Looking After Our Wellbeing:

An introduction to Mindfulness during lockdown for

young people and adults.

Sprawy poruszane w tym

dokumencie:

● Czym jest incydent krytyczny?

● Rozmowa z dziećmi

o incydencie krytycznym.

● Jak można pomóc dzieciom.

● Kiedy szukać pomocy.

● Lista kontrolna do zadbania

o siebie.

● Dbanie o dobre

samopoczucie: dzieci

i młodzieży.

● Środki i działania, które

należy dzielić z dziećmi.

● Materiały do czytania.

● Materiały wideo.

● Organizacje charytatywne

udzielające wsparcia

w żałobie — wyspa Jersey.

● Organizacje charytatywne

udzielające wsparcia

w żałobie — Wielka Brytania.

Wprowadzenie

Incydent krytyczny można zdefiniować jako nagłe

I nieoczekiwane zdarzenie, które jest niepokojące dla

uczniów i/lub personelu. Może to obejmować przemoc

wobec kogoś ze szkoły, poważny wypadek, nagłą

śmierć dziecka lub nauczyciela lub pandemię choroby,

takiej jak COVID-19 (koronawirus).

Ważne jest, aby pamiętać, że reakcje będą się różnić

w zależności od tego, jak bardzo dziecko lub rodzic/

opiekun byli zaangażowani w incydent krytyczny oraz

w zależności od ich wcześniejszych doświadczeń.

Po tym zdarzeniu może wystąpić szereg uczuć.

Niektóre uczucia mogą być bardzo silne. Dzieci często

nie rozumieją tych spraw w taki sam sposób jak dorośli.

Mogą mieć większe trudności z mówieniem o tym

I kontrolowaniem swoich reakcji na uczucia wywołane

przez to zdarzenie.

Niniejsza ulotka została napisana w celu udzielenia

rodzicom i opiekunom ogólnych wskazówek

dotyczących postępowania w przypadku incydentu

krytycznego. Ulotka może być rozdawana przez szkołę

jako środek wsparcia, ale jest również dostępna do

pobrania na stronie gov.je.

Służby ds. Pomocy Psychologicznej i Komfortu Życia Wyspy Jersey Maj 2020

Wsparcie w zakresie reagowania na incydenty krytyczne: dzieci, rodzice i rodziny

Wsparcie w zakresie reagowania na incydenty

krytyczne: wskazó wki dla dzieci, rodzicó w i rodzin po stracie

bliskiej osoby/incydencie krytycznym.

W obecnym kontekście Covid-19

rodzice/opiekunowie stoją przed

wyzwaniem wyjaśnienia swoim

dzieciom zupełnie nowej

sytuacji, która niesie ze sobą

zupełnie nowe słownictwo:

zakaz wychodzenia z domu,

konieczność pozostania

w domu, zamknięcie szkół,

dystans społeczny podczas

załatwiania spraw oraz

konieczność częstego mycia

rąk. Rozmowy te są niezwykle

ważne, ponieważ dają rodzicom/

opiekunom szansę, aby pomóc

ich dzieciom poczuć się

bezpieczniej i zrozumieć świat,

w którym żyją.

Takie sytuacje jak obecna

pandemia nie są dla nikogo

łatwe do zrozumienia

i zaakceptowania. To

zrozumiałe, że wiele małych

dzieci czuje dezorientację,

zdenerwowanie i niepokój.

Rodzice, nauczyciele i dorośli

opiekunowie mogą im pomóc,

wysłuchując ich i reagując

w sposób uczciwy, spójny

i wspierający. Większość dzieci,

nawet tych narażonych na urazy

psychiczne, jest dość odporna.

Podobnie jak większość

dorosłych są one w stanie

przejść przez trudne czasy

i kontynuować swoje życie

i faktycznie to osiągają. Tworząc

otwarte środowisko, w którym

można swobodnie zadawać

pytania, rodzice mogą pomóc im

w radzeniu sobie z tymi

sprawami i zmniejszeniu

możliwości wystąpienia

trudności emocjonalnych.

Rozmowa z dziećmi

o pandemii: Covid- 19

(koronawirusa)

Po incydencie krytycznym często pojawiają się następujące reakcje:

Szok — dziecko może być bardzo ciche lub może płakać w sposób

niekontrolowany.

Zaprzeczanie — może im być trudno uwierzyć, że coś tak

strasznego się wydarzyło. Jeśli ktoś umarł, dzieci mogą myśleć, że

osoba ta wróci, mimo że wiedzą o jego śmierci.

Poszukiwania — mogą się martwić o utratę innych ludzi lub martwić

się, czy incydent się nie powtórzy.

Rozpacz — dziecko może stać się płaczliwe i odrzucić uczucia

innych.

Gniew — wobec ludzi wokół nich lub osób zaangażowanych

w incydent, w tym tych, którzy mogli zostać ranni, zachorować lub

umrzeć.

Niepokój — o rzeczy, które mogły zrobić lub powiedzieć, lub czego

nie zrobiły lub powiedziały, a co mogło spowodować to zdarzenie.

Poczucie winy — dzieci mogą czuć, że w jakiś sposób mogły do

tego nie dopuścić.

Dezorientacja — w związku z tym, co stało się z osobami

zaangażowanymi w ten incydent, zwłaszcza jeśli ktoś umarł.

Dzieci mogą okazywać swoje uczucia bardziej poprzez swoje

zachowanie, a nie poprzez słowa. Zachowania te mogą obejmować:

● zachowania właściwe dla młodszych dzieci,

● większą drażliwość, zachowania niegrzeczne lub agresywne,

● bardzo duże wycofanie,

● zaburzenia snu, w tym złe sny i retrospekcje incydentu, strach

przed zostaniem samemu lub strach przed ciemnością; chęć

bycia z rodzicami lub zaufanymi dorosłymi przez cały czas,

● trudności z koncentracją, zwłaszcza w szkole,

● zaburzenia apetytu lub zmiany nawyków żywieniowych,

● obawy o własne bezpieczeństwo, bezpieczeństwo rodziny lub

przyjaciół,

● niechęć do rozmów,

● łatwe denerwowanie się,

● niechęć do uczęszczania do szkoły.

Wszystko to może być normalną reakcją na niepokojące wydarzenie.

Staraj się odpowiadać

na pytania tak uczciwie

i dokładnie, jak tylko

potrafisz.

Dalej róbcie to, co

robicie normalnie.

Znana rutyna

i zdarzenia zapewnią

bezpieczeństwo.

Bądź w gotowości, aby

wysłuchać swojego

dziecka, jeżeli zechce

ono porozmawiać

o swoich uczuciach.

Traktuj swoje dziecko

w zwykły sposób, stale

zapewniaj je o swojej

miłości i wsparciu.

Pozwól dzieciom

przejść przez ich

własne indywidualne

etapy żałoby.

Nie denerwuj się, jeśli

Twoje dziecko nie chce

rozmawiać o swoich

uczuciach.

Następujące informacje mogą być pomocne dla rodziców i opiekunów

podczas rozmowy z dziećmi i młodzieżą:

● Znajdź czas i stwórz miejsce, w którym dzieci mogą zadawać pytania.

Nie zmuszaj dzieci do mówienia o tych sprawach, dopóki nie będą

gotowe.

● Pamiętaj, że dzieci mają tendencję do personalizowania sytuacji. Na

przykład mogą martwić się o przyjaciół lub krewnych, którzy mieszkają

w Wielkiej Brytanii lub innych krajach.

● Wspieraj dzieci w znajdowaniu sposobów wyrażania siebie. Niektóre

dzieci mogą nie być w stanie mówić o swoich myślach, uczuciach lub

lękach. Mogą czuć się bardziej komfortowo, rysując, bawiąc się

zabawkami czy pisząc opowiadania lub wiersze bezpośrednio lub

pośrednio związane z bieżącymi wydarzeniami.

● Pomóż dzieciom w ustaleniu przewidywalnej rutyny i harmonogramu.

Stałe zasady i znajome otoczenie są dla dzieci uspokajające. Rodzinne

rytuały, rutyna i stałe czynności nabierają dodatkowego znaczenia

w stresujących okresach.

● Dzieci, które doświadczyły traumy lub straty, mogą wykazywać bardziej

intensywne reakcje na tragedie lub wiadomości o incydentach

krytycznych, takich jak COVID-19, i ustanowionych zasadach

zachowania bezpieczeństwa i zakazie wychodzenia z domu. Te dzieci

mogą potrzebować dodatkowego wsparcia i uwagi.

● Należy zwrócić uwagę na objawy fizyczne związane ze stresem. Wiele

dzieci okazuje lęk i stres poprzez dolegliwości bólowe i fizyczne.

● Zwróć uwagę na ewentualne przejmowanie się brutalnymi filmami lub

grami wideo/komputerowymi o tematyce wojennej.

● Dzieci, które wydają się być przejęte lub bardziej zestresowane

problemami zdrowotnymi w odniesieniu do siebie, swojej rodziny

i przyjaciół, powinien zbadać wykwalifikowany specjalista ds. zdrowia

psychicznego. Inne oznaki, że dziecko może potrzebować

profesjonalnej pomocy, to m.in: ciągłe kłopoty ze snem, uporczywe

stresujące myśli, przerażające obrazy, intensywne obawy przed

śmiercią i kłopoty z opuszczeniem rodziców lub pójściem do szkoły.

Podstawowy Zespół ds. Zdrowia Psychicznego może pomóc

w dokonaniu odpowiednich ocen (porozmawiać z Twoją szkołą). Można

też zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu.

● Pomóż dzieciom komunikować się z innymi i wyrażać swoje uczucia

w domu. Niektóre dzieci mogą zechcieć napisać list do ministra,

lokalnej gazety lub do członków rodziny.

● Niech dzieci będą dziećmi. Mogą nie chcieć dużo myśleć ani

rozmawiać o tych wydarzeniach. To w porządku, jeśli wolą pograć

w piłkę, wspinać się na drzewa, jeździć na rowerze itp.

Słuchaj

Zapewnij wsparcie

Jak pomóc dzieciom

Reakcje dzieci na incydent

krytyczny są różne. U niektórych

dzieci mogą być to reakcje

krótkotrwałe. U innych dzieci

reakcje mogą mieć

poważniejszy i bardziej

długotrwały charakter. Co do

zasady zaleca się, aby

zasięgnąć porady, jeżeli dziecko

nadal wykazuje objawy po 6

miesiącach od wystąpienia

incydentu krytycznego.

Jeśli martwisz się o swoje

dziecko, porozmawiaj

z nauczycielem klasy lub

wychowawcą, który może

zasugerować zaangażowanie

psychologa szkolnego lub

członka Podstawowego Zespołu

ds. Zdrowia Psychicznego.

Ewentualnie możesz zadzwonić

na infolinię doradczą

psychologów szkolnych, aby

omówić swoje wątpliwości:

(07797 713411).

Lista kontrolna do zadbania o siebie

Ta lista kontrolna jest przeznaczona dla każdego, kto

bezpośrednio lub pośrednio został dotknięty incydentem

krytycznym, np. dla rodziny, przyjaciół — wszyscy powinni brać

pod uwagę swoje własne potrzeby.

Najlepiej jest znaleźć kogoś, z kim można by porozmawiać

(kolegę, przyjaciela i partnera) zarówno w celu uzyskania

wsparcia, jak i wymiany doświadczeń. Jeśli nie ma nikogo

takiego, pomocne może być posiedzenie w ciszy i możliwie jak

najbardziej szczegółowe przemyślenie wydarzeń. Sporządź

własne podsumowanie w formie rysunkowej/pisemnej.

Miej świadomość, że możesz doświadczyć skutków fizycznych

i emocjonalnych, takich jak: zmęczenie, niepokój, depresja,

drażliwość, agresja, złość itp., które są normalnymi reakcjami.

● Bądźmy dla siebie łagodni! Pamiętajmy, że nie możemy

wszystkiego „naprawić” i czasami będziemy czuć się

bezradni. Troska i chęć pomocy są czasami ważniejsze niż

czyny.

● Dawaj wsparcie, zachętę i pochwały bliskim i naucz się

także samemu je przyjmować.

● Każdego wieczora skup się na jakiejś pozytywnej rzeczy,

która wydarzyła się w ciągu dnia.

● Poświęć czas na zadbanie o siebie i zajęcie się swoim

hobby lub czynnościami, które Cię relaksują.

Jeśli czujesz, że nadal masz natrętne myśli o tym wydarzeniu

i uczucia te nie zmniejszają swojej intensywności po kilku

tygodniach, możesz potrzebować więcej wsparcia. Twój lekarz

rodzinny może być w stanie wskazać Ci odpowiednią pomoc.

.

Kiedy szukać pomocy

● Skonfrontuj się ze swoim strachem. To normalne, że martwisz się o swoje bezpieczeństwo

i bezpieczeństwo swojej rodziny, chociaż przestrzegasz wszystkich przekazanych Ci wskazówek

i porad.

● Podziel się swoimi uczuciami. Gniew, smutek, strach i odrętwienie to niektóre z reakcji, które możesz

odczuwać. Nie krępuj się i nie bój się wyrazić, jak się czujesz. Sama rozmowa i podzielenie się

swoimi uczuciami z rodzicami, przyjaciółmi, nauczycielami i innymi osobami może pomóc zarówno

im, jak i Tobie.

● Dbaj o siebie. Bezsenność, niejedzenie i nadmierne martwienie się może spowodować chorobę. W

miarę możliwości staraj się odpowiednio dużo spać, dobrze jeść, ćwiczyć i trzymać się swojej zwykłej

rutyny. Może być to trudne, ale może Ci to również pomóc zachować zdrowie i lepiej radzić sobie

z trudnym okresem.

● Ogranicz czas, który spędzasz na oglądaniu wiadomości. Dobrze jest mieć informacje o tym, co się

dzieje, ale spędzanie godzin na oglądaniu wiadomości może sprawić, że poczujemy się bardziej

niespokojni i smutni.

● Zachowuj się z szacunkiem wobec innych. Na przykład kiedy załatwiasz sprawy poza domem

w czasie obowiązywania zasad dotyczących Covid-19, możesz zaobserwować, że niektóre osoby nie

stosują się do wskazówek dotyczących dystansu społecznego. Staraj się wówczas nie ulegać

negatywnym odczuciom wobec nich.

● Utrzymuj kontakt z przyjaciółmi i bliskimi poprzez swoje ulubione platformy komunikacji. Łączenie się

z innymi w celu podzielenia się swoimi przemyśleniami i uczuciami może być pomocne w tym

trudnym czasie.

● Uzyskaj dodatkowe wsparcie. Traumatyczne zdarzenie może wywołać silne reakcje, ale jeśli Twoje

uczucia uniemożliwiają Ci funkcjonowanie i robienie normalnych rzeczy, takich jak chodzenie do

szkoły, to czas poszukać dodatkowej pomocy. Zwróć się do rodzica, nauczyciela, osoby duchownej

lub pedagoga, aby uzyskać potrzebną pomoc.

● Odwiedź stronę Gov.je (sekcja Służb ds. Pomocy Psychologicznej i Komfortu Życia — Psychology &

Wellbeing Service), gdzie znajduje się więcej pakietów pomocowych/pomysłów terapeutycznych.

Dbanie o dobre samopoczucie: porady dla dzieci i młodzieży

Słoik pamięci — dzieci mogą spisać lub narysować

specjalne wspomnienia, myśli, życzenia, nadzieje lub obawy.

Zajęcie to daje możliwość poznania uczuć poprzez zabawę.

Malowanie kamieniami — odpowiednie dla dzieci w wieku

szkolnym (szkoła podstawowa i średnia). Kamyczki można

zdobić farbami lub kolorowymi flamastrami. Dzielenie twórczej

aktywności wspólnie z rodzicami może być dla dzieci okazją

do podzielenia się swoimi uczuciami.

Pudełko otuchy— dzięki temu zajęciu dzieci i młodzież mogą

odkrywać wspomnienia. Zbieranie zdjęć, obrazków lub

specjalnych przedmiotów, które pomogą zapamiętać dobre

czasy lub konkretną osobę.

Tworzenie kart pozytywnych afirmacji — niech dzieci

napiszą swoje osobiste pozytywne afirmacje.

Rytmiczny ruch

Piłki (toczenie ich tam i z powrotem po podłodze do siebie,

odbijanie ich, rzucanie ich do siebie).

Zabawy z klaskaniem (powtarzające się czynności –

których można „nauczyć” dzieci i których dziecko może

„nauczyć” nas).

Bębnienie (kopiowanie rytmów, zabawa na zmianę,

możliwość „prowadzenia dorosłego”).

Zajęcia te pozwalają dzieciom zaangażować się w fajną

zabawę ruchową, która jest wciągająca i zabawna, a

jednocześnie sprzyja relaksowi i pozytywnemu

samopoczuciu.

Spokojna przestrzeń

Zapewnij miejsce do odpoczynku i relaksu, takie jak „spokojny

kącik”, gdzie dzieci lub młodzi ludzie spędzają czas w cichym

miejscu, aby odzyskać spokój i ograniczyć stymulację.

Czasami uspokajające są przytulanki lub ulubione zabawki,

różne książeczki z obrazkami, w których kładzie się nacisk na

dobre samopoczucie, muzyka lub puzzle, a nawet plastelina

pozwalająca zająć czymś nadmiernie pobudzone ręce.

W przypadku starszych dzieci spędzanie czasu w spokojnej

przestrzeni z fotelem-workiem lub miękkimi poduszkami do

siedzenia, aby uspokoić się przy muzyce, lub zajmując się

tworzeniem czegoś kreatywnego, to strategie, które młodzi

ludzie uznają za przydatne.

Środki i działania, które należy dzielić z dziećmi

Jest to delikatna aktywność z zakresu treningu uważności. Jest to prosty scenariusz przeskanowania ciała. Potrzebna jest tylko spokojna przestrzeń do siedzenia i już.

Uważność

Ice into water body

scan.mp3

Books for

Help for the Hard Times,

E. Hipp ISBN 1-56838-085

-5 (odnosi się do różnych

rodzajów straty i żałoby

oraz umiejętności

pomagania nastolatkom)

The Spying Game, P.

Moon ISBN 978-

1842750049 (o chłopcu,

którego ojciec umiera,

pokazuje reakcje

chłopców)

Vicky Angel (Vicky,

dziewczynka, która stała

się aniołem), J. Wilson

ISBN 978-0440865896

(przyjaciółka dziewczynki

zostaje przejechana

i zabita)

Straight Talk about Death

for Teenagers: How to

Cope with Losing

Someone you Love, E.A.

Grollman ISBN 978-

0807025017

Help is at Hand: Support

after someone may have

died by suicide.

Publikacja parlamentu

wyspy Jersey, 2016 r.

ID Help is at Hand

document 20160127 JL.pdf

Materiały do czytania

Czytanie i dzielenie się książkami to pomocny sposób na zainicjowanie

rozmów o uczuciach. Jest to sugerowana lista materiałów do czytania do

zastosowania w przypadku dzieci i młodzieży (bardziej wyczerpująca lista

jest dostępna na stronie internetowej Winston's Wish).

Organizacja Reading Well dla dzieci zapewnia najwyższej jakości

informacje, opowieści i porady wspierające zdrowie psychiczne i dobre

samopoczucie dzieci. Lista książek jest skierowana do dzieci na 2.

kluczowym etapie (7–11 lat), ale zawiera tytuły przeznaczone do czytania

na różnych poziomach zaawansowania, aby wspierać mniej pewnych

siebie czytelników: https://reading-well.org.uk/books/books-on-prescription/

children#health-minds

I Miss You - A First Look at Death, P. Thomas ISBN 0764117645

Goodbye Mousie, R.H. Harris ISBN 978-0689871344

Goodbye Grandma , D. Brauna ISBN 1405219017

Muddles, Puddles and Sunshine: Your Activity Book to Help When

Someone Has Died, Crossley and Sheppard ISBN-10: 1869890582

The Day the Sea Went Out and Never Came Back: A Story for Children

Who Have Lost Someone They Love, M. Sunderland ISBN-13: 978-

0863884634

The Invisible String, P. Karst

The Invisible String Workbook, Creative Activities to Comfort, Calm and

Connect, D. Wyss

Michaels Rosen’s Sad Book, M. Rosen

Badgers Parting Gifts , S. Varley ISBN 978-0006643173

Always and Forever, A, Durant ISBN 978-0552548779

Flamingo Dream, D.J. Napoli ISBN 978-0688167967 (o chorym ojcu, który

następnie umiera)

The Sunshine Cat, M. Moss ISBN 978-1841215679 (należący do dzieci kot

zostaje zabity w wypadku na drodze)

When Dinosaurs die, L.K. Brown i M. Brown ISBN 031611955 (książka

z dziedziny literatury faktu zgłębiająca zagadnienia dotyczące tego,

dlaczego ktoś umiera i uczucia związane ze śmiercią)

Michael Rosen’s SAD BOOK, M. Rosen ISBN 978-1406313161(odnosi się

do śmierci syna Michaela Rosena i jak to na niego wpływa)

Milly's Bug Nut, J. Janey ISBN 978-0-9539123-4-6 (o dziewczynce, której

ojciec umiera)

Water Bugs and Dragonflies, D. Stickney ISBN 978-0264674414

(kieszonkowa książka wyjaśniająca śmierć)

What on Earth to do when someone dies, T. Romain ISBN 978-

1575420554

Książki dla dzieci poniżej 5 roku życia

Książki dla dzieci w wieku 5–8 lat

Książki dla dzieci w wieku 9–12 lat

Książki dla młodych ludzi w wieku 13–16 lat

Książki dla nauczycieli i rodziców

Ten film pokazuje grupę przyjaciół w wieku

licealnym, którzy opowiadają o swoich

przemyśleniach na temat straty i żałoby.

Wideo – Radzenie sobie ze stratą

z udziałem Nikiego i Sammy'ego. Childline

Publisher NSPCC (2017)

https://www.youtube.com/watch?

v=X_XVBDhYuR0 -

Organizacje charytatywne udzielające wsparcia w żałobie — Jersey

Jersey Hospice Care - społeczne usługi pomocy

w obliczu żałoby, 01534 876555

www.jerseyhospicecare.com

Mind Jersey—0800 7359404 www.mindjersey.org

Childline—infolinia dla dzieci, 0800 1111,

www.childline.org

Samaritans—116 123, www.samaritans.org

Materiały wideo

Jeremiah’s Journey—wsparcie dla dzieci, młodzieży

i ich rodzin w żałobie: www.jeremiahsjourney.org.uk

Young minds—porady i wsparcie w zakresie

zdrowia psychicznego dla młodych:

www.youngminds.org.uk

Childline—infolinia dla dzieci, 0800 1111,

www.childline.org

Kooth—bezpłatne pomoc i wsparcie,

www.kooth.com

4 mental health – nowe źródło pomocy, które

pomoże Ci znaleźć sposób na to, by poczuć się nieco

spokojniej, i podsunie Ci pomysły pomagające radzić

sobie z problemami - www.learn.4mentalhealth.com

Cruse Bereavement Care—0800 808 1677

www.crusebereavementcare.org.uk

Młodzieżowa strona internetowa CRUSE—strona

przeznaczona dla młodzieży prowadzona przez

młodych ludzi. www.hopeagain.org.uk

The Compassionate Friends UK— wsparcie dla

rodzeństwa. www.tcfsiblingsupport.org.uk

Child Bereavement UK - wspiera rodziny, gdy

dziecko w dowolnym wieku umiera, jest umierające

lub musi zmierzyć się z żałobą.

https://childbereavementuk.org

Winston’s Wish - organizacja charytatywna dla

dzieci w żałobie: www.winstonswish.org.uk

Marie Curie—0800 090 2309

www.mariecurie.org.uk

Organizacje charytatywne udzielające wsparcia w żałobie — Wielka Brytania