PSYCHODYNAMICZNE PODEJŚCIE DO OSOBOWOŚCI (1) : NEOPSYCHOANALIZ A

PSYCHODYNAMICZNE PODEJŚCIE DO OSOBOWOŚCI (1): NEOPSYCHOANALIZA

Przedstawiciele: K. Horney, H. S. Sullivan, E. Fromm, E. Erikson, H. Hartmann, D. Rapaport, M. Klein

CECHY WSPÓLNE: 

1. utrzymanie dynamicznego, topograficznego, i strukturalnego punktu widzenia na życie psychiczne (np. u K. Horney, H. Sullivan)

2. Odrzucenie koncepcji libido jako głównego czynnika rozwoju;

3. Koncentracja na lęku neurotycznym i mechanizmach obronnych jako podstawowym źródle zaburzeń w rozwoju osobowości (np. K. Horney, lęk podstawowy);  

4. Podkreślenie roli interakcji społecznych i podejmowania ról w rozwoju charakteru i zaburzeń osobowości (np. H. S. Sullivan, K. Horney, E. Erikson);

5. Analiza roli kultury i przemian społecznych w kształtowaniu się osobowości (np. E. Fromm);

6. Zmiana koncepcji ego z mediatora na:- źródło autonomicznych motywów

(H. Hartmann);

- twórczy "integrator" naszego doświadczenia (A. Adler);

- self, obraz własnej osoby (H. S. Sullivan);  

7. Zmiana poglądu na rolę doświadczeń: Nie tylko wczesnodziecięce, ale i aktualne;

8. Podkreślenie roli wyobrażeń dotyczących własnej przyszłości (celów, planów, idealnego obrazu własnej osoby) dla rozwoju osobowości;

9. Zmiana koncepcji terapii (bardziej aktywna interakcja pacjent-terapeuta; mniejsza dyrektywność terapeuty; większe zaangażowanie behavioralne i emocjonalne pacjenta - np. granie ról, katharsis, terapia grupowa).

ZNACZENIE PSYCHOANALIZY DLA PSYCHOLOGII OSOBOWOŚCI

• Zmiana koncepcji zachowania: zachowanie „upersonalizowane” - komunikowanie znaczeń.

• Odkrycie nieświadomych dynamizmów.

• Powstanie nowoczesnej psychoterapii. 

• Zaakcentowanie dynamicznego, rozwojowego, i adaptacyjnego punktu widzenia na osobowość.

 • Osobowość jako regulator stosunków Ja-Świat i

regulator sfery popędowej (teoria ego).

PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA

AKADEMICKA.

PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA HUMANISTYCZNA.