GRIGORIJ KLIMOW

NARÓD BOŻY

2019

1

Tytuł oryginału: Божий народ

Autor: Григорий Климов

Tłumaczenie: Andrzej Leszczyński

GRIGORIJ KLIMOW. „NARÓD BOŻY”. 2

Zawiera 13 rozdziałów i 13 załączników

Grigorij KlimowNota autorska - 19 listopada 2000 roku

"Biblioteka Grigorija Klimowa":

Książka „Naród Boży” Grigorija Klimowa lub jej częśćJEST ZABLOKOWANA PRZEZ ROSKOMNADZOR (Rosyjska Komisja Cenzury).

Żebyście Państwo nigdy nie poznali prawdy o tym, jak "was traktują" zaciekli Syjono-nazistowscy sataniści.

Zablokowanie to już się dokonało lub nastąpi w najbliższych dniach, w miarę tego, jak coraz więcej i więcej dostawców usług internetowych (providerów) będzie zmuszonych do zablokowania tej

jednej Strony lub całej Witryny, jeśli nie mają możliwości technicznych, co oznacza, że około 30% populacji Rosji już więcej tej Strony nie zobaczy, chyba że za pomocą anonimizera.

"Biblioteka Grigorija Klimowa": g-klimov.info

Całość książki: https://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html

Apel do czytelników i wydawców

Szanowni czytelnicy!

Wszystkie moje książki można tłumaczyć i drukować kto chce, gdzie chce i ile chce.

3

Jedyna prośba - nie zmieniać tekstu autorskiego.

Za wszystkie moje książki po „Berlińskim Kremlu”nie otrzymywałem ani grosza zysku, a często nawet sam wykładałem pieniądze z mojej emerytury po to, aby je wydrukować.

Tak zwanych „ekskluzywnych”, tj. „wyłącznych” praw na moje książki nigdy nikomu nie dawałem i nie mam zamiaru nikomu zabraniać ich drukować. Władimir Mironow (mój wydawca w Krasnodarze) również nie ma "wyłącznych" praw na publikację moich książek, po prostu jest on jednym z moich wydawców w Rosji.

Moim głównym celem jest przekazanie informację o zagrożeniu ze strony wstrętnych degeneratów jak największej liczbie osób, w możliwie najkrótszym czasie i po najniższej cenie. Dlatego nigdy nie potępiałem pirackich wydań moich książek, ale, przeciwnie, zawsze z zadowoleniem przyjmowałem ich przedrukowywanie w dowolny możliwy sposób.

Moi przyjaciele w Kijowie przenieśli nawet wszystkie swoje książki do formatu PDF (Portable Document Format), aby ułatwić ich odczytanie w dowolnym wydawnictwie.

Ogólne pełnomocnictwo dla przedstawiciela Imienne pełnomocnictwo

Grigorij Piotrowicz Klimow (http://g-klimov.info/Obrasch.htm)

Spis treści

Naród Boży

•    O autorze•    Istota problemu       1. Co to jest kompleks władzy       2. Jak odnajdywać degeneratów?           • Trzy stadia degeneracji        3. Jak Pan myśli, czy jest dużo degeneratów?        4. Skąd Pan wie, może sam Pan jest degeneratem?        5. A dlaczego nie założyć, że wszyscy jesteśmy degeneratami?        6. Co sądzi Pan na temat Międzynarodowego Funduszu Walutowego?        7. Co sądzi Pan o Jelcynie i jego drużynie?        8. Czy może w ROSJI być normalny rząd?        9. Co Pan myśli o bojownikach za "czystość krwi"?        10. A co Pan myśli o małżeństwach zboczeńców i odrodzeniu (stworzeniu) "Nowego Narodu" (ros. - "Новой Нации")?        11. A jak u Pana jest z tematem religii?   12. Miałem na myśli religię jako przedmiot badań ...        13. Powstaje jakaś ponura beznadziejność        14. Jakie jest Pańskie zdanie na temat masonerii?        15. Czy są dobrzy masoni?        16. Jakie jest Pańskie zdanie na temat ANTYSEMITÓW i ich walki z Żydami?        17. Czy uważa Pan, że istnieje ogólnoświatowy spisek?        18. Jakie główne zadania widzi Pan w swoich wykładach na temat WYŻSZEJ SOCJOLOGII?        19. Czy mogą zboczeńcy mieć dzieci?        20. Czy uważa Pan, że towarzysz X jest zboczeńcem?

4

• Rozdział 1. Aniołowie światła        Wprowadzenie           ▪ "Kwestia żydowska"           ▪ Żydzi byli główną siłą napędową obu rewolucji "rosyjskich"            ▪ Przywódca rewolucji lutowej - Kiereński był pół-Żydem           ▪ Po histerycznym pół-Żydzie Kiereńskim przychodzi pół-maniakalny pół-Żyd Lenin           ▪ Po Leninie do władzy przychodzi kaukaski pół-Żyd Stalin           ▪ Pojawia się jeszcze jeden pół-Żyd, laureat Nagrody Nobla Aleksander Isajewicz Sołżenicyn           ▪ Pierwsza żona Sołżenicyna, Rieszietowskaja była również pół-Żydówką, a jego druga żona, Natalia Swietłowa, była pełną (100% - wą) Żydówką           ▪Trzy wieloryby syjonizmu            ▪ Przebrać się za nie-Żydów i działając metodami wulgarnego antysemityzmu, ścigać Żydów za pomocą antysemickich haseł           ▪ "Protokoły mędrców Syjonu", napisane przez Ashera Ginsberga jako program polityczny chasydyzmu (najbardziej nieludzkiej sekty judaizmu)           ▪ Głównym zadaniem tej serii wykładów jest ratowanie Żydów przed antysemityzmem           ▪ Książę tego świata, według Biblii - to diabeł           ▪ Bierdiajew był żonaty z Żydówką           ▪ Biechtierew - diagnoza Stalina: typowy paranoik           ▪ Oto kto prowadził niezwykle krwawą i niszczycielską wojnę w Hiszpanii. Po obu stronach - Żydzi           ▪ Biechtierew w wieku około 70 lat poślubił młodą Żydówkę. Ponownie związek szatana i Antychrysta           ▪ Dostojewski - jeśli ktokolwiek zniszczy Rosję, to będą to nie komuniści, nie anarchiści, a przeklęci liberałowie           ▪ Całe to zło w Związku Radzieckim utrzymywało się na Żydach           ▪ Żydzi od czasu "rosyjskiej" rewolucji zlikwidowali ponad 60 milionów Rosjan           ▪ Do "Głosu Ameryki" biorą tylko ludzi z kompleksem pederastii Lenina           ▪ Andriej Dikij - najsłynniejszy antysemita emigracji rosyjskiej ożenił się z Żydówką!           ▪ Kuprin, gdy studiował w Korpusie Kadetów, został przyłapany na pederastii

    Listy (spisy)     1. Komisariat Wojskowy     2. Komisariat Spraw Wewnętrznych (tj. do spraw egzekucji)     3. Listy tajnej policji Związku Radzieckiego          ▪  Członkowie Komisji Nadzwyczajnej Piotrogrodu          ▪  Członkowie Piotrogrodzkiej Komuny          ▪  Członkowie Komisji Nadzwyczajnej Moskwy     4. KOMISARIAT SPRAW ZAGRANICZNYCH     5. KOMISARIAT FINANSÓW       ▪ AGENCI FINANSOWI          ▪  CZŁONKOWIE KOMISJI TECHNICZNEJ DO SPRAW LIKWIDACJI BANKÓW PRYWATNYCH      6. KOMISARIAT SPRAWIEDLIWOŚCI      7. Lista społecznych obrońców      8. KOMISARIAT EDUKACJI NARODOWEJ      9. Lista dziennikarzy i pracowników centralnych gazet     10. Komisja d/s śledztwa w sprawie zabójstwa Imperatora Mikołaja II     11. Główna Rada Gospodarki Narodowej            ▪ Biuro Wyższej Rady Sekcji Ekonomicznej            ▪ Rada Komitetu Donieckiego            ▪ Członkowie sekcji spółdzielczej

5

            ▪ Członkowie sekcji węglowej    12. Biuro Pierwszej Rady Delegatów Robotników i Żołnierzy w Moskwie    13. Centralny Komitet Wykonawczy 4-go Rosyjskiego Kongresu Delegatów Robotniczych i Wiejskich 14. Komitet Centralny V Kongresu 15. Komitet Centralny Socjaldemokratycznej Partii Pracy 16. Lista Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Mieńszewików 17. Lista Komitetu Centralnego Prawego Skrzydła Partii Socjalistów - Rewolucjonistów 18. Lista Komitetu Centralnego Lewego Skrzydła Partii Socjalistów - Rewolucjonistów 19. Oto Komitet Anarchistów w Moskwie 20. Reprezentacja w Lidze Narodów, czyli twarz Związku Radzieckiego 21. Lista dyplomatów ZSRR w Europie 22. Polityczni Przedstawiciele w państwach pozaeuropejskich 23. Rząd ZSRR 24. ŻYDZI W SKŁADZIE OGPU (NKWD) 25. NAJWYŻSZE ORGANA NKWD ▪ KOMISARZE BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWOWEGO 1 STOPNIA ▪ Leningradzkiego Zarządu NKWD ▪ KOMISARZE ZABEZPIECZENIA PAŃSTWOWEGO 2 STOPNIA ▪ To, co robił Jagoda i to, co robił Stalin - było dziecinną igraszką w porównaniu z dyktaturą, panującą wewnątrz żydowskich gett ▪ ŻYDZI W GŁÓWNYM ZARZĄDZIE ŁAGRÓW I OSIEDLI NKWD ▪ ŻYDZI – NACZELNICY ZARZĄDU NKWD W TERENIE

• Rozdział 2. W świecie mądrych myśli 1. Wprowadzenie 2. Imperium zła, o którym tak często mówił prezydent Reagan, zostało stworzone przez Żydów 3. Po śmierci Stalina do władzy przyszedł Car Nikita. Jego pierwszą żoną była Żydówka Nadieżda Gorskaja 4. Trzeci eszelon – to były żydowskie żony 5. Cziczerin - pół-Żyd, który jednak przedstawia się jako stary rosyjski szlachcic 6. Powstaniem na pancerniku Potiomkin dowodził Żyd Feldman 7. Andropow był zamaskowanym pół-Żydem - pół-Ormianinem, a jego żona, znowu, była Żydówką 8. Hitler oskarżał Żydów o to, że zasadzili bolszewizm w Rosji, a teraz rozprzestrzeniają go na cały świat 9. George Washington - "Żydzi są dżumą społeczeństwa, największymi wrogami społeczeństwa" 10. Mark Cicero: "Żydzi należą do mrocznej i odpychającej siły" 11. Lucius Seneca: "Ten naród zdołał nabyć taki wpływ, że nam, zwycięzcom, dyktuje swoje prawa" 12. Rzymski historyk Tacyt: "Żydzi uważają za skalane wszystko to, co dla nas jest święte" 13. Marius Justynian: "Żydzi zawsze byli sprawcami chrześcijańskich prześladowań" 14. Król Franków - Guntram: "Przeklęty niech będzie ten diabelski i zdradziecki naród żydowski, który żyje tylko podstępami" 15. Prorok Mahomet: "To dla mnie niezrozumiałe, dlaczego nikt do tej pory nie przepędził tego bydła, którego oddech podobny jest do śmierci 16. Tomasz z Akwinu: "Żydom nie powinno się pozwalać na posiadanie tego, co zdobyli przez lichwę od innych" 17. Erazm z Rotterdamu: "Jakiż rabunek i ucisk czynią Żydzi wobec biednych" 18. Martin Luther: "Jeszcze nigdy słońce nie świeciło dla ludzi bardziej krwiożerczych i mściwych"

6

19. Żydzi do dzisiaj świętują Holokaust, tańcząc na ulicach i nawet upijając się 20. Giordano Bruno: "Żydzi są zadżumioną, trędowatą i niebezpieczną rasą, która zasługuje na wykorzenienie od dnia jej narodzin" 21. Papież Klemens Ósmy: "Cały świat cierpi z powodu lichwy Żydów, ich monopolu i oszustw" 22. Piotr I: "Wolę widzieć Mahometan i pogan w moim kraju, niż Żydów. Ci ostatni są kłamcami i oszustami" 23. Jean Francois Voltaire: „Żydzi są niczym innym jak tylko pogardzanym i barbarzyńskim narodem, który w okresie długiego czasu łączył obrzydliwą chciwość ze strasznym przesądami i niegasnącą nienawiścią do narodów, które ich znoszą i na których oni się bogacą” 24. Benjamin Franklin: „Jeśli my, na mocy Konstytucji, nie usuniemy Żydów ze Stanów Zjednoczonych, to oni za niecałe dwieście lat, rzucą się w dużych ilościach, zwyciężą, połkną kraj i zmienią formę naszych rządów” 25. Fryderyk Wielki: "Władcy nie powinni tracić Żydów z oczu. Powinni uniemożliwiać ich przenikanie do handlu hurtowego" 26. Cesarzowa Maria Teresa: „Nie znam żadnej innej złośliwszej zarazy wewnątrz kraju, niż ta rasa, która rujnuje naród chytrością, lichwą i pożyczaniem pieniędzy” 27. Cesarzowa Jelizawieta Pietrowna: "Wszyscy Żydzi, mężczyźni i kobiety, niezależnie od pozycji i bogactwa, z całym ich majątkiem powinni być natychmiast usunięci poza granice" 28. Angielski historyk Edward Gibbon: "Żydzi wykazali zwierzęcą nienawiść wobec Cesarstwa Rzymskiego, które nieustannie niszczyli przez bestialskie morderstwa i rozruchy" 29. Napoleon Bonaparte: "Oni są jak gąsienice lub szarańcza, które pożerają moją Francję" 30. Car Mikołaj I: "Główną przyczyną ruiny chłopów są Żydzi. Swoimi zdolnościami wykorzystują nieszczęsną ludność" 31. Niemieckie generał i strateg Helmuth von Moltke: „Badając kradzieże rzadko Żyd nie jest zaangażowany albo jako wspólnik, albo jako paser” 32. Franz Liszt: „Nadejdzie czas, kiedy wszystkie chrześcijańskie narody, wśród których żyją Żydzi, zadadzą pytanie, znosić ich dalej czy deportować ... czy chcemy życia lub śmierci, zdrowia czy choroby” 33. Japoński naukowiec, książe Mobuchum Okuma: "Żydzi na całym świecie niszczą patriotyzm i zdrowe podstawy państwa"

• Rozdział 3. "Najlepszego z gojów - zabij ..." 1. Wprowadzenie 2. Żyd Bela Kun - i rozstrzelał około 100 000 białych oficerów 3. "Rewolucja homoseksualna w Ameryce w latach 60-tych" 4. Walka klasowa Marksa i Lenina prowadzona jest nie między bogatymi a biednymi, ale między normalnymi ludźmi i nienormalnymi degeneratami 5. Prawdziwe imię Karola Marksa było Mordechaj Lewi i pochodził on ze starożytnego rodu rabinów i talmudystów 6. Talmud - jest źródłem ignorancji, niemoralności i fanatyzmu 7. Warianty zabijania Gojów 8. Jeśli Chrześcijanie używają języka do WYMIANY myśli i informacji, to u Żydów służy on do OSZUSTWA i wprowadzania w błąd 9. Jeśli Talmud – jest duszą Żyda, to Kabała jest duszą Talmudu 10. Talmud: "Bezwstyd - jest to królestwo, tylko bez korony" 11. "Niech nie czeka na przebaczenie Pana Boga ten, który zwróci rzecz, zgubioną przez goja (nie-Żyda)" 12. Pasternak - Żyd i pederasta 13. Mandelsztam był chorym psychicznie 14. Statystyki amerykańskie mówią, że około 20% populacji Stanów Zjednoczonych jest chorych psychicznie 15. Biorąc pod uwagę fakt, że u Żydów psychicznie chorych jest sześć razy więcej, będziecie

7

patrzeć na świat już innymi oczami 16. Jeżow był żonaty z Żydówką. Karzeł, potwór, kulawy. Krwawy karzełek - jak wtedy go nazywano - najstraszniejsza postać z czasów Wielkiej Czystki w latach trzydziestych 17. Praktycznie cała rewolucja francuska została dokonana przez masonerię i kosztowała Francuzów ponad milion ludzkich istnień 18. Majmonides: Żydzi muszą zerwać ze swoją przeszłością i dołączyć do kultury europejskiej 19. Rewolucyjna psychoza - to znaczy rewolucja związana z chorobami psychicznymi 20. Żydzi zostali wygnani z Anglii w 1290 roku przez króla Edwarda Pierwszego po licznych ujawnieniach zabójstwa chrześcijańskich dzieci przez Żydów w celach rytualnych 21. Sprawa Schneersona-Beilisa dotycząca rytualnego zabójstwa chłopca 22. Wszystkie nieludzkie sekty, z reguły, składają się z psychopatów 23. Polecam przeczytanie analizy książki "Shulchan Aruch"

• Rozdział 4. Analiza antysemityzmu 1. Wprowadzenie 2. Semita J. Reitman narzeka, że Żyd Heinrich Heine był antysemitą i przyjaźnił się z innym antysemitą Karolem Marksem 3. U Żydów chorób psychicznych i degeneracyjnych w Niemczech było 8 razy więcej niż u nie-Żydów 4. Matka Bobby'ego Fischera była Żydówką psychopatką 5. Przywódca Ku Klux Klanu ze stanu Nowy Jork również był Żydem 6. Antysemitami byli filozofowie Schopenhauer i Fichte 7. Najbardziej zatwardziali antysemici pochodzą od samych Żydów 8. Lenin był pół-Żydem 9. Pierwsza żona cara Nikity Chruszczowa - Żydówka Nadieżda Gorskaja 10. Liga "Bnay-Brit" (centrum żydowskiej masonerii) osiągnęła zakaz wystawiania sztuki Szekspira ▪ "Bnay-Brit" jest nazywana w USA żydowskim gestapo 11. Pod wpływem Kościoła Katolickiego ukształtował się wizerunek Żyda jako potomka diabła 12. Żydzi praktycznie toczą wojnę ze wszystkimi narodami ziemi, z całym światem. A potem wyją na cały świat, jak wszyscy ich nienawidzą 13. Żydowski Bóg – to karykaturą idei bóstwa 14. W żadnym kraju w Europie Żydom nie żyło się tak dobrze jak w Niemczech, ale ... 15. Żydzi w Niemczech hulali w restauracjach, wynajmowali całe sale, zachowywali się wyzywająco, podczas gdy większość ludności po niszczycielskiej I wojnie światowej żyła w biedzie i zadłużeniu 16. Żydowskie prawo religijne zabrania mieszanych małżeństw 17. Zgodnie z prawem norymberskim Żydzi nie mogli zatrudniać aryjskich pracownic domowych w wieku poniżej 45 lat 18. Można zepsuć literaturę gojów. Można zepsuć, zniekształcić, wypatrzyć ich przemysł i handel 19. Saltykow-Szczedrin: program łajdaków - Żydów 20. "Ci, którzy mówią o sobie, że są Żydami, nie są nimi, to zgromadzenie satanistów" 21. "Bij Żydów, ratuj Izraela!" 22. Najbardziej zajadli antysemici znajdują się zawsze wśród samych Żydów 23. Filozofia Nietzschego – to filozofia żądzy władzy i, w dużej mierze, nienawiści do człowieka, wewnętrznie jest związana z Talmudem. 24. Najbardziej zagorzałym antysemitą ze wszystkich niemieckich antysemitów był filozof Kant 25. Księga Powtórzonego Prawa – to najbardziej zła księga żydowska 26. Dlaczego Żydzi zbierają pieniądze od wszystkich i płacą tej oto paskudnicy - Bakuninej, prawnuczki anarchisty Bakunina? 27. Dzieci Theodora Herzla, założyciela syjonizmu, wyrzekły się swego ojca 28. Żydzi nie są narodem, to choroba

8

29. Aleksander II został zabity przez bombę, rzuconą przez Żyda Griniewickiego - Appelbauma 30. "Nie ma nic, co by mogło zbliżyć Chrześcijan do Żydów" 31. Dzisiaj wszystkie tureckie i rosyjskie łaźnie w Ameryce - to zakłady pederastyczne

• Rozdział 5. Syjonizm dzisiaj 1. Węgry - Imre Nagy ▪ Cały rząd Węgier, podobnie jak i Rosji, składał się praktycznie z samych Żydów ▪ Imre Nagy osobiście brał udział w rozstrzelaniu (brutalnym morderstwie) rodziny carskiej w Jekatierynburgu ▪ Imre Nagy został zastrzelony przez pół-Żyda Jurija Andropowa, sowieckiego ambasadora na Węgrzech 2. Rewolucja węgierska 1919 r. - 90% przywódców tej rewolucji stanowili sami Żydzi 3. Całkowitym władcą Węgier był Żyd Matias Rakoczy (Rakosi) 4. Nordau-Sjudfeld wprost nazywał wielkiego pisarza Lwa Tołstoja degeneratem najwyższego rzędu 5. Korzenie antysemityzmu ukryte są w głębi samego judaizmu i jego obecnej manifestacji - syjonizmie 6. W Greenwich Village, gdzie mieszkają lesbijki i pederaści 7. Prezydent Roosevelt był z domieszką krwi żydowskiej 8. Zamach na Aleksandra II, Cara - Wyzwoliciela, przeprowadzono dnia 13-go 9. Wszystkie te orliki byli masonami - pederastami 10. W walce o władzę jedna banda Żydów wieszała inną bandę Żydów 11. Całą prasę niemiecką Amerykanie oddali w ręce Żydów. Natomiast Żydzi zatrudnili do pracy pederastów - Niemców 12. Żydzi wnoszą rozkład do współczesnej kultury 13. Jeśli słyszysz słowo "feministka", to zwykle jest to upozorowanie, za tym zwykle kryje się lesbijstwo 14. Typową żydowską cechą jest zepsucie, rozkład, zniszczenie 15. Co sami Żydzi mówią o antysemityzmie 16. W składzie sowieckiego rządu zarówno przy Leninie jak i Stalinie było około 80% czystych Żydów. A pozostali 20% - to byli zamaskowani pół-Żydzi lub degeneraci, żonaci z Żydówkami 17. Siedem milionów najbardziej utalentowanych, najbardziej gospodarskich i najbardziej pracowitych chłopów rosyjskich, na których opierała się zawsze Rosja. Zlikwidowano ich wraz z rodzinami, z dziećmi 18. We wioskach pozostali tylko „kombiedy” (komitety biedoty – G.K.), lenie i pijani kalecy 19. Dwadzieścia milionów Rosjan - kwiat narodu rosyjskiego – zlikwidowano w Gułagu 20. Gelman, Rozowski, Roizman, Bakłanow i jeszcze 3000 takich samych gelmanów. Teraz – to nasi kapłani. Są wszędzie 21. Grupa oszustów w Taszkiencie została postawiona przed sądem - wszyscy Żydzi - podziemni milionerzy Taszkientu 22. "Dlaczego mam harować?" 23. U Żydów psychicznie chorych według formuły profesora Lombroso jest sześciokrotnie więcej, niż u nie-Żydów

• Rozdział 6. Bunt akademika Szafarewicza

• Rozdział 7. Przeciwko Bogu i Naturze

• Rozdział 8. Przymierze Szatana i Antychrysta

• Rozdział 9. Masoneria i kompleks władzy

9

• Rozdział 10. Co jest więcej - 6 czy 60 milionów

Rozdział 11. Idealna narzeczona

• Rozdział 12. Klucze Babiego Jaru

• Rozdział 13. Naród Boży

• Bibliografia

Załączniki do książki• 01. Twórczość ludowa. Poemat o Żydzie. Moskwa, 1935 rok• 02. Kiriłł Bielaninow. Niebieskie świerki na Kremlu. I pili też• 03. Israel Shamir. Sprawdzenie zawszenia• 04. Odpowiedzi Głównego Rabina Izraela amerykańskim Żydom• 05. Sto praw z Shulchan Arucha• 06. L. Frey. O autentyczności protokołów Syjonu• 07. PROTOKOŁY MĘDRCÓW SYJOŃSKICH • 08. L. N. Gumilev. Niezgodność• 09. Boris Mironow. O żydowskim faszyzmie• 10. L.N. Gumilew. Błądzący superetos (ros. - Блуждающий суперэтнос)• 11. E. Topol. Pokochaj Rosję, Borysie Abramowiczu!• 12. Solomon Lurie. Antysemityzm w starożytnym świecie• 13. Tatiana Putiatina. Lomehuza lub model umierającego społeczeństwa• Apel do czytelników i wydawców

O autorze

GRIGORIJ PIOTROWICZ KLIMOW

Rosyjski pisarz, członek Związku Pisarzy Rosji. Autor bestsellera "MASZYNA TERRORU", wydanego w 12 językach w "Reader's Digest" w nakładzie ponad 17 milionów egzemplarzy. Trzy filmy według tej książki zostały nakręcone w Anglii, Niemczech i Stanach Zjednoczonych w latach 1953-1954. Niemiecki film „WEG OHNE UMKEHR" („DROGA BEZ POWROTU”), został nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 1954 roku, zyskując tytuł „najlepszego niemieckiego filmu roku.” Angielski "THE ROAD OF NO RETURN" (DROGA BEZ POWROTU") i amerykański film "NO WAY BACK" ("NIE MA DROGI POWROTNEJ") przez długi czas nie schodziły z ekranów całego świata.

Autor książek:

• 1951 MASZYNA TERRORU (BERLIŃSKI KREML, SKRZYDŁA CHOŁOPA, PIEŚN ZWYCIĘZCY)• 1970 KSIĄŻE ŚWIATA TEGO• 1973 SPRAWA # 69• 1975 IMIĘ MOJE LEGION• 1981 PROTOKOŁY SOWIECKICH MĘDRCÓW• 1987 CZERWONA KABBAŁA• 1989 NARÓD BOŻY

10

Grigorij Klimow urodził się 26 września 1918 roku w mieście Nowoczerkask, w Rosji, w rodzinie lekarza. W 1941 roku ukończył z wyróżnieniem Nowoczerkaski Instytut Przemysłowy i wstąpił do Wojskowo - Dyplomatycznej Akademii w Moskwie.

W 1945 roku ukończył AKADEMIĘ i został wysłany do pracy w Berlinie jako czołowy inżynier RADZIECKIEJ ADMINISTRACJI WOJSKOWEJ jako tłumacz języka niemieckiego.

W 1947 r. otrzymał rozkaz powrotu do STALINOWSKIEJ MOSKWY. Po długich rozmyślaniach uciekł do NIEMIEC ZACHODNICH.

W latach 1949-1950 pracował w CIA nad ściśle tajnym tematem „UPADEK SYSTEMU KOMUNISTYCZNEGO PRZY POMOCY LUDZI SPECJALNEGO TYPU. LUDZI Z KOMPLEKSEM WŁADZY (UTAJONEGO KOMPLEKSU HOMOSEKSUALIZMU LENINA)”. Nazwa zakodowana – PROJEKT HARWARDZKI. W latach 1951-55 był przewodniczącym Centralnego Związku Powojennych Emigrantów z ZSRR (TSOPE, ros. - ЦОПЭ) i redaktorem naczelnym czasopism „Wolność” i „Antykomunista” (to ostatnie w języku niemieckim).

W latach 1958-59 pracował jako konsultant w PROJEKCIE KORNELLSKIM w Nowym Jorku, gdzie również zajmowano się wszelkiego rodzaju sprytnymi badaniami psychologicznymi, związanymi z Powstaniem Węgierskim 1956 roku.

Wyniki 50 lat pracy nad tym tematem znalazły swoje odzwierciedlenie w siedmiu książkach. Ostatnie trzy książki są streszczeniem serii wykładów, przeznaczonych dla całego dowództwa KGB w przededniu PIERIESTROJKI.

Wszystkie książki zostały wydane przez Wydawnictwo SOWIETSKAJA KUBAŃ, miasto KRASNODAR, ROSJA. Całkowity nakład już przekroczył milion egzemplarzy.

Zmarł Grigorij Piotrowicz Klimow 10.12.2007 roku.

W sprawie zamówień należy skontaktować się z przedstawicielem Wydawnictwa SOWIETSKAJA KUBAŃ. MIRONOW WŁADIMIR LEONIDOWICZ przez e-mail klimov_gregory@yahoo.com

Możecie Państwo przesłać swoje opinie o książkach na adres e-mail: klimov_gregory@yahoo.comlub napisać na adres:

11

GREGORY KLIMOV48-34 91 placeElmhurstNew York 11373USA

ISTOTA PROBLEMU

CO TO JEST KOMPLEKS WŁADZY

* - Grigoriju Piotrowiczu, pracuje Pan z ludźmi szczególnego rodzaju, ludźmi z kompleksem władzy – już przez 50 lat. Co to są za ludzie? Czym jest "Kompleks władzy"? Czym jest "Kompleks wodza"? Jaka jest istota tego problemu?

- Gdy bliscy krewni żenią się ze sobą, to dzieci z tych małżeństw będą degeneratami. Jest to stary, dobrze znany wszystkim fakt. Dlatego Cerkiew zabrania małżeństw między krewnymi. Aż do szóstego pokolenia. Jeśli jednak grupa przywódców religijnych będzie robić odwrotnie i będzie popierać takie małżeństwa, a nawet zakazywać małżeństw poza granicami swojej sekty, to ta sekta po 4-5 pokoleniach będzie pełna degeneratów.

Czy zna Pan jakąś sektę, która zakazuje małżeństw mieszanych i robi to już od kilku tysięcy lat? Zgadza się. Wszyscy znamy tę sektę.

Wielu degeneratów posiada niezwykłe cechy - takie jak nienasycona chęć dominowania, nienormalne, wręcz patologiczne pragnienie, aby być zawsze na wierzchu. Wielu z nich ma jawne i nienasycone pragnienie władzy. Ci degeneraci czują się „wybranymi”, „elitą” (megalomania, mania wielkości), ale równocześnie w tym samym czasie czują się „prześladowanymi” i „ściganymi” (mania prześladowcza). Bo przecież "mania wielkości" i "mania prześladowcza" są rodzonymi siostrami. Wszystko to jest elementarną prawdą. Przedszkolem.

A teraz pomówmy o tym problemie na bardziej wysokim poziomie - na poziomie wyższej socjologii (degenerologii), w dziedzinie, w której pracuję już od ponad 50 lat.

Praktycznie wszyscy przywódcy światowi mają wyraźny wrodzony kompleks władzy. Ten kompleks, z reguły, jest wynikiem stłumionego sadyzmu, który z kolei jest związany z utajonym homoseksualizmem.

Kompleks ukrytego homoseksualizmu Lenina ("Kompleks wodza") był dokładnie badany w CIA pod koniec lat 40-tych i na początku lat 50-tych. Nazwa kodowa tych ściśle tajnych badań naukowych – to Projekt Harvardzki. Tam, pracując w grupie naukowców Projektu Harvardzkiego, po raz pierwszy spotkałem się z tym tematem. Dowolna dobrze zorganizowana grupa ludzi, która ma wiedzę na ten zakazany temat, może wyszukiwać i przesuwać do władzy przyszłych liderów jako pionków w światowej grze szachowej. Jest rzeczą oczywistą, że przywódcy zwyrodniałej, zdegenerowanej sekty, którzy dobrze znają ten problem na własnej skórze i którzy praktykują w tej grze już kilka tysięcy lat, mają ogromną przewagę nad tymi, którzy grają bez wiedzy, bez przygotowania, i jeszcze w dodatku na ślepo.

Wszyscy widzieliśmy w telewizji jak 5-6 dorodnych sanitariuszy nie może sobie poradzić z jednym wątłym szaleńcem. Energia, wytwarzana przez tego szaleńca – jest najlepszą ilustracją tego, jaką

12

naprawdę przemożną energię ma na wpół zwariowany sadystyczny zwyrodnialec, ogarnięty żądzą władzy.

Ci ludzie - są jak broń masowego rażenia. W dniu dzisiejszym wielu ludzi już zna podstawowe zasady konstrukcji bomby atomowej, ale tylko bardzo ograniczony krąg wtajemniczonych posiada wiedzę i umiejętności, niezbędne do produkcji broni jądrowej i, co jest nie mniej ważne, jest w stanie dostarczyć głowicę nuklearną do celu, wykorzystując ją do zniszczenia struktur państwowych. To samo dotyczy też wiedzy z zakresu wyższej socjologii, jednak degeneraci są bardziej skuteczni w niszczeniu krajów niż broń jądrowa. Są oni prawie tak samo skuteczni (ale w tym samym czasie tak samo niebezpieczni) jak broń biologiczna.

Degeneraci, z reguły, nienawidzą normalnych ludzi. W końcu "diabeł nie może kochać i nie kocha tych, którzy kochają". Wstrętnym zboczeńcom, zwyrodnialcom sprawia prawdziwie sadystyczną przyjemność oglądanie jak pewien na pół szalony przywódca – zboczeniec, wyniesiony przez nich do władzy w pewnym kraju, idzie na wojnę z innym na wpół szalonym sadystą – zboczeńcem, przyprowadzonego przez nich do władzy na przywódcę innego państwa, a miliony i miliony zwykłych ludzi giną przy tym dla zabawy i sadystycznej przyjemności tych przywódców zdegenerowanej sekty.

Chce mnie Pan zapytać - jak to się robi? Odbywa się to za pośrednictwem masonerii. Masoni, Illuminati, Rotary i tak dalej (imię nasze - Legion, bo nas jest wielu – odpowiedzieli Mu demony), wszystko są to kluby, gdzie degeneraci uważnie obserwują zachowanie potencjalnych kandydatów, a po potwierdzeniu obecności silnych skłonności homo-sadystycznych, zaczynają aktywnie przesuwać ich do dźwigni władzy.

* - Jak znaleźć degeneratów?

- Zanim odpowiem na to pytanie, najpierw wyjaśnijmy, czym jest degeneracja.

Przede wszystkim chcę uściślić, że sam terminu degenerat używamy jako czysto medyczny termin, a nie jako słowo obraźliwe. Ci z Państwa, którzy nie mogą znieść nawet wzmianki o tym terminie (a takich spotkałem sporo w ciągu 50 lat, zwłaszcza w kręgach literackich) mogą zastąpić go słowem zboczeniec, zwyrodnialec ( w tłumaczeniu będę używał głównie terminu „zboczeniec” – A.L. ). Mówią, że pomaga. Powtarzam - w otaczającym nas świecie degeneratem może się okazać nawet cichy, dobrze wychowany profesor estetyki na lokalnym uniwersytecie.

Tak więc, degeneracja - jest to naturalny proces, który istnieje na ziemi od tysięcy już lat. Degeneracja – to integralna część cyklu życia. Narodziny, młodość, dojrzałość, starczy zachód słońca, śmierć. Na poziomie pojedynczej osoby proces ten jest dobrze znany każdemu z nas i nie trzeba go nikomu wyjaśniać. Dlatego będziemy mówić tutaj o degeneracji na poziomie klanu (rodziny).

Wielu historyków już od dawna zwróciło uwagę na fakt, że cykl życiowy klanów jest bardzo podobny do cyklu życia jednostki. Wygląda na to, że Pan Bóg (lub Matka Natura, jeśli ktoś tak chce) daje każdemu klanowi w przybliżeniu równy okres czasu dla życia na naszej grzesznej ziemi.

Natomiast kiedy dany klan przekroczył już etap dojrzałości i wszedł w złoty wiek starczego zachodu słońca, Pan Bóg (Matka Natura) daje mu pierwszy dzwonek. Ten dzwonek mówi członkom klanu o tym, że czas tego klanu tu na ziemi dobiega końca. Wyraża się to w tym, że pragnienie kontynuowania prokreacji poprzez naturalne stosunki seksualne jest odłączone.

Jeśli klan słucha głosu Boga i pozostaje bezdzietny lub przyjmuje na wychowanie przybrane dzieci, to wtedy oczekuje go złota starość. Do tego czasu klan zwykle osiąga dobrą pomyślność finansową

13

i może już brać udział w różnych rodzajach działalności charytatywnej, takich jak: normalna sztuka, normalna nauka, normalna literatura. Członkowie tego klanu spokojnie cieszą się złotą porą starczego zachodu słońca tego rodu i w końcu odchodzą do innego świata, pozostawiając ludziom fundusze charytatywne na pamiątkę o swoich dobrych uczynkach.

Z drugiej strony, jeśli okaże się to nieposłuszny klan, tj. klan, który zbuntował się przeciwko Bogu, to jego członkowie będą ignorować głos Boga i będą starali się oszukać Pana Boga na różne sposoby.

Będą starali się oszukać Boga sztuczną inseminacją (czynioną palcem; obecnie również igłą – in vitro - A.L), fałszywymi, lipnymi małżeństwami - spać ze swoją żoną, a wyobrażać w głowie, że śpią z mężczyzną, albo z psem, albo z rodzoną matką („ёб твою мать”), lub oszukać Boga w taki oto sposób - żona, za pozwoleniem męża degenerata (lub bez jego zgody) idzie do lokalnego pubu i znajduje tam sobie na jedną noc niczego nie podejrzewającego zdrowego normalnego faceta. W narodzie wszystko to nazywa się "na cudzym ch.. wjechać do raju".

Jak widać, naród rosyjski o takich ludziach wiedział już od dawna i wyrażał swoją opinię na ich temat, na pierwszy rzut oka w mało zrozumiałych, w wielu przysłowiach.

Tak więc, członkowie tego nieposłusznego, walczącego z Bogiem klanu, z reguły zaczynają wspierać i finansować już nie normalną, a zdegenerowaną działalność charytatywną: sztukę zdegenerowaną, zdegenerowaną naukę, zdegenerowaną literaturę. Przy tym poprzez środki masowej informacji będą przekonywać wszystkich, że wszystko to, czym się oni zajmują - jest normalne i że nie ma w tym nic złego, a ten, kto nie akceptuje tego – jest człowiekiem zacofanym i wrogiem postępu światowego.

Dla takich przebiegłych lisów, Pan Bóg (Matka Natura) wkrótce daje drugi dzwonek. Do nienormalnego życia seksualnego dochodzą u nich jeszcze choroby psychiczne. Jeśli jednak i po tym klan będzie w dalszym ciągu trwał w walce z Bogiem, to rozlega się dla nich trzeci i ostatni dzwonek w postaci wad wrodzonych, takich jak charłactwo (ros. – кахексия) (uschnięta, sucha ręka - Stalin), końska stopa (Goebbels), rozszczep wargi (zajęcza warga), rozszczep podniebienia, zez i tak dalej i temu podobne. W normalnych, prymitywnych warunkach gwarantuje to odejście nieposłusznego klanu ze sceny historycznej w ciągu jednego lub dwóch pokoleń. Kto, przy zdrowych zmysłach, zechce poślubić zezowatego, sadystycznego, chromego i garbatego seksualnego zboczeńca?

* - Trzy stadia degeneracji

Tak więc, degeneracja ma trzy stadia:

1. Perwersje (zboczenia) seksualne2. Choroby psychiczne3. Wady wrodzone

Teraz, gdy już jesteśmy zaznajomieni z trzema stadiami degeneracji, możemy wrócić do Pańskiego pytania, jak znaleźć degeneratów.

Znaleźć ich jest bardzo łatwo. Wystarczy tylko spojrzeć na drzewo genealogiczne danego klanu.

Jeśli drzewo genealogiczne, rodzinne jest zdrowe, jeśli ma wiele nowych gałęzi i wiele nowych, zdrowych pędów (zdrowych dzieci), to przed nami znajduje się normalny i zdrowy klan. Jeśli natomiast to drzewo genealogiczne wysycha (dużo par bezdzietnych), albo jeśli ma wiele martwych gałęzi (samobójstwa, choroby psychiczne, nienormalne dzieci), to patrzą Państwo na

14

klan, który już wszedł w złotą fazę zachodu. Pozostaje nam teraz tylko ustalić, jakiego rodzaju jest ten zdegenerowany klan: bogobojny czy walczący z Bogiem. Jest to również łatwe do wykonania. Po prostu należy uważnie przyjrzeć się temu, co ten klan wspiera w otaczającym go życiu. Czy rozprzestrzenia on truciznę dekadencji w sztuce, nauce i literaturze, czy też walczy z tym ze wszystkich sił i popiera normalną sztukę, normalną naukę i normalną literaturę.

* - Jak Pan myśli, czy jest dużo degeneratów?

- Statystyki dotyczące trzeciego (3) stadium degeneracji (wady wrodzone) i statystyki dotyczące drugiego (2) stadium degeneracji (choroby psychiczne) znajdują się w otwartej prasie. Możecie Państwo znaleźć je sami. Natomiast statystyk pierwszego stadium degeneracji (perwersje seksualne) - tak łatwo znaleźć nie można.

Weźmy dane opublikowane w USA przez doktora Wittelsa i doktora Kinseya. Dr Wittels w swojej pracy "Życie seksualne kobiet amerykańskich" podaje nam następujące statystyki:

Kobiety niezamężne:

20% - miało wielokrotne związki homoseksualne z innymi kobietami;51% - marzyło o związkach homoseksualnych z innymi kobietami aż do orgazmu włącznie.

Kobiety zamężne:

15% - miało wielokrotne związki homoseksualne z innymi kobietami;32% - marzyło o związkach homoseksualnych z innymi kobietami aż do orgazmu włącznie.

A jak te sprawy wyglądają u mężczyzn? Dr Kinsey podaje nam następujące statystyki:

4% - miało wielokrotne związki homoseksualne z innymi mężczyznami33% - marzyło o związkach homoseksualnych z innymi mężczyznami aż do orgazmu włącznie

Inne prace naukowe dostarczają nam nieco innego rozrzutu danych, ale większość z nich mieści się w przedziale 33-50%. Tak więc - co trzeci (co drugi) człowiek trafia do pierwszego stadium degeneracji.

Kiedy te dane zostały przeanalizowane według kryteriów zawodowych, to otrzymano dość interesujący obraz:

- 5% - chłopi (farmerzy);- 10% - robotnicy (w fabrykach);- 50% - intelektualiści;- 75% - pracownicy literatury i sztuki;- 90% - pracownicy środków masowego przekazu.

Ta statystyka daje nam nowe spojrzenie na dawną ideę o walce klas (o walce klasowej). Jednak walki klasowej nie bogatych z biednymi, a degeneratów z normalnymi ludźmi.

Gazeta "New York Times" opublikowała wyniki badań, przeprowadzonych przez grupę amerykańskich naukowców. Przeanalizowali oni 78 największych osobistości w historii ludzkości i okazało się, że:

15

- 37% - miało ostre choroby psychiczne podczas ich życia;- 83% - było oczywistymi psychopatami;- 10% - było lekko psychopatycznymi;- 7% - było normalnymi ludźmi.

Kiedy badania zawężono do 35 z największych geniuszy w historii ludzkości, to okazało się, że:

- 40% - cierpiało na ostre choroby psychiczne;- 90% - było psychopatami.

Oto dlaczego w degeneralogii istnieją trzy "Prawa 90%", trzy podstawowe prawa profesora Igora Borisowicza Kałmykowa:

- 90% - wszystkich poważnych przestępstw wiąże się ze zboczeniem, zwyrodnieniem;- 90% - wszystkich chorób (za wyjątkiem chorób zakaźnych) wiąże się ze zboczeniem, zwyrodnieniem;- 90% - wszystkich geniuszy w historii ludzkości było zboczeńcami, zwyrodnialcami.

Badam ten przedmiot już od ponad 50 lat i po całym tym czasie, poświęconym na prace badawcze, doszedłem do następującego wniosku:

Degeneralogię powinny badać służby bezpieczeństwa państwowego wszystkich krajów bez wyjątku. Jest to konieczne po to, abyśmy już nigdy więcej nie szli na wojnę - naród przeciwko narodowi, dla zabawy i sadystycznych przyjemności przywódców zdegenerowanej sekty.

Również usilnie zalecam, aby Podstawy Degeneralogii były obowiązkowo wprowadzone w starszych klasach szkół i na pierwszych latach wyższych uczelni, aby normalni ludzie wiedzieli o istnieniu ogromnej klasy degeneratów i potrafili dokonać właściwego wyboru w młodości dla stworzenia zdrowej rodziny.

* - Skąd Pan wie, może sam Pan jest degeneratem?

- W poprzednim pytaniu mówiliśmy o sprawdzaniu na degenerację według drzewa genealogicznego. Jest to prosty i stosunkowo łatwy test-sprawdzenie, dostępny dla prawie każdego z nas.

Istnieją jednak specjalne przypadki. Co mają robić sieroty – podrzutki, które nie znają swojej historii rodzinnej? Co mają robić przybrane dzieci, którym w większości przypadków ich zdegenerowani przybrani rodzice nie mówią o tym (często sami nie mają tej informacji)? Te przybrane dzieci będą całkowicie przekonane, że oni i ich przybrani rodzice są jedną rodziną.

Pośród klasy degeneratów jest tak wiele wszelkich diabolicznych kombinacji, że u nich tam sam diabeł złamie nogę. Na przykład, czy wiecie Państwo, że degeneraci biorą ogromną ilość przybranych dzieci? Setki tysięcy rocznie. Te przybrane dzieci nie będą żyć w małżeństwach z prawdziwymi dziećmi degeneratów (mówiliśmy już o tym wcześniej - o nienormalnych relacjach seksualnych wśród degeneratów).

Te przybrane dzieci, gdy nadejdzie czas, aby stworzyć własną rodzinę, będą szukać, szukać, szukać wśród swoich zdegenerowanych przyjaciół, aż w końcu znajdą innego partnera, który był również normalnym, takim samym adoptowanym dzieckiem. Te nowe rodziny będą normalne w 100%, ale wszystko wokół, w tym również oni sami, będą w 100% przekonani, że oni też są degeneratami, ponieważ z pianą na ustach będą bronić wszystkich dziwnych, nietypowych zachowań swoich „rodziców” i przyjaciół. Czy widzą Państwo, jak wszystko się od razu skomplikowało?

16

Dlatego w degeneralogii wszystkie reguły i aksjomaty zawsze mówią o 90% i nigdy nie mówią o 100%. Ponieważ dzieci i wnuki tych "przybranych par" będą głośno krzyczeć:

"Tak, jesteśmy w 100% zdegenerowani, w drugim, a nawet w trzecim pokoleniu!Jednak - popatrzcie na nas! My jesteśmy normalni! Nasze dzieci są normalne!Jak to wszystko nam wytłumaczysz - drogi nasz przyjacielu?"

W bardzo prosty sposób. Każdy może szybko wykonać prosty test-samosprawdzenie.

Z tymi, którzy trafiają do trzeciego stadium degeneracji (wady wrodzone) i w drugiego stadium degeneracji (choroby psychiczne), wszystko wydaje się być jasne.

Pozostaje ustalić, czy trafiają Państwo do pierwszego stadium degeneracji (perwersje seksualne).

W naszym postępowym wieku wiele seksualnych perwersji pod presją degeneracyjnej propagandy w środkach masowego przekazu (masowej dez-informacji) stało się prawie normą. Pozycja 69 jest już zalecana na amerykańskich uniwersytetach jako dobry środek antykoncepcyjny. Wielu z klasy normalnych ludzi już zaczęło to robić. Jak zatem będziemy mogli sprawdzić siebie pod kątem perwersji, zboczeń seksualnych?

W bardzo prosty sposób.

Spróbujcie zrobić to w normalny sposób, tak jak nasi ojcowie i dziadowie robili to od stuleci, "twarzą w twarz - i mężczyzna na górze".

Kilka razy. Bez oszustwa.

Nie próbujcie sobie wyobrazić, kiedy śpicie z żoną, że śpicie z innym mężczyzną, z psem lub ze swoją matką ...

Jeśli wyniki tego autotestu będą pozytywne – to nie muszą Państwo o nic się martwić. Po prostu wyprała wam mózg propaganda degeneracyjna i nauczyła was robić idiotyczne rzeczy. Nawet jeśli poprzedni test sprawdzenia „waszego drzewa genealogicznego” dał inny wynik - to znaczy, że po prostu wam nie powiedziano, że jesteście przybranym dzieckiem, czy też waszym rodzicom nie powiedziano, że oni byli przybranymi dziećmi.

Natomiast jeśli wynik autotestu na perwersje seksualne okazałby się negatywny, to - niech Bóg pomoże wam dokonać prawidłowego wyboru. Ale o tym porozmawiamy później.

* - A dlaczego nie założyć, że wszyscy jesteśmy degeneratami?

- Pańskie pytanie przypomniało mi historię pewnej starej kobiety, przebacz Boże, która przed śmiercią wyraziła całą swoją filozofię życiową w jednym zdaniu:

Cały świat - to burdel, wszyscy ludzie – to kur .. (ros. - Весь мир – бардак, все люди – бл.ди)

Myślę, że wielu złodziei, alkoholików i narkomanów mogłoby podobnie sformułować swoje poglądy na życie. Wierzą w to oni całym sercem. Myślą oni, że cały świat jest taki sam jak oni.

Oczywiście, są złodzieje, przebacz Boże, alkoholicy i narkomani. Jednak jest też mnóstwo normalnych ludzi. Budują oni domy, drogi, mosty i tunele. Codziennie przewożą tysiące ludzi w

17

samolotach, pociągach i autobusach. Latają w kosmosie. Stale tworzą. Wszystkie klany rodzinne ze zdrowym drzewem genealogicznym będą tego świadkami.

Normalnych ludzi jest tak dużo, że cała niszczycielska energia klasy degeneratów nie zdołała ich zniszczyć, chociaż ta wojna trwa bez końca już przez wiele tysięcy lat.

* - Co Pan myśli na temat Międzynarodowego Funduszu Walutowego?

- Struktura władzy klasy zdegenerowanej na Zachodzie jest praktycznie taka sama jak struktura władzy Partii Komunistycznej na Wschodzie.

Każda organizacja radziecka, w tym "Ruch na rzecz pokoju i współpracy gospodarczej", miała mnóstwo pomocników technicznych - referentów. Zwykle znajdowali się w dolnej części eszelonu struktury, ale wszystkie te struktury obejmowały również pewną liczbę wysokiej jakości patentowanych komunistów na kierowniczych stanowiskach.

Czy może Pan sobie wyobrazić dowolną poważną organizację radziecką, gdzie stanowiska kierownicze zajmowaliby nie członkowie partii?

To samo dotyczy zachodniego odpowiednika radzieckiego Kominternu - hominternu, tego sojuszu międzynarodowego bractwa homosiów - degeneratów.

Dlatego, odpowiadając na Pańskie pytanie, myślę, że 90% liderów MFW jest patentowanymi degeneratami. Reszta członków tej organizacji (zwykły personel techniczny) - myślę, że jest wystarczająco dobrze wytresowany, aby nie zadawać niewygodnych pytań na temat decyzji kryminalnych i zaleceń swoich przywódców.

* - Co Pan myśli o Jelcynie i jego drużynie?

- Wszystkie debaty na temat jego działalności wiążą się z tym, że ludzie złudnie myślą, że Jelcyn i wybrani przez niego degeneraci – wszyscy razem pracują na rzecz dobra Rosji.

Jest to bardzo niebezpieczne złudzenie.

Wszyscy oni – są gangiem degeneratów, posadzonych robić to, co robią, i to całkiem skutecznie. Ich głównym zadaniem jest:• wpędzać gospodarkę najbogatszego kraju na świecie w ślepy zaułek i to w możliwie najkrótszym czasie• pożyczać na szalone procenty jak najwięcej pieniędzy• wydawać je na idiotyczne, nikomu niepotrzebne projekty• całkowicie zniszczyć potencjał obronny kraju• rozkraść wszystko, co jest możliwe• i co najważniejsze - zapędzić przyszłe pokolenia w kabałę długów na wieczne czasy

Myślę, że z tym zadaniem poradzili sobie dość sprawnie. A kiedy już potną na złom ostatnią sowiecką atomową łódź podwodną – to dopiero wtedy poznacie prawdziwe oblicze zachodniej demokracji, która od dawna znajduje się pod piętą przywódców zdegenerowanej sekty.

* - Czy może być w Rosji normalny rząd?

- Pańskie pytanie dotyczące rosyjskiego rządu (lub rządu jakiegokolwiek innego państwa) doprowadziło nas do drugiej części naszej rozmowy.

18

W pierwszej części dowiedzieliśmy się o tym, że istnieje liczna klasa degeneratów - fakt absolutnie nieznany większości normalnych ludzi. W drugiej części tej rozmowy dowiemy się o tym, że klasa degeneratów jest niejednorodna.

Degeneraci bywają dobrzy, źli i wstrętni (ros. - хорошие, плохие и мерзкие). Dokładniej - dobrzy zboczeńcy, źli degeneraci i wstrętni wyrodki rodzaju ludzkiego. (ros. - хорошие вырожденцы, плохие дегенераты и мерзкие выродки рода человеческого).

Ponownie, po raz kolejny, chcę podkreślić, że termin degenerat jest używany przez nas jako termin czysto medyczny (zboczeniec) i nie powinien być odbierany jako słowo obraźliwe.

W socjologii wyższej degenerat – to pojęcie biologiczne. Tj. jeśli normalne i zdrowe zaadoptowane przez rodzinę chasydzko - lubawiczewską dziecko przejdzie wieloletnią szkołę wychowania talmudycznego, to od tego nie stanie się ono biologicznym degeneratem. Prawdopodobnie stanie się moralnym potworem, jednakże, poznając wyższą socjologię, jako biologicznie normalny człowiek, może stać się w pełni naszym przyjacielem i sprzymierzeńcem. Z drugiej strony, również prawdziwi biologiczni zboczeńcy mogą niekiedy stać się naszymi przyjaciółmi i sojusznikami.

Na przykład, Piotr Iljicz Czajkowski był takim dobrym zboczeńcem (degeneratem). Jego nienormalne życie seksualne i brak dzieci są wyraźnym wskaźnikiem degeneracji jego rodu. Jednak napisał on zdumiewające dzieła muzyczne, był cichym i dobrze wychowanym człowiekiem. Jego muzyka nie była dekadencką i nie popierał on trucizny dekadencji w świecie sztuki. Ponadto, jak już mówiłem, nie miał dzieci. Wszystko to pozwala nam odnieść go do kategorii dobrych zboczeńców, zaklasyfikować go jako dobrego degenerata.

Widzę, że chce mnie Pan zapytać – a co ma z tym wspólnego brak dzieci?

Widzi Pan, nawet jeśli ojciec i matka byli dobrymi zboczeńcami i zrobili wiele dobrego w swoim życiu, nieustannie walcząc z demonami degeneracji – to nie ma żadnej gwarancji, że ich dzieci będą kontynuować to dzieło. Wręcz przeciwnie, dzieci oczywistych degeneratów, z reguły, całkowicie niszczą całe to dobro, które uczynili ich rodzice, a ponadto - kontynuują swoją destrukcyjną ścieżkę do samego końca. Pamięta Pan słynną książkę Ethel Lilian Voynich "Овод"? (pol. „Giez”). Ojciec był arcybiskupem, a syn stał się rewolucjonistą i wszystko to skończyło się tragedią. Jest to typowa historia. Oto dlaczego bezdzietność (celibat) jest bardzo ważnym kryterium do umieszczenia w kategorii - dobry degenerat.

Kiedy tylko to Pan zrozumie, możemy przejść do Pańskiego pytania o normalnym rządzie.

A więc, czy może człowiek z normalnymi, jak u wszystkich, rozwiniętymi mięśniami nóg brać udział w zawodach i wygrać bieg?

Tak, może. Na poziomie drużyny szkolnej.Tak, może uczestniczyć i być może wygrać na poziomie miasta.Tak, może brać udział, ale nie ma żadnych szans na wygraną na poziomie kraju. Natomiast w zawodach na poziomie światowym - nie może on nawet brać udziału, nie mówiąc o zwycięstwie.

Czy rozumie Pan, do czego zmierzam? Tylko osoba z nienormalnie, nadmiernie rozwiniętymi mięśniami nóg może brać udział i ma szanse wygrać w rywalizacji o znaczeniu związku sportowego i świata.

Te same zasady obowiązują w zawodach, dotyczących zapasów w wolnym stylu ... o władzę.19

Tylko człowiek z nienormalnie rozwiniętą żądzą władzy (stłumiony sadystyczny homo - maniak) może zwyciężyć w walce o władzę. Jest to aksjomat degenerologii.

Jak mówi się w narodzie - określona substancja zawsze wypnie na sam wierzch.

Tak więc, klasa degeneratów jest niejednorodna. Degeneraci bywają dobrzy, źli i wstrętni.

Dobrzy degeneraci zawsze byli, są i będą naszymi przyjaciółmi i sojusznikami. W rządzie zawsze będą oni walczyć ze wstrętnymi degeneratami, tak jak policja stale walczy z elementami przestępczymi.

Źli degeneraci w rządzie - będą udawać, że nic się nie dzieje. Nie będą nawet próbować powstrzymać wstrętnych degeneratów podczas ich ataków na klasę normalnych ludzi.

Wstrętni degeneraci zawsze rozpoczynają od ataku na dobrych degeneratów, ponieważ dobrzy degeneraci, jako system obronny organizmu, mogą szybko rozpoznać i zneutralizować działania wstrętnych degeneratów. Po stłumieniu dobrych degeneratów w rządzie, wstrętni degeneraci, z reguły, natychmiast rozpoczynają wojnę na pełną skalę przeciwko całej klasie normalnych ludzi.

W filozofii marksistowsko-leninowskiej proces ten nazywany jest prawem o jedności i walce przeciwieństw - jako motor postępu historycznego. Dwa tysiące lat przed nimi Rzymianie sformułowali to prawo w następujący sposób: Similia Similibus Curantur czyli "podobne poznaje się po podobnym" (a dokładniej "podobne leczy się podobnym").

A więc - jak ustalić, czy w rządzie są dobrzy degeneraci?

W taki sam sposób, jak ustalamy - czy mamy kota pod łóżkiem. Wpuścimy myszkę do pokoju i kot, jeśli jest, wyskoczy, aby złapać tę myszkę.

A więc, trzeba wpuścić nasze myszy ...

W jaki sposób rząd reaguje na ruch na rzecz praw pederastów?W jaki sposób rząd reaguje na karę śmierci dla degeneratów - przestępców?W jaki sposób rząd chroni interesy klasy normalnych ludzi pracy?W jaki sposób rząd chroni interesy pasożytniczej klasy degeneratów?

Proste pytania. Proste odpowiedzi. Prosty test.

Ta sama metodyka może być zastosowana do każdej innej struktury: nauki, sztuki, wojska, prasy, telewizji, Cerkwi/Kościoła ...

Test ten da nam jasny obraz tego, jakie oddziały w organizacji zostały w pełni zajęte przez wstrętnych degeneratów, jakie znajdują się w stanie stagnacji pod kierownictwem złych degeneratów i jakie są pod kontrolą dobrych degeneratów, którzy energicznie walczą, ratując i chroniąc siebie, a równocześnie i całą klasę zwykłych ludzi pracy, przed gwałtownymi atakami wstrętnych degeneratów.

Często mnie pytają - czy mogą być normalni ludzie u władzy? Moja odpowiedź na to pytanie brzmi: teoretycznie tak, ale w praktyce, jeśli normalny człowiek dojdzie do władzy – on tam długo się nie utrzyma. Nie bez powodu przysłowie ludowe mówi - z wilkami żyć – jak wilki wyć.

* - Co Pan myśli o bojownikach za "czystość krwi"?20

- Pan Bóg nienawidzi rasizmu w jakiejkolwiek formie. Pan Bóg nienawidzi samą ideę, że jakiś naród może ogłosić się narodem wybranym. Jest to rasizm w najgorszym przejawie.

Czytajcie Douglasa Reed’a. Jego monumentalne dzieło „Spór o Syjon” (można je przeczytać na stronie informacyjnej http://rus-sky.com ) mówi o tym bardzo dobrze i uważam, że byłoby dobrze, aby wielu z naszych ojczulków (kapłanów – A.L.) zapoznało się z nim, zanim zaczną śpiewać chwałę Staremu Testamentowi.

Każdy człowiek, który będzie się starał zachować „czystość krwi” poprzez zakaz małżeństw mieszanych z normalnymi ludźmi innych narodowości, ryzykuje przyspieszyć proces degeneracji swojego narodu. Zwłaszcza, jeśli jest to mały naród.

Jeszcze raz podkreślam - mówimy tutaj o małżeństwach pomiędzy normalnymi ludźmi.

* - A co Pan myśli o małżeństwach zboczeńców i o odrodzeniu (stworzeniu) "Nowego Narodu" (ros. - "Новой Нации"?)

- Wyobraźmy sobie, że ktoś zacznie zwozić członków zdegenerowanej sekty w jedno miejsce, powiedzmy ... na wyspę Madagaskar (przecież był taki projekt pod koniec lat 30-tych, poszukajcie w archiwach - bardzo ciekawe ...) .

Będą tam degeneraci z USA, Rosji, Kanady, Etiopii, Iraku, Anglii, Francji ... Wcześniej czy później zaczną się oni ze sobą żenić. Jak myślicie, jaki będzie wynik tych małżeństw? Normalne dzieci?

Oto moja odpowiedź na Pańskie pytanie, dotyczące małżeństw między członkami zdegenerowanej sekty i o stworzeniu "Nowego Narodu" (ros. – „Nowej Nacji”) ludzi pracy.

Zupełnie inny problem powstaje przy mieszanych małżeństwach pomiędzy członkami zdegenerowanej sekty a lokalną (tubylczą) ludnością.

Czy widzicie Państwo – degeneratom jest trudno kontynuować swój ród. Stąd pochodzi nazwa – zboczeńcy, zwyrodnialcy, wyrodki. Ich nawyki seksualne są bardzo dobrze opisane w rosyjskim "rzucaniu mięsem" (ros. „mat”, „материться” - przeklinanie, niecenzuralne rzucanie słów – obelg). Przecież oni dosłownie robią wszystko to, o czym bezmyślnie mówią („матюгаются” – pol. rzucają wulgarne słowa) nastolatkowie w bramach domów. Tak więc, jeśli degenerat zdecyduje się poślubić miejscową tuziemkę – to normalna kobieta nie potrafi uczestniczyć przez długi czas w jego patologicznych orgiach. Tylko świeżo upieczona lokalna degeneratka – tuziemka zaspokoi jego potrzeby.

Czy pamiętają Państwo, jak rozmawialiśmy o efekcie „wsysającej gąbki” oraz o efekcie „światowego rowu ścieków”? Zdegenerowana sekta, jak gąbka, nieustannie wchłania w siebie wszystkich świeżo upieczonych lokalnych tubylców - degeneratów. Działają oni jako ogólnoświatowy rów ściekowy, stale zbierając śmieci od wszystkich narodów świata.

Większość małżeństw mieszanych między członkami zdegenerowanej sekty i lokalną ludnością tubylczą są małżeństwami pomiędzy dwoma degeneratami - starymi i nowymi (świeżo upieczonymi).

Jedynym wyjściem z tego błędnego cyklu – to bezdzietność lub dzieci przybrane, ale to jest temat na inną rozmowę.

21

* - A jak u Pana jest z tematem religii?

- Jestem ochrzczonym Rosjaninem i, jak większość Rosjan, uważam się za Prawosławnego. Jednak nie rozumiem niektórych trudnych miejsc z żydowskiego Starego Testamentu. Wielu teologów uważa, że miejsca te zostały po prostu wstawione tam przez żydowskich kapłanów - lewitów.

Dlaczego? To proszę poczytać książkę Douglasa Reeda „Spór o Syjon”, gdzie porównuje on teksty Starego Testamentu i Nowego Testamentu. Oto co on tam pisze:

”... Po życiu Jezusa Chrystusa Stary Testament wraz z Nowym Testamentem został przetłumaczony przez Świętego Hieronima na łacinę i te Testamenty zostały uznane przez Kościół/Cerkiew za pochodzące z tego samego boskiego autorytetu, jako części jednego Pisma Świętego.

TORA (Stary Testament)

"I rzekł do mnie Pan ... W tym dniu zacznę wzniecać przed tobą przerażenie i lęk przed tobą we wszystkich narodach pod niebem, że usłyszą o tobie i będą drżeć, i będą w strachu przed tobą ... Ponieważ On ukochał twoich ojców, dlatego wybrał On ich nasienie po nich ... aby wypędzić narody przed tobą, które są większe i silniejsze od ciebie, abyś wszedł ty, żeby oddać tobie ich ziemię w dziedzictwo…

I kiedy Pan, Bóg twój, odda ich tobie, pokonasz ich i całkowicie ich zniszczysz; i nie zawrzesz z nimi porozumienia, ani nie okażesz im miłosierdzia; ani nie zawrzesz małżeństw z nimi ... i zniszczysz ich ołtarze i rozbijesz ich bożków ... Bo jesteś świętym ludem przed Panem, Bogiem twoim; i Pan, twój Bóg, wybrał ciebie, abyś był narodem szczególnym pod Nim, ponad wszystkimi narodami na ziemi ... I pożresz wszystkie narody, które Pan, Bóg twój, wyda ci ; oko twoje nie będzie miało litości dla nich ... Ale Pan, Bóg twój, wyda ich tobie i wytępi ich potężnym zniszczeniem, dopóki nie zostaną oni wytępieni ...

I wyda ich królów w ręce twoje i ty wytępisz ich imię spod nieba; nie ustoi się nikt przeciwko tobie, dopóki ich nie wytępisz ... Każde miejsce, na którym stanie twoja stopa, będzie twoje ... nawet do najbardziej odległych mórz będą sięgały twoje brzegi ... A w miastach tych narodów, które Pan, twój Bóg, da ci w dziedzictwo, nie zostawisz przy życiu niczego, co oddycha ... (Księga Powtórzonego Prawa)

NOWY TESTAMENT

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój: albowiem oni będą nazwani synami Bożymi ... Słyszeliście, że powiedziano: będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół ... Nie gromadźcie skarbów na ziemi ... jaka jest korzyść dla człowieka, choćby cały świat pozyskał, ale stracił duszę swoją?

Kochaj Pana, Boga swego ... to jest pierwsze i największe przykazanie; a drugie podobne jest: kochaj bliźniego swego, jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opierają się całe Prawo i Prorocy ... Jeden jest Pan wasz, Chrystus, a wy wszyscy - bracia ... Kto zechce się wywyższyć, niech będzie poniżony ... Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze ... bo jesteście synami tych, którzy zabijali proroków ... to nauczanie Królestwa Niebiańskiego będzie głoszone w całym świecie, jako świadectwo dla wszystkich narodów ...

Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim ... i uczynił wszystkie narody z jednej krwi ... Wiedzcie, że zbawienie Pańskie posłane jest do nie-Żydów - pogan i usłyszą je ... Ponieważ obietnica, że

22

będzie on władał całym światem, nie było dana Abrahamowi, ani jego potomstwu, zgodnie z prawem, ale tylko przez prawdziwą wiarę ...

Przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią ... „(Ewangelie, Dzieje i Listy).”

Jak widać - religia jest tematem skomplikowanym i sprzecznym, jak zresztą również i degeneralogia, dlatego, z reguły, w dyskusje na tematy religijne staram się nie wchodzić. Mogę tylko dodać, że moją ulubioną modlitwą jest Modlitwa Ostatnich Starców Optyńskich. Oto ona (cytuję z pamięci):

Panie Boże spraw, abym ze spokojem duszy mógł spotkać wszystko, co przyniesie mi nadchodzący dzień. Pozwól mi całkowicie oddać się Twojej Świętej Woli. W każdej godzinie tego dnia - we wszystkim pouczaj i wspieraj mnie. Bez względu na rodzaj informacji, które będę dostawał w ciągu dnia, naucz mnie przyjmować je ze spokojem duszy i twardym przekonaniem, że wszystko jest z Twojej Świętej Woli. We wszystkich moich słowach i uczynkach - kieruj moimi myślami i uczuciami. We wszystkich nieprzewidzianych przypadkach - nie pozwól mi zapomnieć, że wszystko zostało zesłane przez Ciebie. Naucz mnie bezpośrednio i rozumnie obcować z każdym członkiem mojej rodziny, nikogo nie denerwując ani nie zasmucając. Panie Boże, daj mi siłę do zniesienia zmęczenia nadchodzącego dnia i wszystkich jego wydarzeń. Kieruj moją wolą i naucz mnie modlić się, wierzyć, mieć nadzieję, tolerować, przebaczać i kochać. Amen.

* - Miałem na myśli religię, jako przedmiot poznania ...

- Religia, jako przedmiot poznania ...

Jak już mówiłem, degeneracja jest integralną częścią cyklu życia. Ten proces trwa już od tysięcy lat. Po prostu wcześniej był on nazywany inaczej. Kiedy ten nowy, świeżo upieczony degenerat zaczyna po raz pierwszy uświadamiać sobie, że różni się on od innych ludzi (od normalnych ludzi) – to pojawia się u niego wybór. Może stać się dobrym zboczeńcem, złym degeneratem lub wstrętnym wyrodkiem.

Rozpatrzmy to na prostym przykładzie.

Kiedy młody sadystyczny homo - nastolatek zaczyna odczuwać po raz pierwszy obecność demonów degeneracji (pragnienia dominacji, atakowania, zabijania) – to może on:

1. Dołączyć do lokalnego gangu ulicznego (lub zorganizować własny) i zacząć rabować i zabijać lokalnych normalnych ludzi.

2. Wstąpić do szkoły Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Zostać policjantem i zacząć zabijać i atakować członków lokalnych gangów przestępczych.

Czy widzi Pan różnicę? To samo dotyczy religii.

Jeśli młody homo-nastolatek poczuł obecność destrukcyjnych demonów degeneracji, to może on wstąpić do dowolnego bractwa zakonnego, w którym bracia, z reguły są bardzo doświadczeni w sprawach degeneracji, i pomogą mu walczyć z tymi demonami. W końcu bractwa mnichów mają tysiącletnie doświadczenie w walce z tym złem. Wie Pan, o czym tutaj mówię - post, modlitwa, ciężka praca fizyczna, milczenie, a co najważniejsze - celibat (bezżenność).

Tylko ci z braci, którzy przejdą wieloletnią próbę w walce z demonami degeneracji, przechodzą na bardziej odpowiedzialne stanowiska w hierarchii cerkiewnej (przynajmniej tak, jak było wcześniej). Oni już wiedzą to, o czym tu mówimy. Wszyscy oni poczuli to na własnej skórze. Kapłani

23

większości religii są bardzo dobrze zorientowani w prawach degeneracji i dlatego starają się pomóc lokalnym, świeżo upieczonym, tubylczym degeneratom podjąć właściwą decyzję. Dokonać właściwego wyboru między Bogiem a diabłem.

Kiedy kapłan wysłuchuje spowiedzi - on nie przywiązuje większej uwagi do drobnych grzechów, ale jak tylko wykryje dowolne oznaki degeneracyjnego zachowania – to od razu zaczyna szczegółową rozmowę z nastolatkiem i jednocześnie usilnie zachęca go do wstąpienia do miejscowego bractwa.Powtarzam raz jeszcze - wszystko to jest wielkim uproszczeniem, ale myślę, że pomoże to Panu nakreślić ogólne zarysy problemu i sposoby jego rozwiązania.

To jest dobre.

Z drugiej strony, homo-nastolatek może wstąpić do klubów degeneratów (Illuminaci, Masoni, Rotary, etc., etc.), zorganizowanych przez przywódców degeneracyjnej sekty po to, aby kierować niszczącą energię miejscowych degeneratów - tubylców przeciwko normalnym ludziom przeciwko normalnym strukturom swego państwa.

To będzie obrzydliwe.

A cóż jest wtedy złe?

Złe będzie wtedy, kiedy ten nastolatek nie pójdzie za Bogiem (za braćmi), nie pójdzie za liderami degeneracyjnej sekty (będzie to obrzydliwe), ale będzie się starał oszukać samego Pana Boga poprzez małżeństwo z normalną kobietą, a tym samym całkowicie zniszczyć wszystkie jej marzenia o szczęśliwej rodzinie i o zdrowych dzieciach.

Proszę dobrze zapamiętać - wybór jest zawsze wasz. Zawsze macie wybór.

* - Wynika z tego jakaś ponura beznadziejność. Nie pozostawiono nam żadnej szansy. Błyskawicznie degenerująca się ludzkość toczy się z góry w nieuniknioną przepaść ... Okazuje się, że nie ma wyjścia, że wszyscy jesteśmy przeklęci przez Boga ...

- Ależ skąd, Panie! Wręcz przeciwnie! Zawsze uważałem wyższą socjologię za naukę afirmującą życie, pełną optymizmu i wiary w zwycięstwo Dobra.

Oczywiście bezlitosne dane statystyki, twierdzące, że co druga (trzecia) osoba jest mniej lub bardziej zainfekowana degeneracją, z początku po prostu przytłacza. Nawet jakoś nie wierzy się, chce się zwątpić, chce się powiedzieć, że to jedno wielkie nieporozumienie ... Ale to tylko na pierwszy rzut oka.

Jeśli wziąć statystyki ludności ziemi na temat starzenia się, to myślę, że nikogo nie przerazi ten fakt, że w przybliżeniu jedna trzecia ludności zostanie zaliczona do kategorii młodzieżowej, jedna trzecia - do kategorii osób dorosłych, a jedna trzecia - do kategorii osób, wykazujących wyraźne oznaki starzenia się. Starość nas nie szokuje ani nie przeraża. Nikt nie beszta Pana Boga za to, że każdy człowiek w końcu się zestarzeje. To jest naturalny proces. Degeneracja – to jest również proces naturalny. Podobny do procesu starzenia się poszczególnych osób, jest też proces starzenia się klanów.

Wyższa socjologia nigdy nie uważała zboczeńców za ludzi, odrzuconych przez Boga. Podobnie jak nikt z was, mam nadzieję, nie uważa osób starych za ludzi, odrzuconych przez Boga.

24

Dzieci nie są winni tego, że niektórzy zdegenerowani rodzice zamiast czynić wolę Bożą i zachować godność siwych włosów, zajmują się sztucznym zapłodnieniem i innymi wstrętnymi sztuczkami.

Wyższa socjologia twierdzi, że każdy zboczeniec jest odpowiedzialny tylko za swój osobisty wybór, a nie za wybór swoich rodziców. Dlatego zamiast "przeklęci przez Boga" należy mówić - "przeklęci przez swoich bezbożnych rodziców".

Przyspieszyć, spowolnić lub "wyleczyć" degenerację jest możliwe do pewnego stopnia i w tym system wartości duchowych może odgrywać istotną rolę.

Na przykład ci, których nazywamy "wojownikami przeciwko Bogu", odrzucając Przykazania Chrystusa i żyjąc dla własnego zadowolenia, wkrótce wpadają w krąg zdeprawowanych ludzi i sztucznie zwiększają ilość degeneratów, spełniając nakazy przywódców sekty zdegenerowanej o rozmnażaniu się w dowolny sposób.

Natomiast ci, których nazywamy "posłusznymi Bogu", wypełniają Przykazania Chrystusa i, poprzez samo ograniczanie się, lokalizują to zło.

Dlatego Degeneracja jest pierwotna (pochodzi od rodziców), a walka z Bogiem jest wtórna (jest to wasz osobisty wybór).

Degeneracja nigdy nie powinna być liczona jako wina nosiciela, który ją otrzymał od swoich rodziców. Walka z Bogiem natomiast jest świadomym osobistym wyborem nosiciela degeneracji ze wszystkimi następstwami, które z tego wynikają. Etycznymi, finansowymi i prawnymi.

Aby pomóc w zrozumieniu tego procesu, zastąpmy słowo degeneracja słowem AIDS, a wówczas wiele stanie się dla nas jasne. Człowiek nie ponosi winy za to, że urodził się z rodziców – nosicieli AIDS. Jeśli będzie on żył po ludzku, myśląc o innych ludziach, to może w pewnym stopniu zlokalizować to zło i przerwać łańcuch nieszczęść i cierpień. Natomiast jeśli zacznie żyć dla własnej przyjemności, to zarazi on jeszcze wielu ludzi, a oni z kolei dadzą kolejną populację chorych na tę chorobę dzieci. W naturalnym biegu rzeczy – wszyscy ci nosiciele AIDS wkrótce wymrą, ale jeśli ich zabezpieczenie finansowe przełożyć na zdrową część społeczeństwa, to oni przetrwają i będą jeszcze przez długi czas rozprzestrzeniać tę zarazę dalej.

Dlatego pierwszym zaleceniem wyższej socjologii jest umieszczenie wszystkich zdegenerowanych rodzin na samofinansowaniu. Na umowę rodzinną. Nie można dopuścić, aby okradali oni zdrowych ludzi w celu kontynuowania swoich pederastycznych zabaw.

Drugie zalecenie – to zdjęcie odpowiedzialności prawnej z dzieci rodzin zdegenerowanych w odniesieniu do działań podejmowanych wobec swoich rodziców (i odwrotnie). Zapłata dług krasi (zdobi). Niechaj polubownie w kręgu rodzinnym ustalą - kto komuś i co jest dłużny ...

Dopiero wtedy rodzice zrozumieją całą wagę chrześcijańskiego wychowania w rodzinie. W końcu pozostawanie sam na sam z dziećmi - niechrześcijanami podczas tych ustaleń nie jest zbyt przyjemne ...

Co prawda, trzeba robić poprawkę i na to, że wielu rodziców – zboczeńców o tym wszystkim nie wiedziało ...

Wstrętni degeneraci, po przejęciu mediów, całkowicie blokują tę demaskującą ich informację. Po zapoznaniu się z wyższą socjologią, wszyscy ci rodzice z reguły czują się oszukanymi i zdradzonymi przez zdegenerowaną propagandę, i ja ich rozumiem bardzo dobrze. Dlatego

25

wzywamy wszystkich uczciwych i dobrych zboczeńców, wszystkich oszukanych i ogłupionych przez środki informacji masowej ludzi – aby stanęli ramię w ramię z normalnymi ludźmi i po prostu otwarcie przed całym światem wykrzyknęli: dość naszego oszukiwania, dość tego nieszczęścia i cierpień.

Wstrętni degeneraci – precz ze środków informacji masowej, precz z systemu edukacji, precz ze sztuki, przecz z Cerkwi !!!

Pierwszą jaskółką nowej ery, pierwszą jaskółką końca 300-letniego procesu rozkładu i gnicia kultury chrześcijańskiej, pierwszym wskaźnikiem tego, że u władzy w końcu znalazł się nasz rząd – powinno być natychmiastowe i nieustanne informowanie wszystkich warstw społeczeństwa poprzez środki informacji masowej o zagrożeniach ze strony wstrętnych degeneratów.

Wszyscy ci „patrioci”, którzy omijają tę życiowo ważną sprawę, przypominają mi biada - lekarzy, którzy z mądrą miną godzinami omawiają kolejną dietę dla ciężko chorego człowieka, zamiast tego, aby wyjaśnić charakter bakterii lub wirusa, który wywołał chorobę i natychmiast, póki jeszcze nie jest za późno, przepisać mu niezbędne antybiotyki.

* - Jakie jest Pańskie zdanie na temat masonerii?

- Illuminaci, Shriners, Masoni, Teozofowie, Antropozofowie i inne i inne (imię nasze Legion, bo nas jest wielu – odpowiedzieli Mu demony) – wszystko to są kluby, stworzone dla ludzi, którzy czują się „wybranymi”, szczególnymi, pokrzywdzonymi i prześladowanymi przez biurokrację, Cerkiew, akademię lub jakakolwiek inną normalną strukturę państwową. Wszyscy oni tylko czekają na swój czas, aby się policzyć i zemścić się.

W zależności od zawodu wstępują oni do tego czy innego zdegenerowanego klubu. Oczywiście, zawsze tam będą ciekawscy głupcy – gamonie, którzy będą służyć jako osłona, parawan, dekoracja. Prawdziwym natomiast celem tych zdegenerowanych klubów jest identyfikacja aktywnych homo-maniaków, którzy nie zatrzymają się przed niczym, aby tylko dojść do władzy.

Pamiętajcie – władza to najsilniejszy narkotyk.

* - Czy są dobrzy masoni?

- Oczywiście, wśród masonów są i dobrzy ludzie. Są nawet patrioci swego kraju. Normalni ludzie są w każdej organizacji. I wśród komunistów i faszystów, wśród syjonistów i wśród masonów. Przecież wielu z nich jest tam z powodu ignorancji. Przez nieznajomość podstaw wyższej socjologii. Jeśli zapoznają się oni z wyższą socjologią, to wówczas powinni zachowywać się już inaczej ...

Z mego wieloletniego doświadczenia mogę powiedzieć, że każdy człowiek, który nie przyjmuje podstawowych zasad wyższej socjologii, z reguły, jest człowiekiem z nieczystym sumieniem, to znaczy, zdiablonym, a to jest już pierwsze stadium obłędu. Jest to to, co psychiatra Laurent nazywał obłędem moralnym. Z reguły takich ludzi nie można już uważać za normalnych, ani pod względem moralnym, ani seksualnym.

Oczywiście, można się nie zgadzać z pewnymi szczegółami, z historycznymi ocenami niektórych osobistości, podanymi w wyższej socjologii. Monarchistom może się nie podobać mój stosunek do Piotra I i Mikołaja II. Prawosławnym może nie podobać się mój stosunek do pederasty biskupa Nikona z Jekatierynburgu, do pederasty biskupa Korsuńskiego Gurii, do pederasty metropolity Nikodema (Rotowa). Patriotom – mój stosunek do narodowych patriotów Limonowa, Sztilmarka, Żyrinowskiego. Komunistom – do Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina. Tak, wielu nie dogodziłem …

26

Jednak normalni ludzie rozumieją, że to nie jest najważniejsze. Normalni ludzie po prostu pominą te wszystkie, niezbyt przyjemne dla nich miejsca, ale istotę problemu oni zrozumieją i za te wiedzę będą gotowi przebaczyć autorowi „ataki” na swoich małych bożków.

Wiecie, że Apostoł Paweł był w swoim czasie bardzo dobrym i energicznym faryzeuszem. Był nawet członkiem żydowskiego Sanhedrynu (było to wtedy, kiedy był jeszcze ortodoksyjnym Żydem o imieniu Saul). W tym czasie nienawidził i prześladował Chrześcijan całym swoim sercem, jako wrogów prawdy (w jego rozumieniu). Kiedy natomiast spotkał się z nauką Chrystusa, zmienił swoje poglądy i z taką samą gorliwością i zapałem zaczął walczyć już o nową prawdę.

A pasterze gadareńscy po spotkaniu Chrystusa i wysłuchaniu Go, powiedzieli Nauczycielowi – odejdź od nas precz. Przeszkadzasz nam paść nasze świnie ...

Czy widzicie różnicę?

Jeśli mason szuka prawdy i naprawdę stara się pomóc ludziom, to on - podobnie jak kiedyś członek Sanhedrynu Saul - może początkowo mylić się i czynić zło, sądząc, że czyni dobro. I będzie to nie jego wina, ale wina tych, którzy go oszukali. Ale są ludzie, którym nie zależy na poszukiwaniu prawdy. Są ludzie, którzy potrzebują tylko osobistych korzyści, ponieważ dla nich - ich świnie są droższe ... Tacy ludzie pozostaną w masonerii nawet po przeczytaniu wszystkich moich wykładów na temat wyższej socjologii.

* - Jakie jest Pańskie zdanie o ANTYSEMITACH i ich walce z Żydami?

- Największym narodem semickim na ziemi są Arabowie. Dlatego ci, którzy są nieprzyjaźni w stosunku do Arabów, są prawdziwymi antysemitami. Natomiast ci, którzy uciskają Arabów, powtarzam - tego najliczniejszego w świecie plemienia Semitów, - wszyscy ci, którzy usuwają Arabów z ich ziem, od wieków przez nich zasiedlonych są antysemitami do potęgi drugiej, czyli są to prawdziwi, najbardziej okrutni i zacięci antysemici.

A ci, którzy nazywają siebie Żydami, po pierwsze stanowią mniej niż jedną setną część całej ludności semickiej, a po drugie, najprawdopodobniej – w ogóle nie mają do Semitów żadnego stosunku, będąc narodem tureckiego - chazarskiego pochodzenia.

Nawiasem mówiąc, zdecydowana większość Semitów – to Muzułmanie, a normalni Muzułmanie (właśnie normalni, a nie okrutnicy - fanatycy, którzy są w każdej religii - zarówno w Islamie, jak i w Chrześcijaństwie) zawsze mówili z szacunkiem o Chrystusie i zawsze uważali Go za posłańca Bożego.

Natomiast Żydzi nigdy Chrystusa nie uznawali, ale zawsze prześladowali i ostatecznie ukrzyżowali Go na krzyżu.

Któż więc jest nam bliższy duchem? Semici - Arabowie czy złośliwi Antysemici - Żydzi?

* - Czy uważa Pan, że istnieje ogólnoświatowy spisek?

- Czy istnieje ogólnoświatowy spisek ... Widzi Pan, degeneraci na podobieństwo mikrobów dżumy zabijają zdrowy organizm, ale i sami przy tym giną wraz z nim. Degeneraci , podobnie jak wirus AIDS atakują i niszczą systemy obronne organizmu, doprowadzając go do śmierci.

Czy mikroby spiskują, by zabić zdrowe ciało? Czy wirusy mają plan ataku i zniszczenia jego

27

systemów obronnych? Nie sądzę, żeby mikroby z wirusami miały jakiś ogólnoświatowy spisek przeciwko zdrowym ludziom. Niszczą i zabijają z powodu swojej natury. Są oni po prostu niezdolni do robienia czegokolwiek innego. Taką mają naturę...

Jeśli jednak ktoś będzie umieszczał pojemniki z bakteriami dżumy w strategicznie ważnych miejscach - na stacjach metra, na dworcach kolejowych, na lotniskach (aby zainfekować i zniszczyć jak najwięcej ludzi), to czy mają oni jakiś plan? Jeśli ktoś umieszcza degeneratów na strategicznie ważnych stanowiskach w prasie, telewizji, systemie edukacji, w wojsku, w Cerkwi – to czy mają oni jakiś plan?

Proszę mi odpowiedzieć na to pytanie ...

* - Jakie główne zadanie widzi Pan w swoich wykładach na temat Wyższej Socjologii?

- Pierwszym głównym zadaniem moich wykładów na temat Wyższej Socjologii jest troska o ludzi normalnych, troska o zachowanie puli genowej wszystkich narodów świata, troska o stworzenie zdrowych rodzin, tj. troska o zdrowie narodów (nacji). Wszystkich narodów (nacji) świata bez wyjątku. W tym celu należy szeroko i nieustannie zapoznawać wszystkie warstwy ludności z prawami wyższej socjologii, a tym samym zminimalizować zagrożenie dla puli genowej narodów poprzez bezmyślne związki ze wstrętnym bionegatywem.

Drugim głównym zadaniem moich wykładów na temat Wyższej Socjologii jest troska o zboczeńców, tj. walka o dusze zboczeńców. Powtarzam, dobrzy zboczeńcy zawsze byli, są i będą naszymi przyjaciółmi i sojusznikami. Oni najlepiej od innych potrafią zidentyfikować wstrętnych degeneratów i przeciwstawić się ich brudnym sztuczkom.

Natomiast naszymi głównymi przeciwnikami w walce o dusze zboczeńców są przywódcy sekty dziedzicznych degeneratów, którzy świadomie zniekształciły podstawy jednej z najstarszych religii świata i stworzyli w zamian swoją łże-naukę – nienawidzącą człowieka (mizantropijną) teorię narodu wybranego, przedstawioną w rasistowskich prawach Szulchan Aruch, Talmudu i Kabały.

* - Czy mogą zboczeńcy mieć dzieci?

- Wyższa socjologia twierdzi, że jeśli dany człowiek ma jakieś oznaki zwyrodnienia (a ich klasyfikacja dopiero się zaczyna i dokładne kryteria jeszcze nie zostały opracowane), to wcale to nie oznacza, że powinien on natychmiast przerywać swój ród i iść do monasteru.

Rzecz jest w tym, że zboczenie (zwyrodnienie) rozciąga się na kilka pokoleń, i jeśli w tym pokoleniu nie wszystko jeszcze jest zupełnie jasne – czy jest się zboczeńcem czy też nie, to wówczas można pozostawić rozwiązanie tego problemu następnemu pokoleniu, ale z obowiązkowym jego zapoznaniem się z istotą wyższej socjologii.

Czyli, jeśli mamy jakiś problemy, ale nie jesteśmy przekonani co do stopnia swojej degeneracji, to wówczas można przekazać rozwiązanie tego problemu swoim dzieciom.

Jeśli dzieci podrosną i poczują się jawnymi degeneratami, tj. patentowanymi pederastami lub pedofilami, lub ciężkimi sado – masochistami – to wtedy będzie im łatwiej podjąć decyzję o celibacie. Przy czym, jeśli wybiorą oni ścieżkę wstrętnych degeneratów i zaczną aktywnie niszczyć struktury społeczne, to wówczas również i władze będą miały już pełne prawo do interwencji i

28

zmuszenia ich do zmiany swego zachowania w taki sposób, aby nie szkodziło to otaczającemu społeczeństwu.

Krótko mówiąc, jeśli nie macie Państwo pewności co do stopnia swego zboczenia (zwyrodnienia), co do stopnia swojej szkodliwości dla społeczeństwa, to możecie to rozwiązanie pozostawić swoim dzieciom.

Jeśli okażą się one jawnymi degeneratami, to zapoznanie się z wyższą socjologią pomoże im kontrolować swoje zachowanie, a czasem nawet zostać prawdziwie świętymi. Ale jeśli i po zapoznaniu się z wyższą socjologią będą one robić świństwa i rozprzestrzeniać tę całą degeneracyjną ohydę, to władze, wcześniej uprzedzone przez rodziców o swoich zboczonych, zdegenerowanych latoroślach, pomogą sprowadzić ich szkodliwe działanie do minimum.

* - Jak Pan myśli, czy towarzysz X jest zboczeńcem?

- Zanim odpowiem na to pytanie, chciałbym zaapelować do wszystkich moich czytelników, do wszystkich telewidzów, ponieważ mam nadzieję, że teraz, w czasie jawności i pierestrojki wszystkie moje wykłady zostaną w końcu pokazane w rosyjskiej telewizji - nie na próżno przecież utrwaliliśmy je na 36 kasetach wideo po 2 godziny każda? !!

Moi drodzy przyjaciele - wszyscy normalni ludzie na ziemi, wszyscy dobrzy i uczciwi zboczeńcy, wszyscy uczciwi mnisi i kapłani ... Proszę, jeszcze raz przeczytajcie uważnie moje książki.

I nawet jeśli ktoś z czytających uzna siebie za degenerata, to zawsze będzie miał on wybór: może stać się dobrym zboczeńcem, złym degeneratem lub wstrętnym wyrodkiem.

Z drugiej strony, wielu członków zdegenerowanej sekty fałszywie myśli, że oni także są degeneratami. Przecież wielu z nich było adoptowanymi dziećmi lub ich rodzice byli adoptowanymi dziećmi.

W każdym przypadku - 90% największych ludzi w historii ludzkości było zboczeńcami, zwyrodnialcami. Więc chce Pan powiedzieć, że towarzysz X również jest z tego towarzystwa?

Proszę, bądźcie Państwo bardzo ostrożni z degeneratami i degeneralogią.

Jak ostrzegałem już wcześniej, wyższa socjologia jest bardzo skuteczną bronią, tak skuteczną jak broń biologiczna, ale jednocześnie jak ona jest równie niebezpieczną. Przecież nie zaczniecie w domu eksperymentować z zarazkami dżumy po jednej lub dwóch lekcjach w laboratorium biologicznym.

Uczcie się tej nauki. Wnikliwie. Ostrożnie. Długo zastanawiajcie się nad tym, co przeczytaliście i w żadnym wypadku nie spieszcie się z wnioskami.

Osobiście ja zaczynam uważać człowieka za bio-negatywnego degenerata dopiero po tym, jak on sam udowodni to w praktyce. Kilka razy. Z reguły – przeciętny człowiek musi zademonstrować 5-6 objawów zboczonych, zwyrodnieniowych, aby być zaliczonym do kategorii degeneratów.

Nawet jeśli on sam będzie krzyczał na każdym rogu ulicy, że jest 100% - ym degeneratem, ale przy tym będzie on walczył z demonami degeneracji, będzie walczył z innymi bionegatywnymi degeneratami – to on nadal pozostanie naszym przyjacielem i sojusznikiem.

I jeszcze jedna rada - otrzymałem setki listów od moich czytelników z całego świata. Z Australii, Nowej Zelandii, Rosji, Izraela, Anglii, Francji, USA, Niemiec, Japonii ... I prawie we wszystkich

29

listach jest jedna bardzo interesująca obserwacja - moi czytelnicy dawali moje książki wszystkim swoim przyjaciołom jako papierek lakmusowy i milcząco patrzyli na ich reakcję. Rezultat był zawsze taki sam - tracili połowę swoich tzw. przyjaciół.

Tak więc, obserwując reakcję na ten wywiad, na moje książki, na moją stronę internetową, będziecie Państwo w stanie samodzielnie wyciągnąć własne wnioski o towarzyszu X i wielu innych towarzyszach.

„Albo uznacie, że drzewo jest dobre, wtedy i jego owoc jest dobry, albo uznacie że drzewo jest złe, wtedy i owoc jego jest zły; bo z owocu poznaje się drzewo” (Mt 12:33)

Grigorij Piotrowicz Klimow / Григорий Петрович Климов

Źródło:

http://g-klimov.info/Essence.htm (O autorze. Istota problemu)

Григорий Климов - Божий народ. https :// libking . ru / books / sci -/ sci - politics /406928- grigoriy - klimov - bozhiy - narod . html

Październik 2018 r.

ROZDZIAŁ 1. ANIOŁOWIE ŚWIATŁA

Wprowadzenie

Dzisiaj rozpoczynamy nowy cykl wykładów o WYŻSZEJ SOCJOLOGII pod wspólnym tytułem "Naród Boży".

* - „Kwestia żydowska”

W tej serii wykładów przeanalizujemy to, co nazywa się "kwestią żydowską". Ten temat, trzeba powiedzieć, jest niezwykle trudny dla obiektywnych badań. Nawet tak wybitny specjalista jak F.M. Dostojewski, mówiąc o kwestii żydowskiej w swoim "Dzienniku pisarza", ostrzegał, że "nie może on w pełni naświetlić tego fatalnego problemu całej ludzkości" i że "nawet nie czuje w sobie takiej siły" ...

Na przykład w oryginale rękopisu „Braci Karamazow” została podana prawdziwa przyczyna zabójstwa przez Smierdiakowa swego ojca – F.P. Karamazowa. Okazuje się, że zabił on swego ojca za to, że ten nieustannie w dzieciństwie gwałcił go w sposób sodomicki (uprawiał stosunki analne – A.L.) ... A w oryginale rękopisu powieści "Biesy" było podane przyznanie się Stawrogina, że zgwałcił on 9-letnią dziewczynkę, która po tym powiesiła się ...

Dostojewski później usunął to wszystko, tłumacząc, że grzech ojcobójstwa spowodowany był abstrakcyjnym rozumowaniem ateisty Iwana, a hardy i zbrodniczy charakter Stawrogina okazał się w ogóle niezrozumiały ...

30

Dlaczego to zrobił? O tym właśnie dzisiaj będziemy mówić.

Podczas całego tego cyklu wykładów, podobnie jak i w poprzednich dwóch cyklach - "Protokoły sowieckich mędrców" i "Czerwona Kabała", będziemy się trzymać akademickiej tradycji swobodnej wymiany poglądów, idei i faktów. Pytania z sali i wszelkie uzupełnienia do tematu będą mile widziane.

Tak więc, w tej serii wykładów opowiemy o wszystkim, o czym nawet F.M. Dostojewski nie mógł powiedzieć. Przede wszystkim dlaczego on nie mógł wszystkiego powiedzieć? Oczywiście, Fiodor Michajłowicz doskonale o tym wszystkim wiedział, ale ponieważ sam był człowiekiem bionegatywnym, po prostu nie mógł o tym mówić. Gdyby zaczął ujawniać WSZYSTKIE tajemnice "narodu Bożego", to musiałby jednocześnie ujawnić również swoje własne tajemnice. A tego tacy ludzie uczynić nie mogą ...

* - Żydzi byli główną siłą napędową obu rewolucji "rosyjskich"

Dla nas, Rosjan, ta kwestia żydowska jest szczególnie ważna, ponieważ Żydzi byli główną siłą napędową obu "rosyjskich" rewolucji. Teorię komunizmu, jak wszyscy o tym wiedzą, stworzył Karol Marks (z domu - Mordechaj Levy). Żyd, którego sami Żydzi nazywają antysemitą. Jeśli otworzą Państwo jakąkolwiek żydowską encyklopedię, to z pewnością znajdą tam, że Karol Marks był antysemitą. Ale dlaczego był on antysemitą? Zagadka ...

A więc - Mordechaj Levy (Karol Marks) stworzył dla nas teorię komunizmu. Cała późniejsza historia obu rewolucji w Rosji była również związana z Żydami.

* - Przywódca rewolucji lutowej - Kiereński był pół-Żydem

Przywódca rewolucji lutowej - Kiereński był pół-Żydem. Tutaj spotykamy kolejną zagadkę - kapitalistyczni historycy na Zachodzie i komunistyczni historycy w Związku Sowieckim milczą na ten temat. Z jakiegoś powodu niemożliwe jest mówienie o Żydach w aspekcie rosyjskiej rewolucji, jak gdyby na ten temat zostały narzucone TABU.

Kontynuujmy naszą analizę - po histerycznym pół-Żydzie Kiereńskim przychodzi pół-maniakalny pół-Żyd Lenin. I oto ciekawostka - o historii rosyjskiej rewolucji i o Leninie napisano setki książek, ale wszędzie, zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie, starannie unika się pytania o tym, że Lenin był pół – Żydem po matce. A zgodnie z rabinicznym, izraelskim prawem dzisiaj z takim pochodzeniem człowiek jest uważany za pełnego (100% - go) Żyda.

* - Po Leninie do władzy przychodzi kaukaski pół-Żyd Stalin

No, dobrze. A kto przychodzi do władzy po Leninie? Po Leninie do władzy przychodzi kaukaski pół-Żyd Stalin. Jeszcze jeden pół-Żyd. Znowu zagadka. Okazuje się, że cała historia "rosyjskiej" rewolucji jest nierozerwalnie związana z Żydami.

Można ze mną się spierać - tak, to prawda, ale oni byli przecież pół-Żydami, nie Żydami. W tym jest cały sens. Pół-Żydzi prawie zawsze czują się bardziej Żydami, niż Rosjanami.

Istnieje cały szereg legend o Antychryście, w których mówi się wprost, że Antychryst, jako symbol, narodzi się z żydowskiej matki i ojca nie-Żyda.

Zapamiętajcie dobrze tę formułę. Będzie ona kluczem do całego cyklu. W ciągu stuleci ludzie dostrzegli jakąś tajemniczą, fatalną rolę takich oto pół-Żydów.

31

* - Pojawia się jeszcze jeden pół-Żyd, laureat Nagrody Nobla Aleksander Isajewicz Sołżenicyn

W naszych czasach pojawia się jeszcze jeden pół-Żyd, laureat Nagrody Nobla Aleksander Isajewicz Sołżenicyn, który na cały świat krzyczy, że "rosyjska" rewolucja kosztowała naród rosyjski 60 milionów ludzkich istnień.

Ale znowu i tutaj jest zagadka - sam Sołżenicyn ukrywa, że jest pół-Żydem, w tym przypadku po swoim ojcu. Jego ojciec był Żydem-przechrztą, z Izaaka stał się Isajem (pol. Izajaszem) i w ten sposób pojawił się Aleksander Isajewicz Sołżenicyn.

* - Pierwsza żona Sołżenicyna, Rieszietowskaja była również pół-Żydówką, a jego druga żona, Natalia Swietłowa, była pełną (100% - wą) Żydówką

Tutaj trzeba jeszcze raz zwrócić uwagę na nieco dziwną rzecz - jego pierwsza żona Rieszietowskaja również była pół-Żydówką. Co jest charakterystyczne – pół-Żyda ciągnie do pół-Żydówki. A jego druga, obecna żona, Natalia Świetłowa, jest pełną Żydówką. Zgodnie z prawami rabinicznymi, dzieci tego "wielkiego kochającego prawdę i troszczącego się o Rosję człowieka" mogą nawet w tej chwili stać się obywatelami Izraela (czego prawdopodobnie nie zrobią).

Widzą Państwo, istnieje jakaś określona prawidłowość, wzajemny związek między "rosyjską" rewolucją a "kwestią żydowską". Ale wszyscy - nie tylko Żydzi, ale także antysemici - ten problem starannie pomijają. TABU! Znowu zagadka ...

Mówiąc o kwestii żydowskiej, zawsze się będzie spotykało z problemem antysemityzmu. Tutaj znowu – i śmiech i grzech. Oczywiście, zaczną oskarżać mnie o antysemityzm, ale mam trzech silnych adwokatów. I żadnych innych, tylko trzech wielorybów syjonizmu.

* - Trzy wieloryby syjonizmu

Moim pierwszym adwokatem jest syjonistyczny ideolog Theodor Herzl, syjonista numer jeden, który w swoim dzienniku napisał, że uważa antysemityzm za przydatny dla sprawy narodu żydowskiego.

Mój drugi adwokat – to Władimir Żabotyński (ros. – Жаботинский). Jeszcze w 1905 roku, czyli w czasie pierwszej "rosyjskiej" rewolucji, pisał:

"Jako dowód dla agitacji syjonistycznej antysemityzm, szczególnie podniesiony do zasady, jest oczywiście bardzo wygodny i użyteczny".

No i mój trzeci adwokat - to sam premier Izraela, Ben Gurion. Napisał kiedyś w żydowskiej gazecie Kempfer w Nowym Jorku:

* - Zamaskować się pod nie-Żydów i działając metodami brutalnego antysemityzmu, prześladować Żydów za pomocą antysemickich haseł

„Gdybym miał nie tylko wolę, ale i władzę, to wybrałbym grupę silnych młodych ludzi”.

Zadanie tych młodych ludzi polegałoby na tym, aby zamaskować się pod nie-Żydów i działając metodami brutalnego antysemityzmu, prześladować Żydów za pomocą antysemickich haseł.

32

Mogę zaręczyć, że wyniki, z punktu widzenia znacznego napływu imigrantów do Izraela z tych krajów, byłyby 10 razy większe, niż wyniki osiągnięte przez tysiące emisariuszy, czytających bezowocne kazania".

* - „Protokoły Mędrców Syjonu”, napisane przez Ashera Ginsberga

Z tymi moimi trzema adwokatami, wielorybami syjonizmu, mają ścisły związek słynne Protokoły Mędrców Syjonu, napisane, jak wiadomo, przez Ashera Ginsberga jako program polityczny Chasydyzmu (najbardziej nieludzkiej sekty judaizmu) dla swoich europejskich współwyznawców – jako kolejna próba zjednoczenia sił, podjęta przez Ashera jeszcze przed pierwszym kongresem Syjonistów.

W tym historycznym dokumencie jasno stwierdza się, że antysemityzm potrzebny jest im dla lepszego kierowania swoimi mniejszymi braćmi.

* - Głównym zadaniem tej serii wykładów jest ratowanie Żydów przed antysemityzmem

Tak więc postawimy sobie za główne zadanie tej serii wykładów - ratowanie Żydów przed antysemityzmem. I nie ma co ukrywać, przecież wielu Żydów nie wie nic o problemach, związanych z tą "kwestią żydowską".

Aby rozwiązać problem antysemityzmu, powinniśmy my oraz sami Żydzi dokładnie rozeznać korzenie tego zjawiska. Oto dlaczego będę głosił te wykłady z punktu widzenia obrony Żydów przed antysemityzmem.

* - Grigoriju Piotrowiczu, ale Szulgin napisał w swojej książce, że uważa antysemityzm za zdrowe i naturalne uczucie każdego narodu, jako naturalną reakcję obronną.

- Zgadza się. Jednak książka Szulgina "Co nam się w nich nie podoba", po uważnym, a szczególnie po powtórnym czytaniu, sprawia wrażenie, że on wielu rzeczy nie dopowiada, zresztą jak i większość książek na ten temat. Zasadniczo zajmuje on takie same stanowisko, jak i Dostojewski –że niby nie mogę wam wszystkiego powiedzieć ...

Podobnie jak i słynny na Zachodzie filozof - Bierdiajew (ja nazywam go - Bierdiczewskij). On również przez cały czas mówi o związku Szatana i Antychrysta, w wyniku którego będzie królestwo księcia tego świata.

* - Książę tego świata według Biblii – to diabeł.

Książę tego świata według Biblii – to diabeł. Zobaczcie - on też wie, ale nie dopowiada. A przecież Antychryst - to Żydzi, a Szatan jest tym, co nazywamy degeneracją w naszych wykładach. Tj. wynaturzenie, choroby psychiczne i zboczenia (perwersje) seksualne. Są to, że tak powiemy, zboczeńcy - tubylcy z otaczającego środowiska.

* - Bierdiajew był żonaty z Żydówką

Tak więc Bierdiajew-Bierdiczewskij twierdzi, że ten, który urodzi się z tego związku, będzie rządził światem. A przecież i sam Bierdiajew był żonaty z Żydówką ...

33

Więc co wtedy z tego wychodzi? A wychodzi oto co - gdy tylko spróbujecie pisać, krytykować lub analizować Żydów, kwestię żydowską - natychmiast podniosą krzyk degeneraci z otaczającego środowiska i zaczną aktywnie występować w obronie Żydów.

Kiedy czasami musiałem wygłaszać moje wykłady dla pracowników intelektualnej elity, to wśród 12-15 osób zawsze znajdzie 2-3-ch, którzy zaczną histerycznie krzyczeć, że to wszystko jest bzdurą, nonsensem itd. itp.

Nie chciałem ich obrażać, ale musiałem powiedzieć - "Dlaczego się zdradzacie?". A potem okazuje się, że są żonaci z Żydówkami. Ale oni sami oraz ich żony starannie ukrywają to przed wszystkimi. Dlaczego? W końcu wydawałoby się, że należy być dumnym, przecież oni – to Naród Boży? Jeszcze jedna zagadka ...

Weźmy inny dobry przykład związku Szatana i Antychrysta. Sprawa słynnego psychiatry Biechtierewa. Obecnie w Związku Sowieckim zaczęto demaskować Stalina. Dyskredytuje się go całkowicie, ale jednak nie wspomina się o tym, że był on kaukaskim pół-Żydem. Nałożono na to tabu, choć jest to właśnie główny klucz do psychologii Stalina.

W prasie sowieckiej piszą teraz, że w 1927 r. Stalin zaprosił do siebie słynnego przedrewolucyjnego psychiatrę Biechtierewa na konsultację z powodu męczącej go bezsenności. I tutaj interesujące jest oto co – jeszcze w moich czasach każdy w Związku Radzieckim wiedział, że Stalin pracuje w nocy. Kiedy służyłem w Berlinie, w administracji wojskowej, nasi generałowie siedzieli do późna, oczekując, że może być telefon z Kremla, ponieważ Stalin i całe jego otocznie pracowali w nocy.

Wyjaśniano nam, że towarzysz Stalin jest tak wielkim człowiekiem pracy, że pracuje on w dniu i w nocy. A teraz wychodzi na jaw i ta tajemnica. Okazuje się, że Stalin przez całe życie cierpiał na bezsenność, dlatego pracował nocą i dręczył całe swoje otoczenie. A podczas badania Biechtierew oprócz bezsenności zdiagnozował jeszcze postępujący paraliż lewego ramienia Stalina. Stalin był „suchą rączką” (ros. – „сухоручкой”). W medycynie nazywa się to kacheksją (wrodzona „сухоручка” – charłactwo kostne, uschnięta ręka, tu lewego ramienia).

* - Biechtierew – diagnoza Stalina: Typowy paranoik

Zbadawszy Stalina, Biechtierew, wyszedł z gabinetu i od razu szczerze wyraził swoją diagnozę: "Typowy paranoik".

A paranoja jest jedną z najbardziej podstępnych i poważnych chorób psychicznych. Różnica między schizofrenią a paranoją jest raczej niejasna, ale paranoja jest gorsza. Jest to rodzaj agresywnej schizofrenii, której towarzyszy szereg manii - maniakalno-obsesyjnych idei, w tym mania wielkości i mania prześladowcza.

Z manii wielkości zrodził się kult jednostki Stalina, a z manii prześladowczej – niekończące się aresztowania i wieczne czystki. Dla doświadczonego psychiatry było to od razu widoczne.

Stalin miał również 155 centymetrów wzrostu. W Armii Sowieckiej istniało ograniczenie - ludzi poniżej 150 cm nie brano do wojska (karabin byłby wyższy od takiego żołnierza). A Stalin na niewiele przerósł to ograniczenie.

Mój wzrost - to 180 cm, a 155 cm - to wzrost niewielki nawet dla kobiet. Mam specjalną kartę dla karzełków. Co ciekawe, markiz de Sade był także karzełkiem, jakieś 155 cm wzrostu. Spędził połowę życia w więzieniu i w zakładzie dla obłąkanych, gdzie napisał kupę opowiadań, opisujących to, co później nazwano sadyzmem.

34

* - A Fromm postawił diagnozę Stalinowi – aseksualny (bezpłciowy) sadyzm.

* - Oto kto prowadził niezwykle krwawą i wyniszczającą wojnę w Hiszpanii. Po obu stronach - Żydzi.

- Tak, Fromm - to był znany psychiatra. Weźmy teraz generała Franco, który toczył wojnę domową w Hiszpanii. Zginęła tam niemal jedna trzecia narodu hiszpańskiego. Według krwi generał Franco był czystym Żydem. I po ojcu i po matce. Był z przechrztów, co znowu dokładnie się ukrywa.

A od strony komunistycznej prowodyrem była Passjonaria. Dokładnie taka sama historia. Rasowa, pełnej krwi Żydówka z przechrztów i żona republikańskiego premiera Negrina. Oto kto prowadził niezwykle krwawą i wyniszczającą wojnę w Hiszpanii. Po obu stronach - Żydzi.

* - Biechtierew w wieku około 70 lat ożenił się z młodą Żydówką. Ponownie, związek Szatana i Antychrysta.

Franco miał 157 cm wzrostu, Napoleon miał 151 cm wzrostu. Pamiętacie - kompleks Napoleona? I wszystko to w większości przypadków jest związane z agresywnością. Tak więc Biechtierew dokonał trafnej diagnozy. A teraz w prasie sowieckiej piszą, że po takiej diagnozie Stalin go otruł. Po 3 dniach Biechtierew zmarł w tajemniczych okolicznościach. Krewni Biechtierewa wprost oskarżają o to jego nową młodą żonę. Okazuje się, że w wieku około 70 lat ożenił się on z młodą Żydówką. Ponownie, związek Szatana i Antychrysta.

Ta młoda Żydówka, wydaje się, że nazywała Berta Jakowlewna, była siostrzenicą szefa NKWD Jagody, czystej krwi Żyda. I, jak pisze prasa sowiecka, na rozkaz Stalina poprzez Jagodę jego siostrzenica otruła swego czcigodnego męża. A żydowska gazeta w Nowym Jorku, „New Russian Word” („Nowe Słowo Rosyjskie”), to wszystko przedrukowuje.

Przy bliższym zbadaniu tej sprawy ujawniają się następujące dziwne rzeczy. Okazuje się, że podczas słynnej sprawy Schneersona-Beilisa, która dla Rosji była odpowiednikiem słynnej głośnej sprawy Dreyfusa we Francji, w tym procesie w obronie Beilisa występował nie kto inny, jak tylko słynny psychiatra Biechtierew. To znaczy, był on Żydofilem.

Biechtierew urodził się w 1857 roku. Proces Schneersona-Beilisa miał miejsce w 1910 roku. Zwykle osoba w wieku 50 lat nie powinna popełniać pochopnych czynów. Oto jeszcze jeden żywy przykład tego, że jak tylko dotknie się kwestii żydowskiej, to pojawiają się degeneraci i natychmiast przystępują do obrony Żydów. Instynktownie.

Kontynuujmy naszą analizę przypadku Biechtierewa i przyjrzymy się innej książce. Aleksander Sielaninow, "Tajna siła masonerii", St. Petersburg, 1911 rok. Tutaj znowu, na stronie 99, spotykamy naszego dobrego znajomego. Znany mason Guczkow, jako Przewodniczący Dumy Państwowej wraz z profesorem Biechtierewem udał się do Konstantynopola, gdzie Młodzi Turcy (tj. tureccy masoni, którzy dokonali rewolucji w Turcji) uhonorowali ich z niezwykłą pompą. Na tej podstawie możemy wywnioskować, że Biechtierew był masonem i to wielkim masonem.

Według wielu źródeł, przed rewolucją Biechtierew był nie tylko lewicowcem, ale najbardziej, jak to się mówi, zażartym liberałem. Zachęcał studentów do brania udziału w ruchu rewolucyjnym, a nawet miał nieprzyjemności w służbie po roku 1905 z powodu swego skrajnego liberalizmu.

* - Dostojewski - jeśli ktokolwiek zniszczy Rosję, to będą to nie komuniści, nie anarchiści, a przeklęci liberałowie

35

A co mówił o liberałach F.M. Dostojewski? Powiedział, że jeśli ktoś zniszczy Rosję, to nie będą to komuniści, nie anarchiści, ale przeklęci liberałowie.

Ponieważ oni zawsze podkopują fundamenty państwa. Oto takim cholernym liberałem i był słynny profesor psychiatrii Biechtierew. I nie ma tu nic niezwykłego. Po przeanalizowaniu wielu znanych psychiatrów przekonałem się, że psychopatów wśród psychiatrów jest znacznie więcej niż w jakimkolwiek innym zawodzie.

Nasz Biechtierew, który w wieku 70 lat ożenił się z młodą Żydówką, jest dobrą ilustracją do definicji Bierdiajewa o związku Szatana i Antychrysta. Na początku wydawało nam się, że obrzydliwy be - Stalin otruł dobrego słynnego przedrewolucyjnego profesora psychiatrii Biechtierewa, prawdziwego miłośnika prawdy i patriotę. Który niby oto wyszedł i wyłożył całą prawdę: "Stalin – to paranoik".

Ale przy głębszej analizie widzimy, że Biechtierew był takim samym degeneracyjnym paskudztwem, jak sam Stalin, ale paskudztwem o dużo większym stażu. Znowu potwierdza się powiedzenie, według którego wąż gryzie siebie za ogon. Więc widzą Państwo, wszędzie szukamy prawidłowości i wszędzie je znajdujemy.

Powtarzam, robimy to wszystko po to, aby chronić Żydów przed antysemityzmem, a także innych normalnych ludzi, którzy bezmyślnie są oskarżani o antysemityzm.

Powróćmy do naszego dzisiejszego tematu - udziału Żydów w "rosyjskiej" rewolucji. Prezydent Reagan wielokrotnie powtarzał w ciągu swojej kariery, że Związek Sowiecki - to imperium zła. To stało się jego hasłem, ale żeby odkryć korzenie tego imperium zła, nikt w Ameryce nic nie zrobił. Dlaczego? Kolejna zagadka ...

* - Całe to zło w Związku Radzieckim utrzymywało się na Żydach

A przecież całe to zło w Związku Sowieckim utrzymywało się na Żydach. Teoria – na Karolu Marksie, a praktyka – na sowieckim rządzie, który w 80% składał się z jawnych Żydów, a pozostałe 20% - to zamaskowani pół-Żydzi lub ludzie żonaci z Żydówkami.

Dzisiaj Żydzi prawie każdego dnia podnoszą wycie do Niebios - holokaust, katastrofa ... O tym, jak Hitler zniszczył około 6 milionów Żydów (liczba ta jest przesadzona co najmniej dziesięć razy, patrz: Jürgen Graf. "Mit o Holokauście" Russian Gazette , - Русский вестник numer 32-34, 1996).

* - Żydzi od czasu "rosyjskiej" rewolucji zlikwidowali ponad 60 milionów Rosjan

Nikt jednak nie krzyczy o tym, że Żydzi od czasu "rosyjskiej" rewolucji zlikwidowali ponad 60 milionów Rosjan i że są tu trochę winni. Teraz zajmiemy się tą kwestią bardziej szczegółowo.

Najbardziej znanym badaczem kwestii żydowskiej na emigracji rosyjskiej był niejaki Andriej Dikij (ros. - Андрей Дикий, pol. - Dziki), który napisał bardzo dobrą książkę "Żydzi w Rosji i w ZSRR". Książka ta została wydana w Nowym Jorku w 1967 roku. Uważnie ją przestudiowałem i uważam za bardzo interesującą i bardzo wartościową książkę.

Ale zaczniemy naszą analizę, przede wszystkim od autora. Andrieja Iwanowicza Dikiego, to jego pseudonim, a prawdziwe nazwisko autora - Zankiewicz. Być może Białorus, a może i nie - nie wiem. Jednak sam pseudonim jest dość charakterystyczny - Dikij - Dziki. Jeszcze słynny francuski pisarz Balzac zupełnie poważnie pisał: "Imię człowieka często wpływa na jego los". Sołżenicyn również to powtarza. Zwłaszcza, gdy dany człowiek sam wybiera sobie imię - pseudonim. Na

36

przykład,- Maksim Gorkij. Jego prawdziwe nazwisko - to Pieszkow. Mało dźwięczne nazwisko. Jaki wybiera sobie pseudonim? Gorkij. (pol. – Gorzki). Dlaczego? Ten pseudonim odpowiadał goryczy, która była w jego duszy.

Specjalnie zajmowałem się tym problemem. Znam kilka przykładów na to, jak człowiek, który przyjął pseudonim Dikij, w swojej duszy był anarchistą. Na przykład, - Boris Wilde, literacki pseudonim Dikij, członek francuskiego ruchu oporu, rozstrzelany przez Niemców w 1942 roku. Z jego dzienników jasno widać, że był on prawdziwym psychopatą, mono-maniakiem z kompleksem samozniszczenia, samobójstwa.

Oto inny przykład - kanclerz Niemiec Zachodnich Willy Brandt. Ale Brandt - okazało się, że to jego pseudonim, co oznacza pożar, a jego prawdziwe nazwisko to Fromm. Dzisiaj jest prezydentem Światowej Międzynarodówki Socjalistycznej, gdzie gromadzą się wszyscy lewicowcy i liberałowie.

Wróćmy do naszego Dikiego - Dzikiego. Okazuje się, że miał młodszego brata – „suchą-rączkę” – z uschniętą ręką (ros. – „сухоручкy”).

A nieubłagane prawo natury mówi - jeśli jeden brat lub siostra ma znaki degeneracyjne (zwyrodnieniowe), to z reguły rozprzestrzeniają się one na wszystkich braci i siostry, ponieważ jest to genetyczne. W ciągu kilku pokoleń ginie cały ród, ponieważ źródłem tego wszystkiego jest zwyrodnienie (degeneracja).

Czasami na wykładach zamiast terminu – degeneracja będę mówił zboczenie, zwyrodnienie, aby nie było elementu zniewagi. Jeden z największych badaczy degeneracji, uczeń profesora Lombroso, Max Nordau, nazywał Lwa Tołstoja zboczeńcem (zwyrodnialcem) najwyższego rzędu. Nordau napisał nawet książkę „Degeneracja”, która została kilkakrotnie wydana przed rewolucją w języku rosyjskim. W swojej pracy analizował on degenerację w dziedzinie literatury i poświęcił wiele miejsca L. N. Tołstojowi. W rzeczy samej – niezręcznie jest nazywać światowej sławy pisarza degeneratem, więc wymyślił on nowy termin – zboczeniec najwyższego rzędu.

* - Do „Głosu Ameryki” byli brani tylko ludzie z kompleksem pederastii Lenina

A więc, na mojej fiszce na Andrieja Dikiego jest napisane - brat „sucha-rączka”. Informacja otrzymana od Georgesa Kostina (ros.- Жоржа Костина) 25 grudnia 1972 roku. Georges wyglądał na mniej niż 50 lat, był taki pomarszczony ... no, w ogóle nieciekawy. A obok niego siedziała młoda piękna żona. Potem okazało się, że to było takie samo fikcyjne małżeństwo, jak i u profesora Biechtierewa.

Ten George Kostin pracował dla „Głosu Ameryki” i wiem, że tylko ludzie z kompleksem pederastii Lenina byli brani do „Głosu Ameryki”. Tak więc - informację o bracie „suchej rączce” powiedział mi ten George. Podobne poznaje się przez podobne. Rzecz w tym, że zwykły człowiek może nie zwrócić uwagi na ten fakt, ale legionista zawsze zobaczy legionistę. Wiec, jak się mówi, dzięki za informację ...

Andriej Dikij w latach 30-tych był jednym z liderów NTS*/, solidaristów. I to był wciąż ten sam gang. To była masońska sztuczka. Tylko dlatego amerykański wywiad płacił im pieniądze. Później Dikij pokłócił się z NTS, tak jak to jest z ludźmi "dzikimi", którzy z nikim się nie dogadują, ponieważ są permanentnymi rewolucjonistami. Jest to już drugi minus. Policzmy zatem plusy i minusy.

*/ - NTS - Związek Rosyjskich Ludzi Pracy Solidarystów (НТС – Наро́дно-трудово́й сою́з росси́йских солидари́стов). NTS/НТС – polityczna organizacja emigracji rosyjskiej (A.L.)

37

Już wcześniej powiedziałem wprost, że jego książka jest bardzo dobra, bardzo cenna. To duży plus. Analizując autora, natkniemy się jednak na trzy minusy: po pierwsze, Dikij - to anarchista, po drugie - brat „sucha-rączka”, po trzecie - jeden z liderów NTS.

Zmarł on w 1977 roku po długiej i ciężkiej chorobie. Umierał bardzo ciężko w domu starców na farmie Tołstoja. Dziko krzyczał. Zauważmy, że do domu starców biorą tylko ludzi w podeszłym wieku, którzy są chorzy psychicznie lub sparaliżowani. Czyli takich, którzy nie mogą zająć się sobą.

* - Andriej Dikij - najsłynniejszy Antysemita na rosyjskiej emigracji ożenił się z Żydówką!

Ze swoją pierwszą żonę dzieci nie miał. Już w dojrzałym wieku 50-60 lat żeni się z drugą. Ale kim była ta żona? Żydówką - karaimką. Czyli najsłynniejszy Antysemita na rosyjskiej emigracji ożenił się z Żydówką!

* - Tak samo było z przywódcą rosyjskich faszystów w USA – Wonsiaсkim (ros. –Вонсяцким), on również był żonaty z Żydówką.

- Tak, to samo jak z Wonsiackim. W pierwszym małżeństwie przywódca rosyjskich faszystów w Stanach Zjednoczonych Wonsiacki miał za żonę młodziutką Żydówkę z Odessy. W drugim małżeństwie ożenił się z kobietą - milionerką, która była dwa razy starsza od niego, nadawała się na jego matkę. Gorszący kompleks Edypa. Wszyscy oni – to dziwacy. Ale za tymi dziwactwami ukryte są zaburzenia psychiczne. Ci ludzie próbują wstrząsnąć całym światem.

* - Tu przychodzi na myśl jeden z aksjomatów z poprzedniej serii wykładów "Protokoły Sowieckich Mędrców". Stałym i bolesnym antysemitą będzie najczęściej osoba z domieszką krwi żydowskiej (ros. - c прожидью).

- Tak. Zauważyłem to dawno temu. Dlatego utalentowanego i mądrego Antysemitę Dikiego trzeba koniecznie sprawdzić właśnie od tej strony.

Aby lepiej zrozumieć jego książki, warto bliżej poznać samego autora. Właśnie dlatego tak szczegółowo zająłem się osobowością autora.

W drugim małżeństwie również nie miał on dzieci. Jego drugą żoną była Żydówka - Karaimka, są to starotestamentowi Żydzi z Przymierza Mojżeszowego (prawo Mojżeszowe – Pięcioksiąg i Prorocy jest zbiorem wszystkich przykazań, które Bóg dał narodowi Izraelskiemu poprzez Mojżesza). Całkiem możliwe, że on sam był z domieszką krwi żydowskiej. Być może dlatego problem żydowski tak go martwił. Więc dlatego napisał tę piękną książkę.

* - Grigoriju Piotrowiczu, czy jego antysemityzm był bolesny czy normalny, zdrowy?

- Powiedziałbym, że normalny, zdrowy, chociaż większość ludzi woli nie dotykać tego tematu - albo dlatego, że go nie znają, albo dlatego, że jest on bardzo trudny.

Oto jeszcze jedna maleńka, osobista ilustracja, która mówi o psychologii autora. W 1971 roku ukazało się pierwsze wydanie mojej książki "Książę tego świata". Rozumiałem, że nawet dotykając po prostu tematu żydowskiego, natychmiast trafię w kategorię Antysemitów. I oto ja, że tak mówiąc, nowo wypieczony młody Antysemita, a tu obok czcigodny, znany wszystkim

38

Antysemita Dikij - dlatego postanowiłem zadzwonić do niego i zapoznać się, przedstawić się patriarsze rosyjskich Antysemitów - Imigrantów.

Zadzwoniłem, przedstawiłem się, zapytałem - czy czytał moją książkę? Mówi, że przeczytał ją trzy razy i uważa, że to wszystko jest kompletnym nonsensem, absolutnym idiotyzmem. I mówi to tak podekscytowany, a nawet z pewnym chamstwem. Na co odpowiedziałem – że jeśli jest to nonsens, to dlaczego czytał ją trzy razy? A on odpowiada mi: "Pisze tam Pan o niebieskiej krwi, o białej kości. Lepiej niech Pan przeczyta moją książkę". Mówię, że przeczytałem ją uważnie, świetna książka. A on nadal mówi do mnie po chamsku. Ogólnie rzecz biorąc, związek dwóch Antysemitów nie nastąpił.

Byłem wtedy zaskoczony. Nie mogłem nic zrozumieć. To nie przypadek, że temat o degeneratach nazywany jest tematem szatana lub diabła. Jest on pełen sprzeczności i zamieszania. Ale dużo później zobaczyłem w tym prawidłowość. W czym rzecz?

Dikij w swojej bardzo interesującej książce opisuje fakty życia politycznego, ale nie szuka korzeni problemu. Podchodzi do tego problemu tylko z historycznego punktu widzenia. Ja natomiast pochodzę z biologicznego punktu widzenia. Szukam tych samych korzeni, biologicznych i psychologicznych, fenomenu nadzwyczajnego udziału Żydów w "rosyjskiej" rewolucji. I właśnie to Dikiemu bardzo się nie spodobało. Przecież on sam był – nie będziemy mówili degeneratem - ale jawnym zboczeńcem (zwyrodnialcem).

Czy kiedykolwiek próbował Pan powiedzieć degeneratowi prosto w oczy, że jest on degeneratem ... To jest dla niego podobne jak śmierć cywilna. Proszę przypomnieć sprawę Beilisa. Tam, ze wszystkich stron rzucili się w jego obronie masoni, zboczeńcy, to jest ludzie o nieczystym sumieniu - zdiableni – ten sam związek Szatana i Antychrysta, o którym mówił filozof Bierdiajew.

Na pomoc Beilisowi pospieszył również rosyjski pisarz Korolenko i inni działacze nauki i sztuki. W załączniku do książki członka Dumy Państwowej G.G. Zamysłowskiego "Zabójstwo Andriuszy Juszczyńskiego" opublikowano list "Do społeczeństwa rosyjskiego", w którym całe to zdiablone towarzystwo własnoręcznie podpisało się.

Weźmy innego wielkiego rosyjskiego pisarza - A. I. Kuprina. Napisał on bardzo dobre opowidanko "Gambrinus". Jeśli pamięta Pan, w tym opowiadaniu jest on całkowicie po stronie Żydów. Opisuje tam czas rewolucji 1905 roku. Knajpka "Gambrinus" w Odessie, gdzie na skrzypcach gra bardzo sympatyczny stary Żyd Jaszka. A więc ten Jaszka, "podobny do małpki", wzruszająco gra na skrzypcach. No, a potem o rewolucji z 1905 roku. Czarna sotnia wpada do tej knajpki, w wyniku czego - biednego Jaszkę, którego wszyscy lubili, zbili i złamali mu rękę. I został ten biedak kaleką.

Przeczytasz tę historię - wszystkie sympatie są wyraźnie po stronie Żydów ... Ale co z setkami kobiet, dzieci i starców brutalnie zamordowanych przez żydowskich zamachowców z bombami tylko w samej Odessie? Właśnie w tym czasie. Gazety pełne były opisów rozerwanych ciał, ścian spryskanych mózgiem i krwią, chodników usłanych trupami i pełnych krwi ... Czy naprawdę mogło to nie dotknąć duszy pisarza?

Co za selektywność w reakcji emocjonalnej wielkiego rosyjskiego klasyka?

* - Kuprina, gdy studiował w Korpusie Kadetów, przyłapano na pederastii

Oto mam tutaj fiszkę na Kuprina. Spójrzmy na nią. Cóż widzimy w tej fiszce: już w młodości, gdy się uczył w korpusie kadetów, został złapany na pederastii. Poskarżył się na niego jeden z jego kolegów z klasy. Został ukarany.

39

Według jego biografii, był on człowiekiem wyraźnie bionegatywnym. Jego rodzice zbankrutowali w wyniku ciężkiego alkoholizmu. W 1937 roku powrócił on do Związku Sowieckiego. Wróciła do Związku Sowieckiego również jego córka Ksienija. Była już wtedy sławną gwiazdą filmową. Zagrała w 30 filmach we Francji. Ale będąc piękną, zmarła jako stara panna - bez męża, bez dzieci. Przy czym w Związku Sowieckim zaprzyjaźniła się z Fainą Raniewską, Żydówką i znaną lesbijką.

Natomiast jej matka, druga żona Kuprina, popełniła samobójstwo ... W ten sposób okazuje się, że i jego córka była również osobą jawnie zwyrodniałą.

* - A w Europie to samo zrobił Emil Zola.

- Tak. Kiedy doszło do skandalu w sprawie Dreyfusa, w jego obronie wystąpił słynny francuski pisarz Emil Zola. Wystąpił w prasie z głośnym artykułem "Obwiniam". To znaczy, że on obwiniał wszystkich, kto był przeciwko Dreyfusowi.

Ale w Paryżu został za ten artykuł pociągnięty do odpowiedzialności, artykuł został uznany za oszczerstwo ... A słynny pisarz musiał uciekać z Francji. Jednak do dziś ten akt Zoli jest wszędzie uznawany za szlachetny, ponieważ bronił on Żyda Dreyfusa, ale ani jednym słowem nie mówi się o tym, że artykuł Zoli był czystej wody oszczerstwem.

* - To znaczy, że takie punkty zwrotne w życiu ludzi mogą służyć jako punkt podświetlenia. Nieczyste sumienie zmusza ich do wystąpienia w obronie swojego związku zawodowego i w ten sposób samym są oni podświetlani, uwidaczniani. Wtedy wszystko staje się jasne. Na przykład, teraz akademik Sacharow lata na miotle po całym świecie, a w jego orszaku są też inni radzieccy akademicy - taki Lichaczow, który przez długi czas siedział na Sołowkach i Sagdajew, szef ośrodka kosmicznego o dziwnym imieniu Raul.

- Tak. Tę metodykę można wykorzystać do identyfikacji osób bionegatywnych. Bo my tu mówimy – masoni, masoni, ale przecież w paszporcie nie jest wpisane – że to taki a taki mason.

Tak więc właśnie dla tego żydofilstwa, szczególnie płatnego niejawnie (pośrednio - wszystko to jest obowiązkowo opłacane). Metodyka ta dobrze ich ujawnia.

Na przykład spójrzcie uważnie na tych, kto dołączył do grupy „Memoriał” - Sacharowa itd. - jeśli przeanalizuje się całą listę, to można znaleźć tam wielu bionegatywnych ludzi.

Dlatego już w Biblii jest podana dobra definicja, że Szatan bardzo często lubi przyjmować obraz anioła światłości, liberała. To właśnie jest to, co dzisiaj robią wszyscy liberałowie-humaniści, którzy pozornie troszczą się o społeczeństwo, ale w rzeczywistości robią wszystko, co w ich mocy, by zniszczyć to społeczeństwo.

* - Grigoriju Piotrowiczu. Oto jeszcze jedno podświetlenie. "Nowe Słowo Rosyjskie" napisało, że słynny poeta kałmucki, poeta Dawid Kugultinow, niedawno wystąpił w obronie chorych na AIDS. Jedyny Kałmuk, który przebił sie do wielkich poetów i ...

- I znowu proszę zwróć uwagę na imię: Dawid. Który Kałmuk da imię Dawid? Na przykład, jeśli widzę w Związku Sowieckim, że ktoś nosi imię Felix, to na cześć kogo został on tak nazwany? Bardzo często na cześć Dzierżyńskiego. No, a o Edziku (ros. – zdrobniale Эдик od Эдуард - Edward) nawet mówić nie warto - 9 na 10 Edzików – są z domieszką krwi żydowskiej.

40

A więc, powróćmy do naszej analizy A. Dikiego i jego książki "Żydzi w Rosji i w ZSRR. Esej historyczny". Najbardziej zainteresowały mnie w tej książce listy (spisy) rządu sowieckiego, począwszy od roku 1919-go i do lat 1940-tych. Wielu ludzi sądzi, że Żydzi zapełniali rząd sowiecki tylko w latach dwudziestych. Nie. Okazuje się, że dokładnie tak samo było też w latach 40-tych.

W tamtym czasie, po oddzieleniu się Polski od Związku Sowieckiego, Żydzi stanowili mniej niż 1% populacji. A teraz przeanalizujmy sowiecki rząd natychmiast po rewolucji.

Bierzemy sekcję - ŻYDZI w instytucjach państwowych i Centralnych Komitetach organizacji partyjnych

1. Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych - Uljanow (Lenin). Napisano, że Rosjanin.

W rzeczywistości Lenin był pół-Żydem po swojej matce, a to, zgodnie z prawami rabinicznymi – znaczy że był pełnym (100%-ym) Żydem. Tak więc autor tutaj albo nie docenił albo nie znał określenia o pół-Żydach. Przecież pół-Żyd zawsze jest bardziej Żydem niż Rosjaninem.

2. Komisarz Spraw Zagranicznych - Cziczerin. Znowu Rosjanin.

I ta sama historia. Albo Dikij nie wiedział, albo z jakiegoś powodu nie chciał o tym pisać. Cziczerin rzeczywiście, po swoim ojcu, pochodził ze starej szlachty rodowej, a według matki - Żyd. Tak więc Cziczerin był też pół-Żydem, a zgodnie z izraelskim prawem rabinicznym uważany jest za pełnego Żyda. Ale to za mało. Poza tym, że był pół-Żydem, był także pederastą. Ale to nie przeszkodziło mu się ożenić. Kogo poślubił? Żydówkę. Więc tutaj trochę uzupełniamy Dikiego.

Jeszcze maleńki akcent do portretu: przed rewolucją Cziczerin kilka razy siedział w zakładzie dla obłąkanych. Przed rewolucją - w domu wariatów, po rewolucji - w ministerstwie spraw zagranicznych. Skończył też w domu wariatów. Pod koniec lat dwudziestych cicho zniknął z Kremlowskiego Olimpu i zakończył swoje życie w szpitalu psychiatrycznym. Jest to prawidłowy, logiczny koniec bionegatywnych ludzi - starcze szaleństwo.

Myślę, że przy mianowaniu Cziczerina na ministra spraw zagranicznych Lenin wziął to wszystko pod uwagę. W sztywnej, obyczajnej Anglii Cziczerinowi łatwo było rozmawiać z lordami na równi - był z ich kręgu; w masońskiej Ameryce on też był swój - i pederasta i mamusia - Żydówka.

Ogólnie rzecz biorąc, pederastia jest chorobą dyplomatów.

3. Komisarz ds. Narodowościowych - Dżugaszwili (Stalin). Wpisane jest - Gruzin.

A my już wiemy, że Stalin jest pół-Żydem, kaukaskim pół-Żydem. Nawet jego nazwisko, jeśli przetłumaczyć na język rosyjski, będzie brzmiało tak: szwili - syn, a dżuga oznacza w wielu dialektach – Żyd. Nawet w języku angielskim джу (Ju) – znaczy Żyd. A więc on sam – Józef (Иосиф), synek – Jakub (Яков), nazwisko - syn Żyda – zanotowano jako Gruzin.

4. Przewodniczący Najwyższej Rady Gospodarczej - Lurie (Larin). Żyd.

41

Spotykaliśmy już tego Larina. Bucharin poślubił jego córkę. Jakże ta banda jest powiązana! Oto Bucharin, wydaje się, że Rosjanin, ale na starość żeni się z młodziutką Żydówką, córką tego samego Larina. Tutaj znowu mamy związek Szatana i Antychrysta.

5. Komisarz ds. Odbudowy - Schlichter. Żyd.6. Komisarz ds. Rolnictwa - Protian. Ormianin7. Komisarz ds. Kontroli Państwowej - Lander. Żyd.8. Komisarz Armii i Floty - Bronstein (Trocki). Żyd.9. Komisarz Ziem Państwowych - Kaufman. Żyd.Oto do kogo odeszła 1/6 część ziemi świata! 10. Komisarz ds. Robót Publicznych - Schmidt. Żyd.11. Komisarz ds. Zaopatrzenia Publicznego - E. Lilina (Knigisen). Żydówka.12. Komisarz ds. Edukacji Narodowej - Łunaczarski. Tutaj jest wpisane: Rosjanin.W rzeczywistości Łunaczarski był Żydem - przechrztą. I był żonaty z Żydówką Rosenel.

13. Komisarz ds. Religii – Spitzberg. Żyd.14. Komisarz Ludowy - Apfelbaum (Zinowiew). Żyd.15. Komisarz ds. Higieny Publicznej - Anwelt. Żyd.16. Komisarz ds. Finansów - Gukowski. Żyd.17. Komisarz ds. Prasy - Kogen (Wołodarski). Żyd.18. Komisarz ds. Wyborów - Radomyślski (Uritski). Żyd.19. Komisarz ds. Sprawiedliwości - Steinberg. Żyd.

Był odpowiedzialny za egzekucje. 20. Komisarz ds. Ewakuacji - Fenigstein. Żyd.21. Jego asystentami byli Rawicz i Zasławski. Żydzi.

W sumie - z 22 członków: 17 Żydów, 3 Rosjan (w rzeczywistości wszyscy są pół-Żydami), 1 Ormianin, 1 Gruzin (w rzeczywistości Stalin jest kaukaskim pół-Żydem).

Listy (spisy)     1. Komisariat Wojskowy     2. Komisariat Spraw Wewnętrznych (tj. do spraw egzekucji)     3. Listy tajnej policji Związku Radzieckiego          ▪  Członkowie Komisji Nadzwyczajnej Piotrogrodu          ▪  Członkowie Piotrogrodzkiej Komuny          ▪  Członkowie Komisji Nadzwyczajnej Moskwy     4. KOMISARIAT SPRAW ZAGRANICZNYCH     5. KOMISARIAT FINANSÓW       ▪ AGENCI FINANSOWI          ▪  CZŁONKOWIE KOMISJI TECHNICZNEJ DO SPRAW LIKWIDACJI BANKÓW PRYWATNYCH      6. KOMISARIAT SPRAWIEDLIWOŚCI      7. Lista społecznych obrońców      8. KOMISARIAT EDUKACJI NARODOWEJ      9. Lista dziennikarzy i pracowników centralnych gazet     10. Komisja d/s śledztwa w sprawie zabójstwa Imperatora Mikołaja II     11. Główna Rada Gospodarki Narodowej            ▪ Biuro Wyższej Rady Sekcji Ekonomicznej            ▪ Rada Komitetu Donieckiego            ▪ Członkowie sekcji spółdzielczej            ▪ Członkowie sekcji węglowej

42

    12. Biuro Pierwszej Rady Delegatów Robotników i Żołnierzy w Moskwie    13. Centralny Komitet Wykonawczy 4-go Rosyjskiego Kongresu Delegatów Robotniczych i Wiejskich 14. Komitet Centralny V Kongresu 15. Komitet Centralny Socjaldemokratycznej Partii Pracy 16. Lista Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Mieńszewików 17. Lista Komitetu Centralnego Prawego Skrzydła Partii Socjalistów - Rewolucjonistów 18. Lista Komitetu Centralnego Lewego Skrzydła Partii Socjalistów - Rewolucjonistów 19. Oto Komitet Anarchistów w Moskwie 20. Reprezentacja w Lidze Narodów, czyli twarz Związku Radzieckiego 21. Lista dyplomatów ZSRR w Europie 22. Polityczni Przedstawiciele w państwach pozaeuropejskich 23. Rząd ZSRR 24. ŻYDZI W SKŁADZIE OGPU (NKWD) 25. NAJWYŻSZE ORGANA NKWD ▪ KOMISARZE BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWOWEGO 1 STOPNIA ▪ Leningradzkiego Zarządu NKWD ▪ KOMISARZE ZABEZPIECZENIA PAŃSTWOWEGO 2 STOPNIA ▪ To, co robił Jagoda i to, co robił Stalin - było dziecinną igraszką w porównaniu z dyktaturą, panującą wewnątrz żydowskich gett ▪ ŻYDZI W GŁÓWNYM ZARZĄDZIE ŁAGRÓW I OSIEDLI NKWD ▪ ŻYDZI – NACZELNICY ZARZĄDU NKWD W TERENIE

KOMISARIAT WOJSKOWY

1. Komisarz Armii i Floty - Bronstein (Trocki). Żyd.2. Przewodniczący Rewolucyjnej Siedziby Północnej Armii - Fischman. Żyd.3. Komisarz Wojskowego Sądownictwa 12. Armii - Romm. Żyd.4. Komisarz polityczny 12. Armii - Miejczik. Żyd.5. Komisarz polityczny Sztabu 4. Armii - Liwensson. Żyd.6. Przewodniczący Rady Armii Frontu Zachodniego - Pozern. Żyd.7. Komisarz polityczny Moskiewskiego Okręgu Wojskowego - Gubelman. Żyd.8. Komisarz polityczny Witebskiego Okręgu Wojskowego - Deib. Łotysz.9. Komisarz rekwizycji wojennych miasta Słuck - Kalmanowicz. Żyd.10. Komisarz polityczny Dywizji Samarskiej - Beckman. Żyd.11. Komisarz wojskowy tej samej Dywizji - Gluzman. Żyd.12. Komisarz oddziału rekwizycyjnego obwodu moskiewskiego - Zuzmanowicz. Żyd.13. Przewodniczący Głównej Moskiewskiej Rady Wojennej - Bronstein (Trocki). Żyd.

Jego asystentami byli: 14. Hirschfeld. Żyd.15. Sklianskij. Żyd.

Spis członków tej samej Rady: 16. Szorodak. Żyd.17. Pietcz. Żyd.18. Komisarz wojskowy gubernii moskiewskiej - Steinhardt. Niemiec.19. Komisarz wojskowy gubernii moskiewskiej - Dulis. Łotysz.20. Komisarz Szkoły Straży Granicznej - Glejzer. Łotysz.21. Komisarz polityczny 15. Dywizji Sowietów - Dzennis. Łotysz.22. Komisarz polityczny 15. Dywizji Sowietów - Połonskij. Żyd.23. Komisarz Rady Wojennej Armii Kaukaskich - Lechtiner. Żyd.

43

24. Komisarz Nadzwyczajny Frontu Wschodniego - Bruno. Żyd.25. Komisarz Nadzwyczajny Frontu Wschodniego - Shulman. Żyd.26. Członek Kazańskiej Rady Wojskowej - Rozenholz. Żyd.27. Członek Kazańskiej Rady Wojskowej - Meihof. Żyd.28. Członek Kazańskiej Rady Wojskowej - Nazenholz. Żyd.29. Dowódca Armii Czerwonej w Jarosławiu - Hecker. Żyd.30. Szef Komisariatu Wojskowego w Piotrogrodzie - Zeiger. Żyd.31. Komisarz polityczny Piotrogrodzkiego Okręgu Wojskowego - Gittis. Żyd.32. Dowódca Frontu Zachodniego przeciwko Czechosłowacji - Wacetis. Łotysz.33. Członek Rady Komuny Wojskowej - Lazimer. Żyd.34. Szef Komuny Wojskowej (były oficer austriacki) - Kolman. Żyd.35. Szef Moskiewskiego Okręgu Wojskowego - Bicis. Łotysz.36. Komisarz wojenny Moskiewskiego Okręgu Wojskowego - Metkaz. Żyd.37. Szef Obrony Krymu - Zach. Żyd.38. Dowódca Frontu Kurskiego - Sluzin. Żyd.39. Jego pomocnik - Zilberman. Żyd.40. Komisarz polityczny Frontu Rumuńskiego - Spiro. Żyd.41. Pełnomocnik ds. Negocjacji Pokojowych z Niemcami - Dawidowicz. Żyd.42. Kandydat - Szneur. Łotysz. 43. Sołdat - Smidowicz. Żyd.

Ogółem - z 43 członków: Żydzi - 35, Łotysze - 7, Niemcy -1, Rosjanie - 0.

KOMISARIAT SPRAW WEWNĘTRZNYCH (tj. ds. egzekucji) - Spis

1. Komisarz Ludowy - Apfelbaum (Zinowjew). Żyd.

To ten sam Zinowjew, który ukrywał się z Leninem w szałasie na stacji Razliw. Wówczas Lenin przebrał się w kobiecą sukienkę i pod rękę z Zinowjewem uciekł z rządu Kiereńskiego do Finlandii, a później Kiereński dokładnie tak samo uciekł od Lenina, z Pałacu Zimowego, po przebraniu w odzież siostry miłosierdzia. A teraz w Razliwie wybudowano cały pomnik, ale nie mówi się tam ani słowa o tym, że w szałasie wraz z Leninem ukrywał się też Zinowjew, który był praktycznie homoseksualnym partnerem Lenina i który podczas wielkiej czystki został zlikwidowany przez pół-Żyda - Stalina.

2. Jego pomocnik – szef Komisji Nadzwyczajnej - Radomyślskij (Urickij). Żyd.

To główny czerwony terrorysta Piotrogrodu. Został zabity przez innego Żyda, Kanegisera. Przy czym, Żyd Kanegiser pochodził z zamożnej rodziny żydowskiej. Ten młody student żydowski przyjeżdżał do szefa Piotrogrodskiej Czeka grać w szachy. Znowu - jakaś zagadka. Potem ten Kanegiser nagle strzela do szefa Czeka Urickiego. Ogólnie rzecz biorąc, sprawa jest ciemna. Prawdopodobnie byli to dwaj pederaści, używający się nawzajem i z zazdrości jeden zastrzelił drugiego.

Takie rzeczy u nich bywają bardzo często. Po tym wydarzeniu został ogłoszony straszliwy czerwony terror. Rozstrzelano ponad 10 000 zakładników. Wszyscy byli Rosjanami. I co tu jest grane? Jeden Żyd zastrzelił innego Żyda, a za to stracono 10.000 niewinnych Rosjan, wśród których nie okazało się ani jednego Żyda.

Następnie, w takim samym trybie, pół-zwariowana Żydówka Kaplan strzela do maniakalnego pół-Żyda Lenina. I znowu ta sama historia. Również ogłoszono czerwony terror w Moskwie. I rozstrzelano także około 10 000 Rosjan. I znowu ani jednego Żyda nie było wśród zakładników.

44

Oto początek historii władzy sowieckiej. Żydzi od razu pokazali wszystkim, kto tutaj jest panem, a kto niewolnikiem.

Tutaj naprasza się inna paralela. W znanej nam już książce "Hitler - twórca Izraela" opisuje się prehistoria tego, co na Zachodzie nazywane jest "Kristallnacht", czyli nocą kryształową. Kilka miesięcy przedtem żydowska propaganda trąbiła we wszystkie rury o tym, jak w Niemczech rozpoczął się masowy antysemityzm, kiedy zaczęto wybijać okna żydowskich sklepów i podpalono kilka synagog. Tak więc w książce "Hitler - twórca Izraela" opisano początki, korzenie tego incydentu.

W 1938 roku polski Żyd Grὕnspan zabił z rewolweru niemieckiego dyplomatę w Paryżu - Von Rotha. Von Rott był drobnym dyplomatą, w randze mniej więcej jak trzeci sekretarz ambasady. Z powodzeniem wykorzystał to ćwierć-Żyd Goebbels do propagandy antyżydowskiej. Tak więc w tej książce światło rozlewa się na całe tło tego pozornie spontanicznego procesu. Okazuje się, że byli to dwaj pederaści, tak jak w przypadku Urickiego. Jak to często bywa (prawie wszyscy pederaści są psychopatami i neurotykami), zazdrość u pederastów jest o wiele ostrzejsza niż w przypadku normalnych ludzi. Oto Żyd Grὕnspan zastrzelił swojego partnera. A musieli za to zapłacić, jak zwykle, tysiące niewinnych w tej sprawie. Generalnie, wybito im witryny sklepów, okna w domach, niektórych nawet ciągnięto za włosy, ale wszystko było zorganizowane i sprowokowane przez ćwierć-Żyda Goebbelsa. Józefa, Josepha (ros. - Иосифa Геббельсa).

Tutaj znowu - o imionach.

Joseph Goebbels, Iosif Stalin, Josip Broz Tito ... Mogę wam takich Józefów przywołać tylu, ilu tylko chcecie. Jak się wam to podoba?! Jacyś Józefowie histeryzują, a cenę za to płacą miliony niewinnych ludzi. Oto macie jeszcze jedną prawidłowość. I jeszcze jeden Józef - Piłsudski, który w swoim drugim małżeństwie poślubił Żydówkę. Bohater narodowy Polski do dziś ...

Oto więc powstaje paralela - młodziutki Żydek "grał w szachy" z Żydem - oprawcą Urickim, a potem z jakiegoś powodu go zastrzelił. A jaką krwią za te pederastyczne zabawy Żydów zapłacił naród rosyjski!

Powróćmy do listy tajnej policji Związku Sowieckiego:

3. Szef Propagandy - Goldenrudin. Żyd.4. Przewodniczący Komisji Ekonomicznej Komuny Piotrogrodzkiej - Ender. Żyd.5. Wiceprzewodniczący Komisji Higieny - Rudin. Żyd.6. Komisarz ds. Ewakuacji Uchodźców - Finigstein. Żyd.7. Jego pomocnik - Abraham Krahmal. Żyd.8. Komisarz Prasy Piotrogrodzkiej - Wołodarski. Żyd.9. Komisarz Prasy Moskiewskiej - Krasikow. Żyd.10. Komisarz Policji w Piotrogrodzie - Feuermann. Żyd.11. Szef Biura Prasowego - Martinson. Żyd.12. Moskiewski Komisarz Bezpieczeństwa Publicznego - Rosenthal. Żyd.

Spis członków Piotrogrodzkiej Komisji Nadzwyczajnej

13. Meinkman. Żyd.14. Hiller. Żyd.15. Kozłowskij. Polak16. Model. Żyd.17. I. Rozmirowicz. Żydówka.

45

18. Diespierow. Ormianin.19. Isielewicz. Żyd.20. Krassikow. Żyd.21. Buchan. Ormianin.22. Merbis. Łotysz.23. Pajkis. Łotysz. 24. Anwelt. Niemiec.

Spis członków Rady Komuny Piotrogradzkiej

25. Sorke. Żyd.26. Radomyślskij. Żyd.

Spis członków Moskiewskiej Komisji Nadzwyczajnej

27. Przewodniczący - Dzierżyński. PolakAle w rzeczywistości jest polskim pół-Żydem i poślubił czystej krwi Żydówkę.

28. Wiceprzewodniczący - Peters. Łotysz. Nad wszystkimi tymi Łotysami należy zrobić znak zapytania. Trzeba ich sprawdzić.

29. Szkłowskij. Żyd.30. Kneifis. Żyd.31. Zeistin. Żyd.32. Razmirowicz. Żyd.

W Piotrogrodzkiej Czeka była Madame Razmirowicz, a w Moskiewskiej, jak widzimy, inny Żyd, Razmirowicz. To, co się nazywa - umowa rodzinna. Jak widzimy, egzekucje – to hobby rodzinne i narodowe.

33. Kronberg. Żyd.34. Chajkina. Żydówka.35. Karlson. Łotysz.36. Schauman. Łotysz. 37. Lentowicz. Żyd.38. Riwkin. Żyd.39. Antonow. Rosjanin. Oto rosyjski głupiec dokąd wlazł. A może po prostu sadysta.

40. Delafarb. Żyd.41. Cytkin. Żyd.42. E. Razmirowicz. Żyd.Oczywiście cała rodzinka jest tutaj.

43. G. Swierdłow. Żyd.44. Blumkin. Żyd.To ten, który zastrzelił niemieckiego ambasadora Mirbacha. Lenin poprzysiągł znaleźć zabójcę i ukarać. Ale jego nie trzeba było szukać. Był on szefem departamentu u Dzierżyńskiego. A jego gabinet był piętrem niżej od gabinetu Dzierżyńskiego.

45. Bizenskij. Żyd.46. Aleksandrowicz. Rosjanin.

46

47. Reitenberg. Żyd.48. Fines. Żyd.49. Zacks. Żyd.50. Jacob Goldin. Żyd.51. Halperstein. Żyd.52. Kniggisen. Żyd.53. Łacis. Łotysz.54. Dejbol. Łotysz.55. Seizan. Ormianin.56. Dejbkin. Łotysz. 57. Szef więzienia w Taganrogu - Libert. Żyd.58. Vogel. Niemiec.59. Zakis. Łotysz. 60. Schillenkus. Żyd.61. Janson. Łotysz. 62. Przewodniczący Komisji Bastionu Trubeckiego i Twierdzy Piotra i Pawła. Żyd.

Ogółem - z 62 członków: Żydzi 43; Łotysze - 10; Ormianie - 3; Polacy - 2; Niemcy - 2; Rosjanie - 2.

Oznacza to, że wszystkie organa terroru w Piotrogrodzie i Moskwie były całkowicie w rękach Żydów.

Z 62 członków Żydów jest 43 i Rosjan 2. A strzelają przecież do Rosjan. Łotyszy jest 10. Powiedziałem już, że trzeba to wszystko sprawdzić. Mogą być oni łotewskimi Żydami lub Łotyszami z domieszką krwi żydowskiej lub, jak Łacis, mieli za żony Żydówki. Związek Bierdiajewa -Bierdyczewskiego. Łacis się ożenił z siostrą żony Stalina.

KOMISARIAT SPRAW ZAGRANICZNYCH

1. Komisarz Ludowy - Cziczerin. Rosjanin. Już mówiliśmy - jaki z niego Rosjanin… Jego pomocnicy: 2. Karachan. Żyd. 3. Fritsche. Łotysz. 4. Dyrektor Ekspedycji Paszportowej - Margolin. Żyd. 5. Ambasador w Berlinie - Joffe. Żyd. 6. Dołączony do ambasady w Berlinie - Lewin (w 1919 r. Komisarz Ludowy w Bawarskiej Republice Sowieckiej) – Żyd. 7. Szef biura prasowego i informacyjnego w ambasadzie w Berlinie - Axelrod. Żyd. 8. Ambasador w Wiedniu i Londynie - Rosenfeld (Kamieniew). Żyd. 9. Nadzwyczajny pełnomocnik w Paryżu i Londynie - Beck. Żyd. 10. Poseł w Christianii - Beitler. Żyd. 11. Konsul w Glasgow - Małkin. Żyd. 12. Przewodniczący delegacji pokojowej w Kijowie - Kain Rakowskij. Żyd. 13. Radca prawny - Astschub (Ilsen). Żyd. 14. Konsul Generalny w Kijowie - Grünbaum (Krzewinskij). Żyd. 15. Konsul Generalny w Odessie - A. Beck. Żyd. 16. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (nieoficjalny przedstawiciel) - Martens. Niemiec.

Ogółem - z 16 członków: Żydzi - 13; Łotysze - 1; Niemcy -1; Rosjanie - 1. 47

Tak więc, Komisariat Spraw Zagranicznych również składa się prawie wyłącznie z Żydów. Jedynym Rosjaninem jest Cziczerin, ale jaki z niego Rosjanin, to już wiemy.

Oto przeczytaliśmy tutaj - Ambasador w Berlinie - Joffe, Żyd. A przecież był on kochankiem Trockiego i kiedy Trocki został wydalony z partii i wysłany ze Związku Sowieckiego, popełnił on samobójstwo. Co więcej, jeszcze przed rewolucją ten Joffe leczył się we Wiedniu u słynnego psychiatry Adlera. Wtedy z Trockim mieszkali w Wiedniu. Trocki wydawał tam gazetę "Prawda", a Joffe w tym czasie biegał do tego słynnego psychiatry Adlera.

SPIS CZŁONKÓW KOMISARIATU FINANSÓW

1. Komisarz Ludowy - Mierżwińskij. Polak. 2. Jego pomocnik - Don-Sołowiej. Żyd. 3. Komisarz - Izydor Gukowskij. Żyd. 4. Jego pomocnik - I. Axelrod. Żyd. 5. Dyrektor Kancelarii - Zaks (Gładniew). Żyd. 6. Dyrektor Kancelarii - Bogolepow. Rosjanin. 7. Główny Sekretarz - Chaskin. Żyd. 8. Jego pomocnica - Berta Chiniewicz. Żydówka. 9. Przewodniczący Kongresu Finansowego Rad - Łacis. Łotysz. 10. Jego pomocnik - Weistman. Żyd. 11. Komisarz ds. Likwidacji Rachunków Rosyjsko-Niemieckich - Furstenberg (Ganiecki). Żyd. 12. Jego głównym sekretarz - Kogan. Żyd. 13. Administracja Banków Ludowych - Michelson. Żyd. 14. Administracja Banków Ludowych - Zaks. Żyd. 15. Administracja Banków Ludowych - Axelrod. Żyd. 16. Administracja Banków Ludowych - Sadnikow. Rosjanin.

SPIS CZŁONKÓW - AGENTÓW FINANSOWYCH

17. W Berlinie - Landau. Żyd. 18. W Kopenhadze - Worowskij. Żyd. 19. W Sztokholmie - Abraham Schenkman. Żyd. 20. Główny Rewizor Banków Ludowych - Kan. Żyd. 21. Jego pomocnik - Gorenstein. Żyd. 22. Główny Komisarz ds. Likwidacji Banków Prywatnych - Anrik. Żyd. 23. Jego pomocnik - Moses Kowsz. Żyd.

SPIS CZŁONKÓW KOMISJI TECHNICZNEJ DO SPRAW LIKWIDACJI BANKÓW PRYWATNYCH

24. Eliaszewicz. Żyd. 25. G. Giftlich. Żyd. 26. A. Rogow. Żyd. 27. G. Lemerich. Żyd. 28. A. Rosenstein. Żyd. 29. A. Płat. Łotysz. Ogółem - z 29 osób: Żydów - 24; Łotyszy - 2; Rosjan - 2; Polaków - 1.

48

Wszyscy są żydowskimi gangsterami, rabującymi naród rosyjski. Kontynuujmy analizę listy sowieckiego rządu lat 20-tych XX wieku.

Oto lista Komisariatu Sprawiedliwości:

KOMISARIAT SPRAWIEDLIWOŚCI

1. Komisarz Ludowy - I. Steinberg. Żyd. Ten Żyd w połowie lat 20-tych uciekł ze Związku Sowieckiego do Ameryki i mieszkał w Nowym Jorku. Pisano o nim w żydowskiej gazecie „Nowe Słowo Rosyjskie” ("New Russian Word") – że niby, drogi towarzysz Steinberg mieszka tutaj i jest dobrym Żydem. A to był, że tak powiem, szef terrorystycznej Sprawiedliwości. Zajmował się tam rozstrzeliwaniami, a tu - dobry, dobry Żyd.

2. Komisarz Departamentu Kasacyjnego - Schroeder. Żyd. Tak więc, Steinberg wydawał wyroki. Człowiek próbował skarżyć się i trafiał do Schroedera, innego Żyda ... 3. Przewodniczący Moskiewskiego Trybunału Rewolucyjnego - I. Berman. Żyd. Należy wziąć pod uwagę, że w tamtych dniach główną karą było rozstrzeliwanie. Myślę, że 90% aresztowanych zostało rozstrzelanych. W tym czasie rewolucyjna świadomość prawna, spieszyła się, spieszyła się według list pędzić na rozstrzelanie. 4. Komisarz Senatu w Piotrogrodzie - Ber. Żyd. 5. Przewodniczący Najwyższej Komisji Rewolucyjnej Republiki - Bronstein-Trocki. Żyd. 6. Przewodniczący Komisji Śledczej Trybunału Rewolucyjnego - Głuzman. Żyd. 7. Śledczy tegoż Trybunału - Legendorf. Żyd. 8. Śledczy tegoż Trybunału - Słuckij. Żyd. 9. Prokurator Trybunału - Friedkin. Żyd. 10. Starszy Sekretarz Wydziału Kodyfikacyjnego - Gojnbark. Żyd. 11. Główny Sekretarz Komuny Ludowej - Szirwin. Żyd. 12. Komisarz do Spraw Obrony Ludowej - Łuckij. Żyd.

Tylko obrony jakiego narodu? Narodu Bożego ...

W ten więc sposób cały Komisariat Sprawiedliwości Terrorystycznej całkowicie, od pierwszego do ostatniego, składał się wyłącznie z samych Żydów. A o wynikach ich rozpraw z narodem rosyjskim cały świat wie, ale milczy ...

Lista obrońców ludowych

Następnie pojawia się lista obrońców ludowych: 1. G. Antokolskij. Żyd. 2. W. Aranowicz. Żyd. 3. I. Bejer. Żyd. 4. R. Bisk. Żyd. 5. A. Gundar. Żyd. 6. G. Dawidow. Żyd. 7. R. Kastarianz. Ormianin. Jak widać, wszyscy są Żydami. Wśród nich zaplątał się tylko jeden Ormianin.

49

Ogółem - z 19 członków: Żydzi - 18, Ormianin - 1, ani jednego Rosjanina.

* - To dziwne, że z mniejszości narodowych często słyszymy o tym związku Ormian i Żydów.

- Chodzi o to, że jeśli spojrzeć na to wszystko z punktu widzenia degeneracji, to Żydzi są na pierwszym miejscu, jako naród, a Ormianie w granicach Związku Sowieckiego są na drugim miejscu.

* - Z wyglądu są nawet prawie nie do odróżnienia.

- Istnieje wiele interesujących danych na ten temat. Procentowo w rewolucji było bardzo dużo Ormian. Obecnie, jeśli się weźmie pod uwagę dzisiejszą niechęć, to na pierwszym miejscu są Żydzi i ludzie z domieszka krwi żydowskiej (ros. - с прожидью), a Ormianie są na drugim miejscu. Oto historia z ostatniego roku, ostatnich miesięcy: niepokoje rozpoczęły się w Armenii. To samo jest z emigracją: teraz wysyła się lub wypuszcza – na pierwszym miejscu - Żydów, na drugim miejscu - Ormian. Rząd sowiecki ma teraz dość tych ormiańskich dysydentów, że jednego z nich nie osądzono, nie wsadzono w obozu koncentracyjnego, a po prostu wsadzono do samolotu i wyrzucono ... Ale gdzie? W Etiopii, gzie on prostą drogą udał się do ambasady amerykańskiej.

Spotkałem się kiedyś z pewnym pół-Żydem. Był dość kulturalnym, interesującym mężczyzną w wieku około czterdziestu pięciu lat. Jest tutaj uważany za doradcę Breżniewa, kręci się, robi coś przy Uniwersytecie Columbia. W Związku Sowieckim pracował przy jakimś wydziale Komitetu Centralnego. Jednym słowem, człowiek o dużej wiedzy. Po przeczytaniu mojej książki "Protokoły Sowieckich Mędrców" powiedział: "Tak, ma Pan rację". Jak widać - Żydzi są bardziej skłonni do seksu oralnego, podczas gdy Ormianie są bardziej skłonni do seksu analnego. Jest nawet takie wyrażenie: ormiańskie sztuczki – to o pederastii. Ten termin dał Ormianom naród, a głos narodu – to głos mądrości.

Podobnie jak u Żydów - większość Ormian jest w diasporze i nie zamierza powrócić do swojej ojczyzny. Podobnie jak u Żydów – większość Ormian ma nieprzeparty pociąg do handlu i nieukrywany wstręt do rolnictwa, uprawiania ziemi. Podobnie jak u Żydów - Ormianie mieli własne pogromy, największy na początku XX wieku i gdyby Rosja nie wzięła ich pod swoją opiekę, to kto wie, czy przetrwaliby oni jako naród, czy też nie ...

SPIS CZŁONKÓW KOMISARIATU EDUKACJI NARODOWEJ:

1. Komisarz Ludowy - Łunaczarski. Rosjanin.

Przyjaciel Lenina. Tutaj został zaznaczony jako Rosjanin, ale w rzeczywistości był czystej krwi Żydem z przechrztów i był żonaty z Żydówką Rosenel. Pamiętam, kiedy byłem chłopcem, to było w 26-tym roku, grano ciekawy film. Tytuł filmu - "Niedźwiedzie wesele". Scenariusz do filmu napisał Łunaczarski. W filmie były przedstawione zboczenia seksualne i sadystyczne morderstwa. Temat dość niezwykły, nawet dla Łunaczarskiego. A propos, przypomina on powieść Prospera Merimee. Ale jest to temat chory.

2. Komisarz Regionu Północnego - Grünberg. Żyd. 3. Przewodniczący Komisji Instytutu Wychowania - Zołotnickij. Żyd. 4. Kierownik Sekcji Miejskiej - Lurie. Żyd. 5. Szef Sztuki Plastycznej - Sternberg. Żyd. 6. Głównym Sekretarz Komisariatu - M. Eichengolz. Żyd. 7. Kierownik Sekcji Teatralnej - O. Z. Rosenfeld. Żydówka. To jest żona Kamieniewa. A i Kamieniew jest Żydem.

50

8. Jej pomocnica – Zatz. Żydówka. 9. Dyrektor 2. Departamentu - Grojnim. Żyd.

To znaczy, cały Komisariat Edukacji Narodowej, który był zaangażowany w pranie mózgów narodu rosyjskiego, składał się w całości z Żydów pod przewodnictwem zamaskowanego Żyda Łunaczarskiego.

W momencie ustanawiania władzy sowieckiej, w czasie zakładania fundamentów państwa - Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Edukacji - były w rękach "narodu Bożego". Tak więc wszystkie owoce które teraz zbieramy, zostały już założone (zasadzone) wówczas.

I oto minęło 70 lat. Dzisiaj Gorbaczow próbuje robić jakąś pieriestrojkę. Ale napotyka ona na wielkie trudności, ponieważ fundament wszystkiego został założony od razu po rewolucji przez tych oto ludzi.

Jeśli w Rosji przez 300 lat było jarzmo tatarskie, to po rewolucji nastało jarzmo żydowskie, które było gorsze od tatarskiego. Tatarzy brali tylko daninę z Rosjan, a władzę zostawiali w rękach udzielnych książąt rosyjskich. I Cerkwi oni nie niszczyli. Kiedy po rewolucji przyszło do nas jarzmo żydowskie, to stało się ono o wiele bardziej szkodliwe dla Rosji niż jarzmo tatarskie.

Załączę maleńką ilustrację. W 1926 roku, kiedy miałem 8 lat, wstąpiłem do pierwszej klasy liceum. Kto był u nas dyrektorem szkoły? Abram Mojsiejewicz Rozow - Żyd. Przy czym zewnętrznie naśladował Trockiego (wygląd, bródka).

I oto ten maleńki epizod. Jakaś dziewczynka usłyszała w domu i palnęła w szkole: "Żydów bij, ratuj Rosję!" Jaka była kara dla tej 8-letniej dziewczynki? Została wyrzucona ze szkoły z wilczym biletem. Nie mogła wstąpić do żadnej innej szkoły. Oto jaka była kara Abrama Mojsiejewicza Rozowa ...

A za obrazę Cara była wtedy grzywna w wysokości 100 rubli ... Ale ten towarzysz Rozow skończył źle. Na początku lat 30-tych, gdy rozpoczęła się walka w partii, został aresztowany i zniknął bez śladu. Tak że kaukaski pół-Żyd Stalin zjadł nowoczerkaskiego Żyda Rozowa.

Przed rewolucją w Nowoczerkasku Żydzi mieli absolutny zakaz zamieszkiwania. Mogli tam być tylko 24 godziny. To znaczy, przyjechałeś w interesach, przenocowałeś i wyjeżdżaj. Nowoczerkask przed rewolucją był stolicą regionu Wielkiego Wojska Dońskiego, a Rostow był centrum handlowym. Pomiędzy nimi było 40 kilometrów. Prawie jak Waszyngton i Nowy Jork. Niewielki Waszyngton - stolica Stanów Zjednoczonych, a obok Nowy Jork - centrum handlowe. Było tak samo jak między Rostowem a Nowoczerkaskiem.

Rostow był wtedy największym centrum handlowym na południu Rosji po Odessie. W Rostowie było bardzo wielu Żydów i Ormian też tam było wielu. I oto obok, w Nowoczerkasku, Żydzi mieli nawet zakaz zamieszkiwania. No, a po rewolucji w Nowoczerkasku wychowaniem rosyjskich dzieci zajmował się Żyd Abram Mojsiejewicz Rozow.

Teraz zdecydujmy, czy mieli rację rząd rosyjski, ataman (głową tam był ataman Wielkiego Wojska Dońskiego), kiedy zabraniali Żydom mieszkać w Nowoczerkasku?

Rozpatrzmy przykład późniejszego czasu. Jestem żonaty od 24 lat. Tak jak powinno być, miałem teściową. Ta teściowa współzamieszkiwała od 15 lat z Ormianinem Aramem. A żona tego Ormianina przez cały ten czas siedziała w zakładzie dla obłąkanych. Była pół-Żydówką. Jej ojciec był bogatym Kozakiem z Nowoczerkaska, a matka - Żydówką z Rostowa.

51

W jakiś sposób ta Żydówka uwiodła bogatego Kozaka z Nowoczerkaska. W rezultacie urodziła się im córka, Luba Cikunowa, która została żoną tego Arama. Powiedział mi to wszystko on sam. Później okazało się, że ten Ormianin wcale nie był Ormianinem, tylko ormiańskim Żydem. Nazywał się Aram Michajłowicz Safarjan. Ale jakie korzenie ma to nazwisko? Safarjan – korzeniem jest szofar. A szofar - to specjalny róg, w który rabini trąbią podczas wielkich świąt. A Aram jest imieniem ormiańskim od Abram. W rzeczywistości nie był on Aramem Michajłowiczem, tylko Abramem Mojsiejewiczem. Na listach leninistów z zaplombowanego wagonu, który Niemcy wysłali do Rosji, jest też Safarow. Wszystko pochodzi z tego samego korzenia - źródła (szofar). Później ten Safarow z zaplombowanego wagonu leninowskiego brał udział w egzekucji rodziny carskiej w Jekatierynburgu.

Ciekawe jest to, że ten zamaskowany ormiański Żyd, gdy sprawa dojrzała do małżeństwa, poślubił pół-Żydówkę, rosyjską pół-Żydówkę. Oto jak przyciągają się oni nawzajem do siebie.

A więc - ojcem jego żony był bogaty Nowoczerkaski Kozak Cikunow. W Nowoczerkasku była Cikunowska Giełda i Przystanek Cikunowski. Giełda Cikunowska była w lesie, były tam ogromne składy materiałów drzewnych i był też tam przystanek kolejowy, gdzie rozładowywano materiały drzewne dla Giełdy Cikunowskiej. Cikunow był wówczas wielkim nowoczerkaskim kapitalistą.

A po rewolucji na Przystanku Cikunowskim wyładowywano już nie drewno, a więźniów, ponieważ był to najbliższy przystanek przed słynnym więzieniem w Nowoczerkasku. Za granicą miasta Nowoczerkask znajdowało się więzienie, które w czasach sowieckich ciągle było poszerzane, poszerzane i poszerzane. Stało ono w polu. Kolosalne więzienie. Większe niż w Rostowie. Więźniów rozładowywano na tym Przystanku Cikunowskim. Znam to wszystko bardzo dobrze. Urodziłem się w Nowoczerkasku w 1918 roku i mieszkałem tam do 1941 roku.

A więc, pobrali się oni w 1920 roku, gdy mieli po dwadzieścia lat. Opowiadał mi, że jego żona była ładna, ale bardzo nerwowa. Rodziła mu dzieci, a w wieku 50 lat zachorowała na obłęd klimakteryjny i w ciągu 7 lat powoli traciła zmysły. Od 57 roku życia przebywała w szpitalu dla obłąkanych jeszcze przez 23 lata, gdzie zmarła.

Na moje pytania o tym, jak traciła ona zmysły, opowiadał: "Oto, - mówi, - śpię, i śni mi się, że kropi na mnie deszcz. Otwieram oczy, a ona stoi nade mną i posypuje mnie solą. Mówię: "Luboczka, co robisz?" A ona odpowiada: "Wiesz, chcę cię zarżnąć. Ale żebyś nie zaczął cuchnąć, to najpierw cię posolę ..."

"Albo pójdzie na 5-tą Aleję i kupi najdroższe buty w najdroższych sklepach, pięć par na raz. Potem przynosi je do domu, wkłada je do dużego rondla i zaczyna gotować. Pytam: - Luboczka, co robisz? A ona odpowiada: "Widzisz, te buty bardzo śmierdzą. Więc najpierw je wygotuję. I gotuje je, gotuje, i gotuje ..."

"Albo to - mówi - wezmę przyrządzę jajecznicę z kiełbasą i postawię na stole dla niej i dla mnie. A ona - raz i zamieni talerze. Mówi: - Mnie nie oszukasz. Chciałeś mnie otruć ...".

"Albo zacznę sprzątać mieszkanie. Zaczynam odkurzać. A ona podchodzi i wyciąga przewód z gniazdka. Mówi: - Wiem, chciałeś mnie do odkurzacza wciągnąć. Ale nie jestem taka głupia! I śmieje się ..."

"Pewnej nocy się budzę - ona stoi z brzytwą nade mną i chce odciąć mego penisa ..."

Widzicie więc, dokąd skierowane są te jej chorobliwe dążenia? Większość zaburzeń psychicznych ma charakter psychoseksualny. Następuje to i w głowie i w spodniach równocześnie. A oto jeszcze

52

jeden najbardziej jaskrawy przykład. W końcu mąż i dzieci podpisali się pod prośbą o izolacji jej w zakładzie dla obłąkanych, gdzie przesiedziała jeszcze 23 lata - aż do samej swojej śmierci.

Z ciekawości podliczyłem, ile to wszystko kosztowało amerykańskiego podatnika. Półtora miliona dolarów! Więc była ona niby milionerką, ale w kategorii minusowej.

I z moją żoną wydarzyła się taka sama historia. Nie bez powodu moja teściowa współmieszkała z Ormianinem, który miał obłąkaną żonę ... Tutaj należy wziąć pod uwagę rzecz następującą: ponieważ u tej szalonej pół-Żydówki Luby Cikunowej było dwoje czy troje dzieci i kupa wnuków, to bardzo możliwe, że ta sama historia powtórzy się również z jej dziećmi i wnukami, gdy osiągną oni wiek klimakterium. W końcu to wszystko rozciąga się na 50-70 lat. To także rodzaj swoistego kapitału - tylko genetycznego.

A teraz wróćmy do książki A. Dikiego.

Lista dziennikarzy i współpracowników gazet centralnych:

1.Współpracownicy gazet: „Prawda”, „Izwiestija”, „Finanse i Gospodarka Narodowa”.

1. Dinn. Żyd. 2. Bergman. Żyd. 3. Kun. Żyd. 4. Duamant. Żyd. 5. A. Bramson. Żyd. 6. A. Torbert. Żyd. 7. I. W. Golin. Żyd. 8. Bitner. Żyd. 9. E. Alperowicz. Żyd. 10. Klojzner. Żyd. 11. Nachamkes (Stiekłow). Żyd. 12. Ziger (Iljin). Żyd. 13. Grosman (Rozin). Żyd. 14. Lurie (Rumiancew). Żyd. 15. Maksym Gorki. Rosjanin.

Co do jednego wszyscy Żydzi. Jedynym Rosjaninem w tym towarzystwie - Maxim Gorki.

Ale M. Gorki był wie-e-l-kim dziwakiem. W wieku 35 lat adoptował on 19-letniego Żyda. Wziął go do siebie jako swego przybranego syna. Jest to zwykła sztuczka pederastów. 35-letni pederasta adoptuje 19-letniego pederastę. Istnieje mnóstwo takich przypadków. Co więcej, ten adoptowany syn był nie tylko Żydem, ale bratem Swierdłowa. Swierdłow był po Leninie na 3 miejscu w sowieckiej hierarchii. Tak że to był nie tylko Żyd, ale brat wielkiego rewolucjonisty i organizatora zabójstwa Rodziny Carskiej.

2. Współpracownicy gazety "Sztandar Pracy".

1. Steinberg. Żyd. 2. Lander. Żyd. 3. Jarosławskij. Żyd. 4. Efron. Żyd. 5. Schumacher. Żyd.

53

6. Lewin. Żyd. 7. Billin. Żyd. 8. Dawidson. Żyd. 9. Maxim Gorki. Rosjanin.

3. Współpracownicy gazety "Wola Pracy".

1. Zacks. Żyd. 2. Polańskij. Żyd. 3. E. Katz. Żyd.

4. Współpracownicy "Gazety Handlowo - Przemysłowej".

1. Bernstein. Żyd. 2. Kogan. Żyd. 3. Goldberg. Żyd. 4. Goldman. Żyd. 5. W. Rosenberg. Żyd. 6. Rafałowicz. Żyd. 7. Groman. Żyd. 8. Kuliszer. Żyd. 9. Slawenson. Żyd. 10. I. Giller. Żyd. 11. Gachman. Żyd. 12. Schuschman. Żyd. 13. P. Bastel. Żyd. 14. A. Press. Żyd. 15. A. Moch. Żyd. 16. A.S. Emanson. Żyd.

Razem: na 42 dziennikarzy - 41 Żydów i 1 Rosjanin.

Tak więc po rewolucji - finanse, sprawiedliwość, edukacja i prasa Rosji znalazły się w rękach Żydów. Oto i "Naród Boży"! ... Mają Państwo materiał do przemyślenia! ..

Dalej A. Dikij daje kolejną interesującą listę.

Spis członków Komisji Śledczej w sprawie zabicia Cara Mikołaja II

1. Swierdłow. Żyd. 2. Sosnowskij. Żyd. 3. Teodorowicz. Żyd. 4. Smidowicz. Żyd. 5. Rosengolz. Żyd. 6. Rozin. Żyd. 7. Władimirski-Girschfeld. Żyd. 8. Awanezow. Ormianin. 9. Maksimow. Rosjanin. 10. Mitrofanow. Rosjanin.

54

Najpierw zabili Mikołaja II. I morderstwem kierowali Żydzi. Teraz badają to morderstwo ... Komisja - składa się z tych samych Żydów. Przewodniczy Komisji ten sam Swierdłow, który kierował morderstwem ... Jak się to wam podoba? ... Nie ma tu nic więcej do powiedzenia.

Spis Członków Rady Głównej Gospodarki Narodowej

1. Przewodniczący Rady Moskiewskiej - Rykow. Rosjanin. 2. Przewodniczący Rady Piotrogrodzkiej - Eismont. Żyd. 3. Wiceprzewodniczący Rady Piotrogrodzkiej - Landemann. Żyd. 4. Dyrektor Rady Związku Piotrogrodzkiej - Kreinis. Żyd. 5. Wiceprzewodniczący Rady Moskiewskiej - Krassikov. Żyd. 6. Dyrektor Rady Moskiewskiej - A. Schotman. Żyd. 7. Jego pomocnica - Chajkina. Żydówka. 8. Kierownik Sekcji Odbudowy - Kitschwalter. Żyd. 9. Obserwator Odbudowy - N. A. Rosenberg. Żyd. 10. Jego pomocnik - Sandicz. Żyd. 11. Przewodniczący Komitetu ds. Produkcji Oleju - Tawrid. Żyd. 12. Przewodniczący Komitet ds. Hodowli Ryb - Klammer. Żyd. 13. Przewodniczący Sekcji Węglowej - Rotenberg. Żyd. 14. Przewodniczący Sekcji Transportowej - Chirzan. Ormianin. 15. Jego pomocnik – Szlemow. Żyd. 16. Przewodniczący Sekcji Metalurgicznej - A. Alperowicz. Żyd.

Spis Członków Biura Wysokiej Rady Sekcji Gospodarczej

17. Kreitman. Żyd. 18. Weinberg. Żyd. 19. Krasin. Rosjanin. 20. Lurie (Larin). Żyd. 21. Czuber. Żyd. 22. Goldblat. Żyd. 23. Łomow. Rosjanin. 24. Alperowicz. Żyd. 25. Rabinowicz. Żyd.

Spis Członków Rady Komitetu Donieckiego

26. Kogan (Bernstein). Żyd. 27. A.I. Oczkis. Żyd. 28. Polońskij. Żyd. 29. Bisk. Łotysz. 30. Klassen. Łotysz. 31. Liwschitz. Żyd. 32. Kirsch. Niemiec. 33. Kruse. Niemiec. 34. Wichter. Żyd. 35. Rosenthal. Żyd. 36. Simanowicz. Żyd.

Spis Członków Sekcji Spółdzielczej

37. Lubomirskij. Żyd.

55

38. Kintschtuk. Żyd. 39. Sedelheim. Żyd. 40. Tager. Żyd. 41. Chejkin. Żyd. 42. Kriżewskij. Żyd.

Spis Członków Sekcji Węglowej

43. Kassior. Żyd. 44. Goldman. Żyd. 45. Lengnitz. Żyd. 46. Holtzman. Żyd. 47. Schmidt. Żyd. 48. Smith Falkner. Żyd. 49. Rudzitak. Żyd. 50. Sortel. Żyd. 51. Blum. Żyd. 52. Katzel. Żyd. 53. Sul. Żyd. 54. Czetkow. Rosjanin.

Ogółem - na 54 członków: Żydzi - 45; Rosjanie - 4; Ormianie -1, Łotysze - 2; Niemcy - 2.

Ciągle ta sama historia - "Naród Boży" organizuje swój satanistyczny bal.

Spis Członków Biura Pierwszej Rady Deputowanych Robotniczych i Żołnierzy w Moskwie

1. Przewodniczący I Rady Deputowanych Żołnierzy - Leiba Kuntisz. Żyd. 2. Przewodniczący Rady Robotniczej i Żołnierzy Armii Czerwonej - Smidowicz. Żyd. 3. Przewodniczącym I Rady Deputowanych Robotniczych i Żołnierzy - Model. Żyd.

Członkowie:

4. Sarch. Żyd. 5. Klammer. Żyd. 6. Grönberg. Żyd. 7. Scheinkman. Żyd. 8. Rothstein. Żyd. 9. Lewinson. Żyd. 10. Krasnopolskij. Żyd. 11. Zederbaum (Martow). Żyd 12. Riwkin. Żyd. 13. Simson. Żyd. 14. Tapkin. Żyd. 15. Szyk. Żyd. 16. Falin. Żyd. 17. Anderson. Łotysz. 18. Wimba. Łotysz. 19. Solo. Łotysz. 20. Michelson. Żyd. 21. Ter-Miczan. Ormianin.

56

22. Sekretarz - Klausner. Żyd. 23. Dyrektor Biura - Rosenholz. Żyd.

Ogółem - na 23 członków: 19 Żydów, 1 Ormianin, 3 Łotyszy, 0 Rosjan.

Wszystkie nazwiska żydowskie ... Reprezentują robotników i żołnierzy! I śmiech i grzech!

Spis Członków Centralnego Komitetu Wykonawczego 4. Rosyjskiego Kongresu Delegatów Robotniczych i Wiejskich

1. Przewodniczący - Swierdłow. Żyd. 2. Abelman. Żyd. 3. Weltman (Pawłowicz). Żyd. 4. Axelrod. Żyd. 5. Zederbaum (Martow). Żyd. 6. Krassikov. Żyd. 7. Lundberg. Żyd. 8. Kogan (Wołodarski). Żyd. 9. Zederbaum (Lewicki). Żyd. 10. Radomyślskij (Uritskij). Żyd. 11. Uljanow (Lenin). Rojanin. 12. Zinowiew (Apfelbaum). Żyd. 13. Bronstein (Trocki). Żyd. 14. Sirota. Żyd. 15. Gimmer (Suchanow). Żyd. 16. Riwkin. Żyd. 17. Zeibusch. Żyd. 18. Ratner. Żyd. 19. Bleichman (Sołncew). Żyd. 20. A. Goldengudin. Żyd. 21. Chaskin. Żyd. 22. Lander. Żyd. 23. Aranowicz. Żyd. 24. Katz. Żyd. 25. Fischman. Żyd. 26. Abramowicz. Żyd. 27. Frich. Żyd. 28. Goldstein. Żyd. 29. Lichacz. Żyd. 30. Knitschuk. Żyd. 31. Berlinraut. Żyd. 32. Distler. Żyd. 33. Czerniłowskij. Żyd. 34. Wen. Smidowicz. Żyd.

Ogółem - spośród 34 członków - wszyscy są Żydami.

Spis Członków Komitetu Centralnego V Kongresu

1. Bruno. Łotysz. 2. Breslau. Łotysz. 3. Babczinskij. Żyd.

57

4. Bucharin. Rosjanin. 5. Weinberg. Żyd. 6. Gajles. Żyd. 7. Heinzberg. Żyd. 8. Daniszewskij. Niemiec. 9. Stark. Żyd. 10. Zacks. Żyd. 11. Lingeg. Żyd. 12. Erdling. Żyd. 13. Langewr. Żyd. 14. Steinman. Żyd. 15. Wollach. Czeski. 16. Dimanschtein. Żyd. 17. Lewin. Żyd. 18. Jerman. Żyd. 19. Ioffe. Żyd. 20. Charklin. Żyd. 21. Kniggisen. Żydówka. 22. Rosenfeld (Kamieniew). Żyd. 23. Apfelbaum (Zinowiew). Żyd. 24. Krylenko. Rosjanin. 25. Krassikov. Żyd. 26. Kapnik. Żyd. 27. Kaul. Łotysz. 28. Uljanow (Lenin). Rosjanin. * 29. Lakzes. Żyd. 30. Knitschuk. Żyd. 31. Łunaczarskij. Rosjanin (?) 32. Peterson. Łotysz. 33. Peters. Łotysz. 34. Rudzubtas. Łotysz. 35. Rozin. Żyd. 36. Smidowicz. Żyd. 37. Stuczka. Łotysz. 38. Swierdłow. Żyd. 39. Smilga. Żyd. 40. Nachamkes. Żyd. 41. Sosnowskij. Żyd. 42. Skripnik. Ukrainiec. 43. Bronstein. Żyd. 44. Teodorowicz. Żyd. 45. Terian. Ormianin. 46. Radomyślskij (Uritskij). Żyd. 47. Tegeleżkin. Rosjanin. 48. Feldman. Żyd. 49. Frumkin. Żyd. 50. Ciurupa. Rosjanin. 51. Circiwadze. Gruzin. 52. Scheikman. Żyd. 53. Rosenthal. Żyd. 54. Ashkinazi. Żyd. 55. Karachan. Żyd. 56. Rose. Żyd.

58

57. Radek (Sobelson). Żyd. 58. Schlikter. Żyd. 59. Czikolini. Żyd. 60. Szijański. Żyd. 61. Sekretarz Komitetu - Awaniesow. Ormianin.

Ogółem – na 61 członków: Żydzi - 43, Rosjanie - 6; Łotysze - 6; Ormianie - 2; Niemcy - 1; Czesi - 1; Gruzini - 1; Ukraińcy -1.

W rzeczywistości W.I. Lenin (Uljanow) jest pół-Żydem po matce, a zgodnie z izraelskimi przepisami rabinicznymi uważa się go za pełnego (100%-go) Żyda. Nazwisko panieńskie jego matki Blank – była Żydówką.

Obraz jest jasny – najpełniejsze jarzmo "narodu wybranego przez Boga"!

Spis Członków Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Pracy:

A oto Komitet Centralny Socjaldemokratycznej Partii Pracy:

1. Bronstein (Trocki). Żyd. 2. Uljanow (Lenin). Rosjanin. 3. Apfelbaum (Zinowiew). Żyd. 4. Lurie (Larin). Żyd. 5. Krylenko. Rosjanin. 6. Łunaczarskij. Rosjanin. (?) 7. Radomyślskij (Uritskij). Żyd. 8. Kogan (Wołodarski). Żyd. 9. Rosenfeld (Kamieniew). Żyd. 10. Smidowicz. Żyd. 11. Swierdłow. Żyd. 12. Nachamkes (Stiekłow). Żyd.

Ogółem - na 12 członków: Żydzi - 9, a Rosjan - 3.

Ale jakiego rodzaju Rosjan? To jest pół-Żyd Lenin i zamaskowany Żyd Łunaczarskij. Oboje byli pół-Żydami według matek i zgodnie z izraelskimi przepisami rabinicznymi - obaj uważani są za pełnych (100%-ch) Żydów. Ta sama historia.

Wielu ludzi myśli, że gdyby do władzy przyszli nie bolszewicy, a przypuśćmy, mieńszewicy, to wszystko byłoby inaczej...

Dobrze. Spójrzmy teraz na spis Członków Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Mieńszewików:

Spis Członków Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Mieńszewików:

1. Dimand. Żyd. 2. N. Gimmer. Żyd. 3. Strauss. Żyd. 4. Ratner. Żyd. 5. Liber. Żyd.

59

6. Zonn. Żyd. 7. Dan. Żyd. 8. Abramowicz. Żyd. 9. Rappoport. Żyd. 10. Cederbaum (Martow). Żyd. 11. Cederbaum (Lewicki). Żyd, brat poprzedniego.

Tutaj – wszyscy 100% z "wybranego przez Boga narodu" ...

Niektórzy uważają, że gdyby władza została przejęta przez eserów (Partię Socjalistów-Rewolucjonistów), to byłoby lepiej?

Oto lista Komitetu Centralnego prawego skrzydła Socjalistycznej Partii Rewolucyjnej:

1. Kiereński. Rosjanin (?) 2. Aronovich. Żyd. 3. Gissler. Żyd. 4. Lwowicz-Dawidowicz. Żyd. 5. Gurewicz. Żyd. 6. Gotz. Żyd. 7. Goldstein. Żyd. 8. Lichacz. Żyd. 9. Kintschuk. Żyd. 10. Berlinruth. Żyd. 11. Distler. Żyd. 12. Czerniawski. Żyd. 13. Czajkowski. ? 14. Rosenberg. Żyd. 15. Ratner. Żyd.

Ogółem - z 15 członków: Żydzi - 13, Rosjanie - 2 (?)

Kiereński był w rzeczywistości pół-Żydem i masonem, o czym sam pisał już tu, w Ameryce. Jak widać, ciągle ten sam obraz ...

Lista Komitetu Centralnego lewego skrzydła Socjalistycznej Partii Rewolucyjnej:

A teraz spójrzmy na listę Centralnego Komitetu lewego skrzydła Socjalistycznej Partii Rewolucyjnej:

1. Sternberg. Żyd. 2. Levin. Żyd. 3. Fischman. Żyd. 4. Lenberg. Żyd. 5. Stica. Żyd. 6. Lander. Żyd. 7. Kagan (Gresser-Kamkow). Żyd. 8. Katz (Bernstein). Żyd. 9. Feiga Ostrowskaja. Żydówka. 10. Naczman. Żyd.

60

11. Karelin. Rosjanin. 12. Maria Spiridonowa. Rosjanka.

Ogółem - z 12 członków: Żydzi - 10, Rosjanie - 2.

Ponadto wśród Rosjan jest Maria Spiridonowa. O niej już rozmawialiśmy. Później bolszewicy umieścili ją w domu wariatów. Nie będę się powtarzał, nie będę mówił, jaka z niej była Rosjanka. W końcu została rozstrzelana w 1940 lub 1941 roku.

A oto Komitet Anarchistów w Moskwie:

1. Krupienin. Rosjanin. 2. Jakow Gordin. Żyd. 3. Lejba Czornyj. Żyd. 4. Bleichman. Żyd. 5. Jampolskij. Żyd.

W sumie - z 5 członków: Żydzi - 4, Rosjanie - 1.

Jak widzimy, wszystkie rewolucyjne partie w Rosji znajdowały się w rękach tego samego "Narodu Bożego".

* - Wychodzi na to, że sytuacja polityczna w przedrewolucyjnej Rosji była jak w kasynie mafijnym: kto by nie stał przy kole ruletki, wygrana była zawsze.

- Tak jest. Niektórzy mogą sądzić, że było to tylko podczas rewolucji i w latach 20-tych. Że następnie rozpoczęła się Wielka Czystka i do władzy doszli Gruzini. To oni likwidowali trockistów, mieńszewików i socjalistów-rewolucjonistów (eserów). Po tak gruntownym oczyszczeniu atmosfera w Związku Sowieckim wydawałoby się powinna była się oczyścić ...

Spójrzmy na listy Rządu Sowieckiego z lat 1936-1937. To jest tuż przed II Wojną Światową. Kto tam jest?

Spis Członków Rządu w Lidze Narodów, czyli oblicze Związku Sowieckiego:

1. Szef delegacji ZSRR - Litwinow-Finkelstein. Żyd. 2. Członkowie delegacji - Rosenberg. Żyd. 3. Stein. Żyd. 4. Marcus. Żyd. 5. Brenner. Żyd. 6. Hirschfeld. Żyd. 7. Galfand. Żyd. 8. Swanidze. Gruzin.

W sumie: Żydów - 7, Gruzinów - 1, Rosjan - 0.

Nawet nazwisk już nie zmieniali! Byli tak pewni nienaruszalności swojej władzy, że nawet nie zmienili swoich nazwisk!

I wtedy staje się jasny cały horror tych czystek - to wszystko były żydowskie porachunki między sobą! ... Oto dziś Żydzi krzyczą, że Stalin był antysemitą i niszczył ich. Ale kto doszedł do władzy po tych wszystkich czystkach? Ten sam Naród Boży ...

61

W spisie delegacji sowieckiej w Lidze Narodów na ósmym, ostatnim miejscu znajduje się Swanidze - Gruzin.

Podkreślony jest u mnie ołówkiem. Ten Gruzin był krewnym pierwszej żony Stalina, a pierwsza żona Stalina była kaukaską Żydówką ... Tego Swanidze Stalin później także rozstrzelał.

Lista dyplomatów ZSRR w Europie

Zobaczmy listę dyplomatów ZSRR w Europie:

1. Wielka Brytania - Majskij (z domu Steinman) Iwan Michajłowicz. Żyd. 2. Niemcy - Suric Jakow Zacharowicz. Żyd. 3. Włochy - Stein Boris Jefimowicz. Żyd. 4. Austria - Lorenz Arkadij Iwanowicz. Żyd. 5. Belgia - Rubinin Jewgienij Władimirowicz. Żyd. 6. Grecja - Kobieckij Michaił Wieniaminowicz. Żyd. 7. Rumunia - Ostrowskij Mojsiej Siemienowicz. Żyd. 8. Litwa - Karskij Aleksandr Aleksiejewicz. Żyd. 9. Norwegia - Jakubowicz Ignatij Mojsiejewicz. Żyd. 10. Łotwa - Brodowskij Leonid Borisowicz. Żyd. 11. Szwecja - Kołłontaj Aleksandra, Rosjanka. To ta, która podczas porodu została zapisana jako chłopiec (po prostu była obojnakiem, hermafrodytą, z dobrze ukształtowanymi męskimi narządami płciowymi, zakrywającymi pod nimi płciowe narządy kobiece – AL.), a ogólnie – to dobre towarzystwo.

12. Dania - Tichmieniew Nikołaj Siergiejewicz. Rosjanin. 13. Estonia - Ustinow, Iwan Michajłowicz. Rosjanin. 14. Finlandia - Asmus Erik Adolfowicz. Łotysz. Ale to pod wielkim znakiem zapytania, ponieważ większość Łotyszy była w rzeczywistości pół-Żydami. 15. Polska – Dawatjan Jakow Christoforowicz. Ormianin. 16. Węgry – Artiemij Mojsiejewicz Bekzadjan. Ormianin. Artiemij Mojsiejewicz ... Ormianin?! Tutaj matka jest Ormianką, a ojciec Żyd. Jest pół-Żydem, a przechodzi jako Ormianin. 17. Czechosłowacja - Raskolnikow Fiedor Fiedorowicz. Rosjanin. 18. Bułgaria - Aleksandrowskij Siergiej Siergiejewicz. Rosjanin.19. Francja - Potiomkin. Rosjanin. 20. Szwajcaria - (nieoficjalnie) - dr Bagockij. Żyd.

Ogółem w Europie: Żydzi - 11; Rosjanie - 6; Ormianie - 2; Łotyszy - 1.

Spis Politycznych Przedstawicieli w państwach pozaeuropejskich

1. Chiny - Bogomołow Dmitrij Wasiliewicz. Rosjanin. Ale przed nim przez wiele lat przedstawicielem był Borodin, jego nazwisko rodowe – Gruzenberg. Żyd.

2. Japonia - Jurieniew Konstantin Konstantinowicz (Ganfman). Żyd. 3. USA - Trojanowskij (jego żona jest Żydówką). Rosjanin. 4. Mongolia zewnętrzna - Tairow Boris Isajewicz. Żyd.

62

A więc - należy zauważyć jeszcze inną prawidłowość. Z początku po rewolucji cała władza była w rękach Żydów. Następnie władza przechodzi w ręce ukrytych, zamaskowanych pół-Żydów. Stalin - zamaskowany kaukaski pół-Żyd. Beria to także zamaskowany kaukaski pół-Żyd. A już po śmierci Stalina władza przeszła, jakby to nie było dziwne, na żydowskie żony. Ponieważ prawie wszyscy przywódcy po Stalinie mieli żony Żydówki.

Pierwszą żoną Chruszczowa była Żydówka Gorskaja, którą rozstrzelał Stalin. I wszystkie dzieci Chruszczowa od tej Żydówki, to oczywiście, Żydzi, półkrwi. I wszyscy oni w swoich małżeństwach poszli do tyłu, do żydostwa

Po Chruszczowie Breżniew był także żonaty z Żydówką. Andropow, sam pół-Ormianin, pół-Żyd, poślubił Żydówkę. Tylko Gorbaczow, jakby wypada z tej serii, ale jego córka wyszła za Żyda ...

Spis Członków Rządu ZSRR

A teraz rząd ZSRR ...

(9 komisarzy ludowych i 12 zastępców – to Żydzi)

1. Komisarz Ludowy Spraw Zagranicznych ZSRR - Litwinow Maksim Maksimowicz (Mejer Wałłach Finkelstein). 2. Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych - Jagoda Heinrich Grigorjewicz. 3. Ludowy Komisarz Handlu Zagranicznego - Rozengolz Arkadij Pawłowicz. 4. Komisarz Handlu Wewnętrznego - Weizser Israel Jakowlewicz. 5. Ludowy Komisarz Komunikacji - Kaganowicz Lazar Mojsiejewicz. 6. Komisarz Ludowy PGR-ów (sowchozów) – Kalmanowicz Mojsiej Iosifowicz. 7. Ludowy Komisarz Przemysłu Lekkiego - Lubimow (Kozielskij) Izydor Jelisiejewicz. 8. Komisarz Służby Zdrowia - Kamińskij Grigorij Naumowicz. 9. Przewodniczący Komisji Sowieckich Kontroli - Bieleńkij Zachar Mojsiejewicz.

1. Zastępca Komisarza Ludowego Obrony ZSRR - Gamarnik Jankiel Borisowicz. 2. Zastępca Komisarza Ludowego Przemysłu Ciężkiego - Kaganowicz Michaił Mojsiejewicz. 3. Zastępca Komisarza Ludowego Finansów - Lewin Lew Borisowicz. 4. Zastępca Komisarza Ludowego Edukacji - Epstein Moisiej Solomonowicz. 5. Zastępca Komisarza Ludowego Rolnictwa - Gajster Aron Izraelewicz. 6. Zastępca Komisarza Ludowego Łączności - Lubowicz Aron Mojsiejewicz. 7. Zastępca Komisarza Ludowego Przemysłu Spożywczego – Bieleńki Mark Natanowicz. 8. Zastępca Komisarza Ludowego Transportu Wodnego - Rosenthal Epoch Fridrichowicz. 9. Zastępca Komisarza Ludowego Przemysłu Leśnego - Sokolnikow (Brilliant) Grigorij Jakowlewicz. 10. Zastępca Komisarza Ludowego Sprawiedliwości - Solz Isaj Borisowicz. 11. Pomocnik Prokuratora ZSRR - Iochelles Iosif Isajewicz. 12. Kierownik Centralnego Zarządu Krajowej Rachunkowości Gospodarczej (ЦУНХУ) - Krawal Iosif Antonowicz.

Jak widzimy, w rządzie było kilku Kaganowiczów. Całkiem niedawno, zaledwie tydzień temu, czytam w żydowskiej gazecie "New Russian Word" taką informację - Lazar Kaganowicz miał trzech braci na bardzo wysokich stanowiskach rządowych. A Stalin ich wszystkich rozstrzelał. A Lazar Kaganowicz nawet nie pisnął, ale przeciwnie, powiedział: "Mam tylko jednego brata - Stalina!".

Godne uwagi jest to, że w trzeciej emigracji żydowskiej ze Związku Radzieckiego jest mnóstwo gruzińskich Żydów. Mnóstwo! W swoim czasie nie słyszałem nawet o gruzińskich Żydach. Ale gdy

63

tylko trzecia emigracja ze Związku Sowieckiego przybrała na sile, nagle pojawiły się dziesiątki tysięcy gruzińskich Żydów. I wszyscy oni siedzą teraz tutaj.

Kilka słów o Zastępcy Komisarza Ludowego Sprawiedliwości Solzy. Ten Solz był synem rabina, co nie przeszkodziło mu stać się ortodoksyjnym rewolucjonistą. Raczej jest to prawidłowość. A później Stalin rozstrzelał i jego. A teraz ich dzieci tworzą „Memoriał” i domagają się postawienia pomnika swoim „papele”, którzy byli katami Rosji i narodu rosyjskiego.

Po przejrzeniu listy radzieckiego rządu z końca lat trzydziestych widzimy, że w tym czasie w Rosji był wciąż ten sam obraz. Około 80% składu rządu - było Żydami, wciąż ten sam "naród wybrany".

A teraz zobaczmy: kto likwidował lub niszczył wszystkich tych Żydów, o których dowiedzieliśmy się z list A. Dikiego?

Spójrzmy na skład członków w organach OGPU, którzy zajmowały się Wielką Czystką, kiedy Stalin niszczył leninistów, i którzy w większości byli Żydami.

Spis członków – Żydów w składzie OGPU (NKWD).

Oto prześladowcy i eksterminatorzy tych Żydów: ŻYDZI W SKŁADZIE (NKWD).

Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR - Jagoda Gienrich Grigorjewicz, litewski Żyd. Pierwszy zastępca - Agranow (Sorrenzon) Jakub Saulowicz, Żyd.

SPIS CZŁONKÓW - ŻYDÓW W GŁÓWNYM ZARZĄDZIE BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO

Kierownik Wydziału Specjalnego - Gaj Miron Iljicz Kierownik Wydziału Ekonomicznego - Mironow Samuel Kierownik Departamentu Zagranicznego - Słuckij Arkadij Arkadijewicz Kierownik Wydziału Transportu - Szanin Abram Mojsiejewicz Kierownik Wydziału Operacyjnego - Pauker Karl Wieniaminowicz Kierownik Wydziału Specjalnego – Dobrodickij Wieniamin Isaakowicz Szef Departamentu Antyreligijnego – Ioffe Isaj Lwowicz To on był odpowiedzialny za niszczenie świątyń i kapłanów.

Szef Głównego Zarządu Milicji Robotniczo - Chłopskiej – Bialskij Lew Naumowicz. A więc, znów w imieniu narodu rosyjskiego milicją kieruje ciągle ten sam Żyd. Kierownik Wydziału Kryminalnego NKWD ZSRR - Wul Leonid Iosifowicz.

SPIS CZŁONKÓW - ŻYDÓW W ZARZĄDZIE GŁÓWNYM OCHRONY ZEWNĘTRZNEJ I WEWNĘTRZNEJ

Kierownik - Mogilskij Boris Jefimowicz, Żyd. Inspektor wojsk ochrony pogranicza NKWD ZSRR - Szirwindt Semen, Żyd.

NAJWYŻSZE ORGANA NKWD

W „Izwiestijach” z 29 listopada 1935 roku wydrukowano, co następuje: "Nadaje się następujące stopnie pracownikom NKWD":

64

* Generalny Komisarz Bezpieczeństwa Państwowego - Jagoda G.G. - Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR

KOMISARZE BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWOWEGO 1 STOPNIA

* Agranow J. S. - Zastępca Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRR- Balickij W. A. - Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych Ukraińskiej SRR - Deribas T. G. – Kierownik Dalekowschodniego Zarządu NKWD. Ten człowiek miał mieszaninę krwi, był sadystą i karłem. W końcu został rozstrzelany.

* Prokofiew G. E. - Zastępca Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRR.* Redens S. F. – Kierownik Moskiewskiego Zarządu NKWD. * Zakowskij L. M. – Kierownik.

Leningradzkiego Zarządu NKWD

(Red.: Zgodność stopni Bezpieczeństwa Państwowego ze stopniami w wojsku: major - pułkownik, komisarz ds. bezpieczeństwa państwowego - generał major, komisarz ds. bezpieczeństwa państwowego III stopnia - generał porucznik, 2 stopnia – generał pułkownik, 1 stopnia - generał armii; Komisarz Generalny - marszałek).

KOMISARZE BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWOWEGO 2 STOPNIA

* Gaja M.S. – Kierownik Wydziału Specjalnego Zarządu Głównego Bezpieczeństwa Państwowego NKWD ZSRR - Goglidze S. A. - Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSFR (ZSFR – Zakaukaska Socjalistyczna Federacyjna Republika – (ros. – ЗСФР – skrót od Закавка́зская Социалисти́ческая Федерати́вная Советская Респу́блика - Закавказская Федерация, ЗСФСР) — federacja Azerbajdżańskiej SSR, Sowieckiej Republiki Armenii i Sowieckiej Republiki Gruzji, istniejąca od 12 marca 1922 roku do 5.12.1936 roku, jedna z republik – założycielek ZSRR)* Zalkis L.V. – Kierownik Zarządu NKWD w Kazachskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Sowieckiej * Kacenelson - Zastępca Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych Ukraińskiej SRR- Karlsson K.M. – Kierownik Charkowskiego Zarządu NKWD * Leplewskij - Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych Białoruskiej SRR - Mołczanow G.A. - Kierownik Wydziału Specjalnego NKWD ZSRR * Mironow J.G. - Kierownik Wydziału Ekonomicznego NKWD ZSRR* Pauker B. W. - Kierownik Wydziału Operacyjnego NKWD ZSRR * Słuckij A. - Kierownik Wydziału Zagranicznego NKWD ZSRR * Szanin A.I. - Kierownik Wydziału Transportu NKWD ZSRR * Bielskij A.I. – Kierownik Zarządu Głównego Milicji Robotniczo-Chłopskiej - Pilar R.A. – Kierownik Saratowskiego Zarządu NKWD Gwiazdką (*) zaznaczeni są Żydzi. Kreską (-) nie-Żydzi.

Razem: Żydzi - 14; nie-Żydzi - 6.

A więc - co widzimy z tych list?

Jedni Żydzi, po przejęciu władzy w Rosji, rządzili krajem i narodami Rosji, podczas gdy inni Żydzi z OGPU (NKWD) rozstrzeliwali i represjonowali władze żydowskie.

65

Chodzi tu o to, że do rewolucji z reguły szli nienormalni Żydzi. Tu zaczyna pracować kompleks autodestrukcji, właściwy wszystkim takim nienormalnym ludziom, w tym przypadku - Żydom. I widzimy to nie tylko w stalinowskiej Rosji. Ta sama historia wydarzyła się również w hitlerowskich Niemczech.

Cała hierarchia partii nazistowskiej składała się z ludzi z domieszką krwi żydowskiej (ros. - с прожидью). Sam Hitler był na ćwierć Żydem, szef gestapo był pół-Żydem, jego zastępcą był w ¾ -tych Żydem.

W naszych czasach żydowskie służby specjalne złapały jednego z takich głównych prześladowców i likwidatorów Żydów - Eichmana. Osądzili go i powiesili w Izraelu. Ale przecież Eichmann był Żydem czystej krwi – przechrztą (ros. - чистокровным евреем-выкрестом), o czym, oczywiście w prasie, panuje zupełna cisza. Wszystko to jest wynikiem kompleksu samozniszczenia. Mówi się, że ostatnie słowa Eichmana na rusztowaniu szubienicy brzmiały: "No cóż, wieszajcie, wieszajcie… Jeszcze jednego Żyda będzie mniej..."

Warto również przypomnieć tutaj i głowę faszystowskiej Hiszpanii, Generalissimusa Franco. Przecież on także był - w stu procentach Żydem – przechrztą. Z drugiej strony komunistami rządziła Żydówka Passionaria, Dolores Ibarruri. A Passionaria – znaczy opętana. Tak więc całą wojną domową w Hiszpanii sterowało dwóch Żydów.

* - A w faszystowskich Włoszech był Benito Mussolini.

- Tak. Tam też była swoja własna komedia. Jego żona miała na imię Rachela, a jego matka - Rosa. Te dwa imiona żydowskie jednak coś znaczą ...

Znowu ta sama równoległość. W końcu przecież i Herschel Jagoda likwidował swoich współbraci. To jest ten sam wąż, który gryzie siebie za ogon. Nic dziwnego, jeśli spojrzymy na symbole tajnych masońskich wspólnot i symbole syjonizmu, to bardzo często zobaczycie tego węża, który gryzie swój ogon.

Tym samym znaczenie żydowskiej legendy o Golemie staje się coraz jaśniejsze. Ta starożytna żydowska legenda głosi, że pewnego razu mądry rabin stworzył dla siebie sługę z gliny, tchnął w niego za pomocą Kabały - życie, nazwał go Golemem i kazał mu zniszczyć wszystkich antysemitów. Golem natychmiast zaczął bić wszystkich Żydów w okolicy ... Oto taka tajemnicza legenda ... Tj. jeśli Żydzi naprawdę zechcą pozbyć się antysemityzmu, to najpierw będą musieli pozbyć się swoich zwariowanych współbraci, którzy w rzeczywistości są najgłówniejszymi antysemitami.

To nie przypadek, gdy sami Żydzi mówią: "Dobry żyd*/ – to Hebrajczyk, a zły żyd – to Żyd”. (ros. - "Хороший еврей - это еврей, а плохой еврей - это жид"). Nam również nic nie przeszkadza, aby do kwestii żydowskiej podejść właśnie po żydowsku. Wpisywanie wszystkich do kategorii „Żydzi” byłoby nieprawidłowe. A propos, od Żydów najbardziej, w porównaniu z innymi, cierpią sami Żydzi. Oto dorwali się do władzy i co się dzieje? Niszczą rosyjską inteligencję – czym się nie przejmują, bo mają to w nosie, ale też niszczą siebie nawzajem! Proces ten trwa przez całą historię władzy sowieckiej.

Od tłumacza: */ - Hebrajczyk – еврей – Żyd - жид. W języku rosyjskim do określania przedstawicieli tego wybranego narodu używa się dwóch słów: еврей i жид. Dobrym jest еврей, złym – жид. W języku polskim jest tylko jedno określenie – Żyd. Chcąc być jakoś w zgodzie z tekstem oryginału proponuję dla określenia tych „dobrych Żydów” przyjąć nazwę „Hebrajczyk”, a dla „złych Żydów” – pozostawić nazwę „Żyd”. Wtedy powyższe powiedzenie będzie można przetłumaczyć jako: "Dobry żyd – to Hebrajczyk, a zły żyd – to Żyd”. Inaczej tłumaczenie według

66

słownika traci wszelki sens, popatrzmy: „Dobry Żyd - to Żyd, a zły Żyd - to Żyd". Zgoda? W Rosji bardzo znana jest piosenka o Żydach, w której w każdej zwrotce występują te słowa: „Бей жида, спасай еврея”, czyli po powyższych uwagach można przetłumaczyć jako „Bij Żyda, ratuj Hebrajczyka”. Inaczej znów byłby bezsens: „Bij Żyda, ratuj Żyda”. Jest też znana przeróbka tej piosenki pod tytułem: „Бей жида, спасай Россию”.(AL.)

* - „To znaczy, gdyby żydowscy rabini nabudowaliby więcej klasztorów żydowskich, powsadzali do cel wszystkich swoich "oratorów" i narzucili im obowiązek milczenia, to czy od tego w pierwszej kolejności nie skorzystaliby sami Żydzi? Nawiasem mówiąc, judaizm jest jedyną wielką religią, w której nie ma instytucji monastycyzmu, nie ma klasztorów” ...

- No nie, chce Pan całkowitej reformacji judaizmu. Nie wyjdzie. Tego nie będzie, ponieważ samą istotą judaizmu jest jego wojownicza nienawiść do wszystkiego, co jest nieżydowskie.

* - I co jest ciekawe, wygląda na to, że w sowieckiej Judei Chazarowie (Chazarzy) po raz pierwszy dali odczuć całemu narodowi żydowskiemu, co ten naród czeka, kiedy judaizm w końcu zwycięży w całym świecie.

Zarówno w Izraelu, jak i w Rosji Żydzi zrozumieli, że bycie we władzy Kahału - nie jest najmilszym wydarzeniem w ich życiu. Ponieważ sam Kahał jest zaciekłą dyktaturą, bezlitosną zarówno dla obcych jak i dla swoich. Proszę przypomnieć, jak bolszewicy likwidowali Mieńszewików, Trockistów i Bucharinowców ...

W dokumentach Kahału, opublikowanych przez Jakowa Bronfmana pod tytułem "Księgi Kahału", ten Żyd – przechrzta daje nam możliwość zapoznania się z tą okrutną atmosferą, która panowała wewnątrz żydowskich gett.

To, co robił Jagoda, co tworzył Stalin - było dziecinną zabawą w porównaniu z dyktaturą, panującą wewnątrz żydowskich gett, którą wprowadzali sami Żydzi. Tam inaczej myślącym wlewano do gardła roztopiony ołów ... Oto co ich czeka, jeśli będą pomagać swoim zwariowanym współbraciom w przejęciu świata.

Żydów czekają te same okrucieństwa i tortury, co i Gojów. Pamięta Pan? Lenina-Blanka, Stalina-Dżugaszwili, Trockiego-Bronsteina, Hitlera-Schikelgrubera ... Czy dla nich - wszystkiego tego było za mało?

* - Kiedy mówi Pan zwariowani, to należy używać określenia pół-zwariowani. A więc, co jest przyczyną kwestii żydowskiej, o której rozmawiamy?

Słynny profesor Lombroso twierdzi, że wśród Żydów jest wielu wykształconych i utalentowanych ludzi, ale również wśród Żydów jest 6 razy więcej wariatów, niż wśród innych narodów. Proszę zapamiętać ten współczynnik: 6 RAZY WIĘCEJ!

Jeśli w Ameryce dzisiaj 20% populacji jest psychicznie nienormalnych, to ile to wyniesie wśród amerykańskich Żydów? 20% x 6 = 120% ... Oznacza to, że wśród Żydów chorych psychicznie lub nienormalnych Żydów jest więcej niż samych Żydów ... Aby zrozumieć tę arytmetykę, proszę przypomnieć jedno z głównych praw filozofii marksistowsko-leninowskiej. Mam na myśli prawo przejścia z ilości do jakości. Wynika z tego, że wszyscy Żydzi są mniej lub bardziej psychicznie nienormalni.

67

* - Grigoriju Piotrowiczu, czy mógłby Pan wyjaśnić, jak to się dzieje, że u Żydów chorych psychicznie jest więcej niż samych Żydów?

- Robię to celowo. Dla żartu. Paradoksy – szybciej się zapamiętuje. W WYŻSZEJ SOCJOLOGII wszystkie zależności są nieliniowe, podobnie jak krzywa namagnesowania transformatora. Podczas gdy jesteśmy w zakresie do 60% - 80%, zależność ma charakter liniowy, ale gdy wynik przekracza 80% - proces zaczyna przybierać wyraźnie określony nieliniowy charakter, wchodzimy na tak zwane kolano nasycenia. Ale żeby nie włazić w tę dżunglę – proszę przyjąć, że zależność ma charakter liniowy i jeśli występuje „przekraczanie granicy skali” (ros. - "зашкаливание") – to nie bójmy się, a uśmiechnijmy się i dajmy biednym Żydom 20% zniżki ...

* - Czyli zamiast angażować się w rewolucje we wszystkich krajach świata, nie byłoby lepiej dla nich zająć się samoleczeniem, aby spróbować wziąć tę chorobę pod kontrolę.

- Tak. Ale rzecz jest w tym, że sami chorzy psychicznie tego nie zauważają. Nawet ci, którzy siedzą w domach wariatów. Statystyki mówią, że 98% z nich nie uznaje, że są chorzy psychicznie. A ci psychopaci, którzy siedzą w domu lub biegają po ulicach, to ci wcale nie zaczną uznawać siebie za takich. Ale właśnie w tych psychicznie nienormalnych Żydach zawarty jest klucz do zrozumienia rewolucji "rosyjskiej" i nieporównywalnemu uczestnictwu w niej Żydów.

Na początku dzisiejszego wykładu postawiliśmy sobie za zadanie pomoc Żydom pozbyć się antysemityzmu. Ale w tym celu musimy dokładnie zbadać i przeanalizować korzenie i przyczyny tego problemu.

Oto na Zachodzie narobił bardzo dużo hałasu pół-Żyd Sołżenicyn, laureat Nagrody Nobla. Narobił hałasu głównie swoją książką "ARCHIPELAG GUŁAG". W stalinowskich łagrach pod koniec jego rządów siedziało około 20 milionów ludzi. Dziś na Zachodzie wyrażenie "Archipelag GULAG" weszło w użycie jako symbol Związku Sowieckiego i czerwonego terroru.

A teraz popatrzmy, kto był inspiratorami i kierownikami tego Archipelagu? O kim ten pół-Żyd Sołżenicyn wstydliwie przemilczał. Ponownie zwracamy się do książki A. Dikiego:

SPIS CZŁONKÓW - ŻYDÓW W GŁÓWNYM ZARZĄDZIE ŁAGRÓW (OBOZÓW) I MIEJSC ZESŁANIA NKWD

Kierownik (szef) - Berman Jakow Matwiejewicz. Do 1936 r. Szefem Głównego Zarządu Poprawczych Obozów Pracy - GULAG - był komisarz III stopnia Berman Matwiej, a szefem Wydziału NKWD ZSRR był jeszcze jeden komisarz III stopnia Berman Boris. Oczywiście, był to nieprzerwany, rodzinny klan Bermanów. Wszyscy oni – to wyrafinowani sadyści, dzieci "narodu wybranego".

Zastępca i Kierownik Zarządu Miejsc Zesłania NKWD ZSRR - Firin Samuił Jakowlewicz. Kierownik Obozów i Miejsc Zesłania na terenie Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej Karelii, a jednocześnie Szef Białomorskiego Obozu Politycznego - Kogan Samuel Leonidowicz. Kierownik Obozów i Miejsc Zamieszkania Kraju Północnego - Finkelstein. Kierownik Obozów i Miejsc Zamieszkania Województwa Swierdłowskiego - Pogriebinskij. Kierownik Obozów i Miejsc Zamieszkania Zachodniej Syberii - Sabo. Kierownik Obozów i Miejsc Zamieszkania Kazachstanu - Wolin. Kierownik SŁON (skrót od Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia) - Sierpuchowskij.

68

Kierownik Specjalnego Wierchnie – Uralskiego Izolatora Politycznego Specjalnego Przeznaczenia - Mezner

W ten sposób dowiedzieliśmy się, że całe kierownictwo tego Archipelagu GULAG składało się tylko z Żydów. Oczywiście, "wybrany przez Boga naród" uważał to za prawo, dane im przez ich Boga.

Być może w terenie było inaczej?

Wróćmy ponownie do list A. Dikiego.

SPIS CZŁONKÓW ŻYDÓW – KIEROWNIKÓW ZARZĄDÓW NKWD W TERENIE

Województwo Moskiewskie - Redens Województwo Leningradzkie - Zakowskij Województwo Zachodnie - Błat Kraj Północny - Ritkowskij Kraj Azowsko-Czarnomorski – FriedbergKraj Saratowski - Pillar Kraj Stalingradzki - Rappoport Województwo Orenburgskie - Rajskij Kraj Gorkowski - Abrampolskij Kraj Północno - Kaukaski - Fajwiłowicz Województwo Swierdłowskie - Szklar Baszkirska ASSR - Zelikman Zachodnia Syberia - Gogol Syberia Wschodnia - Trockij Kraj Dalekiego Wschodu - Deribas Azja Środkowa - Krukowskij Białoruś - Leplewskij

Gdziekolwiek plujecie, całe kierownictwo NKWD składało się z Żydów.

A przecież jest to ten sam archipelag GULAG, o którym tak głośno krzyczy się na Zachodzie, że jest to zjawisko, charakterystyczne tylko dla Związku Sowieckiego i narodu rosyjskiego.

Obozy koncentracyjne – to, oczywiście, rzecz okropna, ale cały aparat tego przerażającego, represyjnego Molocha, jak widzimy, składał się tylko z Żydów. I co z tego wyszło? Przerażające zbrodnie przeciwko ludzkości są popełniane przez Żydów i sami Żydzi krzyczą na cały świat - zgodnie z zasadą: złodziej krzyczy najgłośniej - łapać złodzieja! To właśnie Żydzi krzyczą na cały świat o tych okropnościach, ale winią za to niewinnych Rosjan. Jak to się mówi – zwalać z chorej głowy na zdrową. Przy okazji, jest to stara żydowska zasada - czynić zło i winić za to zło tych, przeciwko którym było ono przez nich skierowane. Przypomnijcie o wyjściu z Egiptu ...

Zwróćmy uwagę na niektóre podstawowe rzeczy.

Według formuły słynnego profesora - psychiatry Lombroso u Żydów wariatów i chorych psychicznie jest 6-krotnie więcej, niż u innych narodów. Ale sam Lombroso był włoskim Żydem. Był potomkiem długiej linii rabinów i talmudystów, więc oskarżać go o antysemityzm nie można.

69

Jako psychiatra był on niewątpliwie człowiekiem uczciwym, o bardzo dużym prestiżu w świecie naukowym. Oto dlaczego i my powinniśmy ufać uzyskanemu przez niego współczynnikowi - 6 razy!

Te choroby psychiczne powodują cały szereg kompleksów, które bardzo często doprowadzają ludzi do władzy. Jest to chorobliwy kompleks władzy, kompleks wodza, przywódcy, który zdaniem większości ekspertów związany jest z sadyzmem i homoseksualizmem. Kiedy w 50-tym roku Amerykanie rozpoczynali wojnę psychologiczną przeciw Związkowi Radzieckiemu, to całą tę wojnę zbudowali na kompleksie ukrytej homoseksualności Lenina.

* - Grigoriju Piotrowiczu, załóżmy, że Żydzi zawierają mieszane małżeństwo. W wyniku tego małżeństwa dzieci są pół-Żydami. Ale ze względu na to, że chora genetyka okazuje się być dominującą, to wychodzi na to, że jest u nich więcej szans, aby zostać chorym psychicznie niż zdrowym psychicznie?

- Z reguły.

Podam mały przykład. W latach 56-57 przyjaźniłem się z pół-Żydem i znanym poetą Iwanem Elaginem. Pewnego dnia idziemy razem na Broadwayu i rozmawiamy. Rozmowa weszła na temat mieszanych małżeństw. Nagle Iwana aż zatrzęsło. I mówi mi, że w przypadku mieszanego małżeństwa z Żydami żydowska krew jest zawsze silniejsza. I powiedział to tak, że było po nim widać, że ten problem bardzo go niepokoi. Miał rację. Znałem jego córkę i całą jego późniejszą historię. Krew żydowska jest zawsze silniejsza. W jakim sensie? Jak kropla trucizny silniejsza jest niż zdrowa krew. A więc i żydowska krew jakby zatruwała. Negatywny element jest zawsze silniejszy.

* - A ilu jest takich mieszanych, ukrytych pół-, ćwierć-, jedna ósma Żydów w Związku Sowieckim?

- Po pierwsze, formuła ta jest jakby tajna. Niewielu normalnych ludzi wie, że mieszane małżeństwa z Żydami zawierają tylko degeneraci. Na ślepo tam nic nie zachodzi. Normalni ludzie, z reguły, nie zawierają związków mieszanych z Żydami. Z pewnością będzie to jakiś homoseksualizm: tłumiony lub utajony, lub pół-homoseksualizm. W rezultacie mieszane małżeństwa prawie zawsze są małżeństwami dwóch bionegatywnych osób.

* - Z reguły, zdrowa osoba nie żeni się z Żydówką?

- Z reguły, nie. A jeśli przypadkowo to się stanie, to małżeństwo takie szybko się rozleci. Z reguły jest to małżeństwo dwóch osób bionegatywnych. I, z reguły, ich dzieci są również skazane na bionegatywność. Tak więc - wszyscy potomkowie mieszanych małżeństw są z reguły bionegatywni. Wśród ludzi z domieszką krwi żydowskiej psychopatów jest tyle samo, jak u Żydów.

* - Jeśli w Związku Sowieckim pozostało około 2 milionów Żydów, to ilu wśród nich może być pół-Żydów?

- Po rewolucji w Rosji wśród Żydów było 66% małżeństw mieszanych. Oznacza to, że 2/3 Żydów zawierało małżeństwa mieszane. Z reguły, z osobami bionegatywnymi. Obliczyłem, że dzisiaj w Rosji jest 2 miliony tak zwanych czystych Żydów i 17 milionów z domieszką krwi żydowskiej, to jest pół-Żydów, ćwierć, 3/4, 5/8 Żydów. Co to jest Żyd w 5/8? Mam znajomą parę: żona w 1/4 Żydówka, mąż - Żyd. Ich syn, Wanieczka, nawiasem mówiąc, jest w 5/8 Żydem.

70

Kiedy ludzie z domieszką krwi żydowskiej przystępują do wojującego antysemityzmu, to my ten kompleks nazywamy kompleksem Hitlera. Dotyczy on wszystkich ludzi z domieszką krwi żydowskiej, mających obsesję na punkcie antysemityzmu. Hitler czuł, że jest człowiekiem psychicznie nienormalnym, seksualnie nienormalnym. Cierpiał z powodu tego, w spodniach miał bałagan. Wtedy najwidoczniej zadał sobie pytanie: skąd się to wzięło? A wzięło się od dziadka –Żyda ... I oto teraz Hitler oskarżył swojego żydowskiego dziadka, wszystkich Żydów o swoją degenerację. To stąd pochodziła jego nienawiść. Dlatego i postanowił ich wszystkie zniszczyć.

Jeśli więc w Rosji pojawi się kolejna wojująca DZIKO - antysemicka organizacja, to należy być bardzo ostrożnym – obojętnie, czy będą to półkrwi Żydzi czy coś w tym rodzaju, ale jeszcze gorzej, jeśli ta organizacja jest utrzymywana za pieniądze izraelskich służb specjalnych, to znaczy służy syjonizmowi .

Pamięta Pan, co powiedział mój trzeci adwokat - izraelski premier - Ben Gurion?

"... wybrałbym grupę silnych młodych ludzi. Zadanie tych młodych ludzi polegałoby na tym, aby zamaskować się pod nie-Żydów i działając metodami brutalnego antysemityzmu prześladować Żydów za pomocą antysemickich haseł. Mogę zaręczyć, że wyniki z punktu widzenia znacznego napływu imigrantów do Izraela z tych krajów, byłyby 10 razy większe ..."

Kończąc nasz pierwszy wykład na temat antysemityzmu, chciałbym raz jeszcze podkreślić, że jeśli Żydzi poważnie chcą pozbyć się antysemityzmu, to muszą oni w pierwszej kolejności zatroszczyć się o swoich na wpół obłąkanych braci, ponieważ to oni w większości wywołują antysemityzm.

Źródło: http://g-klimov.info/klimov-bn/Bn01.htm (rozd. 1)Григорий Климов - Божий народ. https :// libking . ru / books / sci -/ sci - politics /406928- grigoriy - klimov - bozhiy - narod . html

Listopad 2018 r.

Rozdział 2. W ŚWIECIE MĄDRYCH MYŚLI

Dzisiaj kontynuujemy nasz cykl wykładów pod ogólnym tytułem "Naród Boży". W tej serii wykładów postawiliśmy sobie główny cel - walkę z antysemityzmem, na który Żydzi nieustannie narzekają. Trzeba powiedzieć, że temat ten jest bardzo skomplikowany, bardzo trudny, ale mimo to postaramy się dokopać do korzeni i przyczyn tego zjawiska.

Na poprzednim wykładzie przeanalizowaliśmy udział Żydów w obu "rosyjskich" rewolucjach i w składzie utworzonego w wyniku tych rewolucji nowego, sowieckiego rządu. Do analizy wykorzystaliśmy spisy, opublikowane w książce A. Dikiego (pol. Dzikiego – AL) "Żydzi w Rosji i ZSRR. Esej historyczny", Nowy Jork, 1967. A więc, analizując te listy, przekonaliśmy się, że władza sowiecka była w rzeczywistości władzą żydowską, że władza sowiecka okazała się w praktyce najprawdziwszym żydowskim jarzmem dla Rosji lub jak ją wówczas zaczęto nazywać w kręgach emigracyjnych - Sowieckiej Judei.

71

Tak było od razu po rewolucji 17-go roku, tak było w latach 20-tych i w 30-tych oraz w 40-tych. Tak było aż do śmierci Stalina w 1953 roku. Spisy rządu sowieckiego z książki A. Dikiego są niezbitym tego dowodem. To imperium zła, o którym tak często mówił prezydent Reagan, zostało stworzone przez Żydów, o czym prezydent Reagan nie powiedział ani słowa. O tym nie wypada mówić. Ten temat jest zakazany. Nawet dla prezydenta USA.

* - A czy Reagan o tym wiedział, Grigoriju Piotrowiczu?

- On wiedział, ale w Ameryce prezydentom zaleca się o tym milczeć.

Przy tym należy zaznaczyć, że 80% liderów rewolucji, przywódców władzy sowieckiej składało się z Żydów czystej krwi, podczas gdy pozostałych 20% składało się z osób z domieszką krwi żydowskiej – pół-Żydów, w 3/4 Żydów, w 1/4 Żydów, a także z miejscowych degeneratów, żonatych z Żydówkami. Prawie wszyscy sowieccy przywódcy mieli żydowskie żony.

Interesujące jest, jak następowała ewolucja tego żydowskiego jarzma w Sowieckiej Judei.

Na początku – w pierwszym eszelonie (w pierwszym rzucie – AL) szli Żydzi, jawni Żydzi. Później, w drugim eszelonie – już szli pół-Żydzi, którzy również odegrali bardzo wielką rolę. Są to i Kiereński, który otworzył drzwi Leninowi. Jest to i Lenin, twórca władzy sowieckiej. Również jest to i Stalin, który zastąpił Lenina. Stalin, raz jeszcze przypominam, był kaukaskim pół-Żydem.

"Nagi miecz rewolucji" - F.E. Dzierżyński był według wszystkich danych w1/4 Żydem i był żonaty z Żydówką czystej krwi. Główny kat Stalina, Ławrientij Beria, również był kaukaskim pół-Żydem. Co ciekawe, obie te złowieszcze postacie stalinizmu - Stalin i jego nadworny kat Beria - obaj byli ukrytymi kaukaskimi pół-Żydami.

* - Takich, jak Pan mówił, w tym czasie na Kaukazie było około 250 tysięcy?

- Przed rewolucją na Kaukazie było 250 tysięcy Żydów - Górali. W Związku Sowieckim nigdy nie słyszeliśmy o gruzińskich lub kaukaskich Żydach, a teraz, w składzie trzeciej emigracji żydowskiej ze Związku Sowieckiego, znajdujemy, ku naszemu zaskoczeniu, mnóstwo gruzińskich Żydów.

* - Jeden z takich nowo przybyłych kaukaskich Żydów stał się bardzo aktywny. Już kilkakrotnie jeździł do Gruzji i starał się o to, aby Gruzja otworzyła ambasadę w Izraelu. Że niby, jeśli Rosja nie chce nas uznać, to zacznijmy przyjaźnić się z Izraelem.

- Zwyczajne żydowskie „figele-migele”. Oczywiście wszystko to jest omawiane w Izraelu, gdzieś tam na górze. Bez tego by nie pisnął ani słowa.

Tak więc, ukryci pół-Żydzi, Lenin i Stalin, odegrali ogromną rolę w procesie rewolucji, w procesie ustanawiania władzy sowieckiej. A za nimi – w trzecim eszelonie - już poszły żydowskie żony, tj. miejscowi degeneraci, którzy poślubili Żydówki. Kogo mamy po śmierci Stalina? Po śmierci Stalina do władzy doszedł Car Nikita. Jego pierwszą żoną była Żydówka Nadieżda Gorskaja.

* - Więc wszystkie jego dzieci są pół-Żydami?

- Tak, wszystkie dzieci Cara Nikity były pół-Żydami. Jest to zgodne z naszą skalą, ale zgodnie z izraelskimi przepisami rabinicznymi są oni uważani za pełnych Żydów. Ciekawe, że w swoich małżeństwach powrócili oni do żydostwa. Wszystkie dzieci Nikity Siergiejewicza Chruszczowa

72

poślubiły Żydówki. Jego druga żona Nina Pietrowna była, co prawda, Rosjanką, ale dzieci nie mieli.

Po carze Nikicie do władzy doszedł Iljicz Drugi - Leonid Iljicz Breżniew - i ta sama historia się powtarza. Żona Leonida Iljicza Breżniewa również była Żydówką.

* - Po Moskwie krążą plotki, że Breżniew spał ze swoją córką. Mówi się też, że dlatego na taką niewydarzoną, lekkomyślną i wyrosła.

- Też wiem o takich plotkach. Ponieważ żona Breżniewa była Żydówką, to jej dzieci prawdopodobnie nie były normalne. Ponadto Breżniew miał brata - ciężkiego alkoholika, a jeśli jeden z braci jest nienormalny, to i drugi brat obowiązkowo będzie miał również jakieś problemy psychoseksualne. Być może dlatego Breżniew poślubił Żydówkę. Możliwe też, że sam Breżniew miał domieszkę krwi żydowskiej. Bardzo często ludzie z domieszką krwi żydowskiej, powiedzmy w 1/4 Żydzi, żenią się z Żydówkami. Ale ich dzieci prawie zawsze będą zdegenerowane lub, aby nie używać tak silnego słowa, powiemy – bio-negatywne, psycho-negatywne. Jednym słowem – to zwyrodnialcy, zboczeńcy (ros. – вырожденцы) lub jak mówią w tym przypadku psychiatrzy - dzieci będą zwyrodnialcami (degeneratami) wyższego rzędu. Na przykład nie wypada hrabiego Lwa Tołstoja nazywać degeneratem. Dlatego daje mu się nowy tytuł: zboczeniec wyższego rzędu. Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku rodziny Breżniewa: brat - alkoholik, córka - dziwka, syn Breżniewa - także ciężki alkoholik, który przeszedł specjalny kurs leczenia uzależnienia od alkoholu w jednym ze znanych domów wariatów. Tam, w jednym ze skrzydeł budynku siedzieli sowieccy dysydenci, a w sąsiednim – na specjalnym oddziale, było leczenie alkoholików, gdzie leczył się właśnie syn Breżniewa.

* - Jeszcze jedna paralela, Grigoriju Piotrowiczu: żona kandydata na prezydenta USA Dukakisa, zaraz po kampanii przedwyborczej, udała się do domu wariatów na leczenie z alkoholizmu. Ona, nawiasem mówiąc, była również z narodu Bożego ...

- Właśnie, właśnie. Był tam u niej nie tylko alkoholizm, ale także uzależnienie od narkotyków ... Jest to dodatkowa ilustracja tego, co nazywa się księciem tego świata. Według Biblii - jest to diabeł i, jak by to nie było dziwne, nazywa się go tam księciem tego świata, księciem ciemności, bogiem tego wieku. Bierdiajew nazwał to wszystko związkiem szatana i antychrysta, tj. mieszanymi małżeństwami między Żydami i degeneratami, chociaż również i sam był żonaty, jak już wiecie, z Żydówką ...

A więc - trzecim eszelonem były żydowskie żony ... U Breżniewa pod koniec jego życia była również wyraźna megalomania. Jest to charakterystyczne. Z niego wszyscy już się śmiali. Zebrał cały ikonostas z orderów, cztery gwiazdy Bohatera Związku Sowieckiego, piąta - gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej, nieprawdopodobna ilość różnych orderów i medali. Dochodziło już do śmieszności, ale to wszystko były wyraźnie wyrażone objawy postępującej manii wielkości.

* - W spisach A. Dikiego szczególnie interesujące jest to, że nawet ci nieliczni Rosjanie, którzy trafili do składu rządu sowieckiego, okazali się homoseksualistami po weryfikacji. Na przykład Cziczerin.

- Cziczerin był ministrem spraw zagranicznych od 1918 do 1930 roku. Jego ojciec pochodził ze starej szlachty rodowej, ale ożenił się z Żydówką. Więc Cziczerin jest pół-Żydem, który jednak udaje starego rosyjskiego szlachcica. Pół-Żyd według naszej skali, ale zgodnie z izraelskimi przepisami rabinicznymi, uważany jest on za pełnego (100%-go) Żyda. Poza tym był jawnym

73

pederastą. Ale jak to jest, zapyta Pan, - pederasta i naraz żonaty? Ale to właśnie jest to, co nazywa się żydowskie „figele-migele” lub „szacher-macher”.

* - W tych dniach na kanale 13 nadawane były wspomnienia Eisensteina, wielkiego żydowskiego reżysera filmowego, w których on sam wyznał, że kiedy przyjechał do Berlina w 29-ym roku i odkrył tam straszny upadek moralności, i jak będąc zaproszonym na jedną z orgii, uświadomił sobie, że jest ukrytym pederastą. Tak dosłownie sam zapisał. Sam zrobił ten wpis w swoim dzienniku ...

- Tak. Przy czym termin "ukryty pederasta" jest rzeczą niejasną: wczoraj byłeś przygnębiony, dziś jesteś ukryty, a za tydzień możesz stać się otwartym pederastą. Oczywiście wybrał dla siebie najbardziej niejasny termin - "ukryty pederasta". Widziałem także ten program. Tam na końcu pokazano słynny film Eisensteina "Pancernik Potiomkin". Po filmie zajrzałem do swojej kartoteki. Kto kierował powstaniem na pancerniku Potiomkin? Powstaniem na pancerniku „Potiomkin” kierował Żyd Feldman. Jest to fakt historyczny, o którym Żyd Eisenstein w swoim filmie z jakiegoś powodu milczy ...

* - Przypominam sobie, że w tym filmie bardzo negatywnie został przedstawiony kapłan okrętowy. Zły i podstępny.

- To zwykła historia. Antychrześcijańskie tendencje wśród Żydów. Ale jak się Panu podoba ta sztuczka z Eisensteinem i Żydem Feldmanem, który faktycznie dowodził powstaniem na pancerniku „Potiomkin”, ale z jakiegoś powodu nie trafił do historycznego filmu Eisensteina? Nawiasem mówiąc, powstanie zostało dokonane za pieniądze japońskiego rządu. Jeszcze podczas wojny japońskiej w 1905 roku policja carska ustaliła, że ulotki, które były rozrzucane w Piotrogrodzie i ulotki, rozrzucane wśród żołnierzy w Mandżurii, zostały wykonane w tej samej drukarni, tj. wszystko to było koordynowane z jednego ośrodka i jest to całkiem naturalne. Wszystko to były dobrze skoordynowane dywersje polityczne i ideologiczne.

Po Breżniewie przyszedł Andropow i ta sama historia powtórzyła się ponownie. Andropow był zamaskowanym pół-Żydem, pół-Ormianinem, a jego żona była Żydówką. A inny pół-Żyd - Sołżenicyn - teraz się skarży na cały świat, że władza sowiecka kosztowała naród rosyjski ponad 60 milionów ludzkich istnień, ale o tym, że władza sowiecka była władzą żydowską, z jakiegoś powodu o tym milczy. Potrafił machnąć kilka tomów o czerwonym terrorze i ani słowa o dominacji Żydów na wyższych szczeblach władzy ...

* - Dokładniej nie o dominacji, ale o prawdziwym żydowskim jarzmie.

- O to właśnie Hitler obwiniał Żydów, że wprowadzili bolszewizm w Rosji i teraz roznoszą go na cały świat, w tym i w Niemczech. Niewiele osób pamięta teraz o tym, ale w Bawarii został już wtedy ustanowiony rząd komunistyczny, a propos - w całości złożony z Żydów. Ruch Spartakowski, zaraz po I wojnie światowej, także był kierowany przez dwóch Żydów: Różę Luksemburg i Karla Liebknechta. Podobnie jak i rewolucja na Węgrzech, gdzie 95% przywódców rewolucji stanowili Żydzi. Jednak w tym czasie, dzięki Bogu, znalazły się zarówno w Niemczech jak i na Węgrzech zdrowe siły, które stłumiły to wszystko w zarodku.

Oczywiście Hitler wiedział o tym wszystkim i dlatego oskarżał Żydów o wywoływanie wszędzie komunizmu i bolszewizmu. Co więcej, Niemcy – to naród skrupulatny. Stworzyli oni całe instytuty naukowo-badawcze dotyczące tego tematu. Podeszli do tego problemu bardzo poważnie, ale najbardziej oryginalne było to, że Hitler i całe Biuro Polityczne Hitlera składało się tylko z ludzi z

74

domieszką krwi żydowskiej. Rozmawialiśmy już o tym podczas wykładu - "Hitler i jego Biuro Polityczne". Tak więc dane ze strony niemieckiej i rosyjskiej są ze sobą zbieżne.

Popatrzmy teraz, co inne światowe autorytety mówią o Żydach.

Być może Hitler był w błędzie? Ponieważ Hitler to XX wiek, a Żydzi istnieją od ponad 4000 lat, przeanalizujmy, co mądrzy ludzie mówili o Żydach w ciągu tych całych 4000 lat.

W tym celu biorę drugą książkę autorstwa Andrieja Dikiego. Nosi ona tytuł: "Dialog rosyjsko - żydowski". Ta książka jest jakby dodatkiem do jego pierwszej książki "Żydzi w Rosji i ZSRR". W drugiej jego książce podane są opinie o Żydach znanych na całym świecie ludzi i te wypowiedzi, trzeba zauważyć, są dość oryginalne. Na przykład George Washington - ojciec rewolucji amerykańskiej i pierwszy prezydent Ameryki, napisał w swojej książce "Washington Maxims" („Maksymy Washingtona”), że "Żydzi są dżumą społeczeństwa, największymi wrogami społeczeństwa, obecnością których, niestety, uszczęśliwiona jest Ameryka".

Żydów wówczas w Ameryce było tak mało, że prezydent George Washington mógł sobie pozwolić na tak "niewybaczalną wolność". Gdyby dzisiaj spróbował powtórzyć to wszystko, to żydowska prasa natychmiast by go pożarła. Zrobiliby mu, jak mówią w Rosji, taką kozią mordę, że na zawsze przeklinał by siebie za te uczciwe i szczere słowa.

Nasz następny świadek - Mark Cicero, sławny rzymski mówca, który żył w II wieku pne. Mówił o Żydach w sposób następujący: "Żydzi należą do mrocznej i odpychającej siły. Któż nie wie, jak liczna jest ta klika, jak się trzymają oni razem, jaką moc mogą okazać dzięki swojej zwartości?" Jak widzimy, już w tym czasie było w Rzymie wielu Żydów i już wtedy mieli oni wielki wpływ.

Następny świadek - to Lucjusz Seneka, rzymski filozof, który urodził się w pierwszym wieku przed Chrystusem. Potwierdza opinię Cycerona i pisze o Żydach w następujący sposób: "Ten naród zdołał zyskać taki wpływ, że nam, zwycięzcom, dyktuje swoje prawa".

Słynny rzymski historyk Tacyt, który żył w pierwszym wieku naszej ery, mówił: "Żydzi uważają za skalane wszystko to, co dla nas jest święte ..."

Marius Justinian, lub święty Justynian, rzymski filozof II wieku naszej ery, dodaje: "Za prześladowaniami Chrześcijan zawsze stali Żydzi. Podróżowali oni po kraju, wszędzie nienawidząc i podkopując fundamenty chrześcijańskiej wiary".

Jak zdążyliście już Państwo zauważyć, historycy i filozofowie starożytnego świata mogli się wypowiadać swobodniej niż współcześni filozofowie i historycy.

* - Nie kończyli oni uniwersytetów współczesnych. Dzisiaj cała, nawet nie żydowska profesura, jest tak zastraszona przez żydo - masonerię, że nie ma prawa nawet mieć własnej opinii w tej sprawie.

- Tak. Dzisiaj w Ameryce języki by im oderwano za takie rzeczy.

Następnym świadkiem jest król Franków, Guntram, który żył w szóstym wieku. Mówił o Żydach w następujący sposób: "Niech przeklęty będzie ten diabelski i zdradziecki naród żydowski, który żyje tylko oszustwami ..." Mocno powiedziane. Barbarzyńca, od razu widać. Żadnej dyplomacji, bo przecież jakiej dyplomacji możemy oczekiwać od barbarzyńcy?

75

Ale tu jeszcze silniej ... Założyciel mahometanizmu - prorok Mahomet, to VI - VII wiek od narodzenia Chrystusa. Tak więc, ten znany w całym świecie prorok mówił o Żydach w następujący sposób: "To dla mnie jest niezrozumiałe, dlaczego do tej pory nikt nie wypędził tego bydła, którego oddech jest podobny do śmieci. Czy nie zabija każdy dzikie zwierzęta, które pożerają ludzi, nawet jeśli mają one ludzki wygląd? Czy Żydzi są kimś innym niż pożeraczami ludzi?" (zaczerpnięto z Koranu).

* - Żydzi będą teraz żądać spalenia Koranu, gdzie głoszony jest taki oto antysemityzm.

Tak, taki oto prorok – antysemita. Inny sławny filozof-prorok, św. Tomasz z Akwinu, który żył w XIII wieku, mówił o Żydach w następujący sposób: "Żydom nie powinno się pozwalać na posiadanie tego, co zyskali oni w drodze lichwiarstwa od innych. Byłoby lepiej, gdyby pracowali oni uczciwie zarabiając na życie, ponieważ nic nie robiąc, stają się jeszcze bardziej chciwi." A więc widzą Państwo - byli także święci chrześcijańscy antysemici!

Holenderski uczony Erazm z Rotterdamu, żyjący w XV-XVI wieku, mówił o Żydach tak: „Jakiż grabież i ucisk czynią Żydzi nad ubogimi, którzy nie mogą tego dłużej znieść ... Zmiłuj się nad nimi, Boże! Żydowscy lichwiarze szybko zapuszczają korzenie nawet w małych wioskach i jeśli pożyczą pięć florenów, to wymagają sześciokrotnie wyższego zastawu. Z procentów (odsetek) pobierają procenty (odsetki) i od tego wszystkiego jeszcze raz procenty, tak że biedny traci wszystko, co miał”.

A teraz wysłuchajmy reformatora kościoła, Marcina Lutra, założyciela protestantyzmu i luteranizmu. Ciekawe jest to, że gdy Żydzi przyjmowali chrzest w Rosji, to bardzo często nie przechodzili oni na wiarę prawosławną, lecz na luteranizm, ponieważ procedura chrztu Żydów do luteranizmu była znacznie prostsza i łatwiejsza niż chrzest w prawosławiu. W ten sposób też matka Lenina stała się luteranką. Była Żydówką z przechrztów. Jej mąż nawrócił się na prawosławie, a ona postanowiła przejść na luteranizm. Maria Blank - matka Lenina od tamtego czasu figuruje wszędzie jako luteranka. Z tego i poszła legenda głosząca, że korzenie Lenina po matce były jakoby niemieckie, luterańskie, ale w rzeczywistości tak nie było.

Tak więc Luter mówił o Żydach, co następuje: "O jak bliska jest dla Żydów Księga Estery (z Biblii), która usprawiedliwia ich żądzę krwi, mściwość, ich apetyty na zbrodnicze nadzieje! Nigdy jeszcze słońce nie świeciło narodowi bardziej krwiożerczemu i mściwemu, który pielęgnuje ideę zniszczenia i uduszenia wszystkich innowierców".

Pomyślmy o tych słowach, wypowiedzianych przez założyciela protestantów ...

Księga Estery opowiada o święcie Purim. Najbardziej zabawne święto u Żydów. Pamiętacie - kiedy Żydzi wytępili 75 tysięcy Persów. Podesłali perskiemu królowi do łóżka Żydówkę Esterę za pomocą jej wuja Mordechaja i to wszystko zakończyło się zniszczeniem 75 tysięcy Persów. Z tego powodu Żydzi do dziś tańczą na ulicach, a nawet się upijają. Ogólnie rzecz biorąc, wesołe święto, ale przecież był to prawdziwy pogrom i świętowanie go przez tysiące lat jest co najmniej niemoralne. Przecież to także było rodzajem Holokaustu, ale Żydzi nie zgadzają się z tą opinią.

Następnie Marcin Luter kontynuuje: „Żaden z innych narodów pod słońcem nie jest tak chciwy, jak Żydzi, którzy są i będą chciwi, na co wskazuje ich przeklęta przez Boga lichwa. Pocieszają siebie tym faktem, że kiedy przyjdzie Mesjasz, to zbierze on i podzieli złoto i srebro całego świata między nimi. Powinny być zniszczone ich modlitewniki i księgi Talmudu, które uczą ich bezbożności, kłamstwa i bluźnierstwa. Młodym Żydom i Żydówkom należy dać motyki, siekiery, łopaty, kołowrotki, wrzeciona, aby zarabiali na swój chleb w pocie czoła”.

76

Po prostu nie wierzę swoim oczom - Luter, ojciec całego protestantyzmu, okazuje się mówił o Żydach, że "... Powinny być zniszczone ich modlitewniki i księgi Talmudu, które uczą ich bezbożności, kłamstwa i bluźnierstwa ...".

* - Ładny pierożek ... Grigoriju Piotrowiczu, czy Pan, jako profesor wyższej socjologii, wierzy w to, że jeśli dać w ręce motykę osobie bio-negatywnej, to ona się zmieni (ros. – перевоспитается)?

- Nie, nie wierzę. Luther najwyraźniej chciał po prostu w ten sposób ich się pozbyć. Tutaj naprawa, zmiana obyczajów nie działa. Jedynym lekarstwem - są monastery (klasztory). To był genialny wynalazek, gdzie w ciężkiej pracy, modlitwie i poście grzesznicy ratują swoją duszę. I nie rozmnażają się. I to jest najważniejsze - nie rozmnażają się.

Następnym wybitnym antysemitą jest włoski naukowiec i filozof Giordano Bruno, XVI wiek, którego Inkwizycja spaliła na stosie za herezję. Co ciekawe, ten wielki liberał - ówczesny Sacharow - mówił o Żydach następująco: "Żydzi są zadżumioną, trędowatą i niebezpieczną rasą, która zasługuje na wykorzenienie od dnia jej narodzin". (Zaczerpnięte z prac Spazzio, 1888, tom 2, s. 500).

No, tu już chyba za dużo powiedział - "... zasługuje na wykorzenienie od dnia jej narodzin".

A oto jeszcze jeden wielki świadek - sam papież. Widzą Państwo - słuchamy opinii z różnych stron. Jeśli dopiero co poznali Państwo opinię o Żydach znanego heretyka, to oto co powiedział o Żydach przywódca Kościoła Katolickiego - papież Klemens VIII (XVI w.): "Cały świat cierpi z powodu lichwy Żydów, ich monopoli i szalbierstw. Wrzucili oni wielu nieszczęsnych ludzi w stan ubóstwa, zwłaszcza chłopów, robotników i ubogich".

* - A potem przyszli do Rosji robić rewolucję robotniczo-chłopską ...

- W tym właśnie jest paradoks ... A czy stało się robotnikom i chłopom lepiej? ... Już o tym wraz z wami sami wiemy. Wszystko to było utopią i oszustwem, które skończyło się dla narodu bardzo źle. Jak widzimy, oszustwo miało zasięg planetarny. Tysiące rosyjskich wiosek do dziś są wymarłe ...

Oto jeszcze jeden wielki świadek - Rosyjski Imperator Piotr Pierwszy, XVII wiek. Mówił o Żydach w następujący sposób: "Wolę widzieć w moim kraju mahometan i pogan niż Żydów. Ci ostatni są oszustami i krętaczami ..." Ale w tym samym czasie Piotr Pierwszy miał przy sobie Żyda, Szafirowa, który według jednych źródeł był ministrem finansów, a według innych - ministrem spraw zagranicznych. Więc nie ma reguł bez wyjątku. Możliwe, że Car Piotr wziął za swojego pomocnika wielkiego oszusta, aby móc oszukiwać innych oszustów.

* - Tak jak obecnie w GRU (Główny Zarząd Wywiadu Armii), Epstein Żyd jest odpowiedzialny za sprawy dezinformacji. Być może jedyny Żyd w GRU.

- Klin wybija się klinem. Należy pamiętać, że nie wszyscy Żydzi są źli. Wszystko, co jest dobre i złe u Żydów, jest i u innych narodów. Tyle tylko, że u Żydów - według formuły Lombroso – wszelkiego paskudztwa jest 6 razy więcej ...

Kolejnym interesującym świadkiem jest francuski pisarz i filozof Jean-François Wolter (Voltaire), XVII-XVIII wiek. W tym miejscu należy przypomnieć, że Wolter był jednym z duchowych przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej, która była również była oszustwem na skalę planetarną, a jednocześnie dość krwawym. Francję rewolucja francuska kosztowała około jednego miliona istnień ludzkich. Przy populacji wynoszącej 25 milionów, tj. co 25 Francuz został

77

zabity. Wydawałoby się, że Wolter powinien być Żydofilem, ale ... ten jeden z ojców Rewolucji Francuskiej mówił o nich tak: "Żydzi są niczym innym, jak tylko pogardzanym i barbarzyńskim narodem, który przez długi czas łączył obrzydliwą chciwość z okropnymi uprzedzeniami i niegasnącą nienawiścią do narodów, które ich znoszą i na których oni się bogacą. Mały naród żydowski ośmiela się pokazywać nieprzejednaną nienawiść do własności innych narodów; Żydzi płaszczą się, gdy spotyka ich niepowodzenie i są aroganccy, gdy ich sprawy kwitną."

Wszystko tutaj opiera się na formułach diabła, przecież diabeł – to pierwszy ekstremista. Naród ten, żyjąc w ubóstwie – poniża się w sposób bezgraniczny, ale jednocześnie jest nieludzko okrutny w bogactwie i nie ma w nim nic ludzkiego ani w tamtym stanie, ani w tym.

Podajemy tutaj wypowiedzi o Żydach różnych ludzi z różnych krajów i różnych epok - ale, jak widzą Państwo, wszyscy oni zgadzają się w swojej ocenie "Narodu Bożego" ...

Wywołujemy kolejnego świadka. To Benjamin Franklin, amerykański naukowiec i mąż stanu z XVIII wieku. Był jednym z ojców amerykańskiej rewolucji, tj. wielkim masonem, ale, co dziwne, był dość przyzwoitym człowiekiem. Mówił o Żydach w następujący sposób: "W kraju, w którym osiedlają się Żydzi, niezależnie od ich liczby, obniżają oni moralność, uczciwość handlową, izolują się i nie poddają się asymilacji. Wyśmiewają religię chrześcijańską, próbują ją podkopać. Budują państwa w państwie i w przypadku sprzeciwu w stosunku do nich, dążą do śmiertelnego finansowego zadławienia kraju".

Jak widzimy, nie tylko dzisiejsze Towarzystwo "Pamięć" w Moskwie bije w swój dzwon o niebezpieczeństwie, pochodzącym od narodu żydowskiego. Okazuje się, że o tym mówili i ostrzegali ludzkość wielu wielkich ludzi we wszystkich krajach i przez wszystkie czasy.

Następnie Benjamin Franklin kontynuuje: "Jeśli my, na podstawie Konstytucji, nie usuniemy Żydów ze Stanów Zjednoczonych, to za niespełna dwieście lat rzucą się oni w wielkiej ilości, zdobędą przewagę, połkną kraj i zmienią formę naszych rządów ... Ostrzegam was, panowie, jeśli nie usuniecie Żydów na zawsze, to wasze dzieci będą przeklinać was w grobach."

Dziś widzimy, że przepowiednia Franklina w dużej mierze została spełniona. Dziś Żydzi w Ameryce odgrywają tak ważną rolę, że stali się oni źródłem większości finansowych nieszczęść Amerykanów. Jeszcze w 1913 roku żydowski bankier Warburg stworzył to, co dziś jest podstawą deficytu i gigantycznego długu publicznego Stanów Zjednoczonych. Przecież dług publiczny został stworzony sztucznie, w wyniku deficytu budżetowego. To dziecię – jest wytworem gangu żydowskich bankierów na czele z Warburgiem. Amerykanie nie wiedzą już, jak wyjść z tego impasu ...

Wywołajmy następnego świadka. Król pruski Fryderyk Wielki, który żył w latach 1712-1786. Aby lepiej zrozumieć jego wypowiedzi na temat Żydów, trzeba trochę zatrzymać się na samym Fryderyku Wielkim. Okazuje się, że w młodości Fryderyk cierpiał na stulejkę. Jest to termin medyczny oznaczający przyrośnięcie skóry do żołędzi penisa, tj. kiedy penis mężczyzny się nie otwiera i dlatego nie może on kopulować. Sprawa dość bolesna. Tak więc - w wieku około 20 lat musiano mu zrobić obrzezanie. Możliwe, że obrzezanie zostało dokonane przez ekspertów tej sprawy – czyli Żydów. Ciekawe jest to, że gdy został obrzezany, okazało się, że jest homoseksualistą. Oto związek między obrzezaniem, stulejką i homoseksualizmem.

* - Niewiele osób wie, ale jeśli obrzezanie odbywa się zgodnie z halachą, tzn. zgodnie ze starożytnymi tradycjami religijnymi społeczności żydowskiej, po obrzezaniu krew z rany jest wylizywana językiem, a odcięty kawałeczek ciała jest

78

rzucany do kielicha z winem i wszyscy obecni powinni wypić z tego kielicha. Wszystko to jest bardzo podobne do sadyzmu, pederastii i wampiryzmu razem wziętych. Co więcej, wielu poważnych żydowskich uczonych skarży się na to, że skoro wielu rabinów ma zepsute zęby, to podczas obrzezania i oblizywania członka wnoszą oni do ranki zakażenie. Ci żydowscy uczeni twierdzą, że obrzezanie jest bardzo niebezpiecznym i niehigienicznym rytuałem.

- Niehigieniczny, nieetyczny, ale ... czasem konieczny. Powróćmy do Fryderyka Wielkiego. A więc - po obrzezaniu okazało się, że oprócz tego był on także pederastą. Ponadto zasłynął swoją agresywnością. Znana pruska musztra. Swoich żołnierzy ganiał z sadystycznym okrucieństwem. Ponadto był masonem. Jak widać – pełen komplet degenerata. Tak że wydawałoby się, że jest on jednym z tych, którzy powinni byli współczuć Żydom. Przeczytajmy teraz - co on o nich pisze? Czytamy u A. Dikiego: "Władcy nie powinni spuszczać Żydów z pola widzenia. Powinni zapobiegać ich przenikaniu do handlu hurtowego, śledzić wzrost ich populacji i pozbawiać ich możliwości knucia nieuczciwych czynów w dowolnym miejscu. Nic tak nie dręczy handlowców, jak te niedozwolone zyski, jakie osiągają Żydzi".

* - Jak że musieli przypiec mu Żydzi, jeśli on - sam bionegatywny, tak o nich się wypowiada?!

A co chciałby Pan usłyszeć od zdegenerowanego pederasty? Lepiej posłuchajmy teraz opinii kobiet.

Austriacka Cesarzowa Maria Teresa (XVIII w.) pisze o Żydach w ten sposób: "Nie znam żadnej innej niepomyślnej plagi wewnątrz kraju, takiej jak ta rasa, która rujnuje ludzi przez przebiegłość, lichwę i pożyczanie pieniędzy. Zajmuje się sprawami, wstrętnymi dla uczciwych ludzi. W miarę możliwości, zostaną oni przeniesieni i wypędzeni stąd." A w tym czasie w Austrii było dość dużo Żydów. Było to Cesarstwo Austro-Węgierskie, według terytorium - ogromne państwo.

Weźmy innego ukoronowanego świadka - Rosyjską Cesarzową Elżbietę Pietrowną (XVIII wiek). Pisała o Żydach w następujący sposób: "Żydzi istnieją w różnych częściach Rosji. Od tych nienawidzących Chrystusa ludzi nie możemy oczekiwać niczego dobrego. W związku z tym wydaję następujący rozkaz: wszyscy Żydzi, mężczyźni i kobiety, niezależnie od ich pozycji i bogactwa, z całym ich majątkiem powinni być natychmiast usunięci poza granicę. Od tych wrogów Chrystusa nie chcę mieć żadnego zysku". To wtedy właśnie wszyscy Żydzi zostali wyrzuceni z Rosji.

* - Grigoriju Piotrowiczu, w żydowskiej gazecie „Nowe Słowo Rosyjskie” została ostatnio opublikowana notatka od pewnego szanowanego Żyda o tym, że w rzeczywistości wszystko było odwrotnie. Że Żydzi przybywali do biednych, zubożałych krajów, tam podnosili gospodarkę, podnosili handel, a niewdzięczni Goje strasznie zazdrościli umysłowi, przebiegłości i pobożności Żydów. Organizowali oni pogromy i wypędzali Żydów. Po tym kraj ten wpadał w stan ekonomicznego upadku. Goje błagali Żydów, aby ci wrócili, ale dumni, szlachetni Żydzi mówili im: nie, nie możemy mieć nic do czynienia z kimś niewdzięcznym ...

- Cóż, to kłamstwo jest całkiem naturalne. Według diabelskich formuł. Przecież diabeł jest kłamcą i ojcem kłamstwa. W Biblii Jezus Chrystus bezpośrednio mówi Żydom: "Waszym ojcem jest diabeł".

79

Następnie na listach A. Dikiego znajduje się słynny angielski historyk Edward Gibbon - XVIII wiek. Pisał tak: "Żydzi wykazali zwierzęcą nienawiść do Imperium Rzymskiego, które niszczyli nieustannie niesamowitymi morderstwami i buntami. Ludzkość drży, gdy opowiada się o tych obrzydliwych barbarzyństwach".

Nawiasem mówiąc, za to wszystko w końcu Jerozolima została zniszczona. Żydzi skarżą się, że jedną z największych zbrodni przeciwko nim było zniszczenie Świątyni Jerozolimskiej przez Rzymian (Cesarz Tytus). Oto i przyczyna, dlaczego Rzymianie to zrobili. W tamtym czasie Judea, Palestyna, były obskurnymi, zacofanymi prowincjami Cesarstwa Rzymskiego. Ale ze wszystkich prowincji, Rzymianie mieli najwięcej kłopotów właśnie ze strony Żydów. Znosili, znosili to, - jak pisze historyk Gibbon, a potem skończyła się rzymska cierpliwość i postanowili wymazać szatańskie Jeruzalem z powierzchni ziemi jako źródło skażenia ... A wyszło jeszcze gorzej. Żydzi rozbiegli się, jak karaluchy, po całym Cesarstwie Rzymskim i od tamtego czasu zaczęli robić te paskudztwa - na całym świecie.

Przywołujemy następnego świadka - Cesarza Francji Napoleona Bonaparte (XVIII wiek). Bonaparte, jak podano w wielu źródłach, był biseksualnym homoseksualistą. Używał także swoich braci i swoich sióstr. Był mistrzem - złotą rączką, to jest zboczeńcem (degeneratem) wyższego rzędu. Poza tym był masonem, jak zapewniał papież. I oczywiście - był okropnie agresywny, co zawsze kojarzy się z homoseksualizmem. Homoseksualizm, sadyzm, agresywność - jeden łańcuch.

* - Niewielu ludzi wie, że jedną z pierwszych kampanii Napoleona była wyprawa na Jerozolimę. Żydowscy rabini zaczęli nawet szukać żydowskich korzeni w jego pochodzeniu, ponieważ gdyby nie został pokonany pod Jerozolimą, to zostałby ogłoszony nowym Mesjaszem.

- Tak więc posłuchajmy, co ten Mesjasz mówił o Żydach: "Żydów należy rozpatrywać jako naród, a nie jak grupę religijną. Jest to naród w środku naszego narodu ... Chciałbym na określony czas pozbawić ich prawa do udzielania pożyczek pod zastaw, ponieważ jest to zbyt upokarzające dla narodu francuskiego być zobowiązanym wobec tego niskiego narodu. Majątek całych wiosek jest rabowany przez Żydów, przywrócili oni pańszczyznę; są prawdziwymi stadami kruków. Ubóstwo jest wywoływane przez Żydów, ale nie pochodzi od jednego indywidualnego Żyda, ale jest istotą całego tego narodu. Są oni podobni do gąsienic lub szarańczy, które pożerają moją Francję."

* - Grigoriju Piotrowiczu, a przecież to samo można powiedzieć i o Rosji - Sowieckiej Judei. Przecież w formie kołchozów (kolektywnych gospodarstw) praktycznie przywrócili oni niewolnictwo, prawo pańszczyźniane.

- Takie same podobieństwa. Taka sama grabież. Radziecki kolektywny (kołchozowy) system zniszczył rosyjskie chłopstwo. A chłopstwo – to nasi żywiciele.

Tak więc, Cesarz Napoleon, dał słowo: "Zrobię wszystko, aby udowodnić moją pogardę dla tego najpodlejszego narodu na świecie. Żydzi są narodem, zdolnym do najstraszniejszych przestępstw. Chciałem uczynić z nich naród obywateli, ale oni nie nadają się do niczego, oprócz handlu z drugiej ręki (rzeczami używanymi)."

Pochodzi to z jego przemówienia podczas sesji Senatu w kwietniu 1806 roku. Ponadto trzeba powiedzieć, że Napoleon dalece nie był głupcem. Kodeks napoleoński istnieje do dzisiaj jako podstawa prawoznawstwa (ros. – юриспруденции) Francji.

80

* - Napoleon również na początku próbował przyciągnąć Żydów na swoją stronę. Odrodził nawet starożytny Sanhedryn - zebrał wielkich rabinów ze wszystkich terytoriów Europy Zachodniej i próbował zmusić ich, by kazali Żydom stać się ludźmi. Ale oni go przechytrzyli.

- Kolejnym koronowanym świadkiem jest rosyjski Cesarz Mikołaj I (XVIII-XIX w.). Mówił o Żydach w następujący sposób: "Główną przyczyną ruiny chłopów są Żydzi. Swoimi umiejętnościami wykorzystują nieszczęsną ludność. Są oni tutaj wszystkim: kupcami, kontrahentami, właścicielami karczm, młynarzami, dostawcami, rzemieślnikami itd. Są tak przebiegli w oszukiwaniu ludzi, że dają pieniądze z góry za niezasiane zboża, a następnie obniżają cenę na plony jeszcze przed zebraniem plonów z pola. Są oni zwykłymi pijawkami, które wysysają wszystko i całkowicie wyczerpują całe regiony."

* - To samo teraz robią w Ameryce. Farmerom udziela się kredytów na przyszłe zbiory, a następnie ceny na te zbiory są sztucznie obniżane, aby jeszcze bardziej zapędzić ich w kredyty.

- Tak, wszystko to jest gra na wysokim poziomie. To nie jest jakiś pojedynczy Żyd, zaangażowany w oszustwa. To jest - cały naród. A wszystko to dzieje się od stulecia do stulecia. Zaprawdę – Naród Boży, tylko ich bóg wydaje się być inny.

* - Jezus Chrystus powiedział do nich: "Waszym ojcem jest diabeł". I z jakiegoś powodu Mojżesz na wszystkich obrazach jest malowany z rogami. Dość dziwny prorok. W Torze jest napisane, że z głowy Mojżesza wychodziły dwa rogi. Talmudyści próbują zagmatwać tę kwestię i mówią, że słowa "róg" i "promień" w języku hebrajskim są podobne i interpretują to miejsce tak, jakby z głowy Mojżesza wychodziły dwa promienie. Ogólnie – próbują zaciemnić, zagmatwać sprawę.

- A oto jeszcze jeden wielki świadek - niemiecki generał i strateg Helmut von Moltke - twórca niemieckiej doktryny wojennej. Pisze o Żydach w następujący sposób: „Badając kradzieże rzadko który Żyd nie jest zaangażowany albo jako wspólnik, albo jako paser”.

Żydzi nie są tacy głupi, by zajmować się zwykłą kradzieżą w dosłownym znaczeniu tego słowa. Ale ukrywanie skradzionego – to już było czysto żydowską sprawą od średniowiecza. W leksykologii jest wiele na to dowodów. Każdy naród ma język świata przestępczego. W Rosji jest to „воровская феня” – żargon złodziejski - język przestępców, który jest mało zrozumiały dla osób z zewnątrz. Niemcy nazywali ten język "gaunerschprache", tj. język oszustów (dosłownie język „жуликов” – złodziejaszków). Niemal cały ten język oszustów i złodziei składa się ze słownika w języku jidysz. Również w rosyjskim żargonie kryminalnym jest wiele żydowskich słów. Są to – poc, pacan, haza, hawa itd.

Tutaj mam podręcznik - "Złodziejski żargon" (ros. -"Воровской жаргон"), wydanie sowieckiej milicji, Główny Zarząd Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Kijów, 1965. Widać z niego, że w sowieckim żargonie złodziejskim jest pełno żydowskich słów, a jeszcze więcej w niemieckim złodziejskim żargonie. Mieszkania skupujących skradzione towary były u złodziei jakby klubami, zwanymi w rosyjskim żargonie jako - malina, fatera. A przecież fatera - pochodzi od słowa niemieckiego Vater - ojciec, ojciec chrzestny (ros. - отец, пахан). Właśnie dopiero co przeczytaliśmy - "... Albo jako wspólnik, albo jako paser skradzionego". Jest to, jak mówił Karol Marks, pierwszy etap akumulacji kapitału.

81

Tak więc, początkowo kupowali oni skradzione towary, a następnie oddawali swoje zdegenerowane potomstwo na naukę na prawników i lekarzy. Na przykład, dziadek Kiereńskiego był Żydem, fałszerzem pieniędzy z Warszawy, tj. przestępca kryminalnym. Został uwięziony w mieście Kiereńsk. Wielu przestępców zazwyczaj mówi władzom, że nie pamiętają ani ojca, ani matki - niczego ... Kiedy byli wypuszczani z więzienia, to często dawano im nazwiska od nazwy miasta, w którym odbywali kary więzienia. Tj. Kiereński - spod miasta Kiereńsk, podobnie jak Judasz z miasta Kariot stał się Judaszem Iskariotą.

Ta tradycja pseudonimów złodziejskich jest żywa do dzisiaj. Misza Gomielskij, Boria Warszawskij. Na przykład, Henry Kissinger - doradca prezydenta Nixona, Żyd z miasta Kissingen. Podtrzymuje tradycję przodków, że tak powiemy. Proszę spojrzeć w książkę telefoniczną miasta Nowy Jork, ileż tam będzie Żydów o nazwisku Moskowiec? Całe kolumny. To są wszystko Żydzi z Moskwy. Felix Frankfurter - doradca prezydenta Roosevelta, Żyd z Frankfurtu. Właściwie to wszystko nie są nazwiska, ale pseudonimy. Kosmopolici bez korzeni, jak mawiał towarzysz Stalin, a on już swoich krewnych znał dobrze.

Dalej słynny niemiecki strateg Helmut von Moltke kontynuuje: "Dla gromadzenia bogactw wszelkie środki u nich są dobre. W czasie wojny 1812 roku Żydzi byli szpiegami po obu stronach, zdradzając przy tym każdego z nich". A będąc generałem i największym strategiem, von Moltke był ekspertem w tych sprawach.

* - Przypomina mi to rozkaz Napoleona o wysiedleniu wszystkich Żydów z terenów graniczących z Niemcami. Obawiał się, że Żydzi jego też będą zdradzać.

- Ta sama historia miała miejsce podczas Pierwszej Wojny Światowej. Rosyjski rząd zmusił wszystkich Żydów z terenów przygranicznych do odejścia na tyły.

Naszym kolejnym świadkiem jest słynny węgierski kompozytor Franciszek Liszt (XIX wiek). Mówił o Żydach w następujący sposób: „Nadejdzie czas, kiedy wszystkie narody chrześcijańskie, wśród których żyją Żydzi, zadadzą sobie pytanie, znosić ich dalej czy deportować ... czy chcemy życia lub śmierci, zdrowia czy choroby. Pytanie to zgodnie ze swym znaczeniem jest równie ważne, jak pytanie o tym, czy chcemy życia lub śmierci, zdrowia lub choroby, pokoju społecznego czy ciągłych niepokojów."

Zdecydowanie powiedział. Widać, że dobrze mu przypiekli...

Teraz weźmiemy świadka z drugiego końca świata. Znany japoński naukowiec, książę Mobuchum Okuma (XIX wiek). Japoński książę mówił o Żydach tak: "Żydzi na całym świecie niszczą patriotyzm i zdrowe podstawy państwa". Ciekawe, jak doszedł do tego wniosku, biorąc pod uwagę niewielką liczbę Żydów na wyspach japońskich?

Podam maleńką ilustrację. Mam grubą książkę na ten sam temat. Nazywa się "Wolność i Żydzi", autor Szmakow. Szczegółowo o niej będziemy mówili później, a teraz podam z niej jeden cytat: "Podczas wojny japońskiej w 1905 roku armia rosyjska liczyła milion osób, w tym 18 000 Żydów, z których 12 000 poddało się Japończykom" (s. 225).

Jednocześnie w tej książce podano, że żydowscy bankierzy udzielali Japonii dużych pożyczek i wydawali ogromne sumy na antyrosyjską propagandę. Podałem wam źródło rosyjskie, ale japoński książę i wybitny naukowiec, urodzony w 1871 roku, napisał to samo. Wychodzi na to, że w sile lat swego życia był uczestnikiem wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 roku i miał dobrą okazję do obserwowania, że w szpiegostwie przeciwko Rosji uczestniczą prawie wyłącznie tylko Żydzi i że prawie wszyscy się poddają do niewoli. W ten sposób przedstawił swoje obserwacje na papierze.

82

* - W związku z tym przypomniałem sobie jeden mało znany epizod z biografii wielkiego angielskiego szpiega, Reilly'ego, który w rzeczywistości był rosyjskim Żydem.

- O ile mi wiadomo, pół-Żydem. Staram się być przesadnie dokładny, jak to tylko jest możliwe.

* - Więc - został on wysłany, aby wzmocnić upadek rosyjskiej armii w 1905 roku, ale jednocześnie był zaangażowany w bogacenie własnej kieszeni. I oto mamy - rosyjski pół-Żyd, szpieg, zdrajca, a jednocześnie - z powodzeniem rozgrzał swoje ręce na stosie wojny i na nieszczęściu swoich rodaków.

- Mówi to Pan ze względu na bardzo dobry serial telewizyjny, nagrany przez Brytyjczyków. Jest w nim bardzo ciekawy koniec. Kiedy Lenin był już u władzy (Lenin był pół-Żydem przez matkę), wtedy pół-Żyd Reilly chciał go obalić i zająć jego miejsce. Był międzynarodowym awanturnikiem w największej skali. W trakcie operacji „Trest” nawet zaproponował umowę samemu Dzierżyńskiemu. Utrzymywał także bliskie stosunki z Borisem Sawinkowem, znanym terrorystą, którego z kolei wspierał ojciec amerykańskiego przemysłu motoryzacyjnego - Henry Ford. Znowu antysemita Henry Ford ma do czynienia z pół-Żydem Reilly, a pół-Żyd Reilly ma do czynienia z narkomanem - morfinistą Sawinkowem i jednocześnie ten Reilly żyje ze swoją siostrą. Oto znów pełen bukiet degeneracji. Tacy właśnie awanturnicy i przychodzą do władzy ...

* - Kiedy Stalin zobaczył pełną listę spiskowców „Trustu”, to zrozumiał, że ci rzekomo fałszywi konspiratorzy mogą w pewnym pięknym momencie stać się prawdziwymi spiskowcami. To wtedy Stalin rozkazał Dzierżyńskiemu zastrzelić wszystkich, znajdujących się na tej liście, a przewodził na tej liście - Reilly. Dzierżyński zaprotestował przeciwko rozstrzelaniu Reilly'ego, ale wtedy Stalin powiedział mu, że usunie Reilly'ego z listy, ale zamiast Reilly wstawi imię samego Dzierżyńskiego. Dopiero po tym Dzierżyński wyraził zgodę na rozstrzelanie Reilly-go.

- Ogólnie rzecz biorąc, ładna paczka - kaukaski pół-Żyd Stalin, polski ćwierć-Żyd - Dzierżyński i odesski, a następnie już angielski pół-Żyd Reilly ... Ta sama zasada. Ten sam wąż, który gryzie siebie za ogon.

Więc Żydzi skarżą się na antysemityzm, ale na tych największych i najjaśniejszych przykładach widzimy, kto do kogo i jak strzela.

* - A uczciwych ludzi oszukują. Wołają na cały świat, że to wszystko robią Rosjanie, Polacy i Gruzini. W rzeczywistości jest to dzieło rąk ich własnych obłąkanych i na wpół obłąkanych braci.

- Rzecz jest w tym, że podstawą tego wszystkiego jest słodko-kwaśna formuła słynnego profesora psychiatry Lombroso, który mówił, że wśród Żydów jest wielu wykształconych i utalentowanych ludzi, ale też i obłąkanych jest wśród nich 6 razy więcej. Oto klucz do wszystkich tych zagadek.

A teraz w rosyjskiej prasie piszą, że Stalin był paranoikiem, czyli obłąkanym, ale zawsze przy tym zapominają dodać, że był on także kaukaskim pół-Żydem. A bez tego - jak to wszystko rozgryźć? Również ten sam przypadek z Eichmanem ... Ale o tym nie można mówić, ponieważ Żydzi natychmiast przylepią wam na czoło etykietę antysemity. I oto tutaj chcemy uratować Żydów od antysemityzmu, ale oni sami nie chcą się ratować ...

83

Źródło: http://g-klimov.info/klimov-bn/Bn02.htm (rozd. 2)Григорий Климов - Божий народ. https :// libking . ru / books / sci -/ sci - politics /406928- grigoriy - klimov - bozhiy - narod . html (całość)

15.12.2018 r.

ROZDZIAŁ 3. „NAJLEPSZEGO Z GOJÓW – ZABIJ”…

Dzisiaj, kontynuując analizę tematu kwestii żydowskiej i próbując pomóc narodowi żydowskiemu pozbyć się problemu antysemityzmu, przejdziemy do analizy duszy żydowskiej, tj. do analizy żydowskiego Talmudu i współczesnej nam prasy żydowskiej.

Biorę zatem jeden z ostatnich numerów żydowskiej gazety „Nowe Słowo Rosyjskie” ("New Russian Word"), wydawanej w Nowym Jorku. Numer z 14 kwietnia 1989 roku. W tym numerze znany izraelski syjonista Szymon Czertok, były sowiecki Żyd, analizuje ostatni tom Żydowskiej Encyklopedii, który tylko co został wydrukowany. Pisze on: "Ale, niestety, nie ma wyjaśnienia faktu aktywnego udziału Żydów w międzynarodowym ruchu komunistycznym i w najwyższych poziomach partyjnej biurokracji. Ci ludzie stali się ofiarami reżimu, który sami ustanowili".

Tak więc, „Encyklopedia Żydowska” - krynica żydowskiej mądrości - całkowicie przemilcza o udziale Żydów w ustanawianiu władzy radzieckiej i obu rosyjskich rewolucjach.

Dalej Szymon Czertok przytacza przykład: "Węgierski Żyd Bela Kun, który wyemigrował do Rosji Sowieckiej, wraz z Rozą Ziemlaczką, dokonywał masowego terroru na Krymie, a pod koniec lat 30-tych sam został aresztowany i rozstrzelany.".

Na poprzednich wykładach rozmawialiśmy już trochę o Bela Kunie. Nazwisko Kun - to węgierska adaptacja żydowskiego nazwiska Kogan. Był on przywódcą rewolucji węgierskiej w 1919 roku, która również była bardzo krwawą. Po stłumieniu tej rewolucji uciekł do Austrii, gdzie został osadzony od razu ... w zakładzie dla obłąkanych. I z tego domu dla obłąkanych został wywieziony do Moskwy. Pierwszą rzeczą, za którą się zabrał, będąc już na wolności, były masowe egzekucje na Krymie. Z Rosalią Ziemlaczką-Zalkind. Tak popracowali na Krymie, że Morze Czarne zrobiło się czerwone od rosyjskiej krwi, którą przelali. Ta para Żydów rozstrzelała około 100 000 białych oficerów, którzy pozostali na Krymie po ewakuacji Białej Armii. Oto dlaczego „Żydowska Encyklopedia” przemilcza takie fakty. Są one dla nich po prostu nieprzyjemne.

* - Grigoriju Piotrowiczu, jak Pan myśli, dlaczego izraelski syjonista Szymon Czerok w "NRS" nagle mówi o tym, o czym nawet „Encyklopedia Żydowska” milczy?

- Jak mówią, nie można ukryć szydła w worku. W swoim ogromnym, na całą stronę gazety artykule, tylko w jednym małym akapicie o tym mówi. Ale co ciekawe - w tym samym tomie encyklopedii twierdzi się, że Krzysztof Kolumb był Żydem! Tj. – przemilcza się, że najbardziej krwawymi postaciami rosyjskiej rewolucji byli Żydzi, przemilcza się taki wielki fakt historyczny, a

84

jednocześnie podaje się oczywiste kłamstwo – że Krzysztof Kolumb, który odkrył Amerykę, był Żydem.

* - W jednym z numerów syjonistycznego magazynu „Alef” też był dość obszerny artykuł o tym, że nie tylko Kolumb, ale prawie połowa jego załogi, w tym lekarz okrętowy, była Żydami. Rzekomo wyruszyli oni z Hiszpanii w momencie prześladowań Żydów, z tajną misją - aby poszukać nowych ziem, dokąd biedni Żydzi mogliby uciec z Europy, gdzie tak bardzo napaskudzili, że żaden naród nie mógł już ich tolerować.

- Pół roku temu pewien pół-szalony Żyd napisał ten artykuł o Kolumbie i jego załodze, a po tygodniu inny Żyd z trzeciej emigracji, nawiasem mówiąc, całkiem rozsądny Żyd, napisał duży artykuł - odpowiedź, w którym wyśmiewał tego pierwszego Żyda i wskazał na to, że o Kolumbie napisano mnóstwo książek i jest wiele dokumentów, z których jasno wynika, że sam Kolumb i jego załoga nie mieli nic wspólnego z Żydami. Napisał dosłownie tak: "Drodzy żydowscy przyjaciele, wstydźcie się! Trzeba znać miarę!” W tym jest ich cała istota: ukrywać prawdę, dla nich niewygodną i siać nieskrępowane kłamstwa. Nie jest przypadkiem, że z tego powodu istnieje taka formuła o tym, że diabeł jest kłamcą i ojcem kłamstwa, a Jezus Chrystus bezpośrednio powiedział Żydom: "Wasz ojciec jest diabłem".

* - Wychodzi na to, że papież Jan Paweł II, kiedy pod datą 13-go dnia miesiąca po raz pierwszy w czasie całego istnienia religii chrześcijańskiej odwiedził synagogę (centralną synagogę w Rzymie) i wygłosił w niej mowę, w której nazwał Żydów - naszymi wybranymi braćmi – poszedł przeciwko Chrystusowi? Nie przez przypadek, niektórzy nazywają go teraz antypapieżem.

- Tak. W historii katolicyzmu znany jest nie jeden przypadek takich antypapieży. Przy okazji, jeśli ktoś pomyśli, że wiele faktów, które przytaczam w moich wykładach, jest bardzo podobnych do antysemityzmu, to muszę powiedzieć, że jednym z moich głównych dostawców tych faktów jest żydowska gazeta "Nowe Słowo Rosyjskie ". Rosjanami jednak w tej gazecie były tylko sprzątaczki, i czasami składacze tekstu ... A i to - kiedy to było?

Tak więc, w tym samym numerze z 14 kwietnia 1989 roku pojawia się i drugi bardzo interesujący artykuł - "Kremlowski pacjent amerykańskiego freudzisty". Pewien amerykański freudzista napisał książkę "Umysł Stalina", w której dochodzi do wniosku, że Stalin był homoseksualistą. Tutaj warto znać statystykę dra Kinseya: prawdziwych, jawnych homoseksualistów w Ameryce jest tylko 4%. Ale 33% ludzi, tj. każdy co trzeci Amerykanin, w mniejszym lub większym stopniu jest zaznajomiony z homoseksualizmem. Oznacza to, że przez 5 lat, 3 lata, 1 rok lub tylko jeden raz zasmakował on rozkoszy homoseksu. Tacy ludzie - to homoseksualiści utajnieni lub stłumieni. Pisałem o tym dużo wcześniej, w mojej książce „Protokoły Sowieckich Mędrców”. Ale ten amerykański freudzista, który napisał całą książkę o Stalinie, jednak nie mówi najważniejszej rzeczy. Nie mówi, że Stalin był kaukaskim pół-Żydem. A przecież to jest klucz do psychologii Stalina. Ponieważ u Żydów, według słynnego uczonego żydowskiego profesora Lombroso, chorób psychicznych jest 6 - krotnie więcej niż u nie-Żydów.

W tym samym numerze "NSR" jest też i taka nowość: w 53 roku życia zmarł Abbe Hoffman, samobójstwo, narkotyki ... Od 1960 roku w Ameryce trwa rewolucja seksualna. Niektórzy uściślają: rewolucja homoseksualna. Na ten temat opublikowano poważną książkę zatytułowaną "Rewolucja homoseksualna w Ameryce lat 60-tych.". Do dziś fale tej rewolucji zalewają całą Amerykę.

85

Tak więc, Abbe (Abraham) Hoffman w tej rewolucji odgrywał taką samą rolę jak Trocki w rewolucji rosyjskiej. Załączono jego zdjęcie. Bardziej wstrętnego typa po prostu trudno spotkać. Nie fizjonomia, a wyraźnie wyrażony ryj kryminalny. Nihilista, anarchista i psychopata – wyrodek, hańbiący naród żydowski. Co prawda, Żydzi tego wam nigdy nie powiedzą. W artykule o nim nie ma nic negatywnego.

W latach 60-tych Abbe Hoffman napisał książkę "Kradnij!". Wyszła ona w języku angielskim i pochwałę o niej napisała gazeta „New York Times”. W książce tej podaje się przepisy na wszystkie rodzaje kradzieży i bandytyzmu, opowiada się o tym, jak sam autor wchodził do sklepów przy modnej 5-tej Avenue i kradł tam bez odrobiny wyrzutów sumienia. Chwaląc się pisze o tym, że kradł najdroższe napoje alkoholowe, które pił w swoim czasie sam Rothschild, a które kosztują prawie 1000 dolarów za butelkę. Zaleca to zrobić w celu ... doprowadzenia do upadku amerykańskiego społeczeństwa.

Czytam pochwały o tej książce w renomowanej amerykańskiej gazecie „The New York Times” i nie wierzę swoim oczom. Nawiasem mówiąc, autorem recenzji jest także Żyd. Ale potem pojawia się trzeci Żyd, Benjamin Friedman, i wyjaśnia nam tę zagadkę, dlaczego „New York Times” wspiera obłąkanego Żyda Abbe Hoffmana. Okazuje się, że gdzieś tam na górze, w tajnym rządzie żydowskim zdecydowano, że nadszedł czas, aby zakończyć wojnę w Wietnamie, aby przerzucić amerykańskie pieniądze na wsparcie Izraela, który prowadzi wojnę z Arabami! Musieli pilnie wykreować jakiegoś półobłąkanego psychopatę na skalę lidera ruchu pacyfistycznego ...

* - Czyli ten cały rozszalały tłum, kipiący i dudniący na schodach Kapitolu, z hasłami przeciwko wojnie w Wietnamie, to tak naprawdę był ślepą bronią?

- Tak. Oni rzeczywiście byli tylko ślepą bronią w rękach "wielkiej polityki" żydo-masonerii, a jeśli skończonego idiotę chwali poważna i inteligentna gazeta „New York Times”, to tutaj również jest niewątpliwie jakiś cel.

Aby być obiektywnym w stosunku do Żydów, przyjrzyjmy się dokładniej porządnemu i uczciwemu Żydowi Benjaminowi Friedmanowi. Myślę, że jest to najmądrzejszy i najuczciwszy antysemita w Ameryce. Jest Żydem – przechrztą. Będąc dość bogatym człowiekiem, wydał wszystkie swoje pieniądze na tak zwany antysemityzm, wydawał w stanie New Jersey gazetę "Zdrowy Sens" i miał własne wydawnictwo, publikujące uczciwe, antysemickie książki.

Zawsze interesowało mnie całe spektrum amerykańskiej polityki i muszę powiedzieć, że wśród wszystkich amerykańskich antysemickich wydań, prace Benjamina Friedmana były najmądrzejsze. Uczciwie stracił wszystkie swoje miliony na te publikacje, a następnie z czystym sumieniem odszedł umierać do klasztoru Karmelitów w Kanadzie. Ale co jest szczególnie warte uwagi w tym przykładzie? W USA przetrwała jeszcze maleńka sieć antysemickich gazet i wszyscy oni w żaden sposób nie mogli zrozumieć, jak to się dzieje, że w towarzystwie amerykańskich antysemickich publikacji - najlepszymi i najskuteczniejszymi są publikacje Żyda Benjamina Friedmana?

* - Grigoriju Piotrowiczu, a Friedman Pańskim zdaniem był uczciwym badaczem problemu antysemityzmu, czy też był wściekłym żydofobem?

- Nie, nie, nie. Żydofobem on nie był. To był bardzo umiarkowany, inteligentny i konsekwentny Antysemita i myślę, że zmarł w klasztorze lekką i godną śmiercią. Nie tak, jak ten sukinsyn, Abraham Hoffman.

* - Niedawno w gazecie „NSR” został opublikowany artykuł angielskiego korespondenta, który przeprowadził wywiad z liderem „Pamiat’” (pol. – „Pamięć”)

86

w Rosji. Wyraźnie rozdzielają oni tam faszyzm i nazizm i mówią, że jest im bliżej duchowi faszyzmu Włochów, który w zasadzie został stworzony w celu położenia bariery na rzece zbrodni, która zalała wówczas Włochy („faszi” - to inaczej zapory na rzece). Za podstawę swojej filozofii wzięli nietolerancję rasową.

- To prawda. Należy również tutaj przypomnieć, że matka Duce (z wł. „wódz”, chodzi o Mussoliniego – A.L.) nazywała się Roza, a jego żona Rachela, więc prowadzenie wojny z Żydami było mu jakoś nie na rękę… Powtarzam, w każdym narodzie są ludzie bio-negatywni, ale nieubłagana formuła profesora Lombroso stawia wszystko na swoje miejsca. Ta formuła nie może być zapomniana. W tym – jest główna przyczyna. Właśnie tu jest zakopany korzeń antysemityzmu. A Lombroso był nie tylko wielkim i uczciwym naukowcem, sam pochodził z rodziny rabinów i talmudystów. Wiedział więcej, niż ktokolwiek inny na ten temat, o którym wiele pisał i mówił.

A więc, wychodzi na to, że walka klasowa, o której tak dużo twierdzili nam Marks i Lenin, przebiega nie między bogatymi a biednymi, ale między normalnymi ludźmi a nienormalnymi degeneratami, między Bogiem a diabłem, gdzie z Bogiem są wszyscy normalni ludzie, a wraz z diabłem - wszyscy nienormalni i walka ta w ideale powinna być prowadzona nie drogą rewolucyjną, ale ewolucyjną, ponieważ rewolucje, powstania i wojny – to są wszystko skrajności, wszystko to pochodzi od diabła ...

Przejdźmy teraz do analizy książki, która przez tysiące lat była duszą narodu żydowskiego - do analizy żydowskiego Talmudu. W tym przypadku pomoże nam poważna książka A. S. Szmakowa - "Wolność i Żydzi", która została opublikowana w 1906 roku, tj. dosłownie w ślad pierwszej rewolucji "rosyjskiej" 1905 roku. Prawdę mówiąc, rewolucja ta powinna być nazwana pierwszą żydowską rewolucją w Rosji, ale etykiety w historii światowych rewolucji wklejają ludzie znanego kręgu, ci - którzy wywołują te rewolucje. Lenin poprawnie nazwał rewolucję 1905 roku próbą generalną rewolucji 1917 roku, ale niestety rząd rosyjski nie wyciągnął z tych wydarzeń żadnych lekcji.

Oto pierwsza interesująca informacja - prawdziwym imieniem Karola Marksa było Mordechaj Lewi, a pochodził on ze starożytnego rodu rabinów i talmudystów.

W książce Szmakowa podane są bardzo interesujące cytaty z Talmudu, w których skoncentrowany jest cały sens żydowskiego postrzegania świata. To właśnie światopogląd (postrzeganie świata) narodu żydowskiego będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji.

Chrześcijańscy pisarze, którzy poważnie studiowali Talmud, utrzymują opinię, że ta książka jest źródłem ignorancji, niemoralności i fanatyzmu, straszliwego chaosu wszelkiego rodzaju błędów, przesądów i absurdów. Studiowanie Talmudu, jak twierdzą, nie rozwija umysłu jego naśladowców, ale doskonali przebiegłość, uczy oszustwa, oszukiwania, chytrości, szachrajskiej zręczności i całkowitego zabijania szacunku dla ustawodawstwa Mojżesza. Dochodzą oni do wniosku, że Talmud jest w bezpośredniej sprzeczności z Pięcioksięgiem Mojżesza !!!

Jak to się robi? Przykazania Mojżesza głoszą: nie zabijaj, nie kradnij, nie popełniaj cudzołóstwa itp. itp. A co robi Talmud? Talmudyści twierdzą, że wszystkie te przykazania są prawdziwe, ale ... tylko w odniesieniu do wybranego narodu.

Nie zabijaj! - Żyda, ale najlepszego z Gojów zabij!

Nie kradnij! - Żyd u Żyda. A własność Goja - jest twoja!

87

Nie popełniaj cudzołóstwa! - Ale z kobietą – Gojką Żyd może popełniać cudzołóstwo, ponieważ jest to przyrównywane do stosunku ze zwierzętami i, ściśle mówiąc, nie jest naruszeniem tego przykazania, ponieważ Goje (wszyscy nie-Żydzi) to jest dwunogie bydło, a nie ludzie.

* - Grigoriju Piotrowiczu, proszę pozwolić mi na uzupełnienie. W swoim czasie uczestniczyłem w kursach studiowaniaTalmudu i zdobyłem dość interesującą wiedzę na ten temat.

Na przykład pierwszy cykl zajęć był poświęcony ... latrynie. To było zdumiewające. Pamiętam, jak dali nam pierwsze zadanie domowe - znaleźć właściwe rozwiązanie problemu - czy w sobotę można wypróżniać się na pokładzie płynącego w oceanie statku - opierając się na wypowiedziach znanych rabinów starożytności, takich jak Maimonides? Kiedy przyszliśmy na następną lekcję, to okazało się, że właściwe rozwiązanie, oparte na wskazaniach ojców judaizmu, było następujące – w zasadzie wypróżniać się można, ale najlepiej (żeby było idealnie) trzeba ... wyciąć dziurę w dnie statku i wypróżniać się do niej, a nie do komfortowego klozetu wodnego we własnej kabinie.

Dlaczego? Dlatego, że jeśli będziemy się wypróżniać z jednego z górnych pokładów, to ludzkie odchody, zanim wejdą w kontakt z wodą zewnętrzną, poza burtą statku, przejdą pewną odległość – a statek przecież płynie i nie stoi w miejscu! I przejście lub przeniesienie czegoś w sobotę jest zabronione. Dlatego była konieczna dziura w dnie statku, było to niezbędne dla ... skrócenia zakazanego w sobotę działania przelatywania – przenoszenia. Oto żywy przykład talmudycznej mądrości. I wszystko to było omawiane z całą powagą wśród 13 słuchaczy, wśród których byłem i ja.

Lub inny przykład. Chodzi o morderstwo. Ponownie zadali nam pracę domową - aby przeczytać specjalną literaturę. Wszyscy przeczytali. Kto nie był w stanie znaleźć - opowiedział. Nasz nauczyciel, poprawiając, gdzie należało, podał nam następującą ogólną zasadę. Czy można zabijać Goja? Bezpośrednie zabijanie jest zabronione. Za to wsadza się do więzienia. Ale jeśli na przykład wsunęliście żmiję do pokoju, w którym znajduje się ten Goj, to morderstwo rozkłada się na dwa stopnie: pierwszy stopień – wsunęliście żmiję, a drugi stopień – to żmija zabiła Goja, czyli nie ponosisz winy za jego śmierć. Sam Goj jest winien, że zaniedbał i nie zajrzał pod kołdrę, zanim położył się spać ...

Jeśli chcesz zabić Goja bez naruszania przepisów tadmudycznych, możesz również wepchnąć go do głębokiego dołu, gdzie jest drabina, a następnie szybko wyjąć tę drabinę, żeby Goj umarł z głodu w dole. Dlaczego jest to dozwolone? Ponieważ zrobiłeś to wszystko w dwóch stopniach. Kiedy wepchnąłeś Goja do dołu, w dole przecież była drabina, to znaczy to nie jest morderstwo, ponieważ Goj mógł wydostać się z dołu. Twój drugi stopień - wyciągnąłeś drabinę z dołu. To też nie jest morderstwo. Sam Goj jest winien, że nie wydostał się w ciągu tych kilku sekund, podczas gdy drabina jeszcze stała w dole ...

Czy można zabić goja ze strzelby? Elastyczna interpretacja Talmudu dopuszcza i to, ale pod warunkiem, że w lokalnej aptece będzie lekarstwo na tę ranę postrzałową. Jeśli upewnisz się, że apteka ma niezbędne lekarstwo, to dopiero po tym możesz strzelać do Goja, raniąc go, powiedzmy, w obie nogi, Goj będzie krwawił i umrze, ale on sam będzie winny, że nie poszedł do apteki na czas i się nie wyleczył z rany postrzałowej, przecież lekarstwa w niej były ...

Oto przykłady interpretacji Talmudu już w naszych - oświeconych czasach.

- Tak ... Wszystkie te cechy - kłamstwo, oszustwo i lekceważenie całego środowiska nieżydowskiego, dają judaizmowi wielką przewagę w handlu z uczciwymi, ufnymi i otwartymi

88

Chrześcijanami. Nic dziwnego, że ludzie mówią, że jeśli język u Chrześcijan służy do WYMIANY myśli i informacji, to wśród Żydów służy on do OSZUKIWANIA i wprowadzania w błąd ...

Jeśli Talmud jest duszą Żyda, to Kabała jest duszą Talmudu. Prawdziwy Żyd nie może nie być kabalistą, ale jeśli z chrześcijańskiego punktu widzenia wierzymy, że Talmud jest nauczaniem negatywnym, wówczas okazuje się, że Kabała jest negatywną nauką do kwadratu.

Kolejny cytat z Talmudu, traktat Sanhedrynu: "Bezwstyd – to królestwo, tylko bez korony, a bezczelnością można skutecznie działać nawet przeciwko samemu Bogu". Widzicie Państwo, bezczelność u Żydów ma wartość dodatnią i Żydzi używają jej jako broni. Od siebie dodam, że już czytałem w książkach znanych psychiatrów, i jak sam często zauważałem, że patologiczna bezczelność, chorobliwa bezczelność, jest swego rodzaju agresywnością, a agresywność jest charakterystyczna dla pederastów i lesbijek typu aktywnego. Źródłem tego wszystkiego jest sadyzm. To właśnie ta agresywność powoduje chorobliwą bezczelność. Ludzie z patologiczną bezczelnością – to z reguły ludzie psychicznie nie zupełnie normalni.

* - Na początku stulecia francuski psychiatra Emile Laurent, który był szefem kilku więzień i domów dla wariatów w Paryżu, napisał w swojej książce „Więzienny świat” (The Prison World), że na podstawie całego swojego bogatego doświadczenia obcowania z przestępcami i umysłowo chorymi doszedł do wniosku, że pierwszą charakterystyczną cechą wszystkich przestępców jest obłęd moralny. Określił on ten obłęd jako stan, w którym człowiek nie rozumiał już różnicy między dobrem a złem. Uważał on obłęd moralny za pierwszą fazę postępującej choroby psychicznej.

- O właśnie. To jest wtedy, kiedy człowiek nie dostrzega już różnicy między pozytywnymi a negatywnymi działaniami. W Talmudzie natomiast Żydzi uważają bezczelność i bezwstyd za pozytywne cechy i proponują wykorzystywać je jako broni w walce o życie. Oczywiście, jeśli normalny człowiek napotyka takiego bezczelnego osobnika, to powinien on albo dać mu w mordę i zerwać z nim wszelkie stosunki, albo uznać siebie za pokonanego jego bezczelnością ze wszystkimi wynikającymi stąd konsekwencjami ...

Czytamy dalej. Talmud - traktat "Eruwim". "Niech nie czeka na przebaczenie od Pana Boga ten, kto zwróci rzecz, zgubioną przez Goja (nie-Żyda)". To znaczy, jeśli ktoś z Gojów (nie-Żydów) zgubił rzecz, a Żyd ją znalazł, to nawet jeśli Żyd zna właściciela tej rzeczy, to ta rzecz wszystko jedno musi pozostać własnością Żyda. I wszystko to z błogosławieństwem żydowskiego Boga ...

* - Według Talmudu zwrócenie rzeczy, zgubionej przez Goja – jest nawet grzechem dla Żyda. Chcę tutaj przypomnieć jeszcze jedno prawo Talmudu - prawo o stosunku do utalentowanych ludzi – nie-Żydów. Uznanie ich talentu, zgodnie z Talmudem, jest również grzechem. Żydowski krytyk lub pisarz nie ma prawa wyrażać uznania dla utalentowanego człowieka z Gojów. W przeciwnym razie zostanie na niego nałożony cherem („klątwa”, dziś: „bojkot”). Cherem – to taka żydowska kara, anatema, ekskomunika (odłączenie), przekleństwo.

- Właśnie, właśnie, właśnie. Jeśli chodzi o to, że Żydom nie wolno chwalić utalentowanych ludzi z Gojów, to sam to zauważyłem. Tu w Ameryce od lat czytam żydowskie "Nowe Słowo Rosyjskie”. W ostatnich latach główny personel "NSR" – to byli rosyjscy Żydzi, którzy przybyli do USA ze Związku Sowieckiego 5-6 lat temu. Wydawałoby się, że byli sowieccy Żydzi, Talmudu nie znają ...

89

Ale, tajemnicze zjawisko - wszyscy oni przestrzegają praw Talmudu. Sami, od siebie ... Pod dyktatem swojej żydowskiej duszy ... Kogoż oni wychwalają na stronach „NSR”?

Pasternaka ... Ale przecież Pasternak – to Żyd i pederasta. Przywódca Związku Sowieckich Pisarzy Aleksiej Surkow publicznie nazwał Pasternaka pederastą i alkoholikiem. Zresztą i jego talent jest dość wątpliwy. Powiedziałbym nawet, że Pasternak był pisarzem i poetą trzeciej kategorii ...

Mandelsztama ... Jego żona, Nadieżda Mandelsztam, wydała tutaj, na Zachodzie, dwie grube książki pod nazwą „Wspomnienia”, gdzie pisze dosłownie, że Mandelsztam był osobą chorą psychicznie. Prace jego twórczości pod względem jakości nie spełniają standardów rosyjskiej literatury. Jego żona dość uczciwie opisała Mandelsztama w swoich wspomnieniach. Mieszkali razem przez około 20 lat - od 1918 roku do czasu jego aresztowania w połowie lat 30-tych. Nigdy nie byli zarejestrowani jako małżeństwo – po prostu było to wolne współżycie dwojga ludzi. Od siebie dodam - dwóch psychicznie i seksualnie nienormalnych ludzi. Kiedy jednak było to konieczne - albo do rehabilitacji męża, albo do otrzymania emerytury, to wtedy Madame Mandelstam zawarła małżeństwo ... ze swoim dawno zmarłym mężem. We wspomnieniach opisuje, jak się poznali jeszcze przed rewolucją i czym się tam wszyscy zajmowali ... Oto dosłownie: "Nasze stadko było po lewej stronie lewego". Czyli byli to lewicowi ekstremiści, anarchiści i nihiliści w literaturze. Potem opisuje brata Mandelsztama - kiedy brat Mandelstama się ożenił, to okazało się, że na drugi dzień po ślubie wyskoczył przez okno i zabił się ... Szczęśliwy nowożeniec... Wygląda na to, że też był obłąkany.

* - Jak powiedziała jedna z postaci z poprzedniej serii wykładów – bardziej na lewo może być tylko dom wariatów!

- Tak. Wspominaliśmy już o nim wcześniej. Pochodził z bandy Machno, pisał, że był we wszystkich organizacjach lewicowych, i że na lewo może być jedynie dom dla wariatów. Ten człowiek zmarł kilka lat temu w domu starców na farmie Tołstoja w stanie kompletnej utraty zmysłów.

* - To znaczy, że Mandelsztam był "członkiem straży granicznej"? Był na granicy szaleństwa?

- Tak. I nie ma tu nic zaskakującego. Amerykańskie statystyki mówią, że do 20% populacji Stanów Zjednoczonych jest chorych psychicznie. Dzisiejsza populacja USA to 240 milionów ludzi, 20% - to 48 milionów chorych psychicznie. To jest dzisiaj, w 1989 roku. Z tych 48 milionów chorych psychiatrycznie tylko pół miliona przebywa w domach dla chorych psychicznie, a i to tylko po 3-4 miesiące. Podkręcą im nakrętki w głowach i wypuszczają do następnego razu - a pozostałe 47 i pół miliona biega po ulicach i psuje życie innym ludziom.

* - Wcześniej takich nazywano opętanymi (ros. – нечистью).

- Tak, diabelstwo. Teraz, biorąc pod uwagę, że u Żydów jest 6 razy więcej chorych psychicznie , będą Państwo patrzeć na świat już innymi oczami. Uważnie przeczytałem oba tomy „Wspomnień”. Madame Mandelsztam uczciwie pisze, że jej mąż przez całe swoje życie był praktycznie głupcem. Ale kto był jego protektorem? Protektorem Mandelsztama był Bucharin, chociaż tamten był pasożytem. Nie pracował. Bucharin załatwił mu emeryturę, gdy miał on około 34 lat. Wiem, że w Związku Sowieckim, aby uzyskać nędzną emeryturę, trzeba było przepracować 25 lat i dostarczyć dokumenty, potwierdzające każdy rok pracy. A Mandelsztamowi, w rozkwicie lat, dają emeryturę. Ale to jeszcze nie wszystko. Bucharin załatwiał Mandelsztamowi wyjazdy do kurortów, aby ten pasożyt odpoczął od swojej bezczynności i nabrał sił. Madame Mandelstam sama opisuje, jak w rządowym sanatorium grał on w tenisa z ... Jeżowem. A Nikołaj Jeżow – to była najbardziej

90

złowieszcza postać Wielkiej Czystki w latach trzydziestych. Była to jedna z najbardziej krwawych osobistości sowieckiej historii. Nawiasem mówiąc, Jeżow był żonaty z Żydówką. Karzełek, potwór, kulawy. Krwawy karzełek - jak go wtedy nazywało. Tak więc, dobry poeta – Żyd Mandelsztam w sanatorium nad Morzem Czarnym grał w tenisa z tym krwawym karzełkiem i pisze o tym nie jakiś tam Antysemita – Żydofob, ale sama Madame Mandelsztam.

Kogo jeszcze wychwala żydowskie "NSR"?

Babla ... Czytałem sowieckie wydanie opowiadań Babla i tam podano jego biografię. W tej biografii wprost stwierdza się, że już w dzieciństwie matka zabierała go do psychiatry. A więc od dzieciństwa był chory psychicznie. Nic dziwnego, że podczas Wielkiej Czystki został on również podmieciony i rozstrzelany wraz z innymi psychami (chorymi psychicznie). Babel w 1919 roku pracował w Czeka, a Czeka, jak wiadomo, była krwawą, terrorystyczną organizacją. Kiedy Babel opublikował swoją książkę "Konarmija", wówczas dowódca Pierwszej Konnej Armii - Budionnyj się oburzył i opublikował duży artykuł w „Prawdzie” przeciwko Babelowi i jego „Konarmii”, w którym napisał wprost, że wszystko to – jest bredniami zwariowanego Żyda.

Rzeczywiście, w tym utworze jest podane mnóstwo sadystycznych epizodów i scen z jawną patologią. W obronie Babla w gazecie "Izwiestia" wystapił ... Maxim Gorki. I był wielki spór między dowódcą Pierwszej Armii Konnej Budionnym a najlepszym pisarzem proletariackim M. Gorkim ...

A więc, trzecim geniuszem, jeśli wierzyć żydowskiemu "NSR", to - Izaak Babel.

Oto, jak u nich jest przyjęte: jeden Żyd skłamie, drugi powtórzy, trzeci podchwyci i: o, poniosło, pojechało. Nie zatrzymasz. Piszą oni: "Izaak Babel podarował światu swego wspaniałego bohatera Benię Krika ... "A kim był ten Benia Krik? Złodziej z Odessy. Z odesskich knajp wyszedł ten Beniu. Okazuje się, że przed rewolucją w Odessie było około 40 tysięcy złodziei. I oto Babel z zachwytem ich opisuje, a hersztem tych złodziej był Benia Krik.

* - Szałamow w swoich „Kołymskich Opowiadaniach” pisze, że przytłaczająca liczba "złodziei według litery prawa" była homoseksualistami.

- Tak, to już wiemy, że u Żydów jest 6 razy więcej chorych psychicznie, a więc i 6 razy więcej homoseksualistów.

* - Dlatego też Benia Krik tak spodobał się Izaakowi Babelowi?

- Właśnie, właśnie, właśnie. Czytam to żydowskie "NSR" od lat. I widzę, że wszystkie talenty żydowskie – to talenty wyraźnie chore, ale oni nadal ich na siłę wychwalają i wywyższają. Zarówno sowieckie, jak i amerykańskie gazety działają ściśle według Talmudu. Chwalenie nawet najbardziej utalentowanego Goja jest kategorycznie zabronione, ale oczywistą przeciętność z Żydów będą chwalić i wywyższać do Niebios.

W książce Szmakowa znajduje się jeszcze jedna interesująca informacja. Kiedyś był taki sławny hrabia Cagliostro, który obracał się w kręgu dworskim Francji i Rosji, był alchemikiem, sprzedawał różne eliksiry młodości i piękna, obiecywał, że z ołowiu zrobi złoto, a diamenty ze zwykłych kamieni - w ogóle był łobuzem z wyższych sfer. Nawet przeszedł do historii.

Kilka lat temu w "NSR" była drukowana powieść o tym hrabim Calisto. Został tam przedstawiony jako bardzo dobry człowiek, humanista i mason ... Ale według Szmakowa Cagliostro był w rzeczywistości Żydem i ostatecznie zakończył karierę w więzieniu Inkwizycji we Włoszech. Był

91

łobuzem, złodziejem i oszustem. To znaczy, według Talmudu, robił "dobrą" sprawę: oszukiwał i okradał Gojów. Jednak Inkwizycja na jego „cnoty” patrzyła trochę inaczej. Co prawda, nie został spalony na stosie, ale zgnojony w więzieniu.

* - Mówiąc o talmudycznej mądrości, czy pamięta Pan o talmudycznym sporze: czy w sobotę można zabijać wesz lub pchłę? Okazuje się, że wesz zabijać można, a pchłę nie można. Rzecz w tym, że pchła skacze, a to jest ten sam czyn, którego Jahwe Bóg dokonał, wyprowadzając Żydów z Egiptu. W nocy skakał on (jak kozioł) od domu do domu, aby zdążyć sprawdzić, czy wszystkie drzwi zostały pomazane krwią świeżo zabitego jagnięcia. Musiał on sprawdzić wszystkich przed wschodem słońca ... Baranek w tym czasie był świętym zwierzęciem Egipcjan, więc żydowski Bóg Jahwe szukał po pomazanych krwią drzwiach krwią - domów Rodzin, które popełniły bluźnierstwo. Uważał właśnie te rodziny za swoje ... A jeszcze ten kozłonogi Bóg, Jahwe, polecił Żydom "pożyczyć" od ich egipskich przyjaciół złoto i srebro - mówiąc, że uciekając w nocy nie będą musieli wszystkiego tego oddawać ... A teraz nasi kapłani uczą nas, że Jahwe i Sabaoth są jednym i tym samym Bogiem. Że jest to nasz wspólny z Żydami, żydowsko-chrześcijański Bóg ... Oto jak wychodzi ...

- Odpowiem Panu cytatem z Biblii. Oto co powiedział Żydom Syn Boży, Jezus Chrystus: "Wasz ojciec jest diabłem; i wy chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa ... " (Ew. Jana 8:44).

* - Grigoriju Piotrowiczu, jeśli już zwróciliśmy się do Biblii, to interesującym jest wyjaśnienie pochodzenia słowa Izrael, Izraelita. Według Starego Testamentu Jakub zasnął nocą na pustyni i jakiś Anioł wpadł na niego. Nocny Anioł, trzeba zaznaczyć. Przez całą noc Jakub walczył z nim i ... pokonał go, raniąc przy tym podczas tej walki w nocy nogę i pozostał po tym kulawy (oznaczonym przez Boga, jak wyjaśnia Talmud). Wraz z pierwszymi promieniami światła, nocny Anioł się przestraszył i poprosił o litość, natomiast kiedy Jakub zapytał - jak on się nazywa - Anioł odpowiedział, że jest on jego Bogiem (Jakuba) i odtąd imię jego nie będzie Jakub, ale Izrael, co oznacza Walczący z Bogiem... (ros. – Богоборец). Zapytajmy siebie – cóż to był za Bóg, który śpieszy, aby zniknąć wraz z pojawieniem się pierwszego promienia słońca? Prawdopodobnie był to książę ciemności - Szatan? Ale w Starym Testamencie jest wyraźnie napisane - że był to sam Bóg żydowski.

- Tak. Jak mówił im Chrystus: "Wasz ojciec jest diabłem". W książce Szmakowa „Wolność i Żydzi” jest podana także pełna lista masonów, którzy brali udział w Rewolucji Francuskiej. Wymienia się tam wszystkich głównych aktorów. Praktycznie cała ta rewolucja została dokonana przez masonerię i kosztowała Francuzów ponad milion ludzkich istnień przy całej populacji Francji, wynoszącej 25 milionów. A komu przypadły owoce tej rewolucji? Największe osiągnięcia Wielkiej Rewolucji Francuskiej polegały na tym, że Żydzi otrzymali prawa obywateli Francji, a pederaści otrzymali całkowitą swobodę działania, ponieważ pederastię wykreślono z list przestępstw.

* - Grigoriju Piotrowiczu, a co Hitler mówił o masonach? Że masoni - to są sztuczni Żydzi?

92

- Tak. Hitler znał dobrze swoich krewnych. To było naprawdę dobre sformułowanie.

W książce Szmakowa podany jest jeszcze jeden bardzo interesujący fakt o George'u Brandesie (s. 173). Dobrze znałem historię tego Georg'a Brandesa. Najwięcej ze wszystkich beształ on uczciwego filozofa Kierkegaarda, tego samego, który dał nam wspaniałą w swojej prostocie formułę diabła: "Od czasu wynalezienia prasy drukarskiej diabeł osiedlił się w farbie drukarskiej". To sformułowanie należy dobrze zapamiętać, aby zrozumieć sowieckich pisarzy i sowiecką prasę. I nie tylko sowiecką. Rzecz w tym, że im wyższa inteligencja, tym większa degeneracja. Kierkegaard był nie tylko ojcem egzystencjalizmu, ale także pederastą i Żydem – przechrztą. Najbardziej ze wszystkich krytykował Kierkegaarda - Georg Brandes, również Żyd. Brandesowi sformułowanie Kierkegaarda bardzo się nie podobało. A dzisiaj w Związku Sowieckim degeneraci - krytycy besztają również uczciwego sowieckiego pisarza Pikula, tak jak Żyd i mason Brandes do samej śmierci krytykował uczciwego Żyda - pederastę Kierkegaarda. Brandes zmarł, ale jego dzieło żyje.

Przeanalizowaliśmy już cały szereg interesujących faktów historycznych i teraz będzie dla nas ważne, abyśmy mogli znaleźć w tych odosobnionych faktach określoną prawidłowość. I cóż znajdujemy? Znajdujemy tego samego węża, który gryzie siebie za ogon. Freud nazywa to kompleksem samozniszczenia. Jeśli uważnie spojrzymy na emblematy i symbole tajnych stowarzyszeń, masonerii, to tam prawie zawsze będzie obecny ten sam wąż, gryzący siebie za ogon. To samo dzieje się z kwestią żydowską, ze zjawiskiem, które zostało nazwane antysemityzmem. Wyraźnie widzimy, że prześladowcami Żydów są sami Żydzi.

Dzisiejszy wykład rozpoczęliśmy od artykułu w "Nowym Słowie Rosyjskim" o "Żydowskiej Encyklopedii". W tym artykule autor Szymon Czertok mówi wprost, że Żydzi odegrali ogromną rolę w ustanowieniu władzy sowieckiej, ale potem większość z nich zginęła. Dlaczego? Przypomnijmy mądrą legendę o Golemie. Przy okazji - według tej legendy w latach dwudziestych w teatrach Rosji Sowieckiej wystawiono kilka przedstawień. A więc, aby pozbyć się antysemityzmu, Żydzi muszą uważnie przeczytać swoją literaturę religijną i wyciągnąć dla siebie określone wnioski. Ale muszą to robić nadzwyczaj ostrożnie.

* - Przykładem tego może być los Majmonidesa. Maimonides był najbardziej uczonym człowiekiem swoich czasów. Dzieła Majmonidesa do dziś są kanonicznym przewodnikiem Tory i obu Talmudów. I jak on skończył? Na ostatnie jego książki nałożono surowy zakaz. Za co był ten zakaz? Był on genialnym uczonym o niezwykłej pamięci, przestudiował praktycznie wszystkie dostępne mu rękopisy, dotyczące ubiegłej historii Żydów. Wszystkie je usystematyzował, wydał poradnik o tych dziełach, ale kiedy dogłębnie przeanalizował to wszystko, to doszedł do wniosku, że Żydzi muszą zerwać ze swoją przeszłością i dołączyć do kultury europejskiej. I napisał to w swoich ostatnich podsumowujących pracach. I to właśnie za te wnioski jego ostatnie książki znalazły się pod ścisłym zakazem. Ponieważ jednak dokonał on dogłębnej analizy wszystkich żydowskich rękopisów i wszystkie je usystematyzował, to i dzisiaj jest on nadal studiowany we wszystkich chederach (szkołach żydowskich). Paradoks.

- Analizując wszystkie te materiały, należy pamiętać o bardzo ważnej formule profesora Lombroso na temat związku między genialnością a obłędem: im wyższy jest stopień ludzkiego intelektu, tym częściej spotkamy ten związek. Pamiętając o tym, zrozumiemy tragedię życia akademika Sacharowa i jego żydowskiej żony. Niedawno przejrzałem "NSR" i dowiedziałem się, że sam papież udzielił im audiencji. A dla mnie są to dwaj genialni szaleńcy, dwaj geniusze. Mam teczkę

93

dla akademika Sacharowa, większą niż w KGB i myślę, że rozumiem akademika Sacharowa i znam go lepiej od nich. Jego żona była dla niego rodzajem silnika. Była ona - jego złym geniuszem.

Jest to jaskrawa ilustracja związku geniuszu i szaleństwa. Bez wątpienia Sacharow był człowiekiem utalentowanym, ale na schyłku swoich lat postradał zmysły. Jest to problem bardzo, a bardzo trudny, ale nie można powiedzieć, że jest on nierozwiązalny. Aby więc w jakiś sposób ten problem rozwiązać, zarówno dla Żydów, jak i nie-Żydów, trzeba go dobrze poznać. Tylko wtedy będzie można w jakiś sposób pomóc Żydom i dać możliwość swobodniejszego oddychania zastraszonym nie-Żydom. Szczególnie komplikuje sprawę to, że ten temat na dzień dzisiejszy, jak nigdy jeszcze w historii ludzkości znajduje się pod najsurowszym zakazem na całym świecie. Chodzi tutaj o słowo "degeneracja". To słowo jest nadal zabronione na Zachodzie i na Wschodzie.

Próbując zrozumieć istotę tego problemu, zbliżamy się do teorii transportera historii. Bóg (u ateistów Natura) działa na zasadzie historycznego przenośnika, gdzie wszystkie dobra, zarówno materialne, jak i duchowe, są rozdzielane po kolei. Na końcu tego przenośnika znajduje się gigantyczna degeneracyjna maszyna do mięsa. Do tej maszyny do mięsa głównie i trafiają nieszczęśni Żydzi.

Kontynuujmy analizę książki Szmakowa "Wolność i Żydzi". Istotą tej książki są wypowiedzi trzech profesorów - psychiatrów. Profesor Sikorskij pisze wprost: rewolucyjna psychoza - to znaczy jest to rewolucja, związana z chorobami psychicznymi. To samo potwierdzają, zupełnie niezależnie od siebie, profesor-psychiatra Rybakow i profesor-psychiatra Kowalewskij. Patrz strony 361-362. O związku rewolucjonizmu z chorobami psychicznymi mówi się w wielu miejscach tej książki. Patrz strony 273, 302, 449-450. Szmakow wielokrotnie podnosi ten problem, ale, niestety, nie wyciąga wniosków z tej kwestii, choć wniosek nasuwa się sam.

Dlaczego udział Żydów w rewolucjach był tak wielki? W tamtym czasie profesor Lombroso opublikował już swoją książkę "Geniusz i szaleństwo", w której napisał wprost, że Żydzi mają wielu wykształconych i utalentowanych ludzi, ale i 6 razy więcej wariatów niż u nie-Żydów. A w Niemczech u Żydów wariatów było 8 razy więcej. Właśnie dlatego przy tak wielkim nasyceniu wariatów w Niemczech, do władzy doszedł półobłąkany w ¼ -ej Żyd Hitler.

* - Grigoriju Piotrowiczu, ale istnieje oficjalny punkt widzenia o tym, że Żydzi wkraczają we wszystkie rewolucje dlatego, ponieważ Żydzi są jednym z najbardziej uciskanych narodów i dlatego oni przystępują do walki o równość, braterstwo i wolność dla wszystkich narodów.

"To wszystko jest kłamstwo, usprawiedliwienie dla Żydów". Powtarzam, jak pijaka ciągnie do wódki, tak i Żydów ciągnie do rewolucji. Wszyscy trzej znani profesorowie-psychiatrzy mówią jednym głosem, że rewolucja i choroby psychiczne są ściśle ze sobą powiązane. Jak widać, wnioski profesora Lombroso i wnioski tych trzech profesorów-psychiatrów, mogłyby wiele światu wyjaśnić, jeśliby świat chciał je usłyszeć ... Ale, mający uszy – nie słyszą, mający oczy - nie widzą.

* - Tak, jest to smutny fakt naszego życia. Okazuje się, że Żydzi są permanentnym zaczynem Heroda. Jak Pan myśli, czy Pańskie wykłady pomogą Żydom pozbyć się syndromu rewolucji? Jaki jest sens wszystkich tych wykładów?

- Jest sens. Wszystkim Żydom być może i nie pomożemy, ale niektórym możemy. Jak z alkoholizmem. Niedawno na stanowisko prezydenta Ameryki starał się wleźć zamaskowany Żyd Dukakis. Zamaskował się pod Greka. Ale jego żona - Kitty była rasową, 100% Żydówką i alkoholiczką. Kiedy Dukakis przegrał wybory, to jego żonę, Żydówkę Kitty, natychmiast wysłano do szpitala w celu leczenia alkoholizmu. Niepowodzenie w wyborach doprowadziło ją do kolejnego

94

„ciągu” alkoholowego. Ale przecież mogła być pierwszą damą w Białym Domu. Tak bardzo chciała być gospodynią w Białym Domu, a dostała się do żółtego domu. Faktem jest, że kliniki dla alkoholików znajdują się pod jednym dachem z domami dla obłąkanych, które zgodnie z tradycją są malowane na żółto. Ponieważ wszystko to jest związane z degeneracją, ze zwyrodnieniem i chorobami psychicznymi, a ponadto ze zboczeniami seksualnymi, dlatego, oczywiście, ten temat pozostaje tematem tajnym, tabu. Jest to strasznie poplątany, skomplikowany problem.

* - Grigoriju Piotrowiczu, jak Pan myśli, jaka będzie reakcja tej części ludzi, których Lenin nazywał profesjonalnymi rewolucjonistami? Jak oni zareagują na Pańskie wykłady?

- To im, oczywiście, nie spodoba się. Jeśli będziecie wprost w oczy mówić człowiekowi, że jest on degeneratem, a jeszcze będziecie przy tym nieustannie przydeptywać jego bolesny odcisk, zwracać uwagę na jego wyraźnie zdegenerowane dzieci lub jego żonę, która siedzi w domu dla obłąkanych lub często tam przebywa ... To komu to się spodoba? Co więcej, wszystkie te problemy są bardzo łatwe do ukrycia. Znałem wielu moich znajomych nie-Żydów przez 20 lat – i wszystko było niby w porządku. Potem dzieci podrośli, doszli do dojrzałości płciowej i ... Mój Boże! Dzieci - hippisi. Rodzice są przerażeni. Ukrywają przed oczami ludzkimi swoje wyrodne latorośle. Zaczyna się, diabeł wie co. Ten problem jest ogromny i brudny ...

* - Grigoriju Piotrowiczu, proszę o pozwolenie na odegranie przeze mnie w tej sytuacji roli adwokata diabła. Okazuje się, że problem. Z jednej strony osoby bio-negatywne, z reguły, chorują na zespół patologicznej bezczelności (arogancji) ...

- Nie wszyscy. I nawet nie większość. Pewien określony procent. Są to tylko aktywni homo, gdzie istnieje domieszka sadyzmu. Stąd rodzi się agresywność i jako maska tej agresywności – patologiczna bezczelność (arogancja).

* - Tak. Więc oni się uśmiechną i powiedzą: "No to co? Jesteśmy przecież nad-ludźmi. Jesteśmy przecież Wybranymi. Jesteśmy Narodem Bożym". Na ten temat jest dobre rosyjskie powiedzenie: "Pluj im w oczy, im wszystko jedno wydaje się, że to Boża rosa".

- Wiem o tym dobrze także z reakcji moich czytelników. Niektóre z moich książek dosłownie utykają im w gardłach. Opowiadano mi, że jedną z moich książek spalono. To był dosłownie rytuał. Została przeczytana, rozdarta na strzępy i spalona.

Oto kilka moich osobistych obserwacji. Kiedyś odwiedziłem redaktora dobrego patriotycznego pisma "Wolne Słowo Rosji", Michaiła Iljicza Turianicę. Żyła wtedy wraz z nim Jelena B., Żydówka w wieku 32 lat. Siedzieliśmy dwie godziny, piliśmy herbatę i rozmawialiśmy na ogólne tematy. Potem, kiedy odszedłem, powiedział do niej: "Ten Klimow – to pisarz. Niedawno napisał książkę „Protokoły Sowieckich Mędrców”. I natychmiast dał jej tę książkę do przeczytania. Wkrótce dzwoni do mnie przez telefon i mówi:" Grigoriju Piotrowiczu, czy wie Pan, co Pan narobił? Lenoczka tylko połowę Pańskich "Protokołów" przeczytała i ... straciła rozum. Teraz znajduje się w zakładzie dla obłąkanych." Była Żydówką z trzeciej imigracji. A więc po przeczytaniu połowy mojej książki zaczęła grozić Turianicy obietnicami wysadzenia domu, otwarcia gazu lub czegoś w tym rodzaju. Ona – baba zdrową i młoda, a ten redaktor - staruszek w wieku prawie 70 lat. Oczywiście, się przestraszył, wezwał do pomocy jeszcze dwie osoby i po cichu wywieźli ją do domu wariatów.

95

Matka i siostra Leny mieszkają tutaj, ale wyrzucili ją z domu. Dlaczego? Dlatego, że Lenoczka demonstracyjnie nawróciła się na Chrześcijaństwo. Tak więc, można powiedzieć, że my, rosyjscy Prawosławni, nabyliśmy jeszcze jedną "chrześcijankę" - absolutnie zwariowaną Żydówkę. Okazało się, że ona wielokrotnie przebywała w zakładach dla obłąkanych zarówno w Związku Sowieckim, jak i tu, w USA. Jej matka i siostra, obie Żydówki, wypędziły ją z domu nam na głowę, na głowę amerykańskich podatników. Poszedł ten redaktor odwiedzić ją w domu wariatów i cóż ona tam robi? ... Gra w tenisa. Nie dom wariatów, a dobry dom wypoczynkowy. Jeśli będziecie mieli chęć pograć w tenisa w Nowym Jorku, to ta przyjemność będzie was kosztować dość dużo, a w domu wariatów – proszę bardzo, ta przyjemność jest dla was bezpłatna.

Oto jeszcze jeden mały przykład - ilustracja. Dzwoni jakoś do mnie pewien Żyd, jak zwykle - nie podaje swojego imienia i mówi, że ma krytyczną sytuację w rodzinie. Jest Żydem, a jego żona -Rosjanka. Przeczytała wszystkie moje książki i według niego modli się za mnie. A jaki jest problem? Mówi, że on i jego żona bardzo się kochają, ale jego żona miała już trzy poronienia, martwe urodzone dzieci. Nie chcą się rozwieść, a jego żona wyczytała mu z moich książek, że istnieje wyjście z tej sytuacji – trzeba zajść w ciążę z innym mężczyzną. Porozmawiali poważnie i postanowili zadzwonić do samego "Klimowa", aby usłyszeć moją opinię. Jeśli zaczną chodzić do lekarzy-psychiatrów, to ci zaczną zawracać im w głowach, brać od nich setki dolarów i w końcu obrabują tego nieszczęsnego Żyda do końca. Oto więc postanowili uzyskać bezpłatną konsultację ode mnie - rosyjskiego Goja ...

* - Grigoriju Piotrowiczu, wielu Żydów czyta Pańskie książki, ale w prasie o Panu panuje całkowita cisza - dlaczego?

- To też jest zrozumiałe. Czy chce Pan, aby "Nowe Słowo Rosyjskie" drukowało moje książki lub fragmenty z nich?

* - A dlaczego by nie? Przecież chce Pan im pomóc.

- Ależ dlatego, ponieważ im za to natychmiast głowy wykręcą.

* - Nasuwa się takie pytanie: czy mogą wyjść dobrzy Chrześcijanie od Żydów - przechrztów?

- Nie powiedziałbym ...

* - A Torquemada? Głowa hiszpańskiej Inkwizycji i główny prześladowca Żydów?

- Tak, tak, tak. Był jednym z najbardziej gorliwych prześladowców Żydów. Największy przed Hitlerem. Pół-Żyd i przechrzta. I był otoczony przez takich samych ludzi. Wokół niego było wielu arcybiskupów z przechrztów i pół-Żydów. Wszystko to zakończyło się wydaleniem Żydów z Hiszpanii.

* - Niedawno poinformowano o tajnej umowie Bronfmana z Gorbaczowem. Zgodzili się, że 2 miliony sowieckich Żydów zostanie wypuszczonych ze Związku Radzieckiego. Prawdopodobnie przygotowuje się kolejne wyjście?

- No to świetnie! Myślę, że dla narodu rosyjskiego będzie to lepsze. I Żydom będzie dobrze.

* - A Amerykanom?

96

- A to już jest inna sprawa. Przecież popieraliście to! Budowaliście wojnę psychologiczną na kompleksie pederastii pół-obłąkanego pół-Żyda Lenina! A więc, macie to, czego chcieliście. Jest w tym określona logika. Jak mówią: o co walczyliście, na to i natknęliście się.

Oto co mówi na ten temat Marcin Luter: "Szybciej diabła można skierować na ścieżkę cnoty niż Żyda". Mówi to ojciec Reformacji. Jest to w książce Szmakowa "Wolność i Żydzi", s. 228.

Innym ważnym świadkiem jest Wolter (Voltaire), filozof i jeden z duchowych przywódców Rewolucji Francuskiej. Mówi on: "Żydzi wzbudzają obrzydzenie u wszystkich narodów, wśród których żyją". Rozumiem go dobrze. Nawet bardzo dobrze. Ale co mogę zrobić, jeśli kierował mną prawie przez całe moje świadome życie - Stalin? A on był kaukaskim pół-Żydem. Gdybym tylko otworzył usta – masz 10 lat Syberii. I to wszystko. Nawiasem mówiąc, ten pół-Żyd Stalin zastrzelił Żydów więcej, niż cała dynastia Romanowych w całej swojej 300-letniej historii.

Kiedy przygotowywano Rosyjską Rewolucję, hrabia Witte, w imieniu Cara, przyjął delegację rabinów i poprosił ich: "Utrzymujcie waszą młodzież, aby nie właziła w rewolucję". Rabini odmówili.

Podczas rewolucji 1905 roku doszło do masowych aktów terrorystycznych. Podajemy opis jednego z nich z gazety "Nowy Czas". Był to zamach na komendanta miasta Sewastopol, generała Nieplujewa, którego ofiarami było ponad 100 osób. ”... Młody człowiek, lat 18, rzuca bombę. Rozlega się ogłuszający wybuch drugiej rzuconej bomby, który ogarnął całą przestrzeń gęstym obłokiem dymu. Kiedy dym się rozwiał, zobaczyłem, jak w panicznej ucieczce tłumy ludzi popychały i tratowały się nawzajem. Komendant i oficerowie byli bez szwanku. Na placu leżało 5 okaleczonych trupów, trzech kobiet, dziewczynki – uczennicy gimnazjum i chłopczyka. Plac był dosłownie spryskany krwią i obsypany oderwanymi nogami i rękami, wnętrznościami i kawałkami ciała i mózgu. Skrzepy krwi i strzępy ciał można było zobaczyć na ścianach świątyni i na okolicznych drzewach. Obraz był tak przerażający, że nie jest możliwe przekazanie go słowami. U jednej kobiety została zdarta z twarzy cała skóra, klatka piersiowa i brzuch były całą jedną raną z oderwanymi strzępami ciała i odsłoniętymi wnętrznościami. Jej ramiona i nogi całe były w ranach. Ale kobieta wciąż jeszcze żyła. Kilkoro dzieci, które przyszły, aby się pomodlić, zostało rozerwanych na kawałki. Inne trupy, chociaż nie były tak oszpecone, były nie mniej straszne ... Na miejscu zbrodni zostało złapanych trzech złodziei, wszyscy młodzi, bez wąsów ... U tego, który rzucił pierwszą bombę, która się nie rozerwała, znaleziono w kieszeni jeszcze inna. Kiedy przestępcy pokazano oszpecone trupy kobiet i dzieci, ten wybuchnął śmiechem i z arogancką miną powiedział: "No cóż, ofiary są wszędzie. Po co tu leźli?" ...

Oto opis jednego z aktów terrorystycznych, których wtedy było setki. Zabijano gubernatorów, generałów. Przy czym bomby rzucano w takich miejscach, w których ginęli zupełnie niewinni ludzie. Rewolucyjna psychoza!

* - Zabijano przecież najlepszych ludzi Rosji, którzy bezinteresownie służyli Ojczyźnie. Nie robili zamachów na pederastów i wyrodków, podobnych do nich.

- Tak. Ta książka Szmakowa była dla mnie niezwykle interesująca. Opisuje to, co działo się wtedy w Rosji i wyraźnie widzimy, jaką krwawą była rewolucja 1905 roku. A Lenin nazwał ją próbą generalną.

A oto całkiem niedawno w amerykańskiej telewizji pokazano film "Pancernik Potiomkin". Zrealizował go Żyd, reżyser Siergiej Eisenstein, który sam przyznał później, że jest on uciskanym, ukrytym pederastą. A z tej książki wiemy, że przywódcą powstania na "Pancerniku Potiomkin" był Żyd Feldman (str. 282), o którym Żyd Eisenstein oczywiście milczy. Ale jest to fakt historyczny.

97

* - W tej samej książce Szmakowa czytałem, że w przeddzień tych zaburzeń władze celowo wyprowadziły z miasta wszystkie jednostki kozackie. W ten sposób władze oddały miasto na pastwę młodych rewolucyjnych Żydów, którzy po uzbrojeniu w rewolwery strzelali do kogokolwiek. Doszło do tego, że miejscowa ludność z okolicznych wiosek dosłownie z motykami, widłami i kosami musiała zaangażować się w samoobronę. I kiedy ci ludzie z kosami i widłami zaczęli odpierać ataki atakujących pół-obłąkanych Żydów, dopiero wtedy władze wprowadziły Kozaków, aby uchronić tych młodych Żydków przed rozprawami.

- Absolutna prawda. Mała osobista uwaga lub wspomnienie. Mój dziadek ze strony matki w 1905 roku był dowódcą wszystkich tych oddziałów kozackich w Odessie. Nie było ich tam wielu. Być może na skalę współczesną - batalion.

* - W dzisiejszym Nowym Jorku policja również chroni demonstracje pederastów przed normalnymi ludźmi, protestującymi przeciwko temu bezeceństwu.

- Tak, istnieje analogia. Po rewolucji kozactwo zostało uznane za wrogów nowej władzy, a przecież to właśnie Kozacy chronili Żydów przed słusznym gniewem narodu, przed pogromami. Jak tylko po okrucieństwach młodych rewolucyjnych Żydków cały naród powstał, aby gromić Żydów, to natychmiast przyszedł rozkaz, aby Kozacy przystąpili do ochrony porządku publicznego.

* - Przypomina to epizod cytowany w książce Douglasa Reeda „Spór o Syjon”. Jeden ze zwolenników, walczących o niepodległość Ukrainy, który przeszedł do historii jako znany antysemita i organizator pogromów, miał w swoim rządzie wielu Żydów. Po rewolucji, z Francji, wysłał on delegację na Kongres Syjonistyczny z propozycją zorganizowania niezależnego żydowskiego regionu autonomicznego na Ukrainie pod warunkiem, że doprowadzą oni go do władzy. Moim zdaniem, był to Simon Petlura (pol. – Szymon Petlura).

- Tak, to był Simon Petlura. Jeśli zaczniemy sprawdzać całą historię rewolucji pod kątem udziału w nich Żydów, to tam będzie tylko zwykłe poplątanie, ale zatajanie, przemilczanie, historia będzie całkowicie wypaczona. Oto w prasie żydowskiej często spotykamy wzmiankę o słynnej sprawie Beilisa, którego sądzono wraz ze Schneersonem pod zarzutem zamordowania rosyjskiego chłopczyka, Juszczyńskiego. Tak zwane morderstwo rytualne. Należy przypomnieć, że na tym sądzie Beilis nie był usprawiedliwiony, ale zwolniony z powodu niewystarczających dowodów. Dwóch świadków - rosyjskie dzieci zostały otrute, pozostali świadkowie - jedni zniknęli, inni -zastraszeni, jeszcze inni - zostali przekupieni. A przecież mordy rytualne były. To fakt historyczny.

A oto dane o mordach rytualnych chrześcijańskich dzieci, dokonywanych przez Żydów w innych krajach.

Żydzi zostali wygnani z Anglii w 1290 roku przez króla Edwarda Pierwszego po wykryciu licznych mordów chrześcijańskich dzieci przez Żydów w celach rytualnych. W 1144 w Norwich, w 1160 w Gloucesterz, w 1181 w Barry St. Edmund, w 1192 i w 1232 w Wenchester, w 1235 ponownie w Norwich. W 1244 w Londynie, w 1255 w Lincoln, w 1257 i 1276 ponownie w Londynie, w 1279 w Nordhampson i w 1290 w Oksfordzie. Powtarzam – wszystkie one były udowodnionymi morderstwami rytualnymi. Nie ma powodu, aby wątpić w brak dobrej prowadzonych w każdym przypadku dochodzeń. W 1144 roku śledztwo prowadził biskup Norwich. W 1295 - sam król Henryk VIII. W obydwu przypadkach ofiary, 12-letni i 8-letni chłopcy, zostały kanonizowane przez

98

Kościół, a to, jak wiemy, odbywa się tylko po dokładnym dochodzeniu. Według oficjalnych danych z Anglii zostali wydaleni wszyscy - 16 tysięcy mieszkających w niej Żydów.

Te informacje wzięliśmy z bardzo autorytatywnej i poważnej książki Douglasa Reeda, „Spór o Syjon” (The Controversy About Zion). Douglas Reed był jednym ze znanych zagranicznych korespondentów największej angielskiej gazety, ale kiedy zaczął podawać korespondencję na nasz temat, został natychmiast wyrzucony z pracy. Oto kolejny przykład tego, jak poważny człowiek próbował opowiedzieć światu o faktach nie zbyt przyjemnych dla Żydów i jak to wszystko skończyło się dla niego ...

* - A w przypadku sprawy Baylissa zabójca nigdy nie został znaleziony. Chociaż byłoby bardziej prawidłowym nazwanie tej sprawy – sprawą Schneersona-Beilisa. Rabin Joseph Yitzchak Schneerson (1880-1950) był szóstym z kolei przywódcą najbardziej okrutnej sekty judaizmu - Chasydów Lubawiczewskich (z Lubawicza, Gubernii Mohylewskiej, dystryktu Orsza). Założycielem sekty był BAL-SHEM-TOV (1698-1760). Jeden ze Schneersonów został aresztowany w 1793 roku za mord rytualny i wysłany do Petersburga w łańcuchach. W 1797 roku, za łapówkę w wysokości 40 000 rubli, został zwolniony na wolność, ale pod koniec panowania Pawła I-go ponownie został uwięziony. Ponownie wypuszczony na wolność przez Aleksandra I w 1800 roku.

W 1853 roku, zgodnie z notatką generała-wojewody Witebskiego, rabin Mendel Schneerson z Lubawicz ukrywał u siebie zbiegłego mordercę - Żyda Alperowicza (sprawa morderstwa Protoczaina w Sławutach 15 czerwca 1839 roku).

Podczas śledztwa w słynnej sprawie Saratowskiej (mord rytualny z 1853 roku chłopców Masłowa i Szerstobitowa) udokumentowano i ustalono również, że krew dzieci chrześcijańskich, pobrana w Saratowie została przekazana do Lubawicz Rabinowi Schneersonowi. (str. 199 "Zabójstwo Andriuszy Juszczyńskiego", G. G. Zamysłowskij, członek Dumy Państwowej, Piotrogród, 1917).

Obecny szef chasydyzmu, Menahim Mendel Schneerson, został oficjalnie ogłoszony za życia mesjaszem (żona Chaja, Muszka Schneerson, córka I. I. Schneersona, dzieci brak. Zastąpił I. I. Schneersona w 1950 roku).

W 1927 r. I.I. Schneerson został aresztowany przez przedstawicieli sekcji żydowskiej (żydowscy komuniści) i skazany na rozstrzelanie. Jednak ze względu na błyskawiczną interwencję mocarstw zachodnich, wyrok został zastąpione na 10 lat pracy w obozach, a następnie ponownie zmieniony na 3 lata wygnania. Wypuszczony po 5 dniach w celu nieskrepowanego wyjazdu z ZSRR. Jego archiwum i biblioteka tekstów żydowskich pozostały jednak w Leningradzie i były ostatnio przyczyną wielkiego międzynarodowego skandalu.

Tak więc w Kijowie, w sobotę, 12 marca 1911 roku, na terenie cegielni, która należała do Żyda Zajcewa, pod przykrywką domu spokojnej starości, miała być otwarta tajna synagoga Chasydzko-Lubawiczewska na 300 osób.

Na jej poświęcenie przybył Arcykapłan i głowa Chasydyzmu I. I. Schneerson. Według Halachy - zbioru żydowskich praw, wymagało to rytualnej ludzkiej ofiary, która została dokonana przez najwyższego kapłana I. I. Schneersona.

99

Dostawcami materiału ludzkiego byli: kierownik zakładu, Żyd Beilis i niejaki Fival (ros. – Файвэл) Schneerson, również z Lubawicz ("Wujek Paweł", według zeznań świadków. Zyskał on zaufanie ofiary, obiecując Andriuszy J. odnalezienie jego ojca, który był skierowany jako żołnierz na Daleki Wschód i przepadł tam bez śladu).

Gdy świadkowie zniknięcia A. Juszczyńskiego wskazali na kierownika cegielni Beilisa i Żyda Fivala Schneersona, który ciągnął broniącego się chłopca do wnętrza budynków cegielni, to rząd carski, sam o tym nie wiedząc, nieświadomie, wyszedł na czoło światowego judaizmu natychmiast po dokonaniu przez niego krwawej ofiary (13 uderzeń w skroń ostrym nożem rytualnym do koszernego uśmiercania zwierząt, 7 ran na szyi, 2 rany na jabłku Adama, jedna pod żuchwą, cztery - pod pachą, 4 - pod łopatką, 7 - pod sutkiem lewej piersi). Świadkowie wydarzenia wkrótce zostali otruci, N.A. Obołońskij, który przeprowadzał autopsję, zmarł nagle. Żydzi rzucili miliony na przekupstwo i zastraszanie. Całe liberalno - demokratyczne draństwo rozpoczęło kampanię złośliwych oszczerstw w prasie (patrz podpisy pod listem rosyjskiej inteligencji w obronie Beilisa). "Święty" car - Mikołaj II i Cerkiew - w przeciwieństwie do Henryka VIII, nie zrobili nic.

W końcu Beilis został zwolniony z aresztu z powodu niewystarczających dowodów (dowody materialne zostały skradzione podczas śledztwa, część świadków została otruta, niektórzy popełnili samobójstwo, inni zostali zastraszeni).

Natychmiast po zwolnieniu z aresztu Beilis uciekł do Ameryki, gdzie został powitany jako bohater narodu żydowskiego.

A teraz zapytajcie dowolnego, uważającego siebie za intelektualistę o tę sprawę i usłyszycie standardowy zestaw kłamstw: krwawe oszczerstwo! Beilis został uniewinniony i z honorami wypuszczony na wolność! Oto macie jeszcze jedno historyczne kłamstwo.

- Tak. Właśnie tak. Przecież diabeł – to kłamca i ojciec kłamstwa. Z takich faktów, rozsypanych jak perły w historii, staram się znaleźć określoną prawidłowość. Wszystkie nieludzkie, fanatyczne sekty z reguły składają się z psychopatów. Jeden z moich czytelników, rasowy Żyd z Leningradu, pewnego razu zadzwonił do mnie i powiedział bardzo interesującą rzecz. Mówi: "Proszę poczytać znanego przedrewolucyjnego pisarza", nazwał nazwisko, - "który pisał o Syberii. Dobrze opisał rosyjskie fanatyczne sekty, którzy zajmowali się tym samym - rytualnymi morderstwami dzieci. Czyli członkowie tych sekt, Rosjanie, zabijali rosyjskie dzieci."

Czyli my w tych wykładach jakby usprawiedliwiali Żydów. Że niby, nie tylko u Żydów, ale i u innych narodów wszystko to jest. Również dzisiaj istnieją sekty satanistyczne, które zabijają ludzi łącznie z kanibalizmem. Psychicznie nienormalni ludzie gromadzą się w tych sektach, ale według formuły Lombroso u Żydów tych nienormalnych ludzi jest 6 razy więcej. Otrzymujemy jak gdyby koncentrację tego krwawego nieludzkiego procederu w jednym narodzie, do tego jeszcze umocnionego samą żydowską wiarą.

Czytelnik znajdzie wiele interesujących rzeczy w książce A. Szmakowa "Wolność i Żydzi". Poleciłbym czytelnikom poszukanie tej książki w bibliotekach. Niech będzie ona zamknięta w specjalnym zakazie, ale przecież książka nadal istnieje. A kto szuka, ten zawsze znajdzie ...

* - Grigoriju Piotrowiczu, w wyniku jawności (ros. – гласности), z 50 000 książek został zniesiony zakaz i otwarty wolny dostęp do nich dla zwykłego czytelnika. Prawie wszystkie zakazane książki zostały otwarte za wyjątkiem ... książek o antysemityzmie. Oto macie „głasność”, oto macie „pierestrojkę” ...

100

- Autor Szmakow stracił na poszukiwanie tych materiałów masę czasu i pracy, ale znalazł za to wiele niezwykle interesujących faktów historycznych. W swojej książce przytacza także opinie trzech profesorów-psychiatrów, którzy mówią o bezpośrednim związku rewolucji i rewolucjonistów z chorobami psychicznymi. Co prawda, wniosków z tych faktów nie wyciąga. Wniosek za to zrobił towarzysz Stalin. Podczas Wielkiej Czystki Stalin tych wszystkich rewolucjonistów powystrzelał, nazywając ich wprost "wściekłymi psami". Były to słowa prokuratora generalnego Wyszyńskiego. Kilka razy podczas tych procesów nazywał on wszystkich rewolucjonistów: Bucharina, Zinowjewa itd. wściekłymi psami. Stalin od 1935 do 1938 roku zlikwidował wszystkich tych rewolucjonistów i za to stawiamy Stalinowi duży plus.

Jednak w tym samym czasie zlikwidowanych zostało też wielu w niczym niewinnych ludzi. Kiedy w 1938 roku został aresztowany również mój ojciec, lekarz, który w żadnych rewolucjach nie brał udziału. Oni wtedy wraz z rewolucjonistami zbierali tak zwanych "byłych". To tych, którzy przed rewolucją byli inteligencją.

A teraz zróbmy następujący logiczny krok. Jeżeli wszyscy ci rewolucjoniści byli historycznie skazani, jeśli w końcu Stalin i tak by ich wszystkich wystrzelał, to lepiej byłoby to zrobić jeszcze przed rewolucją przez Cara Mikołaja II. Gdyby Mikołaj II dokonał takiej samej czystki, jakiej dokonał później Stalin, to wówczas nie byłoby rewolucji. Nie byłoby 60 milionów ludzkich ofiar tej rewolucji, o których krzyczy dzisiaj Sołżenicyn.

* - I nie byłoby Hitlera. Wszak zrodził się on jako reakcja na to, co działo się w Rosji, a ściślej mówiąc w Sowieckiej Judei, jak słusznie emigranci nazywali wówczas Rosję Sowiecką.

- Tutaj dochodzimy do jeszcze innej zagadki - dlaczego Mikołaj II nie dokonał tej czystki? Dlaczego milczało duchowieństwo? Dlaczego duchowieństwo nie podpowiedziało mu tej drogi? Nie ostrzegło o niebezpieczeństwie?

Za rewolucję winni są nie tylko rewolucjoniści, ale także carski rząd i osobiście sam Mikołaj II, który dopuścił obie rewolucje. Pamiętajcie Dostojewskiego: "Jeśli ktoś zniszczy Rosję, to nie będą to anarchiści, nie komuniści, ale przeklęci liberałowie". To właśnie liberałowie na szczytach rządu carskiego nie przeprowadzili lub nie pozwolili przeprowadzić tej czystki, tak niezbędnej i tak zbawczej dla Rosji.

* - Grigoriju Piotrowiczu, proszę pozwolić mi stanąć w obronie rosyjskich liberałów. Liberałowie po prostu nie mieli innego wyjścia. W jaki sposób powstaje liberał? Prosty rosyjski człowiek trafia do centrum (rozsadnika) kultury, do Uniwersytetu w Moskwy lub w Petersburgu. Żydowska profesura myje mu tam mózg przez pięć lat i ten ogłupiony dyplomowany specjalista zaczyna po takiej oto obróbce jak papuga powtarzać talmudyczne "prawdy". Liberałów można tylko żałować. Byli oni ofiarą systemu szkolnictwa wyższego, który był już wtedy pod pełną kontrolą żydowskiego elementu.

- Niestety, muszę przyznać, że te rewolucje były bardzo dobrze przygotowane.

* - Przygotowanie rewolucji rozpoczynało się od zniszczenia systemów obronnych państwa. Najpierw została zniszczona prawdziwa Cerkiew, która na czas ostrzegała organizm państwowy o tej infekcji. Po zneutralizowaniu Cerkwi nastąpiło przejęcie systemu edukacyjnego i rozpoczęła się niszcząca obróbka młodzieży w centralnych

101

miastach Imperium Rosyjskiego. Kiedy te nowe kadry rozprzestrzeniły się w całej Rosji, infekcja ruszyła dalej. W ten sposób liberalizm opanował cały kraj. Założenie fundamentów rewolucji rozpoczęło się we Francji z chwilą zamknięcia ostatniego wydziału Inkwizycji, ponieważ to właśnie Inkwizycja była systemem obronnym państwa. Skończyła się Inkwizycja - rozpoczęła się Wielka Rewolucja Francuska.

- Dlatego po dokładnym przestudiowaniu wszystkich tych problemów opisuję w swoich książkach 13. Oddział KGB, tak zwaną nową sowiecką inkwizycję. Doszedłem do wniosku, że Inkwizycja nie była wcale taka zła, jak ją opisują w dzisiejszych encyklopediach. W ciągu 300 lat, które minęły od ostatniego stosu Inkwizycji, można sobie wyobrazić, jakie nagromadzone kupy kłamstw i oszczerstw zostały wylane na głowy świętych ojców... Co więcej, to słowo (Inkwizycja - AL) jest już tak zhańbione przez degeneratów, że automatycznie wywołuje odruch negatywny, taki jak u psów akademika Pawłowa .

* - Grigoriju Piotrowiczu, pisał Pan w swoich książkach, że prawdziwa liczba ofiar Inkwizycji była mocno przesadzona. Wszystkie te miliony spalone na stosach Inkwizycji są równie fałszywe jak 6 milionów Żydów „ofiar hitlerowskiego Holocaustu”.

- A Pan niech przypomni formułę, według której diabeł – to kłamca i ojciec kłamstwa i oprócz tego – książę tego świata, książę ciemności i Bóg tego wieku.

* - Grigoriju Piotrowiczu, a więc, jeśli, zgodnie z traktatem Gorbaczowa i Bronfmana, Rosja wyzwoli się z 2 milionów Żydów, z tego fermentu Heroda, to wiele problemów narodu rosyjskiego zostanie rozwiązanych?

- Nie, to nie jest tak. Zapomina Pan, że w Rosji nadal pozostanie jeszcze 17 milionów pół-Żydów, albo jak ich trafnie nazywa się w narodzie – „c прожидью” (domieszką krwi żydowskiej). A to, proszę mi uwierzyć, jest ciągle ten sam problem. I problemu tego, tak myślę, nigdy ostatecznie nie uda się rozwiązać, ale kontrolować go można i trzeba.

Na tym dzisiaj kończymy analizę książki Szmakowa "Wolność i Żydzi".

Aby utrwalić omawiany materiał, zalecam przeczytanie analizy książki "Szulchan Aruch", co w tłumaczeniu na język rosyjski oznacza „Czarodziejski obrus” (ros. - "Скатерть самобранка") lub "Świąteczny stół" autorstwa Karla Eckera, adiunkta (ros. - приват-доцентa) w Królewskiej Akademii w Mȕnster. W jego studium „Żydowskie zwierciadło" w świetle dnia”, podaje się sto praw z „Szulchan Arucha”, który jest dziś prawnym kodem żydostwa na dzień dzisiejszy.

Na następnym wykładzie zajmiemy się antysemityzmem, ale dopóki nie zaczęliśmy jeszcze analizować tego tematu, daję wam zadanie domowe, aby dokonać analizy pamiątki twórczości ludowej pod nazwą „Poemat o Żydzie” – autorem której był prawdopodobnie zwykły rosyjski człowiek, który przepadł bez wieści w obozach stalinowskich ...

Jest to historia władzy sowieckiej, która właściwie mówiąc, była władzą żydowską, opisywaną ustami narodu. Jest to twórczość ludowa Sowieckiej Rosji 1935 roku. A głos ludu, jak to się mówi, jest głosem Boga.

Zadaniem Państwa będzie ustalenie - czy jest to dzieło narodowego Bojana trudnych czasów rosyjskich, czasów próby, historycznym eposem, podobnym do „Słowa o pułku Igora”, czy też jest to dzieło antysemickim paszkwilem? Uczmy się myśleć samodzielnie.

102

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародГлава 3. ЛУЧШЕГО ИЗ ГОЕВ – УБЕЙhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 03. htm (3-ci rozdział)https://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html (całość)

19.12.2018 r.

Rozdział 4. ANALIZA ANTYSEMITYZMU

Dzisiaj kontynuujemy nasz cykl wykładów na temat "Naród Boży". W wykładach tych analizujemy wielowiekowy problem, zwany kwestią żydowska. Naszym celem w tej serii wykładów jest pomoc Żydom w walce z antysemityzmem. Aby to zrobić, musimy najpierw zrozumieć korzenie i źródła tego zjawiska. A więc, co to jest semityzm i co to jest antysemityzm? Zajmuję się tym problemem od 1949 roku, napisałem serię książek na ten temat. W trakcie tych wieloletnich prac badawczych udało mi się stworzyć unikatowe archiwa, a oprócz archiwów - specjalną kartotekę, w której zapisywałem najważniejsze fakty, sortując je według tematu badawczego. W tej kartotece mam także grupę kart grupę kart pod ogólną nazwą "Antysemityzm", w nawiasie "Antyżydzizm". Drugą nazwę - "Antyżydzizm", zrobiłem po to, aby nie uogólniać wszystkich Żydów w jednym stosie, ale podzielić ich na "dobrych" i "niezbyt dobrych".

Informacje dla tych kart zbierałem z wielu źródeł. Jednym z głównych źródeł była żydowska gazeta w języku rosyjskim "Nowe Słowo Rosyjskie", wydawana w Nowym Jorku. Tak więc, głównie, będę podawał wam informację nie z antysemickiej, ale z semickiej, i można nawet powiedzieć, z syjonistycznej prasy. Trzeba tylko umieć czytać między wierszami i cierpliwie zbierać wypowiedzi na nasz temat, które są rozsypane jak perły w kupie nawozu. Będąc pogrzebanymi w ogólnej kupie, miały niewielką wartość, ale wybrane stamtąd, wykalibrowane i nawleczone na nić, łączącą idee – uzyskują one nieocenioną wartość.

Podam wam teraz przykłady takich pereł.

.W „Nowym Słowie Rosyjskim” z 15 sierpnia 1982 roku Semita J. Reitman skarży się, że Żyd Heinrich Heine był Antysemitą i przyjaźnił się z innym Antysemitą Karolem Marksem, także Żydem ... Ta mała informacja, zaczerpnięta z żydowskiej gazety, jest niezwykle interesująca. Okazuje się, że słynny niemiecki poeta Heinrich Heine był Antysemitą, a jednocześnie okazuje się, że Heine był Żydem.

Szczególnie interesującym w tym przykładzie jest fakt, że Heine kierował cały swój talent na różnego rodzaju świństwa. Na przykład napisał poemat o Niemczech, który były jego ojczyzną. W tym poemacie – „Zimowa Bajka” ("Winter's Tale") - porównał on Niemcy z ... nocnikiem. Oznacza to, że opluwał swoją ojczyznę tak, że już bardziej nie można. Bardzo złośliwie, bardzo źle i bardzo niesprawiedliwie. Jest to, a propos, typowa cecha żydowskiego talentu. Heine był niewątpliwie utalentowany, ale wykorzystywał swój talent do przeklinania i opluwania kraju, w którym się urodził i żył.

103

Koniec jego był jednak bardzo smutny. W średnim wieku został dotknięty przez postępujący paraliż, co się nazywa wiądem rdzenia kręgowego i przez ostatnie 10 lat swego życia powoli umierał w "grobie materacowym". Był tak dotknięty przez paraliż, że nie mógł nawet wstać z łóżka. Zauważmy, że choroba ta była chorobą degeneracyjną (zwyrodnieniową), a ze statystyk wiemy już, że w Niemczech Żydzi mieli 8 razy więcej chorób psychicznych i zwyrodnieniowych niż nie-Żydzi. Oto smutny przykład z tych statystyk - Heinrich Heine. Poeta, zawodowy buntownik, rewolucjonista, nihilista. A więc - ten Semita - Antysemita okazuje się, że był przyjacielem Karola Marksa - także Semity – Antysemity. Ta przyjaźń jest z kolei bardzo charakterystyczna. Będąc w duszy nihilistą i permanentnym rewolucjonistą, do kogo podążał? Heinrich Heine podążał do łajdaka Karola Marksa, który stworzył dla nas teorię komunizmu i sam był, powtarzam, Semitą - Antysemitą.

* - Grigoriju Piotrowiczu, ostatnio w "NSR" pojawił się komunikat, że głowa Ku Klux Klanu na Florydzie, jak się okazuje, był także ukrytym Żydem, a gdy to stało się znane, to członkowie Ku Klux Klanu zażądali wyrzucenia go ze swojej organizacji. Odchodząc, oznajmił im, że wszyscy oni są złymi Antysemitami i że on stworzy własny nowy Ku Klux Klan, który będzie przeklinał Żydów bardziej niż oni. Natomiast sam on urodził się w porządnej żydowskiej rodzinie ...

- Tak. Można powiedzieć, że jest to zwykłe zjawisko. Najmądrzejszym i najbardziej zagorzałym Antysemitą jest z reguły człowiek z krwi syjońskiej.

* - Warto tutaj przytoczyć analogię o gangu złodziei. Czyli najlepszym krytykiem świata przestępczego będzie sam były przestępca: on dobrze zna ich zwyczaje, widzi to, czego zwykli ludzi, a nawet doświadczeni śledczy nie widzą. Dlatego Żydzi tak nienawidzą przechrztów. Szczery przechrzta - to Żyd, w którym obudziło się sumienie. Będzie on demaskował swoich współbraci bardziej gwałtownie i przekonująco, niż jakikolwiek inny człowiek.

- Tak. W mojej książce "Protokoły Sowieckich Mędrców" opisywałem i cytowałem najmądrzejszego i najbardziej przyzwoitego Antysemitę w Ameryce - Benjamina Friedmana, który przez wiele lat wydawał gazetę "Zdrowy Sens" (Kammon Sens). On sam był 100-procentowym Żydem-przechrztą i całą swoją wielką fortunę stracił na publikacje antysemickie. W podeszłym wieku z czystym sumieniem poszedł umierać do klasztoru Karmelitów w Kanadzie.

* - A teraz przypomnijmy sobie Bobby Fishera, mistrza świata w szachach. Jest pół-Żydem od matki, ale według izraelskiego prawa jest uważany za 100%-go Żyda. Próbowali wsadzić go do wszystkich żydowskich encyklopedii - jako dumę narodu, a on pisze do nich listy, w których wyrzeka się swojego żydostwa i oświadcza, że w ogóle jest on Antysemitą.

- Tak. I śmiech i grzech. W końcu był naprawdę wielkim talentem. Pozostał mistrzem świata, którego nikt nie zwyciężył - grzmiał na cały świat wraz z Borisem Spasskim. Wzruszające i tragiczne. Rzecz w tym, że podobno Bobby Fisher zachorował na chorobę psychiczną. Nie będziemy zagłębiać się teraz w tę całą historię, ale należy zauważyć, że on naprawdę miał wielki talent. Jego matka była Żydówką - psychopatką, która zasłynęła z tego, że pewnego razu przykuła się do ogrodzenia Białego Domu, protestując przeciwko czemuś tam ...

Oto jeszcze analogiczny przypadek. Było to w 62-im roku. Głośna sprawa. Prowadzony był proces organizacji Ku Klux Klan stanu Nowy Jork. Za szalony antysemityzm. Podczas procesu okazało

104

się, że szef tego oddziału Ku Klux Klanu był również Żydem. Później się zastrzelił. Jak widać - również tragiczny koniec.

Tak więc, jak widać, od małej informacji, zaledwie na trzy linijki w gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie", rozwinęliśmy dla Was szeroki wachlarz problemu, dotarliśmy do sedna ogólnych prawidłowości.

Kontynuujmy analizę mojej kartoteki. Okazuje się, że Antysemitami byli filozofowie Schopenhauer i Fichte. Ta informacja pochodzi z książki Szmakowa "Wolność i Żydzi" (s. 219-222). Schopenhauer i Fichte byli największymi niemieckimi filozofami po Kancie.

Schabesgojów było niewielu wśród niemieckiej inteligencji. Jednym z tych wyrodków był poeta Lessing, który napisał wiersz "Natan Mędrzec", gdzie był całkowicie po stronie Żydów. Dosłownie ich wychwalał. Mała osobista ilustracja. Zima z 1942 roku. Wojna. Głód i chłód. Jestem w aspiranturze Gorkowskiego Instytutu Przemysłowego im. Żdanowa. Jednocześnie, aby nie tracić czasu, doskonaliłem swoją znajomość języka niemieckiego, a jako externista uczęszczałem na zajęcia z praktyki językowej (konwersacje) w Gorkowskim Instytucie Pedagogicznym Języków Obcych. Nauczycielką praktyki języka niemieckiego była staruszka o nazwisku Sokołowa. Dobre rosyjskie nazwisko. Ale była czystej krwi Żydówką. Miała już prawie 80 lat. Taka mała, zasuszona staruszka. Bardzo miła. I cóż ona nam wykładała przez całą tę zimę? "Natan der Weise" Lessinga, tj. ciągle tego samego "Natana Mędrca". Według tej samej zasady: kukułka chwali koguta za to, że on chwali kukułkę.

To, że najbardziej zajadli Antysemici pochodzą od samych Żydów – wiedziano od dawna. W średniowieczu na teologiczne spory przeciwko rabinom byli wypuszczani ochrzczeni Żydzi – Kapucyni. Najlepszymi Antysemitami również w Średniowieczu byli znowu ochrzczeni Żydzi. Dokonywano tego zgodnie z zasadą Semilia semilibus curantur, tj. podobne poznaje się według podobnego. Nawiasem mówiąc, na temat tych sporów pisał również ochrzczony Żyd Heinrich Heine w swojej pracy "Spory" (ros. - "Диспуты").

Oto jeszcze jedna interesująca informacja z "Nowego Słowa Rosyjskiego" z 15/5/86 roku. Wiersz Władimira Wysockiego:

Gdzie gwarancja, że Żyd Nie leży w Mauzoleum? Mówi się, że Adżubiej Wcześniej też był Żydem.

Tekst w oryginale:

Где гарантия, что жидВ Мавзолее не лежит?Говорят, что АджубейРаньше тоже был еврей.

Prawie nikt z Rosjan nie wie, że Lenin był pół-Żydem. Ale sami Żydzi o tym doskonale wiedzą. Lenin po matce dla nas jest pół-Żydem, ale według izraelskiego prawa jest on pełnym (100% -ym) Żydem. Adżubiej w swoim czasie był redaktorem naczelnym gazety „Prawda” i był żonaty z córką cara Nikity Chruszczowa. Dla Rosjan Adżubiej wydawał się być jakimś Kaukazcem, ale w rzeczywistości był Żydem czystej krwi. Jego ojciec i matka byli Żydami. Ojca podczas Wielkiej Czystki rozstrzelano. A matka później wyszła za mąż za Adżubieja i kaukaski Adżubiej usynowił żydowskiego chłopca. Oto i macie Żyda o nazwisku Adżubiej. A córka cara Nikity od pierwszej żony, Żydówki Nadieżdy Gorskiej według krwi była pół-Żydowką, ale zgodnie z izraelskim

105

prawem – 100%-wą Żydówką. Dokądże ją pociągnęło? Pociągnęło ją do Żyda Ażubieja. Do swoich. Zew krwi!

Oto ile interesujących informacji dowiedzieliśmy się zaledwie z jednego czterowiersza Władimira Wysockiego, opublikowanego w żydowskiej gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie" z dnia 15/5/86 roku.

Jeszcze jedna zabawna informacja z mojej kartoteki - "... „Lidze B'nai B'rith” (centrum żydowskiej masonerii) udało się uzyskać zakaz gry sztuki Szekspira. Negatywnym charakterem w tej sztuce jest Żyd - Szejlok, który rzuca cień na wszystkich Żydów. Wkrótce prawdopodobnie przyjdzie kolej na Puszkina, który w swoim czasie napisał: "Zapukał do mnie nikczemny Żyd", a potem i na Lermontowa: "Mówi we wszystkich dialektach - z całą pewnością jest to Żyd ..." nie wspominając już o Gogolu z jego "Tarasem Bulbą" ... "

Czy myślicie, że wszystko to wziąłem z jakiejś antysemickiej gazety? Nie - okazuje się, że pisze to Żyd Tesler w żydowskiej gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie" z 27 sierpnia 1983 roku, str. 11. Temu Żydowi najwidoczniej wydało się po prostu śmieszne, że organizacja żydowska, nawet jeśli jest bardzo duża („B’nai-B’rith”, nazywana jest w USA żydowskim Gestapo), stara się w Ameryce o uzyskanie zakazu wielkiego Szekspira. Znów widzimy, jak Żyd (normalny) ostrzega swoich obłąkanych braci, że już stracili wszelką miarę.

Następna informacja: "W średniowieczu, w Europie, pod wpływem Kościoła Katolickiego, powstał wizerunek Żyda, jak diabelskiego potomstwa". Jest to z książki "Historia narodu żydowskiego" pod redakcją profesora Eitingera, Tel Aviv, 1972 rok, str. 359. Mówiąc o Chrześcijaństwie, warto zastanowić się nad pytaniem: dlaczego Żydzi stale walczą z Chrześcijaństwem?

W Biblii jest Księga proroka Izajasza. Sam prorok Izajasz był Żydem, ale rozprzestrzenił tam taki Antysemityzm, którego rzadko dziś można znaleźć. Przeczytajcie sami - Księga Izajasza 1: 4, 6, 10, 23, tj. rozdział 1, wersety 4, 6, 10, 23.

W swoim czasie przeczytałem w całości wielką i poważną książkę autorstwa izraelskiego profesora Eitingera, „Historia narodu żydowskiego”. Jej objętość to 872 strony. Przestudiowałem tę książkę bardzo dokładnie. Moje wrażenie - cała historia narodu żydowskiego jest historią Antysemityzmu.

* - Grigoriju Piotrowiczu, tutaj znowu wprasza się analogia ze światem przestępczym. Jeśli zaproponuje się jakiemukolwiek hersztowi napisanie historii swojego gangu, to wyjdzie u niego kompletny wykaz odsiadek i ucieczek: siedział tam i tam, uciekł wtedy i wtedy, wsadzili tam a tam, wyszedł wtedy a wtedy ... i tak dalej. Dlatego, jeśli opisuje się historię narodu bio-negatywnego, to całkiem naturalne, że będzie to opowieść o tym, jak ten naród wszędzie nienawidzili i prześladowali, a on za to krwiożerczo i okrutnie się mścił.

- Tak. Żydzi praktycznie walczą ze wszystkimi narodami ziemi, z całym światem. A potem wyją na cały świata o tym, jak wszyscy ich nienawidzą. Walczą i wyją. Walczą i wyją. Wyją i walczą. Od stuleci do stulecia ...

Słynny żydowski historyk S. Dubnow (1860-1942) pisał: "... dla Żydów lojalność wobec narodu żydowskiego jest na pierwszym miejscu, a lojalność wobec państwa, w którym żyją – na drugim miejscu". Z artykułu "Listy o starym i nowym żydostwie" (1897-1907). Okres, obejmujący pierwszą rosyjską rewolucję z 1905 roku. Profesor Eitinger pisze o tym samym (s. 624). Twierdzi on, że na początku lat dwudziestych w Niemczech głównymi nosicielami Antysemityzmu były kręgi inteligencji, naukowcy, pisarze i dziennikarze. Asyrianolog Friedrich Delig, który opublikował w 1920 roku książkę "Wielkie oszustwo" twierdził, że Żydzi są duchowo bezpłodni, że

106

są "... oni narodem, który dobrowolnie wyrzekł się swojej ojczyzny ...", że wszystkie ich prawa i działania są kryminalne i niemoralne, że nie wnieśli oni żadnego wkładu w światową kulturę i etykę, że żydowski Bóg jest karykaturą idei bóstwa itd. itd. W jego ślady poszedł cały szereg historyków, krytyków biblijnych i orientalistów, którzy w znieważaniu Żydów nawet prześcignęli Deligę.

W tym samym czasie ukazała się książka Oswalda Spenglera „Zachód świata zachodniego”. Profesor Eitinger pisze: "Ta książka przesycona wrogością do żydostwa, cieszyła się wielką popularnością. Następnie jedna po drugiej ukazywały się książki, zawierające różne "naukowe" teorie rasistowskie. Wszystkie one wzbudzały sympatię i rozchodziły się w ogromnych nakładach”. Jest to długi cytat z tej samej książki „Historia narodu żydowskiego”. Charakterystyczne jest, że wszystko to działo się w Niemczech w latach 20-tych wraz z całkowitą emancypacją Żydów. W żadnym kraju Europy Żydom nie żyło się tak dobrze, jak w Niemczech, ale ... zarazem w środowisku niemieckiej inteligencji taki oto był Antysemityzm.

* - Grigoriju Piotrowiczu, w Europie również i teraz mówią o tym, że w tamtym czasie Żydzi w Niemczech zachowywali się jak nepmani*/ w Rosji. Palili w restauracjach, zajmowali całe sale, zachowywali się po prostu wyzywająco, podczas gdy większość ludności po niszczącej Pierwszej Wojnie Światowej żyła w biedzie i zadłużeniu.

*/ nepmani lub sowbury (sowieccy burżuje) – prywatni przedsiębiorcy w okresie NEP-u – AL.

- Wszystko to prawda. Szkoda, że naród żydowski nie nauczył się wyciągać pożytecznych wniosków z lekcji swojej historii.

Oto jeszcze jedna interesująca informacja z tej samej książki "Historia narodu żydowskiego". "Na podstawie przepisów norymberskich dotyczących czystości rasowej zakazane były małżeństwa i związki pozamałżeńskie między Żydami a nie-Żydami". Tj. w rzeczywistości prawa norymberskie o czystości rasowej zastosowali do Żydów ich własne żydowskie prawa. Żydowskie prawa religijne, jak pamiętamy, zakazują małżeństw mieszanych.

- Tak. Jak nie jest to dziwne, ale ćwierć-Żyd Hitler stosował te same żydowskie prawa, co i rabini, ale tylko zwrócił je przeciwko samym Żydom. No, i jeszcze jeden mały szczegół - Żydom, zgodnie z przepisami norymberskimi, nie wolno było wynajmować aryjskich pokojówek poniżej 45 roku życia. Prawdopodobnie Hitler pamiętał swoją babcię, która pracowała jako gosposia w żydowskim domu i zaszła w ciążę od syna Żyda gospodarza. W wyniku tego - na białym świecie i pojawił się Hitler – ćwierć-Żyd. Najwyraźniej przypomniał on swojego dziadka i zapisał w Prawach Norymberskich: do 45 lat. Tj. Niemki w wieku poniżej 45 roku życia nie miały prawa pracować w domach Żydów, aby nie przychodziły na świat Boży dzieci półkrwi żydowskiej (str. 697-698).

Inny zabawny fakt z mojej kartoteki. "IRS NEWSLETTER", grudzień 1983 roku (oryginał znajduje się w mojej teczce nr 3 "Antysemityzm"). Rzecz o tym, jak szalony Żyd – Antysemita podpalił swoją synagogę. Przedtem siedział w zakładzie dla obłąkanych. Wtedy o podpaleniu synagogi krzyczano na cały świat. Kiedy okazało się, że zrobili to Żydzi, to wszyscy natychmiast zamilkli, jakby się nic nie wydarzyło. Ta sama historia. Wzór postępowania tutaj jest wciąż taki sam: wąż gryzie siebie za ogon. Dlaczego tamten Żyd podpalił nie jakiś zwykły dom, ale właśnie synagogę? Nawet jak i był obłąkany. Ale dlaczego jego nienawiść skierowana była właśnie na synagogę?

* - Grigoriju Piotrowiczu, przypomina to analogiczny skandaliczny przypadek w Brooklynie. Tam jednego z chasydzkich Żydów z pejsami złapano na ulicy i obcięto

107

pejsy, co według Żydów uważane jest niemal za pogwałcenie dziewictwa i straszną zniewagę dla Żyda. Cała policja na Brooklynie została postawiona na nogi. Szukali przeklętych Antysemitów ... Okazało się, że zrobili to ortodoksyjni Żydzi z innej sekty. Faceci złapali go za jakieś sprawy jego ojca i ... odcięli mu pejsy.

- Tak. Oto inny przykład - w rosyjskiej literaturze był dość znany pisarz - Wasilij Wasiljewicz Rozanow. W artykule "Anioł Jahwe wśród Żydów" pisze on o postawie Żydów wobec Gojów w następujący sposób: "Jego (czyli Goja) można zaleczyć, gdy jest on chory lub podać choremu nieskuteczne lekarstwo. Można psuć literaturę Gojów. Można zepsuć, wypaczyć, zniekształcić ich przemysł i handel ".

Należy zauważyć, że sam W.W. Rozanow był bardzo a bardzo podwójnym człowiekiem; czyli z punktu widzenia wyższej socjologii był degeneratem i psychicznie nienormalnym. Myślę, że i seksualnie on też był nienormalny. W wieku 20 lat poślubił 40-letnią kobietę, czego normalny mężczyzna by nie zrobił. Wyjaśnił przyczynę tego małżeństwa w następujący sposób: ta 40-letnia kobieta była niegdyś jedną z kochanek Dostojewskiego, a on rzekomo z szacunku dla Dostojewskiego ożenił się z nią. Co prawda, małżeństwo trwało krótko. Ta psychopatka go rzuciła.

W artykule "Anioł Jahwe wśród Żydów" W. Rozanow występuje jako Antysemita, ale wkrótce zaczął przypochlebiać się Żydom - kameleon z niego był po prostu niesamowity.

Mówiąc o dwulicowości znanych pisarzy załączam materiał, który niedawno przysłał mi jeden z moich czytelników. Jest to fragment ze Zbioru Utworów Sałtykowa-Szczedrina, tom 15, księga 1, s. 296-299, Moskwa, Wydawnictwo „Chudożestwiennaja Literatura”:

"... Zebrał naczelnik Żydów i mówi do nich: „Powiedzcie, łajdaki, na czym według waszego zdania polega prawdziwa szkoda?” - I Żydzi odpowiedzieli jednogłośnie: „Do tego czasu, naszym zdaniem, żadnej szkody nie będzie, dopóki cały nasz program nie zostanie wykonany we wszystkich częściach. A program nasz jest następujący: Żebyśmy, tylko Żydzi, mówili, a wszyscy pozostali milczeli. Żeby tylko propozycje nasze, Żydów, były natychmiast przyjmowane, a propozycje pozostałych nie były rozpatrywane. Żeby nas, łajdaków, trzymano w hollu i rozpieszczano, a pozostałych - w kajdanach. Żeby o nas, łajdakach, nikt nie śmiał powiedzieć ani słowa, a my, Żydzi, co tylko pomyślimy, co zechcemy, żebyśmy to robili. Kiedy więc to wszystko bezwzględnie się wykona, to i prawdziwa szkoda wtedy będzie”...”

Ale przecież Sałtykow-Szczedrin miał dobre notowania u Władzy Sowieckiej.

Oto jeszcze jeden cytat z Biblii: Objawienie, rozdz. 2, werset 9: "Ci, którzy mówią o sobie, że są Żydami, nie są nimi, ale synagogą Szatana". To z Apokalipsy. Czyli w Biblii się mówi, że Żydzi są synagogą Szatana. Jeszcze raz - Objawienie Jana Teologa: "Żydzi są teraz już synami Diabła i częścią Antychrysta". Jawny Antysemityzm. A skąd to jest? Z Biblii.

A oto List Świętego Apostoła Pawła do Tytusa: "... Jest bowiem wielu krnąbrnych, gadatliwych i zwodzicieli, zwłaszcza wśród obrzezanych: trzeba im zamknąć usta, gdyż skłócają całe domy, nauczając, czego nie należy, dla nędznego zysku ... " (Tyt 1;10,11).

"... Dlatego też karć ich surowo, aby wytrwali w zdrowej wierze, nie zważając na żydowskie baśnie czy nakazy ludzi, odwracających się od prawdy ..." (Tyt 1;13, 14).

* - To właśnie Papież Jan Paweł II na Drugim Soborze Ekumenicznym postanowił poprawić Biblię i usunąć z niej wszystkie miejsca, które nie są akceptowane przez Żydów.

108

- Tak. Oto kolejny zabawny - Żyd D. Antonow opublikował książkę o Izraelu pt. "Pułapka", wydawnictwo "Czechowograd", Niemcy Zachodnie, 1983 r. W książce ten izraelski Żyd krzyczy: "Bij Żydów, ratuj Izraela!" Po prostu anegdota. Chodzi o Żydów, którzy zamiast do Izraela jadą z ZSRR do Ameryki i których już sami Żydzi w Izraelu nazywają – kosmopolitami, pozbawionymi korzeni. O tym informuje nas Żyd E. Karmazin w monarchistycznej gazecie "Nasz kraj" z 29 grudnia 1984 roku. Ten żydowski monarchista E. Karmazin opuścił Związek Sowiecki, nie pojechał do Izraela, do Ameryki go nie wpuścili i osiadł w Paryżu.

Kolejny ciekawy cytat z mojej kartoteki: "W agresywnym Antysemicie zawsze można zauważyć pewne żydowskie cechy. Najbardziej znani Antysemici są zawsze wśród samych Żydów ... Znanymi Antysemitami byli: Tacyt, Pascal, Wolter, Goethe, Schopenhauer, Kant, Wagner ..." Ten cytat pochodzi z interesującej i poważnej książki Otto Weiningera "Płeć i charakter", St. Petersburg, 1914 r.; s. 297. Podaje tam także bardzo ciekawe fakty, że Nietzsche i Lessing byli żydofilami. O Lessingu już trochę rozmawialiśmy. A teraz okazuje się, że również filozof Nietzsche był żydofilem.

* - Teraz jest jasne, dlaczego dziś byli sowieccy Żydzi w Brighton Beach tak aktywnie sprzedają książki filozofa Nietzschego. Wydawałoby się dziwne, że nagle Żydzi zaczęli sprzedawać jego książki ...

- Widzi Pan, o co tu chodzi ... Filozofia Nietzschego jest filozofią woli do władzy i, w dużej mierze, mizantropii (nienawiści do tego, co jest ludzkie – AL.), i jest wewnętrznie związana z Talmudem. Talmud walczy z całym światem i Nietzsche walczy również z całym światem. Pokrewieństwo, ale także smutna prawidłowość - z Nietzscheanizmu wyszedł Hitler i hitleryzm. Hitler ubóstwiał Nietzschego. Teoria jasnowłosej bestii: popchnij upadającego, teoria Nadczłowieka (Supermana). Widzi Pan, jak wszystko bardzo jest poplątane?

A najbardziej zagorzałym Antysemitą ze wszystkich niemieckich Antysemitów był filozof Kant ("Krytyka czystego rozumu"). Okazuje się, że największy niemiecki filozof Kant był największym Antysemitą. O tym pisze Żyd Otto Weininger (s. 356). Sam Otto Weininger był bardzo interesującą osobą. Jego książka przyniosła mu wielką sławę. Ta książka jest wielką rzadkością bibliograficzną. Otrzymałem tylko kopię tej książki i uważnie ją przestudiowałem. Czytałem ją z ołówkiem w rękach przez cały miesiąc. Przed tą książką znałem Otto Weiningera tylko z encyklopedii. Był obłąkanym geniuszem. W wieku 22 lat obronił pracę doktorską z filozofii. Ta rozprawa stała się podstawą jego słynnej książki „Płeć i Charakter” ("Gender and Character"). Tego samego dnia, gdy obronił swoją rozprawę, nawrócił się z judaizmu na chrześcijaństwo. Wkrótce potem strzelił sobie w czoło. Jego książka stała się głośna na całym świecie, przetrwała wiele wydań. Otrzymała dużo miejsca w Encyklopedii Żydowskiej. Jedni nazywają go geniuszem, a inni – degeneratem. Kiedy dokładnie przestudiowałem jego książkę, byłem rozczarowany. Weininger okazał się żarliwym mizoginistą (nienawidzącym kobiet – AL). No cóż, są ludzie homoseksualiści, biseksualiści, ... a ostatnio pojawili się także transseksualiści (to znaczy, że dzisiaj jest mężczyzną, a jutro już jest kobietą), ale mało spotkałem w prasie takich nienawistników kobiet, jak Otto Weininger. W tym nie mogę się zgodzić z Weiningerem. Jeśli połowa kobiet jest naprawdę diabelskim nasieniem, to druga połowa jest jednak dobra, czyli jak mówi się, fifti-fifti. Jest to również zgodne ze statystykami dra Kinseya, a dla Weiningera wszystkie kobiety są z piekła rodem. Jednak jego recenzje o Żydach są, oczywiście, bardzo interesujące.

Kiedy byłem zaangażowany w prace naukowo - badawcze w dziedzinie wyższej socjologii, to zapisywałem do swojej kartoteki wszystkie interesujące rzeczy, które spotkałem na ten temat. I cały czas, dobrowolnie lub mimowolnie, wracałem do Biblii (zob. szczególnie do Księgi Powtórzonego Prawa, rozdział 28).

109

* - Księga Powtórzonego Prawa jest najbardziej złośliwą księgą żydowską.

- O to właśnie chodzi. Księga Powtórzonego Prawa jest księgą kapłańską (lewitów – kapłanów). Czytałem ją dziesięć lat temu. I już wtedy zapisałem do kartoteki, że należy zwrócić szczególną uwagę na Powtórzone Prawo, rozdział 28. Jest tam - straszliwy Antysemityzm.

Oto kolejny zabawny wpis - znanym Antysemitą był słynny pisarz Romain Rolland, laureat Nagrody Nobla. Ale dlaczego stał się Antysemitą? W wyniku nieudanego małżeństwa z Żydówką Breal. Trzeba powiedzieć, że to nie jest przypadek, ale prawidłowość, wzorzec. Dość często spotykałem ludzi, którzy stali się zagorzałymi Antysemitami z powodu nieudanych małżeństw z Żydami.

* - Grigoriju Piotrowiczu, zgodnie z prawami wyższej socjologii, jeśli takie małżeństwo rozpada się, to jest to plus. Oznacza to, druga połowa była normalna. A więc, w tym przypadku duży plus dla Romaina Rollanda.

- Z reguły tak. Jeśli oboje są nienormalni - "to wszystko w porządku", ale jeśli jedna z nich jest normalną osobą, to wtedy pojawiają się skandale i kłopoty. W końcu dochodzi do pęknięcia. Teraz, skąd dostałem informacje o Romainie Rollandzie? Zostało to napisane przez Żyda Borisa Suwarina w magazynie "Kontynent", numer 29, 1981r., s. 211. Dziennik żydowski, w którym redaktorem był Wołodia Maksimow, nawiasem mówiąc - alkoholik.

* - Rosjanin?

- Nie, z domieszką krwi żydowskiej, chociaż głośno oznajmia wszystkim, że jest nieobrzezany.

Jednym z największych Antysemitów był także słynny Eichmann, którego Żydzi wykradli w Argentynie, przywieźli do Izraela i tam go powiesili. Ciekawa rzecz. Faktem jest, że Eichmann był Żydem czystej krwi – przechrztą. Właściwie był on głównym wykonawcą ostatecznego rozwiązania problemu Żydów u Hitlera. Ponadto Eichmann był kulawy - wrodzone kalectwo. A wrodzona kulawość – to od obłąkanej dziedziczności. Więc jakby się mścił na Żydach za swoją zgniłą żydowską krew. Ponownie tragikomedia.

Wszyscy wiemy o słynnym Anarchiście Bakuninie, który w pewnym czasie współpracował z Karolem Marksem. Jednak będąc prawdziwym Anarchistą, pokłócił się z Marksem i opuścił Pierwszą Międzynarodówkę.

* - Czy to ten Bakunin, którego prace są badane przez naszych nowych Anarchistów? Zachwycają się nim i mówią, że jego prace zostały fałszywie przedstawione i jego rola w historii jest błędnie odzwierciedlona.

"To właśnie ten Bakunin nazwał Żydów najstraszliwszą sektą w Europie". Mały szczegół. Chociaż Bakunin był wyraźnie osobą bio-negatywną, to miał dzieci. Do dziś w Paryżu mieszka jego prawnuczka – Kat’ka Bakunina. W żydowskiej gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie" stale zbierane są pieniądze do Funduszu Literackiego na pomoc naukowcom i pisarzom na uchodźstwie. Z reguły publikują oni listy osób, które przekazują pieniądze na ten fundusz, ale z reguły nie informują, do kogo są wysyłane te pieniądze. Tak więc w "NSR" przeczytałem kiedyś wielki artykuł redaktora naczelnego Andrieja Siedycha (nazwisko z domu – Cwibak; ros. – Цвибак). Pisze o tym funduszu literackim i nagle wygadał się ... Okazuje się, że przez lata płacili oni emeryturę Bakuninej, prawnuczce tego samego Bakunina. Pytanie: za co? W końcu Bakunin był osobą bardzo negatywną: ojciec anarchizmu, sam anarchista, współpracował z Marksem ...

110

Dlaczego Żydzi zbierają pieniądze od wszystkich i wypłacają takim oto niegodziwcom? Przy czym nie raz, nie dwa razy, ale przez lata wypłacali jej emeryturę. Tu znowu jest ścisły związek między Żydami a stałymi rewolucjonistami, nihilistami i buntownikami. Wspierają ich, a nie tylko ich, ale także ich wnuków i prawnuków. Niech tam w Paryżu spokojnie mieszka sobie staruszka. Ale rzecz jest w tym, że zbierają oni pieniądze w całej rosyjskiej diasporze, rzekomo dla potrzebujących rosyjskich naukowców i pisarzy na uchodźstwie. Oszustwo, krętactwo.

Ale i na to również istnieje wyjaśnienie. Jekatierina Bakunina w Paryżu napisała swoje słabiutkie wierszyki, w których, jak się okazuje, były i takie linijki: "Nade mną Szatan lub miecz...". To jest zamiast Boga. Zasłynęła także napisaniem „Historii rosyjskiej masonerii”.

A więc, okazuje się, że wnuczka Bakunina była taką samą masonką jak jej dziadek, a to jest ważna zasługa dla żydostwa. Oto masz emeryturę ...

Następny fakt z mojej kartoteki - założyciel syjonizmu i twórca Państwa Izrael - Theodor Herzl. Na jego cześć w Izraelu dziś stawia się pomniki, a ulice noszą jego imię. Jest to bardzo znana osoba. Jednak mało kto wie, że dzieci Theodora Herzla wyrzekły się swojego ojca. Nawrócili się na Chrześcijaństwo i stali się dzikimi Antysemitami. Ponownie, jak widzimy, tragikomedia ...

* - Grigoriju Piotrowiczu, opowiadał Pan kiedyś, że jeden z Pańskich żydowskich czytelników powiedział Panu, że żydostwo jest chorobą. Wygląda na to, że dzieci Herzla zdały sobie sprawę z tego, że są chore i rzuciły się w drugą skrajność, ochrzciły się i myśleli, że to im pomoże w ich chorobie. Ale przecież ta choroba jest nieuleczalna ...

- Tak. Ten Żyd powiedział mi kiedyś: "Grigoriju Piotrowiczu, Żydzi – to nie nacja, ani naród, to - choroba". Swoją drogą, on sam był osobą chorą psychicznie, a jego matka zmarła w domu dla obłąkanych.

Często czytamy w gazetach o libijskim pułkowniku Muammarze Kaddafim. W prasie amerykańskiej piszą o nim w ten sposób – obłąkany pułkownik, wróg Izraela numer jeden.

* - Wiadomo, że Kaddafi powiedział: "Dajcie mi bombę atomową, a ja natychmiast rzucę ją na Izrael".

- Tak. Nie wiem, jak to będzie z Izraelem, ale Amerykanie już zbombardowali ten biedny kraj, Libię. Za takie oto stwierdzenia. Za "antysemityzm". Podczas takiego bombardowania zginęła córka Kaddafiego. W ogóle – to dość znana osoba. Ale chodzi o to, że ten pułkownik Kaddafi jest pół-Żydem. Jego matka jest Żydówką. Według praw rabinicznych Kaddafi jest pełnym Żydem. Jego brat mieszka w Izraelu. Jak zrozumieć tę plątaninę… Muammar Kaddafi w latach studenckich w Kairze już siedział w zakładzie dla obłąkanych. Jak że to jest, zapyta Pan, w młodości siedział w domu wariatów, a potem został dyktatorem Libii? Tak, to jest bardzo proste. To wszystko jest kompleksem władzy. O tym, że jego matka jest Żydówką, pisano w żydowskiej prasie ortodoksyjnej tutaj, w Ameryce.

Oto jeszcze jeden mało znany, ale bardzo istotny fakt w historii antysemityzmu. W zamachu na Aleksandra II uczestniczyło dwóch nacjonalistów: rosyjski Rysakow i Polak Griniewicki. Car został zabity przez drugą bombę, którą rzucił Griniewicki. Tak więc, Griniewicki był w rzeczywistości polskim Żydem o nazwisku Appelbaum z fałszywym paszportem na nazwisko Griniewicki. Wszystko to dokładnie zostało opisane w pięknie udokumentowanej książce A. I. Łosiewa "Żywoty imperatorów rosyjskich". Również tam opisywane są apele gazet tamtejszych czasów: ukarać Żydów – zabójców Cara oraz opis pierwszego żydowskiego pogromu w historii Imperium

111

Rosyjskiego, jako wyniku tego zamachu. Po tym morderstwie Aleksander III wprowadził 3 maja 1882 r. Ustawę o granicy osiedlania się dla Żydów.

* - Więc to stąd pochodzi granica osiedlania się! O niej i do dziś Żydzi krzyczą. Mówią, że rząd carski, przestraszony sukcesami Żydów, próbował odgrodzić głupich, pijanych i leniwych rosyjskich chłopów od mądrych, uczciwych i przedsiębiorczych Żydów.

- Potwierdza to także żydowski historyk z 3-iej emigracji E. Manin w „Nowym Słowie Rosyjskim” z 21 sierpnia 86 r. A jest on całkiem mądrą osobą. Może Pan teraz sam się przekonać. Żydowscy historycy opisywali to carozabójstwo kilkadziesiąt razy - i wszędzie Griniewicki uchodził za Polaka. Ale teraz, jak już wiemy, był on polskim Żydem o nazwisku Appelbaum. Przecież to on był właśnie carozabójcą, od jego bomby zginał Car.

Czasami odnoszę wrażenie, że dla Żydów sadystyczną przyjemnością jest zagłębianie się w antysemityzm. Na przykład w „Nowym Słowie Rosyjskim” z dnia 10.22.86 r. Żyd Mark Roitman z trzeciej emigracji pisze, że Antysemitami byli następujący wielcy pisarze: Szekspir (wizerunek Szejlocka w „Weneckim kupcu”), Puszkin (lichwiarz Salomon ze "Skąpego Rycerza"), Lermontow (Żyd Szprych z "Maskarady"), Gogol ("Taras Bulba" - opis Żydów). No, i nowy dodatek do tej listy - okazuje się, że na tej liście figuruje już i Czechow (patrz jego "Tina" i brudna do niebieskiego dziwka). To znaczy, że Żydzi wzięli światowych geniuszy, wszystkich największych rosyjskich pisarzy i ... zaliczyli ich wszystkich do Antysemitów. Ale niechaj pomyśli Pan sam, kto tu ma rację, a kto się myli? Z jednej strony geniusze kultury światowej, a z drugiej Żydki z "Nowego Słowa Rosyjskiego " ...

Wszyscy znamy wielkiego rosyjskiego dramatopisarza A. N. Ostrowskiego. To jest ojciec rosyjskiego teatru narodowego. Napisał on bardzo interesującą rzecz, że "Domostroj" to jest "słowny miód i pokarm dla duszy". Bardzo pochlebnie wypowiada się o "Domostroju". A co Państwo wiedzą o "Domostroju"? Co o nim słyszeliście?

* - Współczesna inteligencja sowiecka mówi o „Domostroju” tylko negatywnie.

- Na ogół wychodzi – że my nasz, nasz nowy świat zbudujemy ... A między innymi, historia rosyjskiej kultury i religii stawia „Domostroj” na równi z największymi dziełami ludzkiej myśli. Podane są w nim podstawowe zasady budowania życia rodzinnego (domowego) w sposób rosyjski.

* - To dlatego właśnie w sowieckich szkołach nie uczono go, a wbijano do głów dzieci negatywny stosunek nawet do samego słowa "domostroj" !?

- Tak. W "Domostroju" mówi się o relacjach między głową rodziny i jego dzieci, między mężem i żoną. To był jakby regulamin rosyjskiego życia. Jednak ta książka w Związku Sowieckim była zakazana, została nawet wykluczona z list bibliotek. Próbowano, aby usunąć ją z ludzkiej pamięci.

Żartobliwie nazywam moich czytelników moimi agentami. Naprawdę bardzo mi pomagają, ponieważ jeden w polu nie jest wojownikiem. Więc moje książki są jakby wynikiem zbiorowej pracy. Jeden z moich czytelników - współautorów, najpierw zadzwonił do mnie, a następnie przysłał mi kopię „Domostroju”. Została wydana w języku cerkiewno-słowiańskim. Tak więc najpierw będę czytał Państwu w języku cerkiewno-słowiańskim, a potem tłumaczył.

Tak więc w wydaniu "Domostroju" Uniwersytetu Moskiewskiego z 1882 roku czytamy: "Żaden Chrześcijanin nie był przywiązany do Żydów". Oznacza to, że Chrześcijanie nie powinni w jakikolwiek sposób komunikować się z Żydami.

112

* - Grigoriju Piotrowiczu, tak przy okazji, przypomniałem sobie, we wiosce niedaleko Sankt Petersburga, gdzie bywałem czasem latem, stare kobiety opowiadały, że za dawnych czasów, jeśli Chrześcijanin zobaczył Żyda, nawet idącego po drugiej stronie ulicy, to był zobowiązany iść do łaźni i umyć się. Ponieważ to plemię było odbierane jako zadżumione.

- I tu również ta zasada istnieje. Czytamy dalej: "Dlatego jeśli ktoś jeszcze będzie jeść z nimi przaśny chleb (macę), albo ich lekarza wezwie do leczenia siebie lub będzie z nimi kąpał się w łaźni… " To znaczy, kto będzie jadł z Żydami przaśny chleb, tj. macę, lub który będzie leczony przez żydowskiego lekarza, albo będzie się mył razem z Żydami w łaźni ... " A propos, dziś wszystkie łaźnie (ros. – бани) tureckie i rosyjskie w Ameryce są instytucjami pederastycznymi. Są to publiczne kluby pederastów. Pederaści zawsze korzystali z łaźni. I oto w "Domostroju" mówi się, że jeśli ktoś z Chrześcijan pójdzie do łaźni z Żydem "... lub w jakiś sposób dołączy do Żydów, to jeśli jest osobą duchowną niech będzie wypędzony lub jeśli jest osobą świecka – niech będzie odłączony od Cerkwi ..." To znaczy, jeśli Chrześcijanin w jakiś sposób dołączy do nich (do Żydów), to kapłan zostanie wydalony, pozbawiony godności kapłańskiej, a świecki będzie odłączony od Cerkwi.

Zaczerpnięte jest to z Zasad Bazylego Wielkiego i Soboru Powszechnego w Konstantynopolu. Oznacza to, że jest to nie tylko w „Domostroju”. „Domostroj” został napisany przez kapłana Sylwestera i napisał on ten „Domostroj”, jak widzimy, na podstawie Zasad Bazylego Wielkiego!

* - A co czyni dzisiaj Papież ?! Ostatni katolicki Sobór Powszechny - Rada Ekumeniczna usunął oskarżenie Żydów o ukrzyżowanie Chrystusa. Teraz, zgodnie z poleceniem papieża, nakazano uważać, że Chrystus został zabity przez rzymskich żołnierzy.

- Tak, cała historia jest przekręcana, aby zadowolić Żydów.

A więc, w dzisiejszym wykładzie przeanalizowaliśmy szereg interesujących faktów historycznych, które są mało znane, zakazane lub w pewnym stopniu nawet utajnione. Ale wszystko to była historia, przeszłość. Pod koniec naszego wykładu postarajmy się spojrzeć na dzień dzisiejszy, dzień jawności i pieriestrojki (ros. - гласности и перестройки) w Rosji. Zadajmy sobie szereg pytań i postarajmy się na nie odpowiedzieć.

Dlaczego Żydzi uciekają dziś ze Związku Sowieckiego? Kto stworzył i zbudował władzę sowiecką? Bez specjalnej przesady możemy powiedzieć, że sowiecka władza była władzą Żydów. Dlaczego zatem Żydzi jako pierwsi uciekają przed tą władzą dzisiaj?

* - Trzeba powiedzieć, że Żydzi także uciekają z Izraela .

- Zgadza się. Badam statystyki dotyczące wjazdu i wyjazdu sowieckich Żydów do oraz z Izraela. Rocznie przybywa 17-18 tysięcy ludzi, ale jeszcze większa liczba Żydów ucieka z Izraela. Nawet pierwszy prezydent Izraela od dawna uciekł i teraz mieszka w Szwajcarii. Wydaje się, że syjoniści przelewają z pustego do próżnego.

A więc, kończąc dzisiejszy wykład, chcę doradzić władzom Związku Sowieckiego w tym okresie tej oto pierestrojki, aby zwróciły szczególną uwagę nie tylko na Żydów i ludzi o różnym procencie żydowskiej krwi, ale także na wszystkich Rosjan o różnym stopniu degeneracji. Ponieważ ten związek Szatana i Antychrysta może przynieść takie nieszczęście Rosji, narodowi rosyjskiemu i wszystkim innym narodom Rosji, że niebo będzie się wydawało jak owcza skóra. Rosja musi

113

pamiętać, że na jej herbie Święty Jerzy – Zwycięzca (ros. - Георгий-победоносец ) nieustannie walczy z wężem, o czym ciągle tutaj z wami rozmawiamy.

Ź r ó d ł o : Григорий Климов. Божий НародГлава 4. Aнализ антисемитизмаhttp://g-klimov.info/klimov-bn/Bn04.htm (4-ty rozdział)https://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html (całość)

23.12.2018 r.

Rozdział 5. SYJONIZM DZISIAJ

W poprzednich wykładach zapoznaliśmy się z faktami historycznymi i wypowiedziami sławnych ludzi na temat kwestii żydowskiej w ciągu ostatnich 4000 lat.

Dzisiaj porozmawiamy o tym, co dzieje się w naszych czasach.

Mam w ręku żydowską gazetę w języku rosyjskim "Nowe Słowo Rosyjskie" z 17-18 czerwca 1989 roku. Na pierwszej stronie jest ogromny artykuł "Węgry oddają hołd Imre Nagy’emu". Wspaniałe wydarzenie w demokratycznych Węgrzech. W obecności komunistów, po powstaniu w 1956 roku, Imre Nagy został rozstrzelany jako kontrrewolucjonista, a teraz demokraci rozkopali jego bezimienny grób i z wielkimi honorami dokonali jego ponownego pochówku. Przy czym jego trumna była wystawiona na Placu Bohaterów w Budapeszcie. W gazecie znajduje się fotografia: trumna Imre Nagy’a i trumny jego współtowarzyszy zawalone wieńcami. Ogólnie - ogromne wydarzenie. Tym razem został pochowany jako narodowy bohater Węgier.

* - Grigoriju Piotrowiczu, czy mógłby Pan krótko przypomnieć nam, jakie były węgierskie wydarzenia z 1956 roku?

- W 1956 roku doszło do buntu na Węgrzech. Głównie w Budapeszcie. To powstanie zostało zmiażdżone. Przywódca tego powstania, Imre Nagy, został aresztowany i zastrzelony. Dziś jest czczony jako bohater narodowy. "Delegacja Węgierskiej Partii Komunistycznej i rząd kierowany przez przewodniczącego Rady Ministrów, Miklosa Nemeth’a, był obecny na ceremonii pożegnania ...”Ogólnie – pełna kołowacizna”.

* - Grigoriju Piotrowiczu, w jednym z wykładów wspomniał Pan, że większość uchodźców z Węgier to Żydzi. Około 90 procent. Dlaczego więc była wtedy masowa ucieczka węgierskich Żydów?

- Rzecz w tym, że w tamtym czasie prawie cały rząd Węgier, podobnie jak w Rosji, składał się praktycznie wyłącznie z Żydów. Tak więc niektórzy Żydzi zasiadali w rządzie, inni Żydzi wywołali powstanie, a jeszcze inni Żydzi uciekali po tym powstaniu. Około 100 tysięcy węgierskich Żydów uciekło wówczas z Węgier na Zachód.

114

Zobaczmy teraz, kim był ten Imre Nagy, którego dziś tak uroczyście honoruje się jako bohatera narodowego Węgier. Mam oddzielną kartę na niego w mojej kartotece. Myślę, że wielu będzie zaskoczonych faktami, które zanotowałem na tej karcie. Tak więc - Imre Nagy kierował powstaniem w Budapeszcie w 1956 roku. Był pół-Żydem. Jego prawdziwe nazwisko - to Grots, Grotz?, Groc?; ros. – Гроц). Jego ojciec był Żydem. Żona Imre Nagy’ego również była Żydówką. To z książki "Zaborcy świata", autor książki Louis Marshalko (s. 264).

Imre Nagy został rozstrzelany 29 stycznia 1957 roku. Okazuje się jednak, że w 1918 osobiście brał udział w rozstrzeliwaniu (nieludzkim morderstwie) Rodziny Carskiej w Jekatierynburgu. Informacja ta jest zawarta w książce "Jak zginęła Rodzina Carska" w wydaniu magazynu „Zgoda” („Concord”). Tam jest wymieniony na liście oddziału specjalnego Cze-Ka). Wszyscy oni brali bezpośredni udział w rozstrzeliwaniu Rodziny Carskiej. Informacja ta jest potwierdzona w żydowskiej gazecie w języku rosyjskim "Nowe Słowo Rosyjskie" z 12.22.1976 roku.

Kolejny fakt: Imre Nagy był praktycznie węgierskim Berią. Oznacza to, że kiedyś był Ministrem Spraw Wewnętrznych i zajmował się rozstrzeliwaniami na Węgrzech. O tym informuje A. Artemow, jeden z przywódców NTS, ponownie w żydowskiej gazecie „NSR" z 11/18/1979. Dzisiaj natomiast ten kat narodu węgierskiego leży obsypany kwiatami jako narodowy bohater Węgier ... Smutny żart. Tak się dzieje, gdy ludzie nie znają praw WYŻSZEJ SOCJOLOGII.

Następny materiał: "Premier Nagy jest jednym z carozabójców z Jekatierynburga ..." - gazeta "Nasz kraj", Argentyna, 26 grudnia 1980 roku. Pisze o tym A. Rostow. Ten korespondent mieszka w Rzymie, a źródłem jego informacji jest watykański wywiad. A kto zastrzelił Imre Nagy’ego? Imre Nagy został rozstrzelany przez pół-Żyda Jurija Andropowa, sowieckiego ambasadora na Węgrzech. Andropow był pół-Żydem i pół-Ormianinem. Był także żonaty z Żydówką.

Jak to się wam podoba? To wszystko jest działaniem tego samego prawa: wąż gryzący własny ogon. To, co wiemy dzisiaj o Imre Nade, daje nam prawo powiedzieć, że był łajdakiem z łajdaków.

Przypomnijmy Rewolucję Węgierską 1919 roku. Tam rzeką płynęła krew narodu węgierskiego, ale dzięki Bogu, węgierska armia stanęła na wysokości zadania i stłumiła tę krwawą rewolucję. 90% przywódców tej rewolucji stanowili Żydzi. Po stłumieniu niepokojów wszyscy ci rewolucjoniści, w tym Bela Kun, uciekli do Austrii. Austriacy umieścili ich wszystkich, ale nie w więzieniu, ale w ... domu wariatów. Oczywiście Moskwa zaczęła się martwić. Rozpoczęły się negocjacje między Moskwą i Austrią, w wyniku czego Moskwa wzięła wszystkich do siebie. I wszyscy znaleźli pracę w Kominternie.

Książka Luisa Marshalko "Zaborcy świata" zawiera także informacje o składzie węgierskiego rządu po 1945 roku, kiedy wojska sowieckie wyzwoliły Węgry. W tym czasie pełnym władcą Węgier został Żyd Matias Rakosi. Przy nim pierwszym prezydentem republiki był Zoltan Tildi, były pastor kalwiński i alkoholik. Ale to nie wszystko. Żona tego popa – kapłana, pozbawionego stanu kapłańskiego, Elizabeth Hyenis-Grünfeld była Żydówką. A teraz przypomnijcie sobie, że najbardziej trującą mieszanką są małżeństwa kapłanów lub dzieci kapłanów z Żydami. Jest to również jedno z praw WYŻSZEJ SOCJOLOGII. Oto pierwszy komunistyczny rząd Węgier: wszystkim zarządza Żyd, Matias Rakosi, a na prezydenta został posadzony były kapłan, pozbawiony stanu duchownego i alkoholik Zoltan Tildi, żonaty z Żydówką.

* - Grigoriju Piotrowiczu, z poprzednich wykładów wiemy już, że Żyd, który przedostał się do władzy, otacza się dookoła przede wszystkim Żydami, po drugie – pół-Żydami, a po trzecie degeneratami z otaczającego środowiska, którzy za żony mają Żydówki. Jeśli ktoś cicho pracuje w żydowskim środowisku, to można mieć w

115

90% pewność, że jest to – degenerat! Jeśli normalna osoba dostała się do środowiska żydowskiego i długo się tam utrzymuje, to coś jest z nią nie tak.

I tu jest jeszcze inna obserwacja. Pańskie książki, Pańskie wykłady mogą stać się papierkiem lakmusowym do rozpoznawania degeneratów. Według reakcji na nie, można bezbłędnie zidentyfikować osoby bio-negatywne. Normalny człowiek, po przeczytaniu lub wysłuchaniu Pańskich tez, poważnie pomyśli. Ale degeneraci z pewnością podniosą wycie, zaczną protestować, zaczną buczeć, próbować obalić ... Przede wszystkim, podniosą się sacharowcy, sołżenicyny, jewtuszenki, rożdiestwienniki i tym samym sami się ujawnią. W ten sposób jakby podpiszą się pod tym, że są degeneratami.

- Tak. To naprawdę jest tak. Oto na przykład dr Nordau-Südfeld w swojej książce „Degeneracja" wprost nazwał wielkiego pisarza Lwa Tołstoja degeneratem, zboczeńcem wyższego rzędu. W tym przypadku wszystkie wymienione przez Pana osoby można by nazwać zboczeńcami średniego rzędu, w ten sposób, jakby osłabiając ostrość definicji "degenerat".

* - Grigoriju Piotrowiczu, reakcja krzyczących syjonistów i rodzimych rosyjskich degeneratów na Pańskie książki będzie zrozumiała. A jak zachowa się uczciwy, inteligentny, zrusyfikowany pół-Żyd?

- Czasami też myślę: załóżmy, że byłbym Żydem lub pół-Żydem i dowiedziałbym się wszystkiego, o czym teraz Panu mówię i o czym napisałem już kilka książek, to co bym wtedy zrobił? Prawdopodobnie po prostu ... bym milczał. Tylko zdegenerowani głupcy zaczynają szczekać, a tym zdradzają całemu światu, kim są. Mądrzy degeneraci milczą i starają się dowiedzieć o tym problemie jak najwięcej. Byłoby to lepsze dla nich ...

Reakcja na działalność pół-zwariowanych Żydów wśród wszystkich narodów jest jedna. Jest to naturalna reakcja w odpowiedzi na brutalną, sadystyczną działalność Żydów z Cze-Ka. Zło jest przecież skazane na reakcję zwrotną. Myślę, że dla Żydów ratunkiem jest uświadomienie sobie ich pierwotnego zła, tego zła, które niosą oni wszystkim narodom świata. Ratunek dla nas wszystkich, zarówno Żydów, jak i nie-Żydów, polega na rezygnacji członków tej sekty z żydowskich postulatów. Ale tragedia jest właśnie w tym, że istota judaizmu zawarta jest w nich, w tych postulatach. To jest ziarno, z którego wyrastają najgłębsze korzenie żydowskiej samoświadomości. Dlatego to, co jest dobre dla Żydów, prawie zawsze jest złe dla nie-Żydów. Czyli korzenie antysemityzmu ukryte są w głębi samego judaizmu i jego obecnej manifestacji - syjonizmu.

Mały praktyczny przykład. Kiedyś zostałem przedstawiony pewnej młodej sowieckiej damie, która przybyła ze Związku Sowieckiego z trzecią falą emigracji. Miała 32 lata, moich książek nie czytała. Tematu, który mnie interesuje, nie znała. Pewnego razu przyjechała do mnie. Siedzimy, rozmawiamy. Opowiada mi, jak wyjeżdżała ze Związku Sowieckiego. Okazuje się, że ogłosiła się Żydówką. Mówi, że ze strony matki miała za przodków jakichś wielkich rosyjskich naukowców, a jej prawny ojciec był marynarzem, prawie że kapitanem jakiegoś statku, przy czym wojennego. Ale on zmarł, a jej właśnie zechciało się opuścić Związek Sowiecki. Poszła do OWIR (ros. - ОВИР – skrót od Oddział WIZ i Rejestrów MSW ZSRR), opowiedziała o swoich rodzicach i oświadczyła, że jej prawdziwym ojcem był ... Żyd. W Oddziale zaczęli wątpić. Więc ona opowiada im, że za obopólną zgodą jej rodziców została ona poczęta od Żyda, który później wyjechał do Izraela, a teraz przysłał jej zaproszenie na wyjazd.

Urzędniczka z OWIR mówi do niej: "Dziewczyno, wszystko to jest kłamstwo, w takie bzdury nie mogę uwierzyć. Po prostu chce Pani wyjechać. Proszę iść do domu i dokładnie przemyśleć". Przychodzi więc ponownie i powtarza wszystko od nowa słowo po słowie. Chodziła tak przez prawie rok. I oto mamy damulkę z ulicy. A teraz zobaczmy – normalna ona czy nie?

116

Osobiście nie wiem, czy jest Rosjanką po ojcu i matce, czy też naprawdę jest pół-Żydówką. Z jej wyglądu nie można nic powiedzieć. Mieszka tu już pięć lat. Pracuje jako kelnerka, a w domu siedzi i pisze sztuki. To taka jej idee fixe. Chce koniecznie zostać dramaturgiem.

Dla każdej normalnej osoby jest jasne, że jest to ślepy zaułek. Nie znając języka, w obcym kraju zostać dramaturgiem, a jeszcze przy takiej konkurencji, jaka istnieje w Ameryce - to jest szaleństwo. Nie ma żadnych szans. Ale to jeszcze nie wszystko. Znalazła sobie kochanka. A kto jest tym kochankiem? Żyd. I masz tutaj cały łańcuch nonsensów, absurdów ... Takich przykładów znam mnóstwo. To chce zostać aktorką, to piosenkarką. Traci pieniądze na lekcje, traci cenny czasu - bez najmniejszej szansy na sukces. Całkowity brak talentu ... Upływa nieco czasu i nagle okazuje się, że ona po prostu jest lesbijką. Takie zwykle kończą swoje aspiracje albo w Greenwich Village, gdzie mieszkają lesbijki i pederaści albo w klinice psychiatrycznej.

Wróćmy teraz do węgierskiego rządu komunistycznego. Drugim prezydentem Węgier był niejaki Arpad Zakasicz, który do tej pory był szpiegiem w gestapo. Jego żona siedziała w więzieniu za kradzież, tj. był przestępczynią.

Trzecim prezydentem komunistycznych Węgier był Cygan Aleksander Ronaj-Roma. Jego żona była również Żydówką (s. 234 tej książki). Okazuje się, że tylko wtedy możesz zostać prezydentem komunistycznych Węgier, jeśli jesteś Żydem lub pół-Żydem lub w najgorszym wypadku, jeśli twoją żona jest Żydówką.

Myślę, że zgodnie z logiką rzeczy w Rosji powinna istnieć jakaś instytucja, umownie którą nazywam 13 wydziałem KGB lub Instytutem Wyższej Socjologii, która powinna się zajmować wszystkimi tymi problemami, zajmować się badaniem kompleksu władzy, wyjaśniać - dlaczego do władzy lezie wszelkie paskudztwo…

* - Jak mówił W.I. Lenin: "Potrzebuję szczególnych ludzi".

- Tak, potrzebni mu byli profesjonalni rewolucjoniści. Kiedy prezydent Roosevelt, który sam był z domieszką krwi żydowskiej, uznał Związek Radziecki w 1933 roku, to pierwszym amerykańskim ambasadorem w Moskwie mianował Williama Bullitta, pół-Żyda. Jak wszystko tu jest zawoalowane: imię i nazwisko, jakby czysto amerykańskie. Ale w rzeczywistości Bullitt był pół-Żydem. Był żonaty z pewną damą o imieniu Louise (Luiza). Był jej drugim mężem. Kto był pierwszym mężem Luizy? Jej pierwszy mąż był jedynym Amerykaninem, który został pochowany na Placu Czerwonym w Moskwie. Jest tam zamurowany w Ścianie Kremlowskiej. Nazywał się John Reed. To ten, który napisał książkę "10 dni, które wstrząsnęły światem". Sam Lenin napisał pochwalną przedmowę do tej książki. Oto proszę – żart życiowy. Pierwszy amerykański ambasador w komunistycznym Związku Sowieckim był żonaty z byłą żoną zajadłego amerykańskiego komunisty i osobistego przyjaciela przywódcy światowego komunizmu W.I. Lenina. Przy czym Luiza w swoich wspomnieniach napisała wprost, że John Reed był impotentem i nie mógł zadowolić jej jako mężczyzna. Ponadto Luiza była alkoholiczką i zakończyła swoje życie gdzieś pod mostem w slumsach Paryża. Była ciężką alkoholiczką, całkowicie chorym człowiekiem. Oto jeszcze jeden barwny przykład - kto rządzi światem.

* - Grigoriju Piotrowiczu, teraz na Węgrzech usuwają drut kolczasty, otwierają granice, wchodzą do kapitalistycznej wspólnoty narodów. Nasuwa się pytanie: czy uczciwi i przyzwoici ludzie będą teraz rządzić na Węgrzech, czy też znów będą legioniści, tylko z ukrytym kapitalistycznym zapleczem?

- Będziemy o tym wiedzieć za dziesięć lat. Jak mówią, poczekaj a zobaczysz. W książce „Zaborcy świata” ("Invaders of the World") jest jeszcze kilka interesujących faktów. Na przykład, jednym z

117

najbardziej znanych norweskich pisarzy był laureat Nagrody Nobla Knut Hamsun. Wszyscy znają to imię. Jak on skończył? Podczas hitlerowskiej okupacji Norwegii wykazał się jako zdrowy nacjonalista i do pewnego stopnia nawet wspierał Hitlera. Po kapitulacji Niemiec wsadzono go do zakładu dla obłąkanych. Jeśli dzisiaj obrońcy praw człowieka są urażeni, że radzieckich dysydentów umieszcza się w domu wariatów, to trzeba im przypomnieć, że nie ma w tym nic nowego. Niewygodnych dla władz pisarzy na demokratycznym Zachodzie również tam się ukrywa.

* - Przypomina to historię, opisaną w książce Douglasa Reada „Spór o Syjon”. Tam redaktora największej gazety angielskiej również schowano w zakładzie dla obłąkanych tylko dlatego, że dotknął on kwestii żydowskiej.

- Tak, oto i laureata Nagrody Nobla Knuta Hamsuna, zwycięzcy - demokraci również wpakowali do zakładu dla obłąkanych. I to nie jest wypadek. To jest prawidłowość.

Słynny amerykański poeta Ezra Pound jest uważany za najlepszego modernistycznego poetę Ameryki. We wczesnych latach trzydziestych wyjechał on do Włoch - kraju klasycznej demokracji i podczas wojny występował, popierając Mussoliniego. Po kapitulacji Włoch demokratyczni Amerykanie umieścili go w żelaznej klatce i wysłali do Ameryki, a tam wpakowali do szpitala dla obłąkanych, gdzie spędził 13 lat.

Kiedy zaczyna się robić zamieszanie wokół sowieckich domów dla obłąkanych, to należy też przypomnieć o demokratycznych domach wariatów na Zachodzie. Może dlatego Ezra Pound był przetrzymywany w domu wariatów przez 13 lat, aby pokazać całemu światu - poznaj nas! Był przeciwko nam? Zapewnimy ci 13 lat dobrej zabawy!

* - Ostatnio w gazecie izraelskiej "Nowe Słowo Rosyjskie" pojawiła się nowa rubryka "Ekspresowa Kronika ze Związku Sowieckiego". Tam często publikują wiadomości typu: W dniu 13-go, o godzinie 13-tej, kolejna grupa demonstrantów w liczbie 13-tu osób zorganizowała jakiś wiec. Specjalnie podkreślają datę 13-go, o 13-tej godzinie i udział 13 osób.

- Mam osobną grupę kart dla liczby 13. Wiele ciekawych faktów. Na przykład, zamach na Aleksandra II, Cara-Wyzwoliciela, również odbył się 13-go, ale porozmawiamy o tym później.

Jeszcze jeden interesujący fakt z książki „Zaborcy świata”. Żona Chiang Kai-sheka była córką Sun Yat-sena (s. 207). Wszyscy oni byli rewolucjonistami. Dr Sun Yatsen był ojcem rewolucji chińskiej i jednocześnie głową chińskiej masonerii. A jego najbliższymi pomocnikami byli: Chiang Kai-shek i Mao Zedong.

* - Grigoriju Piotrowiczu, w żydowskim "Nowym Słowie Rosyjskim" była notatka o Borodinie (nazwisko rodowe - Gruzenberg). Tak więc, ten Gruzenberg wraz z Koganem zorganizował ruch komunistyczny w Chinach. Gruzenberg zadbał o kadry dla chińskiego ruchu komunistycznego i zorganizował tam pierwszą komunistyczną akademię wojskową. Notatka zawiera listę kadetów tej akademii pierwszej rekrutacji. Byli to Chiang Kai-shek, Sun Yat-sen i Ho Chi Min. Do drugiej rekrutacji trafił Mao Zedong. Wszyscy oni byli kolegami z jednej klasy.

- A najważniejsze jest to, że ci wszyscy orliki byli masonami. Jak wiadomo, przywódca masonów w Chinach był ojciec chińskiej rewolucji Sun Yatsen. A obok niego kręciło się dwóch bardzo młodych masończyków - Czang Kaj-szek i Mao Zedong. Wiedząc już, że praktycznie wszyscy

118

masoni są pederastami, można przyjąć, że w młodości Chiang Kai-shek i Mao byli pederastami i, całkiem możliwe, używali się nawzajem. Cała ta chińska rewolucja była praktycznie wojną domową: z jednej strony Czang Kaj-szek, a z drugiej - Mao Zedong. Chiang Kai-shek musiał później odejść na Formozę (Tajwan), a Mao Zedong stanął na czele Chin.

Ale jakie są korzenie tutaj? Masoneria. Pederastia. Zarówno w Chinach, jak i całym świecie, ponownie rozpoczynają wojnę domową, w której giną miliony normalnych ludzi. Ta sama historia ...

* - A teraz znowu chińskich studentów pobudza się do walki o demokrację, o prawa człowieka, o prawa pederastów ...

- Tak, ale wróćmy na Węgry, gdzie dzisiaj z honorami, jako narodowy bohater, zostaje ponownie pochowany Imre Nagy. Ministrem spraw wewnętrznych Węgier był wtedy Laszlo Rajk, Żyd, którego później powiesili inni Żydzi. Ted działacz rozpoczął swoją karierę na Węgrzech od zwykłego bandytyzmu (s. 235).

Nic niezwykłego w tym nie ma, ponieważ i nasz towarzysz Stalin również w swoim czasie rabował banki. Laszlo Raika ostatecznie powieszono, ale ponieważ był Żydem, to wszyscy Żydzi na świecie krzyczeli o antysemityzmie. W rzeczywistości, w walce o władzę, jedna banda Żydów wieszała inną bandę Żydów ...

Aby ktoś nie pomyślał, że takie coś stało się tylko w Rosji lub tylko na Węgrzech, to spójrzmy, jak to wszystko odbywało się w Czechosłowacji. Przywódcą komunistycznej Czechosłowacji był Gottwald. Był on w połowie Żydem. Gdy kaukaski pół-Żyd Stalin próbował pozbyć się Żydów - syjonistów, to rozpoczął od procesu nad pół – Żydem Gottwaldem. 13 osób wówczas aresztowano i natychmiast rozstrzelano. Czyli również i w Czechosłowacji w walce o władzę jedna banda Żydów wieszała i rozstrzeliwała inną bandę Żydów ...

Zobaczmy teraz, co się działo w Niemczech. Wojskowym gubernatorem zachodnich Niemiec został mianowany amerykański generał Clay. Był amerykańskim bankierem, który z jakiegoś powodu został generałem podczas wojny. Był także żonaty z Żydówką, a najciekawszą rzeczą było to, że jego żydowska żona pochodziła z gangu żydowskich bankierów - Kuhna, Warburga itp., którzy finansowali rosyjską rewolucję. Dlatego cały powojenny rząd w Niemczech został zbudowany według tej samej zasady. Nawet profesor Reuter, rządzący burmistrz Berlina, jak się okazało, był pół-Żydem. Znałem tego profesora Reutera bardzo dobrze. Napisał on wówczas przedmowę do mojej książki „Berliński Kreml” (The Berlin Kremlin). Ale wtedy nikt, łącznie ze mną, nie wiedział, że jest on pół-Żydem ...

* - Do pokonanych Niemiec Żydzi wjechali na białym koniu. Wspomniał Pan kiedyś, że prawie całą prasę niemiecką Amerykanie oddali w ręce Żydów. Żydzi natomiast zatrudniali do pracy pederastów - Niemców. Później z tego powodu doszło do wielkiego skandalu i procesu sądowego w Monachium.

- Tak. Mieszkałem w Niemczech przez 10 lat. We Wschodnich jak i Zachodnich. Był to, że tak powiem, czas mojej młodości. Ale o tym wszystkim dowiedziałem się dużo później. Generał Clay mianował Adenauera pierwszym kanclerzem powojennych Niemiec, a potem okazało się, że Adenauer również miał domieszkę krwi żydowskiej. A kto mianował pół-Żyda profesora Reutera na stanowisko burmistrza Berlina? Mianował go pół- Żyd Adenauer. W tak oto sposób buduje się piramidę masońską.

119

Aby lepiej zrozumieć cały ten problem, zajrzyjmy do słownika encyklopedycznego Pawlenkowa. Jest to gruba książka, dwukrotnie grubsza od Biblii. Ta książka jest bardzo dobrym poradnikiem. Otwórzmy więc go na słowie "antysemityzm". Należy zauważyć, że ten encyklopedyczny słownik był uważany za bardzo liberalne wydanie w 1913 roku. Przeczytajmy definicję ówczesnych liberałów terminu "antysemityzm": ..."Antysemityzm" – jest to ruch społeczno-polityczny skierowany przeciwko Żydom jako elementowi, który ze względu na swoje cechy rasowe, religię, cechy narodowe i tradycję wprowadza rozkład do współczesnej kultury." Zapamiętajcie te słowa - Żydzi wprowadzają rozkład do współczesnej kultury. I napisali to liberałowie ...

* - A jednocześnie Pański żydowski czytelnik mówi, że żydostwo jest chorobą.

- No to popatrzmy: choroba to, czy nie. Weźmy teraz żydowskie źródło, gazetę "Nowe Słowo Rosyjskie" z 23 maja 1989 roku. Autor Władimir Sołowjow, Żyd z trzeciej emigracji. Dział "Wśród książek." Sołowjow pisze recenzję o nowym, ale już uznanym geniuszu Ameryki Davidzie Levit: "Kiedy, 6 lat temu, 23-letni David Levit ..." itd. Sądząc z imienia i nazwiska, nie jest to zwykły Żyd, lecz Lewita. Lewici byli żydowskimi kapłanami. Stąd pochodzi cały krzak nazwisk - w Ameryce: Levi, Levit; a w Rosji - Lewicki, Lewitan, Lewin itd. Tego młodego Żydka opisuje się jako cudowne dziecko. W wieku 23 lat opublikował on swoją pierwszą książkę i cała amerykańska prasa nie szczędziła mu pochwał. Recenzenci dosłownie konkurowali w komplementach dla Davida Levita. Pisali o jego eleganckim, muzycznym stylu, sztuce panowania nad fabułą, wiedzy o życiu i psychologii człowieka, zdolności wywoływania współczucia dla swoich bohaterów ... A dotyczyło to jakiegoś zbioru opowiadań. Nawiasem mówiąc, szereg opowiadań z tego zbioru dotyczy homoseksualizmu, gdzie autor mówi z wielką sympatią o swoich bohaterach. Kim byli ci recenzenci? Tak, sami Żydzi.

Całkiem niedawno David Levit wydał już swoją trzecią książkę – machnął cała powieść. Oto cytat z recenzji Sołowjowa: "W piśmiennictwie amerykańskim jest to miejsce najświętsze, które, jak wiadomo, nigdy nie jest puste". Czyli na święte miejsce w literaturze amerykańskiej, żydowscy recenzenci wpychają "swojego" młodziutkiego Żydka. Wkrótce po debiucie David Levit otrzymuje prestiżową nagrodę imienia O. Henry. A magazyn "Esquire" (trzeba powiedzieć, że jest to magazyn dla amerykańskich intelektualistów) ogłosił Davida Levita "literackim przywódcą nowego, na razie jeszcze nie nazwanego pokolenia ..."

* - To znaczy, że pokolenia jeszcze nie ma, ale lider został już wybrany?!

- Tak. Już teraz kładą podwaliny pod przyszłego laureata Nagrody Nobla. Jego trzecia książka - to kronika rodzinna. Najwyraźniej opisuje swoją własną rodzinę. Jest to powieść autobiograficzna. Wydawca Weidenfeld, New York, 1989. Jak widać, wydawca jest również Żydem.

O czym jest ta powieść? W powieści bohaterami są mama, tata, córka i syn. Powieść zaczyna się od tego, że matka zachorowała na raka i przez 20 lat powoli umiera na tego raka. Ściśle mówiąc, główną postacią powieści jest ta matka, energiczna, mądra i dobra. Natomiast ojciec jest marzycielem – pechowcem. Udziela mu się znacznie mniej uwagi.

Najwyraźniej cała powieść - to typowa sprawa o numerze 69 (chodzi o pozycję 69 w seksie – AL). Wszystko w niej jest odwrotnie - twarda mama i miękki tata. Jest to typowe dla rodzin homoseksualnych. W normalnych rodzinach ojciec jest odważny, energiczny, a matka łagodna, kochająca. To jest naturalne. Jednak w tej powieści wszystko jest odwrotnie: żona – to chłop, a mąż – to baba. Córka Esprila jest tam opisana jako super-nowoczesna dziewczyna, swoiste „repozytorium” najnowocześniejszych idei feministycznych. Jeśli słyszą Państwo słowo "feministka", to zazwyczaj jest to maskowanie, ponieważ zazwyczaj za tym kryje się lesbijstwo.

120

Zazwyczaj nazywanie siebie lesbijką nie jest zupełnie wygodne, więc nazywają się one feministkami, bojowniczkami o prawa kobiet.

A więc okazuje się, że Esprila jest feministką. Chcąc za wszelką cenę być niezależną od mężczyzn, zachodzi w ciążę dzięki sztucznemu unasiennieniu. Taka z niej sztukmistrzyni. A ojcem nienarodzonego dziecka został homoseksualista. Ale tutaj – nie wszystko się zgadza. W praktyce, zgodnie z prawami wyższej socjologii oraz z mojego własnego doświadczenia bywa nieco inaczej. Zwykle taka kobieta - feministka z normalnym mężczyzną nie dogada się. Rzeczywiście poślubia ona pederastę, ale wiedząc, że dziecko od tego pederasty będzie również homoseksualne i aby tego uniknąć, zwykle dokonuje sztucznej inseminacji od normalnego dawcy, aby zmniejszyć szansę na degenerację o 50%.

Więc widzimy w powieści dobrze znaną historię. A co z synem? Oto cytat: "Rosną dzieci. Ale rosną w porównaniu z tradycyjnym rodzicielskim punktem widzenia inaczej: na opak ..." O przerośniętym feminizmie Esprili już wspomniałem. Jeśli chodzi o syna Dani (tj. Daniela, Żyda), wszystko wydaje się być z nim w porządku. Jest szczęśliwym nowojorskim adwokatem. Ma swój dom na bogatym przedmieściu Nowego Jorku. Ale mieszka w tym domu ... ze swoim kolegą, również bardzo szanowanym adwokatem i okazuje się, że oni się kochają. Dowiadujemy się więc, że obaj są pederastami.

David Levit był pierwszym z autorów „The New Yorker”, bardzo prestiżowego nowojorskiego pisma, które w swoich opowiadaniach poruszył temat pederastów.

Jeśli chodzi o mamę Liuzę i jej męża, to traktują oni homoseksualizm Dani z pokorą. Czyli, ich syn jest pederastą i to dla nich „jak woda z kaczki”. W większości rodzin jest to tragedia, największa tragedia w życiu rodziców. A oni tutaj odnoszą się do tego "z pokorą". Luiza w okropnej agonii, w strasznym cierpieniu umiera na oczach swoich dzieci, co wstrząsa zarówno jej męża Netta (Nathaniela), jak i pederastę syna Daniela i jej córkę - lesbijkę Espril. Przy czym autor wyraźnie kręci. Nadaje swoim głównym bohaterom nazwisko Cooper. W rzeczywistości, to są oczywiście, Kupermany, ale autor przedstawia ich jako czystych Amerykanów - Coopers.

Recenzja, którą tutaj razem analizujemy, nazywa się "Nierozwiązywalne tajemnice bytu". Próbujemy także rozwiązać te zagadki, ale odnosimy się do nich, do tych wszystkich pederastycznych przeżyć negatywnie, a w powieściach są dla nich tylko pochwały. Tak oto dojrzewa przyszły laureat Nagrody Nobla.

"Zamykając tę powieść, czytelnik pozostaje w żałosnym zaskoczeniu przed nierozwiązywalnymi zagadkami życia. Tą powieścią David Levit ogłosił się najbardziej utalentowanym młodym amerykańskim prozaikiem".

Władimir Solowjow daje temu utworowi entuzjastyczną recenzję. Myślę, że w Rosji Sowieckiej mniej by się nią zachwycano.

Przypomnijmy teraz definicję ze słownika Pawlenkowa: "o rozkładzie kultury". Oto przykład takiego samego rozkładu z najnowszego wydania żydowskiej gazety „Nowe Słowo Rosyjskie”. Tak. Wyrazić współczucie temu nieszczęściu można, ale przecież tutaj jest propaganda pederastii. Jest to typowa cecha żydowska. Deprawacja, rozkład, zniszczenie ...

* - To, Grigoriju Piotrowiczu, nawiązuje do listu jednego z arcybiskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Na pytanie parafian, czy trzeba się modlić za Żydów, o ich zbawienie, tak odpowiedział: "Tak. Modlić się trzeba. Ale za co się modlić? Żeby chociaż pod koniec życia zrozumieli, ile niegodziwości dokonali".

121

- Tak, dla Żydów - to normalna rzecz. To jest ich norma. I uratowanie ich jest dość trudne, jeśli nie powiedzieć więcej – po prostu niemożliwe.

Teraz popatrzmy, co sami Żydzi mówią o antysemityzmie. Biorę żydowskie "NSR" z 19 czerwca 1989 roku. Edzik Topol, Żyd z trzeciej emigracji, drukuje powieść bulwarowo - kryminalną pod tytułem „Kremlowska żona” (The Kremlin Wife). Na myśli się ma żonę Gorbaczowa. Mówi się o spisku przeciwko Gorbaczowowi. Powiedzmy od razu, wszystko to – jest typową żółtą prasą, podaną w formie powieści. A więc - ta żydowska gazeta publikuje dość ciekawe rzeczy. Opisywane jest zebranie wspólnoty patriotycznej "Память" ("Pamięć").

"... Zebrali się oni w dużej sali, a na ścianach rozwieszone są plakaty o takiej treści: "Kara śmierci dla Kaganowicza, kata narodu rosyjskiego!", "Precz z masonami i syjonistami, tajnymi i jawnymi wrogami pieriestrojki ", "Rosyjska ziemia dla Rosjan, wszyscy cudzoziemcy - precz!", "Od Trockiego do Gelmana - 70 lat tajnej tyranii syjonistów i masonów!"..."

No dobrze, te transparenty, że tak powiem, to papier gazetowy, zniesie wszystko. A w dużej sali przemawia jeden z liderów wspólnoty "Память". Dosłownie z gazety "NSR":

"Dziś, kiedy partia i rząd zmierzają do prawdziwego relacjonowania historii, mówimy otwarcie i głośno: nie, to nie my przeprowadziliśmy na sobie operację narodowo - historycznej amnezji (amnezja - to utrata pamięci G.K.). Więc któż to zrobił? Oto kto. Oto nieubłagane dane: w 1917 roku, zaraz po rewolucji, z 2000 czerwonych komisarzy i czołowych pracowników pierwszego sowieckiego rządu 1830 osób było nie-Rosjanami: Trocki, Swierdłow, Zinowiew, Kamieniew, Litwinow, Jarosławski, Radek ... Jasne, wystarczy - niecierpliwie wykrzyknięto z sali ..."

I to drukuje semicka żydowska gazeta "Nowe Słowo Rosyjskie". Sam byłem nawet zaskoczony, jak bardzo to jest zgodne z rzeczywistością. Sprawdzaliśmy już skład sowieckiego rządu za czasów Lenina i Stalina. Było tam około 80% czystych Żydów. A pozostałe 20% to byli zamaskowani pół-Żydzi lub degeneraci, żonaci na Żydówkach.

Czytamy dalej: "Nie, nie jest jasne", - powiedział Akułow, - "miliony ludzi do dnia dzisiejszego nie wiedzą, że wszyscy ci Troccy, Kamieniewy i Litwinowowie wcale nie są Trockimi, a Bronsteinami. A rosyjskie pseudonimy wzięli sobie po to, aby wołogodzki lub briański chłop myślał, że ma rosyjski rząd i który orał na nich i walczył za nich ... Oto jak było. Potrzebna jest nam dzisiaj prawda, pełna prawda".

"Mówią nam: "Przecież sami wybraliście do rządu 2000 Bronszteinów!" Kłamstwo, my ich nie wybieraliśmy. W latach 1917-1920 nasi i wasi dziadowie nie byli w Moskwie ani w Piotrogrodzie. Byli oni na froncie, ratowali Rosję od hord germańskich, od angielskich, japońskich, francuskich i amerykańskich najeźdźców. Oto gdzie byli Rosjanie. A tymczasem cudzoziemcy przeniknęli do rządu i przystąpili do niszczenia naszej pamięci. Co oni zrobili? Po pierwsze, zniszczyli cerkwie. 200 000 rosyjskich kapłanów – pod ścianę. Ducha narodu, nosicieli naszej duchowości rozstrzelali ci komisarze z rosyjskimi pseudonimami. Dlaczego? Dlatego, że wiara żydowska, judaizm, jest nietolerancyjna wobec innych religii. Uważają siebie za naród wybrany przez Boga, a wszystkich pozostałych za Gojów. Czyli za bydło i zwierzęta. Sala z oburzeniem zahuczała. Akułow dodał: „Tak, tak. Zgodnie z prawem judaizmu wszyscy nie-Żydzi nie są ludźmi, lecz gojami. Ale ciszej, to nie wszystko. Zniszczywszy naszych pasterzy, zaczęli niszczyć kogo?” - "Kułaków" – wykrzyknięto z sali: - „Zgadza się - powiedział Akułow - 7 milionów najbardziej uzdolnionych, najbardziej gospodarczych, najbardziej pracowitych rosyjskich chłopów, na których zawsze utrzymywała się Rosja. Likwidowano ich wraz z rodzinami, z dziećmi, aby nawet w genach zniszczyć rosyjską przedsiębiorczość i pracowitość.. "

122

Wszystko to Edzik opisuje w swojej powieści. Jest to antysemityzm najczystszej wody. A kto pisze? Edzik Topol. Żyd. W żydowskiej gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie". Gdyby Rosjanin w rosyjskiej gazecie wydrukował coś takiego, wówczas Żydzi wyliby na cały świat. A tutaj oni sami, jak to się mówi, przejęzyczyli się.

Dalej: "We wsiach zostały tylko kombiedy (komitety biedoty – G.K.), leniuchy i zapici kalecy. Ale kto był odpowiedzialny za tę eksterminację i selekcje? Lazar Mojsiejewicz Kaganowicz. Przy okazji, on jeszcze żyje do dziś, zasłużony emeryt o wszechzwiązkowym znaczeniu". Sala ryknęła z oburzenia: "Na mydło Kaganowicza! Pod ścianę go! Bij Żydów!" Akułow podniósł rękę: "Ale to jeszcze nie wszystko, bracia moi,- powiedział ze smutkiem. - Po zniszczeniu rosyjskiego chłopstwa kto zorganizował GUŁAG? Bezprecedensowy obóz w historii, dokąd tylko w dwóch latach 1937-1938 zapędzili elitę naszego banku genetycznego (po raz drugi Edzik wzmiankuje o genach – G.K.) - 8 milionów najlepszych umysłów Rosji. Powiem wam, kto był autorem GULAGU. GULAG wymyślili pomocnicy Jagody (Jagoda był Żydem, szefem NKWD – G.K.): Frenkel, Bergman, Kogan, Rappoport, Żuk ...

Akułow opowiada bardzo interesujące rzeczy: "Wszystko zaplanowali w GULAGU. Nawet procent śmiertelności. Jeśli w jakimś obozie nie był wykonywany plan śmiertelności, to na naczelnika obozu czekał trybunał. I oto kwiat narodu rosyjskiego, to, co w nauce nazywa genetycznym bankiem narodu, został wycięty wszędzie, zarówno na wsi, jak i w mieście (Po raz trzeci Edzik wspomina tu o zniszczeniu banku genetycznego - kot wie, czyje mięso zjadł ... G.K.) Nasi historycy do dnia dzisiejszego boją się podać liczby. Ale ja wam powiem: 20 milionów Rosjan. Pomyślcie: 20 milionów (20 milionów wydrukowano pogrubionym drukiem, czyli sami Semici to podkreślają – G.K.) naszych ojców, matek, dziadków i babć, którzy zostali rozstrzelani i zakatowani w kwiecie wieku. Przy okazji, ich kości do dziś wypływają na wiosnę w bagnach tundry Syberii. Ich dusze krzyczą do nas z wiecznej zmarzliny: "Opamiętajcie się, wnukowie! Rozejrzyjcie się wokół, zrozumcie resztkami waszych mózgów, co się dzieje z Rosją? Czy naprawdę nie widzicie, że te wszystkie ofiary represji nie były po prostu ot tak, ale tylko w tym celu – aby zniszczyć Rosję, zniszczyć naszą rosyjską pamięć, podporządkować sobie naszą ziemię?" Komu podporządkować? Proszę wejść do dowolnej spółdzielczej restauracji. Kto jest tam szefem? Rosjanin, jak my z wami? Nie. Jedźcie do centrum miasta. Kto jeździ na swoich "Żigulach" i "Wołgach"?

Widzę tu kilka osób w mundurach milicyjnych. Zapytajcie ich, a oni wam powiedzą: w Moskwie, stolicy Rosji, 82% prywatnych samochodów należy do nie-Rosjan. Wejdźcie do dowolnego teatru. Są one teraz zamiast cerkwi. Uczą nas tam, jak mamy żyć. Ale kim są tam ci kaznodzieje? Kim są autorzy tych wszystkich sztuk?. "Dalej, dalej, dalej ..." Michaił Szatrow, który jest takim samym Szatrowem, jak ja Gurewiczem, Gelmanem, Rozowskim, Rojzmanem, Bakłanowem i jeszcze 3000 takich Gelmanów. Teraz – to nasi kapłani. Są oni wszędzie. Kuszą nasze dzieci muzyką zachodnią. Ubierają je w zachodnie dżinsy. Śpią z naszymi siostrami. I przy tym rozkazują nam, wykorzystują nas. I krzyczą: dalej, dalej, dalej! A ja pytam was: jak długo?" Czy trzeba mówić, że sala od dawna była rozwścieczona. Ryk głosów i mocno zaciśnięte pięści unosiły się nad rzędami. Jacyś chłopcy i dziewczęta wyskoczyli ze swoich miejsc z płonącymi policzkami. Wydawało się – jeszcze chwila i oni rozwalą ściany i pójdą bić Żydów, Ormian i innych nie-Rosjan, z pasją, z radością wylewając swoją wściekłość, która nagromadziła się od dzieciństwa na wszystko, co ich otacza ... Winni Żydzi? Bić Żydów! Ormianie? Ormian! Komuniści, wskażcie nam cel, pokażcie, kto jest winny. Ale i to nie wystarczyło Akułowowi. Zbliżywszy się do mikrofonu zawołał: "Bracia i siostry, dzisiaj cała historia naszej ojczyzny spogląda na was oczami waszych rozstrzelanych krewnych i prosi: "Wy i tylko wy jesteście ostatnią nadzieją Rosji. Tylko wy zostańcie patriotami! Wstańcie i powtarzajcie za mną ..." Sala z łoskotem podniosła się cała z ławek i krzeseł i była gotowa do walki …"

Myślę, że prawdziwi Antysemici ze Wspólnoty "Память" ("Pamięć") prawdopodobnie nie mogliby napisać tak dobrego przemówienia, jak napisał sam - Semita Edward Topol w żydowskiej gazecie. Napisano ze znawstwem sprawy.

123

* - Jeśliby którykolwiek z członków amerykańskiego rządu pozwolił sobie na wydrukowanie tego, to już dawno straciłby swoje stanowisko.

- Oczywiście. Ale dla Żydów wszystko jest dozwolone. "Naród Boży".

* - Przy okazji, Grigoriju Piotrowiczu, według tego jak Edzik Topol atakuje WSZYSTKICH obcokrajowców, jednak widać, że to przemówienie zostało napisane przez Żyda. To jest ich sposób myślenia. Rosjanie zawsze traktowali inne narody z życzliwością. Dopiero kiedy władzę w Rosji przejęli Żydzi - wtedy właśnie pojawiły się te wszystkie "wypatrzenia" ...

- Tak. Oto jeszcze interesująca informacja, opublikowana w "Литературной газете" („Gazecie Literackiej”) w Moskwie. Trzeba powiedzieć, że gazeta ta była pełna Żydów. Jej redaktor naczelny, Czakowski, jest Żydem. Ale oni też zajmują się antysemityzmem. Przyszła wręcz jakaś epidemia na antysemityzm. Tak więc, „Literaturnaja Gazieta” opublikowała artykuł o tym, że cała grupa oszustów w Taszkiencie została postawiona przed sądem. Podano nazwiska tych oszustów: Robert Isakow - Żyd; Boris Abramow - Żyd; I.Ch. Rosenhaus - Żyd; Schneiderstein - Żyd; Gerschman - Żyd. Wszyscy oni okazuje się byli nielegalnymi milionerami Taszkientu.

* - Grigoriju Piotrowiczu, a skąd się wzięli Schneidersteiny w Taszkiencie?

- Bardzo dobre pytanie. Aby na nie odpowiedzieć, musimy wejrzeć do najnowszej historii. W czasie wojny w latach 1941-1945 było takie powiedzenie, że wszyscy Żydzi walczą na froncie Taszkienckim. Wówczas rzeczywiście mnóstwo Żydów oficjalnie ewakuowano do miasta Taszkient. W tamtym czasie, jeszcze przed Stalingradem, wielu ludzi obawiało się, że Hitler jednak zwycięży. Oto dlaczego wszyscy Żydzi rzucili się do Taszkientu. Jeśli spojrzy się na mapę świata, to widać, że Taszkent jest bardzo blisko od Indii ...

Tak, a Taszkent dodatkowo od czasów wojny domowej nazywał się miastem chleba. Pamięta Pan słynną powieść "Taszkient - miasto chleba"? Podczas głodu w 1921 roku narodziło się to wyrażenie. Tam wtedy naprawdę żyło się lepiej. Żydzi patrzyli na Taszkient również jako na przyczółek do ucieczki do Indii. Od tamtego czasu Żydzi zaczęli zawierać mieszane małżeństwa z Uzbekami. W ten sposób znalazło się wielu taszkienckich Żydów, którzy się tam osiedlili. Do dziś dobrze im się tam powodzi. A oni, jak wiadomo, są pożywnym bulionem dla wszelkiego rodzaju przestępczej zarazy. W rezultacie – głośny proces kryminalny w Taszkiencie. Ta sprawa sądowa ciągnęła się przez 7 lat. Niektórzy oskarżeni zdążyli już umrzeć.

I co jest interesujące. Zatrzymany w areszcie I.Ch. Rozenhaus, z powodu ciężkiego urazu mózgu, miał przed aresztowaniem inwalidztwo drugiej grupy. Dożywotnio. Cierpiał również na epilepsję, źle słyszał, jego mowa była niewyraźna. Można go było zrozumieć jedynie przez ruch warg, pojedyncze słowa i urywkowe zdania, co się udawało tylko bliskim krewnym. Przeszedł dwa sądowe badania psychiatryczne. Półżywy Żyd, a jednocześnie - największy oszust na skalę milionową. Bronił go inny Żyd, adwokat Kessel. Była to bardzo duża sprawa i prowadzona była ona przez brygadę pod kierownictwem śledczego do spraw szczególnie ważnych przy Prokuratorze Generalnym ZSRR J.D. Lubimowa. Cytuję: "Prokurator bardzo chciał stworzyć kolejną wielomilionową „sprawę stulecia". Sprawa rzeczywiście duża. I prawie wszyscy oskarżeni byli Żydami. Przy stosunkowo niewielkiej liczbie Żydów, mieszkających w Uzbekistanie, wszyscy najwięksi oszuści okazali się Żydami ..."

124

Ale jeśli Pan pomyśli, że to komunizm i władza sowiecka tak zepsuły biednych Żydów, to zobaczmy, co robią sowieccy Żydzi, którzy przybyli do Ameryki. Jak rozpoczynają oni swoje nowe życie w warunkach demokracji?

Ponownie biorę żydowską gazetę "Nowe Słowo Rosyjskie" z 16.6.1989 roku. Pisze Żyd W. Gershal - w trybie dyskusji. Artykuł nazywa się "Jeśli mam być szczery". I tu zaczyna się kłótnia między samymi Żydami. Oto co on pisze: "Oczywiście, nie wszyscy, ale wystarczająco duża liczba nowych emigrantów to osoby, będące na obcym utrzymaniu. Z niektórymi takimi "uchodźcami" ostatnio udało mi się porozmawiać. Spotykałem się z młodą kobietą, która przyjechała z dwójką dzieci 4 miesiące temu. W Związku Sowieckim pracowała jako operator urządzeń do kopiowania (kserokopiarki itp.). Zaproponowałam jej natychmiast pracę za 5 $ za godzinę w naszej firmie. Spojrzała na mnie zdziwiona i zapytała: "A po co?" I szczerze wyjaśniła mi, że teraz płacą jej zasiłek. Później automatycznie przejdzie na "вэлфер" (z ang. welfare – zasiłek opiekuńczy), to jest zasiłek dla biednych, inwalidów i kalekich. A następnie otrzyma 8-my program, czyli prawie darmowe mieszkanie w domach miejskich lub państwowych. Nauczy się robić manicure i pójdzie do pracy "za gotówkę". "Dlaczego miałabym harować jak osioł?" (ros. - "К чему же мне ишачить?"- zapytała ..."

Przecież ta Żydówka - to typowy pasożyt. Ona rozumie, że będąc pasożytem, dostanie więcej pieniędzy, niż gdyby pracowała uczciwie za 5 USD za godzinę. A jaki jest jej rosyjski język: "Dlaczego miałabym harować jak osioł?". Tak mówi o Panu i mnie – „harować”.

Drugi przykład. 45-letni inżynier, na pytanie, czym się zajmował w Związku Sowieckim, odpowiada: "Cóż, ogólnie kierowałem". A na pytanie, jak widzi swoją przyszłość tutaj, mówi: "W końcu, w Welfarze będę żył nie gorzej, niż za pensję w Związku". Oto jeszcze jeden typ o wyraźnie pasożytniczym sposobie myślenia.

Kończąc, trzeba powiedzieć, że błędem jest twierdzenie, że wszyscy Żydzi są źli, podobnie jak błędem jest twierdzenie, że wszyscy Rosjanie są źli. Cała sprawa polega na procentach. Który kraj ma najwięcej elementów bio-negatywnych? Ponieważ u Żydów psychicznie chorych według formuły profesora Lombroso jest 6 razy więcej niż u nie-Żydów, to właśnie to jest źródłem wszystkich problemów. Z drugiej strony, muszę przyznać, że tutaj, w Nowym Jorku, spotkałem sporo Żydów – bardzo miłych ludzi, ale jednocześnie dużą liczbę wyraźnie antyspołecznych elementów.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародRozdział 5. SYJONIZM DZISIAJhttps://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html (całość)http://g-klimov.info/klimov-bn/Bn05.htm

18.1.2019 r.

Rozdział 6. BUNT AKADEMIKA SZAFAREWICZA

125

Dzisiaj, kontynuując nasz cykl wykładów pod ogólnym tytułem "Naród Boży", zaczniemy od próby wyjaśnienia, skąd się ten "Naród Boży" pojawił? Skąd pojawili się ludzie, nazywający siebie Żydami?

Jak teraz już wiemy, nie była to nacja ani naród, była to sekta. Jeszcze dokładniej, Żydzi - to sekta dziedzicznych degeneratów, która 4000 lat temu została wypędzona z granic Chaldei i od tamtego czasu wałęsa się po całym świecie, zbierając odpadki wszystkich narodów, jak rów ściekowy. Są jak gąbka, wchłaniająca świeżo upieczonych degeneratów - tubylców w krajach swego rozproszenia, wykonując, wydawałoby się, bardzo przydatną i potrzebną funkcję asenizatorów, ALE ...

Wielkie ALE polega na tym, że zamiast wywozić wszystkie te odpadki poza granice miasta na śmietnik historii i izolować je tam, gdzie odpadki te, po fermentacji w izolacji, zamieniłyby się w kompost, w odżywcze środowisko dla nowych, młodych pędów, (przypomnijmy analogię o klasztorach), zamiast tego Żydzi wykorzystują te odpadki jako zakwas do fermentacji w diabelskim kotle maszyny degeneracyjnej, z trującymi gazami, którymi wypełniają swoje balony, aby dotrzeć do stratosfery wyższej władzy.

Wygląda na to, że po raz pierwszy ludzie zrozumieli to w Chaldei. Cywilizacja sumeryjska Chaldei była jeszcze bardziej starożytną cywilizacją niż cywilizacja egipska. Wtedy to była Assyro-Babilonia, obszar Dwurzecza pomiędzy Tygrysem a Eufratem.

Grigoriju Piotrowiczu, pamiętając słowa Pańskiego żydowskiego czytelnika, że - ٭żydostwo jest chorobą, żydostwo można również zdefiniować jako dziedziczną genetyczną chorobą zwyrodnieniową. Nauka dziś zna już ponad 3000 chorób genetycznych. Tak więc ogólny bio-negatywny typ zdegenerowanych ludzi, którzy noszą w sobie określone kombinacje tych 3000 chorób, można byłoby na pewno nazwać żydostwem.

-Tak. Ci dziedziczni degeneraci – zwyrodnialcy zbierani są przez przywódców zdegenerowanej sekty w gangi, które nazywane są Kahałami. Pierwsza historyczna wzmianka o tym gangu chorych genetycznie ludzi dotarła do nas z Asyro-Babilonu. Jest na ten temat bardzo dobry dokument - książka Rodericha Stolheima "Zagadka żydowskiego sukcesu". Ta książka została opublikowana w języku niemieckim. Mam w archiwum jej tłumaczenie na język angielski, które zostało opublikowane tutaj w Ameryce, w Kalifornii. W książce tej pisze się dosłownie o wypędzeniu Żydów z Dwurzecza. Również o tym wspomina się w Biblii. W żydowskim Starym Testamencie wspomina się o wypędzeniu Żydów z chaldejskiego miasta Ur. To miasto znajdowało się pomiędzy Tygrysem a Eufratem, gdzieś w miejscu współczesnego Bagdadu. Jednak w Biblii, a dokładniej w żydowskim Starym Testamencie, mówi się, że praojciec Abraham wraz z dziećmi i domownikami, z kozami i owcami rzekomo sam opuścił to miejsce. Rzecz jednak w tym, że Dolina Dwóch Rzek była wtedy kwitnącym ogrodem, otoczonym ze wszystkich stron przez pustynię. Powstaje naturalne pytanie: dlaczego Abraham ze swoimi dziećmi odszedł z kwitnącego Raju na pustynię? Wygląda na to, że w rzeczywistości nie odszedł on sam, ale zmuszono go do odejścia. Wypędzono. Wydalono. Ponieważ już wtedy byli oni społecznie szkodliwym elementem.

Nasuwa się analogia z Egiptem. Przecież w Egipcie oni również opływali jak - ٭pączek w maśle, ale byli zmuszeni do wyjścia. I gdzie? Na pustynię.

- Różnica między wyjściem – wypędzeniem Egipskim a Chaldejskim polega na tym, że wiemy o Egipcie znacznie więcej niż o cywilizacji sumeryjskiej. W książce Rodericha Stolheima „Tajemnica sukcesu żydowskiego” („The Riddle of Jewish Success”) podaje się jeszcze inne poważne źródło.

126

Jest to „Encyklopedia dotycząca problemów żydowskich”, 27-me wydanie. Wydanie numer 27 mówi o tym, że ta Encyklopedia cieszyła się bardzo wielkim zainteresowaniem. O wygnaniu Żydów świadczy również jeszcze jedna książka - "Pochodzenie i istota judaizmu: Księga Jahwe lub Jehowy". Wszystkie te książki zostały opublikowane w Niemczech. Niemcy w dziedzinie nauki i historii – to naród skrupulatny i co jest interesujące - zanim Hitler doszedł do władzy, społeczność żydowska w Niemczech była uważana za najbardziej zasymilowaną, a Żydzi żyli tam lepiej niż gdziekolwiek indziej w Europie. Żyli i asymilowali się, ale jednocześnie z jakiegoś powodu w Niemczech narastała fala naukowego antysemityzmu. Jeśli książki te miały 27 edycji, to świadczy to o tym, że w Niemczech istniało zapotrzebowanie na te książki. Niemców ten temat bardzo niepokoił. Dostanie tych książek w Nowym Jorku praktycznie było niemożliwe - ani w księgarniach, ani w bibliotekach i kiedy się pisze, że w Związku Sowieckim wiele książek było zakazanych i trzymanych za siedmioma zamkami w specjalnych schowkach, to tutaj, w Ameryce, także są podobne specjalne schowki. Z osobistego doświadczenia wiem, że podobne książki zdobyć w Nowym Jorku jest bardzo trudno, praktycznie niemożliwe.

Przy czym w bibliotekach najpierw wezmą wasze imię i adres, a dopiero już - ٭później otrzymacie odpowiedź negatywną.

- Tak, tak, tak. W ten sposób traficie na ich specjalną listę. Robi się to specjalnie, aby odstraszać ludzi. W Nowym Jorku jest Muzeum Masonerii: 23-cia ulica, i, jak się zdaje, 7-ma. Mieści się ono na 11-tym piętrze. Kiedy dopiero zaczynałem zajmować się tym problemem, odwiedziłem je. Wpuszczają tam wszystkich, ale zapisują przy tym do księgi odwiedzających twoje imię, nazwisko i adres. Ale ja – wróbel doświadczony, na plewy nie dam się nabrać. Napisałem, że jestem Iwanow Wasilij Sidorowicz z Syracuse ...

W książkach tych mówi się o wypędzeniu Żydów z miasta Ur. Wypędzeniu Żydów - właśnie jako grupy społecznie niebezpiecznej. I tutaj dobrze jest przypomnieć definicję Hitlera o tym, że masoni – to sztuczni Żydzi. Krótka definicja i bardzo dokładna, on ją nie ot tak sobie rzucił, miał on wiele instytutów i służb specjalnych poważnie zajmujących się tym problemem. Tak więc ta dobra definicja była wynikiem drobiazgowej pracy wielu mądrych i poważnych ludzi.

Oznacza to, że u masonów zestaw defektów genetycznych jest jeszcze - ٭niewystarczający do przyjęcia do Kahału. Tak więc, jakby znajdując się we wczesnych stadiach zwyrodnienia, gromadzą się oni w szatni kagalu - lożach masońskich. Natomiast kiedy dojrzeją, tj. kiedy się zbierze pełen bukiet – kiedy dzieci będą na wpół obłąkane, zezowate, rude, kulawe - wtedy, jak sowiecki znak jakości, jak pieczęć diabła, następuje ślub dzieci z Żydami i po czym kolejny miejscowy degenerat dołącza do zgranych szeregów światowego żydostwa.

- Tak. Oto macie Państwo małą, ale bardzo charakterystyczną ilustrację o związkach między Żydami a masonerią. Pewnego razu byłem na Union Square, tutaj w Nowym Jorku. Tam, na Broadwayu przy 12 Ulicy, był ogromny antykwariat, w którym można znaleźć wiele książek wydanych w ciągu ostatnich 100 lat. Zajrzałem do nich, pogrzebałem i znalazłem bardzo interesującą książkę, almanach "Америка-Иуда́ика" (pol. Ameryka – judaica, nauka o żydostwie). Grubaśna książka w bardzo dobrej czerwonej oprawie ze złotymi napisami. Żydzi wydają tę książkę co roku. Ten almanach wymienia wszystkich najbardziej znanych Żydów w Ameryce. Wziąłem tę książkę i zacząłem ją przewracać. Zacząłem od litery A. Bierzesz na przykład Abramowicza, krótko opisuje tam, kim on jest, gdzie się uczył, z kim się ożenił, jego społeczna, z reguły wysoka pozycja, a następnie jego przynależność do organizacji. Patrzę, a pan Abramowicz jest członkiem trzech organizacji masońskich, przy czym gojowskich i jednocześnie członkiem trzech czysto żydowskich organizacji masońskich.

127

Przejrzałem jedną stronę, drugą, trzecią ... Wszystko to samo. Prawie dosłowne powtarzanie. Ta książka jest wydana na cienkim, tak zwanym papierze biblijnym. Ma około 1500 stron. Pomyślałem wtedy, że jeśli na każdej stronie znajduje się 6-10 artykułów, to cała ta książka zawiera informacje o 10 000 aktywistach żydowskich - milionerach, naukowcach, lekarzach, profesorach, członkach kongresu itd. itp.

Uważnie przeglądnąłem cały ten almanach. Zgadzało się. Wszyscy wymienieni w nim Żydzi są bez wyjątku masonami, a jednocześnie są członkami gojowskich i swoich żydowskich lóż masońskich. Taką książkę bez żadnych przeszkód można dostać w dowolnej bibliotece w USA. Za dowolny rok. Dziś można kupić w sklepach aktualne wydanie tego almanachu "America Judah" ("Америка-Иуда́ика").

... A w Rosji się kłócą, zastanawiają: czy istnieje żydowskie masoństwo - ٭(żydomasoneria)

- O to właśnie chodzi. Jeśli w KGB lub innych organach jeszcze w to wątpią, to wystarczyłoby, aby przeczytali dowolne wydanie tego almanachu i nie obciążali siebie rozmyślaniami hamletowskimi.

Niedawno w prasie światowej dużo hałasu narobił akademik Sacharow. Zrobiono z niego światowego bohatera – szabes-goja. Bez względu na to, jakiekolwiek głupstwo by on nie powiedział, prasa światowa, w której główną rolę odgrywają Żydzi, powtarzała jego słowa jako niepodważalną prawdę. Wtórowały jej „Głos Ameryki” i „Radio Swoboda”. Głosy te stale podkreślały, że jest on laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, która w rzeczywistości jest czysto symboliczną, propagandową. Przyznaje się ją nie za naukę, ale za jakieś nieznane sprawy...

... No, sprawy przecież znane - ٭

- Tak, tak. Znane ... Nazwałbym Sacharowa błaznem w sowieckim parlamencie i udekorowałbym go kołpakiem i grzechotką. Błaznów na Rusi nazywano błaznami grochowymi, ponieważ mieli oni grzechotki z suchym grochem w środku. Tak więc konieczne byłoby wydanie dekretu w „Izwiestijach”, a jednocześnie w „Krokodylu”, w którym by powiedziano, że Sacharowowi oficjalnie przyznano honorowy kołpak i grzechotkę błazna.

Nawiasem mówiąc, znany znawca judaizmu, żydolog Nikołaj Tetenow już to - ٭zrobił w swoim dzienniku "Rosyjska świadomość". W jednym z numerów na ostatniej stronie przedstawił on Sacharowa i Bonner w pozie robotnika i kołchoźnicy pod sierpem i młotem z napisem na cokole: "Naprzód za sprawę satanizmu!"

- Tak. Błazny grochowe. Dzięki Bogu, dziś na scenie pojawił się jeszcze jeden akademik - Igor Rostisławowicz Szafarewicz, który opublikował książkę „Rusofobia”. Początkowo książka ta krążyła po Moskwie w samizdacie (wydawnictwie nielegalnym – AL), a ostatnio została wydana w Monachium. Ciekawa była reakcja na tę książkę naszej żydowskiej prasy, czyli "Nowego Słowa Rosyjskiego". Żydzi dosłownie oszaleli i miotają się w histerii. W ciągu ostatnich trzech miesięcy na stronach "NSR" było już pięć ogromnych artykułów na temat akademika Szafarewicza. Specjalnie akcentuję tu słowo akademik, ponieważ Żydzi nieustannie trąbią o pół-zwariowanym akademiku Sacharowie, tak więc teraz pojawił się i nasz akademik. Akademik Igor Rostisławowicz Szafarewicz.

Należy zauważyć, że akademik Szafarewicz jest znany już od dawna. Najpierw przystąpił do ogólnej grupy dysydentów, w której główną rolę odgrywali Żydzi. Następnie wydał bardzo

128

poważną pracę naukową, dotyczącą analizy socjalizmu, w której wykazał, że socjalizm nie jest czymś nowym. Już kilka tysięcy lat temu w Chinach próbowano wprowadzić socjalizm. Zakończyło się to masowym głodem. Potem jeszcze kilka razy próbowano tego w różnych krajach i za każdym razem kończyło się to masowym głodem. To samo, co widzieliśmy w Związku Sowieckim. Ten pomysł nigdy nie zadziałał, ponieważ jest sprzeczny z podstawowymi instynktami zdrowej ludzkiej natury. Tak więc jeszcze wtedy Szafarewicz już dobrze zaświadczył o sobie, a teraz rozkręcił się i zaczął pisać już bezpośrednio o kwestii żydowskiej. Muszę powiedzieć, że książka ta jest bardzo spokojna i akademicka.

.Co więcej, ta jego książka jest nawet w pewnym stopniu życzliwa dla Żydów - ٭Jako matematyk, beznamiętnie analizuje on przyczyny, bada zależności i wyciąga wnioski. On nawet jakby ze zdziwieniem dochodził do tych wniosków.

- Tak. Możemy więc powiedzieć, że do naszego pułku przybyło uzupełnienie.

Weźmy teraz i przeanalizujmy książkę akademika Szafarewicza. Przede wszystkim ta książka ma bardzo dobry tytuł - "Rusofobia". Znajdziemy w niej wiele paraleli do tego, co już omawialiśmy na naszych wykładach i te zbieżności są bardzo interesujące. Oto pierwsze. Zaczyna on od tego, że mówi, jak my na tych wykładach, że istnieje w świecie jeden temat tabu – temat żydowski, którego nie dotyka się ani na Zachodzie, ani w Związku Sowieckim. Powtarza kilkakrotnie, że podjął temat tabu (s. 10, 80, 81, 113).

Nawiasem mówiąc, w "Nowym Słowie Rosyjskim", kiedy opublikowano - ٭informację o otwarciu archiwów w Związku Sowieckim, to powiedziano, że tylko około 1000 tytułów pozostało objętych zakazem, wśród nich wszystkie książki o antysemityzmie. Tak że ten temat jest nadal tematem tabu. Dla kogo „głasność” (jawność), a dla kogo ...

- Tak. W swojej książce akademik Szafarewicz dyskutuje z największym amerykańskim historykiem, zajmującym się sprawami sowieckimi, Richardem Pipes-em. Ale ja wiem, że ten Richard Pipes w rzeczywistości nie jest Amerykaninem, ale polskim Żydem. Dziś jest jednym z głównych doradców amerykańskiego prezydenta w sprawach sowieckich. I oczywiście, to się rozumie – rusofobem. Dlatego akademik Szafarewicz wziął się za niego.

Szafarewicz w swojej książce kilkakrotnie mówi o roli masonerii w przygotowaniu rewolucji (s. 49). Zabrał się więc nie tylko za Żydów, ale także za masonerię. Zuch! Następnie pisze, że wśród terrorystów, przygotowujących rewolucję rosyjską, było wiele samobójstw. Psychologia nie jest ujęta w temacie Szafarewicza, ale po wkopaniu się w historię rewolucji rosyjskiej zauważa on, że wśród terrorystów było wiele samobójców. Już o tym rozmawialiśmy. Jest to kompleks destrukcji, zawierający również samozniszczenie.

Akademik Szafarewicz opisuje również kapłana Meersona-Aksenowa (str. 68). Jest to Żyd z trzeciej emigracji, który się nawrócił i został kapłanem prawosławnym. Jego matka, oczywiście, również jest Żydówką. Demonstracyjnie nosi na szyi krzyż prawosławny, ale ... obok mogendowida (judaistycznej sześciokątnej gwiazdy Dawida), tj. ona nie odrzuca swojej żydowskiej religii, ale jakby próbowała połączyć judaizm z chrześcijaństwem. Gdzie osiedlili się ci nowi judeo-chrześcijanie? Ten kapłan ze swoją matką? W rosyjskiej prawosławnej cerkwi na Manhattanie na 71-ej ulicy. Jest to tak zwana Amerykańska Cerkiew Prawosławna lub amerykańska jurysdykcja, która, nawiasem mówiąc, jest całkowicie zamasoniona. W rzeczywistości - jest to masoneria prawosławna. Jak to się mówi - anielskie diabelstwo.

129

Następnie akademik Szafarewicz wspomina o tym, że Żydzi rządzą Ameryką. Postawiłem mu za to 5+. Tak więc w Rosji, w kręgach akademickich, niektórzy już wiedzą o tym, że Żydzi manipulują amerykańskim rządem. Nie zagłębia się on, jak to konkretnie robi się w Ameryce, ale zna zasadę. A manipulują oni, oczywiście, przy pomocy lokalnych degeneratów - zboczeńców, tj. z pomocą masonerii. Po prostu, wałęsając się po całym świecie przez 4000 lat, Żydzi dobrze wiedzą, że degeneracja idzie od góry społeczeństwa. Jeśli spojrzymy na to, co dzieje się na szczytach społeczeństwa, jeśli weźmiemy 10% rządzącej części, to wtedy procenty dra Kinsey’a wzrosną z 54% (dla średniej części społeczeństwa) do 90%.

Tak, Grigoriju Piotrowiczu, ale mówi Pan o chorym społeczeństwie. W zdrowym - ٭społeczeństwie liczby te powinny być inne.

- Zdrowe społeczeństwo - to czysto teoretyczne pojęcie. Jeśli spojrzy się na rząd sowiecki, który był przed Gorbaczowem, to obraz tam był prawie taki sam.

,Pod pojęciem zdrowego społeczeństwa, mam na myśli czas Inkwizycji. Lub - ٭powiedzmy, Iran dzisiaj. Prawie wszystkich degeneratów, zboczeńców, narkomanów również, dzisiaj poddaje się tam egzekucjom publicznym.

- Prawie wszyscy, mówi Pan ... Teoretycznie tak, ale w praktyce wszystkich się nie wyłapie…

Grigoriju Piotrowiczu, jest inny wariant. Niemożliwe jest również zniszczenie - ٭wszystkich zarazków, ale ludzie wypracowali procedurę obowiązkowego mycia rąk przed jedzeniem. To jest niezbędna profilaktyka. Mikroby były, są i będą. Próba ich całkowitego zniszczenia jest bezowocną iluzją, ale walczyć z nimi, opracowywać serię przedsięwzięć sanitarno-higienicznych - można. Cholerę przecież praktycznie zlikwidowano, chociaż mikroby cholery pozostały.

- Tak. Wróćmy do książki akademika Szafarewicza - "Rusofobia". Szafarewicz otwarcie mówi, że wszystkie rządy sowieckie po rewolucji składały się z Żydów. I co jest uderzające - dzisiaj ta książka jest dostępna dla wielu i w tym jest wielka zasługa akademika Szafarewicza. Pamiętam, jak w latach mojej młodości w Związku Sowieckim wiele osób wiedziało, widziało, domyślało się i szeptało o nadmiernej dominacji Żydów w organach rządu ... Ale żeby powiedzieć o tym na piśmie?! W żadnym wypadku! I za to właśnie, że Szafarewicz otwarcie o tym mówi, w prasie akademickiej, to za to zasłużył sobie na pomnik już za życia.

Następnie cytuje on szczegółowo jaskrawe antyrosyjskie wypowiedzi Żydów, tj. udowadnia, że Żydzi w rzeczywistości zajmowali się rusofobią. Wszędzie, zarówno przed rewolucją, podczas rewolucji jak i po rewolucji, Żydzi nieustannie zajmowali się propagandą antyrosyjską, rusofobią. Opisuje to szczegółowo (str. 90-91).

Następnie zabiera się za pisarza Wasilija Grossmana, którego wychwalano w naszej żydowskiej prasie jako świętego człowieka. A jeśli prasa żydowska chwali kogoś, to można być przekonanym, że jest to niesamowity drań. To jest pewny znak. Ale jeśli to plemię nagle zaatakowało kogoś z przekleństwami, to można być pewnym, że prześladują oni dobrego, przyzwoitego człowieka.

Tego Wasilija Grossmana Żydzi wychwalali przez lata. On Żyd - i napisał książkę "Wszystko płynie", w której rzekomo krytykował Lenina. A w rzeczywistości co robi? Dopóki Stalin był żywy, był on 100%-ym stalinowcem i propagandzistą idei Józefa Wissarionowicza. Jako pisarz i dziennikarz służył Stalinowi pod każdym względem, ale ... jednocześnie pisał absolutnie przeciwne rzeczy do szuflady biurka. Kiedy zmarł, inni Żydzi opublikowali te jego rzeczy, w których

130

krytykował tych, których chwalił za życia. Jest to ta sama żydowska "szczerość" w świecie Gojów. Na widoku mogą z podekscytowaniem wychwalać, opiewać i pokazywać, a w kieszeni pokazywać "figę". Nadejdzie czas i całym Kahałem runą z krytyką i oskarżeniami, podniosą światowe wycie, będą w swoich własnych paskudztwach oskarżać tego, któremu jeszcze wczoraj sami śpiewali dytyramby (hymny pochwalne).

Tak więc, jeśli mówimy o Wasiliju Grossmanie, to trzeba powiedzieć, że ta osoba nie zasługuje nie tylko na honor, ale także na elementarny szacunek (s. 92).

Całe nasze życie utkane jest z drobiazgów. Akademik Szafarewicz opisuje jednego z przywódców Eserów, czyli Socjalistów-Rewolucjonistów, zamachowców z bombami, którzy w dziedzinie indywidualnego terroru byli znacznie gorsi od bolszewików. Po rewolucji ten Żyd – Eser uciekł od swego dziecięcia do Paryża i został jednym z przywódców Komunistycznej Partii Francji. Oznacza to, że mącił, mącił wodę, robił rewolucję w Rosji, następnie ledwie-ledwie uszedł cało, ale zamiast spokojnie żyć w demokratycznym Paryżu, znowu zaczyna zajmować się tym samym. To mówi nam o tym, że był urodzonym degeneratem, zwyrodnialcem, pasożytem, który szkodzi wszędzie, gdzie by tylko nie trafił. Ten człowiek, jak mówią teraz w Rosji, ma przesunięcie we fazie. Z powodu jego działalności ucierpiało już wielu bogatych Żydów w Rosji i we Francji, ale co jest niezwykłe, Żydzi jego nigdy nie będą przeklinać.

Przecież to jest interesujące. Bogaci Żydzi rosyjscy również uciekali przed rewolucją, wiele tam stracili, ale nikt nigdy nie wypowiedział w prasie ani słowa krytyki pod adresem Żydów - Rewolucjonistów, którzy czynili zło w Rosji, nie powiedzieli ani słowa. Wiedzą oni, że ci ludzie są "z naszych" i ruszać ich nie można. Solidarność - niesamowita.

Okazuje się, że ten sam Żyd, były Eser - Socjalistyczny Rewolucjonista, a potem jeden z przywódców Francuskiej Partii Komunistycznej, był w tamtym czasie jawnym Syjonistą. Jak się to Państwu podoba?!

Grigoriju Piotrowiczu, przecież to jest sprzeczne. Syjonizm – to skrajna forma - ٭nacjonalizmu, a komunizm – to skrajna forma internacjonalizmu. Logicznie - są to punkty biegunowe, niemożliwe jest ich połączenie.

- To jest dla normalnej osoby. Ale dla szalonego, na wpół oszalałego, żydowskiego maniaka, jest to całkiem normalne. Wybrany naród, lud Boży ...

Akademik Szafarewicz również dobrze zna Biblię. Podaje on bardzo dobre cytaty o narodzie Bożym, który z jakiegoś powodu ma prawdziwie satanistyczną pogardę dla wszystkich pozostałych narodów. On mówi dobrze, że będąc Chrześcijaninem nie może umrzeć bez powiedzenia prawdy. Z cytatów, które wybrał, jasno wynika, że Żydzi są przepełnieni wrogością wobec wszystkich nie-Żydów (s. 96-97). Mówi dosłownie o chorobliwej żydowskiej nienawiści, która właśnie przejawia się w niesamowitej rusofobii. Daje przy tym dobre przykłady.

Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości trwa w Bogu, a Bóg w nim". Oznacza" - ٭to, że jeśli jakiś Żyd, nawet noszący nazwisko Kaganowicz, ale nie mający w sobie nienawiści do całej ludzkości, to dla nas ten Żyd jest normalnym człowiekiem. Cechą wyróżniającą degenerata jest nienawiść do normalnych ludzi. Jeśli jakikolwiek Iwan Iwanowicz Iwanow nagle zacznie głosić nienawiść do całej ludzkości, do wszystkich normalnych obcoplemieńców (obcokrajowców), to możemy być pewni, że jest to albo rosyjski wyrodek, znajdujący się w drodze do judaizmu, albo zamaskowany Żyd ...

131

- Przestudiowałem to wszystko w praktyce. Wśród moich znajomych spotkałem kilku takich ludzi. Na przykład - jeden z moich czytelników pochodzi z trzeciej fali emigracji o imieniu Sierioża, nie będę podawał jego nazwiska. Często przychodził do mnie, przeczytał wszystkie moje książki, a ja, wiedząc, że pochodził z trzeciej imigracji, zapytałem go kiedyś: "No, a jak się tu dostałeś? Przecież ze Związku do Ameryki puszczają tylko Żydów. Powiedz mi szczerze, jak tam u ciebie jest z domieszką krwi żydowskiej (ros. - как там у тебя насчет прожиди?)". Odpowiada mi: "Grigoriju Piotrowiczu, nie uwierzy Pan. Moja matka i ojciec byli Rosjanami, ale potem moja matka wyszła za Żyda".

Znam tego Siergieja dobrze już kilka lat. Ma problemy psychiczne i seksualne. Skąd się to wszystko bierze? Przecież nie ma w nim krwi żydowskiej. Wygląda na to, że jego matka była degeneratką, więc wyszła powtórnie za Żyda. To właśnie objawiło się w nim - degeneracja jego matki.

Normalny człowiek nie jest w stanie wytrwać w małżeństwie z Żydem. Przez pomyłkę każdy może związać się ... małżeństwem z Żydem, ale to małżeństwo będzie nietrwałe i szybko się rozpadnie. A jeśli małżeństwo jest trwałe, oznacza to, że spotkało się dwóch degeneratów.

Wspomniał Pan tutaj cytat z Biblii: "Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim" (1 Jana 4:16). To bardzo dobry cytat. Ten cytat umieściłem jako epigraf w „Legionie”*/. Istnieje jednak przeciwny cytat filozofa Denisa de Rougemonta, który pisze, że diabeł nie może kochać i nie kocha tych, którzy kochają. Jako antyteza boskiej miłości, diabeł jest nienawiścią samą w sobie. Sprawdziłem to bardzo dobrze, poznałem to z własnego doświadczenia.

*/ - Chodzi o książkę Klimowa „Imię moje Legion” – 1975 r. (AL)

Pisarz powinien pisać tylko o tym, co sam dobrze wie, tak samo jak lektor powinien mówić tylko o tym, co sam dobrze wie. Najlepsze ze wszystkich książek - osobiste doświadczenie. Jestem żonaty od 24 lat. I moja żona była niezwykle dobrą osobą, uprzejmą, łagodną. Przez 20 lat dosłownie żyliśmy w doskonałej harmonii. Wszyscy uważali nas za idealną parę. A kiedy moja żona postradała zmysły, tj. zachorowała na obłęd klimakteryczny, to nagle mówi do mnie: "Nienawidzę cię już od 10 lat". Byłem osłupiały i zapytałem ją: "Alla, a dlaczego skakałaś wokół mnie jak zajączek przez te 10 lat? I mówiłaś:" Griszeńka, Griszeńka ...? ... "Nie, mówi ona, - ja przez cały ten czas nienawidziłam cię".

,Pamiętam, u Pana w „Księciu”*/ jest bardzo ciekawe miejsce. Odkryłem je - ٭kiedy ponownie czytałem książkę, chyba po raz piąty. Jest tam dużo informacji i wszystkiego od razu nie można strawić. Pisał Pan o tym, jak sowiecki Wielki Inkwizytor nagle radykalnie zmienia swoją politykę wobec diabelstwa i daruje życie Berii. Są tam bardzo interesujące słowa o tym, że każda nienawiść, nawet nienawiść do zła, która w zasadzie jest zjawiskiem pozytywnym, odbiera człowiekowi życie.

*/ Chodzi o książkę Klimowa „Książę świata tego” – 1970 r. (AL)

- Zatruwa życie człowiekowi.

Czyli nienawiść jest tak sprzeczna z istotą Boga i natury, że nawet nienawiść do - ٭zła, tj. święta rzecz, nawet ona zatruwa organizm i niszczy życie ludzkie.

132

- O, tak. To jest okropne. Doświadczyłem tego wszystkiego na sobie osobiście. W wyniku klimakterycznego obłędu żona zwykle zaczyna odczuwać nienawiść do swego męża, uważać go za wroga nr 1. Wypytywałem później wielu ludzi o objawach tej choroby. Główny symptom: mąż staje się wrogiem numer jeden. W końcu choroba staje się tak dotkliwa, że ta "święta" żona bierze nóż kuchenny i idzie do męża z nożem ...

Czyli jeśli przenieść to wszystko na rodzinę, to pierwszym znakiem tego, że - ٭diabeł degeneracji osiedlił się w tej rodzinie, będzie nienawiść dzieci do rodziców, a u rodziców - nienawiść do własnych dzieci. Oznacza to, że diabeł już wkradł się do tej rodziny i próbuje ją zniszczyć od środka. Jak Pan wspomniał, diabeł nie tylko nie jest w stanie kochać, ale nie kocha tych, którzy kochają. Najmniejszą kłótnię przemienia on w dziki skandal. Dlatego w każdej rodzinie, gdy tylko zauważy się pierwsze oznaki nienawiści, konieczne jest zatrzymanie się i nie pozwolenie wleźć diabłu, aby drobną kłótnię przemienił w wielki skandal.

- Łatwo powiedzieć, ale trudno zrobić. Próbowałem przez cztery lata rozumować z żoną, która stopniowo wariowała. Nic nie wychodziło. I dopiero wtedy, gdy po 24 latach naszego wspólnego życia złożyła wniosek o rozwód, dowiedziałem się, że była ćwierć-Żydówką. Jej ojciec był pół-Żydem i na wpół obłąkany. I tak oto, na czterdziestolecie swego życia otrzymała ona od ojca, że tak powiem, długo oczekiwane dziedzictwo ...

Grigoriju Piotrowiczu, a co może Pan polecić słuchaczom Pańskich wykładów i - ٭czytelnikom Pańskich książek, którzy już wiedzą lub nagle się dowiedzą, że ich małżonka jest ćwierć-Żydówką?

- Po pierwsze, małżonek z domieszką krwi żydowskiej (ros. - с прожидью) z reguły to ukrywa. Wśród moich znajomych, których znam od 20 - 25 lat, to bardzo częste: żona - Żydówka, a mąż - dziki antysemita. Staje się to jasne dopiero tylko wtedy, gdy dzieci osiągają dojrzałość płciową. Kiedy okazuje się horror z dziećmi. Ale co robić? Mąż i żona mają już prawie 60 lat. Dzieci – degeneratywne, ale stało się to znane dopiero w starości. Brać rozwód w tym wieku? .. Więc dożywają swoje pozostałe lata jak kot z psem ...

Ale tutaj znowu wychodzi paradoks. Dlaczego ludzie ukrywają swoją - ٭przynależność do narodu Bożego?

- W tym właśnie jest rzecz. To bardzo dobre pytanie. Myślę, że oni doskonale wiedzą, że są osobami bio-negatywnymi, że są nienormalnymi lub, szczerze mówiąc, degeneratami. Doskonale wiedzą, że wszystko to związane jest z ich żydowską krwią. I ukrywają to.

Czyli Pan myśli, że wykłady, których słuchamy dzisiaj dla osób z domieszką krwi - ٭ żydowskiej nie będą nowością. Będą nowością tylko dla zdrowych normalnych ludzi. A z domieszką krwi żydowskiej będą przeklinać, pluć i mówić, że to wszystko jest antysemityzmem, będą wszystko negować.

- Tak, tak jest. Ale odeszliśmy trochę od tematu. A więc, akademik Szafarewicz, oprócz cytatów z Biblii na temat żydowskiej nienawiści, podaje dobre przykłady z życia. Bierze sowieckiego pisarza Izaaka Babla, jako żywy przykład tej żydowskiej nienawiści. Mieszkam tutaj w Ameryce od 35 lat, czytam żydowskie "Nowe Słowo Rosyjskie" i tam przez te wszystkie 35 lat wychwalają tego Izaaka Babla.

133

Wśród całej rosyjskiej literatury sowieckiej jak się okazuje są trzy wieloryby: pierwszym wielorybem jest Pasternak, Żyd - pederasta; drugim wielorybem - Babel, także Żyd; trzecim wielorybem - Mandelsztam. A teraz doszedł jeszcze czwarty wieloryb - Brodski, nowo mianowany laureat Nagrody Nobla.

Szafarewicz cytuje dzieła Babla i mówi, że jest to kompletna rusofobia, kompletna chorobliwa żydowska nienawiść do narodu rosyjskiego. Nie wnika on w psychologię, w psychopatologię i nie rozpatruje twórczości Babla przez pryzmat degeneracji, nie analizuje sadyzmu i sadomasochizmu Babla. Jednak i bez WYŻSZEJ SOCJOLOGII akademik Szafarewicz zauważa, że u Babla wszystko co rosyjskie przedstawiane jest jako obrzydliwe i wstrętne, a wszystko dobre - tylko o Żydach.

Chciałbym dodać coś o Bablu. Ponieważ akademik Szafarewicz dotknął tak interesującej osoby, trzeba coś dodać. W mojej kartotece na wszystkich takich wybitnych pisarzy są karty osobiste. Myślę, że te moje karty byłyby bardzo interesujące dla odpowiednich organów. A więc - Babel Isaac Emmanuiłowicz, 1894-1941. Zmarł nie z powodu swojej śmierci. Został aresztowany podczas Wielkiej Czystki i zgnojony w sowieckich obozach koncentracyjnych. Zgnoił go kaukaski pół-Żyd Stalin. Przeczytajmy moje notatki. Notatka pierwsza: w 1916 roku Babel był sądzony za pornografię; opowiadania, które Maksym Gorki opublikował w czasopiśmie "Летописи" (Kroniki).

?A co Gorki ma do tego - ٭

- Och! To wszystko jest jedna paczka. Skąd mam to wszystko? Można pomyśleć, że siedzi tu jakiś żydożerca i kopie pod narodem Bożym ... Nie. Wszystko to pochodzi z książki Isaaca Babla "Wybrane", Moskwa, 1966. Sam Isaac Babel pisze o tym w swojej autobiografii, która jest zawarta w tej książce (s. 24). Sam Babel pisze także, że pracował w CzeKa, co Żydzi tu na Zachodzie starannie ukrywają i przemilczają. Sprawa ta była kilkakrotnie poruszana w "NSR", ale później wszystko zmącono i wpuszczono mgłę.

I równocześnie w tym samym "NSR" nastąpił przedruk z prasy radzieckiej o - ٭tym, że w pierwszych latach po rewolucji do CzeKa szli tylko kryminaliści. Co więcej, podają pikantny epizod. Kiedy wszystkie więzienia zostały rozwiązane, to kryminaliści całej Rosji zebrli się na swoim zebraniu i zdecydowali, że władza sowiecka jest – ich władzą i wszyscy przestępcy powinni ją popierać.

- Babel na s. 454 w liście do przyjaciela I. Liwszyca skarży się na przemęczenie mózgu, mówi, że miał neurastenię od dzieciństwa. To znaczy, on sam przyznaje, że był psychicznie chory od dzieciństwa.

Babel przez krótki czas studiował w instytucie psychoneurologicznym. To znaczy, chciał zostać lekarzem - psychiatrą. Było to w przededniu rewolucji. Studiował tam razem z ... Michaiłem Kolcowem (str. 486). Wiele osób, które nie są całkowicie zdrowe psychicznie, idzie się uczyć na psychiatrów według formuły: podobne poznaje się przez podobne. Tak więc i Babel najpierw studiował w instytucie psychoneurologicznym, a następnie poszedł pracować w CzeKa.

Podobna historia miała miejsce również z Michaiłem Kolcowem. Jeśli myślą Państwo, że Michaił Kolcow jest Rosjaninem, to się Państwo mylą. Jego nazwisko rodowe było Greenberg-Friedland. Był takim samym 100%-ym Żydem, jak Babel i także próbował zostać psychiatrą. W czasie rewolucji Kolcow aktywnie w niej uczestniczył i skończył tak samo źle, jak Babel.

Jeszcze w innej książce mówi się, że matka prowadziła Babla, gdy miał 11-12 lat, do psychiatry. Był on chory psychicznie od dzieciństwa.

134

Babel napisał książkę "Konarmia". Ale, dowódca Pierwszej Armii Konnej S.M. Budionnyj wystąpił w gazecie "Prawda" z 26 października 1928 roku z powodu tej książki. Cytuję z otwartego listu Budionnego do Maksyma Gorkiego: "Babel fantazjuje i po prostu kłamie. A treść jego esejów, naszpikowanych obficie wrażeniami autora – erotomana, to brednie zwariowanego Żyda". Jak się to Państwu podoba? Przecież lepszego recenzenta nie może być. Książka "Konarmia" jest o Pierwszej Armii Kawalerii, a Budionnyj był dowódcą tej armii. I on nazywa ten utwór Babla bredniami zwariowanego Żyda.

Okazuje się, że żydowskie "Nowe Słowo Rosyjskie" gorliwie wychwala brednie - ٭zwariowanego Żyda?

- Tak. W końcu on – jest "z naszych", nic nie można zrobić. A jeśli Budionnyj krytykował Babla, to M. Gorki go chwalił i bronił, ale dlaczego? Dlatego, ponieważ obaj byli chorzy. Jak mówią, dwa buty - to para.

Czasami "NSR" przejęzyczy się lub redaktor coś przeoczy. Tak więc, Jurij Iwask pisze o Bablu w "NSR" z dnia 06/15/75: "Czyż, powiedzmy, polityczny oficer Babel, intelektualista, udający komunistę, mógł coś stworzyć w swojej sadystyczno-histerycznej "Konarmii"? Literaturoznawcy znajdują w niej formę, lub, według mody strukturę, ale na mój gust, jego opowiadania wywołują tylko anty-artystyczne nudności." Jurij Iwasko, stary pederasta, miał w 1975 roku 75 lat. Ten stary pederasta uczył rosyjskiego języka i literatury w jednym z amerykańskich college-u. Proszę mi wierzyć, on był dobrze zorientowany w psychopatologii. I oto co pisze o Bablu ...

Wiecie Państwo, że już od dawna rozstawiłem swoje sieci. Od 1949 roku łapię złote rybki w tej mętnej wodzie. Jeśli się łapie tak długo, to na pewno coś się w końcu złapie ... Oto jeszcze inna notatka - "Babel miał" intymne stosunki" z żoną Ludowego Komisarza NKWD Jeżowa, która była Żydówką z Odessy o nazwisku Jewgieniaja Samuiłowna. Była redaktorem czasopisma „ZSRR na budowie”.

Mówi też tutaj, że Babel pracował w CzeKa. Nawiasem mówiąc o pisarzach, którzy pracowali w CzeKa - wszyscy prawdopodobnie dobrze znacie z humorystycznej ksiązki "12 krzeseł" Ilfa i Pietrowa? Żyda Ilji Ilfa i rosyjskiego Jewgienija Pietrowa ze Związku Literatów. Tak więc rosyjski Jewgienij Pietrow okazuje się pracował w CzeKa zanim zaczął pisać wraz z Ilfem swoje dowcipne utwory.

?Czy jest Pan pewien, że Pietrow naprawdę był Rosjaninem - ٭

- Nie jestem w niczym przekonany. W dziedzinie wyższej socjologii wszystko należy sprawdzać, sprawdzać i jeszcze raz sprawdzać.

Trudno jest znaleźć takiego Rosjanina, który przez wiele lat pisałby w parze z - ٭Żydem upokarzające, humorystyczne książki o Rosji.

- Więc i Pan zauważył to samo. W książkach "Złote cielę" i "12 krzeseł", wraz z humorem – jest mnóstwo kpiny z narodu rosyjskiego. Również akademik Szafarewicz o tym pisze. Takie pary zazwyczaj ściśle ze sobą współpracują na gruncie pederastii. Karol Marks i Fryderyk Engels, Lenin i Zinowiew, Trocki i Joffe, Herzen i Ogariew ...

Babel kiedyś powiedział do Furmanowa: "Nasi czekiści – to po prostu święci ludzie". Czyli zbierają się sadyści, masochiści i sami nazywają siebie świętymi ludźmi. Ci masowi zabójcy? Wszyscy święci, wszyscy Żydzi. Naród Boży!

135

Oto co pisze o Bablu Arkadij Lwow, Żyd z trzeciej emigracji w "NSR" z 18/18/82: "Wiadomo, że Babel miał wejście do domu Jeżowa". A kto Babla aresztował i rozstrzelał? Ten sam Jeżow. Znowu wąż, który gryzie siebie za ogon. Mam tu małą uwagę: proszę porównać to z podobną sprawą Mandelstama. Mandelsztam jest drugim wielorybem literatury sowieckiej, którego pod niebiosa wychwala się w żydowskim "NSR". Na początku lat 30-tych jeździł on odpoczywać po trudach do specjalnego sanatorium na Krymie. W tym sanatorium Mandelsztam grał w tenisa z Jeżowem, Komisarzem Ludowym NKWD. Ten sam Jeżow później go aresztował i zastrzelił. Więc jak widzą Państwo - te same paralele, podobieństwa.

Grigoriju Piotrowiczu, znane są fakty, że część żydostwa brała czynny udział w - ٭ruchu białym i walczyła nie na życie, a na śmierć ze swoimi na pół-opętanymi współbraćmi. I przy tym bardzo cierpieli z powodu antysemityzmu w szeregach białego ruchu. Jak może Pan scharakteryzować tę kategorię Żydów?

- Po pierwsze, niewielu Żydów uczestniczyło w szeregach białego ruchu. Stosunek wynosił około 1000: 1. Jeśli po stronie czerwonych było, powiedzmy, 100 000 Żydów, to po stronie białych - 100. Na przykład, Ilja Erenburg. Przez jakiś czas był po stronie białych, ale szybko stamtąd zdezerterował i stał się u czerwonych jednym z dworzan, śpiewających na cześć Stalina.

Tak że ta rzecz nie jest typowa dla Żydów. Mógł to być tylko jako wyjątek od reguły.

Babel ma córkę, Nataszę, urodzoną w 1929 roku. Pochodziła od żydowskiej żony, która pozostała w Paryżu w 1925 roku. Babel mieszkał wówczas w Moskwie, a jego żona w Paryżu. A jednak, jak ci Żydzi swobodnie podróżowali za granicę?!

Rzeczywiście, Rosjaninowi było wtedy trudno pojechać z kołchozu do centrum - ٭powiatu lub najbliższego miasta.

- Tak. A Żydzi swobodnie podróżują po Paryżach, robią tam dzieci. To Panowie! Klasa rządząca!

Kiedy został rozstrzelany Żelazny Komisarz Jeżow, jego żydowska żona, Jewgieniaja Samuiłowna, popełniła samobójstwo. Jeżow był masowym mordercą, a jego żydowska żona popełniła samobójstwo. I widzimy to niemal na każdym kroku: morderstwa i samobójstwa - kompleksy destrukcji i samozniszczenia.

Ale to jest przecież wielka nadzieja dla rosyjskich patriotów. Jeśli ktoś myśli, że - ٭wszystko jest stracone, Rosja jest zniszczona, gospodarka jest w ruinie, Szatan triumfuje – to jest on głęboko w błędzie. Musimy pamiętać definicję, że diabeł jest skłonny do samozniszczenia. Teraz, w naszym dwudziestym wieku, kiedy homoseksualiści rządzą prawie we wszystkich demokratycznych krajach, nagle pojawił się AIDS, który wybiera ich lepiej niż jakakolwiek Inkwizycja. Dlatego - nie można ulegać przygnębieniu, przygnębienie jest grzechem śmiertelnym.

- Tak. Zniszczenie i natychmiast - samozniszczenie. Brat Jeżowa, nawiasem mówiąc, również został aresztowany i zastrzelony. Napisał to Boris Suwarin - największy francuski komunista i Żyd w magazynie „Continent” („Kontynent), numer 23, w 1980 roku.

Rosyjski laureat Nagrody Nobla, Iwan Bunin, pisał o Bablu w następujący sposób: " Pośród najbardziej podłych bluźnierców był jeszcze Babel. Na przykład, w opowiadaniach „Saszka – Christos” i „Grzech Jesusa”. To z książki: Iwan Bunin. „Pod sierpem i młotem”, Kanada 1975 rok, s. 119.

136

W 1922 roku Babel był publikowany pod swoim konarmiejskim pseudonimem Lutow (z korzenia "Okrutny"; ros. -"Лютый"), tj. ponieważ był sadystą, to i wziął sobie odpowiedni pseudonim, pod którym pracował w CzeKa.

No, a teraz powiem Panu moją opinię na temat opowiadań Babla. Tę jego "Konarmię" i "Opowiadania odesskie" przeczytałem dość uważnie. Oto jedno z opowiadań Babla, w którym syn rozstrzeliwuje swego ojca i pisze list do matki, gdzie szczegółowo opisuje, jak to on zrobił. Przyczyna - ojciec był rzekomo kułakiem, a syn proletariuszem i oto za rewolucję światową, za powszechne szczęście robotników i chłopów, on, że tak powiemy, rozstrzelał własnego ojca. To opowiadanie jest tak obrzydliwe, że trudno sobie wyobrazić większe paskudztwo. Absolutny sadyzm. I takich opowiadań u Babla w tej "Konarmii" jest cała masa. Właśnie dlatego dowódca Pierwszej Armii Kawalerii, Budionnyj, był oburzony i nazwał tę książkę bredniami zwariowanego Żyda.

Powróćmy do książki Szafarewicza. Podaje on cytaty z książki Andrieja Siniawskiego, który siedząc w Paryżu, opluł dumę literatury rosyjskiej - Puszkina i Gogola. I Szafarewicz pisze wprost, że to także są brednie zwariowanego Żyda.

.Wszystko zgodnie z tą samą definicją: diabeł nie kocha tych, którzy kochają - ٭Puszkin był światłym geniuszem, więc do dziś nie daje spokoju tym psychopatom. Oto dlaczego i do Chrystusa mają patologiczną nienawiść. Jezus Chrystus głosił miłość.

- Tak. Akademik Szafarewicz mówił wprost, że taką literaturą oni deprawują rosyjską młodzież.

Następnie Szafarewicz występuje przeciwko Freudowi, słynnemu żydowskiemu psychiatrze, który leczył Żydów – pederastów i sam przy tym był pederastą. Nie mógł sam siebie wyleczyć, ale leczył innych i brał za to dobre pieniądze.

Szafarewicz występuje także przeciwko Picasso. Picasso - to jeszcze jeden idiota, ale tylko w malarstwie, schizofrenik i hiszpański pół-Żyd.

Szafarewicz występuje także przeciwko Kafce. Żydzi Kafkę przedstawiają jako klasyka, jednak Kafka był czeskim Żydem, pisał po niemiecku i był absolutnym schizofrenikiem. Kiedy umierał, to w swoim testamencie zabronił drukować wszystkie swoje materiały. Żydzi naruszyli jego wolę i dziś - wszystkie brednie Kafki są już wydrukowane.

.A teraz całe to diabelstwo wychwala innego szaleńca - Wielemira Chlebnikowa - ٭

- Tak. Wielimir Chlebnikov był jawnym wariatem.

Akademik Szafarewicz występuje także przeciwko nowo ogłoszonemu laureatowi Nagrody Nobla, Józefowi Brodzkiemu (ros.- Иосифа Бродского). Muszę Państwu powiedzieć, że akademik Szafarewicz podąża za właściwymi kamieniami milowymi zarówno w dziedzinie literatury jak i malarstwa. Jest dobrze zorientowany, gdzie jest prawda i gdzie jest krzywda.

Pisze też bardzo negatywnie o filmie „Andriej Rublow”. Ten film – to absolutne paskudztwo, jednak w żydowskim "Nowym Słowie Rosyjskim" był on entuzjastycznie wychwalany: genialny, wspaniały, zrealizowany z talentem ... Uległem tej żydowskiej reklamie i poszedłem sam obejrzeć ten film. Jedno słowo – Ohyda. Ten film jest skrajnie fałszywy i zawiera mnóstwo sadyzmu.

137

A więc - dzisiaj przeanalizowaliśmy książkę rosyjskiego akademika Igora Rostisławowicza Szafarewicza. I muszę wam powiedzieć, dzięki Bogu, że tam, w Rosji pojawiają się ludzie, którzy nie boją się mówić prawdy.

.Ale Szafarewicz nie mówi ani słowa o degeneracji w swoich pracach - ٭

- W jednej książce niemożliwe jest uchwycenie tego, co jest nieogarnięte. A temat o degeneracji jest nie tylko nieogarnięty, ale także zakazany.

Nauczyciele marksizmu stale mówili nam, że istnieją trzy części składowe marksizmu: francuski socjalizm, niemiecka filozofia i angielska ekonomia polityczna. Tak samo można powiedzieć o degeneracji (zwyrodnieniu), że składa się ona z trzech części składowych: wszystko zaczyna się od perwersji seksualnych. Jeśli człowiek nie słucha głosu natury, nie słucha głosu Boga, to wkrótce zaczynają się choroby psychiczne. Rozciąga się to na kilka pokoleń. No i ostatnia, część degeneracji – wszelkie wady wrodzone ciała: zez, rozszczep wargi (zajęcza warga), rozszczep podniebienia, kulawizna (końska stopa), sucha rączka itp. Lub – rudzi. Nie bez powodu jeszcze Piotr Wielki wydał reskrypt, zgodnie z którym w sądzie zabroniono było zeznawać zezowatym i rudym (ryżym), „ponieważ Bóg szelmę zaznacza".

Dla wszystkich normalnych ludzi konieczne jest poznanie tych trzech części składowych degeneracji (zwyrodnienia) jak "Ojcze nasz", aby nie iść ślepo przez życie.

Ja też do 35 lat miałem oczy, ale nie widziałem zbyt wiele; miałem uszy, ale nie słyszał wiele. I oto po to, aby pomóc innym ludziom, to czytam wam te wykłady i piszę te książki dla was.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародRozdział 6. BUNT AKADEMIKA SZAFAREWICZA https://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html (całość)http://g-klimov.info/klimov-bn/Bn06.htm

22.1.2019 r.

Rozdział 7. PRZECIWKO BOGU I NATURZEDzisiaj kontynuujemy nasz cykl wykładów na temat "Naród Boży". W wykładach tych analizujemy tzw. „kwestię żydowską” i staramy się pomóc narodowi żydowskiemu pozbyć się problemu antysemityzmu. Poczynając od czasów biblijnych, sami Żydzi twierdzą, że są narodem wybranym, narodem Bożym, jednak, jak pokazaliśmy w poprzednich wykładach, reszta narodów świata nie zgadza się z nimi i jest pewna czegoś przeciwnego, tj. tego, że Żydzi pochodzą od diabła i że Żydzi w rzeczywistości są narodem diabelskim. Dziś spróbujemy wyjaśnić, kim są Żydzi, czy są oni wybrani przez Boga, jak sami o sobie deklarują, czy też są oni wytworem diabła, jak mówił im dwa tysiące lat temu Jezus Chrystus (Jan 8:44).

138

Głównym zarzutem wobec Żydów jest to, że Żydzi, rzekomo, próbują przejąć kontrolę nad całym światem. Na pierwszy rzut oka wydaje się to śmieszne: maleńki naród, rozproszony po całym świecie i liczący około 18 milionów ludzi (Koreańczyków na świecie jest 6 razy więcej, ale nikt nigdy nie słyszał ani jednego słowa o anty-koreaniźmie) i nagle "próbuje zagarnąć cały świat "...

Powinniśmy jednak uważnie przeczytać dokument historyczny, znany w kręgach naukowych pod tytułem "Protokoły Mędrców Syjonu", z którego od razu okaże się jasne, że społeczne, ekonomiczne i polityczne nieszczęścia naszego nieszczęsnego XX wieku następują dokładnie zgodnie z instrukcjami, zawartymi w tym dokumencie. Będziecie Państwo dosłownie zszokowani, gdy dowiecie się, że te wszystkie "niedorzeczne i tragiczne" wydarzenia zostały rozegrane jak według nut.

Przed kontynuowaniem tego wykładu radzę Państwa uważnie zapoznać się z tym dokumentem. Jest dołączony do załączników tego kursu wykładów. Pierwszą godzinę akademicką wykorzystają dzisiaj Państwo na jego streszczenie. Trzeba się uczyć samodzielnej pracy z podstawowymi źródłami.

Pod koniec "Protokołów Mędrców Syjonu" jest jedno bardzo interesujące miejsce, w którym mówi się, jak Żydzi próbują zagarnąć cały świat za pomocą żydowskich żon. Oto dosłowny wpis: "Poprzez upadek duchowy i zepsucie moralne, głównie za pomocą żydowskich kobiet pod płaszczykiem kobiet francuskich, włoskich i hiszpańskich - najlepszych nosicielek rozwiązłości w obyczaje przywódców narodów".

Jeśli zaczniemy według tego punktu sprawdzać wszystkich władców świata, to naprawdę zobaczymy, że mnóstwo książąt tego świata, ma żydowskie żony.

Mówiliśmy już, że władza sowiecka składała się głównie z Żydów, zamaskowanych pół-Żydów, a jeśli czasami trafiali się nie-Żydzi, to byli oni z reguły żonaci z Żydówkami. Jednak dziwna rzecz, okazuje się, że ta prawidłowość występuje nie tylko w sowieckim rządzie. Dokładnie taka sama sytuacja będzie w rządach krajów zachodnich. Na przykład, dzisiaj prezydentem Francji jest Francois Mitterand, socjalista. Żonaty z Żydówką. Jeśli podobnie sprawdzimy wszystkich przywódców świata zachodniego, jednego po drugim, to otrzymamy bardzo interesujący obraz.

Grigoriju Piotrowiczu, zwyrodniała inteligencja przez cały czas do uszu nam - ٭wkładała, że "Protokoły Mędrców Syjonu" rzekomo napisała carska tajna policja, że to wszystko jest fałszywe, głupie i bezpodstawne, a tylko głupi i ograniczeni ludzie mogą poważnie traktować te „Protokoły”. Nawiasem mówiąc, taką samą katarynkę zaczynają już oni uruchamiać stosunku do Pańskich „Protokołów Sowieckich Mędrców" - już mówią o Pańskiej książce, że napisał ją nie Pan - "pijak i syfilityk", a Pańska żydowska kochanka - Sońka ...

- A więc sprawdzimy w praktyce, czy jest to fałszywe czy nie. Chcę szczególnie podkreślić, że "Protokoły Mędrców Syjonu" bardzo się Żydom nie podobają. Sprawdziłem w kilku żydowskich encyklopediach, a każda z nich była wielotomową pracą, pełną bardzo bogatych informacji. W encyklopediach tych obowiązkowo jest obszerny artykuł na temat "Protokołów", na kilku stronach, gdzie Żydzi bezskutecznie próbują obalić te "Protokoły". To mówi nam o tym, że „Protokoły” dla Żydów są wstrętne. Ale dzisiaj będziemy słuchać obu stron. Spójrzmy, że tak powiem, na fakty.

Zacznijmy od statystyk socjologicznych. Oto wyciągam karty z mojej kartoteki na temat "Żydzi, małżeństwa mieszane". Z jednej strony ludziom wydaje się, że Żydzi zawsze trzymają się osobno, że mieszane małżeństwa w religii żydowskiej są zabronione, że w tym zakresie została wykonana

139

wielka praca i wiele wysiłku wkładają w to żydowscy rabini. A co statystyki mówią nam o tym? Statystyki mówią nam dokładnie coś odwrotnego.

Oto biorę izraelski magazyn "Alef", numer 285, z lipca 1989 roku lub w języku hebrajskim - tamuz 5749; s. 16. Dosłownie: "W niektórych stanach USA we wspólnotach żydowskich odsetek małżeństw mieszanych z nie-Żydami sięga 60-70%." A informuje o tym - dyrektor generalny Konferencji Organizacji Żydowskich USA Honlaine. Natychmiast dodaje: "Ten odsetek jest bardzo wysoki. Stan rzeczy jest niezwykle niepokojący". A teraz pomyślcie Państwo sami: jeśli odsetek mieszanych małżeństw wynosi od 60 do 70%, oznacza to, że w Stanach Zjednoczonych za 2-3 pokolenia wszyscy amerykańscy Żydzi zmieszają się z Amerykanami i zamienią się w pół-Żydów. Na każde pokolenie przyjmuje się zwykle 25 lat – okres, w którym rodzi się nowe pokolenie.

?Tak. A hybrydy z kim - ٭

- O to właśnie chodzi. Na ten temat bardzo dobrze mówił znany na Zachodzie filozof Bierdiajew-Bierdiczewski, którego bardzo, a to bardzo lubią Żydzi. Tak więc, Bierdiajew mówił: "Związek Szatana i Antychrysta, w wyniku którego powstanie królestwo księcia tego świata".

Czy to ten sam Bierdiajew, którego sowiecki akademik Lichaczow studiował - ٭w kółku masońskim w latach 30-tych?

- W latach 20-tych. W młodości, gdy krew się burzy i gdy człowiek nie jest pewien, jaka jest jego orientacja seksualna, lewa lub prawa, to zaczyna on kopać się w masońskich mądrościach. Dziś Lichaczow odgrywa dużą rolę w życiu naukowym Rosji, ale on nadal stoi na tym samym stanowisku, co i w latach 20-tych, za co był, ściśle mówiąc, uwięziony. Siedział tam przez długi czas, na Sołowkach, - ochładzał swoją wrzącą, młodą krew.

To znaczy, że na Sołowkach siedzieli nie tylko rosyjscy patrioci, ale także - ٭nadgorliwi masoni?

- Tak. Populacja w Sołowkach była mieszana. To była bardzo tragiczna sprawa, poplątana. Zginął tam także mój wujek - wujek Wasia, brat mojego ojca. Był tam jako człowiek "z byłych".

Kontynuujmy analizę moich kart. Izraelski syjonista Szimon Czertok pisze w "Nowym Słowie Rosyjskim" z 1.09.1989 roku: "Przyrost naturalny Żydów w krajach rozproszenia gwałtownie spadł, a liczba małżeństw mieszanych rośnie". Tak jest. Ale my wszystko sprawdzamy. Może są to wyjątki? Może tak się dzieje tylko w Ameryce, gdzie wszystko jest nie tak, jak u normalnych ludzi? Nie, to nie są wyjątki. Okazuje się, że i we Francji i Szwajcarii liczba małżeństw mieszanych wśród Żydów również wynosi prawie 50%. Ta sama historia. W Rosji, przed rewolucją, małżeństwa mieszane z Żydami były ograniczone ze względów religijnych. W tym celu Żyd musiał najpierw się nawrócić (przejść na Prawosławie). Cerkiew nie udzielała ślubów i nie uznawała związków małżeńskich między Prawosławnymi a Żydami. Natomiast po rewolucji, pod rządami sowieckimi, prawa te zostały zniesione, a liczba mieszanych małżeństw wśród Żydów gwałtownie wzrosła i wynosiła 66%.

Liczby te, dotyczące Związku Sowieckiego, USA, Francji i Szwajcarii wskazują, że rabiniczne zakazy dotyczące małżeństw mieszanych Żydów nie mają zastosowania. Naród Boży nie jest posłuszny ani swemu Bogu ani rabinom. A teraz podejdźmy do tego tematu z drugiej strony. W naszych wykładach często mówimy o Bierdiajewskim związku Szatana i Antychrysta. Szatan - to degeneracja lub degeneraci, a Antychryst – to Żydzi. Tak więc, związek szatana i antychrysta – to jest związek Żydów i degeneratów z otaczającego środowiska, czyli żydo - masonerii.

140

To znaczy, owoce tego małżeństwa, jakby asymilowały fizyczne zdrowie Gojów i - ٭chory intelekt Żydów?

- Mówi Pan o fizycznym zdrowiu Gojów. A zapomina, że z reguły będą to małżeństwa pomiędzy degeneratami. Jakiś Żyd lub Żydówka poczuli, że coś jest z nimi nie tak i postanowili poprawić swoje sprawy kosztem Gojów. Ale normalni lub zdrowi Goje nie będą zawierać związków małżeńskich z Żydami i dlatego Żydom pozostaje zawieranie małżeństw tylko z degeneratami z otaczającego środowiska. Dzieje się to w niewiarygodnej ilości przypadków. Ponad połowa żydowskich małżeństw - to mieszane małżeństwa ze zdegenerowanych środowisk.

Ponieważ wśród Żydów jest 6 razy więcej psychicznie chorych i jak również odpowiednio perwersji seksualnych, homoseksualizmów wszelkiego rodzaju i odcieni: ukrytych, tłumionych lub otwartych, to będą to z reguły małżeństwa z wyrachowania, gdzie Żydówka, która nie jest w stanie prawdziwie kochać, po prostu szuka sobie obiecującego męża.

Rozważmy teraz ten aspekt małżeństw mieszanych z Żydami, tj. problem małżeństw z wyrachowania.

Żydzi doskonale znają prawa degeneracji. Wiedzą, że degeneracja pochodzi z wyższych warstw społeczeństwa, że większość królów, przywódców i książąt tego świata – to degeneraci. Trzeba tylko podsunąć książętom tego świata odpowiednie żydowskie żony – degeneratki, degeneratkom z wyższych warstw społeczeństwa – podsunąć mężów - Żydów. Zajmowali się tym nawet Karol Marks i Lassalle. Przypominam, że Karol Marks był żonaty z baronową Jenny von Westfalen, chociaż sam był prorokiem i przywódcą robotników i chłopów. Rezultatem tego małżeństwa było to, że połowa dzieci ich zmarła w dzieciństwie, a druga połowa popełniła samobójstwo.

Jeśli zajmować się tą praktyką planowo i systematycznie, to naprawdę można zawładnąć całym światem. Ta chytra i tajna praktyka trwa już od czasów biblijnych. Tak Żydzi podsunęli perskiemu królowi Artakserksesowi za żonę zamaskowaną Żydówkę Esterę, w wyniku czego ona i jej krewny Mordechaj zorganizowali masową rzeź ludzi, niewygodnych dla Żydów, gdzie zabito 75 tysięcy Persów, kobiet i dzieci. Zobacz w Biblii: Księga Estery 9:16.

A teraz spójrzcie na korowód żydowskich żon u mężów Kremla. Zaczynając od Dzierżyńskiego, a kończąc na Chruszczowie i Breżniewie. Popatrzmy, jakie są na dzień dzisiejszy wyniki tego ukrytego podboju świata?

Mam tu wycinek z żydowskiej gazety "Nowe Słowo Rosyjskie" z 07.07.1965 r. Mówi się w niej, że żydowski milioner Baron Guy de Rothschild pozwał w Paryżu wydawcę książki "Żydzi". Ta książka - znanego francuskiego pisarza Roger’a Peyrefitta, wydana przez autorytatywne wydawnictwo "Flammarion", miała wielki sukces. Tutaj trzeba podać niewielkie wyjaśnienie. Roger Peyrefitt był uczciwym i otwartym pederastą, który napisał całą masę książek o homoseksualistach. Jest to znany francuski pisarz, poważny i wierzący Katolik. To, co on pisze, jest praktycznie głosem watykańskiego wywiadu. Watykan ma swój wywiad, który pilnie śledzi te sprawy. Jeśli masoni mają swoje centrum - "B'nai-Brit" - centrum żydowskiej masonerii, która bardzo uważnie śledzi takie rzeczy, to dokładnie tak samo jest i w Watykanie - nie śpią. Fakty, które podaje rzynosi Peyrefitt, to fakty wywiadu Watykanu. Źródło bardzo poważne.

Cytuję z "NSR": "Peyrefitt w swojej książce twierdzi, że Żydzi zajmują kluczowe stanowiska we wszystkich dziedzinach życia francuskiego i że większość politycznych, publicznych i finansowych działaczy na świecie - to Żydzi. Przy tym wielu z nich – to "ukryci Żydzi" i nikt nie podejrzewa ich żydowskiego pochodzenia". Oto przykład: francuski prezydent Francois Mitterand jest żonaty z Żydówką. Kontynuuję cytowanie z "NSR": "Takim ukrytym Żydem nazwał on zamordowanego

141

amerykańskiego prezydenta Kennedy'ego". No, a kto w Ameryce wie, że amerykański prezydent Kennedy był ukrytym Żydem? O co chodzi? Okazuje się, że był on Żydem po matce. Jego matka, Rose Fitzgerald, według Watykanu – była Żydówka. Ojciec Johna Kennedy'ego, Joseph - był amerykańskim milionerem, który zarobił swoje miliony na jakichś ciemnych interesach. Dzisiaj nie będziemy się w to zagłębiali. Podczas prezydentury Roosevelta był ambasadorem Ameryki w Anglii i, co dziwne, sympatyzował Hitlerowi. Było to jeszcze w latach 30-tych.

Joseph Kennedy miał prawie tuzin dzieci. Warto zauważyć, że Matka Rosa była szalenie ambitna. Miliony jej nie wystarczały: potrzebna jej była jeszcze sława i dlatego wszystkie swoje dzieci wypychała na Olimp władzy. Syn John zostaje najpierw senatorem, a potem prezydentem Ameryki. Wszyscy o tym wiedzą, ale niewiele osób wie, że jego siostra od urodzenia była niedorozwinięta umysłowo i niepełnosprawna, czyli kompletna idiotka. Taka, że nie można było jej trzymać w domu. Do dnia dzisiejszego znajduje się w specjalnym schronisku dla chorych psychicznie. To jest rodzinny sekret klanu Kennedy'ch. Co się wtedy okazuje: brat siedzi w Białym Domu, a siostra - w żółtym domu. A niektórzy Amerykanie, analizując decyzje administracji Białego Domu na temat problemu Bliskiego Wschodu, mówią, że Biały Dom powinien być od dawna przemalowany na żółto. A są to ci sami ludzie, którzy bawią się przyciskiem początku wojny atomowej.

We Francji o rodzinnych problemach klanu Kennedy'ch pisano dość otwarcie. W USA fakty te są natomiast przemilczane. Rzecz w tym, że prasa może zrobić słonia z muchy i odwrotnie, ze słonia zrobić muchę, której nikt nie zauważy. Te fakty gdzieś tam błysnęły i zamilkły. Ani analizy, ani wniosków. Wkrótce Johna Kennedy’ego zabito. Potem na Olimp władzy polazł drugi z braci - Robert. Został także zabity. Całą tę rodzinę prześladuje jakiś tragiczny los. Dookoła tam narkomani i nienormalni ludzie.

A kogo poślubił prezydent Kennedy? Urodziwą Jacqueline. Ale okazuje się, że i ona miała domieszkę krwi żydowskiej. Prezydent Kennedy odwiedził kiedyś Francję i jego żona w jednym z wywiadów telewizyjnych pisnęła, że ona także jest Francuzką. We francuskiej prasie uściślono - tak, pochodzi ona od francuskich Żydów. Wychodzi na to, że ukryty pół-Żyd John Kennedy poślubił ukrytą pół-Żydówkę Jacqueline.

Zabicie Kennedy'ego - to ciemna sprawa. Do dziś to morderstwo nie zostało ujawnione. Dobrze pamiętam te wszystkie wydarzenia. W Grinivić Village - centrum homoseksualistów i lesbijek w Nowym Jorku, grano wtedy sztukę "Lady Bird". Odtwarzano tam Lady Makbet jako żonę wiceprezydenta Johnsona. Lady Makbet, jak pamiętamy, podburzała męża, aby zabił króla i zajął jego miejsce. A w sztuce "Lady Bird" to samo robiła żona wiceprezydenta Johnsona.  Wiceprezydent, zgodnie z Konstytucją USA, odgrywa rolę generała weselnego. Nie ma żadnej władzy. A ponieważ Prezydent Kennedy był młody, a wiceprezydent Johnson był w podeszłym wieku, to ten wiceprezydent nie miał żadnych szans zostać prezydentem. W tym widowisku była bezpośrednia wskazówka, że Johnson może dojść do władzy tylko w ten sposób.

Dobrze pamiętam, jak wtedy we wszystkich amerykańskich gazetach ukazało się takie oto zdjęcie: Prezydent Johnson i jego żona w jakiejś synagodze przyjmują medal od rabinów. Patrzę na zdjęcie żony prezydenta Johnsona i widzę stojącą przede mną 100%-wą Żydówkę.

Ukrytym pół-Żydem Peyrefitt nazywa również francuskiego prezydenta de Gaulle'a, który, nawiasem mówiąc, nie znosił Żydów i Masonów. Do tej listy Peyrefitt włącza także brytyjską królową Elżbietę i jej męża, księcia Filipa.

.Nic dziwnego. Proszę spojrzeć na księcia Karola (ros. – Чарльза; ang - ٭Charles’a) – to typowy Żyd.

142

- Tak, tak. O co tam chodzi? Angielski dom królewski już od wielu pokoleń został opanowany przez masonów. Dlatego pozostali jeszcze przy władzy. Co prawda, ich władza jest fikcyjna. Rządzi w rzeczywistości parlament i premier.

Następnie na tej liście "ukrytych Żydów" znajduje się kanclerz Niemiec Zachodnich Adenauer.  Mieszkałem w Niemczech Wschodnich i Zachodnich 10 lat. Żyłem więc przy kanclerzu Adenauerze. Został mianowany przez amerykańską administrację wojskową. Z wyglądu absolutnie nie wyglądał na Niemca. Na zewnątrz był bardziej podobny na krzyżówkę Mongoła z Tatarami.

Dalej na tej liście znajduje się cały szwedzki dom królewski. Ta sama historia. Tam już od kilku pokoleń, około 200 lat, wszyscy są masonami.

To znaczy, kiedy rewolucje niszczyły domy królewskie, to przetrwały tylko te - ٭rodziny królewskie, które zawarły układ z masonami?

- Tak. Teraz są to wszystko masońskie rodziny, wszystko idzie tam zgodnie z formułą związku Szatana i Antychrysta. Masoni, jakby wybili wyłom, a już później przez ten wyłom wleźli Żydzi.

Do tych "ukrytych Żydów" należy hiszpański dyktator Franco i kubański dyktator Fidel Castro. Muszę tu powiedzieć, że Peyrefitt, a więc i watykański wywiad, mają absolutną rację. Sprawdziłem to w innych źródłach. Franco, hiszpański dyktator, był po matce i ojcu pełnej krwi Żydem z przechrztów. Gdy Żydów wypędzano z Hiszpanii, to proponowano im wybór: albo opuszczą Hiszpanię, albo przyjmą Chrześcijaństwo, tj. nawrócą się. Wtedy część Żydów przyjęła Chrześcijaństwo. Reszta Żydów nazywała ich za to "maranami", tzn. świniami. Tak więc po ojcu i matce Franco jest Maranem, hiszpańskim Żydem – przechrztą. Nawiasem mówiąc, był on niskiego wzrostu i bardzo okrutny - z jawnie wyrażonym kompleksem władzy. Najczęściej do władzy przychodzą właśnie tacy ludzie.

Ten rasowy (czystej krwi) Żyd przed śmiercią odrodził hiszpański dom - ٭królewski. Oto mają Państwo jeszcze jedną historyczną anegdotę. Maleńki Żydek, który się narządził do syta, przed śmiercią tron przekazuje w darze prawowitemu spadkobiercy z królewskiego rodu Hiszpanii ...

- Wszystko to prawda. I śmiech i grzech.

No, a teraz kilka słów o kubańskim dyktatorze Fidelu Castro. Oficjalnie potwierdzam dane wywiadu watykańskiego. Castro po matce jest pół-Żydem, a według izraelskiego prawa jest uważany za kompletnego Żyda. Castro jest komunistą, a zarazem masonem. Kuba jest jednym z niewielu krajów obozu socjalistycznego, w którym nadal funkcjonowały loże masońskie. Pewien rosyjski kapłan opowiadał mi, że podróżował na Kubie i był w tych masońskich świątyniach. Głową masonów na Kubie jest radziecki Żyd z trzeciej emigracji. No, to już jest pełny żart. Sowieckie KGB tutaj wyraźnie przesadziło – żeby jakiś Żydek ze Związku stał na czele kubańskich masonów!

Brat Fidela Castro, Raul - Minister wojny i całkowicie jawny pederasta. Pisano o tym wielokrotnie w prasie amerykańskiej. Ale w końcu ten pederasta się ożenił, ale kogo poślubił? Raul Castro ożenił się z pół-Żydówką. Jego żona w połowie Kubanką, a w połowie – polska Żydówka. Nazywa się Wilma Espin. Po rewolucji była szefem policji Kuby i osobiście rozstrzeliwała kontrrewolucjonistów. Przed rewolucją natomiast była znaną prostytutką.

143

,Wychodzi na to, że jeśli brat Raul jest pederastą, to sam Fidel Castro - ٭komunista i mason, jest także jakimś pederastą.

- Tak. Niedawno w żydowskim "Nowym Słowie Rosyjskim" wyjaśniono, że Castro – to nie tylko pederasta, ale także kastrata. Kiedy walczył z dyktatorem Batistą i dostał się do niewoli, to Batista kazał go wykastrować. Jednak wcześniej udało mu się ożenić. Co prawda, jego żona uciekła do Ameryki. Jego syn, Fidelito, najpierw się uczył w Związku Sowieckim, a potem także uciekł. Do Hiszpanii. Oto portret Fidela Castro - dyktatora Kuby.

- Do takich ukrytych Żydów można jeszcze dodać największego wroga Izraela - ٭Muammara Kaddafiego.

- Tak. Ukryty pół-Żyd. Jego brat mieszka w Izraelu. W młodości, gdy Muammar Kaddafi studiował w Kairze, to przez jakiś czas siedział w szpitalu dla obłąkanych. Oto jeszcze jeden portret - dyktator Libii, Muammar Kaddafi.

Cytuję dalej: „Jako dowód żydowskiego pochodzenia niektórych „ukrytych Żydów”, Peyrefitt podaje biografie ich przodków i żydowskie imiona tych ostatnich. Natomiast gdy chodzi o de Gaulle'a, to autor książki powołuje się na oświadczenie samego generała w Bonn, że miał on niemieckiego przodka o nazwisku Kolb. A Kolby – to przedstawiciele włoskich Żydów. Włoscy Żydzi wleźli kiedyś do Niemiec, a później już i we Francji sam prezydent okazał się ich krewnym.

Wśród innych "ukrytych Żydów" Peyrefitt wymienia również takich znanych Antysemitów, jak francuscy pisarze Morrass i Leon Dode, a także wielki inkwizytor Hiszpanii, Torquemadu.

Ale jeśli spróbują Państwo zajrzeć do amerykańskich encyklopedii, to tam tego Państwo nie znajdą. Będą tam piętnować Inkwizycję, besztać Torquemadę, ale nie powiedzą ani słowa o tym, że był on pół-Żydem, a nawet obrzezanym.

Chociaż żydowska gazeta "Nowe Słowo Rosyjskie" nazywa tę książkę antysemicką, ale baron Rotszyld, pomimo wszystkich swoich milionów, proces przegrał. To znaczy, że Peyrefitt miał rację, a informacje wywiadu Watykanu – są bez zarzutu.

Zobaczmy, co mówi Żydom na ten temat sam ich bóg Jahwe ustami proroka Izajasza: "A synowie tych, którzy cię uciskali, przyjdą do ciebie z pokorą i upadną do stóp twoich wszyscy ci, którzy tobą gardzili... Będziesz ssać mleko narodów i piersi królewskie ssać będziesz" (Iz 60: 12-16). Tak więc Żydzi wiedzieli o wszystkim, o czym my tu mówimy, jeszcze w czasach biblijnych.

Zaczęliśmy od tego, że zdecydowaliśmy sprawdzić informację o tym, że Żydzi chcą przejąć cały świat, a teraz już sami widzimy, jak to się robi - poprzez mieszane małżeństwa, poprzez żydowskie żony.

A teraz przeanalizujmy najbardziej krytyczny okres w historii naszego strasznego XX wieku – Drugą Wojnę Światową. Kto kierował wydarzeniami tej wojny, która kosztowała ludzkość 50 milionów istnień?

Ze strony Związku Radzieckiego wojną kierował J.W. Stalin, który był kaukaskim pół-Żydem. Przeciwnikiem Stalina był Hitler. Kiedy z nim walczyliśmy, to wszyscy uważali, że jest on Niemcem. Po wojnie okazało się, że faktycznie był ćwierć-Żydem. Jeśli Państwu mało tego, że był ćwierć-Żydem, to mogę dodać, że cały rząd Hitlera również był z domieszką krwi żydowskiej. Tak więc ćwierć-Żyd Hitler nie był wyjątkiem, a regułą. Jego zastępca w partii, Rudolf Hess, był pół-Żydem. Szef SS Himmler był także pół-Żydem. Szef służby bezpieczeństwa SD Reinhard

144

Heydrich, był w 3/4 Żydem. Heydrich był jedną z najmądrzejszych, najbardziej perspektywicznych i złowieszczych postaci w rządzie Hitlera. Właśnie dlatego Brytyjczycy wysłali swoich terrorystów, którzy go zabili.

Grigoriju Piotrowiczu, okazuje się więc, że tak samo jak Rosjanie są oskarżani - ٭o zorganizowanie krwawej rewolucji, to Niemcy dokładnie tak samo są oskarżani o okrucieństwa, które faktycznie na szczytach władzy popełnili Żydzi i inni z domieszką krwi żydowskiej. Wina Niemców w rozpętaniu Drugiej Wojny Światowej - to kolejny mit, kolejne kłamstwo żydowsko-masońskie.

- O to chodzi. Ale prasa światowa milczy na ten temat. Jedynie od czasu do czasu wycieka prawdziwa informacja, uparcie ignorowana i uporczywie wyciszana przez światową prasę.  Rozmawialiśmy o tym wystarczająco szczegółowo w piątym wykładzie drugiego cyklu, zwanym „Czerwoną Kabałą”. Tam przeanalizowaliśmy książkę Cardeli "Adolf Hitler - twórca Izraela".

Tak więc, jak niesłuszne jest obwinianie narodu rosyjskiego za barbarzyństwo rewolucji 1917 roku, tak również niesprawiedliwe jest całą winę za to, że Niemcy prowadziły Drugą Wojnę Światową, zwalać na naród niemiecki. Wina za wszystko leży nie na narodzie rosyjskim i nie na narodzie niemieckim, ale na tak zwanym "Narodzie Bożym". Drugą Wojnę Światową prowadził kaukaski pół-Żyd Stalin z niemieckim ćwierć-Żydem Hitlerem. Niemcy są również oskarżani o eksterminację wszystkich polskich Żydów, ale kto był ówczesnym gubernatorem w Polsce?  Gubernatorem w okupowanej Polsce był Hans Frank, który również był pół-Żydem. Tak więc pół-Żyd Frank i powinien odpowiadać za wszystkich zgładzonych w Polsce Żydów. Okazuje się, że to Żydzi nawarzyli piwa, a pić zmusili Rosjan i Niemców. Niemcy po dziś dzień wypłacają Izraelowi ogromne odszkodowanie. Do dnia dzisiejszego wypłacili już ponad 40 miliardów dolarów.

Z takim samym sukcesem Izrael może oskarżyć kaukaskiego pół-Żyda Stalina o - ٭eksterminację trockistowskich Żydów i zmusić cały naród rosyjski, aby płacił im odszkodowania. Wydaję się, że ku temu wszystko prowadzi ...

- Tak, to absurd! No dobrze, Stalin – pół-Żyd, Hitler - z domieszką krwi żydowskiej, a jak sprawa się ma z demokratycznym Churchillem? Myślę, że niewielu Anglików wiedziało, że Churchill był pół-Żydem. To była tajemnica państwowa Anglii.

Dokładnie tak samo, jak wielu Anglików do dziś nie wie, że Churchill był - ٭jeszcze i pederastą.

- No proszę, to również dla mnie jest nowość!

Grigoriju Piotrowiczu, mam książkę, w której matka Churchilla mówi o tym, że - ٭miał on "seksualne doświadczenia" z mężczyznami. W tej samej książce przedstawiono portret żony prezydenta USA Roosevelta - Eleonory Roosevelt i stwierdza się, że była ona w 100% lesbijką. Zamieszczają ponad setkę listów Eleonory do jej lesbijskiej kochanki.

- Tak. Ten temat jest ogromny i zakazany.

Gdy tylko zaczniesz analizować "Naród Boży", nieuchronnie napotykasz na - ٭pederastów i lesbijki.

145

- Tak. Taka prawidłowość występuje ... Ojcem Winstona Churchilla był zubożały angielski lord, który ożenił się z bogatą Żydówką Brooklynu o imieniu Jenny Jerome. W swoich wspomnieniach Churchill pisze, że był wcześniakiem, urodzonym 6 tygodni przed terminem. Możemy od razu powiedzieć, że jest to osoba bio-negatywna, w normalnych warunkach on by po prostu nie przeżył.

?Zabawne. Okazuje się, że Anglia była rządzona przez pederastę i wcześniaka - ٭

- Tak. To jest wtedy, jak się rzeczy nazywa własnymi imionami.

Teraz maleńka charakterystyka Churchilla. Cytuję: "Swoją prywatną uprzywilejowaną szkołę Churchill znienawidził od pierwszej chwili, kiedy się tam znalazł. Uczył się słabo, najgorzej od wszystkich w klasie. Guwerner, nauczyciele, a nawet jego własny ojciec uważali go za tępego, a co więcej – za upośledzonego umysłowo". To pochodzi z gazety "Nowe Słowo Rosyjskie", z 2.2.87r. I mogę jeszcze dodać do tego wszystkiego, że Churchill był rudy.

– Wtedy należałoby uściślić, że Anglią kierował tępy rudy wcześniak - ٭pederasta…

-Tak. Okazuje się, że tak. Aby sprawdzić degenerację (zwyrodnienie), należy zawsze zacząć od sprawdzenia drzewa genealogicznego. Winston Churchill miał dwie córki: Sarę i Dianę. Imię pierwszej córki, Sary, mocno pachnie judaizmem (Sarah), a imię drugiej córki, Diana, zalatuje trochę lesbijstwem, jest to jedno z ulubionych imion lesbijek. Tak więc, Diana Churchill pracowała przez długi czas w organizacji charytatywnej, która próbowała przekonać ludzi, którzy chcieli popełnić samobójstwo, aby tego nie robili. A później sama Diana popełniła samobójstwo. To jedna z gałązek na drzewie genealogicznym Sir Winstona Churchilla. Druga córka Winstona Churchilla, Sarah, okazała się nałogową alkoholiczką. Była wielokrotnie aresztowana za pijackie awantury, a chorobliwy alkoholizm jest oznaką problemów psychoseksualnych.

Mam książkę „Lisie gry” ("Fox Games"). Napisał ją Żyd, Władysław Farago, który pracował podczas wojny w amerykańskim wywiadzie. W książce tej pisze, że kuzynką Churchilla była niejaka Desi, która była wnuczką Żyda Singera, tego samego Singera, który opatentował maszynę do szycia w Stanach Zjednoczonych i został milionerem. Później ten Żyd Singer wyjechał do Anglii i powydawał swoje córki za europejskich arystokratów.

Kiedy byłem jeszcze małym chłopcem, miałam babcię Kapitolinę Pawłownę, która szyła na maszynie do szycia firmy Singer. Myślałem wtedy, że to niemiecka maszyna. Okazuje się - nic podobnego. Jej wynalazcą był amerykański Żyd Singer. Był komiwojażerem, sprzedającym pierwsze maszyny do szycia, ale te maszyny nie działały dobrze z powodu pewnych wad szpuli. Wówczas ten Singer opatentował swoją ulepszoną szpulę i tym samym przemienił się ze sprzedawcy – komiwojażera w milionera. Cóż, a potem Singer wyjechał do Anglii i powydawał swoje córki za arystokratów.

Grigoriju Piotrowiczu, należy tu powiedzieć jeszcze kilka słów w obronie - ٭normalnych i zdrowych arystokratów. W wyniku tych wszystkich rewolucji: angielskiej, francuskiej, rosyjskiej, zdrową arystokrację, która prowadziła naród i ratowała go przed tym całym brudem i dżumą, bezlitośnie zlikwidowano. Natomiast chora część arystokracji, która zawarła pakt z diabłem, pozostała przy życiu. Według tych wszystkich wyrodków - arystokratów, którzy pomieszali się z Żydami, można stworzyć negatywne wrażenie o arystokracji w ogóle. Przecież w swoim czasie w byli również arystokraci – patrioci, którzy dbali o swoją nację i swój naród.

146

- Tak. Arystokracja ma dwojaki charakter. Dlatego mówią, że diabeł zawsze jest dwulicowy.

Boję się dwulicowej duszy mojej ... Szukam obrony u Chrystusa, Ale spod maski obłudnejŚmieją się kłamliwe usta.

To jest wiersz Bloka, który zmarł w stanie kompletnego pomieszania zmysłów. Widzą Państwo, on też znał te wszystkie rzeczy.

Treść w języku rosyjskim:

Боюсь души моей двуликой...Ищу защиты у Христа,Но из-под маски лицемернойСмеются лживые уста.

Ale nie zamierzam tutaj wymieniać wszystkich mężów Sary Churchill. W każdym bądź razie powiem tylko Państwu, że połowa jej mężów popełniła samobójstwo.

Cioteczny wnuk Churchilla, 30-letni James Spencer-Churchill, został aresztowany przez londyńską policję i oskarżony w składzie gangu handlarzy narkotyków, a także kokainy na sumę 71 000 dolarów i posiadanie 3 pistoletów. To było już jego drugie aresztowanie za narkotyki. Gazeta "Daily News" z 12/16/85 r. Na zdjęciu ten wnuk wygląda zniewieściale. Ma długie włosy, jak u pederastów lub hippisów. Twarz – jawnego degenerata. Jest on synem i dziedzicem hrabiego Marlborough (Marlboro).

Oto jeszcze jedna interesująca informacja na temat Churchilla. Niejaka K. Sheridan, krewna po matce, w 1920 roku wyjechała do Moskwy. Była rzeźbiarzem i rzeźbiła popiersia w Moskwie. Kogo – pomyśleliby Państwo? Lenina i Dzierżyńskiego! W tym czasie Churchill był pierwszym lordem Admiralicji. Ostro wypowiadał się przeciwko bolszewikom, a jego krewna, ta Sheridan, angielska arystokratka z domieszką krwi żydowskiej, śpieszy się, by utrwalić przez swoje rzeźby wizerunki najbardziej krwawych bolszewików...

Ojciec Winstona Churchilla, Randolph Churchill, zmarł w 1894 roku z powodu postępującego paraliżu, w wyniku nieleczonej kiły. Matka Winstona Churchilla, z domu Jenny Jerome, była Żydówką z Brooklynu, córką amerykańskiego milionera. Ta brooklyńska Żydówka była znana z niezliczonych związków ze wszystkimi, kto tylko na nią miał chęć, zarówno przed, jak i po ślubie z lordem Randolphem Churchillem. Zaczynając od księcia Walii, przyszłego króla Edwarda VII. Ta informacja pochodzi z książki Douglasa Reeda „Spór o Syjon” („The Controversy About Zion”, Johannesburg, 1986, s. 266. Bogata, zdegenerowana brooklyńska Żydówka ożeniła ze sobą zubożałego angielskiego lorda. Można powiedzieć, że było to małżeństwo dwóch osób bio-negatywnych.

W dziennikach Goebbelsa, opublikowanych w 1987 roku w Niemczech Zachodnich, Goebbels wprost nazywa Churchilla "zdegenerowanym geniuszem". Natomiast sam Goebbels był dokładnie takim samym degeneratem, - ćwierć-Żydem, kulawym, z końską stopą, o bardzo małym wzroście i bardzo brzydkim. Rybak rybaka widzi z daleka. Zobacz izraelski magazyn Aleph, 7 czerwca 1988 roku, strona 33.

A co nam mówi chiński wywiad? Cytuję: "Matka Churchilla, amerykańska Jenny Jerome, cierpiała na nimfomanię i miała ponad 200 kochanków". To powiedział mi były major chińskiego wywiadu.

147

A więc widzą Państwo, bierzemy zupełnie inne źródła informacji, ale wszystkie one są zgodne co do tego, że również trzeci bohater wielkiej czwórki, który rządził losami ludzkości w czasie Drugiej Wojny Światowej, był także pół-Żydem i wyrodkiem.

Przeanalizujmy czwartego z tej wielkiej czwórki - Franklina Roosevelta, prezydenta Stanów Zjednoczonych. Wszystkie źródła niemal z dumą informują, że był on masonem. A my wiemy już, że masoni - to tajne stowarzyszenia homoseksualistów. Franklin Roosevelt poślubił lesbijkę. W Ameryce dzisiaj publikowane są książki, w których otwarcie piszą, że jego żona była lesbijką.

Robiła to otwarcie bezpośrednio w Białym Domu. Mieszkała ze swoją kochanką - ٭w oddzielnej sypialni.

Ród Rooseveltów zaczyna się od holenderskiego Żyda Claisa Martensena Rosenvelda. Żoną Klaisa była Żydówka, Jeannette Samoël. Przybyli do Ameryki w 1682 roku. Otrzymałem tę informację z Instytutu Carnegie, który sporządził drzewo genealogiczne Rooseveltów 7 marca 1931 roku. W „New York Times” z 14 marca 1935 roku Roosevelt sam mówi: "Możliwe, że moi odlegli przodkowie byli Żydami". Taka sama historia jest i z jego synami. Wielu jego synów poślubiło Żydówki.

Najstarszym synem prezydenta Theodore'a Roosevelta był James Roosevelt. Kiedy czwarta żona Jamesa Roosevelta, Mary Winsky-Roosevelt, urodziła swoje pierwsze dziecko - córkę o imieniu Rebecca Mary, to u niego było to już siódme dziecko. „Times Magazine”, 26 kwietnia 71, s. 68.

Jedna z żon Jamesa Roosevelta, Claris, w wieku 52 lat, dźgnęła go w plecy nożem. Natychmiast została umieszczona w klinice psychiatrycznej, a James Roosevelt złożył pozew o rozwód. Oto życie rodzinne najstarszego syna prezydenta Roosevelta.

Jego drugi syn, Franklin Roosevelt, Jr., 55, asystent amerykańskiego Ministra Handlu, zawarł jako trzecie małżeństwo z Żydówką Felicią Warburg-Sarnową, 42-letnią dziedziczką domu bankowego Warburga, wdową po Sarnowie, prezydencie kompanii RCA.

?Sarnov był twórcą i wynalazcą telewizji. Okazuje się, że był żonaty z Żydówką - ٭

- Tak. Tak więc, u Rooseveltów zawsze były mieszane małżeństwa z Żydami. Byłą żoną Franklina Delano Roosevelta Juniora była Ethel Dupont - jedna z najbogatszych spadkobierczyń na świecie. A więc, w wieku 49 lat popełniła ona samobójstwo, powiesiła się. Oto mają Państwo ciche rodzinne szczęście ... Miała dwoje dzieci z Rooseveltem Juniorem i z następnego małżeństwa jeszcze jedno dziecko. Też rozwiodła się z drugim mężem i, do swego samobójstwa przebywała w "domu odpoczynku", tj. domu wariatów dla wyższych sfer. „The New York Times”, 05/05/65 r.

Matka prezydenta Roosevelta miała na imię Sara (Sarah), a ojciec jego żony, Eleonory Roosevelt, był ciężkim alkoholikiem i zmarł na złośliwego guza mózgu. Eleonora i Teodor Franklin byli kuzynami, tj. ich małżeństwo było kazirodcze. Faraonowe małżeństwa ...

Amerykańskie czasopismo "Pereid" donosi, że po śmierci prezydenta Roosevelta Stalin nalegał na otwarcie pokrywy trumny, aby upewnić się, że Roosevelt nie został otruty – przy otruciu twarz silnie się zmienia. O tym informuje nas syn prezydenta, Elliot. Oficjalna prośba Stalina została złożona przez sowieckiego ambasadora w Ameryce. Sądząc po wielu danych, w starości Roosevelt, jak większość degeneratów, miał starczy obłęd. Już podczas konferencji w Jałcie, gdzie decydowano o losie powojennego świata, Roosevelt był praktycznie żywym trupem. Niewygodnie jest znanego amerykańskiego prezydenta, który był cztery razy ponownie wybierany, przenosić z Białego Domu do żółtego domu – a więc Stalin pomyślał, że bracia – masoni po prostu go otruli.

148

.Douglas Reed pisze o tym w „Sporze o Syjon” (The Controversy About Zion) - ٭ Pisze, że ciało nie zostało wystawione na widok publiczny, a trumna była strzeżona przez żołnierzy, kiedy była przewożona na cmentarz. Przez kilka miesięcy żołnierze strzegli nawet grobu, aby go nie rozkopano.

- Tak, tak, tak. Tam było bardzo wiele dziwnych rzeczy.

Oto jeszcze interesująca informacja. W swoim czasie prezydent Roosevelt zasiadał wraz z Trockim w amerykańskiej łoży B'nai Brit. B'nai Brit – to centrum światowej masonerii żydowskiej. Trocki był masonem 33 stopnia i Roosevelt również był masonem 33 stopnia. Tak więc, w młodości, gdy Trocki przed rewolucją mieszkał w Nowym Jorku, obaj zasiadali w łoży B'nai-Brity, centrum światowej masonerii żydowskiej.

W książce „Bez upiększeń” ("Unwarnished"), wydanie New York, 1988, autor Shelley Ross (amerykańska Żydówka), na dziesięciu stronach opisuje z wszystkimi szczegółami, że żona prezydenta Franklina Roosevelta - Eleonora była lesbijką i uprawiała lesbijstwo z Loreną Hicock, która, nawiasem mówiąc, nosiła męskie garnitury i paliła cygara. Napisały do siebie ponad 3 tysiące lesbijskich listów miłosnych. Nie każdy mąż i żona napiszą do siebie tyle listów. Ponadto wymieniły pierścionki i obie mieszkały w Białym Domu.

Prezydent Roosevelt, niby sparaliżowany, spał w tym czasie z jakąś inną babą. Ogólnie rzecz biorąc, z Białego Domu zrobiono burdel. Franklin Roosevelt miał też inne kochanki oprócz swojej lesbijskiej żony Eleonory. Eleonora była niezwykle namiętną lesbijką, miała już wtedy ponad 40 lat, a niektóre z jej lesbijskich listów miały po 14 stron.

Ostatnio był film dokumentalny na Kanale 13 o Eleonorze Roosevelt i tam ona - ٭uderzająco przypominała Krupską. Nie można rozróżnić. Stara straszna degeneratka z końskimi zębami.

- W ten sposób, w dzisiejszym wykładzie sprawdziliśmy czterech wielkich przywódców świata podczas II Wojny Światowej i przekonaliśmy się, że wszyscy oni mieli domieszkę krwi żydowskiej (ros. - были с прожидью). Tj. biologicznie, w duszy, byli oni już degeneratami - internacjonalistami, ale na zewnątrz udawali, że są przedstawicielami swoich narodów. W ten sposób, jakby z czarnego wejścia, a dokładniej z tylnego wejścia, Żydzi sterowali Drugą Wojną Światową, a wojna ta kosztowała ludzkość 50 milionów istnień ludzkich. Prowadzili tę wojnę ze wszystkich czterech stron ludzie z domieszką krwi żydowskiej.

To znaczy, że żydowski prorok miał rację, kiedy powiedział, że Żydzi są mądrzy - ٭do zła, ale czynić dobra nie umieją.

- Tak. To był prorok Jeremiasz. On wprost mówił do Żydów: "... są mądrzy do zła, ale dobra czynić nie umieją" (Jer 4:22).

Druga Wojna Światowa była tego oczywistym potwierdzeniem. Jeszcze jedno - ٭oczywiste potwierdzenie – to żydowska władza w Związku Sowieckim. Przecież Związek Sowiecki był wzorem, prototypem tego, co Żydzi przygotowywali dla całej ludzkości.

- Tak, władza sowiecka - tak naprawdę była władzą żydowską.

149

Miliony najlepszych ludzi zostały eksterminowane, całe pokolenia zostały - ٭spustoszone i oszukane. Dzisiaj oni znów próbują skłócić wszystkich ze sobą: Rosjan z Litwinami i Ukraińcami, Ormian z Azerbejdżanami. To znaczy, że do zła, znowu, mają umysł po prostu diaboliczny, a dobrych spraw na razie nie ma i, jak wydaje się, nie będzie ...

- Nic dziwnego, że diabła degeneracji nazywa się wrogiem rodzaju ludzkiego. Ale przecież i Żydów wielu nazywa również wrogami rodzaju ludzkiego. To bardzo interesująca zbieżność. Czy pamiętają Państwo polityczny testament Hitlera, w którym bezpośrednio przed śmiercią nazywał Żydów trucicielami wszystkich narodów świata. Żydzi od dawna próbują rządzić całym światem przy pomocy degeneracji, Bierdiajewskiego Związku Szatana i Antychrysta, w wyniku którego nadejdzie królestwo księcia tego świata, tj. diabła.

Grigoriju Piotrowiczu, wszystko to, że tak powiemy, jest rozumowaniem - ٭teoretycznym, wyższą materią. A jaki praktyczny wniosek możemy wyciągnąć do zastosowania w dzisiejszych wydarzeniach, do jawności (ros. – гласности) i pieriestrojki?

- Krótko mówiąc, trzeba zrobić to, co robili senatorowie w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Żydów wtedy bardzo, a to bardzo ograniczano. Nie wolno im sprawować żadnego stanowiska państwowego. Nie wolno im było być sędziami, członkami Senatu ... Ciekawe, że było to w czasach rozkwitu Imperium Rzymskiego. Ta sama historia miała miejsce w okresie rozkwitu Imperium Osmańskiego. Tam też Żydzi mieli surowe ograniczenia. Do żadnej służby państwowej Żydzi nie byli dopuszczani. Żydowskie myślenie państwowe zawsze było negatywne. Socjalizm, komunizm. Szczuć niższe klasy na wyższe i pogrzać na tym ręce. Oto dlaczego należy ich pilnie usunąć ze wszystkich stanowisk, gdzie mają oni możliwość wpływania na losy narodu.

Na zakończenie chciałbym przytoczyć słowa słynnego węgierskiego kompozytora Franciszka Liszta: "Nadejdzie chwila, w której wszystkie chrześcijańskie narody, wśród których żyją Żydzi, postawią pytanie: czy nadal mamy ich tolerować czy deportować? To pytanie według swego znaczenia jest równie ważne jak pytanie o tym, czy chcemy życia lub śmierci, zdrowia lub choroby, spokoju społecznego czy ciągłego niepokoju."

Lepiej nie można powiedzieć.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародГлава 7. ПРОТИВ БОГА И ПРИРОДЫhttps :// libking . ru / books / sci -/ sci - politics /406928- grigoriy - klimov - bozhiy - narod . html (całość)http :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 07. htm

25.1.2019 r.

Rozdział 8. ZWIĄZEK SZATANA I ANTYCHRYSTA Dzisiaj, kontynuując analizę tematu o kwestii żydowskiej i próbując pomóc narodowi żydowskiemu pozbyć się problemu antysemityzmu, przejdziemy do analizy tego, w jaki sposób Żydzi osiągają wyżyny władzy.

150

Żydzi są nieustannie oskarżani o to, że próbują przejąć dominację nad całym światem i, jak przekonaliśmy się na podstawie materiałów z poprzednich wykładów, z pewnością część prawdy w tym niewątpliwie jest. Niestety, już po raz któryś, podczas II Wojny Światowej ta dominacja dała negatywne, ujemne rezultaty, a cały świat w pełni odczuł je na sobie.

Na poprzednim wykładzie analizowaliśmy ludzi, którzy stali na czele walczących stron - Hitlera, Stalina, Churchilla i Roosevelta. W rezultacie przekonaliśmy się, że wszyscy czterej przywódcy tej wojny mieli domieszkę krwi żydowskiej, chociaż historycy te fakty starannie ukrywają. Znowuż jakaś tajemnica społeczna i historyczna. Dzisiaj spróbujemy wyjaśnić, jakimi drogami wszyscy ci ludzie dostali się na Olimp najwyższej władzy.

Ale tak naprawdę to dziwnie się okazuje, że i przy monarchii, i przy - ٭republikach, przy socjalizmie i przy komunizmie, rządząca elita zawsze okazywała się zarażoną żydostwem. Dziwna prawidłowość.

- Tak, to bardzo dziwna prawidłowość. Przy czym o tym świadczą sami Żydzi. W Biblii Żydzi sami piszą, że są wezwani do rządzenia całym światem. Aby zrozumieć tę zagadkę, tę tajemnicę wyższej socjologii, musimy dobrze wiedzieć, kim są Żydzi. Powtórzę raz jeszcze, że Żydzi nie są ani nacją, ani narodem, ale sektą dziedzicznych degeneratów, która została wygnana z Ur Chaldejskich 4000 lat temu. Oczywiście, Żydzi byli pierwszą organizacją degeneratów. Byli pierwszą masońską organizacją na świecie.

Czyli tak jak włoska Cosa Nostra pierwsza zjednoczyła wszystkich bandytów - ٭Włoch w jednym gangu i ustanowiła w tym gangu ścisłą hierarchię, tak samo i żydowscy degeneraci zostali zjednoczeni przez żydowskich patriarchów w gangu, swego rodzaju sekcie, która później otrzymała nazwę "masoneria".

- Tak. To była swego rodzaju mafia polityczna. Dokładniej - mafia biologiczna, ale ona ma dalekosiężne cele polityczne - przejęcie władzy na całym świecie. Będąc najstarszą sektą degeneratów, Żydzi już dawno poznali na swojej własnej skórze podstawowe prawa degeneracji. Hitler twierdził, że masoni - to sztuczni Żydzi. Potwierdzeniem duchowej jedności masonów i Żydów jest także ich wspólny kalendarz. Żydzi mają swój własny kalendarz, który jest również przyjęty przez masonów. Są one identyczne. Obecny rok – to u nich rok 5749. Już od czasów starożytnych żydowscy przywódcy byli swojego rodzajem kapłanami tej zwyrodniałej organizacji. Oni byli pierwszymi, którzy dobrze znali prawa degeneracji.

To znaczy, jeśli Kościół chrześcijański wyszukiwał ludzi bio-negatywnych i - ٭izolował ich w klasztorach, to żydowscy kapłani wyszukiwali ludzi bio-negatywnych i wykorzystywali ich do niszczenia państw, do niszczenia swoich narodów.

- Tak. Oni doskonale wiedzieli, że degeneracja zaczyna się od szczytów społeczeństwa. Tak więc, jeśli do zbioru informacji mają Państwo pod ręką organizację masońską i dobrze władacie prawami degeneracji, to z pomocą mieszanych małżeństw będą mogli Państwo niezauważalnie dostać się na wyżyny władzy.

Grigoriju Piotrowiczu, normalny człowiek tylko pod groźbą użycia broni, może - ٭zostać zmuszony do pewnych perwersji i będzie to on robił z obrzydzeniem. Masoni natomiast zawsze będą to robić z przyjemnością, a nawet popiskiwać z rozkoszy.

- Tak. Tak więc przywódcy tej zdegenerowanej sekty wiedzieli, że ryba zawsze gnije od głowy. W każdym narodzie, w każdej nacji - im wyższa pozycja społeczna, tym większy odsetek degeneracji.

151

Grigoriju Piotrowiczu, ale, powiedzmy, jakiś syberyjski wieśniak, ze swoim - ٭dowcipem i przedsiębiorczością zarobił miliony. Sam jest praktycznie zdrowy, ale jego miliony natychmiast stają się przynętą dla degeneratów, którzy sami niczego nie mogą produkować i zawsze prowadzą pasożytniczy tryb życia. Dlatego oni, jeśli nie tego chłopa, to już na pewno jego dzieci – jak nie kijem to pałką, obowiązkowo wciągną do swojej bandy, ożenią z degeneratką, i następnie już całe to diabelstwo rzuci się na rodzinę nieszczęsnego bogacza.

- Tak, tak, tak. Dotknął tu Pan bardzo interesującego tematu. Tutaj trzeba dobrze pamiętać statystyki dra Kinseya. Dla ludzkości niebezpiecznymi są nie 4% jawnych homoseksualistów, a 33% tłumionych, utajonych i ukrytych homosiów. Psychiatrzy mówią, że nie ma osób biseksualnych. Są tylko zamaskowani homoseksualiści. Będą oni najniebezpieczniejsi dla społeczeństwa, ponieważ stanowią minę z opóźnionym działaniem i ta mina obowiązkowo kiedyś zadziała.

Ze statystyk dra Vittelsa wiemy już, że każda co druga kobieta jest potencjalnie zakażona homoseksualizmem. Normalnej miłości normalnego mężczyzny ona nie potrzebuje, ona jej nie zadowoli. Więc to te degeneratki zawierają małżeństwa tylko z wyrachowania. Normalni ludzie myślą, że małżeństw z wyrachowania jest mało, że są to przypadki pojedyncze. Takiego związku małżeńskiego nawet sobie nie wyobrażają. Jednak degeneratki nie mogą kochać i dlatego, zamiast miłości, zawsze będą kierować się nagim wyrachowaniem. Degeneratka spokojnie i na zimno szuka sobie perspektywicznego męża, tak samo jak prostytutka wybiera najbogatszego klienta. Wszystko tutaj jest takie samo. A propos, o prostytutkach. Normalni ludzie także nie wiedzą, że wśród prostytutek - większość to lesbijki. Śpią z mężczyznami tylko z powodu pieniędzy. Jest to szczególny biologiczny typ kobiet i jest ich całkiem sporo.

?Więc Kuprin mylił się, gdy pisał o wiernych żonach - byłych prostytutkach - ٭

- A propos, o Kuprinie. Miałem jedną bardzo interesującą czytelniczkę, która pewnego razu powiedziała mi, że w młodości czytała "Jamę" Kuprina. Jest to powieść o prostytutkach. A więc – wtedy ona nie zauważyła, że wśród tych prostytutek jest wiele lesbijek. Po przeczytaniu moich książek ponownie przeczytała tę powieść i dopiero wtedy wyraźnie zobaczyła, że prostytutki kupryńskie są lesbijkami między sobą. Kuprin mylił się, twierdząc, że nie ma lepszej żony niż wczorajsza prostytutka. Wiemy, że dobra żona z lesbijki nigdy nie będzie. Życie w takiej rodzinie wkrótce stanie się prawdziwym piekłem.

Wśród moich znajomych najbardziej udanym było małżeństwo Nataszy Kusznir. Wyszła za mąż za wielkiego amerykańskiego naukowca – atomistę, Dicka Luttera. Natasza była pół-Żydówką z silnymi skłonnościami lesbijskimi i, jak można było się spodziewać, to wspaniałe małżeństwo zakończyło się bardzo źle. Dwadzieścia lat później już kilka razy siedziała w szpitalu dla obłąkanych. Jej matka, Rosjanka, która poślubiła Żyda, na starość też zwariowała i popełniła samobójstwo.

Jak to się stało? Mając 23 lata Natasza Kusznir została wysłana jako tłumaczka do Genewy, gdzie prowadzone były niekończące się międzynarodowe negocjacje w sprawie rozbrojenia atomowego. Tam ona i podłapała amerykańskiego naukowca – atomistę Dicka Luttera. Brat Dicka także był wielkim naukowcem – atomistą, doradcą prezydenta Nixona. Dick był wtedy żonaty i miał troje dzieci. Najstarszy syn miał już 19 lat. Tak więc - ta pół-Żydówka - lesbijka Natasza Kusznir doprowadziła do jego rozwodu z żoną, zniszczyła rodzinę i poślubiła go dla siebie. Po tym jego pierwsza żona z nieszczęścia stała się alkoholiczką. Kiedy on uczył się w młodości, to ona pracowała i utrzymywała jego i całą rodzinę. Z wdzięczności za to Dick w wieku 45 lat porzuca ją z

152

powodu 23-letniej pół-żydowskiej suki, która absolutnie go nie kochała. Wszystko to było dla niej czystym teatrem. Te kobiety nie mogą kochać, u nich zawsze wszystko jest z wyrachowania.

Dick Latter bywał w moim domu przed ślubem z Nataszą i ja powiedziałem wtedy jemu w przyjazny sposób: "Dick, pamiętaj: miałem już nieprzyjemne doświadczenie w moim życiu. Kiedyś też byłem zakochany w Nataszy Mayer, tak jak ty teraz jesteś zakochany w Nataszy Kusznir. Ta Natasza Mayer w końcu okazała się lesbijką i miałem z nią dużo nieprzyjemności. Z własnego doświadczenia chcę cię ostrzec, że u twojej Nataszy również są bardzo silne skłonności homoseksualne. Jest ona bardzo niebezpieczna dla ciebie". Nie chciał mnie słuchać. Pobrali się. Urodziła im się córka. Mieszkali wtedy w Kalifornii. Natasza natychmiast rzuciła Dicka i przyjechała tu, do Nowego Jorku. Sama załatwiła pracę w ONZ, a córkę oddała matce. Potem wpadła w alkoholizm. Upijała się do białej gorączki (delirium tremens) i niejednokrotnie trafiała do domu wariatów. Mówią, że Bóg karze cię tak, jak grzeszyłeś. Z powodu jej winy pierwsza żona Dicka rozpiła się, a teraz i Natasza upijała się w pestkę i regularnie trafiała do domu obłąkanych. Córka Nataszy również później stała się narkomanką i lesbijką, podobnie jak jej matka.

Oto jakie zakręty wyczynia życie, kiedy człowiek poślubia Żyda. Oto jak się to wszystko kończy. Warto zauważyć, że Natasza starannie ukrywała, że jest pół-Żydówką, czyli dobrze wiedziała, co to zazwyczaj pociąga za sobą ...

.Diabeł obiecuje złoto i władzę, a płaci rozbitymi skorupami - ٭

- Tak, ale trzeba to wszystko obserwować przez 20-30 lat. Jak to się zaczyna, jak się rozwija i jak to wszystko się kończy ... Natasza Kusznir pracowała jako tłumaczka w Departamencie Stanu, była tłumaczką w ONZ i, rzecz jasna, była powiązana z wszelkimi przebiegłymi organami. A gdzie skończyła? W domu wariatów. Oto przykład małżeństwa z wyrachowania.

Wspomniał Pan tutaj chłopa syberyjskiego, który przez swoją pracę i spryt stał się milionerem. Tak, rzeczywiście, byli tacy wieśniacy. Chociażby bracia Stroganowie, którzy dali się poznać szeroko na Uralu. Wielu kupców w Rosji wychodziło z prostego ludu, ale zaraz po tym, jak się tylko oni wzbogacali, natychmiast czekało na nich straszne niebezpieczeństwo. Z reguły taki chłopak wpadał na piękną kobietę z wyrachowaniem. Z pewnością będzie to jakaś lesbijka, która będzie odgrywała kochającą i namiętną naturę. Większość hollywoodzkich aktorek jest właśnie takich. I taki chłopek-milioner obowiązkowo wpadnie w pułapkę. Jemu się chce czegoś innego, szczególnego, nie jak u wszystkich innych ... Przeżyją oni 20-30 lat, ona napłodzi mu dzieci ... A kiedy dzieci osiągną dojrzałość płciową, to okazuje się, że wszyscy są zarażeni homoseksualizmem. Co możemy zrobić? Ten nieprzyjemny problem istnieje w każdym narodzie, ale co wtedy mają robić Żydzi, u których tych uroków jest 6 razy więcej?. ..

A teraz weźmy historię z Sawwą Morozowem. Był milionerem w trzecim pokoleniu. Stał się nam znany z tego, że finansował bolszewików. Co roku przez Gorkiego do Lenina szły wielkie dotacje na partię bolszewicką od milionera Sawwy Morozowa. A jak to się wszystko skończyło? Sawwa Morozow popełnił samobójstwo w Nicei. Przyłożył kartę z asem kier na klatce piersiowej do serca i przestrzelił. Skończył swoje życie w kwitnącym wieku. Chodziło o to, że bał się, że w końcu oszaleje. Oto przykład potomka jakiegoś chłopka-milionera, zarażonego poszukiwaczką szczęścia przez małżeństwo w wyrachowania.

Grigoriju Piotrowiczu, wcześniej, kiedy ludzie się pobierali, to przeważnie - ٭uczestniczyli w obrzędzie ślubu cerkiewnego. Cerkiew powinna była jakby zapobiegać podobnemu biegowi wydarzeń.

153

Cerkiew miała pełnić funkcje kontroli genetycznej. Przecież oni znają te - ٭wszystkie rzeczy.

"Oni wszystko to znają, ale ... Przypuśćmy, że jakiś tam kapłan-ojczulek widzi, że narzeczona jest zepsuta i myśli sobie: "A kto to wie, może i pan młody jest taki sam. A ja pogrążę się ze swoimi radami, zyskam siebie kłopotów i wrogów. Niech Pan Bóg decyduje ". Niestety, Cerkiew Prawosławna nigdy tego nie robiła. Robiono to w czasach Inkwizycji. Po prostu czarownice takie palone były na stosach. Zapędzali degeneratów do podziemia, nie pozwalali im, jak dzisiaj, kwitnąć pięknym kolorem.

Powróćmy do problemu żon żydowskich. Kompleks małżeństwa z wyrachowania, jak już teraz wiemy, będzie praktycznie u każdej co drugiej kobiecie. Tak to jest, jeśli się idzie zgodnie ze statystykami dra Wittelsa. To jest we wszystkich nacjach (narodach) – mniej więcej połowa kobiet. Ale według złotej formuły profesora Lombroso u Żydów jest tego wszystkiego 6 razy więcej. Czyli praktycznie wszystkie Żydówki są zarażone kompleksem małżeństwa z wyrachowania. Tutaj właśnie leży przyczyna tego, dlaczego Żydówki wstępują w korzystne związki małżeńskie z książętami tego świata i przedostają się na wyżyny władzy.

Wszystko, o czym tutaj mówimy, wszystko to jest w Biblii, ale tylko tam nie jest to wyjaśnione otwarcie. Tam wszystko jest zaszyfrowane. Na przykład, Biblia mówi, że diabeł jest księciem tego świata, a dla kogo będzie to za mało, to dodaje się, że diabeł jest bogiem tego wieku. Degeneracja zawsze idzie z góry. Żydzi doskonale to wiedzą i umiejętnie wykorzystują. Przez stulecia Żydzi dostosowywali się do swojej degeneracji. Dlatego zapewne i przekonują siebie, że są wybrani. Przy okazji, to samo twierdzą i pederaści. Kiedy pederaści zbierają się w swoich tajnych stowarzyszeniach, to także mówią, że są elitą, że są wybranymi. Poczytajcie dowolny magazyn pederastów. Porozmawiajcie szczerze z dowolnym pederastą. Ta sama historia, co i z Żydami. Ta sama psychodynamika.

.Stąd Grigoriju Piotrowiczu, można wyciągnąć interesujący wniosek - ٭Normalnych ludzi jest nieco mniej niż połowa, a ponieważ żyjemy w czasach, gdy światem rządzi diabeł demokracji, to najlepiej ludziom tym nie przyłączać się do żadnych partii. Ponieważ gdy zgromadzą się więcej niż trzy osoby, to pederaści zawsze w sposób demokratyczny ich pokonają. Zawsze ich przegłosują i zmuszą robić to, czego potrzebują. Każdą dobrą sprawę obrócą na służbę diabłu.

- Niestety, najczęściej tak właśnie i jest. Jeśli jednak ludzie będą dobrze znać prawa WYŻSZEJ SOCJOLOGII, to wówczas pederastom będzie trudniej ich oszukać. Będzie można wtedy zbierać się w jakiejś wspólnoty na podobieństwo bractw prawosławnych, ponieważ cios zaciśniętą pięścią jest zawsze skuteczniejszy niż cios rozczapierzonymi palcami.

Żydzi wykorzystywali degenerację już od czasów biblijnych. W Biblii jest na to wiele przykładów. Zwłaszcza w żydowskim Starym Testamencie. Biblia składa się z dwóch części: Starego Testamentu i Nowego Testamentu. Wiele osób, czytając Stary Testament, mówi: "Słuchajcie, przecież są to takie obrzydliwości, takie paskudztwa ... A Nowy Testament - Ewangelia są dobre. Ale dlaczego Stary Testament, ten wstrętny żydowski Stary Testament połączony jest z Nowym Testamentem w jednej świętej księdze Biblii?..."

Uważam jednak, że to połączenie jest poprawne. Żeby ludzie sami mogli zobaczyć, jakie paskudztwa działy się w Starym Testamencie. Wtedy ludzie się przekonają, że Nowy Testament był naprawdę potrzebny. Przypomnę Państwu teraz trochę o tym, co jest napisane w Starym Testamencie.

154

Praojciec Abraham, od którego rzekomo pochodzą Żydzi, podsuwa swoją żonę Sarę faraonowi. Oznacza to, że Abraham robi cos wyraźnie niemoralnego. To jako minimum. Potem powtarza tę samą sztuczkę z innym królem, niejakim Abimelechem. Obu tych królów Sara obdarowała chorobą weneryczną ... Oto pierwszy niemoralny przykład z żydowskiego Starego Testamentu.

Właśnie dlatego Sara była niepłodna. Potem mówi ona Abrahamowi, że jest u nich służebnica Hagar i że on musi zrobić dziecko z tą służebnicą (pamiętacie Adolfika - wszystkie te same sztuczki). To drugi niemoralny przykład z żydowskiego Starego Testamentu. Służąca Hagar urodziła Abrahamowi syna Ismaela, ale Sara tak znęcała się nad Hagar, że ta z synem uciekli na pustynię. Biblia mówi, że Hagar była Egipcjanką, a ja czytam w izraelskim piśmie "Aleph", że służebnica Hagar, jak się okazuje, była ... egipską księżniczką. Co to jest, delirium obłąkanego Żyda, cierpiącego na manię wielkości? Sądzę, że to właśnie Żydzi włożyli tę informację mówiącą o tym, że oto wszyscy narody świata i ich królowie będą musieli służyć Żydom.

Będziemy sprawdzać po kolei wszystkich żydowskich bohaterów ze Starego Testamentu. Wszyscy słyszeliśmy o Mojżeszu, który wyprowadził Żydów z Egiptu i dał Żydom prawa. Ale co to był za człowiek? Był żydowskim dzieckiem, podrzuconym bezpłodnej egipskiej księżniczce, która wychowała go przy dworze. Kiedy Mojżesz dorósł, to poślubił Etiopską, tj. murzynkę.

* - To tyle.

.Oto mają Państwo żydowską czystość krwi. Oto zakaz mieszanych małżeństw - ٭Najważniejszy żydowski dawca praw był podrzutkiem, który poślubił murzynkę!

- Tak, tak, tak. Dziś to samo dzieje się u nas w Nowym Jorku. Dopiero co odbyły się wybory burmistrza. Wcześniej burmistrzem Nowego Jorku był stary Żyd i pederasta Edick Kocz. Teraz na burmistrza miasta został wybrany murzyn David Dinkins, ale jeśli spojrzą Państwo na zdjęcie nowego burmistrza, to zobaczą, że jest to mulat, produkt mieszanego małżeństwa między murzynem a białą kobietą. Na imię ma David. Dziwne imię dla murzyna. Imię hebrajskie. Murzyn David Dinkins jest żonaty z białą kobietą. Pytanie: Która biała kobieta wyjdzie za mąż za murzyna? Pomyślcie Państwo sami.

Jeśli przeanalizujemy skład Komunistycznej Partii USA, to będzie tam - ٭dokładnie ta sama mieszanka Żydów i murzynów.

- Tak. Mam tutaj całą serię kart, aby to potwierdzić: "Żydowskie żony na amerykańskich wyżynach". Dzisiaj sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii USA jest Hess Hall. A prezydentem partii komunistycznej USA jest 80-letni murzyn, który poślubił Żydówkę. Oto i macie amerykańską partię komunistyczną. Ten David Dinkins, nowy burmistrz Nowego Jorku, również jest bardzo dziwną osobą. Latem w Nowym Jorku, jak zwykle, odbyła się parada pederastów i jak zwykle na czele tej parady pederastów szedł były burmistrz Nowego Jorku Edick Kocz, ale trochę za nim szedł też ... David Dinkins. Możliwe, że jest on albo pół-Żydem, albo czarnym Żydem. Są to te same sztuczki, które Żydzi stosują od czasów biblijnych. Od praojca Mojżesza.

Teraz zajmijmy się kolejnym żydowskim bohaterem biblijnym - Józefem z Egiptu lub Józefem Pięknym, o którym pisał z zachwytem niemiecki pisarz i laureat Nagrody Nobla, Thomas Mann. Przy okazji, Thomas Mann był pół-Żydem z bogatej hanzejskiej rodziny. Jego dziadek był senatorem w jednym z hanzejskich miast. Prawie wszyscy bracia i siostry Thomasa Manna, a także jego dzieci, popełnili samobójstwo, a w ¼ Żyd Hitler, zakazał jego książki i palił je na stosach.

W książce "Erotyczna Judaica" (Allen Edwards. "Jewish Erotica", Nowy Jork, 1967) jest napisane wprost, że ten Józef Piękny był pederastą i zajmował się pederastią z samym faraonem (s. 103-105).

155

Jak widać, Żydzi podsuwali zwyrodnialcom, którzy byli u władzy, nie tylko swoje żony, siostrzenice i dzieci - podrzutki, ale także przystojnych pederastów. I nawet dziś Żydzi piszą o tym z zachwytem chwaląc swoich bohaterów. Każdy inny naród o podobnych wyczynach starałby się milczeć. Tylko nie Żydzi. To, co jest niegodziwością i obrzydliwością dla wszystkich normalnych ludzi, dla Żydów – jest cymes (ros. – цимис, ang. –tsimis), szczyt ideału.

Rozważmy innego żydowskiego sprawiedliwego. W Biblii podano historię o Noe i jego synu Chamie. Noe był, że tak powiemy, żydowskim prawym człowiekiem. Kiedy Pan Bóg zbuntował się z powodu grzechów ludzkości i uczynił światowy potop, aby zmyć to całe diabelstwo z ziemi, to tylko sprawiedliwy Noe został uratowany wraz z rodziną. Spójrzmy teraz do książki "Seks i miłość w Biblii" autorstwa profesora i doktora teologii Williama Cole'a. Warto tutaj zauważyć, że w języku rosyjskim słowo "cham" oznacza dość jasne pojęcie. I pochodzi ono z tej oto biblijnej historii. Cham był synem tego prawego człowieka, Noego. Tak więc, w książce profesora i teologa, doktora Williama Cole'a, mówi się, że prawy Noe pewnego razu upił się i spał nago ... Czy możecie Państwo sobie wyobrazić ten prawdziwy obraz? Jego syn – Cham, również prawdopodobnie pijany, też się przewrócił obok i ... użył własnego ojca. I oto ten profesor - teolog pisze, że dla tych, którzy przetłumaczyli Biblię, było to po prostu niezręcznie, aby dosłownie przepisywać to, co było w hebrajskich oryginałach. Dlatego nieco złagodziły opis tej świętej rodzinki. W Biblii podano wersję, że podobno Cham drwił z pijanego i nagiego ojca. Tak oto w sposób wymijający przedstawiono pederastyczny grzech Chama.

Należy podkreślić, że ta historia nie pochodzi z chrześcijańskiej Ewangelii, ale z - ٭ żydowskiej Tory. Stary Testament przez samych Żydów nazywany jest Torą, Pięcioksiągiem Mojżesza.

- Tak, tak, tak. W pierwszej księdze Biblii opisuje się również szczegółowo historię przodka Abrahama i jego obrzezanie. Podobno Pan Bóg kazał zrobić obrzezanie. Ale niektórym ludziom i dzisiaj robi się obrzezanie. Z konieczności. Jest to jeden z fizycznych objawów degeneracji i nazywa się on stulejką (zwykli ludzie mówią - załupek). Natura sama daje mu wyjaśnienie: przerwij dalsze rozmnażanie, bo będzie źle ...

Na przykład, mój dawny znajomy Iwan Elagin, jeden z najlepszych poetów emigracji, również otrzymał ten sygnał od Boga. Jak mówi Szołochow w "Cichym Donie", jego żenidło nie pracowało. W wieku 20 lat musiał zostać obrzezany. Ale Wania nie zwrócił uwagi na Boga i wkrótce pojawiła się córka – jawna degeneratka. Znałem wszystkich tych ludzi osobiście. Oglądałem ich przez 20-30 lat.

Jednym z najbardziej autorytatywnych żydowskich bohaterów Starego Testamentu był król Dawid. W młodości był pasterzem, grał tam na flecie lub lutni, pas baranów i jednocześnie zajmował się ... pederastią. Z kim on to robił? Z synem pierwszego króla Judzkiego Saula, Jonatanem. Biblia mówi bezpośrednio: "... Jonatanie, twoja miłość była dla mnie ponad miłością kobiet". A profesor i doktor teologii William Cole opisuje to bardziej szczegółowo i nazywa rzeczy po imieniu. W ten sposób pastuszek Dawid trafia przez tylne wejście, a raczej przez tylne wyjście (odbyt), do pałacu królewskiego, i ostatecznie sam staje się królem Żydów. Oto klasyczny opis żydowskiej drogi do wyżyn władzy.

Kiedy nadszedł czas, by król Dawid się ożenił, to nie poślubił on Żydówki, tak jak powinno być zgodnie z żydowskimi przepisami dotyczącymi czystości rasy, ale Hetytkę (ros. - на хеттеянке). To znaczy, było to również mieszane małżeństwo, z którego i urodził mu się pół-krwi syn, który jest znany jako mądry król żydowski Salomon. Dzisiaj, zgodnie z prawem rabinackim i izraelskim, ten żydowski król nie otrzymałby nawet obywatelstwa w Izraelu. Dzisiaj królowi Salomonowi nie dano by słowa w Knesecie. Komedia!

156

Z drugiej strony, pederastia taty Dawida obowiązkowo musiała się odbić również na synu, Salomonie.

Tutaj, Grigoriju Piotrowiczu, konieczne jest dokonanie pewnej historycznej - ٭dygresji, wyjaśnienia. Ta starożytna banda degeneratów ciągle się maskuje. Tak jak teraz na naród niemiecki zwala się całą winę za Drugą Wojnę Światową, tak jak na naród rosyjski zwala się całą winę za koszmar rewolucji – to dokładnie tak samo pederaści zohydzili dobre imię starożytnego plemienia Żydów i Izraelczyków. Po dokonaniu badań historycznych Douglas Reed w swojej książce "Spór o Syjon" konkluduje, że pradawny gang pederastów - degeneratów, znany nam dzisiaj jako Lewici, wysłał swoich szpiegów do małego plemienia Żydów, które żyło na południu konfederacji izraelskich plemion, i ci dowiedzieli się od tubylców, że wierzą oni w plemienne bóstwo o imieniu Jahwe. Po powrocie na pustynię gang lewitów - pederastów nauczyli się swoich ról i zjawili się do tubylców jako rzekomi wysłannicy samego Jahwe. Nieszczęśni Żydzi im uwierzyli. Po zniewoleniu tego małego plemienia lewici – pederaści usiłowali w ten sam sposób zniewolić całą konfederację izraelskich plemion. Jednak tamci szybko przejrzeli i wrzucili ich z powrotem do Judei jako wstrętnych pederastów i degeneratów. Od tamtego czasu ten gang i zawłaszczył dla siebie nazwę nieszczęsnych Żydów. Później, po zohydzeniu już i tego imienia, zmienili je na imię Izraelczyków, chociaż prawdziwi Izraelczycy nie chcieli mieć z nimi nic wspólnego. Nawet w Żydowskiej Encyklopedii napisano, że Lewici nie są plemieniem izraelskim.

- Tak. Dlatego mówi się, że diabeł jest kłamcą i ojcem kłamstwa. Nie tylko sam kłamie, ale także rodzi, stwarza kłamstwo. Wszystko pasuje do siebie jak dwa razy dwa - cztery.

A dzisiaj gwiazda pederasty-Dawida, Mogendowid, (magen Dawid) powiewa na sztandarze Izraela. Myślę, że to całkiem logiczne ...

Zajmijmy się innym żydowskim świętym - sprawiedliwym Lotem. Przypomnijmy historię miast Sodomy i Gomory. Wszyscy mieszkańcy tych miast zostali zniszczeni z powodu szalejącej pederastii. Stąd i poszły te wyrażenia - sodomici, sodomia, grzech sodomski. Chociaż jakie to były miasta? Żydzi tam bardzo przesadzili. Jeśli napiszą miasto, czytaj osada, jeśli napiszą król - czytaj starszy z niewielkiego plemienia. I oto w sposób cudowny z Sodomy uratowali się tylko sprawiedliwy Lot z dwiema córkami. Znaleźli schronienie w jaskini i pomyśleli córki Lota: jak mają przedłużyć swój ród? Pomyślały, pomyślały i wymyśliły ... Dziewicze córki spoiły własnego ojca i ... przespały się z nim.

Oto próbka żydowskiej moralności. Wpierw pijanego Noego zgwałcił jego własny syn Cham, następnie sprawiedliwego Lota upijają przebiegłe córeczki i ... zachodzą od niego w ciążę. Jak konsekwentni są w swoich grzechach ...

Ludzie już od dawna zastanawiają się: dlaczego nasi święci ojcowie jeszcze na - ٭pierwszym Soborze Powszechnym włączyli te podłe książki do świętej Biblii, do Kanonu? Komu były potrzebne te paskudztwa? Czego mogą one nas nauczyć?

- Dobrze. Po świętych księgach Starego Testamentu będziemy kontynuować naszą podróż po historii żydostwa, po zdegenerowanych paskudztwach żydowskich. Znamy już biblijną historię Estery, Mordocheusza i perskiego króla Artakserksesa. Królowi Persji, Artakserksesowi, wujek

157

Mordechaj podsunął swoją siostrzenicę, Żydówkę Esterę. I co z tego wyszło? Ta miłość zakończyła się masakrą Persów, w której zginęło 75 000 osób, w tym kobiety i dzieci, którzy nie byli zadowoleni z żydowskiej dominacji w pałacu. Tak że wzorzec masowego pogromu pokazali światu właśnie Żydzi.

Charakterystyczna jest reakcja Żydów na ten pogrom. Jest typowa. Jeśli w - ٭jakimkolwiek narodzie dochodziło do wybuchu oburzenia z powodu ucisku Żydów, to wówczas Żydzi podnosili na cały świat wycie i ten dzień wpisywali czarną plamą niezmywalnej winy do historii tego narodu. A sami Żydzi krwawą masakrę 75 000 Persów urządzili sobie jako najbardziej wesołe święto. I na całym świecie po dzień dzisiejszy Żydzi radują się w tym dniu. Bez żadnych wyrzutów sumienia.

- Tak. Purim. Jakie tam wyrzuty sumienia! Jedno słowo – Naród Boży! A być może jest to jednak naród diabelski? Wszak wszystkie swoje "wyczyny" Żydzi opisują jako spełnienie nakazu lub polecenia ich Boga, Jahwe. Dlatego ludzie mówią: wygląda na to, że żydowski Bóg – Jahwe – to sam diabeł.

... Czyli kiedy czytasz Stary Testament i spotykasz: Bóg powiedział, Bóg nakazał - ٭- trzeba czytać diabeł?

- Tak. W większości przypadków tak. W Starym Testamencie wszędzie mówi się, że wszystkie te paskudztwa, które czynili Żydzi, wszystko to zostało im nakazane przez samego żydowskiego Pana Boga, którego imienia z jakiegoś powodu nie można nazwać. Również charakterystyczne. Dzisiaj w czasopiśmie "Alef" słowo Bóg piszą jako B-g, czyli żydowskiego Boga nie można nazwać.

Podobne jest to do przyłapanego złodzieja. Schwycili cię, ale nazwać swego - ٭herszta bandy nie masz prawa.

- Tak. Każdy naród chwali swego Boga, śpiewają dla niego hymny. A w tym narodzie do dnia dzisiejszego nie pozwala się nazwać imienia swego Boga.

Powróćmy do historii rosyjskiej rewolucji. Skąd się wzięli w niej Żydzi? Jeśli spojrzeć głębiej, to w zasadzie wszyscy oni byli polskimi Żydami. Królestwo Polskie było wówczas częścią Rosji. A w Polsce i na obszarach przyległych do niej mieszkało wtedy około 6 milionów Żydów.

To właśnie historycy nazywają zadżumionym pocałunkiem Polski. Kiedy Rosja - ٭włączyła Polskę do swego obszaru, to była zmuszona przyjąć tę oto gigantyczną żydowską kolonię. To ten akt od tamtej pory nazywany jest zadżumionym pocałunkiem Polski.

- Tak, ale kto sprowadził ten 6-milionowy tłum Żydów do Polski? To była żydowska Esterka i polski król, który został nazwany przez lud - Mordechajem II, którego Esterka była kochanką. To było gdzieś w XVI-XVII wieku. Wtedy Żydów przepędzano w całej Europie i Żydzi wywąchali, że król polski jest degeneratem. Więc podsunęli mu dość młodą i ładną Żydówkę Esterkę. I zaczęła odgrywać ona taką samą rolę w Polsce, jak biblijna Estera przy perskim królu. Wtedy to król polski i pozwolił Żydom przyjechać do Polski.

"... Sam oddał Polskę na rozszarpanie ... "Zamienił nas na babę - ٭

158

- Tak. Wkrótce kahał żydowski opanował całą Polskę. Dziś znalezienie Polaka bez domieszki krwi żydowskiej jest prawie niemożliwe. Obecny Prezydent Polski generał Jaruzelski jest żonaty z Żydówką, tak samo jak i sekretarz generalny Gomułka, tak samo jak były prezydent Polski Ochab. Co prawda, sekretarz generalny Gomułka w swoim czasie prześladował polskich Żydów. Nawet jego żydowska żona wyjechała do Szwecji. Powstaje pytanie: dlaczego wyjechała ona do Szwecji? Dlaczego nie pojechała do rodzinnego Izraela?

Ten sam obraz był w Rosji. Przed rewolucją 1905 roku hrabia Witte odgrywał ważną rolę w polityce rządu carskiego. Przez wiele lat był ministrem finansów i bardzo wpływowym doradcą cara Mikołaja II (Odrzuconego, Przeklętego; ros. – Окоянного*/). Pierwsze małżeństwo Witte zakończyło się skandalicznym rozwodem. A rozwody w Rosji wówczas były bardzo rzadką i trudną procedurą. W drugim małżeństwie hrabia poślubił Żydówkę. I w tym małżeństwie - wszystko było w porządku. Oznacza to, że jeden degenerat znalazł innego degenerata. Witte nieustannie prosił cara o uchylenie restrykcyjnych ustaw przeciwko Żydom. To znaczy, będąc degeneratem, mężem Żydówki, stał się szabes-gojem. A później okazało się, że był Żydem i wielkim masonem. Dla masona żydowska żona – to jak pieczęć diabła, jest przepustką na wyżyny władzy.

*/ - Окоянный, w słownikach wszystkich występuje słowo oкaянный w znaczeniu odrzucony, przeklęty, grzeszny, niecny, niegodziwy itp. – AL.

A teraz trochę o środowisku Mikołaja II (Przeklętego). Z jakiegoś powodu nie faworyzowali Joanna z Kronsztadu, który był tuż obok, ale sprowadzili z dalekiej Syberii byłego chłysta - Griszkę Rasputina. Rasputin był bardzo blisko rodziny carskiej. Sekretarzem Rasputina był Żyd Aaron Samuiłowicz Simanowicz. To ten człowiek, przez Rasputina, kierował Okajannym carem ...

?Ale dlaczego Cerkiew na to wszystko pozwalała - ٭

- W tym rzecz. I na Cerkwi leży wielki ciężar winy za śmierć carskiej Rosji.

Simanowicz kontrolował działania Rasputina z jednej strony. Z drugiej strony Rasputin miał zięcia, Borysa Władimirowicza Sołowjowa, wielkiego masona. Tak więc Rasputin był jak w imadle. Oto kolejny przykład żydo – masoństwa z jego kontrolą i wpływem.

Wszyscy wiedzą, z jakiego powodu wybuchła Pierwsza Wojna Światowa. Arcyksięcia Ferdynanda zabił Serb Gawriił (Gabriel) Princip. Ale okazuje się, że Princip wcale nie był Serbem, ale czystym Żydem i nie są to czcze plotki. Wszyscy zamachowcy byli sądzeni przez otwarty sąd i w protokołach sądowych odnotowano czarnym na białym: Żyd i mason. I ci chłopcy, którzy brali udział w zabójstwie wraz z nim, byli także Żydami i masonami. Ale historycy milczą na ten temat. Starają się w ogóle o tym nie rozmawiać.

Grigoriju Piotrowiczu, biorąc to wszystko pod uwagę, co można by dzisiaj zrobić - ٭ w Rosji?

"Najprostszą rzeczą jest zastosowanie w stosunku do Żydów ich własnych praw. Dzisiaj na przykład w Izraelu małżeństwa mieszane nie są uznawane i są zakazane. Dzieci z mieszanych małżeństw czują się w Izraelu gorzej niż Żydzi w nazistowskich Niemczech. Oni uciekają stamtąd. Ich się wypycha. Więc należało by zastosować to izraelskie prawo w stosunku do Żydów również w Rosji. Czyli zakazać mieszanych małżeństw z Żydami.

Następnie należy wydać Żydom paszporty bezpaństwowców (apatryd; ros. - бесподданных). W końcu istnieje obecnie oficjalne żydowskie państwo Izrael, które automatycznie uznaje wszystkich Żydów za swoich poddanych. A skoro masz paszport obcokrajowca, to nie masz już prawa zostać redaktorem naczelnym „Ogońka”, nie wleziesz do parlamentu, do rządu, do Akademii Nauk ...

159

Przecież wszystko to odbywa się kosztem mieszanych małżeństw dla pozoru, z wyrachowania. Tylko w ten sposób można stopniowo zmniejszyć szkodliwy wpływ Żydów na los Rosji.

Słynny psychiatra Lombroso mówił, że u Żydów chorób psychicznych, a w konsekwencji i perwersji seksualnych, tj. degeneracji, jest 6 razy więcej niż u nie-Żydów. Z drugiej strony, według statystyk dra Kinseya, nawet w małżeństwach klasy średniej społeczeństwa, 52% żon i 54% mężów zajmuje się w seksem doustnym (oralnym), co z punktu widzenia prawa nazywane jest sodomią, pierwszym etapem degeneracji. A jeśli u Żydów jest tego 6 razy więcej? ..

Tak więc, jeśli w Ameryce jest 50% oralnego (ustnego) seksu, to ile tego seksu będzie u Żydów? Pomnóżmy przez 6 ... Więc – całe 300%. Statystyka dra Kinseya mówi o klasie średniej. A jeśli weźmiemy klasy wyższe, powiedzmy, najwyższe 10% populacji w tej samej Ameryce, to nie będzie tam 50%, ale całe 90%. Żydzi wspaniale znają prawa degeneracji ...

Załóżmy, że jakaś księżniczka poczuła, że nie wszystko jest z nią w porządku, że jest ona jedną z tych 90%, czyli ciągnie ją do seksu ustnego (oralnego), a jej robić tego nie wypada, jest ona przecież księżniczką; lub ciągnie ją do lesbijstwa, a tego robić jej również nie wypada. Iść do psychiatrów? Ale za tobą biegają dziennikarze, każdy twój krok jest obserwowany ... Więc ona biedna i miota się, i nie wie, co robić. A tu przy niej zjawia się jakiś Żyd, który doskonale zna wszystkie te problemy i oferuje jej małżeństwo, które będzie dla niej parawanem ... Bardzo często właśnie tą drogą idą te wszystkie mieszane małżeństwa.

.To znaczy, że Żydzi używają praw degeneracji jako broni - ٭

- Tak. Właśnie jako broni. Ponieważ naród żydowski zajmuje się tym już 4000 lat. Wyobraźmy sobie Rosję 1000 lat temu. To był zupełnie inny kraj, zupełnie inny naród. A Żydzi istnieją już od ponad 4000 lat i przez cały ten czas się nie zmieniają się. Dlaczego? Ależ dlatego, ponieważ nie jest to ani naród, ani nacja, ale sekta degeneratów. Przyzwyczaili się do swojej degeneracji, przywykli do niej i używają jej jako broni.

Na przykład, hemofilia u spadkobiercy rosyjskiego tronu. Jest to ciężka choroba dziedziczna. Choroba zwyrodnieniowa. Choroba ta wyszła od angielskiej królowej Wiktorii, która zaraziła hemofilią wszystkie dwory królewskie w Europie. Nikołaj Okojanny, plując na swą przysięgę, poszedł na przestępstwo państwowe, zaręczając się z chorą genetycznie kobietą. Zdradził rosyjską dynastię. Cerkiew natomiast karygodnie przemilczała. I poszło i pojechało ... Obok Okojannego Cara w określonym momencie znalazł się Rasputin, a sekretarzem Rasputina - Żyd Simanowicz, który umiejętnie prowadził i kierował cały ten degeneracyjny kahał dla własnych celów.

I wszystko to odegrało znaczącą rolę w przygotowaniu rosyjskiej rewolucji, podkopując rosyjski ustrój monarchistyczny.

Ponieważ Żydzi są prawie całkowicie zarażeni homoseksualizmem, to oni nie mogą kochać i nie pozostaje dla nich nic innego, jak zawierać małżeństwa dla pozoru, z wyrachowania. Oczywiście są wyjątki. Zawsze są wyjątki.

A teraz sprawdźmy to z faktami z życia.

Zacznijmy od założyciela komunizmu, Karola Marksa. Jak wiadomo, był on żonaty z baronową Jenny von Westfalen. Już to jest dziwne. Mieszane małżeństwa z Żydami zawsze noszą jakieś piętno. Bardzo często jest to ukryte. Nawet u zwykłych ludzi. I nagle baronowa poślubia Żyda.

Z drugiej strony Żyd, który wydaje się troszczyć o klasę robotniczą, nie poślubia pracującej kobiety, ale wybiera baronową. Znowu dziwne. Jeśli sprawdzimy drzewo genealogiczne

160

małżonków Marksa pod kątem degeneracji, to natychmiast zobaczymy, co się tam dzieje. Marks miał 7 dzieci, z których 4 zmarło w dzieciństwie, a z pozostałych trojga dzieci, dwie córki popełniły samobójstwo. Wyraźna degeneracja. Czyli było to małżeństwo dwóch degeneratów. Dlaczego dzisiaj kopiemy się w tej brudnej bieliźnie? Przypomnijmy, jaką rolę odegrał Karol Marks w losach Rosji. Mówiąc łagodnie, bardzo smutną rolę. On sam był mizantropem (nienawidzącym ludzi), a te rewolucje, które głosił, kończyły się bardzo i to bardzo źle dla krajów, w których miały miejsce, w tym także dla Rosji.

W czym sprawa? A sprawa była taka, że Karol Marks był pederastą i używał Fryderyka Engelsa. Możecie mnie zapytać - skąd ja o tym wiem? Nie trzymałem świecy, ale znam formułę papieża, który już w XI wieku wprowadził ślub czystości dla wszystkich księży katolickich, tj. celibat A papież jest namiestnikiem Boga na Ziemi. Tak jego oficjalnie nazywają Katolicy. Formuła papieża rozciąga się też na żydowskich rabinów. A u Karola Marksa w rodzinie była cała masa rabinów, zarówno po matce, jak i po ojcu. Z takim rodowodem Karol Marks po prostu nie mógł być normalnym człowiekiem ...

Engels w języku niemieckim oznacza "anioł". Po rosyjsku brzmiałoby to jako „anioły”. Takie nazwisko często brali kapłani protestanccy. Sugeruje to, że i jego ród pochodzi od protestanckiego kapłana. I okazuje się tu, że potomek rabinów używał jako homoseksualnego partnera - potomka kapłanów protestanckich. I śmiech i grzech. Dlatego filozofowie mówią, że diabeł jest potwornie ironicznym i sarkastycznym stworzeniem, ale sam nie może znieść ironii i wyśmiewania się.

Jeśli, na przykład, jakiemuś radzieckiemu doktorowi marksizmu, jakim, nawiasem mówiąc, jest żoną Gorbaczowa, Raisa Maksimowna, opowiedzieć, jakie są prawdziwe źródła komunizmu, to będzie ona zszokowana.

Tak, Grigoriju Piotrowiczu, ale to nie znaczy, że jeśli spotkamy robotnika z - ٭fabryki o nazwisku Engels, to czy on obowiązkowo będzie homoseksualistą?

- Nie, nie koniecznie. Widzi Pan, ta nauka, którą nazywamy wyższą socjologią, zobowiązuje nas do traktowania ludzi z wielką ostrożnością. Samo nazwisko jeszcze nic nie oznacza. Chodzi o system. Mogę o naszym Engelsie, jakby z rękawa, wytrząsnąć wiele faktów. Po pierwsze, on się nigdy nie ożenił. To znaczy, że Engels nauczał całą ludzkość, jak lepiej żyć, ale sam z jakiegoś powodu normalnie, rodzinnie, po ludzku, nie żył. Po drugie, wziął na siebie grzech Karola Marksa. Karol Marks miał nieślubne dziecko ze służącą (ponownie Adolfik wchodzi do głowy). Żona Marksa, baronowa Jenny von Westfalen, jest w ciąży z kolejnym degeneratem, a Karol Marks w tym czasie, którego przedstawiają jako wzorowego, idealnego męża, robi dziecko służącej. Żeby nie było skandalu, Friedrich Engels adoptował to dziecko poprzez niejaką Jelenę (Helenę) Demuth i nazwali oni syneczka Freddy'im Demuth. Był wychowywany za pieniądze Fryderyka Engelsa w sierocińcu. Brudna rzecz ...

Karol Marks był praktycznie utrzymankiem Fryderyka Engelsa, na ówczesne czasy dość bogatego człowieka i, jak to jest w zwyczaju w takich przypadkach, Fryderyk Engels wydawał mnóstwo pieniędzy na utrzymanie obiektu swojej żądzy - Karola Marksa. Sami Państwo widzą, że mieli oni dziwne stosunki rodzinne. Podobne stosunki były u Herzena z Ogariewem. Wszyscy ci profesjonalni rewolucjoniści, z reguły, są pederastami wszystkich gatunków i odcieni. Ale wszystko to, niestety, staje się znane znacznie później, kiedy te szumowiny już narobią wiele nieszczęść na głowę całej ludzkości.

Z ocalałych trzech córek Karola Marksa - cała trójka wyszła za mąż za socjalistów, a sam diabeł wie, co się tam działo. Jedna z nich popełniła samobójstwo równocześnie ze swoim mężem Lafargue. Również mieli troje dzieci, które wszystkie zmarły w dzieciństwie. Ta rzecz działa

161

stopniowo, narastająco. Jeśli u Karola Marksa z 7 dzieci, tylko 4 zmarło w dzieciństwie, to u jego córki Laury z trójki dzieci 3-je zmarło w dzieciństwie.

?Więc natura zajmuje się samooczyszczaniem - ٭

- Tak. Widzimy więc wyraźnie, że historia rodziny Karola Marksa i jego dzieci jest brudną i tragiczną historią.

?Okazuje się, że K. Marks po prostu wybrał zdegenerowaną baronową - ٭

- Tak. Żydzi od niepamiętnych czasów polują na utytułowane osoby. Jeśli będą mieli szczęście, jeśli w ich sieciach pojawi się kolejny degenerat, to wtedy w świecie zostanie dodany jeszcze jeden związek Szatana i Antychrysta.

Oto jeszcze jeden przykład takiego związku, ale już z naszej emigracji. Hrabina Aleksandra Tołstaja, 13-te dziecko hrabiego Lwa Nikołajewicza Tołstoja. Przez około 25 lat Aleksandra Tolstaja była przyjaciółką i współpracowała z Tatianą Szaufus, Żydówką i wszyscy wiedzieli, że są to dwie stare lesbijki. Ci ludzie mają swój własny świat. Ale mam takie pytanie: dlaczego hrabina Tołstaja nie znalazła sobie jako przyjaciółki innej rosyjskiej księżniczki, hrabiny lub baronowej? Dlaczego obok niej okazała się właśnie Żydówka? Dlatego, że to nie hrabina Tolstaja wybierała sobie kochankę, a Żydówka Tatiana Szaufus wybrała sobie hrabinę.

Grigoriju Piotrowiczu, otrzymujemy interesujący paradoks. Jeśli w rozdziale - ٭"Kronika świecka" czytamy o jakimś brudnym rozwodzie na szczytach społeczeństwa, gdzie jedna ze stron jest żydowska, to oznacza to, że druga strona jest zasadniczo pozytywna. Że normalnego człowieka złapano w żydowską pułapkę, wykorzystano i wyrzucono. Ponieważ gdyby takie małżeństwo się utrzymało, to czy byłaby to gwarancja, że druga strona jest również zdegenerowana?

- Tak. Minus na minus daje plus.

,W Związku Radzieckim była nawet taka przyśpiewka: "Ty kaleka, ja kaleka - ٭więc zrobimy człowieka ..." ("Ты калека, я калека, будем делать человека...")

- Tak, ale odeszliśmy trochę od tematu. Wróćmy do dynastii Romanowów. Jeśli powiesz jakiemuś monarchiście, że dynastia Romanowów pomieszała się z Żydami, to wam po prostu oni nie uwierzą. To w najlepszym razie ... Wszak Żydzi rozstrzelali całą rodzinę cara ze sługami, lekarzem i pieskiem (Nawiasem mówiąc, nie pamiętam, czy psinkę również zaliczono do "świętych"? ...)

Jednak gorzka prawda jest taka, że cały ród potomków Romanowów, który nadal nosi to nazwisko, już się wymieszał z Żydami. Na przykład, dzisiaj kandydatem na tron jest wielki książę Władimir Kiriłłowicz, który mieszka w Hiszpanii. Jest żonaty z pół-Żydówką Leonidą Bagration. Przyszła caryca - dziedziczka rosyjskiego tronu – to ich córka Maria. Podobnie jak Hitler, jest ona ćwierć-Żydówką. Tak więc, jeśli dzisiaj odrodziła by się w Rosji carska dynastia Romanowów, to naszą nową carycą byłaby ta oto ćwierć-Żydówka Masza.

Ojcem Leonidy Bagration był książę Bagration, a jej matką była Żydówka Jelena Zołotnickaja. W pierwszym małżeństwie Bagration-Zołotnickaja poślubiła Żyda Kirby, którego była drugą żoną. Pierwszą żoną Żyda Kirby była siostrzenica bankiera Jacoba Schiffa, który finansował towarzysza Lenina ... Ależ kompania, co? Z jednej strony - następca tronu Romanowów, a z drugiej - krewni

162

bankiera Schiffa, finansisty rosyjskiej rewolucji. Gdziekolwiek pluniesz, to samo plemię. Ale, szanowni panowie monarchiści, to jeszcze nie wszystko.

Leonida Bagration miała siostrę, Marię. Jak myślicie, czyją ona była żoną? Maria wyszła za mąż za ... Ławrentija Pawłowicza Berię, pół-Żyda i głównego kata Stalina. Źródło tej szokującej informacji jest absolutnie pewne. W 1926 roku włoski konsul w Tbilisi, Pietro Kwarnieri, osobiście znał Berię i jego żonę. Później ten konsul był ambasadorem Włoch w Paryżu i napisał książkę, z której ta informacja została przeze mnie wzięta. Ogólnie rzecz biorąc, obie siostry Bagration były prostytutkami z wyższych sfer, które wychodzą za mąż wyłącznie z wyrachowania. Oto mają Państwo amplitudę interesów małżeńskich u Bagrationów: od głównego sowieckiego kata do następcy tronu rosyjskiego. Oznacza to, że Rosję ponownie bierze się w kleszcze z dwóch stron.

Tutaj jeszcze jeden szczegół jest interesujący. Kiedy młody książę Bagration poślubił Żydówkę Zołotnicką, to jego ojciec przeklął go, za co bolszewicy rozstrzelali starego księcia. A młodemu księciu Bagrationowi, który był żonaty z polską Żydówką, pozwalano swobodnie jeździć z Paryża do Rosji Sowieckiej i z powrotem. Żona żydowska, jak pieczęć diabła, wszędzie otwiera granice. Taka oto jest ta kasza monarchistyczna. Trudno w to uwierzyć, ale wszystko to jest potwierdzone dokumentami. (Patrz: Pietro Quarneri, we włoskiej gazecie "Corriera della Sera", 17 lipca 1953 roku. W związku z likwidacją Berii. W tym czasie Pietro Quarneri był ambasadorem włoskim w Paryżu. Patrzcie także w gazecie „Nowaja Zaria”, 19 marca 1960 roku - artykuł W. Wonsiackiego "Więzień Kaukazu"; - ros. - "Кавказский пленник").

Kiedy matka naszej przyszłej carycy, pół-Żydówka Leonida Bagration, wychodziła za mąż za Żyda Kirby, miała wtedy 22 lata, a nowożeniec miał 60 lat. Oznacza to, że lafirynda – prostytutka z wyższych sfer wychodzi za mąż nie za mężczyznę, a za jego majątek. Z drugiej strony, wielki książę Władimir i jego ojciec Kiryłł - obaj byli masonami. A przecież nie przypadkowo mówią, że masoneria - to zawsze masoneria żydowska, żydo-masoneria. .

Mogę wam opowiedzieć jeszcze niektóre szczegóły. Ta królewska mamusia, wielka prostytutka świecka Leonida, miała w swoim pierwszym małżeństwie pasierbicę, tj. córkę Żyda Kirby'ego od jego pierwszej żony, Jeleny. A więc. Ta krewna rosyjskiej Carycy była lesbijką. Odziedziczyła 17 milionów dolarów od swego żydowskiego ojca i bezpiecznie wyszła za mąż za gubernatora stanu New Jersey. Oto macie wyższe sfery demokratycznego społeczeństwa amerykańskiego.

Czy widzicie, co się dzieje? Wzięliśmy tylko jedno ogniwo łańcucha, ale ile już wyciągnęliśmy wszelkiego świństwa? A to nie jest jeszcze cały łańcuch. Moglibyście pomyśleć, że Wonsiacki był dobrym człowiekiem, ujawniał, że tak powiemy, zło. Ale później okazuje się, że ten Wonsiacki w swoim pierwszym małżeństwie był żonaty z odesską Żydówką. W drugim małżeństwie poślubił amerykańską milionerkę. Przy czym miał on 22 lata, a ona 40 lat. To znaczy, młody człowiek po Żydówce poślubia bogatą, znacznie starszą od niego, Amerykankę o imieniu Marion.

Wróćmy do Leonidy. Kiedy poślubiła starego Kirby'ego, to oczywiście nie mógł już on mieć dzieci. Wtedy ta świecka prostytutka daje mu dziecko od innego mężczyzny. Oto macie małżeństwa żydo -masońskie. Jest to prawidłowość wśród degeneratów. Z powodu tych sztuczek stary Kirby chciał swego czasu rozwieść się z Leonidą. Ale ... w tym czasie zabrało go Gestapo, możliwie, że po denuncjacji samej Leonidy. Chociaż mieszkali oni poza okupowaną strefą Francji, gdzieś w Nicei, ale Gestapo dosięgało również i tam tych, którzy byli im potrzebni. Kirby nie wrócił już z obozu koncentracyjnego ...

Monarchiści mogą powiedzieć, że przykład z wielkim księciem Władimirem Kiriłłowiczem - jest przypadkiem. Co prawda, był wśród Romanowów taki przygłup, ale tylko jeden. Nie, moi przyjaciele. Zaraz wam pokażę, że to nie jest wyjątek.

163

Aleksander Romanow, bratanek wnuka Mikołaja II Okojannego, również się ożenił z pół-Żydówką. I to jeszcze w dniu 53-iej rocznicy zabójstwa rodziny carskiej w Jekatierynburgu, 18 lipca 1971 roku w rosyjskiej cerkwi w Cannes. Tam, na Francuskiej Riwierze, odbyło się uroczyste nabożeństwo żałobne z okazji zamordowanej rodziny Romanowów, a następnie po nabożeństwie żałobnym w tej samej cerkwi, o godzinie 16-tej odbył się ślub Aleksandra Romanowa, wnuka Wielkiej Księżnej Ksenii Aleksandrownej, siostry Mikołaja II, z mademoiselle Marią Valgvarner, córką księcia Nishemi i Margaret Hirsch. Ale ponieważ mama Hirscha jest Żydówką, oznacza to, że panna młoda jest w połowie Żydówką, a zgodnie z izraelskimi i rabinicznymi przepisami jest pełna Żydówką. Ślub cywilny był już zarejestrowany w Nowym Jorku. Książę Aleksander zajmuje się tutaj tłumaczeniami w wydawnictwie.

Rodzicami Aleksandra są - książę Nikita i księżna Maria, z domu hrabina Maria Iłłarionowa Woroncowa-Daszkowa. Jakie imiona! Przecież to jest najwyższe społeczeństwo rosyjskie. Ale synek - poślubia pół-Żydówkę. Przy czym od razu po nabożeństwie żałobnym po zamordowanych Romanowych ... Po prostu jest to jakieś świętokradztwo lub bluźnierstwo, albo plunięcie na tych, którzy dziś są uznani za wielkich męczenników ... Nawiasem mówiąc, monarchista Nikołaj Kremniew napisał dokładnie o tym w gazecie „Rossija” z 4.08 .71 roku.

I jak się to Państwu podoba? Przecież to po prostu celowe polowanie żydostwo za potomkami zabitych przez nich Romanowów. No, dobrze, porozmawialiśmy tutaj o sprawach rosyjskich. A jak się sprawy mają z tym problemem w innych krajach i wśród innych narodów?

Czechosłowacja. Pierwszym prezydentem demokratycznej Czechosłowacji po I Wojnie Światowej był Masaryk. Przed I Wojną Światową było to Cesarstwo Austro-Węgier, a Masaryk był tam swego rodzaju dysydentem - socjalistą, demokratą, prawa człowieka itd. itp. Musiał wtedy uciekać ze swego kraju do Ameryki, gdzie będąc masonem poślubił amerykańską Żydówkę o imieniu Harriet. Znowu widzimy, że umowa z diabłem jest pieczętowana krwią. Czeski Mason poślubia amerykańską Żydówkę.

Mówili mi ludzie, mieszkający w Czechosłowacji, że jego syn od tej Żydówki, pół-Żyd i alkoholik, urządzał w restauracjach popijawy. Zasłynął z tego, że chodził z kumplami po restauracjach i po zobaczeniu na ścianach, jak powinno być w takich przypadkach, portretów prezydenta kraju, tj. swego ojca, mówił do dyrektorów restauracji: "Obróćcie tego łajdaka nosem do ściany. Nie mogę patrzeć na jego portret". I to publiczne, przy wszystkich.

Ponownie, jak widać, dramat rodzinny. Ponieważ było to małżeństwo dwóch degeneratów, masona z Żydówką. Oto syn, pół-Żyd i alkoholik, i przeklina swojego ojca. Jednak cel tatusia został osiągnięty. Władza - otrzymana. Zgodnie ze definicjami średniowiecznych teologów, diabeł zawsze dąży do władzy. Współcześni socjologowie rozszyfrowują nam średniowiecznego diabła jako kompleks władzy, który związany jest z sadyzmem i homoseksualizmem. Widzimy to z wami wszystko w Czechosłowacji.

A jak pod tym względem sprawy mają się w Polsce? Kiedy Polska była Królestwem Polskim i częścią Imperium Rosyjskiego, był wówczas tam grzmiał wielki rewolucjonista i socjalista Piłsudski. Ale przed rewolucją, okazuje się, kilka razy siedział w zakładzie dla obłąkanych. Po rewolucji, co prawda, twierdził, że tylko udawał to szaleństwo. Mimo to został dyktatorem Polski. W swoim pierwszym małżeństwie poślubił Rosjankę, ale nienawidził Rosjan i był chorobliwym polskim nacjonalistą. Czyli po prostu był psychopatą. W przypływie wściekłości zabił nawet brata swojej żony. Drugie małżeństwo Piłsudskiego – to małżeństwem z Żydówką. Od tej Żydówki miał dwie córki pół-Żydówki, które dziś mieszkają w Anglii. Znowu ta sama historia. Ale osiągnął władzę.

164

Po II Wojnie Światowej przywódcą Polski i sekretarzem generalnym partii komunistycznej stał się Gomułka. Ale również komunistyczny przywódca Polski, Gomułka był żonaty z Żydówką. Oznacza to, że jeśli chcesz osiągnąć władzę, to bez żydowskiej żony trudno sobie poradzić. Prezydentem Polski w czasach Gomułki był Ochab, który był także żonaty z Żydówką. Tak więc, zarówno Sekretarz Generalny, jak i Prezydent Polski - oboje byli żonaci z Żydówkami.

Również żona czeskiego premiera Nowotnego również była Żydówką. A Nowotny ze swoją żoną Żydówką został później zjedzony przez Żyda Dubczeka ...

Popatrzmy teraz, jak sprawy się mają w kolebce zachodniej demokracji - w Anglii? Książę Windsor, były angielski król Edward VIII, zrzekł się tronu w 1936 roku i poślubił Żydówkę Vallis Warfield Simpson, która już była 2-krotną rozwódką. To znaczy, była to używana stara Żydówka i ze względu na tę starą żydowską lafiryndę król Anglii zrzekł się tronu.

Austriacki książę Ernst Rudiger von Starhemberg po raz drugi był żonaty z Żydówką Norą Gregor.

Rumuński król Karol stracił tron ze względu na swoją żydowską kochankę Magdę Lupescu. Miał wtedy prawie 60 lat, a ona około 30-tu. Naprawdę nazywała się Magda Wolf.

Zobaczmy teraz, jak te sprawy układają się w demokratycznej Ameryce? Dziś cała prasa waszyngtońska jest praktycznie własnością Żydówki Katherine Mayer. Jej mężem był Philippe Graham, ale wkrótce popełnił samobójstwo. Philippe Graham zastrzelił się w wieku 48 lat. Wcześniej przebywał już kilkakrotnie w szpitalu dla obłąkanych, ale mimo to Philip był wydawcą prestiżowego czasopisma „Newsweek” i gazety „Washington Post”, a także był prezydentem Związku Dziennikarzy Amerykańskich. Jego teściem był multimilioner Żyd Eugene Meyer i teraz Catherine Graham-Meier stała się gospodynią prasy stołecznej. „Newsweek” i „Washington Post” – które są głównymi głosami w Waszyngtonie.

.Grigoriju Piotrowiczu, cóż to wychodzi? Prasa Waszyngtonu w rękach Żydów - ٭Moskiewska prasa była w rękach Żyda Adżubieja, a i teraz jest w tych samych rękach.

- Tak. Znowu prawidłowości.

?Jak że Pan Bóg pozwala na to wszystko - ٭

- Ludzie mówią, że Pan Bóg mieszka w Niebie, a diabeł - między nami, grzesznikami, na Ziemi. Podawałem wam już bardzo dobrą definicję żydowskiego filozofa, przechrzty, garbusa i otwartego homoseksualisty Kierkegaarda. W historii filozofii jest to postać dość duża. Jest ojcem egzystencjalizmu w literaturze. Jego imię można znaleźć we wszystkich słownikach i encyklopediach. Tak więc Kierkegaard podawał następującą definicję: "Od czasu wynalezienia prasy drukarskiej diabeł zamieszkał w farbie drukarskiej." To znaczy, że on o tym wszystkim wiedział.

Otrzymujemy jeszcze jeden paradoks. Wszyscy, którzy dzisiaj krzyczą: "Wolność - ٭ prasie!" - naprawdę powinni krzyczeć: "Wolność diabłu!"?

- Tak, tak, tak. Wyższa socjologia jest nauką o paradoksach. Dlatego filozofowie mówią, że diabeł jest pierwszym ekstremistą, że jest podatny na skrajności. Dla niego normalne życie - to śmierć. Tak więc ta nauka jest bardzo złożona i delikatna. Gdybyśmy teraz zaproponowali wydrukowanie naszych wykładów w wolnej demokratycznej prasie amerykańskiej, to nic by się nie stało. Zostalibyśmy poddani temu samemu zakazowi, jak i w Związku Sowieckim.

165

A oto nowości z Anglii. Przywódca Partii Liberalnej w angielskiej Izbie Gmin, Jeremiah Thorpe, poślubił Żydówkę, która wcześniej była żoną lorda Harwooda. Energiczna taka Żydóweczka. Ten Thorpe wspierał w swoim czasie samozwańca oszusta Goleniewskiego, który twierdził, że jest carewiczem Aleksiejem. Była to wielka afera z uznaniem Golenievwkiego za rosyjskiego carewicza Aleksieja, pretendenta do tronu domu Romanowów. Myślę, że Golienewski nie był zupełnie normalnym człowiekiem. Tak więc wkrótce po uznaniu był skandal z Jeremiahem Thorpe. Jeden z jego homoseksualnych kochanków pozwał go do sądu. Jak zwykle sprawa została wyciszona. Oto mają Państwo cały bukiet demokracji: przywódca partii jest homoseksualistą, żonaty z Żydówką i popierający wyraźnie psychicznie nienormalnego monarchistę, kandydata na rosyjski tron.

Jeszcze jeden przykład. Był taki stalowy król Austrii - to było jeszcze przed I Wojną Światową - multimilioner Wittgenstein i on też był żonaty z Żydówką. Ponieważ jaki król może się obejść bez swojej Żydówki? Wśród ich dzieci, 3-ch z 5-ciu braci popełniło samobójstwo. Czwarty i najmłodszy Ludwig zrzekł się dziedziczenia i udał się do klasztoru. Znów bardzo wielki dramat ludzki. A wszystko to jest wynikiem polowania Żydówek za książętami tego świata.

Niemcy. Był taki sławny niemiecki pisarz, laureat Nagrody Nobla, Tomasz Mann, pół-Żyd. Jego ojciec był zamożnym kupcem w Hamburgu i masonem w trzecim pokoleniu. I cóż, tak jak powinno być, ojciec-mason poślubił Żydówkę. Ta sama historia. Tomasz Mann napłodził 6-tkę dzieci. Dwóch synów było pederastami. Syn Klaus zaczął pisać powieść o samobójstwie, ale nigdy jej nie ukończył, ponieważ sam popełnił samobójstwo. A kiedy ćwierć-Żyd Hitler doszedł do władzy, to wszystkie księgi Tomasza Manna kazał spalić...

Jeśli Państwo pomyślą, że degeneracja jest chorobą naszych czasów, to tak nie jest. Proszę przypomnieć o słynnym rzymskim cesarzu Neronie. Pół-obłąkany homoseksualista, który palił żywych Chrześcijan, dręczył ich lwami i innymi drapieżnikami ... Studiowałem malarstwo w mojej młodości i zapamiętałem obraz Siemiradskiego „Żywe pochodnie Nerona”. Był to znany rosyjski malarz, który malował obrazy o tematyce historyczne. Otóż okazuje się, że ten pół-zwariowany pederasta, cesarz rzymski Neron, był także żonaty z Żydówką o imieniu Poppea. A kiedy była ona w ciąży, to zabił ją kopnięciem w brzuch...

A co dzieje się we współczesnym Izraelu? Syn Ben Guriona, izraelskiego premiera, ożenił się z nie-Żydówką lub jak sami Żydzi mówią - z Sziksą (Gojką – AL). Dlatego, zgodnie z talmudycznymi przepisami rabinicznymi, jego dzieci nie mogą być uważane za Żydów. Oznacza to, że wnuki izraelskiego premiera nie mogą być uznani za pełnoprawnych Żydów w tym państwie. A syn komunistycznego premiera Nikity Chruszczowa tymczasem poślubił Żydówkę. Tak więc, zgodnie z tymi samymi prawami, wnuki N. S. Chruszczowa można uznać za pełnych Żydów? To pytanie zostało oficjalnie zadane w Knesecie, w izraelskim parlamencie, przez komunistycznego posła Moszę Sniegoma. Wszystko to zostało opisane nie w złośliwej antysemickiej ulotce, a w szanowanym żydowskim „New York Times-ie” z 4 lutego 1970 roku, str. 4. Tak więc wnuki izraelskiego premiera mogą pozostać w Izraelu bez obywatelstwa, a żydowskie wnuki komunistycznego premiera, N.S. Chruszczowa, mogą przyjechać do Izraela i dostać tam obywatelstwo izraelskie bez żadnych problemów.

Mówiąc o komunistycznych premierach, przywódca amerykańskiej Partii Komunistycznej Earl Browder również poślubił Żydówkę. Rosyjską Żydówkę Raisę Berkman. Następnie zobaczymy, że jest to swego rodzaju prawidłowość: przywódcą amerykańskiej Partii Komunistycznej, z reguły, jest zawsze Żyd lub Amerykanin, który poślubił Żydówkę.

Komunistyczna Partia USA została utworzona 1 września 1919 roku z partii amerykańskich anarchistów. Przed tym w Ameryce oficjalnie była Partia Anarchistów, ale po rewolucji w Rosji wszyscy oni dołączyli do partii komunistycznej. Pierwszym sekretarzem generalnym

166

Amerykańskiej Partii Komunistycznej został William Foster, który był także żonaty z Żydówką Ester Abramowicz. Jak się Państwu to podoba?

Być może w Chinach sprawy mają się inaczej? Dziennikarz Arnold Liz pisze: "Chiński komunizm? Tak, ale kiedy on się zaczynał, to był on żydowski". Okazuje się, że chiński dyktator Chiang Kai-shek poślubił chińską Żydówkę z bankierskiej rodziny Sungów. A Chiang Kai-shek w historii Chin – to wielkość dość zauważalna. Ale przez wiele lat wiodącym generałem i dostawcą broni u Czang Kaj-szeka był Żyd Moisze Kogan. Jest to z czasopisma „Synowie wolności” - "Сыны свободы" ("Санс оф либерти"), numer 73, maj-czerwiec 1971 roku. Inne źródło - książka Arkona Darola, „Historia tajnych stowarzyszeń” (The History of Secret Societies), wskazuje na to, że zarówno Chiang Kai-shek, jak i Mao Zedong byli w młodości członkami Kuomintangu, co było chińską masonerią. Co ciekawe, wszyscy oni poślubili nawzajem siostry.

Mam jeszcze jeden interesujący szczegół. Jeśli Czang Kaj-szeka w broń - ٭zaopatrywał Kogana, to Mao Zedongowi pomagał Borodin (rosyjski Żyd Gruzenberg). Okazuje się, że sowiecki Żyd Gruzenberg pracował w parze z angielskim Żydem Koganem. Żyd z Anglii Kogan nie znał języka rosyjskiego, a sowiecki Żyd Gruzenberg-Borodin nie mówił po angielsku. Jakie wyjście z tej trudnej sytuacji oni znaleźli? Obaj przywódcy żydowscy chińskiej rewolucji prowadzili wszelkie negocjacje w ... jidysz.

- Tak. Pomagali Chińczykom robić rewolucję. Ale mnie oto co interesuje: obaj przywódcy Chin byli członkami chińskiej masonerii. A jeśli to tak, to znaczy, że obaj byli pederastami. I całkiem możliwe, że w młodości kochali się nawzajem, tj. byli partnerami homoseksualnymi. Po osiągnięciu władzy stali się śmiertelnymi wrogami i walczyli ze sobą. Psychodynamika jest tutaj zawsze taka sama.

To znaczy, że jeśli zobaczymy trzech alkoholików w zacienionym parku ze - ٭szklankami w ręku, to nie jest konieczne instalowanie kamer wideo, aby dowiedzieć się, po co oni tam się zebrali.

- Tak. Widzimy więc, że ta sama historia powtórzyła się w Chinach: pederaści się bawią, a miliony ludzi ginie, nie wiedząc za co.

Grigoriju Piotrowiczu, okazuje się, że degeneraci Gojów, tj. degeneraci - ٭nieżydowscy, niosą swoim narodom niszczenie nieuświadomione, nie zamierzone, niszczenie typu klęski żywiołowej. Natomiast Żydzi wnoszą w działania tych degeneratów uświadomione ukierunkowanie, jak ukierunkowaną eksplozję. Przecież przez 4000 lat Żydzi dobrze poznali degenerację, przyzwyczaili się do niej i nauczyli się wykorzystywać jej prawa w swoich celach, wykorzystywać degenerację jako broń w walce o władzę. Jest to - jak dynamit do łamania normalnych obronnych instytucji zdrowego państwa.

- Tak jest. Zobaczmy teraz, co się działo w Związku Sowieckim. Jednym z niewielu, który nie był Żydem w rządzie leninowskim, był Łunaczarski. Ale najpierw okazało się, że był żonaty z Żydówką, N. A. Rosenel, a potem okazało się, że on sam był Żydem czystej krwi. To są nowe fakty z historii rosyjskiej rewolucji. Do tej pory we wszystkich encyklopediach Łunaczarski przedstawiany jest jako Rosjanin. Dlatego z powodu żydowskiej żony natychmiast podejrzewać takiego przywódcę.

167

Wiemy już, że większość przywódców władzy sowieckiej, rządu sowieckiego było Żydami lub pół-Żydami. A ci nieliczni, którzy okazali się nie-Żydami, prawie wszyscy za żony mieli Żydówki. Na przykład Bucharin był żonaty z Żydówką, Ester Gurewicz. Żoną Komisarza Ludowego Andriejewa była Żydówka, Dora Mojsiejewna Chazan. Ludowy Komisarz Obrony Klim Woroszyłow był żonaty z Żydówką, Jekatieriną Dawydowną ... I o tym pisze nie jakiś tam biały emigrant lub wściekły żydofob, to pisze córka Stalina - Swietłana Alliłujewa w swojej książce „Dwadzieścia listów do przyjaciela”.

Oto jeszcze jedna żywa ilustracja tego problemu – w swoim czasie w Paryżu w 20-30- tych latach występowała słynna tancerka Josephine Baker. Urodziła się ona w USA. Jej ojciec był Żydem, a matka – Murzynką. Widocznie jakiś Żyd postanowił poprawić swoją genetykę za pomocą gorącej, zdrowej krwi murzyńskiej. W wyniku tego urodziła się Josephine Baker. Miała 10 dzieci, ale ... wszystkie zostały adoptowane. Przy czym z różnych krajów: z Indii, Japonii, Izraela, Afryki, Finlandii, Algierii, Korei itd. Josephine Baker, która tańczyła w Paryżu, była znana całemu światu jako wcielenie kobiecości. A jednocześnie ... była bezpłodna. A ona kochała dzieci i chciała mieć dzieci. Wzięła więc 10-ro dzieci z różnych krajów świata, swego rodzaju genetyczną międzynarodówkę. Dla niej był to oczywiście dramat ... Zobaczcie więc, co wychodzi, kiedy tatuś - Żyd chciał poprawić swoją genetykę.

Grigoriju Piotrowiczu, otrzymuje się smutny obraz. Co mają robić normalni - ٭ludzie? Jak z tym walczyć?

- Zasadniczo problemu tego nie da się ostatecznie rozwiązać. Jest on – nierozwiązalny. To jest swego rodzaju społeczny ślepy zaułek. Rozwiązać go ostatecznie, powtarzam, jest po prostu niemożliwe, ponieważ oznaczałoby to zniszczenie 52-54% żon i mężów. Tego oczywiście, za wyjątkiem w ¼ Żyda Hitlera, pół-Żyda Lenina i Żyda Trockiego, nikt nie zrobi, zresztą i korzyści z tego będzie niewiele. Stalin w Związku Sowieckim strzelał, rozstrzeliwał tych wszystkich leninistów, trockistów, bucharynistów itd. I nic nie pomogło. Dziś znów ich jest pełno. Pojawili się Sacharow i sacharowcy, Sołżenicyn i jemu podobni. Jak widzimy, problemu tego nie da się rozwiązać ostatecznie. Jest to – rów ściekowy wszystkich czasów i narodów. Ostatecznie nikt tego rowu nigdy nie oczyści.

Inna rzecz - jeśli tego procesu nie będzie się kontrolować, jeśli puści go się na żywioł. Wtedy ten rów wkrótce się przepełni i odpady społeczeństwa zaczną zatruwać gniciem otaczające środowisko. Dlatego potrzebna jest nieustanna kontrola. Konieczne jest nieustanne oczyszczanie z odpadów społeczeństwa. Potrzebujemy punktów kontrolnych w ZAGS-ach (Urzędach Stanu Cywilnego – gdzie są zawierane związki małżeńskie - AL) i szpitalach położniczych, aby wyjaśniać zdrowym ludziom, co ich czeka w przypadku ich małżeństwa ze zdegenerowaną osobą, a degeneratom wyjaśniać, co ich czeka, jeśli zechcą mieć swoje dzieci.

Niech każdy decyduje sam. Jednak po zapoznaniu się z wykładami kursu WYŻSZEJ SOCJOLOGII należy koniecznie brać pisemne zobowiązanie o tym, że pełna odpowiedzialność finansowa, karna i moralna będzie w pełni leżała na rodzicach, którzy zdecydowali się na płodzenie dzieci, które w sposób oczywisty będą biologicznie negatywne. Nie powinni siadać na szyję (obciążać) normalnych ludzi. Jeśli chcesz mieć dzieci-degeneratów – to proszę bardzo, ale płaćcie sami za tę przyjemność. Myślę, że nikt nie będzie się sprzeciwiał przeciwko tej sprawiedliwej decyzji ...

Było by to idealne, a na razie, jako program minimum, należy w natychmiastowym trybie i za pośrednictwem wszystkich środków masowego przekazu doprowadzić do świadomości wszystkich ludzi prawa WYŻSZEJ SOCJOLOGII, o których tutaj mówimy. Należy koniecznie wprowadzić ten kurs do obowiązkowego programu nauczania wszystkich klas szkół średnich.

168

Wszystko to ludzie powinni wiedzieć po to, aby były tworzone zdrowe rodziny, aby zapanował pokój w targanym naszym kraju, aby każdy z nas zarówno w domu, jak i w pracy, unikał katastrof i skandali, stwarzał normalne warunki pracy.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародГлава 8. СОЮЗ САТАНЫ И АНТИХРИСТАhttps :// libking . ru / books / sci -/ sci - politics /406928- grigoriy - klimov - bozhiy - narod . html (całość)http :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 08. htm

31.1.2019 r.

Rozdział 9. MASONERIA I KOMPLEKS WŁADZY W Związku Sowieckim prasa patriotyczna już nie pierwszy rok pisze o syjonizmie i masonerii, ale nikt nie podaje kompletnej i poważnej definicji tych zjawisk. Niby temat ten kogoś interesuje, ale pełnego wyjaśnienia nie ma. Otrzymuje się swego rodzaju zamek bez klucza. Na Zachodzie dzieje się to samo. Jeśli wejdziesz do dowolnej biblioteki i zaczniesz szukać odpowiedzi na to pytanie, to wynik będzie taki sam. Pustka. Dlaczego? Artykuł o masonerii w jakiejkolwiek encyklopedii na pewno będzie, ale w nim - tylko ogólne frazesy, puste słowa.

W języku rosyjskim w środowisku emigrantów najbardziej wiarygodnym źródłem informacji na temat historii rosyjskiej masonerii jest wielotomowa praca Borysa Basziłowa, która nazywa się "Historia rosyjskiej masonerii". Jednak również po przeczytaniu wszystkich książek Basziłowa (alias Iwanow), wynik pozostanie taki sam. W książkach tych analizowanych jest kilka wieków rosyjskiej historii. Autor podaje ogromną ilość mało znanych faktów, na których zebranie poświęcił on większość swego życia. Jest tam mnóstwo interesujących rzeczy i wydawałoby się, że już on powinien wiedzieć, co to jest masoneria ... Ale i on nie udziela nam dokładnej odpowiedzi.

Jaka jest tajemnica tego, że milczą o tym i prasa, i książki, i encyklopedie?

Oto stoi na mojej półce wielo-tomowe studium na temat masonerii Juana Mahlera. Autor napisał 12 tomów o masonerii w języku niemieckim. Jest Niemcem, który po kapitulacji Niemiec osiadł w Argentynie i publikował tam książki na ten temat. Jego książki, trzeba to powiedzieć, są bardzo interesujące. Wydaje się, że współpracowało z nim sporo byłych nazistów, którzy również znaleźli dla siebie schronienie w Argentynie. Ale z jego książkami - ta sama historia, co z książkami Borysa Basziłowa. Podane jest mnóstwo interesujących materiałów, ale najważniejszego o masonerii w nich nie ma. Na przykład, Mahler poprawnie pokazuje, że wielu przywódców europejskich - to masoni. Poważnie dokumentuje to wszystko, ale nigdzie nie powiedział ani słowa o tym, że masoni - to zbiór degeneratów.

Obok tego 12-tomowego zbioru stoi dwutomowa książka „Tajne stowarzyszenia wszystkich czasów i narodów” (Secret Societies of All Times and Peoples), opublikowana przez University Books. Zewnętrzna oprawa jest bardzo solidna. Oczekuje się dokładności i ujęcia akademickiego. Przeczytałem oba te tomy i było mi przykro z powodu straconego czasu i wyrzuconych pieniędzy. Tak, ale inaczej i nie mogło być. Okazuje się, że ta dwutomowa książka napisana została przez masona. W celu dezorientacji czytelnika. Książki całkowicie puste.

169

Następną jest książka Normana Mackenzie’go „Tajne stowarzyszenia”. MacKenzie bada prymitywne wspólnoty murzynów w Afryce, Templariuszy, Różokrzyżowców itp., wspomina o masonach, opisuje nacjonalistyczne tajne stowarzyszenia. Na przykład, Hitler na początku swojej kariery był także masonem, ale z prawego skrzydła tego ruchu. Jakby usypiał czujność masonerii do chwili, dopóki nie doszedł do władzy. Ale gdy tylko Hitler doszedł do władzy, to natychmiast zakazał działalności masonerii w Niemczech i pędził homoseksualistów do obozów koncentracyjnych. W książce Mackenzie jest wiele ilustracji, dobra oprawa, ale z tym wszystkim i ta książka była w 95% pustą. Znowu - zamek bez klucza.

A obok na półce znajduje się książka "Inna twarz miłości". Jest Ona o homoseksualistach. Wiele zdjęć i ilustracji. Mówi się o kwestii homoseksualizmu, ale jakoś życzliwie i ani słowa o degeneracji, ani słowa o chorobach psychicznych.

Za jedną zagadką kryje się kolejna zagadka. Wydawałoby się, że wszyscy oni są ludźmi uczciwymi. Ale ... z jakiegoś powodu nie przekraczają oni zakazanego progu. Chociaż powinni doskonale wiedzieć, co to jest. Okazuje się, że zarówno rosyjska prasa w Związku Sowieckim, która dziś już zaczęła omawiać problemy syjonizmu i masonerii - nie ujawnia tego ważnego życiowo momentu, tak i literatura rosyjska za granicą, a także niemieccy i amerykańscy autorzy, którzy poważnie zajmowali się tymi sprawami - wszyscy oni z jakiegoś powodu nie mówią nam najważniejszego. Nie mówią z tej prostej prawdy, że masoneria - jest organizacją degeneratów – zwyrodnialców wszystkich czasów i narodów.

A może my nie mamy racji? Może rzucamy potwarz na biednych masonów, którzy tworzą tajemnice wokół swoich spotkań, aby się zrelaksować w kręgu podobnie myślących ludzi i odpocząć od swoich żon? Być może oskarżamy ich na próżno za homoseksualizm, degenerację i jakieś choroby psychiczne.

Nie, nie na próżno. Okazuje się, że gdzie niegdzie na ten temat piszą i przy tym całkiem otwarcie. Na tle góry wszystkich tych wielo-tomowych ksiąg prawie się zgubił u mnie na półce cienki magazyn "Уан", co oznacza "Jeden" za sierpień 1958 roku. Jest to czasopismo uczciwych i otwartych homoseksualistów, które było wydawane w mieście San Francisco. W tym piśmie uczciwych i otwartych homoseksualistów, na dziewiątej stronie, całkiem szczerze jest powiedziane: "W istniejących systemach społecznych i kulturowych - homoseksualista automatycznie staje się członkiem światowej masonerii".

A więc to tak. Oto macie i cały sekret. Oto macie - złoty kluczyk Iljicza.

Sami homosie przyznają, że masoneria jest tajnym stowarzyszeniem homoseksualistów. Od dawna kopałem się w grubaśnych książkach. Aby przeczytać je wszystkie trzeba było lat plus lat na ich poszukiwanie – przecież jak trudno je było znaleźć. Plus lata spędzone na pokonywanie pułapek z fałszywymi wskazówkami, napisanymi przez samych masonów. A tutaj, że tak powiemy, z oryginalnego źródła, z cienkiego pisma uczciwych otwartych homoseksualistów miasta San Francisco i poznaliśmy całą prawdę, zdobyliśmy upragniony klucz. Kupiłem tę tajemnicę w 1958 roku za 50 centów. Myślę, że nie tylko ja, ale także sowiecki wywiad nabywał takie pisemka i także powinien znać te wszystkie sztuczki...

?Grigoriju Piotrowiczu, dlaczego ujawnili ten sekret - ٭

- Po prostu nie mieli nic do stracenia. Podobne poznaje się przez podobne. Wszak oni wszyscy "automatycznie stają się członkami masonerii" i to właśnie oni widzą w masonerii to, czego normalny badacz po prostu nie zauważy.

170

Powtarzam raz jeszcze: "W ramach istniejących systemów społecznych i kulturowych homoseksualista automatycznie staje się członkiem światowej masonerii". Ten cytat pochodzi ze wstępu tego czasopisma pod charakterystycznym tytułem "Cieszę się, że jestem homoseksualistą". Ten duży artykuł również się kończy bardzo charakterystycznie: "Podobnie jak reszta moich braci i sióstr, cieszę się, że jestem homoseksualistą, jestem z tego dumny".

Wielu ekspertów w dziedzinie homoseksualizmu wskazuje, że jeśli jakaś niewielka część homoseksualistów uważa siebie za nieszczęśliwych i cierpi z tego powodu, to większość uważa swój stan za całkowicie normalny i ponadto jest z tego dumna, uważa siebie za wybranych, za elitę.

Proszę zaczekać, proszę zaczekać… Oprócz homoseksualistów jeszcze ktoś - ٭uważa się za wybranych.

- Właśnie, właśnie, właśnie. Psychiatrzy twierdzą, że większość homoseksualistów uważa siebie za wybranych i za elitę. Czy dlatego i Żydzi uważają siebie za wybranych, naród Boży? Oczywiście, nie można tu mówić o wszystkich Żydach. Ale kto to wbija im do głów? Robią to rabini. To żydowscy rabini wprowadzili definicję "wybrany, naród Boży" i wtłoczyli ją w głowy Żydów. Oto korzenie tego wszystkiego. Według słodko-kwaśnej definicji profesora Lombroso, jednego z największych psychiatrów swego czasu, potomka długiej linii rabinów i talmudystów, według tej definicji u Żydów jest 6 razy więcej obłąkanych i chorych psychicznie, aniżeli u nie-Żydów. A to oznacza, że mają oni 6 razy więcej homoseksualistów.

,Grigoriju Piotrowiczu, z tego okazuje się, że jeśli ktoś, naród lub organizacja - ٭nagle zaczyna udowadniać, że są oni wybrani, to są oni po prostu degeneratami (zwyrodnialcami), homoseksualistami i często będą mieć domieszkę krwi żydowskiej.

- Tak. A kto zbił z tropu naród niemiecki? Kto doprowadził go do idei wybraństwa? Do nazizmu? To byli Hitler, Goebbels, Himmler, Heydrich.

Hitler - to w 1/4-Żyd, Goebbels - to w 1/4-Żyd, Himmler - to pół-Żyd, Heydrich - to w ¾-Żyd ...

Nawet kochanka Hitlera, a w ciągu ostatnich kilku dni ich życia - prawowita żona Eva Braun, była również ćwierć-Żydówką. Cały szczyt partii nazistowskiej był z domieszką krwi żydowskiej. To oni ogłosili wyższość rasy aryjskiej. Oni również wstrzyknęli tę ideologiczną truciznę w świadomość zwykłych Niemców.

Można nam zaprzeczyć – cóż to za dowód – cieniutkie pisemko... To - nie jest żadne źródło. Wówczas naszym oponentom pokażemy bardziej obszerne źródło. Oto na mojej półce znajduje się książka słynnego psychiatry - Augusta Forela „Kwestia płciowa” ("Sexual Question"). Jej autor, jeszcze przed Freudem, był już jednym z najbardziej autorytatywnych i największych psychiatrów na świecie. Był dyrektorem domu obłąkanych w Zurychu, w Szwajcarii i otrzymał mnóstwo nagród honorowych. Książka ta została przedrukowana przez „Wydawnictwo Medyczne” w Nowym Jorku w 1924 roku. A pierwsze wydanie tej książki było w języku niemieckim w 1906 roku.

Muszę powiedzieć, że ta książka jest bardzo, bardzo uczciwa. August Forel omawia w niej instynkt seksualny nie tylko jako lekarz - psychiatra, ale także jako socjolog i po prostu jako osoba zdrowa. I tak oto, w tej autorytatywnej książce, na stronie 243, pisze on wprost, że masoni – to są homoseksualiści, i że homoseksualiści zawsze są skłonni do tworzenia tajnych stowarzyszeń i tajnych bractw typu masońskiego. Na stronie 244 ponownie zajmuje się tym tematem i mówi, że homoseksualiści, gdy tylko się dowiedzą, że istnieją tajne stowarzyszenia, to z radością się do nich dołączają.

171

Tak więc, zarówno w solidnej i autorytatywnej książce, jak i w cienkim pisemku, podany jest klucz do rozwiązania naszych problemów. Zapoznałem profesora Augusta Forela, kiedy miałem 16 lat. Mój ojciec był lekarzem - ginekologiem. I wtedy po raz pierwszy odkryłem w jego bibliotece solidną dwutomową książkę profesora Augusta Forela. Jej tytuł "Kobieta". Oto wtedy, z młodzieńczym zainteresowaniem, przeczytałem ją.

Co ciekawe, książka „Kwestia płciowa” ("The Sexual Question") została opublikowana natychmiast po pierwszej rewolucji w Rosji i gdyby carscy żandarmi byliby mądrzejsi i zainteresowali by się tym problemem, to czytaliby podobne książki i wiedzieli by, że masoneria, która odegrała ważną rolę w rewolucji z 1905 roku, składa się z homoseksualistów. Nie było sensu z nimi się cackać, ponieważ byli to psychicznie chorzy degeneraci - zboczeńcy. Kiedy czytam pamiętniki szefów carskiej policji, to muszę przyznać, że niestety nie znali oni swoich spraw. Powinni byli czytać mądre książki i wyciągać z nich wnioski. Wtedy zdusili by oni nie tylko rewolucję z 1905 roku, ale także nie pozwolili by na wybuch pożaru w 1917 roku.

Dziś pół-Żyd Sołżenicyn krzyczy na cały świat, że władza sowiecka kosztowała naród rosyjski 60 milionów istnień ludzkich. A kto jest temu winien? Winni są ci, którzy dokonali tej rewolucji. Stalin w latach 30-tych podczas Wielkiej Czystki wystrzelał ich wszystkich jak wściekłych psów. Będąc jednym z nich, doskonale wszystko rozumiał i wystrzelał wszystkich tych leninistów i trockistów jeszcze zanim zaczęli organizować nową krwawą bójkę. Przecież to samo było i po rewolucji francuskiej. Rewolucja zawsze pożera swoje dzieci, jak świnia prosięta ...

Gdyby jednak carska tajna policja zrobiła to samo w sposób prewencyjny, wówczas uratowano by 60 milionów ludzi i nie zostałoby zniszczone wielkie państwo. A dlaczego, ściśle mówiąc, nie należało z tymi degeneratami się cackać? W końcu i tak byli skazani na zagładę. Wcześniej czy później wszystko jedno ich się likwiduje, lub oni sami niszczą się nawzajem.

.Carska tajna policja powinna stosować humanitarne metody Inkwizycji - ٭Przecież inkwizytorzy namawiali dosłownie człowieka, by wyrzekł się swoich poglądów i udał się do monasteru (klasztoru). A jeśli ktoś upierał się przy swojej herezji, nie wycofał się z niej, to dopiero wtedy wysyłano go na stos.

-Tak. Teraz zobaczmy, czym jest masoneria polityczna.

W latach 1963-1964 w Nowym Jorku odbyła się Wystawa Światowa (World Expo). To było ogromne przedsięwzięcie. Przygotowywano się do niego kilka lat, a ponieważ wszystko to działo się zupełnie blisko mnie, to odwiedziłem tę Wystawę kilka razy. Część powierzchni Wystawy była wydzielona na pawilony religijne. Największym, wręcz kolosalnym, był Pawilon Katolicki. Mormoni mieli również ogromny pawilon. Dalej - mniejsze pawilony wszystkich innych denominacji (związków wyznaniowych). Tam zauważyłem niewielki modernistyczny pawilon masonerii.

Idę do tego pawilonu i czytam jeszcze z daleka napis na nim: "Nie jesteśmy religią, jesteśmy bractwem". Czytam to i myślę, dlaczego wleźliście do samego centrum pawilonów religijnych? Czyli już z daleka zauważam pierwsze masońskie kłamstwo. Wchodzę do pawilonu. Biega menedżer. Ludzi niewielu. Patrzę na tego menadżera, a on kuleje. A ja już wcześniej przeczytałem co nieco o masonerii i pamiętam, że tam było powiedziane, że do masonerii kalek nie wolno dopuszczać, podobnie jak garbatych, krzywych i zezowatych. Oto macie drugie kłamstwo. Patrzę, a w kantorku sprzedają przewodnik po pawilonie. Podchodzę, aby kupić ten przewodnik i widzę, że siedzi tam całkowicie zezowaty brat-mason. Znowu, w przeciwieństwie do wszystkiego, co deklarują o sobie. Ale dobrze, do diabła z nimi. Kupiłem przewodnik po pawilonie i zacząłem czytać ...

172

Co oni tam piszą? A piszą oni, że większość członków Kongresu USA to masoni. Informują, że w Senacie jest już ich przytłaczająca większość, a w izbie niższej, Izbie Reprezentantów - 48%. To było w latach 1963-1964. Dalej znowu czarnym na białym jest napisane, że większość sędziów Sądu Najwyższego Ameryki - to także masoni.

A teraz przypomnijmy sobie, co się działo w Ameryce, poczynając od 1965 roku? Przypomnijmy sobie te wszystkie absurdalne decyzje Sądu Najwyższego ... Teraz już one nas nie zaskoczą, bo w przewodniku przeczytaliśmy, że większość tych sędziów była masonami.

Od tamtego czasu amerykańskie sądy prawie zawsze stawały po stronie przestępców. Byli bardziej zatroskani ochroną praw przestępców, niż praw ofiar tych przestępców. Oto całkiem niedawno ujawniło się kolejne dziwactwo w decyzjach Sądu Najwyższego. Znaleźli się Amerykanie, którzy publicznie zaczęli palić amerykańskie flagi. Zostali pozwani do sądu. Sprawa doszła do Sądu Najwyższego. I sędziowie, po naradzie, podjęli następującą decyzję: flagę państwową USA można palić, ponieważ proces spalania flagi jest symbolem wolności. A jeśli karać, że jest to chuligaństwo, to jest to ograniczenie praw człowieka. I co można na to powiedzieć? Tylko to, że była to masońska banda starych pederastów i jednej lesbijki. Dopiero wtedy stanie się jasne, dlaczego podjęli oni tak kretyński werdykt. Oni po prostu instynktownie, automatycznie staja po stronie anarchistów, niszczących fundamenty państwa, ponieważ ci wszyscy pederaści po prostu nie są w stanie zrozumieć punktu widzenia normalnych ludzi. A gdy spojrzysz na oficjalne zdjęcie członków Sądu Najwyższego – to wszyscy oni wyglądają na całkiem porządnych i przyzwoitych ludzi ...

Dalej, w przewodniku, masoni spokojnie stwierdzają, że większość gubernatorów w Ameryce to także masoni. Gubernatorzy w granicach swego stanu mają ogromną władzę. Na przykład, o prawie dotyczącym zastosowania kary śmierci decyduje gubernator. Tutaj w stanie Nowy Jork mamy na dzisiaj gubernatora Cuomo. On nieustannie narzuca swoje veto na ustawę o przywróceniu kary śmierci za szczególnie ciężkie przestępstwa. Kiedyś ta kara była, ale później, w trakcie rewolucji homoseksualnej, kara śmierci została zniesiona. Od tamtego czasu odbyło się wiele referendów, w których większość wyborców stanu Nowy Jork, przerażonych bezprecedensowym rozpasaniem przestępczości, głosuje za przywróceniem kary śmierci, ale za każdym razem gubernator Cuomo nakłada swoje weto. Dlaczego? Odpowiedź na to tylko co znaleźliśmy w tym przewodniku: większość gubernatorów – to masoni. A masoni zawsze sprzeciwiali się karze śmierci. Dlaczego, zapytacie? Dlatego, że pod karę śmierci może trafić on sam, jego krewni lub jego dzieci.

To dlatego, że prawie wszyscy masoni są zdrajcami państwa. Pracują nad - ٭zniszczeniem swojego państwa, a za to należy się kara śmierci?

- Tak. Ten Cuomo – to jawny mason. Ale to nie wszystko. Wszędzie piszą, że jest pobożnym Katolikiem. Znów wpadamy w labirynt sprzeczności. Degeneraci przecież zawsze się maskują…

Grigoriju Piotrowiczu, bardzo popularny w środowisku emigracyjnym - ٭dziennikarz V. Kozłowski w żydowskiej gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie" zaklina się, że podczas swojego 20-letniego życia w Ameryce on nigdy nie widział ani jednego masona. Warto zauważyć, że jego pierwszą książką, opublikowaną tutaj w Ameryce był „Słownik sowieckich homoseksualistów”. Czyli jest on wybitnym specjalistą w tej dziedzinie.

- Nie chcę obrażać V.Kozłowskiego. Ale dlaczego zabrał się on, delikatnie mówiąc, za ten niezwykły temat? Komu potrzebny jest "Słownik sowieckich homoseksualistów"? Jak to się mówi – kruk do kruka leci ...

173

Tak wiec, po zapoznaniu się z zaledwie kilkoma stronami przewodnika po masońskim pawilonie na Wystawie Światowej w Nowym Jorku, wiemy już, że masoni stanowią większość w demokratycznym rządzie Ameryki, czyli normalnych ludzi oni po prostu zawsze przegłosują.

Dalej, ten przewodnik informuje nas, że masonem był również legendarny, nieusuwalny dyrektor FBI Edgar Hoover. A dziś otwarcie już się pisze o nim, że był homoseksualistą, a jednocześnie nienawidził i prześladował pederastów. Ciągle ten sam wąż, który gryzie własny ogon ...

Dla obiektywności należy zauważyć, że również wśród masonów są czasami dobrzy ludzie. Na przykład, wielkim masonem był ojciec amerykańskiego przemysłu samochodowego, Henry Ford, który był jednocześnie największym antysemitą w Ameryce. Jego książka "Międzynarodowe żydostwo" jest jedną z najbardziej gruntownych książek na ten temat.

Następnie w przewodniku podana jest i taka informacja: w USA w 1963 roku było ponad 4 miliony masonów. Dla porównania: w szczytowym momencie Wielkiej Czystki w Związku Sowieckim w szeregach partii komunistycznej było tylko 3 miliony ludzi i te 3 miliony trzymały cały Związek Sowiecki w żelaznej pięści. Możecie więc sobie Państwo wyobrazić, jak 4 miliony masonów rządzą Ameryką ...

Jakiś adwokat diabła natychmiast mnie zapyta: "No dobrze, wszyscy twierdzą, że masoneria to coś negatywnego, masoni - to sataniści, degeneraci, jednym słowem - źli ludzie. Sam Pan potwierdza faktami, że masoni rządzą Ameryką, jednak w Ameryce dzisiaj życie jest lepsze niż, powiedzmy, w Związku Sowieckim." Jak rozwiązać ten problem?

Przecież cała rzecz jest w tym, że pytanie jest postawione nieprawidłowo. Proponują nam wybierać nie między dobrem a złem, ale między mniejszym złem a większym złem. I tutaj trzeba powiedzieć, że tak, amerykańska masoneria jest mniejszym złem niż ci sami masoni lub żydo – masoni, który zorganizowali rewolucję w Rosji i doszli tam do władzy. Jeszcze znany na Zachodzie filozof Bierdiajew, sam zresztą, wielki mason, żonaty jak zwykle z Żydówką, wprowadza do obiegu takie oto określenia: dobre zło i złe dobro. Ale tak czy inaczej, wszystko to jest złem.

Grigoriju Piotrowiczu, przypomina mi to stary sofizmat. Zwykle degeneraci - ٭pytają o oczywiste bzdury i wabią niewyszukanego rozmówcę w pułapkę. Na przykład, zadają pytanie typu - zbrojny rabuś atakuje bezbronną matkę z dzieckiem w nocy i proponuje decyzję – kogo zabic jest bardziej humanitarne? Matkę czy dziecko? I zaczyna się długa dyskusja ... Jedni mówią, że lepiej jest zabić matkę, a dziecko niech żyje i przedłuża ród. Inni twierdzą, że lepiej jest zabić dziecko, bo dziecko bez matki i tak zginie, a matka, jeśli pozostanie przy życiu, to może urodzić nowe dziecko. I kłócą się do ochrypnięcia ... Nikomu nie przychodzi do głowy, że to pytanie - pułapka, pytanie – prowokacja.

A dlaczego nie zadać tego pytania inaczej – zabić trzeba nie matkę i nie dziecko, ale …rabusia. Podobnie kuszono Chrystusa w kwestii zapłaty podatku Cezarowi. Gdyby Chrystus powiedział - nie, to natychmiast stałby się przestępcą państwowym, wzywającym do nieposłuszeństwa wobec władz. Gdyby Chrystus powiedział - tak, to natychmiast stałby się zdrajcą i znienawidzonym przez wszystkich ugodowcem z okupantami ... Tylko syn Boży mógł wyjść z zastawionej pułapki, a swoją odpowiedzią położyć tych wyrodków na obie łopatki ... Dawajcie Bogu – co boskie, a Cezarowi – co cesarskie ... Czyli zachowując duchową wolność i sumienie –

174

bądźmy posłuszni prawowitym władzom, ale do pewnej granicy. Dopóki władze nie zmuszają nas, abyśmy szli przeciwko swemu sumieniu, przeciwko Bogu.

Chrześcijanin nie powinien wybierać między dwoma złami. Wierzący nie mogą wybierać zła, nawet jeśli jest ono małe. Jest to równoznaczne z tym, jeśli by rosyjskiej lub amerykańskiej dziewczynie zaoferowano wybór: co jest lepiej - być prostytutką dwa dni w tygodniu czy pięć dni? Zaprawdę, wybór powinien być tylko między dobrem a złem. Kompromisu w tej kwestii dla Chrześcijanina nie może być. Kompromis w tej sprawie - to już jest zwycięstwo diabła.

- Tak. To teoretycznie, ale w praktyce wszystko wychodzi nieco inaczej. Oto my, co cztery lata wybieramy prezydenta z dwóch kandydatów i obaj kandydaci są masonami. Co tutaj zrobimy? Brałem już nie jeden raz udział w takich wyborach. I wiedziałem za każdym razem, że obaj byli łajdakami. Ale musiałem wybierać mniejsze zło. A gdyby dali jeszcze jedną kolumnę – nie ten, ani tamten, to wtedy wszystko stało by się natychmiast jasne. Ta cała gra w demokracje, w narodowych wybrańców natychmiast by wyszła na jaw. Ale tego nie doczekacie się ...

Grigoriju Piotrowiczu, w swoim czasie Hitler powiedział: "Masoni - to sztuczni - ٭Żydzi". Jaki jest związek między masonerią a żydostwem w USA?

- Zaczęliśmy od tego, że masoneria - to zawsze jest masoneria żydowska. A potem zaczęliśmy mówić o masonerii i tylko o masonerii. Na przykład, z tego przewodnika dowiedzieliśmy się, że większość członków rządu USA - to masoni. Ale jeśli zaczniemy ich rozpatrywać osobiście, to większość z nich okaże się albo Żydami, albo zamaskowanymi Żydami, albo amerykańskimi degeneratami, którzy za żony mają Żydówki lub pół-Żydówki. I właśnie przez to Żydzi rządzą Ameryką i masonerią. Zawsze tu będzie bezpośredni związek krwi.

?To porozumienie z Szatanem, które podpisuje się krwią - ٭

- Właśnie, właśnie. Pakt z diabłem jest zawsze podpisywany krwią. W ten sposób, bez wojen i rewolucji, Ameryka stała się kolonią Izraela.

To znaczy, jeśli mówić językiem biologicznym, to masoneria i żydostwo – jest - ٭jedną i tą samą chorobą, ale na różnych jej etapach?

- A więc weźmy i rozpatrzmy to razem. Żeby nie być gołosłownym, wezmę, grubą jak Biblia, książkę z mnóstwem kolorowych zakładek. Jest to książka psychiatry Benjamina Karpmana, amerykańskiego Żyda, głównego psychiatry z głównego szpitala dla obłąkanych w Waszyngtonie – szpitala Świętej Elżbiety (St. Elizabeth Hospital). Książka ma tytuł "Przestępca seksualny i jego przestępstwa". To bardzo poważna książka. Interesująca jest ona tym, że autor tutaj nie tylko wyraża swoją opinię, ale także cytuje wielu innych znanych psychiatrów. Opisuje tutaj zarówno Kompleks Władzy i Kompleks Skąpego Rycerza. A Kompleks Władzy, jak już wiemy, składa się ze stłumionego homoseksualizmu typu aktywnego i sadyzmu, który po prostu można ukryć.

Z kolei Kompleks Skąpego Rycerza składa się z impotencji i niemocy seksualnej, gdzie ludzie próbują zastąpić swoją słabość seksualną lub całkowitą bezsilność władzą pieniędzy. Te kompleksy, muszę powiedzieć, są niezwykle silne. Po moim przybyciu do Ameryki spotkałem pół-Żyda o imieniu Roman, który przybył tutaj jako uchodźca, praktycznie bez grosza w kieszeni. Dziś ma on około dwóch milionów dolarów. Rok temu odwiedziłem go. Wszedłem do jego gabinetu i roześmiałem się. Cały gabinet miał obklejony pieniędzmi. Zamiast tapety. W ramkach - jeden obok drugiego różne rodzaje banknotów. Japońskie, niemieckie, sowieckie ... I tak cały gabinet. Zna

175

mnie dobrze i zna od dawna i dlatego z nieskrywaną przyjemnością pokazuje mi wszystkie swoje stosy złotych monet. On sam nigdy nie słyszał o Kompleksie Skąpego Rycerza, ale już od dawna wszystko stało się dla mnie jasne. Znałem kiedyś jego rosyjską żonę. Zostawiła go. Ponownie się ożenił, ale tym razem z Żydówką. Ale i ona go rzuciła. Oto kolejna jasna ilustracja ...

Teraz zobaczmy, dlaczego masoneria jest zawsze nazywana żydo-masonerią.

Według statystyk dra Kinsey’a i definicji profesora Lombroso, niemal wszyscy Żydzi są całkowicie poddani wszelkiego rodzaju psychozom i nerwicom. W tych dniach otrzymałem list od jednego pół-Żyda i jego matki - Żydówki. Mieszkają w Izraelu. Jednak po kilku latach życia matka i syn stali się wielkimi antysemitami ... Publikowali tutaj w maleńkich antysemickich pisemkach, a niedawno przeczytali wszystkie moje książki. I oto w tych dniach otrzymałem od nich kartkę z życzeniami na Nowy Rok, gdzie piszą: "Grigoriju Piotrowiczu, ma Pan rację we wszystkich swoich obliczeniach nie na 90%, ale na 100%." Ale ja, jako ostrożny człowiek, jednak zawsze biorę 90%.

Dzisiaj w Rosji, w związku z pieriestrojką, już zaczęto mówić o puli genowej narodu, która została w dużej mierze zniszczona w wyniku rewolucji. I tutaj dobrze byłoby wiedzieć, że dziś w Rosji oficjalnie uważa się, że żyje tam około 2 milionów Żydów. Ale według moich obliczeń obok Żydów kręci się około 17 milionów ludzi z domieszką krwi żydowskiej (ros. - с прожидью), czyli pół-Żydów, w ¼ -Żydów, w ¾ Żydów itd. Większość z nich to potencjalne uzupełnienie do Żydowskiego Legionu. W swoich duszach są bardziej Żydami niż nie-Żydami. Wydaje mi się, że stanowią oni większe zagrożenie genetyczne niż czyści Żydzi. Chociażby dlatego, że jest ich 10 razy więcej i są dobrze zamaskowani.

Grigoriju Piotrowiczu, prędzej czy później zostanie stworzona mapa ludzkiego - ٭kodu genetycznego. Wtedy będzie można wprowadzić paszporty genetyczne i zaznaczać w nich nie tylko narodowość danej osoby, ale także procent jego degeneracji: kompletny degenerat, pół-degenerat, ćwierć-degenerat, w trzech czwartych - degenerat ... Wtedy wszyscy oni się pojawią, będą widoczni jak na dłoni. Właśnie dlatego degeneraci ze wszystkich krajów już teraz aktywnie działają na rzecz przyjęcia praw, które utajniają te informacje.

- Na dzień dzisiejszy jest to wszystko bardzo, bardzo trudne. Kiedy Stalin rozstrzeliwał trockistów i leninistów, za jego plecami degeneratów zrodziło się jeszcze więcej.

Grigoriju Piotrowiczu, jeśli mówimy językiem biologii, to cały świat (przecież - ٭jest to problem nie tylko Rosji) stoi przed problemem degeneracji (zwyrodnienia), prowadzącej do śmierci naszej cywilizacji. Przecież gdyby nie walczyć z chwastami, to z czasem każda kultura zbożowa zanika i ginie. Konieczne jest regularne i kompetentne wyplewianie wszystkich tych chwastów.

- Tak. Byłoby bardzo celowe w czasie pieriestrojki i odnowy państwa rosyjskiego stworzenie specjalnego instytutu naukowo - badawczego Wyższej Socjologii, który zajmowałby się wszystkimi tymi problemami. Jeden nie jest wojownikiem w polu. Potrzebna jest grupa normalnych utalentowanych badaczy, którzy kontynuowaliby pracę, którą rozpocząłem. Jednak znalezienie ich nie będzie tak łatwe. Nawet samo słowo "degenerat" jest dziś postrzegane niemal jako obelżywe, obraźliwe słowo. Chociaż według statystyk doktora Kinsey’a w Ameryce, co druga osoba ma pewien stopień degeneracji. Jeśli zaczniecie Państwo często używać słowa "degenerat", to wielu waszych przyjaciół i znajomych natychmiast od was odejdzie. To właśnie będą te chwasty, o których Pan mówi.

176

Instytut ten na początku powinien być w pewnej mierze utajniony. Tak samo, jak w każdym państwie istnieją specjalne służby do zwalczania ruchów antypaństwowych i elementów antypaństwowych. Tą sprawą , powtarzam, powinni kierować tylko normalni, zdrowi ludzie. Będą oni wyciągać wnioski, robić prognozy, opracowywać zalecenia dla społeczeństwa, proponować jakieś poprawki do ustawodawstwa.

Musimy również poważnie zastanowić się, jak pomóc nieszczęsnym degeneratom, przecież stanowią oni prawie połowę ludzkości. Cały czas rozmawialiśmy tylko o negatywnej stronie tych ludzi. A przecież wśród nich jest wielu dobrych i utalentowanych ludzi. Pańskie podejście do rozwiązania tego problemu, jak w zwalczaniu chwastów byłoby niepełne, bierze ono pod uwagę jedynie interesy normalnych, zdrowych ludzi. Nie wziął pod uwagę Pan interesów degeneratów. Przy takim podejściu na stos Inkwizycji mógłby trafić i nasz geniusz Dostojewski.

Powtarzam raz jeszcze - problem ten należy rozwiązywać tak, aby w polu widzenia były także interesy ogromnej klasy degeneratów. Przecież degeneraci - są niejednorodni. Wśród nich będą zarówno dobrzy, jak i źli, jak i po prostu wstrętne typy. Trzeba nauczyć się oddzielać kąkol od pszenicy. Pasożyty społeczne, rewolucjoniści, anarchiści i nihiliści powinni być oddzieleni i poddani ścisłej kontroli. Dobrzy degeneraci, którzy często są utalentowani, cierpią i nie znajdują dla siebie wyjścia. Na przykład, Siergiej Jesienin był dobrym poetą, ale miotał się z boku na bok, póki nie zginął tragicznie. Gdyby istniał taki instytut Wyższej Socjologii, to można by było mu pomóc. Albo nasz genialny poeta Lermontow. Jego pojedynek przecież był praktycznie samobójstwem. Jemu też należałoby pomóc…

Wychodzi na to, że bitwa idzie z przywódcami sekty degeneracyjnej o dusze - ٭degeneratów, o ludzi z domieszką krwi żydowskiej? Rabini starają się wprowadzić w nich trującą ideę wybraństwa bożego i nienawiści Boga, a następnie użyć ich jako niszczącej, demoralizującej siły przeciwko normalnym ludziom. Natomiast zadaniem Wyższej Socjologii jest wprowadzenie antidotum, szczepień przed niszczącym wpływem rabinicznej ideologii, aby dać degeneratom szansę dokonania SWEGO wyboru między Bogiem a diabłem, włączenie się do walki przeciwko rabinom, niosącym ideologię zniszczenia.

- Myślę, że Żydzi są w przeważającej mierze nie do naprawienia. Nie na próżno mówią: "Żyd - ochrzczony, to samo co złodziej – przebaczony." Pozostaną oni takimi, jakimi są, tj. dziećmi swego Boga. My już wiemy, kim on u nich jest, chociaż sami Żydzi nie lubią go nazywać. A jego imię to Szatan-Jahwe. Pamiętacie słowa Chrystusa "Wasz ojciec – to diabeł" ... Nawet dobrych degeneratów, jak wyleczonych alkoholików, należy zawsze trzymać pod kontrolą. W każdej chwili mogą się załamać i wrócić do starego. Nie na próżno mówią, że diabeł zawsze przychodzi niesłyszalnym krokiem ...

Jednak nie ma zasad bez wyjątków. Wyjątki zawsze będą. Na przykład, wspaniały rosyjski malarz Isaac Lewitan. Niech i był on zupełnym psychopatą, kilkakrotnie próbującym popełnić samobójstwo, ale rosyjskie społeczeństwo go kochało i odnosiło się do niego doskonale. Trzeba było po prostu w porę postawić przy nim parę aniołów - stróżów z 13-go Wydziału, aby ochronić go przed samym sobą.

Wspomniałem już w moich książkach, że dobrze byłoby zestawić tabelę typów ludzi, swego rodzaju tablicę Mendelejewa i według niej określać stan degeneracyjnego zakażenia poszczególnych ludzi, aby ochronić pulę genową narodu, zdrowej części społeczeństwa. A nawet i samych degeneratów próbować wesprzeć w ich prawidłowym wyborze, jeśli oczywiście oni tego

177

zechcą. Powtarzam, oni w tym nie są winni. To wina ich rodziców, którzy próbowali oszukać samego Pana Boga.

Degeneracja - to proces naturalny. Jak starość. Przecież nie będziemy obrażać się na starców za ich dziwactwa. Jeśli jednak te dziwactwa mogą spalić dom, to naszym bezpośrednim obowiązkiem wobec innych lokatorów jest niedopuszczenie do tego. Być może niektórym z dobrych degeneratów trzeba będzie nawet pomóc w dostaniu się do Akademii Nauk, jeśli okaże się on utalentowany, ale cierpi z powodu pewnych wad. Trzeba go chronić i pomagać mu robić dobre dzieła. Z drugiej jednak strony - konieczne będzie rozszerzenie usług domów dla obłąkanych w celu izolacji wstrętnych degeneratów. Będzie to lepsze dla nich samych.

Żydów, w zasadzie, dzieli się na trzy kategorie: mądrych, niespełna rozumu (półobłąkanych) i całkowicie obłąkanych. Obłąkani Żydzi z reguły siedzą sobie cicho w zakładach dla obłąkanych. Niespełna rozumu - wręcz przeciwnie, są niezwykle aktywni. Biegają, robią zamieszanie, urządzają rewolucje, wojny ... To właśnie tacy Żydzi urządzili "rosyjską" rewolucję. Natomiast mądrzy Żydzi idą do Chrystusa. Jeśli dobrze wszystko to się przeanalizuje, to będzie jasne, że to właśnie Żydzi niespełna rozumu (półobłąkani) niosą niezmierzone nieszczęścia nie tylko dla Gojów, ale i dla wszystkich Żydów.

Niestety, Żydzi sami nigdy nie zajmują się samokrytyką. Jest to cecha charakterystyczna narodu żydowskiego, tak samo jak ich "wybranie przez Boga". Właśnie dlatego musimy zająć się tym w naszych wykładach. Zająć się tym, czym sami Żydzi nie chcą się zająć, a być może nie są już zdolni to zrobić. Wszystko to, powtarzam, robimy po to, aby pomóc Żydom zrozumieć problemy i korzenie wielowiekowego problemu, który oni sami nazywają antysemityzmem.

Aby to zrozumieć, zwróćmy się do takiego autorytetu jak Papież. W 1884 roku papież Leon XIII opublikował Encyklikę pod tytułem "List do świata", gdzie wprost mówi, że ludzkość jest podzielona na dwa przeciwstawne obozy: jeden pod Bogiem, a drugi pod szatanem. Pod Bogiem są normalni, zdrowi ludzie, a pod szatanem – degeneraci. Zauważcie, że napisano to nie w jakichś tam wiekach średniowiecza, ale całkiem niedawno, pod koniec XIX wieku. Statystyka doktora Kinsey’a po upływie pół wieku później potwierdziła poprawność tej Encykliki. Ale całe nieszczęście polega na tym, że normalni ludzie, tj. ci, którzy chodzą pod Bogiem, nie wiedzą nic o istnieniu ogromnej klasy degeneratów i nie rozumieją tego wcale. W końcu to oni są przegranymi. Najczęściej kończy się to rozwodem, a dzieci będą nosić na sobie pieczęć diabła, tj. będą miały znaczące odchylenia od normy. Do samej śmierci nie zorientują się oni, kto jest winien za to wszystko. A winnym w tym wszystkim jest – diabeł degeneracji.

Aby lepiej zrozumieć problem masonerii, trzeba sobie uświadomić, że między masonerią a partią komunistyczną w Związku Sowieckim było bardzo wiele wspólnego. Jeśli w Związku Sowieckim rządziła partia komunistyczna, to w krajach zachodnich w ten sam sposób rządzi masoneria. W masonerii dokładnie tak samo są członkowie partii, kandydaci do partii, sprzymierzeńcy i sympatycy.

Mówiliśmy już, że korzeniem tego wszystkiego jest Kompleks Władzy, który jest powiązany z tłumionym homoseksualizmem, lub Kompleks Skąpego Rycerza, który czyni milionerów i bankierów. Ale, aby zrozumieć, jak ten temat jest zabroniony i utajniony, podam jeden bardzo istotny przykład.

Pół-Żyd Sołżenicyn w swoich książkach na cały świat krzyczy, że rewolucja i 70 lat władzy sowieckiej kosztowały naród rosyjski około 60 milionów ludzkich istnień. Demografowie szacują jednak straty narodu rosyjskiego w przedziale 100-120 milionów. U wielu ludzi od razu rodzi się pytanie: kto jest winien za to wszystko?

178

Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie. Państwo już wiedzą, że główną siłą napędową w "rosyjskiej" rewolucji byli Żydzi. Oznacza to, że teoretyczna i praktyczna wina za to całe ludobójstwo narodu rosyjskiego spoczywa przede wszystkim na Żydach. Za to wszystko oskarżał Żydów również Hitler, a swoich krewnych znał on bardzo i to bardzo dobrze. Aby w jakiś sposób uniknąć losu Sowieckiej Judei, Hitler najpierw wypędził Żydów z Niemiec, a następnie pozostałych upartych zaczął wsadzać do obozów koncentracyjnych.

Dziś Żydzi krzyczą pod niebiosa, że Hitler zniszczył 6 milionów Żydów. Liczba ta jest z pewnością przesadzona o 15 razy, ale nawet jeśli weźmiemy tę wyraźnie zawyżoną liczbę i porównamy ją z wyraźnie zaniżoną oceną strat narodu rosyjskiego, dokonaną przez pół-Żyda Sołżenicyna, to nawet po takich szulerskich operacjach liczba strat Żydów będzie nieporównywalna ze stratami narodu rosyjskiego. A przecież zachowanie Hitlera było odpowiedzią na wszystkie te okrucieństwa, które Żydzi zdążyli już popełnić w Sowieckiej Judei. On jakby próbował podjąć środki zapobiegawcze.

Żydzi do tej pory nie powiedzieli ani słowa o tym, ile Rosjan oni sami zlikwidowali w Rosji. A liczba ta, nawet wyraźnie zaniżona, robi wrażenie - 60 milionów.

Przy obecnej jawności (ros. - гласности), która nastała w Rosji, dziennikarze powinni poważnie zająć się tym tematem i porównać liczby strat. I jeśli Niemcy za 6 mitycznych milionów ofiar do tej pory utrzymują państwo Izrael, to kto zapłaci za 60 milionów Rosjan eksterminowanych przez Żydów w Rosji? Kto zapewni starość samotnych i bezradnych starców? Kto zapłaci za miliony kalekich losów dzieci ulicy? Kto zapłaci za niewolniczą pracę w obozach koncentracyjnych? W końcu fakty mówią same za siebie. A fakty, jak mówił Stalin – to rzecz uparta.

A teraz przejdźmy do przykładów z naszego dzisiejszego życia o tym, jak masoni, a najczęściej właśnie Żydo – masoni rządzą Zachodnim światem.

Podczas jednego z poprzednich wykładów mówiliśmy już o dzisiejszym "Królu Judejskim" - o prezydencie Światowego Kongresu Żydów Edgarze Bronfmanie. Równocześnie jest on również królem whisky. Jest multimilionerem. A w jaki sposób został królem whisky?

Po I wojnie światowej wprowadzono w Ameryce prohibicję (ros. - сухой закон), tj. zakaz produkcji napojów alkoholowych. W wyniku tego wszystkie destylarnie zostały zamknięte, ich akcje spadły w cenie prawie do zera. Trwało to około 10 lat. Następnie prezydent Roosevelt uchylił to prawo. I oto tutaj było bardzo ważnym wiedzieć, kiedy dokładnie nastąpi zniesienie prohibicji, ponieważ akcje tych zakładów od razu od zera poleciały wysoko do góry, a ten, któremu udało się kupić te zerowe akcje, natychmiast stawał się multimilionerem. Żydzi, dzięki kanałom masońskim, dowiedzieli się o tej dacie od Roosevelta i wykupili wszystkie zakłady spirytusowe. Jednym z tych Żydów był ojciec tego Edgara Bronfmana. Przez takie oto sztuczki można było w ciągu jednej nocy zostać milionerem. A kiedy zdobyło się dużo pieniędzy, to nadchodzi czas, aby grać w wielką politykę. Taka była droga Edgara Bronfmana na tron króla żydowskiego. Na dzień dzisiejszy jest on najbardziej wpływowym Żydem w Stanach Zjednoczonych.

Co ciekawe, około 10 lat temu w całej amerykańskiej prasie pojawiła się sensacja - ktoś porwał syna tego Edgara Bronfmana i zażądał za niego 2 milionów dolarów okupu. Tatuś przygotował miliony i był gotów zapłacić, ale nagle policja znalazła porywacza wraz z synem Bronfmana. Prasa wówczas napisała wprost, że byli to dwaj pederaści, którzy się umówili i zorganizowali to "uprowadzenie", aby wydobyć dużą ilość pieniędzy od skąpego taty. Synkowi po prostu nie starczało pieniędzy, które wydzielał mu tatuś. Przy czym przyjacielem-porywaczem i pederastycznym kochankiem syna Bronfmana okazał się jakiś strażak. Sensacja jak powstała, tak i zgasła natychmiast. Jednak z powodu tego incydentu cały świat się dowiedział, że synek króla Żydów był pederastą.

179

I w tym uwidacznia się swoista kontynuacja tysiącletniej tradycji - król żydowski, Dawid, również rozpoczął swoją karierę od pederastii. Jeśli pamiętacie, pastuszek Dawid, poprzez pederastię z królewiczem Jonatanem przeniknął do pałacu judejskiego króla Saula. A potem sam został królem żydowskim. Tak więc sprawa z synem Edgara Bronfmana potwierdza po raz kolejny, że u Żydów wszystko idzie zgodnie z żydowskimi świętymi pismami, zgodnie z Biblią Starego Testamentu. A dla doświadczonego specjalisty natychmiast stanie się jasne, że jeśli syn jest pederastą, to i ojciec powinien być gdzieś w pobliżu, podobnie jak w przypadku ojca Noego i syna Chama. Jak mówią, jabłko nie spada daleko od jabłoni.

Sowieckie służby wywiadowcze musiałyby wziąć pod uwagę ten materiał. Rzecz w tym, że podobni działacze są bardzo podatni na szantaż. A na tym w rzeczywistości i tworzona jest wielka polityka.

A jeśli król żydowski ze swoim synkiem są pederastami, to można mieć pewność, że będą oni jednocześnie wielkimi masonami. W to można nie wątpić. Jest jak dwa razy dwa - cztery.

Przez wiele lat jednym z najbardziej wpływowych Żydów w Ameryce był także Henry Kissinger. Przez długi czas był on doradcą prezydenta Nixona ds. Bezpieczeństwa Narodowego. Następnie został sekretarzem stanu, tj. Ministrem Spraw Zagranicznych USA, przy czym nie był on nawet rodowitym Amerykaninem, urodził się w Niemczech i mówił z okropnym żydowskim akcentem. Mam na Henry'ego Kissingera zebrany cały plik kart.

Oto co o nim pisze jego były nauczyciel, 66-letni Alder Shimon, mieszkający dziś w Tel Avivie: "Heinz szczególnie nie wyróżniał się swoimi osiągnięciami w nauce. Nie należał do grona błyskotliwych uczniów. I nie powiedziałbym, że był on szczególnie mądry." To pochodzi z izraelskiej gazety „Nasze państwo”, (Our Country), 12 września 1973 r.

Na jedno z kluczowych stanowisk w polityce w Ameryce lepszego, jak się okazuje, nie znaleziono. Jak to się stało? Tak, przez masonerię i, oczywiście, przez jasno wyrażony Kompleks Władzy. Była żona Henry'ego Kissingera mówi, że był chorobliwie ambitny i próżny. To było tak oczywiste, że stało się jedną z przyczyn ich rozwodu.

Oto jeszcze jedna interesująca informacja. Okazuje się, że Henry Kissinger – to syn rabina. To pochodzi z gazety "Washington Observer" z 15 kwietnia 1997 r. A my z Państwem wiemy już, że syn rabina z reguły nie może być normalną osobą. Tutaj musimy przypomnieć definicję Papieża, który jeszcze w XI wieku wprowadził celibat, tj. ślub bezżenności, dla wszystkich księży katolickich.

Kolejny ciekawy drobiazg - Kissinger nieustannie gryzie paznokcie, a to jest typowe dla psychopatów i neurotyków.

Co więcej, Kissinger został zdemaskowany jako sowiecki agent o kodowym imieniu Bor, który był przydzielony do radzieckiej organizacji szpiegowskiej pod kryptonimem ODRA. Źródło tych informacji dało również materiały, które doprowadziły do aresztowania licznych agentów KGB, którzy zostali wszczepieni w najwyższe warstwy władzy w Anglii, Szwecji, Francji, Niemiec i Izraela. Źródło tej informacji oficjalnie otrzymało szczególne podziękowanie w imieniu narodu amerykańskiego po specjalnej decyzji Kongresu. Jednak informacja tego źródła o Kissingierze została ukryta. Szczegóły dotyczące działalności Kissingera jako sowieckiego agenta o nazwisku Bor można znaleźć w monografii Franka Copella "Henry Kissinger - sowiecki agent" w czasopiśmie „Głosiciel wolności” ("Herald of Freedom").

To jest magazyn amerykańskiej prawicy i pisali tam, z reguły, wielcy pracownicy FBI, którzy przeszli na emeryturę i mogli już mówić interesujące rzeczy narodowi amerykańskiemu. W tym

180

czasie uciekł na Zachód pułkownik polskiego wywiadu Goleniewski. Przywiózł ze sobą bardzo ważne materiały dla amerykańskiego wywiadu. Ale natychmiast ich nie przekazywał. Po upewnieniu się, że nie kłamie, został on wysłany do Waszyngtonu, gdzie przejęli go FBI i CIA.

Najpierw wydał nazwiska największych sowieckich agentów w rządzie i wywiadzie Anglii. Sprawdzono, wszystko się zgadzało. Zostali aresztowani. Następnie wydał on drugą listę – dotyczącą szwedzkiego rządu i szwedzkiego wywiadu. Sprawdzono, wszystko się zgadzało. Zostali aresztowani. Następnie zrobił to samo z Zachodnimi Niemcami. Znów ujawnił całą kupę wielkich sowieckich agentów w rządzie i wywiadzie Niemiec Zachodnich. I znowu - fala aresztowań.

A następnie ten pułkownik Goleniewski mówi, że ma bardzo ważne informacje, ale wyda ją tylko w cztery oczy prezydentowi USA. Powiedziano mu, że prezydent rzekomo odmówił przyjęcia go i zaproponował spotkanie z szefem wywiadu CIA. Goleniewski zgodził się i na tym spotkaniu powiedział, że agentem KGB jest także ... Henry Kissinger !!! Co wyszło z tego wszystkiego? Został uznany za obłąkanego i natychmiast wyrzucony z Waszyngtonu. To prawda, że zapłacili mu 50 000 dolarów.

Rzecz w tym, że Henry Kissinger był bardzo wielkim masonem. Są to tak zwani niezatapialni. To człowiek - nienaruszalny. Rzecz w tym, że w Ameryce jest wiele służb wywiadowczych i wszystkie ich dane spływały do Kissingera, jako doradcy prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego (Redakcja: tak samo jak zupełnie niedawno te same funkcje w Rosji pełnił inny przedstawiciel „narodu Bożego” - Bieriezowski, a wcześniej obecny premier Kirschblat-Primakow).

Okazywało się, że Henry Kissinger jako sowiecki agent miał dostęp do ważnych informacji przed prezydentem Ameryki i przekazywał tę informację Związkowi Sowieckiemu. Dojrzewał wielki skandal ... W takich przypadkach tego rodzaju sprawy po prostu się tuszuje. Tak więc i tym razem – oskarżono pułkownika Goleniewskiego i wyrzucono go z Waszyngtonu. Wydawało się, że niby wszystko miało być pogrzebane, ale informacja ta, poprzez amerykańskich patriotów, trafiła do prasy prawicowej.

Zatrzymajmy się dokładniej na samym Goleniewskim. Kiedy został wyrzucony z Waszyngtonu, to pojawił się tutaj w Nowym Jorku i od razu ogłosił się ... rosyjskim carewiczem Aleksiejem. Doszło do zamieszania w środowisku rosyjskiej emigracji. Wkrótce brał ślub w cerkwi jako carewicz Aleksiej. Protojerej Grabbe udzielił mu ślubu, jako dla następcy tronu rosyjskiego - carewicza Aleksieja, z Niemką, z którą uciekł on z Polski. Zwykli Rosjanie byli wtedy bardzo oburzeni i mówili, że Grabbe po prostu zbluźnił, udzielając ślubu jawnemu samozwańcowi, że jest to kpina z pamięci rodziny Romanowów, którzy zostali rozstrzelani w Jekatierynburgu.

Po ślubie pułkownik Goleniewsky przeniósł się do Chicago i zaczął wydawać tam czasopismo monarchistyczne "Biały Orzeł" - już jako oficjalny następca rosyjskiego tronu. Ja wtedy, aby się wygłupić, napisałem nawet do redakcji "Białego Orła" list: "Wasza Cesarska Mość, proszę uprzejmie o przysłanie mi kilka numerów waszego pisma", ale nie otrzymałem ani odpowiedzi, ani czasopism.

Oto kombinacja: wysokiej rangi zwiadowca i natychmiast wyraźna nienormalnośc psychiczna – mania wielkości - megalomania. Nie dużo, nie mało - następca tronu rosyjskiego. Carewicz! A teraz, aby lepiej zilustrować bliski związek wszystkich agencji wywiadowczych świata z chorobami psychicznymi, pederastią i masonerią, przeczytam wam kilka kart z mojego archiwum na temat pułkownika - carewicza Goleniewskiego.

Oto kopia artykułu zatytułowanego "Samozwaniec Romanow - pułkownik polskiego wywiadu Goleniewski" z gazety "Nowe Słowo Rosyjskie". Podano w nim, że 11 sierpnia 1974 roku w masońskiej "Персоналити ладж" („Osobowości Loży”) w Chicago będzie obchodzone 70-lecie

181

urodzin Goleniewskiego, który nazywa siebie carewiczem Aleksiejem Nikołajewiczem. Z informacji tej widzimy, że Goleniewski był masonem i to nie szeregowym.

"On lekko utyka." Informuje nas o tym L. Barkałow w czasopiśmie "Wolne Słowo Rusi Karpackiej", styczeń-luty 1976 r., s. 10. Ponadto informuje się dalej, że: „Goleniewski, który wydawał siebie za carewicza Aleksieja, wziął ślub w rosyjskiej cerkwi w Nowym Jorku, którego udzielił protojerej Grabbe, a którym mówią, że również jest masonem”. Tak więc - wszędzie, gdzie nie pluniesz, wszędzie ten sam gang. Goleniewski wziął ślub w wieku 70 lat. Przy czym było to jego pierwsze małżeństwo. Wcześniej nie miał ani żon, ani dzieci ...

Na weselu tego oszusta były obecne Wielkie Księżne Olga i Tatiana. Również z domu Romanowów. Synod nigdy nie anulował tego małżeństwa, dokonanego na podstawie fałszywych dokumentów.

W związku ze sprawą Goleniewskiego jest wymienione imię Jeremy'ego Thorpe'a, przywódcy liberalnej partii i członka Izby Gmin w Anglii,. Oznacza to, że Thorpe jest ważną postacią polityczną i on także wspierał Goleniewskiego. Wiosną 1973 roku Thorpe zawarł drugie małżeństwo z rozwiedzioną żoną hrabiego Harwooda, pianistką Marion Stein, pochodzącej z zamożnej rodziny żydowskiej. Oto kolejna żydowska żona wielkiego działacza politycznego. Nieco później w prasie brytyjskiej pojawiły się doniesienia o tym, że mężczyzna - prostytutka Norman Scott oświadczył, że był on w związkach homoseksualnych z Thorpem ... No i proszę – żona Żydówka, a sam działacz – pederasta i przywódca liberalnej partii w Anglii. Członek Izby Gmin Wielkiej Brytanii. O wszystkim tym poinformował nas poważny amerykański dziennik „The New York Times”,18 marca 1976 r.

A oto ostatni akcent do jego portretu - w końcu Thorpe został aresztowany za próbę zabicia na tle miłości homoseksualnej. Patrz w moim archiwum, teczka nr 2.

Proszę zwrócić uwagę - homoseks często doprowadza do przestępstwa. Nawet na takim poziomie.

W dniu 4 marca 1982 roku, w telewizji amerykańskiej, kanał 11, o 22:30, podano informacje o tym, że sekretarz stanu Kissinger interesuje się chłopcami i rzekomo ma takie "seksualne predyspozycje". Jest to termin używany przez amerykańską telewizję, gdy mówi o pederastach. Kissingera w tym oskarżała pewna osoba, którą żona Kissingera złapała w tym samym czasie za gardło i chciała udusić. Osoba ta natychmiast podała do sądu oskarżenie na żonę Henry'ego Kissingera, ponieważ okazała się członkiem jakiejś grupy, walczącej o prawa człowieka.

W ślad za tym w "Nowym Słowie Rosyjskim” poinformowano, że sąd wydał nakaz aresztowania żony Kissingera na skargę tej osoby, która oskarżyła Nancy Kissinger o próbę zamachu na jej życie. Później nazwano imię tej osoby - Ellen Kaplan. Okazuje się, że zapytała ona prowokacyjnie Kissingera na ulicy: "Panie Kissinger, czy to prawda, że śpi Pan z chłopczykami w hotelu Carlisle?" I to wtedy żona Kissingera, Nancy, rzuciła się na nią i chwyciła ją za gardło. Nancy –to druga żona Henry'ego Kissingera, wcześniej pracowała jako bliski współpracownik wiceprezydenta i milionera Rockefellera. Jeszcze jeden charakterystyczny szczegół - Nancy jest o głowę wyższa od Kissingera. Sam Kissinger – to malutki, grubiutki, karykaturalny Żyd, a jednocześnie jest jednym z najbardziej wpływowych Żydów w Ameryce w ciągu ostatnich 30 lat.

W książce "KGB", autor John Barron, opublikowanej w Tel Awiwie w 1978 roku, str. 230, mówi się, że Victor Louis, znany agent KGB, został przyjęty przez Henry Kissingera w Białym Domu 13 listopada 1971 roku. Proszę zwrócić uwagę: doradca prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego USA oficjalnie przyjmuje znanego agenta KGB w Białym Domu. Data – 13-go. Wszystko to jest symboliką masońską. Wszystko jest po to, aby ludzie wiedzieli, że odbywa się to z błogosławieństwem masonów, poprzez ich kanały.

182

Po spotkaniu z Kissingerem Victor Louis leci do Izraela i spotyka się tam z premierem Goldą Meyer. Co więcej, ten Victor Louis, były radziecki Żyd, który mieszka dziś na Zachodzie, w swoim czasie odsiedział wyrok w obozach stalinowskich. Więc jest to osoba dość interesująca i jednocześnie mglista. KGB używa go do specjalnych zadań na kanałach żydowskich i masońskich.

Informacje o tym, że Henry Kissinger był sowieckim agentem pojawiły się w kilku źródłach. Podobnie jak w amerykańskich prawicowych - w magazynie „American Opinion”, w kwietniu 1975 r., str. 35, a także w książce "KGB. Diabelska dezinformacja", L. Bitman, New York, 1985, s. 54-55.

Oto jeszcze kilka interesujących szczegółów dotyczących sprawy Kissingera. Pracownik sowieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Anatolij Fiłatow został złapany przez CIA w Algierii w seksualnej pułapce. Proszę zwrócić uwagę na to, jak często szpiegostwo wiąże się z perwersjami seksualnymi. Amerykański, a zresztą każdy inny wywiad uważnie obserwuje i wyjaśnia, kto ma jakie perwersje seksualne. Następnie podsuwa mu się odpowiednią kobietę lub mężczyznę i wszystko to jest fotografowane ...

W ten sposób i Anatolij Fiłatow został zwerbowany do CIA we wczesnych latach siedemdziesiątych. Był uważany za ważnego agenta CIA w Moskwie i przekazał CIA mnóstwo ważnych dokumentów, w tym kopię raportu Dobrynina w USA, w którym Dobrynin wygadał się o Kissingerze. Aby zemścić się za zdemaskowanie Kissingera, David Aaron, zastępca asystenta prezydenta Cartera ds. bezpieczeństwa narodowego, doniósł na Fiłatowa do Moskwy. Doniósł przez rumuńskiego dyplomatę w Waszyngtonie. Fiłatow został natychmiast aresztowany i rozstrzelany. O tym wtedy pisały wszystkie gazety. A sprawa Kissingera została ponownie uciszona.

Tak więc jeden Żyd, ratując innego Żyda, poświęca interesy całego państwa. Jakieś gniazdo żmij. Dlatego poprawnie się mówi, że wielcy masoni są praktycznie niezatapialni. Gdy się wydarzy z którymś z nich jakieś nieszczęście, to masoni na całym świecie podnoszą wycie. Wystarczy więc, aby jednemu z nich przydarzył się jakikolwiek kłopot, to masoni na całym świecie natychmiast podnoszą wycie, premierzy i prezydenci podejmują nadzwyczajne środki, aby ocalić swojego współbrata. I uratują, bez względu na to, ile to ich będzie kosztowało .

To jak słynna sprawa Dreyfusa. Wówczas oni nawet przycisnęli prezydenta - ٭Francji, by uchronić Dreyfusa przed egzekucją.

- Właśnie, właśnie, właśnie. I tutaj, Fiłatowa rozstrzelali, a sprawę Kissingera wyciszono. A Dawidowi Aaronowi nic się nie stało, chociaż wydał tak ważnego agenta w Moskwie. David Aaron był praktycznie zdrajcą ojczyzny, zdrajcą na najwyższym szczeblu państwowym. Ale wszystko to pozostało zupełnie bezkarne.

Oto jeszcze jeden główny świadek w sprawie Henry'ego Kissingera. To kandydat na prezydenta - Lyndon LaRouche. W swoich publikacjach napisał wprost, że Henry Kissinger – to pederasta. Informacja ta została powtórzona w żydowskiej gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie", 08/23/86 r. Jak ta sprawa zakończyła się tym razem? Lyndon LaRouche został zjedzony. Tak samo jak w swoim czasie został zjedzony prezydent Nixon i jego wiceprezydent Agnew. LaRouche był bogatym Amerykaninem z amerykańskich prawicowców. Natychmiast wszczęto wobec niego jedną sprawę, drugą … i w końcu wsadzili go, rzekomo za uchylanie się od płacenia podatków.

.Podobnie jak w Związku – tylko żeby był człowiek, a sprawa się znajdzie - ٭

- Właśnie, właśnie, właśnie. Policjant-mason zatrzyma twój samochód i podczas przeszukiwania samochodu przypadkowo "znajdzie" u ciebie kilka torebek heroiny, o których nie słyszałeś.

183

Ponieważ to mason-policjant je podrzucił. A ponieważ w Ameryce prowadzi się poważną walkę z narkotykami, to możecie być pewni – długi wyrok będzie dla ciebie zapewniony.

A teraz podsumujmy to, czego dowiedzieliśmy się dzisiaj o Henry Kissingerze. Po pierwsze, był on największym Żydem w polityce amerykańskiej w ciągu ostatnich 30 lat. Po drugie, był pederastą. Po trzecie, był masonem. Po czwarte, był Żydem. I po piąte, był synem rabina. Tak więc, na przykładzie Henry'ego Kissingera, wyraźnie widzimy, czym jest masoneria i dlaczego zawsze mówi się, że masoneria jest na pewno żydo – masonerią.

Powróćmy do pułkownika – carewicza Goleniewskiego. Wspierała go księżna Maria Kropotkina. A teraz powiedzcie mi, kim był książę Kropotkin? Ojciec anarchizmu. Czy teraz widzicie, kto kogo wspiera? Należy zauważyć, że książę Kropotkin był masonem. I wszyscy jego potomkowie tutaj na Zachodzie – to również masoni. I jak na zawołanie, wszyscy oni rzucają się do wsparcia swojego. Stary slogan masoński - jeden za wszystkich i wszyscy za jednego! A Państwo myśleli, że to tylko piękna fraza z „Trzech Muszkieterów”? A może, że jest to hasło młodych pionierów?

.W sowieckiej symbolice było dużo elementów masońsko-żydowskich - ٭Poczynając od pięcioramiennej gwiazdy i kończąc na żydowskich kamilawkach (nakrycie głowy – AL), które nosili wszyscy pionierzy. A słynne szkarłatne chustki, które nosiły komsomołki? Do dziś wszystkie wierzące kobiety religii żydowskiej noszą te chustki.

- Tak. Nie na próżno masoni nazywają swojego Boga Wielkim Architektem Wszechświata. To dlatego, że degeneracja zaczyna się od góry. Jeśli przejrzy się całą historię ludzkości, to naprawdę okazuje się, że ich Bóg, z jednej strony, jest niszczycielem wszystkiego, co normalne, a z drugiej strony - architektem i stwórcą wszystkiego, co nikczemne i złe. Kto zaprojektował rosyjską rewolucję? Kto zbudował władzę sowiecką? To "Imperium zła"? Wszystko to zostało zaprojektowane i zbudowane przez gangi masonów - degeneratów.

Grigoriju Piotrowiczu, oni doszli do władzy dopiero po zniszczeniu mechanizmu - ٭Świętej Inkwizycji. A gdy była Inkwizycja, to ci wszyscy architekci siedzieli w podziemiu.

- Faktem jest, że średniowieczna Inkwizycja, która jest teraz opluwana w każdy możliwy sposób, była dość racjonalną organizacją. Dlatego w swoich książkach piszę o 13 Wydziale KGB, nazywając ją nową Sowiecką Najświętszą Inkwizycją.

,Wydaje się, że cała historia ze Świętą Inkwizycją jest zupełnie przekłamana - ٭podobnie jak mityczny żydowski Holokaust z 6 milionami ofiar. To wszystko boli. Tak bardzo wszystko to jest podobne. Wykonane jedną ręką. To satanistyczne plemię potrafi zrobić słonia z muchy i na odwrót, jeśli musi zrobić muchę ze słonia. Wygląda na to, że dokładnie w ten sam sposób oczerniono Inkwizycję.

- Tak. Bez wątpienia.

Oto jeszcze zabawny żart. Goleniewski, tj. samozwaniec – carewicz Aleksiej, wziął ślub 30 września 1964 roku, którego udzielił protojerej Grabbe i tego samego dnia urodziła mu się córka. Tatiana Aleksiejewna Romanowa, dziedziczka tronu rosyjskiego. Małżeństwo jest fikcyjne, a dziecko, mogę z góry przewidzieć, będzie wadliwe. Kiedy osiągnie dojrzałość płciową, to zobaczą Państwo, że z takiego fikcyjnego małżeństwa mogą pochodzić tylko wadliwe dzieci. I poślubi ona

184

pół-Żyda lub czystego Żyda. I wydadzą na świat kolejnego następcę tronu, takiego samego kłapouchego i typowego Żyda, jak książę Karol.

Wszystkie te materiały zostały zebrane przeze mnie z różnych źródeł. Ale kiedy rozłożyliśmy je na tym stole, to otrzymaliśmy obszerny obraz, w którym ściśle się ze sobą powiązały polityka, masoneria, żydostwo i homoseksualizm. I, jak widzimy, wszystkie te związki nie są przypadkowe. Są uzasadnione, prawidłowe.

Grigoriju Piotrowiczu, teraz odbywa się zjednoczenie Niemiec Wschodnich i - ٭Zachodnich. Ma Pan wystarczająco bogate doświadczenie w obserwowaniu tego, jak masoni opanowywali Niemcy Zachodnie. Czy mógłby Pan nam powiedzieć, jak zdobyli oni prasę w Niemczech Zachodnich? To umożliwi nam zrozumienie kuchni masońskiej zwanej "wolną prasą". Nie ma co grzechu ukrywać, przecież to właśnie prasa manipuluje opinią publiczną.

- Wszystko to odbywało się przed moimi oczami, ponieważ mieszkałem w Niemczech Wschodnich i Zachodnich przez 10 lat, od 1945 do 1955 roku. Natychmiast po kapitulacji Niemiec dla sojuszników z Zachodu szczególnie ważne było to, aby przejąć prasę we własne ręce. Wszystko to zostało osiągnięte bardzo prosto. Władze okupacyjne miały tak zwanych oficerów kontrolnych. Wydawali oni licencje na otwieranie gazet, czasopism i wydawnictw. Ponieważ Niemcy byli wtedy oskarżeni o nazizm, to cała prasa zachodnioniemiecka znalazła się w rękach Żydów. To, o co Hitler obwiniał Żydów przed dojściem do władzy, powtórzyło się natychmiast po kapitulacji Niemiec. Żydzi natychmiast zagarnęli całą prasę w swoje ręce.

W jaki sposób? Prezydent USA Roosevelt był masonem, jego wiceprezydent Truman był także masonem. Wyznaczył swojego masońskiego współbrata generała Clay’a gubernatorem wojskowym Niemiec. A generał Clay był bankierem, żonatym z Żydówka. Jego żona pochodziła z tego samego gangu żydowskich bankierów, którzy finansowali rosyjską rewolucję. Ten general Clay mianował oficerów kontrolujących, znowuż ze środowiska masońskiego. Oficerowie ci wydawali licencje na wydawanie gazet i czasopism wyłącznie Żydom.

Niemieccy Żydzi, którzy przesiedzieli wojnę w Ameryce, wrócili do Niemiec, a otrzymawszy te licencje, stali się wydawcami. A na początku władze okupacyjne nawet papier wydawały im za darmo. Mieszkałem wtedy w Monachium. Największą gazetą w Monachium i całej Bawarii była wówczas "Süd Deutsche Zeitung". Czytałem tę gazetę przez szereg lat, a jej właścicielem i wydawcą był Żyd Friedman.

Później, kiedy kilka lat później byłem już w Ameryce, dostałem od jednego z moich czytelników wycinek, opisujący szczegółowo, jak niemiecka policja aresztowała całą redakcję „Süd Deutsche Zeitung”. Wszyscy zostali aresztowani za ... pederastię. Dostali wszyscy po 7 lat.

To znaczy, że byli to ludzie, którym Amerykanie powierzyli ideologiczną - ٭reedukację Niemców.

- Tak. Właśnie tak. Jak to wszystko działa? Żyd - wydawca, właściciel gazety, otoczył się niemieckimi pederastami. Celowo stworzył homoseksualną fortecę. Zawsze działają według tych samych zasad. Jeśli kierownik lub gospodarz jest pederastą lub Żydem, to obowiązkowo on wtedy stworzy wokół siebie dwa pierścienie obrony: pierwszy pierścień - Żydzi, a drugi pierścień – lokalni degeneraci – pederaści, w tym przypadku – Niemcy. My mówimy: degeneraci – pederaści. Niespecjalista nas nie zrozumie. Niespecjalista nie wie, że obejmuje to pół-pederastów, starych

185

pederastów, byłych pederastów, gnębionych pederastów, ukrytych pederastów itd. Jest to taka kasza, że dla normalnej osoby to wszystko będzie całkowicie niezrozumiałe.

Następnym wielkim miastem w amerykańskiej strefie okupacyjnej, w którym mieszkałem, był Stuttgart, główne miasto prowincji Szwabii. Cała prasa szwabska: „Stuttgarter Zeitung”, magazyn „Pingwin”, gazeta niemieckich milionerów „Deutsche Zeitung” - wszystko to należało do Żyda o imieniu Schwab. Jest to po prostu żart. Prowincja Szwabia. Mieszkający tu ludzie nazywają siebie Szwabami. A właścicielem całej prasy jest Żyd o nazwisku Schwab. Jest to podobne do naszego starego przyjaciela Kissingera, którego przodkami byli Żydzi z miasta Kissingen w Niemczech. Najbliższym doradcą Roosevelta był Żyd o nazwisku Frankfurter, jego przodkowie byli Żydami z Frankfurtu. Berliner – to samo. Szefem Komunistycznej Partii Włoch był Berlinguer, jest to zniekształcone nazwisko Berliner, tj. Żyd z Berlina.

Podobnie jak u Amerykanów, w angielskiej strefie okupacyjnej był oficer kontrolujący, który wydawał takie same licencje. Był to angielski Żyd, który wydał licencję ćwierć-Żydowi Springerowi. A dalsza droga jest już znana. Axel Springer został królem prasy w angielskiej strefie okupacyjnej. Później stał się największym wydawcą już w całych Niemczech. Stał się królem całej prasy w Niemczech Zachodnich. A propos, Axel Springer w pewnym momencie pomagał wydawać magazyn „Kontynent”. I nasz dysydent Wołodia Maximow, który wydawał w Paryżu swój "Kontynent", był bezpośrednio finansowany przez Axela Springera. Wszyscy oni tam byli z domieszką krwi żydowskiej.

A więc Włodzimierz Iljicz Lenin miał rację, kiedy powiedział, że nie ma prasy - ٭niepartyjnej. Że wolna prasa – to mit.

- Tak. Bez wątpienia. Ale muszę jeszcze raz podkreślić, że wszystkie tego rodzaju umowy z diabłem kończą się źle. Oto Axel Springer z niczego stał się multimilionerem, a jego syn - popełnił samobójstwo. W wieku 30 lat siedział w parku, wyciągnął rewolwer i wystrzelił sobie kulę w czoło.

... Pan Bóg długo czeka, ale bije boleśnie - ٭

- Tak. Nawiasem mówiąc, wiedział to również król Salomon, który był synem Dawida, króla-pederasty i którego matka nie była Żydówką, lecz Hetytką. Z takim ciężkim dziedzictwem on dobrze rozumiał te rzeczy. Oto jego słowa: "Bo w wielkiej mądrości jest dużo smutku, a kto mnoży wiedzę, mnoży i smutek." (Koh 1:18). Rzeczywiście - to są mądre słowa. Ale aby zrozumieć, o czym on tu mówi, trzeba wiedzieć wszystko to, o czym studiujemy przez trzy cykle wykładów. Poznanie tych rzeczy jest po prostu konieczne, bo inaczej wszystko skończy się bardzo źle.

Wszędzie i zawsze masoneria kojarzona jest z żydostwem. Powiedzieliśmy tutaj, że cała prasa zachodnioniemiecka została przechwycona przez Żydów. Zaczęło się od amerykańskiego prezydenta Trumana. Córka Trumana, Margaret, poślubiła Żyda. Ta sama historia. Tata - wielki mason. Przy czym był także zezowaty. Jego pełne imię to Gary Solomon Truman. I córka jego wychodzi za mąż za Żyda. Ale nie dla zwykłego Żyda, ale za redaktora naczelnego gazety „New York Times”. Przy tym była dość brzydka i nie młoda. Miała już wtedy dużo ponad 30 lat, a wyszła za mąż za młodziutkiego i ładnego Żydka.

,Oznacza to, że małżeństwo z Żydówką jest swego rodzaj wskaźnikiem. Ponadto - ٭jeśli prasa żydowska nagle zaczyna wychwalać Rosjanina, to można być pewnym, że jest on albo z domieszką krwi żydowskiej, albo ma żonę Żydówkę, czy też jest jakimś homoseksualnym zboczeńcem.

186

- Tak. Ale z reguły normalny człowiek nie żeni się z Żydówką. Z reguły będzie to związek Szatana i Antychrysta. W średniowieczu mówiono o tym ładnie - umowa z diabłem jest zawsze podpisywana krwią. Tutaj miało się na myśli mieszane małżeństwa. Kompleks władzy. Kompleks wodza. (Red: To wszystko obserwujemy u córki prezydenta Trumana i u córki prezydenta Jelcyna).

Dzisiaj rozmawialiśmy o masonerii i żydo – masonerii. Na wielu przykładach przekonaliśmy się, że diabeł obiecuje władzę, pieniądze i sławę, ale płaci rozbitymi skorupami. Na końcu tego wszystkiego człowieka czeka padół smutku. Ten pakt z diabłem nakłada brudną plamę nie tylko na przodków danego człowieka, ale i niezmywalną pieczęć na wszystkich jego potomków. I nie można tutaj spodziewać się litości. Za chwilowy sukces będzie musiał zapłacić nie tylko sam człowiek, ale i wszyscy jego potomkowie. Tak było, jest i będzie. Najważniejszą rzeczą jest, aby zdrowi i normalni ludzie w porę wiedzieli o tych wszystkich rzeczach i nie szli przez życie na oślep ...

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародRozdział 9. MASONERIA I KOMPLEKS WŁADZYhttps://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html (całość)http://g-klimov.info/klimov-bn/Bn09.htm

3.2.2019 r.

Rozdział 10. CO JEST WIĘCEJ - 6 CZY 60 MILIONÓW? 2 marca 1990 roku w gazecie "Litieraturnaja Rossija" opublikowano "List pisarzy Rosji" skierowany do Rady Najwyższej ZSRR, Rady Najwyższej RFSRR i Komitetu Centralnego KPZR. Ten list został podpisany przez 74 radzieckich pisarzy. W tym pisarz Walentin Rasputin, który był członkiem prezydenckiej rady przy M.S. Gorbaczowie. Głównym tematem tego listu była rusofobia.

Załączę teraz niektóre fragmenty z tego listu.

„... W ostatnich latach pod sztandarami deklarowanej "demokratyzacji", budowy "rządów prawa", pod hasłami walki z "faszyzmem i rasizmem", w naszym kraju rozzuchwaliły sie siły destabilizacji społecznej. Na czoło ideologicznej pierestrojki wysunęły się następcy jawnego rasizmu. Ich schronienie – to wielomilionowe według nakładów centralne periodyki, kanały telewizyjne i radiowe, nadające na cały kraj. Następuje bezprecedensowa w całej historii ludzkości zmasowana nagonka, zniesławianie i prześladowanie przedstawicieli rdzennej ludności kraju ...”.

"... Tendencyjne, pełne narodowej nietolerancji, arogancji i nienawiści publikacje "Ogońka", "Sowieckiej Kultury", "Komsomolskiej Prawdy", "Przeglądu książek", "Nowin moskiewskich", "Izwiestii", czasopism "Октябрь" ("Październik"), "Юность" ("Młodość"), "Знамя" („Sztandar”) i innych zmuszają do wyciągnięcia wniosku, że pasierbem obecnej "rewolucyjnej pieriestrojki" jest w pierwszej kolejności naród rosyjski. Ludzie pochodzenia rosyjskiego codziennie bez

187

jakichkolwiek podstaw obiektywnych nazywani są w prasie "faszystami i rasistami" lub ze szczególnie biologiczną pogardą - dziećmi Szarikowa"...".

"... Regularnemu rasistowskiemu oczernianiu jest poddawana cała historyczna przeszłość Rosji, przedrewolucyjna i postrewolucyjna. Naród rosyjski ogłasza się dziś za naród zbyteczny, głęboko niechciany. "Jest to naród o zniekształconej tożsamości narodowej" – takie wnioski o Rosjanach wyciągają sowieccy działacze polityczni i dziennikarze, chcąc rozczłonkować Rosję, znieść to pojęcie geopolityczne. Nazywają oni Rosję krajem, zamieszkałym przez duchy, kulturę rosyjską - "skradzioną!" Tysiącletnią rosyjską państwowość - "utopią". Dążenie wyprowadzenia Rosjan poza ramy homo sapiens przybrało w oficjalnej prasie formy rasizmu klinicznego i maniakalnego, dla którego, być może, nie ma analogii wśród zapisów na kamiennych tablicach (ros. – скрижалей) wszystkich zażartych mizantropów (nienawidzących ludzi) …”.

"... Wszyscy Rosjanie – to schizofrenicy. Połowa z nich – to sadyści, spragnieni nieograniczonej władzy. Druga połowa – to masochiści, spragnieni bicia i łańcuchów. Podobna typologia Rosjan jest celowo publikowana przez moskiewskich "humanistów" w prasie republik związkowych w celu mobilizacji narodów wszystkich krajów, w tym i słowiańskich, przeciwko braterskiemu narodowi rosyjskiemu. Rusofobia w środkach masowej informacji dzisiaj dogoniła i wyprzedziła zagraniczną, zaoceaniczną (amerykańską) propagandę antyrosyjską. Specjalnością lokalnych krytyków – oszczerców jest zaprzeczanie prawdziwego charakteru ich działalności, negowanie bezspornego faktu sowieckiej rusofobii, nieuznawanie w odniesieniu do siebie cech przestępstwa przeciwko Rosji i narodowi rosyjskiemu ..."

List ten jest dość obszerny, na siedmiu stronach, i podpisany przez, jak już mówiłem, 74 pisarzy rosyjskich. Jest to niezwykle poważny dokument, napisany na bardzo wysokim poziomie i cały jest poświęcony tylko jednemu problemowi - rusofobii.

Chciałbym pomóc tym pisarzom, którzy najwyraźniej cierpią z powodu oszczerstw wobec narodu rosyjskiego, rosyjskiej kultury i którzy po raz pierwszy otwarcie podnieśli głos przeciwko rusofobii, która ogarnęła cały kraj.

Rzecz jest w tym, że ponad 80% mediów w Związku Sowieckim znajduje się w rękach Żydów. Żydzi przejęli praktycznie całą prasę sowiecką, radio i telewizję. Interesująca jest korelacja sił: półtora miliona nakładu okresowych czasopism patriotycznych w języku rosyjskim wobec 65 milionów nakładu patriotycznych wydawnictw rosyjskojęzycznych, które głoszą rusofobię i nieustannie obrażają narodową godność narodu rosyjskiego. Stosunek taki jest zdecydowanie nie do zniesienia i jest niszczący dla Rosji. Oto dlatego rosyjscy pisarze i przystąpili do walki z Żydami, którzy przejęli prawie całą prasę sowiecką, radio i telewizję.

Przeanalizujmy ten problem z punktu widzenia Wyższej Socjologii. Co to jest rusofobia? Rusofobia – to mizantropia, nienawiść do człowieka, czyli jest to choroba psychiczna. Aby zrozumieć rusofobię, o której mowa jest w tym liście, trzeba dobrze znać choroby psychiczne, z którymi rosyjscy pisarze, którzy opublikowali ten list, są naturalnie niewystarczająco zaznajomieni. Trzeba wiedzieć, że jedną z najczęstszych chorób psychicznych – jest mania wielkości, która zrodziła Żydowski Talmud, gdzie o Gojach wprost się mówi, że są zwierzętami z ludzką twarzą. Praktycznie to samo powtarzają dziś sowieccy Żydzi, którzy przejęli prasę sowiecką. Jednak manii wielkości zwykle towarzyszy mania prześladowcza. To jakby bliźniacy syjamscy.

* - To dlatego oni tak krzyczeli o ogólno-rosyjskim pogromie, niby zaplanowanym na 5 maja. Przecież niczego nie było - wszystko było wytworem chorej wyobraźni.

188

- O to chodzi. Jeśli megalomania rodzi rusofobię, to mania prześladowcza rodzi wieczne i niekończące się histeryczne wołania o antysemityzmie. Źródłem wołań o antysemityzmie jest mania prześladowcza.

* - Ale przypisują oni tę manię narodowi rosyjskiemu.

- O to chodzi. Zrzucają z chorej głowy na zdrową. Oprócz megalomanii i manii prześladowczej istnieje jeszcze cały szereg innych chorób psychicznych. Jak w kalejdoskopie. Nawet psychiatrzy są zdezorientowani: gdzie jest schizofrenia, gdzie jest paranoja, a gdzie jest schizofrenia paranoidalna. Według profesora Lombroso, włoskiego Żyda, u Żydów jest 6 razy więcej chorób psychicznych niż u nie-Żydów. W Niemczech natomiast obłąkanych Żydów było 8 razy więcej... W całej Europie najwięcej obłąkanych Żydów było w Niemczech. Oto dlatego prawdopodobnie ćwierć-Żyd Hitler doszedł do władzy właśnie w Niemczech.

A co dzieje się w Ameryce? Według statystyk amerykańskich w Ameryce 20% populacji jest chorych psychicznie, tj. co piąty Amerykanin. Dobrze. A ile to będzie wynosiło wśród Żydów? 20% x 6 = 120%. Oznacza to, że Żydzi mają więcej chorób psychicznych niż samych Żydów. Jeden z moich znajomych, Żyd, słusznie tak i powiedział, że żydostwo – to nie jest nacja, ani naród, że żydostwo – to choroba. Jeśli w Ameryce 20% ludności – to chorzy psychicznie, to przy populacji wynoszącej 250 milionów ludzi chorych psychicznie będzie około 50 milionów. Natomiast w domach dla obłąkanych siedzi tylko pół miliona, czyli jeden ze stu.

* - Grigoriju Piotrowiczu, ale pozostali 99 z każdej setki pacjentów psychicznie chorych na pewno nie będą pracować jako dozorcy lub tragarze. Wejdą oni na stanowiska redaktorów gazet, pracowników Ministerstwa Edukacji, Ministerstwa Kultury.

- I o to chodzi. Im wyższa jest inteligencja danej grupy społecznej, tym więcej jest chorób psychicznych. Jakby to nie brzmiało paradoksalnie, ale choroby psychiczne nie przeszkadzają człowiekowi w najmniejszym stopniu zostać redaktorem naczelnym. Co więcej, w naszym zepsutym wieku, nawet w pewnym stopniu te choroby pomagają mu zająć to stanowisko. Choroba psychiczna zwykle zaczyna się od obłędu moralnego. U człowieka zaczyna się rozwijać patologiczna arogancja, a to jest niezbędna cecha, aby wznosić się po szczeblach kariery.

Jednym z objawów degeneracji jest również agresywność, która z reguły wiąże się z homoseksualizmem typu aktywnego. Omówiliśmy to szczegółowo na naszych poprzednich wykładach. Tak więc jedną z form agresywności jest patologiczna arogancja, a to, powtarzam, bardzo pomaga w awansie.

* - Grigoriju Piotrowiczu, okazuje się więc, że najwyższe szczeble władzy – to jest schronienie degeneratów wszelkiego rodzaju i odcieni.

- Niestety, degeneracja idzie ze szczytów społeczeństwa. Zostało to odnotowane jeszcze w Biblii, gdzie wyraźnie stwierdzono, że diabeł jest księciem tego świata, bogiem tego wieku, a jednocześnie księciem ciemności. Gdzie pod pojęciem diabła rozumiana była degeneracja, składającą się z chorób psychicznych i perwersji seksualnych.

Niedawno widziałem w telewizji przemówienie członka Biura Politycznego Jakowlewa, który w tym „Liście pisarzy Rosji” jest wprost nazywany głównym rusofobem i który powsadzał innych rusofobów na fotele redaktorów naczelnych gazet i czasopism. A więc, u tego Jakowlewa, nawet z twarzy, z wyglądu zewnętrznego widać tę patologiczną bezczelność. Noszą ją jak maskę.

189

Patologiczna arogancja, agresywność, homoseksualizm, Kompleks Władzy, Kompleks Wodza. Wszystko to są ogniwa jednego łańcuszka. Przypomnijcie Nietzschego i jego "Wolę władzy".

* - Grigoriju Piotrowiczu, a na co liczą ci pisarze, kiedy wysyłają list protestacyjny do najwyższych szczebli władzy? Czy nie wydaje się to Panu nieco naiwne?

- I dzięki Bogu! Dzięki Bogu, że próbują oni coś zrobić. Poddawać się nie można. Na końcu tego "Listu" jest już bezpośrednie żądanie przekazania rosyjskiej prasy z rąk rusofobów w ręce rosyjskie.

* - Tak. Ale do tego potrzebna będzie nowa Inkwizycja.

- Pod różnymi nazwami Inkwizycja zawsze będzie potrzebna. Bez tego, każde państwo wkrótce zostanie zajęte przez ludzi, opętanych Kompleksem władzy. Czyli diabelstwem, wstrętnymi ludźmi.

Innym degeneracyjnym kompleksem jest Kompleks Skąpego Rycerza. W książce "Przestępca seksualny i jego przestępstwa" amerykański Żyd Benjamin Karpman, główny psychiatra głównego zakładu psychiatrycznego w Waszyngtonie, dobrze opisuje ten kompleks. Tam też opisuje jeszcze inny kompleks - Kompleks Dobroczynności (Filantropii). Jeśli Mania wielkości przeciwna jest manii prześladowczej, to dokładnie tak samo Kompleksowi Skąpego Rycerza jest przeciwny Kompleks Dobroczynności.

* - To jest interesujące. Kiedyś odpoczywałem w rosyjskiej wiosce i usłyszałem następujące przysłowie: dobry człowiek cudzego nie weźmie, ale i swego nie odda. Oznacza to, że wszystko powinno znajdować się w rozsądnych granicach. Wychodzi na to, że komuniści – to altruiści, wszyscy ci „pawki – korczaginy”, czyli ludzie, którzy WSZYSTKO swoje rozdają, są także swego rodzaju ludźmi chorymi psychicznie.

- Tak. Pamiętacie w Ewangelii, kiedy do Jezusa podszedł bogacz i zapytał go - jak mam znaleźć życie wieczne? Chrystus wpierw mu powiedział - zachowuj wszystkie przykazania Boże i tylko wtedy, gdy tamten odpowiedział – ja je wszystkie przestrzegam, to dodał jeszcze jedno, drugie wymaganie - rozdaj całe swoje bogactwo biednym ludziom i idź za mną.

Wielu ludzi zapomina o pierwszym wymaganiu Chrystusa - najpierw należy nauczyć się żyć według Bożych Przykazań, ale natychmiast przechodzą do drugiego wymagania – rozdaj cały swój majątek ... I wpadają w pułapkę, zastawioną przez diabła.

Chodzi tu o to, że bez zabicia w sobie dumy, gniewu, zarozumiałości, zazdrości, potępiania innych itd. i itp. człowiek od razu zabiera się za łatwiejszą sprawę – rozdanie swego majątku. I wychodzi tylko grzech. Bez izolującej warstwy osobistego dobrobytu, przepełnionego szalejącymi pasjami, człowiek wkrótce zaczyna nienawidzić "niewdzięczne społeczeństwo" i przygnieciony przez biedę może stracić wiarę w Boga, a nawet popełnić samobójstwo ...

* - Lub kiedy za tę sprawę zabiera się człowiek, który ma rodzinę. Tutaj w ogóle wychodzi sama podłość - zabrać wszystko swoim dzieciom, braciom i siostrom, bezsilnym starym rodzicom po to, aby się zbawić samemu ... Ojcowie Cerkwi tak robili, czekali na śmierć swoich rodziców i dopiero potem, po rozdaniu wszystkiego, szli do monasterów (klasztorów).

190

- Tak, tak, tak. Podam Panu jeszcze jeden przykład. Teoria bez potwierdzenia przez przykłady jest słabo przyswajalna. Słyszał Pan prawdopodobnie o muzeum sztuki współczesnej na 5. Avenue?

* - Tak, ale to bardzo chore miejsce. Tam - Muzeum Guggenheima.

- Tak, tak, tak. To muzeum sztuki współczesnej. Dokładniej – to muzeum chorej sztuki degeneracyjnej. Sam Guggenheim był Żydem, który zarobił duże pieniądze w przemyśle wydobywczym rudy i został milionerem. Jego potomkowie – to absolutne wyrodki. Dlatego te wszystkie miliony, które on zbierał przez całe życie, zaczął rozdawać na cele dobroczynne. Ale jaką była ta dobroczynność? To była dobroczynność zdegenerowana. Tak powstało Muzeum Guggenheima. A jakie jest to muzeum? To muzeum sztuki zdegenerowanej.

A więc, rosyjscy pisarze narzekają na rusofobię i piszą wprost, że rusofobska prasa, radio i telewizja przedstawiają Rosjan w zniekształcony, zły sposób. We współczesnym rosyjskim języku jest bardzo dobry wyraz: przesunięcie fazowe. To znaczy, na normalną falę w charakterze człowieka jakby się nakładała druga fala, fala degeneracyjnej osobowości. Dlatego człowiek może pracować jako redaktor naczelny i jednocześnie być osobą nienormalną psychicznie.

Najbardziej choroby psychiczne widoczne są w malarstwie. Wśród malarzy są one bardzo często. Jest to szczególnie widoczne przy przedstawianiu zniekształconych ludzkich twarzy. Najlepszym przykładem są dzieła Picassa. Z Picassa, degeneraci sztuki, zrobili geniusza modernizmu. W rzeczywistości był to wyraźnie psychicznie chory człowiek. Hiszpański pół-Żyd. Mieszkał w Paryżu. Ludzkie twarze u niego - to rozdwojone karykatury. To samo było u Van Gogha, który, nawiasem mówiąc, zmarł w zakładzie dla obłąkanych.

Kiedy taka rozdwojona osoba trafia na fotel naczelnego redaktora, wówczas podobne zniekształcenie będzie i w druku i jako wynik tej choroby psychicznej - rusofobia.

* - Mówił już Pan, że bardzo łatwo jest ich odróżnić po sposobie, w jaki wyśpiewują o szlachetności złodzieja, uczciwości prostytutki. Z takich szczegółów można już wywnioskować, że ci pracownicy sztuki są moralnie opętanymi ludźmi, a to już jest pierwszym etapem choroby psychicznej.

- Tak, tak, tak.

* - Na przykład u Lwa Nikołajewicza Tołstoja w „Zmartwychwstaniu” opisana jest uczciwa prostytutka, która zamiast pracy w pralni wolała pracować w burdelu. W „Annie Kareninie” opisana jest świecka kur.., która nie mogła usiedzieć w domu z dzieckiem i mężem, a której ciągle się chciało, aby połaskotać swoją...

- Tak, tak, tak. Te wszystkie wyrodki, ci wszyscy zwyrodnialcy wyższego, średniego i niższego rzędu - wszyscy oni opisują bierdiajewskie dobre zło i złe dobro. Proszę wziąć pod uwagę co najmniej ulubione przezwisko, nadane przez tych degeneratów wszystkim Rosjanom - "dzieci Szarikowa". Wzięli oni to z powieści Bułhakowa "Psie serce". Dziś na scenach Rosji bardzo licznie grane są sztuki, w których Rosjanie są przedstawiani na podobieństwo Szarikowa, który miał psie serce. Z wyrodkami żydowskimi niby wszystko wydaje się być jasne, jednak dlaczego nasi rodzimi rosyjskie wyrodki szczekają na swój naród? Takich ja nazywam - psami Akademika Pawłowa. Żydzi już z ławki uniwersyteckiej wypracowali u nich doprowadzony do automatyzmu psi nawyk chwytania za gardło każdego, kto pozwala sobie wątpić w świętość degeneracyjnych ikon Chagalla, Brodskiego, Picassa, itd. itp. A imię ich - Legion ...

191

I oto ciekawa paralela. W średniowieczu, w czasach Inkwizycji, istniały prawa, w których wyraźnie się stwierdzało, że kopulacja z Żydem lub Żydówką równa się kopulacji z psami. Winnych tego grzechu palono na stosie.

Fuj, powie uniwersytecki, z wypranym mózgiem, humanista. Cóż to za czysto chrześcijańskie okrucieństwo ... Jeśli jednak otworzą Państwo hebrajski Stary Testament w Biblii i spojrzą na prawa Mojżesza, to tam dosłownie napisane jest to samo. Ludzie, winni w sodomii i zoofilii, podlegali zabiciu. Tak jest w Księdze Powtórzonego Prawa. Ten problem jest bardzo nieprzyjemny i obrzydliwy, ale spotykałem go nawet wśród ludzi, których znałem.

Tak więc, gdy Żydzi w sowieckiej prasie nazywają wszystkich Rosjan "dziećmi Szarikowa", to oni, jak zwykle, walą wszystko z chorej głowy na zdrową. Wszyscy ci 74-ch rosyjskich pisarzy pisze wprost, że idzie nieokiełznana, niezdrowa i patologiczna rusofobia, ale złapać diabła za ogon nie potrafią .

Przecież, aby walczyć z rusofobią, trzeba dobrze znać Wyższą Socjologię, problemy chorób psychicznych. Trzeba dobrze rozumieć, jak buduje się ta degeneracyjna piramida. A buduje się ona dość prosto - Żydzi kiedyś znaleźli w składzie kandydatów na członków Komitetu Centralnego jakiegoś wyrodka, który do samej śmierci będzie służył ich interesom. Załóżmy, że będzie to pół-Żyd lub rosyjski degenerat żonaty z Żydówką, w każdym bądź razie będzie on "jednym z naszych". Wtedy Żydzi zaczynają go popychać. I oto wepchnęli go do grona członków Biura Politycznego i on oddaje całą prasę w ich ręce, tj. usadawia w krzesłach redakcyjnych dobrze zamaskowanych Żydów z rosyjskimi nazwiskami. A ci redaktorzy będą kontynuować budowę piramidy degeneracyjnej. Zwykle odbywa się to w dwóch pierścieniach. Pierwszy pierścień - to Żydzi, a drugi pierścień - to miejscowi degeneraci – pederaści.

Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się być w porządku. Redaktorzy - z dobrymi rosyjskimi nazwiskami, a także w redakcjach - jest wielu Rosjan. Przyglądając się jednak bliżej, zauważymy, że redaktorami i szefami działów będą ukryci Żydzi, przy czym starzy członkowie partii, zasłużeni ludzie. Z patrycznego punktu widzenia wszystko wydaje się być w porządku, ale w rzeczywistości będzie to prawdziwa banda (ros. – kodło) degeneratów. I w rezultacie - najpierw ukryta, a potem – jawna rusofobia. Ale z reguły zawsze będzie tworzony drugi pierścień. Degeneraci – pederaści z drugiego pierścienia z jednej strony będą chwytać za gardło każdego niżej stojącego człowieka, który się odważy odkryć tajemnice tej zdegenerowanej komórki, a z drugiej strony będą się rzucać pod czołgi przy wszelkich próbach władz wyższych, próbujących zgnieść te wężowe gniazda. To właśnie oni będą chronić żydowskich kierowników podczas czystek, będą brać całą winę na sobie i, jeśli będzie trzeba, to pójdą na fałszerstwo, zabójstwo lub samobójstwo ... I wszystko szyte-kryte...

* - Grigoriju Piotrowiczu, jak to się stało, że również po czystkach stalinowskich 80% rosyjskiej prasy, radia i telewizji znów znalazło się w rękach Żydów?

- Znany filozof Kierkegaard, ojciec egzystencjalizmu, tj. degeneracji w sztuce, a szczególnie w literaturze, dał nam piękną definicję: "Od czasu wynalezienia prasy drukarskiej diabeł zamieszkał w farbie drukarskiej." Wyższa Socjologia wyjaśnia nam – w prasie z reguły pracują inteligentni ludzie, a wśród inteligencji degeneratów jest już ponad połowę. Przy braku Inkwizycji lub 13-go Wydziału wkrótce zostaną oni zorganizowani przez bardziej doświadczonych degeneratów żydowskich w potężne struktury degeneracyjne.

Tylko nieustanny nadzór normalnych instytucji państwowych – Cerkwi, Inkwizycji, Synodu, Komisji Komitetu Centralnego – nazywajcie jak chcecie, będzie w stanie oprzeć się próbom Żydów przejęcia tych ważnych instytucji.

192

* - Grigoriju Piotrowiczu, ale tam też będą degeneraci. Normalni ludzie i tam będą w mniejszości. Jak będą walczyć z żydowskimi atakami?

- Zadał Pan bardzo dobre pytanie. Rzecz w tym, że klasa degeneratów nie jest jednorodna. Degeneraci bywają dobrzy, źli i obrzydliwi.

DOBRZY degeneraci zawsze byli i będą naszymi przyjaciółmi i sojusznikami. W rządzie oni zawsze będą walczyć ze wstrętnymi degeneratami, tak jak policjanci stale walczą z elementami przestępczymi.

ŹLI degeneraci w rządzie - będą udawać, że nic się nie dzieje. Nie będą nawet próbowali zatrzymać wstrętnych degeneratów podczas ich ataków na klasę normalnych ludzi.

WSTRĘTNI degeneraci zwykle rozpoczynają od ataku na DOBRYCH degeneratów, ponieważ DOBRZY degeneraci, jak system obronny organizmu, mogą szybko rozpoznać i zneutralizować WSTRĘTNYCH degeneratów. Po stłumieniu DOBRYCH degeneratów w rządzie – WSTRĘTNI degeneraci natychmiast rozpoczynają na pełną skalę wojnę z klasą normalnych ludzi.

W filozofii marksistowsko-leninowskiej proces ten nazwano prawem o jedności i walce przeciwieństw, jako motorem - dżwignią postępu historycznego. Tysiąc lat przed nimi Rzymianie sformułowali to prawo następująco: SIMILIA SIMILIBUS CURANTUR, tj. PODOBNE POZNAJE SIĘ PRZEZ PODOBNE.

Jak więc, w jaki sposób ustalić, czy istnieją DOBRZY degeneraci w rządzie? W ten sam sposób, jak ustalamy, czy mamy kota pod łóżkiem. Wypuszczamy myszkę w pokoju, a kot, jeśli jest, wyskoczy, aby złapać naszą mysz.

Jak rząd reaguje na ruch o prawa pederastów? Jak rząd reaguje na karę śmierci na degeneratów - przestępców? Jak rząd chroni interesy klasy normalnych pracowników? Jak rząd chroni interesy pasożytniczej klasy degeneratów?

Proste pytania. Proste odpowiedzi. Prosty test.

Ta sama metodyka może być zastosowana do każdej innej struktury: nauki, sztuki, wojska, prasy, telewizji ...

Ten test da Państwu jasny obraz tego, jakie działy w organizacji są w pełni zajęte przez WSTRĘTNYCH degeneratów, jakie znajdują się w stanie stagnacji pod przewodnictwem ZŁYCH degeneratów i jakie są pod kontrolą DOBRYCH degeneratów, którzy energicznie walczą, ratując i zachowując siebie, a jednocześnie całą klasę normalnych ludzi pracy przed gwałtownymi atakami WSTRĘTNYCH degeneratów.

Często mnie pytają – a czy mogą być normalni ludzie u władzy? Moja odpowiedź na to pytanie: teoretycznie - TAK. Ale w praktyce, jeśli normalna osoba dojdzie do władzy, to ona tam długo się nie utrzyma. Żyć z wilkami - jak wilki wyć.

Oto z Państwem rozmawiamy - rusofobia, rusofobia ... A czy istnieje amerykanofobia?

Tak,oczywiście, że jest. Nienawiść do ludzi – to zjawisko międzynarodowe. Żydzi opluwają wszystkie narody, które miały nieszczęście ich przygarnąć. Rzecz w tym, że myśmy już do tego przyzwyczaili się i nie widzimy, nie zauważamy tego. Proszę zobaczyć, co się dzieje z

193

amerykańską telewizją. Przecież to brud, paskudztwo - nieprawdopodobne. Czasem próbuję znaleźć coś dobrego i przeglądam wszystkie kanały. Z reguły nie ma nic do wyboru – nieustannie walki, seks, sadyzm. Ameryka jest pokazana w całkowicie krzywym lustrze. Przecież w Ameryce jest dużo dobrego. Na przykład bardzo podoba mi się magazyn „National Geographic”. Dobra i humanitarna rzecz. W Ameryce jest wiele innych dobrych rzeczy. Ale w telewizji pokazują nam tylko negatywne, ujemne rzeczy. Całą patologię. I kto jest za to winien? Sprawa jest taka, że podobnie jak w Związku Sowieckim, cała amerykańska telewizja znalazła się w rękach Żydów. Ameryka i Amerykanie, podobnie jak w Związku Sowieckim - Rosja i Rosjanie, są pokazywani całemu światu w krzywym zwierciadle żydowskiego światopoglądu, przez pryzmat żydowskiej zdegenerowanej duszy. Wszystko to są zjawiska tego samego rodzaju.

* - A co powinni robić rosyjscy pisarze, którzy się zbuntowali przeciwko rusofobii?

- Trzeba robić, co następuje. Trzeba stale podkreślać, że władza sowiecka od chwili jej ustanowienia była władzą żydowską. Przeanalizowaliśmy już spisy sowieckiego rządu, opublikowane przez A. Dikiego w jego książce. U wszystkich uczciwych ludzi ten fakt nie może już budzić wątpliwości. To, że Lenin był pół-Żydem po matce, a zgodnie z izraelskimi przepisami rabinicznymi, jest uważany za pełnego Żyda, o tym wie już wielu. Ale o Stalinie, o tym, że Stalin był kaukaskim pół-Żydem, niewiele osób. Chociaż bezpośrednio po śmierci Stalina, w oficjalnym czasopiśmie żydowskiej masonerii B'nai-Brith – „B'nai B'rith Mesinger” sami Żydzi napisali wprost, że Stalin był Żydem. A B'nai-Brith jest centrum żydowskiej masonerii i zna te rzeczy.

Wszyscy rosyjscy pisarze powinni podkreślać każdego dnia, ciągle powtarzać, że wszystkie przestępstwa władzy sowieckiej, wszystkie przestępstwa Lenina-Stalina-Trockiego wiążą się z ich zgniłą (zepsutą) żydowską krwią. W Rosji już piszą wprost, że Stalin był paranoikiem. Ale skąd się wzięła paranoja Stalina? Z jego żydowskich korzeni, ponieważ żydowska krew daje 6 razy więcej szans na odziedziczenie choroby psychicznej.

Trzeba nieustannie wyjaśniać, że "rosyjska" rewolucja i sowiecka władza były w rzeczywistości prawdziwym ludobójstwem Żydów przeciwko narodowi rosyjskiemu. O tym powinni pisać rosyjscy pisarze, aby naród rosyjski miał dobre pojęcie o tych rzeczach. Informacja ta byłaby szczególnie przydatna w dzisiejszych czasach jawności (гласности) i pieriestrojki (pol. - restrukturyzacji).

* - Grigoriju Piotrowiczu, a ile według Pana w Związku Sowieckim jest tych rusofobów? Ile w Związku jest osób z domieszką krwi żydowskiej?

- Ile Pan pyta? Oficjalnie uważa się, że dziś w Rosji pozostało mniej niż dwa miliony Żydów. Profesor Uniwersytetu Columbia A. Janow, sowiecki Żyd z 3 emigracji i, nawiasem mówiąc, znany rusofob, pomoże nam w tej sprawie. Został nawet wspomniany w książce "Rusofobia" przez Akademika Szafarewicza. Nie tak dawno temu profesor Janow w „Nowym Słowie Rosyjskim” z 14 marca 1990 roku twierdził, że w Związku Radzieckim jest nie 2 miliony Żydów, ale 25 milionów, jeśli liczyć pół-Żydów i członków ich rodzin i nazywa ich "полтинниками" (pol. – pół-rublami), natomiast w narodzie trafnie zostali oni nazwani "прожидью" (pol. – z domieszką krwi żydowskiej). Jest to bardzo ważne wyznanie autorytatywnego Żyda. Tak więc, zgodnie z profesorem A. Janowem, osób z krwią żydowską w Związku Sowieckim będzie 25-2 = 23 miliony!

Jaki jest stosunek wzajemny między 2 milionami Żydów i 23 milionami osób z domieszką krwi żydowskiej lub jak je nazywają – krypto-Żydami? Kto z nich jest lepszy, a kto gorszy?

Według statystyk doktora Kinsey’a, 4% otwartych szczerych homosiów nie stanowi takiego zagrożenia, takiego społecznego zła, jak 33% pół-homosiów, choćby dlatego, że pół-homosiów jest

194

10 razy więcej. Podobnie uważam, że 2 miliony jawnych Żydów są mniejszym złem, niż te 23 miliony ludzi z domieszką krwi żydowskiej. Proszę zwróć uwagę na ten zbieg okoliczności - ludzi z domieszką krwi żydowskiej będzie również 10 razy więcej niż uczciwych, jawnych Żydów. Do tego większość tych osób z domieszką krwi żydowskiej będzie nosić rosyjskie nazwiska (Red: Primakow-Kirszblat, Kirijenko-Israitiel, Żirinowski-Edelstein).

W przeważającej części będą to produkty mieszanych małżeństw, związków Szatana i Antychrysta. Ponieważ w małżeństwa mieszane z Żydami z reguły wstępują degeneraci z otoczenia.

* - Tak więc o tym o powinni pisać rosyjscy pisarze.

- Właśnie. Profesor Janow przejęzyczył się i ujawnił wielką tajemnicę. W pierwszym cyklu wykładów - "Protokoły Sowieckich Mędrców" również obliczałem, ilu będzie takich ludzi z domieszką krwi żydowskiej. Naliczyłem 17 milionów. Tak więc moje oceny, jak widać, są zaniżone i raczej konserwatywne. Jakbym żałował Żydów i udzielał im 20% zniżki ... Powtarzam - moje obliczenia nie były zawyżone.

Oto gdzie tkwi to społeczne zło, które 74 pisarzy nazywa rusofobią. Oto nad czym powinni popracować ci wszyscy rosyjscy pisarze. Przecież wystarczy tylko poważnie zająć się problemem degeneracji w mediach, jak natychmiast zmieni się cała sytuacja. Na degeneratów jawne dyskusje o prawach Wyższej Socjologii wywierają magiczny efekt. Głupcy zaczynają szczekać, a tym samym zdradzają się ku ogólnemu ośmieszeniu, a którzy są mądrzejsi – to natychmiast podwijają ogon i chowają się w kącie.

Hitler w swoim "Politycznym Testamencie" powiedział o Żydach, że są oni "trucicielami wszystkich narodów świata". Sam był ćwierć-Żydem i znał to wszystko na własnej skórze. Zresztą przed śmiercią z reguły ludzie nie kłamią. Więc w jaki sposób powstaje to zatrucie? Tak, za pomocą mieszanych małżeństw. Za pomocą mieszanych małżeństw na degeneratach z otaczającego środowiska 2 milionów Żydów i stają się 23 milionami "półrublówek" (ros.- "полтинников") profesora A. Janowa, tj. osób z domieszką krwi żydowskiej.

Podam konkretny przykład. Byłem żonaty 24 lata. Po tym czasie moja żona oszalała i uciekła. I dopiero wtedy, cofając się w czasie, dowiedziałem się, że jej ojciec był pół-Żydem i na wpół zwariowanym schizofrenikiem. A ona była ćwierć-Żydówką i starannie to ukrywała. W wyniku tego wszystkiego na starość zostałem sam, bez żony i bez dzieci. A teraz pomnóżcie to wszystko przez 23 miliony ...

* - Oznacza to, że w momencie zawierania małżeństwa, równolegle z testem na kiłę, konieczne jest wprowadzenie obowiązkowego testu na degenerację, tj. na żydostwo. I ostrzegać obie strony o tym, jakie mogą być konsekwencje.

- Tak. Dokładnie to powinno się robić. Kiedy moja żona najwyraźniej traciła zmysły, powiedziałem jej z lekkim wyrzutem: "Alla, będąc członkiem takiej zdegenerowanej rodziny, nie powinnaś była wychodzić za mnie". Odpowiedziała mi: "Griszeńka, ja wtedy o tym nie wiedziałam". Myślę, że kłamała. Wszystko doskonale wiedziała. Ale to jest mój, by tak rzec, odosobniony, prywatny przypadek. Pomnóżcie to przez 23 miliony, a wtedy zrozumiecie ogrom tego problemu.

Ten temat jest złożony i poplątany, ale jednocześnie jest także rodzajem żyły złota dla pisarzy i dziennikarzy. Rosyjscy pisarze i dziennikarze powinni uważnie zbadać problem małżeństw mieszanych, problem żydowskich żon. W końcu przecież prawie wszyscy przywódcy w Związku Sowieckim byli żonaci z Żydówkami.

195

* - Grigoriju Piotrowiczu, mogą nam zaprzeczyć: "Więc co z tego, że żona jest Żydówką? Przecież on jest Rosjaninem?"

- Rzecz jest w tym, że świadomie z Żydówkami żenią się tylko bio-negatywni ludzie: lub homoseksualiści lub uprawiający minetę (ros. – минетчики). Oni biologicznie po prostu przyciągają się nawzajem.

Niedawno dowiedziałem się, że Sergo Ordżonikidze, komisarz ludowy przemysłu ciężkiego i bliski przyjaciel Stalina, był Gruzinem, żonatym z Żydówką. I jego brat był także żonaty z Żydówką. Mieli więc problem w rodzinie. Sergo Ordżonikidze kończy życie przez samobójstwo. Zastrzelił się. Tragedia. Zagadka. Oto jakiś uparty rosyjski dziennikarz lub pisarz i powinien się zająć tym tematem. Żadnego antysemityzmu, po prostu tylko przeprowadzić gruntowne badanie socjologiczne.

Cóż, powiedzą mi, Ordżonikidze - to lata trzydzieste. To nie jest aktualne. Dobrze. Dam wam przykład z dni dzisiejszych. Dziś w Związku Sowieckim Borys Jelcyn osiąga niemalże drugie miejsce w popularności za Gorbaczowem. I znowu - jest żonaty z Żydówką. Niektórzy mogą zaprzeczyć: "Ależ to wszystko są plotki. To znowu jacyś antysemici wymyślili". Nic podobnego. Zostało to opublikowane w czasopiśmie "Młoda gwardia" w listopadzie 1989 oku, str. 229. Na Zachodzie jest to od dawna znane, dlatego podnoszą wokół niego życzliwe zamieszanie, intensywnie go reklamując.

O tym, że Borys Jelcyn był żonaty z Żydówką, było także opublikowane w paryskim magazynie „Paris Match”, 6 kwietnia 1989 roku. A Żydzi, masoni i żydo – masoni wiedzą, co to jest. Oni doskonale wiedzą, że Borys Jelcyn jest nienormalny, że jest on z "naszych". A więc pomożemy mu, zrobimy mu reklamę. A potem on to nam odpracuje. Będzie na naszym haczyku. Oczywiście, od dawna podejmowali niezbędne kroki w tym kierunku i on będzie ich kreaturą. Nie możecie w to wątpić. On już obecnie gra, niestety, kiepską rolę.

A rosyjscy dziennikarze i pisarze nie mogą właściwie wykorzystywać tych informacji. Prawdopodobnie dlatego, że nie znają Wyższej Socjologii. A szkoda.

Właśnie dlatego o tym wszystkim teraz mówimy, aby jakoś pomóc rosyjskim pisarzom, wszystkim Rosjanom. Co robić? Co robić, aby walczyć z rusofobią i żeby naród rosyjski ponownie zajął należne mu miejsce w historii?

Chodzi o to, że sam W. I. Lenin był pierwszym rusofobem. Właśnie wtedy opracowano politykę narodową z wyraźnym ukierunkowaniem na korzyść mniejszości narodowych, ze szkodą dla narodu rosyjskiego.

* - Według danych profesora Janowa, obecnie w Rosji jest 25 (23 + 2) milionów osób bio-negatywnych. Janow proponuje, aby wysłać ich wszystkich do Izraela. Ale nawet jeśli wyrzucać ich po 1 milionie rocznie, zajmie to całych 25 lat ...

- A dlaczego sam Janow nie jedzie do Izraela? Dlaczego siedzi w Ameryce? Spróbujcie zadać mu takie pytanie, a on natychmiast podniesie wycie: "Antysemityzm!"

* - Tak więc, przez co najmniej następne 25 lat będziemy musieli żyć i, że tak powiem, koegzystować pokojowo z tymi bio-negatywnymi ludźmi. Ale oni nadal zatruwają otaczające środowisko, tj. poślubiają i zdrowych i zdegenerowanych ludzi

196

ze środowiska. Trzeba pilnie ostrzec zdrową część społeczeństwa, pilnie zapewnić ludziom niezbędną minimalną wiedzę o prawach Wyższej Socjologii.

- Tak. Wyższą Socjologię należałoby wprowadzić do programu starszych klas szkoły średniej. Wtedy zdrowa połowa populacji, po zapoznaniu się z problemami chorej połowy populacji, sama dojdzie do jakiegoś wniosku. Rozsądnym byłoby zacząć od powstrzymania się od kontaktów z Żydami nie tylko w sferze seksualnej, ale także biznesowej. Oto teraz rozpoczyna się okres formowania nowych stosunków gospodarczych w Rosji. Przypomnijcie o Kompleksie Skąpego Rycerza, który tworzy bankierów i milionerów. Bez wiedzy o prawach Wyższej Socjologii z takich oto chorych ludzi może wyłonić się nowa finansowa elita. Takich ludzi trzeba będzie ograniczać, poddawać kontroli, nie pozwalać, aby usiedli nam na karku.

W walce rosyjskich pisarzy przeciwko rusofobom przydałoby się również rozwinąć temat strat, poniesionych przez naród rosyjski podczas tego żydowskiego jarzma. I jak to robić, powinniśmy się nauczyć od samych Żydów. Od dziesięcioleci Żydzi krzyczą o 6 milionach, rzekomo zniszczonych przez Hitlera. Konieczne jest wykazanie, że mizantropia (nienawiść do ludzi) w Niemczech była również zasadzona przez ludzi z domieszką krwi żydowskiej. Żydzi za to obwiniają naród niemiecki i cały świat, a wszystko to było przecież kompleksem autodestrukcji, samozniszczenia. Dlatego nie zaszkodziłoby pisarzom rosyjskim, aby dobrze rozwinąć i ten temat.

A oto jeszcze jeden temat do opracowania. Pół-Żyd Sołżenicyn krzyczy na cały świat, że 70 lat sowieckiej władzy kosztowało naród rosyjski 60 milionów istnień ludzkich. Ale po napisaniu wielu tomów na ten temat, jakoś nie zauważył, kto jest winien tego wszystkiego. Co robić? Musimy pomóc współbratu po piórze. Czy więc rosyjscy pisarze i dziennikarze pomogą Aleksandrowi Isajiczowi, aby się dowiedział, kto jest winien temu wszystkiemu? I równocześnie w tym samym czasie sami się zorientują - co jednak jest więcej - 6 milionów czy 60 milionów?

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародГлава 10. ЧТО БОЛЬШЕ – 6 ИЛИ 60 МИЛЛИОНОВ?https :// libking . ru / books / sci -/ sci - politics /406928- grigoriy - klimov - bozhiy - narod . html (całość)http :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 10. htm

6.2.2019 r.

Rozdział 11. IDEALNA NARZECZONA Ludzie często pytają mnie - dlaczego napisałem swoją pierwszą książkę, która stała się bestsellerem i według której nakręcono trzy filmy, na zwykły, normalny temat - o miłości i o wojnie, a później zacząłem pisać już na zupełnie inny temat, na temat Wyższej Socjologii. Jeden z moich czytelników powiedział mi wprost, że uważa, iż "Pieśń Zwycięzcy" została napisana przez jednego Klimowa, a

197

wszystkie pozostałe książki – przez innego Klimowa. Tego, pierwszego Klimowa, KGB dawno wykradło i rozstrzelało, a zamiast niego przysłali innego Klimova, który i pisze na tematy Wyższej Socjologii. I takich legend krąży wiele. W swojej kartotece mam nawet kartę zatytułowaną "Legendy i zmyślenia o Klimowie". Jest nawet taka legenda, że jestem ciężkim alkoholikiem, powoli umierającym na syfilis, a zamiast mnie wszystkie moje książki na temat Wyższej Socjologii pisze moja kochanka Sońka. Tak więc, aby położyć kres wszystkim tym legendom i plotkom, dziś oficjalnie oświadczam, że jestem tym samym Klimowem i że to ja napisałem zarówno swoją pierwszą, jak i wszystkie pozostałe moje książki.

Wielu ludzi interesuje, dlaczego podjąłem tak dziwny temat, jak Wyższa Socjologia lub degeneralogia, tj. nauka o degeneracji, o tym, co w Biblii nazywane jest diabłem i księciem tego świata, Bogiem tego wieku i księciem ciemności. Dlaczego zacząłem pociągać za ogon samego diabła? Dlaczego podjąłem tak niewdzięczny temat jak antysemityzm? Wszakże jeśli zacznie się ciągnąć diabła za ogon, to natychmiast obowiązkowo pojawi się Antychryst, a zgodnie z filozoficzną definicją Bierdiajewa właśnie sojusz Szatana i Antychrysta doprowadzi do królestwa księcia tego świata, tj. biblijnego diabła.

Istnieje takie francuskie przysłowie: „Cherchez la femme” (ros. – „Шерше ля фам”)! W wolnym przekładzie brzmi to w ten sposób - za każdym świństwem szukajcie kobiety. W moim przypadku właśnie tak się stało. Po raz pierwszy zainteresowałem się tym tematem dlatego, że, mówiąc wprost, wpadłem na degeneratkę, która przez rok była moją narzeczoną. Dla mnie był to szok, w Związku Sowieckim temat ten był absolutnie zabroniony. Teraz rozumiem, dlaczego był on zabroniony - Lenin był degeneratem, zastąpionym przez Stalina, także degenerata. Dokładnie zgodnie z Biblią - książęta tego świata. To całkiem naturalne, że zabraniali oni wszystkiego, co było w jakiś sposób związane z tym problemem. Właśnie dlatego, gdy trafiłem na degeneratkę w osobie mojej narzeczonej, długo nie mogłem zrozumieć, co to jest.

Dziś ta moja była narzeczona jest szefem rosyjskiego oddziału „Głosu Ameryki” w Waszyngtonie. Więc i ona zrobiła karierę z pomocą księcia tego świata. Badając ten problem, badając rodowód mojej byłej narzeczonej, udało mi się rozwiązać wiele zagadek związanych z wojną psychologiczną. A wojna psychologiczna – to jest już poważna rzecz. Wydawałoby się, moja była narzeczona - to moja osobista sprawa. Ale za tym, jak się okazało, kryło się wiele zagadek wojny psychologicznej, która trwa już od 1950 roku. Trwa ona do dziś. Według tych samych zasad. Wykorzystując ten sam kompleks utajonej pederastii towarzysza Lenina. Wszystko to zostało opracowane przez najlepszy trust mózgowy Ameryki – Harwardski Uniwersytet w późnych latach 40-tych.

Aby to wszystko wyjaśnić, muszę opowiedzieć swoją osobistą historię. Tylko wtedy zrozumiemy zasady wojny psychologicznej i wiele innych rzeczy, ciemnych i niezrozumiałych dla niewtajemniczonych. Wszystko zaczęło się od mojej byłej narzeczonej Nataszy von Meyer, wcześniej Meyerowitz, a dziś jest ona Nataszą Clarkson. Clarkson - to jej nazwisko po żydowskim mężu. Od razu widać tutaj związek Szatana i Antychrysta, a ja dość długo błąkałem się po tych zawiłościach na ślepo.

Przez cały rok, od 1954 do 1955, Natasza von Meyer była moją oficjalną narzeczoną i przez rok nosiła moją obrączkę ślubną. Mocno podkreślała, że jest ona Nataszą von Meyer, tj. że jest rosyjską szlachcianką. Okazało się, że nie jest ona Rosjanką, ale pół-Żydówką i nie szlachcianką, ale lesbijką. Znałem ją w Monachium przez okres 5 lat i, jak się okazało później, przez te wszystkie 5 lat byłem otoczony szajką degeneratów - lesbijek i pederastów wszelkiego rodzaju i odcieni, ale ja nic nie zauważałem ... Moja narzeczona pod moim nosem na całego uprawiała praktyki lesbijskie, a ja nic nie widziałem ...

198

Jej lesbijską przyjaciółką była zamaskowana pół-Żydówka Luśka Czernowa, była Schwartz. Wszystko to było zamaskowane jako przyjaźń dwóch młodych dziewcząt. Sam przywoziłem tę Luśkę do Nataszy w gości i często nocowała u niej. Zawsze spali w jednym łóżku i ja wtedy nie widziałem w tym niczego złego. Obie te młode dziewczyny były niesamowicie aroganckie. Jak się później okazało, dosłownie śmiały się ze mnie: jaki głupiec się trafił - dojrzały mężczyzna, a nic nie widzi ... W Biblii się mówi: mieli oczy, a nie widzieli, mieli uszy, a nie słyszeli.

Wydawało mi się wtedy, że już wszystko wiem, przecież ukończyłem dwie wyższe uczelnie w Związku Sowieckim ... Kiedy dokładnie zająłem się tym problemem, to nagle otworzył się przede mną nowy świat. I o tym nowym świecie, nieznanym dla większości normalnych ludzi i porozmawiamy dzisiaj.

Aby to wszystko zrozumieć, musiałem przestudiować nie tylko wiele prac psychiatrów i socjologów, ale także na poważnie zająć się religią i filozofią. Należy zauważyć, że ten nowy dla mnie świat był nie tylko nowy, ale także tajemniczy. Dlatego Biblia mówi, że diabeł jest księciem ciemności. Znając prawa tego tajemniczego świata, można wyjaśnić wiele tajemnic...

Na przykład, przez 20 lat Alexander Barmin był szefem „Głosu Ameryki” w Waszyngtonie. A potem nagle zwariował, stracił rozum. Miał ciężką formę manii prześladowczej. Uciekał z domu i ukrywał się pod krzakami w Waszyngtonie. Wydawało mu się, że chcą go zabić. Wszystko to było związane z seksem. Wydawało mu się, że ci, których on przez 20 lat zapraszał ze Związku Sowieckiego do Ameryki, chcą odciąć mu język i penisa. Że niby tu, w Ameryce, oni się rozczarowali i chcą go zabić. A więc ukrywa się pod krzakami w Waszyngtonie, a jego żona Gałoczka dzwoni „tam, gdzie trzeba”. Natychmiast organizowano na niego prawdziwe polowanie. W końcu go łapią, a kiedy sanitariusze zaczynają go wiązać i nakładać na niego kaftan bezpieczeństwa, on „rzucając mięsem”, wrzeszczał na całą ulicę: "Jakaż tu w Ameryce wolność!" ...

Tak więc, szef "Głosu Ameryki" w Waszyngtonie, Alexander Barmin znalazł się w domu wariatów ...

Jeśli pomyślą Państwo, że to jest przypadek, to się Państwo mylą. To jest żelazna prawidłowość codzienności wojny psychologicznej. Również szef „Głosu Ameryki” w Monachium, Charlie Malamut, stracił zmysły. Miał też manię prześladowczą w poważnym stadium. Tylko nie ukrywał się w Waszyngtonie, a w Monachium, zmieniał mieszkania, nikomu nie dawał swojego numeru telefonu, nawet najbliższym współpracownikom. W końcu został odesłany do Ameryki, gdzie popełnił samobójstwo w Kalifornii. Przy czym 13-go ... Oto co robi kompleks Lenina.

A propos, liczby 13 - mam całą serię kart dla liczby 13 i mógłbym bez końca podawać Państwu podobne przykłady. Zabójstwo Aleksandra II zostało popełnione 13 marca 1881 roku. Próba zabójstwa Aleksandra III, w którym uczestniczył brat Lenina, miała miejsce 13 marca 1887 roku. Utworzenie РСДРП (ros. - Российская социал-демократическая рабочая партия; pol. - RSDPR – Rosyjska Socjal-Demokratyczna Partia Robotnicza) – nastąpiło również 13 marca 1898 roku, a 13 osób wzięło udział w tworzeniu hitlerowskiej Narodowej Partii Socjalistycznej ... To nie przypadek. Liczba 13 jest symbolem satanistów.

Tak więc, szef "Głosu Ameryki" w Monachium, Charlie Malamut, również postradał zmysły.

Znałem wszystkich tych ludzi bardzo dobrze. To byli moi koledzy z wojny psychologicznej. Do tej pory przechowuję książkę Alexandra Barmina "Ten, który uciekł" z jego osobistą dedykacją: "Grigorijowi Piotrowiczowi Klimowowi na pamiątkę pierwszego spotkania, przyjacielski Aleksander Barmin 1951". A obok stoi książka Trockiego „Stalin”. Tłumacz tej książki - Charlie Malamut. Był zapalonym trockistą. Wygląda na to, że za to został mianowany szefem „Głosu Ameryki” w Monachium. Dokładnie przestudiowałem tę książkę. Cała jest w zakładkach. Oto

199

jedno z interesujących cytatów: "Matka Hitlera marzyła, aby zrobić z Hitlera pastora ...". A teraz przypomnijmy, kim chciał w młodości zostać Stalin? A na kogo się uczył Mikojan? Obaj w młodości także chcieli zostać kapłanami, a nawet studiowali w tym celu w seminariach duchownych.

Wiedząc o tym, zrozumiecie tajemnicę sowieckich domów wariatów, o których od kilku dziesięcioleci, a zresztą i do dnia dzisiejszego prowadzi się spory w prasie: czy władze sowieckie miały rację, kiedy wsadzali dysydentów do domów wariatów, czy też nie?

Ciekawe jest tutaj to, że obaj szefowie „Głosu Ameryki”, którzy nawijali ogony sowieckich dysydentów, również znaleźli się w domach wariatów. W demokratycznych domach wariatów. Przez wiele lat zajmowali się tym, że podjudzali przez radio swoich współbraci w Związku Sowieckim do buntu, do nowej rewolucji. Wszystko to odbywało się pod ścisłym kierownictwem CIA. Myślę jednak, że w KGB wszystkie te sztuczki także były dobrze znane i dlatego poodkrywały wszystkie te domy dla wariatów i szpitale psychiatryczne.

.Grigoriju Piotrowiczu, na Amerykanów tutaj walić szczególnie również nie można - ٭Ponieważ Ameryka od dawna znajduje się pod okupacją księcia tego świata. Mają nawet specjalny termin na to - ЗОГ - ZOG. (ZOG – ang. Zionist Occupation Government; ros. - Сионистское оккупационное правительство; pol. – Syjonistyczny Rząd Okupacyjny).

- Nie, nie, nie. Ja na nikogo tego nie walę. Po prostu rozpatruję wszystkie te gry z punktu widzenia Wyższej Socjologii. Tutaj jest prawo i CIA i KGB. Działali oni dokładnie zgodnie z prawami Wyższej Socjologii. Wiedzą oni dobrze, że rewolucje są dokonywane przez umysłowo nienormalnych ludzi. Na przykład dzisiaj w Rosji również odbywa się taka cicha rewolucja. Obecnie tam zaktywizowały się wszystkie te procesy, wszystkie te siły degeneracyjne, zwyrodnieniowe. I o tym trzeba wiedzieć.

A teraz mały, ale smutny żart, pokazujący, jak tajne było to wszystko. W książce Fredericka Zeliga "Zniszcz tego, który was oskarża", autor opisuje swoją osobistą historię, jak procesował się ze swoją żoną - lesbijką z powodu swego dziecka i jak zmierzył się przy tym z federalną homoseksualną mafią. Z zawodu był on dziennikarzem i kiedy zaczął otwarcie pisać o federalnej homoseksualnej mafii, to został wysłany do szpitala dla obłąkanych i przesiedział tam dwa lata ...

W swojej książce przytacza on bardzo interesujący incydent dotyczący historii amerykańskiej wojny psychologicznej. Oprócz „Głosu Ameryki” było jeszcze „Radio Wolna Europa”, która pracowała na tych samych zasadach, tj. wykorzystywała kompleks utajonego homoseksualizmu Lenina. Nawsadzano tam degeneratów wszelkiego rodzaju i odcieni po to, aby mogli oni mącić przez radio w głowach swoich współbraci w Europie Wschodniej. Kierownikiem działu bezpieczeństwa „Radia Wolna Europa” był Fletcher Bartołomiejew, i który będąc szefem działu bezpieczeństwa zauważył, że w „Radiu Wolna Europa” pracuje wielu homoseksualistów. Działo się to w pierwszej połowie lat 50-tych. I w tamtym czasie, w wyniku zdemaskowania tych praktyk przez senatora McCarthy'ego, wprowadzono szereg ustaw, kategorycznie zabraniających zatrudniania homoseksualistów tam, gdzie jest to związane z bezpieczeństwem państwa, szpiegostwem itp.

Bartołomiejew, znał wszystkie te prawa, ale nawet jemu, szefowi działu bezpieczeństwa, nie zdradzono tajemnic projektu Harwardzkiego. Zaczął więc pisać raporty do Waszyngtonu, że niby „Radio Wolna Europa” jest pełne homoseksualistów i że należy podjąć pilne działania. Pisze swoje memoranda do Waszyngtonu, a stamtąd - śmiertelna cisza. Nawet on nie wiedział, że na homoseksualizmie i było zbudowane całe dzieło „Radia Wolna Europa”. Ta sprawa była tak utajniona, że nie wiedział o niej sam szef służby bezpieczeństwa. Czym zakończyły się wszystkie jego próby oczyszczenia "Radia Wolnej Europy" z dominacji homoseksualistów? Jego, być może

200

jedyną normalną osobę w całej stacji „Radia Wolna Europa” w Monachium, odwołano do Ameryki i ... umieszczono w domu dla obłąkanych.

Fryderyk Zelich w swojej książce bardzo szczegółowo opisuje, w jaki sposób został umieszczony w zakładzie dla obłąkanych i jak umieszczono również tam Bartołomiejewa, jawnie zdrowego człowieka. Bartołomiejew był dość długo trzymany w tym domu dla obłąkanych i tylko dzięki wysokim związkom jego żony został stamtąd w końcu wypuszczony.

Mówiąc o „Radiu Swoboda” i „Głosie Ameryki”, musimy pamiętać o definicjach Denisa de Rougemonta. Jedna z nich brzmi: "Diabeł – to piąta kolumna wszystkich czasów i narodów". Oznacza to, że oprócz diabła jest jeszcze zdrada. Ci ludzie są niezrównoważeni psychicznie i dlatego łatwo jest ich werbować do piątej kolumny.

Powróćmy do mojej byłej narzeczonej - szefowej rosyjskiego oddziału „Głosu Ameryki” Nataszy Clarkson-Meyer. Aby zrozumieć Nataszę, trzeba przypomnieć "Polityczny Testament" Adolfa Hitlera, w którym mówił on nie tyle o polityce, ile o Żydach, o tym, że są oni trucicielami wszystkich narodów świata. Zobaczymy na przykładzie Nataszy, jak to trucie się odbywa.

Profesor Uniwersytetu Kolumbijskiego pan A. Janow, Żyd z trzeciej emigracji i znany rusofob, niedawno stwierdził, że w Rosji jest nie 2 miliony, ale 25 milionów Żydów, jeśli weźmie się pod uwagę też ludzi z domieszką krwi żydowskiej. Faktem jest, że profesor Janow wygadał się i ujawnił tajemnicę, którą żydostwo stara się gorliwie ukryć. Wyszedł mały skandal i natychmiast zamknięto mu usta. Przemawiał on wówczas na spotkaniu żydowskiej elity i palnął tę liczbę z mównicy. Jego wystąpienie zostało przerwane, a całe zgromadzenie natychmiast zamknięte. Jednak, aby jakoś się usprawiedliwić, profesor Janow później przedstawił dowody, że nie były to jego domysły, ale otrzymał je w Moskwie od żydowskich demografów. Była to zbiorowa opinia sowieckich Żydów, którzy zajmowali się konkretnie tą kwestią. Dalej Janow mówi, że tą kwestią również zajmowali się ludzie ze stowarzyszenia "Память" ("Pamięć"), i u nich ta liczba okazała się jeszcze większa - 27 milionów. Tak więc moje podliczenia w książce "Protokoły Sowieckich Mędrców" były bardzo, a to bardzo konserwatywne. U mnie wyszło około 17 milionów.

Mówi się, że lekarzy i malarzy nie krępuje się. Że można przed nimi się rozbierać. Więc, skoro ja jestem artystą pióra, to będę musiał rozebrać moją byłą narzeczoną do naga, oczywiście, w przenośnym sensie tego słowa. Czyli, zajmę się tym, co w swoim czasie robiła Święta Inkwizycja, która w ten sposób szukała pieczęci diabła. Muszę powiedzieć, że moja Natasza miała dwie takie pieczęcie. Jedna była na twarzy, którą chirurgicznie usunięto jeszcze w dzieciństwie. A drugą miała na klatce piersiowej. Diabelska Pieczęć – to duże czarne plamy na ciele, niewrażliwe na ból. Rozmiarem większe od wiśni.

Szczerze mówiąc, gdyby Natasza była tylko lesbijką i szczerze by mi odmówiła, to pożałowałbym ją i nie pokazywałbym ją tutaj publicznie. Ale Natasza była lesbijką aktywną, typu męskiego. Była sadystką, a nad sadystami się nie lituję. Gdyby dziś rosyjski dziennikarz pojechał do „Głosu Ameryki”, by przeprowadzić wywiad z Nataszą Clarkson, jako szefową rosyjskiego oddziału, to ona przede wszystkim podsunęła by mu pod nos zdjęcie, które, jak to jest w zwyczaju w Ameryce, stoi na jej biurku. I na tym zdjęciu będzie przedstawiona w otoczeniu jej 4 dorosłych synów. Amerykanie robią to, aby pokazać, że są normalni i mają normalną rodzinę, dużo dzieci. Jak mówią filozofowie - diabeł ma masę alibi. Od samego początku u dziennikarza stwarza fałszywe wrażenie, że przed nim znajduje się normalna starsza kobieta z dobrymi tradycjami rodzinnymi.

Potem obowiązkowo nadmieni mu, że jest rosyjską szlachcianką. W ten sposób oszuka tego dziennikarza tak samo, jak i mnie oszukała w swoim czasie. Degeneraci – to urodzeni aktorzy, urodzeni udawacze. Już od dzieciństwa przyzwyczajają się odgrywać role normalnych ludzi. A propos udawaczy, w średniowieczu zabraniano zawodowych aktorów chować na wspólnym

201

cmentarzu. Wierzono, że mają jakby dwie dusze. Jednym słowem – udawacze. Inkwizytorzy byli dobrymi psychologami i byli bardzo dobrze zorientowani w tym wszystkim. Teraz nazywa się to rozdwojeniem osobowości, schizofrenią.

,Tutaj można przypomnieć słowa słynnego amerykańskiego aktora-reżysera Mela Brooke - ٭polskiego Żyda, który w swojej ostatniej komedii "Historia świata" wprost stwierdził, że jeśli usunie się z teatru homosiów, Żydów i Cyganów, to teatr przestanie istnieć.

- Tak, tak jest. Mam w kartotece rozdział "Kino, degeneraci w kinie". Zebrane są tam praktycznie wszystkie ślicznotki Hollywood. Jak zwykle kończą? Samobójstwem (Marilyn Monroe), alkoholizmem (Rita Hayworth), domem wariatów (wszystkie pozostałe). To są te ślicznotki, którymi się zachwycałem w latach 50.: Vivien Leigh, Greta Garbo ... Pierwsze ślicznotki Hollywood ... Tak, temat ten jest bardzo trudny i smutny.

Natasza Clarkson, oczywiście, oszuka rosyjskiego dziennikarza, ale mnie nie będzie w stanie zwieść po raz drugi. Najpierw zapytałbym ją, dlaczego w wieku 50 lat, mając czterech dorosłych synów, nagle rozwiodła się z mężem, z którym przeżyła 25 lat. Dziwne ... Specjalista z dziedziny psychologii od razu powie: "W 50 lat? Wszystko jasne. Trafił Pan dokładnie w punkt".

A chodzi tutaj o to, że menopauza u kobiet występuje w wieku 50 lat plus minus 5 lat. W tym właśnie czasie wiele kobiet choruje na klimakteryczny obłęd i ucieka do mężów. Statystyki pokazują, że z 10 kobiet 2 choruje na klimakteryczny obłęd. Ale na tę chorobę zapadają głównie „минетчицы”, tj. kobiety z tłumionym homoseksualizmem (uprawiający „minetę” – AL). A z nich to już będzie – każda druga. Tak stało się z Nataszą Clarkson.

?Czy mężczyźni mają ten problem - ٭

- U mężczyzn też to występuje, ale znacznie później, w wieku 60 lat. Na przykład, nasz genialny pisarz, hrabia Lew Nikołajewicz Tołstoj. Tam zarówno żona, jak i mąż w starości oboje zachorowali na klimakteryczne szaleństwo. Pisze o tym ich trzynasta córka, Aleksandra w swojej książce wspomnień „Ojciec”.

Tak więc, biorąc pod uwagę, że obaj szefowie „Głosu Ameryki” w podeszłym wieku także stracili rozum, to dla Nataszy Clarkson, szaleństwo klimakteryczne - jest pierwszym dzwonkiem na drodze do zakładu dla obłąkanych. Rzecz w tym, że szaleństwa klimakterycznego nie można wyleczyć, można go spowolnić na jakiś czas, ale z reguły kończy się to domem wariatów.

A teraz przeanalizujmy rodowód Nataszy. Będąc już doświadczoną lesbijką, w wieku 25 lat wyszła za mąż za Żyda. Ale był on nie tylko Żydem, ale jawnym pederastą. Wiedziała o tym wszystkim doskonale. Jednym słowem wzięła ślub i zamaskowała się. Powstaje pytanie: jak robić dzieci? Ona po cichu uprawia lesbijstwo, on po cichu pederastię, a między sobą zajmują się głównie tym, co nazywa się pozycją 69. Jako doświadczona degeneratka wie doskonale, że jeśli ona - lesbijka, będzie dzieci robić od męża – pederasty, to jest 100% - wa gwarancja, że jej dzieci będą nienormalne, ponieważ jest to sprawa genetyczna i z każdym pokoleniem degeneracyjne zakażenie rośnie i nasila się.

Dzieci będą nie tylko homoseksualistami, ale także chorymi psychicznie, a nawet upośledzonymi umysłowo. Wiedziała to wszystko doskonale jeszcze i dlatego, ponieważ miała już to w swojej rodzinie. Tak więc, aby tego uniknąć, takie kobiety decydują się na sztuczne zapłodnienie. To brudna sprawa. W Ameryce z reguły tym się zajmują żydowscy ginekolodzy. Muszę powiedzieć, że Natasza nie była głupia. Nie pójdzie ona, jak wszyscy inni, do lekarza - Żyda, ponieważ wie, że ten lekarz może ją zapłodnić swoim własnym nasieniem. Wielu degeneratów ma po prostu manię

202

robienia dzieci, a także istnieje możliwość zaoszczędzenia na dawcy. Natasza, unikając własnego męża – degenerata, nie zaryzykuje poczęcia od lekarza Żyda.

Pozostaje tylko zajść w ciążę od okazjonalnego normalnego mężczyzny. Tutaj w Ameryce są takie miejsca na ulotne spotkania, bary przypadkowych znajomości. Każda degeneratka może tam pójść i wybrać przyszłego tatę według swego własnego gustu. Co prawda, normalnemu człowiekowi takie coś nie przyjdzie na myśl. W narodzie nazywa się to - na cudzym chu.. przejechać się do raju. Dla normalnego człowieka jest to rodzaj bezsensownego przekleństwa. A dla degeneratów jest to jasne jak dwa razy-dwa-cztery. Albo jest inny mało zrozumiały wyraz: palcem zrobiony. Natomiast degeneraci, widząc jakiegoś niezbyt normalnego człowieka, natychmiast określą - "O, palcem zrobiony!". A przecież to są te same sztuczki ...

Przypuszczam, że Natasza Clarkson właśnie w ten sposób zrobiła czworo swoich dzieci. U niej to była swego rodzaju tradycja rodzinna. Jej matka i babka zrobiły to samo. Oznacza to, że jej rodzina – to jest już trzecie pokolenie rosyjskich lesbijek. Wszystkie one powychodziły za Żydów, ale dzieci robiły od innych mężczyzn.

Wychodzi na to, że jej legalny ojciec - Jurij Meyer jest niby Żydem. Natasza - jakby pół-Żydówka. Ale w rzeczywistości u Nataszy nie ma ani kropli żydowskiej krwi. Jej dzieci myślą: jeśli tata jest Żydem, a mama jest pół-Żydówką, to my jesteśmy w 3/4 Żydami. A one nie mają ani kropli żydowskiej krwi. I wszystko to dzieje się już od trzech pokoleń. W normalnych rodzinach to od babci przekazuje się przepis na specjalny dżem rodzinny. A w rodzinach zdegenerowanych - przepis na rodzenie dzieci – jest od przelotnego młodzieńca.

Jej ojciec, Jurij Meyer dożył do 97 lat. Był stale publikowany w gazecie "Nowe Słowo Rosyjskie" i tam przedstawiał się jako monarchista. Czytelnicy nie mieli pojęcia, że w rzeczywistości kpi z nich Żyd - pederasta. Wszystko to zaczęło się około 120 lat temu od Żyda - pederasty, Meyerowicza, który się przechrzcił i stał się Meyerem, niby pochodzenia niemieckiego (Red: tak samo jak dziadek W.I. Lenina).

Ten przechrzta Meyerowicz ożenił się z rosyjską lesbijką. Ale rosyjska lesbijka też nie była głupia, więc robiła dzieci od innych mężczyzn. Widziałem zdjęcie Jurija Meyera w młodości - nie było w nim nic żydowskiego, był to przystojny mężczyzna o szlachetnych rysach twarzy szlachcica. Przekazał te rysy jakiś przelotny gwardzista, którego wykorzystała mamusia-lesbijka dla poczęcia swego syna. Takich ludzi jest dość dużo i żyją oni zupełnie innym życiem. Mają swój własny, tajemniczy świat.

Więc w ten sposób i pojawił się Jura-monarchista. Po rewolucji wyemigrował do Jugosławii i korzystając z tego samego rodzinnego przepisu nadal przygotowywał "dżem rodzinny". W wieku 22 lat poślubił Rosjankę. I znowu jego żona została rosyjska lesbijka. Sama Natasza wielokrotnie wygadywała się na ten temat. Natasza urodziła się dopiero 10 lat po ślubie rodziców i była jedynym dzieckiem w rodzinie.

Jedna z ciotek Nataszy, po matce, również pracowała w radiu „Głos Ameryki” w Waszyngtonie, dzieci nie miała. Inna ciotka po matce, zupełna kaleka; jej córka ma zeza, przy czym oczy patrzą w różnych kierunkach. Brat Jurija uczył rosyjskiego w Kanadzie. Kulawy, nigdy nie był żonaty. Drugi brat siedzi w szpitalu dla obłąkanych. Tylko jedna zielona gałązka z całego drzewa - to nasza Natasza ...

Oto dość zabawna biografia dzisiejszego szefa rosyjskiego działu radia „Głos Ameryki”. Po zapoznaniu się z biografią Nataszy, widzimy poprawność "Testamentu Politycznego" Hitlera, gdzie napisał, że Żydzi są trucicielami wszystkich narodów świata. Rodzina Nataszy jest tego dobrym potwierdzeniem.

203

Mimowolnie powstaje pytanie: więc kim są Żydzi?

Czterej synowie Nataszy Meyer myślą, że są w 3/4 Żydami, ale w rzeczywistości nie mają kropli żydowskiej krwi. Ale będą żyć i zachowywać się jak prawdziwi Żydzi ...

?Co zatem mówić o 25 milionach takich samych Żydów w Rosji - ٭

- Właśnie. To jedna z tajemnic kwestii żydowskiej. Kim są Żydzi? Skąd profesor Janow naliczył te swoje 25 milionów?

Pośród klasy degeneratów istnieje takie mnóstwo różnych diabolicznych kombinacji, że sam diabeł złamie nogę. Na przykład, czy wiedzą Państwo, że degeneraci biorą ogromną liczbę adoptowanych dzieci? Setki tysięcy rocznie. Te adoptowane dzieci nie będą żyły w małżeństwach z prawdziwymi dziećmi degeneratów (rozmawialiśmy już wcześniej o nienormalnych relacjach seksualnych wśród degeneratów).

Te adaptowane dzieci, kiedy przyjdzie czas zakładać swoją rodzinę, będą szukać, szukać, szukać wśród swoich zdegenerowanych przyjaciół i w końcu znajdą drugiego partnera, który był również takim normalnym, adoptowanym dzieckiem. Te nowe rodziny będą w 100% normalne, ale wszyscy wokół, łącznie z nimi samymi, będą w 100 % przekonani, że oni są również degeneratami, ponieważ z pianą na ustach będą bronić wszystkie degeneracyjne dziwne zachowania swoich "rodziców" i przyjaciół.

Widzą Państwo, jak wszystko się od razu skomplikowało?

Dlatego w degenerologii wszystkie reguły i aksjomaty zawsze mówią o 90%, a nigdy o 100%. Ponieważ dzieci i wnuki tych "adoptowanych par" będą krzyczeć:

Przecież my - jesteśmy w 100% degeneratami, w drugim, a nawet w trzecim pokoleniu! Spójrzcie na nas! Jesteśmy normalni! Nasze dzieci są normalne! Jak nam to wszystko wyjaśnisz - nasz przyjacielu serdeczny?

Ależ w bardzo prosty sposób. Każdy może szybko zrobić łatwy samo-test.

Z tymi, którzy wpadają w trzecie stadium degeneracji (wady wrodzone) i drugie stadium degeneracji (choroby psychiczne) wszystko niby jest jasne.

Pozostaje ustalić, czy jesteśmy w pierwszym stadium degeneracji (zboczenia seksualne).

W naszym postępowym wieku wiele zboczeń seksualnych pod presją degeneracyjnej propagandy w mediach (dezinformacja) stało się już prawie normą. Pozycja 69 jest już zalecana w szkołach amerykańskich jako dobry środek antykoncepcyjny. Wielu z klasy zwykłych ludzi zaczęło to robić. Jak więc możemy sprawdzić się pod kątem zboczeń seksualnych?

W sposób bardzo prosty.

Spróbujcie to zrobić w normalny sposób, tak jak nasi ojcowie i dziadowie robili to przez stulecia, "twarzą ku twarzy - i mężczyzna na górze".

Kilka razy.

204

Bez oszukiwania.

Nie próbujcie sobie wyobrażać, kiedy śpisz z żoną, że śpicie z innym mężczyzną, lub z psem lub ze świnią ...

Jeśli wyniki tego auto-testu będą pozytywne - nie macie się czym martwić. Po prostu wyprała wam mózg degeneratywna, zwyrodniała propaganda i nauczyła was robić idiotyczne rzeczy. Nawet jeśli poprzednie sprawdzenie "waszego drzewa genealogicznego" dało inny wynik - oznacza to, że po prostu nie powiedziano wam, że jesteście przybranym dzieckiem lub waszym rodzicom nie powiedziano, że oni byli adoptowanymi dziećmi.

Natomiast jeśli wynik auto-testu na zboczenia seksualne okazał się negatywny, to wtedy - niech Bóg pomoże ...

Teraz wiem już na pewno, że gdyby Natasza wyszła za mąż za mnie, to byłoby to dla mnie tylko nieszczęściem. Urodziłaby mi kilkoro dzieci ode mnie, a potem, jak robi to większość lesbijek, odeszłaby ode mnie. Płaciłbym na te dzieci alimenty, a ona wychowałaby je i nastawiała przeciwko mnie. Małżeństwo dla takich kobiet – to przestępstwo.

Każdy oficer KGB z łatwością mógłby zrobić podwójnego agenta z Nataszy. Analizując krew jej dzieci i męża, bez wątpienia można byłoby wyjaśnić, że dzieci robiła ona z różnymi ojcami, o czym jej mąż się nie domyślał. Przy jej arogancji i agresywności, taki obrót sprawy zmusi ją do zrobienia wszystkiego, czego się od niej zażąda. I wychodzi na to, że CIA jej by płaciło, a KGB doiło. Nie sądzę, że jestem jedyny tak inteligentny i możliwe, że od dawna tak już jest.

Homoseksualiści - to złoty fundusz dla wszystkich służb wywiadowczych. W Monachium, gdzie mieściło się centrum rosyjskiej emigracji, KGB uważnie śledziło wszystkich homoseksualistów. Myślę, że mieli zarejestrowanego również tatusia Meyera, który uczył rosyjskiego w amerykańskich szkołach wywiadowczych. I że jego też bez większego wysiłku można było zrobić podwójnym agentem i już przez niego dowiedzieć się, który z przyszłych oficerów amerykańskiego wywiadu jest również pederastą. Za rok lub dwa ci ludzie będą pracować w ambasadzie amerykańskiej w Moskwie i wtedy ta informacja byłaby niezwykle przydatna.

No, dobrze. A jakie wnioski można wyciągnąć z tego wszystkiego?

Dziś Moskwę boli głowa z powodu Litwy, która ogłosiła niepodległość. Pojawił się tam prezydent Landsbergis. Nazwisko nie jest całkowicie litewskie, a premierem jest Kazimiera Prunskiene. Kasimir (pol. - Kazimierz) - to tak naprawdę jest imię mężczyzny. Rodzice, którzy z góry wiedzą, że ich dzieci będą homoseksualne, nadają im podobne imiona: Victoria, Kira itd. Jeśli kobieta przedostała się do stanowiska premiera, to z reguły będzie to lesbijka typu aktywnego.

Jeszcze w „Protokołach Mędrców Syjonu” mówi się: "Wyznaczymy takich ludzi jako przywódców rządów, o których dowiemy się różnego rodzaju negatywnych rzeczy. I jeśli przestaną być nam posłuszni, to zostaną zmuszeni opuścić swoje stanowiska". Jak widać, Wyższa Socjologia przy jej dobrej znajomości może być bardzo potężną bronią, ale trzeba wiedzieć, jak jej użyć. Dlatego mówimy tak szczegółowo na ten temat i podajemy tutaj konkretne przykłady.

Nic dziwnego, że tę rzecz w Biblii nazywa się księciem tego świata, Bogiem tego stulecia i księciem ciemności, a dla rosyjskich przywódców korzystnym byłoby dziś dobrze znać te wszystkie stare prawdy.

205

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. Божий НародГлава 11. ИДЕАЛЬНАЯ НЕВЕСТАhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 11. htm

Rozdział 12. KLUCZE BABIEGO JARU Nazwałem ten wykład "Klucze Babiego Jaru" z wielu powodów. Praktycznie wszyscy słyszeliśmy, że w Babim Jarze hitlerowcy zlikwidowali 100 000 ludzi. To miejsce było wtedy na obrzeżach miasta Kijowa. Spośród 100 000 rozstrzelanych w Babim Jarze, mniej niż jedna trzecia stanowili Żydzi, ale z jakiegoś powodu cały cywilizowany świat opłakuje tylko tę trzecią część poległych i całkowicie ignoruje pozostałe 70 000. Dlaczego? W ostatnich latach w ogóle zaczęto nawet mówić, że była to tragedia wyłącznie żydowska i że oprócz Żydów tam nikogo więcej nie zabijano. Doszło do tego, że coraz częściej sprawę przedstawia się tak, jakby wszyscy ze 100 000 poległych byli Żydami. Dziś nie będziemy się z tym sprzeczać, ponieważ dzisiaj mowa będzie o czymś innym. O tym, kto i dlaczego zajmował się tymi rozstrzeliwaniami? Kto według żydowskiej księgowości zabił 100 000 Żydów w tej właśnie Jarze?

Mogę wam odpowiedzieć na to pytanie. Ponieważ wujek mojej byłej żony - Wadim Majkowskij akurat w czasie rozstrzeliwań w Babim Jarze był szefem policji w Kijowie. Nawiasem mówiąc, był on pół-Żydem i na wpół-wariatem. Opowiem wam całą tę historię, wykorzystując informację, którą otrzymałem z rodzinnego przekazu mojej byłej żony i innych dobrze udokumentowanych źródeł. Oto tutaj mam na stole broszurę S. Władimirowa. Nazywa się "Notatki śledczego Gestapo". Wydanie Komitetu Sowieckiego ds. Stosunków Kulturalnych z Rodakami za Granicą, 1970 rok.

W tej broszurze opisano dość szczegółowo działalność bliskiego krewnego mojej byłej żony, Wadima Majkowskiego, szefa policji w Kijowie. Nie tylko zabijał on Żydów, ale także okradał ich przed tym, brał łapówki i rabował podczas przeszukiwań. W ogóle robił to samo, co Kijowska CzeKa. Wówczas, co prawda, Żydzi okradali i rozstrzeliwali gojów ... Ale to tak wyszło, przy okazji. Dziś będzie mowa nie o tym, dziś porozmawiamy o cierpieniach Żydów. Te właśnie cierpienia i zostały szczegółowo opisane w tej broszurze. Na 6. i 29. stronie mówi się, że gdy w 1943 roku musiał on wycofać się wraz z Niemcami, to Wadim Majkowskij miał wówczas ze sobą całą teczkę, pełną diamentów, złota i pieniędzy w obcej walucie, zrabowanych przez niego u uczciwych ludzi pracy żydowskiego pochodzenia .

O Wadimie Majkowskim pisano również w sowieckim magazynie "Moskwa" w 1980 roku oraz w nowojorskiej gazecie emigracyjnej "Nowe Słowo Rosyjskie" z 17 sierpnia 1980 roku. W Wyższej Socjologii nazywa się to kompleksem Hitlera. Ćwierć-Żyd Hitler likwidował Żydów i pół-Żyd Majkowskij - także likwidował Żydów. Z tych samych powodów. Rzecz w tym, że obaj byli degeneratami i w swojej degeneracji oskarżali swoje żydowskie geny. Jakby mścili się na Żydach za swoje degeneracyjne skażenie. Nazwisko panieńskie mojej żony to Majkowskaja. Jej ojciec, Gieorgij Majkowskij, był pół-Żydem i na wpół szalonym schizofrenikiem. W wyniku tego, Ałła, w wieku 40 lat, również odziedziczyła po swoim ojcu chorobę psychiczną w postaci obłędu klimakterycznego (menopauzalnego).

206

Gieorgij Majkowskij, ojciec Ałły, miał sześcioro braci. Wadim Majkowskij - jeden z nich. Drugim bratem był Bolesław Majkowskis, który działał w krajach bałtyckich i dlatego zmienił nazwisko z Majkowskiego na Majkowskis. Był kapitanem SS. W "Nowym Słowie Rosyjskim" z 29.09.1881 roku był obszerny artykuł o Bolesławie Majkowskisie, gdzie powiedziano, że zabił on 100 000 Żydów. Tak więc jeden brat zabił 100 000 Żydów, a drugi brat zlikwidował 100 000 Żydów. Ogółem, na rachunku dwóch braci pół-Żydów - 200 000 Żydów. Po raz drugi o Bolesławie Majkowskisie było wspomniane w "NSR" z 8 lipca 2003 roku. Napisano, że w ZSRR został on zaocznie skazany na śmierć. Jako zbrodniarz wojenny. Tutaj, w Ameryce, był również sądzony, żeby jego jako zbrodniarza wojennego deportować do Związku Sowieckiego. O kapitanie SS Majkowskisie pisano również i w sowieckim czasopiśmie " Отчизна" („Ojczyzna”), nr 6, 1983 rok, str. 8, oraz w sowieckiej gazecie "Голос Родины" ("Głos Ojczyzny"), nr 28, lipiec 1983 roku, str. 10.

Doświadczeni psychiatrzy wiedzą, że jeśli jeden z braci jest psychicznie nienormalny, to z reguły wszyscy inni bracia również będą mieli jakieś odchyłki psychiczne. Widzimy więc, że i drugi wujek mojej żony również miał kompleks Hitlera. Kompleks ten można nazwać też kompleksem Torquemada. Rzecz w tym, że w średniowieczu w Hiszpanii Inkwizycją kierował pół-Żyd generał Thomas Torquemada. Jego otoczenie składało się także z Żydów - przechrztów i pół-Żydów, podobnie jak otoczenie Hitlera. Te same podobieństwa. Ta sama żelazna prawidłowość Wyższej Socjologii. Torquemada, co prawda, osiągnął jednak wygnanie Żydów z Hiszpanii. Prawie na 500 lat, o czym Hitler mógł tylko marzyć ...

A teraz wróćmy do mojej byłej żony. Muszę powiedzieć, że przez 20 lat była bardzo, bardzo dobrą osobą.

* - Czy chce Pan powiedzieć, że bionegatywność można ukrywać przez 20 lat?

- Można. I nawet bardzo łatwo. W tym cała złożoność. Gdyby od samego początku była ona jakąś dziwką lub po prostu złym człowiekiem, to wtedy - wszystko od dawna byłoby jasne ...

* - Grigoriju Piotrowiczu, okazuje się, że przez 20 lat żył Pan z kobietą bio-negatywną i niczego nie podejrzewał?

- W tym jest cała trudność i złożoność problemu. Dlatego teologowie mówią, że diabeł przychodzi niesłyszalnymi krokami, że diabeł robi wszystko w ciemności, z tyłu i na odwrót. Pod pojęciem diabła zawsze mamy na myśli zwyrodnienie, tj. degenerację. Pytano mnie nieraz: "Grigoriju Piotrowiczu, jakże mógł Pan tak wdepnąć?". Odpowiedź jest prosta - przez te wszystkie 20 lat była ona wspaniałym człowiekiem. Mąż lub żona mogą ukrywać proces degeneracji przez bardzo długi czas. Czasami tak długo, że objawi się to tylko w dzieciach, a nawet – dopiero w czasie ich dojrzewania płciowego. Ale zawsze kończy się to bardzo źle. Od ponad 35 lat zajmuję się Wyższą Socjologią i miałem okazję obserwować to wszystko na wielu, wielu przykładach.

Dzisiaj w Rosji zaczęto mówić o genetycznej puli narodu rosyjskiego, o tym, że rewolucja kosztowała naród rosyjski 60 milionów istnień ludzkich i że władza sowiecka była bezpośrednim ludobójstwem narodu rosyjskiego, jego masowym zabójstwem. A to co najmniej 10 razy przewyższa mityczny żydowski holokaust, o którym żydostwo histerycznie krzyczy już 50 lat ... Ale o tym, że Żydzi zabili 60 milionów najlepszych Rosjan, nie piśnie ani jeden Żyd…

A przecież Janowskie 25 milionów żydowskiego bio-negatywu - to także tajemnicze zagrożenie dla puli genowej Rosji. Jest to zwyrodniała trucizna, która w niewidzialny i niewidoczny sposób niszczy również naród rosyjski. Oto ja - normalny zdrowy Rosjanin, w wieku 60 lat zostałem bez rodziny, bez żony i bez dzieci. To znaczy, mój ród został przerwany. A ile takich zdrowych rodów zostało już przerwanych i jeszcze się przerwie na Rusi z winy tego 25-milionowego bio-negatywu?

207

Chcę podkreślić, że moja osobista historia – to nie jest problem, to – mój osobisty dramat. Ale pomnożony przez 25 milionów bio-negatywów, ten osobisty dramat staje się już problemem ogólnorosyjskim ...

* - Proszę spojrzeć na Polskę, tam już i ratować nie ma kogo. Przecież w Polsce było około 7 milionów Żydów. To na taką maleńką Polskę. Co więc pozostało z nacji polskiej (narodu polskiego)?

- O to chodzi. Polski pół-Żyd mówił mi, że praktycznie wszyscy Polacy mają domieszkę krwi żydowskiej. Choć Polacy lubią mówić: "Jeszcze Polska nie zginęła!", ale 7 milionów żydowskiej ludności, i to jeszcze w ciągu 200 lat - to nie są nieistotne drobiazgi ...

Mimo to mogą mnie zapytać: jak mógł Pan tak dwa razy wdepnąć? Pierwszy raz – ze swoją "idealną" narzeczoną, a potem jeszcze raz ze swoją "świętą" żoną? Tak, wpaść było bardzo łatwo. Według statystyk doktora Kinseya, co druga kobieta jest bio-negatywna. Miałem więc "szczęście" dwa razy wybrać z tej diabelskiej połowy. A na dokonanie wyboru po raz trzeci nie starczyło już czasu. Przed ślubem mieszkałem z żoną przez trzy lata. Niby wszystko sprawdziłem. Kiedy się poznaliśmy, ona miała 19 lat, a ja 35. Różnica wynosiła 16 lat. Ale to, co ona wyprawiała przede mną, dowiedziałem się dopiero 25 lat później. Tak dobrze te kobiety mogą ukrywać swoje wady.

* - Grigoriju Piotrowiczu, pojawia się tu czysto medyczne pytanie: jeśli należała do bio-negatywu, a tacy ludzie mają skłonność do seksu oralnego, to dlaczego jej był potrzebny Pan – normalny człowiek? Dlaczego Pańskie małżeństwo nie rozpadło się natychmiast, jak małżeństwo normalnego człowieka i degeneratki?

- Dobre pytanie ... Rzecz w tym, że w Wyższej Socjologii zawsze ma pierwszeństwo zasada 90%. Wyjątki są zawsze. Wiele już poznaliśmy, ale jeszcze więcej mamy do poznania. Potrzebne są całe instytuty naukowo-badawcze, aby zbadać te wszystkie diabelskie kombinacje. Pamięta Pan, jak mówiłem, że dobrze byłoby opracować tabelę zgodności dla typów zdegenerowanych. W końcu bywa różnie. Lesbijki mogą być typami aktywnymi i pasywnymi. Mogą być otwarte, ukryte i stłumione. Tylko „минетчицы” („minetówki” - lesbijki uprawiające „minetę” – AL) nie mogą żyć bez seksu oralnego (doustnego – AL), podczas gdy inne mogą to ukrywać i tłumić w sobie przez długi czas. W moim przypadku wydaje się, że stało się oto co - Ałła była lesbijką pasywnego typu z dodatkiem masochizmu. Taki typ, typ czułej żoneczki - koteczki, bardzo łatwo można przyjąć za dobrą monetę. Będąc masochistką, być może nawet miała jakąś satysfakcję, cierpiąc z powodu tego, że "nie ma szczęścia w życiu", ponieważ "wpadła na normalnego mężczyznę" ...

Tak więc, moja Ałła, już w wieku 16 lat była lesbijką. Homoseksualizm przejawia się bardzo wcześnie. W wieku 16 lat jej przyjaciółką seksualną była pół-Żydówka Natasza Kusznir. To były szkolne przyjaciółki. Ich rodziny też się przyjaźniły. A Natasza Kusznir bardzo dokładnie ukrywała, że jest pół-Żydówką. Na samym początku znajomości zapytałem kiedyś Ałłę: "Natasza ma takie dziwne nazwisko – Kusznir. Czy jej ojciec był Żydem?" Ałła wtedy mi odpowiedziała: "Nie. Coś ty. Ona jest Rosjanką".

* - Ale, Grigoriju Piotrowiczu, dlaczego taka jak ona, bio-negatywna osoba, musi wychodzić za mąż za normalnego człowieka? Wyszłaby za jakiegoś Żydka i żyliby sobie szczęśliwie ...

- Na to mogę tylko powiedzieć: "Tylko diabeł to wie!"

Była wtedy ona studentką w City College w Nowym Jorku, a ja zacząłem pisać swoją drugą książkę. Kiedy się pobieraliśmy, musieliśmy zaczynać, jak to się mówi, od zera. Sądzę więc, że nie wychodziła z wyrachowania. Oczywiście wiedziała, że lepiej mieć dzieci od normalnego, zdrowego

208

człowieka, chociaż już w wieku 18 lat uprawiała seks oralny z Rurikiem Dudinem, który ukrywał także, że jest pół-Żydem i pół- pederastą.

* - Tutaj się z Panem, Grigoriju Piotrowiczu, nie zgodzę. W tym czasie był Pan już znanym pisarzem. Według Pańskiej książki nakręcono trzy filmy. Jeździł Pan wtedy na bale w czarnym smokingu w wytwornym białym samochodzie - Lincoln-Continental z uchylaną górą. Nie pracował. Żyliście z honorariów za Pańską pierwszą książkę, która stała się bestsellerem i już Pan pracował nad kolejnym arcydziełem. W jej oczach był Pan wolnym artystą o świetlanej przyszłości. Myślę, że z jej strony było to typowe małżeństwo z wyrachowania.

- Nie wiem, nie wiem. Być może ma Pan rację ... Co więc łączyło Nataszę Kusznir, Ałłę i Rurika Dudina? Pokrewieństwo przez krew. A raczej - pokrewieństwo przez chorą krew żydowską. A co najważniejsze – przez homoseksualizm. Po trzech latach naszego współżycia, gdy Ałła miała już 21 lat, mówi mi: "Bierzemy ślub czy rozstajemy się. Muszę myśleć o swojej przyszłości".

Wtedy w każdy weekend chodziliśmy na bale. W Nowym Jorku w tym czasie było jeszcze wielu prawdziwych Rosjan i na tych balach młodzi ludzie poznawali się i znajdywali partnera. Tak się złożyło, że przez trzy lata ani ona, ani ja nie znaleźliśmy nikogo lepszego dla duszy, i ostatecznie zdecydowaliśmy się wziąć ślub. Za pierwszym razem mocno się sparzyłem na szlachciance – lesbijce, a matka Ałły - to prosta ukraińska kołchoźnica. Cóż, myślę, genetyka powinna być dobra. A wyszło tak, jak Pan widzi, diabeł wie co. Nie daj, Boże, nikomu. Szkoda tylko, że to wszystko wyjaśniło się z perspektywy czasu bardzo późno.

* - Gdyby teraz w Rosji znaleźli się u władzy ludzie, myślący o jej przyszłości, to podjęliby oni i przeprowadzili ogólnozwiązkowe badanie statystyczne tych 25 milionów bio-negatywnych ludzi.

- Tak, tak, tak. W tym celu i wygłaszam te wykłady. Podaję historie przypadków klinicznych, nazywam imiona i dokładnie przedstawiam przebieg tej choroby. Problem polega na tym, że historia choroby jest rozciągnięta do 20-30 lat. Wyniki jej można zobaczyć dopiero po długim czasie. Spędziłem wiele lat na ciężkiej i żmudnej pracy, dotyczącej zbierania i analizowania wszystkich tych danych. Ludzka pamięć jest niedoskonała, dlatego przez 40 lat starannie zbierałem materiały, zapisywałem je na kartach i nieustannie je systematyzowałem. W ten sposób uzyskałem obszerne archiwum i myślę, że moje archiwum byłoby prawdziwą kopalnią złota dla poważnych socjologów.

Tak więc, mąż mojej teściowej był pół-Żydem i na wpół wariatem. Dopiero 25 lat później dowiaduję się, o co tam chodziło. Moja teściowa pracowała tutaj w fabryce zapałek. To była straszna praca taśmowa. Nawiasem mówiąc, pracowali tam prawie wyłącznie Rosjanie. Wracała ona do domu o 11 wieczorem pociągiem, a naprzeciwko niej inna siedziała taka sama Rosjanka, która wiele lat później powiedziała mi: "Pańska Jewgienija Pawłowna siedziała i płakała cały czas. Pierwszego wieczoru i drugiego, i trzeciego. Nie mogłam wytrzymać pytam: "Madame, dlaczego tak Pani płacze?" A Jewgienija Pawłowna odpowiada: "Jak mogę nie płakać, jeśli mój mąż jest obłąkany?"

Wszystkie te rzeczy starannie się ukrywa, maskuje. Kiedy żeniłem się z Ałłą, to już zaczynałem wtedy rozumieć, że są normalni kandydaci do małżeństwa i są - nienormalni. Wtedy myślałem, że skoro żyję z nią już 3 lata i wszystko pod względem seksualnym wydaje się być normalne, to ona jest z normalnych. Jej średnia siostra, Miła, nie czekając na 18 lat, już wyskoczyła za mąż. Również – niby wszystko normalnie. Młodsza siostra, Galina, odkąd skończyła 13 lat, ma romans z Murzynem. Ale taki romans, że niejednokrotnie doprowadzała matkę do zawału serca. Pod względem seksualnym również - wydaje się być wszystko w porządku. Również i teściowa - na pełen gwizdek mieszka z Ormianinem. Wygląda na to, że pod względem seksualnym zarówno

209

teściowa, jak i obie siostry Ałły są całkiem normalne. I dopiero po 7 latach okazało się, że obie siostry Ałły były lesbijkami. Szydła w worku nie schowasz, ale wylazło ono, niestety, za późno.

* - A jeśli teraz w moskiewskim mieszkaniu siedzą pół-Żydzi - intelektualiści i, przypuśćmy, że oglądają Pańskie wykłady w telewizji. I mówią z uśmiechem: "No cóż, wyraźnie człowiek błądzi. Oto żyjemy razem już 10 lat, dusza przy duszy i nic podobnego u nas się nie dzieje. To wszystko są bzdury, te wszystkie czcze spekulacje gabinetowego profesora". Co Pan na to powie?

- Cóż, a co to jest 10 lat? U mnie przez 20 lat było wszystko dobrze ... Jest takie przysłowie: "Pisklęta liczą na jesieni".

Wróćmy do naszych piskląt. Kiedy się pobraliśmy, Ałła zapewniała mnie, że według Świątków jest ona "świętą żoną". Później okazało się jednak, że i to nie było tak. Według dokumentów Ałła urodziła się 25 grudnia 1934 roku, tj. w niemieckie Święta Bożego Narodzenia. W Niemczech takie dzieci były nazywane dziećmi Bożego Narodzenia. Faktem jest, że moja teściowa, gdy jeszcze mieszkali w Niemczech, było to w latach 1945-1948, podczas dokonywania formalności z nowymi dokumentami, odmłodziła siebie i wszystkie swoje córki. Ałła, jak się okazało, została odmłodzona o 1 rok. I jej dzień urodzin był przerobiony, dopasowany do dziecka bożonarodzeniowego, ponieważ wierzono, że takie dzieci będą szczęśliwe.

Jak już mówiłem, kochankiem mojej teściowej był Ormianin Aram Safarjan. Zapytałem Ałłę: gdzie jest żona Arama, dlaczego on nie poślubi twojej matki? A ona mówi, że jego żona jest w zakładzie dla obłąkanych i dlatego nie może się z nią rozwieść. Żona Safarjana przesiedziała w zakładzie dla obłąkanych 23 lata i tam zmarła. Okazuje się, że jego żona była pół-Żydówką. A później okazało się, że Aram nie był Ormianinem, ale ormiańskim Żydem. Nazwisko Arama - Safarjan, pochodzenia żydowskiego, od słowa szofar - trąbka, w którą trąbili żydowscy kapłani podczas wielkich świąt. Wszyscy Żydzi doskonale wiedzą, co to jest szofar. A Aram nie był tak naprawdę Aramem, ale Abramem. Dość często sam mi o tym wszystkim opowiadał.

Jego żoną była Luba Cykunowa. Pobrali się wcześnie, om miał wówczas 20 lat. W Rostowie nad Donem. A w Rostowie było wielu Ormian i Żydów. Ojciec Luboczki był bogatym Kozakiem z Nowoczerkaska. Ja osobiście dobrze pamiętam, była tam znana wszystkim giełda Cykunowska, tj. giełda leśna. Był nawet taki przystanek kolejowy. Tak więc Żydówka wyszła za bogatego Kozaka. Urodziła się im córka, pół-Żydówka Luba. Ona z kolei urodziła dwoje dzieci. Ale jak to się wszystko skończyło? 23 latami w domu wariatów. Z ciekawości obliczyłem, ile kosztowało to amerykańskiego podatnika. Tak więc - jej 23 lata pobytu w domu wariatów kosztowało amerykańskiego podatnika ponad milion dolarów.

* - Nawiasem mówiąc, Grigoriju Piotrowiczu. Wiele osób może powiedzieć: "No i co takiego, żyją ludzie bio-negatywni, robią różne sztuczki w łóżku. I niech Bóg będzie z nimi. Co my mamy wspólnego z tym wszystkim?"

- Mówi Pan: Bóg z nimi ... Teraz choroba AIDS krąży po Ameryce i każdy z jej nosicieli, zanim umrze, wyciąga z systemu opieki zdrowotnej ponad 150 000 $. Nasuwa się pytanie: ile potu powinien wylać amerykański rolnik, aby zapewnić tylko jedno odejście z życia każdego takiego bio-negatywnego człowieka? Jaki jest koszt tych wszystkich pederastycznych igrzysk i zabaw osób bio-negatywnych? Kto za to wszystko płaci? Jak widać, normalni ludzie są po prostu okradani przez tych bio-negatywów.

A gdybyśmy głosili te wykłady w klasach starszych wszystkich szkół, to wtedy można byłoby drastycznie zmniejszyć wyniki bezmyślnego mieszania się z bio-negatywem. Jaka ogromna oszczędność funduszy państwowych byłaby w wyniku zmniejszenia liczby bio-negatywu, po prostu

210

w wyniku właściwych decyzji, podejmowanych zarówno przez normalnych ludzi jak i bio-negatywnych ludzi podczas zawierania związków małżeńskich.

Kiedy zdałem sobie sprawę, że u mojej żony, jak teraz mówią w Rosji, nie jest z głową w porządku, zacząłem dzwonić do Arama i pytać go, jak to wszystko odbywało się z jego żoną. To wszystko po to, aby wiedzieć, czego się spodziewać dalej. Aram mi opowiada: "Śpię pewnego razu i wydaje mi się, że pada deszcz. Budzę się, Nade mną stoi moja Luboczka i posypuje mnie solą gruboziarnistą, taką jaką zimą posypuje się ulice podczas gołoledzi. Pytam ją: "Luboczka, co robisz?" A ona mi odpowiada: "Chcę cię zarżnąć. A żebyś nie zaczął cuchnąć, to cię najpierw posolę." I wiele innych podobnych historii ...

Kiedy Ałła miała zaledwie 16 lat, miała już drugą przyjaciółkę - lesbijkę - Ludoczkę Bogenową. Później, w wieku 32 lat, ta Ludoczka zaczęła tracić zmysły i przekształciła się w zupełną schizofreniczkę. Żyję już 25 lat na welferze* (аng. welfare) w Sea Cliff. Dzięki Bogu, że nie wyszła za mąż i nie miała dzieci.

*/ - welfare – zasiłek socjalny w krajach zachodnich dla imigrantów i biednych (AL)

W 1973 roku, kiedy miałem 55 lat, a Ałła miała 39 lat, miała nienormalną ciążę, która zakończyła się bezpłodnością. Mieszkamy razem od tylu lat. Uważano nas za idealną parę. A tutaj - taki cios losu ... Wkrótce Ałła zaczął mnie błagać: "Grisza, jesteś starszy ode mnie. Jeśli umrzesz przede mną, wtedy zostanę zupełnie sama ... Weźmy w adopcję dziecko". Cóż, myślałem, myślałem, i zrobiło mi się jej żal. Podpisałem wszystkie niezbędne dokumenty, ale i tu postąpiła ona w sposób nieoczekiwany - wzięła pięciomiesięczne dziecko z Libanu. Małe Arabiątko. Głupcy mają szczęście. Chłopiec był wspaniały - zdrowy fizycznie i duchowo. Byłem z niego bardziej zadowolony niż z mojego, ponieważ już wtedy wiedziałem, że od niej może się urodzić tylko nieszczęście. I tego Arabka strasznie pokochałem. A Ałła zaczęła powoli wariować. W końcu ucieka z domu i kradnie to dziecko.

Chcę tu jeszcze raz przypomnieć, że we wszystkim, o czym wam tutaj mówię, trzeba zwracać uwagę nie na moje osobiste nieszczęście, bo to nie jest tak ważne, ale na problem 25 milionów bio-negatywów w Rosji. Podobne "szczęście" gwarantuję większości zdrowych Rosjan, którzy nieświadomie mogą wpaść na tych 25 milionów żydowskich bio-negatywów.

Dla miłośników mistycyzmu mogę powiedzieć, co następuje. Ałła w końcu straciła rozum i uciekła ode mnie 31 października 1976 roku. A 31 października w Ameryce jest Halloween, święto wszystkich złych duchów. To jest właśnie w wigilię Święta Wszystkich Świętych. A kiedy szykowała się ona do wyjścia ... Siedzi przede mną, cała drży, i coś mamrocze ... Mówię do niej: "Ałła, czy wiesz, który dzień jest dzisiaj? Dzisiaj jest Dzień wszystkich złych duchów" ... Ona wtedy całkowicie oszalała ...

Ale tu dla Państwa jest historyczna paralela. Podobnie stało się z żoną hrabiego Tołstoja, wielkiego poszukiwacza prawdy na ziemi rosyjskiej. Oboje zachorowali w starości na obłęd klimakteryczny. To ona ucieknie z domu i wróci, to on ucieknie z domu i wróci. Nieustannie ukrywał przed sobą strzelby, aby się nie zastrzelić i liny, żeby się nie powiesić. Ostatnie lata życia Tołstoja w Jasnej Polanie były czystym domem wariatów.

* - Tutaj wprasza się analogia z Dostojewskim. Jeśli wczesny Dostojewski był rewolucjonistą i buntownikiem, to po przejściu przez reedukację pracą, zaczął pisać bogobojne rzeczy. To znaczy, Dostojewski przeszedł ciernistą drogę od diabła do Boga. Z hrabią Tołstojem było odwrotnie. Wczesny Tołstoj pisał rzeczy bogobojne, a późniejszy Tołstoj już pracował dla diabła.

211

- Tak, tak, tak. Nawet z własnego doświadczenia, niezależnie od tego, jakim gorzkim by ono nie było, staram się wyciągać jakieś zasadnicze wnioski, które powinni znać też i inni ludzie.

Tak więc od 1976 do 1979 roku mieszkaliśmy, jak to się mówi, w dwóch domach. Zatrzymałem się tu w Nowym Jorku, a Ałła kupiła dom w Sea Cliff i tam pojechała. Czasami odwiedzałem ich. Szczerze mówiąc, jeździłem tam tylko z powodu Andriuszki. Przecież był w rękach kobiety chorej psychicznie ...

Pierwszymi objawami tej choroby u kobiet - jest pojawienie się patologicznej nienawiści do męża. Mąż staje się wrogiem numer jeden. Zaczyna ona robić mu wszelkiego rodzaju świństwa i stale prowokować skandale. Czasami dochodzi do tego, że albo mąż zabija żonę, albo żona zabija męża.

Wszyscy nasi przyjaciele czytali moje książki i wiedzieli, że zajmuję się problemem degeneracji. A ona coraz częściej i więcej obcowała z naszymi znajomymi i przyjaciółmi. Sama będąc degeneratką, doskonale znała ich słabe i chore punkty. A kiedy przychodził do niej napad choroby, to brała telefon, dzwoniła do znajomych i mówiła, że nazywam ich wszystkich degeneratami i w istocie mówiła im swoje wnioski ze swoich obserwacji, o czym nie wiedziałem. A potem mi przekazują, że cały C-Cliff bojkotuje mnie ...

W głowie u mnie wszystko wywróciło się do góry nogami. Jeśli wcześniej była ona miękka, miła i łagodna, to teraz stała się niewiarygodnie podła i zła. Nawet jej matka mówiła: "Wcześniej Ałka była u mnie najlepszą, a teraz stała się najbardziej chciwą".

Pytałem wtedy psychiatrę Olega E: "Co wiesz o szaleństwie klimakterycznym (menopauzalnym)?" A on mówi mi: "To jest psychoza inwolucyjna". Inwolucyjny – znaczy wszystko odwrotnie. Podobnie jak u „минетчиков” – „minecistów” (uprawiających „minetę” – AL) - to 69 sposobów, aby być nieszczęśliwym. Niedobrze jednak, że za grzechy jednej osoby muszą w pełni płacić dwie osoby i w większym stopniu ten drugi, zdrowy człowiek.

Trujące muchomory zwykle rosną kręgami. Ludzie nazywają to "kręgiem czarownicy". Kiedy zacząłem uważnie przyglądać się temu, co się działo wokół mojej żony, a raczej wokół mojej teściowej, to zobaczyłem te same "kręgi czarownicy". Nazywam te kręgi Związkiem SZKODliwych Damulek. Związkiem W USTA PIERD…..ch Damulek. Tj. związek typu SZKODA. Analogicznie, ten sam związek mężczyzn będzie miał nazwę kodową – WREM. Wszyscy oni gromadzą się w taki oto swój ciasny krąg. Czyli krąg ludzi, którzy preferują seks oralny (ustny) i którzy dlatego często wychodzą za mąż za Żydów. Tworzą jakby swoje tajne stowarzyszenia. Te same damulki, które preferują seks analny, z reguły wychodzą za mąż za Ormian i także tworzą swoje tajne stowarzyszenia. Kiedy zacząłem sprawdzać wszystkie damulki wokół mojej żony i wokół mojej teściowej, to większość okazała się miłośniczkami tych rzeczy. Opowiadam wam o tym, a sam myślę o 25 milionach profesora Janowa. Oto gdzie jest genetyczne zagrożenie dla Rosji i narodu rosyjskiego.

Co ciekawe: Ałła przez całe swoje życie starannie ukrywała, że jest ćwierć-Żydówką. A kiedy zwariowała, to przekształciła się ... Nie lubię tego słowa, ale przekształciła się ona w najpodlejszą żydówkę. Oto jak objawiła się na starość nawet ćwiartka krwi żydowskiej. I jeśli uważamy, że czwarta część nic nie znaczy, to jesteśmy głęboko w błędzie. Zgniła, zepsuta krew, tak jak trucizna, jest zawsze silniejsza niż zdrowa krew. I, jak widać na przykładzie Ałły, to wszystko niestety potwierdza samo życie.

A w Babim Jarze terkoczą karabiny maszynowe ... To Wadim Majkowskij, pół-Żyd i schizofreniczny idealista, niszczący podobnych sobie. Takich jak ukryta pół-Żydówka Natasza Kusznir, takich jak jego siostrzenica Ałła Majkowskaja, była żona Klimowa. Takich jak pederasta,

212

minetczik (minecista) i pół-Żyd Rurik Dudin. Nawiasem mówiąc, wszyscy oni byli z Kijowa. Więc wszyscy oni – to zbiegowie z Babiego Jaru ...

Oto macie sedno sprawy, oto macie klucze od Babiego Jaru. Z czego i dlaczego wszystko to się dzieje? Tak, oczywiście, wszystko to jest tragedią, wszystko to jest zbrodnią, ale jednocześnie - jest to ten sam wąż, który gryzie siebie za ogon,

Kiedy Ałła złożyła wniosek o rozwód, to zwróciła się do adwokata – Żyda Silverszteina, z którym kiedyś pracowała w jednej firmie prawniczej jako tłumaczka, i o którym wtedy mi mówiła, że jest pederastą, że poślubił lesbijkę i wziął dwoje przybranych dzieci. Zwracała się ona do niego i wcześniej, kiedy załatwiała usynowienie Andriuszy. Powiedziałem też jej wtedy: "Jakoś niezbyt dobrze to wychodzi, załatwiamy usynowienie małego Arabka, a naszym adwokatem jest Żyd". Kiedy złożyła wniosek o rozwód, to poprosiła Silverszteina, by polecił jej adwokata do spraw rozwodowych. Ale Żyd pederasta obowiązkowo poleci innego Żyda i na pewno pederastę. W dniu rozprawy jej nowy adwokat, Żyd i pederasta, gdy zobaczył, że sędzia był Włochem, powiedział: "Ten sędzia nie sympatyzuje z nami". Rozprawa została przełożona na inny dzień, i kiedy przyszedłem, to zobaczyłem, że tym razem sędzią był Aaron Goldberg ...

Jeszcze przed rozpoczęciem postępowania napisała ona oświadczenie - oficjalne oświadczenie, potwierdzone notarialnie, w którym stwierdziła, że jestem antysemitą. Po pierwsze, jest to przestępstwo nawet w świetle amerykańskiego prawa – wpływanie na sędziego, ale osiągnęła ona swoje. Dziecko przyznano jej ...

Chociaż ze strony sędziego było to z pewnością przestępstwo - piękne, dobre dziecko zostało oddane w ręce kobiety chorej psychicznie. Co więcej, ten stary Żyd - sędzia Aaron Goldberg od dawna był zaangażowany w postępowania rozwodowe i powinien dobrze rozumieć, czym jest szaleństwo klimakteryczne. Jednak wystarczyło, aby Żydzi usłyszeli, że jestem antysemitą i to wszystko zadecydowało …

Mógłbym wtedy powiedzieć zarówno sędziemu, jak i adwokatom, że oni nie tylko popełniają przestępstwo, przekazując normalne dziecko w ręce psychicznie chorej kobiety, ale także sympatyzują przez tę decyzję z jej bliskimi krewnymi, katami narodu żydowskiego w Kijowie i krajach bałtyckich. Wtedy nie zobaczyłaby ona tego dziecka, jak swoich uszu. Ale i ja nie dostałbym go, ponieważ zostałem już ogłoszony antysemitą. Dziecko poszłoby wtedy do domu dziecka, a tam inni Żydzi natychmiast by go zagarnęli ... Można być pewnym. Dobre adoptowane dziecko wtedy w Ameryce kosztowało ponad 25 tysięcy dolarów.

A karabiny maszynowe terkoczą w Babim Jarze ... Po takich oto Silversteinach i Goldbergach ... Przy okazji, Wadim Majkowskij był adwokatem przy władzy sowieckiej ... Więc, kto tam strzelał i do kogo tam strzelano? To wszystko było samobójstwem chorego narodu ...

Po rozwodzie moja Ałła znów rzuciła się w lesbijstwo. Uprawiała lesbijstwo z naszą wspólną znajomą - Lenoczką Milczininą. Lenoczka Milczinina była już z trzeciej emigracji żydowskiej. Ona też była ćwierć-Żydówką. Jej pierwszy mąż był Żydem, dyrektorem dużego sowchozu (gospodarstwa państwowego – AL). Z zawodu była ona lekarzem - weterynarzem. Mąż ją porzucił. Próbowała popełnić samobójstwo, truła się ... 17 lat wcześniej także próbowała popełnić samobójstwo. To znaczy - kompletna psychopatka. Jej drugi mąż był również Żydem. Opowiadał mi w najdrobniejszych szczegółach, że Lenoczka była lesbijką i sadystką. Miała wtedy 28 lat, a jej mąż miał ponad 50 lat. Ale i on także w końcu rozwiódł się z nią.

Potem zwariowana Ałła wyszła za mąż ponownie - za polskiego Żyda Richarda Janina, którego ona sama już wcześniej nazywała pederastą. Wszystko to opowiadała mi jego pierwsza żona, Lila - córka znanego poety Wańki Elagina, pederasty i minecisty.

213

To małżeństwo zakończyło się tym, że nieszczęsny Janin powiedział do Ałły, że jego pierwsza żona, Lila, ćwierć-Żydówka była pół-degeneratką, a ona, Ałła – jest pełną degeneratką. Po tym wszystkim plunął jej w twarz i wyszedł z domu. Wkrótce popełnił samobójstwo: wziął garść tabletek nasennych i zakończył życie ...

Chociaż, aby małżeństwo było silniejsze, pobierali się oni w sposób chrześcijański, w cerkwi „Zbawiciela na Łzach”, która stoi na brzegu w Sea-Clif lub, jak mówią teraz, w Sodomkino, niepocieszona wdowa Ałła nawet nie raczyła pochować swego drugiego męża. A neo-sodomici żegnają się i wzdychają: "O, Boże, Boże, co się dzieje na tym świecie ..." A dzieje się oto co. Normalny człowiek doskonale rozumie, że w przypadku późnych małżeństw, zwłaszcza po 50 latach, na rynku kawalerów i narzeczonych nic dobrego nie zostaje, zostają same śmieci. Ale nienormalny tego nie rozumie ...

Po raz trzeci zwariowana Ałła poślubiła Ormianina o nazwisku Haczik, z zawodu piekarza pizzy, bezrobotnego piekarza, żyjącego z zasiłków dla biednych. Ślub z Haczikiem również brała w cerkwi. W soborze ormiańskim miasta Nowy Jork. Ale i Haczik służył jej tylko do maskowania. W tym czasie Ałła już się związała z inną lesbijką – Walą. Zresztą i Haczik, ormiański Żyd, wydaje się, że jest zainteresowany nie Ałłą, ale jej adoptowanym synem Andriuszą ...

A potem Ałła gdzieś zniknęła. Jej matka mówi, że Ałła wyjechała do Europy, a jej znajomi mówią, że Ałła siedzi w zakładzie dla obłąkanych ...

A w Babim Jarze terkoczą karabiny maszynowe ... To wujek Ałły, Wadim Majkowskij, szef policji miasta Kijowa i pół-zamaskowany pół-Żyd, reguluje rachunki ze swoją rodziną. Wszystko to nazywa się kompleksem Hitlera: samobójstwem chorego narodu.

Ź r ó do :

Григорий Климов. Божий НародГлава 12. КЛЮЧИ БАБЬЕГО ЯРАhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 12. htm

Rozdział 13. NARÓD BOŻYWspomnieliśmy kiedyś w jednym z naszych poprzednich wykładów o zgrabnych, niebieskookich blondynach - Izraelczykach, którzy zewnętrznie byli bardziej podobni do idealnych Aryjczyków, aniżeli do Żydów. O co tu chodzi? Swego czasu, w latach 1936-1945, Himmler zorganizował specjalny projekt o nazwie Lebensborn (Źródło życia), w którym chciał odtworzyć rasę aryjską. Co tam robiono? Wyselekcjonowano genetycznie zdrowe Niemki dla roli matek przyszłej puli genów idealnych Aryjczyków. Utworzono kilka sanatoriów i domów wypoczynkowych w pięknych, pokrytym stuletnimi dębowymi lasami górskich dolinach, gdzie w dobrych warunkach umieszczono te Niemki. Tam ich łączono z takimi samymi idealnymi mężczyznami. Mężczyznami, z reguły, byli esesmani, przy czym nie z policji politycznej, ale z frontu. Byli zasłużonymi, odważnymi,

214

genetycznie zdrowymi wojownikami. Przyjeżdżali z frontu na urlop i spędzali go z tymi kobietami w sanatoriach specjalnego projektu Lebensborn.

Rezultatem tego parzenia były dzieci, które według zamiarów kierowników projektu miały się stać złotą pulą genów narodu aryjskiego. Pod koniec wojny w Niemczech takich dzieci było już ponad 10 000. Mieszkali w specjalnych domach dziecka. Część z nich została następnie przekazana rodzicom zastępczym. Po kapitulacji Niemiec wszystkie te dzieci zniknęły gdzieś bez śladu. Na początku niewiele osób o tym wiedziało. To było ściśle tajne, ale potem się o tym wszyscy się dowiedzieli ...

Czytałem kiedyś w jednej amerykańskiej gazecie, że wszystkie te dzieci zostały uprowadzone przez amerykańską armię okupacyjną natychmiast po kapitulacji Niemiec, a później wszystkie one zostały wysłane do ... Izraela. Niczego dziwnego w tym nie ma. Podobne historie można znaleźć w Biblii. Na przykład, słynna historia o tym, jak Żydzi podrzucili dziecko bezpłodnej córce faraona i jak wyszedł z niego słynny Mojżesz, który później stał się wrogiem faraona i, uprzednio okradłszy Egipcjan, wyprowadził Żydów i przyłączonych do nich egipskich degeneratów na pustynię. Takimi figlami-miglami Żydzi zajmują się od niepamiętnych czasów.

Ostatni duży skandal z tego powodu miał miejsce w Brazylii, gdzie uprowadzono setki dzieci. A Brazylijczycy są z reguły zdrowymi i ładnymi ludźmi. Sprawą zajął się Interpol i wkrótce się wyjaśniło, że wszystkie ślady prowadzą do Izraela. W Izraelu znaleziono wtedy wielu z tych dzieci. Nastąpił skandal ... Izraelczycy musieli zwrócić przynajmniej rozpoznane dzieci ... Tak więc, powtarzam, Żydzi zajmują się tymi sprawami, poczynając od czasów biblijnych do dnia dzisiejszego.

Grigoriju Piotrowiczu, ja osobiście znałem jednego bardzo żarliwego syjonistę, który miał - ٭dwa metry wzrostu, niebieskie oczy i włosy w kolorze pszenicy. W swoim domu robił on wszystko sam, od dachu do piwnicy. Pracusiem był do szpiku kości. I przy tym wszystkim - gorącym syjonistą. Był żonaty z typową Żydówką, która była znacznie starsza od niego. Patrzałem na niego i myślałem, że jemu po prostu nie powiedziano, że jest adoptowany. Zarówno na podstawie danych zewnętrznych, budowy ciała, jak i zamiłowania do pracy fizycznej wszystko to było jasne jak Boży dzień ...

- Tak, tak, tak. Ja również mogę potwierdzić to samo na podstawie osobistego przykładu. Pewna Żydówka po prostu błagała mnie, abym w ten sposób zrobił jej dziecko. To było w 58 roku. Pracowałem wtedy jako pracownik naukowy lub, jak to mówią w Ameryce, konsultant, w tak zwanym projekcie Cornellskim. Jeśli wcześniej w Monachium był projekt Harvardski, to tutaj, w Nowym Jorku, był projekt Cornellski. Również w dziedzinie psychologii. Wszystko to było na Uniwersytecie Cornellskim, a raczej w Centrum Medycznym Uniwersytetu Cornellskiego. Taki kolosalny szpital - centrum badawcze, składający się z kilku pięknych wieżowców. Tam właśnie i znajdował się ten specjalny projekt. Pracowało tam ze mną jeszcze 20 osób. Znajdowało się to na York Avenue i 69. Street, a obok była siedziba FBI ...

W naszej grupie pracowała w tym czasie jedna bardzo piękna Żydóweczka. Była sekretarką. Praca była ciężka i często robiliśmy przerwę na kawę. Godzina pracy - 10-15 minut przerwy. Miałem swój prywatny gabinet i tam ciągle nagrywałem, dyktowałem na magnetofon. Tak więc, podczas takich przerw przychodziła ona do mnie pogadać. Na początku nawet nie wiedziałem, że jest Żydówką. Twarz miała jak u Anioła. Przy czym z twarzy była bardziej podobna do Islandki, niż Żydówki. Nie to, że blondynka, ale prawie bezbarwne włosy i niesamowicie przeźroczysta skóra, każda mała żyłka była widoczna. Bardzo piękna buzia. Ale figura u niej była, nie daj Boże ...

I tak oto my z nią podczas tych przerw rozmawiali. Rozmawiali ... Miała 20 lat, a jej mąż 32. Jej mąż był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną. Można powiedzieć, w 300% - Semita. W

215

dobrym tego słowa znaczeniu. Był bardzo podobny do Asyryjczyka. To właśnie stamtąd pochodzą Żydzi. Z kręconymi włosami. Z wyglądu absolutnie zdrowy. Piękna figura sportowa. I czym wtedy przykuł moją uwagę – swoim samochodem. Miał luksusowy samochód sportowy Mercedes, tj. był bogatym człowiekiem.

Oboje byli zdrowi, młodzi, interesujący ... Aż nagle, podczas jednej z przerw, przyszła do mnie jak zwykle i zaczęła narzekać. Mówi, że ona i jej mąż chcą mieć dzieci, ale nic u nich nie wychodzi. Mówi, że myśli o zajściu w ciążę od innego mężczyzny. Przy czym nie mówi o sztucznym zapłodnieniu u lekarza, ale pyta mnie prosto w łeb: "Mój mąż i ja zdecydowaliśmy, że powinnam zajść w ciążę z innym mężczyzną ... Proszę mi powiedzieć, co Pan o tym myśli?.."

Zrozumiałem, że proponuje mi, abym się z nią przespał i zrobił jej dziecko. Nie spodziewałem się tego, zawahałem się, zawstydziłem ... Przecież to nieoczekiwane i niezwykłe, gdy kobieta proponuje ci takie rzeczy ... Aby jakoś rozładować sytuację - wycisnąłem z siebie: "Tak, to jest trudny problem. Nie wiem, co na to i powiedzieć." Ale ona – swoje: "Więc niech Pan pomyśli. A następnym razem mi powie". Była to instytucja medyczna, a tam takich tematów niezbyt się krepowano.

Pomyślałem, pomyślałem ... Brudna to sprawa ... Być może za pięć lat pokłócą się. Wtedy powie mu: "A mój syn jest od Klimowa ...". A ten Żyd będzie biegał za mną z pistoletem po Nowym Jorku ... Ale najważniejsze jest poczucie, że to brudna sprawa. Następnego dnia przyjechałem do pracy. Udaję, że nic się nie wydarzyło, ale ona nie zapomniała ... I znów do mnie. Ciągle z tym samym pytaniem ... W ogóle, jakoś odmówiłem ...

Mógłbym na ten temat opowiedzieć jeszcze wiele więcej. Przecież wielu Żydów tylko myśli, że są Żydami. W dużym stopniu jest to sztuczny naród. Jak napisałem jeszcze w „Legionie”, Żydzi - to mieszanina degeneratów ze wszystkich tych krajów, w których Żydzi wałęsali się przez 4 tysiące lat. Przy czym mieszanina permanentna. Jest to coś, co słynny filozof Bierdiajew nazwał związkiem (krzyżówką) Szatana i Antychrysta. Antychryst - to Żydzi, a Szatan - to degeneraci z otaczającego środowiska.

Widzi Pan, degeneratom jest trudno przedłużać swój ród. Stąd i nazwa – zwyrodnialcy, wyrodki. Mówiąc najprościej - ich nawyki seksualne są bardzo dobrze opisane w rosyjskim niecenzuralnym przeklinaniu, "rzucaniu mięsem". Przecież oni dosłownie robią wszystko to, o czym bezmyślnie mówią, przeklinają niecenzuralnie (ros. – „матюгаются”) wyrostki w bramach.

Tak więc, jeśli zdegenerowany Żyd zdecyduje się poślubić miejscową tuziemkę, to normalny człowiek nie będzie w stanie uczestniczyć przez dłuższy czas w jego patologicznych orgiach. Tylko świeżo upieczona miejscowa degeneratka – tuziemka zadowoli go.

Zdegenerowana żydowska sekta już od tysięcy lat absorbuje, jak gąbka, wszystkich świeżo upieczonych miejscowych degeneratów – tuziemców. Działają jako ogólno-światowy rów ściekowy, stale zbierający śmieci od wszystkich narodów świata. Dokładniej - śmieci z samych szczytów wszystkich narodów świata. Degeneracja przecież zawsze idzie od góry do dołu. Ryba zaczyna gnić od głowy.

Zajrzyjmy do Biblii. Praojcem wszystkich Żydów był Abraham. Co zrobił on przede wszystkim po przybyciu do Egiptu, co zrobił najpierw? Podsunął faraonowi swoją żonę. Nie jakiemuś prostemu Egipcjaninowi, a właśnie faraonowi. Wszystko to zostało szczegółowo opisane w Biblii. Później ten sam Abraham podsunął tę samą swą żonę już innemu królowi ... A biblijna księga o Esterze? ... Wujek Mardocheusz podsunął swoją siostrzenicę (żonę? kuzynkę, a może i jedno i drugie, i trzecie?) królowi perskiemu. W rezultacie zabito 75 tysięcy Persów. Do tej pory operacja "Esther" –to najbardziej wesołe święto Żydów. Purim! Tańczą i śpiewają! ..

216

Powróćmy do historii monarchisty Żyda Konstantina Meyera-Meyerowicza. Był Żydem - przechrztą i pederastą. Jak to często robili Żydzi – przechrzty, ożenił się z Rosjanką. Jaka będzie z niej Rosjanka – to już wiemy. Oczywiście, była ona lesbijką dowolnego typu, tj. „minetówką” (ros. – „минетчицей”). Teraz zagadka: dlaczego jego syn, Jurij Konstantinowicz Meyer, mający ojca Żyda, jest absolutnie nie podobny do Żyda, a podobny do klasycznego carskiego oficera - gwardzisty? Rzecz jest w tym, że jego rosyjska matka zrobiła go nie ze swoim mężem, Żydem i pederastą, ale znając te wszystkie sztuczki, robiła swoje dzieci z oficerami gwardii, którzy kręcili się tam na dworze w Petersburgu. Więc się urodził Jura Meyer, który przez całe życie uważał się za pół-Żyda.

Tak więc, Jurij Konstantinowicz Meyer, monarchista, który jest drukowany w "Nowym Słowie Rosyjskim", po ojcu jest pół-Żydem ... Ale żydowskiej krwi w nim nie ma. Jednak pomimo wszystkich tych sztuczek ze strony matki, wszystko jedno wyrósł na pederastę. Więc nie pomogły mu te przepisy, dotyczące obniżenia degeneracji ze 100% do 50%. Gdy matka jest zdegenerowana, to niezależnie od tego, z kim by nie robiła dzieci, to szanse na degenerację nie będą wynosić 50%, ale znacznie więcej. Prawo tutaj jest takie: zgniła krew, jak trucizna, jest silniejsza niż zdrowa krew.

Ta sama historia powtórzyła się jeszcze raz. Jurij Meyer, monarchista i pederasta, również poślubił rosyjską lesbijkę i ta sama historia z dzieckiem powtórzyła się ponownie. Zrobiła ona dziecko, tj. Nataszę Meyer, nie z mężem, ale z jakimś Jugosłowianinem. Mieszkali oni wtedy w Belgradzie. Znałem całą rodzinę bardzo dobrze, i Natasza była podobna do matki, a od ojca absolutnie nic nie miała, ani jednej kreski. Jest mało prawdopodobne, że rodzice przyznali się jej w tych wszystkich sztuczkach, ale ona sama się domyśliła. I znowu, ta sama historia powtarza się w który już raz jeszcze: chociaż jej matka - lesbijka zrobiła ją z normalnym Jugosłowianinem, to Natasza jednak i tak wyrosła na 100% lesbijkę. Jej ojciec uważał siebie za Żyda. Ona także myśli, że po ojcu ma żydowską krew. Ale nie ma w nich krwi żydowskiej. I to już trwa w trzech pokoleniach ...

Na naszych poprzednich wykładach rozmawialiśmy na temat homoseksualizmu, o tym, że nawet same lesbijki mówią, że bardzo niewiele osób wie o tym, jak silny on jest - ten homoseksualizm. Jeśli jakakolwiek lesbijka poślubi normalnego człowieka, to zawsze skończy się to źle. Przy czym - dla obu. Jedynym wyjściem dla lesbijek jest wyjście za mąż za pederastę. Wtedy to małżeństwo mniej lub więcej się utrzyma. Wszystko to doskonale znała młodziutka lesbijka Natasza Meyer, kiedy związała się ze mną. Plątała się, plątała się ze mną i w końcu uświadomiła sobie, że tego nie potrzebuje ...

Kiedy Natasza jeszcze była moją narzeczoną, ciągle mi mówiła: "Boję się ... wiesz, kiedyś miałam wielką miłość ... I obawiam się, że ona może wrócić ...". Nie dopowiedziała, co to była za miłość. A był to jej homoseksualny romans z Luśką Czernową. Potem jednak Luśka wyszła za mąż, a Natasza się bała, że homoseksualizm powróci i dlatego nie stawiała kropek nad „i”. Miała rację. Tak się i stało. Kiedy była już moją narzeczoną, a ja wyjechałem w sprawach służbowych z Nowego Jorku do Monachium, to ona w Nowym Jorku związała się z inną babą. Wyszło akurat to, czego się obawiała.

Kiedy w końcu Natasza wyszła za mąż, to wybrała sobie to, czego potrzebowała. Poślubiła Żyda w wieku 25 lat. Według statystyk doktora Kinseya, co drugi mężczyzna jest „minecistą (ros. – „минетчик”), co trzeci obeznany z pederastią, tj. tak jakby był biseksualny. A więc, znalazła takiego męża i przeżyła z nim ponad 20 lat. Dziś ma 4 dzieci. Ale wszystko skończyło się źle. W wieku 50 lat porzuciła męża, czego normalna kobieta nigdy nie robi, ponieważ miała wyraźny obłęd klimakteryczny. Jednak to nie przeszkadza jej w pracy jako szefowej rosyjskiej sekcji „Głosu Ameryki”. Moi znajomi powiedzieli mi, że i w "Głosie Ameryki" wciąż ma reputację lesbijski.

Albo jeszcze inny przykład. Książę Bagration. Znowu książę, zauważcie. Był dyrektorem fundacji charytatywnej i w wieku 60 lat nagle związał się z młodą 25-letnią sekretarką, która u niego

217

pracowała. Chodzili razem na lunch. Zachowywała się, co prawda, dość arogancko, jak przystało na kochankę wielkiego szefa. Wszyscy wokół po prostu chichotali. Przecież miał on żonę-księżną. Córka miała 28 lat. Co prawda, jego żona z jakiegoś powodu patrzała na to przez palce. Dalej więcej. Okazało się, że ta młodziutka kochanka księcia jest lesbijką. Później okazało się, że uprawiała lesbijstwo z ... córką księcia. Jak się okazało, nie spała ze starym księciem, ale z jego córką. Książę natomiast, aby ukryć lesbijskie przygody swojej córki, udawał, że jest kochankiem jej kochanki. Ta komedia trwała do czasu, dopóki młode lesbijki nie zostały przyłapane na całowaniu się w damskiej toalecie. Jest to – zwykła historia. Później wychodzą one za mąż za takich samych mężczyzn i rodzą im takie same dzieci.

Nic bez powodu, Papież w drugiej połowie XIX wieku w swojej Encyklice, tj. w liście do świata, głośno oznajmił, że połowa ludzi żyje pod Bogiem, a druga połowa - pod diabłem. I to samo w swoich statystykach mówi nam doktor Kinsey. A w "Głosie Ameryki" takich będzie całe 90%, ponieważ zatrudniali oni tam tylko „leninistów”, tylko ludzi z kompleksem Lenina. Oczywiście, jeśli ktoś miał tam jakieś specjalne dane głosowe, to na miejsce spikera go przyjmowano, nawet jeśli był normalną osobą. Ale takich tam nie będzie więcej niż 10%. Spikerem normalnego człowieka jeszcze zatrudnią, ale dyrektorem – nigdy. W końcu wszystko to robione było po to, aby wzniecać w Rosji podobnych do siebie.

Przy okazji, o podobnych do siebie. W Waszyngtonie w „Głosie Ameryki” szefem był Barmin. Miał on tam taką szklaną kabinkę – gabinet, a przy wejściu do tej kabinki posadził swojego wiernego psa – pomocnika komisarza. Ten pies był w 100% Żydem. Barmin wtedy maskował się za Rosjanina, choć w rzeczywistości był Żydem. Zgodnie z żelaznymi prawami Wyższej Socjologii otoczył się on najpierw Żydami – po to, aby przykryć swoje tyły, a następnie, na przedniej rubieży obrony - rosyjskimi degeneratami – pederastami.

Ta sama historia była w "Głosie Ameryki" w Monachium: szefem był Żyd – Trockista Małamut, a pomocnikiem, wiernym psem, który również siedział przy drzwiach jego gabinetu, był niejaki Czipczin. Również 100% Żyd, który, a propos, obserwował też samego szefa. Nawet w Talmudzie jest napisane: postaw obserwatora nad obserwatorem ...

Czyli, kiedy szef jest degeneratem lub Żydem (w końcu zdarzają się degeneraci nie-Żydzi), to on do pierwszego, tylnego kręgu ochronnego – nabiera Żydów, a do drugiego kręgu ochronnego, jak to się mówi, na pierwszą linię, na mięso armatnie – nabiera miejscowych degeneratów wszelkich rodzajów i odcieni. To jest zwykła sprawa. Kilka razy oglądałem takie fortece na froncie wojny psychologicznej. Wszystkie zostały zbudowane według jednej zasady. Wszystko było budowane według kompleksu Lenina.

Powróćmy do Nataszy Clarkson, byłej Meyer, szefowej rosyjskiej sekcji „Głosu Ameryki” w Waszyngtonie. Myślę, że Państwo sami, bez mojej pomocy, będziecie w stanie przewidzieć, kim się ona otoczy, jak zostanie zbudowana jej twierdza służbowa i ile wałów obronnych będzie przed nią.

Natasza – to degeneratka w trzecim pokoleniu. I wszystkie te trzy pokolenia wierzą, że są jakimiś Żydami i ciągle to ukrywają. W rzeczywistości - nie mają ani jednej kropli krwi żydowskiej. Weźmy czterech dorosłych synów Nataszy. Wierzą, że ich matka jest pół-Żydówką a ojciec Żydem, tj. że są oni w 3/4 Żydami. Ale w rzeczywistości tak nie jest. I to się powtarza z pokolenia na pokolenie. Powstaje pytanie: ilu takich Żydów będzie, którzy w swoich sercach uważają się za Żydów, są przywiązani do judaizmu, ale tak naprawdę już od dawna nie ma u nich ani jednej kropli krwi żydowskiej? Ilu takich ludzi będzie wśród Żydów? Proces ten trwa już przecież w ciągu stuleci i tysiącleci.

Wychodzi na to, że Żydzi są sztucznym narodem. Teraz Państwo lepiej zrozumieją dziwne prawo rabiniczne o tym, że za Żyda można uważać tylko przez matkę. Rabini, ci dziedziczni książęta

218

degeneracji, dobrze znają tę kwestię. Tylko oni milczą, a ja staram się w miarę sił wyjaśnić to wszystko z punktu widzenia Wyższej Socjologii.

Czasami oni nawet niekiedy imię po ojcu dają nie według linii ojca, a według linii matki. Dzierżyński po ojcu był Edmundowicz, a jego ojciec był Edmund Rufowicz, tzn. imię po ojcu (ros. – отчество) dali ojcu przez matkę. Babka Felixa była Żydówką o imieniu Ruth. A wnuczek został "nagim mieczem rewolucji", masowym mordercą. A prawnuczek - syn Feliksa, Jasik, to już absolutny degenerat - idiota, o czym otwarcie piszą dzisiaj. Głasnost’ ... Pieriestrojka ...

O księciu Bagrationie wszystko wyjaśniliśmy. Zajmijmy się teraz księżną Obolenską. Och, jakże ładne rosyjskie nazwiska szlacheckie - Bagration, Obolenskaja! ... Przypomina się carska Rosja. Książęta, że tak powiem, pomagają odrodzić nową Rosję ... Nowy Renesans itd. itp. Ale tak naprawdę księżna Obolenskaja - to wciąż ta sama Luśka Czernowa, była Schwartz, która w latach 50-ych była lesbijską przyjaciółką naszej Nataszy von Meyer, szefowej rosyjskiej sekcji „Głosu Ameryki” w Waszyngtonie. Więc obie zrobiły karierę.

Gdzieś na początku lat 50-tych w monachijskim oddziale „Głosu Ameryki” były to dwie młode lesbijki. Obie były sekretarkami - maszynistkami. W przerwach biegały całować się do damskiej ubikacji. A teraz są już w poważnym wieku, obie są już po 60-ce i obie zostały wielkimi szefowymi. Znam je dobrze i muszę powiedzieć, że nie mają ani poważnego wykształcenia, ani poważnej wiedzy. Całe ich nauczanie - to nieszczęśliwe rosyjskie gimnazjum w Monachium, gdzie te dziewczęta uczyły się w ciągu dnia, a w nocy nocował tam bezdomny Sławka Zawaliszin, o którym już mówiliśmy wcześniej. Cała ta kompania kręciła się w tej samej przerębli.

Za jakie zasługi stały się szefowymi sekcji „Głosu Ameryki”? Zasługę mają jedną - homoseksualizm, kompleks Lenina. Były to dwie wyjątkowo pewne siebie i przebojowe ścierwa. Praktycznie - byli to mężczyźni w spódnicy. Energiczne, sadystyczne i niezwykle aroganckie. Podczas rewolucji, jak również i po rewolucji, takie kobiety szły do CzeKa i tam, pod pretekstem rewolucyjnej praworządności, wszystkie te sadystki zaspokajały swoje chorobliwe potrzeby. Potem wszystkie je wystrzelano.

Gdy Luśka Czernowa-Schwartz osiągnęła 25 lat, poślubiła księcia Obolenskiego. Jego oficjalne nazwisko brzmiało Walerian Obolenski, ale z jakiegoś powodu wszyscy nazywali go Żukiem. Przy czym to nie Żuk z nią się ożenił, tylko ona ożeniła Żuka ze sobą. Będąc lesbijką, widziała, że jest on pederastą. Wszyscy znali go wtedy jako znanego pederastę. I tu znowu jest prawidłowość - lesbijka wychodzi za mąż za pederastę. Ale tym pederastą był rosyjski książę. I oto w ten sposób brudniutka Żydówka - lesbijka Luśka Czernowa zostaje rosyjską księżną Obolenską.

Przeanalizujmy ród książąt Obolenskich. Wśród dekabrystów był książę Jewgienij Piotrowicz Obolenski. Ale dekabryści – to masoni, a masoni – to pederaści ... Więc wśród dekabrystów był już książę-mason i książę-pederasta Jewgienij Piotrowicz Obolenski. Najlepszym testem na degenerację jest sprawdzenie drzewa genealogicznego. Więc zaraz i sprawdzimy Żuka – pederastę księcia Obolenskiego. Wszystko to, jak sądzę, było również brane pod uwagę w dziale personalnym „Głosu Ameryki”. Nie bez powodu przyjęli do pracy tego rosyjskiego księcia.

Drugi książę Obolenski, przed rewolucją finansował towarzysza Lenina, tj. u nich w rodzinie byli, jak mówił towarzysz Trocki, permanentni rewolucjoniści. Ta informacja została zaczerpnięta z książki profesora Passoni "Lenin", s. 51. Źródło nienaganne. Po rewolucji ten książę Obolenski pod nazwiskiem W. W. Osiński był lewicowym komunistą i kandydatem na członka Komitetu Centralnego WKP (b) – pol. - Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). Dobry książę ... Wspiął się wysoko w rewolucyjnej hierarchii (patrz książka Conquist „Wielki terror” (ang. - "The Great Terror"), s. 398). Specjalnie tak dokładnie wskazuję źródła, aby nikt nie mógł powiedzieć, że fantazjujemy tutaj. Książęta Oboleńscy i nagle - kandydaci na członków KC WKP

219

(bolszewików)? !! Ale ten książę Obolenski skończył źle. Podczas Wielkiej Czystki, w 1938 roku został rozstrzelany (patrz Conquist, s. 400). Widzimy więc, że w tym książęcym rodzie dziwaków było wystarczająco dużo.

No, a czym że ten W. W. Osińsky, tj. Książę Obolenski zajmował się na emigracji, zanim został wybrany jako kandydat na członka Komitetu Centralnego WPK (b)? Zajmował się tłumaczeniem wierszy Verlaine'a. Z kolei Verlaine był znanym francuskim poetą - dekadentem i jawnym pederastą. Czyli książę nie tracił czasu. Siedział na emigracji, nie miał nic do roboty, więc postanowił tłumaczyć wiersze burżuazyjnego pederasty Verlaine. A kiedy powrócił do radzieckiej Judei, to podczas głodu w 1921 roku ten sam książę Oboleński-Osiński był już komisarzem ludowym rolnictwa, tj. był naczelnikiem głodu 1921 roku. A głód wtedy był straszny. Źródło tej informacji - stary trockista, Louis Fisher, książka „Lenin”, Londyn 1970 rok, s. 740.

Był jeszcze inny książę Obolenski - naczelny redaktor pisma "Возрождение" (pol. – „Odrodzenie”, "Renesans") w Paryżu. Ten był garbaty, kulawy i zezowaty, tj. absolutny wyrodek.

W Paryżu mieszkała również księżna Wika Obolenska, jej prawdziwe imię brzmiało Wiera Apollonowna Obolenskaja. Podczas II wojny światowej brała czynny udział we francuskim Ruchu Oporu. Została aresztowana przez Niemców i stracona za szpiegostwo. Pośmiertnie odznaczona francuskim orderem Legii Honorowej i sowieckim Orderem Wojny Ojczyźnianej I stopnia. Stracono ją w wieku 34 lat. Najwyraźniej była to psychopatka, który szukała śmierci dla siebie z chwałą. Rodzaj nowoczesnej Joanny d'Arc. Szkoda, oczywiście, człowieka, ale znalazła to, czego szukała. Każdy doświadczony psycholog powie, że był to kompleks samozniszczenia ...

Oto genealogia rosyjskiego księcia Żuka Obolenskiego i jego oficjalnej żony rosyjskiej księżnej Luśki Obolenskiej.

W ciągu ostatnich 10 lat liberalizacji w Rosji niektórzy ludzie zaczęli się zwracać ku swojej przeszłości, próbując znaleźć coś dobrego w tej przeszłości. Śpiewają piosenki: "Nie trać serca, poruczniku Galisyn, kornet Obolenskij, nalej wina! ..." (W oryginale: "Не падайте духом, поручик Галицын, корнет Оболенский, налейте вина!.."). Za duszę chwyta. Wracają do rodowodów słynnych rodów szlacheckich Rosji. Radzieckie "ikony", jak wszystko na to wskazuje, nie stały się świętymi, nie sprawdziły się.

W 1953 roku Luśka Czernowa poślubiła rosyjskiego księcia Obolenskiego.

Dowiedzieliśmy się trochę o jego przodkach, a teraz bardziej szczegółowo zatrzymajmy się na samym Żuku Obolenskim. Był pederastą typu pasywnego i „миньоном” (pol. – mignonem, faworytem lub kochankiem – AL) zezowatego filozofa Viktora Franka. A ten Victor Frank był synem jeszcze bardziej znanego filozofa Semena Franka. Wszyscy oni byli znanymi Żydami. Semen Frank został wysłany ze Związku Sowieckiego w 1922 roku. Wówczas zostało wysłanych około 300 największych masonów, którzy pomagali Żydom robić rewolucję. W dowód wdzięczności władza sowiecka ich nie rozstrzelała, a nawet zapłaciła za bilety samych masonów i ich bagaże.

Wśród tych 300-tu znajdował się słynny filozof Bierdiajew i nie mniej słynny filozof Semem (Siemion) Frank ... A więc - Semen Frank był wielkim masonem i pederastą, który brał czynny udział w obalaniu władzy rosyjskiego cara i rosyjskich dworzan, a jego syn - Victor Frank, ssał chu.. zbiega - rosyjskiego szlachcica, księcia Obolenskiego. Proszę zauważyć, Żyd - pederasta lezie do degenerata - pederasty, ale nie do biuralisty Jośki, ale do rosyjskiego księcia. W końcu nawet Biblia mówi - będziesz ssać królewskie piersi. Co prawda, w tym przypadku ssał on coś innego ...

220

Obaj ci kochankowie - pederaści zaczęli pracować dla BBC w Londynie. Następnie Victor Frank przeszedł do pracy w „Radiu Swoboda” w Monachium. A potem przeciągnął do siebie i swego mignona – kochanka Żuka Obolenskiego. A tam do sprawy włączyła się lesbijka Luśka Czernowa i w końcu ożeniła na sobie tego Żuka. W ten sposób została rosyjską księżną Obolenską. Żuk pracował wtedy w „Radio Swoboda”, a ona w „Głosie Ameryki”. Znowu widzimy umowę rodzinną. Jednym słowem była to jedna klika. Teraz ta "rasowa rosyjska księżna" uczy zagubione sowieckie dusze starych carskich porządków ...

Zgodnie z oczekiwaniami, wkrótce po ślubie, urodziła dziecko. Jednak poród miała strasznie trudny. Przed porodem została umieszczona w szpitalu na 3 miesiące i tam ciągle wykonywali jakieś operacje. Ogólnie, nie daj Boże! To znaczy, ona - 100% -wa degeneratka. Normalnie nie powinna rodzić. A kiedy kobieta ma tak trudny pierwszy poród, to zwykle lekarze nie zalecają zajścia w ciążę po raz drugi.

Jednak trzy lata później u księżnej Luśki Obolenskiej pojawia się córka ... Okazuje się, po tym, jak urodziła syna Aloszę, Luśka adoptowała dla niego siostrzyczkę Maszę. I co ciekawe - dokładnie ta sama historia była u matki Luśki Obolenskiej – Czernowej - Schwartz. Jej matka również urodziła tę Luśkę podczas ciężkiego porodu, a następnie wzięła dla niej z adopcji siostrzyczkę. Moi znajomi opowiadali mi, że przybrana siostra Luśki była bardzo dobrą osobą, wcale nie takim ścierwem, jak Luśka. W Monachium Luśka Czernowa i Natasza Meyer były nazywane po prostu „ścierwami”. Tak więc Luśka, idąc za przykładem swojej matki, po trudnym porodzie syna, bierze także adoptowaną córkę, tj. wszystko znów się powtarza. Jako śpiewa Żyd Mark Bernes w popularnej sowieckiej piosence - "Wszystko znów powtórzy się od początku ...".

Książę Walerian Obolenski skończył źle. Po tym, jak Luśka ożeniła go na sobie, stał się on zgorzkniałym alkoholikiem, potem narkomanem, a w wieku 45 lat popełnił samobójstwo. Ale jak? Zarżnął się! W przypływie białej gorączki. Powiedziano mi, że: "cała piwnica była zalana krwią".

Niepocieszona wdowa Luśka wkrótce poślubiła jakiegoś starego Żyda, który teraz szczyci się wszystkim: "Wiesz, moja żona jest prawdziwą rosyjską księżną!".

A syna tej rosyjskiej księżnej - rosyjskiego księcia Aloszę Obolenskiego, już w wieku 7 lat zabierano do psychiatry. A na temat adoptowanej córki najnowsze wiadomości są takie. Jakoś przypadkowo przeczytałem w monarchistycznej gazecie, która jest wydawana w Buenos Aires, że wkrótce odbędzie się uroczystość zawarcia ślubu księżniczki Marii Walerianownej Obolenskiej ... Ale jaką księżniczką jest ona, jeśli jest adoptowanym dzieckiem, dzieckiem jakiejś nieznanej niemieckiej służącej, a które Luśka wydaje za swoje ...

Oto i wyższe sfery ... Oto i naród Boży ... Tak więc wielu Żydów myśli tylko, że są Żydami ...

Kończąc ten cykl wykładów, chcę raz jeszcze odwołać się do wszystkich moich słuchaczy, do wszystkich telewidzów, ponieważ mam nadzieję, że teraz, w czasie głasności i pieriestrojki, wszystkie moje wykłady zostaną ostatecznie pokazane w rosyjskiej telewizji - nie bez powodu nagraliśmy je wszystkie na 72 kasetach wideo po 2 godziny każda? !!

Moi drodzy przyjaciele - wszyscy normalni ludzie na ziemi, wszyscy dobrzy i uczciwi degeneraci, uczciwi mnisi i kapłani ... Proszę o uważne przeczytanie jeszcze raz wszystkich moich książek.

Nawet jeśli któryś z czytających poczuje się degeneratem, to on zawsze ma wybór: może być dobrym, złym lub obrzydliwym.

Z drugiej strony, wielu członków sekty degeneratów fałszywie uważa, że oni także są degeneratami. Wielu z nich było adoptowanymi dziećmi, lub ich rodzice byli adoptowanymi dziećmi. W każdym

221

bądź razie 90% największych ludzi w historii ludzkości było dobrymi degeneratami. Proszę bardzo o ostrożne podchodzenie do tematu o degeneratach i degeneracji.

Jak ostrzegałem już wcześniej - jest to broń bardzo skuteczna, równie skuteczna jak broń biologiczna, ale jednocześnie równie niebezpieczna. Przecież nie będą Państwo eksperymentować w domu z mikrobami dżumy po jednej lub dwóch lekcjach w laboratorium biologicznym.

Badajcie tę naukę. Wnikliwie. Ostrożnie. Przez dłuższy czas zastanawiajcie się nad tym, co przeczytaliście i w żadnym przypadku nie spieszcie się z wnioskami.

Osobiście ja zaczynam uważać człowieka za bio-negatywnego degenerata dopiero po tym, jak sam to udowodni w praktyce. Kilka razy.

Z reguły, przeciętna osoba musi zademonstrować 5-6 degeneracyjnych wskaźników, aby zostać zakwalifikowaną do kategorii degeneratów. Nawet jeśli on sam będzie krzyczał na wszystkich skrzyżowaniach - tak, jestem w 100% degeneratem, ale przy tym będzie walczył z demonami degeneracji, będzie walczył z innymi bio-negatywnymi degeneratami – to jak i dawniej pozostanie on naszym przyjacielem i sojusznikiem.

I jeszcze jedna rada - otrzymałem setki listów od moich czytelników z całego świata. Z Australii, Nowej Zelandii, Rosji, Izraela, Anglii, Francji, Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Japonii ... I prawie we wszystkich listach jest jedna bardzo interesująca obserwacja - moi czytelnicy dawali moje książki wszystkim swoim przyjaciołom, jak papierek lakmusowy, i milcząc obserwowali ich reakcję. A wynik był zawsze taki sam - tracili połowę swoich tak zwanych przyjaciół.

W ten sposób, obserwując reakcję na te wykłady, na moje książki, na moją stronę w Internecie, mogą Państwo w pełni samodzielnie wyciągnąć własne wnioski na temat towarzysza "X" i wielu innych towarzyszy.

Григорий Климов. Божий НародГлава 13. БОЖИЙ НАРОДhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bn 13. htm

21.2.2019 r.

BIBLIOGRAFIA WYKORZYSTANEJ LITERATURYNa końcu każdego tytułu podana jest ocena danej książki w 5-stopniowej skali (w nawiasach).

Źródła ogólne

1. Analiza pracy Projektu Harvardskiego pod kierownictwem profesora Nathana Leitesa (Uniwersytet Harvardski), który opierał się na "utajonym kompleksie homoseksualnym Lenina" i gdzie autor pracował w latach 1949-50.

222

2. Analiza specjalnego projektu Uniwersytetu Cornellskiego (Centrum Medyczne w Nowym Jorku), gdzie były przeprowadzane testy psychiatryczne "leninistów", którzy uczestniczyli w powstaniu węgierskim w 1956 roku i gdzie autor pracował jako konsultant w latach 1958-59.

3. Analiza materiałów prasowych, dotyczących sowieckich szpitali psychiatrycznych lub domów dla obłąkanych, do których obecnie lokuje się harvardzkich "leninistów".

4. Analiza tych "leninistów", których obecnie wyrzuca sie z ZSRR za granicę. Na przykład Tarsis, który narobił tyle hałasu, siedzi teraz cicho w domu dla obłąkanych w Szwajcarii. Wcześniej NTS opublikowało "Pełne wydanie prac Tarsisa" w 6 tomach.

Książki rosyjskie

5. Allilujewa-Stalina, Swietłana - "20 listów do przyjaciela" i "Tylko jeden rok", Nowy Jork, (2). Stąd głównie były pobierane listy żydowskich żon przywódców Kremla. Źródło jest dość wiarygodne.

6. Aronowa R. E. - "Nocne Wiedźmy", Moskwa, 1969, (4). Historia pierwszego na świecie kobiecego gwardyjskiego pułku lekkich bombowców nocnych w latach 1942-45. Niemcy nazywali ich "nocnymi wiedźmami". Autor tej książki Bohater Związku Sowieckiego R. Aronowa po wojnie, jako w nagrodę studiowała w uprzywilejowanej Akademii Wojskowo - Dyplomatycznej w Moskwie, którą w 1945 roku ukończył też G. Klimow (patrz "Pieśń zwycięzcy", rozdział "Akademia wojskowa").

7. Basziłow, Borys - "Historia rosyjskiej masonerii", 8 tomów, Buenos Aires, (5). Charakterystyczne jest, że nawet w tych ośmiu tomach B. Basziłow z jakiegoś powodu nie mówi o tym, że masoni – to tajne stowarzyszenia homoseksualistów.

8. Biesiedowskij G. Z. - "Na drogach do Thermidoru", Paryż, 1931, (3+).

9. Wacznadze, dr E. A. - "Niektóre cechy rysunku chorych psychicznie", Tbilisi, 1972, (4). To jest modernizm w malarstwie. Takich modernistów w ZSRR obecnie lokuje się w domach dla obłąkanych lub wyrzuca za granicę.

10. A. Wietługin A. - "Awanturzyści wojny domowej", Paryż 1921, (-3).

11. Weininger, dr Otto - "Sex and Character", (5).

12. J. Graves - „Umierające społeczeństwo i anarchia” / "Dying Society and Anarchy", wyd. anarchistów AKGSSh, (3).

13. Dzierżyńska S. S. - "W latach wielkich bitew", Moskwa, 1965, (3).Są to wspomnienia wdowy szefa CzeKa F. Dzierżyńskiego - Zofii Zygmuntowicz Dzierżyńskiej. Pisze ona, że jest Żydówką "ze spolszczonej rodziny żydowskiej": jej ojciec, Zygmunt Muszkat i jej matka, z domu Libkind (str. 7). Jej kuzynka - Julia Unszlicht, wdowa po zastępcy Komisarza ds. wojskowych Unszlichta, rozstrzelanego w 1938 r. Autorka podaje, że ojcem F. Dzierżyńskiego był Edmund-Rufin (typowe żydowskie nazwisko) Józefowicz Dzierżyński, a jego matka, Jelena Ignatjewna Januszewskaja. Jest bardzo możliwe, że F.E. Dzierżyński, szef CzeKa, był pół-Żydem z przechrztów (po ojcu). Roman Gul, w swojej książce "Dzierżyński", Nowy Jork, pisze, że syn Dzierżyńskiego był kompletnym degeneratem.

14. Dikij (pol. Dziki), Andriej - "Żydzi w Rosji i ZSRR", 2. wydanie, Nowy Jork, 1978, (5).223

15. Zamysłowski, G.G., członek Dumy Państwowej - "Morderstwo Andriuszy Juszczyńskiego", Śledztwo w 3 częściach, Druk. A.S. Suworina, Piotrogród, 1917, (4).

16. Kabanez i L. Nass – „Rewolucyjna nerwica” / "Rewolutionary Neurosis", St. Petersburg, 1906, (3).

17. Koncewicz, prof. I.M. - "Początki psychicznej katastrofy L. N. Tołstoja", Monachium 1960, (4).

18. Lombroso, prof. Cezar - "Genialność i szaleństwo", (5).

19. Markow N. E. – „Wojny ciemnych sił” / "Wars of Dark Forces", Paryż, 1928, (4).

20. Messner E. - "Światowa wojna powstańcza” / “Всемирная мятежевойна”,, Buenos Aires, 1971, (3+).

21. Mokszański W. M. - "Istota kwestii żydowskiej", Buenos Aires, 1957, (4+).

22. Moszkow W. A. - "Mechanika degeneracji", Warszawa, 1910, (3).

23. Naumenko, gen. W. - "Wielka zdrada", ekstradycja Kozaków, Nowy Jork, 1962, (5).

24. Nilus S. A. - "Protokoły Mędrców Syjonu", Buenos Aires, 1955, (4).

25. Nordau-Suedfeld, Dr Max - "Degeneracja", 3. wydanie Kiew-Petersburg-Charkow, 1902, (5).

26. Ortega-i-Gasset, José - "Powstanie mas". Wyd-wo czeskie, New York, 1954, (3).

27. Parks, James - "Żydzi wśród narodów", YMCA-Press, Paryż, 1932, (0). Przegląd przyczyn antysemityzmu. Typowym przykładem obrony Żydów jest masońska YMCA.

28. Płatonow, Oleg - "Korona cierniowa Rosji - tajna historia masonerii 1731 - 1996", 702 str., Rodnik, Moskwa, 1996 (+5 +). Autor nie wspomina jednak o Kompleksie Władzy i o tym, że masoni są homoseksualistami.

29. Płatonow, Oleg - "Korona cierniowa Rosji - historia narodu rosyjskiego w XX wieku", 2 tomy (1039 s. + 1041 s.), Rodnik, Moskwa, 1997 (5-). Za dużo religijności i monarchizmu.

30. Płatonow, Oleg - "Korona cierniowa Rosji - Tajemnica nieprawości. Judaizm i masoneria przeciwko cywilizacji chrześcijańskiej", 877 str., Rodnik, Moskwa, 1998 (5).

31. Płatonow, Oleg - "Korona cierniowa Rosji - Tajemnica Protokołów Syjonu", 790 str., Rodnik, Moskwa, 1999 (5).

32. Połtoracki, prof. N. - "Bierdiajew i Rosja", New York, 1967, (4).

33. Reed, Douglas – „Spór o Syjon” / „The Controversy About Zion”, Delfin Press, Durban, Republika Południowej Afryki, (5).

34. Swiadoszcz, prof. Abram – „Kobieca seksopatologia”, wyd. "Miedicina", Biblioteka lekarza - praktyka, Moskwa, 1974, (4).

224

35. Sołowjow, Władimir - "Trzy rozmowy", Wyd. czeskie, New York, 1954, (-2). Masońskie bzdury o Antychryście.

36. Tołstaja, Alexandra – „Ojciec” / "Father", 2 t., New York, 1953, (4+).

37. A. Flegon i J. Naumow - "Rosyjski antysemityzm i Żydzi", Londyn, 1968, (3+).

38. Frumkin J. G. i inni – „Książka o rosyjskim żydostwie 1917 - 1967” / „The Book of Russian Jewry 1917-1967”, New York, 1968, (4).

39. Sziriajew, Boris – „Niegasnąca lampa oliwna” / "The Everlasting Lamp", Nowy Jork, 1954, (5+). Sołowieckie zesłanie lat 20-tych.

40. Szmakow, A. S. - "Wolność i Żydzi", drukarnia Moscwa, 1906, (4).

41. Szmakow, A. S. - "Międzynarodowy tajny rząd", (4).

42. Szulgin W.W. - "Co nam się w nich nie podoba ...", 2. wydanie, Paryż, 1930, (4+). O przyczynach antysemityzmu w Rosji.

43. Ecker, dr Karl - "Żydowskie zwierciadło", Nowy Jork, 1922, (4). Analiza Talmudu.

Książki zagraniczne

44. Albrecht, Karl — "Der verratene Sozialismus", 11. Auflage, Berlin, 1941, (4+).

45. Aldrich, Ann — "We Walk Alone", Lesbianism, New York, 1955, (3).

46. Allen, Gary - "None Dare Call It Conspiracy", Secret Societies w USA, 3rd ed., California, 1972, (5).

47. Andics, Hellmut - "Der ewige Jude", Ursachen und Geschichte des Antisemitismus, Wien, 1965, (4).

48. Barmine, Alexander- "Einer der entkam", Wien, 1945, (3+). Barmin był szefem sekcji rosyjskiej „Głosu Ameryki”, a później kilka razy siedział w domu wariatów w Waszyngtonie.

49. Basseches N. V. - "Stalin", Londyn, 1952, (3). Tutaj informuje się, że trzecią żoną Stalina była Rosa Kaganowicz, siostra Łazarza Kaganowicza (s. 231).

50. Bayer, Dr. Raymond - "Jak działa system radziecki" / "How the Soviet System Works", (3). Autor był dyrektorem projektu Harvardskiego w Monachium w latach 1949-50 (kompleks Lenina), którego książka jest produktem ubocznym.

51. Beaty, John, Ph. D., Col. Wywiad wojskowy USA - "Żelazna kurtyna nad Ameryką", Żydzi i Subversion w USA, / "The Iron Curtain Over America", Jews & Subversion in USA, Dallas 1952, wyd. 7, (4+). Tutaj autor, szef historycznego oddziału amerykańskiego wywiadu wojskowego, donosi, że Lenin i Stalin byli pół-Żydami (s. 28).

52. Beauvoir, Simone de - "The Marquis de Sade", Nowy Jork, 1953, (3).

225

53. Becker, Raymond de - "Inne oblicze miłości" / "The Other Face of Love", Homoseksualizm, Nowy Jork, 1968, (3).

54. Bessy, Maurice - "History of Magic and the Supernatural", Londyn, 1964, (3).

55. Binns, A. L. Vincent & Clare - "Gilles de Rais", The Original Bluebeard, London, 1926, (4).

56. Bowen S. - "Curse of the Misbegotten", The Life of Eugene O'Neill, New York, 1959, (4).

57. Bronder, Dr. Dietrich - "Bevor Hitler kam", 2. Auflage, Schweiz, 1975, (4). Tutaj autor, profesor historii i sam Żyd, donosi, jak Żydzi finansowali Hitlera i pomogli mu dojść do władzy.

58. Brown, Bruce H. - "World Trouble Makers", Jews and World Unrest, Tasmania, 1961 (4+).

59. Bruno, Father de Jesus-Marie, O.S. D., wyd. – „Szatan”/ "Satan", Nowy Jork, 1952, (3).

60. Bullock A. - "Hitler", New York, 1958, (4).

61. Cars, Guy des - "The Dammed One", Lesbianism, New York, 1956, (3).

62. Carr, William R. D., Dowódca R. C. N. N. - "The Red Fog Over America", Secret Society i Subversion w USA, wyd. 4, California, 1968, (3+).

63. Cherep-Spiridovich, Count, Maj. -Gen. - "The Secret World Government", Nowy Jork, 1926, (-3).

64. Chesterton A. K. - "The New Unhappy Lords", Jews and Masonry, California, 1970, 3rd ed., (5).

65. Cole, prof. Dr. W. - "Seks w Biblii" / "Sex and Love in the Bible", Nowy Jork, 1959, (3).

66. Conquest, Robert - "Wielki terror", Wielka czystka Stalina / "The Great Terror", Stalin's Great Purges, Nowy Jork, 1965, (5).

67. Cory D. - "Homoseksualizm w Ameryce" / "The Homosexual in America", Nowy Jork, 1954, (4).

68. Cory D. - "Homoseksualizm", Podejście kulturowe / "Homosexuality", A Cross Cultural Approach, Nowy Jork, 1956, (4).

69. Daraul, Arkon - "Historia tajnych stowarzyszeń" / "A History of Secret Societies", Nowy Jork, 1962, (4+).

70. De Martino, M., wyd. - "Zachowanie seksualne i charakter osobowości" / "Sexual Behavior and Personality Characteristics", Nowy Jork, 1963, (4).

71. Deriabin, Petr & Gibney F. - "The Secret World", Expose of the Soviet Secret Police, Odsłonięcie sowieckiej tajnej policji, New York, 1959, (3+).

72. Diky, Andrey - "Żydzi w Rosji i ZSRR" / "Jews in Russia and in the USSR", tłum. & publ. L. Volovlikoff, wyd. 1975, (5).

226

73. Dillon, Monsignor George F., D. D. - "Masoneria Wielkiego Wschodu zdemaskowana" - jako tajna władza komunizmu / "Grand Orient Freemasonry Unmasked" — As the Secret Power Behind Communism, Londyn, 1965, (5).

74. Dunn L. C., prof. & Dobzhansky Th., Prof. - "Heredity, Race and Society", New York, 1957, (4).

75. Ebon, Martin - "Svetlana", The Story of Stalin's Daughter, New York, 1967, (4+).

76. Edwardes, Allen - "Erotica Judaica", New York, 1967, (5).

77. Fabricant, Dr. Noah, M. D. - "13 (?! G. K.) Famous Patients", Freud, Hitler, Roosevelt, Gandhi, itp., New York, 1960, (3).

78. Farago, Ladislas - "Burn After Reading", German Espionage in WW II, New York, 1972, (4). Tutaj autor – Żyd, pracujący w wywiadzie amerykańskim informuje, ze prawą ręką szefa Gestapo Himlera - Heidrich był pół-Żydem (str.26).

79. Findley, Paul, Congressman – “They dare to speak out”, People and Institutions Confront Israel’s Lobby, Lawrence Hill Books, USA, 1985, (4).

80. Fischer, Louis & Yakovlev, Boris — "Thirteen Who Fled", New York, 1949, (3).

81. Fischer, Ruth - "Stalin und der deutsche Kommunismus", Frankfurt a. M., 1952, (3). Autorka — siostra znanego amerykańskiego komunisty Gerharda Ayslera, który uciekł przed sądem z USA do Wschodnich Niemiec.

82. Ford, Henry Sr. — "The International Jew. Jews in USA”, OMNI Publ., California, 1968, (5+).

83. Forel, August, prof. , MD., PhD., LL.D. – “The sexual question”, Physicians and Surgeons Book Company, New York, 1924, (+5+). Autor tutaj kilka razy wspomina o tym, że masoni – to tajne stowarzyszenia homoseksualistów (str. 243, 244). Pierwsze niemieckie wydanie w 1906 r. Pierwsze rosyjskie wydanie w 1907 r.

84. Foster J., Ph. D. — "Sex Variant Women in Literature", A Historical and Quantitative Survey, New York, 1956, (4).

85. Frazer, Sir J. G. — "The Golden Bough", N. Y., 1927, (5).

86. Freud, Dr. Sigmund — "Leonardo da Vinci", N. Y., 1955, (5).

87. Freud, Dr. Sigmund — „Totem i tabu, Podobieństwa między psychicznym życiem dzikich a chorymi psychicznie” / "Totem and Taboo", Resemblances between the Psychic Lives of Savages and Neurotics, London, 1919, (4).

88. Frischauer W. - "Himmler", New York, 1962, (4). Tutaj, żydowski autor, który pracował w amerykańskim wywiadzie, donosi, że szef gestapo, Himmler, miał całą kupę żydowskich dziewczyn i babć, a jego prawa ręka Heydrich był pół-Żydem (strony 17-18 i 30).

89. Fritsch, Theodor — "Handbuch der Judenfrage", 27. Auflage, Berlin, 1886, (4).

227

90. Garde, Noel — "Jonathan to Gide", „Encyklopedia sławnych homoseksualistów w historii” / „Encyclopedia of Famous Homosexuals in History”, New York, 1964, (+5).

91. Garde, Noel — "Homoseksualizm w literaturze", bibliografia chronologiczna”/ "The Homosexual in Literature", A Chronological Bibliography, ca. 700 V. S. , 1958, New York, 1959, (5).

92. Gardner G. — "Witchcraft Today", New York, 1955, (- 3).

93. Ginzburg, Eugenija — "Into the Whirwind", Stalin's Purges and Concentration Camps, London, 1967, (3).

94. Gorbatov, A. V., General— "Years off My Life", London, 1964, (3).

95. Goulevitch, Arcene de — "Czarism and Revolution", OMNI Publ., California, 1962, (5).

96. Gramont, Sanche de — "The Secret War", International Espionage, New York, 1962, (5).

97. Grant, Robert, Prof. of New Testament — „Tajemne przysłowia Jezusa, Gnostycka Ewangelia Tomasza” / "The Secret Sayings of Jesus", The Gnostic Gospel of Thomas, New York, 1960, (3).

98. Haecker, Theodor — "Kierkegaard the Cripple", London, 1948, (-3).

99. Hall, Radclyffe — "Studnia samotności". Lesbijstwo. /"The Well of Loneliness", Lesbianism, New York, 1956, (—2).

100. Heckethorne, Charles — "Tajne stowarzyszenia w każdym wieku i krajach", w 2 tomach / "The Secret Societies of All Ages and Countries", in 2 vol., University Books, New York, 1965, (—2). Typowe dezinformacje w tej dziedzinie.

101. Heinemann F. H. — "Egzystencjalizm i współczesne kłopoty" /"Existentialism and the Modern Predicament", New York, 1958, (4).

102. Hill D. & Williams P. — "The Supernatural", New York, 1967, (3). „Psychopatologia jako zjawisko "nadprzyrodzone"” / Psychopathology as "supernatural" phenomena.

103. Hirsch W. — "Genie und Entartung", Berlin, 1894, (3).

104. Hughes, Pennethorne — "Witchcraft", London, 1952, (3+).

105. Inquire Within — "Szlak węża", Żydzi i masoneria / "The Trail of the Serpent", Jews and Masonry, OMNI Publ., California, 1969, (4).

106. Jordan, Colin - "Oszukańcze nawrócenie", Żydzi w ruchu komunistycznym / "Fraudulent Conversion", Jews in the Communist Movement, London, 1955, (+5+). Informuje się tu, że Stalin był kaukaskim pół-Żydem (str. 25). Beria, jak się okazuje, również był kaukaskim pół-Żydem (стр. 50).

107. Jung, Dr. G. G. — "Psychological Types", London, 1964, (5).

108. Kardel, Hennecke — "Adolf Hitler - Begruender Israels", 2. Auflage, Schweiz, 1978, (5+). Informuje się tu, że następujący przywódcy hitleryzmu byli mieszanką żydowską: Adolf

228

Hitler (jego dziadek - Żyd Frankenberger), jego kochanka Eva Braun również miała domieszkę krwi żydowskiej, także i zastępca Hitlera Rudolf Hess, także prawa ręka szefa gestapo Himmlera - Heydrich, ideolog nazizmu Rosenberg, Gauleiter i kat Polski - Frank, minister pracy niewolniczej Ley (Lewi) itd. A główny kat Żydów, Adolf Eichmann był Żydem czystej krwi. Tutaj ten paradoks tłumaczy się tym, że wszyscy ci ludzie byli degeneratami, obwiniali o to swoją żydowską krew - i dlatego niszczyli innych Żydów (Kompleks Hitlera).

109. Karpman, Dr. Benjamin, M. D. — "Przestępca seksualny i jego obrazy" / "The Sexual Offender and His Offenses", New York, 1954, (5).

110. Koestler, Arthur - "Sonnenfinstemis", Stuttgart, 1948, (—2).

111. Kommoss, R. — "Juden hinter Stalin", Berlin/Leipzig, 1938, (3).

112. Krivitsky, Walter — "Byłem agentem Stalina" / "I was Stalin's Agent", London 1940, (3).

113. Knupffer, George — "The Struggle for World Power", 3rd ed., London, 1971, (5).

114. Krafft-Ebing, Prof. Dr. R. von — "Psychopathia Sexualis", New York, 1965, (5).

115. Krich A. M., ed. - "Homoseksualiści" / "The Homosexuals", New York, 1954, (4).

116. Krueger, Dr. Kurt - "I was Hitter's Doctor", Nowy Jork, 1953, (3+). Tutaj żydowski wydawca twierdzi, że Hitler był impotentem, chorym na syfilis, i pół-Żydem (267-71 i 315). Matka Hitlera podobno poczęła Hitlera od żydowskiego sąsiada. Pisarz dysydencki Wł. Maksimow podaje podobną teorię o Stalinie.

117. Krylov, Ivan - "Moja kariera w sowieckim sztabie generalnym", cytowane w paryskim czasopiśmie "Le Nouveau Prome" / "My Career on the Soviet General Staff", as quoted in the Paris journal "Le Nouveau Promethee", May 1961, (4). Informuje się tu, że Stalin był gruzińskim pół-Żydem (źródło tej informacji – Żyd G. Z. Biesiedowskij, to były sowiecki dyplomata w Paryżu).

118. Lange-Eichbaum, Dr. W. — "Genie, Irrsinn und Ruhm", Munchen, 1956, (4).

119. Langer, Dr. Walter — "Umysł Adolfa Hitlera", Tajny raport do prezydenta Roosevelta / "The Mind of Adolf Hitler", The Secret Report to President Roosevelt, New York, 1972, (5). Tu żydowski autor pisze, że dziadek Hitlera był Żydem (s. 237).

120. LaVey, Anton —„Biblia Szatana” / "The Satanic Bible", New York, 1969, (—1). Wydane przez The Hearst Corporation — compare with the criminal case of Patty Hearst / - porównaj ze sprawą karną Patty Hearst.

121. Lazare, Bernard - "Antisemitism", London, 1967, (3).

122. Lea, H. C. — "History of Witchcraft", in 3 vol., New York, 1958, (—2).

123. Levine, Isaac Don — "Wielka tajemnica Stalina" / "Stalin's Great Secret", New York, 1956, (3+). Autor tutaj podaje , że Stalin był nie tylko agentem Ochranki, ale także homoseksualistą (s. 40).

124. Lewis, H. Spenser, F. R. C., Ph. D. - "Mistyczne życie Jezusa" / "The Mystical Life of Jesus", Rosicrucian Library, 1959, (0). Tutaj "cesarz" różokrzyżowców - masonów fantazjuje, że Jezus był ... masonem!?

229

125. Lewis, Joseph — "W imię ludzkości" / "In the Name of Humanity", Freethought Press, New York, 1967, (3). Tutaj Żyd – anarchista, być może brat poprzedniego - agituje przeciwko obrzezaniu.

126. Lewis, Joseph — "The Bible Unmasked", 29th ed., New York, 1963, (-2).

127. Lively, Scott & Abrams, Kevin – "Różowa swastyka", wydawnictwo założycieli / “The Pink Swastika”, Founders publishing corporation, Oregon, 1996, (+5+). Opisani są tutaj wszyscy homoseksualiści w rządzie Hitlera.

128. Lipper, Elinor — "Elf Jahre in sowjetischen Gefangnissen und Largern", Zurich, 1950, (3).

129. Litvinov, Maxim - "Notatki do czasopisma", wstęp prof. E. H. Carr i generał Walter Bedell Smith, były amerykański ambasador w Moskwie, a później dyrektor amerykańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej CIA / "Notes for a Journal", Introduction by Prof. E. H. Carr and General Walter Bedell Smith, former American Ambassador in Moscow and later Director of U. S. Central Intelligence Agency CIA, Nowy Jork, 1954, (-3). Tutaj "autor" Litwinow (w rzeczywistości jest to były sowiecki dyplomata - Żyd G. Z. Biesiedowskij) twierdzi, że żona Stalina, Nadieżda Alliłujewa, była lesbijką i na wesoło uprawiała lesbijstwo z lesbijką - Żydówką Zoją Mosiną (s. 169-70). To jest podpisane przez szefa wywiadu amerykańskiego.

130. Lombroso, prof. Cesare - "Zbrodnia, jej przyczyny i środki zaradcze" / Crime, its Causes and Remedies",, New York, 1918, (5).

131. Lombroso, Prof. Cesare — "Oblicze anarchisty", / "The Face of Anarchist", (5).

132. Lombroso, Prof. Cesare — "Zbrodnie polityczne i przestępcy" / "Political Crimes & Criminals", (5).

133. Lyons, Eugene Natanovich — "Nasi tajni sprzymierzeńcy - Rosjanie" / "Our Secret Allies — The Peoples of Russia", New York, 1953, (3+).

134. MacKenzie, Norman — "Secret Societies", N. Y., 1968, (3+).

135. Maler, Juan — "Die sieben Saeulen der Hoelle", Freimaurerei, Buenos Aires, 1974, (4).

136. Mannix, Daniel - - "Ci, którzy umrą" / "Those About to Die", Sadism and Decadance in Rome, New York, 1959, (5).

137. Mannix, Daniel — "The Hell Fire Club", The Secret Society of Sex Perverts, New York, 1959, (4+).

138. Mannix, Daniel — „Bestia, Zdegenerowane życie Aleistera Crowleya, Najwyższy kapłan satanizmu” / "The Beast", The Degenerate Life of Aleister Crowley, the High Priest of Satanism, New York, 1959, (4+).

139. Marschalko, Louis — "The World Conquerors", Jews & Communists, London ,1958, (3+).

140. Masters R. E. L. - "Eros and Evil", The Sexual Psychopathology of Witchcraft, New York, 1962, (4).

141. Masters R. E. L. — "Perverse Crimes in History", New York, 1963, (3).

230

142. Masters R. E. L. — "The Homosexual Revolution", New York, 1962, (4+).

143. Mather, John S., ed. — "The Great Spy Scandal", Inside Story of Burgess and Maclean, London, (4).

144. Michelet, Jules — "Satanism and Witchcraft", New York, 1939, (3).

145. Mullins, Eustace — "Nowa historia Żydów" / "New History of the Jews", USA, 1968, (3+).

146. Mullins, Eustace — "The Biological Jew", USA, 1968, (3+).

147. Murphy, Gardner, Ph. D., ed. — "An Outline of Abnormal Psychology", New York, 1954, (3).

148. O'Donnel, Bernard — "Najgorsze kobiety świata" / "The World's Worst Women", Criminal Women, London, (3).

149. O'Donnel, Bernard - "Should Women Hang?", Women & Crime, London, 1956, (3).

150. O'Hara, Noel — "Ostatnia dziewica", lesbijstwo / The Last Virgin", Lesbianism, New York, 1959, (4+).

151. O'Grady, Olivia — "The Beasts of the Apocalypse", Jews in History, California, 1959, (+5+).

152. Orlov, Alexander (Lev Lazarevich Feldbin) — "Tajemna historia zbrodni Stalina" / "The Secret History of Stalin's Crimes", London, 1954, (3+).

153. Ostrovsky, Victor, ex Mossad agent – “By Way of Deception”, St. Martin Press, New York, 1990, (4).

154. Papini, Giovanni — "The Devil", New York, 1954, (3).

155. Peak, Marvyn — "Witchcraft in England", N. Y., 1947, (3).

156. Pearl, Jack — "The Dangerous Assassins", The Psychology of Asisassins, New York, 1964, (4).

157. Page, Knightly and Leitch — "The Philby Conspiracy", Espionage, New York, 1968, (3).

158. Pendell E., Ph. D. — "Sex Versus Civilization", The Noontide Press, Los Angeles, 1967, (3).

159. Pike, Theodore, Rev., - “Israel: Our Duty… Our Dilemma”, Big Sky Press, USA, 1984, (5+). Analiza problemu żydowskiego (homoseksualizm, semityzm i antysemityzm).

160. Poncins, Vicomte Leon de — "The Secret Powers Behind Revolution", Freemasonry & Judaism, London, 1929, (4).

161. Possony, Dr. Prof. Stefan — "Lenin, The Compulsive Revolutionary", Chicago, 1964, (5).

162. Pranaitis, Rev. I. В., Prof. — "The Talmud Unmasked", Los Angeles, 1964, (4). Translation of St. Petersburg ,1892, edition of Imperial Academy of Science.

231

163. Raguza, Ivan (pseudonim of G. Besedovsky) — "La vie de Staline", A. Fayard, Paris, 1938, (3). Tutaj były sowiecki dyplomata - Żyd G. Z. Biesiedowskij ponownie donosi, że Stalin był pół-Żydem kaukaskim. (str. 14).

164. Reed, Douglas – “The Controversy of Zion”, Veritas Publishing Company, Australia, 1985, (5).

165. Reed, John — "Теп Days that Shook the World", New York, 1960, (3+).

166. Reik, Dr. Theodor — "Masochizm we współczesnym człowieku" / „Masochism in Modern Man”, New York, 1957, (3).

167. Reisner R. G. - "Pokażcie mi dobre części", Bibliografia perwersji w literaturze światowej / "Show Me the Good Parts", A Bibliography of Perversions in World Literature, New York, 1964, (4).

168. Rhodes H. Т. F. — "Genius and Criminal", A Sociological Study, London, 1932, (4).

169. Rhodes H. Т. F. — "The Satanic Mass", A Sociological & Criminological Study, New York, 1955, (4).

170. Roback A. A. and Th. Kiernan — "History of Psychology and Psychiatry", Philosophical Library, N. Y., 1969, (4).

171. Roderich-Stoltheim F. — "The Riddle of the Jew's Success", California, 1965, (3+).

172. Roemer, Wilhelm — "Die Hexenbulle des Papstes Innocenz VIII", Schaffhausen, 1889, (5).

173. Ross, Shelly – „Seks, skandale i korupcja w polityce amerykańskiej od 1702 r. do chwili obecnej" / “Fall From Grace. Sex, scandals and corruption in American Politics from 1702 to the present”, Ballantine Books, New York, 1988, (4+). W tej dobrze udokumentowanej książce autor dowodzi, że żona prezydenta Roosevelta, Eleonora Roosevelt, była namiętną lesbijką, otwarcie żyjącą ze swoją kochanką w Białym Domu i która pisała do niej listy miłosne na 14 stronach (strony 169-179), oraz że szef FBI G. Hoover było homosiem (s. 215-216), że prezydent Johnson był homosiem (s. 212), że prezydent James Byukenan był homosiem (s. 86), itd. itp.

174. Rougemont, Denis de — "The Devil's Share", An Essay on the Diabolic in Modern Society, / „Esej o Diable we współczesnym społeczeństwie”, New York, 1956, (5+).

175. Rueda, Enrique – “The Homosexual Network”, The Free Congress Research and Education Foundation, Connecticut,1982, (4).

176. Scott, Sir Walter — "Demonology and Witchcraft", London, 1883, (3).

177. Schweitzer, Dr. Albert - "Psychiatryczne studium Jezusa" /"The Psychiatric Study of Jesus", Boston, 1948, (—3).

178. Senders, Frederic — "Bractwo szatana", zorganizowana przestępczość w U.S.A. / "Brotherhood of Evil", Organized Crime in U. S., New York 1960, (4).

179. Skousen, W. Cleon — "Naga kapitalistka", Tajne stowarzyszenia w USA / "The Naked Capitalist", Secret Societies in USA, Salt Lake City, 1970, (5).

232

180. Smith E. E., former CIA operative (były agent USA) — "The Young Stalin", New York, 1967, (4).

181. Sorokin, Prof. Pitirim — "The Crisis of Our Age", New York, 1957, (—3).

182. Sprenger 0. P., James — "Malleus Maleficarum", Frankfurt, 1582, New York, 1962, (4).

183. Stearn, Jess — "The Grapevine", A Report on the Secret World of the Lesbian, / Raport o tajemniczym świecie lesbijek, New York, 1964, (4).

184. Stein, Dr. Leopold, M. D. — "Loathsome Women", The Witches Among Us, New York, 1959, (4).

185. Sterne, Julian (also see Nesta Webster?!) — "The Secret of the Zodiac", /(patrz także Nesta Webster?!) - "Tajemnica Zodiaku", OMNI Publ., California, (4).

186. Suetonius - ""Życie dwunastu cezarów" / The Lives of the Twelve Caesars", N. Y., 1959, (5).

187. Summers, Montague — "The History of Witchcraft and Demonology", New York, 1956, (5).

188. Theen, Rolf H. W. — "Lenin", Genesis of a Revolutionary, New York, 1973, (4). О żydowskich przodkach Lenina - patrz str. 162-3.

189. Trotsky, Leon — "Stalin", tłum. Charles Malamuth, New York, 1941, (3).

190. Ulrichs К. H. — "Incubus, Urningsiebe und Blutgier", Leipzig, 1869, (4).

191. Webster, Nesta — "Secret Societies and Subversive Movements", 8th ed., London, 1964, (5).

192. Webster, Nesta — "World Revolution", London, (5).

193. Weirauch, Anna — "Of Love Forbidden", Lesbianism, New York, 1958, (3). Tłumaczenie z języka niemieckiego … przez Whittakera Chambers’a, słynnego szpiega komunistycznego!!!

194. Wells, H. G. — "The Open Conspiracy", London, (4). To jest ten sam Wells, który pisze o Marsjanach.

195. Werth, Alexander - w "New Statesman and Nation" z 24 stycznia 1953 r., str. 87. Tutaj znany angielski pisarz i dziennikarz, który był korespondentem wojennym w Moskwie w latach 1941-45 informuje, że szef NKWD-MSW, Lawrentij Beria był kaukaskim pół-Żydem o nazwisku rodowym Berman. Alexander Werth sam jest Żydem i dobrze o tych sprawach wie. Analogiczne informacje są dostępne w innych źródłach.

196. Whalen, William —"Chrześcijaństwo i amerykańska masoneria" / "Christianity and American Freemasonry", Milwaukee, 1958, (5).

197. Whitehead, Don — "The FBI Story", History of FBI, New York, 1958, (3).

198. Whiting, Charles — "Canaris", The International Espionage, New York, 1973, (3).

199. Williams, Charles - "Witchcraft", New York, 1959, (-3).

233

200. Wise, David & Ross Th. — "Niewidzialny rząd", CIA w akcji, / "The Invisible Government", The CIA in Action, New York, 1965, (5).

201. Wise, David & Ross Th. — "The Espionage Establishment", History of CIA, New York, 1967, (5).

202. Wittels F., M. D. — "Sex Habits of American Women", New York, 1953, (5).

203. Wittlin, Thaddeus — "The Commissar", Biography of Beria, New York, 1974, (3). Informuje się tu, że szef NKWD – MSW Ławrentij Beria był kaukaskim pół-Żydem (оd matki Karaimki). Patrz str. 15.

204. Wolfe, Prof. Bertram — "Three Who Made a Revolution", London, 1966, (4).

205. Wsiadło, Marcin - "Genealogia Lenina" w polskim piśmie "Kultura", nr. 6 z czerwca 1970 r., str. str. 101-105, Paryż, (5). Podaje się tu, że matka Lenina (po Ojcu Blank, a po matce Groshopf) była czysto rasową Żydówką (według znanej radzieckiej pisarki Marietty Szaginian, autorki biograficznej książki o Leninie "Rodzina Uljanowów", Moskwa, 1957). Ponieważ magazyn "Kultura" jest finansowany (i kontrolowany) przez amerykańską CIA, więc źródło to jest dość poważne.

206. Wylie Fh. — "Generation of Vipers", USA Today, New York, 1958, (3)

Grigorij Piotrowicz Klimow

Григорий Климов. Божий НародБИБЛИОГРАФИЯ ИСПОЛЬЗОВАННОЙ ЛИТЕРАТУРЫhttps://libking.ru/books/sci-/sci-politics/406928-grigoriy-klimov-bozhiy-narod.html (całość)

Tłumaczył Andrzej Leszczyński

24.2.2019 r.

ZAŁĄCZNIKI DO KSIĄŻKI „NARÓD BOŻY”

Książka zawiera 13 następujących załączników:

• Załącznik 1. Poemat o Żydzie

• Załacznik 2. „Niebiescy” jedli na Kremlu. I pili też ...

234

• Załącznik 3. Test na wszawicę• Załącznik 4. Wywiad z pierwszym źródłem• Załącznik 5. Sto praw z Shulchan Arucha• Załącznik 6. Autentyczności Protokołów Syjonu• Załącznik 7. Protokoły Mędrców Syjonu• Załącznik 8. Starożytna Ruś i Wielki Step• Załącznik 9. O żydowskim faszyzmie• Załącznik 10. Starożytna Ruś i Wielki Step • Załącznik 11. Edward Topol do Żyda Borysa Bieriezowskiego• Załącznik 12. Antysemityzm w starożytnym świecie• Załącznik 13. Lomehuza lub model umierającego społeczeństwa• Apel do czytelników i wydawców

+++

Załącznik 1. „POEMAT O ŻYDZIE”.

Moskwa, 1935 r. Autor nieznany

Każdy to wie - w początkach wieków Stworzył Pan Bóg z prochu człowieka. A z żebra jego Ewę stworzył - Pra-matkę wszystkich dzieci bożych.

Tym wielkim dziełom w przeciwwagę To samo zechciał zrobić diabeł. Zamierzał przy tym tak się trudzić, Żeby ludzkości napaskudzić.

Wie o tym przecież każdy z nas, Że diabeł szkodził nam nie raz. Przez niego – nasza matka Ewa Ten grzeszny owoc zjadła z drzewa.

Sama go zjadła, a prócz tego Adama zwiodła, męża swego.

A czart wymyślił świństwo wielkie, By wieczną na nas zesłać mękę - Wziął żabę, pluskwy, serce wilka, Funt pieprzu, ząbków czosnku kilka.

I rzekł: „By zamysł swój wykonać - Muszę te śmieci ugotować”! Do piekła przyniósł, w kocioł wrzucił, A pod nim szybko ogień wzniecił…

Mieszanka sto lat się warzyła, Aż nagle coś w niej poruszyło ...

235

Czart się uśmiechnął, wziął nabierkę, Spojrzał i ... smutno rzekł w rozterce: „Próżny jest wynik trudu mego - Sto lat warzyłem i - nic z tego! Szkoda utraconego wieku, Za słabe jest to na człowieka”.

I przygnębiony rzekł z goryczą: „Czegoś innego sobie życzę. Chcę, by eliksir ten w swej mocy Zabijał ludzi w dzień i w nocy Aby odstraszał - nawet diabła! Potrzeba moja bardzo nagła!”

I taki wniosek czart wysnuje: „Niech trzysta lat w kotle gotuje”.

Pomyślał czart, dodał do kotła Ząb lisa, jad królewskiej kobry, I SIEDEM GRZECHÓW, wszelkie śmiecie, I wszystko, co najgorsze w świecie, Paskudztwa te do środka włożył, Niech się w piekielnym ogniu smażą …

Kocioł dokładnie jest zamknięty I trzysta lat wrze niedotknięty.

Aż nagle kocioł zaklekotał, Nastała ciemność i smród wielki. Wokół stworzenia wszystkie zdechły, Również rośliny wszędzie zeschły ...

Nawet się niebo przypaliło. Lecz demonowi było miło… Kocioł dość lekko łapą trzasnął, „Gewałt!*/” - ktoś głośno w środku wrzasnął. */ - „Gewałt” – ratunku, pomocy

A demon mruczy: „Niepojęte”… I wsunął pod pokrywę rękę. A z kotła – pisać o tym wstyd Wyskoczył – kto? … - Prawdziwy ŻYD!!!

W całej swej krasie był, we fraku, W jarmułce, w pejsach, w łapserdaku. Wrzeszczy: „mishugine!”*/ co sił */ - „mishugine!” - wariat I ... w palec diabła zęby wpił!!!

A demon w szoku: „Co za morda! Do mojej niezwykle podobna”, A Żyd nie mówi, tylko szczeka! W zachwycie bies na więcej czeka …

236

Słysząc żydowskie to szczekanie, Wśród diabłów w piekle dobrze znane Z radości demon tak się wzruszył, Że nawet łezkę z oczu puścił!

A Żyd monolog swój zaczyna Od słów zachęty rozpoczyna.Mówi, że zmian zewnętrznych trzeba, Niech ogon swój mu diabeł sprzeda.

Ogony dzisiaj nie są modne, Nie noszą ich, bo niewygodne A jego ogon – śmiechu warty Przez mole zżarty i wytarty ...

Po tych wywodach demon mięknie Ogon Żydowi sprzedał chętnie. I choć przeklinał potem wściekle - Czart bez ogona siedzi w piekle

Żyd ogon diabłu szybko zabrał I bezczelności wielkiej nabrałI w środku dnia, w dobrym widzeniu Oszukał go przy rozliczeniu! \

Odtąd na Ziemi zaczął rządzić, Chce po swojemu świat urządzić. Otworzył knajpy, sklepy, banki. Ruble zmienia na funty, franki. Zajął się handlem, kontrabandąWszystkich oszukał propagandą.

Podniósł odsetki do stu w roku, Narody wszędzie w strasznym szoku. Zebrał miliony ciemnych gangów, Nawsadzał w nich Abramów, Hajków.

Od tłuszczu się zaczęli płodzić, Do grobu jeden– stu się rodzi. Wszędzie migają łapserdaki, Jarmułki, żydowskie serdaki.

A jeśli Żyd diabła oszukał I dla swych celów ogon zyskał, To niech się nieszczęść spodziewają Ci, co ogonów swych nie mają?!

Stąd moja rada dla narodu:Nie dajcie Żydom iść do przodu! Żałować, bronić was nie będą, Zdradzą, sprzedadzą, to rzecz pewna.

237

A jeśli chcesz przykładu szczerze, To wspomnij o Zet-eS-eR-eR-rze ...

A gdy Żyd musi ludzi zwodzić,To w Rosji wszystko może zdobyć, Bez względu, gdzie jest – to już wiecie Rządzi sprawami w całym świecie.

Już nie ma pejsów, łapserdaka, Sprytne Żydzisko, szuja taka.Zatracił akcent swój on chętnie I stał się Żyd inteligentem.

To wtedy, w siedemnastym roku Zabili cara i w pół kroku Władzę sowiecką nam stworzyli. Żyd się nasycił nią do woli

Na wiecach krzyczał nieustannie: „Za was walczyłem nienagannie! Wybierzcie mnie na delegata! Zastąpię ojca wam i b-h-ata!”

Więc ogłupiając naród cały On władzę przejął dla swej chwały, I tak po cichu to się stało, Że Żydzi wleźli, gdzie się dało.

W Sowietach, bankach i uczelniach, W partii i związkach zawodowych. Tak jakby przez całe stulecie Wszędzie był Żyd swoim człowiekiem.

W handlu, we wojsku i w KC Żyd robi tylko to, co chce.

„Możecie dzisiaj żyć wesoło Jutro – też radość będzie wkoło” -W radiu Żyd krzyczał bardzo czuleBardzo zamożny był w ogóle.

Chcący tkaniny zdobyć nieco W kopalniach, polu gięli plecy. Ich według tej przebiegłej władzy Zwano Bohaterami Pracy

Szczęśliwi wszyscy, w pełni zgody, Podobno będą też nagrody… A wkrótce ten do łez skrzywdzony Gruźlicą będzie wyróżniony.

Bezogoniasty czart rzekł w piekle:„Pójdę odwiedzić Żyda w świetle ...

238

W końcu wszak jestem jego twórcą. Zapomniał o mnie, stał się zbójcą. Stworzyłem go z prochu i błota. A on skradł ogon mój, niecnota”.

Ubrał się skromnie, ukrył różki I poszedł w górę, wąską dróżką ...

Wszedł do kopalni: „Przyjaciele, Żyda zobaczyć chcę na chwilę, Przed laty, w naród, bez kłopotu, Jego wpuściłem do obrotu” ...

Nie zdążył skończyć wątku tego - Górnicy stłukli go biednego. Z opałów ledwo się wyzwolił, Podbili oko, kurtkę zgubił…

Przyszedł do wioski, do kołchozu. „Coś przywiózł”? – pada prosto z wozu. „Przywiozłem tylko sińców mrowie, Czy Żydów nie ma tu, ziomkowie”?

„Dziwak”! - Zaśmiali wszyscy chłopi -„Pytasz, jak Filip, ten z konopi, Żyd w gabinetach tylko siedzi. Z kierownikami dni swe pędzi.

A tam, gdzie głodne jest jedzenie, Tam Żyda nie ma, nawet cienia”. „Co robisz tu, obywatelu?” - Spytało diabła chłopów wielu.

„Zaprawdę, bardzo się trudziłem, Dla ludzi Żyda ja zrobiłem”. Zaledwie wyrzekł on to słowo Jak diabła bić zaczęli znowu ...

Bili grabiami, ostrym sierpem, Łopatą, miotłą, ciężkim cepem. Prawie na śmierć biedaka zbili, Z kołchozu zwiał w ostatniej chwili.

Pomyślał czart: „Wygląda na to, Że Żyd mój – sprawcą nieszczęść świata. Pójdę do miasta z szczerym słowem, Pomówię z ludźmi, coś się dowiem”.

Wszedł do fabryki, dużej hali, Pyta o Żyda. - Wprost wyśmiali. „Wśród brudu, sadzy, obrabiarek, Ty szukasz Żydów? Nie do wiary!

239

On jest prezesem, komisarzem, I członkiem partii, sekretarzem. On dyrektorem nieustannie,Pracuje tutaj, obok kradnie.

Racje, mieszkanie, nowe auto, A żonie najmodniejsze palto. My jak żyliśmy, tak umrzemy, O niczym innym nie marzymy”

Słysząc przekleństwa te, besztania, Do domu partii iść się skłania. Na drzwiach jest napis na metalu - Sekretarz Szewczenko i tak dalej…

Wszedł diabeł, płakał, modły wznosił, Wreszcie przyjęcia się doprosił. A w luksusowym gabinecie, Kto siedzi – to już chyba wiecie?

Przecież to Żyd z mego fortelu! I siedzi w skórzanym fotelu! Mój ogon sto lat temu nabył! I w palec ugryzł, mocno krwawił!

Natomiast w czasie rozliczenia, Oszukał mnie podczas liczenia! Czart gotów objąć go jak syna. Przepiękny obraz, niczym z kina ...

Lecz syn potwornych wad miał wiele. - „Czy czegoś chcesz, obywatelu?” Więc diabeł mówił bez ustanku, Jak tę mieszankę pichcił w garnku.

Jak trzysta lat mieszanka wrzała, Na koniec głośno bulgotała, I jak była wstrętna z wyglądu, Gdy wylazł z niej Żyd do przeglądu ...

Sekretarz nagle szybko powstał I przycisk tajny palcem wcisnął - Natychmiast drzwi się otworzyłyI dwaj w mundurach się zjawili.

- Nie wiem, kim jest on, lecz wygląda Na szpiega wroga, wciąż podgląda! I by się zło nie zdarzyło gdzie, Zabierzcie go do En-Ka-Wu-De!

Diabeł szalenie na to wkurzył Do Żyda takich słów on użył:

240

„Och, nędzna ty, sprzedajna duszo! Nie miałeś wtedy ani grosza!

I tylko ja, Żydzisko wstrętne, Podałem wtedy w biedzie rękę.A tutaj żyjesz ty wspaniale,I swoich nie poznajesz wcale!”

„Dobrze słyszeliście? - Wystarczy! Wszystko jest jasne, jak na tarczy!” Biednego czarta w kark walili I z wszystkich pięter w dół pędzili. W aucie bez okien posadzili I szybko – szybko oddalili ...

Gdy trafił czart na przesłuchanie, Z żalu zasmucił niesłychanie. Jak każdy demon widział wiele, Ale nie to, co tu się dzieje:

Tu smród żydowski w popłoch wpędza, Żyd Żyda Żydem tu popędza. Ale nasz Żyd tego nie widzi - W NKWD są sami Żydzi!!!

Ponieważ banda miała wprawę, Wnet na demona wszczęła sprawę: Że ma szpiegowskie on spojrzenie. Antysemickie też sumienie!

- Żyd krzyczał, - jeszcze nie skończyłem - Przecież to ja jego stworzyłem!

Gdy usłyszeli taką bzdurę, Pojęli jej szkodliwość w sumie. I bez rad cudzych czy donosu, Postanowili – do obozu!

A żeby winny się nie szarpał, I do wszystkiego szybko przyznał, To diabła bili i męczyli,Piekielnych tortur wnet użyli.

W swym sercu diabeł musiał przyznać:Nie może piekło z nimi równać. Już prawie Bogu duszę oddał - Podpisał wszystko, to, co musiał.

I czarta na przegniłej słomie Powieźli w bydlęcym wagonie. Pojechał. Nie Kaukaz, nie Krym, Na Sołowki, wyspy, Narym.

241

Byli tam Ruscy i Gruzini, Polacy, Niemcy i Litwini. Ludzi zwożono z wszystkich krajów, Tylko nie było wśród nich - Żydów.

Pięć lat po zsyłkach czart się błąkał,Największych nieszczęść naoglądał Zrozumiał raz i to na zawsze W czym biada ludzi – siedząc w mamrze,Że wszystkich krzywdzi – mówić wstyd:Jego stworzenie - podły Żyd.

I jak ogromnie był szczęśliwy, Gdy w piekle znalazł w jednej chwili!!!

Do łaźni poszedł, mył się do woli, Pozbył się wszy, dobrze ogolił. W piekle - zrozumiał tu Lucyfer Żyją lepiej, niż w Zet-eS-eR-eR. Kto dobry był – przebywa w Raju, A kto był zły - w kotle, na haju. Niewinni - w tajdze przebywają, Złodzieje - na Kremlu hasają!

Więc zwołał diabeł kongres czartów Po mowach i bez żadnych żartów Uchwała przeszła – bez vet, zgrzytów: RATUJCIE ROSJĘ - BIJCIE ŻYDÓW!!!

Moskwa 1935

Źródło:Григорий Климов. Божий НародПриложение 1 ПОЭМА О ЖИДЕ. Москва, 1935 год. Автор неизвестенhttp://g-klimov.info/klimov-bn/Bnp01.htmPrzekład Andrzej Leszczyński7.7.2019 r.

Tekst poematu w języku rosyjskim:

Григорий Климов. „Божий Народ”

Приложение 1

ПОЭМА О ЖИДЕ.

Москва, 1935 год. Автор неизвестен

242

Известно всем - в начале векаБог создал в мире человека,А из ребра он создал деву,Праматерь всех живущих - Еву.

Деяньям тем в противовесЗадумал сделать то же бес,Но дело так хотел наладитьЧтоб человечеству нагадить.

Кому ж неведомо из нас,Что бес нам пакостил не раз.Через него - праматерь ЕваВкусила плод запретный с древа.

Сама наелась и к тому жеАдама накормила - мужа.

Бес гнусную задумал штуку,Чтоб вечную наслать нам муку -Взял дьявол жабу, волчье сердце,Клопов, чеснок и фунтик перца.

Сказавши: "Зло чтоб совершить -Всю эту дрянь надо сварить!"Принес все в Ад, свалил в котелИ под котлом огонь развел...

Смесь целых сотню лет варилась,Вдруг что-то в ней зашевелилось…

Бес ухмыльнулся, ковш достал,Взглянул и… с грустью засвистал:"Выходит даром я трудился,Сто лет варил, и - пшик случился!Жаль мне потерянного века,Не изведет смесь человека".

И, приуныв, сказал с досадой:"Не то выходит, что мне надо.Ведь зелье надо так сварить,Чтоб человека - погубитьНужна мне дрянь такого сорта,Чтоб отпугнула - даже черта!"

Чертяка тут и говорит:"Пускай лет триста покипит".

Подумал бес, прибавил к смесиЛисицы зуб, змеиной спеси,ВСЕ СЕМЬ ГРЕХОВ, фунт адской сажи,Набрал чего нет в мире гаже,

243

Все это густо замесилИ сверху крышкой придавил...

Котел тот наглухо закрытИ ровно триста лет кипит.

Затем котел заклокотал,Повсюду мрак и смрад настал.Кругом все звери передохли,Растения и те посохли…

И даже небо прикоптело.С ухмылкой бес сказал: "Поспело!"Котел для пробы покачал"гевАлт!" - в нем кто-то закричал

Бормочет бес: "Посмотрим штуку"И запустил под крышку руку.Меж тем в котле как завизжитИ выпрыгнул оттуда… ЖИД!!!

Во всей красе явясь - во фраке,В ермолке, в пейсах, в лапсердаке.Орет: "мишУгана!" что сил,И... палец бесу укусил!!!

Тот обомлел: "Вот это рожа!Со мной как капля с каплей схожа,Не говорит жидюга - лает!В восторге дьявол так и тает…

Услышав дьявольский жаргон,Что меж чертей в Аду введен,Бес до того тут умилился,Что прям над жидом - прослезился!

Внезапно жид запел юлой:"Давай меняться, дорогой!"И чтобы время не терять,Стал хвост у беса торговать.

Сказавши, что хвосты не носят,Что скоро их и дамы бросят,Что хвост его - не первый сортИ молью тронут, и потерт...

Так бес жиду, тех истин ради,Сбыл хвост, чтоб не болтался сзади,И куцым бес сидит в АдуЗа то, что продал хвост жиду.

Забравши хвост, тот грязный жидПред бесом вовсе не дрожит.

244

Нахал рассчитываться сталИ - тут же беса обсчитал!

С тех пор по миру жид хлопочет,Вертит селянами как хочет.Открыл притоны, лавки, банки.Меняет рубль на фунты, франки.Стал контрабандой торговать,Перекупать и воровать.

Процент дерет аж сотню в год,Людей вгоняя в жаркий пот.Собрал мильоны темных шаек,В них насадил Абрамов, Хаек.

Те с жиру начали плодиться,Один в могилу - сто родится.Везде мелькают лапсердакиТочь-в-точь как блохи на собаке.

Уж если беса жид обвелИ хвост обманом приобрел,Каких же натворит он бедТем, у кого хвостов-то нет?!

Отсюда мой совет народу:Жидам вы не давайте ходу!Жалеть, щадить он вас не станет,Предаст, продаст, сто раз обманет.

А если нужен вам пример,Давайте вспомним СССР…

Коль нужен жид людей известь,В России можно приобресть.Вот он - во фраке иль мундиреВертит делами во всем мире.

Уж нету пейс и лапсердака,Умен жидюга, как собака.Он потерял почти акцентНу, словом, жид - интеллигент.

Тогда, в семнадцатом годуСвергли царя и на ходуСоздали нам советску власть.Жид насладился ею всласть,

На всех он митингах орал:"Това-г-ищи, я воевал!Меня пошлите депутатом!Я буду вам отцом и б-г-атом!"

245

Вот так, дурманя весь народ,Всю власть он в руки заберет.Так незаметно получилось,Жиды - повсюду просочились.

В Советах, банках, профсоюзах,В Управах, в партии и вузах.Как будто так уж целый век,Повсюду жид - свой человек.

В торговле, в Армии, в ЦКВезде видна его рука.

"Живите весело сегодня,А завтра будет веселей!"Кричал по радио умильноВсем обеспеченный еврей.

А люди, чтоб достать сатину,В полях и шахтах гнули спину.По мысли хитрого жидаВвели тогда - Герой Труда.

И все вокруг довольны, рады,Еще, мол, будут нам награды...А вскорь, обиженный до слез,Добудешь и туберкулез.

Бесхвостый черт решил в Аду:"А ну-ка к жиду я пойду...Ведь это ж я - его творец.Поди забыл меня подлец.Его ж из грязи создал я.Он хвост украл мой - вот свинья".

Оделся скромно, спрятал рожкиИ зашагал вверх по дорожке...

Пришел на шахту он: "Друзья,Хочу увидеть жида я,Давным-давно в честной народПустил его я в оборот..."

Но не успел он все сказать,Как стали черта избивать.Насилу вырвался бедняк,Подбили глаз, погиб пиджак...

Пришел в село, зашел в колхоз."А ну, что с города привез?""Привез я только синяки,Жидов нэмае, земляки?"

246

"Чудак! - смеются все крестьяне, -В селе не будет этой дряни,Он в кабинетах лишь сидит.Там где начальник, там и жид.

А где голодная еда,Там жида нету никогда"."А шо ты робишь, гражданин?" -Спросил тут дьявола один.

"Сказать по совести, друзья,То жида людям сделал - я".Едва сказал он это слово,Как черта бить начали снова…

Лупили граблями, цепом,Лопатой, веником, серпом.Едва бедняга цел остался.И из колхоза вмиг убрался.

Подумал черт: "Ей, ей же, ей,Видать подлюка мой еврей.Пойду-ка в город, посмотрю,С людьми я - ТАМ поговорю".

Пришел на фабрику и в цех,Спросил про жида. Хохот, смех.“Средь грязи, копоти, станков,Искать жидов? Жид не таков!

Он председатель, он нарком,Партиец он всегда притом.Парторг, директор иль завскладом,Он служит здесь, ворует рядом.

Паек, квартира и авто,Жене новехонько манто.А мы как жили, так помрем,Другого в жизни мы не ждем”

Услышав ругань, брань и мат,Поплелся черт наш в Наркомат.На двери надпись на металле -Нарком Шевченко и так дале...

Вошел черт, плакался, молился,Пока приема он добился.Попав в роскошный кабинет,Черт замер: сон то или нет?

Ведь это ж он, тот самый жид!ОН - в кресле кожаном сидит!

247

Сто лет назад мой хвост купил!Мой палец мне - ОН укусил!

Когда ж расплачиваться стал,Меня ОН - лихо обсчитал!Черт рад обнять его как сына.Что за прекрасная картина…

Но оказался скверным сын.- "Что вам угодно, гражданин?"И черт, волнуясь, говорил,Как он в котле ту смесь варил,

Как смесь та триста лет томилась,Как что-то в ней зашевелилось,Какой был смеси гнусный вид,И как оттуда вылез жид...

Нарком внезапно быстро всталНа кнопку тайную нажал -Тотчас же двери отворились,И двое в форме появились.

- Не знаю, кто это, но он,Похоже, вражеский шпион!Чтоб не случилося беде,Возьмите их в НКВДе!

Тут черт безумно разозлилсяИ к жиду так он обратился:"Ах ты, продажная душа!Ты ж не имел, брат, ни шиша!

И только я тебе, подлюке,Подал в беде когда-то руки.А ты тут - здорово живешь,Совсем своих не узнаешь!"

"Ну, что ви - слышали? Довольно!Хватайте этот речь крамольний!"И черта бедного взашейСо всех погнали этажей.В авто без окон усадилиИ быстро-быстро укатили...

Когда попал черт на допрос,То с горя он повесил нос.Как всякий бес видал он виды,Но не стерпел ТАКОЙ обиды:

Жидовским духом тут воняет,Жид жида жидом погоняет.

248

Не знал наш черт еще беды -В НКВД ж одни жиды!!!

В два счета кодло закипело,И бесу вмиг пришили дело:Мол, у него шпионский вид.А, главное - антисемит!

- Позвольте, - черт тут закричал, -Да это ж я его создал!

Услышавши подобный бред,Вмиг осознали его вред.И многих слов не говоря,Постановили - в лагеря!

А чтоб виновный не брыкался,И чтобы он во всем сознался,То черта мучили и били,Все пытки Ада применили.

В душе мой черт должен признаться,Что с ними Ад не мог тягаться.Чуть Богу душу не отдалИ все, что надо, подписал.

И черта на гнилой соломеВезут в раздолбанном вагоне.Поехал. Не Кавказ, не Крым,На Соловки его, в Нарым.

Там были русские, грузины,Поляки, немцы, осетины.Народ везли со всех краев,Вот только не было - жидов.

Пять лет по ссылкам черт шатался,Всего несчастный навидался.И понял раз и навсегда,В чем людям горе и беда.Что всех дурачит, всем вредитЕго творенье - подлый жид.

И как безумно был он рад,Когда попал обратно в Ад!!!

Он там попарился, умылся,Вшей вывел, наголо побрился.В Аду, тут понял Люцифер,Живут честней, чем в СССР.Кто праведен был - в Раю тот спит,Кто виноват - в котле сидит.

249

А там невинные - в тайге,А вороватые - в Кремле!

Созвал тут дьявол съезд чертейИ после пламенных речейРешили все - без лишних слов:Спасай Россию - бей жидов!!!

Москва. 1935 год.

Załącznik 2. „NIEBIESCY JEDLI NA KREMLU. I PILI TEŻ…

Kiriłł Bielaninow, Sprawozdawca „Ściśle tajne”

- Towarzyszu milicjancie, tam w ogródku „niebiescy” zaczepiają przechodniów!

- A ty nie chodź do naszego ogródka, wstręciuchu! (Nie śmieszny żart o Ogrodzie Aleksandrowskim)

Jeśli po cichu się podejdzie do szeregowego pracownika Moskiewskiego Oddziału Spraw Wewnętrznych „Nowyje Czieriemuszki” i tak samo cicho, najlepiej na ucho, powie się tylko cztery słowa: "19 lipca 1994 roku", - to mogę się założyć, że pracownik ten brzydko zaklnie i odejdzie od ciebie jak najdalej. Zresztą, natychmiastowe użycie gumowej pałki również nie jest wykluczone.

Chociaż ten dzień rozpoczął się cicho i nie obiecywał żadnych zmian w zorganizowanym życiu organów ścigania: zatrzymani w "pawilonie małp" uspokoili się nad ranem, za wyjątkiem zamkniętego w drugiej celi Azerbejdżanina, który na pół głosu wciąż o coś skomlał od straży. Dyżurny kiwał nosem, oglądając strzępy jemu tylko znanych milicyjnych snów.

A zresztą poranne wezwanie dla Moskwy było prawie zwyczajne: pod oknami domu nr 37, budynek 1, na ulicy Architekta Własowa, sąsiedzi znaleźli obywatela Siergieja B., lat ponad czterdzieści. Patrol milicji, który przybył, odnotował w protokole szereg poważnych złamań - od połamanych żeber do złamanego biodra i pęknięcia kręgosłupa. Twarz ofiary była sina od bicia.

Obywatel B. został wysłany karetką do najbliższego szpitala miejskiego. A przyczyna pęknięć została szybko znaleziona - z otwartego okna mieszkania na trzecim piętrze zwisały związane na węzeł krawaty.

"Jedwabne", - określił jeden z policjantów. Węzeł się rozwiązał, więc spadł.

Inspekcja mieszkania nr 10 jedynie potwierdziła zwykłą dla patrolu wersję: porozrzucane butelki po wódce, niedopałki papierosów w narożnikach, rozbite szklanki. Kolejna „domowa rozróba” (ros. - "бытовуха") w ogóle. Ale dlaczego polazł do okna?

250

W TYM CZASIE NA KREMLU

Szef Służby Bezpieczeństwa Prezydenta, generał Korżakow, został poinformowany o incydencie dosłownie po kilku godzinach: matka Siergieja B. zadzwoniła do Kremla. Godzinę później raport o upadku z okna został przekazany Jelcynowi. Ofiara została natychmiast przewieziona na oddział intensywnej terapii Centralnego Szpitala Klinicznego, słynnej „kremlówki” a dochodzenie zostało powierzone kierownictwu Moskiewskiego RUOP (ros. – РУОП – Региональноe управлениe по борьбе с организованной преступностью; pol. – Regionalny Wydział do spraw Walki z Przestępczością Zorganizowaną). W ciągu 24 godzin wszystkie dokumenty zostały zabrane z lokalnego posterunku policji, a sprawa została objęta specjalną kontrolą przez prezydencką służbę bezpieczeństwa.

Następnego dnia w „Kommiersancie” pojawiły się informacje o zamachu na jednego z liderów kremlowskiej służby prasowej.

MIESZKANIE Nr 10

Oględziny mieszkania przy ulicy Architekta Własowa zaskoczyły nawet doświadczonych pracowników RUOP-u i członków Służby Bezpieczeństwa Prezydenta. W jednym z pokoi znaleźli grubą paczkę "polaroidowych" zdjęć. Na nich ranny pracownik prezydenckiej służby prasowej został ujęty nago w towarzystwie najróżniejszych mężczyzn, a wybór pozycji miłosnych byłby zaszczytem do znanego wydawnictwa pornograficznego dla homoseksualistów. Pozostałe zdjęcia przedstawiają kolorowy przewodnik dla początkującego masochisty.

Tego na Kremlu jeszcze nie widziano. Co prawda, chodziły uporczywe pogłoski o nie do końca tradycyjnych nawykach jednego z ostatnich ideologów Centralnego Komitetu KPZR, ale wszystko to było nawet nie w latach stagnacji, ale jednak wciąż przy komunistach. A w 1994 roku w demokratycznej Rosji, która odwołała znany smutny artykuł 121 Kodeksu Karnego - o "sodomii" (ros. - за "мужеложство – za stosunki seksualne mężczyzn z mężczyznami) - i karanie za orientację seksualną być może byłoby niezgodne ze stylem europejskim. W każdym bądź razie organizacje międzynarodowe tego by nie zaakceptowały.

Dlatego dalsze dochodzenie prowadzone było w największej tajemnicy. Wszystkie dokumenty były składane na biurku szefa Służby Bezpieczeństwa Prezydenta.

Właśnie fotografie, z miłością zachowane przez poszkodowanego urzędnika Kremla, pozwoliły śledztwu rozwinąć sprawę. I podczas gdy pracownicy prezydenckiej służby prasowej udawali się do szpitala rządowego do chorego towarzysza, zabierając potrzebne owoce i soki, to oficerowie Służby Bezpieczeństwa sprawdzali "kontakty pozasłużbowe" Siergieja B.

Okazało się, że oprócz kilku przypadkowych partnerów, urzędnik miał stałego "przyjaciela" - Czeczeńca w średnim wieku. Latem 1994 roku Siergiej opowiedział mu o nadchodzących zmianach w "rodzinie": kupił mieszkanie przy moskiewskiej ulicy Mosfilmowskiej i przygotowywał się do przeprowadzki. A stare mieszkanie na ulicy Architekta Własowa - zamierzał sprzedać.

"Przyjaciel" wiadomość o przeprowadzce odebrał boleśnie i wieczorem 18 lipca zajrzał do Siergieja z dwoma ziomkami. Uważali oni, że dwa mieszkania dla jednej osoby to za dużo, więc nowe należy przepisać na Czeczeńców. I "tłumaczyli" Siergiejowi tak oczywistą rzecz przez całą noc: był on związany i zgwałcony przez trzech po kolei. Potem razem pili, bili i znów gwałcili.

Nad ranem nie mógł tego znieść i, po odczekaniu chwili, gdy "goście" poszli do kuchni, związał kilka krawatów z własnej garderoby i próbował wydostać się przez okno. Krawaty, niestety, wszystkie były jedwabne ...

251

W TYM CZASIE NA KREMLU

Wyniki śledztwa musiały zostać zgłoszone prezydentowi. Na Kremlu mówią, że Jelcyn zrobił się czerwony jak rak i po wymamrotaniu czegoś niezrozumiałego, przerwał raport. Przypomniał sobie tę historię tylko raz, komentując upadek z górnego pokładu statku jednego z jego najbliższych urzędników do Jenisieja: "Oto jeszcze jeden „niebieski” płynie!

W ciągu kilku lat z lekkiej ręki generała Korżakowa cała prasa kremlowska została nazwana "niebieską drużyną".

Siergiej B. spędził prawie rok w Centralnym Szpitalu Klinicznym i po rehabilitacji po czterech operacjach próbował wrócić na Kreml. W dziale personalnym czule mu wytłumaczono, że osobom niepełnosprawnym tak odpowiedzialna praca jest przeciwwskazana i skierowali na całkiem przyzwoitą emeryturę. Na tym pożegnano się.

Ale kremlowska służba bezpieczeństwa nie spieszyła się z zamknięciem "niebieskiego" tematu.

BLIŻEJ DO CIAŁA

Kilka lat wstecz pracownicy Służby Bezpieczeństwa zaczęli dostrzegać dziwne rzeczy. W niewielkim skwerku przy pomniku Bohaterów Plewny, sto metrów od Starego Rynku, gdzie znajdują się administracja prezydencka i niektóre służby Kremla, zaczęły pojawiać się wieczorami grupy młodych i niezbyt młodych ludzi. Najwyraźniej byli ze sobą znajomi już nie pierwszy dzień i wyraźnie unikali kobiet. Więc wałęsali się tak godzinami w czysto męskim towarzystwie.

Jeden ze "spacerowiczów", zatrzymany przez policję, na prośbę Służby Bezpieczeństwa na jesieni 94-go (obiekt reżimowy jest blisko!), wyjaśnił to dziwne zjawisko po prostu:

- Wcześniej zbieraliśmy się w skwerku w pobliżu Teatru Bolszoj, ale teraz tam remont. Dlatego to całe towarzystwo gejowskie tutaj się przeniosło.

- Poza tym - dodał drugi, poprawiając loczek, który wylazł spod czapki - wygodniej jest tutaj: klienci są blisko.

I w postaci dowodu wyciągnął gruby zeszyt pełen wizytówek. Przed oczami oszołomionych oficerów Służby Bezpieczeństwa migały nazwiska wysokich urzędników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, pracowników administracji prezydenckiej i urzędników Kremla. Jeśli wierzyć "młodym ludziom", to wszyscy ci mężowie stanu, po oddaniu codziennego obowiązku Ojczyźnie, śpieszyli do skwerku naprzeciwko.

Weryfikacja kremlowskich "zakamarków", podjęta po tym przez kontrwywiad Służby Bezpieczeństwa spowodowała, że oficerowie się wzdrygnęli: w samej tylko prezydenckiej administracji było piętnastu pracowników o nietradycyjnych zwyczajach seksualnych. A według niektórych informacji nawet dwadzieścia procent urzędników państwowych cierpiało na "zakłóconą orientację".

Budowany przez lata i wydawałoby się niewzruszony system kremlowskich prądów podwodnych, rozsypał się w oczach. Okazało się, że oprócz dobrze wszystkim znanych ugrupowań "ropo - gazowych", "bankowych", "diamentowych" i "zbrojnych", istnieje również w kierownictwie kraju w pełni ukształtowana "niebieska grupa", która dokładnie śledzi własne interesy i pod żadnym pozorem nie pozwala na skrzywdzenie swoich i aktywnie przyciąga do „drużyny” coraz to nowych i nowych członków.

252

I chociaż na razie nie mówiono o poważnym wpływie politycznym "niebieskiej mafii", to niektóre sukcesy były oczywiste. Jeden z byłych pracowników administracji prezydenckiej, zapamiętany przez podatników z cichego głosu i łagodnych manier, umieścił swojego "kochanka", którego zresztą dzielił ze znanym już nam Siergiejem B. we własnym pokoju przyjęć. Jego obowiązki służbowe obejmowały zupełnie „niewiele” - przygotowywanie dokumentów do podpisu i umieszczanie na nich pieczęci. O tym, ile może kosztować podpis wysokiego urzędnika na niezbędnym dokumencie, na Kremlu wolą nie rozmawiać.

O dziwnych, dla niewtajemniczonych, nawykach jednego z ówczesnych szefów systemu egzekwowania prawa w kraju, w swoim czasie mówiła cała Prokuratura Generalna. A na listach, które pracownicy kremlowskiej służby bezpieczeństwa zaczęli sporządzać po upadku Siergieja B. z okna, pojawiały się coraz to nowe postacie: najmłodszy i najbardziej skandaliczny generał kraju, który otrzymał ten tytuł zaraz po stopniu porucznika, a teraz odbywający karę pozbawienia wolności. Dziennikarz telewizyjny, który przyjaźnił się z nim, dobrze znany z ciągłego poszukiwania prawdy, wysoki rangą urzędnik w Ministerstwie Spraw Zagranicznych ...

Wszyscy ci ludzie – to byli „swoi” na Kremlu.

Zarzuty o "zoologicznej homofobii" i o uprzedzeniach wobec mniejszości seksualnych pracownicy służby bezpieczeństwa natychmiast odrzucili. Po pierwsze, biorąc pod uwagę postawę społeczeństwa wobec tak delikatnych problemów, "niebieski" urzędnik jest wspaniałym przedmiotem zarówno rekrutacji, jak i elementarnego szantażu, a po drugie, jeśli urzędnicy państwowi są wybierani nie według ich kwalifikacji fachowych, ale z czysto fizjologicznych powodów, to zgodzimy się, że jest to bezpośrednio związane z bezpieczeństwem. W tym kraju.

Ale rozpoczęte śledztwo trzeba było zakończyć, którego tak jak należy w zasadzie i nie rozpoczęto. Pracownicy operacyjni weszli zbyt wysoko, a według niepisanych praw Kremla, na przykład na „rozpracowanie” szefa działu administracji potrzebna jest osobista zgoda prezydenta.

Potem była kampania przedwyborcza, seria głośnych dymisji i równie głośnych nominacji. A potem nastąpiło wydarzenie, które wydało się niewiarygodne dla wielu: Siergiej B. pojawił się ponownie na kremlowskich korytarzach. Mocno kulejący, ale w wesołym i optymistycznym nastroju. Mówiono, że na Kreml przywrócił go nowo mianowany urzędnik, z którym się przyjaźnił jeszcze od końca lat sześćdziesiątych,.

Zamiast PS. Podpity mężczyzna, który awanturował się na Wasiljewskim Spusku, około dwudziestu metrów od Kremla.

"No, co za kraj", - denerwował się chłop, przywołując na świadków przypadkowych przechodniów. - Czy oni wszystkie decyzje przez d… podejmują?!

Ten chłop nawet nie podejrzewał, jak blisko jest prawdy .

W AMERYCE ZA "TO" NA RAZIE NIE ZWALNIAJĄ

Jeśli nie liczyć kilku skromniutkich skandali homoseksualnych w siłach zbrojnych zaoceanicznego potencjalnego przeciwnika i okresowo pojawiających się sensacji, takich jak przejście aktora do obozu nietradycyjnie zorientowanych współobywateli, to Ameryka przeżyła etap przejścia do państwa "tolerancyjnego seksualnie", zaskakująco spokojnie.

Przechodzili zresztą dość długo. Lat około dwudziestu. Za to teraz, w kraju od dawna zwycięskiej demokracji, wychodzi co najmniej kilka tysięcy czasopism gejowskich, są setki gejowskich klubów, a najsławniejszych homoseksualistów i lesbijek w USA wymieni każdy jako tako sprytny uczeń.

253

Ale gdy tylko rozmowa dochodzi do polityki, to osławiona amerykańska tolerancja i poprawność polityczna zostają nagle usunięte. Nietradycyjną orientację seksualną mogą mieć piosenkarze, aktorzy i inni artyści. Wszyscy pozostali powinny być wzorem, w pełni odpowiadającemu teraz już na wpół zapomnianemu "Kodeksowi moralnemu młodego budowniczego komunizmu".

Pierwszy głośny skandal wybuchł w Kongresie USA w 1989 roku. Przedstawiciela stanu Massachusetts, demokratę Jerry’ego Statsa, wzorowego rodzica i ojca dwójki dzieci, przyłapano na długotrwałym związku z mężczyzną. Po serii artykułów w prasie i specjalnej dyskusji w jednym z komitetów Kongresu, Stats został zmuszony podać się do dymisji.

Rok później członek Kongresu Bonnie Frank z tego samego Massachusetts został prawie wypędzony z Izby Reprezentantów, gdy gazety doniosły o tym, że kongresman okresowo korzystał z usług męskich prostytutek. Franka uratował tylko fakt, że on nigdy nie ukrywał swojej orientacji seksualnej.

W 1996 roku dotarto i do Republikanów. Kongresman Jim Colby z Arizony, dowiedziawszy się, że jeden z gejowskich magazynów zamierza opublikować materiał o niektórych szczegółach jego życia intymnego, zdecydował publicznie opowiedzieć o swoich namiętnościach. Po tym nie może już liczyć na reelekcję ...

Zresztą, to są wszystko zaoceaniczne sztuczki. Rosja zawsze wyróżniała się tym, że na jej terytorium cudze doświadczenie jakoś nie przyjmowało się.

Григорий Климов. Божий НародПриложение 2Голубые ели в Кремле. И пили тоже...http :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 02. htm 20.2.2019 r.

Załącznik 3. TEST NA WSZAWICĘ

Israel Shamir

W wesołe noce w Tel Awiwie, wśród wielobarwnych hulaków na Allenby, w zatłoczonych restauracjach, gdzie zabawia się zadowolona izraelska publiczność, widzę anioła w kamuflażu, piszącego trzy słowa na ścianie: "Mene, tekel ufarsin". Mój słownik angielsko-rosyjski tłumaczy te słowa w ten sposób: "Sprawdziliśmy was na wszawicę i ten test nie wypadł dla was dobrze."

Czarne dni przyszły na los narodu izraelskiego. Czarne dlatego, że wszystkie mowy, łzy i skargi naszych ojców i nas samych okazały się prawdziwe, jak banknot trzydolarowy. W 1968 roku pisałem na ścianach mojego kochanego Akadiemgorodka: "Ręce precz od Czechosłowacji". Żydowski poeta Aleksander Galicz śpiewał pięknym niskim głosem: "Obywatele, Ojczyzna w niebezpieczeństwie! Nasze czołgi w obcym kraju!" Pod tym hasłem kilku Żydów wyszło na Plac Czerwony i zostało porządnie poturbowanych przez milicję. Galicz, Daniel, Ginzburg, Gołomsztok mieli na uwadze rosyjskie czołgi w Pradze. Protestowaliśmy przeciwko rosyjskim czołgom w Budapeszcie, Pradze, Kabulu jako obywatele Rosji, dla których honor jest cenniejszy niż fałszywie rozumiany patriotyzm. Minęły lata. I oto nasze żydowskie czołgi są na obcej ziemi.

254

Nie tylko tam są - zabijają cywilów, niszczą domy, morzą głodem i utrzymują w blokadzie miliony ludzi. Można przypuszczać, że wielu żydowskich intelektualistów przybyło na nasz odpowiednik Placu Czerwonego? Wcale nie. Nasi piosenkarze wyśpiewują dzielność sławnych bojowników żydowskich, pewną rękę i ostre oko żydowskiego snajpera, niezrównany humanizm narodu żydowskiego, który mógłby tych wszystkich gojów z Palestyny zamienić w mięso mielone na farsz, ale ogranicza się do zaledwie kilkuset rannych dziennie.

Bojownicy na rzecz praw człowieka, tacy jak Anatolij Szarański, walczyli z instytucją zameldowania, podobnie jak nasi dziadowie walczyli z granicą osiadłości. Po zwycięstwie zapędzili oni gojów do rezerwatów, w porównaniu z którymi "granica osiadłości" - to synonim społeczeństwa otwartego, wolnego. Palestyńczyk nie może nawet udać się do sąsiedniej wioski bez pozwolenia, bez konieczności przeszukania go i sprawdzenia dokumentów. O wyjeździe nad morze, kilka kilometrów od domu, nie może nawet marzyć.

Żydzi protestowali przeciwko dyskryminacji w pracy i na uniwersytetach. Teraz stworzyliśmy system całkowitej dyskryminacji narodowościowej. W naszej państwowej Elektrycznej Kompanii z 13 000 pracowników jest tylko sześciu gojów. 0,0004%! Goje – to czterdzieści procent ludności kraju od Jordanii do morza, ale tylko jeden na czterech ma prawo do głosowania. Nie ma ani jednego goja w Sądzie Najwyższym, w rządzie, w dowództwie armii, w lotnictwie, w kierownictwie tajnych służb. Nie ma ani jednego goja nawet w redakcji głównej izraelskiej gazety „Ha'aretz”.

Dlatego wszystko, co Żydzi mówili w Rosji, należy przepisać w świetle wydarzeń, które nastąpiły. Walczyliśmy nie o prawa człowieka - ale tylko o prawa dla Żyda. Byliśmy za wolnością przemieszczania się i wyboru zawodów - tylko dla Żydów. Nie jesteśmy przeciwko naszym czołgom na obcej ziemi - byliśmy tylko przeciwni rosyjskim czołgom. Na widok nieszczęsnego dziecka, unoszącego ręce przed żołnierzem z karabinem maszynowym, niepokoi nas tylko jedna rzecz - że jest to dziecko żydowskie. W dziecko gojowskie można strzelać do woli.

Kiedy Bialik napisał: "diabeł nie wymyślił kary za zabójstwo dziecka", najwyraźniej miał na myśli tylko żydowskie dziecko. Kiedy się przerażał scenami pogromów, to przerażało go to, że pogrom był skierowany przeciwko Żydom. Pogrom sam w sobie jest zjawiskiem powszechnym i całkiem normalnym. Niedawno Żydzi Górnego Nazaretu dokonali arabskiego pogromu w Dolnym Nazarecie, ale żaden ze sprawców nie został postawiony przed sądem. Za to policja zastrzeliła kilka ofiar pogromu. Jeszcze straszliwszym pogromem był nalot bojowych śmigłowców na spokojne i bezbronne miasto Beth Jall.

W carskiej Rosji, którą nasi dziadowie hańbili jak tylko mogli i przeznaczyli na złom, od pogromów w ciągu stu lat zginęło mniej ludzi, niż zabijamy w ciągu tygodnia. W trakcie najstraszniejszego pogromu w Kiszyniowie 45 osób zostało zabitych, a 600 rannych. W ciągu ostatnich dni w Izraelu zabito 150 osób, a 4000 zostało rannych. Po pogromie w Rosji setki uczciwych ludzi i wszyscy pisarze oraz inteligencja wystąpili przeciwko organizatorom pogromów. W Izraelu z trudem zebrało się kilkadziesiąt osób na demonstrację protestu w Tel Awiwie, a Związek pisarzy żydowskich poparł organizatorów pogromu.

Kiedy w 1991 roku Żydzi rosyjscy wystąpili przeciwko komunizmowi, walcząc o własność prywatną, to mieli oni na myśli jedynie żydowską własność prywatną. Ponieważ prywatną własność gojowską, konfiskujemy swobodnie, tak jakby była niczyja. Proszę przejść się po najbardziej luksusowych dzielnicach Jerozolimy – po Talbiyi, starym Katamonie, osadzie Greckiej i Niemieckiej. Wszystkie te pałace należały do gojów - Niemców, Ormian, Greków, Palestyńczyków - prawosławnych i muzułmanów. Zostały one zabrane i przekazane Żydom. W ostatnich tygodniach setki hektarów ziemi zostało skonfiskowanych u gojów, a dziesiątki domów zniszczono.

255

Żydowski potentat Gusinskij przyleciał tutaj, aby wspierać nas w naszej walce. Nie tak dawno temu wzywał on pomocy społeczności światowej, gdy Rosja próbowała uwolnić rosyjską telewizję z jego szponów. Jego poparcie dla Izraela wskazuje, że Gusinskij aprobuje konfiskatę mienia i aresztowania w oparciu o pochodzenie etniczne. Jest on przeciwny tylko konfiskacie dobra żydowskiego. Jest przeciwny temu, aby Żydzi siedzieli w więzieniu - goje mogą siedzieć w więzieniach bez sądu przez dziesiątki lat, co i dzieje się w państwie żydowskim.

W najkrótszym możliwym czasie udało nam się przekreślić wieloletnie wysiłki Żydów w dziedzinie demokracji, praw człowieka i walki o równość. Co, ściśle rzecz ujmując, nie podobało nam się u niemieckich nazistów? Rasizm? Mamy go nie mniej. Gazeta jerozolimska „Prosta mowa” przeprowadziła ankietę wśród rosyjskich Żydów na temat ich stosunku do Palestyńczyków. "Chcę zabić wszystkich Arabów", "Wszyscy Arabowie muszą zostać zabici", "Arabów trzeba stąd wypędzić, zamknąć za nimi bramę i powiesić zamek", "Arab – to Arab, trzeba ich gromić". Nie jestem pewien, czy ankieta przeprowadzona wśród Niemców, powiedzmy w 1938 roku, dałaby tak jasny obraz. Aż do 1941 roku nawet naziści nie zamierzali zabijać swoich żydowskich wrogów.

Dlatego powiemy: byliśmy przeciwko rasizmowi, dopóki był on skierowany przeciwko nam. Byliśmy przeciwko nazizmowi, dopóki był to obcy nazizm. Byliśmy przeciwko jednostkom masakrujących ludzi z Sonderkommando, dopóki były to obce Sonderkommando. Nasi, swoi, rodzimi żydowscy żołnierze z jednostek karnych wywołują u nas zachwyt. Izrael jest dziś jedynym krajem na świecie, w którym oficjalnie działają oddziały zabójców, gdzie dopiero wczoraj Sąd Najwyższy ograniczył stosowanie tortur. Nie martwcie się, was to nie dotknie: nasi kaci działają ściśle według piątego punktu.

Byliśmy przeciwko gettom, gdy zapędzano nas do getta. Teraz najbardziej "liberalny" żydowski plan przewiduje stworzenie kilku gett dla gojów, gett, ogrodzonych drutem kolczastym z czołgami na obwodzie i żydowską fabryką przy płocie. Tam goje będą mogli sprawdzić, czy rzeczywiście "Arbeit macht frei" („Praca czyni wolnym”). Zapewnimy tym gettom całkowitą niezależność, uprzednio zabierając im wszystkie źródła, niezbędne do istnienia.

Po tym, jak anioł napisał swoje groźne słowa, po tym, jak prorok wezwał naród Izraela do pokuty, przed nami otwarte są dwie drogi. Wybór należy do nas. Możemy pokutować jak mieszkańcy Niniwy, oddać cudze dobro, dać wszystkim pełną równość, wstrzymać dyskryminację i zabójstwa - i mieć nadzieję na Boże przebaczenie, jeśli nie dla nas, to dla naszych kotów i psów. Możemy trwać w naszych okrucieństwach, podobnie jak mieszkańcy Sodomy i przygotowywać się na potok ognia i siarki z gniewnego nieba Palestyny.

Tel Aviv

http://www.zavtra.ru 44(361) 31-10-2000

O autorze

Znany izraelski dziennikarz Israel Shamir urodził się w 1947 roku w mieście Nowosybirsk. Ukończył szkołę matematyczną i wstąpił na Uniwersytet Nowosybirski na Wydział Matematyczny, z którego później przeniósł się na Prawo. Jeszcze w szkole zaprzyjaźnił się z dysydentami. Studiując prawodawstwo, napisał projekt ustawy "O prawach i wolnościach człowieka w ZSRR", za który został wyrzucony z uniwersytetu. To tylko wzmocniło jego pragnienie walki o słuszną sprawę. Słuchając "głosu radiowego", Israel zrozumiał, że wojna toczy się w dwóch miejscach - w Biafrze, gdzie walczy prześladowany naród oraz na Bliskim Wschodzie, gdzie "maleńki Izrael okazał się w pierścieniu wrogów". Z Nowosybirska pojechał do Moskwy, gdzie nawiązał kontakt z syjonistami, którzy dość wysoko ocenili jego doświadczenie w publikowaniu samizdatu (wydawnictw nielegalnych – AL) i konspiracyjnej działalności. W 1969 roku wyjechał do Izraela,

256

gdzie natychmiast wstąpił do armii – do elitarnych wojsk desantowo – spadochronowych. Uczestniczył w operacjach bojowych w wojnie w 1973 roku. Był w składzie słynnego desantu, zrzuconego na tyły Arabów na 101 kilometrze na wschód od Kairu. Spadochroniarze przecięli wówczas autostradę Kair - Port Said i przez kilka dni dzielnie walczyli w pełnym otoczeniu, dopóki nie zostali uwolnieni przez izraelskie czołgi. Po odbyciu służby w izraelskiej armii wyjechał jako dziennikarz na inne wojny – do Kambodży i Laosu. Kiedy wrócił, zaczął pracować w izraelskim radiu, jednak stopniowo w jego światopoglądzie następowały wielkie zmiany - "zaczął lepiej rozumieć rzeczywistość" i dostrzegać, jak państwo Izrael jest złe pod względem ideologicznym.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов «Божий Народ». Приложение 3. ПРОВЕРКА НА ВШИВОСТЬИсраэль Шамирhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 03. htm 25.2.2019 r.

Załącznik 4. WYWIAD Z PIERWSZYM ŹRÓDŁEM

Jewgienij Malin

Już od ponad stu lat Ameryka jest nazywana "Złotą Medyną" Żydów - idealnym i bezpiecznym schronieniem dla nich. A także jako krajem nieograniczonych możliwości dla nich. Prawdopodobnie trudno jest znaleźć Żyda, który by się z tym nie zgodził, ale to właśnie takim Żydem okazał się główny aszkenazyjski rabin Izraela, 58-letni Israel Meir Lau, który przyleciał do Ameryki, aby wziąć udział w obchodach rocznicy śmierci Lubawiczerskiego Rebe Menachema Schneersona.

Jakiś czas temu zapoznałem czytelników „Nowego Słowa Rosyjskiego” z napiętą sytuację, która powstała w Izraelu z powodu koncentracji w rękach Naczelnego Rabinatu - dosłownie od pierwszych dni istnienia Izraela - funkcji rejestracji małżeństwa i rozwodu, narodzin i pochówku, ustalania narodowości (kto jest Żydem?).

Opowiedziałem wtedy o rosnącym ruchu na rzecz przekazania tych prerogatyw dla państwa. I o tak zwanym "kanadyjskim skandalu" - pojawieniu się w "ojczyźnie przodków" bojowników na rzecz praw obywatelskich wśród "rosyjskich" imigrantów i uchodźców-imigrantów - ofiar naruszeń tych samych praw.

Otrzymałem potem mnóstwo opinii. I w wielu z nich zawarte były wyrzuty o tym, że ja "celowo przesadzam" lub "mało co rozumiem z izraelskiej rzeczywistości". A ja po prostu tylko tłumaczyłem artykuły z izraelskiej i lokalnej żydowskiej prasy, bez żadnych komentarzy.

I oto okazało się, że opisywana sytuacja niepokoi nie tylko "rosyjskich" imigrantów w Izraelu, ale także społeczność amerykańską: jest ona zaniepokojona nieprzerwaną konfrontacją między świeckimi Izraelczykami a ortodoksyjnym establishmentem, który uczynił z Izraela państwo pół-teokratyczne. Właśnie dlatego przybycie jednego z dwóch głównych rabinów izraelskich do Filadelfii wzbudziło żywe zainteresowanie, a pierwsze oświadczenie rabina Lau dla reporterów nieco ich zaszokowało.

257

- Dla nas, Izraelczyków, amerykański model życia Żydów – to katastrofa. Ani ten, ani żaden inny model europejski nie jest dla nas odpowiedni.

Cała dalsza treść wywiadu - to swego rodzaju odpowiedź dla moich krytyków: teraz będą oni mogli usłyszeć niezniekształcone wypowiedzi "oryginalnego źródła".

Reporterzy, powtarzam, byli oszołomieni: dlaczego życie amerykańskich Żydów jest złe? Powszechnie wiadomo przecież, że mnóstwo Izraelczyków właśnie chce większej demokratyzacji i sekularyzacji swojego społeczeństwa na wzór amerykański?

"Dwa zjawiska, charakterystyczne dla amerykańskich Żydów, są dla nas nie do przyjęcia i po prostu mordercze - odpowiedział stanowczo Rabbi - proces asymilacji i małżeństw mieszanych.

Obecny rabin aszkenazyjski (i wszyscy to przyznają) jest znacznie bardziej dostępny dla szerokiej publiczności i dla przedstawicieli obozu przeciwnego, niż jego fanatyczni poprzednicy, co ma swoje przyczyny. Rabin Lau, w przeszłości główny rabin głównie świeckich miast Katanii i Tel Awiwu, ukończył litewską jesziwę (wyższą szkołę talmudyczną – AL) i był zawsze lojalny wobec Chasydów z Lubawicza. Ale i on, pomimo wszystkich tych cech szczególnych, stanowczo i nieugięcie opowiada się za zachowaniem obecnego statusu w Izraelu. Ponieważ dla niego to nie tylko państwo, ale "państwo żydowskie", z wszystkimi wynikającymi stąd konsekwencjami. Istniejąca sytuacja jest zdaniem Rabiego Lau jedynym środkiem walki z asymilacją i małżeństwami mieszanymi, jedynym środkiem do walki o czysto "żydowskie państwo".

Jeśli mówimy o Ameryce w sensie demograficznym, - zauważył on, to jej żydowska populacja musiałaby dziś wynosić co najmniej 30 milionów. Pięć lat temu było tu oficjalnie 5,5 miliona osób, a teraz tylko trzy miliony ludzi uznaje siebie za Żydów.

Pięćdziesiąt lat temu w Stanach było sześć milionów Żydów, którzy nie byli poddawani żadnemu uciskowi. Jeśli przyjmiemy, że w każdej żydowskiej rodzinie było tylko dwoje dzieci, to liczba Żydów w ciągu ostatnich 50 lat powinna wzrosnąć do 30 milionów. Natomiast my obserwujemy całkowicie odwrotny obraz: tutejsza ludność żydowska zmniejsza się katastrofalnie, pomimo imigracji Żydów z całego świata do Stanów, w tym z Izraela.

Jaką przyczynę tego zjawiska widzi Rabbi?

- W czym? Powiedziałem już - w asymilacji i małżeństwach mieszanych. Gdzie zniknęło 90 procent amerykańskich Żydów? Oni się zasymilowali. Jest to duchowy kataklizm - nie chcę używać wyrażenia "duchowy holokaust", ponieważ jestem byłym więźniem Buchenwaldu, który przeżył Holocaust (J. Graf, Mit o Holokauście) i używam słowa "Holokaust" tylko do tego, co wydarzyło się pół wieku temu. Ale to, że jest to duchowy kataklizm – to fakt.

Co może Rabbi przeciwstawić temu kataklizmowi?

- Utrzymanie bez zmian obecnej sytuacji w Izraelu. Właśnie dlatego jest ona tak ważna. Małżeństwo i rozwód nie powinny być tam nigdy poza najściślejszą kontrolą rabiniczną, poza tradycyjnym prawem żydowskim.

Jak Rabbi Lau wyobraża sobie przyszłość Izraela?

- Widzę w Izraelu nie żydowską Riwierę, rodzaj perły na błogosławionym Morzu Śródziemnym. Przeciwnie, będzie to ostatnia ostoja tradycyjnej wiary żydowskiej. Z Izraela zrobimy podobieństwo Arki Noego: w czasach biblijnych przyczyną potopu, który zniszczył ludzkość była woda, natomiast powodem obecnego potopu, który niszczy żydostwo – to asymilacja. Proszę

258

zwrócić uwagę: "mabul" (potop w języku hebrajskim) i "hitbololut" (asymilacja) pochodzą z tego samego pojęcia - "bilbul" (zamieszanie, demoralizacja). Arka Noego ocaliła ludzkość, Izrael ocali żydostwo.

Właśnie dlatego Rabbi nie dopuszcza myśli o "amerykanizacji" Izraela?

- Właśnie dlatego. Jesteśmy głęboko przekonani, że amerykańska droga – to nie jest nasza droga.

Ale przecież amerykańscy rabini korzystają ze znacznie większej popularności i sympatii, niż izraelscy, nieprawdaż?

- O to chodzi. Lokalni rabini są jak rodzice, którzy folgują kaprysom swoich dzieci i tym samym przynoszą im krzywdę. Dlatego cieszą się sympatią i popularnością. A jeśli nie chcesz sobie z nimi radzić, bez nich wszystko jest w porządku. W Izraelu tak być nie może i nigdy tak nie będzie. W Izraelu religia nie może być oddzielona od państwa, a rabin jest urzędnikiem państwowym, bez którego nie można się obejść. Właśnie dlatego amerykanizacja nie jest dla nas.

Cóż, a jeśli tradycyjne żydowskie prawo po prostu nie podoba się ludziom i jeśli oni nie są zadowoleni z rabina, którego się im narzuca, to co wtedy?

- Przez ponad dwadzieścia lat kierowałem rabinicznym sądem w Netanji i Tel Awiwie i ja twierdzę z pełną odpowiedzialnością: rzadko się zdarza, aby rabin, który ściśle przestrzega żydowskiego prawa, podobał się wszystkim.

Jako człowiek można być kochanym i popularnym, ale sytuacja z rabinem jest zupełnie inna. Dla Rabina istnieje tylko tradycyjne prawo. Dlatego nie może on uznać za Żyda tego, którego matka nie jest Żydówką, nie może uznać za Żyda dziecka, zrodzonego z małżeństwa Żyda z nie-Żydówką, udzielić małżeństwa między Żydem i nie-Żydem. I to jeszcze nie wszystko.

Jakiś młody człowiek przyprowadza do mnie swoją ukochaną dziewczynę, nawróconą na judaizm zgodnie ze wszystkimi zasadami i prosi o pozwolenie na zawarcie małżeństwa. Mówię mu: "Nazywasz się Danny Katz. Czy wiesz, co oznacza słowo "Katz"? To skrót od “Коген Цедек” – ros., "Cohen Tzedek" – ang. - czyli "Pobożny Kapłan". Ale zgodnie z tradycyjnym prawem żydowskim, potomkowie kapłanów nie mogą poślubić konwertytów i mieszać z nimi swoją krew. A więc, jeśli pozwolę na wasze małżeństwo, nawet jeśli twoja dziewczyna już od trzech lat wiernie przestrzega wszystkich subtelności naszej wiary: to wszystko jedno zgodnie z prawem Tory, ona nie jest taka jak ja i ty”.

Hmmm, w Ameryce o czymś takim nie może być i mowy.

- I w tym jest cała sprawa. Nawet jeśli amerykański ortodoksyjny rabin nie zgodzi się na uznanie takiego małżeństwa za zgodne z prawem i nie będzie przewodził ceremonii ślubnej Danny Katza i nowo nawróconej dziewczyny, to ta para zawsze znajdzie rabina z jakiegoś bardziej liberalnego nurtu.

U was - tak, ale nie w Izraelu. U nas to nie przejdzie. Oto dlaczego można być osobą dobrą i wesołą, regularnie pojawiać się na ekranie telewizora, wygłaszać przemówienia i wywoływać powszechny podziw. Ale gdy tylko pojawi się "Danny" ze swoją dziewczyną, podziw znika i zaczynają się skargi na niesprawiedliwość, nieprzestrzeganie praw i temu podobne.

I Rabbi uważa te skargi za całkowicie nieuzasadnione?

259

- Uważam, że jest to jedyna droga naszego przetrwania. Jeśli dziś zlekceważysz jeden werset z Tory, a jutro inny, to w końcu powstanie sytuacja, charakterystyczna dla waszych aktorów filmowych. Słynny Kirk Douglas był w rzeczywistości Isserem Daniłowiczem, Żydem. A jego syn, Michael Douglas, już nie jest Żydem, ponieważ jego matka, żona Kirka, nie jest Żydówką. I Danny Kay urodził się Żydem - Daniel Kaminsky. I on nie jest już Żydem. A Tony Curtis - to Bernard Schwartz, syn Emanuela Schwartza z Budapesztu. Ale córka Tony'ego - Jamie Lee Curtis - już nie jest Żydówką. Więc czego chcecie? Żeby Izrael poszedł waszą drogą wolności asymilacji, czy też aby został zmuszony zostać Arką Noego, by ratować Żydów? Tutaj warto się nad tym zastanowić.

***

O tym rzeczywiście warto pomyśleć. Tutaj, na emigracji, przeczytałem kilkaset artykułów i książek, których autorzy na wszelkie sposoby zachwycali się prawie mistycznym fenomenem: Seleucidus Antiochus IV, Cesarze rzymscy, Kościół Chrześcijański, Krzyżowcy, Inkwizycja, Carowie rosyjscy, naziści władza sowiecka - wszyscy oni chcieli albo zlikwidować albo zasymilować Żydów (A.Dikij, „Żydzi w Rosji i ZSRR”); i to jest wynik - wszyscy oni zginęli, a Żydzi istnieją!

I nagle okazuje się, że obraz nie wygląda tak mistycznie radośnie. I okazuje się, że Żydzi, gdy się znaleźli w otwartym społeczeństwie z ochroną przed antysemityzmem i nieograniczonymi możliwościami, asymilują się wręcz z "kosmiczną" prędkością - 2,5 miliona w ciągu pięciu lat! Okazuje się, że w swojej bezwzględnej większości chcą oni po prostu żyć, kochać, poślubiać swoje ukochane dziewczyny i mieć od nich dzieci.

A z Izraelem, okazuje się, sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana. Ci naiwni cudacy, którzy wierzyli, że wszystkie ofiary są robione tylko po to, aby zmienić kraj w perłę na błogosławionym Morzu Śródziemnym - okazało się, że okrutnie się pomylili. Nie będzie to perła, według myśli tych, którzy trzymają w swoich rękach prawdziwą władzę nad ludźmi, ale coś w rodzaju szkółki dla hodowania Żydów czystej krwi. (To okropnie przypomina mi jakąś nikczemność - ale nie mogę przypomnieć jaką). A jeśli nieuświadomieni Izraelczycy zaczną walczyć o prawa obywatelskie, - to niech wiedzą, że to nie jest sprawa ich umysłu: są ludzie mądrzejsi, myślący i decydujący za nich, dla ich własnego dobra, oczywiście. (To także jest coś strasznie znajomego).

Natomiast gdy chodzi o mnie, to tym razem chcę mówić zdecydowanie konkretnie. Gdybym pokochał i był kochany, a gorliwiec czystości rasy zacząłby mi udowadniać, że nie mogę nazwać mojej ukochanej kobiety moją żoną, ponieważ przeczy to interesom walki z asymilacją, to nie rozmawiałbym z nim. A gdyby państwo zaczęło dyktować mi takie rzeczy, to na pewno wyemigrowałbym ponownie.

"Nowe Słowo Rosyjskie", 4 sierpnia 1995 roku

Źródło:

Григорий Климов. „Божий Народ”Приложение 4ИНТЕРВЬЮ С ПЕРВОИСТОЧНИКОМhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 04. htm 4.3.2019 r.

260

Załącznik 5. STO PRAW Z SHULCHAN -ARUCHA

Sto praw Shulchan-Arucha*/, przytoczonych przez Justusa w "Judenschpigel".

(Przytacza się według oryginału Shulchan-Arucha, ale bez komentarzy dra Eckerta)

*/ - Szulchan Aruch (z hebr. Nakryty Stół) – to we współczesnym judaizmie podstawowy kodeks prawa żydowskiego (halachy). Normą postępowania dla Żydów jest Talmud i Szulchan Aruch. Dlatego każdy, kto chce poznać Żyda, musi się zaznajomić z tymi księgami, które są dla Żydów normą postępowania, kodeksem religijno-prawnym. W Talmudzie szczególniej odbija się jak w zwierciadle dusza narodu żydowskiego, bo Talmud tę duszę kształtował, urabiał i wychowywał przez dwa tysiące lat. Szulchan Aruch powstał z myślą o udostępnieniu prawa religijnego wszystkim Żydom, stąd autor pominął w nim komentarze etyczne, cytaty z Biblii, źródła halachiczne oraz imiona autorów poszczególnych rozwiązań prawnych. Szulchan Aruch składa się z czterech części:

1. Orach Chaim – prawa dotyczące dni powszednich, szabatu i świąt2. Jore Dea – prawa dotycząca uboju rytualnego, koszeru, czystości, żałoby, konwersji i in.3. Ewen Haezer – prawa dotyczące małżeństw i rozwodów4. Choszen Miszpat – prawo cywilne i kryminalne

Biblia (Stary Testament) jako źródło prawa nie ma dla Żydów raczej większego znaczenia. Jak interpretować i wypełniać zawarte w niej polecenia i prawa – tego naucza Talmud. Z drugiej strony Biblia zawiera tylko część praw Talmudu. Tak więc, Talmud jest głównym źródłem żydowskiego prawa. Rabini mówią, że Mojżesz do Tory, tj. prawa, napisanego przez niego (Pięcioksiąg Mojżesza i księgi Proroków – AL), dodał jeszcze wyjaśnienia i uzupełnienia, które ze względu, że nie zostały zapisane, muszą być przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie. Według zapewnień Talmudu, prawo - w całości - nie mogło być zapisane chociażby dlatego, ponieważ żadna księga nie zmieściła by całego materiału. Ponadto, tak nieznaczna część została przedstawiona na piśmie również w tym celu, żeby inne narody nie spisywały praw Izraela dla siebie.Ponieważ zrozumienie Biblii jest możliwe nie inaczej, jak tylko według wyjaśnień i zakrętów Talmudu, i większość żydowskich praw znajduje się w Talmudzie, to zgodnie z naukami ortodoksyjnych Żydów, Talmud stoi niezmiennie wyżej niż Biblia. Jako źródło prawa, będąc zatem ostatnią w kolejce, wątpliwe jest, że Biblia może mieć dla żydostwa jakiekolwiek znaczenie. (AL)

Prawo 1

Żydowi nie wolno sprzedać Akumowi (Chrześcijaninowi) odzieży, na której są „cycki” (ros. - „цици” – czyli frędzle na krawędzi odzieży, noszonej przez Żyda podczas porannej modlitwy, patrz Ks. Liczb XV, 38). Nie powinien on dawać Akumowi takiej odzieży nawet pod zastaw lub po to, by czasowo zatrzymał on ją u siebie, ponieważ kiedy Akum będzie miał taką odzież, to trzeba się obawiać, żeby nie oszukał on Żyda mówiąc, że jest także Żydem. W tym przypadku, gdyby Żyd zaufał mu i sam wyruszył z nim w drogę – to Akum by go zabił.

Prawo 2

Wszystko, co jest konieczne dla Żyda zgodnie z rytuałem do uwielbienia, takie jak wspomniane wyżej frędzle itp. może zrobić tylko Żyd, nie Akum, ponieważ to musi być zrobione przez ludzi – natomiast Akumy nie powinni być uważani przez Żydów za ludzi.

Prawo 3

261

Modlitwa "Kadisz" zaczyna się od słów: "Inogaddal veiiosokadasz" (ros. - “Иногаддал вейиосокаддаш”) może być czytana tylko wtedy, gdy dziesięciu Żydów zgromadzonych jest razem i to powinno się odbywać w taki sposób, aby żadna nieczysta rzecz, jak, na przykład, nawóz lub Akum, nie oddzielali ich od siebie.

Prawo 4

Kiedy spotka się Akuma z krzyżem, to Żydowi srogo się zabrania, aby schylał głowę, nawet jeśli by modlił się w tej chwili. Nawet jeśliby w swojej modlitwie doszedł do miejsca, w którym powinien pochylić głowę (w modlitwach żydowskich jest kilka miejsc, w których musi on pochylić głowę), to Żyd powinien tego unikać.

Prawo 5

I teraz, gdy w Jerozolimie już nie ma świątyni, nie ma ofiary, syna Aarona, arcykapłana, powinni korzystać wśród rozproszonych Żydów ze znanych wyróżnień i honorów przed pozostałymi Żydami i zawsze posiadać prawo do błogosławieństwa (Żydów) w każde święto. Ale kiedy jedno z dzieci takiej rodziny stanie się Akumem, to cała rodzina zostaje zbezczeszczona i dlatego traci to święte prawo.

Prawo 6

Żyd, który stał się Akumem, jest przeklęty do tego stopnia, że nawet kiedy składa w synagodze w ofierze świece lub coś podobnego, to nie wolno ich przyjmować.

Prawo 7

Modlitwy Simun (Żyd czyta je po kolacji; pod koniec modlitwy błogosławiony jest również pan domu) nie wolno czytać w domu Akuma, aby i Akum nie został pobłogosławiony.

Prawo 8

Za każde odczucie zapachu Żyd jest zobowiązany przeczytać Barachę - krótką modlitwę dziękczynną, z wyjątkiem tych sytuacji, gdy przyprawy lub coś pachnącego były już w ubikacji (wychodku, latrynie) w celu usunięcia nieprzyjemnego zapachu, lub kiedy wonności znajdowały się w rękach nierządnicy, która używa perfum, aby kusić ludzi do grzechu, lub wreszcie, kiedy aromatyczne substancje są przyniesione ze świątyni (Akumów), to wtedy zabrania się odmawiać Barachę za zapach, ponieważ jest on już skalany przez ubikację (latrynę), nierządnicę lub świątynię pogańską – kapiszcze*/ (Akumów).

*/ - kapiszcze – tego słowa używają Żydzi, aby nie nazywać domów modlitwy Gojów świątynią (słowa, z którego wywodzą się takie słowa jak: święty, święcić, poświęcony itp.). W tłumaczeniu będę używał zamiast słowa kapiszcze słowa – świątynia pogańska – AL).

Prawo 9

Przechodząc obok zrujnowanej pogańskiej świątyni Akumów, każdy Żyd jest zobowiązany powiedzieć: "Chwała Tobie, Panie, że wyrzuciłeś stąd ten dom bożków". Przechodząc natomiast obok jeszcze nietkniętej świątyni pogańskiej, powinien powiedzieć: "Chwała Tobie, Panie, że zachowujesz swój gniew nad złodziejami". A kiedy widzi 600 000 Żydów razem, to ma obowiązek powiedzieć: "Chwała Tobie, Najmądrzejszy Boże!" Kiedy natomiast spotyka zebranie Akumów, to wtedy jest zobowiązany powiedzieć: "W wielkim wstydzie będzie matka wasza, zarumieni się, która was urodziła!" Kiedy Żyd przechodzi obok cmentarza żydowskiego, to powinien on zawołać:

262

"Chwała Tobie, Panie, że tak sprawiedliwie ich stworzyłeś!" A przed cmentarzem Akumów powinien powiedzieć: "W wielkim wstydzie będzie matka wasza itd." Kiedy Żyd widzi dobrze zbudowane domy Akumów, to zobowiązany on zawołać: "Domy wyniosłych zniszczy Pan!" Natomiast kiedy przed nim są ruiny domów Akumów, to powinien powiedzieć: „Pan jest Bogiem zemsty!”

Prawo 10

Wieczorem, w przeddzień szabatu, każdy Żyd, widząc światło, ma obowiązek powiedzieć: "Chwała Tobie, Panie, który stworzyłeś światło!", ale skąd światło wychodzi z pogańskiej świątyni Akumów, to nie wolno dziękować Bogu za korzystanie z takiego światła.

Prawo 11

W czasie szabatu surowo zabrania Żydowi kupowanie lub sprzedawanie. Jednak wolno mu kupić od Akuma dom w Palestynie i w tym przypadku można nawet napisać (akt), aby w Palestynie było o jednego Akuma mniej, a o jednego Żyda więcej.

Prawo 12

Każda praca w szabat, którą można zrobić, aby uratować Żyda od śmierci, jest nie tylko dozwolona, ale nawet obowiązkowa. Kiedy więc w szabat zawali się na przykład dom albo kupa cegieł zwali się na Żyda, to wtedy można usunąć ten stos i uratować życie Żyda, który leży pod nim. Nawet jeśli kilku Akumów leży razem z Żydem pod tym stosem i Akumy, jeśli uratowaliby Żyda, byliby również uratowani (chociaż ratowanie Akuma przed śmiercią nawet w dni powszednie, jak zobaczymy później, uważane jest za grzech ciężki), jednak aby uratować Żyda, trzeba usunąć stos kamieni.

Prawo 13

Żydowskiej położnej nie tylko zezwala się, ale ma ona obowiązek pomóc żydowskiej kobiecie przy porodzie w szabat i jednocześnie zrobić wszystko, co w innym przypadku zbezcześciłoby szabat. Natomiast zabronione jest pomaganie (przy porodzie) Akumce (Chrześcijance), nawet jeśli można to zrobić bez bezczeszczenia szabatu, ponieważ powinna być ona traktowana jedynie jako zwierzę.

Prawo 14

W wigilię Wielkanocy (Пасхи, Pesach) każdy Żyd jest zobowiązany czytać modlitwę "Shefoh"; ros. - Шфох (Шефох, w której prosi on Boga, aby wylał swój gniew na Gojów). Jeśli Żydzi będą czytać tę modlitwę z czcią, wtedy Pan bez wątpienia usłyszy ich i pośle Mesjasza, który wyleje swój gniew na Gojów.

Prawo 15

W święta, gdy każda praca jest zabroniona, gotowanie jest również niedozwolone; każdy może przygotować tylko tyle, ile potrzebuje do jedzenia. Niemniej jednak, kiedy musi gotować dla siebie, to może do garnka dodać więcej jedzenia, niż potrzebuje dla siebie, nawet jeśli to dodawane jedzenie jest przeznaczone dla psów - ponieważ jesteśmy zobowiązani dawać życie i psom. Natomiast dodawanie jedzenia dla Akuma jest surowo zabronione, ponieważ nie jesteśmy zobowiązani do dawania mu życia.

Prawo 16

263

Podczas Holmagoedy (święta Żydów, przypadającego na wiosnę i jesień) wszelki handel jest surowo zabroniony; jednakże z Akumem można uprawiać lichwiarstwo, ponieważ Panu Bogu bardzo się podoba uprawianie lichwiarstwa z Akumem w każdym czasie.

Prawo 17

Kiedy gdzieś pojawia się dżuma, w wyniku której wiele osób (tj. Żydów) pada ofiarą epidemii, to wówczas zdrowi Żydzi powinni zbierać się w synagodze i nie jedząc i nie pijąc przez cały dzień modlić się, aby Jahwe ulitował się nad nimi i wybawił ich od dżumy. Kiedy dżuma pojawiła się wśród zwierząt, to czynić tego nie trzeba, z wyjątkiem przypadku, gdy pojawiła się ona wśród świń, ponieważ ich wnętrzności są podobne do wnętrzności ludzi, a także kiedy dżuma pojawiła się wśród Akumów, ponieważ ich budowa jest podobna do ludzkiej.

Prawo 18

W święto Amana*/, Żydzi powinni czytać modlitwę dziękczynną, w której mówi się: "Niech będą przeklęci Aman i wszyscy Akumy i niech błogosławiony będzie Mordechaj i wszyscy Żydzi".

- */Święto Amana – zwane też Świętem Purim (od „puru” – „los”), ustanowione zgodnie z księgą Estery na pamiątkę uratowania Żydów, mieszkających w Persji, których zamierzał wymordować Aman, doradca i ulubieniec Króla Artakserksa. To Estera – Żydówka, żona Króla, wyjednała zmianę jego decyzji i w efekcie zamordowano Amana i 75 tysięcy Persów. Ten dzień ustanowiono jako święto, najbardziej wesołe i radosne, podczas którego zgodnie z Talmudem pozwala się Żydom upijać do takiego stanu, żeby nie można było odróżnić „przekleństw Amana” od „błogosławieństw Mordechaja”. Chyba żaden naród na Ziemi nie zdobyłby się na to, aby ustanowić tak wesołe i radosne święto z powodu śmierci 75 tysięcy swoich przeciwników. (A.L.)

Prawo 19

Każda Bet Din (lub Bef- Din) - (tj. obecność sędziowska pod przewodnictwem Naczelnego Rabina) może skazać na karę śmierci, nawet w naszych czasach i przy tym za każdym razem, gdy uzna to za konieczne, nawet jeśli samo przestępstwo nie zasługuje na karę śmierci.

Prawo 20

Kiedy dwóch Żydów kłóci się między sobą o pieniądze lub inne rzeczy i zmuszeni są udać się do sądu, to wtedy muszą oni udać się do Bet-Din (obecność rabiniczna) i poddać się jego decyzji. Nie wolno im się zwracać do Akuma ani dochodzić swoich praw przed sądem królewskim, tj. gdzie Akumy są sędziami. Nawet jeśli ich prawo – prawo Akumów - jest identyczne z prawem rabinów, to i wtedy jest to ciężki grzech i straszliwe bluźnierstwo. Kto jednak mimo wszystko naruszy powyższe postanowienie, szukając swego prawa z innym Żydem przed sądem Akumów, to tego Bet-Din ma obowiązek wykluczyć się ze społeczności (tj. poddać przekleństwu), dopóki nie uwolni on swego bliźniego (Żyda) od swego roszczenia.

Prawo 21

Żyd nie powinien być świadkiem Akuma przeciwko Żydowi. Dlatego, kiedy Akum ściąga pieniądze od Żyda, a Żyd odmawia spłacenia swego długu Akumowi, wówczas innemu Żydowi, który wie, że Akum ma rację, zabrania się być świadkiem na jego korzyść. A kiedy Żyd naruszył ten porządek i stał się świadkiem po stronie Akuma przeciwko Żydowi, to wtedy Bet-Din zobowiązuje wykluczyć go ze wspólnoty (to jest poddać anatemie).

Prawo 22 264

Świadkiem może być tylko ten, który posiada chociaż niektóre cechy ludzkie i godność; ale kiedy ktoś swój honor wyrzuca precz, na przykład ten, który wychodzi nago na ulicę, lub ten, który otwarcie prosi o jałmużnę od Akumów, gdzie może to zrobić potajemnie, to staje się on podobny do psa, ponieważ swój honor ma za nic, a więc - nie może być świadkiem.

Prawo 23

Świadkami mogą być wyłącznie ci, których uznano za ludzi. Jeśli chodzi o Akuma lub Żyda, który stał się Akumem, a który jest jeszcze gorszy od (naturalnego) Akuma, nie można ich uważać za ludzi, a więc, ich świadectwa nie mają żadnego znaczenia.

Prawo 24

Kiedy Żyd trzyma Akuma w swoich szponach (w języku chaldejskim jest wyrażenie "ma'arufiya", to znaczy obdzierać, ciągle oszukiwać, nie wypuszczać z pazurów), to wtedy zezwala się też innemu Żydowi chodzić do tego Akuma, by mu pożyczyć i z kolei oszukiwać go tak, aby Akum w końcu stracił wszystkie swoje pieniądze. Uzasadnienie jest takie, że pieniądze Akuma są dobrem, do nikogo nie należącym i dlatego pierwszy z Żydów, który sobie tego życzy, ten ma prawo wziąć je w posiadanie.

Prawo 25

Obywatele (tj. oczywiście, Żydzi) jednej wspólnoty mają prawo zakazywać kupcom z innych miejscowości przychodzenia do nich i sprzedawania towarów po niższej cenie, z wyjątkiem przypadków, gdy towary z innych miast są lepsze niż od lokalnych mieszkańców. Wtedy ci ostatni nie mogą tego zabronić, ponieważ kupujący otrzymaliby lepszy produkt. Ale to, co zostało powiedziane, może oczywiście być dopuszczane tylko wtedy, gdy kupujący są również Żydami. Natomiast tam, gdzie nabywcami są tylko Akumy, kupcom z innych miast można zabronić, a to dlatego, że pozwolenie, aby Akumowi zrobić dobro uważa się za grzech; przecież u nas (Żydów) uznaje się za podstawową zasadę, że można rzucić kawałek mięsa dla psa, ale nigdy nie dać go Nohri (Chrześcijaninowi), ponieważ pies jest lepszy od Nohri.

Prawo 26

Kiedy w sprawie służy urzędnik, z którym Żyd się umówił, że wszystko, co zostało znalezione zostaje zamienione w jego własność prywatną i urzędnik oszukał Akuma przez wciągnięcie do powtórnej spłaty już wcześniej spłaconego długu lub oszukał w rachunku Akuma, itp., to wtedy zysk należy do właściciela, ponieważ podobne zyski powinny być uważane za rzeczy znalezione (a przecież własność Chrześcijan jest uważana za dobro, która do nikogo nie należy; dlatego Żydzi mogą brać tyle, ile im się uda uchwycić).

Prawo 27

Kiedy Żyd wysyła posłańca do Akuma po pieniądze, a ten oszuka Akuma, biorąc od niego więcej, niż należało, to wtedy to należy do posłańca.

Prawo 28

Kiedy Żyd ma sprawę z Akumem, a przyjdzie inny Żyd, oszuka Akuma, obojętnie jak: przy mierzeniu, ważeniu czy rachunku, to wtedy obaj Żydzi powinni podzielić się takim zyskiem, zesłanym przez Jahwe.

Prawo 29 265

Kiedy Żyd wysyła do Akuma posłańca, aby zapłacić mu dług, a ten ostatni, po przybyciu, zauważy, że Akum zapomniał o długu, to wtedy ten ostatni musi zwrócić pieniądze Żydowi, który go posłał; a posłany nie może już dłużej mówić, że niby przez to (czyli wypłatę pieniędzy Chrześcijaninowi) chciał uczcić Imię Boga, aby Akumy mówili – a jednak i Żydzi są przyzwoitymi ludźmi. Coś podobnego mógł on zrobić tylko ze swoimi pieniędzmi; natomiast nie ma prawa rozrzucać cudzych pieniędzy.

Prawo 30

Kiedy Żyd sprzedał coś innemu Żydowi, ruchomość lub nieruchomość i okazało się, że sprzedawca ukradł je (lub je wymienił), w wyniku czego właściciel odebrał je z powrotem, to wówczas sprzedawca jest zobowiązany zwrócić otrzymane pieniądze kupującemu, ponieważ w danych warunkach on nie powinien kraść. Natomiast jeśli ukradłby Akumowi i Akum odbierze swoje z powrotem, to sprzedający nie jest zobowiązany do zwrotu pieniędzy kupującemu.

Prawo 31

Żydowi nie wolno oszukiwać bliźniego i za oszustwo już jest uważane, gdy pozbawia go szóstej części wartości. Kto oszukał swego bliźniego, ten powinien wszystko zwrócić z powrotem. Jest rzeczą oczywistą, że wszystko to ma dotyczyć Żydów. Żydowi wolno oszukać Akuma i on nie jest zobowiązany zwracać Akumowi tego, na ile go oszukał; ponieważ w Piśmie Świętym mówi się: "Nie oszukujcie brata swego bliźniego"; natomiast Akumy nie są dla nas braćmi, ale wręcz przeciwnie, jak już wspomniano powyżej, są oni gorsi od psów!

Prawo 32

Kiedy Żyd wynajmuje dom od innego Żyda, to wolno przyjść trzeciemu Żydowi i dać więcej niż pierwszy najemca i wynająć dom dla siebie. Natomiast kiedy właścicielem jest Akum, wtedy niech będzie przeklęty ten, z czyjej winy Akum osiągnie więcej zysku.

Prawo 33

Uważa się za obowiązek (dla Żyda) wypełnić wszystko, co chory napisał w swoim testamencie, z wyjątkiem sytuacji, kiedy kazał popełnić coś grzesznego. Zgodnie z tym, jeśli chory w swojej woli daruje coś Akumowi, to nie powinno być to spełnione, ponieważ to, jak zobaczymy dalej, uważa się za wielki grzech, aby cokolwiek darować Akumowi.

Prawo 34

Żyd, który znalazł coś, ożywionego lub nieożywionego, musi zwrócić to właścicielowi. Jest rzeczą oczywistą, że dotyczy to wyłącznie Żyda, który coś zgubił. Natomiast kiedy znalezisko należy do Akuma, to wówczas Żyd nie tylko nie jest zobowiązany do jego zwrotu, ale wręcz przeciwnie, uważa się za ciężki grzech zwracanie czegokolwiek Akumowi, chyba że robi się to z myślą, aby Akumowie mówili: "Żydzi – to przyzwoici ludzie".

Prawo 35

Kiedy Żyd natknie się na załadowane zwierzę, które padło pod ciężarem ładunku lub załadowany wóz, przed którym padły z wysiłku pod ciężarem ładunku zaprzęgnięte do niego zwierzęta, to wówczas jest on zobowiązany przyjść z pomocą poganiaczowi lub woźnicy i w zależności od potrzeby, pomagać w zdejmowaniu lub ładowaniu ładunków, ponieważ każdy Żyd powinien okazywać pomoc tego rodzaju zarówno swemu współbratu, jak i zwierzęciu. Jest do tego zobowiązany i wtedy, gdy tylko ładunek należy do Żyda, a zwierzę do Akuma lub odwrotnie, kiedy

266

zwierzę należy do Żyda, a ładunek do Akuma i woźnicą jest Akum. Ale kiedy zwierzę należy do Akuma i ładunek również stanowi jego własność, wtedy nie ma już mowy o współczuciu ani miłosierdziu, zarówno w odniesieniu do właściciela ładunku, jak i w odniesieniu do zwierząt, i w takim przypadku żaden Żyd nie jest zobowiązany do udzielania pomocy właścicielowi ładunku ani zwierzętom.

Prawo 36

Kiedy Żyd jest winien pieniądze Akumowi i ten Akum zmarł, to zabrania się Żydowi zwrotu pieniędzy jego spadkobiercom, oczywiście pod warunkiem, że żaden inny Akum nie wie o tym, że Żyd został dłużnikiem wobec zmarłego. Ale kiedy (przynajmniej) jeden Akum wie o tym, to wówczas Żyd jest zobowiązany zapłacić pieniądze spadkobiercom, aby Akumowie nie powiedzieli: "Żydzi – to oszuści".

Prawo 37

Żydowi nie wolno kraść czegokolwiek od innego Żyda lub od Goja; ale oszukiwać Goja, na przykład, "ogłupianie" go w obliczeniach lub nie spłacanie długu jest dopuszczalne, ale tylko pod warunkiem, że dokonany czyn nie zostanie ujawniony i nie zbezcześci Imienia Pana.

Prawo 38

Kiedy Żyd kupuje od złodzieja i sprzedaje kupione innemu Żydowi, a następnie przychodzi trzeci Żyd i twierdzi, że zakupiona rzecz jest jego własnością i bierze sobie, to wówczas sprzedawca jest zobowiązany zwrócić pieniądze kupującemu. Ale jeśli do kupującego przyjdzie Akum i powie, że zakupiony przedmiot jest jego własnością, to on nie zostanie zwrócony. Natomiast jeśli złoży skargę do sądu i otrzyma swoją rzecz w trybie sądowym, to sprzedawca nie jest zobowiązany do zwrotu pieniędzy kupującemu (bo ten, kto kupił od złodzieja, nie popełnił błędu, ponieważ zakupione byłoby dobrem, skradzionym u Akuma).

Prawo 39

Kiedy Żyd jest dzierżawcą – monopolistą, to wtedy Żydowi nie można czynić szkody (na przykład poprzez handel i przemyt); ale kiedy dzierżawca jest Akumem, to wtedy szkody są dozwolone, ponieważ jest to to samo, co niespłacanie długów, a to ostatnie, jak już widzieliśmy wyżej, jest dozwolone.

Prawo 40

Kiedy Żyd zajmuje stanowisko Muhasy (to jest państwowego poborcy podatkowego lub celnika), innymi słowy, kiedy on wykupił prawa (do zbierania podatków dla siebie), a zbiera je dla państwa, to wtedy zabrania mu się używania przemocy wobec innego Żyda. Dlaczego? Ponieważ król (dla którego on zbiera) jest Gojem, zaś niepłacenie podatków jest tym samym, co niespłacanie długów Gojowi, a to jest właśnie dozwolone, jak już widzieliśmy. Dlatego jeden Żyd nie powinien zmuszać innego Żyda do zapłaty. Chyba że wyznaczony urzędnik (Żyd) obawia się, że król się o tym dowie, to wtedy może użyć tej przemocy przeciwko innemu Żydowi.

Prawo 41

Prawa państwowe muszą być egzekwowalne; tutaj jednak mówimy tylko o takich prawach, z których państwo czerpie dochody. Ale nawet wśród przepisów dotyczących podatków nie wszystkie podlegają egzekucji, ale tylko te, które odnoszą się do ziemi (tj. opłaty gruntowe i podatki od budowy); natomiast co do pozostałych przepisów podatkowych i akcyzowych, nie trzeba

267

ich egzekwować. Opłat gruntowych i podatków od budowy nie można nie płacić, ponieważ ziemie należą do władcy, a on może oświadczyć, że pozwala żyć na swojej ziemi tylko wtedy, kiedy będziemy płacić podatki od nieruchomości.

Prawo 42

Zabrania się gier hazardowych z Żydem, tj. oszukiwania Żyda podczas gry w karty lub kości lub inne gry, które pozwalają na oszukiwanie, ponieważ wszystko to jest grabieżą, a rabunek jest zabroniony. Z Akumem natomiast można grać w gry hazardowe.

Prawo 43

Kiedy jakiś Żyd sprzedał coś Akumowi i wziął więcej niż powinien, a następnie do Akuma przyszedł inny Żyd i mówi, że zakup nie jest wart zapłaconych za niego pieniędzy, w wyniku czego Akum zwraca zakup, to wówczas drugi Żyd jest zobowiązany zapłacić różnicę między rzeczywistą wartością a ceną, za którą przedmiot został sprzedany Akumowi.

Podobnie, gdy Żyd pożyczył pieniądze Akumowi na wysokie procenty, a pojawił się inny Żyd i zaproponował Akumowi ofertę pieniężną za niższe procenty, wówczas Żyd (drugi) to - Rasza, to jest bezbożnik i powinien on zrekompensować pierwszemu Żydowi nadwyżkę, którą uzyskałby od Akuma, gdyby on nie wziął pieniędzy od drugiego Żyda.

Prawo 44

Kiedy według prawa wymagany jest dla króla podatek w naturze (wino, słoma itp.) i jakiś Żyd uchyla się od tego obowiązku, a tymczasem inny Żyd doniesie na niego, w wyniku czego będzie on zmuszony do zapłacenia zobowiązania, to wówczas Żyd-donosiciel jest zobowiązany za wszystkie odebrane w ten sposób produkty naturalne wynagrodzić pierwszemu Żydowi.

Prawo 45

Nawet w naszych czasach wolno zabijać musera, czyli osobę, która chwali się, że zamierza zrobić donos na kogoś, w wyniku czego oskarżony może zostać ukarany cieleśnie (na przykład więzieniem) – niech i stanowi to niewiele pieniędzy. Na początku mówią do niego: "Nie donoś!” Ale kiedy on się opiera i powtarza: "A jednak doniosę!", to wtedy nie tylko nie jest dozwolone, ale uważa się za dobry uczynek zabić go, i będzie błogosławiony ten, który wcześniej od innych skieruje na niego śmiertelny cios. A kiedy nie ma czasu, aby go ostrzec, to wtedy i bez uprzedzenia wolno go zabić natychmiast.

Specjalne wskazanie tego prawa "nawet w naszych czasach" ma następujące znaczenie: tylko Sanhedryn (sędzia Najwyższej Rady) mógł skazywać na karę śmierci; dlatego – od czasu, kiedy nie ma Sanhedrynu, ani Świątyni, - zniknęła i sama władza osądzania kogokolwiek na karę śmierci; zgodnie z tym rabini nie są uprawnieni do skazywania na śmierć, a mogą jedynie potwierdzić przekleństwo, tj. wygnanie ze wspólnoty. Jednak w tym przypadku, tj. w obawie przed denuncjacją należy i konieczne jest, nawet dzisiaj, wykonanie kary śmierci.

Prawo 46

Gdy ktoś donosił trzykrotnie na Żyda Akumowi, to wtedy, nawet gdy on obiecał, że się poprawi i nie będzie więcej donosić, jednak należy znaleźć sposoby i środki, które pozwolą na usunięcie go ze świata. Wydatki, związane z jego usunięciem powinni pokryć ci Żydzi, którzy mieszkają w tym miejscu wydarzenia.

268

Prawo 47

Kiedy wół Żyda zabodzie woła Akuma, wówczas Żyd nie ma obowiązku wynagradzać Akuma, ponieważ jest to powiedziane w Biblii (Wyj. XXI, 35): "Jeśli czyjś wół zabodzie woła swojego sąsiada, itp., ale Akum nie jest dla mnie sąsiadem. Ale kiedy odwrotnie, wół Akuma zabodzie woła żydowskiego, to Akum jest zobowiązany zrekompensować Żydowi szkody, ponieważ jest Akumem".

Prawo 48

Gdy pola w Palestynie należały do Żydów, to trzymanie drobnych zwierząt gospodarskich było zabronione, ponieważ w przeciwnym przypadku mógł ucierpieć bliźni, dlatego że takie zwierzęta zazwyczaj szukają pożywienia na cudzych polach. Jednak w Syrii, tak jak i gdzie indziej, gdzie pola nie należały do Żydów, każdy Żyd mógł swobodnie trzymać również drobne zwierzęta. Wręcz przeciwnie, w naszych czasach, kiedy i w Palestynie pola nie należą już do Żydów, wolno im trzymać drobne zwierzęta również, jak i tutaj.

Prawo 49

Trzymanie złego psa, który gryzie ludzi, jest zabronione dla Żyda, jeśli ten pies nie jest przywiązany do łańcucha; ale jest to ważne tylko tam, gdzie żyją tylko Żydzi. Wręcz przeciwnie, tam, gdzie mieszkają też Akumowie, Żydowi wolno trzymać złego psa (nie na łańcuchu).

Prawo 50

Od czasu, jak Sanhedryn i Świątynia (w Jerozolimie) już nie istnieją, wyroków śmierci nie można ogłaszać tak, jak to było przedtem. Sąd rabinacki może skazać na karę śmierci tylko na mocy prawa 19. Niezależnie od tego, poza zezwoleniem na zabijanie muzery (donosiciela), morderstwo i bez wyroku obecności rabinicznej, jest dobrą sprawą w następujących przypadkach:

a) Tutaj przede wszystkim podany jest przykład, którego ze względów przyzwoitości nie możemy przytoczyć.

b) Żyd robi dobry uczynek, gdy zabija Apikoresa. Apikoresem uznawany jest wolnomyśliciel, niewierzący, szyderca itd., który zaprzecza naukom Izraela i jest dumny ze swojej niewiary, tak samo jak ten, kto stał się Akumem. Kiedy Żyd może popełnić takie morderstwo w miejscu publicznym, - to niech to zrobi! Ale kiedy ze strachu przed władzami państwowymi zrobić tego nie można, to wtedy powinien on pomyśleć o sposobach, aby potajemnie usunąć Apikoresa ze świata. Zatem, chociaż nie nakłada się na Żyda bezpośredniego obowiązku zabijania Akuma, z którym on mieszka w świecie, to tym nie mniej nie wolno mu ratować Akuma od śmierci.

Prawo 51

Zwierzę, zabite przez Akuma lub Żyda, który stał się Akumem, powinno być uważane przez Żydów za padlinę.

Prawo 52

Żydowi nie wolno ciąć zwierzęcia, które nie ma jeszcze 8 dni. A kiedy przyjdzie Akum, aby sprzedać zwierzę Żydowi i zacznie przekonywać, że zwierzę miało już 8 dni od urodzenia, to wówczas Żyd nie powinien mu wierzyć, ponieważ Akumowie w istocie są kłamcami i oszustami.

Prawo 53

269

Zabrania się Żydowi brania Nochris (Chrześcijanki) za karmicielkę dziecka, kiedy może on mieć Żydówkę, ponieważ natura i charakter karmicielki zwykle przechodzą na dziecko: natomiast od Nochris (Chrześcijanki) dziecko głupieje i przejmuje złe cechy.

Prawo 54

Rabini zakazali spożywania chleba, wypiekanego przez Akuma, lub w ogóle czegokolwiek, przygotowanego przez Akuma, albo pić z nim napoje alkoholowe, ponieważ przez to mogą powstać przyjazne stosunki. Jednak tam, gdzie nie ma żydowskiego piekarza, to zezwala się kupować pieczywo u piekarza – Chrześcijanina, ale w żadnym wypadku nie od osoby, mającej udział, ponieważ wtedy nie ma już poważnego powodu dla takich obaw. Tym niemniej, Żydowi wolno trzymać Akumkę (Chrześcijankę) jako kucharkę, gdy gotuje ona pod nadzorem, kierownictwem i w obecności Żydówki, a zatem przy jej współpracy.

Prawo 55

Żydowi nie wolno handlować przedmiotami nieczystymi (np. świniami, rzeczami z chrześcijańskiej świątyni itp.), jak zobaczymy później, ale odebrać je od Akuma (tj. nie poprzez kupowanie, ale przez zabranie pod postacią wymyślonego długu) jest dozwolone, ponieważ zawsze dobrą sprawą jest porwanie czegoś od Akuma.

Prawo 56

Kiedy Żyd kupił od Akuma naczynia, zrobione bądź to z metalu, czy z gliny, wtedy powinien je dokładnie umyć, ponieważ Akumowie (w rozumieniu żydowskim) są nieczyści. Nawet kiedy Żyd sprzeda Akumowi swoje naczynia i Akum przyniesie je z powrotem, to Żyd powinien je umyć ponownie do czysta, ponieważ przez dotknięcie Akuma zostały one skalane.

Prawo 57

Żydowi zabrania się pić wino z butelki lub szklanki, których dotykał Akum, ponieważ przez takie dotknięcie zostały one skalane. (To prawo ma również cel szczególny, - chronić Żydów przed kontaktami społecznymi z Chrześcijanami).

Prawo 58

Żydowi zabrania się mieć wszelką przyjemność lub korzyść, jaką mógłby on mieć z domu modlitwy (świątyni pogańskiej) Akuma; na przykład, nie wolno mu korzystać ze świec woskowych, dywanów lub odzieży, w którą kapłan ubiera się podczas służby Bożej (nie tę, którą on zwykle nosi jako osoba prywatna), kiedy te przedmioty już znajdowały się w świątyni Akumów lub w ogóle były używane. Nie wolno mu sprzedawać kapłanowi ksiąg liturgicznych i śpiewników, - ale wolno je sprzedawać świeckim ludziom; jeżeli jednak Żyd przezwycięży siebie i nie zrobi nawet tego, to zostanie pobłogosławiony. Co więcej, Żydowi nie wolno pożyczać pieniędzy na budowę ani wystrój wnętrza pogańskiej świątyni Akumów, a jeszcze bardziej niż to, nie wolno handlować mu przedmiotami, używanymi w takiej świątyni. Zatem nie powinien Żyd dawać ani sprzedawać wodę, kiedy wie, że ta woda będzie użyta do Chrztu; oprócz tego zabrania mu się sprzedawać kadzidło, przeznaczone do użycia w świątyni. Kiedy jednak w tej miejscowości, Akum już sprzedaje takie przedmioty, które są używane w jego świątyni, to wówczas i Żydowi wolno handlować nimi, aby Akum nie zarabiał z tego powodu. Nawet wtedy, gdy którekolwiek z wyżej wymienionych przedmiotów, które u Żydów są uważane za nieczyste, są wymieszane z tysiącami innych przedmiotów tego rodzaju, to i wtedy zabrania się Żydowi mieć jakąkolwiek przyjemność lub korzyść z tego tysiąca przedmiotów. Podobnie nie wolno mu mieć jakiejkolwiek korzyści nawet z popiołów takich rzeczy, a także jak i ze spalonej pogańskiej świątyni Akumów.

270

Prawo 59

Żydowi nie wolno mieć przyjemności ani czerpać korzyści z krzyża lub jakiegokolwiek religijnego wizerunku, które spotyka on w wioskach przy drogach lub w małych miasteczkach, ponieważ są tu one wystawiane dla oddania czci i jako nieczystość dla Żydów. Kiedy krzyż ten znajduje się w dużych miastach, gdzie wystawiony jest nie dla oddawania czci, a tylko do dekoracji, to wtedy nie ma potrzeby stosowania prawa. Ale z drugiej strony zakaz ten dotyczy każdego krzyża, przed którym ludzie klękają.

Prawo 60

Żydowi surowo zabrania się wszelkiego rodzaju przyjemności lub korzyści z pogańskiej świątyni Akumów, na przykład latem spacerować w jej cieniu, słuchać gry organów lub patrzeć na najpiękniejsze ikony w celu doznania przyjemności.

Prawo 61

Najsurowiej zabrania się Żydowi budowanie domu obok pogańskiej świątyni Akumów. Ale gdy w jego posiadaniu już znajduje się taki dom, który stoi obok wspomnianej świątyni i ten dom zawali się, to wówczas przy nowej budowli, Żyd powinien nieco wycofać się od świątyni i lukę wypełnić ludzkimi odchodami.

Prawo 62

Z należącej do pogańskiej świątyni Akumów własności (nieruchomości, grunty, domy itp.) nie wolno Żydowi mieć przyjemności lub czerpać korzyści, gdy dochód przeznaczony jest na cele służby Bożej. Kiedy jednak duchowni osobiście korzystają z dochodu, wówczas Żydowi pozwala się czerpać stąd korzyść, ale pod warunkiem, że nic go to nie kosztuje.

Prawo 63

Surowo zabrania się Żydom wzięcia udziału w zbiórkach na rzecz pogańskiej świątyni Akumów. Jest to jednak ważne tylko wtedy, gdy świątynia samodzielnie rozporządza swoją własnością, a zatem wydaje darowizny tylko na siebie. Natomiast kiedy dobrami duchowymi rozporządza państwo, wówczas można brać udział w zbiórkach, ponieważ, przekazując darowiznę, można sobie pomyśleć, że dajesz właśnie państwu, a ono, jak mówią, może wykorzystać darowiznę również na inne potrzeby.

Prawo 64

Dobrym uczynkiem jest, aby pogańskie świątynie Akumów, jak również wszystko, co do nich należy lub co zostało zrobione, każdy Żyd w miarę możliwości starał się zniszczyć lub podpalić... Następnie, każdy Żyd ma obowiązek niszczyć każdą świątynię Akumów i w każdym przypadku nadawać jej haniebne nazwy.

Prawo 65

Żydowi, który przysięga na cokolwiek imieniem pogańskiej świątyni Akumów (kościoła/cerkwi chrześcijańskiej), należy wymierzyć 39 uderzeń pałką i w ogóle zabronić wymieniania nazwy takiej świątyni - należy używać tylko haniebnych przezwisk. Nawet świąt Akumów nie wolno wymieniać według ich własnych imion, z wyjątkiem może tylko tych, które są nazwane imionami ludzi (na przykład: święto Piotra i Pawła, Andrzeja itd.).

271

Żydowi wolno jest szydzić z Akuma, mówiąc: "Niech pomoże ci twój Bóg!" lub "Niech pobłogosławi On twoje czyny!" W tym samym czasie, Żyd myśli sobie: Bóg Akumów, tj. - w oczach Żyda - bałwochwalców, nie może nic zrobić, dlatego i Akum nie może być pobłogosławiony, stąd jasne jest, że życzenie przez Żyda błogosławieństwa Akumowi łaski jest tylko kpiną i szyderstwem.

Prawo 66

Żydowi nie wolno dawać cokolwiek Akumowi lub w ogóle mieć z nim sprawy na trzy dni przed jednym ze świąt (Akuma), ponieważ w ten sposób Akum mógłby mieć zadowolenie właśnie w święto. Jednakże, pożyczać Akumowi na wysokie odsetki pozwala się, aby zadowolenie było mu nie w smak ze względu na przykre doznania podczas rozliczania się.

Prawo 67

Zabronione jest wręczanie prezentów przez Żyda Akumowi podczas jednego z jego świąt; jest to dozwolone tylko wtedy, gdy on wie, że Akum jest niewierzący. Podobnie, Żydowi nie wolno przyjmować prezentów od Akuma w czasie jego (Żyda) święta. Ale kiedy Żyd boi się, że przez odmowę mogą być przykre konsekwencje, wtedy może przyjąć, ale potem prezent potajemnie wyrzucić. Dzień, w którym Akumowie otrzymują nowego króla (dzień wstąpienia na tron lub wybór), powinien Żyd uznać za zwykłe święto Akumów (to znaczy, że Żydzi nie powinni robić prezentów ani robić z nimi interesów (geszeftów), chyba że mają szansę bardziej skutecznie oszukać Akumów itp.).

Prawo 68

Żydom nie wolno iść w święta Akuma do jego domu, aby nie być zmuszonym do przywitania go. Ale kiedy Akuma spotka Żyd na ulicy, to wtedy wolno mu go powitać, ale tylko w wymuszony sposób, spode łba (w oryginale mówi się: ze słabymi wargami i ciężką głową).

Prawo 69

Żydowi absolutnie zabronione jest odpowiadać Akumowi pozdrowieniem "pokój z tobą!" lub czymś podobnym (ponieważ Żydzi myślą, że pokój otrzymuje ten, komu na jego powitanie Żydzi odpowiadają życzeniem: "pokój z tobą!"). Zgodnie z tym, Żydowi zaleca się, że kiedy zobaczy on Akuma, to powinien się on ukłonić pierwszy, aby Akum nie zdążył jako pierwszy go przywitać i nie zmusił Żyda do odpowiedzi, a w konsekwencji żeby nie sprzyjać temu, czego nie daj Boże, aby Akum otrzymał błogosławieństwo.

Prawo 70

Oczywiście za dobrą sprawę uważa się, kiedy Żyd trzyma się co najmniej na 4 łokcie od pogańskiej świątyni Akumów (na przykład, gdy jego droga przebiega obok). Zgodnie z tym Żydowi srogo zabrania się pochylać głowę przed tą świątynią; na przykład, kiedy drzazga weszła mu w nogę lub gdy upuścił pieniądze na ziemię, tak że powinien się schylić, - w tym przypadku musi się on odwrócić plecami do świątyni. Kiedy przy otworze źródła wodnego znajdują się chrześcijańskie obrazy lub symbole, to wtedy Żydowi nie wolno stąd pić, ponieważ wyglądało by to tak, jakby pochylając się ku otworowi, chciałby on ukłonić się przed obrazem lub symbolem.

Prawo 71

Żydowi nie wolno zdejmować kapelusza przed królami lub kapłanami, którzy mają krzyż na swej odzieży lub noszą krzyż na piersi, aby nie wydawało się, że kłania się on przed krzyżem. Jednak,

272

aby nie naruszać zewnętrznej przyzwoitości, powinien on zdjąć nakrycie głowy wcześniej, zanim zobaczy wspomniane osoby (a więc i krzyż), lub powinien on, jak gdyby przez przypadek, upuścić pieniądze w ich obecności i pochylić się, aby je podnieść (jego zachowanie dlatego powinno wyglądać tak, jakby okazywał on szacunek takiej osobie, a w rzeczywistości miał zupełnie inny zamiar).

Prawo 72

Zakazuje się Żydom w dzielnicy lub na ulicy, gdzie mieszkają, pożyczania lub sprzedaży domów trzem Akumom, aby nie doszło do tego, aby dzielnica lub ulica stały się chrześcijańskie. Sprzedaż domu jednemu lub dwóm Akumom była dozwolona przedtem tylko w celu, aby te domy służyły za stodoły, a nie do zamieszkania, ponieważ Akumowie zaczęliby trzymać w nich swoich idoli (bożków). Jednak teraz, gdy taki przypadek prawie się nie zdarza, Żydom wolno pożyczać lub sprzedawać jednemu lub dwóm Akumom domy również do zamieszkania.

Prawo 73

Uważa się za wielki grzech podarować coś Akumowi. Niemniej jednak, ze względu na pokój, zezwala się biednym Akumom dawać jałmużnę, odwiedzać ich chorych, oddawać długi ich zmarłym i pocieszać krewnych zmarłego, aby Akumowie mogli myśleć, że Żydzi są ich przyjaciółmi, ponieważ postępują tak jak oni.

Prawo 74

Zabrania się Żydom chwalenia Akuma pod jego nieobecność, na przykład, mówiąc: "Co za przystojny mężczyzna!" (Kiedy ma on ładny wygląd), ale jeszcze w tysiąc razy bardziej surowo zabrania się wychwalanie jego cnót, na przykład, mówiąc: "Jakiż to dobry człowiek!" lub "Jaki uczony" lub "Co za mądry człowiek" itp. Kiedy jednak chwaląc cielesne piękno Akuma, Żyd zamierza przez to oddać chwałę Bogu za to, że stworzył takie ładne stworzenie, wtedy jest to dozwolone, ponieważ Żyd może chwalić Boga również ze względu na piękno zwierzęcia, a zatem i Akuma.

Prawo 75

Żydowi nie wolno brać udziału w uczcie weselnej, nawet gdy istnieje możliwość zabrania ze sobą jedzenia i własnego lokaja (czyli koszernego), ponieważ z tego mogłyby powstać przyjazne stosunki społecznie (których właśnie Żyd powinien unikać w każdy sposób); ale kiedy Akum posyła Żydowi do domu żywego ptaka lub coś zarżniętego przez Żyda, to wtedy Żydowi wolno zjeść to od niego u siebie w domu.

Prawo 76

Zabrania się Żydowi oddawania swojego dziecka do chrześcijańskiej instytucji edukacyjnej lub mistrza chrześcijańskiego, który naucza jakiegoś rzemiosła, ponieważ Akumowie (Chrześcijanie) skusiliby go do zła. Dlatego Żyd nie powinien nigdy pozostawać sam na sam z Akumem, ponieważ Akumowie są krwiożerczy. Kiedy Akum i Żyd idą w górę lub w dół po schodach, to w pierwszym przypadku Żyd powinien starać się być pierwszym, a w drugim - ostatnim (a więc zawsze być wyżej od Chrześcijanina), inaczej Akum mógłby zabić Żyda, gdyby ten stał niżej. Ponadto, Żyd nie może pochylać się w obecności Akuma, ponieważ inaczej Akum mógłby odciąć mu głowę. Żydowi również zabronione jest mówienie prawdy, jeśli Akum pyta go, dokąd zmierza, aby nie mógł podkraść się do niego i nie zabić go.

Prawo 77 273

Zabrania się żydowskiej karmicielce karmić dziecko Akuma, nawet gdy jest opłacana, ponieważ dzięki temu pomoże ona wyhodować Akuma. Tylko wtedy, gdy odczuwa silne bóle z nadmiaru mleka i to może być dla niej szkodliwe, wtedy jest to dozwolone. Zabrania się również Żydowi nauczać Akuma jakiegokolwiek rzemiosła, dzięki któremu mógłby on wyżywić się.

Prawo 78

Zabrania się Żydowi leczenia się bez zapłaty u lekarza lub aptekarza Akumów, ponieważ, jak należy przypuszczać, w tym przypadku lekarz lub aptekarz otruliby go; natomiast za opłatą dozwolone jest korzystanie z Akuma jako lekarza lub aptekarza, ponieważ będą oni ostrożni, aby truć Żyda, żeby nie zaszkodzić własnej reputacji.

Prawo 79

Dopuszcza się Żydowi przy chorobie zagrażającą życiu korzystać z nieczystego (to znaczy z tego, co zgodnie z prawem zobowiązany jest uważać za nieczyste i którego użycie jest w ogóle surowo zabronione), gdy myśli, że może czekać stąd na uzdrowienie. Ale nawet w tym przypadku nie wolno używać, chociażby w celu swego uzdrowienia wszystkiego, co należy (w sensie żydowskim) do najbardziej nieczystego, a mianowicie do kapiszcza Akumów - świątyni pogańskiej (kościoła chrześcijańskiego).

Prawo 80

Surowo zabrania się Żydowi, aby Akum obciął mu włosy (na głowie lub brodzie), ponieważ Akum mógłby poderżnąć mu gardło; jest to dozwolone tylko wtedy, gdy obecnych jest kilku Żydów lub gdy przed nim jest lustro, tak że Żyd może natychmiast zauważyć złowrogie zamiary Akuma poderżnąć mu gardło i szybko uciec.

Prawo 81

Nie zobowiązuje się Żyda do zabijania Akuma, z którym żyje on w pokoju; jednak surowo zabrania się nawet ratować takiego Akuma przed śmiercią, na przykład, jeśli ten ostatni wpadł do wody i obiecywał nawet całą swoją fortunę za uratowanie. Co więcej, zabrania się Żydowi leczyć Akuma nawet za pieniądze, z wyjątkiem sytuacji, kiedy można się obawiać, że w rezultacie tego wśród Akumów powstanie nienawiść do Żydów. W tym przypadku dopuszcza się leczyć Akuma nawet za darmo, kiedy Żyd nie może uchylić się od leczenia. Co więcej, Żydowi wolno na Akumie robić doświadczenia - czy lek przynosi zdrowie czy śmierć. W końcu, Żyd jest wprost zobowiązany do zabicia takiego Żyda, który się ochrzcił i przeszedł do Akumów i już oczywiście, zabrania mu się najsurowiej ratować tego Żyda od śmierci.

Prawo 82

Żydowi jest surowo zabronione pożyczanie pieniędzy innemu Żydowi na procent (szczególnie w przypadku wysokich stóp procentowych); i vice versa, wolno pożyczać na lichwiarskie procenty pieniądze Akumowi, lub Żydowi, który stał się Akumem, ponieważ w Piśmie Świętym mówi się: " „Zobowiązany jesteś pozwalać żyć bratu twemu wraz z tobą”. Ale Akum nie uważa się za brata.

Prawo 83

Żydowi nie wolno przyswajać obrazu życia Akumów; wręcz przeciwnie, powinien on dołożyć wszelkich starań, aby się od nich różnić, na przykład w odzieży, noszeniu włosów, w domowym trybie życia itp. A najmniej można nosić taką odzież, która zawiera coś szczególnie chrześcijańskiego (z krzyżami itp.). Ale gdy niektóre chrześcijańskie stany mają specjalną odzież,

274

na przykład, lekarze lub rzemieślnicy, wówczas i żydowskiemu lekarzowi lub rzemieślnikowi wolno nosić taką odzież, jeśli przez to może on szybciej zarobić pieniądze.

Prawo 84

Żydzi mają prawo, na mocy którego w znanym czasie muszą oni dokonywać oczyszczenia (por. Księgę Kapłańską XII) poprzez obmywanie się wodą. Kiedy po przystąpieniu do tych oczyszczeń natrafią na coś nieczystego lub pobudzającego wstręt, albo Akuma, to wówczas muszą ponownie podjąć się oczyszczenia, ponieważ jeden rodzaj nieczystej rzeczy lub Akum, bez żadnego dotyku do nich, już zanieczyszcza.

Prawo 85

Kiedy jakiś Żyd ukradł coś od Akuma, ale przed sądem nie przyznał się do tego i chcą go zmusić do złożenia przysięgi, wtedy inni Żydzi, którzy wiedzą o kradzieży, są zobowiązani, jako pośrednicy, aby się potrudzić, by doprowadzić sprawę do pokojowego porozumienia między Żydem i Akumem. Natomiast kiedy to się nie powiedzie, a Żyd, jeśli nie chce przegrać sprawy a uchylenie się od przysięgi jest niemożliwe, wtedy wolno mu przysięgnąć fałszywie, ale w jego duszy tę fałszywą przysięgę musi zniszczyć, myśląc sobie, że nie można zrobić inaczej. Jednak prawo to zachowuje swą moc tylko wtedy, gdy Akum nie ma środków, aby dowiedzieć się o kradzieży w inny sposób; kiedy nie może uzyskać informacji inaczej, wówczas Żydowi wolno złożyć fałszywą przysięgę, aby Imię Pańskie nie zostało zbezczeszczone. Istnieje zasada, że w tym przypadku, gdy Żydowi grozi kara cielesna, to wolno mu fałszywie przysięgać, nawet wtedy, gdy można go skazać za krzywoprzysięstwo (ros. – клятвопреступлениe) i kiedy (w konsekwencji) samo Imię Pańskie może zostać zbezczeszczone. Również wtedy, gdy grozi mu kara pieniężna - składać fałszywą przysięgę dopuszcza się nie inaczej, jak pod warunkiem, że zdemaskowanie Żyda lub Akumów jest niemożliwe i że (dlatego) Imię Pańskie nie zostanie splugawione.

Prawo 86

Żydowi nie wolno dawać jałmużny ani pożyczać cokolwiek temu, kto odrzuca przynajmniej jedno prawo, a tym bardziej takiemu Żydowi, który stał się Akumem, ponieważ Żyd nie jest zobowiązany pozwolić temu (renegatowi) żyć. Zresztą, dawanie jałmużny Akumowi jest dozwolone, aby nie powstała nienawiść wobec Żydów.

Prawo 87

Żydowi nie wolno przyjmować jałmużny od Akuma, ponieważ według opinii Żydów ten jest błogosławiony przez Boga, który daje cedakę (dobroczynność), tj. jałmużnę dla Żyda. A więc, w konsekwencji i Akum byłby błogosławiony, gdyby Żyd przyjął od niego jałmużnę (Żydzi właśnie wierzą, że Chrześcijanie wciąż jeszcze istnieją tylko dlatego, że przez nich co nieco trafia i na rzecz Żydów; a jeśli by Żydzi pozbawili ich tej możliwości, to wkrótce oni by się rozpadli jak "kruche naczynia", tj. w końcu zginęliby ostatecznie). Dlatego, kiedy król lub inny władca z Gojów (Chrześcijanin) wysyła pieniądze Żydom, aby je rozdali wśród ubogich, to chociaż i nie można zwrócić tych pieniędzy, żeby nie obrazić króla, ale nie można ich rozdawać biednym Żydom, a zatem trzeba potajemnie oddać je ubogim Chrześcijanom.

Prawo 88

Małżeństwa wśród Akumów nie mają mocy wiążącej, tj. współżycie ich jest takie same, jak parzenie się koni. Dlatego ich dzieci nie mają żadnych stosunków międzyludzkich i rodzinnych ze swoimi rodzicami, ale gdy rodzice i dzieci stają się Żydami, to na przykład syn może poślubić własną matkę. Jednak rabini sprzeciwiali się używaniu tej zasady w życiu: żeby Akumowie, którzy

275

przyjęli żydostwo, nie mówili, że Akumowie są bardziej pobożni od Żydów, ponieważ u nich (Akumów) nie wolno synowi poślubić matkę.

Prawo 89

U Żydów istniało takie prawo: podczas żniw należało zostawiać coś niecoś na brzegach pól lub w ogóle nie kosić niektórej części kłosów na polach dla biednych Żydów. Ale od czasu, gdy Żydzi są rozproszeni między Akumami i ich pola leżą wśród pól Akumów, wszystko to jest zabronione, ponieważ (przy zachowaniu starego porządku) mogliby zbierać kłosy również biedni z Akumów.

Prawo 90

Wśród 24 przypadków, w których rabin w sposób obowiązkowy poddaje Żydów anatemie (klątwie), znajdują się i dwa następujące, nie całkiem obojętne dla chrześcijan: a) zamierzając sprzedać swój kawałek ziemi Akumowi, Żyd, który ma sąsiada również Żyda, jest zobowiązany do wydania temu ostatniemu pisemnego zobowiązania za to, że bierze na siebie odpowiedzialność za wszystkie kłopoty, jakie mogą wyniknąć dla tego Żyda z powodu jego nowego sąsiedztwa. Jeżeli sprzedający nie chce wziąć na siebie taką odpowiedzialność, wówczas rabin jest zobowiązany do nałożenia na niego przekleństwa, tj. wykluczyć ze wspólnoty.

Prawo 91

Jeśli w obecności Żyda umiera inny Żyd, to w chwili, gdy dusza rozstaje się z ciałem, powinien on na znak smutku, oderwać kawałek swojej sukni, nawet jeśli umierający był grzesznikiem. Ale kiedy jest on obecny przy śmierci Akuma lub Żyda, który stał się Akumem, to ten wyraz smutku jest zabroniony, ponieważ Żyd powinien się cieszyć z takiego wydarzenia.

Prawo 92

Zabrania się żydowskiej osobie duchownej (kapłanowi) (por. prawo 5) dotykania zmarłego człowieka lub nawet przebywania w domu, w którym znajduje się zmarły. Jednak pod pojęciem "człowiek" należy rozumieć tylko Żyda, ponieważ w księdze Liczb XIX, 14 mówi się: "Jeśli człowiek umiera w namiocie, to każdy, kto przyjdzie do namiotu, jest" nieczysty ". Wchodzenie do domu, w którym zmarł Akum, żydowskiemu kapłanowi jest dopuszczalne, ponieważ Akumowie powinni być rozpatrywani nie jako ludzie, ale jak zwierzęta.

Prawo 93

Kiedy Żyd ma Akuma lub Akumkę służących jako słudzy i kiedy ktoś z nich umiera w jego domu, to zabrania się innemu Żydowi pocieszać go za ten wypadek śmiertelny, jak za śmierć człowieka; ale wolno mu powiedzieć: "Niech Bóg wynagrodzi twoją stratę", jak mówi sie do człowieka, u którego okulał lub zdechł osioł.

Prawo 94

Surowo zabronione jest, aby Żyd składał podarunki Akumowi w jego Nowy Rok, ponieważ Akumowie traktują to jako szczęśliwy znak na nadchodzący rok i cieszą się z tego. Ale kiedy niemożliwe jest, aby Żyd się uchylił od obyczaju, to wtedy musi swoje prezenty wysłać wcześniej. Natomiast przez to, że wysyła on je nie w samym dniu święta, ale wcześniej, - i może to spowodować powstanie nieprzyjemności wobec niego lub stratę, to wtedy może on także robić prezenty i w Nowy Rok.

Prawo 95 276

Surowo zabrania się Żydom bezczeszczenia swego cmentarza, tj. wyprawiać tu znane potrzeby lub wpuszczać na cmentarz Akumów. Ogólnie rzecz biorąc, Żydom nie wolno czerpać jakiejś przyjemności ani korzyści z cmentarza żydowskiego; ale gdy ziemia cmentarza żydowskiego należy do Akuma, wówczas wolno sprzedawać to, co może dać zysk (z cmentarza), na przykład, trawę lub drzewa, aby powoli nabyć go na własność, ponieważ wstydem jest dla zmarłych Izraelczyków spoczywanie na ziemi Akumów.

Prawo 96

Kiedy Akum (Chrześcijanin) poślubia Akumke (Chrześcijankę) lub gdy Żyd, który nawrócił się na chrześcijaństwo, poślubia Żydówkę, która również została Chrześcijanką, wówczas ich małżeństwa nie mają mocy. W związku z tym, jeśli Akum lub Akumka stali się Żydami, to wolno im zawrzeć nowy związek, bez żądania od nich rozwodu, chociaż przed tym mogli oni razem dwadzieścia lat, ponieważ życie małżeńskie Akumów powinno być rozpatrywane nie inaczej, jak rozpusta.

Prawo 97

Żydowi surowo zabrania się bić swojego bliźniego współ-człowieka (ros. – сочеловека), czyli Żyda, nawet jeśli ten ostatni jest grzesznikiem. I tego, który uderzy swego bliźniego współ-człowieka, uważa się, że jest – „rasza”, czyli bezbożnik i podlega on anatemie do czasu, dopóki nie poprosi przebaczenia u swego bliźniego. Jednak za bliźniego należy uważać tylko Żyda, natomiast bicie Akuma nie stanowi żadnego grzechu. Dalej, kiedy Akum stał się Żydem i uderzy go inny Żyd, to wówczas winny powinien wynagrodzić tylko za straty (leczenie) – ale nie podlega on anatemie i sam czyn nie uważa się za taką winę, jeśliby on uderzył prawdziwego Żyda (od urodzenia).

Prawo 98

Gdy Żyd ożeni się z Akumką, to powinien otrzymać 39 uderzeń i małżeństwo uważa się za nieważne, a Bef -Din (rabiniczna obecność) jest zobowiązany ponad to poddać go anatemie. Nawet jeśli Żyd poślubił Żydówkę i kiedy ona później stała się Akumką, to wolno mu wziąć sobie inną żonę bez uprzedniego postępowania rozwodowego - ponieważ Akumowie powinni być rozpatrywanie nie jak ludzie, a jedynie jako konie.

Prawo 99

Kiedy u Żyda umiera członek jego rodziny, po którym należy się smucić, to w ciągu siedmiu dni nie powinien on opuszczać swego domu, a nawet (u siebie w domu) nie wolno mu robić interesów w celu zarobienia pieniędzy. Ale kiedy zdarzy mu się okazja, aby uprawiać lichwę z Akumem, wtedy wolno mu wychodzić z domu i przerwać żałobę, ponieważ jest to dobra sprawa, której stracić nie można, ponieważ w przyszłości może nie być takiego przypadku.

Prawo 100

Każdy Żyd jest zobowiązany do zawarcia małżeństwa w celu kontynuacji i rozmnażania rodzaju ludzkiego. Dlatego powinien brać sobie taką żonę, od której może jeszcze mieć dzieci – to znaczy nie starą, i w ogóle nie taką, dla której jest to beznadziejne. Tylko wtedy, gdy żona ma pieniądze i chce on się z nią ożenić tylko dla pieniędzy, to wtedy jest to dopuszczalne i Bef – Din (obecność rabiniczna) nie ma prawa, aby mu zabronić poślubienia takiej, z którą on już nie może mieć dzieci.

Natomiast kiedy Żyd już ma dzieci, nawet jeśli nie z prawego łoża lub ograniczonych umysłowo, wówczas on spełnił swój obowiązek rozmnażania rodzaju ludzkiego. Ale kiedy dzieci jego są Akumami, - na przykład, kiedy on był Akumem i miał dzieci, a następnie nawrócił sie na żydostwo i dzieci pozostały Akumami, - to wtedy on nie wypełnił swojego obowiązku kontynuacji i

277

rozmnażania rodzaju ludzkiego, ponieważ dzieci Akumów nie mogą być nawet porównywalni z dziećmi nieślubnymi lub idiotami żydowskiego pochodzenia.

***

Zaczerpnięto z książki „ŻYDOWSKIE ZWIERCIADŁO przy świetle prawdy - badanie naukowe dra KARLA ECKERA adiunkta Akademii Królewskiej w Münster” (w tłumaczeniu Aleksandra Szmakowa).

16 stycznia 1883 roku w "Festiwalowym Merkuriuszu" ukazał się artykuł o "Żydowskim Zwierciadle” - studium Justusa, które ukazało się w wydaniu Paderbornskiej drukarni św. Bonifacego. Redaktor naczelny "Merkuriusza" I. Hoffman został pociągnięty do odpowiedzialności za niebezpieczne dla publicznego spokoju pobudzenie jednej klasy ludności przeciwko innej (Chrześcijan przeciwko Żydom), która jest niebezpieczna. Ten proces "Żydowskiego Zwierciadła" był rozpatrywany 10 grudnia tego samego roku w wydziale kryminalnym Landgerichtu w Münster. Wbrew mojej woli zaproszono mnie wraz z miejscowym żydowskim nauczycielem seminarium Treyem jako eksperta. W związku z tym byłem zmuszony dokładnie przejrzeć 100 praw dra Justusa.

Po zakończeniu sprawy w gazetach „Merkuriusz”, „Niemcy” i in. obok uniewinniającego wyroku zostało wydrukowane również i moje podsumowanie. Poprzez redakcję „Merkuriusza”, a propos, zaznaczyłem, że w przypadku pojawienia się ataków na moją ekspertyzę nie zamierzam podejmować żadnej polemiki. Jednocześnie wyjaśniłem, że prześladowanie Żydów jest dla mnie odrażające i że do tej pory nie uczestniczyłem w żadnym ruchu antysemickim; tego samego punktu widzenia będę się trzymał w przyszłości, nie chcąc być wciągniętym w ten zgubny nurt.

Tym nie mniej, co przewidzieli, to i się stało. Zrobiłem ukłucie w gniazdo os kwestii semickiej. Wszędzie, dokąd bym tylko nie przyszedł, wszędzie brzęczano i zrzędzono wokół mojej głowy na najróżniejsze sposoby. Tu była radość, tam - smutek; ten jest zadowolony ze mnie, tamten - karci na całego; ktoś stał się moim przyjacielem, a ktoś zaciekłym wrogiem; jeden chwali, inny szaleje.

Ponieważ w ostatecznym rezultacie moje podsumowanie nie zawierało ani wyłącznej pochwały, ani absolutnej aprobaty tekstów „Żydowskiego Zwierciadła”, to niektórzy gorący antysemici nawet zaczęli podejrzewać mnie o tajną przyjaźń z Żydami. Ale przewidziałem i to i takim Chrześcijanom chętnie wybaczam. Bez wątpienia są to ludzie, którzy nie mają żadnego pojęcia o istocie sprawy; nie można przecież wymagać od wszystkich, aby znali różnicę między słowami "semita" i "semitolog".

Niezależnie od tego, ten fakt, że byłem atakowany z obu stron, sam w sobie przekonuje, jak byłem bezstronny w ocenie "Żydowskiego Zwierciadła".

Krzyczano przeciwko mnie, co jest oczywiste, najbardziej we strony Izraela. Atak prowadzono z wielką gorliwością - w listach i gazetach, ulotkach i broszurach, w języku niemieckim i hebrajskim. Ale ponieważ te ataki były tylko nowymi i wciąż nowymi obelgami, czasami bardzo nieprzyzwoitymi, a w istocie sprawy nie zawierały niczego, dzięki czemu musiałbym zmienić swoje zdanie, przynajmniej częściowo, to pozostanę wierny swojej zasadzie i zachowam złote milczenie.

A mówiąc ogólnie, ten hałas zrobił na mnie niewielkie wrażenie. Swoim podsumowaniem jako ekspert, nie chciałem ani obrażać ani schlebiać; dla mnie najważniejsze było działanie zgodnie z sumieniem. Co mogło skłonić mnie do stanięcia po stronie Żydów lub po stronie Justusa!

Chociaż nie pochwalam machinacji niektórych „antysemitów” – tym nie mniej nie jestem przyjacielem Żydów, ponieważ znam Talmud. Z drugiej strony nigdy nie widziałem oskarżonego -

278

redaktora Hoffmanna - i nawet nie znałem prawdziwego imienia autora "Żydowskiego Zwierciadła". A żeby bronić sprawy tylko dlatego, że biorą w niej udział Katolicy, nie, na to jestem zbyt uczciwy i dość dobrze sens chrześcijańskiej przysięgi.

Wszystko, co powiedziałem na rozprawie w sądzie, powtarzam i teraz. Dokładnie i dogłębnie przemyślałem istotę sprawy przed wyrażeniem opinii w tak ważnej sprawie.

Nie jestem więc zwolennikiem jakichkolwiek prześladowań, - ale twardo stoję na swoim. Każdy, kto przeczyta to badanie i przemyśli je na zimno, będzie musiał się zgodzić z tym, że cytowane przeze mnie dowody są niepodważalne ani na drodze naukowej, ani tym nawet bardziej za pomocą obelżywego języka.

Po to, aby dać każdemu możliwość samodzielnej oceny, na ile teksty „Żydowskiego Zwierciadła” są prawdziwe w istocie i zgodne z oryginałem, podam rabiniczny oryginał wszystkich praw „Zwierciadła” równolegle z ich przekładem, a następnie podam niezbędne wyjaśnienia.

Korzystam z czwartej edycji Żydowskiego Zwierciadła”; natomiast teksty oryginału "Shulchan Aruch" są przedrukowane z wydania amsterdamskiego.

***

Biblia (Stary Testament) jako źródło prawa nie ma dla Żydów raczej większego znaczenia. Jak interpretować i wypełniać zawarte w niej polecenia i prawa – tego naucza Talmud. Z drugiej strony Biblia zawiera tylko część praw Talmudu. Tak więc, Talmud jest głównym źródłem żydowskiego prawa.

1. Rabini mówią, że Mojżesz do Tory, tj. prawa, napisanego przez niego (Pięcioksiąg Mojżesza i księgi Proroków – AL), dodał jeszcze wyjaśnienia i uzupełnienia, które ze względu, że nie zostały zapisane, muszą być przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie.

2. Według zapewnień Talmudu, prawo - w całości - nie mogło być zapisane chociażby dlatego, ponieważ żadna księga nie zmieściła by całego materiału. Ponadto, tak nieznaczna część została przedstawiona na piśmie również w tym celu, żeby inne narody nie spisywały praw Izraela dla siebie.

3. Ponieważ zrozumienie Biblii jest możliwe nie inaczej, jak tylko według wyjaśnień i zakrętów Talmudu, i większość żydowskich praw znajduje się w Talmudzie, to zgodnie z naukami ortodoksyjnych Żydów, Talmud stoi niezmiennie wyższy niż Biblia. Jako źródło prawa, będąc zatem ostatnią w kolejce, wątpliwe jest, że Biblia może mieć dla żydostwa jakiekolwiek znaczenie.

4. W Talmudzie prawa są przedstawiane bez żadnego systemu; poza tym są one rozproszone pośród bardzo dłuższych sprzeczek, podstępnych sofizmatów, absurdalnych sztuczek, bezmyślnego gadania, dziecięcych bajek i baśni.

Kiedy po zniszczeniu Jerozolimy Żydzi rozproszyli się po całym świecie, to uznali za konieczne zbieranie i zapisywanie najbogatszego materiału – czyli tak zwanych "podań (legend)". Pod koniec II wieku chrześcijańskiego rabin Jehuda Ha-Nazi (książę), zwany także Rabbenu-ha-Kadosh (nasz święty nauczyciel) lub po prostu "Rabbi" (nauczyciel), ukończył Misznę, tj. "Powtórzenie" (prawa). Zawiera ona w sześciu częściach 63 sekcje z 523 rozdziałami.

Następnie pojawiła się podwójna "Gemara", tj. dokończenie, palestyńska i babilońska (500 n.e.).

5. Talmudy babiloński i jerozolimski nie są jednak naturalnymi źródłami żydowskiego prawa. Oraz 279

inne, bardziej starożytne pisma - przede wszystkim księgi, które pojawiły się między ułożeniem Miszny i Gemary - są używane jako źródła wtórne.

***Z powodu przekonujących względów praktycznych od dawna odczuwana była konieczność wyselekcjonowania i sporządzenia przewodnika po wszystkim istotnym, co zawarte w nieskończonej, obszernej i dla większości mało dostępnej literaturze Talmudu.

1. Tymczasem, nawet po zakończeniu Gemary przystąpiono do nowej interpretacji jej własnego tekstu. Stąd pojawiły się tak zwane "Tozefos", tj. "Dodatki" (najważniejsze z nich znajdują się w dodatku do pełnych wydań Talmudu). Ale im więcej gromadziło się materiału, tym bardziej odczuwano potrzebę takiego przewodnika, który utrzymywałby wszystkie prawa w należytym porządku. I oto, aby ułatwić studiowanie Talmudu, a także po to, aby wyciągnąć z wykrętnych i obszernych rozważań tylko praktyczne wyniki, Rabbi Izaak, syn Jakuba Alfazi, ułożył w 1032 roku konspekt Talmudu pod nazwą "Gilhos", tj. "Prawa". Ten "mały Talmud" był o wiele bardziej wygodniejszy do nauki, jednak będąc pozbawionym systemu, nie mógł się utrzymać długo.

2. Pierwsza systematyczna przedstawienie żydowskiego prawa została dokonana przez wielkiego uczonego i filozofa Rabbiego Mosze Bar Maimona, nazywanego przez chrześcijan - Majmonidesem. Obejmujący cztery tomy pod tytułem "Miszna Tora", tj. "Powtórzenie Prawa", ta praca pojawiła się w 1169 roku. Tutaj, przynajmniej dla najważniejszych praw, Maimonides próbował znaleźć uzasadnienie filozoficzne, za które wielu rabinów podejrzewało go o herezję.

3. Księga Majmonidesa zawiera wszystkie prawa Talmudu, to znaczy, i wiele takich rzeczy, które od czasu zniszczenia Świątyni już nie mogły znaleźć zastosowania. Z drugiej strony, jego przedstawienie było częściowo suche i generalnie dość ubogie, tak że nie mogło w pełni zaspokoić nowych potrzeb, ponieważ w środowisku talmudycznym pojawiły się nieustannie ciągle nowe pytania i spory. Dlatego w 1321 roku Jakub ben Asher w Toledo skomponował "Arba'a turim'a", tj. "Cztery lata." Po usunięciu wszystkich praw, które wypadły z użycia i całkowicie unikając filozoficznego mędrkowania, przeprowadził sprawę w ściśle rabinicznym duchu. W ten sposób pojawiły się trzy niezależne wytyczne dla Talmudu. Niezależnie od tego, Alfazi, Maimon i Asher, każdy na swój sposób, wyprowadzając z zaciemnień talmudycznych praktyczne rezultaty, wykazali pod wieloma względami odmienne opinie. Z tego powstało sporo różnic zdań wśród społeczności żydowskich. Z uwagi na ten stan rzeczy wszędzie wypowiadana była potrzeba ułożenia lepszego zbioru, - takiego, w którym znajdowałoby się wszystko, co zostało uznane za prawidłowe z istniejących ksiąg, usunięto wszystko, co jest przestarzałe, a niezbędne przepisy zostały by podane w krótkich i jasnych paragrafach.

Jednym słowem, w ten czy inny sposób, ale nadal należało jeszcze w całości rozwiązać główne zadanie – sporządzić obowiązujący kodeks praw.

I oto wreszcie pojawił się "SHULHAN-ARUH".

Ta księga spełniała wszystko, czego można wymagać od prawdziwego kodeksu prawa. Po odrzuceniu przepisów przestarzałych, przytoczyła ona obowiązujące przepisy w jasnym przedstawieniu, w określonych i jasnych wyrażeniach i w krótkich sformułowaniach.

SHULHAN-ARUH został sporządzony przez Josepha Karo (1488-1577), który wcześniej napisał komentarze do "Arba'a Turim" Jacoba Bin Ashera. Nad swoim Shulhan-Aruhem, stanowiącym kwintesencję Arba'a turim’a, Karo pracował przez ponad 20 lat. Pierwsze wydanie zostało opublikowane w Wenecji w 1565 roku.

Podobnie jak Arba'a Turim’a, Shulchan-Aruch, tj. "Nakryty Stół" dzieli się na 4 sekcje:280

1. Orach Chaim - "Droga życia".

Ta sekcja zawiera prawne orzeczenia dotyczące codziennego, domowego i synagogalnego życia Żydów w ciągu roku. Zawiera ona 27 rozdziałów z 697 paragrafami, z których każdy składa się z kilku części.

1. Wstawanie, ubieranie, mycie, zaspokajanie potrzeb.

2. Frędzle modlitewnych naramienników.

3. Pasy modlitewne.

4. Błogosławieństwa.

5. Modlitwy.

6. Święte błogosławieństwo

7. Czytanie Tory.

8. Synagoga.

9. Jedzenie.

10. Błogosławieństwa w przyjemnościach.

11. Modlitwa wieczorna.

12. Szabat.

13. Jak i co można nosić w szabat.

14. O zakazie dalekiego chodzenia podczas szabatu.

15. Środki pozwalające daleko chodzić w czasie szabatu.

16. Księżyc w nowiu.

17. Wielkanoc.

18. Uroczyste dni.

19. Pół-święta.

20. Post w dziewiątym dniu miesiąca. Ab

21. Inne dni postu.

22. Nowy Rok.

23. Święto oczyszczenia.

281

24. Święto Namiotów

25. Uroczysty pakiet w Święto Namiotów.

26. Święto poświęcenia.

27. Purim.

2. Jore Dea, tj. "On uczy wiedzy."

W 35 rozdziałach z 403 paragrafami omawia się prawa o żywieniu i czystości oraz wielu innych religijnych przepisach do praw o żałobie włącznie.

1. Cięcie.

2. Zwierzęta z wadami.

3. Mięso żywych zwierząt.

4. Mięso, które należało do nie-Żydów.

5. Tłuszcz.

6. Krew.

7. Solenie mięsa.

8. Czyste i nieczyste zwierzęta.

9. Jajka.

10. Mięso i mleko.

11. Mieszanie.

12. Żywność nie-Żydów.

13. Wino od nie-Żydów.

14. Bałwochwalstwo.

15. Lichwiarstwo.

16. Czarodziejstwo.

17. Nieczystość kobiet.

18. Śluby.

19. Przysięgi.

20. Szacunek dla rodziców.282

21. Szacunek dla rabinów.

22. Jałmużna.

23. Obrzezanie.

24. Niewolnicy.

25. Prozelici.

26. Odżywianie według Tory.

27. O napisach na słupach.

28. Gniazda ptaków.

29. Mieszanie roślin.

30. Pierwszeństwo odkupienia.

31. Pierwszeństwo u zwierząt.

32. Prezenty dla kapłanów.

33. Odłączenie i anatema.

34. O odwiedzaniu pacjentów.

35. Obchodzenie się ze zmarłymi.

3. Ewen Haezer, tj. "Kamień pomocy".

W pięciu rozdziałach z 178 paragrafami omawia się prawa małżeńskie.

1. Przepis o rozmnażaniu.

2. Z jakimi kobietami nie wolni się żenić.

3. Zawarcie małżeństwa.

4. Rozwód.

5. Małżeństwo lewitów.

4. Choszen Miszpat, tj. "Napierśnik sądowy".

Zawiera 29 rozdziałów z 427 paragrafami całe prawo cywilne i karne.

1. Sąd.

2. Świadkowie.

283

3. O pożyczaniu pieniędzy.

4. O windykacji długu.

5. O windykacji długu od sierot.

6. O windykacji przez posłańców lub upoważnionych.

7. Poręczenie.

8. Władanie ruchomością.

9. Władanie nieruchomością.

10. O przyczynie strat sąsiadów.

11. Ogólne prawa własności.

12. Partnerstwo.

13. Wysłani maklerzy.

14. Kupno i sprzedaż.

15. Oszustwo.

16. Darowizna.

17. Darowizna chorego.

18. Zgubione i znalezione rzeczy.

19. Rozładunek i załadunek padłych zwierząt.

20. Dobra, nie należące do nikogo.

21. Dziedziczenie.

22. Przechowywanie rzeczy.

23. Pracownicy.

24. Pożyczka ruchomości.

25. Kradzież.

26. Grabież.

27. O zabitych.

28. Powodowanie straty.

29. O uderzeniach.284

***

"Świecki Żyd naszych czasów zna Talmud raczej tylko z nazwy, ponieważ nie jest on nawet w stanie go przeczytać. Shulhan-Aruch - od trzech już stuleci - jest jedyną teologiczną księgą praw dla Żydów ... "

"... Nazwa Żyd – talmudysta, ściśle mówiąc, nie ma obecnie sensu, ponieważ takich prawie już nie ma od trzystu lat.

Obecni Żydzi, przynajmniej w zdecydowanej większości, - to tylko "Szulchan-Ahuriści". (Heinrich Ellenberger, Przewodnik historyczny, Budapeszt, 18.)

NIELUDZKIE ŻYDOWSKIE PRAWA PRZECIWKO "BAŁWOCHWALCOM" SĄ SKIEROWANE PRZECIWKO CHRZEŚCIJANOM.

Zdajemy sobie sprawę, że inny Rabbi zdążył dobrze pośmiać się w swoim sercu, podczas gdy my pracowaliśmy nad udowodnieniem tego, że Shulchan-Aruh jest dokładnym zbiorem żydowskich praw. Niemniej jednak musieliśmy to zrobić – dla przekonania Chrześcijan, którzy prawie nic nie wiedzą o naszym rabinicznym żydostwie. Zatem musimy udowodnić raz jeszcze, że "słońce istnieje", innymi słowy, udowadniać jeszcze raz to, co samo według siebie, jest jasne jak słońce, a tymczasem przez złych Żydów jest przedstawiane jako kłamstwo i co my jednak zamierzamy ustalić z pełną oczywistością.

Słowami GOJ, NOHRI, AKUM, OBED-ELILIM, KUTI w języku rabinicznym określany jest każdy nie-Żyd.

Podstawowe znaczenia tych wyrazów:

1. GOJE - po żydowsku "naród"; słowo w Biblii jest rzadko używane w odniesieniu do Izraela, na przykład, Ks. Wyjścia XIX, 6 – przeważnie używa się, stosuje się w odniesieniu do bałwochwalców, pogan, na przykład, Ks. Powt. Prawa XXVIII, 36, 49, 50. Podsumowując, GOJE – słowo jest używane właśnie jako "naród pogański", PS II.

W późniejszym zastosowaniu talmudycznego słowa "GOJE" zaczęło oznaczać już nie cały naród pogański, ale oddzielna osobę – GOJ, kobieta – Goja, Gojka.

2. NOHRI - "obcy", "obcokrajowiec" - także w przeciwieństwo Izraelowi, poganie, np. Izajasz II, 6 (rodzaj żeński Nohris).

3. AKUM - to skrót, złożony z pierwszych liter następujących słów chaldejskich: "Aobde Kohabim Umasulos", co oznacza "czciciele gwiazd i planet". (Dr Justus został postawiony przed sądem na tej podstawie, że rzekomo tłumacząc żydowskie prawa, interpretował on słowo AKUM w sensie nie-Żyd, podczas gdy dosłowne tłumaczenie tego słowa – to "bałwochwalca" – czyli "czczący gwiazdy i planety". Ecker dowodzi czegoś przeciwnego, tzn. że AKUM i wszystkie inne słowa tego typu są używane w prawach właśnie w znaczeniu NIE-ŻYD, słowo Chrześcijanin również - red.)

4. OBED-ELILIM - "bałwochwalcy".

5. KUTI – właściwie "Kutijczycy" – naród, który został przesiedlony przez asyryjskiego króla Samanassara i poprzez zmieszanie się z Izraelczykami, którzy tam pozostali, utworzył plemię Samari (rodzaj żeński – ros. – кутить, pol. – hulać – tu raczej brak sensu, odpowiednika - AL).

285

Przy rabinicznym używaniu języka nie ma żadnej różnicy między wszystkimi tymi wyrazami. Jest to oczywiste również z tego, że w różnych księgach talmudycznych, w tekście tych samych praw, wymienione wyrazy zastępują się nawzajem.

Z drugiej strony, wszystkie wskazówki przeszły w różnorodne, po części już wymienione powyżej zbiory właśnie z Talmudu, przy czym wszędzie są one podawane dosłownie, a jeśli czymś różnią się od siebie, to może określeniami – dla wyrażenia pojęcia o "nie-Żydzie".

A więc:

1. Słowo GOJ oznacza właśnie każdego nie-Żyda, temu żaden Żyd nigdy jeszcze nie zaprzeczył. I jak tylko co udowodniliśmy, GOJ jest identyczny z AKUMEM i NOHRI.

2. W przepisach prawa słowo "Żyd" zawsze przeciwstawia się GOJOWI i AKUMOWI, zawsze mówi się: z Żydem postępować tak, z AKUMEM - tak; tylko Żydowi można produkować to, a GOJOWI - nie, i tak dalej.

3. W najnowszych wydaniach Shulhan-Aruh, na przykład, w Wileńskim, w wielu miejscach, zamiast słowa "Akum", występuje skrót, oznaczający "nie-Żyd". Wszystko, co zostało powiedziane, jest tak jasne, że nie ma potrzeby zatrzymywać się dłużej.

Ź r ó d ł o : Григорий Климов. „Божий Народ”Приложение 5СТО ЗАКОНОВ ИЗ ШУЛХАН -АРУХАhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 05. htm 18.3.2019 r.

Załącznik 6. AUTENTYCZNOŚĆ „SYJOŃSKICH PROTOKOŁÓW”

(Tłumaczenie z francuskiego)

Przedmowa tłumacza rosyjskiego

Od czasu jak „Promień Światła” półtora roku temu ponownie wydrukował książkę Nilusa na temat „Protokołów Syjonu” - zarówno Żydzi, jak i „judaizatorzy” (żydofile; ros. - “жидовствующие”) do tej pory nie mogą się uspokoić, z pianą na ustach udowadniając fałszywość zabójczego dla „wybranego plemienia” dokumentu. Na kolumnach prasy żydowskiej zostały użyte i wykorzystane wszystkie specyficzne metody walki Żydów z prawdą, aby udowodnić, że „Protokoły” zostały sfabrykowane przez rosyjskich żandarmów w celu prowokacji. Zdenerwowani żydki nie zatrzymały się nawet przed tym, aby nadać żandarmom jakieś nadludzkie, ponadnaturalne zdolności do przewidywania i przepowiadania wydarzeń, które miały miejsce wiele lat po pojawieniu się pierwszego wydania książki Nilusa. Jak zwykle wśród Żydów, uczciwe, jasne, nieskazitelne imię Siergieja Aleksandrowicza Nilusa zostało poddane oszczerstwu, ośmieszeniu, zniesławieniu. Kogo

286

tylko nie wysuwali Żydzi w swojej obronie, aby uratować się przed dowodami, przedstawionymi przeciwko nim w strasznej książce!

Pojawił się niejaki Francuz Du Chail, który, jak sam przyznał, nie mówił po rosyjsku jeszcze na początku lat dziewięćdziesiątych, ale nazwał siebie Dońskim Kozakiem. Wyfrunęła z dawnej, już zapomnianej, skandalicznej wielko-świeckiej kroniki, zdeklasowana dama, wszechświatowa awanturnica, księżna Radziwiłł. W Ameryce przemówił, jakiś nieznany nikomu, „słynny rosyjski uczony” Baron Korf ...

Żydki mieli pecha: obrońcy okazali się nieudolni i podważenie autentyczności „Protokołów” z wyczerpującym przekonaniem do tej pory nie udało się nawet „Żydowskiej Trybunie”, która specjalnie zajęła się tym zadaniem i zaciekle broniła się przed miażdżącymi ciosami, zadawanymi kłamstwom żydowskim i żydowskim insynuacjom przez francuski magazyn antysemicki „La Vieille France”. ”Żydowska Trybuna” decyduje się odważnie walczyć z wieloma myślami, wyrażonymi przez „Starą Francję”, postanawia obalać wiele artykułów, umieszczanych w tym magazynie. Ale na temat jednego artykułu – dokumentu nie decyduje toczyć sporu: artykuł ten - woli przemilczeć ...

I z tym artykułem, w tłumaczeniu rosyjskim, uważam za swój obowiązek zapoznać moich czytelników.

F.Winberg „LA VIEILLE FRANCE” Nr 218. 31 marca - 6 kwietnia 1921 r.

Od redakcji.

Jak obiecaliśmy w ostatnim numerze naszej publikacji, drukujemy dziś nową i prawdopodobnie ostateczną wersję dokumentu na temat pochodzenia „Protokołów”, dostarczoną nam przez pewnego amerykańskiego eksperta tej kwestii.

Ten żydowski przywódca, na którego wskazuje nasz autor jest największą, złowrogą siłą; ale o nim, niestety, nie wie nic ani nasz nieszczęsny autor, ani jego żałośni władcy; o nim nigdy ani jednego słowa nie powiedziała nasza nikczemna prasa. Z cienia, w którym on celowo się ukrywał, imię tego przywódcy zostało ujawnione przez „Starą Francję” w numerze 205 naszego magazynu.

O AUTENTYCZNOŚCI „PROTOKOŁÓW”

ACHAD HA-AM I SYJONIZM

Autor - L. Fry.

(Tajemnica pochodzenia „Protokołów Syjońskich” nadal budzi umysły wielu ludzi. Bezstronni i nieprzekupni historycy uporczywie szukają odpowiedzi na pytanie, kto konkretnie był twórcą „Protokołów Syjonu”. W pierwszej połowie lat 20-tych wersja Leslie Fry była prawdopodobnie najpopularniejszą odpowiedzią na to pytanie.

Fry L. Lauteur des Protocols Achad ha-Am et le Sionime (La Vieille Fraiice. 1921. N218).

287

Fry L. Le Juif, natre maitre. Riss, Paryż, 1931.

Fry L. Le Juif, natre maitre. Riss, Paris, 1931.

Życie Leslie Fry owiane jest aureolą tajemniczości. Nikt nie zna jej prawdziwego pochodzenia. Z faktu, że dobrze znała język rosyjski, można przypuszczać, że mieszkała w Rosji. Są informacje, że „brała ona aktywny udział w kampanii literackiej przeciwko bolszewikom w Europie i Ameryce, po rewolucji ukryła swoje prawdziwe imię pod pseudonimem”. Do 1921 roku Fry mieszkała we Francji, a następnie przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie współpracowała z G. Fordem. W Stanach Zjednoczonych Fry wyszła za mąż za rosyjskiego emigranta Sziszmariowa. W latach 1925–1926, w związku z procesem Forda z powodu „Protokołów Syjonu”, jeździła do Rosji, aby potajemnie spotkać się z Nilusem i przywieźć dowody autentyczności tego dokumentu. – Red.)

Odkąd pojawiła się znakomita książka, znana pod nazwą „Protokoły Mędrców Syjonu” i szybko rozprzestrzeniająca się na wszystkie kraje, zostały wysunięte aluzje, ale i kategoryczne twierdzenia, że twórcą szatańskiego planu, opisanego w tej książce był Theodor Hertzl. Ten sam, który przez kilka lat był na czele ruchu syjonistycznego i był nazywany także za założyciela całego „Syjonizmu”.

Pojawienie się „Protokołów” wywołało wielki hałas wśród przywódców żydowskich, którzy nazwali je fałszywym, sfabrykowanym dokumentem. Szczególnie głośno krzyczeli Lucien Wolf i rabin Stephen Wise. Już nawet wtedy dla niektórych wydawało się dziwne, dlaczego pośród ogólnego krzyku nie podniósł się ani jeden głos w obronie Hertzla, przeciwko rzuconemu na niego oskarżeniu o sporządzenie „Protokołów”. Szczególnie zaskakujące jest to, że milczeli najbliżsi przyjaciele Hertzla, jak Max Nordau i profesor Richard Gotheil.

Z tego, co nastąpi dalej, czytelnik zobaczy, że chociaż „Protokoły” są rzeczywiście pochodzenia żydowskiego, to w żaden sposób nie można ich przypisać autorstwu Hertzla.

I. AUTENTYCZNOŚĆ

Każdy, kto uważnie przestudiował treść „Protokołów”, nie może nie zdać sobie sprawy z tego, że ma przed sobą określony program działań, starannie i systematycznie dopracowany we wszystkich szczegółach. Ponadto badanie „Protokołów” doprowadza nas do następujących wniosków:

1. Książka „Protokoły” jest tłumaczeniem z hebrajskiego. Opinię tę potwierdzają eksperci, którzy badali tę książkę. Jeszcze ważniejszym dowodem są zeznania ludzi, którzy mieszkali w Odessie w 1890 roku i widzieli ten

288

dokument, napisany po hebrajsku, w rękach Żydów – mieszkańców Odessy, a nawet trzymających go w swoich rękach.

2. „Protokoły” powinny być dziełem człowieka, który jest fanatycznie pochłonięty ideą żydowskiego nacjonalizmu lub mówiąc dokładniej, judaizmu w jego nacjonalistycznym rozumieniu.

3. Autor wykazuje wyjątkowe talenty i niezwykle wybitny umysł: jego dzieło powinno być nazwane diabelsko-genialnym.

4. Nienawiść przeciwko „Gojom”, to znaczy przeciwko wszystkim nie-Żydom, w formie, w jakiej występuje w „Protokołach”, wskazuje na to, że autor był zwolennikiem szkoły nacjonalistycznej, która jeszcze od czasów Mojżesza głosiła nienawiść i pogardę dla nie-Żydów i rozwijała teorię o wybraństwie narodu żydowskiego i jego z góry przesądzonym panowaniu nad całym światem.

Jeśli te cztery charakterystyczne cechy zastosować do osobowości Hertzla, to od razu odczuwa się fałsz założenia o tym, że mógłby on być autorem „Protokołów”.

1. Hertzl nie znał języka hebrajskiego, a zatem - nie mógł napisać „Protokołów” w oryginale. Ten fakt, że dokument, który Nilus dostał w swoje ręce, był napisany w języku francuskim i że został odczytany w tym samym języku przez kilku członków Kongresu w 1897 roku, bardzo prosto tłumaczy się tym, że niektórzy przywódcy syjonistyczni, w gronie których byli Hertzl i Max Nordau , nie znali języka hebrajskiego.

2. Hertzl nigdy nie był zwolennikiem tego żydowskiego nacjonalizmu, który przez wieki był głoszony przez rabinów i mędrców Izraela, takich jak Szammai, Akiba, S. Ben-Yohai, Abarbanel, Majmonides, Mendelssohn, Moses Hess.

3. Pomimo swoich genialnych talentów umysłowych, Hertzl nigdy nie osiągnął genialności.

4. Przez większość swojego życia był on zachodnim Żydem, „zasymilowanym” i nigdy nie wyznawał bezlitosnej nienawiści do nie-Żydów.

5. Hertzl został ogłoszony głową ruchu syjonistycznego nie wcześniej, jak na Kongresie w 1897 roku, gdy tymczasem, według wszystkich oznak, autor „Protokołów” czuł się uznanym za przywódcę już w czasie, gdy pisał swoją pracę.

Bez względu na to, jakby starannie ten człowiek nie głosił i nie wprowadzał praktycznie w swoim życiu początku bezosobowości, bez względu na to, z jaką by skromnością (lub ostrożnością) nie ukrywał się jeszcze i dzisiaj za cieniem Hertzla, to należy go wyprowadzić na scenę i pokazać w pełnym świetle.

289

W życiu prywatnym ten człowiek nazywał się Asher Ginsberg, a wśród swego Narodu Wybranego znany jest jako Achad ha-Am (spotykana jest i taka pisownia - Ahad Ham: to hebrajskie słowo oznacza „jedyny wśród narodu” (patrz „La Vieille France” nr 205).

Wielkim błędem byłby jednak wniosek, wyciągnięty z tego wszystkiego, co zostało powiedziane, że Asher Ginsberg jest jedynym twórcą myśli, wyrażonych w „Protokołach Mędrców Syjonu”. Ta zasługa nie jest mu przypisana. Oto co z tego powodu mówi jeden z jego zwolenników:

„Ahad Ham jest dziedzicem wszystkich czasów, wszystkich poprzednich wieków. On uważnie przestudiował długi łańcuch żydowskiej filozofii; przyswoił liczne nauki judaizmu, opracowane przez jego poprzedników i na podstawie różnych rozwiązań tego tematu, podanych przez nich, wybrał wszystko, co wydawało mu się konieczne do zachowania i stworzył z tego wyboru podstawę własnej nauki. Z tych różnych źródeł zaczerpnął własną, jeśli można tak powiedzieć, bazę, którą zsyntetyzował i wyraził w formie swoich „Protokołów”.

Poniżej powinniśmy się zapoznać się z samą osobowością tego Ahada Hama, a następnie zbadać ewolucję nauczania (lub ruchu umysłowego) znanego u Żydów pod nazwą Ahad-Hamismu i na koniec wyciągnąć ogólny wniosek z wyników naszego badania.

II. ASHER GINSBERG

Urodził się w Skwirze, w gubernii Kijowskiej, 5 sierpnia 1856 roku. Jego rodzice należeli do żydowskiej sekty Chasydów i wychowywali go zgodnie z zasadami i obrzędami tej sekty.

Z „Encyklopedii żydowskiej” i innych źródeł dowiadujemy się, że Ginsberg studiował Talmud w lokalnej heder (żydowskiej szkole). W wieku ośmiu lat, potajemnie przed rodzicami, wraz z kilkoma rówieśnikami, nauczył się czytać po rosyjsku i niemiecku. W 1868 roku rodzina Ginsbergów przeniosła się do Gopisgica, gdzie jego ojciec otrzymał stanowisko podatnika (specjalisty do spraw wyceny): cała rodzina mieszkała w tej wiosce do 1886 roku. Asher Ginsberg kontynuował naukę, a oprócz Talmudu studiował także najważniejsze dziedziny wiedzy ogólnej, a także literaturę. Stał się na tyle silny i kompetentny w specjalistycznej wiedzy „nauki” rabinicznej, że okoliczni rabini przyjeżdżali do niego po konsultacje.

W wieku siedemnastu lat ożenił się z wnuczką Menachema Mendla, słynnego rabina z Lubowic.

W 1878 roku odwiedził Odessę, gdzie wszystko, co zobaczył, zrobiło na nim wielkie wrażenie. Postanowił poświęcić kilka lat na podróżowanie i studiowanie różnych nauk. Szczególnie gorliwie zajął się nauką łaciny, matematyki, historii i

290

geografii. W latach 1882–1884 odwiedził Wiedeń, Berlin, Wrocław (Breslau); studiował filozofów francuskich, niemieckich, angielskich, rosyjskich i zwłaszcza ze szczególnym zapałem, wielkich żydowskich myślicieli.

W Wiedniu poznał Karla Nettera, założyciela Światowego Związku Izraelskiego (Alianse Israelite Universelle). Tutaj w najwyższym stopniu zainteresował się planami Związku Kolonizacji Żydowskiej.

W tym samym czasie oficjalnie wstąpił jako członek do Kahału, w skład którego wchodziły wtedy następujące organizacje: „Światowy Związek Izraelski”, „Stowarzyszenie Anglo-Żydowskie”, „B’nai-B’rit” (amerykańska i niemiecka) oraz „Chowewej Syjon”. Ta ostatnia organizacja była wtedy jeszcze bardzo słaba.

Nic nie dawało powodu do przypuszczenia, że młody „wtajemniczony”, który zbliżył się do najwyższego centrum władzy żydowskiej, stanie się później głową i decydentem losów tego strasznego Kahału, według dekretów którego w całym świecie będą rozprzestrzeniać się straszne nieszczęścia i który podporządkuje swojej woli wszystkie siły i wszystkie instrumenty działania, będące w dyspozycji Spisku Żydowskiego.

W 1884 roku Ginsberg powrócił do Rosji i ponownie przyjechał do Odessy. To miasto było wówczas Centrum Związku „Chowewej Syjon”, co oznacza „Przyjaciele Syjonu”. Na czele organizacji stał jej przewodniczący, Leo Pinsker. Bardzo zainteresowany nią Ginsberg wstąpił do grona członków Związku i wkrótce stał się prawą ręką Pinskera i jednym z najbardziej aktywnych przywódców ruchu.

W 1886 roku ostatecznie osiedlił się w Odessie i od tego czasu całą swoją energię poświęcił rozwiązaniu kwestii żydowskiej. Pisał po hebrajsku. List, który wysłał do słynnego żydowskiego uczonego, Finna, z okazji siedemdziesiątej rocznicy jego urodzin zwrócił na niego ogólną uwagę.

Chociaż Ginsberg był przyjacielem Leo Pinskera, szefa „Chowewej Syjon”, to nie pochwalał jednak metod i sposobów, stosowanych przez wspólnotę w swoich troskach o poprawę sytuacji Żydów. Jego irytacja rosła coraz bardziej i „wkrótce Ginsberg stał się znany jako Apostoł gniewu Bożego”: tak mówi o nim Zold. Taktyka, stosowana przez „Chowewej Syjon”, wydawała mu się niewystarczająco zdecydowana i skuteczna i obrażała jego nacjonalistyczne impulsy. Dlatego, gdy tylko zdobył pewną liczbę zwolenników wśród inteligentnych, ale biednych Żydów, to zaczął im wpajać swoje agresywne, buntownicze uczucia.

W 1889 roku do Odessy przybył Aleksander Zederbaum, założyciel żydowskiej gazety „Hamelitz”. Poznał Ginsberga, ocenił go i zdał sobie sprawę, że może on być wybitnym pisarzem, który pisał po hebrajsku: dlatego zaprosił go do

291

współpracy w swoim wydawnictwie. Początkowo Ginsberg odmówił, ale potem wycofał swoją odmowę po tym, jak jego zwolennicy przez całą noc (zimą 1889 roku) przekonywali go, by zgodził się na propozycję wejścia na arenę publicystyki (dziennikarstwa). Przekonywali go, że wszystkie jego wysiłki pozostaną próżnymi wysiłkami, dopóki on nie rozprzestrzeni wszędzie swoje niezadowolenie i wezwanie do aktywnej walki; ponieważ, z samej swojej istoty, jego myśli muszą stać się powszechnie popularne i zrozumiane przez masy, aby stać się prawdziwym motorem tych mas. Opierając się na argumentach swoich przyjaciół, następnego dnia Asher Ginsberg dał Zederbaumowi artykuł zatytułowany „Lo Zo Hadereh” („To nie jest prawidłowa droga”): artykuł został natychmiast opublikowany w „Hamelitz” i wywołał sensację wśród Żydów. Artykuł został podpisany imieniem „Ahad Ham”.

Ginsberg w swoim artykule udowadniał niepowodzenie metod stosowanych przez „Chowewej Syjon” i inne organizacje w celu rozwiązania problemu żydowskiego. Jego zdaniem główną wadą był brak komunistycznego ducha i pierwszeństwo, które okazywano idei indywidualizmu. Jako środek przeciwdziałania cierpieniom uciskanych Żydów organizacje te wysunęły postulat założenia kolonii żydowskich w Palestynie; ale Ginsberg twierdził, że środki te nie mogą przyczynić się do odrodzenia i umocnienia żydowskiego nacjonalizmu, bez którego idea Judaizmu nie może istnieć.

Wkrótce potem Asher Ginsberg założył tajne stowarzyszenie „Bne Moshe” („Synowie Mojżesza”). Większość jego teorii została wyrażona w statutach tego stowarzyszenia, którego statut zostanie szczegółowo przeanalizowany przez nas poniżej w tej części tej pracy, która jest poświęcona przeglądowi całego nauczania Ginsberga i ewolucji Syjonizmu.

W 1890 roku Asher Ginsberg został Dyrektorem hebrajskiej gazety „Keverett”.

Syjoniści przywiązują wielką wagę do podróży Ginsberga do Palestyny i wierzą, że w chronologii syjonizmu określają one poszczególne etapy całego ruchu: lata 1891 - 1893 - 1900 - 1912. Po każdej takiej podróży następowały krytyczne artykuły Ginsberga, poświęcone wrażeniom z takich podróży. Ogólny zbiór jego dzieł został opublikowany w 1895 roku pod tytułem „Na rozdrożu”.

W 1896 roku Ginsberg został jednym z dyrektorów Żydowskiego Stowarzyszenia wydawnictwa „Ahiazaf” w Warszawie, w tym samym roku otrzymał dużą dotację od K. Wysockiego z Moskwy i założył miesięcznik „Ha Shiloa”, który przetrwał do samego początku wojny.

W odpowiedzi na wezwanie Hertzla, Ginsberg i jego naśladowcy w 1897 roku wzięli udział w pierwszym Kongresie Syjonistycznym, który odbył się w Bazylei. Kiedy na tym Kongresie stały się jasne zamiary i plany przywódców zachodnioeuropejskiego Syjonizmu, Ginsberg całkowicie odszedł od ich ideologii i taktyki i od tego czasu stał się ich zdecydowanym przeciwnikiem. Oficjalny

292

Syjonizm, który istniał w tamtym czasie, nazwał on „Syjonizmem Politycznym” lub „Hertzlizmem”, natomiast swój własny Syjonizm nazwał „Duchowym” lub „Praktycznym” lub jeszcze „Kulturowym” i postawił go na pozycję wyraźnie i zdecydowanie przeciwną Hertzlizmowi. Ten Syjonizm jest znany jako „Ahad Hamism”.

Oba te przeciwne sobie obozy reprezentowały dwa odmienne rozumienia tej taktyki, której należało się trzymać, aby osiągnąć zdobycie Palestyny i zapewnić zwierzchnictwo żydostwa nad światem, co, jak wiadomo, zawsze było najskrytszym marzeniem żydowskim. Różnica w rozumieniu swych najbliższych zadań wywołała w obu partiach zaciekłą wrogość wobec siebie.

„Polityczny Syjonizm” Hertzla był organem wykonawczym niezależnego stowarzyszenia B’nai-B’rith i skupiał wokół siebie wszystkich Żydów Europy Zachodniej i Ameryki.

„Praktyczny Syjonizm” Ahad Hama zebrał pod swoim sztandarem Żydów Europy Wschodniej i Związku „Chowewej Syjon”. Partia Hertzla dążyła do pozyskania Palestyny lub, w skrajnym przypadku, jakiegoś innego terytorium, które należałoby wyłącznie do Żydów, jako schronienie i przyczółek po opuszczeniu przez nich tych krajów, w których ich zdaniem byli uciskani.

Hertzl próbował zdobyć Palestynę albo kupując ją od Tureckiego Sułtana, albo wykorzystując wpływ jednej z wielkich potęg europejskich, która wykorzystałaby swój autorytet, by przekonać Sułtana do oddania Palestyny Żydom.

Porównywalnie, nie jest trudno prześledzić całą działalność nieszczęsnego Hertzla, poprzez długą serię jego awantur dyplomatycznych, kiedy negocjował to z Sułtanem Tureckim lub Niemieckim Cesarzem Wilhelmem II, to z Rządem brytyjskim, to z Egiptem i nieustannie dążył do spełnienia swojego marzenia o zawładnięciu Palestyny, tego kraju obiecanego, o którym jeszcze w 1860 roku Mojżesz Hess marzył, że zostanie własnością Żydów, przy wsparciu Francji.

Nie mniej niż Hertzl pragnął Palestyny również Ginsberg; ale jego nie mogło zadowolić żadne inne terytorium, ponieważ sądził, że tylko w Palestynie możliwe jest utworzenie centrum żydowskiego. Ale wcześniej jeszcze, nawet przed zdobyciem niezależnego terytorium dla Żydów pragnął on, aby wśród Żydów, żyjących na „wygnaniu”, pojawiły się w ich narodowym duchu oznaki odrodzenia judaizmu.

Zgadza się on na odłożenie na jakiś czas powrotu Żydów do Palestyny, jeśli tylko naród zostanie wychowany we właściwym sensie, tak aby odczuł w sercu i duszy pragnienie stworzenia własnego, niezależnego państwa; a taki stan umysłu narodu stanie się możliwy tylko wtedy, gdy każdy Żyd przenikliwie uświadomi swoją przynależność do odrębnej nacji (narodu).

293

W 1884 roku „Niezależne Stowarzyszenie B’nai-B’rith” podjęło pierwszą próbę zjednoczenia zachodnich i wschodnich Żydów. Stało się to w Katowicach, gdzie odbywały się wspólne narady. Porozumienie między obiema grupami nie nastąpiło: wschodni Żydzi Związku „Chowewej Syjon” pod przywództwem Leo Pinskera, Lilkenbluma i innych, trzymali się osobno. To samo powtórzyło się również podczas Kongresu w Bazylei w 1897 roku. Pod przywództwem Ginsberga wschodni Żydzi zawsze stanowili oddzielny obóz, sprzeciwiający się zarówno teoriom, jak i wizerunkowi Hertzla i całkowicie niezależnie od niego przeprowadzali swoje własne plany żydowskiej kolonizacji w Palestynie.

Między przywódcami obu partii powstała zaciekła polemika. Ginsberg wykazywał się szczególną bezkompromisowością i przejawiał żarliwą wrogość wobec swojego przeciwnika partyjnego. Nie przegapił ani jednej stosownej okazji, aby nie skrytykować nie tylko działania, ale także artykuły publicystyczne i dzieła literackie Hertzla. Jego wrogość ujawniła się szczególnie ostro w 1902 roku, po pojawieniu się powieści Hertza - „Altneuland” (Stary nowy kraj).

Ginsberg nie mógł wybaczyć Hertzlowi, że ten nie zgodził się z jego poglądami i nie zatwierdził proponowanego przez niego planu działań, przedstawionego w „Protokołach Mędrców Syjonu”. Dlatego gwałtownie wykorzystał pojawienie się w druku powieści „Altneuland” i okrutnie ją wyśmiał w swoim czasopiśmie „Ha Shiloia” w styczniowym numerze z 1903 roku.

Max Nordau sprzeciwiał się Ginsbergowi. Uważamy za konieczne umieszczenie tutaj części artykułu Nordau, a mianowicie tej części, w której autor daje aluzję na „Protokoły”, to znaczy na ten dokument, wokół którego powstało obecnie tak wiele gorących sporów i różnic zdań.

Nazywając Ginsberga „niewolnikiem nietolerancji”, Nordau kontynuuje w następujący sposób:

„Ahad Ham zarzuca Herzlowi chęć naśladowania Europy*/. Nie może on dopuścić nawet myśli, żebyśmy przejmowali od Europy jej akademie, jej opery, jej „białe rękawiczki”. Jedyną rzeczą, którą chciałby przenieść z Europy do „Altneulandu”, - to zasady inkwizycji, metody i sposoby działania antysemitów, restrykcyjne prawa Rumunii w tej formie, w jakiej są teraz podejmowane przeciwko Żydom. Takie uczucia i myśli, wypowiedziane przez niego mogłyby wywoływać przerażenie i oburzenie wobec człowieka, który nie jest w stanie wznieść się ponad poziom getta, jeśliby w jego duszy nie powstawało głębokie współczucie dla niego.

Idea wolności - jest poza jego zdolnością pojmowania.

294

*/ Sądząc po tych słowach, należy wnioskować, że Żydzi nie uważają się za Europejczyków (i słusznie), nawet jeśli mieszkają wśród nich przez długi szereg pokoleń (Notatka tłumacza rosyjskiego).

On wyobraża sobie wolność w postaci getta, ale tylko ze zmianą ról; i tak, na przykład, jego zdaniem, prześladowania i ucisk powinny nadal istnieć, ale z tą różnicą, że już nie Żydzi będą ich ofiarami, ale Chrześcijanie.

Wielki błąd popełniają ci Żydzi, którzy ufają Ahad-Hamowi! Prowadzi on ich do przepaści.

Ahad Ham jest jednym z najgorszych wrogów Syjonizmu.

Uważamy, że naszym prawem i naszym obowiązkiem jest głośny protest przeciwko nazwie Syjonista, w którą ubiera się Ahad-Ham. On nie jest Syjonistą! Jest dokładnym przeciwieństwem Syjonizmu i zastawia na nas pułapkę, gdy wymienia Syjonizm, który w koncepcji naszego rozumienia nazywa on „Politycznym” i przeciwstawia swojemu własnemu „Tajnemu Syjonizmowi”.”

Tak mówił Max Nordau w 1903 roku i takie były różne punkty widzenia, z jednej strony, zachodnich Żydów, zgrupowanych wokół Związku B’nai B’rith, a z drugiej strony, wschodnich Żydów, których prowadził za sobą Ginsberg.

Począwszy od 1897 roku, intrygi i w ogóle cała działalność Ahada Hama przybierają bardzo aktywny i zdecydowany charakter, o czym powiemy bardziej szczegółowo w następnej części tego eseju, badającej sposoby zastosowania nauk Ginsberga do życia.

Mieszkając przez jakiś czas w Warszawie, przeniósł się on do Anglii, gdzie osiadł, pod pozorem rzekomo reprezentanta domu handlowego Wysockiego, Żyda, wielkiego moskiewskiego kupca herbacianego.

W 1911 roku Ginsberg ponownie uczestniczył w Kongresie Syjonistycznym, przy czym tym razem był całkowicie zadowolony z wyników jego posiedzeń. Nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ jego teoria Syjonizmu otrzymała przewagę nad wszystkimi innymi opiniami: przeniknęła w całą organizację syjonistyczną B’nai B’rith i dostarczyła swemu autorowi pełnego triumfu; wszelki opór jego przeciwników został sparaliżowany przez przytłaczającą większość głosów jego zwolenników.

Śmierć Hertzla, która nastapiła jeszcze w 1904 roku, otworzyła Ginsbergowi szerokie pole oddziaływania na umysły jego współplemieńców. Czy ta śmierć była przypadkowa, czy też główny przeciwnik Ginsberga został złożony w ofierze w imię triumfu idei „Tajnego Syjonizmu”? Na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi dać nie można: tak długo, jak śmierć Hertzla pozostaje zagadką. W

295

1911 roku Wolfson zrobił ostatni wysiłek, aby ocalić idee „Politycznego Syjonizmu”, ale został pokonany: w 1913 roku wschodni „Praktyczny Syjonizm”, a wraz z nim jego twórca, Asher Ginsberg, triumfował w pełni.

Od tego momentu dzieło Ginsberga zaczęło się szybko rozwijać: z wyjątkową energią i determinacją przystąpiono do realizacji jego programu w takiej postaci, w jakiej go przedstawił dwadzieścia lat wcześniej, w „Protokołach Mędrców Syjonu”.

Wyniki, osiągnięte przez Syjonizm z powodu takiej zmiany taktyki, zostaną przez nas zbadane w innej pracy. Tutaj ograniczamy się do prostego wyliczenia tych wyników, takimi były: wojna światowa, ogólna demoralizacja, bolszewizm, wysiłki Żydów w rządach wszystkich krajów w celu przejęcia władzy i dominacji, ogólna kontrola masonerii nad całą polityką świata, możliwość użycia wszelkich środków dla osiągnięcia swoich celów ...

W chwili obecnej Ahad Ham, żydowski prorok i zaprzysiężony wróg reszty ludzkości, żyje skromnie w okolicach Londynu i stamtąd kieruje działaniami swoich najbliższych następców i pracowników, których nazwał “священнослужителями” (pol. - „osobami, sprawującymi służbę Bożą”, czyli kapłanami - A.L.). Powierza tym wiernym i posłusznym agentom wykonanie jego szatańskich dekretów: on sam w swoim eseju, zatytułowanym „Mojżesz”, zdefiniował i wyjaśnił ich rolę oraz ich polityczne i społeczne znaczenie.

III. ŹRÓDŁA AHAD-HAMISMU I JEGO ZASTOSOWANIE DO ŻYCIA

Jak już wspomniano w poprzednim rozdziale, plan opracowany w „Protokołach” wcale nie jest tworem pojedynczej myśli Ginsberga. Sam tytuł nadany przez niego swojej pracy - „Protokoły Mędrców Syjonu” - wskazuje na poprawność tego stwierdzenia, ponieważ Żydzi dają nazwę „Mędrcy” wyłącznie zmarłym już wybitnym rabinom, myślicielom i filozofom swojej rasy. Dlatego niezwykle interesujące będzie dla nas prześledzenie całej listy tych „żydowskich mędrców”, aby wybrać spośród nich tych, których teorie i nauki Ginsberg wykorzystał do ułożenia swoich „Protokołów”.

Od Mojżesza, Szammaja, Akiby i Ben-Jochai zapożyczył nienawiść do wszystkich ludzi, którzy nie należą do narodu żydowskiego. Nie tylko był pełen tej nienawiści i rozwinął ją w sobie, ale także zdołał wpoić ją swoim następcom. W jaki sposób Ginsberg odnosi się do tej kwestii, jest wyraźnie wyrażony w jednym miejscu jego „Protokołów”, gdzie mówi o „bydle gojowskim”: w ten sposób żydowski „prorok” odnosi się do wszystkich „niewiernych”, wszystkich nie-Żydów. Jeśli chodzi o jego zwolenników, to wystarczy wspomnieć o jednym z jego najbliższych uczniów i gorliwym wielbicielu, Leonie Simonie (Szymonie), który w jednym ze swoich artykułów, poświęconych swojemu nauczycielowi („Menora” z 1917 r.) dokonuje porównania Ideału Chrześcijańskiego z Ideałem Żydowskim. Jest rzeczą oczywistą, że wszystkie jego „porównania” są

296

ukierunkowane na większe znieważenie Chrześcijaństwa. Między innymi, wypowiedział on następującą frazę: „Judaizm nigdy nie mógłby się zadowolić tymi ideałami, które zadowalają domowe, oswojone bydło” ...

Głównym źródłem inspiracji dla Ginsberga jest Mojżesz: czci go jako swój najwyższy ideał. Nic dziwnego, że on sam, ten Ginsberg, został uznany za „proroka” i nie tylko przez swoich najbliższych zwolenników i uczniów, ale także przez szerokie masy narodu żydowskiego.

W związku z tym, warto zapoznać się z tym poglądem, który sam sobie skomponował Ginsberg na temat pojęcia „proroka”. Kiedy czyta się jego artykuł „Mojżesz”, odnosi się wrażenie, jakby przeczytano własną spowiedź autora. Ten artykuł, napisany w 1904 roku, był zatrutą strzałą, wysłaną na adres Hertzla, którego Żydzi często nazywali „prorokiem”. Niektóre fragmenty tej pracy pomogą nam zrozumieć postać Ginsberga. Podajemy te fragmenty.

„Kiedy myślę o Mojżeszu i mentalnie obserwuję jego duchowy wygląd, to zadaję sobie pytanie: czy był on bohaterem wojskowym? Nie! Bo nigdy w nim nie przejawia się użycie siły fizycznej. Nigdy nie widzimy Mojżesza na czele armii, dokonującego wyczynów odwagi w walce z wrogiem. Tylko raz zobaczymy go na polu bitwy, w bitwie z Amalechem; ale i tutaj on po prostu stoi w miejscu, obserwując przebieg bitwy, pomagając armii Izraela swojej siłą duchową, ale nie biorąc żadnego czynnego udziału w bitwie.

Czy Mojżesz był człowiekiem państwowym? Nie!

Czy był prawodawcą? Nie!

Czym w końcu był Mojżesz? Był - prorokiem ”.

„Prorok to osoba, która swoje myśli, obrazy i idee rozwija w sobie do ich skrajnych granic. W swoim umyśle i sercu koncentruje on, w całej pełni, cały swój ideał, który wydaje mu się celem jego życia; on z góry zaznacza, że do służby temu ideałowi powinien być wciągnięty cały świat, bez najmniejszych wyjątków. Nosi w swoim sercu pełny obraz swojego idealnego świata, a ten wewnętrzny, duchowy obraz służy mu za wzór, zgodnie z którym buduje cały swój plan działalności przetwarzającej; kieruje on wszystkie wysiłki, które chce wykonać w zewnętrznej manifestacji prawdziwego życia. Ma absolutne przekonanie o tym, że wszystko powinno być tak, jak on to rozumie i chce; to przekonanie daje mu wystarczające podstawy, aby domagać się, aby wszystko tak i było. Nie bierze pod uwagę żadnych przeprosin, żadnych dowodów, żadnych kompromisów, a jego namiętny, pełen wyrzutów głos jest nieustannie słyszany nawet wtedy, gdy cały świat powstaje przeciwko niemu.”

297

Ten artykuł został napisany w czasie, gdy polemika między Hertzlem a Ginsbergiem rozgorzała w ekstremalnym stopniu, a kiedy zwolennicy Hertzla byli znacznie liczniejsi niż zwolennicy Ginsberga.

To jest krzyk fanatyka, który rzuca wyzwanie całemu światu i który jest gotów popełnić każde przestępstwo, gotów poświęcić niezliczoną ilość ludzkich istnień - tylko po to, by wypełnić swoją wolę.

W jednym z utworów Leona Simona jest miejsce, w którym wydaje się, jakby chciał on uzupełnić myśl swojego nauczyciela; mówi tak: „Prorok chce zobaczyć urzeczywistnienie swego marzenia, bez względu na konsekwencje z tego powodu”.

Oprócz Mojżesza, Ginsberg był bardzo zaangażowany w szczegółowe i przenikliwe studium dzieł Majmonidesa lub Maimouniego (1135-1204), autora „Przewodnika dla niezdecydowanych”, tego „drugiego Mojżesza”, jak można go nazwać, jeśli weźmie się pod uwagę stopień czci, z jakiej korzysta od Żydów. Myśli tego „mędrca” są zebrane w artykule Ginsberga, nazwanego przez niego „Prymatem Rozumu”.

Jeśli chodzi o niektóre sformułowania i wyrażenia, które są bardzo często powtarzane w utworach Ginsberga, takie jak „żydowska dusza”, „żydowski nacjonalizm”, „Nacja (naród) izraelska” itd., to te wyrażenia są całkowicie podobne do tych używanych przez Manasseya-Ben-Israela (1606 -1657), Żyda, który pokonał Anglię.

Analizując różne ogniwa łańcucha twórczych poszukiwań, stworzonego przez żydowskich myślicieli, Ginsberg zatrzymał się na długo przed Spinozą (1632–1677). Z całą swoją wrodzoną energią postarał się wyciągnąć z tej kopalni filozofii wszystkie myśli, które mogłyby być wykorzystane w pożądanym sensie przez jego fanatyzm.

Spinoza wypowiedział myśl, wywodzącą się z jego obserwacji życia, że prawo i siła wydają mu się współdziałającymi czynnikami i że dlatego dziedzina indywidualnego prawa pokrywa się z dziedziną odpowiedniej siły. Ginsberg uchwycił się tego sformułowania i uczynił z niego dogmat: „Siła tworzy prawo” - mówi w swoim pierwszym „Protokole”.

W ten sam sposób wziął od Spinozy swoją teorię o „naturalnym prawie siły”, które nie uznaje różnicy między dobrem a złem.

Z tego samego źródła zaczerpnął on swą koncepcję przyszłego państwa żydowskiego, w którym głównym prawem będzie ślepe posłuszeństwo, nawet w tych przypadkach, w których będzie nakazane odbieranie życia podobnym do siebie lub zabieranie ich własności. Idea najwyższych praw państwa, kontrolujących nie tylko obywatelską aktywność narodu, ale także całe jego

298

życie duchowe i religijne, innymi słowy, ideę cywilnego i religijnego despotyzmu, nakreśloną przez „Protokoły” jako linia postępowania przyszłego jawnego rządu żydowskiego - ta idea została wzięta z teologiczno - politycznego traktatu Spinozy.

Z dużą wiarygodnością można twierdzić, że Ginsberg zapożyczył od Spinozy wszystko to, czego potrzebował, aby uzasadnić swoje nauczanie. Także jego panteizm, o którym często wspomina, również ma to pochodzenie.

Mamy na myśli poświęcenie specjalnej pracy dotyczącej analizy „Protokołów”: tam z naszej analizy czytelnik wyniesie jeszcze bardziej uzasadnione przekonanie o tym, że Ginsberg wcale nie jest nowatorem w swojej pracy.

Po wykorzystaniu w szerokim zakresie Spinozy, Ginsberg zwrócił się do studiów nad swoimi poprzednikami, wpływowymi Żydami XVIII wieku. Wiodące miejsca wśród nich zajmują Wesley (1725-1805) i Moses Mendelssohn (1728-1786), „Trzeci Mojżesz”: obaj, wraz z bankierami Itzigiem, Friedlanderem i Meyerem, byli inicjatorami i organizatorami Illuminizmu.

Niezwykle pomocne będzie tutaj dokonanie paraleli między Wesleyem i Asherem Ginsbergiem. Jednego i drugiego współcześni im Żydzi nazwali prorokami. Zarówno jeden jak i drugi najlepiej rozumieli psychologię „grup ludzkich różnych partii i narodów” (patrz „Protokół” nr 2) i zdołali wykorzystać słabości i niedostatki „niewiernych”, których dostosowują do własnych celów jako narzędzia lub jako parawany.

Podobnie jak Wesley i Mendelssohn wykorzystywali Adama Weishaupta, Reimarusa, Lessinga, Nicolai, Karla Dom, Mirabeau i innych, dokładnie w taki sam sposób w naszych czasach Ginsberg ma w swoich rękach, w pełni swojej władzy, Lloyda George, Clemenceau, Wilsona, Leona Bourgeois, Rathenau i wielu innych, bardzo wielu innych.

Wesley i Ginsberg zgadzają się również co do ich wspólnych poglądów na temat ogólnego planu działania. Najlepszą drogą do zrealizowania swego dzieła uważają tę, która doprowadzi do pełnego wdrożenia najwyższej kontroli i obserwacji masonerii i wszystkich jej rozgałęzień. Obaj osiągnęli ten cel.

Używając tych samych metod w różnych epokach historii, ci dwaj Żydzi karmili rewolucję i przewodzili jej: Wesley przygotował „wielką rewolucję francuską” i zobaczył naocznie, jak ona się rozwijała i działała. Ginsberg opracowywał plany obu rewolucji w Rosji - 1905 i 1917 - a także miał okazję cieszyć się do sytości przygotowanym przez niego dramatem.

Aby mieć dokładne wyobrażenie o ilości myśli, zapożyczonych przez Ginsberga od Wesleya, czytelnik powinien czytać równolegle „Protokoły” Ginsberga i utwory obu autorów. Taka metoda byłaby szczególnie potrzebna przy badaniu

299

rozkazów i instrukcji Weishaupta, rozsyłanych do jego zwolenników i bezpośrednio przedstawianych Wesleyowi do przejrzenia.

Ginsberg naśladował również Mendelssohna w odniesieniu do żydowskiego ruchu „Haskali”, ale w dalszym rozwoju rozumienia kwestii żydowskiej ustala się ogromna różnica między nim a Mendelssohnem. Rola Mendelssohna w rozwiązaniu kwestii narodowej polegała na tym, że wszelkimi sposobami pomagał on i wspierał to, aby Żyd został wyciągnięty ze swego getta na ścieżkę szerokiego życia i żeby po zdobyciu wykształcenia, potrzebnego mu do przeniknięcia w kręgi inteligenckie niemieckiego społeczeństwa, mógł on osiągnąć stanowiska rządowe i zawodowe oraz osiągnąć równoprawną pozycję społeczną. Z takim punktem widzenia Ginsberg nie zgadza się: jego zdaniem taka paliatywność nie może go zadowolić. Postawił sobie za zadanie zastosować wyniki XVIII-wiecznego ruchu jako czynników odrodzenia i umocnienia żydowskiego nacjonalizmu, przy czym dziełu swemu nadał charakter czysto kreatywny, ponieważ najskrytszy jego cel polegał na stworzeniu narodu żydowskiego na odnowionych zasadach.

Wesley i Asher Ginsberg są czczeni przez Żydów jako najbardziej postępowi liderzy („Maskilimowie”) swoich czasów (patrz Heb. Enc. „Haskalah”). Jeśli z Syjonizmu Ginsberga usunąć narodową tendencję, o której w Х V Ш wieku Żydzi nie odważyliby się nawet zająknąć, to wtedy cała nauka Ginsberga jest w istocie kopią programu Wesleya i Berlińskiej Szkoły Haskalah, założonej przez Mendelssohna.

Wśród innych „Mędrców Syjonu”, których wiele myśli wykorzystał Ginsberg podczas budowania swojej teorii, należy wymienić Abrahama Geigera, Eingorna, Bernaysa, Zinza, Frankela, Sachsa i Mosesa Hessa.

Od Abrahama Geigera (1810-1874) wziął jego teorię stopniowej ewolucji, którą przeciwstawia metodom syjonistów „politycznych”. (Zobacz tezę L. Barona; Adler, profesor Uniwersytetu Kolumbijskiego, bezpośredni uczeń Geigera, jest także entuzjastycznym wielbicielem Ahada Hama).

Fantastyczne przekonanie Ginsberga o tym, że Żydzi tworzą „Naród Wybrany”, jest w pełni zgodne z przekonaniami Eyjhorna, wyraźnie ogłoszonymi przez niego (patrz Protokół nr 5).

Isaac Bernes (Bernays, 1792-1849) dał Ginsbergowi teorię, wielokrotnie wyrażaną przez tego ostatniego, na temat „Systematyzacji judaizmu zgodnie z kulturą ogólną”. Ginsberg podążał za Burnesem, gdy pisał do swoich zwolenników o naczelnym znaczeniu Judaizmu w historii świata. W „Biblijnym Wschodzie” Burnesa, tak samo jak i w „Protokołach” Ginsberga, głośno głoszona jest idea, że tylko naród żydowski może i powinien służyć jako prototyp i wzorzec dla całej rasy ludzkiej.

300

Frankel (1801–1875) i Zacks (1808–1864) przekazali Ahadowi Hamowi swoje pełne pasji przywiązanie do starożytnego języka hebrajskiego.

Jeśli chodzi o Mojżesza Hessa (1812-1875), to, aby ocenić zakres jego wpływu na Ginsberga i innych syjonistów, należy uważnie przeczytać jego książkę - „Rzym i Jerozolima”. Ten utwór posłużył za pierwszą podstawę dla stworzenia żydowskiego ruchu nacjonalistycznego, był pierwszą śmiałą próbą jawnego ogłoszenia go.

Aby wzbogacić swoją wiedzę przy tworzeniu swojego światopoglądu, Ahad Ham nie zaniedbał tez niektórych nieżydowskich myślicieli, z których na pierwszym miejscu powinni zostać umieszczeni Darwin i Nietzsche. Chociaż w Protokole nr 2 Ginsberg mówi, że teorie Darwina i Nietzschego zostały celowo zinterpretowane przez Żydów w taki sposób, aby doprowadzić do rozkładu moralności i zamętu umysłów wśród Chrześcijan, ale on sam przyznaje, że jest zwolennikiem Darwina i mówi o tym w następujący sposób: „Mogę nawet dołączyć do tej herezji naukowej, znanej pod nazwą Darwinizmu, bez szkody dla mojego Judaizmu”. („Wybrane fragmenty pism Ahada Hama, zebrane przez Leona Simona.”

W swojej pracy, zatytułowanej „Przeszacowanie wartości” ("The Transvaluation of Values") - według myśli i stylu stanowiącej dokładne podobieństwo „Protokołów”, Ahad-Ham zastosowuje nauczanie o „super-człowieku” Nietzschego do narodu żydowskiego, którego nazywa „Alionem”(Alion) lub „Super-Nacją”.

Po przeanalizowaniu i usystematyzowaniu w umyśle wszystkich różnych teorii, które wymieniliśmy, Asher Ginsberg przystąpił do opracowywania swego programu, który stał się znany nam poprzez jego „Protokoły” i zaczął szukać wokół siebie praktycznych sposobów na jego uruchomienie i wdrożenie w życie.

W poprzednim rozdziale była mowa o skrajnym niezadowoleniu Ginsberga z metod, stosowanych przez Leo Pinskera i „Chowewej Syjon” w celu rozwiązania problemu żydowskiego. Opowiadano też o tym, jak on zjednoczył wokół siebie niewielką grupę Żydów, z którymi założył tajne stowarzyszenie „Bne Moshe” lub - „Synowie Mojżesza”.

Ograniczony rozmiar naszego krótkiego eseju nie pozwala nam wejść w szczegóły edukacji i rozwoju tego tajnego stowarzyszenia, które początkowo składało się z kilku entuzjastycznych żydowskich nacjonalistów związanych przysięgą, która zobowiązywała ich do ślepego wykonywania rozkazów Ashera Ginsberga, ich fanatycznego wodza.

Najprawdopodobniej nazwa „Bne Moshe” („Synowie Mojżesza”) pojawiła się nie bez powodu. Jej wybór, z jednej strony, może być wyjaśniony przez kult, który Ginsberg zawsze oddawał prorokowi Mojżeszowi. Z drugiej strony, można

301

również przypisać go innej intencji. Przez wiele stuleci Żydzi wierzyli, że gdzieś, w nieznanym miejscu, znajduje się żydowska kolonia, odgałęzienie żydowskiego plemienia, całkowicie oddzielona od innych swoich współplemieńców i składająca się z bezpośrednich potomków, w linii prostej od Mojżesza.

Ci „Synowie Mojżesza” rzekomo znają tajemnicę, ujawniającą sposoby i środki, za pomocą których Żydom sądzone było podbicie całego świata pod ich panowanie.

Mijały wieki i bardzo często wielu Żydów wpadało w pułapki, stając się ofiarami oszustwa różnych łotrów z ich własnej rasy, którzy rzekomo przybywali do nich z instrukcjami od „synów Mojżesza”. W końcu, przestano wierzyć w istnienie tajemniczego plemienia, a nazwa „Synowie Mojżesza” stała się synonimem „utopistów”. Oczywiście każdy zrównoważony umysł nazwałby też utopistami i tych siedmiu Żydów, którzy w 1889 roku stali się członkami stowarzyszenia „Bne Moshe”.

Ich kwatera główna znajdowała się w Odessie, w domu Ginsberga, przy ulicy Jamskaja. Na nowych członków stowarzyszenia przyjmowano tylko te osoby, które przeszły przez cały szereg bardzo trudnych prób. Celem tych badań było przetestowanie kandydata w tym sensie, że jest on gotów i jest w stanie poświęcić wszystko, co ma i wszystkie swoje osobiste interesy, aby bezinteresownie i z oddaniem poświęcić się pracy, do służenia której wyrażał pragnienie przyłączenia się.

To dla tej niewielkiej grupki „wybranych” Ginsberg ogłosił swój plan działania w imię odrodzenia żydowskiego nacjonalizmu, który w jego programie był punktem wyjścia, z którego należało iść do realizacji ideału żydowskiego, czyli osiągnięcia światowego panowania Żydów.

Statuty stowarzyszenia zostały wydrukowane w 1890 roku, ale jednocześnie sama nazwa stowarzyszenia została rozsądnie pominięta. Jednak od 1905 roku szczegóły organizacji stały się znane szerszym kręgom, ze względu na rozszerzenie rekrutacji nowych członków. Wśród pierwszych członków stowarzyszenia figurują następujące nazwiska: Ven Avigdor, Zalman Epstein, Levin Epstein, Jacob Eisenstadt. Temu ostatniemu powierzono jedno z najtrudniejszych i najbardziej delikatnych zadań. Był on zobowiązany do rekrutacji nowych członków wśród rosyjskich Żydów; wybierał kandydatów, których uważał za zdolnych do wstąpienia w szeregi stowarzyszenia i uczciwie wykonywać jego żądania. Cechy, które kandydaci powinni posiadać jako warunek przyjęcia ich do stowarzyszenia, były następujące: wybitne zdolności umysłowe; znajomość starożytnego języka hebrajskiego i przyswojenie starożytnej kultury hebrajskiej; nienaganna reputacja: energia i odwaga, nie powstrzymujące przed czymkolwiek. Ponadto, oddanie sprawie żydowskiego nacjonalizmu powinno kierować wszystkimi działaniami kandydata. W tym była zawarta cecha wschodniego Judaizmu, która określała jego ostry sprzeciw

302

wobec zachodniego Judaizmu, dopuszczającego przynajmniej pozór zewnętrznej asymilacji, a nawet sympatię Żydów do kraju, w którym się urodzili.

Dla członków stowarzyszenia „Bne-Moishe” Ginsberg napisał streszczenie swoich teorii, które obecnie stały się znane jako „Protokoły”. To samo słowo - „Protokoły” - było używane również przez Weishaupta, szefa Illumizmu.

Bedąc blisko związanym z Paryskim Centrum „Światowej Unii Izraelskiej” - „Aliance Israelite Universelle” (powiedzieliśmy wcześniej, że w młodości był on pod silnym wpływem Karla Nettera, jednego z założycieli Unii, - Ginsberg spodziewał się znaleźć poparcie wśród niektórych jego członków). Z tego powodu dla tej Unii wykonano francuskie tłumaczenie „Protokołów” i wysłano do Paryża. To właśnie ten przekład został przeczytany pewnej grupie syjonistów na pierwszym Kongresie w Bazylei w 1897 roku. Musiano czytać w języku francuskim, ponieważ wśród tych, których uznano za godnych zapoznania się z dokumentem, większość, w tym nawet Hertzl i Nordau nie znali starożytnego języka hebrajskiego. To ten właśnie dokument i trafił w ręce przyjaciół Nilusa.

Cały szereg świadectw określa autentyczność tej kapitalnej pozycji. Podczas samego Kongresu w Bazylei (1897) Żyd Alfred Nossig, zajadły Syjonista, który w tym czasie pracował nad librettem dla opery Paderewskiego Maurus, wystawionej w 1901 roku, opowiedział o „Protokołach” swojemu współpracownikowi. Paderewski natomiast natychmiast przekazał tę historię wielu Polakom, którzy oczywiście uznali ją za nieprawdopodobną. Alfred Nossig mieszka obecnie w Berlinie; Paderewski i niektórzy z jego przyjaciół z 1897 roku jeszcze żyją.

Potajemnie, bez hałasu, ale szybko stowarzyszenie „Bne-Moshe” zaczęło się rozwijać. Kiedy zacznie się śledzić przebieg jego ewolucji, to mimowolnie przychodzą na myśl czasy odległej starożytności, gdy dla celów swojej tajnej propagandy rabbi Akiba odbywał nieustanne podróże: on także, podczas swoich podróży, umieszczał zarodki i zakładał organizację protestu Żydów przeciwko Rzymowi, który wybuchł za panowania cesarza Adriana.

W wielu miastach Rosji, Rumunii, Galicji, Polski, Towarzystwo Bne-Moshe zakładało Loże o nazwie „Lishkot”. Ich rozgałęzienia rozprzestrzeniły się dalej, docierając do Paryża, Berlina, Anglii, Warszawy i Palestyny.

W 1897 roku, po Kongresie w Bazylei, stowarzyszenie Bne-Moshe zostało rzekomo rozwiązane i zamknięte, ustępując miejsca innej organizacji znanej jako „Bne-Syjon”, która otrzymała prawo do egzystencji od rządu rosyjskiego. (!) Ta nowa organizacja została założona w Moskwie przez Usyszkina, ucznia Ashera Ginsberga.

Organizacja „Bne-Syjon” zgrupowała w swoim centrum wszystkie różne loże „Chowewej Syjon” i „Bne-Moishe” i stała się potężnym obozem, zawsze

303

stojącym w opozycji do „Politycznego” Syjonizmu „B’nay-B’rith” w Europie i Ameryce.

„Bne-Moshe” i „Bne-Syjon” założyły kilka kolonii w Palestynie, z których najbardziej znaczącą była „Rehoboth”.

Poprzez swoje artykuły, pojawiające się w czasopiśmie „Hashiloah” oraz w innych publikacjach w starożytnym języku hebrajskim, Asher Ginsberg pozostawał w stałym kontakcie ze swym narodem. Później, dzięki kapitałowi dostarczonemu mu przez K. Wysockiego, założył wydawnicze stowarzyszenie „Achiasseff”. Zostały podjęte wszelkie środki, aby obudzić w duszy każdego Żyda jasną świadomość jego przynależności nie do narodu tego kraju, w którym żył, ale do Nacji Żydowskiej (narodu żydowskiego), stanowiącego oddzielny naród, jedynego, któremu wszyscy Żydzi są zobowiązani służyć.

„Nie może być nacjonalizmu bez nacji (narodu) i nie może być nacji bez tożsamości narodowej”: tak mówi Asher Ginsberg w swojej „Drodze życia”.

Do tego podstawowego twierdzenia, które zapewniało, że realnie istnieje Nacja Żydowska, doszła doktryna o tym, że Nacja Żydowska jest Nad – Nacją, (Ponad – Nacją), narodem, wybranym przez Boga, wywyższonego niezwykle wysoko „ponad wszystkie inne narody, nie przez swoją potęgę polityczną, ale przez swoją siłę duchową”.

„Naród, reprezentujący najdoskonalszy rodzaj ludzkości, musi zawsze pozostać w mniejszości i w żaden sposób nie może dzielić swego posłannictwa z jakimkolwiek innym narodem ...

Ta nacja (ten naród) będzie sprawowała władzę nad innymi ...

I tym narodem (nacją) jest Izrael, który wśród innych narodów jest rzeczywiście najwyższym rodzajem ludzkości.

Izrael przywróci ideę „Dobra” – to znaczenie, które miało ono wcześniej ...

„Dobro” odnosi się do nad-człowieka lub nad - nacji, która ma moc, aby rozprzestrzeniać się i dopełnić swoje życie i która ma wolę zostania panem wszechświata, nie licząc się z tym, co może to kosztować masy niższych istot i niższych narodów ani z katastrofami, którym wskutek tego mogą być poddane. Ponieważ jeden tylko nad-człowiek i jedna tylko nad-nacja jest kwiatem i celem rodzaju ludzkiego; pozostali zostali stworzeni tylko po to, aby służyć temu celowi, aby służyć za drabinę, po której można wspiąć się na najskrytszy szczyt”...

Asher Ginsberg, „Przeszacowanie Wartości”.

304

Takie są myśli i teorie, którymi od 1889 roku karmiono umysły wschodniego żydostwa i które były propagowane przez Wschodnie Loże Syjonistyczne.

Zawierają one nauki Ahad Hamismu. Pozostaje nam jeszcze prześledzić wyniki, osiągnięte w ciągu trzydziestu pięciu lat, które upłynęły od czasu narodzin Ahad-Hamizmu w Odessie.

IV. WYNIKI

1

Pierwszy, widoczny wynik, przejawił się właśnie w tym, do czego od początku dążył Ginsberg i czego oczekiwał: wśród wschodnich Żydów odrodzi się duch nacjonalizmu i zacznie rosnąć ich narodowy fanatyzm. Ta właśnie cecha i rozdzieliła wschodnich Żydów z „Bne-Syjonu” od ich zachodnioeuropejskich i amerykańskich braci z „B’nai B’rit”: ci ostatni chcieli korzystać z majątku, który zdobywali z tytułu praw obywatelskich w krajach, w których zamieszkiwali i dlatego nie odważyli się głośno wypowiadać się o jedynej Nacji Żydowskiej i ograniczali się tylko do tego, że domagali się otrzymania terytorium dla jego kolonizacji przez „uciskanych” Żydów.

Kiedy w 1903 roku wysiłki i negocjacje Hertzla w sprawie zakupu Palestyny doprowadziły ostatecznie do całkowitej porażki, popularność i znaczenie tego człowieka wśród Żydów zaczęły spadać.

W tym samym czasie Ahad Ham, wręcz przeciwnie, dzięki milionom K. Wysockiego i J. Schiffa był już prawie pewien, że jego plany zaczynają się realizować. Było to właśnie wtedy, kiedy Żydzi z zewnątrz i od wewnątrz Rosji zadali temu krajowi pierwszy poważny cios: ponieważ to oni w 1904 roku, a nie nikt inny spowodowali wystąpienie i to oni również puścili w ruch wszystkie posiadane w ich rękach środki, aby jednocześnie z wojną wzniecić rewolucję w samym sercu kraju (1905 r.).

Cios nie był wystarczająco silny i Rosja nie upadła, a Ginsberg doświadczył największego rozczarowania; ale nie stracił ani energii, ani uporu, ani nadziei na przyszły sukces. To prawda, że dla tej nieudanej próby trzeba było poświęcić pewną liczbę żydowskich ofiar, ponieważ Rosjanie bezbłędnie odgadli w osobie Żyda winowajcę swoich nieszczęść i mścili się na nim; ale co to mogło znaczyć dla Ginsberga? Od dawna zahipnotyzowane przez swoich przywódców masy żydowskie, były nauczone wierzyć, że uciskają ich Rosjanie, podczas gdy w rzeczywistości prawdziwymi ich złodziejami byli ich własni przywódcy, którzy swymi diabolicznymi planami i działaniami sami przygotowali określone przyczyny dla nieuchronnych pogromów i którzy następnie beztrosko zrzucali z siebie wszelką odpowiedzialność za nie, ogłaszając tego rodzaju „manifesty”:

305

Byliśmy zmuszeni poświęcić masy naszego narodu Izraelskiego, ale każda ofiara, która zginęła z naszej strony, jest warta w oczach Boga tysięcy żywotów Gojów. (Patrz Protokół nr 2 na końcu).

Po nagłej (?) śmierci Hertzla w 1904 roku, Ginsberg, zręcznie wspierany przez swoich zwolenników, którzy stali się takimi samymi fanatykami, jak on sam, kontynuował z szaleństwem realizację dwóch głównych celów, które sobie wyznaczył:

1). Osiągnąć prymat wschodnich Żydów nad zachodnimi.

2). Krwią „niewiernych” podbić Palestynę dla Żydów.

Biorąc pod uwagę, że ze względu na opór Sułtana, Gertzlowi nie udało się zdobyć Palestyny drogą pokojową, konspiratorzy-ahad-hamiści zorganizowali wpierw rewolucję w Turcji w 1908 roku, a następnie Wojnę Bałkańską w 1912 roku, w obu przypadkach dążąc do obalenia tej władzy, która odmówiła ofiarowania swoich posiadłości na rzecz Żydom.

I tym razem Ginsberg znów poniósł porażkę, co było konsekwencją intryg Syjonistów z B’nai-B’rith, którzy sprzeciwili się jego planom. I tym razem ponownie nie zwrócono żadnej uwagi na fakt, że powinny były być ofiarowane niezliczone ilości ofiar na realizację nowej próby „Proroka”.

Jednak ta porażka była lekcją zarówno dla Ginsberga, jak i reszty Syjonistów. Wszyscy oni zdali sobie sprawę z tego, że ich porażki wynikały z rozłączenia, jakie istniało między nimi od 1897 roku. Zdali sobie sprawę, że tylko mocne zjednoczenie pomogłoby im zbliżyć się do osiągnięcia celu, który był wspólny w obu obozach, ale do którego szli różnymi sposobami. To wówczas „Polityczny Syjonizm B’nai-B’rith” i Syjonizm „Praktyczny” lub „duchowy” „Bne-Syjonu” postanowiły się zjednoczyć ... Zarówno Herzliści jak i Achad-hamiści uświadomili potrzebę połączenia się w jeden wspólny „Syjonizm”.

Rozpoczęły się negocjacje między delegatami obu partii.

Dziesiąty Kongres Syjonistyczny w Bazylei w 1911 roku był bardzo burzliwy. Achad-hamiści byli w nim reprezentowani przez Haima Weizmanna, Zahera i innych zwolenników Ginsberga; ich siła była natychmiast wyczuwalna: przywódcy obu partii poczynili wzajemne ustępstwa i wszelkie nieporozumienia zostały mniej więcej zażegnane.

Wolfson, oficjalny przewodniczący Syjonizmu, upierał się na próżno; jedyną przewagą, którą udało mu się utrzymać nad swoimi przeciwnikami było to, że pod zarządem „Politycznego Syjonizmu” pozostawał Żydowski Fundusz Narodowy.

306

Dwa lata później, na XI Kongresie Syjonistycznym, który odbył się w Wiedniu w 1913 roku, Ahad Ham zjawił się osobiście, aby się cieszyć ze zwycięstwa, które osiągnął nad swoimi antagonistami, a które przygotowywał od 1897 roku.

Na tym Kongresie Syjoniści „polityczni” „B’nai-B’rith” zaakceptowali cały program „Syjonizmu Praktycznego” wschodnich Żydów „Bne-Syjon” i zadeklarowali gotowość do pomocy w realizacji planów, nakreślonych przez te same „Protokoły”, które kiedyś zostały odrzucone przez Hertzla.

Wolfson pozostał przewodniczącym organizacji Syjonistycznej, ale naśladując przykład Hertzla, nawiasem mówiąc, zmarł w ciągu roku.

Max Nordau i inni przywódcy „Syjonizmu Politycznego” stracili całe swoje znaczenie i wpływy; Ahad Ham i jego protegowani przejęli pełną kontrolę nad Syjonizmem i ustalili jego dalszą drogę.

Żydzi z „B’nai-B’rit”, których Ahad-Ham nazywał „zasymilowanymi” Żydami, zmuszeni byli odejść na drugi plan i ustąpić miejsce Żydom wschodnim, rosyjskim, rumuńskim i galicyjskim, którzy przeszli przez „szkołę” Ashera Ginsberga.

Jedną z przyczyn, dlaczego zachodni Żydzi, w większości, znaleźli się w niekorzystnej sytuacji, nie znając starożytnego języka hebrajskiego lub znając go zbyt powierzchownie, było to przeważające znaczenie, które zaczęto nadawać znajomości tego języka.

Syjonizm „B’nai-B’rit” lub „Herzlizm”, o którym zaczęli mówić jak o „Idylli”, ustąpił miejsca tym obrzydliwym, przerażającym realiom, które głosił Ahad-Hamizm.

Przestępstwa przeciwko ludzkości, wcześniej wymyślone i nakreślone przez Ahada Hama wraz z jego wiernymi uczniami, przy przychylnej aprobacie „Izraelskiej Unii Światowej” i „Wielkiego Wschodu”, powinny być teraz doprowadzone do realizacji przy potężnym wsparciu, które mogły zapewnić B’nai-B’rith” i wszystkie loże masońskie w Europie i Ameryce; od tego momentu było już możliwe z całkowitą pewnością stwierdzić, że spisek stał się ogólnoświatowym.

2

Syjonizm, powołując się na wezwanie Alberta Cohena w 1864 roku, użył go jako maski, pod którą ukrył swoje straszne zamysły. W oczach niewtajemniczonego świata skromnie poprosił on o możliwość utworzenia żydowskiego uniwersytetu w Palestynie. Dla pozoru trudno byłoby wymyślić bardziej niewinny pretekst i jest rzeczą oczywistą, że w tym przypadku Goje kolejny raz zostali ogłupieni i beztrosko wpadli w zastawioną pułapkę.

307

Natomiast w rzeczywistości ten „niewinny” Syjonizm już zorganizował wojnę światową swoim sojuszem z pan-germanizmem; organizował rewolucję rosyjską, bolszewizm, skupienie złota i wszystkich zasobów materialnych świata w rękach żydowskich, likwidację najbardziej walecznych i silnych przedstawicieli rasy ludzkiej, przerażające zabójstwa Gojów, którzy zostali zmuszeni do zabijania siebie nawzajem, upadek Monarchii i, krótko podsumowując, pokorne podporządkowanie się nie żydowskich, „Niższych Nacji” Izraelowi, „Nad-Nacji”; jednym słowem, został wykonany cały plan, określony przez „Protokoły” w 1890 roku, a nawet wcześniej.

Na początku 1917 roku Centrum organizacji syjonistycznej zostało przeniesione z Londynu do Ameryki.

Interesujące szczegóły dotyczące tych zagadnień podają Naum Sokołow i Jesse Zamper. Przy okazji, dowiadujemy się, że po Konferencji Syjonistycznej, która odbyła się w Londynie 7 lutego 1917 roku, w domu rabina Gostera wydarzyła się rzecz następująca:

„Ze względu na ogromne znaczenie, jakie miała kwestia Syjonizmu dla Rządów Ententy, Naum Sokołow został wezwany przez rząd francuski do Paryża” itd…

Deklaracja Balfoura, równie nikczemna jak i dwuznaczna, jest przeniknięta żydowskim duchem nie mniej niż same „Protokoły”: nie jest nam trudno znaleźć podstawy, aby to twierdzić z przekonaniem, kiedy sami Żydzi mówią, że została ona na napisana, zweryfikowana i poprawiona przez organizacje Syjonistyczne -Angielskie i Amerykańskie.

Nie ma nic dziwnego w tym, że widzimy imię Ashera Ginsberga na czele Komitetu Politycznego, utworzonego w Anglii na początku 1917 roku; zapoznając się z listą członków tego Komitetu, zobaczymy, że wszyscy pozostali jego członkowie składają się z wyznawców jego szkoły.

Zarówno w czasie wojny, jak i po niej, cały świat jest prowadzony na smyczy tej bandy Syjonistów - fanatyków, z których wymienimy najbardziej znanych: Chaim Weizman, Gasyur, Leon Simon, Joseph Klausner, Czlenow ( zmarł ), Usyszkin, Lewin, Naum Sokołow.

Wszyscy ludzie, stojący na czele rządów wszystkich narodów, są niczym więcej niż narzędziami Syjonistów, jak na przykład: Lloyd George, Woodrow Wilson, Millerand, Calio, Clemenceau, Robert Lansing itd.

Wśród Żydów: Trocki-Bronstein jest takim samym ich narzędziem, jak Rufus Izaak lub Rothschild, Rathenau, Herbert Samuel, Ludwig Brandeis, Gompers, Bernard Baruch, Otto Kan, Kierenskij i Jacob Schiff (niedawno zmarły).

308

A więc, - pozostaje nam zaświadczyć, że ... Palestyna ostatecznie stała się łupem Żydów.

UWAGA TŁUMACZA (rosyjskiego wersji francuskiej)

Postanowiwszy umieścić w czwartej edycji wydawanego przeze mnie zbioru „Promień Światła”, wydrukowanego obecnie przekładu broszury pani Frey, pomyślałem, aby uzupełnić „Promień Światła” również wizerunkiem portretu Ahada Hama, tajnego przywódcy narodu żydowskiego. Dlatego zwróciłem się do niektórych moich przyjaciół w Londynie, prosząc ich o ich zdobycie i przesłanie mi zdjęcia Ashera Ginsberga. Pomyślałem, że nie jest szczególnie trudno zdobyć fotografię tak wybitnej osoby, jaką niewątpliwie jest głowa całego ruchu syjonistycznego. Niedawno otrzymałem niepocieszającą odpowiedź. Nigdzie nie udało się zdobyć zdjęcia. Co do samego Ahad-Hama, to zostałem poinformowany, że już około roku temu, krótko po tym, jak „Will Fran” opublikowała zdemaskowanie jego osoby - opuścił on Anglię, gdzie przebywał do tego czasu i zniknął bez śladu.

Winberg

Słowo od tłumacza tekstu rosyjskiego:

Obecnie zdjęcia Ashera Ginsberga (Ahada Hama) już są dostępne w Wikipedii i innych źródłach. Powyżej kilka z nich. (A.L.)

Źródło:Григорий Климов. „Божий Народ”. Приложение 6ПОДЛИННОСТЬ “СИОНСКИХ ПРОТОКОЛОВ”http :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 06. htm 25.3.2019 r.

309

Załącznik 7. PROTOKOŁY MĘDRCÓW SYJONU

Uwaga tłumacza „Narodu Bożego”:

Treść „Protokołów” w języku rosyjskim na - http://g-klimov.info/klimov-bn/Bnp07.htm

W polskim Internecie kilka portali umieściło tłumaczenie „Protokołów” z języka rosyjskiego na język polski w formacie pdf. Odpada więc konieczność tłumaczenia tego załącznika. Polskie tłumaczenie „Protokołów” zawiera 88 stron. Nie ma więc sensu umieszczać go w załączniku 7. Wystarczy otworzyć podane linki i skopiować tłumaczenie. Niżej - linki portali <stopsyjonizmowi> oraz <wolnej-polski>:

https://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2012/06/14/protokoly-medrcow-syjonu-z-1919-roku-w-formacie-pdf/

https://wolna-polska.pl/wiadomosci/protokoly-medrcow-syjonu-z-1919-roku-w-formacie-pdf-2012-06

Protokoły Mędrców Syjonu z 1919 roku w formacie PDF

https://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2012/06/14/protokoly-medrcow-syjonu-z-1919-roku-w-formacie-pdf/

Apel portalu: Jest to najstarsze polskie wydanie Protokołów Mędrców Syjonu. Na scrib.com widniały niegdyś Protokoły z 1926 r. znajomego internauty Privilege, ale niestety, zostały ocenzurowane. Dlatego prosimy, aby ten historyczny „przekaz” ściągać na dyski twarde, kopiować, powielać i ukazywać niedowiarkom. Za przysłanie materiału serdeczne podziękowania dla p. Staszka, chylimy czoła za ten materiał. Admin.

Portal < stopsyjonizmowi.wordpress.com> zaleca ewentualne pobranie „Protokołów” jeszcze z 6-ciu linków, jednak na żadnym z nich nie ma „Protokołów”. Zostały usunięte. Wiemy dlaczego… Niech więc wszyscy, komu zależy na ich treści, jak najszybciej skopiują je z dwóch powyższych linków: <wolna-polska.pl>, <stopsyjonizmowi.wordpress.com>. Bo być może niedługo i tam ich nie będzie…

+++

Na kilku portalach szereg autorów zamieszcza artykuły, podważające autentyczność „Protokołów”, twierdząc, że „Protokoły Mędrców Syjonu” (ros. - Протоколы Сионских мудрецов) – zostały sfabrykowane przez Matwieja Gołowinskiego, rosyjskiego współpracownika Cara Mikołaja II na zamówienie Ochrany, tajnej policji politycznej Imperium Rosyjskiego w celu obarczenia społeczności żydowskiej odpowiedzialnością za ówczesne problemy polityczne i społeczne Rosji. I że rzekoma carska antysemicka fałszywka opisuje plany osiągnięcia przez Żydów globalnej dominacji nad światem. Tak o fałszerstwie „Protokołów” pisze polska Wikipedia (https://pl.wikipedia.org/wiki/Protoko%C5%82y_m%C4%99drc%C3%B3w_Syjonu). Podobnie jak i inne zachodnie Encyklopedie i Wikipedie. Encyklopedia Britannica opisuje je jako sfałszowany dokument, który służył za pretekst i uzasadnienie antysemityzmu na początku XX wieku. Historycy w Stanach Zjednoczonych i Europie od dawna się zgadzają, że jest to fałszerstwo, w 1993 roku sąd okręgowy w Moskwie wydał w tej sprawie formalne orzeczenie, stwierdzające, że „Protokoły Mędrców Syjonu” zostały sfabrykowane, oddalając powództwo o oszczerstwo wytoczone przez rosyjską organizację „Pamiat’”.

310

Dla wątpiących w oficjalne oceny „Protokołów” według wersji wydawnictw i mediów, będących w 95% własnością „narodu wybranego”, polecam przestudiowanie załącznika nr 6 „Autentyczność Syjońskich Protokołów” do książki G. Klimowa „Naród Boży”, po czym u czytelnika nie pozostanie najmniejsza wątpliwość o tym, kto jest autorem „Protokołów”. Tekst „Protokołów” jest proroczy i genialny, a przecież trudno o genialność posądzać carskich policjantów! O autentyczności „Protokołów” świadczy przede wszystkim zrealizowanie przez „naród wybrany” w 100% jego planów, zamieszczonych w protokołach posiedzeń Mędrców Syjonu.

Oto okładki pierwszych wydań „Protokołów”.

Książka Siergieja Nilusa z 1912 1905. Książka Siergieja Aleksandrowicza Nilusa zawierająca tekst Protokołów („Wielkie w małym i Antychryst”) zawierająca tekst

Protokołów Mędrców Syjonu” – jedna z pierwszych publikacji Protokołów w formie książkowej (pierwszy raz Protokoły zostały opublikowane w odcinkach w rosyjskiej czarnosecinnej gazecie „Znamja” w okresie sierpień – wrzesień 1903 r.)

311

Okładka "Protokołów Mędrców Syjonu", wydanie opublikowane przez „Towarzystwo Rozwój”w Warszawie w 1923 roku

Warto przypomnieć zdanie Henry Forda o „Protokołach” z 1921 roku:„Jest to jedyne oświadczenie jakie wygłoszę. Mają 16 lat i do chwili obecnej zgadzały się z tym, co się działo na świecie. Zgadzają się i teraz”.

+++Wydaje się , że celowym będzie zamieszczenie w tym miejscu wyjątków z książki Olega Płatonowa „Zagadka Syjońskich Protokołów”, które bardzo się wiążą z poruszaną tematyką (https://ispolkom.su/O_A_Platonov-Zagadka_sionskih_protokolov.pdf). Ogólnie rzecz biorąc, dotyczą one ratowania Rosji z pod jarzma żydowskiego. Polskich czytelników chciałbym zapoznać chociaż z następującymi dwoma „perełkami” z tej książki:1. Odezwa do żydowskich bolszewików - wielkiego księcia Aleksandra Michajłowicza, jednego z przedstawicieli Domu Romanowów (wrzesień 1922 roku)2. Ulotka rosyjskich monarchistów z 1921-23 roku „Przykazania, dotyczące wyzwolenia Rosji z pod jarzma żydowskiego”.

1. „ Do ANTYCHRYSTÓW (Bolszewików i Żydofilów - Rosjan). Wrogowie Boga, Chrystusa i rodzaju ludzkiego, przedstawiciele wszystkiego, co jest przestępcze i nieczyste, wy wszyscy, stojący na czele złodziejskiego rządu sowieckiego, tak jak i wszyscy wasi słudzy, wiedzcie, że wasz koniec jest bliski, że żadne diabelstwo, któremu sprzedaliście wasze dusze, pomagać wam więcej nie ma sił. Wiedzcie i pamiętajcie, że modlitwy tych Rosjan, którzy będąc w błędzie nawrócili się, Bóg wysłuchał i Chrystus znów jest z nami; już wielu widzi Jego święty Krzyż, którego blasku wy znieść nie będziecie mogli. Wiedzcie, że przekleństwa mnóstwa zamęczonych i zabitych przez was Rosjan są z wami na wieki; radujcie się: wasze imiona są mocno wypisane w świecie ciemności, obrzydliwości i nieczystości. Wiedzcie i pamiętajcie, że wy wszyscy, przedstawiciele plemienia żydowskiego i Rosjanie, którzy sprzedali swoje dusze Antychrystom, umrzecie w mękach wielkich, ale nie z rąk ludzi: my, Rosjanie, którzy zbawiliśmy swoje dusze i podążamy za Chrystusem, już przebaczyliśmy wam i modlimy się do Boga o spokój waszych dusz, ale nasze modlitwy są bezsilne i zbawić

312

waszych dusz nie mogą. Wasz przywódca został już ukarany przez Boga i wy wszyscy pójdziecie za nim; nie trzeba już długo czekać. Wy, Żydzi, którzy zdradziliście Rosję, pomocnicy szatana, jesteście dumni i cieszycie się wielką radością: zwycięstwo wasze nad ludem chrześcijańskim było pełne. Podobnie jak nieczyste ptaki, rozrywacie ciało Narodu Rosyjskiego, ale pamiętajcie też o waszych słowach, kiedy ukrzyżowawszy Chrystusa, który przyszedł od Boga, aby was zbawić, ze złością i nienawiścią krzyczeliście: „Krew Jego na nas i na dzieci nasze”. Ukrzyżowaliście Naród Rosyjski i tym samym powtórzyliście waszą zbrodnię nad Chrystusem. To było wasze ostatnie zwycięstwo; odtąd już nie będziecie rządzić nami; nie ma dla was miejsca wśród nas; odejdźcie, nie zarażajcie Ziemi Rosyjskiej waszym diabelskim oddechem. Żołnierze i marynarze, noszący pieczęć żydowską, którzy sprzedaliście się wrogom Chrystusa, opamiętajcie się, pomyślcie, komu i w imię czego służycie? Nie Rosji i nie Narodowi Rosyjskiemu wy służycie, a jej i jego wrogom; zrozumcie, że jesteście w istocie rzeczy ślepą bronią również i waszych wrogów. Czy naprawdę nie mieszka i nie pali się w was dusza rosyjska, chrześcijańska, prawosławna? Na waszych oczach świętą Cerkiew, odwieczną, prześladują, a wy milczycie. Staliście się niewolnikami wrogów Boga i Chrystusa. Nawróćcie się, proście Boga, aby oświecił wasze dusze, rozproszył mgłę, w której żyjecie. Wiedzcie, że wszyscy, którzy są przeciwko Bogu i Chrystusowi, są waszymi wrogami; z obowiązku waszej duszy i sumienia nie powinniście im służyć; pamiętajcie, że służąc im, służycie szatanowi, a po śmierci pójdziecie na wieki do diabła. Wiedzcie, komu tutaj na ziemi służycie, temu i po śmierci służyć będziecie. Nie widzicie światła, nie widzicie Chrystusa; zapomnieliście o świętym Krzyżu i pieczęcią diabelską go zastąpiliście. Cara Prawosławnego, Pomazańca Bożego, Wybrańca Narodu Rosyjskiego, Tego, który was kochał jak dzieci swoich, drogich, sprzedaliście wrogom Chrystusa, a oni Jego i niewinną rodzinę Jego torturowali i zabili. Ich krew leży na was; wielką pokutą, pokorą i służbą Ojczyźnie możecie ją zmyć. Ze świata światłości, z Królestwa Bożego, patrzy On na was swoją duszą, kocha was i modli się do Chrystusa, aby was skierował na drogę prawdy. W swojej czystej duszy On dawno wybaczył i cierpi niewymownie za was, dzieci swoich, które zabłądziły, widząc, dokąd prowadzicie Rosję i jaką ciemność gotujecie dla swoich dusz. Opamiętajcie się, wstańcie wszyscy do obrony Krzyża świętego. Powiedzcie, że w naszej Ojczyźnie Rosyjskiej nie ma miejsca dla wrogów Boga i Chrystusa, i znikną oni jak dym. Zabijać ich nie trzeba: diabelstwo potrafi w diabelstwie znaleźć schronienie. Mocą ducha, mocą waszych skruszonych dusz, niosąc Chrystusa w swoich duszach i Jego święty Krzyż na sobie, zniszczycie wszystkich wrogów Rosji. Uwierzcie i nie wątpcie. „Bóg jest z nami, a Jego wrogowie rozwieją się jak dym”.Znajdą się ludzie silni, wierzący w Boga i Chrystusa, którzy zjednoczą was i poprowadzą was, w to nie wątpcie - wskaże Pan Bóg. Przedstawiciele państw zagranicznych, którzy mają z rządem sowieckim jakiekolwiek stosunki polityczne, handlowe lub osobiste powinni pamiętać, że są oni w istocie wrogami Rosji, jak ludzie, którzy dzięki swoim stosunkom wzmacniają władzę wrogów Boga i Chrystusa na szkodę Narodu Rosyjskiego. Jedynie bezpośrednia pomoc głodującemu i chorującemu Narodowi Rosyjskiemu w ramach filantropii chrześcijańskiej jest dopuszczalna i niezwykle konieczna. Sumienie podpowie przyszłej Rosji, kto jest jej wrogiem, a kto przyjacielem”.

2. ULOTKA ROSYJSKICH MONARCHISTÓW

Ogólnie rzecz biorąc, rosyjscy monarchiści w Europie, Ameryce i Azji zdołali obudzić opinię społeczną i upublicznić złowrogie antyludzkie intencje autorów „Protokołów Syjonu”. W pierwszej

313

połowie lat dwudziestych z treścią tego dokumentu zapoznali się dziesiątki milionów ludzi w wielu krajach świata. Rosyjscy monarchiści na emigracji nie ograniczają się do wydawania i rozpowszechniania „Syjońskich Protokołów” i literatury na ich temat za granicą. Podejmowane są również próby przewiezienia dokumentu do Rosji Sowieckiej. Jednocześnie do Rosji są wysyłane monarchistyczne ulotki i apele. Na początku lat dwudziestych w Moskwie, Kijowie, Piotrogrodzie i niektórych innych miastach rozprowadzana była następująca ulotka: „Przykazania, dotyczące wyzwolenia Rosji z pod jarzma żydowskiego” (datowana na lata 1921-23). Żydzi zdemoralizowali nasze umysły i zdeprawowali nasze obyczaje i jak tylko otrzymali równouprawnienie natychmiast bezczelnie przejęli władzę państwową, zabili Cara, zniszczyli naszą Ojczyznę, zbezcześcili nasze świątynie i wszczęli prześladowania Wiary Prawosławnej. Rosja może wyzdrowieć tylko wtedy, gdy każdy z nas uświadomi w sobie wrzód zarazy i oczyści się z niego. Każdy wybuch gniewu narodowego, wyrażający się w pogromach, powoduje jedynie bezcelowe ofiary i tworzy dla Żydów reklamę aury męczenników. Tylko nasze wewnętrzne odrodzenie może uratować nas przed złymi siłami Judasza, którego najbardziej niebezpiecznym wrogiem jest przede wszystkim zdrowe, silne uczucie narodowe, płonące w sercu każdego gospodarza swego kraju. Obowiązkiem Rosjan jest pomóc swojej Ojczyźnie zwyciężyć jarzmo żydowskie i w tym celu każdy z nas zobowiązany jest do ścisłego przestrzegania dziesięciu następujących przykazań:

1. Dbaj o czystość krwi swojej rodziny i nigdy nie zbliżaj się, a tym bardziej nie zawieraj małżeństwa z Żydami lub urodzonymi z nich mieszańcami, bez względu na wyznawaną przez nich religię. Żyd, który przyjął Chrześcijaństwo, jest jeszcze bardziej niebezpiecznym wrogiem niż nieochrzczony.

2. Unikaj wszelkich stosunków z Żydami i tylko w przypadku najbardziej skrajnej konieczności dopuszczaj nawiązanie z nimi stosunków handlowych na krótki okres, nieustannie pamiętając przy tym, że w ten sposób służysz wrogom swojej Ojczyzny. Żyd - lekarz, Żyd – aptekarz i Żyd – adwokat wyrządzili wiele zła Rosjanom.

3. Nigdy nie kupuj niczego w żydowskich sklepach. Nie korzystaj z żydowskich banków, restauracji i hoteli i w ogóle nie dawaj Żydom zarobku. Nie pozwól tego robić twojej żonie i dzieciom. Ten, kto sprzedaje swoją ziemię Żydom, sprzedaje własną matkę do domu publicznego.

4. Nie czytaj gazet i czasopism, w składzie redakcji których lub pracownikami są Żydzi. Pamiętaj, że 95% współczesnych wydań w języku rosyjskim jest napisanych przez Żydów lub na ich zamówienie i wydrukowanych za żydowskie pieniądze w celu propagandy wśród poczciwych, łatwowiernych Rosjan idei, pomysłów, korzystnych tylko Żydowi. Nie chodź też słuchać żydowskich lektorów.

5. Nie chodź do teatru lub kina, prowadzonego przez Żydów lub gdy są tam wystawiane sztuki żydowskich autorów lub grają artyści – Żydzi.

6. Nigdy na wyborach nie głosuj na Żydów, a także nigdy nie popieraj kandydatów partii, w składzie której są Żydzi, każdy Rosjanin powinien wybierać tylko Rosjan.

7. Otwarto trzymaj się z dala od wszelkich związków, stowarzyszeń, przedsiębiorstw, w składzie których jest chociaż niewielka liczba Żydów.

8. Głośno ujawniaj pseudonimy i fałszywe nazwiska, bezczelnie przybrane sobie przez wrogów naszej Ojczyzny, aby oszukiwać nasze zaufanie. Pamiętaj, że Żyd -cudzoziemiec jest jeszcze bardziej szkodliwy od Żyda swego, który także lubi wychwalać Rosjanom swoje imię, zwłaszcza za granicą. Nie ma Francuzów, Anglików, Niemców, Amerykanów pochodzenia żydowskiego, a są tylko Żydzi - źli wrogowie wszystkiego nieżydowskiego. Z wilka należy zrywać owczą skórę, skradzioną przez niego.

9. We wszystkich wydarzeniach, sprawach i przypadkach, w których nie zdajesz sobie jasno sprawy i których w ogóle nie możesz zrozumieć, zawsze zadawaj sobie pytanie: a jak Żydzi odnoszą się do tego? Pamiętaj, że wszystko to, co oni odrzucają i oczerniają, jest korzystne dla

314

nas, Rosjan. Im bardziej są oburzeni, to tym bardziej jest to korzystne dla Rosji. Żydzi chwalą i gorliwie reklamują tylko to, co służy jedynie ich interesom.

10. Walcz otwarcie ze złem żydostwa i nie przegap szansy wskazania swoim rodakom całego niebezpieczeństwa dla Rosji i dla każdego z nas z powodu żydowskiej niewoli. Podnoś ducha tym, co są słabej woli i śmiało demaskuj żydowskich sługusów, zdradzających swoją Ojczyznę z powodu pokus Judasza”.

+++Natomiast dla Żydofilów, miłośników „starszych braci w wierze”, którzy nie wierzą w jarzmo żydowskie i dominację Żydów w Polsce i na świecie oraz popierają ich rządy i głosują na nich we wszelkich wyborach, polecam przeczytanie opinii o Gojach i planach postępowania wobec nich, wypowiedzianych przez wybitnych przedstawicieli narodu żydowskiego. Zachęcam również do przeczytania załącznika 5 do książki G. Klimowa „STO PRAW Z SHULCHAN ARUCHA”, o tym jak mają postępować Żydzi w stosunku do Gojów. 1.- Słowa Menachema Begina, premiera Izraela, laureata Pokojowej Nagrody Nobla:"Nasza rasa jest Rasą Panów. Jesteśmy świętymi bogami na tej planecie. Różnimy się od niższych ras tak, jak one od insektów. Faktycznie, porównując do naszej rasy, inne rasy - to bestie i zwierzęta, bydło - w najlepszym wypadku. Inne rasy są uważane za ludzkie odchody. Naszym przeznaczeniem jest sprawowanie władzy nad niższymi rasami. Nasze ziemskie królestwo będzie rządzone przez naszego przywódcę za pomocą żelaznej pięści. Masy będą lizać nasze stopy i służyć nam jako nasi niewolnicy."

2.- Plany Żydów w stosunku do Słowian, ujawnione przez Rabina Shneersona: Lidera Chabadu, Menahema Mendla Schneersona, uważanego przez Żydów za Mesjasza, który miał przyjść.

https://wolna-polska.pl/wiadomosci/lider-chabadu-mesjasz-menahem-mendel-schneerson-planach-zniszczenia-ukrainy-rosji-wznowienie-2014-08

http://gazetawarszawska.eu/2014/06/13/zydowski-faszyzm-lub-chabad-droga-piekla/

Zastanawia niezwykła bezczelność, arogancja i zarazem szczerość piszącego. Gdyby podobny tekst napisał jakiś Goj, to w całym świecie byłby hałas nie do opisania. A tu nic. Tekst zamieszczony był w rosyjskiej gazecie „Słowianin” w 2001 roku (wypowiedź Rabina Schneersona pochodzi z 1994 r.) i dopiero teraz pisze się, że jest to jeden z najstraszniejszych tekstów, jakie można przeczytać. Minęło 18 lat od czasu jego ukazania się i oto Polacy mogą poczytać o planach „starszych braci” w stosunku do Słowian. Tych szczerych wyznań Rabina Schneersona, kiedy pełen pychy mówi prawdę o planach żydowskich, Polacy nie tylko, że nie słyszeli, ale i obecnie nie chcą w ogóle o nich słyszeć. Nie dotrą zatem do większości Polaków słowa Rabina o tym, że: 

…Stadu dostarczymy nasz własny osąd historii, i pokażemy, że cała historia ludzkości prowadziła do uznania wybranej przez Boga rasy jako panów całego świata. … Bydłu damy takie spojrzenie na historię, żeby pokazać mu, iż cała ewolucja ludzka szła w kierunku uznania wybranego przez Boga narodu Żydów, by byli panami całego świata. Zamiast wartości narodowych damy wam bałałajkowy patriotyzm i pijane łzy….

Nasza szczególna taktyka zwalczania Słowian jest tajną wiedzą, z uwagi na jego wyłączność ograniczoną do wybrańców boga. Główną broń walki skierujemy bezpośrednio na Słowian, poza renegatami, „ożenionymi” z Żydami poprzez wspólne interesy. Prawda, wszyscy „ożenieni z nami” zostaną usunięci z naszej wspólnoty, kiedy już wykorzystamy ich dla naszych celów.

Słowianie, a wśród nich Rosjanie – są najbardziej nieugiętymi narodami na świecie. Słowianie są nieugięci w wyniku swoich zdolności psychologicznych i intelektualnych, utworzonych przez wiele pokoleń przodków. Niemożliwe jest zmienić ich geny. Słowianina, Rosjanina, można zniszczyć,

315

ale nigdy nie podbić. To dlatego ten lud [dosłownie: materiał siewny] podlega likwidacji, a najpierw ostrej redukcji ich liczebności.

Wszystko to zrobimy pod przykrywką różnych suwerenności, walki o ich narodowe ideały. Jednocześnie żadnej z partii / ze stron nie damy żadnego samostanowienia, opartego na narodowych wartościach i tradycjach.

W tej wojnie głupców, słowiańskie stado kretynów będzie się osłabiać i wzmacniać nas, głównych kontrolerów chaosu, udających, iż trzymamy się z boku, nie tylko nie uczestnicząc w krwawych wydarzeniach, ale również bez żadnego zaangażowania.

Co więcej, będziemy w pełni się chronić. W świadomość słowiańskich głupców (niewtajemniczonych), włożymy takie stereotypy myślenia, w których słowo „antysemita” stanie się najstraszniejszym ze wszystkich słów. Słowo „Żyd” będzie wymawiane szeptem.

Przestraszymy bydło kilkoma procesami sądowymi (takimi jak proces antysemity Ostaszwili, później zniszczenie go) i innymi metodami (radio, TV – przerażające filmy, takie jak zemsta izraelskich super-szpiegów Mosadu za zabijanie Żydów). Przestraszymy bydło tak bardzo, że z głowy Żyda nie spadnie ani jeden włos, zaś Słowianie będą rozstrzeliwani na pęczki, niszczeni w tysiącach – na granicach, gdzie Żydzi nie służą w siłach pokojowych, aktami terrorystycznymi, mordami kryminalnymi i profesjonalnymi ([takimi jak akt terrorystyczny w szkole w Biesłanie, w moskiewskiej kolejce podziemnej itd.].

Głupie narody słowiańskie nie zdają sobie sprawy z tego, że najgorszymi faszystami są ci, którzy nigdy i nigdzie nie głoszą głośno faszyzmu, ale organizują to wszystko rzekomo zgodnie z najbardziej demokratycznymi standardami. Wręcz przeciwnie, słowo „faszysta” uczynimy brudnym słowem.

Każdy będzie przerażony tym, że przykleimy mu tę etykietkę. Bardzo dobrze wiemy, że nacjonalizm wzmacnia naród, robi go silnym. Slogan „internacjonalizm” jest przestarzały i już nie działa tak jak wcześniej. Zastąpimy go „uniwersalnymi wartościami ludzkimi”, a to jest to samo.

Nie pozwolimy na rozwój żadnego nacjonalizmu. I zniszczymy ogniem i mieczem wszystkie te ruchy nacjonalistyczne, które chcą wyprowadzić ludzi spod naszego dyktatu, tak jak zrobiono to w Gruzji, Armenii i Serbii. Zamiast tego, zagwarantujemy pełny dobrobyt naszemu nacjonalizmowi – syjonizmowi, a bardziej precyzyjnie: żydowskiemu faszyzmowi, który, dzięki swojej tajemniczości i sile, jest super-faszyzmem.

To nie było próżne, że w 1975 Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję, która syjonizm określiła najbardziej rażącą „formą rasizmu i dyskryminacji rasowej”, ale unieważniła ją w 1992, z powodu naszego triumfalnego marszu przez planetę. Z ONZ zrobiliśmy broń dla naszych celów przejęcia władzy nad „wszystkimi królestwami i narodami”.

Populację Słowian pozbawimy ich narodowej elity, która jest jedyną decydującą o rozwoju wydarzeń i postępowi kraju, i w końcu całego biegu historii. Żeby tego dokonać, obniżymy ich poziom edukacji – w następnych 5 latach zamkniemy połowę ich uniwersytetów, i to my będziemy się kształcić w pozostałej połowie.

Pozwolimy tam Ormianom, Czeczenom, Romom i innym. Będziemy pracować by zagwarantować, żeby rządy krajów słowiańskich zostały zastąpione przez naszą elitę żydowską.

316

W mas-mediach – radio, TV, prasie, sztuce, literaturze, teatrze, kinie – stopniowo będziemy wypychać narodowe rzeczy i zastępować je naszymi, albo, w skrajnych przypadkach, rzeczami kosmopolitycznymi.

Przeprowadzimy reformę edukacji, i ograniczymy nauczanie przedmiotów które wzmacniają i systematyzują proces myślowy w lewej i prawej półkuli mózgu: a) język i literatura, b) fizyka i matematyka.

Jeśli chodzi o historię, nie trzeba nic mówić. Bydłu damy naszą własną historię, i pokażemy, że cała ewolucja człowieka szła w kierunku uznania wybranego przez Boga narodu Żydów jako władców całego świata.

Zamiast wartości narodowych, damy wam patriotyzm bałałajkowy i pijackie łzy. Naszym celem jest zastąpienie słowiańskiej elity naszą własną. Nie pozwolimy na rozwój nauki w krajach słowiańskich. Rdzeń naukowców (Akademia Nauk) będzie składał się z naszych ludzi.

Nie pozwolimy na żaden przemysł high-tech, i to doprowadzi do całkowitego upadku przemysłu. ograniczymy go do produkcji podstawowych rzeczy dla ograniczonego kontyngentu niewolników, produkującego surowce dla nas.

Wśród ich obywateli są liczni inżynierowie, wykwalifikowani pracownicy i nauczyciele. Dla nich stworzymy takie warunki przeżycia (żadnej pracy, wysoki czynsz, wysoki koszt mediów, transportu itd.), że sami będą uciekać do odległych wiosek na północy, gdzie teraz Rosjanie uciekają z krajów byłego Związku Sowieckiego. Będą myśleć, że tam będzie łatwiej prowadzić lepsze życie. Ale w rzeczywistości to też będzie oszustwo.

Zepsuj młodych i zrób z nich zboczeńców – a zdobędziesz naród! Takie jest nasze motto. Pozbawimy wasze społeczeństwo młodych ludzi, degradując ich seksem, muzyka rockową, przemocą, alkoholem, paleniem papierosów, narkotykami, czyli wasze społeczeństwo pozbawimy przyszłości. Uderzymy w rodzinę, niszcząc ją, zmniejszymy wskaźnik urodzeń.

Hitler był głupim chłopcem. Działał bezpośrednio i otwarcie. I to była wyjątkowo trudna praca – palić, rozstrzeliwać, grzebać miliony, itd. On zostawił po sobie krwawe ślady. My działamy sprytniej: nie zostawiamy żadnych śladów. Zmniejsz wskaźnik urodzeń o połowę – i zabijesz 2-3 miliony Rosjan rocznie, bez najmniejszego wysiłku fizycznego. nie ma żadnej potrzeby na piece, amunicję i groby. I nie ma żadnych śladów. nie urodzony – nikt nie jest winien.

Dla kryminalistów stworzymy warunki życia lepsze niż dla pracującego bydła. Będziemy zwalniać kryminalistów z więzień, żeby było więcej mordów, rabunków, niepewności. Amnestia będzie dotyczyła nie tylko złodziei i morderców – w skrócie, ale z wyjątkiem tych skazanych za „podżeganie do nienawiści etnicznej”, co faktycznie oznacza prawo przeciwko antysemityzmowi.

Wśród ludzi zasiejemy strach. Bydło będzie się bało o swoje życie, które będzie nic nie warte. Będą się bać o pracę, która może być im w każdej chwili odebrana. Będą się bać o przyszłość ich. . . Będziemy rządzić strachem.

Te wspaniałe cele zrealizuje się w kilku etapach. Już 85% kontynentalnego szelfu Oceanu Arktycznego dostało się w nasze ręce, dzięki mylącym porozumieniom podpisanym za Gorbaczowa i Jelcyna, a które nie są wyjaśnione narodowi (opinia publiczna jeszcze o tym nie wie).

Już pół miliona Ormian mieszka w południowej Rosji. To jest nasza forpoczta. Najpierw, żeby oszukać, w Kubaniu ogłosimy Republikę Armeńską. Następnie, po wypędzeniu Kozaków,

317

przekształcimy ją w Chazarię – Izrael. Pomoże nam to, że Kozacy są ciągle pijani, kochają władzę i są gotowi walczyć między sobą o tę władzę.

Ale tam jest jeszcze organizacja strukturalna – prawosławne duchowieństwo. Tam wyślemy członków naszego żydowskiego kleru, którzy staną się rosyjskimi księżmi prawosławnymi. Talmud pozwala im dokonywać rytuałów innych religii, zachowując nietknięty judaizm głęboko w środku.

Pozostałych przekupimy. I zniszczymy wszystkich tych, którzy nam nie ulegną. Rosjanie już nie mają bardziej lub mniej zorganizowanych struktur, a bydło nie może się zjednoczyć by je ustanowić, bo rosyjskie bydło już stało się pijakami i zostało zdegradowane, i nie jest w stanie zestrukturyzować się.

W ostatnim stuleciu, Stany Zjednoczone zakupiły od Rosji Alaskę. W XXI wieku Stany Zjednoczone wykupią całą Syberię, łącznie z syberyjskim obszarem między rzeką Jenisej na zachodzie i Pacyfikiem na wschodzie i granicą z Chinami, między oceanem Arktycznym na północy i Mongolią i Koreą Płn. na południu. Te ziemie są dwa razy wyżej niż obszar Stanów Zjednoczonych. Jeden akr ziemi zakupi się za tylko $1.000, a za całą Syberię USA zapłaci $3 bn w ciągu 20 lat. Roczne spłaty będą wynosić $200 mln, połowa z czego zostanie wydana na zakup produktów w USA.

Syberyjczycy będą musieli poddać się obcym wpływom, a USA wyglądają na milsze niż azjatyccy sąsiedzi. W końcu z Władywostoku jest bliżej do Los Angeles niż do Moskwy. . .

Ze wszystkich tych działań dla nas najważniejszych, słowiańskiemu bydłu damy monarchię pod płaszczykiem „demokratycznej transformacji”. Wszyscy w stadzie dostaną marionetkowego prezydenta. Im więcej brokatu, hałasu, pompy, tym lepiej! Monarchia jest dobra w tym sensie, że kieruje całą energię mas na gwizdek. Monarcha odwróci uwagę stada od naszej tajnej aktywnej pracy na strukturyzowanie ludności według systemu, niezbędnego dla nas. Prezydent jest ekranem, na pozór wybranym w głosowaniu powszechnym (i będziemy fałszować procedury wyborcze w taki sposób, że będą wydawać się tak, że wszystko jest zgodne z prawem), i zamierzamy prowadzić cały nasz niezbędny biznes zza tego ekranu. Prezydent będzie miał nieograniczoną władzę. Dzięki zmianom w szeregach najlepszych agencji bezpieczeństwa, to prezydent będzie mianował naszych ludzi na stanowiska w organach bezpieczeństwa. Wojsko, wszystkie agencje bezpieczeństwa narodowego, i wszelkiego rodzaju siły specjalne będą podlegały bezpośrednio prezydentowi. A to oznacza, że będą podporządkowane nam. W naszych rękach będziemy mieć tylko sznurki przywiązane do rąk prezydenta. I będziemy pociągać za te sznurki w taki sposób, jak będzie konieczne dla realizacji naszego imponującego planu podboju wszystkich plemion i królestw, ich podporządkowanie się naszemu najlepszemu narodowi, wybranemu przez Boga Izraela.

Ale najważniejszy jest pieniądz. Pieniądz robi wszystko. Pieniądz to władza. Pieniądz to siła. Człowiek posiadający pieniądze ma broń, najbardziej zaawansowana broń, i armię najemników. Pieniądz posiada media, które ogłupiają miliardy ludzkiego bydła. Pieniądz przekupuje ludzi, których potrzebujemy. Pieniądz eliminuje tych, którzy nie chcą nam ulec. Pieniądz wysadza w powietrze tych, którzy się nam sprzeciwiają – Irakijczycy, Serbowie, i w przyszłości – Rosjanie. O wszystkim decyduje kapitał i przejmowanie władzy. Ćwiczymy nasze umiejętności w gromadzeniu kapitału i przejmowaniu władzy od ponad 3.000 lat, i nikt nas w tym nie pokona. Wy [bydło] nie macie pieniędzy. Wy [bydło] nie macie władzy. I wy [bydło] nigdy nie będziecie mieć pieniędzy i władzy. Nie damy wam żadnych pieniędzy, ani żadnej władzy!

Ogromnie was nienawidzimy! Ta nienawiść daje nam siłę by czarująco uśmiechać się wam w twarz. Nasza nienawiść daje nam się, by zdobyć wasze zaufanie i was [bydło] kontrolować pod pozorem „troski” o was i wasze dzieci, wnuki i prawnuki, które nigdy się nie urodzą.

318

Wy (stado) jesteście straceni. I dopóki nie zrozumiecie tej prostej prawdy, tak długo jak nadal będziecie się nam sprzeciwiać, będziecie bardziej bici niż zasługujecie. Jeśli będziecie nas słuchać, pozostanie was 65-70 mln, a jeśli nie – to 40-45 mln.

Dla nas najważniejsze teraz jest utrzymać się przez co najmniej 2-3 lata. Później nie będziemy mieć żadnych problemów w tym kraju (Ukraina i Rosja). Utworzymy takie ochronne środki, że żaden z was nie będzie mógł się nam sprzeciwić. My wiemy i potajemnie kontrolujemy wszystko, by tak było. I nikt nie może nas powstrzymać!

Światowe zasoby surowców przemysłowych są wyczerpane, a na początku następnego tysiąclecia „zachodnie społeczeństwo” nie będzie w stanie utrzymać obecnego poziomu konsumpcji bez uzupełniania z nowych źródeł – kolonialnych krajów -dawców. Dlatego nasze aspiracje są teraz skierowane na Rosję w podwójnym celu: pierwszy – zniesienie najpotężniejszego i niezależnego imperium, które zajmuje 1 / 6 tej ziemi. Drugi to przejęcie jego bogactwa, który stanowi 60-70% wszystkich światowych rezerw surowców i 75-80% odkrytych światowych rezerw ropy naftowej i gazu, które są skoncentrowane na Syberii i na kontynentalnym szelfie Morza Arktycznego.

Na planecie zachodzi intensywne ocieplenie klimatu. Pustynia posuwa się na północ z prędkością 10 km/rok, odwodnienie ziemi – 25 metrów na rok. Już obecnie starożytne ośrodki świata – Ateny, Rzym, a co najważniejsze, Jerozolima (Izrael) trafiają do strefy tylko sztucznego nawadniania. Za 20 – 30 lat trzeba będzie myśleć o przesiedleniu ogromnej masy narodów cywilizowanych bardziej na północ w stosunku do ich obecnego miejsca zamieszkania. Do tego czasu na Kubaniu, w regionie Rostowa, na Ukrainie będzie zdumiewający klimat podzwrotnikowy, a na Czarnoziemiu i na północy Ukrainy – klimat dzisiejszego Przedkaukazia. Jeżeli przypomnimy historię, to trzeba przyznać, że ziemie te – są pradawnymi ziemiami starożytnej – żydowskiej Chazarii, czyli Izraela, które zostały zagarnięte przez Kijowską Ruś w X wieku. Słowianie są tutaj tymczasowymi gośćmi i podlegają wysiedleniu. Zabierzemy te tereny i stworzymy na tych żyznych ziemiach Wielką Chazarię – państwo żydowskie, tak jak 50 lat temu utworzono Izrael, wypierając Palestyńczyków. Tutaj przesiedli się część Izraelczyków, a bydło słowiańskie przepędzimy daleko na północ, poza granice Moskwy. Będzie tam maleńkie północne terytorium – rezerwat o zwartej populacji, rezerwat, podobny jak dla Indian w Ameryce” (gazeta “Słowianin”, N-4 (32), 2001).

3.- Z książki Andrew Carrington Hitchcock “SYNAGOGA SZATANA”: tajna historia żydowskiej dominacji Świata (tłumaczenie z angielskiego Pani Oli Gordon - https://wolna-polska.pl/wp-content/uploads/2014/06/Synagoga-Szatana.pdf)

● 1869 rok. Na pogrzebie wielkiego rabina Simeona Ben-Iudah, rabin Reichorn wygłasza następujące oświadczenie: „Dzięki straszliwej potędze naszych międzynarodowych banków, zmusiliśmy Chrześcijan do licznych wojen. Wojny mają dla Żydów szczególną wartość, bo Chrześcijanie wyżynają się wzajemnie i robią więcej miejsca dla nas, Żydów. Wojny są żydowskimi żniwami, na chrześcijańskich wojnach tuczą się żydowskie banki. Ponad 100.000.000 Chrześcijan usunie się z powierzchni ziemi dzięki wojnom, a to jeszcze nie koniec”.

● W wydanej w tym roku książce „Żydzi” [The Jews], szanowany historyk Hilaire Belloc stwierdza co następuje na temat zwiększającego się zjawiska „krypto-Żyda”: „Zastanówmy się nad szczególną sztuczką fałszywych nazwisk. To wydaje się nam szczególnie ohydne. Kiedy okazujemy pogardę wobec tych, którzy wykorzystują ten fortel, to wydaje się nam, że nie dajemy im więcej, niż na co zasługują. Jest to podłość, którą wiążemy z kryminalistami i wagabundami, czymś, co pełza i się podkrada. . . Ludzie, których rasa jest powszechnie znana, bez żadnych rumieńców przyjmują fałszywe nazwiska jako maski, i po roku lub dwóch będą udawać, że jeśli zastąpi się je oryginalnym, prawdziwym nazwiskiem, to jest to obrażanie ich”.

319

● W książce „Wy Goje” [You Gentiles] Maurice Samuels twierdzi co następuje o swoim narodzie, Żydach: „My, Żydzi, jesteśmy niszczycielami i będziemy niszczycielami. Nic co zrobicie, nie zaspokoi naszych żądań i potrzeb. Zawsze będziemy niszczyć, bo chcemy mieć własny świat”.

● Z listu Barucha Levy’ego do Karola Marksa, oto jego fragment: „Naród żydowski jako całość będzie własnym Mesjaszem. Zdobędzie światową dominację przez zniszczenie pozostałych ras, likwidację granic, anihilację monarchii i ustanowienie republiki światowej, w której Żydzi wszędzie będą mieć przywilej obywatelstwa. W tym „Nowym Porządku Świata”, dzieci Izraela będą mianować wszystkich liderów, nie napotykając na żadną opozycję. Rządy innych narodów, tworzących republikę świata, bez żadnych trudności wpadną w ręce Żydów. Wtedy będzie możliwe, by żydowscy władcy zlikwidowali własność prywatną, i wszędzie będą korzystać z zasobów państwa. W ten sposób zostanie spełniona obietnica Talmudu, w której jest powiedziane, że kiedy nadejdzie okres mesjański, Żydzi będą mieć wszelką własność całego świata w swoich rękach”.

● Już dwa dni po dokonanej przez Goldsteina rzezi, rabin Yaacov Perrin oświadcza: „Milion Arabów nie jest wart żydowskiego paznokcia”.● "Szukać u Żyda poczucia prawa i uczciwości znaczy to samo, co szukać dziewictwa u starej... nierządnicy" Talmud: Manawi al.- Maulid

● - Antoni Słonimski, poeta żydowski“Prócz wstrętu budzi jeszcze we mnie gniew fałszywy i nikczemny stosunek Żydów do zagadnień narodowych. Naród ten, narzekający na szowinizm innych ludów, jest sam najbardziej szowinistycznym narodem świata. Żydzi, którzy skarżą się na brak tolerancji u innych, są najmniej tolerancyjni. Naród, który krzyczy o nienawiści, jaką budzi, sam potrafi najsilniej nienawidzić.”

● - Onesimo Redondo (hiszpański reformator i polityk XX w., zabity w zamachu z rąk komunistów)"Instrumentem żydowskiej dominacji w świecie są pieniądze i prasa, a komunizm jest narzędziem międzynarodowego kapitalizmu żydowskiego, wykorzystywanego do pokonania, a w następstwie rządzenia innymi narodami"

● Aszkenazyjski Żyd, Harold Rosenthal, asystent innego aszkenazyjskiego Żyda, sen. Jacoba Javitsa, stwierdza (1976 r.): „Większość Żydów nie lubi się do tego przyznawać, ale ich bogiem jest Lucyfer”.

Te słowa potwierdza Pan Jezus: „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa” – Jezus Chrystus do żydowskich faryzeuszy w Ewangelii św. Jana 8:44

- Śp. Dariusz Ratajczak, polski historyk z Opola."Czas podjąć walkę o prawdziwą, wielką duchem Polskę. Inne państwo w tej części Europy, zważywszy na potencję sąsiadów ze Wschodu i Zachodu, istnieć nie może. Albo Polska będzie wielka, albo przestanie istnieć. Nie stać nas nawet na średniość. To będzie zadanie dla Waszego pokolenia. Jesteście je winni również cieniom tych, którzy zginęli w nierównej walce w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej."

- Abp Marcel François Lefebvre"Musicie dużo czytać. By poznać prawdę. By dostrzec korzenie zła"

Edmund Burke„Jedyną rzeczą potrzebną złu do zwycięstwa jest bierność dobrych ludzi”

320

4.- Ze „świętych ksiąg żydowskich”:

Seph. Jp., 92,1:

„Bóg dał Żydom władzę nad dobytkiem i krwią wszystkich narodów”.

Libbre David 37:

„Powiedzenie czegokolwiek Gojowi o naszych relacjach religijnych, to tak samo jak zabicie wszystkich Żydów, bo gdyby Goje wiedzieli, czego o nich uczymy, otwarcie by nas zabili”.

Yebhamoth 11b:

„Dozwolony jest stosunek seksualny z małą dziewczynką, jeśli ma 3 lata”.

Sanhedrin 58b:

„Jeśli poganin (Goj) uderzy Żyda, Goj musi zostać zabity. Uderzenie Żyda jest równe uderzeniu Boga”.

Shabbath 116a (s. 569):

„Żydzi muszą zniszczyć księgi Chrześcijan”.

Sanhedrin 57a:

Kiedy Żyd zamorduje Goja, nie będzie kary śmierci. Co Żyd ukradnie Gojowi, może zatrzymać”.

Baba Kamma 37b:

„Goje są poza ochroną prawa i Bóg „oddał ich pieniądze Izraelowi”.

Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat 348:

„Wszelka własność innych narodów należy do narodu żydowskiego, który w konsekwencji jest upoważniony do przejmowania ich bez żadnych skrupułów”.

„Zniszczymy Boga” – cytat z Protokołów

Rabin Yaacov Perrin mówi: „Milion Arabów nie jest wart jednego żydowskiego paznokcia”. (NY Daily News, 28.02.1994, s. 6)

+++

Kiedy przyszli po Palestyńczyków, nie protestowałem. Nie byłem przecież Palestyńczykiem. Kiedy przyszli po nacjonalistów, nie protestowałem. Nie byłem przecież nacjonalistą. Kiedy przyszli po rewizjonistów, nie protestowałem. Nie byłem przecież rewizjonistą. Kiedy przyszli po antyglobalistów, nie protestowałem. Nie byłem przecież antyglobalistą. Kiedy przyszli po mnie, nikt nie protestował. Nikogo już nie było.

Ź r ó d ł o : 321

Григорий Климов «Божий Народ». Приложение 7ПРОТОКОЛЫ СИОНСКИХ МУДРЕЦОВhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 07. htm 1.4.2019 r.

Załącznik 8. STAROŻYTNA RUŚ I WIELKI STEP

Lew Nikołajewicz Gumilow

Sprzeczność

Epizody ze Starego Testamentu odstraszały chrześcijańskich neofitów od tradycyjnego judaizmu, a już o kontakcie Chrześcijaństwa z Talmudyzmem nie mogło być i mowy. Dlatego w II w. wśród Chrześcijan obserwuje się dążenie do rozgraniczenia nauk Starego i Nowego Testamentu oraz uzasadnienia tego teologicznie. Przy tym zgodnie z logiką wynikało, że Jahwe, bóg Mojżesza, nie był tym samym Eloim, do którego zwracał się ukrzyżowany Chrystus; a więc podobieństwo starożytnego żydowskiego monoteizmu, w istocie czczenia plemiennego boga Żydów i chrześcijańskiego monoteizmu – było wątpliwe.

* * * Biblia została już przetłumaczona na język grecki i przestała być tajemnicą. Czytano ja pilnie, ale reakcja czytelników była różna. Niektórzy opowiadali się za wężem, który skłonił Ewę do poznania dobra i zła, a tego boga, który chciał pozostawić ludzi w ignorancji, nazywali złym demonem.

Inni deklarowali materię, a zatem cały świat widzialny za nieistniejące, to znaczy, że są po prostu przeszkodami na drodze do doskonalenia duszy, której rzeczywistość była potwierdzana.

Jeszcze inni zaprzeczali ciągłości Nowego i Starego Testamentu, uważając starożytną religię żydowską za kult Szatana (Marcion i jego szkoła).

* * *

Rozróżnienie między Bogiem Starego Testamentu a Bogiem Ewangelii było formułowane w następujący sposób:

„Pierwszy zakazuje ludziom jedzenia z drzewa życia, a drugi obiecuje dać zwycięzcy skosztować „ukrytej manny” (Apokalipsa 2, 17).

Pierwszy nakłania do mieszania płci i rozmnażania się do granic ekumeny, czyli świata zaludnionego (ros. – ойкумены), a drugi zabrania nawet grzesznego spojrzenia na kobietę.

Pierwszy obiecuje w nagrodę ziemię, drugi - niebo.

Pierwszy nakazuje obrzezanie i mordowanie pokonanych, a drugi zabrania obu.

322

Pierwszy przeklina ziemię, a drugi ją błogosławi.

Pierwszy żałuje tego, że stworzył człowieka, a drugi nie zmienia sympatii.

Pierwszy nakazuje zemstę, drugi - przebaczenia skruszonego.

Pierwszy wymaga ofiar ze zwierząt, drugi - odwraca się od nich.

Pierwszy obiecuje Żydom dominację nad światem, a drugi - zabrania dominacji nad innymi.

Pierwszy zezwala Żydom na lichwę, a drugi - zabrania przywłaszczania niezarobionych pieniędzy.

W Starym Testamencie - obłok ciemny i ognista trąba, w Nowym - niedostępne światło.

Stary Testament zabrania dotykania Arki Przymierza, a nawet zbliżania się do niej, to znaczy, że zasady religii - to tajemnica dla masy wierzących, w Nowym Testamencie - wezwanie wszystkich do siebie. W Starym Testamencie - przekleństwo wiszącemu na drzewie, czyli osądzonemu, w Nowym - śmierć Chrystusa na Krzyżu i zmartwychwstanie.

W Starym Testamencie nieznośne jarzmo prawa, a w Nowym - dobre i lekkie brzemię Chrystusowe”.

Traktat ten przypisuje się Marcionowi, chrześcijańskiemu gnostykowi połowy II wieku.

Spojrzenie Marciona na Kosmos zostało wyjaśnione przez jego ucznia Apellesa (zmarł ok. 180 r.). Jeden początek - nienarodzony Bóg - stworzył dwóch głównych Aniołów. Jeden, „sławny i chwalebny” - stworzył świat; drugi, „ognisty” - wrogi jest Bogu i światu.

A więc świat, jako twór dobrego anioła, jest błogosławiony, ale narażony na ciosy złego, „ognistego”, utożsamianego z Jahwe Starego Testamentu.

Ta doktryna, która potwierdza istnienie metafizycznego Zła, które zagraża kulturze i naturze (biosferze), jest nieobecna w Starym Testamencie. Tam za grzech jest uważane naruszenie „prawa”, czyli nakazów, jako akt nieposłuszeństwa.

Szatan jest wspomniany tylko w Księdze Hioba, ale nawet tutaj nie jest rywalem i nie wrogiem Boga, ale jego współpracownikiem. Bóg i Szatan wspólnie przeprowadzają okrutny eksperyment na bezbronnym i niewinnym Hiobie, a następnie groźbami zamykają jego usta. Za to w Ewangelii Chrystus odmawia komunikacji z diabłem, mówiąc: „Odejdź ode mnie, szatanie!”

Okazuje się więc, że sens Starego i Nowego Testamentu są sobie przeciwne.

Ale jeśli tak, to dlaczego Kościół Chrześcijański wprowadził Stary Testament do składu świętych ksiąg? Aby rozwiązać ten problem, konieczne jest dokonanie przeglądu rozstawienia sił pod koniec drugiego wieku i w III - IV wieku.

Głównym wrogiem młodego chrześcijańskiego etnosu był neo-judaizm Talmudu i Kabały, ale polemika między Chrześcijanami a Żydami prowadzona była na faktycznym materiale Biblii. Obie strony udowadniały, że ich nauki są bliższe starożytności, a zatem bardziej poprawne (o czym pisał Justyn Filozof w „Rozmowie z Trifonem Żydem”).

323

W rzeczywistości obie strony były w błędzie, ponieważ zarówno Chrześcijaństwo, jak i Talmudyzm były zjawiskami nowymi, związanymi z początkowymi fazami ich etnogenezy. Jednak aberracja bliskości zmusiła również ich do zwrócenia się do Pisma jako niekwestionowanego argumentu. A jeśli tak, to Pismo Święte należało badać.

W III w. do gry wszedł nowy partner - manicheizm. Koncepcja manichejska jest zasadniczo ateistyczna, to znaczy, że na miejsce osobowego boga i diabła wstawia żywioły „światła” i „ciemności”, w wyniku walki których powstał i istnieje świat materialny. Ale stosunek do świata u Manichejczyków i Chrześcijan był odwrotny.

Manichejczycy uważali świat materialny (biosferę) za zło, a jego twórcę - za złego demona. W przeciwieństwie do Chrześcijaństwa, „twórcze światło” (Boską Energię), uważali oni za ciemność, a „ciemność” (otchłań lub próżnię) – za światło. Do walki z kulturą i samą biosferą było to w pełni wystarczające.

W tamtych czasach w latach 180-190 chrześcijańska myśl, by przeciwstawić się ateistycznym antysystemom gnostycyzmu, przyjęła za swoją broń Stary Testament w wersji „siedemdziesięciu interpretatorów”, stworzoną jeszcze w II w. p.n.e. (chyba II w.n.e.- A.L.). Ten „testament” był w II. w.n e. „starym” nie tylko dla Chrześcijan, ale także dla samych Żydów, których przytłaczająca większość przyjęła Talmud, który praktycznie zastąpił religijne przedstawienia starożytności.

A w końcu III. w. brutalne prześladowania Dioklecjana i z drugiej strony propaganda manicheizmu postawiły przed Kościołem złożone zadania, bardziej aktualne, niż walka ze starożytnym judaizmem. Co więcej, w tradycji żydowskiej chcieli oni widzieć sojusznika przeciwko wspólnemu wrogowi, a w jedynobóstwie (genoteizmie) – jako zalążek monoteizmu, jakby przeczucie Chrześcijaństwa. Tendencja ta w dziwny sposób była zgodna z rozwojem doktryny o Trójcy i Logosie, która w swoich źródłach filozoficznych prowadziła do neo-platonizmu, który był równie wrogi gnostycyzmowi jak i kościelne Chrześcijaństwo.

Na tamten czas takie stanowisko było właściwe. Dlatego nie należy potępiać apologetów III. w. i „Ojców Kościoła” IV. w. za przychylne nastawienie do fragmentów historycznych pasaży i poetyckich arcydzieł greckiego tłumaczenia Biblii. Ci błyskotliwi filologowie i filozofowie nie mogli nawet wyobrazić sobie, że za tysiąc lat nadejdzie czas, kiedy znajdą się ludzie, którzy będą chcieli wskrzesić kamienowanie proroków, składanie w ofierze siebie zamiast niewinnych zwierząt, zabijanie lub „odstrzeliwanie” cudzoziemców i doktrynę o przeznaczeniu, usuwającą z człowieka moralną odpowiedzialność za wszelkie przestępstwa. Wszystko to, co zostało wymienione i co występuje w cywilizowanym świecie, jest związane ze światopoglądem Starego Testamentu, ale w V-VIII wieku żaden uczony nie uznawał tego bezeceństwa.

* * * GUMILOW, LEW NIKOŁAJEWICZ (1912–1992) - sowiecki historyk, twórca pasjonarnej*/ teorii etnogenezy.

*/ - pasjonarność (ros. – пассионарность) – namiętne dążenie do osiągnięcia celu i gotowość do nadludzkich wręcz wysiłków i ofiarności dla osiągnięcia tego celu. Pasjonaci – ludzie wg pasjonarnej teorii etnogenezy, posiadający wrodzoną zdolność do pochłaniania energii ze środowiska zewnętrznego bardziej, niż jest to wymagane do ich osobistego i gatunkowego samozachowania oraz wydatkowania tej energii w postaci ukierunkowanej pracy nad modyfikacją otaczającego środowiska. Będąc ludźmi nowego typu w populacji, pasjonaci przełamują ustalony sposób życia, przez co wchodzą w konflikt ze społeczeństwem. W kontekście definicję – „pasjonaci”

324

stosuje się w znaczeniu: „przedsiębiorczy, aktywni i ryzykowni ludzie dążący do wypełnienia zadań, pokonując lęk przed śmiercią”(wg Wiki.pl).

Urodził się 1 października 1912 r. w Carskim Siole, w rodzinie słynnych rosyjskich poetów N. Gumilowa i A. Achmatowej. Małżeństwo rodziców faktycznie rozpadło się w 1914 roku, jego babcia zajmowała się jego wychowaniem w majątku, w którym w pobliżu Bieżecka (region Tweru), minęło dzieciństwo dziecka.

Kiedy chłopiec miał 9 lat, jego ojciec został oskarżony o udział w spisku białogwardzistów (Białej Gwardii) i rozstrzelany. Później ten fakt niejednokrotnie służył jako pretekst do oskarżeń politycznych jako „syna wroga ludu”.

W 1926 roku przeniósł się z Bieżecka do Leningradu, do swojej matki. W 1930 roku odmówiono mu przyjęcia do Instytutu Pedagogicznego im. Hercena ze względu na nieproletariackie pochodzenie i brak biografii pracowniczej. Cztery lata musiał udowadniać swoje prawo do nauki, pracując jako robotnik, kolektor, laborant. W 1934 r. wstąpił na wydział historii Uniwersytetu Leningradzkiego, w 1935 r. został po raz pierwszy aresztowany. Wkrótce został zwolniony, ale został wydalony z Uniwersytetu.

W ciągu następnych dwóch lat kontynuował edukację sam, studiując historię starożytnych Turków i języki orientalne. W 1937 roku został ponownie przyjęty na wydział historyczny, ale rok później został ponownie aresztowany. Po długim śledztwie został skazany na 5 lat wygnania do Norylska.

Po zakończeniu kary nie mógł opuścić Północy i pracował w ekspedycji Kombinatu Norylskiego.

W 1944 roku zgłosił się na ochotnika na front i w składzie Pierwszego Frontu Białoruskiego doszedł do Berlina. Natychmiast po demobilizacji Lew Nikołajewicz ukończył eksternistycznie studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Leningradzkiego i rozpoczął studia podyplomowe w Instytucie Orientalistyki.

Nauczony przez gorzkie wcześniejsze doświadczenia, obawiał się, że nie będzie mógł długo pozostać na wolności, dlatego zdał wszystkie egzaminy w krótkim czasie i przygotował rozprawę naukową.

Młody naukowiec nie zdążył jej obronić - w 1947 roku jego, jako syna odsuniętej od łask poetki, wyrzucono ze studiów podyplomowych. Biografia naukowa została ponownie przerwana i Gumilow zatrudnił się na stanowisku bibliotekarza w szpitalu psychiatrycznym, a następnie jako współpracownik naukowy w ekspedycji Górno-Altajskiej.

W końcu w 1948 roku zdołał obronić swoją pracę magisterską o historii Tureckiego Kaganatu. Przez niespełna rok pracował jako starszy pracownik naukowy w Muzeum Etnografii Narodów ZSRR, dopóki nie został ponownie aresztowany.

Nową 7-letnią karę spędził w obozach niedaleko Karagandy i pod Omskiem. W tym czasie napisał dwie monografie naukowe – o Hunach i Starożytnych Turkach.

W 1956 roku wrócił do Leningradu, dostał pracę w „Ermitażu”, a w 1960 roku opublikowano jego książkę o Hunach („Hunnu”), która wywołała diametralnie odmienne recenzje - od niszczycielskich po umiarkowanie pochwalne.

325

Od 1960 roku zaczął głosić wykłady z etnologii na Uniwersytecie, które cieszyły się ogromną popularnością wśród studentów. Rozprawę doktorską o Starożytnych Turkach, napisaną przez niego jeszcze w łagrze, Gumilow obronił w 1961 roku, a w 1963 roku został starszym pracownikiem naukowym w Instytucie Geografii przy Uniwersytecie Leningradzkim, gdzie pracował do końca swego życia.

„Nieprawomyślność polityczna” przestała przeszkadzać w jego karierze naukowej, liczba opublikowanych prac gwałtownie rosła. Jednak jego druga praca doktorska „Etnogeneza i biosfera Ziemi”, którą obronił w 1974 roku, została zatwierdzona przez WAK (Wyższą Komisję Atestacyjną) z dużym opóźnieniem – ale już nie z powodu „nieprawomyślności” autora, ale z powodu „nieprawomyślności” jego koncepcji.

Chociaż wiele poglądów naukowca było ostro krytykowanych przez jego kolegów, to wśród sowieckiej inteligencji cieszyły się one coraz większą popularnością. Przyczyną tego była nie tylko oryginalność jego pomysłów, ale także niezwykła literacka fascynacja ich prezentacji.

W latach osiemdziesiątych Gumilow stał się jednym z najczęściej czytanych radzieckich naukowców, jego prace były publikowane w dużych nakładach. Gumilow wreszcie dostał możliwość swobodnego mówienia o swoich poglądach.

Ciągłe napięcie, praca na skraju własnych sił nie mogły trwać długo i w 1990 roku Gumilow doznał udaru, ale nie zaprzestał działalności naukowej.

15 czerwca 1992 roku Lew Nikołajewicz Gumilow zmarł. Został pochowany na cmentarzu Nikolskim w Ławrze im. Aleksandra Newskiego.

Historycy cenią Gumilowa przede wszystkim jako turkologa, który wniósł wielki wkład w badania historii ludów koczowniczych Eurazji. Protestował on przeciwko powszechnemu mitowi o tym, że ludy koczownicze w historii odgrywały wyłącznie rolę rabusiów i niszczycieli.

Uważał związek Starożytnej Rusi i ludów stepowych (w tym Złotej Ordy) za złożoną symbiozę, z której każdy naród coś zyskał.

Takie podejście było sprzeczne z tradycją, według której Mongołowie i Tatarzy rzekomo zawsze byli nieprzejednanymi wrogami ziem rosyjskich.

* * *

Gumilow znany jest nie tylko jako koczownikolog i historyk – klimatolog, ale także jako twórca oryginalnej teorii powstawania i rozwoju etni* - grup etnicznych / (ros. – этносов) (pisał, że jego teoria jest wynikiem uogólnienia historii ponad 40 grup etnicznych).

*/ - Etnia – wspólnota mająca wspólne mity pochodzeniowe, własną tożsamość kulturową, w tym nazwę, oraz związek z ziemią ojczystą. W ujęciu Anthony’ego Smitha etnie przyczyniły się do powstania ideologii etnicznych i nacjonalizmów, a chociaż narody i ruchy etniczne kształtować się zaczęły w społeczeństwie nowoczesnym, to można mówić o ciągłości kulturowej. Koncepcja ta pomija to, że wytwory kultury, w tym symbole narodowe, w nowoczesnych społeczeństwach nabierają nowych znaczeń (wg Wiki.pl).

Zgodnie z teorią etnogenezy Gumilowa, etnia - etnos nie jest zjawiskiem społecznym, ale elementem świata bioorganicznego planety (biosfery Ziemi). Jego rozwój zależy od potoków energii z kosmosu. Pod wpływem tych krótkotrwałych kosmicznych promieniowań (w całej historii

326

Eurazji było ich 9) następuje mutacja genowa (impuls pasjonarny). W rezultacie ludzie zaczynają mieć znacznie więcej energii niż potrzebują do normalnego życia. Nadmiar energii przejawia się w nadmiernej aktywności ludzkiej, w pasjonarności.

Pod wpływem ekstremalnie energicznych ludzi, pasjonatów, następuje zagospodarowywanie lub podbój nowych terytoriów, powstawanie nowych religii lub teorii naukowych. Obecność dużej liczby pasjonatów na tym samym terytorium, sprzyjającym ich reprodukcji, prowadzi do powstania nowej etni, nowego etnosu.

* * * Energia, otrzymana przez pasjonarnych rodziców, jest częściowo przekazywana ich dzieciom; oprócz tego pasjonaci tworzą specyficzne stereotypy zachowań, które działają jeszcze przez bardzo długi czas. Według L.N. Gumilowa etnia (etnos), rozwijając się, przechodzi przez sześć faz:

1.Rozpalanie się (faza wzrostu) ma 300 lat: charakteryzuje się gwałtownym wzrostem liczby pasjonatów, wzrostem wszystkich rodzajów działalności, walką z sąsiadami o „swoje miejsce pod słońcem”. W tym okresie wiodącym imperatywem jest - „Bądź pożyteczny dla społeczeństwa, tj. tym, komu jesteś potrzebny.”

2. Palenie się (faza przyspieszona, faza akmatyczna) ma 300 lat: napięcie pasjonarne jest najwyższe, a pasjonaci dążą do maksymalnej ekspresji własnej. Często występuje stan przegrzania - nadmiar energii pasjonarnej jest tracony na wewnętrzne konflikty. Imperatyw (nakaz) społeczny - „Realizuj się sam, tzn. napluj na społeczeństwo i bądź wielki”.

3) Wybuch (faza załamania) ma 200 lat: liczba pasjonatów gwałtownie zmniejsza się przy jednoczesnym zwiększeniu pasywnej części populacji (sub-pasjonatów). Dominującym imperatywem jest - „Zabieraj się stąd, jesteśmy zmęczeni z powodu wspaniałych”. Według Gumilowa Rosja z końca XX wieku była właśnie w tej fazie rozwoju.

4) Wypalanie się (faza inercyjna, faza bezwładności) ma 300 lat: napięcie nadal spada, ale już nie skokowo, ale płynnie. Etnos przeżywa okres pokojowego rozwoju, następuje wzmocnienie władzy państwowej i instytucji społecznych. Imperatywem tego okresu jest - „Uspokój się i bądź pracusiem jak wszyscy”.

5) Tlenie się (faza zaciemnienia, faza obskuracji) ma 300 lat: napięcie pasjonarne powraca do pierwotnego poziomu. W etnosie przeważają sub-pasjonaci, stopniowo rozkładając społeczeństwo: korupcja jest zalegalizowana, przestępczość rozprzestrzenia się, armia traci zdolność bojową. Imperatyw „Bądź oszustem i kochaj siebie” potępia każdego człowieka, kto zachował poczucie obowiązku, miłość do pracy i sumienie.

6) Zmierzch (faza pamięci) ma 300 lat: z dawnej świetności pozostają tylko wspomnienia. Imperatyw - Tryb rozkazujący - „Przypomnimy, że kiedyś i my też byliśmy kłusakami”.

Po przejściu pełnego cyklu etnogenezy, etnos staje się trwałym etnosem (etnosem – persistentem), tj. żyje długo, cicho i spokojnie, w pełnej harmonii z naturą, dopóki przybysze ze zwiększoną pasjonarnością nie zakłócą jego spokoju.

* * *

327

Dla scharakteryzowania możliwych wyników takiego wzajemnego oddziaływania, Gumilow wprowadza pojęcie „pola etnicznego”. Rzecz w tym, że pola etniczne, podobnie jak inne rodzaje pól, mają określony rytm oscylacji. Wzajemne oddziaływanie różnych pól etnicznych rodzi zjawisko komplementarności - podświadomego poczucia etnicznej bliskości lub obcości. Tak więc są etnosy kompatybilne i niekompatybilne.

Na tej podstawie Gumilow wydzielił cztery różne warianty kontaktów etnicznych:

1) Schwytanie (chimera) - kontakt niekompatybilnych etnosów różnych systemów super-etnicznych, przy którym znika ich oryginalność (przykładem jest Chazaria); 2) Unia (ksenia) - neutralne współistnienie etnosów w jednym regionie, w którym zachowują swoją tożsamość, nie wchodząc w konflikty (tak jak miało to miejsce podczas rosyjskiej kolonizacji Syberii);

3) Związek (symbioza) - wzajemnie korzystne współistnienie systemów etnicznych w jednym regionie, w którym różne grupy etniczne zachowują swoją tożsamość (jak miało to miejsce w przypadku Złotej Ordy do czasu, kiedy przyjęła ona islam);

4) Fuzja (inkorporacja) - przedstawiciele różnych etnosów jednoczą się w nową społeczność etniczną. Może to nastąpić tylko pod wpływem bodźca posjonarnego.

Koncepcja L.N. Gumilowa prowadzi do idei dokładnej kontroli nad procesami komunikacyjnymi różnych etnosów. Jest to konieczne przede wszystkim, aby zapobiec niepotrzebnym konfliktom międzyetnicznym.

Po śmierci Gumilowa pojęcie „pasjonarności” weszło w szerokiego słownictwa, a jego prace są wciąż wydawane w dużych nakładach. http://gumilevica.kulichki.net/ARGS/index.html

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. „Божий Народ”Приложение 8. Древняя Русь и Великая степь.Лев Николаевич Гумилёвg - klimov . info / klimov - bn / Bnp 08. htm 10.4.2019 r.

Załącznik 9. O ŻYDOWSKIM FASZYZMIE.

Boris Mironow

Do żadnego rękodzieła Żydzi nie wkładają tyle sił, zapału i udawania, ile wkładają w kłamstwa o swoich stratach, prześladowaniach, obelgach, uciskach, urazach, upokorzeniach, nierównych prawach z innymi narodami - jednym słowem w to, co przez nich samych nazywa się nie wiadomo dlaczego antysemityzmem, choć nie ma to nic wspólnego ani z Arabami, Maltańczykami czy

328

żadnym innym narodem, posługującym się językiem semickim, a wyraża jedynie nietolerancję wobec Żydów i tylko Żydów. Ale aby być na równi z innymi narodami, Żydzi rozumieją to swoiście. Żydzi chcą mieć tylko prawa i żadnych obowiązków.

Wystarczyło, aby Rosja w 1874 roku zrównała Żydów w prawach z innymi narodami Imperium w zakresie obowiązku powszechnej służby wojskowej, jak tysiące młodych Żydów natychmiast opuściło Rosję, głośno obrażając Rosję za straszny ucisk Żydów. Żydzi od dawna robią z Rosji potwora antysemityzmu, w tej pracy nie przeszkadzają im ani wojny, ani rewolucje, ani nawet ich własna żydowska władza w Rosji. „Kontrrewolucjoniści wznowili prześladowania Żydów, wykorzystując głód, zmęczenie, a także niedorozwój najbardziej zacofanych mas i pozostałości wrogości wobec Żydów, które zostały zaszczepione w narodzie przez samodzierżawie. Burżuazyjna kontrrewolucja bierze w swoje ręce tę broń, która wypadła z rąk cara ”- napisał Lenin w rezolucji Rady Komisarzy Ludowych w sprawie zwalczania antysemityzmu i pogromów żydowskich w lipcu 1918 roku, domagając się, aby wszystkie Sowdepy*/ „podjęły zdecydowane kroki w celu ograniczenia od podstaw ruchu antysemickiego”, i aby antysemitów „wyjąć spod prawa”. Następnie bolszewicy ogłosili „wojnę na śmierć” z wielko-rosyjskim szowinizmem”.

*/ - Sowdep - Совде́п — skr. od Совет депутатов; rada delegatów. Według Konstytucji 1918 r. Rosyjska Sowiecka Federacyjna Socjalistyczna Republika deklarowała się jako federacja Rad różnych szczebli. Lokalne Rady delegatów (miejskie i wiejskie) były tworzone w wyniku bezpośredniego głosowania i w skrócie były nazywane „Sowdepami”. (A.L.)

Ale czy można było oczekiwać czegoś innego od trockich, swierdłowów, radeków, kaganowiczów, urickich, bergmanów, ferinów, finkelsteinów, meznerów ... tych, którzy przechwycili władzę ... i w wielkim żydowskim mnóstwie przyssali się do ciała Rosji. Znienawidzone przez Żydów samodzierżawie (autokracja) zostało obalone, cała władza przeszła do Żydów, dochodziło do tego, że w wielu ministerstwach, komisariatach, jak je wtedy nazywano, nie było ani jednego nie-Żyda, ale o rusofobii w tych czasach nie ma ani książek, ani filmów ani wspomnień, za to pełno jest ... o cierpieniach Żydów przy władzy sowieckiej. I to trwało przez wszystkie lata bolszewizmu. Żydzi płakali o swoich cierpieniach przez wszystkie osiemdziesiąt lat władzy komunistów, która, jak się okazuje, po zastąpieniu antysemickiego rządu carskiego, prowadziła „politykę państwowego antysemityzmu”.

Michaił Gorbaczow otrzymał Nagrodę Króla Dawida od Żydów jako bojownik „przeciwko antysemityzmowi w byłym Związku Sowieckim”. Tak więc wraz z przyjściem żydowskiej władzy bolszewickiej w 1917 roku mit o antysemityzmie w Rosji nie tylko nie przygasł, ale być może była to jedyna rzecz, która dzięki wysiłkom Żydów, bez żadnych zniszczeń i wad, przeszła z carskiej Rosji do nowego państwa sowieckiego. Nie było ani jednej wizyty w ZSRR prezydenta, ministra, wybitnego artysty lub legendarnego sportowca z zagranicy, aby nie wypowiedzieli nam zarzutów o biednych Żydach, nie mówili słów o nich, jako „upokorzonych, poniżonych, obrażonych”.

Ale oto znowu flaga nad Rosją zmieniła swój kolor, teraz jest ona w dwóch trzecich biało-niebieską, bardziej izraelską, aniżeli rosyjską, nie zaakceptowana przez prawo, a arbitralnie zatwierdzona przez Syjonokrację, a straszydło antysemityzmu jest na dawnym dominującym miejscu, ale już nie jedno: w pokrewieństwie do niego, dla jego umocnienia Żydzi tworzą jeszcze jeden cud – dziwadło - „rosyjski faszyzm”. Kogo i dlaczego Żydzi chcą zastraszyć tymi straszydłami?

Dziś w Rosji istnieje wszech-królestwo Żydów, są oni na wszystkich gałęziach, na wszystkich sęczkach władzy: Gajdar, Burbulis, Jawlinskij, Kirijenko, Szochin, Żyrinowskij, Czubajs, Satarow, Baturin, Liwszic, Awen, Mostowoj, Jasin, Resin, Urinson, Koch, Muzykanckij. .. w żydowskich rękach prasa: Golembiowskij, Jakowlew, Pozner, Swanidze, Łoszak, Tret’jakow, Pumpjanskij,

329

Ignatienko, Berger, Szwydkoj, Gutiontow ... Żydzi mają nasze finanse, fabryki, ropę i gaz: Borowoj, Bierezowskij, Gusinskij, Chodorkowskij, Chajt, Małkin ...

Dlatego Żydzi mogą triumfalnie, entuzjastycznie na pokaz, bez skrępowania na gigantyczną skalę świętować Chanukę w Moskwie pod hasłem „Ech, dobrze jest żyć w kraju żydowskim!”

Dlatego nie śmiesznie i nie niedorzecznie, ale kpiąco, zuchwale i z drwiną brzmi nad nami rozdzierającym falsetem żydowski krzyk i wycie o wciąż rosnącym antysemityzmie w Rosji. Nie ma dnia bez artykułu, notatki, listu, repliki, oświadczenia, rezolucji w sprawie antysemityzmu w Rosji. U szczytu swojej wszechwładzy nad Rosją, kiedy rządem kieruje Żyd, a gazety poważnie dyskutują o tym, czy może Żyd być prezydentem w Rosji, w kraju, w którym jeszcze sto lat temu zdecydowanie została wskazana granica dozwolonego miejsca ich osiedlania się, Żydzi nie przestają wylewać łez o swoim upokarzaniu, prześladowaniu, o udręce żydowskich cierpień na rosyjskiej ziemi i im więcej mają oni władzy w Rosji, im więcej mają w rękach zrabowanych rosyjskich bogactw, tym z większym krzykiem lamentują o swoim nieszczęśliwym żydowskim losie w Rosji, dopowiadając już po tym, że „szczyt emigracji Żydów z Rosji przypada właśnie na ostatnie lata”, i wcale nie dlatego, że drzwi są teraz szeroko otwarte w Rosji i Rosja nie jest państwem, ale przejściowym podwórkiem, na którym chwytaj, gryź, kradnij i uciekaj bezkarnie, ale nie: Żydzi płaczą, że „tylko niewielka część emigrantów odeszła z powodów ideologicznych, natomiast większość Żydów (tutaj i dalej w moim artykule, podkreślenia są moje – B.M.) opuściła kraj z powodu rosnącego zagrożenia odrodzenia i rozprzestrzeniania się totalitaryzmu i faszyzmu”.

Podczas czytania rosyjskiej prasy, finansowanej, redagowanej i wydawanej przez Żydów, trudno jest pozbyć się uczucia, że jest jeszcze jedna, inna Rosja, o której piszą Żydzi, nie ta, w której żyjemy i gdzie ucztuje Żyd, ale ta, w której jak pisze żydowska prasa, „prowadzona jest otwarta antysemicka propaganda, prowadzone są bezprawne działania przeciwko Żydom”, gdzie „różne przejawy antysemityzmu wywołują u Żydów niepewność o swojej przyszłości, a u wielu - strach przed pogromami i masowymi deportacjami z Rosji”, gdzie „zrodzony w ostatnich latach antysemityzm społeczno-polityczny i mieszkaniowy nie tylko zagraża Żydom, ale jest również skierowany przeciwko demokratycznym przemianom w Rosji, przeciwko przekształcaniu jej w prawdziwie legalne państwo ze społeczeństwem obywatelskim”, gdzie „uciążliwe dla Żydów antysemickie akcje, prowadzone w różnych regionach i miastach Rosji”, pobudzają Żydów „do podejmowania decyzji o emigracji do innych krajów w celu ochrony siebie, dzieci i wnuków”.

„Jeśli jesteś Żydem, to możesz napisać Mongoł”, szydzą Żydzi z kolumny „narodowość” w paszporcie obywatela Rosji, „mówią do ciebie: jesteś Żydem, a ty okazujesz zaświadczenie - nie, jestem Mongołem. Pośmieją się, może puszczą, co prawda i tak po pysku dadzą, przecież od dawna wiadomo, że biją po mordzie, a nie po paszporcie.” Kto, gdzie, kiedy przynajmniej jeden raz zatrzymał Żyda, aby sprawdzić dokumenty dlatego, że jest on Żydem, a już tym bardziej podczas tego dał w „żydowską mordę”, jak błaznuje i grymasi gazeta? W jakiej Rosji? W naszej, gdzie szef Rządu wszczyna budowę synagogi, Minister Sprawiedliwości nosi „jarmułkę”, a zastępca Przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ma obywatelstwo izraelskie, gdzie Minister Finansów, Minister Gospodarki, Minister Komitetu Własności Państwowej - wszyscy są byłymi obywatelami Izraela ...

Żydzi już bez poprzedniego interesu w zakresie współczucia i litości rozdmuchują ognisty mit o prześladowaniach, pozbawianiu praw i uciskach. Litość i sympatia dla Żydów do niczego nie jest im potrzebna, oni wojowniczo wymachują strachem na wróble - antysemityzmem, jak czekiem na okaziciela, wcale nie wstydząc się, że podróbka jest widoczna. Żydzi kłamią dziś na temat antysemityzmu w Rosji, tak jak kłamali wczoraj, tworząc dochodowy interes z mitu antysemityzmu w Związku Sowieckim, „antysemityzmu państwowego”, jak sami Żydzi lubią podkreślać. Wczytując się w żydowskie „świadectwa” - wspomnienia, pamiętniki, wywiady o żydowskim

330

życiu, pełnym niedostatków i upokorzeń, natychmiast znajdujesz u nich samych przeciwieństwo tego, co próbują udowodnić.

„Kiedy rozpoczęła się „sprawa lekarzy”, będąca zapowiedzią katastrofy dla sowieckich Żydów, wielu było przekonanych, że nadeszły i moje ostatnie dni - wpisuje swoje słowo do historii męki sowieckich Żydów Michaił Aleksandrowicz, wykonawca piosenek żydowskich,. - W tym czasie koncertowałem na Uralu i w miastach regionu Wołgi. Wyjazd zaplanowano na dwa miesiące ... Kilka dni później zadzwonili do mnie z Wielkiej Sali Konserwatorium i powiedzieli, że ogłaszają mój nadzwyczajny koncert wyłącznie w jednym celu - zakończenia rozmów o moim aresztowaniu. Przed moim powrotem plakaty o tym koncercie były już rozklejone w całym mieście”. No i jak tu nie żałować biednych Żydów, nie zapłakać nad ich tragicznym losem.

Przecież nie było potrzeby, aby chować się do jakiejś szczeliny, aby jak cicha myszka przesiedzieć gdzieś na Uralu lub w regionie Wołgi ciężkie czasy aresztowań moskiewskich lekarzy; zostali oni zmuszeni, aby poza kolejnością dawać błyskawicznie koncerty w najlepszej sali muzycznej Moskwy i żeby koniecznie były plakaty w całej stolicy. Tak było im strasznie i trudno żyć. Albo oto jeszcze jeden żydowski żal - dokument państwowej antysemickiej epoki w Związku Sowieckim. Margarita Eskina, od tatusia odziedziczyła krzesło gospodarza stołecznego Domu Aktora, nawiasem mówiąc, tata Eskin stanął na czele otwartego w centrum stolicy działającego Domu Aktora w „strasznym antysemickim 1937 roku”, więc tak jego córka wspomina, jak bardzo źle oni żyli. „Mimo ogromnej popularności”, tata żył biednie: „Tata, - podkreśla córka, - żył bardzo biednie” i kontynuując malowanie portretu bardzo biednego ojca, Margarita Eskina, przechodząc od biedy ojca do jego wielkiej dobroci, opowiada: „Kiedy moja młodsza siostra dostała pracę w muzeum pod Moskwą, ojciec zaczął tam wozić (lub wysyłać z posłańcem) paczki z jedzeniem. Robił to codziennie. Całe muzeum było karmione tymi paczkami. Pewnego dnia moja siostra poprosiła o przywiezienie jej bulionowych kostek. Co zrobiłby każdy normalny człowiek? Przywiózłby jedno lub dwa standardowe opakowania. Mój tata postanowił inaczej. Przytargał całą skrzynię! …”

Może w jidysz lub hebrajskim żydowskie lamenty i wyciskają łzę współczucia i rozczulenia, uchodzą za płacz, tylko język rosyjski z pewnością wykaże udawanie i w najbardziej niewłaściwym miejscu słowa wpadną w dziurę kłamstwa.

„Ilu utalentowanych pisarzy, naukowców, inżynierów, lekarzy, zarówno sławnych, jak i nie, nie doliczyliśmy się” - ubolewa Żyd akademik Goldanskij. – Nie doliczyliśmy się, ponieważ stworzono dla nich warunki, w których normalnie nie mogli oni pisać, leczyć, uczyć, dokonywać odkryć. Gdybyśmy wtedy nie utracili tych mózgów, to możliwe, że nie doświadczalibyśmy teraz takich trudności gospodarczych.” Jak gdyby nie w Rosji, a w Izraelu wyrósł Żyd Goldanskij i doszedł do stopnia akademika, jak gdyby nie w Rosji zostali akademikami, dyrektorami największych instytutów naukowo - badawczych, czołowymi uczonymi Żydzi Awerbach i Arkin, Gelsztein i Gubegritz, Zilber i Kassirski, Kogan i Kolen, Berg i Bernstein, Leibenzon i Lifszitz, Szain i Szapiro ...

To tak, jakby to nie Rosja przyznała trzech Złotych Gwiazd Bohatera Pracy Socjalistycznej dla Żyda Julija Borisowicza Charitonowa i Żyda Andrieja Dmitrijewicza Sacharowa i nie wręczyła im najwyższych w Związku Sowieckim Nagród Leninowskich, Nagród Państwowych. I jak gdyby to nie Żydzi Gajdar, Jawlinskij, Bunicz, Szatalin pod postacią reform gospodarczych stworzyli całą przerażającą katastrofę gospodarczą Rosji, o której płacze Żyd Goldanskij. Z jakim cynicznym wykrętem lamentuje ten Żyd: oto, gdyby nie wyjeżdżali Żydzi z Rosji, to i Rosja nie byłaby dzisiaj w biedzie. Chociaż w rzeczywistości wszystko jest odwrotnie. Nie dlatego dla Rosja jest źle, że wyjechali z niej Żydzi.

Rosji jest źle z powodu Żydów, którzy z niej nie wyjechali. Rosji jest źle dlatego, że nie wszyscy Żydzi z niej wyjechali. Mit o antysemityzmie - prześladowaniu i ucisku Żydów w Rosji, a także mit

331

o Holokauście - eksterminacji sześciu milionów Żydów przez Niemców – to są bajecznie dochodowe żydowskie oszustwa, z wirtuozerią i z wielką miłością zbudowane przez Żydów, kiedy z niczego, z jednego tylko hałasu, z drgania powietrza powstają ogromne pieniądze. Były naczelny rabin Berlina, dr Max Nussbaum przyznał, że „pozycja Żydów została wzmocniona finansowo poprzez reparacje, które rząd niemiecki wypłaca zarówno Izraelowi, jak i poszczególnym Żydom”.

Do 1995 r. Niemcy wypłaciły Izraelowi, który nie istniał w latach wojny, ponad 100 000 000 000 - ponad sto miliardów marek niemieckich! W niektórych latach niemieckie płatności stanowiły 40 procent budżetu państwa Izraela. Teraz rząd Republiki Federalnej Niemiec ogłosił, że od 1999 roku Niemcy zaczną wypłacać regularne emerytury ofiarom nazizmu, żyjących w Europie Wschodniej i byłym ZSRR. Dla wypłaty tych emerytur zostanie utworzony specjalny fundusz w wysokości 110 mln USD, z którego w ciągu czterech lat będą wypłacane comiesięczne emerytury w wysokości około 150 USD „każdej ofierze, która pozostała przy życiu”.

Dystrybucją tych środków zajmie się Konferencją dotycząca roszczeń Żydów do Niemiec. Jeszcze jeden gigantyczny fundusz pomocy Żydom został utworzony przez szwajcarskie banki i przedstawicieli biznesu „w odpowiedzi na oskarżenia światowej społeczności, że finansiści tego kraju dorobili się kosztem pieniędzy ofiar ludobójstwa”. Na kontach funduszu jest wartość 273 milionów franków szwajcarskich, jest to 196 milionów dolarów amerykańskich.

Około 170 milionów franków zostało wniesionych przez szwajcarskie banki i przedsiębiorstwa przemysłowe, pozostałe fundusze przekazał Centralny Bank Szwajcarii. Dystrybucja pomocy materialnej jest realizowana przez Światową Organizację Żydowską ds. Restytucji. Jeśli poprzednio emerytury i zasiłki płacono Żydom, którzy spędzili co najmniej sześć miesięcy w obozach koncentracyjnych lub półtora roku w getcie, to teraz każdy Żyd otrzyma tysiąc dolarów, bez względu na to, kto, gdzie, jak i ile czasu spędził „pod Niemcem”, najważniejsze, aby był Żydem. Stwarza się wrażenie, że tylko Izrael, którego wtedy w ogóle nie było, walczył z nazistowskimi Niemcami i pokonał faszyzm, stwarza się wrażenie, że naziści okupowali wówczas, podczas II Wojny Światowej, izraelskie ziemie i wywieźli do Niemiec skarby izraelskich muzeów i nie z ukraińskich, białoruskich i rosyjskich ziem, a z ziem izraelskich naziści wywozili zboże, bydło, ropę naftową, węgiel, drewno, wszystko, łącznie z czarnoziemem, a do obozów koncentracyjnych Niemcy zapędzali wyłącznie Żydów, również do pracy w Niemczech byli zabierani wyłącznie Żydzi, a w ogóle na terytorium, okupowanym przez nazistów mieszkali tylko Żydzi.

Żydzi zdołali rozdrapać swoje zadrapanie, otrzymane w czasie wojny do wielkości najbardziej krwawiącej rany na świecie i, oczywiście, tylko Żydom mogło przyjść do głowy, aby przez całe życie bogacić się na pamięci o wojnie.

„Próby przeprowadzenia poważnego i obiektywnego badania kwestii eksterminacji Żydów w czasie II Wojny Światowej – to jest bez wątpienia najbardziej ryzykowna sprawa dla współczesnego historyka lub demografa - przyznaje amerykański historyk Harry Elmer Bariz.

- Ale bez względu na wszystko, mam nadzieję przyczynić się do triumfu prawdy historycznej, aby pomóc zrzucić ciężar tego wielkiego kłamstwa z naszych ramion”.

We Francji, Niemczech, Austrii, Portugalii, Hiszpanii, Danii, Holandii, Szwajcarii Żydom udało się uchwalić ustawy, karzące za najmniejsze wątpliwości co do śmierci sześciu milionów Żydów. A fakt, że Rosyjska Duma Państwowa odrzuciła projekt ustawy, która przewidywała surową karę za „zaprzeczanie lub rażące minimalizowanie zbrodni faszystowskich reżimów”, oburzeni Żydzi podnoszą jako dowód wzrostu antysemityzmu w Rosji.

Antysemityzm w Rosji - to ta sama dojna złotem krowa dla Żydów, co i Holokaust. Mit o antysemityzmie pomagał Żydom zdobyć aurę męczenników totalitarnego sowieckiego reżimu,

332

zagorzałych wojowników na rzecz praw człowieka, statusu uchodźców politycznych ze znacznymi korzyściami. Umiejętnie rozniecany przez Żydów mit o „państwowym antysemityzmie w Związku Sowieckim” wycisnął z reszty świata nie tylko łzy o biednych Żydach i pieniądze dla biednych Żydów, ale także stwarzał ze Związku Sowieckiego okrutny obraz ciemiężcy praw i wolności, straszaka reżimu totalitarnego.

Kiedy ku wielkiej radości Żydów runęło znienawidzone przez nich państwo, odpadły zakazy, ramy i zamki, normy i ograniczenia, tajemnice i interesy państwowe i narodowe, mit o antysemityzmie – o prześladowaniach i ograniczeniach działalności Żydów nie zbladł, antysemityzm rozniecany jest z nową, potrójną siłą: „w wyniku pobudzanej przez bezkarność antysemickiej propagandy w mediach najbardziej agresywni antysemici przechodzą od słów do czynów”, „w ostatnich latach nastąpił gwałtowny wzrost w społeczeństwie antysemityzmu politycznego (i jako skutek - antysemityzmu obyczajowego), co w dużej mierze tłumaczy się tym, że wiele z „filarów społeczeństwa” pozostało jego zwolennikami ..."

Nie do zliczenia jest liczba „okrągłych stołów”, konferencji, sympozjów, kongresów, które omawiają i potępiają „wzrost antysemityzmu w Rosji”. W Nowosybirsku odbywa się konferencja naukowo-praktyczna „Kultura i edukacja mniejszości etnicznych na Syberii”, gdzie mówi się o problemach syberyjskich Białorusinów, Greków, Niemców, Polaków, Tatarów, Ukraińców, Finów, a w tytułowych wersach ostatecznego dokumentu ciągle jest ten sam antysemityzm: „Prokuratorzy regionu i miasta powinni zapobiegać incydentom antysemickim ...”

„Międzynarodowa gazeta żydowska” określa najlepszą osobę roku „za wkład do walki z faszyzmem, ksenofobią i antysemityzmem”. Jednocześnie definicją „antysemityzmu” Żydzi siebie nie obciążają, ich zdaniem, „bez tego jest jasne, co to jest antysemityzm”. Czy publikować naukową uczciwą pracę na temat Holokaustu, czy drukować artykuły znanego rosyjskiego filozofa Iljina lub wybitnego rosyjskiego myśliciela Pobiedonoscewa, czy nazwać Żydem, pierwszego wicepremiera Rządu Niemcowa lub Ministra Gospodarki Urynsona, jakimi oni są w rzeczywistości, czy podać w artykule panieńskie nazwisko matki Czubajsa - jest wszystko jedno: przejaw antysemityzmu.

Zbierając dziś w Niemczech i Szwajcarii obfity haracz za szkody, wyrządzone narodowi żydowskiemu podczas Drugiej Wojny Światowej, Żydzi przygotowują się do przedstawienia Rosji rachunku za antysemityzm i wtedy wszystkie ich fałszywe wspomnienia, listy i uchwały zamienią się w złote akcje. Żydom na pewno będzie się wydawać za mało miliardów i bilionów, które już wypompowali z Rosji i ile jeszcze zostanie wypompowanych przez żydowski rząd Rosji, z pewnością będą chcieli oni również moralnej satysfakcji, abyśmy my, Rosjanie, okazali skruchę przed nimi, abyśmy się zgięli przed nimi w swoich przeprosinach za rzekomo doznane przez nich z naszego powodu ucisk, biedę, wygnania, upokorzenia. Nie mogą się doczekać, aby to otrzymać już dziś, tak bardzo nie mogą się doczekać, że przesłania Prezydenta Rosji, Premiera Rządu Rosji i burmistrza Moskwy uczestnikom i gościom 1. Moskiewskiego Festiwalu Sztuki im. Michoelsa Żydzi ogłaszają jako „swego rodzaju skruchę Rosji za lata państwowego antysemityzmu”.

Dobry antysemityzm, jeżeli w 1946 roku Teatr Michoelsa - Państwowy Teatr Żydowski (GOSET) na Małej Bronnej - otrzymał Nagrodę Stalinowską za wystawienie „Freulechsa”. W GOSET wszystkie występy były w języku jidysz, a „Freulechs” nie był wyjątkiem.

„Miną lata, i prawdopodobnie nowi przywódcy Rosji, pod wpływem wielkiego poczucia winy przed Żydami, przepraszając naród żydowski, poproszą go o powrót, tak jak robią to teraz Polska, Hiszpania i Niemcy, przywracając u siebie społeczności żydowskie”, - odsłania życzenie swoich współrodaków, wypalających ze wszystkich sił antysemityzm w Rosji, Mark Krasnosielskij, szef Centrum Monitorowania Antysemityzmu WAAD, członek Komitetu Przeciwko Zniesławieniu Rosyjskiego Kongresu Żydów w artykule „Czy Żydzi mają przyszłość w Rosji? Nie wierzcie temu, kto powie, że skończyliśmy z antysemityzmem.”

333

* * * U Żydów dominują obecnie dwa uczucia: po staremu wszechpożerająca chciwość, ale już i zwierzęcy strach przed tym, co uczynili i czynią w Rosji. Żydzi rozumieją, że zasługują na to, zdają sobie sprawę z tego: że napaskudzili, narobili Rosji tak wielu świństw, że aby nie dać im po mordzie już po prostu „nie można, ale oto po mordzie nie biją i to pozbawia ich pokoju. Ale nie to, żeby zaprzestać, nawet powstrzymać się Żydzi nie mogą, nie mogą nie paskudzić, psuć, - ich własna chciwość jest silniejsza od nich, jest wyższa od nich, ale jeśli nie umysłem, to zwierzęcym naturalnym instynktem Żydzi czują – ze zostaną rozliczeni. Czując, przeczuwając odpłatę, mają przecież historyczne, życiowe doświadczenie, gdy za nieporównywalnie mniejsze grzechy niejednokrotnie łupiono Żydów w różnych krajach i chcąc zatrzymać, odsunąć nieuniknione, uprzedzić nieuchronne, zaczęli Żydzi krzyczeć o „rosyjskim faszyzmie”, o zagrożeniu „rosyjskiego faszyzmu”, o walce z „rosyjskim faszyzmem”.

Jednakże, krzycząc o faszyzmie w Rosji, Żydzi, sami tego nie życząc, wcale nie myśląc o tym, precyzyjnie sformułowali, ujawnili, jasno opisali całą swoją straszną żydowską rzeczywistość dla Rosji. Przecież czym jest faszyzm? Kiedy jeden naród wysysa krew z innego narodu i żeruje na nieszczęściach i cierpieniach innego narodu – to i jest faszyzm. Kiedy ubożeje, głoduje i wymiera naród rosyjski, a na tym bogaci się, żeruje i tuczy się naród żydowski – to jest to faszyzm żydowski. Innym mianownikiem tego, co dzieje się dzisiaj w Rosji nie można podsumować, inną miarą nie można wyczerpać.

Bardziej dokładnie i szerzej ująć to, co dzieje się teraz w Rosji, jest niemożliwe, kiedy miliony Rosjan umierają z głodu, chłodu, biedy, bezprawia, beznadziejności, kiedy miliony rosyjskich rzemieślników, kompetentnych, utalentowanych, wysoce profesjonalnych, pozostają bez pracy, a pracując przez miesiące, a niekiedy i przez lata nie otrzymują zapłaty, a ci, którzy otrzymują wynagrodzenie lub emeryturę, jednak nie mogą związać końca z końcem, ponieważ w przeliczeniu na stare, jeszcze przed pierestrojką pieniądze, emerytury przed reformą ze 120-130 rubli zmniejszyły się do 37 rubli.

Ulicznych dzieci w Rosji jest tyle, jak po wojnie domowej. Górnicy, energetycy, drwale, oficerowie z powodu braku sił ogłaszają strajki głodowe, wielu włazi w pętlę, strzela w czoło. Nauczyciele omdlewają z głodu, uczniowie cierpią na anemię, spowodowaną ciągłym niedożywieniem. Szpitale położnicze są zamykane - nie ma nikogo, kto mógłby rodzić. Polikliniki są zamykane - nie ma czym leczyć. Za długi w fabrykach, w budynkach mieszkalnych, w jednostkach wojskowych wyłączają światło, wodę, ciepło. Coraz więcej na ulicach jest bezdomnych i żebraków. Coraz więcej w kostnicach jest nieodebranych zmarłych, ich krewni nie odbierają ich, bo nie ma za co pochować. Stanęły zakłady, ziemia dziczeje, wymiera naród. Dlaczego? Z powodu czego? Przecież nie ma wojny, ani dżumy, ani powodzi, ani trzęsienia ziemi. Więc cóż to za napaść na Rosję, jakaż jest ta pierestrojka, jakież reformy, jakaż prywatyzacja, których skutki dla Rosji są cięższe od moru i wojny.

Jeśli przedtem kraj żył znośnie, przyzwoicie, w porównaniu z obecnym stanem po prostu dostatnio, wszyscy mieli pracę, mieli własny kąt, mieli medyczną darmową pomoc i doskonałą darmową edukację i jeszcze karmiliśmy połowę świata, połowę świata za darmo i za darmo zaopatrywaliśmy ją w gaz, ropę, broń. Gdzie to wszystko zniknęło?

Na pierwszy rzut oka pomyślano zdrowo i prosto, porównywalnie do gospodarza, który w końcu zabrał się za sprzątanie domu. Sprzedać kilka zbędnych krzeseł, po co mają miejsce zajmować, naprawić stół, za uzyskane ze sprzedaży drogiego, pięknego, ale masywnego bufetu kupić nowoczesny segment – będzie bardziej swobodnie i przytulnie i dochód w domu. Ale tutaj sprzedano i bufet i krzesła, ale nie ma ani naprawionego stołu, ani nowoczesnego segmentu, ani w ogóle dochodu w domu, ani nawet jedzenia na stole.

334

Gdzie się wszystko podziało ze sprzedanych za miliardy dolarów nagromadzonych na składach nadwyżek rudy, węgla, metalu, metalowych profili, samochodów, traktorów, drewna, produktów tartacznych, ciągników, czołgów, transporterów opancerzonych, wozów bojowych piechoty, automatów, gdzie się wszystko podziało ze sprzedanych setek i tysięcy zakładów, fabryk, zakładów wzbogacania rudy, kopalni, statków podwodnych i nadwodnych, parowców, portów, sanatoriów, domów wczasowych, pensjonatów, obozów dla pionierów i dzieci, sklepów, kiosków, nowych i niedokończonych budowli, milionów metrów kwadratowych powierzchni biurowych?

Jasne jest, że jeśli coś sprzedano i nie ma pieniędzy, oznacza to, że nie sprzedano, tylko skradziono, a jeśli coś zostało dane jako posag, to zostało skradzione lub sprzedane za bezcen. Przez kogo? O głównym po Prezydencie sprzedawcy Rosji Żydzie Anatoliju Czubajsie napisano i ujawniono już tyle demaskujących go dokumentów, że już od dawna nie ma na nim miejsca do stawiania wyroków, a zresztą i prawdziwi gospodarze Czubajsa zasług Anatolija Borysowicza już nie ukrywają. Richard Morningstar, koordynator „amerykańskiej pomocy” dla byłych republik sowieckich, bardzo wysoko ceni jego ucznia: „Gdybyśmy nie finansowali Czubajsa, to czy moglibyśmy wygrać bitwę o prywatyzację? Prawdopodobnie nie”. Ale Czubajs nie otwiera i nie zamyka listy sprzedawców Rosji.

Aby przypomnieć ich wszystkich po imieniu, nie starczy miejsca, ale zaczynając wymieniać awenów, filszinów, kochów, birsteinów, mostowych, maniewiczów, gusińskich, bierezowskich, chodorkowskich, smoleńskich, szlajferów, brawermanów, urinsonów, zieleńskich, niemcowych, briewnowych, jordanów, liwsziców, lipkinów, malkinów, fridmanów, hajtów ... – natychmiast zaczynasz rozumieć, że masz do czynienia wyłącznie z Żydami, a rzadko spotykane rosyjskie nazwiska, jak Wasiljew czy Mostowoj, maskują tylko tych samych Żydów.

Żydzi rabują Rosję otwarcie, bezczelnie, triumfalnie. Żyd Niemcow „sprzedaje” Żydowi Jordanowi największy w Rosji kombinat papierniczy Bałachniński za 7,5 miliona dolarów, podczas gdy tylko jedna, na krótko przed sprzedażą maszyna papiernicza dostarczana do kombinatu, kosztuje prawie dwa razy więcej - 12,5 miliona dolarów. Po zebraniu śmietanki z kombinatu „nowi właściciele” ponownie wystawili go na sprzedaż już za 25 mln USD. Noworosyjski port morski sprzedano za 22,5 mln dolarów. Fabrykę „Krasnoje Sormowo” - za 21 milionów dolarów. Murmańską Flotę Trałowców - za 3 miliony dolarów ... Ekonomiści porównali sprzedaż największych krajowych producentów z kontraktami hokeistów.

Kiedy jeden hokeista „kosztuje” 25 milionów dolarów rocznie, to okazuje się, że największa flota morska, światowej sławy stocznia są tańsze niż kij hokejowy.

„ONEXIM” kupił od państwa spółkę naftową „Sidanko” za 20 mln USD i natychmiast przekazał jedną trzecią swoich udziałów cypryjskiej spółce offshore za 200 mln USD. Jedna trzecia – droższa od całości dziesięć razy więcej! - taka jest żydowska arytmetyka. Ale to oznacza, że cena kompleksu naftowego jest nie doszacowana przez niektórych Żydów w interesie innych Żydów co najmniej 30 razy, a „ONEXIM” powinien zapłacić za „Sidanko” nie 20 milionów dolarów, ale 600 milionów dolarów – co najmniej.

Tak Żydzi obdzierają, rabują naród rosyjski. Tworzą w ten sposób swoje fantastyczne żydowskie kapitały – w sposób złodziejski, oszukańczy, drapieżny, na zagładzie narodu rosyjskiego. Nam próbuje się udowodnić, jak biedni Żydzi dzięki swojej ciężkiej pracy, wiedzy i talentom zarabiają grosiki, aby odkładając grosik do grosika tworzyć kapitał, jak odmawiają sobie wszystkiego, a w przyszłości będzie coraz więcej dziennikarzy, pisarzy, dramaturgów, biografów, poetów, którzy zaczną energicznie i zyskownie rzeźbić ze złodziei, oszustów, bandytów portrety tytanów pracy i myślicieli, reformatorów, ekonomicznych geniuszy.

335

Taka jest cała historia żydostwa. Historia krwiopijstwa innych narodów. Natomiast nam brakuje rozumu, aby się uczyć na cudzych zwycięstwach lub porażkach. Nie wzięliśmy nauczki z Abrahama Lincolna, który w 1863 roku wprowadził obieg pieniądza pod kontrolę Kongresu, odmówił żydowskim bankierom wykorzystywania pieniędzy Amerykanów na wzrost żydowskich zysków. Nie wykorzystaliśmy nauki Niemiec lat 20-tych, w których ucztowali Żydzi, skupując za bezcen od Niemców domy, hotele, restauracje, fabryki, zakłady, kiedy według wspomnień Heinricha Stichela, „kwitła brudna literatura i młodzież stawała się pierwszą ofiarą tego sposobu przymusowej degradacji. Gazety, czasopisma, pornograficzne filmy, nieprzyzwoite książki były rozprowadzane w całych Niemczech. Następowało mieszanie ras. Szkoły zostały zalane przez podłych nauczycieli. Przed 1933 rokiem Niemcy pogrążyły się w kompletnej nicości”.

Teraz powtarzamy drogę upokorzenia Niemiec przez Żydów.

* * *

Dzięki komu rozrastało się Imperium Rosyjskie na przestrzeni wieków, kto odkrywał dla niej nowe ziemie, zagospodarowywał, bronił, powiększał - tylko nie Żydzi. I w najnowszej historii, wpatrując się w twarze tych, którzy budowali Magnitkę, zasiedlali Norylsk, stawiali na nogi „Uralmasz”, wznosili fabrykę traktorów w Czelabińsku, uruchamiali zakład aluminium w Krasnojarsku, którzy bronili Damańskiego, którzy zamarzali, tonęli na bagnach, zginęli w tajdze, odszukując i odkrywając Samotlor, Surgut, Urengoj - nie ma wśród nich Żydów.

Dlaczego więc obecni właściciele Magnitki, Norylska, Samotloru, Surgutu, Urengoja – to wyłącznie Żydzi?

Kim oni są! Łobuzeria! I to międzynarodowe uznanie, na które we wszystkich innych przypadkach uniżenie lubią powoływać się sami Żydzi. Autorytatywny amerykański magazyn „Forbes”, zasłużenie cieszący się opinią dobrze poinformowanej publikacji, w szczegółowym artykule „Ojciec chrzestny Kremla” przedstawia prawdziwy portret miliardera Borisa Abramowicza Bieriezowskiego, który w ciągu kilku lat wyssał z Rosji od razu tyle, ile tej krwi Rotschildowie wysysali z innych narodów w ciągu wieków.

Magazyn „Forbes” pisze o Bieriezowskim jako o jednym z „najpotężniejszych ludzi w Rosji, za którym ciągnie się ślad z trupów, niespłaconych długów i konkurentów, którzy boją się o swoje życie”. „Forbes” oskarża Bieriezowskiego o prowadzenie wątpliwych operacji, gdy był szefem koncernu LogoVAZ.

Mechanizm zysku jest prosty: AvtoVAZ sprzedaje typowy sedan Lada dealerowi za 4800 USD, a dealer sprzedaje już samochód konsumentowi za 7500 USD. To dealer, a nie fabryka, zarabia. Oto cały żydowski talent do zarabiania pieniędzy, taki to jest ich geniusz. Dlaczego jednak zakład poszedł na tak niewygodny dla niego system? Dlatego, ponieważ w użyciu był zarówno bicz jak i piernik. „Piernik, jak wyjaśnia magazyn „Forbes”, to torba, wypełniona gotówką, a bat - to kula w głowę”.

W 1993 roku przyszły zastępca przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa Rosji, przyjaciel rodziny prezydenta Jelcyna, Bieriezowski, zrealizował jeszcze jeden projekt - All-Russian Automobile Alliance – Wszechrosyjski Samochodowy Sojusz (AVVA). Jego deklarowanym celem było uruchomienie nowej linii przenośnikowej dla WAZ-a. Wyemitowano w tym celu obligacje o wartości 50 mln USD. Zakład pogrążał się coraz bardziej w długach, inwestorzy na próżno czekali na dostawę obiecanych samochodów, a Bieriezowski, oszukując jednych i drugich, przewijał ich pieniądze. W tym czasie Boris Abramowicz nabył nieruchomości w najlepszych dzielnicach Moskwy i Petersburga za 300 milionów dolarów.

336

Nie, nie przypadkiem imiona bieriezowskich, czubajsów, niemcowów, liwszyców, gusińskich stały się w Rosji słowami plugawymi. To słowo – plugastwo - ma w Rosji zastosowanie nie tylko do tego, co w ciągu wieków odkrył, opanował, zasiedlił, powiększył krwią, a następnie wypracował i ochronił przed rozgrabieniem naród rosyjski, teraz to oni rządzą losem i życiem samych Rosjan.

Pierwszy wice-prezydent największego koncernu naftowego „YUXI” (ros. - ЮКСИ) Jewgienij Szwidler, z zadowoleniem podkreśla: „W koncernie JUXI pracuje 200 000 osób, nawet trochę więcej i wszyscy mają rodziny. Wychodzi pół miliona ludzi, na życie których mamy bezpośredni wpływ. W tym sensie moja odpowiedzialność nie jest mała. Jestem tego świadomy.” Kim jest Jewgienij Markowicz Szwidler, jakie jest jego doświadczenie przeszłego i przeżytego, by brać na siebie odpowiedzialność nie tylko za gigantyczny kawałek rosyjskiego bogactwa narodowego, ale także za pół miliona mieszkańców Rosji?

Tak, nie ma u niego ani przeszłego, ani przeżytego. Nieco ponad trzydzieści lat, siedem z których przeżył w Ameryce, do Moskwy wrócił w 1994 roku, gdy nadszedł dla Żydów czas, by rabować Rosję lub, jak ujął to inny amerykański gość, który zastąpił Czubajsa na stanowisku Przewodniczącego Komitetu Własności Państwowej Federacji Rosyjskiej, Żyd Maxim Bojko: „Prywatyzujemy Rosję ”- tak nazwał swoją książkę, opublikowaną w Cambridge (USA) we współpracy jeszcze z jednym Żydem - Andriejem Schleiferem, który opracował prywatyzację voucherową.

* * *

Pospiesznie, pożądliwie, dławiąc się Żydzi pożerają Rosję. Jako przykład jeszcze jeden Żyd - Boris Briewnow, który przewodniczył krajowemu systemowi energetycznemu, tak, że nadszedł czas, aby zmienić hasło Lenina na: „Demokracja – to zażydzenie Rosji plus elektryfikacją całego kraju”. Od marca do grudnia Borys Briewnow naliczył sobie do wynagrodzenia w wysokości prawie półtora miliarda rubli - 1 373 521 500 rubli. Plus sześciopokojowy apartament w Moskwie za darmo. Plus 900 milionów rubli za jego remont. Plus 600 milionów rubli na samolot IL-62M o wysokim komforcie, aby samemu lecieć do Ameryki po swoją rodzinę Wilson Gretchen, Wilson Natalie, Garrett Laurel – jego amerykańską żonę z krewnymi i synem Georgem. Co najmniej sześć miliardów rubli kosztował Rosjan w ciągu dziesięciu miesięcy ten bardzo młody Żyd, którego doświadczeniem były jedynie lata studenckie na Politechnice w Niżnym Nowogrodzie i dorabianie na handlu komputerami.

Nie trzy gardła – a ponad trzy tysiące gardeł objada naród rosyjski, żre Rosję tylko ten jeden Żyd, wyniesiony na intratne stanowisko, doprowadzony do koryta przez innego Żyda - zastępcę szefa rządu Borysa Niemcowa. Średnia pensja pracowników energetycznych wynosi 1 milion 805 tysięcy rubli. Pieniędzy, zjedzonych przez Briewnowa wystarczyłoby na zapłatę dla trzech i pół tysiąca pracowników Energetyki, którzy nie otrzymują jej przez miesiące i musza ogłaszać albo strajki, albo głodówki, albo udawać się marszem protestacyjnym do Moskwy, aby tam, na parapecie Białego Domu walić hełmami o granit, wymadlając swoje, krwią zarobione, jak pies, który i tak bardziej natarczywie wali łapą o miskę, wypraszając u właściciela jedzenie ...

Badając materiały Izby Obrachunkowej na temat żydowskiego nienasycenia Briewnowa, przez cały czas wspominałem wioskę Sandałowy we Wiatce, w okręgu Kirowo-Czepieckim, słynnych miejscowych staruszków Buzmakowów - Iwana Stiepanowicza i Jewdokiję Jefimowną. Wszystko przeżyli, wszystko przeszli, i głód, i front, i zniszczenia. Sześcioro dzieci na nogi postawili, wychowali na prawdziwych ludzi, uczciwych, czystych, pracowitych. Każdemu synowi Iwan Stiepanowicz postawił dom. Obecnie choroby nękają i brak pieniędzy, emerytura - łzy same, ale i tę nie chcą płacić, ale nie narzekają na życie Buzmakowowie, jeszcze żartują z siebie, ale chociaż mówią pogodnie i z uśmiechem, to słuchać ich jest boleśnie, słuchać ich jest strasznie: „No cóż, teraz nie oglądając się – przezimujemy – zdobyliśmy jedzenie. Dwa sowchozowe kopce zboża, jak

337

krowa językiem zlizała, wszystko co do ziarenka, do groszku zamietliśmy. I nie siedzieliśmy - zaopatrzyliśmy się. A to nie szkodzi, że zatrute, wody nie musimy kraść, wymyjemy, pogotujemy i wyparzymy. Bydło nie odmawia. Je aż słodko patrzeć. Nic mu nie będzie. Oto Zinka umyje i da dzieciom. Biegają. A nieraz i nie umyje. Garstkę schwycą, groch wybiorą – i do buzi. I nic, biegają! A gdyby nie te kopce, to bydło choć z podwórka wypędzaj. Bydło wypędzisz, a z dzieciakami Zinka co ma zrobić? Jak je wykarmić? A z grochem wytrwają. Jeszcze szybciej biegają, od grochu!”

Oto kosztem kogo tyją i bogacą się briewnowy z bieriezowskimi!

Wszyscy dobrze pamiętają, jak dwóch Żydów, Lisowski i Jewstafjew, pod protekcją trzeciego, Czubajsa, wyciągnęło z Białego Domu pół miliona dolarów - trzy miliardy rubli! – ileż za to można byłoby wykarmić głodnych dzieci z Wiatki, które są zmuszone do jedzenia zatrutego ziarna! Złodziei – Żydów wówczas złapano, i co? Nic. Pieniądze, trzy miliardy, okazało się ... że są niczyje, nie zgłosił się ich właściciel, a jeśli nie ma okradzionego, to i nie ma skradzionego. Kradnijcie, Żydzi, dalej! Jeszcze nie całe zatrute ziarno zjadł naród rosyjski. Ale gdy jednych nędza zmusza, aby jeść zatrute ziarno, podczas gdy inni na ich zdrowiu tyją, a na krwi i śmierci bogacą się - to jest właśnie faszyzm. Kiedy Rosjanie jedzą zatrute pożywienie, a Żydzi tyją – to jest to żydowski faszyzm.

Faszyzm - to nie pieniądze, faszyzm – to nawet nie władza, faszyzm - to coś więcej niż władza, faszyzm - to ideologia.

Kiedy jeden naród tępi ducha narodowego innego narodu, świadomość narodową innego narodu, narzuca mu obcą dla niego kulturę, cudze i obce mu ideały, sprzeczne z jego duchem wartości moralne, kiedy narzuca wychowanie i edukację, które nie mają nic wspólnego z tradycjami narodowymi, z charakterem narodowym - to jest właśnie faszyzm. Kiedy Żydzi w Rosji, po zagarnięciu narodowego rosyjskiego kapitału, po kradzieży telewizyjnych ideałów rosyjskich, narodowych rosyjskich podstaw moralnych, narodowych rosyjskich tradycji, dotyczących wychowania i edukacji, narzucają swoje, sprzeczne z naszym rosyjskim duchem literaturę, muzykę, teatr i malarstwo – to właśnie jest żydowski faszyzm, na służbę któremu Żydzi postawili w Rosji i pieniądze i władzę.

Kapitał żydowski, tworzony na krwi i niszczeniu narodu rosyjskiego, innych rdzennych narodów Rosji, niszczy ducha rosyjskiego, ducha narodowego innych rdzennych narodów Rosji. Jestem Rosjaninem i dlatego piszę o rosyjskich nieszczęściach od Żydów. Tatarzyn opowie swoje, podobne do mojego, Czeczeniec - swoje, Baszkir – swoje ... u wszystkim nas, rdzennych narodów Rosji, jest jeden wróg - żydowski faszyzm.

Żydzi nie tylko dążą, aby okraść naród rosyjski, przejąć nasze bajeczne bogactwa, zagarnąć nasze zakłady, fabryki, nasze złoto, ropę, gaz; Żydzi do władzy w Rosji rwą się nie ze względu na samą władzę i zysk, - oni muszą zniszczyć rosyjskiego ducha, rosyjską świadomość narodową - oto jest to, w co oni celują. Gdybyśmy oddali Żydom całe bogactwo ziemi rosyjskiej, gdybyśmy oddali im całą władzę nad sobą – to Żydzi się nie nasycą, nie uspokoją się, dopóki chociaż jeden Rosjanin będzie uznawał siebie za Rosjanina na rosyjskiej ziemi ojczystej. Dopóki to się nie stanie, Żydzi nie będą mieli radości z zagrabionych rosyjskich bogactw, nie będą pocieszeni ze skupionej władzy w Rosji. Były czasy, kiedy przez rok, pięć lat i trzysta lat byliśmy pod obcym jarzmem, ale za każdym razem, opierając się na duchu narodowym, zrzucaliśmy jarzmo obcych. Pozbawić nas instynktu narodowego, pamięci narodowej, tożsamości narodowej - jest to jedyna szansa dla Żydów, aby się umocnić w Rosji, zachować dla siebie zarówno bogactwa, jak i władzę.

Żydzi doskonale zdają sobie sprawę z tego, że istotą zachowania nacji od zniszczenia nie jest fizyczne zachowanie narodu, to jest zbyt mało dla zniszczenia, zlikwidowania nacji, - nację określa przede wszystkim duch narodowy, świadomość narodowa. Może tak się wydarzyć, że naród jest

338

wielki liczebnością ludzi i jest wspaniały pod względem rasowym, ale ubogi w duchu i zanika w nim świadomość narodowa – to taki naród już nie jest nacją, taki naród jednoczy tylko koryto i to już nie są nacjonaliści, ale są to współtowarzysze, wykarmieni z jednego koryta (ros. – однокорытники), których z łatwością rozproszy, rozpyli pierwsza burza, pierwszy wstrząs. Naród bez ducha narodowego, bez powiązań narodowych, jest tym samym, co piec bez ognia, statek bez żagli, beczka bez obręczy, pchnij - i rozsypie się.

W obecnych dniach odwrotu, upokarzania nacji, kiedy naród rosyjski jest w biedzie i głodzie, kiedy własny rząd Rosji nie liczy się z narodowymi interesami rosyjskimi, nie mówiąc o pozostałym świecie, to dla nas, Rosjan, niezwykle ważnym jest, aby wychowywać nasze dzieci na rosyjskich nacjonalistów, gorąco i z oddaniem kochających swoją nację, świadomie dumnych ze swojej nacji, zdających sobie sprawę, że nie tylko święta i zwycięstwa są na drodze nacji, ale także ciężkie doświadczenia, jak obecnie, które można pokonać tylko dzięki sile i mocy ducha narodowego. Ale aby kochać swoją nację i słusznie być z niej dumnym, trzeba wczuć się i przeżyć jej wielowiekową ciernistą drogę, drogę wspaniałych zwycięstw i gorzkich porażek – dlatego trzeba poznać swoją nację i tę wiedzę w pierwszej kolejności powinna dawać szkoła.

Szkoła powinna nie tylko uczyć - przekazywać i wymagać, przymuszać przyswajanie mnóstwa niezbędnej wiedzy, - szkoła koniecznie powinna wychowywać Rosjan, powinna uczyć jak być obywatelami Rosji, jej obrońcami, strażnikami swojej nacji, spadkobiercami wielkiej nacji z odczuwalnym ciężarem odpowiedzialności za swoją nację. Dla takiej pracy nauczycielowi nie wystarczy największy zasób wiedzy, nie wystarczy najwyższy kunszt umiejętności pedagogicznych, - nauczyciel sam powinien być przede wszystkim rosyjskim nacjonalistą, mieć dar ofiarnej miłości dla swojej nacji. Świadomi tego wszystkiego, widząc w takim wychowaniu śmierć dla siebie, Żydzi zdecydowanie przejęli w swoje ręce edukację w Rosji i mocno ją trzymają, zdoławszy zbudować tak twardą strukturę antyrosyjską, poczynając od autorów podręczników do ministra i wiceprezesa Rady Ministrów - Kuratora Edukacji, że sama myśl o narodowym wychowaniu rosyjskich dzieci brzmi w Rosji jako coś niedopuszczalnego, przestępczego.

Nawet języka rosyjskiego, rosyjskiej literatury rosyjskich dzieci nauczają w większości nierosyjscy nauczyciele, nie wymawiający litery „r” (ros. – картавые).

Doszło do tego, że w świadectwach dojrzałości szkół średnich dopuszcza się naprzeciwko przedmiotów rosyjski język i literatura rosyjska stawianie kreski. W Rosji zabrakło nauczycieli do nauki rosyjskich dzieci swojego języka ojczystego, za to тф stanowiska nauczycieli języka angielskiego szkoły ogłaszają konkursy kwalifikacyjne. Natomiast dla swoich dzieci Żydzi stworzyli w Rosji doskonały, ściśle narodowy, żydowski system edukacji.

„System żydowskiej edukacji praktycznie obejmuje wszystkie formy i poziomy wychowania, edukacji i oświaty. Obejmuje on żydowskie przedszkola, klasy przygotowawcze i niedzielne, dzienne, szkoły ogólnokształcące i żydowskie uniwersytety, koledże (college), szkoły specjalne, różne kursy, lektoraty, seminaria dla dorosłych. Podstawowe miejsce w tym systemie zajmują narodowe ogólnokształcące szkoły dzienne z pogłębioną nauką szeregu przedmiotów żydowskich: hebrajskiego i jidysz, historii, religii, tradycji narodu żydowskiego, podstaw kultury żydowskiej”- powiedział z dumą o tych osiągnięciach Władimir Szaturo, Prezydent Żydowskiego Centrum Naukowego przy Rosyjskiej Akademii Nauk.

Główna uwaga Żydowskiego Centrum Naukowego, według słów jego prezydenta, jest skupiona na „odrodzeniu żydowskiego życia narodowego”. Władimir Szaturo zasłużenie dumny jest z tego, co osiągnięto. A jakże inaczej! Jeżeli w samej tylko Moskwie zostały otwarte: Państwowa Żydowska Szkole Ogólnokształcąca 1311, żydowska szkoła „Hama” 1812, żydowskie przedszkole „Hama”, żydowska szkoła ogólnokształcąca „Achat Tmimim” i „Beit Rivka”, szkoła dzienna „Beit Yegudit”,

339

ogólnokształcąca szkoła techniczna 326, dzienna szkoła „Tali”, college pedagogiczny 9, szkoła specjalna „Beit Yehudit” dla dziewcząt, Państwowa Akademia Żydowska imienia Maimonidesa…

W klasach jest 10-12 dzieci, na 63 uczniów - 35 nauczycieli, najszerszy wybór bezpłatnych zajęć pozalekcyjnych, bezpłatnych sekcji sportowych. Żydzi nie tylko uczą swoje dzieci, ale właśnie wychowują w duchu narodowym i odpowiedź na pytanie „co oznacza dla małych Żydów bycie Żydem”, „jakie konkretne wskaźniki i w jakim stopniu charakteryzują ich tożsamość narodową”, - według Władimira Szaturo, jest niezwykle ważna dla kierownictwa Żydowskiego Centrum Naukowego przy Rosyjskiej Akademii Nauk.

Nie tylko żydowskie szkoły, żydowskie przedszkola, żydowskie college, uczelnie, żydowskie uniwersytety i żydowskie akademie w Rosji umacniają i rozwijają żydowską świadomość narodową. „Przypominanie Żydowi, że jest Żydem, że ma własną wiarę, żeby Żyd poczuł, że należy do narodu żydowskiego, poczuł ciepło żydowskich serc” - jest to zadaniem każdej żydowskiej organizacji w Rosji, a takich jest mnóstwo i prawdopodobnie wszystkie narody w Rosji nie mają tylu organizacji narodowych, co liczbą organizacji żydowskich: Rosyjski Kongres Żydowski, Żydowska Fundacja Dobroczynności „Miłosierdzie i Kultura”, Żydowskie Centrum Kultury, Kongres Gmin Wyznaniowych Żydowskich Organizacji w Rosji (KEROOR), Izraelski Klub Kina w Moskiewskim Centrum Kinowym, Żydowska Fundacja Zachęty dla Sztuki „Tsayar”, Związek Żydów Niepełnosprawnych i Weteranów Wojennych (SEIVV), Moskiewskie Stowarzyszenie Żydowskie Byłych Więźniów Gett i Obozów Koncentracyjnych, Centrum Marka Bloka przy Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Humanitarnym, Żydowskie Centrum Naukowe przy Rosyjskiej Akademii Nauk, Oddział Amerykańskiego Komitetu Żydowskiej Dystrybucji w Rosji - „Joint”, Stowarzyszenie Dziennikarzy Żydowskich, Fundacja Charytatywna „Bikur-Holim”, Żydowska Agencja Małżeństwa, Moskiewskie Żydowskie Centrum Społeczności „Chassed Chama”, Żydowska Wspólnota Religijna „Guineini” (Wspólnota Judaizmu Postępowego), Agencja Żydowska w Rosji, Moskiewskie Żydowskie Towarzystwo Kulturalno-Edukacyjne (MEKPO), Żydowska Fundacja Dobroczynności „Esther”, Instytut Problemów Edukacji Żydowskiej, żydowska organizacja studencka „Gelel”, organizacja „Hesed Abraham”, Żydowska Fundacja Charytatywna „Eva”, Centrum Społeczności Żydowskiej, Moskiewskie Centrum Żydowskie Społeczności „Chabad-Lubawicz”…

Wszystko to jest tylko w Moskwie, w całej Rosji - wielokrotnie więcej i wszystkie te organizacje mają jedno zadanie - „Żyd w Rosji musi czuć się Żydem”. „MY, ŻYDZI, - jesteśmy częścią ludzkości, ale mamy swoje własne zadania i nie możemy, nie mamy prawa do asymilacji”, - naucza rosyjskich Żydów rabin Elijahu Essas. „Wolności i równe prawa należy maksymalnie wykorzystywać dla „zbudowania siebie”, dla realizacji swego unikalnego potencjału.”

„Każdego roku powinniśmy się wydostawać się z ciasnoty swoich zwierzęcych uczuć i dążeń, pokonując samych siebie, dając wyraz naszemu żydostwu, tej iskrze, która jest w każdym z nas”, -wzywa Żydów w Rosji rabin David Karpow. – Rozpocząć nowe życie - z macą na stole i żydowską wiarą w sercu! Z ogniem żydostwa w sercu!”

Zbudować w Rosji „dom żydowski z żydowską atmosferą” dąży żydowska inteligencja twórcza w Moskwie. „Aktywnie promować ożywienie i rozwój żydowskiego wspólnotowego życia w Moskwie, aby ludzie mogli dotknąć swoich korzeni, odrodzić w swojej rodzinie żydowskie święta, poznać historię i kulturę narodu żydowskiego” - dokładnie wyraża swoje czysto narodowe interesy Moskiewski Oddział Agencji Żydowskiej i osiąga doskonałe wyniki. W dniu zakończenia specjalnego seminarium „Mashpakhot” („Rodzina”), prowadzonego przez agencję w pensjonacie w pobliżu Moskwy, kiedy zaczęto zdejmować biało niebieską flagę Izraela, dziesięcioletni żydowski chłopiec, który przez całe swoje życie, przez swoje dziesięć lat mieszkał na rosyjskiej ziemi, zaczął płakać i krzyczeć: „Nie róbcie tego! Nam było z tą flagą dobrze!”

340

Żydzi mają możliwość wychowywania żydowskich dzieci w Rosji w taki sposób, że dla nich szczęściem jest życie pod niebiesko-białą flagą Izraela i dla takiego wychowania mają oni wszystko w Rosji: doskonałe państwowe żydowskie szkoły, uniwersytety, akademie, przy czym najlepsze, na przykład Rosyjski Państwowy Humanistyczny Uniwersytet, kierowany przez Żyda Jurija Afanasjewa, otrzymał luksusowy kompleks edukacyjny dawnej Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym KPZR i teraz wspólnie z Żydowskim Seminarium Technologicznym w Ameryce i Instytutem Studiów Żydowskich nauczają tutaj studentów w ramach specjalizacji „Żydowska historia, literatura i język” i wszelkie napaści, takie jak rządowe ograniczenia w dziedzinie edukacji, niepłacenie wynagrodzeń nauczycielom, mizerne stypendia, przy których studenci bardziej myślą o dorobieniu, aniżeli o wykładach, nie dotyczą Żydów. Na przykład, Wyższy Żydowski Zakład Naukowy „Torat Haim”, zapraszający uczniów w wieku od 15 do 30 lat, oferuje nie tylko obszerny narodowy program nauczania: Tora, Talmud, Alecha, żydowska historia, filozofia, mistycyzm pod kierunkiem znakomitych wykładowców zagranicznych, ale także gwarantuje stypendium, bezpłatny komfortowy dom studencki, bezpłatne wyżywienie, bezpłatny dojazd do miejsca nauki.

Podczas gdy Żydzi w rządzie Rosji, Żydzi w rosyjskim Ministerstwie Edukacji pod płaszczykiem reformy edukacyjnej dążą do zniszczenia bezpłatnej edukacji nie tylko w szkołach wyższych, ale także już i w szkołach średnich, kiedy nie tylko dyplom; już świadectwo dojrzałości staje się niedostępne dla większości rosyjskich rodzin, pozbawionych pracy, bez wynagrodzeń, bez zasiłków, bez emerytur z powodu reformy gospodarczej, przeprowadzanej przez Żydów w Rosji. Żydzi - to jedyny naród w Rosji, który naprawdę rozpala waśnie narodowe. Kiedy byłem Przewodniczącym Komitetu ds. Prasy Federacji Rosyjskiej, to Żydzi publicznie, na piśmie czynili mi, rosyjskiemu ministrowi, zarzut o to, że finansowałem publikacje Puszkina i Gogola, a nie „wspaniałe tłumaczenia Juliusza Daniela”. Moskiewskie Żydowskie Towarzystwo Kulturalno-Oświatowe (MEKPO) zażądało, aby Prokuratora Generalnego wszczęła przeciwko mnie sprawę karną za wydanie publikacji o rosyjskich filozofach.

Tutaj, u nas, w Rosji, Żydzi z dumą piszą o Natanie Szczarańskim - „przekonany syjonista”, a o Feliksie Dectorze z podziwem i czcią - „skrajny antysowiecki syjonista”, podczas gdy w tym samym czasie o słynnym, szanowanym rosyjskim historyku i pisarzu Wadimie Kożinowie z pogardą, w sposób chamski Żydzi piszą: „polityczna fizjonomia”, a metropolitę Ładogi i Sankt Petersburga Ioanna potępiają jako „wojującego antysemitę”, a jego książkę „Autokracja Ducha” nazywają „arcydziełem żydofobii”; prawosławne programy telewizyjne - „propagandą wstecznictwa” („obsceniczności”), a Święte dla Rosjanina takie pojęcia jak Samodzierżawie, Prawosławie, Narodowość określają jako „rodzaj nazizmu”.

Żydzi – to jedyny naród w Rosji, który stale podkreśla swoją szczególną narodową osobliwość, wyjątkowość i odrębność. Żadnemu innemu narodowi nie przyszłoby do głowy, aby podzielić żołnierzy, walczących na wojnie, według cechy narodowościowej – zrobili to tylko Żydzi, tworząc Stowarzyszenie Żydów - weteranów II Wojny Światowej, Moskiewskie Stowarzyszenie Żydowskie byłych więźniów gett i obozów koncentracyjnych, Związek Żydów - inwalidów i weteranów wojennych. Jak podkreślono odrębnie, nawet nie Związek Żydowski, ale właśnie Związek Żydów - weteranów, który uważa publikację „Księga pamięci o wojownikach Żydach, którzy polegli w walkach z nazizmem”, za ich swoje najważniejsze dzieło.

Podczas przygotowań do obchodów 50-lecia Zwycięstwa, pracując w rządowej komisji jubileuszowej, musiałem dużo czytać, studiować, przeglądać mnóstwo dokumentów, wspomnień, po raz pierwszy przygotowywanych do publikacji i już publikowanych wcześniej niż książki o wojnie, i ani razu nie spotkałem w nich nie tylko osobnej dywizji żydowskiej, ale i osobnego pułku żydowskiego, a nawet oddzielnego batalionu żydowskiego tam nie spotkałem; ba - batalionu, żadnej kompanii, żadnego plutonu, nawet osobnej załogi żydowskiego działa nie spotkałem, ale nie wiadomo z jakiego powodu, w przeddzień Dnia Zwycięstwa, biuro Burmistrza Moskwy wraz z

341

innymi organizacjami żydowskimi zorganizowało bogaty wieczór świąteczny właśnie dla Żydów, personalnie tylko dla Żydów - „ofiar nazizmu i bohaterów oporu”. Niczego podobnego nie zrobiono ani dla Rosjan, ani dla Tatarów, Kazachów, Uzbeków, Gruzinów, Ukraińców, Białorusinów, którzy i liczebnie w większej ilości walczyli, niż Żydzi i zdolnością do walki, myślę, od Żydów nie byli gorsi.

Przytoczę tylko jedną liczbę z raportu politycznego: 323 – ej Dywizji Piechoty 10. Armii Frontu Zachodniego o jakości składu osobowego, otrzymanego w celu tworzenia dywizji z województwa Tambowskiego w sierpniu 1941 roku, gdzie na 11 143 rosyjskich rekrutów było tylko 55 Żydów. Ale kropla Żydów w morzu rosyjskich żołnierzy nie krepowała ich, oni już wtedy, w latach wojny, starali się na wszelki sposób pokazać swoją wyjątkowość i swoją żydowską wartość. Żydzi nie mogli, tak jak wszyscy inni, po prostu walczyć, być w ogólnym ruchu antyfaszystowskim, oni koniecznie chcieli stworzyć własny specjalny Żydowski Komitet Antyhitlerowski.

Nie razem ze wszystkimi, bo jakże by inaczej pięćdziesięciu mogło się wyróżnić na tle jedenastu tysięcy, a tysiące - na tle milionów, ale nie, koniecznie trzeba osobno, na pokaz, głośno ogłaszając o „utworzeniu w ZSRR organizacji żydowskiej dla jego poparcia (Związku Sowieckiego! Mucha ogłosiła o wspieraniu wołu) w walce przeciwko faszystowskim Niemcom”. Teraz jest im za mało Komitetu Weteranów Wojennych, koniecznie jest im potrzebne własne - Stowarzyszenie Żydów - Weteranów II Wojny Światowej, ale nawet to już nie wystarcza - organizuje się Związek Żydów - Inwalidów i Weteranów Wojen.

Jednocześnie, według żydowskiego kalendarza, który Żydzi próbują narzucić całej Rosji, 9 Maja nie jest już ogólno-rosyjskim świętem narodowym Zwycięstwa, ale datą dla ograniczonego kręgu ludzi, dla tych, którzy walczyli. Walczyłeś - świętuj, reszta nie ma z tym nic wspólnego. „Niezawisimaja Gazieta”, pod redakcją Żyda Trietiakowa, w przedświątecznym wydaniu drobnym drukiem na jedną kolumnę gratuluje Dnia Zwycięstwa tylko tym, „kto uczestniczył w wojnie narodu sowieckiego przeciwko nazistowskim Niemcom”.

Żyd Czerkizow, gospodarz programu telewizyjnego „Godzina byka”, pozwala sobie spekulować, czy Zwycięstwo w 45 - ym roku w ogóle było i czy nie nadszedł czas, aby 9 Maja nazywać nie Dniem Zwycięstwa, a Dniem końca II Wojny Światowej.

Najważniejszą rzeczą dla Żydów w jubileuszowych dniach zwycięstwa było uniemożliwienie dzieciom i wnukom weteranów wojennych uświadomienia sobie, że są dziećmi i wnukami zwycięzców. Według takiego scenariusza żydowskich pomocników Prezydenta obchodzono 50. rocznicę Wielkiego Zwycięstwa, kiedy głównym bohaterem uroczystości nie był rosyjski żołnierz, zwycięzca faszyzmu, przed którym schylali głowy i Generalissimus Stalin i Marszałek Żukow, a nie wąchający prochu amerykański Prezydent.

Po przejęciu najpotężniejszej na dziś broni masowego zniewolenia - telewizji, radia, prasy, Żydzi całą zdobytą przez nich niszczycielską siłę mediów, skupili na niszczeniu rosyjskiej świadomości narodowej. Z narodowego ducha, narodowej woli, narodowego sensu starają się już wyrzucić samo słowo „Rosjanin”, „rosyjski”, a w tym słowie zawarte jest zarówno rozpaczliwe wołanie Kołowrata, jak i okrzyk, który wyrwał się z piersi księcia Włodzimierza „Panie!”, i rzężenie mieszkańca Jarosławia w mongolskim arkanie i dźwięk mieczy na Polu Kulikowym i uderzenia fal oceanu o rosyjskie łodzie, i uderzenia kuczumskich strzał o tarcze Jermaka, i modlitwy palonych żywcem ludzi z Kozielska i błogosławieństwo na bitwę Hermogena ... Słowo „rosyjski” dla Rosjan - to i pamięć, i duma, i ból i rana, i honor, jak również gorzki wyrzut, wezwanie do zemsty, wezwanie do wyczynu, słowo „rosyjski” dla Rosjan – to opora, siła, tarcza i miecz. Aleksander Wasiljewicz Suworow czuł to, dlatego krzyczał: „My – Rosjanie! (ros. – мы русские!). To wspaniałe!”

342

I Żydzi czują to i swoim wyrachowanym umysłem poprawnie ustalili, jak życiowo ważne jest dla nich rozbicie, zmielenie, rozmycie, pozbawienie narodowej siły i ducha podstawowego kamienia węgielnego rosyjskiej duszy. W celu zniszczenia, postawienia pod ścianą Żydzi wprowadzili słowo „rosyjski”. Czysto żydowski teatr „Gesher”, nazywają oni „rosyjskim”. Partię Natana Szarańskiego „Izrael-ba-Alija, Żydzi, czy to widzicie, „dla uproszczenia i jasności” nazywają „rosyjską”. Żyd Minkin nazywa siebie „rosyjskim dziennikarzem”. Żyda Jegora Jakowlewa inni Żydzi nazywają „najbardziej wpływowym rosyjskim dziennikarzem”. Żyd Lew Anniński pisze o sobie, jak o korzeniu „rosyjskim żydowsko-kozackim”, jakby o jakimś podobieństwu jabłoni z korzenia lipowo-topolowego. W ten sposób każda mysz, która rozmnaża się w stajni, może nazywać siebie koniem.

Poprzednio, jeszcze przed demokratami, jeszcze pod rządami komunistów, Żydzi próbowali narzucić Rosjanom nowe imię, wymyślając w tym celu „nową wspólnotę - ludzi radzieckich”, wówczas u żydowskich pomocników i ideologów Sekretarzy Generalnych Komitetu Centralnego KPZR nic nie wyszło, teraz Żydzi wymyślili dla nas nową etykietkę - „Rosjanin”, zamiast pochodzącego z krwi ojcowskiej nazwy „rosyjski” (ros. - “русский”). „Pytanie przecież nie jest zbyt skomplikowane - pouczają nas Żydzi - rozwiązuje się to jak w całym cywilizowanym świecie: obywatelstwo rosyjskie - a więc Rosjanie”. Ale dla nich nazwanie nas Rosjanami – to zbyt mało, oni muszą zniszczyć sens i wolę słowa „rosyjski”.

Więc tak pisze Żyd Grigorij Zasławskij o zjeździe założycielskim Kongresu Inteligencji Federacji Rosyjskiej: „zjechali się najlepsi przedstawiciele rosyjskiej inteligencji”, a później wymienia się już tylko Żydów: Mark Zacharow, Danił Granin, Andriej Wozniesienskij, Siergie Fiłatow, Grigorij Bakłanow, Boris Wasiljew, Nikołaj Szmielow, Michaił Szwydkoj, Tatiana Zasławskaja .., rozcieńczeni tylko przez Wiktora Astafiewa i Grigorija Żżenowa. Natomiast kiedy Żydzi gromadzą żydowską inteligencję twórczą, jak to miało miejsce wiosną w Domu Kompozytorów, to wśród uczestników nie ma ani jednego Rosjanina, Buriata czy Mordwina, tylko absolutna narodowa czystość: Felix Dektor, Efraim Sewela, Rada Poliszczuk, Dawid Liwniow, Ałła Gerber, Samuel Marinskij, Heinrich Sapgir, Alexander Morduchowicz ... Stąd jest i czystość ich pozycji, ich wyraźnie wyrażona pozycja narodowa w opracowywaniu programu narodowego: retrospektywa kina żydowskiego, albumy malarzy żydowskich, przygotowanie artystów teatrów żydowskich, nauczanie aktorów języka jidysz i hebrajskiego.

Żydzi w Rosji wyraźnie wskazują na swoją narodową orientację, aby promować tworzenie kultury żydowskiej, odradzać i podnosić żydowską świadomość narodową, żydowskie narodowe postrzeganie świata, odczuwanie swego żydostwa. Jak dobrze i ściśle powiedziała nauczycielka Rosyjskiego Uniwersytetu Żydowskiego Wiktoria Moczałowa: „Chcę, żeby się odgrzewała dusza żydowska”.

Okazuje się, że najpierw Żydzi gromadzą się w ściśle narodowym kręgu żydowskim i dyskutują o problemach rozwoju żydowskiej świadomości narodowej, wzmacniania i odgrzewania żydowskiej duszy narodowej, a potem ci sami Żydzi, ale już jako „najlepsi przedstawiciele rosyjskiej inteligencji” pod przewodnictwem Żyda Siergieja Fiłatowa zasiadają do dyskusji nad problemami rosyjskiej inteligencji.

A oni co, na poważnie, naprawdę będą myśleć o zachowaniu i odgrzewaniu duszy rosyjskiej, duszy czeczeńskiej, duszy tatarskiej, o rozwoju rosyjskiej świadomości narodowej, świadomości narodowej Baszkira, Buriata, Tuwińca? A kiedy rzeczywiście pojawia się wyraźnie wyrażony rosyjski program narodowy, to ci sami „najlepsi przedstawiciele rosyjskiej inteligencji” z rozdzierającym serce krzykiem o „zoologicznym antysemityzmie!”, „rosyjskim faszyzmie!” rzucają się, aby donieść Prezydentowi (Jelcynowi – AL): „Drogi Borysie Nikołajewiczu! Do Pana, jako gwaranta Konstytucji Federacji Rosyjskiej, zwraca się kierownictwo społeczności żydowskiej Rosji z prośbą o powstrzymanie narastającej zarazy faszystowskiej, jednym ze źródeł której jest członek Zgromadzenia Federalnego Federacji Rosyjskiej Gubernator Kraju Krasnodarskiego N.

343

Kondratienko. Społeczność żydowska jest oburzona faktem otwartego głoszenia ideologii faszystowskiej, która w ustach urzędnika tej rangi nabiera charakteru oficjalnego stanowiska władzy państwowej Federacji Rosyjskiej. Żydowska społeczność Rosji wymaga publicznej i prawnej oceny działalności Gubernatora Krasnodaru, a także natychmiastowych praktycznych kroków w celu ograniczenia działalności zażartego faszysty”.

Przecież cały „faszyzm” rosyjskiego Kondratienki polega tylko na tym, że mówił on głośno i wyraźnie o narodowych interesach narodu rosyjskiego, o ochronie narodowych interesów Rosji: „Nie może być tak biednym taki bogaty kraj, jak Kubań. Nie może być biednym takie bogate państwo, jak Rosja. Ubóstwo można wywołać tylko sztucznie”.

Żydówka Galina Drubaczewskaja może pisać spokojnie, niewymuszenie, z uzasadnionym poczuciem godności własnej: Nie zaprzeczę i ja, że jestem Żydówką, Kiedy nadejdzie czas, aby o tym powiedzieć.

Pisać nie w Izraelu, a pisać w Rosji, i nie w języku jidysz, czy po hebrajsku, pisać w języku rosyjskim. Ale wystarczyło tylko rosyjskiemu Kondratience na swojej rosyjskiej ojcowskiej ziemi stanowczo i twardo powiedzieć o sobie jako o Rosjaninie, to jakąż burzę gniewu i nienawiści wywołało to u Żydów. Gazeta „Izwiestia” natychmiast zobaczyła w przemówieniach Kondratienki „wielkie zagrożenie dla teraźniejszości i przyszłości Rosji”, a magazyn „Nowy czas” (ros. -“Новое время”) powiesił na Kondratience wszystkie etykietki począwszy od „kuchennego żydofoba” do „zwykłego antysemityzmu jaskiniowego”, „Wiadomości Moskiewskie” (ros. - “Московские новости”) domagały się wydalenia Kondratienki z Rady Federacji ...

Poczucia miary Żydzi nie znają. Przemawiając w Moskiewskim Sądzie Miejskim, Żyd Abuszachmin, reprezentujący interesy prezydenta Jelcyna, z pewnością i głośno sugerował sędziom, że nie może minister w Rządzie Rosji cały czas mówić: „duch narodowy, Rosja, Ruś, Rosjanie, Rosjanie, Rosjanie, russkije, russkije...” i sędziowie niewolniczo słuchali Żyda.

* * *

Żydzi dbają tylko o swoje korzyści. Nie potrafią myśleć inaczej. Nie dane jest to im. Tak już są oni ułożeni, zbudowani. Żydów nie można na nowo wychować, przekonać. Bezużyteczne jest wyrzucanie im wstydu, odwoływanie się do ich sumienia. Żydów należy traktować takimi, jakimi są i należy rozumieć, że nie wolno im dawać władzy w Rosji. Ani małej władzy, ani dużej - żadnej! Każda władza, każde stanowisko, Żydzi wykorzystują wyłącznie dla własnych interesów, własnego dobra. Żyd ciągnie do władzy, do wszystkich stanowisk, dużych i małych.

Każde, nawet najmniejsze dochodowe, „ciepłe” miejsca są tylko dla Żydów i każdy z tych Żydów troszczy się o interesy tylko Żydów, bezczelnie, cynicznie lekceważąc wszystkich innych, niezależnie od tego, czy dotyczy to interesów osoby innej nacji, interesów innego narodu, czy interesów innego państwa, z wyjątkiem Izraela. Dla Żyda, czy to Rosja, w której on żyje, czy to Afryka, w której on być może nigdy nie był - to jest wszystko jedno, dla Żyda jest tylko jedna ziemia, która różni się od innych – to Izrael.

Jak pisze o tym były obywatel sowiecki Felix Dector: „Są tylko dwa miejsca, w których Żyd może żyć: to jest Izrael i nie-Izrael. Nie-Izrael - to może być Rosja, Niemcy, Afryka, Ameryka, to nie ma znaczenia.” Oto dlaczego, kiedy trzeba było dać możliwość Żydom, którzy już zarobili pieniądze na obniżkach cen, na protekcjonistycznym dostępie do tanich surowców i tanich pożyczek państwowych, w „boomie bankowym”, skupić za bezcen vouchery, aby zagarnąć łakome kawałki własności państwowej, ale utrudniała to ustawa o imiennych rachunkach prywatyzacyjnych, to

344

dwóch Żydów: Czubajs i Krasawczenko, ówczesny Przewodniczący Komitetu Rady Najwyższej ds. Reform Gospodarczych, szybko się dogadali, jak obejść to przeszkadzające Żydom prawo.

Cel osiągnęli przy pomocy tzw. specjalnych uprawnień Prezydenta, które Jelcyn posiadał w 1992 roku. Jelcyn miał prawo wydawać dekrety formalnie sprzeczne z prawem, ale jeśli Rada Najwyższa nie odwoła takiego dekretu w ciągu tygodnia, to dekret wchodził w życie.

Czubajs podpisał u prezydenta dekret o wprowadzeniu zamiast imiennych bonów prywatyzacyjnych bezosobowych voucherów, podczas gdy Krasawczenko, po otrzymaniu dekretu, przetrzymał go w sejfie przez tydzień i dekret automatycznie wszedł w życie.

W ten sposób dwóch Żydów w interesie garstki Żydów, którzy w wyniku tej afery stali się właścicielami gigantycznego dobra narodowego, ograbili do ostatniej nitki wszystkie narody Rosji

Klasyczny przykład żydowskiej władzy. Czubajs z Krasawczenką nie są potworami, nie są wampirami, nie są podludźmi, są zwykłymi, normalnymi Żydami. Innych Żydów nie ma. I Żydzi nie potrafią zachowywać się inaczej. Przekonywałem się o tym za każdym razem, kiedy otrzymywałem rozporządzenia od Żydów wyższego szczebla lub gdy się do mnie zwracali z „prośbami” wysoko postawieni Żydzi, to wiedziałem z góry, że z pewnością będą to starania o interesy tylko Żydów.

Czy w imieniu Prezydenta jego asystent Żyd Kostikow stara się o publikację książki Żyda Aleksandra Jakowlewa, lub czy też pierwszy wicepremier rządu Żyd Szochin rozporządzeniem rządowym nakazuje natychmiastowe otwarcie państwowego finansowania budowy drukarni dla prywatnej „Gazety Wspólnej” (ros. - “Общей газеты”) Żyda Jegora Jakowlewa i żadne dowody, że gazetka jest prywatna, że jej nakład jest znikomy, mniej niż osiem tysięcy, że w Moskwie połowa maszyn drukarskich jest bez pracy, nie były brane pod uwagę przez Żyda Szochina, on nawet nie chciał o tym słyszeć.

W porównaniu z interesami Żydów wszystkie inne interesy są niczym. Żyd pracuje tylko dla Żyda. I kiedy szef Administracji Prezydenta, Żyd Siergiej Fiłatow „poprosił” o wsparcie finansowe dla „Wiadomości Literackich” (ros. - “Литературных новостей”), to można było, bez zaglądania ani do gazety, ani do listy autorów, ani do składu redakcji, wiedzieć z góry, że jest to gazeta żydowska.

Żydowska ręka myje tylko żydowską rękę. Rasy żydowskiej nie można zmienić, szkoda na to tracić czas i wysiłek. I dlatego prawem życia Rosji powinno się stać - ani ziarna władzy dla Żydów. Zasada władzy państwowej musi być nienaruszalna: Rosjanie nie dowodzą w Izraelu, Żydzi nie mogą dowodzić w Rosji. W przeciwnym razie za każdym razem będzie się powtarzać to, co dzieje się dzisiaj, gdy Żydzi rządzący w Rosji stale obniżają nakłady na wynagrodzenia, pensje wojskowe, emerytury, wypłaty dla matek i dzieci, a jednocześnie u siebie, w Izraelu, w tym samym czasie podejmują decyzję o zwiększeniu ogólnej kwoty wypłat dla wojskowych, urzędników państwowej służby cywilnej i emerytom z 163 miliardów szekli (46 miliardów dolarów) do 300 miliardów szekli.

Za jeden rok - dwa razy więcej! Cóż to za izraelski cud gospodarczy? Jaka eksplozja potęgi ekonomicznej Żydów? Czy z głębi ziemi Izraela wytrysnęły fontanny ropy? Czy też ta złotonośna żyła została ułożona do Izraela przez Żydów z Rosji?

Jak triumfalnie i zwycięsko składają sprawozdania przed narodem żydowskim na 2-im kanale izraelskiej telewizji: Bieriezowski, Gusinskij, Chait, Małkin: „Kolosalna niewidziana w historii redystrybucja własności. W 1991 roku własność państwa wynosiła prawie 90 procent. Dziś ogromny, bogaty kraj w 75 procentach - 75 procent! - nie jest już własnością państwa. 60 procent rosyjskiego kapitału należy do żydowskiego biznesu…”

345

* * *

Na razie ukradkiem, po złodziejsku, ale to na razie, w Rosji ustanawia się podwójny standard - żydowski i nie-żydowski, że nadszedł czas, aby wywieszać tabliczki „tylko dla Żydów”. Zresztą są one już realne, niewidoczne, ale odczuwalne na Kremlu, w Białym Domu, w sądach, w domach bankowych ... Aby uzyskać kartę kredytową do Stołecznego Banku Oszczędności, należy wypełnić formularz zgłoszeniowy, gdzie w wykazie danych osobowych bezpośrednio po nazwisku, imieniu ojca należy podać nazwisko panieńskie matki. Taka dokładność jest ważna tylko dla Żydów, którzy określają narodowość przez matkę.

Dla tych samych Żydów, którzy publicznie, hałaśliwie, histerycznie, uporczywie i nie bezskutecznie starają się anulować rubryki o narodowości nie tylko w paszporcie, ale także w każdym innym dokumencie, dla tych Żydów, którzy nas pouczają: „chlubić się swoją narodowością należy po cichu”, „czysta rasa jest potrzebna tylko dla psów i koni ”, „swoją „krew” uwzględniają tylko dla zwierząt, a dla ludzi - tylko faszyści”.

Ani jeden Żyd, który otwarcie, bezczelnie okradał i okrada Rosję, do tej pory nie stanął przed sądem, natomiast rosyjski oficer, podpułkownik, który nie otrzymywał przez długie miesiące ani kopiejki na utrzymywanie jednostki i nie mając żadnych środków na żywienie żołnierzy, utrzymywanie w gotowości bojowej powierzonego mu pododdziału, był zmuszony sprzedawać olej napędowy i, jak wykazało dochodzenie, wszystkie pieniądze ze sprzedaży przeznaczył na utrzymanie jednostki i który nic nie wziął dla siebie ani kopiejki, to ten rosyjski oficer otrzymuje siedem i pół roku więzienia z konfiskatą mienia i pozbawieniem stopnia wojskowego ...

Jeśli dla nas, rosyjskich głupców, nie są lekcją nauki ani Iwan Groźny, ani Katarzyna Wielka, ani Aleksander III, ani św. Jan z Kronsztadu, ani Fiodor Michajłowicz Dostojewski, którzy widzieli w Żydach nieprzejednanych wrogów Chrystusowych, wrogów narodu rosyjskiego i na próżno nas o tym ostrzegali, to może nasza własna nędza, nasze własne upokorzenie, obecna hańba Rosji nauczy nas wreszcie tego, że nie można tolerować Żydów u władzy, nie można nawet odrobiny władzy dawać w ich paskudne ręce.

Dla Rosji nadszedł dzień, kiedy kwestia całkowitego przepędzenia Żydów od władzy stała się kwestią zdrowia lub śmierci kraju, życia lub śmierci narodu rosyjskiego.

Żeby uratować Rosję, nie trzeba bić Żydów, trzeba nie głosować na Żydów. Ani jednego Żyda w Dumie Państwowej, ani jednego Żyda w zgromadzeniach ustawodawczych regionów, województw, autonomii, ani jednego Żyda na stanowiskach gubernatorów, burmistrzów, szefów administracji powiatowych.

Lepiej niech ręka uschnie, niż głosować na Żyda!

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. „Божий Народ”.Приложение 9. О ЕВРЕЙСКОМ ФАШИЗМЕ. Борис Мироновhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 09. htm 5.5.2019 r.

346

Załącznik 10. STAROŻYTNA RUŚ I WIELKI STEP.

Lew Nikołajewicz Gumilow

Wędrujący superetnos

W pierwszym tysiącleciu nowej ery istniał jeszcze jeden superetnos, bez terytorium, bez scentralizowanej władzy, bez wojska ... ale istniał.

Żydzi, rozproszeni od Niemiec do Iranu, żyli, nie tracąc swojej wewnętrznej jedności, pomimo różnorodności zewnętrznej. Wśród nich byli nosiciele różnych tradycji kulturowych, różnych ideałów, różnych stereotypów zachowania.

Wschodni Żydzi nie byli podobni do Żydów bizantyjskich czy niemieckich, ale my nazywamy ich przecież nie etnosem, ale superetnosem. Dlatego w IX wieku nadszedł czas, aby wypowiedzieć swoje słowo. A ponieważ to „słowo” zostało wypowiedziane w Chazarii i miało bardzo istotny wpływ na los Chazarów, to konieczne będzie prześledzenie, w jaki sposób i dlaczego mogło do tego dojść. W tym celu będziemy musieli zagłębić się w starożytność i prześledzić losy wschodniej gałęzi społeczności żydowskiej i jej związki z Iranem.

Etniczna historia Żydów była kręta i zróżnicowana, ale przemiany, które powstawały w wyniku impulsów pasjonarnych, zmieniały je nie mniej niż wszystkie inne etnosy. Jednocześnie przy tym zmieniały się nawet oblicze kultury i dogmaty religijne, fenomeny o wiele bardziej stabilne niż stereotypy etniczne, ale etnonim pozostawał, co wprowadzało w błąd niewykształconych ludzi, a nawet uczonych.

Legendarne informacje z pierwszych ksiąg Biblii mgliście mówią o niejasnych powiązaniach przodków Żydów z Sumerem, a potem z Egiptem, ale to nie ma nic wspólnego z naszym tematem. Historycznie zarejestrowane plemiona Habiru w XIV wieku p.n.e. rozpoczęły podbój, niezwykle okrutny, bezbronnego i kochającego pokój Kanaanu, ale napotkali opór ze strony Filistynów, jednego z „ludów morza”, prawdopodobnie starożytnych Achajów lub Hetytów.

Wojna z Kananejczykami i Filistynami trwała aż do X wieku p.n.e. (faza akmatyczna etnogenezy). Dopiero król Dawid (1004–965 p.n.e.) osiągnął decydujący sukces i zdobył Jerozolimę, gdzie jego syn Salomon zbudował świątynię. Ale po śmierci Salomona jego królestwo rozpadło się na dwie części (nadłamanie), a w 586 roku p.n.e. Jerozolima została zdobyta przez babilońskiego króla Nabuchodonozora, który uprowadził jeńców do Babilonu. Tak rozpoczęło się słynne rozpraszanie (diaspora) - inercyjna faza etnogenezy.

W Babilonie Żydzi zadomowili się i kiedy w 539 p.n.e. Cyrus pozwolił im wrócić do ojczyzny, z tego pozwolenia skorzystało niewielu. Babilońska kolonia Żydów okazała się bogatszą i liczniejszą od Palestyńskiej.

Z Babilonu Żydzi rozprzestrzenili się po całej Mezopotamii i Suzjanie (Chuzistanie), gdzie weszli w ścisły kontakt z Persami. Istnieje nawet przypuszczenie, że słynny napis anty-devowy Kserksesa, który zakazał czczenia bogów plemiennych – devów (divów, czyli złych duchów, demonów, upadłych aniołów - od A.L.), znalazł odzwierciedlenie w Biblii, w księdze „Estery”, zawierającej opis, jak mądry Mordechaj, dzięki urokowi swojej siostrzenicy Estery, która oczarowała króla,

347

zdołał zorganizować masakrę Macedończyków i innych rywali Żydów, którzy walczyli o wpływ na perskiego króla królów.

Jednak sukces Mardocheusza był nietrwały. Persowie ostygli w stosunku do Żydów i radośnie powitali Aleksandra Wielkiego, wykorzystując fakt, że ani król, ani jego greccy przyjaciele nigdy nie stykali się z Żydami. Kiedy Grecy i Żydzi znaleźli się w granicach jednego państwa Seleucydów, wybuchła między nimi krwawa wojna, która się zakończyła zwycięstwem Żydów, którzy założyli w Palestynie królestwo z dynastią Machabeuszy. Stopniowo Żydzi palestyńscy i Żydzi z diaspory zaczęli izolować się od siebie „tworząc jak gdyby dwie nacje (narody)”. I ich losy były różne.

Przed pochodem Aleksandra Macedońskiego grupy etniczne (etnosy) Hellady i Azji Zachodniej żyły oddzielnie. Kultury Egiptu i Babilonu spokojnie zanikały pod egidą perskiego króla. Chociaż Babilon jeszcze stał, ale Babilończyków w nim prawie nie było. Chociaż Nil jeszcze nadal nanosił muł na pola Egipcjan, to oprócz fellachów i garstki kapłanów, starożytną wielkość przetrwały tylko groby. Oprócz Persów, Sogdian, Baktrian i ludów Azji Mniejszej, pewną niezależność zachowali Żydzi w Palestynie i Dejlemici w Elbursie i być może rabusie z Cylicji oraz Partowie.

Ale po macedońskim podboju wszystko się pomieszało i powstała cywilizacja zwana „hellenizm”. Nie ma potrzeby charakteryzować tę epokę, ponieważ było to już robione wiele razy. Wystarczy nam zrozumieć jej znaczenie dla etnogenezy. Pod suwerenną władzą Seleucydów i Ptolemeuszy były nie integralne etnosy, posiadające oryginalne struktury i specyficzny stereotyp zachowania, ale terytoria: piękne miasta, gdzie ludzie mówili po grecku i otaczające je wille, gdzie rozumieli grekę. Jedni i drudzy byli posłuszni władzom, ponieważ to dawało im spokój. Nie mieli jednak żadnych uczuć do swoich władców. Macedończycy byli dla ludności obcymi i nieprzyjemnymi ludźmi. Natomiast związki wewnętrzne zostały zniszczone przez pojawienie się wspólnego rynku i ogólnie dostępnej cywilizacji helleńskiej. Etnosy (grupy etniczne) powoli w niej rozpływały się, zanikały. Wyjątkiem byli tylko Żydzi, którzy odzyskali niepodległość pod zwierzchnictwem Machabeuszy.

Ale teraz nie chodzi o nich. W I wieku p.n.e. Rzym podporządkował pod swoją władzę Syrię i Egipt. Oporu nie było i nic się nie zmieniło, z wyjątkiem tego, że macedońskich urzędników zastąpili włoscy. Presja podatkowa nieznacznie wzrosła, ale z drugiej strony porządki rzymskie zapewniły wzrost gospodarki i jedno kompensowało drugie. Miasta rozwijały się i przepełniały subpassionariuszami, istniejącymi w tym sprzyjającym regionie kosztem nadwyżek rolnych, ponieważ natura, nie zgwałcona przez technikę, może wykarmić nie tylko tych, co pracują, ale także pasożytów. Ale kiedy pasjonarny impuls minął, rozpoczął się nowy proces etnogenezy.

We wschodnich prowincjach Cesarstwa Rzymskiego pojawiło się wielu poszukiwaczy Boga. Wymienienie idei, wysuniętych wówczas, spowodowało by nasze odejście od tematu. Wystarczy, że zwyciężyła i wszędzie rozprzestrzeniła się wspólnota chrześcijańska, która wchłonęła zdecydowaną większość pasjonatów, którzy się pojawili. Ludzie o niskim poziomie pasjonarności w społecznościach chrześcijańskich byli niepotrzebni. O takich było powiedziane: „Znam twoje czyny. Nie jesteś zimny ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! Ale skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, to wypluwam (inne tłumaczenia: „wymiotuję”) cię z moich ust” (Apokalipsa 3, 15-16). Na tej zasadzie powstały pierwsze konsorcja pasjonatów nowego typu. Do połowy II w. połączyli się oni w osobny subetnos, czyli „etnos według Chrystusa”.

Głównym wrogiem nowej populacji nie były władze rzymskie, które myliły Chrześcijan z Żydami, ale miejska subpasjonarna czerń (motłoch), która walczyła z pasjonarnym i duchowym wzrostem, pisząc donosy i to tak liczne, że Trajan przez specjalny edykt zabronił ich rozpatrywania. W tym czasie Chrześcijanie byli prześladowani zgodnie z prawem zakazującym wszelkich organizacji publicznych, takich jak, na przykład, związku szewców lub wspólnoty do gaszenia pożarów, a nie za wyznawanie wiary w ukrzyżowanego Boga.

348

W tej fazie etnos zachowywał się jak dziecko w łonie matki. Będąc w rzeczywistości nową osobą, sam nie był tego świadomy. Pierwsi Apostołowie uważali siebie za Galilejczyków. Odczuwali oni różnicę w stosunku do swoich współplemieńców, ale przypisywali to zstąpieniu na nich Ducha Świętego. Jednak ten jeden fakt wystarczył, aby Żydzi przestali widzieć w nich członków swojej grupy etnicznej (etosu) i już w 35 roku ukamienowali archidiakona wspólnoty chrześcijańskiej - Szczepana. Od tego czasu wrogość między Żydami i Chrześcijanami stale się nasilała.

Działalność Apostoła Pawła przyciągnęła do wspólnoty chrześcijańskiej - konsorcjum - dużą liczbę ludzi z różnych etnosów (grup etnicznych). Pierwsze pokolenie Chrześcijan, odczuwając swoją wspólnotowość, pamiętało o swoim pochodzeniu. Stąd setnik Korneliusz wiedział, że jest Rzymianinem, a Dionizy Areopagita uważał się za Hellena (Greka).

Ale wspólnota losu jednoczyła członków konsorcjów chrześcijańskich, zwłaszcza podczas prześladowań. Szczególnie mocno na konsolidację Chrześcijan wpłynęły ich brutalne morderstwa przez żydowskich powstańców z Bar Kochba (Syna Gwiazdy) w 135 r. Po tym tradycyjne więzi między nową integralnością etniczną a starą, ale reformowaną przez dodanie starożytnego przekazu, zostały zerwane.

Żydzi, którzy przeżyli po represjach rzymskich, przyjęli w 219 r. interpretacje przekazów, sporządzonych w Tyberiadzie przez rabina Judę, - „Misznę”, która stała się podstawą Talmudu. Stąd poszło nauczanie rabinizmu, wrogiego Chrześcijaństwu.

A wspólnoty babilońskie, złożone z różnych substratów etnicznych, z wyczuciem odbierały filozofię grecką i perską. W środowisku ich pojawiły się nauki gnostyczne, w tym Kabała.

W ten sposób ostatecznie się rozeszły galilejskie nauczanie Chrystusa i judaizm diaspory, dając początek dwóm superetnosom o różnych dominantach i różnych losach.

W przeciwieństwie do Żydów, poganie nie stawiali żadnego ideologicznego sprzeciwu wobec pierwszych Chrześcijan. Wiara w starożytnych bogów - patronów plemienia została podważona przez rozwój filozofii, która oderwała od kultu najbardziej intelektualną część Hellenów (Greków) i Rzymian.

W erze Pryncypatu religia Jowisza przekształciła się w szanowaną tradycję, wyraz lojalności wobec rządu, a tym samym utraciła element mistycznego związku między bóstwem a człowiekiem.

Śmiertelny cios starożytnej religii został zadany przez samych cesarzy, którzy domagali się boskiego kultu dla swoich posągów w świątyniach (tak jak naszemu ostatniemu carowi Mikołajowi - Przeklętemu - red. NN). Przecież nikt nie mógł szczerze uwierzyć, że pijak Witeliusz, rozpustnik Ogon, wariat Guy Cezar Kaligula i im podobni - są bogami. A ponieważ musiano im składać ofiary na równi z Jowiszem, Junoną, Marsem, Wenus, to i tamtych zaprzestano traktować poważnie. Większość wykształconego społeczeństwa stała się obojętno-ateistyczną, a niższe klasy ograniczały swoje życie duchowe do przesądów.

Prześladowania Chrześcijan przez pierwsze 150 lat były dokonywane albo w wyniku donosów Żydów, albo przez prawo Trajana o zakazie działalności jakichkolwiek wspólnot. Trajan traktował Chrześcijan bez żadnego zainteresowania, a nawet zabronił przyjmowania na nich donosów, a nakazywał ich egzekucję tylko na podstawie osobistego oświadczenia o przynależności do wspólnoty chrześcijańskiej. Dlatego chrześcijaństwo rozprzestrzeniało się w całym Imperium, przyciągając do siebie łaknących i spragnionych prawdy, czyli pasjonatów. A ponieważ pasjonaci byli zgrupowani w rejonie pasjonarnego impulsu: w Syrii, Azji Mniejszej i Palestynie, to właśnie rzymski Wschód stał się podatnym gruntem dla nasion wiary chrześcijańskiej.

349

* * *

Ale okres inkubacji dobiegł końca. W 155 roku Chrześcijanie oznajmili o sobie podczas dysputy. Justyn Filozof odrzucił wiarę w pogańskich bogów, potępił ofiary ze zwierząt i sformułował doktrynę chrześcijańską, odmienną od judaizmu i systemów filozoficznych Hellady. Konsorcja chrześcijańskie połączyły się w subetnos i z tym zjawiskiem władze imperialne musiały się liczyć.

Od końca II do początku IV w. domagano się od Chrześcijan znaku politycznej lojalności - uznania cesarza za boga i składania ofiar na jego ołtarzu. Chrześcijanie gwarantowali wiarygodność polityczną, ale kategorycznie odrzucili wiarygodność ideologiczną.

Odmówili oni uznania za boga centuriona lub senatora, intryganta, rozpustnika, mordercę, chociaż byli gotowi służyć mu jako władcy. Władze były niezadowolone z takiego pół-posłuszeństwa i poszły naprzeciw życzeniom mas, miejskiego motłochu, domagających się eksterminacji Chrześcijan.

Ale tragedia ludzka polegała na tym, że Chrześcijanie byli najbardziej wiernymi, uczciwymi i odważnymi legionistami, a poganie - najbardziej zwodniczymi, upartymi i niestabilnymi żołnierzami w bitwie, często zdradzającymi swoich przywódców. I wynikało to z naturalnej separacji: do wspólnot chrześcijańskich szli ludzie nowego ducha psychologicznego, podczas gdy w pogaństwie pozostawali ci, którzy w rzeczywistości utracili dawną wiarę i nie nabyli nowej, przyswajając sobie zamiast religii zasadę maksymalnego podlizywania się.

W 313 r. Konstantyn, który pokonał swojego przeciwnika, Maxencjusza z pomocą Chrześcijan, wydał edykt w Mediolanie, który postawił Chrześcijaństwo na korzystnej pozycji. I wówczas miejski motłoch (czerń) ogłosił się chrześcijańskim i zaczął z taką samą dzikością eksterminować pogańskich filozofów. Trwało to przez cały IV wiek.

Chrześcijaństwo i pogaństwo walczyły między sobą w bardzo dziwny sposób. Ani neo-platońscy filozofowie - Iamblich, Libanius, Hypatia, Hemeria, Themisties, ani stoicy, ani mitraicki cesarz Julian Apostata, ani „Ojcowie Kościoła” - Bazyli Wielki i Grzegorz Teolog, ani chrześcijańscy naukowcy - Orygenes, Marcion czy gnostycy - Vasilides i Valentine - nie splamili się ohydnymi zbrodniami przeciwko tym, którzy myślą inaczej.

Z drugiej strony, rzymski, antiocheński i aleksandryjski motłoch, cesarze - żołnierze, demagodzy, niepiśmienni mnisi i skorumpowani urzędnicy uczestniczyli w zabójstwach, wpierw Chrześcijan, a następnie pogańskich filozofów. Łatwo zauważyć, że zarówno niższe klasy mieszczan, jak i przywódcy wynajętych żołnierzy byli najmniej zainteresowani kwestiami życia duchowego. Ci zdemoralizowani potomkowie nawet nie starożytnych Rzymian i Hellenów, ale zhybrydyzowanej ludności hellenistycznych ośrodków handlu i rzemiosła równie pilnie niszczyli kiełki nowego życia duchowego i ślady starożytnej kultury.

Spadkobiercy Konstantyna, którzy niezbyt pewnie siedzieli na tronie, uważali, że dobrze jest spełniać życzenia mas i ich liderów. Syn Konstantyna, Konstancjusz, nakazał, aby poganie zostali pozbawieni własności i straceni za składanie ofiar. Zresztą, za odrzucanie nauk Ariusza wysyłał on Chrześcijan na ciężkie wygnanie. Ale po 381roku na takie same wygnania Teodozjusz zaczął wysyłać Arian. W 382 r. Gracjan nakazał wynieść z Kurii Senackiej ołtarz zwycięstwa - symbol potęgi rzymskiej. Ostatnia próba ratowania pogaństwa w latach 392-394 została stłumiona przez Teodozjusza, który ukarał śmiercią przywódców powstania Eugeniusza i Arbogasta.

Kościół Zachodni otrzymał we wczesnym okresie bardzo ciężkie dziedzictwo. Ludność wiejska Włoch, Hiszpanii i Galii, nie dotknięta pasjonarnym impulsem, odnosiła się do głoszenia jakiejkolwiek wiary z ogromną obojętnością.

350

I tak samo ospale broniła ona starej religii, w wyniku czego pogańskie kulty w Europie Zachodniej przetrwały do VII wieku. Ale w miastach, do których ludność emigrowała ze Wschodu, namiętności wrzały na całego, a Chrześcijaństwo przybierało skrajne formy. Genetyczny dryf pasjonarności wytworzył populację męczenników i fanatyków, która zapewniła tron Konstantynowi, któremu udało się wykorzystać tę straszną siłę.

W płomieniu akmatycznej fazy pasjonarności spłonął cały żużel, odziedziczony przez Bizancjum od starożytności. Wymarł subpasjonarny motłoch miejski. Pogańskie obszary peryferyjne zostały zajęte przez Niemców (na Zachodzie), Słowian (na Półwyspie Bałkańskim) i Muzułmanów – nowy etnos (grupę etniczną), który pojawił się w Arabii w wyniku kolejnego pasjonarnego impulsu i z ogromną prędkością przeszedł całą fazę wznoszenia się, aż do powstania superetnosu.

Ale w IV wieku Chrześcijaństwo jako ideologia przekroczyła granice etnosu. Chrześcijanami zostali Goci, Burgundowie, Swebowie, Wandałowie w Europie, Ormianie i Gruzini w Azji, Abisyńczycy w Afryce. Te etnosy nigdy nie znały rzymskiej władzy, rzymskiej kultury, rzymskiej dyscypliny. Dlatego nie utworzyły one jednego etnosu z Rzymianami, ale pozostali sami.

I tutaj decydującą rolę odegrał podział etnosu chrześcijańskiego na dwa nurty: nicejski i ariański. Niemcy przyjęli chrześcijaństwo z naukami Ariusza, a w Imperium zwyciężyło nauczanie Atanazego, czyli nicejskie. Po triumfie na Soborze w Konstantynopolu w 381 r. zjednoczyło ono swoich zwolenników w etniczną integralność, którą nazywamy bizantyjską.

Od tej daty etnos bizantyjski wszedł w fazę akmatyczną. W wiekach IV-VI. etnos ten rozszerzał się, zdobywając Zakaukazie i Irlandię, zniszczył pozostałości starożytnej kultury, rozpadł się na szereg subetnosów, z których każdy wysuwał swoje własne wyznanie, często bez wystarczającej podstawy dogmatycznej. W VII wieku stracił on połowę swojego terytorium z powodu wewnętrznych konfliktów i ostatecznie w IX wieku przeszedł w inercyjną fazę etnogenezy.

* * *

Oderwanie od ojczyzny nie pozostaje bez śladu. Żydzi, którzy wrócili z Babilonu do Palestyny, nie znaleźli wzajemnego zrozumienia ani z miejscową ludnością kultu judejskiego - Samarytanami, ani z potomkami starożytnych Kananejczyków (Fenicjan), którzy zamieszkiwali Galileę, region w pobliżu jeziora Tyberiadzkiego (Genezaret), ani z przybyłymi z Napaty Arabami – Edomitami (Idumejczykami) i którzy się osiedlili na byłych ziemiach Filistynów w okolicy Gazy. Jednak Galilejczycy i Edomici zapalili się wybuchem powstania Machabeuszy w 166 r. p.n.e. i razem walczyli z Macedończykami.

Żydzi, odczuwając pilną potrzebę uzupełnienia armii, skierowali te oba narody w judaizm, motywując to tym, że jakoby byli oni w starożytności Żydami, ale w przeciwieństwie do Samarytan utracili wiarę podczas panowania Seleucydów. Dlatego w czasach dynastii Machabeuszy (152-37 p.n.e.) przedstawiciele wcielonych etnosów byli uważani za Żydów, ale jakby drugiej klasy. Ci odpowiadali im wrogością, do rozlewu krwi włącznie.

Herod I Wielki (37-4 p.n.e.), pomimo wszystkich usług dla kraju i narodu, „miłość i oddanie znalazł tylko w Samarii i Idumei, ale nie wśród ludu izraelskiego”, ponieważ był obcokrajowcem. On sam zresztą mówił, że „czuje pociąg do Greków w takim samym stopniu, w jakim odczuwa obrzydzenie do Żydów”. Bał się nawet swoich dzieci od Żydówki, tak samo jak Żydów.

Trwało to do czasu, aż pasjonarna eksplozja dała mieszkańcom Palestyny energię, niezbędną do samopotwierdzenia (samoafirmacji). Wtedy Edomici przejęli władzę w Palestynie, wydalając ostatnich Machabeuszy (Hasmoneńczyków), a Galilea stała się miejscem narodzin Wcielonego Słowa i nowej religii, nie tylko obcej, ale i przeciwnej tej formie judaizmu, która ukształtowała się

351

podczas kontaktów z Grekami i lizusostwa u Rzymian, tej, którą T. Mommzen nazwał neo-judaizmem.

W Galilei wszystko było inaczej. Tam nienawidzono wszystkiego, co greckie i rzymskie. Stamtąd wyszli pierwsi sykariusze (sztyletnicy – od „кинжальщики” - posługujący się krótkimi sztyletami) - terroryści, którzy zabijali zarówno cudzoziemców, jak i apostatów.

A Galilejczyk Jezus Chrystus mówił do Żydów: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, groby ukryte” (Ew. Łukasza 11, 47) oraz „Waszym ojcem jest diabeł i wy chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą człowieka i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Ew. Jana 8, 44).

Tak kategoryczne charakterystyki wskazują na sprzeczność chrześcijańskich i żydowskich stereotypów zachowawczych (behawioralnych), ponieważ w I w. p.n.e. Żydzi bardziej służyli mamonie (bogactwu), niż Świątyni Jerozolimskiej.

Pieniądze zdobyć było łatwo, ale w tym celu trzeba było włączyć się do wspólnego rynku hellenistycznego świata i wziąć udział w jego intrygach i kłótniach.

Ludzie do operacji handlowych byli, ale musieli oni nauczyć się języka greckiego, przyswoić grecką edukację, przejąć maniery, zmienić imiona ... krótko mówiąc, zmienić stereotyp zachowania.

Owi hellenizowani Żydzi byli nazywani saduceuszami i nie tylko trzymali w swoich rękach gospodarkę i najwyższe stanowiska administracyjne w królestwie Machabeuszy, ale także reprezentowali je poza jego granicami. W Aleksandrii, gdzie Grecy stanowili 50% ludności, było 40% Żydów, a reszta, w tym Egipcjanie, 10%. To samo było na Cyprze i w miastach Azji Mniejszej. Innymi słowy, żydowscy saduceusze weszli do cywilizacji hellenistycznej i stopniowo się w niej rozpuścili.

To odcięło ich od strażników tradycji - faryzeuszy i mas narodu. Szczególnie ci ostatni odczuwali wstręt, że ich władcy upodobnili się do ich najgorszych wrogów – Hellenów (Greków). Dlatego rozłam pola etnicznego rozszerzał się i osiągnął punkt, w którym władza Heroda była utrzymywana przy wsparciu wynajętych wojowników, a prorocy ludowi przeklinali go - sytuacja charakterystyczna dla fazy obskuracji (zaciemnienia). A w I. wieku n.e. etnos upadł i przestał istnieć.

Żydzi palestyńscy, którzy zachowali dość duży udział nieposkromienia i nietolerancji swoich przodków, pokłócili się z Rzymianami, ale ci dwukrotnie rozprawiali się z Żydami - w 70 i 132 roku, i to tak, że Palestyna wyludniła się i osiedlili się w niej Arabowie. Ci Żydzi, którym udało się uciec przed okropnościami wojny na zachodnie obrzeża Imperium, znaleźli tam pokój i bezpieczeństwo.

Co więcej, judaizm zaczął rozprzestrzeniać się w samym Rzymie - przez kobiety, które utraciły swoją tradycyjną moralność w epoce Imperium. Spowodowało to negatywne nastawienie Rzymian do Żydów, według analogii przeniesione na Chrześcijan.

Gdy pamięć o przelanej krwi przygasła, okazało się, że w dużych miastach Imperium Rzymskiego, w koloniach greckich - Pantikapei, Gorgippia i Tanaisie, w Armenii i w oazach Arabii ludność żydowska zachowała się. Byli to jednak już nowi Żydzi, dotknięci pasjonarnym impulsem I - go wieku, a więc byli to rowieśnicy Bizantyjczyków i Słowian. Utrzymywali oni aktywne związki ze swoimi irańskimi współwyznawcami, którzy cieszyli się patronatem wrogów Rzymu - królów

352

Partów. W konsekwencji obie społeczności do końca V w. nieustannie wymieniali między sobą idee i ludzi.

A jak było to dla nich konieczne!

Persja była biednym krajem, ale była przychylna Żydom; Wschodnie Imperium Rzymskie było bogate, ale Grecy z powodzeniem konkurowali z Żydami. W tych stuleciach środek ciężkości konfliktów międzyetnicznych został przesunięty na pole ideologii. Biblia została już przetłumaczona na język grecki i przestała być tajemnicą. Czytano ją pilnie, ale reakcja czytelników była różna.

Jedni opowiadali się za wężem, który skłonił Ewę do zdobycia wiedzy o dobru i złu, a tego boga, który chciał zostawić ludzi w niewiedzy, nazywano złym demonem (Ofici, Ofianie). Drudzy ogłosili materię, a zatem cały widzialny świat jako nie istniejące, czyli po prostu za przeszkody w drodze do doskonałości duszy, której rzeczywistość była potwierdzana (Gnostycy). Trzeci zaprzeczali ciągłości Nowego i Starego Testamentu, uważając starożytną religię żydowską za kult Szatana (Marcion i jego szkoła). Czwarta grupa zwolenników - Manichejczycy - postrzegała świat jako obszar walki między światłem a ciemnością, ale jeśli Chrześcijanie uznawali świat i życie jako twór Boży, to Manichejczycy trzymali się przeciwnego punktu widzenia: świat – to ciemność, która zniewoliła cząsteczki światła (duszy).

Na Zachodzie dualizm się nie utrzymał. Poganin Plotinus i Chrześcijanin Origenes stworzyli przejrzyste koncepcje monistyczne, które zawładnęły umysły ludzi myślących w trzecim wieku, a zwolennicy Gnostyków zamknęli się w swojej pogardzie dla motłochu, a ich idee przestały wpływać na szerokie warstwy społeczeństwa rzymskiego i etnosy (grupy etniczne), które go tworzyły.

W Iranie gnostycki manicheizm natrafił na harmonijny system zoroastrianizmu, w którym życie zostało pobłogosławione i ustanowione jako stworzenie Ormazda, a śmierć i zniszczenie (unicestwienie - anihilacja materii) uznano za dzieło Arymana. Mani zapłacił życiem za logiczność swojego nauczania. Wydawałoby się, że dla systemów gnostycznych, negujących życie, nie ma miejsca na świecie, ale miejsce to znalazło się.

Na granicach wielkich superetnosów: hellenizmu i Iranu, Iranu i Turanu, Turanu i Indii, gdzie osiedliły się małe, choć niezależne księstwa Arabów, Kaukazów, Eftalitów, wyznawcy idei gnostyckich znajdywały schronienie i bezpieczeństwo. Wśród nich byli także Żydzi, którzy wymienili Palestynę na Mezopotamię. Ograniczeni twardymi regułami oficjalnej religii, z wyczuciem reagowali oni na rozwój światowej myśli twórczej i przedstawiali swoje idee jako starożytne przekazy (legendy) – Kabałę i w ten sposób dając im miejsce obok sztywnego systemu Talmudu.

W Kabale istniały też systemy monistyczne bliskie neo-platonizmowi oraz dualistyczne, odziedziczone po Esseńczykach, jak również pociąg do nowych idei, co jakiś czas pojawiających się w Iranie i Bizancjum. A ponieważ we wspólnocie babilońskiej było wielu pasjonatów, to od III do VI wieku kipiała ona od idei i brała aktywny udział w wydarzeniach, mających znaczenie dla naszego tematu.

* * *

Stuletnią nazywa się wojnę Francji z Anglią (1339-1449), ale równie długą i jeszcze bardziej zaciętą była seria powstań w Arabii i Syrii przy najwyższym stopniu pasjonarności etnosu bizantyjskiego i ostatecznym zniknięciem hellenizmu. Te ekscesy były kontynuacją siebie nawzajem i trwały 110 lat - od 517 do 627 r.

353

„Nie można umieścić dwóch mieczy w jednej pochwie”, - tak mówi stare perskie przysłowie. Żydzi i Chrześcijanie byli na równi pasjonatami. Opisana powyżej niezgodność przejawiała się nie tylko w filozofii, ale także w nastrojach mas ludowych. Ludność żydowska południowej Palestyny została zniszczona podczas tłumienia powstania Bar Kochby, ale w Samarii przetrwała, ponieważ Samarytanie nie brali udziału w ruchu żydowskim. Żydzi nie uważali wtedy Samarytan za „swoich”.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов. „Божий Народ”. Приложение 10Древняя Русь и Великая степьЛев Николаевич Гумилёвg - klimov . info / klimov - bn / Bnp 10. htm 8.5.2019 r.

Załącznik 11. EDWARD TOPOL: „POKOCHAJCIE ROSJĘ, BORYSIE ABRAMOWICZU!”

List otwarty do Bieriezowskiego, Gusińskiego, Smoleńskiego, Chodorkowskiego i reszty oligarchów. „Argumenty i fakty” nr 38 / 1998 (wydanie międzynarodowe)

354

Wszystko zaczęło się od faksu, który wysłałem do B. A. Bieriezowskiego 26 czerwca tego roku. Było w nim napisane: „Drogi Borysie Abramowiczu! Według opinii moich wydawców sukces moich książek jest spowodowany intensywnym zainteresowaniem zachodnich czytelników prawdziwymi postaciami, tworzącymi współczesną historię Rosji: Breżniewem, Andropowem, Gorbaczowem, Jelcynem i ich otoczeniem. Obecnie zaczynam pracę nad książką, zamykającą panoramę Rosji końca XX wieku i jest zupełnie oczywiste, że lepszego prototypu dla głównego bohatera, zaangażowanego w ekscytujący strumień obecnych rosyjskich kataklizmów, niż B.A. Bieriezowski i lepszej dramaturgii, niż Pańska fenomenalna biografia, zawodowy pisarz nie znajdzie i nawet nie będzie szukał. Mam nadzieję, że Pan rozumie, jak istotnymi mogą się okazać nasze spotkania dla zbudowania przez autora obrazu człowieka, wpływającego na przebieg rosyjskiej historii końca XX wieku."

Dwa dni później zostałem przyjęty przez Bieriezowskiego w jego „Domu przyjęć” przy ulicy Nowokuznieckaja 40. W starej rezydencji, odrestaurowanej z nowo rosyjskim rozmachem i luksusem, dobrze wyszkoleni sekretarze podawali mi herbatę, a Boris Abramowicz Bieriezowski - słuchawki telefonów i notatki od ministrów i szefów administracji prezydenckiej. W odpowiedzi na moją wdzięczność za audiencję w tak napiętym czasie B. A. zauważył, lekko się uśmiechając:

- Pan jednak nadal będzie pisał ...

Zrozumiałem, że przyjęcie to jest wymuszone i przeszedłem do istoty mojej wizyty:

- Borysie Abramowiczu, prawdziwa intencja mojej książki jest następująca. W telewizji, jak Panu wiadomo, jest program „Lalki”. Występują tam lalki Jelcyna, Jastrzębskiego, Czernomyrdina, Kulikowa i innych. Ale główny lalkarz jest za ekranem, a jego nazwisko - to Szenderowicz. A w życiu jest rząd rosyjski - Jelcyn, Kirijenko, Fiedorow, Stiepaszin. Ale główny lalkarz ma długie żydowskie nazwisko - Bieriezowsko-Gusińsko-Smoleńsko-Chodorkowskij i tak dalej. To znaczy, po raz pierwszy od tysiąca lat od chwili osiedlenia się Żydów w Rosji, otrzymaliśmy realną władzę w tym kraju. Chcę Pana zapytać wprost: jak Pan zamierza ją używać? Co zamierza Pan zrobić z tym krajem? Wrzucić go w chaos ubóstwa i wojen czy podnieść z błota? I czy rozumie Pan, że taka szansa zdarza się raz na tysiąc lat? I czy czuje Pan odpowiedzialność przed naszym narodem za swoje działania?

„Wie Pan ...” B.A. miał trudności z odpowiedzią. – Oczywiście, my widzimy, że władza finansowa znalazła się w rękach żydowskich, ale z punktu widzenia odpowiedzialności historycznej my nigdy na to nie patrzeliśmy...

- I nigdy w swoim wąskim kręgu nie omawialiście tego tematu?

- Nie. Po prostu widzieliśmy tę dysproporcję i próbowaliśmy wysunąć do władzy silnego oligarchę finansowego narodowości rosyjskiej. Ale nic z tego nie wyszło.

- Dlaczego? Zresztą jak to się stało, że wszystkie lub prawie wszystkie pieniądze tego kraju znalazły się w rękach Żydów? Czy nie ma utalentowanych rosyjskich finansistów? Przecież w starej Rosji były niezwykłe talenty komercyjne - Morozow, Trietjakow ...

„Wie Pan”, - powiedział B.A. - „oczywiście, utalentowani bankierzy są i wśród Rosjan. Ale w tym zawodzie jest drugi ważny czynnik – to obecność woli. Żydzi umieją przegrywać i znowu powstawać. To prawdopodobnie nasze historyczne doświadczenie. Ale nawet najbardziej utalentowani nowi Rosjanie - nie, nie wytrzymują oni ciosu, po pierwszej przegranej wypadają z gry na zawsze. Niestety.

355

- Przypuśćmy. Ale skoro tak się stało, że u nas cała władza finansowa, a rząd składa się z pół-Żydów Kirijenko i Czubajsa, czy odczuwa Pan całą miarę ryzyka, na które narażacie nasz naród w przypadku runięcia Rosji w przepaść? Pogromy antysemickie mogą przerodzić się w nowy Holokaust.

- „To jest wykluczone”, - powiedział B.A. - Czy wie Pan, jaki jest obecnie procent antysemityzmu w Rosji? Tylko osiem procent! Jest to naukowo sprawdzone!”

... Borysie Abramowiczu, nie opublikuję teraz całej zawartości naszych dwóch spotkań. Sprawa ich nie dotyczy. Rzecz w tym, że w ciągu dwóch miesięcy, które minęły od dnia naszej znajomości, Rosja jednak runęła w finansową przepaść i jest teraz o krok od koszmaru społecznego szaleństwa. A Pan - mam na myśli Pana osobiście i wszystkich innych Żydów - oligarchów - nie zdaliście sobie sprawy, że jest to i ŻYDOWSKA tragedia. A więc, stało się tak, że wraz z upadkiem ZSRR i zawaleniem się sowieckiego reżimu, zdołaliście bliżej niż wszyscy znaleźć się przy torcie. Talent, żydowska smykałka i siła woli pomogły wam nie przegapić tego sukcesu i powiększyć go.

Ale jeśli Pan myśli, że to Pańska osobista zasługa, to jest Pan w tragicznym błędzie! A jeśli Pan sądzi, że tak po prostu, za nic i przez nic, został Pan wybrany przez Boga, aby stać się super finansistą i super oligarchą, to po prostu ciężko Pan grzeszy. Tak, jesteśmy wybrańcami Boga i jesteśmy prawdziwie wybranym przez Niego narodem, ale zostaliśmy wybrani nie do osobistego bogacenia się, ale tylko po to, aby wyprowadzić narody świata z pogaństwa i barbarzyństwa do świata cywilizacji dziesięciu przykazań - nie zabijaj, nie kradnij, nie pragnij żony bliźniego swego ... I ten proces jeszcze się nie skończył, o nie!

Dlatego i dane są nam nasze talenty, smykałka, szybkość umysłu i ta sama wola, z której jest Pan tak dumny. Kiedy każdy z nas okaże się tam, na szczycie, On, Najwyższy, nie zapyta, co złego lub dobrego uczyniliśmy na ziemi, On zada nam tylko jedno pytanie, powie: „Dałem ci taki a taki talent, a ty do czego go użyłeś? Użyłeś go, by dołączyć do cywilizacji naród, do którego cię posłałem, aby on rozkwitał i stawał się bardziej humanitarny, czy też wykorzystałeś Mój dar po to, aby wypełnić swój sejf miliardem dolarów i wypieprzyć milion pięknych kobiet?”

I odpowiadać będziemy zgodnie z wielkością otrzymanego Daru i naszym sposobem jego wykorzystania.

Ale my, oczywiście, jesteśmy ateistami, Borysie Abramowiczu, a także Pańscy przyjaciele - oligarchowie. Dlatego kary po śmierci nie są dla nas straszne, jesteśmy ponad tymi banalnymi i dziecięcymi sentencjami. Jak mówią w narodzie: nie ucz mnie żyć, lepiej pomóż materialnie. A więc, chcę Panu powiedzieć absolutnie materialnie: zapomnijmy na chwilę o dziesiątkach tysięcy Żydów, których w pierwszej fali pogromów uśmiercą nowi rosyjscy czarnosecińcy, zapomnijmy o ich dzieciach i matkach. Ale nawet jeśli zapominając o nich, zdąży Pan odlecieć z Rosji na swoich własnych samolotach, to mimo to będziecie skończonymi ludźmi - stracicie dostęp do dźwigni władzy i gospodarki tego kraju, staniecie się po prostu uchodźcami w obcojęzycznej obczyźnie. Dla Pana to, proszę uwierzyć mojemu doświadczeniu, będzie jak śmierć - nawet przy posiadaniu Pańskich kont w bankach szwajcarskich.

I dlatego ten fakt, że ani swojego daru Bożego, ani swoich pieniędzy nie użył Pan dotąd dla dobra tego kraju i tego narodu, - jest podobny do samobójstwa.

A teraz przypomnijmy – jednak przypomnijmy, Borysie Abramowiczu, o wszystkich pozostałych Żydach i pół-Żydach, zamieszkujących ten kraj. Wie Pan, kiedy w Niemczech wszystkie niemieckie pieniądze znalazły się w rękach żydowskich bankierów, którzy myśleli tylko o zwiększeniu swoich bogactw i władzy, to tam się pojawił Hitler i zakończyło się to Holokaustem. Natomiast nowe rosyjskie czarne koszule i rosyjscy faszyści rosną przy Panu, dziś, na tłustym polu

356

rosyjskiej biedy i jeśli chce Pan wiedzieć, jak to się skończy, to proszę wziąć kronikę Oświęcimia i spojrzeć w oczy tym dzieciom, które stoją tam za drutem kolczastym. A przecież Niemcy byli wielkim i cywilizowanym narodem europejskim, żaden z ich poetów nie powiedział o nich nic złego. „Straszny jest niemiecki bunt, bezmyślny i bezlitosny”. Czy naprawdę wierzy Pan poważnie, że dziś w Rosji jest tylko osiem procent antysemitów? A może myśli Pan, że pogrom jest już widmem historycznym, archaizmem i, jak Pan się wyraził, - „to jest wykluczone”.

„Nic podobnego”, („Хрена с два”),, - Borysie Abramowiczu (przepraszam za język rosyjski). (W oryginale użyto słów „Хрена с два”, wg słowników ma to być powiedzenie wulgarne, kategoryczna forma negacji; ja tego nie dostrzegłem; xрен – to po polsku chrzan, a dwa – to dwa, może należało przetłumaczyć jako „chrzanisz”, „nie chrzań” lub inaczej z użyciem słowa chrzan, po prostu nie wiem – A.L.)

W 1953 roku przeżyłem pogrom w Połtawie - wtedy, w okresie „sprawy lekarzy”, na połtawskim Podolu już się rozpoczynały prawdziwe pogromy, a my, kilka rodzin żydowskich w centrum miasta, zabarykadowaliśmy się w mieszkaniach, trzy dni nie wychodziliśmy na ulicę, a kiedy wyszliśmy, to przeczytaliśmy na swoim ganku: „Żydzi, waszą krwią będziemy dachy smarować!”. I dlatego ja wiem i pamiętam, jak łatwo się to zaczyna: daj tylko żebrakowi i złemu gwarancję bezkarności, a on pójdzie palić, gwałcić i rabować wszędzie – i w Połtawie, i w Moskwie, i w Los Angeles.

Urodziłem się w Baku, Borysie Abramowiczu i tam minęła moja młodość. Mam przyjaciela, który był fantastycznie bogaty nawet w czasach sowieckich, to znaczy wtedy, kiedy Pan żył za 120 rubli wynagrodzenia kandydata nauk, a dla cielesnych przyjemności korzystaliście z jednopokojowego mieszkania swojego przyjaciela. Pewnego razu współmieszkańcy obudzili mojego przyjaciela w środku nocy i powiedzieli: przyszli jacyś ludzie, chcą z tobą porozmawiać. Przyjaciel wstał, ubrał się i wyszedł. W korytarzu stały dwie szlochające Azerbejdżanki. Powiedziały: „Leonidzie, pomóż nam! Nasz ojciec umarł, leży w kostnicy, w szpitalu, a lekarze chcą go preparować (robić sekcję – A.L.). Ale nasze prawo muzułmańskie zabrania tego. Błagamy: powstrzymaj ich, pomóż nam odebrać ciało naszego ojca w stanie nieuszkodzonym!” Mój przyjaciel pojechał do szpitala, znalazł lekarza dyżurnego, który był także Azerbejdżaninem. I mój przyjaciel mówi do niego: „Jak możesz, ty, Azerbejdżanin, łamać prawo swego narodu, jak możesz dopuścić, abym ja, Żyd, przyjechał prosić cię o uszanowanie twojego muzułmańskiego zwyczaju?!”

Oczywiście, on dał temu lekarzowi łapówkę i wykupił ciało ojca tych kobiet. Nie mogło być inaczej - te kobiety wiedziały, do kogo mają iść prosić o pomoc, mój przyjaciel miał w całym Baku reputację dobroczyńcy. Czy wie Pan, jak to się skończyło? Kiedy po iluś latach później zaczęły się w Baku armeńskie pogromy, jego ukochana, Ormianka, uciekła z domu i ukryła się w mieszkaniu swojej babci. Przyjaciel przyjechał po nią, żeby wywieźć ją z Baku. Ale w drodze na lotnisko ona mu powiedziała, że po raz ostatni chce spojrzeć na swój dom. „Jest cały zburzony, zrujnowany, ja już tam byłem!” - powiedział jej Lonia. „Mimo to, proszę, chcę spojrzeć na mój dom na pożegnanie”. Przywiózł ją do jej domu. Ogrodzenie było złamane, ogród zburzony, dom spalony i zniszczony. Chodziła po ruinach i zbierała zachowane rodzinne zdjęcia i podstawki do szklanek. W tym czasie na podwórze wpadł tłum rozwścieczonych pogromców - ktoś z sąsiadów powiedział im, że „Ormianka wróciła”. „Czy kiedykolwiek widziałeś twarz wściekłego tłumu?” - opowiadał mi Lonia. „Szli prosto na nas, moja narzeczona stała za mną i zrozumiałem, że zaraz zginiemy.

Było ich ze dwieście osób, w rękach – topory, pałki, obrzynki rur. Miałem pistolet, ale zdałem sobie sprawę, że nawet nie będę miał czasu, by włożyć rękę do kieszeni. I nagle, w tej ostatniej chwili, gdy ktoś już zamachnął się pałką lub siekierą, jakiś stary człowiek wyskoczył do przodu i krzyknął po azerbejdżańsku: „Stójcie! Ja znam tego człowieka! Ten człowiek zawsze czynił nam tylko dobro! Przysięgam na moich przodków - całe Baku o tym wie! Musi stąd wyjść żywy”! I

357

wyobrażasz sobie, oni - uczestnicy pogromu! – rozsunęli się, zrobili żywy korytarz, a ja z Adą przeszliśmy przez ten tłum do mojego samochodu, usiedliśmy i pojechaliśmy na lotnisko”.

Przecież jest Pan mądrym człowiekiem, Borysie Abramowiczu i już Pan zrozumiał, dlaczego opowiedziałem o swoim przyjacielu. TAKIM POWINIEN BYĆ KAŻDY ŻYD. Pieniądze, które daje nam Bóg czy to w feudalizmie, socjalizmie lub kapitalizmie, dane są nie nam, ale przez nas – tym ludziom, wśród których żyjemy. Tylko wtedy nasze zyski będą się pomnażać - zgodnie z Jego wolą. I dopiero wtedy jesteśmy Żydami.

Dzisiaj ludzie, wśród których żyjemy, są w prawdziwej biedzie. W kraju ubóstwo, chaos, rozpacz, głód, bezrobocie, grabież urzędników i bandytów. Nasze ukochane, Rosjanki, stały się prostytutkami. Więc zrzućcie się, do diabła, po miliardzie lub nawet po dwa, nie bądźcie skąpi i zachłanni (ros. - не жидитесь) i pomóżcie temu narodowi w jego krwawym przejściu od komunizmu do cywilizacji. I zrzućcie się nie tylko pieniędzmi – zrzućcie się mózgami, talentami, zręcznością, naturalną, wrodzoną i Bożą zmyślnością, wykorzystajcie całą swoją siłę, wolę, władzę i bogactwo do ocalenia Rosji z otchłani i uleczenia jej z sowiecko – obozowej moralności i etyki. Ludzie, których uratujecie, ochronią nas i was przed pogromami, a wasze matki, wasze żydowskie matki, powiedzą wam ciche „Mazzal tow*/!”.

*/Mazzal tow - oznacza po hebrajsku „szczęście”. Bezpośredni przekład „Mazzal tow” oznacza «powodzenia», a więc pełne znaczenie wyrazu określa się jako pozdrowienie z już dokonanym dobrym wydarzeniem, czyli: „Cieszę się, że tak ci się poszczęściło”. Najbardziej pasującym analogiem w języku angielskim jest „Lucky you!”

W przeciwnym razie jakiś kolejny Klimow napisze powieść „Władza żydowska” - o eksterminacji narodu rosyjskiego przez Żydów. Czy chce Pan tego, Borysie Oligarchowiczu?

Od tłumacza:Słów kilka o Edwardzie Topolu:

O liście do Borisa Bieriezowskiego – ciąg dalszy

1. […] - Pan osobiście znał Bieriezowskiego…

- Tak, zdarzyło się. Ale po moim liście otwartym: „Pokochajcie Rosję, Borysie Abramowiczu”, opublikowanego 20 lat temu, nasza znajomość się zakończyła. To właśnie on zorganizował na mnie nagonkę w prasie emigracyjnej, jak przyznał mi się szef gazety: „Nowe Słowo Rosyjskie”, została ona opłacona właśnie przez Bieriezowskiego. Przez trzy miesiące drukowane były wówczas artykuły o tytułach, na przykład: „Boże, wybaw Rosję od Topola”. Organizowano zbiorowe listy weteranów wojny z wezwaniami spalenia moich książek… w radiu również była codzienna nagonka.

358

- To była jakaś nieadekwatna zemsta...

- O zmarłych przyjęto nie mówić lub mówić tylko dobrze. Borys Bieriezowski aniołem nie był, ale był bardzo uzdolnionym człowiekiem. Był członkiem korespondentem Rosyjskiej Akademii Nauk, obronił pracę doktorską, dotyczącą rozwiązywania zadań matematycznych z wieloma niewiadomymi. A obronić taki doktorat – to jest sprawa arcyskomplikowana.

https://www.kp.ru/daily/26142/3032354/ („Komsomolska Prawda”, 8.10.2013r.)

2. - Eduardzie Włodimirowiczu, w 1998 roku napisał Pan list otwarty do Borysa Bieriezowskiego, w którym wezwał go i innych żydowskich oligarchów do „zrzucenia się po miliardzie” i udzielenia pomocy Rosji. Czy mógłby Pan napisać dzisiaj podobny list? Jak zmieniło się Pańskie stanowisko od tamtego czasu?

- Dziś jest inna sytuacja. Dziennikarstwo jest zawsze związane z określoną chwilą. Wtedy w kraju wybuchł kryzys gospodarczy (niewypłacalność, bankructwo), a nasi oligarchowie mieli świetną okazję, by podnieść się w oczach ludzi, którzy stracili wszystko i musieli głodować. Dlaczego by nie mogli pomóc ludziom? Gdy w Polsce była podobna sytuacja, Minister Rozwoju Społecznego Jacek Kuroń wziął z wojska kuchnie polowe i nakazał karmić głodnych ludzi na ulicy. Opowiadał mi to wszystko osobiście. Dlaczego Gusiński, Smoleński, Bieriezowski nie mogli postąpić tak samo? Nic nie zrobili, dlatego dziś żadnego z nich w Rosji nie ma - wszyscy wyjechali. A dziś ... dziś są inne, bardziej ważne problemy społeczne. ( https://jewish.ru/ru/interviews/articles/175366/ Заостренное еврейство Эдуарда Тополя). Sonia Bakulina

3. Notatka Sekcji Rosyjskiej „Głosu Ameryki”:

[…] Edward Włodimirowicz Topol (Topelberg) urodził się 8 października 1938 roku w rodzinie żydowskiej w Baku, ZSRR. Pisarz, dramaturg, producent i reżyser filmowy. Jego powieści przełożono na wiele języków. Autor ponad trzydziestu ostrych w treści powieści i wielu artykułów publicystycznych – w szczególności, opublikowanego w 1998 roku w „Argumenty i Fakty” skandalicznie znanego „listu do rosyjskich bankierów – miliarderów”. Według scenariuszy Topola zostały nakręcone filmy „Chłopiec okrętowy Floty Północnej”, „Miłość od pierwszego wejrzenia”, „Niepełnoletność”, „Stoję na skraju”, a także seriale „Plac Czerwony”, „Cudza twarz” i inne. https://www.golos-ameriki.ru/a/russia-us-culture/1796909.html

4. Z wywiadu dla Jewish.ru

[…] Pisarz opowiadał o życiu sowieckiego emigranta, różnicach między zachodnimi i rosyjskojęzycznymi czytelnikami oraz o swoim „zaostrzonym” żydostwie w wywiadzie dla korespondenta Jewish.ru. ( https://jewish.ru/ru/interviews/articles/175366/ Заостренное еврейство Эдуарда Тополя). Edward Topol jest powszechnie znany jako pisarz - autor powieści i kryminałów, dziennikarz i scenarzysta filmowy. Filmy oparte na jego scenariuszach były zakazane przez radziecką cenzurę, a książki, w tym sensacyjne powieści „Plac Czerwony”, „Dziennikarz dla Breżniewa”, „Kremlowska żona”, „Żydofil” i wiele innych, zostały opublikowane w Europie, Azji i Ameryce. W 1978 roku Edward Topol wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Ożenił się z prawosławną Rosjanką. Ma z nią syna (20 lat), mieszkali w Princeton, ale często przyjeżdżali do Rosji. Jak sam mówi: moja żona jest wierząca, ja też wierzę, ale tradycji nie przestrzegam (wierzący, ale nie praktykujący – AL).

Od 2017 roku mieszka w Izraelu w mieście Netanja.

5. I jeszcze kilka jego słów:

359

„Wierzę w moc Słowa. Według Słowa Jego został stworzony świat. Słowem można zrobić wszystko. Miałem trudny okres w życiu, kiedy już jedną nogą byłem po drugiej stronie życia, wyciągnął mnie stamtąd pewien energoterapeuta. „Moja energia musi być czysta, nie mogę leczyć ludzi brudnymi rękoma” – mówił mi. I to było zgodne z tym, co robię. Trzeba pisać tak, żeby czytelnik mógł łatwo czytać, żeby mógł swobodnie oddychać w tekście. Kiedy nie mam tchu, aby przeczytać swojego zdania, to jest pierwszy znak tego, że coś trzeba zrobić z tym zdaniem. Nie pozwalam sobie pracować, jeśli wypiłem, nie ogoliłem się lub nie wyspałem się ”- mówił Edward Topol. Źródło: http :// stuki - druki . com / authors / Topol - Eduard . php Штуки-дрюки

Ź r ó d ł o : Григорий Климов. „Божий Народ”.Приложение 11. Эдуард Тополь: "Возлюбите Россию, Борис Абрамович!"g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 11. htm 14.5.2019 r.

Załącznik 12. ANTYSEMITYZM W STAROŻYTNYM ŚWIECIE.

Próby wyjaśnienia tego zjawiska w nauce i jego przyczyny.

Solomon Lurie, profesor historii starożytnej

w I Wyższym Instytucie Pedagogicznym

Susza i morze będą wypełnione wami wszędzie,

Wszyscy was będą nienawidzić za wasze przyzwyczajenia i obyczaje.

Żydowska Sybilla.

Lepiej by było, aby niosąca przerażenie broń Pompejusza i Tytusa nie podbijała przez nas kraju Judzkiego,

Po wyrwaniu z ziemi, zarazę na biały świat rozniesiono, A zwycięzca od tego czasu jęczy pod jarzmem niewolnika.

Rutilius Namatianus.

Aha! A więc nieprzyjemnie jest, kiedy nazywają kogoś Żydem!

RAR Och, X, 1242

PRZEDMOWA

360

Decyzja o napisaniu niniejszej pracy została podjęta w latach 1914–1915, kiedy to rosyjskie żydostwo najbardziej cierpiało na skutek antysemityzmu społecznego, który został zaostrzony na skutek nowych oskarżeń na temat roli Żydów w wojnie europejskiej. Każda myśląca i posiadająca uczucia osoba powinna być zainteresowana kwestią przyczyn tego historycznego fenomenu, niezwykle ważnego, choćby ze względu na swą wielowiekową dawność. Nawet wtedy, autor tej pracy, nie miał wątpliwości, że przyczyna antysemityzmu leży w samych Żydach, innymi słowy, że antysemityzm nie jest zjawiskiem przypadkowym, że jest zakorzeniony w różnicy między całym duchowym obrazem Żyda i nie-Żyda.

W drodze samoobserwacji (autor ma szczęście lub nieszczęście być, w ogólnej opinii wszystkich, którzy go znają, jednym z najbardziej typowych przedstawicieli plemienia żydowskiego we wszystkich zdecydowanych stosunkach) oraz studiowania otoczenia, udało mi się dojść do pewnych poglądów na temat przyczyn antysemityzmu. Kiedy przypadkowo natknąłem się w tym czasie na książkę Th. Reinach'a „Textes d'auteurs grecs et romains relatifs au judaisme”, z przyjemnością zauważyłem, że dane z epoki hellenistycznej potwierdzają te wnioski, które sformułowałem podczas studiowania współczesności; to dało mi powód do rozpoczęcia tej pracy.

Praca obiecywała bardzo dużo, ponieważ wraz ze mną przystąpił też do tej pracy mój nieżyjący ojciec, który był lepiej niż ja do niej naukowo przygotowany i który wyznawał diametralnie przeciwny punkt widzenia: kwestia żydowska – to wynik historycznego nieporozumienia, żydostwo istnieje dlatego, ponieważ istnieje antysemityzm, który się pojawił na świecie przypadkowo i które będzie istniało tak długo, jak długo będzie on istniał. Zdolność do wymiany myśli na każdy temat z człowiekiem, który stoi na tak przeciwległym punkcie widzenia, dawała prawo mieć nadzieję, że praca wyjdzie w pełni poważna i uzasadniona.

Niestety, już na samym początku moich studiów mój ojciec zmarł na swoim stanowisku lekarskim, zarażając się nieuleczalną chorobą. W tym samym czasie miały miejsce wydarzenia wiosny 1917 roku, kiedy wydawało się, że antysemityzm, a wraz z nim cała kwestia żydowska, zapadły w wieczność wraz z innymi widmami starego reżimu. Dlatego odłożyłem rozpoczętą pracę, jak myślałem, na bardzo długi czas.

Minęły 3-4 lata i musiałem do niej wrócić. Przebieg wydarzeń pokazał, że wiosenne nastroje z 1917 roku były pustą iluzją i wspaniale potwierdził prawidłowość wniosków, jakie wyciągnąłem wcześniej na temat przyczyn i pochodzenia antysemityzmu: pomimo całkowitego braku oficjalnych żydowskich ograniczeń, antysemityzm wybuchł z nową siłą i osiągnął taki rozkwit, jakiego nie można było sobie wyobrazić przy starym reżymie. W szczególności, miał ciężki wpływ na moje życie osobiste. Oczywiste jest, że musiałem zrezygnować ze wszystkich obecnych zajęć pedagogicznych i wrócić do pozostawionej pracy.

Tak więc, niniejsza praca jest wynikiem długotrwałych refleksji i badań i dlatego, bez względu na to, jak by wielkie nie były jej wady, to w żadnym wypadku nie można ją winić za kompilację lub proste rejestrowanie cudzych opinii. Mój punkt widzenia jest całkowicie nowy.

Rzeczywiście, prawie każdy badacz przedstawiał szczególne wyjaśnienie pochodzenia antysemityzmu. Niektórzy widzą przyczynę antysemityzmu w fakcie, że Żydzi są ponad swoim środowiskiem i dlatego powodowali zazdrość sąsiadów, to jest naród bezinteresownych idealistów i apostołów (M. Friedländer), inni, wręcz przeciwnie, w tym, że Żydzi są moralnie niżsi niż ich środowisko, są oni chciwi i żądni krwi (F. Shtegelin), że jest to naród lichwiarzy (V. Zombart); dla niektórych cała sprawa polega na tym, że Żydzi są przesiąknięci partykularyzmem, oddzielają się od otoczenia chińskim murem (E. Schürer), inni, wręcz przeciwnie, widzą historyczny błąd żydostwa w tym, że zbyt chętnie nasycało się ono obcą kulturą (I. Freudenthal); jedni próbują podzielić żydostwo starożytności na dwa odrębne i walczące ze sobą prądy i uważają, że tylko jeden z tych prądów - wąsko nacjonalistyczny zrodził antysemityzm (A. Bertolet), inni, wręcz

361

przeciwnie, widzą w żydostwie starożytności jedną, ściśle złączoną rodzinę i tłumaczą antysemityzm właśnie tą jednością, spójnością (T. Mommsen); jedni widzą przyczynę antysemityzmu w niezwykłej tożsamości i irracjonalności żydowskiego charakteru narodowego, stanowiącego ścisłe połączenie skrajnych przeciwieństw (Ed. Meyer), inni, wręcz przeciwnie, wyjaśniają antysemityzm mniej lub bardziej przypadkowymi przyczynami o charakterze czasowym - religijnymi, ekonomicznymi, politycznymi itp. - i uważają, że naród żydowski nie istnieje, a są tylko obywatele różnych narodowości, wyznający religię żydowską (T. Reinac).

Jak już powiedziałem, zdecydowanie przyłączam się do tej grupy naukowców, którzy, opierając się przynajmniej na jednym fakcie, że gdziekolwiek pojawiają się Żydzi, pojawia się również i antysemityzm i którzy dochodzą do wniosku, że antysemityzm powstał nie z powodu jakichkolwiek czasowych lub przypadkowych przyczyn, ale w wyniku tych lub innych cech szczególnych, stale właściwych dla narodu żydowskiego. Dlatego konieczne jest odrzucenie wyjaśnienia antysemityzmu przez przypadkową koniunkturę gospodarczą, religijną lub polityczną.

Oczywiście mam dowody źródłowe dotyczące tylko epoki, która wchodzi w zakres moich badań naukowych - starożytności. Ale jestem, a priori, przekonany, że w średniowieczu nie było inaczej. Artykuł L. Caneta w Revue des études juives, 61 (1911) str. 213 („La priére pro iudaeis de la liturgie catholique romaine”) jest pod tym względem bardzo ciekawy. W Kościele katolickim jest ustanowiona w Wielki Piątek modlitwa za Kościół, za papieża, duchowieństwo, za cesarza, za parafian, za cierpiących (chorych, głodnych itd.), za Żydów i pogan.

Każdy modlitewnik składa się z 1) wstępu, rozpoczynającego się od słów: „Módlmy się za ... (oremus pro ...), 2) klęczenie z modlitwą za siebie i 3) zakończenia. Jedną z części tej modlitwy jest modlitwa za Żydów („ módlmy się za perfidnych Żydów „- oremus pro perfidis iudaeis”, w tej modlitwie, w przeciwieństwie do wszystkich innych (w tym nawet modlitwy za pogan), począwszy od IX wieku, najważniejsza część - klęczenie - jest pominięta.

W literaturze cerkiewnej (kościelnej) wyjaśnia się to tym, że Żydzi, szydząc z Chrystusa, klękali przed nim, dlatego Chrześcijanom nie wypada klękać przed Żydami. Wyjaśnienie to - jest oczywiście dowolne i wymyślone ad hoc: zgodnie z Ewangelią to nie Żydzi szydzili z męki Chrystusa, ale żołnierze rzymscy.

Po dokładnym przestudiowaniu literatury cerkiewnej (kościelnej) Kane (s. 210) podsumowuje w sposób następujący: „U wszystkich autorów sprawa sprowadza się do tego, aby usprawiedliwić już istniejącą praktykę, a nie aby ją wprowadzić po raz pierwszy. Widocznie praktyka ta ustaliła się sama i w niej należy widzieć przejaw narodowego antysemityzmu. Dowodem na to jest notatka na marginesie sakramentarza Ratolda (lub S. Vast i Corbi): „W tym miejscu nikt z nas (tj. członków duchowieństwa katolickiego) nie powinien klękać z powodu gniewu i wściekłości narodu.”

Tak więc, to właśnie naród nie pozwalał klękać ... W tym, że masy ludzi w Corby odmawiały klękania, kiedy ich wzywano do modlitwy za Żydów, nie ma nic dziwnego, więc w ten sposób ustalił się nowy zwyczaj. Duchowieństwo jedynie dbało o to, żeby sama modlitwa została zachowana i żeby ten zwyczaj został potwierdzony.

Z tego przypadkowo wyrwanego przykładu widzimy, że nawet w tym przypadku, gdzie najłatwiej byłoby zrzucić całą winę na propagandę duchowieństwa i wyjaśnić wszystko przy pomocy przyczyn religijnych i ekonomicznych (Kościół/Cerkiew, jak mówią, był (y) głównym lichwiarzem, a antysemityzm był powodowany pragnieniem Kościoła/Cerkwi do wyeliminowania konkurencji lichwiarzy - Żydów (Sombart), w rzeczywistości jednak Kościół/Cerkiew posłusznie wlokły się za ogonem ludowego antysemityzmu.

362

Stałą przyczyną, która wywoływała antysemityzm, była naszym zdaniem ta osobliwość narodu żydowskiego, w wyniku której on, nie mając ani własnego terytorium, ani własnego języka, i będąc rozproszonym po całym świecie, a mimo to (biorąc aktywny udział w życiu nowej ojczyzny i od nikogo się nie izolując) pozostał narodowo – państwowym organizmem.

Rzeczywiście, wszelkiego rodzaju „konstytucje” i „ustawodawstwa” – są jedynie zewnętrznym umocowaniem szeregu zjawisk czysto psychologicznych przeżyć społecznych i moralnych. A te przeżycia są widoczne u Żydów nie w mniejszym, ale w większym stopniu niż u narodów, które posiadają własny język i swoje terytorium; ta cecha szczególna Żydów, jak zobaczymy, jest zadowalająco wyjaśniana specyfiką starożytnej historii Żydów.

Jednak ta cecha szczególna pozostała niezrozumiana nie tylko przez „gospodarzy” Żydów, ale także przez badaczy naukowych spośród samego żydostwa, wychowanych na doktrynach prawnych „gospodarzy”. Jeśli Freudenthal jest gotów uważać za podstawę tożsamości narodowej - język (patrz poniżej, część II, 1), jeśli R. G. Levy (Revue des études juivés, 62 (1911), 188) kategorycznie deklaruje, że nie ma narodu żydowskiego, a są tylko obywatele różnych państw, którzy wyznają prawo Mojżesza („pas plus qu'il ny a de peuple catholique ni de peuple protestant, il ny a de peuple juif”), to oni już w czasach starożytnych mają poprzedników Philona (niżej, 115).

Podobnie i dla nie-Żydów fakt ten pozostaje niezrozumiały: ciekawe, że na przykład, Bludau charakteryzuje uczucie, które wiąże Żydów z różnych krajów jako pochodzące od słowa „ziomkostwo” (ros. - "земляческое", niem. - landsmannschaftliche, poniżej s. 56). Tymczasem te psychologiczne przeżycia, które są obecne u każdego moralnie zdrowego Żyda i o których on często nie zdaje sobie sprawy, mogą być charakteryzowane jedynie jako państwowo-narodowe.

W tym względzie istotna jest rzecz następująca. W czasie wojny europejskiej, kiedy z jednej strony powstawały już w środku wieku wierutne legendy o szpiegostwie żydowskim, paleniu przez Żydów zboża na polach, gromadzeniu złota w trumnach, które miały być wysyłane do nieprzyjaciela itp., a z drugiej strony prasa żydowska („Wschód – ros. - "Восход") wyłaziła ze skóry, by udowodnić nieistniejący patriotyzm Żydów i drukowała portrety Żydów – Kawalerów orderu Św. Jerzego – wśród Żydów była szczególnie popularna następująca wzruszająca historia.

Podczas panicznej ucieczki Austriaków w Karpatach jakiś Żyd - podoficer, nieokrzesany i niepiśmienny człowiek, ale który wielokrotnie się wyróżnił i posiadał krzyże św. Jerzego - rzucił się do ataku jako jeden z pierwszych i, po dopędzeniu najbliższego austriackiego żołnierza, przebił go bagnetem. Nieszczęsny zdołał tylko wykrzyknąć: „Shema, Yisroel!” (żydowska codzienna modlitwa) i padł martwy. Z niefortunnym bohaterem nastąpiła ostra zmiana. Ukrył się on w kącie, nic nie jadł przez trzy dni, a czwartego dnia podciął się brzytwą.

Jeśli pomyślimy o tej historii, to zobaczymy, że psychologiczne przeżycia podoficera przed i po zabójstwie członka jego plemienia są dość jednorodne, z tą tylko różnicą, że przed zabójstwem obiektem jego uczucia narodowo - państwowego była Rosja, a po zabójstwie okazało się, że to uczucie było powierzchowne, pochodzące z zewnątrz, naleciałe i że w duszy podoficera znacznie głębiej siedziało inne uczucie narodowo - państwowe, którego obiektem był naród żydowski.

Naturalnie, że nie-Żydzi nie mogli ani zrozumieć, ani uznać tego faktu. Jeśli język i terytorium są warunkami sine qua non jakiegokolwiek uczucia narodowego, to swoje żydowskie narodowo – państwowe uczucie u żyjących wewnątrz greckiego społeczeństwa Żydów diaspory powinno było im się wydawać jako przestępstwo, jako moralna degeneracja.

Jeśli ta praca nad źródłami podstawowymi nie jest tak dokładna i nie ma tak wyczerpującego charakteru, jak bym chciał, to powodem tego jest nieznośna ekonomiczna i psychologiczna sytuacja obecnego czasu.

363

Moją specjalnością naukową jest historia Grecji, dzięki czemu mogłem samodzielnie badać tylko historię antysemityzmu w epoce hellenistyczno-rzymskiej. Jeśli moja praca nosi tytuł „Antysemityzm w starożytnym świecie”, to tylko dlatego, że dane na temat antysemityzmu w poprzednich epokach są tak nieliczne, że nie zasługują na uwagę w osobnej książce, a w mojej książce są potrzebne jako paralela i wprowadzenie.

Jest rzeczą oczywistą, że pomniki tej epoki (głównie dokumenty żydowskiej kolonii na Elefantynie) nie mogły być tutaj poddane samodzielnej analizie, powinienem był zadowolić się wykorzystaniem materiału już opracowanego w nauce, a zatem nie ponoszę żadnej odpowiedzialności za takie lub inne rozumienie tych dokumentów.

Dla historii antysemityzmu w starożytności istnieje zarówno materiał literacki, jak i dokumentalny, zarówno w języku greckim, jak i łacińskim, a także w języku hebrajskim i arabskim.

Źródła literackie w języku greckim i łacińskim zostały przeze mnie zbadane szczególnie uważnie. Są to po pierwsze utwory literatury antysemickiej i poszczególne antysemickie ataki starożytnych pisarzy. Wszystkie one są zebrane w książce Th. Reinach, Textes d'auteurs grecs i rotifs relatifs au judaisme, Paryż, 1895. (W Berliner Philologische Wochenschrift: 1895, str. 985-989, Willhrich umieścił zaczepną recenzję tej książki i podał długą listę miejsc, które Reinack opuścił).

Przejrzałem te miejsca, ale nie znalazłem nic interesującego dla mojego tematu). Po drugie, są to pozostałości świeckiej literatury żydowskiej, dzieł historycznych i utworów wykwintnej filologii. Są to przede wszystkim Filon i Józef Flawiusz, następnie fragmenty utraconych dzieł historyków żydowsko-hellenistycznych, zebranych w cytowanej już książce Freudenthala; fragmenty tragedii Ezechiela najlepiej opublikowane przez LM Phillippson, Ezechiel und Philo, Berlin, 1830. Po trzecie, jest to grecka Biblia, apokryfy i pseudo-epigrafy.

Porównanie kanonicznej części Septuaginty z hebrajskim oryginałem i zbadanie celowych dygresji (odstępstw) w tłumaczeniu dostarczy wielu materiałów dla naszego tematu. Niestety, takie porównanie zostało zrobione przeze mnie tylko dla poszczególnych miejsc, nie miałem czasu na przeprowadzenie tego porównania w całości. Wykorzystałem Septuagintę (część kanoniczną i apokryfy) według wydania C. de Tischendorf, Vetus testamentum graece iuxta LXX interpretes, T. I et II Lipsiae 1880.

Wyrocznie Sybilii studiowałem według wydania Rzach Oracula Sibyllina, Wien 1891. Za przewodnik do studiowania apokryfów i pseudo-epigrafów posłużyło mi dwutomowe tłumaczenie z artykułami wprowadzającymi, opublikowane przez E.Kautzsch’a.

Ze źródeł dokumentalnych udało mi się ponownie wybrać i w pełni wykorzystać papirusy i egipskie napisy. Sytuacja była nieco gorsza w przypadku napisów innych niż egipskie. Spośród nich wykorzystałem te, na które znalazłem odniesienia w literaturze, oraz te, które w jakiś sposób były referowane w europejskich periodykach naukowych. Oczywiście pożądane byłoby przejrzenie całego zbioru greckich i łacińskich napisów i wyodrębnienie z nich wszystkiego, co dotyczy naszego tematu. Byłoby to jednak równoznaczne z opracowaniem Corpus inscriptionum graecarum et latinarum ad res iudaicas pertinentium, a do takiej pracy oczywiście w obecnych warunkach nie miałem czasu.

Sytuacja jest jeszcze gorsza w przypadku źródeł literackich w języku hebrajskim i aramejskim (Biblia i Talmud). Ze względu na słabą znajomość języka hebrajskiego niezbędną do mojej pracy, byłem zmuszony studiować późniejsze fragmenty Biblii we wzorcowym niemieckim tłumaczeniu E. Kautzsh’a i tylko w szczególnie interesujących, trudnych lub kontrowersyjnych miejscach mogłem zwracać się do oryginału.

364

Ale najgorzej było w przypadku Talmudu. Nie uważałem się za uprawnionego do korzystania z tłumaczenia nie tylko dlatego, że nie ma ogólnie przyjętego autorytatywnego tłumaczenia Talmudu, podobnego do tłumaczenia Biblii przez Kautzsh’a, ale także z powodu oskarżeń zwykle wysuwanych przez antysemitów, że najbardziej „kryminalne” miejsca w przekładach i późniejszych wydaniach Talmudu są opuszczone.

Dlatego do zaangażowania w sprawę Talmudu potrzebna jest niezależna praca nad tekstem talmudycznym, co przy moim obecnym przygotowaniu jest absolutnie niemożliwe. Jeśli zajęcia, które rozpocząłem teraz, dadzą mi odpowiednie przygotowanie i jeśli warunki zewnętrzne nie przeszkodzą w tym, to podejmę się specjalnej pracy o Talmudzie, jako źródle historii antysemityzmu w starożytności. W międzyczasie cytowałem tylko te miejsca Talmudu, które są już omówione w literaturze naszego tematu z podaniem odsyłaczy do naukowców, którzy je podali.

Jeśli chodzi o literaturę tematu, to i tutaj istnieją luki. Dzięki temu, że udało mi się uzyskać dostęp do przekazanej do Azjatyckiego Muzeum Akademii Nauk biblioteki zmarłego prof. Chvolsona, to literatura do lat 1909-1910 została przeze mnie wykorzystana prawie w całości. Sytuacja była gorsza w przypadku nowszej literatury.

W Muzeum Azjatyckim są i były wykorzystywane przeze mnie książki o interesujących mnie kwestiach aż do roku 1920, ale ich wybór jest daleko nie pełny i pozostawia wiele do życzenia. Jeśli chodzi o bibliotekę mojej macierzystej uczelni, Uniwersytetu w Piotrogrodzie, to, ku mojemu najgłębszemu ubolewaniu, jestem pozbawiony możliwości jej wykorzystania.

Niestety, w mojej pracy czytelnik nie znajdzie odniesień do literatury rosyjskiej tego tematu. O ile wiem, cała literatura rosyjska sprowadza się do artykułu N. Briułłowej „Antysemityzm w starożytności” w „Encyklopedii Żydowskiej” (red. L. Katsenelson i Bar. D.G. Gunzburg; II oddz. - judeo-hellenistyczny - pod redakcją profesora F. F. Zielinsky'ego, tom II, s. 639-643). Ten artykuł jest krótkim streszczeniem wyraźnie antysemickiej broszury Shtegelin’a, Der Antisemitismus Altertums, bez najmniejszej próby krytycznego wniknięcia w informowane fakty.

Artykuł został napisany wyjątkowo niedbale: na przykład, w pracy Posidoniusza z Anamey powiernicy Antiocha VII Sideta opowiadali temu carowi o zdemaskowaniach, dokonanych przez Antiocha IV Epifanesa w świątyni jerozolimskiej; Briułłowa najwyraźniej nie rozumiała tego, co przeczytała u Shtegelina i na str. 641 przypisuje te zdemaskowania bezpośrednio Antiochowi VII.

Co więcej, Shtegelin mówi o rzekomym żydowskim monopolu na handel papirusami w bardzo ostrożny sposób, składając całą odpowiedzialność na Schlattera. Briułłowa mówi o tym od dawna obalonym w nauce oszczerstwie (patrz poniżej, str. 39) jako o niepodważalnym fakcie. Jedyny osobisty dodatek Briułłowej: „Żydzi odgrywają dominującą rolę w różnych spekulacyjnych gałęziach handlu i gospodarki państwowej” – jest dalszym rozwinięciem myśli Shteghelina i nie jest oparte na żadnych faktach. Oczywiste jest, że powoływanie się na ten artykuł w pracy naukowej było by niewłaściwe.

Ponadto, jak poinformowano mnie, w tych dniach wychodzi w świat książka prof. Tiumieniewa: „Żydzi w starożytności i średniowieczu”, ale do chwili oddania mojej pracy do druku nie udało mi się zdobyć tej książki.

Wobec braku czcionek greckich i hebrajskich w typografii musiałem wszystkie cytaty podawać w transkrypcji łacińskiej.

Podsumowując, uważam za swój obowiązek wyrazić moją głęboką wdzięczność mojemu drogiemu towarzyszowi Piotrowi Wiktorowiczowi Ernsztedtowi, dyrektorowi Muzeum Azjatyckiego Akademii Nauk za pomoc w poszukiwaniu literatury naukowej, za wskazanie najnowszych prac

365

naukowych, dotyczących interesujących mnie zagadnień, za kierownictwo w moich pierwszych krokach w studiowaniu języka hebrajskiego i za przekazanie mi wielu bardzo istotnych faktów dla mojej pracy (na stronie 34 czytelnik znajdzie cenną notatkę, sporządzoną przez niego).

Piotrogród, 15 lutego 1922 rokuSolomon Lurie

CZĘŚĆ DRUGA PRZYCZYNY STAROŻYTNEGO ANTYSEMITYZMU

Uwagi ogólne

Powyżej widzieliśmy, że wyjaśnienie starożytnego antysemityzmu jakimikolwiek czasowymi, przypadkowymi przyczynami lub przyczynami leżącymi poza samymi Żydami, jest absolutnie niemożliwe. Jeśli wszędzie, gdzie pojawiają się Żydzi, natychmiast wybucha antysemityzm (Mommsen, Rom. Gesch. V, 519) i jeśli antysemityzm jest całkowicie „szczególnym zjawiskiem”, nie mającym żadnych paraleli w stosunku do Greków i Rzymian i innych grup narodowościowych (Wilcken , Zum alex. Antisemitismus, 783), to jest oczywiste, że przyczyn antysemityzmu należy szukać w samych Żydach.

Jest to jasne dla większości naukowców; ale ponieważ antysemityzm do dziś pozostaje złem dnia, wojowniczym problemem, to jest w pełni naturalne, że takie wyjaśnienie antysemityzmu otrzymuje wartościowy posmak; uczeni nie są zadowoleni ze stwierdzenia, że Żydzi w jakiś sposób różnią się od reszty całego starożytnego świata, ale jeszcze uważają za konieczne objaśnić antysemityzm tym, że Żydzi są albo o wiele gorsi, albo znacznie lepsi od swoich sąsiadów.

Z poglądami pierwszej grupy spotykaliśmy się już częściowo w pierwszej części, częściowo wyjaśnimy ich pochodzenie i obalimy je poniżej. Teraz zajmiemy się poglądami drugiej grupy. Takiego rodzaju poglądy wyrażają nie tylko żydowscy uczeni (dla których są one zarówno zrozumiałe, jak i wybaczalne), ale także uczeni chrześcijańscy. Rzecz w tym, że w żydostwie ci ludzie widzą prekursora chrześcijaństwa, a ponieważ dla nich przewaga świata chrześcijańskiego nad światem „pogańskim” – to jeden z pierwszych aksjomatów ich historycznego spojrzenia, przepojonego wiarą w ciągłość postępu moralnego, to jest naturalne, że i żydostwo, zawierające w siebie zalążek chrześcijaństwa – jest o wiele „wyższe od pogaństwa”.

Autor tej książki nie widzi żadnego postępu moralnego w przejściu od tzw. „pogańskiej” religii greckiej do średniowiecznego chrześcijaństwa, jak równie tak samo nie widzi tych moralnych maksym, które byłyby zawarte w Biblii, ale nie byłyby już osiągnięciem kultury hellenistycznej. Dla niego w ten sposób, ta aprioryczna przesłanka odpada sama przez się.

Jednak takie poglądy są często słyszalne w nauce. Renan (Revue de deux Mondes, 1890, s. 801) mówi: „Dla Izraela (kursywa moja) nie był przeznaczony los zwykłego narodu, przywiązanego do swojej ziemi; jego udziałem było stać się fermentem (zakwasem) dla całego świata. Rozproszenie było jednym z przesłanek jego historii; przeznaczone mu było wykonywanie swojej głównej misji będąc rozproszonym.”

Jeszcze dalej idzie autor książki „Das Judentum in der vorchristlichen griechischen Welt” (Wien und Leipzig, 1897) M. Friedländer. Na podstawie (oczywiście dalekich od bezstronnych) wskazówek żydowskich pisarzy starożytności, Filona i Józefa Flawiusza, dochodzi on do wniosku, że cały naród żydowski (nie tylko jego ideowi przywódcy, ale także szerokie kręgi średnie)

366

”postawił sobie jedyny cel, aby służyć jako przywódca w moralnym życiu całej ludzkości” (s. 3–4), że „jedyną poważną działalnością, którym intensywnie zajmowały się żydowskie diaspory, było powszechne nauczanie i nawracanie pogan” (s. 23), że „diaspora żydowska była w rzeczywistości wspólnotą apostołów, która się czuła za wezwaną, by stać się latarnią narodów, którą tak naprawdę i stała się” (str. 23), że „pogarda dla bogactwa w ogóle była główną cechą żydowskiej diaspory” (s. 66) itd. I tak dalej. Dokładnie tak samo w wyjaśnianiu antysemityzmu M. Friedländer naśladuje Józefa Flawiusza (str. Ap. I. 125): antysemityzm powstał z zazdrości pogan za sukces propagandy religijnej i moralnej doskonałości wzorcowego pod każdym względem narodu żydowskiego (s. 6,47) .

Jeśli pójdziemy śladami tych uczonych, to naród żydowski przedstawi się jako jakiś niesłychany i niezrozumiały wyjątek w historii świata. Inne narody prowadzą zażartą walkę o istnienie i w tej walce hartuje się ich natura i kształtuje się charakter narodowy; Żydzi zlekceważyli tę walkę o istnienie, odeszli od drobiazgów życia, „pogarda dla bogactwa w ogóle była ich główną cechą” i zamiast tego, korzystając z wyrażenia Renana, całkowicie pogrążają się w wypełnienie jakiejś zawczasu przeznaczonej dla nich historycznej misji, na szkodę dla siebie i dla dobra otaczających.

Samo istnienie takiego „narodu apostołów” jest nieprawdopodobne. Taki naród, żyjący wśród ludzi o anielskich duszach, oczywiście poraziłby ich wszystkich swoim przykładem i w krótkim czasie nawróciłby ich wszystkich na judaizm, natomiast żyjąc wśród ludzi o twardym sercu, ze względu na swoje całkowite nieprzystosowanie do walki życiowej, zostałby w krótkim czasie zniszczony. W rzeczywistości ani jedno, ani drugie nie wydarzyło się. Ponadto, takie przedstawienie w żaden sposób nie pasuje do danych historycznych.

Pomimo antysemityzmu i prześladowań moralnych Żydzi, jak widzieliśmy powyżej, odnieśli wielki sukces w życiu praktycznym. Co więcej, nie tylko prorocy, sprawiedliwi i uczeni, ale także praktyczni handlarze, którzy myśleli przede wszystkim o tym, jak uciułać dobry majątek, byli ogólnie szanowani i poważani przez Żydów, jeśli przestrzegali znanej przyzwoitości, minimum dobroczynności i zewnętrznej religijności. Tak więc wielki dzierżawca - spekulant Joseph Tobiad „był bardzo popularny wśród mieszkańców Jerozolimy ze względu na jego pobożność, mądrość i sprawiedliwość”. (Jos. Ant. XII, 4, 2).

Skąd się wzięło takie wyobrażenie o starożytnych Żydach? Jego źródło jest dwojakie: po pierwsze, podobne uwagi są u pisarzy starożytności „pogańskich” i żydowskich; po drugie szeroko zakrojona działalność misyjna starożytnych Żydów.

Zacznijmy od wskazówek „pogańskich” pisarzy. Pisarze z końca IV i początku III wieku Feofrast (fr. 5 R), Clearch (fr. 7 R), Megasfen (fr. 8 R) i inni (Diog. Laert. Praef _ 9; fr. 98 R) uważali Żydów nie za naród, ale za sektę filozoficzną. Ale to się tłumaczy, oczywiście, nie „apostolską misją” Żydów: w tamtym czasie asymilacja w społeczności żydowskiej, jak widzieliśmy, dopiero się zaczynała i ci pisarze po prostu nie znali Żydów.

Wiedzieli oni tylko, że jest to naród, żyjący w większości na obcym terytorium, a mimo to wyznający i głoszący wszędzie z uporem swoją religię; a ponieważ dla starożytnego człowieka religia jest nierozerwalnie związana z państwem, to dla niego i religia, nie wciśnięta w ramy konkretnego państwa, nie jest religia, ale „filozofią”, dlatego Żydzi, z jego punktu widzenia, nie są grupą narodową, ale sektą filozoficzną.

Równie mało przekonujące są panegiryki Esseńczyków, które znajdziemy u Pliniusza (fr. 150 - 73 R) i Solina (fr. 196 - 9 R). Esseńczycy – to zakon mnichów w Palestynie i oczywiście nie oni, ale Żydzi diaspory dali wyobrażenie o charakterystycznym obliczu Żyda i byli przyczyną tych lub innych uczuć do nich ze strony sąsiadów. Oczywiście, zarówno u Żydów, podobnie jak i u każdego innego narodu, były zalety, które wyróżniały ich korzystnie (szczególnie w dobie moralnego

367

upadku świata hellenistycznego) od ich sąsiadów; „takie są cnoty, uznawane nawet przez wrogów Żydów: głęboka religijność, ścisłe posłuszeństwo prawu, niezwykle skromne potrzeby, miłosierdzie, przywiązanie, sympatia dla innych, pogarda dla śmierci podczas wojny, gorliwość dla rolnictwa i rzemiosła” (L. Friedlander, Darst. aus der Sittengeschichte Roms III, 515), ale nie byłoby niemożliwym paradoksem twierdzić, że to właśnie te cnoty były przyczyną antysemityzmu.

Przeciwnie, widzimy, że starożytni pisarze są w stanie połączyć szacunek dla tych zasług Żydów z najbardziej wyraźnym antysemityzmem; na przykład Strabon (Georg. XVI, 35) składa hołd prostocie i wzniosłości żydowskiego kultu religijnego, a jednocześnie traktuje Żydów wyjątkowo wrogo za inne cechy ich życia i nauki.

Jeszcze mniej przekonujące są wskazówki żydowskich pisarzy starożytności. Przede wszystkim, na pierwszy rzut oka, Żydzi byli odróżniani od otaczających przez ich religię i jej zewnętrzne obrzędy. Tak jak greccy pisarze (patrz wyżej, s. 20), którzy próbowali wyobrazić sobie tę religię jako mieszankę niemoralności, krwiożerczości i przesądów, a tym samym tłumaczyli sobie antysemityzm, tak samo i pisarze żydowscy byli skłonni widzieć przyczynę antysemityzmu w religii żydowskiej. Ale ponieważ Żydom, oczywiście, ich religia powinna była się wydawać lepszą i doskonalszą, to jasne jest, że uważali oni siebie za apostołów, męczenników tej religii i widzieli jedyną przyczynę antysemityzmu w zazdrości swoich sąsiadów (Józef, s. Ap. I 25, Or. Sib. III 194 kw. Et passim Sapientia Salomonis, passim).

Szeroko postawiona działalność misyjna Żydów, która nie miała nawet odległych analogii w historii innych religii starożytności, oraz pragnienie rekrutowania jak największej liczby nowych wyznawców religii żydowskiej, zdawały się przeczyć narodowej i religijnej izolacji Żydów i zmuszały widzieć w nich naród, który odszedł od świata, naród apostołów. To jest główny powód pojawienia się tych poglądów, o których tylko co mówiliśmy.

Tymczasem bliższe zapoznanie się z charakterem działalności misyjnej Żydów starożytności stawia nas od razu w ślepy zaułek.

Według uczciwej opinii Bertoleta (str. 322 i nast.), aby zostać uznanym za Żyda, konieczne było przestrzeganie pewnego minimum żydowskich obrzędów religijnych, które nie miały bezpośredniego związku z doskonałością moralną (taki związek jest ustalany przez pisarzy hellenistyczno-żydowskich tylko przez symbolizację tych obrzędów) i zachowujących jedynie wartość tradycyjną i narodową.

Oczywiście nie można dokładnie określić, jakie było to minimum, ponieważ wewnątrz samego żydostwa także trwała walka między elementami partykularnymi i asymilacyjnymi, i wolno myśląca część żydostwa sama nie uznawała za konieczne przestrzegania znacznej części ustanowionych obrzędów. W każdym bądź razie, obrzezanie, przestrzeganie szabatu, czczenie Świątyni Jerozolimskiej, niektóre zasady dotyczące żywności były uważane za conditio sine qua non dla Żyda, a co za tym idzie, również dla każdego, kto chce wstąpić do środowiska żydowskiego. „Albo obrzezanie i związane z nim pełne przejście do żydostwa, albo pozostajecie całkowicie poza ich kręgiem” (Bertolet, s. 329): „dla prozelitów jest prawem wszystko to, co było prawem dla samych Żydów,” (tamże, 335 ).

Próba M. Friedlandera (str. 56) otwarcia w żydostwie ruchu religijnego, odrzucającego obrzezanie i świątynię jerozolimską, powinna zostać uznana za nieudaną: jak zobaczymy poniżej, opiera się on na literaturze żydowskiej, przeznaczonej dla nie-Żydów, a przy tym dla takich nie-Żydów, którzy wcale nie mają być wciągani w krąg żydostwa. Rzeczywiście, on sam (na str. 57 swojej książki) wskazuje, że ten sam Filon, który wyjaśnia w swoich pracach obrzezanie i sabat jako czysto symboliczne przedstawienie określonych maksym moralnych, tym nie mniej jednak dla potrzeb żydowskiego czytelnika uważa za konieczne odnotować: „Należy jednak surowo potępiać tych

368

ludzi, którzy zdając sobie sprawę z prawdziwego filozoficznego znaczenia starożytnych rytuałów świętych w oczach mas ludowych, przestają wskutek tego je przestrzegać”. (Philo de migr. Abr. H. I 450 m., Por. Dodaj do s. 91).

W oczach Żydów wszystkich odłamów „przejście do żydostwa” i „zrobienie sobie obrzezania” – to są synonimy. Żyd, przeniknięty kulturą hellenistyczną, mógł w ten sposób uważać obrzędy żydowskie same w sobie za obojętne dla doskonalenia moralnego i widzieć w nich tylko symbole; niemniej jednak domagał się on ich przestrzegania ze względu na ich „starość”, to znaczy ze względów narodowo-patriotycznych.

Z drugiej strony, Żydzi prowadzili szeroko rozpowszechnioną propagandę swojej religii wśród swoich sąsiadów (por. na przykł. Hor. Sob. I, str. 138 cytat wyżej na stronie 23); jednocześnie najczęściej propagowali oni tylko moralne dogmaty religii żydowskiej, celowo reinterpretując symbolicznie żydowskie rytuały - innymi słowy, prowadzili propagandę, która mogła i doprowadziła jedynie do pojawienia się dużej liczby ludzi przyjmujących część nauczania religii żydowskiej, ale nie przyłączenie się do żydostwa większych grup społeczeństwa greckiego (Bertholet, s. 302, 334. Bludau. s. 27, por. Mommsen, s. V, 492).

M. Friedlander słusznie zauważył, że Filon wcale nie chce „nałożyć na pogan brzemienia żydowskiego prawa, on przedstawia im żydowskie nauczanie jako błogosławieństwo dostępne dla umysłu i łatwo osiągalne” (o.s. 70). Tendencja żydowskiej Sybilli jest taka sama (ten sam autor, str. 57 nast.); M. Friedlander jest w błędzie tylko dlatego, że widzi tutaj poglądy jednej z partii wewnątrz żydostwa, podczas gdy w rzeczywistości mamy tutaj, jeśli można tak się wyrazić, towar, przeznaczony wyłącznie do użytku zewnętrznego.

Jeszcze bardziej ciekawa jest książka, opublikowana pod nazwą (najwyraźniej egipskiego kapłana) Artapana. Pomimo faktu, że istotą żydowskiej propagandy religijnej jest głoszenie monoteizmu i walka z politeizmem, autor tej książki, jak widzieliśmy powyżej (str. 24-25), przypisuje Mojżeszowi wynalezienie religii pogańskiej, identyfikuje Mojżesza z greckim bogiem Hermesem (i najwyraźniej z egipskim bogiem Tothem), przypisuje mu nie tylko budowę pogańskich świątyń, ale także „szczyt pogańskich obrzydliwości” - kult świętych zwierząt. A równocześnie autor tej książki jest wybitnie nacjonalistyczny, a jego celem jest zdobycie jak największej liczby zwolenników żydostwa.

Oczywiście jest to również towar, przeznaczony wyłącznie na eksport, ale jaki jest pożytek z rekrutacji żydowskich zwolenników, którzy nie mogliby nawet przyswoić sobie głównej istoty tej religii - monoteizmu?

Otrzymujemy zatem niezrozumiałą sprzeczność, na którą wskazał już Schürer (o.s. III, 162). Aby ją wyeliminować, Bertolet i Shtegelin, podobnie jak i M. Friedlander, uciekają się do dopuszczenia istnienia dwóch ostro wrogich sobie partii w żydostwie, z tą tylko różnicą, że zdaniem M. Friedlandera ta wolnomyślicielska partia, nie uznająca obrzezania i Świątyni, nadawała ton żydowskiej opinii publicznej diaspory, z punktu widzenia tych uczonych ta uniwersalistyczna partia była żałosną mniejszością (Bertholet, str. 318) i najwyraźniej nie odgrywała samodzielnej roli w żydostwie: całe jej znaczenie sprowadzało się tylko do tego, że z jej wnętrza wyłoniło się chrześcijaństwo i że zmuszała ona dominującą partię partykularną do znanych ustępstw na rzecz uniwersalizmu.

Istnienie tych dwóch partii Bertolet udowadnia za pomocą następującego przykładu (o. s. 316). Król Adiabeny, Izat, był tak przesiąknięty moralną wyższością religii żydowskiej, że chciał poddać się obrzezaniu i zostać Żydem. Ale, jak informuje Józef Flawiusz, od którego dowiadujemy się o tej historii (Ant. XX, 2, 5), religijny mentor Izata, Żyd Annaniasz, z obawy, że obrzezanie króla może sprowadzić na niego samego jako na winowajcę gniew ludu, przekonuje króla, aby ten tego nie

369

robił. Próbuje mu wypersfadować, że Boga można czcić i bez obrzezania - wystarczy dokładnie tylko przestrzegać praw żydowskich. Jest to o wiele ważniejsze niż obrzezanie. Taką nieistotną mniejszością, której zdanie może być w ogóle nie brane pod uwagę.

Jeśli jednak uważać tendencję, wprowadzającą propagandę za przyjęcie jedynie moralnej części prawa żydowskiego, za tak mało wpływową, to pozostanie niepojętym pojawienie się dość licznej kategorii nie-Żydów, którzy przyjęli częściowo prawo żydowskie, tak zwanych „czczących Boga” lub „czczących Boga Najwyższego” (sebomenoi ton Theon, phobumenoi ton Theon, sebomenoi Theon ton Hypsiston). Bertolet odczuwa to i dla niego pozostaje tylko jedna możliwość – uważać, wbrew ogólnie przyjętemu w nauce poglądowi, sebomeno - jów nie za pół-prozelitów, a za prawdziwych prozelitów, którzy przyjęli w pełni żydowskie prawo (art. 329 jego pracy). Pomimo talentu, ta próba całkowicie się Bertoletowi nie powiodła. W istocie, na poparcie swego poglądu, przytacza on, co następuje:

1) Józef Flawiusz (Ant. XIV, 7, 2) wskazuje, że skarby Świątyni Jerozolimskiej składały się z wpłat: a) Żydów całego wszechświata, b) sebomenoi ton Theon i c) mieszkańców Europy i Azji. Pod a) oczywiście rozumiani są Żydzi, pod b), zdaniem Bertoleta, półprozelici; w ten sposób pozostają prawdziwi prozelici, jakimi zatem są sebomenoi ton Theon. Rozumowanie to jest prawidłowe w tym przypadku, jeśli założymy, że prawdziwi prozelici stanowili znaczącą odrębną grupę, którą należało wymienić osobno. Natomiast jeśli, jak zobaczymy, prawdziwych prozelitów była niewielka garstka, rozpuszczona bez śladu w rodzimej masie żydowskiej, to byłoby o wiele bardziej naturalne widzieć w drugiej grupie – półprozelitów, a w trzeciej grupie - osoby, którzy nie mają nic wspólnego z żydostwem i którzy wnieśli wkład ze względów dyplomatycznych, politeistycznych (pragnienie życia w zgodzie ze wszystkimi bogami - to zwykłe zjawisko w erze hellenistycznej) itd.

2) W „Dziejach Apostolskich” (13, 50) Żydzi szczują na Pawła i Barnabę kobiety z kategorii sebomenoi - tas sebomenas gynaikas. Według Bertoleta absurdem jest przypuszczać, że oni szczuli na Apostołów półprozelitów, a nie szczuli prawdziwych prozelitów: oczywiście sebomenoi są prawdziwymi prozelitami. Ale jeśli wyobrazimy sobie, że prawdziwi prozelici byli nieistotną garstką, która bez śladu rozpuściła się w masie żydowskiej, która nie tylko nie cieszyła się wpływami, ale była pogardzana na równi z Żydami, podczas gdy półprozelitki, które nie chciały przyłączyć się do środowiska żydowskiego, były kwiatem lokalnej arystokracji, to stanie się jasne, dlaczego Żydzi uciekli się właśnie do ich wpływów, pragnąc wydalenia Pawła i Barnaby.

3) Wyrażenie Pawła (tamże, 13, 16) „Mężowie izraelscy i phobumenoi ton Theon” również nie dowodzi, że phobumenoi – to prawdziwi prozelici, ponieważ prawdziwi prozelici z powodu ich niewielkiej liczebności implicite (domyślnie) rozumiani są w wypowiedzi jako „mężowie izraelscy”. Bardziej przekonujący jest cytat z dalszej części jego przemówienia (13, 26): „Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i włączeni do naszego środowiska phobumenoi ton Theon”. Ale taki przekład jest oparty na dowolnej koniunkturze - hoi en hymin - „włączeni do naszego środowiska” - zamiast hoi en humin - „znajdujący się (czyli obecni tutaj) wśród was” - i w związku z tym to miejsce absolutnie niczego nie dowodzi. Absolutnie niczego nie dowodzą również przytaczane przez Bertoleta na s. 332 jego książki napisy (inskrypcje).

4) Wreszcie, aby udowodnić swój punkt widzenia, Bertolet powołuje się na str. 96 na ccl. XIV satyry Juvenaliusza, gdzie mówi się o metuentes - dosłowne tłumaczenie na język łaciński greckiego słowa phobumenoi. A ponieważ tutaj mówi się o obrzezanych, które w całości przyjęli prawo żydowskie, to phobumenoi są prawdziwymi prozelitami. Ale w rzeczywistości to miejsce dowodzi czegoś przeciwnego: mówi się tutaj, że sami metuentowie - phobumenoi zadowalają się wielbieniem jedynego Boga, przestrzeganiem szabatu (soboty) i powstrzymywaniem się od wieprzowiny, podczas gdy ich dzieci powszechnie są poddawani obrzezaniu i w całości przyjmują prawo żydowskie.

370

Dlatego Phobumenoi więc są tutaj ostro przeciwni prawdziwym prozelitom (wyrażenie metuunt ius w art. 101 nie jest użyto nie w sensie technicznym, ale w zwykłym potocznym języku) (Schurer, o.s. 174 pr. 70).

Na koniec, zwróćmy jeszcze uwagę na fakt, że południowo-rosyjskie napisy z Gorgippii (dzisiejsza Anapa - Łatyszew, IOSPE II, 400, 401, por. uwagę do I 98), bez wątpienia pochodzą z tej samej grupy religijnej, co i południowo - rosyjskie napisy z Tanais, napisane przez sebomenoi Theon Hypssiston, „czczących Boga Najwyższego”, ponieważ te napisy zaczynają się od żydowskiej formuły: „Do Boga Najwyższego Wszechmogącego Nieskończenie dobrego” (Theo hüpsisto pantocratori eulogeto). A tymczasem napisy te kończą się tym, że umieszczają wtajemniczonego pod patronatem Zeusa, Ziemi i Gielija - innymi słowy, w żaden sposób nie można tutaj uznać sebomenoi za prawdziwych prozelitów.

Tak więc próba Bertoleta musi być uznana za nieudaną: największa kategoria prozelitów – sebomenoi - utworzyła oddzielną grupę, która znalazła się poza żydostwem i nie byli oni prawdziwymi prozelitami. A w ogóle próbę rozbicia Żydów na dwie partie – dominującą, partykularystyczną, wymagającą od nowych Żydów pełnego przyjęcia prawa, w tym obrzezania i asymilacyjno - uniwersalistyczną, nie wymagającej tego od prozelitów - należy uznać za nieudaną.

Rzeczywiście, wydawało by się, że obie partie powinny były ostro sobie przeciwstawne. Tymczasem, jak wskazuje ten sam Bertolet (str. 322), akurat szkoła Shamai, która posiadała partykularystyczne poglądy, była często bardziej liberalna w kwestii prozelitów niż szkoła Hillela, która miała uniwersalistyczny punkt widzenia. Z tego powodu był on zmuszony zauważyć: „Różnicy między obiema szkołami w stosunku do nie-Żydów nie można przeceniać”.

Oto dlatego inni uczeni (na przykład Bludau i Shtegielin) inaczej wyjaśniają tę sprzeczność i widzą w żydowskiej propagandzie przyjęcie tylko moralnej części ich religii, tylko jako sprytny manewr wojenny: wpierw towar jest pokazywany od najlepszej strony, podkreśla się tylko część religii, która ma uniwersalną wartość ludzką, aby zwabić łatwowiernego Hellena (Greka), a potem stopniowo zmusza się go do przyjmowania absurdalnych, irracjonalnych rytuałów żydowskich, jak to widzieliśmy w satyrze Juwenaliusza. Jest to jednak sprzeczne z faktami: gdyby tak było, to Żyd Ananiasz ucieszyłby się z pragnienia króla Izata, aby się poddać obrzezaniu, a tymczasem w rzeczywistości, jak widzieliśmy, on na wszelki sposób zniechęca go do tego. W rzeczywiście, jak teraz pokażemy, żydowska propaganda prowadziła do powstania szerokich kręgów sebomenoi, ale nie sprowadziła dużej liczby „pogan” na łono prawowiernego żydostwa.

W psalmach, u Proroków i innych miejscach Starego Testamentu często wypowiadana jest nadzieja, że kiedyś wszyscy poganie staną się Żydami. Jednak te życzenia odnoszą się do odległej przyszłości - zazwyczaj do czasów Mesjasza. Oczywiście, Żydom sprawiało radość, jeśli już w ich czasach „poganie”, po przekonaniu się o potędze żydowskiego Boga, przechodzili na wiarę żydowską (ks. Estery 9, 17, ks. Judyty 14, 10). Ale Żydzi nie tylko nie próbowali zwabić wszystkich i każdego do swojego środowiska, ale przeciwnie, byli bardzo ostrożni w przyjmowaniu prozelitów. Prozelici nie byli równoprawnymi członkami wspólnoty żydowskiej i taki nieufny stosunek do nich, jak słusznie zauważył Müller (Des Fl. Josephus Schrift gegen Apion), uniemożliwił znacznej liczbie nowych wyznawców wchodzenie do środowiska żydowskiego.

Rzeczywiście, cały szereg świadectw wskazuje, że liczba żydowskich prozelitów była ogromna - prawdopodobnie znacznie przewyższała liczbę samych Żydów: ale o jakich prozelitach mówimy tutaj? Schürer (o.s. 165) mówi: „Liczba osób, które w większym lub mniejszym stopniu (in engerer oder freierer) przystąpiły do wspólnot żydowskich, brali udział w żydowskiej służbie bożej i w większym lub mniejszym stopniu (bald mehr bald weniger vollkommen) przestrzegali prawa żydowskie, była bardzo duża.” „W większym lub mniejszym stopniu ...” - innymi słowy, unika on odpowiedzi na pytanie, w jakim właśnie stopniu większość tych prozelitów przyjęła wiarę

371

żydowską. Jednakże w przytoczonych przez niego przykładach z literatury starożytnej znajdujemy wskazanie tylko na dwie osoby, które rzeczywiście po wielu wahaniach i pokusach stały się prawdziwymi Żydami: jest to już wspomniany król Adiabeński Isat i jego matka Jelena (Helena) (s. 169).

Wszystkie pozostałe cytaty odnoszą się wyłącznie do sebomenoi, tj. do osób, które przyjęły część żydowskiej nauki wiary i nie weszły do środowiska żydowskiego. O szerokim rozpowszechnieniu tego i tylko tego typu prozelityzmu mówi się w cytowanych przez niego miejscach zarówno Józef Flawiusz (por. Ap. II, 39), jak i Seneka (y Augustin, de civitate Dei, VI, 11) oraz Dion Cassius (Dio Cass. XXXVII, 17). Na przykład, ten sam Józef Flawiusz jest dumny z faktu, że w Antiochii „Żydzi stale przyciągali do sprawowania ich kultu (służby bożej) dużą liczbę Hellenów (Greków) i czynili ich w znanym stosunku swoją podstawową częścią”. „W znanym stosunku” - tropo tini – oczywiście, Józef nie wyraziłby się w ten sposób, gdyby wielka liczba mieszkańców Antiochii naprawdę weszła do wspólnoty żydowskiej!

Na dowód tego, że i liczba prawdziwych prozelitów w diasporze była ogromna, Niebuhr (Rom Gesch. I s. 7, Alte Gesch, III, 544), a po nim i Bludau (o. s. 27) powołują się na fakt, że w epoce Filona Żydzi stanowili 2/5 ogółu mieszkańców Aleksandrii, tj. około 400 000 ludzi. Tak duża liczba nie mogła pochodzić z małej żydowskiej kolonii, która powróciła z niewoli; a więc większość tych Żydów to byli prozelici i ich potomkowie. Jednakże Bertolet (o.s., s. 297) słusznie wskazał na niemożliwość takiej argumentacji, ponieważ przez 550 lat populacja w umiarkowanie sprzyjających warunkach wzrasta 65 razy, tj. 400 tysięcy Żydów mogło być potomkami zaledwie 6.150 tych, co powrócili z wygnania. Do tego dodajemy jeszcze: 1) że u Żydów, ze względu na zakaz zabijania dzieci, który był szeroko stosowany w starożytnym świecie, zgodnie ze świadectwem starożytnych autorów (Hekatei Mederski, fr. 9 R, 9, Tacyt, Hist, V, 5) przyrost populacji był szczególnie duży; 2) że znaczna liczba Żydów została wysiedlona z Palestyny do Egiptu w czasie pierwszych Ptolomeuszy, oraz 3) że, jak wykazały wykopaliska w Elefantynie, żydowska kolonia w Egipcie powstała znacznie wcześniej niż powrót Żydów z niewoli.

W konsekwencji nie ma żadnych wskazówek, które dałyby nam możliwość wyciągnięcia wniosków na temat liczby prawdziwych żydowskich prozelitów. Przestrzeganie poszczególnych żydowskich obrzędów i wyznawanie poszczególnych żydowskich dogmatów było „krzykiem mody” w starożytnym społeczeństwie. Jeśli z Dziejów Apostolskich (13, 44) dowiadujemy się, że „prawie całe miasto” (skhedon pasa he polis) zebrało się w synagodze w Antiochii, aby wysłuchać Pawła i Barnaby, to jasne jest, że chodzenie do synagogi było przyjęte również i u nie-Żydów (Bertholet, s. 296 *).

Owidiusz w swojej książce „Ars amatoria” (I, 75) radzi szukać sobie kochanki w miejscach, gdzie gromadzi się wielu ludzi, w szczególności kobiet; wskazuje przy tym także na synagogę: „oczywiście, nie ma się na myśli Żydówek lub oficjalnych prozelitek”. Szczególnie w modzie w greckim społeczeństwie było obchodzenie szabatu. „Nie ma ani jednego narodu, do środowiska którego nie przeniknął by nasz zwyczaj obchodzenia siódmego dnia tygodnia” (Jozef. Ap. II, 39). O ile w modzie Rzymianie było świętowanie szabatu, widzimy to także ze wskazań poetów (Pers, Sob. V, 176 słów; Tibull Eleg. 1, 3, 17-8; Hor. Sob. 1, 9, 68-72 - tutaj człowiek, który czci szabat, przeprasza za to, że jest on przecież tylko „jednym z wielu” - unus multorum; Ovid. Rent am 217).

Wreszcie, co jest najbardziej interesujące, od Swetoniusza (Tiber. 32) dowiadujemy się, że gramatyk Diogenes czytał swoje odczyty tylko w soboty i nawet ze względu na cesarza Tyberiusza nie zgodził się na przeniesienie swego odczytu na inny dzień. Obchody szabatu były charakterystycznym, widocznym znakiem sebomenoi, dlatego Juvenaliusz (sob. XIV, 96) nazywa sebomenoi „czczącymi szabat” - metuentes sabbata; ojciec prawdziwego prozelity, oczywiście nie Żyd i nie prawdziwy prozelita, charakteryzuje się tutaj tym, że każdy siódmy dzień poświęcał on

372

lenistwu i nie robił nic”. U Bertoleta (s. 299) i M. Friedlandera (s. 39) czytelnik znajdzie tyle, ile chce świadectw o takim częściowym zapożyczeniu żydowskich rytuałów przez nie-Żydów.

Jasne jest, że było to w wielkiej modzie; ale po tym wszystkim, co zostało powiedziane w pierwszej części naszej pracy na temat antysemityzmu w społeczeństwie hellenistycznym, trudno sobie wyobrazić, żeby mogło być w modzie pełne wejście do wspólnoty żydowskiej. Wszyscy ci zwolennicy żydowskiego prawa woleli jedynie „odgrywać Żydów” (hypokrinestai Joudaious), podobało im się być „ni tym, ani owym” (epamphoterizontes) „na słowa Żydami, ale w rzeczywistości kimś innym” (Arian. Nic. Epik. II, 9, 19-21); innymi słowy, aby prawdziwe wejście do wspólnoty żydowskiej, i poddaniu się obrzezaniu uważali oni za haniebne dla siebie. Znanym Greczynkom i Rzymiankom, które chętnie przejmowały modne żydowskie obrzędy, nawet do głowy nie przychodziło, aby zmienić swoją ważną pozycję społeczną na mało honorową rolę żydowskiej prozelitki.

Z satyry XIV Juvenaliusza (art. 96 i nast.) co prawdą jest, można wywnioskować że potomkowie - sebomenoi stawali się już prawdziwymi Żydami. Ale to znaczy nie rozumieć prawdziwego znaczenia tego miejsca, ilustrującego przysłowie: „Pazur utknął, cały ptak zginął”. Kiedy dzieciom mówi się: jeśli nie będziecie słuchać swoich rodziców, to w końcu dojdzie do tego, że zaczniecie okradać i zabijać ludzi, to po prostu chce się podziałać na ich wyobraźnię, a nie powoływać się na rzeczywisty fakt. Tak więc i tutaj: „czcić szabat”, metuere sabbata - było „krzykiem mody”, a być obrzezanym Żydem było uważane za szczyt wstydu.

Juvenalisz biczuje tę modę i mówi w celu przestraszenia: „ojciec zadowala się czczeniem soboty, ale syn na tyle wejdzie w smak żydowskich obrzędów, że podda się obrzezaniu i stanie się prawdziwym krwiożerczym i bezlitosnym Żydem, który nienawidzi wszystkich oprócz swojego plemienia” (cytat powyżej, strona 82) .

Tak więc, w tym przypadku, Sombart ma rację, kiedy pisze (str. 342-343): „Dzisiaj można stwierdzić, że wcześniej rozmiary prozelityzmu były niezwykle zawyżone. Bez wątpienia, w epoce hellenistycznej i w epoce narodzin Chrześcijaństwa, żydostwo znajdowało wśród ludów pogańskich wyznawców swoich nauk; nic dziwnego, że Żydzi, i nie na próżno więc zarówno żydowskie jak i na przykład, rzymskie ustawodawstwo rozprawia o tego rodzaju ludziach.

Ale teraz można uznać za niewątpliwe, że jeśli mówi się tu o prozelitach, to tutaj mamy na myśli tylko tych nawróconych, którzy chociaż uczestniczyli w bożej służbie, nie zostali dopuszczeni ani do obrzezania ani małżeństwa z Żydami (zauważę w nawiasie, że prawie wszyscy oni w końcu weszli do środowiska Chrześcijan ...). Ale załóżmy nawet, że i w czasach przedchrześcijańskich miało miejsce również całkowite przechodzenie do żydostwa; w stosunku do milionów Żydów z epoki hellenistycznej ich liczba była niezwykle znikoma.”

Podobnie Bludau (s. 27) słusznie zauważa: „Nawet w przypadku Egiptu trudno przypuścić, żeby wśród pogan znalazło się tu wielu (kursywa autora) takich, którzy formalnie nawrócili się na żydostwo i pozwolili narzucić na siebie cały ciężar życia Żydów, ściśle przestrzegających prawo”*. Co więcej, jest bardzo prawdopodobne, że te same osoby, które z podziwem odnosiły się do poszczególnych praw żydowskich, były jednocześnie w tym czasie do pewnego stopnia antysemitami i nazywały siebie nie Żydami, ale tylko sebomenoi ton Theon, ponieważ zbyt duża bliskość z Żydami szokowałaby ich: bycie Żydem było uważane za haniebne nawet w kręgach judofilskich (Ox. Pap. X. 1242, I. 48).

Jednakże osoby, które zapoznały się z żydowskimi pismami świętymi i przyjęły część rytuałów żydowskich jako szczyt mądrości, nie mogły już oczywiście odnosić się do Żydów z tą rozjątrzoną zaciętością, z jaką odnosiły się do nich osoby, którzy nie byli dotknięci żydowską propagandą

373

religijną; na pomoc właśnie tych sebomenoi mogli liczyć Żydzi, kiedy byli zmuszeni zabiegać o poprawienie swojej sytuacji lub zniesienie prześladowań.

Jak można wyjaśnić żydowską propagandę religijną, której celem nie jest przyciągnięcie prawdziwych prozelitów, ale tworzenie dużych grup takich sebomenoi? Jeśli na chwilę zapomnimy, że Żydzi są narodem bez terytorium, a wyobrazimy ich sobie w postaci wspólnoty narodowo-państwowej, to sprawa natychmiast stanie się jasna. Przyciąganie bezkrytyczne nowych obywateli jest niezwykle niebezpieczną sprawą i tutaj Żydzi wykazali szczególną ostrożność i niedowierzanie. Ale dla tych, którzy żyją w otoczeniu wrogów, pożądanym jest wpłynąć na opinię publiczną w taki sposób, aby stworzyć neutralne, a nawet przyjazne grupy.

Grupy sebomenoi, stworzone dzięki żydowskiemu talentowi agitacyjnemu i organizacyjnemu, nie wchodzące do żydostwa, ale także wyemancypowane w większym lub mniejszym stopniu od tradycji hellenistyczno-rzymskich, były swojego rodzaju „państwami buforowymi”, które odbijały i częściowo przyjmowały na siebie spadające na Żydów ciosy; ze względu na swoją pozycję społeczną (do grona sebomenoi mogli, bez ściągania na siebie wstydu, wchodzić i w rzeczywistości wchodzili członkowie najznakomitszych i wpływowych rodzin), ci sebomenoi mogli z powodzeniem bardziej niż ktokolwiek inny, prowadzić w najwyższych kręgach starożytnego społeczeństwa propagandę najszerszej tolerancji wobec Żydów.

Tak więc działalność misyjna Żydów nie miała za swój główny cel rekrutowanie nowych wyznawców religii żydowskiej. Ta szczególna działalność misyjna jest tłumaczona ludzką, a nie anielską naturą Żydów; nie wyrzeczenie, ale samozachowawczość powodowało tę działalność.

Z drugiej strony, naturalnym jest, że ta żydowska propaganda nasilała antysemityzm w nacjonalistycznych kręgach, wiernych tradycji, nie dotkniętych żydowską propagandą religijną. Widzieliśmy już, jak ta propaganda oburzała Juvenaliusza. Seneca (fr. 145 R) z oburzeniem zauważał: „Zwyczaje tego zbrodniczego narodu otrzymały taki wpływ, że zostały przyjęte prawie we wszystkich krajach: pokonani zmusili zwycięzców do przyjęcia ich praw”.

W rzeczywistości ta agitacja prowadziła do nowych ugrupowań w społeczeństwie grecko-rzymskim i, jak nic innego, przyczyniła się do zniszczenia tradycyjnego sposobu życia. Co więcej, agitacja ta volens nolens miała określony demokratyczny smak. Wyjaśniano to absolutnie nie powołaniem apostolskim i niedemokratycznymi tendencjami Żydów. Żydzi byli nowymi ludźmi w społeczeństwie grecko-rzymskim i tylko w tym przypadku mogli liczyć na uznanie siebie za „wysoko urodzonych”, jeśliby polegali na imponującej sile fizycznej.

Rzymianie, którzy mieli za sobą potężny Rzym, bardzo szybko zostali uznani za „wysoko urodzonych” w społeczeństwie greckim; ale Żydzi, którzy mieli w swojej metropolii miniaturową Palestynę nie mogli na to liczyć. Tylko występując przeciwko tradycyjnym arystokratycznym zasadom w ogóle, Żydzi mogli oczekiwać, że staną się szanowaną grupą wspólnotową: jeśli nie pochodzenie, a mądrość daje prawo do bycia uważanym za prawdziwego arystokratę, to wówczas i Żydzi z ich Biblią i religią filozoficzną będą mogli liczyć na szacunek w społeczeństwie.

Żydzi powinni zawsze stawać po stronie uciskanych, ponieważ zawsze są oni najbardziej narażeni na to, że staną się ofiarą ucisku. Dlatego, jeśli Pseudo-Artapan przedstawia (fr. 2 _ 2 Fr.) biblijnego Józefa jako wielkiego reformatora społecznego, który dokonał ponownego podziału ziemi w celu zniszczenia ucisku słabych przez silnych, to celem jego jest nie tylko pokazanie, że również Żydzi nie są gorsi od Ateńczyków lub Spartan i mają swego Solona lub Likurga; jak również jego zadaniem jest pokazanie, że Żydzi od niepamiętnych czasów byli bojownikami o demokrację i równość.

374

Konieczne jest zniszczenie starych podziałów klasowych: „Niech przybysze obcy będą równoprawni wśród obywateli: w końcu wszyscy znosimy skutki Wędrówek, żyjąc w smutnej obczyźnie. A w żadnej z nich nie uważaj, że na ziemi mocno osiadłeś”, - mówi żydowska Sybilla (II, 39-41); przez filozoficzne spekulacje (życie – to padół wędrówek, nie ma w nim nic trwałego), dochodzi ona do wniosku o niesprawiedliwości ograniczonych w prawach obywatelskich „przybyszów, żyjących wśród obywateli”, a ponieważ w Egipcie, gdzie ta księga została napisana, za takich przybyszów uważano również i Żydów, to stąd końcowy wniosek - należy anulować żydowskie ograniczenia.

Taka sama jest ultima ratio i propagandy Filona (quod omn prob. I, II, 457 cl., de carit II, 395 cl., de septen II, 287, de spec leg. II, 322 sl.) za emancypację niewolników: los niewolników jest cięższy, niż los ich panów, ale ich dusze są takie same” (także w II księdze Sybilli, 227): jeśli jedynym kryterium szlachetności jest dusza, to, oczywiście, Żydzi z ich naukami są niezasłużenie pogardzani: są oni najszlachetniejszym na świecie narodem. Taki zamach na „święte fundamenty” starożytnego społeczeństwa naturalnie jeszcze bardziej pogłębiał antysemickie nastroje wiernego tradycjom rdzenia starożytnego społeczeństwa.

Rzeczywiście, pisarz późnej epoki Rutili Namatian atakuje między innymi Żydów również za demokratyczną naturę ich propagandy. Judaizm - czytamy w jego poemacie (De reditu suo, V), źródło głupich teorii (radix stultitiae; ma się na myśli przede wszystkim chrześcijaństwo). „Ich inne wymysły są tylko uciechą (deliramenta - dosłownie: to, od czego się wariuje) łasych na kłamstwo niewolników, nawet dziecko w to by nie uwierzyło”.

Wymysły, z powodu których wariują niewolnicy - to, oczywiście, demokratyczne, a nawet komunistyczne teorie z punktu widzenia Namatiana, są one – tylko głupotą, w którą nie uwierzyłoby nawet dziecko. Żydowska propaganda jest glebą lub źródłem (radix), na której te próżniacze teorie bujnie wyrastają.

Tylko nasze rozumienie istoty żydowskiej propagandy religijnej i demokratycznej da nam możliwość wyjaśnienia sobie istnienie dwóch tak niemożliwych do pogodzenia zjawisk, jak poświęcenie siebie propagandzie wśród ciemiężycieli - „pogan” z jednej strony i pragnienie zemsty dla tych samych ciemiężców z drugiej. Pragnienie zemsty - jest czymś całkowicie niezrozumiałym w „narodzie apostołów”, „przeznaczonego” dla proroczej służby poganom i całkowicie normalną i uzasadnioną reakcją narodu o zdrowym uczuciu narodowym.

W czasach ciężkich prześladowań - zwłaszcza po zbezczeszczeniu Świątyni przez Antiocha Epifanesa i prześladowania za czasów Ptolemeusza VII i jego następców, a następnie pod rządami Kaliguli, w Egipcie – nuty te zaczynają być słyszalne szczególnie w literaturze żydowskiej. Naturalnym jest, że uczucie to powinno się przejawiać przede wszystkim w psalmach, ze względu na ich czysto liryczny charakter.

Tak więc, w Psalmie 68 (werset 23) czytamy: „I rzekł Pan: przywrócę ich (pogan) z głębin morskich, abyś ty, (Izraelu) mógł umyć nogi w ich krwi, aby i języki twoich psów otrzymały swój udział z krwi wroga.” W Psalmie 69 (23-29), 40 (11-12), 71 (13-24), 83 (10-12 i 14-19), 129 (6-7) czytamy serię najstraszniejszych przekleństw przeciwko poganom; w ps. 108 (13) autor modli się do Boga o wytępienie pogan; w ps. 118 (7) autor chce się upić nieszczęściem tych, którzy nienawidzą Żydów.

W ps. 149 (6 i nast.) stwierdza się, że wierni Bogu, powinni mieć „dziękczynienie Bogu na języku i miecze obosieczne w rękach, aby pomścić pogan tą bronią” itd. Taka zemsta jest najwyższym zaszczytem dla wiernych Bogu itd. Szczególnie popularny jest Psalm 137 („Na rzekach Babilonu”), prawdopodobnie także związany z czasem Machabejskim. Koniec jego w wolnym przekładzie Jazykowa jest następujący:

375

Błogosławiony ... Kto płacz Izraela stokrotnie Na ciemiężcach pomści! Kto do domu tyrana miecz i płomień I śmierć straszą wniesie! I z głośnym śmiechem o kamień Jego dzieci zabije!

Treść w języku rosyjskim:

Блажен...Кто плач Израиля сторицейНа притеснителях отмстит!Кто в дом тирана меч и пламеньИ смерть ужасную внесет!И с ярким хохотом о каменьЕго младенцев разобьет!

Całkowicie pragnieniem zemsty natchniona jest Księga „Estery”. Tutaj król perski najpierw nakazuje wszędzie organizować pogromy żydowskie (przeniesienie do epoki Kserksesa palestyńskich i egipskich okoliczności ostatnich dwóch stuleci przed naszą erą), a następnie, przekonawszy się o niewinności Żydów, pozwala tym ostatnim bezkarnie zabić inicjatorów pogromów „wraz z ich żonami i dziećmi” 8, 11), i Żydzi rzeczywiście zabijają 75 000 antysemitów w ciągu jednego dnia (9, 17)!

Takim samym pragnieniem zemsty oddycha Księga „Mądrości Salomona”, napisana, jak to pokazałem powyżej (str. 70), przy Kaliguli pod świeżym wrażeniem pogromu 38 roku. U autora, jak to widzieliśmy, cały czas przed oczami jest paralela między cierpieniami starożytnych Żydów w Egipcie Faraonów i cierpieniami współczesnych mu Żydów w diasporze egipskiej. Dlatego, jeśli autor tej książki, po wprowadzającej frazie „Bezprawi wierzyli już, że zamienili święty naród w swoich niewolników” (17, 2) w trzech rozdziałach (17-19), ze szczególną przyjemnością opisuje przerażające szczegóły mąk, zesłanych przez Boga na Egipcjan i błogosławieństwo, zesłane Żydom, to w związku z resztą książki u każdego czytelnika powinna pojawić się myśl i nadzieja, że ten sam los spotka Egipcjan i Żydów również w najbliższej przyszłości, ponieważ puchar żydowskiej wielkiej cierpliwości był w tym czasie już przepełniony.

Cała ta literatura, zestawiona z uniwersalizmem i religijną propagandą Żydów, zmuszała uczonych do postrzegania u Żydów jakiegoś cudu natury, pewnego rodzaju nadprzyrodzonego połączenia niemożliwych do połączenia przeciwieństw. I tak, Ed. Meyer (G. d. A. III, s. 21 i nast.) mówi: „Obrazy strasznego sądu spowodowane są głównie pragnieniem zemsty na poganach, a nie męką, dotyczącą oczekiwaniem spełnienia tajemnicy Bożej. Nienawiść do pogan jest odwrotną stroną pragnienia, by wciągnąć ich w krąg żydostwa (takiego pragnienia, jak widzieliśmy powyżej, u Żydów prawie nie było! - S. L.) ... Z powodu swojej bezsilności w najbliższej przyszłości Żydzi chociaż w swoich fantazjach chętnie pogrążają się w swoich marzeniach o wytępieniu pogan ...

Dla żydowskiego ducha narodowego (pragnienie zemsty) jest nie mniej charakterystyczne niż przejawiający się w innych pismach uniwersalistyczny światopogląd... Taka jest już w ogóle natura żydostwa: najwyższe i najbardziej odpychające poglądy, to, co majestatyczne i wulgarne mieszczą się bezpośrednio obok siebie, nierozerwalnie związane, przy czym jedno jest zawsze odwrotną stroną drugiego.” Widzieliśmy, że głębsze studium zjawisk pozbawi nas tej pięknej, ale bezowocnej metafizycznej dialektyki: jeśli nacjonalistycznie nastawiony naród stara się zmienić dla swoich korzyści opinie publiczną otaczających (to jest właśnie ta tak zwana żydowska propaganda

376

religijna), to jest to tak samo naturalne, jak fakt, że płonie on pragnieniem zemsty na swoich oprawcach.

Należy jednak zauważyć, że nuty zemsty zaczynają brzmieć w literaturze żydowskiej tylko w epoce szczególnie dotkliwego ucisku i, jak słusznie zauważył Ed. Meyer, przy tym Żydzi zawsze pozostają w sferze fantazji, w dziedzinie pociechy własnej i samo usypiania; Żydzi nigdy nie okazywali pragnienia swojej zemsty w praktyce, w jakichkolwiek działaniach. Tłumaczy się to nie „wszech przebaczeniem”, nie „apostolską naturą” Żydów, lecz wyłącznie doborem naturalnym, swoiście rozwiniętym instynktem samozachowawczym.

Żydzi przez większą część swojej historii żyli rozproszeni wśród cudzoziemców, stanowiąc niewielką mniejszość nie tylko ilościowo, ale także jakościowo, ponieważ zawsze sprzeciwiali im się „panowie kraju”, organizmy państwowe z rozwiniętym systemem wojskowym, administracyjnym i policyjnym, do którego oni zawsze wchodzili jako cudzoziemcy, czyli jako obywatele klasy II, korzystający jedynie od czasu do czasu z opieki prawa. Gdyby Żydzi zaczęli oddawać się pragnieniu zemsty za każde przestępstwo, którego doświadczają codziennie; gdyby chcieli oni chociaż w przypadku najcięższych prześladowań przetwarzać to pragnienie zemsty w czyn, to niewątpliwie byliby wytępieni lub zmuszeni do utraty narodowości już u zarania swojej historii.

Rzeczywiście, wszystkie dzieła literatury, nasycone pragnieniem zemsty (psalmy, które nas interesują, Księga Estery, Księga Judyty) należą głównie do uczonych epoki Machabejskiej i post-Machabejskiej, to znaczy są uważane za napisane pod świeżym wrażeniem najbardziej okrutnych prześladowań. Jeśli niektórzy uczeni (Ed. Meyer, Robertson-Smith) przypisali część psalmów i Księgę Estery już do epoki perskiej, to tylko dlatego, że w ich opinii w epoce perskiej były podobnie najokrutniejsze prześladowania, które spowodowały tę literaturę. W każdym bądź razie, zgodnie ze słuszną uwagą takiego konesera literatury biblijnej, jak Kautzsch (Die Apokryphen, I, 194), Księga Estery została stworzona i czytana „w trudnych czasach ucisku i żalu, gdy narodowe poczucie Żydów zostało poddane w wyniku prześladowań ze strony obcych władców największym obelgom. W tych czasach Księga Estery, ze względu na jej treść, służyła jako źródło pocieszenia i nadziei na nowe cudowne ocalenie (por. Esther 9, 28)”.

Co więcej, niektóre fragmenty Pisma Świętego w tych trudnych czasach otrzymały nową interpretację w duchu pragnienia zemsty, której w ogóle nie mieli w czasach ich pisania. Akt Symeona i Lewiego, którzy zdradziecko wymordowali ludność całego miasta, w Biblii (Rdz 34, 30, 44, 5 i nast.) opowiada się z wyrzutem, jako o plamie na ich potomstwie; natomiast w Księdze Judyty, napisanej w epoce prześladowań żydowskich, to zdradzieckie postępowanie jest gloryfikowane jako akt patriotyzmu i godny przykład dla potomności: „O Boże mojego przodka Symeona, który dałeś mu miecz, aby zemścić się na poganach” (Judyta 9, 2, koment. Kautstsha).

Ale nawet w tych epokach prześladowań pragnienie zemsty nigdy nie zostało wprowadzone w życie. Pokazaliśmy już (s. 75), że bunt Żydów pod rządami Trajana nie był aktem zemsty, ale aktem samoobrony. Jeśli uważnie wczytamy się w „dyszącą okrucieństwem, krwiożerczością i fanatyzmem” (Shtegelin) Księgę Estery, Księgę, którą Luter chciał wykluczyć z kanonu biblijnego, a Gutschmid nazwał „skrajnie głupią i niemoralną” (zob. Shtegelin, s., 21 prz.1), to wtedy zobaczymy, że wszystkie te oceny są wynikiem celowego przemilczania poszczególnych szczegółów książki, w wyniku czego otrzymuje się, rzecz oczywista, niepoprawne przekazanie jej treści.

Ale w tekście Estery czyta się coś zupełnie innego. 8, 11 - w oryginale: Król pozwolił Żydom zebrać się we wszystkich miastach i bronić swego życia (wela'amod'alnaphsam, ihr Leben zu verteidigen, Karutsch, ap. Dn. 12), zniszczyć, zabić, wytępić wszystkie te tłumy narodu (kol-chel'am, alle Volkchaufen, K autsch) w prowincjach, które wykażą wobec nich wrogość (hassarim

377

„otham - von denen sie befehrdet wurden, K autsch), wraz ze swoimi żonami i dziećmi, a także zagrabić ich własność ...

To samo miejsce w tłumaczeniu (a raczej powtórzeniu) Septuaginty: „Król pozwolił Żydom w ich miastach organizować się zgodnie z ich prawami (khresthai tois nomois auton jest bardzo dowolnym, stronniczym tłumaczeniem słów lehaqahel – zebrać się, uzasadnionym faktem, że już w Biblii qahel (kahał) często oznacza „wspólnotę żydowską”), organizować samoobronę (boethesai autois - autois w sensie heautois, jak zwykle w Septuagincie) i rozprawić się ze swoimi wrogami i przeciwnikami, jak im się spodoba (celowe złagodzenie bardziej okrutnych sformułowań oryginału; celowo wykreślony zapis o żonach, dzieciach i majątku).

Rzeczywiście, prawie we wszystkich pracach naukowych, w których przedstawia się treść tej księgi, aż do najnowszej pracy Oesterleya (The book of the apocryphe, London, 1916, 398 i in.), mówi się, że na prośbę Estery król perski w zamian za zniesienie dekretu o likwidacji Żydów wydał nowy dekret o wybiciu nie-Żydów przez Żydów. ("The King issuies another proclamation, at Esther's request in which power is granted to the jews to pillage and slay their enemies", Oesterly, 399). Gdyby tak było, to Gutshmid miałby absolutną rację, jest to - absolutnie niewiarygodne, głupie i niemoralne.

Duplikat tego miejsca w dodatku greckim do tego rozdziału Księgi Estery w dekrecie Artakserksesa: „Postąpisz słusznie, jeśli nie wypełnisz dekretu wysłanego do ciebie przez Hamana, syna Amadaty ... i jeśli wszędzie umieścisz kopię tego listu wraz z ogłoszeniem, że Żydzi mogą organizować się zgodnie z własnymi prawami i organizować samoobronę (kai synepiskhyen autois = heautois), aby podczas pogromu (kairo thipseos) mogli bronić się przed atakującymi (epithemenous autois amynontai).

9, 16: Podobnie i pozostali Żydzi, którzy mieszkali w prowincjach podległych królowi, zgromadzili się i broniąc swego życia (we'amod 'al-naphsam; heautois eboethoun LXX) zemścili się na swoich wrogach i zabili 75 000 z liczby tych, którzy ich nienawidzili; ale na ich majątek nie wyciągnęli rąk.

Dlaczego Asferus (Achaszwerosz) po prostu nie anuluje swojego dekretu, a tylko pozwala Żydom organizować samoobronę? Jeden z najlepszych znawców biblijnych Driver (S.R. Driver, An introduction to the literature of the Old Testament, Edinbourgh, 1898, p. 480-481), jeden z niewielu, który poprawnie zrozumiał naszą Księgę („"the edict permits the Jews to defend themselves against their assailants") wyjaśnia to wraz z autorem Księgi przez fakt, że zgodnie z perskim prawem dekret po wydaniu nie może być już anulowany.

Tak tłumaczy się dziwaczność tej historii z punktu widzenia fabuły, ale wewnętrzny powód tej cechy jest psychologiczny: nawet gdy Żyd chce, chociaż w swojej wyobraźni, upić się zemstą prześladowców, to jego duch jest tak wyszkolony przez wieki prześladowań, że może sobie wyobrazić tę zemstę tylko w takiej formie: tłumy uczestniczące w pogromie już wychodzą na ulicę, by „pokazać swoją wrogość wobec Żydów”; ale wskutek tego, co jest sprzeczne ze zwykłym stanem rzeczy, napastnicy są pozbawieni wsparcia rządowego, do walczenia z którym Żydzi są bezsilni, a Żydzi mają pozwolenie na samoobronę, wychodzą więc oni na spotkanie przeciwko napastnikom i, broniąc swojego życia, zabijają ich, nie oszczędzając co prawda, w swojej zemście kobiet i dzieci, ale z dumą odwracają się od majątku uczestników pogromu, aby się nie upodobnić do nich.

Przede wszystkim, co zaś dotyczy uczucia zemsty do kobiet i dzieci (tutaj i w Psalmie 137), to, aby sparaliżować spekulacje na temat specyficznie żydowskiego okrucieństwa („szeilokoskiego”), zacytuję dla przykładu produkt greckiej świadomości prawnej, prawo Teosskie V w.p.n.Ch. (C.J.G. 3044 - Hicks and Hill, A manual of greek hist. inscriptions, Oxford, 1901, s.123):

378

„Tego, kto przygotowuje trucizny ... stracić zarówno jego samego, jak i całe jego potomstwo ... Tego, kto uniemożliwia import zboża do Teossu ... stracić jego samego jak i całe jego potomstwo ... Tego, kto snuje niegodne zamiary wobec państwa Teosskiego … stracić jego samego i całe jego potomstwo!!” Oto więc psychologia starożytnego człowieka w ogóle, a nie Żydów w szczególności. Zresztą, jeśli jednak porównamy oryginał z Septuagintą, to zobaczymy, że pierwotna jasność doznań w oryginale już obrażała uczucia moralne Żydów Aleksandryjskich: w tłumaczeniu nie ma ani słowa o żonach i dzieciach uczestników pogromów, zaciekłe „zniszczyć, zabić i zlikwidować” zastąpiono kulturalnym, eufemistycznym wyrażeniem.

Z drugiej strony widzimy, że permanentne pogromy uczyniły prawo do samoobrony jednym z głównych żądań, stawianych rządowi. Ciągła groźba pogromu sprawiła, że samoobrona stała się jednym z głównych zadań autonomicznych wspólnot żydowskich: tylko to daje nam klucz do zrozumienia tego, dlaczego do przekładu i w dodanym do przekładu królewskiego dekretu, jak niby bez żadnego odniesienia się do treści księgi, wstawiono pozwolenie na „organizowanie się według własnych praw”.

Rzeczywiście, podczas pogromu w 38 roku, inicjatorzy pogromu i władze rządowe szukają broni w żydowskich domach: właśnie z powodu związku samoobrony z żydowską autonomiczną wspólnotą rządy na wszelki sposób walczyli z samoobroną, uznając ją za organizację niebezpieczną politycznie. Naturalnie, że Żydom i nie bez powodu, wydawało się, że dopuszczenie narodowej samoobrony było najlepszym sposobem walki z niebezpieczeństwem pogromu i dlatego pałając pragnieniem zemsty, marzyli oni ... o legalnej samoobronie. Tak więc z „krwiożerczej zemsty” nie zostało ani śladu.

Powtarzam, „posługa apostolska” nie ma z tym nic wspólnego. Jest to głos, w którym brzmi odwieczna świadomość bezsiły i nieprzyzwyczajenie nawet w wyobraźni czuć się atakowanymi, a nie broniącymi się. Nie mniej ciekawy w tym względzie jest i Filon. Był naocznym świadkiem straszliwego pogromu aleksandryjskiego w 38 roku, był członkiem delegacji na temat tego pogromu, był poddawany kpinom i upokorzeniom cesarza Kaliguli.

Można sobie wyobrazić, jakiej satysfakcji powinien był on doświadczać, gdy dowiedział się, że obaj prześladowcy Żydów - i namiestnik Egiptu Flaccus i cesarz Kaligula - zginęli najbardziej żałosną śmiercią. Ciekawe, w jakim tonie informuje o tym Filon. On nie tylko nie pozwala sobie na krwiożercze wypowiedzi, zadowalając się skromną świadomością kary sprawiedliwości Bożej, ale jeszcze wkłada w usta Żydów aleksandryjskich z powodu śmierci Flaccusa taką modlitwę: „Nie cieszymy się, o Panie, z tego, że ukarałeś naszego wroga, ponieważ Święte księgi Prawa wychowały nas w duchu współczucia, ale słusznie dziękujemy Tobie” itd. (in Flacc., 14).

I tutaj nie powinniśmy mówić o „apostolskiej służbie”; i tutaj widzimy tylko, jak w narodzie, przyzwyczajonym w ciągu wielu stuleci do upokorzenia i ucisku, zanikało w celach samo zachowania naturalne uczucie żywej nienawiści do ciemiężców i zdolność żywego, natychmiastowego, refleksyjnego reagowania na krzywdę! Mommsen słusznie nazywa Filona (V, 519, Anm.) „Ein schlechter Hasser”, „człowiekiem, który nie umie właściwie nienawidzić” i ta nazwa jest w pełni do przyjęcia dla Żydów starożytności w ogóle. Żydzi dalece nie byli „narodem apostołów”; oni żywo odczuwali krzywdę i, jak widzieliśmy, kipieli zemstą, ale wielowiekowa tresura nauczyła ich kierować to uczucie do ich wnętrza i nie pozwalać, aby się ono przejawiło.

Jednak zarówno działalność misyjna Żydów, jak i pragnienie zemsty pojawiły się u nich, jak widzieliśmy, w odpowiedzi na fale antysemityzmu, które na nich uderzyły, a zatem nie były jego przyczyną. Co w końcu jest jego przyczyną?

Widzieliśmy, jak o wiele łatwiejsze jest rozumienie działalności misyjnej Żydów, jeśli uważać ich nie za grupę religijną, ale za jednostkę narodowo-państwową, według zaskakującego kaprysu

379

historii, już u zarania swego życia zmuszoną do działania i rozwoju poza określonymi ramami terytorialnymi, wśród obcych narodów. Widzieliśmy już, że ta cecha szczególna w historii narodu żydowskiego pod pewnymi względami nadawała Żydom zupełnie osobliwe oblicze narodowe. Czy ta historyczna cecha Żydów da nam wskazówkę co do przyczyn powstania antysemityzmu?

Jeśli chodzi o czas powstania żydowskiej diaspory, to poglądy uczonych do niedawna ostro się rozchodziły. Ed. Meyer (Gesch. d. Alt. III, 216) i Schürer (o.s., 3, 31) odnoszą formowanie diaspory do epoki niewoli babilońskiej; Mommsen (V. 489) i Shtegelin (o.s. 22, pr. 1) do czasów Aleksandra Wielkiego Macedońskiego i Ptolemeusza I, podczas gdy G. Willrich (Juden und Griechen, 24 sl. 126 sll.) w 1895 roku przypisywał powstanie diaspory tylko do epoki Machabejskiej (Ptolemeusz VI Filometor w Egipcie). Jednak szereg nowych danych papirusowych zmusiło Willricha w jego Judaice, wydanej w 1900 roku, do porzucenia tego datowania.

Niedawne wykopaliska żydowskiej kolonii w Elefantynie wykazały, że nawet era niewoli babilońskiej jest zbyt późną datą na powstanie diaspory. Podobnie nie było zgody co do tego, co spowodowało rozproszenie się Żydów. Tak więc, według Mommzena (wsk. moje), „osiedla żydowskie poza Palestyną tylko w niewielkim stopniu zawdzięczają swoje powstanie tym impulsom, wskutek których powstały kolonie Fenicjan i Hellenów. Żydzi od wieków są narodem rolniczym i żyjącym daleko od brzegu morskiego; dlatego jego osady poza ojczyzną – są wymuszonymi i względnie późnymi tworami, dziełem rąk Aleksandra i jego marszałków.”

Ten nieco krótkowzroczny pogląd wynikł wskutek przecenienia roli Palestyny w historii narodu żydowskiego. Już od epoki niewoli Palestyna i żydostwo dalece nie są tym samym. „Wspólnota jerozolimska nie jest tym samym, co żydostwo; wokół niej znajduje się, coraz bardziej i bardziej rozszerzając swoje granice, diaspora. Punktem wyjścia dla niej była zwarta wspólnota żydowska w Babilonii. Stąd ona rozprzestrzeniła się ona do Suzy, Medii, a wkrótce także i na zachodnie prowincje ... Początki tego rozwoju sięgają głębokiej starożytności ”(red. Meyer, Gesch. d. Alt. III, 216).

Jerozolima po okresie niewoli sama stała się sztucznym tworem żydowskiej diaspory z ośrodkiem w Babilonii *; zawody i styl życia ludności Palestyny w żadnym wypadku nie mogą być kryterium, decydującym o pochodzeniu diaspory. Schürer (o.s. III, 3) słusznie zauważył, że nie ma możliwości wyjaśnić pojawienie się diaspory wyłącznie przez przymusowe przesiedlenia; w tym przypadku nie byłoby jasne, dlaczego Żydzi znajdują się w większej ilości głównie w wielkich centrach handlowych i przemysłowych starożytnego świata. Większość żydowskich przesiedleńców (oczywiście nie z Palestyny po okresie niewoli, ale z Babilonii - najstarszego ważnego centrum żydostwa) była dobrowolnymi przesiedleńcami; byli to głównie kupcy i rzemieślnicy.

Możliwe jest jednak, że ta kolonizacja na dużą skalę rozpoczęła się jeszcze przed niewolą babilońską, z samej Palestyny. „Straszne warunki w ojczyźnie mogłyby się do tego przyczynić – to właśnie otwarte ze wszystkich stron położenie Palestyny, dzięki czemu była ona areną wojen między Syrią (dawniej Asyrią i Babilonem. - S.L.) a Egiptem”. (Schürer, ibid.). Tak więc, już w epoce niewoli babilońskiej, a prawdopodobnie nawet wcześniej, Żydzi byli przede wszystkim narodem rozproszonym; Palestyna była tylko centrum religijnym i częściowo kulturalnym o znikomym znaczeniu gospodarczym; zgodnie ze słusznymi wskazówkami M. Friedlandera (str. 3), zdecydowana większość Żydów mieszkała w diasporze.

I ci Żydzi wcale nie uważają Palestyny za swoją ojczyznę; Palestyna – to tylko ośrodek kultu religijnego, a ojczyzną Żydów - jest cały zamieszkany przez nich świat. „Żydzi są tak liczni, że żaden kraj nie może ich pomieścić” - mówi Filon (in Flacc. 7): „Dlatego zamieszkują oni większość terytorium Ziemi, przy tym najbogatsze kraje w Europie i Azji, zarówno na lądzie, jak i na wyspach. Za swoją metropolię uważają oni Święte Miasto, w którym znajduje się święta Świątynia Najwyższego Boga; ale za swoją ojczyznę uważają oni te kraje, które stały się miejscem ich

380

zamieszkania, od ojców, dziadów, pradziadów i jeszcze bardziej starożytnych przodków i w których oni sami się urodzili i wychowali”.

Gdy tylko Żydzi pojawili się poza Palestyną, wraz z nimi wszedł w świat i antysemityzm. „Antysemityzm i żydowskie prześladowania pojawiły się w tym samym czasie, kiedy powstała diaspora”, - mówi Mommsen (V, 519). „To całkiem naturalne, że wraz z żydostwem wszedł w świat i jego naturalny korelat - antysemityzm” - komentuje ten fakt Ed. Meyer (G. d. A. III 216-217): „Jest on tak samo stary jak samo żydostwo”. Rzeczywiście, wszędzie, gdzie tylko słyszymy o Żydach, słyszymy o antysemityzmie; E. Klamrot (Die judischen Exulanten in Babylonien. Beitrage zum Wissenschaft vom Altertum. Leipzig. Herausg. Jahr 1912) znalazł ślady antysemityzmu nawet w Babilonie w epoce żydowskiej niewoli.

Zgodnie z jego hipotezą (s. 43) żydowskie prześladowania zaczęły się tutaj pod koniec wygnania, w epoce Nabunaidu. Z faktu, że od tej epoki Żydzi zajmują się głównie rolnictwem i ich dochody są obliczane na podstawie ilości płodów ziemi (jak u Ezech. 13, 19), i od tego czasu większość wspólnoty żyje już w samym Babilonie (a więc zajmuje się handlem i rzemiosłem) i jej dochody są obliczane w gotówce, dochodzi on do wniosku, że rząd babiloński w tej epoce nałożył na żydowskich rolników nieznośny podatek, aby „celowo oderwać Żydów od posiadania ziemi” (s. 43 pr. 1): od tego czasu Żydzi i przekształcają się z właścicieli ziemskich w mieszkańców miast.

Rzeczywiście, takie źródła jak Izajasz 51.7 i 51.13 oraz Ezechiel 28.24 pokazują, że w społeczeństwie babilońskim istniał silny antysemityzm, jeśli tylko te źródła nie są późniejszą interpolacją. Wszystko to mogłoby posłużyć jako dodatkowe potwierdzenie naszych poglądów, jeśli by ta epoka, zgodnie z własnym uznaniem Clamrotha (s. 88), nie była jedną z najciemniejszych rozdziałów historii i jeśliby wnioski Clamrotha nie były w dużej mierze odważną fantazją, tylko częściowo opartą na danych historycznych.

W przyszłości, w każdym przypadku, jak widzieliśmy powyżej, wszędzie, gdziekolwiek spotykamy Żydów, spotykamy się również z antysemityzmem. Jakie cechy szczególne narodu żydowskiego go spowodowały?

Od czasów starożytnych położenie geograficzne Palestyny było takie, że nie będąc organiczną częścią żadnego innego państwa, w tym samym czasie prawie nigdy nie była ona przez krótszy lub dłuższy czas państwem politycznie niezależnym. Służyła ona jako pole bitwy między sąsiednimi wielkimi mocarstwami i nieustannie przechodziła z rąk do rąk, znajdując się w zależności to od Filistynów, to Fenicjan, to Asyrii, to od Egiptu.

Ta wyjątkowe, osobliwe położenie i umożliwiło Żydom rozwinięcie silnego uczucia narodowego, nie związanego nie tylko z potęgą polityczną, ale także z niezależnością polityczną – zjawisko jednostkowe i nie mające analogii w świecie starożytnym. Dlatego, będąc wrzuconymi do Babilonu, Żydzi, w przeciwieństwie do innych narodów, zachowali swoją tożsamość narodową i narodowe zwyczaje. Ale to zachowanie narodowości bardzo utrudniało Żydom walkę o istnienie. Dlatego, aby takie „państwo narodowe bez terytorium” mogło istnieć, aby Żydzi nie zostali wytępieni lub wymazani w walce o istnienie, musiało się u nich wytworzyć cały szereg specyficznych cech narodowych.

Jaki był los innych podbitych ludów, które zmuszone były żyć pod rządami obcych? Narody te często, broniąc swojej wolności i niezależności, ginęły dla ostatniego człowieka; ale jeśli oni poddawali się i byli brani do niewoli, to tym samym uznawali się za ludzi drugiej kategorii, stojącymi niżej na drabinie społecznej, niż prawdziwi, wrodzeni obywatele. W symbolicznym, religijnym i prawniczym języku starożytności wyrażane było to następująco: bóg danego ludu uznał, że został pokonany przez boga zwycięskiego narodu i wszedł do jego orszaku jako jeden z

381

bogów drugiej rangi, ponieważ według starożytnych wyobrażeń Bóg poza swoją ojczyzną nie ma żadnej władzy (Klamroth, o.s., 60-61).

W tym stanie rzeczy zachowanie swoich narodowych cech i odrębności było zwykle oznaką uniżenia i kulturalnego zacofania narodu. Bardziej kulturalne grupy, które okazały się na obczyźnie, ułatwiały sobie walkę o istnienie tym, że starały się na wszelki sposób przejąć obyczaje i oblicze zwycięskiego narodu. Przede wszystkim procesowi temu poddawana była arystokracja, inteligencja i w ogóle grupy, bardziej aktywne w walce o istnienie. Jeśli poszczególne grupy obcokrajowców zachowały się w obcych krajach, to składały się one wyłącznie z uciskanych, upokarzanych zwykłych ludzi, inteligencja natomiast opuszczała ich wcześniej; początkowo spotykała się ona z podejrzliwością rdzennych mieszkańców, ale po krótkim czasie jej sukcesy w dziedzinie życia zmuszały do zapomnienia o pochodzeniu; w następnym pokoleniu asymilowała się ona już bez śladu. Pojęcie o moralnej obraźliwości - ”renegactwie” wśród takich narodów nie istniało: z punktu widzenia ich moralnych i religijnych poglądów, z tej racji, że ich bóg wszedł do orszaku zwycięskiego boga, to jego naród tym bardziej powinien czcić tego boga, to znaczy musi w pełni przyjąć obrzędy i zwyczaje zwycięzców.

Dla scharakteryzowania stosunku „właścicieli kraju” do obcokrajowców, mieszkających w kraju i psychologii tych samych cudzoziemców, szczególnie pouczający jest Mim Geronda „Właściciel domu publicznego”, napisany w Aleksandrii w III wieku naszej ery, czyli właśnie w okresie rozkwitu diaspory egipskiej i w jej samym centrum.

Bohaterami pantomimy nie są Żydzi, a obcokrajowcy o zwykłej psychologii, w terminologii ówczesnego czasu – t.zw. meteki (metekowie). Tutaj przedstawieni są oba rodzaje opisanych przez nas obcych osadników: Battar, właściciel burdelu, zwykły człowiek, cudzoziemiec, który sam uznaje się za obywatela drugiej kategorii i Falet-Artimi, wielki kupiec, który na każdy sposób ukrywa swoje pochodzenie i udaje czystej krwi Greka. Battar mówi:

... Jestem Metek i on także Metek: Nie tak, jak chcemy żyć, ale jak możemy. Jak nam pozwalają ...

(w. 8-10).

Jest oburzony manierami Falleta:

Powinien wiedzieć, jaki z niego ptak, Że jest łajdakiem! Powinien zawsze drżeć Przed każdym obywatelem, bez względu na to, jaki by on nie był marny i głupi - wziąłby przykład ze mnie!

(art. 28-31)

i charakteryzuje go tak:

Frygijczyk z Artimmy, który stał się Faletem, Żeby wydać się za Greka.

(w. 37-38).

Podobnie było z narodami, które popadły w niewolę w Babilonie: albo uznawały się za obywateli drugiej kategorii, albo przyjmowały babiloński obraz i kulturę i asymilowały się bez śladu (Klamroth, 81). Stojąc na tak ogólnie przyjętym punkcie widzenia, Żydzi powinni byli uznać, że

382

Jahwe został pokonany przez Marduka i w przesiedleniu do Babilonu zobaczyć wskazówkę na to, że odtąd będą musieli czcić bogów babilońskich (por. Jer. 44, 16).

Tak się nie stało: Żydzi, jak widzieliśmy, nauczyli się już w swojej ojczyźnie nie warunkować swego narodowo-patriotycznego uczucia niezależnością polityczną; łatwiej było im niż innym zrobić i następny krok i skonsolidować się w organizm państwowo - narodowy bez własnego terytorium.

Jednakże nie można nie uznać za całkowicie błędne wyprowadzenie tych cech żydowskiej psychologii prawnej z religii żydowskiej: wręcz przeciwnie, powstałe w epoce niewoli wyobrażenie, według którego Jahwe jest Bogiem całego świata, a Izrael jest tylko jego umiłowanym synem, i jest tylko projekcją na niebo tego faktu, że Żydzi, pozostając w całości państwem narodowym, żyją na całym świecie, a Palestyna (chociaż w marzeniach) jest ich centrum religijnym.

Każdy patriotycznie usposobiony naród ma tendencję do umieszczania siebie nie niżej, ale wyżej niż otaczające go narody. Dlatego również Żydzi, nie wstydząc się urbi et orbi, oświadczają, że są wyżej niż narody, w których środowisku żyją, zarówno według pochodzenia, jak i według kultury. Pozyskując wpływy gospodarcze i polityczne, zajmując znaczące stanowiska w państwach rozproszenia, asymilują się oni tylko do pewnej granicy, dumnie deklarując swoją narodowość i zachowując jej charakterystyczne cechy. Pełna asymilacja jest bezlitośnie potępiana, jako renegactwo; strach przed opinią publiczną sprawia, że taka asymilacja jest stosunkowo rzadka.

Jasne jest, z jakim uczuciem powinni się odnosić do Żydów z powodu ich cech szczególnych „gospodarze kraju” .

Do upokorzonych cudzoziemców, do tych żałosnych obywateli drugiej kategorii, odnoszono się być może nawet z pobłażliwą litością. Bardziej przykre i obraźliwe było to wtedy, gdy ci dranie wychodzili na ludzi (awansowali); jednak przyjęcie w pełni lokalnej kultury i zewnętrznego oblicza kulturowego dawało możliwość zapomnienia wkrótce o plamie na pochodzeniu tych ludzi. Inna sprawa, kiedy ci parweniusze, ci „drobnomieszczanie w szlachectwie” na każdym kroku podkreślają - swoim wyglądem, obrzędami, sposobem trzymania się, rozważaniami - swoje „prostackie” („chamskie”) pochodzenie, a jednocześnie ekonomiczna lub społeczna rola, zajmowana przez tych ludzi bardzo często nie pozwala „umieścić ich na swoim miejscu”. Oczywiście, właściciele kraju nie mogli pozostać obojętni na to żydowskie „chamstwo” („bezczelność”). Rezultatem tego i była złość i nienawiść do Żydów.

Jak powiedziałem wyżej, gdyby Żydzi, przy takim nastawieniem do nich, reagowali odruchowo, natychmiast na każdą zniewagę, jaką im wyrządzono, to już bardzo szybko byliby wytępieni przez „gospodarzy kraju”, którzy byli od nich silniejsi i liczniejsi. Instynkt narodowego samo zachowania nauczył ich, by w ogóle nie reagować na mniej poważne krzywdy, a na bardziej poważne reagować nie odruchowo, ale z rozsądkiem. Taka reakcja była z jednej strony bardzo dobrze przedstawiona przez żydowską propagandę, z drugiej zaś upór, z jakim Żydzi dążyli do osiągnięcia rzeczywistego wpływu w kraju. Ale z punktu widzenia starożytnej moralności ten sposób reagowania na zniewagę był uznawany za niegodny wolnego człowieka.

Tak więc, rezultatem tej narodowej osobliwości było uczucie wstrętu i pogardy dla Żydów, którzy traktowani są jako „parszywi Żydzi”. Żydzi ze swej strony, tę naturalnie powstałą cechę, która nie wymagała ani potępienia ani nagany, nie przeoczyli, aby nie zaliczyć jej jako najwyższej cnoty. Pragnienie zemsty jest grzechem, ponieważ trzeba kochać wszystkie stworzenia Boże; uczucie dumy, reagowanie na zniewagę – jest przestępczą pychą. W uzupełnieniach do Księgi Estery, sporządzonych w Egipcie, sprawiedliwy Mordechaj (3, 56) uważa za konieczne usprawiedliwienie swego aktu, na pierwszy rzut oka, popełnionego przez niego, aby zadowolić poczucie jego własnej

383

dumy (samolubstwa) i poczucie własnej godności: „Nie z powodu wyniosłości i pychy, nie z powodu popularności nie upadłem na twarz przed wyniosłym Hamanem. Nie, ja chętnie całowałbym jego pięty, gdyby mogło to być dobre dla Izraela!” Chrześcijańska zasada: „temu, kto uderzy cie w prawy policzek, nadstaw i lewy” – jest niczym innym, jak przesadą tej szczególnej narodowej osobliwości, która wyłoniła się z głębi żydostwa i została podniesiona przez Żydów do rangi cnoty.

Wreszcie, ciągła walka z prześladowaniami wypracowała szereg szczególnych cech żydowskiej adaptacji w walce o istnienie. Jest to, po pierwsze, ścisła spójność i wzajemna pomoc w walce o życie; po drugie, nadzwyczajny upór w dążeniu do celu życia, któremu towarzyszy o wiele więcej marnotrawstwa energii niż zwykle, ponieważ Żyd, oprócz zwykłych przeszkód, musiał przezwyciężyć specyficzną wrogość wobec Żydów, i po trzecie, specyficzny stosunek do lokalnego prawa i państwowości. Ta postawa była wynikiem „podwójnego poddaństwa” Żydów, konieczność przestrzegania często wzajemnie sprzecznych wymogów moralnych prawa żydowskiego i lokalnego oraz, jak widzieliśmy powyżej, może być scharakteryzowana następująco:

1).Prawo lokalne musi być ściśle przestrzegane, ale tylko wtedy, gdy nie jest ono sprzeczne z żyjącymi jeszcze w powszechnym poczuciu sprawiedliwości przepisami prawa żydowskiego i o ile jego przestrzeganie nie wiąże się ze szkodą dla narodu żydowskiego. Tak więc praw, bezpośrednio lub pośrednio skierowanych przeciwko Żydom, w każdym przypadku przestrzegać nie należy.

2). Konieczna jest ścisła lojalność wobec państwa, które życzliwie odnosi się do Żydów. W walce dwóch państw lub dwóch partii wewnątrz państwa należy sympatyzować i, w miarę możliwości sprzyjać tej stronie, która bardziej przychylnie odnosi się do Żydów.

I do tych cech żydowskiej moralności nacjonalistycznie nastawieni obywatele państw antycznych nie mogli być obojętni. Te cechy Żydów wywoływały u nich nieufność i strach; posiadająca obronną naturę żydowska zwartość przekształca się w oczach „gospodarzy” w wszechpotężny Kahał, który wypowiedział wojnę całemu światu.

Pozostaje nam zilustrować świadectwami starożytnych poprawność tych twierdzeń.

1. „Żydowska bezczelność”

„Żydowska bezczelność” polegała przede wszystkim na tym, że Żydzi nie chcieli przyjmować lojalnego (według zdania gospodarzy kraju) punktu widzenia gerondowskiego meteka Battara i nie uznawali słusznej potrzeby „drżenia przed każdym obywatelem, bez względu na to, jak mało był on znaczący i głupi”. Jak widzieliśmy powyżej, Żydzi nie krępują się zajmować znaczących pozycji w państwie i odgrywać w nim wpływową rolę: czasami udawało się im dotrzeć do stanowisk administracyjnych, w innych przypadkach osiągali oni rzeczywisty wpływ dzięki potędze ekonomicznej.

Dane historyczne pokazują, że procentowy udział żydowskich dygnitarzy do liczby nieżydowskich dygnitarzy nie był wyższy, ale niższy niż procentowy stosunek Żydów do nie-Żydów w ogóle: to oczywiste, że chociaż 2/5 mieszkańców Aleksandrii było Żydami, to w liczbie wyższych osób na stanowiskach miasta Żydzi nie stanowili 2/5. Jednak z punktu widzenia „gospodarzy” odsetek ten był jednak nadal bardzo wysoki: w szczególności, w Aleksandrii Żydzi byli jedyną kategorią „przybyszów”, która osiągnęła (choć prawdopodobnie ograniczone) prawa obywatelskie; inni cudzoziemcy, w tym rdzenni Egipcjanie-tubylcy, nie mogli w ogóle zajmować miejsc administracyjnych, a jeśli osiągali znaczącą pozycję, to na wszelki sposób starali się ukryć ślady swego barbarzyńskiego pochodzenia (por. MW 52).

384

Tak więc, chociaż Żydom nie udawało się awansować tak jak „gospodarzom kraju”, tym niemniej jednak z punktu widzenia ówczesnego społeczeństwa ich zachowanie było „żydowską bezczelnością (zuchwałością)”. Trzeba dodać do tego, że pragnienie wysunięcia się z grona szeregowych obywateli, w pełni zaangażowanych w walkę o istnienie, czy to poprzez skupienie wpływu gospodarczego, czy też poprzez awans w służbie państwowej itp. było wśród Żydów znacznie większe i intensywniejsze niż u ich gospodarzy.

Powód tego jest całkowicie zrozumiały: Żyd poza cywilnymi barierami musiał jeszcze przezwyciężać również społeczny antysemityzm, jak i prześladowania państwowe i tylko potrajając niezbędne wysiłki i wytrwałość, mógł on liczyć na jakiś sukces w życiowej walce. „Często Żydzi widzieli w posiadaniu majątku środek do przezwyciężenia wrogości społeczeństwa i osiągnięcia jakiegokolwiek znośnego położenia” (L. Herzfeld, Handelgeschichte d. Juden des Alt Braunschweig, 1879): podczas gdy zwykły Hellen mógł tak czy inaczej pogodzić się ze swoim położeniem; położenie przeciętnego Żyda z masy, z powodu prześladowań antysemickiej atmosfery, stało się na tyle nie do zniesienia, że tylko po wybiciu się z masy, mógł on mieć nadzieję na osiągnięcie najskromniejszego minimum życiowej pomyślności.

Położenie zmieniało się znacząco tylko w tych krótkich chwilach, kiedy do władzy dochodziła partia, która z jakiegoś powodu uznawała za dogodne porzucenie polityki antyżydowskiej. Wtedy u Żydów pozostawało tak dużo wolnej energii, która wcześniej była tracona na walkę ze szczególnie antyżydowskimi przeszkodami, że często, kontynuując z rozpędu walkę z poprzednią intensywnością, wysuwali się oni bardziej niż prawdopodobnie tego chcieli. Tak więc, jak widzieliśmy, kiedy w Egipcie na krótki okres czasu przejęła władzę partia, która porzuciła politykę judeofobską, to najbardziej znaczące stanowiska wojskowe zostały zajęte przez Żydów.

Wszyscy ci Żydzi, którzy zostali wypchnięci na powierzchnię życia społecznego, byli Żydami wysoce zasymilowanymi. Z wyglądu nie różnili się oni niczym od Hellenów (Greków): nosili grecką odzież, mówili po grecku, nie ustępowali Grekom w znajomości greckiej edukacji, wiedzieli, jak zachować się w greckim społeczeństwie, odmawiali przestrzegania znacznej części żydowskich przepisów rytualnych, na przykład dotyczących żywności itd. i itd. A jednak nie stali się oni Grekami i nie chcieli zasłynąć jako przemyceni Grecy. Ich asymilacja miała znaną granicę: byli oni i otwarcie ogłaszali się nie Hellenami, ale Żydami, przenikniętymi kulturą helleńską.

Na tę cechę Żydów zwrócili uwagę wszyscy najwybitniejsi badacze. „Nawet ci Żydzi, którzy przyjęli hellenistyczną edukację, pozostawali w duchu zawsze Żydami”, - mówi Wilken (str. 785, 1). „Niech językiem macierzystym tych Żydów z diaspory będzie język grecki; niech ich stosunek do przestrzegania prawa będzie z punktu widzenia faryzeuszy szczytem grzechu i wolnego myślenia; niech przestaną oni przestrzegać, uważając za niekonieczne wiele z tego, co dla faryzeusza było konieczne i niezbędne: to w głębi serca oni wciąż byli Żydami i czuli, że są w pełnej jedności ze swoimi braćmi w Palestynie” (Schürer, OS III, 3 wyd., 92). „Pomimo wewnętrznego podziału, mimo że znaczna (ogromna! - S. L.) część Żydów była rozproszona poza Palestyną ...pomimo przeniknięcia do żydostwa skorumpowanego hellenistycznego elementu, to w swej najgłębszej istocie Żydzi pozostali jedną całością ...

We wszystkich znaczących sprawach, zwłaszcza w obliczu ucisku i prześladowań, wewnętrzne podziały w społeczeństwie żydowskim znikały i, jakkolwiek mało znaczącym było państwo rabiniczne (w Palestynie), to ta wspólnota religijna, na czele której ono stało, była imponującą i w pewnych okolicznościach również niebezpieczną siłą” (Mommsen, Rom. Gesch. V, 497).

(Żydzi diaspory są uważani za całkowicie zhellenizowanych, a Żydzi palestyńscy - za partykularystów ...) „Nie należy wyolbrzymiać różnic między żydostwem palestyńskim a hellenistycznym: są to dwie gałęzie z tego samego pnia; jedyną różnicą jest to, że na jednej z tych gałęzi nawieszano trochę hellenizmu” (Bertolet, str. 337). „W rzeczywistości różnica między

385

diasporą a Palestyną nie była znacząca” (P. Kruger, s. 53). „Dlatego nie można zbyt ostro przeciwstawiać żydowskości Palestyny i diaspory” (Bousset, Die Relig. D. Judent., Berlin, 1903, 115).

Rzeczywiście, cała żydowska świecka literatura, która doszła do nas we fragmentach (Artapan, Ezechiel, mieszkaniec Palestyny Eupolem i inni), została stworzona przez ludzi nasyconych kulturą helleńską, a jednocześnie przenikniętych najżywszym i najgorętszym uczuciem narodowym. „Ta epoka, wraz z hellenistami, jasno wyrażonego antynarodowego kierunku, bezpośrednio sympatyzującego pogaństwu, stworzyła także ludzi, którzy pomimo głębokiej znajomości greckiej literatury i ich fascynacji grecką nauką, różnili się nienaruszalną wiernością wobec swojego narodu i religii; najbardziej jest to widoczne przede wszystkim z fragmentów Eupolem” (Freudenthal, str. 128).

Uderzającym potwierdzeniem tego, co zostało powiedziane, może służyć zachowanie Esseńczyków. Esseńczycy - to żydowska sekta, która widziała ratunek nie w narodowym, ale indywidualnym samodoskonaleniu. Esseńczycy byli „sługami pokoju”, byli przeniknięci miłością do człowieka i uważali wojnę za największy grzech. Nawet lokalni władcy uznali dla Essenczyków prawo do nieangażowania ich do służby wojskowej i prowadzenia komunistycznego stylu życia (Philo, quod omn prob. II, 459). A jednak, kiedy niebezpieczeństwo zaczęło zagrażać głównemu centrum światowego żydostwa, pomimo sceptycyzmu z jakim się odnosili do świętości Świątyni i ofiar, pomimo ich ostrego pryncypialnego antymilitaryzmu, dobrowolnie dołączają oni do szeregów walczących Żydów; i jako oficerowie, i jako szeregowi żołnierze, wykazują całkowite zapomnienie osobistych interesów, poświęcenie i odwagę.

Narodowo - patriotyczny ferment był u nich tak silny, że okazał się silniejszy niż przekonania, które stanowiły sens ich życia. (Jos. Bell. Iud. II, 8. 10. 20, 4 III 2, 1 por. M. Friedlander, o.c. 68-69).

Oczywiście, również wśród Żydów było wiele osób, którzy zasymilowali się do końca, ponieważ taka asymilacja przynosiła znaczne korzyści życiowe, bardzo ułatwiające walkę o istnienie. Zewnętrznym znakiem takiej całkowitej asymilacji było przyjęcie ostentacyjnej strony religii państwowej. Co prawda, grecko-rzymska inteligencja tego czasu, wychowana na ideach filozofów, sama była sceptyczna wobec wiary ludowej; filozoficzny ateizm był nawet w modzie.

Ale zewnętrzna przynależność do religii państwowej była wymagana od osoby kulturalnej ze względu na przyzwoitość społeczną, tak samo jak obecnie zewnętrzna przynależność do chrześcijaństwa jest wymagana od kulturalnego Europejczyka. Renegaci pochodzili przeważnie z najwyższych klas ludności, którzy najdalej odeszli od tradycji narodowej (na renegactwo skarży się Filon, de poenit. 2, por. Bertholet, str. 274, Bludau, str. 40), ale należy zauważyć, że nawet w najwyższej inteligencji stanowili oni, w przeciwieństwie do tego, co było u „przybyszów” innych narodowości, nieznaczny procent.

Powodem tego był fakt, że narodowe uczucia patriotyczne w społecznościach żydowskich były bardzo silne; takiej całkowitej asymilacji obowiązkowo towarzyszyła ostateczne zerwanie ze wszystkimi krewnymi i przyjaciółmi i była dostępna tylko dla osób, którzy mogli się nie liczyć z opinią publiczną żydowskiej kolonii. Żydzi mieli gorącą nienawiść do renegatów; dlatego nawet w chwilach najokrutniejszych prześladowań tylko nieliczni decydowali się na ten krok. W „III Księdze Machabejskiej”, kiedy król Ptolemeusz IV, pod groźbą pozbawienia wszystkich praw, nakazuje Żydom przyjęcie misteriów Dionizosa, tylko nieliczni ulegli i renegowali; większość poszła zwykłą żydowską drogą - próbowali uniknąć prześladowań przekupstwem.

Król był oburzony tą pogardą, jaką Żydzi okazują lojalnym obywatelom ze swego środowiska, to jest renegatom: „Dla tych niewielu z nich, którzy okazali nam swoją lojalność, wyrażają oni swoją pogardę zarówno przemówieniami jak i milczeniem” (3,23). III Księga Machabejska jest napisana

386

według tego samego schematu literackiego, co i Księga Estery: jest tylko w niej mniej odwagi; marzenie o rozprawieniu się z antysemitami zastąpione jest tutaj skromniejszym marzeniem o rozprawieniu się z renegatami: po upewnieniu się, że Żydzi mają rację, król pozwala im wybić renegatów (7, 10-15). Dokładnie tak samo w lirycznej poezji żydowskiej, w psalmach wyraża się nienawiść i pogardę dla renegatów (np. Psalm 25, 3).

Pozwalając Żydom zabić renegatów, Ptolemeusz IV bierze pod uwagę wysunięty przez nich argument: na tych, którzy z obżarstwa gardzili przykazaniami Bożymi, król nie może polegać jak na wiernych obywatelach (7, 10-15). Argument ten jest do pewnego stopnia prawdziwy: odejście od żydostwa było taką hańbą z punktu widzenia tych tradycji, w których byli wychowani renegaci, że zwykle przystępowali do nich osoby, najbardziej zepsuci moralnie (Philo, o.c.), a ponieważ ich stosunki z Żydami zostały zniszczone na zawsze, to często robili oni karierę na prześladowaniach Żydów.

Bratanek słynnego Filona, Tyberiusz Aleksander, przyjął religię państwową i w 67 roku został mianowany namiestnikiem Egiptu. Jak widzieliśmy powyżej, był on organizatorem jednego z najostrzejszych pogromów żydowskich w Aleksandrii (Jos. Bell. Iud. II, 18. 1-8, por. Bludau, str. 89). „Żydowski pogrom w Antiochii podczas zniszczenia Świątyni Jerozolimskiej był spowodowany faktem, że jakiś żydowski odstępca zrobił oficjalny donos, że niby Żydzi – mieszkańcy Antiochii zamierzają podpalić miasto” (Jos. Bell. VII, 3, por. Mommsen, Rom. Gesch. V, 541).

Chociaż niewątpliwie liczba Żydów, którzy awansowali, była odpowiednio mniejsza niż ich ogólna liczba, to jednak nominacja Żydów na znaczące stanowiska w starożytnym społeczeństwie, którzy nie ukrywali swojej narodowości, przy rozróżnianiu w tych czasach „obywateli drugiej kategorii” nie mogło to nie razić oczu „gospodarzy kraju”. I tak, słynny Apion wśród „oburzających i niegodziwych czynów, które przypisywał on Żydom z Aleksandrii” (Jos. Ap. 4, 533, s. 63 CR _ 1) wskazywał on również na to, że za Ptolomeusza Filometora i Kleopatry Żydzi Onias i Dosifeusz byli dowódcami całej armii (tamże 5 _ 49). Ciekawe, że i dzisiejsi uczeni znajdują możliwość dołączenia się do oburzenia Apiona ... „Jest to naturalna reakcja hellenistycznego narodowego uczucia przeciwko obcemu elementowi, który zajął zbyt wiele miejsca w jego życiu”, - mówi Bludau (o.s. 78).

Co więcej, Żydzi, którzy awansowali w starożytnym społeczeństwie, z punktu widzenia tego społeczeństwa, nie wykazywali wystarczającej skromności i taktu. Mało tego, nie tylko otwarcie deklarowali się jako Żydzi, ale także w swoim narodowo-patriotycznym zapale uważali swój naród za wyższy i lepszy od samych gospodarzy, zarówno pod względem pochodzenia, jak i mądrości oraz dobrych obyczajów. Z I Księgi Machabejskiej (12, 6; 14, 20) ze zdziwieniem dowiadujemy się, że Żydzi w oficjalnych dokumentach dyplomatycznych uważali siebie i Spartan za najbardziej szanowane pod względem moralnym plemię Grecji, wywodzących się od wspólnych przodków.

Tendencja do zbliżenia ze Spartanami była spowodowana pewnym (zewnętrznym) podobieństwem praw spartańskich i żydowskich, w szczególności w odniesieniu do cudzoziemców. Jak powstał ten związek? Według wiarygodnej hipotezy Willricha (Juden u. Griechen vor der makk. Erhebung, Gottingen, 1895, 43-44) to zbliżenie zostało dokonane przez żydowskiego interpolatora Hellanikosa z Lesbos, greckiego historyka V wieku.

Hellanikos (fr. 2 Muller) wspomniał o Udei (Udaiosie) wśród starożytnych bohaterów Sparty. Ze względu na współbrzmienie interpolator nie mógł nie widzieć w Spartach przodków Spartiatów, a Udei (Udaios) został utożsamiony z Judeą (Judaios), przodkiem-eponimem Żydów. Jeszcze ważniejsze było dla Żydów udowodnienie, że są oni, w każdym razie, wyżej według pochodzenia niż miejscowa ludność Egiptu - rdzenni Egipcjanie. Zrobienie tego było dla nich bardzo łatwe. Mogli się oni powołać na dokument, ich zdaniem, prawie współczesny - na Biblię, gdzie jest

387

napisane: 1) że Żyd Józef już w starożytności był de facto władcą Egiptu; 2) że Bóg zdecydowanie stał po stronie Żydów przeciwko Egipcjanom i przez szereg kar (nawiasem mówiąc, zesłał na Egipcjan skórną chorobę) i zmusił ich, by pozwolili Żydom opuścić Egipt, krótko mówiąc - ten historyczny dowód pokazuje, że Żydzi – naród, jeśli nie bardziej starożytny, to w każdym razie od czasów starożytnych był bardziej szanowanym narodem, niż Egipcjanie.

Co prawda, w egipskich przekazach nie znaleziono niczego, co by potwierdzało świadectwo Biblii; ale tutaj powiadano o tym, że Egipt był przez długi czas pod rządami azjatyckich koczowników - nomadów - Hyksosów. Jak wiadomo, Żydzi byli także azjatyckimi koczownikami; dlatego Hyksosi i Żydzi są jednym i tym samym i nawet z egipskich źródeł jest jasne, że Żydzi byli kiedyś gospodarzami Egiptu.

W starożytności taki sposób wzbudzania do siebie szacunku nie był czymś wyjątkowym. Każde greckie miasteczko, w walce ze swoimi sąsiadami próbowało za pomocą starożytnych przekazów udowodnić, że jego obywatele od wieków są ze znakomitych rodów i sprawiedliwi, podczas gdy ich przeciwnicy pochodzą od łajdaków i szumowin społeczeństwa. Przy tym żadna ze starych opowieści nie została odrzucona jako fikcja: starodawność była gwarancją prawdziwości. Zmieniały się tylko drobne szczegóły, grupowanie i wyjaśnienie faktów, dokonywano porównań i identyfikacji, w wyniku czego możliwe było udowodnienie wszystkiego, co było tylko pożądane. Podobnie postąpili w tym przypadku i Żydzi, tak samo odpowiedzieli im ich przeciwnicy.

Nie odrzucili oni źródła tradycji żydowskiej, ale tylko je poprawili. „Bóg, który zesłał na Egipcjan chorobę skóry, zmusił ich, by pozwolili Żydom opuścić Egipt”. „Zmusił ich, aby pozwolili opuścić” jest wyraźnie żydowską wersją: w rzeczywistości bogowie, zsyłając na Egipcjan chorobę skóry, zmusili ich do wypędzenia Żydów z Egiptu. Za co wypędzić? Oczywiście, rozumowali przeciwnicy Żydów, modernizując starożytność według wzorca wydarzeń z ich czasów, za to, że żydowski kult obrażał egipskich bogów. W takiej formie znajdujemy opowieść o exodusie Żydów z Egiptu u najstarszego historyka, który pisał na ten temat, Hecateja Abdersky'ego.

Egipski kapłan Maneton, szczególnie wrażliwy na żydowską wersję, poszedł jeszcze dalej: „Bogowie nasłali na Egipcjan chorobę skórną” ... Na jakich Egipcjan? Oczywiście na tych, którzy popełnili grzech, a nie na sprawiedliwych! Ale przecież to Żydzi popełnili grzech ... A więc, Egipcjanie, dotknięci przez chorobę skóry, byli Żydami: było to w pełni zgodne z rozpowszechnionym w czasach Manetona oskarżeniem Żydów o cielesnej nieczystości. Tak więc, bogowie zesłali na złodziei z grona Egipcjan chorobę skóry i zmusili ich w ten sposób do wypędzenia z Egiptu; ci wygnani egipscy złodzieje zostali później nazwani Żydami.

Pozostało wyjaśnić, jak w Egipcie mógł zajmować wybitne stanowisko Żyd Józef. Maneto wyjaśnia to widocznie w ten sposób: przywódcą złodziei – Egipcjan był egipski kapłan Ozarsif. Kiedy wygnańcy przyjęli kult Jahwe, on odłączył ze swego imienia część, pochodzącą od egipskiego boga Ozyrysa i zastąpił go Jahwe: z Ozarsifu stał się Józef. Ponieważ dodatkowo Maneto pomylił Józefa z Mojżeszem, to u niego imię Ozarsif nosił Mojżesz.

W ten sposób niskie pochodzenie narodu żydowskiego stało się udowodnionym faktem i od tego czasu ta wersja stała się powszechnie uznaną w nauce grecko-rzymskiej. Wellhausen (Isr. U. Jud. Gesch. 4, 12) uważał, że wyobrażenie o Żydach, jako narodzie - zbieraninie o niskim pochodzeniu wynikło na skutek powszechnego prozelityzmu - Żydzi przyjmowali do swego środowiska ludzi najniższego pokroju. Ale widzieliśmy już, że żydowski prozelityzm miał najbardziej ograniczone rozmiary; dlatego wyjaśnienie Wellgausena odpada.

W rzeczywistości to oskarżenie jest wynikiem tylko co rozważanej polemiki, prowadzonej pod znakiem złości i nienawiści do Żydów; jak widzieliśmy (s. 47 i nast.), antysemici dokładnie studiowali Biblię dla własnych celów; a w samej Biblii (jak wskazał Shtegielin, o.s., 14, prz. 1)

388

mówi się o tym, że wraz z Żydami opuściło Egipt „mnóstwo różnych ludzi” (epimiktos polos Exod. 12, 38) i dalej obok synów Izraela wspomina się o „uciekinierach - szumowinach społeczeństwa” (Lb 11, 4), i to mogło dla antysemitów starożytności służyć jako dodatkowy dowód niskiego pochodzenia Żydów. Celsus, filozof platoński II w. podsumował tę całą polemikę; jego rozważania mogą służyć jako dowód tego, że oskarżenie Żydów o niskim pochodzeniu powstało dokładnie w ten sposób, jak wskazaliśmy. On nie obala autentyczności Biblii, ale wskazuje jedynie na to, że w żydowskim przekazie istnieje rzekomo „wiele ciemnych i dwuznacznych słów, owianych tajemnicą i ciemnością” i dlatego „Żydom udaje się je wytłumaczyć, jak im się podoba, rozmawiając z ignorantami i głupcami”; niestety „przez tak długi okres czasu nikt nawet nie zajął się obaleniem ich interpretacji”.

Żydom naprawdę udaje się udowodnić, że ich pochodzenie sięga głębokiej starożytności: w rzeczywistości „swój ród wywodzą oni od żyjących w głębokiej starożytności ... szarlatanów i włóczęgów (aluzja do exodusu Żydów)”! Jego ostateczny wniosek jest taki: Żydzi – to są zbiegli niewolnicy egipscy.

Próba udowodnienia przez Żydów swego wysokiego pochodzenia była z góry skazana na niepowodzenie, ponieważ „azjatyccy barbarzyńcy” z punktu widzenia starożytności, w żaden sposób nie mogą się równać, gdy chodzi o pochodzenie rodów, z Hellenami.

Dlatego Żydzi najczęściej podążali inną drogą; jak widzieliśmy, przyjmowali oni demokratyczny punkt widzenia i udowadniali, że pochodzenie nie ma w ogóle żadnego znaczenia: najważniejszą rzeczą jest sprawiedliwość i mądrość. A wyjątkowa i niedościgniona mądrość i sprawiedliwość żydowskiej Biblii była oczywiście aksjomatem dla Żydów. Przykładem żydowskiej zarozumiałości może służyć p. 218 III Księgi Sybilli – żydowskiego pseudoepigrafu epoki egipskiej.

Żydzi są „plemieniem najbardziej sprawiedliwych ludzi, którzy zawsze myślą tylko o dobrych i szlachetnych czynach”. Nie zajmują się bezczynnymi rzeczami (do tej kategorii art. 221-229 obok badania zachowania się ptaków itd. (auspicje, ros. – птицегадание) została również zaliczona cała starożytna nauka - astronomia, fizyka itd.), „ponieważ te zajęcia tylko męczą ducha, nie przynosząc człowiekowi żadnej korzyści”…„ Nie, oni myślą o sprawiedliwości i cnocie, nie ma u nich korzyści, powodującej śmiertelnikom tysiące kłopotów, wojny i niekończący się głód. Mają dokładne wagi i miary w miastach i wioskach, nie zajmują się kradzieżami i rabunkiem, nie oszukują się nawzajem podczas rozgraniczania (podziału) ziemi, bogaci nie gnębią biednych itd. itd.” Podobnie w Psalmie 119 (w. 99) Żyd, który skosztował nauki greckiej, wykrzykuje: „Jestem mądrzejszy od wszystkich, którzy mnie uczyli!”.

I tutaj pycha była przesadzona. Po zapoznaniu się z grecką nauką Żydzi musieli się upewnić, że te zasady moralne, które były podane w Biblii, były również dorobkiem greckiej filozofii. Jednak od Żydów, którzy awansowali, otaczające ich antysemicko usposobione środowisko wymagało, jeśli nie byli w stanie udowodnić wyższości swojej kultury, aby uznać ją za gorszą i albo zostać Hellenami do końca, albo wycofać się z życia publicznego. Udowodnienie wyższości swojej kultury było dla Żydów kwestią życia i śmierci. I przy żydowskiej pomysłowości i sprytności takie dowody zostały szybko znalezione.

Żydowski historyk Eupolem, który mieszkał w Palestynie w epoce powstania Machabeuszy, według słów Klementa (Klemensa) i Euzebiusza, „mówi, że Mojżesz był pierwszym mędrcem i jako pierwszy dał Żydom alfabet; od Żydów przejęli go Fenicjanie, a Grecy od Fenicjan. On również po raz pierwszy ułożył prawo pisane, które przekazał Żydom” (fr. 1 Fr.). O tym, że Mojżesz był założycielem wszelkiej mądrości, byli zgodni wszyscy żydowscy publicyści: przyboczny egipskiego króla Ptolomeusza VI Filometora, znany ze swego judofilstwa, żydowski filozof Aristobul, który poświęcił swój utwór temu królowi, udowadniał, że Pitagoras, Sokrates i Platon zapożyczyli swe nauki od Mojżesza (Eus pr. er. XIII, 12), nawet Homer i Heziod czerpali od

389

Mojżesza. Ta nauka, którą przypisuje się Heraklitowi, była już na długo przed nim odkryta przez Mojżesza (Philo, quis rer. Div. Her. 43). Mojżesz na długo przed tym stoikami doszedł do stoicyzmu (Philo, de migr. Abr. 23).

Oczywiście, argumenty tych publicystów były mało przekonujące dla Greków; bardziej sprytni i bardziej szowinistycznie nastawieni dziennikarze wydali szereg „dzieł żydowskich pod maską pogańską”, przedstawiając za autorów tych utworów Egipcjan lub Greków, niekiedy sławnych pisarzy greckiej starożytności, i wkładając im w ustach słowa, świadczące o wyższości żydowskich idei religijnych lub przyznając dla Żydów prawo pierwszeństwa w nauce.

Szczególnie interesująca jest praca, która doszła do nas we fragmentach, napisana przez nieznanego egipskiego Żyda i wsadzona w usta egipskiego kapłana Artapana. „Abraham”, - mówi on (fr. 1 Fr.), „przybył do Egiptu wraz z całą swoją rodziną i nauczył egipskiego króla Faretotę astrologii”. „Józef był organizatorem całego kraju egipskiego. Przed nim Egipcjanie nie mieli ustalonych granic ziemi i wskutek tego, ze ziemia nie była podzielona, silni uciskali słabych. Józef był pierwszym, który podzielił ziemię na działki, umieścił znaki graniczne i większość ziemi, która leżała odłogiem, uczynił zdatną do obróbki, przy czym część gruntów ornych rozdał kapłanom” (fr. 2 Fr. _ 2). „Grecy nazywali Mojżesza Muzajosem (ros. - Мусеем)”.

Ten właśnie Mojżesz był nauczycielem Orfeusza (fr. 3 ks. 4; według greckiej legendy Muzajos (ros. – Мусей) był nie nauczycielem, ale uczniem Orfeusza). „Kiedy Mojżesz dorósł, nauczył Egipcjan wielu przydatnych rzeczy: budowy statków, maszyn do układania kamieni, egipskiego uzbrojenia, narzędzi do nawadniania i sprzętu wojskowego; wymyślił także filozofię” (fr. 3 Fr. _ 4).

Dalej, Artapan przypisuje wynalazek egipskiej religii Mojżeszowi, a następnie kontynuuje: „Mojżesz był czczony przez kapłanów na równi z bogami, dali mu imię „Hermes”, ponieważ dał im tłumaczenie („germeneę”, „hermeneę”) hieroglifów” (fr. 3 Fr. _ 6). Następnie Mojżesz organizuje zwycięską wyprawę do Etiopii. „Etiopczycy, choć byli wrogami, to tak bardzo pokochali Mojżesza, że przejęli od Niego obyczaj obrzezania i to nie tylko oni, ale też wszyscy kapłani egipscy” (fr. 3 ks. 10; według przeciwstawnego poglądu antysemitów, Żydzi przeciwnie, przejęli obrzezanie od egipskich kapłanów). „Mojżesz uderzył Nil swoją laską i rzeka stała się tak pełna wody, że zalała cały Egipt. Odtąd biorą początek wylewy Nilu” (fr. 3 Fr. _ 28).

Dalej, cały szereg nauk moralnych i przepowiedni w duchu religii żydowskiej został opublikowany pod imieniem starożytnej greckiej prorokini Sybilli; szereg pouczających wierszy o tej samej naturze został umieszczony w ustach Fockilida, Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa, Filemona i Menandra, dokonano rozległych interpolacji w dziełach historyków - Theopompusa, Gellanika, Hecateya i innych. *

* Zobacz Schürer, str. 553-629.

I do tych podróbek nie można podchodzić z miarą i oceną naszych czasów. Zarówno pseudo-epigrafia, jak i interpolacje były szeroko rozpowszechnioną techniką w literaturze starożytnej, na co duży wpływ miał brak prasy drukarskiej. W czasach starożytnych najczęstszym zjawiskiem było publikowanie książki pod jakimś głośnym, obcym imieniem, zwłaszcza pod imieniem pisarza zamierzchłej starożytności. Szczególnie modne było ono po to, aby promować nowe nauki religijne. Tak więc, nauki religijnej szkoły orfickiej zostały opublikowane pod imieniem mitycznego Orfeusza itp. W ten sam sposób interpolacje w celu politycznym lub religijnym były zwykłym zjawiskiem w literaturze starożytnej, poczynając od Homera (niektóre części „Katalogu Statków” zostały z pewnością wstawione później, w epoce Lizystrata, w celach politycznych).

W ten sposób żydowscy pisarze tylko podążali za ustaloną wszędzie literacką manierą - nie byli oni lepsi ani gorsi od innych. Ich następcy, pisarze chrześcijańscy, poszli w ich ślady. Słowa Józefa

390

Flawiusza o Jezusie (Atn. XVIII, 33) są niewątpliwie tendencyjną interpolacją chrześcijańską. Tak więc, trzeba mieć skrajnie stronnicze poglądy, aby zobaczyć w tych fałszerstwach jakąś szczególną żydowską cechę szczególną, jak postępuje, na przykład Beck (Boeckh, Gr. Trag. Princ. s. 146), mówiąc: żydowscy uczeni sfałszowali wiele wierszy najsłynniejszych poetów greckich z powodu braku skrupułów, a nie pobożnej przewrotności, charakterystycznej dla natury żydowskiej. (impia magis q. pia fraude, hebraerum nat. insita).

Jeśli odłożymy na bok rozumowania moralizujące i oceniające, to Freudenthal (s. 189-194) ogólnie ma rację, mówiąc na ten temat: „Każdy czas i jego dzieła powinny być rozpatrywane zgodnie z jego własnymi zasadami, obcych miar nie stosuje się ... Pseudoepigrafia przeniknęła do hellenizmu żydowskiego z Grecji. Starożytna literatura żydowska nie zna pseudoepigrafów ... U Greków, wręcz przeciwnie, sztuka literackiego fałszerstwa była tak stara jak ich proza. Pierwszym, który puścił ją w obieg, był nie kto inny, jak sam szlachetny Solon (Piut. Sol. 10), który dla celów patriotycznych interpolował Homera.

Za nim podąża osławiony Onomakryt, który zgodnie ze starożytną tradycją nie tylko był winny tego samego przestępstwa w stosunku do Homera, ale także napisał hymny, przepowiednie i wyrocznie, fałszywie przypisując je Orfeuszowi i Muzajosowi (ros. – Мусею); jego oszustwo zostało odkryte i został on wydalony przez Hipparcha. Ale po Onomakrycie literatura ta tak się bardzo rozprzestrzeniła, że Herodot przez nią często był oszukiwany; Arystofanowi dawała ona materiał dla jego bardzo wesołych żartów, a Platonowi - dla gorzkich skarg. Ale czy można porównać pseudoepigrafię z czasów Herodota i Platona z absurdalną, szarlatańską pseudoepigrafią czasu aleksandryjskiego, której pochodzenie zawdzięcza próżności, chciwości i intrygom partyjnym?..

Nie ma ani jednej interpolacji, dokonanej przez żydowskiego hellenistę, nie ma ani jednej pseudo-epigrafii, która nie miałaby greckiego prototypu w interpolacjach poetów i prozaików, w fałszywych listach, dekretach, wyroczniach i przepowiedniach, w wierszach orfickich i sybillińskich, w sfałszowanych dziełach lirycznych, dramatycznych i gnomicznych, w pracach religijnych, historycznych i filozoficznych. Wystarczy wyobrazić sobie przynajmniej nieskończoną liczbę tak obciążonych wpływem chrześcijańskich pseudoepigrafów, apokryficznych ewangelii i Dziejów Apostolskich, fałszywych objawień i listów aż do dekretu Izydora i jeszcze późniejszych fałszerstw”.

Na próżno tylko Freudenthal, zaślepiony żydowskim nacjonalizmem, twierdzi, że żydowska literatura starożytna nie zna pseudoepigrafów: cały Pięcioksiąg, ponieważ przypisywany jest przez jej autorów Mojżeszowi, - to ogromny pseudoepigraf, a raczej trzy lub więcej pseudoepigrafy, wykonane w różnym czasie i celowo przypisywane przez ich autorów jednemu i temu samemu człowiekowi - Mojżeszowi. Tak więc, Żydzi byli nie lepsi, ani nie gorsi od Greków: pseudoepigrafia jest charakterystyczna dla obyczajów literackich całej starożytności.

Poważniejszą jest kwestia bezpośredniego fałszowania, notorycznym, na niczym nie opartym wymyślaniu faktów historycznych. Tutaj nie można już powoływać się na grecką literaturę historyczną, w której, co prawda, zwykłym zjawiskiem było żonglowanie przypadkowymi analogiami, naiwne etymologie, lekkomyślne, nienaukowe wnioski i uogólnienia itp., ale świadome wymyślanie faktów historycznych jednak nie było zwyczajne. Przeciwnie, przedstawiciele świeckiej historiografii żydowskiej, wszyscy, z wyjątkiem tylko jednego Demetriusza, są oskarżani o takie zniekształcenia, przy czym takie oskarżenia jest rzucane im nie tylko przez uczonych, odnoszących się do Żydów bez współczucia, ale także takich nacjonalistycznie nastawionych żydowskich uczonych jak Freudenthal; i on charakteryzuje pracę tych historyków jako „bezowocne wymysły”, jako „odwzajemniające kłamstwa”, jako „śmiałe wymysły i wnioski”.

Biorąc pod uwagę wysoką wartość naukową książki Freudenthala, a także faktu, że od niego, jako nacjonalistycznie nastawionego Żyda, najmniej można oczekiwać zbyt ostrego stosunku do

391

historyków żydowskich, to jego opinia w naszym pytaniu zyskuje szczególną wagę. Dlatego przed przystąpieniem do analizy kwestii fałszerstwa żydowskiego, konieczne jest zapoznanie czytelnika ze światopoglądem Freudenthala.

Freudenthal, jak już powiedziałem, jest nacjonalistą, ale nacjonalistą, którego doświadczenie trzech tysięcy lat historii żydostwa niczego nie nauczyło. Opiera się on całkowicie na punkcie widzenia „narodów-gospodarzy”, zgodnie z którym wyróżniającymi się cechami narodowości są ich własne terytorium, ostro różniąca się od innych ich własna kultura i przede wszystkim swój język. „Język - to nie tylko narzędzie myślenia, ale także jego źródło. Gdy tylko wody tego źródła wysychają i stają się mętne, to już nie może kwitnąć wolny i piękny rozwój duchowy. (Własny) język narodu – to źródło całego jego życia duchowego” (str. 195).

Dlatego Freudenthal odnosi się z sympatią tylko do żydostwa z najstarszej epoki; żydostwo hellenistyczne, które w istocie nie miało ani własnego terytorium, ani ostro rozgraniczonej kultury, ani własnego języka, - z jego punktu widzenia, to tylko zagubione stado: różnica między freudentalowską filozofią żydowskiej historii a filozofią Biblii jest tylko taka, że dla twórców Biblii grzech Żydów polega na odejściu ich od Jahwe, a dla niego – w odejściu od języka hebrajskiego.

Ale z drugiej strony Freudenthal - to bezpośredni spadkobierca Eupolema, Artapana i im podobnych: i on mocno wierzy, że Żydzi pod względem moralnym są niezmiernie wyżsi niż wszystkie inne narody (przynajmniej starożytności). Dlatego zadanie książki Freudenthala jest dwojakiego rodzaju: 1) wykazać, że pisarze hellenistyczno-żydowscy byli odrzutami żydostwa, i 2) wykazać, że nawet te odrzuty w kategoriach moralnych ani trochę nie były gorsze niż społeczeństwo greckie, które po wciągnięciu ich do swojej kultury, zanieczyszczało ich niepokalaną żydowską duszę przez obrzydliwość helleńską („Die Mehrzahl d. jud. Hellenisten verfielle w Fehler der entart. Griechlinge”, s. 198).

Aby udowodnić pierwsze twierdzenie, Freudenthal twierdzi, że prawdziwa literatura żydowska (w języku hebrajskim) jest obca nawet pseudoepigrafii, podczas gdy literatura żydowsko-hellenistyczna jest pełna kłamstw i fałszerstw. Aby udowodnić drugi punkt, próbuje on pokazać, że wszystkie te wady, które są charakterystyczne dla Żydów hellenistycznych - są one wspólne dla całej literatury hellenistycznej. Dowody pierwszego twierdzenia, jak zobaczymy, są nieprzekonujące; drugie twierdzenie Freudenthal udowodnił faktami, ale ponieważ hellenistyczni Żydzi, wbrew opinii Freudenthala, nie są odrzutami (śmieciami), ale najlepszymi przedstawicielami żydostwa, to i te fakty nie dają prawa do wyciągania wniosków na temat moralnej wyższości Żydów nad Grekami.

Freudenthal obwinia żydowską historiografię za kłamstwa i zmyślanie faktów. Oczywiście, z powodu utraty ogromnej większości dzieł historycznych starożytności, w większości przypadków trudno jest ocenić, co zostało zapożyczone z niewiarygodnego lub słabo rozumianego źródła, co jest wynikiem niewystarczająco rygorystycznych metod naukowych, a co jest celowym zmyślaniem, kłamstwem. Tym niemniej jednak, dla żydowskiej historiografii, jak podkreśla sam Freudenthal, jej związek ze źródłami pierwotnymi nie został jeszcze całkowicie stracony.

Tak więc, jeśli pseudo-Artapan twierdzi, że Abraham wynalazł astrologię, to być może on (przez anonimowego historyka Samarytanina) wraca do Burrosa: jedyną spekulacją Artapana jest dowolna identyfikacja „sprawiedliwego męża” Berrosa z Abrahamem na podstawie bardzo chwiejnych rozważań chronologicznych - częste zjawisko dla ery synkretyzmu religijnego, kiedy tysiące umysłów było zajętych identyfikowaniem bogów i bohaterów różnych religii (Freudenthal, 94).

Dokładnie w ten sam sposób Mojżesz był utożsamiany z Hermesem, który już wcześniej był zbliżony z egipskim Totem. Hermes - to słowo współbrzmi z „hermeneut” (naiwna etymologia charakterystyczna dla hellenizmu) i oznacza „tłumacz” (Artapan, fr. 3 Fr. _ 6). Mojżesz nazywany

392

jest także tłumaczem woli Bożej (Wyjście 4, 12, 20, 19); a więc, Mojżesz i Hermes są tą samą osobą. Opierając się na tej samej etymologii, Mojżesz został zidentyfikowany też i z Muzajosem.

Tak więc Artapan uznał siebie za uprawnionego do przypisywania Mojżeszowi wszystkiego tego, co egipska legenda przypisywała Thothowi-Hermesowi. Dokładnie tak samo nie żydowska historiografia, ale sama nauka grecka od czasów Herodota nie przestawała wskazywać, że cała kultura grecka, a w szczególności alfabet, została zapożyczona ze Wschodu, a ponieważ dla Żydów było to aksjomatem, że ze wszystkich narodów Wschodu oni byli narodem najstarszym i najbardziej kulturalnym, to, oczywiście, wyciągnęli oni stąd wniosek, że są wynalazcami całej kultury (Freudenthal, 117, 192), wniosek tym bardziej dla nich konieczny, że tylko uznanie nauki helleńskiej, wywodzącej się z żydowskiej, dało im prawo, aby nią się zająć, pomimo tego, że była ona obca Prawu żydowskiemu (P. Kruger, s. 20-21).

Tak więc, większość tak zaskakujących nas informacji żydowskiej historiografii, nie są kłamstwami, ale wynikiem prac naukowych według metod, ustalonymi w greckiej nauce: drogą religijno – synkretycznej metody identyfikacji, naiwnej etymologii itd. Nie ma wątpliwości, że tak samo również było i z tymi tematami, których źródła są dla nas stracone: można, jeśli chcemy, ośmieszać te naukowe zabiegi, ale nikt nie daje prawa do oskarżania żydowskiej historiografii w świadomym kłamstwie.

Tak więc, również i w tym przypadku Żydzi nie byli gorsi ani lepsi niż ich otoczenie. Kierując się patriotycznym uczuciem i pałając życzeniem, aby wszelkimi sposobami wywyższyć swój naród, robili oni to samo, co Miletyńczycy dla gloryfikacji Miletu, Macedończycy dla gloryfikacji Macedonii, a później i Rzymianie dla gloryfikowali Rzymu (legenda o założeniu Rzymu przez Trojańskiego Eneasza itd.). Ale quod licet Jovi, non licet bovi; Żydom, temu „narodowi urodzonemu dla niewoli”, nie wypadało z punktu widzenia Greków i Rzymian robienia tego, co było dozwolone dla ich „gospodarzy”. Jest zatem jasne, że cała gałąź literatury żydowskiej powinna była wywołać i wywołała polemikę w świecie grecko-rzymskim. Hellenistyczny Żyd naszych czasów Theodore Reinac (Textes d'auteurs grecs et romains, Paryż, 1895, préface, XII) mówi: „Zamiast skromnie się cieszyć z przypadkowych zbiegów okoliczności między ich religią a filozofią Greków, Żydzi pretendują do tego, że cała hellenistyczna mądrość ma za źródło Pięcioksiąg; a zatem Platon, Arystoteles i Zeno okazują się plagiatorami Mojżesza. Oczywiście, ta pretensja powinna była wyprowadzić z równowagi dumę hellenistycznego społeczeństwa, które nie życzy, aby pouczała go maleńka grupa barbarzyńców, która tylko co pojawiła się na scenie i o której nikt nie słyszałem przed Aleksandrem” ...

Polemika starożytnych próbowała wywrócić teorie żydowskie: to nie nauka grecka ma za źródło Biblię, ale przeciwnie, wszystkie nauki żydowskie są zapożyczone przez nich od innych narodów. „Jeśli Żydzi”, - mówi Celsus (u Orygenesa, str. Cels V, 43), są dumni z tego, że są rzekomo poświęceni dla najwyższej mądrości… (to się mylą), ponieważ od dawna wiadomo, że nawet ich nauczanie o niebie (Celsus myli kult nieba z monoteizmem. - S. L.) jest zapożyczone: nie wspominając już o innych narodach, jest to od wieków znany pogląd Persów, jak świadczy Herodot (I, 131) ... Nie należy uważać ich także za ludzi bardziej świętych od innych, dlatego, że są poddawani obrzezaniu: w tym ich poprzednikami są Egipcjanie i Kolchowie (ros. – колхи).

Podobnie w abstynencji od mięsa wieprzowego ich poprzednikami są Egipcjanie, którzy ponadto powstrzymują się przed spożywaniem mięsa kóz, owiec, krów i ryb ”.

W podanej literaturze żydowskiej Żydzi są przedstawiani jako najmądrzejszy i najbardziej utalentowany naród. Antysemiccy polemiści twierdzili przeciwnie - Żydzi są tępi, niewykształceni i łatwowierni. Apolloniusz Molon po raz pierwszy wysunął oskarżenie, przyjęte również i w obecnej literaturze antysemickiej: „Żydzi – są najbardziej tępi ze wszystkich barbarzyńców i dlatego są oni jedynym narodem, który nie zrobił ani jednego użytecznego praktycznego wynalazku” (fr. 27, DR).

393

„Żydzi nie wyłonili ze swojego środowiska ani jednego niezwykłego lub wybitnego człowieka ani w dziedzinie nauk praktycznych, ani w dziedzinie (teoretycznej) mądrości” - powtarza w ślad za nim słynny Apion (Apion, fr. 63 DR _ 6). „Żydzi nie stworzyli niczego nadzwyczajnego” – wtóruje im Celsus (fr. 88 R, 8). W ten sposób, wzięta rzekomo z życia obserwacja, że Żydzi nie wyłonili ani jednego wybitnego niezależnego naukowca i że cała ich kultura jest zapożyczona, jak musiał przyznać Shtegielin (s. 25), w rzeczywistości powstała zatem tylko w wyniku polemicznej zapalczywości.

Jedynie pod jednym względem polemika hellenistyczna, mówiąc o żydowskiej tępocie, słusznie zauważyła specyfikę żydowskiej psychologii. Jak widzieliśmy powyżej, żydowska Sybilla z dumą oświadczała, że Żydzi nie zajmują się rzeczami próżnymi, niepotrzebnymi, jakimi jej zdaniem są nauki przyrodnicze i sztuki: wszystkie myśli Żydów były zwrócone na naukę o cnocie. Właśnie to zawężenie, ta pedanteria i niezdolność do zapalenia się harmonijnym związkiem zjawisk i pięknem form w naturze i sztuce, niezależnie od jego korzyści dla samodoskonalenia, tę estetyczną ograniczoność i brak żaru serca, Grecy nazywali „chłodem, oziębłością”, psychrotes.

Pod pojęciem „chłodu, oziębłości” Grecy najwyraźniej również rozumieli i odporność na czary miłości, dlatego Meleager z Gadaru, elegijny poeta drugiego wieku w żartobliwym wierszu uważa za konieczne podkreślić, że Żydzi, mimo całej ich „oziębłości”, są pod tym względem nieskazitelni. Zwracając się do swojej byłej kochanki, która najwyraźniej dołączyła do grona sebomenoi, mówi tak: (fr. 24 R).

Czuła Demo! Powiedz: kto w twoich ramionach rozpala Twoim ciałem swoje ciało? Serce pękło w piersi! Widocznie, miłość do szabatu cię ogarnęła ... Nie dziwię się: I wśród zimnych sobót króluje żarliwy Eros!

Нежная Демо! Скажи: кто в объятьях твоих разжигаетТело тобою свое? Сердце порвалось в груди!Видно, к субботе любовь охватила тебя... Не дивлюсь я:И средь холодных суббот царствует пылкий Эрот!

Podobnie późny pisarz Rutily Namatian (De reditu suo), podkreślając w wersetach 385-386 ślepotę Żydów na piękno natury, nazywa Żydów:

Głupich teorii źródło, z zimną * sobotą na sercu, Serce jeszcze zimniejsze niż ich religia.

Глупых теорий источник, с холодной* субботой на сердце,Сердце же еще холодней самой религии их.

Wreszcie, w łatwowierności i ignorancji Żydów obwiniał Mnasey Patarsky (fr 19 R), Celsus (fr. 88 R, 4; Orig. C. Cels. IV, 33), Horacy (Sob. I, 597 kl. Credat Judaeus Apella) i, jeśli wierzyć Ammianusowi Marceline, cesarz-filozof Marek Aureliusz (Rer, gest. 22, 5, 5).

Ale starożytni znaleźli jeszcze jeden dowód bezpodstawności żydowskich pretensji, szczególnie interesujący dla nas, ponieważ w historii Rosji jest przypisywany księciu Włodzimierzowi Świętemu: oczywiście przeniknął on do rosyjskiej tradycji z Aleksandrii za pośrednictwem Bizancjum. Apion (s. 63 C R) mówi: „Dowodem na to, że żydowskie prawa nie wyróżniają się sprawiedliwością, ani że Bóg nie jest czczony przez Żydów jak należy, może świadczyć to, że oni sami (nie osiągnęli władzy), ale są niewolnikami różnych narodów i że na ich miasto spadły wszystkie możliwe nieszczęścia”. Idąc za nim, Celsus (fr. 88 R, 11) zauważa: „Niepodobno też, żeby Bóg wyróżniał ich i kochał bardziej niż inne narody, albo żeby mieli oni wyłączny przywilej

394

otrzymywania bezpośrednich poleceń z nieba, lub żeby ich kraj był szczególnie błogosławiony. Każdy widzi, jaki jest ich los i ich kraju”.

2. „Żydowska nikczemność”

Już wcześniej mówiłem o wypracowanej przez Żydów zdolności do niereagowania natychmiast, odruchowo na nanoszone im zniewagi. Takie zachowanie, z punktu widzenia starożytnej moralności, było niegodne wolnego człowieka; tylko niewolnicy mogą tak postępować. Stąd powstała nazwa Żydów jako urodzonych niewolników. I tak, Apion (fr. 63, DR _ 5) mówi, że Żydzi byli stale niewolnikami tego lub innego narodu, Ciceron (de provinc. Konsul V, 10) nazywa Żydów „narodem, urodzonym dla niewolnictwa”, Tacyt (Hist., V, 8) nazywa ich „najbardziej pogardzanymi niewolnikami”. W wyniku połączenia tego poglądu na Żydów z bajkami o exodusie z Egiptu, otrzymano imię Żydów jako „niewolnicy, uciekający z Egiptu” (Celsus, fr. 88 R _ 8; Orig. C. Cels. IV, 31). W Księdze „Judyty”, przedstawiającej, jak widzieliśmy w czasach perskich, okoliczności epoki grecko-rzymskiej, oba te oskarżenia zostały włożone do ust Persów: dwa razy (14,13; 14,17) Żydzi są pogardliwie nazwani „niewolnikami”, a raz nawet „Narodem (niewolników, którzy uciekli) z Egiptu” (6, 5).

Jest więc rzeczą naturalną, że ta osobliwość charakteru żydowskiego wzbudziła żywą pogardę ze strony Greków. I tak, z oświadczenia Józefa Flawiusza, dowiadujemy się, że Aleksander Yanney nie chciał brać syryjskich najemników do swojej służby, z powodu wrodzonego obrzydzenia Syryjczyków wobec Żydów. Ponadto, jak donosi Plutarch (Anton. str. 36), Rzymianie nigdy nie pozwolili sobie na obrażanie królewskich osobistości i oddawanie ich na publiczną egzekucję: jedynym wyjątkiem był żydowski król Angigon, który był haniebnie przeprowadzony przed tłumem, a następnie ścięty. Syn Augusta, Guy, podczas swojej podróży przez Wschód, pominął Jerozolimę, a August wkrótce pochwalił jego zachowanie. (Mommsen, Rom. Gesch, V, 498).

Ciekawe jest zachowanie Wespazjana i Tytusa po trudnym zwycięstwie nad Jerozolimą. W Rzymie zwyczajem było nadawanie przywódcom wojskowym tytułów, z nawiązaniem do imienia tego narodu, nad którym oni odnieśli zwycięstwo: na przykład zwycięzca Dakijczyków otrzymał tytuł Imperator Dacicus, zwycięzca Germanów - imperator Germanicus, itd. Zwycięstwo nad Żydami było jednym z najtrudniejszych zwycięstw, pierwszorzędnym wyczynem wojskowym, o czym świadczy sam Tytus w inskrypcji na wzniesionym łuku triumfalnym (CIL. VI, 944). Dlatego słusznie zaproponował on tytuł imperator Judaicus i triumf. Ale kiedy przyjęli tytuł Imperator i urządzili uroczysty triumf, to tytułu Judaicus kategorycznie nie przyjęli (Dio Cass. Fr. 109 R, 7). Bez względu na to, jak pochlebnym byłoby być czcigodnym za zwycięstwo nad Żydami, którzy walczyli z odwagą rozpaczy, to noszenie tytułu Judaicus - „żydowski” - było zbyt wstydliwe!*

Ślady takiej postawy wobec Żydów znajdujemy również w literaturze żydowskiej tego czasu. W Księdze Judyty (8, 23) czytamy: „Będziemy niewolnikami wśród pogan i będziemy obiektem naśmiewania się i zniewag naszych gospodarzy”. W Księdze Estery (3,6) Haman, nadworny perskiego króla, ale według jednej z wersji Macedończyk (tak zwana była grecka klasa rządząca w Egipcie) chce ukarać Mardecheusza za to, że nie darzy go należnym szacunkiem. „Ale jemu (Hamanowi) wydawało się wstydliwym, aby położyć rękę na samym Mardocheuszu, ponieważ powiedziano mu, do jakiego narodu należy Mardocheusz”.

Dlatego Żydzi – to ulubiony cel do wyśmiewania się. Szydzą z nich podczas ich spotkania; są oni ulubionymi postaciami na scenie pantomimy. Rabbi Abbagu z Cezarei w Midrasz echa Rabbati (wprowadzenie - 17, cytowany przez Bludau, str. 54) opowiada, że poganie wyśmiewają Żydów w teatrach i cyrkach. Opowiada o wszelkiego rodzaju głupich i gorzkich żartach i błaznowaniu, które zazwyczaj można usłyszeć pod adresem Żydów ze sceny mimów. Philo opowiada, że żydowski król Agryppa, który przybył do Aleksandrii, został poddany wszelkiego rodzaju obelgom i ośmieszeniom, pobranym z pantomimy. Następnego dnia została wystawiona pantomima o królu

395

żydowskim, w której oba ulubione rodzaje pantomimy - „Żydzi” i „król” - zostały połączone w wizerunku żydowskiego króla. *

Odbicie tych drwin i kpin znajdujemy w psalmach. „Nami gardzą nasi sąsiedzi: wyśmiewaniem się i przekleństwami obsypują nas otaczający” (79, 4). „Każdy, kto mnie spotyka, kpi ze mnie, pogardliwie ściąga usta i zadziera głowę” (22.8). „Kiedy obcokrajowcy słyszą o nas, pogardliwie zadzierają głowy” (44, 15). „(Widząc mnie) krzyczą:„ Gy! Gy!” (70, 4; 40, 16). „ Wielu patrzy na mnie jak na potwora” (71, 7). Pogarda dla Żydów stała się tak powszechna, że imię Żyda w końcu otrzymało powszechne znaczenie w sensie wszystkiego, co jest brudne i brzydkie.

I tak, Cleomed, ganiąc Epikura za jego paskudny styl, mówi: „(Jego język) pochodzi z głębi synagogi i tłoczących się wokół niej żebraków: jest coś w nim płaskiego, żydowskiego i czołgającego się po ziemi, coś wężowatego” (fr. 121 R ). W jednym ze swoich epigramatów (VII, 30) Marcialis chce opisać niewybredność rzymskiej kokoty Celii. Ona nie tylko oddaje się Partom, Niemcom itd. „Nie! Ona nawet posuwa się tak daleko, że nie gardzi ramionami obrzezanych Żydów!”.

W Psalmie 44, 15 czytamy: „Uczyniłeś nasze imię obelżywym przezwiskiem wśród pogan”. Podobne świadectwo jest i w Psalmie 102, 9: „Moi wrogowie nieustannie mnie obrażają: już się nawet przeklinają moim imieniem”. Ale szczególnie interesujący jest aleksandryjski martyrolog R.Oh. X 1242.

Germaisk twierdzi, że rzymski senat jest pełen Żydów. Kiedy Trajan jest tym oburzony, Germaisk mówi: „Aha! Więc to nieprzyjemne, kiedy nazywają kogoś Żydem!”

Biorąc pod uwagę pradawne nawyki myślenia figuratywnego, pojęcie „brudne” w sensie moralnym szybko zostało przeniesione i na zewnętrzny obraz Żyda, tak często jak i powszechnie oraz odwrotnie: zewnętrzne wady fizyczne, zwłaszcza wady na powierzchni skóry, niezależnie od ich pochodzenia, często służą w starożytności jako znak nikczemności duszy. W bajce Archilochusa Lis mówi do Małpy, która ma bliznę, po wpadnięciu w pułapkę: „Czy to tobie, Małpo, z takim tyłkiem (być naszym królem)!” W bajce Ezopa, „Lis i Krokodyl” (37 Halm), nikczemność pochodzenia krokodyla udowadnia się tym, że jego skóra jest pokryta rogowatymi łuskami. *

Podobnie, Mojżesz, który był uznawany przez antysemitów za wzór moralnego zepsucia (por. Ar. II, 14, Cels. Y Orig. C Cels. I, 23), jest przedstawiony jako cierpiący na chorobę skóry (patrz niżej), podczas gdy żydowski historyk Pseudo-artapan przedstawiał cierpiącego na chorobę skóry prześladowcę Żydów faraona Henefreya (fr. 3 ks. 20). ** Jeśli Tacyt (Hist. V, 5) mówi, że „żydowskie obrzędy są niedorzeczne i brudne” lub jeśli Rutilius Namacyan (de red. suo I, 384, 387) nazywa Żydów „bydłem” (zwierzętami) i „niepotrzebnym plemieniem”, to oni jeszcze trzymają się na granicy tych znaczeń; inni autorzy i ten sam Tacyt w innych miejscach mówią z pogardą i o zewnętrznym wyglądzie Żyda. Odpowiednie dowody można podzielić na dwie grupy: 1) Żydzi - śmierdzący i 2) Żydzi - parszywi. O nieprzyjemnym zapachu, wydzielanym przez Żydów, dowiadujemy się po raz pierwszy z epigramatu Marzialisa (IV, 4), dedykowanego jego przyjacielowi Bassowi, któremu źle pachniało z ust:

To, czym wyschnięta kałuża często pachnie… . Czym, na czczo, od wszystkich szabatowi wiernych ... Wolę powąchać, niż twój Bassie, oddech.

(Wolny przekład Feta).

396

То, чем от сохнущей лужи часто пахнет...Чем, натощак, от всех шабашу верных...Лучше мне нюхать, чем, Басс, твое дыханье.

(Вольный перевод Фета.)

Inne podobne świadectwo znajdujemy w Ammianusa Marcellinusa (Rer. Gest. XXII, 5, 4-5). Opowiada on: „Kiedy cesarz Marek Aureliusz podróżował po Palestynie, często w nim wywoływali obrzydzenie napotykani śmierdzący i rozbiegani Żydzi, tak że w końcu zawołał z goryczą:„ O Marcomanie, o Kwadowie, o Sarmaci, wreszcie znalazłem naród jeszcze mniej kulturalny niż wy! ”

Cała masa świadectw obwinia Żydów o podatność na występowanie parchu. Tłumaczenie to jest jednak niedokładne: w źródłach najczęściej mówi się najwyraźniej o innych chorobach skóry. Ale ponieważ moja praca nie pretenduje na wartość medyczną, to niech mi będzie dozwolona ta mała „modernizacja”.

Źródłem tych oskarżeń była sama Biblia, która, jak widzieliśmy, w greckim tłumaczeniu była nieustannie badana przez aleksandryjskich antysemitów; to stąd wyciągnęli oni materiał dla ich wersji exodusu Żydów z Egiptu. W Księdze Wyjścia (Wj 9,9) rzeczywiście czytamy: „… I sprawi u człowieka i u bydła w całej ziemi egipskiej wrzody i pryszcze... I powstały wrzody i pryszcze na ludziach i zwierzętach”. Widzieliśmy już powyżej, jak aleksandryjscy interpretatorzy doszli do wniosku, że ta skórna choroba dotknęła samych Żydów, że Żydzi są niczym innym jak późniejszą nazwą wypędzonych z ojczyzny parszywych Egipcjan.

Ze względu na żywe uczucie obrzydzenia do Żydów, ta historyczna wskazówka stała się szczególnie popularna wśród aleksandryjskich uczonych antysemitów. W opowieści o exodusie Żydów z Egiptu, po Manethonie, ta żydowska choroba jest wspomniana u Posidoniusza z Apamei (fr. 25 B-1), w grupie antysemitów w Aleksandrii - Chermona (fr. 58 R-1) i Lizymachusa (fr. 59 R) i Apiona (fr. 63B _ 3), u Tacyta (Hist. V, 3) i Justyna (XXXVI, 1-3, fr. 138 R). Nazwa choroby skóry różni się u różnych pisarzy: leprai (lepra – trąd), alphoi (parch, grzybica), molysmoi, epileucia, scabies (świerzb), vitiligo (bielactwo), ale sens pozostaje taki sam. Co więcej, ta wyimaginowana choroba Żydów jest lokowana jako motyw przewodni w podstawę tłumaczenia całej historii i religii Żydów: wszystkie ich niezrozumiałe cechy i obrzędy tłumaczone są ich „parszywością”.

Na przykład. Dlaczego Żydzi nie jedzą wieprzowiny? Ponieważ są oni szczególnie podatni na parch, a ponieważ świnia zazwyczaj cierpi na zapalenia skóry, to oni boją się od niej zarazić (Plutarch. Anton. P. 36; Tacit. Hist. V, 4).

Dlaczego sobota (sabbaton) nosi taką nazwę. Nazwa ta pochodzi od egipskiego słowa Sabbo lub sabbatosis, co oznacza zapalenie skóry (Arion, fr. 63 B _ 3).

Dlaczego Żydzi unikają bliskich kontaktów z obcokrajowcami? Ponieważ chorują oni na parch i jeżeli to zakażenie rozprzestrzeniłoby się na ich sąsiadów, to tamci znienawidziliby ich. Ta ostrożność, pierwotnie wywołana względami praktycznymi, stopniowo przekształciła się w dogmat moralno-religijny (Just. XXXVI, 1-3 fr. 138 R).

Dlaczego (aleksandryjscy) Żydzi nazywają Mojżesza „alfa” *? Ponieważ jego ciało było pokryte parchem (alphoi). Takie wyjaśnienie podawali: współczesny Apiona - Nikarkh (fr. 61 R), Aleksandryjczyk Ptolemeusz Henn, który żył w epoce Trajana i Adriana (fr. 74 bis R) oraz piszący w IV wieku Gelladiusz (fr. 117 bis R).

397

Czy skomplikowane wyjaśnienie pochodzenia poglądów na temat żydowskiej niechlujności, nieczystości - moralnej i fizycznej, które przedstawiliśmy powyżej, jest prawidłowe? Czy nie byłoby dokładniej założyć, że te poglądy były wynikiem bezpośrednich obserwacji Żydów? *

Zacznijmy od kwestii nieczystości fizycznej. Czystość fizyczna jest w ścisłym związku z kulturą: narody bardziej kulturalne są zwykle bardziej czyści. Oczywiście, że Żydzi byli mniej schludni niż Grecy i Rzymianie, ale nie można sobie wyobrazić, że byli mniej schludni, niż jacyś Germanie, Libijczycy, Bactrianie itd., którzy pojawili się w dużej liczbie w ówczesnych ośrodkach kultury, ale także niż chłopi egipscy. Jeśli Marek Aureliusz, nieprzyjemnie uderzony żydowską ruchliwością, nieopanowaniem, wykrzykuje: „O Marcomani, o Kwadowie itd.” - w końcu znalazłem naród jeszcze mniej kulturalnych niż wy ”, - to jest to wyraźnie zwrot hiperboliczny.

Dlatego, jeśli to Żydzi i tylko Żydzi są oskarżani o nieczystość, to a priori jest mało prawdopodobne, żeby podstawę tych oskarżeń stanowiły obserwacje życia. W szczególności, jeśli chodzi o oskarżenie o parch, to, jak widzieliśmy, zawsze pojawia się ono w literaturze w takim czy innym związku z historią exodusu Żydów z Egiptu, tak więc nie może być wątpliwości, że jego źródłem jest wspomniany wyżej fragment Biblii, w swoisty sposób reinterpretowany przez antysemicką tradycję.

Jedynym dowodem na to, że oskarżenie o fizycznej nieczystości zostało wzięte z życia, może służyć to, że oba oskarżenia przeciwko Żydom - i to, że są oni śmierdzący i to, że są parchaci – znów wynurzają się w późniejszym czasie. Oba oskarżenia jakby podzieliły między sobą terytorium europejskie: oskarżenie o „smrodliwości” pojawia się w średniowiecznym Zachodzie, a o „parchatości” na Wschodzie, w Rosji. Jednak w odniesieniu do pierwszego oskarżenia udało się dokładnie ustalić jego pochodzenie: średniowieczne przekonanie, że Żydzi mają szczególny specyficzny brzydki zapach od urodzenia (faetor iudaicus), było wnioskiem z naszego terenu Ammianusa Marcellinusa, który był często czytany w średniowieczu. **

Z drugiej strony, bizantyjska nauka polegała głównie na kompilacji nauki aleksandryjskiej. Widzieliśmy już, że rosyjski przekaz o odpowiedzi udzielonej przez Włodzimierza Świętego Żydom, został zapożyczony za pośrednictwem Bizancjum, z aleksandryjskiej literatury antysemickiej. Dlatego jest wysoce prawdopodobne, że również i rosyjskie oskarżenie Żydów o podatności na parchy pochodzi z tego samego źródła.

Jeśli zatem, ponieważ mówimy o fizycznej nieczystości, nasze wyjaśnienie jest najbardziej prawdopodobne, to ponieważ mówimy o nieczystości w sensie duchowym, nasze wyjaśnienie jest jedynym możliwym. Rzeczywiście, jeśli założymy, że i to oskarżenie jest zapożyczone z życia, że Żydzi rzeczywiście byli „urodzonymi niewolnikami”, to będziemy musieli myśleć, że Żydzi, z powodu nikczemności ich dusz, nie byli w stanie odczuwać cierpienia z powodu obelg, ponieważ nie towarzyszył im ból fizyczny lub szkoda materialna, że oni, podobnie jak gerondowski Battar, przyjmowali obelgi jako coś należnego. Antyczni antysemici byli oczywiście skłonni tak właśnie rozumieć zdolność Żydów do nie reagowania na zniewagi i tak samo tę cechę szczególną Żydów rozumieli też antysemici w późniejszym czasie. Zresztą Szekspir (w „Weneckim kupcu”), dzięki swojej genialnej intuicji, był w stanie zrozumieć różnicę między nikczemnością duszy urodzonego niewolnika a długą cierpliwością Żyda; przypomnijmy sobie przynajmniej odpowiedź Shylocka (Szajloka) Antoniuszowi:

A może powinienem nisko kapelusz Przed Panem zdjąć i tonem dłużnika, Ledwo oddychając, wyszeptać pokornie: „Najczcigodniejszy Panie, mój, W minioną środę plułeś na mnie, W którymś dniu, dałeś mi kopniaka,

398

W innym dniu poszczułeś na mnie psa;I oto teraz za wszystkie te czułości Przynoszę Panu tyle i tyle”.

(Przekład Weinberga)

Иль, может быть, я должен низко шляпуПред вами снять и тоном должника,Едва дыша, вам прошептать смиренно:"Почтеннейший синьор мой, на меняВы в середу прошедшую плевали,В такой-то день вы дали мне пинка,В другой - меня собакой обругали;И вот теперь за ласки эти всеЯ приношу вам столько-то и столько".

(Пер. Вейнберга)

To jest najmniej podobne do nikczemności duszy, do wrodzonego braku ambicji, to jest długotrwała cierpliwość (sufferance):

"For sufferance is the badge of all our tribe" ( Cierpliwość jest dziedzicznym udziałem całego narodu żydowskiego…) *)

(Przekład Weinberga)

"For sufferance is the badge of all our tribe"(Терпенье же наследственный уделВсей нации еврейской"...)*

(Пер. Вейнберга)

Czy nie ma i dla starożytnego świata dowodów na to, że Żydzi nie znosili spadających na nich obelg z całkowitą obojętnością? Wystarczy tylko w tym celu zajrzeć do księgi „Psalmów”, gdzie Żyd, - przeważnie z epoki Machabejskiej i post-Machabejskiej, - rozmawiał z Bogiem o swoich najgłębszych przeżyciach duchowych. Widzieliśmy wyżej, że Żyd wznosił swoją długotrwałą cierpliwość do rangi najwyższej narodowo-patriotycznej cnoty; jednak pozostawiony sam sobie wylewał swój żal w pieśni lirycznej. Musiałem już z psalmów czerpać materiały, aby zilustrować antyżydowskie szyderstwa i kpiny; widzieliśmy już, że Żyd kipiał pragnieniem zemsty; teraz podam kilka przykładów, z których jasno wynika, jak Żyd odbierał te zniewagi:

„Zawsze stoi przed moimi oczami moja zniewaga; spadła na mnie hańba tego, co muszę wysłuchiwać od tych, którzy drwią ze mnie i obrażają mnie” (Psalm 49:16).

„Pamiętaj, Panie, o hańbie twoich sług: przecież noszę w sercu swoim pogardę dla całej ludzkości!” (Psalm 89,51).

„Pragnę pokoju, ale oni atakują mnie za każde słowo” (Psalm 120, 7).

„Hańba rozrywa moje serce, tak że jestem w rozpaczy. Oczekiwałem współczucia, ale nikt mnie nie żałował, spodziewałem się pocieszenia, ale nikt mi go nie okazał. Byłem głodny – a oni karmili mnie żółcią, byłem spragniony – a oni poili mnie octem (Psalm 69, 21-23) *

399

Dalej zwrócę uwagę jeszcze na następujące kwestie. Człowiek z duszą niewolnika, podły, pozbawiony dumy, oczywiście musi być jednocześnie tchórzem. Wydawałoby się, że powinniśmy znaleźć to oskarżenie wszędzie w pozostałościach literatury antysemickiej. Tym czasem takie oskarżenie spotykamy tylko u Apolloniusza Molona, chociaż i jemu udaje się rzucić to oskarżenie Żydom tylko za cenę, że wszystkie ich wojenne zwycięstwa uzasadnia nie ich męstwem, ale bezmyślną i zuchwałą odwagą (tolma kai aponoia; fr. 27 DR); zabieg sam siebie zbijający.

Wszyscy inni pisarze, nawet nastawieni bardzo antysemicko, oddają hołd żydowskiej odwadze. I tak, Strabon, który niemal po raz pierwszy w historii wyczuł niebezpieczeństwo „żydowskiej dominacji”, podkreśla tym nie mniej odwagę Żydów. Opowiada, że nawet przy pomocy tortur nie zmuszono ich do uznania Heroda za króla (fr. 53 R). Dion Kasjusz, również antysemita, podkreśla odwagę Żydów pod rządami Pompejusza (49, 22, 3-6), Tytusa (66, 6) i Adriana (fr. 113 R _ 3). „Wiele strasznych rzeczy”, - mówi on, - „wyrządzili Żydzi Rzymianom: w gniewie ich plemię jest straszne”. Pod Adrianem, jego dowódca Julius Sever „nie odważył się zaatakować Żydów i walczyć z nimi w otwartej walce, widząc ich liczebność i desperacką odwagę” .

Podobnie Tacyt, jeden z największych i najbardziej przekonanych antysemitów starożytności, mówi (Hist. II, 4): „(zajęcie Jerozolimy) - to sprawa poważna i trudna, nie tyle ze względu na środki oporu, jakie mieli oblężeni, ale z powodu ich upartego fanatyzmu. „Sam Tytus, niszczyciel Świątyni Jerozolimskiej, w swojej inskrypcji (C. I.L VI, 944) jest dumny z tego wyczynu wojskowego: „Pokonałem naród żydowski i zniszczyłem miasto Jerozolimę; do tej pory wszyscy dowódcy wojskowi, królowie i narody albo oblegali je bezskutecznie, albo nawet nie odważyli się je zaatakować”. To oczywiście jest przesada (patrz Mommsen, Rom, Gesch. V, 538, pr. 1), ale pokazuje, że Tytus w zdobyciu Jerozolimy widział pierwszorzędny wyczyn wojskowy.

Dalej, z papirusów elefantyńskich i wskazówek Józefa Flawiusza (Ant. XIV, 8. 2. Bell. Iud. I, 94) wiemy, że Żydzi byli wielokrotnie powoływani w Egipcie do pełnienia służby garnizonowej w fortecach; najwyraźniej mieli reputację znakomitych żołnierzy. Z Rahr Oh IV, 705, 31 cl., dowiadujemy się, że mieszkańcy Oksyrynchna uważali zwycięstwo nad zbuntowanymi Żydami za takie zwycięstwo, że corocznie uroczyście obchodzili dzień zwycięstwa. Dowiadujemy się, że w Małym Apollinopolu, który przybył z pomocą wypartym Rzymianom, ochotnicze powszechne pospolite ruszenie z Egipcjan i Greków zostało całkowicie pokonane przez zbuntowanych Żydów (Wilcken, Zum alex. Antisemitismus, 792 sg. 794, 799).

Oto dlaczego, jeśli Y. Beloch (Griech, Gesch. III, 1, 352) mówi, że „wartość wojsk żydowskich jako jednostki bojowej była naturalnie (moja kursywa) bardzo mała”, to opiera się on na tendencyjnym poglądzie, a nie na świadectwach starożytności. Rzeczywiście, w porównaniu ze wszystkimi przedstawionymi świadectwami, wskazówka Polybiusza (V, 36, 5) cytowana przez Belocha zasługuje na niewielką uwagę, zwłaszcza, że Polybiusz mówi tu tylko o wyższości oddziałów Peloponezu i Krety nad wojskami Syryjczyków i Karian.

Tak więc, nie podłość i tchórzostwo było przyczyną żydowskiego długiego cierpienia; kiedy i długie cierpienie nie odwracało śmierci od narodu żydowskiego, to umiał on obronić się z rzadko spotykaną odwagą.

3. Żydowska jedność

Powyżej wskazałem już, jakie są te szczególne cechy Żydów, które stworzyły pojęcie „najpotężniejszego żydowskiego Kahału świata”. Tutaj chciałbym udowodnić dowodami poprawność przedstawionych przeze mnie wypowiedzi. Zacznę od stosunku do prawa ogólno państwowego. Przede wszystkim należy porzucić wszelkie kryteria oceny. W tym celu niech czytelnik wyobrazi sobie Europejczyka Chrześcijanina, który na przykład trafił do jakiegoś z mniejszych państw Oceanii. Przy całym pragnieniu bycia lojalnym, nawet przy całej sympatii dla

400

tego państwa, on nie może zmusić się do przestrzegania praw i obyczajów, które same w sobie są nawet obojętne moralnie, ale dzikie z punktu widzenia europejskich nawyków.

Podobnie nikt nie może żądać od niego przestrzegania praw, bezpośrednio skierowanych przeciwko białym. Żydzi, którzy w ogóle nie zamierzali, osiedlając się w świecie greckim, porzucić swoich zwyczajów i obrzędów, znaleźli się właśnie w takiej sytuacji. Należy pamiętać, że Żydzi diaspory nie byli i nie chcieli być „Hellenami Prawa Mojżeszowego”, przeciwnie, byli oni i pozostali Żydami, którzy osiedlili się na terytorium helleńskim (Grecji). To, że dla Żydów przestrzeganie ich prawa było wymogiem moralnego obowiązku, podczas gdy przestrzeganie prawa państwowego było powodowane jedynie potrzebami wspólnego zamieszkania, jest tak oczywiste dla każdego, kto mniej lub bardziej zapoznał się z literaturą biblijną, że nie musi być potwierdzone przykładami.

Sprawa polega tylko na tym, jak postępowali Żydzi w tych przypadkach, napotykanych na każdym kroku, kiedy ich narodowe prawo było sprzeczne z prawem ogólnokrajowym lub gdy prawo było skierowano bezpośrednio przeciwko Żydom. Męczeństwo za cechy narodowe – jest częste w historii żydostwa; ale czy można dopuścić, aby Żydzi we wszystkich takich przypadkach otwarcie nie przestrzegali praw, to znaczy, żeby takiemu męczeństwu Żydzi poddawali się dzień po dniu? Jest to a priori niewiarygodne, ponieważ przy tym warunku byłoby niemożliwe to pokojowe prosperowanie, ten rozkwit gospodarczy, który widzimy wśród Żydów diaspory,.

I w rzeczywistości tego nie było: źródła mówią nam, że już w starożytności Żydzi w tej pozornie beznadziejnej sytuacji znaleźli drogę wyjścia, która ocaliła ich w czasie późniejszym. Tym wyjściem jest łapówka. W wielu dokumentach V w.n.e., napisanych przez Żydów w egipskiej kolonii Elefantyny, mówi się o łapówce, jako o rzeczy naturalnej; patrz Wołkow, księga „Historyczna powieść”, napisana w egipskiej diasporze, tak zwana „III Księga Machabejska”, która również mówi o „żydowskiej łapówce” jako o normalnym zjawisku codziennym (2, 32). Mówi się tutaj, że król Ptolemeusz IV nakazał wszystkich Żydów, którzy nie chcieli poświęcić się kultowi Dionizosa, pozbawić ich przywilejów i wpisać na listy zwykłych ludzi (pospólstwa), którzy nie korzystali z praw obywatelskich w Egipcie.

Ale tylko nieliczni zgodzili się poświęcić - „ci, którzy ze względu na prawa obywatelskie w państwie byli gotowi zlekceważyć stan pobożności ... Większość natomiast okazała szlachetną stanowczość duszy i nie zeszła ze ścieżki pobożności. Żeby można było żyć bez strachu, dawali oni (niezbędne) łapówki i w ten sposób starali się ratować przed wpisaniem na listy”... Gdy zatem wydawany jest nowy dekret o wybiciu wszystkich Żydów, umieszczonych na listach, to pisarze oświadczają, że jest zbyt wielu Żydów, aby można było sporządzić pełną listę. Starożytny czytelnik oczywiście powinien był podejrzewać, że ta odpowiedź była również wynikiem łapówki, danej pisarzom; autor przekonuje go o niesłuszności tego: groźby króla były zbyt poważne, aby pisarze decydowali uciec się do takiej wymówki tylko z powodu darów, które im dali (Żydzi) ... (4, 19). Wreszcie, kiedy głęboko szanowany rabin Jochanan został poinformowany o podboju Babilonii przez magów, to zemdlał on na myśl o losie, oczekującym Żydów; ale kiedy powiedziano mu, że magowie chętnie przyjmują łapówki, to natychmiast się uspokoił (Talmud, Iebamoth, 63 b - Heb. Ents. V, 25). Charakterystyczna anegdota!

Ciekawe, że w tym czasie, gdy z punktu widzenia obecnego czytelnika, fakt niepełnej wiarygodności Żydów co do spełniania przez nich praw państwowych wydaje się być najcięższym oskarżeniem przeciwko nim, to ta cecha Żydów wcale nie poraziła antysemitów starożytności. Rzecz w tym, że dla starożytnych religia była instytucją państwową - określonej granicy między religią a moralnością nie było; dlatego z ich punktu widzenia było rzeczą naturalną, że osoba wyznająca nie tę religię, która jest przyjęta przez państwo, powinna też i żyć według innych praw. Rzeczywiście, z wyjątkiem edyktów Kserksesa i Ptolemeusza IV w greckich dodatkach do Księgi „Estery” (2, 4) oraz w tzw. III Księdze Machabejskiej (3, 5) - apokryficznych, ale charakterystycznych dla oskarżeń wysuwanych przeciwko Żydom - mogę tylko przypomnieć jedno

401

miejsce - art.100 z czternastej satyry Juvenaliusza - gdzie Żydzi są oskarżani o łamanie praw państwowych: „Oni nieustannie lekceważą prawa rzymskie i honorują prawo żydowskie” ...

Wypracowaną u Żydów diaspory osobliwością była z jednej strony umiejętność szybkiej orientacji w nowej sytuacji i przystosowania się do niej; z drugiej strony - wyjątkowy upór w dążeniu do osiągnięcia lepszych warunków życia - „Unnachgiebige Zahigkeit”, zgodnie z kwalifikacjami Mommsena (str. 492). Powyżej (s. 121) wskazaliśmy już na te powody, które zmuszały Żydów, aby z większą energią dążyć do objęcia znaczącej pozycji urzędowej lub gospodarczej, niż inne narodowości.

I właśnie dlatego, że pomimo tej energii, ze względu na rządowy i społeczny antysemityzm, Żydzi bardzo rzadko osiągali znaczącą pozycję w państwie, „marzenie o randze, o stanowisku” staje się ulubionym marzeniem, swego rodzaju ideą fixe żydowskiej inteligencji. Prawie każde dzieło literackie z epoki po Machabeuszach ma ulubionego bohatera Żyda, który zajmował znaczące położenie w społeczeństwie „pogańskim”: Księga „Estery” - Mardechaja i Esterę, Księga Daniela - Daniela, grecka pseudo-epigraficzna Księga Ezdrasza - Zorobabela, w legendzie, która stanowiła podstawę tzw. III Księgi Machabejskiej, jak dowiadujemy się u Józefa Flawiusza (s. Ar. II, 5), taka bohaterką była pierwotnie Żydówka, nałożnica Ptolemeusza Itaka. W tej samej III Księdze Machabejskiej, autor marzy o tym, jak Żydzi „osiągnęli wielką władzę wśród wrogów i stali się przedmiotami czci i strachu” (7, 21).

Te cechy żydowskiego charakteru starożytnej diaspory były głównym punktem oskarżenia dla badaczy naszych czasów, próbujących stworzyć nowy „psycho-typologiczny” antysemityzm. Na przykład, Ed. Meyer (G. d. A. III, str. 216) mówi: „Żydzi otrzymali możliwość dostosować się do każdego stanu rzeczy i czerpać z tego zyski: była to wynikająca z prawa korzyść, którą Jahwe dał już teraz swemu narodowi w rywalizacji z poganami. Żydzi we wszystkich dziedzinach okazali się cwaniakami, umiejącymi osiągać sukces w życiu, byli szczególnie przydatni w służbie przy dworach. Jeśli nie przeszkadzano im przestrzeganie swojej religii i prowadzenie ich szczególnego stylu życia, to okazywali się oni całkiem przydatni w każdym przedsięwzięciu, a poza tym na nich można było całkowicie polegać, ponieważ ... ich interesy były w pełni zgodne z interesami rządu.

Dlatego też należy uznać za całkiem naturalne, że antysemityzm pojawił się na świecie wraz z żydostwem.* Po tym, co powiedziałem, czytelnik zobaczy na własne oczy, co jest prawdą, a co nie w tej tyradzie, ja zwrócę jedynie uwagę na fakt, że antysemici w starożytności wcale nie zaszczycili uwagą tych cech charakteru żydowskiego - adaptacyjności i uporu w walce o życie - które przyciągnęły całą uwagę obecnych uczonych. To, co dzieje się wewnątrz żydostwa i co przyczyniało się do sukcesu Żydów w walce o życie, ich nie interesowało – oni byli zainteresowani tylko rezultatem tego procesu. Nie oburzał ich spryt Żydów, ale „żydowskie chamstwo, tupet”, to, że Żydzi, którzy osiągnęli znaczącą pozycję, nie tylko nie ukrywali, ale nawet afiszowali swoją żydowskość (powyżej str. 113). O sprycie Żydów w życiowej walce nic w starożytnej literaturze antysemickiej nie słychać.

Za to w starożytnej literaturze wiele uwagi poświęcono żydowskiej jedności. Wskazywałem już na to, że znajdziemy klucz do antysemityzmu, jeśli będziemy rozpatrywać żydostwo starożytności, nie jako sektę religijną, ale jako państwo narodowe bez terytorium. To, że takie rozumienie jest poprawne pod względem psychologicznym, można zauważyć przynajmniej na podstawie faktu, że społeczności żydowskie i tylko społeczności żydowskie noszą nazwę „n a r o d u” (Laos), i odwrotnie, nigdy nie są nazywane, jak zwykle inne społeczności narodowe, „wspólnotą „(synodos).

Dalej, w całej literaturze żydowskiej, aż do Józefa Flawiusza (s. Ar. III, 17), religia jest rozumiana jako prawo i przy tym nie tylko jako religijne, ale jako prawo ogólne, analogiczne do państwowego (por. P. Kruger, str. 20). Podobnie „światowe państwo (polis) sprawiedliwych” Philo z jego „miłym Bogu ustrojem państwowym” (politeia) jest tylko przerobionym na filozoficzny sposób z

402

wyłączeniem narodowego charakteru żydowskie państwo świata bez terytorium: widać to z tego, że pomimo nie-narodowego charakteru tego państwa świata, obrzezanie w nim jest najważniejszym i obowiązującym dla wszystkich prawem *.

Jak widzieliśmy powyżej (s. 83), Żydzi starali się, jeśli to możliwe, urządzać się tak, aby mieć własną wspólnotową strukturę i żyć według swoich praw; tam, gdzie nie było to możliwe z prawnego punktu widzenia, to było tak, jak było faktycznie, ponieważ państwowy aparat przymusu nie był w stanie zrobić wyłom w doskonale zahartowanej psychologii Żydów. Żydzi z całego świata czuli się zjednoczeni w jedności: na przykład, kiedy Agryppa II chciał powstrzymać Żydów w Palestynie przed walką z Rzymianami, to mocno podkreślał w swoim wystąpieniu, że palestyńscy Żydzi powinni nie tylko brać pod uwagę to niebezpieczeństwo, które wskutek takiego zachowania się im grozi, ale także niebezpieczeństwo zagrażające Żydom, żyjącym w innych państwach **.

Podczas oblężenia Jerozolimy do Żydów przybyło na pomoc mnóstwo ich współplemieńców nie tylko ze strefy panowania rzymskiego, ale także z krajów, leżących po drugiej stronie Eufratu (Dio Cass. Fr. 109 R _ 4) itd. Właśnie przy braku zewnętrznego przymusu jedność ta była znacznie silniejsza, niż jedność obywateli już rozłożonego przez indywidualizm państwa helleńskiego ***.

Oprócz obowiązków, jakie filantropia nałożyła na Żydów wobec wszystkich ludzi, mieli oni również szereg specjalnych obowiązków wobec swoich współplemieńców. W Księdze moralizatorskiej „Tovit” ten sprawiedliwy człowiek mówi o sobie: „Byłem dobrotliwy dla moich braci i dla mojego narodu” (1, 3). „Gdybym widział, że jeden z moich współplemieńców umarł i został wyrzucony za ściany Niniwy, to pochowałbym go” (1,17). Dobroczynność i szeroka pomoc ubogim w społecznościach żydowskich zwracała na siebie uwagę świata greckiego. Najbardziej żarliwi rzymscy antysemici - Cyceron i Tacyt - zwracają uwagę, pierwszy (pro Flacco str. 28) - na jednomyślność w środowisku żydowskim (guanta concordia), drugi (Hist. V. l) - na nieugiętą wierność wobec słowa i współczucie dla bliźnich w społecznościach żydowskich (apud eos). W rar. Ox IX 1205 (291 r.n.e.) społeczność żydowska w Oksirinche przekazuje ogromną sumę (14 talentów = 28 tysięcy złotych rubli!) na wykup Żydówki z dziećmi, która była w niewoli u pogan.

To żydowskie państwo bez terytorium, ta jedność, solidarność i ścisła współpraca powodowały najsilniejszą nieufność i strach w starożytnym społeczeństwie. Uznanie prawa do istnienia dla państwa bez terytorium, trudna sprawa uregulowania jego stosunków z państwami terytorialnymi jest sprawą, do rozwiązania której ludzkość nie zbliżyła się i teraz. Nawet dla obecnych badaczy ta cecha Żydów z hellenistycznej diaspory jest przedmiotem niedowierzającego oburzenia i tarczą dla wrogich ataków. „Żydowskie kolonie w dużych greckich miastach stały się niebezpieczną siłą dla nie żydowskiej części obywateli”, mówi na przykład Shtegielin (Is. P. 32). „Walka nie dotyczyła kwestii wiary, ale władzy: żydowskie państwo kościelne, jako centrum diaspory żydowskiej, nie zgadzało się z zasadą bezwarunkowości (?) świeckiego państwa”, - mówi Mommsen (s. 542). Podobne uwagi znajdziemy prawie w każdej pracy dotyczącej naszego pytania.

Żydzi, którzy byli nieustannie skazywani na życie i działanie wśród obcokrajowców, byli oczywiście najbardziej zainteresowani nawiązaniem z nimi pokojowych i przyjaznych stosunków; jak widzieliśmy w pierwszej części, byli oni zawsze gotowi iść na wszelkie możliwe ustępstwa, choćby po to, by znaleźć jakiś kompromis między jednym a drugim „obowiązkiem patriotycznym”. Jednak całkowita osobliwość, całkowita jednostkowość ich położenia zmuszała sąsiadów do traktowania ich z podejrzliwością: społeczność żydowska, w oczach antysemitów, zamieniała się ze wspólnoty o charakterze obronnym we wspólnotę atakującą: 1) mająca na celu wyrządzenie krzywdy wszystkim poganom i 2) dążenie do przejęcia władzy w ręce żydowskie nad całym światem *.

* Biorąc pod uwagę to, że religijne i moralne poglądy starożytnych Żydów nie były ontonomiczne, lecz filonomiczne, tj. przedmiotem obowiązków moralnych nie była pojedyncza osoba, ale cały

403

naród, to dla żydowskiej teodycei nie było potrzeby ani w nieśmiertelności duszy, ponieważ naród jako całość, i bez tego jest już nieśmiertelny, zarówno w życiu w zaświatach w niebie, ponieważ królestwo sprawiedliwości może nadejść pewnego dnia i na ziemi. Dlatego ostatnim słowem żydowskiej propagandy religijnej i moralnej był mesjanizm. Jeśli w życiu żydowskiej diaspory marzenie o nadejściu Mesjasza i nadchodzącym światowym żydowskim królestwie sprawiedliwości odegrało najbardziej skromną rolę (R. Krueger, str. 46), to tym nie mniej, mimo braku bezpośrednich wskazówek, konieczne jest założenie, że mesjańskie oczekiwania Żydów były jednym z głównych powodów oskarżania Żydów o polityczną niepewność i dążenie do dominacji nad światem: jak widzieliśmy powyżej, antysemici uważnie studiowali Biblię dla własnych celów, których późniejsze części są wypełnione marzeniami o nadejściu Mesjasza.

Poglądy starożytnych, jak gdyby żydostwo było przesiąknięte wrogością wobec obcokrajowców (misoxenia, mizantropia), są zestawione wyżej, w części I na stronie 80 *.

Nie mniej powszechny w starożytnej literaturze jest pogląd, że światowe żydostwo reprezentuje, pomimo jego skromnego wyglądu, straszny „wszechpotężny Kahał”, dążący do podbicia całego świata i który faktycznie już uchwycił go w swoje chwytne macki. Po raz pierwszy taki pogląd znajdujemy w I wieku n.e. (fr. 5 R) **

„Plemię żydowskie zdołało już przeniknąć do wszystkich państw i nie jest łatwo znaleźć takie miejsce w całym wszechświecie, którego by to plemię nie podporządkowało swojej władzy”. Cicero w swoim przemówieniu (pro Flacco s. 28) mówi z przesadnym przerażeniem: „Wiesz, jak silny jest ten gang (tj. Żydzi), jaka jest między nimi solidarność, jaki jest ich wpływ na zgromadzenia ludowe. Dlatego będę przemawiał po cichu, na pół głosu, aby słyszeli mnie tylko sędziowie” ... Seneca (fr. 145 R) mówił: „zwyciężeni (to znaczy Żydzi) dyktują swoje prawa zwycięzcom” - jednak najwyraźniej miał na względzie tylko obszar religijny, a nie polityczny czy ekonomiczny. W literaturze żydowskiej odnajdujemy również ślady tego oskarżenia rzuconego Żydom. W Księdze „Judyty”, mówią Persowie (10, 19): „Nie należy zostawiać ani jednego żywego Żyda; są oni tacy, że jak dostaną wolną rękę, to przechytrzą cały świat”.

Szczególnie interesujący pod tym względem jest jednak wiersz Rutile Namaciana „De reditu suo”, napisany w V wieku n.e. Ponieważ są tutaj zgromadzone i podsumowane wszystkie oskarżenia, które były słyszane w starożytności przeciwko Żydom, niewrażliwość na piękno natury, wrogość i partykularyzm, chciwość, dzikość ich religijnych obrzędów, wąskość („chłód”), demokratyczna propaganda i wreszcie jako ostateczny akord - podbój przez wszechpotężny Kahał starożytnego świata.

Opuściwszy miasto, natychmiast weszliśmy do cienistego zagajnika. Między drzewami widzimy zniewalający staw. Wesołe stada rybek było widać w przezroczystych głębinach: Jaskrawo świecąc w słońcu szybko pływały.

Ale rozkoszowanie się przyrodą nagle przerwał dzierżawca, Bardziej złośliwy dla gości niż kanibal Antifat. Był Żydem, gderliwym i złym: nigdy z człowiekiem Razem nie usiądzie przy stole to przeklęte bydlę!

Przedstawia nam rachunek za zmięte zioła i winorośle: Każdą kroplę wody policzył za wielką sumę. Przeklinamy w odpowiedzi gorszące plemię Żydów, Że tworzy nad sobą nikczemny, bezwstydny obrządek,

404

Źródło głupich teorii, z zimną sobotą w sercu - A serce jeszcze zimniejsze niż ich religia. Każdego siódmego dnia przebywają w haniebnej bezczynności - Leniwy, ospały ich Bóg jest tego przykładem.

Ich inne wymysły – to tylko niewolników łatwowiernych uciecha: Mądre dziecko - i ono nie mogło by w nie uwierzyć. Niech by niosąca grozę broń Pompejusza i Tytusa Nie pokonała naszego państwa żydowskiego!

Po wyrwaniu z ziemi, zarazę na biały świat wypuścili - I zwycięzca od tego czasu jęczy pod jarzmem niewolnika.

(Treść w języku rosyjskim):

За город выйдя, тотчас мы вступили в тенистую рощу,Между деревьев ее видим пленительный пруд.Рыбок веселые стаи водились в пучинах прозрачных:Ярко на солнце блестя, бойко развились они.

Но наслажденье природой внезапно прервал арендатор,Более злобный к гостям, чем людоед Антифат.Был он евреем, ворчливым и злым: никогда с человекомВместе не сядет за стол эта проклятая тварь!

Счет представляет он нам за помятые травы и лозы:Каждую каплю воды в крупную сумму зачел.Мы проклинаем в ответ непотребное племя евреев,Что над собою творит гнусный, бесстыдный обряд,

Глупых теорий источник, с холодной субботой на сердце -Сердце ж еще холодней самой религии их.Каждый седьмой они день пребывают в позорном бездельи -Вялый, ленивый их Бог в этом им деле пример.

Прочие выдумки их - лишь рабов легковерных утеха:Умный ребенок - и тот им бы поверить не мог.Пусть бы несущее ужас оружье Помпея и ТитаНе покоряло совсем нам иудейской страны!

Вырвав из почвы, заразу по белому свету пустили -И победитель с тех пор стонет под игом раба.

Ź r ó d ł o :

Григорий Климов «Божий Народ». Приложение 12АНТИСЕМИТИЗМ В ДРЕВНЕМ МИРЕПопытки объяснения его в науке и его причиныhttp :// g - klimov . info / klimov - bn / Bnp 12. htm 15.7.2019 r.

405

Załącznik 13. LOMEHUZA LUB MODEL UMIERAJĄCEGO SPOŁECZEŃSTWA.

Tatiana Putiatina

Stadium 1: Zakażenie

Według swojej struktury społecznej mrówki są najbliższymi istotami dla człowieka na Ziemi. Każde nowe odkrycie w myrmekologii (nauka o mrówkach) tylko to potwierdza.

Przed nami zdrowe gniazdo czerwonej mrówki leśnej (Formica rufa). Dla tego gatunku charakterystyczne jest kopulaste mrowisko, którego górna warstwa składa się z dziesięciocentymetrowej warstwy patyczków, igiełek, suchych liści i kamyków.

Materiał gniazda mrówek jest stale mieszany, żeby mrowisko nie zaczęło gnić - jest to rodzaj wymuszonej wentylacji. Wysokość naszego mrowiska wynosi 56 centymetrów, średnica 98 centymetrów. Kopuła ma 11 otworów. Przybliżona populacja mrowiska wynosi około 10 tysięcy osobników. Pod kopułą znajdują się komory wieńcowe, w których przechowywane są jaja mrówek, larwy i poczwarki. Jeszcze głębiej - zgniły pień lub duże gałęzie. Pod ziemią na głębokości 1,5 metra znajdują się połączone ze sobą komory. W jednej z nich mieszka królowa.

W mrowisku istnieje ścisła hierarchia i podział ról. Gniazdem rządzi królowa - samica składająca jaja. W bezpośrednim sąsiedztwie królowej jest orszak 10-12 mrówek - robotnic, które opiekują się nią: oblizują i karmią. Są to z reguły młode mrówki, ponieważ wszyscy mieszkańcy gniazda przechodzą w przybliżeniu miesięczny okres pielęgnacji albo królowej, albo larw. Następnie przemieszczają się one do najdalszej części strefy patrolowania mrowiska (jego promień dochodzi do 5-6 metrów) i tam zajmują się szukaniem dla mrowiska pożywienia.

Znalezioną żywność mrówka przekazuje w górę według instancji i dopiero stamtąd jest ona rozprowadzana po całym mrowisku. Wraz z pokarmem mrowisko odżywia się specjalnym feromonem, substancją, którą wydziela królowa. Zawarte są w niej informacje o zdrowiu królowej i stanie gniazda. Substancję tę mrówki z orszaku zlizują z królowej, przenoszą w specjalnym wolu i przekazują jedna drugiej wzdłuż łańcucha. W ten sposób wszystkie jednostki społeczeństwa mrówkowego są włączone do jednolitej przestrzeni informacyjnej.

Mrowisko ma swój własny system kar. Na przykład, jeśli zdrowa mrówka – zaopatrująca mrowisko w pożywienie, wraca kilka razy do mrowiska z niczym, to zostaje zabita. Ciekawe, że w zupełnie inny sposób mrówki postępują z tymi, którzy utracili zdolność do pracy w wyniku kontuzji. Są karmione do czasu, dopóki będą one w stanie prosić o jedzenie, to znaczy stukać wąsikami (antenkami) w określone miejsca głowy zdrowej mrówki.

Mrówki trzymają również i „zwierzęta domowe”. Pasą mszyce na pobliskich roślinach i chronią je. Na pierwsze żądanie mszyca wydziela im nadwyżki nektaru. Aby „wydoić” mszycę, mrówka łaskocze wąsikami jej brzuszek.

Ale oto na mrowisku siada maleńki żuczek - lomehuza. Żuczek przedostaje się do komory obramowania, gdzie przechowywane jest potomstwo mrówek i tam składa jajka. Na wszystkie próby mieszkańców gniazda poradzenia sobie z obcym, odpowiada on tym, że wydziela specjalną substancję, którą mrówki natychmiast zlizują. Pod wpływem tej substancji odchodzą na bok i uspokajają się.

406

Tak zaczyna się śmierć mrowiska.

Stadium 2: Oblicze wroga

Lomehuza (Lomechusa) - (chrząszcz, który zaatakował nasze mrowisko), jest owadem z grupy myrmekofilów). W sumie istnieje 266 gatunków myrmekofilów, żyjących razem z mrówkami. Wśród nich jest wiele pasożytów. Ale wszystkie te pasożyty albo wchodzą we wzajemnie korzystne relacje z mrówkami (symbioza) lub powodują szkody, nie prowadzące do śmierci całego gniazda.

Wszystko oprócz lomehuzy .

Lomehuza została po raz pierwszy opisana przez niemieckiego odkrywcę Vassmana w 1897 roku. Malutki żuczek - około trzy razy mniejszy niż czerwona mrówka leśna, najczęściej wchodzi do mrowiska z powietrza i przenika przez jeden z otworów wlotowych.

Mrówki nie przeszkadzają mu w tym, ponieważ natychmiast uzależniają się od substancji narkotycznej, którą on wydziela. Co więcej, nawet zaczynają go karmić, ponieważ chrząszcz może prosić o jedzenie w sposób mrówkowy - stukając antenkami - wąsikami w pewne części głowy mrówek. Czasami lomehuza dostaje się do mrowiska z sąsiedniego gniazda, z którym w zdrowym mrowisku nawiązane są relacje. Zakażenie następuje na drogach wymiany.

Lomehuza ma dokładnie taki sam proces rozwoju potomstwa jak mrówka: jajo - larwa - poczwarka - dorosły owad. Samica „chrząszcza dragdilera” składa 100-200 jaj tuż obok jaj mrówek - nie różnią się one niczym od siebie. Kiedy wykluje się larwa lomehuzy, jedna tylko różnica staje się zauważalna - jej brzuszek jest wklęsły. Ale na tym etapie ona już umie prosić o jedzenie i zaczyna wydzielać narkotyk, więc mrówki teraz, chociaż i rozpoznają obcego, to zaczynają troszczyć się o larwie lomehuzy jak o swoim własnym potomstwie.

Lomehuzy będą tu mieszkać tak długo, jak długo mrowisko będzie w stanie je karmić, zabierając dla siebie coraz więcej jego zasobów. Ale na razie ten proces odbywa się pod kopułą i jest ukryty przed oczami obserwatora. Na tym etapie odróżnienie dotkniętego przez lomenhuzę mrowiska od zdrowego możliwe jest jedynie przy słonecznej pogodzie, kiedy wszyscy mieszkańcy gniazda wypełzają na powierzchnię kopuły, aby się wygrzać. Ale rozpatrywać mieszkańców mrowiska trzeba szybko, ponieważ po kilku minutach mrówki wciągają lomehuzy z powrotem pod kopułę.

Myślą jeszcze, że dowodzą mrowiskiem.

Stadium 3: Nowa choroba

Do tej pory choroba naszego mrowiska rozwijała się w formie ukrytej. Mógł ją zobaczyć tylko ekspert-myrmekolog. W komorze pod kopułą wraz ze swoim potomstwem mrówki pielęgnowały larwy lomehuz – swoją przyszłą śmierć. Rozpoznawały w nich obcych, ale nie mogli im się oprzeć: larwy wydzielają substancję narkotyczną, której mrówki nie mogą się oprzeć (wartości ogólnoludzkie, poprawność polityczna - red. NN)

Ale teraz nawet dla niespecjalisty, jeśli przyjrzy się on uważnie kopule mrowiska, stanie się jasne, że coś złego dzieje się z gniazdem. W porównaniu z innymi mrowiskami jego życie wydaje się jakby zahamowane. Mrówki są tu znacznie mniej aktywne, zawęziła się strefa patrolowania gniazda (odpadła Białoruś, Ukraina, państwa bałtyckie, Kaukaz, republiki azjatyckie – red. NN), a i tam, gdzie jeszcze nadal pracują zaopatrzeniowcy pokarmu, można zobaczyć następujący obraz: mrówka próbuje coś ciągnąć, ale potem porzuca swoją pracę i wałęsa się wokoło, nic nie robiąc (współczesne rosyjskie wioski - red. NN)

407

Pierwszą rzeczą, która przychodzi mi do głowy, jest to, że wszystkie one są już w błogim nieróbstwie. Ale tak nie jest. Te, które są pod wpływem substancji wydzielonej przez lomehuzy, z reguły siedzą wewnątrz mrowiska.

 Zahamowane osobniki, które widzimy na powierzchni, są już nową generacją mrówek. Przez analogię z ludźmi można je nazywać mrówkami – downami.

W języku nauki nazywają się one pseudo-ergatami. Są to nadal osobniki pracujące, jednak ich piersiowa część klatki jest nieznacznie powiększona w porównaniu ze zdrowymi osobnikami. Dlatego na zewnątrz stanowią one coś pośredniego między robotnicami a samicami. W rzeczywistości pseudo-ergaty nie są w stanie składać jaj ani kojarzyć się z samcami. Nie mogą również w pełni wykonywać funkcji mrówki - robotnicy.

Próbują jeszcze wykonywać jakąś pracę, ponieważ w gnieździe wciąż jest wystarczająca ilość aktywnych mrówek, które zmuszają je do pracy, ale to, co one robią, robią bardzo źle. Zresztą, wśród aktywnych mrówek coraz więcej osobników zaczyna konsumować substancję, wydzielaną przez „żuka - dragdilera”, tak że przymus do pracy słabnie. Jednocześnie antyspołeczne mrówki jedzą na równi ze wszystkimi. W ten sposób równowaga wydatków i dochodów budżetowych naszego mrowiska jest zakłócona, mrówkom zaczyna brakować pożywienia, aby wykarmić wszystkich – i królową i lomehuzy, i pseudo-ergatów oraz zdrowych mrówek, których liczba gwałtownie spada.

Badając to zjawisko, uczeni - myrmekolodzy początkowo zakładali, że pojawienie się pseudo-ergatów było spowodowane niedostatecznym karmieniem larw, ponieważ mrówki przekazują teraz znaczną część pożywienia lomehuzom. Jednak później nauka ustaliła, że przyczyną pojawienia się pseudo-ergatów jest wciąż ta sama substancja narkotyczna, wydzielana przez lomehuzy. To znaczy, że w naszym mrowisku uzależnienie od narkotyków przerodziło się w fazę epidemii narkomanii, określającej nie tylko zachowanie mrówek, ale także ich budowę fizjologiczną.

Stadium 4: Interwencja zewnętrzna

Nasze mrowisko coraz bardziej degraduje się. Substancja narkotyczna, wydzielana przez lomehuzy, stała się przyczyną pojawienia się w gnieździe mrówek - downów, które nie są zdolne ani do prokreacji, ani do aktywnych społecznie użytecznych działań (liberaści*/ - red. NN). Lomehuz i pseudo-ergatów w mrowisku przybywa coraz bardziej. A to znaczy, że jest coraz więcej darmozjadów i coraz mniej jedzenia. Jeszcze trochę, a proces degradacji stanie się nieodwracalny.

*/ - liberasta – słowo, powstałe z połączenia słów „liberał” i „pederasta”, wykorzystywane przez autorów, wrogo odnoszących się do neoliberalnych reform w Rosji lub metod, za pomocą których były one realizowane. Nosi wyraźnie negatywny, obrażająco – wulgarny odcień.

Gdyby mrowisko było liczniejsze, proces ten mógłby zostać przedłużony na wiele lat: lomehuzy rozmnażają się wolniej niż mrówki, po prostu nie nadążałyby one za wzrostem populacji, porażając tylko w niektóre sektory gniazda. Ale nasze mrowisko jest niewielkie, więc uratowanie go jest możliwe tylko dzięki interwencji zewnętrznej - oczyszczeniu.

Powinniśmy się pospieszyć. Czyszczenie mrowiska z lomehuz jest możliwe do czasu, gdy mrówki-downy nie zdążyły się rozmnożyć w dużych ilościach. Do czyszczenia potrzebne są dwa pojemniki (nadadzą się zwykłe wiadra ze szczelnymi pokrywkami), duży kawałek polietylenu o wymiarze 1,5 na 1,5 metra, gumowe rękawice i łopatka.

Znajdujemy najzdrowszy sektor mrowiska, odcinamy go łopatką, jak kawałek ciasta, szybko przenosimy do wiadra - razem z mrówkami, larwami, jajami i materiałem gniazdowym - i szczelnie

408

zamykamy pokrywą. Następnie zawartość wiadra z mrówkami wysypujemy w małych porcjach na polietylen i dokładnie przebieramy. Tak jak przebiera się kaszę zbożową, po prostu przenosimy zdrowe mrówki i materiał gniazdowy z jednej kupki na drugą. Lomehuzy i beznadziejnie chore mrówki - downy (pseudo-ergaty) wyłapujemy, miażdżymy i wyrzucamy. Każdą oczyszczoną porcję mrowiska natychmiast przenosimy do drugiego wiadra.

Lomehuzy są łatwe do rozpoznania - bardzo różnią się rozmiarami i barwą. Trudniej z pseudo-ergatami - prawie nie różnią się one od zdrowych mrówek. Ale zdradza ich zachowanie. Zdrowe osobniki natychmiast zaczynają pełnić swoje funkcje: zaopatrzeniowcy zbierają rozrzucony po polietylenie materiał budowlany, mrówki gniazdowe przejawiają troskę o larwy i jaja, mrówki - strażnicy kąsają sprawcę. Tylko pseudo-ergaty wałęsają się bez pracy.

Cała procedura czyszczenia zajęła nam nieco ponad godzinę. Martwe lomehuzy i pseudo-ergaty umieszczone zostały w jednej graniastej szklance - część z nich spreparowaliśmy do celów naukowych. W sierpniu jest rój mrówek - okres godowy. W gnieździe pojawiają się skrzydlate samice i samce, które aktywnie kojarzą się w powietrzu i nie brakuje zapłodnionych samic. Teraz pozostaje tylko znaleźć miejsce dla ocalałego mrowiska.

A dla tych, którzy pozostali w gnieździe dotkniętym lomehuzami, już nikt nie pomoże.

Stadium 5: Życie po śmierci

Długoletnie doświadczenie pokazuje, że mrowisko, porażone przez lomehuzy, nieuchronnie ginie. Jedyną szansą na uratowanie jest przymusowe czyszczenie, ręczne usunięcie lomehuz i mrówek - downów. Niestety, nasze mrowisko zostało dotknięte epidemią narkomanii tak bardzo, że udało się uratować tylko część gniazda.

Uratowane osobniki znajdują się teraz w naszym wiadrze, szczelnie zamkniętym wieczkiem. Teraz trzeba znaleźć miejsce, w którym mogliby się osiedlić i założyć nowe gniazdo. Czerwone mrówki leśne lubią wilgoć, więc skraje lasu i polany odpadają natychmiast. Najlepszym miejscem w lesie będzie takie, które ma identyczny skład jak to nasze poprzednie mrowisko.

Warunek wstępny - odległość od macierzystego gniazda powinna wynosić co najmniej kilometr. W przeciwnym razie nasze zdrowe mrówki po prostu powrócą do ginącego mrowiska i nic ich już nie uratuje (tak jak rosyjskich emigrantów, którzy powrócili do sowieckiej stalinowskiej Judei podczas II Wojny Światowej – Мясорубки – maszyny do mielenia mięsa - red. NN).

Sąsiedztwo z innymi gniazdami, nawet jeśli nie są one dotknięte przez lomehuzy, jest również niepożądane: ich mieszkańcy prawdopodobnie zareagują na obcych wrogo i nowe mrowisko zostanie splądrowane. Istnieją pewne gatunki leśnych mrówek będących właścicielami niewolników, które porywają larwy z innych gniazd, a następnie wychowują z nich dla siebie niewolników (Anglia i członkowie Eurokołchozu - red. NN).

W końcu znaleźliśmy idealne miejsce - w świerkowym lesie, obok małego zgniłego pnia. Ostrożnie wysypaliśmy zawartość wiadra, a mrówki natychmiast zaczęły osiedlać się w nowym miejscu. Królowa i mrówki gniazdowe wykopują nory w ziemi, inne osobniki umieszczają w nich larwy i jaja, inne zbierają wysypany w wiadra materiał gniazdowy, a jeszcze inne zaczynają patrolować okolicę.

Ziemia, wydobywana podczas budowy dziur, natychmiast używana jest na wzniesienie wału wokół przyszłego gniazda - to podobieństwo do ludzkich miast jest charakterystyczne dla wszystkich osad

409

czerwonych mrówek leśnych. Aby przyspieszyć budowę, można wokół tego wału rozrzucić liście, gałązki, trociny - mrówki natychmiast je podchwycą i użyją do budowy.

W porównaniu z tym, co dzieje się w przyrodzie, nasze mrowisko budowane jest w trudniejszych warunkach. Zazwyczaj rodzina, tworząc nowe gniazdo, nie zrywa więzi z gniazdem macierzystym i przez długi czas otrzymuje stamtąd pomoc i wsparcie. Niemniej jednak, nawet w warunkach całkowitej izolacji, nasze mrowisko odradza się i już na trzeci dzień nabiera znajome zarysy.

Po kolejnych 3 dniach kopuła wyrosła na 15 centymetrów, a po tygodniu nasze mrowisko niczym już nie różni się od poprzedniego.

Epilog

Dwa tygodnie później, w miejscu pierwszego mrowiska, znaleźliśmy kopiec, który już zaczął zarastać trawą. Nie ma już tu mrówek, nie ma nikogo, kto mógłby przebrać materiał gniazdowy, kopuła przestała być wietrzona i zaczęła gnić, a na nowym miejscu kopuła wzrosła jeszcze o 5 centymetrów.

Temu gniazdu lomehuzy nie są już straszne. Nauka o mrówkach - myrmekologia od dawna ustaliła interesujący fakt: mrowisko, oczyszczone z lomehuz nabiera odporności na ich narkotyczną substancję. Dlaczego - naukowcy jeszcze nie wiedzą, ale tak jest.

* * *

Eksperyment został przeprowadzony z pomocą szefa rezerwatu myrmekologicznego „Pieszki” doktora nauk biologicznych Anatolija Zacharowa, a także kierownika naukowego Tatiany Putiatiny i profesora doktora nauk biologicznych Giennadija Dłusskiego.

Ź r ó d ł o : Григорий Климов. Божий НародПриложение 13. Ломехуза или модель умирающего обществаТатьяна Путятинаhttp://g-klimov.info/klimov-bn/Bnp13.htm15.7.2019 r.

Apel do czytelników i wydawcówhttp://g-klimov.info/Obrasch.htm

Apel został przeniesiony z końca na początek książki, aby każdy mógł się z nim zapoznać jeszcze przed rozpoczęciem czytania, a nie dopiero na końcu książki. – A.L.

Ź r ó d ł o : Григорий Климов. „Божий Народ”Обращение к читателям и издателямhttp :// g - klimov . info / Obrasch . htm

410