Αρχαία ελληνική γλυπτική

Οικιακή Οικονομία

Στην αρχαία ελληνική γλυπτική διακρίνουμε τρεις κυρίαρχες τάσεις: Μία πρώιμη Μία ώριμη Μία ύστερη

Στην αρχαϊκή περίοδος

Σχετίζεται με το

δαιδαλικό ρυθμό.(Οι μορφές δηλαδή

ακολουθούν τα γεωμετρικά πρότυπα, αν και τα γωνιώδη στοιχεία στρογγυλεύουν ελαφρά, οι όγκοι αποδίδονται ορθότερα και εγκαταλείπονται οι υπερβολές στο μέγεθος των χαρακτηριστικών του προσώπου.)

Πρώιμη

Σχετίζεται με τις μορφές του

κούρου και της κόρης.(Κούροι και Κόρες,

χαρακτηριστικά έργα της αρχαικής τέχνης, απεικόνιζαν

την αιώνια νεότητα, οι άντρικές μορφές ως ταφικά

σήματα, οι γυναικείες μορφές ως θεές, αναθηματικές προσφορές σε ναούς.)

Ώριμη

Συνδέεται με την αρχιτεκτονική

αξιοποίηση της γλυπτικής.

Ύστερη

Κούροι και Κόρες, χαρακτηριστικά

έργα της αρχαικής τέχνης,

απεικόνιζαν την αιώνια νεότητα, οι άντρικές μορφές

ως ταφικά σήματα, οι γυναικείες

μορφές ως θεές, αναθηματικές προσφορές σε

ναούς.

Σημαντικές κοινωνικές αλλαγές και

παράλληλες καινοτομίες στη μνημειακή γλυπτική καταγράφονται μετά το 480 π.Χ. Οι γλύπτες εγκαταλείπουν το πρότυπο του κούρου με το αρχαϊκό μειδίαμα και μελετούν τις μεταβολές που προκαλεί η κίνηση στην τοποθέτηση των άκρων, στο κεφάλι και το στήθος. Η ώριμη κλασική περίοδος και ο «πλούσιος ρυθμός», κυριαρχείται από την παρουσία γνωστών γλυπτών. Μια άλλη σημαντική ανάπτυξη στη γλυπτική της συγκεκριμένης περιόδου είναι η επανεκτίμηση του μέτρου του ανθρώπινου σώματος.

Κλασσική περίοδος

Ο ρεαλισμός, η ελευθερία και η

τεχνική της ελληνιστικής γλυπτικής -πρώιμης, ώριμης και ύστερης- σχημάτισε πρακτικά τη βάση ενός μεγάλου τμήματος της μεταγενέστερης ευρωπαϊκής τέχνης. Οι γλύπτες τούτης της περιόδου, υπερβαίνοντας τα όρια του εξιδανικευμένου, διείσδυσαν περισσότερο στην ουσία της ζωής και των συναισθημάτων που παράγει.

Η ελληνιστική περίοδος

H μαθήτρια:Νικολέτα Αθανασοπούλου

Επιβλέπουσα Καθηγήτρια:Κουτελίδα Αντωνία

4ο Γυμνάσιο ΓαλατσίουΕργασία στο μάθημα της Οικιακής

Οικονομίας

Τμήμα Β1