Atrakcje Pragi

Katedra Świętych Wita, Wacława i Wojciecha – siedziba arcybiskupów praskich i prymasa czeskiego, główny kościół Pragi. Usytuowany jest na wzgórzu zamkowym Hradczany, jest trzecim kościołem na tym miejscu (po przedromańskiej rotundzie i romańskiej bazylice), stanowi dominantę historycznej i obecnej panoramy stolicy Czech. Budowana w kilku fazach, w latach 1344–1385 (część wschodnia, wraz z elewacją południową), w latach 1870-1929 roku dokończono całość. Jeden z cenniejszych przykładów architektury dojrzałego gotyku i neogotyku w Europie Środkowej. Wewnątrz zawiera cenne dzieła sztuki rzeźby i malarstwa od XIV do XX w. w tym dzieła Petera Parlera i jego warsztatu (nagrobki Przemyślidów, popiersia czeskich osobistości na tryforium), fragmenty oryginalnych gotyckich fresków. Sanktuarium świętych patronów czeskich (Wita, Wacława, Wojciecha, Zygmunta oraz Jana Nepomucena). Jest historycznym kościołem grzebalnym i koronacyjnym królów czeskich, ponad tzw. Złotą Bramą (ozdobioną mozaiką ze sceną Sądu Ostatecznego z XIV w.) przechowywane są insygnia koronacyjne królów czeskich, w tym korona św. Wacława.

Zamek na Hradczanach, to zamek w Pradze w dzielnicy Hradczany istniejący już od najstarszych dziejów Pragi, dawna siedziba

królów czeskich.

Pod koniec IX wieku pierwszy historyczny książę przemyślidzki Borzywoj I przeniósł swoją siedzibę z Lewego Hradca na wzgórze

nad Wełtawą, gdzie na pagórku zwanym Żiżi (Žiži) od dawien dawna odbywały się zgromadzenia plemienne Czechów i gdzie składano

ofiary pogańskim bogom. Borzywoj kazał zbudować tu chrześcijański kościółek pod wezwaniem Marii Panny i otoczyć go rowem.

Ustawiono tutaj też kamienny stolec, na którym uroczyście zasiadał każdy nowy książę.

Budowę właściwego zamku rozpoczął najprawdopodobniej syn Borzywoja Spitygniew I. Pierwotny gród nie był większy od

dzisiejszego obszaru zamku. Oprócz strony zachodniej był otoczony stromymi stokami, na północy płynął potok. Od zachodu, między

Placem Hradczańskim i pierwszym dziedzińcem, został wykopany rów obronny o głębokości 30 metrów i szerokości 24 metrów, przez

który prowadził most do głównej bramy. Zamek był otoczony drewnianą palisadą na szańcach, gdzie było kilka wież, z których trzy

działały też jako bramy. Między wschodnią i zachodnią bramą prowadziła brukowana droga.

Podczas rządów Wratysława I zbudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Jerzego, który do roku 973 pełnił funkcję głównego

kościoła pałacu książęcego i całych Czech. Książę Wacław kazał zbudować tu kolejny obiekt religijny, rotundę św. Wita, w której były

relikwie świętego, dar wschodniofrankońskiego króla Henryka I Ptasznika. Po założeniu diecezji w roku 973 rotunda uzyskała status

katedralny i najważniejszym kościołem w Czechach. Budynki kościelne w tym okresie budowano z kamienia, natomiast pałac książęcy i

budynki dla służby były wciąż drewniane.Ok. roku 970 założono przy kościele św. Jerzego żeński klasztor

benedyktynek. Później, Bolesław II przebudował kościół do trzynawowej przedromańskiej bazyliki, która służyła też jako miejsce

pochówku dla członków rządzącej dynastii.Podczas rządów księcia i pierwszego króla czeskiego Wratysława II

siedzibą władcy przez krótki czas był Wyszehrad, ale zamek na Hradczanach wciąż się rozwijał. Drewniana fortyfikacja została

zastąpiona przez kamienną z trzemi bramami: na wschodzie Czarna Wieża, na zachodzie Biała i poboczne wejście na południu - Południowa Wieża. Około roku 1060 z nakazu Spitygniwa II zburzono rotundę św.

Wita i w jej miejscu zbudowano bazylikę, poprzedniczkę gotyckiej katedry. Trzynawowy romański kościół z białej opoki miał długość 70 metrów i był największym kościołem w Czechach. Kościół św. Jerzego

otrzymał dwie wieże, a drewniany pałac został zastąpiony murowanym.

Teatr Narodowy (czes.: Národní divadlo) – teatr w Pradze zbudowany w stylu neorenesansowym, znany jako „Alma Mater

czeskiej opery”, jak również krajowy pomnik historii i sztuki. Wpisany pod numerem 111. na listę Narodowych zabytków kultury

Republiki Czeskiej

Teatr został zbudowany za pieniądze pochodzące ze zbiórek społecznych oraz darów ludności czeskiej. Akcje takie na dużą skalę trzeba było organizować dwukrotnie, ponieważ pierwotny budynek spłonął, prawdopodobnie podpalony przez służby austriackie. Projektantem był Josef Zítek, a kamień węgielny pod budowę Teatru Narodowego został wmurowany 16 maja 1868 roku, jednak prace szły dość opieszale.W czerwcu 1881 roku urządzono tu w nadal nieukończonym teatrze dziesięciodniowy stagione dla przebywającego w Pradze austriackiego następcy tronu. Wystawiono m.in. po raz pierwszy Libuszę Bedřicha Smetany. Tragiczny pożar miał miejsce w tym samym roku w sierpniu. Tym razem jednak prace renowacyjne poszły znacznie szybciej i już 18 listopada 1883 otwarto teatr tą samą operą. W prace wykończeniowe zaangażowani byli niemal wszyscy ważniejsi artyści ówczesnych Czech.18 listopada 1983 w setną rocznicę powstania otwarto teatr ponownie po gruntownej renowacji trwającej od 1977 roku – także Libuszą Smetany. Teatrowi przybyło również nowe, futurystyczne skrzydło.Dziś Teatr Narodowy składa się z trzech zespołów artystycznych, opery, baletu i dramatu, które na przemian grają w zabytkowym budynku Teatru Narodowego, w Teatrze Stanowym (Stavovské divadlo) oraz w Teatrze Kolowrat. Wszystkie trzy zespoły artystyczne wybierają swój repertuar zarówno spośród klasyki światowej, jak też prezentują kulturalną spuściznę rodzimych autorów, sięgają także po utwory współczesne.1 stycznia 2012 do Teatru Narodowego przyłączyła się Opera Państwowa w Pradze – tym samym zespół wzbogacił się o piątą scenę.

Rynek Staromiejski w Pradze – historyczny plac miejski na Starym Mieście w Pradze w Czechach.

Znajduje się między Placem Wacława i Mostem Karola. W okresie letnim rynek jest często przepełniony turystami. Na rynku znajdują się

budynki w wielu stylach architektonicznych, w tym gotycki Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem i barokowy Kościół św. Mikołaja. Plac jest oazą dla turystów zmęczonych wędrówką po wąskich uliczkach Pragi. Oprócz wielu kościołów, turyści mogą

zobaczyć na tym placu także Praski zegar astronomiczny, a z wieży Ratusza Staromiejskiego roztacza się panorama Starego Miasta.

W centralnej części rynku znajduje się pomnik reformatora religijnego Jana Husa, który za swoje przekonania został spalony na stosie w

Konstancji. Pomnik Jana Husa wzniesiony został 6 lipca 1915 z okazji 500. rocznicy jego śmierci.

Do listopada 1918r. na rynku znajdowała się barokowa kolumna maryjna z 1650r. Uważana za symbol zniewolenia Czech przez Austrię i

kościół katolicki, została rozebrana wkrótce po powstaniu Czechosłowacji. Jej kontur zaznaczono współcześnie na bruku rynku;

nazywany jest on przez prażan Pomnikiem nieistniejącego cienia.

Most Karola – most na Wełtawie w Pradze czeskiej łączący dzielnice Malá Strana i Staré Město, będący jedną z najsłynniejszych i

najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych miasta.

Most ma prawie 516 m długości i ok. 9,50 m szerokości. Jego 17 łęków spoczywa na 15 filarach. Jest to najstarszy zachowany most kamienny świata o tej rozpiętości przęseł. Początkowo nazywano go Kamiennym lub Praskim Mostem. Nazwa Most Karola przyjęła się dopiero od mniej

więcej 1870 roku. Do 1741 roku był jedynym mostem na Wełtawie w mieście. Most jest obecnie otwarty tylko dla ruchu pieszego, choć

dawniej kursował po nim tramwaj konny, w latach 1905-1908 tramwaj elektryczny, a do 1965 ruch samochodowy.

Budowę mostu rozpoczęto w 1357 r. za panowania cesarza Karola IV. Stanął on na miejscu wcześniejszego (również kamiennego) mostu z

XII w., zniszczonego przez powódź w 1342. Poprzedni most, romański, nosił nazwę „mostu Judyty” na cześć drugiej żony księcia czeskiego Władysława II i przebiegał na północ od miejsca, w którym znajduje

się Most Karola. Posiadał wieże na obu końcach, z których małostrańska, choć przebudowana, istnieje do dziś.

Budowę zlecono 28-letniemu wówczas Peterowi Parlerowi. Dla wzmocnienia konstrukcji do zaprawy dodano białka jajek. W okresie

baroku most ozdobiono 30 posągami świętych, dziełami m.in. Matthiasa Bernarda Brauna i rodziny Brokoff (Jan Brokoff, Michał Jan Józef Brokoff, Ferdynand Maksymilian Brokoff). W 1787 ustawiono tu

także posąg cesarza Józefa II (projekt ustawienia tu także posągu Karola VI nie został zrealizowany). Na jednej z balustrad umieszczono tablicę pamiątkową poświęconą św. Janowi Nepomucenowi – 20 marca

1393 w tym miejscu według tradycji wrzucono go z rozkazu króla Wacława IV do Wełtawy.

Na wschodnim końcu mostu stoi staromiejska wieża mostowa z umieszczonymi na niej siedzącymi postaciami cesarza Karola IV, jego syna Wacława IV oraz św. Wita, św. Wojciecha i św. Zygmunta. Rzeźby te pochodzą z lat 80. XIV w. Na zachodnim krańcu mostu znajdują się dwie wieże. Początki niższej wieży sięgają jeszcze czasów pierwszego mostu z XII w. Natomiast wyższa wieża została zbudowana dopiero w XV w. za panowania króla Jerzego z Podiebradów jako pendant dla wieży staromiejskiej.Most mocno ucierpiał podczas powodzi w II połowie XIX wieku – zawaleniu uległo wówczas kilka przęseł (powódź z 1890 zniszczyła m.in. posągi św. Ignacego Loyoli oraz św. Franciszka Ksawerego – pierwszy posąg na most już nie wrócił). Również w czasie powodzi w 2002 istniało realne zagrożenie zniszczenia mostu.W sierpniu 2007 r. rozpoczęto, zaplanowany na 3 lata, kolejny remont połączony z badaniami archeologicznymi. W trakcie badań pojawiło się

przypuszczenie, że twórcą mostu był magister pontis, praski mieszczanin Oto lub Otlin, a nie jak sądzono, Peter Parler

Tańczący dom – zbudowany w 1996 roku, na prawym brzegu Wełtawy w Pradze, w dzielnicy Nové Město awangardowy budynek projektu pary architektów: Vlado Milunića i Franka Gehry'ego. Swą nazwę zawdzięcza kształtowi, w którym można dopatrzeć się sylwetki tańczącej pary.Przed postawieniem tego budynku w Pradze Frank Gehry wyraził zainteresowanie stworzeniem nowoczesnego budynku w Warszawie, jednak władze stolicy nie zaakceptowały śmiałych, dekonstruktywistycznych wizji architekta.

Prezentację wykonał

Cyprian Kończak, klasa 6aSzkoła Podstawowa nr 9 im. Mikołaja KopernikaDzierżoniów

Informacje oraz zdjęcia zapożyczone z:-Wikipedia

Looking similaritieseTwinning project

2016