1

Verslag bezoek DTM juni 2012 door St. Patrick en Arno

Even vooraf, waarom een trip naar DTM (Dan Tobacco Manufacturing)? In een notedop, ter ere van het 5-jarig forumjubileum volgend jaar worden er 3 forumtabakken uitgebracht. Mede een initiatief van Rudi (Bibo op het forum, eigenaar van de site tobaccoshop.nl en vroeger eigenaar van een grote tabaks-zaak in Middelburg voor degenen die hem niet kennen). Maar die forumtabakken moeten nog wel worden ontwikkeld en daarna gemaakt worden. Voor de productie heeft Rudi DTM benaderd. Waarom die? Omdat DTM de enige tabaksfabriek in Duitsland is die het complete proces van ruwe onbewerkte tabakken naar het uiteindelijke blikje doen. Kohlhase & Kopp werkt bijv. met al kant en klare mengtabakken. Voor de ontwikkeling van de forumtabakken moest ik echter mijn grote mond weer open doen. En wonderwel kreeg ik ook de kans ervoor! Samen met de master-blender van DTM (Andreas Mund) kon ik aan de slag. Uniek! Na wat heen en weer gemail met DTM konden op 25 en 26 juni St. Patrick (mee als chauffeur en voor de gezelligheid) en ik daar terecht.

Zondag 24 juniDus afgelopen zondag 24 juni was het zover. De trip naar DTM in Lauenburg, Duitsland, kon begin-nen. Na de nodige pijpen, tabak en schoon ondergoed te hebben ingepakt reden St. Patrick en ik tegen het einde van de ochtend weg voor een rit die een dikke 4 uur had moeten duren. Had moeten duren ja.. In de zomer wordt er gewerkt aan de Nederlandse wegen, maar ook aan de Duitse wegen. Gevolg: Stau. Het Duitse woord voor file.. Argh!!!Gelukkig haalden we nog de aankomsttijd in ons pension. Of ja, pension, we zaten in de grote kel-der onder een villa. Maar alles keurig netjes! Keukentje, woonkamer, badkamer, 2 slaapkamers. Prima dus. Na aankomst wilden we even wat lopen door Lauenburg en wat eten en drinken. Maar wat een ***weer.. En die zin zou de komende dagen nog vaak herhaald worden. De hemelsluizen hadden zich

rijkelijk geopend. Na een korte zoekpartij (we nemen het eerste beste restaurant!) vonden we een plaats om te eten. En daar waren ze, de befaamde Duitse halve liters.Yummie!Na een lekkere maaltijd vroeg ik of er ook een cafe was waar ge-rookt mocht worden aangezien je daar alleen mocht roken op het terras. Maar ja, ***weer he? Ja dan moet je zijn bij “Zum Alten Schifferhaus” (schifferhaus.de). wij erheen, gelukkig iets van 150

meter verderop. En wat bleek, in een deel van het restaurant mocht je gewoon eten en roken. Zalig! Dus na wat halve liters bier en een heerlijke curryworst konden we genieten van een welverdiende pijp. Toen we daarmee bezig waren draaiden een van de man-nen voor ons zich om: Ah, U rookt pijp, wij ook! Het bleken twee wat oudere Zwitsers te zijn die natuurlijk DTM als hoofdreden hadden om naar Noord-Duitsland te komen. Mooie pijpen hadden ze bij. Onder andere een fraaie Winslow en een Erik Nording. Als tabak rook-ten ze Scottish Mixture (volgens mij) en de Navy Flake van MacBaren. Mooi om te zien hoe ze rookten, in de stijl van Robvoorburg, heeeeeel rustig en bedachtzaam. Maar goed, het doel van de reis was DTM dus door naarrrr........

2

Maandag 25 juniNa een goede nachtrust stond ik toch wat brakjes op. Misschien had het iets te maken met de bijna 1,5 liter bier en het glas whisky die ik de avond vantevoren had genuttigd.. St. Patrick had natuurlijk nergens last van.. Na een frisse douche en een ontbijtje met koffie (even snel wezen shoppen bij de lokale Aldi) ging het al een stuk beter. Om 10 uur hadden we afgesproken in de winkel van DTM en daar aange-komen keek winkel-assistent Ralph Kaschwich (het “Bi” deel van de BiBo tabak) een beetje raar op. U komt 2 dagen hier? Nederland? Forumtabakken? Even bellen.. Na een kort gesprek was er meer duide-lijk en werd ons verzocht te wachten op Andreas Mund, de master-blender. Dat wachten was geen straf! De winkel heeft een prachtige inrichting uit 1920 die afkomstig is uit een Hamburgse apotheek. Veel schappen waar ongeveer 140 (!) door DTM geproduceerde tabakken in probeerpotten staan en veel la-den met bijna alle soorten pijpen erin. Ook was een tafel met bankjes erom heen aanwezig waar je rustig kon zitten, een stuk cake kon nemen, wat kon drinken en voornaamste, kon roken.Al gauw kwam Andreas Mund eraan. Een doodgewone man die je zo voor een bouwvakker zou hou-den als je hem zag. Later bleek ook dat hij dat was geweest voor hij bij DTM verzeild raakte en door de voormalige master-blender Jürgen Westphal in 5 jaar tijd tot master-blender was gemaakt. Andreas vertelde dat Heiko Behrens, de directeur en mede oprichter van DTM (samen met Holger Frickert), er niet was (zat in Tsjechië) maar dat hij ons zou rond leiden door de fabriek. Zo gezegd zo gedaan.De rondleiding begon bovenin de fabriek waar de ruwe onbewerkte tabakken opgeslagen liggen.

Ik weet niet meer hoeveel ton maar veel. Er liggen 17 verschillende tabakken (verschillende soorten virgi-nia, orientaals, burley, latakia, perique etc. Wat ons verraste was de openheid in zaken en openheid in het algemeen. Iets wat we ook duidelijk merkten in de dagen daarna. Ik moet zoveel ton van dit en dat bestel-len voor ongeveer die prijs zus en zo etc. Het komt erop neer dat Andreas ook verantwoordelijk is voor de inkoop van de tabak. Op sommige tabakken moet hij na bestelling wel driekwart jaar wachten (bv. lata-kia) dus hij moet goed uitrekenen of hij het gaat redden met zijn voorraad. Opmerkelijk was dat de ruwe

onbewerkte tabak inderdaad nergens naar ruikt. Behalve natuurlijk latakia en perique. De perique werd bewaard in grote houten vaten die in het donker stonden. Blijkbaar (wist ik nog niet) verdraagt perique zo geen licht.

3

Boven lagen ook de al bewerkte tabakken in grote dozen te wachten op verdere verwerking. Ook hier was niets te gek. Veel werd open gemaakt, er werd in gegraaid, eraan geroken. Doe mij maar een paar zakkies van deze tabak, verzuchtte St. Patrick meerdere malen. Overigens, in het gebouw hingen meer-dere borden dat roken verboden was maar iedereen rookte overal. Het viel ons op dat de meesten gewoon sigaretten of shag rookten en geen pijp. Zelf gemaakte sigaretten en shag welteverstaan. We ro-ken nu pure virginias, niet die rommel van bv. Lucky Strike met 70% tabak en 30% houtsnippers en an-dere zooi zei Andreas. Hij rookt overigens wel pijp maar met het dagelijks werk zijn sigaretten gewoon veel makkelijker. Plus dat hij sigaretten gebruikt om nieuwe ruwe tabakken uit te proberen. Geleerd van Jürgen Westphal, als het in een sigaret al niet smaakt, smaakt het al helemaal niet in een pijp.

Lager in het gebouw stond op een etage de oude machinerie die tot voor kort geleden werd gebruikt voor het produceren van de tabakken plus nog meer al bewerkte tabakken voorraad plus schappen vol met aro-maat extracten. We hebben geluk, zei Andreas, het centrum voor aroma extracten is Hamburg, wat vlakbij Lauenburg is. Daar zijn veel bedrijven die zich daarmee bezig houden dus is het voor ons erg makkelijk om er-aan te komen. Erg apart om sommige extracten te ruiken. Soms ruikt het zo sterk dat je niet kan uit halen wat er precies in de fles zit.

Toen we om de hoek liepen naar de volgende ruimte zagen we de flake persen. Statige rood-zwarte apparaten die eruit zien alsof ze geklonken zijn uit eeuwenoud staal. 2 persen konden verwarmt worden omzodoen-de van virginia cavendish te kunnen maken. Dit werd echter niet gedaan

4

omdat het goedkoper is om cavendish zo te kopen. De “plakken” flake die uit de machine komen zijn overigens 9 kg. Leuk om te zien dat er ook enkele van die plakken waren voor Hans Wiedemann van HU Tobacco met wie ik wel eens mail. Aan een andere muur stonden na-persen. Als de tabak uit de grote pers komt heeft die namelijk de neiging om weer omhoog te komen. Omdat DTM met zo min mogelijk arabische gom wil gebruiken (kleefmiddel voor de flakes) persen ze na.

Daarna kwamen we in de grote ruimte van de fabriek. De plaats waar de nieu-we machine staat. Alles stond stil want pas de volgende dag zouden er nieuwe tabakken geproduceerd worden. De ketel/cilinder die rond draait was indrukwekkend. Als de tabak hier in gaat wordt die en bevochtigd (water en bevochtigingsmiddel) naar ook kan er een aroma aan worden toegevoegd zoals honing. De vloer daar was ook vrij plakkerig.

Toen we de grote ruimte verlieten begon St. Patrick te glunderen. We wa-ren namelijk op weg naar de ruimtes waar pijpenmaker Holmer Knudsen zijn creaties maakt. Een beer van een man met een zware lage stem maar absoluut erg aardig. Zelf heb ik niet zoveel meegekregen van hem om-dat ik me aan het focussen was op de tabakken. St. Patrick is echter nog wel vaker naar hem gelopen. Over Holmer kan ik maar 1 ding zeggen: vakman. De snelheid waarmee hij werkte en de kwaliteit die hij levert, uitmuntend. Ik heb pijpen gezien die hij ‘s ochtends nog aan het vormen was en die ‘s middags al zo goed als klaar waren. Een harde werker. Dat bleek ook wel want ik hoorde later dat hij die maandagavond nog tot 22.00 uur had zitten werken.

Maar door naar de inpakafdeling. Ik verwachtte allemaal machines maar niets bleek minder waar. Alles wordt met de hand gedaan! De tabak afwegen, het in de verpakkingen doen, verpakkingen dichtmaken, eventueel stickers erop plakken etc. Veel respect voor de dames die dit allemaal doen. Toen wij er waren waren ze voornamelijk bezig met pouches bestemd voor de Zwitserse

markt, een erg groot afzetgebied voor DTM wat mij wel lichtelijk verbaasde. Ik moest wel lachen toen Andreas opmerkte dat er in die pouches een blend zat die wel 50% orientaalse tabakken bevat-te. Niet goed, niet goed zei hij en trok er een vies gezicht bij. Maximaal 30% in een blend, meer niet. Ook waren de dames bezig met een nieuwe erg zoete blend van DTM. Dat merkte je meteen want de hele ruimte rook zoet. In de lift was de geur nog het ergst. Zelfs als je voor het gebouw stond rook je al wat zoetigheid. Alsof er snoep werd gemaakt ipv. tabak.

5

De rondleiding ging verder in her reparatie-atelier. Pijpen die stuk zijn worden hier gerepareerd door nog behoorlijk jonge jongens. Er werden wat pijpen getoond die van een man waren die elke maand een nieuw mondstuk erop moest hebben omdat hij ze kapot beet. Pijpen zijn om te roken, niet om te eten verzuchtte Andreas met een glimlach. Van de reparatie afdeling gingen we door naar het tabaks maga-zijn van Danpipe. De plaats dus waar alles wat in de catalogus staat (en meer) is opgeslagen. Machtig mooi om te zien, al die tabakken en verdere pijprook parafernalia.

Via het tabaks magazijn kwamen we weer terug in de winkel. Graag wilde ik dingen vragen aan An-dreas betreffende de forum tabakken maar dit moest wachten tot de volgende dag tot Heiko Behrens, de directeur, er weer was. Typisch Duits, niets wordt gedaan zonder toestemming van “Herr Direktor”. Wel zei Andreas dat we een carte blanche hadden om door het hele gebouw te lopen. We mochten alles zien, overal aankomen, alles vragen etc. Ongelooflijk gastvrij!

De rest van de dag hebben we dus door het gebouw geslenterd. Weer langs de voorraad etage geweest, gesnuffeld aan allemaal aroma’s etc. En niemand die je een strobreed in de weg legt. De jongens die in het tabaks magazijn de orders picken schuiven zelfs beleefd hun karretje opzij als je erlangs wil. We werden ook volledig vertrouwd. In dat magazijn lagen Dupont aanstekers van €500 zo voor het grijpen om nog maar niet te spreken over kostbare pijpen en tabakken. Ook bij de voorraad etage hadden we zo zakken vol tabak kunnen meenemen. Verbazingwekkend.

In de winkel stond inmiddel Michael Apitz achter de toonbank. Hij is het het “Bo” deel van de BiBo tabak en verantwoordelijk voor de creatie van veel van de (aromatische) DTM tabakken. Bovendien is hij een lopende encyclopedie van alles wat met pijpen en tabak te maken heeft. En hij is niet te beroerd om zijn kennis te delen of zijn mening te geven. Van aromatische tabakken weet ik weinig af dus was het hoog tijd om hem eens aan te spreken. Herr Apitz, mag ik iets vra... Nee! Eerst heb ik een vraag voor u. Hoeveel tabakken kan men proeven, goed beoordelen op 1 dag? Ik al stamelend: ehm... 3? Fout! 1 maar. En een heel verhaal erach-teraan. Hij liet ons heel veel tabakken ruiken met steeds een uitleg over de tabak erbij. Zeer leerzaam. Bij een van de eerste tabakken die hij van een schap haalde vroeg hij aan ons wat we roken. Zo van, dat raden jullie noooooit. Ik rook eraan.. Nog een keer.. Ehmm.. Anijs? Hij kijkt me aan met grote ogen.. Klopt! *Pfwiew*... Daarna heb ik hem wat ideeën voorgelegd die ik had voor de aromatische forumtabak. En dat was maar goed ook. Van geen enkel idee zei hij dat het helemaal niets was maar van sommigen liet hij wel duidelijk merken van, dat zou ik niet doen als ik jou was. Leerzaam. En elke maal als wij in de winkel waren en er waren geen klanten kwam hij weer met een ander onderwerp om over te kletsen. Buitengewoon geweldig en wederom erg leerzaam.

‘s Avonds waren St. Patrick en ik weer naar het Alten Schifferhaus geweest voor wat biertjes en pijpen roken. Al gauw zei St. Patrick, oh God, daar hebben we Eucalypta weer.. Op de eerste avond was er een wat oudere

serveerster bij wie er geen lach af kon en die over-duidelijk zo chagrijnig was als de pest. Tweede avond was ze er weer. En ze lachte zowaar even toen ze ons het eten gaf. Even.. Eng...Na terugkomst bij het huisje hebben we nog een eindje gewandeld. Mooie grote huizen daar in Lauen-burg. Ik ga hier wonen! Riep St. Patrick gekscherend. Ik kon hem eigenlijk niet eens ongelijk geven. Wonen in een mooie omgeving, een baan waar je de hele dag door (gratis) mag roken en een goed restaurant waar je nog gewoon een pijp mag opsteken. Alleen geen mooie dames.. Op een paar na dan bij DTM.

6

Dinsdag 26 juniDeze dag moesten we wat vroeger opstaan. Andreas had gezegd dat de machines in de grote hal ‘s ochtends in bedrijf waren. En we werden niet teleur gesteld. De hal stond al lichtelijk blauw van de dampen en rook die van het hele proces afkwamen. Ik ga hier niet uitvoerig beschrijven wat er allemaal precies gebeurd, daar-voor heeft St. Patrick een kort filmpje gemaakt: http://www.youtube.com/watch?v=BwkWu-H-Tpo Maar in het kort: Tabak wordt bevochtigd, wordt wat samengeperst, wordt gesneden, vochtigheid wordt weer gecorrigeerd en uiteindelijk beland het in grote dozen.

Echter, de machine die de tabak moest snijden werkte (nog) niet opti-maal. Daarom werd er steeds een beetje gesneden, het werd opgemeten met de hand, de machine werd opnieuw afgesteld etc. Net zo lang tot de snede klopte.

Toen we de hal uitliepen liepen we Heiko Behrens tegen het lijf die ons hartelijk begroette. Ik had hem al eerder op foto’s gezien, maar vond dat hij er oud en moe uitzag helaas. Misschien ook niet gek, de dag daar-voor is hij komen terugrijden uit Tsjechie. Een rit van 700 km.. En later op de dag had hij weer nieuwe afspraken staan. Ik hoorde ook later van Andreas dat iedereen zich wat zorgen om hem maakt. Hij is eigenlijk te oud, doet teveel, vergeet wel eens wat en kan het nog maar nauwlijks aan. Maar hij is wel geliefd bij zijn personeel en dat kan ik begrijpen. Hij

is echt uiterst vriendelijk en bood al meteen zijn excuses aan dat hij er de dag vantevoren niet was. Ook bood hij ons aan om samen met hem te gaan lunchen!

7

Maar eerst zaken. Ik kwam maar voor 1 ding en dat waren de forumtabakken. Samen met Andreas gingen Heiko (het is Heiko, niet meneer Behrens), St. Patrick en ik om de tafel in de winkel zitten en ik legde de plannen op tafel. 3 forumtabakken. 1 aromatische, 1 virginia en nogwat en 1 blend met latakia. Het is toch veel makkelijker om een tabak van ons te nemen en die om te labelen? Zei Heiko. Dan zijn jullie gegarandeerd van een goede kwaliteit. Ja maar... Dat zou wel erg makkelijk zijn. Bovendien kan ik zo geen invloed uitoefenen op de forumtabakken, ze zijn dan eigenlijk al klaar. Dus ik vertellen dat het een droom van me is om zelf wat tabakken te ontwerpen, dat ik geen praktische ervaring heb maar wel aardig wat theorie kennis, dat tabak mijn passie is en dat ik toch graag zodoende een eigen stempel wil drukken op de forumtabakken. Uiteindelijk zei Heiko, en wat nu als we tabakken van ons als basis nemen en die veranderen naar jouw wens? Daarmee kon ik leven. Ik bedoel, mijn Inner Circle is ook zo gemaakt. Ga dan maar praten met Andreas, ik zie jullie vanmiddag voor de lunch, zei Heiko. En eindelijk kon ik even rustig zitten met de master-blender en mijn ideeën bespreken. Hij had allang begrepen wat ik eigenlijk wilde. Dus niks een tabak van hun als basis nemen maar aanhoren wat ik wil en aan de hand van mijn omschrijvingen en meegebrachte samples aan de slag gaan. Na mijn ideeën te hebben opgeschreven ging Andreas meteen aan de slag om ervoor te zorgen dat ik de volgende och-tend voor we weer terug reden zoveel mogelijk had aan samples. Ook konden we zoveel tabakken als we wilden meekrijgen die eventueel als basis voor een van de forumtabakken konden dienen. Met het schaamrood op de kaken vroeg ik 6 tabakken. Een sample van DTM voor mij was 100 gram en ik vroeg dus om 6 x 100 gram. Toen ik de lijst inleverde keek Andreas me verbaasd aan. Is dat alles??

‘s Middags was het tijd geworden voor de lunch met Heiko. Ik voelde me al wat opgelaten (lunchen met de directeur terwijl ik in feite een complete nobody ben. Als ik nou een of andere tabakimporteur ofzo was..) en dat werd alleenmaar erger toen bleek dat Heiko ‘s middags warm eet. Ik zat te denken aan een simpel belegd broodje maar in plaats daarvan konden we in een fraai restaurant met mooi uitzicht kiezen uit een diner! St. Patrick liet het zich welgevallen en bestelde een luxe trio van schnitzels. Ik een “eenvou-dige” wiener schnitzel. Onder het eten vroeg Heiko naar onze beroepen dus ik had verteld dat ik een “Grafiker” ben. Natuurlijk was dat een mooie opstap

om hem wat te vragen over het artwork van de forumtabakken die ik ook moet aanleveren. 2 voorbeelden (die van de latakia en virginia tabak) had ik al gemaakt en die werden gelukkig onder lofuitingen goedgekeurd. Voor de aromatische moet ik nog wat verzinnen.. Na onze “lunch” ben ik nog even meegelopen met Heiko om wat verschillende soorten labels te scoren als voorbeeld voor de afmetingen enzo. Toen we die hadden liepen we terug naar de winkel. Aldaar zag hij nog een (gewoon gevuld) blik staan. Ah ja, die hebben we ook nog. Hier, neem het hele blik maar mee. St. Patrick keek me aan en schudde zijn hoofd weer om zoveel gul-heid.

De rest van de middag hebben we eigenlijk in de winkel rond gehangen. Af en toe kwam Andreas met het zweet op zijn voorhoofd naar boven om nog eens te ruiken aan mijn meegebrachte samples of om wat te vragen. Ik durfde het niet aan om met hem naar onder te komen.. Hij rende al het vuur uit zijn sloffen voor me en ik had geen zin om hem op de vingers te kijken. Die kans komt misschien nog eens. Verder hadden we wederom veel gekletst met Michael Apitz. Op een gegeven moment deed ik lichtelijk mijn beklag dat ik nog geen Dunhill had zien staan in de winkel. Oh ik heb ze wel, zei Michael, maar niet zoveel. Ze liggen in een doos achter in de winkel. Wij erheen gelopen. Oh en ik heb hier ook een 2e-hands Dunhill. St. Patrick zag mijn ogen en wist het al: verkocht. Ik was al langer op zoek naar een beetje een apart uitziende Dunhill voor

8

niet al te veel geld en zo loop je er plots tegen aan. De Dunhill heeft mooi zilverwerk dus ik tegen Michael van, volgens mij is het een Dunhill van.. Ach.. Hoe heet die man nou ook alweer.. De zilversmid van Dunhill eind jaren ‘70.. Michael meteen: Ah, Les Wood! We hebben zijn pijpen later ook nog gehad in onze catalogus. Ik geloof in 1995.. *zoekt het na* Ja! Hier! Echt ongelooflijk.. Nummer 1 wist hij al de naam, nummer 2 wist hij ook nog het exacte jaar waarin die pijpen in de Danpipe catalogus hebben gestaan. Wow..

Aan het einde van de middag kwam Andreas weer naar boven gehold dat hij de samples klaar had van 2 van de forumtabakken. Niet alledrie want 1 ervan is een flake en dat duurt langer. Onder stonden ze klaar. Ze moeten nog wel een week of 3 dicht blijven staan om de tabakken die erin zitten samen te laten smelten, te laten rijpen. Ik wil niet teveel zeggen maar qua de latakia tabak heb ik mijn Inner Circle proberen na te laten maken. Daarin zit deer-tongue maar dat is verboden in Duitsland. Dussss moet je iets gaan doen met aroma’s om hetzelfde effect te krijgen. En met wat geluk denk ik dat dat wel is geslaagd. Ik vertelde Andreas welke aroma’s hij bij de latakia mixtures moest doen en ik kreeg zo’n blik van, dat best wel eens heel erg lekker kun-nen zijn. Maar hij zou alles een nachtje open laten staan en de volgende ochtend voor we vertrokken zouden we alles mee krijgen. Als dank voor al zijn moeite hebben we Andreas de enige echte forumpet gegeven waar hij erg blij mee was.

Natuurlijk hadden St. Patrick en ik ‘s avonds nog een bezoek gebracht aan Eucalypta. Lekker gegeten, vele bier gedronken en veel gekletst tot in de late uurtjes.

Woensdag 27 juniHelaas de dag van de terugrit naar Nederland. Maar eerst nog even naar DTM om alle samples op te halen. Andreas was alweer een paar uur aan het werk en bood ons koffie aan. St. Patrick rookte elke ochtend daar de zelf gemaakte shag en Andreas vroeg op een gegeven moment of hij wat wilde hebben ervan. Ehh ja graag. En jij? Vroeg Andeas aan mij. Ik rook geen shag maar in de pijp komt het ook vast op. Beetje baai-achtig. Ok, ben even halen. Komt hij later terug met 2 zakken van 500 gr. Ehmmm.. Dankeschön! Na de koffie zijn we nog een rondje gelopen door het gebouw om de mensen gedag te zeggen en wat afscheidsfoto’s te schieten. Linksonder zie je ons met Andreas en rechtsonder zie je St. Patrick met Holmer Knudsen. Na een haastige Heiko de hand te hebben geschud (hij ging ook richting Nederland) hebben we Andreas flink de hand geschud en bedankt en zijn we aangereden. Deze maal geen “Stau” en na een kort regenachtig bezoek (***weer!) aan Bremen en een lokale tabakszaak waren we aan het eind van de middag weer thuis.

Kort samengevat was de hele trip FAN-TAS-TISCH!!! Ongelooflijk wat een gastvrijheid, vriendelijkheid, openheid en vertrouwen bij DTM! Echt tot op het genante af.. Ik wil dan ook iedereen bij DTM heel erg bedanken!!! Ook veel dank aan “chauffeur en gezelligheidsmens” St. Patrick! In mijn eentje was het toch maar saai geweest bij Eucalypta. Natuurlijk ook veel dank aan Rudi en Paul zonder wie deze hele excursie niet mo-gelijk was geweest. En vooral dank aan JULLIE van het PRF voor het lezen van dit epistel. See ya!!!