YOL KENARI

Sanatçının kendisi ile ilgili bir şeyler yazması çok zor. Ancak‘Yol Kenarı’ ile ilgili bir şeyler yazmak isterim.’Yol Kenarı’Benim yaşantım içinden gelen bir hesaplaşmadır. Atölye sahibi olmak için yoğun çaba sarf ederken ve gerekli parayı bulurken paranın getirdikleri ve sizin üzerinizdeki etkileri, bir süre sonra farklı şeylere dönüşüyor ve piyasa işleri bizi kontrol altına almaya başlıyor. Arabamla birlikte işlerimin peşinde koşarken bunu farkına varamaya başladım. Yol kenarında yatan ölü köpek ve kedilerle kendimi özdeşleştirmeye başladım. Yatan köpekler ve kediler üzerinden, nasıl defalarca geçiliyorsa, piyasa işlerinin yalanı da beni ezmeye başladı. Ve ‘Yol Kenarı’nı fiziksel olarak kurgulamaya başladım. Üniversite yıllarında gördüğüm bir anlık ve onun üzerine yaptığım çalışma çıkışıma temel oluşturdu. Yol kenarlarından, kamyonlardan sökülen lastikleri toplamaya başladım. Bu lastikler yama olarak kullanılır ve lastiklerin biraz daha uzun kullanılmasını sağlarAncak sıyrıldığı zaman hiçbir işe yaramayan ve kimse tarafından toplanmayan nesneler haline gelirler. Tıpkı lastik yaması gibi fikirlerim, duygularım zarar gördükçe bende kendimi yamıyordum. O halde sergimin ana öznesi kendim olmalıydım.Yol Kenarı’nın gelişmesi, sponsorların bulunması ve yapım aşaması dört yıl sürdü. Bu arada proje epey şekil değiştirdi.Özellikle sergilenecek mekân bulmak açısından çok zorluk çıkardı.“Yol Kenarı” 40,00 metre kare üzerine kurulu bir odadır. Derinliği 5 m,, uzunluğu ise 8 m'dir. Tavan yüksekliği ise 3.40 m'dir.Odayı tümüyle kendi atölyemde gerçekleştirdim.Ortada yatan heykelin malzemesi polyesterdir ve benim atölye kıyafetlerimi taşımaktadır. Heykel, vücudumdan kalıp alınarak ve baş kısmı için yüzümden bire bir silikon kalıp alınarak gerçekleştirilmiştir. Heykelde kullandığım gerçek saç ve sakal kendime aittir. Duvarlar içinse beş bin strafor tuğla imal edilmiştir. Yerde bir ton mıcır bulunur. Sergi salonu ışıksızdır. Sekiz adet flörasan lamba odayı aydınlatmaktadır. 4 dakikalık müzik sürekli çalmaktadır.