1ο Γυμνάσιο Χίου Άνοιξη 2015

Οι μαθητές του Α3 εμπνέονται

από το βιβλίο της Αγγελικής Συρρή-Στεφανίδου

και δημιουργούν…

Λες και ήταν χθες…

Τα γλυκίσματα γέμιζαν με θεσπέσιες μυρωδιές τις αυλές, τους δρόμους και τα σπίτια, καθώς οι λαμαρίνες πηγαινοέρχονταν στο φούρνο, που εκείνες τις μέρες ήταν το κέντρο της γειτονιάς κι όπου η «ελλανόδικος επιτροπή», με πρόεδρο τη «φουρναριά» (τη γυναίκα του φούρναρη) και μέλη τα «λαδικά», (τις κατά τον Παπαδιαμάντη κουτσομπόλες), έκρινε με αυστηρότητα τις δημιουργίες της κάθε νοικοκυράς κι ανάλογα έδινε τα «βραβεία» και τις «εύφημες μνείες» στις υπερπαραγωγές…

Δέσποινα Τρομπούκη

Με μάγευε η θωριά της αναμμένης πυρήνας. Το κάθε της μικρό καρβουνάκι, καθώς φούντωνε και λαμπάδιαζε μεταδίδοντας τη φωτιά και στο διπλανό του, είχε της λάβας τη λάμψη και τη θέρμη. Δυστυχώς, είχε και την ίδια κατάληξη, αφού η μεγάλη φούντωση γρήγορα το κατάκαιγε –όπως η φλόγα του πάθους κατακαίει τους πιο πολλούς έρωτες και τα περισσότερα όνειρά μας- και τ΄άφηνε, τελικά, μια γκρίζα, κρύα και μουντή στάχτη, που αχιλιά τη λένε ή αλισίβα.

Ασπασία Τριανταφύλλου

Με οδηγό τη φαντασία

και βοηθό την απλότητα

νιώθεις πως θα μείνεις

πάντα στην αιωνιότητα…

Καλλιόπη Φιστέ

Χορέψετε, χορέψετε, παπούτσια μη λυπάστε…

Με οδηγό τη φαντασίακαι βοηθό την απλότητανιώθεις πως θα μείνεις πάντα στην αιωνιότητα.

Με το που’ μπαινε ο Φλεβάρηςο χρόνος άρχιζε να σταματάειη φωνή του μπαμπά στ΄ αυτιάότι έφερνε σερπαντίνες και κομφετί για τα παιδιά.

Βγάζεις διάφορα μυστικάαπό πράγματα παλιάαπό άχρηστα ρούχα, τούλια και όλα αυτάβγάζεις θαύματα απερίγραπτα.

Οι μουτσουναριές με τις γελοίες εκφράσεις

ήταν αυτές που έκλεβαν τις παραστάσεις

Όλος ο κόσμος με χαρά και ευθυμία

τα παιδιά με χαμόγελα στα θρανία.

Το κυνήγι της σύλληψης μόλις είχε ξεκινήσει,

ο ανταγωνισμός δεν ήταν αυτό που θα κυβερνήσει

παρά μόνο η μοναδικότητα ήταν αυτό που θα μας κερδίσει.

Και δώστου τα πόδια μας στο ρυθμό

και χιπ και χοπ

από το σχολείο μέχρι της γιαγιάς το σπιτικό

πάνω κάτω θα χοροπηδώ!!!

Αχ και τι δε θα’ δινα για να επιστρέψω στα παλιά!

Μαρκέλλα Φαφαλιού

• Η μαμά μας […] πρωί πρωί με την αυγούλα της πρώτης του Μάρτη, ερχόταν πάνω απ’ το κρεβάτι μας, σήκωνε τα ζεστά μας παπλώματα κι έτσι που έβρισκε εκτεθειμένα κι ανυπεράσπιστα τα παχουλά μας οπίσθια, άρχιζε να τα κτυπά –τρόπος του λέγειν, τώρα- με μια τρυφερή κληματόβεργα […], ευχόμενη να μεγαλώσουμε και να θεριέψουμε όπως τα νέα βλαστάρια της κληματαριάς μας!

«Μόλα καλούμααααα…Μόλα καλούμαααα…»

Θάνος Στουπάς

Αυτή τη συνύπαρξη μέσα μας του καλού και του κακού, της δύναμης και της αδυναμίας, του θανάτου και της αθανασίας, ασυνείδητα και σιγά-σιγά τη μαθαίναμε, βλέποντας με δάκρυα στα παιδικά μας μάτια κι αγωνία στην αθώα μας ψυχή τον ίδιο το Χριστό, το γιο του Θεού, ν΄ ανεβαίνει τον Γολγοθά, εξαθλιωμένος, καταματωμένος κι εξευτελισμένος, να σταυρώνεται και να πεθαίνει στο σταυρό σαν κακούργος και να ενταφιάζεται τελικά σαν όλους τους ανίσχυρους και τους θνητούς.

Μιχάλης Τσαγρής

Οι πρώτες αναμνήσεις μου από την ακολουθία της Ανάστασης είναι γεμάτες λάμψεις κι απανωτές εκρήξεις, φόβο ανακατεμένο με θαυμασμό, νύστα κυνηγημένη από την περιέργεια και τσουγκρίσματα μπερδεμένα μ’ αγκαλιές και φιλιά, εκεί, στα ριζά του Αίπους, στον αυλόγυρο της εκκλησιάς του Αγίου Μακαρίου.

Φώτης Φακούδης

Ήρθεν ο Λάζαρος,

ήρθαν τα Βάγια…

Νίκος Φωκιανός

Παναγιώτης Φώτης

Παναγιώτης ΤσιουκαντάναςΗ μαμά καθαρίζει και κοπανίζει το αλάτι

Όμως τα χρόνια πέρασαν και μείναν οι αναμνήσεις από τις περιπέτειες στην αγκαλιά της φύσης

Κωνσταντίνος Σφήκας

Παιχνίδια στη φύσηΈφτασε το φθινόπωρο και έπεσε η βροχούλακαι με χαρά γεμίζουμε σαλιάκους τη σακούλα.

Το άσπλαχνο το χέρι μας τους πιάνει με τη μια,αφού για την κοιλίτσα μας θα είναι νοστιμιά!

Την ώρα πια του τραπεζιού, ρουφάμε και βουτούμεκαι τη μαμά που τα’φτιαξε θερμά ευγνωμονούμε

Αυτό ήταν το παιχνίδι μας και η διασκέδασή μας,μα όταν άλλαζ’ η εποχή, άλλαζε κι η ζωή μας.

Καλοκαιράκι έφτασε κι οι τζίτζικες γλεντάνεμα όταν τους μαζέψουμε οι γάτες θα τους φάνε.

Όμως τα χρόνια πέρασαν και μείναν οι αναμνήσειςαπό τις περιπέτειες στην αγκαλιά της φύσης…

Η μια [πλευρά] ήτανε σε χρώμα βυσσινί του αιμάτου, με κεντιές βαλμένες με τέτοια τέχνη από τον παπλωματά που σχημάτιζαν μαργαρίτες. Από την άλλη πλευρά είχε χρώμα χρυσαφί […] Στην πλευρά του προσκέφαλου είχε και τη «μάρκα», ένα σύμπλεγμα του Ξ και του Α που σήμαινε Ξανθή Αμπαζή κι ήταν κεντημένη σ΄όλα τα προικιά της μαμάς μου…

Οι αμανίτες φουσκώνουν τέτοιο καιρό κάτω από τα πεύκα στα βουνά μας και βγάζουν ανάμεσα απ’ τα φρύγανα τα σκουφάκια τους, τα οποία είναι καμιά φορά σαν πιατάκια του γλυκού μεγάλα!

Κλάιντι Τσαρία

Κατερίνα Φωκιανού

Όλγα Τριανταφυλλάκη

Κυρία Αγγελική, σας ευχαριστούμε γι’ αυτό το ταξίδι!

1ο Γυμνάσιο Χίου – Τμήμα Α3Επιμέλεια: Δέσποινα Γεμέλου

Μουσική: Το βαλς του γάμου (Ελ. Καραΐνδρου), Το βαλς των χαμένων ονείρων (Μ. Χατζιδάκις)