ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Νύχτα του μήνα Βοηδρομιώνος του έτος 405.

Όλος ο πληθυσμός της Αθήνας μένει ξάγρυπνος

αδημονώντας για το αποτέλεσμα της καταλυτικής μάχης

στους Αιγός ποταμούς. Μετά από 27 χρόνια εμφύλιας

σύγκρουσης, ο πόλεμος έχει εξαντλήσει και τις δύο πλευρές,

όμως η αλαζονεία της εξουσίας φαίνεται να υπερισχύει.

ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ

Το ιερό πλοίο των

Αθηναίων η Πάραλος,

καταφτάνει, η καρδιά και

το μυαλό κάθε Αθηναίου,

βρίσκονται σε εκείνο το

πλοίο.

Προσορμίζεται σε λίγο

στο λιμάνι του Πειραιά.

Ο χρόνος κυλά αργά

προσδίδοντας

περισσότερη

τραγικότητα στην

αγωνία των πολιτών.

Ο συνεργάτης μας

βρίσκεται εκεί και θα

μας ενημερώσει,

Γεωργία σε ακούμε:

Καλησπέρα και από μένα,

πριν από λίγο κατέφθασε η

Πάραλος. Θα

προσπαθήσουμε από το

λιμάνι να σας δώσουμε

αποκλειστικές ειδήσεις: Τα

νέα είναι δυσάρεστα.

Μάλλον ηττηθήκαμε !

Ας πάμε στον ανταποκριτή

μας που βρίσκεται στο

χώρο του λιμανιού. Γιώργο

σε ακούμε

Καλησπέρα κι από μένα ! Θα

προσπαθήσουμε να

πλησιάσουμε και να πάρουμε

δηλώσεις από τους

πρωταγωνιστές ! Πρώτος

ξεπροβάλει από το πλοίο ο

ναύαρχος

Ολέθρια

καταστροφή,

οι μέρες που

έρχονται θα

είναι οι

δυσκολότερες

στο βίο της

Αθήνας.

Η είδηση δεν είναι καθόλου

καλή. Ακούτε και εσείς τις

αντιδράσεις.

Τα νέα αναμεταδίδονται με

γοργό ρυθμό από το λιμάνι

στην πόλη. Από την πρώτη

στιγμή, οι Αθηναίοι

αποκωδικοποιούν την είδηση

ως συνώνυμο της συμφοράς.

Ο φόβος για το άγνωστο και

σκοτεινό μέλλον τους μέσα

στη νύχτα παίρνει πρωτόγονες

διαστάσεις.

Οι άνδρες καταριούνται τους Θεούς για την

μοίρα τους οι γυναίκες κλαίνε για τους

χαμένους συγγενείς τους.

Η μαρτυρία μιας γυναίκας είναι

καθηλωτική:

Κανένας δε μπορεί πια να μας σώσει από τη μοίρα

μας, εμείς φταίμε και τώρα ήρθε η ώρα να

επωμιστούμε τις συνέπειες.

Έτσι, στο θρήνο για τους χαμένους

έρχεται να προστεθεί η ανησυχία και η

αγωνία για τη δική τους τύχη, για την

οποία δεν υπάρχουν αισιόδοξα

μηνύματα ότι θα είναι διαφορετική από

εκείνων. Εξάλλου η πολιτική

συμπεριφορά τους στο παρελθόν, τον

καιρό της μεγάλης ισχύος, προδικάζει

τη μελλοντική τους τύχη, αποκλείοντας

την εκδοχή της αισιοδοξίας: αυτό που

παρουσιάζεται ως λογικά

αναμενόμενο είναι η αντεκδίκηση, η

ανταπόδοση των πολιτικών τους

εγκλημάτων.

Η Αθήνα δεν φοβάται τόσο τη Σπάρτη, αλλά τους συμμάχους αυτούς

στους οποίους έχει προξενήσει μεγαλύτερη συμφορά. Το παράδειγμα των

Μηλίων είναι χαρακτηριστικό, η Αθήνα είχε κυριολεκτικά αποδεκατίσει

ολόκληρο τον πληθυσμό του νησιού, η εκδίκησή τους αναμένεται να είναι

πολύ επώδυνη για τους Αθηναίους. Ας συνδεθούμε με τον ανταποκριτή

μας στο κέντρο της πόλης:

Καλησπέρα κι από μένα. Οι αντιδράσεις των Αθηναίων, όταν αναγγέλθηκε η

ήττα του στόλου τους στους Αιγός Ποταμούς δεν είναι ενιαία. Το στοιχείο της

διαφοροποίησης είναι ο χρόνος: οι πρώτες αντιδράσεις στο πλαίσιο της

νύχτας είναι αυθόρμητες και παρορμητικές, ενώ έπειτα από λίγο χρόνο, όταν

ξημερώνει, παρουσιάζονται εκλογικευμένες και ψυχραιμότερες, χωρίς αυτό να

σημαίνει ότι δεν ενεργούν κάτω από τη βαριά σκιά του επικείμενου τέλους.

Ο πόλεμος έχει πληγώσει τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων, οι ηθικές αξίες

έχουν αλλοιωθεί, οι δομές της κοινωνίας έχουν ανατραπεί και οι οικογένειες

διαλύθηκαν. Αυτό τι κλίμα έρχεται να συμπληρώσει η αμφισβήτηση της

θρησκευτικής πίστης, αφού τώρα πια η ίδια τους η ζωή εξαρτάται αποκλειστικά

από τα σχέδια του Λυσάνδρου.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα νέα της

σημερινής νύχτας:

Η καταστροφή του αθηναϊκού στόλου στους

Αιγός Ποταμούς σηματοδοτεί το τέλος του

Πελοποννησιακού πολέμου,

το τέλος της αθηναϊκής ισχύος και ηγεμονίας,

αλλά και της ίδιας της ύπαρξής της Αθήνας ως

πολιτικής οντότητας.

Άσχημες οι ειδήσεις ! Οι πολιτικοί

δεν έχουν προβεί σε δηλώσεις

ακόμη. Να συνδεθούμε όμως με

το μέγαρο μουσικής. Συνδράμει

στη ήττα μας και ο καλλιτεχνικός

κόσμος:

Καλησπέρα σας! Από το Ηρώδειο θα σας παρουσιάσουμε σε λίγο το μεγάλο

ποιητή μας να αποτυπώνει το μέγεθος της συμφοράς μας

Ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων

στους Αιγός ποταμούς και λίγο αργότερα

μετά την τελική μας ήττα, -πάνε πια οι

ελεύθερες κουβέντες μας, πάει κι η Περίκλεια

αίγλη,

…Τώρα

βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια κι η

ασυδοσία των Τριάντα Τυράννων.

Τα πάντα γίνονταν ερήμην μας

-και τα πιο δικά μας- χωρίς καθόλου τη

δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας

υπεράσπισης ή απολογίας,

μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά

τα χαρτιά και τα βιβλία μας

Κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν

γινόταν ποτέ να μας επέτρεπαν

να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας

φίλο, αυτός δεν θα δεχότανε από φόβο

μήπως και πάθει τα δικά μας- με το δίκιο του ο

άνθρωπος

Γι’ αυτό

καλά είναι εδώ,- μπορεί και να

αποκτήσουμε μια νέα επαφή με τη

φύση

κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα

κομμάτι θάλασσα, τις πέτρες τα

χορτάρια

ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα,

βαθύ, βιολετί, συγκινημένο.

Κι ίσως

μια μέρα βρεθεί ένας νέος Κίμωνας,

μυστικά οδηγημένος απ’ τον ίδιο

αητό,

να σκάψει και να βρει την σιδερένια

αιχμή απ’ το δόρυ μας

σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτή Και

να την κουβαλήσει επίσημα

σε πένθιμη δοξαστική πομπή, με

μουσική και στεφάνια στην Αθήνα…

Αυτά προς το παρόν αγαπητοί μας ! Για ό,τι νεότερο θα σας

κρατάμε ενήμερους ! Ολοκληρωμένο ρεπορτάζ θα έχουμε στο κεντρικό

δελτίο ειδήσεων του σταθμού μας ! Προς το παρόν γεια σας