2\ΘΕΣΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ

Τα δελφινάκια του Αχιλλείου

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ... ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ!

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ -ΤΕΥΧΟΣ 2

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014

Φτάσαμε λοιπόν και στο δεύτερο τεύχος!!!!! Τα παιδιά αυτή τη φορά είχαν ως θέμα τους τα Χριστούγεννα. Έγραψαν

λοιπόν δικές τους ιστορίες και παραμύθια για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.

Πηγή έμπνευσής τους είχαν τις ιστορίες που είχαν διαβάσει καθώς και τα θεατρικά που θα ανεβάζαμε για την Χριστουγεννιάτικη γιορτή του

σχολείου μας. Όταν πήραν στα χέρια τους το πρώτο τεύχος και είδαν το αποτέλεσμα

της συλλογικής δουλειάς τους, ενθουσιάστηκαν και θέλησαν να γράψουν και άλλες ιστορίες. Ο ενθουσιασμός τους ήταν τόσο μεγάλος που έγραψαν και άλλες ιστορίες με διάφορα θέματα άσχετα από τα

Χριστούγεννα τα οποία θα εκδοθούν σε μελλοντικά τεύχη. Ο σκοπός της δημιουργίας του περιοδικού επετεύχθη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα παιδιά όχι μόνο προσπαθούν να εκφράζονται πλέον

γραπτά, να ζωγραφίζουν, να δραστηριοποιούνται και να σκέφτονται μόνα τους τα θέματα του περιοδικού, αλλά συνεχίζουν με αμείωτο ενδιαφέρον να δανείζονται βιβλία από τη δανειστική βιβλιοθήκη να τα διαβάζουν και να ανταλλάσουν απόψεις πάνω σε αυτά, καθώς και να προτείνουν βιβλία

που τους άρεσαν περισσότερο. Τα βιβλία της δανειστικής μας βιβλιοθήκης αυξήθηκαν μετά και από την

προσφορά βιβλίων από τα παιδιά που με χαρά δάνεισαν τα βιβλία τους στην βιβλιοθήκη μας για να τα χαρούν όλα τα παιδιά του σχολείου μας .

Τέλος κατόπιν αιτήσεώς μας στο BOOK WAVE παραχωρήθηκαν στο σχολείο μας πολλά ακόμη βιβλία που με ενθουσιασμό δανείστηκαν τα

παιδιά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς που βοήθησαν στην εκτύπωση και

είναι πάντα δίπλα μας σε όλες τις προσπάθειες και πρωτοβουλίες μας. Καλή χρονιά λοιπόν με υγεία ευτυχία δημιουργικότητα και φαντασία.

Οι δασκάλες του 2/θέσιου Δημοτικού Σχολείου ΑχιλλείουΚική Πλεξίδα

Γκέλλυ Τσιαμανή

Τα δώρα του Αι-Βασίλη

• Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μακρινό χωριό ζούσε μια οικογένεια πολύ φτωχή. Κάθε Χριστούγεννα τα παιδιά περίμεναν τα δώρα τους από τον Αι-Βασίλη, όμως κάθε χρόνο τους ξεχνούσε. Φέτος ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν τον μπαμπά τους αν θα τους ξεχάσει και φέτος ο Αι-Βασίλης. Ο μπαμπάς τους δεν μπορούσε να κοιμηθεί τη νύχτα, τη νύχτα των Χριστουγέννων. Σηκώθηκε από το κρεβάτι του, φόρεσε ένα παλιό μπουφάν, πήρε το όπλο του και πήγε με το άλογο στο δάσος. Όταν έφτασε στο δάσος άκουσε κάτι να έρχεται. Ήταν ένας έμπορος παιχνιδιών που πήγαινε να πουλήσει τα παιχνίδια του στην πόλη. Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί. Ήταν κάποιοι ληστές που ήθελαν να πάρουν τα παιχνίδια και τα λεφτά του εμπόρου. Τότε ο φτωχός πυροβόλησε δυο φορές στον αέρα με το όπλο του. Οι ληστές νομίζοντας πως είναι η αστυνομία, έφυγαν τρέχοντας. Όταν ο έμπορος είδε τον φτωχό τον ρώτησε τι ήθελε από αυτόν για αντάλλαγμα που τον έσωσε. Ο φτωχός το μόνο που ζήτησε ήταν μερικά παιχνίδια για τα παιδιά του. Ο έμπορος τότε του έδωσε έναν σάκο με παιχνίδια και μερικά λεφτά.

Γυρίζοντας στο σπίτι πρωί, πρωί , τα παιδιά δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Η γυναίκα του φτωχού τον ρώτησε που βρήκε όλα αυτά τα δώρα και εκείνος της διηγήθηκε την περιπέτειά του. Όταν ξύπνησαν τα παιδιά βρήκαν κάτω από το δέντρο ένα σάκο με δώρα. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και ο πατέρας τους είπε:-Παιδιά μου, αυτό το χρόνο ο Αι-Βασίλης μας θυμήθηκε και μας έφερε δώρα για όλες τις προηγούμενες χρονιές.

Ροδάνθη Σχοινά (Ε΄)

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μαγικό ήταν τρία ξωτικά , που βοηθούσαν τον Αι-Βασίλη να φτιάχνει παιχνίδια.

Μια μέρα που τα ξωτικά έλειπαν από το εργαστήρι, η κακιά μάγισσα που ζούσε εκεί κοντά, πήγε στο εργαστήρι και έκλεψε όλα τα παιχνίδια.

Όταν τα ξωτικά γύρισαν και είδαν ότι έλλειπαν όλα τα παιχνίδια, στεναχωρήθηκαν πολύ και έκλαιγαν.

Τότε εμφανίστηκε η καλή νεράιδα και τους βοήθησε να πάρουν πίσω τα παιχνίδια από την κακιά μάγισσα.

Όλοι ήταν χαρούμενοι και πέρασαν

«ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»

Λεωνίδας Κωστόπουλος (Β΄)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό παιδάκι που ήταν πολύ κακομαθημένο και δεν αγάπαγε τα Χριστούγεννα. Νόμιζε ότι ο Αι-Βασίλης δεν υπάρχει. Οι γονείς του για να τον κάνουν να πιστέψει στον Αι-Βασίλη τον πήγαν να τον δει σε ένα πολυκατάστημα. Το παιδάκι όμως εξακολουθούσε να θεωρεί την ιστορία του Αι-Βασίλη παραμύθια. Έτσι ζήτησε από τους γονείς του να γυρίσουν σπίτι τους . Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, κάτω από το στολισμένο δέντρο δεν υπήρχαν δώρα. Το παιδάκι καθισμένο μπροστά στο παράθυρο σκεφτότανε ακόμα τον Αι- Βασίλη του εμπορικού κέντρου. Τότε είδε μπροστά στο παράθυρο τον Ρούντολφ με την κόκκινη μυτούλα και δίπλα του τον Αι-Βασίλη. Πετάχτηκε γρήγορα έξω και από τη πολλή χαρά του δεν έβαλε ούτε παπούτσια. Πήγε κοντά στον Αι- Βασίλη και του ζήτησε ένα μικρό δώρο. Ο Αι-Βασίλης τον ρώτησε τι δώρο θα ήθελε γιατί δεν είχε λάβει γράμμα από το παιδάκι. Τότε εκείνο του ζήτησε ένα ηλεκτρικό τρενάκι με την μηχανή και τα βαγόνια του. Ο Αι-Βασίλης αμέσως του έδωσε ό,τι ζήτησε, και αφού του έδωσε ένα γλυκό φιλί ανέβηκε στο έλκηθρό του και με ένα ΧΟ! ΧΟ! ΧΟ! χάθηκε στον ουρανό. Το αγόρι με το τρένο στην αγκαλιά του μπήκε μέσα στο σπίτι και είπε στους γονείς του ότι ποτέ ξανά δεν θα πιστέψει αυτούς που λένε ότι δεν υπάρχει Αι-Βασίλης γιατί αυτό τον είδε. Έτσι από τότε το παιδάκι άκουγε τους γονείς του και έγινε το καλύτερο παιδί στον κόσμο γιατί ήξερε ότι ο Αι-Βασίλης τον έβλεπε και αν δεν ήταν καλό παιδί δεν θα του έφερνε δώρο. Κρίστιαν Κάσα (Β΄)

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ

Έπειτα ξαμολήσαμε τα σκυλιά και πήγαν να βρουν τις πάπιες. Σε λίγη ώρα άρχισαν να περνάνε οι πάπιες. Ρίξαμε μια ντουφεκιά και πετύχαμε τρεις. Εκείνη την ώρα έτρεξαν τα σκυλιά και τις πήραν . Επιτέλους ήρθε η ώρα να φύγουμε γιατί κόντευε μεσημέρι κι έτσι κι έγινε . Φωνάξαμε τα σκυλιά να φύγουμε, τα βάλαμε στο αυτοκίνητο και ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε. Όμως ένας σκύλος έλειπε. Ψάξαμε να τον βρούμε όμως δεν τον βρήκαμε πουθενά. Τότε σκέφτηκα να χωριστούμε μήπως τον βρούμε. Μετά το ψάξιμο συναντηθήκαμε στο αυτοκίνητο αλλά δεν είχε βρει κάνεις τίποτα. Τότε σκεφτήκαμε να ψάξουμε στη λίμνη μήπως και το βρούμε γιατί ήταν μεσημέρι. Πήγαμε στη λίμνη και βρισκόταν εκεί. Είχε χτυπήσει λίγο το πόδι του και δε μπορούσε να περπατήσει. Έπειτα τον πήραμε και πήγαμε στο σπίτι. Αφήσαμε τα πράγματα και φύγαμε για τον κτηνίατρο. Τον είδε και του το έδεσε με έναν επίδεσμο. Έτσι φύγαμε για το σπίτι. Είχε σχεδόν νυχτώσει και μαζευτήκαμε όλοι μαζί για να ευχηθούμε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Αλέξανδρος Γουργιώτης(Στ΄)

Ήταν μια χιονισμένη ηλιόλουστη μέρα και είχα πάει με τον παππού μου για κυνήγι. Πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το πρωινό κυνήγι. Μόλις φτάσαμε πήραμε από το αυτοκίνητο το όπλο τα φυσίγγια και σε λίγα λεπτά κατεβάσαμε και τα σκυλιά και σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο μέρος όπου πέρναγαν οι πάπιες.

Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Έκανε κρύο. Ο ουρανός ήταν σχεδόν λευκός. Χιόνιζε από το πρωί. Στο σπίτι υπήρχε γενική αναστάτωση. Η μητέρα ετοίμαζε τις λιχουδιές και τα φαγητά για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Εγώ και η αδερφή μου, αφού βοηθήσαμε τη μαμά να συγυρίσει το σπίτι και να προετοιμάσει τα φαγητά βγήκαμε το απογευματάκι έξω να παίξουμε λίγο με το χιόνι. Στην αυλή του σπιτιού μας το είχε στρώσει για τα καλά. Η αδερφή μου και εγώ αφού παίξαμε χιονοπόλεμο αποφασίσαμε να κάνουμε έναν χιονάνθρωπο. Σκεφτήκαμε πως θα ήταν αρκετά διασκεδαστικό αλλά και ότι θα στόλιζε πολύ όμορφα την αυλή μας.

Αρχίσαμε λοιπόν να τον φτιάχνουμε. Πρώτα κάναμε τρεις χιονόμπαλες, τη μια πιο μεγάλη από τις άλλη. Βάλαμε τη μία πάνω στην άλλη . Έπειτα πήραμε δυο ξύλα και τα βάλαμε για χέρια. Δυο κουμπιά για μάτια και ένα καρότο για μύτη. Μετά σχεδιάσαμε ένα στόμα και η αδερφή μου έβγαλε το κασκόλ της και το φόρεσε στον χιονάνθρωπο. ΕΤΟΙΜΟΣ !!!! Ξαφνικά ακούσαμε μια φωνή. Κοιταχτήκαμε με απορία. Ήταν δυνατόν;

Ταυτόχρονα σχεδόν κοιτάξαμε στον ουρανό και… δεν θα το πιστέψετε είδαμε τον Αι-Βασίλη να μας χαιρετά λέγοντας ΧΟ! ΧΟ! ΧΟ! ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ή μήπως όχι;ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣΚατερίνα Ραχιώτη (Στ΄)

Λίγα χρόνια πριν, ένα βράδυ παραμονής Πρωτοχρονιάς, στρώσαμε το τραπέζι για να φάμε με την οικογένειά μου. Αφού φάγαμε η μητέρα έφερε τη βασιλόπιτα για να την κόψουμε. Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα. Ανοίξαμε την πόρτα και ήταν ένας γέρος στρουμπουλός, ο Αι-Βασίλης.Αφού μας ευχήθηκε, άρχισε να μοιράζει δώρα σε όλους μας. Εγώ πήρα την πιατέλα με τους κουραμπιέδες και του πρόσφερα έναν για να τον γλυκάνω. Αυτός μου χαμογέλασε και πήρε έναν κουραμπιέ. Τον έφαγε, μας χαιρέτησε και έφυγε για να πάει και στα άλλα σπίτια τα δώρα.

Η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ

Μετά η μαμά μου μοίρασε τη βασιλόπιτα και είχαμε αγωνία για το ποιος θα κερδίσει το φλουρί. Τα δώρο ήταν ένα χριστουγεννιάτικο βιβλίο. Τελικά το φλουρί το κέρδισα εγώ. Δεν με ένοιαζε τόσο το βιβλίο αλλά μου άρεσε που ο καινούριος χρόνος θα ήταν για μένα η τυχερή μου χρονιά. Μετά μαζέψαμε το τραπέζι και πήγαμε στα κρεβάτια μας για ύπνο. Σηκωθήκαμε το πρωί, ήπιαμε γάλα, ντυθήκαμε και πήγαμε στο χωριό του Αι- Βασίλη στο Βόλο. Εκεί είχε λούνα παρκ και μπήκαμε σε όλα τα παιχνίδια. Αργότερα πήγαμε και βγάλαμε φωτογραφίες με τον Αι-Βασίλη. Περάσαμε πολύ ωραία. Ήταν η καλύτερη μου Πρωτοχρονιά.

Ανάργυρος Νιφορόπουλος (Ε΄)

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΥΝΤΟΛΦ

Τα άλλα παιδιά του χωριού τον κορόιδευαν γιατί ο μικρός Βασίλης ήταν μουγκός, δεν μιλούσε Ο Βασίλης δεν γεννήθηκε έτσι αλλά το έπαθε μετά τη μεγάλη φωτιά που ξέσπασε λίγα χρόνια πριν στο σταύλο τους. Ο Βασίλης μπήκε μέσα στις φλόγες για να σώσει τα ζώα και έτσι έχασε τη φωνή του.Ο Βασίλης τον τελευταίο καιρό περιποιόταν μια ελαφίνα έγκυο. Κάθε βράδυ τη φρόντιζε και το βράδυ πήγαινε για ύπνο. Ένα πρωί όταν ξύπνησε και πήγε να δει την ελαφίνα, δίπλα της είδε ένα μικρό ελαφάκι με κόκκινη μυτούλα. Η ελαφίνα είχε γεννήσει και τώρα το μικρό ελαφάκι καθόταν στην στοργική αγκαλιά της μητέρας του. Ο Βασίλης έτρεξε να χαϊδέψει το ελαφάκι και φώναξε γεμάτο ενθουσιασμό: Μικρό ελαφάκι, θα σε ονομάσω Ρούντολφ και σου υπόσχομαι ότι από τώρα και όσο ζω και υπάρχω, θα σε φροντίζω και δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Έτσι και έγινε. Πέρασαν χρόνια πολλά. Ο Βασίλης και ο Ρούντολφ γέρασαν και πέθαναν μαζί. Τα πνεύματα τους τα επέλεξε ο Χριστός και τα έκανε υπεύθυνους για τα Χριστούγεννα.Από τότε ο Βασίλης έγινε ο Άγιος Βασίλης και κάθε Χριστούγεννα μοιράζει δώρα στα παιδιά με το έλκηθρό του που πάντα το οδηγεί ο Ρούντολφ στη γη.Δημήτρης Κωστόπουλος (Ε΄)

Μια φορά και έναν καιρό πολύ πολύ μακριά από εδώ, υπήρχε ένα χωριό στην Ελβετία. Εκεί ζούσε ένα παιδί που το έλεγαν Βασίλη και δεν είχε κανέναν παρά μόνο τον παππού του και τα ζώα του.

Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Μια φορά και έναν καιρό παραμονές Χριστουγέννων, τα καλικαντζαράκια αποφάσισαν να πάνε στο εργαστήριο του Άγιου Βασίλη για να δουν και φέτος τι έφτιαξε ο Άγιος. Όταν έφτασαν εκεί, έμειναν με το στόμα

ανοιχτό. Είδαν τόσα πολλά παιχνίδια που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ στη ζωή τους. Ήταν τα δώρα που θα έκανε ο Αη Βασίλης στα παιδιά. Τα καλικαντζαράκια ήταν μικρά και σκανδαλιάρικα και αποφάσισαν να παίξουν για να διασκεδάσουν λίγο. Συμφώνησαν όμως μεταξύ τους να είναι προσεκτικοί με τα παιχνίδια. Το παιχνίδι άρχισε και μαζί με αυτό και οι σκανταλιές.Άνοιξαν όλα τα κουτιά και έβγαλαν όλα τα δώρα έξω.Δεν μπορούσαν να σκεφτούν αυτό που θα ακολουθούσε.Κάνανε ρόλερς, ανέβηκαν στα αυτοκινητάκια 4×4 , παίξανε μπάλα, μουσική και ό,τι άλλο μπορούσαν να φανταστούν. Τα έκαναν όλα λίμπα. Κάποια στιγμή ένα από αυτά άκουσε κάποιον να μπαίνει μέσα και ειδοποίησε και τα ‘άλλα καλικαντζαράκια που κρύφτηκαν πίσω από τις κούτες. Στην πόρτα στεκόταν μια φιγούρα που από εκεί που ήταν κρυμμένοι δεν μπορούσαν να δουν ποιος ήταν. Μπαίνοντας καλά μέσα αυτή η φιγούρα ήταν ο Άγιος Βασίλης. Ο καημένος έπαθε μεγάλη ταραχή και στεναχώρια και άρχισε να κλαίει. Τότε έφτασαν οι νάνοι. Αγκάλιασαν τον Αι-Βασίλη και του είπαν να μη στεναχωριέται. Θα δούλευαν και θα κατάφερναν να τα ετοιμάσουν όλα στη ώρα τους.

Αλλά ήθελαν να μάθουν ποιος το έκανε, ποιος ήταν ο υπεύθυνος αυτής της καταστροφής. Φώναζαν και μιλούσαν μεταξύ τους και έλεγαν διάφορα, ότι φταίει ο ένας φταίει ο άλλος. Ο ως τότε σιωπηλός Αι-Βασίλης τους λέει:- Δεν καταλαβαίνετε ποιος το έκανε;Οι νάνοι έγνεψαν αρνητικά.Τα καλικαντζαράκια φταίνε!Η τιμωρία τους θα είναι να μην πάρουν ποτέ δώρα.Οι νάνοι ετοίμασαν τα δώρα στην ώρα τους και ο Αι-Βασίλης τα μοίρασε στα παιδιά του κόσμου.Και αν ρωτάτε αν μοίρασε δώρα στα καλικαντζαράκια, ναι έδωσε δώρα γιατί ο Αι-Βασίλης έχει μεγάλη καρδιά και συγχωρεί.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΣ (Ε΄)

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΤΙ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι. Αυτό το αγοράκι δεν το έπαιζε κανένας, δεν είχε φίλους. Μια μέρα τα Χριστούγεννα, το αγοράκι αποφάσισε να κάνει ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι. Όμως όταν έδωσε τις προσκλήσεις, κανείς δεν τις πήρε. Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Όταν έφτασε η Πρωτοχρονιά ζήτησε από τον Αι Βασίλη να του δώσει ένα δώρο που θα το ζήλευαν όλα τα παιδιά. Την επόμενη μέρα, κάτω από το δέντρο είδε απλά ένα βραχιόλι.

Στεναχωρημένος πήγε μετά από λίγες μέρες σχολείο μαζί με το βραχιόλι. Τότε είδε ότι οι περισσότεροι άρχισαν να του κάνουν παρέα. Ήρθε η ώρα της γυμναστικής που όλοι έπαιζαν. Μα ξαφνικά κάποιος κατά λάθος τον έσπρωξε και έχασε το βραχιόλι. Μόλις έχασε το βραχιόλι είδε πως κανείς δεν του έδινε σημασία και κατάλαβε πως το βραχιόλι ήταν μαγικό. Το έψαχνε για ώρα αλλά τελικά το βρήκε. Τότε διοργάνωσε ξανά ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι και ήρθαν όλοι. Πέρασαν όλοι τέλεια. Από κει και πέρα το αγοράκι θα φορούσε για πάντα το μαγικό βραχιόλι. Έτσι έζησε αυτό καλά και εμείς καλύτερα.ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΡΑΧΙΩΤΗ (Ε΄)

Τα δώρα του Αι-Βασίλη

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Άγιος Βασίλης και είχε πάει σε ένα σπίτι να δώσει δώρα .Όταν ήταν κοντά στο δέντρο άκουσε έναν θόρυβο και κρύφτηκε πίσω από το δέντρο. Το παιδάκι πήγε να δει στο σαλόνι και δεν είδε τίποτα και πήγε για ύπνο πάλι. Τότε ο Αι-Βασίλης άφησε τα δώρα και έφαγε μελομακάρονο που του είχαν βάλει στο τραπέζι για να τον κεράσουν και έφυγε. Πήγε σε άλλο σπίτι. Το πρωί ξύπνησε

το παιδάκι και είδε τα δώρα κάτω από το δέντρο, τα πήρε και τα άνοιξε και ήταν χαρούμενο. Γύρισε προς τον Άγιο Βασίλη, προς τον ουρανό και είπε πως τον αγαπούσε πολύ…. Σάντρα Καραγιάννη (Β΄)

Μια μικρή αναποδιά

Μια μικρή αναποδιά Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Αι-Βασίλης και πήγε να δει αν έχουν τελειώσει οι νάνοι τα δώρα. Ευτυχώς είχαν τελειώσει και ο Αι-Βασίλης πήγε σε ένα σπιτάκι που ήταν κοντά στο δάσος. Είδε ένα σπίτι και πήγε πάνω στην καμινάδα. Τότε χτύπησε ο συναγερμός και τρόμαξε και έπεσε πάνω στο χιόνι. Τελικά κατάφερε να βάλει τα δώρα και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Γιάννης Καρίμαλης (Β΄)

Ο Αι-Βασίλης και τα καλικαντζαράκια

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Αι-Βασίλης και ετοίμαζε τα δώρα μαζί με τα ξωτικά για όταν θα έρχονταν τα Χριστούγεννα. Κόντευαν να τελειώσουν και έτσι ο Αι-Βασίλης αποφάσισε να πάει στο σπίτι του να ξεκουραστεί. Όταν έφυγε εμφανίστηκαν τα καλικαντζαράκια. Τα καλικαντζαράκια που δεν χώνευαν τον Αι-Βασίλη του χάλασαν το έλκηθρο, έκαναν το εργαστήριο άνω κάτω και εξαφανίστηκαν. Τα ξωτικά, οι βοηθοί του Αι-Βασίλη, πήγαν από το σπίτι του Αι-Βασίλη για να τον ενημερώσουν για τους καλικάντζαρους αλλά το βρήκαν κλειδωμένο.

Έτσι γύρισαν στο εργαστήριο. Ο Αι-Βασίλης μετά από λίγο έφτασε στο σπίτι του αλλά το βρήκε κλειδωμένο όπως του είπαν τα ξωτικά. Έψαξε για τα κλειδιά του αλλά δεν τα έβρισκε. Φώναξε τη γυναίκα του αλλά δεν απάντησε κανείς. Τελικά θυμήθηκε που είχε βάλει τα κλειδιά . Άνοιξε την πόρτα και βρήκε τη γυναίκα του αλυσοδεμένη σε μια καρέκλα. Τα καλικαντζαράκια πριν πάνε στο εργαστήριο είχαν περάσει από το σπίτι του Αι-Βασίλη και τα είχαν κάνει και εκεί άνω κάτω. Ο Αι-Βασίλης αφού ηρέμησε την κυρία Αι-Βασίλη έτρεξε γρήγορα στο εργαστήριο. Ευτυχώς τα ξωτικά είχαν συμμαζέψει το εργαστήριο και είχαν τελειώσει όλα τα δώρα. Στη συνέχεια βοήθησαν τον Αι-Βασίλη να επισκευάσει το έλκηθρο και έτσι ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ (Δ΄)

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΕΡΑ

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, ζούσε ένας γέρος τσαγκάρης. Το όνομά του ήταν Φώτης. Ο μπαρμπα-Φώτης δεν ήταν πλούσιος. Όλη η περιουσία του ήταν ένα μικρό δωμάτιο που

έβλεπε στο δρόμο του χωριού. Η γυναίκα του… είχε πεθάνει πριν από πολλά χρόνια και τα παιδιά του είχαν πια μεγαλώσει και είχαν φύγει από το σπίτι του. Είναι βράδυ παραμονής Χριστουγέννων. Ο μοναχικός ηλικιωμένος τσαγκάρης, ο μπαρμπα-Φώτης, κατεβάζει από το ψηλό ράφι το παλιό καφέ βιβλίο, κάθεται στην αναπαυτική πολυθρόνα του και αρχίζει να διαβάζει. Διαβάζει από το βιβλίο την ιστορία της γέννησης του Χριστού, την ιστορία δηλαδή των Χριστουγέννων. Καθώς διαβάζει, διάφορες σκέψεις περνούν από το μυαλό του. Κλείνει τα μάτια και βλέπει τον άγγελο… ακούει τους ουράνιους ύμνους…« Δόξα εν υψίστοις Θεώ κι επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»Σκέφτεται : « Πόσο θα ήθελα να πρόσφερα εγώ ο ίδιος καταφύγιο στον Ιωσήφ, τη Μαρία και τον νεογέννητο Χριστό!»Χρυσό, λίβανο και σμύρνα…Πολύτιμα δώρα … έφεραν στον Χριστό…Αλλοίμονο όμως….αν ο χριστός ερχόταν στο σπίτι μου, εγώ ο ίδιος δεν θα είχα τίποτα να του δώσω… Μα όχι… όχι … Έχω … κι εγώ κάτι … κάτι πολύτιμο για μένα … Είναι στ’ αλήθεια τα ωραιότερα παπούτσια που έχω ποτά κάνει! Αυτά θα του έδινα, αν ερχόταν στο σπίτι μου!».

Με την επιθυμία, λοιπόν, να τον επισκεπτόταν ο Χριστός και να του έδινε το δώρο του, ο μπαρμπα-Φώτης αποκοιμήθηκε. Ακούει τότε τον Χριστό να του λέει:« Μπαρμπα-Φώτη, ‘έχεις την επιθυμία να με δεις… Αύριο θα έρθω στο μαγαζάκι σου λοιπόν κι εσύ θα μου προσφέρεις κάποιο δώρο. Αύριο, λοιπόν, από το πρωί μέχρι το βράδυ να κοιτάζεις έξω στο δρόμο και θα με δεις να έρχομαι. Πρόσεξε να με αναγνωρίσεις!»ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Ο μπαρμπα-Φώτης ετοιμάστηκε γρήγορα και βγήκε από το σπίτι του να πάει στη εκκλησία για τη λειτουργία των Χριστουγέννων.

Όταν επέστρεψε, κάθισε στην πολυθρόνα του και περίμενε με ανυπομονησία την επίσκεψη του Χριστού. Κοίταζε συνεχώς από το παράθυρο, έστεκε στην πόρτα, έψαχνε με το βλέμμα, μα μόνο συγχωριανούς του έβλεπε, και τους χαιρετούσε με καλοσύνη. Όσο η μέρα περνούσε άρχιζε ν’ ανησυχεί ο μπαρμπα-Φώτης ολοένα και περισσότερο. Κοίταζε το δρόμο και σκεφτόταν…

Ο Χριστός όμως δεν φαινόταν να έρχεται. Όσο περίμενε όμως το Χριστό, πρόσφερε φιλοξενία και ζεστασιά σε διάφορους περαστικούς. Δίνει ζεστό καφέ και κουλουράκια στο γέρο οδοκαθαριστή που ξεχιονίζει το δρόμο, φιλοξενεί τη νέα κουρασμένη γυναίκα με το μωρό της και χαρίζει στο μωρό τα ολοκαίνουρια παπουτσάκια που είχε φυλαγμένα για το Χριστό…. Δίνει το μοναδικό του πανωφόρι στο παλικάρι που ψάχνει για δουλειά

Αργά το απόγευμα, ο μπαρμπα-Φώτης, στάθηκε και πάλι στο παράθυρο και κοιτούσε να δει το Χριστό.Ήταν πολύ λυπημένος. Με βαριά καρδιά κάθισε στην πολυθρόνα του και σκέφτηκε πως τελικά ήταν μόνο ένα όνειρο.Τότε ακούστηκε μια φωνή:

«Εγώ ήμουν που πεινούσα και μου έδωσες να φάω. Διψούσα και μου έδωσες να πιω. Κρύωνα και με πήρες μέσα και με ζέστανες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βοήθησες σήμερα, ήμουνα Εγώ!Εμένα βοήθησες.Εμένα δέχθηκες σήμερα, ΜΠΑΡΜΠΑ_ΦΩΤΗ!» Ο μπαρμπα-Φώτης, γονάτισε τρέμοντας από τη συγκίνηση. « Ω, Θεέ μου !» είπε «Ήρθες τελικά ! Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ήταν εδώ, στο σπίτι μου, όλη τη μέρα!» Τα μάτια του γερο-τσαγκάρη έλαμπαν από χαρά και ευτυχία όπως λάμπουν και τα δικά μας μάτια όταν η ψυχή μας χαίρεται…Όταν η καρδιά ανοίγει…Όταν τα μάτια μας αντικρίζουν όλα τα πλάσματα του Θεού με αγάπη… ΤΕΛΟΣ

ΣΟΦΙΑ ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗ (Γ΄)ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΙΜΑΛΗΣ (Δ΄)ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ (Δ΄)

Η ΓΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ(Παλιό λαϊκό παραμύθι του δωδεκαήμερου)

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε μια γριά. Καθόταν στο φτωχικό της και χρονιάρες μέρες (νύχτα) που ήταν , έβαλε στο τσουκάλι της να βράσει λίγο γουρουνάκι για να νοστιμέψει κι αυτή λίγο… Ξαφνικά… τσουπ! Μπαίνει απ΄ το παράθυρο ένα μικρό και κακάσχημο καλικαντζαράκι, που κρατούσε στο χέρι του σουβλισμένο, ένα ξεκοιλιασμένο βατραχάκι!!! Αυτά τα ήξερε η γριά και … το καλωσόρισε!Βρε, καλώς το παγανό!!!Βρε, καλώθ το και εγώ ! είπε το παγανό. Πώθ θε λεν γδιά Βαβά; (Ήταν και ψευδό…)Πονηρή η γριά, είπε:

-Εαυτός με λεν εμένα… Τι θες;Το καλικαντζαράκι χωρίς να χάσει καιρό, βούτηξε το βατραχάκι που κρατούσε στο τσουκάλι με το φαγητό… Η γριά πολύ θυμωμένη που της μαγάρισε το φαΐ της, πήρε τη μασιά από το τζάκι που έκαιγε κιόλας και άρχισε να το κυνηγάει… Αυτό βγήκε έξω κλαίγοντας και φώναξε τα άλλα παγανά.-Τι έπαθες; Γιατί κλαις; Το ρώτησαν.-Μ΄έκαπθε ! Μ΄έκαπθε αυτή… είπε.-Ποιος σ΄έκαψε; Τι έπαθες; Το ρώτησαν τα παγανά.- Η εαυτόθ μ΄έκαπθε… είπε. Τρόμαξαν να καταλάβουν οι καλικάντζαροι τι έγινε και αποφασίζουν να πάρουν τη γριά μαζί τους στο κάτω κόσμο, για να την τιμωρήσουν!Μόλις το άκουσε αυτό η γριά, τους λέει ότι μέχρι να ετοιμαστεί, θα τους κεράσει κάτι… μέρες που είναι…

Τα παγανά που δεν ήταν συνηθισμένα από ευγένειες, πέταξαν από τη χαρά τους και ρούφηξαν όλη την νταμιτζάνα τσίπουρο που τα κέρασε… Γίναν τύφλα στο μεθύσι … Τραγουδούσαν, χόρευαν και έκαναν το σπίτι της γριάς αγνώριστο… Η γριά στο μεταξύ, γέμισε το τσουβάλι που είχαν φέρει αυτά για να την βάλουν μέσα και να την πάρουν μαζί τους, με ξύλα απ΄ το τζάκι. Αυτή κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι… Κόντευε να ξημερώσει και τα παγανά έπρεπε να φύγουν. Είδαν το τσουβάλι φουσκωμένο και βαρύ και νόμισαν ότι η γριά είναι μέσα… Το πήρανε στους ώμους τους και φύγανε… και ήταν τόσο μεθυσμένα που ούτε ακούγανε το καμένο καλικαντζαράκι που ρωτούσε συνέχεια:-Γιατί είναι τόθο βαριά η γδια-Βαβά;-Γιατί είναι τοθο θκληρή η γδια-Βάβα;Κάτω από το κρεβάτι, η γριά χαμογελούσε πονηρά και έλεγε:-Δόξα σι Θεέ μ΄… Δόξα σι… Τον ξεγέλασα ξανά!!!Χρόνια πολλά! Χρόνια πολλά! ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΟΥΣΑΚΟΥ (Δ΄)

Ω! Έλατο!

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ελατάκι που μιλούσε. Πίστευε όμως, ότι δεν ήταν άξιο για τίποτα… αφού κάθε χρόνο έρχονταν οι άνθρωπο και περνάνε τα αδέρφια του να τα στολίσουν για τα Χριστούγεννα και ποτέ μα ποτέ δεν πήραν και εκείνο… Μια μέρα ένα σκιουράκι πέρναγε από εκεί. Το δέντρο του είπε: « Γεια!». Το σκιουράκι δεν ήξερε ποιος μίλησε αλλά μετά κατάλαβε…

Το δέντρο του είπε την ιστορία του. Ο σκίουρος πρόθυμος να βοηθήσει έτρεξε στην πόλη. ‘Ένας άντρας πέταξε κάποια παλιά στολίδια στα σκουπίδια. Ο σκίουρος βρήκε μπαλίτσες, έναν καρυοθραύστη και τον πήρε. Όταν έφτασε το δέντρο ενθουσιάστηκε. Ο σκίουρος στόλισε με αυτά το δέντρο. Όταν πια έφτασε η παραμονή των Χριστουγέννων, ο σκίουρος φώναξε τα ζώα του δάσους και έφτιαξαν και άλλα στολίδια του δάσους: με βατόμουρα, αγριοφράουλες και κουκουνάρια. Το βράδυ έβαλαν τα στολίδια στο δέντρο και έφυγαν. Ο καρυοθραύστης όταν κοιμήθηκαν όλοι έκανε μια ευχή: « Ο Αϊ Βασίλης να’ ρθει και να του δώσει μαγικές ικανότητες!» . Πραγματικά! Το πρωί ο καρυοθραύστης έκανε τα βατόμουρα μπάλες, τα κουκουνάρια φωτάκια, και τις αγριοφράουλες γιρλάντες. Το ελατάκι ξύπνησε και τι να δει! Ήταν μεγάλο, ήταν ολοστόλιστο και πανέμορφο. Όλα τα ζώα του δάσους το καμάρωναν! Ήταν πολύ τυχερό. Ήταν το μοναδικό ελατάκι που στολίστηκε τα Χριστούγεννα και δεν πέθανε!!! Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και το δεντράκι… καλύτερα! ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ (Δ΄)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Μια χιονισμένη Χριστουγεννιάτικη μέρα, τα παιδιά πήγαν στο δάσος να παίξουν χιονοπόλεμο. Μετά από πολύ παιχνίδι έφτιαξαν δυο μεγάλες χιονόμπαλες και

φτιάξανε έναν χιονάνθρωπο. Του έβαλαν δυο κουκουνάρια για μάτια, καρότο για μύτη και με βατόμουρα του έφτιαξαν ένα χαμόγελο. Όταν άρχιζε να χιονίζει πολύ τα παιδιά χάθηκαν στο δάσος. Η μαμά ανησυχούσε. Ξαφνικά είδαν τον χιονάνθρωπο να περπατάει. Τα παιδιά άρχισαν να τρέχουν φοβισμένα. Μόνο το κοριτσάκι δεν τρόμαξε και πλησίασε να τον γνωρίσει. Ο χιονάνθρωπος έγινε φίλος με το κοριτσάκι και άρχισαν να παίζουν μαζί στο δάσος. Έγιναν φίλοι με το κοριτσάκι. Τον πήρε στο σπίτι του όπου είχε ακόμα έναν χιονάνθρωπο στην αυλή της. Ο χιονάνθρωπος ένιωθε χαρούμενος που βρήκε ταίρι. Όταν τέλειωσαν οι γιορτές το ζευγάρι των χιονάνθρωπων ξεκίνησε για τον Βόρειο Πόλο. Εκεί ήθελαν να ζήσουν για πάντα και να μην λιώσουν ποτέ τους… Το κορίτσι ένιωθε ευτυχισμένο και το μυστικό του δεν το είπε σε κανένα!

ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

•Τα κάλαντα που πήραν το όνομά τους από τις καλένδες του Ιανουαρίου. Τα κάλαντα είναι μίγμα θρησκευτικού και κοσμικού περιεχομένου.•Το ζύμωμα του χριστόψωμου, ένα έθιμο καθαρά θρησκευτικό. Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι το χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί αφού θα στηρίξει τη ζωή του νοικοκύρη και της οικογένειάς του.•Τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το λεγόμενο «τάισμα της βρύσης» σε χωριά της Κεντρικής Ελλάδας. Οι κοπέλες τα χαράματα πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση για να κλέψουν το άχραντο νερό δηλαδή το αμίλητο νερό γιατί δεν βγάζουν λέξη σε όλη τη διαδρομή.• Στα χωριά της Έδεσσας την παραμονή των Χριστουγέννων «παντρεύουν τη φωτιά» δηλαδή παίρνουν ένα ξύλο με θηλυκό όνομα και ένα με αρσενικό όνομα, και το βάζουν στο τζάκι και έτσι όπως καίγονται προβλέπουν το μέλλον.•Σε πολλά χωριά της Μακεδονίας τις παραμονές των Χριστουγέννων, ο νοικοκύρης ψάχνει να βρει ένα μεγάλο χοντρό και γερό ξύλο δηλαδή χριστόξυλο που το ανάβει στο τζάκι αφήνοντάς το να σιγοκαίει όλο το δωδεκαήμερο από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΧΙΩΤΗ (Στ΄)

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΤα έθιμα που κατά κανόνα τηρούνται την πρώτη μέρα του χρόνου στη χώρα μας χαρακτηρίζονται από την ποσότητα και την ποικιλία.Χίλιοι μύριοι καλόγεροι σ’ ένα ράσο τυλιγμένοι. Τι είναι; Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούν στα σπίτια, από το φθινόπωρο, ένα ρόδι. Μετά τη μεγάλη μέρα της Πρωτοχρονιάς το πετούν για να σπάσει σε χίλια κομματάκια και λένε: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Όταν σπάσει το ρόδι όλοι μπαίνουν στο σπίτι με το δεξί πόδι, ώστε ο καινούριος χρόνος να φέρει καλοτυχία.Η βασιλόπιτα. Αναμφισβήτητα το κατεξοχήν πρωτοχρονιάτικο έθιμο. Σε κάποια μέρη είναι κέικ ή τσουρέκι, σε άλλα γλυκιά ή αλμυρή πίτα με φύλλα, ενώ σε κάποια είναι ψωμί σαν το χριστόψωμο. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις είναι στρογγυλή και μέσα κρύβει ένα φλουρί. Τα πρώτο κομμάτι είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα μέλη της οικογένειας με σειρά ηλικίας.Πυροτεχνήματα Τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Η διοργάνωση είναι ευθύνη των δημοτικών αρχών που επίσης φροντίζουν για τον εορτασμό των πόλεων, αλλά και τη διοργάνωση μουσικών εκδηλώσεων για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.Η καλή χέραΣυνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφθούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Μερικές δεκαετίες παλιότερα η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο των παιδιών και σε πολλές περιπτώσεις ήταν μόνο κέρασμα μιας και δεν υπήρχαν χρήματα.Το ποδαρικόΤην παραμονή της Πρωτοχρονιάς λένε σε κάποιον δικό τους άνθρωπο που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.Οι κολόνιεςΤην παραμονή το βράδυ, οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Έτους κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες, ρίχνουν ο ένας στον άλλον τραγουδώντας:» Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς και είπαμε Χρόνους Πολλούς».

ΔιασκέδασηΤο βράδυ της παραμονής γίνεται το αδιαχώρητο μετά τα μεσάνυχτα, η κίνηση είναι αυξημένη. Η διασκέδαση συνεχίζεται μέχρι την ανατολή του ήλιου.Το σφάξιμο του χοίρου Ένα παλιό έθιμο είναι το σφάξιμο του χοίρου. Κάθε οικογένεια μεγαλώνει στην αυλή του σπιτιού ένα χοίρο για να τον σφάξει τις μέρες των γιορτών. Την ουροδόχο κύστη, τη «φούσκα» του χοίρου, την καθάριζαν, τη φούσκωναν και την έδιναν στα παιδιά για να παίξουν.ΧαρτοπαιξίαΑγαπημένο έθιμο των Ελλήνων τις μέρες αυτές είναι να δοκιμάζουν την τύχη τους. Εκτός από το Κρατικό Λαχείο που κληρώνει 10.000.000 , την Πρωτοχρονιά υπάρχει επίσης η χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια.ΡΟΔΑΝΘΗ ΣΧΟΙΝΑ (Ε΄)

ΤΗΓΑΝΙΑΥλικά: 1 κιλό χοιρινό

2 πράσινες πιπεριές Ρίγανη, πιπέρι, αλάτι, λεμόνι

3 κουταλιές μουστάρδα ½ ποτήρι νερό

Εκτέλεση Μαρινάρουμε το χοιρινό με το αλάτι, το πιπέρι τη ρίγανη και

ανακατεύουμε.Ζεσταίνουμε καλά το τηγάνι και ρίχνουμε το κρέας να πάρει βράση και

χρώμα.Στύβουμε το λεμόνι και ρίχνουμε μέσα την μουστάρδα και το νερό.

Όταν γίνει το κρέας ρίχνουμε στο τηγάνι το μίγμα του λεμονιού και της μουστάρδας και το αφήνουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ(Β΄)

ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑΓια τη ζύμη

½ φλιτζάνι ζάχαρη1 ½ φλιτζάνι λάδι

Το χυμό ενός πορτοκαλιούΤο ξύσμα ενός πορτοκαλιού

1 φλιτζανάκι κονιάκ1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ

1 κουταλιά κανελογαρίφαλο κοπανισμένο6 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

½ φλιτζάνι τριμμένη καρυδόψιχα για πασπάλισμαΓια το σιρόπι½ φλιτζάνι μέλι

2 φλιτζάνια ζάχαρη2 φλιτζάνια νερό

1 ξύλο κανέλα

ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΝΙΦΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ( Ε΄)ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ

Υλικά500 γρ. βούτυρο τύπου Κερκύρας

1 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη8 βανίλιες

6 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις¾ κούπας αμύγδαλα χοντροκοπανισμένα

Εκτέλεση Ανακατεύουμε όλα τα υλικά κόβουμε σε σχήματα και ψήνουμε

τους κουραμπιέδες στους 180° C για 30 λεπτά. Αφού τους βγάλουμε από το φούρνο τους πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

(Ε΄)

ΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣΥλικά

200 γρ. αλεύρι250 γρ. λιωμένη κουβερτούρα

80 γρ. βιτάμ100 γρ. ζάχαρη

2 αυγάΚονιάκ

1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ½ κουταλάκι γλυκού βανίλια

100 γρ. κρυσταλική ζάχαρη άχνη.Εκτέλεση

Χτυπάμε τα υλικά και ζυμώνουμε. Αφήνουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες.

Κάνουμε μπαλάκια και τα περνάμε πρώτα από την κρυσταλλική ζάχαρη και μετά από τη ζάχαρη άχνη.

Ψήνουμε στους 180° C για 15 λεπτά.

MΑΓΔΑΛΗΝΗ ΡΑΧΙΩΤΗ (Ε΄)

1. Πώς λέγεται ο Άγιος που μας φέρνει τα δώρα την Πρωτοχρονιά; 1

2. Τι στολίζουμε τα Χριστούγεννα;3.Πόσες φορές τραγουδάνε τα παιδιά στις γιορτές από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα 34 Τι χρησιμοποιούμε για να 4 στολίσουμε το δέντρο;

5

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

1.Βοηθούν τον Αι Βασίλη…2.Ο Αι Βασίλης μας φέρνει…3.Τα Χριστούγεννα φτιάχνουμε …4.Τα … αγαπούν τον Αι Βασίλη.5.Οι …… φοράνε μαύρα.

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

1

4 2

3

5

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝΟΡΙΖΟΝΤΙΑ1.Τι φέρνει ο Άγιος Βασίλης στα παιδιά;2.___________ Βασίλης έρχεται και δεν με καταδέχεται…3.___________ κάλαντα μες στη γειτονιά…ΚΑΘΕΤΑ1.Στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο _____________.2..Τραγουδάμε τα Χριστούγεννα.3.Ο Χριστός γεννήθηκε σε μια _____________.4.Ο Αι ___________ μας φέρνει δώρα.

2

2

4

3

3

1

1

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος !