Մխիթար Գոշ

Դավիթ Պողոսյան 5-2 Դասարան

Մխիթար Գոշ (1130, Գանձակ

 - 1213,), հայ մտածող–գիտնական, օրենսդիր, առակագիր, հոգևորական, մանկավարժ, հասարակական գործիչ։ Մխիթար Գոշի առականերով 12–րդ դարի հայ գրականության մեջ մուտք է գործել ժողովրդական բանարվեստի տեսակը՝ առակը, որն իր հետ բերել է նաև ժողովրդական ոգի ու մտածողություն, ազդարարելով գրականության աշխարհա-կանացման մի կարևոր փուլ։

Փոքրիկ Ինֆորմացիա

Առակ

Մի արջ ձեռքը մտցնում էր մրջնանոցի մեջ, հանում և լպստում մրջյուներին: Մրջուները հավաքեցին մեղուներին, պիծակներին, մժեղներին,իշամեղուների, կրետներին և սկսեցին ծակծկել արջի աչքերը և ականջները… նա ցավից բերանը բացեց ու գոռաց, իսկ միջատները մտան նրա փորը և սկսեցին ծակծկել նրա աղիքները: Նա ստիպված սողաց գետի մոտ… և չափից ավելի շատ սուզվեց ջրի մեջ ու խեղտվեց։

Կենսագրություն

Սովորել սկսել է ծննդավայրում։ Չափահաս դառնալով՝ ձեռնադրվել է կուսակրոն քահանա։ Աշակերտել է Հովհաննես Տավուշեցուն և ստացել վարդապետի կոչում։ Այնուհետև Մ. Գոշը գնացել է Կիլիկիա։ Թաքցնելով վարդապետական աստիճան ունենալը, ուսանել է Սև լեռան երևելի գիտնականների մոտ և վերստին ստացել վարդապետի աստիճան։

Կենսագրություն

Վերադառնալով հայրենիք՝ սկզբում ապրել է Գանձակում, սակայն ինչ-ինչ տարաձայնու-թյունների պատճառով նրա և Աղվանից Ստեփանոս կաթողիկոսի հարաբերությունները սրվել են, և Մ. Գոշը տեղափոխվել է Հաթերքի իշխան Վախթանգի մոտ Խաչեն, այստեղից էլ՝ Նոր Գետիկի վանքը։ Որոշ ժամանակ անց երկրաշարժից ավերվել են վանքն ու շրջակա գյուղերը։