διαδίδοντας τον ιό της ενεργητικής μαθησης- βουτυρά

Ημερίδα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών από συναδέλφους τους με αφορμή την παρακολούθηση σεμιναρίων στο πλαίσιο

του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus+KA1στο 2ο Γυμνάσιο Ξυλοκάστρου

Βουτυρά Αναστασία

Διαδίδοντας τον ιό της Ενεργητικής

μάθησης

2ο Γυμνάσιο Ξυλοκάστρου, 6/5/15


Με ιδιαίτερη χαρά μοιραζόμαστε την εμπειρία των συναδέλφων

Η έκθεση των εκπαιδευτικών σε καλές πρακτικές βιωματικής μάθησης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης αποτελεί σημαντικό στοιχείο της εξέλιξής μας

Ο προσωπικός αγώνας μας στην κατεύθυνση της «μάθησης του να διδάσκουμε» μας επιτρέπει να βιώνουμε ως μαθητές τις προκλήσεις της ενεργούς διαχείρισης της μάθησης


Ας ξεκινήσουμε με τα λόγια του εκπαιδευτικού και συγγραφέα John Holt:

«Εφόσον δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια γνώση θα είναι απαραίτητη στο μέλλον, είναι ανώφελο να προσπαθούμε να διδάξουμε προκαταβολικά. Καλύτερα να εμφυσήσουμε στα παιδιά να αγαπούν τη μάθηση τόσο πολύ και να μαθαίνουν τόσο καλά, ώστε να μπορούν να μαθαίνουν πολλά χρήσιμα για τη ζωή τους»


Τρεις παράγοντες επηρεάζουν τον τρόπο με τονοποίο τα παιδιά μαθαίνουν «πώς να μαθαίνουν» και μπορούμε οι εκπαιδευτικοί να συμβάλλουμε θετικά αν έχουμε κατά νου:

1. Στο σχολείο οι μαθητές αγωνίζονται για στόχους που δεν σχετίζονται με τη δ ι α δ ι- κ α σ ί α της μάθησης (όταν το ζητούμενο είναι η επιβράβευση), με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από τη χαρά της «γνώσης για τη γνώση» και τα κίνητρά τους να γίνονται εξωτερικά. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να φέρνουμε στην επιφάνεια τα εσωτερικά κίνητρα των παιδιών


2. Ο ορισμός των μαθησιακών στόχων και τα βήματα για την επίτευξή τους να διαμορφώνονται με τη συμμετοχή των μαθητών μας. Λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητές τους, μπορούμε να θέσουμε κύριους και επί μέρους στόχους

ρ ε α λ ι σ τ ι κ ο ύ ς


3. Βοηθώντας τα παιδιά να αποκτήσουν ένα σύστημα αυτοαξιολόγησης, τους δίνουμε τη δυνατότητα να δουν τα λάθη τους σε προσωπικό επίπεδο και να μάθουν από αυτά


Για να μπορέσει ο εκπαιδευτικός να κάνει μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας τα

παραπάνω στοιχεία (εσωτερικά κίνητρα, συμμετοχή των μαθητών στον

ορισμό των μαθησιακών στόχων, αυτοαξιολόγηση), προτείνεται η Βιωματική και Συνεργατική μάθηση (Ρεκλείτη, 2010), μια διαδικασία που:

• Αξιοποιεί τα συναισθήματα των μαθητών (τη χαρά, τον ενθουσιασμό, την περιέργεια, την έκπληξη)

• Καλεί το μαθητή να δράσει και να ανακαλύψει μόνος του τη γνώση


• Εστιάζει στη δουλειά σε μικρές ομάδες, όπου οι μαθητές θα φέρουν σε πέρας έναν κοινό στόχο

Οι δραστήριοι εκπαιδευτικοί επιδιώκουν να εντάσσουν στο ρεπερτόριό τους «αποτελεσματικές» προσεγγίσεις (Richardson). Αποτελεσματικές είναι όταν:

• Προσελκύουν το ενδιαφέρον των μαθητών• Δεν παραβιάζουν την ανάγκη του εκπαιδευτικού

για τον έλεγχο της τάξης• Ταιριάζουν με τις προϋποθέσεις που θέτουν οι

εκπαιδευτικοί για τη διδασκαλία και τη μάθηση



Εργαλεία κινητοποίησης • Πριν ακόμη προτείνουμε στους μαθητές εργαλεία

δουλειάς και κατάκτησης των γνώσεων, χρειάζεται να τους προτείνουμε εργαλεία για να ενεργοποιήσουν τα κίνητρά τους (Prot, 1997 :23).

• Σύμφωνα με τον Prot , η ώθηση των κινήτρων δεν επέρχεται με εγκεφαλικές διεργασίες. Αναδύεται στο κέντρο των συναισθημάτων, από τις συνδέσεις με την εικόνα του εαυτού και από την αυτοεκτίμηση. Στη συνέχεια, προετοιμάζουμε το μυαλό για την επίτευξη των μαθησιακών στόχων.


Υπάρχουν δύο πτυχές της μάθησης που πρέπει να ικανοποιούμε στο μαθητή για να τον κινητοποιούμε

• Την κοινωνική: οι μαθητές χρειάζονται να ανήκουν σε μια ομάδα, να αισθάνονται χρήσιμοι και να αλληλεπιδρούν

• Την παιγνιώδη: οφείλουμε να μειώνουμε την απόσταση που απομακρύνει τη μάθηση από τη συμμετοχή σε ευχάριστες δραστηριότητες



Αξία της εκπαίδευσης παιδιών σε δεξιότητες ζωής

• ‘Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η εκπαίδευση δεξιοτήτων ζωής στους μαθητές μας συντελεί και στην ενίσχυση των ακαδημαϊκών επιδόσεών τους. Οι μαθητές που διδάσκονται με το βιωματικό μοντέλο μάθησης (Φιλίππου & Καραντάνα, 2010),υπερισχύουν εκείνων που διδάσκονται με παραδοσιακές μεθόδους, τόσο ως προς τη λύση σύνθετων προβλημάτων, όσο και ως προς τον κοινωνικό τομέα.


Η δική μας ευαισθητοποίηση & προετοιμασία

ωστόσο, δεν μπορεί να έχει τη μορφή έτοιμων, θεωρητικών γνώσεων, αλλά χρειάζεται να εστιάσει σε δεξιότητες αποτελεσματικής επικοινωνίας.

• Οι ικανότητες εμψύχωσης παρέχουν στους εκπαιδευτικούς νέα εργαλεία στην τάξη , το έργο τους διευκολύνεται και αντλούν έτσι μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ο εκπαιδευτικός αποκτά τις δεξιότητες της ενσυναίσθησης και της γνησιότητας που, σύμφωνα με την Plummer (2007) αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για το συντονισμό ομάδων.


Για να χαρακτηριστεί «ομάδα»

ένα σύνολο μαθητών χρειάζεται να βιώνει κοινές συναισθηματικές εμπειρίες, να αλληλεπιδρά και να διακατέχεται από την αίσθηση του «ανήκειν».

Πρωταρχικό μέλημα του εκπαιδευτικού είναι να δημιουργήσει το ομαδικό κλίμα που θα επιτρέψει το «ξεδίπλωμα» των μελών, με στόχο τη γνήσια επαφή και το αυθεντικό βίωμα (Εκμεκτζιάν, 2013).



Οι εκπαιδευτικοί εξελισσόμαστε• Ι. Όταν βλέπουμε να: • απογειώνεται το

ενδιαφέρον των μαθητών μας

• προάγουμε ένα θετικό μαθησιακό κλίμα και

• το έργο μας αποδίδει καρπούς

• ΙΙ. Όταν αναπτύσσουμε σχέδια δράσης για τη βελτίωση των διδακτικών αναγκών μας και επιδιώκουμε να μοιραζόμαστε εμπειρίες, προκλήσεις & καλές πρακτικές με ομότιμους, λ.χ. μέσω της υποστήριξης ενός Δικτύου (σύγχρονης & ασύγχρονης επικοινωνίας) με σκοπό την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου


Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας!

[email protected]

Education

διαδίδοντας τον ιό της ενεργητικής μαθησης- βουτυρά