UNIWERSYTET MUlYCZNY FRYDERYKA CHOPINA DIW Warszawa, ul. Okólnik 2, Sala Koncertowa Prorektor ds. artystycznych - prof. Roman Lasocki

POWRÓĆMY JAK ZA DAWNYCH LAT ...

ZACZAROWANY OPERETKI ŚWIAT

KONCERT KATEDRY WOKALISTYKI

ad. dr hab. Jolanta Janucik opieka artystyczna

Przemysław Klonowski reżyser

Poniedziałek, 20 lutego 2012, godz. 19°0

SALA KONCERTOWA

Charak1:eryza ja:

zkoła Wizażu i Charakteryzacji

MAKE UP STAR

make UP s t a r:;.

Realizatorzy spektaklu składają serdeczne podnękowania

za udostępnienie materiałów nutowych

prof Ryszardowi Karczykowskiemu

i prof Mikołajowi Morozowi.

POWRÓĆMY JAK ZA DAWNYCH LAT. „

Zaczarowany operetki świat

Szanowni Pańshvo,

przeżywamy ostatnie dni karnawału, okrc hucz­nych zabaw, C7.A eleganckich balów, na k1.órych spoty­kamy pary w wysmakowanych kreacjach, bądź w dow­cipnych kostiumach, zależni od przyjęlej konwencji. Komponując program ,.v]cczoru, chcieliśmy raz jeszcze dzielić z Państwem karnawałow zaleń two ze w zyslki­mi konsekwencjami wynikającymi z lej zabawy. Koncert, który do pewnego slopnia stał ię in cnizacją, tworzy dwadzie 'cia s71agierów operetkmvych. W jęte z cało' ci oryginalnych utworów Offenbacha, Lehara, Kalmana, Straussa oraz kilk-u innych kompozylorów prowokowa­ły nas do stworzenia zupełnie nmvych sytuacji scenicz­nych. Za ich sprawą przcdsla,.viamy Pań twu perypetie uczestników pc,mego balu„. A że zazwyC?..aj treścią

operelkmvych przebojów są porywy serca, będziecie Pań two 'viadkami wyznaó miłosnych, flirtów i zdrad. W karna\\'ale " szy lko może ię zdarzyć!

Jolanta Janucik Przemysław Klonowski

Johann Strauss (syn) (1825-1899)

ZEMSTA NIETOPERZA op. 362 (1874)

libr Karl Haftner, Richard Genee wg sztuki R. Benedixa i wodewilu H. Meilhaca i L Halevy'ego

W roli skromnexo dziewczęcia (I) Kuplety Adeli fi. Julian Tuwim)

sopran OLGA SIE:MIE:ŃCZU K E:WA GUZ-SE:ROKA rortepian

Jacques Offenbach (1819-1880)

WIELKA KSIĘŻNA GEROLSTEIN (1867)

libr. Henri Meilhac, Ludovic Halevy

Vous aimez le danger... Ab! 0,te j 'aime !es militaires Recytatyw i rondo Wielkie] Księżnej

mezzosopran JADWIGA NIE:BE:l5KA E:WA GUZ-SE:ROKA rortepian

Imre Kalman (1882- 1953)

KSIĘŻNICZKA CZARDASZA (1915)

ltbr. Leo Stein, Bela Jenbach

Ach, kobietki, kobietki, kobietki z variiti Duet Boniego i F€rriego (tł. Jerzy Jurandot)

tenor PAWE:Ł CICHOŃSKI JAK.UB MILE:WSKJ baryton SZVMON KOW ALClYK fortepian

WARSZAWSKI CHÓR Mlf;DZVUCZE:LNIANY, CAME:RATA VARSOVIA pod kierunkiem €LŻBl€TY SICZE:K

Ferenc Lehar (187G-1948)

WESOŁA WDÓWKA (1905)

libr. Victor Leon i Leo Stein wg komedii Henri Meilhaca

Pieśń o Wilii Scena i aria Hanny (tł. Jerzy Jurandot, Józef Słotwiński)

sopran ADRIANA FE:RFE:CKA €WA GUZ-SE:ROKArortepian

WARSZAWSKI CHÓR Mlf;DlYUCZE:LNIANY. CAME:RATA VARSOVIA pod kierunkiem E:LŻBIE:TY SICZE:K

Ferenc Lehar (187G-1948)

KRAINA UŚMIECHU (1929)

libr. Ludwig Herzer, Fritz Lohner-Beda wg pomysłu Victora Leona

Twoim jest serce me Aria Su-Czonga (tł. Krystyna Chudowolska i Lech Terpfowskil

tenor MACI€..! UFNIAK SlYMON KOW ALClYK rortepian

Ty, tylko Ty Duet Lizy i Su-Czonga (tł. Krystyna Chudowolska i Lech Terpiłowski)

sopran DOROTA SZOSTAK JAK.UB GĄSKA tenor SlYMON KOWALClYKfortepian

Ferenc Lehar (1870--1948)

CYGAŃSKA MIŁOŚĆ (1909)

fibr. Alfred Willner, Robert Bodanzky

Kiedy skrzypki wa)q Czardasz liony (tł. Mana Laskowska. Józeftalarayk, Jerzy Tomski)

sopran MONIKA SIE:JKOWSKA SlYMON KOWALCZVK fortepian

Ferenc Lehar (1870--1948)

GIUDITTA (1933)

libr. Paul Knepler, Fritz Lóhner·Beda

. Kto me usta całuje, ten śni Ana G1ud1tty (tł. Mirosław Łebkowski, Stanisław Werner)

sopran MARIA STASIAK ev/A GUZ-S€ROKA for1cpian

Ferenc Lehar (1870--1948)

WESOŁA WDÓWKA (1905)

libr Vidor Leon i Leo Stein sztuki Henń Meilhaca

Ach, kobietki, co świat z wami ma Marsz, septet (Dan~o. Zeta, St. Brioche, Cascada, Kromow, Bogdanowicz, Pristicz)

oraz scena końcowa (tł Jerzy Jurandot, Józef Słotwiński)

tenor MACIE'.J UFNIAK ADAM URBANIAK tenor tenor JAKUB GĄSKA JAKUB MIL€WSKI baryton bas MICHAŁ OCMBIŃSKI TOMASZ KUMIĘGAbaryton

PAWE:Ł CICHOŃSKI tenor E:WA GUZ-SE:ROKA. SlYMON KOWALCZVKfortepian

- przerwa -

Jacques Offenbach (1819-1880)

WIELKA KSIĘŻNA GEROLSTEIN (1867)

libr. Henri Meijhac, ludovic Halevy

Oui, Genćral, t1uelqu un vous aime Duet Wielkiej Księżnej i Fritza

mczwsopran JADWIGA NIE:BE:LSKA ADAM URBANIAK tenor E:W A GUZ-SE:ROKA fortepian

Frederick Loewe (1901- 1988)

MY FAIR LADY (1956)

libr. Alan Jay Lerner wg sztuki George' a Bernarda Shawa

. Przetańczyć całq noc Ana Elizy (tł. Antoni Marianowicz i Janusz Minkiewicz)

mezzosopran NATALIA OŁÓW €W A GUZ-SE:ROKA fortepian

Ferenc Lehar (1870--1948)

WESOŁA WDÓWKA (1905)

fibr. Victor Leon i Leo Stein wg sztuki Henri Meilhaca

Usta milczq, dusza śpiewa Duet Hanny i Daniła (tł. Jerzy Jurandot, Józef Słotwiński)

sopran ADRIANA F€RF€CKA TOMASZ KUMlf,;GA 1enor SlYMON KOW ALClYK fortepian

Johann Strauss (syn) (1825-1899)

ZEMSTA NIETOPERZA (1874)

libr Karl Haffner, Richard Genee wg sztuki H. Meilhaca i L Halevy'ego

W roli skromnexo dziewczęcia (11 ) Kuplety Adeli (fi Julian Tuwim)

sopran OLGA SIE:MIE:ŃCZUK E:WA GUZ-SE:ROKA fortepian

Jerry Bock (1928- 2010)

SKRZYPEK NA DACHU (1964)

libr. Joseph Stein, teksty: Sheldon Harnick, wg opowiadań Sholema Aleichema

Gdybym był bogaczem Aria Tewjego (tł Antoni Marianowicz)

bas MICHAŁ DE:MBIŃSKI SlYMON KOW ALClYK fortepian

Carl Millocker (1842-1899)

PANI OUBARRY (1879)

libr. F. Zefl (wl~c. Camillo Walzel) i Richard Genee

Z miłościq nieraz się spotkałam Walc Pani Dubarry

sopran KATARZYNA MOLĄG ew A GUZ-SE:ROKA fortepian

Imre Kalman (1882-1953)

I IRABINA MARICA (1924)

libr. Juli us Brammer, Alfred Grunwald

Hej,. daleko stqd, gdzie bvł ognia ftont Kuplety Zupa na (tł . Agnieszka Feill, Wlady~(a~ Krzemiński, Artur Tur)

Lenor JIN TAE: YOON SlYMON KOWALClYK fortepian WARSZAWSKI CHÓR Mlf;DlYUCZE:LNIANY. CAME:RATA VARSOVIA

pod kierunkiem E:LŻBIE:TY SICZE:K

Imre Kalman (1882-1953)

KSIĘŻNICZKA CZARDASZA (1915)

libr. Leo Stein, Bela Jenbach

Czardasz, czardasz, siłq ognia wlewa się do żył Czardasz Sylwii (tł Jerzy Jurandot)

sopran MONIKA SASINOWSKA SlYMON KOWALClYK fortepian

Co się dzieje, oszaleje Duet Sylwii i Edwina (tł. Jerzy Jurancfot}

sopran BOŻE:NA BUJNICKA JAKUB GĄSKA tenor SlYMON KOWALClYKfortepian

Ferenc Lehar (1870--1948)

KRAINA UŚMIECHU (1929)

libr. Ludwig Herzer, Fritz Li:ihner-Beda wg sztuki Vidora Leona

Zawsze tylko śmiech Aria Su-Czonga (tł. Krystyna Chudowolska i Lech Terpiłowski)

tenor ADAM URBANIAK €.WA GUZ-SE:ROKAfortepian

Jacques Offenbach (1819-1880)

PERICJ JOLA (1868)

libr. Henri Meilhac, Ludovic Halevy wg sztuki Pro pera Merimee

Nic nie pamiftam, to zabawne Aria ze śmiechem (t( Krystyna Chudowolska, Andrzej Bentkowski)

sopran JOANNA WYDORSKA SlYMON KOW ALCZVK rortepian

Johann Strauss (syn) (1825-1899)

BARON CYGAŃSKI op. 417 (1885)

libr. lgnatz Schnitzer wg noweli Maurusa Jókaya

Wielka sława to żart Aria Barinkaya (tł. Krystyna Chudowolska)

E:Mll l:A WE:CKI tenor ew A GUZ-SE:ROKA SlYMON KOW ALClYK fo rlepian

WARSZAWSKI CHÓR Mlf;DlYUCZelNIANY. CAME:RATA VARSOVIA pod kierunkiem E:lŻBIE:TY SICZE:K

JOLANTA JANUCIK sopran

Ab olwentka PSM II st. w Białymstoku oraz warszawskiej uczelni muzycznej. Po sludiach została zal.rudniona w macierzy­"Lej uczelni, gdzie początkowo sprawowa­ła funkcję asystentki w klasie śpiewu prof. Haliny łonickiej, a obecnie jako adiunkt prowadzi samodzielną klasę wokalną.

Debiutowała w 1992 roku w Tealrze Wielkim w Łodzi, śpiewając partię Neali w Parii Moniuszki. W lalach 1992-1994 współpracowała z monachijskim Alber Concert Thcatcr oraz Państwową Operą i Filharmonią Bałtycką, wykonując pierw­szoplanowe role w operach Pucciniego, Czajkowskiego i Verdiego. W roku 1996 rozpoczęła współpracę z Landeslheater w Koburgu, gdzie śpiewała partię Aidy

(1996). Jolanta Janucik przez wiele lat była także solistką Warszawskiego Chóru Międzyuczelnianego oraz Chóru Żeńskiego „Harfa''.

Prowadzi kursy wokalne i klasy misLrzowskie w Polsce (Nowy Sącz, Tere­sin, Janowiec nad Wisłą, Jaro ław) oraz we Francji (Bailleul Neuvillc, Sizeran­ne), na Ukrainie (Czerkasy), we Włoszech (Rzym, Rovigo, Wenecja, Akwila) oraz w Korei Południowej (Dacgu, Seul).

Jako konsultant wokalny współpracowała z Chórem Katolickiego Uni­wersytetu Lubelskiego, Warszawskim Chórem Międzyuczelnianym oraz ze s7.kołami muzycznymi II topnia w Nowym Sączu, uwałkach i Białymsto­

ku. W roku akademickim 2000/2001 i 2009/2010 prowadziła (na stanowisku

profesora) klasę śpiewu solowego w Keyrnyung Chopin Academy of Music w Daegu (Korea Płd.).

Studenlki i absolwenlki prowadzonej przez nią klasy śpiewu solowego są. laureatkami wielu konkursów wokalnych w kraju i za granicą, zaś koncerty organizowane przez tę klasę cieszą się uznaniem środowiska muzycznego i szerszej publiczności.

Jolanta Janucik za całokształt pracy dydaktycznej zoslała uhonorowana Nagrodą Rektora II st. i Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Pol­skiej".

RZEMYSŁAW KLO OWS reżyser

Absolwent Międzyuczelnianych studiów podyplomowych w zakresie reżyserii

opery i innych form teatru muzycznego prowadzonych przez Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Akademię Muzyczną w Krakowie.

Debiutował inscenizacją The Fairy Queen Purcella, poprowadzoną przez Paula Es­swooda. Następnie w ·półpracował z Ry­szardem Cieślą przy wystawieniu Cosl fan tutte Mozarta (Gorzów, 2011). Asystował przy realizacjach Borysa Godunowa Mu­sorgskiego w reżyserii Waldemara Za­wadzińskiego (Opera Wrocławska, 2010)

oraz Spiskowców Schuberta w reżyserii Jitki Stokalskiej (UMFC, 2010). Wcześniej ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu

im. Kopernika w Toruniu. Studiował również na Wydziale Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie.

Od 2000 roku zajmuje się projektowaniem wystaw. Współpracuje z Mu­zeum Teatralnym przy Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie, dla którego przygotował wystawy: Według Wyspiańskiego. Profesor Andrzej Kreutz Majewski i studenci (2007), Kameleonowy Karol Frycz (2008), Pro­naszkowie (2011} oraz z Teatrem Narodowym w Warszawie, w którym pre­zentował wystawy: Danuta Szaflar ka w Teatrze Narodowym (2007), Irena Eichlerówna - stulecie urodzin (2008), Wilam Horzyca. Ku teatrowi monu­mentalnemu (2009). Dla Instytutu ztuki Polskiej Akademii Nauk w War­szawie przygotował wystawę Helena Modrzejewska (1840-1909). Ze zbiorów archiwalnych Instytutu Sztuki PAN. W 2011 roku dla Muzeum Narodowego w Gdańsku i Nadbałtyckiego Centrum Kultury zaprojektował wystawę The­atrum Vitae. Marian Kołodziej. Współpracuje również z Domem Spotkań z Historią w Warszawie i Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej, dla któ­rych przygotował wystawę Polacy z wyboru. Rodziny pochodzenia niemiec­kiego w Warszawie w XIX i XX wieku. Ponadto jest autorem wystawy From The Ashes OfSobiborl Z Popiołów Sobiboru prezentowanej w Holandii, Italii, Norwegii i w Polsce.

;

ELŻBIETA S CZEK chórmistrz

Jest absolwentką Państwowej Ogólnokształ­cącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. K. Li­pińskiego w Lublinie. Studia w warszawskiej Akademii Muzycznej ukończyła z wyróżnie­

niem w klasie dyrygowania prof. K. Kusiela­-Moroza.

W roku 1996 zdobyła II nagrodę na VI Ogólnopolskim Konkursie Dyrygentów Chóralnych w Poznaniu. Jest laureatką sty­pendiwn Ministra Kultury i Sztuki.

Była ucze tniczką Wakacyjnego Kursu Dyrygenckiego prowadzonego przez Je­rzego Salwarowskiego w Toruniu w latach 1998 i 2001. Brała czynny udział w pracach Europejskiej Akademii dla Młodych Dyry­

gentów Chóralnych w Marktoberdorf (1999), Nevers (2000) oraz Fana (2002 i 2003), a także uczestniczyła w letnim Seminarium Kodaly'owskim w Kec­skemćt (W~gry, 2001). W roku 2004 ukończyła z wyróżnieniem Podyplomo­we Studiwn Emisji Głosu w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskie­go w Bydgoszczy.

W latach 1996-1998 współpracowała z Chórem Akademickim UW, z któ­rym występowała jako dyrygent w kraju i za granicą. W latach 1998- 1999 prowadziła Akademicki Chór Kameralny ,,Ars Cantala" Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Równocześnie od roku 1998 do 2001 prowadziła Chór Licewn i Orkiestrę Szkoły Podstawowej w ZPSM im. K. Szymanow­skiego w Warszawie. Od 1995 roku prowadzi chór dzieci~cy w Państwowej Szkole Muzycznej I st. nr 2 im. F. Chopina w Warszawie. Ponadto jest zało­życielem i dyrygentem powstałego w styczniu 2000 roku Chóru Akademic­kiego nCamerata Varsovia'; a w marcu 2010 roku podjęła współpracę z War­szawskim Chórem Międzyuczelnianym.

Z zespołami, z którymi pracuje, koncertuje w kraju i za granicą, a także bierze udział w festiwalach i konkursach, zdobywając liczne nagrody i wy-

EWA GUZ.SEROKA pianistka

Naukę gry na fortepianie rozpoczęła

w wieku 5 lat w Lublinie, gdzie z wyróż­

nieniem ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne im. Karola Lipińskiego w kla­sie fortepianu Tamary Bogdanowskiej. W roku 1989 uzyskała tytuł magistra sztuki w Akademii Muzycznej im. Fry­deryka Chopina w Warszawie w klasach prof. Barbary Muszyńskiej (fortepian) oraz prof. Krystyny Borucińskiej (kame­ralistyka). W latach 1987 i 1988 uczest­niczyła w kursach misLrzowskich pro­wadzonych przez Bernarda Ringeis ·ena w Weimarze.

Po studiach współpracowała z War­szawską Operą Kameralną, a w latach

1990- 1995 koncertowała jako solistka i kameralistka z EsLradą Kameral­ną Filharmonii Narodowej. Od 1992 roku pracuje w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina). Na slałe współpracuje również z solistami Tealru Wiel­kiego - Opery Narodowej oraz Warszawskiej Opery Kameralnej.

WysL!;!powała w wielu miastach Polski, a także za granicą (m.in. w Finlan­dii, Niemczech, na Węgrzech). Dokonała nagrań muzyki kameralnej dla Pol­skiego Radia i Telewizji Polskiej.

Jako kameralistka uczestniczyła w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach wokalnych (ro.in. w Konkursie im. Jana Kiepury w Krynicy, czy Konkursie im. SLanisława Moniuszki w Warszawie) oraz w konkursach skrzypcowych i wiolonczelowych, niejednokrotnie zdobywając nagrody za udział w wykonaniach konkursowych .

SZVMON KOWALCZV pianista

Urodził się w 1964 roku w Warszawie. W 1982 roku ukończył z podwójnym wyróżnieniem

Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Muzycz­ną I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego w Warszawie w klasie fortepianu mgr Marii Niemiry. Po uzyskaniu pierwszej lokaty na eg­zaminie wstępnym do warszawskiej Akademii Muzycznej, w latach 1982- 1987 kontynuował studia pianistyczne pod kierunkiem prof. Re­giny Smendzianki. Dwukrotnie ucze tniczył w Międzynarodowym Konkursie Pianistycz­nym w Usti nad Łabą (Czechosłowacja), gdzie w roku 1977 zdobył Ill nagrodę, a w 1979 - IV.

Koncertował w Polsce, Francji, Wielkiej Brytanii, Niemczech i we Włoszech. W 1997 roku wystąpił w roli Chopina w premierowych przedstawieniach opery Chopin Giacomo Orefice w Te­atrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie.

Artysta wielokrotnie nagradzany był stypendiami artystycznymi, m.in. Wojewódzkiej Komisji Stypendialnej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1978-1982), Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie (1983-1985), Mini­stra Kultury i ztuki {1985/1986 oraz 1990).

Od ukończenia studiów prowadzi działalność dydaktyczną w macierzy­stej uczelni (początkowo na Wydziale Edukacji Muzycznej , obecnie na Wy­dziale Wokalnym) oraz w warszawskich szkołach artystycznych: Państwowej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (1988- 1991) i Zespole Państwo­wych Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego {od 1991).

Od roku 2001 corocznie uczestniczy w międzynarodowych wakat)'jnych kursach muzycznych „Wakacje z muzyką" w Nowym Sączu organizowanych przez prof. Barbarę Halską.

Wielokrotnie nagrywał dla Polskiego Radia i Telewizji. Przez rok pracował w Radiu Oassic w charakterze prezentera antenowe­

go {1998) .

OMÓWIENIE PROGRAMU

Księżna mająca słabość do wojskowych, a szczególnie do przystoj­nego szeregowca Fritza, chiński książę Su-Czong tłumaczący swej ukochanej, że kocha ją całym sercem (chociaż ma cztery inne narze­

czone) i marząca o karierze aktorskiej pokojówka Adela to tylko niektóre z przebogatej galerii postaci, które będą Państwo mieli okazję spotkać

podczas dzisiejszego wieczoru. Wszak bez wyrazistych bohaterów, a także in­trygującej fabuły i komicznych sytuacji trudno wyobrazić sobie udaną operet­kę. Warto jednak wiedzieć, że gatunek ten przechodził pewne przeobrażenia i poznać różne jego oblicza.

Za ojców operetki uważa się dzia­łających w Paryżu Florimonda Ran­gera, zwanego Herve (1825-1892)

i Jacques'a Offenbacha (1819-1880). Choć Herve jest twórcą najpraw­dopodobniej pierwszej w historii operetki, znacznie większą sławę i uznanie zyskały skrzące się dowcipem, ironią i niezwykłym wdziękiem utwory Offenbacha. Światowy sukces przyniósł mu w 1858 roku Orfeu z w piekle, w którym kompozytor parodio­wał starożytność klasyczną . W kolejnych swoich operetkach prześmiewał nie tylko obyczajowość i kulturę minionych epok, ale także świat mu współczesny. Przykła­

dowo Wielka księżna Gerolstein jest satyrą na władzę absolutną i uwielbienie military­zmu. Niesłychane, że na tę operetkę z za­dowoleniem uczęszczali ówcześn i monarchowie i dyplomaci, tacy jak Napoleon III, książę Walii, Otto von Bismarck czy car Aleksander III. Jak pisze Alfred Einstein, ofiary satyry „nie wiedząc o tym, śmiały się

także z samych siebie''. Prócz sporej dawki ironii, do cech operetki of­fenbachowskiej należą takie środki jak przesada i kontrast, nagłe przej­ścia od pompatycznej przemowy do beztroskiej zabawy, wykorzysty­wanie rytmu kankana i oryginalność melodii.

Mniej więcej w tym czasie, kiedy Of­fenbach tworzył swoje najbardziej popu­larne utwory sceniczne, w innej europej­skiej stolicy zachwycano się marszami, polkami, a przede wszystkim walcami słynnego Johanna Straussa syna (1825-- 1899). W 1863 roku został on mianowa­ny dyrektorem balów dworskich w Wied­niu, dla których skomponował szereg utworów tanecznych (wśród nich Nad pięknym, modrym Dunajem i Opowieści Lasku Wiedeń kiego). Będąc pod wraże­

niem operetek Offenbacha, postanowił

sam spróbować sił w tym nowo powstałym gatunku. Jego trzecia z kolei

operetka, wystawiona w 1874 roku TtteATllE DES VARIETES Zem'>la nietoperza, wkrótce odnio-sła olbrzymi sukces. Maskarada, podczas której dochodzi do zabaw­nych sytuacji, to motyw wielokrot­nie wykorzystywany przez autorów komicznych przedstawień. W Ze­mście nietoperza pan Gabriel flirtuje z piękną hrabiną, nie wiedząc, że to jego własna żona, a także spotyka na balu swoją pokojówkę, podającą się za aktorkę.„ Serca publiczności podbiły także inne operetki Straus­sa: Noc w Wenecji i Baron cygański. Nowością w porównaniu z operetką paryską było wprowadzenie rytmów ukochanego przez wiedeńczyków

walca.

Po śmierci Straussa, trady­cję operetki wiedeńskiej kon­tynuowali dwaj rywalizujący ze sobą kompozytorzy o wę­

gierskich korzeniach: Franz Lehar (1870- 1948) i Imre Kalman (1882-1953). Ze względu na swoje pochodze­nie, z upodobaniem wplatali w swe utwory węgierskie tań­

ce, a szczególnie czardasza.

Do najbardziej znanych operetek Lehara należy Wesoła wdówka (1905) ukazująca perypetie owdowiałej Hanny Glavari, której majątek przyciąga nieko­niecznie zakochanych w niej mężczyzn, a także Kraina u.~miechu (1929) o nie­typowym dla gatunku nieszczęśliwym zakończeniu. Z kolei dwa sztandarowe dzieła Kalmana to Księżniczka czar­dasza (1915) i Hrabina Marica (1924). W operetkach tych dwóch kompozyto­rów można odnaleźć mnóstwo wpada­jących w ucho melodii, niejednokrotnie wręcz sentymentalnych .

Podczas dzisiejszego wieczoru za­brzmią także fragmenty musicali, czyli gatun ­ku, któ­

ry określić można amerykańską od­mianą operetki. Zakochana w swym nauczycielu dobrych manier kwia­ciarka Eliza z My Fair Lady i bohater Skrzypka na dachu - poczciwy mle­czarz Tewje marzący o bogactwie, wciąż urzekają publiczność na całym świecie.

Pozostaje mi teraz życzyć Państwu wspaniałej muzycznej zabawy podczas jednego z ostatnich dni tegorocznego karnawału!

Magdalena Kąkol Studenlka teori i muzyki

TŁUMACZENIE

Duet Wielkiej Księżnej i Fritza z opery komicznej „Wielka księżna Gerolstein" J. Offenbacha

Douchesse: Tak, generale, ktoś pana kocha. Jest to pewna dama z mojego dworu. Nie śmiała rozmawiać z panem osobiście. Poprosiła mnie, bym powiedziała o jej miłości.

Fritz: Jak to panią? Wielką hrabinę! Ta dama jest zapewne bardzo bliską pani osobą, inaczej nie można tego sobie tłumaczyć.

D: Interesuję się jej szczęściem. F: To wielki zaszczyt dla pani służącej. D: To moja najlepsza przyjaciółka F: A więc dobrze, pani przyjaciółka, cóż ona powiedziała pani o mnie,

doprawdy jestem niezmiernie zaciekawiony. D: Oto, co powiedziała moja przyjaciółka: „Kiedy go pani zobaczy, błagam

panią, niech mu pani powie„." F: Co takiego? D: „To, co pani wie. Niech mu pani powie, że przyciągnął moją uwagę.

Niech mu pani powie, że uważam go za miłego. Niech mu pani powie, że gdyby chciała, to się wie, co mogłoby się zdarzyć.„. Ach! Gdyby ten zwycięzca tylko zechciał dołożyć kwiat palmy do chwały, szybko mógłby odnieść kolejne zwycięstwo. Niech mu pani powie, że spodobał mi się od pierwszego wejrzenia, niech mu pani powie, że straciłam dla niego głowę, niech mu pani powie, że zależy mi na nim tak bardzo, że aż do szaleństwa. Doprawdy! Natychmiast, wydał mi się całym moim światem, jemu całe moje serce się oddało, poczułam, że spotkałam ideał. Ach! Niech mu pani powie, że jeśli mnie nie zechce, to czeka mnie śmierć, niech mu pani powie" - mówię oczywiście cały czas w jej imieniu - „że jeśli odpowie «Ta», to niech mu pani powie, że go kocham, i że jestem piękna!"

O: A więc, odpowiedz mi teraz. F: Moja fortuna od tego zależy, bądźmy inteligentni. O: Odpowiedz, odpowiedz„. wystarczą dwa słowa, powiedz, co mam

przekazać tej damie? F: Niech jej pani powie, że jestem wrażliwy. O: Powiem jej to! F: W tym, co powiedziała, nie ma nic przykrego. D: Powiem jej to.

F: I że z całego mego serca śpieszę oddać jej uprzejmość.

D: Powiem jej to! F: Powiedziałem to wszystko, ale daję słowo nic z tego nie rozumiem, ale

to nic a nic. l niech mnie piorun trzaśnie, jeśli znam tę osobę. D: Wszystko zrozumiał. F: Nic z tego nie zrozumiałem. D: W jednym momencie. F: Absolutnie. D: Jednak serce jest bardzo inteligentne. F: Ale mimo wszystko zachowałem się inteligentnie.

Recytatyw i rondo Wielkiej Hrabiny z opery komicznej „Wielka księżna Gerolstein" ). Offenbacha

Recytatyw:

Lubicie ryzyko, niebezpieczeństwo was pociąga, więc spełnicie swój obowiązek Wyjeżdżacie jutro, a ja przychodzę wam powiedzieć: nie żegnajcie, lecz do widzenia!

Aria:

Ach! Jak ja kocham żołnierzy! Ich kokietliwe mundury, wąsy, pióropusze„. Ach! Jak ja kocham żołnierzy! Otaczającą ich aurę zwycięstwa, ich maniery. po prostu wszystko mi się w nich podoba! Kiedy patrzę na wyruszających na wojnę moich żołnierzy, «W prawo zwrot, baczność», jestem z nich taka dumna! Czy wrócą zwycięzcami, czy też przegranymi? Nikt tego nie może wiedzieć. Ach! Jak ja kocham żołnierzy! Wiem, czego bym chciała! Chciałabym być markietantką, by zawsze być przy nich i dodawać im odwagi. Wraz z nimi, dzielna i wesoła, ruszyłabym w bój . Ale czy mnie podobałaby się wojna? Nikt tego nie może wiedzieć, a już na pewno nie ja. Ach! Jak ja kocham żołnierzy! Ich kokietliwe mundury, wąsy. pióropusze„. Ach! Jak ja kocham żołnierzy! Otaczającą ich aurę zwycięstwa, ich maniery, po prostu wszystko mi się w nich podoba!

WARSZAWSKI CHÓR MIĘDZYUCZELNIANY

Soprany Justyna Cholewiak, Olga Gęca- Grzegorczyk, Joanna Gierblińska-Pyskło,

Agnieszka Kalinowska, Maria Kielan-Sparavier~ Patrycja Kowalska, Kazimiera Małecka, Maja Mioduszewska, Alina Myk, Małgorzata Pęgier, Beata Przybysz, Aleksandra Sparavie1; Anna Sparavier, Urszula Szczukiewicz, Ewa Uljasz, Anna Woźniak, Katarzyna Zwierzchowska

Alty MagdaJena Brzeska, Maria Brzeszczak, Teresa Gręziak, Karolina Grodzicka, Anna Krakowska, Beata Lange, Izabela Luty, Joanna Nowicka, Kamila Sudoł,

Aldona Tołysz, Monika Wójcik, Elżbieta Zdrojewska

Tenory Wojciech Izdebski, Mateusz Nomańczuk, Piotr Piekarz, Michał Rybak

Basy Krzysztof Bednarek, Piotr Diuwe, Jan Opalski, Krzysztof Pęgier, Henryk Rolek

CAMERATA VARSOVIA

Soprany Natalia Chmielewska, Justy na Danik, Sylwia Filipowicz, Barbara Jagodzińska,

Anna Jesiotr, Justyna Karpowicz, Aleksandra Szczepaniak

Alty Anna Jurczak, Aneta Kałamajka, Monika Konieczna, Anna Kucharska, Dominika Parol:, Małgorzata Zborowska

Tenory Paweł Mężyński, Bogdan Sierpień, Karol Żeleźnik

Basy Aleksander Błaszak, Konrad Gniazdowski, Arkadiusz Kwasiżur, Seweryn Kierzkowski, Marcin Kucharski, Rafał Wojtysek

ZAPRASZAMY NA NASTĘPNE KONCERTY W UNIWERSYTECIE MUlYCZNYM FRYDERYKA CHOPINA

22 li, środa, godz. 12no, wstęp wolny

ŚWIĘTO UCZELNI

22 li, środa, godz. 19°0

NASI LAUREACI Ewelina Siedlecka sopran, Natalia Czekała fortepian

Małgorzata Wasiucionek skrzypce Piotr Kamiński fagot, Maciej Frąckiew icz akordeon

2311, czwartek, godz. 19°0

RECITAL WOKALNY Barbara Zamek-Gliszczyńska sopran

Lech Napierała fortepian

26 li, niedziela, godz. 15°0, Sala im. H. Męlcera, wstęp wolny

SKRlYPCOWA MINIATURA POLSKA

26 li, Niedziela, godz. I t 10 l.

PROFESOR LECH PUCHNOWSKI 80. rocznica urodzin

BIURO KONCERTOWE UMFC tel./fax: 827 72 49 bk@chopin.edu.pl

Skład i łamanie - COPY RIGHT www.crdruk.pl