Twórczość literacka uczniów klasy II e

wych. Irena Kopczacka

W ramach zajęć polonistycznych w klasie drugiej próbowaliśmy swoich

umiejętności twórczych. Okazało się, że jest to bardzo trudne . Jednak

niektórym uczniom poszło całkiem nieźle. Oto najciekawsze teksty pisane

samodzielnie przez dzieci.

Jesień Wiosna

Złota jesień to liście, owoce i grad Przyszła do nas wiosna Słotna jesień to błoto, plucha i wiatr piękna, zielona, radosna. Jesień jest piękna i kolorowa. Przyniosły ją ptaki Bywa też smutna i deszczowa. bociany, jaskółki, szpaki. Agata Dryka Zakwitły kwiatki

konwalie, żonkile, bratki. W lesie grają ptasie kapele, Ludziom jest coraz weselej. Agata Dryka

Choinka Choinka Stoi w lesie choineczka mała. Choineczka zielona Stoi zielona cała. pięknie przystrojona Do domu na święta ją weźmiemy stoi sobie w izbie w korale i bombki ubierzemy. ładnie oświetlona.

Będzie nam z nią miło i wesoło. Pod choinką leżą prezenty, Żeby każdy był uśmiechnięty. Ewelina Batyra Mateusz Małysz

Życzenia świąteczne Życzę sto choinek w lesie, prezentów ile Mikołaj uniesie, bałwana ze śniegu, mniej życia w biegu, oraz tyle radości, ile w rybie ości.

Arkadiusz Korgul

W lesie W lesie żyje jeż i wiewiórka też, pod listkiem ślimaczek, tuż za nim maślaczek. Krzysztof Głaz

Fraszki-igraszki

Wszystkie chowają się karaluchy,

Kiedy Karol łapie muchy. Sebastian Czyżewski Karol nie jest żaden leń, Łapie muchy cały dzień.

Łukasz Sereda Dzisiaj jest dzień wesoły, Żadna dwója nie przestraszy nas, bo nie idę do szkoły. bo jesteśmy zdolni wraz. Aleksandra Wójcik

W ciągu roku omawialiśmy wiele lektur. Jedną z nich była „Karolcia”. Książka opowiadała o wielu przygodach dziewczynki, która znalazła czarodziejski koralik. Zadaniem uczniów było napisać nową przygodę Karolci, której bohaterem był błękitny koralik. Oto najciekawsze z nich.

Na działce Pewnego, wiosennego dnia Karolcia, rodzice, ciotka Agata i Piotr pojechali na działkę do babci Karolci. Dziewczynka zauważyła na ziemniakach, które kiedyś pomagała sadzić- stonkę. Poprosiła koralik, żeby

stonka zniknęła. Zobaczyła to sąsiadka babci- Filomena i chciała zdobyć koralik. Karolcia zawiesiła koralik na grubej nitce, ale Filomena dostrzegła go. Szybko! Uciekajmy!- krzyknęła Karolcia do Piotra.- Ale dokąd?- Do lasu!- odpowiedziała dziewczynka. I pobiegli do lasu. Filomena znalazła ich. Na szczęście dzieciom udało się uciec. Wszyscy wrócili do domu i byli bezpieczni.

Katarzyna Młynarczyk

Powrót koralika Karolcia była zmartwiona, bo zgubiła koralik. Szukała go wszędzie, ale na próżno. Pewnego dnia siedziała sobie na fotelu i nagle zobaczyła coś niebieskiego. Okazało się, że to był koralik. Szybko pobiegła do Piotra, aby mu o tym powiedzieć. Wyszli pobawić się na podwórko. W tym czasie do domu weszła Filomena podając się za nauczycielkę Karolci. Przeszukiwała mieszkanie w celu odnalezienia koralika. Gdy zobaczyła go u dzieci, zaczęła ich gonić. Wtedy Karolcia pomyślała życzenie, aby czarownica zniknęła. Tak się stało. Wszystko dobrze się skończyło. Od tej pory dzieci wykorzystywały moc koralika tylko do pomocy innym.

Mateusz Małysz Karolcia Pewnego razu Karolcia biegła do domu Piotra z koralikiem na szyi.

Nagle pojawił się chłopiec i powiedział. – O! Jaki masz piękny koralik! Czy możesz mi go pokazać? Karolcia dała chłopcu koralik i w tej chwili chłopiec zmienił się w prawdziwą Filomenę. Dziewczynka wystraszyła się, że nigdy nie odzyska koralika. Razem z piotrem wymyślili zasadzkę. Rozciągnęli sznur przed drzwiami jej domu i pilnowali. Gdy wychodziła po zakupy, przewróciła się, a koralik wypadł jej na ziemię. Karolcia natychmiast go chwyciła i poprosiła, aby stali się niewidzialni. Udało im się uciec do domu.

Od tej pory dziewczynka nie rozstaje się ze swoim małym skarbem Arkadiusz Korgul Karolcia w wesołym miasteczku

Pewnego razu Karolcia i Piotr wybrali się do wesołego miasteczka. Niebieski koralik leżał w ładnej szkatułce. Dzieci bawiły się na karuzeli, gdy zobaczyli Filomenę na bujanych konikach. Karolcia przestraszyła się i schowała się za Piotrem. Koralik włożyła głęboko do kieszeni. Czarownica z wielkim spiczastym nosem zobaczyła Karolcię ukrywającą się za Piotrem. Gdy karuzela zatrzymała się po długim huśtaniu, prędko zaczęli uciekać. Filomena potknęła się o kamień, podtrzymujący namiot i wszystko spadło

na złą czarownicę. Dzieci szczęśliwie wróciły do domu. Ciocia Agata czekała na nich z obiadem. Po zjedzeniu posiłku poklepały się po brzuszkach i spokojnie położyły się spać.

Aleksandra Wójcik

Ponowne spotkanie Witajcie, to ja Karolcia! Właśnie jestem na wakacjach nad morzem razem z Piotrem. Jest słoneczna pogoda i codziennie chodzimy na plażę. Jutro wybieramy się w tajemnicze miejsce, gdzie przychodzi mało osób. Uzgodniliśmy, że będziemy bawić się w poszukiwanie skarbów w piasku. Zabraliśmy ze sobą łopatki i wiaderka. Podczas zabawy znaleźliśmy dużo kolorowych kamyczków i pięknych muszelek. Nagle zobaczyłam coś błyszczącego nad brzegiem morza, pobiegłam i wzięłam do ręki. Okazało się, że był to błękitny koralik, który wcześniej zgubiłam. Gdy leżał sobie w morzu, to odzyskał swoją czarodziejską moc. Bardzo ucieszyliśmy się z naszego skarbu. Koralik opowiedział nam w jaki sposób znalazł się w tym miejscu. To

była wspaniała przygoda. Sebastian Czyżewski