Çocuklarımızın Manevi ve Ahlakî Eğitimleri İçin Neler Yapmalıyız?

Çocuklarımızın Manevi Çocuklarımızın Manevi ve Ahlakî Eğitimleri İçin ve Ahlakî Eğitimleri İçin

Neler Yapmalıyız?Neler Yapmalıyız?

1. Kural

İlk İzlenimlerin İlk İzlenimlerin Önemli Olduğunu Önemli Olduğunu

UnutmayınUnutmayın

Çocuğun din eğitiminde en önemli sorumluluk, önce aileye

sonra da eğitimcilere düşer.

Eğitimciler olarak bir takım sorumluluklarımız vardır:

İlk İzlenimlerin İlk İzlenimlerin Önemli Olduğunu Önemli Olduğunu

Unutmayın…Unutmayın…

Hoşgörülü ve Hoşgörülü ve müsamahakar müsamahakar

olun…olun…

“Kolaylaştırınız, güçleştirmeyiniz.

Müjdeleyiniz, nefret ettirmeyiniz.”

Hz. Muhammed (sas)

“Çocuğun küçüklüğünde yaramaz olması,

büyüdüğünde akıllı olacağına bir işarettir.”

Hz. Muhammed (sas)

Din eğitimi esnasında çocuk bazen ilginç ve anlamsız, bazen de dini açıdan

uygun olmayan sorular da sorabilir.

Bu durumda şu hadis hatırlanmalıdır...

“Üç kişinin dinî açıdan sorumluluğu yoktur:

•Büluğa ermeyen çocuk.•Aklını kaybeden kişi.•Uyuyan kimse.”

O halde, Büyüklerin bile, zaman zaman

yapmaktan kaçınamadıkları küçük hatalar ve kusurlar, çocuklar tarafından işlendiğinde, bunlar birer “günah” olarak telkin edilmemelidir.

2. Kural

Dinî PrensipleriBizzat Yaşayarak

Örnek Olun.

““Ey iman edenler! Ey iman edenler! Neden söylediklerinizle Neden söylediklerinizle

yaptıklarınız birbirine yaptıklarınız birbirine uymuyor? Yapmadığınız şeyi uymuyor? Yapmadığınız şeyi

söylemeniz Allah’ın en söylemeniz Allah’ın en hoşlanmadığı şeydir.”hoşlanmadığı şeydir.”

(Saff / 2-3)

Çocukluk döneminde verilecek din eğitiminde uygulanan metotlar içinde

en ideal olanı, • Çocuğu ibadete teşvik etmek, • birlikte ibadet etmek • ve ardından sohbetle anlatmak”tır.

Çünkü çocuk, kendisine verilen nasihatlerden

ziyade, çevresinin yaşantısını ve hareketlerini gözler ve onları taklit eder.

Eğitimciler, ibadetleri bizzat yaşayarak çocuklara örnek

olmalıdır.

İbadet hususunda çocuğa örnek olmalı, teşvik ederek ibadetlere iştiraki

sağlanmalıdır.

Duâlar ve sûreler,

ilgi uyandırılarak ezberletilmelidir.

Çocuklar camilerin manevi havasını teneffüs etmelidirler.

Mehmet Âkif Ersoy’dan Anlamlı bir

hatıra...

3. Kural

Çocukları Tanımaya

Çalışın.

Bir marangoz, işlediği ahşabın cinsini bilmek zorundadır.

Bir çiftçi, ektiği tarlanın toprağını tanımak durumundadır.

Eğitimciler de çocuk ruhunu tanımak

mecburiyetindedir.

Çünkü, her çocuk ayrı bir dünyadır, ayrı bir âlemdir.

Bu bilinmezlerle dolu dünyayı keşfetmeden,

başarılı olmayı beklemek bir hayaldir.

Çocukların dünyasını keşfedebilmek için

en büyük yardımcımız

“sevgi”; “şefkat” ve “ilgi” olmalıdır.

“İnsanlara anlayabilecekleri şekilde konuşunuz.”

Hz. Muhammed (sas)

Çocuk Ruhunu Bilmenin Önemi

Çocuklara Göre Yaşanan Her şey Bir

Oyundur...

Çocuklara göre namaz kılmak da bir “oyun” oynamak gibidir.

4. Kural

Çocuklara Önce Allah Sevgisinden

Bahsedin.

Gerçek hayatta yaşanmış örnekler...

Küçük Ayşe’nin Cevabı...

Köye Gitmek İsteyen Çocuk...

Tavana Ateş Eden Çocuk...

O halde,Eğitimcilerin, çocuğun hatalı bir hareketini gördükleri zaman onu “Allah seni cehennemde yakar/ gözünü kör eder/ taş yapar” vb.

ifadelerle vazgeçirmeye çalışmaları, çocuğun ruh sağlığı ve gelecek hayatı

açısından son derece zararlıdır.

Çünkü çocuklar “Allah Korkusu”

duygusuyla dünyaya gelmezler.

Çocukların tertemiz kalplerine ve berrak zihinlerine öncelikle

“Allah sevgisi” doldurulmalıdır.

Çocuklar her isteğini Allah’tan isteyecek şekilde O’nun sevgisiyle

dolu olmalıdır.

Çocuklara, cehennemden bahsetmek onların ruhunda

olumsuz etki bırakabilir. Vicdan duygusu gelişinceye (9-10 yaşlarına) kadar onlara

cehennemden bahsedilmemelidir.

Çocuklara cennetten ve cennette sunulacak nimetlerden sık sık bahsedilebilir.

5. Kural

Çocukların Çocukların Gönlüne Hitap Gönlüne Hitap

Edin.Edin.

Kur’ân-ı Kerim’de babanın oğluna hitap tarzının, sevgi ve şefkat

ifadesi olan,

“Yâ Büneyye” (Yavrucuğum, oğulcuğum)

şeklinde olduğu görülür.

Dolayısıyla, onlara hitap ederken “Benim güzel evlatlarım”

“Benim çalışkan öğrencilerim”şeklinde gönüllerini kazanmaya yönelik ifadeler kullanılmalıdır.

Çocuklara, yaşlarına uygun olarak,

Peygamberimizin ve diğer Peygamberlerin hayatından yaşanmış hatıralar okunmalıdır.

Çocuklara uygun çizgi filmler seyrettirilerek

onların ideal şahsiyetleri tanımasına imkân

sağlanmalıdır.

Çocuklara, bazı şiirler ve ilahi sözleri

ezberletilmeli ve bunlar zaman zaman onlara

okutulmalıdır.

Çocuklara, yaşlarına uygun olarak, bazı

dualar ezberletilmeli ve bunlar belirli zamanlarda

okutulmalıdır.

Ezan DuasıYemek Duası

Namaz Tesbihatıgibi dualar öğretilmeli ve

okutulmalıdır.

7. Kural

Zaman zaman Zaman zaman Mükâfat Verin.Mükâfat Verin.

Kur’ân-ı Kerim, daha ziyade “Mükâfatlandırma” prensibine dayalı

bir eğitim anlayışını tavsiye eder. Hz. Peygamber de maddî-manevî türlerine başvurarak, çocukları her

zaman ödüllendirmiştir.

İmam Gazâli ve diğer İslâm eğitimcileri de, iyi hareketlerinden

dolayı, çocukların çeşitli hediyelerle ödüllendirilmeleri

gerektiği görüşündedirler.

En değerli mükâfat türleri “sevgi ve ilgi göstermek”“güzel sözlerle övmek”

“takdir ve tebrik etmek”şeklinde manevî mükâfatlardır.

Yaptıkları olumlu davranışlar ve ibadetler sonunda çocuklar mutlaka

takdir ve tebrik edilmelidirler.

8. Kural

Çocuklara Çocuklara Fiziksel Cezalar Fiziksel Cezalar

Vermeyin.Vermeyin.

!!

Kur’ân-ı Kerim’de çocukların Kur’ân-ı Kerim’de çocukların dövülmesiyle ilgili hiçbir ayet dövülmesiyle ilgili hiçbir ayet

bulunmamaktadır. bulunmamaktadır.

Hz. Peygamber de hayatı boyunca hiçbir çocuğu

dövmemiş, bilakis onlara gösterilmesi gereken sevgi ve şefkatin en güzel örneklerini

vermiştir.

Ağır baskı ve dayak, çocuğun kişiliğini ezmek,

kendine güvenini yok etmek, yalana ve ikiyüzlülüğe sevk

etmek gibi kötü ahlâki sonuçlara yol açar.

Çocuklar başkalarının yanında fiziki cezalarla rencide edilmemelidir.

Eğitimci – çocuk ilişkisini zedeleyen bir ceza türü olan dayak, sağlıklı bir din eğitimi ve öğretimine

engeldir.

Dayak ve baskıyla verilen din eğitimi, bu baskının ortadan kalktığı yıllar olan ergenlik öncesi ve ergenlik döneminde, çocuğun ibadetleri terk

etmesine ve dinî değerlere sırt çevirmesine sebep olabilir.

Ceza vermek gerektiğinde, en uygun olanı,

Sevgi ve ilgi göstermemek’tir.

Gerektiğinde Tenkit ve uyarı

cezası denenmelidir. Ancak,Azarlama

cezasıyla yetinilmelidir.

! Unutmayın:

Dayakla Din Eğitimi

Olmaz