Παίδες Ροδίων Τεύχος 14

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2012ΠΑΙΔΕΣ ΡΟΔΙΩΝ 1

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ

ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ»

14ΤΕΥΧΟΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 20120.10 ΕΥΡΩ

ΠΑΙΔΕΣ ΡΟΔΙΩΝΑΠΡΙΛΙΟΣ 20122

Καλώς ορίσαμε!Στις σελίδες μας συνομιλούμε χωρίς… λεξικό με τον κ. Γεώργιο Μπαμπινιώτη και βαδίζουμε

στα μονοπάτια της γλώσσας μας. Γνωρίζουμε αυστριακούς μαθητές και νιώθουμε την αγάπη τους

για το ελληνικό πνεύμα. Συναντάμε τον κ. Βασίλη Παπαθεοδώρου και ακούμε

«Στη διαπασών» τις λογοτεχνικές του προσεγγίσεις. Φιλοξενούμαστε από την Υπηρεσία Αιμοδοσίας του Γ.Ν. Ρόδου και θαυμάζουμε την προσφορά ζωής.

Υποδεχόμαστε τον κ. Νίκο Καβουκλή και μοιραζόμαστε τις γνώσεις και τις διακρίσεις του

στη σκοποβολή. Μαγειρεύουμε με τον κ. Δημήτρη Μαυρίκο και γευόμαστε τη «χρυσή»

γαστρονομική δημιουργία του. Μιλάμε με τον κ. Θανάση Ρούστα και μαθαίνουμε για την

τουριστική κίνηση στο νησί μας. Και άλλα πολλά!

περιεχόμενα

Καλές Αναγνώσεις!

Χρυσάνθη ΡιζοπούλουΚωνσταντίνος Σαρούκος

Δημήτρης Ρούστας

Μαρία Σκορδίλη

Παναγιώτα Κλείδωνα

Μιχάλης Κακλιός

Γιώργος ΚουμέντοςΑλέξανδρος Αληβάνης

‘Αννα Νικολιδάκη

Μαρία Σπυρίδη

Στράτος Κούκουρος

Αιμίλιος Γιώρτσος

Γιώργος Καζουλλάκης

ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ, 85100, ΡΟΔΟΣΤΗΛ.: 22410 0 1400, FAX: 22410 60751

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΒούλα ΖάχουΜάρα Κάκκαρη Ιωάννα Ροδίτη

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΓεωργία Καζούλλη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ»

ΕΚΤΥΠΩΣΗΜιχ. & Ηλ. Κλαδάς

Γιώργος Αναστασιάδης

Στίχοι...

Νικηφόροι 3

Με τους λειτουργούς της Υπηρεσίας Αιμοδοσίας του Γ.Ν. Ρόδου 4-5

Δοκιμάζοντας το «χρυσό» πιάτο του Δημήτρη Μαυρίκου 6-7

«Στη διαπασών» με τον Βασίλη Παπαθεοδώρου 8-9

Με τους φίλους μας από την Αυστρία! 12-13

Tη γλώσσα και τα μάτια σας!Πατώντας στα μονοπάτια της γλώσσας μας με τον καθηγητή κ. Γεώργιο Μπαμπινιώτη 10-11

Σχολείο εν δράσειΗμερίδες 14-15

Πάντα εύ-στοχος! Νίκος Καβουκλής 16-17

ΞΕΝΙΑ ΡόδοςΟ Θανάσης Ρούστας μιλάει για τη φιλοξενία στον τόπο μας 18-19

i n f o @ R P s c h o o l . g r


εντέχνως

Tο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ανακήρυξε το 2012 «‘Ετος Βρεττάκου» τιμώντας τον λάκωνα λογοτέχνη, κριτικό, μεταφραστή, αγωνιστή και ακαδημαϊκό, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννησή του. Λαμπρύνουμε, λοιπόν, τις σελίδες μας με αποσπάσματα ποιημάτων του μεγάλου έλληνα λογοτέχνη. Του λογοτέχνη που επικεντρώθηκε στον άνθρωπο, υπηρέτησε την ποίηση, ύμνησε την ομορφιά της φύσης, ανέδειξε την ελληνικότητα μέσα από τη γλώσσα, τόνισε την ουσία του πολιτισμού. Που με την ελεύθερη φαντασία και τις λυρικές ονειροπολήσεις του εξακολουθεί να συγκινεί τους αναγνώστες. Ο Νικηφόρος

Βρεττάκος (1912-1991) έγραψε ποιήματα και πεζά, μετέφρασε έργα ξένων λογοτεχνών. Ο λογοτέχνης που «χωρίς την ποίηση δεν θα είχε τίποτα για να ζήσει» τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1940, 1956, 1982), το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη (1974) και το Αριστείο Γραμμάτων από την Ακαδημία Αθηνών (1982). Το 1982 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1991 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως φύση ευαίσθητη και συναισθηματική ο Νικηφόρος Βρεττάκος ντύνει τα δημιουργήματά του με τρυφερότητα και φαντασία, δίνει στους στίχους του ρυθμό και τις αράδες του φως. Τα έργα του τραγουδιστή της ειρήνης και της αγάπης, του κήρυκα της παγκόσμιας συναδέλφωσης, διέπονται από γνήσιο ανθρωπισμό.

Στίχοι... Nικηφόροι

Ἒχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕνανοὐρανό κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου.Θὰ μποροῦσα, ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἒλεγαποὺ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω.Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου, μὴ μὲ ρωτήσετε.

Εἶμαι μιὰ τόσο φλύαρη ψυχή! Ὦ, μὴ μοῦ λέτεπὼς δὲ μιλῶ. Οὒτε στιγμὴ δὲ σταματᾶ ἡ φωνή μου.

Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσαστοὺς γαλάζιους διαδρόμουςσυναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺςμιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴδὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνεμεταξύ τους μὲ μουσική.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲςτῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαννοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπωςτὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ᾿ ἔγινεὍμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλιακι ἄλλα κοσμήματα.

Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.

Ἐπιστρατέψετε τὴν αἰωνιόττητα, ἀνάβονταςψηλότερα ἀπ᾿ ὅλα, πάνω ἀπ᾿ τὸ ἕτοιμοβάραθρο, τὸ ἄστρο: «Ἀνθρώπινο μέτωπο!»...


Παίδες Ροδίων: Καλημέρα!Αριστέα Ξυπολιτάκη: Καλημέρα παιδιά. Καλωσορίσατε! Είμαι η Αριστέα Ξυπολιτάκη, Επισκέπτρια Υγείας. Θα σας μιλήσουμε για την αιμοδοσία με τη συνάδελφό μου την Αργυρώ Παυλίδη, ενώ μαζί μας βρίσκεται η υπεύθυνη του τμήματός μας, η κ. ‘Αννα Ζουρούδη, και ο επιμελητής, κ. Ευάγγελος Αγγέλου. Θα σας ξεναγήσουμε και στους χώρους της υπηρεσίας. Σιγά-σιγά τα βηματάκια, ένα-ένα, για να μην μπερδευτούμε κιόλας. Θα πηγαίνουμε έτσι ομαδικά… Π.Ρ.: Εδώ πού είμαστε;Α.Ξ.: Εδώ έρχονται οι αιμοδότες πριν δώσουν αίμα με την ταυτότητά

τους -γιατί, για να μπορεί κάποιος να γίνει εθελοντής αιμοδότης, πρέπει να είναι από 18 έως 65 χρονών- και συμπληρώνουν το δελτίο αιμοδότη. Η γιατρός ελέγχει το ιστορικό τους, τον αιματοκρίτη τους, δηλαδή αν έχουν αρκετή ποσότητα αίματος στον οργανισμό τους, την πίεσή τους και εξασφαλίζει ότι έχουν φάει, τουλάχιστον 2 ώρες πριν, έχουν κοιμηθεί και δεν έχουν πάρει κάποιο φάρμακο.Π.Ρ.: Και εάν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, δίνουν αμέσως αίμα;Αργυρώ Παυλίδη: Ναι. Τότε ο αιμοδότης έρχεται σε αυτόν τον χώρο. Εμείς κολλάμε κωδικούς στα ειδικά σωληνάρια και τοποθετούμε τον ασκό σε ένα μηχάνημα που τον κινεί, γιατί ο ασκός έχει αντιπηκτικό. Δένουμε το χέρι, ψηλαφούμε, βρίσκουμε τη φλέβα

και κάνουμε αντισηψία με μπεταντίν. Λαμβάνουμε δείγματα από τα οποία διαπιστώνουμε την ομάδα αίματος και ελέγχουμε για διάφορα νοσήματα. ‘Οταν συγκεντρωθεί η απαραίτητη ποσότητα αίματος στον ασκό, 450ml, κάνουμε διακοπή της ροής. Ο αιμοδότης δεν φεύγει κατευθείαν. Του δίνουμε μικρό γεύμα με φρυγανιά, τυράκι και χυμό.Α.Ξ.: Να διευκρινίσουμε ότι όλα είναι αποστειρωμένα και μίας χρήσεως. ‘Ο,τι πετάμε σε αυτό το κίτρινο κουτί δεν καταλήγει με τα κοινά απορρίμματα, αλλά καίγεται στον κλίβανο. ‘Ο,τι χρησιμοποιείται είναι καινούργιο και ανοίγεται μπροστά στον αιμοδότη. Π.Ρ.: Να ένας αιμοδότης! Αιμοδοσία live! Δίνετε αίμα για συγκεκριμένο λόγο;Εθελοντής Αιμοδότης: ‘Οχι. Δίνω εθελοντικά κάθε τρεις μήνες.

Π.Ρ.: Χρειαστήκατε κάποτε αίμα εσείς ή κάποιο μέλος της οικογένειάς σας; Ε.Α.: ‘Οχι. Π.Ρ.: Πονάει;Ε.Α.: ‘Οχι, όχι, τίποτα. Π.Ρ.: ‘Εχετε κάποιο πρόβλημα μετά;Ε.Α.: ‘Οχι, πάω στη δουλειά κανονικά. Π.Ρ.: Σας ευχαριστούμε… Και τι γίνεται το αίμα του εθελοντή;Α.Π.: Λοιπόν, από έναν ασκό αίματος δεν παίρνουμε μόνο το αίμα αλλά το πλάσμα και τα αιμοπετάλια, γι΄ αυτό μπορούν να μεταγγιστούν 3 άνθρωποι. Ο διαχωρισμός γίνεται με φυγοκέντρηση του ασκού του αίματος, κατά την οποία τα ερυθρά αιμοσφαίρια μένουν κάτω και το πλάσμα πάνω. Για να κρατήσουμε, βέβαια, το πλάσμα πρέπει να είναι καθαρό.Α.Ξ.: Τα αίματα φυλάγονται σε συντήρηση στους 4-5οC και ανάλογα με το αντιπηκτικό κρατάνε 35-42 ημέρες. Τα αιμοπετάλια πρέπει να είναι σε συνεχή ανακίνηση και κρατάνε μόνο 5 ημέρες. Το πλάσμα διατηρείται στους -41οC και κρατάει έναν χρόνο στην κατάψυξη.Π.Ρ.: Ο εθελοντής αιμοδότης δίνει το αίμα του σε ασθενή με την ίδια ομάδα; Α.Π.: ‘Οχι. Βέβαια, το αίμα του αιμολήπτη πρέπει να είναι συμβατό με το αίμα του αιμοδότη. Η διαπίστωση γίνεται με μία τεχνική, το ταίριασμα, όπως λέμε, του αίματος, και με μία άλλη διαδικασία, για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα προκληθεί αντίδραση στον οργανισμό του λήπτη. Π.Ρ.: Το Νοσοκομείο της Ρόδου πόση ανάγκη αίματος καλύπτει; Ευάγγελος Αγγέλου: Γύρω στις 8.500 μονάδες τον χρόνο. Υπάρχουν οι πάγιες ανάγκες, δηλαδή οι μηνιαίες, και οι έκτακτες, αυτές που προκύπτουν από τα επείγοντα περιστατικά. Οι πρώτες αφορούν το τμήμα της μεσογειακής

Στις 28 του Νοέμβρη πήγαμε στο Νοσοκομείο της Ρόδου, για να ενημερωθούμε για τη διαδικασία της αιμοδοσίας. Μας υποδέχθηκαν τρεις όμορφες κυρίες με άσπρες ποδιές και αμέσως μας έκαναν να αισθανθούμε άνετα, τόσο άνετα που είχαμε και δύο μικρά... λιποθυμικά επεισόδια! Ξεναγηθήκαμε στους χώρους του Σταθμού Αιμοδοσίας, είδαμε τα εργαστήρια και τα υλικά που χρησιμοποιούνται και ως ρεπόρτερ θέσαμε πολλές ερωτήσεις, οι οποίες απαντήθηκαν και με το παραπάνω! Μάλιστα, είχαμε την τύχη να δούμε ζωντανά τη διαδικασία της αιμοδοσίας από έναν εθελοντή αιμοδότη. Κι αφού συνεφέραμε τα σοκαρισμένα μέλη μας (από τη θέα των ωραίων κυριών, τι νομίζετε, φοβόμαστε το αίμα;), κεραστήκαμε δροσερό χυμό και σοκολάτα. Μάθαμε τόσα πολλά, που σίγουρα, όταν μας το επιτρέψουν η ηλικία μας και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις, θα γίνουμε και εμείς εθελοντές αιμοδότες! Εσείς;

Η προσφορά αίματος είναι προσφορά ζωής Με τους λειτουργούς της Υπηρεσίας Αιμοδοσίας του Γ.Ν. Ρόδου

Απομαγνητοφώνηση: Κωνσταντίνος Σαρούκος, Μαρία Σκορδίλη, μαθητές Β΄ Λυκείου

γκρο πλαν


αναιμίας˙ 50-60 άτομα μόνο από τη Ρόδο μεταγγίζονται κάθε 15 ημέρες με 2 φιάλες αίμα. ‘Οσον αφορά τις έκτακτες ανάγκες, αυτές είναι συχνότερες το καλοκαίρι. Π.Ρ.: Οι κάτοικοι της Ρόδου καλύπτουν το αναγκαίο αίμα;Ε.Α.: Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το 70% των χειρουργείων καλύπτεται από το περιβάλλον των ασθενών. Το υπόλοιπο 30% καλύπτεται από τους εθελοντές αιμοδότες. Αυτοί δίνουν αίμα για οποιαδήποτε ανάγκη, καλύπτοντας και τη μετάγγιση σε παιδιά με μεσογειακή αναιμία.Π.Ρ.: Υπάρχουν, δηλαδή, εθελοντές αιμοδότες στον νομό μας;Ε.Α.: Βεβαίως. Κάποιοι ανήκουν σε συλλόγους εθελοντών αιμοδοτών και άλλοι είναι ανεξάρτητοι. Εμείς ως Υπηρεσία Αιμοδοσίας πηγαίνουμε στην Κάρπαθο, από όπου προσφέρονται 100-140 αίματα, και τη Σύμη, από όπου προσφέρονται 50-60 αίματα. Να σημειώσουμε ότι οι εθελοντές αιμοδότες θα ήταν πολύ περισσότεροι, εάν γινόταν πιο συστηματική ενημέρωση.Π.Ρ.: Η αιμοδοσία είναι επώδυνη;Ε.Α.: Τελείως ανώδυνη! Μόνο ένα μικρό τσιμπηματάκι. Μάλιστα, εάν τρυπάει η κ. Ζουρούδη που έχει ελαφρύ χέρι, δεν καταλαβαίνεις τίποτα.Π.Ρ.: Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να γίνει κάποιος

εθελοντής αιμοδότης; Ε.Α.: Να είναι από 18 μέχρι 60 χρονών, υγιής και να μην λαμβάνει φάρμακα.Π.Ρ.: Πόση ώρα διαρκεί η διαδικασία;Ε.Α.: Η μέτρηση της πίεσης, ο έλεγχος της αιμοσφαιρίνης και η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου διαρκούν 5-6 λεπτά και άλλα τόσα διαρκεί η λήψη του αίματος. Π.Ρ.: Μετά ο εθελοντής πρέπει να προσέξει κάτι;Ε.Α.: Δεν πρέπει να καπνίσει για 2 ώρες ούτε να πιει αλκοόλ για 6-8 ώρες. Ρίχνει λίγο παραπάνω αλατάκι στο φαγητό και δεν σηκώνει βάρος με το χέρι από το οποίο έδωσε αίμα, γιατί μπορεί να μελανιάσει. Επίσης, δεν μπορεί να κάνει επικίνδυνα σπορ για μερικές ώρες. Κάτι άλλο ιδιαίτερο δεν χρειάζεται. Π.Ρ.: Σε πόσο καιρό ο οργανισμός αναπληρώνει το αίμα που δόθηκε;Ε.Α.: Ως ποσότητα, σε 20-30 λεπτά το αναπληρώνει με μια ανακατανομή των υγρών που γίνεται με το νερό ή την πορτοκαλαδίτσα. Τα ερυθρά και τα λευκά αιμοσφαίρια ανανεώνονται περίπου σε έναν μήνα. Ουσιαστικά,

στους 2 μήνες ο οργανισμός είναι έτοιμος να ξαναδώσει αίμα, το έχει αναπληρώσει πλήρως. Και για να είμαστε ασφαλείς, οι άνδρες μπορούν να δίνουν αίμα ανά 3 και οι γυναίκες ανά 4 μήνες. Π.Ρ.: Προκαλούνται επιπτώσεις στον οργανισμό του αιμοδότη;Ε.Α.: ‘Ισα-ίσα! Ο εθελοντής αιμοδότης ευεργετεί τον οργανισμό του. Π.Ρ.: Υπάρχει κίνδυνος να μεταδοθεί κάποια ασθένεια από τον αιμοδότη στον αιμολήπτη;Ε.Α.: Το αίμα ελέγχεται για μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως την ηπατίτιδα, το aids, τη σύφιλη. Προτού μεταγγιστεί, ελέγχεται 2 φορές, μία στο Γ.Ν. Ρόδου και μία με μοριακό έλεγχο στο Γενικό Κρατικό Αθηνών. ‘Ομως, υπάρχει η περίοδος της μίας εβδομάδας, «το παράθυρο» όπως λέμε. Εάν ο αιμοδότης νοσήσει μία ημέρα πριν από την αιμοδοσία, υπάρχει περίπτωση το μηχάνημα να μην μπορέσει να το ανιχνεύσει, γιατί ο οργανισμός του δεν έχει προλάβει ακόμα να κάνει αντισώματα. Είναι, βέβαια, μηδαμινή η περίπτωση να γίνει αυτό σε μία βδομάδα, άλλωστε, γίνεται κι ο μοριακός έλεγχος. Πάντως, ο εθελοντής αιμοδότης πρέπει να είναι υπεύθυνος.Π.Ρ.: Ο αιμοδότης μπορεί να μολυνθεί;Ε.Α.: Να το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό. Ο αιμοδότης δεν «κολλάει» ποτέ τίποτα! ‘Ο,τι χρησιμοποιείται είναι

μίας χρήσεως, αποστειρωμένο και ακτινοβολημένο.Π.Ρ.: Ποιες ώρες και ημέρες μπορεί να δώσει κάποιος αίμα στην Υπηρεσία;Ε.Α.: Εμείς είμαστε πάντα εδώ, ακόμα και Μεγάλες Παρασκευές και Χριστούγεννα. Στις αργίες η αιμοληψία γίνεται τις πρωινές ώρες, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες 8.30-13.30 και 16.00-19.00. Στο τμήμα υπάρχει πάντα κάποιος από το προσωπικό για ό,τι συμβεί.Π.Ρ.: Ποια ομάδα αίματος έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση;Ε.Α.: Αυτή είναι πονηρή ερώτηση! Μεγαλύτερη ζήτηση έχουν οι κοινές ομάδες, δηλαδή το αίμα που έχουν οι περισσότεροι, το Α και Β θετικό. ‘Ομως, το πιο σπάνιο αίμα, το 0 αρνητικό, είναι αυτό που μας λύνει τα χέρια και που θέλουμε να έχουμε πάντα, γιατί είναι ο παγκόσμιος δότης, αφού μπορούμε να το δίνουμε σε όλα τα περιστατικά. Βέβαια, αίμα που έχουν λίγοι είναι το Α και το Β αρνητικό.Π.Ρ.: Υπάρχουν φορείς που ενισχύουν το έργο σας;Ε.Α.: ‘Οχι. Υπάρχουν οι σύλλογοι

εθελοντών αιμοδοτών, που είναι σε συνεργασία μαζί μας. Κανένας φορέας, όμως, δεν δίνει ούτε αίματα ούτε χρήματα. Τα αίματα που έρχονται από την Ελβετία πάνε όλα μόνο στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Είναι τόσες οι ανάγκες εκεί για τα παιδιά με μεσογειακή αναιμία... Στη Ρόδο υπάρχει ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών που εδράζεται στο Γ. Ν. Ρόδου, ενώ ξενοδοχεία κι η αστυνομία έχουν τράπεζα αίματος. Υπάρχουν και κάποιοι ανενεργοί σύλλογοι στην Ιαλυσό, την ‘Εμπωνα, τα Αφάντου. Στο καζίνο, επίσης, κάνουμε αιμοληψίες. Π.Ρ.: ‘Εχει ημερομηνία λήξεως το αίμα;Ε.Α.: Εάν το αίμα μπορούσε να διατηρηθεί επ΄ αόριστον, θα είχαμε μια κατάψυξη και το κεφάλι μας ήσυχο. Το αίμα, όμως, είναι ζωντανός οργανισμός και μετά από κάποιο διάστημα «λήγει». Π.Ρ.: Γιατί να γίνει κάποιος εθελοντής αιμοδότης;Ε.Α.: Για όλους τους λόγους που είπαμε! Για τα παιδάκια με μεσογειακή αναιμία, τα τροχαία ατυχήματα, τις χειρουργικές επεμβάσεις. Για τους συνανθρώπους μας. Και μην ξεχνάμε, η μία φιάλη δίνει αίμα σε 3 ανθρώπους. Οπότε ως εθελοντής αιμοδότης δεν σώζεις μία, σώζεις 3 ζωές. Π.Ρ.: Εσείς πόσα χρόνια είστε στην αιμοδοσία;‘Αννα Ζουρούδη: ‘Εχω κλείσει 27 χρόνια.Π.Ρ.: Θυμάστε έντονα κάποιο περιστατικό;

‘Α.Ζ.: ‘Ολα τα περιστατικά είναι έντονα, αφού σε όλα πρέπει να καλυφθεί η απαιτούμενη ποσότητα αίματος. Πάντοτε στην Υπηρεσία μας αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Eιδικά τους τελευταίους μήνες, κατά τους οποίους οι εργαζόμενοι είναι λίγοι, αγωνιζόμαστε πραγματικά για να έχουμε αίματα στα ψυγεία.Π.Ρ.: Πότε υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αίμα;‘Α.Ζ.: Στα περιστατικά με τα αρνητικά αίματα και ειδικότερα όταν έχουμε 2-3 περιστατικά ταυτόχρονα, γιατί εκτός από τις ανάγκες του Νοσοκομείου καλύπτουμε και της Euromedica. Σε τέτοιες κρίσιμες περιπτώσεις καλούμε αιμοδότες να προσφέρουν αίμα και ζητάμε την ενίσχυση του Υπουργείου Υγείας.Π.Ρ.: Συγκριτικά με το παρελθόν οι αιμοδότες στη Ρόδο είναι περισσότεροι;‘Α.Ζ.: Ναι, επειδή είναι και μεγαλύτερες οι ανάγκες. Είναι περισσότερα τα περιστατικά, περισσότερα τα χειρουργεία. Μάλιστα, σήμερα γίνονται χειρουργεία με μεγάλες ποσότητες αίματος που δεν γίνονταν

στο παρελθόν. Για παράδειγμα, κάποιος που υποβάλλεται σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, επέμβαση ρουτίνας στις ημέρες μας, χρειάζεται 8 φιάλες αίμα. Παρόλο που τέτοιες επεμβάσεις γίνονται στα μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών, το αίμα που χρειάζεται ο συντοπίτης μας το ετοιμάζουμε εδώ και το στέλλουμε στην Αθήνα. Π.Ρ.: Πώς γίνεται η μεταφορά αίματος;‘Α.Ζ.: Με παγοκύστες, σε ψυγειάκια στους 4-5οC, που είναι καλυμμένες με χαρτί, για να μην έρχεται το αίμα σε άμεση επαφή με την παγοκύστη, γιατί θα το αλλοιώσει. Βέβαια, δεν μπορούμε να στείλουμε αίμα οπουδήποτε, γιατί κρατάει μία ημέρα στο ψυγείο.Π.Ρ.: Συνεργάζεστε με άλλα νοσοκομεία; ‘Α.Ζ.: Ναι, αλλά μόνο με τα δημόσια που μπορούν να έχουν υπηρεσία αιμοδοσίας, καθώς ακόμα και οι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές των Αθηνών καλύπτονται από κρατική αιμοδοσία. Βέβαια, για μία τέτοια συνεργασία πρέπει να δώσει έγκριση το Υπουργείο Υγείας, που σπάνια μας στέλλει αίμα. Οπότε, όπως σας είπα, καλούμε τους αιμοδότες.Π.Ρ.: Πώς γνωρίζετε την ομάδα αίματος των εθελοντών;‘Α.Ζ.: ‘Οταν γίνεται κάποιος εθελοντής αιμοδότης, δίνεται μία κάρτα, η κάρτα εθελοντή αιμοδότη. Σε αυτήν αναγράφεται, εκτός από τα στοιχεία του, και η ομάδα αίματός του. Μάλιστα,

σε αυτήν καταγράφονται όλες οι εθελοντικές αιμοδοσίες του αιμοδότη, είναι σαν βιβλιάριο καταθέσεων. ‘Οταν ο εθελοντής αιμοδότης ή συγγενής του πρώτου βαθμού χρειαστεί αίμα, αντί να ψάχνει αιμοδότες, μπορεί να καλύψει το απαιτούμενο αίμα από το ήδη διαθέσιμο. Και όσο αίμα καλυφθεί, τόσο αφαιρείται από την κάρτα του. Π.Ρ.: Μπορεί ένας ηλικιωμένος να δώσει αίμα σε ένα παιδί;‘Α.Ζ.: Ναι. Και ένας έφηβος μπορεί να δώσει αίμα σε έναν ενήλικα, βέβαια, μόνο με τη συγκατάθεση του γονέα. Το αίμα δεν έχει ηλικία με αυτή την έννοια. Σημασία έχουν οι ημέρες κατά τις οποίες διατηρείται στο ψυγείο, γι΄ αυτό φροντίζουμε στα παιδιά με μεσογειακή αναιμία, που είναι πολυμεταγγιζόμενα, να μην δίνουμε αίμα «πολλών ημερών».Π.Ρ.: Σας ευχαριστούμε πολύ για την πλήρη ενημέρωση και τη ζεστή φιλοξενία!‘Α.Ζ.: Εμείς ευχαριστούμε για την όμορφη παρέα! ‘Ενα μικρό κέρασμα από εμάς για τον... δρόμο -γέλια-!


Παίδες Ροδίων.: Καλώς ήρθατε κ. Μαυρίκο! Δημήτρης Μαυρίκος: Καλώς σας βρήκα.Π.Ρ.: Γιατί επιλέξατε τη Λίνδο, για να δραστηριοποιηθείτε επαγγελματικά;Δ.Μ.: Δεν την επέλεξα εγώ αλλά... οι γονείς μου. Ο χώρος που δουλεύω και δημιουργώ είναι το οικογενειακό μας μαγαζί, το οποίο λειτουργεί, στη θέση που βρίσκεται σήμερα, από το 1933. Η οικογενειακή επιχείρηση και η ιστορία της οικογένειας στη μαγειρική άρχισε από το 1912. Το εστιατόριο το είχε αρχικά ο παππούς μας ο Μαυρίκος, μετά πέρασε στα χέρια του πατέρα μας και τώρα το έχουμε εγώ με τον αδερφό μου, τον Μιχάλη. Π.Ρ.: Γνωρίζατε, δηλαδή, από μικρός το επάγγελμά σας;Δ.Μ.: ‘Οσο παράξενο κι αν ακούγεται, μπορώ να πω πως έπεσα από τον ουρανό στη γη, γιατί το όνειρό μου ήταν να γίνω πιλότος. Είχα και έχω παθολογική αγάπη για τα αεροπλάνα. Επηρεάστηκα, όμως, από τον θάνατο της μητέρας μου, που πέθανε πολύ μικρή, και στην οικογένεια πατήσανε πόδι όλοι! Μετά φοίτησα σε μια σχολή διοίκησης ξενοδοχείου στην Ιταλία, αλλά στο DNA μου είχα τη μαγειρική, διότι περνούσα χρόνο με τον πατέρα μου στο εστιατόριο. Το μικρόβιο της μαγειρικής το είχα από μικρός. ‘Αλλωστε, η γιαγιά και η μαμά μου ήταν εξαιρετικές μαγείρισσες.Π.Ρ.: Ποιες είναι οι πρώτες συμβουλές που θα δίνατε σε έναν νέο μάγειρα;Δ.Μ.: Κατ’ αρχάς, η μαγειρική είναι μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά, αν, φυσικά, την αγαπάς. Αν δεν υπάρχει αγάπη σε αυτό που κάνεις, δεν προσφέρεις στον πελάτη, δεν κάνεις τίποτα. Π.Ρ.: Ποια είναι τα διάσημα πιάτα σας;Δ.Μ.: Υπάρχουν μερικά τα οποία έχουν, πραγματικά, μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας, όπως το ψιλοκομμένο καλαμαράκι με σάλτσα από παντζάρια και κρόκο Κοζάνης. Αυτό το φαγητό με γεμίζει για πρώτο πιάτο. Επίσης, είναι το κότσι αρνιού με δαμάσκηνα και μυρωδικά. Mάλιστα, από πέρυσι καθιερώσαμε το λιγκουίνι με κρέας

από σκορπίνα. Είναι πολύ αγαπητό και καλοκαιρινό πιάτο. ‘Αλλωστε, το εστιατόριο δουλεύει μόνο καλοκαίρι.Π.Ρ.: Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;Δ.Μ.: Γενικώς, μου αρέσουν όλα τα φαγητά. Ειδικά το προσεγμένο φαγητό, το καλομαγειρεμένο. Π.Ρ.: Ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο γευστική κουζίνα του κόσμου;Δ.Μ.: Ανεπιφύλακτα η μεσογειακή. Είναι και η πιο υγιεινή. Εσείς οι νέοι, όμως, πρέπει να αλλάξετε άρδην τις διατροφικές σας συνήθειες! Δεν ξέρω τι τρώτε στα σπίτια σας, αλλά αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο πρέπει να τα προσέχετε πάρα πολύ. Π.Ρ.: Ταξιδεύετε στο εξωτερικό για την αναζήτηση νέων γεύσεων;Δ.Μ.: Η πρώτη μου δουλειά, όταν βρεθώ στο εξωτερικό, είναι να πηγαίνω σε εστιατόρια που απευθύνονται σε ντόπιους. Για να τα ανακαλύψω, ρωτώ φίλους, γνωστούς, συμβουλεύομαι περιοδικά, που μπορώ να εμπιστευτώ. Εδώ και μερικά χρόνια στην Ιταλία υπάρχει ένα κίνημα σε σχέση με το φαγητό, το slow food -δεν ξέρω αν το έχετε ακουστά-, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο. ‘Εχει σχέση περισσότερο με τη διατήρηση της τοπικής γαστρονομικής παράδοσης. Στηρίζεται στην ιδέα να μην φείδονται οι μάγειρες χρόνου και ποιότητας στο φαγητό. Μάλιστα, έχει δημιουργηθεί ένα κλαμπ και κάθε χρόνο εκδίδεται ένας οδηγός. Αν ακολουθήσει κανείς τις προτάσεις του, τρώει εξαιρετικά. Μας έγινε πρόταση να γίνουμε μέλη του slow food. Θα γίνουμε. Γιατί όχι;Π.Ρ.: Υπάρχει κάποιο υλικό που αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε;Δ.Μ.: Η φιλοσοφία μας είναι να χρησιμοποιούμε στην κουζίνα μας όσο το δυνατόν πιο ελαφρά προϊόντα. Προσπαθούμε να μην χρησιμοποιούμε πολύ βούτυρο. Προτιμάμε το ελαιόλαδο και ειδικά το εξαιρετικά παρθένο.Π.Ρ.: Προτιμάτε βιολογικά προϊόντα; Δ.Μ.: Εκ των πραγμάτων είναι πολύ δύσκολο να έχει η κουζίνα ενός εστιατορίου αποκλειστικά βιολογικά προϊόντα, διότι θα ανέβει το κόστος για το εστιατόριο και κατ’ επέκταση για τον πελάτη. Στο σπίτι μου, πάντως, προσπαθώ όσο μπορώ να τα έχω.

Τώρα, κατά πόσο είμαστε σε θέση να εμπιστευόμαστε τα βιολογικά, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μας δίνουν καλό πράμα.Π.Ρ.: Προμηθεύεστε τα υλικά σας από τοπικούς παραγωγούς;Δ.Μ.: ‘Οταν αρχίζουν οι τοπικοί παραγωγοί να βγάζουν τα καλά τους προϊόντα, προμηθευόμαστε από αυτούς πατάτες, μελιτζάνες κ.ά. ‘Ομως, η υπαίθρια ντομάτα, που είναι και η πιο νόστιμη, βγαίνει στην αγορά γύρω στο τέλος Μαΐου. Μέχρι τότε, όμως, το μαγαζί πρέπει να έχει ντομάτα, οπότε, παίρνουμε από την αγορά.Π.Ρ.: Πόσες ώρες συνολικά δουλεύετε;Δ.Μ.: Το εστιατόριο δουλεύει από τις αρχές του Απρίλη μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη. Υπάρχουν και μέρες που, κυριολεκτικά, ζω εκεί. Πηγαίνω, δηλαδή, το πρωί στις 9:00-9:30, με μια ανάπαυλα μιας ώρας το απόγευμα, και φεύγω το βράδυ. Υπάρχουν, όμως, και μέρες που δεν φεύγω καθόλου, γιατί σέβομαι τον πελάτη που έρχεται να φάει από τα χέρια μου.Π.Ρ.: Θα μπορούσατε να έχετε το μαγαζί ανοιχτό και τον χειμώνα;Δ.Μ.: ‘Οχι, γιατί το μαγαζί είναι άκρως θερινό. Δεν έχει χώρο για μέσα.Π.Ρ.: Τον χειμώνα μαγειρεύετε εσείς στο σπίτι; Δ.Μ.: Ευτυχώς ή δυστυχώς ναι. Με τραβάει η κουζίνα. Είναι το πιο αγαπημένο μου μέρος.Π.Ρ.: ‘Εχει επηρεαστεί η κίνηση στο εστιατόριό σας λόγω της κρίσης; Δ.Μ.: Ναι, έχει επηρεαστεί, όσον αφορά τις ποσότητες του φαγητού που παραγγέλνουν πλέον οι πελάτες. Για παράδειγμα, αν επικεντρωθούμε στους ‘Ελληνες, εκεί που έπαιρναν οι παρέες αστακούς, αστακομακαρονάδες, ψάρια, τώρα πολλοί περιορίζονται στα μεζεδάκια. Δεν είναι κακό, αλλά έχει φανεί η διαφορά. Νομίζω ότι ήταν καιρός πια να βάλει ο ‘Ελληνας και λίγο φρένο. Γινόταν μεγάλη σπατάλη. Πηγαίναμε, δηλαδή, σε ένα εστιατόριο, μία ταβέρνα και, όταν σηκωνόμασταν, μπορούσαν να κάτσουν άλλοι έξι να φάνε από αυτά που έμειναν στο τραπέζι. ΄Ηταν λίγο παράλογο. Αυτά έχουν κοπεί. ‘Ισως από αυτή την κρίση, αν την περάσουμε και την ξεπεράσουμε,

γκρο πλαν

Με τους συμμαθητές μας από τον ΄Ομιλο Μαγειρικής του σχολείου μας, «Γεύσεις του Κόσμου», υποδεχτήκαμε τον σεφ κ. Δημήτρη Μαυρίκο, τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012. Η ιδέα αυτής της συνάντησης ανήκει στον συμμαθητή μας Μιχάλη Κακλιό, ο οποίος και προσκάλεσε τον «χρυσό» διακριθέντα της ελληνικής κουζίνας. Με έντονο ενδιαφέρον όλοι παρακολουθήσαμε τον κ. Μαυρίκο να ξεδιπλώνει πτυχές της ζωής του και να αποκαλύπτει μυστικά της μαγειρικής του.Όμως, εκείνο που αναμέναμε με λαχτάρα ήταν η στιγμή που ο εκλεκτός προσκεκλημένος μας θα ετοίμαζε τη γαστρονομική του δημιουργία.Ο κ. Μαυρίκος οδηγήθηκε προς την κουζίνα του εστιατορίου του σχολείου μας, όπου και εξέπληξε με τη μαγειρική του μαεστρία και ενθουσίασε με το γευστικό ριζότο με γαρίδες!

Δοκιμάζοντας το «χρυσό» πιάτο του Δημήτρη Μαυρίκου

Απομαγνητοφώνηση: ‘Αννα Νικολιδάκη, Χρυσάνθη Ριζοπούλου, μαθήτριες Β΄ Γυμνασίου


μπορεί να βγούμε και πιο σοφοί… Το παρήγορο της υπόθεσης είναι ότι αρχίζει πλέον ο κόσμος να ασχολείται με τη γη, τον πρωτογενή τομέα. Αυτό είχε λείψει ολοκληρωτικά από την Ελλάδα. Φανταστείτε ότι αυτά που παράγουμε στη Ρόδο δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες ούτε ενός ξενοδοχείου. Επιτρέπεται το 95% του κρέατος που έρχεται στην Ελλάδα να είναι από τη Γαλλία ή τη Γερμανία; Ντροπή!Π.Ρ.: Εσείς πώς αντιμετωπίζετε την αλλαγή αυτή;Δ.Μ.: ‘Ολοι ευχόμαστε η δυσκολία να είναι περαστική. Φέτος πιστεύω ότι θα είναι πιο έντονο το πρόβλημα. Δεν είναι και λίγα τα λεφτά που έχουν κοπεί από τους εργαζομένους…Π.Ρ.: Ποιοι είναι οι καλύτεροι σας πελάτες;Δ.Μ.: Οι Ρώσοι, οι Ιταλοί, οι Τούρκοι. Και ο ‘Ελληνας. Απλώς φέτος φάνηκε ότι δεν ήρθαν τόσοι Ελληνες όσοι άλλες χρονιές.Π.Ρ.: Ποιο είναι το μεγαλύτερο βραβείο που σας έχει δοθεί;Δ.Μ.: Πρώτη φορά πρέπει να ήταν το 2001, όταν το εστιατόριο «Μαυρίκος» ήταν σε κατάταξη στους «Χρυσούς Σκούφους» σε πανελλαδική κλίμακα. Από τότε μέχρι και το καλοκαίρι που μας πέρασε, ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία. Είμαστε, δηλαδή, στα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας. ‘Οσον αφορά εμένα προσωπικά, το 2007 πήρα το πρώτο βραβείο του «Σεφ της χρονιάς» από τις ψήφους των αναγνωστών του περιοδικού “Status”.

Π.Ρ.: Πώς νιώθετε για τα βραβεία σας; Δ.Μ.: Μας ικανοποιούν, αλλά και μας γεμίζουν ευθύνες, γιατί μετά δεν μπορείς να παίζεις. Και το παραμικρό λάθος θα το δουν με άλλο μάτι.Π.Ρ.: Οι συνταγές σας είναι μυστικές;Δ.Μ.: Οι βασικοί άξονες της μαγειρικής είναι οι ίδιοι παντού. Από εκεί και πέρα παίζει ρόλο και το χερικό καθενός. Θα δώσω ένα παράδειγμα. Η μητέρα και η θεία μου έμαθαν να μαγειρεύουν από τη μαμά τους, τη γιαγιά μου. Η μαμά μου έγινε εξαιρετική μαγείρισσα, η θεία μου, δυστυχώς, ούτε στη μέση δεν έφτασε. Παίζει, λοιπόν, ρόλο η γεύση, η φαντασία στα υλικά… Είναι καλό να πειραματιζόμαστε, αλλά πρέπει και να προσέχουμε. Εγώ, αν δεν ξέρω τέλεια μια συνταγή, δεν την φτιάχνω. Να γιατί η καρμπονάρα στην Ελλάδα θεωρείται πια εξευτελισμένο πιάτο. Και δεν φταίει ο καταναλωτής, αλλά αυτός που την έβαλε στο μενού του. Είναι μία απλούστατη συνταγή και βλέπεις να την γεμίζουν με μπέικον, κρέμες γάλακτος, ζαμπόν, μανιτάρια, αρακά! Δεν το καταλαβαίνω. Φτιάξε ένα δικό σου πιάτο και ονόμασέ το όπως θέλεις!Π.Ρ.: ‘Εχετε μιλήσει σε κάποιο συνέδριο με θέμα τη μαγειρική;Δ.Μ.: Τα περισσότερα συνέδρια γίνονται το καλοκαίρι και εγώ, εκ των πραγμάτων, δεν μπορώ να παρευρεθώ, δυστυχώς. Θα το ήθελα πάρα πολύ, μου το έχουν προτείνει, αλλά αρνήθηκα, επειδή δεν μπορώ, όχι γιατί δεν θέλω.Π.Ρ.: ‘Εχετε σκεφτεί να γράψετε βιβλίο μαγειρικής;

Δ.Μ.: Ακόμα είναι στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, στο υποσυνείδητο. Τώρα, αν έρθει στο συνειδητό, δεν ξέρω…Π.Ρ.: Ποια χαρακτηριστικά έχει ένας επιτυχημένος μάγειρας;Δ.Μ.: Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι να έχει τη γεύση και την όσφρηση και να μπορεί να διαλέγει το καλό υλικό για αυτό που θα κάνει, όπως το καλό λάδι, το καλό κρέας, το καλό ψάρι. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Τα ζυμαρικά που χρησιμοποιώ στο εστιατόριο είναι ιταλικά. Η τιμή τους είναι σχεδόν διπλάσια και τριπλάσια από την αντίστοιχη άλλων ζυμαρικών. Ξέρω, όμως, ότι έχω να κάνω με ένα προϊόν για το οποίο είμαι 100% σίγουρος ότι είναι αυτό που θέλω και αυτό φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Δεν φείδομαι, δηλαδή, χρημάτων, για να διαλέξω ένα καλό υλικό για το φαγητό μου.Π.Ρ.: Πιστεύετε ότι η μαγειρική είναι μια καλή επαγγελματική επιλογή;Δ.Μ.: Ανεπιφύλακτα! Απλώς, πρέπει και στη μαγειρική πάντα να ενημερώνεσαι. Αν κάνεις ένα επάγγελμα μόνο για βιοποριστικούς λόγους, δικαίωμά σου. Ο καλός μάγειρας, όμως, πρέπει πάντα να ανανεώνεται, όπως και καθένας στο δικό του επάγγελμα. Στο σπίτι μου μέχρι και πρότινος αγόραζα ό,τι βιβλίο μαγειρικής κυκλοφορούσε.Π.Ρ.: Θυμάστε το πρώτο σας πιάτο;Δ.Μ.: Το πρώτο μου πιάτο; Ναι, ήταν ένα ορεκτικό με μανούρι. Νομίζω όλοι το ξέρετε, παιδιά. Ε, αυτό το πιάτο γεννήθηκε από ζήλια, κατά κάποιον

τρόπο. Αναρωτήθηκα γιατί αυτοί οι Ιταλοί να έχουν τη μοτσαρέλα και να κάνουν τη λεγόμενη σαλάτα «Καπρέζε», που την ξέρει όλος ο κόσμος -είναι η μοτσαρέλα κομματάκια με ντομάτα και βασιλικό-, και εμείς να μην μπορούμε να κάνουμε κάτι με το μανούρι μας, το οποίο είναι εξαιρετικό τυρί και είναι και πιο εύγευστο από τη μοτσαρέλα. Η μοτσαρέλα για μένα, χωρίς να θέλω να την υποτιμήσω, είναι ένα λάστιχο, είναι άγευστη, και, αν δεν την παντρέψεις με κάτι, δεν είναι τίποτα. ‘Ετσι, με τη βοήθεια του αδερφού μου -διότι με τον αδερφό μου τα βγάζουμε συλλογικά τα πιάτα, τα σκεφτόμαστε, τα γυρνάμε στο μυαλό μας, τα δοκιμάζουμε πρώτα και μετά τα βγάζουμε στην κατανάλωση- παντρέψαμε το μανούρι με ένα πέστο που κάνουμε εμείς, σαν το πέστο το genovese, που είναι βασιλικός και κουκουνάρι. Προσθέσαμε το δικό μας κεφαλοτύρι, αντί του πεκορίνο που βάζουν οι Ιταλοί, αλάτι, πιπέρι, σκόρδο και ελαιόλαδο. Πιστεύω ότι είναι ένα πολύ δυνατό ορεκτικό.Π.Ρ.: Είχατε κάποιο πρότυπο στις αρχές της καριέρας σας;Δ.Μ.: Τον πατέρα μου. Και τη γιαγιά και τη μητέρα μου, όπως σας είπα. Είχαμε κάποιες γεύσεις στο μυαλό μας και, καθώς πέρασαν τα χρόνια, προσπαθήσαμε να τις επαναφέρουμε και να τις κάνουμε κτήμα του μενού του εστιατορίου μας. Μερικές από αυτές μπορεί να τις πειράξαμε λίγο, όσον αφορά τις πρώτες ύλες -κάποια προϊόντα δεν υπήρχαν τότε. Σήμερα, μπορούμε να φτιάξουμε μεγαλύτερη γκάμα γεύσεων.Π.Ρ.: Ο γιος σας έχει επηρεαστεί από εσάς; Δ.Μ.: Επηρεάστηκε, αλλά ακολούθησε τη γλυκιά οδό. ‘Εχει ειδικευτεί στη Μπολόνια της Ιταλίας, πηγαίνει σε σεμινάρια και φτιάχνει το πιο ωραίο παγωτό στη Ρόδο.Π.Ρ.: Με ποια κριτήρια φτιάχνεται ένα μενού εστιατορίου;Δ.Μ.: Εξαρτάται από τις τάσεις της χρονιάς. Επίσης, σκεπτόμαστε και το διαιτητικό της υπόθεσης. Μπορεί, δηλαδή, κάποιος να φάει ένα πιάτο το οποίο μπορεί να φαίνεται ή να ακούγεται ακατάλληλο για όποιον κάνει δίαιτα, αλλά, τελικά, να μην είναι. Και, φυσικά, φροντίζουμε ώστε να συνάδει και η τιμή με την ποιότητα, να μην κάνουμε, δηλαδή, έκπτωση στα καλά υλικά, για να πουλήσουμε ένα πιάτο φθηνότερα για να προσελκύσουμε πελάτες. Π.Ρ.: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ! Δ.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ! Χαίρομαι που εκτιμάτε την ελληνική κουζίνα, γιατί δεν τελειώνει στον μουσακά, την πίτα, τον γύρο και το τζατζίκι. ‘Οχι ότι είναι κακό και το σουβλάκι. Πρέπει, όμως, να δείχνουμε στον ξένο ότι η ελληνική κουζίνα είναι πλουσιότατη. Π.Ρ.: Πάμε να μαγειρέψουμε;Δ.Μ.: Πάμε!


γκρο πλαν

Οι φίλοι μας από τη Λέσχη Ανάγνωσης του Γυμνασίου Κρεμαστής μάς κάλεσαν ένα σαββατιάτικο απόγευμα στο σχολείο τους, για να συναντήσουμε τον λογοτέχνη Βασίλη Παπαθεοδώρου, συγγραφέα παιδικών, νεανικών και εφηβικών βιβλίων. Όπως ο ίδιος εκμυστηρεύεται, η ενασχόλησή του με το γράψιμο άρχισε το 1996, σχεδόν τυχαία, όταν είδε μία προκήρυξη για τον διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Τελικά, οι βραβεύσεις των βιβλίων του «Σχολική Παράσταση» το 1996 και «΄Αλφα» το 1998 τού έδωσαν θάρρος να συνεχίσει καθώς και νέο ενδιαφέρον να ασχοληθεί, ώστε μέχρι σήμερα να έχει κυκλοφορήσει δέκα βιβλία. Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου έχει τιμηθεί δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας και δύο φορές με το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» και έχει αποσπάσει άλλα έξι λογοτεχνικά βραβεία από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου. Τα βιβλία του διαβάζονται από μικρούς, αλλά γοητεύουν και τους μεγάλους. Όσο για το μυθιστόρημα «Στη διαπασών», ελάτε μαζί μας στις σελίδες του, όπως μας ταξίδεψε ο ίδιος ο δημιουργός!

«Στη διαπασών» με τον Βασίλη Παπαθεοδώρου

Μικροί Αναγνώστες: Καλώς ήρθατε στο νησί μας! Είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας γνωρίζουμε από κοντά. Βασίλης Παπαθεοδώρου: Καταρχήν σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση. Μάλιστα, να σας πω ότι αυτή η συνάντηση είναι ρίσκο για μένα, γιατί φοβάμαι ότι θα σας απογοητεύσω, με την έννοια ότι τα βιβλία μου που έχετε διαβάσει μπορεί να σας φανούν κατά πολύ ανώτερα από την παρουσία μου. Ρισκάρω, δηλαδή, την απομυθοποίηση. Ειδικά εάν πρόκειται για το βιβλίο «Στη Διαπασών», που μου αρέσει περισσότερο από τα άλλα βιβλία μου.Μ.Α.: Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με κάθε ρίσκο -γέλια! Σπουδάσατε Πολιτικός Μηχανικός και δουλεύετε στην τράπεζα. Πώς προέκυψε να γίνετε συγγραφέας; Β.Π.: Η σκέψη του μηχανικού μού έδωσε τις στέρεες βάσεις, τη δομή. Μόνο που δεν τα αξιοποίησα ως μηχανικός, αλλά τα δούλεψα ως μυθιστοριογράφος. Στην τράπεζα ένιωθα τη μιζέρια και έτσι ασχολήθηκα με το γράψιμο. ‘Ηταν το απαραίτητο αντικίνητρο. Μ.Α.: Δηλαδή, δεν έχετε σπουδάσει συγγραφέας; -γέλια- Β.Π.: -γέλια-. Κανείς δεν σπουδάζει συγγραφέας. Είναι να το έχεις. Φυσικά και να το καλλιεργείς. Πρέπει, όμως, και να το αγαπάς. Μ.Α.: Από πού αντλείτε έμπνευση;Β.Π.: Η έμπνευση έρχεται από παντού. Μπορεί να είσαι ακόμα και στο λεωφορείο, να δεις μια σκηνή και τότε να σου έρθει μία ιδέα. Μετά, βέβαια,

πρέπει να πλάσω την ιδέα, να δέσω το παζλ.Μ.Α.: Και τι μεσολαβεί από την έμπνευση μέχρι τη συγγραφή; Β.Π.: Εμένα μου έρχονται κατά καιρούς ιδέες, τις θάβω σε συρταράκια του μυαλού και περιμένω να φουσκώσουν. Κάποιες φουσκώνουν. Μπορεί να πάρει χρόνια να δέσει η ιστορία.Δένει, όταν ξέρω με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες τι θα κάνουν οι πρωταγω-νιστές, τι θα γίνει στην αρχή, τη μέση και το τέλος. Δεν αρχίζω να γράφω, εάν δεν ξέρω τι θέλω να βρίσκεται στο βιβλίο, πού θέλω να το πάω, πού θα καταλήξω.Μ.Α.: Και όταν αρχίζετε να γράφετε, πώς δουλεύετε; Β.Π.: Είναι λίγο ανορθόδοξος ο τρόπος που γράφω, με την έννοια ότι δεν κρατάω σημειώσεις, δεν ξαναδιαβάζω το βιβλίο από την αρχή, διαβάζω μόνο δύο κεφάλαια πιο πίσω, για να μην μου ξεφύγουν τα ονόματα. Από τη στιγμή που θα τελειώσω ένα βιβλίο, παύω να ασχολούμαι μαζί του, γιατί βαριέμαι. Για μένα το βιβλίο είναι μια ιδέα που έρχεται κάποια στιγμή και με ευχαριστεί να το γράψω εκείνη την περίοδο. Συνεπώς, δεν το ξαναπιάνω μετά, αφού όλα έχουν ολοκληρωθεί. Μ.Α.: Σας αρέσει να γράφετε βιβλία για μικρά παιδιά ή εφήβους;Β.Π.: Μου αρέσει το νεανικό ύφος, το παιδικό δεν μου αρέσει. ’Εγραψα, όμως, παιδικό βιβλίο, γιατί πίστευα ότι η συγκεκριμένη ιδέα δεν μπορούσε να γραφτεί για νεανικό κοινό. Τα νεανικά μυθιστορήματα μου αρέσουν, γιατί ξαναζώ την εφηβεία μου. Και δεν πέρασα μια ευχάριστη εφηβεία, κάτι που βγαίνει στα βιβλία μου. Να σας πω και μία ιστορία σχετικά με αυτό αλλά και τη Ρόδο. Μικρός περνούσα

μοναχικά καλοκαίρια, γιατί οι φίλοι μου ήταν διασκορπισμένοι στην Αττική, αφού ήμασταν σε ιδιωτικό σχολείο. Και οι γονείς μου; Με άφησαν στον παππού και τη γιαγιά στην Αθήνα, γιατί πήραν μετάθεση στη Ρόδο στο νέο τότε αεροδρόμιο. Γι΄ αυτό με τη Ρόδο έχω σχέση πάθους και μίσους. Μου πήρε τους γονείς μου, αλλά και με μάγεψε. Μετά από χρόνια, όταν ήρθα ξανά εδώ, ένιωσα μια γλύκα. ‘Ηταν ένα κομμάτι του εαυτού μου. Στη συνέχεια τη λάτρεψα, και όχι μόνο για τη μοναδική φυσική ομορφιά της.Μ.Α.: Ας ανεβάσουμε, τώρα, τους τόνους... «Στη διαπασών». Είναι δυνατόν σε ένα παιδί να συμβαίνουν οι καταστάσεις που γράφετε στο βιβλίο; Σε εμάς που ζούμε σε μια επαρχιακή πόλη μάς φαίνονται παρατραβηγμένες.Β.Π.: Πράγματι, για μία επαρχιακή πόλη είναι μάλλον ασυνήθιστες, με την έννοια ότι, εάν συμβεί κάτι σε αυτήν, θα το μάθουν όλοι. Στην Αθήνα, όμως, ακόμα και αν γίνει κάτι γνωστό, θα ξεχαστεί γρήγορα. Μάλιστα, εκεί είναι πιο άγρια τα πράγματα από ό,τι γράφω. Μ.Α.: Παρεμπιπτόντως, μία κεντρική φράση του βιβλίου είναι της μαμάς του ήρωα, που του είπε να δώσει τόπο στην οργή του. Β.Π.: Είναι φράση που έχω ακούσει και εγώ πολλές φορές από τη μάνα μου. Τη θεωρώ κεντρική για το βιβλίο, γιατί το ζήτημα είναι η οργή. Εσείς ποια ζητήματα του βιβλίου θεωρείτε κύρια;Μ.Α.: Τον ρατσισμό, τη βία και γενικά τη «σκληρή» ζωή. Αλήθεια, γιατί χρησιμοποιείτε τόσο σκληρή γλώσσα σε ένα βιβλίο για εφήβους;Β.Π.: Για να μιλήσω ξεκάθαρα για τη βία, για όλα. Να σας πω, μάλιστα,

ότι ήμουν συγκρατημένος, λογόκρινα τον εαυτό μου, θα μπορούσα να είχα μεγαλουργήσει -γέλια! ‘Αλλωστε, μία άλλη γλώσσα θα ήταν επίπλαστη για τον χαρακτήρα του ήρωα. Δεν θα του ταίριαζε. Πάντως, στα περισσότερα παιδιά είναι γνωστές τέτοιες εκφράσεις, θεωρώ απίθανο να σοκάρονται με αυτό το λεξιλόγιο. Με έχουν ρωτήσει εάν θεωρώ τη βία απαραίτητο στοιχείο στο παιδικό βιβλίο. Η απάντησή μου ήταν και ναι και όχι, εννοώντας ότι όλα τα βιβλία δεν μπορεί να είναι ροζ και να μιλούν για πεταλουδίτσες και ζουζουνάκια ούτε όλα να έχουν βία. Το να μας σοκάρει κάτι στην παιδική λογοτεχνία, επειδή απλώς δεν συνηθίζεται, με βρίσκει αντίθετο.Μ.Α.: Πώς νιώθετε εάν τα βιβλία σας δεν αρέσουν σε όλους;Β.Π.: Γράφω κάτι, εάν αρέσει σε εμένα, χωρίς να σκέφτομαι εάν θα αρέσει σε όλους. Πρέπει να γράφουμε ελεύθερα, ακόμα και μέσα σε συντηρητικούς κύκλους. Δεν γράφω με σκοπό να είμαι αρεστός σε όλους όσους απευθύνομαι. Θεωρώ ότι ένα βιβλίο είναι καλό, και εάν αρέσει και εάν δεν αρέσει. Μάλιστα, η «Διαπασών» διαβάζεται και από παιδιά που δεν είναι εξοικειωμένα με το διάβασμα. Αυτό συμβαίνει, γιατί ο ήρωας τους κεντρίζει το ενδιαφέρον, ταυτίζονται τις περισσότερες φορές μαζί του.Μ.Α.: Δηλαδή το βιβλίο αυτό γράφτηκε για παιδιά που δεν διαβάζουν για το σχολείο ή δεν ασχολούνται με τη λογοτεχνία;Β.Π.: ‘Οχι, η «Διαπασών» γράφτηκε με αφορμή έναν διαγωνισμό βιβλίων που έπρεπε να περιέχουν μουσική. Μου ήρθε να γράψω ένα βιβλίο με έναν έφηβο που τον εξαγριώνει η μουσική, αλλά στο τέλος τον ηρεμεί.Μ.Α.: Πώς επιλέξατε τα τραγούδια του βιβλίου;Β.Π.: Να σας πω ότι παιδεύτηκα να δέσω τους στίχους με τα κεφάλαια. Ενδεχομένως, να ήταν πιο εύστοχη η επιλογή τραγουδιών ενός νέου καλλιτέχνη, με δεδομένο ότι ελάχιστοι σήμερα ξέρουν τα τραγούδια του βιβλίου. ‘Ηθελα, όμως, κλασικά

Ο Θανάσης, ένας ατίθασος μαθητής, τρελαίνεται για τη μουσική, εκνευρίζεται με τους καθηγητές του, τους ξένους και τα δύο ετεροθαλή αδέρφια του. Δέρνει τους συμμαθητές του, μαλώνει με τον μέθυσο και χαρτοπαίχτη πατριό του, φεύγει από το σπίτι του εγκαταλείποντας τη ράφτρα και καρδιακή μητέρα του, μπλέκεται σε οργανώσεις νεοναζί και εμπόρων ναρκωτικών. Βγάζει γλώσσα στη ζωή και τη μουντζώνει. Τι θα γίνει, όμως, όταν και η ζωή αποφασίσει να του βγάλει γλώσσα και να παίρνει ανάποδες στροφές; Το «Στη διαπασών» είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα μελωδικό, όσο και η μουσική, σκληρό, όσο και η εφηβεία. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για τους νέους που δεν αρκούνται μόνο στο να φαντάζονται τη ζωή τους μέσα από τα τραγούδια που ακούν, αλλά που πατάνε το stop, βγάζουν τα ακουστικά και αποφασίζουν να τη ζήσουν.

Απομαγνητοφώνηση: Μαρία Σπυρίδη, μαθήτρια Β΄ Λυκείου


τραγούδια, δηλαδή διαχρονικά. Και επειδή αυτά έχουν χάσει την πολλή αγριάδα τους, αφού γράφτηκαν πριν από χρόνια, δεν θα μπορούσε ο ήρωας του βιβλίου να τα ακούει και να σπάει πράγματα. Γι΄αυτό τα αξιοποίησα έτσι, ώστε να εκφράζουν την ψυχολογία του. Εσάς πώς σας φάνηκε; ‘Εδενε;Μ.Α.: Σε ορισμένους από εμάς φάνηκε λίγο απότομη η είσοδος των τραγουδιών στην ιστορία, αλλά καταλάβαμε ότι ακολουθούσε κάποιο σκεπτικό σας. Β.Π.: Εσείς ακούτε πολλή μουσική;Μ.Α.: Ναι, όλα τα είδη.Β.Π.: Πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να κάνει κάτι, να τον εξαγριώσει ή να τον εξημερώσει;Μ.Α.: Αναλόγως τη μουσική που ακούει ο καθένας. Εσείς το πιστεύετε;Β.Π.: Η μουσική αυτή καθαυτήν δεν μπορεί να σε ωθήσει να κάνεις βίαιες πράξεις. Το 1999 στην Αμερική δύο ή τρία παιδιά περίπου στην ηλικία σας πήγαν σε ένα πολυκατάστημα, για να αγοράσουν κάτι, και πήραν και όπλα -στην Αμερική τα πουλάνε εύκολα. Την επόμενη μέρα άρχισαν να σκοτώνουν στο σχολείο τους όποιον έβλεπαν μπροστά τους. 11 άτομα σκότωσαν. ‘Εγινε μακελειό. Αυτά τα παιδιά άκουγαν ένα γερμανικό συγκρότημα που λεγόταν «Κανένας οίκτος για την πλειοψηφία». ‘Ηταν πολύ επιθετικοί οι στίχοι και η μουσική του, αλλά τα παιδιά παρανόησαν. Μετά βγήκε το συγκρότημα και το καταδίκασε. Κάτι ανάλογο έγινε στη Φινλανδία και τη Νορβηγία. Μ.Α.: Προφανώς το τραγούδι θα ήταν η αφορμή γι΄ αυτά τα παιδιά. Δεν άκουγαν μόνο αυτά το συγκεκριμένο κομμάτι. Β.Π.: Ναι. Εννοείτε ότι θα είχαν ήδη εσωτερικά προβλήματα και το τραγούδι τούς άγγιξε κάποια ευαίσθητη χορδή. Μ.Α.: Ακριβώς. Εσάς σας επηρεάζει η μουσική;Β.Π.: ‘Οχι. Βέβαια, όταν είμαι στις πιο κλειστές μου, βάζω τραγούδια λίγο πιο ήρεμα που με κατεβάζουν περισσότερο, ενώ, αν είμαι στα πιο χαρούμενά μου, βάζω πιο ζωηρά τραγούδια που με κάνουν πιο χαρούμενο. Μ.Α.: Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;Β.Π.: Μου αρέσουν τα τραγούδια των “Linking Park” και των “Greenday”. Αγαπημένα μου τραγούδια είναι το “Boulevard Of Broken Dreams” και το “Bitter Sweet Symphony”. Πάντως, στο βιβλίο, εκτός από τη μουσική, κύριο είναι και το θέμα της προδοσίας μεταξύ φίλων. Τι είναι για εσάς «κολλητός», τι είναι φίλος; Μ.Α.: «Κολλητός» είναι εκείνος που, όταν έχεις προβλήματα, σε στηρίζει, σε ακούει, προσπαθεί να σε βοηθήσει και, όταν θέλεις παρέα, έρχεται. Φίλος είναι αυτός που σου εμπνέει εμπιστοσύνη. ‘Ομως, δεν μπορείς να λες τα πάντα σε έναν «κολλητό», έναν φίλο, γιατί είναι και ανταγωνιστές σου στη ζωή, αφού πολλές φορές με τον καιρό μπορεί να δημιουργηθεί και ζήλια μεταξύ φίλων. ‘Ετσι, κρατάς

κάτι μόνο για τον εαυτό σου. ‘Ίσως, άτομα που είναι λιγότερο κοινωνικά, πιο κλειστοί χαρακτήρες, να διατηρούν κολλητούς φίλους, ενώ άτομα που είναι πιο κοινωνικά να μην κρατάνε «κολλητούς». Για εσάς τι είναι η φιλία;Β.Π.: Η φιλία είναι σαν έναν τοίχο. ‘Εχει χώρο για πολλούς, μπορείς να στηριχτείς πάνω του, μπορεί να σε προστατέψει από τη βροχή και, αν έχεις τα νεύρα σου, να ξεσπάσεις. Ο τοίχος είναι εκεί, αλλά, αν αποφασίσεις να πάρεις κομπρεσέρ ή βαριοπούλα και να τον γκρεμίσεις, μένεις απροστάτευτος. Συνεπώς, η φιλία είναι ένα είδος αλληλοστηριγμού. Εσείς με ποιο κριτήριο κάνετε κάποιον φίλο;Μ.Α.: Να σου εμπνέει εμπιστοσύνη, να σου δείχνει αγάπη, να μην μένει στις λεπτομέρειες. Να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Αν του προσφέρω κάτι, να μου προσφέρει και εκείνος. Να μην με κάνει να ντρέπομαι για ένα στοιχείο πάνω μου. Να μπορείς να του πεις κάτι και να σε συμβουλέψει. Β.Π.: Να σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό και να σε κάνει χαρούμενο.Μ.Α.: Να μπορεί να σε κάνει να διορθωθείς… Ας επιστρέψουμε, όμως, σε εσάς. Ποια ήταν τα πρώτα σας διαβάσματα;Β.Π.: Μα, τι άλλο; Μίκυ Μάους! Τιραμόλα, Σεραφίνο! Τότε κυκλοφορού-σαν και τα Κλασικά Εικονογραφημένα, που ήταν εκπαιδευτικά. Μ.Α.: Μιας και μιλάμε για βιβλία, πώς εμπνευστήκατε τις «Ίπτάμενες σελίδες»;Β.Π.: Από τον τίτλο μιας εφημερίδας. Μου άρεσε και είπα ότι θα γράψω κάτι για αυτό. Περίεργα που είναι μερικά πράγματα...Μ.Α.: Και τα «Χνότα στο τζάμι»;Β.Π.: Αυτή και αν είναι ιστορία! Απλώς μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα ενός παιδιού να γράφει στο τζάμι με τα χνότα του. «Τι γράφει», σκέφτηκα... ‘Ενα μήνυμα σε άλλο παιδί. Και «γιατί»; Γιατί βρίσκονταν σε καθεστώς απολυταρχικό. Κι έτσι από το τέλος έφτασα στην αρχή της ιστορίας του βιβλίου.Μ.Α.: Από όλα τα βιβλία που έχετε γράψει ποιο θεωρείτε καλύτερο; Β.Π.: Το «Στη διαπασών» είναι το καλύτερο, το αγαπημένο μου, γιατί με παίδεψε. Και επειδή το έγραφα, όπως το σκεφτόμουν, σαν να έβαλα τον αυτόματο πιλότο. ‘Εχει και πολλά προσωπικά στοιχεία. Η σκηνή με τα γαρύφαλλα, όταν είναι η μαμά του Θανάση στο νοσοκομείο, είναι δική μου ιστορία, όταν έχασα τη μητέρα μου…Μ.Α.: Κάποιοι αναγνώστες σας διακρίνουν μια τάση διδακτισμού στα βιβλία σας, κυρίως, στη «Διαπασών». Β.Π.: Με παραξενεύει αυτή η αίσθηση των αναγνωστών, ειδικά για το συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί άφησα ελεύθερο τον πρωταγωνιστή. Σε άλλα βιβλία μου είναι αλήθεια ότι υπάρχει τέτοια τάση. Είναι κάτι που θεωρώ μειονέκτημά μου. Πέφτω στην παγίδα που στήνω ο ίδιος.Μ.Α.: Με την έννοια ότι μας προτρέπει να μην κάνουμε κάποια πράγματα.

Β.Π.: ‘Αλλο ο διδακτισμός και άλλο περνάω κάποια μηνύματα. Είναι αλήθεια ότι περνάω μηνύματα αντιρατσιστικά ή το μήνυμα ότι ο καθένας πρέπει να προσπαθεί να καλυτερεύσει τον εαυτό του. Χωρίς, όμως, πρόθεση διδακτισμού. Είχα διαβάσει μικρός τα βιβλία «Φύλακας στη Σίκαλη» και «‘Αρχοντας των μυγών», που με επηρέασαν στο ότι ο άνθρωπος είναι κύριος των επιλογών του. Στη «Διαπασών» ο Θανάσης θα μπορούσε να παραμείνει ένας loser, που θα ήταν και αναμενόμενο. ‘Ομως, έκανε την επιλογή του. Θα σας πω μια πραγματική ιστορία που σχετίζεται με τις επιλογές. ‘Ενας νέος περνούσε έξω από μια τράπεζα στα Καμίνια, όπου γινόταν ληστεία. Οι ληστές σκότωσαν τον φύλακα και βγήκαν στον δρόμο με τα χρήματα. Το παιδί ανακόπτει τον έναν και οι άλλοι το σκοτώνουν. Από την κίνηση του παιδιού η αστυνομία συνέλαβε τους ληστές. Αυτός ο νέος ήταν παραβατικός. Εκείνη τη στιγμή, όμως, έγινε ένα κλικ, ένα γύρισμα. ‘Εκανε την επιλογή του. Η Ακαδημία Αθηνών έδωσε βραβείο σε αυτόν τον νέο, ναι, μετά θάνατον. Η «Διαπασών» μπορεί να χαρακτηριστεί μυθιστόρημα των επιλογών. ‘Ολα τα πρόσωπα στο βιβλίο κάνουν επιλογές.Μ.Α.: Γιατί γράφετε;Β.Π.: Σε αυτήν την ερώτηση σήμερα θα σας απαντήσω άλλο από αυτό που θα σας απαντήσω αύριο. Τι εννοώ: για παράδειγμα, ξεκινάς με μια κιθάρα, για να τη γρατζουνάς στο δωμάτιό σου. Μετά λες να μάθεις νότες, μετά να παίζεις σωστά. Θέλω να πω ότι οι λόγοι για τους οποίους κάνουμε κάτι εξαρτώνται από τις ανάγκες μας. Δηλαδή, άλλος ήταν ο λόγος, όταν άρχισα, άλλος, όταν συνέχισα, άλλος είναι τώρα. Πάντως, γράφω, γιατί πιστεύω ότι κάνω κάτι καλό, με τα δικά μου δεδομένα. Μ.Α.: Οι ήρωες των βιβλίων σας είναι υπαρκτά πρόσωπα;Β.Π.: ‘Οχι, μπορεί να είναι ένα παζλ από ιδιότητες υπαρκτών προσώπων, δεν είναι συγκεκριμένα πρόσωπα. Μ.Α.: ‘Εχουν κάτι από τον δικό σας χαρακτήρα;Β.Π.: Ναι, την αμεσότητα, φαντάζομαι, την έκφραση. Στη «Διαπασών» από ένα κεφάλαιο και πέρα έγραφα σαν να ήμουν εγώ ο Θανάσης, ως έναν βαθμό.

Μ.Α.: Οι ήρωες που δεν αναφέρετε το τέλος τους; Τι απέγιναν;Β.Π.: Δεν μπορώ να σας πω εγώ, γιατί ούτε εγώ ξέρω! Μ.Α.: Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο αυτήν την περίοδο;Β.Π.: ‘Οχι, είμαι ακόμα στη σκέψη. Κάτι που, όπως σας είπα, θεωρώ το πιο σημαντικό στάδιο προτού γράψω ένα βιβλίο. Μ.Α.:Σκέφτεστε να μεταφερθεί κάποιο βιβλίο σας στον κινηματογράφο;Β.Π.: Ναι, το έχω σκεφτεί, αλλά δεν εξαρτάται από μένα.Μ.Α.: Ποιον λογοτέχνη θα χαρακτηρίζατε ως μεγάλο;Β.Π.: Πολλούς. Κλασικούς θεωρώ την ‘Αλκη Ζέη και την Ζωρζ Σαρή. Μ.Α.: Ποιον λογοτέχνη θαυμάζετε;Β.Π.: Θαυμάζω εκείνον που το ήθος του βιβλίου του συνάδει με το δικό του ήθος. Μ.Α.: Πόσο επηρεάζει η οικονομική κρίση την αγορά βιβλίων;Β.Π.: Αρκετά. Αν και εγώ πίστευα ότι τώρα με την οικονομική κρίση οι περισσότεροι άνθρωποι θα αγόραζαν περισσότερα βιβλία, για να τα δωρίσουν, αφού έχουν σταθερή τιμή -15 ή 20 ευρώ. Βέβαια, με την κρίση και οι εκδότες έχουν σταματήσει να βγάζουν τη σαβούρα που έβγαζαν τα προηγούμενα χρόνια. Μ.Α.: Αυτή η εποχή είναι δύσκολη για τους εφήβους;Β.Π.: ‘Οχι, είναι όπως κάθε εποχή για κάθε έφηβο. Δεν επηρεάζονται τα παιδιά από αυτό. Περισσότερο επηρεαζόμαστε εμείς που είμαστε σε μεγαλύτερες ηλικίες. Οι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι είναι οι ηλικιωμένοι, γιατί δεν έχουν ούτε νιάτα, ούτε ομορφιά, ούτε υγεία, ούτε όνειρα. Οι έφηβοι τα έχετε όλα!Α.Μ.: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος στόχος που έχετε θέσει;Β.Π.: Ο μεγαλύτερος στόχος στη ζωή μου είναι να τα έχω καλά με τον εαυτό μου σε οτιδήποτε κάνω.Α.Μ.: Σας ευχαριστούμε για την ωραία συζήτηση.Β.Π.: Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να με ανεχτείτε αυτό το δίωρο.


γκρο πλαν

Παίδες Ροδίων: Ποια περίοδος της εκπαίδευσής σας υπήρξε για εσάς η πιο σημαντική;Γεώργιος Μπαμπινιώτης: Η περίοδος που άρχισα να καταλαβαίνω περισσότερο τον εαυτό μου και τον κόσμο, δηλαδή ως μαθητής του Λυκείου. Και αυτό, γιατί ήταν η περίοδος που άρχισα να διαμορφώνω τις επιλογές μου, να ξεκαθαρίζω τα ενδιαφέροντά μου και να σχεδιάζω αδρομερώς τις μελλοντικές επιδιώξεις. Π.Ρ.: Σας ώθησε η οικογένειά σας στις φιλολογικές σπουδές ή ήταν αποκλειστικά δική σας η επιλογή;Γ.Μπ.: ‘Ηταν αποκλειστικά δική μου επιλογή. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός, αλλά σεβάστηκε την επιθυμία μου να στραφώ στον χώρο τής φιλολογικής επιστήμης.Π.Ρ.: Από πού αντλείτε την αγάπη σας για τη γλώσσα; Γ.Μπ.: Είναι από τα πράγματα που εδράζονται βαθύτερα στη ψυχή τού ανθρώπου, που ενισχύονται από το συναίσθημα και τα βιώματα και που εκλογικεύονται στο πέρασμα του χρόνου. Για μένα η σχέση μου με τη γλώσσα υπήρξε μια σχέση πάθους που προήλθε από τις πολλές όψεις και έλξεις που ένιωθα για αυτήν.

Π.Ρ.: Πώς προέκυψε η ανάγκη σας να γράψετε ένα λεξικό για την ελληνική γλώσσα;Γ.Μπ.: Στην πράξη λειτούργησε μέσα μου χωρίς να την γνωρίζω ακόμη, διατυπωμένη η σκέψη που αργότερα διάβασα στον Κοραή ότι το «πρώτον βιβλίον εκάστου έθνους είναι τής γλώσσης του το λεξικόν, ήγουν η συνάθροισις και έρευνα των συμβόλων με τα οποία εκφράζει τας ιδέας του». Θεώρησα, λοιπόν, υποχρέωσή μου να προσφέρω ως γλωσσολόγος στην πατρίδα μου ένα ποιοτικό «πρώτον βιβλίον» τού σημερινού δικού μας έθνους. Π.Ρ.: Πόσο δύσκολο είναι να συνταχθεί ένα λεξικό;Γ.Μπ.: Είναι φανερό ότι ένα έγκυρο από επιστημονικής πλευράς λεξικό απαιτεί χρόνο και κόπο και γνώση και έμπνευση. Το μεγάλο λεξικό μου, το οποίο είναι ευρύτερα γνωστό, πήρε περίπου 10 χρόνια από την έναρξη τής σύνταξής του μέχρι την κυκλοφόρησή του δημόσια με τη βοήθεια μαθητών μου γλωσσολόγων, οι οποίοι συνεργάστηκαν μαζί μου και κάποιοι από τους οποίους ειδικεύτηκαν μέσα από αυτό το έργο στη λεξικογραφία.Π.Ρ.: Μπορούν να διαβαστούν τα λεξικά ως αναγνωστικά βιβλία ή συνιστούν μόνο βιβλία αναφοράς; Γ.Μπ.: Και τα δύο. Το ιδιαίτερο, βέβαια, στα λεξικά μου, που πηγάζει από τη μόνιμη έγνοια μου να λειτουργώ ως δάσκαλος, είναι ότι επεδίωξα συνειδητά (και για πρώτη φορά στην ιστορία των λεξικών στη χώρα μας) να δώσω λεξικά στα οποία δεν καταφεύγει κανείς μόνο όταν έχει συγκεκριμένες απορίες, αλλά στα οποία μπορεί να προσφεύγει κατά καιρούς για την πνευματική απόλαυση που προσφέρει ο θησαυρός τής

γλώσσας, ιδίως μιας γλώσσας όπως η ελληνική.Π.Ρ.: Λέγεται πως η ελληνική γλώσσα περνάει κρίση, καθώς ξένες λέξεις έχουν εισχωρήσει στο λεξιλόγιό της. Ποια είναι η γνώμη σας;Γ.Μπ.: Η όποια κρίση μπορεί να περνάει η ελληνική γλώσσα προσδιορίζεται από εμένα ως γλωσσολόγο ως ελλείψεις στην ποιότητα τής χρήσης της και σε σχέση με τις δυνατότητες που προσφέρει και, βεβαίως, ως μια κρίση που δεν είναι άσχετη προς τη γενικότερη καλλιέργεια των ανθρώπων που μιλούν και γράφουν την ελληνική και καθόλου λιγότερο ως μια κρίση που οφείλεται στο ότι πολλοί Ελληνες έπαψαν να βλέπουν τη γλώσσα ως αξία.Π.Ρ.: Πολλοί υποστηρίζουν ότι η χρήση των greeklish αλλοιώνει τη γλώσσα μας. Εσείς τι πιστεύετε; Γ.Μπ.: Ναι, χωρίς να περάσω σε αφορισμούς, μπορώ ως γλωσσολόγος να διαβεβαιώσω ιδίως τα νέα παιδιά ότι εκτεταμένη χρήση των greeklish απομακρύνει από το οπτικό ίνδαλμα τής λέξης, αποξενώνει σταδιακά από τη γραπτή εικόνα τής λέξης που έχει σχέση με τη σημασία και την ετυμολογική της προέλευση.Π.Ρ.: Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σας, κάνει την ελληνική γλώσσα τόσο ξεχωριστή; Γ.Μπ.: Η ιδιαιτερότητα τής Ελληνικής συνίσταται στο μοναδικό γνώρισμα που την χαρακτηρίζει, δηλαδή την ακατάπαυστη συνέχεια τής χρήσης της επί 40 αιώνες. Συνίσταται, επίσης, στο γεγονός ότι έχει ποτίσει όλες τις γλώσσες τής Ευρώπης (αγγλική, γαλλική, γερμανική, κ.λπ.) με χιλιάδες λέξεων και επιστημονικών όρων που συνδέονται με βασικές έννοιες τής σκέψης τού ανθρώπου.

Με μεγάλη χαρά και ιδιαίτερη τιμή συνομιλήσαμε με τον καθηγητή, τον γλωσσολόγο, τον επιστήμονα, τον υπουργό -και πόσα άλλα…-, τον άνθρωπο Γιώργο Μπαμπινιώτη. Ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων είναι πάνω από όλα λάτρης της γλώσσας, του κόσμου των κειμένων, του κόσμου μας… Η σχέση του με τη γλώσσα είναι μια σχέση πάθους και δεν παραλείπει σε κάθε ευκαιρία να τονίσει τη σημασία της ύπαρξής της, της ποιότητάς της, της κατάκτησής της, της αγάπης για αυτήν… Τον ευχαριστούμε για την προσφορά του στο αποθησαύρισμα της ελληνικής γλώσσας, την ανάδειξη του πλούτου της λαλιάς μας. Τον ευχαριστούμε, επίσης, για τον χρόνο που μας διέθεσε ανάμεσα σε υπουργικούς φακέλους και πολιτικές ευθύνες.

Η όποια κρίση μπορεί να περνάει η ελληνική γλώσσα προσδιορίζεται ως ελλείψεις στην ποιότητα τής χρήσης της [...] ως μια κρίση που οφείλεται στο ότι πολλοί ‘Ελληνες έπαψαν να βλέπουν τη γλώσσα ως αξία.

Η ιδιαιτερότητα τής Ελληνικής συνίσταται [...] στο γεγονός ότι έχει ποτίσει όλες τις γλώσσες τής Ευρώπης με χιλιάδες λέξεων και επιστημονικών όρων που συνδέονται με βασικές έννοιες τής σκέψης τού ανθρώπου.

Tη γλώσσα και τα μάτια σας!Πατώντας στα μονοπάτια της γλώσσας μας με τον καθηγητή κ. Γεώργιο Μπαμπινιώτη


Π.Ρ.: Τι γνώμη έχετε για το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας;Γ.Μ.: Το εκπαιδευτικό σύστημα τής Ελλάδας έχει μια σειρά σοβαρών αδυναμιών από τις οποίες περιορίζομαι να αναφέρω μόνο α) ότι φορτώνουμε τους μαθητές με όγκους πληροφοριών που δεν οδηγούν στην πραγματική γνώση, είναι γνώσεις χωρίς τη γνώση, β) ότι έχουμε απομακρύνει τους μαθητές από μια βασική προϋπόθεση παιδείας: την αγάπη προς το σχολείο και την παιδεία γενικότερα, γ) ότι έχουμε αφαιρέσει από τον μαθητή ή δεν τον έχουμε ενθαρρύνει στην απόλαυση τής προσωπικής αναζήτησης, στη γνώση μέσα από τη συνεργασία με τους συμμαθητές του και τους δασκάλους του, έχοντας μετατρέψει τους μαθητές σε παθητικούς δέκτες πληροφοριών, δ) έχουμε μετατρέψει την κύρια μορφωτική βαθμίδα τής σχολικής εκπαίδευσης, το Λύκειο, σε ένα υποβαθμισμένο φροντιστήριο για την είσοδο στα Πανεπιστήμια, αντί να είναι μια όαση γνήσιας δημιουργικής καλλιέργειας στην πιο ώριμη ηλικία του μαθητή 15-18 ετών. Τέλος,

εξακολουθούμε να ακολουθούμε ένα σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, το οποίο έχω συχνά χαρακτηρίσει αναξιόπιστο, άδικο και απάνθρωπο. Παρά το γεγονός ότι διαθέτει διαφάνεια και αντικειμενικότητα.Π.Ρ.: Πολλοί διαφωνούν με τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υποστηρίζουν πως άλλοι λαοί δεν διδάσκονται τις αρχαίες μορφές της γλώσσας τους στα σχολεία. Ποια είναι η άποψή σας; Γ.Μπ.: Η αποκοπή των μαθητών τής πατρίδας μας από το κεφάλαιο τής άμεσης επαφής όλων με τον αρχαίο λόγο όχι μόνο οδηγεί σε αποδυνάμωση τής φυσικής συνέχειας που χαρακτηρίζει τη γλώσσα μας, αλλά εξασθενεί και τη βαθύτερη γνώση τής Ελληνικής που προϋποθέτει η επαφή με τα παλαιότερα Ελληνικά μας που έλεγε ο Σεφέρης.Π.Ρ.: Νιώθετε την ανάγκη να διορθώσετε κάποιον, όταν κάνει κάποιο λάθος στον προφορικό ή τον γραπτό λόγο;Γ.Μπ.: Ο γλωσσολόγος, γνωρίζοντας πού οφείλονται τα λάθη στη γλώσσα,

είναι συγκριτικά προς όλους τους άλλους ανεκτικός. Κατανοεί γιατί γίνονται αυτά ή εκείνα τα λάθη και έργο του είναι να βοηθήσει στο να περιοριστούν αυτά τα λάθη.Π.Ρ.: Πώς νιώθετε που το όνομά σας είναι πανελληνίως γνωστό και, όταν κάποιος θέλει να βρει τη σημασία ή την ετυμολογία μιας λέξης, σκέφτεται αμέσως να ανατρέξει στο λεξικό σας;Γ.Μπ.: Είναι μια ξεχωριστή και σπάνια δικαίωση για έναν επιστήμονα που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη, τη διδασκαλία και την προβολή τής ελληνικής γλώσσας.Π.Ρ.: ‘Εχετε κάποια συμβουλή να δώσετε σε εμάς, που είμαστε ακόμα μαθητές γυμνασίου και λυκείου;Γ.Μπ.: Επειδή η γλώσσα, πέρα από όσα μαθαίναμε στο σχολείο και περισσότερο από αυτά, είναι τα διαβάσματα και τα ακούσματά μας, αφιερώστε χρόνο, όσο μπορείτε περισσότερο σε διαβάσματα βιβλίων και σε προσεγμένα ακούσματα (ανθρώπων που αξιοποιούν στον λόγο τους την ελληνική γλώσσα). Τη γλώσσα και τα μάτια σας!

H ηθική της γλώσσαςΥπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά της ηθικής της γλώσσας: η εντιμότητα της επικοινωνίας. Η γλώσσα δηλαδή είναι εξ ορισμού «συνάντηση ανθρώπου με

άνθρωπο». Για να επικοινωνήσεις, κοινωνείς μηνύματα, που πρόθεσή σου είναι να

αποκαλύψουν κάποιες σκέψεις σου ή να κατανοήσεις τις σκέψεις (διαπιστώσεις, ερωτήματα, απαντήσεις, αιτήματα κ.λπ.)

των άλλων. Αυτό γεννά και ορισμένες επικοινωνιακές υποχρεώσεις: ειλικρίνειας, σαφήνειας, ευπρέπειας, καλοπροαίρετης

ερμηνείας. Αν, αντιθέτως, αντί να αποκαλύπτεις συγκαλύπτεις τις σκέψεις

και τις προθέσεις σου, τότε παραβιάζεται η ηθική της επικοινωνίας και τραυματίζεται το ήθος της γλώσσας, αλλά και η αξιοπρέπεια

και η αξιοπιστία του ομιλητή. Τότε η επικοινωνία είναι οριστικά ματαιωμένη και

η συνάντηση αναπότρεπτα προδομένη.

Η πάλη με τον γίγαντα της γλώσσας

Γιατί κάθε εθνική ή φυσική γλώσσα είναι ένας γίγαντας που σε προκαλεί

συνεχώς ν’ αναμετρηθείς μαζί του στην προσπάθεια της έκφρασης, σε έναν όμως εξ αρχής άνισο για σένα αγώνα που είναι,

στην πραγματικότητα, να κυριαρχήσεις φραστικά σε ένα δημιούργημα αιώνων,

πάνω στο οποίο δούλεψαν γενιές ανθρώπων πριν από σένα. «Είναι πολλών ανθρώπων παιδιά οι λέξεις μας», έχει πει ο Σεφέρης χαρακτηριστικά, για να δείξει τι κουβαλάνε μέσα τους οι λέξεις. Από πόσο μακρινό παρελθόν, από πόσα στόματα και

πόσες πένες προέρχονται.

Ο μαθητής στον κόσμο των λέξεων, στο λεξικό

Το λεξικό είναι ένας ιδιαίτερος κόσμος, ο κόσμος των λέξεων. Είναι ο κόσμος

της πραγματικότητας (real world) όπως τον συνέλαβε και τον εξέφρασε με τη γλώσσα του ένας ολόκληρος λαός. Οι λέξεις οι αποθησαυρισμένες σ’ ένα

έγκυρο και επιστημονικά συντεταγμένο λεξικό είναι οι έννοιες που χρειάστηκε στην πράξη, για να σκεφθεί πρώτα απ’

όλα και εν συνεχεία για να εκφράσει τις σκέψεις του, να επικοινωνήσει δηλαδή,

μια ολόκληρη γλωσσική κοινότητα, ένας λαός. Αυτός ο κόσμος είναι που αποθησαυρίζεται πρώτα μέσα σ’ ένα

λεξικό και αποκαλύπτεται μετά μέσα από ένα λεξικό. Σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να μάθει να μπαίνει και ο μαθητής εξ απαλών ονύχων. Και να μπαίνει όσο

πιο συχνά μπορεί. Με κάθε ευκαιρία. Να μάθει να μπαίνει στο σπίτι του, αν

σκεφθούμε ότι, όπως έχει σωστά λεχθεί, «η γλώσσα μας είναι το σπίτι μας».

«Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας»

Γεωργίου Μπαμπινιώτη


γκρο πλαν

Μαθητές Ροδίων Παιδεία: Καλώς ήρθατε στη χώρα μας, το νησί μας, το σχολείο μας.Αυστριακοί Μαθητές: Καλώς σας βρήκαμε! Χαιρόμαστε πολύ που είμαστε μαζί σας.Μ.Ρ.Π.: Αλήθεια, γιατί επιλέξατε να μάθετε αρχαία ελληνικά;Α.Μ.: Είναι υπέροχο να μπορείς να κατανοείς τα αρχαία ελληνικά κείμενα από πρωτότυπο και να μπορείς να αισθάνεσαι την κουλτούρα της Ελλάδας. ‘Αλλωστε, η αρχαία ελληνική κουλτούρα είναι η βάση της ευρωπαϊκής.Μ.Ρ.Π.: Υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στα αρχαία ελληνικά και τα γερμανικά;Α.Μ.: Υπάρχουν πολλές ομοιότητες όσον αφορά τη σύνταξη και τη γραμματική, όπως, για παράδειγμα, στους συνδέσμους. Επίσης, πολλές γερμανικές λέξεις μοιάζουν πάρα πολύ με τις ελληνικές, καθώς προέρχονται από την ίδια ρίζα.

Μαρίτσα Μαντικού: Μου επιτρέπετε να συμπληρώσω κάτι; ‘Οποιος γνωρίζει αρχαία ελληνικά μαθαίνει εύκολα τη γερμανική γλώσσα, γιατί το συντακτικό και η γραμματική είναι ακριβώς τα ίδια.Μ.Ρ.Π.: Θα θέλατε στο μέλλον να διδάξετε αρχαία ελληνικά σε έλληνες ή ξένους μαθητές;Α.Μ.: Ναι, θέλω να σπουδάσω φιλολογία.Μ.Ρ.Π.: Στο αυστριακό εκπαιδευτικό σύστημα τα αρχαία ελληνικά είναι βασικό ή επιλεγόμενο μάθημα; Α.Μ.: Δεν είναι υποχρεωτικό μάθημα, αλλά το επιλέγουν αρκετοί μαθητές. Η λογική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι τέτοια που, ανεξάρτητα από το τι θα επιλέξουμε να σπουδάσουμε, μας βοηθάει να βγάζουμε συμπεράσματα, να δομούμε επιχειρήματα και να κατανοούμε συλλογισμούς. Επίσης, η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι βασική για όσους από εμάς θέλουν να ασχοληθούν με τις φιλολογίες. Μαρίτσα Μαντικού: ‘Ετσι, ξεκίνησε και η ιδέα της ίδρυσης της εταιρείας του Ελληνο-Αυστριακού Συνδέσμου. Στόχος ήταν η προβολή της ελληνικής γλώσσας και η μετάδοση των αξιών της

στα νέα παιδιά. Παλαιότερα, υπήρχε γενικά στα σχολεία του βορρά της Ευρώπης η κλασική παιδεία, αλλά τη σύγχρονη εποχή με την εισβολή του υπολογιστή καθιερώθηκε μια άλλη γλώσσα, η οποία, ναι μεν μπορεί να έχει μια λογική, αλλά δεν απευθύνεται στις αξίες του ανθρώπου, οι οποίες είναι και οι βάσεις του ιδρυτικού της εταιρείας. ‘Ετσι, λοιπόν, προσπαθήσαμε πολύ να δώσουμε στους αριστούχους των αριστούχων, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή εδώ, αυτό το ταξίδι ως βραβείο, όχι μόνο για τη διάκρισή τους στην αρχαία ελληνική γλώσσα αλλά και τη μύησή τους στις αξίες της.Ειδικότερα, η Βικτώρια Μοράντε πήρε το πρώτο βραβείο της Ολυμπιάδος φέτος. Και όχι μόνο. Σήμερα, επίσης, πληροφορήθηκε ότι πρώτευσε και στις παναυστριακές εξετάσεις και κέρδισε ένα χρηματικό έπαθλο. Τα χρήματα, όμως, δεν της τα δίνουν στο χέρι. Η ίδια παίρνει μόνο 1.000 ευρώ και τα υπόλοιπα θα δοθούν για τις σπουδές της. Η εταιρεία μας, λοιπόν, ενισχύει τη γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, για να γίνουν τα παιδιά αυτά μελλοντικοί φιλέλληνες.

Μ.Ρ.Π.: Γνωρίζετε κάτι για τον ελληνικό πολιτισμό;Α.Μ.: Μελετάμε πολλά πράγματα σχετικά με τον ελληνικό πολιτισμό. Μαθαίνουμε την ελληνική λογοτεχνία, τη μυθολογία, το αρχαίο θέατρο, την ιστορία, την οποία, μάλιστα, θεωρούμε ενδιαφέρουσα και πολύ σημαντική.Μ.Ρ.Π.: Πόσες ώρες την εβδομάδα διδάσκετε αρχαία ελληνικά;Αυστριακή καθηγήτρια: Στο εβδομαδιαίο σχολικό πρόγραμμα έχουμε τρεις ώρες αρχαία ελληνικά επί τέσσερα χρόνια.Α.Μ.: Να διευκρινίσουμε ότι όσοι προερχόμαστε από το Νότιο Τιρόλο, περιοχή που ανήκει στην Ιταλία, μαθαίνουμε τα αρχαία ελληνικά για πέντε χρόνια. Τα δύο πρώτα χρόνια έχουμε τέσσερις ώρες την εβδομάδα και τα επόμενα τρία χρόνια τρεις ώρες την εβδομάδα.Αυστριακή καθηγήτρια: Εσείς;Μ.Ρ.Π.: Εμείς μαθαίνουμε αρχαία ελληνικά για έξι χρόνια, από την Α΄ Γυμνασίου έως τη Γ΄ Λυκείου. Οι ώρες διαφέρουν ανάλογα με την τάξη και την κατεύθυνση που επιλέγουμε. ‘Οσοι επιλέξουν, για παράδειγμα, τη θεωρητική κατεύθυνση κάνουν περισσότερες ώρες αρχαία ελληνικά στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου.Μαρίτσα Μαντικού: Εγώ είμαι εβδομήντα δύο ετών και, όπως αντιλαμβάνεστε, ανήκω στην πολύ παλιά γενιά. Εμείς είχαμε αρχαία ελληνικά δώδεκα ώρες την εβδομάδα και τρεις με πέντε ώρες λατινικά. Τότε είχαμε το πρακτικό και το κλασικό

Απομαγνητοφώνηση: Γιώργος Αναστασιάδης και Παναγιώτα Κλείδωνα, μαθητές Β΄ Λυκείου

Μαθητές από την Αυστρία, που διακρίθηκαν σε παναυστριακό διαγωνισμό στα αρχαία ελληνικά, φιλοξενήθηκαν για άλλη μία χρονιά στο σχολείο μας με τους καθηγητές τους και την εκπρόσωπο από το «Σπίτι της Ευρώπης», κ. Μαρίτσα Μαντικού. Οι αυστριακοί μαθητές μάς μιλούν για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας τους, την αγάπη τους για την αρχαία ελληνική γλώσσα και τον θαυμασμό τους για τον ελληνικό πολιτισμό. Μάλιστα, εμείς δεν θέσαμε μόνο ερωτήσεις, αλλά δώσαμε και απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Βέβαια, επειδή ούτε εμείς γνωρίζουμε «αυστριακά» και ούτε οι αυστριακοί μαθητές νέα ελληνικά, χρειαστήκαμε μεταφραστή, την κ. Φιλιώ Γαβριηλίδου, καθηγήτριά μας στα Γερμανικά.

Με τους φίλους μας από την Αυστρία!


γυμνάσιο. Το πρακτικό αφορούσε τις τεχνικές σχολές, όπως τις πολυτεχνικές, και το κλασικό τις νομικές σχολές, τις φιλοσοφικές, τις θεολογικές κ.λπ. Αλίμονό μας εάν τολμούσαμε να διαφοροποιήσουμε τη λέξη. ‘Επρεπε να την προφέρουμε σωστά, με καθαρή άρθρωση και αργά. Γι΄ αυτό και βλέπετε την παλαιότερη γενιά να μην μιλά γρήγορα. Εγώ μερικές φορές κλείνω την τηλεόραση, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε, αφού μιλούν πολύ γρήγορα και στο τέλος μόνο οι ίδιοι καταλαβαίνουν τι λένε. Προσωπικά, θα σας έδινα μία συμβουλή. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να μιλάτε μια γλώσσα καθαρά και αργά. ‘Ετσι, γίνεστε κατανοητοί. Το μόνο πράγμα που φοβούνται οι πάντες είναι να γίνεται κατανοητός αυτός που μιλάει. ‘Ενας είχε πει να σκοτώσουν κάποιον που, όταν μιλούσε, τον καταλάβαιναν όλοι, γιατί ήταν επικίνδυνος. Εμείς, απελευθερωθήκαμε το ΄47, μετά από πολλά χρόνια σκλαβιάς. Στα σχολεία μας τότε υπήρχαν δάσκαλοι οι οποίοι, βέβαια, δεν είχαν τις γνώσεις και την

παιδεία των σημερινών. Αυτό, όμως, που μας δίδασκαν το γνώριζαν, το κατείχαν και μας το μεταλαμπάδευαν. Δεν αντιμετώπιζαν το έργο τους ως ένα απλό επάγγελμα, για να κερδίσουν χρήματα. ‘Ηθελαν να μας μεταφέρουν το ελληνικό στοιχείο. Γι΄ αυτό σας λέω, παιδιά, να κλείσετε μέσα σας την Ελλάδα. Αφήστε τα ξένα πρότυπα, για να ξαναγυρίσουμε στις αξίες τις δικές μας. Μ.Ρ.Π.: Εκτός από αρχαία ελληνικά, ποιες άλλες γλώσσες μαθαίνετε;Α.Μ.: Εξαρτάται από το σχολείο και την περιοχή όπου αυτό βρίσκεται. Στο δικό μου σχολείο, στο Τιρόλο, μαθαίνουμε πολλές γλώσσες εκτός από τα αρχαία ελληνικά, όπως γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά και λατινικά. Αυστριακή καθηγήτρια: Εσείς πόσα χρόνια μαθαίνετε λατινικά;Μ.Ρ.Π.: Δύο χρόνια.Μαρίτσα Μαντικού: Μάλιστα, οι μαθητές στην Αυστρία τις ξένες γλώσσες τις μαθαίνουν τόσο καλά που δεν έχουν ανάγκη να πάνε σε ινστιτούτο εκτός σχολείου.Φιλιώ Γαβριηλίδου: Και τα δικά μας παιδιά μιλούν καλά τα γερμανικά! Να σας πω, μάλιστα, και κάτι που μου μετέφεραν οι μαθητές από την Αυστρία. Ξεφυλλίζοντας τα βιβλία των γερμανικών που έχουμε εδώ, είδαν ένα κείμενο και μου είπαν ότι πολλοί συμμαθητές τους δεν θα το καταλάβαιναν εύκολα. Με ρώτησαν, λοιπόν, πώς τα καταφέρνουν οι δικοί μας μαθητές. Το λέω αυτό στους μαθητές μου για να μην ντρέπονται να μιλήσουν στα γερμανικά -γέλια.

Μ.Ρ.Π.: Κάνετε και άλλες δραστηριότητες, όπως χορό ή μουσική;Α.Μ.: Δεν υπάρχουν οι ίδιες δραστηριότητες σε όλα τα σχολεία. Στο δικό μου σχολείο μπορούμε να κάνουμε αθλήματα, να μάθουμε ξένες γλώσσες και κάποιο μουσικό όργανο, να ασχοληθούμε με το θέατρο… Υπάρχουν συγκεκριμένα μαθήματα βαρύτητας που επιλέγουμε, τα οποία μας οδηγούν και σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. ‘Οταν, δηλαδή, επιλέγουμε τη μουσική, θα ασχοληθούμε με ό,τι έχει να κάνει καθαρά με αυτήν.Μ.Ρ.Π.: Α! ‘Οπως και εμείς επιλέγουμε κατεύθυνση, για να έχουμε συγκεκριμένα μαθήματα.Φιλιώ Γαβριηλίδου: Ναι, κάπως έτσι. Από ό,τι κατάλαβα τα δικά τους προγράμματα είναι λίγο πιο δημιουργικά και ευέλικτα από ό,τι είναι τα δικά μας. Μ.Ρ.Π.: Εμείς επιλέγουμε κατεύθυνση στη Β΄ Λυκείου. Εσείς σε ποια τάξη επιλέγετε μαθήματα;Αυστριακή καθηγήτρια: Η υποχρεωτική εκπαίδευση διαρκεί συνολικά οκτώ χρόνια, από τα οποία τα πρώτα τέσσερα χρόνια καλύπτονται στο δημοτικό και τα υπόλοιπα τέσσερα στο γυμνάσιο. Υπάρχουν, βέβαια, διαφορετικά είδη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο σύστημά μας, που είναι παρόμοιο με το γερμανικό. Οι μαθητές δεν επιλέγουν συγκεκριμένη κατεύθυνση, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Εξαρτάται από το είδος του σχολείου στο οποίο φοιτούν. Απλώς, όσον αφορά τις γλώσσες, τις επιλέγουν στο τέταρτο έτος του γυμνασίου, στον

όγδοο και τελευταίο χρόνο, δηλαδή, της εκπαίδευσής τους.Α.Μ.: Εγώ να σας πω ότι στην περιοχή που μένω η φοίτηση διαρκεί δεκατρία χρόνια. Πέντε χρόνια στο δημοτικό, πέντε χρόνια στο ενδιάμεσο σχολείο και μετά άλλα τρία χρόνια. ‘Υστερα επιλέγουμε ένα σχολείο ανάλογα με την κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Η φοίτηση σε αυτό διαρκεί άλλα πέντε χρόνια. Αυστριακή καθηγήτρια: Ποια αρχαία κείμενα σάς αρέσουν περισσότερο;Μ.Ρ.Π.: Μας αρέσουν τα κείμενα του Ομήρου, του Θουκυδίδη, του Ξενοφώντα, του Λυσία…Α.Μ.: Σας ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία και την όμορφη κουβέντα. Και εσάς για τη μετάφραση.Φιλιώ Γαβριηλίδου: Σας εύχομαι να επιλέξετε να κάνετε στη ζωή σας αυτό που αγαπάτε. Γιατί, αν το αγαπάτε, θα περνάτε εσείς καλά, αλλά θα περνούν καλά και οι γύρω σας. Μ.Ρ.Π.: Σας ευχαριστούμε όλους!

Είναι υπέροχο να μπορείς να κατανοείς τα αρχαία ελληνικά κείμενα από πρωτότυπο και να μπορείς να αισθάνεσαι την κουλτούρα της Ελλάδας.

[...] να κλείσετε μέσα σας την Ελλάδα. Αφήστε τα ξένα πρότυπα, για να ξαναγυρίσουμε στις αξίες τις δικές μας.


ενδοσχολικά

Οι μαθήτριες και οι μαθητές των τμημάτων της Α΄ Λυκείου

και του δεύτερου τμήματος της Β΄ Γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ», στο πλαίσιο του προγράμματος «Σχολείο εν δράσει», διοργάνωσαν εκδήλωση για την εθελοντική αιμοδοσία το Σάββατο 3 Μαρτίου 2012, στην αίθουσα εκδηλώσεων των εκπαιδευτηρίων. Το πρωί του ίδιου Σαββάτου, στην Πλατεία Κύπρου, οι μαθήτριες και μαθητές με δράσεις ευαισθητοποίησης προσκάλεσαν τους συμπολίτες τους στην ημερίδα που θα διοργάνωναν το απόγευμα.

Φορώντας τα μπλουζάκια τους με την κατακόκκινη σταγόνα ζωής μετέδιδαν με ενθουσιασμό και αυθορμητισμό τη δύναμη του εθελοντισμού και της

αλληλεγγύης, γεμίζοντας την πλατεία με όνειρα, χαμόγελα και ελπίδα.Το απόγευμα στην ημερίδα οι συντελεστές ευαισθητοποίησαν με έναν ξεχωριστό τρόπο τους παρευρισκομένους για την αναγκαιότητα της αιμοληψίας και τη σπουδαιότητα της αιμοδοσίας. ‘Απλωσαν το χέρι σε μια εύθραυστη κοινωνία, αισθανόμενοι την ανάγκη να ξεκλειδώσουν την ελπίδα σε καιρούς αποθάρρυνσης, να δηλώσουν το «παρών» σε ώρες απουσίας, να ενδυναμώσουν την πίστη σε εποχές καχυποψίας.Οι μαθήτριες και οι μαθητές

απέδωσαν παραμύθια σχετικά με την αιμοδοσία σε θεατρικό αναλόγιο, τραγούδησαν στίχους που συνέθεσαν οι ίδιοι, προέβαλαν

spot που οι ίδιοι εμπνεύστηκαν. Οι εκλεκτοί ομιλητές στην ημερίδα, ο κ. Ιωάννης Στουραΐτης, Διευθυντής του Γαστρεντερολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, η κ. Αριστέα Ξυπολιτάκη και η κ. Αργυρώ Παυλίδη, Επισκέπτριες Υγείας της Υπηρεσίας Αιμοδοσίας του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, προσέγγισαν την εθελοντική αιμοδοσία από επιστημονική αλλά και ανθρωπιστική σκοπιά. Την εκδήλωση ευαισθητοποίησης των μαθητών χαιρέτισε ο Γενικός Διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ», κ. Κυριάκος Κυριακούλης, ενώ την πρωτοβουλία επιδοκίμασαν ο κ. Φιλήμων Νικολάου, Πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ρόδου, και ο κ. Παναγιώτης Πατέρας, Πρόεδρος της Επιτροπής Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών (Π.Ο.Σ.Ε.Α.) και Πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Χίου «Μικές Παϊδούσης», ο οποίος, μάλιστα, ανέγνωσε επιστολή του Δ.Σ. της προσκεκλημένης στην ημερίδα Π.Ο.Σ.Ε.Α.

Οι διοργανωτές της ημερίδας, με το μήνυμα «Μια στιγμή για μένα, μια ζωή για σένα» τυπωμένο σε μπλουζάκια και μπαλόνια, κρατώντας κατακόκκινα ροδοπέταλα, προσκάλεσαν τους παρισταμένους να γίνουν εθελοντές αιμοδότες, επισημαίνοντας τη δύναμη της ανθρώπινης αλυσίδας ζωής.

Γονείς, παιδιά και έφηβοι γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα

εκδηλώσεων «Καλλιπάτειρα» των Εκπαιδευτηρίων μας, το απόγευμα τoυ Σαββάτου της 28ης Ιανουαρίου. Η αθρόα συγκέντρωση και η κατάμεστη αίθουσα δικαίωσαν απόλυτα την επιλογή των μαθητών του δεύτερου τμήματος της Β΄Λυκείου και των καθηγητών τους, να ασχοληθούν με το ιδιαίτερα σημαντικό και ευαίσθητο θεσμό της αναδοχής. Η ημερίδα διοργανώθηκε σε συνεργασία με τη 2η ΔΥΠΕ Πειραιώς και Αιγαίου και την υποστήριξη της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Ανάδοχη Αγκαλιά». Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο βουλευτής Δωδεκανήσου κ. Γ. Κασσάρας και ο Υποδιοικητής της 2ης ΔΥΠΕ Πειραιώς και Αιγαίου κ. Χαράλαμπος Πλάτσης. Καλεσμένοι εισηγητές ήταν ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ρόδου, κ. Κωνσταντίνος Μπούτσικος, ο οποίος αναφέρθηκε με εύστοχα παραδείγματα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που

αντιμετωπίζει ως εισαγγελέας ανηλίκων και τόνισε την πραγματική σημασία του θεσμού της αναδοχής, λέγοντας χαρακτηριστικά: «για να γίνεις ανάδοχος γονέας, πρέπει να είσαι άνθρωπος με ‘Αλφα κεφαλαίο». Επίσης, επεσήμανε ότι θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να βοηθήσει από τη θέση που κατέχει τους ενδιαφερόμενους γονείς. Τον λόγο, στη συνέχεια, πήρε η κ. Κατερίνα Βορεινάκη, κοινωνική λειτουργός, η οποία ανέπτυξε διεξοδικά τις προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος ανάδοχος γονέας καθώς και τα είδη αναδοχής. Η συμβολή της σε αυτό το σημαντικό θέμα είναι τεράστια και το έργο που επιτελεί εξαιρετικά σημαντικό. Ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού», μέσω τηλεδιάσκεψης, έκανε μια ιδιαίτερα σημαντική και χρήσιμη εισήγηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των οποίων οι γονείς

αδυνατούν να τηρήσουν τις γονικές τους υποχρεώσεις. Τόνισε ότι το θέμα της γραφειοκρατίας αποβαίνει συχνά επιζήμιο για αυτά και τόσο ο ίδιος όσο και τα μέλη που εργάζονται εθελοντικά στον σύλλογο καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να υποκαταστήσουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο την οικογένεια για όλα αυτά τα παιδιά

που βρίσκονται υπό την προστασία τους. Γονείς που έζησαν το δώρο της αναδοχής μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους και μετέδωσαν ηχηρά το μήνυμα «Αν υπάρχει χώρος στην καρδιά μας υπάρχει και στο σπίτι μας». Την έναρξη της εκδήλωσης σηματοδό-

τησε ένα θεατρικό δρώμενο με θέμα την αναδοχή, από μαθητές του Δημοτικού, το οποίο συγκίνησε ιδιαίτερα το κοινό. Μαθητές του θεατρικού ομίλου και του ομίλου ψυχολογίας των εκπαιδευτηρίων,

διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο του Πέτρου Τατσόπουλου, «Η καλοσύνη των ξένων», ενώ τα βίντεο που ετοίμασαν οι μαθητές συγκίνησαν και απέδειξαν ότι τα νέα παιδιά και νοιάζονται και μπορούν και θα αλλάξουν τον κόσμο.

Δεσμοί ΚαρδιάςΑν υπάρχει χώρος στην καρδιά μας, υπάρχει και στο σπίτι μας

Μια στιγμή για μένα, μια ζωή για σένα• Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει • • Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει •


Με σύνθημα «‘Οταν γελάει ένα παιδί... υπάρχει ελπίδα»,

αποφασίστηκε να στηθεί ένα καραμελόσπιτο στο κέντρο της πόλης στο οποίο θα διατίθενται προς πώληση προϊόντα που οι εθελοντές του οργανισμού θα προετοίμαζαν ειδικά για τη δράση αυτή. Η δράση διήρκησε από το Σάββατο 10 Μαρτίου 2012, για 4 Σάββατα, μέχρι και το Σάββατο 7 Απριλίου. Ομάδες μαθητών των εκπαιδευτηρίων μας βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης από τις 11:00 μέχρι τις 14:00, στήνοντας μια μικρή γιορτή και δίνοντας ξεχωριστή νότα ευαισθησίας, χαράς και αισιοδοξίας. Το μήνυμά τους ξεκάθαρο: «Θέλουμε να χαρίσουμε χαμόγελα σε όλα τα παιδιά που το έχουν ανάγκη». Μαθητές από το Νηπιαγωγείο μέχρι και την τελευταία τάξη του Λυκείου αλλά και εκπαιδευτικοί τους έβαλαν το δικό τους λιθαράκι, προκειμένου να διαδοθεί το μήνυμα όσο το δυνατόν πιο ηχηρό. Μαθητές του Προνηπίου πρωταγωνίστησαν σε διαφημιστικό σποτάκι και με κέφι, γλυκύτητα και αθωότητα. Την προσπάθεια των μαθητών αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή όλοι οι πολίτες αλλά

και σημαντικοί φορείς της Ρόδου. Το πρώτο Σάββατο τη δράση στήριξε με την παρουσία της η Φιλαρμονική του Δήμου Ρόδου υπό τη διεύθυνση του Μαέστρου Θέμου Μέξη. Το Σάββατο 17 Μαρτίου βρέθηκε δίπλα στους μαθητές το μαθητικό συγκρότημα «πλάκα μου κάνεις τώρα». ‘Εστησε μια μικρή συναυλία και, μετά από επιθυμία πολλών συμπολιτών μας, έδωσε το «παρών» και το Σάββατο 24 Μαρτίου. Το Σάββατο 31 Μαρτίου βρέθηκε στο καραμελόσπιτο το συγκρότημα του Ομίλου Μουσικής του σχολείου μας. Τα παιδιά στήριξαν την ιδιαίτερης σημασίας προσπάθεια των συμμαθητών, χαρίζοντας ένα μελωδικό δίωρο. Το τελευταίο Σάββατο της δράσης βρέθηκε κοντά στους μαθητές η Κ.Α.Ε. ΒΑΠ Κολοσσός που τους συνεχάρη για την πρωτοβουλία. Η διοίκηση της ομάδας, η τεχνική ηγεσία και όλοι οι αθλητές ανταποκρίθηκαν πλήρως στο κάλεσμά μας. Οι αθλητές της ομάδας που δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια θέματα, παίζοντας μπάσκετ εκτός γηπέδου, υπέγραψαν αυτόγραφα, μίλησαν με τα παιδιά και δέχθηκαν πρόθυμα να

βγουν φωτογραφίες με τον αρκετό κόσμο που βρέθηκε στην Πλατεία Κύπρου. Το «παρών» έδωσε και ο πρόεδρος του Δ.Ο.Π.Α. Ρόδου κ. Σάββας Διακοσταματίου, ενώ υπήρχε και η Φιλαρμονική Αφάντου υπό τη διεύθυνση του Μαέστρου Mιχάλη Γιαννιού, η οποία μάλιστα έπαιξε γνωστά τραγούδια που έχουν συνδυαστεί με μεγάλες μπασκετικές επιτυχίες. Είναι πραγματικά μεγάλη η ικανοποίηση που νιώθει κανείς, όταν βοηθάει ένα παιδί, ειδικά όταν ξέρει ότι το έχει τόσο μεγάλη ανάγκη. ‘Ολοι μαζί μπορούμε να συμβάλλουμε στη δύσκολη αυτή εποχή, ώστε στα πρόσωπα των παιδιών να

σχηματίζονται μόνο χαμόγελα. Κάθε Σάββατο η παραγγελία εξαντλούνταν.Οι άνθρωποι του οργανισμού κατενθουσιασμένοι έβαζαν τα

δυνατά τους να ετοιμάζουν τις παραγγελίες. Συνολικά κατατέθηκαν στον οργανισμό 5.289,13 ευρώ. Καταφέραμε -έστω και για λίγο- να σχηματιστούν χαμόγελα στα παιδικά προσωπάκια. Η προσπάθειά μας δεν σταματά εδώ. Δίνουμε ραντεβού για του χρόνου. Είναι υποχρέωση όλων μας να μην ξεχνάμε.

Μόνο τότε θα είμαστε σίγουροι ότι ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος.Σας ευχαριστούμε όλους πολύ.

Το Σάββατο 31 Μαρτίου 2012, στην αίθουσα εκδηλώσεων

«Καλλιπάτειρα» των Εκπαιδευτηρίων μας, συμμαθήτριες και συμμαθητές μας διοργάνωσαν μία ημερίδα διαφορετική, αφιερωμένη στην Τρίτη Ηλικία. Σε μια αίθουσα κατάμεστη από κόσμο, αναδείχθηκε η προσφορά των παππούδων και των γιαγιάδων στην οικογένεια και αποκαλύφθηκε

ο «θησαυρός» που συνιστά η σοφία και η πείρα τους. Οι συντελεστές της ημερίδας, οι μαθήτριες και οι μαθητές του Γυμνασίου, της Στ΄ τάξης του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου, συγκίνησαν τους παρευρισκομένους, καθώς προσέγγισαν το θέμα της Τρίτης

Ηλικίας με τρόπο ξεχωριστό. Τραγού-δησαν στίχους που συνέθεσαν οι ίδιοι, εμπνευσμένοι από τον παππού και τη γιαγιά, ενώ πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή κατά την οποία η χορωδία των μαθητών μαζί με τη χορωδία του 1ου Κ.Α.Π.Η. Ρόδου ερμήνευσαν ένα τραγούδι, αποδίδοντας με αυτόν τον συμβολικό τρόπο την επικοινωνία των δύο γενεών. Αντιστρέφοντας τους

ρόλους, οι μαθήτριες και οι μαθητές συνέγραψαν δικό τους παραμύθι και το αφηγήθηκαν. Προέβαλαν βιντεοσκοπημένες ιστορικές αφηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων τους αλλά και ιδιαίτερες στιγμές μαζί τους -μαγείρεψαν

μαζί, έπαιξαν χαρτιά, επιτραπέζια παιχνίδια... Επιπλέον, απαθανάτισαν τις επισκέψεις τους στα Κ.Α.Π.Η., τα Κ.Η.Φ.Η. και τον Οίκο Ευγηρίας-«Χαραλάμπειο Γηροκομείο». Ακόμη, παρουσίασαν τρέιλερ που οι ίδιοι εμπνεύστηκαν με τίτλο: «Μια σου θυμώνω, μια σε φιλώ… Παππού, γιαγιά, σας αγαπώ!», για να προβληματίσουν τους παριστάμενους συνομηλίκους τους και να τους προσκαλέσουν να βελτιώσουν τη στάση τους απέναντι στους ηλικιωμένους. Επίσης, η προβολή αποσπασμάτων από κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, όπου πρωταγωνιστούν ηλικιωμένοι ήρωες, προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα και καταχειροκροτήθηκε. Κατά την αποχώρησή τους, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν κουλουράκια που έφτιαξαν τα παιδιά και να λάβουν ως ενθύμιο μια ζωγραφιά, ένα ποίημα, ένα μήνυμα, αφιερωμένα σε κάθε παππού και κάθε γιαγιά από κάθε παιδί… Παράλληλα με

τις μαθητικές δράσεις, οι παρευρισκό-μενοι παρα-κολούθησαν τις ενδιαφέρουσες εισηγήσεις της κ. Πελίνας Θεοδοσίου, Υπεύθυνης Τύπου και Επικοινωνίας της Μ.Κ.Ο. «Γραμμή Ζωής», του κ. Γεράσιμου Κουρούκλη, Προέδρου Μ.Κ.Ο. «Γραμμή Ζωής», της κ. Κωνσταντίνας Σιάγκα, Ψυχολόγου, Υπεύθυνης του Κέντρου Ημέρας «Κορωνίς», της εταιρείας ΠΑΝΑΚΕΙΑ, της κ. Αναστασίας Σωτρίλλη, Κοινωνικής Λειτουργού στο 1ο Κ.Α.Π.Η. Ρόδου, του κ. Κυριάκου Φίνα, Οικονομολόγου και Επίτιμου Διευθυντή του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, και της κ. Αδαμαντίας Φατσέα, Σχολικής Συμβούλου Φυσικής Αγωγής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου. Οι μαθητές όλων των βαθμίδων ανέβηκαν επί σκηνής και καληνύχτισαν τους θεατές με την ευχή: «Μεγάλος να γίνω με άσπρα μαλλιά!».

Μεγάλος να γίνω με άσπρα μαλλιά… Παππούς, Γιαγιά: η σοφία τους… ο θησαυρός μας!»

‘Οταν γελάει ένα παιδί... υπάρχει ελπίδα!• Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει • • Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει • Σχολείο εν δράσει •

ημερίδες


Απομαγνητοφώνηση: Μιχάλης Κακλιός, Στράτος Κούκουρος,μαθητές Γ΄ Γυμνασίου Παίδες Ροδίων: Γεια σας κ. Καβουκλή! Νίκος Καβουκλής: Γεια σας παιδιά! Π.Ρ.: Πόσο καιρό ασχολείστε με τη σκοποβολή;Ν.Κ.: Είμαι αθλητής στη σκοποβολή 15 χρόνια. Πρακτικά, έχω ξεκινήσει από το 1995, αλλά έχω κάνει δύο διαλείμματα στην πορεία μου. ‘Εχω φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο, αλλά η συνεχής προπόνηση, για να διατηρούμαι σε αυτό, έχει, επίσης, υψηλό κόστος. Παράλληλα, είμαι εκπαιδευτής σκοποβολής και εκπαιδεύω συλλόγους ή άτομα, εντός και εκτός Ρόδου. Τέλος, συμμετέχω πολλές φορές στην Εθνική Ελλάδος. Π.Ρ.: ‘Εχετε διακριθεί στη σκοποβολή;Ν.Κ.: Είμαι 7 φορές Πρωταθλητής Ελλάδος και σε ένα πανευρωπαϊκό κατατάχθηκα στους 20 πρώτους. Π.Ρ.: Ποια χαρακτηριστικά χρειάζεται να έχει ένας καλός σκοπευτής;Ν.Κ.: Χρειάζεται, κυρίως, να είναι εύστοχος. Αλλά και η ταχύτητα παίζει μεγάλο ρόλο στο άθλημα.Π.Ρ.: Ποιος είναι ο σκοπός ενός σκοπευτή σε αγώνα σκοποβολής;Ν.Κ.: Να συγκεντρώσει όσο περισσότερους βαθμούς μπορεί, σύμφωνα με ένα σύνθετο σύστημα βαθμολόγησης. Στους αγώνες υπάρχουν χάρτινοι στόχοι με τρεις περιοχές βαθμολόγησης, τις alpha, charlie και delta. Ανάλογα με την περιοχή την οποία πετυχαίνει ο σκοπευτής, κερδίζει και διαφορετικούς βαθμούς. Για παράδειγμα, εάν κάποιος πετύχει την περιοχή στο κέντρο του στόχου, κερδίζει 5 βαθμούς, ενώ στις άλλες περιοχές λιγότερους. Επίσης, η βαθμολογία ποικίλλει ανάλογα και με το διαμέτρημα του όπλου που χρησιμοποιεί κάποιος. Ενώ υπάρχουν και βαθμοί ποινής που αφαιρούνται από τον αθλητή σε διάφορες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, κατά κανόνα, πρέπει να βάζουμε δύο βολές σε κάθε στόχο. ‘Οταν ο σκοπευτής

χάσει μία από τις δύο, βαθμολογείται σε αυτήν που έχει πετύχει, αλλά τιμωρείται και με 10 βαθμούς ποινής. Π.Ρ.: Οι στόχοι είναι πάντα σταθεροί ως προς τη θέση ή το υλικό τους;Ν.Κ.: Στους αγώνες χρησιμοποιούνται απεριόριστοι συνδυασμοί στόχων. Υπάρχουν στόχοι σταθεροί, κινητοί, στόχοι που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, για να δημιουργούνται μεγαλύτερες σκοπευτικές προκλήσεις. Πάντα έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι διαφορετικό. Επίσης, κάποιες φορές χρησιμοποιούνται και μεταλλικοί στόχοι, που τους χτυπάμε, για να πέσουν ή να ενεργοποιήσουν κινούμενους στόχους. Σε κάποιες ασκήσεις χρησιμοποιούνται και μικρότεροι στόχοι, όταν δεν υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση του σκοπευτή από τον στόχο, ώστε να γίνεται προσομοίωση μίας πολύ μεγάλης απόστασης. Τέλος, υπάρχουν και οι λευκοί στόχοι, που συνήθως τοποθετούνται δίπλα στους κανονικούς, για να μειώνουν την ορατή επιφάνειά τους και να δημιουργούν μεγαλύτερη σκοπευτική δυσκολία. Αν κάποιος τους πετύχει κατά λάθος, τιμωρείται πάλι με 10 βαθμούς ποινής.Π.Ρ.: Η ταχύτητα που είπατε πριν πώς βοηθά στην απόδοση του αθλητή;Ν.Κ.: Η ταχύτητα βελτιώνει τον χρόνο του αθλητή. Διότι πρέπει να πετυχαίνει τον στόχο του, όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Δεν είναι δύσκολο να πετύχει κανείς έναν στόχο. Αν ασχοληθούμε μαζί 10’-15΄, οι περισσότεροι μπορείτε να τον πετύχετε. Π.Ρ.: Και πώς προκύπτει η τελική βαθμολογία κάθε σκοπευτή;Ν.Κ.: Ας υποθέσουμε πως ένας σκοπευτής έχει πετύχει 80 βαθμούς στους στόχους και όλη η άσκηση είχε διάρκεια κάποιον χρόνο συγκεκριμένο, π.χ. 11:22. Η βαθμολογία του προκύπτει από τη διαίρεση της βαθμολογίας των στόχων με τον χρόνο που έκανε. Το κλάσμα αυτό δίνει τον λεγόμενο συντελεστή επιτυχίας. ‘Αρα, ο υποθετικός μας σκοπευτής βαθμολογείται με 7,130 πόντους. Αν

αυτή είναι η μέγιστη βαθμολογία, θεωρείται ότι παίρνει το 100% της συγκεκριμένης άσκησης. Η βαθμολογία του δεύτερου και του τρίτου προκύπτουν αναλογικά με την επιτυχία του πρώτου.Π.Ρ.: Πόση απόσταση από τον στόχο πρέπει να κρατά ο σκοπευτής;Ν.Κ.: Η απόσταση ποικίλλει ανάλογα με την άσκηση, πάντως υπάρχει μια περιοχή οριοθετημένη με κόκκινο, συνήθως, χρώμα, η οποία μας περιορίζει να κινούμαστε σε συγκεκριμένο χώρο. Περίπου από 2 έως και 40 μέτρα, ανάλογα και με το είδος του στόχου.Π.Ρ.: Ο σκοπευτής προπονείται πριν τον αγώνα;Ν.Κ.: ‘Οχι, και αυτό αποτελεί μία μεγάλη δυσκολία. Πρέπει να εκτελέσεις την άσκηση «εδώ και τώρα», χωρίς να γνωρίζεις από πριν τι είδους άσκηση θα εκτελέσεις.Π.Ρ.: Με ποια κριτήρια δημιουργείται ένα σκοπευτήριο;Ν.Κ.: Υπάρχουν διεθνώς συγκεκριμένες προδιαγραφές. Τα σκοπευτήρια χωρίζονται σε τρία μεγέθη, μικρά, μεσαία και μεγάλα, ανάλογα με το πλήθος των βολών που χρειάζονται, για να εκτελεστούν όλες οι ασκήσεις σε αυτά. Σχεδιάζονται με βάση έναν κανόνα κυρίως: να υπάρχουν πολλοί τρόποι εκτέλεσης μίας άσκησης, ώστε ο σκοπευτής να έχει την ευχέρεια να επιλέξει τον καλύτερο. Δεν υπάρχει τυποποιημένος τρόπος εκκίνησης και ολοκλήρωσης μίας άσκησης. Οι σκοπευτές έχουν το δικαίωμα να ξεκινήσουν από όπου θέλουν μέσα σε μία οριοθετημένη περιοχή με σκοπό να κερδίσουν χρόνο, αν επιλέξουν την καλύτερη διαδρομή. Π.Ρ.: Η σκοποβολή γίνεται μόνο σε ανοιχτό χώρο;Ν.Κ.: Κατά κανόνα σε ανοιχτό, διότι σε κλειστό χώρο υπάρχει το πρόβλημα του ήχου της εκπυρσοκρότησης του

όπλου, που είναι πολύ ενοχλητικός. Βέβαια, υπάρχουν και προδιαγραφές για τον χώρο του σκοπευτηρίου που εξασφαλίζουν την ασφάλεια των παρευρισκομένων.Π.Ρ.: Μπορεί να επισκεφτεί οποιοσδήποτε το σκοπευτήριο;Ν.Κ.: Ναι, αλλά για να κάνει προπόνηση, πρέπει να είναι μέλος σκοπευτικού συλλόγου.Δεν μπορεί ο οποιοσδή-ποτε να επισκεφτεί τον χώρο και να χρησιμο-ποιήσει ένα πιστόλι.Π.Ρ.: Το όπλο έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές;Ν.Κ.: Στα όπλα υπολογίζεται η ταχύτητα και

Με αφορμή το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκοποβολής που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και, δη, στη Ρόδο 2-9 Οκτωβρίου 2011, ξεκινήσαμε την έρευνά μας και ανακαλύψαμε έναν συμπατριώτη μας, πανελλήνιο πρωταθλητή και διακριθέντα σε καλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη, τον κ. Νίκο Καβουκλή. Συνομιλώντας μαζί του, μάθαμε τα νέα που αφορούν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκοποβολής στη Ρόδο, γνωρίσαμε τη φύση

του αθλήματος της σκοποβολής και την προσωπική του σχέση με αυτήν. Επίσης, συνειδητοποιήσαμε πως η ολοκληρωμένη γνώση της πρακτικής σκοποβολής, όπως και κάθε άλλης δραστηριότητας, απαιτεί λεπτομερή και μεθοδευμένη εκπαιδευτική προσέγγιση. Τέλος, δεχθήκαμε πρόσκληση στο σκοπευτήριο του Κάτω Καλαμώνα, για να μας δείξει ο κ. Καβουκλής κάποιες από τις βασικές τεχνικές και δεξιότητες που χρειάζεται να αναπτύξει ένας εύστοχος σκοπευτής…

Πάντα εύ-στοχος! Νίκος Καβουκλής

γκρο πλαν


το βάρος της βολίδας. ‘Εχουν ελάχιστο όριο ισχύος, αλλά όχι ανώτατο. Αυτό είναι ένα θέμα, διότι η απόδοσή μας εξαρτάται κατά πολύ από την ποιότητα των φυσιγγίων. Εμείς οι έλληνες σκοπευτές μπορούμε μόνο να αγοράσουμε ό,τι κυκλοφορεί στο εμπόριο, ενώ σε άλλες χώρες οι σκοπευτές έχουν τη δυνατότητα να παρασκευάζουν φυσίγγια που ταιριάζουν στα μέτρα τους. Στον αγώνα καθένας φέρνει το όπλο και τις σφαίρες του, εφόσον πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το πιστόλι θεωρείται το δυσκολότερο σκοπευτικό όπλο, διότι έχει μεγαλύτερη ανάκρουση, ο σκοπευτής έχει μόνο ένα σημείο στήριξης (στο τουφέκι υπάρχουν 3) και δεν μπορεί λόγω μήκους του όπλου να αντιληφθεί τη γωνιακή απόκλιση. Π.Ρ.: Πόσες σφαίρες έχει το όπλο;Ν.Κ.: Συνήθως περισσότερες από 10 και πολλές φορές έως και 27.Π.Ρ.: Και είναι κανονικές σφαίρες;Ν.Κ.: Φυσικά!Π.Ρ.: Δηλαδή, υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος για τον άνθρωπο;Ν.Κ.: Δεν προορίζονται για να πετύχουν άνθρωπο οι συγκεκριμένες σφαίρες. Κίνδυνος υπάρχει, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με το αυτοκίνητο. Θέλω να πω, δεν χρησιμοποιούμε το όπλο ή το αυτοκίνητο για να κάνουμε ζημιά σε κάποιον. Ευτυχώς, παγκοσμίως δεν έχει γίνει γνωστό κάποιο ατύχημα. Θα δείτε ότι στους αγώνες ο σκοπευτής ακολουθείται πολλές φορές από έναν ή και δύο κριτές, οι οποίοι φροντίζουν βασικά να τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας.

Π.Ρ.: Στην Ελλάδα από πόσων χρονών μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με τη σκοποβολή;

Ν.Κ.: Η νομοθεσία δεν θέτει κατώτατο ηλικιακό

όριο, αλλά πολλοί

σύλλογοι λόγω

του

καταστατικού τους δεν δέχονται άτομα νεότερα των 25 ετών -μπορεί και κακώς. Ευτυχώς, αυτό δεν είναι απόλυτο. Επίσης, σύμφωνα με τη νομοθεσία, αν κάποιος είναι εκπαιδευμένος σκοπευτής, μπορεί το ανήλικο παιδί του να προπονείται μαζί του, εφόσον αποκτήσει και αυτό κάρτα σκοπευτή. Κάτοχος του όπλου σκοποβολής είναι, βέβαια, ο γονιός.Π.Ρ.: Στη Ρόδο ποιο είναι το κατώτατο όριο ηλικίας για έναν σκοπευτή; Ν.Κ.: Υπάρχουν δύο σύλλογοι. Στον έναν γνωρίζω ότι είναι τα 25 χρόνια.Π.Ρ.: Και το ανώτατο όριο; Ν.Κ.: Δεν υπάρχει! Στους αγώνες λαμβάνουν μέρος άνθρωποι ακόμα και 70 ετών. Χρειάζεται να εκτελεστούν κάποιες κινήσεις, αλλά δεν απαιτείται ιδιαίτερη φυσική κατάσταση για να απολαύσει κάποιος το άθλημα.Π.Ρ.: Στη Ρόδο έχουμε σκοπευτήριο;Ν.Κ.: ‘Εχουμε. Δημιουργήθηκε στη Δαματριά με αφορμή τους «Αγώνες Νήσων» το 2007. Από τότε ο χώρος αυτός ανακαινίστηκε και μεγάλωσε, για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.Π.Ρ.: ‘Εχουμε και πολλούς σκοπευτές;Ν.Κ.: Στον σύλλογό μας έχουμε περισσότερους από 50, αλλά τα ενεργά μέλη είναι 15-20. Σε κάθε αγώνισμα το βλέπουμε αυτό.Π.Ρ.: Γίνονται συχνά αγώνες στο νησί μας;Ν.Κ.: Πρόσφατα έλαβα μέρος σε έναν τοπικό αγώνα του συλλόγου μας. Βασικά, για να μπορεί να διατηρήσει την άδειά του ένας σύλλογος, πρέπει να διεξάγει περίπου 6-7 αγώνες τον χρόνο. Δεν μπορεί να αδρανεί. Π.Ρ.: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις, για να συμμετάσχει κάποιος σε αγώνες;Ν.Κ.: Απλώς να είναι εγγεγραμμένος σε έναν σύλλογο και, εφόσον εκπαιδευτεί, μπορεί να λαμβάνει μέρος στους αγώνες. Αυτό που, κυρίως, ενδιαφέρει έναν σύλλογο είναι να μπορεί κάποιος να χειρίζεται ένα πιστόλι με ασφάλεια. Η απόδοσή του δεν έχει σημασία.Π.Ρ.: Και αν κάποιος σκοπευτής θέλει να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα;Ν.Κ.: Αν κάποιος θέλει να ακολουθήσει το πρωτάθλημα, έχει υποχρέωση να συμμετάσχει σε συγκεκριμένους αγώνες που γίνονται σε όλη την Ελλάδα. Και αυτοί συνήθως είναι 5 αγώνες. ‘Οποιος μπορεί, ακολουθεί το πρωτάθλημα και ταξιδεύει.Π.Ρ.: Με δικά του έξοδα;Ν.Κ.: Ναι. Ο σύλλογός μας, προς το παρόν, δεν έχει τη δυνατότητα να στηρίξει οικονομικά τους αθλητές του. Πιστεύω θα μπορούσε πιο εύκολα, αν τα μέλη του ανέρχονταν σε 200. Είναι σημαντικός ο αριθμός των μελών σε κάθε σύλλογο, για να υπάρχει η δυνατότητα ενίσχυσης των 5-10 πρώτων που θα μπορούσαν να διακριθούν.

Π.Ρ.: Το πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ρόδο έγινε στη Δαματριά;Ν.Κ.: Ναι. Και η τελετή έναρξης έγινε στο Αρχαίο Στάδιο. Μάλιστα, υπάρχει παράδοση να διακοσμείται το σκοπευτήριο με κάτι που έχει σχέση με τον τόπο ή την ιστορία της χώρας. Ο σχεδιασμός γίνεται κατόπιν εντολής του Παγκόσμιου Οργανισμού. Είχαν έρθει αντιπρόσωποί του στο νησί μας έναν μήνα πριν, περιηγήθηκαν στα αξιοθέατα της Ρόδου και φρόντισαν να διακοσμήσουν το σκοπευτήριο με στοιχεία της ιστορίας και της ζωής μας. Για παράδειγμα, στη διακόσμηση του σκοπευτηρίου στη Δαματριά αξιοποιήθηκαν ο Κολοσσός και οι Πεταλούδες της Ρόδου. Π.Ρ.: Πώς και επελέγη η χώρα μας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκοποβολής; Ν.Κ.: Επελέγη η Ρόδος συγκεκριμένα για πολλούς λόγους. Οι αρμόδιοι είδαν ότι ο τόπος μπορούσε να φιλοξενήσει σχεδόν 2000 επισκέπτες λόγω των ξενοδοχειακών της εγκαταστάσεων. Επίσης, τα ξενοδοχεία βρίσκονται κοντά στη θάλασσα και το σκοπευτήριο, μάλλον, στο πιο βολικό σημείο που υπάρχει παγκοσμίως. Τέλος, ο καλός καιρός στον τόπο μας είναι κατάλληλος, διότι στους αγώνες σκοποβολής οι αθλητές είναι εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες. Αν στους αγώνες έβρεχε μία μέρα καταρρακτωδώς, τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Διότι κάθε μέρα αγωνίζονταν περίπου 500 αθλητές που εκτελούσαν διαφορετικές ασκήσεις. Και για να ολοκληρώσει τον αγώνα κάθε σκοπευτής, έπρεπε να εκτελέσει τις ασκήσεις του και τις 5 συνεχόμενες ημέρες. Αν μία μέρα, λοιπόν, χανόταν, λόγω καιρού δεν θα μπορούσε να αφαιρεθεί από το πρόγραμμα, ούτε, όμως, και να προστεθεί μία άλλη, καθώς οι περισσότεροι σκοπευτές ήταν επισκέπτες και έφευγαν με την ολοκλήρωση των αγώνων.Π.Ρ.: ‘Εγινε με επιτυχία το πρωτάθλημα; Ν.Κ.: Ναι. Είχαμε 1275 συμμετοχές -ρεκόρ- και περισσότερους από 2500 επισκέπτες. Μάλιστα, οι εμπειρότεροι σκοπευτές που συμμετέχουν κάθε χρόνο σε τέτοιες διοργανώσεις έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι και δήλωσαν ότι ο βαθμός δυσκολίας του αγώνα ήταν ο ανώτερος που συνάντησαν μέχρι τότε. Π.Ρ.: Ποιος σκοπευτής βγήκε πρώτος; Ν.Κ.: Αυτός που κερδίζει από το 1998. Λέγεται Eric Grauffel, είναι Γάλλος, 5 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Επίσης, είναι κατά 10% τουλάχιστον πιο μπροστά από οποιονδήποτε άλλο. ‘Αρα, μπορούμε να πούμε ότι οι καλύτεροι σκοπευτές σε όλο τον κόσμο είναι οι κάτω από αυτόν, γιατί ο Grauffel έχει περάσει σε

άλλο επίπεδο.Π.Ρ.: Εσείς ποια θέση καταλάβατε;Ν.Κ.: Στο Παγκόσμιο ήμουν 75ος, αλλά η απόδοσή μου ήταν για τους πρώτους 30. Δυστυχώς, αν ένα όπλο παρουσιάζει εμπλοκές, ο χρόνος συνεχίζει να τρέχει, η βαθμολογία μειώνεται δραστικά και δεν σου δίνεται η δυνατότητα επανάληψης της άσκησης. Εγώ αντιμετώπισα τέτοια προβλήματα που υπολογίζω με έστειλαν 50 θέσεις πίσω.Π.Ρ.: Κάθε πόσα χρόνια διενεργείται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;Ν.Κ.: Κάθε 3 χρόνια και οπωσδήποτε σε άλλον τόπο κάθε φορά. Το επόμενο θα διεξαχθεί στην Αμερική.Π.Ρ.: Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα;Ν.Κ.: Κάθε χρόνο.Π.Ρ.: Πότε κερδίσατε τευλευταία φορά σε αυτό; Ν.Κ.: Τον Ιούνιο που πέρασε.Π.Ρ.: Ποιος τα ανέλαβε τα έξοδα;Ν.Κ.: Ο Δήμος Ρόδου και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σκοποβολής. Αλλά παράλ-ληλα είχαν πάρα πολλά έσοδα όχι μόνο από τις συμμετοχές του μεγάλου αριθμού των σκοπευτών αλλά και από τις διαφημίσεις.Π.Ρ.: Θεατές υπήρχαν;Ν.Κ.: Βέβαια. Οι θεατές κατά κανόνα παρακολουθούν τον αγώνα από μακριά και μόνο αν φορούν ωτασπίδες για τον δυνατό ήχο και συνθετικά γυαλιά, διότι ενδέχεται να ταξιδεύουν μικρά θραύσματα που μπορεί να βλάψουν τα μάτια. ‘Εχω να παρατηρήσω, όμως, ότι, παρά το ενδιαφέρον που υπήρξε, το Πρωτάθλημα δεν διαφημίστηκε αρκετά για το κοινό της Ρόδου.Π.Ρ.: Η σκοποβολή είναι χόμπυ ή μπορεί να γίνει και επάγγελμα;Ν.Κ.: Και τα δύο. Κάποιος μπορεί να ασχολείται με τη σκοποβολή ερασιτεχνικά ή να είναι επαγγελματίας. Συνήθως, όπως γίνεται και σε κάθε άθλημα, οι πρώτοι 20 στην κατάταξη είναι επαγγελματίες. Δηλαδή, κάποιος τους πληρώνει, για να κάνουν αυτή τη δουλειά, για να διαφημίζουν προϊόντα που σχετίζονται συνήθως με τη σκοποβολή. Στην Ελλάδα, βέβαια, είμαστε ερασιτέχνες σκοπευτές, γιατί δεν έχουμε εργοστάσια παρασκευής τέτοιων προϊόντων.Π.Ρ.: κ. Καβουκλή, ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και την ενδιαφέρουσα συνομιλία μας. Είμαστε υπερήφανοι που είστε συμπατριώτης μας και διακρίνεστε στον χώρο της σκοποβολής.Ν.Κ.: Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση, τη συζήτηση και τα καλά σας λόγια. Θα σας προσκαλέσουμε στον επόμενο ενδιαφέροντα αγώνα, για να δείτε από κοντά τους σκοπευτές εν δράσει...


ΞΕΝΙΑ Ρόδος

Παίδες Ροδίων: Πότε άρχισε να αναπτύσσεται ο τουρισμός στην Ελλάδα;Θανάσης Ρούστας: Ο τουρισμός στην Ελλάδα αναπτύχθηκε γύρω στο 1960, δηλαδή πριν από 52 χρόνια.Π.Ρ.: Kαι εσείς πόσα χρόνια ασχολείστε με τον τουρισμό;Θ.Ρ.: Ακριβώς 25 χρόνια.Π.Ρ.: Σε ποια επίπεδα κινείται ο τουρισμός τα τελευταία χρόνια γενικά στην Ελλάδα και ειδικά στη Ρόδο; Θ.Ρ.: Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ο τουρισμός έχει αυξητικές τάσεις. Μάλιστα, το έτος 2011 ήταν μια πολύ καλή χρονιά. Ειδικότερα στη Ρόδο, ο τουρισμός την περσινή χρονιά έφτασε, στον απίστευτο για μας αριθμό για τα τελευταία χρόνια, των 3.000.000 εκατομμυρίων τουριστών.Π.Ρ.: Πού οφείλεται η αύξηση του τουρισμού στο νησί μας;Θ.Ρ.: Στην ανάπτυξη του τουρισμού

στη Ρόδο συνέβαλε, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, η αναβάθμιση των υποδομών του νησιού μας, όπως η ανακαίνιση του τοπικού αεροδρομίου «Διαγόρας», και η καλύτερη διαφημιστική καμπάνια του τόπου μας.Π.Ρ.: Πόσο διαρκεί η τουριστική περίοδος στο νησί μας;Θ.Ρ.: Η τουριστική περίοδος ξεκινάει τον Απρίλιο και τελειώνει, συνήθως, στα τέλη του Οκτωβρίου.Π.Ρ.: Ποια είναι η «υψηλή περίοδος» (high season) από άποψη αφίξεων τουριστών στη Ρόδο;Θ.Ρ.: Κατά την άποψη μου, η πιο υψηλή περίοδος για τις τοπικές ξενοδοχειακές μονάδες είναι από τις αρχές του Αυγούστου μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη. Π.Ρ.: Υπάρχει τουρισμός και στη Νότια Ρόδο, παρόλο που είναι μακριά από την πόλη; Θ.Ρ.: Ναι, διότι υπάρχουν αρκετές

αξιόλογες ξενοδοχειακές μονάδες και σημαντικά μέρη για να επισκεφθεί κάποιος, όπως η Λίνδος, που, κατά τη γνώμη μου, μαζί με τη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου αποτελούν τα δύο καλύτερα και πιο γνωστά μνημεία του νησιού μας. Π.Ρ.: Ποιας εθνικότητας είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται συχνότερα το νησί μας;Θ.Ρ.: Οι συχνότεροι επισκέπτες στα τοπικά μας ξενοδοχεία είναι Γερμανοί, ‘Αγγλοι, Βέλγοι, Λουξεμβουργιανοί, Ολλανδοί, Ιταλοί, που συνήθως έρχονται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, Ρώσοι και Εβραίοι. ‘Ερχονται τουρίστες και από άλλες χώρες, σε μικρότερα ποσοστά βέβαια, όπως από τις ανατολικές χώρες, την Πολώνια και την Τσεχία. Π.Ρ.: Τη χειμερινή περίοδο επισκέπτονται το νησί μας τουρίστες;Θ.Ρ.: Ο χειμερινός τουρισμός στη

Ο κ. Θανάσης Ρούστας, Γενικός Διευθυντής Ξενοδοχειακής Εταιρείας της Ρόδου, μας ξεναγεί σε τουριστικούς δρόμους και φιλόξενα μονοπάτια του νησιού μας. Καταθέτοντας την προσωπική του εμπειρία, περιγράφει την τουριστική κίνηση στον τόπο μας, παρουσιάζει τις προοπτικές ανάπτυξης του χειμερινού τουρισμού, θίγει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στον τουριστικό τομέα και κάνει αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον.

Ο Θανάσης Ρούστας μιλάει για τη φιλοξενία στον τόπο μας

γκρο πλαν


Ρόδο είναι ανύπαρκτος, διότι δεν υπάρχουν πτήσεις απευθείας για το νησί μας, αλλά μέσω Αθήνας, που συνήθως δεν είναι οικονομικά συμφέρουσα επιλογή. Το νησί μας συνήθως φιλοξενεί τουρισμό τους καλοκαιρινούς μήνες.Π.Ρ.: Επομένως, δεν λειτουργούν ξενοδοχεία τον χειμώνα;Θ.Ρ.: Λειτουργούν, όμως, είναι πολύ λίγα. Υπάρχουν μερικά μέσα στην πόλη, τα οποία εξυπηρετούν συνήθως πελάτες από την υπόλοιπη Ελλάδα που έρχονται στη Ρόδο, κυρίως, για επαγγελματικούς λόγους.Π.Ρ.: Πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο χειμερινός τουρισμός στη Ρόδο; Θ.Ρ.: Αρχικά, είναι αναγκαίο να συνεχιστούν οι απευθείας πτήσεις από το εξωτερικό. ‘Επειτα, χρειάζεται να αξιοποιηθούν και άλλες μορφές τουρισμού, όπως ο συνεδριακός,

ο ορειβατικός και ο θαλάσσιος. Απαραίτητες προϋποθέσεις για την προσέλευση τουριστών και κατά τη χειμερινή περίοδο είναι η αποπεράτωση της μαρίνας της Ρόδου, η αποκατάσταση του εγκαταλελειμμένου γηπέδου γκολφ στην περιοχή Αφάντου, η βελτίωση υποδομών που αφορούν χώρους εστίασης, η καθημερινή λειτουργία αρχαιολογικών χώρων, η μέριμνα για τακτικά δρομολόγια λεωφορείων.Π.Ρ.: Υπάρχει μείωση του τουρισμού λόγω της οικονομικής κρίσης;Θ.Ρ.: ‘Οχι, δεν υπάρχει μείωση του τουρισμού στη Ρόδο, αλλά υπάρχει μείωση των εσόδων και των κερδών συγκριτικά με το παρελθόν, διότι οι τουρίστες πλέον προτιμούν φθηνότερα πακέτα διακοπών. Π.Ρ.: ‘Εχετε προβεί σε «εκπτώσεις» ποιότητας λόγω κρίσης στο ξενοδοχείο όπου εργάζεστε;

Θ.Ρ.: Στην παρούσα φάση προσπαθούμε να διατηρήσουμε την καλή ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουμε χωρίς «εκπτώσεις».Π.Ρ.: Ποιοι είναι οι πιο απαιτητικοί πελάτες στο ξενοδοχείο σας;Θ.Ρ.: Οι πιο απαιτητικοί πελάτες στο ξενοδοχείο μας είναι οι Ρώσοι, οι οποίοι, επειδή ξοδεύουν αρκετά χρήματα, δικαιολογημένα επιθυμούν υψηλό επίπεδο παρεχόμενων υπηρεσιών.Π.Ρ.: Απασχολείτε στο ξενοδοχείο σας προσωπικό από άλλες χώρες;Θ.Ρ.: Ναι, υπάρχει προσωπικό από άλλες χώρες που έρχονται στο ξενοδοχείο μας για να κάνουν πρακτική. ‘Ερχονται συνήθως από τη Λετονία, την Τσεχία και τη Γαλλία. Π.Ρ.: Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το μέλλον του τουρισμού μας;Θ.Ρ.: Πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα έχουμε αύξηση. Ωστόσο, στόχος

μας θα πρέπει να γίνει ο ποιοτικός τουρισμός, διότι το νησί μας δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με τους υπόλοιπους ανταγωνιστικούς προορισμούς. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να σχεδιάσουμε ενέργειες σε βάθος χρόνου, τουλάχιστον τριών ή πέντε ετών, οι οποίες να έχουν αρχή, μέση και τέλος. Γιατί, συνήθως, στο παρελθόν είχαμε πολλές ιδέες και οράματα που ξεκινούσαν, αλλά η προσπάθεια δεν συνεχιζόταν.Π.Ρ.: Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο και το ενδιαφέρον σας.Θ.Ρ.: Πάντα στη διάθεσή σας!


Zoom... in

Στην αγορά για ρεπορτάζΌταν το... ρίχνουμε στη δουλειά

Έχουμε τα τυχερά μας

Όλο γ

έλια

Εργασία κα

ι χαρά

Κάποτε είμαστε και σοβαροί

Τρέχουμε τώραΕίμαστε στον αέρα

Οι στόχοι μας στα χέρια μας

στις καλύτερες στιγμές μας...

Documents

Παίδες Ροδίων Τεύχος 14