na ziemię w mocy i chwale, by panować przez tysiąc lat.

... w Błogosławioną Nadzieję -- zachwycenie Kościoła w czasie przyjścia Chrystusa.

... że jedyną drogą oczyszczenia się z grzechów jest pokuta i wiara w drogocenną i ofiarną krew Chrystusa.

... że odrodzenie przez Ducha Świętego jest absolutnie konieczne dla osobistego zbawienia.

... że odkupieńcze dzieło Chrystusa na krzyżu zapewnia nam uzdrowienie w odpowiedzi na modlitwę wiary.

... że chrzest w Duchu Świętym, zgodnie z Dz. Ap. 2:4, dany jest wierzącym, którzy o to proszą.

... w uświęcającą moc Ducha Świętego. Chrześcijanin pełen Ducha Świętego ma zdolność prowadzenia świętego życia.

24

... w zmartwychwstanie zarówno zbawionych, jak i nie zbawionych; jednych do życia wiecznego, drugich na wieczne potępienie.

25