CHOROBY I HIGIENAUkładu nerwowego

Kamil Sobieszek

SENWydawać by się mogło, że mózg w trakcie snu jest w stanie spoczynku. Jednakże to właśnie wtedy jest nieprawdopodobnie aktywny. John Medina (neurobiolog) w swojej książce „12 sposobów na supermózg” opisuje to tak:

„Legiony neuronów, terkocząc, przekazują sobie nawzajem elektryczne polecenia zgodnie z Nieustanie zmieniającym się schematem – tym samym wykazując większą aktywność rytmiczną w czasie snu niż w stanie przebudzenia”

Zdarza się mimo wszystko, że ludzie twierdzą, że nawet bez wystarczająco długiego czasutrwania snu są w stanie myśleć trzeźwo i funkcjonować normalnie. Jest to prawda mierzalna. W naszym mózgu znajduje się coś w rodzaju „czasomierza” i jest to jądro nadskrzyżowaniowe części podwzgórza. Ile snu potrzebujemy? Tak naprawdę naukowcy tego nie wiedzą, a uogólnienia niekoniecznie się sprawdzają.

Badacze uważają, że nasz rytm snu i czuwania zależy od genetycznej złożoności mózgu.

Większość ludzi doświadcza popołudniowego zmęczenia, tzw. chwilowej senności, „strefy drzemki”. Niektórzy ludzie odczuwają potrzebę drzemki silniej niż inni. Badania NASA wykazały, że 26-minutowa drzemka poprawia wyniki pilotów o ponad 34 procent.

Hipokamp znajdujący się w mózgu odpowiada za pamięć. Jest to tzw. magazyn informacji. Jego ważną rolą jest przenoszenie informacji z pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej. Sen jest czasem w którym hipokamp przekazuje informacje do kory mózgowej. Hipokamp „uczy się szybko, ale na krótko”, a kora mózgowa „uczy się” dłużej, ale także dłużej przechowuje informacje. Proces uczenia się kory mózgowej zachodzi w fazie głębokiego snu.

Zapotrzebowanie na sen zmienia się wraz z wiekiem. Dzieci w wieku dojrzewania przejawiają tendencję do dłuższego spania, a zwłaszcza porannego. Niektórzy naukowcy twierdzą, że drzemki w szkołach/miejscach pracy powinny być honorowane tak samo jak np. przerwy na posiłek i wypady do łazienki – czyli ukłony w stronę potrzeb biologicznych człowieka.

Hipokamp

STRESStres jest w stanie spowodować, że proces uczenia się zostanie wyłączony. Potwierdziła to seria doświadczeń rozpoczętych pod koniec lat 60-tych przez Martina Seligmana dotyczącaWyuczonej bezradności. Jednakże nie każdy stres źle wpływa na uczenie się. Niektóre jego odmiany poprawiają zdolności poznawcze.

Bardzo trudno było zdefiniować czym jest stres. Pobudzenie fizjologiczne towarzyszące stresowi jest też charakterystyczne dla odczuwania przyjemności, dlatego badacze wysunęli trójczłonową definicję stresu:

PO PIERWSZE PO DRUGIE PO TRZECIE:

Stres musi wywoływać gwałtowną reakcję fizjologiczną mierzalną dla osób trzecich

Czynnik stresujący (nazywany stresorem) musi wywoływać awersję. Doskonale tłumaczy to pytanie: „Czy gdybyś miał możliwość osłabienia lub uniknięcia tego doświadczenia, to byś to zrobił?”

Osoba będąca w stresie nie potrafi zapanować nad stresorem. Im większa utrata kontroli, tym silniejsze odczucie stresu.

Można łatwo poczuć, kiedy nasz organizm reaguje na stres: bije gwałtowanie nasze serce, rośnie ciśnienie, czujemy ogromny przepływ energii. Powoduje to hormon adrenalina. Pobudza ją do działania podwzgórze mózgu. Gdy układ sensoryczny wyczuje stres reaguje podwzgórze i wysyła sygnał do nadnerczy leżących na dachu nerek. Gruczoły zaś uwalniają do krwiobiegu mnóstwo adrenaliny.

Działa tutaj też kortyzol. Jest to druga fala obronnej reakcji na działanie stresorów (w niewielkich dawkach zmiata najbardziej nieprzyjemne objawy stresu i przywraca normalny stan organizmu). Mózg jest najbardziej wymyślnym narządem przetrwania na świecie.

BEZ ELASTYCZNEJ, DOSTĘPNEJ NATYCHMIAST I ŚCIŚLE REGULOWANEJ REAKCJI NA STRESCZEKAŁABY NAS ŚMIERĆ!

Dzisiaj stresów nie mierzymy tak jak dawniej w chwilach spędzonych oko w oko z pumą, lecz w godzinach, dniach, a nawet miesiącach spędzonych w np. dynamicznych miejscach pracy. Nasze organizmy nie są do tego przystosowane. Kiedy niewielkie ilości hormonów skumulują się zaczynają być całkiem szkodliwe.

Hipokamp jest naszpikowany receptorami kortyzolu. Jest więc bardzo podatny ba bodźcestresowe. Jeżeli stres nie jest zbyt silny, to mózg radzi sobie lepiej. Jednakże zbyt silny lub długotrwały stres zaczyna przeszkadzać procesowi przyswajania wiedzy. Jego wpływ może Być niszczycielski. Ludzie w stresie nie radzą sobie z matematyką i nie przetwarzają wydajnieInformacji językowych. Nie potrafią też dobrze adaptować starych kawałków informacji do nowych sytuacji.

Hormony stresu mogą uwrażliwić komórki hipokampa na inne stresy. Mogą rozdzielaćSieci neuronowe, strukturę komórek mózgowych. Są w stanie także przeszkodzić hipokampowiW tworzeniu nowych neuronów. W szczególnych warunkach hormony stresu są w stanie Nawet zabijać komórki hipokampa.

STRES

Pozytywny (krótkotrwały) Negatywny (długotrwały, silny)

Podwzgórze pobudza nadnercza do wydzielania adrenaliny.

Stres krótkotrwały pobudza nas do działania i jesteśmy zdolni do większego wysiłku.

Jest szkodliwy dla organizmu. Czujemy się przytłoczeni i niezdolni do działania.

STRESOR

Reakc

ja orga

nizmu

Powoduje: przyspieszone bicie serca i wzrost ciśnienia.

Krótkotrwały str

es

Długotrwały stres

CHOROBY UKŁADU NERWOWEGO:1. NERWICE – tym terminem możemy nazwać ogólnie wszystkie „zaburzenia nerwicowe”. Podstawowym czynnikiem je wywołującym jest zbyt silny wpływ stresu.

Objawami zaburzeń nerwicowych mogąbyć objawy somatyczne, zaburzenia funkcjiPoznawczych (natrętne myślenie, natręctwa Ruchowe), zaburzenia emocji (fobie, apatia).

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są związane z obsesjami (irracjonalne myśli i zachowania). Często myśli dążą do utrzymywania ściśle określonego porządku i symetrii – występuje wtedy nieustanne myślenie o tym czy plan został wykonany w stu procentach dokładnie/czy wszystko jest dopięte na ostatni guzik, np. kilkakrotne wracanie do domu, aby sprawdzić czy zamknęło się drzwi pomimo ich zamknięcia lub nieustanne mycie rąk.

LECZENIE:• Farmakoterapia, np. TLPD• Psychoterapia

2. DEPRESJE – tak nazywane są zaburzenia nastroju (zaburzenia afektywne). Epizody depresyjne mogą towarzyszyć wielu innym chorobom. Najczęściej depresje mają podłoże endogenne i charakteryzują się obniżeniem nastroju, i przygnębieniem (niekiedy tuszowanym przed innymi), niezdolnością do przeżywania wzlotów i przyjemności, zaburzeniami rytmu snu i czuwania, i obniżeniem napędu psychoruchowego.

Zaburzenia depresyjne

Epizod depresyjny (krócej niż 2 lata, wyraźny początek)

Zaburzenia depresyjne powracające

• Depresja endogenna – uwarunkowana biologicznie

• Egzogenna – jest poprzedzona stresującym zdarzeniem

Dystymia Depresja poschizofreniczna

Po epizodzie psychozy schizofrenicznej

Formy leczenia depresji są różne. Najczęściej jest to farmakoterapia połączona z psychoterapią. Jednakże elektrowstrząsy i fototerapia także należą do metod leczenia zaburzeń depresyjnych.

Nieleczona depresja może doprowadzić do śmierci. Chory nie widząc sensu życia jest w stanie popełnić samobójstwo. Zamożne osoby spełnione zawodowo prowadzą z pozoru szczęśliwe życie, jednakże u osób ze świata showbiznesu bardzo często dochodzi do pojawienia się zaburzeń depresyjnych.

3. UDAR MÓZGU – jeżeli krew dopływa do mózgu w zbyt małej ilości, dochodzi do udaru mózgu, czyli zaburzenia jego funkcjonowania. Człowiek odczuwa wtedy bóle głowy, ma kłopoty ze wzrokiem i słuchem, może występować u niego paraliż. Jeżeli krew nie dopływa do mózgu przez dłuższy czas to udar może zakończyć się nawet śmiercią.

Udar może spowodować również przerwanie naczyń krwionośnych mózgu – dochodzi wtedy do niszczącego neurony wylewu. Jesteśmy w stanie zapobiec udarowi mózgu ograniczając ilość spożywanych tłuszczów zwierzęcych dbając w ten sposób o stan naszego serca i naczyń krwionośnych.

4. CHOROBA ALZHEIMERA – występuje u ludzi w podeszłym wieku. Pojawiają się wtedy u nich zakłócenia w przewodzeniu impulsów nerwowych, ale również dochodzi do obumierania komórek nerwowych. Jest to powodem zaników pamięci i problemów z przyswajaniem nowych informacji.

5. PADACZKA – człowiek ze zdiagnozowaną padaczką co pewien czas traci kontrolę nad swoim organizmem (przewraca się i ma silne drgawki, jego mięśnie się napinają i może wówczas zrobić sobie krzywdę).

6. AUTYZM Spektrum autystyczne obejmuje różne typy osób, które posiadają cechy autystyczne, czyli: zaburzenia interakcji społecznych i komunikacji, ograniczone zainteresowania, powtarzalne zachowanie. Choroby spektrum autystyczne to między innymi: autyzm dziecięcy, zespół Aspergera i autyzm atypowy.

Przyczyny:- genetyczne,- Wrodzona toksoplazmoza- Wiek ojca 40+- Urazy okołoporodowe- Uszkodzenia centralnego układu nerwowego- Dziecięce porażenie mózgowe

Autyzm jest chorobą nieuleczalną. Skutki choroby można złagodzić stosując terapiępsychologiczną w której bardzo ważny jest proces sozjalizacji.

7. STWARDNIENIE ROZSIANE – prowadzi do uszkodzenia istoty białej mózgu i rdzenia kręgowego. Rozpoczyna się zwykle między 20 a 40 rokiem życia, a jednym z pierwszych jej objawów jest zapalenie nerwu wzrokowego, które doprowadza do pogorszenia ostrości wzroku. Pojawiają się też mrowienia, drętwienia i niedowład kończyć oraz zaburzenia równowagi.

8. ZAPALENIE OPON MÓZGOWY/ZAPALENIE MÓZGU – nieleczone może doprowadzić do trwałego uszkodzenia mózgu. Pierwsze objawy tych chorób są podobne do grypy, ale z czasem pojawiają się uporczywe bóle głowy. Schorzenia te mogą powodować trudności w poruszaniu się, a także utratę przytomności.

*wirusy zapalenia mózgu przenoszą kleszcze

Źródła:

warto-nie-warto.plhttp://luszczyca-blog.pl/reframepositive.comi.abczdrowie.plzdrowie.wp.plwp.plWikipediaProzdrowie.pl