DISFEMIATartamudez

infantil

QUE É A DISFEMIA? A tartamudez é unha alteración que dificulta a fala. Soe

aparecer entre os 2 e 5 anos de edade cando o cativo comenza a falar. Caracterízase por unha falla de fluidez, abundantes interrupcións na súa expresión oral, trabas involuntarias, prolongación e repetición de sons, sílabas, palabras e bloqueos mentras está mantendo un diálogo.

Non é unha enfermedade. É un problema de linguaxe que afecta a un 5% dos nenos-as no mundo e afecta máis aos nenos que as nenas, nunha proporción de 3/1.

A TARTAMUDEZ NO DESENROLO DA LINGUAXE

Moitos cativos en edade escolar presentan problemas de fluidez na súa fala. Estas dificultades poden considerarse normales pois arredor do tercer ano de vida o desenrolo da linguaxe presenta grandes avances:

• Milloran as súas habilidades motoras que lles permiten unha millor pronunciación

• Aumentan o seu vocabulario facendo as frases cada vez máis longas.

• Aprenden as regras conversacionales e respectan os turnos nos diálogos.

Nestes avances inciden tamén o desenrolo emocional e afectivo dentro dunha estructura familiar ,a actitude dos pais-nais, o ritmo de vida, etc.

Os erros normais de fluidez (disfluencia) tamén estarán en relación cas dificultades que atope o neno-as nas áreas que influen no desenvolvemento da comunicación (habilidades lingüisticas, intelectuales, motoras,sociais e emocionais) que poden tardar máis ou menos en desenvolverse.

DISFLUENCIA OU TARTAMUDEZ

Entre os 18 meses e os 7 anos moitos nenos-as atravesan periódos de disfluencia na linguaxe vencellada aos esforzos por aprender a falar. Ata os 3 anos soen repetir sons, sílabas e palabras casi sempre ao principio dunha oración ( unha de cada dez oracións).

Despois dos tres anos soen repetir palabras ou frases enteiras ou expresións de recheo (eh, um…), cambian de tema no medio dunha oración ou deixan oracións sen rematar. Poden manifestar disfluencia en calquer momento sobre todo cando están cansos, nervosos ou apurados para falar. A falta de fluidez pode prolongarse

por varios días ou semáns ou casi desaparecer por semanas ou meses para logo reaparecer. Non soen ser conscientes desa disfluencia e non amosan sorpresa ou frustración.

Os cativos con tartamudez leve poden amosar as mesmos repeticións pero o fan máis a miudo e máis veces en cada oración. Estes nenos-as reaccionan ante a súa disfluencia (parpadean ou pechan os ollos, miran cara un lado…) e esta persiste no tempo, repetíndose nas memas situacións dia tras dia ocasionandolle a miudo preocupación.

Os nenos-as con tartamudez grave amosan tensión, esforzo físico e loita por esconder o seu problema podendo incluso evitar falar. Pode aparecer despois dun periodo de tartamudez leve ou xurdir de súpeto. Esta tartamudez é máis probable que persista.

CARACTERÍSTICAS DA DISFEMIA

• Prolongación e repetición de palabras, sílabas e sons.• Cambios na velocidade da fala.• Alteracións articulatorias.• Uso de muletillas ( mmm, pois,,essto…)• Alteración no tono da coversación.• Alteracións na respiración.• Moita tensión muscular nos órganos encargados da fala.• Aceleración no ritmo cardíaco.• Tremores e nerviosismo.• Vergoña, ansiedade e frustración cando fala. Mutismo,

inhibición

CAUSAS DA TARTAMUDEZ INFANTIL

• Non se sabe con exactitude cal é a causa pero algúns estudios afirman que é unha interrelación entre factores biolóxicos, psicolóxicos e sociais.

• Outros estudios cren que é debido a un factor psicolóxico e que a ansiedade influe de xeito determiñante na fala dos nenos-as.

• Pautas educativas incorrectas tamén poden estar na base deste problema. A presión sobre o neno-a en canto ao seu xeito de falar pode provocar ansiedade e favorecer a aparición da tartamudez.

QUE PODEMOS FACER ANTE UN NENO-A CON DISFEMIA?

Debemos ensinarlles coa nosa actitude e coa nosa linguaxe:

• Creando un clima de seguridade e comprensión cun ambiente relaxado.

• Escoitando sempre ata que rematen as frases.• Falándolles con claridade e articulando ben as palabras.• Ensellándolles: vocabulario, a canalizar a tensión

respirando e cambiando de postura, habilidades sociais, lentificar o ritmo da fala, poesías, cancións, retahílas…

• Evitatando situacións de tensión no ambiente escolar e familiar.

• Transmitindolle seguridade e confianza ao escoitalo.

• Nunca facer burla nin enfadarse pola súa fala.

• Non facelos repetir cando tartamudean.

• Non obrigándolles a falar en alto en situacións que lle crean tensión.

• Non ter aptitudes sobreproctetoras.

• Non etiquetar nunca ao neno-a chamándolle tartamudo.

• Evitar comentarios sobre que non se poña nervioso, que fale máis despacio, que o pode decir millor. Tampoco debemos felicitalo cando o cativo sae do bloqueo, nin facelo repetir cando se atasca. Debemos ignorar o seu xeito de falar pois do contrario pódese sentir avaliado cada vez que fala.

• Non amosar desagrado cando teña un bloqueo, prestando contacto visual e transmitindo tranquilidade.

• Servir de modelo de fala fluída lentificando a nosa fala, facendo pausas entre frases, alongando o comenzo das emisións e reducindo a complexidade das frases e das palabras.

• Reducir as preguntas directas sustituindo estas por comentarios.

• Dedicar tempo a conversar co seu fillo-a dándonos conta de cando quere contarnos algo e seguir cos temas que él propoña sin interrumpilo