Μια χριςτουγεννιάτικθ ιςτορία

- Μαμά, τϊρα που τελειϊςαμε τα χριςτουγεννιάτικα ψϊνια και τισ δουλειζσ, ζλα να κακίςουμε ςτο τηάκι και να ποφμε ιςτορίεσ!

- Τι ιςτορίεσ κζλεισ να ποφμε, Νικόλα;

- Ιςτορίεσ για τα Χριςτοφγεννα και για τον Αϊ –Βαςίλθ!

- Ζχω μια ιδζα! Θζλεισ να ςου πω για το μαγικό ταξίδι του Αϊ – Βαςίλθ;

- Με τα ελαφάκια του και το ςάκο με τα δϊρα;

- Ναι, με το οφντολφ και τα άλλα ελαφάκια που ςζρνουνε το ζλκθκρο…

οφντολφ, το ελαφάκι

Ροφντολφ, το ελαφάκιμε καρδοφλα ταπεινι

ςαν πζφτει το βραδάκιζχει μφτθ φωτεινι

Οι φίλοι του «λαμπιόνι»τον φωνάηουν και γελοφν

τθ μφτθ του ςτο χιόνικρφβει όταν του μιλοφν

Όμωσ μια πρωτοχρονιάείπε ο Αϊ – Βαςίλθσ:

«Ροφντολφ είςαι ςυ ςοφόσζχεισ μζςα ςου το φωσ!»

Τα ελάφια ςτο κοπάδιχαμθλώςανε τ’ αυτιάτώρα απαλι ςα χάδιείναι όλων θ ματιά

Από τότε και κάκε καινοφρια χρονιάτου ζλκθκρου πρώτοσ τραβά τα ςκοινιά

ο Ροφντολφ οδθγείτον Αϊ – Βαςίλθ ςτθ γθ

Ροφντολφ, το ελαφάκιμε καρδοφλα ταπεινι

ςαν πζφτει το βραδάκιζχει μφτθ φωτεινι

-Μα είναι αλθκινόσ ο Αϊ - Βαςίλθσ; Και πωσ προλαβαίνει και μοιράηει δϊρα ςε όλα τα παιδάκια τθσ γθσ

μζςα ςε μια νφχτα;Και τι κάνει όλο τον υπόλοιπο το

χρόνο;Και ποιοσ τον βοθκά να φτιάξει τα

παιχνίδια; Και ποφ μζνει;Και γιατί δεν τον βλζπουμε και γιατί…

Σιγά, ςιγά, μια - μια οι ερωτιςεισ Νικόλα μου!

Άςε να ςου πω τθν ιςτορία και αν ζχεισ ακόμθ απορίεσ

κα προςπακιςω να ςου τισ λφςω! Μθ νομίηεισ πωσ κι εμείσ οι μεγάλοι τα

ξζρουμε όλα!Ρρϊτα – πρϊτα το ςπίτι του Αϊ – Βαςίλθ

είναι ςτον παγωμζνο Βόρειο Ρόλο…

Ο Αϊ – Βαςίλθσ ζρχεται ξανά

Με κόκκινο ςκοφφο και γζνια λευκά

με μάτια π’ αςτράφτουν, φατςοφλα

γλυκειάο Αϊ –Βαςίλθσ ζρχεται ξανά

Είναι χοντροφλθσ, γελάει δυνατάμε τα ελαφάκια και τα ξωτικάο Αϊ – Βαςίλθσ ζρχεται ξανά

Με το ζλκθκρο κα φτάςει το βράδυ αργά – αργάδωράκια για να φζρεις’ όλα τα καλά παιδιά

Στισ κάλτςεσ κ’ αφιςει δωράκια πολλά

και ζνα γλυκάκι κα φάει ςτα κρυφάο Αϊ – Βαςίλθσ ζρχεται ξανά

Με το ζλκθκρο κα φτάςει το βράδυ αργά – αργάδωράκια για να φζρεις’ όλα τα καλά παιδιά

Με κόκκινο ςκοφφο και γζνια λευκά

με μάτια π’ αςτάφτουνφατςοφλα γλυκειά

ο Αϊ– Βαςίλθσ ζρχεται ξανά

- Αυτά τα ξζρω! Μζνει ςτθ Λαπωνία ςε ζνα ξφλινο ςπιτάκι μζςα ςτο δάςοσ

και όλο το χρόνο εκεί ζχει χιόνια και κάνει πολφ κρφο.

Γφρω – γφρω ζχει άλλα ςπίτια; Ζχει γείτονεσ όπωσ εμείσ;

Όχι, Νικόλα μου, δεν ζχει άλλα ςπίτια κοντά ςτο ςπίτι του Αϊ – Βαςίλη, είναι το μοναδικό και είναι

καλά κρυμμζνο ςτο πυκνό χιονιςμζνο δάςοσ!Είναι λίγο παράξενοσ ο Αϊ – Βαςίλησ, ξζρεισ! Αν και αγαπάει τόςο πολφ τουσ ανθρώπουσ και κυρίωσ τα παιδιά, δεν θζλει καθόλου να τον βλζπουν! Γι΄ αυτό

και τα δώρα τα φζρνει ςτα παιδάκια αργά το βράδυ! Για να κοιμοφνται όλοι και να μην τον

βλζπει κανείσ! Αν κάποιο παιδάκι κάνει πονηριά και δεν κοιμηθεί για να τον κρυφοκοιτάξει τότε

o Αϊ - Βαςίλησ φεφγει χωρίσ να αφήςει το δωράκι του για το παιδάκι…

We wish you a Merry Christmas

We wish you a Merry ChristmasWe wish you a Merry ChristmasWe wish you a Merry Christmas

and a Happy New Year

Good tidings to you, wherever you are

good tidings for Christmasand a Happy New Year

We’ d all like some cake and candyWe’ d all like some cake and candyWe’ d all like some cake and candy

so bring it right here

We won’ t go until we get someWe won’ t go until we get some We won’ t go until we get some

with a smile of good cheer

- Δε μου λεσ, μαμά, το εργαςτιριό του ποφ είναι; Είναι κοντά ςτο ςπιτάκι του;

Μόνοσ του φτιάχνει τα παιχνίδια μασ; Δεν τον βοθκά κανείσ; Και τα ελαφάκια του;

Το ίδιο το ςπιτάκι του είναι, Νικόλα μου, και το εργαςτιριό του.

Εκεί, όλο το χρόνο, για 360 ολόκλθρεσ θμζρεσ, με τα μαγικά του εργαλεία

που δεν παλιϊνουν ποτζ, μαηί με τα ξωτικά του που τον

βοθκοφν, καταςκευάηει τα παιχνίδια που κα μοιράςει ςτα παιδάκια του

κόςμου. Ξεκουράηεται ελάχιςτα, προςζχει μόνο μθ και τον

δει κανείσ! Στο είπα! Είναι λιγάκι παράξενοσ

Φουμ – φουμ - φουμ

Τρεισ ςοφοί, τρεισ βαςιλιάδεσφουμ – φουμ – φουμ

Τρεισ ςοφοί, τρεισ βαςιλιάδεσφουμ – φουμ - φουμ

Ξεκινιςαν μια φοράκαβάλα ς’ άλογα γοργάζρθμο μακριά περάςαν

νφχτα ςτθν Ιουδαία φτάςανφουμ – φουμ – φουμφουμ – φουμ - φουμ

Το ‘ναν λζγανε Βαλτάςαρφουμ – φουμ – φουμ

Το ‘ναν λζγανε Βαλτάςαρφουμ – φουμ - φουμ

Και το δεφτερο Γκαςπάρ,Μελχιόρ τον τρίτο

που ‘κε πανβαςιλιά μικρό να βροφνε

που γι’ αυτόν γραφζσ μιλοφνεφουμ – φουμ φουμ

φουμ – φουμ - φουμ

Τρεισ ςοφοί, τρεισ βαςιλιάδεσφουμ – φουμ – φουμ

Τρεισ ςοφοί, τρεισ βαςιλιάδεσφουμ – φουμ - φουμ

Στο νεογζννθτο παιδίαςτζρι ολόλαμπρο οδθγείταπεινά το γόνυ γζρνουν

κθςαυρό ςτο βρζφοσ φζρνουνφουμ – φουμ – φουμφουμ – φουμ - φουμ

- Αχ! Μαμά, είναι ςα να τα βλζπω μπροςτά μου όλα αυτά που μου λεσ. Τον Αϊ – Βαςίλθ, τα ξωτικά του, τα μαγικά του εργαλεία … και δε μου λεσ, πϊσ χωράνε ςτο ςπίτι του τόςα πολλά παιχνίδια; Δεν είναι δα και ςαν εργοςτάςιο! Μου είπεσ πωσ είναι ζνα ξφλινο ςπιτάκι ςτο δάςοσ.

- Φυςικά και δεν είναι εργοςτάςιο, Νικόλα μου. Μόλισ γεμίςει με τα πρϊτα παιχνίδια το ξφλινο τραπζηι του, ζρχονται τα ελαφάκια του και τα φυςάνε…

- Τα φυςάνε;

- Ναι, τα φυςάνε, και είναι ςα να εξαφανίηονται! Υπάρχουν, αλλά δε πιάνουν τόπο… ζτςι, τα καινοφρια παιχνίδια που καταςκευάηουν τα βάηουν πάλι πάνω ςτο ξφλινο τραπζηι και…

- Κατάλαβα! Μόλισ ξαναγεμίςει, ζρχονται πάλι τα ελαφάκια και με τθ μαγικι τουσ ανάςα τα ξαναφυςάνε και είναι ςα να εξαφανίηονται…

- Ακριβϊσ!

- Ρω! Ρω! Πλο το χρόνο λοιπόν ζχουν πολφ δουλειά όλοι: Ο Αϊ –Βαςίλθσ, τα ξωτικά του,τα ελαφάκια… υπάρχουν κι άλλοι που βοθκάνε;

Τα Χριςτοφγεννα ιρκαν πάλι

Τα Χριςτοφγεννα ιρκαν πάλι, λα λα λα λα λα, λα λα λα λα τραγουδοφν μικροί μεγάλοι, λα λα λα λα λα, λα λα λα λα

το δεντράκι ςτολιςμζνο, λα λα λα λα λα, λα λα λα λαμε παιχνίδια φορτωμζνο,

λα λα λα λα λα, λα λα λα λα

Κάτω από το γκι φιλάκια, λα λα λα λα λα, λα λα λα λα

αγκαλίτςεσ και δωράκια, λα λα λα λα λα, λα λα λα λα

και ςτο γιορτινό τραπζηι, λα λα λα λα λα, λα λα λα λαθ πουτίγκα που μ’ αρζςει,

λα λα λα λα λα, λα λα λα λαλα λα λα λα λα, λα λα λα λα

- Πχι, Νικόλα μου, είναι μόνο αυτοί και φτάνουν, πίςτεψζ με! Και ξζρεισ, ςυνεργάηονται τόςο καλά μεταξφ τουσ…

- Και πϊσ ξζρει ο Αϊ – Βαςίλθσ τι δϊρο κζλει το κάκε παιδάκι; Δεν μπερδεφεται;

- Μα γι’ αυτό Νικόλα μου του γράφουμε γράμμα και του το αφινουμε κάτω από το δζντρο, για να το διαβάςει και να αφιςει το δωράκι που κζλει το κάκε παιδί

-

- Ζχω μπερδευτεί λιγάκι, πότε διαβάηει το γράμμα;

Κι αν δεν ζχει καταςκευάςει το παιχνίδι που κζλει ζνα παιδάκι ;

- Αχ! Νικόλα μου,

ο Αϊ Βαςίλθσ

πιο καλά από

όλα διαβάηει

τισ ςκζψεισ των παιδιϊν και ξζρει τι παιχνίδια κζλουν. Μετά απλά διαβάηει το γράμμα για να κυμθκεί τι κζλει το ςυγκεκριμζνο παιδάκι και βγάηει το αντίςτοιχο δωράκι από το ςάκο του.

Ο μικρόσ τυμπανιςτισ

Μου ’παν ζλα να πάμε να δεισ (ραπαπα, παμ)

Χριςτόσ γεννικθκε ςτθν άκρθ τθσ γθσ (ραπαπα, παμ)

Κι εγϊ γυρίηω απόψε ςτον ουρανό (ραπαπα, παμ)

τ’ αςτζρι ψάχνω να ’βρω το φωτεινό (ραπαπα, παμ ραπαπα, παμ )

να με πάει ςτο μικρό βαςιλιά (ραπαπα, παμ)πζρα μακριά

(ραπαπα, παμ).

Μεσ τθ νφχτα παιδί μοναχό (ραπαπα, παμ)

τι δϊρο να του φζρω που ’μαι φτωχό (ραπαπα, παμ)

φζρνω το τφμπανο που μόνο κρατϊ

(ραπαπα, παμ)τα κάλαντα να ψάλω για το Χριςτό

(ραπαπα, παμραπαπα, παμ)

το πιο ωραίο τραγοφδι να πω

(ραπαπα, παμ)για το Χριςτό

(ραπαπα, παμ).

Μεσ τθ φάτνθ τα ηϊα ξυπνοφν (ραπαπα, παμ)

κι απζξω ταπεινοί βοςκοί προςκυνοφν

(ραπαπα, παμ)

ςτθσ Ραναγιάσ κρυμμζνο τθν αγκαλιά

(ραπαπα, παμ)χρυςό ςτεφάνι πωσ φορεί

ςτα μαλλιά (ραπαπα, παμ ραπαπα, παμ)

ςαν με βλζπει θ καρδιά μου χτυπά (ραπαπα, παμ)και μου γελά

(ραπαπα, παμ).

- Είναι αλικεια, μαμά, πωσ ο Αϊ – Βαςίλθσ φζρνει δϊρα μόνο ςτα καλά παιδάκια; Και τα παιδάκια που είναι άτακτα κα κάνουν κλιμμζνεσ γιορτζσ; Θα είναι ςα να είναι τιμωρθμζνα;

- Ο Αϊ – Βαςίλθσ, καρδιά μου, είναι καλόσ, αλλά κζλει να είναι και δίκαιοσ! Πχι, δε κζλει κανζνα παιδάκι να κάνει κλιμμζνεσ γιορτζσ. Τα άτακτα, όπωσ ςωςτά τα είπεσ παιδάκια, κα πάρουν ζνα «ςυμβολικό» δωράκι

- Τι κα πει ςυμβολικό δωράκι;

- Συμβολικό δωράκι κα πει πωσ ο Αϊ – Βαςίλθσ κα αφιςει ζνα μικρό δϊρο κάτω από το δζντρο, αλλά δε κα είναι αυτό που ηιτθςε το παιδάκι… απλά κα του αφιςει κάτι , για να μθ μείνει ςτεναχωρθμζνο τοφτεσ τισ γιορτινζσ μζρεσ… και αν τον επόμενο χρόνο το παιδάκι είναι πιο ευγενικό, λιγότερο άτακτο ι ατίκαςο, τότε κα του φζρει το δϊρο που κζλει. Γιατί, Νικόλα μου, να το ξζρεισ δεν υπάρχουν κακά παιδιά! Ραιδιά με κακι ςυμπεριφορά υπάρχουν μόνο!

Χριςτοφγεννα λευκά

Θυμάμαι ςτα παλιά χρόνιακάποια Χριςτοφγεννα λευκά

με ςωρό τα χιόνια ςτα γφρω κλϊνια

παιχνίδια κι όνειρα τρελά.

Χριςτοφγεννα λευκά πάλικαι ξανά είμαςτε παιδιάςε γιορτι μεγάλθ χαρά

πλθμμυρίηει πάλι τθν καρδιά.

Απόψε πζφτουν τ’ αςτζριαμζςα ςτο ςπίτι γιορτινάμ’ ενωμζνα χζρια ξανά

ψάλλουμε το Δόξα Ωςαννά.

Χριςτοφγεννα λευκά πάλικαι ξανά είμαςτε παιδιάςε γιορτι μεγάλθ χαρά

πλθμμυρίηει πάλι τθν καρδιά.

- Για να ςυνεχίςουμε όμωσ τθν ιςτορία μασ! Ρρολαβαίνουν να ετοιμάςουν τόςα πολλά παιχνίδια για όλα τα παιδιά του κόςμου;

- Δουλεφουν , Νικόλα μου, ακοφραςτα από τθν αρχι του χρόνου μζχρι τα Χριςτοφγεννα.

- Από τθν αρχι του χρόνου;

- Φυςικά, ζτςι προλαβαίνουν! Στρϊνονται ςτθ δουλειά από τισ 3 του Γενάρθ, μόλισ ξεκουραςτοφν από το προθγοφμενο ταξίδι τουσ.

Και δουλεφουν αςταμάτθτα μζχρι τα Χριςτοφγεννα. Τθν άγια θμζρα των Χριςτουγζννων ςταματοφν για να γιορτάςουν τθ γζννθςθ του Χριςτοφ, όπωσ όλοσ ο κόςμοσ και από τθν επόμενθ αρχίηει θ προετοιμαςία για το μεγάλο, μαγικό ταξίδι…

Κάλαντα Χριςτουγζννων

Καλιν εςπζραν άρχοντεσαν εί, αν είναι οριςμόσ ςασΧριςτοφ τθ Θεία γζννθςθ

να πω, να πω ςτ' αρχοντικό ςασ.

Χριςτόσ γεννάται ςιμερονεν Βθ, εν Βθκλεζμ τθ πόλει

οι ουρανοί αγάλλονταιχαίρε, χαίρετ’ θ φφςισ όλθ.

Εν τω ςπθλαίω τίκτεταιεν φά, εν φάτνθ των αλόγων

ο βαςιλεφσ των ουρανϊνκαι ποι, και ποιθτισ των όλων.

Σ’ αυτό το ςπίτι που ’ρκαμεπζτρα πζτρα να μθ ραγίςεικι ο νοικοκφρθσ του ςπιτιοφχίλια χίλια χρόνια να ηιςει

- Τι κάνουν δθλαδι;

- Τα ξωτικά ζχουν ετοιμάςει τα παιχνίδια και πρζπει να μπουν ςτο ςάκο του Αϊ – Βαςίλθ.

- Και πϊσ κα χωρζςουν τόςα πολλά παιχνίδια ςε ζνα μόνο ςάκο;

- Νικόλα, μθ ξεχνάσ τα ελαφάκια! Τϊρα αυτά αναλαμβάνουν ζνα ςθμαντικό ζργο!

- Α! με τθ μαγικι τουσ ανάςα!

- Ακριβϊσ! Μόλισ γεμίςει ο ςάκοσ με παιχνίδια…

- Ξζρω, τα ελαφάκια φυςάνε με τθ μαγικι τουσ πνοι…

- Και τα παιχνίδια εξαφανίηονται αλλά υπάρχουν, ζτςι ο ςάκοσ χωράει κι άλλα. Μόλισ ξαναγεμίςει, πάλι τα ελαφάκια φυςάνε και γίνεται το ίδιο μζχρι να χωρζςουν όλα τα παιχνίδια που καταςκεφαςαν τα ξωτικά με τον Αϊ – Βαςίλθ. Τότε φορτϊνουν το ςάκο ςτο μαγικό ζλκθκρο και είναι όλα ζτοιμα για το μεγάλο ταξίδι του ζτουσ…

- Είναι 31 Δεκεμβρίου, ζτςι;

- Ναι, είναι θ τελευταία νφχτα του χρόνου.

Κάλαντα Πρωτοχρονιάσ

Αρχιμθνιά κι Αρχιχρονιά, ψθλι μου δεντρολιβανιά

κι αρχι, κι αρχι καλόσ μασ χρόνοσ εκκλθςιά,

εκκλθςιά με τ' άγιο κρόνοσ.

Αρχι που βγικε ο Χριςτόσ, άγιοσ και Ρνευματικόσ,

ςτθ γθ, ςτθ γθ να περπατιςεικαι να μασ, και να μασ

καλοκαρδίςει.

Άγιοσ Βαςίλθσ ζρχεται, και δεν μασ καταδζχεται,από, από τθν Καιςαρεία,

ςυ' ςαι αρχό, ςυ' ςαι αρχόντιςςα κυρία.

Βαςτά εικόνα και χαρτί, ηαχαροκάντιο, ηυμωτι

χαρτί, χαρτί και καλαμάριδεσ και με,

δεσ και με το παλικάρι.

- Μα πϊσ προλαβαίνει ςε μια μόνο νφχτα να μοιράςει τόςα δϊρα, ςε τόςα παιδιά, ςε τόςεσ χϊρεσ;

- Το ζλκθκρό του, Νικόλα μου, είναι ςα μια παράξενθ μθχανι χρόνου που τον μεγαλϊνει όςο χρειάηεται για να προλάβει να μοιράςει όλα τα δϊρα του. Μόλισ χαράηει τότε θ δουλειά του Αϊ – Βαςίλθ ζχει τελειϊςει και ετοιμάηεται αυτόσ και τα ελαφάκια του για το ταξίδι τθσ επιςτροφισ.

- Για να ξεκινιςει πάλι τθ δουλειά για τον επόμενο χρόνο, ε, μαμά;

- Μόλισ γυρίςει αυτόσ και τα ελαφάκια του, ξεκουράηονται για 2 ολόκλθρεσ μζρεσ και τθν επομζνθ…

- Στισ 3 του Γενάρθ…

- Ακριβϊσ, από τισ 3 του Γενάρθ ςτρϊνονται πάλι ςτθ δουλειά μζχρι τα Χριςτοφγεννα του επόμενου χρόνου.

- Ππου ξεκουράηονται για μια μζρα και μετά αρχίηουν τθ μεταφορά των δϊρων ςτο ςάκο και μετά ςτο ζλκθκρο…

- Κουράηονται πολφ ο Αϊ – Βαςίλθσ και τα ελαφάκια του από αυτό το μακρφ ταξίδι δεν είναι ζτςι, μαμά;

- Φυςικά, Νικόλα μου, επίςθσ πεινάνε πολφ.

- Γιατί πεινάνε;

- Γιατί ξοδεφουν τόςθ ενζργεια. Και ξζρεισ γι’ αυτό και αφινουμε κάτω από το δζντρο ζνα μελομακάρονο, ζνα κουραμπιζ, ζνα κομμάτι πίτα,ζνα μπιςκότο, κάτι ςπιτικό, οπωςδιποτε.

- Γιατί κάτι ςπιτικό; Τι πειράηει να πάρουμε κάτι από το ηαχαροπλαςτείο;

- Καρδοφλα μου, ο άγιοσ δε μασ φζρνει ζτοιμα παιχνίδια από το εργοςτάςιο. Τα καταςκευάηει μόνοσ του με αγάπθ και με φροντίδα. Εμείσ, γιατί να μθν κάνουμε το ίδιο; Να του αφιςουμε φαγθτό που ετοιμάςαμε με αγάπθ και φροντίδα. Ζτςι του δείχνουμε ότι τον κεωροφμε ζνα μζλοσ τθσ οικογζνειάσ μασ, αφοφ μοιραηόμαςτε τισ λιχουδιζσ μασ μαηί του.

- Και τα ελαφάκια του, τι δίνουμε ςτα ελαφάκια του;

- Τι δίκιο που ζχεισ, Νικόλα μου! Είδεσ που κι εμείσ οι μεγάλοι δεν τα ςκεφτόμαςτε όλα;

- Λζω να αφιςουμε καρότα για τα ελαφάκια κι ζνα πιατάκι με λίγθ ηάχαρθ άχνθ από τουσ κουραμπιζδεσ.

- Είναι καταπλθκτικι ιδζα και νομίηω πωσ κα χαροφν πολφ

Τρίγωνα κάλαντα

Τρίγωνα κάλαντα ςκόρπιςαν παντοφκάκε ςπίτι μια φωλιά του μικροφ Χριςτοφ

τρίγωνα κάλαντα μεσ ςτθ γειτονιάιρκαν τα Χριςτοφγεννα

κι θ Ρρωτοχρονιά

Άςτρο φωτεινό κα ‘ρκει γιορτινόμινυμα κα φζρειαπ’ τον ουρανό

Άςτρο φωτεινό κα ‘ρκει γιορτινόμινυμα κα φζρειαπ’ τον ουρανό

Τρίγωνα κάλαντα ςτο μικρό χωριόκαι χτυπά χαροφμενα το

καμπαναριότρίγωνα κάλαντα ςκόρπιςαν

παντοφκάκε ςπίτι μια φωλιά του μικροφ

Χριςτοφ

Τρζχουν τα παιδιά μζςα ςτο χιονιάιρκαν τα Χριςτοφγεννα κι θ

Ρρωτοχρονιάμεσ ςτθ ςιγαλιά ανοίγ’ θ αγκαλιά

κι ζκανε θ αγάπθ τθν καρδιά φωλιά

Τρίγωνα κάλαντα ςκόρπιςαν παντοφ

κάκε ςπίτι μια φωλιά του μικροφ Χριςτοφ

τρίγωνα κάλαντα μεσ ςτθ γειτονιάιρκαν τα Χριςτοφγεννα κι θ

Ρρωτοχρονιά

- Μαμά, είναι αλικεια πωσ ο Αϊ – Βαςίλθσ

- μπαίνει από τισ καμινάδεσ των ςπιτιϊν; Τότε πϊσ μπαίνει ςτα ςπίτια που δεν ζχουν τηάκι;

- Αυτι είναι μια ιςτορία που ξεκίνθςε από τα πιο παλιά χρόνια, τότε που τα ςπίτια είχαν όλα καμινάδεσ… άκου! Αν δεν ζχει τηάκι το ςπίτι τότε τα ελαφάκια του πλθςιάηουν το παράκυρο ι τθ μπαλκονόπορτα του ςπιτιοφ και με τθ μαγικι τουσ ανάςα…

- Α! κατάλαβα! Γίνεται το ίδιο όπωσ και με τα παιχνίδια. Το τηάμι εξαφανίηεται αλλά υπάρχει…

- Ακριβϊσ! Και μόλισ βγει και ανζβει ςτο ζλκθκρο ο Αϊ – Βαςίλθσ αυτά ξαναφυςάνε το τηάμι και γίνεται όπωσ πριν…

- Και πϊσ γίνεται αυτό το ζλκθκρο που πετά ςτον ουρανό να μθν το ζχει δει ποτζ κανζνασ; Κάποιοσ που ταξιδεφει, κάποιοσ που είναι ξενφχτθσ, κανζνασ; Ροτζ; Μιπωσ αυτι θ ιςτορία με τον ΑΪ – Βαςίλθ, τα ξωτικά και τα ελαφάκια δεν είναι και πολφ αλθκινι;

- Αχ! Νικόλα μου, πολλοί άνκρωποι το ζχουν δει το ζλκθκρο όταν πετάει ςτον ουρανό τθν τελευταία νφχτα του χρόνου αλλά επειδι είναι όπωσ είπεσ ξενφχτθδεσ, νομίηουν ότι είναι ζνα αςτζρι, ζνα αεροπλάνο ι μια παραίςκθςθ… ξζρεισ, οι μεγάλοι δεν πιςτεφουν εφκολα τόςο όμορφεσ ιςτορίεσ, Νικόλα μου,…κοίτα με που ςου μιλάω! Είμαι αλθκινι; Κοίτα το δζντρο μασ! Είναι αλθκινό; Κοιτά το όμορφο κζικ που φτιάξαμε! Είναι αλθκινό;

- Αφοφ όλα αυτά είναι αλθκινά και όμορφα ςαν παραμφκι τότε και θ ιςτορία με τον Αϊ –Βαςίλθ, τα ξωτικά του, τα εργαλεία του, το ςάκο του, τα ελαφάκια του και το ζλκθκρό του είναι αλθκινι και όμορφθ ςαν παραμφκι! Χρόνια πολλά, Νικόλα μου

- Καλι χρονιά, μαμά!

Πάει ο παλιόσ ο χρόνοσ

Ράει ο παλιόσ ο χρόνοσασ γιορτάςουμε παιδιά

και του χωριςμοφ ο πόνοσασ κοιμάται ςτθν καρδιά.

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Γζρε χρόνε φφγε τϊραπάει θ δικι ςου θ ςειρά.ιρκε ο νζοσ με τα δϊρα,με τραγοφδια με χαρά.

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Τι κι αν φεφγεισ μακριά μασςτθν καρδιά μασ πάντα ηει

κάκε λφπθ και χαρά μασπου περάςαμε μαηί.

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Πλα γφρω χιονιςμζναόλα γφρω παγωνιά

μα κα λιϊςουν ζνα-ζναμε τθ νζα τθ χρονιά

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά

Καλι χρονιά, καλι χρονιάχαροφμενθ χρυςι Ρρωτοχρονιά