8/16/2019 Vepxis Tyaosani - avtandilis anderdzis mixedvit misi
daxasiateba
1/1
ვთანდილის ანდერძი კიდევ ერთხელ უსვამს ხაზს მის საუკეთესო
თვისებებს - მეგობრისადმი ერთგულებაეფის პატივისცემას, ღმერთის
სიყვარულსა და სხვა მრავალს... ჩემი აზრით, ავთანდილი კაცის
იდეალადეიძლება მივიჩნიოთ.
ნდერძში რაინდი მეფეს პატიებას სთხოვს და გაპარვის მიზეზს უხსნის.
მთელი ანდერძის განმავლობაშიგიგილრფელია, რადგან !სიცრუე და ორპირობა
ავნებს ხორცსა, მერმე სულსა". ანდერძში ასევე ჩანსვთანდილის მაღალი
სულიერება, იგი როსტევანს სთხოვს, რომ მთელი მისი #ონება უხვად
გასცენ.
სევე იკვეთება მისი რელიგიურობა, იგი არასდროს არ კარგავს ღმერთის
იმედს და მისი და ტარიელისეხვედრასაც მას მიაერს.
ეგობრის დასახმარებლად ასულს ღმერთის იმედი ა#ვს და მის
ყოვლისშემძლეობაშია დარმუნებული,მიტომ ე$ვიც არ ეპარება, რომ ღმერთის
ნების გარეშე არაფერი ხდება. ტარიელთან შეხვედრაც ღვთის ნა მის
სახმარებლად ასვლაც. ამ ყველაფრით ამართლებს გაპარვას და შენდობას
სთხოვს მეფეს. ამასთრთად მას ამხნევებს%
!არას გარგებს სიმძიმილი, უსარგებლო ცრემლთა დენა,არ გარდავა
გარდუვალად მომავალი სა#მე ზენა&
ესი არის მამაცისა მო$ირვება, $ირთა თმენა,არვის ძალ-უც ხორციელსა
განგებისა გარდავლენა."
ემი აზრით, ავთანდილი ოპტიმისტიც არის, უკიდურესი გა$ირვების
'ამსაც კი სასოარკვეთილებაში არარდება. პირი#ით, იცის, რომ მოკვდავს
არ შეუძლია ღმერთის ჩანაფი#რის შეცვლა, ამიტომაც მოთმინებითმენს
სულიერ ტკივილს, როგორც კაცს შეშვენის და იმავეს ურჩევს ადრესატს.
ერილის ავტორი საი#იოსევე რეალურად აღი#ვამს, როგორც საა#აოს%
!ვერ ვეცრუები, ვერ ვუზამ სა#მესა საძაბუნოსა,პირის-პირ მარცხვენს,
ორნივე მივალთ მას საუკუნოსა."
ვთანდილი გმობს მოღალატე და მატყუარა კაცს, ამიტომ თვითონ ასე
არასდროს მოი#ცევა. ასევე გმობსმპარტავან, მაგრამ ხიფათისგან თავის
ამრიდებელ კაცს. მისთვის იმაზე უარესი არაფერია, როდესაც კაცმს
გაურბის, ამიტომ თვითონაც მზადაა ამ სა#მეს შეეიროს - მხდალი კაცი
არაფრით ს'ობს #სლის მ#სოვალს. მისთვის ყველაზე მთავარი სახელის
მოხვე$აა%
(ს'ობს სახელისა მოხვე$ა ყოვლესა მოსახვე$ელსა!.
ცხო მხარეს გადახვეილი, მშობლებისა და ახლობლებისაგან შორს
სიკვდილის შემთხვევაში კი მეფესთხოვს მისი სახელით დაურიგოს გლახაკებს
#ონება, გაათავისუფლოს მონები, დაამდიდროს ობლები,ომელთაც არაფერი
გააჩნიათ, ისინი კი ავთანდილისთვის ილოცებენ.
იუხვე ავთანდილის გამორჩეული თვისებაა. ის უშურველად გასცემს
მოყვასისათვის ყველაფერს,იცოცხლესაც კი, რადგან სიკვდილის შიში
დაძლეული ა#ვს. მან იცის, რომ სიკვდილის ინაშე ადამიანიძლურია. მას
(ვერ დაი$ირავს... გზა ვირო, ვერცა კლდოვანი!. თუ ეს გარდუვალობაა,
მაშინ ისე მაინცოკვდეს, რომ უ#მად გავლილი სიცოცხლის განცდა არ
)#ონდეს. ადამიანური ვალის მოხდის სურვილიააა'ერებული მისი ანდერძი,
მოყვასის სიყვარულითა და მასზე ზრუნვით არის ნაკარნახევი მისი
თხოვნა-ედრება როსტევანისადმი.
